Εγγραφο 54		Paper 54
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΕΩΣΦΟΡΟΥ		Problems of the Lucifer Rebellion
54:0.1 (613.1) Ο εξελικτικός άνθρωπος θεωρεί δύσκολο το να κατανοήσει πλήρως τη σπουδαιότητα και να αντιληφθεί τη σημασία του κακού, της πλάνης, της αμαρτίας και της αδικίας. Ο άνθρωπος αργεί να διακρίνει ότι η διαφορά μεταξύ της τελειότητας και της μη τελειότητας γεννούν το εν δυνάμει κακό. Ότι η ανακόλουθη αλήθεια και το ψεύδος δημιουργούν την πλάνη. Ότι το θείο χάρισμα της επιλογής δια της ελεύθερης βούλησης καταλήγει στα αποκλίνοντα βασίλεια της αμαρτίας και της αρετής. Ότι η επίμονη αναζήτηση του θείου οδηγεί στο βασίλειο του θεού, όπως αντιτίθεται στην συνεχή απόρριψή του, η οποία οδηγεί στο χώρο όπου κυριαρχεί η αδικία.		54:0.1 (613.1) EVOLUTIONARY man finds it difficult fully to comprehend the significance and to grasp the meanings of evil, error, sin, and iniquity. Man is slow to perceive that contrastive perfection and imperfection produce potential evil; that conflicting truth and falsehood create confusing error; that the divine endowment of freewill choice eventuates in the divergent realms of sin and righteousness; that the persistent pursuit of divinity leads to the kingdom of God as contrasted with its continuous rejection, which leads to the domains of iniquity.
54:0.2 (613.2) Οι θεοί ούτε δημιουργούν το κακό, ούτε επιτρέπουν την αμαρτία και την εξέγερση. Το εν δυνάμει κακό ενυπάρχει στο χρόνο, σ’ ένα σύμπαν που περιλαμβάνει διαφορετικά επίπεδα εννοιών και αξιών τελειότητας. Η αμαρτία βρίσκεται εν δυνάμει σε όλους τους χώρους όπου υπάρξεις ατελείς είναι προικισμένες με το χάρισμα να επιτελούν μεταξύ του καλού και του κακού. Η εντελώς ανακόλουθη παρουσία της αλήθειας και της αναλήθειας, της πραγματικότητας και της ψεύδους, συνιστούν την λανθάνουσα δυνατότητα της πλάνης. Η εσκεμμένη επιλογή του κακού συνιστά αμαρτία. Η εκούσια απόρριψη της αλήθειας αποτελεί πλάνη. Η επίμονη αναζήτηση της αμαρτίας και της πλάνης συνιστά την αδικία.		54:0.2 (613.2) The Gods neither create evil nor permit sin and rebellion. Potential evil is time-existent in a universe embracing differential levels of perfection meanings and values. Sin is potential in all realms where imperfect beings are endowed with the ability to choose between good and evil. The very conflicting presence of truth and untruth, fact and falsehood, constitutes the potentiality of error. The deliberate choice of evil constitutes sin; the willful rejection of truth is error; the persistent pursuit of sin and error is iniquity.
1. ΑΛΗΘΗΣ ΚΑΙ ΨΕΥΔΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ^top		1. True and False Liberty ^top
54:1.1 (613.3) Από όλα τα περίπλοκα προβλήματα που διογκώθησαν με την εξέγερση του Εωσφόρου, κανένα δεν δημιούργησε μεγαλύτερες δυσκολίες από όσο η αποτυχία των ανώριμων, εξελικτικών θνητών να διακρίνουν μεταξύ της αληθούς και της ψευδούς ελευθερίας.		54:1.1 (613.3) Of all the perplexing problems growing out of the Lucifer rebellion, none has occasioned more difficulty than the failure of immature evolutionary mortals to distinguish between true and false liberty.
54:1.2 (613.4) Η αληθής ελευθερία είναι η αναζήτηση των αιώνων και η ανταμοιβή της εξελικτικής προόδου. Η ψευδής ελευθερία αποτελεί την ύπουλη εξαπάτηση της πλάνης του χρόνου και του κακού του διαστήματος. Η διαρκούσα ελευθερία στηρίζεται στην πραγματικότητα της δικαιοσύνης – στην ευφυΐα, την ωριμότητα, την συναδέλφωση και την ισότητα.		54:1.2 (613.4) True liberty is the quest of the ages and the reward of evolutionary progress. False liberty is the subtle deception of the error of time and the evil of space. Enduring liberty is predicated on the reality of justice—intelligence, maturity, fraternity, and equity.
54:1.3 (613.5) Η ελευθερία αποτελεί μία αυτοκαταστροφική τεχνική κοσμικής υπόστασης, όταν τα κίνητρά της είναι ανόητα, απαίδευτα και ανεξέλεγκτα. Η αληθής ελευθερία προοδευτικά συνδέεται με την πραγματικότητα και πάντα υπολογίζει την κοινωνική ισότητα, την κοσμική δικαιοσύνη, την συμπαντική συναδέλφωση και τις θείες υποχρεώσεις.		54:1.3 (613.5) Liberty is a self-destroying technique of cosmic existence when its motivation is unintelligent, unconditioned, and uncontrolled. True liberty is progressively related to reality and is ever regardful of social equity, cosmic fairness, universe fraternity, and divine obligations.
54:1.4 (613.6) Η ελευθερία γίνεται αυτοκτονική όταν διαχωρίζεται από την υλική δικαιοσύνη, την διανοητική αμεροληψία, την κοινωνική ανοχή, το ηθικό καθήκον και τις πνευματικές αξίες. Η ελευθερία είναι ανύπαρκτη μακράν της κοσμικής πραγματικότητας και κάθε ατομική πραγματικότητα είναι ανάλογη με τις σχέσεις της προς το θείο.		54:1.4 (613.6) Liberty is suicidal when divorced from material justice, intellectual fairness, social forbearance, moral duty, and spiritual values. Liberty is nonexistent apart from cosmic reality, and all personality reality is proportional to its divinity relationships.
54:1.5 (613.7) Αχαλίνωτη ισχυρογνωμοσύνη και ασυντόνιστη αυτοέκφραση ισοδυναμούν με άμετρο εγωισμό, το αποκορύφωμα της απιστίας. Η ελευθερία χωρίς τη συνδεδεμένη και πάντα αυξανόμενη νίκη επί του εαυτού του ατόμου αποτελεί μύθο της εγωιστικής θνητής φαντασίας. Η με εγωιστικά κίνητρα ελευθερία είναι μία βασική αυταπάτη, μία σκληρή παραπλάνηση. Η ασυδοσία που μεταμφιέζεται σε ελευθερία είναι προπομπός αξιοθρήνητης δουλείας.		54:1.5 (613.7) Unbridled self-will and unregulated self-expression equal unmitigated selfishness, the acme of ungodliness. Liberty without the associated and ever-increasing conquest of self is a figment of egoistic mortal imagination. Self-motivated liberty is a conceptual illusion, a cruel deception. License masquerading in the garments of liberty is the forerunner of abject bondage.
54:1.6 (614.1) Η αληθής ελευθερία είναι ο σύντροφος το γνήσιου αυτοσεβασμού. Η ψευδής ελευθερία είναι το ταίρι του αυτοθαυμασμού. Η αληθής ελευθερία είναι καρπός του αυτοελέγχου. Η ψευδής ελευθερία, είναι το τεκμήριο της υπεροψίας. Ο αυτοέλεγχος οδηγεί σε αλτρουιστική υπηρεσία. Ο αυτοθαυμασμός τείνει προς την εκμετάλλευση των άλλων για την εγωιστική μεγέθυνση ενός τόσο σφάλλοντος ατόμου, που είναι πρόθυμο να θυσιάσει το ενάρετο επίτευγμα προς χάριν της κατοχής άδικης δύναμης επί των συντρόφων του υπάρξεων.		54:1.6 (614.1) True liberty is the associate of genuine self-respect; false liberty is the consort of self-admiration. True liberty is the fruit of self-control; false liberty, the assumption of self-assertion. Self-control leads to altruistic service; self-admiration tends towards the exploitation of others for the selfish aggrandizement of such a mistaken individual as is willing to sacrifice righteous attainment for the sake of possessing unjust power over his fellow beings.
