Εγγραφο 41		Paper 41
ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ		Physical Aspects of the Local Universe
41:0.1 (455.1) Το χαρακτηριστικό διαστημικό φαινόμενο που κάνει κάθε τοπική δημιουργία να ξεχωρίζει από όλες τις άλλες είναι η παρουσία του Δημιουργικού Πνεύματος. Ολόκληρος ο Νέβαδον διαπερνάται σαφώς από τη διαστημική παρουσία του Θείου Λειτουργού του Σάλβινγκτον και η παρουσία αυτή το ίδιο σίγουρα τερματίζεται στα εξώτερα όρια του τοπικού μας σύμπαντος. Αυτό το οποίο διαπερνάται από το Πνεύμα-Μητέρα του τοπικού μας σύμπαντος είναι ο Νέβαδον. Εκείνο το οποίο εκτείνεται πέραν των ορίων της διαστημικής του παρουσίας βρίσκεται έξω από τον Νέβαδον και αποτελεί τις εκτός του Νέβαδον διαστημικές περιοχές του υπερσύμπαντος του Όρβοντον – άλλα τοπικά σύμπαντα.		41:0.1 (455.1) THE characteristic space phenomenon which sets off each local creation from all others is the presence of the Creative Spirit. All Nebadon is certainly pervaded by the space presence of the Divine Minister of Salvington, and such presence just as certainly terminates at the outer borders of our local universe. That which is pervaded by our local universe Mother Spirit is Nebadon; that which extends beyond her space presence is outside Nebadon, being the extra-Nebadon space regions of the superuniverse of Orvonton—other local universes.
41:0.2 (455.2) Ενώ η διοικητική οργάνωση του μεγάλου σύμπαντος αποκαλύπτει σαφή διαχωρισμό μεταξύ των κυβερνήσεων του μεγάλου σύμπαντος, του υπερσύμπαντος και των τοπικών συμπάντων και ενώ οι υποδιαιρέσεις αυτές είναι αστρονομικά παραλληλισμένες στο διαστημικό διαχωρισμό της Χαβόνα και των επτά υπερσυμπάντων, δεν υπάρχουν τέτοιες σαφείς γραμμές φυσικής οροθεσίας που να διαχωρίζουν τις τοπικές δημιουργίες. Ακόμη και οι μείζονες και ελάσσονες τομείς του Όρβοντον είναι (για μας) σαφώς ευδιάκριτοι, αλλά δεν είναι και τόσο εύκολο να αναγνωρισθούν τα φυσικά όρια των τοπικών συμπάντων. Τούτο συμβαίνει επειδή οι τοπικές αυτές δημιουργίες οργανώνονται διοικητικά σύμφωνα με ορισμένες δημιουργικές αρχές οι οποίες διέπουν την κατάτμηση του συνόλου της ενεργειακής αλλαγής ενός υπερσύμπαντος, ενώ τα φυσικά δομικά του μέρη, οι σφαίρες του διαστήματος – οι ήλιοι, τα σκοτεινά νησιά, οι πλανήτες, κλπ, - προέρχονται βασικά από νεφελώματα και τούτο καθιστά την αστρονομική τους εμφάνιση σύμφωνη με ορισμένα προ-δημιουργικά (υπερβατικά) σχέδια των Αρχιτεκτόνων του Κυρίαρχου Σύμπαντος.		41:0.2 (455.2) While the administrative organization of the grand universe discloses a clear-cut division between the governments of the central, super-, and local universes, and while these divisions are astronomically paralleled in the space separation of Havona and the seven superuniverses, no such clear lines of physical demarcation set off the local creations. Even the major and minor sectors of Orvonton are (to us) clearly distinguishable, but it is not so easy to identify the physical boundaries of the local universes. This is because these local creations are administratively organized in accordance with certain creative principles governing the segmentation of the total energy charge of a superuniverse, whereas their physical components, the spheres of space—suns, dark islands, planets, etc.—take origin primarily from nebulae, and these make their astronomical appearance in accordance with certain precreative (transcendental) plans of the Architects of the Master Universe.
41:0.3 (455.3) Ένα, ή περισσότερα – μπορεί και πολλά – τέτοια νεφελώματα είναι δυνατόν να περιλαμβάνονται στο πλαίσιο ενός τοπικού σύμπαντος, όπως ο Νέβαδον δημιουργήθηκε, υλικά, από τη συνάθροιση των αστρικών και πλανητικών γόνων του Αντρονόβερ και των άλλων νεφελωμάτων. Οι κόσμοι του Νέβαδον προέρχονται από διαφορετικά νεφελώματα, όλοι όμως είχαν ένα ελάχιστο ποσοστό κοινής διαστημικής κίνησης, η οποία ήταν με τέτοιο τρόπο ρυθμισμένη από τις ευφυείς προσπάθειες των διευθυντών δύναμης, ώστε δημιούργησε την παρούσα συγκέντρωση των διαστημικών μας σωμάτων, που όλα μαζί ταξιδεύουν σαν μία συναφής ομάδα πάνω στην τροχιά του υπερσύμπαντος.		41:0.3 (455.3) One or more—even many—such nebulae may be encompassed within the domain of a single local universe even as Nebadon was physically assembled out of the stellar and planetary progeny of Andronover and other nebulae. The spheres of Nebadon are of diverse nebular ancestry, but they all had a certain minimum commonness of space motion which was so adjusted by the intelligent efforts of the power directors as to produce our present aggregation of space bodies, which travel along together as a contiguous unit over the orbits of the superuniverse.
41:0.4 (455.4) Τέτοια είναι η δομή του τοπικού αστρικού νέφους του Νέβαδον, που αιωρείται πλέον σε μια ολοένα και περισσότερο σταθεροποιούμενη τροχιά, γύρω από το κέντρο του Τοξότη, του ελάσσονα εκείνου τομέα του Όρβοντον, στον οποίο ανήκει η τοπική μας δημιουργία.		41:0.4 (455.4) Such is the constitution of the local star cloud of Nebadon, which today swings in an increasingly settled orbit about the Sagittarius center of that minor sector of Orvonton to which our local creation belongs.
1. ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΝΕΒΑΔΟΝ. ^top		1. The Nebadon Power Centers ^top
41:1.1 (455.5) Τα σπειροειδή αλλά και τα άλλα νεφελώματα, οι μητρικοί τροχοί των κόσμων του διαστήματος, εγκαινιάζονται από τους Παραδείσιους οργανωτές της δύναμης. Και ακολουθώντας την εξέλιξη της βαρυτικής ανταπόκρισης των νεφελωμάτων, εκτοπίζονται στη συμπαντική λειτουργία από τα κέντρα δύναμης και τους φυσικούς ελεγκτές, οι οποίοι αμέσως μετά αναλαμβάνουν πλήρως την ευθύνη του να κατευθύνουν την φυσική εξέλιξη των επερχομένων γενεών των αστρικών και πλανητικών απογόνων. Η φυσική αυτή εποπτεία του προσύμπαντος του Νέβαδον συντονίσθηκε, αμέσως μετά την άφιξη του Δημιουργού Υιού μας, με το σχέδιό του για την οργάνωση του σύμπαντος. Μέσα στο χώρο κυριαρχίας του Παραδείσιου αυτού Υιού του Θεού, τα Ανώτατα Κέντρα της Δύναμης και οι Κυρίαρχοι Φυσικοί Ελεγκτές συνεργάσθηκαν με τους αργότερα εμφανισθέντες Μοροντιανούς Επόπτες Δύναμης και με άλλους για να δημιουργήσουν το απέραντο σύμπλεγμα των γραμμών επικοινωνίας, τα ενεργειακά κυκλώματα και τις γραμμές της δύναμης που σταθερά συγκρατούν τα πολυποίκιλα διαστημικά σώματα του Νέβαδον σε μία ολοκληρωμένη διοικητική μονάδα.		41:1.1 (455.5) The spiral and other nebulae, the mother wheels of the spheres of space, are initiated by Paradise force organizers; and following nebular evolution of gravity response, they are superseded in superuniverse function by the power centers and physical controllers, who thereupon assume full responsibility for directing the physical evolution of the ensuing generations of stellar and planetary offspring. This physical supervision of the Nebadon preuniverse was, upon the arrival of our Creator Son, immediately co-ordinated with his plan for universe organization. Within the domain of this Paradise Son of God, the Supreme Power Centers and the Master Physical Controllers collaborated with the later appearing Morontia Power Supervisors and others to produce that vast complex of communication lines, energy circuits, and power lanes which firmly bind the manifold space bodies of Nebadon into one integrated administrative unit.
41:1.2 (456.1) Εκατό Ανώτατα Ενεργειακά Κέντρα της τέταρτης τάξης είναι μόνιμα αποσπασμένα στο τοπικό μας σύμπαν. Οι υπάρξεις αυτές δέχονται τις εισερχόμενες από τα τρίτης τάξης κέντρα της Ουβέρσα γραμμές της δύναμης και αναμεταδίδουν τα υποβιβασμένα και τροποποιημένα κυκλώματα προς τα κέντρα δύναμης των αστερισμών και των συστημάτων μας. Τα κέντρα αυτά της δύναμης, συνεργικά λειτουργούν για να δημιουργήσουν το ζωντανό σύστημα ελέγχου και εξισορρόπησης το οποίο λειτουργεί για να διατηρήσει την ισορροπία και τη διανομή των άλλως διακυμαινόμενων και μεταβλητών ενεργειών. Τα κέντρα δύναμης δεν ασχολούνται πάντως με τις παροδικές και τοπικές ενεργειακές αναταραχές, όπως είναι οι ηλιακές κηλίδες και οι ηλεκτρικές ανωμαλίες των συστημάτων. Το φως και ο ηλεκτρισμός δεν αποτελούν τις βασικές ενέργειες του διαστήματος. Είναι δευτερεύουσες και επικουρικές εκδηλώσεις.		41:1.2 (456.1) One hundred Supreme Power Centers of the fourth order are permanently assigned to our local universe. These beings receive the incoming lines of power from the third-order centers of Uversa and relay the down-stepped and modified circuits to the power centers of our constellations and systems. These power centers, in association, function to produce the living system of control and equalization which operates to maintain the balance and distribution of otherwise fluctuating and variable energies. Power centers are not, however, concerned with transient and local energy upheavals, such as sun spots and system electric disturbances; light and electricity are not the basic energies of space; they are secondary and subsidiary manifestations.
41:1.3 (456.2) Τα εκατό κέντρα του τοπικού σύμπαντος σταθμεύουν στον Σάλβινγκτον, όπου λειτουργούν στο ακριβές ενεργειακό κέντρο του πλανήτη αυτού. Οι Αρχιτεκτονικές σφαίρες, όπως ο Σάλβινγκτον, η Εντέντια και η Τζερουζέμ φωτίζονται, θερμαίνονται και ενεργοποιούνται με μεθόδους οι οποίες τις καθιστούν εντελώς ανεξάρτητες από τους ήλιους του διαστήματος. Οι σφαίρες αυτές οικοδομήθηκαν – έγιναν κατά παραγγελίαν – από τα κέντρα δύναμης και τους φυσικούς ελεγκτές και σχεδιάστηκαν για να ασκήσουν δυναμική επιρροή επί της διανομής της ενέργειας. Βασίζοντας τις δραστηριότητές τους σε παρόμοια εστιακά σημεία ενεργειακού ελέγχου, τα κέντρα δύναμης, με τις ζώσες παρουσίες τους, κατευθύνουν και διοχετεύουν τις φυσικές ενέργειες του διαστήματος. Και τα ενεργειακά αυτά κυκλώματα είναι θεμελιώδη σε όλα τα φυσικά-υλικά και μοροντιανά-πνευματικά φαινόμενα.		41:1.3 (456.2) The one hundred local universe centers are stationed on Salvington, where they function at the exact energy center of that sphere. Architectural spheres, such as Salvington, Edentia, and Jerusem, are lighted, heated, and energized by methods which make them quite independent of the suns of space. These spheres were constructed—made to order—by the power centers and physical controllers and were designed to exert a powerful influence over energy distribution. Basing their activities on such focal points of energy control, the power centers, by their living presences, directionize and channelize the physical energies of space. And these energy circuits are basic to all physical-material and morontia-spiritual phenomena.
41:1.4 (456.3) Δέκα Ανώτατα Κέντρα Δύναμης πέμπτης τάξης είναι προσαρτημένα σε κάθε μία από τις βασικές υποδιαιρέσεις του Νέβαδον, τους εκατό αστερισμούς. Στον Νορλάτιαντεκ, τον αστερισμό σας, δεν σταθμεύουν στον αρχηγικό κόσμο, αλλά βρίσκονται στο κέντρο του πελώριου αστρικού συστήματος το οποίο συνιστά το φυσικό πυρήνα του αστερισμού. Στην Εντέντια υπάρχουν δέκα συνεργαζόμενοι μηχανικοί ελεγκτές και δέκα φράνταλανκς, οι οποίοι διατηρούν τέλειο και αδιάλειπτο σύνδεσμο με τα γειτονικά κέντρα δύναμης.		41:1.4 (456.3) Ten Supreme Power Centers of the fifth order are assigned to each of Nebadon’s primary subdivisions, the one hundred constellations. In Norlatiadek, your constellation, they are not stationed on the headquarters sphere but are situated at the center of the enormous stellar system which constitutes the physical core of the constellation. On Edentia there are ten associated mechanical controllers and ten frandalanks who are in perfect and constant liaison with the near-by power centers.
