Εγγραφο 75		Paper 75
Η ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΔΑΜ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΑΣ		The Default of Adam and Eve
75:0.1 (839.1) Ύστερα από περισσότερα από εκατό χρόνια προσπαθειών στην Ουράντια, ο Αδάμ ελάχιστη πρόοδο μπορούσε να δει έξω από τον Κήπο. Ο κόσμος, γενικά, δεν φαινόταν να προοδεύει πολύ. Η πραγματοποίηση της βελτίωσης της φυλής έμοιαζε να βρίσκεται πάρα πολύ μακριά και η κατάσταση φαινόταν τόσο απελπιστική, ώστε να χρειάζεται κάτι για βοήθεια, κάτι που δεν περιλαμβάνετο στα αρχικά σχέδια. Τουλάχιστον αυτό ήταν που συχνά περνούσε από το μυαλό του Αδάμ και που το είχε πει πολλές φορές στην Εύα. Ο Αδάμ και η σύντροφός του ήσαν πιστοί, αλλά ήσαν απομονωμένοι από τους ομοίους τους και επιπλέον ήσαν οδυνηρά δυστυχείς για την αξιοθρήνητη κατάσταση του κόσμου τους.		75:0.1 (839.1) AFTER more than one hundred years of effort on Urantia, Adam was able to see very little progress outside the Garden; the world at large did not seem to be improving much. The realization of race betterment appeared to be a long way off, and the situation seemed so desperate as to demand something for relief not embraced in the original plans. At least that is what often passed through Adam’s mind, and he so expressed himself many times to Eve. Adam and his mate were loyal, but they were isolated from their kind, and they were sorely distressed by the sorry plight of their world.
1. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΤΙΑ ^top		1. The Urantia Problem ^top
75:1.1 (839.2) Η Αδαμική αποστολή στην πειραματική, καμένη από την εξέγερση και απομονωμένη Ουράντια ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα. Και ο Υλικός Υιός και η Θυγατέρα αντελήφθησαν αμέσως τις δυσκολίες και την αβεβαιότητα της πλανητικής τους αποστολής. Παρά ταύτα, καταπιάστηκαν θαρραλέα με το έργο της επίλυσης των πολύμορφων προβλημάτων τους. Όταν όμως αφοσιώθηκαν στο μέγιστης σπουδαιότητας έργο της εξάλειψης των καθυστερημένων και εκφυλισμένων από τα γένη των ανθρώπων, απογοητεύθηκαν πολύ. Δεν μπορούσαν να βρουν διέξοδο από το δίλημμα δεν μπορούσαν να συμβουλευθούν τους ανωτέρους τους, είτε στην Τζερουζέμ είτε στην Εντέντια. Βρίσκονταν εδώ, απομονωμένοι και, μέρα με την ημέρα, αντιμέτωποι με ένα καινούργιο και περίπλοκο μπέρδεμα, ένα πρόβλημα που φαινόταν να είναι άλυτο.		75:1.1 (839.2) The Adamic mission on experimental, rebellion-seared, and isolated Urantia was a formidable undertaking. And the Material Son and Daughter early became aware of the difficulty and complexity of their planetary assignment. Nevertheless, they courageously set about the task of solving their manifold problems. But when they addressed themselves to the all-important work of eliminating the defectives and degenerates from among the human strains, they were quite dismayed. They could see no way out of the dilemma, and they could not take counsel with their superiors on either Jerusem or Edentia. Here they were, isolated and day by day confronted with some new and complicated tangle, some problem that seemed to be unsolvable.
75:1.2 (839.3) Υπό φυσιολογικές συνθήκες, η πρώτη δουλειά ενός Πλανητικού Αδάμ και μιας Εύας θα ήταν ο συντονισμός και η ανάμιξη των φυλών. Στην Ουράντια, όμως, ένα τέτοιο σχέδιο φαινόταν σχεδόν αδύνατο να πραγματοποιηθεί, επειδή οι φυλές, αν και βιολογικά έτοιμες, δεν είχαν ποτέ απαλλαγεί από τα καθυστερημένα και εκφυλισμένα γένη τους.		75:1.2 (839.3) Under normal conditions the first work of a Planetary Adam and Eve would be the co-ordination and blending of the races. But on Urantia such a project seemed just about hopeless, for the races, while biologically fit, had never been purged of their retarded and defective strains.
75:1.3 (839.4) Ο Αδάμ και η Εύα βρέθηκαν σε μια σφαίρα καθ’ ολοκληρίαν απροετοίμαστη για την αναγγελία της αδελφοσύνης των ανθρώπων, σ’ έναν κόσμο που έψαχνε στα τυφλά, μέσα σε αξιοθρήνητο πνευματικό σκοτάδι, καταδικασμένο σε σύγχυση που γινόταν ακόμη χειρότερη από την αποτυχία της αποστολής της προηγούμενης διοίκησης. Η διάνοια και η ηθική βρίσκονταν στα κατώτατα επίπεδα και αντί να αρχίσουν το έργο της επίτευξης θρησκευτικής ενότητας, έπρεπε να ξαναρχίσουν το έργο του προσηλυτισμού των κατοίκων στις απλούστερες μορφές θρησκευτικής πίστης. Αντί να βρουν μια γλώσσα έτοιμη να αποδεχθούν, βρέθηκαν αντιμέτωποι με την παγκόσμια σύγχυση εκατοντάδων επί εκατοντάδων τοπικών διαλέκτων. Κανείς Αδάμ πλανητικής υπηρεσίας δεν είχε ποτέ προσγειωθεί σε πιο δύσκολο κόσμο. Τα εμπόδια φαίνονταν αξεπέραστα και τα προβλήματα πέρα από τις λύσεις που θα μπορούσαν να δώσουν οι άνθρωποι.		75:1.3 (839.4) Adam and Eve found themselves on a sphere wholly unprepared for the proclamation of the brotherhood of man, a world groping about in abject spiritual darkness and cursed with confusion worse confounded by the miscarriage of the mission of the preceding administration. Mind and morals were at a low level, and instead of beginning the task of effecting religious unity, they must begin all anew the work of converting the inhabitants to the most simple forms of religious belief. Instead of finding one language ready for adoption, they were confronted by the world-wide confusion of hundreds upon hundreds of local dialects. No Adam of the planetary service was ever set down on a more difficult world; the obstacles seemed insuperable and the problems beyond creature solution.
75:1.4 (839.5) Ήσαν απομονωμένοι και το φοβερό αίσθημα μοναξιάς που τους βάραινε γινόταν ακόμη μεγαλύτερο από την πρώιμη αναχώρηση των υποδοχέων Μελχισεδέκ. Μόνο έμμεσα, μέσω των τάξεων των αγγέλων, μπορούσαν να επικοινωνήσουν με οποιαδήποτε ύπαρξη εκτός του πλανήτη. Σιγά-σιγά το κουράγιο τους εξασθένιζε, το ηθικό τους έφθινε και κάποιες φορές η πίστη τους σχεδόν ταλαντεύετο.		75:1.4 (839.5) They were isolated, and the tremendous sense of loneliness which bore down upon them was all the more heightened by the early departure of the Melchizedek receivers. Only indirectly, by means of the angelic orders, could they communicate with any being off the planet. Slowly their courage weakened, their spirits drooped, and sometimes their faith almost faltered.
75:1.5 (840.1) Και αυτή είναι η πραγματική εικόνα της απελπισίας αυτών των δύο ευγενικών ψυχών, καθώς αναλογίζονταν τις δυσκολίες που τους περίμεναν. Γνώριζαν και οι δύο πάρα πολύ καλά την τερατώδη δέσμευση που συνεπάγετο η εκτέλεση της πλανητικής τους αποστολής.		75:1.5 (840.1) And this is the true picture of the consternation of these two noble souls as they pondered the tasks which confronted them. They were both keenly aware of the enormous undertaking involved in the execution of their planetary assignment.
