Εγγραφο 53		Paper 53
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΕΩΣΦΟΡΟΥ		The Lucifer Rebellion
53:0.1 (601.1) Ο Εωσφόρος ήταν ένας εξέχων κύριος Υιός Λανονάντεκ του Νέβαδον. Είχε αποκτήσει μεγάλη εμπειρία υπηρετώντας σε πολλά συστήματα, υπήρξε ανώτερος σύμβουλος της ομάδας του και διακρινόταν για τη σοφία, την ευθυκρισία και την αποδοτικότητά του. Ο Εωσφόρος ήταν ο υπ’ αριθμόν 37 της τάξης του και όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του από τους Μελχισεδέκ, χαρακτηρίσθηκε ως μία από τις εκατό πλέον ικανές και εξέχουσες προσωπικότητες, μεταξύ περισσοτέρων των επτακοσίων χιλιάδων του είδους του. Από ένα τέτοιο μεγαλειώδες ξεκίνημα, μέσα από το πονηρό και την πλάνη, αγκάλιασε την αμαρτία και τώρα είναι ο υπ’ αριθμόν ένας από τους τρεις Κυρίαρχους του Συστήματος στον Νέβαδον, οι οποίοι υπέκυψαν στον εγωισμό και παραδόθηκαν στις σοφιστείες της πλαστής προσωπικής ελευθερίας – στην απόρριψη της συμπαντικής πίστης και την ασέβεια προς τις αδελφικές υποχρεώσεις, στην τυφλότητα έναντι των κοσμικών σχέσεων.		53:0.1 (601.1) LUCIFER was a brilliant primary Lanonandek Son of Nebadon. He had experienced service in many systems, had been a high counselor of his group, and was distinguished for wisdom, sagacity, and efficiency. Lucifer was number 37 of his order, and when commissioned by the Melchizedeks, he was designated as one of the one hundred most able and brilliant personalities in more than seven hundred thousand of his kind. From such a magnificent beginning, through evil and error, he embraced sin and now is numbered as one of three System Sovereigns in Nebadon who have succumbed to the urge of self and surrendered to the sophistry of spurious personal liberty—rejection of universe allegiance and disregard of fraternal obligations, blindness to cosmic relationships.
53:0.2 (601.2) Στο σύμπαν του Νέβαδον, τον χώρο κυριαρχίας του Χριστού Μιχαήλ, υπάρχουν δέκα χιλιάδες συστήματα κατοικημένων κόσμων. Σ’ ολόκληρη την ιστορία των Υιών Λανονάντεκ, σε ολόκληρο το έργο τους μέσα σ’ αυτά τα δέκα χιλιάδες συστήματα, αλλά και στο αρχηγείο του σύμπαντος, μόνον τρεις Κυρίαρχοι του Συστήματος βρέθηκαν να έχουν περιφρονήσει την κυριαρχία του Δημιουργού Υιού.		53:0.2 (601.2) In the universe of Nebadon, the domain of Christ Michael, there are ten thousand systems of inhabited worlds. In all the history of Lanonandek Sons, in all their work throughout these thousands of systems and at the universe headquarters, only three System Sovereigns have ever been found in contempt of the government of the Creator Son.
1. ΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ^top		1. The Leaders of Rebellion ^top
53:1.1 (601.3) Ο Εωσφόρος δεν ήταν ανερχόμενη ύπαρξη. Ήταν ένας δημιουργημένος Υιός του τοπικού σύμπαντος και είχε ειπωθεί γι’ αυτόν: «Υπήρξες τέλειος απ’ όλες τις πλευρές, από την ημέρα που δημιουργήθηκες, μέχρις ότου η αδικία βρέθηκε εντός σου.» Πολλές φορές είχε λάβει μέρος σε συμβούλια με τους Μέγιστους της Εντέντια. Και ο Εωσφόρος κυβερνούσε «επί του ιερού όρους του Θεού,» το όρος όπου βρισκόταν η διοίκηση της Τζερουζέμ, αφού εκείνος ήταν ο κυβερνήτης ενός μεγάλου συστήματος 607 κατοικημένων κόσμων.		53:1.1 (601.3) Lucifer was not an ascendant being; he was a created Son of the local universe, and of him it was said: “You were perfect in all your ways from the day you were created till unrighteousness was found in you.” Many times had he been in counsel with the Most Highs of Edentia. And Lucifer reigned “upon the holy mountain of God,” the administrative mount of Jerusem, for he was the chief executive of a great system of 607 inhabited worlds.
53:1.2 (601.4) Ο Εωσφόρος ήταν μια ύπαρξη μεγαλειώδης, μια προσωπικότητα θαυμάσια. Βρισκόταν δίπλα τους Μέγιστους Πατέρες των Αστερισμών, σε άμεση σύνδεση με τη συμπαντική εξουσία. Παρά το αμάρτημα του Εωσφόρου, οι υποδεέστερες προσωπικότητες απέφυγαν να του δείξουν ασέβεια και περιφρόνηση πριν από την επιφοίτηση του Μιχαήλ στην Ουράντια. Ακόμη και ο αρχάγγελος του Μιχαήλ, την εποχή της ανάστασης του Μωυσή, «δεν τον κατήγγειλε άμεσα,(*) μόνον είπε απλά ‘ο Κριτής σε επιπλήττει.’» Η κρίση, σε τέτοια θέματα, ανήκει στους Αρχαίους των Ημερών, τους κυβερνήτες του υπερσύμπαντος.		53:1.2 (601.4) Lucifer was a magnificent being, a brilliant personality; he stood next to the Most High Fathers of the constellations in the direct line of universe authority. Notwithstanding Lucifer’s transgression, subordinate intelligences refrained from showing him disrespect and disdain prior to Michael’s bestowal on Urantia. Even the archangel of Michael, at the time of Moses’ resurrection, “did not bring against him an accusing judgment but simply said, ‘the Judge rebuke you.’” Judgment in such matters belongs to the Ancients of Days, the rulers of the superuniverse.
53:1.3 (601.5) Ο Εωσφόρος είναι πλέον ο εκπεσών και εκθρονισθείς Κυρίαρχος της Σατάνια. Η προσήλωση ενός ατόμου στον εαυτό του είναι εντελώς καταστροφική, ακόμα και για τις ανώτερες προσωπικότητες του ουράνιου κόσμου. Για τον Εωσφόρο έχει ειπωθεί: «Η καρδιά σου ανυψώθηκε εξ αιτίας της ωραιότητάς σου. Κηλίδωσες τη σοφία σου εξ αιτίας της ευφυΐας σου.» Ο αρχαίος σας προφήτης είδε τη θλιβερή του αυτή κατάσταση, όταν έγραψε: «Πώς έπεσες από τον Ουρανό, ω Εωσφόρε, γιε του πρωινού! Πώς σωριάστηκες κάτω, εσύ, που τόλμησες να δημιουργήσεις σύγχυση στους κόσμους!»		53:1.3 (601.5) Lucifer is now the fallen and deposed Sovereign of Satania. Self-contemplation is most disastrous, even to the exalted personalities of the celestial world. Of Lucifer it was said: “Your heart was lifted up because of your beauty; you corrupted your wisdom because of your brightness.” Your olden prophet saw his sad estate when he wrote: “How are you fallen from heaven, O Lucifer, son of the morning! How are you cast down, you who dared to confuse the worlds!”
53:1.4 (602.1) Πολύ λίγα έγιναν γνωστά για τον Εωσφόρο στην Ουράντια, εξ αιτίας του γεγονότος ότι ανέθεσε στον πρώτο υπαρχηγό του, τον Σατανά, να υπερασπισθεί την υπόθεσή του στον πλανήτη σας. Ο Σατανάς ήταν μέλος της ίδιας αρχικής ομάδας των Λανονάντεκ, αλλά δεν είχε ποτέ λειτουργήσει ως Κυρίαρχος του Συστήματος. Προσχώρησε απόλυτα στην εξέγερση του Εωσφόρου. Ο «διάβολος» δεν είναι άλλος από τον Καλιγκάστια, τον εκθρονισμένο Πλανητικό πρίγκιπα της Ουράντια και Υιό της δευτερεύουσας τάξης των Λανονάντεκ. Την εποχή κατά την οποία ο Μιχαήλ ήταν ενσαρκωμένος στην Ουράντια, ο Εωσφόρος, ο Σατανάς και ο Καλιγκάστια συνασπίσθηκαν για να επιτύχουν την αποτροπή της αποστολής της επιφοίτησής του. Απέτυχαν, όμως, παταγωδώς.		53:1.4 (602.1) Very little was heard of Lucifer on Urantia owing to the fact that he assigned his first lieutenant, Satan, to advocate his cause on your planet. Satan was a member of the same primary group of Lanonandeks but had never functioned as a System Sovereign; he entered fully into the Lucifer insurrection. The “devil” is none other than Caligastia, the deposed Planetary Prince of Urantia and a Son of the secondary order of Lanonandeks. At the time Michael was on Urantia in the flesh, Lucifer, Satan, and Caligastia were leagued together to effect the miscarriage of his bestowal mission. But they signally failed.
53:1.5 (602.2) Ο Άμπαντον ήταν ο αρχηγός του επιτελείου του Καλιγκάστια. Ακολούθησε τον κύριό του στην εξέγερση και έκτοτε λειτουργεί ως αρχηγός των επαναστατών της Ουράντια. Ο Μπεελζεμπούμπ ήταν ο αρχηγός των άπιστων μεσοδιάστατων πλασμάτων που συμμάχησαν με τις δυνάμεις του προδότη Καλιγκάστια.		53:1.5 (602.2) Abaddon was the chief of the staff of Caligastia. He followed his master into rebellion and has ever since acted as chief executive of the Urantia rebels. Beelzebub was the leader of the disloyal midway creatures who allied themselves with the forces of the traitorous Caligastia.
53:1.6 (602.3) Ο δράκοντας έγινε, τελικά η συμβολική αναπαράσταση όλων αυτών των κακών προσωπικοτήτων. Με το θρίαμβο του Μιχαήλ, «ο Γαβριήλ κατέβηκε από τον Σάλβινγκτον και φυλάκισε τον δράκοντα (όλους τους επαναστάτες αρχηγούς) για έναν αιώνα.» Για τους σεραφικούς στασιαστές της Τζερουζέμ έχει γραφεί: «Και για τους αγγέλους που δεν διατήρησαν την προτεραία τους κατάσταση, αλλά εγκατέλειψαν την κατοικία τους, επεφύλαξε τα βέβαια δεσμά του σκότους, μέχρι την ώρα της κρίσης, την μεγάλη ημέρα.»		53:1.6 (602.3) The dragon eventually became the symbolic representation of all these evil personages. Upon the triumph of Michael, “Gabriel came down from Salvington and bound the dragon (all the rebel leaders) for an age.” Of the Jerusem seraphic rebels it is written: “And the angels who kept not their first estate but left their own habitation, he has reserved in sure chains of darkness to the judgment of the great day.”
2. ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ^top		2. The Causes of Rebellion ^top
53:2.1 (602.4) Ο Εωσφόρος και ο πρώτος βοηθός του, ο Σατανάς, είχαν κυριαρχήσει στην Τζερουζέμ για περισσότερο από πεντακόσιες χιλιάδες χρόνια, όταν μέσα από την καρδιά τους, άρχισαν να αντιπαρατίθενται στον Πατέρα του Σύμπαντος και τον τότε αντιβασιλέα Υιό του, τον Μιχαήλ.		53:2.1 (602.4) Lucifer and his first assistant, Satan, had reigned on Jerusem for more than five hundred thousand years when in their hearts they began to array themselves against the Universal Father and his then vicegerent Son, Michael.
53:2.2 (602.5) Δεν υπήρχαν ιδιάζουσες, ή έκτακτες συνθήκες στο σύστημα της Σατάνια, οι οποίες ενέπνευσαν, ή ευνόησαν την εξέγερση. Πεποίθησή μας είναι ότι η ιδέα γεννήθηκε και σχηματίσθηκε στο νου του Εωσφόρου και ότι εκείνος θα μπορούσε να έχει προκαλέσει μία τέτοια εξέγερση, ανεξάρτητα από το πού θα μπορούσε να βρίσκεται. Ο Εωσφόρος ανακοίνωσε, αρχικά, τα σχέδιά του στον Σατανά, αλλά χρειάσθηκαν πολλοί μήνες για να εκμαυλίσει το νου του ικανού και ευφυούς συνεργάτη του. Πάντως, όμως, από τη στιγμή που προσηλυτίσθηκε στις επαναστατικές θεωρίες, έγινε ένας παράτολμος και ένθερμος υπέρμαχος της «αυτοπροβολής και της ελευθερίας.»		53:2.2 (602.5) There were no peculiar or special conditions in the system of Satania which suggested or favored rebellion. It is our belief that the idea took origin and form in Lucifer’s mind, and that he might have instigated such a rebellion no matter where he might have been stationed. Lucifer first announced his plans to Satan, but it required several months to corrupt the mind of his able and brilliant associate. However, when once converted to the rebel theories, he became a bold and earnest advocate of “self-assertion and liberty.”
