Εγγραφο 21		Paper 21
ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΥΙΟΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ		The Paradise Creator Sons
21:0.1 (234.1) ΟI Δημιουργοί Υιοί είναι οι δημιουργοί και οι κυβερνήτες των τοπικών συμπάντων του χρόνου και του διαστήματος. Οι συμπαντικοί αυτοί δημιουργοί και κυρίαρχοι έχουν διττή προέλευση, ενσωματώνοντας τα χαρακτηριστικά του Θεού Πατέρα και του Θεού Υιού. Κάθε Δημιουργός Υιός, ωστόσο, είναι διαφορετικός από οποιονδήποτε άλλο, καθένας είναι μοναδικός στη φύση και στην προσωπικότητα. Ο κάθε ένας τους είναι ο «μονoγενής Υιός» του τέλειου ιδεώδους θεότητας της προέλευσής του.		21:0.1 (234.1) THE Creator Sons are the makers and rulers of the local universes of time and space. These universe creators and sovereigns are of dual origin, embodying the characteristics of God the Father and God the Son. But each Creator Son is different from every other; each is unique in nature as well as in personality; each is the “only-begotten Son” of the perfect deity ideal of his origin.
21:0.2 (234.2) Στο άπειρο έργο της οργάνωσης, της εξέλιξης και της τελειοποίησης ενός τοπικού σύμπαντος, οι ανώτατοι αυτοί Υιοί λαμβάνουν στην επιβεβαιωτική έγκριση του Συμπαντικού Πατέρα. Η σχέση ενός Δημιουργού Υιού με τον Παραδείσιο Πατέρα του είναι συγκινητική και υπέροχη. Αναμφίβολα, η βαθιά στοργή των Θεϊκών γονέων για τα θεία τέκνα τους είναι η πηγή αυτής της ωραίας και άπειρα θεϊκής αγάπης την οποία ακόμα και οι θνητοί γονείς νοιώθουν για τα παιδιά τους.		21:0.2 (234.2) In the vast work of organizing, evolving, and perfecting a local universe, these high Sons always enjoy the sustaining approval of the Universal Father. The relationship of the Creator Sons with their Paradise Father is touching and superlative. No doubt the profound affection of the Deity parents for their divine progeny is the wellspring of that beautiful and well-nigh divine love which even mortal parents bear their children.
21:0.3 (234.3) Οι βασικοί αυτοί Υιοί του Παραδείσου προσωποποιούνται ως Μιχαήλ. Καθώς φεύγουν από τον Παράδεισο για να θεμελιώσουν τα σύμπαντά τους, γίνονται γνωστοί ως Δημιουργοί Μιχαήλ. Όταν αποκτήσουν την υπέρτατη εξουσία τους ονομάζονται Κυρίαρχοι Μιχαήλ. Ορισμένες φορές αναφερόμαστε στον κυρίαρχο του σύμπαντός σας του Νέβαδον ως Χριστό Μιχαήλ. Διαρκώς και για πάντα κυβερνούν ως «τάξη του Μιχαήλ,», εφ’ όσον έτσι ονομάσθηκε ο πρώτος Υιός της τάξης και της φύσης τους.		21:0.3 (234.3) These primary Paradise Sons are personalized as Michaels. As they go forth from Paradise to found their universes, they are known as Creator Michaels. When settled in supreme authority, they are called Master Michaels. Sometimes we refer to the sovereign of your universe of Nebadon as Christ Michael. Always and forever do they reign after the “order of Michael,” that being the designation of the first Son of their order and nature.
21:0.4 (234.4) Ο πρωταρχικός, ή πρωτότοκος Μιχαήλ ουδέποτε ενσαρκώθηκε ως υλική ύπαρξη αλλά βίωσε επτά φορές την εμπειρία της ανέλιξης ενός πνευματικού πλάσματος στα επτά κυκλώματα της Χαβόνα, προωθούμενος από τους εξωτερικούς κόσμους στο εσώτατο κύκλωμα της κεντρικής δημιουργίας. Η τάξη των Μιχαήλ γνωρίζει το μέγα σύμπαν από τη μία άκρη έως την άλλη. Δεν υπάρχει ουσιώδης εμπειρία, οποιουδήποτε πλάσματος του χρόνου και του διαστήματος στην οποία να μην έχουν προσωπικά συμμετάσχει οι Μιχαήλ. Αποτελούν, ουσιαστικά, μέρος όχι μόνο της θείας φύσης, αλλά και της δικής σας, επίσης, φύσης και τούτο σημαίνει κάθε φύσης, από την ανώτατη έως την κατώτατη.		21:0.4 (234.4) The original or first-born Michael has never experienced incarnation as a material being, but seven times he passed through the experience of spiritual creature ascent on the seven circuits of Havona, advancing from the outer spheres to the innermost circuit of the central creation. The order of Michael knows the grand universe from one end to the other; there is no essential experience of any of the children of time and space in which the Michaels have not personally participated; they are in fact partakers not only of the divine nature but also of your nature, meaning all natures, from the highest to the lowest.
21:0.5 (234.5) Ο πρωταρχικός Μιχαήλ είναι ο πρόεδρος των αρχικών Υιών του Παραδείσου όταν συνεδριάζουν στο κέντρο των πάντων. Όχι πολύ καιρό πριν, στην Ουβέρσα, καταγράψαμε τη συμπαντική εκπομπή ενός ασυνήθιστου συμβουλίου που έλαβε χώρα στην αιώνια Νήσο και στο οποίο έλαβαν μέρος εκατόν πενήντα χιλιάδες Δημιουργών Υιών, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν υπό την πατρική παρουσία και ανέλαβαν τη μελέτη τη σχετική με την πρόοδο της ενοποίησης και της σταθεροποίησης του σύμπαντος των συμπάντων. Πρόκειται για μία επιλεγμένη ομάδα Κυριάρχων Μιχαήλ, επτάπτυχων χορηγούντων Υιών.		21:0.5 (234.5) The original Michael is the presiding head of the primary Paradise Sons when they assemble for conference at the center of all things. Not long since on Uversa we recorded a universal broadcast of a conclave extraordinary on the eternal Isle of one hundred fifty thousand Creator Sons assembled in the parental presence and engaged in deliberations having to do with the progress of the unification and stabilization of the universe of universes. This was a selected group of Sovereign Michaels, sevenfold bestowal Sons.
1. ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΦΥΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΥΙΩΝ ^top		1. Origin and Nature of Creator Sons ^top
21:1.1 (234.6) Όταν η πλήρωση του απόλυτου πνευματικού ιδεώδους εντός του Αιώνιου Υιού συναντά την πλήρωση της απόλυτης θεώρησης της προσωπικότητας του Πατέρα του Σύμπαντος, όταν μία τέτοια δημιουργική ένωση επιτευχθεί απόλυτα και οριστικά, όταν μία τέτοια απόλυτη πνευματική ταύτιση και άπειρη προσωπική ενοποίηση πραγματοποιηθεί, τότε, στο συγκεκριμένο τόπο και χρόνο, χωρίς την απώλεια οποιουδήποτε προσωπικού χαρακτηριστικού, ή προνομίου, οποιασδήποτε των απείρων Θεοτήτων, αστράφτει σε πλήρη ύπαρξη ένας νέος, αυθεντικός Δημιουργός Υιός, ο μόνος πραγματικός Υιός του τέλειου ιδεώδους και της ισχυρής αυτενεργού αιτίας της ζωής, η ένωση των οποίων δημιουργεί τούτη τη νέα προσωπικότητα του δημιουργού, τη γεμάτη δύναμη και τελειότητα.		21:1.1 (234.6) When the fullness of absolute spiritual ideation in the Eternal Son encounters the fullness of absolute personality concept in the Universal Father, when such a creative union is finally and fully attained, when such absolute identity of spirit and such infinite oneness of personality concept occur, then, right then and there, without the loss of anything of personality or prerogative by either of the infinite Deities, there flashes into full-fledged being a new and original Creator Son, the only-begotten Son of the perfect ideal and the powerful idea whose union produces this new creator personality of power and perfection.
21:1.2 (235.1) Κάθε Δημιουργός Υιός είναι ο μονογενής και μονογενήτωρ απόγονος της θείας ένωσης της αυθεντικής ιδέας των δύο απείρων, αιώνιων και τέλειων διανοιών των πανταχού παρόντων Δημιουργών του σύμπαντος των συμπάντων. Ουδέποτε μπορεί να υπάρξει ένας άλλος, τέτοιος, Υιός, επειδή κάθε Δημιουργός Υιός είναι η ανεπιφύλακτη, ολοκληρωμένη και τελική έκφραση και ενσωμάτωση κάθε φάσης, κάθε χαρακτηριστικού, κάθε δυνατότητας, κάθε θείας πραγματικότητας, η οποία μπορεί, μέσα στην αιωνιότητα, να βρεθεί, να εκφρασθεί, ή να εξελιχθεί μέσω αυτών των θείων δημιουργικών δυναμικών, οι οποίες ενώνονται για να δημιουργήσουν τον συγκεκριμένο Υιό Μιχαήλ. Κάθε Δημιουργός Υιός είναι το απόλυτο των ενωτικών απόψεων της θεότητας, οι οποίες συνιστούν τη θεία προέλευση του.		21:1.2 (235.1) Each Creator Son is the only-begotten and only-begettable offspring of the perfect union of the original concepts of the two infinite and eternal and perfect minds of the ever-existent Creators of the universe of universes. There never can be another such Son because each Creator Son is the unqualified, finished, and final expression and embodiment of all of every phase of every feature of every possibility of every divine reality that could, throughout all eternity, ever be found in, expressed by, or evolved from, those divine creative potentials which united to bring this Michael Son into existence. Each Creator Son is the absolute of the united deity concepts which constitute his divine origin.
