مقالۀ 180		Paper 180
گفتمان خداحافظی		The Farewell Discourse
180:0.1 (1944.1) حواریون پس از خواندن مزمور در پایان شام آخر، فکر کردند که عیسی قصد دارد فوراً به اردوگاه بازگردد، اما او اشاره کرد که آنها باید بنشینند. استاد گفت:		180:0.1 (1944.1) AFTER singing the Psalm at the conclusion of the Last Supper, the apostles thought that Jesus intended to return immediately to the camp, but he indicated that they should sit down. Said the Master:
180:0.2 (1944.2) ”خوب به یاد دارید که زمانی شما را بدون کیسة پول یا کیف بیرون فرستادم و حتی توصیه کردم که لباس اضافی با خود نبرید. و همة شما به یاد خواهید آورد که چیزی کم نداشتید. اما اکنون به ایام طاقت فرسایی رسیده‌اید. دیگر نمی‌توانید به نیتِ خیرِ توده‌های مردم تکیه کنید. از این پس بگذارید هر که یک کیسة پول دارد آن را با خود ببرد. هنگامی که برای اعلام این بشارت الهی به دنیا می‌روید، آن گونه که از همه بهتر به نظر می‌رسد چنین تدارکی را برای تأمین خود فراهم کنید. من آمده‌ام تا صلح را بیاورم، اما آن برای مدتی پدیدار نخواهد شد.		180:0.2 (1944.2) “You well remember when I sent you forth without purse or wallet and even advised that you take with you no extra clothes. And you will all recall that you lacked nothing. But now have you come upon troublous times. No longer can you depend upon the good will of the multitudes. Henceforth, he who has a purse, let him take it with him. When you go out into the world to proclaim this gospel, make such provision for your support as seems best. I have come to bring peace, but it will not appear for a time.
180:0.3 (1944.3) ”اکنون زمان آن فرا رسیده است که پسر انسان جلال یابد، و پدر در من جلال یابد. دوستان من، من فقط اندکی بیشتر با شما خواهم بود. به زودی مرا خواهید جست، اما مرا نخواهید یافت، زیرا به جایی می‌روم که در این هنگام نمی‌توانید به آنجا بیایید. اما هنگامی که کار خود را در زمین به پایان رساندید، همانطور که من اکنون کارم را به پایان رساندم، آنگاه نزد من خواهید آمد، همانطور که من اکنون آمادة رفتن نزد پدرم هستم. من پس از مدت کوتاهی شما را ترک خواهم کرد، و دیگر مرا در زمین نخواهید دید، اما در عصر آینده هنگامی که به ملکوتی که پدرم به من داده است، فراز یابید، همه مرا خواهید دید.“		180:0.3 (1944.3) “The time has now come for the Son of Man to be glorified, and the Father shall be glorified in me. My friends, I am to be with you only a little longer. Soon you will seek for me, but you will not find me, for I am going to a place to which you cannot, at this time, come. But when you have finished your work on earth as I have now finished mine, you shall then come to me even as I now prepare to go to my Father. In just a short time I am going to leave you, you will see me no more on earth, but you shall all see me in the age to come when you ascend to the kingdom which my Father has given to me.”
1- فرمان جدید ^top		1. The New Commandment ^top
180:1.1 (1944.4) پس از چند لحظه گفتگوی غیررسمی، عیسی برخاست و گفت: ”وقتی تمثیلی را برای شما اجرا کردم که نشان می‌داد چگونه باید مایل به خدمت به یکدیگر باشید، گفتم که می‌خواهم فرمان جدیدی به شما بدهم؛ و اکنون که در آستانة ترک شما هستم می‌خواهم این کار را انجام دهم. شما به خوبی این فرمان را می‌دانید که به شما رهنمود می‌دهد یکدیگر را دوست بدارید؛ این که همسایة خود را حتی مثل خود دوست بدارید. اما من حتی از آن فداکاری خالصانة فرزندانم کاملاً راضی نیستم. از شما می‌خواهم که در پادشاهیِ برادریِ ایمانداران باز اعمال مهرآمیز بیشتری انجام دهید. و از این رو من این فرمان جدید را به شما می‌دهم: همدیگر را دوست بدارید، حتی بدان گونه که من شما را دوست داشته‌ام. و اگر به این ترتیب یکدیگر را دوست داشته باشید، از این طریق همة انسانها خواهند دانست که شما شاگردان من هستید.		180:1.1 (1944.4) After a few moments of informal conversation, Jesus stood up and said: “When I enacted for you a parable indicating how you should be willing to serve one another, I said that I desired to give you a new commandment; and I would do this now as I am about to leave you. You well know the commandment which directs that you love one another; that you love your neighbor even as yourself. But I am not wholly satisfied with even that sincere devotion on the part of my children. I would have you perform still greater acts of love in the kingdom of the believing brotherhood. And so I give you this new commandment: That you love one another even as I have loved you. And by this will all men know that you are my disciples if you thus love one another.
180:1.2 (1944.5) ”وقتی این فرمان جدید را به شما می‌دهم، هیچ بار جدیدی بر روان شما نمی‌گذارم؛ بلکه شادی جدیدی برای شما به ارمغان می‌آورم و این را برای شما ممکن می‌سازم که لذت جدیدی از دانستن شادیهای اعطای محبت قلبی‌تان به همنوعانتان را تجربه کنید. من حتی با وجود تحمل اندوه ظاهری، با اعطای محبت خود به شما و همنوعان بشری شما، در آستانة تجربه نمودنِ شادی کامل هستم.		180:1.2 (1944.5) “When I give you this new commandment, I do not place any new burden upon your souls; rather do I bring you new joy and make it possible for you to experience new pleasure in knowing the delights of the bestowal of your heart’s affection upon your fellow men. I am about to experience the supreme joy, even though enduring outward sorrow, in the bestowal of my affection upon you and your fellow mortals.
180:1.3 (1944.6) ”وقتی از شما می‌خواهم که یکدیگر را دوست بدارید، حتی بدان گونه که من شما را دوست داشته‌ام، بالاترین میزان محبت واقعی را در برابر شما قرار می‌دهم، زیرا هیچکس نمی‌تواند مهری بزرگتر از این داشته باشد: این که جانش را برای دوستانش بدهد. و شما دوستان من هستید؛ اگر مایل باشید که آنچه را که به شما آموخته‌ام انجام دهید، همچنان دوستان من باقی خواهید ماند. شما مرا استاد نامیده‌اید، اما من شما را خدمتگزار نمی‌خوانم. اگر فقط یکدیگر را دوست بدارید، همانطور که من شما را دوست دارم، دوستان من خواهید بود، و من همیشه از آنچه پدر به من آشکار می‌کند با شما صحبت خواهم کرد.		180:1.3 (1944.6) “When I invite you to love one another, even as I have loved you, I hold up before you the supreme measure of true affection, for greater love can no man have than this: that he will lay down his life for his friends. And you are my friends; you will continue to be my friends if you are but willing to do what I have taught you. You have called me Master, but I do not call you servants. If you will only love one another as I am loving you, you shall be my friends, and I will ever speak to you of that which the Father reveals to me.
180:1.4 (1945.1) ”شما نه تنها مرا انتخاب کرده‌اید، بلکه من نیز شما را انتخاب کرده‌ام، و شما را منصوب کرده‌ام که به دنیا بروید تا ثمرة خدمت مهر‌آمیز را به همنوعان خود ارزانی دارید، حتی بدان گونه که من در میان شما زندگی کرده‌ام و پدر را به شما آشکار نموده‌ام. من و پدر هر دو با شما کار خواهیم کرد، و شما کمال شادی الهی را تجربه خواهید کرد، اگر فقط از فرمان من برای مهر ورزیدن به یکدیگر اطاعت کنید، حتی بدان گونه که من به شما مهر ورزیده‌ام.“		180:1.4 (1945.1) “You have not merely chosen me, but I have also chosen you, and I have ordained you to go forth into the world to yield the fruit of loving service to your fellows even as I have lived among you and revealed the Father to you. The Father and I will both work with you, and you shall experience the divine fullness of joy if you will only obey my command to love one another, even as I have loved you.”
180:1.5 (1945.2) اگر می‌خواهید شادی استاد را به اشتراک بگذارید، باید مهر او را نیز به اشتراک بگذارید. و به اشتراک گذاشتن مهر او به این معنی است که شما خدمت او را به اشتراک گذاشته‌اید. چنین تجربه‌ای از مهرورزی، شما را از سختیهای این دنیا رها نمی‌سازد، و دنیای نوینی نمی‌آفریند، اما یقیناً دنیای قدیم را به جدید تبدیل می‌کند.		180:1.5 (1945.2) If you would share the Master’s joy, you must share his love. And to share his love means that you have shared his service. Such an experience of love does not deliver you from the difficulties of this world; it does not create a new world, but it most certainly does make the old world new.
