Εγγραφο 92		Paper 92
Η ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ		The Later Evolution of Religion
92:0.1 (1003.1) Ο άνθρωπος διέθετε μια θρησκεία φυσικής προέλευσης, ως μέρος της εξελικτικής του εμπειρίας, πολύ πριν γίνει κάποια συστηματική αποκάλυψη στην Ουράντια. Αλλά η θρησκεία αυτή με τη φυσική προέλευση υπήρξε, αφ’ εαυτής, προϊόν των, υπεράνω του ζωώδους, ιδιοτήτων του ανθρώπου. Η εξελικτική θρησκεία δημιουργήθηκε αργά, μέσα στις χιλιετίες της εξελικτικής πορείας της ανθρωπότητας δια της λειτουργίας των ακόλουθων επενεργειών οι οποίες λειτουργούν εντός και εφορμούν επί των αγρίων, βαρβάρων και πολιτισμένων ανθρώπων:		92:0.1 (1003.1) MAN possessed a religion of natural origin as a part of his evolutionary experience long before any systematic revelations were made on Urantia. But this religion of natural origin was, in itself, the product of man’s superanimal endowments. Evolutionary religion arose slowly throughout the millenniums of mankind’s experiential career through the ministry of the following influences operating within, and impinging upon, savage, barbarian, and civilized man:
92:0.2 (1003.2) 1. Του συνοδού της λατρείας – της εμφάνισης, στην ζωώδη συνείδηση, των υπεράνω του ζώου δυνατοτήτων για την αντίληψη της πραγματικότητας. Τούτο μπορεί να ορισθεί ως πρωταρχικό ένστικτο του ανθρώπου για τη Θεότητα.		92:0.2 (1003.2) 1. The adjutant of worship—the appearance in animal consciousness of superanimal potentials for reality perception. This might be termed the primordial human instinct for Deity.
92:0.3 (1003.3) 2. Του συνοδού της σοφίας – της εκδήλωσης, σε μια διάνοια που λατρεύει, της τάσης να διοχετεύσει τη λατρεία της σε ανώτερους διαύλους έκφρασης και προς την πάντα διευρυνόμενη αντίληψη της πραγματικότητας του Θείου.		92:0.3 (1003.3) 2. The adjutant of wisdom—the manifestation in a worshipful mind of the tendency to direct its adoration in higher channels of expression and toward ever-expanding concepts of Deity reality.
92:0.4 (1003.4) 3. Του Αγίου Πνεύματος – τούτη είναι η αρχική επιφοίτηση του υπερνού και πάντα εμφανίζεται σε όλες τις γνήσιες ανθρώπινες προσωπικότητες. Η λειτουργία αυτή, πάνω σε μια διάνοια που λαχταρά τη λατρεία και επιθυμεί τη σοφία, δημιουργεί την ικανότητα της αυτοπραγμάτωσης του αξιώματος της ανθρώπινης σωτηρίας, τόσο υπό θεολογική άποψη, όσο και ως πραγματική και ουσιαστική εμπειρία της προσωπικότητας.		92:0.4 (1003.4) 3. The Holy Spirit—this is the initial supermind bestowal, and it unfailingly appears in all bona fide human personalities. This ministry to a worship-craving and wisdom-desiring mind creates the capacity to self-realize the postulate of human survival, both in theologic concept and as an actual and factual personality experience.
92:0.5 (1003.5) Η σύντονη λειτουργία των τριών αυτών θείων επεμβάσεων είναι απολύτως επαρκής για να αρχίσει και να επιτελεσθεί η ανάπτυξη της εξελικτικής θρησκείας. Οι επενέργειες αυτές προσαυξάνονται αργότερα δια των Προσαρμοστών της Σκέψης, των σεραφείμ και του Πνεύματος της Αλήθειας και όλες μαζί επιταχύνουν το ρυθμό της θρησκευτικής εξέλιξης. Οι επενέργειες αυτές λειτουργούν από μακρού στην Ουράντια και θα συνεχίσουν εδώ, όσο καιρό ο πλανήτης αυτός παραμένει μια κατοικημένη σφαίρα. Μεγάλο μέρος του δυναμικού αυτών των θείων επενεργειών δεν βρήκε ακόμη την ευκαιρία να εκφρασθεί. Μεγάλο μέρος θα αποκαλυφθεί στους αιώνες που θα έλθουν, καθώς η θρησκεία των ανθρώπων ανελίσσεται, από το ένα επίπεδο στο άλλο, προς τα ουράνια ύψη της μοροντιανής αξίας και της πνευματικής αλήθειας.		92:0.5 (1003.5) The co-ordinate functioning of these three divine ministrations is quite sufficient to initiate and prosecute the growth of evolutionary religion. These influences are later augmented by Thought Adjusters, seraphim, and the Spirit of Truth, all of which accelerate the rate of religious development. These agencies have long functioned on Urantia, and they will continue here as long as this planet remains an inhabited sphere. Much of the potential of these divine agencies has never yet had opportunity for expression; much will be revealed in the ages to come as mortal religion ascends, level by level, toward the supernal heights of morontia value and spirit truth.
1. Η ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ^top		1. The Evolutionary Nature of Religion ^top
92:1.1 (1003.6) Η εξέλιξη της θρησκείας ερευνάται ιστορικά από τον πρωταρχικό φόβο και τα φαντάσματα, μέσω πολλών διαδοχικών σταδίων εξέλιξης, περιλαμβανομένων των προσπαθειών εκείνων αρχικά να αναγκασθούν και αργότερα να κολακευθούν τα πνεύματα. Τα φετίχ των φυλών εξελίχθηκαν σε τοτέμ και θεούς της φατρίας. Οι μαγικές συνταγές έγιναν σύγχρονες προσευχές. Η περιτομή, θυσία, αρχικά, έγινε διαδικασία υγιεινής.		92:1.1 (1003.6) The evolution of religion has been traced from early fear and ghosts down through many successive stages of development, including those efforts first to coerce and then to cajole the spirits. Tribal fetishes grew into totems and tribal gods; magic formulas became modern prayers. Circumcision, at first a sacrifice, became a hygienic procedure.
92:1.2 (1003.7) Η θρησκεία εξελίχθηκε από τη λατρεία της φύσης, μέσω της λατρείας των πνευμάτων των νεκρών στον φετιχισμό, κατά τη διάρκεια της άγριας παιδικής ηλικίας των φυλών. Με την αυγή του πολιτισμού η ανθρώπινη φυλή εντερνίσθηκε περισσότερο μυστικιστικές και συμβολικές πεποιθήσεις, ενώ τώρα, με την ωριμότητα να πλησιάζει, η ανθρωπότητα προετοιμάζεται για την εκτίμηση της αληθούς θρησκείας, ακόμη και την απαρχή της αποκάλυψης της ίδιας της αλήθειας.		92:1.2 (1003.7) Religion progressed from nature worship up through ghost worship to fetishism throughout the savage childhood of the races. With the dawn of civilization the human race espoused the more mystic and symbolic beliefs, while now, with approaching maturity, mankind is ripening for the appreciation of real religion, even a beginning of the revelation of truth itself.
92:1.3 (1004.1) Η θρησκεία δημιουργείται ως βιολογική αντίδραση του νου έναντι των πνευματικών ιδεών και του περιβάλλοντος. Είναι το τελευταίο πράγμα που θα χαθεί, ή θα αλλάξει σε μία φυλή. Η θρησκεία είναι η προσαρμογή της κοινωνίας, σε κάθε εποχή, προς αυτό που αποτελεί μυστήριο. Ως κοινωνικός θεσμός, περικλείει τελετουργικά, σύμβολα, λατρείες, γραφές, βωμούς, ιερούς τόπους και ναούς. Το αγιασμένο νερό, τα ιερά ενθυμήματα, τα φετίχ, τα φυλακτά, τα άμφια, οι καμπάνες, τα τύμπανα και ο κλήρος είναι κοινά σε όλες τις θρησκείες. Και είναι αδύνατο να διαχωρισθεί εντελώς η αμιγώς εξελιχθείσα θρησκεία είτε από την μαγεία, είτε από την μαγγανεία.		92:1.3 (1004.1) Religion arises as a biologic reaction of mind to spiritual beliefs and the environment; it is the last thing to perish or change in a race. Religion is society’s adjustment, in any age, to that which is mysterious. As a social institution it embraces rites, symbols, cults, scriptures, altars, shrines, and temples. Holy water, relics, fetishes, charms, vestments, bells, drums, and priesthoods are common to all religions. And it is impossible entirely to divorce purely evolved religion from either magic or sorcery.
92:1.4 (1004.2) Το μυστήριο και η δύναμη ανέκαθεν διήγειραν τα θρησκευτικά συναισθήματα και τους φόβους, ενώ η έξαρση πάντα λειτουργούσε ως ισχυρός ρυθμιστικός παράγων για την εξέλιξή τους. Ο φόβος υπήρξε ανέκαθεν το βασικό θρησκευτικό ερέθισμα. Ο φόβος διαπλάθει τους θεούς της εξελικτικής θρησκείας και αποτελεί το κίνητρο των θρησκευτικών τελετουργιών των πρωτόγονων πιστών. Καθώς ο πολιτισμός προχωρεί, ο φόβος τροποποιείται από την ευλάβεια, το θαυμασμό, το σεβασμό και τη συμπόνια και τότε προσαρμόζεται περισσότερο από τα αισθήματα ενοχής και τη μετάνοια.		92:1.4 (1004.2) Mystery and power have always stimulated religious feelings and fears, while emotion has ever functioned as a powerful conditioning factor in their development. Fear has always been the basic religious stimulus. Fear fashions the gods of evolutionary religion and motivates the religious ritual of the primitive believers. As civilization advances, fear becomes modified by reverence, admiration, respect, and sympathy and is then further conditioned by remorse and repentance.
92:1.5 (1004.3) Ένας Ασιατικός λαός δίδασκε ότι «Ο Θεός είναι ένας μέγας φόβος.» Αυτό είναι το προϊόν της αμιγώς εξελικτικής θρησκείας. Ο Ιησούς, η αποκάλυψη του ύψιστου τύπου θρησκευτικής αλήθειας, κήρυξε ότι «ο Θεός είναι αγάπη.»		92:1.5 (1004.3) One Asiatic people taught that “God is a great fear”; that is the outgrowth of purely evolutionary religion. Jesus, the revelation of the highest type of religious living, proclaimed that “God is love.”
2. Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΗΘΗ ^top		2. Religion and the Mores ^top
92:2.1 (1004.4) Η θρησκεία είναι ο πλέον άκαμπτος και δογματικός από όλους τους θεσμούς της ανθρωπότητας, αλλά προσαρμόζεται πολύ αργά στην μεταβαλλόμενη κοινωνία. Με τον καιρό, η εξελικτική θρησκεία πράγματι ανακλά τα μεταβαλλόμενα ήθη, τα οποία, με τη σειρά τους, μπορεί να έχουν επηρεασθεί από την εξ αποκαλύψεως θρησκεία. Αργά, σταθερά, αλλά απρόθυμα η θρησκεία (η λατρεία) ακολουθεί την αφύπνιση της σοφίας – τη γνώση που κατευθύνεται από την εμπειρική λογική και διαφωτίζεται από τη θεία αποκάλυψη.		92:2.1 (1004.4) Religion is the most rigid and unyielding of all human institutions, but it does tardily adjust to changing society. Eventually, evolutionary religion does reflect the changing mores, which, in turn, may have been affected by revealed religion. Slowly, surely, but grudgingly, does religion (worship) follow in the wake of wisdom—knowledge directed by experiential reason and illuminated by divine revelation.