53:2.3 (602.6) Ουδείς ποτέ πρότεινε την εξέγερση στον Εωσφόρο. Η ιδέα της αυτοπροβολής σε αντίθεση προς το θέλημα του Μιχαήλ και προς τα σχέδια του Πατέρα του Σύμπαντος, όπως εκφράζονται στον Μιχαήλ, γεννήθηκε στο νου του και μόνο. Οι σχέσεις του με τον Δημιουργό Υιό ήταν στενές και πάντα εγκάρδιες. Ουδέποτε, πριν την έξαρση του νου του, εξέφρασε ο Εωσφόρος ανοικτά δυσαρέσκεια πάνω στη διακυβέρνηση του σύμπαντος. Παρά τη σιωπή του, για περισσότερα από εκατό έτη τυπικού χρόνου, η Ενοποίηση των Ημερών στον Σάλβινγκτον είχε δι’ ανακλάσεως ενημερώσει την Ουβέρσα ότι δεν ήσαν όλα εν τάξει στο νου του Εωσφόρου. Η πληροφορία αυτή είχε επίσης κοινοποιηθεί στον Δημιουργό Υιό και τους Πατέρες του Αστερισμού του Νορλάτιαντεκ.		53:2.3 (602.6) No one ever suggested rebellion to Lucifer. The idea of self-assertion in opposition to the will of Michael and to the plans of the Universal Father, as they are represented in Michael, had its origin in his own mind. His relations with the Creator Son had been intimate and always cordial. At no time prior to the exaltation of his own mind did Lucifer openly express dissatisfaction about the universe administration. Notwithstanding his silence, for more than one hundred years of standard time the Union of Days on Salvington had been reflectivating to Uversa that all was not at peace in Lucifer’s mind. This information was also communicated to the Creator Son and the Constellation Fathers of Norlatiadek.
53:2.4 (602.7) Κατά τη διάρκεια ολόκληρης αυτής της περιόδου ο Εωσφόρος γινόταν ολοένα περισσότερο κριτικός πάνω σ’ ολόκληρη τη διαδικασία της διακυβέρνησης του σύμπαντος, αλλά πάντα δήλωνε ολόψυχη νομιμοφροσύνη προς τους Υπέρτατους Κυβερνήτες. Η πρώτη του ανοικτή απιστία εκδηλώθηκε με την ευκαιρία μιας επίσκεψης του Γαβριήλ στην Τζερουζέμ λίγες μόνον ημέρες πριν την δημόσια εξαγγελία της Διακήρυξης της Ελευθερίας του Εωσφόρου. Ο Γαβριήλ εντυπωσιάσθηκε τόσο βαθιά από τη βεβαιότητα της επικείμενης εξέγερσης, ώστε πήγε κατ΄ ευθείαν στην Εντέντια για να συσκεφθεί με τους Πατέρες του Αστερισμού πάνω στα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν στην περίπτωση ανοικτής στάσης.		53:2.4 (602.7) Throughout this period Lucifer became increasingly critical of the entire plan of universe administration but always professed wholehearted loyalty to the Supreme Rulers. His first outspoken disloyalty was manifested on the occasion of a visit of Gabriel to Jerusem just a few days before the open proclamation of the Lucifer Declaration of Liberty. Gabriel was so profoundly impressed with the certainty of the impending outbreak that he went direct to Edentia to confer with the Constellation Fathers regarding the measures to be employed in case of open rebellion.
53:2.5 (603.1) Είναι πολύ δύσκολο να διακρίνουμε την ακριβή αιτία, ή τις αιτίες που τελικά αποκορυφώθηκαν στην εξέγερση του Εωσφόρου. Είμαστε βέβαιοι για ένα μόνο πράγμα και τούτο είναι ότι: Οποιοδήποτε κι’ αν ήταν αυτό το αρχικό ξεκίνημα, γεννήθηκε στο νου του Εωσφόρου. Πρέπει να υπήρξε εγωισμός που καλλιεργήθηκε μέχρι του σημείου της αυταπάτης, έτσι ώστε ο Εωσφόρος, για κάποιο διάστημα, έπεισε στ’ αλήθεια τον εαυτό του ότι η εξέγερση που σχεδίαζε ήταν, πράγματι, για το καλό του συστήματος, αν όχι για το καλό του σύμπαντος. Μέχρι τα σχέδιά του να εξελιχθούν ως το σημείο της απογοήτευσης, είχε, αναμφίβολα, προχωρήσει πολύ μακριά, για να επιτρέψει στην αρχική, γεμάτη δολοπλοκίες περηφάνια του να τον σταματήσει. Σε κάποιο σημείο της διαδικασίας αυτής έγινε υποκριτής και το κακό εξελίχθηκε σε εσκεμμένη και εκούσια αμαρτία. Το ότι αυτό συνέβη αποδεικνύεται από την επακόλουθη συμπεριφορά του ευφυούς αυτού διοικητικού. Του προσφέρθηκαν για πολύ καιρό ευκαιρίες για μεταμέλεια, αλλά μόνο λίγοι από τους υφισταμένους του δέχθηκαν ποτέ το έλεος που τους προσφέρθηκε. Ο Πιστός των Ημερών της Εντέντια, κατ’ απαίτηση των Πατέρων του Αστερισμού, παρουσίασε ο ίδιος το σχέδιο του Μιχαήλ για τη σωτηρία των ειδεχθών αυτών στασιαστών, αλλά πάντα το έλεος του Δημιουργού Υιού απερρίπτετο και απερρίπτετο με ολοένα μεγαλύτερη περιφρόνηση και αποστροφή.		53:2.5 (603.1) It is very difficult to point out the exact cause or causes which finally culminated in the Lucifer rebellion. We are certain of only one thing, and that is: Whatever these first beginnings were, they had their origin in Lucifer’s mind. There must have been a pride of self that nourished itself to the point of self-deception, so that Lucifer for a time really persuaded himself that his contemplation of rebellion was actually for the good of the system, if not of the universe. By the time his plans had developed to the point of disillusionment, no doubt he had gone too far for his original and mischief-making pride to permit him to stop. At some point in this experience he became insincere, and evil evolved into deliberate and willful sin. That this happened is proved by the subsequent conduct of this brilliant executive. He was long offered opportunity for repentance, but only some of his subordinates ever accepted the proffered mercy. The Faithful of Days of Edentia, on the request of the Constellation Fathers, in person presented the plan of Michael for the saving of these flagrant rebels, but always was the mercy of the Creator Son rejected and rejected with increasing contempt and disdain.
3. ΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΟΥ ΕΩΣΦΟΡΟΥ ^top		3. The Lucifer Manifesto ^top
53:3.1 (603.2) Οποιαδήποτε κι’ αν ήταν η αρχή του κακού στην καρδιά του Εωσφόρου και του Σατανά, η τελική εξέγερση σχηματοποιήθηκε ως η Διακήρυξη της Ελευθερίας του Εωσφόρου. Τα κίνητρα των στασιαστών εκφράσθηκαν σε τρεις τίτλους:		53:3.1 (603.2) Whatever the early origins of trouble in the hearts of Lucifer and Satan, the final outbreak took form as the Lucifer Declaration of Liberty. The cause of the rebels was stated under three heads:
53:3.2 (603.3) 1. Την πραγματικότητα του Πατέρα του Σύμπαντος. Ο Εωσφόρος κατήγγειλε ότι ο Πατέρας του Σύμπαντος δεν υπήρχε πραγματικά, ότι η φυσική βαρύτητα και η διαστημική ενέργεια ήσαν εγγενείς στο σύμπαν και ότι ο Πατέρας ήταν μύθος που επινοήθηκε από τους Υιούς του Παραδείσου για να μπορέσουν να διατηρήσουν την εξουσία των συμπάντων στο όνομα του Πατέρα. Αρνήθηκε το ότι η προσωπικότητα είναι δώρο του Πατέρα του Σύμπαντος. Υπαινίχθηκε ακόμη ότι οι τελικιστές συνωμοτούσαν με τους Υιούς του Παραδείσου για να εξαπατήσουν ολόκληρη τη δημιουργία, αφού ποτέ δεν έδωσαν μία σαφή ιδέα της πραγματικής προσωπικότητας του Πατέρα, όπως αυτή διακρίνεται στον Παράδεισο. Εκμεταλλεύθηκε το σεβασμό ως άγνοια. Η κατηγορία ήταν σαρωτική, τρομερή και βλάσφημη. Ήταν η καλυμμένη αυτή επίθεση κατά των τελικιστών εκείνη που αναμφίβολα επηρέασε τους ανερχόμενους, τότε, πολίτες στην Τζερουζέμ ώστε να αντισταθούν σταθερά και ακλόνητα σ’ όλες τις προτάσεις των στασιαστών.		53:3.2 (603.3) 1. The reality of the Universal Father. Lucifer charged that the Universal Father did not really exist, that physical gravity and space-energy were inherent in the universe, and that the Father was a myth invented by the Paradise Sons to enable them to maintain the rule of the universes in the Father’s name. He denied that personality was a gift of the Universal Father. He even intimated that the finaliters were in collusion with the Paradise Sons to foist fraud upon all creation since they never brought back a very clear-cut idea of the Father’s actual personality as it is discernible on Paradise. He traded on reverence as ignorance. The charge was sweeping, terrible, and blasphemous. It was this veiled attack upon the finaliters that no doubt influenced the ascendant citizens then on Jerusem to stand firm and remain steadfast in resistance to all the rebel’s proposals.
53:3.3 (603.4) 2. Τη διακυβέρνηση του σύμπαντος του Δημιουργού Υιού – του Μιχαήλ. Ο Εωσφόρος ισχυρίσθηκε ότι τα τοπικά συστήματα πρέπει να γίνουν αυτόνομα. Διαμαρτυρήθηκε κατά του δικαιώματος του Μιχαήλ, του Δημιουργού Υιού, να αναλάβει την κυριαρχία του Νέβαδον στο όνομα ενός υποθετικού Παραδείσιου Πατέρα και να απαιτεί όλες οι οντότητες να δηλώνουν υποταγή σ’ αυτόν τον αόρατο Πατέρα. Ισχυρίσθηκε ότι ολόκληρη η διαδικασία της λατρείας ήταν ένα έξυπνο σχέδιο για να μεγαλύνει τους Υιούς του Παραδείσου. Ήταν πρόθυμος να αναγνωρίσει τον Μιχαήλ ως τον Δημιουργό-πατέρα του, αλλά όχι ως Θεό του και δικαιωματικό κυβερνήτη.		53:3.3 (603.4) 2. The universe government of the Creator Son—Michael. Lucifer contended that the local systems should be autonomous. He protested against the right of Michael, the Creator Son, to assume sovereignty of Nebadon in the name of a hypothetical Paradise Father and require all personalities to acknowledge allegiance to this unseen Father. He asserted that the whole plan of worship was a clever scheme to aggrandize the Paradise Sons. He was willing to acknowledge Michael as his Creator-father but not as his God and rightful ruler.
53:3.4 (603.5) Χειρότερα ακόμη επετέθη στο δικαίωμα των Αρχαίων των Ημερών – «των ξένων ηγεμόνων» - να παρεμβαίνουν στις υποθέσεις των τοπικών συστημάτων και συμπάντων. Κατήγγειλε τους κυβερνήτες αυτούς ως δυνάστες και σφετεριστές. Ενεθάρρυνε τους οπαδούς του να πιστεύουν ότι κανείς από τους κυβερνήτες αυτούς δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα για να παρέμβει στη λειτουργία ολόκληρης της κυριαρχίας του οίκου τους, εάν οι άνθρωποι και οι άγγελοι είχαν το θάρρος να αυτο-επιβεβαιωθούν και σθεναρά να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.		53:3.4 (603.5) Most bitterly did he attack the right of the Ancients of Days—“foreign potentates”—to interfere in the affairs of the local systems and universes. These rulers he denounced as tyrants and usurpers. He exhorted his followers to believe that none of these rulers could do aught to interfere with the operation of complete home rule if men and angels only had the courage to assert themselves and boldly claim their rights.
