Εγγραφο 78		Paper 78
Η ΙΩΔΗΣ ΦΥΛΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΑΔΑΜ		The Violet Race After the Days of Adam
78:0.1 (868.1) Η δεύτερη Εδέμ υπήρξε το λίκνο του πολιτισμού για τριάντα, σχεδόν, χιλιάδες χρόνια. Εδώ, στη Μεσοποταμία, οι Αδαμικοί λαοί αναπτύχθηκαν, στέλλοντας τους απογόνους τους στα πέρατα της γης και αργότερα, καθώς συγχωνεύθηκαν με τους Νοδίτες και τις φυλές του Σαντζίκ, έγιναν γνωστοί ως Αντίτες. Από την περιοχή αυτή ξεκίνησαν εκείνοι οι άνδρες και οι γυναίκες που εγκαινίασαν τα έργα των ιστορικών χρόνων και που σε τόσο μεγάλη κλίμακα επετάχυναν την πολιτισμική πρόοδο στην Ουράντια.		78:0.1 (868.1) THE second Eden was the cradle of civilization for almost thirty thousand years. Here in Mesopotamia the Adamic peoples held forth, sending out their progeny to the ends of the earth, and latterly, as amalgamated with the Nodite and Sangik tribes, were known as the Andites. From this region went those men and women who initiated the doings of historic times, and who have so enormously accelerated cultural progress on Urantia.
78:0.2 (868.2) Το φύλλο αυτό παρουσιάζει την πλανητική ιστορία της ιώδους φυλής, αρχίζοντας αμέσως μετά την παράβαση του Αδάμ γύρω στο 35,000 π.Χ. και προχωρώντας μέσω της συγχώνευσής της με τους Νοδίτες και τις φυλές του Σαντζίκ, το 15,000 περίπου π.Χ. για να σχηματίσει τους λαούς των Αντιτών, ως την τελική της εξαφάνιση από την πατρίδα τους στη Μεσοποταμία, γύρω στο 2,000 π.Χ.		78:0.2 (868.2) This paper depicts the planetary history of the violet race, beginning soon after the default of Adam, about 35,000 b.c., and extending down through its amalgamation with the Nodite and Sangik races, about 15,000 b.c., to form the Andite peoples and on to its final disappearance from the Mesopotamian homelands, about 2000 b.c.
1. ΦΥΛΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ^top		1. Racial and Cultural Distribution ^top
78:1.1 (868.3) Παρά το ότι η διάνοια και τα ήθη των φυλών βρίσκονταν σε χαμηλό επίπεδο την εποχή της άφιξης του Αδάμ, η φυσική εξέλιξη είχε προχωρήσει αρκετά, ανεπηρέαστη από τις πιέσεις της εξέγερσης του Καλιγκάστια. Η συνεισφορά του Αδάμ στη βιολογική κατάσταση των φυλών, παρά την μερική αποτυχία του εγχειρήματος, αναβάθμισε σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό τον πληθυσμό της Ουράντια.		78:1.1 (868.3) Although the minds and morals of the races were at a low level at the time of Adam’s arrival, physical evolution had gone on quite unaffected by the exigencies of the Caligastia rebellion. Adam’s contribution to the biologic status of the races, notwithstanding the partial failure of the undertaking, enormously upstepped the people of Urantia.
78:1.2 (868.4) Ο Αδάμ και η Εύα συνέβαλαν, επίσης, στο πλείστον όσων είχαν αξία στην κοινωνική, ηθική και διανοητική πρόοδο της ανθρωπότητας. Ο πολιτισμός αναζωογονήθηκε σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό με την παρουσία των απογόνων τους. Τριάντα πέντε χιλιάδες, όμως, χρόνια πριν, ο κόσμος γενικά διέθετε ελάχιστη κουλτούρα. Υπήρχαν μερικά κέντρα πολιτισμού εδώ κι’ εκεί, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της Ουράντια έφθινε μέσα στην αγριότητα. Η φυλετική και πολιτισμική κατανομή είχε ως εξής:		78:1.2 (868.4) Adam and Eve also contributed much that was of value to the social, moral, and intellectual progress of mankind; civilization was immensely quickened by the presence of their offspring. But thirty-five thousand years ago the world at large possessed little culture. Certain centers of civilization existed here and there, but most of Urantia languished in savagery. Racial and cultural distribution was as follows:
78:1.3 (868.5) 1. Η Ιώδης φυλή – οι Αδαμίτες και οι Ανταμσοντίτες. Το μεγαλύτερο κέντρο της Αδαμικής κουλτούρας ήταν στον δεύτερο κήπο, ο οποίος βρισκόταν στο τρίγωνο των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη. Τούτο υπήρξε, πράγματι, το λίκνο του Δυτικοευρωπαϊκού και του Ινδικού πολιτισμού. Το δευτερεύον, ή βόρειο κέντρο της ιώδους φυλής ήταν η έδρα των Ανταμσονιτών, η οποία βρισκόταν ανατολικά της δυτικής ακτής της Κασπίας Θάλασσας, κοντά στα όρη Κοπέτ. Από τα δύο αυτά κέντρα ξεχύθηκε προς τις τριγύρω πεδιάδες η κουλτούρα και το ζωτικό πλάσμα που τόσο άμεσα αναζωογόνησε όλες τις φυλές.		78:1.3 (868.5) 1. The violet race—Adamites and Adamsonites. The chief center of Adamite culture was in the second garden, located in the triangle of the Tigris and Euphrates rivers; this was indeed the cradle of Occidental and Indian civilizations. The secondary or northern center of the violet race was the Adamsonite headquarters, situated east of the southern shore of the Caspian Sea near the Kopet mountains. From these two centers there went forth to the surrounding lands the culture and life plasm which so immediately quickened all the races.
78:1.4 (868.6) 2. Οι προ-Σουμέριοι και οι άλλοι Νοδίτες. Στη Μεσοποταμία υπήρχαν επίσης, κοντά στις εκβολές των ποταμών, κατάλοιπα του αρχαίου πολιτισμού των ημερών της Νταλαμέιτια. Καθώς περνούσαν οι χιλιετίες, αυτή η ομάδα αναμίχθηκε σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό με τους Αδαμίτες στο βορρά, αλλά ουδέποτε απώλεσαν τις Νοδιτικές τους παραδόσεις. Πολλές άλλες ομάδες Νοδιτών που είχαν εγκατασταθεί στην Ανατολή απορροφήθηκαν, γενικά, από την μετέπειτα διευρυνθείσα ιώδη φυλή.		78:1.4 (868.6) 2. Pre-Sumerians and other Nodites. There were also present in Mesopotamia, near the mouth of the rivers, remnants of the ancient culture of the days of Dalamatia. With the passing millenniums, this group became thoroughly admixed with the Adamites to the north, but they never entirely lost their Nodite traditions. Various other Nodite groups that had settled in the Levant were, in general, absorbed by the later expanding violet race.
78:1.5 (869.1) 3. Οι Αντονίτες διατήρησαν πέντε, ή έξι σχετικά αντιπροσωπευτικές αποικίες βόρεια και ανατολικά της έδρας του Άνταμσαν. Ήσαν, επίσης, διασκορπισμένοι σ’ ολόκληρο το Τουρκεστάν, ενώ μεμονωμένες νησίδες τους διατηρούνταν σ’ ολόκληρη την Ευρασία, ιδιαίτερα στις ορεινές περιοχές. Αυτοί οι πρωτόγονοι κατείχαν ακόμη τις βόρειες εκτάσεις της Ευρασιανής ηπείρου, μαζί με την Ισλανδία και τη Γροιλανδία, αλλά είχαν από καιρό εκδιωχθεί από τις πεδιάδες της Ευρώπης από τον γαλάζιο άνθρωπο, αλλά και από τις παραποτάμιες κοιλάδες της μακρινής Ασίας από την διευρυνόμενη κίτρινη φυλή.		78:1.5 (869.1) 3. The Andonites maintained five or six fairly representative settlements to the north and east of the Adamson headquarters. They were also scattered throughout Turkestan, while isolated islands of them persisted throughout Eurasia, especially in mountainous regions. These aborigines still held the northlands of the Eurasian continent, together with Iceland and Greenland, but they had long since been driven from the plains of Europe by the blue man and from the river valleys of farther Asia by the expanding yellow race.
78:1.6 (869.2) 4. Ο κόκκινος άνθρωπος κατέλαβε τις Αμερικανικές ηπείρους, έχοντας εκδιωχθεί από την Ασία πάνω από πενήντα χιλιάδες χρόνια πριν την άφιξη του Αδάμ.		78:1.6 (869.2) 4. The red man occupied the Americas, having been driven out of Asia over fifty thousand years before the arrival of Adam.
78:1.7 (869.3) 5. Η κίτρινη φυλή. Οι κινεζικοί πληθυσμοί είχαν αναλάβει για καλά τον έλεγχο της ανατολικής Ασίας. Οι πλέον προηγμένες τους αποικίες βρίσκονταν στα βορειοδυτικά της σύγχρονης Κίνας, σε περιοχές που συνορεύουν με το Θιβέτ.		78:1.7 (869.3) 5. The yellow race. The Chinese peoples were well established in control of eastern Asia. Their most advanced settlements were situated to the northwest of modern China in regions bordering on Tibet.
78:1.8 (869.4) 6. Η γαλάζια φυλή. Οι γαλάζιοι άνθρωποι ήσαν διασκορπισμένοι σ’ ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά τα μεγαλύτερα πολιτισμικά τους κέντρα βρίσκονταν στις, τότε, γόνιμες πεδιάδες της Μεσογειακής λεκάνης και στη βορειοδυτική Ευρώπη. Η απορρόφηση των Νεαντερτάλιων καθυστέρησε σε μεγάλο βαθμό τον πολιτισμό του γαλάζιου ανθρώπου, ο οποίος κατά τα λοιπά ήταν ο πλέον επιθετικός, τυχοδιωκτικός και εξερευνητικός από όλες τους εξελικτικούς λαούς της Ευρασίας.		78:1.8 (869.4) 6. The blue race. The blue men were scattered all over Europe, but their better centers of culture were situated in the then fertile valleys of the Mediterranean basin and in northwestern Europe. Neanderthal absorption had greatly retarded the culture of the blue man, but he was otherwise the most aggressive, adventurous, and exploratory of all the evolutionary peoples of Eurasia.