54:1.7 (614.2) Ακόμη και η σοφία είναι θεία και αξιόπιστη μόνον όταν έχει κοσμική θεώρηση και πνευματικά κίνητρα.		54:1.7 (614.2) Even wisdom is divine and safe only when it is cosmic in scope and spiritual in motivation.
54:1.8 (614.3) Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πλάνη από το είδος αυτό της αυταπάτης που οδηγεί ευφυείς υπάρξεις στο να επιθυμούν διακαώς να ασκήσουν εξουσία πάνω σε άλλες υπάρξεις με σκοπό να αποστερήσουν τα άτομα αυτά από τις φυσικές τους ελευθερίες. Ο χρυσός κανόνας της ανθρώπινης δικαιοσύνης διαμαρτύρεται εναντίον όλης αυτής της απάτης, της ατιμίας, του εγωισμού και της αδικίας. Μόνον η αληθής και γνήσια ελευθερία είναι συμβατή με την κυριαρχία της αγάπης και την λειτουργία του ελέους.		54:1.8 (614.3) There is no error greater than that species of self-deception which leads intelligent beings to crave the exercise of power over other beings for the purpose of depriving these persons of their natural liberties. The golden rule of human fairness cries out against all such fraud, unfairness, selfishness, and unrighteousness. Only true and genuine liberty is compatible with the reign of love and the ministry of mercy.
54:1.9 (614.4) Πώς τολμά το ισχυρόγνωμον πλάσμα να σφετερισθεί τα δικαιώματα των συντρόφων του στο όνομα της ατομικής ελευθερίας, όταν οι Υπέρτατοι Κυβερνήτες του σύμπαντος παραμερίζουν με ευσπλαχνικό σεβασμό για το προνόμιο αυτό της βούλησης και τις δυναμικές της προσωπικότητας! Ουδεμία ύπαρξη, κατά την άσκηση της υποτιθέμενης ατομικής της ελευθερίας, έχει το δικαίωμα να αποστερεί οποιαδήποτε άλλη ύπαρξη από τα προνόμια εκείνα της υπόστασης που απονεμήθηκαν από τους Δημιουργούς και που γίνονται όπως τους αξίζει σεβαστά από όλους τους νομιμόφρονες συνεργάτες, υποτελείς και υποκειμένους τους.		54:1.9 (614.4) How dare the self-willed creature encroach upon the rights of his fellows in the name of personal liberty when the Supreme Rulers of the universe stand back in merciful respect for these prerogatives of will and potentials of personality! No being, in the exercise of his supposed personal liberty, has a right to deprive any other being of those privileges of existence conferred by the Creators and duly respected by all their loyal associates, subordinates, and subjects.
54:1.10 (614.5) Ο εξελικτικός άνθρωπος μπορεί να πρέπει να αγωνισθεί για τις υλικές του ελευθερίες με τους δυνάστες και τους καταπιεστές σ’ έναν κόσμο αμαρτίας και αδικίας, ή στους πρώιμους καιρούς μιας πρωτόγονης, εξελικτικής σφαίρας, αλλά όχι στους μοροντιανούς κόσμους, ή τις πνευματικές σφαίρες. Ο πόλεμος είναι κληρονομία του αρχικού, πρώιμου εξελικτικού ανθρώπου, αλλά στους κόσμους φυσιολογικού, εξελισσόμενου πολιτισμού, η φυσική μάχη, ως τεχνική διευθέτησης φυλετικών διαφωνιών έχει από μακρού πέσει σε ανυποληψία.		54:1.10 (614.5) Evolutionary man may have to contend for his material liberties with tyrants and oppressors on a world of sin and iniquity or during the early times of a primitive evolving sphere, but not so on the morontia worlds or on the spirit spheres. War is the heritage of early evolutionary man, but on worlds of normal advancing civilization physical combat as a technique of adjusting racial misunderstandings has long since fallen into disrepute.
2. Η ΚΛΟΠΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ^top		2. The Theft of Liberty ^top
54:2.1 (614.6) Με τον Υιό και δια του Πνεύματος ο Θεός σχεδίασε την αιώνια Χαβόνα και από τότε επετεύχθη το αιώνιο πρότυπο της ισότιμης συμμετοχής στην νομή της δημιουργίας. Το πρότυπο αυτό της νομής αποτελεί το κυρίαρχο σχέδιο για κάνε έναν από τους Υιούς και τις Θυγατέρες του Θεού που ταξιδεύουν στο διάστημα για να αφοσιωθούν στην προσπάθεια να αντιγράψουν στο χρόνο το κεντρικό σύμπαν της αιώνιας τελειότητας.		54:2.1 (614.6) With the Son and in the Spirit did God project eternal Havona, and ever since has there obtained the eternal pattern of co-ordinate participation in creation—sharing. This pattern of sharing is the master design for every one of the Sons and Daughters of God who go out into space to engage in the attempt to duplicate in time the central universe of eternal perfection.
54:2.2 (614.7) Κάθε πλάσμα, κάθε εξελισσόμενου σύμπαντος που διακαώς επιθυμεί να κάνει το θέλημα του Πατέρα είναι προορισμένο να γίνει ο συνεργάτης των Δημιουργών του χρόνου και του διαστήματος στο μεγαλειώδες αυτό εγχείρημα της δια της εμπειρίας επίτευξης της τελειότητας. Αν αυτό δεν ήταν αληθές, δεν θα προίκιζε ο Πατέρας τα πλάσματα αυτά με δημιουργική ελεύθερη βούληση, ούτε θα κατοικούσε εντός τους, συνεργαζόμενος, ουσιαστικά, μαζί τους μέσω του ίδιου του πνεύματός του.		54:2.2 (614.7) Every creature of every evolving universe who aspires to do the Father’s will is destined to become the partner of the time-space Creators in this magnificent adventure of experiential perfection attainment. Were this not true, the Father would have hardly endowed such creatures with creative free will, neither would he indwell them, actually go into partnership with them by means of his own spirit.
54:2.3 (614.8) Η αφροσύνη του Εωσφόρου απετέλεσε την προσπάθεια να κάνει αυτό που δεν μπορεί να γίνει, να βραχυκυκλώσει το χρόνο σ’ ένα εμπειρικό σύμπαν. Το έγκλημα του Εωσφόρου ήταν η επιχειρηθείσα αποστέρηση των δημιουργικών δικαιωμάτων κάθε οντότητας στην Σατάνια, η μη εγνωσμένη σύντμηση της ατομικής συμμετοχής των πλασμάτων – της εκούσιας συμμετοχής – στον μακρόχρονο εξελικτικό αγώνα να φθάσουν στην κατάσταση του φωτός και της ζωής, τόσον ατομικά, όσο και συλλογικά. Πράττοντας αυτό, ο κάποτε Κυρίαρχος του συστήματός σας έθεσε την εγκόσμια επιδίωξη της δικής του βούλησης ευθέως κατά της αιώνιας επιδίωξης της βούλησης του Θεού, όπως αυτή αποκαλύπτεται στο δώρο της ελεύθερης βούλησης εφ’ όλων των εχόντων ατομικότητα πλασμάτων. Η εξέγερση του Εωσφόρου απετέλεσε, έτσι, τη μεγαλύτερη δυνατή απειλή καταστρατήγησης της δια της ελεύθερης βούλησης επιλογής των ανερχομένων και των υπηρετών του συστήματος της Σατάνια – την απειλή να στερηθεί για πάντα, κάθε μία από τις υπάρξεις αυτές, τη συναρπαστική εμπειρία να συνεισφέρει με κάτι ατομικό και μοναδικό στο βραδέως ανεγειρόμενο μνημείο της εμπειρικής σοφίας, που κάποτε θα υπάρξει ως το τελειοποιημένο σύστημα της Σατάνια. Έτσι, το μανιφέστο του Εωσφόρου, μεταμφιεζόμενο με το ένδυμα της ελευθερίας, παρουσιάζεται στο καθαρό φως της λογικής ως μνημειώδης απειλή που ολοκληρώνει την κλοπή της ατομικής ελευθερίας και τούτο το επιτυγχάνει σε μία κλιμάκωση που μόνο δύο φορές μεθοδεύθηκε σ’ ολόκληρη την ιστορία του Νέβαδον.		54:2.3 (614.8) Lucifer’s folly was the attempt to do the nondoable, to short-circuit time in an experiential universe. Lucifer’s crime was the attempted creative disenfranchisement of every personality in Satania, the unrecognized abridgment of the creature’s personal participation—freewill participation—in the long evolutionary struggle to attain the status of light and life both individually and collectively. In so doing this onetime Sovereign of your system set the temporal purpose of his own will directly athwart the eternal purpose of God’s will as it is revealed in the bestowal of free will upon all personal creatures. The Lucifer rebellion thus threatened the maximum possible infringement of the freewill choice of the ascenders and servers of the system of Satania—a threat forevermore to deprive every one of these beings of the thrilling experience of contributing something personal and unique to the slowly erecting monument to experiential wisdom which will sometime exist as the perfected system of Satania. Thus does the Lucifer manifesto, masquerading in the habiliments of liberty, stand forth in the clear light of reason as a monumental threat to consummate the theft of personal liberty and to do it on a scale that has been approached only twice in all the history of Nebadon.
