Εγγραφο 76		Paper 76
Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΗΠΟΣ		The Second Garden
76:0.1 (847.1) Όταν ο Αδάμ επέλεξε να εγκαταλείψει τον πρώτο κήπο στους Νοδίτες χωρίς αντίσταση, εκείνος και οι οπαδοί του δεν μπορούσαν να πάνε δυτικά, αφού οι Εδεμίτες δεν είχαν σκάφη κατάλληλα για μια τέτοια θαλασσινή περιπέτεια. Δεν μπορούσαν να πάνε βόρεια. Οι προς βορράν Νοδίτες προήλαυναν ήδη εναντίον της Εδέμ. Φοβούνταν να πάνε νότια. Οι λόφοι της περιοχής αυτής μαστίζονταν από εχθρικές φυλές. Ο μοναδικός ανοικτός δρόμος ήταν προς ανατολάς και έτσι ταξίδεψαν ανατολικά προς τις, τότε, όμορφες περιοχές μεταξύ των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη. Και πολλοί από εκείνους που έμειναν πίσω ταξίδεψαν, αργότερα, για να ενωθούν με τους Αδαμίτες στην καινούργια τους εστία στην κοιλάδα.		76:0.1 (847.1) WHEN Adam elected to leave the first garden to the Nodites unopposed, he and his followers could not go west, for the Edenites had no boats suitable for such a marine adventure. They could not go north; the northern Nodites were already on the march toward Eden. They feared to go south; the hills of that region were infested with hostile tribes. The only way open was to the east, and so they journeyed eastward toward the then pleasant regions between the Tigris and Euphrates rivers. And many of those who were left behind later journeyed eastward to join the Adamites in their new valley home.
76:0.2 (847.2) Ο Κάιν η Σάνσα γεννήθηκαν και οι δύο προτού το Αδαμικό καραβάνι φθάσει στον προορισμό του, μεταξύ των ποταμών στην Μεσοποταμία. Η Λαόττα, η μητέρα της Σάνσα πέθανε στη γέννηση της κόρης της. Η Εύα υπέφερε πολύ αλλά επέζησε, εξ αιτίας της ανώτερης δύναμής της. Η Εύα πήρε τη Σάνσα, το παιδί της Λαόττα, στους κόλπους της και η Σάνσα ανατράφηκε μαζί με τον Κάιν. Η Σάνσα μεγάλωσε και έγινε γυναίκα με πολλές ικανότητες. Έγινε σύζυγος του Σαργκάν, του αρχηγού των βόρειων γαλάζιων φυλών και συνεισέφερε στην πρόοδο των γαλάζιων ανθρώπων εκείνων των καιρών.		76:0.2 (847.2) Cain and Sansa were both born before the Adamic caravan had reached its destination between the rivers in Mesopotamia. Laotta, the mother of Sansa, perished at the birth of her daughter; Eve suffered much but survived, owing to superior strength. Eve took Sansa, the child of Laotta, to her bosom, and she was reared along with Cain. Sansa grew up to be a woman of great ability. She became the wife of Sargan, the chief of the northern blue races, and contributed to the advancement of the blue men of those times.
1. ΟΙ ΕΔΕΜΙΤΕΣ ΦΘΑΝΟΥΝ ΣΤΗ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ ^top		1. The Edenites Enter Mesopotamia ^top
76:1.1 (847.3) Το καραβάνι του Αδάμ χρειάσθηκε ένα, σχεδόν, χρόνο για να φθάσει τον ποταμό Ευφράτη. Βρίσκοντάς τον σε ανερχόμενη παλίρροια, στρατοπέδευσαν στις πεδιάδες δυτικά του ρεύματος για έξι, σχεδόν, εβδομάδες πριν προχωρήσουν απέναντι, στη γη μεταξύ των ποταμών, που επρόκειτο να γίνει ο δεύτερος κήπος.		76:1.1 (847.3) It required almost a full year for the caravan of Adam to reach the Euphrates River. Finding it in flood tide, they remained camped on the plains west of the stream almost six weeks before they made their way across to the land between the rivers which was to become the second garden.
76:1.2 (847.4) Όταν η είδηση έφθασε στους κατοίκους της περιοχής του δεύτερου κήπου ότι ο βασιλιάς και ο αρχιερέας του Κήπου της Εδέμ προχωρούσαν προς το μέρος τους, απομακρύνθηκαν βιαστικά προς τα ανατολικά βουνά. Ο Αδάμ βρήκε ολόκληρη την ζητούμενη περιοχή εκκενωμένη, όταν έφθασε. Και εδώ, σ’ αυτό τον καινούργιο τόπο, ο Αδάμ και οι βοηθοί του έπιασαν δουλειά, για να φτιάξουν καινούργιες εστίες και να ιδρύσουν ένα καινούργιο κέντρο πολιτισμού και θρησκείας.		76:1.2 (847.4) When word had reached the dwellers in the land of the second garden that the king and high priest of the Garden of Eden was marching on them, they had fled in haste to the eastern mountains. Adam found all of the desired territory vacated when he arrived. And here in this new location Adam and his helpers set themselves to work to build new homes and establish a new center of culture and religion.
76:1.3 (847.5) Η περιοχή αυτή ήταν γνωστή στον Αδάμ ως μία από τις τρεις αρχικές επιλογές της επιτροπής που είχε επιφορτισθεί βρει πιθανές τοποθεσίες για τον Κήπο, οι οποίες είχαν προταθεί από τον Βαν και τον Άμαντον. Τα ίδια τα δύο ποτάμια αποτελούσαν μια καλή φυσική άμυνα εκείνες τις εποχές, ενώ λίγο βορειότερα από τον δεύτερο κήπο ο Ευφράτης και ο Τίγρης πλησίαζαν πολύ, έτσι ώστε μπορούσε να κτισθεί ένα αμυντικό τείχος που να εκτείνεται ενενήντα χιλιόμετρα, για την προστασία της περιοχής προς το νότο και μεταξύ των ποταμών.		76:1.3 (847.5) This site was known to Adam as one of the three original selections of the committee assigned to choose possible locations for the Garden proposed by Van and Amadon. The two rivers themselves were a good natural defense in those days, and a short way north of the second garden the Euphrates and Tigris came close together so that a defense wall extending fifty-six miles could be built for the protection of the territory to the south and between the rivers.
76:1.4 (847.6) Αφού εγκαταστάθηκαν στην καινούργια Εδέμ, χρειάσθηκε να υιοθετήσουν σκληρό τρόπο διαβίωσης. Φαινόταν απόλυτα πραγματικό ότι το έδαφος ήταν καταραμένο. Η φύση για άλλη μια φορά συνέχιζε την πορεία της. Τώρα οι Αδαμίτες υποχρεώθηκαν να αποσπάσουν τα αναγκαία για τη συντήρησή τους από ένα απροετοίμαστο έδαφος και να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα της ζωής, παρά την εχθρότητα της φύσης και τις αδυναμίες(*) της θνητής υπόστασης. Βρήκαν τον πρώτο κήπο έτοιμο γι’ αυτούς, αλλά ο δεύτερος έπρεπε να φτιαχτεί με το μόχθο των χεριών τους και με «τον ιδρώτα του προσώπου τους.»		76:1.4 (847.6) After getting settled in the new Eden, it became necessary to adopt crude methods of living; it seemed entirely true that the ground had been cursed. Nature was once again taking its course. Now were the Adamites compelled to wrest a living from unprepared soil and to cope with the realities of life in the face of the natural hostilities and incompatibilities of mortal existence. They found the first garden partially prepared for them, but the second had to be created by the labor of their own hands and in the “sweat of their faces.”