75:1.6 (840.2) Πιθανόν κανείς από τους Υλικούς Υιούς του Νέβαδον δεν είχε ποτέ αντιμετωπίσει ένα τόσο δύσκολο και φαινομενικά αδύνατο έργο σαν αυτό που αντιμετώπιζαν ο Αδάμ και η Εύα με την άθλια κατάσταση της Ουράντια. Θα μπορούσαν, όμως, να είχαν κάποτε επιτύχει, αν ήταν περισσότερο προβλεπτικοί και υπομονετικοί. Και οι δύο τους, ιδιαίτερα η Εύα, ήταν πάρα πολύ ανυπόμονοι. Δεν είχαν καμία διάθεση να υποστούν την πολύχρονη δοκιμασία αντοχής. Ήθελαν να δουν κάποια άμεσα αποτελέσματα και τα είδαν, τα αποτελέσματα, όμως, που εξασφάλισαν με τον τρόπο αυτό, απεδείχθησαν εντελώς καταστροφικά και για τους ίδιους και για τον κόσμο τους.		75:1.6 (840.2) Probably no Material Sons of Nebadon were ever faced with such a difficult and seemingly hopeless task as confronted Adam and Eve in the sorry plight of Urantia. But they would have sometime met with success had they been more farseeing and patient. Both of them, especially Eve, were altogether too impatient; they were not willing to settle down to the long, long endurance test. They wanted to see some immediate results, and they did, but the results thus secured proved most disastrous both to themselves and to their world.
2. Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΙΓΚΑΣΤΙΑ ^top		2. Caligastia’s Plot ^top
75:2.1 (840.3) Ο Καλιγκάστια έκανε συχνές επισκέψεις στον Κήπο και είχε πολλές συζητήσεις με τον Αδάμ και την Εύα, εκείνοι, όμως, ήταν ανένδοτοι σε όλες τις προτάσεις του για συγκερασμό και άμεσα εγχειρήματα. Είχαν εμπρός τους αρκετά από τα αποτελέσματα της εξέγερσης να τους κάνουν δραστικά άτρωτους έναντι όλων αυτών των υπαινικτικών προτάσεων. Ακόμη και τα μικρά παιδιά του Αδάμ έμεναν ανεπηρέαστα από τις προτάσεις συμφωνίας του Νταλιγκάστια. Και φυσικά, ούτε ο Καλιγκάστια, ούτε ο συνεργάτης του είχαν δύναμη να επηρεάσουν οποιοδήποτε άτομο παρά τη θέλησή του, πολύ λιγότερο να πείσουν τα παιδιά του Αδάμ να πράξουν το κακό.		75:2.1 (840.3) Caligastia paid frequent visits to the Garden and held many conferences with Adam and Eve, but they were adamant to all his suggestions of compromise and short-cut adventures. They had before them enough of the results of rebellion to produce effective immunity against all such insinuating proposals. Even the young offspring of Adam were uninfluenced by the overtures of Daligastia. And of course neither Caligastia nor his associate had power to influence any individual against his will, much less to persuade the children of Adam to do wrong.
75:2.2 (840.4) Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Καλιγκάστια ήταν ακόμη ο κατ’ όνομα Πλανητικός Πρίγκιπας της Ουράντια, ένας παραπλανημένος αλλά, παρ’ όλ’ αυτά, ανώτερος Υιός του τοπικού σύμπαντος. Δεν εκθρονίσθηκε απόλυτα ως την εποχή του Χριστού Μιχαήλ στην Ουράντια.		75:2.2 (840.4) It must be remembered that Caligastia was still the titular Planetary Prince of Urantia, a misguided but nevertheless high Son of the local universe. He was not finally deposed until the times of Christ Michael on Urantia.
75:2.3 (840.5) Ο εκπεσών Πρίγκιπας, ωστόσο, ήταν επίμονος και αποφασισμένος. Γρήγορα σταμάτησε να ασχολείται με τον Αδάμ και αποφάσισε να προσπαθήσει μια πανούργα, πλάγια επίθεση στην Εύα. Ο πονηρός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μοναδική ελπίδα επιτυχίας βρισκόταν στην έξυπνη χρησιμοποίηση κατάλληλων ατόμων που ανήκαν στα ανώτερα στρώματα της φυλής των Νοδιτών, των απογόνων του αλλοτινού υλικού επιτελείου του. Και τα σχέδιά του ετοιμάσθηκαν ανάλογα για να παγιδεύσουν τη μητέρα της ιώδους φυλής.		75:2.3 (840.5) But the fallen Prince was persistent and determined. He soon gave up working on Adam and decided to try a wily flank attack on Eve. The evil one concluded that the only hope for success lay in the adroit employment of suitable persons belonging to the upper strata of the Nodite group, the descendants of his onetime corporeal-staff associates. And the plans were accordingly laid for entrapping the mother of the violet race.
75:2.4 (840.6) Ήταν πέραν των προθέσεων της Εύας να κάνει οτιδήποτε θα αντιστρατεύετο στα σχέδια του Αδάμ, ή θα έθετε σε κίνδυνο την πλανητική τους αποστολή.(*) Γνωρίζοντας την τάση των γυναικών να επιδιώκουν άμεσα αποτελέσματα από το να σχεδιάζουν προνοητικά για αποτελέσματα στο απώτερο μέλλον, οι Μελχισεδέκ, προτού να φύγουν, είχαν ειδικά ενημερώσει την Εύα ως προς τους ιδιαίτερους κινδύνους που περικύκλωναν την απομονωμένη θέση τους στον πλανήτη και την είχαν ειδικώτερα προειδοποιήσει να μην απομακρυνθεί από το πλευρό του συντρόφου της, δηλαδή, να μην επιχειρήσει κανένα ατομικό, ή μυστικό τρόπο για να προαγάγει τις κοινές τους υποχρεώσεις. Η Εύα είχε ακολουθήσει τις οδηγίες τους με μεγάλη ευσυνειδησία για περισσότερα από εκατό χρόνια και ποτέ δεν είχε περάσει από το νου της ότι οποιοσδήποτε κίνδυνος μπορούσε να συνδεθεί με τις όλο και περισσότερο οικείες και εμπιστευτικές συζητήσεις που απολάμβανε με κάποιον Νοδίτη ηγέτη που λεγόταν Σεραπατέιτια. Ολόκληρη η υπόθεση εξελίχθηκε τόσο σταδιακά και φυσικά, ώστε η Εύα κατελήφθη εξ απίνης.		75:2.4 (840.6) It was farthest from Eve’s intention ever to do anything which would militate against Adam’s plans or jeopardize their planetary trust. Knowing the tendency of woman to look upon immediate results rather than to plan farsightedly for more remote effects, the Melchizedeks, before departing, had especially enjoined Eve as to the peculiar dangers besetting their isolated position on the planet and had in particular warned her never to stray from the side of her mate, that is, to attempt no personal or secret methods of furthering their mutual undertakings. Eve had most scrupulously carried out these instructions for more than one hundred years, and it did not occur to her that any danger would attach to the increasingly private and confidential visits she was enjoying with a certain Nodite leader named Serapatatia. The whole affair developed so gradually and naturally that she was taken unawares.
75:2.5 (840.7) Οι κάτοικοι του Κήπου βρίσκονταν σε επαφή με τους Νοδίτες από τις αρχικές ημέρες της Εδέμ. Από τους μικτούς αυτούς απογόνους των παραστρατημένων μελών του επιτελείου του Καλιγκάστια είχαν δεχθεί μεγάλη και πολύτιμη βοήθεια και συνεργασία και μέσω αυτών το καθεστώς της Εδέμ επρόκειτο πλέον να αντιμετωπίσει την πλήρη του ανατροπή και την τελική του πτώση.		75:2.5 (840.7) The Garden dwellers had been in contact with the Nodites since the early days of Eden. From these mixed descendants of the defaulting members of Caligastia’s staff they had received much valuable help and co-operation, and through them the Edenic regime was now to meet its complete undoing and final overthrow.
3. Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΣ ^top		3. The Temptation of Eve ^top
75:3.1 (841.1) Ο Αδάμ μόλις είχε συμπληρώσει τα πρώτα του εκατό χρόνια στη γη όταν ο Σεραπατέιτια, με τον θάνατο του πατέρα του, έγινε αρχηγός της δυτικής Συριακής ομοσπονδίας των φυλών των Νοδιτών. Ο Σεραπατέιτια ήταν ένας άνθρωπος με χρώμα καφέ, ένας λαμπρός απόγονος του πάλαι ποτέ ηγέτη της επιτροπής υγείας της Νταλαμέιτια που πήρε για σύντροφό του μία από τις μεγαλύτερες θηλυκές διάνοιες της γαλάζιας φυλής εκείνων των μακρινών καιρών. Δια μέσου των αιώνων, η γενιά αυτή είχε διατηρήσει την εξουσία και ασκούσε μεγάλη επιρροή ανάμεσα στις προς δυσμάς φυλές των Νοδιτών.		75:3.1 (841.1) Adam had just finished his first one hundred years on earth when Serapatatia, upon the death of his father, came to the leadership of the western or Syrian confederation of the Nodite tribes. Serapatatia was a brown-tinted man, a brilliant descendant of the onetime chief of the Dalamatia commission on health mated with one of the master female minds of the blue race of those distant days. All down through the ages this line had held authority and wielded a great influence among the western Nodite tribes.
