Εγγραφο 130		Paper 130
ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΡΩΜΗ		On the Way to Rome
130:0.1 (1427.1) Η περιοδεία στον Ρωμαϊκό κόσμο κατανάλωσε τον περισσότερο εικοστό όγδοο και όλο τον εικοστό ένατο χρόνο της επίγειας ζωής του Ιησού. Ο Ιησούς και οι δύο Ινδοί—ο Γκονόντ και ο γιος του Γκανίντ—έφυγαν από την Ιερουσαλήμ μια Κυριακή πρωί, στις 26 Απριλίου, το 22 μ.Χ. Ταξίδεψαν σύμφωνα με το πρόγραμμά τους, και ο Ιησούς αποχαιρέτησε πατέρα και γιο στην πόλη Χαράξ στον Περσικό Κόλπο στις 10 Δεκεμβρίου τον επόμενο χρόνο, το 23 μ.Χ.		130:0.1 (1427.1) THE tour of the Roman world consumed most of the twenty-eighth and the entire twenty-ninth year of Jesus’ life on earth. Jesus and the two natives from India—Gonod and his son Ganid—left Jerusalem on a Sunday morning, April 26, a.d. 22. They made their journey according to schedule, and Jesus said good-bye to the father and son in the city of Charax on the Persian Gulf on the tenth day of December the following year, a.d. 23.
130:0.2 (1427.2) Από την Ιερουσαλήμ πήγαν στην Καισαρεία περνώντας από την Ιόππη. Στην Καισαρεία πήραν ένα πλοίο για την Αλεξάνδρεια. Από την Αλεξάνδρεια πήγαν στην Λασία στην Κρήτη. Από την Κρήτη πήγαν στην Καρχηδόνα, προσεγγίζοντας την Κυρήνη . Στην Καρχηδόνα πήραν ένα πλοίο για την Νεάπολη, με στάση στην Μάλτα, τις Συρακούσες, και την Μεσσήνη. Από την Νεάπολη πήγαν στην Κάπουα, από όπου πήγαν για την Ρώμη από τον δρόμο της Άππιας.		130:0.2 (1427.2) From Jerusalem they went to Caesarea by way of Joppa. At Caesarea they took a boat for Alexandria. From Alexandria they sailed for Lasea in Crete. From Crete they sailed for Carthage, touching at Cyrene. At Carthage they took a boat for Naples, stopping at Malta, Syracuse, and Messina. From Naples they went to Capua, whence they traveled by the Appian Way to Rome.
130:0.3 (1427.3) Μετά την διαμονή τους στην Ρώμη πήγαν δια ξηράς στο Ταρέντο από όπου ξεκίνησαν δια θαλάσσης για την Αθήνα στην Ελλάδα, σταματώντας στην Νικόπολη και στην Κόρινθο. Από την Αθήνα πήγαν στην Έφεσο περνώντας από την Τρωάδα. Από την Έφεσο πήγαν για θαλάσσης στην Κύπρο, σταματώντας και στην Ρόδο. Πέρασαν αρκετό καιρό στην Κύπρο για ξεκούραση και για να γυρίζουν τα αξιοθέατα και μετά πήγαν στην Αντιόχεια στην Συρία. Από την Αντιόχεια ταξίδεψαν νότια για την Σιδώνα και μετά πήγαν στην Δαμασκό. Από εκεί ταξίδεψαν με καραβάνι για την Μεσοποταμία, περνώντας μέσα από Θάψακο και την Λάρισσα. Έμειναν κάμποσο στην Βαβυλώνα, επισκέφτηκαν το Ουρ και άλλα μέρη, και πήγαν στα Σούσα. Από τα Σούσα ταξίδεψαν για το Χαράξ, από όπου ο Γκονόντ και ο Γκανίντ ξεκίνησαν για την Ινδία.		130:0.3 (1427.3) After their stay in Rome they went overland to Tarentum, where they set sail for Athens in Greece, stopping at Nicopolis and Corinth. From Athens they went to Ephesus by way of Troas. From Ephesus they sailed for Cyprus, putting in at Rhodes on the way. They spent considerable time visiting and resting on Cyprus and then sailed for Antioch in Syria. From Antioch they journeyed south to Sidon and then went over to Damascus. From there they traveled by caravan to Mesopotamia, passing through Thapsacus and Larissa. They spent some time in Babylon, visited Ur and other places, and then went to Susa. From Susa they journeyed to Charax, from which place Gonod and Ganid embarked for India.
130:0.4 (1427.4) Όταν δουλεύανε τέσσερις μήνες στην Δαμασκό, ο Ιησούς πήρε τα βασικά στοιχεία της γλώσσας που μιλούσαν ο Γκονόντ και ο Γκανίντ. Όσο βρισκόντουσαν εκεί εργάστηκε πολύ πάνω σε μεταφράσεις από τα Ελληνικά σε μια από τις γλώσσες της Ινδίας, με την βοήθεια ενός Ινδού από την περιοχή του Γκονόντ.		130:0.4 (1427.4) It was while working four months at Damascus that Jesus had picked up the rudiments of the language spoken by Gonod and Ganid. While there he had labored much of the time on translations from Greek into one of the languages of India, being assisted by a native of Gonod’s home district.
130:0.5 (1427.5) Σε αυτή την περιοδεία στην Μεσόγειο περνούσε την μισή μέρα διδάσκοντας τον Γκανίντ και ενεργώντας σαν διερμηνέας στις επαγγελματικές συσκέψεις του Γκονόντ και στις κοινωνικές επαφές του. Την υπόλοιπη μέρα, που ήταν στην διάθεσή του, την αφιέρωνε για εκείνες τις στενές προσωπικές επαφές με τους συνανθρώπους του, αυτές τις στενές σχέσεις με τους θνητούς της υλικής σφαίρας, που τόσο πολύ χαρακτήριζαν τις δραστηριότητές του εκείνα τα χρόνια που προηγήθηκαν του δημόσιου έργου του.		130:0.5 (1427.5) On this Mediterranean tour Jesus spent about half of each day teaching Ganid and acting as interpreter during Gonod’s business conferences and social contacts. The remainder of each day, which was at his disposal, he devoted to making those close personal contacts with his fellow men, those intimate associations with the mortals of the realm, which so characterized his activities during these years that just preceded his public ministry.
130:0.6 (1427.6) Ο Ιησούς γνώρισε από πρώτο χέρι και ήρθε σε πραγματική επαφή με τον ανώτερο υλικό και διανοητικό πολιτισμό της Δύσης και της Ανατολής¨ από τον Γκονόντ και τον πανέξυπνο γιο του έμαθε πολλά για τον πολιτισμό και την κουλτούρα της Ινδίας και της Κίνας, γιατί ο Γκονόντ, που ήταν πολίτης της Ινδίας, είχε κάνει πολλά ταξίδια στην αυτοκρατορία της κίτρινης φυλής.		130:0.6 (1427.6) From firsthand observation and actual contact Jesus acquainted himself with the higher material and intellectual civilization of the Occident and the Levant; from Gonod and his brilliant son he learned a great deal about the civilization and culture of India and China, for Gonod, himself a citizen of India, had made three extensive trips to the empire of the yellow race.
130:0.7 (1427.7) Ο νεαρός Γκανίντ έμαθε πολλά από τον Ιησού όλη αυτή την περίοδο που ήταν μαζί. Έτσι αναπτύχθηκε μια ζεστή φιλία ανάμεσά τους, και ο πατέρας του νέου πολλές φορές προσπάθησε να πείσει τον Ιησού να γυρίσει μαζί τους στην Ινδία, αλλά ο Ιησούς πάντα αρνιόταν, επικαλούμενος την ανάγκη να γυρίσει στην οικογένειά του στην Παλαιστίνη.		130:0.7 (1427.7) Ganid, the young man, learned much from Jesus during this long and intimate association. They developed a great affection for each other, and the lad’s father many times tried to persuade Jesus to return with them to India, but Jesus always declined, pleading the necessity for returning to his family in Palestine.
1. ΣΤΗΝ ΙΟΠΠΗ—ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΩΝΑ ^top		1. At Joppa—Discourse on Jonah ^top
130:1.1 (1428.1) Όταν έμεναν στην Ιόππη, ο Ιησούς γνώρισε τον Γκαντία, ένα Φιλισταίο διερμηνέα που δούλευε για κάποιον Σίμωνα βυρσοδέψη. Οι πράκτορες του Γκονόντ στην Μεσοποταμία έκαναν πολλές δουλειές με αυτόν τον Σίμωνα¨ έτσι ο Γκονόντ και ο γιος του θέλησαν να τον επισκεφτούν καθώς θα πήγαιναν προς την Καισαρεία. Όσο καθυστέρησαν στην Ιόππη, ο Ιησούς και ο Γκαντίας έγιναν καλοί φίλοι. Αυτός ο νεαρός Φιλισταίος ήταν ένας αναζητητής της αλήθειας. Ο Ιησούς ήταν δότης της αλήθειας¨ αυτός ήταν η αλήθεια εκείνης της γενιάς στην Ουράντια. Όταν συναντιούνται ένας μεγάλος αναζητητής της αλήθειας και ένας σπουδαίος δότης της αλήθειας, το αποτέλεσμα είναι ένα μεγάλο απελευθερωτικό φως που γεννιέται από την εμπειρία της νέας αλήθειας.		130:1.1 (1428.1) During their stay in Joppa, Jesus met Gadiah, a Philistine interpreter who worked for one Simon a tanner. Gonod’s agents in Mesopotamia had transacted much business with this Simon; so Gonod and his son desired to pay him a visit on their way to Caesarea. While they tarried at Joppa, Jesus and Gadiah became warm friends. This young Philistine was a truth seeker. Jesus was a truth giver; he was the truth for that generation on Urantia. When a great truth seeker and a great truth giver meet, the result is a great and liberating enlightenment born of the experience of new truth.