2. Ο ΚΑΙΝ ΚΑΙ Ο ΑΒΕΛ ^top		2. Cain and Abel ^top
76:2.1 (848.1) Σε λιγότερο από δύο χρόνια μετά τη γέννηση του Κάιν γεννήθηκε ο Άβελ, το πρώτο παιδί του Αδάμ και της Εύας που επρόκειτο να γεννηθεί στον δεύτερο κήπο. Όταν ο Άβελ μεγάλωσε και έγινε δώδεκα χρόνων, αποφάσισε να γίνει βοσκός. Ο Κάιν είχε διαλέξει να ασχοληθεί με τη γεωργία.		76:2.1 (848.1) Less than two years after Cain’s birth, Abel was born, the first child of Adam and Eve to be born in the second garden. When Abel grew up to the age of twelve years, he elected to be a herder; Cain had chosen to follow agriculture.
76:2.2 (848.2) Τώρα, την εποχή εκείνη ήταν συνηθισμένο να γίνονται προσφορές στον κλήρο από αυτά που διέθετε καθένας. Οι βοσκοί έφερναν τα κοπάδια τους, οι κτηματίες τους καρπούς των αγρών και σύμφωνα με το έθιμο αυτό, ο Κάιν και ο Άβελ έκαναν κι’ αυτοί κατά περιόδους προσφορές στους ιερείς. Τα δύο αγόρια είχαν πολλές φορές διαφωνήσει για τη σχετική αξία της δουλειάς του καθενός και ο Άβελ δεν άργησε να παρατηρήσει ότι υπήρχε προτίμηση στις θυσίες των ζώων που έκανε εκείνος. Μάταια ο Κάιν επικαλέσθηκε τις παραδόσεις της πρώτης Εδέμ, την προγενέστερη προτίμηση προς τους καρπούς των αγρών. Αυτό, όμως, δεν το επέτρεψε ο Άβελ και κορόιδεψε τον μεγαλύτερο αδελφό του για τη ματαίωση των σχεδίων του.		76:2.2 (848.2) Now, in those days it was customary to make offerings to the priesthood of the things at hand. Herders would bring of their flocks, farmers of the fruits of the fields; and in accordance with this custom, Cain and Abel likewise made periodic offerings to the priests. The two boys had many times argued about the relative merits of their vocations, and Abel was not slow to note that preference was shown for his animal sacrifices. In vain did Cain appeal to the traditions of the first Eden, to the former preference for the fruits of the fields. But this Abel would not allow, and he taunted his older brother in his discomfiture.
76:2.3 (848.3) Την εποχή της πρώτης Εδέμ ο Αδάμ είχε, πράγματι, προσπαθήσει να αποθαρρύνει την προσφορά ζώων για θυσία, έτσι ώστε ο Κάιν να έχει ένα δικαιολογημένο προηγούμενο για τις διαφωνίες του. Ήταν, πάντως, δύσκολο να οργανωθεί η θρησκευτική ζωή της δεύτερης Εδέμ. Ο Αδάμ ήταν βεβαρημένος με χίλιες και μία λεπτομέρειες σχετικές με το έργο της οικοδόμησης, της άμυνας και της γεωργίας. Ευρισκόμενος σε βαθιά πνευματική κατάθλιψη, εμπιστεύθηκε την οργάνωση της λατρείας και της εκπαίδευσης στους από καταγωγή εκείνους Νοδίτες, οι οποίοι είχαν υπηρετήσει με τις ίδιες αρμοδιότητες στον πρώτο κήπο. Και σε εξ ίσου σύντομο διάστημα οι εκτελούντες υπηρεσία Νοδίτες ιερείς επέστρεψαν στα πρότυπα και τους κανονισμούς της προ του Αδάμ εποχής.		76:2.3 (848.3) In the days of the first Eden, Adam had indeed sought to discourage the offering of animal sacrifice so that Cain had a justifiable precedent for his contentions. It was, however, difficult to organize the religious life of the second Eden. Adam was burdened with a thousand and one details associated with the work of building, defense, and agriculture. Being much depressed spiritually, he intrusted the organization of worship and education to those of Nodite extraction who had served in these capacities in the first garden; and in even so short a time the officiating Nodite priests were reverting to the standards and rulings of pre-Adamic times.
76:2.4 (848.4) Τα δύο αγόρια ποτέ δεν τα πήγαν καλά και το θέμα αυτό των θυσιών συνέβαλε περισσότερο στο να μεγαλώσει το μίσος μεταξύ τους. Ο Άβελ γνώριζε ότι ήταν γιος του Αδάμ και της Εύας και ποτέ δεν παρέλειπε να τονίζει στον Κάιν ότι ο Αδάμ δεν ήταν δικός του πατέρας. Ο Κάιν δεν ήταν καθαρός ιώδης, αφού ο πατέρας του ήταν από τη φυλή των Νοδιτών, που αργότερα αναμίχθηκε με τον γαλάζιο και με τον κόκκινο άνθρωπο, αλλά και με το πρωτόγονο Αντονικό γένος. Και όλα αυτά, μαζί με την, εκ φύσεως, πολεμόχαρη κληρονομικότητα του Κάιν, τον έκαναν να καλλιεργήσει ένα αυξανόμενο μίσος προς τον νεώτερο αδελφό του.		76:2.4 (848.4) The two boys never got along well, and this matter of sacrifices further contributed to the growing hatred between them. Abel knew he was the son of both Adam and Eve and never failed to impress upon Cain that Adam was not his father. Cain was not pure violet as his father was of the Nodite race later admixed with the blue and the red man and with the aboriginal Andonic stock. And all of this, with Cain’s natural bellicose inheritance, caused him to nourish an ever-increasing hatred for his younger brother.
76:2.5 (848.5) Τα αγόρια ήσαν αντίστοιχα δέκα οκτώ και είκοσι χρόνων όταν η ένταση μεταξύ τους ξέσπασε, μια μέρα, όταν οι εμπαιγμοί του Άβελ εξαγρίωσαν τόσο τον πολεμοχαρή αδελφό του, ώστε ο Κάιν εστράφη εναντίον του οργισμένος και τον κατέσφαξε.		76:2.5 (848.5) The boys were respectively eighteen and twenty years of age when the tension between them was finally resolved, one day, when Abel’s taunts so infuriated his bellicose brother that Cain turned upon him in wrath and slew him.
76:2.6 (848.6) Η παρατήρηση της συμπεριφοράς του Άβελ επιβεβαιώνει την αξία του περιβάλλοντος και της παιδείας ως παράγοντες στην διάπλαση του χαρακτήρα. Ο Άβελ είχε ιδανική κληρονομικότητα και η κληρονομικότητα βρίσκεται στη βάση του κάθε χαρακτήρα. Η επίδραση, όμως, ενός κατώτερου περιβάλλοντος εξουδετέρωσε, σχεδόν, τη θαυμάσια αυτή κληρονομικότητα. Ο Άβελ, ιδιαίτερα κατά τα νεανικά του χρόνια, επηρεάσθηκε σε μεγάλο βαθμό από το αντίξοο περιβάλλον του. Θα μπορούσε να είχε γίνει ένα εντελώς διαφορετικό άτομο, αν είχε ζήσει ως τα είκοσι πέντε, ή τα τριάντα. Η ανώτερη κληρονομικότητά του θα είχε τότε φανεί. Ενώ ένα σωστό περιβάλλον δεν μπορεί να συμβάλει πολύ στο να υπερκερασθούν τα μειονεκτήματα ενός κατώτερης κληρονομικότητας χαρακτήρα, ένα κακό περιβάλλον μπορεί πολύ δραστικά να καταστρέψει μια εξαιρετική κληρονομικότητα, τουλάχιστον κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής. Το σωστό κοινωνικό περιβάλλον και η κατάλληλη παιδεία αποτελούν το απαραίτητο έδαφος και την ατμόσφαιρα για να αποδοθεί το μέγιστο μιας καλής κληρονομικότητας.		76:2.6 (848.6) The observation of Abel’s conduct establishes the value of environment and education as factors in character development. Abel had an ideal inheritance, and heredity lies at the bottom of all character; but the influence of an inferior environment virtually neutralized this magnificent inheritance. Abel, especially during his younger years, was greatly influenced by his unfavorable surroundings. He would have become an entirely different person had he lived to be twenty-five or thirty; his superb inheritance would then have shown itself. While a good environment cannot contribute much toward really overcoming the character handicaps of a base heredity, a bad environment can very effectively spoil an excellent inheritance, at least during the younger years of life. Good social environment and proper education are indispensable soil and atmosphere for getting the most out of a good inheritance.
