Εγγραφο 90		Paper 90
ΣΑΜΑΝΙΣΜΟΣ – ΜΑΓΟΙ ΚΑΙ ΙΕΡΕΙΣ		Shamanism—Medicine Men and Priests
90:0.1 (986.1) Η εξέλιξη των καθιερωμένων θρησκευτικών τελετών προόδευσε από την ειρήνευση, την αποφυγή, τον εξορκισμό, τον εξαναγκασμό, τη συμφιλίωση και την εξιλέωση ως τη θυσία, την επανόρθωση και τη λύτρωση. Η τεχνική των θρησκευτικών τελετουργικών πέρασε από τις μορφές της πρωτόγονης λατρείας, μέσω των φετίχ, στη μαγεία και τα θαύματα και καθώς οι τελετουργίες γίνονταν περισσότερο περίπλοκες, ανταποκρινόμενες στην ολοένα περισσότερο σύνθετη αντίληψη του ανθρώπου πάνω στους υπερφυσικούς χώρους, κυριαρχήθηκε, αναπόφευκτα, από τους μάγους, τους σαμάνους και τους ιερείς.		90:0.1 (986.1) THE evolution of religious observances progressed from placation, avoidance, exorcism, coercion, conciliation, and propitiation to sacrifice, atonement, and redemption. The technique of religious ritual passed from the forms of the primitive cult through fetishes to magic and miracles; and as ritual became more complex in response to man’s increasingly complex concept of the supermaterial realms, it was inevitably dominated by medicine men, shamans, and priests.
90:0.2 (986.2) Σύμφωνα με τις προοδεύουσες απόψεις του πρωτόγονου ανθρώπου, ο κόσμος των πνευμάτων θεωρήθηκε, με τον καιρό, ως μη ανταποκρινόμενος στον μέσο θνητό. Μόνον στους εξαίρετους μεταξύ των ανθρώπων έτειναν ευήκοον ους οι θεοί. Μόνον ένας εξαιρετικός άνδρας, ή γυναίκα μπορούσε να εισακουσθεί από τα πνεύματα. Έτσι, λοιπόν, η θρησκεία εισέρχεται σε μία νέα φάση, ένα στάδιο εντός του οποίου σταδιακά γίνεται έμμεση. Πάντοτε ένας μάγος, ένας σαμάνος, ή ένας ιερέας παρεμβαίνει μεταξύ του πιστού και του αντικειμένου της λατρείας. Και σήμερα, τα περισσότερα συστήματα της οργανωμένης θρησκευτικής πίστης της Ουράντια περνούν από το επίπεδο αυτό της εξελικτικής ανάπτυξης.		90:0.2 (986.2) In the advancing concepts of primitive man the spirit world was eventually regarded as being unresponsive to the ordinary mortal. Only the exceptional among humans could catch the ear of the gods; only the extraordinary man or woman would be heard by the spirits. Religion thus enters upon a new phase, a stage wherein it gradually becomes secondhanded; always does a medicine man, a shaman, or a priest intervene between the religionist and the object of worship. And today most Urantia systems of organized religious belief are passing through this level of evolutionary development.
90:0.3 (986.3) Η εξελικτική θρησκεία γεννήθηκε ως απλός και πανίσχυρος φόβος, ο φόβος που διογκώνεται στον ανθρώπινο νου όταν συναντήσει το άγνωστο, το ανεξήγητο και το ακατανόητο. Η θρησκεία, τελικά, κατακτά την βαθιά απλή επίγνωση μιας παντοδύναμης αγάπης, της αγάπης που κατακλύζει χωρίς αντίσταση την ανθρώπινη ψυχή, όταν διεγερθεί από την αντίληψη της χωρίς όρια στοργής του Πατέρα του Σύμπαντος για τους υιούς του κόσμου. Μεταξύ, όμως, της απαρχής και της ολοκλήρωσης της θρησκευτικής εξέλιξης, μεσολαβούν οι ατέλειωτοι αιώνες των σαμάνων, που τολμούν να σταθούν μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού ως ενδιάμεσοι, ερμηνευτές και μεσολαβητές.		90:0.3 (986.3) Evolutionary religion is born of a simple and all-powerful fear, the fear which surges through the human mind when confronted with the unknown, the inexplicable, and the incomprehensible. Religion eventually achieves the profoundly simple realization of an all-powerful love, the love which sweeps irresistibly through the human soul when awakened to the conception of the limitless affection of the Universal Father for the sons of the universe. But in between the beginning and the consummation of religious evolution, there intervene the long ages of the shamans, who presume to stand between man and God as intermediaries, interpreters, and intercessors.
1. ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΣΑΜΑΝΟΙ – ΟΙ ΜΑΓΟΙ ^top		1. The First Shamans—The Medicine Men ^top
90:1.1 (986.4) Ο σαμάνος ήταν ο σπουδαιότερος μάγος, εκείνος που εκτελούσε τις τελετές τις αφιερωμένες στα φετίχ, και η κύρια προσωπικότητα κάθε πρακτικής της εξελικτικής θρησκείας. Σε πολλές φυλές ο σαμάνος είχε μεγαλύτερο αξίωμα από τον πολέμαρχο, σηματοδοτώντας την κυριαρχία της εκκλησίας επί της πολιτείας. Ο σαμάνος, ορισμένες φορές, δρούσε ως ιερέας, ακόμη και ως ιερέας-βασιλιάς. Ορισμένες από τις μεταγενέστερες φυλές διέθεταν τους αρχικούς σαμάνους-μάγους (τους προφήτες) και τους μετέπειτα εμφανισθέντες σαμάνους-ιερείς. Και σε πολλές περιπτώσεις, το αξίωμα του σαμάνου ήταν κληρονομικό.		90:1.1 (986.4) The shaman was the ranking medicine man, the ceremonial fetishman, and the focus personality for all the practices of evolutionary religion. In many groups the shaman outranked the war chief, marking the beginning of the church domination of the state. The shaman sometimes functioned as a priest and even as a priest-king. Some of the later tribes had both the earlier shaman-medicine men (seers) and the later appearing shaman-priests. And in many cases the office of shaman became hereditary.
90:1.2 (986.5) Από τους πολύ παλιούς καιρούς, οτιδήποτε ανώμαλο απεδίδετο σε πνευματική κατοχή, κάθε εντυπωσιακή διανοητική, ή σωματική ανωμαλία συνιστούσε προσόν για να γίνει κάποιος μάγος. Πολλοί από τους ανθρώπους αυτούς ήσαν επιληπτικοί, πολλές από τις γυναίκες υστερικές, ενώ και οι δύο αυτοί τύποι ερμήνευαν ένα μεγάλο μέρος της αρχαίας έμπνευσης, αλλά και της πνευματικής και δαιμονικής κατοχής. Ορισμένοι από τους πρώιμους αυτούς ιερείς ανήκαν σε μία κατηγορία η οποία από τότε ονομάσθηκε παρανοϊκή.		90:1.2 (986.5) Since in olden times anything abnormal was ascribed to spirit possession, any striking mental or physical abnormality constituted qualification for being a medicine man. Many of these men were epileptic, many of the women hysteric, and these two types accounted for a good deal of ancient inspiration as well as spirit and devil possession. Quite a few of these earliest of priests were of a class which has since been denominated paranoiac.
90:1.3 (987.1) Ενώ μπορεί να διέπραττε απάτες σε ήσσονος σημασίας θέματα, η πλειονότητα των σαμάνων πίστευε στο γεγονός της κατοχής τους από ένα πνεύμα. Οι γυναίκες που μπορούσαν να πέφτουν σε έκσταση, ή καταληψία έγιναν πανίσχυρες σαμάνες. Αργότερα, οι γυναίκες αυτές έγιναν προφήτισσες και πνευματικές διάμεσοι.(*) Οι καταληπτικές τους εκστάσεις συνήθως περιελάμβαναν επικοινωνία, όπως ισχυρίζονταν, με τα πνεύματα των νεκρών. Πολλές γυναίκες σαμάνοι ήσαν επαγγελματίες χορεύτριες.		90:1.3 (987.1) While they may have practiced deception in minor matters, the great majority of the shamans believed in the fact of their spirit possession. Women who were able to throw themselves into a trance or a cataleptic fit became powerful shamanesses; later, such women became prophets and spirit mediums. Their cataleptic trances usually involved alleged communications with the ghosts of the dead. Many female shamans were also professional dancers.