54:2.4 (615.1) Εν ολίγοις, εκείνο που ο Θεός είχε χαρίσει στους ανθρώπους και τους αγγέλους, ο Εωσφόρος θα τους το αφαιρούσε, και τούτο είναι το θείο προνόμιο της συμμετοχής στην δημιουργία του ίδιου του πεπρωμένου τους, αλλά και του πεπρωμένου του τοπικού αυτού συστήματος των κατοικημένων κόσμων.		54:2.4 (615.1) In short, what God had given men and angels Lucifer would have taken away from them, that is, the divine privilege of participating in the creation of their own destinies and of the destiny of this local system of inhabited worlds.
54:2.5 (615.2) Ουδεμία ύπαρξη, σ’ ολόκληρο το σύμπαν διαθέτει τη δικαιωματική ελευθερία να αποστερήσει οποιαδήποτε άλλη ύπαρξη της αληθούς ελευθερίας, του δικαιώματος να αγαπά και να αγαπάται, το προνόμιο να λατρεύει το Θεό και να υπηρετεί τους συντρόφους της.		54:2.5 (615.2) No being in all the universe has the rightful liberty to deprive any other being of true liberty, the right to love and be loved, the privilege of worshiping God and of serving his fellows.
3. ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΟΡΙΟ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ^top		3. The Time Lag of Justice ^top
54:3.1 (615.3) Τα ενάρετα, αυτόβουλα πλάσματα των εξελικτικών κόσμων βασανίζονται πάντα από το απερίσκεπτο ερώτημα του γιατί οι πάνσοφοι Δημιουργοί επιτρέπουν το κακό και την αμαρτία. Δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι και τα δύο είναι αναπόφευκτα, αν τα πλάσματα πρόκειται να είναι πραγματικά ελεύθερα. Η ελεύθερη βούληση του εξελισσόμενου ανθρώπου, ή του έξοχου αγγέλου δεν αποτελεί μία απλή φιλοσοφική θεώρηση, ένα συμβολικό ιδεώδες. Η ικανότητα του ανθρώπου να επιλέγει το καλό, ή το κακό είναι μία συμπαντική πραγματικότητα. Η ελευθερία αυτή του να αποφασίζει(*) κάποιος για τον εαυτό του αποτελεί δώρο των Υπέρτατων Κυβερνητών και εκείνοι ουδέποτε θα επιτρέψουν σε οποιαδήποτε ύπαρξη, ή κατηγορία υπάρξεων, να αποστερήσει έστω και μία οντότητα στο απέραντο σύμπαν αυτής της θεϊκά χαρισμένης ελευθερίας – ούτε καν να πείσει τις παραπλανημένες και αδαείς αυτές υπάρξεις να απολαύσουν την εσφαλμένα αποκαλούμενη αυτή ατομική ελευθερία.		54:3.1 (615.3) The moral will creatures of the evolutionary worlds are always bothered with the unthinking question as to why the all-wise Creators permit evil and sin. They fail to comprehend that both are inevitable if the creature is to be truly free. The free will of evolving man or exquisite angel is not a mere philosophic concept, a symbolic ideal. Man’s ability to choose good or evil is a universe reality. This liberty to choose for oneself is an endowment of the Supreme Rulers, and they will not permit any being or group of beings to deprive a single personality in the wide universe of this divinely bestowed liberty—not even to satisfy such misguided and ignorant beings in the enjoyment of this misnamed personal liberty.
54:3.2 (615.4) Αν και η συνειδητή και ολόψυχη ταυτοποίηση με το κακό (την αμαρτία) ισοδυναμεί με μη-ύπαρξη (εκμηδενισμό), μεσολαβεί πάντοτε, μεταξύ του χρόνου μιας τέτοιας ατομικής ταυτοποίησης με την αμαρτία και της εκτέλεσης της ποινής – της αυτόματης κατάληξης μιας τέτοιας εκούσιας αποδοχής του κακού – μία χρονική περίοδος αρκετά μεγάλη, ώστε να κάνει μία τέτοια απόφαση πάνω στη συμπαντική κατάσταση ενός τέτοιου ατόμου απόλυτα ικανοποιητική για όλες τις σχετιζόμενες συμπαντικές προσωπικότητες και η οποία απόφαση θα είναι τόσο αμερόληπτη και δίκαιη, ώστε να κερδίσει την επιδοκιμασία του ίδιου του αμαρτωλού.		54:3.2 (615.4) Although conscious and wholehearted identification with evil (sin) is the equivalent of nonexistence (annihilation), there must always intervene between the time of such personal identification with sin and the execution of the penalty—the automatic result of such a willful embrace of evil—a period of time of sufficient length to allow for such an adjudication of such an individual’s universe status as will prove entirely satisfactory to all related universe personalities, and which will be so fair and just as to win the approval of the sinner himself.
54:3.3 (615.5) Αν, όμως, αυτός ο, εναντίον της πραγματικότητας της αλήθειας και της αγαθότητας, συμπαντικός στασιαστής αρνηθεί να επιδοκιμάσει την ετυμηγορία και αν ο ένοχος αναγνωρίζει στην καρδιά του την ορθότητα της καταδίκης του, αλλά αρνείται να κάνει μία τέτοια ομολογία, τότε η εκτέλεση της καταδικαστικής απόφασης πρέπει να καθυστερήσει, σύμφωνα με τη διακριτική ευχέρεια των Αρχαίων των Ημερών. Και οι Αρχαίοι των Ημερών αρνούνται να εκμηδενίσουν οποιαδήποτε ύπαρξη μέχρις ότου όλες οι ηθικές αξίες και όλες οι πνευματικές πραγματικότητες εκλείψουν τόσο από τον αμαρτωλό, όσο και από όλους τους σχετιζόμενους μ’ αυτόν υποστηρικτές και πιθανούς συμπαθούντες.		54:3.3 (615.5) But if this universe rebel against the reality of truth and goodness refuses to approve the verdict, and if the guilty one knows in his heart the justice of his condemnation but refuses to make such confession, then must the execution of sentence be delayed in accordance with the discretion of the Ancients of Days. And the Ancients of Days refuse to annihilate any being until all moral values and all spiritual realities are extinct, both in the evildoer and in all related supporters and possible sympathizers.
4. ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΟΡΙΟ ΤΟΥ ΕΛΕΟΥΣ ^top		4. The Mercy Time Lag ^top
54:4.1 (615.6) Ένα άλλο πρόβλημα, κάπως δύσκολο να ερμηνευθεί στον αστερισμό του Νορλάτιαντεκ, αφορά στους λόγους που επέτρεψαν στον Εωσφόρο, τον Σατανά και τους εκπεσόντες πρίγκιπες να απεργασθούν το κακό τόσο πολύ καιρό προτού τους αντιληφθούν, τους φυλακίσουν και τους δικάσουν.		54:4.1 (615.6) Another problem somewhat difficult of explanation in the constellation of Norlatiadek pertains to the reasons for permitting Lucifer, Satan, and the fallen princes to work mischief so long before being apprehended, interned, and adjudicated.