92:2.2 (1004.5) Η θρησκεία συνδέεται με τα ήθη. Εκείνο που υπήρξε είναι αρχαίο και δήθεν ιερό. Γι’ αυτόν και για κανένα άλλο λόγο, τα πέτρινα εργαλεία διατηρήθηκαν για πολύ καιρό, κατά την εποχή του χαλκού και του σιδήρου. Η παρακάτω δήλωση έχει καταγραφεί: «Κι’ αν μου φτιάξετε ένα πέτρινο βωμό, να μην τον φτιάξετε από πελεκημένη πέτρα, διότι αν χρησιμοποιήσετε τα εργαλεία σας για να τον φτιάξετε, θα τον βεβηλώσετε.» Ακόμη και σήμερα, οι Ινδουιστές ανάβουν τις πυρές των βωμών τους χρησιμοποιώντας ένα πρωτόγονο προσάναμμα. Στην πορεία της εξελικτικής θρησκείας, οι νεωτερισμοί αντιμετωπίζονταν πάντα ως ιεροσυλία. Το θείο μυστήριο πρέπει να συνίσταται όχι σε νέα και κατασκευασμένη τροφή, αλλά στα πιο πρωτόγονα υλικά: «Το ψημένο κρέας και το άζυμο ψωμί σερβίρονται με χόρτα πικρά.» Όλες οι μορφές των κοινωνικών εθίμων, ακόμη και των νομικών διαδικασιών συνδέονται με τις παλιές φόρμες.		92:2.2 (1004.5) Religion clings to the mores; that which was is ancient and supposedly sacred. For this reason and no other, stone implements persisted long into the age of bronze and iron. This statement is of record: “And if you will make me an altar of stone, you shall not build it of hewn stone, for, if you use your tools in making it, you have polluted it.” Even today, the Hindus kindle their altar fires by using a primitive fire drill. In the course of evolutionary religion, novelty has always been regarded as sacrilege. The sacrament must consist, not of new and manufactured food, but of the most primitive of viands: “The flesh roasted with fire and unleavened bread served with bitter herbs.” All types of social usage and even legal procedures cling to the old forms.
92:2.3 (1004.6) Όταν ο σύγχρονος άνθρωπος απορεί με την παρουσίαση στις γραφές τόσο πολύ διαφορετικών θρησκειών, οι οποίες μπορούν να θεωρηθούν άσεμνες, πρέπει να σταθεί και να σκεφθεί ότι οι γενεές που πέρασαν φοβούνταν να εξαλείψουν εκείνο που οι πρόγονοί τους θεωρούσαν ιερό και καθαγιασμένο. Πολλά από αυτά που μία γενιά θα μπορούσε να θεωρήσει άσεμνα, προηγούμενες γενιές θεωρούσαν μέρος των αποδεκτών ηθών τους, ακόμη και θρησκευτικές τελετές. Σημαντικό μέρος της θρησκευτικής αμφισβήτησης δημιουργήθηκε από τις συνεχείς προσπάθειες συγκερασμού παλαιών, αλλά κατακριτέων πρακτικών με την πρόσφατα εξελιχθείσα λογική, ώστε να βρεθούν αληθοφανείς θεωρίες για να δικαιολογήσουν την δογματική διαιώνιση των αρχαίων και άχρηστων εθίμων.		92:2.3 (1004.6) When modern man wonders at the presentation of so much in the scriptures of different religions that may be regarded as obscene, he should pause to consider that passing generations have feared to eliminate what their ancestors deemed to be holy and sacred. A great deal that one generation might look upon as obscene, preceding generations have considered a part of their accepted mores, even as approved religious rituals. A considerable amount of religious controversy has been occasioned by the never-ending attempts to reconcile olden but reprehensible practices with newly advanced reason, to find plausible theories in justification of creedal perpetuation of ancient and outworn customs.
92:2.4 (1004.7) Είναι, ωστόσο, κουτό το να επιχειρήσει κάποιος μια εντελώς αιφνίδια επιτάχυνση της θρησκευτικής εξέλιξης. Μία φυλή, ή ένα έθνος, μπορεί να αφομοιώσει από οποιαδήποτε προηγμένη θρησκεία μόνον εκείνο το οποίο είναι λογικά συνεπές και συμβατό προς την τρέχουσα εξελικτική της κατάσταση, μαζί με το ταλέντο της για προσαρμογή. Οι κοινωνικές, κλιματολογικές, πολιτικές και οικονομικές συνθήκες σαφώς επιδρούν στον καθορισμό της πορείας και της ανάπτυξης της θρησκευτικής εξέλιξης. Η κοινωνική ηθική δεν καθορίζεται από τη θρησκεία, δηλαδή, από την εξελικτική θρησκεία. Οι μορφές, μάλλον, της θρησκείας υπαγορεύονται από την ηθική μιας φυλής.		92:2.4 (1004.7) But it is only foolish to attempt the too sudden acceleration of religious growth. A race or nation can only assimilate from any advanced religion that which is reasonably consistent and compatible with its current evolutionary status, plus its genius for adaptation. Social, climatic, political, and economic conditions are all influential in determining the course and progress of religious evolution. Social morality is not determined by religion, that is, by evolutionary religion; rather are the forms of religion dictated by the racial morality.
92:2.5 (1005.1) Οι φυλές των ανθρώπων μόνον επιφανειακά αποδέχονται μια ξένη και καινούργια θρησκεία. Την προσαρμόζουν, ουσιαστικά, στα ήθη τους και τους παλιούς τρόπους πίστης. Τούτο φαίνεται καθαρά από το παράδειγμα μιας συγκεκριμένης Νεοζηλανδικής φυλής της οποίας οι ιερείς, αφού αποδέχθηκαν, τυπικά, τον Χριστιανισμό, ισχυρίσθηκαν ότι είχαν λάβει την άμεση αποκάλυψη του Γαβριήλ ότι αυτή η ίδια φυλή είχε γίνει ο περιούσιος λαός του Θεού και δίδασκαν ότι τους είχε επιτραπεί να απολαμβάνουν ελεύθερα τις χαλαρές σεξουαλικές σχέσεις, καθώς και πολλά άλλα από τα παλαιά, αξιόμεμπτα έθιμά τους. Και βέβαια, όλοι αυτοί οι νεόκοποι Χριστιανοί προσχώρησαν σ’ αυτή την καινούργια και λιγότερο σωστή έκδοση του Χριστιανισμού.		92:2.5 (1005.1) Races of men only superficially accept a strange and new religion; they actually adjust it to their mores and old ways of believing. This is well illustrated by the example of a certain New Zealand tribe whose priests, after nominally accepting Christianity, professed to have received direct revelations from Gabriel to the effect that this selfsame tribe had become the chosen people of God and directing that they be permitted freely to indulge in loose sex relations and numerous other of their olden and reprehensible customs. And immediately all of the new-made Christians went over to this new and less exacting version of Christianity.
92:2.6 (1005.2) Η θρησκεία έχει, τη μια εποχή, ή την άλλη, καθαγιάσει κάθε είδος αντίθετης και ανακόλουθης συμπεριφοράς, έχει, κάποια στιγμή, επιδοκιμάσει πρακτικά όλα αυτά που θεωρούνται πλέον ανήθικα, ή αμαρτωλά. Η συνείδηση, που δεν διδάχθηκε από την εμπειρία και δεν βοηθήθηκε από τη λογική δεν υπήρξε ποτέ, ούτε ποτέ θα γίνει, ασφαλής και σωστός οδηγός της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Η συνείδηση δεν είναι η θεία φωνή που μιλά στην ψυχή του ανθρώπου. Είναι απλά το σύνολο του ηθικού και δεοντολογικού περιεχομένου των ηθών ενός συγκεκριμένου επιπέδου υπόστασης. Αντιπροσωπεύει απλά το ανθρωπίνως αντιληπτό ιδεώδες της ανταπόκρισης σε οποιεσδήποτε διαμορφωμένες συνθήκες.		92:2.6 (1005.2) Religion has at one time or another sanctioned all sorts of contrary and inconsistent behavior, has at some time approved of practically all that is now regarded as immoral or sinful. Conscience, untaught by experience and unaided by reason, never has been, and never can be, a safe and unerring guide to human conduct. Conscience is not a divine voice speaking to the human soul. It is merely the sum total of the moral and ethical content of the mores of any current stage of existence; it simply represents the humanly conceived ideal of reaction in any given set of circumstances.
3. Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ^top		3. The Nature of Evolutionary Religion ^top
92:3.1 (1005.3) Η μελέτη της ανθρώπινης θρησκείας είναι η εξέταση των απολιθωμένων κοινωνικών στρωμάτων των παλαιότερων εποχών. Τα ήθη των ανθρωπομορφικών θεών αποτελούν πιστή αντανάκλαση των ηθών των ανθρώπων που συνέλαβαν αρχικά την ιδέα αυτών των θεοτήτων. Οι αρχαίες θρησκείες και η μυθολογία αναπαριστούν πιστά τις δοξασίες και τις παραδόσεις των λαών που από πολλούς αιώνες έχουν χαθεί στη λησμονιά. Αυτοί οι παλιοί τρόποι λατρείας διατηρούνται παράλληλα με τα νεώτερα οικονομικά έθιμα και τις κοινωνικές εξελίξεις και, βεβαίως, μοιάζουν εξαιρετικά ανακόλουθα. Τα υπολείμματα της λατρείας παρουσιάζουν μια πραγματική εικόνα των θρησκειών των φυλών του παρελθόντος. Πάντα να θυμάστε, οι λατρείες δημιουργούνται όχι για να ανακαλύψουν την αλήθεια, αλλά μάλλον για να διακηρύξουν το δόγμα τους.		92:3.1 (1005.3) The study of human religion is the examination of the fossil-bearing social strata of past ages. The mores of the anthropomorphic gods are a truthful reflection of the morals of the men who first conceived such deities. Ancient religions and mythology faithfully portray the beliefs and traditions of peoples long since lost in obscurity. These olden cult practices persist alongside newer economic customs and social evolutions and, of course, appear grossly inconsistent. The remnants of the cult present a true picture of the racial religions of the past. Always remember, the cults are formed, not to discover truth, but rather to promulgate their creeds.
92:3.2 (1005.4) Η θρησκεία ανέκαθεν υπήρξε, σε μεγάλο βαθμό, θέμα τελετουργικών, ιεροπραξιών, ιερατικών κανόνων, τυπικοτήτων και δογμάτων. Συνήθως διεφθείρετο από αυτό την, επίμονα διχαστική, πλάνη του περιούσιου λαού. Οι πρωτεύουσες θρησκευτικές έννοιες των ψαλμών, της έμπνευσης, της αποκάλυψης, της εξιλέωσης, της μετάνοιας, της επανόρθωσης, της μεσολάβησης, της θυσίας, της προσευχής, της εξομολόγησης, της λατρείας, της μετά θάνατον ζωής, των ιερών μυστηρίων, των τελετουργικών, της λύτρωσης, της σωτηρίας, της απελευθέρωσης, της επαγγελίας, της μιαρότητας, του εξαγνισμού, της προφητείας, του προπατορικού αμαρτήματος – όλα αρχίζουν από τους πρώιμους καιρούς του πρωταρχικού φόβου των πνευμάτων των νεκρών.		92:3.2 (1005.4) Religion has always been largely a matter of rites, rituals, observances, ceremonies, and dogmas. It has usually become tainted with that persistently mischief-making error, the chosen-people delusion. The cardinal religious ideas of incantation, inspiration, revelation, propitiation, repentance, atonement, intercession, sacrifice, prayer, confession, worship, survival after death, sacrament, ritual, ransom, salvation, redemption, covenant, uncleanness, purification, prophecy, original sin—they all go back to the early times of primordial ghost fear.