53:3.5 (603.6) Ισχυρίσθηκε ότι οι εκτελεστές των Αρχαίων των Ημερών μπορούσαν να αποκλεισθούν από τη λειτουργία στα τοπικά συστήματα αν οι αυτόχθονες υπάρξεις διεκδικούσαν μόνο την ανεξαρτησία τους. Υποστήριξε ότι η αθανασία ήταν εγγενής στις προσωπικότητες του συστήματος, ότι η ανάσταση ήταν φυσική και αυτόματη και ότι όλες οι υπάρξεις θα μπορούσαν να ζήσουν για πάντα, αν δεν τις εμπόδιζαν οι αυθαίρετες και άδικες ενέργειες των Αρχαίων των Ημερών.		53:3.5 (603.6) He contended that the executioners of the Ancients of Days could be debarred from functioning in the local systems if the native beings would only assert their independence. He maintained that immortality was inherent in the system personalities, that resurrection was natural and automatic, and that all beings would live eternally except for the arbitrary and unjust acts of the executioners of the Ancients of Days.
53:3.6 (604.1) 3. Την επίθεση κατά του συμπαντικού σχεδίου της εκπαίδευσης των ανερχομένων θνητών. Ο Εωσφόρος υποστήριξε ότι πάρα πολύς χρόνος και ενέργεια αναλίσκονταν στο σχέδιο των τόσο εξονυχιστικά εκπαιδευόμενων ανερχόμενων θνητών πάνω στις αρχές της συμπαντικής διακυβέρνησης, αρχές οι οποίες, ισχυρίσθηκε, ήταν ανήθικες και σαθρές. Διαμαρτυρήθηκε εναντίον του προαιώνιου προγράμματος προετοιμασίας των θνητών του διαστήματος για ένα άγνωστο πεπρωμένο και συμπέρανε ότι η παρουσία του σώματος των τελικιστών στην Τζερουζέμ ήταν η απόδειξη ότι αυτοί οι θνητοί είχαν αναλώσει αιώνες προετοιμασίας για κάποιο καθαρά φανταστικό πεπρωμένο. Ειρωνικά τόνισε ότι οι τελικιστές είχαν αντιμετωπίσει ένα πεπρωμένο όχι περισσότερο ένδοξο από το να επιστρέψουν σε ταπεινές σφαίρες παρόμοιες μ’ αυτές απ’ όπου κατάγονταν. Υπαινίχθηκε ότι είχαν διαφθαρεί από την υπέρμετρη πειθαρχία και την παρατεταμένη εξάσκηση και ότι ήταν στην πραγματικότητα προδότες έναντι των θνητών συντρόφων τους, εφ’ όσον συνεργάζονταν τώρα στο σχέδιο εξανδραποδισμού ολόκληρης της δημιουργίας στις φαντασιώσεις ενός μυθικού, αιώνιου πεπρωμένου για τους ανερχόμενους θνητούς. Υπερασπίσθηκε την άποψη ότι οι θνητοί πρέπει να απολαμβάνουν την ελευθερία της ατομικής τους αυτοδιάθεσης. Αμφισβήτησε και καταδίκασε ολόκληρο το σχέδιο ανέλιξης των θνητών, ως διαφημιζόμενο από τους εν Παραδείσω Υιούς του Θεού και υποστηριζόμενο από το Άπειρο Πνεύμα.		53:3.6 (604.1) 3. The attack upon the universal plan of ascendant mortal training. Lucifer maintained that far too much time and energy were expended upon the scheme of so thoroughly training ascending mortals in the principles of universe administration, principles which he alleged were unethical and unsound. He protested against the agelong program for preparing the mortals of space for some unknown destiny and pointed to the presence of the finaliter corps on Jerusem as proof that these mortals had spent ages of preparation for some destiny of pure fiction. With derision he pointed out that the finaliters had encountered a destiny no more glorious than to be returned to humble spheres similar to those of their origin. He intimated that they had been debauched by overmuch discipline and prolonged training, and that they were in reality traitors to their mortal fellows since they were now co-operating with the scheme of enslaving all creation to the fictions of a mythical eternal destiny for ascending mortals. He advocated that ascenders should enjoy the liberty of individual self-determination. He challenged and condemned the entire plan of mortal ascension as sponsored by the Paradise Sons of God and supported by the Infinite Spirit.
53:3.7 (604.2) Και ήταν με τη Διακήρυξη αυτή της Ελευθερίας που ο Εωσφόρος εξαπέλυσε το όργιο του ζόφου και του θανάτου.		53:3.7 (604.2) And it was with such a Declaration of Liberty that Lucifer launched his orgy of darkness and death.
4. Η ΕΚΡΗΞΗ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ^top		4. Outbreak of the Rebellion ^top
53:4.1 (604.3) Το μανιφέστο του Εωσφόρου δημοσιοποιήθηκε στο ετήσιο κονκλάβιο της Σατάνια, στη γυάλινη θάλασσα, παρουσία των συγκεντρωμένων στρατιών της Τζερουζέμ, την τελευταία ημέρα του χρόνου, περίπου διακόσιες χιλιάδες χρόνια πριν, κατά τον χρόνο της Ουράντια. Ο Σατανάς διεκήρυξε ότι η λατρεία μπορούσε να αποδοθεί στις συμπαντικές δυνάμεις – φυσικές, διανοητικές και πνευματικές – αλλά η υποταγή αυτή θα ομολογείτο μόνο στον ουσιαστικό και παρόντα κυβερνήτη, τον Εωσφόρο, το «φίλο των ανθρώπων και των αγγέλων,» και «Θεό της ελευθερίας.»		53:4.1 (604.3) The Lucifer manifesto was issued at the annual conclave of Satania on the sea of glass, in the presence of the assembled hosts of Jerusem, on the last day of the year, about two hundred thousand years ago, Urantia time. Satan proclaimed that worship could be accorded the universal forces—physical, intellectual, and spiritual—but that allegiance could be acknowledged only to the actual and present ruler, Lucifer, the “friend of men and angels” and the “God of liberty.”
53:4.2 (604.4) Η υπεροψία ήταν η πολεμική ιαχή της εξέγερσης του Εωσφόρου. Ένα από τα κύρια επιχειρήματά του ήταν ότι, αν η αυτοδιαχείριση ήταν καλή και σωστή για τους Μελχισεδέκ και τις άλλες ομάδες, ήταν εξ ίσου καλή για όλες τις νοήμονες τάξεις. Ήταν θρασύς και επίμονος στην υπεράσπιση της «ισότητας το νου» και της «αδελφότητας της διάνοιας.» Υποστήριξε ότι κάθε κυβέρνηση έπρεπε να περιορίζεται στους τοπικούς πλανήτες και την εκούσια ομοσπονδία τους στα τοπικά συστήματα. Κάθε άλλη εποπτεία την απέρριπτε. Υποσχέθηκε στους Πλανητικούς Πρίγκιπες ότι εκείνοι θα κυβερνούσαν τους κόσμους ως ανώτατοι εκτελεστικοί. Αποκήρυξε τον χώρο των νομοθετικών δραστηριοτήτων στο αρχηγείο του αστερισμού και τη διεξαγωγή των δικαστικών υποθέσεων στην πρωτεύουσα του σύμπαντος. Υποστήριξε ότι όλες αυτές οι λειτουργίες της κυβέρνησης έπρεπε να συγκεντρωθούν στις πρωτεύουσες των συστημάτων και προχώρησε στη δημιουργία δικής του νομοθετικής επιτροπής, οργανώνοντας τα δικά του δικαστήρια υπό την δικαιοδοσία του Σατανά. Και διέταξε τους πρίγκιπες στους αποστάτες κόσμους να κάνουν το ίδιο.		53:4.2 (604.4) Self-assertion was the battle cry of the Lucifer rebellion. One of his chief arguments was that, if self-government was good and right for the Melchizedeks and other groups, it was equally good for all orders of intelligence. He was bold and persistent in the advocacy of the “equality of mind” and “the brotherhood of intelligence.” He maintained that all government should be limited to the local planets and their voluntary confederation into the local systems. All other supervision he disallowed. He promised the Planetary Princes that they should rule the worlds as supreme executives. He denounced the location of legislative activities on the constellation headquarters and the conduct of judicial affairs on the universe capital. He contended that all these functions of government should be concentrated on the system capitals and proceeded to set up his own legislative assembly and organized his own tribunals under the jurisdiction of Satan. And he directed that the princes on the apostate worlds do the same.
53:4.3 (604.5) Ολόκληρο το διοικητικό συμβούλιο του Εωσφόρου συνεκλήθη σε σώμα και όλοι ορκίσθηκαν δημόσια ως αξιωματούχοι της κυβέρνησης του νέου επικεφαλής των «απελευθερωμένων κόσμων και συστημάτων.»		53:4.3 (604.5) The entire administrative cabinet of Lucifer went over in a body and were sworn in publicly as the officers of the administration of the new head of “the liberated worlds and systems.”
53:4.4 (605.1) Ενώ είχαν λάβει χώρα δύο προηγούμενες εξεγέρσεις στον Νέβαδον, είχαν γίνει σε απομακρυσμένους αστερισμούς. Ο Εωσφόρος θεώρησε ότι οι εξεγέρσεις αυτές ήσαν ανεπιτυχείς επειδή η πλειονότητα των ευφυών υπάρξεων απέτυχε να ακολουθήσει τους αρχηγούς των. Υποστήριξε ότι «οι πλειονότητες κυβερνούν,» ότι «η διάνοια είναι αλάθητη.» Η ελευθερία που του είχε δοθεί από τους κυβερνήτες του σύμπαντος φαινομενικά επιβεβαίωσε πολλούς από τους φαύλους ισχυρισμούς του. Αψήφησε όλους τους ανωτέρους του. Και παρ’ όλ’ αυτά, εκείνοι, φαινομενικά, δεν έδωσαν σημασία στις πράξεις του. Του είχε δοθεί ελευθερία να εκτελέσει το αποπλανητικό του σχέδιο χωρίς προσκόμματα.		53:4.4 (605.1) While there had been two previous rebellions in Nebadon, they were in distant constellations. Lucifer held that these insurrections were unsuccessful because the majority of the intelligences failed to follow their leaders. He contended that “majorities rule,” that “mind is infallible.” The freedom allowed him by the universe rulers apparently sustained many of his nefarious contentions. He defied all his superiors; yet they apparently took no note of his doings. He was given a free hand to prosecute his seductive plan without let or hindrance.
53:4.5 (605.2) Όλες τις ελεήμονες καθυστερήσεις της απονομής της δικαιοσύνης ο Εωσφόρος τις εξέλαβε ως ανικανότητα της κυβέρνησης των Παραδείσιων Υιών να σταματήσουν την εξέγερση. Ανοικτά, πλέον, αψήφησε και υπεροπτικά αμφισβήτησε τον Μιχαήλ, τον Εμμανουήλ και τους Αρχαίους των Ημερών και κατόπιν θεώρησε το γεγονός της έλλειψης αντίδρασης ως αναντίρρητη απόδειξη της ανικανότητας των κυβερνήσεων του σύμπαντος και του υπερσύμπαντος.		53:4.5 (605.2) All the merciful delays of justice Lucifer pointed to as evidence of the inability of the government of the Paradise Sons to stop the rebellion. He would openly defy and arrogantly challenge Michael, Immanuel, and the Ancients of Days and then point to the fact that no action ensued as positive evidence of the impotency of the universe and the superuniverse governments.
53:4.6 (605.3) Ο Γαβριήλ ήταν ο ίδιος παρών καθ’ όλη τη διάρκεια αυτών των άνομων διαδικασιών και δήλωσε μόνον ότι, σε εύθετο χρόνο, θα μιλούσε εκ μέρους του Μιχαήλ και ότι όλες οι υπάρξεις θα αφήνονταν ελεύθερες και ανεμπόδιστες να επιλέξουν. Ότι η «κυβέρνηση των Υιών για τον Πατέρα επιθυμούσε μόνο την πίστη εκείνη και την αφοσίωση που ήταν εκούσιες, ολόψυχες και απαλλαγμένες από σοφιστείες.»		53:4.6 (605.3) Gabriel was personally present throughout all these disloyal proceedings and only announced that he would, in due time, speak for Michael, and that all beings would be left free and unmolested in their choice; that the “government of the Sons for the Father desired only that loyalty and devotion which was voluntary, wholehearted, and sophistry-proof.”