180:1.6 (1945.3) به خاطر داشته باشید: این وفاداری است، نه فداکاری، که عیسی می‌طلبد. آگاهی از فداکاری دلالت بر فقدان آن عطوفت قلبی دارد که می‌توانست چنین خدمت مهرآمیزی را به شادی کامل تبدیل کند. ایدة وظیفه نشان می‌دهد که شما در پی خدمت هستید و از این رو هیجانِ عظیمِ انجامِ خدمتِ خود را به عنوان یک دوست و برای یک دوست دارید از دست می‌دهید. انگیزة دوستی فراتر از همة اعتقادات وظیفه است، و هرگز نمی‌توان خدمت یک دوست برای یک دوست را یک فداکاری نامید. استاد به حواریون آموخته است که آنها فرزندان خدا هستند. او آنها را برادر خوانده است، و اکنون قبل از رفتن، آنها را دوست خود می‌خواند.		180:1.6 (1945.3) Keep in mind: It is loyalty, not sacrifice, that Jesus demands. The consciousness of sacrifice implies the absence of that wholehearted affection which would have made such a loving service a supreme joy. The idea of duty signifies that you are servant-minded and hence are missing the mighty thrill of doing your service as a friend and for a friend. The impulse of friendship transcends all convictions of duty, and the service of a friend for a friend can never be called a sacrifice. The Master has taught the apostles that they are the sons of God. He has called them brethren, and now, before he leaves, he calls them his friends.
2- تاک و شاخه‌ها ^top		2. The Vine and the Branches ^top
180:2.1 (1945.4) سپس عیسی دوباره برخاست و به آموزش حواریون خود ادامه داد: ”من تاک حقیقی هستم، و پدر من باغبان است. من تاک هستم و شما شاخه‌های آن هستید. و پدر فقط از من می‌خواهد که شما ثمرة فراوانی به بار آورید. درخت انگور را فقط برای افزایش باروری شاخه‌های آن هرس می‌کنند. هر شاخه‌ای را که از من بیرون بیاید و میوه‌ای نداشته باشد، پدر به دور خواهد افکند. هر شاخه‌ای که میوه می‌دهد، پدر پاک خواهد کرد تا میوة بیشتری بدهد. شما به واسطة کلمه‌ای که من گفته‌ام از پیش پاک هستید، اما باید همچنان پاک بمانید. شما باید در من بمانید، و من در شما؛ شاخه اگر از تاک جدا شود می‌میرد. همانطور که شاخه نمی‌تواند میوه دهد مگر این که در تاک بماند، شما نیز نمی‌توانید ثمرات خدمت مهرآمیز به بار آورید مگر این که در من بمانید. این را به یاد داشته باشید: من تاک واقعی هستم، و شما شاخه‌های زندة آن هستید. کسی که در من زندگی می‌کند، و من در او، ثمرة فراوانی از روح به بار خواهد آورد و شادی کامل را از به بار آوردن این محصول معنوی تجربه خواهد کرد. اگر این ارتباط زندة معنوی را با من حفظ کنید، ثمرة فراوان خواهید داشت. اگر در من بمانید و سخنان من در شما بماند، قادر خواهید بود که آزادانه با من همدمی روحانی داشته باشید، و آنگاه روح زندة من می‌تواند آنچنان به شما بدمد که هر چه روحِ من بخواهد درخواست کنید و همة این کارها را با اطمینان از این که پدر درخواست ما را اجابت خواهد کرد انجام دهید. در اینجا پدر جلال می‌یابد: که تاک شاخه‌های زندة زیادی دارد، و این که هر شاخه میوة بسیار می‌دهد. و هنگامی که دنیا این شاخه‌های میوه‌دار، یعنی دوستان من را که یکدیگر را دوست دارند، حتی بدان گونه که من آنها را دوست داشته‌ام، ببیند، آنگاه همة مردم خواهند دانست که شما حقیقتاً شاگردان من هستید.		180:2.1 (1945.4) Then Jesus stood up again and continued teaching his apostles: “I am the true vine, and my Father is the husbandman. I am the vine, and you are the branches. And the Father requires of me only that you shall bear much fruit. The vine is pruned only to increase the fruitfulness of its branches. Every branch coming out of me which bears no fruit, the Father will take away. Every branch which bears fruit, the Father will cleanse that it may bear more fruit. Already are you clean through the word I have spoken, but you must continue to be clean. You must abide in me, and I in you; the branch will die if it is separated from the vine. As the branch cannot bear fruit except it abides in the vine, so neither can you yield the fruits of loving service except you abide in me. Remember: I am the real vine, and you are the living branches. He who lives in me, and I in him, will bear much fruit of the spirit and experience the supreme joy of yielding this spiritual harvest. If you will maintain this living spiritual connection with me, you will bear abundant fruit. If you abide in me and my words live in you, you will be able to commune freely with me, and then can my living spirit so infuse you that you may ask whatsoever my spirit wills and do all this with the assurance that the Father will grant us our petition. Herein is the Father glorified: that the vine has many living branches, and that every branch bears much fruit. And when the world sees these fruit-bearing branches—my friends who love one another, even as I have loved them—all men will know that you are truly my disciples.
180:2.2 (1945.5) ”همانطور که پدر مرا دوست داشته است، من نیز شما را دوست داشته‌ام. همانطور که من در مهر پدر زندگی می‌کنم، در مهر من زندگی کنید. اگر بدان گونه که به شما تعلیم داده‌ام عمل کنید، در مهر من خواهید ماند، حتی همانطور که من کلام پدر را نگاه داشته‌ام و همیشه در مهر او پابرجا هستم.“		180:2.2 (1945.5) “As the Father has loved me, so have I loved you. Live in my love even as I live in the Father’s love. If you do as I have taught you, you shall abide in my love even as I have kept the Father’s word and evermore abide in his love.”
180:2.3 (1946.1) یهودیان مدتها تعلیم داده بودند که نجات دهنده ”ساقه‌ای است که از تاکِ“ نیاکان داوود برمی‌خیزد، و در بزرگداشتِ این آموزش باستانی، ورودی معبد هیرودیس با نشان بزرگی از انگور و تاکِ متصل به آن تزئین شده بود. در حالی که استاد در این شب در اتاق بالا با حواریون صحبت می‌کرد، همة آنها این چیزها را به یاد آوردند.		180:2.3 (1946.1) The Jews had long taught that the Messiah would be “a stem arising out of the vine” of David’s ancestors, and in commemoration of this olden teaching a large emblem of the grape and its attached vine decorated the entrance to Herod’s temple. The apostles all recalled these things while the Master talked to them this night in the upper chamber.
180:2.4 (1946.2) اما بعدها تعبیر نادرست از نتیجه‌گیریهای استاد در رابطه با دعا اندوه بزرگی به وجود آورد. اگر سخنان او عیناً به خاطر سپرده می‌شد و متعاقباً به طور صادقانه ثبت می‌شد، مشکل چندانی در مورد این آموزشها وجود نداشت. اما پس از ثبت رخدادها، ایمانداران در نهایت دعا به نام عیسی را نوعی جادوی کامل تلقی کردند و فکر کردند که هر چیزی را که بخواهند از پدر دریافت خواهند کرد. برای قرنها، انسانهای صادق به از بین بردنِ ایمانشان در برابر این مانع ادامه داده‌اند. چقدر طول خواهد کشید که دنیای ایمانداران بفهمد که دعا فرآیندی برای رسیدن به راه شما نیست، بلکه برنامه‌ای است برای در پیش گرفتن راه خدا، تجربه‌ای از این یادگیری که چگونه خواست پدر شناخته شود و اجرا گردد. این کاملاً درست است که وقتی خواست شما واقعاً با خواست او منطبق گردید، می‌توانید هر چیزی را که در آن یگانگیِ خواست تصور می‌شود بخواهید، و آن اجابت خواهد شد. و چنین یگانگیِ خواستی توسط عیسی و از طریق او انجام می‌شود، حتی زمانی که حیات تاک به داخل شاخه‌های زنده و از طریق آن جاری می‌شود.		180:2.4 (1946.2) But great sorrow later attended the misinterpretation of the Master’s inferences regarding prayer. There would have been little difficulty about these teachings if his exact words had been remembered and subsequently truthfully recorded. But as the record was made, believers eventually regarded prayer in Jesus’ name as a sort of supreme magic, thinking that they would receive from the Father anything they asked for. For centuries honest souls have continued to wreck their faith against this stumbling block. How long will it take the world of believers to understand that prayer is not a process of getting your way but rather a program of taking God’s way, an experience of learning how to recognize and execute the Father’s will? It is entirely true that, when your will has been truly aligned with his, you can ask anything conceived by that will-union, and it will be granted. And such a will-union is effected by and through Jesus even as the life of the vine flows into and through the living branches.
