| Εγγραφο 57 | Paper 57 | |
| Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΤΙΑ | The Origin of Urantia | |
| 57:0.1 (651.1) Παρουσιάζοντας αποσπάσματα από τα αρχεία της Τζερουζέμ για τα πεπραγμένα(*) της Ουράντια σχετικά με το παρελθόν και την πρώιμη ιστορία της, έχουμε λάβει οδηγίες να υπολογίσουμε το χρόνο σύμφωνα με την παρούσα χρήση του – με το παρόν μη ολοκληρωμένου έτους ημερολόγιο των 365.1/4 ημερών κατ’ έτος. Γενικά δεν θα γίνει προσπάθεια να αποδοθούν ακριβή έτη, αν και αυτά είναι καταγεγραμμένα. Θα χρησιμοποιήσουμε τους πλησιέστερους ακέραιους αριθμούς, ως την καλύτερη μέθοδο παρουσίασης των ιστορικών αυτών γεγονότων. | 57:0.1 (651.1) IN PRESENTING excerpts from the archives of Jerusem for the records of Urantia respecting its antecedents and early history, we are directed to reckon time in terms of current usage—the present leap-year calendar of 365¼ days to the year. As a rule, no attempt will be made to give exact years, though they are of record. We will use the nearest whole numbers as the better method of presenting these historic facts. | |
| 57:0.2 (651.2) Όταν αναφερόμαστε σε ένα γεγονός που συνέβη ένα, ή δύο εκατομμύρια χρόνια πριν, θέλουμε να προσδιορίσουμε τη χρονολογία ενός τέτοιου περιστατικού στο παρελθόν με το συγκεκριμένο αριθμό των ετών, μετρώντας από τις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα της Χριστιανικής εποχής. Με τον τρόπο αυτό, παρουσιάζουμε τα, πολύ μακρινά στο παρελθόν, αυτά γεγονότα, ως συμβάντα σε ακριβείς περιόδους χιλιάδων, εκατομμυρίων, ή δισεκατομμυρίων ετών. | 57:0.2 (651.2) When referring to an event as of one or two millions of years ago, we intend to date such an occurrence back that number of years from the early decades of the twentieth century of the Christian era. We will thus depict these far-distant events as occurring in even periods of thousands, millions, and billions of years. | |
| 1. ΤΟ ΝΕΦΕΛΩΜΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΟΝΟΒΕΡ ^top | 1. The Andronover Nebula ^top | |
| 57:1.1 (651.3) Η Ουράντια έλκει την προέλευσή της από τον ήλιο σας και ο ήλιος σας είναι ένας από τους πολυποίκιλους γόνους του νεφελώματος του Αντρονόβερ, το οποίο κάποτε συγκροτήθηκε ως ένα συστατικό μέρος της φυσικής δύναμης και της υλικής ουσίας του τοπικού σύμπαντος του Νέβαδον. Και το ίδιο αυτό το μεγάλο νεφέλωμα προήλθε από την συμπαντική δυναμική φόρτιση του διαστήματος στο υπερσύμπαν του Όρβοντον, πριν από πάρα, πάρα πολύ καιρό. | 57:1.1 (651.3) Urantia is of origin in your sun, and your sun is one of the multifarious offspring of the Andronover nebula, which was onetime organized as a component part of the physical power and material matter of the local universe of Nebadon. And this great nebula itself took origin in the universal force-charge of space in the superuniverse of Orvonton, long, long ago. | |
| 57:1.2 (651.4) Τον καιρό της απαρχής αυτής της αφήγησης, Οι Οργανωτές της Πρωταρχικής Κυρίαρχης Δύναμης του Παραδείσου έλεγχαν, ήδη, από μακρού τις διαστημικές ενέργειες, οι οποίες αργότερα συγκροτήθηκαν ως το νεφέλωμα του Αντρονόβερ. | 57:1.2 (651.4) At the time of the beginning of this recital, the Primary Master Force Organizers of Paradise had long been in full control of the space-energies which were later organized as the Andronover nebula. | |
| 57:1.3 (651.5) 987,000,000,000 χρόνια πριν, ο συνδεδεμένος οργανωτής της δύναμης και τότε ενεργός επιθεωρητής υπ’ αριθμόν 811,307 της σειράς του Όρβοντον, ενώ ταξίδευε μακριά από την Ουβέρσα, ανέφερε στους Αρχαίους των Ημερών ότι οι διαστημικές συνθήκες ήσαν ευνοϊκές για την εγκαινίαση φαινομένων υλοποίησης σε ένα συγκεκριμένο τομέα του, τότε, ανατολικού τμήματος του Όρβοντον. | 57:1.3 (651.5) 987,000,000,000 years ago associate force organizer and then acting inspector number 811,307 of the Orvonton series, traveling out from Uversa, reported to the Ancients of Days that space conditions were favorable for the initiation of materialization phenomena in a certain sector of the, then, easterly segment of Orvonton. | |
| 57:1.4 (651.6) 900,000,000,000 χρόνια πριν, τα αρχεία της Ουβέρσα μαρτυρούν ότι καταχωρήθηκε μία άδεια, η οποία εκδόθηκε από το Συμβούλιο Εξισορρόπησης της Ουβέρσα προς την κυβέρνηση του υπερσύμπαντος, το οποίο εξουσιοδοτούσε την αποστολή ενός οργανωτή δύναμης καθώς και προσωπικού, στον τομέα ο οποίος προηγούμενα είχε υποδειχθεί από τον επιθεωρητή υπ’ αριθμόν 811,307. Οι αρχές του Όρβοντον ανέθεσαν στον αρχικό εξερευνητή του εν δυνάμει αυτού σύμπαντος να εκτελέσει την οδηγία των Αρχαίων των Ημερών, δίνοντας την εντολή για τη συγκρότηση μιας νέας υλικής δημιουργίας. | 57:1.4 (651.6) 900,000,000,000 years ago, the Uversa archives testify, there was recorded a permit issued by the Uversa Council of Equilibrium to the superuniverse government authorizing the dispatch of a force organizer and staff to the region previously designated by inspector number 811,307. The Orvonton authorities commissioned the original discoverer of this potential universe to execute the mandate of the Ancients of Days calling for the organization of a new material creation. | |
| 57:1.5 (652.1) Η καταγραφή της άδειας αυτής σημαίνει ότι ο οργανωτής της δύναμης και το προσωπικό του είχαν ήδη φύγει από την Ουβέρσα, για το μακρύ ταξίδι προς αυτό τον ανατολικό διαστημικό τομέα όπου επρόκειτο στη συνέχεια να ασχοληθούν μ’ αυτές τις μακραίωνες δραστηριότητες που θα κατέληγαν στην εμφάνιση μιας νέας φυσικής δημιουργίας στον Όρβοντον. | 57:1.5 (652.1) The recording of this permit signifies that the force organizer and staff had already departed from Uversa on the long journey to that easterly space sector where they were subsequently to engage in those protracted activities which would terminate in the emergence of a new physical creation in Orvonton. | |
| 57:1.6 (652.2) 875,000,000,000 χρόνια πριν, το πελώριο νεφέλωμα του Αντρονόβερ υπ’ αριθμόν 876,926 εγκαινιάσθηκε δεόντως. Μόνο η παρουσία του οργανωτή της δύναμης και του προσωπικού του απαιτήθηκε για να εγκατασταθεί η ενεργειακή δίνη, η οποία τελικά εξελίχθηκε σ’ αυτόν τον απέραντο κυκλώνα του διαστήματος. Έπειτα από την εκκίνηση αυτών των περιστροφών του νεφελώματος, οι οργανωτές της ζώσας δύναμης απλά απομακρύνονται σε ορθές γωνίες προς το επίπεδο του περιστροφικού δίσκου και, από τη στιγμή αυτή και μετά, οι εγγενείς ιδιότητες της ενέργειας εξασφαλίζουν την προοδευτική και κανονική εξέλιξη ενός τέτοιου, νέου, φυσικού συστήματος. | 57:1.6 (652.2) 875,000,000,000 years ago the enormous Andronover nebula number 876,926 was duly initiated. Only the presence of the force organizer and the liaison staff was required to inaugurate the energy whirl which eventually grew into this vast cyclone of space. Subsequent to the initiation of such nebular revolutions, the living force organizers simply withdraw at right angles to the plane of the revolutionary disk, and from that time forward, the inherent qualities of energy insure the progressive and orderly evolution of such a new physical system. | |
| 57:1.7 (652.3) Την εποχή αυτή, περίπου, η αφήγηση περνά στη λειτουργία των προσωπικοτήτων του υπερσύμπαντος. Στην πραγματικότητα, η ιστορία αρχίζει ουσιαστικά από το σημείο αυτό – την στιγμή ακριβώς κατά την οποία οι Παραδείσιοι οργανωτές της δύναμης ετοιμάζονται να αποσυρθούν, έχοντας προετοιμάσει τις διαστημικές-ενεργειακές συνθήκες για τη δραστηριοποίηση των διευθυντών της δύναμης και των φυσικών ελεγκτών του υπερσύμπαντος του Όρβοντον. | 57:1.7 (652.3) At about this time the narrative shifts to the functioning of the personalities of the superuniverse. In reality the story has its proper beginning at this point—at just about the time the Paradise force organizers are preparing to withdraw, having made the space-energy conditions ready for the action of the power directors and physical controllers of the superuniverse of Orvonton. | |
| 2. ΤΟ ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΣΤΑΔΙΟ ΤΟΥ ΝΕΦΕΛΩΜΑΤΟΣ ^top | 2. The Primary Nebular Stage ^top | |
| 57:2.1 (652.4) Όλες οι εξελικτικές, υλικές δημιουργίες γεννώνται από κυκλικά και σε αεριώδη μορφή ευρισκόμενα νεφελώματα και όλα αυτά τα πρωτογενή νεφελώματα είναι κυκλικά σ’ ολόκληρη τη διάρκεια του πρώτου μέρους της αεριώδους ύπαρξής τους. Καθώς μεγαλώνουν, συνήθως γίνονται σπειραματοειδή και όταν η διαδικασία σχηματισμού των ήλιων ολοκληρώσει την πορεία της, συχνά καταλήγουν ως συμπλέγματα αστέρων, ή ως πελώριοι ήλιοι περιβαλλόμενοι από ένα μεταβλητό αριθμό πλανητών, δορυφόρων καθώς και μικρότερων συγκεντρώσεων ύλης, που κατά πολλούς τρόπους μοιάζουν με το δικό σας, μικροσκοπικό, ηλιακό σύστημα. | 57:2.1 (652.4) All evolutionary material creations are born of circular and gaseous nebulae, and all such primary nebulae are circular throughout the early part of their gaseous existence. As they grow older, they usually become spiral, and when their function of sun formation has run its course, they often terminate as clusters of stars or as enormous suns surrounded by a varying number of planets, satellites, and smaller groups of matter in many ways resembling your own diminutive solar system. | |
| 57:2.2 (652.5) 800,000,000,000 χρόνια πριν η δημιουργία του Αντρονόβερ είχε πλέον εγκατασταθεί ως ένα από τα μεγαλειώδη πρωταρχικά νεφελώματα του Όρβοντον. Καθώς οι αστρονόμοι των γειτονικών συμπάντων παρατηρούσαν αυτό το φαινόμενο του διαστήματος, ελάχιστα είδαν που να τους κινήσουν την προσοχή. Οι υπολογισμοί της βαρύτητας που έγιναν σε όμορες δημιουργίες έδειξαν ότι διαστημικές υλοποιήσεις ελάμβαναν χώρα σε περιοχές του Αντρονόβερ κι’ αυτό ήταν όλο. | 57:2.2 (652.5) 800,000,000,000 years ago the Andronover creation was well established as one of the magnificent primary nebulae of Orvonton. As the astronomers of near-by universes looked out upon this phenomenon of space, they saw very little to attract their attention. Gravity estimates made in adjacent creations indicated that space materializations were taking place in the Andronover regions, but that was all. | |
| 57:2.3 (652.6) 700,000,000,000 χρόνια πριν το σύστημα του Αντρονόβερ έλαβε γιγάντιες διαστάσεις, ενώ απεστάλησαν επιπλέον φυσικοί ελεγκτές σε εννέα υλικές δημιουργίες που τον πλαισίωναν για να παράσχουν υποστήριξη και να προσφέρουν συνεργασία στα κέντρα της δύναμης αυτού του νέου υλικού συστήματος που εξελισσόταν τόσο γρήγορα. Σ’ εκείνη την μακρινή εποχή, όλα τα υλικά κληροδοτήματα για τις επόμενες δημιουργίες παρέμεναν μέσα στα όρια αυτού του γιγάντιου διαστημικού τροχού, που συνέχιζε να περιστρέφεται και, αφού έφθασε το μέγιστο της διαμέτρου του, να περιστρέφεται ολοένα και ταχύτερα, καθώς συνέχιζε να συμπυκνώνεται και να συστέλλεται. | 57:2.3 (652.6) 700,000,000,000 years ago the Andronover system was assuming gigantic proportions, and additional physical controllers were dispatched to nine surrounding material creations to afford support and supply co-operation to the power centers of this new material system which was so rapidly evolving. At this distant date all of the material bequeathed to the subsequent creations was held within the confines of this gigantic space wheel, which continued ever to whirl and, after reaching its maximum of diameter, to whirl faster and faster as it continued to condense and contract. | |