78:1.9 (869.5) 7. Η προ-Δραβιδιανή Ινδία. Ο πολύπλοκος συνδυασμός των φυλών στην Ινδία – ο οποίος περιελάμβανε όλες τις φυλές της γης, αλλά ιδιαίτερα την πράσινη, την πορτοκαλόχρωμη και τη μαύρη – διατήρησε μια κουλτούρα ελαφρώς ανώτερη εκείνης των εκτός αυτής περιοχών.		78:1.9 (869.5) 7. Pre-Dravidian India. The complex mixture of races in India—embracing every race on earth, but especially the green, orange, and black—maintained a culture slightly above that of the outlying regions.
78:1.10 (869.6) 8. Ο πολιτισμός της Σαχάρα. Τα ανώτερα στοιχεία της μαύρης φυλής είχαν τις πλέον προοδευτικές αποικίες τους στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα η μεγάλη έρημος της Σαχάρα. Αυτή η μωβ-μαύρη ομάδα έφερε μεγάλο αριθμό γόνων των χαμένων πορτοκαλόχρωμων και πράσινων φυλών.		78:1.10 (869.6) 8. The Sahara civilization. The superior elements of the indigo race had their most progressive settlements in what is now the great Sahara desert. This indigo-black group carried extensive strains of the submerged orange and green races.
78:1.11 (869.7) 9. Η Μεσογειακή λεκάνη. Η περισσότερο επιμεμειγμένη φυλή εκτός της Ινδίας κατελάμβανε την περιοχή της σημερινής Μεσογειακής λεκάνης. Εδώ οι γαλάζιοι άνθρωποι από τον βορρά και οι κάτοικοι της Σαχάρα από τον νότο συναντήθηκαν και επιμείχθηκαν με τους Νοδίτες και τους Αδαμίτες από την Ανατολή.		78:1.11 (869.7) 9. The Mediterranean basin. The most highly blended race outside of India occupied what is now the Mediterranean basin. Here blue men from the north and Saharans from the south met and mingled with Nodites and Adamites from the east.
78:1.12 (869.8) Αυτή ήταν η εικόνα του κόσμου πριν την απαρχή της μεγάλης επέκτασης της ιώδους φυλής, πριν από είκοσι πέντε, περίπου, χιλιάδες χρόνια πριν. Η ελπίδα ενός μελλοντικού πολιτισμού βρίσκεται στο δεύτερο κήπο, μεταξύ των ποταμών της Μεσοποταμίας. Εδώ, στη νοτιοδυτική Ασία, υπήρξε το δυναμικό ενός μεγάλου πολιτισμού, η δυνατότητα διάδοσης στον κόσμο των ιδεών και των ιδανικών που διασώθηκαν από την εποχή της Νταλαμέιτια και τους καιρούς της Εδέμ.		78:1.12 (869.8) This was the picture of the world prior to the beginnings of the great expansions of the violet race, about twenty-five thousand years ago. The hope of future civilization lay in the second garden between the rivers of Mesopotamia. Here in southwestern Asia there existed the potential of a great civilization, the possibility of the spread to the world of the ideas and ideals which had been salvaged from the days of Dalamatia and the times of Eden.
78:1.13 (869.9) Ο Αδάμ και η Εύα άφησαν πίσω τους λίγους, αλλά δυναμικούς απογόνους και οι ουράνιοι παρατηρητές στην Ουράντια περίμεναν με αγωνία να διαπιστώσουν πώς αυτοί οι απόγονοι του σφάλλοντος Υλικού Υιού και της Θυγατέρας θα απαλλάσσονταν.		78:1.13 (869.9) Adam and Eve had left behind a limited but potent progeny, and the celestial observers on Urantia waited anxiously to find out how these descendants of the erring Material Son and Daughter would acquit themselves.
2. ΟΙ ΑΔΑΜΙΤΕΣ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΗΠΟ ^top		2. The Adamites in the Second Garden ^top
78:2.1 (869.10) Για χιλιάδες χρόνια οι γιοι του Αδάμ μοχθούσαν κοντά στους ποταμούς της Μεσοποταμίας, μελετώντας προβλήματα άρδευσης και ελέγχου των πλημμυρών στο νότο, τελειοποιώντας τις άμυνές τους στο βορρά και προσπαθώντας να διαφυλάξουν τις παραδόσεις τους για το μεγαλείο της πρώτης Εδέμ.		78:2.1 (869.10) For thousands of years the sons of Adam labored along the rivers of Mesopotamia, working out their irrigation and flood-control problems to the south, perfecting their defenses to the north, and attempting to preserve their traditions of the glory of the first Eden.
78:2.2 (869.11) Ο ηρωισμός που επεδείχθη στην ηγεσία του δεύτερου κήπου συνιστά ένα από τα εκπληκτικότερα και εμπνευσμένα έπη στην ιστορία της Ουράντια. Οι μεγαλειώδεις αυτές ψυχές ουδέποτε έχασαν από τα μάτια τους τον σκοπό της Αδαμικής αποστολής και γι’ αυτό πολέμησαν με θάρρος τις επιδράσεις των γειτονικών και κατώτερων φυλών, ενώ πρόθυμα απέστειλαν τους εκλεκτούς τους γιους και θυγατέρες σ΄ ένα σταθερό ρεύμα ως αντιπροσώπους στις φυλές της γης. Μερικές φορές, η επέκταση αυτή εξαντλούσε τον πολιτισμό στην πατρίδα, ωστόσο, πάντα αυτοί οι ανώτεροι λαοί αποκαθίσταντο.		78:2.2 (869.11) The heroism displayed in the leadership of the second garden constitutes one of the amazing and inspiring epics of Urantia’s history. These splendid souls never wholly lost sight of the purpose of the Adamic mission, and therefore did they valiantly fight off the influences of the surrounding and inferior tribes while they willingly sent forth their choicest sons and daughters in a steady stream as emissaries to the races of earth. Sometimes this expansion was depleting to the home culture, but always these superior peoples would rehabilitate themselves.
78:2.3 (870.1) Η πολιτισμική, κοινωνική και πολιτιστική κατάσταση των Αδαμιτών ήσαν μακράν ανώτερες του γενικού επιπέδου των εξελικτικών φυλών της Ουράντια. Μόνο μεταξύ των παλαιών αποικιών του Βαν, του Άμαντον και των Ανταμσονιτών υπήρχε κάποιος, κάπως, αντίστοιχος πολιτισμός. Ο πολιτισμός, όμως, της δεύτερης Εδέμ ήταν μια τεχνητή σύνθεση – δεν είχε εξελιχθεί – και ήταν, εξ αυτού, καταδικασμένος να εκφυλισθεί, έως ότου έφθασε το φυσιολογικό εξελικτικό επίπεδο.		78:2.3 (870.1) The civilization, society, and cultural status of the Adamites were far above the general level of the evolutionary races of Urantia. Only among the old settlements of Van and Amadon and the Adamsonites was there a civilization in any way comparable. But the civilization of the second Eden was an artificial structure—it had not been evolved—and was therefore doomed to deteriorate until it reached a natural evolutionary level.
78:2.4 (870.2) Ο Αδάμ άφησε ένα μεγάλο διανοητικό και πνευματικό πολιτισμό πίσω του, ο οποίος, όμως, δεν είχε προοδεύσει ως προς τις μηχανικές εφαρμογές, αφού ο κάθε πολιτισμός περιορίζεται από τους διαθέσιμους φυσικούς πόρους, την εγγενή ευφυία και τον επαρκή ελεύθερο χρόνο ώστε να διασφαλισθεί η εφευρετική καρποφορία. Ο πολιτισμός της ιώδους φυλής στηρίζετο στην παρουσία του Αδάμ και στις παραδόσεις της πρώτης Εδέμ. Μετά τον θάνατο του Αδάμ και καθώς οι παραδόσεις ξεθώριαζαν με το πέρασμα των χιλιετιών, το πολιτισμικό επίπεδο των Αδαμιτών εκφυλίζετο σταθερά έως ότου έφθασε σε μία κατάσταση αμοιβαίας ισορροπίας με την κατάσταση των γειτονικών λαών και τις φυσιολογικά εξελισσόμενες πολιτισμικές ικανότητες της ιώδους φυλής.		78:2.4 (870.2) Adam left a great intellectual and spiritual culture behind him, but it was not advanced in mechanical appliances since every civilization is limited by available natural resources, inherent genius, and sufficient leisure to insure inventive fruition. The civilization of the violet race was predicated on the presence of Adam and on the traditions of the first Eden. After Adam’s death and as these traditions grew dim through the passing millenniums, the cultural level of the Adamites steadily deteriorated until it reached a state of reciprocal balance with the status of the surrounding peoples and the naturally evolving cultural capacities of the violet race.
78:2.5 (870.3) Οι Αδαμίτες, ωστόσο, ήταν πραγματικό έθνος γύρω στο 19,000 π.Χ., αριθμώντας τεσσεράμισι εκατομμύρια ενώ είχαν, ήδη, ξεχυθεί εκατομμύρια απογόνων τους στους τριγύρω λαούς.		78:2.5 (870.3) But the Adamites were a real nation around 19,000 b.c., numbering four and a half million, and already they had poured forth millions of their progeny into the surrounding peoples.
