Εγγραφο 7		Paper 7
Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΙΟΥ ΥΙΟΥ ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ		Relation of the Eternal Son to the Universe
7:0.1 (81.1) Ο Πρωταρχικός Υιός ενδιαφέρεται πάντα για την εκτέλεση των πνευματικών σχεδίων του αιώνιου σκοπού του Πατέρα, καθώς αυτός προοδευτικά αποκαλύπτεται μέσα από τα φαινόμενα των εξελισσομένων συμπάντων με τις ποικίλες ομάδες των ζώντων πλασμάτων. Δεν αντιλαμβανόμαστε απολύτως αυτό το αιώνιο σχέδιο, αλλά ο Υιός του Παραδείσου αναμφίβολα το αντιλαμβάνεται.		7:0.1 (81.1) THE Original Son is ever concerned with the execution of the spiritual aspects of the Father’s eternal purpose as it progressively unfolds in the phenomena of the evolving universes with their manifold groups of living beings. We do not fully comprehend this eternal plan, but the Paradise Son undoubtedly does.
7:0.2 (81.2) Ο Υιός μοιάζει με τον πατέρα στο ότι προσπαθεί να μεταδώσει όλα όσα μπορεί από τον εαυτό του στους ισόβαθμους Υιούς και τους υποκείμενους Υιούς των. Και ο Υιός μοιράζεται τη φύση του Πατέρα που αυτοδιανέμεται δια της απεριόριστης πλήρωσης του εαυτού του επί του Απείρου Πνεύματος, του συνεργικού εκτελεστή των.		7:0.2 (81.2) The Son is like the Father in that he seeks to bestow everything possible of himself upon his co-ordinate Sons and upon their subordinate Sons. And the Son shares the Father’s self-distributive nature in the unstinted bestowal of himself upon the Infinite Spirit, their conjoint executive.
7:0.3 (81.3) Ως υποστηρικτής της πνευματικής πραγματικότητας, η Δεύτερη Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο αποτελεί την αιώνια εξισορρόπηση του Νησιού του Παραδείσου, το οποίο με τρόπο τόσο μεγαλειώδη υποστηρίζει όλα τα θέματα που αφορούν στην ύλη. Με τον τρόπο αυτό, η Πρώτη Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο αποκαλύπτεται πάντα στην υλική ομορφιά των εκπληκτικών προτύπων του κεντρικού Νησιού και στις πνευματικές αξίες της ουράνιας προσωπικότητας του Αιώνιου Υιού.		7:0.3 (81.3) As the upholder of spirit realities, the Second Source and Center is the eternal counterpoise of the Isle of Paradise, which so magnificently upholds all things material. Thus is the First Source and Center forever revealed in the material beauty of the exquisite patterns of the central Isle and in the spiritual values of the supernal personality of the Eternal Son.
7:0.4 (81.4) Ο Αιώνιος Υιός είναι ο ουσιαστικός υποστηρικτής της αχανούς δημιουργίας της αλήθειας του πνεύματος και των πνευματικών υπάρξεων. Ο κόσμος του πνεύματος είναι η ενασχόληση, η προσωπική διεύθυνση του Υιού και οι απρόσωπες αλήθειες της φ’υσης του πνεύματος ανταποκρίνονται πάντα στη βούληση και το σκοπό της τέλειας προσωπικότητας του Απόλυτου Υιού.		7:0.4 (81.4) The Eternal Son is the actual upholder of the vast creation of spirit realities and spiritual beings. The spirit world is the habit, the personal conduct, of the Son, and the impersonal realities of spirit nature are always responsive to the will and purpose of the perfect personality of the Absolute Son.
7:0.5 (81.5) Ο Υιός, ωστόσο, δεν είναι προσωπικά υπεύθυνος για την καθοδήγηση όλων των πνευματικών οντοτήτων. Η βούληση του ατόμου είναι σχετικά ελεύθερη και εξ αυτού καθορίζεται η δράση των υπάρξεων αυτών με την ελεύθερη βούληση. Για το λόγο αυτό, ο πνευματικός κόσμος και η ελεύθερη βούληση δεν είναι πάντα αντιπροσωπευτικός του χαρακτήρα του Αιώνιου Υιού, όπως και η φύση στην Ουράντια δεν αποκαλύπτει πραγματικά την τελειότητα και το αμετάβλητο του Παραδείσου και του Θείου. Ανεξάρτητα, όμως, από το τι μπορεί να χαρακτηρίσει την ελεύθερη δράση των ανθρώπων ή των αγγέλων, η αιώνια επαφή του Υιού με τον συμπαντικό έλεγχο της βαρύτητας κάθε πνευματικής πραγματικότητας συνεχίζει να υφίσταται ως απόλυτη.		7:0.5 (81.5) The Son is not, however, personally responsible for the conduct of all spirit personalities. The will of the personal creature is relatively free and hence determines the actions of such volitional beings. Therefore the freewill spirit world is not always truly representative of the character of the Eternal Son, even as nature on Urantia is not truly revelatory of the perfection and immutability of Paradise and Deity. But no matter what may characterize the freewill action of man or angel, the Son’s eternal grasp of the universal gravity control of all spirit realities continues as absolute.
1. ΤΟ ΚΥΚΛΩΜΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ ^top		1. The Spirit-Gravity Circuit ^top
7:1.1 (81.6) Όλα όσα διδαχθήκαμε πάνω στη φύση του Θεού, την απανταχού παρουσία του, την παντοδυναμία και την παντογνωσία του είναι το ίδιο αληθινά και για τον Υιό στον πνευματικό χώρο. Η καθαρή και συμπαντική πνευματική βαρύτητα ολόκληρης της δημιουργίας, το αποκλειστικό πνευματικό αυτό κύκλωμα, οδηγεί κατ’ ευθείαν στη Δεύτερη Γενεσιουργό Αιτία και Κέντρο στον Παράδεισο. Είναι εκείνος ο οποίος προίσταται του ελέγχου και της λειτουργίας αυτής της αεί παρούσας και αλάθητης πνευματικής επαφής με όλες τις αληθινές πνευματικές αξίες. Με τον τρόπο αυτό ο Αιώνιος Υιός ασκεί απόλυτη πνευματική κυριαρχία. Ουσιαστικά κρατά κάθε πνευματική πραγματικότητα και αγνή αξία στη χούφτα του χεριού του. Ο έλεγχος της συμπαντικής πνευματικής βαρύτητας είναι συμπαντική, πνευματική κυριαρχία.		7:1.1 (81.6) Everything taught concerning the immanence of God, his omnipresence, omnipotence, and omniscience, is equally true of the Son in the spiritual domains. The pure and universal spirit gravity of all creation, this exclusively spiritual circuit, leads directly back to the person of the Second Source and Center on Paradise. He presides over the control and operation of that ever-present and unerring spiritual grasp of all true spirit values. Thus does the Eternal Son exercise absolute spiritual sovereignty. He literally holds all spirit realities and all spiritualized values, as it were, in the hollow of his hand. The control of universal spiritual gravity is universal spiritual sovereignty.
7:1.2 (82.1) Ο βαρυτικός αυτών έλεγχος των πνευματικών θεμάτων λειτ0υργεί ανεξάρτητα από τόπο και χρόνο. Για το λόγο αυτό, η πνευματική ενέργεια δεν μειώνεται κατά τη μετάδοση. Η πνευματική βαρύτητα δεν υπόκειται σε χρονικές καθυστερήσεις, ούτε υφίσταται μείωση μέσα στο χρόνο. Δεν ελαττώνεται ανάλογα με το τετράγωνο της απόστασης της μετάδοσής της. Τα κυκλώματα της καθαρής πνευματικής δύναμης δεν καθυστερούν εξ αιτίας της μάζας της υλικής δημιουργίας. Και η υπέρβαση αυτή της καθαρής πνευματικής ενέργειας μέσα στον χώρο και το χρόνο ενυπάρχει στο απόλυτο της φύσης του Υιού. Δεν οφείλεται στην παρέμβαση των δυνάμεων αντιβαρύτητας της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου.		7:1.2 (82.1) This gravity control of spiritual things operates independently of time and space; therefore is spirit energy undiminished in transmission. Spirit gravity never suffers time delays, nor does it undergo space diminution. It does not decrease in accordance with the square of the distance of its transmission; the circuits of pure spirit power are not retarded by the mass of the material creation. And this transcendence of time and space by pure spirit energies is inherent in the absoluteness of the Son; it is not due to the interposition of the antigravity forces of the Third Source and Center.
7:1.3 (82.2) Οι πνευματικές πραγματικότητες ανταποκρίνονται στην ελκτική δύναμη του κέντρου της πνευματικής βαρύτητας ανάλογα με την ποιότητά τους, τον πραγματικό βαθμό της πνευματικής τους φύσης. Η ουσία του πνεύματος (η ποιότητα) ανταποκρίνεται ευθέως στην πνευματική βαρύτητα, όπως ακριβώς η οργανωμένη ενέργεια στην ύλη (ποσότητα) ανταποκρίνεται στη φυσική βαρύτητα. Οι πνευματικές αξίες και οι δυνάμεις του πνεύματος είναι πραγματικές. Από την άποψη της προσωπικότητας, το πνεύμα είναι η ψυχή της δημιουργίας. Η ύλη είναι το ασαφές φυσικό σώμα.		7:1.3 (82.2) Spirit realities respond to the drawing power of the center of spiritual gravity in accordance with their qualitative value, their actual degree of spirit nature. Spirit substance (quality) is just as responsive to spirit gravity as the organized energy of physical matter (quantity) is responsive to physical gravity. Spiritual values and spirit forces are real. From the viewpoint of personality, spirit is the soul of creation; matter is the shadowy physical body.