76:2.7 (849.1) Ο θάνατος του Άβελ έγινε γνωστός στους γονείς όταν τα σκυλιά του έφεραν το κοπάδι του σπίτι χωρίς τον αφέντη τους. Για τον Αδάμ και την Εύα, ο Κάιν έγινε γρήγορα η μακάβρια υπενθύμιση της αφροσύνης τους και τον ενθάρρυναν στην απόφασή του να εγκαταλείψει τον κήπο.		76:2.7 (849.1) The death of Abel became known to his parents when his dogs brought the flocks home without their master. To Adam and Eve, Cain was fast becoming the grim reminder of their folly, and they encouraged him in his decision to leave the garden.
76:2.8 (849.2) Η ζωή του Κάιν στη Μεσοποταμία δεν ήταν ακριβώς ευτυχισμένη, αφού αποτελούσε, με τόσο χαρακτηριστικό τρόπο, σύμβολο της παράβασης. Δεν είναι το ότι οι σύντροφοί του ήταν σκληροί μαζί του, εκείνος όμως γνώριζε την υποσυνείδητη δυσφορία τους στην παρουσία του. Ο Κάιν, ωστόσο, γνώριζε ότι, εφ’ όσον δεν έφερε καμία φυλετική διάκριση, μπορούσε να σκοτωθεί από τα μέλη της πρώτης γειτονικής φυλής που κατά τύχη θα τον συναντούσαν. Ο φόβος και κάποιες ενοχές, τον έκαναν να μετανοήσει. Ο Κάιν ουδέποτε είχε ενοικηθεί από έναν Προσαρμοστή, υπήρξε πάντα ανυπάκουος απέναντι στην οικογενειακή πειθαρχία και περιφρονητικός απέναντι στη θρησκεία του πατέρα του. Τώρα, όμως, πήγε στην Εύα, τη μητέρα του και της ζήτησε πνευματική βοήθεια και καθοδήγηση και, όταν ειλικρινά ζήτησε τη θεία βοήθεια, τον ενοίκησε ένας Προσαρμοστής. Και αυτός ο Προσαρμοστής, κατοικώντας μέσα του και προσέχοντάς τον, έδωσε στον Κάιν ένα ξεχωριστό πλεονέκτημα ανωτερότητας, που τον εξομοίωσε με την πολύ φοβισμένη φυλή του Αδάμ.		76:2.8 (849.2) Cain’s life in Mesopotamia had not been exactly happy since he was in such a peculiar way symbolic of the default. It was not that his associates were unkind to him, but he had not been unaware of their subconscious resentment of his presence. But Cain knew that, since he bore no tribal mark, he would be killed by the first neighboring tribesmen who might chance to meet him. Fear, and some remorse, led him to repent. Cain had never been indwelt by an Adjuster, had always been defiant of the family discipline and disdainful of his father’s religion. But he now went to Eve, his mother, and asked for spiritual help and guidance, and when he honestly sought divine assistance, an Adjuster indwelt him. And this Adjuster, dwelling within and looking out, gave Cain a distinct advantage of superiority which classed him with the greatly feared tribe of Adam.
76:2.9 (849.3) Και έτσι ο Κάιν έφυγε για τη γη του Νοντ, ανατολικά της δεύτερης Εδέμ. Έγινε μεγάλος ηγέτης σε μία ομάδα της φυλής του πατέρα του και πράγματι, ως ένα βαθμό, εκπλήρωσε τις προφητείες του Σεραπατέιτια, αφού, πραγματικά, προώθησε την ειρήνη μεταξύ του τμήματος αυτού των Νοδιτών και των Αδαμιτών, για όλη του τη ζωή. Ο Κάιν παντρεύτηκε τη Ρεμόνα, μακρινή εξαδέλφη του, και ο πρώτος γιος τους, ο Ενώχ, έγινε ηγέτης των Νοδιτών της Ελάμ. Και για εκατοντάδες χρόνια, οι Ελαμίτες και οι Αδαμίτες συνέχισαν να ζουν ειρηνικά.		76:2.9 (849.3) And so Cain departed for the land of Nod, east of the second Eden. He became a great leader among one group of his father’s people and did, to a certain degree, fulfill the predictions of Serapatatia, for he did promote peace between this division of the Nodites and the Adamites throughout his lifetime. Cain married Remona, his distant cousin, and their first son, Enoch, became the head of the Elamite Nodites. And for hundreds of years the Elamites and the Adamites continued to be at peace.
3. Η ΖΩΗ ΣΤΗ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ ^top		3. Life in Mesopotamia ^top
76:3.1 (849.4) Καθώς περνούσε ο καιρός στο δεύτερο κήπο, οι συνέπειες της παράβασης γίνονταν ολοένα πιο φανερές. Ο Αδάμ και η Εύα νοσταλγούσαν πολύ την προηγούμενη εστία τους, τη γεμάτη ομορφιά και ηρεμία, όπως επίσης και τα παιδιά τους, που είχαν αποπεμφθεί στην Εντέντια. Ήταν πραγματικά θλιβερό να βλέπει κανείς το θαυμάσιο αυτό ζευγάρι να υποβαθμίζεται στην κατάσταση των κοινών θνητών του κόσμου. Αλλά υπέφεραν την υποβαθμισμένη τους θέση με ευπρέπεια και καρτερία.		76:3.1 (849.4) As time passed in the second garden, the consequences of default became increasingly apparent. Adam and Eve greatly missed their former home of beauty and tranquillity as well as their children who had been deported to Edentia. It was indeed pathetic to observe this magnificent couple reduced to the status of the common flesh of the realm; but they bore their diminished estate with grace and fortitude.
76:3.2 (849.5) Ο Αδάμ με σύνεση περνούσε τον περισσότερο καιρό του εκπαιδεύοντας τα παιδιά του και τους συντρόφους τους στην πολιτική διακυβέρνηση, τις εκπαιδευτικές μεθόδους και τη θρησκευτική λατρεία. Αν δεν υπήρχε αυτή η πρόνοια, πανδαιμόνιο θα είχε ξεσπάσει με το θάνατό του. Όπως ήταν όμως τα πράγματα, ο θάνατος του Αδάμ ελάχιστα διαφοροποίησε τη διεξαγωγή των υποθέσεων του λαού του. Πολύ καιρό, ωστόσο, πριν πεθάνουν ο Αδάμ και η Εύα, διεπίστωσαν ότι τα παιδιά και οι οπαδοί τους είχαν μάθει σταδιακά να ξεχνούν τις μέρες του μεγαλείου στην Εδέμ. Δεν επρόκειτο να αισθανθούν ανώφελη δυσαρέσκεια με το λιγότερο ευχάριστο περιβάλλον τους.		76:3.2 (849.5) Adam wisely spent most of the time training his children and their associates in civil administration, educational methods, and religious devotions. Had it not been for this foresight, pandemonium would have broken loose upon his death. As it was, the death of Adam made little difference in the conduct of the affairs of his people. But long before Adam and Eve passed away, they recognized that their children and followers had gradually learned to forget the days of their glory in Eden. And it was better for the majority of their followers that they did forget the grandeur of Eden; they were not so likely to experience undue dissatisfaction with their less fortunate environment.
