Εγγραφο 88		Paper 88
ΦΕΤΙΧ, ΦΙΛΤΡΑ ΚΑΙ ΜΑΓΙΑ(*)		Fetishes, Charms, and Magic
88:0.1 (967.1) Η αντίληψη της εισόδου ενός πνεύματος σε ένα άψυχο αντικείμενο, ένα ζώο, ή ένα άνθρωπο είναι μια πολύ παλιά και αξιοσέβαστη πεποίθηση, η οποία επεκράτησε από την αρχή της εξέλιξης της θρησκείας. Το δόγμα αυτό της πνευματικής κατοχής δεν είναι τίποτα περισσότερο, ή λιγότερο από τον φετιχισμό. Ο άγριος δεν λάτρευε κατ’ ανάγκην το φετίχ. Πολύ λογικά, λάτρευε και τιμούσε το πνεύμα που κατοικούσε σ’ αυτό.		88:0.1 (967.1) THE concept of a spirit’s entering into an inanimate object, an animal, or a human being, is a very ancient and honorable belief, having prevailed since the beginning of the evolution of religion. This doctrine of spirit possession is nothing more nor less than fetishism. The savage does not necessarily worship the fetish; he very logically worships and reverences the spirit resident therein.
88:0.2 (967.2) Αρχικά, το πνεύμα ενός φετίχ επιστεύετο ότι ήταν το πνεύμα ενός νεκρού ανθρώπου. Αργότερα, τα ανώτερα πνεύματα υποτίθεται ότι κατοικούσαν στα φετίχ. Και έτσι, η λατρεία των φετίχ περιέλαβε, με τον καιρό, όλες τις πρωτόγονες απόψεις περί φαντασμάτων, ψυχών, πνευμάτων και δαιμονικής κατοχής.		88:0.2 (967.2) At first, the spirit of a fetish was believed to be the ghost of a dead man; later on, the higher spirits were supposed to reside in fetishes. And so the fetish cult eventually incorporated all of the primitive ideas of ghosts, souls, spirits, and demon possession.
1. Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΑ ΦΕΤΙΧ ^top		1. Belief in Fetishes ^top
88:1.1 (967.3) Ο πρωτόγονος άνθρωπος είχε πάντοτε ανάγκη να μετατρέπει οτιδήποτε ασυνήθιστο σε φετίχ. Η σύμπτωση, επομένως, δημιούργησε πολλά φετίχ. Κάποιος αρρωσταίνει, κάτι συμβαίνει και ο ασθενής γίνεται καλά. Το αυτό αληθεύει ως προς τη φήμη πολλών φαρμάκων και τις τυχαίες μεθόδους ίασης των ασθενειών. Αντικείμενα που συνδέονταν με τα όνειρα πιθανότατα μετατρέπονταν σε φετίχ. Ηφαίστεια, όχι όμως και βουνά, έγιναν φετίχ. Οι κομήτες, αλλά όχι τα’ αστέρια. Ο πρώιμος άνθρωπος θεωρούσε τους διάττοντες και τους μετεωρίτες ως ενδείξεις έλευσης στη γη ιδιαίτερα εκδικητικών πνευμάτων.		88:1.1 (967.3) Primitive man always wanted to make anything extraordinary into a fetish; chance therefore gave origin to many. A man is sick, something happens, and he gets well. The same thing is true of the reputation of many medicines and the chance methods of treating disease. Objects connected with dreams were likely to be converted into fetishes. Volcanoes, but not mountains, became fetishes; comets, but not stars. Early man regarded shooting stars and meteors as indicating the arrival on earth of special visiting spirits.
88:1.2 (967.4) Τα πρώτα φετίχ ήσαν ξεχωριστά σημαδεμένα χαλίκια και οι άνθρωποι συνεχίζουν από τότε να αναζητούν τις «ιερές πέτρες.» Μια σειρά χάντρες ήταν κάποτε ένα σύνολο από πέτρες ιερές, ένας μαγικός συσσωρευτής. Πολλές φυλές είχαν πέτρες φετίχ, ελάχιστες όμως διασώθηκαν, όπως διασώθηκε η Καάμπα και η Πέτρα του Ψωμιού. Η φωτιά και το νερό επίσης περιλαμβάνονταν μεταξύ των πρώιμων φετίχ, ενώ η λατρεία της φωτιάς, μαζί με την πίστη στο αγιασμένο νερό ζουν ακόμη.		88:1.2 (967.4) The first fetishes were peculiarly marked pebbles, and “sacred stones” have ever since been sought by man; a string of beads was once a collection of sacred stones, a battery of charms. Many tribes had fetish stones, but few have survived as have the Kaaba and the Stone of Scone. Fire and water were also among the early fetishes, and fire worship, together with belief in holy water, still survives.
88:1.3 (967.5) Τα φετίχ των δένδρων ήσαν μεταγενέστερη εξέλιξη, σε ορισμένες, ωστόσο, φυλές, η διατήρηση της λατρείας της φύσης οδήγησε στην πίστη στα φίλτρα, που ενοικούνταν από κάποιο είδος πνεύματος της φύσης. Όταν τα φυτά και οι καρποί έγιναν φετίχ, απαγορεύθηκε να χρησιμοποιούνται ως τροφή. Το μήλο υπήρξε μεταξύ των πρώτων που περιέπεσε σ’ αυτή την κατηγορία. Οι Λεβαντίνοι(*) δεν τα έτρωγαν ποτέ.		88:1.3 (967.5) Tree fetishes were a later development, but among some tribes the persistence of nature worship led to belief in charms indwelt by some sort of nature spirit. When plants and fruits became fetishes, they were taboo as food. The apple was among the first to fall into this category; it was never eaten by the Levantine peoples.
88:1.4 (967.6) Αν ένα ζώο έτρωγε ανθρώπινη σάρκα, μετατρέπετο σε φετίχ. Έτσι ο σκύλος κατέληξε να γίνει το ιερό ζώο των Παρσί.(*) Αν το φετίχ ήταν ζώο και το φάντασμα κατοικούσε μόνιμα σ’ αυτό, τότε ο φετιχισμός μπορούσε να φθάσει στη μετενσάρκωση. Από πολλές απόψεις οι άγριοι ζήλευαν τα ζώα. Δεν αισθάνονταν ανώτεροι απέναντί τους και συχνά έπαιρναν τα ονόματα των αγαπημένων τους ζώων.		88:1.4 (967.6) If an animal ate human flesh, it became a fetish. In this way the dog came to be the sacred animal of the Parsees. If the fetish is an animal and the ghost is permanently resident therein, then fetishism may impinge on reincarnation. In many ways the savages envied the animals; they did not feel superior to them and were often named after their favorite beasts.