180:2.5 (1946.3) هنگامی که این ارتباط زنده بین ربانیت و بشریت وجود دارد، اگر بشریت باید به طور بی‌فکرانه و ناآگاهانه برای آسایش خودخواهانه و دستاوردهای خودستایانه دعا کند، تنها یک پاسخ الهی می‌تواند وجود داشته باشد: داشتنِ ثمرات بیشتر و فزایندة روح بر ساقه‌های شاخه‌های زنده. هنگامی که شاخة انگور زنده است، تنها یک پاسخ می‌تواند به همة درخواستهای آن وجود داشته باشد: افزایش باروری انگور. در واقع، شاخه فقط برای ثمر دادن، یعنی انگور دادن وجود دارد و هیچ کاری غیر از آن نمی‌تواند انجام دهد. از این رو ایماندار راستین فقط به این منظور وجود دارد که ثمرات روح را به ارمغان بیاورد: دوست داشتن انسان همانطور که خدا او را دوست داشته است،‌ یعنی این که ما باید همدیگر را دوست داشته باشیم، حتی بدان گونه که عیسی ما را دوست داشته است.		180:2.5 (1946.3) When there exists this living connection between divinity and humanity, if humanity should thoughtlessly and ignorantly pray for selfish ease and vainglorious accomplishments, there could be only one divine answer: more and increased bearing of the fruits of the spirit on the stems of the living branches. When the branch of the vine is alive, there can be only one answer to all its petitions: increased grape bearing. In fact, the branch exists only for, and can do nothing except, fruit bearing, yielding grapes. So does the true believer exist only for the purpose of bearing the fruits of the spirit: to love man as he himself has been loved by God—that we should love one another, even as Jesus has loved us.
180:2.6 (1946.4) و هنگامی که دست تأدیب پدر بر تاک گذاشته می‌شود، این کار با عشق انجام می‌شود، تا شاخه‌ها میوة فراوان دهند. و یک باغبان خردمند فقط شاخه‌های مرده و بی‌ثمر را قطع می‌کند.		180:2.6 (1946.4) And when the Father’s hand of discipline is laid upon the vine, it is done in love, in order that the branches may bear much fruit. And a wise husbandman cuts away only the dead and fruitless branches.
180:2.7 (1946.5) عیسی در هدایت حتی حواریونش به درک این موضوع که دعا یک کارکرد ایماندارانِ از روح زاده شده در پادشاهیِ تحت استیلای روح است، مشکل زیادی داشت.		180:2.7 (1946.5) Jesus had great difficulty in leading even his apostles to recognize that prayer is a function of spirit-born believers in the spirit-dominated kingdom.
3- دشمنی دنیا ^top		3. Enmity of the World ^top
180:3.1 (1946.6) آن یازده تن تازه به گفتگوهای خود حول بحث در مورد تاک و شاخه‌ها پایان داده بودند که استاد، با اشاره به این که مایل است بیشتر با آنها صحبت کند و با آگاهی از این که وقتش کوتاه است، گفت: ”وقتی شما را ترک کردم، از دشمنی دنیا ناامید نشوید. حتی هنگامی که ایماندارانِ بزدل علیه شما اقدام می‌کنند و دست به دست دشمنان پادشاهی می‌دهند، محزون نشوید. اگر دنیا از شما متنفر شود، باید به یاد داشته باشید که حتی پیش از این که از شما متنفر باشد از من متنفر بود. اگر شما متعلق به این دنیا بودید، آیا دنیا نیز آنچه را که متعلق به خودش است دوست می‌داشت، اما چون شما نیستید، دنیا از دوست داشتن شما امتناع می‌کند. شما در این دنیا هستید، اما قرار نیست زندگی شما دنیوی باشد. من شما را از میان دنیا انتخاب کرده‌ام تا روح دنیایی دیگر را حتی برای این دنیا که از میان آن انتخاب شده‌اید، نمایندگی کنید. اما همیشه سخنانی را که به شما گفته‌ام به یاد داشته باشید: خادم بزرگتر از سرورش نیست. اگر آنها جرأت کنند که مرا اذیت و آزار کنند، شما را نیز مورد اذیت و آزار قرار خواهند داد. اگر سخنان من بی‌ایمانان را آزرده خاطر کند، سخنان شما نیز خدانشناسان را آزار خواهد داد. و آنها همة این کارها را با شما خواهند کرد زیرا نه به من و نه به کسی که مرا فرستاد ایمان دارند؛ پس به خاطر بشارت من رنجهای زیادی خواهید کشید. اما وقتی این محنتها را تحمل می‌کنید، باید به یاد بیاورید که من نیز به خاطر این بشارت پادشاهی آسمانی قبل از شما رنج کشیدم.		180:3.1 (1946.6) The eleven had scarcely ceased their discussions of the discourse on the vine and the branches when the Master, indicating that he was desirous of speaking to them further and knowing that his time was short, said: “When I have left you, be not discouraged by the enmity of the world. Be not downcast even when fainthearted believers turn against you and join hands with the enemies of the kingdom. If the world shall hate you, you should recall that it hated me even before it hated you. If you were of this world, then would the world love its own, but because you are not, the world refuses to love you. You are in this world, but your lives are not to be worldlike. I have chosen you out of the world to represent the spirit of another world even to this world from which you have been chosen. But always remember the words I have spoken to you: The servant is not greater than his master. If they dare to persecute me, they will also persecute you. If my words offend the unbelievers, so also will your words offend the ungodly. And all of this will they do to you because they believe not in me nor in Him who sent me; so will you suffer many things for the sake of my gospel. But when you endure these tribulations, you should recall that I also suffered before you for the sake of this gospel of the heavenly kingdom.
180:3.2 (1947.1) ”بسیاری از کسانی که شما را مورد حمله قرار خواهند داد، از نور بهشت بی‌خبرند، اما این در مورد برخی که اکنون ما را آزار می‌دهند، صادق نیست. اگر حقیقت را به آنها آموزش نداده بودیم، ممکن بود کارهای عجیب و غریب زیادی انجام دهند بدون این که مورد نکوهش قرار گیرند، اما اکنون، چون نور را شناخته‌اند و به خود اجازه داده‌اند که آن را رد کنند، هیچ بهانه‌ای برای رفتار خود ندارند. کسی که از من متنفر است از پدرم متنفر است. غیر از این نمی‌تواند باشد؛ نوری که اگر پذیرفته شود شما را نجات می‌دهد، تنها در صورتی می‌تواند شما را محکوم کند که آگاهانه رد شود. و من با این مردان چه کرده‌ام که با چنین نفرت وحشتناکی از من متنفر باشند؟ هیچ چیز، جز این که به آنها همدمی در زمین و نجات در آسمان را ارائه دادم. اما آیا در کتاب مقدس این جمله را نخوانده‌اید که می‌گوید: ’و بی‌سبب از من نفرت داشتند‘؟		180:3.2 (1947.1) “Many of those who will assail you are ignorant of the light of heaven, but this is not true of some who now persecute us. If we had not taught them the truth, they might do many strange things without falling under condemnation, but now, since they have known the light and presumed to reject it, they have no excuse for their attitude. He who hates me hates my Father. It cannot be otherwise; the light which would save you if accepted can only condemn you if it is knowingly rejected. And what have I done to these men that they should hate me with such a terrible hatred? Nothing, save to offer them fellowship on earth and salvation in heaven. But have you not read in the Scripture the saying: ‘And they hated me without a cause’?
180:3.3 (1947.2) ”اما من شما را در دنیا تنها نخواهم گذاشت. خیلی زود، بعد از این که رفتم، برایتان یک یاور روحی خواهم فرستاد. شما با خودتان کسی را خواهید داشت که جای مرا در میان شما خواهد گرفت، کسی که همچنان راه راستی را به شما تعلیم خواهد داد و حتی شما را تسلی خواهد داد.		180:3.3 (1947.2) “But I will not leave you alone in the world. Very soon, after I have gone, I will send you a spirit helper. You shall have with you one who will take my place among you, one who will continue to teach you the way of truth, who will even comfort you.
180:3.4 (1947.3) ”دل شما مضطرب نشود. به خدا ایمان داشته باشید؛ به من نیز همچنان ایمان داشته باشید. اگر چه باید شما را ترک کنم، از شما دور نخواهم بود. من از پیش به شما گفته‌ام که در جهان پدر من مکانهای اقامت زیادی وجود دارد. اگر این حقیقت نداشت، من بارها در مورد آنها به شما نمی‌گفتم. من در حال بازگشت به این کرات نور هستم، ایستگاههایی در بهشت پدر، که شما روزی به آنها صعود خواهید کرد. من از این مکانها به این دنیا آمدم، و اکنون ساعت آن فرا رسیده است که باید به کار پدرم در کرات عالم بالا بازگردم.		180:3.4 (1947.3) “Let not your hearts be troubled. You believe in God; continue to believe also in me. Even though I must leave you, I will not be far from you. I have already told you that in my Father’s universe there are many tarrying-places. If this were not true, I would not have repeatedly told you about them. I am going to return to these worlds of light, stations in the Father’s heaven to which you shall sometime ascend. From these places I came into this world, and the hour is now at hand when I must return to my Father’s work in the spheres on high.