130:1.2 (1428.2) Μια μέρα μετά το βραδινό γεύμα ο Ιησούς και ο νεαρός Φιλισταίος περπατούσαν κοντά στην θάλασσα, και ο Γκαντίας, μην γνωρίζοντας ότι αυτός «ο γραμματέας από την Δαμασκό» γνώριζε τόσο καλά τις Εβραϊκές παραδόσεις, έδειξε στον Ιησού το μέρος που λεγόταν ότι ο Ιωνάς ξεκίνησε το κακότυχο ταξίδι του για την Ταρσό. Και όταν τελείωσε τα σχόλιά του, έκανε στον Ιησού την εξής ερώτηση: «Αλλά πιστεύεις ότι στα αλήθεια το μεγάλο ψάρι κατάπιε τον Ιωνά;» Ο Ιησούς κατάλαβε ότι η ζωή αυτού του νέου είχε επηρεαστεί πάρα πολύ από αυτήν την παράδοση, και ότι η σκέψη πάνω σε αυτήν του είχε επιβάλλει τον παραλογισμό της προσπάθειας της φυγής από το καθήκον¨ ο Ιησούς δεν είπε τίποτα που θα κατέστρεφε ξαφνικά τις βάσεις των κινήτρων του Γκαντία να ζει πρακτική ζωή. Απαντώντας του την ερώτηση, ο Ιησούς είπε: «Φίλε μου, όλοι είμαστε Ιωνάδες με ζωές που πρέπει να ζήσουμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, και πάντα όταν προσπαθούμε να ξεφύγουμε από το καθήκον μας παρασυρμένοι από διάφορους πειρασμούς, τότε αμέσως θέτουμε τους εαυτούς μας κάτω από τον άμεσο έλεγχο εκείνων των επιδράσεων που δεν κατευθύνονται από τις δυνάμεις της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Η φυγή από το καθήκον είναι η θυσία της αλήθειας. Η απόδραση από την υπηρεσία του φωτός και της ζωής μπορεί να έχει αποτέλεσμα μόνο τις άσχημες συγκρούσεις με τις δύσκολες φάλαινες του εγωισμού που οδηγούν τελικά στο σκοτάδι και στον θάνατο εκτός οι Ιωνάδες που έχουν απαρνηθεί τον Θεό αλλάξουν τις καρδιές τους, ακόμα και όταν βρίσκονται στα βάθη της απελπισίας, και αναζητήσουν τον Θεό και την καλοσύνη του. Και όταν τέτοιες αποκαρδιωμένες ψυχές αναζητούν αληθινά τον Θεό—διψούν για την αλήθεια και την ορθότητα—δεν υπάρχει τίποτα που να τους κρατά πια αιχμάλωτους. Όσο βαθιά κι αν έχουν πέσει, όταν αναζητούν το φως με όλη τους την καρδιά, το πνεύμα του Κύριου και Θεού των ουρανών θα τους απελευθερώσει από την αιχμαλωσία τους¨ οι κακές περιστάσεις της ζωής θα τους ξεβράσουν στην στεγνή γη των νέων ευκαιριών για ανανεωμένη υπηρεσία και σοφότερο τρόπο ζωής.»		130:1.2 (1428.2) One day after the evening meal Jesus and the young Philistine strolled down by the sea, and Gadiah, not knowing that this “scribe of Damascus” was so well versed in the Hebrew traditions, pointed out to Jesus the ship landing from which it was reputed that Jonah had embarked on his ill-fated voyage to Tarshish. And when he had concluded his remarks, he asked Jesus this question: “But do you suppose the big fish really did swallow Jonah?” Jesus perceived that this young man’s life had been tremendously influenced by this tradition, and that its contemplation had impressed upon him the folly of trying to run away from duty; Jesus therefore said nothing that would suddenly destroy the foundations of Gadiah’s present motivation for practical living. In answering this question, Jesus said: “My friend, we are all Jonahs with lives to live in accordance with the will of God, and at all times when we seek to escape the present duty of living by running away to far-off enticements, we thereby put ourselves in the immediate control of those influences which are not directed by the powers of truth and the forces of righteousness. The flight from duty is the sacrifice of truth. The escape from the service of light and life can only result in those distressing conflicts with the difficult whales of selfishness which lead eventually to darkness and death unless such God-forsaking Jonahs shall turn their hearts, even when in the very depths of despair, to seek after God and his goodness. And when such disheartened souls sincerely seek for God—hunger for truth and thirst for righteousness—there is nothing that can hold them in further captivity. No matter into what great depths they may have fallen, when they seek the light with a whole heart, the spirit of the Lord God of heaven will deliver them from their captivity; the evil circumstances of life will spew them out upon the dry land of fresh opportunities for renewed service and wiser living.”
130:1.3 (1428.3) Η διδασκαλία του Ιησού άγγιξε πραγματικά τον Γκαντία, και κουβέντιαζαν πολύ ώρα μέσα στην νύχτα δίπλα στην θάλασσα, και πριν πάνε να κοιμηθούν, προσευχήθηκαν μαζί και ο ένας για τον άλλο. Αυτός ήταν ο ίδιος Γκαντίας που άκουσε το μεταγενέστερο κήρυγμα του Πέτρου, έγινε ένθερμος πιστός του Ιησού από την Ναζαρέτ, και είχε μια αξιομνημόνευτη συζήτηση με τον Πέτρο κάποιο βράδυ στο σπίτι του Δορκά. Και ο Γκαντίας συνεισέφερε πολύ στην τελική απόφαση του Σίμωνα, του πλούσιου εμπόρου δέρματος, να ενστερνιστεί τον Χριστιανισμό.		130:1.3 (1428.3) Gadiah was mightily moved by Jesus’ teaching, and they talked long into the night by the seaside, and before they went to their lodgings, they prayed together and for each other. This was the same Gadiah who listened to the later preaching of Peter, became a profound believer in Jesus of Nazareth, and held a memorable argument with Peter one evening at the home of Dorcas. And Gadiah had very much to do with the final decision of Simon, the wealthy leather merchant, to embrace Christianity.
130:1.4 (1428.4) (σε αυτήν την αφήγηση για το προσωπικό έργο του Ιησού με τους συνανθρώπους του σε αυτήν την περιοδεία στην Μεσόγειο, σύμφωνα με την άδεια που μας έχει δοθεί, θα μεταφράζουμε τα λόγια του στην σύγχρονη φρασεολογία που επικρατεί τώρα στην Ουράντια την στιγμή αυτής της παρουσίασης.)		130:1.4 (1428.4) (In this narrative of the personal work of Jesus with his fellow mortals on this tour of the Mediterranean, we shall, in accordance with our permission, freely translate his words into modern phraseology current on Urantia at the time of this presentation.)
130:1.5 (1429.1) Η τελευταία συζήτηση του Ιησού με τον Γκαντία ήταν πάνω στο καλό και το κακό. Αυτός ο νεαρός Φιλισταίος ήταν πολύ προβληματισμένος από την αίσθηση της αδικίας εξαιτίας της παρουσίας του κακού στον κόσμο, μαζί με το καλό, Είπε: « Πως μπορεί ο Θεός, αν είναι απεριόριστα καλός, να μας επιτρέπει να υποφέρουμε από τις πίκρες του κακού¨ εξάλλου ποιος δημιουργεί το κακό;» Εκείνες τις ημέρες ήταν ευρύτατα πιστευτό, ότι ο Θεός δημιουργεί και το καλό και τι κακό, αλλά ο Ιησούς ποτέ δεν δίδαξε τέτοιο σφάλμα. Απαντώντας αυτήν την ερώτηση. Ο Ιησούς είπε: « Αδερφέ μου, ο Θεός είναι αγάπη¨ γι αυτό πρέπει να είναι καλός, και η καλοσύνη του είναι τόσο μεγάλη και αληθινή που δεν μπορεί να περιέχει τα μικρά και ψεύτικα πράγματα του κακού. Ο Θεός είναι τόσο θετικά καλός ώστε δεν υπάρχει καθόλου χώρος σε αυτόν για το αρνητικό κακό. Το κακό είναι η ανώριμη επιλογή και το απερίσκεπτο παραστράτημα εκείνων που αντιστέκονται στο καλό, απορρίπτουν την ομορφιά, και δεν είναι πιστοί στην αλήθεια. Το κακό είναι μόνο η κακή προσαρμογή της ανωριμότητας ή η διασπαστική και παραμορφωτική επιρροή της άγνοιας. Το κακό είναι το αναπόφευκτο σκοτάδι που ακολουθεί τα χνάρια της ασύνετης απόρριψης του φωτός. Το κακό είναι αυτό που είναι σκοτεινό και αναληθές, και που όταν κάποιος το αγκαλιάζει συνειδητά και το εγκρίνει εκούσια, γίνεται αμαρτία.		130:1.5 (1429.1) Jesus’ last visit with Gadiah had to do with a discussion of good and evil. This young Philistine was much troubled by a feeling of injustice because of the presence of evil in the world alongside the good. He said: “How can God, if he is infinitely good, permit us to suffer the sorrows of evil; after all, who creates evil?” It was still believed by many in those days that God creates both good and evil, but Jesus never taught such error. In answering this question, Jesus said: “My brother, God is love; therefore he must be good, and his goodness is so great and real that it cannot contain the small and unreal things of evil. God is so positively good that there is absolutely no place in him for negative evil. Evil is the immature choosing and the unthinking misstep of those who are resistant to goodness, rejectful of beauty, and disloyal to truth. Evil is only the misadaptation of immaturity or the disruptive and distorting influence of ignorance. Evil is the inevitable darkness which follows upon the heels of the unwise rejection of light. Evil is that which is dark and untrue, and which, when consciously embraced and willfully endorsed, becomes sin.
