Εγγραφο 71		Paper 71
Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ		Development of the State
71:0.1 (800.1) Το κράτος αποτελεί μία χρήσιμη εξέλιξη του πολιτισμού. Αντιπροσωπεύει το καθαρό κέρδος της κοινωνίας από τις καταστροφές και τα δεινά του πολέμου. Η ομαλή πολιτική δεξιοτεχνία είναι απλά η συσσωρευμένη τεχνική για τη ρύθμιση της ανταγωνιστικής αναμέτρησης των δυνάμεων μεταξύ των αγωνιζόμενων φυλών και εθνών.		71:0.1 (800.1) THE state is a useful evolution of civilization; it represents society’s net gain from the ravages and sufferings of war. Even statecraft is merely the accumulated technique for adjusting the competitive contest of force between the struggling tribes and nations.
71:0.2 (800.2) Το σύγχρονο κράτος είναι ο θεσμός που επέζησε κατά τον μακραίωνο αγώνα για την ομαδική δύναμη. Η ανώτερη δύναμη, τελικά, επεκράτησε και δημιούργησε μία πραγματικότητα – το κράτος – μαζί με τον ηθικό μύθο της απόλυτης υποχρέωσης του πολίτη να ζει και να πεθαίνει για το κράτος. Το κράτος, ωστόσο, δεν έχει θεία γένεση. Δεν δημιουργήθηκε καν από την εκούσια ευφυή ανθρώπινη δράση. Είναι καθαρά ένας εξελικτικός θεσμός και η προέλευσή του υπήρξε απολύτως αυτόματη.		71:0.2 (800.2) The modern state is the institution which survived in the long struggle for group power. Superior power eventually prevailed, and it produced a creature of fact—the state—together with the moral myth of the absolute obligation of the citizen to live and die for the state. But the state is not of divine genesis; it was not even produced by volitionally intelligent human action; it is purely an evolutionary institution and was wholly automatic in origin.
1. ΤΟ ΕΜΒΡΥΪΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ^top		1. The Embryonic State ^top
71:1.1 (800.3) Το κράτος είναι ένας τοπικός, κοινωνικός ρυθμιστικός οργανισμός και το ισχυρότερο, δυναμικότερο και μακροβιότερο κράτος αποτελείται από ένα και μόνον έθνος, ο λαός του οποίου έχει κοινή γλώσσα, έθιμα και θεσμούς.		71:1.1 (800.3) The state is a territorial social regulative organization, and the strongest, most efficient, and enduring state is composed of a single nation whose people have a common language, mores, and institutions.
71:1.2 (800.4) Τα αρχικά κράτη ήταν μικρά και όλα προήλθαν από κατακτήσεις. Δεν δημιουργήθηκαν από εκούσιες ενώσεις. Πολλά ιδρύθηκαν από κατακτητές νομάδες, που εφορμούσαν εναντίον φιλήσυχων βοσκών, ή μόνιμα εγκατεστημένων γεωργών, για να τους εξουδετερώσουν και να τους υποδουλώσουν. Τέτοια κράτη, προκύπτοντα από κατακτήσεις, ήταν, κατ’ ανάγκην, στρωματοποιημένα. ΟΙ τάξεις ήταν αναπόφευκτες και οι ταξικοί αγώνες πάντα ήταν επιλεκτικοί.		71:1.2 (800.4) The early states were small and were all the result of conquest. They did not originate in voluntary associations. Many were founded by conquering nomads, who would swoop down on peaceful herders or settled agriculturists to overpower and enslave them. Such states, resulting from conquest, were, perforce, stratified; classes were inevitable, and class struggles have ever been selective.
71:1.3 (800.5) Οι βόρειες φυλές των Αμερικανών ερυθρόδερμων ουδέποτε απέκτησαν πραγματικό κράτος. Ουδέποτε προόδευσαν πέραν μιας χαλαρής συνομοσπονδίας φυλών, μιας πολύ πρωτόγονης μορφής κράτους. Η πλησιέστερη προσέγγισή τους ήταν η ομοσπονδία των Ιροκή, αλλά η ομάδα αυτή των έξι εθνών δεν λειτούργησε ποτέ θετικά ως κράτος και δεν κατόρθωσε να επιζήσει εξ αιτίας της απουσίας ορισμένων βασικών στοιχείων της σύγχρονης εθνικής ζωής, όπως είναι:		71:1.3 (800.5) The northern tribes of the American red men never attained real statehood. They never progressed beyond a loose confederation of tribes, a very primitive form of state. Their nearest approach was the Iroquois federation, but this group of six nations never quite functioned as a state and failed to survive because of the absence of certain essentials to modern national life, such as:
71:1.4 (800.6) 1. Η απόκτηση και η κληρονομιά της ατομικής περιουσίας.		71:1.4 (800.6) 1. Acquirement and inheritance of private property.
71:1.5 (800.7) 2. Οι πόλεις, μαζί με τη γεωργία και τη βιομηχανία.		71:1.5 (800.7) 2. Cities plus agriculture and industry.
71:1.6 (800.8) 3. Τα χρήσιμα οικόσιτα ζώα.		71:1.6 (800.8) 3. Helpful domestic animals.
71:1.7 (800.9) 4. Η πρακτική, οικογενειακή συγκρότηση. Οι ερυθρόδερμοι ήταν προσκολλημένοι στην οικογένεια της μητέρας και τις κληρονομιές των ανιψιών.		71:1.7 (800.9) 4. Practical family organization. These red men clung to the mother-family and nephew inheritance.
71:1.8 (800.10) 5. Οι οριοθετημένες περιοχές.		71:1.8 (800.10) 5. Definite territory.
71:1.9 (800.11) 6. Ένας ισχυρός, εκτελεστικός επικεφαλής.		71:1.9 (800.11) 6. A strong executive head.
71:1.10 (800.12) 7. Η υποδούλωση των αιχμαλώτων – είτε τους υιοθετούσαν, είτε τους σφαγίαζαν.		71:1.10 (800.12) 7. Enslavement of captives—they either adopted or massacred them.
71:1.11 (800.13) 8. Οι αποφασιστικές κατακτήσεις.		71:1.11 (800.13) 8. Decisive conquests.
71:1.12 (800.14) Οι ερυθρόδερμοι ήταν πολύ δημοκρατικοί. Διέθεταν καλή διακυβέρνηση, η οποία όμως απέτυχε. Τελικά θα είχαν δημιουργήσει κράτος, αν δεν είχαν πρόωρα συναντηθεί με τον περισσότερο προηγμένο πολιτισμό των λευκών, οι οποίοι ακολουθούσαν τις μεθόδους διακυβέρνησης των Ελλήνων και των Ρωμαίων.		71:1.12 (800.14) The red men were too democratic; they had a good government, but it failed. Eventually they would have evolved a state had they not prematurely encountered the more advanced civilization of the white man, who was pursuing the governmental methods of the Greeks and the Romans.
71:1.13 (801.1) Το επιτυχημένο Ρωμαϊκό κράτος βασίστηκε στα εξής:		71:1.13 (801.1) The successful Roman state was based on:
71:1.14 (801.2) 1. Την πατρική οικογένεια.		71:1.14 (801.2) 1. The father-family.
71:1.15 (801.3) 2. Τη γεωργία και την εξημέρωση των ζώων.		71:1.15 (801.3) 2. Agriculture and the domestication of animals.
71:1.16 (801.4) 3. Τη συμπύκνωση του πληθυσμού – τις πόλεις.		71:1.16 (801.4) 3. Condensation of population—cities.
71:1.17 (801.5) 4. Την ατομική περιουσία και γη.		71:1.17 (801.5) 4. Private property and land.