180:3.5 (1947.4) ”از این رو اگر من پیش از شما به پادشاهیِ آسمانی پدر بروم، حتماً کسی را به دنبال شما خواهم فرستاد تا در مکانهایی که پیش از پیدایش این دنیا برای فرزندان فانی خدا آماده شده بود، با من باشید. اگر چه باید شما را ترک کنم، در روح با شما حضور خواهم داشت، و وقتی که در جهان من نزد من فراز یافتید، سرانجام شخصاً با من خواهید بود، حتی هنگامی که در آستانة صعود نزد پدرم در جهانِ بزرگتر او هستم. و آنچه به شما گفتم حقیقت و ابدی است، هر چند شما نتوانید آن را به طور کامل درک کنید. من نزد پدر می‌روم، و گر چه اکنون نمی‌توانید به دنبال من بیایید، قطعاً در اعصار آینده به دنبال من خواهید آمد.“		180:3.5 (1947.4) “If I thus go before you into the Father’s heavenly kingdom, so will I surely send for you that you may be with me in the places that were prepared for the mortal sons of God before this world was. Even though I must leave you, I will be present with you in spirit, and eventually you shall be with me in person when you have ascended to me in my universe even as I am about to ascend to my Father in his greater universe. And what I have told you is true and everlasting, even though you may not fully comprehend it. I go to the Father, and though you cannot now follow me, you shall certainly follow me in the ages to come.”
180:3.6 (1947.5) وقتی عیسی نشست، توما برخاست و گفت: ”استاد، ما نمی‌دانیم به کجا می‌روی؛ پس البته راه را نمی‌دانیم. اما اگر راه را به ما نشان دهی، همین امشب به دنبال تو خواهیم آمد.“		180:3.6 (1947.5) When Jesus sat down, Thomas arose and said: “Master, we do not know where you are going; so of course we do not know the way. But we will follow you this very night if you will show us the way.”
180:3.7 (1947.6) وقتی عیسی توما را شنید، پاسخ داد: ”توما، من راه، راستی، و حیات هستم. هیچ کس نزد پدر نمی‌رود مگر از طریق من. همة کسانی که پدر را می‌یابند، ابتدا مرا می‌یابند. اگر مرا بشناسید، راه رسیدن به پدر را نیز خواهید شناخت. و شما قطعاً مرا می‌شناسید، زیرا با من زندگی کرده‌اید و اکنون مرا می‌بینید.“		180:3.7 (1947.6) When Jesus heard Thomas, he answered: “Thomas, I am the way, the truth, and the life. No man goes to the Father except through me. All who find the Father, first find me. If you know me, you know the way to the Father. And you do know me, for you have lived with me and you now see me.”
180:3.8 (1947.7) اما این تعلیم برای خیلی از حواریون بسیار ژرف بود، به ویژه برای فیلیپ، که پس از چند کلمه گفتگو با نَتَنائیل، برخاست و گفت: ”استاد، پدر را به ما نشان ده، و هر چه گفتی روشن خواهد شد.“		180:3.8 (1947.7) But this teaching was too deep for many of the apostles, especially for Philip, who, after speaking a few words with Nathaniel, arose and said: “Master, show us the Father, and everything you have said will be made plain.”
180:3.9 (1947.8) و پس از این که فیلیپ صحبت کرد، عیسی گفت: ”فیلیپ، دیری است که با شما بوده‌ام و هنوز هم مرا نمی‌شناسی؟ باز هم اعلام می‌کنم: هر که مرا دیده، پدر را دیده است. پس چگونه می‌توانی بگویی: پدر را به ما نشان ده؟ آیا باور نداری که من در پدر هستم و پدر در من؟ آیا به شما نیاموخته‌ام که سخنانی را که می‌گویم، سخنان من نیستند، بلکه سخنان پدر هستند؟ من از جانب پدر صحبت می‌کنم و نه از جانب خودم. من در این دنیا هستم تا خواست پدر را انجام دهم، و من این کار را انجام داده‌ام. پدرم در من ساکن است و از طریق من عمل می‌کند. وقتی می‌گویم پدر در من است، و من در پدر هستم، مرا باور کنید، وگرنه به خاطر همان حیاتی که زندگی کرده‌ام — به خاطر کارها — سخن مرا باور کنید.“		180:3.9 (1947.8) And when Philip had spoken, Jesus said: “Philip, have I been so long with you and yet you do not even now know me? Again do I declare: He who has seen me has seen the Father. How can you then say, Show us the Father? Do you not believe that I am in the Father and the Father in me? Have I not taught you that the words which I speak are not my words but the words of the Father? I speak for the Father and not of myself. I am in this world to do the Father’s will, and that I have done. My Father abides in me and works through me. Believe me when I say that the Father is in me, and that I am in the Father, or else believe me for the sake of the very life I have lived—for the work’s sake.”
180:3.10 (1948.1) هنگامی که استاد به کناری رفت تا خود را با آب طراوت بخشد، آن یازده تن درگیر بحثی پرشور پیرامون این آموزشها بودند، و پطرس شروع به ایراد سخنرانی مفصلی کرده بود که عیسی بازگشت و به آنها اشاره کرد که بنشینند.		180:3.10 (1948.1) As the Master went aside to refresh himself with water, the eleven engaged in a spirited discussion of these teachings, and Peter was beginning to deliver himself of an extended speech when Jesus returned and beckoned them to be seated.
4- یاور موعود ^top		4. The Promised Helper ^top
180:4.1 (1948.2) عیسی به تعلیم ادامه داد و گفت: ”هنگامی که نزد پدر رفتم، و پس از این که او کاری را که برای شما در زمین انجام داده‌ام کاملاً پذیرفت، و پس از این که حاکمیت نهایی قلمرو خود را دریافت کردم، به پدرم خواهم گفت: پس از این که فرزندانم را در زمین تنها گذاشتم، مطابق وعدة من است که آموزگار دیگری برای آنها بفرستم. و هنگامی که پدر تأیید کند، روح حقیقت را روی همة انسانها خواهم ریخت. روح پدر من از پیش در قلبهای شماست، و هنگامی که این روز فرا رسد، شما نیز همانطور که اکنون پدر را دارید، مرا با خود خواهید داشت. این هدیة جدید، روح حقیقت زنده است. ناباوران در ابتدا به تعالیم این روح گوش نخواهند داد، اما فرزندان نور همگی او را با خوشحالی و با جان و دل خواهند پذیرفت. و هنگامی که این روح بیاید، همانطور که مرا شناخته‌اید، او را خواهید شناخت، و شما این هدیه را در قلب خود دریافت خواهید گرفت، و او با شما خواهد ماند. پس می‌بینید که من شما را بدون کمک و راهنمایی رها نخواهم کرد. من شما را تنها نخواهم گذاشت. امروز فقط من می‌توانم شخصاً با شما باشم. در زمانهای آینده، من با شما و همة کسان دیگری که آرزوی حضور مرا دارند، هر کجا که باشید، و به طور همزمان با هر یک از شما خواهم بود. آیا نمی‌فهمید که برای من بهتر است که بروم؛ و این که شما را در جسم رها می‌کنم تا به طور بهتر و کاملتر در روح با شما باشم؟		180:4.1 (1948.2) Jesus continued to teach, saying: “When I have gone to the Father, and after he has fully accepted the work I have done for you on earth, and after I have received the final sovereignty of my own domain, I shall say to my Father: Having left my children alone on earth, it is in accordance with my promise to send them another teacher. And when the Father shall approve, I will pour out the Spirit of Truth upon all flesh. Already is my Father’s spirit in your hearts, and when this day shall come, you will also have me with you even as you now have the Father. This new gift is the spirit of living truth. The unbelievers will not at first listen to the teachings of this spirit, but the sons of light will all receive him gladly and with a whole heart. And you shall know this spirit when he comes even as you have known me, and you will receive this gift in your hearts, and he will abide with you. You thus perceive that I am not going to leave you without help and guidance. I will not leave you desolate. Today I can be with you only in person. In the times to come I will be with you and all other men who desire my presence, wherever you may be, and with each of you at the same time. Do you not discern that it is better for me to go away; that I leave you in the flesh so that I may the better and the more fully be with you in the spirit?