21:1.3 (235.2) Η θεία φύση αυτών των Δημιουργών Υιών προέρχεται, βασικά, από τα εξ ίσου κληροδοτημένα χαρακτηριστικά και των δύο Παραδείσιων γονέων. Όλα συμμετέχουν στην πλήρωση της θείας φύσης του Πατέρα του Σύμπαντος και των δημιουργικών πλεονεκτημάτων του Αιώνιου Υιού, καθώς, όμως παρατηρούμε το πρακτικό αποτέλεσμα της δράσης των Μιχαήλ στα σύμπαντα, διακρίνουμε εμφανείς διαφορές. Ορισμένοι Δημιουργοί Υιοί φαίνεται ότι μοιάζουν περισσότερο με τον Θεό τον Πατέρα. Άλλοι περισσότερο με τον Θεό τον Υιό. Για παράδειγμα: Η πορεία της διακυβέρνησης στο σύμπαν του Νέβαδον υποδηλώνει ότι ο Δημιουργός του και κυβερνήτης Υιός είναι κάποιος του οποίου η φύση και ο χαρακτήρας μοιάζουν με εκείνον του Αιώνιου Υιού-Μητέρας. Πρέπει επιπλέον να σημειωθεί ότι σε ορισμένα σύμπαντα προεδρεύουν Παραδείσιοι Μιχαήλ οι οποίοι φαίνονται να μοιάζουν εξ ίσου στον Θεό τον Πατέρα και τον Θεό τον Υιό. Και οι παρατηρήσεις αυτές, με κανένα τρόπο δεν συνιστούν κριτική. Αποτελούν απλά καταγραφή των γεγονότων.		21:1.3 (235.2) The divine natures of these Creator Sons are, in principle, derived equally from the attributes of both Paradise parents. All partake of the fullness of the divine nature of the Universal Father and of the creative prerogatives of the Eternal Son, but as we observe the practical outworking of the Michael functions in the universes, we discern apparent differences. Some Creator Sons appear to be more like God the Father; others more like God the Son. For example: The trend of administration in the universe of Nebadon suggests that its Creator and ruling Son is one whose nature and character more resemble that of the Eternal Mother Son. It should be further stated that some universes are presided over by Paradise Michaels who appear equally to resemble God the Father and God the Son. And these observations are in no sense implied criticisms; they are simply a recording of fact.
21:1.4 (235.3) Δεν γνωρίζω τον ακριβή αριθμό των Δημιουργών Υιών που υπάρχουν, έχω όμως λόγους να πιστεύω ότι είναι περισσότεροι από επτακόσιες χιλιάδες. Τη στιγμή αυτή γνωρίζουμε ότι υπάρχουν ακριβώς επτακόσιες χιλιάδες Ενοποιημένοι των Ημερών και ότι δεν δημιουργούνται άλλοι. Παρατηρούμε επίσης ότι τα θεσπισμένα σχέδια της παρούσης συμπαντικής εποχής φαίνονται να υποδηλώνουν ότι σε κάθε τοπικό σύμπαν πρόκειται να εγκατασταθεί ένας Ενωτικός των Ημερών, ως συμβουλευτικός πρεσβευτής της Τριάδας. Επιπλέον σημειώνουμε ότι ο διαρκώς αυξανόμενος αριθμός των Δημιουργών Υιών πάντοτε υπερβαίνει των μόνιμο αριθμό των Ενωτικών των Ημερών. Όσον αφορά όμως στο πεπρωμένο των, πέραν των επτακοσίων χιλιάδων, Μιχαήλ, δεν έχουμε πληροφορίες.		21:1.4 (235.3) I do not know the exact number of Creator Sons in existence, but I have good reasons for believing that there are more than seven hundred thousand. Now, we know that there are exactly seven hundred thousand Unions of Days and no more are being created. We also observe that the ordained plans of the present universe age seem to indicate that one Union of Days is to be stationed in each local universe as the counseling ambassador of the Trinity. We note further that the constantly increasing number of Creator Sons already exceeds the stationary number of the Unions of Days. But concerning the destiny of the Michaels beyond seven hundred thousand, we have never been informed.
2. ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΣΥΜΠΑΝΤΩΝ ^top		2. The Creators of Local Universes ^top
21:2.1 (235.4) Οι Παραδείσιοι Υιοί της πρώτης τάξης είναι οι σχεδιαστές, οι δημιουργοί, οι πλάστες και οι διαχειριστές των οικείων χώρων κυριαρχίας των, των τοπικών συμπάντων του χρόνου και του διαστήματος, των βασικών δημιουργικών μονάδων των επτά εξελικτικών υπερσυμπάντων. Ένας Δημιουργός Υιός έχει το δικαίωμα να επιλέγει το διαστημικό χώρο της μελλοντικής κοσμικής του δραστηριότητας, προτού όμως καν αρχίσει τη φυσική οργάνωση του σύμπαντός του πρέπει να περάσει μια μακρά περίοδο παρατήρησης αφιερωμένη στη μελέτη των προσπαθειών των μεγαλυτέρων αδελφών του στις διάφορες δημιουργίες που βρίσκονται στο υπερσύμπαν της μελλοντικής του δράσης. Και πριν απ’ όλα αυτά, ο Υιός Μιχαήλ θα έχει ολοκληρώσει τη μακρόχρονη και μοναδική εμπειρία της παρατήρησης του Παραδείσου και της εκπαίδευσης στη Χαβόνα.		21:2.1 (235.4) The Paradise Sons of the primary order are the designers, creators, builders, and administrators of their respective domains, the local universes of time and space, the basic creative units of the seven evolutionary superuniverses. A Creator Son is permitted to choose the space site of his future cosmic activity, but before he may begin even the physical organization of his universe, he must spend a long period of observation devoted to the study of the efforts of his older brothers in various creations located in the superuniverse of his projected action. And prior to all this, the Michael Son will have completed his long and unique experience of Paradise observation and Havona training.
21:2.2 (235.5) Όταν ένας Δημιουργός Υιός εγκαταλείπει τον Παράδεισο για να μπει στη διαδικασία της δημιουργίας ενός σύμπαντος, να γίνει ο επικεφαλής – ουσιαστικά ο Θεός – του τοπικού σύμπαντος το οποίο ανέλαβε να οργανώσει, τότε, για πρώτη φορά, βρίσκεται σε προσωπική επαφή και από πολλές απόψεις εξαρτάται, από την Τρίτη Γενεσιουργό Αιτία και Κέντρο. Το Άπειρο Πνεύμα, αν και κατοικεί μαζί με τον Πατέρα και τον Υιό στο κέντρο των πάντων έχει προορισμό να λειτουργεί ως ουσιαστικός και αποτελεσματικός αρωγός κάθε Δημιουργού Υιού. Για το λόγο αυτό, κάθε Δημιουργός Υιός ακολουθείται από μία Δημιουργική Θυγατέρα του Απείρου Πνεύματος, την ύπαρξη αυτή της οποίας ο προορισμός είναι να γίνει Θείος Λειτουργός, το Πνεύμα Μητέρα του καινούργιου τοπικού σύμπαντος.		21:2.2 (235.5) When a Creator Son departs from Paradise to embark upon the adventure of universe making, to become the head—virtually the God—of the local universe of his own organization, then, for the first time, he finds himself in intimate contact with, and in many respects dependent upon, the Third Source and Center. The Infinite Spirit, though abiding with the Father and the Son at the center of all things, is destined to function as the actual and effective helper of each Creator Son. Therefore is each Creator Son accompanied by a Creative Daughter of the Infinite Spirit, that being who is destined to become the Divine Minister, the Mother Spirit of the new local universe.
21:2.3 (236.1) Η αναχώρηση ενός Υιού Μιχαήλ για το σκοπό αυτό, απελευθερώνει για πάντα τα δημιουργικά του προνόμια από τις Παραδείσιες Γενεσιουργούς Αιτίες και Κέντρα και υπόκειται σε ορισμένους μόνο περιορισμούς ενυπάρχοντες στην προ-ύπαρξη αυτών των Γενεσιουργών Αιτιών και Κέντρων, καθώς και σε ορισμένες άλλες προϋπάρχουσες δυνάμεις και παρουσίες. Μεταξύ των περιορισμών αυτών των κατά τα λοιπά παντοδύναμων δημιουργικών προνομίων ενός Πατέρα τοπικού σύμπαντος, είναι οι εξής:		21:2.3 (236.1) The departure of a Michael Son on this occasion forever liberates his creator prerogatives from the Paradise Sources and Centers, subject only to certain limitations inherent in the pre-existence of these Sources and Centers and to certain other antecedent powers and presences. Among these limitations to the otherwise all-powerful creator prerogatives of a local universe Father are the following:
21:2.4 (236.2) 1. Η Ενέργεια-ύλη κυριαρχείται από το Άπειρο Πνεύμα. Πριν από οποιαδήποτε νέα μορφή πραγμάτων, μεγάλη, ή μικρή, δημιουργηθεί, προτού επιχειρηθεί οποιοσδήποτε καινούργιος μετασχηματισμός της ενέργειας-ύλης, ένας Δημιουργός Υιός πρέπει να εξασφαλίσει τη συναίνεση και τη συνεργασία του Απείρου Πνεύματος.		21:2.4 (236.2) 1. Energy-matter is dominated by the Infinite Spirit. Before any new forms of things, great or small, may be created, before any new transformations of energy-matter may be attempted, a Creator Son must secure the consent and working co-operation of the Infinite Spirit.