3. ΟΙ ΑΡΧΙΚΕΣ ΕΠΕΚΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΔΑΜΙΤΩΝ ^top		3. Early Expansions of the Adamites ^top
78:3.1 (870.4) Η ιώδης φυλή διατήρησε τις ειρηνικές, Εδεμικές παραδόσεις για πολλές χιλιετίες, πράγμα που εξηγεί τη μεγάλη τους καθυστέρηση στο να κάνουν κατακτητικούς πολέμους. Όταν αντιμετώπιζαν πληθυσμιακή πίεση, αντί να κάνουν πόλεμο για να εξασφαλίσουν μεγαλύτερα εδάφη, απέστελλαν τους πλεονάζοντες κατοίκους τους ως διδάσκαλους στις άλλες φυλές. Η πολιτισμική επίδραση των αρχικών αυτών μεταναστεύσεων δεν διήρκεσε, αλλά η απορρόφηση των Αδαμικών δασκάλων, των εμπόρων και των εξερευνητών υπήρξε από βιολογική άποψη αναζωογονητική για τους γειτονικούς πληθυσμούς.		78:3.1 (870.4) The violet race retained the Edenic traditions of peacefulness for many millenniums, which explains their long delay in making territorial conquests. When they suffered from population pressure, instead of making war to secure more territory, they sent forth their excess inhabitants as teachers to the other races. The cultural effect of these earlier migrations was not enduring, but the absorption of the Adamite teachers, traders, and explorers was biologically invigorating to the surrounding peoples.
78:3.2 (870.5) Μερικοί από τους Αδαμίτες ταξίδεψαν από νωρίς δυτικά, προς την κοιλάδα του Νείλου. Άλλοι εισχώρησαν, ανατολικά, στην Ασία, αυτοί όμως ήσαν η μειονότητα. Η μαζική μετακίνηση των μετέπειτα ημερών έγινε κυρίως προς βορράν και από εκεί προς δυσμάς. Υπήρξε, κυρίως, μία σταδιακή αλλά αδιάλειπτη ώθηση προς βορράν, με το μεγαλύτερο αριθμό τους να πηγαίνει βόρεια και, κατόπιν, κάνοντας κύκλο, δυτικά, γύρω από την Κασπία Θάλασσα, στην Ευρώπη.		78:3.2 (870.5) Some of the Adamites early journeyed westward to the valley of the Nile; others penetrated eastward into Asia, but these were a minority. The mass movement of the later days was extensively northward and thence westward. It was, in the main, a gradual but unremitting northward push, the greater number making their way north and then circling westward around the Caspian Sea into Europe.
78:3.3 (870.6) Είκοσι πέντε, περίπου, χιλιάδες χρόνια πριν, πολλά από τα πλέον αμιγή στοιχεία των Αδαμιτών είχαν ήδη ξεκινήσει το προς βορράν ταξίδι τους. Και καθώς εισχωρούσαν στο βορρά, έχαναν ολοένα περισσότερο την Αδαμική τους φύση, έως ότου, όταν πλέον κατέλαβαν το Τουρκεστάν, είχαν απόλυτα επιμειχθεί με τις άλλες φυλές, ιδιαίτερα με τους Νοδίτες. Ελάχιστοι από τους αμιγούς καταγωγής ιώδεις πληθυσμούς εισχώρησαν, ποτέ, σε βάθος στην Ευρώπη, ή την Ασία.		78:3.3 (870.6) About twenty-five thousand years ago many of the purer elements of the Adamites were well on their northern trek. And as they penetrated northward, they became less and less Adamic until, by the times of their occupation of Turkestan, they had become thoroughly admixed with the other races, particularly the Nodites. Very few of the pure-line violet peoples ever penetrated far into Europe or Asia.
78:3.4 (870.7) Από το 30,000, περίπου μέχρι το 10,000 π.Χ., οι φυλετικές επιμειξίες οι οποίες δημιουργούσαν τις ιστορικές περιόδους,(*) ελάμβαναν χώρα σ’ ολόκληρη την νοτιοανατολική Ασία. Οι κάτοικοι των υψιπέδων του Τουρκεστάν ήταν ένας δυναμικός και ρωμαλέος λαός. Στα βορειοδυτικά της Ινδίας, μεγάλο μέρος της κουλτούρας των ημερών του Βαν διατηρήθηκε. Ακόμη βορειότερα από αυτές τις αποικίες είχαν διατηρηθεί οι καλύτεροι από τους πρώτους Αντονίτες. Κι’ οι δυο αυτές οι ανώτερες φυλές, που διέθεταν πολιτισμό και ποιότητα απορροφήθηκαν από τους προς βορράν μετακινούμενους Αδαμίτες. Αυτή η συγχώνευση οδήγησε στην υιοθέτηση πολλών καινούργιων απόψεων. Διευκόλυνε την πρόοδο του πολιτισμού και προώθησε σε μεγάλο βαθμό όλες τις εκφάνσεις της τέχνης, της επιστήμης και της κοινωνικής κουλτούρας.		78:3.4 (870.7) From about 30,000 to 10,000 b.c. epoch-making racial mixtures were taking place throughout southwestern Asia. The highland inhabitants of Turkestan were a virile and vigorous people. To the northwest of India much of the culture of the days of Van persisted. Still to the north of these settlements the best of the early Andonites had been preserved. And both of these superior races of culture and character were absorbed by the northward-moving Adamites. This amalgamation led to the adoption of many new ideas; it facilitated the progress of civilization and greatly advanced all phases of art, science, and social culture.
78:3.5 (871.1) Καθώς η περίοδος των πρώτων Αδαμικών μεταναστεύσεων τελείωνε, το 15,000 περίπου π.Χ., υπήρχαν, ήδη, περισσότεροι απόγονοι του Αδάμ στην Ευρώπη και την κεντρική Ασία από οπουδήποτε αλλού στη Μεσοποταμία. Οι Ευρωπαϊκές γαλάζιες φυλές είχαν διαβρωθεί κατά πολύ. Οι χώρες που τώρα ονομάζονται Ρωσία και Τουρκεστάν είχαν καταληφθεί ως τις νοτιότερες εσχατιές τους από ένα μεγάλο αριθμό Αδαμιτών επιμεμειγμένων με Νοδίτες, Αντονίτες, καθώς επίσης από κόκκινους και κίτρινους Σαντζίκ. Η νότια Ευρώπη και τα όρια της Μεσογείου είχαν καταληφθεί από μία μικτή φυλή Αντονιτών και λαών του Σαντζίκ – πορτοκαλόχρωμων, πράσινων και μαύρων – με ένα μικρό ποσοστό Αδαμικών γόνων. Η Μικρά Ασία και η κεντροανατολικές Ευρωπαϊκές περιοχές κατοικούνταν από φυλές στις οποίες κυριαρχούσε το στοιχείο των Αντονιτών.		78:3.5 (871.1) As the period of the early Adamic migrations ended, about 15,000 b.c., there were already more descendants of Adam in Europe and central Asia than anywhere else in the world, even than in Mesopotamia. The European blue races had been largely infiltrated. The lands now called Russia and Turkestan were occupied throughout their southern stretches by a great reservoir of the Adamites mixed with Nodites, Andonites, and red and yellow Sangiks. Southern Europe and the Mediterranean fringe were occupied by a mixed race of Andonite and Sangik peoples—orange, green, and indigo—with a sprinkling of the Adamite stock. Asia Minor and the central-eastern European lands were held by tribes that were predominantly Andonite.
78:3.6 (871.2) Μια μικτή, έγχρωμη φυλή, αυτή περίπου την εποχή, ενισχύθηκε κατά πολύ από προσελεύσεις από την Μεσοποταμία που προχώρησαν στην Αίγυπτο και ετοιμάσθηκαν να αναλάβουν τον φθίνοντα πολιτισμό της κοιλάδας του Ευφράτη. Οι μαύροι πληθυσμοί μετακινήθηκαν μακρύτερα στην Αφρική και, όπως η κόκκινη φυλή, τελικά απομονώθηκαν.		78:3.6 (871.2) A blended colored race, about this time greatly reinforced by arrivals from Mesopotamia, held forth in Egypt and prepared to take over the disappearing culture of the Euphrates valley. The black peoples were moving farther south in Africa and, like the red race, were virtually isolated.
78:3.7 (871.3) Ο πολιτισμός της Σαχάρα είχε διαλυθεί εξ αιτίας της ξηρασίας και εκείνος της Μεσογειακής λεκάνης εξ αιτίας των πλημμυρών. Οι γαλάζιες φυλές είχαν, ως τότε, αποτύχει να αναπτύξουν μια προηγμένη κουλτούρα. Οι Αντονίτες ήσαν ακόμη διασκορπισμένοι στις Αρκτικές και τις περιοχές της κεντρικής Ασίας. Οι πράσινες και οι πορτοκαλόχρωμες φυλές είχαν εξοντωθεί εντελώς. Η μαύρη φυλή μετακινείτο στην Αφρική, για να αρχίσει εκεί τον αργό αλλά μακρόχρονο φυλετικό της εκφυλισμό.		78:3.7 (871.3) The Saharan civilization had been disrupted by drought and that of the Mediterranean basin by flood. The blue races had, as yet, failed to develop an advanced culture. The Andonites were still scattered over the Arctic and central Asian regions. The green and orange races had been exterminated as such. The indigo race was moving south in Africa, there to begin its slow but long-continued racial deterioration.
78:3.8 (871.4) Οι πληθυσμοί της Ινδίας είχαν μείνει στάσιμοι, με ένα μη προοδεύοντα πολιτισμό. Ο κίτρινος άνθρωπος είχε σταθεροποιήσει τις κτήσεις του στην κεντρική Ασία. Ο καφέ άνθρωπος δεν είχε αρχίσει ακόμη τον πολιτισμό του στα γειτονικά νησιά του Ειρηνικού.		78:3.8 (871.4) The peoples of India lay stagnant, with a civilization that was unprogressing; the yellow man was consolidating his holdings in central Asia; the brown man had not yet begun his civilization on the near-by islands of the Pacific.
78:3.9 (871.5) Αυτές οι φυλετικές κατανομές, συνδυαζόμενες με εκτεταμένες κλιματολογικές μεταβολές, ετοίμασαν το έδαφος για την έναρξη της εποχής των Αντιτών του πολιτισμού της Ουράντια. Αυτές οι πρώιμες μεταναστεύσεις διήρκεσαν για μία περίοδο δέκα χιλιάδων ετών, από το 25,000 ως το 15,000 π.Χ. Οι μετέπειτα μεταναστεύσεις των Αντιτών διήρκεσαν από το 15,000, περίπου, έως το 6,000 π.Χ.		78:3.9 (871.5) These racial distributions, associated with extensive climatic changes, set the world stage for the inauguration of the Andite era of Urantia civilization. These early migrations extended over a period of ten thousand years, from 25,000 to 15,000 b.c. The later or Andite migrations extended from about 15,000 to 6000 b.c.