53:4.7 (605.4) Στον Εωσφόρο επετράπη απόλυτα να εγκαθιδρύσει και να οργανώσει λεπτομερώς την επαναστατική του κυβέρνηση, προτού ο Γαβριήλ κάνει οποιαδήποτε προσπάθεια να αμφισβητήσει το δικαίωμα της αποστασίας, ή να αντιδράσει στην επαναστατική προπαγάνδα. Οι Πατέρες, όμως του Αστερισμού, αμέσως περιόρισαν τη δραστηριότητα των άπιστων αυτών οντοτήτων στο σύστημα της Σατάνια. Οπωσδήποτε όμως, η περίοδος αυτή της καθυστέρησης υπήρξε εποχή μεγάλης δοκιμασίας και εξέτασης των πιστών υπάρξεων ολόκληρης της Σατάνια. Για λίγα χρόνια επεκράτησε χάος και δημιουργήθηκε μεγάλη σύγχυση στους κόσμους-δώματα.		53:4.7 (605.4) Lucifer was permitted fully to establish and thoroughly to organize his rebel government before Gabriel made any effort to contest the right of secession or to counterwork the rebel propaganda. But the Constellation Fathers immediately confined the action of these disloyal personalities to the system of Satania. Nevertheless, this period of delay was a time of great trial and testing to the loyal beings of all Satania. All was chaotic for a few years, and there was great confusion on the mansion worlds.
5. Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ^top		5. Nature of the Conflict ^top
53:5.1 (605.5) Μόλις ξέσπασε η εξέγερση στη Σατάνια, ο Μιχαήλ συμβουλεύθηκε τον εν Παραδείσω αδελφό του, τον Εμμανουήλ. Μετά την κοσμοϊστορική αυτή σύσκεψη, ο Μιχαήλ ανήγγειλε ότι θα ακολουθούσε την ίδια πολιτική η οποία χαρακτήριζε τη συμπεριφορά του σε παρόμοιες αναταραχές στο παρελθόν, μία στάση μη εμπλοκής.		53:5.1 (605.5) Upon the outbreak of the Satania rebellion, Michael took counsel of his Paradise brother, Immanuel. Following this momentous conference, Michael announced that he would pursue the same policy which had characterized his dealings with similar upheavals in the past, an attitude of noninterference.
53:5.2 (605.6) Κατά την εποχή της εξέγερσης αυτής, καθώς και των δύο που προηγήθηκαν, δεν υπήρχε απόλυτη και προσωπική κυριαρχική εξουσία στο σύμπαν του Νέβαδον. Ο Μιχαήλ κυβερνούσε θείω δικαιώματι, ως αντιβασιλέας του Πατέρα του Σύμπαντος, αλλά όχι ακόμη ως εξουσία ο ίδιος. Δεν είχε ολοκληρώσει την διαδικασία των επιφοιτήσεων. Δεν είχε ακόμη περιβληθεί με «όλη τη δύναμη εν ουρανώ και επί της γης.»		53:5.2 (605.6) At the time of this rebellion and the two which preceded it there was no absolute and personal sovereign authority in the universe of Nebadon. Michael ruled by divine right, as vicegerent of the Universal Father, but not yet in his own personal right. He had not completed his bestowal career; he had not yet been vested with “all power in heaven and on earth.”
53:5.3 (605.7) Από την έκρηξη της επανάστασης μέχρι την ημέρα της ενθρόνισής του ως κυρίαρχου κυβερνήτη του Νέβαδον, ο Μιχαήλ ουδέποτε παρενέβη στις επαναστατικές δυνάμεις του Εωσφόρου. Τους επετράπη να ακολουθήσουν μία ελεύθερη πορεία για σχεδόν διακόσιες χιλιάδες χρόνια, κατά το χρόνο της Ουράντια. Ο Χριστός Μιχαήλ είχε, πλέον, υπεραρκετή δύναμη και εξουσία ώστε να χειρισθεί γρήγορα, έστω και συνοπτικά, παρόμοια ξεσπάσματα απιστίας. Αμφιβάλλουμε, όμως, για το ότι αυτή η εξουσία του, ως κυριάρχου, θα μπορούσε να τον οδηγήσει να δράσει διαφορετικά, αν μία άλλη τέτοια αναταραχή λάμβανε χώρα.		53:5.3 (605.7) From the outbreak of rebellion to the day of his enthronement as sovereign ruler of Nebadon, Michael never interfered with the rebel forces of Lucifer; they were allowed to run a free course for almost two hundred thousand years of Urantia time. Christ Michael now has ample power and authority to deal promptly, even summarily, with such outbreaks of disloyalty, but we doubt that this sovereign authority would lead him to act differently if another such upheaval should occur.
53:5.4 (605.8) Εφ’ όσον ο Μιχαήλ επέλεξε να παραμείνει μακράν των ουσιαστικών συγκρούσεων της εξέγερσης του Εωσφόρου, ο Γαβριήλ συγκάλεσε το προσωπικό του επιτελείο από την Εντέντια και, αφού συσκέφθηκε με τους Μέγιστους, επέλεξε να αναλάβει την αρχηγεία των πιστών στρατιών της Σατάνια. Ο Μιχαήλ παρέμεινε στον Σάλβινγκτον, ενώ ο Γαβριήλ προχώρησε στην Τζερουζέμ και, εγκαθιστάμενος στη σφαίρα που προορίζονταν για τον Πατέρα – τον ίδιο Συμπαντικό Πατέρα την οντότητα του οποίου Ο Εωσφόρος και ο Σατανάς είχαν αμφισβητήσει – παρουσία των συγκεντρωμένων στρατιών των πιστών προσωπικοτήτων, επέδειξε το λάβαρο του Μιχαήλ, το υλικό έμβλημα της Τριαδικής κυβέρνησης ολόκληρης της δημιουργίας, τους τρεις κυανούς ομόκεντρους κύκλους σε λευκό φόντο.		53:5.4 (605.8) Since Michael elected to remain aloof from the actual warfare of the Lucifer rebellion, Gabriel called his personal staff together on Edentia and, in counsel with the Most Highs, elected to assume command of the loyal hosts of Satania. Michael remained on Salvington while Gabriel proceeded to Jerusem, and establishing himself on the sphere dedicated to the Father—the same Universal Father whose personality Lucifer and Satan had questioned—in the presence of the forgathered hosts of loyal personalities, he displayed the banner of Michael, the material emblem of the Trinity government of all creation, the three azure blue concentric circles on a white background.
53:5.5 (606.1) Το έμβλημα του Εωσφόρου ήταν ένα λάβαρο λευκό με ένα κόκκινο κύκλο, στο κέντρο του οποίου εμφανίζονταν έναν μαύρος, συμπαγής κύκλος.		53:5.5 (606.1) The Lucifer emblem was a banner of white with one red circle, in the center of which a black solid circle appeared.
53:5.6 (606.2) «Γινόταν πόλεμος στον ουρανό. Ο Μιχαήλ ήταν ο αρχηγός και οι άγγελοί του πολέμησαν ενάντια στον δράκοντα (τον Εωσφόρο, τον Σατανά και τους αποστάτες πρίγκιπες). Και ο δράκοντας με τους στασιαστές αγγέλους του πολέμησαν, αλλά δεν επεκράτησαν.» Αυτός ο «πόλεμος στον ουρανό» δεν ήταν μία φυσική μάχη, διότι μία τέτοια σύγκρουση θα μπορούσε να είχε γίνει αντιληπτή στην Ουράντια. Τις πρώτες μέρες του αγώνα ο Εωσφόρος μακρηγορούσε ασταμάτητα στο πλανητικό αμφιθέατρο. Ο Γαβριήλ διηύθυνε μια συνεχή αποκάλυψη των επαναστατικών σοφιστειών από το αρχηγείο του εκεί κοντά. Οι διάφορες οντότητες που βρίσκονταν στη σφαίρα και αμφέβαλαν για τη στάση τους, ταξίδευαν ανάμεσα σ’ αυτές τις συζητήσεις μέχρις ότου έφθασαν σε μία τελική απόφαση.		53:5.6 (606.2) “There was war in heaven; Michael’s commander and his angels fought against the dragon (Lucifer, Satan, and the apostate princes); and the dragon and his rebellious angels fought but prevailed not.” This “war in heaven” was not a physical battle as such a conflict might be conceived on Urantia. In the early days of the struggle Lucifer held forth continuously in the planetary amphitheater. Gabriel conducted an unceasing exposure of the rebel sophistries from his headquarters taken up near at hand. The various personalities present on the sphere who were in doubt as to their attitude would journey back and forth between these discussions until they arrived at a final decision.
53:5.7 (606.3) Ο πόλεμος αυτός, όμως, στον ουρανό ήταν πολύ δύσκολος και πολύ πραγματικός. Ενώ δεν έγινε καμία από τις βαρβαρότητες, τις τόσο χαρακτηριστικές στους φυσικούς πολέμους, στους ανώριμους κόσμους, η σύγκρουση αυτή ήταν πολύ περισσότερο αδυσώπητη. Η υλική ζωή τίθεται σε κίνδυνο σε μία υλική μάχη, ο πόλεμος όμως στον ουρανό διεξήχθη για την ζωή την αιώνια.		53:5.7 (606.3) But this war in heaven was very terrible and very real. While displaying none of the barbarities so characteristic of physical warfare on the immature worlds, this conflict was far more deadly; material life is in jeopardy in material combat, but the war in heaven was fought in terms of life eternal.
6. ΕΝΑΣ ΠΙΣΤΟΣ ΣΕΡΑΦΙΚΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ^top		6. A Loyal Seraphic Commander ^top
53:6.1 (606.4) Υπήρξαν πολλές ευγενικές και εμπνευσμένες πράξεις αφοσίωσης που έγιναν από πολυάριθμες προσωπικότητες στοπ μεσοδιάστημα μεταξύ της έναρξης των εχθροπραξιών και της άφιξης του νέου κυβερνήτη του συστήματος και του επιτελείου του. Το συναρπαστικότερο, όμως, απ’ όλ’ αυτά τα παράτολμα μεγαλουργήματα αφοσίωσης ήταν η θαρραλέα συμπεριφορά του Μανότια, του δεύτερου στην τάξη των σεραφείμ του αρχηγείου της Σατάνια.		53:6.1 (606.4) There were many noble and inspiring acts of devotion and loyalty which were performed by numerous personalities during the interim between the outbreak of hostilities and the arrival of the new system ruler and his staff. But the most thrilling of all these daring feats of devotion was the courageous conduct of Manotia, the second in command of the Satania headquarters’ seraphim.
53:6.2 (606.5) Με την έναρξη της εξέγερσης στην Τζερουζέμ, ο επικεφαλής των σεραφικών στρατιών προσχώρησε στην υπόθεση του Εωσφόρου. Τούτο αναμφίβολα εξηγεί το γιατί ένας τόσο μεγάλος αριθμός από την τέταρτη τάξη, από τα σεραφείμ της διοίκησης του συστήματος, παραστράτησαν. Ο σεραφικός αρχηγός ήταν πνευματικά τυφλωμένος από την εξέχουσα προσωπικότητα του Εωσφόρου. Οι θελκτικοί τρόποι του σαγήνευσαν τις κατώτερες τάξεις των ουράνιων υπάρξεων. Απλά δεν μπορούσαν να αντιληφθούν ότι ήταν δυνατόν μία τέτοια εκθαμβωτική προσωπικότητα να σφάλλει.		53:6.2 (606.5) At the outbreak of rebellion on Jerusem the head of the seraphic hosts joined the Lucifer cause. This no doubt explains why such a large number of the fourth order, the system administrator seraphim, went astray. The seraphic leader was spiritually blinded by the brilliant personality of Lucifer; his charming ways fascinated the lower orders of celestial beings. They simply could not comprehend that it was possible for such a dazzling personality to go wrong.