90:1.4 (987.2) Δεν αυταπατώντο, όμως, όλοι οι σαμάνοι. Πολλοί ήσαν δόλιοι και ικανότατοι απατεώνες. Καθώς το επάγγελμα εξελίσσετο, ζητούσαν από τον υποψήφιο σαμάνο να υπηρετήσει ως μαθητευόμενος για δέκα χρόνια με πόνο και αυταπάρνηση για να πιστοποιηθεί ως μάγος. Οι σαμάνοι δημιούργησαν έναν επαγγελματικό τρόπο αμφίεσης και καλλιέργησαν μια γεμάτη μυστήριο συμπεριφορά. Συχνά χρησιμοποιούσαν ναρκωτικά για να προκαλέσουν συγκεκριμένες σωματικές εκδηλώσεις,(*) οι οποίες εντυπωσίαζαν και έφερναν σε αμηχανία τα μέλη της φυλής. Τα ταχυδακτυλουργικά κόλπα θεωρούνταν υπερφυσικά από τους συνηθισμένους ανθρώπους και η εγγαστριμυθική ομιλία πρωτοχρησιμοποιήθηκε από δόλιους ιερείς. Πολλοί από τους αρχαίους σαμάνους υπνωτίζονταν χωρίς να το θέλουν. Άλλοι αυτοϋπνωτίζονταν κοιτάζοντας για πολλές ώρες τον αφαλό τους.		90:1.4 (987.2) But not all shamans were self-deceived; many were shrewd and able tricksters. As the profession developed, a novice was required to serve an apprenticeship of ten years of hardship and self-denial to qualify as a medicine man. The shamans developed a professional mode of dress and affected a mysterious conduct. They frequently employed drugs to induce certain physical states which would impress and mystify the tribesmen. Sleight-of-hand feats were regarded as supernatural by the common folk, and ventriloquism was first used by shrewd priests. Many of the olden shamans unwittingly stumbled onto hypnotism; others induced autohypnosis by prolonged staring at their navels.
90:1.5 (987.3) Ενώ πολλοί κατέφευγαν σε δόλο και απάτη, η φήμη τους, ως τάξης, τελικά, έφθασε πάρα πολύ ψηλά. Όταν ένας σαμάνος αποτύγχανε σ’ αυτό που είχε αναλάβει, αν δεν μπορούσε να παράσχει κάποιο εύλογο άλλοθι, υποβιβάζετο, ή δολοφονείτο. Έτσι, οι έντιμοι σαμάνοι εξοντώθηκαν γρήγορα. Μόνο οι δόλιοι θεατρίνοι επέζησαν.		90:1.5 (987.3) While many resorted to these tricks and deceptions, their reputation as a class, after all, stood on apparent achievement. When a shaman failed in his undertakings, if he could not advance a plausible alibi, he was either demoted or killed. Thus the honest shamans early perished; only the shrewd actors survived.
90:1.6 (987.4) Ήταν ο σαμανισμός που πήρε την αποκλειστική καθοδήγηση των υποθέσεων της φυλής από τα χέρια των πρεσβύτερων και των ισχυρών και την εναπόθεσε στα χέρια των δόλιων, των έξυπνων και διορατικών.		90:1.6 (987.4) It was shamanism that took the exclusive direction of tribal affairs out of the hands of the old and the strong and lodged it in the hands of the shrewd, the clever, and the farsighted.
2. ΣΑΜΑΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ^top		2. Shamanistic Practices ^top
90:2.1 (987.5) Η επίκληση των πνευμάτων ήταν μία πολύ ακριβής και εξαιρετικά σύνθεση διαδικασία, η οποία μπορεί να συγκριθεί με τις σημερινές θρησκευτικές τελετές, οι οποίες διεξάγονται σε αρχαία γλώσσα. Η ανθρώπινη φυλή από πολύ νωρίς αναζήτησε την υπεράνω του ανθρώπου βοήθεια, την αποκάλυψη. Και οι άνθρωποι πίστευαν ότι ο σαμάνος δέχεται, πραγματικά, τέτοιες αποκαλύψεις. Ενώ οι σαμάνοι αξιοποιούσαν τη μεγάλη δύναμη της υποβολής στο έργο τους, επρόκειτο για σχεδόν σταθερά αρνητική υποβολή. Μόνο σε πολύ πρόσφατους χρόνους εφαρμόσθηκε η τεχνική της θετικής υποβολής. Κατά την αρχική εξέλιξη του επαγγέλματός τους, οι σαμάνοι άρχισαν να εξειδικεύονται σε έργα όπως η πρόκληση βροχής, η ίαση των ασθενειών, και η εξιχνίαση των εγκλημάτων. Η θεραπεία των ασθενειών δεν αποτελούσε, πάντως, το κύριο έργο ενός σαμάνου-μάγου. Το έργο του ήταν, μάλλον, το να γνωρίζει και να ελέγχει τα προβλήματα της ζωής.		90:2.1 (987.5) Spirit conjuring was a very precise and highly complicated procedure, comparable to present-day church rituals conducted in an ancient tongue. The human race very early sought for superhuman help, for revelation; and men believed that the shaman actually received such revelations. While the shamans utilized the great power of suggestion in their work, it was almost invariably negative suggestion; only in very recent times has the technique of positive suggestion been employed. In the early development of their profession the shamans began to specialize in such vocations as rain making, disease healing, and crime detecting. To heal diseases was not, however, the chief function of a shamanic medicine man; it was, rather, to know and to control the hazards of living.
90:2.2 (987.6) Η αρχαία μαύρη μαγεία, τόσο η θρησκευτική, όσο και η λαϊκή ονομάζετο λευκή μαγεία όταν ασκείτο είτε από ιερείς, προφήτες, σαμάνους, ή μάγους-γιατρούς. Εκείνοι οι οποίοι εξασκούσαν τη μαύρη μαγεία ονομάζονταν μαγγανευτές, θαυματοποιοί, μάγοι, μάγισσες, γητευτές, νεκρομάντεις, πλανευτές, και σοφοί. Με το πέρασμα του χρόνου, όλη αυτή η υποτιθέμενη επαφή με το υπερφυσικό ταξινομείτο είτε ως μαγική τέχνη, είτε ως σαμανισμός.		90:2.2 (987.6) Ancient black art, both religious and secular, was called white art when practiced by either priests, seers, shamans, or medicine men. The practitioners of the black art were called sorcerers, magicians, wizards, witches, enchanters, necromancers, conjurers, and soothsayers. As time passed, all such purported contact with the supernatural was classified either as witchcraft or shamancraft.
90:2.3 (987.7) Η μαγική τέχνη περιελάμβανε τη μαγεία, η οποία ασκείτο από παλαιότερα, άτακτα και άγνωστα πνεύματα. Ο σαμανισμός είχε να κάνει με θαύματα που γίνονταν από συνηθισμένα πνεύματα και γνώριμους θεούς της φυλής. Σε μεταγενέστερους χρόνους η μαγεία συνδέθηκε με το διάβολο και έτσι προετοιμάσθηκε η σκηνή για τις πολλές και σχετικά πρόσφατες εκδηλώσεις θρησκευτικής μισαλλοδοξίας. Η μαγεία υπήρξε θρησκεία για πολλές πρωτόγονες φυλές.		90:2.3 (987.7) Witchcraft embraced the magic performed by earlier, irregular, and unrecognized spirits; shamancraft had to do with miracles performed by regular spirits and recognized gods of the tribe. In later times the witch became associated with the devil, and thus was the stage set for the many comparatively recent exhibitions of religious intolerance. Witchcraft was a religion with many primitive tribes.