75:3.2 (841.2) Ο Σεραπατέιτια είχε κάνει αρκετές επισκέψεις στον Κήπο και είχε εντυπωσιασθεί βαθιά από την ορθότητα των σκοπών του Αδάμ. Και αμέσως αφού ανέλαβε την ηγεσία των Συρίων Νοδιτών, ανακοίνωσε την πρόθεσή του να εδραιώσει μια σχέση με το έργο του Αδάμ και της Εύας στον Κήπο. Το μεγαλύτερο μέρος του λαού του τον ακολούθησε στο πρόγραμμα αυτό και ο Αδάμ χάρηκε με το νέο ότι η ισχυρότερη και ευφυέστερη από όλες τις γειτονικές φυλές είχε έλθει κοντά του, σχεδόν σύσσωμη, για να υποστηρίξει το πρόγραμμα για τη βελτίωση του κόσμου. Ήταν αποφασιστικά εγκαρδιωτικό. Και αμέσως μετά το σπουδαίο αυτό συμβάν, Ο Σεραπατέιτια και το καινούργιο του επιτελείο έγιναν δεκτοί από τον Αδάμ και την Εύα στο ίδιο τους το σπίτι.		75:3.2 (841.2) Serapatatia had made several visits to the Garden and had become deeply impressed with the righteousness of Adam’s cause. And shortly after assuming the leadership of the Syrian Nodites, he announced his intention of establishing an affiliation with the work of Adam and Eve in the Garden. The majority of his people joined him in this program, and Adam was cheered by the news that the most powerful and the most intelligent of all the neighboring tribes had swung over almost bodily to the support of the program for world improvement; it was decidedly heartening. And shortly after this great event, Serapatatia and his new staff were entertained by Adam and Eve in their own home.
75:3.3 (841.3) Ο Σεραπατέιτια έγινε ένας από τους πιο ικανούς και δραστήριους υπαρχηγούς του Αδάμ. Ήταν απόλυτα έντιμος και βαθιά ειλικρινής σε όλες του τις δραστηριότητες. Δεν είχε συναίσθηση, ούτε καν αργότερα, ότι χρησιμοποιείτο ως περιστασιακό όργανο του δόλιου Καλιγκάστια.		75:3.3 (841.3) Serapatatia became one of the most able and efficient of all of Adam’s lieutenants. He was entirely honest and thoroughly sincere in all of his activities; he was never conscious, even later on, that he was being used as a circumstantial tool of the wily Caligastia.
75:3.4 (841.4) Τώρα πλέον ο Σεραπατέιτια έγινε ο αντιπρόεδρος της Εδεμικής επιτροπής επί των φυλετικών σχέσεων και πολλά σχέδια καταστρώθηκαν για πιο δραστική εκτέλεση του έργου του να κερδίσουν τις μακρινές φυλές για χάρη της υπόθεσης του Κήπου.		75:3.4 (841.4) Presently, Serapatatia became the associate chairman of the Edenic commission on tribal relations, and many plans were laid for the more vigorous prosecution of the work of winning the remote tribes to the cause of the Garden.
75:3.5 (841.5) Έκανε πολλές συσκέψεις με τον Αδάμ και την Εύα – ιδιαίτερα με την Εύα – και συζήτησαν για πολλά σχέδια πάνω στη βελτίωση των μεθόδων τους. Μια μέρα, ενώ συζητούσε με την Εύα, ο Σεραπατέιτια σκέφθηκε ότι θα ήταν πολύ χρήσιμο αν, ενώ περίμεναν τη στρατολόγηση πάρα πολλών από την ιώδη φυλή, θα μπορούσε να γίνει κάτι ενδιάμεσα, ώστε να προαγάγει άμεσα τις ενδεείς φυλές που βρίσκονταν σε αναμονή. Ο Σεραπατέιτια ισχυρίσθηκε ότι, αν οι Νοδίτες, ως η πλέον προοδευτική και συνεργαζόμενη φυλή, είχαν ένα ηγέτη από τη φυλή τους, αλλά με μερική καταγωγή από την ιώδη γενεά, αυτό θα αποτελούσε ισχυρό δεσμό, ο οποίος θα ένωνε τους λαούς αυτούς πιο στενά με τον Κήπο. Και όλα τούτα, ήρεμα και ειλικρινά, θεωρήθηκε ότι ήταν για το καλό του κόσμου, αφού το παιδί αυτό, που επρόκειτο να ανατραφεί και να εκπαιδευθεί στον Κήπο, θα ασκούσε μεγάλη επιρροή για το καλό στο λαό του πατέρα του.		75:3.5 (841.5) He held many conferences with Adam and Eve—especially with Eve—and they talked over many plans for improving their methods. One day, during a talk with Eve, it occurred to Serapatatia that it would be very helpful if, while awaiting the recruiting of large numbers of the violet race, something could be done in the meantime immediately to advance the needy waiting tribes. Serapatatia contended that, if the Nodites, as the most progressive and co-operative race, could have a leader born to them of part origin in the violet stock, it would constitute a powerful tie binding these peoples more closely to the Garden. And all of this was soberly and honestly considered to be for the good of the world since this child, to be reared and educated in the Garden, would exert a great influence for good over his father’s people.
75:3.6 (841.6) Πρέπει και πάλι να τονισθεί ότι ο Σεραπατέιτια ήταν απόλυτα έντιμος και εντελώς ειλικρινής για όλα όσα πρότεινε. Ούτε για μία φορά δεν υποπτεύθηκε ότι ήταν παιγνίδι στα χέρια του Καλιγκάστια και του Νταλιγκάστια. Ο Σεραπατέιτια ήταν απόλυτα πιστός στο σχέδιο της δημιουργίας ισχυρών εφεδρειών της ιώδους φυλής προτού επιχειρηθεί η παγκόσμια αναβάθμιση των σε σύγχυση ευρισκόμενων λαών της Ουράντια. Όλα αυτά, όμως, χρειάζονταν εκατοντάδες χρόνια για να ολοκληρωθούν κι’ αυτός ήταν ανυπόμονος. Ήθελε να δει κάποια άμεσα αποτελέσματα – κάτι, όσο ζούσε. Κατέστησε σαφές στην Εύα ότι και ο Αδάμ συχνά αποθαρρύνετο από τα λίγα που είχαν επιτευχθεί προς την κατεύθυνση της αναβάθμισης του κόσμου.		75:3.6 (841.6) It should again be emphasized that Serapatatia was altogether honest and wholly sincere in all that he proposed. He never once suspected that he was playing into the hands of Caligastia and Daligastia. Serapatatia was entirely loyal to the plan of building up a strong reserve of the violet race before attempting the world-wide upstepping of the confused peoples of Urantia. But this would require hundreds of years to consummate, and he was impatient; he wanted to see some immediate results—something in his own lifetime. He made it clear to Eve that Adam was oftentimes discouraged by the little that had been accomplished toward uplifting the world.
75:3.7 (841.7) Για περισσότερα από πέντε χρόνια τα σχέδια αυτά ωρίμαζαν κρυφά. Τελικά, ωρίμασαν μέχρι του σημείου που η Εύα συναίνεσε να κάνει μια μυστική συνομιλία με τον Κάνο, τη λαμπρότερη διάνοια και δραστήριο ηγέτη της γειτονικής αποικίας φιλικών Νοδιτών. Ο Κάνο ήταν πολύ φιλικός προς το Αδαμικό καθεστώς. Στην πραγματικότητα, ήταν ο αγνός πνευματικός ηγέτης εκείνων των γειτόνων Νοδιτών που διατηρούσαν φιλικές σχέσεις με τον Κήπο.		75:3.7 (841.7) For more than five years these plans were secretly matured. At last they had developed to the point where Eve consented to have a secret conference with Cano, the most brilliant mind and active leader of the near-by colony of friendly Nodites. Cano was very sympathetic with the Adamic regime; in fact, he was the sincere spiritual leader of those neighboring Nodites who favored friendly relations with the Garden.