7:1.4 (82.3) Οι αντιδράσεις και οι διακυμάνσεις της πνευματικής βαρύτητας είναι πάντοτε πραγματικές ως προς το περιεχόμενο των πνευματικών αξιών, ως προς την ποιότητα του πνευματικού επιπέδου ενός ατόμου, ή ενός κόσμου. Η ελκτική αυτή δύναμη ανταποκρίνεται άμεσα στις ενδιάμεσες και διαπνευματικές αξίες κάθε συμπαντικής περίστασης, ή πλανητικής κατάστασης. Κάθε φορά που μία πνευματική πραγματικότητα δραστηριοποιείται στα σύμπαντα, προκαλείται μια αλλαγή η οποία καθιστά αναγκαία την άμεση και αυτόματη αναπροσαρμογή της πνευματικής βαρύτητας. Ένα τέτοιο καινούργιο πνεύμα αποτελεί, στην πραγματικότητα, μέρος της Δεύτερης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου. Και όπως ακριβώς ο θνητός άνθρωπος αποκτά γίνεται πνευματική ύπαρξη, συναντά τον πνευματικό Υιό, το κέντρο και την απαρχή της πνευματικής βαρύτητας.		7:1.4 (82.3) The reactions and fluctuations of spirit gravity are ever true to the content of spiritual values, the qualitative spiritual status of an individual or a world. This drawing power is instantly responsive to the inter- and intraspirit values of any universe situation or planetary condition. Every time a spiritual reality actualizes in the universes, this change necessitates the immediate and instantaneous readjustment of spirit gravity. Such a new spirit is actually a part of the Second Source and Center; and just as certainly as mortal man becomes a spiritized being, he will attain the spiritual Son, the center and source of spirit gravity.
7:1.5 (82.4) Η πνευματική, ελκτική δύναμη του Υιού ενυπάρχει, σε μικρότερο βαθμό, σε πολλές Παραδείσιες τάξεις Υιών. Διότι οι υιοί αυτοί πράγματι υπάρχουν στο απόλυτο κύκλωμα της πνευματικής βαρύτητας των τοπικών εκείνων συστημάτων πνευματικής βαρύτητας, τα οποία λειτουργούν σε κατώτερες μονάδες της δημιουργίας. Παρόμοιες υπό-απόλυτες συγκεντρώσεις πνευματικής βαρύτητας αποτελούν μέρος της θείας φύσης των προσωπικοτήτων του Δημιουργού μέσα στον χώρο και τον χρόνο και σχετίζεται με τον εκδηλωνόμενο, εμπειρικό υπερέλεγχο του Υπέρτατου Όντος.		7:1.5 (82.4) The Son’s spiritual drawing power is inherent to a lesser degree in many Paradise orders of sonship. For there do exist within the absolute spirit-gravity circuit those local systems of spiritual attraction that function in the lesser units of creation. Such subabsolute focalizations of spirit gravity are a part of the divinity of the Creator personalities of time and space and are correlated with the emerging experiential overcontrol of the Supreme Being.
7:1.6 (82.5) Έτσι, η έλξη και η ανταπόκριση της πνευματικής βαρύτητας λειτουργούν όχι μόνο στο σύμπαν ως σύνολο, αλλά ακόμη και μεταξύ των ατόμων και των ομάδων των ατόμων. Υπάρχει πνευματική συνάφεια μεταξύ των πνευματικών και πνευματικοποιημένων προσωπικοτήτων οποιουδήποτε κόσμου, φυλής έθνους, ή ομάδας πιστών. Υπάρχει μια άμεση έλξη πνευματικής φύσης μεταξύ των πνευματικά δραστηριοποιημένων ατόμων με ίδιες απόψεις και επιθυμίες. Ο όρος συγγενή πνεύματα δεν είναι μόνο τρόπος έκφρασης.		7:1.6 (82.5) Spirit-gravity pull and response thereto operate not only on the universe as a whole but also even between individuals and groups of individuals. There is a spiritual cohesiveness among the spiritual and spiritized personalities of any world, race, nation, or believing group of individuals. There is a direct attractiveness of a spirit nature between spiritually minded persons of like tastes and longings. The term kindred spirits is not wholly a figure of speech.
7:1.7 (82.6) Όπως ακριβώς συμβαίνει με την υλική βαρύτητα του Παραδείσου, έτσι και η πνευματική βαρύτητα του Αιώνιου Υιού είναι απόλυτη. Η αμαρτία και η εξέγερση μπορεί να παρεμβαίνουν στη λειτουργία των κυκλωμάτων των τοπικών συμπάντων, αλλά τίποτε δεν μπορεί να αναστείλει την πνευματική βαρύτητα του Αιώνιου Υιού. Η εξέγερση του Εωσφόρου προκάλεσε πολλές αλλαγές στο σύστημά σας των κατοικημένων κόσμων και της Ουράντια, αλλά παρατηρούμε ότι η προκύψασα πνευματική απομόνωση του πλανήτη σας ούτε κατ’ ελάχιστον επηρέασε την παρουσία και τη λειτουργία είτε του πανταχού παρόντος πνεύματος του Αιώνιου Υιού, είτε το αντίστοιχο κύκλωμα πνευματικής βαρύτητας.		7:1.7 (82.6) Like the material gravity of Paradise, the spiritual gravity of the Eternal Son is absolute. Sin and rebellion may interfere with the operation of local universe circuits, but nothing can suspend the spirit gravity of the Eternal Son. The Lucifer rebellion produced many changes in your system of inhabited worlds and on Urantia, but we do not observe that the resultant spiritual quarantine of your planet in the least affected the presence and function of either the omnipresent spirit of the Eternal Son or the associated spirit-gravity circuit.
7:1.8 (82.7) Όλες οι αντιδράσεις του κυκλώματος πνευματικής βαρύτητας του μεγάλου σύμπαντος είναι προβλέψιμες. Αναγνωρίζουμε όλες τις λειτουργίες και τις αντιδράσεις του πανταχού παρόντος πνεύματος του Αιώνιου Υιού και τις βρίσκουμε έγκυρες. Σύμφωνα με νόμους που γνωρίζουμε καλά, μπορούμε και μετράμε την πνευματική βαρύτητα, όπως ακριβώς ο θνητός επιχειρεί να υπολογίσει τις επιδράσεις της πεπερασμένης φυσικής βαρύτητας. Υπάρχει μία αναλλοίωτη ανταπόκριση του πνεύματος του Υιού σε όλες τις πνευματικές καταστάσεις, υπάρξεις και άτομα και η ανταπόκριση αυτή γίνεται πάντα σύμφωνα με τον βαθμό πραγματικότητας (τον ποιοτικό βαθμό πραγματικότητας), όλων αυτών των πνευματικών αξιών.		7:1.8 (82.7) All reactions of the spirit-gravity circuit of the grand universe are predictable. We recognize all actions and reactions of the omnipresent spirit of the Eternal Son and find them to be dependable. In accordance with well-known laws, we can and do measure spiritual gravity just as man attempts to compute the workings of finite physical gravity. There is an unvarying response of the Son’s spirit to all spirit things, beings, and persons, and this response is always in accordance with the degree of actuality (the qualitative degree of reality) of all such spiritual values.
7:1.9 (83.1) Παράλληλα, όμως, με την εξαιρετικά αξιόπιστη και προβλέψιμη αυτή λειτουργία της πνευματικής παρουσίας του Αιώνιου Υιού, υπάρχουν φαινόμενα των οποίων οι αντιδράσεις δεν είναι στον ίδιο βαθμό προβλέψιμες. Τέτοια φαινόμενα καταδεικνύουν, προφανώς, τη συνεργική δράση του Απόλυτου Θείου στους κόσμους των εκδηλωμένων πνευματικών δυναμικών. Γνωρίζουμε ότι η πνευματική παρουσία του Αιώνιου Υιού είναι η επίδραση μιας μεγαλειώδους και άπειρης προσωπικότητας, αλλά δύσκολα μπορούμε να θεωρήσουμε ως πνευματικές τις αντιδράσεις που σχετίζονται με τις εικαζόμενες εκδηλώσεις του Θείου Απόλυτου.		7:1.9 (83.1) But alongside this very dependable and predictable function of the spiritual presence of the Eternal Son, there are encountered phenomena which are not so predictable in their reactions. Such phenomena probably indicate the co-ordinate action of the Deity Absolute in the realms of emerging spiritual potentials. We know that the spirit presence of the Eternal Son is the influence of a majestic and infinite personality, but we hardly regard the reactions associated with the conjectured performances of the Deity Absolute as personal.