88:1.5 (967.7) Όταν τα ζώα έγιναν φετίχ, ακολούθησαν οι απαγορεύσεις όσον αφορά στη βρώση της σάρκας αυτών των ζώων-φετίχ. Οι πίθηκοι και οι μαϊμούδες, εξ αιτίας της ομοιότητάς τους με τον άνθρωπο, έγιναν από νωρίς ζώα-φετίχ. Αργότερα τα φίδια, τα πουλιά και οι χοίροι αντιμετωπίσθηκαν με παρόμοιο τρόπο.		88:1.5 (967.7) When animals became fetishes, there ensued the taboos on eating the flesh of the fetish animal. Apes and monkeys, because of resemblance to man, early became fetish animals; later, snakes, birds, and swine were also similarly regarded. At one time the cow was a fetish, the milk being taboo while the excreta were highly esteemed. The serpent was revered in Palestine, especially by the Phoenicians, who, along with the Jews, considered it to be the mouthpiece of evil spirits. Even many moderns believe in the charm powers of reptiles. From Arabia on through India to the snake dance of the Moqui tribe of red men the serpent has been revered.
88:1.6 (968.1) Κάποτε η αγελάδα αποτελούσε φετίχ, με το γάλα της να απαγορεύεται και τις ακαθαρσίες της να εκτιμώνται πολύ. Το φίδι ετιμάτο στην Παλαιστίνη, κυρίως από τους Φοίνικες, οι οποίοι, μαζί με τους Εβραίους, θεωρούσαν ότι ήταν το φερέφωνο των κακοποιών πνευμάτων. Ακόμη και πολλοί σύγχρονοι πιστεύουν στις μαγικές δυνάμεις των ερπετών. Από την Αραβία και την Ινδία ως το χορό των φιδιών της φυλής των ερυθρόδερμων Μόκι, το φίδι πάντα ελατρεύετο.		88:1.6 (968.1) Certain days of the week were fetishes. For ages Friday has been regarded as an unlucky day and the number thirteen as an evil numeral. The lucky numbers three and seven came from later revelations; four was the lucky number of primitive man and was derived from the early recognition of the four points of the compass. It was held unlucky to count cattle or other possessions; the ancients always opposed the taking of a census, “numbering the people.”
88:1.7 (968.2) Ορισμένες ημέρες της εβδομάδας ήσαν φετίχ. Για αιώνες η Παρασκευή εθεωρείτο άτυχη ημέρα και ο αριθμός δεκατρία γρουσούζικος. Οι τυχεροί αριθμοί τρία και επτά προήλθαν από μεταγενέστερες αποκαλύψεις. Το τέσσερα ήταν ο τυχερός αριθμός των πρωτόγονων ανθρώπων και προήλθε από την πρώιμη αναγνώριση των τεσσάρων σημείων της πυξίδας. Εθεωρείτο άτυχος για την καταμέτρηση βοοειδών, ή άλλων περιουσιακών στοιχείων. Οι αρχαίοι ήσαν πάντα αντίθετοι με την έννοια της απογραφής, της «καταμέτρησης του πληθυσμού.»		88:1.7 (968.2) Primitive man did not make an undue fetish out of sex; the reproductive function received only a limited amount of attention. The savage was natural minded, not obscene or prurient.
88:1.8 (968.3) Ο πρωτόγονος άνθρωπος δεν δημιούργησε ένα αδικαιολόγητο φετίχ για το σεξ. Ελάχιστη σημασία εδίδετο στην αναπαραγωγική λειτουργία. Ο νους του άγριου λειτουργούσε φυσιολογικά, όχι άσεμνα, ή λάγνα.		88:1.8 (968.3) Saliva was a potent fetish; devils could be driven out by spitting on a person. For an elder or superior to spit on one was the highest compliment. Parts of the human body were looked upon as potential fetishes, particularly the hair and nails. The long-growing fingernails of the chiefs were highly prized, and the trimmings thereof were a powerful fetish. Belief in skull fetishes accounts for much of later-day head-hunting. The umbilical cord was a highly prized fetish; even today it is so regarded in Africa. Mankind’s first toy was a preserved umbilical cord. Set with pearls, as was often done, it was man’s first necklace.
88:1.9 (968.4) Το σάλιο αποτελούσε ένα εν δυνάμει φετίχ. Οι δαίμονες μπορούσαν να εκδιωχθούν αν κάποιος έφτυνε κάποιον άλλο. Το να φτύσει ένας πρεσβύτερος, ή ανώτερος κάποιον εθεωρείτο η ύψιστη φιλοφρόνηση. Ορισμένα μέρη του ανθρώπινου σώματος θεωρούντο εν δυνάμει φετίχ, κυρίως τα μαλλιά και τα νύχια. Τα μακριά νύχια των αρχηγών ήταν περιζήτητα και τα υπολείμματά τους αποτελούσαν πανίσχυρο φετίχ. Η πίστη στο φετίχ των κρανίων εξηγεί σε μεγάλο βαθμό το μεταγενέστερο κυνήγι των κεφαλών. Ο ομφάλιος λώρος ήταν ένα εξαιρετικά περιζήτητο φετίχ. Ακόμη και σήμερα θεωρείται φετίχ στην Αφρική. Το πρώτο παιγνίδι του ανθρώπου υπήρξε ένας διατηρημένος ομφάλιος λώρος. Δεμένος με μαργαριτάρια, όπως γινόταν συχνά, υπήρξε το πρώτο περιδέραιο του ανθρώπου.		88:1.9 (968.4) Hunchbacked and crippled children were regarded as fetishes; lunatics were believed to be moon-struck. Primitive man could not distinguish between genius and insanity; idiots were either beaten to death or revered as fetish personalities. Hysteria increasingly confirmed the popular belief in witchcraft; epileptics often were priests and medicine men. Drunkenness was looked upon as a form of spirit possession; when a savage went on a spree, he put a leaf in his hair for the purpose of disavowing responsibility for his acts. Poisons and intoxicants became fetishes; they were deemed to be possessed.
88:1.10 (968.5) Τα καμπούρικα, ή ανάπηρα παιδιά θεωρούνταν φετίχ. Οι ψυχασθενείς εθεωρούντο «φεγγαροχτυπημένοι.»(*) Ο πρωτόγονος άνθρωπος δεν μπορούσε να ξεχωρίσει την ιδιοφυΐα από την παράνοια. Τους ηλίθιους είτε τους κτυπούσαν μέχρι να πεθάνουν, είτε τους τιμούσαν ως προσωπικότητες-φετίχ. Η υστερία όλο και περισσότερο επιβεβαίωνε την κοινή πεποίθηση στη μαγεία. Οι επιληπτικοί συχνά ήσαν ιερείς και μάγοι. Η μέθη εθεωρείτο μια μορφή πνευματικής κατοχής. Όταν ο άγριος πήγαινε σε διασκέδαση έβαζε ένα φύλλο στα μαλλιά του με το σκοπό να μην θεωρηθεί υπεύθυνος για τις πράξεις του. Τα δηλητήρια και τα οινοπνευματώδη ποτά έγιναν φετίχ. Εθεωρείτο ότι κατέχονταν από κάποιο πνεύμα. Πολλοί λαοί αντιμετώπιζαν τους ιδιοφυείς ως προσωπικότητες-φετίχ, οι οποίες κατέχονταν από ένα πνεύμα. Και οι προικισμένοι αυτοί άνθρωποι γρήγορα έμαθαν να καταφεύγουν στην απάτη και τα τεχνάσματα για να προωθήσουν τις προσωπικές τους υποθέσεις. Ένας άνθρωπος-φετίχ επιστεύετο ότι ήταν ανώτερος από τον κοινό άνθρωπο. Ήταν θείος, ίσως και αλάθητος. Έτσι, λοιπόν, οι αρχηγοί, οι βασιλείς, οι ιερείς, οι προφήτες και οι θρησκευτικοί αρχηγοί απέκτησαν με τον καιρό μεγάλη δύναμη και άσκησαν απεριόριστη εξουσία.		88:1.10 (968.5) Many people looked upon geniuses as fetish personalities possessed by a wise spirit. And these talented humans soon learned to resort to fraud and trickery for the advancement of their selfish interests. A fetish man was thought to be more than human; he was divine, even infallible. Thus did chiefs, kings, priests, prophets, and church rulers eventually wield great power and exercise unbounded authority.
2. Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΦΕΤΙΧ ^top		2. Evolution of the Fetish ^top
88:2.1 (968.6) Ήταν μια υποθετική προτίμηση των φαντασμάτων να κατοικούν σε ένα αντικείμενο που τους ανήκε, όταν ήσαν άνθρωποι ζωντανοί. Η πίστη αυτή εξηγεί την δραστικότητα πολλών σύγχρονων καταλοίπων. Οι αρχαίοι πάντα τιμούσαν τα οστά των αρχηγών τους και τα υπολείμματα των σκελετών των αγίων και των ηρώων αντιμετωπίζονται, ακόμη, από πολλούς με προληπτικό δέος. Ακόμη και σήμερα, γίνονται προσκυνήματα στους τάφους μεγάλων ανδρών.		88:2.1 (968.6) It was a supposed preference of ghosts to indwell some object which had belonged to them when alive in the flesh. This belief explains the efficacy of many modern relics. The ancients always revered the bones of their leaders, and the skeletal remains of saints and heroes are still regarded with superstitious awe by many. Even today, pilgrimages are made to the tombs of great men.
88:2.2 (968.7) Η πίστη στα υπολείμματα είναι το προϊόν της αρχαίας λατρείας των φετίχ. Τα κατάλοιπα των σύγχρονων θρησκειών αντιπροσωπεύουν μια προσπάθεια να αιτιολογηθούν τα φετίχ των αγρίων και εξ αυτού να αποκτήσουν κύρος και σεβασμό στα σύγχρονα θρησκευτικά συστήματα. Η πίστη στα φετίχ και τη μαγεία είναι ειδωλολατρική, αλλά υποτίθεται ότι δεν πειράζει να αποδεχθεί κανείς τα υπολείμματα και τα θαύματα.		88:2.2 (968.7) Belief in relics is an outgrowth of the ancient fetish cult. The relics of modern religions represent an attempt to rationalize the fetish of the savage and thus elevate it to a place of dignity and respectability in the modern religious systems. It is heathenish to believe in fetishes and magic but supposedly all right to accept relics and miracles.
88:2.3 (969.1) Η εστία – η θέση της φωτιάς – έγινε, λίγο-πολύ, φετίχ, σημείο ιερό. Οι βωμοί και οι ναοί υπήρξαν αρχικά μέρη-φετίχ, επειδή εκεί θάβονταν οι νεκροί. Η καλύβα-φετίχ των Εβραίων εξήρθη από τον Μωυσή στον τόπο εκείνο, που φιλοξένησε ένα υπερ-φετίχ, την, τότε, ισχύουσα άποψη του νόμου του Θεού. Οι Ισραηλίτες, ωστόσο, ποτέ δεν εγκατέλειψαν την χαρακτηριστική πίστη των Χαναανιτών στον πέτρινο βωμό: «Και η πέτρα τούτη που ήγειρα ως στύλο, θα γίνει ο οίκος του Θεού.» Πίστευαν πραγματικά ότι το πνεύμα του Θεού τους ενοικούσε τέτοιους πέτρινους βωμούς, οι οποίοι ουσιαστικά ήσαν φετίχ.		88:2.3 (969.1) The hearth—fireplace—became more or less of a fetish, a sacred spot. The shrines and temples were at first fetish places because the dead were buried there. The fetish hut of the Hebrews was elevated by Moses to that place where it harbored a superfetish, the then existent concept of the law of God. But the Israelites never gave up the peculiar Canaanite belief in the stone altar: “And this stone which I have set up as a pillar shall be God’s house.” They truly believed that the spirit of their God dwelt in such stone altars, which were in reality fetishes.
88:2.4 (969.2) Οι αρχικές απεικονίσεις δημιουργήθηκαν για να διαφυλάξουν την εμφάνιση και τη μνήμη των ένδοξων νεκρών. Ήσαν πραγματικά μνημεία. Τα είδωλα υπήρξαν η εκλέπτυνση του φετιχισμού. Οι πρωτόγονοι πίστευαν ότι μια τελετή καθαγιασμού έκανε το πνεύμα να μπει στην εικόνα. Πίστευαν επιπλέον, ότι όταν ορισμένα αντικείμενα καθαγιάζονταν, μετατρέπονταν σε φυλακτά.		88:2.4 (969.2) The earliest images were made to preserve the appearance and memory of the illustrious dead; they were really monuments. Idols were a refinement of fetishism. The primitives believed that a ceremony of consecration caused the spirit to enter the image; likewise, when certain objects were blessed, they became charms.
88:2.5 (969.3) Ο Μωυσής, πέραν της δεύτερης εντολής η οποία υπήρχε στον αρχαίο, Νταλαμεϊτιανό ηθικό κώδικα, έκανε μια προσπάθεια να θέσει υπό έλεγχο τη λατρεία των φετίχ στους Εβραίους. Τους νουθετούσε προσεκτικά ότι δεν έπρεπε να κάνουν κανενός είδους εικόνα, που θα μπορούσε να καθαγιασθεί ως φετίχ. Τους το είπε απλά, «Δεν θα φτιάξετε είδωλο, ούτε κάτι που να μοιάζει με οτιδήποτε βρίσκεται ψηλά στον ουρανό, ή κάτω στη γη, ή στις θάλασσες της γης.» Ενώ η εντολή αυτή συνέβαλε πολύ στο να επιβραδυνθεί η τέχνη στους Εβραίους, πράγματι περιόρισε τη λατρεία των φετίχ. Ωστόσο, ο Μωυσής ήταν πολύ συνετός για να προσπαθήσει να αποβάλει απότομα τα αρχαία φετίχ και έτσι συναίνεσε στο να περιβάλει ορισμένα υπολείμματα στην πεντάτευχο, στον κοινό βωμό του πολέμου και της θρησκείας, την Κιβωτό της Διαθήκης.		88:2.5 (969.3) Moses, in the addition of the second commandment to the ancient Dalamatian moral code, made an effort to control fetish worship among the Hebrews. He carefully directed that they should make no sort of image that might become consecrated as a fetish. He made it plain, “You shall not make a graven image or any likeness of anything that is in heaven above, or on the earth beneath, or in the waters of the earth.” While this commandment did much to retard art among the Jews, it did lessen fetish worship. But Moses was too wise to attempt suddenly to displace the olden fetishes, and he therefore consented to the putting of certain relics alongside the law in the combined war altar and religious shrine which was the ark.
