Εγγραφο 98		Paper 98
Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ ΣΤΗΝ ΔΥΣΗ		The Melchizedek Teachings in the Occident
98:0.1 (1077.1) Οι διδασκαλίες του Μελχισεδέκ εισήλθαν στην Ευρώπη μέσα από διάφορες διόδους, αλλά κυρίως ήρθαν μέσα από την Αίγυπτο και συμπεριλήφθηκαν στην Δυτική φιλοσοφία αφού Ελληνοποιήθηκαν ολοκληρωτικά και αργότερα εκχριστιανίστηκαν. Τα ιδανικά του Δυτικού κόσμου ήταν βασικά Σωκρατικά, και η μεταγενέστερη θρησκευτική φιλοσοφία ήταν του Ιησού αφού πρώτα τροποποιήθηκε και συμβιβάστηκε μετά την επαφή με την εξελισσόμενη Δυτική φιλοσοφία και θρησκεία, και μεσουράνησε στην Χριστιανική εκκλησία.		98:0.1 (1077.1) THE Melchizedek teachings entered Europe along many routes, but chiefly they came by way of Egypt and were embodied in Occidental philosophy after being thoroughly Hellenized and later Christianized. The ideals of the Western world were basically Socratic, and its later religious philosophy became that of Jesus as it was modified and compromised through contact with evolving Occidental philosophy and religion, all of which culminated in the Christian church.
98:0.2 (1077.2) Για πολύ καιρό οι απεσταλμένοι του Σάλεμ στην Ευρώπη συνέχισαν τις δραστηριότητές τους, και σταδιακά απορροφήθηκαν από τις πολλές δοξασίες και τις τελετουργικές ομάδες που εμφανιζόντουσαν κατά καιρούς. Ανάμεσα σε εκείνους που υποστήριζαν τις διδασκαλίες του Σάλεμ στην αγνότερη μορφή τους ήταν οι Κυνικοί. Αυτοί οι κήρυκες της πίστης και της εμπιστοσύνης στον Θεό λειτουργούσαν ακόμα στην Ρωμαϊκή Ευρώπη τον πρώτο αιώνα μετά Χριστό, και αργότερα ενσωματώθηκαν στην νεοσχηματιζόμενη Χριστιανική θρησκεία.		98:0.2 (1077.2) For a long time in Europe the Salem missionaries carried on their activities, becoming gradually absorbed into many of the cults and ritual groups which periodically arose. Among those who maintained the Salem teachings in the purest form must be mentioned the Cynics. These preachers of faith and trust in God were still functioning in Roman Europe in the first century after Christ, being later incorporated into the newly forming Christian religion.
98:0.3 (1077.3) Πολύ από την διδασκαλία του Σάλεμ διαδόθηκε στην Ευρώπη από τους Εβραίους μισθοφόρους που πολέμησαν σε τόσο πολλές στρατιωτικές μάχες της Δύσης. Τα αρχαία χρόνια οι Εβραίοι ήταν το ίδιο φημισμένοι για την στρατιωτική τους ανδρεία όσο και για τις θεολογικές τους ιδιαιτερότητες.		98:0.3 (1077.3) Much of the Salem doctrine was spread in Europe by the Jewish mercenary soldiers who fought in so many of the Occidental military struggles. In ancient times the Jews were famed as much for military valor as for theologic peculiarities.
98:0.4 (1077.4) Οι βασικές θεωρίες της Ελληνικής φιλοσοφίας, της Εβραϊκής θεολογίας, και της Χριστιανικής ηθικής ήταν κυρίως τα αποτελέσματα των προγενέστερων διδασκαλιών του Μελχισεδέκ.		98:0.4 (1077.4) The basic doctrines of Greek philosophy, Jewish theology, and Christian ethics were fundamentally repercussions of the earlier Melchizedek teachings.
1. Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΣΑΛΕΜ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ^top		1. The Salem Religion Among the Greeks ^top
98:1.1 (1077.5) Οι απεσταλμένοι του Σάλεμ θα μπορούσαν να οικοδομήσουν μια σπουδαία θρησκευτική δομή στους Έλληνες αν δεν υπήρχε αυτή η αυστηρή ερμηνεία για τον όρκο του χρίσματος, μια υποχρέωση που επέβαλε ο Μαχιβέντα που απαγόρευε την οργάνωση αποκλειστικών συναθροίσεων για λατρεία, και που απαιτούσε την υπόσχεση του κάθε διδασκάλου να μην λειτουργήσει ποτέ σαν ιερέας, ποτέ να μην δεχτεί πληρωμή για τις θρησκευτικές του υπηρεσίες, μόνο τροφή, ρουχισμό, και στέγη. Όταν οι διδάσκαλοι του Μελχισεδέκ διείσδυσαν στην προ- Ελληνική Ελλάδα, βρήκαν ένα λαό που ακόμα κρατούσε τις παραδόσεις του Αδάμ και των ημερών των Ανδιτών, αλλά αυτές οι διδασκαλίες είχαν νοθευτεί πολύ από τις αντιλήψεις και πίστεις των ορδών των κατώτερων σκλάβων που είχαν μεταφερθεί στις Ελληνικές ακτές με αυξανόμενους αριθμούς. Αυτή η νόθευση προκάλεσε μια υποτροπή σε ωμό ανιμισμό με αιματηρές τελετές, και οι κατώτερες τάξεις έκαναν μάλιστα και τελετές με την εκτέλεση καταδικασμένων εγκληματιών.		98:1.1 (1077.5) The Salem missionaries might have built up a great religious structure among the Greeks had it not been for their strict interpretation of their oath of ordination, a pledge imposed by Machiventa which forbade the organization of exclusive congregations for worship, and which exacted the promise of each teacher never to function as a priest, never to receive fees for religious service, only food, clothing, and shelter. When the Melchizedek teachers penetrated to pre-Hellenic Greece, they found a people who still fostered the traditions of Adamson and the days of the Andites, but these teachings had become greatly adulterated with the notions and beliefs of the hordes of inferior slaves that had been brought to the Greek shores in increasing numbers. This adulteration produced a reversion to a crude animism with bloody rites, the lower classes even making ceremonial out of the execution of condemned criminals.
98:1.2 (1077.6) Η πρώτη επίδραση των διδασκάλων του Σάλεμ καταστράφηκε σχεδόν από την αποκαλούμενη εισβολή των Αρίων από την νότια Ευρώπη και την Ανατολή. Αυτοί οι Ελληνικοί εισβολείς έφεραν μαζί τους ανθρωπόμορφες αντιλήψεις για τον Θεό παρόμοιες με εκείνες που έφεραν οι άλλοι Αρίοι στην Ινδία. Αυτή η εισαγωγή ενίσχυσε την ανάπτυξη της Ελληνικής οικογένειας από θεούς και θεές. Αυτή η νέα θρησκεία εν μέρει βασιζόταν στις δοξασίες των εισερχόμενων Ελλήνων βαρβάρων, αλλά μοιραζόταν και τους μύθους των παλαιοτέρων κατοίκων της Ελλάδας.		98:1.2 (1077.6) The early influence of the Salem teachers was nearly destroyed by the so-called Aryan invasion from southern Europe and the East. These Hellenic invaders brought along with them anthropomorphic God concepts similar to those which their Aryan fellows had carried to India. This importation inaugurated the evolution of the Greek family of gods and goddesses. This new religion was partly based on the cults of the incoming Hellenic barbarians, but it also shared in the myths of the older inhabitants of Greece.
98:1.3 (1078.1) Οι Έλληνες βρήκαν τον Μεσογειακό κόσμο να κυριαρχείται κατ’ εξοχήν από το μητριαρχικό δόγμα, και επέβαλαν σε αυτούς τους λαούς τον άνδρα θεό τους, τον Δία –Ζευς, που ήδη είχε γίνει, σαν τον Ιαχουέ των αποδεχόμενων και άλλους θεούς Σημίτων, η κεφαλή ολόκληρου του Ελληνικού πάνθεου των υποδεέστερων θεών. Και οι Έλληνες θα είχαν πετύχει ένα αληθινό μονοθεϊσμό στην αντίληψη για τον Δία εκτός από διατήρηση του υπερελέγχου της Μοίρας. Ένας Θεός με απόλυτη αξία θα πρέπει, ο ίδιος, να είναι ο καθοριστής της μοίρας και ο δημιουργός του προορισμού στην ζωή.		98:1.3 (1078.1) The Hellenic Greeks found the Mediterranean world largely dominated by the mother cult, and they imposed upon these peoples their man-god, Dyaus-Zeus, who had already become, like Yahweh among the henotheistic Semites, head of the whole Greek pantheon of subordinate gods. And the Greeks would have eventually achieved a true monotheism in the concept of Zeus except for their retention of the overcontrol of Fate. A God of final value must, himself, be the arbiter of fate and the creator of destiny.