180:4.2 (1948.3) فقط تا چند ساعت دیگر، دنیا دیگر مرا نخواهد دید؛ اما شما همچنان مرا در قلب خود خواهید شناخت، حتی تا وقتی که این آموزگار جدید، روح حقیقت را برای شما بفرستم. همانطور که من شخصاً با شما زندگی کرده‌ام، در شما نیز زندگی خواهم کرد؛ من با تجربة شخصی شما در پادشاهیِ روحی یگانه خواهم بود. و هنگامی که این امر به وقوع پیوست، قطعاً خواهید دانست که من در پدر هستم، و در حالی که زندگی شما با پدر که در من است، در من نهفته شده، من نیز در شما هستم. من پدر را دوست داشته‌ام و کلام او را نگاه داشته‌ام؛ شما مرا دوست داشته‌اید، و کلام مرا نگاه خواهید داشت. همانطور که پدرم از روح خود به من داده است، من نیز از روح خود به شما خواهم داد. و این روح حقیقت که من به شما عطا خواهم کرد، شما را راهنمایی خواهد کرد و به شما آرامش خواهد داد و سرانجام شما را به تمام حقیقت هدایت خواهد کرد.		180:4.2 (1948.3) “In just a few hours the world will see me no more; but you will continue to know me in your hearts even until I send you this new teacher, the Spirit of Truth. As I have lived with you in person, then shall I live in you; I shall be one with your personal experience in the spirit kingdom. And when this has come to pass, you shall surely know that I am in the Father, and that, while your life is hid with the Father in me, I am also in you. I have loved the Father and have kept his word; you have loved me, and you will keep my word. As my Father has given me of his spirit, so will I give you of my spirit. And this Spirit of Truth which I will bestow upon you shall guide and comfort you and shall eventually lead you into all truth.
180:4.3 (1948.4) ”من این چیزها را در حالی که هنوز با شما هستم به شما می‌گویم تا برای تحمل آن آزمونهایی که حتی اکنون برای ما در آستانة وقوع است، آمادگی بهتری داشته باشید. و هنگامی که این روز جدید فرا رسد، توسط پسر و همچنین پدر مورد سکنی واقع خواهید شد. و این هدایای آسمان همیشه یکی با دیگری عمل خواهد کرد، حتی همانطور که پدر و من در زمین و در برابر چشمان شما به صورت یک شخص، پسر انسان، عمل کرده‌ایم. و این دوست روحی تمام آنچه را که به شما آموخته‌ام به یاد شما خواهد آورد.“		180:4.3 (1948.4) “I am telling you these things while I am still with you that you may be the better prepared to endure those trials which are even now right upon us. And when this new day comes, you will be indwelt by the Son as well as by the Father. And these gifts of heaven will ever work the one with the other even as the Father and I have wrought on earth and before your very eyes as one person, the Son of Man. And this spirit friend will bring to your remembrance everything I have taught you.”
180:4.4 (1948.5) در حالی که استاد برای لحظه‌ای مکث کرد، یهودای حلفی جرأت کرد که یکی از معدود سؤالاتی را که او یا برادرش تا آن هنگام در ملأ عام از عیسی پرسیده بودند بپرسد. یهودا گفت: ”استاد، تو همیشه به عنوان یک دوست در میان ما زندگی کرده‌ای؛ چگونه تو را بشناسیم وقتی که دیگر جز از طریق این روح خود را بر ما آشکار نخواهی کرد؟ اگر دنیا تو را نبیند، چگونه از وجود تو اطمینان حاصل کنیم؟ چگونه خودت را به ما نشان خواهی داد؟“		180:4.4 (1948.5) As the Master paused for a moment, Judas Alpheus made bold to ask one of the few questions which either he or his brother ever addressed to Jesus in public. Said Judas: “Master, you have always lived among us as a friend; how shall we know you when you no longer manifest yourself to us save by this spirit? If the world sees you not, how shall we be certain about you? How will you show yourself to us?”
180:4.5 (1949.1) عیسی به همة آنها رو به پایین نگاه کرد، لبخند زد، و گفت: ”فرزندان کوچکم، من در حال رفتن هستم، در حال بازگشت نزد پدرم. بعد از مدتی کوتاه مرا به این صورت که در اینجا می‌بینید، یعنی همچون جسم و خون، دیگر نخواهید دید. در مدتی بسیار کوتاه روحم را برای شما خواهم فرستاد، درست مثل من، به جز این جسم مادی. این آموزگار جدید روح حقیقت است که با هر یک از شما، در قلب شما، زندگی خواهد کرد، و بدین ترتیب همة فرزندان نور یگانه خواهند شد و به سوی یکدیگر کشیده خواهند شد. و دقیقاً به همین ترتیب من و پدرم قادر خواهیم بود در روان هر یک از شما و همچنین در قلب همة انسانهای دیگری که ما را دوست دارند زندگی کنیم و با مهر ورزیدن به یکدیگر آن مهرورزی را در تجربیات آنها واقعی کنیم، حتی بدان گونه که من اکنون به شما مهر می‌ورزم.“		180:4.5 (1949.1) Jesus looked down upon them all, smiled, and said: “My little children, I am going away, going back to my Father. In a little while you will not see me as you do here, as flesh and blood. In a very short time I am going to send you my spirit, just like me except for this material body. This new teacher is the Spirit of Truth who will live with each one of you, in your hearts, and so will all the children of light be made one and be drawn toward one another. And in this very manner will my Father and I be able to live in the souls of each one of you and also in the hearts of all other men who love us and make that love real in their experiences by loving one another, even as I am now loving you.”
180:4.6 (1949.2) یهودای حلفی به طور کامل متوجه نشد که استاد چه گفت، اما وعدة آموزگار جدید را فهمید، و از حالت چهرة آندریاس متوجه شد که سؤال او به طور رضایت بخشی پاسخ داده شده بود.		180:4.6 (1949.2) Judas Alpheus did not fully understand what the Master said, but he grasped the promise of the new teacher, and from the expression on Andrew’s face, he perceived that his question had been satisfactorily answered.
5- روح حقیقت ^top		5. The Spirit of Truth ^top
180:5.1 (1949.3) یاور جدیدی که عیسی وعده داد به قلب ایمانداران بفرستد، و بر همة انسانها بریزد، روح حقیقت است. این موهبت الهی کلام یا قانونِ حقیقت نیست، و به عنوان شکل یا بیان حقیقت نیز عمل نمی‌کند. آموزگار جدید اعتقاد راسخ به حقیقت، آگاهی و اطمینان از معانی واقعی در سطوح واقعیِ روحی است. و این آموزگار جدید، روح حقیقت زنده و در حال رشد، در حال گسترش، در حال آشکار شدن، و حقیقتِ انطباق پذیر است.		180:5.1 (1949.3) The new helper which Jesus promised to send into the hearts of believers, to pour out upon all flesh, is the Spirit of Truth. This divine endowment is not the letter or law of truth, neither is it to function as the form or expression of truth. The new teacher is the conviction of truth, the consciousness and assurance of true meanings on real spirit levels. And this new teacher is the spirit of living and growing truth, expanding, unfolding, and adaptative truth.
180:5.2 (1949.4) حقیقت الهی یک واقعیت زنده و قابل تشخیص روح است. حقیقت فقط در سطوح بالای معنویِ درکِ ربانیت و آگاهی از همدمی روحانی با خداوند وجود دارد. شما می‌توانید حقیقت را بشناسید و می‌توانید مطابق حقیقت زندگی کنید؛ شما می‌توانید رشد حقیقت را در روان تجربه کنید و از رهاییِ روشنگریِ آن در ذهن بهره‌مند گردید، اما نمی‌توانید حقیقت را در فرمولها، رمزها، اعتقادات، یا الگوهای فکریِ رفتار بشری محبوس کنید. وقتی شما تدوینِ بشریِ حقیقت الهی را به عهده می‌گیرید، این حقیقت به سرعت می‌میرد. نجاتِ پس از مرگِ حقیقتِ محبوس شده، حتی در بهترین حالت، تنها می‌تواند به درک شکلی خاص از خردِ جلال یافتة روشنفکرانه منجر شود. حقیقتِ ایستا حقیقتِ مرده است، و فقط حقیقت مرده می‌تواند به عنوان یک تئوری در نظر گرفته شود. حقیقت زنده پویا است و فقط می‌تواند از یک وجود تجربی در ذهن بشری بهره‌مند گردد.		180:5.2 (1949.4) Divine truth is a spirit-discerned and living reality. Truth exists only on high spiritual levels of the realization of divinity and the consciousness of communion with God. You can know the truth, and you can live the truth; you can experience the growth of truth in the soul and enjoy the liberty of its enlightenment in the mind, but you cannot imprison truth in formulas, codes, creeds, or intellectual patterns of human conduct. When you undertake the human formulation of divine truth, it speedily dies. The post-mortem salvage of imprisoned truth, even at best, can eventuate only in the realization of a peculiar form of intellectualized glorified wisdom. Static truth is dead truth, and only dead truth can be held as a theory. Living truth is dynamic and can enjoy only an experiential existence in the human mind.
