Εγγραφο 16		Paper 16
ΤΑ ΕΠΤΑ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ		The Seven Master Spirits
16:0.1 (184.1) ΤA Επτά Πρωταρχικά Πνεύματα του Παραδείσου είναι οι βασικές προσωπικότητες του Άπειρου Πνεύματος. Με αυτήν τη επτάπτυχη δημιουργική πράξη αυτό-αντιγραφής το Άπειρο Πνεύμα εξάντλησε τις δυνατότητες που με μαθηματικό τρόπο βρίσκονται έμφυτες στην πραγματική ύπαρξη των τριών προσώπων της Θεότητας. Αν ήταν δυνατόν να παραχθούν περισσότερα Πρωταρχικά Πνεύματα, θα είχαν δημιουργηθεί, αλλά υπάρχουν μόνο επτά δυνατότητες συσχετισμού, και μόνο επτά, έμφυτες στις τρεις Θεότητες. Και αυτό εξηγεί γιατί το σύμπαν λειτουργεί σε επτά μεγάλες υποδιαιρέσεις, και γιατί ο αριθμός επτά είναι βασικός στην οργάνωσή του και στην διαχείρισή του.		16:0.1 (184.1) THE Seven Master Spirits of Paradise are the primary personalities of the Infinite Spirit. In this sevenfold creative act of self-duplication the Infinite Spirit exhausted the associative possibilities mathematically inherent in the factual existence of the three persons of Deity. Had it been possible to produce a larger number of Master Spirits, they would have been created, but there are just seven associative possibilities, and only seven, inherent in three Deities. And this explains why the universe is operated in seven grand divisions, and why the number seven is basically fundamental in its organization and administration.
16:0.2 (184.2) Έτσι τα Επτά Πρωταρχικά Πνεύματα προέρχονται, και παίρνουν τα ατομικά χαρακτηριστικά τους από, τις ακόλουθες επτά ομοιότητες:		16:0.2 (184.2) The Seven Master Spirits thus have their origin in, and derive their individual characteristics from, the following seven likenesses:
16:0.3 (184.3) 1. Τον Συμπαντικό Πατέρα.		16:0.3 (184.3) 1. The Universal Father.
16:0.4 (184.4) 2. Τον Αιώνιο Υιό.		16:0.4 (184.4) 2. The Eternal Son.
16:0.5 (184.5) 3. Το Άπειρο Πνεύμα.		16:0.5 (184.5) 3. The Infinite Spirit.
16:0.6 (184.6) 4. Τον Πατέρα και τον Υιό.		16:0.6 (184.6) 4. The Father and the Son.
16:0.7 (184.7) 5. Τον Πατέρα και το Πνεύμα.		16:0.7 (184.7) 5. The Father and the Spirit.
16:0.8 (184.8) 6. Τον Υιό και το Πνεύμα.		16:0.8 (184.8) 6. The Son and the Spirit.
16:0.9 (184.9) 7. Τον Πατέρα, Τον Υιό, και το Πνεύμα.		16:0.9 (184.9) 7. The Father, Son, and Spirit.
16:0.10 (184.10) Γνωρίζουμε πολύ λίγα για την δράση του Πατέρα και του Υιού στην δημιουργία των Πρωταρχικών Πνευμάτων. Προφανώς δημιουργήθηκαν από τις προσωπικές πράξεις του Άπειρου Πνεύματος, αλλά γνωρίζουμε σίγουρα ότι και ο Πατέρας και ο Υιός συμμετείχαν στην δημιουργία τους.		16:0.10 (184.10) We know very little about the action of the Father and the Son in the creation of the Master Spirits. Apparently they were brought into existence by the personal acts of the Infinite Spirit, but we have been definitely instructed that both the Father and the Son participated in their origin.
16:0.11 (184.11) Σε πνευματικό χαρακτήρα και φύση αυτά τα Επτά Πνεύματα του Παραδείσου είναι σαν ένα, αλλά σε όλες τις άλλες πλευρές της ταυτότητάς τους είναι πολύ ανόμοια, και τα αποτελέσματα της λειτουργίας τους στα υπερσύμπαντα είναι τέτοια ώστε οι ατομικές διαφορές του καθενός είναι αναμφίβολα ευδιάκριτες. Όλα τα κατοπινά σχέδια των επτά τμημάτων του μεγάλου σύμπαντος—ακόμα και των συγγενικών τμημάτων του εξώτερου διαστήματος—έχουν καθοριστεί από την διαφορετική από την πνευματική πολυμορφία αυτών των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων της ανώτατης και τελικής επίβλεψης.		16:0.11 (184.11) In spirit character and nature these Seven Spirits of Paradise are as one, but in all other aspects of identity they are very unlike, and the results of their functioning in the superuniverses are such that the individual differences of each are unmistakably discernible. All the afterplans of the seven segments of the grand universe—and even the correlative segments of outer space—have been conditioned by the other-than-spiritual diversity of these Seven Master Spirits of supreme and ultimate supervision.
16:0.12 (184.12) Τα Πρωταρχικά Πνεύματα έχουν πολλές λειτουργίες, αλλά την παρούσα στιγμή ο ιδιαίτερος τομέας τους είναι η κεντρική επίβλεψη των επτά υπερσυμπάντων. Κάθε Πρωταρχικό Πνεύμα κατέχει ένα αρχηγείο τεράστιας εστίασης δύναμης, που κινείται αργά κυκλικά γύρω από την περιφέρεια του Παραδείσου, πάντοτε διατηρώντας μια θέση απέναντι από το υπερσύμπαν άμεσης επίβλεψης και στο Παραδείσιο εστιακό σημείο ελέγχου της εξειδικευμένης ισχύος του και τμηματικής ενεργειακής διανομής. Οι ακτινικές συνοριακές γραμμές οποιουδήποτε από τα υπερσύμπαντα πραγματικά συγκλίνουν στο Παραδείσιο αρχηγείο του επιβλέποντος Κύριου Πνεύματος.		16:0.12 (184.12) The Master Spirits have many functions, but at the present time their particular domain is the central supervision of the seven superuniverses. Each Master Spirit maintains an enormous force-focal headquarters, which slowly circulates around the periphery of Paradise, always maintaining a position opposite the superuniverse of immediate supervision and at the Paradise focal point of its specialized power control and segmental energy distribution. The radial boundary lines of any one of the superuniverses do actually converge at the Paradise headquarters of the supervising Master Spirit.
1. ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΙΑΔΙΚΗ ΘΕΟΤΗΤΑ ^top		1. Relation to Triune Deity ^top
16:1.1 (185.1) Ο Συνδετικός Δημιουργός , το Άπειρο Πνεύμα, είναι απαραίτητος στην συμπλήρωση της τριαδικής προσωποποίησης της αδιαίρετης Θεότητας. Αυτή η τρίπτυχη προσωποποίηση της Θεότητας είναι εκ φύσεως επτάπτυχη στην δυνατότητα ατομικής και συνεταιριστικής έκφρασης· έτσι το επακόλουθο σχέδιο της δημιουργίας συμπάντων κατοικημένων από νοήμονα και πιθανά πνευματικά όντα, που να εκφράζουν δεόντως τον Πατέρα, τον Υιό και το Πνεύμα, έκανε αναπόφευκτη την προσωποποίηση των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων. Έχουμε καταλήξει να λέμε την τρίπτυχη προσωποποίηση της Θεότητας «απόλυτο αναπόφευκτο», ενώ έχουμε καταλήξει να βλέπουμε της εμφάνιση των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων σαν «υποαπόλυτο αναπόφευκτο».		16:1.1 (185.1) The Conjoint Creator, the Infinite Spirit, is necessary to the completion of the triune personalization of undivided Deity. This threefold Deity personalization is inherently sevenfold in possibility of individual and associative expression; hence the subsequent plan to create universes inhabited by intelligent and potentially spiritual beings, duly expressive of the Father, Son, and Spirit, made the personalization of the Seven Master Spirits inescapable. We have come to speak of the threefold personalization of Deity as the absolute inevitability, while we have come to look upon the appearance of the Seven Master Spirits as the subabsolute inevitability.
16:1.2 (185.2) Αν και τα Επτά Πρωταρχικά Πνεύματα δεν εκφράζουν και πολύ την «τρίπτυχη» Θεότητα, είναι όμως το αιώνιο πορτραίτο της «επτάπτυχης» Θεότητας, των ενεργητικών και συνεταιριστικών λειτουργιών των αιώνιων προσώπων της Θεότητας. Μέσω και εντός και δι αυτών των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων, μπορούν να εκδηλώνουν την φύση τους, ο Συμπαντικός Πατέρας, ο Αιώνιος Υιός, ή το Άπειρο Πνεύμα, ή οποιοσδήποτε δυαδικός συνεταιρισμός. Όταν ο Πατέρας, ο Υιός, και το Πνεύμα ενεργούν μαζί, μπορούν να το κάνουν αυτό μέσα από το Πρωταρχικό Πνεύμα Αριθμός Επτά, αλλά όχι σαν Τριάδα. Τα Πρωταρχικά Πνεύματα, ένα- ένα ή συλλογικά αντιπροσωπεύουν οποιαδήποτε ή όλες τις λειτουργίες της Θεότητας, μια- μια ή πολλές, αλλά όχι συλλογικές, όχι την Τριάδα. Το Πρωταρχικό Πνεύμα Αριθμός Επτά είναι προσωπικά μη λειτουργικό όσον αφορά την Παραδείσια Τριάδα, και γι αυτό μπορεί να ενεργεί προσωπικά για το Ύψιστο Ον.		16:1.2 (185.2) While the Seven Master Spirits are hardly expressive of threefold Deity, they are the eternal portrayal of sevenfold Deity, the active and associative functions of the three ever-existent persons of Deity. By and in and through these Seven Spirits, the Universal Father, the Eternal Son, or the Infinite Spirit, or any dual association, is able to function as such. When the Father, the Son, and the Spirit act together, they can and do function through Master Spirit Number Seven, but not as the Trinity. The Master Spirits singly and collectively represent any and all possible Deity functions, single and several, but not collective, not the Trinity. Master Spirit Number Seven is personally nonfunctional with regard to the Paradise Trinity, and that is just why he can function personally for the Supreme Being.
16:1.3 (185.3) Αλλά όταν τα Επτά Πρωταρχικά Πνεύματα αφήνουν τις ατομικές θέσεις τους προσωπικής ισχύος και υπερσυμπαντικής εξουσίας και μαζεύονται γύρω από τον Συνδεδεμένο Δρώντα στην τριαδική παρουσία της Παραδείσιας Θεότητας, τότε και εκεί είναι συλλογικά αντιπροσωπευτικά της λειτουργικής ισχύος, της σοφίας, και της εξουσίας της αδιαίρετης Θεότητας—της Τριάδας-- προς και μέσα στα εξελισσόμενα σύμπαντα. Μια τέτοια Παραδείσια ένωση της πρωταρχικής επτάπτυχης έκφρασης της Θεότητας στην πραγματικότητα αγκαλιάζει, κυριολεκτικά περικλείει, όλες τις ιδιότητες και στάσεις των τριών αιώνιων Θεοτήτων στην Υπερτατοσύνη και Απωτατοσύνη. Πρακτικά από κάθε άποψη, τα Επτά Πρωταρχικά Πνεύματα, εκεί και τότε περικλείουν το λειτουργικό χώρο του Υπέρτατου-Απώτατου προς και μέσα στο κύριο σύμπαν.		16:1.3 (185.3) But when the Seven Master Spirits vacate their individual seats of personal power and superuniverse authority and assemble about the Conjoint Actor in the triune presence of Paradise Deity, then and there are they collectively representative of the functional power, wisdom, and authority of undivided Deity—the Trinity—to and in the evolving universes. Such a Paradise union of the primal sevenfold expression of Deity does actually embrace, literally encompass, all of every attribute and attitude of the three eternal Deities in Supremacy and in Ultimacy. To all practical intents and purposes the Seven Master Spirits do, then and there, encompass the functional domain of the Supreme-Ultimate to and in the master universe.
16:1.4 (185.4) Από όσο μπορούμε να διακρίνουμε, αυτά τα Επτά Πνεύματα συνδέονται με τις θείες δραστηριότητες των τριών αιώνιων προσώπων της Θεότητας¨ δεν έχουμε μαρτυρία για άμεση σύνδεση με τις λειτουργικές παρουσίες των τριών αιωνίων φάσεων του Απόλυτου. Όταν συνδέονται, τα Πρωταρχικά Πνεύματα αντιπροσωπεύουν τις Παραδείσιες Θεότητες σε αυτό που πολύ απλουστευμένα μπορεί να θεωρηθεί σαν περιορισμένο πεδίο δράσης. Θα μπορούσε να περιλαμβάνει πολλά από ότι είναι έσχατα αλλά «όχι» απόλυτα.		16:1.4 (185.4) As far as we can discern, these Seven Spirits are associated with the divine activities of the three eternal persons of Deity; we detect no evidence of direct association with the functioning presences of the three eternal phases of the Absolute. When associated, the Master Spirits represent the Paradise Deities in what may be roughly conceived as the finite domain of action. It might embrace much that is ultimate but not absolute.
2. ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΠΝΕΥΜΑ ^top		2. Relation to the Infinite Spirit ^top
16:2.1 (185.5) Ακριβώς όπως ο Αιώνιος και Αρχικός Υιός αποκαλύπτεται μέσα από τα πρόσωπα των ολοένα αυξανόμενων θεϊκών Υιών, έτσι και το Άπειρο και Θείο Πνεύμα αποκαλύπτεται μέσα από τα κανάλια των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων και των συνεταιρικών πνευματικών τους ομάδων. Στο κέντρο των κέντρων το Άπειρο Πνεύμα είναι προσιτό, αλλά δεν μπορούν όλοι όσοι έχουν φτάσει στον Παράδεισο να το διακρίνουν άμεσα την προσωπικότητά του και την διαφοροποιημένη παρουσία του· αλλά όλοι όσοι έχουν φτάσει στο κεντρικό σύμπαν μπορούν και επικοινωνούν με ένα από τα Επτά Πρωταρχικά Πνεύματα, αυτό που προεδρεύει στο υπερσύμπαν από το οποίο προέρχεται ο νεοφερμένος διαστημικός προσκυνητής .		16:2.1 (185.5) Just as the Eternal and Original Son is revealed through the persons of the constantly increasing number of divine Sons, so is the Infinite and Divine Spirit revealed through the channels of the Seven Master Spirits and their associated spirit groups. At the center of centers the Infinite Spirit is approachable, but not all who attain Paradise are immediately able to discern his personality and differentiated presence; but all who attain the central universe can and do immediately commune with one of the Seven Master Spirits, the one presiding over the superuniverse from which the newly arrived space pilgrim hails.
16:2.2 (186.1) Στο σύμπαν των συμπάντων ο Παραδείσιος Πατέρας μιλά μόνο μέσα από τον Υιό του, ενώ αυτός και ο Υιός του δρουν ενωμένα μέσα από το Άπειρο Πνεύμα. Έξω από τον Παράδεισο και την Χαβόνα το Άπειρο Πνεύμα μιλά μόνο με τις φωνές των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων.		16:2.2 (186.1) To the universe of universes the Paradise Father speaks only through his Son, while he and the Son conjointly act only through the Infinite Spirit. Outside of Paradise and Havona the Infinite Spirit speaks only by the voices of the Seven Master Spirits.
16:2.3 (186.2) Το Άπειρο Πνεύμα χρησιμοποιεί μια επιρροή «προσωπικής παρουσίας» μέσα στα όρια του συστήματος Παράδεισος-Χαβόνα· αλλού η προσωπική πνευματική του παρουσία ασκείται από και μέσα από ένα από τα Επτά Πρωταρχικά Πνεύματα. Έτσι είναι η υπερσυμπαντική πνευματική παρουσία της Τρίτης Πηγής και Κέντρου σε οποιοδήποτε κόσμο και άτομο που κατευθύνεται από την μοναδική φύση του εποπτικού Κύριου Πνεύματος σε εκείνο το σημείο της δημιουργίας. Αντίστροφα, οι συνδυασμένες γραμμές πνευματικής δύναμης και διάνοιας περνούν προς τα μέσα στο Τρίτο Πρόσωπο της Θεότητας μέσα από τα Επτά Πρωταρχικά Πνεύματα.		16:2.3 (186.2) The Infinite Spirit exerts an influence of personal presence within the confines of the Paradise-Havona system; elsewhere his personal spirit presence is exerted by and through one of the Seven Master Spirits. Therefore is the superuniverse spirit presence of the Third Source and Center on any world or in any individual conditioned by the unique nature of the supervisory Master Spirit of that segment of creation. Conversely, the combined lines of spirit force and intelligence pass inward to the Third Person of Deity by way of the Seven Master Spirits.
16:2.4 (186.3) Οι υπέρτατες-τελικές ιδιότητες της Τρίτης Πηγής και Κέντρου έχουν δοθεί συλλογικά στα Επτά Πρωταρχικά Πνεύματα. Ενώ το κάθε ένα από αυτά έχει μέρος αυτού του χαρίσματος, μόνο συλλογικά έχουν τις ιδιότητες της παντοδυναμίας, της παντογνωσίας, και της πανταχού παρουσίας. Κανένα από αυτά δεν μπορεί έτσι να λειτουργήσει συμπαντικά· σαν άτομα, και στην άσκηση αυτών των δυνάμεων της υπερτατοσύνης και απωτατοσύνης το κάθε ένα είναι προσωπικά περιορισμένο στο υπερσύμπαν που επιτηρεί άμεσα.		16:2.4 (186.3) The Seven Master Spirits are collectively endowed with the supreme-ultimate attributes of the Third Source and Center. While each one individually partakes of this endowment, only collectively do they disclose the attributes of omnipotence, omniscience, and omnipresence. No one of them can so function universally; as individuals and in the exercise of these powers of supremacy and ultimacy each is personally limited to the superuniverse of immediate supervision.
16:2.5 (186.4) Όλα όσα σας έχουν πει σχετικά με τη θειότητα και την προσωπικότητα του Συνδεδεμένου Δρώντα ισχύει εξ ίσου και πλήρως και για τα Επτά Πρωταρχικά Πνεύματα, που διανέμουν τόσο αποτελεσματικά το Άπειρο Πνεύμα στα επτά κομμάτια του μεγάλου σύμπαντος ανάλογα με το θεϊκό χάρισμά τους και με τον τρόπο των διαφοροποιημένων και ατομικά μοναδικών φύσεών τους. Γι αυτό θα ήταν σωστό να δώσουμε στη συλλογική αυτή ομάδα των επτά οποιοδήποτε ή και όλα τα ονόματα του Άπειρου Πνεύματος. Συλλογικά είναι ένα με τον Συνδετικό Δημιουργό σε όλα τα υποαπόλυτα επίπεδα.		16:2.5 (186.4) All of everything which has been told you concerning the divinity and personality of the Conjoint Actor applies equally and fully to the Seven Master Spirits, who so effectively distribute the Infinite Spirit to the seven segments of the grand universe in accordance with their divine endowment and in the manner of their differing and individually unique natures. It would therefore be proper to apply to the collective group of seven any or all of the names of the Infinite Spirit. Collectively they are one with the Conjoint Creator on all subabsolute levels.
3. Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ ^top		3. Identity and Diversity of the Master Spirits ^top
16:3.1 (186.5) Τα Επτά Πρωταρχικά Πνεύματα είναι απερίγραπτα όντα, αλλά είναι έντονα και σίγουρα προσωπικά. Έχουν ονόματα, αλλά προτιμούμε να τα παρουσιάσουμε με αριθμούς. Σαν πρωταρχικές προσωποποιήσεις του Άπειρου Πνεύματος, είναι συγγενικές, αλλά σαν πρωταρχικές εκφράσεις των επτά δυνατών ενώσεων της τριαδικής Θεότητας, είναι διαφοροποιημένες στην φύση τους, και αυτή η διαφοροποίηση καθορίζει και την διαφορετικότητα της υπερσυμπαντικής συμπεριφοράς. Μπορούμε να περιγράψουμε τα Επτά Πρωταρχικά Πνεύματα με τον ακόλουθο τρόπο:		16:3.1 (186.5) The Seven Master Spirits are indescribable beings, but they are distinctly and definitely personal. They have names, but we elect to introduce them by number. As primary personalizations of the Infinite Spirit, they are akin, but as primary expressions of the seven possible associations of triune Deity, they are essentially diverse in nature, and this diversity of nature determines their differential of superuniverse conduct. These Seven Master Spirits may be described as follows:
16:3.2 (186.6) «Πρωταρχικό Πνεύμα Αριθμός Ένα»: Με κάποιο ιδιαίτερο τρόπο αυτό το Πνεύμα είναι η άμεση αναπαράσταση του Παραδείσιου Πατέρα. Είναι μια ιδιαίτερη και επαρκής εκδήλωση της δύναμης, της αγάπης, και της σοφίας του Συμπαντικού Πατέρα. Είναι ο κοντινός συνεργάτης και ανώτατος σύμβουλος του αρχηγού των Ελεγκτών Μυστηρίων, αυτής της ύπαρξης που προεδρεύει του Σώματος των Προσωποποιημένων Προσαρμοστών στο Ντιβίνιγκτον. Σε όλες τις ενώσεις των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων, είναι πάντα το Πρωταρχικό Πνεύμα Αριθμός Ένα που μιλά εν ονόματι του Συμπαντικού Πατέρα.		16:3.2 (186.6) Master Spirit Number One. In a special manner this Spirit is the direct representation of the Paradise Father. He is a peculiar and efficient manifestation of the power, love, and wisdom of the Universal Father. He is the close associate and supernal adviser of the chief of Mystery Monitors, that being who presides over the College of Personalized Adjusters on Divinington. In all associations of the Seven Master Spirits, it is always Master Spirit Number One who speaks for the Universal Father.
16:3.3 (186.7) Αυτό το Πνεύμα προεδρεύει στο πρώτο υπερσύμπαν και, ενώ επιδεικνύει αλάνθαστα την θεία φύση μιας πρωταρχικής προσωποποίησης του Άπειρου Πνεύματος, φαίνεται ότι μοιάζει περισσότερο στον χαρακτήρα με τον Συμπαντικό Πατέρα. Βρίσκεται πάντα σε προσωπική σχέση με τα επτά Αντανακλαστικά Πνεύματα στην έδρα του πρώτου υπερσύμπαντος.		16:3.3 (186.7) This Spirit presides over the first superuniverse and, while unfailingly exhibiting the divine nature of a primary personalization of the Infinite Spirit, seems more especially to resemble the Universal Father in character. He is always in personal liaison with the seven Reflective Spirits at the headquarters of the first superuniverse.
16:3.4 (187.1) «Πρωταρχικό Πνεύμα Αριθμός Δύο»: Αυτό το Πνεύμα απεικονίζει την απαράμιλλη φύση και τον γοητευτικό χαρακτήρα του Αιώνιου Υιού, τον πρωτογενή όλης της δημιουργίας. Πάντα βρίσκεται σε στενή σχέση με όλα τα τάγματα των Υιών του Θεού όποτε μπορεί να βρίσκονται στο κατοικημένο σύμπαν σαν άτομα ή σε εορταστικά συμβούλια. Σε όλες τις συνελεύσεις των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων πάντα μιλά για, και εν ονόματι του Αιώνιου Υιού.		16:3.4 (187.1) Master Spirit Number Two. This Spirit adequately portrays the matchless nature and charming character of the Eternal Son, the first-born of all creation. He is always in close association with all orders of the Sons of God whenever they may happen to be in the residential universe as individuals or in joyous conclave. In all the assemblies of the Seven Master Spirits he always speaks for, and in behalf of, the Eternal Son.
16:3.5 (187.2) Αυτό το Πνεύμα κατευθύνει τα πεπρωμένα του υπερσύμπαντος αριθμός δύο και κυβερνά αυτό το αχανές κομμάτι όπως θα το κυβερνούσε ο Αιώνιος Υιός. Βρίσκεται πάντα σε σύνδεση με τα επτά Αντανακλαστικά Πνεύματα που είναι εγκατεστημένα στην πρωτεύουσα του δεύτερου υπερσύμπαντος.		16:3.5 (187.2) This Spirit directs the destinies of superuniverse number two and rules this vast domain much as would the Eternal Son. He is always in liaison with the seven Reflective Spirits situated at the capital of the second superuniverse.
16:3.6 (187.3) Πρωταρχικό Πνεύμα Αριθμός Τρία : Αυτή η Πνευματική προσωπικότητα μοιάζει ιδιαίτερα με το Άπειρο Πνεύμα, και κατευθύνει τις κινήσεις και την εργασία πολλών από ανώτερες προσωπικότητες του Άπειρου Πνεύματος. Προεδρεύει στις συνελεύσεις τους και είναι στενά συνδεδεμένο με όλες τις προσωπικότητες που προέρχονται αποκλειστικά από την Τρίτη Πηγή και Κέντρο. Όταν τα Επτά Πρωταρχικά Πνεύματα έχουν συμβούλιο, είναι πάντα το Πνεύμα Αριθμός Τρία που μιλά εν ονόματι του Άπειρου Πνεύματος.		16:3.6 (187.3) Master Spirit Number Three. This Spirit personality especially resembles the Infinite Spirit, and he directs the movements and work of many of the high personalities of the Infinite Spirit. He presides over their assemblies and is closely associated with all personalities who take exclusive origin in the Third Source and Center. When the Seven Master Spirits are in council, it is Master Spirit Number Three who always speaks for the Infinite Spirit.
16:3.7 (187.4) Αυτό το Πνεύμα είναι υπεύθυνο για το υπερσύμπαν αριθμός τρία, και διοικεί τις υποθέσεις αυτού του τμήματος όπως θα τις διοικούσε το Άπειρο Πνεύμα. Βρίσκεται πάντα σε σύνδεση με τα Αντανακλαστικά Πνεύματα στην έδρα του τρίτου υπερσύμπαντος.		16:3.7 (187.4) This Spirit is in charge of superuniverse number three, and he administers the affairs of this segment much as would the Infinite Spirit. He is always in liaison with the Reflective Spirits at the headquarters of the third superuniverse.
16:3.8 (187.5) Πρωταρχικό Πνεύμα Αριθμός Τέσσερα: Έχοντας πάρει μέρος από τις συνδυασμένες φύσεις του Πατέρα και του Υιού, αυτό το Πρωταρχικό Πνεύμα καθορίζει την επίδραση της πολιτικής και των διαδικαστικών θεμάτων του Πατέρα και του Υιού στα συμβούλια των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων. Αυτό το Πνεύμα είναι ο αρχηγός και σύμβουλος εκείνων των ανερχόμενων υπάρξεων που έχουν κατακτήσει το Άπειρο Πνεύμα και έχουν γίνει έτσι υποψήφιοι για να δουν τον Υιό και τον Πατέρα. Περιθάλπουν την τεράστια εκείνη ομάδα προσωπικοτήτων που κατάγονται από τον Πατέρα και τον Υιό. Όταν είναι απαραίτητο να αντιπροσωπευτεί ο Πατέρας και ο Υιός στην ένωση των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων, είναι πάντα το Πρωταρχικό Πνεύμα Αριθμός Τέσσερα που μιλά.		16:3.8 (187.5) Master Spirit Number Four. Partaking of the combined natures of the Father and the Son, this Master Spirit is the determining influence regarding Father-Son policies and procedures in the councils of the Seven Master Spirits. This Spirit is the chief director and adviser of those ascendant beings who have attained the Infinite Spirit and thus have become candidates for seeing the Son and the Father. He fosters that enormous group of personalities taking origin in the Father and the Son. When it becomes necessary to represent the Father and the Son in the association of the Seven Master Spirits, it is always Master Spirit Number Four who speaks.