75:3.8 (842.1) Η μοιραία συνάντηση έγινε στο μισόφωτο της φθινοπωρινής εσπέρας, όχι μακριά από το σπίτι του Αδάμ. Η Εύα δεν είχε ποτέ πριν συναντήσει τον όμορφο και γεμάτο ενθουσιασμό Κάνο – κι’ εκείνος ήταν ένα θαυμάσιο δείγμα της επιβίωσης της σωματικής δομής και της ασυνήθιστης ευφυΐας των μακρινών του προγόνων, που ανήκαν στο επιτελείο του Πρίγκιπα. Και ο Κάνο, επίσης, πίστεψε βαθιά στην ορθότητα του σχεδίου του Σεραπατέιτια. (Εκτός του Κήπου, οι πολλαπλές σχέσεις ήταν κοινή πρακτική.)		75:3.8 (842.1) The fateful meeting occurred during the twilight hours of the autumn evening, not far from the home of Adam. Eve had never before met the beautiful and enthusiastic Cano—and he was a magnificent specimen of the survival of the superior physique and outstanding intellect of his remote progenitors of the Prince’s staff. And Cano also thoroughly believed in the righteousness of the Serapatatia project. (Outside of the Garden, multiple mating was a common practice.)
75:3.9 (842.2) Επηρεασμένη από την κολακεία, τον ενθουσιασμό και τη μεγάλη προσωπική πεποίθηση, η Εύα συναίνεσε, εκεί και τότε, να ξεκινήσει το πολυσυζητημένο εγχείρημα, να προσθέσει το δικό της μικρό σχέδιο για τη σωτηρία του κόσμου στο ευρύτερο και περισσότερο μεγαλεπήβολο θείο σχέδιο. Προτού καταλάβει καλά τι συνέβαινε, το μοιραίο βήμα είχε γίνει. Ήταν πλέον γεγονός.		75:3.9 (842.2) Influenced by flattery, enthusiasm, and great personal persuasion, Eve then and there consented to embark upon the much-discussed enterprise, to add her own little scheme of world saving to the larger and more far-reaching divine plan. Before she quite realized what was transpiring, the fatal step had been taken. It was done.
4. Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΑΣΗΣ ^top		4. The Realization of Default ^top
75:4.1 (842.3) Η ουράνια ζωή του πλανήτη βρισκόταν σε αναβρασμό. Ο Αδάμ αντιλαμβάνετο ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και ζήτησε από την Εύα να έλθει μαζί του στον Κήπο. Και τώρα, για πρώτη φορά, ο Αδάμ άκουσε ολόκληρη την ιστορία του επί μακρόν προετοιμαζόμενου σχεδίου για την επιτάχυνση της βελτίωσης του κόσμου δια της λειτουργίας, ταυτόχρονα, προς δύο κατευθύνσεις: την εκτέλεση του θείου σχεδίου μαζί με την εκτέλεση του εγχειρήματος του Σεραπατέιτια.		75:4.1 (842.3) The celestial life of the planet was astir. Adam recognized that something was wrong, and he asked Eve to come aside with him in the Garden. And now, for the first time, Adam heard the entire story of the long-nourished plan for accelerating world improvement by operating simultaneously in two directions: the prosecution of the divine plan concomitantly with the execution of the Serapatatia enterprise.
75:4.2 (842.4) Και καθώς ο Υλικός Υιός και η Θυγατέρα συζητούσαν, έτσι, στο φεγγαροφωτισμένο Κήπο, «η φωνή στον Κήπο» τους επέπληξε για ανυπακοή. Κι’ εκείνη η φωνή δεν ήταν άλλη από τη δική μου αναγγελία προς το ζευγάρι της Εδέμ ότι είχαν παραβιάσει τη σύμβαση του Κήπου. Ότι είχαν παρακούσει τις εντολές των Μελχισεδέκ. Ότι είχαν κάνει παράβαση κατά την εκτέλεση των όρκων πίστης που είχαν δώσει στον κυρίαρχο του συστήματος.		75:4.2 (842.4) And as the Material Son and Daughter thus communed in the moonlit Garden, “the voice in the Garden” reproved them for disobedience. And that voice was none other than my own announcement to the Edenic pair that they had transgressed the Garden covenant; that they had disobeyed the instructions of the Melchizedeks; that they had defaulted in the execution of their oaths of trust to the sovereign of the universe.
75:4.3 (842.5) Η Εύα είχε συναινέσει να συμμετάσχει στην άσκηση του καλού και του κακού. Το καλό είναι η πραγματοποίηση των θείων σχεδίων. Η αμαρτία είναι η εσκεμμένη παραβίαση της θείας θέλησης. Το κακό είναι η κακή τακτοποίηση των σχεδίων και η λανθασμένη προσαρμογή των τεχνικών που κατέληξαν σε παγκόσμια δυσαρμονία και πλανητική σύγχυση.		75:4.3 (842.5) Eve had consented to participate in the practice of good and evil. Good is the carrying out of the divine plans; sin is a deliberate transgression of the divine will; evil is the misadaptation of plans and the maladjustment of techniques resulting in universe disharmony and planetary confusion.
75:4.4 (842.6) Κάθε φορά που το ζευγάρι του Κήπου έτρωγε από τον καρπό του δένδρου της ζωής, προειδοποιείτο από τον αρχάγγελο συνοδό να αρνηθεί να παραδοθεί στις υποδείξεις του Καλιγκάστια, να συνδυάσει το καλό με το κακό. Τους είχαν προειδοποιήσει(*) ότι: «Την ημέρα που θα συνδέσετε το καλό με το κακό, να είσαστε βέβαιοι ότι θα γίνετε όπως οι θνητοί του κόσμου. Να είσαστε βέβαιοι ότι θα πεθάνετε.»		75:4.4 (842.6) Every time the Garden pair had partaken of the fruit of the tree of life, they had been warned by the archangel custodian to refrain from yielding to the suggestions of Caligastia to combine good and evil. They had been thus admonished: “In the day that you commingle good and evil, you shall surely become as the mortals of the realm; you shall surely die.”
75:4.5 (842.7) Η Εύα μίλησε στον Κάνο γι’ αυτήν την συχνά επαναλαμβανόμενη προειδοποίηση, τη μοιραία στιγμή της μυστικής τους συνάντησης, αλλά ο Κάνο, μη γνωρίζοντας τη σημασία, ή τη σπουδαιότητα μιας τέτοιας προειδοποίησης, την διαβεβαίωσε ότι οι άνδρες και οι γυναίκες με αγαθά κίνητρα και αγνές προθέσεις δεν μπορούσαν να κάνουν κακό. Ότι βέβαια δεν θα πέθαινε, αλλά μάλλον ότι θα ξαναζούσε στο πρόσωπο του παιδιού τους, που θα μεγάλωνε για να βοηθήσει και να σταθεροποιήσει τον κόσμο.		75:4.5 (842.7) Eve had told Cano of this oft-repeated warning on the fateful occasion of their secret meeting, but Cano, not knowing the import or significance of such admonitions, had assured her that men and women with good motives and true intentions could do no evil; that she should surely not die but rather live anew in the person of their offspring, who would grow up to bless and stabilize the world.
75:4.6 (842.8) Αν και το σχέδιο αυτό της τροποποίησης του θείου σχεδίου είχε συλληφθεί και εκτελεσθεί με απόλυτη μυστικότητα και μόνο με τα ευγενέστερα κίνητρα για στην ευημερία του κόσμου, απετέλεσε πράξη κακή, διότι αντιπροσώπευε το λανθασμένο τρόπο δια του οποίου επιτυγχάνονται ορθά αποτελέσματα, αφού ξεφεύγει από τον ίσιο δρόμο, από το θείο σχέδιο.		75:4.6 (842.8) Even though this project of modifying the divine plan had been conceived and executed with entire sincerity and with only the highest motives concerning the welfare of the world, it constituted evil because it represented the wrong way to achieve righteous ends, because it departed from the right way, the divine plan.
75:4.7 (843.1) Πράγματι, η Εύα είχε βρει τον Κάνο ελκυστικό στην όψη και θεώρησε όλα όσα της είπε ο εκμαυλιστής της ως «μία νέα και πληρέστερη γνώση των ανθρώπινων υποθέσεων, καθώς επίσης και μια ταχύτερη κατανόηση της ανθρώπινης φύσης, ως συμπληρωματικής στην αντίληψη της Αδαμικής φύσης.»		75:4.7 (843.1) True, Eve had found Cano pleasant to the eyes, and she realized all that her seducer promised by way of “new and increased knowledge of human affairs and quickened understanding of human nature as supplemental to the comprehension of the Adamic nature.”