41:1.5 (456.4) Ένα Ανώτατο Κέντρο Δύναμης έκτης τάξης σταθμεύει στην ακριβή εστία βαρύτητας κάθε τοπικού συστήματος. Στο σύστημα της Σατάνια το προσαρτημένο κέντρο δύναμης καταλαμβάνει ένα σκοτεινό νησί του διαστήματος που βρίσκεται στο αστρονομικό κέντρο του συστήματος. Πολλά από τα σκοτεινά αυτά νησιά είναι πελώριες ηλεκτρογεννήτριες οι οποίες κινητοποιούν και κατευθύνουν συγκεκριμένες διαστημικές ενέργειες και οι φυσικές αυτές γεννήτριες(*) χρησιμοποιούνται αποτελεσματικά από το Κέντρο Δύναμης της Σατάνια, η ζώσα μάζα του οποίου λειτουργεί ως σύνδεσμος με τα ανώτερα κέντρα, κατευθύνοντας τα ρεύματα περισσότερο υλοποιημένης δύναμης προς τους Κυρίαρχους Φυσικούς Ελεγκτές στους εξελικτικούς πλανήτες του διαστήματος.		41:1.5 (456.4) One Supreme Power Center of the sixth order is stationed at the exact gravity focus of each local system. In the system of Satania the assigned power center occupies a dark island of space located at the astronomic center of the system. Many of these dark islands are vast dynamos which mobilize and directionize certain space-energies, and these natural circumstances are effectively utilized by the Satania Power Center, whose living mass functions as a liaison with the higher centers, directing the streams of more materialized power to the Master Physical Controllers on the evolutionary planets of space.
2. ΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΕΛΕΓΚΤΕΣ ΤΗΣ ΣΑΤΑΝΙΑ ^top		2. The Satania Physical Controllers ^top
41:2.1 (456.5) Ενώ οι Κυρίαρχοι Φυσικοί Ελεγκτές δραστηριοποιούνται μαζί με τα κέντρα δύναμης σ’ όλη την έκταση του μεγάλου σύμπαντος, οι λειτουργίες τους σ’ ένα τοπικό σύστημα γίνονται ευκολότερα κατανοητές. Η Σατάνια είναι ένα από τα εκατό τοπικά συστήματα, τα οποία απαρτίζουν τη διοικητική οργάνωση του αστερισμού του Νορλάτιαντεκ, έχοντας ως πλησιέστερους γείτονες τα συστήματα της Σαντμέιτια, της Ασούντια, της Πορόουτζια, της Σορτόρια, της Ραντούλια και της Γκλαντόουνια. Τα συστήματα του Νορλάτιαντεκ διαφέρουν μεταξύ τους από πολλές απόψεις, όλα όμως είναι εξελικτικά και προοδευτικά, ακριβώς όπως η Σατάνια.		41:2.1 (456.5) While the Master Physical Controllers serve with the power centers throughout the grand universe, their functions in a local system, such as Satania, are more easy of comprehension. Satania is one of one hundred local systems which make up the administrative organization of the constellation of Norlatiadek, having as immediate neighbors the systems of Sandmatia, Assuntia, Porogia, Sortoria, Rantulia, and Glantonia. The Norlatiadek systems differ in many respects, but all are evolutionary and progressive, very much like Satania.
41:2.2 (457.1) Η Σατάνια η ίδια αποτελείται από περισσότερες των επτά χιλιάδων αστρονομικές ομάδες, ή φυσικά συστήματα, ελάχιστα των οποίων είχαν προέλευση παρόμοια μ’ εκείνη του ηλιακού σας συστήματος. Το αστρονομικό κέντρο της Σατάνια είναι ένα πελώριο σκοτεινό διαστημικό νησί το οποίο, μαζί με τους πλανήτες που το συνοδεύουν, βρίσκεται όχι μακρυά από την έδρα της κυβέρνησης του συστήματος.		41:2.2 (457.1) Satania itself is composed of over seven thousand astronomical groups, or physical systems, few of which had an origin similar to that of your solar system. The astronomic center of Satania is an enormous dark island of space which, with its attendant spheres, is situated not far from the headquarters of the system government.
41:2.3 (457.2) Εκτός της παρουσίας των προσαρτημένων κέντρων δύναμης, η διεύθυνση ολόκληρου του φυσικού-ενεργειακού συστήματος της Σατάνια είναι συγκεντρωμένη στην Τζερουζέμ, Ένας Κυρίαρχος Φυσικός Ελεγκτής που βρίσκεται στον αρχηγικό του κόσμο, λειτουργεί σε συντονισμό με το κέντρο δύναμης του συστήματος, χρησιμεύοντας ως κύριος σύνδεσμος των επιθεωρητών δύναμης οι οποίοι έχουν έδρα την Τζερουζέμ και δραστηριοποιούνται σ’ ολόκληρο το τοπικό σύστημα.		41:2.3 (457.2) Except for the presence of the assigned power center, the supervision of the entire physical-energy system of Satania is centered on Jerusem. A Master Physical Controller, stationed on this headquarters sphere, works in co-ordination with the system power center, serving as liaison chief of the power inspectors headquartered on Jerusem and functioning throughout the local system.
41:2.4 (457.3) Η σύνδεση μέσω κυκλωμάτων και η διοχέτευση της ενέργειας εποπτεύεται από πεντακόσιες χιλιάδες ζώντες, ευφυείς διαχειριστές ενέργειας, οι οποίοι είναι διασκορπισμένοι σ’ ολόκληρη την έκταση της Σατάνια. Μέσω της δράσης των φυσικών αυτών ελεγκτών, τα εποπτεύοντα κέντρα δύναμης ασκούν πλήρη και τέλειο έλεγχο στο μεγαλύτερο μέρος των βασικών ενεργειών του διαστήματος, στις οποίες περιλαμβάνεται η απαρχή των εξαιρετικά θερμών ουρανίων σωμάτων και των φορτισμένων με σκοτεινή ενέργεια πλανητών. Η ομάδα αυτή των ζωντανών οντοτήτων μπορεί να κινητοποιήσει, να μεταμορφώσει, να μεταλλάξει, να διαχειριστεί και να μεταδώσει όλες σχεδόν τις φυσικές ενέργειες του οργανωμένου διαστήματος.		41:2.4 (457.3) The circuitizing and channelizing of energy is supervised by the five hundred thousand living and intelligent energy manipulators scattered throughout Satania. Through the action of such physical controllers the supervising power centers are in complete and perfect control of a majority of the basic energies of space, including the emanations of highly heated orbs and the dark energy-charged spheres. This group of living entities can mobilize, transform, transmute, manipulate, and transmit nearly all of the physical energies of organized space.
41:2.5 (457.4) Η ζωή διαθέτει την εγγενή ικανότητα κινητοποίησης και μετάλλαξης της συμπαντικής ενέργειας. Είστε εξοικειωμένη με τη λειτουργία των φυτών να μετασχηματίζουν τη φυσική ενέργεια του φωτός στις ποικίλες εκφάνσεις του φυτικού βασιλείου. Γνωρίζετε, επίσης, κάτι για την μέθοδο με την οποία η φυτική αυτή ενέργεια μπορεί να μεταλλαγεί στο φαινόμενο των ζωικών δραστηριοτήτων, δεν γνωρίζετε, όμως, πρακτικά τίποτε για την τεχνική των διευθυντών δύναμης και των φυσικών ελεγκτών, που διαθέτουν την ικανότητα να κινητοποιούν, να μετασχηματίζουν, να κατευθύνουν και να συγκεντρώνουν τις πολυποίκιλες ενέργειες του διαστήματος.		41:2.5 (457.4) Life has inherent capacity for the mobilization and transmutation of universal energy. You are familiar with the action of vegetable life in transforming the material energy of light into the varied manifestations of the vegetable kingdom. You also know something of the method whereby this vegetative energy can be converted into the phenomena of animal activities, but you know practically nothing of the technique of the power directors and the physical controllers, who are endowed with ability to mobilize, transform, directionize, and concentrate the manifold energies of space.
41:2.6 (457.5) Οι υπάρξεις αυτές του ενεργειακού χώρου δεν ασχολούνται άμεσα οι ίδιες με την ενέργεια ως συστατικό παράγοντα των ζώντων πλασμάτων, ούτε καν με το χώρο της φυσιολογικής χημείας. Ορισμένες φορές ασχολούνται με τη φυσική προεισαγωγή της ζωής, με την επεξεργασία των ενεργειακών εκείνων συστημάτων τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως φυσικά οχήματα για τις ζώσες ενέργειες των αρχικών υλικών οργανισμών. Κατά κάποιο τρόπο, οι φυσικοί ελεγκτές σχετίζονται με τις επικρατούσες εκδηλώσεις της υλικής ενέργειας όπως οι συνοδευτικές διάνοιες-πνεύματα ασχολούνται με τις προ-πνευματικές λειτουργίες του υλικού νου.		41:2.6 (457.5) These beings of the energy realms do not directly concern themselves with energy as a component factor of living creatures, not even with the domain of physiological chemistry. They are sometimes concerned with the physical preliminaries of life, with the elaboration of those energy systems which may serve as the physical vehicles for the living energies of elementary material organisms. In a way the physical controllers are related to the preliving manifestations of material energy as the adjutant mind-spirits are concerned with the prespiritual functions of material mind.
41:2.7 (457.6) Τα ευφυή αυτά πλάσματα του ελέγχου της δύναμης και της ενεργειακής διεύθυνσης πρέπει να προσαρμόζουν την τεχνική τους σε κάθε πλανήτη σύμφωνα με τη φυσική δομή και αρχιτεκτονική του πλανήτη αυτού. Κάνουν με τρόπο αλάθητο τους υπολογισμούς και τις αφαιρέσεις από το οικείο επιτελείο τους των φυσικών και των άλλων τεχνικών συμβούλων, πάνω στην, σε τοπικό επίπεδο, επίδραση των εξαιρετικά θερμών ήλιων καθώς και των άλλων τύπων των υπερφορτισμένων αστέρων. Ακόμη και οι πελώριοι, ψυχροί και σκοτεινοί γίγαντες του διαστήματος, αλλά και τα συνωστιζόμενα νέφη της αστρικής σκόνης πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν. Όλες αυτές οι φυσικές οντότητες πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν στα πρακτικά προβλήματα της διαχείρισης της ενέργειας.		41:2.7 (457.6) These intelligent creatures of power control and energy direction must adjust their technique on each sphere in accordance with the physical constitution and architecture of that planet. They unfailingly utilize the calculations and deductions of their respective staffs of physicists and other technical advisers regarding the local influence of highly heated suns and other types of supercharged stars. Even the enormous cold and dark giants of space and the swarming clouds of star dust must be reckoned with; all of these material things are concerned in the practical problems of energy manipulation.
41:2.8 (457.7) Η εποπτεία της δύναμης-ενέργειας των εξελικτικών κατοικημένων κόσμων αποτελεί ευθύνη των Κυρίαρχων Φυσικών Ελεγκτών, ωστόσο, οι υπάρξεις αυτές δεν είναι υπεύθυνες για το σύνολο της ανισοκατανομής της ενέργειας στην Ουράντια. Υπάρχει ένας αριθμός αιτιών για παρόμοιες διαταραχές, ορισμένες των οποίων βρίσκονται πέραν της επιρροής και του ελέγχου των φυσικών εποπτών. Η Ουράντια βρίσκεται στις γραμμές τρομακτικών ενεργειών, ένας μικρός πλανήτης στο κύκλωμα πελώριων μαζών και οι τοπικοί ελεγκτές προσλαμβάνουν, ορισμένες φορές, άπειρους αριθμούς από μέλη της τάξης τους σε μία προσπάθεια να εξισορροπήσουν τις ενεργειακές αυτές γραμμές. Τα καταφέρνουν αρκετά καλά, προκειμένου για τα φυσικά κυκλώματα της Σατάνια, αλλά αντιμετωπίζουν προβλήματα μόνωσης έναντι των ισχυρών ρευμάτων του Νορλάτιαντεκ.		41:2.8 (457.7) The power-energy supervision of the evolutionary inhabited worlds is the responsibility of the Master Physical Controllers, but these beings are not responsible for all energy misbehavior on Urantia. There are a number of reasons for such disturbances, some of which are beyond the domain and control of the physical custodians. Urantia is in the lines of tremendous energies, a small planet in the circuit of enormous masses, and the local controllers sometimes employ enormous numbers of their order in an effort to equalize these lines of energy. They do fairly well with regard to the physical circuits of Satania but have trouble insulating against the powerful Norlatiadek currents.