78:3.10 (871.6) Απαιτήθηκαν τόσα πολλά χρόνια για τα πρώτα κύματα των Αδαμιτών να διασχίσουν την Ευρασία, ώστε η κουλτούρα τους χάθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό κατά τη διέλευση. Μόνον οι μεταγενέστεροι Αντίτες κινήθηκαν με αρκετή ταχύτητα ώστε να διατηρήσουν την Εδεμική κουλτούρα έστω και σε μεγάλες αποστάσεις από την Μεσοποταμία.		78:3.10 (871.6) It took so long for the earlier waves of Adamites to pass over Eurasia that their culture was largely lost in transit. Only the later Andites moved with sufficient speed to retain the Edenic culture at any great distance from Mesopotamia.
4. ΟΙ ΑΝΤΙΤΕΣ ^top		4. The Andites ^top
78:4.1 (871.7) Οι φυλές των Αντιτών ήσαν οι αρχικές συγχωνεύσεις της αμιγούς καταγωγής ιώδους φυλής, των Νοδιτών, και των εξελικτικών λαών. Γενικά, μπορεί να θεωρηθεί ότι οι Αντίτες διέθεταν ένα κατά πολύ μεγαλύτερο, από όσο οι σύγχρονες φυλές, ποσοστό Αδαμικού αίματος. Ουσιαστικά ο όρος Αντίτες χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει τους πληθυσμούς εκείνους των οποίων η φυλετική κληρονομιά ήταν κατά το ένα όγδοο ως ένα το ένα έκτο ιώδης. Οι σύγχρονοι Ουραντιανοί, ακόμη και οι βορειότερες λευκές φυλές, περιέχουν πολύ μικρότερο από αυτό ποσοστό από το αίμα του Αδάμ.		78:4.1 (871.7) The Andite races were the primary blends of the pure-line violet race and the Nodites plus the evolutionary peoples. In general, Andites should be thought of as having a far greater percentage of Adamic blood than the modern races. In the main, the term Andite is used to designate those peoples whose racial inheritance was from one-eighth to one-sixth violet. Modern Urantians, even the northern white races, contain much less than this percentage of the blood of Adam.
78:4.2 (871.8) Οι αρχικοί πληθυσμοί των Αντιτών προήλθαν από τις γειτονικές προς τη Μεσοποταμία περιοχές εδώ και περισσότερες από εικοσιπέντε χιλιάδες χρόνια και αποτελούντο από ένα κράμα Αδαμιτών και Νοδιτών. Ο δεύτερος κήπος ήταν τριγυρισμένος από ομόκεντρους κύκλους εκφυλιζόμενου ιώδους αίματος και ήταν στην περιφέρεια του φυλετικού αυτού χωνευτηρίου που δημιουργήθηκε η φυλή των Αντιτών. Αργότερα, όταν οι μεταναστεύοντες Αδαμίτες και Νοδίτες εισέβαλαν στις, τότε, γόνιμες περιοχές του Τουρκεστάν, γρήγορα αναμίχθηκαν με τους ανώτερους κατοίκους και η προκύψασα φυλετική ανάμιξη επεξέτεινε την φυλή των Αντιτών προς το βορρά.		78:4.2 (871.8) The earliest Andite peoples took origin in the regions adjacent to Mesopotamia more than twenty-five thousand years ago and consisted of a blend of the Adamites and Nodites. The second garden was surrounded by concentric circles of diminishing violet blood, and it was on the periphery of this racial melting pot that the Andite race was born. Later on, when the migrating Adamites and Nodites entered the then fertile regions of Turkestan, they soon blended with the superior inhabitants, and the resultant race mixture extended the Andite type northward.
78:4.3 (872.1) Οι Αντίτες υπήρξαν το καλύτερο γένος που εμφανίσθηκε ποτέ σ΄ ολόκληρη την Ουράντια, μέχρι την εποχή των αμιγούς καταγωγής ιωδών λαών. Περιελάμβαναν τους περισσότερους από τους ανώτερους τύπους των διασωθέντων καταλοίπων των φυλών των Αδαμιτών και των Νοδιτών και, αργότερα, ορισμένα από τα γένη των κίτρινων, γαλάζιων και πράσινων ανθρώπων.		78:4.3 (872.1) The Andites were the best all-round human stock to appear on Urantia since the days of the pure-line violet peoples. They embraced most of the highest types of the surviving remnants of the Adamite and Nodite races and, later, some of the best strains of the yellow, blue, and green men.
78:4.4 (872.2) Αυτοί οι πρώιμοι Αντίτες δεν ήσαν Άριοι. Ήσαν προ-Άριοι. Δεν ήσαν λευκοί. Ήσαν προ-λευκοί. Δεν ήσαν ούτε Δυτικός, ούτε Ανατολικός λαός. Είναι, ωστόσο, η κληρονομιά των Αντιτών που δημιούργησε το πολυγλωσσικό κράμα των αποκαλούμενων λευκών φυλών, το οποίο γενίκευσε την ομοιογένεια, η οποία ονομάσθηκε Καυκασιανή.(*)		78:4.4 (872.2) These early Andites were not Aryan; they were pre-Aryan. They were not white; they were pre-white. They were neither an Occidental nor an Oriental people. But it is Andite inheritance that gives to the polyglot mixture of the so-called white races that generalized homogeneity which has been called Caucasoid.
78:4.5 (872.3) Τα καθαρότερα γένη της ιώδους φυλής είχαν διατηρήσει την Αδαμική παράδοση της επιδίωξης της ειρήνης, η οποία εξηγεί το γιατί οι αρχικές φυλετικές μετακινήσεις είχαν περισσότερο τη φύση ειρηνικών μεταναστεύσεων. Καθώς, όμως, οι Αδαμίτες αναμειγνύονταν με τα γένη των Νοδιτών, οι οποίοι, εκείνη την εποχή, ήσαν φιλοπόλεμη φυλή, οι Αντίτες απόγονοί τους έγιναν, για την εποχή και τον καιρό τους, οι ικανότεροι και οξυδερκέστεροι μιλιταριστές που έζησαν ποτέ στην Ουράντια. Από τότε, οι μετακινήσεις των κατοίκων της Μεσοποταμίας αποκτούσαν ολοένα περισσότερο μιλιταριστικό χαρακτήρα και έμοιαζαν περισσότερο με πραγματικές κατακτήσεις.		78:4.5 (872.3) The purer strains of the violet race had retained the Adamic tradition of peace-seeking, which explains why the earlier race movements had been more in the nature of peaceful migrations. But as the Adamites united with the Nodite stocks, who were by this time a belligerent race, their Andite descendants became, for their day and age, the most skillful and sagacious militarists ever to live on Urantia. Thenceforth the movements of the Mesopotamians grew increasingly military in character and became more akin to actual conquests.
78:4.6 (872.4) Αυτοί οι Αντίτες ήσαν τυχοδιώκτες. Είχαν την τάση να περιπλανώνται. Μια αύξηση των γόνων του Σαντζίκ, ή των Αντονιτών έτεινε να τους σταθεροποιήσει. Αλλά παρ’ όλα αυτά, οι μετέπειτα απόγονοί τους δεν σταμάτησαν ποτέ, έως ότου περιέπλευσαν τη σφαίρα και ανεκάλυψαν την τελευταία μακρινή ήπειρο.		78:4.6 (872.4) These Andites were adventurous; they had roving dispositions. An increase of either Sangik or Andonite stock tended to stabilize them. But even so, their later descendants never stopped until they had circumnavigated the globe and discovered the last remote continent.
5. ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΤΩΝ ^top		5. The Andite Migrations ^top
78:5.1 (872.5) Για είκοσι χιλιάδες χρόνια ο πολιτισμός του δεύτερου κήπου διατηρήθηκε, αλλά αντιμετώπισε ένα σταδιακό εκφυλισμό, έως περίπου το 15,000 π.Χ., οπότε η αναγέννηση του ιερατείου των Σεθιτών και η ηγεσία του Αμοσάντ εγκαινίασαν μια λαμπρή εποχή. Τα μαζικά κύματα του πολιτισμού τα οποία αργότερα εξαπλώθηκαν σ’ ολόκληρη την Ευρασία, ακολούθησαν αμέσως τη μεγάλη αναγέννηση του Κήπου, η οποία έλαβε χώρα μετά την εκτεταμένη ένωση των Αδαμιτών με τους γειτονικούς επιμεμειγμένους Νοδίτες ώστε να δημιουργηθούν οι Αντίτες.		78:5.1 (872.5) For twenty thousand years the culture of the second garden persisted, but it experienced a steady decline until about 15,000 b.c., when the regeneration of the Sethite priesthood and the leadership of Amosad inaugurated a brilliant era. The massive waves of civilization which later spread over Eurasia immediately followed the great renaissance of the Garden consequent upon the extensive union of the Adamites with the surrounding mixed Nodites to form the Andites.
78:5.2 (872.6) Αυτοί οι Αντίτες εγκαινίασαν καινούργια πρόοδο σ’ ολόκληρη την Ευρασία και τη Βόρεια Αφρική. Από τη Μεσοποταμία ως το Σινκιάνγκ η κουλτούρα των Αντιτών κυριαρχούσε και η σταθερή μετανάστευση προς την Ευρώπη αντισταθμίζετο συνεχώς από νέες αφίξεις από την Μεσοποταμία. Δεν είναι, όμως, σωστό να αναφερόμαστε στους Αντίτες σαν να ήσαν μια πραγματική φυλή στη Μεσοποταμία, έως περίπου την απαρχή των τελευταίων μεταναστεύσεων των μικτών απογόνων του Αδάμ. Ως την εποχή αυτή, ακόμη και οι φυλές του δεύτερου κήπου είχαν επιμειχθεί τόσο πολύ, ώστε δεν μπορούσαν πλέον να θεωρούνται Αδαμίτες.		78:5.2 (872.6) These Andites inaugurated new advances throughout Eurasia and North Africa. From Mesopotamia through Sinkiang the Andite culture was dominant, and the steady migration toward Europe was continuously offset by new arrivals from Mesopotamia. But it is hardly correct to speak of the Andites as a race in Mesopotamia proper until near the beginning of the terminal migrations of the mixed descendants of Adam. By this time even the races in the second garden had become so blended that they could no longer be considered Adamites.