21:2.5 (236.3) 2. Ο σχεδιασμός των πλασμάτων και των μορφών ελέγχονται από τον Αιώνιο Υιό. Προτού ένας Δημιουργός Υιός ασχοληθεί με οποιοδήποτε νέο τύπο ύπαρξης, οποιοδήποτε νέο σχεδιασμό πλασμάτων, πρέπει να εξασφαλίσει τη συναίνεση του Αιώνιου και Πρωταρχικού Υιού-Μητέρα.		21:2.5 (236.3) 2. Creature designs and types are controlled by the Eternal Son. Before a Creator Son may engage in the creation of any new type of being, any new design of creature, he must secure the consent of the Eternal and Original Mother Son.
21:2.6 (236.4) 3. Η προσωπικότητα σχεδιάζεται και πληρούται από τον Πατέρα του Σύμπαντος.		21:2.6 (236.4) 3. Personality is designed and bestowed by the Universal Father.
21:2.7 (236.5) Οι τύποι και τα πρότυπα της διάνοιας καθορίζονται από τους προ της δημιουργίας παράγοντες της ύπαρξης. Αφού αυτοί οι παράγοντες συσχετισθούν ώστε να σχηματίσουν ένα πλάσμα (άτομο, ή άλλης μορφής), η διάνοια είναι το δώρο της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου, η συμπαντική απαρχή της διανοητικής λειτουργίας για όλες τις υπάρξεις που βρίσκονται κάτω από το επίπεδο των Παραδείσιων Δημιουργών.		21:2.7 (236.5) The types and patterns of mind are determined by the precreature factors of being. After these have been associated to constitute a creature (personal or otherwise), mind is the endowment of the Third Source and Center, the universal source of mind ministry to all beings below the level of Paradise Creators.
21:2.8 (236.6) Ο έλεγχος των πνευματικών μορφών και τύπων εξαρτάται από το επίπεδο του δημιουργού τους. Σε τελευταία ανάλυση, ο πνευματικός σχεδιασμός ελέγχεται από την Τριάδα, ή από το πνευματικό δώρο του προ της Τριάδος υπάρχοντος πνεύματος των Τριαδικών προσωπικοτήτων – του Πατέρα, του Υιού και του Πνεύματος.		21:2.8 (236.6) The control of spirit designs and types depends on the level of their manifestation. In the last analysis, spiritual design is controlled by the Trinity or by the pre-Trinity spirit endowments of the Trinity personalities—Father, Son, and Spirit.
21:2.9 (236.7) Όταν ένας τέτοιος τέλειος και θείος Υιός αποκτά το δικό του χώρο στο διάστημα για να δημιουργήσει το σύμπαν του, όταν τα αρχικά προβλήματα της υλοποίησης του σύμπαντος και της συνολικής ισορροπίας επιλυθούν, όταν δημιουργήσει μία αποτελεσματική και ουσιαστική συνεργασία με τη συμπληρωματική Θυγατέρα του Απείρου Πνεύματος – τότε ο Συμπαντικός αυτός Υιός και το Συμπαντικό Πνεύμα εγκαινιάζουν το σύνδεσμο αυτό, του οποίου ο σκοπός είναι να δημιουργήσει την προέλευση των άπειρων στρατιών των παιδιών του τοπικού τους σύμπαντος. Σε σχέση με το γεγονός αυτό, η φύση της δημιουργικής πνευματικής εστίασης του Απείρου Πνεύματος του Παραδείσου αλλάζει και αποκτά τις προσωπικές ιδιότητες του Πνεύματος-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος.		21:2.9 (236.7) When such a perfect and divine Son has taken possession of the space site of his chosen universe; when the initial problems of universe materialization and of gross equilibrium have been resolved; when he has formed an effective and co-operative working union with the complemental Daughter of the Infinite Spirit—then do this Universe Son and this Universe Spirit initiate that liaison which is designed to give origin to the innumerable hosts of their local universe children. In connection with this event the Creative Spirit focalization of the Paradise Infinite Spirit becomes changed in nature, taking on the personal qualities of the Mother Spirit of a local universe.
21:2.10 (236.8) Παρά το γεγονός ότι όλοι οι Υιοί Δημιουργοί έχουν θεία ομοιότητα με τους εν Παραδείσω γονείς τους, κανείς δεν μοιάζει ακριβώς μ’ έναν άλλο. Ο καθένας είναι μοναδικός, διαφορετικός, αποκλειστικός και αυθεντικός κατά φύση καθώς και στην προσωπικότητα. Και εφ’ όσον αυτοί είναι οι αρχιτέκτονες και οι δημιουργοί των σχεδίων ζωής των οικείων χώρων κυριαρχίας, αυτή καθ’ εαυτή η διαφορετικότητά τους διασφαλίζει το ότι οι χώροι κυριαρχίας των θα είναι επίσης διαφορετικοί σε κάθε μορφή και φάση της εκ του Μιχαήλ πηγάζουσας ζώσας ύπαρξης, η οποία μπορεί να δημιουργηθεί, ή στη συνέχεια να εξελιχθεί. Για το λόγο αυτό είναι εντελώς διαφορετικές οι κατηγορίες των αυτοχθόνων πλασμάτων ενός τοπικού σύμπαντος. Κανένα δεν διοικείται, ούτε κατοικείται από διττής προέλευσης αυτόχθονα πλάσματα, ταυτόσημα από κάθε άποψη. Σε κάθε υπερσύμπαν, το ήμισυ των εγγενών χαρακτηριστικών είναι ταυτόσημο, αφού πηγάζει από τα ομοιόμορφα Δημιουργικά Πνεύματα. Το άλλο ήμισυ διαφέρει, προερχόμενο από τους διαφοροποιημένους Δημιουργούς Υιούς. Η διαφορετικότητα όμως αυτή δεν χαρακτηρίζει τα πλάσματα των οποίων η μοναδική προέλευση είναι το Δημιουργικό Πνεύμα, ούτε τα πλάσματα εκείνα τα οποία προέρχονται από το κεντρικό σύμπαν, ή τα υπερσύμπαντα.		21:2.10 (236.8) Notwithstanding that all Creator Sons are divinely like their Paradise parents, none exactly resembles another; each is unique, diverse, exclusive, and original in nature as well as in personality. And since they are the architects and makers of the life plans of their respective realms, this very diversity insures that their domains will also be diverse in every form and phase of Michael-derived living existence which may be created or subsequently evolved therein. Hence the orders of creatures native to the local universes are quite varied. No two are administered or inhabited by dual-origin native beings who are in all respects identical. Within any superuniverse, one half of their inherent attributes are quite alike, being derived from the uniform Creative Spirits; the other half vary, being derived from the diversified Creator Sons. But such diversity does not characterize those creatures of sole origin in the Creative Spirit nor those imported beings who are native to the central or superuniverses.
21:2.11 (237.1) Όταν ένας Υιός Μιχαήλ απουσιάζει από το σύμπαν του, η διακυβέρνηση ασκείται από τον πρωτότοκο αυτόχθονα, τον Λαμπρό και Πρωινό Αστέρα, τον προϊστάμενο διαχειριστή του τοπικού σύμπαντος. Η εισήγηση και η συμβουλή ενός Ενωτικού των Ημερών είναι ανεκτίμητη τέτοιες στιγμές. Κατά τις απουσίες του αυτές, ένας Δημιουργός Υιός μπορεί να εκχωρήσει στο συνεργαζόμενο Πνεύμα-Μητέρα τον υπερέλεγχο της πνευματικής του παρουσίας στους κατοικημένους κόσμους και στην καρδιά των θνητών παιδιών του. Και το Πνεύμα-Μητέρα ενός τοπικού σύμπαντος παραμένει πάντα στο αρχηγείο του σύμπαντος αυτού, απλώνοντας τη στοργική του φροντίδα και την πνευματική λειτουργία στα πλέον απομακρυσμένα σημεία αυτού του εξελικτικού χώρου κυριαρχίας.		21:2.11 (237.1) When a Michael Son is absent from his universe, its government is directed by the first-born native being, the Bright and Morning Star, the local universe chief executive. The advice and counsel of the Union of Days is invaluable at such times. During these absences a Creator Son is able to invest the associated Mother Spirit with the overcontrol of his spiritual presence on the inhabited worlds and in the hearts of his mortal children. And the Mother Spirit of a local universe remains always at its headquarters, extending her fostering care and spiritual ministry to the uttermost parts of such an evolutionary domain.