180:5.3 (1949.5) هوش از یک وجود مادی سرچشمه می‌یابد که از طریق حضور ذهن کیهانی روشن می‌شود. خرد شامل آگاهی از دانش است که به سطوح جدیدی از معنی ارتقا یافته و از طریق حضور عطیة جهانیِ یاور خرد فعال می‌شود. حقیقت یک ارزش معنوی واقعیت است که فقط توسط موجوداتِ دارای عطیة روحی که در سطوحِ فوقِ مادیِ آگاهیِ جهان عمل می‌کنند تجربه می‌شود، یعنی کسانی که پس از درک حقیقت اجازه می‌دهند روحِ فعال سازیِ آن در روانشان زندگی و حکمرانی کند.		180:5.3 (1949.5) Intelligence grows out of a material existence which is illuminated by the presence of the cosmic mind. Wisdom comprises the consciousness of knowledge elevated to new levels of meaning and activated by the presence of the universe endowment of the adjutant of wisdom. Truth is a spiritual reality value experienced only by spirit-endowed beings who function upon supermaterial levels of universe consciousness, and who, after the realization of truth, permit its spirit of activation to live and reign within their souls.
180:5.4 (1949.6) فرزند راستینِ بصیرتِ جهان در هر گفتة حکیمانه‌ای به دنبال روح زندة حقیقت است. فرد خداشناس دائماً در حال ارتقاءِ خرد به سطوح حقیقت زندة کمال الهی است؛ فردی که از نظر معنوی پیشرونده نیست، در تمام مدت حقیقت زنده را به سطوح مردة خرد و به قلمرو دانشِ ستودة صرف می‌کشاند.		180:5.4 (1949.6) The true child of universe insight looks for the living Spirit of Truth in every wise saying. The God-knowing individual is constantly elevating wisdom to the living-truth levels of divine attainment; the spiritually unprogressive soul is all the while dragging the living truth down to the dead levels of wisdom and to the domain of mere exalted knowledge.
180:5.5 (1949.7) اصل طلایی، وقتی از بینش فوق بشریِ روح حقیقت تهی گردد، چیزی بیش از یک اصل رفتار والای اخلاقی نمی‌شود. اصل طلایی، وقتی به معنای واقعی کلمه تفسیر شود، ممکن است به ابزار توهینی بزرگ به همنوعان فرد تبدیل شود. بدون یک درک معنوی از اصل طلاییِ خرد، ممکن است استدلال کنید که چون مایلید همة انسانها حقیقت کامل و صریح ذهن خود را به شما بیان کنند، پس باید به طور کامل و صریح افکار کامل ذهن خود را به همنوعانتان بگویید. چنین تفسیر غیر معنوی از اصل طلایی ممکن است منجر به ناراحتی زیاد و اندوه بی‌پایان شود.		180:5.5 (1949.7) The golden rule, when divested of the superhuman insight of the Spirit of Truth, becomes nothing more than a rule of high ethical conduct. The golden rule, when literally interpreted, may become the instrument of great offense to one’s fellows. Without a spiritual discernment of the golden rule of wisdom you might reason that, since you are desirous that all men speak the full and frank truth of their minds to you, you should therefore fully and frankly speak the full thought of your mind to your fellow beings. Such an unspiritual interpretation of the golden rule might result in untold unhappiness and no end of sorrow.
180:5.6 (1950.1) برخی اشخاص اصل طلایی را به عنوان یک تأیید صرفاً عقلانیِ برادری بشری تشخیص داده و تفسیر می‌کنند. دیگران این بیان رابطة بشری را به عنوان یک ارضای عاطفی احساسات لطیف شخصیت بشری تجربه می‌کنند. انسانی دیگر همین اصل طلایی را به عنوان معیار سنجش همة روابط اجتماعی، معیار رفتار اجتماعی، می‌شناسد. باز دیگران آن را دستور مثبت یک آموزگار بزرگ اخلاق می‌دانند که در این بیانیه بالاترین مفهوم تعهد اخلاقی را در رابطه با همة روابط برادرانه گنجانده است. در زندگی چنین موجودات اخلاقی، اصل طلایی مرکز و محیط حکیمانة تمام فلسفة آنها می‌شود.		180:5.6 (1950.1) Some persons discern and interpret the golden rule as a purely intellectual affirmation of human fraternity. Others experience this expression of human relationship as an emotional gratification of the tender feelings of the human personality. Another mortal recognizes this same golden rule as the yardstick for measuring all social relations, the standard of social conduct. Still others look upon it as being the positive injunction of a great moral teacher who embodied in this statement the highest concept of moral obligation as regards all fraternal relationships. In the lives of such moral beings the golden rule becomes the wise center and circumference of all their philosophy.
180:5.7 (1950.2) در پادشاهیِ برادریِ مؤمنانة عاشقانِ خداشناسِ حقیقت، این اصل طلایی کیفیتهای زندة درک معنوی را در آن سطوح بالاترِ تفسیر به خود می‌گیرد که موجب می‌شود فرزندان فانیِ خدا به این دستور استاد بدین گونه بنگرند که آنها را ملزم می‌دارد طوری با همنوعان خود ارتباط برقرار کنند که آنها بالاترین خیر ممکن را در نتیجة تماس فرد ایماندار با آنها دریافت کنند. این جوهر مذهب راستین است: این که همسایة خود را مانند خود دوست بدارید.		180:5.7 (1950.2) In the kingdom of the believing brotherhood of God-knowing truth lovers, this golden rule takes on living qualities of spiritual realization on those higher levels of interpretation which cause the mortal sons of God to view this injunction of the Master as requiring them so to relate themselves to their fellows that they will receive the highest possible good as a result of the believer’s contact with them. This is the essence of true religion: that you love your neighbor as yourself.
180:5.8 (1950.3) اما بالاترین درک و حقیقی‌ترین تفسیر از اصل طلایی در بر گیرندة آگاهی از روحِ حقیقتِ واقعیتِ پایدار و زندة چنین اعلام الهی است. معنای حقیقیِ کیهانیِ این اصلِ رابطة جهانی تنها در درک معنوی آن آشکار می‌شود، در تفسیرِ قانونِ رفتار توسط روح پسر به روح پدر که در روان انسان فانی ساکن است. و هنگامی که چنین انسانهای فانیِ با روح هدایت شده به معنی حقیقیِ این اصل طلایی پی می‌برند، سرشار از اطمینانِ شهروندی در یک جهان دوستانه می‌شوند، و ایده‌آلهای آنها از واقعیت روحی تنها زمانی ارضا می‌شود که همانطور که عیسی همة ما را دوست داشت، آنها همنوعان خود را دوست داشته باشند، و این واقعیتِ درکِ عشق به خداست.		180:5.8 (1950.3) But the highest realization and the truest interpretation of the golden rule consists in the consciousness of the spirit of the truth of the enduring and living reality of such a divine declaration. The true cosmic meaning of this rule of universal relationship is revealed only in its spiritual realization, in the interpretation of the law of conduct by the spirit of the Son to the spirit of the Father that indwells the soul of mortal man. And when such spirit-led mortals realize the true meaning of this golden rule, they are filled to overflowing with the assurance of citizenship in a friendly universe, and their ideals of spirit reality are satisfied only when they love their fellows as Jesus loved us all, and that is the reality of the realization of the love of God.
180:5.9 (1950.4) همین فلسفة انعطاف‌پذیری زنده و سازگاریِ کیهانیِ حقیقتِ الهی با نیازهای فردی و ظرفیت هر فرزند خدا، قبل از این که بتوانید به اندازة کافی به درک آموزش و کنشِ استاد مبنی بر عدم مقاومت در برابر شرارت امیدوار باشید، باید درک شود. آموزش استاد اساساً یک بیان معنوی است. حتی مفاهیم مادی فلسفة او را نیز نمی‌توان جدا از همبستگیهای معنوی آنها به طور سودمند مورد ملاحظه قرار داد. روحِ فرمان استاد عبارت است از عدم مقاومتِ کلیة واکنشهای خودخواهانه در برابر جهان، همراه با دستیابی فعال و تدریجی به سطوح پارسامنشانة ارزشهای راستینِ روحی: زیبایی الهی، نیکی بیکران، و حقیقت ابدی، یعنی شناخت خداوند و به طور فزاینده مثل او شدن.		180:5.9 (1950.4) This same philosophy of the living flexibility and cosmic adaptability of divine truth to the individual requirements and capacity of every son of God, must be perceived before you can hope adequately to understand the Master’s teaching and practice of nonresistance to evil. The Master’s teaching is basically a spiritual pronouncement. Even the material implications of his philosophy cannot be helpfully considered apart from their spiritual correlations. The spirit of the Master’s injunction consists in the nonresistance of all selfish reaction to the universe, coupled with the aggressive and progressive attainment of righteous levels of true spirit values: divine beauty, infinite goodness, and eternal truth—to know God and to become increasingly like him.