78:5.3 (872.7) Ο πολιτισμός του Τουρκεστάν αναβίωνε συνεχώς και ανανεώνετο από τους νεοαφικνούμενους από τη Μεσοποταμία, ιδιαίτερα από τους μεταγενέστερους Αντίτες στρατιώτες του ιππικού. Η αποκαλούμενη μητρική γλώσσα των Αρίων βρισκόταν στη διαδικασία σχηματισμού στα υψίπεδα του Τουρκεστάν. Ήταν ένα κράμα της Αντονικής διαλέκτου της περιοχής εκείνης και της γλώσσας των Ανταμσονιτών και των μετέπειτα Αντιτών. Πολλές σύγχρονες γλώσσες προέρχονται από την αρχική αυτή λαλιά των φυλών αυτών της κεντρικής Ασίας που κατέκτησαν την Ευρώπη, την Ινδία και τις ψηλότερες περιοχές των πεδιάδων της Μεσοποταμίας. Αυτή η αρχαία γλώσσα έδωσε στις δυτικές γλώσσες όλες εκείνες τις ομοιότητες που αποκαλούνται Άριες.		78:5.3 (872.7) The civilization of Turkestan was constantly being revived and refreshed by the newcomers from Mesopotamia, especially by the later Andite cavalrymen. The so-called Aryan mother tongue was in process of formation in the highlands of Turkestan; it was a blend of the Andonic dialect of that region with the language of the Adamsonites and later Andites. Many modern languages are derived from this early speech of these central Asian tribes who conquered Europe, India, and the upper stretches of the Mesopotamian plains. This ancient language gave the Occidental tongues all of that similarity which is called Aryan.
78:5.4 (872.8) Ως το 12,000 π.Χ., τα τρία τέταρτα του γένους των Αντιτών ολόκληρου του κόσμου κατοικούσαν στη Βόρεια και την Ανατολική Ευρώπη και όταν έλαβε χώρα η μετέπειτα, τελική έξοδος από τη Μεσοποταμία, το εξήντα πέντε τοις εκατό των τελευταίων αυτών κυμάτων των μεταναστών εισέβαλε στην Ευρώπη.		78:5.4 (872.8) By 12,000 b.c. three quarters of the Andite stock of the world was resident in northern and eastern Europe, and when the later and final exodus from Mesopotamia took place, sixty-five per cent of these last waves of emigration entered Europe.
78:5.5 (873.1) Οι Αντίτες όχι μόνο μετανάστευσαν στην Ευρώπη, αλλά και στη βόρεια Κίνα και την Ινδία, ενώ πολλές ομάδες προχώρησαν ως τα πέρατα της γης ως ιεραπόστολοι, δάσκαλοι και έμποροι. Συνεισέφεραν πάρα πολύ στη δημιουργία των σημερινών φυλών των πληθυσμών Σαντζίκ της Σαχάρα. Ελάχιστοι, ωστόσο, δάσκαλοι και έμποροι προχώρησαν, ποτέ, νοτιότερα στην Αφρική από τις πηγές του Νείλου. Αργότερα, επιμεμειγμένοι Αντίτες και Αιγύπτιοι ακολούθησαν τις ανατολικές αλλά και τις δυτικές ακτές της Αφρικής αρκετά κάτω από τον ισημερινό, αλλά δεν έφθασαν ως τη Μαδαγασκάρη.		78:5.5 (873.1) The Andites not only migrated to Europe but to northern China and India, while many groups penetrated to the ends of the earth as missionaries, teachers, and traders. They contributed considerably to the northern groups of the Saharan Sangik peoples. But only a few teachers and traders ever penetrated farther south in Africa than the headwaters of the Nile. Later on, mixed Andites and Egyptians followed down both the east and west coasts of Africa well below the equator, but they did not reach Madagascar.
78:5.6 (873.2) Αυτοί οι Αντίτες ήσαν οι αποκαλούμενοι Δραβιδιανοί και οι μετέπειτα Άριοι κατακτητές της Ινδίας. Και η παρουσία τους στην κεντρική Ασία αναβάθμισε κατά πολύ τους προγόνους των Τουρανιανών. Πολλοί από τη φυλή αυτή ταξίδεψαν στην Κίνα μέσω του Σινκιάνγκ και του Θιβέτ και προσέθεσαν πολλές θετικές ιδιότητες στα μεταγενέστερα Σινικά γένη. Από καιρό σε καιρό, μικρές ομάδες έφθαναν στην Ιαπωνία, στη Φορμόζα, τις Ανατολικές Ινδίες και τη νότια Κίνα, αν και ελάχιστες εισχώρησαν στη νότια Κίνα δια της παράκτιας οδού.		78:5.6 (873.2) These Andites were the so-called Dravidian and later Aryan conquerors of India; and their presence in central Asia greatly upstepped the ancestors of the Turanians. Many of this race journeyed to China by way of both Sinkiang and Tibet and added desirable qualities to the later Chinese stocks. From time to time small groups made their way into Japan, Formosa, the East Indies, and southern China, though very few entered southern China by the coastal route.
78:5.7 (873.3) Εκατόν τριάντα δύο άτομα από τη φυλή αυτή, με ένα στόλο από μικρά σκάφη από την Ιαπωνία, έφθασαν τελικά στη νότια Αμερική και δια της επιγαμίας με τους αυτόχθονες των Άνδεων ίδρυσαν τη γενεαλογία των μετέπειτα κυβερνητών των Ίνκας. Διέσχισαν τον Ειρηνικό αργά-αργά, μένοντας στα πολλά νησιά που συναντούσαν στο δρόμο τους. Τα νησιά του συμπλέγματος της Πολυνησίας ήσαν περισσότερα αλλά και μεγαλύτερα από όσο είναι τώρα και αυτοί οι Αντίτες ναυτικοί, μαζί με τους λίγους που τους ακολούθησαν, τροποποίησαν βιολογικά τις ιθαγενείς φυλές που συναντούσαν. Πολλά ακμάζοντα κέντρα πολιτισμού αυτών των βυθισμένων, πλέον, νησιών αναπτύχθηκαν ως αποτέλεσμα της εισβολής των Αντιτών. Η Νήσος του Πάσχα υπήρξε για πάρα πολλά χρόνια θρησκευτικό και διοικητικό κέντρο μιας από τις χαμένες αυτές ομάδες. Από τους Αντίτες, όμως, που περιέπλευσαν τον Ειρηνικό του παρελθόντος, κανείς, εκτός των εκατόν τριάντα δύο δεν έφθασε ποτέ στη στεριά των Αμερικανικών ηπείρων.		78:5.7 (873.3) One hundred and thirty-two of this race, embarking in a fleet of small boats from Japan, eventually reached South America and by intermarriage with the natives of the Andes established the ancestry of the later rulers of the Incas. They crossed the Pacific by easy stages, tarrying on the many islands they found along the way. The islands of the Polynesian group were both more numerous and larger then than now, and these Andite sailors, together with some who followed them, biologically modified the native groups in transit. Many flourishing centers of civilization grew up on these now submerged lands as a result of Andite penetration. Easter Island was long a religious and administrative center of one of these lost groups. But of the Andites who navigated the Pacific of long ago none but the one hundred and thirty-two ever reached the mainland of the Americas.
78:5.8 (873.4) Οι μεταναστευτικές κατακτήσεις των Αντιτών εξακολούθησαν ως την τελική τους διασπορά, από το 8000 ως το 6000 π.Χ. καθώς ξεχύνονταν από τη Μεσοποταμία, μείωναν συνεχώς τα βιολογικά αποθέματα της πατρίδας τους, ενώ ενίσχυαν σημαντικά τους γειτονικούς πληθυσμούς. Και σε κάθε έθνος που πήγαιναν, συνεισέφεραν το χιούμορ, την τέχνη, την ευτολμία, τη μουσική και τις κατασκευές. Ήσαν επιδέξιοι εξημερωτές των ζώων και έμπειροι γεωργοί. Εκείνη την εποχή, τουλάχιστον, η παρουσία τους συνήθως βελτίωνε τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και τα έθιμα των παλαιότερων φυλών. Και έτσι, η κουλτούρα της Μεσοποταμίας, απλώθηκε ήσυχα σ’ όλη την Ευρώπη, την Ινδία, την Κίνα, τη βόρεια Αφρική και τα Νησιά του Ειρηνικού.		78:5.8 (873.4) The migratory conquests of the Andites continued on down to their final dispersions, from 8000 to 6000 b.c. As they poured out of Mesopotamia, they continuously depleted the biologic reserves of their homelands while markedly strengthening the surrounding peoples. And to every nation to which they journeyed, they contributed humor, art, adventure, music, and manufacture. They were skillful domesticators of animals and expert agriculturists. For the time being, at least, their presence usually improved the religious beliefs and moral practices of the older races. And so the culture of Mesopotamia quietly spread out over Europe, India, China, northern Africa, and the Pacific Islands.
6. ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΤΩΝ ^top		6. The Last Andite Dispersions ^top
78:6.1 (873.5) Τα τρία τελευταία κύματα των Αντιτών ξεχύθηκαν από τη Μεσοποταμία μεταξύ του 8000 και του 6000 π.Χ. τα τρία μεγάλα αυτά πολιτισμικά κύματα εκδιώχθηκαν από τη Μεσοποταμία εξ αιτίας της πίεσης των ορεινών φυλών προς τα ανατολικά, αλλά και εξ αιτίας των παρενοχλήσεων των πεδινών λαών στα δυτικά. Οι κάτοικοι της κοιλάδας του Ευφράτη και της γειτονικής περιοχής έκαναν την τελική τους έξοδο προς διαφορετικές κατευθύνσεις:		78:6.1 (873.5) The last three waves of Andites poured out of Mesopotamia between 8000 and 6000 b.c. These three great waves of culture were forced out of Mesopotamia by the pressure of the hill tribes to the east and the harassment of the plainsmen of the west. The inhabitants of the Euphrates valley and adjacent territory went forth in their final exodus in several directions:
78:6.2 (873.6) Το εξήντα πέντε τοις εκατό εισέβαλε στην Ευρώπη δια της οδού της Κασπίας Θάλασσας για να κατακτήσει και να συγχωνευθεί με τις πρόσφατα εμφανισθείσες λευκές φυλές – το κράμα των γαλάζιων ανθρώπων και των πρώτων Αντιτών.		78:6.2 (873.6) Sixty-five per cent entered Europe by the Caspian Sea route to conquer and amalgamate with the newly appearing white races—the blend of the blue men and the earlier Andites.