16:3.9 (187.6) Αυτό το Πνεύμα κυβερνά το τέταρτο τμήμα του μεγάλου σύμπαντος ανάλογα με την ιδιάζουσα σχέση του με τις ιδιότητες του Συμπαντικού Πατέρα και του Αιώνιου Υιού. Βρίσκεται πάντα σε σύνδεση με τα Αντανακλαστικά Πνεύματα στο αρχηγείο του τέταρτου υπερσύμπαντος.		16:3.9 (187.6) This Spirit fosters the fourth segment of the grand universe in accordance with his peculiar association of the attributes of the Universal Father and the Eternal Son. He is always in personal liaison with the Reflective Spirits of the headquarters of the fourth superuniverse.
16:3.10 (187.7) Πρωταρχικό Πνεύμα Αριθμός Πέντε: Αυτή η θεϊκή προσωπικότητα που με τόσο ξεχωριστό τρόπο συνδυάζει τον χαρακτήρα του Συμπαντικού Πατέρα και του Άπειρου Πνεύματος είναι ο σύμβουλος της τεράστιας ομάδας όντων που είναι γνωστά σαν διευθυντές δύναμης, κέντρα δύναμης, και φυσικοί ελεγκτές. Αυτό το Πνεύμα κατευθύνει επίσης όλες τις προσωπικότητες που προέρχονται από τον Πατέρα και τον Συνδεδεμένου Δρώντα. Στα συμβούλια των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων, όταν συζητείται η στάση του Πατέρα- Πνεύματος, πάντα μιλά το Πρωταρχικό Πνεύμα Αριθμός Πέντε.		16:3.10 (187.7) Master Spirit Number Five. This divine personality who exquisitely blends the character of the Universal Father and the Infinite Spirit is the adviser of that enormous group of beings known as the power directors, power centers, and physical controllers. This Spirit also fosters all personalities taking origin in the Father and the Conjoint Actor. In the councils of the Seven Master Spirits, when the Father-Spirit attitude is in question, it is always Master Spirit Number Five who speaks.
16:3.11 (187.8) Αυτό το Πνεύμα ορίζει την ευημερία του πέμπτου υπερσύμπαντος με τέτοιο τρόπο που να δείχνει την συνδυασμένη δράση του Συμπαντικού Πατέρα και του Άπειρου Πνεύματος. Βρίσκεται πάντα σε σύνδεση με τα Αντανακλαστικά Πνεύματα στην έδρα του πέμπτου υπερσύμπαντος.		16:3.11 (187.8) This Spirit directs the welfare of the fifth superuniverse in such a way as to suggest the combined action of the Universal Father and the Infinite Spirit. He is always in liaison with the Reflective Spirits at the headquarters of the fifth superuniverse.
16:3.12 (187.9) Πρωταρχικό Πνεύμα Αριθμός Έξι: Αυτή η θεϊκή ύπαρξη φαίνεται ότι απεικονίζει τον συνδυασμένο χαρακτήρα του Αιώνιου Υιού και του Άπειρου Πνεύματος. Όποτε τα πλάσματα που έχουν δημιουργηθεί από την συνεργασία του Υιού και του Πνεύματος μαζεύονται στο κεντρικό σύμπαν, αυτό το Πρωταρχικό Πνεύμα είναι ο σύμβουλός τους· και όποτε, στα συμβούλια των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων, είναι απαραίτητο να συζητηθεί η συνδυασμένη δράση του Αιώνιου Υιού και του Άπειρου Πνεύματος, είναι το Πρωταρχικό Πνεύμα Αριθμός Έξι που απαντά.		16:3.12 (187.9) Master Spirit Number Six. This divine being seems to portray the combined character of the Eternal Son and the Infinite Spirit. Whenever the creatures jointly created by the Son and the Spirit forgather in the central universe, it is this Master Spirit who is their adviser; and whenever, in the councils of the Seven Master Spirits, it becomes necessary to speak conjointly for the Eternal Son and the Infinite Spirit, it is Master Spirit Number Six who responds.
16:3.13 (188.1) Αυτό το Πνεύμα κατευθύνει τις υποθέσεις του έκτου υπερσύμπαντος με τον τρόπο που θα το έπρατταν ο Αιώνιος Υιός και το Άπειρο Πνεύμα. Βρίσκεται πάντα σε σύνδεση με τα Αντανακλαστικά Πνεύματα στην έδρα του έκτου υπερσύμπαντος.		16:3.13 (188.1) This Spirit directs the affairs of the sixth superuniverse much as would the Eternal Son and the Infinite Spirit. He is always in liaison with the Reflective Spirits at the headquarters of the sixth superuniverse.
16:3.14 (188.2) Πρωταρχικό Πνεύμα Αριθμός Επτά: Το προεδρεύων Πνεύμα του έβδομου υπερσύμπαντος είναι μια μοναδικά ισοδύναμη απεικόνιση του Συμπαντικού Πατέρα, του Αιώνιου Υιού, και του Άπειρου Πνεύματος. Το Έβδομο Πνεύμα, ο βασικός σύμβουλος όλων των όντων τριαδικής προέλευσης, είναι επίσης ο σύμβουλος και ο διευθυντής όλων των ανερχομένων προσκυνητών της Χαβόνα, εκείνων των κατώτερων όντων που έχουν φτάσει τα πεδία της δόξας μέσα από την συνδυασμένη φροντίδα του Πατέρα, του Υιού, και του Πνεύματος.		16:3.14 (188.2) Master Spirit Number Seven. The presiding Spirit of the seventh superuniverse is a uniquely equal portrayal of the Universal Father, the Eternal Son, and the Infinite Spirit. The Seventh Spirit, the fostering adviser of all triune-origin beings, is also the adviser and director of all the ascending pilgrims of Havona, those lowly beings who have attained the courts of glory through the combined ministry of the Father, the Son, and the Spirit.
16:3.15 (188.3) Το Έβδομο Πρωταρχικό Πνεύμα δεν είναι οργανικά αντιπρόσωπος της Παραδείσιας Τριάδας· αλλά είναι γνωστό γεγονός ότι η προσωπική και πνευματική του φύση είναι η απεικόνιση του Συνδεδεμένου Δρώντα σε ίσες αναλογίες των τριών άπειρων προσώπων των οποίων η ένωση της Θεότητας είναι η Παραδείσια Τριάδα, και της οποίας η λειτουργία αυτή είναι η προέλευση της προσωπικής και πνευματικής φύσης του Θεού του Υπέρτατου. Έτσι το Έβδομο Πρωταρχικό Πνεύμα αποκαλύπτει μια προσωπική και οργανική σχέση με το πνευματικό πρόσωπο του εξελισσόμενου Υπέρτατου. Ως εκ τούτου, στα συμβούλια των Πρωταρχικών Πνευμάτων εκεί ψηλά, όταν γίνεται απαραίτητη η ψηφοφορία για την συνδυασμένη προσωπική στάση του Πατέρα, του Υιού, και του Πνεύματος ή όταν χρειάζεται να απεικονιστεί η πνευματική στάση του Υπέρτατου Όντος, είναι το Πρωταρχικό Πνεύμα Αριθμός Επτά που λειτουργεί. Γι αυτό από τη φύση του γίνεται ο προεδρεύων στο Παραδείσιο συμβούλιο των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων.		16:3.15 (188.3) The Seventh Master Spirit is not organically representative of the Paradise Trinity; but it is a known fact that his personal and spiritual nature is the Conjoint Actor’s portraiture in equal proportions of the three infinite persons whose Deity union is the Paradise Trinity, and whose function as such is the source of the personal and spiritual nature of God the Supreme. Hence the Seventh Master Spirit discloses a personal and organic relationship to the spirit person of the evolving Supreme. Therefore in the Master Spirit councils on high, when it becomes necessary to cast the ballot for the combined personal attitude of the Father, Son, and Spirit or to depict the spiritual attitude of the Supreme Being, it is Master Spirit Number Seven who functions. He thus inherently becomes the presiding head of the Paradise council of the Seven Master Spirits.
16:3.16 (188.4) Κανένα από τα Επτά Πνεύματα δεν είναι οργανικά αντιπροσωπευτικό της Παραδείσιας Τριάδας, αλλά όταν ενώνονται σαν επτάπτυχη Θεότητα, αυτή η ένωση με την έννοια της θεότητας – και όχι με προσωπική έννοια—ισοδυναμεί σε ένα λειτουργικό επίπεδο σχετικό με λειτουργίες της Τριάδας. Κατ’ αυτήν την έννοια το «Επτάπτυχο Πνεύμα» σχετίζεται λειτουργικά με την Παραδείσια Τριάδα. Με αυτήν επίσης την έννοια το Πρωταρχικό Πνεύμα Αριθμός Επτά μερικές φορές μιλά για να επιβεβαιώσει την στάση της Τριάδας ή, μάλλον ενεργεί σαν αντιπρόσωπος για την στάση της ένωσης του Επτάπτυχου Πνεύματος όσον αφορά την στάση της ένωσης της Τρίπτυχης-Θεότητας, την στάση της Παραδείσιας Τριάδας.		16:3.16 (188.4) No one of the Seven Spirits is organically representative of the Paradise Trinity, but when they unite as sevenfold Deity, this union in a deity sense—not in a personal sense—equivalates to a functional level associable with Trinity functions. In this sense the “Sevenfold Spirit” is functionally associable with the Paradise Trinity. It is also in this sense that Master Spirit Number Seven sometimes speaks in confirmation of Trinity attitudes or, rather, acts as spokesman for the attitude of the Sevenfold-Spirit-union regarding the attitude of the Threefold-Deity-union, the attitude of the Paradise Trinity.
16:3.17 (188.5) Οι πολλαπλές λειτουργίες του Έβδομου Κύριου Πνεύματος κυμαίνονται λοιπόν από μια συνδυασμένη απεικόνιση των προσωπικών φύσεων του Πατέρα, του Υιού, και του Πνεύματος, μέσα από μια αντιπροσώπευση της προσωπικής στάσης του Θεού του Ύψιστου, μέχρι και μια αποκάλυψη της στάσης της θεότητας της Παραδείσιας Τριάδας. Και σε κάποιες περιπτώσεις αυτό το προεδρεύων Πνεύμα εκφράζει με παρόμοιο τρόπο τις στάσεις του Απώτατου και του Υπέρτατου- Απώτατου.		16:3.17 (188.5) The multiple functions of the Seventh Master Spirit thus range from a combined portraiture of the personal natures of the Father, Son, and Spirit, through a representation of the personal attitude of God the Supreme, to a disclosure of the deity attitude of the Paradise Trinity. And in certain respects this presiding Spirit is similarly expressive of the attitudes of the Ultimate and of the Supreme-Ultimate.
16:3.18 (188.6) Είναι το Πρωταρχικό Πνεύμα Αριθμός Επτά που, με τις πολλαπλές του ικανότητες, προσωπικά χορηγεί την πρόοδο της ανόδου των υποψηφίων από τους κόσμους του χρόνου στην προσπάθειά τους να κατανοήσουν την αδιαίρετη Θεότητα της Ύψιστης Αρχής. Μια τέτοια κατανόηση περιλαμβάνει κάποια γνώση της υπαρξιακής κυριαρχίας της Ύψιστης Τριάδας τόσο συντονισμένη με μια έννοια της αναπτυσσόμενης εμπειρικής κυριαρχίας του Ύψιστου Όντος όσο να αποτελέσει την κατανόηση των δημιουργηθέντων πλασμάτων της ενότητας της Ύψιστης Αρχής. Η συνειδητοποίηση των δημιουργηθέντων πλασμάτων αυτών των τριών παραγόντων ισοδυναμεί με την έννοια της Χαβόνας της Τριαδικής πραγματικότητας, και δίνει στους προσκυνητές του χρόνου την ικανότητα να διεισδύσουν τελικά στην Τριάδα, να ανακαλύψουν τα τρία άπειρα πρόσωπα της Θεότητας.		16:3.18 (188.6) It is Master Spirit Number Seven who, in his multiple capacities, personally sponsors the progress of the ascension candidates from the worlds of time in their attempts to achieve comprehension of the undivided Deity of Supremacy. Such comprehension involves a grasp of the existential sovereignty of the Trinity of Supremacy so co-ordinated with a concept of the growing experiential sovereignty of the Supreme Being as to constitute the creature grasp of the unity of Supremacy. Creature realization of these three factors equals Havona comprehension of Trinity reality and endows the pilgrims of time with the ability eventually to penetrate the Trinity, to discover the three infinite persons of Deity.