71:1.18 (801.6) 5. Τη δουλεία – τις τάξεις των πολιτών.		71:1.18 (801.6) 5. Slavery—classes of citizenship.
71:1.19 (801.7) 6. Τις κατακτήσεις και την αναδιοργάνωση των αδύναμων και υποανάπτυκτων λαών.		71:1.19 (801.7) 6. Conquest and reorganization of weak and backward peoples.
71:1.20 (801.8) 7. Τις οριοθετημένες περιοχές με οδικό δίκτυο.		71:1.20 (801.8) 7. Definite territory with roads.
71:1.21 (801.9) 8. Προσωποπαγείς και ισχυρούς κυβερνήτες.		71:1.21 (801.9) 8. Personal and strong rulers.
71:1.22 (801.10) Η μεγάλη αδυναμία στο Ρωμαϊκό πολιτισμό, αλλά και ένας παράγων στην τελική κατάρρευση της αυτοκρατορίας, υπήρξε η υποτιθέμενη φιλελεύθερη και προηγμένη διάταξη για τη χειραφέτηση των αγοριών στα είκοσι ένα καθώς και η απεριόριστη ελευθερία των κοριτσιών, τα οποία ήταν έτσι ελεύθερα να παντρευτούν τον άνδρα της επιλογής τους, ή να πάνε αλλού και να γίνουν ανήθικες.(*) Η ζημία στην κοινωνία συνίστατο όχι στις συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις καθ’ εαυτές, αλλά μάλλον στον ξαφνικό και εκτεταμένο τρόπο εφαρμογής τους. Η κατάρρευση της Ρώμης δείχνει το τι μπορεί να αναμένεται όταν ένα κράτος υφίσταται πολύ γρήγορη διεύρυνση, που συνοδεύεται από εσωτερικό εκφυλισμό.		71:1.22 (801.10) The great weakness in Roman civilization, and a factor in the ultimate collapse of the empire, was the supposed liberal and advanced provision for the emancipation of the boy at twenty-one and the unconditional release of the girl so that she was at liberty to marry a man of her own choosing or to go abroad in the land to become immoral. The harm to society consisted not in these reforms themselves but rather in the sudden and extensive manner of their adoption. The collapse of Rome indicates what may be expected when a state undergoes too rapid extension associated with internal degeneration.
71:1.23 (801.11) Το εμβρυϊκό κράτος κατέστη δυνατόν να υπάρξει εξ αιτίας της ελάττωσης των δεσμών αίματος, προς χάριν των δεσμών γης και οι ομοσπονδίες αυτές των φυλών ενώνονταν, συνήθως, σταθερά δια των κατακτήσεων. Ενώ η εθνική κυριαρχία που αντιπαρέρχεται όλους τους δευτερεύοντες αγώνες και τις διαφορές των ομάδων χαρακτηρίζει το αληθινό κράτος, παρά ταύτα, πολλές τάξεις και κάστες διατηρούνται στις μετέπειτα κρατικές δομές, ως κατάλοιπα των φατριών και των φυλών των παλαιότερων καιρών. Τα μεταγενέστερα και μεγαλύτερα σε έκταση κράτη διεξήγαγαν μακρόχρονους και σκληρούς αγώνες με τις μικρότερες αυτές ομάδες των φατριών με το ίδιο αίμα, με τις κυβερνήσεις των φυλών να διασφαλίζουν μία πολύτιμη μετάβαση από την εξουσία της οικογένειας στην εξουσία του κράτους. Κατά τους μεταγενέστερους χρόνους πολλές φατρίες αναπτύχθηκαν μέσα από τις εμπορικές και τις άλλες παραγωγικές σχέσεις.		71:1.23 (801.11) The embryonic state was made possible by the decline of the blood bond in favor of the territorial, and such tribal federations were usually firmly cemented by conquest. While a sovereignty that transcends all minor struggles and group differences is the characteristic of the true state, still, many classes and castes persist in the later state organizations as remnants of the clans and tribes of former days. The later and larger territorial states had a long and bitter struggle with these smaller consanguineous clan groups, the tribal government proving a valuable transition from family to state authority. During later times many clans grew out of trades and other industrial associations.
71:1.24 (801.12) Η αδυναμία της ενοποίησης του κράτους έχει ως αποτέλεσμα την οπισθοδρόμηση σε τεχνικές διακυβέρνησης οι οποίες ίσχυαν πριν την εμφάνιση του κράτους, όπως ο φεουδαλισμός του Ευρωπαϊκού Μεσαίωνα. Κατά τις ζοφερές αυτές εποχές το εδαφικό κράτος κατέρρευσε, ενώ υπήρξε επιστροφή στις μικρές ομάδες που ζούσαν μέσα στα κάστρα, επανεμφανίσθηκαν τα στάδια ανάπτυξης των φατριών και των φυλών. Παρόμοια ημι-κράτη υπάρχουν ακόμη και τώρα στην Ασία και την Αφρική αλλά δεν αποτελούν όλα εξελικτικές οπισθοδρομήσεις. Πολλά είναι οι εμβρυϊκοί πυρήνες των κρατών του μέλλοντος.		71:1.24 (801.12) Failure of state integration results in retrogression to prestate conditions of governmental techniques, such as the feudalism of the European Middle Ages. During these dark ages the territorial state collapsed, and there was a reversion to the small castle groups, the reappearance of the clan and tribal stages of development. Similar semistates even now exist in Asia and Africa, but not all of them are evolutionary reversions; many are the embryonic nucleuses of states of the future.
2. Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΔΙ’ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ^top		2. The Evolution of Representative Government ^top
71:2.1 (801.13) Η δημοκρατία, αν και ιδεώδης, είναι προϊόν του πολιτισμού, όχι της εξέλιξης. Προχωρήστε αργά! Επιλέξτε προσεκτικά! Γιατί οι κίνδυνοι της δημοκρατίας είναι:		71:2.1 (801.13) Democracy, while an ideal, is a product of civilization, not of evolution. Go slowly! select carefully! for the dangers of democracy are:
71:2.2 (801.14) 1. Αποθέωση της μετριότητας.		71:2.2 (801.14) 1. Glorification of mediocrity.
71:2.3 (801.15) 2. Επιλογή κατώτερων και αδαών κυβερνητών.		71:2.3 (801.15) 2. Choice of base and ignorant rulers.
71:2.4 (801.16) 3. Αδυναμία να αναγνωρισθούν τα βασικά δεδομένα της κοινωνικής εξέλιξης.		71:2.4 (801.16) 3. Failure to recognize the basic facts of social evolution.
71:2.5 (801.17) 4. Κίνδυνος να περιέλθει το δικαίωμα ψήφου, σε παγκόσμιο επίπεδο, στα χέρια απαίδευτων και ασυνείδητων πλειονοτήτων.		71:2.5 (801.17) 4. Danger of universal suffrage in the hands of uneducated and indolent majorities.
71:2.6 (801.18) 5. Υποδούλωση στην κοινή γνώμη. Η πλειοψηφία δεν έχει πάντα δίκιο.		71:2.6 (801.18) 5. Slavery to public opinion; the majority is not always right.