90:2.4 (987.8) Οι σαμάνοι πίστευαν πάρα πολύ στην αποστολή της σύμπτωσης προκειμένου να αποκαλυφθεί το θέλημα των πνευμάτων. Συχνά έριχναν κλήρους για να φθάσουν σε μια απόφαση. Σύγχρονα κατάλοιπα της τάσης αυτής του να ρίχνει κανείς κλήρους παρουσιάζεται όχι μόνο στα πολλά τυχερά παιγνίδια, αλλά επίσης στα πασίγνωστα παιδικά παιγνίδια όπου ο «περιττός» «τα φυλάει». Κάποτε το άτομο που περίσσευε(*) έπρεπε να πεθάνει. Τώρα γίνεται μόνο αυτό στα παιδιάστικα παιγνίδια. Εκείνο που ήταν σοβαρή υπόθεση για τον πρωτόγονο άνθρωπο, έφθασε στις μέρες μας σαν παιγνίδι για να σύγχρονα παιδιά.		90:2.4 (987.8) The shamans were great believers in the mission of chance as revelatory of the will of the spirits; they frequently cast lots to arrive at decisions. Modern survivals of this proclivity for casting lots are illustrated, not only in the many games of chance, but also in the well-known “counting-out” rhymes. Once, the person counted out must die; now, he is only it in some childish game. That which was serious business to primitive man has survived as a diversion of the modern child.
90:2.5 (988.1) Οι μάγοι-γιατροί έδιναν μεγάλη σημασία σε σημάδια και οιωνούς, όπως «Όταν ακούσεις ήχο τριγμού στην κορυφή της μουριάς, τότε θα δραστηριοποιηθείς.» Από πολύ νωρίς στην ιστορία της φυλής οι σαμάνοι έστρεψαν την προσοχή τους στ’ αστέρια. Η πρωτόγονη αστρολογία αποτελούσε παγκόσμια πεποίθηση και πρακτική. Η ερμηνεία των ονείρων εξαπλώθηκε, επίσης. Όλα αυτά ακολουθήθηκαν γρήγορα από την εμφάνιση των θερμόαιμων, εκείνων, γυναικών σαμάνων, οι οποίες προσποιούνταν ότι μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τα πνεύματα των νεκρών.		90:2.5 (988.1) The medicine men put great trust in signs and omens, such as, “When you hear the sound of a rustling in the tops of the mulberry trees, then shall you bestir yourself.” Very early in the history of the race the shamans turned their attention to the stars. Primitive astrology was a world-wide belief and practice; dream interpreting also became widespread. All this was soon followed by the appearance of those temperamental shamanesses who professed to be able to communicate with the spirits of the dead.
90:2.6 (988.2) Παρά την αρχαία τους προέλευση, οι βροχοποιοί, ή σαμάνοι του καιρού, διατηρήθηκαν μέσα στους αιώνες. Μια μεγάλη ξηρασία σήμαινε θάνατο για τους παλιούς καλλιεργητές. Ο έλεγχος του καιρού υπήρξε το αντικείμενο πολλών αρχαίων μαγικών. Ο πολιτισμένος άνθρωπος εξακολουθεί να κάνει τον καιρό κοινό θέμα συζήτησης. Οι παλαιότεροι λαοί πίστευαν όλοι στη δύναμη του σαμάνου ως βροχοποιού, αλλά ήταν συνηθισμένο να τον σκοτώνουν όταν αποτύγχανε, εκτός και αν μπορούσε να δώσει μια εύσχημη δικαιολογία για να εξηγήσει την αποτυχία του.		90:2.6 (988.2) Though of ancient origin, the rain makers, or weather shamans, have persisted right on down through the ages. A severe drought meant death to the early agriculturists; weather control was the object of much ancient magic. Civilized man still makes the weather the common topic of conversation. The olden peoples all believed in the power of the shaman as a rain maker, but it was customary to kill him when he failed, unless he could offer a plausible excuse to account for the failure.
90:2.7 (988.3) Πάρα πολλές φορές οι Καίσαρες εξόρισαν τους αστρολόγους, εκείνοι, όμως, πάντα επέστρεφαν, εξ αιτίας της πίστης του λαού στις δυνάμεις τους. Δεν μπορούσαν να τους εκδιώξουν, ενώ ακόμη και κατά τον δέκατο έκτο μετά Χριστόν αιώνα, οι προϊστάμενοι της Δυτικής εκκλησίας και πολιτείας υπήρξαν οι πάτρωνες ης αστρολογίας. Χιλιάδες ευφυών, υποτίθεται, ανθρώπων εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ένας άνθρωπος μπορεί να γεννηθεί κάτω από την κυριαρχία ενός τυχερού, ή άτυχου αστεριού. Ότι η τοποθέτηση των ουράνιων σωμάτων μεταξύ τους καθορίζει την έκβαση των διαφόρων γήινων υποθέσεων. Εκείνοι που λένε τη μοίρα εξακολουθούν να υποστηρίζονται από τους μωρόπιστους.		90:2.7 (988.3) Again and again did the Caesars banish the astrologers, but they invariably returned because of the popular belief in their powers. They could not be driven out, and even in the sixteenth century after Christ the directors of Occidental church and state were the patrons of astrology. Thousands of supposedly intelligent people still believe that one may be born under the domination of a lucky or an unlucky star; that the juxtaposition of the heavenly bodies determines the outcome of various terrestrial adventures. Fortunetellers are still patronized by the credulous.
90:2.8 (988.4) Η Έλληνες πίστευαν στην αποτελεσματικότητα των χρησμών, οι Κινέζοι χρησιμοποιούσαν τη μαγεία ως προστασία εναντίον των δαιμόνων, ο σαμανισμός άνθισε στην Ινδία και ακόμη παραμένει ευρέως διαδεδομένος στην κεντρική Ασία. Αποτελεί, για το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, μια πρόσφατα εγκαταλειφθείσα πρακτική.		90:2.8 (988.4) The Greeks believed in the efficacy of oracular advice, the Chinese used magic as protection against demons, shamanism flourished in India, and it still openly persists in central Asia. It is an only recently abandoned practice throughout much of the world.
90:2.9 (988.5) Από καιρό σε καιρό, πραγματικοί προφήτες και διδάσκαλοι παρουσιάζονταν για να καταγγείλουν και να εκθέσουν το σαμανισμό. Ακόμη και οι εξαφανισμένοι ερυθρόδερμοι είχαν ένα τέτοιο προφήτη την περασμένη εκατονταετία, τον Σώνη Τενσκουατάουα, ο οποίος προέβλεψε την έκλειψη του ήλιου το 1808 και κατήγγειλε την ανηθικότητα των λευκών. Πολλοί πραγματικοί διδάσκαλοι έχουν εμφανισθεί στις διάφορες μικρές και μεγάλες φυλές καθ’ όλη τη διάρκεια των ατέλειωτων αιώνων της εξελικτικής ιστορίας. Και θα εξακολουθήσουν να εμφανίζονται για να προκαλέσουν τους σαμάνους και τους ιερείς οποιασδήποτε εποχής, που αντιτίθενται στη γενική εκπαίδευση και προσπαθούν να αποθαρρύνουν την επιστημονική πρόοδο.		90:2.9 (988.5) Ever and anon, true prophets and teachers arose to denounce and expose shamanism. Even the vanishing red man had such a prophet within the past hundred years, the Shawnee Tenskwatawa, who predicted the eclipse of the sun in 1806 and denounced the vices of the white man. Many true teachers have appeared among the various tribes and races all through the long ages of evolutionary history. And they will ever continue to appear to challenge the shamans or priests of any age who oppose general education and attempt to thwart scientific progress.
90:2.10 (988.6) Με πολλούς τρόπους και με ύπουλες μεθόδους οι αρχαίοι σαμάνοι καθιέρωσαν τη φήμη τους ως οι φωνές του Θεού και επιτηρητές της θείας πρόνοιας. Ράντιζαν τα νεογέννητα με νερό και τους έδιναν ονόματα. Έκαναν περιτομή στα αγόρια. Πρωτοστατούσαν σε όλες τις ταφικές τελετές και ανήγγελλαν δεόντως την ασφαλή άφιξη των νεκρών στη χώρα των πνευμάτων.		90:2.10 (988.6) In many ways and by devious methods the olden shamans established their reputations as voices of God and custodians of providence. They sprinkled the newborn with water and conferred names upon them; they circumcised the males. They presided over all burial ceremonies and made due announcement of the safe arrival of the dead in spiritland.