16:3.19 (188.7) Η ανικανότητα των προσκυνητών της Χαβόνα να βρουν πλήρως τον Θεό τον Ύψιστο αποζημιώνεται από το Έβδομο Πρωταρχικό Πνεύμα, του οποίου η τριαδική φύση αποκαλύπτει με τέτοιο ιδιαίτερο τρόπο το πνευματικό πρόσωπο του Ύψιστου. Κατά την διάρκεια της τωρινής συμπαντικής ηλικίας της μη προσεγγισιμότητας προς το πρόσωπο του Ύψιστου, το Πρωταρχικό Πνεύμα Αριθμός Επτά λειτουργεί στην θέση του Θεού των ανερχόμενων πλασμάτων στο θέμα των προσωπικών σχέσεων. Είναι εκείνο το πνευματικό ον που όλοι οι ανερχόμενοι είναι βέβαιο ότι θα αναγνωρίσουν και θα κατανοήσουν κάπως όταν φτάσουν τα κέντρα της λαμπρότητας.		16:3.19 (188.7) The inability of the Havona pilgrims fully to find God the Supreme is compensated by the Seventh Master Spirit, whose triune nature in such a peculiar manner is revelatory of the spirit person of the Supreme. During the present universe age of the noncontactability of the person of the Supreme, Master Spirit Number Seven functions in the place of the God of ascendant creatures in the matter of personal relationships. He is the one high spirit being that all ascenders are certain to recognize and somewhat comprehend when they reach the centers of glory.
16:3.20 (189.1) Αυτό το Πρωταρχικό Πνεύμα βρίσκεται πάντα σε στενή σχέση με τα Αντανακλαστικά Πνεύματα της Ουβέρσα, της έδρας του έβδομου υπερσύμπαντος, του δικού μας τμήματος της δημιουργίας. Η διαχείρισή του στο Όρβοντον συμπεριλαμβάνει την θαυμάσια συμμετρία του ισόβαθμου συνδυασμού των θεϊκών φύσεων του Πατέρα, του Υιού, και του Πνεύματος.		16:3.20 (189.1) This Master Spirit is always in liaison with the Reflective Spirits of Uversa, the headquarters of the seventh superuniverse, our own segment of creation. His administration of Orvonton discloses the marvelous symmetry of the co-ordinate blending of the divine natures of Father, Son, and Spirit.
4. ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ ^top		4. Attributes and Functions of the Master Spirits ^top
16:4.1 (189.2) Τα Επτά Πρωταρχικά Πνεύματα είναι η πλήρης αντιπροσώπευση του Άπειρου Πνεύματος στα εξελισσόμενα σύμπαντα. Αντιπροσωπεύουν την Τρίτη Πηγή και Κέντρο στις σχέσεις ενέργειας, νου, και πνεύματος. Ενώ λειτουργούν σαν συντονιστικές κεφαλές του συμπαντικού διαχειριστικού ελέγχου του Συνδεδεμένου Δρώντα, ας μην ξεχάσουμε ότι προέρχονται από τις δημιουργικές πράξεις των Παραδείσιων Θεοτήτων. Είναι κυριολεκτικά αληθινό ότι αυτά τα Επτά Πνεύματα είναι η προσωποποιημένη φυσική δύναμη, ο κοσμικός νους, και η πνευματική παρουσία της τριαδικής Θεότητας, « τα Επτά Πνεύματα του Θεού έχουν σταλεί σε όλο το σύμπαν».		16:4.1 (189.2) The Seven Master Spirits are the full representation of the Infinite Spirit to the evolutionary universes. They represent the Third Source and Center in the relationships of energy, mind, and spirit. While they function as the co-ordinating heads of the universal administrative control of the Conjoint Actor, do not forget that they have their origin in the creative acts of the Paradise Deities. It is literally true that these Seven Spirits are the personalized physical power, cosmic mind, and spiritual presence of the triune Deity, “the Seven Spirits of God sent forth to all the universe.”
16:4.2 (189.3) Τα Πρωταρχικά Πνεύματα είναι μοναδικά γιατί λειτουργούν σε όλα τα συμπαντικά επίπεδα πραγματικότητας εκτός από το απόλυτο. Γι αυτό λοιπόν είναι ικανοί και άψογοι επόπτες σε όλες τις φάσεις διαχειριστικών υποθέσεων σε όλα τα επίπεδα υπερσυμπαντικών δραστηριοτήτων. Είναι πολύ δύσκολο για τον θνητό νου να καταλάβει πολλά για τα Πρωταρχικά Πνεύματα επειδή το έργο τους είναι τόσο υψηλά εξειδικευμένο, αν και περιλαμβάνει τα πάντα, τόσο εξαιρετικά υλικό και συγχρόνως τόσο ξεχωριστά πνευματικό. Αυτοί οι πολύπλευροι δημιουργοί του κοσμικού νου είναι οι πρόγονοι των Διευθυντών Συμπαντικής Δύναμης και είναι και οι ίδιοι υπέρτατοι διευθυντές της αχανούς και απέραντης δημιουργίας πνευματικών πλασμάτων.		16:4.2 (189.3) The Master Spirits are unique in that they function on all universe levels of reality excepting the absolute. They are, therefore, efficient and perfect supervisors of all phases of administrative affairs on all levels of superuniverse activities. It is difficult for the mortal mind to understand very much about the Master Spirits because their work is so highly specialized yet all-embracing, so exceptionally material and at the same time so exquisitely spiritual. These versatile creators of the cosmic mind are the ancestors of the Universe Power Directors and are, themselves, supreme directors of the vast and far-flung spirit-creature creation.
16:4.3 (189.4) Τα Επτά Πρωταρχικά Πνεύματα είναι οι δημιουργοί των Διευθυντών Συμπαντικής Δύναμης και των συνεργατών τους, οντοτήτων που είναι αναντικατάστατες στην οργάνωση, τον έλεγχο, και την διαχείριση των φυσικών ενεργειών του μεγάλου σύμπαντος. Και αυτά τα Πρωταρχικά Πνεύματα επίσης βοηθούν πολύ υλικά τους Δημιουργούς Υιούς στο έργο τους για τον σχηματισμό και οργάνωση των τοπικών συμπάντων.		16:4.3 (189.4) The Seven Master Spirits are the creators of the Universe Power Directors and their associates, entities who are indispensable to the organization, control, and regulation of the physical energies of the grand universe. And these same Master Spirits very materially assist the Creator Sons in the work of shaping and organizing the local universes.
16:4.4 (189.5) Δεν μπορούμε να βρούμε καμία προσωπική σχέση ανάμεσα στο έργο κοσμικής ενέργειας των Πρωταρχικών Πνευμάτων και των λειτουργιών ισχύος του Απεριόριστου Απόλυτου. Οι ενεργειακές εκδηλώσεις κάτω από την δικαιοδοσία των Πρωταρχικών Πνευμάτων κατευθύνονται όλες από την περιφέρεια του Παραδείσου· δεν φαίνεται να σχετίζονται με κανένα άμεσο τρόπο με τα φαινόμενα ισχύος που ταυτίζονται με την κάτω επιφάνεια του Παραδείσου.		16:4.4 (189.5) We are unable to trace any personal connection between the cosmic-energy work of the Master Spirits and the force functions of the Unqualified Absolute. The energy manifestations under the jurisdiction of the Master Spirits are all directed from the periphery of Paradise; they do not appear to be in any direct manner associated with the force phenomena identified with the nether surface of Paradise.
16:4.5 (189.6) Αναμφίβολα, όταν συναντούμε τις λειτουργικές δραστηριότητες των διαφόρων Εποπτών Μοροντιανής Ισχύος, ερχόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιες από τις άγνωστες δραστηριότητες των Πρωταρχικών Πνευμάτων. Ποιος άλλος εκτός από αυτούς τους προγόνους και των φυσικών ελεγκτών και των πνευματικών πρέσβεων, θα μπορούσε να έχει επινοήσει να συνδυάσει έτσι και να συσχετίσει τις υλικές και πνευματικές ενέργειες ώστε να δημιουργήσει μια ως τώρα ανύπαρκτη φάση συμπαντικής πραγματικότητας—την μοροντιανή ουσία και τον μοροντιανό νου;		16:4.5 (189.6) Unquestionably, when we encounter the functional activities of the various Morontia Power Supervisors, we are face to face with certain of the unrevealed activities of the Master Spirits. Who, aside from these ancestors of both physical controllers and spirit ministers, could have contrived so to combine and associate material and spiritual energies as to produce a hitherto nonexistent phase of universe reality—morontia substance and morontia mind?
16:4.6 (189.7) Πολλή από την πραγματικότητα των πνευματικών κόσμων είναι μοροντιανής τάξης, μια φάση συμπαντικής πραγματικότητας εντελώς άγνωστης στην Ουράντια. Ο στόχος της ύπαρξης της προσωπικότητας είναι πνευματικός, αλλά οι μοροντιανές δημιουργίες πάντα μεσολαβούν, γεφυρώνοντας το χάσμα ανάμεσα στις υλικές σφαίρες θνητής προέλευσης και στις υπερσυμπαντικές σφαίρες προχωρημένης πνευματικής κατάστασης. Σε αυτήν την σφαίρα είναι που τα Πρωταρχικά Πνεύματα έχουν την μεγαλύτερη συνεισφορά στο σχέδιο της ανθρώπινης ανόδου στον Παράδεισο.		16:4.6 (189.7) Much of the reality of the spiritual worlds is of the morontia order, a phase of universe reality wholly unknown on Urantia. The goal of personality existence is spiritual, but the morontia creations always intervene, bridging the gulf between the material realms of mortal origin and the superuniverse spheres of advancing spiritual status. It is in this realm that the Master Spirits make their great contribution to the plan of man’s Paradise ascension.
16:4.7 (190.1) Τα Επτά Πρωταρχικά Πνεύματα έχουν προσωπικούς αντιπροσώπους που λειτουργούν σε όλο το μεγάλο σύμπαν, αλλά εφόσον μια μεγάλη πλειοψηφία αυτών των υποδεέστερων όντων δεν ασχολείται άμεσα με το σχέδιο ανοδικής πορείας των θνητών στο μονοπάτι της Παραδείσιας τελειότητας, πολύ λίγα ή τίποτα δεν γνωρίζουμε γι αυτά. Ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο μέρος της δραστηριότητας των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων παραμένει κρυφό για τον ανθρώπινο νου επειδή με κανένα τρόπο δεν ασχολείται με το πρόβλημα της Παραδείσιας ανόδου σας.		16:4.7 (190.1) The Seven Master Spirits have personal representatives who function throughout the grand universe; but since a large majority of these subordinate beings are not directly concerned with the ascendant scheme of mortal progression in the path of Paradise perfection, little or nothing has been revealed about them. Much, very much, of the activity of the Seven Master Spirits remains hidden from human understanding because in no way does it directly pertain to your problem of Paradise ascent.
16:4.8 (190.2) Είναι πάρα πολύ πιθανόν, αν και δεν μπορούμε να έχουμε συγκεκριμένες αποδείξεις, ότι το Πρωταρχικό Πνεύμα του Όρβοντον ασκεί μια αποφασιστική επιρροή στις ακόλουθες σφαίρες δραστηριότητας:		16:4.8 (190.2) It is highly probable, though we cannot offer definite proof, that the Master Spirit of Orvonton exerts a decided influence in the following spheres of activity:
16:4.9 (190.3) 1. Στις διαδικασίες της έναρξης ζωής των Φορέων Ζωής του τοπικού σύμπαντος.		16:4.9 (190.3) 1. The life-initiation procedures of the local universe Life Carriers.
16:4.10 (190.4) 2. Στις δραστηριοποιήσεις της ζωής των υπασπιστών νοητικών πνευμάτων που έχουν χαριστεί στους κόσμους από ένα Δημιουργικό Πνεύμα του τοπικού σύμπαντος.		16:4.10 (190.4) 2. The life activations of the adjutant mind-spirits bestowed upon the worlds by a local universe Creative Spirit.
16:4.11 (190.5) 3. Στις διακυμάνσεις ενεργειακών εκδηλώσεων που εκδηλώνονται από τις μονάδες οργανωμένης ύλης ανταπόκρισης ευθύγραμμης βαρύτητας.		16:4.11 (190.5) 3. The fluctuations in energy manifestations exhibited by the linear-gravity-responding units of organized matter.
16:4.12 (190.6) 4. Στην συμπεριφορά άμεσης ενέργειας όταν απελευθερώνεται εντελώς από το Απροσδιόριστο Απόλυτο, και αρχίζει έτσι να ανταποκρίνεται στην άμεση επίδραση της ευθύγραμμης βαρύτητας και στους χειρισμούς των Διευθυντών Συμπαντικής Δύναμης και των συνεργατών τους.		16:4.12 (190.6) 4. The behavior of emergent energy when fully liberated from the grasp of the Unqualified Absolute, thus becoming responsive to the direct influence of linear gravity and to the manipulations of the Universe Power Directors and their associates.
16:4.13 (190.7) 5. Στην απονομή του αντιπροσωπευτικού πνεύματος ενός Δημιουργικού Πνεύματος του τοπικού σύμπαντος, που στην Ουράντια είναι γνωστό σαν Άγιο Πνεύμα.		16:4.13 (190.7) 5. The bestowal of the ministry spirit of a local universe Creative Spirit, known on Urantia as the Holy Spirit.
16:4.14 (190.8) 6. Στην επακόλουθη απονομή του πνεύματος των δωρηθέντων Υιών, που στην Ουράντια ονομάζεται Βοηθός του Πνεύματος της Αλήθειας.		16:4.14 (190.8) 6. The subsequent bestowal of the spirit of the bestowal Sons, on Urantia called the Comforter or the Spirit of Truth.
16:4.15 (190.9) 7. Στον αντανακλαστικό μηχανισμό των τοπικών συμπάντων και του υπερσύμπαντος. Πολλά από τα χαρακτηριστικά που συνδέονται με αυτό το ασυνήθιστο φαινόμενο δεν μπορούν να εξηγηθούν λογικά ή να γίνουν κατανοητά με την λογική χωρίς να θεωρήσουμε δεδομένη την δραστηριότητα των Πρωταρχικών Πνευμάτων σε συνεργασία με τον Συνδεδεμένο Δρώντα και το Ύψιστο Ον.		16:4.15 (190.9) 7. The reflectivity mechanism of the local universes and the superuniverse. Many features connected with this extraordinary phenomenon can hardly be reasonably explained or rationally understood without postulating the activity of the Master Spirits in association with the Conjoint Actor and the Supreme Being.