98:1.4 (1078.2) Και σαν συνέπεια αυτών των παραγόντων στην θρησκευτική εξέλιξη, αναπτύχθηκε σύντομα η λαϊκή πίστη στους ξένοιαστους θεούς του Όρους Όλυμπος, θεοί περισσότερο ανθρώπινοι παρά θεϊκοί, και θεοί που οι νοήμονες Έλληνες ποτέ δεν πήραν πολύ στα σοβαρά. Ούτε αγαπούσαν πολύ ούτε φοβόντουσαν ιδιαίτερα αυτούς τους θεούς της δικής τους επινόησης. Είχαν ένα πατριωτικό και φυλετικό συναίσθημα για τον Δία και την οικογένεια του από μισούς ανθρώπους και ημίθεους, αλλά δεν τους σεβόντουσαν ούτε τους λάτρευαν ιδιαίτερα.		98:1.4 (1078.2) As a consequence of these factors in religious evolution, there presently developed the popular belief in the happy-go-lucky gods of Mount Olympus, gods more human than divine, and gods which the intelligent Greeks never did regard very seriously. They neither greatly loved nor greatly feared these divinities of their own creation. They had a patriotic and racial feeling for Zeus and his family of half men and half gods, but they hardly reverenced or worshiped them.
98:1.5 (1078.3) Οι Έλληνες εμποτίστηκαν τόσο από τις αντί-ιερατικές διδασκαλίες των πρώτων διδασκάλων του Σάλεμ, ώστε δεν αναπτύχθηκε ποτέ κανένα ιδιαίτερα ισχυρό ιερατείο στην Ελλάδα. Ακόμα και η κατασκευή ομοιωμάτων των θεών ήταν περισσότερο έργο τέχνης παρά λατρείας.		98:1.5 (1078.3) The Hellenes became so impregnated with the antipriestcraft doctrines of the earlier Salem teachers that no priesthood of any importance ever arose in Greece. Even the making of images to the gods became more of a work in art than a matter of worship.
98:1.6 (1078.4) Οι θεοί του Ολύμπου απεικονίζουν των ανθρωπομορφισμό του ανθρώπου. Αλλά η Ελληνική μυθολογία ήταν περισσότερο αισθητική παρά ηθική. Η Ελληνική θρησκεία ήταν χρήσιμη στο ότι απεικόνιζε ένα σύμπαν που κυβερνείται από μια ομάδα θεοτήτων. Αλλά η Ελληνική ηθική, τα ήθη, και η φιλοσοφία σύντομα προχώρησαν πολύ πέρα από την αντίληψη για τους θεούς, και αυτή η έλλειψη ισορροπίας ανάμεσα στην διανοητική και πνευματική ανάπτυξη ήταν τόσο επικίνδυνη στην Ελλάδα όσο και στην Ινδία.		98:1.6 (1078.4) The Olympian gods illustrate man’s typical anthropomorphism. But the Greek mythology was more aesthetic than ethic. The Greek religion was helpful in that it portrayed a universe governed by a deity group. But Greek morals, ethics, and philosophy presently advanced far beyond the god concept, and this imbalance between intellectual and spiritual growth was as hazardous to Greece as it had proved to be in India.
2. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ^top		2. Greek Philosophic Thought ^top
98:2.1 (1078.5) Μια επιπόλαιη και επιφανειακή θρησκεία δεν μπορεί να διαρκέσει, ειδικά όταν δεν υπάρχουν ιερείς να ενισχύουν τις μορφές της και να γεμίζουν τις καρδιές των πιστών με δέος και φόβο. Η θρησκεία των Ολύμπιων θεών δεν υποσχόταν σωτηρία, ούτε έσβηνε την πνευματική δίψα των πιστών της¨ γι αυτό ήταν καταδικασμένη σε αφανισμό. Μέσα σε μια χιλιετία από την σύλληψή της είχε φτάσει σχεδόν στο τέλος της, και οι Έλληνες ήταν χωρίς εθνική θρησκεία, αφού οι θεοί του Ολύμπου είχαν χάσει την επίδρασή τους στα καλύτερα μυαλά.		98:2.1 (1078.5) A lightly regarded and superficial religion cannot endure, especially when it has no priesthood to foster its forms and to fill the hearts of the devotees with fear and awe. The Olympian religion did not promise salvation, nor did it quench the spiritual thirst of its believers; therefore was it doomed to perish. Within a millennium of its inception it had nearly vanished, and the Greeks were without a national religion, the gods of Olympus having lost their hold upon the better minds.
98:2.2 (1078.6) Αυτή ήταν η κατάσταση όταν, τον έκτο αιώνα προ Χριστού, η Ανατολή και η Ανατολική Μεσόγειος βίωσαν μια αναβίωση πνευματικής συνείδησης και μια νέα αφύπνιση στην αναγνώριση του μονοθεϊσμού. Αλλά η Δύση δεν συμμετείχε σε αυτή την νέα εξέλιξη¨ ούτε η Ευρώπη ούτε η βόρεια Αφρική δεν είχαν ευρεία συμμετοχή σε αυτή την θρησκευτική αναγέννηση. Οι Έλληνες όμως, σημείωσαν μια αξιοσημείωτη διανοητική πρόοδο. Είχαν αρχίσει να κυριεύουν τον φόβο και δεν ΄’έψαχναν πια στην θρησκεία ένα αντίδοτο γι αυτόν, αλλά δεν αντιλήφθηκαν ότι η αληθινή θρησκεία είναι η θεραπεία για την ψυχική δίψα, την πνευματική ανησυχία, και την ηθική απελπισία. Αναζήτησαν για την παρηγοριά της ψυχής στην βαθιά σκέψη—την φιλοσοφία και την μεταφυσική. Στράφηκαν από την αντίληψη της αυτό-συντήρησης—σωτηρίας—στην αυτό- συνειδητοποίηση και την αυτογνωσία.		98:2.2 (1078.6) This was the situation when, during the sixth century before Christ, the Orient and the Levant experienced a revival of spiritual consciousness and a new awakening to the recognition of monotheism. But the West did not share in this new development; neither Europe nor northern Africa extensively participated in this religious renaissance. The Greeks, however, did engage in a magnificent intellectual advancement. They had begun to master fear and no longer sought religion as an antidote therefor, but they did not perceive that true religion is the cure for soul hunger, spiritual disquiet, and moral despair. They sought for the solace of the soul in deep thinking—philosophy and metaphysics. They turned from the contemplation of self-preservation—salvation—to self-realization and self-understanding.
98:2.3 (1078.7) Οι Έλληνες προσπάθησαν να πετύχουν αυτή την συνειδητοποίηση της ασφάλειας με την ακριβή σκέψη που θα λειτουργούσε σαν υποκατάστατο για την πίστη στην επιβίωση μετά θάνατο, αλλά απέτυχαν ολοκληρωτικά. Μόνο οι πιο έξυπνοι από τις ανώτερες τάξεις του Ελληνικού λαού μπορούσαν να αντιληφθούν αυτή την νέα διδασκαλία¨ η κοινωνική τάξη των απογόνων των σκλάβων των προηγούμενων γενεών δεν είχε την ικανότητα να δεχτεί αυτό το νέο υποκατάστατο της θρησκείας.		98:2.3 (1078.7) By rigorous thought the Greeks attempted to attain that consciousness of security which would serve as a substitute for the belief in survival, but they utterly failed. Only the more intelligent among the higher classes of the Hellenic peoples could grasp this new teaching; the rank and file of the progeny of the slaves of former generations had no capacity for the reception of this new substitute for religion.
98:2.4 (1079.1) Οι φιλόσοφοι περιφρονούσαν κάθε μορφής λατρεία, παρά το ότι όλοι τους επέμεναν χαλαρά στο πλαίσιο μιας πίστης της διδασκαλίας του Σάλεμ για «την Νοημοσύνη του σύμπαντος», την «ιδέα του Θεού,» και την «Μεγάλη Πηγή.» Στον βαθμό που οι Έλληνες φιλόσοφοι αναγνώριζαν τον θεϊκό και το απεριόριστο, ήταν πραγματικά μονοθεϊστές¨ πολύ λίγο αναγνώριζαν τον γαλαξία των Ολύμπιων θεών.		98:2.4 (1079.1) The philosophers disdained all forms of worship, notwithstanding that they practically all held loosely to the background of a belief in the Salem doctrine of “the Intelligence of the universe,” “the idea of God,” and “the Great Source.” In so far as the Greek philosophers gave recognition to the divine and the superfinite, they were frankly monotheistic; they gave scant recognition to the whole galaxy of Olympian gods and goddesses.