75:4.8 (843.2) Μίλησα στον πατέρα και τη μητέρα της ιώδους φυλής εκείνη τη νύκτα στον Κήπο, όπως επέτασσε το καθήκον μου υπό τις θλιβερές εκείνες συνθήκες. Άκουσα με προσοχή την αφήγηση όλων εκείνων που είχαν οδηγήσει στην παράβαση της Μητέρας Εύας και έδωσα και στους δύο συμβουλές και ορμήνιες πάνω στην παρούσα κατάσταση. Μερικές από τις συμβουλές μου τις ακολούθησαν. Μερικές τις αγνόησαν. Η συζήτηση αυτή εμφανίζεται στις καταγραφές σας ως «ο Κύριος και Θεός που φωνάζει τον Αδάμ και την Εύα στον Κήπο και ρωτά, ‘πού είσαστε;’» Ήταν πρακτική των μεταγενέστερων γενεών να αποδίδουν οτιδήποτε ασυνήθιστο και παράξενο, είτε υλικό, είτε πνευματικό, κατ’ ευθείαν στην προσωπική παρέμβαση των Θεών.		75:4.8 (843.2) I talked to the father and mother of the violet race that night in the Garden as became my duty under the sorrowful circumstances. I listened fully to the recital of all that led up to the default of Mother Eve and gave both of them advice and counsel concerning the immediate situation. Some of this advice they followed; some they disregarded. This conference appears in your records as “the Lord God calling to Adam and Eve in the Garden and asking, ‘Where are you?’” It was the practice of later generations to attribute everything unusual and extraordinary, whether natural or spiritual, directly to the personal intervention of the Gods.
5. ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΑΣΗΣ ^top		5. Repercussions of Default ^top
75:5.1 (843.3) Η απογοήτευση της Εύας ήταν πράγματι παθητική. Ο Αδάμ κατάλαβε τη δυσάρεστη κατάσταση στο σύνολό της και, ενώ είχε πληγωθεί και αποθαρρυνθεί, ένοιωθε μόνο οίκτο και συμπόνια για τη σύντροφό του που έσφαλε.		75:5.1 (843.3) Eve’s disillusionment was truly pathetic. Adam discerned the whole predicament and, while heartbroken and dejected, entertained only pity and sympathy for his erring mate.
75:5.2 (843.4) Ήταν μέσα στην απελπισία της συνειδητοποίησης της αποτυχίας που ο Αδάμ, την επομένη του ολισθήματος της Εύας, αναζήτησε την Λαόττα, την ευφυή Νοδίτισσα που ήταν επικεφαλής των δυτικών σχολείων του Κήπου και εσκεμμένα διέπραξε την αφροσύνη της Εύας. Αλλά, μην το παρεξηγήσετε. Ο Αδάμ δεν εξαπατήθηκε. Γνώριζε ακριβώς τι έκανε. Σκόπιμα διάλεξε να μοιρασθεί τη μοίρα της Εύας. Αγαπούσε τη σύντροφό του, με μια πάνω από το ανθρώπινο αφοσίωση και η σκέψη της πιθανότητας μιας μοναχικής αγρυπνίας στην Ουράντια χωρίς αυτήν ήταν περισσότερο από όσο μπορούσε να αντέξει.		75:5.2 (843.4) It was in the despair of the realization of failure that Adam, the day after Eve’s misstep, sought out Laotta, the brilliant Nodite woman who was head of the western schools of the Garden, and with premeditation committed the folly of Eve. But do not misunderstand; Adam was not beguiled; he knew exactly what he was about; he deliberately chose to share the fate of Eve. He loved his mate with a supermortal affection, and the thought of the possibility of a lonely vigil on Urantia without her was more than he could endure.
75:5.3 (843.5) Όταν έμαθαν τι είχε συμβεί στην Εύα, οι εξαγριωμένοι κάτοικοι του Κήπου έγιναν ανεξέλεγκτοι. Κήρυξαν πόλεμο στη γειτονική αποικία των Νοδιτών. Ξεχύθηκαν από τις πύλες της Εδέμ και έπεσαν πάνω στον απροετοίμαστο κόσμο καταστρέφοντάς τουν εντελώς – δεν άφησαν ούτ’ έναν άνδρα, γυναίκα, ή παιδί. Και ο Κάνο, ο πατέρας του αγέννητου ακόμη Κάιν, χάθηκε κι’ αυτός.		75:5.3 (843.5) When they learned what had happened to Eve, the infuriated inhabitants of the Garden became unmanageable; they declared war on the near-by Nodite settlement. They swept out through the gates of Eden and down upon these unprepared people, utterly destroying them—not a man, woman, or child was spared. And Cano, the father of Cain yet unborn, also perished.
75:5.4 (843.6) Μόλις αντελήφθη τι είχε συμβεί, ο Σεραπατέιτια κυριεύθηκε από κατάπληξη και γέμισε με φόβο και ενοχές. Την επομένη έπεσε και πνίγηκε στο μεγάλο ποτάμι.		75:5.4 (843.6) Upon the realization of what had happened, Serapatatia was overcome with consternation and beside himself with fear and remorse. The next day he drowned himself in the great river.
75:5.5 (843.7) Τα παιδιά του Αδάμ προσπάθησαν να παρηγορήσουν την απελπισμένη τους μητέρα, ενώ ο πατέρας τους περιπλανήθηκε μόνος για τριάντα μέρες. Στο τέλος αυτού του διαστήματος η σύνεση επεκράτησε και ο Αδάμ επέστρεψε στο σπίτι και άρχισε να σχεδιάζει το μελλοντικό τους πρόγραμμα δράσης.		75:5.5 (843.7) The children of Adam sought to comfort their distracted mother while their father wandered in solitude for thirty days. At the end of that time judgment asserted itself, and Adam returned to his home and began to plan for their future course of action.
75:5.6 (843.8) Τις συνέπειες της αφροσύνης των παραπλανημένων γονιών τις υφίστανται συχνά και τα αθώα παιδιά τους. Οι ακέραιοι και ευγενικοί γιοι και θυγατέρες του Αδάμ και της Εύας εξουθενώθηκαν από την ανεξήγητη πίκρα της απίστευτης τραγωδίας, που τόσο ξαφνικά και άσπλαχνα είχε πέσει επάνω τους. Το μεγαλύτερο από τα παιδιά αυτά, ούτε μετά από πενήντα χρόνια δεν είχε συνέλθει από τη θλίψη και τη στενοχώρια των τραγικών εκείνων ημερών, από τον τρόμο, ιδιαίτερα, εκείνης της περιόδου των τριάντα ημερών, όταν ο πατέρας τους έφυγε από το σπίτι, ενώ η συγχυσμένη μητέρα τους είχε πλήρη άγνοια για το πού βρισκόταν εκείνος, ή για το τι του είχε συμβεί.		75:5.6 (843.8) The consequences of the follies of misguided parents are so often shared by their innocent children. The upright and noble sons and daughters of Adam and Eve were overwhelmed by the inexplicable sorrow of the unbelievable tragedy which had been so suddenly and so ruthlessly thrust upon them. Not in fifty years did the older of these children recover from the sorrow and sadness of those tragic days, especially the terror of that period of thirty days during which their father was absent from home while their distracted mother was in complete ignorance of his whereabouts or fate.
75:5.7 (843.9) Και οι τριάντα μέρες αυτές ήταν ατέλειωτες σαν τριάντα χρόνια θλίψης και δυστυχίας για την Εύα. Η ευγενική αυτή ψυχή ποτέ δεν συνήλθε απόλυτα από τις επιπτώσεις αυτής της βασανιστικής περιόδου διανοητικού άλγους και πνευματικής θλίψης. Καμία ιδιαιτερότητα των μετέπειτα απωλειών, αλλά και των υποκειμενικών κακουχιών τους, μπόρεσε ποτέ να συγκριθεί στην μνήμη της Εύας με τις τρομερές εκείνες ημέρες και τις φριχτές νύκτες της μοναξιάς και της αβάσταχτης αβεβαιότητας. Έμαθε την απερίσκεπτη ενέργεια του Σεραπατέιτια και δεν γνώριζε αν ο σύντροφός της είχε σκοτωθεί μέσα στη λύπη του, ή αν είχε απαλειφθεί από τον κόσμο ως τιμωρία του ολισθήματός της. Και όταν γύρισε ο Αδάμ, η Εύα ένοιωσε μια γεμάτη ικανοποίηση χαρά και ευγνωμοσύνη, που ποτέ δεν ξεχάστηκε στη μακρόχρονη και δύσκολη στη διαβίωση σχέση τους της επίπονης υπηρεσίας.		75:5.7 (843.9) And those same thirty days were as long years of sorrow and suffering to Eve. Never did this noble soul fully recover from the effects of that excruciating period of mental suffering and spiritual sorrow. No feature of their subsequent deprivations and material hardships ever began to compare in Eve’s memory with those terrible days and awful nights of loneliness and unbearable uncertainty. She learned of the rash act of Serapatatia and did not know whether her mate had in sorrow destroyed himself or had been removed from the world in retribution for her misstep. And when Adam returned, Eve experienced a satisfaction of joy and gratitude that never was effaced by their long and difficult life partnership of toiling service.