92:3.3 (1005.5) Η πρωτόγονη θρησκεία δεν είναι τίποτε περισσότερο, ή λιγότερο από τον αγώνα για φυσική ύπαρξη, που προεκτείνεται για να συμπεριλάβει την ύπαρξη πέρα από το θάνατο. Η τήρηση των κανόνων ενός τέτοιου συμβόλου πίστης αντιπροσωπεύει την επέκταση του αγώνα για αυτοσυντήρηση στο χώρο ενός φανταστικού κόσμου με φαντάσματα και πνεύματα. Αν μπείτε, ωστόσο, στον πειρασμό να κρίνετε την εξελικτική θρησκεία, προσέξτε. Να θυμάστε ότι έτσι έγινε. Είναι ιστορικό γεγονός. Και επιπλέον να θυμάστε ότι η δύναμη κάθε ιδεολογίας έγκειται όχι στην βασιμότητα, ή την αλήθεια της, αλλά μάλλον στη ζωηρότητα με την οποία προσελκύει τον άνθρωπο.		92:3.3 (1005.5) Primitive religion is nothing more nor less than the struggle for material existence extended to embrace existence beyond the grave. The observances of such a creed represented the extension of the self-maintenance struggle into the domain of an imagined ghost-spirit world. But when tempted to criticize evolutionary religion, be careful. Remember, that is what happened; it is a historical fact. And further recall that the power of any idea lies, not in its certainty or truth, but rather in the vividness of its human appeal.
92:3.4 (1006.1) Η εξελικτική θρησκεία δεν μεριμνά για αλλαγές, ή αναθεωρήσεις. Αντίθετα με την επιστήμη, δεν μεριμνά για την ίδια της την προοδευτική διόρθωση. Η εξελιχθείσα θρησκεία επιτάσσει σεβασμό επειδή οι οπαδοί της πιστεύουν ότι αυτή είναι Η Αλήθεια. «Η πίστη που κάποτε παρεδόθη στους αγίους,» πρέπει, θεωρητικά, να είναι τελεσίδικη, αλλά και αλάθητη. Η λατρεία ανθίσταται στην εξέλιξη επειδή η πραγματική πρόοδος είναι βέβαιο ότι θα διαφοροποιήσει, ή θα καταστρέψει την ίδια τη λατρεία. Γι’ αυτό η αναθεώρηση πρέπει πάντα να επιβάλλεται στην λατρεία.		92:3.4 (1006.1) Evolutionary religion makes no provision for change or revision; unlike science, it does not provide for its own progressive correction. Evolved religion commands respect because its followers believe it is The Truth; “the faith once delivered to the saints” must, in theory, be both final and infallible. The cult resists development because real progress is certain to modify or destroy the cult itself; therefore must revision always be forced upon it.
92:3.5 (1006.2) Μόνον δύο επενέργειες μπορούν να τροποποιήσουν και να αναβαθμίσουν τα δόγματα της φυσικής θρησκείας: Η πίεση των βραδέως εξελισσόμενων ηθών και ο περιοδικός διαφωτισμός της κατά περιόδους αποκάλυψης. Και δεν είναι περίεργο το ότι η πρόοδος υπήρξε αργή. Στους αρχαίους καιρούς, το να είναι κανείς προοδευτικός, ή εφευρετικός σήμαινε ότι θα τον θανάτωναν ως μάγο. Η λατρεία προοδεύει αργά-αργά, σε διαστήματα γενεών και αιώνιους κύκλους. Δεν κινείται, ωστόσο, προς τα εμπρός. Η εξελικτική πίστη στα πνεύματα των νεκρών έθεσε τα θεμέλια για τη φιλοσοφία της αποκαλυφθείσας θρησκείας, η οποία τελικά θα καταστρέψει τις προλήψεις της προέλευσής της.		92:3.5 (1006.2) Only two influences can modify and uplift the dogmas of natural religion: the pressure of the slowly advancing mores and the periodic illumination of epochal revelation. And it is not strange that progress was slow; in ancient days, to be progressive or inventive meant to be killed as a sorcerer. The cult advances slowly in generation epochs and agelong cycles. But it does move forward. Evolutionary belief in ghosts laid the foundation for a philosophy of revealed religion which will eventually destroy the superstition of its origin.
92:3.6 (1006.3) Η θρησκεία παρεκώλυσε την κοινωνική εξέλιξη με πολλούς τρόπους, αλλά χωρίς τη θρησκεία δεν θα είχες υπάρξει ηθικότητα που να διαρκεί, ούτε δεοντολογία, ούτε άξιος λόγου πολιτισμός. Η θρησκεία περιέθαλψε μεγάλο μέρος της μη θρησκευτικής κουλτούρας: Η γλυπτική προέρχεται από την κατασκευή των ειδώλων, η αρχιτεκτονική από την οικοδόμηση των ναών, η ποίηση από τους ψαλμούς, η μουσική από τους λατρευτικούς ύμνους, η δραματουργία από τις τελετές για πνευματική καθοδήγηση και ο χορός από τις εποχιακές λατρευτικές γιορτές.		92:3.6 (1006.3) Religion has handicapped social development in many ways, but without religion there would have been no enduring morality nor ethics, no worth-while civilization. Religion enmothered much nonreligious culture: Sculpture originated in idol making, architecture in temple building, poetry in incantations, music in worship chants, drama in the acting for spirit guidance, and dancing in the seasonal worship festivals.
92:3.7 (1006.4) Ενώ, ωστόσο, εφιστάται η προσοχή στο γεγονός ότι η θρησκεία υπήρξε βασική στην εξέλιξη και διατήρηση του πολιτισμού, πρέπει να τονισθεί ότι η φυσική θρησκεία έχει, επίσης, κάνει πολλά για να περιορίσει και να παρεμποδίσει τον ίδιο τον πολιτισμό, τον οποίο κατά τα λοιπά υποστηρίζει και συντηρεί. Η θρησκεία έχει παρακωλύσει τις δημιουργικές δραστηριότητες και την οικονομική ανάπτυξη. Έχει απαιτήσει περιττό έργο και έχει κατασπαταλήσει το κεφάλαιο. Δεν υπήρξε πάντα χρήσιμη στην οικογένεια. Δεν υποστήριξε αρκετά την ειρήνη και την καλή θέληση. Παραμέλησε, ορισμένες φορές, την εκπαίδευση και καθυστέρησε την επιστήμη. Έχει αποδυναμώσει αδικαιολόγητα τη ζωή για τον υποθετικό(*) πλούτο του θανάτου. Η εξελικτική θρησκεία, η ανθρώπινη θρησκεία, είναι, πράγματι, ένοχη για όλα αυτά, αλλά και για πολλά περισσότερα σφάλματα, πλάνες και ολισθήματα. Παρά ταύτα, πράγματι διατήρησε τα πολιτισμικά ήθη, την πολιτισμένη ηθική και την κοινωνική συγκρότηση και κατέστησε δυνατό για την μετέπειτα θρησκεία της αποκάλυψης να εξισορροπήσει αυτές τις πολλές εξελικτικές ατέλειες.		92:3.7 (1006.4) But while calling attention to the fact that religion was essential to the development and preservation of civilization, it should be recorded that natural religion has also done much to cripple and handicap the very civilization which it otherwise fostered and maintained. Religion has hampered industrial activities and economic development; it has been wasteful of labor and has squandered capital; it has not always been helpful to the family; it has not adequately fostered peace and good will; it has sometimes neglected education and retarded science; it has unduly impoverished life for the pretended enrichment of death. Evolutionary religion, human religion, has indeed been guilty of all these and many more mistakes, errors, and blunders; nevertheless, it did maintain cultural ethics, civilized morality, and social coherence, and made it possible for later revealed religion to compensate for these many evolutionary shortcomings.
92:3.8 (1006.5) Η εξελικτική θρησκεία υπήρξε ο πλέον δαπανηρός, αλλά ασύγκριτα αποτελεσματικός ανθρώπινος θεσμός. Η ανθρώπινη θρησκεία μπορεί να δικαιωθεί μόνο υπό το φως του εξελικτικού πολιτισμού. Αν ο άνθρωπος δεν ήταν το ανελισσόμενο προϊόν της ζωικής εξέλιξης, τότε δεν θα υπήρχε δικαίωση για την πορεία αυτή της θρησκευτικής εξέλιξης.		92:3.8 (1006.5) Evolutionary religion has been man’s most expensive but incomparably effective institution. Human religion can be justified only in the light of evolutionary civilization. If man were not the ascendant product of animal evolution, then would such a course of religious development stand without justification.
92:3.9 (1006.6) Η θρησκεία διευκόλυνε τη συσσώρευση κεφαλαίων. Υποστήριξε την εργασία ορισμένου είδους. Ο ελεύθερος χρόνος του κλήρου προώθησε τις τέχνες και τις γνώσεις. Η φυλή, τελικά, κέρδισε πολλά ως αποτέλεσμα όλων αυτών των αρχικών σφαλμάτων στη δεοντολογική τεχνική. Οι σαμάνοι, έντιμοι και ανέντιμοι, υπήρξαν τρομερά πολυδάπανοι, άξιζαν, όμως, απόλυτα το κόστος τους. Τα αποκτηθέντα δια της μάθησης επαγγέλματα και η ίδια η επιστήμη δημιουργήθηκαν από τον παρασιτικό κλήρο. Η θρησκεία υπέθαλψε τον πολιτισμό και παρέσχε κοινωνική συνέχιση. Υπήρξε η ηθική αστυνομική δύναμη όλων των αιώνων. Η θρησκεία παρέσχε την ανθρώπινη εκείνη πειθαρχία και τον αυτοέλεγχο που κατέστησαν τη σοφία δυνατή. Η θρησκεία αποτελεί το δυναμικό μαστίγιο της εξέλιξης που ανελέητα οδηγεί τη ράθυμη και δυστυχούσα ανθρωπότητα από τη φυσική της κατάσταση της διανοητικής αδράνειας προς τα εμπρός και προς τα πάνω, προς τα ανώτερα επίπεδα της λογικής και της σοφίας.		92:3.9 (1006.6) Religion facilitated the accumulation of capital; it fostered work of certain kinds; the leisure of the priests promoted art and knowledge; the race, in the end, gained much as a result of all these early errors in ethical technique. The shamans, honest and dishonest, were terribly expensive, but they were worth all they cost. The learned professions and science itself emerged from the parasitical priesthoods. Religion fostered civilization and provided societal continuity; it has been the moral police force of all time. Religion provided that human discipline and self-control which made wisdom possible. Religion is the efficient scourge of evolution which ruthlessly drives indolent and suffering humanity from its natural state of intellectual inertia forward and upward to the higher levels of reason and wisdom.
92:3.10 (1006.7) Και η ιερή αυτή κληρονομιά της ζωώδους ανέλιξης, η εξελικτική θρησκεία, πρέπει πάντα να εξακολουθήσει να εξυψώνεται και να εξευγενίζεται δια της συνεχούς λογοκρισίας της εξ αποκαλύψεως θρησκείας και της φλογερής καμίνου της επιστήμης.		92:3.10 (1006.7) And this sacred heritage of animal ascent, evolutionary religion, must ever continue to be refined and ennobled by the continuous censorship of revealed religion and by the fiery furnace of genuine science.
4. ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ^top		4. The Gift of Revelation ^top
92:4.1 (1007.1) Η αποκάλυψη είναι εξελικτική, αλλά πάντα προοδευτική. Καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων της ιστορίας ενός κόσμου, οι αποκαλύψεις της θρησκείας διαρκώς εξαπλώνονται και διαδοχικά γίνονται περισσότερο διαφωτιστικές. Είναι η αποστολή της αποκάλυψης να ταξινομήσει και να ελέγξει τις διαδοχικές θρησκείες της εξέλιξης. Αν, όμως, η αποκάλυψη πρόκειται να εξάρει και να αναβαθμίσει τις θρησκείες της εξέλιξης, τότε, οι θείοι αυτοί έλεγχοι πρέπει να παρουσιάσουν διδασκαλίες που δεν βρίσκονται πάρα πολύ μακριά από το σκεπτικό και τις αντιδράσεις της εποχής κατά την οποία παρουσιάζονται. Έτσι πρέπει, και πάντα η αποκάλυψη διατηρεί την επαφή της με την εξέλιξη. Η εξ αποκαλύψεως θρησκεία πρέπει πάντα να περιορίζεται από την ικανότητα αντίληψης του ανθρώπου.		92:4.1 (1007.1) Revelation is evolutionary but always progressive. Down through the ages of a world’s history, the revelations of religion are ever-expanding and successively more enlightening. It is the mission of revelation to sort and censor the successive religions of evolution. But if revelation is to exalt and upstep the religions of evolution, then must such divine visitations portray teachings which are not too far removed from the thought and reactions of the age in which they are presented. Thus must and does revelation always keep in touch with evolution. Always must the religion of revelation be limited by man’s capacity of receptivity.