54:4.2 (616.1) Οι γονείς, εκείνοι που έχουν γεννήσει και αναθρέψει παιδιά, είναι περισσότερο ικανοί να κατανοήσουν το γιατί ο Μιχαήλ, ένας Δημιουργός-πατέρας, μπορεί να καθυστερεί να καταδικάσει και να καταστρέψει τους ίδιους του τους Υιούς. Η παραβολή του Ιησού για τον άσωτο υιό εξηγεί καλά το πώς ένας στοργικός πατέρας μπορεί να περιμένει καιρό για τη μεταμέλεια ενός παιδιού του που έσφαλε.		54:4.2 (616.1) Parents, those who have borne and reared children, are better able to understand why Michael, a Creator-father, might be slow to condemn and destroy his own Sons. Jesus’ story of the prodigal son well illustrates how a loving father can long wait for the repentance of an erring child.
54:4.3 (616.2) Αυτό καθ’ εαυτό το γεγονός ότι ένα αμαρτωλό πλάσμα μπορεί ουσιαστικά να επιλέξει να κάνει κακό – να διαπράξει αμαρτία – παγιώνει την πραγματικότητα της ελεύθερης βούλησης και δικαιολογεί απολύτως κάθε μακρόχρονη καθυστέρηση στην εκτέλεση της δικαιοσύνης, με την προϋπόθεση ότι το παρατεινόμενο έλεος μπορεί να συντείνει στη μεταμέλεια και την αποκατάσταση.		54:4.3 (616.2) The very fact that an evil-doing creature can actually choose to do wrong—commit sin—establishes the fact of free-willness and fully justifies any length delay in the execution of justice provided the extended mercy might conduce to repentance and rehabilitation.
54:4.4 (616.3) Τις περισσότερες από τις ελευθερίες που αναζήτησε ο Εωσφόρος, τις είχε ήδη. Στο μέλλον επρόκειτο να λάβει και άλλες. Όλα αυτά τα πολύτιμα δώρα χάθηκαν επειδή υποχώρησε στην ανυπομονησία και ενέδωσε σε μία επιθυμία να αποκτήσει αυτό που κάποιος επιθυμεί τώρα και να το κάνει κτήμα του περιφρονώντας κάθε υποχρέωση να σεβαστεί τα δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων των άλλων υπάρξεων που συνθέτουν το σύμπαν των συμπάντων. Οι ηθικές υποχρεώσεις είναι έμφυτες, θείες και συμπαντικές.		54:4.4 (616.3) Most of the liberties which Lucifer sought he already had; others he was to receive in the future. All these precious endowments were lost by giving way to impatience and yielding to a desire to possess what one craves now and to possess it in defiance of all obligation to respect the rights and liberties of all other beings composing the universe of universes. Ethical obligations are innate, divine, and universal.
54:4.5 (616.4) Υπάρχουν πολλοί λόγοι, γνωστοί σ’ εμάς, πάνω στο γιατί οι Υπέρτατοι Κυβερνήτες δεν κατέστρεψαν, ή δεν φυλάκισαν αμέσως τους αρχηγούς της εξέγερσης του Εωσφόρου. Υπάρχουν, αναμφίβολα, ακόμη περισσότεροι και πιθανόν καλύτεροι λόγοι, άγνωστοι σ’ εμάς. Η ευσπλαχνία που χαρακτηρίζει την καθυστέρηση αυτή στην εκτέλεση της δικαιοσύνης διευρύνθηκε προσωπικά από τον Μιχαήλ. Του Νέβαδον. Αν δεν υπήρχε η στοργή του Δημιουργού αυτού πατέρα προς τους σφάλλοντες Υιούς του, η υπέρτατη δικαιοσύνη του υπερσύμπαντος θα είχε εφαρμοσθεί. Αν ένα τέτοιο γεγονός, σαν την εξέγερση του Εωσφόρου, είχε λάβει χώρα στον Νέβαδον ενόσω ο Μιχαήλ ήταν ενσαρκωμένος στην Ουράντια, οι ηθικοί αυτουργοί του κακού αυτού θα είχαν ακαριαία και απόλυτα εξοντωθεί.		54:4.5 (616.4) There are many reasons known to us why the Supreme Rulers did not immediately destroy or intern the leaders of the Lucifer rebellion. There are no doubt still other and possibly better reasons unknown to us. The mercy features of this delay in the execution of justice were extended personally by Michael of Nebadon. Except for the affection of this Creator-father for his erring Sons, the supreme justice of the superuniverse would have acted. If such an episode as the Lucifer rebellion had occurred in Nebadon while Michael was incarnated on Urantia, the instigators of such evil might have been instantly and absolutely annihilated.
54:4.6 (616.5) Η υπέρτατη δικαιοσύνη μπορεί να δραστηριοποιηθεί άμεσα, αν δεν περιορισθεί από το θείο έλεος. Η λειτουργία, όμως, του ελέους πάνω στα παιδιά του χρόνου και του διαστήματος παρέχει πάντοτε το χρονικό αυτό περιθώριο, εξασφαλίζοντας, έτσι, το διάστημα μεταξύ του χρόνου σποράς και συγκομιδής. Αν ο σπόρος που φυτεύεται είναι καλός, το διάστημα αυτό διασφαλίζει τον έλεγχο και την βελτίωση του χαρακτήρα. Αν ο σπόρος που φυτεύεται είναι κακός, η φιλεύσπλαχνη αυτή καθυστέρηση παρέχει το χρόνο για μεταμέλεια και επανόρθωση. Η χρονική αυτή καθυστέρηση στην καταδίκη και την τιμωρία των αμαρτωλών είναι εγγενής στη λειτουργία του ελέους των επτά υπερσυμπάντων. Ο περιορισμός αυτός της δικαιοσύνης δια του ελέους αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι αγάπη και ότι ένας τέτοιος Θεός της αγάπης κυριαρχεί στα σύμπαντα και δια του ελέους ελέγχει τη μοίρα και το πεπρωμένο όλων των πλασμάτων του.		54:4.6 (616.5) Supreme justice can act instantly when not restrained by divine mercy. But the ministry of mercy to the children of time and space always provides for this time lag, this saving interval between seedtime and harvest. If the seed sowing is good, this interval provides for the testing and upbuilding of character; if the seed sowing is evil, this merciful delay provides time for repentance and rectification. This time delay in the adjudication and execution of evildoers is inherent in the mercy ministry of the seven superuniverses. This restraint of justice by mercy proves that God is love, and that such a God of love dominates the universes and in mercy controls the fate and judgment of all his creatures.
54:4.7 (616.6) Οι ελεήμονες καθυστερήσεις του χρόνου γίνονται με εντολές της ελεύθερης βούλησης των Δημιουργών. Κάτι αγαθό αποκομίζει το σύμπαν από την μέθοδο αυτή της υπομονής στη συμπεριφορά προς τους αμαρτωλούς στασιαστές. Ενώ είναι απολύτως αληθές ότι το καλό δεν μπορεί να προέλθει από το κακό, σ’ αυτόν που σχεδιάζει και πράττει το κακό, είναι εξ ίσου αληθές ότι τα πάντα (περιλαμβανομένου του κακού, λανθάνον και εμφανές) συνεργάζονται για το καλό όλων των υπάρξεων που γνωρίζουν τον Θεό, που επιθυμούν να πράττουν το θέλημά του και που ανελίσσονται προς τον Παράδεισο σύμφωνα με το αιώνιο σχέδιό του και τη θεία επιδίωξη.		54:4.7 (616.6) The mercy delays of time are by the mandate of the free will of the Creators. There is good to be derived in the universe from this technique of patience in dealing with sinful rebels. While it is all too true that good cannot come of evil to the one who contemplates and performs evil, it is equally true that all things (including evil, potential and manifest) work together for good to all beings who know God, love to do his will, and are ascending Paradiseward according to his eternal plan and divine purpose.