16:4.16 (190.10) Παρά την αποτυχία μας να καταλάβουμε επαρκώς τις πολλαπλές εργασίες των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων, είμαστε σίγουροι ότι υπάρχουν δύο σφαίρες στην τεράστια σειρά συμπαντικών δραστηριοτήτων με τις οποίες δεν έχουν καμία σχέση: με την εγκατάσταση και αντιπροσώπευση των Προσαρμοστών Σκέψης και με τις ανεξιχνίαστες λειτουργίες του Απεριόριστου Απόλυτου.		16:4.16 (190.10) Notwithstanding our failure adequately to comprehend the manifold workings of the Seven Master Spirits, we are confident there are two realms in the vast range of universe activities with which they have nothing whatever to do: the bestowal and ministry of the Thought Adjusters and the inscrutable functions of the Unqualified Absolute.
5. ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ^top		5. Relation to Creatures ^top
16:5.1 (190.11) Κάθε τμήμα του μεγάλου σύμπαντος, κάθε ατομικό σύμπαν και κόσμος, απολαμβάνει τα οφέλη της ενωμένης συμβούλευσης και σοφίας όλων των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων αλλά δέχεται το προσωπικό άγγιγμα και την απόχρωση μόνο ενός. Και η προσωπική φύση κάθε Κύριου Πνεύματος διαπερνά ολοκληρωτικά και καθορίζει με μοναδικό τρόπο το υπερσύμπαν του.		16:5.1 (190.11) Each segment of the grand universe, each individual universe and world, enjoys the benefits of the united counsel and wisdom of all Seven Master Spirits but receives the personal touch and tinge of only one. And the personal nature of each Master Spirit entirely pervades and uniquely conditions his superuniverse.
16:5.2 (190.12) Μέσα από αυτήν την προσωπική επίδραση των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων κάθε πλάσμα κάθε τάξης νοήμονων όντων, έξω από τον Παράδεισο και την Χαβόνα, πρέπει να φέρει την χαρακτηριστική σφραγίδα της ατομικότητας που υποδεικνύει την προγονική φύση κάποιου από αυτά τα Επτά Παραδείσια Πνεύματα. Όσον αφορά τα επτά υπερσύμπαντα, κάθε ιθαγενές πλάσμα, άνθρωπος ή άγγελος, πάντα θα φέρει αυτό το σήμα της γενέθλιας ταυτότητας.		16:5.2 (190.12) Through this personal influence of the Seven Master Spirits every creature of every order of intelligent beings, outside of Paradise and Havona, must bear the characteristic stamp of individuality indicative of the ancestral nature of some one of these Seven Paradise Spirits. As concerns the seven superuniverses, each native creature, man or angel, will forever bear this badge of natal identification.
16:5.3 (191.1) Τα Επτά Πρωταρχικά Πνεύματα δεν εισβάλλουν άμεσα στον υλικό νου των ατομικών πλασμάτων των εξελισσόμενων κόσμων του διαστήματος. Οι θνητοί της Ουράντια δεν βιώνουν την προσωπική παρουσία της νοητικής και πνευματικής επιρροής του Πρωταρχικού Πνεύματος του Όρβοντον. Αν αυτό το Πρωταρχικό Πνεύμα έχει κάποιου είδους επαφή με τον ατομικό θνητό νου κατά την διάρκεια των πρώτων εξελικτικών εποχών ενός κατοικημένου κόσμου, αυτή πρέπει να γίνεται μέσα από την φροντίδα του Δημιουργικού Πνεύματος του τοπικού σύμπαντος, συντρόφου και συνεταίρου του Δημιουργού Υιού του Θεού που προεδρεύει των πεπρωμένων κάθε τοπικής δημιουργίας. Αλλά αυτό ίδιο Δημιουργικό Πνεύμα Μητέρα είναι, σε φύση και χαρακτήρα, πολύ παρόμοιο με το Πρωταρχικό Πνεύμα του Όρβοντον.		16:5.3 (191.1) The Seven Master Spirits do not directly invade the material minds of the individual creatures on the evolutionary worlds of space. The mortals of Urantia do not experience the personal presence of the mind-spirit influence of the Master Spirit of Orvonton. If this Master Spirit does attain any sort of contact with the individual mortal mind during the earlier evolutionary ages of an inhabited world, it must occur through the ministry of the local universe Creative Spirit, the consort and associate of the Creator Son of God who presides over the destinies of each local creation. But this very Creative Mother Spirit is, in nature and character, quite like the Master Spirit of Orvonton.
16:5.4 (191.2) Η φυσική σφραγίδα ενός Κύριου Πνεύματος είναι ένα μέρος της ανθρώπινης υλικής προέλευσης. Ολόκληρη η μοροντιανή σταδιοδρομία περνά κάτω από την συνεχή επιρροή αυτού του ίδιου Κύριου Πνεύματος. Δεν είναι και πολύ παράξενο ότι η ακόλουθη πνευματική σταδιοδρομία ενός τέτοιου ανερχόμενου θνητού ποτέ δεν απαλλάσσεται εντελώς από την χαρακτηριστική σφραγίδα του ίδιου εποπτικού Πνεύματος. Το αποτύπωμα ενός Πρωταρχικού Πνεύματος είναι βασικό για την ίδια την ύπαρξη κάθε προ-Χαβόνας σταδίου της ανέλιξης των θνητών.		16:5.4 (191.2) The physical stamp of a Master Spirit is a part of man’s material origin. The entire morontia career is lived under the continuing influence of this same Master Spirit. It is hardly strange that the subsequent spirit career of such an ascending mortal never fully eradicates the characteristic stamp of this same supervising Spirit. The impress of a Master Spirit is basic to the very existence of every pre-Havona stage of mortal ascension.
16:5.5 (191.3) Οι χαρακτηριστικές τάσεις της προσωπικότητας που θα εκδηλώσουν στην ζωή τους οι εξελισσόμενοι θνητοί, και που είναι χαρακτηριστικές σε κάθε υπερσύμπαν, και εκδηλώνουν άμεσα την φύση του κυρίαρχου Κύριου Πνεύματος, ποτέ δεν εξαλείφονται εντελώς, ούτε και όταν αυτοί οι ανερχόμενοι βρεθούν κάτω από την μακρόχρονη εκπαίδευση και ενωτική πειθαρχία που θα συναντήσουν στις ένα δισεκατομμύριο εκπαιδευτικές σφαίρες της Χαβόνα. Ακόμα και η επόμενη έντονη Παραδείσια κουλτούρα δεν είναι αρκετή για να ξεριζώσει τις σφραγίδες της υπερσυμπαντικής καταγωγής. Σε όλη την αιωνιότητα ο ανερχόμενος θνητός θα εκδηλώνει χαρακτηριστικά ενδεικτικά του προεδρεύοντος Πνεύματος από το υπερσύμπαν της καταγωγής του. Ακόμα και στο Σώμα της Οριστικότητας, όταν είναι επιθυμητό να απεικονίσουν ή να φτάσουν σε μια «ολοκληρωμένη» Τριαδική σχέση, πάντα μαζεύεται μια ομάδα από επτά τελειόφοιτους, ένας από κάθε υπερσύμπαν.		16:5.5 (191.3) The distinctive personality trends exhibited in the life experience of evolutionary mortals, which are characteristic in each superuniverse, and which are directly expressive of the nature of the dominating Master Spirit, are never fully effaced, not even after such ascenders are subjected to the long training and unifying discipline encountered on the one billion educational spheres of Havona. Even the subsequent intense Paradise culture does not suffice to eradicate the earmarks of superuniverse origin. Throughout all eternity an ascendant mortal will exhibit traits indicative of the presiding Spirit of his superuniverse of nativity. Even in the Corps of the Finality, when it is desired to arrive at or to portray a complete Trinity relationship to the evolutionary creation, always a group of seven finaliters is assembled, one from each superuniverse.
6. Ο ΚΟΣΜΙΚΟΣ ΝΟΥΣ ^top		6. The Cosmic Mind ^top
16:6.1 (191.4) Τα Πρωταρχικά Πνεύματα είναι η επτάπτυχη πηγή του κοσμικού νου, του διανοητικού δυναμικού του μεγάλου σύμπαντος. Αυτός ο κοσμικός νους είναι μια υπο-απόλυτη εκδήλωση του νου της Τρίτης Πηγής και Κέντρου και κατά κάποιο τρόπο σχετίζεται λειτουργικά με τον νου του εξελικτικού Ύψιστου Όντος.		16:6.1 (191.4) The Master Spirits are the sevenfold source of the cosmic mind, the intellectual potential of the grand universe. This cosmic mind is a subabsolute manifestation of the mind of the Third Source and Center and, in certain ways, is functionally related to the mind of the evolving Supreme Being.
16:6.2 (191.5) Σε έναν κόσμο όπως η Ουράντια δεν συναντούμε την άμεση επιρροή των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων στις υποθέσεις των ανθρώπινων φυλών. Ζείτε κάτω από την άμεση επιρροή του Δημιουργικού Πνεύματος του Νέβαδον. Παρόλα αυτά τα Πρωταρχικά Πνεύματα κυριαρχούν στις βασικές αντιδράσεις όλου του νου των πλασμάτων επειδή αυτά είναι οι πραγματικές πηγές των διανοητικών και πνευματικών δυναμικών που έχουν εξειδικευθεί στα τοπικά σύμπαντα για να λειτουργήσουν στις ζωές εκείνων των ατόμων που κατοικούν στους εξελισσόμενους κόσμους του χώρου και του χρόνου.		16:6.2 (191.5) On a world like Urantia we do not encounter the direct influence of the Seven Master Spirits in the affairs of the human races. You live under the immediate influence of the Creative Spirit of Nebadon. Nevertheless these same Master Spirits dominate the basic reactions of all creature mind because they are the actual sources of the intellectual and spiritual potentials which have been specialized in the local universes for function in the lives of those individuals who inhabit the evolutionary worlds of time and space.
16:6.3 (191.6) Το δεδομένο του κοσμικού νου εξηγεί την συγγένεια των διαφόρων τύπων ανθρώπινων και υπερανθρώπινων διανοιών. Όχι μόνο είναι συγγενή πνεύματα που ελκύονται το ένα από το άλλο, αλλά οι συγγενείς διάνοιες είναι επίσης πολύ αδερφικές και κλείνουν προς την μεταξύ τους συνεργασία. Μερικές φορές έχει παρατηρηθεί ότι οι ανθρώπινες διάνοιες ρέουν σε κανάλια εκπληκτικής ομοιότητας και απερίγραπτης συμφωνίας.		16:6.3 (191.6) The fact of the cosmic mind explains the kinship of various types of human and superhuman minds. Not only are kindred spirits attracted to each other, but kindred minds are also very fraternal and inclined towards co-operation the one with the other. Human minds are sometimes observed to be running in channels of astonishing similarity and inexplicable agreement.
16:6.4 (191.7) Σε όλους τους συνεταιρισμούς προσωπικότητας του κοσμικού νου υπάρχει μια ιδιότητα που θα μπορούσε να ονομαστεί «ανταπόκριση προς την πραγματικότητα». Είναι αυτή η συμπαντική κοσμική εγκατάσταση των πλασμάτων που έχουν θέληση που τους σώζει από το να γίνουν αβοήθητα θύματα των α πριόρι θεωρημάτων της επιστήμης, της φιλοσοφίας, και της θρησκείας. Αυτή η ευαισθησία στην πραγματικότητα του κοσμικού νου ανταποκρίνεται σε κάποιες φάσεις της πραγματικότητας ακριβώς όπως το ενεργειακό υλικό ανταποκρίνεται στην βαρύτητα. Θα ήταν πιο σωστό μάλιστα να λέγαμε, ότι αυτές οι υπερ-υλικές πραγματικότητες ανταποκρίνονται έτσι στον κοσμικό νου.		16:6.4 (191.7) There exists in all personality associations of the cosmic mind a quality which might be denominated the “reality response.” It is this universal cosmic endowment of will creatures which saves them from becoming helpless victims of the implied a priori assumptions of science, philosophy, and religion. This reality sensitivity of the cosmic mind responds to certain phases of reality just as energy-material responds to gravity. It would be still more correct to say that these supermaterial realities so respond to the mind of the cosmos.
16:6.5 (192.1) Ο κοσμικός νους ανελλιπώς ανταποκρίνεται (αναγνωρίζει ανταπόκριση) σε τρία επίπεδα συμπαντικής πραγματικότητας. Αυτές οι ανταποκρίσεις είναι αυτονόητες στις καθαρά λογικές και βαθιά σκεπτόμενες διάνοιες. Αυτά τα επίπεδα πραγματικότητας είναι:		16:6.5 (192.1) The cosmic mind unfailingly responds (recognizes response) on three levels of universe reality. These responses are self-evident to clear-reasoning and deep-thinking minds. These levels of reality are:
16:6.6 (192.2) 1. Αιτιότητα—ο τομέας πραγματικότητας των φυσικών αισθήσεων, των επιστημονικών σφαιρών λογικής ομοιομορφίας, της διαφοροποίησης του πραγματικού και μη πραγματικού, των αντανακλαστικών συμπερασμάτων που βασίζονται σε κοσμική αντίδραση. Αυτή είναι η μαθηματική μορφή της κοσμικής κρίσης.		16:6.6 (192.2) 1. Causation—the reality domain of the physical senses, the scientific realms of logical uniformity, the differentiation of the factual and the nonfactual, reflective conclusions based on cosmic response. This is the mathematical form of the cosmic discrimination.