92:4.2 (1007.2) Ανεξάρτητα, όμως, από τη φαινομενική σχέση, ή την προέλευση, οι εξ αποκαλύψεως θρησκείες χαρακτηρίζονται πάντα από την πίστη σε μία Θεότητα ανέκκλητης αξίας και κάποια έννοια της σωτηρίας της ταυτότητας προσωπικότητας μετά θάνατον.		92:4.2 (1007.2) But regardless of apparent connection or derivation, the religions of revelation are always characterized by a belief in some Deity of final value and in some concept of the survival of personality identity after death.
92:4.3 (1007.3) Η εξελικτική θρησκεία είναι συναισθηματική, όχι λογική. Είναι η αντίδραση του ανθρώπου στην πίστη σ’ ένα υποθετικό κόσμο φαντασμάτων-πνευμάτων – το αντανακλαστικό της ανθρώπινης πίστης εξημμένο από τη συνειδητοποίηση και το φόβο του αγνώστου. Η εξ αποκαλύψεως θρησκεία είναι η πρόταση του πραγματικού πνευματικού κόσμου. Είναι η απάντηση του υπεράνω της διάνοιας σύμπαντος στην άσβεστη επιθυμία του ανθρώπου να πιστέψει και να στηριχθεί στις Θεότητες του σύμπαντος. Η εξελικτική θρησκεία απεικονίζει το περιστροφικό ψηλάφισμα της ανθρωπότητας στην αναζήτηση της αλήθειας. Η εξ’ αποκαλύψεως θρησκεία είναι αυτή καθ’ εαυτή η αλήθεια.		92:4.3 (1007.3) Evolutionary religion is sentimental, not logical. It is man’s reaction to belief in a hypothetical ghost-spirit world—the human belief-reflex, excited by the realization and fear of the unknown. Revelatory religion is propounded by the real spiritual world; it is the response of the superintellectual cosmos to the mortal hunger to believe in, and depend upon, the universal Deities. Evolutionary religion pictures the circuitous gropings of humanity in quest of truth; revelatory religion is that very truth.
92:4.4 (1007.4) Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις θρησκευτικής αποκάλυψης, αλλά μόνο πέντε που σημάδεψαν ολόκληρες εποχές. Είναι οι εξής:		92:4.4 (1007.4) There have been many events of religious revelation but only five of epochal significance. These were as follows:
92:4.5 (1007.5) 1. Τα διδάγματα της Νταλαμέιτια. Η αληθής άποψη περί της Πρώτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου κηρύχθηκε για πρώτη φορά στην Ουράντια από τα εκατό υλικά μέλη του επιτελείου του Πρίγκιπα Καλιγκάστια. Η εξαπλωθείσα αυτή αποκάλυψη του Θείου εξακολούθησε για περισσότερα από τριακόσιες χιλιάδες χρόνια, έως ότου τερματίσθηκε αιφνίδια εξ αιτίας της πλανητικής αποστασίας και της διάσπασης του καθεστώτος της διδασκαλίας. Εκτός του έργου του Βαν, η επιρροή της Νταλαμεϊτιανής αποκάλυψης πρακτικά χάθηκε για ολόκληρο τον κόσμο. Ακόμη και οι Νοδίτες είχαν λησμονήσει αυτή την αλήθεια ως την εποχή της άφιξης του Αδάμ. Από όλους όσους δέχθηκαν τη διδασκαλία των εκατό, οι ερυθρόδερμοι τις διατήρησαν για περισσότερο καιρό, η ιδέα, ωστόσο, του Μεγάλου Πνεύματος δεν ήταν παρά μια ασαφής έννοια στην θρησκεία των Αμερικανών Ινδιάνων, όταν η επαφή με τον Χριστιανισμό την ξεκαθάρισε και την ενίσχυσε σε μεγάλο βαθμό.		92:4.5 (1007.5) 1. The Dalamatian teachings. The true concept of the First Source and Center was first promulgated on Urantia by the one hundred corporeal members of Prince Caligastia’s staff. This expanding revelation of Deity went on for more than three hundred thousand years until it was suddenly terminated by the planetary secession and the disruption of the teaching regime. Except for the work of Van, the influence of the Dalamatian revelation was practically lost to the whole world. Even the Nodites had forgotten this truth by the time of Adam’s arrival. Of all who received the teachings of the one hundred, the red men held them longest, but the idea of the Great Spirit was but a hazy concept in Amerindian religion when contact with Christianity greatly clarified and strengthened it.
92:4.6 (1007.6) 2. Οι Εδεμικές διδασκαλίες. Ο Αδάμ και η Εύα παρουσίασαν εκ νέου την αρχή του Πατέρα των πάντων στους εξελικτικούς λαούς. Η διάσπαση της πρώτης Εδέμ σταμάτησε την πορεία της Αδαμικής αποκάλυψης πριν καλά-καλά αρχίσει. Οι διακοπείσες, όμως, διδασκαλίες του Αδάμ συνεχίσθηκαν από τους Σεθίτες ιερείς και ορισμένες από τις αλήθειες αυτές δεν χάθηκαν εντελώς από τον κόσμο. Η συνολική ροπή της θρησκευτικής εξέλιξης των Λεβαντίνων τροποποιήθηκε από τις διδασκαλίες των Σεθιτών. Ως το 3500 π.Χ. η ανθρωπότητα είχε σε μεγάλο ποσοστό απολέσει την επαφή της με την αποκάλυψη που υποστηρίχθηκε την εποχή της Εδέμ.		92:4.6 (1007.6) 2. The Edenic teachings. Adam and Eve again portrayed the concept of the Father of all to the evolutionary peoples. The disruption of the first Eden halted the course of the Adamic revelation before it had ever fully started. But the aborted teachings of Adam were carried on by the Sethite priests, and some of these truths have never been entirely lost to the world. The entire trend of Levantine religious evolution was modified by the teachings of the Sethites. But by 2500 b.c. mankind had largely lost sight of the revelation sponsored in the days of Eden.
92:4.7 (1007.7) 3. Ο Μελχισεδέκ του Σάλεμ. Τούτος ο επειγούσης ανάγκης υιός του Νέβαδον εγκαινίασε την τρίτη αποκάλυψη της αλήθειας στην Ουράντια. Οι κύριες αρχές των διδαχών του ήσαν η εμπιστοσύνη και η πίστη. Δίδαξε την εμπιστοσύνη στην παντοκράτειρα αγαθοεργία του Θεού και κήρυξε ότι η πίστη ήταν η πράξη δια της οποίας οι άνθρωποι κερδίζουν τη χάρη του Θεού. Οι διδαχές του σταδιακά αναμίχθησαν με τις δοξασίες και τις πρακτικές των διαφόρων εξελικτικών θρησκειών και τελικά εξελίχθησαν στα θεολογικά εκείνα συστήματα που υπήρχαν στην Ουράντια με το ξεκίνημα της πρώτης μετά Χριστόν χιλιετίας.		92:4.7 (1007.7) 3. Melchizedek of Salem. This emergency Son of Nebadon inaugurated the third revelation of truth on Urantia. The cardinal precepts of his teachings were trust and faith. He taught trust in the omnipotent beneficence of God and proclaimed that faith was the act by which men earned God’s favor. His teachings gradually commingled with the beliefs and practices of various evolutionary religions and finally developed into those theologic systems present on Urantia at the opening of the first millennium after Christ.
92:4.8 (1008.1) 4. Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ. Ο Χριστός Μιχαήλ παρουσίασε για τέταρτη φορά στην Ουράντια την έννοια του Θεού ως Πατέρα του Σύμπαντος και η διδασκαλία αυτή διατηρήθηκε, γενικά, από τότε. Η ουσία της διδασκαλίας του ήταν η αγάπη και η προσφορά υπηρεσίας, η στοργική λατρεία την οποία ένας δημιουργημένος γιος δίνει με την καρδιά του ως αναγνώριση της, και ανταπόκριση στην, στοργική λειτουργία του Θεού του Πατέρα. Την εκούσια υπηρεσία, την οποία τέτοιοι γιοι προσφέρουν στους αδελφούς τους στη χαρμόσυνη συνειδητοποίηση του ότι δια της υπηρεσίας αυτής, υπηρετούν, επίσης, τον Θεό τον Πατέρα.		92:4.8 (1008.1) 4. Jesus of Nazareth. Christ Michael presented for the fourth time to Urantia the concept of God as the Universal Father, and this teaching has generally persisted ever since. The essence of his teaching was love and service, the loving worship which a creature son voluntarily gives in recognition of, and response to, the loving ministry of God his Father; the freewill service which such creature sons bestow upon their brethren in the joyous realization that in this service they are likewise serving God the Father.
92:4.9 (1008.2) 5. Τα Κείμενα της Ουράντια. Τα κείμενα, ένα εκ των οποίων είναι και τούτο, συνιστούν την πλέον πρόσφατη παρουσίαση της αλήθειας στους θνητούς της Ουράντια. Τα κείμενα αυτά διαφέρουν από όλες τις προηγούμενες αποκαλύψεις, διότι δεν αποτελούν έργο μιας και μόνο συμπαντικής προσωπικότητας, αλλά μία σύνθεση παρουσίαση από πολλές υπάρξεις. Ουδεμία αποκάλυψη, ωστόσο, που δεν φθάνει στον Πατέρα του Σύμπαντος μπορεί ποτέ να ολοκληρωθεί. Όλες οι άλλες ουράνιες δραστηριότητες δεν είναι παρά μονομερείς, παροδικές και πρακτικά προσαρμοσμένες στις κατά τόπους συνθήκες μέσα στο χρόνο και το διάστημα. Ενώ παρόμοιες καθομολογήσεις είναι δυνατόν να αποσπάσουν το άτομο από την άμεση ισχύ και από το κύρος όλων των αποκαλύψεων, έχει φθάσει στην Ουράντια η ώρα, όπου είναι φρόνιμο να γίνουν παρόμοιες ειλικρινείς παρουσιάσεις, έστω και με κίνδυνο να εξασθενήσει η μελλοντική επίδραση και το κύρος αυτής, της πλέον πρόσφατης από τις αποκαλύψεις της αλήθειας προς τις φυλές των ανθρώπων της Ουράντια.		92:4.9 (1008.2) 5. The Urantia Papers. The papers, of which this is one, constitute the most recent presentation of truth to the mortals of Urantia. These papers differ from all previous revelations, for they are not the work of a single universe personality but a composite presentation by many beings. But no revelation short of the attainment of the Universal Father can ever be complete. All other celestial ministrations are no more than partial, transient, and practically adapted to local conditions in time and space. While such admissions as this may possibly detract from the immediate force and authority of all revelations, the time has arrived on Urantia when it is advisable to make such frank statements, even at the risk of weakening the future influence and authority of this, the most recent of the revelations of truth to the mortal races of Urantia.
5. ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ^top		5. The Great Religious Leaders ^top
92:5.1 (1008.3) Στην εξελικτική θρησκεία οι θεοί εκλαμβάνονται ως υπάρχοντες κατ’ εικόνα και ομοίωση του ανθρώπου: στην εξ αποκαλύψεως θρησκεία, οι άνθρωποι διδάσκονται ότι είναι υιοί του Θεού – πλασμένοι, επίσης, κατά την πεπερασμένη εικόνα του θείου. Στις σύνθετες πίστεις, τις αποτελούμενες από τις διδαχές της αποκάλυψης και τα προϊόντα της εξέλιξης, η έννοια του Θεού αποτελεί ανάμιξη των:		92:5.1 (1008.3) In evolutionary religion, the gods are conceived to exist in the likeness of man’s image; in revelatory religion, men are taught that they are God’s sons—even fashioned in the finite image of divinity; in the synthesized beliefs compounded from the teachings of revelation and the products of evolution, the God concept is a blend of:
92:5.2 (1008.4) 1. προϋπαρχουσών αντιλήψεων των εξελικτικών θρησκειών		92:5.2 (1008.4) 1. The pre-existent ideas of the evolutionary cults.
92:5.3 (1008.5) 2. ύψιστων ιδεωδών των αποκαλυφθεισών θρησκειών		92:5.3 (1008.5) 2. The sublime ideals of revealed religion.
92:5.4 (1008.6) 3. προσωπικών απόψεων των μεγάλων θρησκευτικών ηγετών, των προφητών και των διδασκάλων της ανθρωπότητας.		92:5.4 (1008.6) 3. The personal viewpoints of the great religious leaders, the prophets and teachers of mankind.
92:5.5 (1008.7) Οι περισσότερες μεγάλες θρησκευτικές περίοδοι εγκαινιάσθηκαν με την ύπαρξη και τις διδασκαλίες κάποιας εξαιρετικής προσωπικότητας. Η ηγεσία δημιούργησε πλήθος αξιόλογων ηθικών κινημάτων στην ιστορία. Και οι άνθρωποι είχαν πάντα την τάση να τιμούν τον ηγέτη, έστω και εις βάρος των διδαχών του. Να σέβονται την προσωπικότητά του, χάνοντας, έστω, τις αλήθειες που εκείνος κήρυξε. Και τούτο δεν γίνεται χωρίς λόγο. Υπάρχει μια ενστικτώδης σφοδρή επιθυμία στην καρδιά του εξελικτικού ανθρώπου για βοήθεια από ψηλά και επέκεινα. Ο πόθος αυτός είναι φτιαγμένος για να προσμείνει την εμφάνιση στη γη του Πλανητικού Πρίγκιπα και των μετέπειτα Υλικών Υιών. Στην Ουράντια, ο άνθρωπος έχει αποστερηθεί αυτούς τους υπεράνω του ανθρώπινου ηγέτες και κυβερνήτες και γι’ αυτό επιζητεί διαρκώς να αναπληρώσει την έλλειψη αυτή περιβάλλοντας τους εξ ανθρώπων ηγέτες του με μύθους που αφορούν στην υπερφυσική τους καταγωγή και τη θαυμαστή τους πορεία.		92:5.5 (1008.7) Most great religious epochs have been inaugurated by the life and teachings of some outstanding personality; leadership has originated a majority of the worth-while moral movements of history. And men have always tended to venerate the leader, even at the expense of his teachings; to revere his personality, even though losing sight of the truths which he proclaimed. And this is not without reason; there is an instinctive longing in the heart of evolutionary man for help from above and beyond. This craving is designed to anticipate the appearance on earth of the Planetary Prince and the later Material Sons. On Urantia man has been deprived of these superhuman leaders and rulers, and therefore does he constantly seek to make good this loss by enshrouding his human leaders with legends pertaining to supernatural origins and miraculous careers.
92:5.6 (1008.8) Πολλές φυλές φαντάσθηκαν ότι οι ηγέτες τους γεννήθηκαν από παρθένες. Η πορεία τους διανθίζεται έντονα(*) με θαύματα και η επιστροφή τους αναμένεται πάντα από τις αντίστοιχες ομάδες τους. Στην κεντρική Ασία οι φυλές περιμένουν ακόμη την επιστροφή του Τζένγκις Χαν. Στο Θιβέτ, την Κίνα και την Ινδία περιμένουν το Βούδα. Στο Ισλάμ τον Μωάμεθ. Οι Ινδιάνοι της Αμερικής τον Χεζουνανίν Οναμοναλόντον Οι Εβραίοι, γενικά, περιμένουν την επιστροφή του Αδάμ ως φυσικού κυβερνήτη. Στη Βαβυλώνα ο θεός Μαρδούκ υπήρξε διαιώνιση του μύθου του Αδάμ, ή έννοια του υιού του Θεού, ο συνδετικός κρίκος μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Μετά την εμφάνιση του Αδάμ στη γη, οι αποκαλούμενοι υιοί του Θεού ήσαν συνηθισμένοι μεταξύ των φυλών του κόσμου.		92:5.6 (1008.8) Many races have conceived of their leaders as being born of virgins; their careers are liberally sprinkled with miraculous episodes, and their return is always expected by their respective groups. In central Asia the tribesmen still look for the return of Genghis Khan; in Tibet, China, and India it is Buddha; in Islam it is Mohammed; among the Amerinds it was Hesunanin Onamonalonton; with the Hebrews it was, in general, Adam’s return as a material ruler. In Babylon the god Marduk was a perpetuation of the Adam legend, the son-of-God idea, the connecting link between man and God. Following the appearance of Adam on earth, so-called sons of God were common among the world races.
92:5.7 (1009.1) Ανεξάρτητα, όμως, από το προληπτικό δέος μέσα στο οποίο ζούσαν συχνά, γεγονός παραμένει ότι οι διδάσκαλοι αυτοί υπήρξαν τα υπομόχλια της προσωπικότητας επί του κόσμου τούτου, στα οποία στηρίχθηκαν οι μοχλοί της αποκαλυφθείσας θρησκείας για την πρόοδο της ηθικής, της φιλοσοφίας και της θρησκείας της ανθρωπότητας.		92:5.7 (1009.1) But regardless of the superstitious awe in which they were often held, it remains a fact that these teachers were the temporal personality fulcrums on which the levers of revealed truth depended for the advancement of the morality, philosophy, and religion of mankind.
92:5.8 (1009.2) Υπήρξαν εκατοντάδες εκατοντάδων θρησκευτικών ηγετών στο ένα εκατομμύριο χρόνια της ανθρώπινης ιστορίας στην Ουράντια, από τον Όναγκαρ ως τον Γκουρού Νανάκ. Κατά την περίοδο αυτή υπήρξαν πολλές αμπώτιδες και πλημμυρίδες της παλίρροιας της θρησκευτικής αλήθειας και της πνευματικής πίστης και κάθε αναγέννηση Ουραντιανής θρησκείας ταυτίσθηκε, στο παρελθόν, με τη ζωή και τη διδασκαλία κάποιου θρησκευτικού ηγέτη. Εξετάζοντας τους διδασκάλους των πρόσφατων αιώνων, είναι ίσως χρήσιμο να τους κατατάξουμε στις επτά μείζονες θρησκευτικές περιόδους της μετα-Αδαμικής Ουράντια:		92:5.8 (1009.2) There have been hundreds upon hundreds of religious leaders in the million-year human history of Urantia from Onagar to Guru Nanak. During this time there have been many ebbs and flows of the tide of religious truth and spiritual faith, and each renaissance of Urantian religion has, in the past, been identified with the life and teachings of some religious leader. In considering the teachers of recent times, it may prove helpful to group them into the seven major religious epochs of post-Adamic Urantia:
92:5.9 (1009.3) 1. Η περίοδος των Σεθιτών. Οι Σεθίτες ιερείς, όπως αναγεννήθηκαν υπό την ηγεσία του Αμοζάντ, έγιναν οι μεγάλοι μετά-Αδαμικοί διδάσκαλοι. Έδρασαν σ’ ολόκληρη την έκταση της περιοχής των Ανδιτών και η επιρροή τους διατηρήθηκε περισσότερο μεταξύ των Ελλήνων, των Σουμερίων και των Ινδουιστών. Μεταξύ των τελευταίων, συνέχισαν να υπάρχουν μέχρι τις μέρες μας, ως οι Βραχμάνοι του Ινδουισμού. Οι Σεθίτες και οι οπαδοί τους δεν έχασαν ποτέ εντελώς την έννοια της Τριάδας, που απεκαλύφθη από τον Αδάμ.		92:5.9 (1009.3) 1. The Sethite period. The Sethite priests, as regenerated under the leadership of Amosad, became the great post-Adamic teachers. They functioned throughout the lands of the Andites, and their influence persisted longest among the Greeks, Sumerians, and Hindus. Among the latter they have continued to the present time as the Brahmans of the Hindu faith. The Sethites and their followers never entirely lost the Trinity concept revealed by Adam.
92:5.10 (1009.4) 2. Η εποχή των ιεραποστόλων Μελχισεδέκ. Η θρησκεία της Ουράντια αναγεννήθηκε κατά μέγα μέρος από τις προσπάθειες εκείνων των διδασκάλων που εστάλησαν από τον Μελχισεδέκ Ματσιβέντα, τότε που εκείνος ζούσε και δίδασκε στο Σάλεμ, δύο, σχεδόν, χιλιάδες χρόνια προ Χριστού. Οι ιεραπόστολοι αυτοί κήρυξαν την πίστη ως το τίμημα της χάρης του Θεού και η διδασκαλία του, αν και δεν παρουσίασε καμία άμεσα εμφανισθείσα θρησκεία, δημιούργησε, παρά ταύτα, τα θεμέλια πάνω στα οποία μεταγενέστεροι διδάσκαλοι της αλήθειας επρόκειτο να οικοδομήσουν τις θρησκείες της Ουράντια.		92:5.10 (1009.4) 2. Era of the Melchizedek missionaries. Urantia religion was in no small measure regenerated by the efforts of those teachers who were commissioned by Machiventa Melchizedek when he lived and taught at Salem almost two thousand years before Christ. These missionaries proclaimed faith as the price of favor with God, and their teachings, though unproductive of any immediately appearing religions, nevertheless formed the foundations on which later teachers of truth were to build the religions of Urantia.
92:5.11 (1009.5) 3. Η μετά τους Μελχισεδέκ εποχή. Παρά το ότι ο Αμενεμόπ και ο Ίκνατον δίδαξαν και οι δύο την εποχή αυτή, η διακεκριμένη θρησκευτική ιδιοφυΐα της μετά τους Μελχισεδέκ εποχής υπήρξε ο ηγέτης μιας ομάδας Λεβαντίνων Βεδουίνων και ιδρυτής της Εβραϊκής θρησκείας – Ο Μωυσής. Ο Μωυσής δίδαξε τον μονοθεϊσμό. Είπε: «Άκουσε, ω Ισραήλ, ο Κύριος ο Θεός μας είναι ο μοναδικός Θεός.» «Ο Κύριος είναι ο Θεός. Δεν υπάρχει έτερος πλην αυτού.» Προσπάθησε επίμονα να ξεριζώσει τα κατάλοιπα της λατρείας των πνευμάτων των νεκρών από το λαό του, ορίζοντας ακόμη και την ποινή του θανάτου για τους ιερουργούς της. Ο μονοθεϊσμός του Μωυσή νοθεύτηκε από τους διαδόχους του, αλλά σε μεταγενέστερους χρόνους, αυτοί επέστρεψαν σε πολλές από τις διδαχές του. Το μεγαλείο του Μωυσή έγκειται στη σοφία και την σύνεσή του. Άλλοι άνθρωποι είχαν ανώτερη αντίληψη για το Θεό, αλλά κανείς δεν επέτυχε σε τόσο μεγάλο βαθμό να επηρεάσει μεγάλους αριθμούς ανθρώπων ώστε να υιοθετήσουν τόσο προηγμένες απόψεις.		92:5.11 (1009.5) 3. The post-Melchizedek era. Though Amenemope and Ikhnaton both taught in this period, the outstanding religious genius of the post-Melchizedek era was the leader of a group of Levantine Bedouins and the founder of the Hebrew religion—Moses. Moses taught monotheism. Said he: “Hear, O Israel, the Lord our God is one God.” “The Lord he is God. There is none beside him.” He persistently sought to uproot the remnants of the ghost cult among his people, even prescribing the death penalty for its practitioners. The monotheism of Moses was adulterated by his successors, but in later times they did return to many of his teachings. The greatness of Moses lies in his wisdom and sagacity. Other men have had greater concepts of God, but no one man was ever so successful in inducing large numbers of people to adopt such advanced beliefs.