7:1.10 (83.2) Από τη σκοπιά της προσωπικότητας και του ατόμου, ο Αιώνιος Υιός και το Θείο Απόλυτο φαίνεται ότι σχετίζονται ως εξής: Ο Αιώνιος Υιός κυριαρχεί στο χώρο των πραγματικών πνευματικών αξιών, ενώ το Θείο Απόλυτο φαίνεται ότι διαπερνά τον αχανή χώρο των δυνητικών πνευματικών αξιών. Όλες οι ουσιαστικές, πνευματικής φύσης, αξίες τοποθετούνται στη βαρυτική συγκράτηση του Αιώνιου Υιού, οι δυνητικές, όμως, τοποθετούνται προφανώς στην παρουσία του Απόλυτου Θείου.		7:1.10 (83.2) Viewed from the personality standpoint and by persons, the Eternal Son and the Deity Absolute appear to be related in the following way: The Eternal Son dominates the realm of actual spiritual values, whereas the Deity Absolute seems to pervade the vast domain of potential spirit values. All actual value of spirit nature finds lodgment in the gravity grasp of the Eternal Son but, if potential, then apparently in the presence of the Deity Absolute.
7:1.11 (83.3) Το πνεύμα μοιάζει να εκδηλώνεται από τις δυναμικές του Απόλυτου Θείου. Το εξελισσόμενο πνεύμα συσχετίζεται, μέσω εμπειρικών και ατελών επαφών, με το Ύψιστο και το Ύπατο. Το πνεύμα βρίσκει εν καιρώ τον τελικό του προορισμό στην απόλυτη επαφή με την πνευματική βαρύτητα του Αιώνιου Υιού. Αυτός φαίνεται ότι είναι ο κύκλος του εμπειρικού πνεύματος, το υπαρξιακό, όμως, πνεύμα ενυπάρχει στην άπειρη φύση της Δεύτερης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου.		7:1.11 (83.3) Spirit seems to emerge from the potentials of the Deity Absolute; evolving spirit finds correlation in the experiential and incomplete grasps of the Supreme and the Ultimate; spirit eventually finds final destiny in the absolute grasp of the spiritual gravity of the Eternal Son. This appears to be the cycle of experiential spirit, but existential spirit is inherent in the infinity of the Second Source and Center.
2. Η ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΙΟΥ ΥΙΟΥ ^top		2. The Administration of the Eternal Son ^top
7:2.1 (83.4) Η παρουσία και η προσωπική δραστηριότητα του Πρωταρχικού Υιού στον Παράδεισο είναι βαθιά, απόλυτη, με την πνευματική σημασία του όρου. Καθώς βγαίνουμε από τον Παράδεισο δια μέσου της Χαβόνα και μπαίνουμε στο χώρο των επτά υπερσυμπάντων, εντοπίζουμε ολοένα και λιγότερο την προσωπική παρουσία του Αιώνιου Υιού. Στα μετά-τη-Χαβόνα σύμπαντα η παρουσία του Αιώνιου Υιού παίρνει το πρόσωπο των Υιών του Παραδείσου, οριοθετημένη από το Ύψιστο και το Ύπατο και συντονισμένη με την απεριόριστη πνευματική δυναμική του Απόλυτου Θείου.		7:2.1 (83.4) On Paradise the presence and personal activity of the Original Son is profound, absolute in the spiritual sense. As we pass outward from Paradise through Havona and into the realms of the seven superuniverses, we detect less and less of the personal activity of the Eternal Son. In the post-Havona universes the presence of the Eternal Son is personalized in the Paradise Sons, conditioned by the experiential realities of the Supreme and the Ultimate, and co-ordinated with the unlimited spirit potential of the Deity Absolute.
7:2.2 (83.5) Στο κεντρικό διάστημα η προσωπική δραστηριότητα του Πρωταρχικού Υιού διακρίνεται από την εξαίρετη πνευματική παρουσία της αιώνιας δημιουργίας. Η Χαβόνα είναι τόσο θαυμαστά τέλεια, ώστε η πνευματική και ενεργειακή κατάσταση αυτού του πρότυπου σύμπαντος βρίσκονται σε τέλεια και αέναη ισορροπία.		7:2.2 (83.5) In the central universe the personal activity of the Original Son is discernible in the exquisite spiritual harmony of the eternal creation. Havona is so marvelously perfect that the spiritual status and the energy states of this pattern universe are in perfect and perpetual balance.
7:2.3 (83.6) Ο Υιός δεν κατοικεί, ούτε είναι παρών στα υπερσύμπαντα. Στις δημιουργίες αυτές διατηρεί μόνο μία υπερατομική εκπροσώπηση. Οι πνευματικές αυτές εκδηλώσεις του Υιού δεν είναι προσωπικές. Δεν βρίσκονται στα κυκλώματα προσωπικότητας του Πατέρα του Σύμπαντος. Δεν γνωρίζουμε κανένα καλύτερο όρο για να τις προσδιορίσουμε, από τον όρο υπερπροσωπικότητες. Και είναι οντότητες πεπερασμένες. Δεν είναι ασύμβατες, ούτε απόλυτες.		7:2.3 (83.6) In the superuniverses the Son is not personally present or resident; in these creations he maintains only a superpersonal representation. These spirit manifestations of the Son are not personal; they are not in the personality circuit of the Universal Father. We know of no better term to use than to designate them superpersonalities; and they are finite beings; they are neither absonite nor absolute.
7:2.4 (83.7) Η διακυβέρνηση του Αιώνιου Υιού στα υπερσύμπαντα, επειδή είναι αποκλειστικά πνευματική και υπερ-προσωπική δεν μπορεί να ανιχνευθεί από τα πλάσματα της δημιουργίας. Όπως και να είναι, όμως, η πνευματική ώθηση της προσωπικής επίδρασης του Υιού η οποίας διαπερνά τα πάντα, συναντάται σε κάθε φάση των δραστηριοτήτων όλων των τομέων της κατοικίας των Αρχαίων των Ημερών. Στα τοπικά σύμπαντα πάντως παρατηρούμε τον Αιώνιο Υιό προσωπικά παρόντα μέσω των προσώπων των Υιών του Παραδείσου. Εδώ ο Άπειρος Υιός πνευματικά και δημιουργικά λειτουργεί στα πρόσωπα του μεγαλειώδους σώματος των ισόβαθμων Δημιουργών Υιών.		7:2.4 (83.7) The administration of the Eternal Son in the superuniverses, being exclusively spiritual and superpersonal, is not discernible by creature personalities. Nonetheless, the all-pervading spiritual urge of the Son’s personal influence is encountered in every phase of the activities of all sectors of the domains of the Ancients of Days. In the local universes, however, we observe the Eternal Son personally present in the persons of the Paradise Sons. Here the infinite Son spiritually and creatively functions in the persons of the majestic corps of the co-ordinate Creator Sons.
3. Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΙΟΥ ΥΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ^top		3. Relation of the Eternal Son to the Individual ^top
7:3.1 (84.1) Κατά την ανέλιξή τους στο τοπικό σύμπαν, οι θνητοί του χρόνου θεωρούν τον Δημιουργό Υιό ως τον προσωπικό εκπρόσωπο του Αιώνιου Υιού. Όταν όμως αρχίσουν να ανέρχονται στο χώρο εξάσκησης του υπερσύμπαντος, οι οδοιπόροι του χρόνου διαπιστώνουν ολοένα και περισσότερο την ουράνια παρουσία του εμπνέοντος πνεύματος του Αιώνιου Υιού και μπορούν να επωφεληθούν από την πρόσληψη αυτής της λειτουργίας της πνευματικής ενεργοποίησης. Στη Χαβόνα οι ανερχόμενοι αποκτούν ολοένα περισσότερη συνείδηση του τρυφερού εναγκαλισμού του πνεύματος του Πρωταρχικού Υιού που διαπερνά τα πάντα. Το πνεύμα του Αιώνιου Υιού δεν βρίσκεται σε κανένα στάδιο ολόκληρης της πνευματικής, ή ψυχικής ανέλιξης των θνητών οδοιπόρων του χρόνου, η θεία του χάρη, όμως, βρίσκεται πάντα κοντά και πάντα νοιάζεται για το ευ-ζιν και την πνευματική ασφάλεια των προοδευόντων παιδιών του χρόνου.		7:3.1 (84.1) In the local universe ascent the mortals of time look to the Creator Son as the personal representative of the Eternal Son. But when they begin the ascent of the superuniverse training regime, the pilgrims of time increasingly detect the supernal presence of the inspiring spirit of the Eternal Son, and they are able to profit by the intake of this ministry of spiritual energization. In Havona the ascenders become still more conscious of the loving embrace of the all-pervading spirit of the Original Son. At no stage of the entire mortal ascension does the spirit of the Eternal Son indwell the mind or soul of the pilgrim of time, but his beneficence is ever near and always concerned with the welfare and spiritual security of the advancing children of time.
7:3.2 (84.2) Η έλξη της πνευματικής βαρύτητας του Αιώνιου Υιού αποτελεί το μυστικό που ενυπάρχει στην προς τον Παράδεισο ανάβαση της διασωζόμενης ανθρώπινης ψυχής. Όλες οι γνήσιες πνευματικές αξίες και όλα τα καλή τη πίστει εξαγνιζόμενα άτομα βρίσκονται μέσα στο αλάθητο κράτημα της πνευματικής βαρύτητας του Αιώνιου Υιού. Ο θνητός νους για παράδειγμα αρχίζει τη διαδρομή του ως υλικός μηχανισμός και με τον καιρό εντάσσεται στο Σώμα της Τελικότητας, ως μία εξαιρετικά τελειοποιημένη πνευματική οντότητα, υποκείμενος σταδιακά όλο και λιγότερο στην υλική βαρύτητα και αντίστοιχα ανταποκρινόμενος περισσότερο στην προς τα μέσα ελκτική ορμή της πνευματικής βαρύτητας κατά τη διάρκεια ολόκληρης αυτής της εμπειρίας.Το κύκλωμα της πνευματικής βαρύτητας κυριολεκτικά έλκει την ανθρώπινη ψυχή προς τον Παράδεισο.		7:3.2 (84.2) The spiritual-gravity pull of the Eternal Son constitutes the inherent secret of the Paradise ascension of surviving human souls. All genuine spirit values and all bona fide spiritualized individuals are held within the unfailing grasp of the spiritual gravity of the Eternal Son. The mortal mind, for example, initiates its career as a material mechanism and is eventually mustered into the Corps of the Finality as a well-nigh perfected spirit existence, becoming progressively less subject to material gravity and correspondingly more responsive to the inward pulling urge of spirit gravity during this entire experience. The spirit-gravity circuit literally pulls the soul of man Paradiseward.