90:2.11 (988.7) Οι σαμάνοι ιερείς και μάγοι συχνά γίνονταν πολύ πλούσιοι αυξάνοντας τις διάφορες αμοιβές τους, οι οποίες ήσαν, δήθεν, προσφορές στα πνεύματα. Όχι σπάνια ένας σαμάνος μπορούσε να συγκεντρώσει, πρακτικά, όλα τα υλικά αγαθά της φυλής του. Όταν ένας πλούσιος πέθαινε, ήταν σύνηθες το να μοιράζουν την περιουσία του εξ ίσου με τον σαμάνο και κάποια δημόσια επιχείρηση φιλανθρωπίας. Η πρακτική αυτή διατηρείται ακόμη σε ορισμένα μέρη του Θιβέτ, όπου το μισό του ανδρικού πληθυσμού ανήκει στην τάξη αυτή των μη παραγωγικών ατόμων.		90:2.11 (988.7) The shamanic priests and medicine men often became very wealthy through the accretion of their various fees which were ostensibly offerings to the spirits. Not infrequently a shaman would accumulate practically all the material wealth of his tribe. Upon the death of a wealthy man it was customary to divide his property equally with the shaman and some public enterprise or charity. This practice still obtains in some parts of Tibet, where one half the male population belongs to this class of nonproducers.
90:2.12 (989.1) Οι σαμάνοι ήσαν καλοντυμένοι και είχαν συνήθως πολλές γυναίκες. Αποτελούσαν την πραγματική αριστοκρατία, εξαιρούμενοι από όλους τους περιορισμούς της φυλής. Συχνά ήσαν χαμηλής νοημοσύνης και ηθικής. Υπέτασσαν τους αντιπάλους τους ονομάζοντάς τους μάγους, ή γητευτές και πολύ συχνά ανελίσσονταν σε θέσεις τέτοιας επιρροής και ισχύος, ώστε μπορούσαν να κυριαρχούν επί των ηγετών, ή των βασιλέων.		90:2.12 (989.1) The shamans dressed well and usually had a number of wives; they were the original aristocracy, being exempt from all tribal restrictions. They were very often of low-grade mind and morals. They suppressed their rivals by denominating them witches or sorcerers and very frequently rose to such positions of influence and power that they were able to dominate the chiefs or kings.
90:2.13 (989.2) Ο πρωτόγονος άνθρωπος θεωρούσε το σαμάνο αναγκαίο κακό. Τον φοβόταν, αλλά δεν τον αγαπούσε. Ο πρώιμος άνθρωπος σεβόταν τη γνώση. Τιμούσε και επιβράβευε τη σοφία. Ο σαμάνος ήταν κατά το πλείστον απατεώνας, η ευλάβεια, ωστόσο, προς τον σαμανισμό δείχνει καλά το τίμημα της σοφίας στην εξέλιξη της φυλής.		90:2.13 (989.2) Primitive man regarded the shaman as a necessary evil; he feared him but did not love him. Early man respected knowledge; he honored and rewarded wisdom. The shaman was mostly fraud, but the veneration for shamanism well illustrates the premium put upon wisdom in the evolution of the race.
3. Η ΣΑΜΑΝΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ^top		3. The Shamanic Theory of Disease and Death ^top
90:3.1 (989.3) Εφ’ όσον ο αρχαίος άνθρωπος πίστευε ότι ο ίδιος αλλά και το φυσικό του περιβάλλον επηρεάζονταν άμεσα από τις ιδιοτροπίες των φαντασμάτων και τα καπρίτσια των πνευμάτων, δεν είναι παράξενο το ότι η θρησκεία του ασχολήθηκε τόσο αποκλειστικά με τα υλικά προβλήματα. Ο σύγχρονος άνθρωπος αντιμετωπίζει τα υλικά του προβλήματα άμεσα. Αναγνωρίζει ότι το θέμα απαιτεί ευφυή διανοητικό χειρισμό. Ο πρωτόγονος άνθρωπος επιθυμούσε, επίσης, να αλλάξει, ακόμη και να ελέγξει την υπόσταση και την δραστηριότητα του φυσικού χώρου. Και εφ’ όσον η περιορισμένη αντίληψή του για το σύμπαν τον έκανε να πιστεύει ότι τα φαντάσματα, τα πνεύματα και οι θεοί ενδιαφέρονταν προσωπικά και άμεσα με τον λεπτομερή έλεγχο της ζωής και της ύλης, λογικά κατηύθυνε τις προσπάθειές του στο να κερδίσει την εύνοια και την υποστήριξη αυτών των υπερανθρώπινων παραγόντων.		90:3.1 (989.3) Since ancient man regarded himself and his material environment as being directly responsive to the whims of the ghosts and the fancies of the spirits, it is not strange that his religion should have been so exclusively concerned with material affairs. Modern man attacks his material problems directly; he recognizes that matter is responsive to the intelligent manipulation of mind. Primitive man likewise desired to modify and even to control the life and energies of the physical domains; and since his limited comprehension of the cosmos led him to the belief that ghosts, spirits, and gods were personally and immediately concerned with the detailed control of life and matter, he logically directed his efforts to winning the favor and support of these superhuman agencies.
90:3.2 (989.4) Ιδωμένο υπ’ αυτή την άποψη, μεγάλο μέρος του ανεξήγητου και παράλογου στις αρχαίες λατρείες γίνεται κατανοητό. Οι λατρευτικές τελετουργίες αποτελούσαν την προσπάθεια του πρωτόγονου ανθρώπου να ελέγξει τον κόσμο της ύλης στον οποίο βρέθηκε. Και πολλές από τις προσπάθειές του οδηγούνταν προς την κατεύθυνση της παράτασης της ζωής και της εξασφάλισης της υγείας. Εφ’ όσον όλες οι ασθένειες, αλλά και ο ίδιος ο θάνατος θεωρούντο αρχικά πνευματικά φαινόμενα, ήταν αναπόφευκτο το ότι οι σαμάνοι, ενώ δρούσαν ως μάγοι και ιερείς, έπρεπε, επίσης, να λειτουργήσουν ως γιατροί και χειρουργοί.		90:3.2 (989.4) Viewed in this light, much of the inexplicable and irrational in the ancient cults is understandable. The ceremonies of the cult were primitive man’s attempt to control the material world in which he found himself. And many of his efforts were directed to the end of prolonging life and insuring health. Since all diseases and death itself were originally regarded as spirit phenomena, it was inevitable that the shamans, while functioning as medicine men and priests, should also have labored as doctors and surgeons.
90:3.3 (989.5) Ο πρωτόγονος νους μπορεί να εμποδίζεται από την έλλειψη δεδομένων, αλλά παρ’ όλα ταύτα είναι λογικός. Όταν ο σκεπτόμενος άνθρωπος αντιμετωπίζει την ασθένεια και το θάνατο, προσπαθεί να προσδιορίσει τα αίτια αυτών των κακών και κατά την αντίληψή του, οι σαμάνοι και οι επιστήμονες έχουν προτείνει τις ακόλουθες θεωρίες για τις ατυχίες:		90:3.3 (989.5) The primitive mind may be handicapped by lack of facts, but it is for all that logical. When thoughtful men observe disease and death, they set about to determine the causes of these visitations, and in accordance with their understanding, the shamans and the scientists have propounded the following theories of affliction:
90:3.4 (989.6) 1. Τα πνεύματα των νεκρών – τις άμεσες πνευματικές επιρροές. Η αρχική υπόθεση που προτάθηκε για την ερμηνεία της ασθένειας και του θανάτου, ήταν ότι τα πνεύματα των νεκρών προκαλούσαν την ασθένεια, δελεάζοντας την ψυχή ώστε να βγει από το σώμα. Αν αποτύγχανε να επιστρέψει, τότε επακολουθούσε ο θάνατος. Οι αρχαίοι φοβούνταν τόσο πολύ την κακοποιό δράση των φαντασμάτων που προκαλούσαν τις αρρώστιες, ώστε τα άτομα που ασθενούσαν συχνά εγκαταλείπονταν χωρίς, έστω, τροφή και νερό. Ανεξάρτητα από τη λανθασμένη βάση αυτών των πεποιθήσεων, απομόνωναν αποτελεσματικά τα προσβεβλημένα άτομα και απέτρεπαν την εξάπλωση μεταδοτικών ασθενειών.		90:3.4 (989.6) 1. Ghosts—direct spirit influences. The earliest hypothesis advanced in explanation of disease and death was that spirits caused disease by enticing the soul out of the body; if it failed to return, death ensued. The ancients so feared the malevolent action of disease-producing ghosts that ailing individuals would often be deserted without even food or water. Regardless of the erroneous basis for these beliefs, they did effectively isolate afflicted individuals and prevent the spread of contagious disease.