71:2.7 (802.1) Η γνώμη του κόσμου, η κοινή γνώμη, επιβράδυνε πάντα την κοινωνία. Παρά ταύτα είναι πολύτιμη, διότι, ενώ καθυστερεί την κοινωνική εξέλιξη, συντηρεί, πράγματι, τον πολιτισμό. Η εκπαίδευση της κοινής γνώμης είναι η μοναδική ασφαλής και πραγματική μέθοδος επιτάχυνσης του πολιτισμού. Η δύναμη χρησιμεύει μόνο προσωρινά και η πολιτισμική ανάπτυξη θα επιταχύνεται όλο και περισσότερο, καθώς τα όπλα δίνουν τη θέση τους στις ψήφους. Η κοινή γνώμη, τα έθιμα, είναι η βασική και στοιχειώδης ενέργεια στην κοινωνική εξέλιξη και την κρατική ανάπτυξη, αλλά για να αποκτήσει αξία ως συστατικό του κράτους, πρέπει να μην εκφράζεται βίαια.		71:2.7 (802.1) Public opinion, common opinion, has always delayed society; nevertheless, it is valuable, for, while retarding social evolution, it does preserve civilization. Education of public opinion is the only safe and true method of accelerating civilization; force is only a temporary expedient, and cultural growth will increasingly accelerate as bullets give way to ballots. Public opinion, the mores, is the basic and elemental energy in social evolution and state development, but to be of state value it must be nonviolent in expression.
71:2.8 (802.2) Το μέτρο της κοινωνικής προόδου καθορίζεται άμεσα από το βαθμό στον οποίο η κοινή γνώμη μπορεί να ελέγχει την ατομική συμπεριφορά και τον κρατικό συντονισμό δια της μη βίαιης έκφρασης. Η πραγματικά πολιτισμένη διακυβέρνηση εμφανίσθηκε όταν η κοινή γνώμη διέθετε τη δύναμη των ατομικών προνομίων. Οι λαϊκές εκλογές μπορεί να μην κρίνουν πάντα τα πράγματα σωστά, αλλά αντιπροσωπεύουν το σωστό τρόπο για να γίνει ακόμη και το λάθος. Η εξέλιξη δεν διασφαλίζει μονομιάς υπέρτατη τελειότητα, αλλά μάλλον σχετική και προοδευτική πρακτική προσαρμογή.		71:2.8 (802.2) The measure of the advance of society is directly determined by the degree to which public opinion can control personal behavior and state regulation through nonviolent expression. The really civilized government had arrived when public opinion was clothed with the powers of personal franchise. Popular elections may not always decide things rightly, but they represent the right way even to do a wrong thing. Evolution does not at once produce superlative perfection but rather comparative and advancing practical adjustment.
71:2.9 (802.3) Υπάρχουν δέκα βήματα, ή στάδια, στην εξέλιξη μιας πρακτικής και αποτελεσματικής μορφής διακυβέρνησης δι’ αντιπροσώπων, τα οποία είναι:		71:2.9 (802.3) There are ten steps, or stages, to the evolution of a practical and efficient form of representative government, and these are:
71:2.10 (802.4) 1. Η ατομική ελευθερία. Η υποδούλωση, η υποτέλεια και όλες οι μορφές ανθρώπινης δουλείας πρέπει να εξαφανισθούν		71:2.10 (802.4) 1. Freedom of the person. Slavery, serfdom, and all forms of human bondage must disappear.
71:2.11 (802.5) 2. Η διανοητική ελευθερία. Έως ότου ένας λαός ελεύθερος εκπαιδευθεί – διδαχθεί να σκέπτεται έξυπνα και να σχεδιάζει με σύνεση – η ελευθερία κάνει συνήθως μεγαλύτερο κακό, παρά καλό.		71:2.11 (802.5) 2. Freedom of the mind. Unless a free people are educated—taught to think intelligently and plan wisely—freedom usually does more harm than good.
71:2.12 (802.6) 3. Η κυριαρχία του νόμου. Την ελευθερία την απολαμβάνουμε καλύτερα όταν οι αποφάσεις και οι ιδιοτροπίες των κυβερνώντων τους ανθρώπους αντικαθίστανται από τις νομοθετικές πράξεις, σύμφωνα με τους αποδεκτούς θεμελιώδεις νόμους.		71:2.12 (802.6) 3. The reign of law. Liberty can be enjoyed only when the will and whims of human rulers are replaced by legislative enactments in accordance with accepted fundamental law.
71:2.13 (802.7) 4. Η ελευθερία του λόγου. Η δι’ αντιπροσώπων κυβέρνηση είναι αδιανόητη χωρίς ελευθερία όλων των μορφών της έκφρασης των ανθρώπινων ιδανικών και απόψεων.		71:2.13 (802.7) 4. Freedom of speech. Representative government is unthinkable without freedom of all forms of expression for human aspirations and opinions.
71:2.14 (802.8) 5. Η διασφάλιση της ιδιοκτησίας. Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ αν αποτύχει να διασφαλίσει το δικαίωμα να απολαμβάνει κάποιος την ιδιοκτησία του με κάποιο τρόπο. Ο άνθρωπος επιθυμεί το δικαίωμα να χρησιμοποιεί, να ελέγχει, να δωρίζει, να πωλεί, να εκμισθώνει και να κληροδοτεί την ατομική του ιδιοκτησία.		71:2.14 (802.8) 5. Security of property. No government can long endure if it fails to provide for the right to enjoy personal property in some form. Man craves the right to use, control, bestow, sell, lease, and bequeath his personal property.
71:2.15 (802.9) 6. Το δικαίωμα της ένστασης. Η κυβέρνηση των αντιπροσώπων αναγνωρίζει το δικαίωμα των πολιτών να ακούγονται. Το προνόμιο της ένστασης είναι εγγενές στην ελεύθερη πολιτεία.		71:2.15 (802.9) 6. The right of petition. Representative government assumes the right of citizens to be heard. The privilege of petition is inherent in free citizenship.
71:2.16 (802.10) 7. Το δικαίωμα στην διακυβέρνηση. Δεν είναι αρκετό το να ακούγεται κάποιος. Η δύναμη της ένστασης πρέπει να προοδεύσει ως την πραγματική διαχείριση της κυβέρνησης.		71:2.16 (802.10) 7. The right to rule. It is not enough to be heard; the power of petition must progress to the actual management of the government.
71:2.17 (802.11) 8. Το παγκόσμιο δικαίωμα ψήφου. Η κυβέρνηση των αντιπροσώπων προϋποθέτει ένα ευφυές, αποτελεσματικό και παγκόσμιο εκλογικό σώμα. Η αξιοπιστία(*) μιας τέτοιας κυβέρνησης θα προσδιορίζεται πάντα από την αξιοπιστία και το κύρος εκείνων οι οποίοι την απαρτίζουν. Καθώς ο πολιτισμός προοδεύει, το δικαίωμα ψήφου, ενώ παραμένει παγκόσμιο και για τα δύο φύλα, θα τροποποιηθεί και θα αναδιοργανωθεί δραστικά, ενώ θα διαφοροποιηθεί και με άλλους τρόπους.		71:2.17 (802.11) 8. Universal suffrage. Representative government presupposes an intelligent, efficient, and universal electorate. The character of such a government will ever be determined by the character and caliber of those who compose it. As civilization progresses, suffrage, while remaining universal for both sexes, will be effectively modified, regrouped, and otherwise differentiated.
71:2.18 (802.12) 9. Ο έλεγχος των δημόσιων λειτουργών. Καμία πολιτική κυβέρνηση δεν είναι χρήσιμη και αποτελεσματική, ει μη μόνον εάν οι πολίτες διαθέτουν και εφαρμόζουν συνετές τεχνικές καθοδήγησης και ελέγχου των αξιωματούχων και των δημόσιων λειτουργών.		71:2.18 (802.12) 9. Control of public servants. No civil government will be serviceable and effective unless the citizenry possess and use wise techniques of guiding and controlling officeholders and public servants.