7:3.3 (84.3) Το κύκλωμα πνευματικής βαρύτητας είναι ο βασικός δίαυλος δια του οποίου μεταδίδονται οι ειλικρινείς προσευχές της ανθρώπινης καρδιάς από το επίπεδο της ανθρώπινης συνείδησης στην ουσιαστική συνειδητοποίηση του Θείου. Εκείνο το οποίο εμπεριέχει αληθινή πνευματική αξία στις ικεσίες σας συλλαμβάνεται από το συμπαντικό κύκλωμα της πνευματικής βαρύτητας και περνά άμεσα και ταυτόχρονα σε όλες τις θείες οντότητες στις οποίες απευθύνεται. Κάθε μία από τις οντότητες αυτές θα ασχοληθεί με εκείνο ακριβώς το θέμα που υπάγεται στη δικαιοδοσία της. Για το λόγο αυτό, στην πρακτική θρησκευτική εμπειρία δεν έχει σημασία εάν, απευθύνοντας τις δεήσεις σας, έχετε στο νου σας την εικόνα του Δημιουργού Υιού του τοπικού σας σύμπαντος, ή του Αιώνιου Υιού στο κέντρο των πάντων.		7:3.3 (84.3) The spirit-gravity circuit is the basic channel for transmitting the genuine prayers of the believing human heart from the level of human consciousness to the actual consciousness of Deity. That which represents true spiritual value in your petitions will be seized by the universal circuit of spirit gravity and will pass immediately and simultaneously to all divine personalities concerned. Each will occupy himself with that which belongs to his personal province. Therefore, in your practical religious experience, it is immaterial whether, in addressing your supplications, you visualize the Creator Son of your local universe or the Eternal Son at the center of all things.
7:3.4 (84.4) Η διακριτική λειτουργία του κυκλώματος της πνευματικής βαρύτητας μπορεί ίσως να συγκριθεί με τις λειτουργίες των νευρικών κυκλωμάτων του υλικού ανθρώπινου σώματος: Οι αισθήσεις ταξιδεύουν μέσω των νευρικών οδών. Ορισμένες συλλαμβάνονται από τα τοπικά, αυτόνομα κέντρα κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης, απ’ όπου γίνεται η ανταπόκριση. Άλλες, περνούν στα λιγότερο αυτόνομα, αλλά ικανά να αναγνωρίσουν τα επαναλαμβανόμενα σήματα, κέντρα του ήσσονος εγκεφάλου, ενώ τα πλέον σημαντικά και ζωτικής σημασίας εισερχόμενα μηνύματα αντανακλώνται από τα κατώτερα αυτά κέντρα και αμέσως καταγράφονται στα ανώτερα επίπεδα της ανθρώπινης συνείδησης.		7:3.4 (84.4) The discriminative operation of the spirit-gravity circuit might possibly be compared to the functions of the neural circuits in the material human body: Sensations travel inward over the neural paths; some are detained and responded to by the lower automatic spinal centers; others pass on to the less automatic but habit-trained centers of the lower brain, while the most important and vital incoming messages flash by these subordinate centers and are immediately registered in the highest levels of human consciousness.
7:3.5 (84.5) Όμως πόσο πολύ πιο τέλεια είναι η υπέροχη τεχνική του πνευματικού κόσμου! Οτιδήποτε προέρχεται από την συνείδησή σας το οποίο φέρει υπέρτατο πνευματικό φορτίο, εφόσον του δώσετε έκφραση καμιά δύναμη στο σύμπαν δεν μπορεί να εμποδίσει την άμεση μετάδοσή του στην Απόλυτη Πνευματική Προσωπικότητα ολόκληρης της δημιουργίας.		7:3.5 (84.5) But how much more perfect is the superb technique of the spiritual world! If anything originates in your consciousness that is fraught with supreme spiritual value, when once you give it expression, no power in the universe can prevent its flashing directly to the Absolute Spirit Personality of all creation.
7:3.6 (84.6) Αντίθετα, αν οι ικεσίες σας είναι καθαρά υλικής φύσης και αποκλειστικά εγωιστικές, δεν υπάρχει τρόπος τέτοιες, χωρίς αξία προσευχές να βρουν θέση στο πνευματικό κύκλωμα του Αιώνιου Υιού. Το περιεχόμενο κάθε δέησης που δεν έχει «πνευματική σύνταξη» δεν μπορεί να βρει θέση στο συμπαντικό πνευματικό κύκλωμα. Αιτήματα καθαρά εγωιστικά και υλικά απορρίπτονται. Δεν φθάνουν μέχρι τα κυκλώματα των αληθινών πνευματικών αξιών. Παρόμοια λόγια είναι «κύμβαλα αλλαλάζοντα.»		7:3.6 (84.6) Conversely, if your supplications are purely material and wholly self-centered, there exists no plan whereby such unworthy prayers can find lodgment in the spirit circuit of the Eternal Son. The content of any petition which is not “spirit indited” can find no place in the universal spiritual circuit; such purely selfish and material requests fall dead; they do not ascend in the circuits of true spirit values. Such words are as “sounding brass and a tinkling cymbal.”
7:3.7 (85.1) Είναι η υποκινούσα σκέψη, το πνευματικό περιεχόμενο που δίνει αξία στην ικεσία των θνητών. Τα λόγια δεν έχουν αξία.		7:3.7 (85.1) It is the motivating thought, the spiritual content, that validates the mortal supplication. Words are valueless.
4. ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ ^top		4. The Divine Perfection Plans ^top
7:4.1 (85.2) Ο Αιώνιος Υιός είναι ο παντοτινός σύνδεσμος με τον Πατέρα για την επιτυχή εκτέλεση του θείου σχεδίου της προόδου: Το συμπαντικό σχέδιο για τη δημιουργία, την εξέλιξη, την ανέλιξη και την τελειοποίηση όλων των πλασμάτων που διαθέτουν ελεύθερη βούληση. Και στη θεία πίστη ο Υιός είναι το αιώνιο αντίστοιχο του Πατέρα.		7:4.1 (85.2) The Eternal Son is in everlasting liaison with the Father in the successful prosecution of the divine plan of progress: the universal plan for the creation, evolution, ascension, and perfection of will creatures. And, in divine faithfulness, the Son is the eternal equal of the Father.
7:4.2 (85.3) Ο Πατέρας και ο Υιός του λειτουργούν σαν ένας στη διαμόρφωση και την εκτέλεση του γιγάντιου αυτού εγχειρήματος που αποσκοπεί στην προώθηση των υλικών υπάρξεων του χρόνου προς την τελειότητα της αιωνιότητας. Το σχέδιο αυτό για την πνευματική εξέλιξη των ανερχομένων ψυχών του διαστήματος είναι μία θεία, κοινή δημιουργία του Πατέρα και του Υιού, οι οποίοι, με τη συνεργασία του Απείρου Πνεύματος είναι επιφορτισμένοι με την από κοινού εκτέλεση του θείου προορισμού τους.		7:4.2 (85.3) The Father and his Son are as one in the formulation and prosecution of this gigantic attainment plan for advancing the material beings of time to the perfection of eternity. This project for the spiritual elevation of the ascendant souls of space is a joint creation of the Father and the Son, and they are, with the co-operation of the Infinite Spirit, engaged in associative execution of their divine purpose.
7:4.3 (85.4) Το θείο αυτό σχέδιο της επίτευξης της τελειότητας περιλαμβάνει τρεις μοναδικές, αν και θαυμαστά συνδεόμενες, φάσεις στη συμπαντική διαδικασία:		7:4.3 (85.4) This divine plan of perfection attainment embraces three unique, though marvelously correlated, enterprises of universal adventure:
7:4.4 (85.5) 1. Το σχέδιο της Προοδευτικής Επίτευξης: Τούτο είναι το σχέδιο του Πατέρα του Σύμπαντος για την εξελικτική ανάβαση, ένα πρόγραμμα που ανεπιφύλακτα αποδέχθηκε ο Αιώνιος Υιός όταν συμφώνησε με την πρόταση του Πατέρα, «ποιήσωμεν άνθρωπον ως εαυτόν.» Η μέριμνα αυτή για την αναβάθμιση των πλασμάτων του χρόνου απαιτεί την επιφοίτηση του Πατέρα δια των Ρυθμιστών της Σκέψης και, σαν δώρο προς τα υλικά πλάσματα, του προνομίου της προσωπικότητας.		7:4.4 (85.5) 1. The Plan of Progressive Attainment. This is the Universal Father’s plan of evolutionary ascension, a program unreservedly accepted by the Eternal Son when he concurred in the Father’s proposal, “Let us make mortal creatures in our own image.” This provision for upstepping the creatures of time involves the Father’s bestowal of the Thought Adjusters and the endowing of material creatures with the prerogatives of personality.