88:2.6 (969.4) Ορισμένες λέξεις έγιναν, με τον καιρό, φετίχ, ιδιαίτερα εκείνες που θεωρούνταν λόγια του Θεού. Έτσι, τα ιερά βιβλία πολλών θρησκειών έγιναν φετιχιστικές φυλακές που περιόρισαν την πνευματική φαντασία του ανθρώπου. Η ίδια η προσπάθεια του Μωυσή κατά των φετίχ έγινε το υπέρτατο φετίχ. Η εντολή του χρησιμοποιήθηκε αργότερα για να γελοιοποιήσει την τέχνη και να επιβραδύνει την τέρψη και την αγάπη προς το ωραίο.		88:2.6 (969.4) Words eventually became fetishes, more especially those which were regarded as God’s words; in this way the sacred books of many religions have become fetishistic prisons incarcerating the spiritual imagination of man. Moses’ very effort against fetishes became a supreme fetish; his commandment was later used to stultify art and to retard the enjoyment and adoration of the beautiful.
88:2.7 (969.5) Τους παλιούς καιρούς, η εξουσιαστική λέξη-φετίχ ήταν ένα δόγμα που προκαλούσε φόβο, ο φοβερότερος από όλους τους τυράννους που υποδουλώνουν τον άνθρωπο. Ένα δόγμα-φετίχ θα κάνει τον θνητό άνθρωπο να εγκαταλειφθεί στις αρπάγες της στενοκεφαλιάς, του φανατισμού, των προλήψεων, της μισαλλοδοξίας και της πλέον ειδεχθούς βαρβαρικής σκληρότητας. Ο σεβασμός του σύγχρονου ανθρώπου για τη σοφία και την αλήθεια δεν είναι παρά η πρόσφατη απόδραση από την τάση του να δημιουργεί φετίχ προς τα ανώτερα επίπεδα της σκέψης και της λογικής. Όσον αφορά στα κείμενα-φετίχ που έχουν συγκεντρωθεί, τα οποία πολλοί πιστοί θεωρούν ως ιερά βιβλία, δεν είναι μόνο ότι αυτά που υπάρχουν στα βιβλία θεωρούνται αληθή, αλλά και ότι κάθε αλήθεια εμπεριέχεται στα βιβλία. Αν κάποιο από τα ιερά αυτά βιβλία τύχει να αναφέρει ότι η γη είναι επίπεδη, τότε, για ατέλειωτες γενιές, άνδρες και γυναίκες, κατά τα λοιπά λογικοί, θα αρνηθούν να δεχθούν μια θετική απόδειξη του ότι ο πλανήτης είναι στρογγυλός.		88:2.7 (969.5) In olden times the fetish word of authority was a fear-inspiring doctrine, the most terrible of all tyrants which enslave men. A doctrinal fetish will lead mortal man to betray himself into the clutches of bigotry, fanaticism, superstition, intolerance, and the most atrocious of barbarous cruelties. Modern respect for wisdom and truth is but the recent escape from the fetish-making tendency up to the higher levels of thinking and reasoning. Concerning the accumulated fetish writings which various religionists hold as sacred books, it is not only believed that what is in the book is true, but also that every truth is contained in the book. If one of these sacred books happens to speak of the earth as being flat, then, for long generations, otherwise sane men and women will refuse to accept positive evidence that the planet is round.
88:2.8 (969.6) Η πρακτική του να ανοίγει κάποιος ένα από τα ιερά αυτά βιβλία και να βρίσκει ένα κομμάτι, η συμμόρφωση προς το οποίο μπορεί να καθορίσει σημαντικές αποφάσεις, ή σχέδια ζωής, δεν είναι τίποτε λιγότερο, ή περισσότερο από καθαρός φετιχισμός. Το να ορκίζεται κάποιος σ’ ένα «ιερό βιβλίο», ή να επικαλείται ένα αντικείμενο υπέρτατης ευλάβειας αποτελεί μορφή εκλεπτυσμένου φετιχισμού.		88:2.8 (969.6) The practice of opening one of these sacred books to let the eye chance upon a passage, the following of which may determine important life decisions or projects, is nothing more nor less than arrant fetishism. To take an oath on a “holy book” or to swear by some object of supreme veneration is a form of refined fetishism.
88:2.9 (969.7) Είναι, όμως, πράγματι πραγματικό εξελικτικό βήμα προς την πρόοδο από τον φετιχιστικό φόβο του άγριου για τα νύχια του αρχηγού, η λατρεία ενός συνόλου γραμμάτων, νόμων, θρύλων, αλληγοριών, μύθων, ποιημάτων και χρονικών, που, στο κάτω-κάτω αποτελούν το απάνθισμα της ηθικής σοφίας πολλών αιώνων, τουλάχιστον ως την εποχή και τις περιστάσεις που τα συγκέντρωσαν σε «ιερά βιβλία.»		88:2.9 (969.7) But it does represent real evolutionary progress to advance from the fetish fear of a savage chief’s fingernail trimmings to the adoration of a superb collection of letters, laws, legends, allegories, myths, poems, and chronicles which, after all, reflect the winnowed moral wisdom of many centuries, at least up to the time and event of their being assembled as a “sacred book.”
88:2.10 (970.1) Για να γίνουν οι λέξεις φετίχ έπρεπε να θεωρούνται εμπνευσμένες και η επίκληση των υποτιθεμένων από το θείο εμπνευσμένων γραφών οδήγησε άμεσα στην παγίωση της εξουσίας της εκκλησίας, ενώ η εξέλιξη των πολιτικών σχημάτων οδήγησε στην καρποφορία της εξουσίας της πολιτείας.		88:2.10 (970.1) To become fetishes, words had to be considered inspired, and the invocation of supposed divinely inspired writings led directly to the establishment of the authority of the church, while the evolution of civil forms led to the fruition of the authority of the state.
3. Ο ΤΟΤΕΜΙΣΜΟΣ ^top		3. Totemism ^top
88:3.1 (970.2) Ο φετιχισμός εξαπλώθηκε σε όλες τις πρωτόγονες λατρείες, από την πρωταρχική πίστη στις ιερές πέτρες, την ειδωλολατρία, τον κανιβαλισμό και τη λατρεία της φύσης, ως στον τοτεμισμό.		88:3.1 (970.2) Fetishism ran through all the primitive cults from the earliest belief in sacred stones, through idolatry, cannibalism, and nature worship, to totemism.