76:3.3 (849.6) Οι πολιτικοί κυβερνήτες των Αδαμιτών προέρχονταν κληρονομικά από τους γιους του πρώτου κήπου. Ο πρώτος γιος του Αδάμ, ο Άνταμσαν (Αδάμ, γιος του Αδάμ), ίδρυσε ένα δευτερεύον κέντρο της ιώδους φυλής στα βόρεια του δεύτερου κήπου. Ο δεύτερος γιος του Αδάμ, ο Ήβσαν, έγινε επιδέξιος ηγέτης και διοικητής. Υπήρξε σπουδαίος βοηθός του πατέρα του. Ο Ήβσαν δεν έζησε τόσο πολύ όσο ο Αδάμ και ο μεγαλύτερος γιος του, ο Τζανσάντ, έγινε ο διάδοχος του Αδάμ, ως επικεφαλής των φυλών των Αδαμιτών.		76:3.3 (849.6) The civil rulers of the Adamites were derived hereditarily from the sons of the first garden. Adam’s first son, Adamson (Adam ben Adam), founded a secondary center of the violet race to the north of the second Eden. Adam’s second son, Eveson, became a masterly leader and administrator; he was the great helper of his father. Eveson lived not quite so long as Adam, and his eldest son, Jansad, became the successor of Adam as the head of the Adamite tribes.
76:3.4 (849.7) Οι θρησκευτικοί ηγέτες, ή το ιερατείο, προήλθαν από τον Σεθ, τον μεγαλύτερο διασωθέντα γιο του Αδάμ και της Εύας που γεννήθηκε στον δεύτερο κήπο. Γεννήθηκε εκατόν είκοσι εννέα χρόνιας μετά την άφιξη του Αδάμ στην Ουράντια. Ο Σεθ απορροφήθηκε στο έργο της βελτίωσης της πνευματικής κατάστασης του λαού του πατέρα του και έγινε ο επικεφαλής του ιερατείου του δεύτερου κήπου. Ο γιος του, ο Ενώς, ίδρυσε τη νέα τάξη λατρείας και ο εγγονός του, ο Κενάν, ίδρυσε την εξωτερική ιεραποστολική υπηρεσία για τις τριγύρω φυλές, κοντινές και μακρινές.		76:3.4 (849.7) The religious rulers, or priesthood, originated with Seth, the eldest surviving son of Adam and Eve born in the second garden. He was born one hundred and twenty-nine years after Adam’s arrival on Urantia. Seth became absorbed in the work of improving the spiritual status of his father’s people, becoming the head of the new priesthood of the second garden. His son, Enos, founded the new order of worship, and his grandson, Kenan, instituted the foreign missionary service to the surrounding tribes, near and far.
76:3.5 (850.1) Το ιερατείο των Σεθιτών είχε τριπλές υποχρεώσεις, που περιελάμβαναν τη θρησκεία, την υγεία και την παιδεία. Οι ιερείς αυτής της τάξης εκπαιδεύονταν για να χοροστατούν σε θρησκευτικές τελετές, να υπηρετούν ως γιατροί και επιθεωρητές υγείας και να λειτουργούν ως δάσκαλοι στα σχολεία του κήπου.		76:3.5 (850.1) The Sethite priesthood was a threefold undertaking, embracing religion, health, and education. The priests of this order were trained to officiate at religious ceremonies, to serve as physicians and sanitary inspectors, and to act as teachers in the schools of the garden.
76:3.6 (850.2) Το καραβάνι του Αδάμ είχε φέρει μαζί του, στη γη μεταξύ των ποταμών, τους σπόρους και τους βολβούς εκατοντάδων φυτών και σιτηρών του πρώτου κήπου. Είχαν φέρει, επίσης, μεγάλα κοπάδια καθώς και αρκετά από τα εξημερωμένα ζώα. Εξ αιτίας αυτού, διέθεταν μεγάλα πλεονεκτήματα έναντι των φυλών που τους περιέβαλαν. Απολάμβαναν πολλά από τα οφέλη του προηγούμενου πολιτισμού του αρχικού κήπου.		76:3.6 (850.2) Adam’s caravan had carried the seeds and bulbs of hundreds of plants and cereals of the first garden with them to the land between the rivers; they also had brought along extensive herds and some of all the domesticated animals. Because of this they possessed great advantages over the surrounding tribes. They enjoyed many of the benefits of the previous culture of the original Garden.
76:3.7 (850.3) Ως την εποχή που εγκατέλειψαν τον πρώτο κήπο, ο Αδάμ και η οικογένειά του τρέφονταν πάντα με φρούτα, δημητριακά και καρπούς. Στο δρόμο για τη Μεσοποταμία έφαγαν, για πρώτη φορά, χόρτα και λαχανικά. Η βρώση του κρέατος εισήχθη νωρίς στο δεύτερο κήπο αλλά ο Αδάμ και η Εύα ποτέ δεν χρησιμοποίησαν κρέας, ως μέρος της συνήθους διατροφής τους. Ούτε ο Άνταμσαν, ούτε ο Ήβσαν, ούτε τα άλλα παιδιά της πρώτης γενιάς του πρώτου κήπου έτρωγαν κρέας.		76:3.7 (850.3) Up to the time of leaving the first garden, Adam and his family had always subsisted on fruits, cereals, and nuts. On the way to Mesopotamia they had, for the first time, partaken of herbs and vegetables. The eating of meat was early introduced into the second garden, but Adam and Eve never partook of flesh as a part of their regular diet. Neither did Adamson nor Eveson nor the other children of the first generation of the first garden become flesh eaters.
76:3.8 (850.4) Οι Αδαμίτες ξεπέρασαν σε μεγάλο βαθμό τους τριγύρω πληθυσμούς σε πολιτισμικά επιτεύγματα και διανοητική ανάπτυξη. Δημιούργησαν το τρίτο αλφάβητο και επιπλέον έθεσαν τα θεμέλια μεγάλου μέρους αυτού που απετέλεσε τον προπομπό της σύγχρονης τέχνης, της επιστήμης και της λογοτεχνίας. Εδώ, στη γη μεταξύ του Τίγρη και του Ευφράτη, διατήρησαν την τέχνη της γραφής, της κατεργασίας του μετάλλου, της αγγειοπλαστικής και της υφαντικής, ενώ δημιούργησαν ένα τύπο αρχιτεκτονικής που δεν ξεπεράστηκε για χιλιάδες χρόνια.		76:3.8 (850.4) The Adamites greatly excelled the surrounding peoples in cultural achievement and intellectual development. They produced the third alphabet and otherwise laid the foundations for much that was the forerunner of modern art, science, and literature. Here in the lands between the Tigris and Euphrates they maintained the arts of writing, metalworking, pottery making, and weaving and produced a type of architecture that was not excelled in thousands of years.
76:3.9 (850.5) Η οικογενειακή ζωή του ιώδους λαού ήταν, για τα χρόνια και την εποχή τους, ιδανική. Τα παιδιά παρακολουθούσαν προγράμματα μαθημάτων σχετικά με τη γεωργία, τη χειροτεχνία και την κτηνοτροφία, ή, άλλως εκπαιδεύονταν για να ασκούν το τριπλό καθήκον των Σεθιτών: να γίνονται ιερείς, γιατροί και δάσκαλοι.		76:3.9 (850.5) The home life of the violet peoples was, for their day and age, ideal. Children were subjected to courses of training in agriculture, craftsmanship, and animal husbandry or else were educated to perform the threefold duty of a Sethite: to be priest, physician, and teacher.
76:3.10 (850.6) Και όταν αναφέρουμε το ιερατείο των Σεθιτών, να μην συγχέουμε τους ανώτερης ευφυΐας, ευγενείς αυτούς δασκάλους της υγείας και της θρησκείας, εκείνους τους πραγματικούς εκπαιδευτές, με τα διεφθαρμένα και εμπορευματοποιημένα ιερατεία των μετέπειτα φυλών και των γειτονικών εθνών. Οι θρησκευτικές τους απόψεις περί Θεότητας και σύμπαντος ήταν προηγμένες και λίγο-πολύ ακριβείς, η μέριμνα που ελάμβαναν για την υγεία ήταν, για την εποχή τους, εξαιρετική και οι εκπαιδευτικές τους μέθοδοι δεν έχουν ξεπερασθεί από τότε.		76:3.10 (850.6) And when thinking of the Sethite priesthood, do not confuse those high-minded and noble teachers of health and religion, those true educators, with the debased and commercial priesthoods of the later tribes and surrounding nations. Their religious concepts of Deity and the universe were advanced and more or less accurate, their health provisions were, for their time, excellent, and their methods of education have never since been surpassed.