78:6.3 (873.7) Το δέκα τοις εκατό, που περιελάμβανε μια μεγάλη ομάδα Σεθιτών ιερέων, μετακινήθηκε προς ανατολάς μέσω των υψιπέδων της Ελάμ προς το οροπέδιο του Ιράν και το Τουρκεστάν. Πολλοί από τους απογόνους τους οδηγήθηκαν αργότερα στην Ινδία με τους Άριους αδελφούς τους από τις περιοχές του βορρά.		78:6.3 (873.7) Ten per cent, including a large group of the Sethite priests, moved eastward through the Elamite highlands to the Iranian plateau and Turkestan. Many of their descendants were later driven into India with their Aryan brethren from the regions to the north.
78:6.4 (874.1) Δέκα τοις εκατό τα ων κατοίκων της Μεσοποταμίας στράφηκαν ανατολικά κατά το προς βορρά ταξίδι τους, εισβάλλοντας στο Σιανκιάνγκ, όπου αναμίχθηκαν με τους Αντίτες-κίτρινους κατοίκους. Η πλειονότητα των ικανών απογόνων της φυλετικής αυτής ένωσης εισέβαλε αργότερα στην Κίνα και συνέβαλε πολύ στην άμεση βελτίωση του προς βορρά τμήματος της κίτρινης φυλής.		78:6.4 (874.1) Ten per cent of the Mesopotamians turned eastward in their northern trek, entering Sinkiang, where they blended with the Andite-yellow inhabitants. The majority of the able offspring of this racial union later entered China and contributed much to the immediate improvement of the northern division of the yellow race.
78:6.5 (874.2) Δέκα τοις εκατό των μετακινούμενων αυτών Αντιτών προχώρησαν μέσω της Αραβίας και μπήκαν στην Αίγυπτο.		78:6.5 (874.2) Ten per cent of these fleeing Andites made their way across Arabia and entered Egypt.
78:6.6 (874.3) Πέντε τοις εκατό των Αντιτών, ο πολύ καλύτερος πολιτισμός της παράκτιας περιοχής κοντά στις εκβολές του Τίγρη και του Ευφράτη οι οποίοι είχαν κρατηθεί μακριά από την επιγαμία με τους ανθρώπους των κατώτερων γειτονικών φυλών, αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Η ομάδα αυτή αποτελεί τους διασωθέντες πολλών ανώτερων γόνων των Νοδιτών και των Αδαμιτών.		78:6.6 (874.3) Five per cent of the Andites, the very superior culture of the coastal district about the mouths of the Tigris and Euphrates who had kept themselves free from intermarriage with the inferior neighboring tribesmen, refused to leave their homes. This group represented the survival of many superior Nodite and Adamite strains.
78:6.7 (874.4) Οι Αντίτες είχαν εκκενώσει, σχεδόν εντελώς, την περιοχή αυτή ως το 6000 π.Χ, αν και οι απόγονοί τους, σε μεγάλο βαθμό επιμεμειγμένοι με τις γειτονικές φυλές του Σαντζίκ και τους Αντονίτες της Μικράς Ασίας, έμειναν εκεί για να πολεμήσουν τους από βορρά και ανατολή εισβολείς σε μια πολύ μεταγενέστερη περίοδο.		78:6.7 (874.4) The Andites had almost entirely evacuated this region by 6000 b.c., though their descendants, largely mixed with the surrounding Sangik races and the Andonites of Asia Minor, were there to give battle to the northern and eastern invaders at a much later date.
78:6.8 (874.5) Η εποχή του πολιτισμού του δεύτερου κήπου τερματίσθηκε εξ αιτίας της αυξανόμενης διείσδυσης των γειτονικών, κατώτερων φυλών. Ο πολιτισμός μετακινήθηκε δυτικά, προς το Νείλο και τα νησιά της Μεσογείου, όπου συνέχισε να παλεύει και να προοδεύει για πολύ καιρό αφού η πηγή του στη Μεσοποταμία είχε εκφυλισθεί. Και η ανεξέλεγκτη αυτή συρροή κατώτερων λαών προετοίμασε το δρόμο για τη μετέπειτα κατάκτηση ολόκληρης της Μεσοποταμίας από τους από βορρά βαρβάρους, οι οποίοι εκδίωξαν τους ικανούς γόνους που είχαν απομείνει. Ακόμη και σε μεταγενέστερα χρόνια, τα πολιτισμικά κατάλοιπα δυσανασχετούσαν με την παρουσία αυτών των αδαών και άξεστων εισβολέων.		78:6.8 (874.5) The cultural age of the second garden was terminated by the increasing infiltration of the surrounding inferior stocks. Civilization moved westward to the Nile and the Mediterranean islands, where it continued to thrive and advance long after its fountainhead in Mesopotamia had deteriorated. And this unchecked influx of inferior peoples prepared the way for the later conquest of all Mesopotamia by the northern barbarians who drove out the residual strains of ability. Even in later years the cultured residue still resented the presence of these ignorant and uncouth invaders.
7. ΟΙ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ ΣΤΗ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ ^top		7. The Floods in Mesopotamia ^top
78:7.1 (874.6) Οι κάτοικοι των παραποτάμιων περιοχών είχαν συνηθίσει στις υπερχειλίσεις των ποταμών σε συγκεκριμένες εποχές του χρόνου. Αυτές οι περιοδικές πλημμύρες ήσαν ετήσια γεγονότα στη ζωή τους. Ωστόσο, καινούργιοι κίνδυνοι απειλούσαν την κοιλάδα της Μεσοποταμίας, ως αποτέλεσμα των προοδευτικών γεωλογικών μεταβολών στο βορρά.		78:7.1 (874.6) The river dwellers were accustomed to rivers overflowing their banks at certain seasons; these periodic floods were annual events in their lives. But new perils threatened the valley of Mesopotamia as a result of progressive geologic changes to the north.
78:7.2 (874.7) Για χιλιάδες χρόνια μετά την καταβύθιση της πρώτης Εδέμ, τα βουνά γύρω από την ανατολική ακτή της Μεσογείου, καθώς και εκείνα που βρίσκονταν βορειοδυτικά και βορειοανατολικά της Μεσοποταμίας εξακολούθησαν να ανυψώνονται. Η ανύψωση αυτή των ορεινών όγκων επιταχύνθηκε πολύ γύρω στο 5000 π.Χ. και τούτο, μαζί με την κατά πολύ αυξημένη χιονόπτωση στα βουνά στο βορρά, προκαλούσε πρωτοφανείς πλημμύρες κάθε άνοιξη σ’ ολόκληρη την κοιλάδα του Ευφράτη. Οι ανοιξιάτικες αυτές πλημμύρες γίνονταν χειρότερες, έτσι ώστε, τελικά, οι κάτοικοι των παραποτάμιων περιοχών έφυγαν προς τα ανατολικά υψίπεδα. Για χίλια, σχεδόν, χρόνια εικοσάδες πόλεων εγκαταλείφθηκαν πρακτικά, εξ αιτίας αυτών των εκτεταμένων πλημμυρών.		78:7.2 (874.7) For thousands of years after the submergence of the first Eden the mountains about the eastern coast of the Mediterranean and those to the northwest and northeast of Mesopotamia continued to rise. This elevation of the highlands was greatly accelerated about 5000 b.c., and this, together with greatly increased snowfall on the northern mountains, caused unprecedented floods each spring throughout the Euphrates valley. These spring floods grew increasingly worse so that eventually the inhabitants of the river regions were driven to the eastern highlands. For almost a thousand years scores of cities were practically deserted because of these extensive deluges.
78:7.3 (874.8) Πέντε, σχεδόν, χιλιάδες χρόνια αργότερα, ενώ οι Εβραίοι ιερείς, όντας αιχμάλωτοι των Βαβυλωνίων, προσπαθούσαν να ακολουθήσουν τα ίχνη του Εβραϊκού λαού προς τα πίσω, στον Αδάμ, αντιμετώπισαν μεγάλη δυσκολία στο να συνδυάσουν τα κομμάτια της ιστορίας και ένας τους σκέφθηκε να εγκαταλείψουν την προσπάθεια, να αφήσουν ολόκληρο τον κόσμο να πνιγεί στη διαστροφή της εποχής του κατακλυσμού του Νώε και έτσι εκείνοι να βρεθούν σε πλεονεκτικότερη θέση για να ακολουθήσουν την καταγωγή του Αβραάμ προς τα πίσω, σε έναν από τους τρεις επιζήσαντες γιους του Νώε.		78:7.3 (874.8) Almost five thousand years later, as the Hebrew priests in Babylonian captivity sought to trace the Jewish people back to Adam, they found great difficulty in piecing the story together; and it occurred to one of them to abandon the effort, to let the whole world drown in its wickedness at the time of Noah’s flood, and thus to be in a better position to trace Abraham right back to one of the three surviving sons of Noah.
78:7.4 (875.1) Οι παραδόσεις για μια εποχή όπου το νερό εκάλυπτε ολόκληρη την επιφάνεια της γης είναι παγκόσμιες. Πολλές φυλές πιστεύουν την ιστορία ενός παγκόσμιας κλίμακας κατακλυσμού κάποτε, στο παρελθόν. Η Βιβλική ιστορία του Νώε, η κιβωτός και ο κατακλυσμός αποτελούν εφεύρεση του Εβραϊκού ιερατείου κατά την Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία. Ποτέ δεν έγινε παγκόσμιας κλίμακας κατακλυσμός, από την εμφάνιση της ζωής στην Ουράντια. Η μοναδική φορά που η επιφάνεια της γης καλύφθηκε εντελώς από το νερό ήταν κατά τις Αρχαιοζωικές εκείνες εποχές, προτού αρχίσει να εμφανίζεται η ξηρά.		78:7.4 (875.1) The traditions of a time when water covered the whole of the earth’s surface are universal. Many races harbor the story of a world-wide flood some time during past ages. The Biblical story of Noah, the ark, and the flood is an invention of the Hebrew priesthood during the Babylonian captivity. There has never been a universal flood since life was established on Urantia. The only time the surface of the earth was completely covered by water was during those Archeozoic ages before the land had begun to appear.