3. ΟΙ ΑΣΤΡΙΚΟΙ ΜΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ^top		3. Our Starry Associates ^top
41:3.1 (458.1) Υπάρχουν πάνω από δύο χιλιάδες λαμπροί ήλιοι που σκορπίζουν φως και ενέργεια στη Σατάνια και ο δικός σας ο ήλιος είναι ένα μέσης λαμπρότητας ουράνιο σώμα. Από τους τριάντα ήλιους που βρίσκονται κοντά σας μόνον τρεις είναι λαμπρότεροι. Οι Συμπαντικοί Διευθυντές Δύναμης εγκαινιάζουν τα ειδικά ενεργειακά ρεύματα τα οποία κινούνται μεταξύ των μεμονωμένων αστέρων και των οικείων συστημάτων τους. Οι ηλιακοί αυτοί κλίβανοι, μαζί με τους σκοτεινούς γίγαντες του διαστήματος, χρησιμοποιούνται από τα κέντρα δύναμης και τους φυσικούς ελεγκτές ως ενδιάμεσοι σταθμοί για την αποτελεσματική συγκέντρωση και κατεύθυνση των ενεργειακών κυκλωμάτων των υλικών δημιουργιών.		41:3.1 (458.1) There are upward of two thousand brilliant suns pouring forth light and energy in Satania, and your own sun is an average blazing orb. Of the thirty suns nearest yours, only three are brighter. The Universe Power Directors initiate the specialized currents of energy which play between the individual stars and their respective systems. These solar furnaces, together with the dark giants of space, serve the power centers and physical controllers as way stations for the effective concentrating and directionizing of the energy circuits of the material creations.
41:3.2 (458.2) Οι ήλιοι του Νέβαδον δεν είναι διαφορετικοί από εκείνους των άλλων συμπάντων. Η υλική σύνθεση όλων των ήλιων, των σκοτεινών νησιών, των πλανητών και των δορυφόρων, ακόμη και των μετεωριτών, είναι ακριβώς η ίδια. Οι ήλιοι αυτοί έχουν διάμετρο περίπου ένα εκατομμύριο μίλια, με εκείνη του δικού σας ήλιου να είναι κατά τι μικρότερη. Ο μεγαλύτερος αστέρας στο σύμπαν, το αστρικό νέφος του Αντάρη έχει διάμετρο τετρακόσιες πενήντα φορές μεγαλύτερη από εκείνη του ήλιου σας και εξήντα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερο όγκο. Υπάρχει όμως περίσσιο διάστημα για να χωρέσουν όλοι αυτοί οι πελώριοι ήλιοι. Έχουν συγκριτικά τόσο μεγάλη απόσταση μεταξύ τους στο διάστημα, όση θα είχαν μια ντουζίνα πορτοκάλια αν βρίσκονταν σε κύκλο σ’ ολόκληρο το εσωτερικό της Ουράντια, αν ο πλανήτης ήταν μία κοίλη σφαίρα.		41:3.2 (458.2) The suns of Nebadon are not unlike those of other universes. The material composition of all suns, dark islands, planets, and satellites, even meteors, is quite identical. These suns have an average diameter of about one million miles, that of your own solar orb being slightly less. The largest star in the universe, the stellar cloud Antares, is four hundred and fifty times the diameter of your sun and is sixty million times its volume. But there is abundant space to accommodate all of these enormous suns. They have just as much comparative elbow room in space as one dozen oranges would have if they were circulating about throughout the interior of Urantia, and were the planet a hollow globe.
41:3.3 (458.3) Όταν ήλιοι, οι οποίοι είναι πολύ μεγάλοι, ξεφεύγουν από τον τροχό του μητρικού νεφελώματος, συχνά διαρρηγνύονται, ή σχηματίζουν διπλούς αστέρες. Όλοι οι ήλιοι αποτελούνται αρχικά μόνον από αέρια, αν και είναι δυνατόν αργότερα να μεταβούν, παροδικά, σε ημίρρευστη κατάσταση. Όταν ο ήλιος σας έφθασε στην ημίρρευστη αυτή κατάσταση εξ αιτίας της υπερβολικά μεγάλης πίεσης των αερίων του, δεν ήταν αρκετά μεγάλος ώστε να διαρραγεί και να σχηματίσει διπλό αστέρα.		41:3.3 (458.3) When suns that are too large are thrown off a nebular mother wheel, they soon break up or form double stars. All suns are originally truly gaseous, though they may later transiently exist in a semiliquid state. When your sun attained this quasi-liquid state of supergas pressure, it was not sufficiently large to split equatorially, this being one type of double star formation.
41:3.4 (458.4) Όταν φθάσουν σε μέγεθος λιγότερο από το ένα δέκατο του μεγέθους του ήλιου σας, οι διάπυρες αυτές σφαίρες συρρικνώνονται ραγδαία, συμπυκνώνονται και παγώνουν. Όταν υπερβούν κατά τριάντα φορές το μέγεθος του ήλιου σας - ή, μάλλον, όταν υπερβούν κατά τριάντα φορές το συνολικό περιεχόμενο της πραγματικής μάζας – οι ήλιοι διασπώνται αμέσως σε δύο ξεχωριστά σώματα και γίνονται είτε τα κέντρα νέων συστημάτων, ή άλλως παραμένουν ο ένας στο πεδίο βαρύτητας του άλλου και περιστρέφονται γύρω από ένα κοινό κέντρο, σαν διπλός αστέρας.		41:3.4 (458.4) When less than one tenth the size of your sun, these fiery spheres rapidly contract, condense, and cool. When upwards of thirty times its size—rather thirty times the gross content of actual material—suns readily split into two separate bodies, either becoming the centers of new systems or else remaining in each other’s gravity grasp and revolving about a common center as one type of double star.
41:3.5 (458.5) Η πιο πρόσφατη από τις μείζονες κοσμικές εκρήξεις στον Όρβοντον ήταν η ασυνήθιστη έκρηξη ενός διπλού αστέρα, το φως του οποίου έφθασε στην Ουράντια το έτος 1572 μ.Χ. Η σύγκρουση ήταν τόσο έντονη που η έκρηξη ήταν καθαρά ορατή ακόμα και στο άπλετο φως της ημέρας.		41:3.5 (458.5) The most recent of the major cosmic eruptions in Orvonton was the extraordinary double star explosion, the light of which reached Urantia in a.d. 1572. This conflagration was so intense that the explosion was clearly visible in broad daylight.
41:3.6 (458.6) Δεν είναι όλοι οι αστέρες στερεοί, πολλοί, ωστόσο, από τους παλαιότερους είναι. Ορισμένοι από τους αστέρες που θαμποφέγγουν αμυδρά έχουν αποκτήσει μια πυκνότητα στο κέντρο της πελώριας μάζας τους, που θα μπορούσε να εκφρασθεί λέγοντας ότι μία κυβική ίντσα ενός τέτοιου αστέρα, αν βρισκόταν στην Ουράντια, θα ζύγιζε έξι χιλιάδες λίμπρες. Η τεράστια πίεση συνοδευόμενη από την απώλεια της θερμότητας και της ενέργειας περιστροφής, είχε ως αποτέλεσμα το να έλθουν οι τροχιές των βασικών υλικών μονάδων ολοένα πιο κοντά η μία την άλλη μέχρις ότου τώρα, πλέον, να πλησιάζουν πολύ την κατάσταση της ηλεκτρονικής συμπύκνωσης. Η διαδικασία αυτή της ψύξης και της συρρίκνωσης είναι δυνατόν να εξακολουθήσει μέχρι το οριακό και κρίσιμο σημείο έκρηξης της ουλτιματονικής(*) συμπύκνωσης.		41:3.6 (458.6) Not all stars are solid, but many of the older ones are. Some of the reddish, faintly glimmering stars have acquired a density at the center of their enormous masses which would be expressed by saying that one cubic inch of such a star, if on Urantia, would weigh six thousand pounds. The enormous pressure, accompanied by loss of heat and circulating energy, has resulted in bringing the orbits of the basic material units closer and closer together until they now closely approach the status of electronic condensation. This process of cooling and contraction may continue to the limiting and critical explosion point of ultimatonic condensation.
41:3.7 (459.1) Πολλοί από τους γιγαντιαίους ήλιους είναι σχετικά νέοι. Οι περισσότεροι από τους αστέρες νάνους είναι παλιοί, αλλά όχι όλοι. Οι εκ συγκρούσεως προερχόμενοι νάνοι μπορεί να είναι πολύ καινούργιοι και είναι δυνατόν να λάμπουν με έντονο λευκό φως, χωρίς ποτέ να έχουν γνωρίσει το αρχικό κόκκινο στάδιο της λάμψης της νεότητας. Τόσο οι πολύ νέοι όσο και οι πολύ παλαιοί ήλιοι εκπέμπουν συνήθως κοκκινωπή λάμψη. Η κίτρινη απόχρωση είναι ένδειξη σχετικά μικρής, ή μέσης ηλικίας, ενώ το λαμπερό λευκό φώς δείχνει ευρωστία και μακριά, ώριμη ζωή.		41:3.7 (459.1) Most of the giant suns are relatively young; most of the dwarf stars are old, but not all. The collisional dwarfs may be very young and may glow with an intense white light, never having known an initial red stage of youthful shining. Both very young and very old suns usually shine with a reddish glow. The yellow tinge indicates moderate youth or approaching old age, but the brilliant white light signifies robust and extended adult life.
41:3.8 (459.2) Ενώ όλοι οι νεαροί ήλιοι δεν είναι παλλόμενοι, όχι ορατά, τουλάχιστον, όταν κοιτάζετε το διάστημα μπορείτε να παρατηρήσετε πολλούς από τους νεώτερους αυτούς ήλιους, η γιγάντια διακύμανση της ανάσας των οποίων χρειάζεται από δύο έως επτά ημέρες για να ολοκληρώσει ένα κύκλο. Ο δικός σας ο ήλιος έχει ακόμη μια φθίνουσα κληρονομιά των πελώριων διακυμάνσεων των ημερών της νεότητάς του, η περίοδος όμως έχει επιμηκυνθεί, από τους παλμούς (διακυμάνσεις) των τρεισήμισι ημερών του παρελθόντος στους παρόντες κύκλους των ηλιακών κηλίδων οι οποίοι διαρκούν εντεκάμισι χρόνια.		41:3.8 (459.2) While all adolescent suns do not pass through a pulsating stage, at least not visibly, when looking out into space you may observe many of these younger stars whose gigantic respiratory heaves require from two to seven days to complete a cycle. Your own sun still carries a diminishing legacy of the mighty upswellings of its younger days, but the period has lengthened from the former three and one-half day pulsations to the present eleven and one-half year sunspot cycles.
41:3.9 (459.3) Οι αστρικές μεταβλητές έχουν πολυάριθμες προελεύσεις. Σε ορισμένους διπλούς αστέρες οι παλίρροιες που προκαλούνται από τις ραγδαία μεταβαλλόμενες διαστάσεις καθώς τα δύο σώματα αιωρούνται ακολουθώντας τις τροχιές τους, προκαλούν, επίσης, περιοδικές διακυμάνσεις στο φως. Οι βαρυτικές αυτές μεταβολές δημιουργούν τακτικές, επαναλαμβανόμενες λάμψεις, ακριβώς όπως η παγίδευση των μετεωριτών από την αύξηση της υλικής ενέργειας στην επιφάνεια θα οδηγούσε σε μία, συγκριτικά, ξαφνική λάμψη φωτός, η οποία γρήγορα θα υποχωρούσε στο επίπεδο της φυσιολογικής φωτεινότητας για το συγκεκριμένο ήλιο. Ορισμένες φορές, ένας ήλιος παγιδεύει ένα ρεύμα μετεωριτών σε μία σειρά ελαττωμένης βαρυτικής αντίθεσης και οι τυχαίες συγκρούσεις προκαλούν αστρικές λάμψεις, η πλειονότητα όμως παρόμοιων φαινομένων οφείλεται αποκλειστικά σε εσωτερικές διακυμάνσεις.		41:3.9 (459.3) Stellar variables have numerous origins. In some double stars the tides caused by rapidly changing distances as the two bodies swing around their orbits also occasion periodic fluctuations of light. These gravity variations produce regular and recurrent flares, just as the capture of meteors by the accretion of energy-material at the surface would result in a comparatively sudden flash of light which would speedily recede to normal brightness for that sun. Sometimes a sun will capture a stream of meteors in a line of lessened gravity opposition, and occasionally collisions cause stellar flare-ups, but the majority of such phenomena are wholly due to internal fluctuations.