54:4.8 (616.7) Οι φιλεύσπλαχνες, όμως, αυτές καθυστερήσεις δεν είναι παντοτινές. Παρά την μακρόχρονη καθυστέρηση (όπως υπολογίζεται ο χρόνος στην Ουράντια) στην εκδίκαση της εξέγερσης του Εωσφόρου, ας σημειώσουμε ότι, κατά την περίοδο που πραγματοποιήθηκε αυτή η αποκάλυψη, η πρώτη ακροαματική διαδικασία στην εκκρεμούσα υπόθεση του Γαβριήλ κατά του Εωσφόρου διεξήχθη στην Ουβέρσα και ότι αμέσως μετά εκδόθηκε η εντολή των Αρχαίων των Ημερών που επέτασσε να εγκλεισθεί, εφεξής, ο Σατανάς στον κόσμο-φυλακή μαζί με τον Εωσφόρο. Τούτο τερματίζει την ικανότητα του Σατανά να κάνει περαιτέρω επισκέψεις σε οποιονδήποτε από τους εκπεσόντες κόσμους της Σατάνια. Η δικαιοσύνη σ’ ένα κυριαρχούμενο από το έλεος σύμπαν μπορεί να είναι αργή, αλλά είναι βέβαιη.		54:4.8 (616.7) But these mercy delays are not interminable. Notwithstanding the long delay (as time is reckoned on Urantia) in adjudicating the Lucifer rebellion, we may record that, during the time of effecting this revelation, the first hearing in the pending case of Gabriel vs. Lucifer was held on Uversa, and soon thereafter there issued the mandate of the Ancients of Days directing that Satan be henceforth confined to the prison world with Lucifer. This ends the ability of Satan to pay further visits to any of the fallen worlds of Satania. Justice in a mercy-dominated universe may be slow, but it is certain.
5. Η ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗΣ ^top		5. The Wisdom of Delay ^top
54:5.1 (617.1) Από τους πολλούς λόγους που γνωρίζω πάνω στο γιατί ο Εωσφόρος και οι συνένοχοί του δεν φυλακίσθηκαν νωρίτερα, ή δεν δικάστηκαν, μου επιτρέπεται να απαριθμήσω τους εξής:		54:5.1 (617.1) Of the many reasons known to me as to why Lucifer and his confederates were not sooner interned or adjudicated, I am permitted to recite the following:
54:5.2 (617.2) 1. Το έλεος απαιτεί να έχει κάθε αμαρτωλός αρκετό χρόνο ώστε να διατυπώσει μία σοβαρή και απολύτως επιλεγμένη θέση σχετικά με τις κακές του σκέψεις και τις αμαρτωλές του πράξεις.		54:5.2 (617.2) 1. Mercy requires that every wrongdoer have sufficient time in which to formulate a deliberate and fully chosen attitude regarding his evil thoughts and sinful acts.
54:5.3 (617.3) 2. Η υπέρτατη δικαιοσύνη κυριαρχείται από την αγάπη του Πατέρα. Γι’ αυτό ποτέ η δικαιοσύνη δεν θα καταστρέψει αυτό που μπορεί να σώσει το έλεος. Ο χρόνος για τη σωτηρία παραχωρείται σε κάθε αμαρτωλό.		54:5.3 (617.3) 2. Supreme justice is dominated by a Father’s love; therefore will justice never destroy that which mercy can save. Time to accept salvation is vouchsafed every evildoer.
54:5.4 (617.4) 3. Ουδείς στοργικός πατέρας βιάζεται να επιβάλλει τιμωρία σ’ ένα σφάλλον μέλος της οικογένειάς του. Η υπομονή δεν μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα από το χρόνο.		54:5.4 (617.4) 3. No affectionate father is ever precipitate in visiting punishment upon an erring member of his family. Patience cannot function independently of time.
54:5.5 (617.5) 4. Ενώ η αμαρτία είναι πάντα επιβλαβής για μία οικογένεια, η σύνεση και η αγάπη προτρέπουν τα δίκαια παιδιά να ανεχθούν ένα σφάλλοντα αδελφό για το χρόνο που έχει δοθεί από τον στοργικό πατέρα, κατά τον οποίο ο αμαρτωλός μπορεί να δει το σφάλμα της συμπεριφοράς του και να σωθεί.		54:5.5 (617.5) 4. While wrongdoing is always deleterious to a family, wisdom and love admonish the upright children to bear with an erring brother during the time granted by the affectionate father in which the sinner may see the error of his way and embrace salvation.
54:5.6 (617.6) 5. Ανεξάρτητα από τη στάση του Μιχαήλ έναντι του Εωσφόρου, παρά το γεγονός ότι είναι ο Δημιουργός-πατέρας του Εωσφόρου, δεν ήταν στη δικαιοδοσία του Δημιουργού-Υιού να δικάσει συνοπτικά τον αποστάτη Κυρίαρχο του Συστήματος, επειδή δεν είχε ολοκληρώσει την επιφοιτιστική του πορεία, κατακτώντας δι’ αυτής την απεριόριστη κυριαρχία του Νέβαδον.		54:5.6 (617.6) 5. Regardless of Michael’s attitude toward Lucifer, notwithstanding his being Lucifer’s Creator-father, it was not in the province of the Creator Son to exercise summary jurisdiction over the apostate System Sovereign because he had not then completed his bestowal career, thereby attaining unqualified sovereignty of Nebadon.
54:5.7 (617.7) 6. Οι Αρχαίοι των Ημερών θα μπορούσαν να είχαν εξοντώσει αμέσως αυτούς τους στασιαστές, αλλά σπάνια εκτελούν τους αμαρτωλούς χωρίς ολοκληρωμένη ακροαματική διαδικασία. Στην προκειμένη περίπτωση αρνήθηκαν να ανατρέψουν τις αποφάσεις του Μιχαήλ.		54:5.7 (617.7) 6. The Ancients of Days could have immediately annihilated these rebels, but they seldom execute wrongdoers without a full hearing. In this instance they refused to overrule the Michael decisions.
54:5.8 (617.8) 7. Είναι προφανές ότι ο Εμμανουήλ συμβούλευσε τον Μιχαήλ να μείνει μακριά από τους στασιαστές και να αφήσει την εξέγερση να ακολουθήσει τη φυσιολογική της πορεία της αυτοεξάλειψης. Και η σοφία των Ενοποιήσεων των Ημερών αποτελεί τη χρονική αντανάκλαση της ενωμένης σοφίας της Τριάδας του Παραδείσου.		54:5.8 (617.8) 7. It is evident that Immanuel counseled Michael to remain aloof from the rebels and allow rebellion to pursue a natural course of self-obliteration. And the wisdom of the Union of Days is the time reflection of the united wisdom of the Paradise Trinity.
54:5.9 (617.9) 8. Οι Πιστοί των Ημερών στην Εντέντια συμβούλευσαν τους Πατέρες του Αστερισμού να επιτρέψουν την ελεύθερη πορεία των στασιαστών μέχρι του σημείου όπου όλη η συμπάθεια προς τους αμαρτωλούς αυτούς θα ξεριζωνόταν αμέσως από την καρδιά κάθε παρόντος και μελλοντικού πολίτη του Νορλάτιαντεκ – κάθε θνητού, μοροντιανού, ή πνευματικού πλάσματος.		54:5.9 (617.9) 8. The Faithful of Days on Edentia advised the Constellation Fathers to allow the rebels free course to the end that all sympathy for these evildoers should be the sooner uprooted in the hearts of every present and future citizen of Norlatiadek—every mortal, morontia, or spirit creature.
54:5.10 (617.10) 9. Στην Τζερουζέμ, ο προσωπικός εκπρόσωπος των Υπέρτατων Εκτελεστών του Όρβοντον συμβούλευσε τον Γαβριήλ να παράσχει κάθε ευκαιρία, σε κάθε ζωντανό πλάσμα, να διαμορφώσει μία προσεκτική επιλογή στα θέματα εκείνα που περιλαμβάνονταν στην Διακήρυξη της Ελευθερίας του Εωσφόρου. Όταν τα αιτήματα της εξέγερσης προβλήθηκαν, ο σύμβουλος του Γαβριήλ πάνω σε επείγουσες καταστάσεις του Παραδείσου ανέπτυξε την άποψη ότι εάν μία τέτοια απόλυτη και ελεύθερη ευκαιρία δεν δινόταν σε όλα τα πλάσματα του Νορλάτιαντεκ, τότε η Παραδείσια καραντίνα εναντίον όλων αυτών των πιθανών απρόθυμων, ή γεμάτων αμφιβολίες πλασμάτων θα επεκτείνετο για λόγους αυτοπροστασίας εναντίον ολόκληρου του αστερισμού. Για να παραμείνουν ανοικτές οι Παραδείσιες πύλες ανέλιξης στις υπάρξεις του Νορλάτιαντεκ, ήταν απαραίτητο να διασφαλισθεί η πλήρης ανάπτυξη της εξέγερσης και να εξασφαλισθεί η αμέριστη αποφασιστικότητα της στάσης εκ μέρους όλων των υπάρξεων, με οποιονδήποτε τρόπο και εάν συνδέονταν μ’ αυτήν.		54:5.10 (617.10) 9. On Jerusem the personal representative of the Supreme Executive of Orvonton counseled Gabriel to foster full opportunity for every living creature to mature a deliberate choice in those matters involved in the Lucifer Declaration of Liberty. The issues of rebellion having been raised, the Paradise emergency adviser of Gabriel portrayed that, if such full and free opportunity were not given all Norlatiadek creatures, then would the Paradise quarantine against all such possible halfhearted or doubt-stricken creatures be extended in self-protection against the entire constellation. To keep open the Paradise doors of ascension to the beings of Norlatiadek, it was necessary to provide for the full development of rebellion and to insure the complete determination of attitude on the part of all beings in any way concerned therewith.