71:2.19 (802.13) 10. Ευφυής και εξασκημένη αντιπροσώπευση. Η επιβίωση της δημοκρατίας εξαρτάται από την επιτυχημένη κυβέρνηση δι’ αντιπροσώπων. Τούτο προϋποθέτει την πρακτική επιλογής σε δημόσια αξιώματα μόνο των ατόμων εκείνων τα οποία είναι από τεχνικής πλευράς εκπαιδευμένα, διανοητικά επαρκή, κοινωνικά νομιμόφρονα και ηθικά κατάλληλα. Μόνο κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις μπορεί μία κυβέρνηση ανθρώπων, από τους ανθρώπους και για τους ανθρώπους να διατηρηθεί.		71:2.19 (802.13) 10. Intelligent and trained representation. The survival of democracy is dependent on successful representative government; and that is conditioned upon the practice of electing to public offices only those individuals who are technically trained, intellectually competent, socially loyal, and morally fit. Only by such provisions can government of the people, by the people, and for the people be preserved.
3. ΤΟ ΙΔΕΩΔΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ^top		3. The Ideals of Statehood ^top
71:3.1 (803.1) Η πολιτική, ή διαχειριστική μορφή μιας κυβέρνησης έχει ελάχιστες επιπτώσεις, με την προϋπόθεση ότι παρέχει τα απαραίτητα για την κοινωνική πρόοδο – ελευθερία, ασφάλεια, παιδεία και κοινωνικό συντονισμό. Σημασία δεν έχει το τι είναι το κράτος, αλλά το τι κάνει, εκείνο που καθορίζει την πορεία της κοινωνικής εξέλιξης. Και τελικά, κανένα κράτος δεν μπορεί να αγνοήσει(*) τις ηθικές αξίες των πολιτών του, όπως παραδειγματίζονται από τους εκλεγμένους ηγέτες τους. Η άγνοια και η ιδιοτέλεια θα εξασφαλίσουν την πτώση ακόμη και του ανώτερου τύπου κυβέρνησης.		71:3.1 (803.1) The political or administrative form of a government is of little consequence provided it affords the essentials of civil progress—liberty, security, education, and social co-ordination. It is not what a state is but what it does that determines the course of social evolution. And after all, no state can transcend the moral values of its citizenry as exemplified in their chosen leaders. Ignorance and selfishness will insure the downfall of even the highest type of government.
71:3.2 (803.2) Παρά το ότι είναι πολύ λυπηρό, ο εθνικός εγωισμός υπήρξε βασικός στην κοινωνική επιβίωση. Το δόγμα του εκλεκτού λαού υπήρξε βασικός παράγων στη συνένωση των φυλών και τη δόμηση του έθνους, ως τη σύγχρονη εποχή. Κανένα κράτος, ωστόσο, δεν μπορεί να φθάσει τα ιδανικά επίπεδα λειτουργίας, έως ότου κάθε μορφή μισαλλοδοξίας νικηθεί. Είναι αιώνια βλαπτική για την πρόοδο των ανθρώπων. Και η μισαλλοδοξία καταπολεμάται καλύτερα με τη συνεργασία της επιστήμης, του εμπορίου, του αθλητισμού και της θρησκείας.		71:3.2 (803.2) Much as it is to be regretted, national egotism has been essential to social survival. The chosen people doctrine has been a prime factor in tribal welding and nation building right on down to modern times. But no state can attain ideal levels of functioning until every form of intolerance is mastered; it is everlastingly inimical to human progress. And intolerance is best combated by the co-ordination of science, commerce, play, and religion.
71:3.3 (803.3) Το ιδανικό κράτος λειτουργεί υπό την ώθηση των τριών ισχυρών και σύντονων δυναμικών:		71:3.3 (803.3) The ideal state functions under the impulse of three mighty and co-ordinated drives:
71:3.4 (803.4) 1. Της αγάπης προς τη νομιμοφροσύνη, από τη συνειδητοποίηση της αδελφοσύνης των ανθρώπων		71:3.4 (803.4) 1. Love loyalty derived from the realization of human brotherhood.
71:3.5 (803.5) 2. Του ευφυούς πατριωτισμού ο οποίος βασίζεται σε συνετά ιδεώδη		71:3.5 (803.5) 2. Intelligent patriotism based on wise ideals.
71:3.6 (803.6) 3. Της κοσμικής ενόρασης, η οποία ερμηνεύεται σε όρους πλανητικών δεδομένων, αναγκών και στόχων		71:3.6 (803.6) 3. Cosmic insight interpreted in terms of planetary facts, needs, and goals.
71:3.7 (803.7) Οι νόμοι του ιδανικού κράτους είναι λίγοι σε αριθμό και έχουν διέλθει από την εποχή των αρνητικών απαγορεύσεων, προς την εποχή της θετικής προόδου της ατομικής ελευθερίας, η οποία ακολουθεί τον αυξημένο αυτοέλεγχο. Το προηγμένο κράτος δεν υποχρεώνει μόνο τους πολίτες του να εργάζονται, αλλά τους ελκύει, επιπλέον, σε επωφελή και εξευγενιστική αξιοποίηση του αυξανόμενου ελεύθερου χρόνου, ο οποίος είναι αποτέλεσμα της απελευθέρωσης από τη βαριά εργασία, εξ αιτίας της προοδεύουσας μηχανικής εποχής. Ο ελεύθερος χρόνος πρέπει να παράγει όσο και να αναλίσκει.		71:3.7 (803.7) The laws of the ideal state are few in number, and they have passed out of the negativistic taboo age into the era of the positive progress of individual liberty consequent upon enhanced self-control. The exalted state not only compels its citizens to work but also entices them into profitable and uplifting utilization of the increasing leisure which results from toil liberation by the advancing machine age. Leisure must produce as well as consume.
71:3.8 (803.8) Καμία κοινωνία δεν προοδεύει πολύ, όταν επιτρέπει την αδράνεια, ή ανέχεται την πενία. Η πενία, όμως, και η εξάρτηση δεν θα εξαλειφθούν ποτέ, εάν τα καθυστερημένα και εκφυλισμένα γένη υποστηρίζονται ελεύθερα και τους επιτρέπεται να αναπαράγονται χωρίς περιορισμούς.		71:3.8 (803.8) No society has progressed very far when it permits idleness or tolerates poverty. But poverty and dependence can never be eliminated if the defective and degenerate stocks are freely supported and permitted to reproduce without restraint.
71:3.9 (803.9) Μία ηθική κοινωνία πρέπει να προσπαθεί να διατηρεί τον αυτοσεβασμό των πολιτών της και να τους παρέχει κάθε φυσιολογική, επαρκή, ατομική ευκαιρία για αυτοπραγμάτωση. Ένα τέτοιο πλάνο κοινωνικού επιτεύγματος θα απαιτούσε πολιτισμένη κοινωνία ανώτατης κατηγορίας. Η κοινωνική εξέλιξη πρέπει να ενθαρρύνεται από την κυβερνητική εποπτεία, η οποία ασκεί ένα ελάχιστο ρυθμιστικό έλεγχο. Καλύτερο είναι το κράτος εκείνο το οποίο περισσότερο συντονίζει και λιγότερο κυβερνά.		71:3.9 (803.9) A moral society should aim to preserve the self-respect of its citizenry and afford every normal individual adequate opportunity for self-realization. Such a plan of social achievement would yield a cultural society of the highest order. Social evolution should be encouraged by governmental supervision which exercises a minimum of regulative control. That state is best which co-ordinates most while governing least.