41:3.10 (459.4) Σε μία ομάδα μεταβλητών αστέρων η περίοδος της διακύμανσης του φωτός εξαρτάται άμεσα από τη φωτεινότητα και η γνώση του γεγονότος αυτού καθιστά τους αστρονόμους ικανούς να χρησιμοποιήσουν παρόμοιους ήλιους ως συμπαντικούς φάρους, ή ως σημεία ακριβών μετρήσεων για την περαιτέρω διερεύνηση των μακρινών αστρικών συμπλεγμάτων. Με τον τρόπο αυτό είναι δυνατόν να μετρηθούν οι αστρικές αποστάσεις με μεγαλύτερη ακρίβεια, ακόμα και σε απόσταση μεγαλύτερη του ενός εκατομμυρίου ετών φωτός. Καλύτερες μέθοδοι διαστημικών μετρήσεων και βελτιωμένες τηλεσκοπικές τεχνικές θα αποκαλύψουν κάποτε πλήρως τις δέκα μείζονες υποδιαιρέσεις του υπερσύμπαντος του Όρβοντον. Θα αναγνωρίσετε, τουλάχιστον, οκτώ από τους απέραντους αυτούς τομείς, ως πελώρια και αρκετά συμμετρικά αστρικά συμπλέγματα.		41:3.10 (459.4) In one group of variable stars the period of light fluctuation is directly dependent on luminosity, and knowledge of this fact enables astronomers to utilize such suns as universe lighthouses or accurate measuring points for the further exploration of distant star clusters. By this technique it is possible to measure stellar distances most precisely up to more than one million light-years. Better methods of space measurement and improved telescopic technique will sometime more fully disclose the ten grand divisions of the superuniverse of Orvonton; you will at least recognize eight of these immense sectors as enormous and fairly symmetrical star clusters.
4. Η ΠΥΚΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ^top		4. Sun Density ^top
41:4.1 (459.5) Η μάζα του ήλιου σας είναι ελαφρώς μεγαλύτερη από τις εκτιμήσεις των φυσικών σας, οι οποίοι την υπολογίζουν σε περίπου δύο οκτάκις εκατομμύρια τόνους (2 x 10 στην27). Βρίσκεται τώρα στο ενδιάμεσο, περίπου, μεταξύ των πιο πυκνών και των πιο διάχυτων αστέρων, έχοντας περίπου μιάμιση φορά την πυκνότητα του νερού. Ο ήλιος σας όμως δεν είναι υγρός, ούτε στερεός – είναι αεριώδης – και τούτο είναι αληθές, παρά τη δυσκολία του να εξηγήσει κανείς πώς η αεριώδης ύλη μπορεί να φθάσει σ’ αυτήν, και σε ακόμη μεγαλύτερη πυκνότητα.		41:4.1 (459.5) The mass of your sun is slightly greater than the estimate of your physicists, who have reckoned it as about two octillion (2 x 1027) tons. It now exists about halfway between the most dense and the most diffuse stars, having about one and one-half times the density of water. But your sun is neither a liquid nor a solid—it is gaseous—and this is true notwithstanding the difficulty of explaining how gaseous matter can attain this and even much greater densities.
41:4.2 (459.6) Η αεριώδης, υγρή και στερεά κατάσταση είναι θέματα ατομικών-μοριακών σχέσεων, η πυκνότητα όμως είναι σχέση μεταξύ διαστήματος και μάζας. Η πυκνότητα μεταβάλλεται άμεσα με την ποσότητα της μάζας στο διάστημα και αντίστροφα με το ποσό του κενού χώρου στη μάζα, του χώρου μεταξύ των κεντρικών πυρήνων της ύλης και των σωματιδίων που περιστρέφονται γύρω από τα κέντρα αυτά, καθώς επίσης του διαστήματος εντός των υλικών αυτών σωματιδίων.		41:4.2 (459.6) Gaseous, liquid, and solid states are matters of atomic-molecular relationships, but density is a relationship of space and mass. Density varies directly with the quantity of mass in space and inversely with the amount of space in mass, the space between the central cores of matter and the particles which whirl around these centers as well as the space within such material particles.
41:4.3 (459.7) Οι ψυχροί αστέρες μπορούν να είναι φυσιολογικά αεριώδεις και ταυτόχρονα τρομακτικά πυκνοί. Δεν είστε εξοικειωμένοι με τα ηλιακά υπερ-αέρια, αλλά αυτές, καθώς και άλλες ασυνήθιστες μορφές ύλης εξηγούν το πώς, ακόμη και μη στερεοί ήλιοι, μπορούν να φθάσουν σε πυκνότητα ίση μ’ αυτήν του σιδήρου – περίπου ίδια με της Ουράντια – και παρ’ όλ’ αυτά να βρίσκονται σε εντελώς αεριώδη κατάσταση και να εξακολουθούν να λειτουργούν ως ήλιοι. Τα άτομα στα πυκνά αυτά υπέρ-αέρια είναι εξαιρετικά μικρά. Περιέχουν ελάχιστα ηλεκτρόνια. Παρόμοιοι ήλιοι έχουν επίσης κατά μέγα μέρος απολέσει τα ελεύθερα αποθέματα ενέργειας των ουλτιματονίων τους.		41:4.3 (459.7) Cooling stars can be physically gaseous and tremendously dense at the same time. You are not familiar with the solar supergases, but these and other unusual forms of matter explain how even nonsolid suns can attain a density equal to iron—about the same as Urantia—and yet be in a highly heated gaseous state and continue to function as suns. The atoms in these dense supergases are exceptionally small; they contain few electrons. Such suns have also largely lost their free ultimatonic stores of energy.
41:4.4 (460.1) Ένας από τους γειτονικούς σας ήλιους, ο οποίος άρχισε τη ζωή του με μάζα περίπου ίση με εκείνη του δικού σας, έχει τώρα συρρικνωθεί περίπου στο μέγεθος της Ουράντια και έχει γίνει σαράντα χιλιάδες φορές πυκνότερος από τον ήλιο σας. Το βάρος αυτού του θερμού-ψυχρού στερεού-αεριώδους ήλιου είναι περίπου ένας τόνος ανά κυβική ίντσα. Κι’ όμως, ο ήλιος αυτός φέγγει με μια κοκκινωπή λάμψη, τη γερασμένη αναλαμπή ενός βασιλιά του φωτός που πεθαίνει.		41:4.4 (460.1) One of your near-by suns, which started life with about the same mass as yours, has now contracted almost to the size of Urantia, having become forty thousand times as dense as your sun. The weight of this hot-cold gaseous-solid is about one ton per cubic inch. And still this sun shines with a faint reddish glow, the senile glimmer of a dying monarch of light.
41:4.5 (460.2) Πολλοί από τους ήλιους πάντως δεν είναι τόσο πυκνοί. Ένας από τους κοντινότερους γείτονές σας έχει πυκνότητα ίση ακριβώς μ’ εκείνην της ατμόσφαιράς σας στο επίπεδο της θάλασσας. Αν βρισκόσασταν στο εσωτερικό αυτού του ήλιου, θα ήσασταν ανίκανοι να διακρίνετε οτιδήποτε. Και αν το επέτρεπε η θερμοκρασία, θα μπορούσατε να διεισδύσετε στους περισσότερους από τους ήλιους που λαμπυρίζουν στο νυχτερινό ουρανό και να μην παρατηρήσετε την ύπαρξη περισσότερης ύλης από όση αντιλαμβάνεστε στον αέρα του καθιστικού σας στη γη.		41:4.5 (460.2) Most of the suns, however, are not so dense. One of your nearer neighbors has a density exactly equal to that of your atmosphere at sea level. If you were in the interior of this sun, you would be unable to discern anything. And temperature permitting, you could penetrate the majority of the suns which twinkle in the night sky and notice no more matter than you perceive in the air of your earthly living rooms.
41:4.6 (460.3) Ο ογκώδης ήλιος της Βελούντια, ένας από τους μεγαλύτερους στον Όρβοντον, έχει το ένα χιλιοστό της πυκνότητας της ατμόσφαιρας της Ουράντια. Αν είχε σύνθεση παρόμοια με την ατμόσφαιρά σας και δεν ήταν υπερθερμασμένος, θα ήταν τόσο κενός, που οι ανθρώπινες υπάρξεις θα πάθαιναν αμέσως ασφυξία, αν βρίσκονταν μέσα του, ή πάνω του.		41:4.6 (460.3) The massive sun of Veluntia, one of the largest in Orvonton, has a density only one one-thousandth that of Urantia’s atmosphere. Were it in composition similar to your atmosphere and not superheated, it would be such a vacuum that human beings would speedily suffocate if they were in or on it.
41:4.7 (460.4) Ένας άλλος από τους γίγαντες του Όρβοντον έχει τώρα θερμοκρασία επιφάνειας ελάχιστα χαμηλότερη από τρεις χιλιάδες βαθμούς. Η διάμετρός του είναι μεγαλύτερη από τρία εκατομμύρια μίλια – αρκετός χώρος για να χωρέσει τον ήλιο σας και την τωρινή τροχιά της γης. Και παρ’ όλ’ αυτά, παρ’ όλο το πελώριο μέγεθός του, πάνω από σαράντα εκατομμύρια φορές εκείνο του ήλιου σας, η μάζα του είναι μόλις τριάντα περίπου φορές μεγαλύτερη. Οι πελώριοι αυτοί ήλιοι έχουν τόσο εκτεταμένες εκτοξεύσεις αερίων(*) που φθάνουν σχεδόν από τον ένα στον άλλο.		41:4.7 (460.4) Another of the Orvonton giants now has a surface temperature a trifle under three thousand degrees. Its diameter is over three hundred million miles—ample room to accommodate your sun and the present orbit of the earth. And yet, for all this enormous size, over forty million times that of your sun, its mass is only about thirty times greater. These enormous suns have an extending fringe that reaches almost from one to the other.
5. Η ΗΛΙΑΚΗ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ ^top		5. Solar Radiation ^top
41:5.1 (460.5) Το ότι οι ήλιοι του διαστήματος δεν είναι πολύ πυκνοί αποδεικνύεται από τα σταθερά ρεύματα της διαφεύγουσας ενέργειας του φωτός. Μία πάρα πολύ μεγάλη πυκνότητα θα συγκρατούσε το φως καθιστώντας το αδιαφανές, μέχρις ότου η πίεση της ενέργειας του φωτός θα έφθανε σε σημείο έκρηξης. Υπάρχει τρομακτική πίεση φωτός, ή αερίων μέσα σ’ ένα ήλιο για να προκαλέσει την εκτόξευση ενός τέτοιου ενεργειακού ρεύματος, ώστε να διεισδύσει στο διάστημα για εκατομμύρια εκατομμυρίων μιλίων, για να ενεργοποιήσει, να φωτίσει και να θερμάνει τους μακρινούς πλανήτες. Δεκαπέντε πόδια επιφάνειας με την πυκνότητα της Ουράντια θα εμπόδιζε με επιτυχία τη διαφυγή του συνόλου των ακτίνων Χ και της ενέργειας του φωτός από έναν ήλιο, μέχρις ότου η αυξανόμενη εσωτερική πίεση της συσσωρευόμενης ενέργειας που θα προκαλείτο από τη διάσπαση των ατόμων θα υπερνικούσε τη βαρύτητα με μία τρομακτική έκρηξη.		41:5.1 (460.5) That the suns of space are not very dense is proved by the steady streams of escaping light-energies. Too great a density would retain light by opacity until the light-energy pressure reached the explosion point. There is a tremendous light or gas pressure within a sun to cause it to shoot forth such a stream of energy as to penetrate space for millions upon millions of miles to energize, light, and heat the distant planets. Fifteen feet of surface of the density of Urantia would effectually prevent the escape of all X rays and light-energies from a sun until the rising internal pressure of accumulating energies resulting from atomic dismemberment overcame gravity with a tremendous outward explosion.
41:5.2 (460.6) Το φως, με την παρουσία προωστικών αερίων, είναι εξαιρετικά εκρηκτικό όταν περιορισθεί κάτω από υψηλές θερμοκρασίες, από αδιαφανή φράγματα συγκράτησης. Το φως είναι υπαρκτό. Με τον τρόπο που αποτιμάτε την ενέργεια και τη δύναμη στον κόσμο σας, το ηλιακό φως θα ήταν οικονομικότερο κατά ένα εκατομμύριο δολάρια η λίμπρα.		41:5.2 (460.6) Light, in the presence of the propulsive gases, is highly explosive when confined at high temperatures by opaque retaining walls. Light is real. As you value energy and power on your world, sunlight would be economical at a million dollars a pound.
41:5.3 (460.7) Το εσωτερικό του ήλιου σας είναι μία απέραντη γεννήτρια ακτίνων Χ. Οι ήλιοι συντηρούνται εκ των έσω με τον αδιάλειπτο βομβαρδισμό των πανίσχυρων αυτών εκπομπών.		41:5.3 (460.7) The interior of your sun is a vast X-ray generator. The suns are supported from within by the incessant bombardment of these mighty emanations.