53:6.3 (606.6) Λίγο καιρό αργότερα, περιγράφοντας τις εμπειρίες του που σχετίζονταν με το ξεκίνημα της εξέγερσης του Εωσφόρου, ο Μανότια είπε: «Μα η πιο ενθουσιώδης στιγμή ήταν η συναρπαστική περιπέτεια σε σχέση με την εξέγερση του Εωσφόρου, όταν, ως δεύτερος σεραφικός διοικητής, αρνήθηκα να λάβω μέρος στην σχεδιαζόμενη επίθεση κατά του Μιχαήλ. Και οι κραταιοί στασιαστές προσπάθησαν να με καταστρέψουν μέσω των συνεκτικών δυνάμεων που είχαν δημιουργήσει. Έγινε μία τρομερή αναταραχή στην Τζερουζέμ, αλλά ούτε ένα πιστό σεραφείμ δεν έπαθε τίποτα.		53:6.3 (606.6) Not long since, in describing the experiences associated with the onset of the Lucifer rebellion, Manotia said: “But my most exhilarating moment was the thrilling adventure connected with the Lucifer rebellion when, as second seraphic commander, I refused to participate in the projected insult to Michael; and the powerful rebels sought my destruction by means of the liaison forces they had arranged. There was a tremendous upheaval on Jerusem, but not a single loyal seraphim was harmed.
53:6.4 (606.7) «Μετά το παράπτωμα του αμέσως ανωτέρου μου, ανετέθη σ’ εμένα να αναλάβω τη διοίκηση των αγγελικών στρατιών της Τζερουζέμ, ως τιτλούχος διοικητής των μπερδεμένων σεραφικών υποθέσεων του συστήματος. Ηθικά με υποστήριξαν οι Μελχισεδέκ, μου προσφέρθηκε άφθονη βοήθεια από την πλειονότητα των Υλικών Υιών, με εγκατέλειψε μία πολύ μεγάλη μερίδα από την ίδια μου την τάξη, αλλά με υποστήριξαν με τρόπο μεγαλειώδη οι ανερχόμενοι θνητοί στην Τζερουζέμ.		53:6.4 (606.7) “Upon the default of my immediate superior it devolved upon me to assume command of the angelic hosts of Jerusem as the titular director of the confused seraphic affairs of the system. I was morally upheld by the Melchizedeks, ably assisted by a majority of the Material Sons, deserted by a tremendous group of my own order, but magnificently supported by the ascendant mortals on Jerusem.
53:6.5 (606.8) «Έχοντας τεθεί αυτομάτως εκτός των κυκλωμάτων του αστερισμού εξ αιτίας της αποστασίας του Εωσφόρου, εξαρτώμασταν από τη νομιμοφροσύνη του σώματός μας των πληροφοριών, οι οποίοι προωθούσαν εκκλήσεις για βοήθεια στην Εντέντια από το γειτονικό σύστημα της Ραντούλια. Και είδαμε ότι το βασίλειο της τάξης, η ευφυΐα της νομιμοφροσύνης και το πνεύμα της αληθείας εγγενώς θριάμβευσαν επί της εξέγερσης, της υπεροψίας και της αποκαλούμενης ατομικής ελευθερίας. Μπορέσαμε να συνεχίσουμε ως την άφιξη του νέου Κυρίαρχου του Συστήματος, του άξιου διαδόχου του Εωσφόρου. Και αμέσως μετά, προσαρτήθηκα στο σώμα αναγκαστικής διαχείρισης των Μελχισεδέκ στην Ουράντια, αναλαμβάνοντας τη δικαιοδοσία επί των πιστών σεραφικών τάξεων στον κόσμο του προδότη Καλιγκάστια, ο οποίος είχε ανακηρύξει τον πλανήτη του ως μέλος του νεοσχεδιαζόμενου συστήματος των ‘απελευθερωμένων κόσμων και των χειραφετημένων προσωπικοτήτων’, όπως προτάθηκε στην αχρεία Διακήρυξη της Ελευθερίας που δημοσιοποιήθηκε από τον Εωσφόρο στην έκκλησή του προς τις ‘φιλελεύθερες, ελεύθερα σκεπτόμενες και φιλοπρόοδες διάνοιες των άναρχων και κακοδιοικούμενων κόσμων της Σατάνια.’»		53:6.5 (606.8) “Having been automatically thrown out of the constellation circuits by the secession of Lucifer, we were dependent on the loyalty of our intelligence corps, who forwarded calls for help to Edentia from the near-by system of Rantulia; and we found that the kingdom of order, the intellect of loyalty, and the spirit of truth were inherently triumphant over rebellion, self-assertion, and so-called personal liberty; we were able to carry on until the arrival of the new System Sovereign, the worthy successor of Lucifer. And immediately thereafter I was assigned to the corps of the Melchizedek receivership of Urantia, assuming jurisdiction over the loyal seraphic orders on the world of the traitorous Caligastia, who had proclaimed his sphere a member of the newly projected system of ‘liberated worlds and emancipated personalities’ proposed in the infamous Declaration of Liberty issued by Lucifer in his call to the ‘liberty-loving, free-thinking, and forward-looking intelligences of the misruled and maladministered worlds of Satania.’”
53:6.6 (607.1) Ο άγγελος αυτός υπηρετεί ακόμη στην Ουράντια, λειτουργών ως βοηθός προϊστάμενος των σεραφείμ.		53:6.6 (607.1) This angel is still in service on Urantia, functioning as associate chief of seraphim.
7. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ^top		7. History of the Rebellion ^top
53:7.1 (607.2) Η εξέγερση του Εωσφόρου απλώθηκε σ’ ολόκληρο το σύστημα. Τριάντα επτά αποσκιρτήσαντες Πλανητικοί Πρίγκιπες έστρεψαν τη διοίκηση των κόσμων τους, σε μεγάλο βαθμό, προς την πλευρά του αρχιστασιαστή. Μόνο στον Πανόπτια ο Πλανητικός Πρίγκιπας απέτυχε στο να πάρει το λαό μαζί του. Σ’ αυτόν τον κόσμο, υπό την καθοδήγηση των Μελχισεδέκ, ο λαός συσπειρώθηκε για να υποστηρίξει τον Μιχαήλ. Η Ελλανόρα, μία νεαρή γυναίκα από το θνητό αυτό βασίλειο, ανέλαβε την αρχηγεία των ανθρώπινων φυλών και ούτε μία ψυχή σ’ αυτόν τον, κατεστραμμένο από τις συγκρούσεις, κόσμο δεν μπήκε κάτω από το λάβαρο του Εωσφόρου. Και από τότε, οι πιστοί αυτοί Πανοπτιανοί υπηρετούν στον έβδομο κόσμο διέλευσης της Τζερουζέμ ως επόπτες και κατασκευαστές στη σφαίρα του Πατέρα και τους περιβάλλοντες επτά κόσμους κράτησης. Οι Πανοπτιανοί όχι μόνο δρουν ως πραγματικοί επόπτες των κόσμων αυτών, αλλά επίσης εκτελούν τις προσωπικές εντολές του Μιχαήλ για την ωραιοποίηση των σφαιρών αυτών, για κάποια μελλοντική και άγνωστη χρήση. Επιτελούν αυτό το έργο καθώς παραμένουν εκεί, προσωρινά, καθ’ οδόν προς την Εντέντια.		53:7.1 (607.2) The Lucifer rebellion was system wide. Thirty-seven seceding Planetary Princes swung their world administrations largely to the side of the archrebel. Only on Panoptia did the Planetary Prince fail to carry his people with him. On this world, under the guidance of the Melchizedeks, the people rallied to the support of Michael. Ellanora, a young woman of that mortal realm, grasped the leadership of the human races, and not a single soul on that strife-torn world enlisted under the Lucifer banner. And ever since have these loyal Panoptians served on the seventh Jerusem transition world as the caretakers and builders on the Father’s sphere and its surrounding seven detention worlds. The Panoptians not only act as the literal custodians of these worlds, but they also execute the personal orders of Michael for the embellishment of these spheres for some future and unknown use. They do this work as they tarry en route to Edentia.
53:7.2 (607.3) Σ’ όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο Καλιγκάστια υπερασπιζόταν τις θέσεις του Εωσφόρου στην Ουράντια. Οι Μελχισεδέκ αντετέθησαν απόλυτα στον αποστάτη Πλανητικό Πρίγκιπα, αλλά οι σοφιστείες για άκρατη ελευθερία και οι αυταπάτες της υπεροψίας είχαν κάθε ευκαιρία να παραπλανήσουν τους πρωτόγονους λαούς ενός νέου και μη εξελιγμένου κόσμου.		53:7.2 (607.3) Throughout this period Caligastia was advocating the cause of Lucifer on Urantia. The Melchizedeks ably opposed the apostate Planetary Prince, but the sophistries of unbridled liberty and the delusions of self-assertion had every opportunity for deceiving the primitive peoples of a young and undeveloped world.
53:7.3 (607.4) Ολόκληρη η προπαγάνδα της αποστασίας έπρεπε να γίνει με ατομική προσπάθεια, αφού η υπηρεσία εκπομπών και όλες οι άλλες λεωφόροι διαπλανητικής επικοινωνίας είχαν διακοπεί εξ αιτίας των ενεργειών των εποπτών των κυκλωμάτων του συστήματος. Μόλις άρχισε ουσιαστικά η εξέγερση, ολόκληρο το σύστημα της Σατάνια απομονώθηκε από τα κυκλώματα του αστερισμού και του σύμπαντος. Κατά την περίοδο αυτή όλα τα εισερχόμενα και τα εξερχόμενα μηνύματα διαβιβάζονταν από τους σεραφικούς αντιπροσώπους και τους Μοναχικούς Αγγελιαφόρους. Τα κυκλώματα προς τους εκπεσόντες κόσμους είχαν επίσης διακοπεί, έτσι ώστε ο Εωσφόρος να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτή την οδό για την επέκταση του φαύλου σχεδίου του. Και τα κυκλώματα αυτά δεν θα αποκατασταθούν όσο ο αρχιστασιαστής ζει μέσα στα όρια της Σατάνια.		53:7.3 (607.4) All secession propaganda had to be carried on by personal effort because the broadcast service and all other avenues of interplanetary communication were suspended by the action of the system circuit supervisors. Upon the actual outbreak of the insurrection the entire system of Satania was isolated in both the constellation and the universe circuits. During this time all incoming and outgoing messages were dispatched by seraphic agents and Solitary Messengers. The circuits to the fallen worlds were also cut off, so that Lucifer could not utilize this avenue for the furtherance of his nefarious scheme. And these circuits will not be restored so long as the archrebel lives within the confines of Satania.
53:7.4 (607.5) Αυτή ήταν μία εξέγερση των Λανονάντεκ. Οι ανώτερες τάξεις των υιών του τοπικού σύμπαντος δεν προσχώρησαν στην αποστασία του Εωσφόρου, αν και λίγοι από τους Φορείς της Ζωής που στάθμευαν στους εξεγερμένους πλανήτες επηρεάσθηκαν κάπως από την εξέγερση των άνομων πριγκίπων. Κανείς από τους Τριαδοποιημένους Υιούς δεν παρεξέκλινε. Οι Μελχισεδέκ, οι αρχάγγελοι και οι Υπέρλαμπροι Εσπερινοί Αστέρες υπήρξαν όλοι πιστοί στον Μιχαήλ και, μαζί με τον Γαβριήλ, σθεναρά αγωνίσθηκαν για το θέλημα του Πατέρα και την εξουσία του Υιού.		53:7.4 (607.5) This was a Lanonandek rebellion. The higher orders of local universe sonship did not join the Lucifer secession, although a few of the Life Carriers stationed on the rebel planets were somewhat influenced by the rebellion of the disloyal princes. None of the Trinitized Sons went astray. The Melchizedeks, archangels, and the Brilliant Evening Stars were all loyal to Michael and, with Gabriel, valiantly contended for the Father’s will and the Son’s rule.
53:7.5 (608.1) Καμία από τις καταγόμενες από τον Παράδεισο υπάρξεις δεν αναμίχθηκε στην απιστία. Μαζί με τους Μοναχικούς Αγγελιαφόρους κατέλαβαν το αρχηγείο στον κόσμο του Πνεύματος και παρέμειναν υπό την ηγεσία του Πιστού των Ημερών της Εντέντια. Ουδείς από τους συμφιλιωτές αποστάτησε, κι’ ούτε ένας από τους Ουράνιους Καταγραφείς δεν παρεξέκλινε. Βαρύ τίμημα, όμως, πλήρωσαν οι Μοροντιανοί Σύντροφοι και οι Διδάσκαλοι των Κόσμων-Δωμάτων.		53:7.5 (608.1) No beings of Paradise origin were involved in disloyalty. Together with the Solitary Messengers they took up headquarters on the world of the Spirit and remained under the leadership of the Faithful of Days of Edentia. None of the conciliators apostatized, nor did a single one of the Celestial Recorders go astray. But a heavy toll was taken of the Morontia Companions and the Mansion World Teachers.