21:2.12 (237.2) Η προσωπική παρουσία ενός Δημιουργού Υιού στο τοπικό του σύμπαν δεν είναι απαραίτητη για την ομαλή λειτουργία μιας εγκαθιδρυμένης υλικής δημιουργίας. Οι Υιοί αυτοί μπορούν να ταξιδεύουν στον Παράδεισο και τα σύμπαντά τους να εξακολουθούν να αιωρούνται στο διάστημα. Μπορούν να παραιτούνται από την ισχύ τους προκειμένου να ενσαρκωθούν ως παιδιά του χρόνου. Και παρ’ όλα αυτά, οι χώροι κυριαρχίας τους να εξακολουθούν να στροβιλίζονται γύρω από τα κέντρα τους. Καμία υλική δημιουργία δεν ξεφεύγει από την ελκτική δύναμη της απόλυτης βαρύτητας του Παραδείσου, ή από τον υπερέλεγχο τον ενυπάρχοντα στη διαστημική παρουσία του Ανεπιφύλακτου Απόλυτου.		21:2.12 (237.2) The personal presence of a Creator Son in his local universe is not necessary to the smooth running of an established material creation. Such Sons may journey to Paradise, and still their universes swing on through space. They may lay down their lines of power to incarnate as the children of time; still their realms whirl on about their respective centers. No material organization is independent of the absolute-gravity grasp of Paradise or of the cosmic overcontrol inherent in the space presence of the Unqualified Absolute.
3. Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ^top		3. Local Universe Sovereignty ^top
21:3.1 (237.3) Σε έναν Δημιουργό Υιό δίδεται ο χώρος ενός σύμπαντος με τη συναίνεση της Τριάδας του Παραδείσου και την έγκριση του εποπτεύοντος Κυρίαρχου Πνεύματος του συγκεκριμένου υπερσύμπαντος. Μία τέτοια ενέργεια αποτελεί τίτλο φυσικής κτήσης, ενός κοσμικού ενοικίου. Η προαγωγή όμως ενός Υιού Μιχαήλ από αυτό το αρχικό και αυτοπεριοριζόμενο στάδιο κυριαρχίας στην εμπειρική υπεροχή της κυριαρχίας που μόνος του κέρδισε, έρχεται ως αποτέλεσμα των προσωπικών του εμπειριών στο έργο της συμπαντικής δημιουργίας και της δια της ενσάρκωσης χορηγίας του. Μέχρις ότου επιτύχει αυτή την δια της χορήγησης κυριαρχία, κυβερνά ως αντιβασιλέας του Πατέρα του Σύμπαντος.		21:3.1 (237.3) A Creator Son is given the range of a universe by the consent of the Paradise Trinity and with the confirmation of the supervising Master Spirit of the superuniverse concerned. Such action constitutes title of physical possession, a cosmic leasehold. But the elevation of a Michael Son from this initial and self-limited stage of rulership to the experiential supremacy of self-earned sovereignty comes as a result of his own personal experiences in the work of universe creation and incarnated bestowal. Until the achievement of bestowal-earned sovereignty, he rules as vicegerent of the Universal Father.
21:3.2 (237.4) Ένας Δημιουργός Υιός μπορεί να διεκδικήσει πλήρη κυριαρχία στην προσωπική του δημιουργία, οποιαδήποτε στιγμή, αλλά φρόνιμα επιλέγει να μην το κάνει. Εάν ανελάμβανε την υπέρτατη κυριαρχία χωρίς να την έχει κερδίσει, προτού περάσει διαμέσου των χορηγιών στα πλάσματα του σύμπαντός του, οι διαμένουσες στο σύμπαν του Παραδείσιες προσωπικότητες θα αποσύρονταν. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν έχει συμβεί ποτέ, σε καμία δημιουργία του χρόνου και του διαστήματος.		21:3.2 (237.4) A Creator Son could assert full sovereignty over his personal creation at any time, but he wisely chooses not to. If, prior to passing through the creature bestowals, he assumed an unearned supreme sovereignty, the Paradise personalities resident in his local universe would withdraw. But this has never happened throughout all the creations of time and space.
21:3.3 (237.5) Το γεγονός της δημιουργίας αυτής καθ’ εαυτής σηματοδοτεί την ολοκλήρωση της κυριαρχίας, οι Μιχαήλ, ωστόσο, επιλέγουν να την κερδίζουν δια της εμπειρίας, εξασφαλίζοντας έτσι την πλήρη συνεργασία όλων των Παραδείσιων προσωπικοτήτων οι οποίες είναι αποσπασμένες στη διοίκηση του τοπικού σύμπαντος. Δεν γνωρίζουμε κανένα Μιχαήλ που να έπραξε διαφορετικά. Όλοι, όμως, θα μπορούσαν, αφού πράγματι είναι όλοι Υιοί ελεύθερης βούλησης.		21:3.3 (237.5) The fact of creatorship implies the fullness of sovereignty, but the Michaels choose to experientially earn it, thereby retaining the full co-operation of all Paradise personalities attached to the local universe administration. We know of no Michael who ever did otherwise; but they all could, they are truly freewill Sons.
21:3.4 (237.6) Η κυριαρχία ενός Δημιουργού Υιού σ’ ένα τοπικό σύμπαν περνά από έξι, ίσως επτά στάδια εμπειρικών εκδηλώσεων. Τα στάδια αυτά φαίνεται ότι ακολουθούν την εξής σειρά:		21:3.4 (237.6) The sovereignty of a Creator Son in a local universe passes through six, perhaps seven, stages of experiential manifestation. These appear in the following order:
21:3.5 (237.7) 1. Αρχική δια εκπροσώπου κυριαρχία – η μοναδική προσωρινή εξουσία η οποία ασκείται από έναν Δημιουργό Υιό πριν αυτός αποκτήσει τις ατομικές ιδιότητές του από το συνεργαζόμενο Δημιουργικό Πνεύμα.		21:3.5 (237.7) 1. Initial vicegerent sovereignty—the solitary provisional authority exercised by a Creator Son before the acquirement of personal qualities by the associated Creative Spirit.
21:3.6 (237.8) 2. Από κοινού δια εκπροσώπου κυριαρχία – η κοινή διακυβέρνηση ενός Παραδείσιου ζεύγους υποκείμενου στο προσωπικό επίτευγμα του Συμπαντικού Πνεύματος-Μητέρα.		21:3.6 (237.8) 2. Conjoint vicegerent sovereignty—the joint rule of the Paradise pair subsequent to the personality achievement of the Universe Mother Spirit.
21:3.7 (238.1) 3. Η προσαυξημένη δια εκπροσώπου κυριαρχία– η προαγωγική εξουσία ενός Δημιουργού Υιού κατά την περίοδο των επτά χορηγήσεών του επί των πλασμάτων.		21:3.7 (238.1) 3. Augmenting vicegerent sovereignty—the advancing authority of a Creator Son during the period of his seven creature bestowals.
21:3.8 (238.2) 4. Η Υπέρτατη κυριαρχία – η οριστική κυριαρχία μετά την ολοκλήρωση της έβδομης χορηγίας. Στον Νέβαδον η υπέρτατη κυριαρχία αρχίζει από την ολοκλήρωση της χορηγίας του Μιχαήλ στην Ουράντια. Υφίσταται κάτι περισσότερο από χίλια εννιακόσια χρόνια πλανητικού χρόνου σας.		21:3.8 (238.2) 4. Supreme sovereignty—the settled authority following the completion of the seventh bestowal. In Nebadon, supreme sovereignty dates from the completion of Michael’s bestowal on Urantia. It has existed just slightly over nineteen hundred years of your planetary time.
21:3.9 (238.3) 5. Προσαυξανόμενη υπέρτατη κυριαρχία – η προοδευτική σχέση που αναπτύσσεται δια της εγκατάστασης της πλειονότητας των πλασμάτων του χώρου κυριαρχίας στο φως και στη ζωή. Το στάδιο αυτό αφορά στο μη επιτευχθέν μέλλον του δικού σας τοπικού σύμπαντος.		21:3.9 (238.3) 5. Augmenting supreme sovereignty—the advanced relationship growing out of the settling of a majority of the creature domains in light and life. This stage pertains to the unachieved future of your local universe.
21:3.10 (238.4) 6. Τριαδική κυριαρχία – ασκείται μετά την εγκατάσταση ολόκληρου του τοπικού σύμπαντος στο φως και στη ζωή.		21:3.10 (238.4) 6. Trinitarian sovereignty—exercised subsequent to the settling of the entire local universe in light and life.
21:3.11 (238.5) 7. Συμπαντική κυριαρχία – η άγνωστη σχέση μιας μελλοντικής συμπαντικής εποχής.		21:3.11 (238.5) 7. Unrevealed sovereignty—the unknown relationships of a future universe age.
21:3.12 (238.6) Αποδεχόμενος την αρχική αντιβασιλεία ενός μελλοντικού τοπικού σύμπαντος, ο Δημιουργός Μιχαήλ ορκίζεται στην Τριάδα να μην αναλάβει υπέρτατη κυριαρχία μέχρις ότου ολοκληρωθούν οι επτά χορηγίες του και τούτο πιστοποιηθεί από τους κυβερνήτες του υπερσύμπαντος. Ένας Υιός Μιχαήλ, όμως, δεν θα μπορούσε οικεία βουλήσει, να διεκδικήσει μια τέτοια κυριαρχία που δεν κέρδισε, για το λόγο αυτό δεν θα είχε νόημα να ορκισθεί ότι δεν θα το κάνει.		21:3.12 (238.6) In accepting the initial vicegerent sovereignty of a projected local universe, a Creator Michael takes an oath to the Trinity not to assume supreme sovereignty until the seven creature bestowals have been completed and certified by the superuniverse rulers. But if a Michael Son could not, at will, assert such unearned sovereignty, there would be no meaning in taking an oath not to do so.