78:7.5 (875.2) Ο Νώε, ωστόσο, έζησε πραγματικά. Ήταν οινοποιός στην Αράμ, μια παραποτάμια αποικία κοντά στην Ερέχ. Κρατούσε γραπτό αρχείο των εποχών που ανέβαινε η στάθμη του ποταμού, από χρόνο σε χρόνο. Τον κορόιδευαν πολύ, καθώς ανεβοκατέβαινε την κοιλάδα, ισχυριζόμενος ότι τα όλα σπίτια πρέπει να γίνουν ξύλινα, όπως οι βάρκες και ότι τα ζώα του σπιτιού πρέπει να μπαίνουν μέσα στα σκάφη αυτά κάθε βράδυ, καθώς πλησίαζε η εποχή των πλημμυρών. Πήγαινε στις γειτονικές παραποτάμιες αποικίες κάθε χρόνο και τους προειδοποιούσε ότι σε τόσες μέρες θα έρχονταν οι πλημμύρες. Τελικά, ήλθε μια χρονιά που οι ετήσιες πλημμύρες διογκώθηκαν πολύ εξ αιτίας των ισχυρών βροχοπτώσεων, έτσι ώστε η απότομη άνοδος του νερού κατέκλυσε ολόκληρη την κοιλάδα. Μόνον ο Νώε και η άμεση οικογένειά του σώθηκαν στο σπίτι τους-βάρκα.		78:7.5 (875.2) But Noah really lived; he was a wine maker of Aram, a river settlement near Erech. He kept a written record of the days of the river’s rise from year to year. He brought much ridicule upon himself by going up and down the river valley advocating that all houses be built of wood, boat fashion, and that the family animals be put on board each night as the flood season approached. He would go to the neighboring river settlements every year and warn them that in so many days the floods would come. Finally a year came in which the annual floods were greatly augmented by unusually heavy rainfall so that the sudden rise of the waters wiped out the entire village; only Noah and his immediate family were saved in their houseboat.
78:7.6 (875.3) Οι πλημμύρες αυτές ολοκλήρωσαν τη διάλυση του πολιτισμού των Αντιτών. Με το τέλος αυτής της περιόδου του κατακλυσμού, δεν υπήρχε πλέον δεύτερος κήπος. Μόνο στο νότο και ανάμεσα στους Σουμέριους διατηρήθηκαν ίχνη του παλαιότερου μεγαλείου.		78:7.6 (875.3) These floods completed the disruption of Andite civilization. With the ending of this period of deluge, the second garden was no more. Only in the south and among the Sumerians did any trace of the former glory remain.
78:7.7 (875.4) Τα κατάλοιπα αυτού του πολιτισμού, ενός από τους αρχαιότερους, βρίσκονται στις περιοχές αυτές της Μεσοποταμίας, καθώς επίσης στα βορειοανατολικά και τα βορειοδυτικά. Υπάρχουν, όμως, και άλλα ίχνη των ημερών της Νταλαμέιτια κάτω από τα νερά του Περσικού Κόλπου, ενώ η πρώτη Εδέμ κείται βυθισμένη κάτω από το ανατολικό άκρο της Μεσογείου Θάλασσας.		78:7.7 (875.4) The remnants of this, one of the oldest civilizations, are to be found in these regions of Mesopotamia and to the northeast and northwest. But still older vestiges of the days of Dalamatia exist under the waters of the Persian Gulf, and the first Eden lies submerged under the eastern end of the Mediterranean Sea.
8. ΟΙ ΣΟΥΜΕΡΙΟΙ – ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΤΩΝ ΑΝΤΙΤΩΝ ^top		8. The Sumerians—Last of the Andites ^top
78:8.1 (875.5) Όταν η τελευταία διασπορά των Αντιτών έσπασε τη βιολογική σπονδυλική στήλη του πολιτισμού της Μεσοποταμίας, μια μικρή μειονότητα της ανώτερης αυτής φυλής παρέμεινε στην πατρίδα της κοντά στις εκβολές των ποταμών. Αυτοί ήσαν οι Σουμέριοι και ως το 6000 π.Χ. είχαν γίνει σε μεγάλο βαθμό Αντίτες στην καταγωγή, αν και ο πολιτισμός τους είχε σχεδόν αποκλειστικά το χαρακτήρα εκείνου των Νοδιτών, ενώ ήσαν προσκολλημένοι στις παραδόσεις της Νταλαμέιτια. Παρά ταύτα, οι Σουμέριοι των παράκτιων περιοχών υπήρξαν οι τελευταίοι Αντίτες στη Μεσοποταμία. Αλλά οι φυλές της Μεσοποταμίας είχαν ήδη συγχωνευθεί ως την μεταγενέστερη εκείνη εποχή, όπως αποδεικνύεται από τους τύπους των κρανίων που βρέθηκαν σε τάφους αυτής της περιόδου.		78:8.1 (875.5) When the last Andite dispersion broke the biologic backbone of Mesopotamian civilization, a small minority of this superior race remained in their homeland near the mouths of the rivers. These were the Sumerians, and by 6000 b.c. they had become largely Andite in extraction, though their culture was more exclusively Nodite in character, and they clung to the ancient traditions of Dalamatia. Nonetheless, these Sumerians of the coastal regions were the last of the Andites in Mesopotamia. But the races of Mesopotamia were already thoroughly blended by this late date, as is evidenced by the skull types found in the graves of this era.
78:8.2 (875.6) Ήταν κατά τη διάρκεια της εποχής των πλημμυρών που άκμασαν τόσο πολύ τα Σούσα. Η πρώτη και χαμηλότερα ευρισκόμενη πόλη πλημμύρισε και έτσι η δεύτερη, ή υψηλότερα ευρισκόμενη πόλη διαδέχθηκε την χαμηλότερα ευρισκόμενη ως η έδρα των ξεχωριστών τεχνουργημάτων εκείνης της εποχής. Με την μετέπειτα ελάττωση αυτών των πλημμυρών, η Ουρ έγινε το κέντρο της κεραμοποιίας. Περίπου επτά χιλιάδες χρόνια πριν η Ουρ βρισκόταν στον Περσικό Κόλπο, με τις προσχώσεις του ποταμού να έχουν ανυψώσει την ξηρά στα σημερινά της όρια. Οι αποικίες αυτές υπέφεραν λιγότερο από τις πλημμύρες, εξ αιτίας των καλύτερων έργων ελέγχου και της διεύρυνσης των εκβολών των ποταμών.		78:8.2 (875.6) It was during the floodtimes that Susa so greatly prospered. The first and lower city was inundated so that the second or higher town succeeded the lower as the headquarters for the peculiar artcrafts of that day. With the later diminution of these floods, Ur became the center of the pottery industry. About seven thousand years ago Ur was on the Persian Gulf, the river deposits having since built up the land to its present limits. These settlements suffered less from the floods because of better controlling works and the widening mouths of the rivers.
78:8.3 (875.7) Οι φιλήσυχοι σιτοκαλλιεργητές των κοιλάδων του Τίγρη και του Ευφράτη είχαν ήδη εξαντληθεί από τις εισβολές των βαρβάρων του Τουρκεστάν και των Ιρανικών υψιπέδων. Τώρα, όμως, γινόταν μια οργανωμένη εισβολή στην κοιλάδα του Ευφράτη από την αυξανόμενη ξηρασία των ορεινών βοσκοτόπων. Και η εισβολή αυτή ήταν πολύ σοβαρότερη, επειδή οι γειτονικοί αυτοί βοσκοί και κυνηγοί είχαν στη διάθεσή τους μεγάλους αριθμούς εξημερωμένων αλόγων. Ήταν η κατοχή των αλόγων που τους έδωσε ένα τρομακτικό στρατιωτικό πλεονέκτημα έναντι των πλουσίων γειτόνων τους προς το νότο. Σε σύντομο διάστημα κατέκλυσαν ολόκληρη τη Μεσοποταμία εκδιώκοντας τα τελευταία κύματα πολιτισμού, τα οποία διασκορπίσθηκαν σ’ ολόκληρη την Ευρώπη, τη δυτική Ασία και τη βόρεια Αφρική.		78:8.3 (875.7) The peaceful grain growers of the Euphrates and Tigris valleys had long been harassed by the raids of the barbarians of Turkestan and the Iranian plateau. But now a concerted invasion of the Euphrates valley was brought about by the increasing drought of the highland pastures. And this invasion was all the more serious because these surrounding herdsmen and hunters possessed large numbers of tamed horses. It was the possession of horses which gave them a tremendous military advantage over their rich neighbors to the south. In a short time they overran all Mesopotamia, driving forth the last waves of culture which spread out over all of Europe, western Asia, and northern Africa.