4. Η ΙΩΔΗΣ ΦΥΛΗ ^top		4. The Violet Race ^top
76:4.1 (850.7) Ο Αδάμ και η Εύα υπήρξαν οι ιδρυτές της ιώδους φυλής των ανθρώπων, της ένατης ανθρώπινης φυλής που εμφανίσθηκε στην Ουράντια. Ο Αδάμ και οι απόγονοί του είχαν γαλάζια μάτια και οι ιώδεις λαοί χαρακτηρίζονταν από λευκό δέρμα και ανοικτόχρωμα μαλλιά – κίτρινα, κόκκινα και καστανά.		76:4.1 (850.7) Adam and Eve were the founders of the violet race of men, the ninth human race to appear on Urantia. Adam and his offspring had blue eyes, and the violet peoples were characterized by fair complexions and light hair color—yellow, red, and brown.
76:4.2 (850.8) Η Εύα δεν υπέφερε όταν γεννούσε. Ούτε οι πρώτες εξελικτικές φυλές πονούσαν. Μόνον οι μικτές φυλές που δημιουργήθηκαν με την ένωση του εξελικτικού ανθρώπου και με τους Νοδίτες και αργότερα με τους Αδαμίτες ένοιωθαν τους φοβερούς πόνους της γέννας.		76:4.2 (850.8) Eve did not suffer pain in childbirth; neither did the early evolutionary races. Only the mixed races produced by the union of evolutionary man with the Nodites and later with the Adamites suffered the severe pangs of childbirth.
76:4.3 (851.1) Ο Αδάμ και η Εύα, όπως και τα αδέλφια τους στην Τζερουζέμ, έπαιρναν ενέργεια με διπλή διατροφή, συντηρούμενη με τροφή και φως, που συμπληρώνονταν από ορισμένες υπερφυσικές ενέργειες άγνωστες στην Ουράντια. Οι απόγονοί τους στην Ουράντια δεν κληρονόμησαν το χάρισμα πρόσληψης ενέργειας και κυκλοφορίας του φωτός των γονέων τους. Είχαν μία μόνο κυκλοφορία, τη συντήρηση δια του αίματος, όπως οι άνθρωποι. Ήταν φτιαγμένοι για να πεθαίνουν, αν και ζούσαν πολλά χρόνια, παρά το γεγονός ότι η μακροβιότητά τους υποβαθμίζετο προς τον ανθρώπινο μέσο όρο με κάθε γενιά που ακολουθούσε.		76:4.3 (851.1) Adam and Eve, like their brethren on Jerusem, were energized by dual nutrition, subsisting on both food and light, supplemented by certain superphysical energies unrevealed on Urantia. Their Urantia offspring did not inherit the parental endowment of energy intake and light circulation. They had a single circulation, the human type of blood sustenance. They were designedly mortal though long-lived, albeit longevity gravitated toward the human norm with each succeeding generation.
76:4.4 (851.2) Ο Αδάμ και η Εύα, όπως και η πρώτη γενεά των παιδιών τους δεν χρησιμοποιούσαν τη σάρκα των ζώων για τροφή. Συντηρούνταν καθ’ ολοκληρίαν από «τους καρπούς των δένδρων.» Μετά την πρώτη γενεά, όλοι οι απόγονοι του Αδάμ άρχισαν να χρησιμοποιούν γαλακτοκομικά προϊόντα, αλλά πολλοί από αυτούς συνέχισαν να ακολουθούν μια διατροφή χωρίς κρέας. Πολλές από τις φυλές που κατοικούσαν στο νότο, με τους οποίους αργότερα ενώθηκαν, δεν έτρωγαν, επίσης, κρέας. Αργότερα, οι περισσότεροι από τις χορτοφάγες αυτές φυλές μετανάστευσαν προς τα ανατολικά και επέζησαν, όπως είναι τώρα ανάμικτοι στις φυλές των Ινδιών.		76:4.4 (851.2) Adam and Eve and their first generation of children did not use the flesh of animals for food. They subsisted wholly upon “the fruits of the trees.” After the first generation all of the descendants of Adam began to partake of dairy products, but many of them continued to follow a nonflesh diet. Many of the southern tribes with whom they later united were also nonflesh eaters. Later on, most of these vegetarian tribes migrated to the east and survived as now admixed in the peoples of India.
76:4.5 (851.3) Η διανοητική και πνευματική οξυδέρκεια του Αδάμ και της Εύας ήσαν μακράν ανώτερες εκείνων των σημερινών ανθρώπων. Οι μοναδικές τους αισθήσεις ήσαν πολύ περισσότερο οξυμένες και μπορούσαν να δουν τους μεσοδιάστατους και τα πλήθη των αγγέλων, τους Μελχισεδέκ και τον εκπεσόντα Πρίγκιπα Καλιγκάστια, ο οποίος αρκετές φορές ήλθε για να συζητήσει με τον ευγενικό του διάδοχο. Διατήρησαν την ικανότητα να βλέπουν τις ουράνιες αυτές υπάρξεις για περισσότερα από εκατό χρόνια μετά την παράβαση. Οι μοναδικές αυτές αισθήσεις δεν ήσαν με τόσο μεγάλη οξύτητα παρούσες στα παιδιά τους και έτειναν να φθίνουν σε κάθε διαδοχική γενιά.		76:4.5 (851.3) Both the physical and spiritual visions of Adam and Eve were far superior to those of the present-day peoples. Their special senses were much more acute, and they were able to see the midwayers and the angelic hosts, the Melchizedeks, and the fallen Prince Caligastia, who several times came to confer with his noble successor. They retained the ability to see these celestial beings for over one hundred years after the default. These special senses were not so acutely present in their children and tended to diminish with each succeeding generation.
76:4.6 (851.4) Τα παιδιά του Αδάμ ενοικούνταν συνήθως από τους Προσαρμοστές, αφού όλα διέθεταν αδιαμφισβήτητες δυνατότητες σωτηρίας. Αυτοί οι ανώτεροι γόνοι δεν υπόκειντο στο φόβο τόσο πολύ, όσο τα παιδιά της εξέλιξης. Ο μεγάλος βαθμός φόβου που παραμένει στις σημερινές φυλές της Ουράντια είναι εξ αιτίας του ότι οι πρόγονοί σας δέχθηκαν ελάχιστο από το ζωτικό πλάσμα του Αδάμ, πράγμα που οφείλεται στην πρώιμη διακοπή των σχεδίων για τη φυσική αναβάθμιση των φυλών.		76:4.6 (851.4) The Adamic children were usually Adjuster indwelt since they all possessed undoubted survival capacity. These superior offspring were not so subject to fear as the children of evolution. So much of fear persists in the present-day races of Urantia because your ancestors received so little of Adam’s life plasm, owing to the early miscarriage of the plans for racial physical uplift.
76:4.7 (851.5) Τα σωματικά κύτταρα των Υλικών Υιών και των απογόνων τους είναι πολύ περισσότερο ανθεκτικά στα νοσήματα από εκείνα των εξελικτικών, αυτόχθονων υπάρξεων του πλανήτη. Τα σωματικά κύτταρα των γηγενών φυλών είναι συγγενή προς τους μικροσκοπικούς και υπερ-μικροσκοπικούς οργανισμούς του κόσμου που είναι υπεύθυνοι για τις ασθένειες. Τα δεδομένα αυτά εξηγούν γιατί οι λαοί της Ουράντια πρέπει να κάνουν τόσες πολλές επιστημονικές προσπάθειες για να αντισταθούν σε τόσες πολλές φυσικές παθογένειες. Θα είχατε πολύ μεγαλύτερη αντίσταση στις ασθένειες αν οι φυλές σας διέθεταν περισσότερη Αδαμική ζωτικότητα.		76:4.7 (851.5) The body cells of the Material Sons and their progeny are far more resistant to disease than are those of the evolutionary beings indigenous to the planet. The body cells of the native races are akin to the living disease-producing microscopic and ultramicroscopic organisms of the realm. These facts explain why the Urantia peoples must do so much by way of scientific effort to withstand so many physical disorders. You would be far more disease resistant if your races carried more of the Adamic life.