41:5.4 (460.8) Απαιτούνται περισσότερα από μισό εκατομμύριο χρόνια για ένα με ακτίνες Χ διεγερμένο ηλεκτρόνιο να διασχίσει την απόσταση από αυτό καθ’ εαυτό το κέντρο ενός τυπικού ήλιου μέχρι την επιφάνειά του, απ’ όπου αρχίζει την πορεία του στο διάστημα, για να θερμάνει ίσως κάποιον κατοικημένο πλανήτη, να παγιδευτεί από ένα μετεωρίτη, να συμμετάσχει στη γέννηση ενός ατόμου, να προσελκυστεί από ένα έντονα φορτισμένο σκοτεινό νησί του διαστήματος, ή να δει τη διαστημική του πορεία να τερματίζεται με μία τελική βουτιά στην επιφάνεια ενός ήλιου παρόμοιου εκείνου της προέλευσής του.		41:5.4 (460.8) It requires more than one-half million years for an X-ray-stimulated electron to work its way from the very center of an average sun up to the solar surface, whence it starts out on its space adventure, maybe to warm an inhabited planet, to be captured by a meteor, to participate in the birth of an atom, to be attracted by a highly charged dark island of space, or to find its space flight terminated by a final plunge into the surface of a sun similar to the one of its origin.
41:5.5 (461.1) Οι ακτίνες Χ του εσωτερικού ενός ήλιου φορτίζουν τα υπερθερμασμένα και διαταραγμένα ηλεκτρόνια με ενέργεια αρκετή να τα εκτοξεύσει στο διάστημα, προσπερνώντας το πλήθος των αναχαιτιστικών επιδράσεων της παρεμβαίνουσας ύλης και, παρά τις αποκλίνουσες βαρυτικές έλξεις, να τα στείλει στις μακρινές σφαίρες των απομακρυσμένων συστημάτων. Η τεράστια ενέργεια της ταχύτητας η οποία απαιτείται για να ξεφύγει από τη βαρυτική επίδραση ενός ήλιου είναι αρκετή για να εξασφαλίσει ότι η ηλιακή ακτίνα θα συνεχίσει τα ταξιδεύει με αμείωτη ταχύτητα, μέχρις ότου συναντήσει πάρα πολύ μεγάλες μάζες ύλης, οπότε θα μετασχηματισθεί γρήγορα σε θερμότητα, με την απελευθέρωση (και) άλλων ενεργειών.		41:5.5 (461.1) The X rays of a sun’s interior charge the highly heated and agitated electrons with sufficient energy to carry them out through space, past the hosts of detaining influences of intervening matter and, in spite of divergent gravity attractions, on to the distant spheres of the remote systems. The great energy of velocity required to escape the gravity clutch of a sun is sufficient to insure that the sunbeam will travel on with unabated velocity until it encounters considerable masses of matter; whereupon it is quickly transformed into heat with the liberation of other energies.
41:5.6 (461.2) Η ενέργεια, είτε ως φως, είτε με άλλη μορφή, κατά τη διαδρομή της στο διάστημα, κινείται ίσια εμπρός. Τα υπάρχοντα σωματίδια υλικής υπόστασης διασχίζουν το διάστημα σαν ομοβροντία βλημάτων. Ταξιδεύουν σε ευθεία, αδιάσπαστη γραμμή, ή πρόοδο, εκτός και εάν επιδράσουν πάνω τους ανώτερες δυνάμεις, όπως επίσης και αν υποκύψουν στην έλξη της γραμμικής βαρύτητας, η οποία είναι εγγενής στις υλικές μάζες, και στην παρουσία της κυκλικής βαρύτητας του Νησιού του Παραδείσου.		41:5.6 (461.2) Energy, whether as light or in other forms, in its flight through space moves straight forward. The actual particles of material existence traverse space like a fusillade. They go in a straight and unbroken line or procession except as they are acted on by superior forces, and except as they ever obey the linear-gravity pull inherent in material mass and the circular-gravity presence of the Isle of Paradise.
41:5.7 (461.3) Μπορεί η ηλιακή ενέργεια να φαίνεται ότι προωθείται κατά κύματα, αλλά τούτο οφείλεται στη δράση των διαφορετικών επιρροών που συνυπάρχουν μ’ αυτήν. Μία δεδομένη μορφή οργανωμένης ενέργειας δεν προωθείται κατά κύματα, αλλά σε ευθείες γραμμές. Η παρουσία μιας δεύτερης, ή τρίτης μορφής ισχύος-ενέργειας μπορεί να κάνει το υπό παρατήρηση ρεύμα να φανεί ότι ταξιδεύει κατά κύματα, όπως ακριβώς σε μία εκτυφλωτική νεροποντή συνοδευόμενη από δυνατό άνεμο, το νερό φαίνεται ορισμένες φορές να πέφτει σαν σεντόνι, ή να κατεβαίνει κατά κύματα. Οι σταγόνες της βροχής κατεβαίνουν σ’ ευθεία γραμμή αδιάσπαστης προόδου, η δράση όμως του ανέμου είναι τέτοια που δίνει την εντύπωση σεντονιών από νερό και κυμάτων από σταγόνες της βροχής.		41:5.7 (461.3) Solar energy may seem to be propelled in waves, but that is due to the action of coexistent and diverse influences. A given form of organized energy does not proceed in waves but in direct lines. The presence of a second or a third form of force-energy may cause the stream under observation to appear to travel in wavy formation, just as, in a blinding rainstorm accompanied by a heavy wind, the water sometimes appears to fall in sheets or to descend in waves. The raindrops are coming down in a direct line of unbroken procession, but the action of the wind is such as to give the visible appearance of sheets of water and waves of raindrops.
41:5.8 (461.4) Η δράση ορισμένων δευτερευουσών, αλλά και άγνωστων ενεργειών που υπάρχουν στις διαστημικές περιοχές του τοπικού σας σύμπαντος είναι τέτοια ώστε οι εκπομπές ηλιακού φωτός να φαίνονται ότι εκτελούν ορισμένα κυματώδεις κινήσεις,(*) όπως επίσης και ότι τεμαχίζονται σε απειροελάχιστα κομμάτια καθορισμένου μήκους και βάρους. Και, από πρακτική άποψη, αυτό ακριβώς συμβαίνει. Δεν μπορείτε να ελπίσετε ότι θα φθάσετε σε μία πληρέστερη κατανόηση της συμπεριφοράς του φωτός, ως τη στιγμή που θα αποκτήσετε μία σαφέστερη αντίληψη για τις αλληλεπιδράσεις και τους συσχετισμούς των διαφόρων διαστημικών δυνάμεων και των ηλιακών ενεργειών που λειτουργούν στο διαστημικό χώρο του Νέβαδον. Η σύγχυση στην οποία τώρα βρίσκεστε οφείλεται επίσης στην ατελή σας γνώση του προβλήματος αυτού, καθώς τούτο περιλαμβάνει τις αλληλοσυσχετιζόμενες δραστηριότητες του ατομικού και μη-ατομικού ελέγχου του κυρίαρχου σύμπαντος – την παρουσία, τις δραστηριότητες και το συντονισμό του Συνδεδεμένου Δρώντος και του Απεριόριστου Απόλυτου.		41:5.8 (461.4) The action of certain secondary and other undiscovered energies present in the space regions of your local universe is such that solar-light emanations appear to execute certain wavy phenomena as well as to be chopped up into infinitesimal portions of definite length and weight. And, practically considered, that is exactly what happens. You can hardly hope to arrive at a better understanding of the behavior of light until such a time as you acquire a clearer concept of the interaction and interrelationship of the various space-forces and solar energies operating in the space regions of Nebadon. Your present confusion is also due to your incomplete grasp of this problem as it involves the interassociated activities of the personal and nonpersonal control of the master universe—the presences, the performances, and the co-ordination of the Conjoint Actor and the Unqualified Absolute.
6. ΑΣΒΕΣΤΙΟ – Ο ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ ^top		6. Calcium—The Wanderer of Space ^top
41:6.1 (461.5) Αποκρυπτογραφώντας τα φαινόμενα του φάσματος, πρέπει κανείς να θυμάται ότι το διάστημα δεν είναι κενό. Ότι το φως, καθώς διασχίζει το διάστημα, τροποποιείται ορισμένες φορές ελαφρά από τις διάφορες μορφές ενέργειας και ύλης οι οποίες κυκλοφορούν σ’ ολόκληρο το οργανωμένο διάστημα. Ορισμένες από τις γραμμές που υποδηλώνουν την παρουσία άγνωστης ύλης, οι οποίες παρουσιάζονται στο φάσμα του ήλιου σας, οφείλονται στις τροποποιήσεις πολύ γνωστών στοιχείων τα οποία πλανώνται διασκορπισμένα στο διάστημα, τις ατομικές απώλειες των λυσσαλέων συγκρούσεων μεταξύ των ηλιακών στοιχείων. Το διάστημα διαπερνάται από τα περιπλανώμενα αυτά θραύσματα, ιδιαίτερα το νάτριο και το ασβέστιο.		41:6.1 (461.5) In deciphering spectral phenomena, it should be remembered that space is not empty; that light, in traversing space, is sometimes slightly modified by the various forms of energy and matter which circulate in all organized space. Some of the lines indicating unknown matter which appear in the spectra of your sun are due to modifications of well-known elements which are floating throughout space in shattered form, the atomic casualties of the fierce encounters of the solar elemental battles. Space is pervaded by these wandering derelicts, especially sodium and calcium.
41:6.2 (461.6) Το ασβέστιο είναι, στην πραγματικότητα, το κύριο στοιχείο διείσδυσης της ύλης σε ολόκληρο τον Όρβοντον. Ολόκληρο το υπερσύμπαν μας είναι πασπαλισμένο με πάρα πολύ μικρά σωματίδια κονιορτοποιημένης πέτρας. Η πέτρα είναι κυριολεκτικά η βασική δομική ύλη των πλανητών και των κόσμων του διαστήματος. Το κοσμικό νέφος, το πελώριο διαστημικό κάλυμμα, αποτελείται στο μεγαλύτερο μέρος του από τροποποιημένα άτομα ασβεστίου. Τα άτομα της πέτρας είναι από τα πλέον διαδεδομένα και διαρκή στοιχεία. Δεν αντέχουν μόνο τον ηλιακό ιονισμό – τη διάσπαση – αλλά εμμένουν σε μία συνδετική ταυτότητα, έστω και αφού βομβαρδιστούν από τις καταστροφικές ακτίνες Χ και διασκορπιστούν από τις υψηλές ηλιακές θερμοκρασίες. Το ασβέστιο διαθέτει μια μοναδικότητα και μακροβιότητα που υπερβαίνει όλες τις περισσότερο συνηθισμένες μορφές της ύλης.		41:6.2 (461.6) Calcium is, in fact, the chief element of the matter-permeation of space throughout Orvonton. Our whole superuniverse is sprinkled with minutely pulverized stone. Stone is literally the basic building matter for the planets and spheres of space. The cosmic cloud, the great space blanket, consists for the most part of the modified atoms of calcium. The stone atom is one of the most prevalent and persistent of the elements. It not only endures solar ionization—splitting—but persists in an associative identity even after it has been battered by the destructive X rays and shattered by the high solar temperatures. Calcium possesses an individuality and a longevity excelling all of the more common forms of matter.
41:6.3 (462.1) Όπως υποπτεύθηκαν οι φυσικοί σας, τα παραμορφωμένα αυτά κατάλοιπα του ηλιακού ασβεστίου κυριολεκτικά ταξιδεύουν πάνω στις ακτίνες του φωτός για να (διασχίσουν) διάφορες αποστάσεις και με τον τρόπο αυτό η ευρεία διασπορά τους σ’ ολόκληρο το διάστημα διευκολύνεται τρομακτικά. Το άτομο του νατρίου, όταν υποστεί ορισμένες τροποποιήσεις, είναι επίσης σε θέση να ταξιδέψει με το φως και την ενέργεια. Ο άθλος του ασβεστίου είναι κατά πολύ σπουδαιότερος, αφού το στοιχείο αυτό έχει σχεδόν διπλάσια μάζα από το νάτριο. Η τοπική διαπερατότητα του διαστήματος από το ασβέστιο οφείλεται στο γεγονός ότι (το ασβέστιο) διαφεύγει από την ηλιακή φωτόσφαιρα, σε τροποποιημένη μορφή, «ιππεύοντας» κυριολεκτικά τις ακτίνες(*) που φεύγουν από τον ήλιο. Από όλα τα στοιχεία του ήλιου, το ασβέστιο, παρά το συγκριτικό του (μεγάλο) μέγεθος – περιέχει είκοσι περιστρεφόμενα ηλεκτρόνια – είναι το πλέον επιτυχές στο να δραπετεύσει από το εσωτερικό του ήλιου προς τους χώρους του διαστήματος. Τούτο εξηγεί το γιατί υπάρχει ένα στρώμα ασβεστίου, μία επιφάνεια από πέτρα σε αεριώδη μορφή, πάνω στον ήλιο με πάχος έξι χιλιάδες μίλια. Και τούτο, παρά το γεγονός ότι δεκαεννέα ελαφρότερα στοιχεία, αλλά και πολυάριθμα, άλλα, βαρύτερα βρίσκονται κάτω από αυτό.		41:6.3 (462.1) As your physicists have suspected, these mutilated remnants of solar calcium literally ride the light beams for varied distances, and thus their widespread dissemination throughout space is tremendously facilitated. The sodium atom, under certain modifications, is also capable of light and energy locomotion. The calcium feat is all the more remarkable since this element has almost twice the mass of sodium. Local space-permeation by calcium is due to the fact that it escapes from the solar photosphere, in modified form, by literally riding the outgoing sunbeams. Of all the solar elements, calcium, notwithstanding its comparative bulk—containing as it does twenty revolving electrons—is the most successful in escaping from the solar interior to the realms of space. This explains why there is a calcium layer, a gaseous stone surface, on the sun six thousand miles thick; and this despite the fact that nineteen lighter elements, and numerous heavier ones, are underneath.