90:3.5 (989.7) 2. Τη βία – τα προφανή αίτια. Τα αίτια ορισμένων ατυχημάτων και θανάτων ήσαν τόσο εύκολο να αναγνωρισθούν, ώστε γρήγορα βγήκαν από την κατηγορία της δράσης των φαντασμάτων. Τα θανατηφόρα κτυπήματα και τα τραύματα που οφείλονταν στον πόλεμο, στις μάχες με τα ζώα, αλλά και σε άλλους άμεσα αναγνωρίσιμους παράγοντες θεωρούνταν φυσιολογικά επακόλουθα. Για πάρα πολλά χρόνια, ωστόσο, πίστευαν ότι τα πνεύματα εξακολουθούσαν να ευθύνονται για την καθυστερούσα ίαση, ή για τη μόλυνση των τραυμάτων, έστω και αν αυτή είχε προέλθει από «φυσικά» αίτια. Αν δεν μπορούσε να βρεθεί κάποιος απτός παράγων, τότε τα πνεύματα των νεκρών εξακολουθούσαν να θεωρούνται υπεύθυνα για την αρρώστια και το θάνατο.		90:3.5 (989.7) 2. Violence—obvious causes. The causes for some accidents and deaths were so easy to identify that they were early removed from the category of ghost action. Fatalities and wounds attendant upon war, animal combat, and other readily identifiable agencies were considered as natural occurrences. But it was long believed that the spirits were still responsible for delayed healing or for the infection of wounds of even “natural” causation. If no observable natural agent could be discovered, the spirit ghosts were still held responsible for disease and death.
90:3.6 (990.1) Σήμερα, στην Αφρική αλλά και αλλού, μπορούν να βρεθούν πρωτόγονοι λαοί που σκοτώνουν κάποιον, κάθε φορά που θα συμβεί ένας μη βίαιος θάνατος. Οι μάγοι τους, τους υποδεικνύουν τους ενόχους. Αν μία μητέρα πεθάνει στον τοκετό, το παιδί στραγγαλίζεται αμέσως – μια ζωή πληρώνει για μια άλλη ζωή.		90:3.6 (990.1) Today, in Africa and elsewhere may be found primitive peoples who kill someone every time a nonviolent death occurs. Their medicine men indicate the guilty parties. If a mother dies in childbirth, the child is immediately strangled—a life for a life.
90:3.7 (990.2) 3. Την μαγεία – την επιρροή των εχθρών. Μεγάλο μέρος των ασθενειών θεωρείτο ότι προκαλείται από τα μάγια, την επίδραση του κακού ματιού και του μαγικού ραβδιού. Κάποτε ήταν πραγματικά επικίνδυνο το να δείξεις με το δάκτυλο κάποιον. Ακόμη θεωρείται κακή συμπεριφορά το να δείχνει κάποιος. Σε περίπτωση ασαφούς αιτιολογίας αρρώστιας και θανάτου, οι αρχαίοι έκαναν μία επίσημη έρευνα, ανέτεμαν το σώμα και θεωρούσαν τα όποια ευρήματα(*) ως αιτία θανάτου. Σε διαφορετική περίπτωση, ο θάνατος απεδίδετο στη μαγεία, καθιστώντας, εξ αυτού, απαραίτητη την εκτέλεση του μάγου ο οποίος ευθύνετο γι’ αυτόν. Οι αρχαίες αυτές ανακριτικές έρευνες έσωσαν τη ζωή πολλών υποτιθέμενων μάγων. Ορισμένοι πίστευαν ότι ένα μέλος της φυλής μπορούσε να πεθάνει εξ αιτίας της ίδιας του της μαγείας, περίπτωση για την οποία ουδείς κατηγορείτο.		90:3.7 (990.2) 3. Magic—the influence of enemies. Much sickness was thought to be caused by bewitchment, the action of the evil eye and the magic pointing bow. At one time it was really dangerous to point a finger at anyone; it is still regarded as ill-mannered to point. In cases of obscure disease and death the ancients would hold a formal inquest, dissect the body, and settle upon some finding as the cause of death; otherwise the death would be laid to witchcraft, thus necessitating the execution of the witch responsible therefor. These ancient coroner’s inquests saved many a supposed witch’s life. Among some it was believed that a tribesman could die as a result of his own witchcraft, in which event no one was accused.
90:3.8 (990.3) 4. Την αμαρτία – την τιμωρία για την παραβίαση των ταμπού. Σε σχετικά σύγχρονους καιρούς επιστεύετο ότι η αρρώστια αποτελεί τιμωρία για την αμαρτία, ατομική, ή φυλετική. Μεταξύ των λαών που περνούν από αυτό το επίπεδο εξέλιξης, η επικρατούσα θεωρία είναι ότι ένα άτομο δεν μπορεί να προσβληθεί, εκτός εάν έχει παραβιάσει κάποιο ταμπού. Το να θεωρήσουν την αρρώστια και τον πόνο ως «βέλη του Παντοδύναμου εντός τους,» είναι χαρακτηριστικό στις πεποιθήσεις αυτές. Οι Κινέζοι και οι Μεσοποτάμιοι για αιώνες θεωρούσαν τις ασθένειες ως αποτέλεσμα της δράσης κακοποιών δαιμόνων, αν και οι Χαλδαίοι πίστευαν ότι τα αστέρια προκαλούσαν τον πόνο. Η θεωρία αυτή, της ασθένειας ως συνέπειας της θείας οργής επικρατεί ακόμη μεταξύ πολλών, με μεγάλη υπόληψη, πολιτισμένων λαών της Ουράντια.		90:3.8 (990.3) 4. Sin—punishment for taboo violation. In comparatively recent times it has been believed that sickness is a punishment for sin, personal or racial. Among peoples traversing this level of evolution the prevailing theory is that one cannot be afflicted unless one has violated a taboo. To regard sickness and suffering as “arrows of the Almighty within them” is typical of such beliefs. The Chinese and Mesopotamians long regarded disease as the result of the action of evil demons, although the Chaldeans also looked upon the stars as the cause of suffering. This theory of disease as a consequence of divine wrath is still prevalent among many reputedly civilized groups of Urantians.