76:4.8 (851.6) Αφού εγκαταστάθηκε στον δεύτερο κήπο στον Ευφράτη, ο Αδάμ αποφάσισε να αφήσει όσο περισσότερο από το ζωτικό πλάσμα του μπορούσε για να ωφελήσει τον κόσμο μετά το θάνατό του. Έτσι, η Εύα έγινε η επικεφαλής μιας δωδεκαμελούς επιτροπής επί της βελτίωσης της φυλής και πριν πεθάνει ο Αδάμ, η επιτροπή αυτή είχε επιλέξει 1,682 γυναίκες ανώτατου τύπου στην Ουράντια και αυτές οι γυναίκες έμειναν έγκυοι με το Αδαμικό ζωτικό πλάσμα. Τα παιδιά τους μεγάλωσαν όλα και έφθασαν στην ωριμότητα εκτός από 112, έτσι ώστε ο κόσμος, με τον τρόπο αυτό, ωφελήθηκε με την προσθήκη 1,570 ανώτερων ανδρών και γυναικών. Αν και οι υποψήφιες αυτές μητέρες είχαν επιλεγεί από όλες τις γειτονικές φατρίες και αντιπροσώπευαν τις περισσότερες φυλές της γης, η πλειονότητά τους επελέγη από τα ανώτερα γένη των Νοδιτών και απετέλεσαν την απαρχή της κραταιάς φυλής των Αντιτών. Τα παιδιά τους γεννήθηκαν και ανατράφηκαν στο αντίστοιχο φυλετικό περιβάλλον των μητέρων τους.		76:4.8 (851.6) After becoming established in the second garden on the Euphrates, Adam elected to leave behind as much of his life plasm as possible to benefit the world after his death. Accordingly, Eve was made the head of a commission of twelve on race improvement, and before Adam died this commission had selected 1,682 of the highest type of women on Urantia, and these women were impregnated with the Adamic life plasm. Their children all grew up to maturity except 112, so that the world, in this way, was benefited by the addition of 1,570 superior men and women. Though these candidate mothers were selected from all the surrounding tribes and represented most of the races on earth, the majority were chosen from the highest strains of the Nodites, and they constituted the early beginnings of the mighty Andite race. These children were born and reared in the tribal surroundings of their respective mothers.
5. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΔΑΜ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΑΣ ^top		5. Death of Adam and Eve ^top
76:5.1 (851.7) Σύντομα μετά την ίδρυση της δεύτερης Εδέμ, ο Αδάμ και η Εύα πληροφορήθηκαν δεόντως ότι η μεταμέλειά τους έγινε αποδεκτή και ότι, ενώ είχαν καταδικασθεί να υποφέρουν τη μοίρα των θνητών του κόσμου τους, τους δόθηκε το δικαίωμα να γίνουν δεκτοί στις τάξεις των κοιμώμενων διασωθέντων της Ουράντια. Πίστευαν απόλυτα στο ευαγγέλιο αυτό της ανάστασης και της αποκατάστασης, που οι Μελχισεδέκ τόσο συγκινητικά τους είχαν προαναγγείλει. Η παράβασή τους είχε θεωρηθεί σφάλμα κρίσης και όχι αμαρτία συνειδητής και εσκεμμένης εξέγερσης.		76:5.1 (851.7) Not long after the establishment of the second Eden, Adam and Eve were duly informed that their repentance was acceptable, and that, while they were doomed to suffer the fate of the mortals of their world, they should certainly become eligible for admission to the ranks of the sleeping survivors of Urantia. They fully believed this gospel of resurrection and rehabilitation which the Melchizedeks so touchingly proclaimed to them. Their transgression had been an error of judgment and not the sin of conscious and deliberate rebellion.
76:5.2 (852.1) Ο Αδάμ και η Εύα δεν διέθεταν, ως πολίτες της Τζερουζέμ, Προσαρμοστές της Σκέψης, ούτε ενοικούνταν από Προσαρμοστές όταν υπηρετούσαν στην Ουράντια στον πρώτο Κήπο. Σύντομα, ωστόσο, μετά τον υποβιβασμό τους στην κατάσταση των θνητών, συνειδητοποίησαν μια καινούργια παρουσία εντός τους και διαπίστωσαν ότι η υπόσταση του ανθρώπου ενωμένη με την ειλικρινή μεταμέλεια είχε καταστήσει δυνατόν για τους Προσαρμοστές το να τους ενοικήσουν. Ήταν αυτή η γνώση του ότι ενοικούνται από τους Προσαρμοστές που ενθάρρυνε τον Αδάμ και την Εύα ως το τέλος της ζωής τους. Γνώριζαν ότι είχαν αποτύχει ως Υλικοί Υιοί της Σατάνια, γνώριζαν, όμως, επίσης ότι η προς τον Παράδεισο πορεία τους ήταν ακόμη ανοικτή, ως ανερχόμενοι υιοί του σύμπαντος.		76:5.2 (852.1) Adam and Eve did not, as citizens of Jerusem, have Thought Adjusters, nor were they Adjuster indwelt when they functioned on Urantia in the first garden. But shortly after their reduction to mortal status they became conscious of a new presence within them and awakened to the realization that human status coupled with sincere repentance had made it possible for Adjusters to indwell them. It was this knowledge of being Adjuster indwelt that greatly heartened Adam and Eve throughout the remainder of their lives; they knew that they had failed as Material Sons of Satania, but they also knew that the Paradise career was still open to them as ascending sons of the universe.
76:5.3 (852.2) Ο Αδάμ γνώριζε περί της απονεμητικής ανάστασης η οποία έλαβε χώρα ταυτόχρονα με την άφιξή του στον πλανήτη και πίστευε ότι ο ίδιος και η σύντροφός του θα επαναπροσωποποιούνταν, πιθανόν, με τον ερχομό της επόμενης τάξης των υιών. Δεν γνώριζε ότι ο Μιχαήλ, ο κυρίαρχος αυτού του σύμπαντος, επρόκειτο πολύ σύντομα να παρουσιασθεί στην Ουράντια. Πίστευε ότι ο επόμενος Υιός που θα ερχόταν θα ήταν της τάξης των Άβοναλ. Οπωσδήποτε, υπήρξε πάντα παρηγοριά για τον Αδάμ και την Εύα, αλλά και κάπως δύσκολο να το κατανοήσουν, να αντιληφθούν σε βάθος το μοναδικό μήνυμα που πήραν ποτέ από τον Μιχαήλ. Το μήνυμα αυτό, μεταξύ άλλων εκφράσεων φιλίας και παρηγοριάς, έλεγε: «Σκέφθηκα τις συνθήκες της παράβασής σας, θυμήθηκα την επιθυμία της καρδιάς σας να μείνετε πιστοί στο θέλημα του Πατέρα μου και θα ανακληθείτε από τον εναγκαλισμό του ύπνου των θνητών όταν έλθω στην Ουράντια, αν οι υφιστάμενοι Υιοί του κόσμου μου δεν σας ζητήσουν πριν από τη στιγμή αυτή.»		76:5.3 (852.2) Adam knew about the dispensational resurrection which occurred simultaneously with his arrival on the planet, and he believed that he and his companion would probably be repersonalized in connection with the advent of the next order of sonship. He did not know that Michael, the sovereign of this universe, was so soon to appear on Urantia; he expected that the next Son to arrive would be of the Avonal order. Even so, it was always a comfort to Adam and Eve, as well as something difficult for them to understand, to ponder the only personal message they ever received from Michael. This message, among other expressions of friendship and comfort, said: “I have given consideration to the circumstances of your default, I have remembered the desire of your hearts ever to be loyal to my Father’s will, and you will be called from the embrace of mortal slumber when I come to Urantia if the subordinate Sons of my realm do not send for you before that time.”