21:3.13 (238.7) Ακόμα και σε προ της χορηγίας καιρούς, ένας Δημιουργός Υιός κυβερνά το χώρο κυριαρχίας του με τρόπο υπέρτατο, χωρίς διαφωνία σε κανένα από τα μέρη του. Η περιορισμένη αρχή δύσκολα θα μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς την πρόκληση της κυριαρχίας. Κυριαρχία η οποία ασκείται από έναν προ χορηγίας Δημιουργό Υιό σε ένα μη εξεγερμένο σύμπαν δεν είναι μεγαλύτερη από όσο σ’ ένα εξεγερμένο σύμπαν. Στην πρώτη όμως περίπτωση οι περιορισμοί στην κυριαρχία δεν είναι τόσο εμφανείς. Στη δεύτερη είναι.		21:3.13 (238.7) Even in the prebestowal ages a Creator Son rules his domain well-nigh supremely when there is no dissent in any of its parts. Limited rulership would hardly be manifest if sovereignty were never challenged. The sovereignty exercised by a prebestowal Creator Son in a universe without rebellion is no greater than in a universe with rebellion; but in the first instance sovereignty limitations are not apparent; in the second, they are.
21:3.14 (238.8) Αν ποτέ η εξουσία, ή η διοίκηση ενός Δημιουργού Υιού αμφισβητηθεί, προσβληθεί, ή τεθεί σε κίνδυνο, εκείνος είναι αιώνια υποχρεωμένος να στηρίξει, να προστατεύσει, να υπερασπισθεί και αν χρειαστεί να αποκαταστήσει την προσωπική του δημιουργία. Οι Υιοί αυτοί μπορούν να αντιμετωπίσουν προβλήματα, ή να υποστούν βλάβη μόνο από τα πλάσματα που οι ίδιοι δημιούργησαν, ή από ανώτερα πλάσματα της επιλογής των. Πρέπει να συμπεράνουμε ότι «ανώτερα πλάσματα,» εκείνα των οποίων η προέλευση βρίσκεται πάνω από ένα τοπικό σύστημα δεν θα δημιουργούσαν προβλήματα σ’ έναν Δημιουργό Υιό και τούτο είναι αλήθεια. Θα μπορούσαν όμως, αν ήθελαν. Η αρετή είναι εκούσια σε μία προσωπικότητα. Η δικαιοσύνη δεν είναι αυτόματη στα πλάσματα ελεύθερης βούλησης.		21:3.14 (238.8) If ever the authority or administration of a Creator Son is challenged, attacked, or jeopardized, he is eternally pledged to uphold, protect, defend, and if necessary retrieve his personal creation. Such Sons can be troubled or harassed only by the creatures of their own making or by higher beings of their own choosing. It might be inferred that “higher beings,” those of origin on levels above a local universe, would be unlikely to trouble a Creator Son, and this is true. But they could if they chose to. Virtue is volitional with personality; righteousness is not automatic in freewill creatures.
21:3.15 (238.9) Πριν την ολοκλήρωση της καριέρας χορηγίας του ένας Δημιουργός Υιός κυβερνά κάτω από ορισμένους αυτοπεριορισμούς αφού όμως ολοκληρώσει τη σειρά των χορηγιών του κυβερνά βάσει της ουσιαστικής του εμπειρίας στη μορφή και το σχήμα των ποικίλων πλασμάτων του. Όταν ένας Δημιουργός Υιός έχει επτά φορές ζήσει ανάμεσα στα πλάσματά του, όταν ολοκληρωθούν οι επιφοιτήσεις του, τότε εγκαθίσταται στην υπέρτατη συμπαντική εξουσία. Γίνεται Κυρίαρχος Υιός, κυρίαρχος και υπέρτατος κυβερνήτης.		21:3.15 (238.9) Before the completion of the bestowal career a Creator Son rules with certain self-imposed limitations of sovereignty, but subsequent to his finished bestowal service he rules by virtue of his actual experience in the form and likeness of his manifold creatures. When a Creator has seven times sojourned among his creatures, when the bestowal career is finished, then is he supremely settled in universe authority; he has become a Master Son, a sovereign and supreme ruler.
21:3.16 (238.10) Ο τρόπος δια του οποίου επιτυγχάνεται η υπέρτατη εξουσία σε ένα τοπικό σύμπαν περιλαμβάνει τα ακόλουθα επτά εμπειρικά στάδια:		21:3.16 (238.10) The technique of obtaining supreme sovereignty over a local universe involves the following seven experiential steps:
21:3.17 (238.11) 1. Εισχωρεί εμπειρικά στα επτά επίπεδα ύπαρξης των πλασμάτων δια της τεχνικής της ενσαρκωμένης χορήγησης, με τη μορφή ακριβώς των πλασμάτων του συγκεκριμένου επιπέδου.		21:3.17 (238.11) 1. Experientially to penetrate seven creature levels of being through the technique of incarnated bestowal in the very likeness of the creatures on the level concerned.
21:3.18 (238.12) 2. Εμπειρικά καθαγιάζει κάθε στάδιο της επταπλής βούλησης της Παραδείσιας Θεότητας καθώς αυτή προσωποποιείται στα Επτά Κυρίαρχα Πνεύματα.		21:3.18 (238.12) 2. To make an experiential consecration to each phase of the sevenfold will of Paradise Deity as it is personified in the Seven Master Spirits.
21:3.19 (239.1) 3. Βιώνει κάθε μία από τις επτά εμπειρίες στο επίπεδο των πλασμάτων ταυτόχρονα με την πραγματοποίηση ενός από τους επτά καθαγιασμούς κατά τη θέληση της Θεότητας του Παραδείσου.		21:3.19 (239.1) 3. To traverse each of the seven experiences on the creature levels simultaneously with the execution of one of the seven consecrations to the will of Paradise Deity.
21:3.20 (239.2) 4. Σε κάθε επίπεδο ύπαρξης εμπειρικά απεικονίζει την ακμή της ζωής των πλασμάτων στην Παραδείσια Θεότητα και σε όλες τις συμπαντικές διάνοιες.		21:3.20 (239.2) 4. On each creature level, experientially to portray the acme of creature life to Paradise Deity and to all universe intelligences.
21:3.21 (239.3) 5. Σε κάθε επίπεδο ύπαρξης εμπειρικά αποκαλύπτει ένα στάδιο της επταπλής βούλησης του Θείου στο επίπεδο χορηγίας, αλλά και σε ολόκληρο το σύμπαν.		21:3.21 (239.3) 5. On each creature level, experientially to reveal one phase of the sevenfold will of Deity to the bestowal level and to all the universe.
21:3.22 (239.4) 6. Εμπειρικά ενοποιεί την επταπλή υπαρξιακή εμπειρία με την επταπλή εμπειρία καθοσίωσης με σκοπό την αποκάλυψη της φύσης και της βούλησης του θείου.		21:3.22 (239.4) 6. Experientially to unify the sevenfold creature experience with the sevenfold experience of consecration to the revelation of the nature and will of Deity.
21:3.23 (239.5) 7. Επιτυγχάνει καινούργια και ανώτερη σχέση με το Υπέρτατο Ον. Οι επιπτώσεις της τελικότητας της εμπειρίας αυτής Δημιουργού-πλάσματος ενισχύει την υπερσυμπαντική πραγματικότητα του Θεού του Υπέρτατου και της μέσα στο χρόνο και το χώρο κυριαρχίας του Παντοδύναμου Υπέρτατου, ενώ πραγματώνουν την υπέρτατη κυριαρχία ενός Μιχαήλ του Παραδείσου στο τοπικό σύμπαν.		21:3.23 (239.5) 7. To achieve new and higher relationship with the Supreme Being. The repercussion of the totality of this Creator-creature experience augments the superuniverse reality of God the Supreme and the time-space sovereignty of the Almighty Supreme and factualizes the supreme local universe sovereignty of a Paradise Michael.
21:3.24 (239.6) Τοποθετώντας το θέμα της κυριαρχίας σ’ ένα τοπικό σύμπαν, ο Δημιουργός Υιός δεν επιδεικνύει μόνο την καταλληλότητά του στο να κυβερνά, αλλά αποκαλύπτει επίσης τη φύση και παρουσιάζει τις επταπλές ιδιότητες των Παραδείσιων θεοτήτων. Η πεπερασμένη αντίληψη και θνητή εκτίμηση των αξιωμάτων του Πατέρα απασχολεί τον Δημιουργό Υιό στο εγχείρημά του, όταν παραιτείται από τα προνόμιά του για να λάβει τη μορφή και την εμπειρία των πλασμάτων του. Οι αρχικοί αυτοί Υιοί του Παραδείσου είναι εκείνοι που πραγματικά αποκαλύπτουν την στοργική φύση του Πατέρα και την ελεήμονα εξουσία, τον ίδιο τον Πατέρα ο οποίος, συνεργαζόμενος με τον Υιό και το Πνεύμα είναι ο συμπαντικός επικεφαλής κάθε δύναμης, κάθε προσωπικότητας και κάθε κυβέρνησης σε όλα τα βασίλεια του σύμπαντος.		21:3.24 (239.6) In settling the question of sovereignty in a local universe, the Creator Son is not only demonstrating his own fitness to rule but is also revealing the nature and portraying the sevenfold attitude of the Paradise Deities. The finite understanding and creature appreciation of the Father’s primacy is concerned in the adventure of a Creator Son when he condescends to take upon himself the form and experiences of his creatures. These primary Paradise Sons are the real revealers of the Father’s loving nature and beneficent authority, the same Father who, in association with the Son and the Spirit, is the universal head of all power, personality, and government throughout all the universal realms.