180:5.10 (1950.5) مهر، عدم خودخواهی، باید تحت یک تفسیر مداوم و از نو انطباق‌پذیرِ زندة روابط، مطابق با هدایتِ روح حقیقت باشد. مهر باید بدین طریق مفاهیم دائماً در حال تغییر و بسط یابندة بالاترین خیر کیهانی برای آن فرد را که مورد مهرورزی واقع می‌شود درک کند. و سپس مهر پیش می‌رود تا همین رویکرد را در مورد همة افراد دیگری که احتمالاً بتوانند تحت تأثیر روابط در حال رشد و زندة مهرِ یک انسانِ با روح هدایت شده برای سایر شهروندان جهان قرار گیرند، ایجاد کند. و تمام این تطبیق زندة مهر باید در پرتو محیط شرورانة کنونی و هدف ابدیِ کمالِ سرنوشت الهی، هر دو، صورت گیرد.		180:5.10 (1950.5) Love, unselfishness, must undergo a constant and living readaptative interpretation of relationships in accordance with the leading of the Spirit of Truth. Love must thereby grasp the ever-changing and enlarging concepts of the highest cosmic good of the individual who is loved. And then love goes on to strike this same attitude concerning all other individuals who could possibly be influenced by the growing and living relationship of one spirit-led mortal’s love for other citizens of the universe. And this entire living adaptation of love must be effected in the light of both the environment of present evil and the eternal goal of the perfection of divine destiny.
180:5.11 (1950.6) و بنابراین باید به وضوح تشخیص دهیم که نه اصل طلایی و نه آموزش عدم مقاومت هرگز نمی‌توانند به عنوان اصول جزمی یا احکام به درستی درک شوند. آنها را فقط می‌توان از طریق زیستن آنها درک کرد، از طریق درک معانی آنها در تفسیر زندة روح حقیقت، که ارتباط مهرآمیز یک انسان با انسان دیگر را هدایت می‌کند.		180:5.11 (1950.6) And so must we clearly recognize that neither the golden rule nor the teaching of nonresistance can ever be properly understood as dogmas or precepts. They can only be comprehended by living them, by realizing their meanings in the living interpretation of the Spirit of Truth, who directs the loving contact of one human being with another.
180:5.12 (1951.1) و همة اینها به وضوح بیانگر تفاوت میان مذهب قدیم و جدید است. مذهب قدیم ایثار را آموزش می‌داد؛ مذهب جدید فقط خود-فراموشی، خودشکوفاییِ افزایش یافته در خدمات اجتماعیِ به هم پیوسته و درک جهان را می‌آموزد. انگیزة مذهب قدیم ترس-آگاهی بود؛ بشارت جدید پادشاهی تحت سلطة اعتقاد به حقیقت، روح حقیقتِ جاودان و جهانی است. و هیچ مقداری از پرهیزکاری یا وفاداریِ اعتقادی نمی‌تواند فقدان آن دوستی خودانگیخته، سخاوتمندانه، و صمیمانه را در تجربة زندگی ایماندارانِ به پادشاهی که ویژگیِ فرزندانِ از روح زاده شدة خدای زنده است جبران کند. نه سنت و نه یک سیستمِ تشریفاتیِ پرستشِ رسمی نمی‌تواند فقدان شفقت واقعی برای همنوعان فرد را جبران کند.		180:5.12 (1951.1) And all this clearly indicates the difference between the old religion and the new. The old religion taught self-sacrifice; the new religion teaches only self-forgetfulness, enhanced self-realization in conjoined social service and universe comprehension. The old religion was motivated by fear-consciousness; the new gospel of the kingdom is dominated by truth-conviction, the spirit of eternal and universal truth. And no amount of piety or creedal loyalty can compensate for the absence in the life experience of kingdom believers of that spontaneous, generous, and sincere friendliness which characterizes the spirit-born sons of the living God. Neither tradition nor a ceremonial system of formal worship can atone for the lack of genuine compassion for one’s fellows.
6- ضرورتِ عزیمت ^top		6. The Necessity for Leaving ^top
180:6.1 (1951.2) پس از این که پطرس، یعقوب، یوحنا، و متی سؤالات متعددی از استاد پرسیدند، او به گفتار خداحافظی خود با گفتن این سخنان ادامه داد: ”و من دربارة همة اینها قبل از این که شما را ترک کنم به شما می‌گویم تا بتوانید برای آنچه برایتان پیش خواهد آمد چنان آماده باشید که دچار خطای جدی نشوید. مسئولان امور صرفاً به بیرون کردن شما از کنیسه‌ها راضی نخواهند شد؛ من به شما هشدار می‌دهم که ساعتی نزدیک می‌شود که کسانی که شما را می‌کشند فکر خواهند کرد که به خدا خدمت می‌کنند. و آنها همة این کارها را با شما و با کسانی که به پادشاهی آسمان هدایت می‌کنید خواهند کرد، زیرا آنها پدر را نمی‌شناسند. آنها با امتناع از پذیرش من از شناخت پدر خودداری کرده‌اند؛ و هنگامی که شما را رد می‌کنند از پذیرش من امتناع می‌ورزند، مشروط بر این که شما فرمان جدید مرا حفظ کرده باشید که همدیگر را دوست داشته باشید، حتی بدان گونه که من شما را دوست داشته‌ام. من از قبل در مورد این چیزها به شما می‌گویم تا وقتی زمان شما فرا رسد، همانطور که اکنون زمان من فرا رسیده است، در آگاهی از این امر تقویت شوید که من از همه چیز باخبر بودم، و این که در تمام رنجهایی که به خاطر من و برای بشارت الهی متحمل می‌شوید روح من با شما خواهد بود. به همین منظور بود که از همان ابتدا به روشنی با شما صحبت کرده‌ام. من حتی به شما هشدار داده‌ام که ممکن است دشمنانِ یک فرد از اهالی خانة او باشند. اگر چه این بشارت پادشاهی هرگز در آوردنِ آرامشی بزرگ به روانِ یک فرد ایماندار ناکام نیست، تا وقتی که انسان مایل نباشد به تعالیم من از صمیم قلب ایمان بیاورد و عادتِ انجام خواست پدر را به عنوان هدف اصلی در زیستنِ حیات انسانی برقرار نسازد، آرامش را در زمین به ارمغان نخواهد آورد.		180:6.1 (1951.2) After Peter, James, John, and Matthew had asked the Master numerous questions, he continued his farewell discourse by saying: “And I am telling you about all this before I leave you in order that you may be so prepared for what is coming upon you that you will not stumble into serious error. The authorities will not be content with merely putting you out of the synagogues; I warn you the hour draws near when they who kill you will think they are doing a service to God. And all of these things they will do to you and to those whom you lead into the kingdom of heaven because they do not know the Father. They have refused to know the Father by refusing to receive me; and they refuse to receive me when they reject you, provided you have kept my new commandment that you love one another even as I have loved you. I am telling you in advance about these things so that, when your hour comes, as mine now has, you may be strengthened in the knowledge that all was known to me, and that my spirit shall be with you in all your sufferings for my sake and the gospel’s. It was for this purpose that I have been talking so plainly to you from the very beginning. I have even warned you that a man’s foes may be those of his own household. Although this gospel of the kingdom never fails to bring great peace to the soul of the individual believer, it will not bring peace on earth until man is willing to believe my teaching wholeheartedly and to establish the practice of doing the Father’s will as the chief purpose in living the mortal life.
180:6.2 (1951.3) ”اکنون که در حال ترک شما هستم، چون می‌بینم که وقت آن فرا رسیده که نزد پدرم بروم، تعجب می‌کنم که هیچیک از شما از من نپرسیده‌اید، چرا ما را ترک می‌کنی؟ با این وجود، می‌دانم که چنین سؤالاتی را در قلب خود می‌پرسید. من به صراحت با شما صحبت خواهم کرد، مانند یک دوست با دیگری. واقعاً برای شما سودمند است که من بروم. اگر من نروم، آموزگار جدید نمی‌تواند به قلب شما وارد شود. قبل از این که بتوانم این آموزگار روحی را بفرستم تا در روان شما زندگی کند و روح شما را به حقیقت هدایت کند، باید از این جسم فانی انسانی رها شوم و به جایگاه خود در عالم بالا بازگردانده شوم. و هنگامی که روح من بیاید تا در شما ساکن شود، تفاوت بین گناه و درستکاری را روشن خواهد کرد و شما را قادر خواهد ساخت تا در قلب خود در مورد آنها عاقلانه قضاوت کنید.		180:6.2 (1951.3) “Now that I am leaving you, seeing that the hour has come when I am about to go to the Father, I am surprised that none of you have asked me, Why do you leave us? Nevertheless, I know that you ask such questions in your hearts. I will speak to you plainly, as one friend to another. It is really profitable for you that I go away. If I go not away, the new teacher cannot come into your hearts. I must be divested of this mortal body and be restored to my place on high before I can send this spirit teacher to live in your souls and lead your spirits into the truth. And when my spirit comes to indwell you, he will illuminate the difference between sin and righteousness and will enable you to judge wisely in your hearts concerning them.