71:3.10 (803.10) Τα ιδεώδη του κράτους πρέπει να επιτυγχάνονται δια της εξέλιξης, δια της αργής ανάπτυξης της αστικής συνείδησης, της αναγνώρισης της υποχρέωσης και προνομίου της κοινωνικής υπηρεσίας. Αρχικά οι άνθρωποι αναλαμβάνουν τα βάρη της κυβέρνησης ως καθήκον, όταν τελειώσει η διακυβέρνηση των πολιτικών ρουσφετολόγων, αλλά αργότερα επιζητούν μία τέτοια λειτουργία ως προνόμιο, ως τη μεγαλύτερη τιμή. Η κατάσταση οποιουδήποτε επιπέδου πολιτισμού απεικονίζεται πιστά από το κύρος των πολιτών του, που προσφέρονται να αποδεχθούν τις ευθύνες του κράτους.		71:3.10 (803.10) The ideals of statehood must be attained by evolution, by the slow growth of civic consciousness, the recognition of the obligation and privilege of social service. At first men assume the burdens of government as a duty, following the end of the administration of political spoilsmen, but later on they seek such ministry as a privilege, as the greatest honor. The status of any level of civilization is faithfully portrayed by the caliber of its citizens who volunteer to accept the responsibilities of statehood.
71:3.11 (803.11) Σε μία πραγματική κοινοπολιτεία το έργο διακυβέρνησης των πόλεων και των επαρχιών γίνεται από ειδικούς και διοικείται όπως ακριβώς όλες οι άλλες μορφές οικονομικών και εμπορικών σχέσεων του λαού.		71:3.11 (803.11) In a real commonwealth the business of governing cities and provinces is conducted by experts and is managed just as are all other forms of economic and commercial associations of people.
71:3.12 (803.12) Σε προηγμένα κράτη, η υπηρεσία προς την πολιτεία εκτιμάται ως η ύψιστη αφοσίωση των πολιτών. Η μέγιστη φιλοδοξία των πλέον συνετών και ευγενών πολιτών είναι να κερδίσουν τη δημόσια αναγνώριση, να εκλεγούν, ή να διορισθούν σε μία θέση κυβερνητικής εμπιστοσύνης και τέτοιες κυβερνήσεις προσφέρουν τις ανώτερες τιμές αναγνώρισης για υπηρεσία στους πολιτικούς και κοινωνικούς τους λειτουργούς. Οι τιμές στη συνέχεια χαρίζονται με τη σειρά στους φιλοσόφους, τους εκπαιδευτικούς, τους επιστήμονες, τους κατασκευαστές και τους στρατιωτικούς. Οι γονείς ανταμείβονται δεόντως με την λαμπρότητα των παιδιών τους και οι αμιγώς θρησκευτικοί ηγέτες, όντας πρεσβευτές ενός πνευματικού βασιλείου λαμβάνουν την πραγματική τους ανταμοιβή σ’ έναν άλλο κόσμο.		71:3.12 (803.12) In advanced states, political service is esteemed as the highest devotion of the citizenry. The greatest ambition of the wisest and noblest of citizens is to gain civil recognition, to be elected or appointed to some position of governmental trust, and such governments confer their highest honors of recognition for service upon their civil and social servants. Honors are next bestowed in the order named upon philosophers, educators, scientists, industrialists, and militarists. Parents are duly rewarded by the excellency of their children, and purely religious leaders, being ambassadors of a spiritual kingdom, receive their real rewards in another world.
4. Ο ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ^top		4. Progressive Civilization ^top
71:4.1 (804.1) Η οικονομία, η κοινωνία και η κυβέρνηση πρέπει να εξελίσσονται, αν πρόκειται να διατηρηθούν. Οι στατικές συνθήκες σ’ έναν εξελικτικό κόσμο είναι ενδεικτικές μαρασμού. Μόνον οι θεσμοί αυτοί που πάνε μπροστά με το ρεύμα της εξέλιξης διατηρούνται.		71:4.1 (804.1) Economics, society, and government must evolve if they are to remain. Static conditions on an evolutionary world are indicative of decay; only those institutions which move forward with the evolutionary stream persist.
71:4.2 (804.2) Το προοδευτικό πρόγραμμα ενός διευρυνόμενου πολιτισμού περιλαμβάνει:		71:4.2 (804.2) The progressive program of an expanding civilization embraces:
71:4.3 (804.3) 1. Διατήρηση των ατομικών ελευθεριών.		71:4.3 (804.3) 1. Preservation of individual liberties.
71:4.4 (804.4) 2. Προστασία της οικογένειας.		71:4.4 (804.4) 2. Protection of the home.
71:4.5 (804.5) 3. Προώθηση της οικονομικής ασφάλειας.		71:4.5 (804.5) 3. Promotion of economic security.
71:4.6 (804.6) 4. Πρόληψη των ασθενειών.		71:4.6 (804.6) 4. Prevention of disease.
71:4.7 (804.7) 5. Αναγκαστική εκπαίδευση.		71:4.7 (804.7) 5. Compulsory education.
71:4.8 (804.8) 6. Αναγκαστική απασχόληση.		71:4.8 (804.8) 6. Compulsory employment.
71:4.9 (804.9) 7. Επωφελή αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου.		71:4.9 (804.9) 7. Profitable utilization of leisure.
71:4.10 (804.10) 8. Φροντίδα για τους αναξιοπαθείς.		71:4.10 (804.10) 8. Care of the unfortunate.
71:4.11 (804.11) 9. Βελτίωση της φυλής.		71:4.11 (804.11) 9. Race improvement.
71:4.12 (804.12) 10. Προώθηση της επιστήμης και της τέχνης.		71:4.12 (804.12) 10. Promotion of science and art.
71:4.13 (804.13) 11. Προώθηση της φιλοσοφίας – σοφία.		71:4.13 (804.13) 11. Promotion of philosophy—wisdom.
71:4.14 (804.14) 12. Αύξηση της κοσμικής ενόρασης – πνευματικότητα.		71:4.14 (804.14) 12. Augmentation of cosmic insight—spirituality.
71:4.15 (804.15) Και η πρόοδος αυτή στην τέχνη του πολιτισμού οδηγεί κατ’ ευθείαν στην πραγμάτωση των ανώτατων ανθρώπινων και θείων στόχων των προσπαθειών των θνητών – το κοινωνικό επίτευγμα της συναδέλφωσης των ανθρώπων και της συνειδητοποίησης του Θεού από το άτομο, η οποία αποκαλύπτεται στην υπέρτατη επιθυμία του κάθε ατόμου να κάνει το θέλημα του Πατέρα εν ουρανοίς.		71:4.15 (804.15) And this progress in the arts of civilization leads directly to the realization of the highest human and divine goals of mortal endeavor—the social achievement of the brotherhood of man and the personal status of God-consciousness, which becomes revealed in the supreme desire of every individual to do the will of the Father in heaven.