| 57:2.4 (652.7) 600,000,000,000 χρόνια πριν η περίοδος της ενεργειακής κινητοποίησης του Αντρονόβερ έφθασε στο αποκορύφωμά της. Το νεφέλωμα είχε αποκτήσει το μέγιστο της μάζας του. Την εποχή αυτή ήταν ένα γιγάντιο κυκλικό νέφος αερίων που στο σχήμα έμοιαζε κάπως σαν επίπεδο σφαιροειδές. Αυτή ήταν η πρώτη περίοδος του διαφορικού μαζικού σχηματισμού και της μεταβλητής περιστροφικής ταχύτητας. Η βαρύτητα, αλλά και άλλες δυνάμεις, επρόκειτο να αρχίσουν το έργο τους της μετατροπής των διαστημικών αερίων σε συγκροτημένη ύλη. | 57:2.4 (652.7) 600,000,000,000 years ago the height of the Andronover energy-mobilization period was attained; the nebula had acquired its maximum of mass. At this time it was a gigantic circular gas cloud in shape somewhat like a flattened spheroid. This was the early period of differential mass formation and varying revolutionary velocity. Gravity and other influences were about to begin their work of converting space gases into organized matter. | |
| 3. ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΓΕΝΕΣ ΣΤΑΔΙΟ ΤΟΥ ΝΕΦΕΛΩΜΑΤΟΣ ^top | 3. The Secondary Nebular Stage ^top | |
| 57:3.1 (653.1) Το πελώριο νεφέλωμα άρχισε, πλέον, σταδιακά να παίρνει τη μορφή σπειράματος και να γίνεται καθαρά ορατό στους αστρονόμους ακόμη και των απομακρυσμένων συμπάντων. Αυτή είναι η φυσική ιστορία των περισσότερων νεφελωμάτων. Πριν αρχίσουν να εκτοξεύουν ήλιους και πριν ξεκινήσουν τη διαδικασία της δημιουργίας ενός σύμπαντος, αυτά τα δευτερογενή διαστημικά νεφελώματα παρατηρούνται ως σπειραματοειδή φαινόμενα. | 57:3.1 (653.1) The enormous nebula now began gradually to assume the spiral form and to become clearly visible to the astronomers of even distant universes. This is the natural history of most nebulae; before they begin to throw off suns and start upon the work of universe building, these secondary space nebulae are usually observed as spiral phenomena. | |
| 57:3.2 (653.2) Οι σπουδαστές των άστρων που βρίσκονταν κοντά, τη μακρινή εκείνη εποχή, καθώς παρατηρούσαν τη μεταμόρφωση αυτή του νεφελώματος του Αντρονόβερ, είδαν ακριβώς αυτό που βλέπουν οι αστρονόμοι του εικοστού αιώνα, όταν στρέφουν τα τηλεσκόπιά τους προς το διάστημα και παρατηρούν τα σημερινά σπειραματοειδή νεφελώματα του όμορου εξωτερικού διαστήματος. | 57:3.2 (653.2) The near-by star students of that faraway era, as they observed this metamorphosis of the Andronover nebula, saw exactly what twentieth-century astronomers see when they turn their telescopes spaceward and view the present-age spiral nebulae of adjacent outer space. | |
| 57:3.3 (653.3) Την εποχή περίπου της απόκτησης του μέγιστου της μάζας, ο βαρυτικός έλεγχος επί του αεριώδους περιεχομένου άρχισε να εξασθενεί και ακολούθησε το στάδιο της διαφυγής αερίων, με τα αέρια να ξεχύνονται σαν δυο γιγάντιοι, ευδιάκριτοι βραχίονες, που ξεκινούσαν από τις δύο αντίθετες πλευρές της μητρικής μάζας. Οι ταχείες περιστροφές αυτού του πελώριου κεντρικού πυρήνα γρήγορα έδωσαν μια σπειραματοειδή εμφάνιση σ’ αυτά τα δύο προβαλλόμενα αέρια ρεύματα. Η ψύξη και η επακόλουθη συμπύκνωση τμημάτων αυτών των βραχιόνων που προεξείχαν, τους προσέδωσαν, τελικά, την «κομπιασμένη»(*) τους εμφάνιση. Τα πυκνότερα αυτά τμήματα ήταν απέραντα συστήματα και υποσυστήματα φυσικής ύλης που στροβιλίζονταν στο διάστημα, μέσα στην αεριώδη μάζα(*) του νεφελώματος, ενώ συγκρατούνταν με ασφάλεια μέσα στο βαρυτικό πεδίο του μητρικού τροχού. | 57:3.3 (653.3) About the time of the attainment of the maximum of mass, the gravity control of the gaseous content commenced to weaken, and there ensued the stage of gas escapement, the gas streaming forth as two gigantic and distinct arms, which took origin on opposite sides of the mother mass. The rapid revolutions of this enormous central core soon imparted a spiral appearance to these two projecting gas streams. The cooling and subsequent condensation of portions of these protruding arms eventually produced their knotted appearance. These denser portions were vast systems and subsystems of physical matter whirling through space in the midst of the gaseous cloud of the nebula while being held securely within the gravity grasp of the mother wheel. | |
| 57:3.4 (653.4) Το νεφέλωμα, όμως, είχε αρχίσει να συστέλλεται και η αύξηση της ταχύτητας περιστροφής μείωσε περισσότερο τον έλεγχο της βαρύτητας. Και σύντομα, τα εξωτερικά αεριώδη τμήματα άρχισαν ουσιαστικά να διαφεύγουν από την άμεση περίπτυξη του πυρήνα του νεφελώματος, να χάνονται στο διάστημα σε κύκλους ακανόνιστου περιγράμματος, να επιστρέφουν στην περιοχή του πυρήνα για να ολοκληρώσουν τους κύκλους τους, και ούτω καθεξής. Αυτό, ωστόσο, υπήρξε ένα προσωρινό στάδιο της προοδευτικής μεταβολής του νεφελώματος. Ο διαρκώς αυξανόμενος ρυθμός περιστροφής επρόκειτο σύντομα να εκτοξεύσει πελώριους ήλιους στο διάστημα, σε ανεξάρτητες τροχιές. | 57:3.4 (653.4) But the nebula had begun to contract, and the increase in the rate of revolution further lessened gravity control; and erelong, the outer gaseous regions began actually to escape from the immediate embrace of the nebular nucleus, passing out into space on circuits of irregular outline, returning to the nuclear regions to complete their circuits, and so on. But this was only a temporary stage of nebular progression. The ever-increasing rate of whirling was soon to throw enormous suns off into space on independent circuits. | |
| 57:3.5 (653.5) Και αυτό ακριβώς είναι που συνέβη στον Αντρονόβερ αιώνες αιώνων πριν. Ο ενεργειακός τροχός ολοένα μεγάλωνε μέχρις ότου έφθασε το μέγιστο της διεύρυνσής του και τότε, όταν άρχισε η συστολή, περιστρεφόταν ολοένα και πιο γρήγορα μέχρις ότου, τελικά, έφθασε στο κρίσιμο φυγοκεντρικό στάδιο και άρχισε η μεγάλη διάσπαση. | 57:3.5 (653.5) And this is what happened in Andronover ages upon ages ago. The energy wheel grew and grew until it attained its maximum of expansion, and then, when contraction set in, it whirled on faster and faster until, eventually, the critical centrifugal stage was reached and the great breakup began. | |
| 57:3.6 (653.6) 500,000,000,000 χρόνια πριν, γεννήθηκε ο πρώτος ήλιος του Αντρονόβερ. Η εκθαμβωτική αυτή φωτεινή λωρίδα αποσπάσθηκε από την μητρική βαρυτική αγκάλη και αποκόπηκε στο διάστημα σε μία ανεξάρτητη πορεία, μέσα στον κόσμο της δημιουργίας. Η τροχιά του καθορίσθηκε από την πορεία της διαφυγής του. Τέτοιοι νεαροί ήλιοι γρήγορα γίνονται σφαιρικοί και αρχίζουν την μακρόχρονη και επεισοδιακή διαδρομή τους ως αστέρες του διαστήματος. Με εξαίρεση τους ακραίους πυρήνες των νεφελωμάτων, η άπειρη πλειονότητα των ήλιων του Όρβοντον είχε ανάλογη γέννηση. Αυτοί οι διαφεύγοντες ήλιοι περνούν από διάφορα στάδια εξέλιξης και συνακόλουθη πορεία στο σύμπαν. | 57:3.6 (653.6) 500,000,000,000 years ago the first Andronover sun was born. This blazing streak broke away from the mother gravity grasp and tore out into space on an independent adventure in the cosmos of creation. Its orbit was determined by its path of escape. Such young suns quickly become spherical and start out on their long and eventful careers as the stars of space. Excepting terminal nebular nucleuses, the vast majority of Orvonton suns have had an analogous birth. These escaping suns pass through varied periods of evolution and subsequent universe service. | |
| 57:3.7 (653.7) 400,000,000,000 χρόνια πριν άρχισε η περίοδος ανάκτησης του νεφελώματος του Αντρονόβερ. Πολλοί από τους κοντινούς και μικρότερους ήλιους επανεκτήθησαν, ως αποτέλεσμα της σταδιακής διεύρυνσης και περαιτέρω συμπύκνωσης του μητρικού πυρήνα. Πολύ γρήγορα άρχισε η τελική φάση της συμπύκνωσης του πυρήνα, η περίοδος η οποία πάντα προηγείται του τελικού διαχωρισμού αυτών των πελώριων διαστημικών συσσωρεύσεων ενέργειας και ύλης. | 57:3.7 (653.7) 400,000,000,000 years ago began the recaptive period of the Andronover nebula. Many of the near-by and smaller suns were recaptured as a result of the gradual enlargement and further condensation of the mother nucleus. Very soon there was inaugurated the terminal phase of nebular condensation, the period which always precedes the final segregation of these immense space aggregations of energy and matter. | |
| 57:3.8 (654.1) Ήταν μόλις ένα εκατομμύριο χρόνια μετά την εποχή αυτή, που ο Μιχαήλ του Νέβαδον, ένας Δημιουργός Υιός του Παραδείσου, επέλεξε το διασκορπισμένο αυτό νεφέλωμα ως χώρο του εγχειρήματός του για τη δημιουργία του σύμπαντος. Σχεδόν αμέσως δημιουργήθηκαν οι αρχιτεκτονικοί κόσμοι του Σάλβινγκτον και οι ομάδες των αρχηγικών πλανητών των εκατό αστερισμών. Απαιτήθηκαν σχεδόν ένα εκατομμύριο χρόνια για να ολοκληρωθούν αυτά τα συμπλέγματα των ειδικά δημιουργημένων κόσμων. Οι πλανήτες αρχηγεία του τοπικού συστήματος δημιουργήθηκαν σε μία περίοδο που εκτείνεται από τότε, μέχρι πέντε εκατομμύρια χρόνια πριν. | 57:3.8 (654.1) It was scarcely a million years subsequent to this epoch that Michael of Nebadon, a Creator Son of Paradise, selected this disintegrating nebula as the site of his adventure in universe building. Almost immediately the architectural worlds of Salvington and the one hundred constellation headquarters groups of planets were begun. It required almost one million years to complete these clusters of specially created worlds. The local system headquarters planets were constructed over a period extending from that time to about five billion years ago. | |
| 57:3.9 (654.2) 300,000,000,000 χρόνια πριν οι τροχιές των ήλιων του Αντρονόβερ είχαν, πλέον, παγιωθεί και το σύστημα του νεφελώματος πέρασε από μια προσωρινή περίοδο σχετικής φυσικής σταθερότητας. Την εποχή περίπου αυτή, το επιτελείο του Μιχαήλ έφθασε στον Σάλβινγκτον και η κυβέρνηση του Όρβοντον στην Ουβέρσα παρέσχε φυσική αναγνώριση στο τοπικό σύμπαν του Νέβαδον. | 57:3.9 (654.2) 300,000,000,000 years ago the Andronover solar circuits were well established, and the nebular system was passing through a transient period of relative physical stability. About this time the staff of Michael arrived on Salvington, and the Uversa government of Orvonton extended physical recognition to the local universe of Nebadon. | |
| 57:3.10 (654.3) 200,000,000,000 χρόνια πριν έλαβε χώρα η πρόοδος της συστολής και της συμπύκνωσης με την παραγωγή άπειρης θερμότητας στο κεντρικό σύμπλεγμα του Αντρονόβερ, ή πυρηνική μάζα. Σχετικό κενό εμφανίσθηκε ακόμη και σε περιοχές κοντά στον κεντρικό τροχό του μητρικού ήλιου. Οι εξωτερικές περιοχές σταθεροποιήθηκαν ακόμη περισσότερο και συγκροτήθηκαν καλύτερα. Ορισμένοι πλανήτες που περιστρέφονταν γύρω από τους νεοδημιουργημένους ήλιους είχαν ψυχθεί αρκετά ώστε να γίνουν κατάλληλοι για την εμφύτευση της ζωής. Οι παλαιότεροι κατοικημένοι πλανήτες του Νέβαδον χρονολογούνται από εκείνη την εποχή. | 57:3.10 (654.3) 200,000,000,000 years ago witnessed the progression of contraction and condensation with enormous heat generation in the Andronover central cluster, or nuclear mass. Relative space appeared even in the regions near the central mother-sun wheel. The outer regions were becoming more stabilized and better organized; some planets revolving around the newborn suns had cooled sufficiently to be suitable for life implantation. The oldest inhabited planets of Nebadon date from these times. | |