76:5.4 (852.3) Και τούτο υπήρξε ένα μεγάλο μυστήριο για τον Αδάμ και την Εύα. Μπορούσαν να κατανοήσουν την κεκαλυμμένη υπόσχεση μιας πιθανής, ειδικής ανάστασης στο μήνυμα αυτό και μία τέτοια πιθανότητα τους χαροποίησε πολύ, δεν μπορούσαν, όμως, να αντιληφθούν το νόημα της εκμυστήρευσης ότι θα μπορούσαν να αναπαυθούν ως τη στιγμή μιας ανάστασης που θα είχε σχέση με την προσωπική εμφάνιση του Μιχαήλ στην Ουράντια. Και έτσι το ζευγάρι της Εδέμ κήρυσσε πάντα ότι ένας Υιός του Θεού πρόκειται να έλθει κάποτε και μετέδωσαν στους αγαπημένους τους την πίστη, τουλάχιστον τη μεγάλη τους επιθυμία και την ελπίδα, ότι ο κόσμος των σφαλμάτων και της θλίψης τους θα μπορούσε, ίσως, να γίνει ο κόσμος όπου ο κυβερνήτης του σύμπαντος τούτου θα επέλεγε να λειτουργήσει ως επιφοιτών Υιός του Παραδείσου. Φαινόταν πολύ ωραίο για να είναι αληθινό, ωστόσο ο Αδάμ απολάμβανε πραγματικά τη σκέψη ότι η διαλυμένη από τους πολέμους Ουράντια θα μπορούσε, τελικά, να μεταβληθεί στον πιο καλότυχο κόσμο του συστήματος της Σατάνια, στον πλανήτη που θα ζήλευαν όλοι στον Νέβαδον.		76:5.4 (852.3) And this was a great mystery to Adam and Eve. They could comprehend the veiled promise of a possible special resurrection in this message, and such a possibility greatly cheered them, but they could not grasp the meaning of the intimation that they might rest until the time of a resurrection associated with Michael’s personal appearance on Urantia. And so the Edenic pair always proclaimed that a Son of God would sometime come, and they communicated to their loved ones the belief, at least the longing hope, that the world of their blunders and sorrows might possibly be the realm whereon the ruler of this universe would elect to function as the Paradise bestowal Son. It seemed too good to be true, but Adam did entertain the thought that strife-torn Urantia might, after all, turn out to be the most fortunate world in the system of Satania, the envied planet of all Nebadon.
76:5.5 (852.4) Ο Αδάμ έζησε 530 χρόνια και πέθανε από αυτό που θα λέγαμε γεράματα. Οι φυσικοί του μηχανισμοί απλά εφθάρησαν. Η διαδικασία της αποσύνθεσης νίκησε σταδιακά τη διαδικασία της αποκατάστασης και ήλθε το αναπόφευκτο τέλος. Η Εύα είχε πεθάνει δέκα εννέα χρόνια νωρίτερα, από καρδιακή ανεπάρκεια. Ετάφησαν και οι δύο στο κέντρο του ναού της ιερής λειτουργίας που είχε κτισθεί σύμφωνα με τα δικά τους σχέδια, αμέσως αφού ολοκληρώθηκε το τείχος της αποικίας. Και αυτή ήταν η απαρχή της πρακτικής του να θάβονται οι επιφανείς και ευσεβείς άνδρες και γυναίκες κάτω από το δάπεδο των χώρων λατρείας.		76:5.5 (852.4) Adam lived for 530 years; he died of what might be termed old age. His physical mechanism simply wore out; the process of disintegration gradually gained on the process of repair, and the inevitable end came. Eve had died nineteen years previously of a weakened heart. They were both buried in the center of the temple of divine service which had been built in accordance with their plans soon after the wall of the colony had been completed. And this was the origin of the practice of burying noted and pious men and women under the floors of the places of worship.
76:5.6 (852.5) Η υπεράνω της ύλης κυβέρνηση της Ουράντια, υπό την διεύθυνση των Μελχισεδέκ, συνεχίσθηκε, αλλά η άμεση φυσική επαφή με τις εξελικτικές φυλές είχε διακοπεί. Από τις μακρινές μέρες της άφιξης του υλικού επιτελείου του Πλανητικού Πρίγκιπα, μέσα από την εποχή του Βαν και του Άμαντον ως την άφιξη του Αδάμ και της Εύας, οι φυσικοί εκπρόσωποι της συμπαντικής κυβέρνησης ήσαν σταθμευμένοι στον πλανήτη. Αλλά με την Αδαμική παράβαση το καθεστώς αυτό, που διήρκεσε για μια περίοδο μεγαλύτερη των τετρακοσίων πενήντα χιλιάδων ετών, έφθασε στο τέλος του. Στις πνευματικές σφαίρες, οι αγγελικοί βοηθοί εξακολούθησαν να αγωνίζονται σε συνεργασία με τους Προσαρμοστές της Σκέψης, μοχθώντας και οι δύο πλευρές ηρωικά για τη σωτηρία των ανθρώπων. Αλλά κανένα πολυσήμαντο σχέδιο για την μακροπρόθεσμη ευημερία του κόσμου δεν διακηρύχθηκε στους ανθρώπους της γης, ως την άφιξη του Μελχισεδέκ Ματσιβέντα, την εποχή του Αβραάμ, ο οποίος, με τη δύναμη, την υπομονή και την εξουσία ενός Υιού του Θεού, έθεσε τα θεμέλια για την περαιτέρω αναβάθμιση και την πνευματική αποκατάσταση της κακότυχης Ουράντια.		76:5.6 (852.5) The supermaterial government of Urantia, under the direction of the Melchizedeks, continued, but direct physical contact with the evolutionary races had been severed. From the distant days of the arrival of the corporeal staff of the Planetary Prince, down through the times of Van and Amadon to the arrival of Adam and Eve, physical representatives of the universe government had been stationed on the planet. But with the Adamic default this regime, extending over a period of more than four hundred and fifty thousand years, came to an end. In the spiritual spheres, angelic helpers continued to struggle in conjunction with the Thought Adjusters, both working heroically for the salvage of the individual; but no comprehensive plan for far-reaching world welfare was promulgated to the mortals of earth until the arrival of Machiventa Melchizedek, in the times of Abraham, who, with the power, patience, and authority of a Son of God, did lay the foundations for the further uplift and spiritual rehabilitation of unfortunate Urantia.
76:5.7 (853.1) Η κακοτυχία, ωστόσο, δεν υπήρξε η μοναδική μοίρα της Ουράντια. Τούτος ο πλανήτης υπήρξε, επίσης, ο ευτυχέστερος στο τοπικό σύμπαν του Νέβαδον. Οι Ουραντιανοί πρέπει όλα τούτα να θα θεωρήσουν θετικά, αν τα ατοπήματα των προγόνων τους και τα λάθη των πρώτων κυβερνητών του κόσμου τους καταβύθισαν τον πλανήτη σε μια τόσο αγιάτρευτη κατάσταση σύγχυσης, που επιπλέον καταστράφηκε από την αμαρτία και το κακό, που το ίδιο αυτό υπόβαθρο το ζόφου γοήτευσε τόσο πολύ τον Μιχαήλ του Νέβαδον, ώστε επέλεξε τον κόσμο αυτό ως αρένα στην οποία να αποκαλύψει τη γεμάτη αγάπη προσωπικότητα του Πατέρα εν ουρανοίς. Δεν είναι το ότι η Ουράντια είχε ανάγκη ενός Δημιουργού Υιού για να βάλει σε τάξη τις μπερδεμένες υποθέσεις της. Είναι, μάλλον, ότι το κακό και η αμαρτία στην Ουράντια εξασφάλισαν στον Δημιουργό Υιό ένα εντυπωσιακότερο υπόβαθρο έναντι του οποίου να αποκαλύψει την απαράμιλλη αγάπη, το έλεος και την υπομονή του εν Παραδείσω Πατέρα.		76:5.7 (853.1) Misfortune has not, however, been the sole lot of Urantia; this planet has also been the most fortunate in the local universe of Nebadon. Urantians should count it all gain if the blunders of their ancestors and the mistakes of their early world rulers so plunged the planet into such a hopeless state of confusion, all the more confounded by evil and sin, that this very background of darkness should so appeal to Michael of Nebadon that he selected this world as the arena wherein to reveal the loving personality of the Father in heaven. It is not that Urantia needed a Creator Son to set its tangled affairs in order; it is rather that the evil and sin on Urantia afforded the Creator Son a more striking background against which to reveal the matchless love, mercy, and patience of the Paradise Father.
6. Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΑΣ ^top		6. Survival of Adam and Eve ^top
76:6.1 (853.2) Ο Αδάμ και η Εύα κοιμήθηκαν σαν θνητοί με πίστη δυνατή στις υποσχέσεις που τους έδωσαν οι Μελχισεδέκ, ότι κάποτε θα ξυπνούσαν από τον ύπνο του θανάτου για να ξαναρχίσουν τη ζωή τους στους κόσμους-δώματα, κόσμους τόσο οικείους σ’ αυτούς από τις μέρες που προηγήθηκαν της αποστολής τους στη φθαρτή σάρκα της ιώδους φυλής της Ουράντια.		76:6.1 (853.2) Adam and Eve went to their mortal rest with strong faith in the promises made to them by the Melchizedeks that they would sometime awake from the sleep of death to resume life on the mansion worlds, worlds all so familiar to them in the days preceding their mission in the material flesh of the violet race on Urantia.
76:6.2 (853.3) Δεν αναπαύθηκαν για πολύ στη λησμονιά του ασύνειδου ύπνου των θνητών του κόσμου. Την τρίτη μέρα μετά τον θάνατο του Αδάμ, τη δεύτερη μετά την ταπεινή του ταφή, τα τάγματα του Λέιναφορτζ, διατηρημένα από τον εν ενεργεία Μέγιστο της Εντέντια και συνεργαζόμενα με την Ενοποίηση των Ημερών στον Σάλβινγκτον, εξ ονόματος του Μιχαήλ, τοποθετήθηκαν στα χέρια του Γαβριήλ, διευθύνοντας το ειδικό προσκλητήριο των διακεκριμένων διασωθέντων της Αδαμικής παράβασης στην Ουράντια. Και σύμφωνα με την εντολή αυτή της ειδικής ανάστασης, την υπ’ αριθμόν είκοσι έξι της σειράς της Ουράντια, Ο Αδάμ και η Εύα επαναπροσωποποιήθηκαν και ξανασυναντήθηκαν στις αίθουσες ανάστασης των κόσμων-δωμάτων της Σατάνια μαζί με 1,316 από τους συντρόφους τους στην εμπειρία του πρώτου κήπου. Πολλές άλλες πιστές ψυχές είχαν ήδη μετασχηματισθεί την εποχή της άφιξης του Αδάμ, η οποία ακολουθήθηκε από μια απονεμητική κρίση τόσο των διασωθέντων, όσο και των ζώντων, άξιων ανερχομένων.		76:6.2 (853.3) They did not long rest in the oblivion of the unconscious sleep of the mortals of the realm. On the third day after Adam’s death, the second following his reverent burial, the orders of Lanaforge, sustained by the acting Most High of Edentia and concurred in by the Union of Days on Salvington, acting for Michael, were placed in Gabriel’s hands, directing the special roll call of the distinguished survivors of the Adamic default on Urantia. And in accordance with this mandate of special resurrection, number twenty-six of the Urantia series, Adam and Eve were repersonalized and reassembled in the resurrection halls of the mansion worlds of Satania together with 1,316 of their associates in the experience of the first garden. Many other loyal souls had already been translated at the time of Adam’s arrival, which was attended by a dispensational adjudication of both the sleeping survivors and of the living qualified ascenders.
76:6.3 (853.4) Ο Αδάμ και η Εύα γρήγορα πέρασαν από τους κόσμους της προοδευτικής ανέλιξης έως ότου απέκτησαν την ιδιότητα του πολίτη της Τζερουζέμ, για να γίνουν άλλη μία φορά κάτοικοι του πλανήτη καταγωγής τους, τη φορά, όμως, αυτή, ως μέλη μιας διαφορετικής τάξης συμπαντικών προσωπικοτήτων. Έφυγαν από την Τζερουζέμ ως μόνιμοι πολίτες – Υιοί του Θεού. Επέστρεψαν ως ανερχόμενοι πολίτες – υιοί του ανθρώπου. Προσαρτήθηκαν αμέσως στην υπηρεσία της Ουράντια στην πρωτεύουσα του συστήματος, ενώ αργότερα τους δόθηκε η ιδιότητα του μέλους των είκοσι τεσσάρων συμβούλων, οι οποίοι αποτελούν το σημερινό εισηγητικό-ελεγκτικό σώμα της Ουράντια.		76:6.3 (853.4) Adam and Eve quickly passed through the worlds of progressive ascension until they attained citizenship on Jerusem, once again to be residents of the planet of their origin but this time as members of a different order of universe personalities. They left Jerusem as permanent citizens—Sons of God; they returned as ascendant citizens—sons of man. They were immediately attached to the Urantia service on the system capital, later being assigned membership among the four and twenty counselors who constitute the present advisory-control body of Urantia.
76:6.4 (854.1) Και έτσι τελειώνει η ιστορία του Πλανητικού Αδάμ και της Εύας της Ουράντια, μια ιστορία δοκιμασίας, τραγωδίας και θριάμβου, προσωπικού, τουλάχιστον, θριάμβου για τους καλοπροαίρετους αλλά παραπλανημένους Υλικό Υιό και Θυγατέρα και αναμφίβολα, στο τέλος, μια ιστορία απώτατου θριάμβου για τον κόσμο τους και τους κατοίκους του που κλυδωνίζονταν εξ αιτίας της εξέγερσης και είχαν εξαντληθεί από το κακό. Όταν όλα ανακεφαλαιώθηκαν, ο Αδάμ και η Εύα έκαναν μια γενναία συνεισφορά στον ραγδαίο πολιτισμό και επετάχυναν τη βιολογική πρόοδο της ανθρώπινης φυλής. Άφησαν μια σπουδαία κουλτούρα στη γη, δεν ήταν, όμως, δυνατόν για ένα τέτοιο προηγμένο πολιτισμό διασωθεί, αντιμέτωπος με την πρώιμη διάλυση και την μετέπειτα καταβύθιση της Αδαμικής κληρονομιάς. Είναι οι άνθρωποι που φτιάχνουν τον πολιτισμό, δεν φτιάχνει ο πολιτισμός τους ανθρώπους.		76:6.4 (854.1) And thus ends the story of the Planetary Adam and Eve of Urantia, a story of trial, tragedy, and triumph, at least personal triumph for your well-meaning but deluded Material Son and Daughter and undoubtedly, in the end, a story of ultimate triumph for their world and its rebellion-tossed and evil-harassed inhabitants. When all is summed up, Adam and Eve made a mighty contribution to the speedy civilization and accelerated biologic progress of the human race. They left a great culture on earth, but it was not possible for such an advanced civilization to survive in the face of the early dilution and the eventual submergence of the Adamic inheritance. It is the people who make a civilization; civilization does not make the people.
76:6.5 (854.2) [Παρουσιάσθηκε από τον Σολόνια, τη σεραφική «φωνή στον Κήπο.»]		76:6.5 (854.2) [Presented by Solonia, the seraphic “voice in the Garden.”]