54:5.11 (617.11) 10. Ο Θείος Λειτουργός του Σάλβινγκτον εξέδωσε, ως τρίτο του ανεξάρτητο διάγγελμα, μία εντολή η οποία επέτασσε ότι τίποτε δεν θα γινόταν ώστε να αποκατασταθεί εν μέρει, να αποσιωπηθεί από δειλία, ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο να αποκρυφθεί το απαίσιο πρόσωπο των στασιαστών και της εξέγερσης. Οι αγγελικές στρατιές πήραν την εντολή να εργασθούν για την πλήρη αποκάλυψη και τις απεριόριστες ευκαιρίες της έκφρασης της αμαρτίας, ως τον συντομότερο δρόμο για την επίτευξη της τέλειας και ολοκληρωτικής ίασης της μάστιγας του κακού και της αμαρτίας.		54:5.11 (617.11) 10. The Divine Minister of Salvington issued as her third independent proclamation a mandate directing that nothing be done to half cure, cowardly suppress, or otherwise hide the hideous visage of rebels and rebellion. The angelic hosts were directed to work for full disclosure and unlimited opportunity for sin-expression as the quickest technique of achieving the perfect and final cure of the plague of evil and sin.
54:5.12 (618.1) 11. Ένα συμβούλιο έκτακτης ανάγκης τέως θνητών, αποτελούμενο από Κραταιούς Αγγελιαφόρους, μεγαλυνθέντες θνητούς που είχαν προσωπική εμπειρία με παρόμοιες καταστάσεις, μαζί με τους συντρόφους τους, οργανώθηκε στην Τζερουζέμ. Ενημέρωσαν τον Γαβριήλ ότι τουλάχιστον τριπλάσιος αριθμός υπάρξεων θα εκμαυλίζονταν αν επιχειρούνταν αυθαίρετες, ή συνοπτικές μέθοδοι καταστολής. Ολόκληρο το συμβουλευτικό σώμα της Ουβέρσα ομόφωνα συνέστησε στον Γαβριήλ να αφήσει την εξέγερση να ακολουθήσει την πλήρη και φυσική της πορεία, έστω και αν απαιτούνταν ένα εκατομμύριο χρόνια για να απαλειφθούν οι συνέπειες.		54:5.12 (618.1) 11. An emergency council of ex-mortals consisting of Mighty Messengers, glorified mortals who had had personal experience with like situations, together with their colleagues, was organized on Jerusem. They advised Gabriel that at least three times the number of beings would be led astray if arbitrary or summary methods of suppression were attempted. The entire Uversa corps of counselors concurred in advising Gabriel to permit the rebellion to take its full and natural course, even if it should require a million years to wind up the consequences.
54:5.13 (618.2) 12. Ο χρόνος, έστω και σ’ ένα σύμπαν του χρόνου, είναι σχετικός: Αν ένας θνητός της Ουράντια, με μέση διάρκεια ζωής, διαπράξει ένα έγκλημα που θα οδηγούσε σε παγκόσμιο πανδαιμόνιο και αν γινόταν αντιληπτός, δικαζόταν και εκτελείτο μέσα σε δύο, ή τρεις ημέρες από την διάπραξη του εγκλήματος, θα σας φαινόταν πολύς καιρός; Και όμως, αυτό θα ήταν περισσότερο συγκρίσιμο με τη διάρκεια της ζωής του Εωσφόρου, έστω και αν η δίκη του, που μόλις άρχισε, δεν θα ολοκληρωνόταν για εκατό χιλιάδες Ουραντιανά χρόνια. Το σχετικό πέρασμα του χρόνου από την έποψη της Ουβέρσα, όπου εκκρεμεί η αντιδικία, θα μπορούσε να γίνει κατανοητό λέγοντας ότι το έγκλημα του Εωσφόρου άρχισε να εκδικάζεται μέσα σε δυόμισι δευτερόλεπτα από τη στιγμή που διαπράχθηκε. Από την έποψη του Παραδείσου η εκδίκαση είναι ταυτόχρονη με την διάπραξη.		54:5.13 (618.2) 12. Time, even in a universe of time, is relative: If a Urantia mortal of average length of life should commit a crime which precipitated world-wide pandemonium, and if he were apprehended, tried, and executed within two or three days of the commission of the crime, would it seem a long time to you? And yet that would be nearer a comparison with the length of Lucifer’s life even if his adjudication, now begun, should not be completed for a hundred thousand Urantia years. The relative lapse of time from the viewpoint of Uversa, where the litigation is pending, could be indicated by saying that the crime of Lucifer was being brought to trial within two and a half seconds of its commission. From the Paradise viewpoint the adjudication is simultaneous with the enactment.
54:5.14 (618.3) Υπάρχουν άλλοι τόσοι λόγοι για το ότι δεν αναχαιτίσθηκε αυθαίρετα η εξέγερση του Εωσφόρου, που θα μπορούσαν να γίνουν εν μέρει κατανοητοί σ’ εσάς, αλλά που δεν έχω το δικαίωμα να αφηγηθώ. Μπορώ μόνο να σας ενημερώσω ότι στην Ουβέρσα διδάσκουμε σαράντα οκτώ λόγους για τους οποίους επιτρέπεται στο κακό να διανύσει την πλήρη πορεία της ίδιας της ηθικής του χρεοκοπίας και της πνευματικής εξάλειψης. Δεν αμφιβάλλω όλοι υπάρχουν άλλοι τόσοι επιπλέον λόγοι άγνωστοι σ’ εμένα.		54:5.14 (618.3) There are an equal number of reasons for not arbitrarily stopping the Lucifer rebellion which would be partially comprehensible to you, but which I am not permitted to narrate. I may inform you that on Uversa we teach forty-eight reasons for permitting evil to run the full course of its own moral bankruptcy and spiritual extinction. I doubt not that there are just as many additional reasons not known to me.
6. Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ^top		6. The Triumph of Love ^top
54:6.1 (618.4) Οποιεσδήποτε δυσκολίες και αν συναντήσουν οι εξελισσόμενοι θνητοί στις προσπάθειές τους να κατανοήσουν την εξέγερση του Εωσφόρου, πρέπει να καταστεί σαφές σε όλους τους στοχαστικούς διανοητές ότι ο τρόπος χειρισμού των στασιαστών αποτελεί δικαίωση της θείας αγάπης. Η φιλόστοργη ευσπλαχνία που φθάνει μέχρι τους στασιαστές πράγματι φαίνεται να εμπλέκει πολλές αθώες υπάρξεις σε δοκιμασίες και βάσανα, όλες όμως αυτές οι ταραγμένες προσωπικότητες μπορούν με ασφάλεια να προσβλέπουν στους πάνσοφους Κριτές να αποφανθούν για το πεπρωμένο τους με ευσπλαχνία αλλά και δικαιοσύνη.		54:6.1 (618.4) Whatever the difficulties evolutionary mortals may encounter in their efforts to understand the Lucifer rebellion, it should be clear to all reflective thinkers that the technique of dealing with the rebels is a vindication of divine love. The loving mercy extended to the rebels does seem to have involved many innocent beings in trials and tribulations, but all these distraught personalities may securely depend upon the all-wise Judges to adjudicate their destinies in mercy as well as justice.