16:6.7 (192.3) 2. Καθήκον– ο τομέας πραγματικότητας της ηθικής από φιλοσοφική άποψη, η αρένα του λόγου, η αναγνώριση του σχετικά σωστού και λανθασμένου. Αυτή είναι η αμερόληπτη μορφή της κοσμικής κρίσης.		16:6.7 (192.3) 2. Duty—the reality domain of morals in the philosophic realm, the arena of reason, the recognition of relative right and wrong. This is the judicial form of the cosmic discrimination.
16:6.8 (192.4) 3.Λατρεία—ο πνευματικός τομέας της πραγματικότητας της θρησκευτικής εμπειρίας, της προσωπικής συνειδητοποίησης της θεϊκής συντροφικότητας, της αναγνώρισης των πνευματικών αξιών, της επιβεβαίωσης της αιώνιας επιβίωσης, της ανόδου από την κατάσταση του υπηρέτη του Θεού στην χαρά και την ελευθερία των υιών του Θεού. Αυτή είναι η ανώτερη αντίληψη του κοσμικού νου, η ευλαβική και σεβάσμια μορφή της κοσμικής κρίσης.		16:6.8 (192.4) 3. Worship—the spiritual domain of the reality of religious experience, the personal realization of divine fellowship, the recognition of spirit values, the assurance of eternal survival, the ascent from the status of servants of God to the joy and liberty of the sons of God. This is the highest insight of the cosmic mind, the reverential and worshipful form of the cosmic discrimination.
16:6.9 (192.5) Αυτές οι επιστημονικές, ηθικές, και πνευματικές αντιλήψεις, αυτές οι κοσμικές αντιδράσεις, είναι έμφυτες στον κοσμικό νου που κατοικεί σε όλα τα πλάσματα που έχουν βούληση. Η εμπειρία της ζωής πάντα αναπτύσσει αυτές τις τρεις κοσμικές διαισθήσεις¨ συντελούν στην αυτοσυνειδησία της στοχαστικής σκέψης. Αλλά είναι λυπηρό που έχουν καταγραφεί τόσο λίγα πρόσωπα στην Ουράντια που να χαίρονται να καλλιεργούν αυτές τις ιδιότητες της γενναίας και ανεξάρτητης κοσμικής σκέψης.		16:6.9 (192.5) These scientific, moral, and spiritual insights, these cosmic responses, are innate in the cosmic mind, which endows all will creatures. The experience of living never fails to develop these three cosmic intuitions; they are constitutive in the self-consciousness of reflective thinking. But it is sad to record that so few persons on Urantia take delight in cultivating these qualities of courageous and independent cosmic thinking.
16:6.10 (192.6) Στα νοήμονα όντα του τοπικού σύμπαντος, αυτές οι τρεις αντιλήψεις κοσμικού νου αποτελούν τις α πριόρι υποθέσεις που κάνουν δυνατό για τον άνθρωπο να λειτουργήσει σαν λογική και ενσυνείδητη προσωπικότητα στις σφαίρες της επιστήμης, της φιλοσοφίας, και της θρησκείας. Με άλλα λόγια, η αναγνώριση της «πραγματικότητας» αυτών των τριών εκδηλώσεων του Άπειρου γίνεται από μια κοσμική τεχνική αυτο-αποκάλυψης. Η υλική ενέργεια αναγνωρίζεται από την μαθηματική λογική των αισθήσεων¨ ο νοήμων λόγος γνωρίζει διαισθητικά το ηθικό του καθήκον¨ η πνευματική πίστη (λατρεία- σεβασμός) είναι η θρησκεία της πραγματικότητας της πνευματικής εμπειρίας. Αυτοί οι τρεις βασικοί παράγοντες στην στοχαστική σκέψη μπορεί να ενοποιηθούν και να συντονιστούν στην ανάπτυξη της προσωπικότητας, ή μπορεί να γίνουν δυσανάλογοι και ουσιαστικά άσχετοι με τις αντίστοιχες λειτουργίες τους. Αλλά όταν ενοποιηθούν, δημιουργούν έναν δυνατό χαρακτήρα που συνίσταται στον συσχετισμό μιας τεκμηριωμένης επιστήμης, μιας ηθικής φιλοσοφίας, και μιας γνήσια θρησκευτικής εμπειρίας. Και είναι αυτές οι κοσμικές διαισθήσεις που δίνουν αντικειμενική εγκυρότητα, πραγματικότητα, στην εμπειρία του ανθρώπου μέσα και μαζί με τα πράγματα, τις έννοιες, και τις αξίες.		16:6.10 (192.6) In the local universe mind bestowals, these three insights of the cosmic mind constitute the a priori assumptions which make it possible for man to function as a rational and self-conscious personality in the realms of science, philosophy, and religion. Stated otherwise, the recognition of the reality of these three manifestations of the Infinite is by a cosmic technique of self-revelation. Matter-energy is recognized by the mathematical logic of the senses; mind-reason intuitively knows its moral duty; spirit-faith (worship) is the religion of the reality of spiritual experience. These three basic factors in reflective thinking may be unified and co-ordinated in personality development, or they may become disproportionate and virtually unrelated in their respective functions. But when they become unified, they produce a strong character consisting in the correlation of a factual science, a moral philosophy, and a genuine religious experience. And it is these three cosmic intuitions that give objective validity, reality, to man’s experience in and with things, meanings, and values.
16:6.11 (192.7) Είναι σκοπός της εκπαίδευσης να αναπτύξει και να οξύνει αυτά τα έμφυτα χαρίσματα του ανθρώπινου νου· του πολιτισμού να τα εκφράσει· της εμπειρίας της ζωής να τα πραγματοποιήσει· της θρησκείας να εξευγενίσει· και της προσωπικότητας να τα ενοποιήσει.		16:6.11 (192.7) It is the purpose of education to develop and sharpen these innate endowments of the human mind; of civilization to express them; of life experience to realize them; of religion to ennoble them; and of personality to unify them.
7. ΗΘΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ, ΑΡΕΤΗ, ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ^top		7. Morals, Virtue, and Personality ^top
16:7.1 (192.8) Η διάνοια από μόνη της δεν μπορεί να εξηγήσει την ηθική φύση. Η ηθική, η αρετή, είναι έμφυτες στην ανθρώπινη προσωπικότητα. Η ηθική διαίσθηση, η πραγματοποίηση του καθήκοντος, είναι ένα συστατικό του ανθρώπινου νου και συνδέεται με τα άλλα απαράγραπτα στοιχεία της ανθρώπινης φύσης: της επιστημονική περιέργεια και την πνευματική διορατικότητα. Η νοημοσύνη του ανθρώπου υπερβαίνει κατά πολύ αυτήν των συγγενών του ζώων, αλλά είναι η ηθική και θρησκευτική φύση του που τον ξεχωρίζει ιδιαίτερα από τον κόσμο των ζώων.		16:7.1 (192.8) Intelligence alone cannot explain the moral nature. Morality, virtue, is indigenous to human personality. Moral intuition, the realization of duty, is a component of human mind endowment and is associated with the other inalienables of human nature: scientific curiosity and spiritual insight. Man’s mentality far transcends that of his animal cousins, but it is his moral and religious natures that especially distinguish him from the animal world.
16:7.2 (193.1) Η επιλεκτική αντίδραση ενός ζώου περιορίζεται στο μηχανικό επίπεδο συμπεριφοράς. Η υποτιθέμενη διορατικότητα των ανώτερων ζώων είναι και αυτή σε μηχανικό επίπεδο και συνήθως εκδηλώνεται μόνο μετά από την εμπειρία μηχανικής δοκιμής και σφάλματος. Ο άνθρωπος είναι ικανός να εξασκήσει επιστημονική, ηθική, και πνευματική διορατικότητα πριν από οποιαδήποτε εξερεύνηση ή πειραματισμό.		16:7.2 (193.1) The selective response of an animal is limited to the motor level of behavior. The supposed insight of the higher animals is on a motor level and usually appears only after the experience of motor trial and error. Man is able to exercise scientific, moral, and spiritual insight prior to all exploration or experimentation.
16:7.3 (193.2) Μόνο μια προσωπικότητα μπορεί να γνωρίζει τι κάνει πριν το κάνει· μόνο οι προσωπικότητες κατέχουν την βαθιά γνώση πριν την εμπειρία. Μια προσωπικότητα μπορεί να κοιτάξει πριν ξεκινήσει και μπορεί να μάθει από την ματιά αυτή όσο και από την πράξη. Ένα μη προσωπικό ζώο συνήθως μαθαίνει μόνο αφού πράξει.		16:7.3 (193.2) Only a personality can know what it is doing before it does it; only personalities possess insight in advance of experience. A personality can look before it leaps and can therefore learn from looking as well as from leaping. A nonpersonal animal ordinarily learns only by leaping.
16:7.4 (193.3) Σαν αποτέλεσμα της εμπειρίας το ζώο γίνεται ικανό να εξετάζει τους διαφόρους τρόπους της επίτευξης ενός σκοπού και να επιλέξει την προσέγγιση που βασίζεται στην συσσωρευμένη εμπειρία του. Αλλά μια προσωπικότητα μπορεί και να εξετάσει τον στόχο τον ίδιο και να διαμορφώσει γνώμη και κρίση για την αξία του. Η διάνοια μόνη της μπορεί να ξεχωρίζει τα καλύτερα μέσα για να πετύχει κάποιους γενικούς στόχους, αλλά ένα ηθικό ον κατέχει μια βαθιά γνώση που τον κάνει ικανό να ξεχωρίζει ανάμεσα στους σκοπούς αλλά και ανάμεσα στα μέσα που θα πρέπει να ακολουθήσουν για να τους πετύχουν. Και ένα ηθικό ον όταν επιλέγει την αρετή είναι οπωσδήποτε νοήμων. Ξέρει τι κάνει, γιατί το κάνει, που πηγαίνει, και πως θα φτάσει εκεί.		16:7.4 (193.3) As a result of experience an animal becomes able to examine the different ways of attaining a goal and to select an approach based on accumulated experience. But a personality can also examine the goal itself and pass judgment on its worth-whileness, its value. Intelligence alone can discriminate as to the best means of attaining indiscriminate ends, but a moral being possesses an insight which enables him to discriminate between ends as well as between means. And a moral being in choosing virtue is nonetheless intelligent. He knows what he is doing, why he is doing it, where he is going, and how he will get there.
16:7.5 (193.4) Όταν ο άνθρωπος δεν μπορέσει να ξεχωρίσει τον σκοπό του θνητού του βίου, τότε καταλήγει να λειτουργεί σε ζωώδες επίπεδο ύπαρξης. Δεν έχει κατορθώσει να επωφεληθεί από τα ανώτερα προτερήματα της υλικής οξύνοιας, την ηθική κρίση, και την βαθιά πνευματική γνώση που είναι αναπόσπαστο μέρος του χαρίσματος του κοσμικού του νου σαν προσωπική ύπαρξη.		16:7.5 (193.4) When man fails to discriminate the ends of his mortal striving, he finds himself functioning on the animal level of existence. He has failed to avail himself of the superior advantages of that material acumen, moral discrimination, and spiritual insight which are an integral part of his cosmic-mind endowment as a personal being.
16:7.6 (193.5) Η αρετή είναι δικαιοσύνη—συμμόρφωση με τον κόσμο (κοσμική τάξη). Να ονομάζεις τις αρετές δεν σημαίνει να τις προσδιορίζεις, αλλά να τις ζεις σημαίνει να τις γνωρίζεις. Η αρετή δεν είναι σκέτη γνώση ούτε καν σοφία αλλά μάλλον η πραγματικότητα της προοδευτικής εμπειρίας στην απόκτηση των ανερχόμενων επιπέδων κοσμικής επίτευξης. Στην ζωή μέρα με την ημέρα του θνητού ανθρώπου, η αρετή, η αρετή πραγματοποιείται από την συνεπή επιλογή του καλού από το κακό, και αυτή η επιλεκτική ικανότητα είναι μια μαρτυρία για την κατοχή ηθικής φύσης.		16:7.6 (193.5) Virtue is righteousness—conformity with the cosmos. To name virtues is not to define them, but to live them is to know them. Virtue is not mere knowledge nor yet wisdom but rather the reality of progressive experience in the attainment of ascending levels of cosmic achievement. In the day-by-day life of mortal man, virtue is realized by the consistent choosing of good rather than evil, and such choosing ability is evidence of the possession of a moral nature.
16:7.7 (193.6) Η επιλογή του ανθρώπου ανάμεσα στο καλό και το κακό δεν επηρεάζεται μόνο από τον ζήλο της ηθικής του φύσης, αλλά και από κάποιες επιδράσεις όπως η άγνοια, η ανωριμότητα, και η αυταπάτη. Επίσης χρειάζεται και μια αίσθηση αναλογίας στην άσκηση της αρετής επειδή μπορεί να διαπραχθεί το κακό όταν επιλεχθεί το κατώτερο αντί για το ανώτερο εξαιτίας παραποίησης ή εξαπάτησης. Η τέχνη της εκτίμησης ή της σύγκρισης μπαίνει και αυτή στην ηθική σφαίρα της εξάσκησης της αρετής.		16:7.7 (193.6) Man’s choosing between good and evil is influenced, not only by the keenness of his moral nature, but also by such influences as ignorance, immaturity, and delusion. A sense of proportion is also concerned in the exercise of virtue because evil may be perpetrated when the lesser is chosen in the place of the greater as a result of distortion or deception. The art of relative estimation or comparative measurement enters into the practice of the virtues of the moral realm.