75:5.8 (844.1) Ο καιρός περνούσε, ο Αδάμ, ωστόσο, δεν ήταν βέβαιος για τη φύση της αμαρτίας τους, έως εβδομήντα μέρες μετά την παράβαση της Εύας, όταν οι υποδοχείς Μελχισεδέκ επέστρεψαν στην Ουράντια και ανέλαβαν τη δικαιοδοσία επί των υποθέσεων του κόσμου. Και τότε, ο Αδάμ έμαθε ότι είχαν αποτύχει.		75:5.8 (844.1) Time passed, but Adam was not certain of the nature of their offense until seventy days after the default of Eve, when the Melchizedek receivers returned to Urantia and assumed jurisdiction over world affairs. And then he knew they had failed.
75:5.9 (844.2) Μεγαλύτερα προβλήματα, ωστόσο, βρίσκονταν σε εξέλιξη: Το νέο της εξόντωσης της αποικίας των Νοδιτών κοντά στην Εδέμ δεν άργησε να φθάσει στην πατρική φυλή του Σεραπατέιτια στο βορρά και τώρα, μια μεγάλη στρατιά συναθροιζόταν για να προελάσει στον Κήπο. Και αυτή ήταν η αρχή ενός μακρόχρονου και άσπονδου πολέμου μεταξύ των Αδαμιτών και των Νοδιτών, αφού οι εχθροπραξίες αυτές κράτησαν για καιρό, μετά την μετανάστευση του Αδάμ και των οπαδών του στον δεύτερο κήπο, στην κοιλάδα του Ευφράτη. Υπήρξε μία έντονη και μακρόχρονη «εχθρότητα ανάμεσα στον άνδρα αυτόν και στη γυναίκα, ανάμεσα στο σπόρο του και στον σπόρο της.»		75:5.9 (844.2) But still more trouble was brewing: The news of the annihilation of the Nodite settlement near Eden was not slow in reaching the home tribes of Serapatatia to the north, and presently a great host was assembling to march on the Garden. And this was the beginning of a long and bitter warfare between the Adamites and the Nodites, for these hostilities kept up long after Adam and his followers emigrated to the second garden in the Euphrates valley. There was intense and lasting “enmity between that man and the woman, between his seed and her seed.”
6. Ο ΑΔΑΜ ΚΑΙ Η ΕΥΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ ΤΟΝ ΚΗΠΟ. ^top		6. Adam and Eve Leave the Garden ^top
75:6.1 (844.3) Όταν ο Αδάμ έμαθε ότι οι Νοδίτες βρίσκονταν καθ’ οδόν, ζήτησε τη συμβουλή των Μελχισεδέκ, εκείνοι, όμως, αρνήθηκαν να τον συμβουλέψουν, λέγοντάς του μόνο να κάνει ό,τι νόμιζε καλύτερο και υποσχόμενοι τη φιλική τους συνεργασία, κατά το δυνατόν, σε οτιδήποτε εκείνος θα αποφάσιζε. Είχε απαγορευθεί στους Μελχισεδέκ να αναμιχθούν στα προσωπικά σχέδια του Αδάμ και της Εύας.		75:6.1 (844.3) When Adam learned that the Nodites were on the march, he sought the counsel of the Melchizedeks, but they refused to advise him, only telling him to do as he thought best and promising their friendly co-operation, as far as possible, in any course he might decide upon. The Melchizedeks had been forbidden to interfere with the personal plans of Adam and Eve.
75:6.2 (844.4) Ο Αδάμ γνώριζε ότι η Εύα είχε αποτύχει. Η παρουσία των υποδοχέων Μελχισεδέκ του το είπε, αν και δεν γνώριζε ακόμη τίποτα για την ατομική κατάληξη της μελλοντικής τους μοίρας. Έκανε μια ολονύκτια σύσκεψη με περίπου χίλιους διακόσιους πιστούς οπαδούς που υποσχέθηκαν να ακολουθήσουν τον αρχηγό τους και την επόμενη μέρα το μεσημέρι, οι οδοιπόροι αυτοί έφυγαν από την Εδέμ προς αναζήτηση νέας εστίας. Ο Αδάμ δεν αγαπούσε τον πόλεμο και ως εκ τούτου επέλεξε να εγκαταλείψει τον πρώτο κήπο στους Νοδίτες χωρίς να αντισταθεί.		75:6.2 (844.4) Adam knew that he and Eve had failed; the presence of the Melchizedek receivers told him that, though he still knew nothing of their personal status or future fate. He held an all-night conference with some twelve hundred loyal followers who pledged themselves to follow their leader, and the next day at noon these pilgrims went forth from Eden in quest of new homes. Adam had no liking for war and accordingly elected to leave the first garden to the Nodites unopposed.
75:6.3 (844.5) Το καραβάνι της Εδέμ σταμάτησε την τρίτη ημέρα έξω από τον Κήπο εξ αιτίας της άφιξης των σεραφικών μεταφορέων από την Τζερουζέμ. Και για πρώτη φορά, ο Αδάμ και η Εύα πληροφορήθηκαν τι επρόκειτο να γίνουν να παιδιά τους. Ενώ οι μεταφορείς περίμεναν σε ετοιμότητα, σ’ εκείνα τα παιδιά που είχαν φθάσει στην ηλικία επιλογής (είκοσι χρόνων), δόθηκε η δυνατότητα να παραμείνουν στην Ουράντια με τους γονείς τους, ή να τεθούν υπό την προστασία των Μέγιστων του Νορλάτιαντεκ. Τα δύο τρίτα επέλεξαν να πάνε στην Εντέντια. Περίπου το ένα τρίτο επέλεξε να παραμείνει με τους γονείς τους. Όλα τα παιδιά που των οποίων η ηλικία ήταν μικρότερη από την ηλικία επιλογής μεταφέρθηκαν στην Εντέντια. Κανείς δεν μπορούσε να δει τη θλιβερή αναχώρηση αυτού του Υλικού Υιού, της Θυγατέρας και των παιδιών τους, χωρίς να συνειδητοποιήσει ότι η μοίρα του παραβάτη είναι σκληρή. Οι απόγονοι αυτοί του Αδάμ και της Εύας βρίσκονται πλέον στην Εντέντια. Δεν γνωρίζουμε τι πρόκειται να τους συμβεί.		75:6.3 (844.5) The Edenic caravan was halted on the third day out from the Garden by the arrival of the seraphic transports from Jerusem. And for the first time Adam and Eve were informed of what was to become of their children. While the transports stood by, those children who had arrived at the age of choice (twenty years) were given the option of remaining on Urantia with their parents or of becoming wards of the Most Highs of Norlatiadek. Two thirds chose to go to Edentia; about one third elected to remain with their parents. All children of prechoice age were taken to Edentia. No one could have beheld the sorrowful parting of this Material Son and Daughter and their children without realizing that the way of the transgressor is hard. These offspring of Adam and Eve are now on Edentia; we do not know what disposition is to be made of them.
75:6.4 (844.6) Ήταν ένα θλιβερό, πολύ θλιβερό καραβάνι αυτό που ετοιμαζόταν να ταξιδέψει. Τι θα μπορούσε να είναι πιο τραγικό! Να έχουν έλθει σ’ έναν κόσμο, με τόσο μεγάλες προσδοκίες, να τους έχουν δεχθεί τόσο ευνοϊκά και μετά να φύγουν ατιμασμένοι από την Εδέμ, μόνο και μόνο για να χάσουν τα τρία τέταρτα των παιδικών τους, πριν ακόμη βρουν ένα καινούργιο τόπο για να μείνουν!		75:6.4 (844.6) It was a sad, sad caravan that prepared to journey on. Could anything have been more tragic! To have come to a world in such high hopes, to have been so auspiciously received, and then to go forth in disgrace from Eden, only to lose more than three fourths of their children even before finding a new abiding place!