90:3.9 (990.4) 5. Τα φυσικά αίτια. Η ανθρωπότητα άργησε πολύ να μάθει τα υλικά μυστικά του συσχετισμού αιτίου και αιτιατού στους φυσικούς χώρους της ενέργειας, της ύλης και της ζωής. Οι αρχαίοι Έλληνες, έχοντας διατηρήσει τις παραδόσεις των διδαχών του Άνταμσαν, ήσαν μεταξύ των πρώτων που παραδέχθηκαν ότι όλες οι ασθένειες ήσαν αποτέλεσμα φυσικών αιτίων. Αργά και σταθερά, η εξέλιξη της επιστημονικής εποχής καταστρέφει τις προαιώνιες θεωρίες του ανθρώπου για την αρρώστια και το θάνατο. Ο πυρετός υπήρξε ένα από τα πρώτα ανθρώπινα ενοχλήματα που βγήκε από την κατηγορία των υπερφυσικών ανωμαλιών, ενώ προοδευτικά, η εποχή της επιστήμης έσπασε τα δεσμά της άγνοιας, που για τόσους αιώνες φυλάκιζαν την ανθρώπινη διάνοια. Η κατανόηση της γεροντικής ηλικίας και των μεταδοτικών ασθενειών εξαλείφει, σταδιακά, το φόβο του ανθρώπου για τα φαντάσματα, τα πνεύματα και τους θεούς, ως φυσικούς αυτουργούς της ανθρώπινης δυστυχίας και του πόνου των θνητών.		90:3.9 (990.4) 5. Natural causation. Mankind has been very slow to learn the material secrets of the interrelationship of cause and effect in the physical domains of energy, matter, and life. The ancient Greeks, having preserved the traditions of Adamson’s teachings, were among the first to recognize that all disease is the result of natural causes. Slowly and certainly the unfolding of a scientific era is destroying man’s age-old theories of sickness and death. Fever was one of the first human ailments to be removed from the category of supernatural disorders, and progressively the era of science has broken the fetters of ignorance which so long imprisoned the human mind. An understanding of old age and contagion is gradually obliterating man’s fear of ghosts, spirits, and gods as the personal perpetrators of human misery and mortal suffering.
90:3.10 (990.5) Η εξέλιξη φθάνει αλάθητα στην ολοκλήρωσή της: Διαποτίζει τον άνθρωπο με τον προληπτικό εκείνο φόβο και τον τρόμο για το αόρατο, που αποτελεί τη σκαλωσιά για την αντίληψη του θείου. Και έχοντας παρευρεθεί στη γέννηση μιας προηγμένης αντίληψης του Θείου, μέσω της σύντονης δράσης της αποκάλυψης, τότε, αυτή η ίδια η τεχνική της εξέλιξης κινητοποιεί αλάθητα τις δυνάμεις εκείνες της σκέψης, που αμείλικτα θα αφαιρέσουν τη σκαλωσιά, που επετέλεσε, πλέον, το σκοπό της.		90:3.10 (990.5) Evolution unerringly achieves its end: It imbues man with that superstitious fear of the unknown and dread of the unseen which is the scaffolding for the God concept. And having witnessed the birth of an advanced comprehension of Deity, through the co-ordinate action of revelation, this same technique of evolution then unerringly sets in motion those forces of thought which will inexorably obliterate the scaffolding, which has served its purpose.
4. Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΥΠΟ ΤΟΥΣ ΣΑΜΑΝΟΥΣ ^top		4. Medicine Under the Shamans ^top
90:4.1 (990.6) Ολόκληρη η ζωή των αρχαίων ανθρώπων είχε σκοπό την προφύλαξη. Η θρησκεία τους ήταν, στο μέγιστο βαθμό, μια τεχνική για την προφύλαξη από τις αρρώστιες. Και ανεξάρτητα από τα λάθη στις θεωρίες τους, τις εφάρμοζαν ολόψυχα. Είχαν απεριόριστη πίστη στις μεθόδους τους για θεραπεία και τούτο, από μόνο του, αποτελεί πανίσχυρο γιατρικό.		90:4.1 (990.6) The entire life of ancient men was prophylactic; their religion was in no small measure a technique for disease prevention. And regardless of the error in their theories, they were wholehearted in putting them into effect; they had unbounded faith in their methods of treatment, and that, in itself, is a powerful remedy.
90:4.2 (991.1) Η πίστη που απαιτείτο για να γίνει κάποιος καλά με την ανόητη επέμβαση(*) ενός από τους αρχαίους αυτούς σαμάνους, δεν ήταν, τελικά, διαφορετική στην ουσία της από αυτήν που απαιτείται για να γίνει ένας άνθρωπος καλά στα χέρια ενός εκ των μετέπειτα απογόνων του, που χρησιμοποιεί μη επιστημονικά μέσα για τη θεραπεία της αρρώστιας.		90:4.2 (991.1) The faith required to get well under the foolish ministrations of one of these ancient shamans was, after all, not materially different from that which is required to experience healing at the hands of some of his later-day successors who engage in the nonscientific treatment of disease.
90:4.3 (991.2) Οι περισσότερο πρωτόγονες φυλές φοβούνταν πολύ τους ασθενείς και για πάρα πολλούς αιώνες τους απέφευγαν προσεκτικά, τους παραμελούσαν ελεεινά. Υπήρξε μεγάλη πρόοδος για τον ανθρωπισμό όταν η εξέλιξη του σαμανισμού δημιούργησε ιερείς και μάγους-γιατρούς που θέλησαν να θεραπεύσουν τις αρρώστιες. Αργότερα, έγινε έθιμο για ολόκληρη τη φυλή να συγκεντρώνεται στο δωμάτιο του ασθενούς για να βοηθήσει το σαμάνο να εκδιώξει, με τις κραυγές του, τα πνεύματα της αρρώστιας. Δεν ήταν ασύνηθες να κάνει τη διάγνωση μια γυναίκα σαμάνος ενώ ο άνδρας εφάρμοζε τη θεραπεία. Η συνήθης μέθοδος διάγνωσης της ασθένειας ήταν να εξετάσουν τα σπλάγχνα ενός ζώου.		90:4.3 (991.2) The more primitive tribes greatly feared the sick, and for long ages they were carefully avoided, shamefully neglected. It was a great advance in humanitarianism when the evolution of shamancraft produced priests and medicine men who consented to treat disease. Then it became customary for the entire clan to crowd into the sickroom to assist the shaman in howling the disease ghosts away. It was not uncommon for a woman to be the diagnosing shaman, while a man would administer treatment. The usual method of diagnosing disease was to examine the entrails of an animal.
90:4.4 (991.3) Η αρρώστια θεραπεύετο με ξόρκια, κραυγές, επίθεση των χεριών, εκπνοής πάνω στον ασθενή, και πολλούς άλλους τρόπους. Σε μεταγενέστερους χρόνους διαδόθηκε ευρέως η καταφυγή στον ύπνο εντός των ναών, κατά τη διάρκεια του οποίου υποτίθεται ότι ελάμβανε χώρα η ίαση. Οι μάγοι-γιατροί αποτόλμησαν, με τον καιρό, πραγματικές χειρουργικές επεμβάσεις κατά τη διάρκεια του ύπνου στο ναό. Μια από τις πρώτες επεμβάσεις ήταν η αποκοπή δίσκου του κρανίου, ώστε να φύγει το πνεύμα που προκαλούσε πονοκέφαλο. Οι σαμάνοι έμαθαν να γιατρεύουν κατάγματα και εξαρθρώσεις, να ανοίγουν δοθιήνες και αποστήματα. Οι γυναίκες σαμάνοι έγιναν ειδικές στη μαιευτική.		90:4.4 (991.3) Disease was treated by chanting, howling, laying on of hands, breathing on the patient, and many other techniques. In later times the resort to temple sleep, during which healing supposedly took place, became widespread. The medicine men eventually essayed actual surgery in connection with temple slumber; among the first operations was that of trephining the skull to allow a headache spirit to escape. The shamans learned to treat fractures and dislocations, to open boils and abscesses; the shamanesses became adept at midwifery.