7:4.5 (85.6) 2. Το Σχέδιο της Επιφοίτησης: Το επόμενο συμπαντικό σχέδιο είναι η μεγάλη επιχείρηση του Πατέρα για να αποκαλυφθεί ο Αιώνιος Υιός και οι ισόβαθμοί του Υιοί. Τούτο αποτελεί πρόταση του Αιώνιου Υιού και συνίσταται στην επιφοίτηση των Υιών του Θεού πάνω στις εξελισσόμενες δημιουργίες, ώστε να προσωποποιηθεί και να πραγματοποιηθεί, να ενσαρκωθεί και να υλοποιηθεί η αγάπη του Πατέρα και το έλεος του Υιού στα πλάσματα όλων των συμπάντων. Συμφυείς στο σχέδιο της πλήρωσης αλλά και πρόσκαιρο γνώρισμα αυτής της λειτουργίας της αγάπης, οι Υιοί του Παραδείσου δρουν ως επανορθωτές εκείνου το οποίο ο παραπλανημένος θνητός θέτει σε πνευματικό κίνδυνο. Οποτεδήποτε και οπουδήποτε υπάρξει καθυστέρηση στην εξέλιξη του σχεδίου της επίτευξης, αν μία εξέγερση ίσως απειλήσει, ή περιπλέξει την επιχείρηση αυτή, τότε οι υπηρεσίες επείγουσας ανάγκης του σχεδίου πλήρωσης τίθενται σε λειτουργία. Οι Υιοί του Παραδείσου είναι πανέτοιμοι να δράσουν ως επανορθωτές, να πάνε στην καρδιά της εξέγερσης και εκεί να αποκαταστήσουν την πνευματική ισορροπία των κόσμων. Και μια τέτοια ηρωική υπηρεσία προσφέρει ένας ισόβαθμος Υιός-Δημιουργός στην Ουράντια σε σχέση με την εμπειρική του αποστολή πλήρωσης για την απόκτηση κυριαρχίας.		7:4.5 (85.6) 2. The Bestowal Plan. The next universal plan is the great Father-revelation enterprise of the Eternal Son and his co-ordinate Sons. This is the proposal of the Eternal Son and consists of his bestowal of the Sons of God upon the evolutionary creations, there to personalize and factualize, to incarnate and make real, the love of the Father and the mercy of the Son to the creatures of all universes. Inherent in the bestowal plan, and as a provisional feature of this ministration of love, the Paradise Sons act as rehabilitators of that which misguided creature will has placed in spiritual jeopardy. Whenever and wherever there occurs a delay in the functioning of the attainment plan, if rebellion, perchance, should mar or complicate this enterprise, then do the emergency provisions of the bestowal plan become active forthwith. The Paradise Sons stand pledged and ready to function as retrievers, to go into the very realms of rebellion and there restore the spiritual status of the spheres. And such a heroic service a co-ordinate Creator Son did perform on Urantia in connection with his experiential bestowal career of sovereignty acquirement.
7:4.6 (85.7) 3. Το Σχέδιο Λειτουργίας του Ελέους : Όταν τα σχέδια επιφοίτησης και επίτευξης διαμορφώθηκαν και αναγγέλθηκαν, μόνο του και από μόνο του το Άπειρο Πνεύμα προέβαλε και έθεσε σε λειτουργία την τρομακτική, συμπαντική επιχείρηση της λειτουργίας του ελέους. Πρόκειται για υπηρεσία βασικότατη για την πρακτική και αποτελεσματική λειτουργία τόσο του σχεδίου επίτευξης όσο και του σχεδίου επιφοίτησης και οι πνευματικές οντότητες της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου συμμετέχουν όλες στη λειτουργία του πνεύματος του ελέους, το οποίο σαφώς αποτελεί μέρος της φύσης του Τρίτου Προσώπου του θείου. Όχι μόνο στη δημιουργία αλλά και στη διαχείρησή της, επίσης, το Άπειρο Πνεύμα λειτουργεί πραγματικά και ουσιαστικά ως ο συνδεδεμένος εκτελεστής του Πατέρα και του Υιού.		7:4.6 (85.7) 3. The Plan of Mercy Ministry. When the attainment plan and the bestowal plan had been formulated and proclaimed, alone and of himself, the Infinite Spirit projected and put in operation the tremendous and universal enterprise of mercy ministry. This is the service so essential to the practical and effective operation of both the attainment and the bestowal undertakings, and the spiritual personalities of the Third Source and Center all partake of the spirit of mercy ministry which is so much a part of the nature of the Third Person of Deity. Not only in creation but also in administration, the Infinite Spirit functions truly and literally as the conjoint executive of the Father and the Son.
7:4.7 (86.1) Ο Αιώνιος Υιός είναι ο προσωπικός θεματοφύλακας, ο θείος επιτηρητής του συμπαντικού σχεδίου του Πατέρα για την ανέλιξη των όντων. Έχοντας αναγγείλει το συμπαντικό μήνυμα, «γίνετε τέλειοι, όπως εγώ είμαι τέλειος,» ο Πατέρας εμπιστεύθηκε την εκτέλεση αυτού του τρομακτικού εγχειρήματος στον Αιώνιο Υιό. Και ο Αιώνιος Υιός μοιράζεται τη διεξαγωγή της ουράνιας αυτής επιχείρησης με το θείο συνεργάτη, το Άπειρο Πνεύμα. Με τον τρόπο αυτό, οι Θείες Δυνάμεις συνεργάζονται αποτελεσματικά για την ολοκλήρωση της δημιουργίας, του ελέγχου, της εξέλιξης, της αποκάλυψης και της λειτουργίας – και αν χρειασθεί, της αποκατάστασης και της επανόρθωσης.		7:4.7 (86.1) The Eternal Son is the personal trustee, the divine custodian, of the Father’s universal plan of creature ascension. Having promulgated the universal mandate, “Be you perfect, even as I am perfect,” the Father intrusted the execution of this tremendous undertaking to the Eternal Son; and the Eternal Son shares the fostering of this supernal enterprise with his divine co-ordinate, the Infinite Spirit. Thus do the Deities effectively co-operate in the work of creation, control, evolution, revelation, and ministration—and if required, in restoration and rehabilitation.
5. ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΩΣΗΣ ^top		5. The Spirit of Bestowal ^top
7:5.1 (86.2) Ο Αιώνιος Υιός ανεπιφύλακτα ενώθηκε με τον Πατέρα του Σύμπαντος στη διάδοση αυτής της τρομακτικής εντολής σε ολόκληρη τη δημιουργία: «Γίνετε τέλειοι, όπως ο πατέρας σας στη Χαβόνα είναι τέλειος.» Και από τότε, τούτη η πρόκληση – εντολή έχει γίνει η κινητήρια δύναμη όλων των σχεδίων διάσωσης και των προγραμμάτων πλήρωσης του Αιώνιου Υιού και της απέραντης οικογένειάς του των ισόβαθμων και συνεργαζόμενων Υιών. Και στις πληρώσεις αυτές, οι Υιοί του Θεού έγιναν για όλα τα εξελισσόμενα πλάσματα «ο δρόμος, η αλήθεια και η ζωή.»		7:5.1 (86.2) The Eternal Son without reservation joined with the Universal Father in broadcasting that tremendous injunction to all creation: “Be you perfect, even as your Father in Havona is perfect.” And ever since, that invitation-command has motivated all the survival plans and the bestowal projects of the Eternal Son and his vast family of co-ordinate and associated Sons. And in these very bestowals the Sons of God have become to all evolutionary creatures “the way, the truth, and the life.”
7:5.2 (86.3) Ο Αιώνιος Υιός δεν μπορεί να επικοινωνήσει άμεσα με τα ανθρώπινα πλάσματα όπως ο Πατέρας, μέσω του δώρου των προ-ατομικών Ρυθμιστών της Σκέψης. Ο Αιώνιος Υιός, όμως, ‘έλκει κοντά τους τις υπάρξεις της δημιουργίας με μία σειρά υποβαθμίσεων της θείας του φύσης ως Υιός, μέχρις ότου φθάσει στο επίπεδο του ανθρώπου και, ορισμένες φορές, ως άνθρωπος και ο ίδιος.		7:5.2 (86.3) The Eternal Son cannot contact directly with human beings as does the Father through the gift of the prepersonal Thought Adjusters, but the Eternal Son does draw near to created personalities by a series of downstepping gradations of divine sonship until he is enabled to stand in man’s presence and, at times, as man himself.