| 57:3.11 (654.4) Τώρα, ο ολοκληρωμένος συμπαντικός μηχανισμός του Νέβαδον αρχίζει σε πρώτη φάση να λειτουργεί και η δημιουργία του Μιχαήλ καταχωρείται στην Ουβέρσα ως ένα σύμπαν εγκατάστασης και προοδευτικής ανέλιξης των θνητών. | 57:3.11 (654.4) Now the completed universe mechanism of Nebadon first begins to function, and Michael’s creation is registered on Uversa as a universe of inhabitation and progressive mortal ascension. | |
| 57:3.12 (654.5) 100,000,000,000 χρόνια πριν η ένταση της συμπύκνωσης του νεφελώματος έφθασε στο αποκορύφωμά της. Είχε επιτευχθεί το σημείο της μέγιστης θερμικής έντασης. Αυτό το κρίσιμο στάδιο της αντίθεσης μεταξύ της βαρύτητας και της θερμότητας μπορεί, ορισμένες φορές, να κρατήσει αιώνες, αλλά αργά, ή γρήγορα, η θερμότητα κερδίζει τον αγώνα έναντι της βαρύτητας και η θεαματική περίοδος της διασκόρπισης ενός ήλιου αρχίζει. Και τούτο σημειοδοτεί το τέλος του δεύτερου σταδίου ενός διαστημικού νεφελώματος. | 57:3.12 (654.5) 100,000,000,000 years ago the nebular apex of condensation tension was reached; the point of maximum heat tension was attained. This critical stage of gravity-heat contention sometimes lasts for ages, but sooner or later, heat wins the struggle with gravity, and the spectacular period of sun dispersion begins. And this marks the end of the secondary career of a space nebula. | |
| 4. ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ^top | 4. Tertiary and Quartan Stages ^top | |
| 57:4.1 (654.6) Το αρχικό στάδιο ενός νεφελώματος είναι κυκλικό. Το δεύτερο, σπειραματοειδές. Το τρίτο στάδιο είναι εκείνο της πρώτης ηλιακής διασποράς, ενώ το τέταρτο περιλαμβάνει την δεύτερη και τελική φάση της ηλιακής διασποράς, με τον μητρικό πυρήνα να καταλήγει είτε ως σφαιρικό σύμπλεγμα, είτε ως μοναχικός ήλιος, που λειτουργεί ως το κέντρο ενός τερματικού, ηλιακού συστήματος. | 57:4.1 (654.6) The primary stage of a nebula is circular; the secondary, spiral; the tertiary stage is that of the first sun dispersion, while the quartan embraces the second and last cycle of sun dispersion, with the mother nucleus ending either as a globular cluster or as a solitary sun functioning as the center of a terminal solar system. | |
| 57:4.2 (654.7) 75,000,000,000 χρόνια πριν το νεφέλωμα αυτό έφθασε στο μέγιστο της φάσης της δημιουργίας ήλιων. Αυτό ήταν το αποκορύφωμα της πρώτης περιόδου απώλειας των ήλιων. Η πλειονότητα των ήλιων αυτών διαθέτουν από τότε εκτεταμένα συστήματα πλανητών, δορυφόρων, σκοτεινών νησιών, κομητών, μετεωριτών και νεφών κοσμικής σκόνης. | 57:4.2 (654.7) 75,000,000,000 years ago this nebula had attained the height of its sun-family stage. This was the apex of the first period of sun losses. The majority of these suns have since possessed themselves of extensive systems of planets, satellites, dark islands, comets, meteors, and cosmic dust clouds. | |
| 57:4.3 (654.8) 50,000,000,000 χρόνια πριν η πρώτη αυτή περίοδος της διασποράς των ήλιων ολοκληρώθηκε. Το νεφέλωμα τελείωνε γοργά τον τρίτο κύκλο ύπαρξής του, κατά τη διάρκεια του οποίου δημιούργησε 876,926 ηλιακά συστήματα. | 57:4.3 (654.8) 50,000,000,000 years ago this first period of sun dispersion was completed; the nebula was fast finishing its tertiary cycle of existence, during which it gave origin to 876,926 sun systems. | |
| 57:4.4 (654.9) 25,000,000,000 χρόνια πριν, έλαβε χώρα η ολοκλήρωση του τέταρτου κύκλου της ζωής του νεφελώματος το οποίο επέφερε τη συγκρότηση και τη σχετική σταθεροποίηση των αχανών αστρικών συστημάτων τα οποία προήλθαν από το γονικό αυτό νεφέλωμα. Η διαδικασία, ωστόσο της φυσικής συστολής και της παραγωγής αυξημένης θερμότητας συνεχίσθηκε στην κεντρική μάζα του κατάλοιπου του νεφελώματος. | 57:4.4 (654.9) 25,000,000,000 years ago witnessed the completion of the tertiary cycle of nebular life and brought about the organization and relative stabilization of the far-flung starry systems derived from this parent nebula. But the process of physical contraction and increased heat production continued in the central mass of the nebular remnant. | |
| 57:4.5 (655.1) 10,000,000,000 χρόνια πριν άρχισε ο τέταρτος κύκλος του Αντρονόβερ. Το μέγιστο της θερμοκρασίας της μάζας του πυρήνα επετεύχθηκε. Το κρίσιμο σημείο συμπύκνωσης πλησίαζε. Ο αρχικός μητρικός πυρήνας συγκλονιζόταν κάτω από τη συνδυασμένη πίεση της έντασης της ίδιας του της συμπύκνωσης εξ αιτίας της εσωτερικής θερμότητας και της αυξημένης βαρυτικής, παλιρροϊκής έλξης των απελευθερωμένων ηλιακών συστημάτων που τον περιέβαλαν. Οι πυρηνικές εκρήξεις οι οποίες επρόκειτο να εγκαινιάσουν τον δεύτερο κύκλο των ήλιων του νεφελώματος ήταν επικείμενες. Ο τέταρτος κύκλος της ύπαρξης του νεφελώματος άρχιζε. | 57:4.5 (655.1) 10,000,000,000 years ago the quartan cycle of Andronover began. The maximum of nuclear-mass temperature had been attained; the critical point of condensation was approaching. The original mother nucleus was convulsing under the combined pressure of its own internal-heat condensation tension and the increasing gravity-tidal pull of the surrounding swarm of liberated sun systems. The nuclear eruptions which were to inaugurate the second nebular sun cycle were imminent. The quartan cycle of nebular existence was about to begin. | |
| 57:4.6 (655.2) 8,000,000,000 χρόνια πριν η τρομερή τελική έκρηξη άρχισε. Μόνο τα εξωτερικά συστήματα είναι ασφαλή σε περιόδους τέτοιων κοσμικών αναταραχών. Και αυτή ήταν η αρχή του τέλους του νεφελώματος. Η τελική αυτή ηλιακή διάσπαση διήρκεσε για μία περίοδο δύο, σχεδόν, εκατομμυρίων χρόνων. | 57:4.6 (655.2) 8,000,000,000 years ago the terrific terminal eruption began. Only the outer systems are safe at the time of such a cosmic upheaval. And this was the beginning of the end of the nebula. This final sun disgorgement extended over a period of almost two billion years. | |
| 57:4.7 (655.3) 7,000,000,000 χρόνια πριν η τελική διάσπαση του Αντρονόβερ έφθασε στο αποκορύφωμά της. Αυτή ήταν η περίοδος της δημιουργίας των μεγαλύτερων ακραίων ήλιων και το μέγιστο των τοπικών φυσικών αναταραχών. | 57:4.7 (655.3) 7,000,000,000 years ago witnessed the height of the Andronover terminal breakup. This was the period of the birth of the larger terminal suns and the apex of the local physical disturbances. | |
| 57:4.8 (655.4) 6,000,000,000 χρόνια αργότερα σημειοδοτείται το τέλος της τελικής διάσπασης και της γέννησης του ήλιου σας, του πεντηκοστού έκτου από την τελευταία δευτερογενή ηλιακή οικογένεια του Αντρονόβερ. Η τελική αυτή έκρηξη του πυρήνα του νεφελώματος δημιούργησε 136,702 ήλιους, τους περισσότερους των οποίων σε μοναχικές τροχιές. Ο συνολικός αριθμός των ήλιων και των ηλιακών συστημάτων που προήλθαν από το νεφέλωμα του Αντρονόβερ ήταν 1,013,628. Το σύνολο των ηλιακών συστημάτων είναι 1,013,572. | 57:4.8 (655.4) 6,000,000,000 years ago marks the end of the terminal breakup and the birth of your sun, the fifty-sixth from the last of the Andronover second solar family. This final eruption of the nebular nucleus gave birth to 136,702 suns, most of them solitary orbs. The total number of suns and sun systems having origin in the Andronover nebula was 1,013,628. The number of the solar system sun is 1,013,572. | |
| 57:4.9 (655.5) Και τώρα, το μεγάλο νεφέλωμα του Αντρονόβερ δεν υπάρχει πια, αλλά ζει μέσα στους πολλούς ήλιους και τις πλανητικές τους οικογένειες, οι οποίοι προήλθαν από αυτό το μητρικό διαστημικό νέφος. Το υπόλειμμα του πυρήνα που απέμεινε από το μεγαλειώδες αυτό νεφέλωμα καίγεται ακόμη με μία κοκκινωπή λάμψη και εξακολουθεί να εκπέμπει λίγο φως και θερμότητα στην πλανητική οικογένεια που του απέμεινε, των εξήντα πέντε κόσμων, οι οποίοι πλέον περιστρέφονται γύρω από την σεβάσμια αυτή μητέρα των δύο εξαιρετικών γενεών των μοναρχών του φωτός. | 57:4.9 (655.5) And now the great Andronover nebula is no more, but it lives on in the many suns and their planetary families which originated in this mother cloud of space. The final nuclear remnant of this magnificent nebula still burns with a reddish glow and continues to give forth moderate light and heat to its remnant planetary family of one hundred and sixty-five worlds, which now revolve about this venerable mother of two mighty generations of the monarchs of light. | |
| 5. Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΜΕΙΤΙΑ – ΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΤΙΑ ^top | 5. Origin of Monmatia—The Urantia Solar System ^top | |
| 57:5.1 (655.6) 5,000,000,000 χρόνια πριν ο ήλιος σας ήταν ένα συγκριτικά απομονωμένο ουράνιο σώμα, που είχε συγκεντρώσει κοντά του το μεγαλύτερο μέρος της διαστημικής ύλης που κυκλοφορούσε κοντά, απομεινάρια της πρόσφατης αναταραχής την οποία ακολούθησε η γέννησή του. | 57:5.1 (655.6) 5,000,000,000 years ago your sun was a comparatively isolated blazing orb, having gathered to itself most of the near-by circulating matter of space, remnants of the recent upheaval which attended its own birth. | |
| 57:5.2 (655.7) Σήμερα, ο ήλιος σας έχει επιτύχει μία σχετική σταθερότητα, αλλά οι κηλίδες του, σε κύκλους των ενδεκάμισι χρόνων, προδίδουν ότι στα νιάτα του ήταν ένας μεταβλητός αστέρας. Κατά τις αρχικές εποχές του ήλιου σας, η συνεχιζόμενη συστολή και η σταδιακή αύξηση της θερμοκρασίας που ακολούθησε, δημιούργησαν τρομακτικές διαταραχές στην επιφάνειά του. Οι τιτάνιες αυτές ανυψώσεις απαιτούσαν τρεισήμισι μέρες για να ολοκληρώσουν ένα κύκλο μεταβαλλόμενης λαμπρότητας. Η μεταβλητή αυτή κατάσταση, η περιοδική αυτή διακύμανση, έκανε τον ήλιο σας εξαιρετικά ευαίσθητο σε ορισμένες εξωτερικές επιδράσεις, τις οποίες επρόκειτο σύντομα να αντιμετωπίσει. | 57:5.2 (655.7) Today, your sun has achieved relative stability, but its eleven and one-half year sunspot cycles betray that it was a variable star in its youth. In the early days of your sun the continued contraction and consequent gradual increase of temperature initiated tremendous convulsions on its surface. These titanic heaves required three and one-half days to complete a cycle of varying brightness. This variable state, this periodic pulsation, rendered your sun highly responsive to certain outside influences which were to be shortly encountered. | |
| 57:5.3 (655.8) Έτσι ήταν διαμορφωμένο το τοπικό σύμπαν για τη μοναδική δημιουργία της Μονμέιτια, αυτό είναι το όνομα της πλανητικής οικογένειας του ήλιου σας, του ηλιακού συστήματος στο οποίο ανήκει ο κόσμος σας. Λιγότερα από το ένα τοις εκατό των πλανητικών συστημάτων του Όρβοντον είχαν παρόμοια προέλευση. | 57:5.3 (655.8) Thus was the stage of local space set for the unique origin of Monmatia, that being the name of your sun’s planetary family, the solar system to which your world belongs. Less than one per cent of the planetary systems of Orvonton have had a similar origin. | |
| 57:5.4 (655.9) 4,500,000,000 χρόνια πριν το πελώριο σύστημα της Ανγκόνα άρχισε να πλησιάζει στην γειτονιά του μοναχικού αυτού ήλιου. Το κέντρο αυτού του μεγάλου συστήματος ήταν ένας σκοτεινός γίγας του διαστήματος, συμπαγής, πολύ φορτισμένος, ο οποίος διέθετε τρομακτική βαρυτική έλξη. | 57:5.4 (655.9) 4,500,000,000 years ago the enormous Angona system began its approach to the neighborhood of this solitary sun. The center of this great system was a dark giant of space, solid, highly charged, and possessing tremendous gravity pull. | |