98:2.5 (1079.2) Οι Έλληνες ποιητές του πέμπτου και έκτου αιώνα, ιδίως ο Πίνδαρος, επιχειρούσαν την αναμόρφωση της Ελληνικής θρησκείας. Εξύψωσαν τα ιδανικά της, αλλά ήταν περισσότερο καλλιτέχνες παρά πιστοί σε θρησκεία. Δεν μπόρεσαν να αναπτύξουν μια τεχνική που να ενισχύει και να διατηρεί τις υπέρτατες αξίες.		98:2.5 (1079.2) The Greek poets of the fifth and sixth centuries, notably Pindar, attempted the reformation of Greek religion. They elevated its ideals, but they were more artists than religionists. They failed to develop a technique for fostering and conserving supreme values.
98:2.6 (1079.3) Ο Ξενοφάνης δίδασκε ένα Θεό, αλλά η αντίληψή του για την θεότητα ήταν πολύ πανθεϊστική για να συλλάβει ένα προσωπικό Πατέρα για κάθε θνητό. Ο Αναξαγόρας ήταν ένας μηχανικιστής εκτός από το ότι αναγνώριζε μια Πρώτη Αιτία, έναν Αρχικό Νου. Ο Σωκράτης και οι διάδοχοί του, ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης, δίδασκαν ότι η αρετή είναι γνώση¨ η καλοσύνη, υγεία της ψυχής¨ και ότι είναι καλύτερο να υπομένεις την αδικία παρά να είσαι ένοχος γι αυτήν, και ότι είναι λάθος να ανταποδίδεις το κακό, και ότι οι θεοί είναι σοφοί και καλοί. Οι βασικότερες αρετές τους ήταν: σοφία, θάρρος, εγκράτεια, και δικαιοσύνη.		98:2.6 (1079.3) Xenophanes taught one God, but his deity concept was too pantheistic to be a personal Father to mortal man. Anaxagoras was a mechanist except that he did recognize a First Cause, an Initial Mind. Socrates and his successors, Plato and Aristotle, taught that virtue is knowledge; goodness, health of the soul; that it is better to suffer injustice than to be guilty of it, that it is wrong to return evil for evil, and that the gods are wise and good. Their cardinal virtues were: wisdom, courage, temperance, and justice.
98:2.7 (1079.4) Η εξέλιξη της θρησκευτικής φιλοσοφίας στον Ελληνικό και Εβραϊκό λαό παρέχει μια διαφορετική απεικόνιση της λειτουργίας της εκκλησίας σαν θεσμός στον σχηματισμό της πολιτιστικής προόδου. Στην Παλαιστίνη, η ανθρώπινη σκέψη ήταν τόσο παπαδοκρατούμενη και κατευθυνόμενη από τις γραφές ώστε η φιλοσοφία και η αισθητική απορροφήθηκαν από την θρησκεία και την ηθική. Στην Ελλάδα, η σχεδόν ολοκληρωτική απουσία των ιερέων και «ιερών γραφών» άφηνε τον ανθρώπινο νου ελεύθερο και αποδεσμευμένο, με αποτέλεσμα μια εκπληκτική ανάπτυξη στο βάθος της σκέψης. Αλλά η θρησκεία σαν προσωπική εμπειρία δεν μπόρεσε να συμβαδίσει με τις διανοητικές έρευνες στην φύση και την κοσμική πραγματικότητα.		98:2.7 (1079.4) The evolution of religious philosophy among the Hellenic and Hebrew peoples affords a contrastive illustration of the function of the church as an institution in the shaping of cultural progress. In Palestine, human thought was so priest-controlled and scripture-directed that philosophy and aesthetics were entirely submerged in religion and morality. In Greece, the almost complete absence of priests and “sacred scriptures” left the human mind free and unfettered, resulting in a startling development in depth of thought. But religion as a personal experience failed to keep pace with the intellectual probings into the nature and reality of the cosmos.
98:2.8 (1079.5) Στην Ελλάδα, η πίστη υποτασσόταν στην σκέψη¨ στην Παλαιστίνη, η σκέψη υποτασσόταν στην πίστη. Πολλή από την δύναμη του Χριστιανισμού οφείλεται στο ότι δανείστηκε πολλά στοιχεία και από την Εβραϊκή ηθική και από την Ελληνική σκέψη.		98:2.8 (1079.5) In Greece, believing was subordinated to thinking; in Palestine, thinking was held subject to believing. Much of the strength of Christianity is due to its having borrowed heavily from both Hebrew morality and Greek thought.
98:2.9 (1079.6) Στην Παλαιστίνη, το θρησκευτικό δόγμα αποκρυσταλλώθηκε τόσο που έβαλε σε κίνδυνο την παραπέρα εξέλιξη¨ στην Ελλάδα, η ανθρώπινη σκέψη έγινε τόσο αφηρημένη ώστε η αντίληψη για τον Θεό διαλύθηκε σε μια θολή αερολογία πανθεϊστικών υποθέσεων καθόλου διαφορετική από το απρόσωπο Άπειρο των Βραχμάνων φιλοσόφων.		98:2.9 (1079.6) In Palestine, religious dogma became so crystallized as to jeopardize further growth; in Greece, human thought became so abstract that the concept of God resolved itself into a misty vapor of pantheistic speculation not at all unlike the impersonal Infinity of the Brahman philosophers.
98:2.10 (1079.7) Αλλά ο μέσος άνθρωπος εκείνων των καιρών δεν μπορούσε να κατανοήσει, ούτε ενδιαφερόταν πολύ για την Ελληνική φιλοσοφία της αυτογνωσίας και μιας αφηρημένης Θεότητας¨ περισσότερο διψούσαν για υποσχέσεις σωτηρίας, μαζί με έναν προσωπικό Θεό που θα άκουγε τις προσευχές τους. Εξόριζαν τους φιλοσόφους, καταδίωκαν τους εναπομείναντες της διδασκαλίας του Σάλεμ, αφού και οι δύο αυτές θεωρίες είχαν τόσο αναμειχθεί, και ετοιμαζόντουσαν για εκείνο το τρομερό οργιαστικό βύθισμα στις ανοησίες των μυστηριακών δογμάτων που εξαπλωνόντουσαν τότε στις χώρες της Μεσογείου. Τα Ελευσίνια μυστήρια αναπτύχθηκαν μέσα στο πάνθεο των Ολύμπιων θεών, μια Ελληνική εκδοχή της λατρείας της γονιμότητας¨ η Διονυσιακή λατρεία της φύσης ήκμασε¨ το καλύτερο δόγμα ήταν της Ορφικής αδερφότητας, της οποίας οι ηθικές διδασκαλίες και οι υποσχέσεις για σωτηρία προσήλκυσαν πολλούς.		98:2.10 (1079.7) But the average men of these times could not grasp, nor were they much interested in, the Greek philosophy of self-realization and an abstract Deity; they rather craved promises of salvation, coupled with a personal God who could hear their prayers. They exiled the philosophers, persecuted the remnants of the Salem cult, both doctrines having become much blended, and made ready for that terrible orgiastic plunge into the follies of the mystery cults which were then overspreading the Mediterranean lands. The Eleusinian mysteries grew up within the Olympian pantheon, a Greek version of the worship of fertility; Dionysus nature worship flourished; the best of the cults was the Orphic brotherhood, whose moral preachments and promises of salvation made a great appeal to many.
98:2.11 (1080.1) Όλη η Ελλάδα πήρε μέρος σε αυτές τις νέες μεθόδους επίτευξης της σωτηρίας, αυτές τις συναισθηματικές και φλογερές τελετές. Κανένα άλλο έθνος δεν πέτυχε ποτέ τέτοια ύψη καλλιτεχνικής φιλοσοφίας σε τόσο σύντομο διάστημα¨ κανένας ποτέ δεν δημιούργησε ένα τόσο προχωρημένο σύστημα ηθικής πρακτικά χωρίς Θεότητα και εντελώς χωρίς καμιά υπόσχεση για σωτηρία¨ κανένα άλλο έθνος δεν έφτασε ποτέ τόσο γρήγορα, βαθιά, και βίαια σε τέτοιο βαθμό νοητικής ακινησίας, ηθικής εξαχρείωσης, και πνευματικής πενίας όσο αυτοί οι Έλληνες που έπεσαν στην τρέλα των μυστηριακών δογμάτων.		98:2.11 (1080.1) All Greece became involved in these new methods of attaining salvation, these emotional and fiery ceremonials. No nation ever attained such heights of artistic philosophy in so short a time; none ever created such an advanced system of ethics practically without Deity and entirely devoid of the promise of human salvation; no nation ever plunged so quickly, deeply, and violently into such depths of intellectual stagnation, moral depravity, and spiritual poverty as these same Greek peoples when they flung themselves into the mad whirl of the mystery cults.