78:8.4 (876.1) Οι κατακτητές αυτοί της Μεσοποταμίας είχαν στις τάξεις τους πολλούς από τους καλύτερους Αντιτικούς γόνους των μικτών βόρειων φυλών του Τουρκεστάν, οι οποίες περιελάμβαναν λίγους από τους γόνους του Άνταμσαν. Αυτές οι λιγότερο προοδευμένες αλλά περισσότερο ρωμαλέες φυλές από το βορρά αφομοίωσαν εύκολα και πρόθυμα τα κατάλοιπα του πολιτισμού της Μεσοποταμίας και εξελίχθηκαν, πλέον, στους μικρούς εκείνους πληθυσμούς που βρίσκονταν στην κοιλάδα του Ευφράτη κατά την αρχή των ιστορικών χρονικών. Γρήγορα αναβίωσαν πολλές φάσεις του σύντομου πολιτισμού της Μεσοποταμίας, υιοθετώντας τις τέχνες των φυλών της κοιλάδας και μεγάλο μέρος του πολιτισμού των Σουμερίων. Επιπλέον προσπάθησαν να κτίσουν ένα τρίτο πύργο της Βαβέλ και αργότερα υιοθέτησαν τον όρο ως εθνικό τους όνομα.		78:8.4 (876.1) These conquerors of Mesopotamia carried in their ranks many of the better Andite strains of the mixed northern races of Turkestan, including some of the Adamson stock. These less advanced but more vigorous tribes from the north quickly and willingly assimilated the residue of the civilization of Mesopotamia and presently developed into those mixed peoples found in the Euphrates valley at the beginning of historic annals. They quickly revived many phases of the passing civilization of Mesopotamia, adopting the arts of the valley tribes and much of the culture of the Sumerians. They even sought to build a third tower of Babel and later adopted the term as their national name.
78:8.5 (876.2) Όταν οι βάρβαροι αυτοί ιππείς από το βορρά κατέκλυσαν ολόκληρη την κοιλάδα του Ευφράτη, δεν νίκησαν τα κατάλοιπα των Αντιτών που κατοικούσαν γύρω στις εκβολές του ποταμού στον Περσικό Κόλπο. Αυτοί οι Σουμέριοι ήταν ικανοί να υπερασπισθούν τον εαυτό τους εξ αιτίας της ανώτερης ευφυΐας τους, του καλύτερου οπλισμού, και του εκτεταμένου συστήματος στρατιωτικών καναλιών, τα οποία αποτελούσαν συμπλήρωμα του αρδευτικού τους δικτύου με τις αλληλοσυνδεόμενες λίμνες. Ήταν λαός ενωμένος, επειδή είχαν την ίδια θρησκεία ως ομάδα. Ήταν εξ αυτού ικανοί να διατηρήσουν τη φυλετική και εθνική τους ακεραιότητα για πολύ μετά την διάσπαση των γειτόνων τους στα βορειοδυτικά σε απομονωμένες πόλεις-κράτη. Κανένα από τα συμπλέγματα αυτά των πόλεων δεν κατόρθωσε να νικήσει τους ενωμένους Σουμέριους.		78:8.5 (876.2) When these barbarian cavalrymen from the northeast overran the whole Euphrates valley, they did not conquer the remnants of the Andites who dwelt about the mouth of the river on the Persian Gulf. These Sumerians were able to defend themselves because of superior intelligence, better weapons, and their extensive system of military canals, which were an adjunct to their irrigation scheme of interconnecting pools. They were a united people because they had a uniform group religion. They were thus able to maintain their racial and national integrity long after their neighbors to the northwest were broken up into isolated city-states. No one of these city groups was able to overcome the united Sumerians.
78:8.6 (876.3) Και οι εισβολείς από το βορρά έμαθαν γρήγορα να εμπιστεύονται και να τιμούν τους φιλήσυχους αυτούς Σουμέριους ως άξιους δασκάλους και διοικητές. Ήσαν πολύ αξιοσέβαστοι και τους ήθελαν ως δασκάλους της τέχνης και της βιομηχανίας, ως εμπορικούς διευθυντές και ως πολιτικούς κυβερνήτες όλοι οι λαοί στο βορρά και από την Αίγυπτο στη δύση ως την Ινδία στην ανατολή.		78:8.6 (876.3) And the invaders from the north soon learned to trust and prize these peace-loving Sumerians as able teachers and administrators. They were greatly respected and sought after as teachers of art and industry, as directors of commerce, and as civil rulers by all peoples to the north and from Egypt in the west to India in the east.
78:8.7 (876.4) Μετά τη διάσπαση της πρώτης ομοσπονδίας των Σουμερίων, οι μετέπειτα πόλεις-κράτη κυβερνώντο από τους αποστάτες απογόνους των Σεθιτών ιερέων. Μόνον όταν αυτοί οι ιερείς κατακτούσαν τις γειτονικές πόλεις αποκαλούσαν εαυτούς βασιλείς. Οι μεταγενέστεροι βασιλείς των πόλεων απέτυχαν να δημιουργήσουν ισχυρές ομοσπονδίες πριν από την εποχή του Σαργκόν εξ αιτίας της θρησκευτικής τους αντιζηλίας. Κάθε πόλη πίστευε ότι ο τοπικός θεός της ήταν ανώτερος από όλους τους άλλους θεούς και γι’ αυτό αρνήθηκαν να τεθούν κάτω από ένα κοινό ηγέτη.		78:8.7 (876.4) After the breakup of the early Sumerian confederation the later city-states were ruled by the apostate descendants of the Sethite priests. Only when these priests made conquests of the neighboring cities did they call themselves kings. The later city kings failed to form powerful confederations before the days of Sargon because of deity jealousy. Each city believed its municipal god to be superior to all other gods, and therefore they refused to subordinate themselves to a common leader.
78:8.8 (876.5) Το τέλος της μακράς αυτής περιόδου της άτολμης διακυβέρνησης των πόλεων από τους ιερείς ολοκληρώθηκε από τον Σαργκόν, τον ιερέα της πόλης Κις, ο οποίος αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς και ξεκίνησε για την κατάκτηση ολόκλήρης της Μεσοποταμίας και των γειτονικών γαιών. Και για την ώρα, αυτό σήμανε το τέλος των πόλεων-κρατών, που τις κυβερνούσαν και τις ταλαιπωρούσαν οι ιερείς, με κάθε πόλη να έχει τον τοπικό θεό της και τις τοπικές τελετουργικές πρακτικές.		78:8.8 (876.5) The end of this long period of the weak rule of the city priests was terminated by Sargon, the priest of Kish, who proclaimed himself king and started out on the conquest of the whole of Mesopotamia and adjoining lands. And for the time, this ended the city-states, priest-ruled and priest-ridden, each city having its own municipal god and its own ceremonial practices.
78:8.9 (876.6) Μετά τη διάσπαση της ομοσπονδίας αυτής της Κις, επακολούθησε μια μακρά περίοδος διαρκούς πολέμου ανάμεσα στις πόλεις αυτές της κοιλάδας για κυριαρχία. Και η ηγεσία πολλές φορές άλλαξε από την Σουμέρ, την Ακκάδ, την Κις, την Ερέχ, την Ουρ και τα Σούσα.		78:8.9 (876.6) After the breakup of this Kish confederation there ensued a long period of constant warfare between these valley cities for supremacy. And the rulership variously shifted between Sumer, Akkad, Kish, Erech, Ur, and Susa.
78:8.10 (876.7) Γύρω στο 2500 π.Χ. οι Σουμέριοι υπέστησαν σοβαρές ατυχίες στα χέρια των Σουιτών και των Γουιτών του βορρά. Η Λαγκάς, η πρωτεύουσα των Σουμερίων που ήταν κτισμένη στις εκβολές του ποταμού, αλώθηκε. Η Ερέχ κράτησε για τριάντα χρόνια μετά την άλωση της Ακκάδ. Μέχρι την εποχή που ιδρύθηκε η κυβέρνηση του Χαμουραμπί, οι Σουμέριοι είχαν απορροφηθεί στις τάξεις των Σημιτών του βορρά και οι Αντίτες της Μεσοποταμίας χάθηκαν από τις σελίδες της ιστορίας.		78:8.10 (876.7) About 2500 b.c. the Sumerians suffered severe reverses at the hands of the northern Suites and Guites. Lagash, the Sumerian capital built on flood mounds, fell. Erech held out for thirty years after the fall of Akkad. By the time of the establishment of the rule of Hammurabi the Sumerians had become absorbed into the ranks of the northern Semites, and the Mesopotamian Andites passed from the pages of history.
78:8.11 (877.1) Από το 2500 ως το 2000 π.Χ. οι νομάδες βρίσκονταν σε πορεία από τον Ατλαντικό στο Ειρηνικό. Οι Νερίτες απετέλεσαν την τελική έκρηξη της Κασπιανής ομάδας των απογόνων των μικτών φυλών των Αντονιτών και των Αντιτών από τη Μεσοποταμία. Αυτό που δεν κατόρθωσαν να κάνουν οι βάρβαροι για τον αφανισμό της Μεσοποταμίας, πέτυχαν να το κάνουν οι μετέπειτα κλιματολογικές μεταβολές.		78:8.11 (877.1) From 2500 to 2000 b.c. the nomads were on a rampage from the Atlantic to the Pacific. The Nerites constituted the final eruption of the Caspian group of the Mesopotamian descendants of the blended Andonite and Andite races. What the barbarians failed to do to effect the ruination of Mesopotamia, subsequent climatic changes succeeded in accomplishing.
78:8.12 (877.2) Αυτή είναι, λοιπόν, η ιστορία της ιώδους φυλής μετά την εποχή του Αδάμ και της κατάληξης της πατρίδας τους μεταξύ του Τίγρη και του Ευφράτη. Ο αρχαίος πολιτισμός τους καταστράφηκε, τελικά, εξ αιτίας της μετανάστευσης των ανώτερων πληθυσμών και την εισβολή των κατώτερων γειτόνων τους. Αλλά πολύ καιρό πριν οι βάρβαροι ιππείς καταλάβουν την κοιλάδα, μεγάλο μέρος του πολιτισμού του Κήπου είχε διασκορπιστεί στην Ασία, την Αφρική και την Ευρώπη, για να δημιουργήσουν εκεί τη μαγιά που κατέληξε στον πολιτισμό του εικοστού αιώνα της Ουράντια.		78:8.12 (877.2) And this is the story of the violet race after the days of Adam and of the fate of their homeland between the Tigris and Euphrates. Their ancient civilization finally fell due to the emigration of superior peoples and the immigration of their inferior neighbors. But long before the barbarian cavalrymen conquered the valley, much of the Garden culture had spread to Asia, Africa, and Europe, there to produce the ferments which have resulted in the twentieth-century civilization of Urantia.
78:8.13 (877.3) [Παρουσιάσθηκε από έναν Αρχάγγελο του Νέβαδον.]		78:8.13 (877.3) [Presented by an Archangel of Nebadon.]