4. ΟΙ ΧΟΡΗΓΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΙΧΑΗΛ. ^top		4. The Michael Bestowals ^top
21:4.1 (239.7) Υπάρχουν επτά ομάδες χορηγώντων Δημιουργών Υιών οι οποίοι κατατάσσονται σύμφωνα με τον αριθμό των επιφοιτήσεών τους επί των πλασμάτων στους χώρους κυριαρχίας των. Ξεκινούν από την αρχική εμπειρία προς τους επόμενους πέντε κόσμους των προοδευτικών επιφοιτήσεων μέχρις ότου φθάσουν την έβδομη και τελική εμπειρία πλάσματος-Δημιουργού.		21:4.1 (239.7) There are seven groups of bestowal Creator Sons, and they are so classified in accordance with the number of times they have bestowed themselves upon the creatures of their realms. They range from the initial experience up through five additional spheres of progressive bestowal until they attain the seventh and final episode of creature-Creator experience.
21:4.2 (239.8) Οι χορηγήσεις των Άβοναλ γίνονται πάντα με τη μορφή της θνητής σάρκας, οι επτά επιφοιτήσεις, όμως, ενός Δημιουργού Υιού περιλαμβάνουν την εμφάνισή του στα επτά επίπεδα των πλασμάτων και αναφέρονται στην αποκάλυψη των επτά θεμελιωδών εκφράσεων της βούλησης και της φύσης του Θεού. Όλοι οι Δημιουργοί Υιοί, ανεξαιρέτως, περνούν από τη διαδικασία του να δώσουν επτά φορές τον εαυτό τους στα παιδιά που δημιούργησαν, προτού αναλάβουν μόνιμη και υπέρτατη δικαιοδοσία στα σύμπαντα της δημιουργίας των.		21:4.2 (239.8) Avonal bestowals are always in the likeness of mortal flesh, but the seven bestowals of a Creator Son involve his appearing on seven creature levels of being and pertain to the revelation of the seven primary expressions of the will and nature of Deity. Without exception, all Creator Sons pass through this seven times giving of themselves to their created children before they assume settled and supreme jurisdiction over the universes of their own creation.
21:4.3 (239.9) Αν και οι επτά αυτές χορηγήσεις ποικίλουν στους διάφορους τομείς και τα διάφορα σύμπαντα, περιλαμβάνουν πάντα την επιφοίτηση σε θνητή μορφή. Στην τελευταία του επιφοίτηση ένας Δημιουργός Υιός εμφανίζεται ως μέλος μίας εκ των ανώτερων θνητών φυλών σε κάποιο κατοικημένο κόσμο, συνήθως ως μέλος της φυλετικής εκείνης ομάδας, η οποία διαθέτει τη μέγιστη κληρονομία της Αδαμικής παρακαταθήκης, η οποία είχε δοθεί νωρίτερα για να αναβαθμίσει τη φυσική κατάσταση των ζωικής προέλευσης λαών. Σε ολόκληρη την επταπλή του πορεία, ένας Υιός Μιχαήλ μία μόνο φορά γεννιέται από γυναίκα, όπως γνωρίζετε ότι έγινε με το βρέφος της Βηθλεέμ. Μόνο μία φορά ζει και πεθαίνει ως μέλος της κατώτατης τάξης των εξελικτικών πλασμάτων ελεύθερης βούλησης.		21:4.3 (239.9) Though these seven bestowals vary in the different sectors and universes, they always embrace the mortal-bestowal adventure. In the final bestowal a Creator Son appears as a member of one of the higher mortal races on some inhabited world, usually as a member of that racial group which contains the largest hereditary legacy of the Adamic stock which has previously been imported to upstep the physical status of the animal-origin peoples. Only once in his sevenfold career as a bestowal Son is a Paradise Michael born of woman as you have the record of the babe of Bethlehem. Only once does he live and die as a member of the lowest order of evolutionary will creatures.
21:4.4 (239.10) Έπειτα από κάθε μία του χορήγηση, ένας Δημιουργός Υιός προχωρεί «εκ δεξιών του Πατρός», για να κερδίσει εκεί την αποδοχή του Πατέρα για την χορήγησή του και να λάβει οδηγίες ώστε να προετοιμασθεί για την επόμενη υπηρεσία του στο σύμπαν. Μετά την έβδομη και τελική χορήγηση, ένας Δημιουργός Υιός λαμβάνει από τον Συμπαντικό Πατέρα υπέρτατη εξουσία και δικαιοδοσία πάνω στο σύμπαν του.		21:4.4 (239.10) After each of his bestowals a Creator Son proceeds to the “right hand of the Father,” there to gain the Father’s acceptance of the bestowal and to receive instruction preparatory to the next episode of universe service. Following the seventh and final bestowal a Creator Son receives from the Universal Father supreme authority and jurisdiction over his universe.
21:4.5 (240.1) Έχει καταγραφεί ότι ο θείος Υιός που τελευταία εμφανίσθηκε στον πλανήτη σας ήταν ένας Δημιουργός Υιός του Παραδείσου ο οποίος είχε ολοκληρώσει τις έξι από τις χορηγήσεις του, συνεπώς, όταν συνειδητά παρέδωσε την ενσαρκωμένη του ζωή στην Ουράντια είπε πράγματι «τετέλεσθαι» - και κυριολεκτικά είχε τελειώσει. Ο Θάνατός του στην Ουράντια ολοκλήρωσε τις επιφοιτήσεις του. Ήταν το τελευταίο βήμα για την εκπλήρωση του όρκου ενός Υιού του Παραδείσου. Και όταν ένας τέτοιος Υιός αυτοί ολοκληρώσει την εμπειρία του αυτή, γίνεται υπέρτατος συμπαντικός κυρίαρχος. Δεν κυβερνά πλέον ως αντιβασιλέας του Πατέρα, αλλά δικαιωματικά ως «Βασιλεύς των βασιλέων και Κύριος των Κυρίων.» Με ορισμένες εξαιρέσεις που αναφέραμε, οι Υιοί αυτοί οι οποίοι ολοκλήρωσαν τις επτά επιφοιτήσεις γίνονται ανεπιφύλακτα υπέρτατοι στα σύμπαντα όπου κατοικούν. Σχετικά με το τοπικό του σύμπαν, «Όλη η δύναμη εν ουρανώ και επί της γης» δίδεται σ’ αυτόν τον θριαμβευτή, ενθρονισμένο Κυρίαρχο Υιό.		21:4.5 (240.1) It is of record that the divine Son of last appearance on your planet was a Paradise Creator Son who had completed six phases of his bestowal career; consequently, when he gave up the conscious grasp of the incarnated life on Urantia, he could, and did, truly say, “It is finished”—it was literally finished. His death on Urantia completed his bestowal career; it was the last step in fulfilling the sacred oath of a Paradise Creator Son. And when this experience has been acquired, such Sons are supreme universe sovereigns; no longer do they rule as vicegerents of the Father but in their own right and name as “King of Kings and Lord of Lords.” With certain stated exceptions these sevenfold bestowal Sons are unqualifiedly supreme in the universes of their abode. Concerning his local universe, “all power in heaven and on earth” was relegated to this triumphant and enthroned Master Son.
21:4.6 (240.2) Οι Δημιουργοί Υιοί, αφού ολοκληρώσουν την πορεία των χορηγήσεών τους θεωρούνται ξεχωριστή τάξη, οι επτάπτυχοι Κυρίαρχοι Υιοί. Οι ίδιοι οι Κυρίαρχοι Υιοί είναι ταυτόσημοι με τους Δημιουργούς Υιούς, αλλά έχουν υποβληθεί σε μία τόσο μοναδική εμπειρία δια των χορηγήσεών τους ώστε να θεωρούνται πλέον ως διαφορετική τάξη. Όταν ένας Δημιουργός ευδοκήσει να πραγματοποιήσει μία χορηγία, μία πραγματική και μόνιμη αλλαγή πρόκειται να λάβει χώρα. Αληθώς, ο χορηγών Υιός παραμένει πάντα Δημιουργός, αλλά έχει προσθέσει στη φύση του την εμπειρία ενός θνητού πλάσματος, η οποία για πάντα τον απομακρύνει από το θείο επίπεδο ενός Δημιουργού Υιού και τον ανεβάζει στο εμπειρικό πεδίο ενός Κυρίαρχου Υιού, κάποιου ο οποίος κέρδισε απόλυτα το δικαίωμα να κυβερνά ένα σύμπαν και να διαχειρίζεται τους κόσμους του. Παρόμοιες υπάρξεις ενσωματώνουν όλα εκείνα τα οποία μπορεί να διασφαλίσει η θεία γενιά και περιλαμβάνουν κάθε τι που προέρχεται από την εμπειρία του τελειοποιημένου πλάσματος. Γιατί ο άνθρωπος να θρηνεί για την ταπεινή του καταγωγή και την επιβεβλημένη εξελικτική του πορεία, όταν οι ίδιοι οι Θεοί πρέπει να περάσουν μέσα από μία ισοδύναμη εμπειρία προτού θεωρηθούν δια της εμπειρίας άξιοι και ικανοί, οριστικά και απόλυτα ώστε να κυβερνήσουν το συμπαντικό τους βασίλειο!		21:4.6 (240.2) Creator Sons, subsequent to the completion of their bestowal careers, are reckoned as a separate order, sevenfold Master Sons. In person the Master Sons are identical with the Creator Sons, but they have undergone such a unique bestowal experience that they are commonly regarded as a different order. When a Creator deigns to effect a bestowal, a real and permanent change is destined to take place. True, the bestowal Son is still and none the less a Creator, but he has added to his nature the experience of a creature, which forever removes him from the divine level of a Creator Son and elevates him to the experiential plane of a Master Son, one who has fully earned the right to rule a universe and administer its worlds. Such beings embody all that can be secured from divine parentage and embrace everything to be derived from perfected-creature experience. Why should man bemoan his lowly origin and enforced evolutionary career when the very Gods must pass through an equivalent experience before they are accounted experientially worthy and competent finally and fully to rule over their universe domains!