88:3.2 (970.3) Ο τοτεμισμός είναι συνδυασμός κοινωνικών και θρησκευτικών κανόνων. Αρχικά εθεωρείτο ότι αφορούσε στο ζώο-τοτέμ βιολογικής, υποτίθεται, προέλευσης που διασφάλιζε την προμήθεια της τροφής. Τα τοτέμ υπήρξαν για μια συγκεκριμένη εποχή σύμβολα της φυλής και του θεού της. Ένας τέτοιος θεός ήταν η προσωποποίηση της φατρίας. Ο τοτεμισμός υπήρξε μία φάση της επιχειρούμενης κοινωνικοποίησης τη, κατά τα λοιπά, ατομικής θρησκείας. Το τοτέμ εξελίχθηκε, τελικά, στη σημαία, ή το εθνικό σύμβολο των διάφορων σύγχρονων λαών.		88:3.2 (970.3) Totemism is a combination of social and religious observances. Originally it was thought that respect for the totem animal of supposed biologic origin insured the food supply. Totems were at one and the same time symbols of the group and their god. Such a god was the clan personified. Totemism was one phase of the attempted socialization of otherwise personal religion. The totem eventually evolved into the flag, or national symbol, of the various modern peoples.
88:3.3 (970.4) Ένα σακούλι-φετίχ, ένα μαγικό σακούλι, ήταν ένα σακίδιο που περιείχε μια ονομαστή ποικιλία αντικειμένων, που όλα είχαν σχέση με τα φαντάσματα και ο μάγος του παλιού καιρού δεν άφηνε ποτέ το σακούλι του, το σύμβολο της ισχύος του, να αγγίξει το έδαφος. Οι πολιτισμένοι λαοί του εικοστού αιώνα φροντίζουν ώστε οι σημαίες τους, εμβλήματα εθνικής συνείδησης, να μην αγγίζουν ποτέ τη γη.		88:3.3 (970.4) A fetish bag, a medicine bag, was a pouch containing a reputable assortment of ghost-impregnated articles, and the medicine man of old never allowed his bag, the symbol of his power, to touch the ground. Civilized peoples in the twentieth century see to it that their flags, emblems of national consciousness, likewise never touch the ground.
88:3.4 (970.5) Τα εμβλήματα του κλήρου και των εκκλησιαστικών αξιωματούχων θεωρήθηκαν με τον καιρό φετίχ και το φετίχ του υπέρτατου αξιώματος πέρασε από πολλά στάδια εξέλιξης, από τις μεγάλες οικογένειες στις φατρίες, από την επικυριαρχία στην κυριαρχία, από τα τοτέμ στις σημαίες. Οι βασιλείς-φετίχ κυβέρνησαν «θείω δικαιώματι» ενώ απέκτησαν πολλές άλλες μορφές εξουσίας. Οι άνθρωποι έκαναν, επίσης, φετίχ τη δημοκρατία, την εξύψωση και λατρεία των ιδανικών του κοινού ανθρώπου, όταν συλλογικά αποκαλούνται «κοινή γνώμη.» Η άποψη ενός ανθρώπου, όταν αφορά τον εαυτό του, δεν θεωρείται ότι έχει πολύ μεγάλη αξία, όταν, όμως, πολλοί άνθρωποι λειτουργούν συλλογικά ως δημοκρατία, τότε η ίδια αυτή η συνηθισμένη κρίση θεωρείται ότι είναι ο ρυθμιστής της δικαιοσύνης και το πρότυπο της αρετής.		88:3.4 (970.5) The insignia of priestly and kingly office were eventually regarded as fetishes, and the fetish of the state supreme has passed through many stages of development, from clans to tribes, from suzerainty to sovereignty, from totems to flags. Fetish kings have ruled by “divine right,” and many other forms of government have obtained. Men have also made a fetish of democracy, the exaltation and adoration of the common man’s ideas when collectively called “public opinion.” One man’s opinion, when taken by itself, is not regarded as worth much, but when many men are collectively functioning as a democracy, this same mediocre judgment is held to be the arbiter of justice and the standard of righteousness.
4. Η ΜΑΓΕΙΑ ^top		4. Magic ^top
88:4.1 (970.6) Ο πολιτισμένος άνθρωπος εφορμά επί των προβλημάτων του πραγματικού περιβάλλοντος δια της επιστήμης. Ο άγριος προσπαθούσε να επιλύσει τα πραγματικά προβλήματα ενός φανταστικού περιβάλλοντος φαντασμάτων δια της μαγείας. Η μαγεία ήταν η τεχνική της χειραγώγησης του υποτιθέμενου πνευματικού περιβάλλοντος, οι μηχανορραφίες μάταια ερμήνευαν το ανερμήνευτο. Ήταν η τέχνη για να επιτύχει την εκούσια συνεργασία του πνεύματος και να υποχρεώσει το απρόθυμο πνεύμα να βοηθήσει με τη χρήση των φετίχ, ή άλλων, ισχυρότερων πνευμάτων.		88:4.1 (970.6) Civilized man attacks the problems of a real environment through his science; savage man attempted to solve the real problems of an illusory ghost environment by magic. Magic was the technique of manipulating the conjectured spirit environment whose machinations endlessly explained the inexplicable; it was the art of obtaining voluntary spirit co-operation and of coercing involuntary spirit aid through the use of fetishes or other and more powerful spirits.
88:4.2 (970.7) Το αντικείμενο της μαγείας, της μαγγανείας και της νεκρομαντείας ήταν διττό:		88:4.2 (970.7) The object of magic, sorcery, and necromancy was twofold:
88:4.3 (970.8) 1. Να εξασφαλίσει την πρόγνωση του μέλλοντος.		88:4.3 (970.8) 1. To secure insight into the future.
88:4.4 (970.9) 2. Να επηρεάσει ευνοϊκά το περιβάλλον.		88:4.4 (970.9) 2. Favorably to influence environment.
88:4.5 (970.10) Τα αντικείμενα της επιστήμης είναι ταυτόσημα εκείνων της μαγείας. Η ανθρωπότητα προχωρεί από τη μαγεία στην επιστήμη, όχι δια της μελέτης και της λογικής, αλλά, μάλλον, δια της μακρόχρονης εμπειρίας, σταδιακά και επώδυνα. Ο άνθρωπος βρίσκει σιγά-σιγά την αλήθεια, αρχίζοντας με λάθη, προχωρώντας σε λάθη, φθάνοντας, τελικά, στο κατώφλι της αλήθειας. Μόνο φθάνοντας στις επιστημονικές μεθόδους βλέπει προς τα εμπρός. Ο πρωτόγονος άνθρωπος, όμως, έπρεπε να πειραματισθεί, ή να καταστραφεί.		88:4.5 (970.10) The objects of science are identical with those of magic. Mankind is progressing from magic to science, not by meditation and reason, but rather through long experience, gradually and painfully. Man is gradually backing into the truth, beginning in error, progressing in error, and finally attaining the threshold of truth. Only with the arrival of the scientific method has he faced forward. But primitive man had to experiment or perish.
88:4.6 (970.11) Το θέλγητρο της πρώιμης πρόληψης υπήρξε η μητέρα της μετέπειτα επιστημονικής περιέργειας. Υπήρχε ένα προοδευτικό, δυναμικό συναίσθημα – ο φόβος μαζί με την περιέργεια – σ’ εκείνες τις πρωτόγονες προλήψεις. Υπήρχε προοδευτική, ορμητική δύναμη στην αρχαία μαγεία. Οι προλήψεις αυτές αντιπροσωπεύουν την ανάδυση της ανθρώπινης επιθυμίας να γνωρίσει και να ελέγξει το περιβάλλον του πλανήτη.		88:4.6 (970.11) The fascination of early superstition was the mother of the later scientific curiosity. There was progressive dynamic emotion—fear plus curiosity—in these primitive superstitions; there was progressive driving power in the olden magic. These superstitions represented the emergence of the human desire to know and to control planetary environment.