98:2.12 (1080.2) Οι θρησκείες υπέφεραν πολύ καιρό χωρίς φιλοσοφική υποστήριξη, αλλά λίγες φιλοσοφίες, σαν αυτή, επέμεναν χωρίς κάποια ταύτιση με την θρησκεία. Η φιλοσοφία είναι για την θρησκεία ότι είναι η σύλληψη για την δράση. Αλλά η ιδανική ανθρώπινη κατάσταση είναι αυτή που η φιλοσοφία, η θρησκεία, και η επιστήμη συγχωνεύονται σε μια σημαντική ενότητα με την συνδυασμένη δράση της σοφίας, την πίστης, και της εμπειρίας.		98:2.12 (1080.2) Religions have long endured without philosophical support, but few philosophies, as such, have long persisted without some identification with religion. Philosophy is to religion as conception is to action. But the ideal human estate is that in which philosophy, religion, and science are welded into a meaningful unity by the conjoined action of wisdom, faith, and experience.
3. ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ ΣΤΗΝ ΡΩΜΗ ^top		3. The Melchizedek Teachings in Rome ^top
98:3.1 (1080.3) Έχοντας ξεπεράσει τις παλαιές θρησκευτικές μορφές λατρείας των οικογενειακών θεών αντικαθιστώντας τις με τον φυλετικό σεβασμό προς τον Άρη, τον θεό του πολέμου, ήταν φυσικό που η μεταγενέστερη θρησκεία των Λατίνων ήταν περισσότερο κάτω από πολιτική επιτήρηση από ότι τα διανοητικά συστήματα των Ελλήνων και των Βραχμάνων ή οι πιο πνευματικές θρησκείες πολλών άλλων λαών.		98:3.1 (1080.3) Having grown out of the earlier religious forms of worship of the family gods into the tribal reverence for Mars, the god of war, it was natural that the later religion of the Latins was more of a political observance than were the intellectual systems of the Greeks and Brahmans or the more spiritual religions of several other peoples.
98:3.2 (1080.4) Κατά την μεγάλη μονοθεϊστική αναγέννηση του ευαγγελίου του Μελχισεδέκ τον έκτο αιώνα προ Χριστού, πολύ λίγοι απεσταλμένοι του Σάλεμ διείσδυσαν στην Ιταλία. Και εκείνοι που πέρασαν δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν την επιρροή του ταχύτατα επεκτεινόμενου Ετρουσκικού ιερατείου με τον νέο του γαλαξία από θεούς και ναούς, και όλα αυτά οργανώθηκαν στην Ρωμαϊκή κρατική θρησκεία. Αυτή η θρησκεία των Λατίνων φυλών δεν ήταν ανάλαφρη και παραδόπιστη σαν των Ελλήνων, ούτε ήταν αυστηρή και τυραννική σαν των Εβραίων¨ το μεγαλύτερο μέρος της αφορούσε την τήρηση σκέτων τύπων, όρκων, και ταμπού.		98:3.2 (1080.4) In the great monotheistic renaissance of Melchizedek’s gospel during the sixth century before Christ, too few of the Salem missionaries penetrated Italy, and those who did were unable to overcome the influence of the rapidly spreading Etruscan priesthood with its new galaxy of gods and temples, all of which became organized into the Roman state religion. This religion of the Latin tribes was not trivial and venal like that of the Greeks, neither was it austere and tyrannical like that of the Hebrews; it consisted for the most part in the observance of mere forms, vows, and taboos.
98:3.3 (1080.5) Η Ρωμαϊκή θρησκεία επηρεάστηκε πολύ από την ευρεία πολιτισμική εισαγωγή από την Ελλάδα. Τελικά οι περισσότεροι από τους Ολύμπιους θεούς ενσωματώθηκαν στο Λατινικό πάνθεον. Οι Έλληνες για πολύ καιρό λάτρευαν την φωτιά της οικογενειακής εστίας—η Εστία ήταν η παρθένος θεά της εστίας΄ η Βέστα ήταν η Ρωμαία θεά του σπιτιού. Ο Ζευς έγινε Τζούπιτερ ¨ η Αφροδίτη έγινε Βένους¨ και ούτω κάθε εξής για πολλές Ολύμπιες θεότητες.		98:3.3 (1080.5) Roman religion was greatly influenced by extensive cultural importations from Greece. Eventually most of the Olympian gods were transplanted and incorporated into the Latin pantheon. The Greeks long worshiped the fire of the family hearth—Hestia was the virgin goddess of the hearth; Vesta was the Roman goddess of the home. Zeus became Jupiter; Aphrodite, Venus; and so on down through the many Olympian deities.
98:3.4 (1080.6) Η θρησκευτική μύηση των Ρωμαίων παιδιών ήταν η τελετή της χειροτονίας τους στην υπηρεσία του κράτους. Οι όρκοι και η εισαγωγή στην ιδιότητα του πολίτη ήταν στην πραγματικότητα θρησκευτικές τελετές. Ο Λατινικός λαός διατηρούσε ναούς, βωμούς, και ιεροφυλάκια και, σε μια κρίση συμβουλευόντουσαν τα μαντεία. Διατηρούσαν τα οστά των ηρώων τους και αργότερα έκαναν το ίδιο και με τους Χριστιανούς αγίους.		98:3.4 (1080.6) The religious initiation of Roman youths was the occasion of their solemn consecration to the service of the state. Oaths and admissions to citizenship were in reality religious ceremonies. The Latin peoples maintained temples, altars, and shrines and, in a crisis, would consult the oracles. They preserved the bones of heroes and later on those of the Christian saints.
98:3.5 (1080.7) Αυτή η τυπική και χωρίς συναίσθημα μορφή ψευτοθρησκευτικού πατριωτισμού ήταν καταδικασμένη να καταρρεύσει, όπως και η υψηλή νοητική και καλλιτεχνική λατρεία των Ελλήνων είχε καταρρεύσει μπροστά στις θερμές και βαθιά συναισθηματικά λατρείες των μυστηριακών δογμάτων. Η σπουδαιότερη από αυτά τα καταστρεπτικά δόγματα ήταν η μυστικιστική αίρεση της θρησκείας της Μητέρας του Θεού, που είχε την έδρα της, εκείνες τις μέρες, στην ακριβή τοποθεσία της τωρινής εκκλησίας του Αγίου Πέτρου στην Ρώμη.		98:3.5 (1080.7) This formal and unemotional form of pseudoreligious patriotism was doomed to collapse, even as the highly intellectual and artistic worship of the Greeks had gone down before the fervid and deeply emotional worship of the mystery cults. The greatest of these devastating cults was the mystery religion of the Mother of God sect, which had its headquarters, in those days, on the exact site of the present church of St. Peter’s in Rome.
98:3.6 (1080.8) Το ανερχόμενο Ρωμαϊκό κράτος κυριάρχησε πολιτικά αλλά με την σειρά του κυριαρχήθηκε από τα αιρετικά δόγματα, τις τελετουργίες, τα μυστήρια, και τις αντιλήψεις για τον θεό από την Αίγυπτο, την Ελλάδα, και την Ανατολική Μεσόγειο. Αυτά τα εισαγόμενα αιρετικά δόγματα συνέχισαν να ακμάζουν σε όλο το Ρωμαϊκό κράτος μέχρι τα χρόνια του Αυγούστου ο οποίος, μόνο και μόνο για πολιτικούς και αστικούς λόγους, έκανε μια ηρωική και σχετικά πετυχημένη προσπάθεια να καταστρέψει τα μυστήρια και να αναζωογονήσει την παλαιότερη πολιτική θρησκεία.		98:3.6 (1080.8) The emerging Roman state conquered politically but was in turn conquered by the cults, rituals, mysteries, and god concepts of Egypt, Greece, and the Levant. These imported cults continued to flourish throughout the Roman state up to the time of Augustus, who, purely for political and civic reasons, made a heroic and somewhat successful effort to destroy the mysteries and revive the older political religion.
98:3.7 (1081.1) Ένας από τους ιερείς της κρατικής θρησκείας είπε στον Αύγουστο για τις παλαιότερες προσπάθειες των διδασκάλων του Σάλεμ να διαδώσουν την διδασκαλία του ενός Θεού, μια τελική Θεότητα που προέδρευε σε όλες τις υπεράνθρωπες υπάρξεις¨ και αυτή η ιδέα επηρέασε τόσο τον αυτοκράτορα ώστε να κτίσει πολλούς ναούς, τους στόλισε με όμορφες εικόνες, αναδιοργάνωσε το κρατικό ιερατείο, καθιέρωσε πάλι την κρατική θρησκεία, διόρισε τον εαυτό του αρχιερέα, και σαν αυτοκράτορας δεν δίστασε να αυτοανακηρυχθεί υπέρτατος θεός.		98:3.7 (1081.1) One of the priests of the state religion told Augustus of the earlier attempts of the Salem teachers to spread the doctrine of one God, a final Deity presiding over all supernatural beings; and this idea took such a firm hold on the emperor that he built many temples, stocked them well with beautiful images, reorganized the state priesthood, re-established the state religion, appointed himself acting high priest of all, and as emperor did not hesitate to proclaim himself the supreme god.