5. Η ΣΧΕΣΗ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ ΥΙΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ^top		5. Relation of Master Sons to the Universe ^top
21:5.1 (240.3) Η δύναμη ενός Κυρίαρχου Μιχαήλ είναι απεριόριστη, διότι πηγάζει από τη σχέση την οποία έχει βιώσει με την Τριάδα του Παραδείσου, είναι αδιαμφισβήτητη διότι απορρέει από την ουσιαστική εμπειρία του, ως πλάσμα το οποίο αντιμετώπισε παρόμοια εξουσία. Η φύση της κυριαρχίας ενός επτάπτυχου Δημιουργού Υιού είναι υπέρτατη, επειδή:		21:5.1 (240.3) The power of a Master Michael is unlimited because derived from experienced association with the Paradise Trinity, is unquestioned because derived from actual experience as the very creatures subject to such authority. The nature of the sovereignty of a sevenfold Creator Son is supreme because it:
21:5.2 (240.4) 1. Περιλαμβάνει την επτάπτυχη άποψη μιας Παραδείσιας Θεότητας.		21:5.2 (240.4) 1. Embraces the sevenfold viewpoint of Paradise Deity.
21:5.3 (240.5) 2. Ενσωματώνει μία επτάπτυχη θεώρηση των πλασμάτων του χρόνου και του διαστήματος.		21:5.3 (240.5) 2. Embodies a sevenfold attitude of time-space creatures.
21:5.4 (240.6) 3. Συνθέτει τέλεια την θεώρηση του Παραδείσου και την άποψη των πλασμάτων.		21:5.4 (240.6) 3. Perfectly synthesizes Paradise attitude and creature viewpoint.
21:5.5 (240.7) Η εμπειρική αυτή κυριαρχία περιλαμβάνει με τον τρόπο αυτό ολόκληρη τη θεία φύση του Θεού του Επτάπτυχου, αποκορυφούμενη στο Υπέρτατο Ον. Και η προσωπική κυριαρχία ενός επταπλού Υιού μοιάζει με τη μελλοντική κυριαρχία ενός Υπέρτατου Όντος που κάποτε θα ολοκληρωθεί, περιλαμβάνοντας, όπως εκείνο, τη μεγαλύτερη δυνατή ισχύ και εξουσία της Τριάδας του Παραδείσου, όπως αυτή εκδηλώνεται μέσα στα επιβαλλόμενα χωροχρονικά πλαίσια.		21:5.5 (240.7) This experiential sovereignty is thus all-inclusive of the divinity of God the Sevenfold culminating in the Supreme Being. And the personal sovereignty of a sevenfold Son is like the future sovereignty of the sometime-to-be-completed Supreme Being, embracing as it does the fullest possible content of the power and authority of the Paradise Trinity manifestable within the time-space limits concerned.
21:5.6 (240.8) Με την κατάκτηση της υπέρτατης κυριαρχίας ενός τοπικού σύμπαντος, ένας Υιός Μιχαήλ χάνει τη δύναμη και την ευκαιρία να δημιουργήσει εντελώς νέους τύπους πλασμάτων, κατά τη διάρκεια της παρούσης συμπαντικής εποχής. Η απώλεια, ωστόσο, της δύναμης ενός Κυρίαρχου Υιού να επινοήσει εντελώς νέες τάξεις πλασμάτων με κανέναν τρόπο δεν παρεμβάλλεται στο έργο της επεξεργασίας της ήδη υπάρχουσας ζωής και στη διαδικασία της εξέλιξης. Το πελώριο αυτό πρόγραμμα της συμπαντικής εξέλιξης συνεχίζεται χωρίς διακοπή, ή περιστολή. Η κατάκτηση της υπέρτατης κυριαρχίας από έναν Κυρίαρχο Υιό συνεπάγεται την ευθύνη της προσωπικής αφοσίωσης στην υπόθαλψη και τη διαχείριση εκείνου το οποίο έχει ήδη σχεδιασθεί και δημιουργηθεί, αλλά και εκείνου το οποίο στη συνέχεια θα δημιουργηθεί από εκείνους οι οποίοι έχουν για το λόγο αυτό σχεδιασθεί και δημιουργηθεί. Με τον καιρό μπορεί να παρουσιασθεί μία ατέλειωτη εξέλιξη διαφορετικών πλασμάτων, αλλά κανένα εντελώς νέο πρότυπο, ή τύπος έλλογου πλάσματος θα προέλθει, άμεσα, από το σημείο αυτό και μετά, από έναν Κυρίαρχο Υιό. Τούτο αποτελεί το πρώτο βήμα, την αρχή, της μόνιμης διακυβέρνησης οποιουδήποτε τοπικού σύμπαντος.		21:5.6 (240.8) With the achievement of supreme local universe sovereignty, there passes from a Michael Son the power and opportunity to create entirely new types of creature beings during the present universe age. But a Master Son’s loss of power to originate entirely new orders of beings in no way interferes with the work of life elaboration already established and in process of unfoldment; this vast program of universe evolution goes on without interruption or curtailment. The acquirement of supreme sovereignty by a Master Son implies the responsibility of personal devotion to the fostering and the administering of that which has already been designed and created, and of that which will subsequently be produced by those who have been thus designed and created. In time there may develop an almost endless evolution of diverse beings, but no entirely new pattern or type of intelligent creature will henceforth take direct origin from a Master Son. This is the first step, the beginning, of a settled administration in any local universe.
21:5.7 (241.1) Η ανέλιξη ενός επτάπτυχου χορηγού Υιού στην αδιαμφισβήτητη κυριαρχία του σύμπαντός του σημαίνει την αρχή του τέλος μιας αιώνιας αβεβαιότητας και μιας σχετικής σύγχυσης. Συνεπεία αυτού του γεγονότος, οτιδήποτε δεν μπορεί να αποκτήσει κάποτε πνευματικότητα, τελικά θα αποδιοργανωθεί. Εκείνο το οποίο δεν θα μπορέσει, κάποια στιγμή, να συντονισθεί με την κοσμική πραγματικότητα, τελικά θα καταστραφεί. Όταν τα αποθέματα του ατέλειωτου ελέους και της άφατης υπομονής εξαντληθούν στην προσπάθεια να αποκτηθεί η νομιμοφροσύνη και η αφοσίωση των ελεύθερης βούλησης πλασμάτων των χώρων κυριαρχίας, θα επικρατήσουν το ορθό και το δίκαιο. Εκείνο το οποίο το έλεος δεν μπορεί να αναμορφώσει, η δικαιοσύνη τελικά θα το εξολοθρεύσει.		21:5.7 (241.1) The elevation of a sevenfold bestowal Son to the unquestioned sovereignty of his universe means the beginning of the end of agelong uncertainty and relative confusion. Subsequent to this event, that which cannot be sometime spiritualized will eventually be disorganized; that which cannot be sometime co-ordinated with cosmic reality will eventually be destroyed. When the provisions of endless mercy and nameless patience have been exhausted in an effort to win the loyalty and devotion of the will creatures of the realms, justice and righteousness will prevail. That which mercy cannot rehabilitate justice will eventually annihilate.
21:5.8 (241.2) Οι Κυρίαρχοι Μιχαήλ είναι υπέρτατοι στα τοπικά τους σύμπαντα από την στιγμή που θα εγκατασταθούν ως κυρίαρχοι κυβερνήτες. Οι λίγοι περιορισμοί της εξουσίας τους είναι οι εγγενείς στην κοσμική προ-ύπαρξη ορισμένων δυνάμεων και προσωπικοτήτων. Πέραν αυτών, οι Κυρίαρχοι αυτοί Υιοί είναι υπέρτατοι όσον αφορά στην εξουσία, την υπευθυνότητα και τη δύναμη διακυβέρνησης στα οικεία σύμπαντα. Είναι ακριβώς όπως οι Δημιουργοί και οι Θεοί υπέρτατοι κυριολεκτικά στα πάντα. Ουδεμία άλλη, πλην της σοφίας τους, επιρροή υπάρχει πάνω στη λειτουργία ενός δεδομένου σύμπαντος.		21:5.8 (241.2) The Master Michaels are supreme in their own local universes when once they have been installed as sovereign rulers. The few limitations upon their rule are those inherent in the cosmic pre-existence of certain forces and personalities. Otherwise these Master Sons are supreme in authority, responsibility, and administrative power in their respective universes; they are as Creators and Gods, supreme in virtually all things. There is no penetration beyond their wisdom regarding the functioning of a given universe.