53:7.6 (608.2) Από την ανώτατη τάξη των σεραφείμ ούτ’ ένας άγγελος δεν χάθηκε, αλλά μία αρκετά μεγάλη ομάδα από την επόμενη τάξη, την ανώτερη, εξαπατήθηκε και παγιδεύτηκε. Με τον ίδιο τρόπο λίγοι από την τρίτη, ή εποπτεύουσα τάξη των αγγέλων παραπλανήθηκε. Η φοβερή, όμως, κατάρρευση έγινε στην τέταρτη ομάδα, τους διοικητικούς αγγέλους, τα σεραφείμ εκείνα που φυσιολογικά ασκούν καθήκοντα στις πρωτεύουσες των συστημάτων. Ο Μανότια έσωσε τουλάχιστον τα δύο τρίτα από αυτούς, αλλά λίγο περισσότεροι από το ένα τρίτο ακολούθησαν τον αρχηγό τους στις τάξεις των στασιαστών. Το ένα τρίτο όλων των χερουβείμ της Τζερουζέμ που ήσαν προσαρτημένα στους διοικητικούς αγγέλους χάθηκαν μαζί με τα άπιστα σεραφείμ τους.		53:7.6 (608.2) Of the supreme order of seraphim, not an angel was lost, but a considerable group of the next order, the superior, were deceived and ensnared. Likewise a few of the third or supervisor order of angels were misled. But the terrible breakdown came in the fourth group, the administrator angels, those seraphim who are normally assigned to the duties of the system capitals. Manotia saved almost two thirds of them, but slightly over one third followed their chief into the rebel ranks. One third of all the Jerusem cherubim attached to the administrator angels were lost with their disloyal seraphim.
53:7.7 (608.3) Από τους πλανητικούς αγγελικούς βοηθούς, εκείνοι που ήσαν προσαρτημένοι στους Υλικούς Υιούς, το ένα τρίτο περίπου, εξαπατήθηκαν και σχεδόν το δέκα τοις εκατό των λειτουργών διέλευσης παγιδεύθηκαν. Ο Ιωάννης το είδε αυτό συμβολικά, όταν έγραψε για τον μεγάλο, κόκκινο δράκοντα, λέγοντας: «Και η ουρά του ρούφηξε το ένα τρίτο από τα αστέρια του ουρανού και τα έριξε στο σκοτάδι.»		53:7.7 (608.3) Of the planetary angelic helpers, those assigned to the Material Sons, about one third were deceived, and almost ten per cent of the transition ministers were ensnared. In symbol John saw this when he wrote of the great red dragon, saying: “And his tail drew a third part of the stars of heaven and cast them down in darkness.”
53:7.8 (608.4) Η μεγαλύτερη απώλεια συνέβη στις αγγελικές τάξεις, ωστόσο οι περισσότερες από τις κατώτερες τάξεις είχαν αναμιχθεί στην απιστία. Από τους 681,217 Υλικούς Υιούς που χάθηκαν στην Σατάνια, το ενενήντα πέντε τοις εκατό ήσαν θύματα της εξέγερσης του Εωσφόρου. Μεγάλοι αριθμοί μεσοδιάστατων πλασμάτων χάθηκαν στους μεμονωμένους εκείνους πλανήτες οι Πλανητικοί Πρίγκιπες των οποίων προσχώρησαν στην υπόθεση του Εωσφόρου.		53:7.8 (608.4) The greatest loss occurred in the angelic ranks, but most of the lower orders of intelligence were involved in disloyalty. Of the 681,217 Material Sons lost in Satania, ninety-five per cent were casualties of the Lucifer rebellion. Large numbers of midway creatures were lost on those individual planets whose Planetary Princes joined the Lucifer cause.
53:7.9 (608.5) Από πολλές απόψεις, η εξέγερση αυτή ήταν η πλέον εκτεταμένη και καταστροφική από όλες τις παρόμοιες περιπτώσεις στον Νέβαδον. Περισσότερες οντότητες αναμίχθησαν στην αποστασία αυτή από όσες στις δύο άλλες μαζί. Και είναι προς αιώνια ατίμωσή τους το ότι οι απεσταλμένοι του Εωσφόρου και του Σατανά δεν εφείσθησαν ούτε των σχολείων νηπιακής εκπαίδευσης στον επιμορφωτικό πλανήτη των τελικιστών, αλλά μάλλον προσπάθησαν να διαφθείρουν τις αναπτυσσόμενες αυτές διάνοιες που από ευσπλαχνία είχαν διασωθεί από τους εξελικτικούς κόσμους.		53:7.9 (608.5) In many respects this rebellion was the most widespread and disastrous of all such occurrences in Nebadon. More personalities were involved in this insurrection than in both of the others. And it is to their everlasting dishonor that the emissaries of Lucifer and Satan spared not the infant-training schools on the finaliter cultural planet but rather sought to corrupt these developing minds in mercy salvaged from the evolutionary worlds.
53:7.10 (608.6) Οι ανερχόμενοι θνητοί ήσαν ευάλωτοι, αλλά αντιστάθηκαν στις σοφιστείες της εξέγερσης καλύτερα από τα κατώτερα πνεύματα. Ενώ πολλοί στους κατώτερους κόσμους-δώματα, οι οποίοι δεν είχαν επιτύχει την τελική συγχώνευση με τους Προσαρμοστές τους, εξέπεσαν, έχει καταγραφεί, προς δόξαν της σοφίας του σχεδίου ανέλιξης, ότι ούτε ένας από τους ανερχόμενους πολίτες της Σατάνια, που διέμεναν στην Τζερουζέμ δεν έλαβε μέρος στην εξέγερση του Εωσφόρου.		53:7.10 (608.6) The ascending mortals were vulnerable, but they withstood the sophistries of rebellion better than the lower spirits. While many on the lower mansion worlds, those who had not attained final fusion with their Adjusters, fell, it is recorded to the glory of the wisdom of the ascension scheme that not a single member of the Satania ascendant citizenship resident on Jerusem participated in the Lucifer rebellion.
53:7.11 (608.7) Ώρα με την ώρα, ημέρα με την ημέρα, οι σταθμοί εκπομπής ολόκληρου του Νέβαδον γέμιζαν από τους ανήσυχους παρατηρητές κάθε τάξης ουράνιας ευφυΐας που μπορεί να συλλάβει ο νους, που με προσήλωση μελετούσαν τα δελτία της εξέγερσης στην Σατάνια και χαίρονταν καθώς οι αναφορές συνεχώς διηγούνταν την ακλόνητη πίστη των ανερχομένων θνητών, οι οποίοι, υπό την ηγεσία των Μελχισεδέκ τους, αντιστέκονταν με επιτυχία στις συνδυασμένες και παρατεινόμενες προσπάθειες όλων των ύπουλων, πονηρών δυνάμεων, που τόσο γοργά συναθροίστηκαν γύρω από το λάβαρο της αποστασίας και της αμαρτίας.		53:7.11 (608.7) Hour by hour and day by day the broadcast stations of all Nebadon were thronged by the anxious watchers of every imaginable class of celestial intelligence, who intently perused the bulletins of the Satania rebellion and rejoiced as the reports continuously narrated the unswerving loyalty of the ascending mortals who, under their Melchizedek leadership, successfully withstood the combined and protracted efforts of all the subtle evil forces which so swiftly gathered around the banners of secession and sin.
53:7.12 (608.8) Μεσολάβησαν περισσότερα από δύο χρόνια, σύμφωνα με το χρόνο του συστήματος, από την έναρξη του «πολέμου στον ουρανό,» μέχρι την εγκατάσταση του διαδόχου του Εωσφόρου. Στο τέλος, όμως, ο νέος Κυρίαρχος ήλθε, προσθαλασσωνόμενος στη γυάλινη θάλασσα μαζί με το επιτελείο του. Βρισκόμουν μεταξύ των εφεδρειών που κινητοποιήθηκαν στην Εντέντια από τον Γαβριήλ και θυμάμαι καλά το πρώτο μήνυμα του Λέιναφορτζ προς τον Πατέρα του Αστερισμού του Νορλάτιαντεκ. Έγραφε: «Ούτε ένας πολίτης της Τζερουζέμ δεν χάθηκε. Όλοι οι ανερχόμενοι θνητοί επέζησαν από την παράφορη ταλαιπωρία και αναδύθηκαν από την κρίσιμη δοκιμασία θριαμβευτές και απόλυτα νικητές.» Και στον Σάλβινγκτον, την Ουβέρσα και τον Παράδεισο έφθασε αυτό το μήνυμα της διαβεβαίωσης ότι η εμπειρία της διάσωσης της ανέλιξης των θνητών αποτελεί τη μεγαλύτερη ασφάλεια κατά της εξέγερσης και την πλέον βέβαιη διασφάλιση κατά της αμαρτίας. Η ανώτερη αυτή ομάδα των πιστών της Τζερουζέμ αριθμούσε ακριβώς 187,432,811 άτομα.		53:7.12 (608.8) It was over two years of system time from the beginning of the “war in heaven” until the installation of Lucifer’s successor. But at last the new Sovereign came, landing on the sea of glass with his staff. I was among the reserves mobilized on Edentia by Gabriel, and I well remember the first message of Lanaforge to the Constellation Father of Norlatiadek. It read: “Not a single Jerusem citizen was lost. Every ascendant mortal survived the fiery trial and emerged from the crucial test triumphant and altogether victorious.” And on to Salvington, Uversa, and Paradise went this message of assurance that the survival experience of mortal ascension is the greatest security against rebellion and the surest safeguard against sin. This noble Jerusem band of faithful mortals numbered just 187,432,811.
53:7.13 (609.1) Με την άφιξη του Λέιναφορτζ οι αρχιστασιαστές εκθρονίστηκαν και αποκόπηκαν από όλες τις δυνάμεις διακυβέρνησης, αν και τους επετράπη να κυκλοφορούν ελεύθερα στην Τζερουζέμ, τις μοροντιανές σφαίρες, ακόμη και στους μεμονωμένους κατοικημένους κόσμους. Συνέχισαν τις απατηλές και αποπλανητικές τους προσπάθειες για να συγχύσουν και να παραπλανήσουν το νου των ανθρώπων και των αγγέλων. Όσον αφορά όμως στο έργο τους επί του διοικητικού όρους της Τζερουζέμ, «η θέση τους δεν υπήρχε πια.»		53:7.13 (609.1) With the arrival of Lanaforge the archrebels were dethroned and shorn of all governing powers, though they were permitted freely to go about Jerusem, the morontia spheres, and even to the individual inhabited worlds. They continued their deceptive and seductive efforts to confuse and mislead the minds of men and angels. But as concerned their work on the administrative mount of Jerusem, “their place was found no more.”
53:7.14 (609.2) Ενώ ο Εωσφόρος είχε αποστερηθεί όλης της διοικητικής εξουσίας στη Σατάνια, δεν υπήρχε, εκείνη την εποχή, δύναμη στο τοπικό σύμπαν, ούτε δικαστήριο το οποίο θα μπορούσε να περιορίσει, ή να καταστρέψει αυτό τον άνομο επαναστάτη. Την εποχή εκείνη ο Μιχαήλ δεν ήταν ο Κυρίαρχος κυβερνήτης. Οι Αρχαίοι των Ημερών υποστήριξαν τους Πατέρες του Αστερισμού στην οικειοποίηση της διακυβέρνησης του συστήματος, αλλά δεν πήραν ποτέ κάποια συνακόλουθη απόφαση πάνω στις πολλές προσφυγές που ακόμη εκκρεμούν σχετικά με την παρούσα κατάσταση και τη μελλοντική διάθεση του Εωσφόρου, του Σατανά και των συνεργατών τους.		53:7.14 (609.2) While Lucifer was deprived of all administrative authority in Satania, there then existed no local universe power nor tribunal which could detain or destroy this wicked rebel; at that time Michael was not a sovereign ruler. The Ancients of Days sustained the Constellation Fathers in their seizure of the system government, but they have never handed down any subsequent decisions in the many appeals still pending with regard to the present status and future disposition of Lucifer, Satan, and their associates.