7:5.3 (86.4) Η καθαρά προσωπική φύση του Αιώνιου Υιού δεν μπορεί να κλασματοποιηθεί. Ο Αιώνιος Υιός λειτουργεί ως πνευματική επίδραση, ή ως άτομο, ποτέ με άλλο τρόπο. Ο Υιός θεωρεί αδύνατο το να γίνει μέρος της εμπειρίας των θνητών με την έννοια υπό την οποία ο Πατέρας – Ρυθμιστής συμμετέχει, ωστόσο ο Αιώνιος Υιός αντισταθμίζει τον περιορισμό αυτό με τη μέθοδο της πλήρωσης. Ό,τι σημαίνει η εμπειρία των κλασματοποιημένων οντοτήτων για τον Πατέρα του Σύμπαντος, σημαίνει η ενσάρκωση των Υιών του Παραδείσου για τον Αιώνιο Υιό.		7:5.3 (86.4) The purely personal nature of the Eternal Son is incapable of fragmentation. The Eternal Son ministers as a spiritual influence or as a person, never otherwise. The Son finds it impossible to become a part of creature experience in the sense that the Father-Adjuster participates therein, but the Eternal Son compensates this limitation by the technique of bestowal. What the experience of fragmented entities means to the Universal Father, the incarnation experiences of the Paradise Sons mean to the Eternal Son.
7:5.4 (86.5) Ο Αιώνιος Υιός δεν εμφανίζεται στους θνητούς ως θεία βούληση, ως Ρυθμιστής της Σκέψης που ενοικεί στον ανθρώπινο νου, αλλά εμφανίσθηκε στους θνητούς της Ουράντια όταν η θεία προσωπικότητα του Υιού του, του Μιχαήλ του Νέβαδον ενσαρκώθηκε στην ανθρώπινη φύση του Ιησού της Ναζαρέτ. Για να μοιρασθούν την εμπειρία των πλασμάτων της δημιουργίας, οι Παραδείσιοι Υιοί του Θεού πρέπει να προσλάβουν την ίδια τη φύση των πλασμάτων αυτών και να ενσαρκώσουν τις θείες προσωπικότητές των ώστε να γίνουν ίδιοι με τα θνητά πλάσματα. Η ενσάρκωση, το μυστικό του Σονάρινγκτον είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Υιός ξεφεύγει από τους πλήρεις περιορισμούς της απολυταρχίας της προσωπικότητας.		7:5.4 (86.5) The Eternal Son comes not to mortal man as the divine will, the Thought Adjuster indwelling the human mind, but the Eternal Son did come to mortal man on Urantia when the divine personality of his Son, Michael of Nebadon, incarnated in the human nature of Jesus of Nazareth. To share the experience of created personalities, the Paradise Sons of God must assume the very natures of such creatures and incarnate their divine personalities as the actual creatures themselves. Incarnation, the secret of Sonarington, is the technique of the Son’s escape from the otherwise all-encompassing fetters of personality absolutism.
7:5.5 (86.6) Πριν από πάρα πολύ καιρό ο Αιώνιος Υιός πλήρωσε δια του εαυτού του όλα τα κυκλώματα της κεντρικής δημιουργίας με σκοπό τη διαφώτιση και τη βελτίωση όλων των κατοίκων και οδοιπόρων της Χαβόνα, περιλαμβανομένων των ανελισσομένων οδοιπόρων του χρόνου. Σε καμία από αυτές τις επτά χορηγήσεις δεν λειτούργησε είτε ως ανερχόμενος, είτε ως κάτοικος της Χαβόνα. Υπήρξε ως ο εαυτός του. Η εμπειρία του ήταν μοναδική. Δεν ήταν μαζί με τους ανθρώπους, ή ως άνθρωπος, αλλά κατά κάποιο τρόπο συνδεδεμένος με την υπερ-ατομική έννοια.		7:5.5 (86.6) Long, long ago the Eternal Son bestowed himself upon each of the circuits of the central creation for the enlightenment and advancement of all the inhabitants and pilgrims of Havona, including the ascending pilgrims of time. On none of these seven bestowals did he function as either an ascender or a Havoner. He existed as himself. His experience was unique; it was not with or as a human or other pilgrim but in some way associative in the superpersonal sense.
7:5.6 (86.7) Ούτε διέσχισε το διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ του εσώτερου κυκλώματος της Χαβόνα και των ακτών του Παραδείσου. Ήταν αδύνατο γι΄ αυτόν, μία απόλυτη ύπαρξη, να αναστείλει τη συνείδηση της προσωπικότητας, αφού σ’ αυτόν συγκλίνουν όλες οι γραμμές της πνευματικής βαρύτητας. Και καθ’ όλη τη διάρκεια των πληρώσεων αυτών, η εστία του πνευματικού φωτός στον κεντρικό Παράδεισο δε σκιάστηκε ποτέ και η επαφή του Υιού με τη συμπαντική πνευματική βαρύτητα δεν ατόνησε.		7:5.6 (86.7) Neither did he pass through the rest that intervenes between the inner Havona circuit and the shores of Paradise. It is not possible for him, an absolute being, to suspend consciousness of personality, for in him center all lines of spiritual gravity. And during the times of these bestowals the central Paradise lodgment of spiritual luminosity was undimmed, and the Son’s grasp of universal spirit gravity was undiminished.
7:5.7 (87.1) Οι ενσαρκώσεις του Αιώνιου Υιού στη Χαβόνα είναι πέρα από τις δυνατότητες της ανθρώπινης φαντασίας . Ήταν υπερφυσικές. Τις επισώρευσε στην εμπειρία ολόκληρης της Χαβόνα, τότε και αργότερα, αλλά δεν γνωρίζουμε αν πρόσθεσε κάτι στην πιθανή εμπειρική δυνατότητα της ύπαρξής του. Αυτό εμπίπτει στο μυστήριο της επιφοίτησης των Υιών του Παραδείσου. Πιστεύουμε, πάντως, πως οτιδήποτε απέκτησε ο Αιώνιος Υιός από τις επιφοιτήσεις αυτές, το διατήρησε για πάντα. Δεν γνωρίζουμε, όμως, τι είναι αυτό.		7:5.7 (87.1) The bestowals of the Eternal Son in Havona are not within the scope of human imagination; they were transcendental. He added to the experience of all Havona then and subsequently, but we do not know whether he added to the supposed experiential capacity of his existential nature. That would fall within the bestowal mystery of the Paradise Sons. We do, however, believe that whatever the Eternal Son acquired on these bestowal missions, he has ever since retained; but we do not know what it is.
7:5.8 (87.2) Όσο κι’ αν μας είναι δύσκολο να κατανοήσουμε τις ενσαρκώσεις του Δεύτερου Προσώπου του Θείου, σαφώς κατανοούμε την ενσάρκωση στη Χαβόνα ενός Υιού του Αιώνιου Υιού, ο οποίος κυριολεκτικά διαπέρασε τα κυκλώματα του κεντρικού σύμπαντος και ουσιαστικά μοιράστηκε τις εμπειρίες αυτές, οι οποίες αποτελούν την προετοιμασία ενός ανερχόμενου προκειμένου να κατακτήσει το Θείο. Αυτός ήταν ο Αρχικός Μιχαήλ, ο πρωτότοκος Υιός του Δημιουργού, που έζησε τη ζωή των ανελισσομένων οδοιπόρων από κύκλωμα σε κύκλωμα, ταξιδεύοντας ο ίδιος σε μία φάση κάθε κύκλου μαζί τους, την εποχή του Γκρανφάντα, του πρώτου από τους θνητούς που κατέκτησε τη Χαβόνα.		7:5.8 (87.2) Whatever our difficulty in comprehending the bestowals of the Second Person of Deity, we do comprehend the Havona bestowal of a Son of the Eternal Son, who literally passed through the circuits of the central universe and actually shared those experiences which constitute an ascender’s preparation for Deity attainment. This was the original Michael, the first-born Creator Son, and he passed through the life experiences of the ascending pilgrims from circuit to circuit, personally journeying a stage of each circle with them in the days of Grandfanda, the first of all mortals to attain Havona.
7:5.9 (87.3) Οτιδήποτε άλλο και αν απεκάλυψε αυτός ο πρώτος Μιχαήλ, έκανε πραγματική την υπερφυσική ενσάρκωση του Υιού – Μητέρα στα πλάσματα της Χαβόνα. Τόσο πραγματική, που έκτοτε κάθε οδοιπόρος του χρόνου που εμπλέκεται στη διαδικασία δημιουργίας των κυκλωμάτων της Χαβόνα αγαλλιάζει και ενδυναμώνεται, γνωρίζοντας ότι ο Αιώνιος Υιός του Θεού επτά φορές αποποιήθηκε τη δύναμη και τη δόξα του Παραδείσου για να συμμετάσχει στην εμπειρία των οδοιπόρων του χωροχρόνου στα επτά κυκλώματα της προοδευτικής κατάκτησης της Χαβόνα.		7:5.9 (87.3) Whatever else this original Michael revealed, he made the transcendent bestowal of the Original Mother Son real to the creatures of Havona. So real, that forevermore each pilgrim of time who labors in the adventure of making the Havona circuits is cheered and strengthened by the certain knowledge that the Eternal Son of God seven times abdicated the power and glory of Paradise to participate in the experiences of the time-space pilgrims on the seven circuits of progressive Havona attainment.