98:3.8 (1081.2) Αυτή η νέα θρησκεία της λατρείας του Αυγούστου άνθισε και τηρήθηκε σε όλη την αυτοκρατορία κατά την διάρκεια της ζωής του εκτός από την Παλαιστίνη, την πατρίδα των Εβραίων. Και αυτή η περίοδος με τους ανθρώπινους θεούς συνεχίστηκε μέχρι που το επίσημο Ρωμαϊκό δόγμα περιλάμβανε ένα κατάλογο από πολλές ανθρώπινες θεότητες, που όλες διεκδικούσαν θαυματουργές γεννήσεις και άλλες υπεράνθρωπες ιδιότητες.		98:3.8 (1081.2) This new religion of Augustus worship flourished and was observed throughout the empire during his lifetime except in Palestine, the home of the Jews. And this era of the human gods continued until the official Roman cult had a roster of more than two-score self-elevated human deities, all claiming miraculous births and other superhuman attributes.
98:3.9 (1081.3) Το τελευταίο βάθρο της όλο και πιο μικρής ομάδας του Σάλεμ δημιουργήθηκε από μια ομάδα ένθερμων κηρύκων, των Κυνικών. Που παρότρυναν τους Ρωμαίους να εγκαταλείψουν τα άγρια και παράλογα τελετουργικά και να επιστρέψουν σε μια μορφή λατρείας που να περιλαμβάνει το ευαγγέλιο του Μελχισεδέκ όπως αυτό είχε τροποποιηθεί και μολυνθεί με την επαφή του με την Ελληνική φιλοσοφία. Αλλά το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων απέρριπτε τους Κυνικούς¨ προτιμούσαν να βυθίζονται στις τελετουργίες των μυστηρίων, που τους προσέφεραν όχι μόνο ελπίδες προσωπικής σωτηρίας αλλά ακόμα ικανοποιούσε την επιθυμία τους για διασκέδαση, ένταση, και ψυχαγωγία.		98:3.9 (1081.3) The last stand of the dwindling band of Salem believers was made by an earnest group of preachers, the Cynics, who exhorted the Romans to abandon their wild and senseless religious rituals and return to a form of worship embodying Melchizedek’s gospel as it had been modified and contaminated through contact with the philosophy of the Greeks. But the people at large rejected the Cynics; they preferred to plunge into the rituals of the mysteries, which not only offered hopes of personal salvation but also gratified the desire for diversion, excitement, and entertainment.
4. ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΛΑΤΡΕΙΕΣ ^top		4. The Mystery Cults ^top
98:4.1 (1081.4) Η πλειοψηφία του Ελληνο-Ρωμαϊκού κόσμου, αφού έχασαν τις πρωτόγονες οικογενειακές και κρατικές θρησκείες και αφού είτε δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να κατανοήσουν την σημασία της Ελληνικής φιλοσοφίας, έστρεψαν την προσοχή τους στα εντυπωσιακά και συναισθηματικά μυστικιστικά δόγματα από την Αίγυπτο και την Ανατολική Μεσόγειο. Οι κοινοί άνθρωποι διψούσαν για υποσχέσεις σωτηρίας—θρησκευτική παρηγοριά για το παρόν και διαβεβαιώσεις ελπιδοφόρες για αθανασία μετά θάνατο.		98:4.1 (1081.4) The majority of people in the Greco-Roman world, having lost their primitive family and state religions and being unable or unwilling to grasp the meaning of Greek philosophy, turned their attention to the spectacular and emotional mystery cults from Egypt and the Levant. The common people craved promises of salvation—religious consolation for today and assurances of hope for immortality after death.
98:4.2 (1081.5) Οι τρεις μυστηριακές λατρείες που έγιναν πιο δημοφιλείς ήταν:		98:4.2 (1081.5) The three mystery cults which became most popular were:
98:4.3 (1081.6) 1. Το δόγμα της Φρυγίας για την Κυβέλη και τον γιο της τον Άττη.		98:4.3 (1081.6) 1. The Phrygian cult of Cybele and her son Attis.
98:4.4 (1081.7) 2. Το Αιγυπτιακό δόγμα του Όσιρις και της μητέρα του Ίσις.		98:4.4 (1081.7) 2. The Egyptian cult of Osiris and his mother Isis.
98:4.5 (1081.8) 3. Το Ιρανικό δόγμα της λατρείας του Μίθρα σαν σωτήρας της αμαρτωλής ανθρωπότητας.		98:4.5 (1081.8) 3. The Iranian cult of the worship of Mithras as the savior and redeemer of sinful mankind.
98:4.6 (1081.9) Τα μυστήρια της Αιγύπτου και της Φρυγίας δίδασκαν ότι ο θεϊκός υιός (ο Όρισις και ο Άττης αντίστοιχα) βίωσαν τον θάνατο και αναστήθηκαν από την θεία δύναμη, και ακόμα όλοι όσοι είχαν εισαχθεί στα μυστήρια, και που εόρταζε με σεβασμό την επέτειο του θανάτου του θεού και της ανάστασης, θα γινόντουσαν και αυτοί κοινωνοί της θείας του φύσης και της αθανασίας του.		98:4.6 (1081.9) The Phrygian and Egyptian mysteries taught that the divine son (respectively Attis and Osiris) had experienced death and had been resurrected by divine power, and further that all who were properly initiated into the mystery, and who reverently celebrated the anniversary of the god’s death and resurrection, would thereby become partakers of his divine nature and his immortality.
98:4.7 (1081.10) Οι Φρυγικές τελετές ήταν επιβλητικές αλλά εξευτελιστικές¨ οι αιματηρές γιορτές τους δείχνουν πόσο εξευτελιστικά και πρωτόγονα είχαν γίνει αυτά τα μυστήρια της Ανατολικής Μεσογείου. Η πιο ιερή μέρα ήταν η Μαύρη Παρασκευή, η «μέρα του αίματος,» προς τιμήν του αυτό-επιβαλλόμενου θανάτου του Άττη. Μετά από τρεις μέρες εορτασμού για την θυσία και τον θάνατο του Άττη η γιορτή γινόταν πανηγυρική προς τιμήν της ανάστασής του.		98:4.7 (1081.10) The Phrygian ceremonies were imposing but degrading; their bloody festivals indicate how degraded and primitive these Levantine mysteries became. The most holy day was Black Friday, the “day of blood,” commemorating the self-inflicted death of Attis. After three days of the celebration of the sacrifice and death of Attis the festival was turned to joy in honor of his resurrection.
98:4.8 (1082.1) Οι τελετές για την λατρεία του Όσιρη και της Ίσιδος ήταν πιο εξευγενισμένες και εντυπωσιακές από εκείνες της Φρυγίας. Αυτή η Αιγυπτιακή τελετουργία ήταν βασισμένη στον θρύλο του θεού του Νείλου, ένα θεό που πέθανε και αναστήθηκε, μια σύλληψη που προερχόταν από την παρατήρηση της ετήσιας παύσης στην ανάπτυξη της βλάστησης που ακολουθείται από την ανοιξιάτικη αναστήλωση όλων των ζωντανών φυτών. Η μανία της τήρησης όλων αυτών των μυστηριακών δοξασιών και οι οργιαστικές τελετές τους, που υποτίθεται ότι οδηγούσαν στον «ενθουσιασμό» της συνειδητοποίησης της θεϊκότητας, ήταν μερικές φορές πολύ αηδιαστικές.		98:4.8 (1082.1) The rituals of the worship of Isis and Osiris were more refined and impressive than were those of the Phrygian cult. This Egyptian ritual was built around the legend of the Nile god of old, a god who died and was resurrected, which concept was derived from the observation of the annually recurring stoppage of vegetation growth followed by the springtime restoration of all living plants. The frenzy of the observance of these mystery cults and the orgies of their ceremonials, which were supposed to lead up to the “enthusiasm” of the realization of divinity, were sometimes most revolting.
5. Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΜΙΘΡΑ ^top		5. The Cult of Mithras ^top
98:5.1 (1082.2) Τα μυστήρια της Φρυγίας και της Αιγύπτου τελικά υποχώρησαν μπροστά στο σπουδαιότερο από τα μυστηριακά δόγματα, την λατρεία του Μίθρα. Το Μιθραϊκό δόγμα προσήλκυσε ένα ευρύ φάσμα ανθρώπων και σταδιακά εκτόπισε και τους δύο προκατόχους του. Ο Μιθραϊσμός διαδόθηκε σε όλη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με τον προσηλυτισμό των Ρωμαϊκών λεγεώνων στην Ανατολική Μεσόγειο, εκεί όπου αυτή η θρησκεία είχε μεγάλη δημοτικότητα, και αυτοί μετέφεραν αυτή την πίστη όπου πήγαιναν. Και αυτή η νέα θρησκευτική τελετουργία ήταν μεγάλη βελτίωση μπροστά στις άλλες μυστηριακές θρησκείες.		98:5.1 (1082.2) The Phrygian and Egyptian mysteries eventually gave way before the greatest of all the mystery cults, the worship of Mithras. The Mithraic cult made its appeal to a wide range of human nature and gradually supplanted both of its predecessors. Mithraism spread over the Roman Empire through the propagandizing of Roman legions recruited in the Levant, where this religion was the vogue, for they carried this belief wherever they went. And this new religious ritual was a great improvement over the earlier mystery cults.
98:5.2 (1082.3) Η λατρεία του Μίθρα ανάτειλε στο Ιράν και διατηρήθηκε για πολύ στην γενέτειρά του παρά την στρατιωτική αντίθεση των οπαδών του Ζωροάστρη. Αλλά μέχρι την στιγμή που ο Μιθραϊσμός έφτασε στην Ρώμη, είχε βελτιωθεί κατά πολύ χάρη στην ενσωμάτωση πολλών Ζωροαστρικών διδασκαλιών. Κυρίως μέσα από τον Μιθραϊσμό κατόρθωσε η Ζωροαστρική θρησκεία να ασκήσει κάποια επίδραση στον μεταγενέστερα εμφανιζόμενο Χριστιανισμό.		98:5.2 (1082.3) The cult of Mithras arose in Iran and long persisted in its homeland despite the militant opposition of the followers of Zoroaster. But by the time Mithraism reached Rome, it had become greatly improved by the absorption of many of Zoroaster’s teachings. It was chiefly through the Mithraic cult that Zoroaster’s religion exerted an influence upon later appearing Christianity.
98:5.3 (1082.4) Η Μιθραϊκή δοξασία απεικόνιζε ένα στρατιωτικό θεό που καταγόταν από ένα μεγάλο βράχο, καταπιανόταν με ανδρείες πράξεις και κατορθώματα, και έκανε το νερό να αναβλύζει από ένα βράχο όταν τον χτύπαγε με τα βέλη του. Έγινε μια πλημμύρα από την οποία σώθηκε ένας άνθρωπος σε μια ειδικά κατασκευασμένη βάρκα και υπήρχε και ένας τελευταίος δείπνος που ο Μίθρας γιόρτασε με τον θεό-ήλιο πριν ανέλθει στους ουρανούς. Αυτός ο θεός-ήλιος, ή Σολ Ινβίκτους, ήταν μια εκφυλισμένη παραλλαγή της θεότητας Αχούρα-Μάζντα του Ζωροαστρισμού. Και σε αναγνώριση για την σφαγή του μυθικού ιερού ταύρου, ο Μίθρας έγινε αθάνατος, εξυψώθηκε στο σταθμό τον ενδιάμεσο ανάμεσα στους ανθρώπους και τους θεούς στα ψηλά.		98:5.3 (1082.4) The Mithraic cult portrayed a militant god taking origin in a great rock, engaging in valiant exploits, and causing water to gush forth from a rock struck with his arrows. There was a flood from which one man escaped in a specially built boat and a last supper which Mithras celebrated with the sun-god before he ascended into the heavens. This sun-god, or Sol Invictus, was a degeneration of the Ahura-Mazda deity concept of Zoroastrianism. Mithras was conceived as the surviving champion of the sun-god in his struggle with the god of darkness. And in recognition of his slaying the mythical sacred bull, Mithras was made immortal, being exalted to the station of intercessor for the human race among the gods on high.
98:5.4 (1082.5) Οι υποστηρικτές αυτής της δοξασίας ασκούσαν την λατρεία τους σε σπηλιές και σε άλλα μυστικά μέρη, ψέλνοντας ύμνους, μουρμουρίζοντας μαγικά ξόρκια, τρώγοντας την σάρκα των ζώων προς θυσία, και πίνοντας το αίμα. Τρεις φορές την ημέρα ασκούσαν την λατρεία τους, και υπήρχαν και ειδικές εβδομαδιαίες τελετές για την μέρα του θεού-ήλιου και η πιο εντυπωσιακή τήρηση του ετήσιου φεστιβάλ του Μίθρα, στις 25 Δεκεμβρίου. Πίστευαν ότι η συμμετοχή σε αυτό το μυστήριο κατοχύρωνε την αιώνιο ζωή, το άμεσο πέρασμα μετά τον θάνατο στον κόρφο του Μίθρα, όπου θα ζούσε μέσα στην ευδαιμονία μέχρι την ημέρα της κρίσης. Την ημέρα της κρίσης τα κλειδιά του Μίθρα για τον ουρανό θα ξεκλείδωναν τις θύρες του Παραδείσου για την υποδοχή των πιστών¨ ενώ όλοι οι αβάπτιστοι νεκροί και ζωντανοί θα εξολοθρευόντουσαν μόλις ο Μίθρας επέστρεφε στην γη. Δίδασκαν ότι, όταν πέθαινε ένας άνθρωπος, πήγαινε να κριθεί ενώπιον του Μίθρα, και ότι στο τέλος του κόσμου ο Μίθρας θα συγκέντρωνε όλους τους πεθαμένους από τους τάφους τους για να αντιμετωπίσουν την τελευταία κρίση. Οι κακοί θα καταστρεφόντουσαν με φωτιά, και οι δίκιαοι θα βασίλευαν μαζί με τον Μίθρα για πάντα.		98:5.4 (1082.5) The adherents of this cult worshiped in caves and other secret places, chanting hymns, mumbling magic, eating the flesh of the sacrificial animals, and drinking the blood. Three times a day they worshiped, with special weekly ceremonials on the day of the sun-god and with the most elaborate observance of all on the annual festival of Mithras, December twenty-fifth. It was believed that the partaking of the sacrament ensured eternal life, the immediate passing, after death, to the bosom of Mithras, there to tarry in bliss until the judgment day. On the judgment day the Mithraic keys of heaven would unlock the gates of Paradise for the reception of the faithful; whereupon all the unbaptized of the living and the dead would be annihilated upon the return of Mithras to earth. It was taught that, when a man died, he went before Mithras for judgment, and that at the end of the world Mithras would summon all the dead from their graves to face the last judgment. The wicked would be destroyed by fire, and the righteous would reign with Mithras forever.
98:5.5 (1082.6) Στην αρχή ήταν μια θρησκεία μόνο για τους άνδρες, και υπήρχαν επτά διαφορετικά τάγμτατα στα οποία μπορούσαν να μυηθούν οι πιστοί. Αργότερα, οι γυναίκες οι κόρες των πιστών έγιναν δεκτές στους ναούς της Μεγάλης Μητέρας, που υπήρχε παράπλευρα στους Μιθραϊκούς ναούς. Η γυναικεία λατρεία ήταν ένα μίγμα Μιθραϊκών τελετουργιών και των τελετών του Φρυγικού δόγματος της Κυβέλης, της μητέρα του Άττη. Έχει δοξάσει τον Ιησού σαν Χριστό, τον Μεσσία που έστειλε ο Θεός, αλλά έχει κατά πολύ ξεχάσει το προσωπικό ευαγγέλιο του Κυρίου: η πατρότητα του Θεού και η συμπαντική αδερφοσύνη όλων των ανθρώπων. Και αυτή είναι η μεγάλη ιστορία των διδασκαλιών του Μελχισεδέκ στην Ουράντια. Έχουν περάσει σχεδόν τέσσερις χιλιάδες χρόνια από τότε που αυτος ο Υιός της επείγουσας ανάγκης πρόσφερε τον εαυτό του στην Ουράντια, και εκείνο τον καιρό οι διδασκαλίες του «ιερέα του Ελ Ελυών, του Ύψιστου Θεού,» έχουν εισχωρήσει σε όλες τις φυλές και σε όλους τους λαούς. Και ο Μαχιβέντα πέτυχε σε αυτόν τον σκοπό της ασυνήθιστης προσφοράς του¨ όταν ο Μιχαήλ ετοιμάστηκε να εμφανιστεί στην Ουράντια, η ιδέα του Θεού υπήρχε ήδη στις καρδιές των ανδρών και γυναικών, η ιδέα του ίδιου Θεού που καίει ακόμα στην ζωντανή πνευματική εμπειρία των πολλών και διαφόρων παιδιών του Συμπαντικού Πατέρα όταν ζουν τις ενδιαφέρουσες και προσωρινές ζωές τους στους στροβιλιζόμενους πλανήτες του διαστήματος.		98:5.5 (1082.6) At first it was a religion only for men, and there were seven different orders into which believers could be successively initiated. Later on, the wives and daughters of believers were admitted to the temples of the Great Mother, which adjoined the Mithraic temples. The women’s cult was a mixture of Mithraic ritual and the ceremonies of the Phrygian cult of Cybele, the mother of Attis.