90:4.5 (991.4) Ήταν κοινή μέθοδος θεραπείας να μαλάζουν μια μαγική ουσία στο μέρος του σώματος που είχε φλεγμάνει, ή παραμορφωθεί, να ξεφορτώνονται τα φυλακτά και να γίνονται υποτίθεται καλά. Αν κάποιος τύχαινε να πιάσει το φυλακτό που είχε πεταχτεί, πίστευαν ότι θα αποκτούσε αμέσως τη φλεγμονή, ή την παραμόρφωση. Πέρασε πάρα πολύς καιρός μέχρις ότου εισαχθούν τα βότανα και τα άλλα πραγματικά ιάματα. Η μάλαξη εξελίχθηκε σε σχέση με τις μαγικές ρήσεις, όπου μάλαζαν για να βγει το πνεύμα από το σώμα, ενώ είχαν προηγηθεί προσπάθειες να κάνουν το φάρμακο να εισχωρήσει στο σώμα με τη μάλαξη, ακριβώς όπως τα σημερινά υγρά για τις εντριβές. Το να τοποθετούν βεντούζες στα προσβεβλημένα μέρη, μαζί με την αποβολή αίματος, θεωρείτο ότι ήταν αποτελεσματικό για την αποβολή του πνεύματος που προκαλούσε την αρρώστια.		90:4.5 (991.4) It was a common method of treatment to rub something magical on an infected or blemished spot on the body, throw the charm away, and supposedly experience a cure. If anyone should chance to pick up the discarded charm, it was believed he would immediately acquire the infection or blemish. It was a long time before herbs and other real medicines were introduced. Massage was developed in connection with incantation, rubbing the spirit out of the body, and was preceded by efforts to rub medicine in, even as moderns attempt to rub liniments in. Cupping and sucking the affected parts, together with bloodletting, were thought to be of value in getting rid of a disease-producing spirit.
90:4.6 (991.5) Εφ’ όσον το νερό αποτελούσε ισχυρό φετίχ, χρησιμοποιείτο για την ίαση πολλών ασθενειών. Για πολύ καιρό επιστεύετο ότι το πνεύμα που προκαλούσε την αρρώστια μπορούσε να καταστραφεί με τον ιδρώτα. Τα ατμόλουτρα βρίσκονταν σε μεγάλη εκτίμηση. Φυσικές θερμοπηγές γρήγορα εξελίχθηκαν σε πρωτόγονα κέντρα υγείας. Ο πρωτόγονος άνθρωπος διεπίστωσε ότι η θερμότητα ανακουφίζει από τον πόνο. Χρησιμοποίησε το ηλιακό φως, νωπά όργανα ζώων, ζεστό πηλό και ζεστές πέτρες και πολλές από τις μεθόδους αυτές εφαρμόζονται ακόμη. Ο ρυθμός χρησιμοποιείτο στην προσπάθεια να επηρεασθούν τα πνεύματα. Τα ταμ-ταμ χρησιμοποιούνταν σε παγκόσμια κλίμακα.		90:4.6 (991.5) Since water was a potent fetish, it was utilized in the treatment of many ailments. For long it was believed that the spirit causing the sickness could be eliminated by sweating. Vapor baths were highly regarded; natural hot springs soon blossomed as primitive health resorts. Early man discovered that heat would relieve pain; he used sunlight, fresh animal organs, hot clay, and hot stones, and many of these methods are still employed. Rhythm was practiced in an effort to influence the spirits; the tom-toms were universal.
90:4.7 (991.6) Ορισμένοι λαοί πίστευαν ότι οι ασθένειες προκαλούνται εξ αιτίας μιας άνομης συνομωσίας μεταξύ πνευμάτων και ζώων. Τούτο δημιούργησε την πεποίθηση ότι υπήρχε ένα ευεργετικό φυσικό ίαμα για κάθε νόσο που προκαλείτο από τα ζώα. Οι ερυθρόδερμοι πίστευαν πάρα πολύ στη θεωρία ότι θα φυτά θεράπευαν κάθε νόσο. Έβαζαν πάντα μια σταγόνα αίματος στο άνοιγμα που έμενε όταν ξερίζωναν ένα φυτό.		90:4.7 (991.6) Among some people disease was thought to be caused by a wicked conspiracy between spirits and animals. This gave rise to the belief that there existed a beneficent plant remedy for every animal-caused disease. The red men were especially devoted to the plant theory of universal remedies; they always put a drop of blood in the root hole left when the plant was pulled up.
90:4.8 (991.7) Η νηστεία, η δίαιτα και τα αντιφλεγμονώδη χρησιμοποιούνταν συχνά ως φάρμακα. Οι ανθρώπινες εκκρίσεις, όντας σίγουρα μαγικές, ήταν σε πολύ μεγάλη εκτίμηση. Έτσι το αίμα και τα ούρα ήσαν από τα πρώτα φάρμακα, ενώ γρήγορα προστέθηκαν σ’ αυτά ρίζες και διάφορα άλατα. Οι σαμάνοι πίστευαν ότι τα πνεύματα των ασθενειών μπορούσαν να εκδιωχθούν από το σώμα με τις άσχημες μυρωδιές και τα κακόγευστα γιατρικά. Ο εξαγνισμός έγινε γρήγορα θεραπεία ρουτίνας, ενώ η χρήση(*) του ωμού κακάο και της κινίνης ήταν από τις πρώτες φαρμακευτικές ανακαλύψεις.		90:4.8 (991.7) Fasting, dieting, and counterirritants were often used as remedial measures. Human secretions, being definitely magical, were highly regarded; blood and urine were thus among the earliest medicines and were soon augmented by roots and various salts. The shamans believed that disease spirits could be driven out of the body by foul-smelling and bad-tasting medicines. Purging very early became a routine treatment, and the values of raw cocoa and quinine were among the earliest pharmaceutical discoveries.
90:4.9 (992.1) Οι Έλληνες ήσαν οι πρώτοι που ανέπτυξαν πραγματικά λογικές μεθόδους θεραπείας των ασθενών. Τόσον οι Έλληνες όσο και οι Αιγύπτιοι πήραν τις ιατρικές τους γνώσεις από την κοιλάδα του Ευφράτη. Το λάδι και το κρασί ήσαν από τα πρώτα γιατρικά για τη θεραπεία των τραυμάτων. Το καστορέλαιο και το όπιο χρησιμοποιήθηκαν από τους Σουμέριους. Πολλά από αυτά τα αρχαία, δραστικά απόκρυφα γιατρικά έχασαν τη δύναμή τους όταν έγιναν γνωστά. Η μυστικότητα υπήρξε πάντα βασική για την επιτυχή άσκηση του δόλου και της πρόληψης. Μόνο η πραγματικότητα και η αλήθεια επιζητούν το άπλετο φως της κατανόησης και απολαμβάνουν τη διαφώτιση και τις διευκρινίσεις της επιστημονικής έρευνας.		90:4.9 (992.1) The Greeks were the first to evolve truly rational methods of treating the sick. Both the Greeks and the Egyptians received their medical knowledge from the Euphrates valley. Oil and wine was a very early medicine for treating wounds; castor oil and opium were used by the Sumerians. Many of these ancient and effective secret remedies lost their power when they became known; secrecy has always been essential to the successful practice of fraud and superstition. Only facts and truth court the full light of comprehension and rejoice in the illumination and enlightenment of scientific research.
5. ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΑ ^top		5. Priests and Rituals ^top
90:5.1 (992.2) Η ουσία του τελετουργικού είναι η τελειοποίηση της διεξαγωγής του. Μεταξύ των αγρίων πρέπει να εφαρμόζετο με ύψιστη ακρίβεια. Μόνο όταν το τελετουργικό εκτελείται σωστά αποκτά η τελετή τη δύναμη να εξαναγκάσει τα πνεύματα. Αν το τελετουργικό δεν είναι σωστό, προκαλεί μόνο την οργή και την προσβολή των θεών. Έτσι, λοιπόν, αφού ο αργά εξελισσόμενος νους του ανθρώπου σκέφθηκε ότι η τεχνική του τελετουργικού ήταν ο αποφασιστικός παράγων για την αποτελεσματικότητά του, ήταν αναπόφευκτο το ότι οι αρχαίοι σαμάνοι θα εξελίσσονταν, αργά, ή γρήγορα, σε κλήρο εκπαιδευμένο να κατευθύνει τη σχολαστική διαδικασία του τελετουργικού. Και έτσι, για δεκάδες χιλιάδων χρόνων, ατέλειωτες τελετουργίες επενέβαιναν στην κοινωνία και αναθεμάτιζαν τον πολιτισμό, γίνονταν αφόρητο βάρος σε κάθε εκδήλωση της ζωής, σε κάθε προσπάθεια της φυλής.		90:5.1 (992.2) The essence of the ritual is the perfection of its performance; among savages it must be practiced with exact precision. It is only when the ritual has been correctly carried out that the ceremony possesses compelling power over the spirits. If the ritual is faulty, it only arouses the anger and resentment of the gods. Therefore, since man’s slowly evolving mind conceived that the technique of ritual was the decisive factor in its efficacy, it was inevitable that the early shamans should sooner or later evolve into a priesthood trained to direct the meticulous practice of the ritual. And so for tens of thousands of years endless rituals have hampered society and cursed civilization, have been an intolerable burden to every act of life, every racial undertaking.