7:5.10 (87.4) Ο Αιώνιος Υιός είναι το πρότυπο της έμπνευσης για όλους τους Υιούς του θεού που ενσαρκώνονται στα σύμπαντα του χρόνου και του διαστήματος. Οι συντονισμένοι Υιοί του Δημιουργού και οι συνεργαζόμενοι Δεσπότες Υιοί, μαζί με άλλες, μη αποκαλυφθείσες τάξεις Υιών, συμμετέχουν στη θαυμάσια αυτή απόφαση να πληρώσουν δια του εαυτού τους τις ποικίλες τάξεις των ζώντων πλασμάτων, ως πλάσματα και αυτοί. Για το λόγο αυτό πνευματικά, εξ αιτίας της φυσικής συγγένειας και της προέλευσης γίνεται αληθές το ότι με την ενσάρκωση κάθε Υιού του θεού στους κόσμους του διαστήματος και μέσω των ενσαρκώσεων αυτών ο Αιώνιος Υιός πληροί δια του εαυτού του τα έλλογα όντα των συμπάντων.		7:5.10 (87.4) The Eternal Son is the exemplary inspiration for all the Sons of God in their ministrations of bestowal throughout the universes of time and space. The co-ordinate Creator Sons and the associate Magisterial Sons, together with other unrevealed orders of sonship, all partake of this wonderful willingness to bestow themselves upon the varied orders of creature life and as the creatures themselves. Therefore, in spirit and because of kinship of nature as well as fact of origin, it becomes true that in the bestowal of each Son of God upon the worlds of space, in and through and by these bestowals, the Eternal Son has bestowed himself upon the intelligent will creatures of the universes.
7:5.11 (87.5) Κατά πνεύμα και κατά φύση, αν όχι καθ’ όλες τις ιδιότητες, κάθε Υιός του Παραδείσου είναι μία τέλεια, θεία απεικόνιση του Πρωταρχικού Υιού. Είναι απολύτως αληθές ότι όποιος είδε έναν Υιό του Παραδείσου είδε τον Αιώνιο Υιό του Θεού.		7:5.11 (87.5) In spirit and nature, if not in all attributes, each Paradise Son is a divinely perfect portraiture of the Original Son. It is literally true, whosoever has seen a Paradise Son has seen the Eternal Son of God.
6. ΟΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΙΟΙ ΥΙΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ^top		6. The Paradise Sons of God ^top
7:6.1 (87.6) Η έλλειψη γνώσης πάνω στην ύπαρξη των πολλαπλών Υιών του Θεού είναι η πηγή της μεγάλης σύγχυσης της Ουράντια. Και η άγνοια αυτή διατηρείται στην ύπαρξη δηλώσεων όπως τα πρακτικά μιας συνέλευσης των θείων αυτών οντοτήτων: «Όταν οι Υιοί του Θεού ανήγγειλαν τη χαρά και όλα τα Πρωινά Αστέρια τραγούδησαν.» Κάθε χιλιετηρίδα συμβατικού χρόνου, σε κάθε τομέα, οι διάφορες τάξεις των Θείων Υιών συγκεντρώνονται για τις περιοδικές συνελεύσεις τους.		7:6.1 (87.6) The lack of a knowledge of the multiple Sons of God is a source of great confusion on Urantia. And this ignorance persists in the face of such statements as the record of a conclave of these divine personalities: “When the Sons of God proclaimed joy, and all of the Morning Stars sang together.” Every millennium of sector standard time the various orders of the divine Sons forgather for their periodic conclaves.
7:6.2 (87.7) Ο Αιώνιος Υιός είναι η ατομική πηγή των υψηλών ιδιοτήτων του ελέους και της προσφοράς που τόσο πλούσια χαρακτηρίζουν όλες τις τάξεις των κατερχομένων Υιών του θεού κατά τη δράση τους σε ολόκληρη τη δημιουργία. Ως άπασα η θεία φύση, αν όχι το σύνολο των άπειρων χαρακτηριστικών, ο Αιώνιος Υιός αλάθητα μεταδίδεται στους Υιούς του Παραδείσου, που με τη σειρά τους φεύγουν από το Αιώνιο Νησί για να αποκαλύψουν τη θεία του φύση στο σύμπαν των συμπάντων.		7:6.2 (87.7) The Eternal Son is the personal source of the adorable attributes of mercy and service which so abundantly characterize all orders of the descending Sons of God as they function throughout creation. All the divine nature, if not all the infinity of attributes, the Eternal Son unfailingly transmits to the Paradise Sons who go out from the eternal Isle to reveal his divine character to the universe of universes.
7:6.3 (88.1) Ο Πρωταρχικός και Αιώνιος Υιός είναι η προσωποποίηση της «αρχικής», πλήρους και άπειρης σκέψης του Πατέρα του Σύμπαντος. Κάθε φορά που ο Πατέρας του Σύμπαντος και ο Αιώνιος Υιός από κοινού διατυπώνουν μία καινούργια, αυθεντική, ίδια, μοναδική και απόλυτη προσωπική σκέψη, αυτήν ακριβώς τη στιγμή, η δημιουργική αυτή ιδέα προσωποποιείται τέλεια και οριστικά στην ύπαρξη και στην προσωπικότητα ενός νέου και αυθεντικού Υιού του Δημιουργού. Σε πνευματική φύση, θεία σοφία και συντονισμένη δημιουργική δύναμη, αυτοί οι Υιοί του Δημιουργού είναι δυνητικά ισοδύναμοι με τον θεό-Πατέρα και τον θεό-Υιό.		7:6.3 (88.1) The Original and Eternal Son is the offspring-person of the “first” completed and infinite thought of the Universal Father. Every time the Universal Father and the Eternal Son jointly project a new, original, identical, unique, and absolute personal thought, that very instant this creative idea is perfectly and finally personalized in the being and personality of a new and original Creator Son. In spirit nature, divine wisdom, and co-ordinate creative power, these Creator Sons are potentially equal with God the Father and God the Son.
7:6.4 (88.2) Οι Υιοί του Δημιουργού πηγαίνουν από τον Παράδεισο στα σύμπαντα του χρόνου και, με τη συνεργασία των ελεγκτικών και δημιουργικών δυνάμεων της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου ολοκληρώνουν την οργάνωση των τοπικών συστημάτων της προοδευτικής εξέλιξης. Οι Υιοί αυτοί δεν είναι προσαρτημένοι, ούτε απασχολούνται με τον κεντρικό και συμπαντικό έλεγχο της ύλης, του νου και του πνεύματος. Η δημιουργική τους δραστηριότητα περιορίζεται από την προ-ύπαρξη, την προτεραιότητα και την πρωτοκαθεδρία της Αρχικής Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου και των συντονισμένων Απολύτων του. Οι Υιοί αυτοί μπορούν να διαχειρισθούν μόνον εκείνα που οι ίδιοι δημιουργούν. Η απόλυτη διαχείρηση ενυπάρχει στην προτεραιότητα της ύπαρξης και δεν διαχωρίζεται από την αιώνια παρουσία. Ο πατέρας παραμένει πρωταρχικός στα σύμπαντα.		7:6.4 (88.2) The Creator Sons go out from Paradise into the universes of time and, with the co-operation of the controlling and creative agencies of the Third Source and Center, complete the organization of the local universes of progressive evolution. These Sons are not attached to, nor are they concerned with, the central and universal controls of matter, mind, and spirit. Hence are they limited in their creative acts by the pre-existence, priority, and primacy of the First Source and Center and his co-ordinate Absolutes. These Sons are able to administer only that which they bring into existence. Absolute administration is inherent in priority of existence and is inseparable from eternity of presence. The Father remains primal in the universes.
7:6.5 (88.3) Όπως οι Υιοί του Δημιουργού προσωποποιούνται από τον Πατέρα και τον Υιό, έτσι και οι Δεσπόζοντες Υιοί προσωποποιούνται από τον Υιό και το πνεύμα. Αυτοί είναι οι Υιοί οι οποίοι, με τις ενσαρκώσεις τους σε θνητούς, κερδίζουν το δικαίωμα να λειτουργούν ως κριτές διάσωσης στις δημιουργίες του χώρου και του χρόνου.		7:6.5 (88.3) Much as the Creator Sons are personalized by the Father and the Son, so are the Magisterial Sons personalized by the Son and the Spirit. These are the Sons who, in the experiences of creature incarnation, earn the right to serve as the judges of survival in the creations of time and space.
7:6.6 (88.4) Ο Πατέρας, ο Υιός και το Πνεύμα ενώνονται επίσης για να προσωποποιήσουν την πολύπλευρη Αγία Τριάδα των Διδασκάλων Υιών, οι οποίοι επιβλέπουν το μεγάλο σύμπαν ως ουράνιοι δάσκαλοι όλων των οντοτήτων, ανθρώπινων και θείων. Και υπάρχουν πολυάριθμες τάξεις Υιών του Παραδείσου που δεν έχουν ακόμη γνωρίσει οι θνητοί της Ουράντια.		7:6.6 (88.4) The Father, Son, and Spirit also unite to personalize the versatile Trinity Teacher Sons, who range the grand universe as the supernal teachers of all personalities, human and divine. And there are numerous other orders of Paradise sonship that have not been brought to the attention of Urantia mortals.