6. ΜΙΘΡΑΪΣΜΟΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ^top		6. Mithraism and Christianity ^top
98:6.1 (1083.1) Πριν έρθουν οι μυστηριακές δοξασίες και ο Χριστιανισμός, δεν υπήρχε σχεδόν καθόλου προσωπική θρησκεία σαν ανεξάρτητος θεσμός στις πολιτισμένες χώρες της Βόρειας Αφρικής και Ευρώπης¨ ήταν περισσότερο υπόθεση την οικογένειας, του κράτους, και του αυτοκράτορα. Οι Έλληνες ποτέ δεν ανάπτυξαν ένα επικεντρωμένο σύστημα λατρείας¨ η τελετουργία ήταν τοπική¨ δεν είχαν ιερείς, ούτε «ιερό βιβλίο». Σαν τους Ρωμαίους, οι θρησκευτικοί θεσμοί τους στερούνταν ισχυρής δραστήριας ενέργειας για την διατήρηση των υψηλών ηθικών και πνευματικών αξιών. Αν και είναι αληθές ότι η θεσμοθέτηση της θρησκείας συνήθως έβλαπτε την πνευματική της ποιότητα, είναι επίσης γεγονός ότι καμιά θρησκεία δεν έχει πετύχει μέχρι τώρα να επιβιώσει χωρίς την βοήθεια της θεσμοθετικής οργάνωσης σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό.		98:6.1 (1083.1) Prior to the coming of the mystery cults and Christianity, personal religion hardly developed as an independent institution in the civilized lands of North Africa and Europe; it was more of a family, city-state, political, and imperial affair. The Hellenic Greeks never evolved a centralized worship system; the ritual was local; they had no priesthood and no “sacred book.” Much as the Romans, their religious institutions lacked a powerful driving agency for the preservation of higher moral and spiritual values. While it is true that the institutionalization of religion has usually detracted from its spiritual quality, it is also a fact that no religion has thus far succeeded in surviving without the aid of institutional organization of some degree, greater or lesser.
98:6.2 (1083.2) Οι Δυτικές θρησκείες μαράζωναν μέχρι τις μέρες των Σκεπτικιστών, των Κυνικών, των Επικουρικών, και των Στωικών, αλλά κυρίως μέχρι τις μέρες του μεγάλου αγώνα ανάμεσα στον Μιθραϊσμό και την νέα θρησκεία του Χριστιανισμού του Παύλου.		98:6.2 (1083.2) Occidental religion thus languished until the days of the Skeptics, Cynics, Epicureans, and Stoics, but most important of all, until the times of the great contest between Mithraism and Paul’s new religion of Christianity.
98:6.3 (1083.3) Κατά τον τρίτο αιώνα μετά Χριστό, οι Μιθραϊκές και Χριστιανικές εκκλησίες ήταν παρόμοιες σε εμφάνιση και σε τελετουργικό χαρακτήρα. Μια πλειοψηφία αυτών των τόπων λατρείας ήταν κάτω από το έδαφος, είχαν και οι δύο αγίες τράπεζες (βωμούς), πίσω από τις οποίες απεικονιζόταν τα μαρτύρια του σωτήρα τους που είχε φέρει την σωτηρία στην αμαρτωλή ανθρωπότητα.		98:6.3 (1083.3) During the third century after Christ, Mithraic and Christian churches were very similar both in appearance and in the character of their ritual. A majority of such places of worship were underground, and both contained altars whose backgrounds variously depicted the sufferings of the savior who had brought salvation to a sin-cursed human race.
98:6.4 (1083.4) Πάντα ήταν συνήθεια των πιστών του Μίθρα, όταν έμπαιναν στον ναό να βουτάνε τα δάχτυλα τους σε αγιασμένο νερό. Και εφόσον σε κάποιες περιοχές υπήρχαν εκείνοι που κάποτε ανήκαν και στις δύο θρησκείες, εισήγαγαν και αυτή την συνήθεια και στην πλειοψηφία των Χριστιανικών εκκλησιών που βρισκόντουσαν κοντά στην Ρώμη. Και οι δύο αυτές θρησκείες χρησιμοποιούσαν την βάπτιση και συμμετείχαν στο μυστήριο του άρτου και του οίνου. Η μία μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον Μιθραϊσμό και τον Χριστιανισμό, εκτός από τους χαρακτήρες του Μίθρα και του Ιησού, ήταν ότι η μια ενθάρρυνε τον μιλιταρισμό ενώ οι άλλοι ήταν υπερ-ειρηνική. Η ανεκτικότητα του Μιθραϊσμού προς τις άλλες θρησκείες (εκτός αργότερα προς τον Χριστιανισμό) οδήγησε στον τελικό του αφανισμό. Αλλά ο αποφασιστικός παράγοντας στον αγώνα ανάμεσα σε αυτές τις δύο θρησκείες ήταν η άδεια εισόδου προς τις γυναίκες στην πλήρη αδερφοσύνη της Χριστιανικής πίστης.		98:6.4 (1083.4) Always had it been the practice of Mithraic worshipers, on entering the temple, to dip their fingers in holy water. And since in some districts there were those who at one time belonged to both religions, they introduced this custom into the majority of the Christian churches in the vicinity of Rome. Both religions employed baptism and partook of the sacrament of bread and wine. The one great difference between Mithraism and Christianity, aside from the characters of Mithras and Jesus, was that the one encouraged militarism while the other was ultrapacific. Mithraism’s tolerance for other religions (except later Christianity) led to its final undoing. But the deciding factor in the struggle between the two was the admission of women into the full fellowship of the Christian faith.
98:6.5 (1083.5) Στο τέλος η κατά το όνομα Χριστιανική πίστη κυριάρχησε στην Δύση, η Ελληνική φιλοσοφία παρείχε τις ιδέες των ηθικών αξιών¨ ο Μιθραϊσμός, το τελετουργικό άσκησης της λατρείας¨ και ο Χριστιανισμός, την τεχνική για την διατήρηση των ηθικών και κοινωνικών αξιών.		98:6.5 (1083.5) In the end the nominal Christian faith dominated the Occident. Greek philosophy supplied the concepts of ethical value; Mithraism, the ritual of worship observance; and Christianity, as such, the technique for the conservation of moral and social values.
7. Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ^top		7. The Christian Religion ^top
98:7.1 (1083.6) Ένας Δημιουργός Υιός δεν ενσαρκώθηκε στην θνητή σάρκα ούτε δώρισε τον εαυτό του στην ανθρωπότητα της Ουράντια για να συμφιλιώσει ένα θυμωμένο Θεό, αλλά για να κερδίσει όλη την ανθρωπότητα προς την συνειδητοποίηση της αγάπης του Πατέρα και προς την συνειδητοποίηση της ιδιότητας του υιού του Πατέρα.		98:7.1 (1083.6) A Creator Son did not incarnate in the likeness of mortal flesh and bestow himself upon the humanity of Urantia to reconcile an angry God but rather to win all mankind to the recognition of the Father’s love and to the realization of their sonship with God. After all, even the great advocate of the atonement doctrine realized something of this truth, for he declared that “God was in Christ reconciling the world to himself.”
98:7.2 (1084.1) Εξάλλου, ακόμα και ο σπουδαίος συνήγορος της διδασκαλίας της εξιλέωσης συνειδητοποιούσε κάτι από αυτήν την αλήθεια, γιατί δήλωνε ότι «ο Θεός, στον Χριστό, συμφιλιωνόταν με τον κόσμο.» Δεν είναι στην δικαιοδοσία αυτού του εγγράφου να ασχοληθεί με την προέλευση και την διασπορά της Χριστιανικής θρησκείας. Είναι αρκετό να πούμε ότι είναι κτισμένη γύρω από το πρόσωπο του Ιησού από τη Ναζαρέτ, τον ανθρώπινα ενσαρκωμένο Μιχαήλ Υιό του Νέβαδον, τον γνωστό στην Ουράντια σαν Χριστός, ο χρισμένος. Ο Χριστιανισμός διαδόθηκε στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Δύση από τους οπαδούς αυτού του Γαλιλαίου, και ο ιεραποστολικός τους ζήλος έφτανε με εκείνο των λαμπρών προκατόχων τους, των Σεθιτών και των Σαλεμιτών, καθώς και των ένθερμων Ασιατών συγχρόνων τους, των Βουδιστών διδασκάλων.		98:7.2 (1084.1) It is not the province of this paper to deal with the origin and dissemination of the Christian religion. Suffice it to say that it is built around the person of Jesus of Nazareth, the humanly incarnate Michael Son of Nebadon, known to Urantia as the Christ, the anointed one. Christianity was spread throughout the Levant and Occident by the followers of this Galilean, and their missionary zeal equaled that of their illustrious predecessors, the Sethites and Salemites, as well as that of their earnest Asiatic contemporaries, the Buddhist teachers.