41:6.4 (462.2) Το ασβέστιο στις ηλιακές θερμοκρασίες γίνεται ένα ενεργό και πολύμορφο στοιχείο. Το άτομο της πέτρας διαθέτει δύο ευκίνητα και χαλαρά συνδεόμενα ηλεκτρόνια στα δύο εξωτερικά ηλεκτρονικά κυκλώματα, που βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους. Πολύ νωρίς στην ατομική πάλη, χάνει το ένα εξωτερικό του ηλεκτρόνιο, οπότε αναλαμβάνει το επιτακτικό έργο να συγκρατήσει το δέκατο ένατο ηλεκτρόνιο, μπρος – πίσω, μεταξύ του δέκατου ένατου και εικοστού κυκλώματος της ηλεκτρονικής περιστροφής. Εκτινάσσοντας αυτό το δέκατο ένατο ηλεκτρόνιο μπρος και πίσω, από την τροχιά του σ’ εκείνη του χαμένου συντρόφου του περισσότερες από είκοσι πέντε χιλιάδες φορές το δευτερόλεπτο, το παραμορφωμένο αυτό άτομο της πέτρας είναι ικανό εν μέρει να υπερνικήσει τη βαρύτητα και έτσι να κατορθώσει να μεταφερθεί πάνω στα αναδυόμενα ρεύματα του φωτός και της ενέργειας, τις ηλιακές ακτίνες, προς την ελευθερία και την περιπέτεια. Το άτομο αυτό του ασβεστίου κινείται προς τα έξω, με διαδοχικές προώσεις, προσκολλώμενο και αποσπώμενο από την ηλιακή ακτίνα είκοσι πέντε, περίπου, χιλιάδες φορές ανά δευτερόλεπτο. Και γι’ αυτό η πέτρα είναι το κύριο συστατικό των κόσμων του διαστήματος. Το ασβέστιο είναι ο πλέον έμπειρος δραπέτης της ηλιακής φυλακής.		41:6.4 (462.2) Calcium is an active and versatile element at solar temperatures. The stone atom has two agile and loosely attached electrons in the two outer electronic circuits, which are very close together. Early in the atomic struggle it loses its outer electron; whereupon it engages in a masterful act of juggling the nineteenth electron back and forth between the nineteenth and twentieth circuits of electronic revolution. By tossing this nineteenth electron back and forth between its own orbit and that of its lost companion more than twenty-five thousand times a second, a mutilated stone atom is able partially to defy gravity and thus successfully to ride the emerging streams of light and energy, the sunbeams, to liberty and adventure. This calcium atom moves outward by alternate jerks of forward propulsion, grasping and letting go the sunbeam about twenty-five thousand times each second. And this is why stone is the chief component of the worlds of space. Calcium is the most expert solar-prison escaper.
41:6.5 (462.3) Η ευκινησία αυτού του ακροβατούντος ηλεκτρονίου του ασβεστίου φαίνεται και από το γεγονός ότι όταν εκτιναχθεί από τις σε θερμοκρασία ακτίνων Χ ηλιακές δυνάμεις προς τον κύκλο της ανώτερης τροχιάς, μένει στην τροχιά αυτή μόνο για ένα εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου. Προτού, όμως, η δύναμη της ηλεκτρικής βαρύτητας του ατομικού πυρήνα το τραβήξει πάλι πίσω στην τροχιά του, μπορεί να ολοκληρώσει ένα εκατομμύριο περιστροφές γύρω από το κέντρο του ατόμου.		41:6.5 (462.3) The agility of this acrobatic calcium electron is indicated by the fact that, when tossed by the temperature-X-ray solar forces to the circle of the higher orbit, it only remains in that orbit for about one one-millionth of a second; but before the electric-gravity power of the atomic nucleus pulls it back into its old orbit, it is able to complete one million revolutions about the atomic center.
41:6.6 (462.4) Ο ήλιος σας έχει αποχωριστεί μία τεράστια ποσότητα του ασβεστίου του, έχει απολέσει τρομακτικά ποσά κατά την εποχή των σπασμωδικών του εκρήξεων, όταν σχηματιζόταν το ηλιακό σύστημα. Μεγάλο μέρος του ηλιακού ασβεστίου υπάρχει τώρα στο εξωτερικό περίβλημα του ήλιου.		41:6.6 (462.4) Your sun has parted with an enormous quantity of its calcium, having lost tremendous amounts during the times of its convulsive eruptions in connection with the formation of the solar system. Much of the solar calcium is now in the outer crust of the sun.
41:6.7 (462.5) Καλό είναι να θυμόμαστε ότι οι φασματικές αναλύσεις δείχνουν τη σύνθεση της ηλιακής επιφάνειας και μόνο. Για παράδειγμα: Τα ηλιακά φάσματα παρουσιάζουν πολλές γραμμές σιδήρου, ο σίδηρος όμως δεν είναι το κύριο στοιχείο του ήλιου. Το φαινόμενο αυτό οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στην παρούσα θερμοκρασία της επιφάνειας του ήλιου, κατά τι μικρότερη των 6,000 βαθμών, θερμοκρασία ευνοϊκή για την καταγραφή του φάσματος του σιδήρου.		41:6.7 (462.5) It should be remembered that spectral analyses show only sun-surface compositions. For example: Solar spectra exhibit many iron lines, but iron is not the chief element in the sun. This phenomenon is almost wholly due to the present temperature of the sun’s surface, a little less than 6,000 degrees, this temperature being very favorable to the registry of the iron spectrum.
7. ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΗΛΙΑΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ^top		7. Sources of Solar Energy ^top
41:7.1 (463.1) Η εσωτερική θερμοκρασία πολλών ήλιων, ακόμη και του δικού σας, είναι πολύ υψηλότερη από όσο συνήθως πιστεύεται. Δεν υπάρχει, πρακτικά, ακέραιο άτομο στο εσωτερικό ενός ήλιου. Όλα έχουν λίγο-πολύ διασπασθεί από τον έντονο βομβαρδισμό των ακτίνων Χ οι οποίες είναι εγγενείς σε τόσο υψηλές θερμοκρασίες. Ανεξάρτητα από το ποια υλικά στοιχεία είναι δυνατόν να παρουσιασθούν στα εξωτερικά επίπεδα ενός ήλιου, εκείνα που βρίσκονται στο εσωτερικό του καθίστανται παρόμοια μεταξύ τους, εξ αιτίας της διαχωριστικής δράσης των διασπαστικών ακτίνων Χ. Οι ακτίνες Χ είναι ο μεγάλος καταστροφέας της υπόστασης των ατόμων.		41:7.1 (463.1) The internal temperature of many of the suns, even your own, is much higher than is commonly believed. In the interior of a sun practically no whole atoms exist; they are all more or less shattered by the intensive X-ray bombardment which is indigenous to such high temperatures. Regardless of what material elements may appear in the outer layers of a sun, those in the interior are rendered very similar by the dissociative action of the disruptive X rays. X ray is the great leveler of atomic existence.
41:7.2 (463.2) Η επιφανειακή θερμοκρασία του ήλιου σας είναι σχεδόν 6,000 βαθμοί, αλλά αυξάνεται ραγδαία καθώς προχωρούμε προς το εσωτερικό του, μέχρις ότου φθάσει το απίστευτο ύψος των 35,000,000 βαθμών στις κεντρικές περιοχές του (όλες αυτές οι θερμοκρασίες είναι στην κλίμακα Φαρενάιτ.)		41:7.2 (463.2) The surface temperature of your sun is almost 6,000 degrees, but it rapidly increases as the interior is penetrated until it attains the unbelievable height of about 35,000,000 degrees in the central regions. (All of these temperatures refer to your Fahrenheit scale.)
41:7.3 (463.3) Όλα αυτά τα φαινόμενα είναι ενδεικτικά κολοσσιαίας ενεργειακής δαπάνης και οι πηγές της ηλιακής ενέργειας, οι οποίες αναφέρονται με τη σειρά της σπουδαιότητάς τους, είναι:		41:7.3 (463.3) All of these phenomena are indicative of enormous energy expenditure, and the sources of solar energy, named in the order of their importance, are:
41:7.4 (463.4) 1. Μηδενισμός των ατόμων και, τελικά, και των ηλεκτρονίων		41:7.4 (463.4) 1. Annihilation of atoms and, eventually, of electrons.
41:7.5 (463.5) 2. Μετασχηματισμός των στοιχείων, περιλαμβανομένης και της ραδιενεργού ομάδας των ενεργειών που με τον τρόπο αυτό απελευθερώνονται		41:7.5 (463.5) 2. Transmutation of elements, including the radioactive group of energies thus liberated.
41:7.6 (463.6) 3. Συσσώρευση και μεταβίβαση ορισμένων συμπαντικών διαστημικών ενεργειών		41:7.6 (463.6) 3. The accumulation and transmission of certain universal space-energies.
41:7.7 (463.7) 4. Διαστημική ύλη και μετεωρίτες τα οποία διαρκώς βυθίζονται στους φλεγόμενους ήλιους.		41:7.7 (463.7) 4. Space matter and meteors which are incessantly diving into the blazing suns.
41:7.8 (463.8) 5. Ηλιακή συρρίκνωση. Η ψύξη και η επακόλουθη συρρίκνωση ενός ήλιου αποδίδει ενέργεια και θερμότητα κάποιες φορές μεγαλύτερη από εκείνη την οποία προμηθεύει η διαστημική ύλη		41:7.8 (463.8) 5. Solar contraction; the cooling and consequent contraction of a sun yields energy and heat sometimes greater than that supplied by space matter.
41:7.9 (463.9) 6. Η επίδραση της βαρύτητας, σε υψηλές θερμοκρασίες, μετασχηματίζει ορισμένες αλυσιδωτές δυνάμεις σε ακτινοβολούσα ενέργεια		41:7.9 (463.9) 6. Gravity action at high temperatures transforms certain circuitized power into radiative energies.
41:7.10 (463.10) 7. Ανάκτηση του φωτός, καθώς και άλλων μορφών ύλης, που έλκονται πίσω, προς τον ήλιο, αφού είχαν φύγει από αυτόν, μαζί με άλλες μορφές ενέργειας εξωηλιακής προέλευσης.		41:7.10 (463.10) 7. Recaptive light and other matter which are drawn back into the sun after having left it, together with other energies having extrasolar origin.
41:7.11 (463.11) Υπάρχει ένα ρυθμιστικό κάλυμμα θερμών αερίων (που ορισμένες φορές έχει θερμοκρασία εκατομμυρίων βαθμών) το οποίο περιβάλλει τους ήλιους και λειτουργεί για να σταθεροποιήσει την απώλεια θερμότητας, αλλά και με άλλους τρόπους να παρεμποδίσει τις καταστροφικές διακυμάνσεις της εκπομπής θερμότητας. Κατά την ενεργό ζωή ενός ήλιου η εσωτερική θερμοκρασία των 35,000,000 βαθμών διατηρείται σχεδόν η ίδια, εντελώς ανεξάρτητα από την προοδευτική πτώση της εξωτερικής θερμοκρασίας.		41:7.11 (463.11) There exists a regulating blanket of hot gases (sometimes millions of degrees in temperature) which envelops the suns, and which acts to stabilize heat loss and otherwise prevent hazardous fluctuations of heat dissipation. During the active life of a sun the internal temperature of 35,000,000 degrees remains about the same quite regardless of the progressive fall of the external temperature.
41:7.12 (463.12) Μπορείτε να προσπαθήσετε να φαντασθείτε θερμοκρασία 35,000,000 βαθμών, σε συνδυασμό με ορισμένες βαρυτικές πιέσεις, όπως είναι το σημείο ζέσης των ηλεκτρονίων. Κάτω από τόσο μεγάλη πίεση και με τέτοιες θερμοκρασίες, όλα τα άτομα αλλοιώνονται και διασπώνται στα ηλεκτρονικά τους, αλλά και τα άλλα, προγονικά τους στοιχεία. Ακόμη και τα ηλεκτρόνια, καθώς και οι άλλοι σύντροφοι των ουλτιματόνιων μπορεί να διασπασθούν, οι ήλιοι όμως δεν μπορούν να διασπάσουν τα ουλτιματόνια.		41:7.12 (463.12) You might try to visualize 35,000,000 degrees of heat, in association with certain gravity pressures, as the electronic boiling point. Under such pressure and at such temperature all atoms are degraded and broken up into their electronic and other ancestral components; even the electrons and other associations of ultimatons may be broken up, but the suns are not able to degrade the ultimatons.