53:7.15 (609.3) Έτσι οι αρχιστασιαστές αυτοί αφέθηκαν να περιπλανώνται σ’ ολόκληρο το σύστημα, να αναζητούν περαιτέρω διείσδυση για τα δόγματά τους της απαρέσκειας και της υπεροψίας. Αλλά σε σχεδόν διακόσιες χιλιάδες Ουραντιανά χρόνια στάθηκαν ανίκανοι να εξαπατήσουν άλλο κόσμο. Κανείς από τους κόσμους της Σατάνια δεν χάθηκε από την εποχή της πτώσης των τριάντα επτά, ούτε καν εκείνοι οι νεότεροι κόσμοι που κατοικήθηκαν από την εποχή εκείνη της εξέγερσης και μετά.		53:7.15 (609.3) Thus were these archrebels allowed to roam the entire system to seek further penetration for their doctrines of discontent and self-assertion. But in almost two hundred thousand Urantia years they have been unable to deceive another world. No Satania worlds have been lost since the fall of the thirty-seven, not even those younger worlds peopled since that day of rebellion.
8. Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΡΑΝΤΙΑ ^top		8. The Son of Man on Urantia ^top
53:8.1 (609.4) Ο Εωσφόρος και το Σατανάς περιπλανήθηκαν ελεύθερα στο σύστημα της Σατάνια μέχρις ότου ολοκληρώθηκε η αποστολή πλήρωσης του Μιχαήλ στην Ουράντια. Τελευταία φορά βρέθηκαν μαζί στον κόσμο σας κατά την εποχή της συνδυασμένης τους επίθεσης κατά του Υιού του Ανθρώπου.		53:8.1 (609.4) Lucifer and Satan freely roamed the Satania system until the completion of the bestowal mission of Michael on Urantia. They were last on your world together during the time of their combined assault upon the Son of Man.
53:8.2 (609.5) Άλλοτε, όταν οι Πλανητικοί Πρίγκιπες, οι «Υιοί του Θεού,» συγκεντρώνονταν κατά διαστήματα, «ο Σατανάς ερχόταν κι’ εκείνος,» υποστηρίζοντας ότι εκπροσωπούσε όλους τους απομονωμένους κόσμους των εκπεσόντων Πλανητικών Πριγκίπων. Δεν του είχε, όμως, παραχωρηθεί τέτοια ελευθερία στην Τζερουζέμ ως την τελική πλήρωση του Μιχαήλ. Μετά τις προσπάθειές τους να διαφθείρουν τον Μιχαήλ όταν επιφοιτούσε ενσαρκωμένος, κάθε ευμένεια προς τον Εωσφόρο και τον Σατανά χάθηκε σ’ ολόκληρη τη Σατάνια, δηλαδή, πέραν των απομονωμένων κόσμων της αμαρτίας.		53:8.2 (609.5) Formerly, when the Planetary Princes, the “Sons of God,” were periodically assembled, “Satan came also,” claiming that he represented all of the isolated worlds of the fallen Planetary Princes. But he has not been accorded such liberty on Jerusem since Michael’s terminal bestowal. Subsequent to their effort to corrupt Michael when in the bestowal flesh, all sympathy for Lucifer and Satan has perished throughout all Satania, that is, outside the isolated worlds of sin.
53:8.3 (609.6) Η επιφοίτηση του Μιχαήλ τερμάτισε την εξέγερση του Εωσφόρου σ’ ολόκληρη τη Σατάνια εκτός από τους πλανήτες των αποστατών Πλανητικών Πριγκίπων. Και αυτή ήταν η σημασία της προσωπικής εμπειρίας του Ιησού, μόλις πριν το θάνατό του ως ανθρώπου, όταν μία μέρα ανέκραξε προς τους μαθητές του, «Και είδα το Σατανά να πέφτει σαν αστραπή από τον Ουρανό.» Είχε έλθει μαζί με τον Εωσφόρο στην Ουράντια για τον τελικό, κρίσιμο αγώνα.		53:8.3 (609.6) The bestowal of Michael terminated the Lucifer rebellion in all Satania aside from the planets of the apostate Planetary Princes. And this was the significance of Jesus’ personal experience, just before his death in the flesh, when he one day exclaimed to his disciples, “And I beheld Satan fall as lightning from heaven.” He had come with Lucifer to Urantia for the last crucial struggle.
53:8.4 (609.7) Ο Υιός του Ανθρώπου ήταν βέβαιος για την επιτυχία του και γνώριζε ότι ο θρίαμβός του στον κόσμο σας θα παγίωνε για πάντα την κατάσταση των προαιώνιων εχθρών του, όχι μόνο στη Σατάνια, αλλά ακόμη στα δύο άλλα συστήματα όπου είχε εισχωρήσει η αμαρτία. Ήλθε η σωτηρία για τους θνητούς και η ασφάλεια για τους αγγέλους, όταν ο Κύριός σας, απαντώντας στις προτάσεις του Εωσφόρου, ήρεμα και με θεία βεβαιότητα, είπε, «Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά.» Αυτό ήταν, κατ’ αρχήν, το πραγματικό τέλος της εξέγερσης του Εωσφόρου. Πραγματικά, τα δικαστήρια της Ουβέρσα δεν έχουν ακόμη εκδώσει την εκτελεστική απόφαση πάνω στην προσφυγή του Γαβριήλ, ο οποίος ζήτησε την καταστροφή των στασιαστών, αλλά μία τέτοια απόφαση, αναμφίβολα θα ληφθεί με το πλήρωμα του χρόνου, εφ’ όσον το πρώτο βήμα για την ακροαματική διαδικασία της υπόθεσης αυτής έχει ήδη γίνει.		53:8.4 (609.7) The Son of Man was confident of success, and he knew that his triumph on your world would forever settle the status of his agelong enemies, not only in Satania but also in the other two systems where sin had entered. There was survival for mortals and security for angels when your Master, in reply to the Lucifer proposals, calmly and with divine assurance replied, “Get you behind me, Satan.” That was, in principle, the real end of the Lucifer rebellion. True, the Uversa tribunals have not yet rendered the executive decision regarding the appeal of Gabriel praying for the destruction of the rebels, but such a decree will, no doubt, be forthcoming in the fullness of time since the first step in the hearing of this case has already been taken.
53:8.5 (610.1) Ο Καλιγκάστια αναγνωρίσθηκε από τον Υιό του Ανθρώπου ως ο ειδικός Πρίγκιπας της Ουράντια, σχεδόν μέχρι την εποχή του θανάτου του. Ο Ιησούς είπε, «Τώρα είναι η κρίση αυτού του κόσμου. Τώρα ο πρίγκιπας του κόσμου τούτου θα δυσαρεστηθεί.» Και αργότερα, καθώς πλησίαζε στην ολοκλήρωση του έργου της ζωής του, ανήγγειλε, «Ο πρίγκιπας του κόσμου τούτου κρίθηκε.» Και είναι ο ίδιος αυτός εκθρονισμένος και εξευτελισμένος πρίγκιπας που κάποτε ονομάσθηκε «Θεός της Ουράντια.»		53:8.5 (610.1) Caligastia was recognized by the Son of Man as the technical Prince of Urantia up to near the time of his death. Said Jesus: “Now is the judgment of this world; now shall the prince of this world be cast down.” And then still nearer the completion of his lifework he announced, “The prince of this world is judged.” And it is this same dethroned and discredited Prince who was once termed “God of Urantia.”
53:8.6 (610.2) Η τελευταία πράξη του Μιχαήλ πριν φύγει από την Ουράντια ήταν να προσφέρει έλεος στον Καλιγκάστια και τον Νταλιγκάστια, εκείνοι όμως απέρριψαν περιφρονητικά την ευγενική προσφορά του. Ο Καλιγκάστια, ο αποστάτης Πλανητικός σας Πρίγκιπας, είναι ακόμη ελεύθερος στην Ουράντια για να εκτελέσει τα άνομα σχέδια του, αλλά δεν έχει καμία απολύτως δύναμη ώστε να επηρεάσει το νου των ανθρώπων, ούτε μπορεί να πλησιάσει την ψυχή τους για να την κολάσει, ή να την διαφθείρει, εκτός και αν εκείνοι πραγματικά επιθυμούν να επισύρουν το ανάθεμα με την άνομη παρουσία του.		53:8.6 (610.2) The last act of Michael before leaving Urantia was to offer mercy to Caligastia and Daligastia, but they spurned his tender proffer. Caligastia, your apostate Planetary Prince, is still free on Urantia to prosecute his nefarious designs, but he has absolutely no power to enter the minds of men, neither can he draw near to their souls to tempt or corrupt them unless they really desire to be cursed with his wicked presence.
53:8.7 (610.3) Πριν από την επιφοίτηση του Μιχαήλ οι κυβερνήτες αυτοί του σκότους προσπαθούσαν να διατηρήσουν την εξουσία τους στην Ουράντια και επίμονα αντιστέκονταν στις ελάσσονες και υποδεέστερες ουράνιες υπάρξεις. Από την ημέρα, όμως, της Πεντηκοστής, ο προδότης αυτός, ο Καλιγκάστια και ο εξ ίσου περιφρονητέος σύντροφός του, ο Νταλιγκάστια, είναι υπόδουλοι στο θείο μεγαλείο των Προσαρμοστών της Σκέψης του Παραδείσου και του προστατευτικού Πνεύματος της Αληθείας, του πνεύματος του Μιχαήλ, το οποίο διαχύθηκε σ’ όλους τους θνητούς.		53:8.7 (610.3) Before the bestowal of Michael these rulers of darkness sought to maintain their authority on Urantia, and they persistently withstood the minor and subordinate celestial personalities. But since the day of Pentecost this traitorous Caligastia and his equally contemptible associate, Daligastia, are servile before the divine majesty of the Paradise Thought Adjusters and the protective Spirit of Truth, the spirit of Michael, which has been poured out upon all flesh.
53:8.8 (610.4) Ακόμη κι’ έτσι, όμως, κανένα εκπεσόν πνεύμα δεν είχε ποτέ τη δύναμη να εισβάλει στο νου, ή να ταλανίσει την ψυχή των παιδιών του θεού. Ούτε ο Σατανάς, ούτε ο Καλιγκάστια μπόρεσαν ποτέ να αγγίξουν, ή να πλησιάσουν τους πιστούς υιούς του Θεού. Η πίστη αποτελεί δυναμική θωράκιση έναντι της αμαρτίας και της ανομίας. Είναι αλήθεια: «Εκείνος που γεννήθηκε από τον Θεό παραμένει σταθερός και ο άνομος δεν τον αγγίζει.»		53:8.8 (610.4) But even so, no fallen spirit ever did have the power to invade the minds or to harass the souls of the children of God. Neither Satan nor Caligastia could ever touch or approach the faith sons of God; faith is an effective armor against sin and iniquity. It is true: “He who is born of God keeps himself, and the wicked one touches him not.”
53:8.9 (610.5) Γενικά, όταν οι αδύναμοι και ακόλαστοι θνητοί επηρεάζονται από το διάβολο και τους δαίμονες, απλά κυριαρχούνται από τις υπάρχουσες εντός τους διεφθαρμένες τάσεις, οδηγούμενοι μακριά από τις ίδιες τις φυσικές τους κλίσεις. Στο διάβολο έχει δοθεί μεγάλη αξία για κακά που δεν ανήκουν σ’ αυτόν. Ο Καλιγκάστια έγινε συγκριτικά αδύναμος από όταν σταυρώθηκε ο Χριστός.		53:8.9 (610.5) In general, when weak and dissolute mortals are supposed to be under the influence of devils and demons, they are merely being dominated by their own inherent and debased tendencies, being led away by their own natural propensities. The devil has been given a great deal of credit for evil which does not belong to him. Caligastia has been comparatively impotent since the cross of Christ.
9. Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ^top		9. Present Status of the Rebellion ^top
53:9.1 (610.6) Από τις πρώτες ημέρες της εξέγερσης του Εωσφόρου, η σωτηρία προσφέρθηκε σ’ όλους τους στασιαστές από τον Μιχαήλ. Σε όλους εκείνους που πραγματικά θα έδειχναν ειλικρινή μεταμέλεια προσέφερε, με την κατάκτηση της απόλυτης συμπαντικής κυριαρχίας, συγχώρηση και αποκατάσταση σε κάποιο είδος συμπαντικής υπηρεσίας. Ουδείς από τους αρχηγούς αποδέχθηκε την ελεήμονα αυτή προσφορά. Ωστόσο, χιλιάδες αγγέλων και κατώτερες τάξεις ουράνιων υπάρξεων, περιλαμβανομένων χιλιάδων Υλικών Υιών και Θυγατέρων, αποδέχθηκαν το έλεος που εκδηλώθηκε από τους Πανοπτιανούς και αποκαταστάθηκαν την εποχή της ανάστασης του Ιησού, δέκα εννέα αιώνες πριν. Οι υπάρξεις αυτές έχουν από τότε μεταφερθεί στον κόσμο του Πατέρα, στην Τζερουζέμ, όπου πρέπει να παραμείνουν, πρακτικά, μέχρις ότου το δικαστήριο της Ουβέρσα καταλήξει σε μία απόφαση, πάνω στην προσφυγή του Γαβριήλ εναντίον του Εωσφόρου. Αναμφίβολα, όμως, όταν η απόφαση εξόντωσης εκδοθεί, οι μεταμεληθείσες και διασωθείσες αυτές προσωπικότητες θα εξαιρεθούν από την απόφαση εξάλειψης. Αυτές οι υπό δοκιμασία ψυχές κοπιάζουν, τώρα, μαζί με τους Πανοπτιανούς στο έργο της φροντίδας του κόσμου του Πατέρα.		53:9.1 (610.6) Early in the days of the Lucifer rebellion, salvation was offered all rebels by Michael. To all who would show proof of sincere repentance, he offered, upon his attainment of complete universe sovereignty, forgiveness and reinstatement in some form of universe service. None of the leaders accepted this merciful proffer. But thousands of the angels and the lower orders of celestial beings, including hundreds of the Material Sons and Daughters, accepted the mercy proclaimed by the Panoptians and were given rehabilitation at the time of Jesus’ resurrection nineteen hundred years ago. These beings have since been transferred to the Father’s world of Jerusem, where they must be held, technically, until the Uversa courts hand down a decision in the matter of Gabriel vs. Lucifer. But no one doubts that, when the annihilation verdict is issued, these repentant and salvaged personalities will be exempted from the decree of extinction. These probationary souls now labor with the Panoptians in the work of caring for the Father’s world.
53:9.2 (611.1) Ο αρχηγός των απατεώνων δεν ξαναήλθε στην Ουράντια από την εποχή που προσπάθησε να αποτρέψει τον Μιχαήλ από το σκοπό του να ολοκληρώσει την επιφοίτησή του και να εγκατασταθεί τελικά και με ασφάλεια ως απεριόριστος κυβερνήτης του Νέβαδον. Μόλις ο Μιχαήλ έγινε ο μόνιμος επικεφαλής του συστήματος του Νέβαδον, ο Εωσφόρος τέθηκε σε περιορισμό από τους αντιπροσώπους των Αρχαίων των Ημερών της Ουβέρσα και από τότε παραμένει φυλακισμένος στον δορυφόρο υπ’ αριθμόν ένα των κόσμων διέλευσης της Τζερουζέμ που ανήκουν στην ομάδα του Πατέρα. Και εδώ οι κυβερνήτες άλλων κόσμων και συστημάτων βλέπουν το τέλος του άπιστου Κυρίαρχου της Σατάνια. Ο Παύλος γνώριζε την κατάσταση των αρχηγών αυτών της εξέγερσης μετά την επιφοίτηση του Μιχαήλ, διότι ανέφερε τους αρχηγούς του Καλιγκάστια ως «πνευματικές ορδές ανοσιότητας στους ουράνιους τόπους.»		53:9.2 (611.1) The archdeceiver has never been on Urantia since the days when he sought to turn back Michael from the purpose to complete the bestowal and to establish himself finally and securely as the unqualified ruler of Nebadon. Upon Michael’s becoming the settled head of the universe of Nebadon, Lucifer was taken into custody by the agents of the Uversa Ancients of Days and has since been a prisoner on satellite number one of the Father’s group of the transition spheres of Jerusem. And here the rulers of other worlds and systems behold the end of the unfaithful Sovereign of Satania. Paul knew of the status of these rebellious leaders following Michael’s bestowal, for he wrote of Caligastia’s chiefs as “spiritual hosts of wickedness in the heavenly places.”
53:9.3 (611.2) Ο Μιχαήλ, μόλις ανέλαβε την υπέρτατη κυριαρχία του Νέβαδον, ζήτησε από τους Αρχαίους των Ημερών να φυλακίσουν όλες τις οντότητες που αναμίχθηκαν στην εξέγερση του Εωσφόρου, εν αναμονή των αποφάσεων των υπερσυμπαντικών δικαστηρίων στην υπόθεση του Γαβριήλ κατά του Εωσφόρου, οι οποίες έχουν εγγραφεί στα αρχεία του ανώτατου δικαστηρίου της Ουβέρσα σχεδόν διακόσιες χιλιάδες χρόνια πριν, όπως μετράτε το χρόνο. Όσον αφορά στην ομάδα της πρωτεύουσας του συστήματος, Οι Αρχαίοι των Ημερών ενέδωσαν στο αίτημα του Μιχαήλ, με μία μόνο εξαίρεση: Επετράπη στον Σατανά να επισκέπτεται περιοδικά τους αποστάτες πρίγκιπες στους εκπεσόντες κόσμους, μέχρις ότου ένας άλλος Υιός του θεού γίνει αποδεκτός στους αποστάτες αυτούς κόσμους, ή, μέχρις ότου τα δικαστήρια της Ουβέρσα αρχίσουν την εκδίκαση της υπόθεσης του Γαβριήλ κατά του Εωσφόρου.		53:9.3 (611.2) Michael, upon assuming the supreme sovereignty of Nebadon, petitioned the Ancients of Days for authority to intern all personalities concerned in the Lucifer rebellion pending the rulings of the superuniverse tribunals in the case of Gabriel vs. Lucifer, placed on the records of the Uversa supreme court almost two hundred thousand years ago, as you reckon time. Concerning the system capital group, the Ancients of Days granted the Michael petition with but a single exception: Satan was allowed to make periodic visits to the apostate princes on the fallen worlds until another Son of God should be accepted by such apostate worlds, or until such time as the courts of Uversa should begin the adjudication of the case of Gabriel vs. Lucifer.
53:9.4 (611.3) Ο Σατανάς μπορούσε να έλθει στην Ουράντια, επειδή δεν είχατε μόνιμο διαμένοντα Υιό - ούτε Πλανητικό Πρίγκιπα, ούτε Υλικό Υιό. Ο Μελχισεδέκ Ματσιβέντα είχε από τότε ανακηρυχθεί αντιβασιλέας Πλανητικός Πρίγκιπας της Ουράντια και το άνοιγμα της υπόθεσης του Γαβριήλ κατά του Εωσφόρου σηματοδότησε την έναρξη προσωρινών πλανητικών πολιτευμάτων σε όλους τους απομονωμένους κόσμους. Είναι αληθές ότι ο Σατανάς επισκεπτόταν περιοδικά τον Καλιγκάστια καθώς και άλλους από τους εκπεσόντες πρίγκιπες μέχρι τη στιγμή της παρουσίασης αυτών των αποκαλύψεων, οπότε έλαβε χώρα η πρώτη ακροαματική διαδικασία της προσφυγής του Γαβριήλ για την εξόντωση των αρχιστασιαστών. Ο Σατανάς είναι πλέον απόλυτα περιορισμένος στους κόσμους-φυλακές της Τζερουζέμ.		53:9.4 (611.3) Satan could come to Urantia because you had no Son of standing in residence—neither Planetary Prince nor Material Son. Machiventa Melchizedek has since been proclaimed vicegerent Planetary Prince of Urantia, and the opening of the case of Gabriel vs. Lucifer has signalized the inauguration of temporary planetary regimes on all the isolated worlds. It is true that Satan did periodically visit Caligastia and others of the fallen princes right up to the time of the presentation of these revelations, when there occurred the first hearing of Gabriel’s plea for the annihilation of the archrebels. Satan is now unqualifiedly detained on the Jerusem prison worlds.
53:9.5 (611.4) Από την εποχή της τελικής πλήρωσης του Μιχαήλ, κανείς στη Σατάνια δεν θέλησε να πάει στους κόσμους-φυλακές για να λειτουργήσει επί των εγκλείστων στασιαστών. Και καμία πλέον ύπαρξη δεν κερδήθηκε από την υπόθεση του πλανευτή. Για χίλια εννιακόσια χρόνια η κατάσταση παρέμεινε αναλλοίωτη.		53:9.5 (611.4) Since Michael’s final bestowal no one in all Satania has desired to go to the prison worlds to minister to the interned rebels. And no more beings have been won to the deceiver’s cause. For nineteen hundred years the status has been unchanged.
53:9.6 (611.5) Δεν περιμένουμε απάλειψη των παρόντων περιορισμών της Σατάνια, μέχρις ότου οι Αρχαίοι των Ημερών αποφασίσουν για την τελική εξόντωση των αρχιστασιαστών. Τα κυκλώματα του συστήματος δεν θα αποκατασταθούν όσο ζει ο Εωσφόρος. Εν τω μεταξύ, είναι απόλυτα ανενεργός.		53:9.6 (611.5) We do not look for a removal of the present Satania restrictions until the Ancients of Days make final disposition of the archrebels. The system circuits will not be reinstated so long as Lucifer lives. Meantime, he is wholly inactive.
53:9.7 (611.6) Η εξέγερση τελείωσε στην Τζερουζέμ. Τελειώνει στους εκπεσόντες κόσμους μόλις φθάσουν οι θείοι Υιοί. Πιστεύουμε ότι όλοι οι στασιαστές που θα αποδέχονταν, κάποτε, το έλεος το έχουν ήδη πράξει. Περιμένουμε τη μετάδοση της εκπομπής που θα αποστερήσει τους προδότες αυτούς από τη φυσική τους υπόσταση. Προσδοκούμε ότι η ετυμηγορία της Ουβέρσα θα αναγγελθεί από τις εκτελεστικές εκπομπές, οι οποίες θα επιφέρουν την εξόντωση των εγκλείστων αυτών στασιαστών. Τότε θα αναζητήσετε τον τόπο τους, εκείνοι όμως δεν θα βρεθούν. «Και εκείνοι που σας γνωρίζουν μεταξύ των κόσμων θα εκπλαγούν από εσάς. Υπήρξατε ο τρόμος, δεν θα είστε, όμως, πια.» Και έτσι, όλοι αυτοί οι ανάξιοι προδότες «θα είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ.» Όλοι περιμένουμε την απόφαση της Ουβέρσα.		53:9.7 (611.6) The rebellion has ended on Jerusem. It ends on the fallen worlds as fast as divine Sons arrive. We believe that all rebels who will ever accept mercy have done so. We await the flashing broadcast that will deprive these traitors of personality existence. We anticipate the verdict of Uversa will be announced by the executionary broadcast which will effect the annihilation of these interned rebels. Then will you look for their places, but they shall not be found. “And they who know you among the worlds will be astonished at you; you have been a terror, but never shall you be any more.” And thus shall all of these unworthy traitors “become as though they had not been.” All await the Uversa decree.
53:9.8 (611.7) Για αιώνες όμως, οι επτά κόσμοι-φυλακές του πνευματικού σκότους στη Σατάνια έχουν αποτελέσει σοβαρή προειδοποίηση σ’ ολόκληρο τον Νέβαδον, ανακηρύσσοντας εύγλωττα τη μεγάλη αλήθεια «ότι ο δρόμος των παρανόμων είναι δύσκολος.» «Ότι μέσα σε κάθε αμαρτία είναι κρυμμένος ο σπόρος της ίδιας της καταστροφής της.» Ότι «η αμοιβή της αμαρτίας είναι ο θάνατος.»		53:9.8 (611.7) But for ages the seven prison worlds of spiritual darkness in Satania have constituted a solemn warning to all Nebadon, eloquently and effectively proclaiming the great truth “that the way of the transgressor is hard”; “that within every sin is concealed the seed of its own destruction”; that “the wages of sin is death.”
53:9.9 (612.1) [Παρουσιάσθηκε από τον Μελχισεδέκ Μανοβάντετ, ο οποίος κάποτε ήταν αποσπασμένος στη διαχείριση της Ουράντια.]		53:9.9 (612.1) [Presented by Manovandet Melchizedek, onetime attached to the receivership of Urantia.]