71:4.16 (804.16) Η εμφάνιση της γνήσιας αδελφοσύνης σημαίνει ότι έχει επέλθει κοινωνική ευρυθμία στην οποία όλοι οι άνθρωποι ευαρεστούνται να φέρουν ο ένας τα βάρη του άλλου. Πραγματικά επιθυμούν να εφαρμόσουν το χρυσό κανόνα. Μία τέτοια ιδανική κοινωνία, όμως, δεν μπορεί να επιτευχθεί όταν είτε οι αδύναμοι, είτε οι άνομοι περιμένουν να αποκομίσουν αθέμιτα και ανόσια πλεονεκτήματα έναντι εκείνων οι οποίοι κυρίως ωθούνται από αφοσίωση στην υπηρεσία της αλήθειας, της ομορφιάς και της καλοσύνης. Σε μία τέτοια κατάσταση ένας μόνο δρόμος είναι σωστός: Οι «χρυσοί κυβερνήτες» μπορούν να ιδρύσουν μία προοδευτική κοινωνία στην οποία να ζουν σύμφωνα με τα ιδανικά τους, ενώ διατηρούν μια επαρκή άμυνα έναντι των συντρόφων τους που ζουν στο σκοτάδι και που μπορεί να προσπαθήσουν είτε να εκμεταλλευθούν την παθητική τους στάση, η να καταστρέψουν τον προοδεύοντα πολιτισμό τους.		71:4.16 (804.16) The appearance of genuine brotherhood signifies that a social order has arrived in which all men delight in bearing one another’s burdens; they actually desire to practice the golden rule. But such an ideal society cannot be realized when either the weak or the wicked lie in wait to take unfair and unholy advantage of those who are chiefly actuated by devotion to the service of truth, beauty, and goodness. In such a situation only one course is practical: The “golden rulers” may establish a progressive society in which they live according to their ideals while maintaining an adequate defense against their benighted fellows who might seek either to exploit their pacific predilections or to destroy their advancing civilization.
71:4.17 (804.17) Ο ιδεαλισμός δεν μπορεί ποτέ να επιζήσει σ’ έναν εξελισσόμενο πλανήτη αν οι ιδεαλιστές κάθε γενιάς επιτρέπουν στους εαυτούς τους να εξολοθρεύονται από τις κατώτερες τάξεις της ανθρωπότητας. Και εδώ είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία του ιδεαλισμού: Μπορεί μία προηγμένη κοινωνία να διατηρήσει τη στρατιωτική ετοιμότητα που τη διασφαλίζει από κάθε επίθεση εκ μέρους των φιλοπόλεμων γειτόνων της, χωρίς να υποπέσει στον πειρασμό να χρησιμοποιήσει τη στρατιωτική αυτή δύναμη σε επιθετικές επιχειρήσεις εναντίον άλλων λαών, με σκοπό το ιδιοτελές κέρδος, ή την εθνική επέκταση. Η επιβίωση του έθνους απαιτεί ετοιμότητα και ο θρησκευτικός ιδεαλισμός, μόνος του, μπορεί να αποτρέψει τον εξευτελισμό της επέκτασης σε επίθεση. Μόνο η αγάπη, η συναδέλφωση, μπορούν να αποτρέψουν το δυνατό από το να συνθλίψει τον αδύναμο.		71:4.17 (804.17) Idealism can never survive on an evolving planet if the idealists in each generation permit themselves to be exterminated by the baser orders of humanity. And here is the great test of idealism: Can an advanced society maintain that military preparedness which renders it secure from all attack by its war-loving neighbors without yielding to the temptation to employ this military strength in offensive operations against other peoples for purposes of selfish gain or national aggrandizement? National survival demands preparedness, and religious idealism alone can prevent the prostitution of preparedness into aggression. Only love, brotherhood, can prevent the strong from oppressing the weak.
5. Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ^top		5. The Evolution of Competition ^top
71:5.1 (805.1) Ο ανταγωνισμός είναι βασικός για την κοινωνική πρόοδο, αλλά ο ανεξέλεγκτος ανταγωνισμός γεννά τη βία. Στην παρούσα κοινωνία, ο ανταγωνισμός αντικαθιστά σιγά-σιγά τον πόλεμο στο ότι προσδιορίζει τη θέση του ατόμου στην παραγωγή, ενώ επίσης αποφασίσει την επιβίωση των παραγωγικών μονάδων αυτών καθ’ εαυτών. (Ο φόνος και ο πόλεμος διαφέρουν ως προς το κύρος, όσον αφορά στο πώς αντιμετωπίζονται από τα έθιμα, με το φόνο να θεωρείται παράνομος από όταν πρωτοδημιουργήθηκε η κοινωνία, ενώ ο πόλεμος δεν έχει ακόμη θεωρηθεί παράνομος από την ανθρωπότητα συνολικά.)		71:5.1 (805.1) Competition is essential to social progress, but competition, unregulated, breeds violence. In current society, competition is slowly displacing war in that it determines the individual’s place in industry, as well as decreeing the survival of the industries themselves. (Murder and war differ in their status before the mores, murder having been outlawed since the early days of society, while war has never yet been outlawed by mankind as a whole.)
71:5.2 (805.2) Το ιδεώδες κράτος αναλαμβάνει να συντονίσει την κοινωνική συμπεριφορά τόσο, όσο χρειάζεται για να ελαχιστοποιήσει τη βία του ατομικού ανταγωνισμού και να αποτρέψει την αδικία στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα στο κράτος: Πώς μπορείτε να εγγυηθείτε την ειρήνη και την ηρεμία στην παραγωγή, να πληρώσετε τους φόρους για να ενισχύσετε τη δύναμη του κράτους και ταυτόχρονα να αποτρέψετε τη φορολογία από το να εμποδίσει την παραγωγή και να προφυλάξετε το κράτος από το να γίνει παρασιτικό, ή τυραννικό;		71:5.2 (805.2) The ideal state undertakes to regulate social conduct only enough to take violence out of individual competition and to prevent unfairness in personal initiative. Here is a great problem in statehood: How can you guarantee peace and quiet in industry, pay the taxes to support state power, and at the same time prevent taxation from handicapping industry and keep the state from becoming parasitical or tyrannical?
71:5.3 (805.3) Καθ’ όλη τη διάρκεια των πρώιμων χρόνων του κάθε κόσμου, ο ανταγωνισμός είναι βασικός για τον προοδευτικό πολιτισμό. Καθώς η εξέλιξη του ανθρώπου προχωρεί, η συνεργασία γίνεται όλο και περισσότερο αποτελεσματική. Σε προηγμένους πολιτισμούς η συνεργασία είναι περισσότερο αποτελεσματική από τον ανταγωνισμό. Ο πρώιμος άνθρωπος διεγείρεται από τον ανταγωνισμό. Η πρώιμη εξέλιξη χαρακτηρίζεται από την επιβίωση του βιολογικά κατάλληλου, αλλά οι μετέπειτα πολιτισμοί προάγονται καλύτερα δια της ευφυούς συνεργασίας, της γεμάτης κατανόησης συναδέλφωσης και της πνευματικής συνάφειας.(*)		71:5.3 (805.3) Throughout the earlier ages of any world, competition is essential to progressive civilization. As the evolution of man progresses, co-operation becomes increasingly effective. In advanced civilizations co-operation is more efficient than competition. Early man is stimulated by competition. Early evolution is characterized by the survival of the biologically fit, but later civilizations are the better promoted by intelligent co-operation, understanding fraternity, and spiritual brotherhood.
71:5.4 (805.4) Πράγματι, ο ανταγωνισμός στην παραγωγή είναι εντελώς περιττός και πάρα πολύ αναποτελεσματικός, αλλά καμία απόπειρα να εξαλειφθεί αυτή η λανθασμένη οικονομική κίνηση δεν πρέπει να ενθαρρυνθεί, αν μία τέτοια ρύθμιση συνεπάγεται την ελάχιστη, έστω, ακύρωση οποιασδήποτε των βασικών ελευθεριών του ατόμου.		71:5.4 (805.4) True, competition in industry is exceedingly wasteful and highly ineffective, but no attempt to eliminate this economic lost motion should be countenanced if such adjustments entail even the slightest abrogation of any of the basic liberties of the individual.
6. ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ^top		6. The Profit Motive ^top
71:6.1 (805.5) Η σημερινή κερδοσκοπική οικονομία είναι καταδικασμένη εκτός εάν τα κίνητρα του κέρδους διευρυνθούν από τα κίνητρα προσφοράς υπηρεσίας. Ο ανελέητος ανταγωνισμός που βασίζεται στη στενόμυαλη ιδιοτέλεια είναι, τελικά, καταστροφικός ακόμη και για τα πράγματα εκείνα που προσπαθεί να διατηρήσει. Το αποκλειστικό και ιδιοτελές κίνητρο του κέρδους δεν συνάδει με τα Χριστιανικά ιδανικά – πολύ λιγότερο συνάδει με τη διδασκαλία του Ιησού.		71:6.1 (805.5) Present-day profit-motivated economics is doomed unless profit motives can be augmented by service motives. Ruthless competition based on narrow-minded self-interest is ultimately destructive of even those things which it seeks to maintain. Exclusive and self-serving profit motivation is incompatible with Christian ideals—much more incompatible with the teachings of Jesus.
71:6.2 (805.6) Στην οικονομία, το κίνητρο του κέρδους είναι για το κίνητρο προσφοράς υπηρεσίας ό,τι είναι ο φόβος για την αγάπη στη θρησκεία. Το κίνητρο του κέρδους, όμως, δεν πρέπει να απαλειφθεί, ή να αφανισθεί, ξαφνικά. Κάνει πολλούς, κατά τα άλλα νωθρούς, ανθρώπους να δουλεύουν σκληρά. Δεν είναι απαραίτητο, πάντως, αυτός ο αφυπνιστής της κοινωνικής δραστηριότητας να μείνει για πάντα εγωιστικός στις επιδιώξεις του.		71:6.2 (805.6) In economics, profit motivation is to service motivation what fear is to love in religion. But the profit motive must not be suddenly destroyed or removed; it keeps many otherwise slothful mortals hard at work. It is not necessary, however, that this social energy arouser be forever selfish in its objectives.
71:6.3 (805.7) Το κίνητρο του κέρδους στις οικονομικές δραστηριότητες είναι εντελώς ποταπό και ολότελα ανάξιο μιας, προηγμένης τάξης, κοινωνίας. Παρά ταύτα, αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο καθ’ όλη τη διάρκεια των πρώιμων φάσεων του πολιτισμού. Το κίνητρο του κέρδους δεν πρέπει να αφαιρείται από τον άνθρωπο, μέχρις ότου αποκτήσουν σταθερά ανώτερους τύπους μη κερδοσκοπικών κινήτρων για την οικονομική διαπάλη και την κοινωνική εξυπηρέτηση – τις υπερβατικές παροτρύνσεις της υπέρτατης σοφίας, της ενδιαφέρουσας συναδέλφωσης και της λαμπρότητας του πνευματικού επιτεύγματος.		71:6.3 (805.7) The profit motive of economic activities is altogether base and wholly unworthy of an advanced order of society; nevertheless, it is an indispensable factor throughout the earlier phases of civilization. Profit motivation must not be taken away from men until they have firmly possessed themselves of superior types of nonprofit motives for economic striving and social serving—the transcendent urges of superlative wisdom, intriguing brotherhood, and excellency of spiritual attainment.
7. Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ^top		7. Education ^top
71:7.1 (806.1) Το κράτος που διαρκεί βασίζεται στον πολιτισμό, διέπεται από ιδανικά και παροτρύνεται από την προσφορά υπηρεσίας. Ο σκοπός της εκπαίδευσης πρέπει να είναι η απόκτηση ικανοτήτων, η επιδίωξη της σοφίας, η συνειδητοποίηση του εαυτού και η κατάκτηση των πνευματικών αξιών.		71:7.1 (806.1) The enduring state is founded on culture, dominated by ideals, and motivated by service. The purpose of education should be acquirement of skill, pursuit of wisdom, realization of selfhood, and attainment of spiritual values.
71:7.2 (806.2) Στο ιδανικό κράτος, η εκπαίδευση συνεχίζεται ολόκληρη τη διάρκεια της ζωής και η φιλοσοφία γίνεται, μερικές φορές, η κύρια επιδίωξη των πολιτών του. Οι πολίτες μιας τέτοιας κοινοπολιτείας επιδιώκουν τη σοφία, ως επίταση της ενόρασης για τη σπουδαιότητα των ανθρώπινων σχέσεων, τις έννοιες της πραγματικότητας, την ευγένεια των αξιών, τους στόχους της ζωής και τη δόξα του κοσμικού πεπρωμένου.		71:7.2 (806.2) In the ideal state, education continues throughout life, and philosophy sometime becomes the chief pursuit of its citizens. The citizens of such a commonwealth pursue wisdom as an enhancement of insight into the significance of human relations, the meanings of reality, the nobility of values, the goals of living, and the glories of cosmic destiny.
71:7.3 (806.3) Οι Ουραντιανοί πρέπει να αποκτήσουν το όραμα μιας καινούργιας και ανώτερης πολιτισμένης κοινωνίας. Η εκπαίδευση θα κάνει άλμα σε νέα επίπεδα αξιών, με την πάροδο του, καθαρά κερδοσκοπικών κινήτρων, οικονομικού συστήματος. Η οικονομία έχει παραμείνει για πάρα πολύ καιρό τοπικιστική, μιλιταριστική, εγωιστική και καιροσκοπική. Πρέπει τελικά να γίνει παγκόσμια, ιδεαλιστική, να αποκτήσει αυτοσυνείδηση και κοσμική αντίληψη.		71:7.3 (806.3) Urantians should get a vision of a new and higher cultural society. Education will jump to new levels of value with the passing of the purely profit-motivated system of economics. Education has too long been localistic, militaristic, ego exalting, and success seeking; it must eventually become world-wide, idealistic, self-realizing, and cosmic grasping.
71:7.4 (806.4) Η εκπαίδευση πέρασε πρόσφατα από τον έλεγχο του κλήρου σ’ εκείνον των δικηγόρων και των επιχειρηματιών. Πρέπει, τελικά, να δοθεί στους φιλοσόφους και τους επιστήμονες. Οι δάσκαλοι πρέπει να γίνουν υπάρξεις ελεύθερες, πραγματικοί ηγέτες, μέχρι του σημείου που η φιλοσοφία, η αναζήτηση της σοφίας, μπορεί να καταστεί η κύρια εκπαιδευτική επιδίωξη.		71:7.4 (806.4) Education recently passed from the control of the clergy to that of lawyers and businessmen. Eventually it must be given over to the philosophers and the scientists. Teachers must be free beings, real leaders, to the end that philosophy, the search for wisdom, may become the chief educational pursuit.
71:7.5 (806.5) Η εκπαίδευση αποτελεί σκοπό ζωής. Πρέπει να συνεχίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής, έτσι ώστε η ανθρωπότητα να μπορέσει σταδιακά να βιώσει τα ανελισσόμενα επίπεδα της σοφίας των θνητών, τα οποία είναι:		71:7.5 (806.5) Education is the business of living; it must continue throughout a lifetime so that mankind may gradually experience the ascending levels of mortal wisdom, which are:
71:7.6 (806.6) 1. Η γνώση των πραγμάτων.		71:7.6 (806.6) 1. The knowledge of things.
71:7.7 (806.7) 2. Η συνειδητοποίηση των εννοιών.		71:7.7 (806.7) 2. The realization of meanings.
71:7.8 (806.8) 3. Η εκτίμηση των αξιών.		71:7.8 (806.8) 3. The appreciation of values.
71:7.9 (806.9) 4. Η ευγένεια της εργασίας – το καθήκον.		71:7.9 (806.9) 4. The nobility of work—duty.
71:7.10 (806.10) 5. Το κίνητρο των στόχων – η ηθική αντίληψη.		71:7.10 (806.10) 5. The motivation of goals—morality.