92:5.12 (1009.6) 4. Ο έκτος προ Χριστού αιώνας. Πολλοί άνθρωποι άρχισαν να κηρύσσουν την αλήθεια τον αιώνα αυτόν, έναν από τους μεγαλύτερους αιώνες θρησκευτικής αφύπνισης που υπήρξαν ποτέ στην Ουράντια. Μεταξύ αυτών πρέπει να αναφερθούν ο Γκαουτάμα, ο Κομφούκιος, ο Λάο Τσε, Ο Ζωροάστρης, και οι διδάσκαλοι των Τζαϊνιστών.(*) Η διδασκαλία του Γκαουτάμα διαδόθηκε ευρέως στην Ασία και ετιμάτο ως Βούδας από εκατομμύρια. Ο Κομφούκιος υπήρξε για την Κινεζική ηθική ό,τι ο Πλάτωνας για την Ελληνική φιλοσοφία και, ενώ δημιουργήθηκαν θρησκευτικές επιπτώσεις με τις διδασκαλίες και των δύο, υπό τη στενή έννοια, κανείς τους δεν υπήρξε θρησκευτικός διδάσκαλος. Ο Λάο Τσε οραματίσθηκε περισσότερο τον θεό στο Ταό, από όσο ο Κομφούκιος στην ανθρωπότητα και ο Πλάτωνας στον ιδεαλισμό. Ο Ζωροάστρης, ενώ επηρεάσθηκε πάρα πολύ από την κρατούσα αντίληψη του διττού πνευματισμού, το καλό και το κακό, ταυτόχρονα εξήρε με σαφήνεια την έννοια μιας αιώνιας Θεότητας, καθώς και την τελική νίκη του φωτός επί του σκότους.		92:5.12 (1009.6) 4. The sixth century before Christ. Many men arose to proclaim truth in this, one of the greatest centuries of religious awakening ever witnessed on Urantia. Among these should be recorded Gautama, Confucius, Lao-tse, Zoroaster, and the Jainist teachers. The teachings of Gautama have become widespread in Asia, and he is revered as the Buddha by millions. Confucius was to Chinese morality what Plato was to Greek philosophy, and while there were religious repercussions to the teachings of both, strictly speaking, neither was a religious teacher; Lao-tse envisioned more of God in Tao than did Confucius in humanity or Plato in idealism. Zoroaster, while much affected by the prevalent concept of dual spiritism, the good and the bad, at the same time definitely exalted the idea of one eternal Deity and of the ultimate victory of light over darkness.
92:5.13 (1010.1) 5. Ο πρώτος μετά Χριστόν αιώνας. Ως θρησκευτικός διδάσκαλος, ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ξεκίνησε με τη λατρεία που είχε καθιερωθεί από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή και προχώρησε όσο μακρύτερα μπορούσε, πέρα από γεγονότα και φόρμες. Εκτός του Ιησού, ο Παύλος της Ταρσού και ο Φίλων ο Αλεξανδρεύς υπήρξαν οι μεγαλύτεροι διδάσκαλοι εκείνης της εποχής. Οι απόψεις τους περί θρησκείας έπαιξαν κυρίαρχο ρόλο στην εξέλιξη της πίστης εκείνης, που φέρει το όνομα του Χριστού.		92:5.13 (1010.1) 5. The first century after Christ. As a religious teacher, Jesus of Nazareth started out with the cult which had been established by John the Baptist and progressed as far as he could away from fasts and forms. Aside from Jesus, Paul of Tarsus and Philo of Alexandria were the greatest teachers of this era. Their concepts of religion have played a dominant part in the evolution of that faith which bears the name of Christ.
92:5.14 (1010.2) 6. Ο έκτος μετά Χριστόν αιώνας. Ο Μωάμεθ ίδρυσε μία θρησκεία η οποία υπήρξε ανώτερη από πολλά δόγματα του καιρού του. Ο ίδιος υπήρξε η διαμαρτυρία κατά των κοινωνικών απαιτήσεων της πίστης των ξένων και κατά της ανακολουθίας της θρησκευτικής ζωής του ίδιου του λαού του.		92:5.14 (1010.2) 6. The sixth century after Christ. Mohammed founded a religion which was superior to many of the creeds of his time. His was a protest against the social demands of the faiths of foreigners and against the incoherence of the religious life of his own people.
92:5.15 (1010.3) 7. Ο δέκατος πέμπτος μετά Χριστόν αιώνας. Η περίοδος αυτή έγινε μάρτυρας δύο θρησκευτικών κινημάτων: της διάσπασης της ενότητας του Χριστιανισμού στη Δύση και τη σύνθεση μιας νέας θρησκείας στην Ανατολή. Στην Ευρώπη, ο θεσμοθετημένος Χριστιανισμός είχε φθάσει σε τέτοιο βαθμό ανελαστικότητας, ώστε η περαιτέρω ανάπτυξη καθίστατο ασύμβατη με την ενότητα. Στην Ανατολή, οι συνδυασμένες διδασκαλίες του Ισλάμ, του Ινδουισμού και του Βουδισμού συνετέθησαν από τον Νανάκ και τους οπαδούς του στον Σιχισμό,(*) μια από τις πλέον προηγμένες θρησκείες της Ασίας.		92:5.15 (1010.3) 7. The fifteenth century after Christ. This period witnessed two religious movements: the disruption of the unity of Christianity in the Occident and the synthesis of a new religion in the Orient. In Europe institutionalized Christianity had attained that degree of inelasticity which rendered further growth incompatible with unity. In the Orient the combined teachings of Islam, Hinduism, and Buddhism were synthesized by Nanak and his followers into Sikhism, one of the most advanced religions of Asia.
92:5.16 (1010.4) Το μέλλον της Ουράντια θα χαρακτηρισθεί, αναμφίβολα, από την εμφάνιση διδασκάλων της θρησκευτικής αλήθειας – της Πατρικής ιδιότητας του Θεού και της αδελφοσύνης όλων των πλασμάτων . Πρέπει, ωστόσο, να ελπίσουμε ότι οι φλογερές και ειλικρινείς προσπάθειες αυτών των μελλοντικών προφητών θα τείνουν λιγότερο προς την ενίσχυση των ενδοθρησκευτικών φραγμών και περισσότερο προς την επαύξηση της θρησκευτικής αδελφοσύνης της πνευματικής λατρείας μεταξύ των πολλών οπαδών των διαφορετικών διανοούμενων θεολογιών, που τόσο πολύ χαρακτηρίζουν την Ουράντια της Σατάνια.		92:5.16 (1010.4) The future of Urantia will doubtless be characterized by the appearance of teachers of religious truth—the Fatherhood of God and the fraternity of all creatures. But it is to be hoped that the ardent and sincere efforts of these future prophets will be directed less toward the strengthening of interreligious barriers and more toward the augmentation of the religious brotherhood of spiritual worship among the many followers of the differing intellectual theologies which so characterize Urantia of Satania.
6. ΟΙ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ^top		6. The Composite Religions ^top
92:6.1 (1010.5) Οι θρησκείες του εικοστού αιώνα στην Ουράντια προσφέρουν μια ενδιαφέρουσα μελέτη της κοινωνικής εξέλιξης της ανθρώπινης παρόρμησης για λατρεία. Πολλές πίστεις προχώρησαν ελάχιστα από την εποχή της λατρείας των πνευμάτων των νεκρών. Οι Πυγμαίοι της Αφρικής δεν διαθέτουν θρησκευτική απόκριση, ως τάξη, αν και αρκετοί μεταξύ τους πιστεύουν λίγο σ’ ένα πνευματικό περιβάλλον. Βρίσκονται σήμερα ακριβώς εκεί που βρισκόταν ο πρωτόγονος άνθρωπος όταν άρχισε η εξέλιξη της θρησκείας. Η βασική πίστη της πρωτόγονης θρησκείας ήταν η μετά θάνατον ζωή. Η έννοια της λατρείας ενός ατομικού Θεού δείχνει προηγμένη εξελικτική ανάπτυξη, ακόμη και το πρώτο στάδιο της αποκάλυψης. Οι Ντυάκ(*) ανέπτυξαν μόνο τις πλέον πρωτόγονες θρησκευτικές πρακτικές. Οι σχετικά σύγχρονοι Εσκιμώοι και οι Ινδιάνοι της Αμερικής είχαν πολύ πενιχρές απόψεις για τον Θεό. Πίστευαν στα πνεύματα των νεκρών και είχαν μια ασαφή άποψη για κάποιου είδους ζωή μετά θάνατον. Οι σύγχρονοι αυτόχθονες Αυστραλοί έχουν ένα μόνο φόβο απέναντι στα φαντάσματα, το φόβο του σκότους και μια χονδροκομμένη προγονική λατρεία. Οι Ζουλού μόλις τώρα αναπτύσσουν μια θρησκεία βασισμένη στο φόβο των φαντασμάτων και την θυσία. Πολλές Αφρικανικές φυλές, πέραν του ιεραποστολικού έργου των Χριστιανών και των Μωαμεθανών, δεν έχουν ξεφύγει ακόμη από το φετιχιστικό στάδιο της θρησκευτικής εξέλιξης. Μερικές, ωστόσο, φυλές έχουν από μακρού υιοθετήσει την ιδέα του μονοθεϊσμού, όπως οι πάλαι ποτέ Θράκες, οι οποίοι επίσης πίστευαν στην αθανασία.		92:6.1 (1010.5) Twentieth-century Urantia religions present an interesting study of the social evolution of man’s worship impulse. Many faiths have progressed very little since the days of the ghost cult. The Pygmies of Africa have no religious reactions as a class, although some of them believe slightly in a spirit environment. They are today just where primitive man was when the evolution of religion began. The basic belief of primitive religion was survival after death. The idea of worshiping a personal God indicates advanced evolutionary development, even the first stage of revelation. The Dyaks have evolved only the most primitive religious practices. The comparatively recent Eskimos and Amerinds had very meager concepts of God; they believed in ghosts and had an indefinite idea of survival of some sort after death. Present-day native Australians have only a ghost fear, dread of the dark, and a crude ancestor veneration. The Zulus are just evolving a religion of ghost fear and sacrifice. Many African tribes, except through missionary work of Christians and Mohammedans, are not yet beyond the fetish stage of religious evolution. But some groups have long held to the idea of monotheism, like the onetime Thracians, who also believed in immortality.
92:6.2 (1010.6) Στην Ουράντια η εξελικτική και η εξ αποκαλύψεως θρησκεία προοδεύουν παράλληλα, ενώ αναμιγνύονται και συνενώνονται στα διαφοροποιημένα θεολογικά συστήματα που υπάρχουν στον κόσμο, την εποχή που συντάσσονται αυτά τα κείμενα. Οι θρησκείες αυτές, οι θρησκείες της Ουράντια του εικοστού αιώνα, μπορούν να απαριθμισθούν ως εξής:		92:6.2 (1010.6) On Urantia, evolutionary and revelatory religion are progressing side by side while they blend and coalesce into the diversified theologic systems found in the world in the times of the inditement of these papers. These religions, the religions of twentieth-century Urantia, may be enumerated as follows:
92:6.3 (1011.1) 1. Ο Ινδουισμός – η αρχαιότερη.		92:6.3 (1011.1) 1. Hinduism—the most ancient.
92:6.4 (1011.2) 2. Η Θρησκεία των Εβραίων.		92:6.4 (1011.2) 2. The Hebrew religion.
92:6.5 (1011.3) 3. Ο Βουδισμός.		92:6.5 (1011.3) 3. Buddhism.