88:4.7 (971.1) Η μαγεία απέκτησε τόσο μεγάλη επιρροή στον άγριο επειδή εκείνος δεν μπορούσε να συλλάβει την έννοια του φυσικού θανάτου. Η μετέπειτα δοξασία του προπατορικού αμαρτήματος βοήθησε πολύ στο να εξασθενήσει η επίδραση της μαγείας στη φυλή, κατά το ότι ερμήνευσε το φυσικό θάνατο. Δεν ήταν διόλου ασυνήθιστο κάποτε, δέκα αθώοι άνθρωποι να καταδικασθούν σε θάνατο εξ αιτίας της υποτιθέμενης ευθύνης τους για κάποιο θάνατο από φυσικά αίτια. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο οι αρχαίοι λαοί δεν αυξήθηκαν ταχύτερα και εξακολουθεί να ισχύει για ορισμένες Αφρικανικές φυλές. Το κατηγορούμενο άτομο ομολογούσε, συνήθως, την ενοχή του, ακόμη και όταν αντιμετώπιζε το θάνατο.		88:4.7 (971.1) Magic gained such a strong hold upon the savage because he could not grasp the concept of natural death. The later idea of original sin helped much to weaken the grip of magic on the race in that it accounted for natural death. It was at one time not at all uncommon for ten innocent persons to be put to death because of supposed responsibility for one natural death. This is one reason why ancient peoples did not increase faster, and it is still true of some African tribes. The accused individual usually confessed guilt, even when facing death.
88:4.8 (971.2) Η μαγεία είναι φυσική για τον άγριο. Πιστεύει ότι ένας εχθρός μπορεί πραγματικά να σκοτωθεί αν γίνουν μάγια στα μαλλιά που του έκοψαν, ή στα υπολείμματα των νυχιών του. Το θανατηφόρο δήγμα του φιδιού απεδίδετο στη μαγεία του γητευτή. Η δυσκολία στο να πολεμήσει κάποιος τη μαγεία προέρχεται από το γεγονός ότι ο φόβος μπορεί να σκοτώσει. Οι πρωτόγονοι λαοί φοβούνταν τόσο πολύ τη μαγεία, ώστε πραγματικά τους σκότωνε και το αποτέλεσμα αυτό ήταν αρκετό για να τεκμηριώσει αυτή την λανθασμένη πεποίθηση. Σε περίπτωση αποτυχίας υπήρχε πάντα κάποια εύλογη ερμηνεία. Η ίαση από τα μη αποτελεσματικά μάγια ήταν ακόμη μεγαλύτερα μάγια.		88:4.8 (971.2) Magic is natural to a savage. He believes that an enemy can actually be killed by practicing sorcery on his shingled hair or fingernail trimmings. The fatality of snake bites was attributed to the magic of the sorcerer. The difficulty in combating magic arises from the fact that fear can kill. Primitive peoples so feared magic that it did actually kill, and such results were sufficient to substantiate this erroneous belief. In case of failure there was always some plausible explanation; the cure for defective magic was more magic.
5. ΜΑΓΙΚΑ ΦΙΛΤΡΑ ^top		5. Magical Charms ^top
88:5.1 (971.3) Εφ’ όσον οτιδήποτε που σχετίζετο με το σώμα μπορούσε να γίνει φετίχ, η πρώιμη μαγεία είχε να κάνει με τα μαλλιά και τα νύχια. Η μυστικότητα που συνόδευε την εκμηδένιση του σώματος δημιουργήθηκε από τον φόβο ότι ένας εχθρός θα μπορούσε να αποκτήσει κάτι που προήρχετο από το σώμα και να το χρησιμοποιήσει για καταστροφικά μαγικά. Όλες οι εκκρίσεις του σώματος θάβονταν, γι’ αυτό, προσεκτικά. Απαγορευόταν να φτύνει κανείς δημόσια, εξ αιτίας του φόβου ότι το σάλιο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε δηλητηριώδη μαγικά. Τα πτύελα θάβονταν πάντα. Ακόμη και τα υπολείμματα της τροφής, των ρούχων και των στολιδιών μπορούσαν να γίνουν όργανα μαγείας. Ο άγριος δεν άφηνε ποτέ, κανένα υπόλειμμα του φαγητού του στο τραπέζι. Και όλα τούτα γίνονταν από φόβο ότι οι εχθροί ενός ατόμου μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα αντικείμενα αυτά σε μαγικές τελετές, όχι επειδή εκτιμούσαν την αξία επί της υγιεινής αυτών των πρακτικών.		88:5.1 (971.3) Since anything connected with the body could become a fetish, the earliest magic had to do with hair and nails. Secrecy attendant upon body elimination grew up out of fear that an enemy might get possession of something derived from the body and employ it in detrimental magic; all excreta of the body were therefore carefully buried. Public spitting was refrained from because of the fear that saliva would be used in deleterious magic; spittle was always covered. Even food remnants, clothing, and ornaments could become instruments of magic. The savage never left any remnants of his meal on the table. And all this was done through fear that one’s enemies might use these things in magical rites, not from any appreciation of the hygienic value of such practices.
88:5.2 (971.4) Τα μαγικά φίλτρα φτιάχνονταν από μία μεγάλη ποικιλία πραγμάτων: ανθρώπινη σάρκα, νύχια τίγρη, δόντια κροκοδείλου, δηλητηριώδεις σπόρους φυτών, δηλητήριο φιδιού και ανθρώπινα μαλλιά. Τα κόκαλα του νεκρού είχαν μεγάλη μαγική δύναμη. Ακόμη και η σκόνη από τα πατήματά του μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στη μαγεία. Οι αρχαίοι πίστευαν πάρα πολύ στα ερωτικά φίλτρα. Το αίμα, καθώς και άλλες μορφές σωματικών εκκρίσεων μπορούσαν να εξασφαλίσουν μαγική επίδραση στον έρωτα.		88:5.2 (971.4) Magical charms were concocted from a great variety of things: human flesh, tiger claws, crocodile teeth, poison plant seeds, snake venom, and human hair. The bones of the dead were very magical. Even the dust from footprints could be used in magic. The ancients were great believers in love charms. Blood and other forms of bodily secretions were able to insure the magic influence of love.
88:5.3 (971.5) Οι εικόνες υποτίθεται ότι ήσαν αποτελεσματικές τη μαγεία. Φτιάχνονταν είδωλα και όταν τα μεταχειρίζονταν άσχημα, ή καλά, πίστευαν ότι τα ίδια αποτελέσματα θα εμφανισθούν στο πραγματικό πρόσωπο. Όταν έκαναν αγορές, οι προληπτικοί συνήθιζαν να μασούν ένα κομμάτι σκληρού ξύλου, για να μαλακώσουν την καρδιά του πωλητή.		88:5.3 (971.5) Images were supposed to be effective in magic. Effigies were made, and when treated ill or well, the same effects were believed to rest upon the real person. When making purchases, superstitious persons would chew a bit of hard wood in order to soften the heart of the seller.