41:7.13 (463.13) Οι ηλιακές αυτές θερμοκρασίες λειτουργούν ώστε να επιταχύνουν τρομακτικά τα ουλτιματόνια και τα ηλεκτρόνια, τουλάχιστον εκείνα από τα τελευταία, τα οποία εξακολουθούν να διατηρούν την ύπαρξή τους κάτω από τις συνθήκες αυτές. Θα συνειδητοποιήσετε τι σημαίνει υψηλή θερμοκρασία για την επιτάχυνση των ουλτιματονικών και ηλεκτρονικών δραστηριοτήτων, όταν σταθείτε και σκεφθείτε ότι μία σταγόνα συνηθισμένου νερού περιέχει πάνω από ένα δισεκατομμύριο τρισεκατομμύρια άτομα. Πρόκειται για την ενέργεια περισσότερων των εκατό ίππων (74,600 W), αν ασκηθεί για δύο χρόνια. Το σύνολο της θερμότητας το οποίο παρέχεται τώρα από τον ήλιο του συστήματος ανά δευτερόλεπτο αρκεί για να βράσει όλο το νερό όλων των ωκεανών της Ουράντια σε ένα μόνο δευτερόλεπτο.		41:7.13 (463.13) These solar temperatures operate to enormously speed up the ultimatons and the electrons, at least such of the latter as continue to maintain their existence under these conditions. You will realize what high temperature means by way of the acceleration of ultimatonic and electronic activities when you pause to consider that one drop of ordinary water contains over one billion trillions of atoms. This is the energy of more than one hundred horsepower exerted continuously for two years. The total heat now given out by the solar system sun each second is sufficient to boil all the water in all the oceans on Urantia in just one second of time.
41:7.14 (464.1) Μόνον οι ήλιοι εκείνοι οι οποίοι λειτουργούν στους άμεσους διαύλους των κυρίων ρευμάτων της συμπαντικής ενέργειας μπορούν να λάμπουν για πάντα. Τέτοιοι ηλιακοί κλίβανοι φλέγονται στην αιωνιότητα, όντας ικανοί να αναπληρώνουν τις υλικές τους απώλειες με την πρόσληψη διαστημικής ισχύος και ανάλογης κυκλοφορούσας ενέργειας. Αστέρες, όμως, πολύ απομακρυσμένοι από τους κύριους αυτούς διαύλους επαναφόρτισης είναι προορισμένοι να υποστούν μείωση της ενέργειάς τους – να ψυχθούν σταδιακά και, τελικά, να σβήσουν.		41:7.14 (464.1) Only those suns which function in the direct channels of the main streams of universe energy can shine on forever. Such solar furnaces blaze on indefinitely, being able to replenish their material losses by the intake of space-force and analogous circulating energy. But stars far removed from these chief channels of recharging are destined to undergo energy depletion—gradually cool off and eventually burn out.
41:7.15 (464.2) Τέτοιοι νεκροί, ή θνήσκοντες ήλιοι μπορούν να ανανεωθούν με την επίδραση μιας σύγκρουσης, ή να επαναφορτισθούν από ορισμένα μη-φωτεινά ενεργειακά νησιά του διαστήματος, ή να «κλέψουν» τη βαρύτητα γειτονικών, μικρότερων ήλιων, ή συστημάτων. Η πλειονότητα των νεκρών ήλιων θα βιώσει την ανανέωση μέσω αυτών, ή άλλων εξελικτικών τεχνικών. Εκείνοι οι οποίοι δεν θα επαναφορτισθούν τελικά, είναι προορισμένοι να υποστούν διάσπαση εξ αιτίας μαζικής έκρηξης, όταν η συμπύκνωση της βαρύτητας φθάσει στο κρίσιμο επίπεδο της συμπύκνωσης των ουλτιματονίων λόγω ενεργειακής πίεσης. Τέτοιοι εξαφανιζόμενοι ήλιοι μεταβάλλονται με τον τρόπο αυτό σε ενέργεια της πιο σπάνιας μορφής, θαυμαστά διασκευασμένης για να ενεργοποιήσει άλλους, σε πλεονεκτικότερη θέση ευρισκόμενους, ήλιους.		41:7.15 (464.2) Such dead or dying suns can be rejuvenated by collisional impact or can be recharged by certain nonluminous energy islands of space or through gravity-robbery of near-by smaller suns or systems. The majority of dead suns will experience revivification by these or other evolutionary techniques. Those which are not thus eventually recharged are destined to undergo disruption by mass explosion when the gravity condensation attains the critical level of ultimatonic condensation of energy pressure. Such disappearing suns thus become energy of the rarest form, admirably adapted to energize other more favorably situated suns.
8. ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΗΛΙΑΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ^top		8. Solar-Energy Reactions ^top
41:8.1 (464.3) Στους ήλιους εκείνους οι οποίοι πλαισιώνονται από τα κυκλώματα των διαύλων διαστημικής ενέργειας, η ηλιακή ενέργεια απελευθερώνεται μέσω διαφόρων σύνθετων αλυσιδωτών πυρηνικών αντιδράσεων, η πλέον κοινή των οποίων είναι η αντίδραση υδρογόνου-άνθρακα-ηλίου. Στην μεταμόρφωση αυτή ο άνθρακας λειτουργεί ως ενεργειακός καταλύτης εφ’ όσον κατ’ ουδένα τρόπο μεταβάλλεται κατά τη διαδικασία μετατροπής του υδρογόνου σε ήλιο. Υπό ορισμένες συνθήκες υψηλών θερμοκρασιών, το υδρογόνο διαπερνά τους πυρήνες του άνθρακα. Εφ’ όσον ο άνθρακας δεν μπορεί να συγκρατήσει περισσότερα από τέσσερα τέτοια πρωτόνια, όταν φθάσει σε κατάσταση κορεσμού αρχίζει να εκπέμπει πρωτόνια τόσο γρήγορα, όσο έρχονται καινούργια. Στην αντίδραση αυτή, τα εισερχόμενα σωματίδια μόρια του υδρογόνου μεταβάλλονται σε άτομα ηλίου.		41:8.1 (464.3) In those suns which are encircuited in the space-energy channels, solar energy is liberated by various complex nuclear-reaction chains, the most common of which is the hydrogen-carbon-helium reaction. In this metamorphosis, carbon acts as an energy catalyst since it is in no way actually changed by this process of converting hydrogen into helium. Under certain conditions of high temperature the hydrogen penetrates the carbon nuclei. Since the carbon cannot hold more than four such protons, when this saturation state is attained, it begins to emit protons as fast as new ones arrive. In this reaction the ingoing hydrogen particles come forth as a helium atom.
41:8.2 (464.4) Η μείωση του περιεχομένου σε υδρογόνο αυξάνει τη φωτεινότητα ενός ήλιου. Σε ήλιους προοριζόμενους να σβήσουν, το μέγιστο της φωτεινότητας επιτυγχάνεται στο σημείο όπου εξαντλείται το υδρογόνο. Όταν περάσει το σημείο αυτό η λαμπρότητά του διατηρείται ως αποτέλεσμα της διαδικασίας συμπύκνωσης της βαρύτητας. Τελικά, ένας τέτοιος αστέρας θα μεταβληθεί σε έναν, όπως λέγεται, λευκό νάνο, μία εξαιρετικά συμπυκνωμένη σφαίρα.		41:8.2 (464.4) Reduction of hydrogen content increases the luminosity of a sun. In the suns destined to burn out, the height of luminosity is attained at the point of hydrogen exhaustion. Subsequent to this point, brilliance is maintained by the resultant process of gravity contraction. Eventually, such a star will become a so-called white dwarf, a highly condensed sphere.
41:8.3 (464.5) Στους μεγάλους ήλιους – στα μικρά, κυκλικά νεφελώματα – όταν εξαντληθεί το υδρογόνο και προκύψει συμπύκνωση της βαρύτητας, αν ένα σώμα δεν είναι επαρκώς αδιαφανές ώστε να διατηρήσει την εσωτερική πίεση στήριξης των εξωτερικών αεριωδών περιοχών του, υφίσταται ξαφνική κατάρρευση. Οι βαρυτικές-ηλεκτρικές μεταβολές δημιουργούν άπειρες ποσότητες μικροσκοπικών, χωρίς ηλεκτρικό δυναμικό, σωματιδίων και τα σωματίδια αυτά διαφεύγουν αμέσως από το εσωτερικό του ήλιου, προκαλώντας έτσι την κατάρρευση ενός γιγάντιου ήλιου μέσα σε λίγες μέρες. Ήταν μία τέτοια μετανάστευση αυτών των «σωματιδίων-δραπετών» που προκάλεσε την κατάρρευση της γιγάντιας νόβα του αστερισμού της Ανδρομέδας, περίπου πενήντα χρόνια πριν. Το πελώριο αυτό αστρικό σώμα κατέρρευσε σε σαράντα λεπτά σύμφωνα με τη μέτρηση του χρόνου στην Ουράντια.		41:8.3 (464.5) In large suns—small circular nebulae—when hydrogen is exhausted and gravity contraction ensues, if such a body is not sufficiently opaque to retain the internal pressure of support for the outer gas regions, then a sudden collapse occurs. The gravity-electric changes give origin to vast quantities of tiny particles devoid of electric potential, and such particles readily escape from the solar interior, thus bringing about the collapse of a gigantic sun within a few days. It was such an emigration of these “runaway particles” that occasioned the collapse of the giant nova of the Andromeda nebula about fifty years ago. This vast stellar body collapsed in forty minutes of Urantia time.
41:8.4 (464.6) Ως γενικός κανόνας, η μαζική αποβολή της ύλης εξακολουθεί να λαμβάνει χώρα στα υπολείμματα του ήλιου που ψύχεται με τη μορφή εκτεταμένων νεφών νεφελοειδών αερίων. Και όλο τούτο εξηγεί την προέλευση πολλών τύπων ακανόνιστων νεφελωμάτων, όπως είναι το νεφέλωμα του Καρκίνου, το οποίο δημιουργήθηκε πριν από εννιακόσια χρόνια και του οποίου η μητρική σφαίρα φαίνεται ακόμη σαν μοναχικός αστέρας κοντά στο κέντρο της ακανόνιστης αυτής μάζας του νεφελώματος.		41:8.4 (464.6) As a rule, the vast extrusion of matter continues to exist about the residual cooling sun as extensive clouds of nebular gases. And all this explains the origin of many types of irregular nebulae, such as the Crab nebula, which had its origin about nine hundred years ago, and which still exhibits the mother sphere as a lone star near the center of this irregular nebular mass.
9. Η ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ^top		9. Sun Stability ^top
41:9.1 (465.1) Οι μεγαλύτεροι ήλιοι διατηρούν τέτοιο βαρυτικό έλεγχο επί των ηλεκτρονίων τους, ώστε το φως διαφεύγει μόνο με τη βοήθεια των ισχυρών ακτίνων Χ. Οι βοηθητικές αυτές ακτίνες διεισδύουν σε ολόκληρο το διάστημα και λειτουργούν πάνω στη διατήρηση των βασικών ουλτιματονικών συνδέσμων της ενέργειας. Οι μεγάλες ενεργειακές απώλειες ενός ήλιου κατά τον πρώτο καιρό της δημιουργίας του, αφού φθάσει στο μέγιστο της θερμοκρασίας του – πάνω από 35,000,000 βαθμούς – δεν οφείλονται τόσο πολύ στη διαφυγή του φωτός όσο στη διαρροή των ουλτιματονίων. Η ενέργεια αυτή των ουλτιματονίων διαφεύγει στο διάστημα, για να συμμετάσχει στη διαδικασία της ένωσης των ηλεκτρονίων και της υλοποίησης της ενέργειας, ως αυθεντική ενεργειακή έκρηξη η ίδια, στη νεανική ηλικία του ήλιου.		41:9.1 (465.1) The larger suns maintain such a gravity control over their electrons that light escapes only with the aid of the powerful X rays. These helper rays penetrate all space and are concerned in the maintenance of the basic ultimatonic associations of energy. The great energy losses in the early days of a sun, subsequent to its attainment of maximum temperature—upwards of 35,000,000 degrees—are not so much due to light escape as to ultimatonic leakage. These ultimaton energies escape out into space, to engage in the adventure of electronic association and energy materialization, as a veritable energy blast during adolescent solar times.
41:9.2 (465.2) Τα άτομα και τα ηλεκτρόνια επηρεάζονται από τη βαρύτητα. Τα ουλτιματόνια δεν επηρεάζονται από την τοπική βαρύτητα, την αλληλεπίδραση της υλικής έλξης, υπακούουν, όμως, πλήρως στην απόλυτη, ή Παραδείσια βαρύτητα, στην ροπή, στην ταλάντωση του συμπαντικού και αιώνιου κύκλου του σύμπαντος των συμπάντων. Η ενέργεια των ουλτιματονίων δεν υπακούει στη γραμμική, ή άμεση βαρυτική έλξη γειτονικών, ή απομακρυσμένων μαζών ύλης, αιωρείται ωστόσο πάντα με ακρίβεια στο κύκλωμα της μεγάλης έλλειψης της αχανούς δημιουργίας.		41:9.2 (465.2) Atoms and electrons are subject to gravity. The ultimatons are not subject to local gravity, the interplay of material attraction, but they are fully obedient to absolute or Paradise gravity, to the trend, the swing, of the universal and eternal circle of the universe of universes. Ultimatonic energy does not obey the linear or direct gravity attraction of near-by or remote material masses, but it does ever swing true to the circuit of the great ellipse of the far-flung creation.