130:1.6 (1429.2) «Ο πατέρας σου στον ουρανό, χαρίζοντάς σου την δύναμη της επιλογής ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα, δημιούργησε το αρνητικό δυναμικό του θετικού δρόμου του φωτός και της ζωής¨ αλλά τέτοια σφάλματα του κακού είναι στην πραγματικότητα ανύπαρκτα μέχρι κάποιο νοήμων πλάσμα να επιθυμήσει την ύπαρξή τους επιλέγοντας τον λανθασμένο τρόπο ζωής. Και αυτά τα κακά γίνονται αμαρτία από την εν γνώσει και σκόπιμη επιλογή ενός τέτοιου ανυπότακτου πλάσματος με θέληση. Γι αυτό Πατέρας μας στον ουρανό επιτρέπει το καλό και το κακό να βαδίζουν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής, όπως η φύση επιτρέπει το σιτάρι και τα παράσιτα να ευδοκιμούν δίπλα- δίπλα μέχρι το θέρος.» Ο Γκαντίας ικανοποιήθηκε απόλυτα από την απάντηση του Ιησού στην ερώτησή του αφού η συζήτησή τους τον βοήθησε να ξεκαθαρίσει στο μυαλό του την πραγματική σημασία αυτών των βαρυσήμαντων λόγων.		130:1.6 (1429.2) “Your Father in heaven, by endowing you with the power to choose between truth and error, created the potential negative of the positive way of light and life; but such errors of evil are really nonexistent until such a time as an intelligent creature wills their existence by mischoosing the way of life. And then are such evils later exalted into sin by the knowing and deliberate choice of such a willful and rebellious creature. This is why our Father in heaven permits the good and the evil to go along together until the end of life, just as nature allows the wheat and the tares to grow side by side until the harvest.” Gadiah was fully satisfied with Jesus’ answer to his question after their subsequent discussion had made clear to his mind the real meaning of these momentous statements.
2. ΣΤΗΝ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑ ^top		2. At Caesarea ^top
130:2.1 (1429.3) Ο Ιησούς και οι φίλοι του καθυστέρησαν στην Αλεξάνδρεια περισσότερο από ότι είχαν υπολογίσει επειδή ένα από τα μεγάλα κύρια κουπιά του πλοίου στο οποίο σκόπευαν να επιβιβαστούν βρέθηκε να κινδυνεύει να σχιστεί. Ο καπετάνιος αποφάσισε να παραμείνει στο λιμάνι μέχρι να κατασκευαστεί ένα καινούριο. Υπήρχε έλλειψη ειδικευμένων εργατών ξύλου για αυτήν την δουλειά, έτσι ο Ιησούς προσφέρθηκε να βοηθήσει. Τα βράδια ο Ιησούς και οι φίλοι του περπατούσαν πάνω στο όμορφο τείχος που λειτουργούσε σαν δρόμος περιπάτου γύρω από το λιμάνι. Ο Γκανίντ απολάμβανε ιδιαίτερα την εξήγηση του Ιησού για το υδρευτικό σύστημα της πόλης και την τεχνική με την οποία αξιοποιούσαν την παλίρροια για να ξεπλένουν τους δρόμους της πόλης και τους υπονόμους. Αυτός ο νεαρός Ινδός εντυπωσιάστηκε πολύ από τον ναό του Αυγούστου, που ήταν κτισμένος πάνω σε ένα ύψωμα και στην κορυφή του είχε ένα κολοσσιαίο άγαλμα του Ρωμαίου αυτοκράτορα. Το δεύτερο απόγευμα της παραμονής τους εκεί, οι τρεις τους παρακολούθησαν μια παράσταση στο τεράστιο αμφιθέατρο που χωρούσε είκοσι χιλιάδες άτομα, και εκείνη την νύχτα παρακολούθησαν ένα Ελληνικό θεατρικό έργο στο θέατρο. Τέτοιες εκδηλώσεις δεν είχε ξαναδεί ο Γκανίντ, και έκανε στον Ιησού πολλές ερωτήσεις για αυτές. Το πρωί της τρίτης μέρας έκαναν μια επίσημη επίσκεψη στο παλάτι του κυβερνήτη, γιατί η Καισαρεία ήταν η πρωτεύουσα της Παλαιστίνης και η κατοικία του Ρωμαϊκού αντιπροσώπου.		130:2.1 (1429.3) Jesus and his friends tarried in Caesarea beyond the time expected because one of the huge steering paddles of the vessel on which they intended to embark was discovered to be in danger of cleaving. The captain decided to remain in port while a new one was being made. There was a shortage of skilled woodworkers for this task, so Jesus volunteered to assist. During the evenings Jesus and his friends strolled about on the beautiful wall which served as a promenade around the port. Ganid greatly enjoyed Jesus’ explanation of the water system of the city and the technique whereby the tides were utilized to flush the city’s streets and sewers. This youth of India was much impressed with the temple of Augustus, situated upon an elevation and surmounted by a colossal statue of the Roman emperor. The second afternoon of their stay the three of them attended a performance in the enormous amphitheater which could seat twenty thousand persons, and that night they went to a Greek play at the theater. These were the first exhibitions of this sort Ganid had ever witnessed, and he asked Jesus many questions about them. On the morning of the third day they paid a formal visit to the governor’s palace, for Caesarea was the capital of Palestine and the residence of the Roman procurator.
130:2.2 (1429.4) Στο πανδοχείο τους έμενε επίσης ένας έμπορος από την Μογγολία, και μιας και αυτός ο Ανατολίτης μιλούσε Ελληνικά αρκετά καλά, ο Ιησούς κουβέντιαζε συχνά μαζί του. Αυτός ο άνθρωπος εντυπωσιάστηκε πολύ από την φιλοσοφία του Ιησού για την ζωή και ποτέ δεν ξέχασε τα σοφά λόγια του για «το πώς να ζούμε την ουράνια ζωή όσο βρισκόμαστε στην γη ακολουθώντας καθημερινά το θέλημα του ουράνιου Πατέρα.» Αυτός ο έμπορος ήταν Ταοϊστής, και γι αυτό πίστευε ακράδαντα στην θεωρία μιας συμπαντικής Θεότητας. Όταν γύρισε στην Μογγολία, άρχισε να διδάσκει αυτές τις αλήθειες στους γείτονές του και στους συνεργάτες του, και το αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών ήταν, ο μεγαλύτερός του γιος να γίνει Ταοϊστής ιερέας. Αυτός ο νέος άσκησε μεγάλη επιρροή για χάρη αυτών των ανώτερων αληθειών, σε όλη την ζωή του και ακολουθήθηκε από ένα γιο και ένα εγγόνι που ήταν το ίδιο αφοσιωμένα πιστοί στην διδασκαλία του Ενός Θεού—του Ανώτατου Κυβερνήτη των Ουρανών.		130:2.2 (1429.4) At their inn there also lodged a merchant from Mongolia, and since this Far-Easterner talked Greek fairly well, Jesus had several long visits with him. This man was much impressed with Jesus’ philosophy of life and never forgot his words of wisdom regarding “the living of the heavenly life while on earth by means of daily submission to the will of the heavenly Father.” This merchant was a Taoist, and he had thereby become a strong believer in the doctrine of a universal Deity. When he returned to Mongolia, he began to teach these advanced truths to his neighbors and to his business associates, and as a direct result of such activities, his eldest son decided to become a Taoist priest. This young man exerted a great influence in behalf of advanced truth throughout his lifetime and was followed by a son and a grandson who likewise were devotedly loyal to the doctrine of the One God—the Supreme Ruler of Heaven.
130:2.3 (1430.1) Ενώ ο ανατολικός κλάδος της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας, που είχε την έδρα του στην Φιλαδέλφεια, κράτησε πιο πιστά την διδασκαλία του Ιησού από ότι ο κλάδος στην Ιερουσαλήμ, ήταν κρίμα που δεν υπήρξε κάποιος σαν τον Πέτρο να πάει στην Κίνα, ή σαν τον Παύλο να πάει στην Ινδία, όπου το πνευματικό έδαφος ήταν τόσο ευνοϊκό για την καλλιέργεια του σπόρου του νέου ευαγγελίου της βασιλείας των ουρανών. Αυτές ακριβώς οι διδασκαλίες του Ιησού όπως τις κράτησαν οι Φιλαδελφικοί, θα έκαναν τόσο άμεση και δυνατή εντύπωση στο νου των πνευματικά διψασμένων Ασιατικών λαών, όσο έκαναν και τα κηρύγματα του Πέτρου και του Παύλου στην Δύση.		130:2.3 (1430.1) While the eastern branch of the early Christian church, having its headquarters at Philadelphia, held more faithfully to the teachings of Jesus than did the Jerusalem brethren, it was regrettable that there was no one like Peter to go into China, or like Paul to enter India, where the spiritual soil was then so favorable for planting the seed of the new gospel of the kingdom. These very teachings of Jesus, as they were held by the Philadelphians, would have made just such an immediate and effective appeal to the minds of the spiritually hungry Asiatic peoples as did the preaching of Peter and Paul in the West.