88:5.4 (971.6) Το γάλα της μαύρης αγελάδας είχε μεγάλη μαγική δύναμη. Το ίδιο και οι μαύρες γάτες. Η βακτηρία, ή ράβδος εθεωρείτο μαγική, μαζί με τα τύμπανα, τις καμπάνες και τους κόμπους. Όλα τα αρχαία αντικείμενα ήσαν μαγικά φυλαχτά. Οι πρακτικές ενός νέου και ανώτερου πολιτισμού αντιμετωπίζονταν με απαρέσκεια, εξ αιτίας της υποτιθέμενης κακοποιού μαγικής τους φύσης. Η γραφή, η τυπογραφία και ο κινηματογράφος αντιμετωπίσθηκαν με τον τρόπο αυτό για πολλά χρόνια.		88:5.4 (971.6) The milk of a black cow was highly magical; so also were black cats. The staff or wand was magical, along with drums, bells, and knots. All ancient objects were magical charms. The practices of a new or higher civilization were looked upon with disfavor because of their supposedly evil magical nature. Writing, printing, and pictures were long so regarded.
88:5.5 (971.7) Ο πρωτόγονος άνθρωπος πίστευε ότι τα ονόματα πρέπει να αντιμετωπίζονται με σεβασμό, ιδιαίτερα τα ονόματα των θεών. Το όνομα εθεωρείτο ως οντότητα ξεχωριστή από τη φυσική προσωπικότητα. Ετιμάτο εξ ίσου με την ψυχή και τη σκιά. Τα ονόματα δίνονταν ενέχυρα για δάνεια. Ο άνθρωπος δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει το όνομά του έως ότου εξοφλούσε την πληρωμή του δανείου του. Σήμερα, το άτομο υπογράφει με το όνομά του ένα γραμμάτιο. Το όνομα του ατόμου γρήγορα έγινε σημαντικό στη μαγεία. Ο άγριος είχε δύο ονόματα. Το σημαντικό όνομα εθεωρείτο πολύ ιερό για να χρησιμοποιηθεί σε συνήθεις δοσοληψίες, έτσι δημιουργήθηκε το δεύτερο, ή καθημερινό όνομα – το παρανόμι. Ποτέ δεν έλεγαν το πραγματικό τους όνομα σε ξένους. Οποιαδήποτε ασυνήθιστης φύσης εμπειρία τους έκανε να αλλάζουν όνομα. Ορισμένες φορές αυτό γινόταν προσπαθώντας να γιατρέψουν μια αρρώστια, ή να σταματήσουν την κακοτυχία. Ο άγριος μπορούσε να αποκτήσει καινούργιο όνομα αγοράζοντάς το από τον αρχηγό της φυλής. Οι άνθρωποι επενδύουν ακόμη σε τίτλους και βαθμούς. Στις πλέον πρωτόγονες φυλές, ωστόσο, όπως είναι οι Αφρικανοί Βουσμάνοι, ατομικά ονόματα δεν υπάρχουν.		88:5.5 (971.7) Primitive man believed that names must be treated with respect, especially names of the gods. The name was regarded as an entity, an influence distinct from the physical personality; it was esteemed equally with the soul and the shadow. Names were pawned for loans; a man could not use his name until it had been redeemed by payment of the loan. Nowadays one signs his name to a note. An individual’s name soon became important in magic. The savage had two names; the important one was regarded as too sacred to use on ordinary occasions, hence the second or everyday name—a nickname. He never told his real name to strangers. Any experience of an unusual nature caused him to change his name; sometimes it was in an effort to cure disease or to stop bad luck. The savage could get a new name by buying it from the tribal chief; men still invest in titles and degrees. But among the most primitive tribes, such as the African Bushmen, individual names do not exist.
6. Η ΕΞΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ ^top		6. The Practice of Magic ^top
88:6.1 (972.1) Η μαγεία ασκείτο με τη χρήση των ράβδων, των «μαγικών» τελετών και των ψαλμών, ενώ ήταν σύνηθες για το μάγο να εργάζεται γυμνός. Οι γυναίκες ήσαν περισσότερες από τους άνδρες μεταξύ των πρωτόγονων μάγων. Στη μαγεία «φάρμακο» σημαίνει μυστήριο, όχι θεραπεία. Ο άγριος ποτέ δεν νοσηλεύετο. Ποτέ δεν χρησιμοποιούσε φάρμακα, εκτός και εάν τον συμβούλευαν οι ειδικοί στη μαγεία. Και οι γιατροί-βουντού του εικοστού αιώνα είναι τυπικοί μάγοι του παλιού καιρού.		88:6.1 (972.1) Magic was practiced through the use of wands, “medicine” ritual, and incantations, and it was customary for the practitioner to work unclothed. Women outnumbered the men among primitive magicians. In magic, “medicine” means mystery, not treatment. The savage never doctored himself; he never used medicines except on the advice of the specialists in magic. And the voodoo doctors of the twentieth century are typical of the magicians of old.
88:6.2 (972.2) Υπήρχε ένα δημόσιο και ένα ιδιωτικό επίπεδο στη μαγεία. Εκείνο που εκτελείτο από το τον μάγο, τον σαμάνο, ή τον ιερέα υποτίθεται ότι ήταν για το καλό ολόκληρης της φυλής. Μάγισσες, γητευτές και θαυματοποιοί ασκούσαν την ιδιωτική μαγεία, την ατομική και εγωιστική μαγεία που χρησιμοποιείτο ως μέθοδος πίεσης ώστε να προκληθεί κακό στους εχθρούς ενός ατόμου. Η αντίληψη του διττού πνευματισμού, των καλών και των κακών πνευμάτων, δημιούργησε τις μεταγενέστερες πεποιθήσεις στη λευκή και τη μαύρη μαγεία. Και καθώς η θρησκεία εξελίσσετο, η μαγεία έγινε μια έκφραση που αφορούσε σε πνευματικές λειτουργίες πέραν της λατρείας ενός ατόμου, ενώ επίσης ανεφέρετο σε παλαιότερες πεποιθήσεις περί φαντασμάτων.		88:6.2 (972.2) There was both a public and a private phase to magic. That performed by the medicine man, shaman, or priest was supposed to be for the good of the whole tribe. Witches, sorcerers, and wizards dispensed private magic, personal and selfish magic which was employed as a coercive method of bringing evil on one’s enemies. The concept of dual spiritism, good and bad spirits, gave rise to the later beliefs in white and black magic. And as religion evolved, magic was the term applied to spirit operations outside one’s own cult, and it also referred to older ghost beliefs.