180:6.3 (1951.4) ”من هنوز چیزهای زیادی برای گفتن به شما دارم، اما شما اکنون نمی‌توانید بیش از این تاب بیاورید. اگر چه، هنگامی که او، روح حقیقت، بیاید، همینطور که از منزلگاههای بسیاری در جهان پدر من عبور می‌کنید، او در نهایت شما را به تمام حقیقت هدایت خواهد کرد.		180:6.3 (1951.4) “I have yet much to say to you, but you cannot stand any more just now. Albeit, when he, the Spirit of Truth, comes, he shall eventually guide you into all truth as you pass through the many abodes in my Father’s universe.
180:6.4 (1951.5) ”این روح از خود سخن نخواهد گفت، بلکه آنچه را که پدر به پسر آشکار کرده است به شما اعلام خواهد کرد، و او حتی رخدادهای آینده را به شما نشان خواهد داد؛ او مرا جلال خواهد داد، حتی بدان گونه که من پدرم را جلال داده‌ام. این روح از سوی من اعزام می‌شود، و او حقیقت مرا برای شما آشکار خواهد کرد. هر چه را که پدر در این قلمرو دارد اکنون متعلق به من است؛ از این رو گفتم که این آموزگار جدید از آنچه که متعلق به من است می‌گیرد و آن را به شما آشکار می‌سازد.		180:6.4 (1951.5) “This spirit will not speak of himself, but he will declare to you that which the Father has revealed to the Son, and he will even show you things to come; he will glorify me even as I have glorified my Father. This spirit comes forth from me, and he will reveal my truth to you. Everything which the Father has in this domain is now mine; wherefore did I say that this new teacher would take of that which is mine and reveal it to you.
180:6.5 (1952.1) ”درست تا اندکی دیگر شما را برای مدتی کوتاه ترک خواهم کرد. پس از آن، هنگامی که دوباره مرا دیدید، از پیش در راه رفتن نزد پدر خواهم بود، و در آن هنگام نیز مرا برای مدتی طولانی نخواهید دید.“		180:6.5 (1952.1) “In just a little while I will leave you for a short time. Afterward, when you again see me, I shall already be on my way to the Father so that even then you will not see me for long.”
180:6.6 (1952.2) در حالی که او برای لحظه‌ای مکث کرد، حواریون شروع به گفتگو با یکدیگر کردند: ”این چیست که او به ما می‌گوید؟ ’درست تا اندکی دیگر شما را ترک خواهم کرد‘ و ’وقتی دوباره مرا دیدید، برای مدت زیادی طول نخواهد کشید، زیرا من در راه رفتن نزد پدر خواهم بود.‘ منظور او از گفتنِ ’مدتی کوتاه‘ و ’نه برای مدتی طولانی‘ چه می‌تواند باشد؟ ما نمی‌توانیم بفهمیم که او دارد به ما چه می‌گوید.“		180:6.6 (1952.2) While he paused for a moment, the apostles began to talk with each other: “What is this that he tells us? ‘In just a little while I will leave you,’ and ‘When you see me again it will not be for long, for I will be on my way to the Father.’ What can he mean by this ‘little while’ and ‘not for long’? We cannot understand what he is telling us.”
180:6.7 (1952.3) و از آنجایی که عیسی فهمید که آنها این سؤالات را پرسیدند، گفت: ”آیا از خود می‌پرسید که منظور من از این که گفتم تا اندکی دیگر با شما نخواهم بود، چه بود، و این که وقتی دوباره مرا دیدید، در راه رفتن نزد پدر خواهم بود؟ من آشکارا به شما گفته‌ام که پسر انسان باید بمیرد، اما این که او دوباره زنده خواهد شد. پس آیا نمی‌توانید معنای سخنان مرا بفهمید؟ شما ابتدا اندوهگین خواهید شد، اما بعداً با بسیاری از کسانی که این چیزها را پس از تحقق آنها خواهند فهمید، شادی خواهید کرد. یک زن واقعاً در ساعت درد زایمانِ خود غمگین است، اما هنگامی که به یکباره فرزندش را به دنیا می‌آورد، فوراً غم و اندوه خود را از شادیِ فهمِ این که فردی در دنیا متولد شده است، فراموش می‌کند. و شما نیز به خاطر رفتن من اندوهگین خواهید شد، اما من به زودی شما را دوباره خواهم دید، و سپس اندوه شما به شادی تبدیل خواهد شد، و مکاشفة جدیدی از نجات خدا برای شما خواهد آمد که هیچ کس هرگز نمی‌تواند آن را از شما بگیرد. و همة جهانیان در همین مکاشفة حیات در تحقق واژگونیِ مرگ برکت خواهند یافت. شما تا به حال تمام درخواستهای خود را به نام پدرم انجام داده‌اید. بعد از این که دوباره مرا دیدید، ممکن است به نام من نیز درخواست کنید و من صدای شما را خواهم شنید.		180:6.7 (1952.3) And since Jesus knew they asked these questions, he said: “Do you inquire among yourselves about what I meant when I said that in a little while I would not be with you, and that, when you would see me again, I would be on my way to the Father? I have plainly told you that the Son of Man must die, but that he will rise again. Can you not then discern the meaning of my words? You will first be made sorrowful, but later on will you rejoice with many who will understand these things after they have come to pass. A woman is indeed sorrowful in the hour of her travail, but when she is once delivered of her child, she immediately forgets her anguish in the joy of the knowledge that a man has been born into the world. And so are you about to sorrow over my departure, but I will soon see you again, and then will your sorrow be turned into rejoicing, and there shall come to you a new revelation of the salvation of God which no man can ever take away from you. And all the worlds will be blessed in this same revelation of life in effecting the overthrow of death. Hitherto have you made all your requests in my Father’s name. After you see me again, you may also ask in my name, and I will hear you.
180:6.8 (1952.4) ”من اینجا در این پایین با گفتار حکیمانه به شما آموزش داده‌ام و در تمثیلها با شما صحبت کرده‌ام. من این کار را بدین گونه انجام دادم زیرا شما در روح همچون کودکان بودید؛ اما زمانی فرا خواهد رسید که من در مورد پدر و پادشاهی او آشکارا با شما صحبت خواهم کرد. و من این کار را انجام خواهم داد زیرا خود پدر شما را دوست دارد و مایل است که به طور کاملتر برای شما آشکار شود. انسان فانی نمی‌تواند پدرِ روحی را ببیند؛ از این رو من به دنیا آمده‌ام تا پدر را به چشمان جسمانیِ شما نشان دهم. اما هنگامی که از نظر رشد روحی به کمال رسیدید، آنگاه خود پدر را خواهید دید.“		180:6.8 (1952.4) “Down here I have taught you in proverbs and spoken to you in parables. I did so because you were only children in the spirit; but the time is coming when I will talk to you plainly concerning the Father and his kingdom. And I shall do this because the Father himself loves you and desires to be more fully revealed to you. Mortal man cannot see the spirit Father; therefore have I come into the world to show the Father to your creature eyes. But when you have become perfected in spirit growth, you shall then see the Father himself.”
180:6.9 (1952.5) هنگامی که آن یازده تن سخنان او را شنیدند، به یکدیگر گفتند: ”بنگرید، او آشکارا با ما صحبت می‌کند. یقیناً استاد از سوی خدا فرستاده شده است. اما چرا او می‌گوید که باید نزد پدر بازگردد؟“ و عیسی دید که آنها هنوز سخنان او را درک نکرده‌اند. این یازده مرد نمی‌توانستند از عقاید دیرینة خود پیرامون مفهوم یهودی مسیح دور شوند. آنها هر چه به طور کاملتر به عیسی به عنوان مسیح ایمان داشتند، این اعتقاداتِ عمیقاً ریشه‌دار در مورد پیروزیِ شکوهمندِ مادیِ پادشاهی در زمین بیشتر دردسر آفرین می‌شد.		180:6.9 (1952.5) When the eleven had heard him speak, they said to each other: “Behold, he does speak plainly to us. Surely the Master did come forth from God. But why does he say he must return to the Father?” And Jesus saw that they did not even yet comprehend him. These eleven men could not get away from their long-nourished ideas of the Jewish concept of the Messiah. The more fully they believed in Jesus as the Messiah, the more troublesome became these deep-rooted notions regarding the glorious material triumph of the kingdom on earth.