130:2.4 (1430.2) Ένας από τους νέους που δούλευε για την κατασκευή του κουπιού μαζί με τον Ιησού άρχισε να ενδιαφέρεται πολύ για τα λόγια που έλεγε αυτός καθώς δουλεύανε στο ναυπηγείο. Όταν ο Ιησούς ανάφερε ότι ο Πατέρας στον ουρανό ενδιαφέρεται για την ευτυχία των παιδιών του στην γη, αυτός ο νεαρός Έλληνας, ο Ανάξανδος, είπε: «Αφού οι Θεοί ενδιαφέρονται για μένα, γιατί δεν διώχνουν αυτόν τον σκληρό και άδικο αρχιεργάτη αυτού του εργαστηρίου;» Ξαφνιάστηκε όταν ο Ιησούς του απάντησε, «Εφόσον γνωρίζεις και εκτιμάς το καλό και το δίκαιο, ίσως οι Θεοί έφεραν αυτόν τον πλανεμένο άνθρωπο κοντά σου για να τον βοηθήσεις να βρει τον καλύτερο δρόμο. Ίσως εσύ να είσαι το άλας που θα κάνει συμπαθητικότερο αυτόν τον άνθρωπο προς τους άλλους ανθρώπους¨ αν βέβαια δεν έχεις χάσει την νοστιμιά σου. Όπως είναι τώρα τα πράγματα, αυτός ο άνθρωπος είναι κύριός σου, αφού οι κακοί τρόποι του σε επηρεάζουν αρνητικά. Γιατί να μην προσπαθήσεις να υπερνικήσεις το κακό χρησιμοποιώντας την δύναμη του καλού και έτσι να γίνεις εσύ ο κύριος όλων των σχέσεων ανάμεσά σας; Προβλέπω ότι το καλό που βρίσκεται μέσα σου θα μπορούσε να ξεπεράσει το κακό που βρίσκεται μέσα του αν του δώσεις την ευκαιρία που του αξίζει. Δεν υπάρχει τίποτα πιο συναρπαστικό στην ζωή ενός ανθρώπου από την απόλαυση της ευδαιμονία που νοιώθει όταν γίνει σύντροφος με κάποιον άλλον στην υλική ζωή με πνευματική ενέργεια και θεϊκή αλήθεια μετά από ένα νικηφόρο αγώνα με το κακό και το σφάλμα. Είναι πραγματικά αναμορφωτική και αναγεννητική εμπειρία να γίνεις το ζωντανό κανάλι του πνευματικού φωτός για έναν θνητό που βρίσκεται στο πνευματικό σκοτάδι. Αν είσαι πιο ευλογημένος με την αλήθεια από ότι αυτός ο άνθρωπος, η ανάγκη του θα πρέπει να σε προκαλεί. Σίγουρα δεν είσαι ο δειλός που θα μπορούσε να στέκεται στην παραλία και να βλέπει έναν συνάνθρωπό του που δεν ξέρει κολύμπι να χάνεται χωρίς να κάνει τίποτα! Πόσο περισσότερη αξία έχει η ψυχή αυτού του ανθρώπου που περιπλανιέται χαμένη στο σκοτάδι σε σύγκριση με το σώμα του που πνίγεται στο νερό!»		130:2.4 (1430.2) One of the young men who worked with Jesus one day on the steering paddle became much interested in the words which he dropped from hour to hour as they toiled in the shipyard. When Jesus intimated that the Father in heaven was interested in the welfare of his children on earth, this young Greek, Anaxand, said: “If the Gods are interested in me, then why do they not remove the cruel and unjust foreman of this workshop?” He was startled when Jesus replied, “Since you know the ways of kindness and value justice, perhaps the Gods have brought this erring man near that you may lead him into this better way. Maybe you are the salt which is to make this brother more agreeable to all other men; that is, if you have not lost your savor. As it is, this man is your master in that his evil ways unfavorably influence you. Why not assert your mastery of evil by virtue of the power of goodness and thus become the master of all relations between the two of you? I predict that the good in you could overcome the evil in him if you gave it a fair and living chance. There is no adventure in the course of mortal existence more enthralling than to enjoy the exhilaration of becoming the material life partner with spiritual energy and divine truth in one of their triumphant struggles with error and evil. It is a marvelous and transforming experience to become the living channel of spiritual light to the mortal who sits in spiritual darkness. If you are more blessed with truth than is this man, his need should challenge you. Surely you are not the coward who could stand by on the seashore and watch a fellow man who could not swim perish! How much more of value is this man’s soul floundering in darkness compared to his body drowning in water!”
130:2.5 (1430.3) Τα λόγια του Ιησού άγγιξαν βαθιά τον Ανάξανδο. Αμέσως είπε στον ανώτερό του τι είχε πει ο Ιησούς, και εκείνη την νύχτα πήγαν και οι δυο και αναζήτησαν την συμβουλή του Ιησού για την σωτηρία των ψυχών τους. Και αργότερα, αφού το Χριστιανικό μήνυμα είχε διακηρυχθεί στην Καισαρεία, και οι δύο αυτοί άνθρωποι, ο ένας Έλληνας και ο άλλος Ρωμαίος, πίστεψαν στο κήρυγμα του Φιλίππου και έγιναν επιφανή μέλη της εκκλησίας που ίδρυσε. Αργότερα αυτός ο Έλληνας διορίστηκε οικονόμος ενός Ρωμαίου εκατόνταρχου, του Κορνήλιου, που αργότερα πίστεψε και αυτός με την βοήθεια του Πέτρου. Ο Ανάξανδος συνέχισε να διαδίδει το φως σε αυτούς που βρισκόντουσαν στο σκοτάδι μέχρι τις μέρες που φυλακίστηκε ο Πέτρος στην Καισαρεία, όταν χάθηκε, τυχαία, στην μεγάλη σφαγή είκοσι χιλιάδων Ιουδαίων ενώ προσέφερε την βοήθειά του σε αυτούς που υποφέρανε και τους ετοιμοθάνατους Ο Γκανίντ, τότε, άρχισε να καταλαβαίνει πως ο δάσκαλός του περνούσε τον ελεύθερο χρόνο του με αυτήν την ασυνήθιστη προσφορά στους συνανθρώπους του, και ο νεαρός Ινδός αποφάσισε να ανακαλύψει το κίνητρο αυτών των ακατάπαυστων δραστηριοτήτων. Ρώτησε λοιπόν, «γιατί ασχολείσαι συνέχεια με συζητήσεις με τους ξένους;» Και ο Ιησούς απάντησε: «Γκανίντ, κανένας άνθρωπος δεν είναι ξένος για κάποιον που γνωρίζει τον Θεό. Όταν βρίσκεις τον Πατέρα στον ουρανό ανακαλύπτεις ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αδερφοί σου, και φαίνεται παράξενο που κάποιος απολαμβάνει την ευτυχία της γνωριμίας με ένα καινούριο αδερφό που μόλις τώρα ανακάλυψες; Το να γνωρίζει κάποιος τους αδερφούς του και τις αδερφές του, να ξέρει τα προβλήματά τους και να μαθαίνει να τους αγαπά, είναι η υπέρτατη εμπειρία της ζωής.»		130:2.5 (1430.3) Anaxand was mightily moved by Jesus’ words. Presently he told his superior what Jesus had said, and that night they both sought Jesus’ advice as to the welfare of their souls. And later on, after the Christian message had been proclaimed in Caesarea, both of these men, one a Greek and the other a Roman, believed Philip’s preaching and became prominent members of the church which he founded. Later this young Greek was appointed the steward of a Roman centurion, Cornelius, who became a believer through Peter’s ministry. Anaxand continued to minister light to those who sat in darkness until the days of Paul’s imprisonment at Caesarea, when he perished, by accident, in the great slaughter of twenty thousand Jews while he ministered to the suffering and dying.
130:2.6 (1431.1) MISSING PARAGRAPH		130:2.6 (1431.1) Ganid was, by this time, beginning to learn how his tutor spent his leisure in this unusual personal ministry to his fellow men, and the young Indian set about to find out the motive for these incessant activities. He asked, “Why do you occupy yourself so continuously with these visits with strangers?” And Jesus answered: “Ganid, no man is a stranger to one who knows God. In the experience of finding the Father in heaven you discover that all men are your brothers, and does it seem strange that one should enjoy the exhilaration of meeting a newly discovered brother? To become acquainted with one’s brothers and sisters, to know their problems and to learn to love them, is the supreme experience of living.”