92:6.6 (1011.4) 4. Οι διδασκαλία του Κομφούκιου.		92:6.6 (1011.4) 4. The Confucian teachings.
92:6.7 (1011.5) 5. Η πίστη των Ταοϊστών.		92:6.7 (1011.5) 5. The Taoist beliefs.
92:6.8 (1011.6) 6. Ο Ζωροαστρισμός.		92:6.8 (1011.6) 6. Zoroastrianism.
92:6.9 (1011.7) 7. Το Σίντο.		92:6.9 (1011.7) 7. Shinto.
92:6.10 (1011.8) 8. Ο Τζαϊνισμός.		92:6.10 (1011.8) 8. Jainism.
92:6.11 (1011.9) 9. Ο Χριστιανισμός.		92:6.11 (1011.9) 9. Christianity.
92:6.12 (1011.10) 10. Το Ισλάμ.		92:6.12 (1011.10) 10. Islam.
92:6.13 (1011.11) 11. Ο Σιχισμός – η πλέον πρόσφατη.		92:6.13 (1011.11) 11. Sikhism—the most recent.
92:6.14 (1011.12) Οι περισσότερο προηγμένες θρησκείες των αρχαίων χρόνων ήσαν ο Ιουδαϊσμός και ο Ινδουισμός και η κάθε μία τους επηρέασε αντίστοιχα σε μεγάλο βαθμό την διαδρομή της θρησκευτικής εξέλιξης στην Ανατολή και τη Δύση. Τόσον οι Ινδουιστές όσο και οι Εβραίοι πίστευαν ότι η θρησκεία τους ήταν προϊόν έμπνευσης και αποκάλυψης, πίστευαν δε, ότι όλες οι άλλες θρησκείες αποτελούσαν παρηκμασμένες μορφές της μοναδικής αληθούς πίστης.		92:6.14 (1011.12) The most advanced religions of ancient times were Hinduism and Judaism, and each respectively has greatly influenced the course of religious development in Orient and Occident. Both Hindus and Hebrews believed that their religions were inspired and revealed, and they believed all others to be decadent forms of the one true faith.
92:6.15 (1011.13) Η Ινδία είναι χωρισμένη στους Ινδουιστές, τους Σιχ, τους Μωαμεθανούς και τους Τζαίν, με την κάθε μία θρησκεία να φαντάζεται το Θεό, τον άνθρωπο και το σύμπαν με διαφορετικό τρόπο. Η Κίνα ακολουθεί τον Ταοϊσμό και τις διδασκαλίες του Κομφούκιου. Το Σίντο λατρεύεται στην Ιαπωνία.		92:6.15 (1011.13) India is divided among Hindu, Sikh, Mohammedan, and Jain, each picturing God, man, and the universe as these are variously conceived. China follows the Taoist and the Confucian teachings; Shinto is revered in Japan.
92:6.16 (1011.14) Οι μεγάλες διεθνείς, διαφυλετικές πίστεις είναι η Εβραϊκή, η Βουδιστική, η Χριστιανική και η Ισλαμική. Ο Βουδισμός εξαπλώνεται από την Κεϋλάνη και την Μπούρμα, μέσω του Θιβέτ και της Κίνας ως την Ιαπωνία. Έχει επιδείξει προσαρμοστικότητα προς τα ήθη πολλών λαών, που μόνο με αυτήν του Χριστιανισμού μπορεί να εξισωθεί.		92:6.16 (1011.14) The great international, interracial faiths are the Hebraic, Buddhist, Christian, and Islamic. Buddhism stretches from Ceylon and Burma through Tibet and China to Japan. It has shown an adaptability to the mores of many peoples that has been equaled only by Christianity.
92:6.17 (1011.15) Η Εβραϊκή θρησκεία περιγράφει τη φιλοσοφική μετάβαση από τον πολυθεϊσμό στον μονοθεϊσμό. Είναι ο εξελικτικός κρίκος μεταξύ των θρησκειών της εξέλιξης και των θρησκειών της αποκάλυψης. Οι Εβραίοι υπήρξαν ο μοναδικός λαός της δύσης που κινήθηκε αργά από τους πρώιμους εξελικτικούς θεούς του, κατ’ ευθείαν στο Θεό της αποκάλυψης. Η αλήθεια, όμως, αυτή δεν έγινε ποτέ ευρέως αποδεκτή, ως την εποχή του Ησαΐα, που για άλλη μια φορά δίδαξε την μικτή άποψη μιας φυλετικής θεότητας συνδυασμένης με ένα Συμπαντικό Δημιουργό. «Ω, Κύριε του Πλήθους, Θεέ του Ισραήλ, συ ει ο Θεός, εσύ και μόνο. Δημιούργησες τον ουρανό και τη γη.» Κάποια εποχή, η ελπίδα της σωτηρίας του δυτικού πολιτισμού στηρίχθηκε στις ανώτερες Εβραϊκές απόψεις περί καλοσύνης και τις προηγμένες Ελληνικές απόψεις περί κάλλους.		92:6.17 (1011.15) The Hebrew religion encompasses the philosophic transition from polytheism to monotheism; it is an evolutionary link between the religions of evolution and the religions of revelation. The Hebrews were the only western people to follow their early evolutionary gods straight through to the God of revelation. But this truth never became widely accepted until the days of Isaiah, who once again taught the blended idea of a racial deity combined with a Universal Creator: “O Lord of Hosts, God of Israel, you are God, even you alone; you have made heaven and earth.” At one time the hope of the survival of Occidental civilization lay in the sublime Hebraic concepts of goodness and the advanced Hellenic concepts of beauty.
92:6.18 (1011.16) Η Χριστιανική θρησκεία είναι η θρησκεία που πραγματεύεται τη ζωή και τη διδασκαλία του Χριστού, βασισμένη στην θεολογία του Ιουδαϊσμού, τροποποιημένη περαιτέρω δια της αφομοίωσης ορισμένων Ζωροαστρικών διδαχών, καθώς και της Ελληνικής φιλοσοφίας, και διατυπωμένη κυρίως από τρεις ανθρώπους: Τον Φίλωνα, τον Πέτρο και τον Παύλο. Πέρασε από πολλές φάσεις εξέλιξης από την εποχή του Παύλου και δυτικοποιήθηκε τόσο βαθιά, ώστε πολλοί μη Ευρωπαϊκοί λαοί, πολύ φυσικά, αντιμετωπίζουν το Χριστιανισμό ως μια ξένη αποκάλυψη ενός ξένου Θεού, για ξένους.		92:6.18 (1011.16) The Christian religion is the religion about the life and teachings of Christ based upon the theology of Judaism, modified further through the assimilation of certain Zoroastrian teachings and Greek philosophy, and formulated primarily by three individuals: Philo, Peter, and Paul. It has passed through many phases of evolution since the time of Paul and has become so thoroughly Occidentalized that many non-European peoples very naturally look upon Christianity as a strange revelation of a strange God and for strangers.
92:6.19 (1011.17) Το Ισλάμ είναι η θρησκεία-κουλτούρα που συνδέει τη Βόρεια Αφρική, την Εγγύς Ανατολή και τη νοτιοανατολική Ασία. Ήταν η Ιουδαϊκή θεολογία συνδεδεμένη με τις μετέπειτα Χριστιανικές διδαχές που έκανε το Ισλάμ μονοθεϊστικό. Οι οπαδοί του Μωάμεθ δυσκολεύτηκαν να πιστέψουν την προηγμένη διδασκαλία περί Αγίας Τριάδας. Δεν μπορούσαν να κατανοήσουν το δόγμα των τριών θείων προσωπικοτήτων και της μιας Θεότητας. Πάντα είναι δύσκολο να πεισθεί ο εξελικτικός νους ξαφνικά να αποδεχθεί μια προηγμένη, αποκαλυφθείσα αλήθεια. Ο άνθρωπος είναι πλάσμα της εξέλιξης και πρέπει, σε μεγάλο βαθμό, να δεχθεί τη θρησκεία του μέσω εξελικτικών τεχνικών.		92:6.19 (1011.17) Islam is the religio-cultural connective of North Africa, the Levant, and southeastern Asia. It was Jewish theology in connection with the later Christian teachings that made Islam monotheistic. The followers of Mohammed stumbled at the advanced teachings of the Trinity; they could not comprehend the doctrine of three divine personalities and one Deity. It is always difficult to induce evolutionary minds suddenly to accept advanced revealed truth. Man is an evolutionary creature and in the main must get his religion by evolutionary techniques.
92:6.20 (1012.1) Η λατρεία των προγόνων συνέστησε, κάποτε, σαφή πρόοδο στην εξέλιξη της θρησκείας, είναι, ωστόσο εκπληκτικό αλλά και θλιβερό μαζί το ότι η πρωτόγονη αυτή άποψη διατηρείται στην Κίνα, την Ιαπωνία και την Ινδία, εν μέσω θρησκειών περισσότερο προηγμένων, συγκριτικά, όπως είναι ο Βουδισμός και ο Ινδουισμός. Στη Δύση, η λατρεία των προγόνων εξελίχθηκε στην ευλάβεια προς τους εθνικούς θεούς και το σεβασμό προς τους ήρωες. Στον εικοστό αιώνα, αυτή η εθνικιστική θρησκεία της ευλάβειας προς τους ήρωες κάνει την εμφάνισή της στις διάφορες ακραίες, εθνικιστικές υλιστικές θεωρίες οι οποίες χαρακτηρίζουν πολλές φυλές και έθνη της Δύσης. Μεγάλο μέρος της ίδιας αυτής στάσης βρίσκεται, επίσης, στα μεγάλα πανεπιστήμια και τις μείζονες βιομηχανικές κοινωνίες των Αγγλόφωνων λαών. Όχι πολύ διαφορετική από τις αντιλήψεις αυτές είναι η άποψη ότι η θρησκεία δεν είναι παρά η «από κοινού αναζήτηση καλύτερης ζωής.» Οι «εθνικές θρησκείες» δεν είναι τίποτε περισσότερο από παλινδρόμηση στην πρώιμη λατρεία του αυτοκράτορα των Ρωμαίων και στο Σίντο – τη λατρεία της πολιτείας μέσω της αυτοκρατορικής οικογένειας.		92:6.20 (1012.1) Ancestor worship onetime constituted a decided advance in religious evolution, but it is both amazing and regrettable that this primitive concept persists in China, Japan, and India amidst so much that is relatively more advanced, such as Buddhism and Hinduism. In the Occident, ancestor worship developed into the veneration of national gods and respect for racial heroes. In the twentieth century this hero-venerating nationalistic religion makes its appearance in the various radical and nationalistic secularisms which characterize many races and nations of the Occident. Much of this same attitude is also found in the great universities and the larger industrial communities of the English-speaking peoples. Not very different from these concepts is the idea that religion is but “a shared quest of the good life.” The “national religions” are nothing more than a reversion to the early Roman emperor worship and to Shinto—worship of the state in the imperial family.
7. Η ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ^top		7. The Further Evolution of Religion ^top
92:7.1 (1012.2) Η θρησκεία δεν μπορεί να γίνει ποτέ επιστημονική πραγματικότητα. Η φιλοσοφία μπορεί, πράγματι, να σταθεί σε επιστημονική βάση, αλλά η θρησκεία θα παραμείνει για πάντα είτε εξελικτική, είτε αποκαλυπτική, ή ένας πιθανός συνδυασμός των δύο, όπως είναι στον κόσμο σήμερα.		92:7.1 (1012.2) Religion can never become a scientific fact. Philosophy may, indeed, rest on a scientific basis, but religion will ever remain either evolutionary or revelatory, or a possible combination of both, as it is in the world today.