54:6.2 (618.5) Σε όλες τις συνδιαλλαγές τους με νοήμονες υπάρξεις, τόσον ο Δημιουργός Υιός όσο και ο εν Παραδείσω Πατέρας του εμφορούνται από αγάπη. Είναι αδύνατο να αντιληφθεί κανείς πολλές φάσεις από την στάση των κυβερνητών του σύμπαντος προς τους στασιαστές και την εξέγερση – την αμαρτία και τους αμαρτωλούς – εκτός αν θυμηθεί ότι ο Θεός, ως Πατέρας έχει προτεραιότητα έναντι όλων των άλλων φάσεων της εκδήλωσης της Θείας φύσης, σε όλες τις συνδιαλλαγές του θείου με την ανθρωπότητα. Πρέπει, επίσης, να θυμόμαστε ότι οι εν Παραδείσω Δημιουργοί Υιοί εμφορούνται από το έλεος.		54:6.2 (618.5) In all their dealings with intelligent beings, both the Creator Son and his Paradise Father are love dominated. It is impossible to comprehend many phases of the attitude of the universe rulers toward rebels and rebellion—sin and sinners—unless it be remembered that God as a Father takes precedence over all other phases of Deity manifestation in all the dealings of divinity with humanity. It should also be recalled that the Paradise Creator Sons are all mercy motivated.
54:6.3 (618.6) Αν ένας στοργικός πατέρας μιας μεγάλης οικογένειας αποφασίσει να δείξει έλεος σε ένα από τα παιδιά του που ενέχεται σε θλιβερά ανομήματα, μπορεί θαυμάσια να θεωρηθεί ότι η επέκταση αυτή του ελέους προς το ανάρμοστα φερόμενο αυτό παιδί, θα δημιουργήσει προσωρινές δυσκολίες σε όλα τα άλλα, τα καλότροπα παιδιά. Τέτοια φαινόμενα είναι αναπόφευκτα. Ένας τέτοιος κίνδυνος είναι αδιαχώριστος από την πραγματική κατάσταση του να έχεις ένα φιλόστοργο γονέα και να είσαι μέλος μιας οικογένειας. Κάθε μέλος μιας οικογένειας ωφελείται από τη σωστή συμπεριφορά κάθε άλλου μέλους. Επιπλέον, κάθε μέλος οφείλει να υφίσταται τις χρονικές επιπτώσεις του παραπτώματος κάθε άλλου μέλους. Οι οικογένειες, οι ομάδες, τα έθνη, οι φυλές, οι κόσμοι, τα συστήματα, οι αστερισμοί και τα σύμπαντα είναι σχέσεις συνεργασίας οι οποίες διαθέτουν ατομικότητα. Και για το λόγο αυτό, κάθε μέλος μιας τέτοιας ομάδας, μεγάλης, ή μικρής, δρέπει τα οφέλη και υφίσταται τις συνέπειες των καλών και των κακών πράξεων όλων των άλλων μελών της περί ης ο λόγος ομάδας.		54:6.3 (618.6) If an affectionate father of a large family chooses to show mercy to one of his children guilty of grievous wrongdoing, it may well be that the extension of mercy to this misbehaving child will work a temporary hardship upon all the other and well-behaved children. Such eventualities are inevitable; such a risk is inseparable from the reality situation of having a loving parent and of being a member of a family group. Each member of a family profits by the righteous conduct of every other member; likewise must each member suffer the immediate time-consequences of the misconduct of every other member. Families, groups, nations, races, worlds, systems, constellations, and universes are relationships of association which possess individuality; and therefore does every member of any such group, large or small, reap the benefits and suffer the consequences of the rightdoing and the wrongdoing of all other members of the group concerned.
54:6.4 (619.1) Ένα πράγμα, ωστόσο, πρέπει να γίνει σαφές: Αν πρόκειται να υποστείτε τις βλαβερές συνέπειες ενός ανομήματος κάποιου μέλους της οικογενείας σας, κάποιου συμπολίτη, ή συντρόφου σας, ακόμη και εξέγερση στο σύστημα, ή κάπου αλλού – ασχέτως του τι πρέπει να υπομείνετε εξ αιτίας των κακών πράξεων των συνεργατών, των συντρόφων, ή των ανωτέρων σας – μπορείτε να είστε βέβαιοι, με την αιώνια διαβεβαίωση, ότι οι δοκιμασίες αυτές είναι οδύνες παροδικές. Καμία από τις συνέπειες αυτές της κακής συμπεριφοράς των αδελφών σας στην ομάδα δεν μπορεί ποτέ να θέσει σε κίνδυνο τις αιώνιες ελπίδες σας, ή κατ’ ελάχιστο βαθμό να σας στερήσει του θείου δικαιώματός σας της προς τον Παράδεισο ανέλιξης και της κατάκτησης του Θεού.		54:6.4 (619.1) But one thing should be made clear: If you are made to suffer the evil consequences of the sin of some member of your family, some fellow citizen or fellow mortal, even rebellion in the system or elsewhere—no matter what you may have to endure because of the wrongdoing of your associates, fellows, or superiors—you may rest secure in the eternal assurance that such tribulations are transient afflictions. None of these fraternal consequences of misbehavior in the group can ever jeopardize your eternal prospects or in the least degree deprive you of your divine right of Paradise ascension and God attainment.
54:6.5 (619.2) Και υπάρχει αντιστάθμισμα γι’ αυτές τις δοκιμασίες, τις καθυστερήσεις και τις απογοητεύσεις, που σταθερά συνοδεύουν την αμαρτία της εξέγερσης. Από τις πολλές, σημαντικές επιπτώσεις της εξέγερσης του Εωσφόρου που μπορούν να κατονομασθούν, μπορώ μόνο να επιστήσω την προσοχή σας στην εμπλουτισμένη πορεία των θνητών εκείνων ανερχομένων, των πολιτών της Τζερουζέμ οι οποίοι, έχοντας αντισταθεί στις σοφιστείες της αμαρτίας, μπήκαν στη σειρά για να γίνουν οι μελλοντικοί Κραταιοί Αγγελιαφόροι, μέλη της τάξης μου. Κάθε ύπαρξη που πέρασε με επιτυχία τη δοκιμασία αυτού του φοβερού επεισοδίου, με τον τρόπο αυτό προώθησε άμεσα τη διοικητική του κατάσταση και μεγάλωσε την πνευματική του αξία.		54:6.5 (619.2) And there is compensation for these trials, delays, and disappointments which invariably accompany the sin of rebellion. Of the many valuable repercussions of the Lucifer rebellion which might be named, I will only call attention to the enhanced careers of those mortal ascenders, the Jerusem citizens, who, by withstanding the sophistries of sin, placed themselves in line for becoming future Mighty Messengers, fellows of my own order. Every being who stood the test of that evil episode thereby immediately advanced his administrative status and enhanced his spiritual worth.
54:6.6 (619.3) Αρχικά, η αναταραχή του Εωσφόρου φάνηκε να είναι μια αδυσώπητη θεομηνία στο σύστημα και στο σύμπαν. Σταδιακά τα οφέλη άρχισαν να συσσωρεύονται. Με το πέρασμα είκοσι πέντε χιλιάδων ετών κατά το χρόνο του συστήματος (είκοσι χιλιάδων ετών, κατά το χρόνο της Ουράντια), οι Μελχισεδέκ άρχισαν να διδάσκουν ότι το καλό που προέκυψε από την αφροσύνη του Εωσφόρου είχε φθάσει να ισοσκελίσει το κακό που είχε προκληθεί. Το συνολικό κακό είχε, ως εκείνη την ώρα, σχεδόν σταθεροποιηθεί, εξακολουθώντας να μεγαλώνει μόνο σε ορισμένους απομονωμένους κόσμους, ενώ οι ευεργετικές επιπτώσεις συνέχισαν να πολλαπλασιάζονται και να επεκτείνονται μέσα στο σύμπαν και το υπερσύμπαν, ακόμη και στη Χαβόνα. Οι Μελχισεδέκ πλέον διδάσκουν ότι το καλό που προκύπτει από την εξέγερση της Σατάνια είναι περισσότερο από χίλιες φορές μεγαλύτερο από το συνολικό κακό.		54:6.6 (619.3) At first the Lucifer upheaval appeared to be an unmitigated calamity to the system and to the universe. Gradually benefits began to accrue. With the passing of twenty-five thousand years of system time (twenty thousand years of Urantia time), the Melchizedeks began to teach that the good resulting from Lucifer’s folly had come to equal the evil incurred. The sum of evil had by that time become almost stationary, continuing to increase only on certain isolated worlds, while the beneficial repercussions continued to multiply and extend out through the universe and superuniverse, even to Havona. The Melchizedeks now teach that the good resulting from the Satania rebellion is more than a thousand times the sum of all the evil.