| 57:5.5 (656.1) Καθώς η Ανγκόνα πλησίαζε όλο και πιο κοντά στον ήλιο, τις στιγμές της μέγιστης διεύρυνσης κατά τη διάρκεια των ηλιακών διακυμάνσεων, εκτοξεύονταν στο διάστημα ρεύματα υλικών σε αέρια μορφή, σαν γιγάντιες ηλιακές γλώσσες. Αρχικά, αυτές οι πυρακτωμένες αέριες γλώσσες έπεφταν σταθερά πίσω στον ήλιο, καθώς, όμως, η Ανγκόνα ερχόταν όλο και πιο κοντά, η βαρυτική έλξη του γιγάντιου επισκέπτη έγινε τόσο μεγάλη, ώστε αυτές οι γλώσσες των αερίων διασπάσθηκαν σε ορισμένα σημεία, με τα χαμηλότερα μέρη τους να πέφτουν πίσω, μέσα στον ήλιο, ενώ τα εξωτερικά τους τμήματα να αποσπώνται για να σχηματίσουν υλικά σώματα, ηλιακά μετέωρα, τα οποία αμέσως άρχισαν να περιστρέφονται γύρω από τον ήλιο στις δικές τους ελλειπτικές τροχιές. | 57:5.5 (656.1) As Angona more closely approached the sun, at moments of maximum expansion during solar pulsations, streams of gaseous material were shot out into space as gigantic solar tongues. At first these flaming gas tongues would invariably fall back into the sun, but as Angona drew nearer and nearer, the gravity pull of the gigantic visitor became so great that these tongues of gas would break off at certain points, the roots falling back into the sun while the outer sections would become detached to form independent bodies of matter, solar meteorites, which immediately started to revolve about the sun in elliptical orbits of their own. | |
| 57:5.6 (656.2) Καθώς το σύστημα της Ανγκόνα πλησίαζε πιο κοντά, οι ηλιακές προεξοχές γίνονταν ολοένα μεγαλύτερες. Όλο και περισσότερη ύλη αποσπάτο από τον ήλιο για να μεταβληθεί σε ανεξάρτητα, περιστρεφόμενα σώματα στον περιβάλλοντα χώρο. Η κατάσταση αυτή εξελίχθηκε για περίπου πεντακόσιες χιλιάδες χρόνια, μέχρις ότου η Ανγκόνα έκανε τη στενότερη προσέγγισή της προς τον ήλιο. Οπότε ο ήλιος, ταυτόχρονα με μία από τις περιοδικές, εσωτερικές του αναταραχές, υπέστη μερική διάσπαση. Από τις αντίθετες πλευρές, ταυτόχρονα, πελώριοι όγκοι ύλης αποσπάσθηκαν. Από την πλευρά που βρισκόταν η Ανγκόνα αφαιρέθηκε μία πελώρια στήλη ηλιακών αερίων, περισσότερο λεπτή στα άκρα και φανερά διογκωμένη στο κέντρο, η οποία αποσπάσθηκε μόνιμα από τον άμεσο βαρυτικό έλεγχο του ήλιου. | 57:5.6 (656.2) As the Angona system drew nearer, the solar extrusions grew larger and larger; more and more matter was drawn from the sun to become independent circulating bodies in surrounding space. This situation developed for about five hundred thousand years until Angona made its closest approach to the sun; whereupon the sun, in conjunction with one of its periodic internal convulsions, experienced a partial disruption; from opposite sides and simultaneously, enormous volumes of matter were disgorged. From the Angona side there was drawn out a vast column of solar gases, rather pointed at both ends and markedly bulging at the center, which became permanently detached from the immediate gravity control of the sun. | |
| 57:5.7 (656.3) Η μεγάλη αυτή στήλη των ηλιακών αερίων, που με τον τρόπο αυτό χωρίσθηκε από τον ήλιο, εξελίχθηκε αργότερα στους δώδεκα πλανήτες του ηλιακού συστήματος. Η επακόλουθη εκτίναξη αερίων από την αντίθετη πλευρά του ήλιου, σε παλιρροϊκή αντιστοιχία(*) με την εξώθηση του γιγάντιου αυτού προγόνου του ηλιακού συστήματος, συμπυκνώθηκε από τότε στους μετεωρίτες και τη διαστημική σκόνη του ηλιακού συστήματος, αν και πολλή, πάρα πολλή από την ύλη αυτή επανακτήθηκε στη συνέχεια από την ηλιακή βαρύτητα, καθώς το σύστημα της Ανγκόνα αποσύρθηκε στο μακρινό διάστημα. | 57:5.7 (656.3) This great column of solar gases which was thus separated from the sun subsequently evolved into the twelve planets of the solar system. The repercussional ejection of gas from the opposite side of the sun in tidal sympathy with the extrusion of this gigantic solar system ancestor, has since condensed into the meteors and space dust of the solar system, although much, very much, of this matter was subsequently recaptured by solar gravity as the Angona system receded into remote space. | |
| 57:5.8 (656.4) Αν και η Ανγκόνα επέτυχε να παρασύρει μακριά το προγονικό υλικό των πλανητών του ηλιακού συστήματος και τον πελώριο όγκο της ύλης που πλέον κυκλοφορεί γύρω από τον ήλιο ως αστεροειδείς και μετεωρίτες, δεν εξασφάλισε για λογαριασμό της ένα μέρος αυτού του ηλιακού υλικού. Το σύστημα-επισκέπτης δεν πλησίασε αρκετά κοντά ώστε πραγματικά να κλέψει ένα μέρος της ουσίας του ήλιου, ωστόσο στροβιλίσθηκε σε αρκετά μικρή απόσταση(*) ώστε να παρασύρει στο μεσολαβούν διάστημα όλα τα υλικά που αποτελούν το σημερινό ηλιακό σύστημα. | 57:5.8 (656.4) Although Angona succeeded in drawing away the ancestral material of the solar system planets and the enormous volume of matter now circulating about the sun as asteroids and meteors, it did not secure for itself any of this solar matter. The visiting system did not come quite close enough to actually steal any of the sun’s substance, but it did swing sufficiently close to draw off into the intervening space all of the material comprising the present-day solar system. | |
| 57:5.9 (656.5) Οι πέντε εσωτερικοί και οι πέντε εξωτερικοί πλανήτες γοργά σχηματίσθηκαν, σε μικρογραφία, από τους ψυχόμενους και συμπυκνούμενους πυρήνες στα λιγότερο συμπαγή και μειούμενα άκρα του γιγάντιου βαρυτικού εξογκώματος, το οποίο η Ανγκόνα είχε επιτύχει να αποσπάσει από τον ήλιο, ενώ ο Κρόνος και ο Δίας σχηματίσθηκαν από τα περισσότερο συμπαγή και εξογκωμένα κεντρικά τμήματα. Η ισχυρή βαρυτική έλξη του Δία και του Κρόνου γρήγορα αιχμαλώτισε το μεγαλύτερο μέρος των υλικών που είχαν κλαπεί από την Ανγκόνα, καθώς η μαρτυρά η ανάδρομη κίνηση ορισμένων από τους δορυφόρους τους. | 57:5.9 (656.5) The five inner and five outer planets soon formed in miniature from the cooling and condensing nucleuses in the less massive and tapering ends of the gigantic gravity bulge which Angona had succeeded in detaching from the sun, while Saturn and Jupiter were formed from the more massive and bulging central portions. The powerful gravity pull of Jupiter and Saturn early captured most of the material stolen from Angona as the retrograde motion of certain of their satellites bears witness. | |
| 57:5.10 (656.6) Ο Δίας και ο Κρόνος, προερχόμενοι από το ίδιο το κέντρο της πελώριας στήλης των υπερθερμασμένων ηλιακών αερίων, περιείχαν τόσο πολύ θερμασμένο ηλιακό υλικό, ώστε έλαμπαν με εκθαμβωτικό φως και εξέπεμπαν πελώριες ποσότητες θερμότητας. Υπήρξαν, στην πραγματικότητα, δευτερογενείς ήλιοι για μία σύντομη περίοδο μετά το σχηματισμό τους ως ανεξάρτητα διαστημικά σώματα. Αυτοί οι δύο μεγαλύτεροι πλανήτες του ηλιακού συστήματος έχουν παραμείνει σε μεγάλο βαθμό αεριώδεις έως σήμερα, μη έχοντας ψυχθεί ακόμη μέχρι του σημείου της πλήρους συμπύκνωσης, ή στερεοποίησης. | 57:5.10 (656.6) Jupiter and Saturn, being derived from the very center of the enormous column of superheated solar gases, contained so much highly heated sun material that they shone with a brilliant light and emitted enormous volumes of heat; they were in reality secondary suns for a short period after their formation as separate space bodies. These two largest of the solar system planets have remained largely gaseous to this day, not even yet having cooled off to the point of complete condensation or solidification. | |
| 57:5.11 (656.7) Οι αεριώδεις πυρήνες των άλλων δέκα πλανητών που υπέστησαν συστολή γρήγορα έφθασαν στο στάδιο της στερεοποίησης και άρχισαν να έλκουν κοντά τους αυξανόμενες ποσότητες της μετεωρικής ύλης που κυκλοφορούσε στο κοντινό διάστημα. Έτσι, λοιπόν, οι κόσμοι του ηλιακού συστήματος έχουν διττή προέλευση: Οι αποτελούμενοι από συμπυκνωμένα αέρια πυρήνες διογκώθηκαν, αργότερα, δια της σύλληψης πελώριων ποσοτήτων μετεωριτών. Πράγματι, ακόμη εξακολουθούν να αιχμαλωτίζουν μετεωρίτες, αλλά σε πολύ μικρότερους αριθμούς. | 57:5.11 (656.7) The gas-contraction nucleuses of the other ten planets soon reached the stage of solidification and so began to draw to themselves increasing quantities of the meteoric matter circulating in near-by space. The worlds of the solar system thus had a double origin: nucleuses of gas condensation later on augmented by the capture of enormous quantities of meteors. Indeed they still continue to capture meteors, but in greatly lessened numbers. | |
| 57:5.12 (657.1) Οι πλανήτες δεν κινούνται γύρω από τον ήλιο στο επίπεδο του ισημερινού της ηλιακής μητέρας τους, πράγμα που θα έκαναν εάν είχαν αποσπασθεί εξ αιτίας της περιστροφής του ήλιου. Μάλλον, ταξιδεύουν στο επίπεδο της ηλιακής προεξοχής της Ανγκόνα, η οποία βρισκόταν σε μεγάλη γωνία σε σχέση προς το επίπεδο του ισημερινού του ήλιου. | 57:5.12 (657.1) The planets do not swing around the sun in the equatorial plane of their solar mother, which they would do if they had been thrown off by solar revolution. Rather, they travel in the plane of the Angona solar extrusion, which existed at a considerable angle to the plane of the sun’s equator. | |
| 57:5.13 (657.2) Ενώ η Ανγκόνα δεν ήταν σε θέση να αιχμαλωτίσει ένα μέρος της ηλιακής μάζας, ο ήλιος σας πρόσθεσε στην μεταμορφούμενη πλανητική του οικογένεια ένα μέρος από το κυκλοφορούν διαστημικό υλικό του συστήματος-επισκέπτη. Εξ αιτίας του ισχυρού βαρυτικού πεδίου της Ανγκόνα, η τριτογενής πλανητική του οικογένεια ακολούθησε τροχιές σε μεγάλη απόσταση από τον σκοτεινό γίγαντα. Και σύντομα, μετά την εκβολή της προγονικής μάζας του ηλιακού συστήματος και, ενώ η Ανγκόνα βρισκόταν ακόμη κοντά στον ήλιο, τρεις από τους μεγαλύτερους πλανήτες του συστήματος της Ανγκόνα κινήθηκαν τόσο κοντά στον συμπαγή πρόγονο του ηλιακού συστήματος, ώστε η βαρυτική του έλξη, αυξημένη από αυτήν του ήλιου, ήταν αρκετή για να υπερκαλύψει τη βαρυτική έλξη της Ανγκόνα και να αποσπάσει για πάντα τους τρεις αυτούς υποτελείς του ουράνιου περιπλανώμενου. | 57:5.13 (657.2) While Angona was unable to capture any of the solar mass, your sun did add to its metamorphosing planetary family some of the circulating space material of the visiting system. Due to the intense gravity field of Angona, its tributary planetary family pursued orbits of considerable distance from the dark giant; and shortly after the extrusion of the solar system ancestral mass and while Angona was yet in the vicinity of the sun, three of the major planets of the Angona system swung so near to the massive solar system ancestor that its gravitational pull, augmented by that of the sun, was sufficient to overbalance the gravity grasp of Angona and to permanently detach these three tributaries of the celestial wanderer. | |
| 57:5.14 (657.3) Το σύνολο της ύλης του ηλιακού συστήματος που βγήκε από τον ήλιο, χαρακτηριζόταν, αρχικά, από ομοιογένεια στην κατεύθυνση της κίνησης της τροχιάς του και εάν δεν είχαν εισβάλλει αυτά τα τρία ξένα διαστημικά σώματα, το σύνολο της ύλης του ηλιακού συστήματος θα διατηρούσε την ίδια κατεύθυνση της κίνησης της τροχιάς του. Όπως εξελίχθηκε, όμως, η επίδραση των τριών υποτελών της Ανγκόνα ενέβαλε νέες και ξένες δυνάμεις κατεύθυνσης στο δημιουργούμενο ηλιακό σύστημα, με την επακόλουθη εμφάνιση της ανάδρομης κίνησης. Η ανάδρομη κίνηση, σε οποιοδήποτε αστρονομικό σύστημα, είναι πάντα συμπτωματική και πάντα εμφανίζεται ως αποτέλεσμα της επίδρασης της πρόσκρουσης με ξένα διαστημικά σώματα. Τέτοιες προσκρούσεις μπορεί να μην δημιουργούν πάντα ανάδρομη κίνηση, αλλά καμία ανάδρομη κίνηση δεν παρουσιάζεται εκτός των συστημάτων τα οποία περιέχουν μάζες που έχουν διαφορετική προέλευση. | 57:5.14 (657.3) All of the solar system material derived from the sun was originally endowed with a homogeneous direction of orbital swing, and had it not been for the intrusion of these three foreign space bodies, all solar system material would still maintain the same direction of orbital movement. As it was, the impact of the three Angona tributaries injected new and foreign directional forces into the emerging solar system with the resultant appearance of retrograde motion. Retrograde motion in any astronomic system is always accidental and always appears as a result of the collisional impact of foreign space bodies. Such collisions may not always produce retrograde motion, but no retrograde ever appears except in a system containing masses which have diverse origins. | |