130:2.7 (1431.2) Αυτή η συζήτηση κράτησε σχεδόν όλη την νύχτα, στην διάρκεια της οποίας ο νέος ζήτησε από τον Ιησού να του πει την διαφορά ανάμεσα στο θέλημα του Θεού και εκείνη την πράξη επιλογής του ανθρώπινου νου που επίσης αποκαλείται θέληση. Ουσιαστικά ο Ιησούς είπε: Το θέλημα του Θεού είναι ο δρόμος του Θεού, προσεταιρισμός με την επιλογή του Θεού μπροστά σε οποιοδήποτε εναλλακτικό δυναμικό. Το να κάνεις το θέλημα του Θεού, λοιπόν, είναι η προοδευτική εμπειρία του να γίνεσαι όλο και περισσότερο σαν τον Θεό, και ο Θεός είναι η πηγή και ο προορισμός όλων όσων είναι καλά και όμορφα και αληθινά. Η θέληση του ανθρώπου είναι ο ανθρώπινος δρόμος, το σύνολο και η ουσία αυτών που αποφασίζει να είναι και να κάνει ο θνητός. Η θέληση είναι η συνειδητή επιλογή ενός συνειδητού όντος που οδηγεί σε αποφάσεις και συμπεριφορές που βασίζονται σε νοητική λειτουργία – σκέψη.		130:2.7 (1431.2) This was a conference which lasted well into the night, in the course of which the young man requested Jesus to tell him the difference between the will of God and that human mind act of choosing which is also called will. In substance Jesus said: The will of God is the way of God, partnership with the choice of God in the face of any potential alternative. To do the will of God, therefore, is the progressive experience of becoming more and more like God, and God is the source and destiny of all that is good and beautiful and true. The will of man is the way of man, the sum and substance of that which the mortal chooses to be and do. Will is the deliberate choice of a self-conscious being which leads to decision-conduct based on intelligent reflection.
130:2.8 (1431.3) Εκείνο το απόγευμα ο Ιησούς και ο Γκανίντ απόλαυσαν το παιχνίδι τους με ένα πολύ έξυπνο ποιμενικό σκυλί, και ο Γκανίντ ήθελε να μάθει αν το σκυλί είχε ψυχή, αν είχε θέληση, και ο Ιησούς απαντώντας την ερώτησή του είπε: «Το σκυλί έχει μυαλό που μπορεί να γνωρίσει τον υλικό άνθρωπο, τον αφέντη του, αλλά δεν μπορεί να γνωρίσει τον Θεό, που είναι πνεύμα¨ έτσι το σκυλί δεν έχει πνευματική φύση και δεν μπορεί να απολαύσει μια πνευματική εμπειρία. Το σκυλί μπορεί να έχει κάποια θέληση που προέρχεται από την φύση και επαυξάνεται από την εκγύμνασή του, αλλά μια τέτοια δύναμη του μυαλού δεν είναι πνευματική ισχύς, ούτε συγκρίνεται με την ανθρώπινη θέληση, εφόσον δεν βασίζεται στην σκέψη—δεν είναι αποτέλεσμα διάκρισης ανώτερων και ηθικών εννοιών ή επιλογής πνευματικών και αιώνιων αξιών. Είναι η κατοχή τέτοιων δυνάμεων πνευματικής διάκρισης και επιλογής της αλήθειας που κάνει τον θνητό ηθική ύπαρξη, ένα πλάσμα με το χάρισμα της πνευματικής υπευθυνότητας και του δυναμικού της αιώνιας ζωής.» Ο Ιησούς συνέχισε να του εξηγεί ότι είναι αυτή η απουσία τέτοιων διανοητικών δυνάμεων στα ζώα που κάνει για πάντα αδύνατον για τον κόσμο των ζώων να αναπτύξουν γλώσσα μέσα στον χρόνο ή να βιώσουν κάτι που να ισοδυναμεί με την επιβίωση της προσωπικότητας στην αιωνιότητα. Το αποτέλεσμα της διδασκαλίας εκείνης της ημέρας, ήταν να πάψει ο Γκανίντ να πιστεύει στην μετεμψύχωση των ανθρώπινων ψυχών σε σώματα ζώων.		130:2.8 (1431.3) That afternoon Jesus and Ganid had both enjoyed playing with a very intelligent shepherd dog, and Ganid wanted to know whether the dog had a soul, whether it had a will, and in response to his questions Jesus said: “The dog has a mind which can know material man, his master, but cannot know God, who is spirit; therefore the dog does not possess a spiritual nature and cannot enjoy a spiritual experience. The dog may have a will derived from nature and augmented by training, but such a power of mind is not a spiritual force, neither is it comparable to the human will, inasmuch as it is not reflective—it is not the result of discriminating higher and moral meanings or choosing spiritual and eternal values. It is the possession of such powers of spiritual discrimination and truth choosing that makes mortal man a moral being, a creature endowed with the attributes of spiritual responsibility and the potential of eternal survival.” Jesus went on to explain that it is the absence of such mental powers in the animal which makes it forever impossible for the animal world to develop language in time or to experience anything equivalent to personality survival in eternity. As a result of this day’s instruction Ganid never again entertained belief in the transmigration of the souls of men into the bodies of animals.
130:2.9 (1431.4) Την επόμενη μέρα ο Γκανίντ το κουβέντιασε με τον πατέρα του, και σε απάντηση στην ερώτηση του Γκονόντ , ο Ιησούς εξήγησε ότι « οι ανθρώπινες θελήσεις που απασχολούνται μόνο με το να παίρνουν προσωρινές αποφάσεις για τα υλικά προβλήματα ζωώδους φύσης είναι καταδικασμένες να χαθούν μέσα στον χρόνο. Αυτοί που παίρνουν ειλικρινείς ηθικές αποφάσεις μέσα από την καρδιά τους και κάνουν απεριόριστες πνευματικές επιλογές σταδιακά αρχίζουν να εξομοιώνονται με το θεϊκό πνεύμα που κατοικεί μέσα τους, και έτσι όλο και περισσότερο μετατρέπονται σε αξίες αιώνιας ζωής—αμείωτη πορεία θεϊκής υπηρεσίας.»		130:2.9 (1431.4) The next day Ganid talked all this over with his father, and it was in answer to Gonod’s question that Jesus explained that “human wills which are fully occupied with passing only upon temporal decisions having to do with the material problems of animal existence are doomed to perish in time. Those who make wholehearted moral decisions and unqualified spiritual choices are thus progressively identified with the indwelling and divine spirit, and thereby are they increasingly transformed into the values of eternal survival—unending progression of divine service.”
130:2.10 (1431.5) Εκείνη την ημέρα ήταν που ακούσαμε για πρώτη φορά αυτήν την βαρυσήμαντη αλήθεια, που σε σύγχρονους όρους θα σήμαινε: « Η θέληση είναι αυτή η εκδήλωση του ανθρώπινου νου που καθιστά ικανή την υποκειμενική συνείδηση να εκφραστεί αντικειμενικά και να βιώσει το φαινόμενο της ελπίδας της εξομοίωσης με τον Θεό.» Και με αυτή ακριβώς την έννοια κάθε νοήμων και πνευματική ανθρώπινη ύπαρξη μπορεί να γίνει δημιουργική.		130:2.10 (1431.5) It was on this same day that we first heard that momentous truth which, stated in modern terms, would signify: “Will is that manifestation of the human mind which enables the subjective consciousness to express itself objectively and to experience the phenomenon of aspiring to be Godlike.” And it is in this same sense that every reflective and spiritually minded human being can become creative.
3. ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ^top		3. At Alexandria ^top
130:3.1 (1432.1) Η επίσκεψη στην Καισαρεία ήταν γεμάτη γεγονότα, και όταν πια το πλοίο ήταν έτοιμο. Ο Ιησούς και οι δυο φίλοι του αναχώρησαν το μεσημέρι μιας ημέρας για την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.		130:3.1 (1432.1) It had been an eventful visit at Caesarea, and when the boat was ready, Jesus and his two friends departed at noon one day for Alexandria in Egypt.
130:3.2 (1432.2) Και οι τρεις τους πέρασαν πολύ όμορφα σε αυτό το ταξίδι για την Αλεξάνδρεια. Ο Γκανίντ ήταν ενθουσιασμένος με το ταξίδι και κράτησε τον Ιησού απασχολημένο με το να απαντά στις ερωτήσεις του. Όταν πλησίαζαν στο λιμάνι της πόλης, ο νεαρός ενθουσιάστηκε με τον φάρο του Φάρου, που βρισκόταν στο νησί το οποίο ο Αλέξανδρος είχε ενώσει με την κυρίως χώρα με έναν μόλο, δημιουργώντας έτσι δύο σπουδαία λιμάνια κάνοντας έτσι την Αλεξάνδρεια το θαλάσσιο εμπορικό σταυροδρόμι της Αφρικής, της Ασίας, και της Ευρώπης. Αυτός ο σπουδαίος φάρος ήταν ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου και ήταν ο πρόδρομος όλων των επόμενων φάρων. Σηκώθηκαν νωρίς το πρωί για να δουν αυτό το θαυμάσιο σωτήριο ανθρώπινο επίτευγμα, και ανάμεσα στα επιφωνήματα του Γκανίντ ο Ιησούς είπε: « Και εσύ γιε μου θα είσαι σαν αυτό το φάρο όταν γυρίσεις στην Ινδία, ακόμα και όταν θα έχει αναπαυτεί ο πατέρας σου¨ θα γίνεις το φως της ζωής για εκείνους που θα είναι κοντά σου και θα βρίσκονται στο σκοτάδι, δείχνοντας σε όλους όσους το επιθυμούν τον τρόπο να φτάσουν στο λιμάνι της σωτηρίας τους με ασφάλεια.» Και ο Γκανίντ, σφίγγοντας το χέρι του Ιησού, είπε, «Θα είμαι».		130:3.2 (1432.2) The three enjoyed a most pleasant passage to Alexandria. Ganid was delighted with the voyage and kept Jesus busy answering questions. As they approached the city’s harbor, the young man was thrilled by the great lighthouse of Pharos, located on the island which Alexander had joined by a mole to the mainland, thus creating two magnificent harbors and thereby making Alexandria the maritime commercial crossroads of Africa, Asia, and Europe. This great lighthouse was one of the seven wonders of the world and was the forerunner of all subsequent lighthouses. They arose early in the morning to view this splendid lifesaving device of man, and amidst the exclamations of Ganid Jesus said: “And you, my son, will be like this lighthouse when you return to India, even after your father is laid to rest; you will become like the light of life to those who sit about you in darkness, showing all who so desire the way to reach the harbor of salvation in safety.” And as Ganid squeezed Jesus’ hand, he said, “I will.”