21:5.9 (241.3) Αφού ανελιχθεί στη μόνιμη κυριαρχία ενός τοπικού σύμπαντος, ο Παραδείσιος Μιχαήλ έχει τον πλήρη έλεγχο όλων των άλλων Υιών του Θεού οι οποίοι δραστηριοποιούνται στο χώρο κυριαρχίας του και μπορεί ελεύθερα να κυβερνά σύμφωνα με την άποψή του για τις ανάγκες του χώρου του. Ένας Κυρίαρχος Υιός μπορεί κατά βούληση να διαφοροποιήσει το βαθμό των πνευματικών του αποφάσεων και των εξελικτικών προσαρμογών των κατοικημένων πλανητών. Και οι Υιοί αυτοί έτσι ενεργούν και φέρουν εις πέρας τα σχέδια που οι ίδιοι επέλεξαν σε οτιδήποτε αφορά ειδικές πλανητικές ανάγκες, ιδιαίτερα πάνω στους κόσμους όπου προσωρινά διέμειναν ως θνητά πλάσματα και ακόμη περισσότερο οτιδήποτε αφορά τον πλανήτη της τελικής τους χορήγησης, τον πλανήτη όπου ενσαρκώθηκαν ως θνητοί.		21:5.9 (241.3) After his elevation to settled sovereignty in a local universe a Paradise Michael is in full control of all other Sons of God functioning in his domain, and he may freely rule in accordance with his concept of the needs of his realms. A Master Son may at will vary the order of the spiritual adjudication and evolutionary adjustment of the inhabited planets. And such Sons do make and carry out the plans of their own choosing in all matters of special planetary needs, in particular regarding the worlds of their creature sojourn and still more concerning the realm of terminal bestowal, the planet of incarnation in the likeness of mortal flesh.
21:5.10 (241.4) Οι Κυρίαρχοι Υιοί φαίνεται ότι βρίσκονται σε τέλεια επικοινωνία με τους κόσμους της χορηγίας τους, όχι μόνο με τους κόσμους τους οποίους οι ίδιοι επισκέφθηκαν, αλλά όλους εκείνους τους οποίους χορήγησε ένας Υιός Μάγιστρος. Η επαφή αυτή διατηρείται δια της ίδιας της πνευματικής παρουσίας των, του Πνεύματος της Αλήθειας, με την οποία μπορούν να «περιλούσουν όλους τους θνητούς.» Οι Κυρίαρχοι αυτοί Υιοί διατηρούν επίσης μία αδιάσπαστη επαφή με τον Αιώνιο Υιό-Μητέρα στο κέντρο των πάντων. Διαθέτουν μία συμπάσχουσα προσέγγιση η οποία εκτείνεται από τον Πατέρα του Σύμπαντος μέχρι τις κατώτατες φυλές της πλανητικής ζωής στα βασίλεια του χρόνου.		21:5.10 (241.4) The Master Sons seem to be in perfect communication with their bestowal worlds, not only the worlds of their personal sojourn but all worlds whereon a Magisterial Son has bestowed himself. This contact is maintained by their own spiritual presence, the Spirit of Truth, which they are able to “pour out upon all flesh.” These Master Sons also maintain an unbroken connection with the Eternal Mother Son at the center of all things. They possess a sympathetic reach which extends from the Universal Father on high to the lowly races of planetary life in the realms of time.
6. Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ ΜΙΧΑΗΛ ^top		6. Destiny of the Master Michaels ^top
21:6.1 (241.5) Ουδείς μπορεί με πλήρη επίγνωση να τολμήσει να συζητήσει για τη φύση, ή τον προορισμό των επτάπτυχων Κυρίαρχων Κυβερνητών των τοπικών συμπάντων. Όλοι, ωστόσο, κάνουμε υποθέσεις πάνω σ’ αυτό. Διδαχθήκαμε και πιστεύουμε ότι κάθε Παραδείσιος Μιχαήλ είναι το απόλυτο των διττής θείας φύσης αρχών της καταγωγής του. Με τον τρόπο αυτό ενσωματώνει τις ουσιαστικές φάσεις του άπειρου του Πατέρα του Σύμπαντος και του Αιώνιου Υιού. Οι Μιχαήλ πρέπει να έχουν μερική μόνο σχέση με το απόλυτο άπειρο, αλλά είναι πιθανόν απόλυτοι σε σχέση με το μέρος εκείνο του απείρου το οποίο αφορά στην καταγωγή τους. Καθώς όμως παρατηρούμε το έργο τους κατά την παρούσα συμπαντική εποχή, διαπιστώνουμε ότι ουδεμία πράξη τους είναι κάτι περισσότερο από πεπερασμένη. Οποιαδήποτε πέραν του πεπερασμένου εικασθείσα ικανότητα πρέπει να θεωρηθεί ατομική και μη εισέτι αποκαλυφθείσα.		21:6.1 (241.5) No one may with finality of authority presume to discuss either the natures or the destinies of the sevenfold Master Sovereigns of the local universes; nevertheless, we all speculate much regarding these matters. We are taught, and we believe, that each Paradise Michael is the absolute of the dual deity concepts of his origin; thus he embodies actual phases of the infinity of the Universal Father and the Eternal Son. The Michaels must be partial in relation to total infinity, but they are probably absolute in relation to that part of infinity concerned in their origin. But as we observe their work in the present universe age, we detect no action that is more than finite; any conjectured superfinite capacities must be self-contained and as yet unrevealed.
21:6.2 (242.1) Η ολοκλήρωση της πορείας του δια των χορηγιών στους θνητούς και η ανέλιξή του στην υπέρτατη συμπαντική κυριαρχία πρέπει να σηματοδοτήσει την ολοκληρωτική απελευθέρωση των πεπερασμένου εύρους ικανοτήτων ενός Μιχαήλ, η οποία συνοδεύεται από την εμφάνιση της ικανότητας για μία υπηρεσία πλέον του πεπερασμένου. Διότι, πάνω σ’ αυτό παρατηρούμε ότι τέτοιοι Κυρίαρχοι Υιοί έχουν, από το σημείο αυτό και μετά, περιορισμούς στη δημιουργία νέων τύπων πλασμάτων, περιορισμούς αναμφίβολα υποχρεωτικούς εξ αιτίας της απελευθέρωσης των πέραν του πεπερασμένου δυνατοτήτων τους.		21:6.2 (242.1) The completion of the creature-bestowal careers and the elevation to supreme universe sovereignty must signify the completed liberation of a Michael’s finite-action capacities accompanied by the appearance of capacity for more-than-finite service. For in this connection we note that such Master Sons are then restricted in the production of new types of creature beings, a restriction undoubtedly made necessary by the liberation of their superfinite potentialities.
21:6.3 (242.2) Είναι πάρα πολύ πιθανόν ότι οι μη αποκαλυφθείσες αυτές δημιουργικές δυνάμεις θα παραμείνουν κλεισμένες εντός τους, σε ολόκληρη τη διάρκεια της παρούσης συμπαντικής εποχής. Κάποια στιγμή όμως, στο μακρινό μέλλον, στα δραστηριοποιούμενα σύμπαντα του εξώτερου διαστήματος πιστεύουμε ότι η σχέση μεταξύ ενός επτάπτυχου Κυρίαρχου Υιού και ενός Δημιουργικού Πνεύματος του έβδομου σταδίου μπορεί να φθάσει στα επίπεδα εκείνα της λειτουργίας η οποία απαιτείται από την εμφάνιση καινούργιων πραγμάτων, εννοιών και αξιών στα υπερβατικά επίπεδα της ύπατης συμπαντικής σπουδαιότητας.		21:6.3 (242.2) It is highly probable that these undisclosed creator powers will remain self-contained throughout the present universe age. But sometime in the far-distant future, in the now mobilizing universes of outer space, we believe that the liaison between a sevenfold Master Son and a seventh-stage Creative Spirit may attain to absonite levels of service attended by the appearance of new things, meanings, and values on transcendental levels of ultimate universe significance.
21:6.4 (242.3) Όπως ακριβώς ο Θεός του Υπέρτατου δραστηριοποιείται δια της εμπειρικής λειτουργίας, έτσι και οι Δημιουργοί Υιοί επιτυγχάνουν την ατομική αντίληψη των Παραδείσιων θείων δυνατοτήτων τους, οι οποίες είναι συνδεδεμένες με την απροσμέτρητη φύση τους. Όταν βρισκόταν στην Ουράντια ο Χριστός Μιχαήλ είπε κάποτε, «Εγώ ειμί η οδός, η αλήθεια και η ζωή.» Και πιστεύουμε ότι ο αιώνιος προορισμός των Μιχαήλ είναι κυριολεκτικά να γίνουν «ο δρόμος, ή αλήθεια και η ζωή,» κι’ ακόμα να ρίξουν φως αστραφτερό, για όλες τις προσωπικότητες στο σύμπαν, στο μονοπάτι που οδηγεί από το υπέρτατο θείο, δια της ύπατης αντίθεσης, στην αιώνια θεία τελικότητα.		21:6.4 (242.3) Just as the Deity of the Supreme is actualizing by virtue of experiential service, so are the Creator Sons achieving the personal realization of the Paradise-divinity potentials bound up in their unfathomable natures. When on Urantia, Christ Michael once said, “I am the way, the truth, and the life.” And we believe that in eternity the Michaels are literally destined to be “the way, the truth, and the life,” ever blazing the path for all universe personalities as it leads from supreme divinity through ultimate absonity to eternal deity finality.
21:6.5 (242.4) [Παρουσιάσθηκε από έναν Τελειοποιητή της Σοφίας από την Ουβέρσα.]		21:6.5 (242.4) [Presented by a Perfector of Wisdom from Uversa.]