| 6. ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ – Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΠΛΑΝΗΤΩΝ ^top | 6. The Solar System Stage—The Planet-Forming Era ^top | |
| 57:6.1 (657.4) Μετά τη γέννηση του ηλιακού συστήματος, επακολούθησε μία περίοδος ελαττούμενης ηλιακής εκροής. Με φθίνοντα ρυθμό, για άλλες πεντακόσιες χιλιάδες χρόνια, ο ήλιος συνέχισε να αποβάλλει μειούμενες ποσότητες ύλης στο περιβάλλον διάστημα. Κατά τη διάρκεια, ωστόσο, αυτών των πρώτων εποχών των ακανόνιστων τροχιών, όταν τα περιβάλλοντα σώματα έκαναν την πλησιέστερη προσέγγισή τους προς τον ήλιο, ο ηλιακός γονέας μπόρεσε να επανακτήσει ένα μεγάλο μέρος του μετεωρικού αυτού υλικού. | 57:6.1 (657.4) Subsequent to the birth of the solar system a period of diminishing solar disgorgement ensued. Decreasingly, for another five hundred thousand years, the sun continued to pour forth diminishing volumes of matter into surrounding space. But during these early times of erratic orbits, when the surrounding bodies made their nearest approach to the sun, the solar parent was able to recapture a large portion of this meteoric material. | |
| 57:6.2 (657.5) Οι πλησιέστεροι προς τον ήλιο πλανήτες ήταν οι πρώτοι των οποίων οι περιστροφές ελαττώθηκαν δια της παλιρροϊκής τριβής. Τέτοιες βαρυτικές επιδράσεις συνεισφέρουν, επίσης, στη σταθεροποίηση των πλανητικών τροχιών, ενώ λειτουργούν ως τροχοπέδη επί της ταχύτητας των αξονικών περιστροφών ενός πλανήτη, κάνοντας τον πλανήτη αυτόν να περιστρέφεται ακόμη αργότερα, έως ότου η αξονική περιστροφή σταματήσει, αφήνοντας το ένα ημισφαίριο του πλανήτη πάντα στραμμένο προς τον ήλιο, ή προς ένα μεγαλύτερο σώμα, όπως φαίνεται στον πλανήτη Ερμή και τη σελήνη, η οποία πάντα στρέφει την ίδια όψη προς την Ουράντια. | 57:6.2 (657.5) The planets nearest the sun were the first to have their revolutions slowed down by tidal friction. Such gravitational influences also contribute to the stabilization of planetary orbits while acting as a brake on the rate of planetary-axial revolution, causing a planet to revolve ever slower until axial revolution ceases, leaving one hemisphere of the planet always turned toward the sun or larger body, as is illustrated by the planet Mercury and by the moon, which always turns the same face toward Urantia. | |
| 57:6.3 (657.6) Όταν οι παλιρροϊκές τριβές της σελήνης και της γης εξισωθούν, η γη θα στρέφει πάντα το ίδιο ημισφαίριο προς τη σελήνη ενώ η ημέρα και ο μήνας θα γίνουν αναλογικοί – με διάρκεια περίπου σαράντα επτά ημερών. Όταν επιτευχθεί μία τέτοια τροχιακή σταθερότητα, οι παλιρροϊκές τριβές θα αντιστραφούν, δεν θα διώχνουν, πλέον, τη σελήνη από τη γη, αλλά σταδιακά θα έλκουν το δορυφόρο προς τον πλανήτη. Και τότε, σ’ αυτό το μακρινό μέλλον, όταν η σελήνη θα πλησιάσει περίπου στα δεκαεπτάμισι χιλιάδες χιλιόμετρα από τη γη, η βαρυτική επίδραση της τελευταίας θα κάνει τη σελήνη να διασπασθεί και αυτή η έκρηξη της παλιρροϊκής βαρύτητας θα θρυμματίσει τη σελήνη σε μικρά σωματίδια, τα οποία μπορεί να συναθροιστούν γύρω από τον πλανήτη ως δακτύλιοι ύλης, μοιάζοντας μ’ εκείνα του Κρόνου, ή μπορεί σταδιακά να πέσουν στη γη ως μετεωρίτες. | 57:6.3 (657.6) When the tidal frictions of the moon and the earth become equalized, the earth will always turn the same hemisphere toward the moon, and the day and month will be analogous—in length about forty-seven days. When such stability of orbits is attained, tidal frictions will go into reverse action, no longer driving the moon farther away from the earth but gradually drawing the satellite toward the planet. And then, in that far-distant future when the moon approaches to within about eleven thousand miles of the earth, the gravity action of the latter will cause the moon to disrupt, and this tidal-gravity explosion will shatter the moon into small particles, which may assemble about the world as rings of matter resembling those of Saturn or may be gradually drawn into the earth as meteors. | |
| 57:6.4 (658.1) Αν τα διαστημικά σώματα είναι παρόμοια ως προς το μέγεθος και την πυκνότητα, μπορεί να λάβουν χώρα συγκρούσεις. Αν, όμως, δύο διαστημικά σώματα με παρόμοια πυκνότητα είναι σχετικά ανόμοια ως προς το μέγεθος, τότε, εάν το μικρότερο πλησιάσει προοδευτικά το μεγαλύτερο, η διάσπαση του μικρότερου σώματος θα επισυμβεί όταν η ακτίνα της τροχιάς του γίνει δυόμισι φορές μικρότερη από την ακτίνα του μεγαλύτερου σώματος. Συγκρούσεις μεταξύ των γιγάντων του διαστήματος είναι, πράγματι, σπάνιες, αυτές, όμως, οι παλιρροϊκής βαρύτητας, εκρήξεις των μικρότερων σωμάτων είναι πολύ κοινές. | 57:6.4 (658.1) If space bodies are similar in size and density, collisions may occur. But if two space bodies of similar density are relatively unequal in size, then, if the smaller progressively approaches the larger, the disruption of the smaller body will occur when the radius of its orbit becomes less than two and one-half times the radius of the larger body. Collisions among the giants of space are rare indeed, but these gravity-tidal explosions of lesser bodies are quite common. | |
| 57:6.5 (658.2) Οι διάττοντες αστέρες σχηματίζουν σμήνη επειδή είναι τμήματα μεγαλύτερων σωμάτων ύλης, η οποία διασπάσθηκε εξ αιτίας της παλιρροϊκής βαρύτητας, που ασκήθηκε από γειτονικά και ακόμη μεγαλύτερα διαστημικά σώματα. Οι δακτύλιοι του Κρόνου είναι τα τμήματα ενός διασπασμένου δορυφόρου. Ένα από τα φεγγάρια του Δία πλησιάζει επικίνδυνα, πλέον, την κρίσιμη ζώνη της παλιρροϊκής διάσπασης και, σε λίγα εκατομμύρια χρόνια, είτε θα διεκδικηθεί από τον πλανήτη, είτε θα υποστεί διάσπαση εξ αιτίας της παλιρροϊκής βαρύτητας. Ο πέμπτος πλανήτης του ηλιακού συστήματος, ο οποίος επί μακρόν ακολούθησε ακανόνιστη τροχιά, γρήγορα θρυμματίσθηκε και μεταβλήθηκε στο σημερινό σύμπλεγμα των αστεροειδών. | 57:6.5 (658.2) Shooting stars occur in swarms because they are the fragments of larger bodies of matter which have been disrupted by tidal gravity exerted by near-by and still larger space bodies. Saturn’s rings are the fragments of a disrupted satellite. One of the moons of Jupiter is now approaching dangerously near the critical zone of tidal disruption and, within a few million years, will either be claimed by the planet or will undergo gravity-tidal disruption. The fifth planet of the solar system of long, long ago traversed an irregular orbit, periodically making closer and closer approach to Jupiter until it entered the critical zone of gravity-tidal disruption, was swiftly fragmentized, and became the present-day cluster of asteroids. | |
| 57:6.6 (658.3) 4,000,000,000 χρόνια πριν έλαβε χώρα η συγκρότηση των συστημάτων του Δία και του Κρόνου σε μεγάλο βαθμό όπως φαίνονται σήμερα, εκτός από τα φεγγάρια τους, που εξακολούθησαν να αυξάνουν σε μέγεθος για αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια. Στην πραγματικότητα, όλοι οι πλανήτες και οι δορυφόροι του ηλιακού συστήματος μεγαλώνουν ακόμη, ως αποτέλεσμα των συνεχιζόμενων αλώσεων των μετεωριτών. | 57:6.6 (658.3) 4,000,000,000 years ago witnessed the organization of the Jupiter and Saturn systems much as observed today except for their moons, which continued to increase in size for several billions of years. In fact, all of the planets and satellites of the solar system are still growing as the result of continued meteoric captures. | |
| 57:6.7 (658.4) 3,500,000,000 χρόνια πριν οι συμπυκνωμένοι πυρήνες των άλλων δέκα πλανητών είχαν πλέον σχηματισθεί καλά και οι πυρήνες των περισσότερων φεγγαριών ήταν άθικτοι, αν και ορισμένοι από τους μικρότερους δορυφόρους ενώθηκαν αργότερα για να σχηματίσουν τα σημερινά μεγαλύτερα φεγγάρια. Η εποχή αυτή μπορεί να θεωρηθεί ως η εποχή της πλανητικής συγκέντρωσης. | 57:6.7 (658.4) 3,500,000,000 years ago the condensation nucleuses of the other ten planets were well formed, and the cores of most of the moons were intact, though some of the smaller satellites later united to make the present-day larger moons. This age may be regarded as the era of planetary assembly. | |
| 57:6.8 (658.5) 3,000,000,000 χρόνια πριν το ηλιακό σύστημα λειτουργούσε σχεδόν όπως λειτουργεί σήμερα. Τα μέλη του εξακολούθησαν να αυξάνουν σε μέγεθος καθώς οι μετεωρίτες του διαστήματος εξακολούθησαν να πέφτουν πάνω στους πλανήτες και τους δορυφόρους τους με πολύ μεγάλη ταχύτητα. | 57:6.8 (658.5) 3,000,000,000 years ago the solar system was functioning much as it does today. Its members continued to grow in size as space meteors continued to pour in upon the planets and their satellites at a prodigious rate. | |
| 57:6.9 (658.6) Την εποχή περίπου αυτή το ηλιακό σας σύστημα μπήκε στα φυσικά μητρώα του Νέβαδον και πήρε το όνομά του, Μονμέιτια. | 57:6.9 (658.6) About this time your solar system was placed on the physical registry of Nebadon and given its name, Monmatia. | |
| 57:6.10 (658.7) 2,500,000,000 χρόνια πριν οι πλανήτες είχαν αποκτήσει τεράστιο μέγεθος. Η Ουράντια ήταν μια αρκετά ανεπτυγμένη σφαίρα, περίπου το ένα δέκατο της τωρινής μάζας της και εξακολουθούσε να μεγαλώνει αλματωδώς εξ αιτίας της προσθήκης των μετεωριτών. | 57:6.10 (658.7) 2,500,000,000 years ago the planets had grown immensely in size. Urantia was a well-developed sphere about one tenth its present mass and was still growing rapidly by meteoric accretion. | |
| 57:6.11 (658.8) Όλη αυτή η τρομακτική δραστηριότητα αποτελεί φυσιολογικό μέρος της δημιουργίας ενός εξελικτικού κόσμου της κατηγορίας της Ουράντια και συνιστά τα αστρονομικά προκαταρκτικά για το στήσιμο της σκηνής, για την έναρξη της φυσικής εξέλιξης τέτοιων κόσμων του διαστήματος, στην προετοιμασία της περιπέτειας της ζωής στο χρόνο. | 57:6.11 (658.8) All of this tremendous activity is a normal part of the making of an evolutionary world on the order of Urantia and constitutes the astronomic preliminaries to the setting of the stage for the beginning of the physical evolution of such worlds of space in preparation for the life adventures of time. | |
| 7. Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΜΕΤΕΩΡΙΤΩΝ – Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΗΦΑΙΣΤΕΙΩΝ Η ΠΡΩΤΟΓΟΝΗ ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΑΤΜΌΣΦΑΙΡΑ ^top |
7. The Meteoric Era—The Volcanic Age The Primitive Planetary Atmosphere ^top |
|