71:7.11 (806.11) 6. Η αγάπη για την προσφορά υπηρεσίας – ο χαρακτήρας.		71:7.11 (806.11) 6. The love of service—character.
71:7.12 (806.12) 7. Η κοσμική ενόραση – η ικανότητα να διακρίνει κανείς το πνεύμα.		71:7.12 (806.12) 7. Cosmic insight—spiritual discernment.
71:7.13 (806.13) Και τότε, δια των επιτευγμάτων αυτών, πολλοί θα ανέλθουν στο ανώτατο για τους θνητούς σημείο του διανοητικού επιτεύγματος, τη συνειδητοποίηση του Θεού.		71:7.13 (806.13) And then, by means of these achievements, many will ascend to the mortal ultimate of mind attainment, God-consciousness.
8. Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ^top		8. The Character of Statehood ^top
71:8.1 (806.14) Το μοναδικό σεβαστό χαρακτηριστικό οποιασδήποτε ανθρώπινης κυβέρνησης είναι η διαίρεση του κράτους σε τρεις χώρους εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας. Το σύμπαν διοικείται σύμφωνα με ένα παρόμοιο σχέδιο διαχωρισμού λειτουργιών και εξουσίας. Πέραν αυτής της θείας άποψης για τον αποτελεσματικό κοινωνικό συντονισμό, ή την πολιτική κυβέρνηση, ελάχιστη σημασία έχει το ποια μορφή κράτους θα επιλέξει ένας λαός να έχει, με την προϋπόθεση ότι οι πολίτες εξελίσσονται πάντα προς τον στόχο του αυξημένου αυτοελέγχου και της περισσότερης κοινωνικής προσφοράς. Η διανοητική ικανότητα(*) η οικονομική σύνεση, η κοινωνική εξυπνάδα και η ηθική καρτερία ενός λαού, όλα ανακλώνται πιστά στο κράτος.		71:8.1 (806.14) The only sacred feature of any human government is the division of statehood into the three domains of executive, legislative, and judicial functions. The universe is administered in accordance with such a plan of segregation of functions and authority. Aside from this divine concept of effective social regulation or civil government, it matters little what form of state a people may elect to have provided the citizenry is ever progressing toward the goal of augmented self-control and increased social service. The intellectual keenness, economic wisdom, social cleverness, and moral stamina of a people are all faithfully reflected in statehood.
71:8.2 (806.15) Η εξέλιξη του κράτους απαιτεί πρόοδο, από το ένα επίπεδο στο άλλο, ως εξής:		71:8.2 (806.15) The evolution of statehood entails progress from level to level, as follows:
71:8.3 (806.16) 1. Τη δημιουργία μιας τρίπτυχης κυβέρνησης με εκτελεστικό, νομοθετικό και δικαστικό κλάδο.		71:8.3 (806.16) 1. The creation of a threefold government of executive, legislative, and judicial branches.
71:8.4 (806.17) 2. Την ελευθερία των κοινωνικών, πολιτικών και θρησκευτικών δραστηριοτήτων.		71:8.4 (806.17) 2. The freedom of social, political, and religious activities.
71:8.5 (807.1) 3. Την κατάλυση όλων των μορφών της σκλαβιάς και της ανθρώπινης δουλείας.		71:8.5 (807.1) 3. The abolition of all forms of slavery and human bondage.
71:8.6 (807.2) 4. Την ικανότητα των πολιτών να ελέγχουν την επιβολή των φόρων.		71:8.6 (807.2) 4. The ability of the citizenry to control the levying of taxes.
71:8.7 (807.3) 5. Την ίδρυση παγκόσμιας εκπαίδευσης – μάθησης που να αρχίζει στην κούνια και να τελειώνει στο μνήμα.		71:8.7 (807.3) 5. The establishment of universal education—learning extended from the cradle to the grave.
71:8.8 (807.4) 6. Τον σωστό συντονισμό μεταξύ τοπικής και εθνικής κυβέρνησης.		71:8.8 (807.4) 6. The proper adjustment between local and national governments.
71:8.9 (807.5) 7. Την υπόθαλψη των επιστημών και το θρίαμβο επί των ασθενειών.		71:8.9 (807.5) 7. The fostering of science and the conquest of disease.
71:8.10 (807.6) 8. Τη δέουσα αναγνώριση της ισότητας των φύλων και τη συντονισμένη δραστηριοποίηση ανδρών και γυναικών στο σπίτι, στο σχολείο και την εκκλησία, με εξειδίκευση των γυναικών στην παραγωγή και την κυβέρνηση.		71:8.10 (807.6) 8. The due recognition of sex equality and the co-ordinated functioning of men and women in the home, school, and church, with specialized service of women in industry and government.
71:8.11 (807.7) 9. Την απάλειψη της επίπονης σκλαβιάς εξ αιτίας των μηχανικών εφευρέσεων και την συνακόλουθη βαθιά γνώση της μηχανικής εποχής.		71:8.11 (807.7) 9. The elimination of toiling slavery by machine invention and the subsequent mastery of the machine age.
71:8.12 (807.8) 10. Τη νίκη επί των διαλέκτων - το θρίαμβο μιας παγκόσμιας γλώσσας.		71:8.12 (807.8) 10. The conquest of dialects—the triumph of a universal language.
71:8.13 (807.9) 11. Το τέλος του πολέμου – τη διεθνή επιδίκαση εθνικών και φυλετικών διαφορών από δικαστήρια που θα αποτελούνται από τα κράτη κάθε ηπείρου και θα προεδρεύονται από ένα ανώτατο πλανητικό δικαστήριο, το οποίο θα στελεχώνεται αυτόματα από τους κατά περιόδους παραιτούμενους επικεφαλής των ηπειρωτικών δικαστηρίων. Τα δικαστήρια των ηπείρων ασκούν εξουσία. Τα παγκόσμια δικαστήρια είναι συμβουλευτικά – ηθικά.		71:8.13 (807.9) 11. The ending of war—international adjudication of national and racial differences by continental courts of nations presided over by a supreme planetary tribunal automatically recruited from the periodically retiring heads of the continental courts. The continental courts are authoritative; the world court is advisory—moral.
71:8.14 (807.10) 12. Την παγκόσμια τάση επιδίωξης της σοφίας – την έξαρση της φιλοσοφίας. Την εξέλιξη ενός παγκόσμιου έθνους, που θα προαναγγέλλει την είσοδο του πλανήτη στις πρώιμες φάσεις της παγίωσης στο φως και τη ζωή.		71:8.14 (807.10) 12. The world-wide vogue of the pursuit of wisdom—the exaltation of philosophy. The evolution of a world religion, which will presage the entrance of the planet upon the earlier phases of settlement in light and life.
71:8.15 (807.11) Αυτές είναι οι προϋποθέσεις μιας προοδευτικής κυβέρνησης και τα γνωρίσματα μιας ιδανικής πολιτείας. Η Ουράντια βρίσκεται μακράν της πραγμάτωσης αυτών των ανώτερων ιδανικών, αλλά οι πολιτισμένες φυλές έχουν κάνει μία αρχή – η ανθρωπότητα προχωρεί προς τα ανώτερα εξελικτικά πεπρωμένα.		71:8.15 (807.11) These are the prerequisites of progressive government and the earmarks of ideal statehood. Urantia is far from the realization of these exalted ideals, but the civilized races have made a beginning—mankind is on the march toward higher evolutionary destinies.
71:8.16 (807.12) [Υποστηρίχθηκε από έναν Μελχισεδέκ του Νέβαδον.]		71:8.16 (807.12) [Sponsored by a Melchizedek of Nebadon.]