130:3.3 (1432.3) Και ξανά θα κάνουμε την παρατήρηση ότι οι πρώτοι δάσκαλοι της Χριστιανικής θρησκείας διέπραξαν μεγάλο σφάλμα που έστρεψαν αποκλειστικά την προσοχή τους στον Δυτικό πολιτισμό του Ρωμαϊκού κόσμου. Οι διδασκαλίες του Ιησού όπως διατηρήθηκαν από τους Μεσοποτάμιους πιστούς του πρώτου αιώνα, θα είχαν γίνει πρόθυμα αποδεκτές από τις διάφορες ομάδες των θρησκευόμενων Ασιατών.		130:3.3 (1432.3) And again we remark that the early teachers of the Christian religion made a great mistake when they so exclusively turned their attention to the western civilization of the Roman world. The teachings of Jesus, as they were held by the Mesopotamian believers of the first century, would have been readily received by the various groups of Asiatic religionists.
130:3.4 (1432.4) Τέσσερις ώρες από τότε που αποβιβάστηκαν από το πλοίο εγκαταστάθηκαν στο ανατολικό άκρο ενός μακριού και φαρδιού δρόμου, εκατό πόδια πλατύς και πέντε μίλια μακρύς, που έφτανε μέχρι τα δυτικά όρια αυτής της πόλης του ενός εκατομμυρίου κατοίκων. Αφού γύρισαν για μια πρώτη επισκόπηση στα κυριότερα αξιοθέατα της πόλης—το πανεπιστήμιο (μουσείο), την βιβλιοθήκη, το βασιλικό μαυσωλείο του Αλέξανδρου, το παλάτι, τον ναό του Ποσειδώνα, το θέατρο, και το γυμναστήριο—ο Γκονόντ ήταν απασχολημένος με τις δουλειές του και ο Ιησούς με τον Γκανίντ πήγαν στην βιβλιοθήκη, την μεγαλύτερη του κόσμου. Εδώ ήταν συγκεντρωμένα περίπου ένα εκατομμύριο χειρόγραφα από όλο τον πολιτισμένο κόσμο: την Ελλάδα, την Ρώμη, την Παλαιστίνη, την Πάρθια, την Ινδία, την Κίνα, ακόμα και από την Ιαπωνία. Σε αυτήν την βιβλιοθήκη ο Γκανίντ βρήκε την μεγαλύτερη συλλογή Ινδικής λογοτεχνίας σε όλο τον κόσμο¨ και περνούσαν κάμποσο από τον χρόνο τους εδώ κάθε μέρα όσο έμειναν στην Αλεξάνδρεια. Ο Ιησούς είπε στον Γκανίντ για την μετάφραση των Εβραϊκών γραφών στα Ελληνικά σε εεκίνο το μέρος. Και συζήτησαν πολλές φορές για όλες τις θρησκείες του κόσμου, και ο Ιησούς προσπαθούσε να υποδείξει σε αυτό το νεαρό νου την αλήθεια σε κάθε μία, πάντα προσθέτοντας: « Αλλά ο Ιεχωβάς είναι ο Θεός που βγήκε από την αποκάλυψη του Μελχισεδέκ και την διαθήκη του Αβραάμ. Οι Εβραίοι ήταν οι απόγονοι του Αβραάμ και συνεπώς κατέλαβαν την γη όπου είχε ζήσει και διδάξει ο Μελχισεδέκ, και από όπου έστειλε διδασκάλους σε όλο τον κόσμο¨ και η θρησκεία τους τελικά απεικόνιζε μια πιο καθαρή αναγνώριση του Κύριου και Θεού του Ισραήλ σαν τον Συμπαντικό Πατέρα στον ουρανό, από ότι οποιαδήποτε άλλη θρησκεία.»		130:3.4 (1432.4) By the fourth hour after landing they were settled near the eastern end of the long and broad avenue, one hundred feet wide and five miles long, which stretched on out to the western limits of this city of one million people. After the first survey of the city’s chief attractions—university (museum), library, the royal mausoleum of Alexander, the palace, temple of Neptune, theater, and gymnasium—Gonod addressed himself to business while Jesus and Ganid went to the library, the greatest in the world. Here were assembled nearly a million manuscripts from all the civilized world: Greece, Rome, Palestine, Parthia, India, China, and even Japan. In this library Ganid saw the largest collection of Indian literature in all the world; and they spent some time here each day throughout their stay in Alexandria. Jesus told Ganid about the translation of the Hebrew scriptures into Greek at this place. And they discussed again and again all the religions of the world, Jesus endeavoring to point out to this young mind the truth in each, always adding: “But Yahweh is the God developed from the revelations of Melchizedek and the covenant of Abraham. The Jews were the offspring of Abraham and subsequently occupied the very land wherein Melchizedek had lived and taught, and from which he sent teachers to all the world; and their religion eventually portrayed a clearer recognition of the Lord God of Israel as the Universal Father in heaven than any other world religion.”
130:3.5 (1432.5) Με την καθοδήγηση του Ιησού ο Γκανίντ έφτιαξε μια συλλογή από τις διδασκαλίες όλων εκείνων των θρησκειών του κόσμου που αναγνώριζαν μια Συμπαντική Θεότητα, ακόμα κι αν αναγνώριζαν και κάποιες υποδεέστερες θεότητες. Μετά από πολύ συζήτηση ο Ιησούς και ο Γκανίντ συμπέραναν ότι οι Ρωμαίοι δεν είχαν αληθινό Θεό στην θρησκεία τους, και ότι η θρησκεία τους δεν ήταν τίποτα πάρα πάνω από λατρεία του αυτοκράτορα. Οι Έλληνες, κατέληξαν, ότι είχαν μια φιλοσοφία αλλά όχι θρησκεία με ένα προσωπικό Θεό. Οι μυστηριακές λατρείες παραμερίστηκαν εξαιτίας της σύγχυσης της πολλαπλότητάς τους, και επειδή οι διάφορες απόψεις τους για την Θεότητα φαινόντουσαν ότι προερχόντουσαν από άλλες παλαιότερες θρησκείες.		130:3.5 (1432.5) Under Jesus’ direction Ganid made a collection of the teachings of all those religions of the world which recognized a Universal Deity, even though they might also give more or less recognition to subordinate deities. After much discussion Jesus and Ganid decided that the Romans had no real God in their religion, that their religion was hardly more than emperor worship. The Greeks, they concluded, had a philosophy but hardly a religion with a personal God. The mystery cults they discarded because of the confusion of their multiplicity, and because their varied concepts of Deity seemed to be derived from other and older religions.
130:3.6 (1433.1) Παρόλο που αυτές οι μεταφράσεις φτιάχτηκαν στην Αλεξάνδρεια, ο Γκανίντ δεν κανόνισε αυτές τις επιλογές και δεν πρόσθεσε τα δικά του προσωπικά συμπεράσματα μέχρι σχεδόν το τέλος της παραμονής τους στην Ρώμη. Προς μεγάλη του έκπληξη ανακάλυψε ότι οι καλύτεροι συγγραφείς της ιερής λογοτεχνίας του κόσμου, όλοι λίγο πολύ αναγνώριζαν ξεκάθαρα την ύπαρξη ενός αιώνιου Θεού και συμφωνούσαν πολύ για τον χαρακτήρα του και την σχέση του με τον θνητό άνθρωπο.		130:3.6 (1433.1) Although these translations were made at Alexandria, Ganid did not finally arrange these selections and add his own personal conclusions until near the end of their sojourn in Rome. He was much surprised to discover that the best of the authors of the world’s sacred literature all more or less clearly recognized the existence of an eternal God and were much in agreement with regard to his character and his relationship with mortal man.