| 57:7.1 (658.9) Καθ’ όλη τη διάρκεια των αρχικών αυτών εποχών, οι διαστημικές περιοχές του ηλιακού συστήματος ήταν κατάμεστες από μικρά διασπασμένα και συμπυκνωμένα σώματα και, απουσία μιας προστατευτικής ατμόσφαιρας ανάφλεξης, τέτοια διαστημικά σώματα προσέκρουαν κατ’ ευθείαν πάνω στην επιφάνεια της Ουράντια. Οι ακατάπαυστες αυτές συγκρούσεις διατήρησαν την επιφάνεια του πλανήτη λίγο-πολύ θερμή και τούτο, μαζί με την αυξημένη δραστηριότητα της βαρύτητας, καθώς η σφαίρα μεγάλωνε, άρχισαν να θέτουν σε λειτουργία τις επιδράσεις εκείνες οι οποίες σταδιακά έκαναν τα βαρύτερα στοιχεία, όπως ο σίδηρος, να εγκαθίστανται όλο και περισσότερο προς το κέντρο του πλανήτη. | 57:7.1 (658.9) Throughout these early times the space regions of the solar system were swarming with small disruptive and condensation bodies, and in the absence of a protective combustion atmosphere such space bodies crashed directly on the surface of Urantia. These incessant impacts kept the surface of the planet more or less heated, and this, together with the increased action of gravity as the sphere grew larger, began to set in operation those influences which gradually caused the heavier elements, such as iron, to settle more and more toward the center of the planet. | |
| 57:7.2 (659.1) 2,000,000,000 χρόνια πριν η γη άρχισε οριστικά να έλκει τη σελήνη. Ο πλανήτης πάντα ήταν μεγαλύτερος από το δορυφόρο του, αλλά δεν υπήρχε και τόσο μεγάλη διαφορά στο μέγεθός τους ως εκείνη περίπου την εποχή, όταν πελώρια διαστημικά σώματα αιχμαλωτίσθηκαν από τη γη. Η Ουράντια τότε είχε περίπου το ένα πέμπτο του σημερινού μεγέθους της και είχε γίνει αρκετά μεγάλη ώστε να συγκρατεί την πρωτόγονη ατμόσφαιρα, η οποία είχε αρχίσει να εμφανίζεται ως αποτέλεσμα της εσωτερικής αντίθεσης των στοιχείων, μεταξύ του θερμού εσωτερικού και της ψυχόμενου φλοιού. | 57:7.2 (659.1) 2,000,000,000 years ago the earth began decidedly to gain on the moon. Always had the planet been larger than its satellite, but there was not so much difference in size until about this time, when enormous space bodies were captured by the earth. Urantia was then about one fifth its present size and had become large enough to hold the primitive atmosphere which had begun to appear as a result of the internal elemental contest between the heated interior and the cooling crust. | |
| 57:7.3 (659.2) Σαφής ηφαιστειακή δραστηριότητα χρονολογείται από την εποχή εκείνη. Η εσωτερική θερμότητα της γης συνέχισε να αυξάνεται εξ αιτίας της όλο και βαρύτερης ταφής των ραδιενεργών, ή βαρύτερων στοιχείων που είχαν έλθει από το διάστημα με τους μετεωρίτες. Η μελέτη αυτών των ραδιενεργών στοιχείων θα αποκαλύψει ότι η επιφάνεια της Ουράντια έχει ηλικία μεγαλύτερη του ενός δισεκατομμυρίου ετών. Η καταμέτρηση του ραδίου είναι το πλέον αξιόπιστο σύστημα μέτρησης του χρόνου που διαθέτετε για να γίνουν επιστημονικοί υπολογισμοί της ηλικίας του πλανήτη, όλοι αυτοί, όμως, οι υπολογισμοί είναι εντελώς ανεπαρκείς επειδή τα ραδιενεργά υλικά που είναι στη διάθεσή σας για να τα εξετάσετε, προέρχονται όλα από την γήινη επιφάνεια και εξ αυτού αντιπροσωπεύουν τα πρόσφατα, σχετικά, αποκτήματα της Ουράντια, από τα στοιχεία αυτά. | 57:7.3 (659.2) Definite volcanic action dates from these times. The internal heat of the earth continued to be augmented by the deeper and deeper burial of the radioactive or heavier elements brought in from space by the meteors. The study of these radioactive elements will reveal that Urantia is more than one billion years old on its surface. The radium clock is your most reliable timepiece for making scientific estimates of the age of the planet, but all such estimates are too short because the radioactive materials open to your scrutiny are all derived from the earth’s surface and hence represent Urantia’s comparatively recent acquirements of these elements. | |
| 57:7.4 (659.3) 1,500,000,000 χρόνια πριν η γη είχε τα δύο τρίτα του σημερινού μεγέθους της, ενώ η σελήνη πλησίαζε την παρούσα μάζα της. Η αλματώδης αύξηση του μεγέθους της γης έναντι της σελήνης την κατέστησε ικανή να αρχίσει την αργή αρπαγή της λίγης ατμόσφαιρας που είχε, αρχικά, ο δορυφόρος της. | 57:7.4 (659.3) 1,500,000,000 years ago the earth was two thirds its present size, while the moon was nearing its present mass. Earth’s rapid gain over the moon in size enabled it to begin the slow robbery of the little atmosphere which its satellite originally had. | |
| 57:7.5 (659.4) Η ηφαιστειακή δραστηριότητα βρίσκεται, τώρα, στο αποκορύφωμά της. Ολόκληρη η γη είναι ένα πραγματικό πύρινο ηφαίστειο, με την επιφάνεια να μοιάζει με το προηγούμενο, λιωμένο της, στάδιο, πριν τα βαρύτερα μέταλλα κινηθούν προς το κέντρο. Αυτή είναι η εποχή των ηφαιστείων. Παρ’ όλ’ αυτά, ένας φλοιός, αποτελούμενος κυρίως από τον συγκριτικά ελαφρότερο γρανίτη, σχηματίζεται σταδιακά. Η βάση έχει τεθεί για έναν πλανήτη που μπορεί, κάποτε, να συντηρήσει τη ζωή. | 57:7.5 (659.4) Volcanic action is now at its height. The whole earth is a veritable fiery inferno, the surface resembling its earlier molten state before the heavier metals gravitated toward the center. This is the volcanic age. Nevertheless, a crust, consisting chiefly of the comparatively lighter granite, is gradually forming. The stage is being set for a planet which can someday support life. | |
| 57:7.6 (659.5) Η πρωτόγονη ατμόσφαιρα του πλανήτη εξελίσσεται αργά, έχοντας, πλέον, λίγους υδρατμούς, μονοξείδιο του άνθρακα, διοξείδιο του άνθρακα και υδροχλώριο, ωστόσο δεν υπάρχει παρά ελάχιστο, ή καθόλου ελεύθερο άζωτο, ή ελεύθερο οξυγόνο. Η ατμόσφαιρα ενός κόσμου κατά την ηφαιστειακή εποχή παρουσιάζει ένα αλλόκοτο θέαμα. Εκτός των αερίων που απαριθμούνται, είναι εξαιρετικά φορτισμένη με πάρα πολλά ηφαιστειακά αέρια και, καθώς το περίβλημα του αέρα ωριμάζει, με τα προϊόντα, επίσης, της καύσης των δυνατών καταιγισμών των μετεωριτών, που διαρκώς προσκρούουν στην επιφάνεια του πλανήτη. Μία τέτοια καύση των μετεωριτών εξαντλεί, σχεδόν, το οξυγόνο της ατμόσφαιρας, ενώ ο ρυθμός του βομβαρδισμού των μετεωριτών είναι ακόμη τρομακτικός. | 57:7.6 (659.5) The primitive planetary atmosphere is slowly evolving, now containing some water vapor, carbon monoxide, carbon dioxide, and hydrogen chloride, but there is little or no free nitrogen or free oxygen. The atmosphere of a world in the volcanic age presents a queer spectacle. In addition to the gases enumerated it is heavily charged with numerous volcanic gases and, as the air belt matures, with the combustion products of the heavy meteoric showers which are constantly hurtling in upon the planetary surface. Such meteoric combustion keeps the atmospheric oxygen very nearly exhausted, and the rate of meteoric bombardment is still tremendous. | |
| 57:7.7 (659.6) Τώρα πλέον, η ατμόσφαιρα έγινε πιο σταθερή και ψύχθηκε αρκετά ώστε να αρχίσει η βροχόπτωση στην καυτή, βραχώδη επιφάνεια του πλανήτη. Για χιλιάδες χρόνια η Ουράντια ήταν τυλιγμένη μ’ ένα πελώριο και συνεχές κάλυμμα ατμών. Και κατά τη διάρκεια των εποχών αυτών, ο ήλιος δεν έλαμπε ποτέ στην επιφάνεια της γης. | 57:7.7 (659.6) Presently, the atmosphere became more settled and cooled sufficiently to start precipitation of rain on the hot rocky surface of the planet. For thousands of years Urantia was enveloped in one vast and continuous blanket of steam. And during these ages the sun never shone upon the earth’s surface. | |
| 57:7.8 (659.7) Μεγάλο μέρος του άνθρακα της ατμόσφαιρας διαχωρίσθηκε για να σχηματίσει τα άλατα του ανθρακικού οξέος των διαφόρων μετάλλων, τα οποία αφθονούσαν στα επιφανειακά στρώματα του πλανήτη. Αργότερα, πολύ μεγαλύτερες ποσότητες αυτών των ανθρακούχων αερίων αναλώθηκαν από την πρώιμη και γόνιμη φυτική ζωή. | 57:7.8 (659.7) Much of the carbon of the atmosphere was abstracted to form the carbonates of the various metals which abounded in the superficial layers of the planet. Later on, much greater quantities of these carbon gases were consumed by the early and prolific plant life. | |
| 57:7.9 (660.1) Ακόμη και τις επόμενες περιόδους η συνεχιζόμενη ροή της λάβας και οι μετεωρίτες που εισέρχονταν εξαντλούσαν, σχεδόν εντελώς, το οξυγόνο του αέρα. Ακόμη και τα αρχικά αποθέματα των γοργά εμφανιζόμενων πρωτόγονων ωκεανών δεν περιείχαν χρωματιστές πέτρες, ή σχιστόλιθους. Και για πολύ καιρό, αφού εμφανίσθηκε ο ωκεανός αυτός, δεν υπήρχε σχεδόν καθόλου ελεύθερο οξυγόνο στην ατμόσφαιρα. Και δεν εμφανίσθηκε σε μεγάλες ποσότητες, μέχρις ότου δημιουργήθηκε αργότερα από τα θαλάσσια φυτά, αλλά και τις άλλες μορφές της φυτικής ζωής. | 57:7.9 (660.1) Even in the later periods the continuing lava flows and the incoming meteors kept the oxygen of the air almost completely used up. Even the early deposits of the soon appearing primitive ocean contain no colored stones or shales. And for a long time after this ocean appeared, there was virtually no free oxygen in the atmosphere; and it did not appear in significant quantities until it was later generated by the seaweeds and other forms of vegetable life. | |
| 57:7.10 (660.2) Η πρωτόγονη ατμόσφαιρα του πλανήτη της ηφαιστειακής εποχής παρείχε λίγη προστασία έναντι των επιδράσεων των συγκρούσεων με τα σμήνη των μετεωριτών. Εκατομμύρια εκατομμυρίων μετεωρίτες μπορούν να διαπεράσουν ένα τέτοιο περίβλημα αέρα για να συντριβούν πάνω στο φλοιό του πλανήτη, ως στερεά σώματα. Καθώς όμως ο χρόνος περνά, όλο και λιγότεροι αποδεικνύονται αρκετά μεγάλοι για να αντισταθούν στο ολοένα ισχυρότερο, προστατευτικό κατά της τριβής, κάλυμμα της εμπλουτισμένης σε οξυγόνο ατμόσφαιρας των μετέπειτα εποχών. | 57:7.10 (660.2) The primitive planetary atmosphere of the volcanic age affords little protection against the collisional impacts of the meteoric swarms. Millions upon millions of meteors are able to penetrate such an air belt to smash against the planetary crust as solid bodies. But as time passes, fewer and fewer prove large enough to resist the ever-stronger friction shield of the oxygen-enriching atmosphere of the later eras. | |
| 8. Η ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΣΕΙΣΜΩΝ Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΩΚΕΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΗΠΕΙΡΟΣ ^top |
8. Crustal Stabilization The Age of Earthquakes The World Ocean and the First Continent ^top |
|
| 57:8.1 (660.3) 1,000,000,000 χρόνια πριν χρονολογείται η ουσιαστική απαρχή της ιστορίας της Ουράντια. Ο πλανήτης είχε αποκτήσει περίπου στο σημερινό του μέγεθος. Και την εποχή περίπου αυτή, μπήκε στα φυσικά μητρώα του Νέβαδον και του εδόθη το όνομά του, Ουράντια. | 57:8.1 (660.3) 1,000,000,000 years ago is the date of the actual beginning of Urantia history. The planet had attained approximately its present size. And about this time it was placed upon the physical registries of Nebadon and given its name, Urantia. | |
| 57:8.2 (660.4) Η ατμόσφαιρα, μαζί με την ακατάπαυστη καθίζηση της υγρασίας, διευκόλυναν την ψύξη του φλοιού της γης. Η ηφαιστειακή δραστηριότητα σύντομα ισοστάθμισε την πίεση της εσωτερικής θερμότητας και την συστολή των κρυστάλλων. Και ενώ τα ηφαίστεια έφθιναν ραγδαία, οι σεισμοί έκαναν την εμφάνισή τους, καθώς η περίοδος αυτή της ψύξης και της προσάρμοσης των κρυστάλλων προχωρούσε. | 57:8.2 (660.4) The atmosphere, together with incessant moisture precipitation, facilitated the cooling of the earth’s crust. Volcanic action early equalized internal-heat pressure and crustal contraction; and as volcanoes rapidly decreased, earthquakes made their appearance as this epoch of crustal cooling and adjustment progressed. | |