41:9.3 (465.3) Το δικό σας ηλιακό σύστημα ακτινοβολεί εκατό, σχεδόν, δισεκατομμύρια τόνους πραγματικής ύλης κάθε χρόνο, ενώ οι ήλιοι-γίγαντες χάνουν ύλη σε τεράστιες ποσότητες την εποχή της ανάπτυξής τους, τα πρώτα ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Η ζωή ενός ήλιου σταθεροποιείται αφού επιτευχθεί το μέγιστο της εσωτερικής του θερμοκρασίας και αρχίσει να απελευθερώνεται η υποατομική ενέργεια. Και είναι σ’ αυτό ακριβώς το κρίσιμο σημείο στο οποίο οι μεγαλύτεροι ήλιοι παραδίνονται σε σπασμωδικές διακυμάνσεις (παλμούς).		41:9.3 (465.3) Your own solar center radiates almost one hundred billion tons of actual matter annually, while the giant suns lose matter at a prodigious rate during their earlier growth, the first billion years. A sun’s life becomes stable after the maximum of internal temperature is reached, and the subatomic energies begin to be released. And it is just at this critical point that the larger suns are given to convulsive pulsations.
41:9.4 (465.4) Η σταθερότητα ενός ήλιου εξαρτάται καθ’ ολοκληρίαν από την εξισορρόπηση του σημείου τριβής μεταξύ βαρύτητας και θερμότητας – τις τρομακτικές πιέσεις που αντισταθμίζονται από απίστευτες θερμοκρασίες. Η ελαστικότητα των αερίων του εσωτερικού των ήλιων συγκρατεί τα υπερκείμενα επίπεδα των διαφόρων υλικών και όταν η βαρύτητα και η θερμότητα εξισορροπήσουν, το βάρος των εξωτερικών υλικών ισούται ακριβώς με την πίεση της θερμοκρασίας των υποκειμένων, εσωτερικών αερίων. Σε πολλούς από τους νεώτερους ήλιους η συνεχιζόμενη συμπύκνωση της βαρύτητας παράγει διαρκώς αυξανόμενες εσωτερικές θερμοκρασίες και, καθώς η εσωτερική θερμότητα αυξάνεται, η πίεση των ακτίνων Χ στο εσωτερικό του ανέμου των υπεραερίων γίνεται τόσο μεγάλη, ώστε, σε συνδυασμό με την κεντρόφυγο κίνηση, ο ήλιος αρχίζει να αποβάλλει τα εξωτερικά του επίπεδα πέρα στο διάστημα, επανορθώνοντας με τον τρόπο αυτό την ανισορροπία μεταξύ βαρύτητας και θερμότητας.		41:9.4 (465.4) Sun stability is wholly dependent on the equilibrium between gravity-heat contention—tremendous pressures counterbalanced by unimagined temperatures. The interior gas elasticity of the suns upholds the overlying layers of varied materials, and when gravity and heat are in equilibrium, the weight of the outer materials exactly equals the temperature pressure of the underlying and interior gases. In many of the younger stars continued gravity condensation produces ever-heightening internal temperatures, and as internal heat increases, the interior X-ray pressure of supergas winds becomes so great that, in connection with the centrifugal motion, a sun begins to throw its exterior layers off into space, thus redressing the imbalance between gravity and heat.
41:9.5 (465.5) Ο ήλιος σας έχει από μακρού φθάσει σε σχετική ισορροπία μεταξύ των κύκλων του διαστολής και συστολής, των διαταραχών εκείνων οι οποίες δημιουργούν τις γιγάντιες διακυμάνσεις πολλών νεώτερων αστέρων. Ο ήλιος σας είναι τώρα έξι δισεκατομμυρίων ετών. Προς το παρόν λειτουργεί σε φάση μέγιστης οικονομίας. Θα συνεχίσει να λάμπει με την ίδια όπως τώρα δυναμικότητα για περισσότερα από είκοσι πέντε δισεκατομμύρια χρόνια. Θα περάσει, πιθανόν, από μία μερικώς αποδοτική φάση παρακμής, που θα διαρκέσει όσο οι περίοδοι νεότητάς του και σταθεροποιημένης λειτουργίας μαζί.		41:9.5 (465.5) Your own sun has long since attained relative equilibrium between its expansion and contraction cycles, those disturbances which produce the gigantic pulsations of many of the younger stars. Your sun is now passing out of its six billionth year. At the present time it is functioning through the period of greatest economy. It will shine on as of present efficiency for more than twenty-five billion years. It will probably experience a partially efficient period of decline as long as the combined periods of its youth and stabilized function.
10. Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΗΜΕΝΩΝ ΚΟΣΜΩΝ ^top		10. Origin of Inhabited Worlds ^top
41:10.1 (465.6) Μερικοί από τους μεταβλητούς αστέρες, στην κατάσταση, ή κοντά στην κατάσταση, της μέγιστης διακύμανσης, βρίσκονται στη διαδικασία της δημιουργίας εξαρτημένων συστημάτων, πολλά των οποίων θα εξελιχθούν τελικά όπως ο ήλιος σας και οι περιστρεφόμενοι πλανήτες του. Ο ήλιος σας βρισκόταν σε μία τέτοια ακριβώς κατάσταση μέγιστης διακύμανσης (μέγιστου παλμού) όταν το ογκώδες σύστημα της Ανγκόνα, καθώς ταλαντευόταν, τον πλησίασε πάρα πολύ και η εξωτερική επιφάνεια του ήλιου άρχισε να εκτοξεύει πραγματικά ρεύματα – συνεχή σεντόνια – ύλης. Τούτο συνεχίσθηκε με αυξανόμενη βιαιότητα μέχρις ότου έφθασε στην πλησιέστερη παράθεση, όταν ο ήλιος έφθασε στα όρια συνοχής του και μία πελώρια στήλη ύλης, ο προπάτορας του ηλιακού συστήματος αποβλήθηκε. Σε παρόμοιες περιπτώσεις, η στενότερη προσέγγιση του έλκοντος σώματος αποσπά ορισμένες φορές ολόκληρους πλανήτες, ακόμη και το ένα τέταρτο, ή το ένα τρίτο ενός ήλιου. Οι μείζονες αυτές αποσπάσεις σχηματίζουν ορισμένους παράξενους, κυκλωμένους από νέφη, κόσμους, σφαίρες που μοιάζουν πολύ με τον Δία και τον Κρόνο.		41:10.1 (465.6) Some of the variable stars, in or near the state of maximum pulsation, are in process of giving origin to subsidiary systems, many of which will eventually be much like your own sun and its revolving planets. Your sun was in just such a state of mighty pulsation when the massive Angona system swung into near approach, and the outer surface of the sun began to erupt veritable streams—continuous sheets—of matter. This kept up with ever-increasing violence until nearest apposition, when the limits of solar cohesion were reached and a vast pinnacle of matter, the ancestor of the solar system, was disgorged. In similar circumstances the closest approach of the attracting body sometimes draws off whole planets, even a quarter or third of a sun. These major extrusions form certain peculiar cloud-bound types of worlds, spheres much like Jupiter and Saturn.
41:10.2 (466.1) Η πλειονότητα, πάντως, των ηλιακών συστημάτων είχε εντελώς διαφορετική προέλευση από το δικό σας και τούτο αληθεύει ακόμη και για εκείνα που δημιουργήθηκαν με την τεχνική της παλιρροϊκής βαρύτητας. Ανεξάρτητα όμως από τον τρόπο δημιουργίας των κόσμων που επικρατεί, η βαρύτητα πάντα παράγει ηλιακού συστήματος τύπο δημιουργίας. Δηλαδή, έναν κεντρικό ήλιο, ή σκοτεινό νησί με πλανήτες, δορυφόρους, υποδορυφόρους και μετεωρίτες.		41:10.2 (466.1) The majority of solar systems, however, had an origin entirely different from yours, and this is true even of those which were produced by gravity-tidal technique. But no matter what technique of world building obtains, gravity always produces the solar system type of creation; that is, a central sun or dark island with planets, satellites, subsatellites, and meteors.
41:10.3 (466.2) Οι φυσικές ιδιότητες του κάθε κόσμου χωριστά καθορίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τον τρόπο προέλευσής τους, την αστρονομική τους θέση και το φυσικό περιβάλλον. Η ηλικία, το μέγεθος, ο αριθμός των περιστροφών και η ταχύτητα μέσα στο διάστημα αποτελούν επίσης καθοριστικούς παράγοντες. Τόσον οι κόσμοι που αποτελούνται από συμπυκνούμενα αέρια όσο και εκείνοι στους οποίους αυξάνεται ης στερεάς τους ύλη, χαρακτηρίζονται από βουνά και κατά τον πρώτο καιρό της ζωής τους, όταν δεν ήταν τόσο μικροί, από την παρουσία νερού και αέρα. Οι κόσμοι που προήλθαν από τήξη-διάσπαση και από σύγκρουση πολλές φορές δεν έχουν εκτεταμένες οροσειρές.		41:10.3 (466.2) The physical aspects of the individual worlds are largely determined by mode of origin, astronomical situation, and physical environment. Age, size, rate of revolution, and velocity through space are also determining factors. Both the gas-contraction and the solid-accretion worlds are characterized by mountains and, during their earlier life, when not too small, by water and air. The molten-split and collisional worlds are sometimes without extensive mountain ranges.
41:10.4 (466.3) Κατά τις πρώιμες εποχές όλων αυτών των καινούργιων κόσμων, οι σεισμοί είναι συχνοί και όλοι χαρακτηρίζονται από μεγάλες φυσικές διαταραχές. Τούτο αληθεύει ιδιαίτερα προκειμένου για τις σφαίρες που προήλθαν από συμπύκνωση αερίων, για τους κόσμους που γεννήθηκαν από τους απέραντους δακτυλίους των νεφελωμάτων που έμειναν πίσω όταν άρχισε η συμπύκνωση και συρρίκνωση κάποιων μεμονωμένων ήλιων. Οι πλανήτες που έχουν διπλή προέλευση, όπως η Ουράντια, διανύουν μία λιγότερο βίαιη και θυελλώδη νεανική πορεία. Ακόμα κι’ έτσι, ο κόσμος σας βίωσε μία πρώιμη φάση έντονων αναστατώσεων που χαρακτηρίζετο από ηφαίστεια, σεισμούς, πλημμύρες και φοβερές καταιγίδες.		41:10.4 (466.3) During the earlier ages of all these new worlds, earthquakes are frequent, and they are all characterized by great physical disturbances; especially is this true of the gas-contraction spheres, the worlds born of the immense nebular rings which are left behind in the wake of the early condensation and contraction of certain individual suns. Planets having a dual origin like Urantia pass through a less violent and stormy youthful career. Even so, your world experienced an early phase of mighty upheavals, characterized by volcanoes, earthquakes, floods, and terrific storms.
41:10.5 (466.4) Η Ουράντια είναι συγκριτικά απομονωμένη στο εξωτερικό μέρος της Σατάνια, του ηλιακού σας συστήματος, με μία εξαίρεση, είναι η πλέον απομακρυσμένη από την Τζερουζέμ, ενώ η ίδια η Σατάνια βρίσκεται δίπλα στο εξώτερο σύστημα του Νορλάτιαντεκ και ο αστερισμός αυτός διασχίζει τώρα τις παρυφές του Νέβαδον. Ήσασταν στ’ αλήθεια μεταξύ των έσχατων ολόκληρης της δημιουργίας, μέχρις ότου η επιφοίτηση του Μιχαήλ ανύψωσε τον πλανήτη σας σε θέση διακεκριμένη, μεγάλου συμπαντικού ενδιαφέροντος. Ορισμένες φορές ο έσχατος γίνεται πρώτος, ενώ αληθώς ο ελάχιστος γίνεται μέγιστος.		41:10.5 (466.4) Urantia is comparatively isolated on the outskirts of Satania, your solar system, with one exception, being the farthest removed from Jerusem, while Satania itself is next to the outermost system of Norlatiadek, and this constellation is now traversing the outer fringe of Nebadon. You were truly among the least of all creation until Michael’s bestowal elevated your planet to a position of honor and great universe interest. Sometimes the last is first, while truly the least becomes greatest.
41:10.6 (466.5) [Παρουσιάσθηκε από έναν Αρχάγγελο σε συνεργασία με τον Προϊστάμενο των Κέντρων Δύναμης του Νέβαδον.]		41:10.6 (466.5) [Presented by an Archangel in collaboration with the Chief of Nebadon Power Centers.]