130:3.7 (1433.2) Ο Ιησούς και ο Γκανίντ πέρασαν πολύ χρόνο στο μουσείο όσο έμεναν στην Αλεξάνδρεια. Αυτό το μουσείο δεν ήταν μια συλλογή σπάνιων αντικειμένων αλλά μάλλον ένα πανεπιστήμιο καλών τεχνών, επιστήμης, και λογοτεχνίας. Εδώ πολυμαθείς καθηγητές έδιναν διαλέξεις κάθε μέρα, και εκείνες τις μέρες αυτό ήταν το πνευματικό κέντρο του Δυτικού κόσμου. Μέρα με την μέρα ο Ιησούς μετάφραζε τις διαλέξεις στον Γκανίντ¨ μια μέρα την δεύτερη εβδομάδα ο νεαρός αναφώνησε: «Δάσκαλε Ιωσία, εσύ γνωρίζεις περισσότερα από αυτούς τους καθηγητές¨ θα ‘έπρεπε να σηκωθείς και να τους πεις τα σπουδαία πράγματα που έχεις πει σε μένα¨ αυτοί είναι σκοτισμένοι από την υπερβολική σκέψη. Θα μιλήσω στον πατέρα μου να το κανονίσει.» Ο Ιησούς χαμογέλασε, και είπε: «Είσαι ένας μαθητής όλο ενθουσιασμό, αλλά αυτοί οι δάσκαλοι δεν είναι διατεθειμένοι να τους διδάξουμε εσύ και εγώ. Η υπερηφάνεια της μη πνευματικής μάθησης είναι ύπουλο πράγμα στην ανθρώπινη ζωή. Ο αληθινός δάσκαλος διατηρεί την διανοητική του ακεραιότητα με το να μένει πάντα μαθητής.»		130:3.7 (1433.2) Jesus and Ganid spent much time in the museum during their stay in Alexandria. This museum was not a collection of rare objects but rather a university of fine art, science, and literature. Learned professors here gave daily lectures, and in those times this was the intellectual center of the Occidental world. Day by day Jesus interpreted the lectures to Ganid; one day during the second week the young man exclaimed: “Teacher Joshua, you know more than these professors; you should stand up and tell them the great things you have told me; they are befogged by much thinking. I shall speak to my father and have him arrange it.” Jesus smiled, saying: “You are an admiring pupil, but these teachers are not minded that you and I should instruct them. The pride of unspiritualized learning is a treacherous thing in human experience. The true teacher maintains his intellectual integrity by ever remaining a learner.”
130:3.8 (1433.3) Η Αλεξάνδρεια ήταν η πόλη της ανάμικτης κουλτούρας της Δύσης και μετά την Ρώμη η μεγαλύτερη και μεγαλοπρεπέστερη του κόσμου. Εδώ βρισκόταν η μεγαλύτερη Ιουδαϊκή συναγωγή του κόσμου, η θέση της κυβέρνησης των Σανχεντρίν της Αλεξάνδρειας, οι εβδομήντα κυβερνώντες πρεσβύτεροι.		130:3.8 (1433.3) Alexandria was the city of the blended culture of the Occident and next to Rome the largest and most magnificent in the world. Here was located the largest Jewish synagogue in the world, the seat of government of the Alexandria Sanhedrin, the seventy ruling elders.
130:3.9 (1433.4) Ανάμεσα στους πολλούς ανθρώπους με τους οποίους ο Γκονόντ είχε επαγγελματικές σχέσεις ήταν κάποιος Ιουδαίος τραπεζίτης, ο Αλέξανδρος, του οποίου ο αδερφός, ο Φίλων, ήταν ένας διάσημος θρησκευτικός φιλόσοφος εκείνου του καιρού. Ο Φίλων ήταν απασχολημένος με το αξιέπαινο αλλά δύσκολο έργο της εναρμόνισης της Ελληνικής φιλοσοφίας και της Εβραϊκής θεολογίας. Ο Γκανίντ και ο Ιησούς μιλούσαν πολύ για τις διδασκαλίες του Φίλωνα και περίμεναν πως θα παρακολουθούσαν κάποιες από τις διαλέξεις του, αλλά όσο καιρό έμειναν στην Αλεξάνδρεια αυτός ο φημισμένος Ελληνιστής Ιουδαίος βρισκόταν άρρωστος στο κρεβάτι.		130:3.9 (1433.4) Among the many men with whom Gonod transacted business was a certain Jewish banker, Alexander, whose brother, Philo, was a famous religious philosopher of that time. Philo was engaged in the laudable but exceedingly difficult task of harmonizing Greek philosophy and Hebrew theology. Ganid and Jesus talked much about Philo’s teachings and expected to attend some of his lectures, but throughout their stay at Alexandria this famous Hellenistic Jew lay sick abed.
130:3.10 (1433.5) Ο Ιησούς σχολίασε στον Γκανίντ πολύ από την Ελληνική φιλοσοφία και τις θεωρίες των Στωικών, αλλά τόνισε στον νέο πως αυτά τα συστήματα πίστης, όπως οι αόριστες διδασκαλίες κάποιων από την δική του χώρα, ήταν θρησκείες μόνο με την έννοια ότι οδηγούσαν τους ανθρώπους να βρουν τον Θεό και να απολαύσουν την ζωντανή εμπειρία της γνώσης του Αιώνιου.		130:3.10 (1433.5) Jesus commended to Ganid much in the Greek philosophy and the Stoic doctrines, but he impressed upon the lad the truth that these systems of belief, like the indefinite teachings of some of his own people, were religions only in the sense that they led men to find God and enjoy a living experience in knowing the Eternal.
4. ΔΙΑΛΕΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ^top		4. Discourse on Reality ^top
130:4.1 (1433.6) Την νύχτα πριν φύγουν από την Αλεξάνδρεια ο Γκανίντ και ο Ιησούς είχαν μια μεγάλη συνομιλία με ένα από τους κυβερνητικούς καθηγητές του πανεπιστημίου που έδινε διαλέξεις για την διδασκαλία του Πλάτωνα. Ο Ιησούς έκανε τον διερμηνέα για τον μορφωμένο Έλληνα δάσκαλο χωρίς να προσθέτει δικές του διδασκαλίες που να ανασκευάζουν την Ελληνική φιλοσοφία. Ο Γκονόντ έλειπε για δουλειές εκείνο το βράδυ¨ έτσι, όταν έφυγε ο καθηγητής, ο δάσκαλος και ο μαθητής του είχαν μια μεγάλη και ειλικρινή συζήτηση για την διδασκαλία του Πλάτωνα. Ενώ ο Ιησούς ενέκρινε κάπως επιφυλακτικά μερικές από τις Ελληνικές διδασκαλίες για την θεωρία ότι τα υλικά πράγματα του κόσμου είναι σκιερές αντανακλάσεις των αόρατων αλλά ουσιαστικότερων αληθειών, προσπάθησε να θεμελιώσει μια πιο αξιόπιστη βάση για την σκέψη του νέου¨ έτσι άρχισε μια μακροσκελή διατριβή για την φύση της πραγματικότητας στο σύμπαν. Τα βασικότερα πράγματα που είπε ο Ιησούς στον Γκανίντ, σε σύγχρονη φρασεολογία ήταν:		130:4.1 (1433.6) The night before they left Alexandria Ganid and Jesus had a long visit with one of the government professors at the university who lectured on the teachings of Plato. Jesus interpreted for the learned Greek teacher but injected no teaching of his own in refutation of the Greek philosophy. Gonod was away on business that evening; so, after the professor had departed, the teacher and his pupil had a long and heart-to-heart talk about Plato’s doctrines. While Jesus gave qualified approval of some of the Greek teachings which had to do with the theory that the material things of the world are shadowy reflections of invisible but more substantial spiritual realities, he sought to lay a more trustworthy foundation for the lad’s thinking; so he began a long dissertation concerning the nature of reality in the universe. In substance and in modern phraseology Jesus said to Ganid:
130:4.2 (1434.1) Η πηγή της συμπαντικής πραγματικότητας είναι το Άπειρο. Τα υλικά πράγματα της πεπερασμένης δημιουργίας είναι οι χωρο-χρονικές αντηχήσεις του Παραδείσιου Πρότυπου και του Συμπαντικού Νου του αιώνιου Θεού. Η αιτιότητα στον φυσικό κόσμο, η αυτεπίγνωση στον διανοητικό κόσμο, και η προοδεύων εαυτός στον πνευματικό κόσμο—αυτές οι αλήθειες, όταν προβάλλονται σε συμπαντική κλίμακα, και συνδυάζονται σε αιώνια σχετικότητα, και βιώνονται με τελειότητα ποιότητας και θεϊκότητας αξιών—αποτελούν την πραγματικότητα του Ύψιστου. Αλλά σε ένα σύμπαν που πάντα αλλάζει η Αρχική Προσωπικότητα της αιτιότητας, της νοημοσύνης, και της πνευματικής εμπειρίας είναι στατική, απόλυτη. Όλα τα πράγματα, ακόμα και σε ένα αιώνιο σύμπαν απεριόριστων αξιών και θεϊκών ιδιοτήτων, μπορεί, και μερικές φορές συμβαίνει, να αλλάζουν εκτός από τα Απόλυτα και αυτά που έχουν πετύχει την φυσική κατάσταση, την νοητική σύλληψη, ή την πνευματική ταυτότητα που είναι απόλυτη.		130:4.2 (1434.1) The source of universe reality is the Infinite. The material things of finite creation are the time-space repercussions of the Paradise Pattern and the Universal Mind of the eternal God. Causation in the physical world, self-consciousness in the intellectual world, and progressing selfhood in the spirit world—these realities, projected on a universal scale, combined in eternal relatedness, and experienced with perfection of quality and divinity of value—constitute the reality of the Supreme. But in an ever-changing universe the Original Personality of causation, intelligence, and spirit experience is changeless, absolute. All things, even in an eternal universe of limitless values and divine qualities, may, and oftentimes do, change except the Absolutes and that which has attained the physical status, intellectual embrace, or spiritual identity which is absolute.