54:6.7 (619.4) Αλλά μία τέτοια ασυνήθιστη και θεάρεστη συγκομιδή κακών πράξεων θα μπορούσε να προκληθεί μόνο δια της συνετής, θείας και ελεήμονος στάσης όλων των ανωτέρων του Εωσφόρου, που εκτείνονται από τους Πατέρες του Αστερισμού στην Εντέντια, ως τον Πατέρα του Σύμπαντος στον Παράδεισο. Το πέρασμα του χρόνου έχει εμπλουτίσει το επακολουθήσαν καλό που προέκυψε από την αφροσύνη του Εωσφόρου. Και εφ’ όσον το κακό που επρόκειτο να τιμωρηθεί είχε σχεδόν πλήρως αναπτυχθεί σε συγκριτικά σύντομο χρόνο, είναι προφανές ότι οι πάνσοφοι και εχέφρονες κυβερνήτες του σύμπαντος σίγουρα θα επεξέτειναν το χρόνο στον οποίο θα έδρεπαν ολοένα αυξανόμενα ευεργετικά αποτελέσματα. Ανεξάρτητα από τους πολλούς επιπλέον λόγους που καθυστέρησαν να γίνουν αντιληπτοί και να δικασθούν οι στασιαστές της Σατάνια, αυτό το συγκεκριμένο κέρδος θα ήταν αρκετό να εξηγήσει το γιατί οι αμαρτωλοί αυτοί δεν φυλακίσθηκαν νωρίτερα, γιατί δεν καταδικάσθηκαν και δεν εξοντώθηκαν.		54:6.7 (619.4) But such an extraordinary and beneficent harvest of wrongdoing could only be brought about by the wise, divine, and merciful attitude of all of Lucifer’s superiors, extending from the Constellation Fathers on Edentia to the Universal Father on Paradise. The passing of time has enhanced the consequential good to be derived from the Lucifer folly; and since the evil to be penalized was quite fully developed within a comparatively short time, it is apparent that the all-wise and farseeing universe rulers would be certain to extend the time in which to reap increasingly beneficial results. Regardless of the many additional reasons for delaying the apprehension and adjudication of the Satania rebels, this one gain would have been enough to explain why these sinners were not sooner interned, and why they have not been adjudicated and destroyed.
54:6.8 (619.5) Ο κοντόφθαλμος και περιορισμένος από το χρόνο νους των θνητών πρέπει να κρίνει αργά τις χρονικές καθυστερήσεις των εχεφρόνων και πάνσοφων διαχειριστών των συμπαντικών υποθέσεων.		54:6.8 (619.5) Shortsighted and time-bound mortal minds should be slow to criticize the time delays of the farseeing and all-wise administrators of universe affairs.
54:6.9 (620.1) Ένα σφάλμα της ανθρώπινης σκέψης που αφορά στα προβλήματα αυτά συνίσταται στην αντίληψη ότι όλοι οι εξελικτικοί θνητοί σ’ έναν αναπτυσσόμενο πλανήτη θα επέλεγαν να ακολουθήσουν την προς τον Παράδεισο πορεία, αν η αμαρτία δεν είχε καταρασθεί τον κόσμο τους. Η ικανότητα να αποποιούνται τη σωτηρία δεν χρονολογείται από την εποχή της εξέγερσης του Εωσφόρου. Ο θνητός άνθρωπος διέθετε πάντα το χάρισμα της αυτόβουλης επιλογής σχετικά με την προς τον Παράδεισο πορεία του.		54:6.9 (620.1) One error of human thinking respecting these problems consists in the idea that all evolutionary mortals on an evolving planet would choose to enter upon the Paradise career if sin had not cursed their world. The ability to decline survival does not date from the times of the Lucifer rebellion. Mortal man has always possessed the endowment of freewill choice regarding the Paradise career.
54:6.10 (620.2) Καθώς ανέρχεσθε στην εμπειρία της σωτηρίας, διευρύνετε την άποψή σας για το σύμπαν και επεκτείνετε τον ορίζοντα των εννοιών και των αξιών. Και έτσι θα γίνετε ικανοί να κατανοήσετε καλύτερα γιατί σε τέτοιες υπάρξεις, όπως ο Εωσφόρος και ο Σατανάς επετράπη να συνεχίσουν την εξέγερση. Θα αντιληφθείτε, επίσης, καλύτερα πόσο απόλυτο (αν όχι άμεσο) καλό μπορεί να προέλθει από το χρονικά περιορισμένο κακό. Αφού φθάσετε στον Παράδεισο, θα διαφωτισθείτε, πραγματικά και θα ανακουφισθείτε, όταν ακούσετε τους υπεραφικούς φιλοσόφους να συζητούν και να ερμηνεύουν τα βαθιά αυτά προβλήματα της συμπαντικής τακτοποίησης. Ακόμη και τότε, όμως, αμφιβάλλω αν θα ικανοποιηθείτε απόλυτα βαθιά στο νου σας. Εγώ τουλάχιστον δεν ικανοποιήθηκα, ακόμη και όταν είχα, έτσι, φθάσει στο αποκορύφωμα της συμπαντικής φιλοσοφίας. Δεν επέτυχα την πλήρη κατανόηση των πολυπλοκοτήτων αυτών ει μη μόνον όταν μου ανατέθηκαν διοικητικά καθήκοντα στο υπερσύμπαν, όπου δια της ουσιαστικής εμπειρίας κατέκτησα επαρκή εννοιολογική ικανότητα για την κατανόηση τέτοιων πολύπλευρων προβλημάτων στην κοσμική δικαιοσύνη και την πνευματική φιλοσοφία. Καθώς ανέρχεσθε προς τον Παράδεισο, ολοένα και περισσότερο θα μαθαίνετε ότι πολλά προβληματικά χαρακτηριστικά της διοίκησης του σύμπαντος μπορούν να γίνουν κατανοητά μόνο μετά την απόκτηση αυξημένης εμπειρικής ικανότητας και την επίτευξη εμπλουτισμένης πνευματικής ενόρασης. Η κοσμική σοφία είναι βασική για την κατανόηση των κοσμικών καταστάσεων.		54:6.10 (620.2) As you ascend in the survival experience, you will broaden your universe concepts and extend your horizon of meanings and values; and thus will you be able the better to understand why such beings as Lucifer and Satan are permitted to continue in rebellion. You will also better comprehend how ultimate (if not immediate) good can be derived from time-limited evil. After you attain Paradise, you will really be enlightened and comforted when you listen to the superaphic philosophers discuss and explain these profound problems of universe adjustment. But even then, I doubt that you will be fully satisfied in your own minds. At least I was not even when I had thus attained the acme of universe philosophy. I did not achieve a full comprehension of these complexities until after I had been assigned to administrative duties in the superuniverse, where by actual experience I have acquired conceptual capacity adequate for the comprehension of such many-sided problems in cosmic equity and spiritual philosophy. As you ascend Paradiseward, you will increasingly learn that many problematic features of universe administration can only be comprehended subsequent to the acquirement of increased experiential capacity and to the achievement of enhanced spiritual insight. Cosmic wisdom is essential to the understanding of cosmic situations.
54:6.11 (620.3) [Παρουσιάσθηκε από έναν Κραταιό Αγγελιαφόρο της δια της εμπειρίας σωτηρίας στην πρώτη εξέγερση του συστήματος στα σύμπαντα του χρόνου, προσαρτημένου τώρα στην κυβέρνηση του υπερσύμπαντος του Όρβοντον και λειτουργούντος επί του θέματος αυτού μετά από αίτημα του Γαβριήλ του Σάλβινγκτον.]		54:6.11 (620.3) [Presented by a Mighty Messenger of experiential survival in the first system rebellion in the universes of time now attached to the superuniverse government of Orvonton and acting in this matter by request of Gabriel of Salvington.]