90:5.2 (992.3) Το τελετουργικό είναι η τεχνική των εξαγνιστικών εθίμων. Το τελετουργικό δημιουργεί και διαιωνίζει τους μύθους, ενώ επίσης συμβάλλει στη διατήρηση των κοινωνικών και θρησκευτικών εθίμων. Το ίδιο το τελετουργικό, πάλι, δημιουργείται από τους μύθους. Οι τελετουργίες είναι συχνά κατ’ αρχήν κοινωνικές, αργότερα γίνονται κοινωνικές, αποκτώντας τελικά την ιερότητα και το κύρος της θρησκευτικής τελετής. ΤΗ τελετουργία μπορεί να ασκείται ατομικά, ή ομαδικά – ή και τα δύο – όπως φαίνεται από την προσευχή, το χορό και το δράμα.(*)		90:5.2 (992.3) Ritual is the technique of sanctifying custom; ritual creates and perpetuates myths as well as contributing to the preservation of social and religious customs. Again, ritual itself has been fathered by myths. Rituals are often at first social, later becoming economic and finally acquiring the sanctity and dignity of religious ceremonial. Ritual may be personal or group in practice—or both—as illustrated by prayer, dancing, and drama.
90:5.3 (992.4) Οι λέξεις έγιναν μέρος του τελετουργικού, όπως και η χρήση όρων όπως το «αμήν,» και «σελάχ»(*) Το έθιμο του όρκου και της βωμολοχίας αντιπροσωπεύει την εκπόρνευση της παλαιότερης τελετουργικής επανάληψης θείων ονομάτων. Το προσκύνημα σε άγιους τόπους(*) είναι πανάρχαια τελετουργία. Το τελετουργικό στη συνέχεια εξελίχθηκε σε περίπλοκες τελετές εξαγνισμού, καθαρμού και καθαγιασμού. Οι τελετές μύησης στα μυστικά της φυλής των πρωτόγονων κοινωνιών ήταν, στην πραγματικότητα, άτεχνες θρησκευτικές τελετές. Ο τρόπος λατρείας των αρχαίων απόκρυφων θρησκειών δεν ήταν παρά μια ατέλειωτη διεξαγωγή συσσωρευμένων θρησκευτικών τελετών. Το τελετουργικό, τελικά, εξελίχθηκε στους σύγχρονους τύπους θρησκευτικών τελετών και λατρείας, σε λειτουργίες που περιλαμβάνουν την προσευχή, τους ύμνους, την ευαισθητοποιούσα ανάγνωση, καθώς επίσης πολλές ατομικές και ομαδικές πνευματικές προσφορές.		90:5.3 (992.4) Words become a part of ritual, such as the use of terms like amen and selah. The habit of swearing, profanity, represents a prostitution of former ritualistic repetition of holy names. The making of pilgrimages to sacred shrines is a very ancient ritual. The ritual next grew into elaborate ceremonies of purification, cleansing, and sanctification. The initiation ceremonies of the primitive tribal secret societies were in reality a crude religious rite. The worship technique of the olden mystery cults was just one long performance of accumulated religious ritual. Ritual finally developed into the modern types of social ceremonials and religious worship, services embracing prayer, song, responsive reading, and other individual and group spiritual devotions.
90:5.4 (992.5) Οι ιερείς εξελίχθηκαν από σαμάνους σε χρησμολόγους, σε μάντεις, σε τραγουδιστές, χορευτές, βροχοποιούς, φρουρούς των θρησκευτικών καταλοίπων, επόπτες ναών και προφήτες, στη θέση των ουσιαστικών διευθυνόντων τη θρησκευτική λατρεία. Με τον καιρό το αξίωμα έγινε κληρονομικό. Δημιουργήθηκε μια διαρκής ιερατική κάστα.		90:5.4 (992.5) The priests evolved from shamans up through oracles, diviners, singers, dancers, weathermakers, guardians of religious relics, temple custodians, and foretellers of events, to the status of actual directors of religious worship. Eventually the office became hereditary; a continuous priestly caste arose.
90:5.5 (992.6) Καθώς η θρησκεία εξελίσσετο, οι ιερείς άρχισαν να εξειδικεύονται σύμφωνα με τις εγγενείς κλίσεις τους, ή τις ιδιαίτερες προτιμήσεις τους. Μερικοί γίνονταν τραγουδιστές, άλλοι έλεγαν προσευχές, ενώ άλλοι γίνονταν θυσιαστές. Αργότερα εμφανίσθηκαν οι ρήτορες – οι κήρυκες. Και όταν η θρησκεία θεσμοθετήθηκε, οι ιερείς αυτοί ισχυρίσθηκαν ότι «κρατούν το κλειδί του παραδείσου.»		90:5.5 (992.6) As religion evolved, priests began to specialize according to their innate talents or special predilections. Some became singers, others prayers, and still others sacrificers; later came the orators—preachers. And when religion became institutionalized, these priests claimed to “hold the keys of heaven.”
90:5.6 (992.7) Οι ιερείς προσπαθούσαν πάντα να εντυπωσιάσουν και να τρομάξουν τον απλό κόσμο, κάνοντας τις θρησκευτικές τελετουργίες σε γλώσσα αρχαία, χρησιμοποιώντας ακαθόριστα μαγικά τροπάρια για να προκαλέσουν σύγχυση στους πιστούς, ώστε να ισχυροποιήσουν την ευλάβεια προς τους ίδιους και το κύρος τους. Ο μέγας κίνδυνος σε όλα αυτά είναι ότι το τελετουργικό τείνει να γίνει υποκατάστατο της θρησκείας.		90:5.6 (992.7) The priests have always sought to impress and awe the common people by conducting the religious ritual in an ancient tongue and by sundry magical passes so to mystify the worshipers as to enhance their own piety and authority. The great danger in all this is that the ritual tends to become a substitute for religion.
90:5.7 (993.1) Ο κλήρος έπραξε τα μέγιστα για να επιβραδύνει την επιστημονική εξέλιξη και να παρακωλύσει την πνευματική πρόοδο, συνέβαλε, ωστόσο στη σταθεροποίηση του πολιτισμού και τη βελτίωση ορισμένων τύπων κουλτούρας. Ωστόσο, πολλοί σύγχρονοι ιερείς έχουν πάψει να λειτουργούν ως κατευθυντές του τελετουργικού της λατρείας του Θεού, έχοντας στρέψει την προσοχή τους στη θεολογία – στην προσπάθεια να προσδιορίσουν το Θεό.		90:5.7 (993.1) The priesthoods have done much to delay scientific development and to hinder spiritual progress, but they have contributed to the stabilization of civilization and to the enhancement of certain kinds of culture. But many modern priests have ceased to function as directors of the ritual of the worship of God, having turned their attention to theology—the attempt to define God.
90:5.8 (993.2) Δεν αρνείται κανείς το ότι οι ιερείς έγιναν μυλόπετρα στο λαιμό των φυλών, αλλά οι πραγματικοί θρησκευτικοί ηγέτες υπήρξαν ανεκτίμητοι στο να δείξουν το δρόμο προς υψηλότερες και καλύτερες πραγματικότητες.		90:5.8 (993.2) It is not denied that the priests have been a millstone about the neck of the races, but the true religious leaders have been invaluable in pointing the way to higher and better realities.
90:5.9 (993.3) [Παρουσιάσθηκε από έναν Μελχισεδέκ του Νέβαδον.]		90:5.9 (993.3) [Presented by a Melchizedek of Nebadon.]