16:7.8 (193.7) Η ηθική φύση του ανθρώπου θα ήταν ανήμπορη χωρίς την τέχνη του μέτρου, την κριτική ικανότητα που είναι ενσωματωμένη στην ικανότητά του να εξετάζει προσεκτικά τις έννοιες. Κατά τον ίδιο τρόπο η ηθική επιλογή του θα ήταν μάταιη χωρίς την κοσμική γνώση που αποδίδει την συνειδητοποίηση των πνευματικών αξιών. Από την πλευρά της διάνοιας, ο άνθρωπος ανέρχεται στο επίπεδο της ηθικής ύπαρξης επειδή διαθέτει προσωπικότητα.		16:7.8 (193.7) Man’s moral nature would be impotent without the art of measurement, the discrimination embodied in his ability to scrutinize meanings. Likewise would moral choosing be futile without that cosmic insight which yields the consciousness of spiritual values. From the standpoint of intelligence, man ascends to the level of a moral being because he is endowed with personality.
16:7.9 (193.8) Η ηθικότητα δεν μπορεί να επιβληθεί με τον νόμο ή με την βία. Είναι ένα προσωπικό ζήτημα ελεύθερης θέλησης και πρέπει να διαδίδεται από την μετάδοση από την επαφή των ηθικά ευαίσθητων προσώπων με εκείνους που είναι λιγότερο ηθικά δεκτικοί, αλλά που επιθυμούν κατά κάποιον τρόπο να πράττουν το θέλημα του Πατρός.		16:7.9 (193.8) Morality can never be advanced by law or by force. It is a personal and freewill matter and must be disseminated by the contagion of the contact of morally fragrant persons with those who are less morally responsive, but who are also in some measure desirous of doing the Father’s will.
16:7.10 (193.9) Οι ηθικές πράξεις είναι οι ανθρώπινες εκδηλώσεις που χαρακτηρίζονται από υψηλή νοημοσύνη, που κατευθύνεται από την επιλεκτική κρίση στην επιλογή των ανώτερων στόχων καθώς και στην επιλογή των ηθικών μέσων για να πετύχουν αυτούς τους στόχους. Αυτή η συμπεριφορά είναι ενάρετη. Τότε , η υπέρτατη αρετή είναι όταν ο άνθρωπος με όλη του την καρδιά επιλέγει να κάνει το θέλημα του Πατρός στον ουρανό.		16:7.10 (193.9) Moral acts are those human performances which are characterized by the highest intelligence, directed by selective discrimination in the choice of superior ends as well as in the selection of moral means to attain these ends. Such conduct is virtuous. Supreme virtue, then, is wholeheartedly to choose to do the will of the Father in heaven.
8. Η ΟΥΡΑΝΤΙΑΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ^top		8. Urantia Personality ^top
16:8.1 (194.1) Ο Συμπαντικός Πατέρας έχει χαρίσει προσωπικότητα σε πολυάριθμες τάξεις όντων καθώς λειτουργούν σε διαφορετικά επίπεδα συμπαντικής πραγματικότητας. Στα ανθρώπινα όντα της Ουράντια έχει απονεμηθεί προσωπικότητα περιορισμένου θνητού τύπου, που λειτουργεί στο επίπεδο των ανερχόμενων υιών του Θεού.		16:8.1 (194.1) The Universal Father bestows personality upon numerous orders of beings as they function on diverse levels of universe actuality. Urantia human beings are endowed with personality of the finite-mortal type, functioning on the level of the ascending sons of God.
16:8.2 (194.2) Παρόλο που δεν μπορούμε να δώσουμε εύκολα κάποιον ορισμό στην προσωπικότητα, μπορούμε να προσπαθήσουμε να διηγηθούμε την δική μας άποψη πάνω στους γνωστούς παράγοντες που δημιουργούν το σύνολο των υλικών, νοητικών, και πνευματικών ενεργειών των οποίων ο αλληλοσυσχετισμός αποτελεί τον μηχανισμό εντός του οποίου και με τον οποίο ο Συμπαντικός Πατέρας κάνει την δοθείσα προσωπικότητα να λειτουργήσει.		16:8.2 (194.2) Though we can hardly undertake to define personality, we may attempt to narrate our understanding of the known factors which go to make up the ensemble of material, mental, and spiritual energies whose interassociation constitutes the mechanism wherein and whereon and wherewith the Universal Father causes his bestowed personality to function.
16:8.3 (194.3) Η προσωπικότητα είναι ένα μοναδικό χάρισμα πρωτότυπης φύσης του οποίου η ύπαρξη είναι ανεξάρτητη και προγενέστερη της εγκατάστασης του Προσαρμοστή Σκέψης. Όμως, η παρουσία του Προσαρμοστή πραγματικά επαυξάνει την ποιοτική εκδήλωση της προσωπικότητας. Οι Προσαρμοστές Σκέψης, όταν αποσταλούν από τον Πατέρα, είναι όμοιοι στην φύση, αλλά η προσωπικότητά τους είναι διαφορετική, πρωτότυπη, και αποκλειστική· και η εκδήλωση της προσωπικότητας καθορίζεται ακόμα και τροποποιείται από την φύση και τις ιδιότητες των συνδεδεμένων ενεργειών υλικής, νοητικής, και πνευματικής φύσης που αποτελούν το οργανικό όχημα για την εκδήλωση της προσωπικότητας.		16:8.3 (194.3) Personality is a unique endowment of original nature whose existence is independent of, and antecedent to, the bestowal of the Thought Adjuster. Nevertheless, the presence of the Adjuster does augment the qualitative manifestation of personality. Thought Adjusters, when they come forth from the Father, are identical in nature, but personality is diverse, original, and exclusive; and the manifestation of personality is further conditioned and qualified by the nature and qualities of the associated energies of a material, mindal, and spiritual nature which constitute the organismal vehicle for personality manifestation.
16:8.4 (194.4) Οι προσωπικότητες μπορεί να είναι παρόμοιες, αλλά ποτέ δεν είναι οι ίδιες. Τα πρόσωπα κάποιας σειράς, τύπου ή τάξης, ή προτύπου μπορεί να μοιάζουν μεταξύ τους, αλλά ποτέ δεν είναι πανομοιότυπα. Η προσωπικότητα είναι εκείνο το χαρακτηριστικό ενός ατόμου που γνωρίζουμε, και που μας κάνει ικανούς να αναγνωρίζουμε αυτό το άτομο κάποια στιγμή στο μέλλον άσχετα από την φύση και το μέγεθος των αλλαγών στην μορφή, στον νου, ή στην πνευματική κατάσταση. Η προσωπικότητα είναι εκείνο το κομμάτι κάθε ατόμου που μας κάνει ικανούς να το αναγνωρίζουμε απόλυτα σαν αυτό που ήδη γνωρίζαμε, άσχετα με το πόσο έχει αλλάξει εξαιτίας της τροποποίησης του τρόπου έκφρασης και εκδήλωσης της προσωπικότητάς του.		16:8.4 (194.4) Personalities may be similar, but they are never the same. Persons of a given series, type, order, or pattern may and do resemble one another, but they are never identical. Personality is that feature of an individual which we know, and which enables us to identify such a being at some future time regardless of the nature and extent of changes in form, mind, or spirit status. Personality is that part of any individual which enables us to recognize and positively identify that person as the one we have previously known, no matter how much he may have changed because of the modification of the vehicle of expression and manifestation of his personality.
16:8.5 (194.5) Η προσωπικότητα των πλασμάτων χωρίζεται σε δύο αυτοδύναμα και χαρακτηριστικά φαινόμενα θνητής δραστικής συμπεριφοράς: την αυτεπίγνωση και την σχετική ελεύθερη θέληση.		16:8.5 (194.5) Creature personality is distinguished by two self-manifesting and characteristic phenomena of mortal reactive behavior: self-consciousness and associated relative free will.
16:8.6 (194.6) Η αυτεπίγνωση συνίσταται στην διανοητική γνώση της πραγματικότητας της προσωπικότητας· περιλαμβάνει την ικανότητα αναγνώρισης της πραγματικότητας άλλων προσωπικοτήτων. Δείχνει την ικανότητα για ατομικευμένη εμπειρία σε και μαζί με κοσμικές πραγματικότητες, ισοδυναμώντας με την επίτευξη ταυτότητας στις σχέσεις προσωπικότητας του σύμπαντος. Η αυτογνωσία υποδηλώνει την αναγνώριση της πραγματικότητας της φροντίδας του νου και την συνειδητοποίηση της σχετικής ανεξαρτησίας της δημιουργικής και αποφασιστικής ελεύθερης θέλησης.		16:8.6 (194.6) Self-consciousness consists in intellectual awareness of personality actuality; it includes the ability to recognize the reality of other personalities. It indicates capacity for individualized experience in and with cosmic realities, equivalating to the attainment of identity status in the personality relationships of the universe. Self-consciousness connotes recognition of the actuality of mind ministration and the realization of relative independence of creative and determinative free will.
16:8.7 (194.7) Η σχετική ελεύθερη θέληση που χαρακτηρίζει την αυτογνωσία της ανθρώπινης προσωπικότητας είναι αναμεμιγμένη στα εξής:		16:8.7 (194.7) The relative free will which characterizes the self-consciousness of human personality is involved in:
16:8.8 (194.8) 1. Στις ηθικές αποφάσεις, την ανώτατη σοφία.		16:8.8 (194.8) 1. Moral decision, highest wisdom.
16:8.9 (194.9) 2. Στην πνευματική επιλογή, την διάκριση της αλήθειας.		16:8.9 (194.9) 2. Spiritual choice, truth discernment.
16:8.10 (194.10) 3. Στην ανιδιοτελή αγάπη, την αδερφική προσφορά.		16:8.10 (194.10) 3. Unselfish love, brotherhood service.
16:8.11 (194.11) 4. Στην αποφασιστική συνεργασία, την πίστη στην ομάδα.		16:8.11 (194.11) 4. Purposeful co-operation, group loyalty.
16:8.12 (194.12) 5. Στην κοσμική βαθιά γνώση, την κατανόηση των συμπαντικών εννοιών.		16:8.12 (194.12) 5. Cosmic insight, the grasp of universe meanings.
16:8.13 (194.13) 6. Στην αφιέρωση στην προσωπικότητα, την ολοκληρωτική αφιέρωση στο να κάνεις το θέλημα του Θεού.		16:8.13 (194.13) 6. Personality dedication, wholehearted devotion to doing the Father’s will.
16:8.14 (195.1) 7. Στην λατρεία, την ειλικρινή αναζήτηση των θεϊκών αξιών και την ανεπιφύλακτη αγάπη του Θεϊκού Δότη Αξιών.		16:8.14 (195.1) 7. Worship, the sincere pursuit of divine values and the wholehearted love of the divine Value-Giver.
16:8.15 (195.2) Ο Ουραντιανός τύπος ανθρώπινης προσωπικότητας μπορεί να ειδωθεί σαν να λειτουργεί με ένα φυσικό μηχανισμό που αποτελείται από την πλανητική τροποποίηση του τύπου οργανισμού του Νέβαδον που ανήκει στην ηλεκτροχημική τάξη της ενεργοποίησης της ζωής και δίνεται με την τάξη του Νέβαδον της Ορβοντιανής σειράς κοσμικού νου γονικού αναπαραγωγικού προτύπου. Το χάρισμα του θείου δώρου της προσωπικότητας σε ένα τέτοιο νοητικό θνητό μηχανισμό παρέχει τον τίτλο της κοσμικής υπηκοότητας και καθιστά ικανό τον θνητό να γίνει άμεσα δεκτικός στην συγκροτημένη αναγνώριση των τριών βασικών νοητικών πραγματικοτήτων του κόσμου:		16:8.15 (195.2) The Urantia type of human personality may be viewed as functioning in a physical mechanism consisting of the planetary modification of the Nebadon type of organism belonging to the electrochemical order of life activation and endowed with the Nebadon order of the Orvonton series of the cosmic mind of parental reproductive pattern. The bestowal of the divine gift of personality upon such a mind-endowed mortal mechanism confers the dignity of cosmic citizenship and enables such a mortal creature forthwith to become reactive to the constitutive recognition of the three basic mind realities of the cosmos:
16:8.16 (195.3) 1. Την μαθηματική ή λογική αναγνώριση της ομοιομορφίας της φυσικής αιτιότητας.		16:8.16 (195.3) 1. The mathematical or logical recognition of the uniformity of physical causation.
16:8.17 (195.4) 2. Την λογική αναγνώριση της υποχρέωσης για ηθική συμπεριφορά.		16:8.17 (195.4) 2. The reasoned recognition of the obligation of moral conduct.
16:8.18 (195.5) 3. Την πίστη στην συντροφική λατρεία της Θεότητας, που συνδέεται με την υπηρεσία αγάπης της ανθρωπότητας.		16:8.18 (195.5) 3. The faith-grasp of the fellowship worship of Deity, associated with the loving service of humanity.
16:8.19 (195.6) Η πλήρης λειτουργία μιας τέτοιας προσωπικότητας είναι η αρχή της συνειδητοποίησης της συγγένειας με την Θεότητα. Μια τέτοια ατομικότητα, στην οποία διαμένει μια προ-προσωπική σπίθα του Θεού του Πατέρα, είναι στα αλήθεια και στην πραγματικότητα ένας πνευματικός υιός του Θεού. Ένα τέτοιο πλάσμα δεν περιλαμβάνει μόνο την ικανότητα για την υποδοχή της θεϊκής παρουσίας αλλά επίσης εκδηλώνει κάποια αντίδραση στο κύκλωμα προσωπικότητα-βαρύτητα του Παραδείσιου Πατέρα όλων των προσωπικοτήτων.		16:8.19 (195.6) The full function of such a personality endowment is the beginning realization of Deity kinship. Such a selfhood, indwelt by a prepersonal fragment of God the Father, is in truth and in fact a spiritual son of God. Such a creature not only discloses capacity for the reception of the gift of the divine presence but also exhibits reactive response to the personality-gravity circuit of the Paradise Father of all personalities.
9. Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ ^top		9. Reality of Human Consciousness ^top
16:9.1 (195.7) Το προικισμένο με κοσμική διάνοια, ενοικούμενο από Προσαρμοστή, προσωπικό πλάσμα κατέχει την εκ γενετής αναγνώριση- συνειδητοποίηση της ενεργειακής πραγματικότητας, της νοητικής πραγματικότητας, και της πνευματικής πραγματικότητας. Τα πλάσματα με βούληση είναι εφοδιασμένα έτσι ώστε να διακρίνουν το πραγματικό, τον νόμο, και την αγάπη του Θεού. Εκτός από αυτά τα τρία απαράγραπτα στοιχεία της ανθρώπινης συνειδητότητας, η ανθρώπινη εμπειρία είναι στην πραγματικότητα υποκειμενική εκτός από την διαισθητική συνειδητοποίηση των ακολούθων εγκυρότητας στην ενοποίηση αυτών των τριών συμπαντικών πραγματικών αντιδράσεων στην κοσμική αναγνώριση.		16:9.1 (195.7) The cosmic-mind-endowed, Adjuster-indwelt, personal creature possesses innate recognition-realization of energy reality, mind reality, and spirit reality. The will creature is thus equipped to discern the fact, the law, and the love of God. Aside from these three inalienables of human consciousness, all human experience is really subjective except that intuitive realization of validity attaches to the unification of these three universe reality responses of cosmic recognition.
16:9.2 (195.8) Ο θνητός που σέβεται και αναγνωρίζει τον Θεό είναι ικανός να διαισθάνεται και την αξία της ενοποίησης αυτών των τριών κοσμικών ιδιοτήτων στην εξέλιξη της επιζήσαντος ψυχής, το υπέρτατο έργο του ανθρώπου στον φυσικό του ναό, όπου ο ηθικός νους συνεργάζεται με τον εσωτερικά κείμενο θεϊκό πνεύμα για να χωρίσει την αθάνατη ψυχή στα δύο. Από την αρχή της η ψυχή είναι πραγματική· έχει κοσμικές ιδιότητες επιβίωσης.		16:9.2 (195.8) The God-discerning mortal is able to sense the unification value of these three cosmic qualities in the evolution of the surviving soul, man’s supreme undertaking in the physical tabernacle where the moral mind collaborates with the indwelling divine spirit to dualize the immortal soul. From its earliest inception the soul is real; it has cosmic survival qualities.
16:9.3 (195.9) Αν ο θνητός δεν καταφέρει να επιζήσει από τον φυσικό του θάνατο, οι αληθινές πνευματικές αξίες της ανθρώπινης εμπειρίας του επιζούν σαν ένα τμήμα της συνεχούς εμπειρίας του Προσαρμοστή Σκέψης. Οι αξίες της προσωπικότητας ενός τέτοιου μη επιζήσαντα συνεχίζουν σαν παράγοντας στην προσωπικότητα του πραγματοποιούμενου Υπέρτατου Όντος. Αυτές οι ιδιότητες της προσωπικότητας που συνεχίζουν, στερούνται ταυτότητας αλλά όχι εμπειρικών αξιών που έχουν συσσωρευθεί κατά την διάρκεια της θνητής ζωής της σάρκας. Η επιβίωση της ταυτότητας εξαρτάται από την επιβίωση της αθάνατης ψυχής σε μοροντιανή κατάσταση και ολοένα αυξανόμενη θεϊκή αξία. Η ταυτότητα της προσωπικότητας επιζεί μέσα και από την επιβίωση της ψυχής.		16:9.3 (195.9) If mortal man fails to survive natural death, the real spiritual values of his human experience survive as a part of the continuing experience of the Thought Adjuster. The personality values of such a nonsurvivor persist as a factor in the personality of the actualizing Supreme Being. Such persisting qualities of personality are deprived of identity but not of experiential values accumulated during the mortal life in the flesh. The survival of identity is dependent on the survival of the immortal soul of morontia status and increasingly divine value. Personality identity survives in and by the survival of the soul.
16:9.4 (195.10) Η ανθρώπινη αυτογνωσία σημαίνει την αναγνώριση των εαυτών εκτός από τον συνειδητό εαυτό και σημαίνει ακόμα ότι αυτή η γνώση είναι αμοιβαία ότι ο εαυτός είναι γνωστός όταν γνωρίζει. Αυτό φαίνεται με έναν εντελώς ανθρώπινο τρόπο στην κοινωνική ζωή του ανθρώπου. Αλλά δεν μπορείτε να είστε τόσο απόλυτα σίγουροι για την πραγματικότητα ενός συνανθρώπου σας όσο μπορείτε να είστε σίγουροι για την πραγματικότητα του παρουσία του Θεού που ζει μέσα σας. Η κοινωνική συνειδητοποίηση δεν είναι απαράγραπτη όπως η συνειδητοποίηση του Θεού· είναι μια πολιτισμική εξέλιξη και εξαρτάται από την γνώση, τα σύμβολα, και τις συνεισφορές των φυσικών χαρισμάτων του ανθρώπου—την επιστήμη, την ηθική, και την θρησκεία. Και αυτά τα κοσμικά δώρα, κοινωνικοποιημένα, αποτελούν τον πολιτισμό.		16:9.4 (195.10) Human self-consciousness implies the recognition of the reality of selves other than the conscious self and further implies that such awareness is mutual; that the self is known as it knows. This is shown in a purely human manner in man’s social life. But you cannot become so absolutely certain of a fellow being’s reality as you can of the reality of the presence of God that lives within you. The social consciousness is not inalienable like the God-consciousness; it is a cultural development and is dependent on knowledge, symbols, and the contributions of the constitutive endowments of man—science, morality, and religion. And these cosmic gifts, socialized, constitute civilization.
16:9.5 (196.1) Οι πολιτισμοί είναι ασταθείς επειδή δεν είναι κοσμικοί· δεν είναι έμφυτοι στις ανθρώπινες φυλές. Πρέπει να καλλιεργηθούν από τις συνδυασμένες συνεισφορές των φυσικών ανθρώπινων παραγόντων—της επιστήμης, της ηθικής, και της θρησκείας. Οι πολιτισμοί έρχονται και παρέρχονται, αλλά η επιστήμη, η ηθική, και η θρησκεία πάντα επιβιώνουν της κατάρρευσης.		16:9.5 (196.1) Civilizations are unstable because they are not cosmic; they are not innate in the individuals of the races. They must be nurtured by the combined contributions of the constitutive factors of man—science, morality, and religion. Civilizations come and go, but science, morality, and religion always survive the crash.
16:9.6 (196.2) Ο Ιησούς όχι μόνο αποκάλυψε τον Θεό στον άνθρωπο, αλλά επίσης έκανε μια νέα αποκάλυψη του ανθρώπου για τον εαυτό του και για τους άλλους ανθρώπους. Στην ζωή του Ιησού βλέπετε τον άνθρωπο στα καλύτερά του. Έτσι ο άνθρωπος γίνεται τόσο όμορφα αληθινός επειδή ο Ιησούς είχε τόσα πολλά από τον Θεό στην ζωή του, και η συνειδητοποίηση (αναγνώριση) του Θεού είναι απαράγραπτη και έμφυτη σε όλους τους ανθρώπους.		16:9.6 (196.2) Jesus not only revealed God to man, but he also made a new revelation of man to himself and to other men. In the life of Jesus you see man at his best. Man thus becomes so beautifully real because Jesus had so much of God in his life, and the realization (recognition) of God is inalienable and constitutive in all men.
16:9.7 (196.3) Η ανιδιοτέλεια, εκτός από το γονικό ένστικτο, δεν είναι εντελώς φυσική¨ δεν αγαπάτε ή δεν υπηρετείτε τους άλλους κοινωνικά από την φύση σας. Χρειάζεται η φώτιση της λογικής, της ηθικής, και η προτροπή της θρησκείας, η γνώση του Θεού, για να λειτουργήσει μια ανιδιοτελής και αλτρουιστική κοινωνική τάξη. Η γνώση του ανθρώπου της δικής του προσωπικότητας, η αυτογνωσία, εξαρτάται άμεσα σε αυτό το γεγονός της έμφυτης γνώσης των άλλων, της έμφυτης ικανότητας να αναγνωρίζει και να κατανοεί την αλήθεια των άλλων προσωπικοτήτων, που κυμαίνεται από το ανθρώπινο έως το θείο.		16:9.7 (196.3) Unselfishness, aside from parental instinct, is not altogether natural; other persons are not naturally loved or socially served. It requires the enlightenment of reason, morality, and the urge of religion, God-knowingness, to generate an unselfish and altruistic social order. Man’s own personality awareness, self-consciousness, is also directly dependent on this very fact of innate other-awareness, this innate ability to recognize and grasp the reality of other personality, ranging from the human to the divine.
16:9.8 (196.4) Η ανιδιοτελής κοινωνική συνειδητοποίηση πρέπει να είναι βασικά, μια θρησκευτική συνειδητοποίηση¨ αυτό βέβαια αν είναι αντικειμενική¨ αλλιώς είναι μόνο υποκειμενική φιλοσοφική αφαίρεση και γι αυτό στερείται αγάπης. Μόνο ένα θεοσεβούμενο άτομο μπορεί να αγαπήσει κάποιον άλλο άνθρωπο όπως αγαπά τον εαυτό του.		16:9.8 (196.4) Unselfish social consciousness must be, at bottom, a religious consciousness; that is, if it is objective; otherwise it is a purely subjective philosophic abstraction and therefore devoid of love. Only a God-knowing individual can love another person as he loves himself.
16:9.9 (196.5) Η αυτογνωσία είναι στην ουσία μια κοινή συνειδητοποίηση: Ο Θεός και ο άνθρωπος, ο Πατέρας και ο υιός, ο Δημιουργός και το δημιούργημα. Στην ανθρώπινη αυτογνωσία τέσσερις συνειδητοποιήσεις συμπαντικής αλήθειας είναι έμφυτες και σε λανθάνουσα κατάσταση:		16:9.9 (196.5) Self-consciousness is in essence a communal consciousness: God and man, Father and son, Creator and creature. In human self-consciousness four universe-reality realizations are latent and inherent:
16:9.10 (196.6) 1. Η αναζήτηση για την γνώση, την λογική της επιστήμης.		16:9.10 (196.6) 1. The quest for knowledge, the logic of science.
16:9.11 (196.7) 2. Η αναζήτηση των ηθικών αξιών, της αίσθησης του καθήκοντος.		16:9.11 (196.7) 2. The quest for moral values, the sense of duty.
16:9.12 (196.8) 3. Η αναζήτηση των πνευματικών αξιών, της θρησκευτικής εμπειρίας.		16:9.12 (196.8) 3. The quest for spiritual values, the religious experience.
16:9.13 (196.9) 4. Η αναζήτηση των αξιών της προσωπικότητας, της ικανότητας να αναγνωρίζουν την αλήθεια του Θεού σαν προσωπικότητα και την ταυτόχρονη συνειδητοποίηση της αδερφικής μας σχέσης με τους άλλους συνανθρώπους μας.		16:9.13 (196.9) 4. The quest for personality values, the ability to recognize the reality of God as a personality and the concurrent realization of our fraternal relationship with fellow personalities.
16:9.14 (196.10) Συνειδητοποιείτε αυτήν την αδερφική σχέση με τους συνανθρώπους σας επειδή ήδη έχετε συνειδητοποιήσει τον Θεό σαν τον Δημιουργό Πατέρα σας. Η Πατρότητα είναι η σχέση πάνω στην οποία αιτιολογούμε την αναγνώριση της αδερφοσύνης μας . Και η Πατρότητα γίνεται, ή μπορεί να γίνει, μια συμπαντική πραγματικότητα σε όλα τα ηθικά πλάσματα επειδή ο Πατέρας ο ίδιος δωρίσει προσωπικότητα σε όλα αυτά τα πλάσματα και τα έχει συμπεριλάβει στις αγκάλες του κυκλώματος της συμπαντικής προσωπικότητας. Λατρεύουμε τον Θεό, πρώτα, επειδή είναι, και έπειτα, επειδή είναι μέσα μας, και τέλος, επειδή εμείς είμαστε μέσα σε αυτόν.		16:9.14 (196.10) You become conscious of man as your creature brother because you are already conscious of God as your Creator Father. Fatherhood is the relationship out of which we reason ourselves into the recognition of brotherhood. And Fatherhood becomes, or may become, a universe reality to all moral creatures because the Father has himself bestowed personality upon all such beings and has encircuited them within the grasp of the universal personality circuit. We worship God, first, because he is, then, because he is in us, and last, because we are in him.
16:9.15 (196.11) Είναι παράξενο που ο κοσμικός νους θα έπρεπε να γνωρίζει την δική του πηγή, τον άπειρο νου του Άπειρου Πνεύματος, και συγχρόνως να γνωρίζει την φυσική πραγματικότητα των απέραντων συμπάντων, την πνευματική αλήθεια του Αιώνιου Υιού, και την αλήθεια της προσωπικότητας του Συμπαντικού Πατέρα;		16:9.15 (196.11) Is it strange that the cosmic mind should be self-consciously aware of its own source, the infinite mind of the Infinite Spirit, and at the same time conscious of the physical reality of the far-flung universes, the spiritual reality of the Eternal Son, and the personality reality of the Universal Father?
16:9.16 (196.12) [Χορηγήθηκε από έναν Συμπαντικό Λογοκριτή από την Ουβέρσα]		16:9.16 (196.12) [Sponsored by a Universal Censor from Uversa.]