98:7.3 (1084.2) Η Χριστιανική θρησκεία, σαν Ουραντιανό σύστημα πίστης, προήλθε από τον συνδυασμό των ακόλουθων διδασκαλιών, επιρροών, πίστεων, δογμάτων, και προσωπικών ατομικών διαθέσεων:		98:7.3 (1084.2) The Christian religion, as a Urantian system of belief, arose through the compounding of the following teachings, influences, beliefs, cults, and personal individual attitudes:
98:7.4 (1084.3) 1. Οι διδασκαλίες του Μελχισεδέκ, που είναι και ο βασικός παράγοντας σε όλες τις θρησκείες της Δύσης και Ανατολής που δημιουργήθηκαν τα τελευταία τέσσερις χιλιάδες χρόνια.		98:7.4 (1084.3) 1. The Melchizedek teachings, which are a basic factor in all the religions of Occident and Orient that have arisen in the last four thousand years.
98:7.5 (1084.4) 2. Το Εβραϊκό σύστημα ηθικής, ηθών, θεολογίας, και πίστης στην Πρόνοια και στον υπέρτατο Ιεχωβά.		98:7.5 (1084.4) 2. The Hebraic system of morality, ethics, theology, and belief in both Providence and the supreme Yahweh.
98:7.6 (1084.5) 3. Η Ζωροαστρική αντίληψη για την μάχη ανάμεσα στο κοσμικό καλό και το κακό, που είχαν ήδη εντυπωθεί και στον Ιουδαϊσμό και τον Μιθραϊσμό. Μέσα από παρατεταμένη επαφή με τους αγώνες ανάμεσα στον Μιθραϊσμό και τον Χριστιανισμό, οι διδασκαλίες του Ιρανού προφήτη έγιναν ένας ισχυρός παράγοντας για τον καθορισμό της θεολογικής και φιλοσοφικής φόρμας και δομής των δογμάτων, των αξιωμάτων, και της κοσμολογίας των Ελληνικών και Λατινικών εκδοχών των διδασκαλιών του Ιησού.		98:7.6 (1084.5) 3. The Zoroastrian conception of the struggle between cosmic good and evil, which had already left its imprint on both Judaism and Mithraism. Through prolonged contact attendant upon the struggles between Mithraism and Christianity, the doctrines of the Iranian prophet became a potent factor in determining the theologic and philosophic cast and structure of the dogmas, tenets, and cosmology of the Hellenized and Latinized versions of the teachings of Jesus.
98:7.7 (1084.6) 4. Τα μυστηριακά δόγματα, ειδικά ο Μιθραϊσμός αλλά και η λατρεία της Μεγάλης Μητέρας στο Φρυγικό δόγμα. Ακόμα και οι θρύλοι για την γέννηση του Ιησού στην Ουράντια χρωματίστηκαν με την Ρωμαϊκή εκδοχή της θαυματουργής γέννησης ενός Ιρανού ήρωα- σωτήρα, του Μίθρα, του οποίου την εμφάνιση στην γη το είδαν μόνο μια χούφτα βοσκών που έφεραν δώρα και που είχαν πληροφορηθεί για αυτή το θαυματουργό γεγονός από αγγέλους.		98:7.7 (1084.6) 4. The mystery cults, especially Mithraism but also the worship of the Great Mother in the Phrygian cult. Even the legends of the birth of Jesus on Urantia became tainted with the Roman version of the miraculous birth of the Iranian savior-hero, Mithras, whose advent on earth was supposed to have been witnessed by only a handful of gift-bearing shepherds who had been informed of this impending event by angels.
98:7.8 (1084.7) 5. Το ιστορικό γεγονός της ανθρώπινης ζωής του Ιησού του Ιωσήφ, την αλήθεια για τον Ιησού από την Ναζαρέτ σαν ένδοξος Χριστός, ο Υιός του Θεού.		98:7.8 (1084.7) 5. The historic fact of the human life of Joshua ben Joseph, the reality of Jesus of Nazareth as the glorified Christ, the Son of God.
98:7.9 (1084.8) 6. Η προσωπική άποψη του Παύλου από την Ταρσό. Και θα έπρεπε να καταγραφεί ότι ο Μιθραϊσμό ήταν η κύρια θρησκεία της Ταρσού όταν αυτός βρισκόταν στην εφηβεία. Ο Παύλος δεν είχε φανταστεί ότι τα καλοπροαίρετα γράμματά του προς τους πιστούς του κάποια μέρα θα θεωρούνταν «ο λόγος του Θεού.» Τέτοιοι καλοπροαίρετοι διδάσκαλοι δεν πρέπει να θεωρούνται υπεύθυνοι για την χρήση που έγινε στα γραπτά τους από τους μεταγενέστερους απογόνους τους.		98:7.9 (1084.8) 6. The personal viewpoint of Paul of Tarsus. And it should be recorded that Mithraism was the dominant religion of Tarsus during his adolescence. Paul little dreamed that his well-intentioned letters to his converts would someday be regarded by still later Christians as the “word of God.” Such well-meaning teachers must not be held accountable for the use made of their writings by later-day successors.
98:7.10 (1084.9) 7. Η φιλοσοφική σκέψη των Ελληνικών λαών, από την Αλεξάνδρεια και την Αντιόχεια και μέσα από την Ελλάδα προς τις Συρακούσες και την Ρώμη. Η φιλοσοφία των Ελλήνων ήταν περισσότερο εναρμονισμένη με την εκδοχή του Παύλου για τον Χριστιανισμό από ότι οποιοδήποτε άλλο θρησκευτικό σύστημα και ε΄γινε ένας σημαντικός παράγοντας στην επιτυχία του Χριστιανισμού στον Δυτικό κόσμο. Η Ελληνική φιλοσοφία, μαζί με την θεολογία του Παύλου, ακόμα διαμορφώνει την βάση της Ευρωπαϊκής ηθικής.		98:7.10 (1084.9) 7. The philosophic thought of the Hellenistic peoples, from Alexandria and Antioch through Greece to Syracuse and Rome. The philosophy of the Greeks was more in harmony with Paul’s version of Christianity than with any other current religious system and became an important factor in the success of Christianity in the Occident. Greek philosophy, coupled with Paul’s theology, still forms the basis of European ethics.
98:7.11 (1084.10) Όπως οι αρχικές διδασκαλίες του Ιησού διείσδυσαν στην Δύση, Δυτικοποιήθηκαν, και καθώς Δυτικοποιήθηκαν, άρχισαν να χάνουν την ενδεχόμενη παγκόσμια επίδρασή τους σε όλες τις φυλές και τα είδη ανθρώπων. Ο Χριστιανισμός, σήμερα, έχει γίνει μια θρησκεία καλά προσαρμοσμένη στους κοινωνικούς, οικονομικούς, και πολιτικούς κανόνες της λευκής φυλής. Έπαψε από καιρό να είναι η θρησκεία του Ιησού, παρόλο που με θάρρος απεικονίζει μια όμορφη θρησκεία για τον Ιησού σε άτομα πραγματικά θέλουν να ακολουθήσουν τον δρόμο της διδασκαλίας του.		98:7.11 (1084.10) As the original teachings of Jesus penetrated the Occident, they became Occidentalized, and as they became Occidentalized, they began to lose their potentially universal appeal to all races and kinds of men. Christianity, today, has become a religion well adapted to the social, economic, and political mores of the white races. It has long since ceased to be the religion of Jesus, although it still valiantly portrays a beautiful religion about Jesus to such individuals as sincerely seek to follow in the way of its teaching. It has glorified Jesus as the Christ, the Messianic anointed one from God, but has largely forgotten the Master’s personal gospel: the Fatherhood of God and the universal brotherhood of all men.
98:7.12 (1085.1) MISSING PARAGRAPH		98:7.12 (1085.1) And this is the long story of the teachings of Machiventa Melchizedek on Urantia. It is nearly four thousand years since this emergency Son of Nebadon bestowed himself on Urantia, and in that time the teachings of the “priest of El Elyon, the Most High God,” have penetrated to all races and peoples. And Machiventa was successful in achieving the purpose of his unusual bestowal; when Michael made ready to appear on Urantia, the God concept was existent in the hearts of men and women, the same God concept that still flames anew in the living spiritual experience of the manifold children of the Universal Father as they live their intriguing temporal lives on the whirling planets of space.
98:7.13 (1085.2) [Παραδόθηκε από ένα Μελχισεδέκ του Νέβαδον.]		98:7.13 (1085.2) [Presented by a Melchizedek of Nebadon.]