7. Ο ΞΕΠΕΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΔΑΜ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΑΣ ^top		7. Degradation of Adam and Eve ^top
75:7.1 (845.1) Ήταν όταν σταμάτησε το Εδεμικό καραβάνι, που ο Αδάμ και η Εύα πληροφορήθηκαν τη φύση της παράβασής τους και ενημερώθηκαν για την τύχη τους. Ο Γαβριήλ εμφανίσθηκε για να αναγγείλει την απόφαση. Και η ετυμηγορία ήταν αυτή: Ο Πλανητικός Αδάμ και η Εύα της Ουράντια είχαν κριθεί ένοχοι. Είχαν παραβιάσει τη συνθήκη της επιτροπείας τους, ως κυβερνήτες αυτού του κατοικημένου κόσμου.		75:7.1 (845.1) It was while the Edenic caravan was halted that Adam and Eve were informed of the nature of their transgressions and advised concerning their fate. Gabriel appeared to pronounce judgment. And this was the verdict: The Planetary Adam and Eve of Urantia are adjudged in default; they have violated the covenant of their trusteeship as the rulers of this inhabited world.
75:7.2 (845.2) Ενώ ήσαν καταβεβλημένοι από το αίσθημα ενοχής, ο Αδάμ και η Εύα ήσαν πολύ ευχαριστημένοι με την ανακοίνωση ότι οι κριτές τους στον Σάλβινγκτον τους είχαν απαλλάξει από όλες τις κατηγορίες για «περιφρόνηση της κυβέρνησης του σύμπαντος.» Δεν είχαν κριθεί ένοχοι για εξέγερση.		75:7.2 (845.2) While downcast by the sense of guilt, Adam and Eve were greatly cheered by the announcement that their judges on Salvington had absolved them from all charges of standing in “contempt of the universe government.” They had not been held guilty of rebellion.
75:7.3 (845.3) Το ζευγάρι της Εδέμ πληροφορήθηκε ότι είχαν υποβαθμιστεί στην κατάσταση των θνητών του κόσμου. Ότι πρέπει, εφεξής, να συμπεριφέρονται όπως οι άνδρες και οι γυναίκες της Ουράντια, να αναζητήσουν το μέλλον τους στο μέλλον των φυλών του κόσμου.		75:7.3 (845.3) The Edenic pair were informed that they had degraded themselves to the status of the mortals of the realm; that they must henceforth conduct themselves as man and woman of Urantia, looking to the future of the world races for their future.
75:7.4 (845.4) Πολύ καιρό προτού ο Αδάμ και η Εύα αφήσουν την Τζερουζέμ, οι εκπαιδευτές τους, τους είχαν εξηγήσει πλήρως τις συνέπειες οποιασδήποτε ζωτικής σημασίας απόκλισης από τα θεία σχέδια. Τους είχα προσωπικά και επανειλημμένα προειδοποιήσει, τόσο πριν, όσο και μετά την άφιξή τους στην Ουράντια, ότι η υποβάθμιση στην κατάσταση των θνητών ανθρώπων θα ήταν το βέβαιο αποτέλεσμα, η βέβαιη τιμωρία, που οπωσδήποτε θα ακολουθούσε την παράβαση στην εκτέλεση της αποστολής τους επί του πλανήτη. Η συνειδητοποίηση όμως, της αθανασίας των υιών υλικής τάξης είναι βασική για την σαφή κατανόηση των συνεπειών που ακολούθησαν την παράβαση του Αδάμ και της Εύας.		75:7.4 (845.4) Long before Adam and Eve left Jerusem, their instructors had fully explained to them the consequences of any vital departure from the divine plans. I had personally and repeatedly warned them, both before and after they arrived on Urantia, that reduction to the status of mortal flesh would be the certain result, the sure penalty, which would unfailingly attend default in the execution of their planetary mission. But a comprehension of the immortality status of the material order of sonship is essential to a clear understanding of the consequences attendant upon the default of Adam and Eve.
75:7.5 (845.5) 1. Ο Αδάμ και η Εύα, όπως και οι σύντροφοί τους στην Τζερουζέμ, διατήρησαν την αθάνατη φύση τους δια της διανοητικής σχέσης τους με το κύκλωμα διανοητικής βαρύτητας του Πνεύματος. Όταν η ζωτική αυτή συντήρηση διακοπεί, εξ αιτίας διανοητικής διάζευξης, τότε, ανεξάρτητα από το πνευματικό επίπεδο του συγκεκριμένου πλάσματος, η ιδιότητα της αθανασίας χάνεται. Η κατάσταση των θνητών, ακολουθούμενη από τη σωματική διάλυση, ήταν η αναπόφευκτη συνέπεια της διανοητικής παράβασης του Αδάμ και της Εύας.		75:7.5 (845.5) 1. Adam and Eve, like their fellows on Jerusem, maintained immortal status through intellectual association with the mind-gravity circuit of the Spirit. When this vital sustenance is broken by mental disjunction, then, regardless of the spiritual level of creature existence, immortality status is lost. Mortal status followed by physical dissolution was the inevitable consequence of the intellectual default of Adam and Eve.
75:7.6 (845.6) 2. Ο Υλικός Υιός και η Θυγατέρα της Ουράντια, έχοντας επιπλέον προσωποποιηθεί ώστε να μοιάζουν με τους θνητούς αυτού του κόσμου, είχαν μεγαλύτερη εξάρτηση από τη διατήρηση ενός διπλού κυκλοφορικού συστήματος, το ένα μέρος του οποίου ξεκινούσε από την υλική τους φύση, το άλλο από την υπερ-ενέργεια που ήταν αποθηκευμένη στον καρπό του δένδρου της ζωής. Ο συνοδός αρχάγγελος πάντα προειδοποιούσε τον Αδάμ και την Εύα ότι κατάχρηση της εμπιστοσύνης θα μεγιστοποιούσε την υποβάθμιση της κατάστασής τους και η πρόσβαση σ’ αυτήν την ενεργειακή πηγή δεν θα τους επετρέπετο μετά την κατάχρηση.		75:7.6 (845.6) 2. The Material Son and Daughter of Urantia, being also personalized in the similitude of the mortal flesh of this world, were further dependent on the maintenance of a dual circulatory system, the one derived from their physical natures, the other from the superenergy stored in the fruit of the tree of life. Always had the archangel custodian admonished Adam and Eve that default of trust would culminate in degradation of status, and access to this source of energy was denied them subsequent to their default.
75:7.7 (845.7) Ο Καλιγκάστια πράγματι πέτυχε να παγιδεύσει τον Αδάμ και την Εύα αλλά δεν πέτυχε το σκοπό του, να τους οδηγήσει σε ανοικτή εξέγερση κατά της κυβέρνησης του σύμπαντος. Αυτό που είχαν κάνει ήταν αληθινά κακό, αλλά ποτέ δεν ήσαν ένοχοι για περιφρόνηση της αλήθειας, ούτε προσχώρησαν εσκεμμένα σε επανάσταση κατά της δίκαιης κυριαρχίας του Πατέρα του Σύμπαντος και του Δημιουργού Υιού του.		75:7.7 (845.7) Caligastia did succeed in trapping Adam and Eve, but he did not accomplish his purpose of leading them into open rebellion against the universe government. What they had done was indeed evil, but they were never guilty of contempt for truth, neither did they knowingly enlist in rebellion against the righteous rule of the Universal Father and his Creator Son.
8. Η ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΗ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ^top		8. The So-Called Fall of Man ^top
75:8.1 (845.8) Ο Αδάμ και η Εύα πράγματι εξέπεσαν από την υψηλή θέση των υλικών υιών στην κατώτερη κατάσταση του θνητού ανθρώπου. Αυτό, όμως, δεν ήταν η πτώση του ανθρώπου. Η ανθρώπινη φυλή είχε εξευγενισθεί, παρά τις άμεσες συνέπειες της κατάχρησης του Αδάμ. Αν και το θείο σχέδιο του να δοθεί η ιώδης φυλή στους λαούς της Ουράντια διεκόπη, οι φυλές των ανθρώπων ωφελήθηκαν πάρα πολύ από την περιορισμένη συνεισφορά που ο Αδάμ και οι απόγονοί του έκαναν στις φυλές της Ουράντια.		75:8.1 (845.8) Adam and Eve did fall from their high estate of material sonship down to the lowly status of mortal man. But that was not the fall of man. The human race has been uplifted despite the immediate consequences of the Adamic default. Although the divine plan of giving the violet race to the Urantia peoples miscarried, the mortal races have profited enormously from the limited contribution which Adam and his descendants made to the Urantia races.