88:6.3 (972.3) Οι συνδυασμοί των λέξεων, οι τελετουργικοί ψαλμοί και τα ξόρκια, είχαν μεγάλη μαγική δύναμη. Ορισμένα πολύ παλιά ξόρκια εξελίχθηκαν σε προσευχές. Τώρα πλέον, γίνονταν απομιμήσεις μαγικών τελετών. Γίνονταν προσευχές. Οι μαγικοί χοροί δεν είναι άλλο από δραματοποιημένες προσευχές. Η προσευχή σταδιακά εκτόπισε τη μαγεία, ως συνοδό της θυσίας.		88:6.3 (972.3) Word combinations, the ritual of chants and incantations, were highly magical. Some early incantations finally evolved into prayers. Presently, imitative magic was practiced; prayers were acted out; magical dances were nothing but dramatic prayers. Prayer gradually displaced magic as the associate of sacrifice.
88:6.4 (972.4) Οι χειρονομίες, όντας παλιότερες από το λόγο, θεωρούνταν περισσότερο ιερές και μαγικές και η παντομίμα επιστεύετο ότι είχε ισχυρή μαγική δύναμη. Οι ερυθρόδερμοι συχνά παρίσταναν το χορό του βούβαλου, όπου ένας από αυτούς έπαιζε το ρόλο του βούβαλου και, όταν τον έπιαναν, υποτίθεται ότι διασφάλιζε την επιτυχία του επικείμενου κυνηγιού. Οι αφιερωμένες στο σεξ γιορτές της πρώτης του Μάη ήσαν απλά μιμήσεις μαγικές, μια υπαινικτική επίκληση στα σεξουαλικά πάθη του φυτικού κόσμου. Οι κούκλες χρησιμοποιήθηκαν αρχικά ως μαγικό φυλακτό από τις στείρες συζύγους.		88:6.4 (972.4) Gesture, being older than speech, was the more holy and magical, and mimicry was believed to have strong magical power. The red men often staged a buffalo dance in which one of their number would play the part of a buffalo and, in being caught, would insure the success of the impending hunt. The sex festivities of May Day were simply imitative magic, a suggestive appeal to the sex passions of the plant world. The doll was first employed as a magic talisman by the barren wife.
88:6.5 (972.5) Η μαγεία υπήρξε παρακλάδι του δένδρου της εξελικτικής θρησκείας, που με τον καιρό γέννησε τον καρπό της επιστημονικής εποχής. Η πίστη στην αστρολογία οδήγησε στην εξέλιξη της αστρονομίας. Η πίστη στη φιλοσοφική λίθο οδήγησε στην κατανόηση των μετάλλων, ενώ η πίστη στους μαγικούς αριθμούς θεμελίωσε την επιστήμη των μαθηματικών.		88:6.5 (972.5) Magic was the branch off the evolutionary religious tree which eventually bore the fruit of a scientific age. Belief in astrology led to the development of astronomy; belief in a philosopher’s stone led to the mastery of metals, while belief in magic numbers founded the science of mathematics.
88:6.6 (972.6) Ωστόσο, ένας κόσμος, τόσο γεμάτος με φυλακτά συνέτεινε πάρα πολύ στο να καταστραφεί κάθε ατομική φιλοδοξία και πρωτοβουλία. Οι καρποί της παραπάνω εργασίας, ή της φιλοπονίας θεωρούνταν αποτέλεσμα μαγείας. Αν κάποιος είχε στο χωράφι του περισσότερα γεννήματα από το γείτονά του, μπορούσε να κληθεί μπροστά στον αρχηγό και να κατηγορηθεί ότι απέσπασε δόλια τον παραπάνω αυτό καρπό από το χωράφι του ράθυμου γείτονα. Πράγματι, την εποχή του βαρβαρισμού, ήταν επικίνδυνο να γνωρίζει κανείς πολλά. Υπήρχε πάντα η περίπτωση του να εκτελεσθεί ως κακός μάγος.		88:6.6 (972.6) But a world so filled with charms did much to destroy all personal ambition and initiative. The fruits of extra labor or of diligence were looked upon as magical. If a man had more grain in his field than his neighbor, he might be haled before the chief and charged with enticing this extra grain from the indolent neighbor’s field. Indeed, in the days of barbarism it was dangerous to know very much; there was always the chance of being executed as a black artist.
88:6.7 (972.7) Σταδιακά η επιστήμη εκτοπίζει το στοιχείο του τζόγου από τη ζωή. Αν, ωστόσο, οι σύγχρονες μέθοδοι εκπαίδευσης αποτύχουν, θα γίνει μία σχεδόν άμεση επιστροφή στις πρωτόγονες πεποιθήσεις περί μαγείας. Οι προλήψεις αυτές υπάρχουν ακόμη στο νου πολλών πολιτισμένων, όπως αποκαλούνται, ανθρώπων. Η γλώσσα περιέχει πολλά κατάλοιπα που πιστοποιούν το ότι η φυλή έχει από αιώνες ποτιστεί με τις περί μαγείας προλήψεις, λέξεις όπως μάγια, ατυχία, κατοχή, έμπνευση, εκδίωξη των πνευμάτων, ιδιοφυΐα, εκστασιασμός, κεραυνόπληκτος και κατάπληκτος. Ένας έξυπνος άνθρωπος πιστεύει ακόμη στην καλή τύχη, το κακό μάτι και την αστρολογία.		88:6.7 (972.7) Gradually science is removing the gambling element from life. But if modern methods of education should fail, there would be an almost immediate reversion to the primitive beliefs in magic. These superstitions still linger in the minds of many so-called civilized people. Language contains many fossils which testify that the race has long been steeped in magical superstition, such words as spellbound, ill-starred, possessions, inspiration, spirit away, ingenuity, entrancing, thunderstruck, and astonished. And intelligent human beings still believe in good luck, the evil eye, and astrology.
88:6.8 (973.1) Η αρχαία μαγεία υπήρξε το κουκούλι της σύγχρονης επιστήμης, απαραίτητη στον καιρό της, αλλά άχρηστη πλέον. Και έτσι τα φαντάσματα των γεμάτων άγνοια προλήψεων τάραζαν τον πρωτόγονο νου των ανθρώπων, έως ότου οι επιστημονικές απόψεις μπόρεσαν να γεννηθούν. Η Ουράντια βρίσκεται ακόμη στη ζώνη του λυκόφωτος, όσον αφορά στην διανοητική της εξέλιξη. Ο μισός κόσμος ανυπόμονα πιάνεται από το φως της αλήθειας και την πραγματικότητα των επιστημονικών ανακαλύψεων, ενώ ο άλλος μισός χάνεται στην αγκαλιά των αρχαίων προλήψεων και της ελάχιστα, μόνο, συγκεκαλυμμένης μαγείας.		88:6.8 (973.1) Ancient magic was the cocoon of modern science, indispensable in its time but now no longer useful. And so the phantasms of ignorant superstition agitated the primitive minds of men until the concepts of science could be born. Today, Urantia is in the twilight zone of this intellectual evolution. One half the world is grasping eagerly for the light of truth and the facts of scientific discovery, while the other half languishes in the arms of ancient superstition and but thinly disguised magic.
88:6.9 (973.2) [Παρουσιάσθηκε από ένα Λαμπρό Εσπερινό Αστέρα του Νέβαδον.]		88:6.9 (973.2) [Presented by a Brilliant Evening Star of Nebadon.]