7:6.7 (88.5) Μεταξύ του Πρωταρχικού Υιού-Μητέρα και των τάξεων αυτών των Υιών του Παραδείσου που είναι διασκορπισμένοι σε ολόκληρη τη δημιουργία, υπάρχει ένας άμεσος και αποκλειστικός δίαυλος επικοινωνίας, ένας δίαυλος η λειτουργία του οποίου ενυπάρχει στην ποιότητα της πνευματικής συγγένειας που τους ενώνει με δεσμά απόλυτης, σχεδόν, πνευματικής σχέσης. Το κύκλωμα αυτό της σχέσης μεταξύ των Υιών είναι εντελώς διαφορετικό από το συμπαντικό κύκλωμα της πνευματικής βαρύτητας, το οποίο επίσης εστιάζεται στο πρόσωπο της Δεύτερης γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου. Όλοι οι Υιοί του Θεού που έλκουν την προέλευσή τους από τα πρόσωπα των θεοτήτων του Παραδείσου βρίσκονται σε άμεση και διαρκή επικοινωνία με τον Αιώνιο Θεό-Μητέρα. Και η επικοινωνία αυτή πραγματοποιείται στιγμιαία. Είναι ανεξάρτητη από τον χρόνο, αν και ορισμένες φορές περιορίζεται από την απόσταση.		7:6.7 (88.5) Between the Original Mother Son and these hosts of Paradise Sons scattered throughout all creation, there is a direct and exclusive channel of communication, a channel whose function is inherent in the quality of spiritual kinship which unites them in bonds of near-absolute spiritual association. This intersonship circuit is entirely different from the universal circuit of spirit gravity, which also centers in the person of the Second Source and Center. All Sons of God who take origin in the persons of the Paradise Deities are in direct and constant communication with the Eternal Mother Son. And such communication is instantaneous; it is independent of time though sometimes conditioned by space.
7:6.8 (88.6) Ο Αιώνιος Υιός δεν έχει μόνο, πάντοτε, γνώση πάνω στην κατάσταση, τις σκέψεις και τις ποικίλες δραστηριότητες όλων των τάξεων των Υιών του Παραδείσου, αλλά διαθέτει επιπλέον τέλεια γνώση, κάθε στιγμή, πάνω σε οτιδήποτε έχει πνευματική αξία και υπάρχει στην καρδιά όλων των πλασμάτων της αρχικής, κεντρικής δημιουργίας της αιωνιότητας καθώς και στις δευτερεύουσες, χρονικά, δημιουργίες των ισόβαθμων Υιών του Δημιουργού.		7:6.8 (88.6) The Eternal Son not only has at all times perfect knowledge concerning the status, thoughts, and manifold activities of all orders of Paradise sonship, but he also has perfection of knowledge at all times regarding everything of spiritual value which exists in the hearts of all creatures in the primary central creation of eternity and in the secondary time creations of the co-ordinate Creator Sons.
7. Η ΥΨΙΣΤΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ^top		7. The Supreme Revelation of the Father ^top
7:7.1 (88.7) Ο Αιώνιος Υιός είναι μία ολοκληρωμένη, αποκλειστική, συμπαντική και τελική αποκάλυψη του πνεύματος και της προσωπικότητας του Πατέρα του Σύμπαντος. Όλη η γνώση για τον Πατέρα του Σύμπαντος και κάθε πληροφορία που τον αφορά πρέπει να προέρχεται από τον Αιώνιο Υιό και τους Παραδείσιους Υιούς του. Ο Αιώνιος Υιός έρχεται από την αιωνιότητα και ολοκληρωτικά, χωρίς καμία πνευματική επιφύλαξη, είναι ένα με τον Πατέρα. Σε πνευματική προσωπικότητα είναι ισόβαθμοι. Σε θειότητα είναι πανομοιότυποι.		7:7.1 (88.7) The Eternal Son is a complete, exclusive, universal, and final revelation of the spirit and the personality of the Universal Father. All knowledge of, and information concerning, the Father must come from the Eternal Son and his Paradise Sons. The Eternal Son is from eternity and is wholly and without spiritual qualification one with the Father. In divine personality they are co-ordinate; in spiritual nature they are equal; in divinity they are identical.
7:7.2 (89.1) Ο χαρακτήρας του θεού δεν θα μπορούσε, ουσιαστικά, να βελτιωθεί στο πρόσωπο του Υιού, αφού ο Θείος Πατέρας είναι άπειρα τέλειος, ο χαρακτήρας του, όμως, αυτός και η προσωπικότητά του ενισχύονται δια της αφαίρεσης του μη-προσωπικού και μη-πνευματικού, προκειμένου να αποκαλυφθούν στα πλάσματα της δημιουργίας. Η Πρωταρχική Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο είναι πολύ περισσότερο από μία προσωπικότητα, όλες όμως οι πνευματικές ιδιότητες της πατρικής προσωπικότητας της Πρωταρχικής Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου είναι πνευματικά παρούσες στην απόλυτη προσωπικότητα του Αιώνιου Υιού.		7:7.2 (89.1) The character of God could not possibly be intrinsically improved upon in the person of the Son, for the divine Father is infinitely perfect, but that character and personality are amplified, by divestment of the nonpersonal and nonspiritual, for revelation to creature beings. The First Source and Center is much more than a personality, but all of the spirit qualities of the father personality of the First Source and Center are spiritually present in the absolute personality of the Eternal Son.
7:7.3 (89.2) Ο Πρωταρχικός Υιός και οι Υιοί του έχουν αναλάβει το έργο της αποκάλυψης στο σύμπαν της πνευματικής και προσωπικής φύσης του Πατέρα, σε ολόκληρη τη δημιουργία. Στο κεντρικό σύμπαν, στα υπερσύμπαντα, στα τοπικά σύμπαντα, ή στους κατοικημένους πλανήτες υπάρχει ένας Υιός του Παραδείσου ο οποίος αποκαλύπτει τον τρόπο της προσέγγισης των θνητών προς τον Πατέρα του Σύμπαντος. Ακόμα κι’ εμείς, με την υψηλή προέλευση, κατανοούμε τον Πατέρα πληρέστερα καθώς μελετούμε την αποκάλυψη του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς του στον Αιώνιο Υιό και τους Υιούς του Αιώνιου Υιού.		7:7.3 (89.2) The primal Son and his Sons are engaged in making a universal revelation of the spiritual and personal nature of the Father to all creation. In the central universe, the superuniverses, the local universes, or on the inhabited planets, it is a Paradise Son who reveals the Universal Father to men and angels. The Eternal Son and his Sons reveal the avenue of creature approach to the Universal Father. And even we of high origin understand the Father much more fully as we study the revelation of his character and personality in the Eternal Son and in the Sons of the Eternal Son.
7:7.4 (89.3) Ο Πατέρας κατεβαίνει σ’ εσάς ως οντότητα μόνο μέσω των Θείων Υιών του Αιώνιου Υιού. Και εσείς φθάνετε στον Πατέρα με τον ίδιο τρόπο διαβίωσης. Ανέρχεστε στον Πατέρα με την καθοδήγηση αυτής της ομάδας των θείων Υιών. Και τούτο παραμένει αληθές, παρά το γεγονός ότι αυτή καθ’ εαυτή η προσωπικότητά σας είναι μία άμεση χορήγηση του Συμπαντικού Πατέρα.		7:7.4 (89.3) The Father comes down to you as a personality only through the divine Sons of the Eternal Son. And you attain the Father by this same living way; you ascend to the Father by the guidance of this group of divine Sons. And this remains true notwithstanding that your very personality is a direct bestowal of the Universal Father.
7:7.5 (89.4) Σε όλες αυτές τις ευρύτερες δραστηριότητες της πνευματικά απέραντης διακυβέρνησης του Αιώνιου Υιού, μην ξεχνάτε ότι ο Υιός είναι ένα πρόσωπο, όπως ακριβώς και κατ’ ουσίαν ο Πατέρας είναι πρόσωπο. Πράγματι, για τα πλάσματα της ανθρώπινης κατηγορίας ο Αιώνιος Υιός θα προσεγγισθεί καλύτερα απ’ όσο ο Πατέρας του Σύμπαντος. Στην πρόοδο των οδοιπόρων του χρόνου μέσα στα κυκλώματα της Χαβόνα θα μπορέσετε να προσεγγίσετε τον Υιό πολύ πριν αποδειχθείτε έτοιμοι να διακρίνετε τον Πατέρα.		7:7.5 (89.4) In all these widespread activities of the far-flung spiritual administration of the Eternal Son, do not forget that the Son is a person just as truly and actually as the Father is a person. Indeed, to beings of the onetime human order the Eternal Son will be more easy to approach than the Universal Father. In the progress of the pilgrims of time through the circuits of Havona, you will be competent to attain the Son long before you are prepared to discern the Father.
7:7.6 (89.5) Περισσότερα πάνω στον χαρακτήρα και την ελεήμονα φύση του Αιώνιου Υιού της ευσπλαχνίας θα αντιληφθείτε καθώς θα διαλογίζεσθε πάνω στην αποκάλυψη αυτή των θείων ιδιοτήτων, η οποία εκπονήθηκε σαν προσφορά αγάπης από το δικό σας Υιό του Δημιουργού , ο οποίος κάποτε υπήρξε Υιός του Ανθρώπου επί της γης και που τώρα κυριαρχει ψηλά στο τοπικό σας σύστημα – ο Υιός του Ανθρώπου και ο Υιός του θεού.		7:7.6 (89.5) More of the character and merciful nature of the Eternal Son of mercy you should comprehend as you meditate on the revelation of these divine attributes which was made in loving service by your own Creator Son, onetime Son of Man on earth, now the exalted sovereign of your local universe—the Son of Man and the Son of God.
7:7.7 (89.6) (Συντάχθηκε από ένα Θείο Σύμβουλο επιφορτισμένο να διατυπώσει την έκθεση αυτή που απεικονίζει τον Αιώνιο Υιό του Παραδείσου.)		7:7.7 (89.6) [Indited by a Divine Counselor assigned to formulate this statement depicting the Eternal Son of Paradise.]