| 57:8.3 (660.5) Η πραγματική γεωλογική ιστορία της Ουράντια αρχίζει με την ψύξη του φλοιού της γης, αρκετά, ώστε να προκαλέσει το σχηματισμό του πρώτου ωκεανού. Η συμπύκνωση των υδρατμών στην ψυχόμενη επιφάνεια της γης, που άρχισε κάποια στιγμή, συνεχίσθηκε μέχρις ότου ολοκληρώθηκε σχεδόν απόλυτα. Μέχρι το τέλος της περιόδου αυτής, ο ωκεανός είχε καταλάβει ολόκληρο τον πλανήτη με ένα μέσο βάθος μεγαλύτερο από 1.6 χιλιόμετρα. Οι παλίρροιες παρουσιάζονταν περίπου όπως παρατηρούνται και σήμερα, αλλά ο πρωτόγονος αυτός ωκεανός δεν ήταν αλμυρός. Ήταν πρακτικά ένα κάλυμμα του κόσμου από γλυκό νερό. Τις μέρες εκείνες, το μεγαλύτερο μέρος του χλωρίου ήταν ενωμένο με διάφορα μέταλλα, υπήρχε, ωστόσο αρκετό, ενωμένο με υδρογόνο, για να κάνει το νερό αυτό ελαφρά όξινο. | 57:8.3 (660.5) The real geologic history of Urantia begins with the cooling of the earth’s crust sufficiently to cause the formation of the first ocean. Water-vapor condensation on the cooling surface of the earth, once begun, continued until it was virtually complete. By the end of this period the ocean was world-wide, covering the entire planet to an average depth of over one mile. The tides were then in play much as they are now observed, but this primitive ocean was not salty; it was practically a fresh-water covering for the world. In those days, most of the chlorine was combined with various metals, but there was enough, in union with hydrogen, to render this water faintly acid. | |
| 57:8.4 (660.6) Κατά την έναρξη της μακρινής αυτής εποχής, πρέπει να φανταστούμε την Ουράντια σαν έναν πλανήτη περιβαλλόμενο από νερό. Αργότερα, προερχόμενα από βαθύτερα στρώματα και γι’ αυτό πυκνότερα κύματα λάβας ανέβηκαν στον βυθό του σημερινού Ειρηνικού Ωκεανού και η περιοχή αυτή της καλυμμένης με νερό επιφάνειας κατεθλίβη σε μεγάλο βαθμό. Η πρώτη μάζα της ηπειρωτικής ξηράς αναδύθηκε από τον παγκόσμιο ωκεανό, ως αντισταθμιστική προσαρμογή της εξισορρόπησης του σταδιακά διογκούμενου γήινου φλοιού. | 57:8.4 (660.6) At the opening of this faraway era, Urantia should be envisaged as a water-bound planet. Later on, deeper and hence denser lava flows came out upon the bottom of the present Pacific Ocean, and this part of the water-covered surface became considerably depressed. The first continental land mass emerged from the world ocean in compensatory adjustment of the equilibrium of the gradually thickening earth’s crust. | |
| 57:8.5 (660.7) 950,000,000 χρόνια πριν η Ουράντια παρουσιάζει την εικόνα μιας μεγάλης ηπειρωτικής ξηράς και ενός μεγάλου όγκου νερού, του Ειρηνικού Ωκεανού. Τα ηφαίστεια βρίσκονται, ακόμη, παντού και οι σεισμοί είναι συχνοί αλλά και ισχυροί. Οι μετεωρίτες εξακολουθούν να βομβαρδίζουν τη γη, φθίνουν, όμως, ως προς τη συχνότητα, αλλά και το μέγεθος. Η ατμόσφαιρα καθαρίζει, η ποσότητα όμως του διοξειδίου του άνθρακα εξακολουθεί να είναι μεγάλη. Ο φλοιός της γης σταδιακά σταθεροποιείται. | 57:8.5 (660.7) 950,000,000 years ago Urantia presents the picture of one great continent of land and one large body of water, the Pacific Ocean. Volcanoes are still widespread and earthquakes are both frequent and severe. Meteors continue to bombard the earth, but they are diminishing in both frequency and size. The atmosphere is clearing up, but the amount of carbon dioxide continues large. The earth’s crust is gradually stabilizing. | |
| 57:8.6 (660.8) Ήταν εκείνη, περίπου, την εποχή που η Ουράντια ανατέθηκε στο σύστημα της Σατάνια για πλανητική διοίκηση και μπήκε στα μητρώα ζωής του Νορλάτιαντεκ. Τότε άρχισε η διοικητική αναγνώριση της μικρής και ασήμαντης σφαίρας, η οποία προορίζετο να γίνει ο πλανήτης όπου ο Μιχαήλ θα ανελάμβανε, αργότερα, το φοβερό εγχείρημα της πλήρωσης των θνητών, θα συμμετείχε στις εμπειρίες εκείνες που από τότε έκαναν την Ουράντια να γίνει τοπικά γνωστή ως ο «κόσμος του σταυρού.» | 57:8.6 (660.8) It was at about this time that Urantia was assigned to the system of Satania for planetary administration and was placed on the life registry of Norlatiadek. Then began the administrative recognition of the small and insignificant sphere which was destined to be the planet whereon Michael would subsequently engage in the stupendous undertaking of mortal bestowal, would participate in those experiences which have since caused Urantia to become locally known as the “world of the cross.” | |
| 57:8.7 (661.1) 900,000,000 χρόνια πριν βεβαιώθηκε η άφιξη στην Ουράντια της πρώτης αναγνωριστικής ομάδας από τη Σατάνια, η οποία εστάλη από την τζερουζέμ για να εξετάσει τον πλανήτη και να κάνει μία αναφορά πάνω στην προσαρμογή του σε σταθμό πειραμάτων ζωής. Η επιτροπή αυτή συνίστατο σε είκοσι τέσσερα μέλη, περιλαμβάνοντας Φορείς της Ζωής, Υιούς Λανονάντεκ, Μελχισεδέκ, σεραφείμ, καθώς και άλλες τάξεις ουράνιας ζωής, που είχαν σχέση με τις αρχικές περιόδους της συγκρότησης και της διοίκησης του πλανήτη. | 57:8.7 (661.1) 900,000,000 years ago witnessed the arrival on Urantia of the first Satania scouting party sent out from Jerusem to examine the planet and make a report on its adaptation for a life-experiment station. This commission consisted of twenty-four members, embracing Life Carriers, Lanonandek Sons, Melchizedeks, seraphim, and other orders of celestial life having to do with the early days of planetary organization and administration. | |
| 57:8.8 (661.2) Αφού έκανε μία προσεκτική επιθεώρηση στον πλανήτη, η επιτροπή αυτή επέστρεψε στην Τζερουζέμ και έκανε μία ευμενή αναφορά στον Κυρίαρχο του Συστήματος, συνιστώντας να μπει η Ουράντια στα μητρώα των πειραμάτων ζωής. Ο κόσμος σας στη συνέχεια καταχωρήθηκε στην Τζερουζέμ ως δεκαδικός πλανήτης και οι γνωστοποιήθηκε στους Φορείς της Ζωής ότι θα τους εδίδετο άδεια για να θεσπίσουν νέα πρότυπα μηχανικής, χημικής και ηλεκτρικής κινητοποίησης, την εποχή της επόμενης άφιξής τους, με τις επιταγές της μεταμόσχευσης και της εμφύτευσης της ζωής. | 57:8.8 (661.2) After making a painstaking survey of the planet, this commission returned to Jerusem and reported favorably to the System Sovereign, recommending that Urantia be placed on the life-experiment registry. Your world was accordingly registered on Jerusem as a decimal planet, and the Life Carriers were notified that they would be granted permission to institute new patterns of mechanical, chemical, and electrical mobilization at the time of their subsequent arrival with life transplantation and implantation mandates. | |
| 57:8.9 (661.3) Σε εύλογο χρόνο οι διεργασίες για την κατάληψη του πλανήτη ολοκληρώθηκαν από την μικτή επιτροπή των δώδεκα στην Τζερουζέμ και εγκρίθηκαν από την πλανητική επιτροπή των εβδομήκοντα στην Εντέντια. Τα σχέδια αυτά, τα οποία προτάθηκαν από τους εισηγητές συμβούλους των Φορέων της Ζωής, έγιναν, τελικά, αποδεκτά στον Σάλβινγκτον. Αμέσως μετά οι εκπομπές του Νέβαδον μετέφεραν την αναγγελία ότι η Ουράντια θα γινόταν η σκηνή όπου οι Φορείς της Ζωής θα εκτελούσαν το εξηκοστό πείραμά τους στη Σατάνια, το οποίο ήταν σχεδιασμένο για να ενισχύσει και να βελτιώσει τα, τύπου της Σατάνια, πρότυπα ζωής του Νέβαδον. | 57:8.9 (661.3) In due course arrangements for the planetary occupation were completed by the mixed commission of twelve on Jerusem and approved by the planetary commission of seventy on Edentia. These plans, proposed by the advisory counselors of the Life Carriers, were finally accepted on Salvington. Soon thereafter the Nebadon broadcasts carried the announcement that Urantia would become the stage whereon the Life Carriers would execute their sixtieth Satania experiment designed to amplify and improve the Satania type of the Nebadon life patterns. | |
| 57:8.10 (661.4) Σύντομα, αφού η Ουράντια αναγνωρίσθηκε πρώτα μέσω των συμπαντικών εκπομπών σ’ ολόκληρο τον Νέβαδον, της παραχωρήθηκε πλήρες συμπαντικό κύρος. Αμέσως μετά καταχωρήθηκε στα αρχεία των αρχηγικών πλανητών του ελάσσονος και του μείζονος τομέα του υπερσύμπαντος. Και πριν τελειώσει η περίοδος αυτή, η Ουράντια είχε καταχωρηθεί στα μητρώα πλανητικής ζωής της Ουβέρσα. | 57:8.10 (661.4) Shortly after Urantia was first recognized on the universe broadcasts to all Nebadon, it was accorded full universe status. Soon thereafter it was registered in the records of the minor and the major sector headquarters planets of the superuniverse; and before this age was over, Urantia had found entry on the planetary-life registry of Uversa. | |
| 57:8.11 (661.5) Ολόκληρη η εποχή αυτή χαρακτηριζόταν από συχνές και βίαιες καταιγίδες. Ο αρχικός φλοιός της γης βρισκόταν σε μία κατάσταση συνεχών διακυμάνσεων. Η ψύξη της επιφάνειας εναλλάσσονταν με πελώρια κύματα λάβας. Πουθενά, στην επιφάνεια του κόσμου, δεν μπορεί να βρεθεί οποιοδήποτε μέρος αυτού του αρχικού φλοιού του πλανήτη. Έχει ολόκληρος αναμειχθεί τόσες πολλές φορές με την λάβα που ξεχυνόταν από βαθιά, αλλά και ξανά ανακατευθεί με τα μετέπειτα αποθέματα του αρχικού, παγκόσμιου ωκεανού. | 57:8.11 (661.5) This entire age was characterized by frequent and violent storms. The early crust of the earth was in a state of continual flux. Surface cooling alternated with immense lava flows. Nowhere can there be found on the surface of the world anything of this original planetary crust. It has all been mixed up too many times with extruding lavas of deep origins and admixed with subsequent deposits of the early world-wide ocean. | |
| 57:8.12 (661.6) Πουθενά στην επιφάνεια του κόσμου δεν θα βρεθούν περισσότερα από τα τροποποιημένα κατάλοιπα των αρχαίων αυτών, των προ της εμφάνισης του ωκεανού, βράχων, από όσα στον βορειοανατολικό Καναδά, γύρω από τον Κόλπο του Χάντσον. Η εκτεταμένη αυτή από γρανίτη έξαρση του εδάφους αποτελείται από πέτρες που ανήκουν στις προ της εμφάνισης του ωκεανού εποχές. Τα στρώματα αυτά των βράχων έχουν θερμανθεί, έχουν λυγίσει, έχουν συστραφεί, έχουν πιεσθεί και έχουν πολλές φορές περάσει από τις διαστρεβλωτικές αυτές, μεταμορφωτικές εμπειρίες. | 57:8.12 (661.6) Nowhere on the surface of the world will there be found more of the modified remnants of these ancient preocean rocks than in northeastern Canada around Hudson Bay. This extensive granite elevation is composed of stone belonging to the preoceanic ages. These rock layers have been heated, bent, twisted, upcrumpled, and again and again have they passed through these distorting metamorphic experiences. | |
| 57:8.13 (661.7) Σ’ ολόκληρη τη διάρκεια των ωκεάνιων εποχών, πελώρια επίπεδα στρωματοποιημένης, χωρίς απολιθώματα, πέτρας εναποτέθηκαν στο βυθό αυτού του αρχαίου ωκεανού. (Ο ασβεστόλιθος μπορεί να σχηματισθεί ως αποτέλεσμα χημικής επιτάχυνσης. Δεν παρήχθη ολόκληρη η ποσότητα των παλαιότερων ασβεστόλιθων από εναποθέσεις θαλάσσιας ζωής.) Σε κανέναν από τους αρχαίους αυτούς σχηματισμούς βράχων δεν θα βρεθεί ίχνος ζωής. Δεν περιέχουν απολιθώματα εκτός εάν, εξ αιτίας κάποιας συγκυρίας, μετέπειτα εναποθέσεις της ωκεάνιας περιόδου αναμείχθηκαν με αυτά τα παλαιότερα προ-ζωικά στρώματα. | 57:8.13 (661.7) Throughout the oceanic ages, enormous layers of fossil-free stratified stone were deposited on this ancient ocean bottom. (Limestone can form as a result of chemical precipitation; not all of the older limestone was produced by marine-life deposition.) In none of these ancient rock formations will there be found evidences of life; they contain no fossils unless, by some chance, later deposits of the water ages have become mixed with these older prelife layers. | |