75:8.2 (846.1) Η πτώση του ανθρώπου δεν συνέβη. Η ιστορία της ανθρώπινης φυλής είναι μια ιστορία προοδευτικής εξέλιξης και η Αδαμική πλήρωση άφησε τους λαούς του κόσμου βελτιωμένους σε μεγάλο βαθμό, σε σχέση με την προηγούμενη βιολογική τους κατάσταση. Τα καλύτερα γένη της Ουράντια περιέχουν πλέον κληρονομικούς παράγοντες που προέρχονται από τέσσερις ξεχωριστές πηγές: Τους Αντονίτες, τους Σαντζίκ, τους Νοδίτες και τους Αδαμίτες.		75:8.2 (846.1) There has been no “fall of man.” The history of the human race is one of progressive evolution, and the Adamic bestowal left the world peoples greatly improved over their previous biologic condition. The more superior stocks of Urantia now contain inheritance factors derived from as many as four separate sources: Andonite, Sangik, Nodite, and Adamic.
75:8.3 (846.2) Ο Αδάμ δεν πρέπει να θεωρηθεί ως αιτία κατάρας επί της ανθρώπινης φυλής. Ενώ πράγματι απέτυχε στο να επιτελέσει το θείο σχέδιο, ενώ πράγματι παρέβη τη συνθήκη του με τη θεότητα, ενώ αυτός και η σύντροφός του ασφαλώς υποβαθμίσθηκαν στην κατηγορία των πλασμάτων, παρ’ όλα ταύτα, η συμβολή τους στην ανθρώπινη φυλή βοήθησε πολύ για να προαχθεί ο πολιτισμός στην Ουράντια.		75:8.3 (846.2) Adam should not be regarded as the cause of a curse on the human race. While he did fail in carrying forward the divine plan, while he did transgress his covenant with Deity, while he and his mate were most certainly degraded in creature status, notwithstanding all this, their contribution to the human race did much to advance civilization on Urantia.
75:8.4 (846.3) Εκτιμώντας τα αποτελέσματα της Αδαμικής αποστολής στον κόσμο σας, η δικαιοσύνη απαιτεί την αναγνώριση της κατάστασης του πλανήτη. Ο Αδάμ ήλθε αντιμέτωπος με ένα σχεδόν ακατόρθωτο έργο όταν, μαζί με την όμορφη σύντροφό του, μεταφέρθηκε από την Τζερουζέμ σ’ αυτό τον ζοφερό και σε σύγχυση ευρισκόμενο πλανήτη. Είχαν, ωστόσο, ενημερωθεί από το συμβούλιο των Μελχισεδέκ και των συνεργατών τους και αν είχαν περισσότερη υπομονή, θα είχαν τελικά επιτύχει. Αλλά η Εύα εισάκουσε τη δόλια προπαγάνδα περί ατομικής ελευθερίας και ελευθερίας δράσης του πλανήτη. Οδηγήθηκε στον πειραματισμό με το ζωτικό πλάσμα της υλικής τάξης των υιών, με το να επιτρέψει στην παρακαταθήκη αυτή της ζωής να αναμιχθεί πρόωρα με εκείνη της, τότε, μικτής τάξης του αυθεντικού σχεδίου των Φορέων της Ζωής, που είχε προηγούμενα συνδυασθεί μ’ εκείνο των αναπαραγομένων υπάρξεων, οι οποίες κάποτε είχαν προσαρτηθεί στο επιτελείο του Πλανητικού Πρίγκιπα.		75:8.4 (846.3) In estimating the results of the Adamic mission on your world, justice demands the recognition of the condition of the planet. Adam was confronted with a well-nigh hopeless task when, with his beautiful mate, he was transported from Jerusem to this dark and confused planet. But had they been guided by the counsel of the Melchizedeks and their associates, and had they been more patient, they would have eventually met with success. But Eve listened to the insidious propaganda of personal liberty and planetary freedom of action. She was led to experiment with the life plasm of the material order of sonship in that she allowed this life trust to become prematurely commingled with that of the then mixed order of the original design of the Life Carriers which had been previously combined with that of the reproducing beings once attached to the staff of the Planetary Prince.
75:8.5 (846.4) Ποτέ, σ’ ολόκληρη την ανέλιξή σας προς τον Παράδεισο, δεν θα κερδίσετε οτιδήποτε επιχειρώντας ανυπόμονα να υπερκεράσετε το σταθερό και θείο σχέδιο, προσπαθώντας να συντομεύσετε τη διαδικασία, με ατομικές επινοήσεις, ή άλλα μέσα για να βελτιώσετε το δρόμο της τελειότητας, προς την τελειότητα και για την αιώνια τελειότητα.		75:8.5 (846.4) Never, in all your ascent to Paradise, will you gain anything by impatiently attempting to circumvent the established and divine plan by short cuts, personal inventions, or other devices for improving on the way of perfection, to perfection, and for eternal perfection.
75:8.6 (846.5) Οπωσδήποτε, δεν έχει ίσως υπάρξει πιο αποκαρδιωτική κακοδιαχείριση της σοφίας σε οποιονδήποτε πλανήτη, σ’ ολόκληρο το Νέβαδον. Δεν πρέπει, όμως, να εκπλήσσει το ότι τα ολισθήματα αυτά συμβαίνουν στις υποθέσεις των εξελικτικών συμπάντων. Αποτελούμε μέρος μιας γιγάντιας δημιουργίας και δεν είναι παράξενο που δεν λειτουργούν όλα τέλεια. Το σύμπαν μας δεν δημιουργήθηκε τέλειο. Η τελειότητα αποτελεί τον αιώνιο στόχο μας, όχι την προέλευσή μας.		75:8.6 (846.5) All in all, there probably never was a more disheartening miscarriage of wisdom on any planet in all Nebadon. But it is not surprising that these missteps occur in the affairs of the evolutionary universes. We are a part of a gigantic creation, and it is not strange that everything does not work in perfection; our universe was not created in perfection. Perfection is our eternal goal, not our origin.
75:8.7 (846.6) Αν τούτο ήταν ένα μηχανιστικό σύμπαν, αν η Πρώτη Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο ήταν μόνο μια δύναμη και όχι μια οντότητα επίσης, αν ολόκληρη η δημιουργία ήταν μια άπειρη συγκέντρωση ανόργανης ύλης, κυριαρχούμενης από ακριβείς νόμους, που χαρακτηρίζονται από αμετάβλητη ενεργειακή δραστηριότητα, τότε ίσως μπορούσε να επιτευχθεί η τελειότητα, έστω και παρά την ατέλεια της κατάστασης του σύμπαντος. Δεν θα υπήρχε ανακολουθία, δεν θα υπήρχαν τριβές. Στο εξελισσόμενο, σχετικής τελειότητας και ατέλειας σύμπαν μας, όμως, χαιρόμαστε που είναι δυνατόν να υπάρχουν ανακολουθίες και πλάνες, διότι εξ αυτού αποδεικνύεται η πραγματικότητα και η δράση της προσωπικότητας στο σύμπαν. Και αν η δημιουργία μας αποτελεί ύπαρξη κυριαρχούμενη από την προσωπικότητα, τότε μπορείτε να είσαστε βέβαιοι για τις δυνατότητες της σωτηρίας, της προόδου και του επιτεύγματος της προσωπικότητας. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για την ανάπτυξη, την εμπειρία και τα εγχειρήματα της προσωπικότητας. Πόσο θαυμάσιο είναι το σύμπαν, όντας προσωπικό και προοδευτικό, όχι απλά μηχανικό, ή, έστω, παθητικά τέλειο!		75:8.7 (846.6) If this were a mechanistic universe, if the First Great Source and Center were only a force and not also a personality, if all creation were a vast aggregation of physical matter dominated by precise laws characterized by unvarying energy actions, then might perfection obtain, even despite the incompleteness of universe status. There would be no disagreement; there would be no friction. But in our evolving universe of relative perfection and imperfection we rejoice that disagreement and misunderstanding are possible, for thereby is evidenced the fact and the act of personality in the universe. And if our creation is an existence dominated by personality, then can you be assured of the possibilities of personality survival, advancement, and achievement; we can be confident of personality growth, experience, and adventure. What a glorious universe, in that it is personal and progressive, not merely mechanical or even passively perfect!
75:8.8 (846.7) [Παρουσιάσθηκε από τον Σολόνια, τη σεραφική «φωνή στον Κήπο.»]		75:8.8 (846.7) [Presented by Solonia, the seraphic “voice in the Garden.”]