92:7.2 (1012.3) Νέες θρησκείες δεν μπορούν να εφευρεθούν. Είτε θα εξελιχθούν, είτε, κατ’ άλλο τρόπο, θα αποκαλυφθούν αιφνίδια. Όλες οι καινούργιες εξελικτικές θρησκείες είναι απλά προηγμένες εκφράσεις των παλαιών δοξασιών, νέες διασκευές και προσαρμογές. Το παλιό δεν έπαψε να υπάρχει. Συγχωνεύεται με το καινούργιο, όπως ο Σιχισμός μπολιάστηκε και άνθισε από το έδαφος και τις φόρμες του Ινδουισμού, του Βουδισμού, του Ισλάμ και άλλων σύγχρονων θρησκειών. Η πρωτόγονη θρησκεία ήταν πολύ δημοκρατική. Ο άγριος δάνειζε, ή δανειζόταν εύκολα. Μόνο με την αποκαλυφθείσα θρησκεία εμφανίσθηκαν ο ολοκληρωτισμός και ο εγωτισμός.		92:7.2 (1012.3) New religions cannot be invented; they are either evolved, or else they are suddenly revealed. All new evolutionary religions are merely advancing expressions of the old beliefs, new adaptations and adjustments. The old does not cease to exist; it is merged with the new, even as Sikhism budded and blossomed out of the soil and forms of Hinduism, Buddhism, Islam, and other contemporary cults. Primitive religion was very democratic; the savage was quick to borrow or lend. Only with revealed religion did autocratic and intolerant theologic egotism appear.
92:7.3 (1012.4) Οι πολλές θρησκείες της Ουράντια είναι όλες καλές ως το σημείο που φέρνουν τον άνθρωπο κοντά στο Θεό και την συνειδητοποίηση του Πατέρα στον άνθρωπο. Είναι πλάνη για οποιαδήποτε ομάδα πιστών να εκλαμβάνουν το δόγμα της ως Την Αλήθεια. Τέτοιες θέσεις υποδηλώνουν περισσότερο θεολογική αλαζονεία παρά βεβαιότητα για την αλήθεια. Δεν υπάρχει θρησκεία στην Ουράντια που δεν θα μπορούσε ευεργετικά να μελετήσει και να αφομοιώσει το καλύτερο μέρος της αλήθειας που περιέχεται σε κάθε άλλη πίστη, αφού όλες εμπεριέχουν αλήθεια. Θα ήταν καλύτερο οι θρησκευόμενοι να δανειστούν το βέλτιστο από τη ζώσα πίστη των γειτόνων τους, αντί να καταγγέλλουν το χείριστο στις παρατεινόμενες προλήψεις τους και τα απαρχαιωμένα τελετουργικά τους.		92:7.3 (1012.4) The many religions of Urantia are all good to the extent that they bring man to God and bring the realization of the Father to man. It is a fallacy for any group of religionists to conceive of their creed as The Truth; such attitudes bespeak more of theological arrogance than of certainty of faith. There is not a Urantia religion that could not profitably study and assimilate the best of the truths contained in every other faith, for all contain truth. Religionists would do better to borrow the best in their neighbors’ living spiritual faith rather than to denounce the worst in their lingering superstitions and outworn rituals.
92:7.4 (1012.5) Όλες αυτές οι θρησκείες δημιουργήθηκαν ως αποτέλεσμα της ποικιλόμορφης διανοητικής αντίδρασης του ανθρώπου στην ταυτόσημη πνευματική του καθοδήγηση. Δεν μπορούν ποτέ να ελπίσουν ότι θα αποκτήσουν ομοιομορφία στα σύμβολα, στο δόγμα και τα τελετουργικά – αυτά είναι αξίες διανοητικές. Μπορούν, όμως και μια μέρα θα το κάνουν, να πραγματοποιήσουν την ενότητα μέσα από την πραγματική λατρεία του Πατέρα των πάντων, αφού αυτή είναι αξία πνευματική και είναι πάντοτε αλήθεια ότι εν πνεύματι, όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι.		92:7.4 (1012.5) All these religions have arisen as a result of man’s variable intellectual response to his identical spiritual leading. They can never hope to attain a uniformity of creeds, dogmas, and rituals—these are intellectual; but they can, and some day will, realize a unity in true worship of the Father of all, for this is spiritual, and it is forever true, in the spirit all men are equal.
92:7.5 (1012.6) Η πρωτόγονη θρησκεία υπήρξε κατά το πλείστον ένα υλικής αξίας ενδιαφέρον, ο πολιτισμός όμως εξαίρει τις θρησκευτικές αξίες, διότι η αληθής θρησκεία είναι η πραγματική αφοσίωση του ατόμου στην υπηρεσία των σημαντικών και ανώτερων αξιών. Καθώς η θρησκεία εξελίσσεται, η δεοντολογία γίνεται η φιλοσοφία των ηθών και η ηθική γίνεται η πειθαρχία του ατόμου σύμφωνα με τα πρότυπα των ανώτερων ιδεών και των υπέρτατων αξιών - τα θεία και πνευματικά ιδεώδη. Έτσι, λοιπόν, η θρησκεία γίνεται αυθόρμητη και ύψιστη αφοσίωση, η ζώσα εμπειρία της πιστότητας της αγάπης.		92:7.5 (1012.6) Primitive religion was largely a material-value consciousness, but civilization elevates religious values, for true religion is the devotion of the self to the service of meaningful and supreme values. As religion evolves, ethics becomes the philosophy of morals, and morality becomes the discipline of self by the standards of highest meanings and supreme values—divine and spiritual ideals. And thus religion becomes a spontaneous and exquisite devotion, the living experience of the loyalty of love.
92:7.6 (1013.1) Η ποιότητα της θρησκείας καταδεικνύεται από:		92:7.6 (1013.1) The quality of a religion is indicated by:
92:7.7 (1013.2) 1. Το επίπεδο των αξιών – την πίστη.		92:7.7 (1013.2) 1. Level of values—loyalties.
92:7.8 (1013.3) 2. Το βάθος των ιδεών – την ευαισθητοποίηση του ατόμου προς την ιδεαλιστική εκτίμηση αυτών των ανώτερων αξιών.		92:7.8 (1013.3) 2. Depth of meanings—the sensitization of the individual to the idealistic appreciation of these highest values.
92:7.9 (1013.4) 3. Την ένταση της καθοσίωσης – το βαθμό αφοσίωσης προς τις ζώσες αυτές αξίες.		92:7.9 (1013.4) 3. Consecration intensity—the degree of devotion to these divine values.
92:7.10 (1013.5) 4. fΤην αδέσμευτη πρόοδο της προσωπικότητας σ΄ αυτό το κοσμικό μονοπάτι της ιδεαλιστικής πνευματικής ζωής, την συνειδητοποίηση της υϊκής σχέσης προς τον Θεό και της μηδέποτε λήγουσας, προοδευτικής ιθαγένειας στο σύμπαν.		92:7.10 (1013.5) 4. The unfettered progress of the personality in this cosmic path of idealistic spiritual living, realization of sonship with God and never-ending progressive citizenship in the universe.
92:7.11 (1013.6) Οι θρησκευτικές ιδέες προχωρούν στην αυτοσυνείδηση όταν το παιδί μεταφέρει τις απόψεις του περί παντοδυναμίας των γονέων του στο Θεό. Και ολόκληρη η θρησκευτική εμπειρία του παιδιού αυτού εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό, από το εάν ο φόβος, ή η αγάπη κυριαρχούν στη σχέση γονέα-παιδιού. Οι σκλάβοι είχαν πάντα μεγάλες δυσκολίες στο να μεταβάλλουν το φόβο τους για τον αφέντη στην αντίληψη της αγάπης του Θεού. Ο πολιτισμός, η επιστήμη και οι προηγμένες θρησκείες πρέπει να απελευθερώσουν την ανθρωπότητα από τους φόβους εκείνους που γεννήθηκαν από τον τρόμο προς τα φυσικά φαινόμενα. Και έτσι, η μεγαλύτερη διαφώτιση θα ελευθερώσει τον πεπαιδευμένο άνθρωπο από όλες τις εξαρτήσεις του πάνω σε μεσιτεύοντες, για την επικοινωνία του με τη Θεότητα.		92:7.11 (1013.6) Religious meanings progress in self-consciousness when the child transfers his ideas of omnipotence from his parents to God. And the entire religious experience of such a child is largely dependent on whether fear or love has dominated the parent-child relationship. Slaves have always experienced great difficulty in transferring their master-fear into concepts of God-love. Civilization, science, and advanced religions must deliver mankind from those fears born of the dread of natural phenomena. And so should greater enlightenment deliver educated mortals from all dependence on intermediaries in communion with Deity.
92:7.12 (1013.7) Τα ενδιάμεσα αυτά στάδια της ειδωλολατρικής ταλάντευσης κατά τη μεταφορά της λατρείας από το ανθρώπινο και ορατό στο θείο και αόρατο είναι αναπόφευκτα, αλλά πρέπει να συντομεύονται από την επίγνωση της διευκολυντικής λειτουργίας του ενοικούντος θείου πνεύματος. Παρά ταύτα, ο άνθρωπος επηρεάσθηκε βαθιά, όχι μόνο από τις απόψεις του πάνω στο Θείο, αλλά επίσης από το χαρακτήρα των ηρώων που διάλεξε να τιμήσει. Είναι μεγάλη ατυχία το ότι εκείνοι που κατέληξαν να λατρεύσουν το θείο και αναστηθέντα Χριστό έπρεπε να παραβλέψουν τον άνθρωπο – τον ανδρείο και θαρραλέο ήρωα – τον Ιησού, υιό Ιωσήφ.(*)		92:7.12 (1013.7) These intermediate stages of idolatrous hesitation in the transfer of veneration from the human and the visible to the divine and invisible are inevitable, but they should be shortened by the consciousness of the facilitating ministry of the indwelling divine spirit. Nevertheless, man has been profoundly influenced, not only by his concepts of Deity, but also by the character of the heroes whom he has chosen to honor. It is most unfortunate that those who have come to venerate the divine and risen Christ should have overlooked the man—the valiant and courageous hero—Joshua ben Joseph.
92:7.13 (1013.8) Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει επαρκή επίγνωση της θρησκείας τα λατρευτικά του, όμως, έθιμα είναι μπερδεμένα και ανυπόληπτα εξ αιτίας της επιταχυνόμενης κοινωνικής του μεταμόρφωσης και των χωρίς προηγούμενο επιστημονικών εξελίξεων. Οι σκεπτόμενοι άνδρες και γυναίκες επιθυμούν τον επαναπροσδιορισμό της θρησκείας και η απαίτηση αυτή θα αναγκάσει τη θρησκεία να επανεκτιμηθεί.		92:7.13 (1013.8) Modern man is adequately self-conscious of religion, but his worshipful customs are confused and discredited by his accelerated social metamorphosis and unprecedented scientific developments. Thinking men and women want religion redefined, and this demand will compel religion to re-evaluate itself.
92:7.14 (1013.9) Ο σύγχρονος άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με το έργο του να κάνει περισσότερες αναπροσαρμογές στις ανθρώπινες αξίες του σε μία γενιά, από όσες έχουν γίνει σε δύο χιλιάδες χρόνια. Και όλα τούτα επηρεάζουν την στάση της κοινωνίας απέναντι στη θρησκεία, αφού η θρησκεία είναι τρόπος ζωής, όπως επίσης και τρόπος σκέψης.		92:7.14 (1013.9) Modern man is confronted with the task of making more readjustments of human values in one generation than have been made in two thousand years. And this all influences the social attitude toward religion, for religion is a way of living as well as a technique of thinking.
92:7.15 (1013.10) Η αληθής θρησκεία πρέπει πάντα να είναι, ταυτόχρονα, η αιώνια βάση και το αστέρι που καθοδηγεί όλους τους πολιτισμούς που διαρκούν.		92:7.15 (1013.10) True religion must ever be, at one and the same time, the eternal foundation and the guiding star of all enduring civilizations.
92:7.16 (1013.11) [Παρουσιάσθηκε από έναν Μελχισεδέκ του Νέβαδον.]		92:7.16 (1013.11) [Presented by a Melchizedek of Nebadon.]