| 57:8.14 (662.1) Ο αρχικός φλοιός της γης ήταν πολύ ασταθής αλλά δεν είχαν αρχίσει να σχηματίζονται βουνά. Ο πλανήτης συστελλόταν υπό την πίεση της βαρύτητας, καθώς έπαιρνε μορφή. Τα βουνά δεν είναι αποτέλεσμα της κατάρρευσης του ψυχόμενου φλοιού μιας συστελλόμενης σφαίρας. Εμφανίζονται αργότερα ως αποτέλεσμα της δράσης της βροχής, της βαρύτητας και της διάβρωσης. | 57:8.14 (662.1) The earth’s early crust was highly unstable, but mountains were not in process of formation. The planet contracted under gravity pressure as it formed. Mountains are not the result of the collapse of the cooling crust of a contracting sphere; they appear later on as a result of the action of rain, gravity, and erosion. | |
| 57:8.15 (662.2) Η ηπειρωτική μάζα της ξηράς της εποχής αυτής αυξανόταν, μέχρις ότου κάλυψε το δέκα τοις εκατό, περίπου, της επιφάνειας της γης. Οι ισχυροί σεισμοί δεν άρχισαν ει μη μόνον όταν η ηπειρωτική μάζα της ξηράς αναδύθηκε αρκετά από το νερό. Από όταν άρχισαν, αυξάνονταν σε συχνότητα και ισχύ για αιώνες. Για εκατομμύρια εκατομμυρίων ετών οι σεισμοί έχουν μειωθεί, η Ουράντια, όμως, έχει ακόμη ένα μέσο όρο δεκαπέντε σεισμών την ημέρα. | 57:8.15 (662.2) The continental land mass of this era increased until it covered almost ten per cent of the earth’s surface. Severe earthquakes did not begin until the continental mass of land emerged well above the water. When they once began, they increased in frequency and severity for ages. For millions upon millions of years earthquakes have diminished, but Urantia still has an average of fifteen daily. | |
| 57:8.16 (662.3) 850,000,000 χρόνια πριν, η πρώτη, πραγματική εποχή της σταθεροποίησης του γλοιού της γης άρχισε. Τα περισσότερα από τα βαρύτερα μέταλλα είχαν κατακαθίσει προς το κέντρο της σφαίρας. Ο συστελλόμενος φλοιός είχε παύσει να καταρρέει σε τόσο μεγάλη κλίμακα, όσο σε προηγούμενες εποχές. Είχε επιτευχθεί καλύτερη ισορροπία μεταξύ των προεξοχών της ξηράς και του βαρύτερου ωκεάνιου πυθμένα. Η ροή της λάβας κάτω από την επιφάνεια είχε καλύψει σχεδόν ολόκληρη τη γη και το γεγονός αυτό ισοστάθμισε και σταθεροποίησε τις διακυμάνσεις που οφείλονταν στην ψύξη, τη συστολή και την επιφανειακή μετατόπιση. | 57:8.16 (662.3) 850,000,000 years ago the first real epoch of the stabilization of the earth’s crust began. Most of the heavier metals had settled down toward the center of the globe; the cooling crust had ceased to cave in on such an extensive scale as in former ages. There was established a better balance between the land extrusion and the heavier ocean bed. The flow of the subcrustal lava bed became well-nigh world-wide, and this compensated and stabilized the fluctuations due to cooling, contracting, and superficial shifting. | |
| 57:8.17 (662.4) Οι ηφαιστειακές εκρήξεις και οι σεισμοί συνέχισαν να μειώνονται σε συχνότητα και σοβαρότητα. Η ατμόσφαιρα καθάριζε από τα ηφαιστειακά αέρια και τους υδρατμούς, το ποσοστό, ωστόσο, του διοξειδίου του άνθρακα ήταν ακόμη υψηλό. | 57:8.17 (662.4) Volcanic eruptions and earthquakes continued to diminish in frequency and severity. The atmosphere was clearing of volcanic gases and water vapor, but the percentage of carbon dioxide was still high. | |
| 57:8.18 (662.5) Οι ηλεκτρικές διαταραχές στον αέρα και τη γη μειώνονταν επίσης. Τα κύματα της λάβας είχαν φέρει στην επιφάνεια ένα μείγμα στοιχείων τα οποία διαφοροποίησαν το φλοιό και απομόνωσαν καλύτερα τον πλανήτη από ορισμένες διαστημικές ενέργειες. Και όλα τούτα συνετέλεσαν πολύ στο να διευκολυνθεί ο έλεγχος της γήινης ενέργειας και να ρυθμισθεί η ροή του, όπως αποκαλύπτεται από τη λειτουργία των μαγνητικών πόλων. | 57:8.18 (662.5) Electric disturbances in the air and in the earth were also decreasing. The lava flows had brought to the surface a mixture of elements which diversified the crust and better insulated the planet from certain space-energies. And all of this did much to facilitate the control of terrestrial energy and to regulate its flow, as is disclosed by the functioning of the magnetic poles. | |
| 57:8.19 (662.6) 800,000,000 χρόνια πριν έγινε η απαρχή της εποχής της πρώτης μεγάλης ξηράς, η εποχή της αυξημένης ανάδυσης των ηπείρων. | 57:8.19 (662.6) 800,000,000 years ago witnessed the inauguration of the first great land epoch, the age of increased continental emergence. | |
| 57:8.20 (662.7) Από την εποχή της συμπύκνωσης της υδρόσφαιρας της γης, πρώτα στον παγκόσμιο ωκεανό και στη συνέχεια στον Ειρηνικό Ωκεανό, ο τελευταίος αυτός όγκος του νερού πρέπει να θεωρηθεί ότι, τότε, κάλυπτε τα εννέα δέκατα της επιφάνειας της γης. Οι μετεωρίτες που έπεφταν στη θάλασσα συγκεντρώνονταν στο βυθό του ωκεανού και οι μετεωρίτες αποτελούνται, γενικά μιλώντας, από βαρέα μέταλλα. Εκείνοι που έπεφταν στην ξηρά οξειδώνονταν σε μεγάλο βαθμό, στη συνέχεια φθείρονταν από τη διάβρωση και κατέληγαν στις ωκεάνιες λεκάνες. Έτσι, ο βυθός του ωκεανού γινόταν ολοένα βαρύτερος, ενώ επιπλέον, υπήρχε το βάρος ενός όγκου νερού που είχε σε ορισμένα σημεία βάθος δέκα έξι χιλιόμετρα. | 57:8.20 (662.7) Since the condensation of the earth’s hydrosphere, first into the world ocean and subsequently into the Pacific Ocean, this latter body of water should be visualized as then covering nine tenths of the earth’s surface. Meteors falling into the sea accumulated on the ocean bottom, and meteors are, generally speaking, composed of heavy materials. Those falling on the land were largely oxidized, subsequently worn down by erosion, and washed into the ocean basins. Thus the ocean bottom grew increasingly heavy, and added to this was the weight of a body of water at some places ten miles deep. | |
| 57:8.21 (662.8) Η αυξημένη καταβύθιση του Ειρηνικού Ωκεανού συνετέλεσε περαιτέρω στην ανύψωση της ηπειρωτικής μάζας της ξηράς. Η Ευρώπη και η Ασία άρχισαν να βγαίνουν από τα βάθη του Ειρηνικού μαζί με τις μάζες εκείνες που τώρα αποκαλούνται Αυστραλία, Βόρεια και Νότια Αμερική, αλλά και η ήπειρος της Ανταρκτικής, ενώ ο βυθός του Ειρηνικού Ωκεανού προχωρούσε σε μία ακόμη προσαρμογή αντισταθμιστικής βύθισης. Με το τέλος της περιόδου αυτής, το ένα τρίτο της επιφάνειας της γης αποτελείτο από ξηρά, σε ένα και μοναδικό ηπειρωτικό σχηματισμό. | 57:8.21 (662.8) The increasing downthrust of the Pacific Ocean operated further to upthrust the continental land mass. Europe and Africa began to rise out of the Pacific depths along with those masses now called Australia, North and South America, and the continent of Antarctica, while the bed of the Pacific Ocean engaged in a further compensatory sinking adjustment. By the end of this period almost one third of the earth’s surface consisted of land, all in one continental body. | |
| 57:8.22 (662.9) Με την αύξηση αυτή της ανύψωσης της ξηράς, εμφανίσθηκαν οι πρώτες κλιματολογικές διαφορές του πλανήτη. Η ανύψωση της ξηράς, τα κοσμικά νέφη και οι επιδράσεις του ωκεανού είναι οι κύριοι παράγοντες για τις διακυμάνσεις του κλίματος. Η κύρια οροσειρά της Ασιατικής ξηράς έφθασε σ’ ένα ύψος σχεδόν δεκατεσσεράμισυ χιλιομέτρων την εποχή της μέγιστης ανάδυσης της ξηράς. Αν υπήρχε περισσότερη υγρασία, που να αιωρείται πάνω από τις υψηλές αυτές περιοχές, θα είχαν σχηματισθεί πελώρια στρώματα πάγου. Η εποχή των παγετώνων θα είχε έλθει πολύ νωρίτερα από όσο ήλθε. Μεσολάβησαν αρκετές εκατοντάδες εκατομμυρίων χρόνων προτού μια τόσο μεγάλη ξηρά εμφανισθεί και πάλι πάνω από το νερό. | 57:8.22 (662.9) With this increase in land elevation the first climatic differences of the planet appeared. Land elevation, cosmic clouds, and oceanic influences are the chief factors in climatic fluctuation. The backbone of the Asiatic land mass reached a height of almost nine miles at the time of the maximum land emergence. Had there been much moisture in the air hovering over these highly elevated regions, enormous ice blankets would have formed; the ice age would have arrived long before it did. It was several hundred millions of years before so much land again appeared above water. | |
| 57:8.23 (663.1) 750,000,000 χρόνια πριν τα πρώτα ρήγματα στην μάζα της ηπειρωτικής ξηράς άρχισαν, όπως το μεγάλο από βορρά προς νότο ρήγμα, το οποίο αργότερα υποδέχθηκε τα νερά των ωκεανών και ετοίμασε το δρόμο για την προς δυσμάς κίνηση των ηπείρων της Βόρειας και της Νότιας Αμερικής, περιλαμβανομένης της Γροιλανδίας. Η μακριά, με ανατολική-δυτική κατεύθυνση, αποκοπή διαχώρισε την Αφρική από την Ευρώπη και απέκοψε τις μάζες της ξηράς, που απετέλεσαν την Αυστραλία, τα Νησιά του Ειρηνικού και την Ανταρκτική, από την Ασιατική ήπειρο. | 57:8.23 (663.1) 750,000,000 years ago the first breaks in the continental land mass began as the great north-and-south cracking, which later admitted the ocean waters and prepared the way for the westward drift of the continents of North and South America, including Greenland. The long east-and-west cleavage separated Africa from Europe and severed the land masses of Australia, the Pacific Islands, and Antarctica from the Asiatic continent. | |
| 57:8.24 (663.2) 700,000,000 χρόνια πριν η Ουράντια πλησίαζε την ωρίμανση των συνθηκών που ήταν κατάλληλες για τη συντήρηση της ζωής. Η κίνηση ηπειρωτικής ξηράς συνεχιζόταν. Ο ωκεανός διείσδυε στην ξηρά όλο και περισσότερο, σαν ένα μακρύ δάκτυλο από θάλασσα, δημιουργώντας τα αβαθή εκείνα νερά και τους προφυλαγμένους κόλπους που τόσο είναι κατάλληλοι ως κατοικία της θαλάσσιας ζωής. | 57:8.24 (663.2) 700,000,000 years ago Urantia was approaching the ripening of conditions suitable for the support of life. The continental land drift continued; increasingly the ocean penetrated the land as long fingerlike seas providing those shallow waters and sheltered bays which are so suitable as a habitat for marine life. | |
| 57:8.25 (663.3) 650,000,000 χρόνια έγινε ο περαιτέρω διαχωρισμός των μαζών της ξηράς και εν συνεχεία μία περαιτέρω διεύρυνση των ηπειρωτικών θαλασσών. Και τα νερά αυτά γρήγορα απέκτησαν το βαθμό εκείνο αλμυρότητας που ήταν απαραίτητος για τη ζωή στην Ουράντια. | 57:8.25 (663.3) 650,000,000 years ago witnessed the further separation of the land masses and, in consequence, a further extension of the continental seas. And these waters were rapidly attaining that degree of saltiness which was essential to Urantia life. | |
| 57:8.26 (663.4) Ήταν αυτές οι θάλασσες, καθώς και αυτές που τις ακολούθησαν, εκείνες που θέσπισαν τις καταγραφές της ζωής στην Ουράντια, όπως στη συνέχεια ανεκαλύφθη σε καλά διατηρημένες πέτρινες σελίδες, σε ατέλειωτους τόμους, καθώς οι εποχές διαδέχονταν η μία την άλλη και οι αιώνες περνούσαν ο ένας μετά τον άλλο. Οι εσωτερικές αυτές θάλασσες των παλαιότερων χρόνων ήταν πραγματικά το λίκνο της εξέλιξης. | 57:8.26 (663.4) It was these seas and their successors that laid down the life records of Urantia, as subsequently discovered in well-preserved stone pages, volume upon volume, as era succeeded era and age grew upon age. These inland seas of olden times were truly the cradle of evolution. | |
| 57:8.27 (663.5) [Παρουσιάσθηκε από ένα Φορέα της Ζωής, ένα μέλος του αρχικού Σώματος της Ουράντια και νυν μόνιμου παρατηρητού.] | 57:8.27 (663.5) [Presented by a Life Carrier, a member of the original Urantia Corps and now a resident observer.] |