130:4.3 (1434.2) Το ανώτερο επίπεδο στο οποίο μπορεί να προχωρήσει ένα πεπερασμένο πλάσμα είναι η αναγνώριση του Συμπαντικού Πατέρα και η γνώση του Ύψιστου. Και ακόμα και τότε τέτοια πλάσματα με κατηγορηματικό προορισμό συνεχίζουν να βιώνουν αλλαγή στις κινήσεις του φυσικού κόσμου και στα υλικά φαινόμενα. Με τον ίδιο τρόπο παραμένουν γνώστες του προοδεύοντος εαυτού στην συνεχόμενη άνοδό τους στο πνευματικό σύμπαν, και της αναπτυσσόμενης συνείδησης στην βαθιά εκτίμηση, και σε ανταπόκριση, του νοητικού κόσμου. Μόνο με την τελειότητα, την αρμονία, και την ομοφωνία της θέλησης μπορεί το πλάσμα να γίνει ένα με το Δημιουργό¨ και μια τέτοια κατάσταση θεϊκότητας μπορεί να επιτευχθεί και να διατηρηθεί μόνο όταν το πλάσμα συνεχίσει να ζει στον χρόνο και τον χώρο και στην αιωνιότητα και προσαρμόζει με συνέπεια την πεπερασμένη προσωπική θέλησή του προς την θεία θέληση του Δημιουργού. Πάντα η επιθυμία να κάνει το θέλημα του Πατέρα πρέπει να κυριαρχεί στην ψυχή του και να κυριεύει τον νου ενός ανερχόμενου υιού του Θεού.		130:4.3 (1434.2) The highest level to which a finite creature can progress is the recognition of the Universal Father and the knowing of the Supreme. And even then such beings of finality destiny go on experiencing change in the motions of the physical world and in its material phenomena. Likewise do they remain aware of selfhood progression in their continuing ascension of the spiritual universe and of growing consciousness in their deepening appreciation of, and response to, the intellectual cosmos. Only in the perfection, harmony, and unanimity of will can the creature become as one with the Creator; and such a state of divinity is attained and maintained only by the creature’s continuing to live in time and eternity by consistently conforming his finite personal will to the divine will of the Creator. Always must the desire to do the Father’s will be supreme in the soul and dominant over the mind of an ascending son of God.
130:4.4 (1434.3) Ένα μονόφθαλμο άτομο δεν μπορεί να ελπίζει ποτέ ότι θα οραματιστεί το βάθος της προοπτικής. Ούτε μπορούν οι μονόφθαλμοι υλικοί επιστήμονες ούτε και οι μονόφθαλμοι πνευματικοί μυστικιστές και αλληγοριστές μπορούν να οραματιστούν σωστά και να αντιληφθούν ικανοποιητικά τα πραγματικά βάθη της συμπαντικής πραγματικότητας. Όλες οι πραγματικές αξίες των βιωμάτων των πλασμάτων είναι κρυμμένες στο βάθος της αναγνώρισης.		130:4.4 (1434.3) A one-eyed person can never hope to visualize depth of perspective. Neither can single-eyed material scientists nor single-eyed spiritual mystics and allegorists correctly visualize and adequately comprehend the true depths of universe reality. All true values of creature experience are concealed in depth of recognition.
130:4.5 (1434.4) Η ανόητη αιτιότητα δεν μπορεί δεν μπορεί να διαχωρίσει το εκλεπτυσμένο και περίπλοκο από το τραχύ και το απλό, ούτε μπορεί η μη πνευματική εμπειρία να ξεχωρίσει τους θείους χαρακτήρες της αιώνιας ζωής από τις υλικές διάνοιες των θνητών του χρόνου. Μία από τις ιδιότητες του σύμπαντος που χαρακτηρίζει τόσο αποκλειστικά την Άπειρη Θεότητα είναι αυτή η πάντα συνεχιζόμενη προσφορά της που μπορεί να επιζήσει στην προοδευτική επίτευξη της Θεότητας.		130:4.5 (1434.4) Mindless causation cannot evolve the refined and complex from the crude and the simple, neither can spiritless experience evolve the divine characters of eternal survival from the material minds of the mortals of time. The one attribute of the universe which so exclusively characterizes the infinite Deity is this unending creative bestowal of personality which can survive in progressive Deity attainment.
130:4.6 (1434.5) Η προσωπικότητα είναι αυτό το κοσμικό χάρισμα, αυτή η φάση συμπαντικής πραγματικότητας, που μπορεί να συνυπάρχει με την απεριόριστη αλλαγή και την ίδια στιγμή κρατά την ταυτότητά της στην παρουσία όλων αυτών των αλλαγών, τώρα και για πάντα.		130:4.6 (1434.5) Personality is that cosmic endowment, that phase of universal reality, which can coexist with unlimited change and at the same time retain its identity in the very presence of all such changes, and forever afterward.
130:4.7 (1434.6) Η ζωή είναι η προσαρμογή της αρχικής κοσμικής αιτιότητας στις απαιτήσεις και στις δυνατότητες των συμπαντικών καταστάσεων, και πραγματοποιείται από την πράξη του Συμπαντικού Νου και την ενεργοποίηση του πνευματικού σπινθήρα του Θεού που είναι πνεύμα. Η σημασία της ζωής είναι η προσαρμοστικότητά της¨ η αξία της ζωής είναι η προοδευτικότητά της—ακόμα και στα ύψη της γνώσης του Θεού.		130:4.7 (1434.6) Life is an adaptation of the original cosmic causation to the demands and possibilities of universe situations, and it comes into being by the action of the Universal Mind and the activation of the spirit spark of the God who is spirit. The meaning of life is its adaptability; the value of life is its progressability—even to the heights of God-consciousness.
130:4.8 (1434.7) Η κακή προσαρμογή της ενσυνείδητης ζωής στο σύμπαν έχει αποτέλεσμα την κοσμική δυσαρμονία. Η οριστική απόκλιση της θέλησης της προσωπικότητας από την τάση των συμπάντων καταλήγει σε απομόνωση της διάνοιας και της προσωπικότητας. Η απώλεια του εσωτερικά διαμένοντος πνεύματος επιφέρει πνευματική παύση ύπαρξης. Η νόημων και προοδεύουσα ζωή γίνεται τότε, από μόνη της, αδιαμφισβήτητη απόδειξη της ύπαρξης ενός αποφασιστικού σύμπαντος που εκφράζει την θέληση ενός θεϊκού Δημιουργού. Και αυτή η ζωή, συνολικά, αγωνίζεται για υψηλότερες αξίες, έχοντας απώτερο στόχο της τον Συμπαντικό Πατέρα.		130:4.8 (1434.7) Misadaptation of self-conscious life to the universe results in cosmic disharmony. Final divergence of personality will from the trend of the universes terminates in intellectual isolation, personality segregation. Loss of the indwelling spirit pilot supervenes in spiritual cessation of existence. Intelligent and progressing life becomes then, in and of itself, an incontrovertible proof of the existence of a purposeful universe expressing the will of a divine Creator. And this life, in the aggregate, struggles toward higher values, having for its final goal the Universal Father.
130:4.9 (1435.1) Ο άνθρωπος έχει νου που είναι ανώτερο από των ζώων μόνο κατά κάποιους βαθμούς, εκτός από τις ανώτερες και οιονεί πνευματικές φροντίδες της νοημοσύνης. Γι αυτό τα ζώα (που δεν έχουν λατρεία και σοφία) δεν μπορούν να βιώσουν την υπερσυνειδητότητα, την γνώση της συνείδησης. Ο ζωικός νους γνωρίζει μόνο το αντικειμενικό σύμπαν.		130:4.9 (1435.1) Only in degree does man possess mind above the animal level aside from the higher and quasi-spiritual ministrations of intellect. Therefore animals (not having worship and wisdom) cannot experience superconsciousness, consciousness of consciousness. The animal mind is only conscious of the objective universe.
130:4.10 (1435.2) Η γνώση είναι η σφαίρα του υλικού νου που διακρίνει τα γεγονότα. Η αλήθεια είναι τομέας του πνευματικού χαρίσματος της νοημοσύνης που συνειδητοποιεί την γνώση του Θεού. Η γνώση είναι ευαπόδεικτη¨ η αλήθεια βιώνεται. Η γνώση είναι γνώρισμα του νου¨ η αλήθεια είναι βίωμα της ψυχής, του προοδεύοντος εαυτού. Η γνώση είναι λειτουργία του μη πνευματικού επιπέδου¨ η αλήθεια είναι φάση του νοητικού-πνευματικού επιπέδου των συμπάντων. Το μάτι του υλικού νου αντιλαμβάνεται ένα κόσμο γνώσης αναφερόμενης στα γεγονότα¨ το μάτι της πνευματικοποιημένης νοημοσύνης διακρίνει ένα κόσμο αληθινών αξιών. Αυτές οι δυο απόψεις, συγχρονισμένες και εναρμονισμένες, αποκαλύπτουν τον κόσμο της αλήθειας, όπου η σοφία ερμηνεύει τα φαινόμενα του σύμπαντος με όρους προοδευτικής προσωπικής εμπειρίας.		130:4.10 (1435.2) Knowledge is the sphere of the material or fact-discerning mind. Truth is the domain of the spiritually endowed intellect that is conscious of knowing God. Knowledge is demonstrable; truth is experienced. Knowledge is a possession of the mind; truth an experience of the soul, the progressing self. Knowledge is a function of the nonspiritual level; truth is a phase of the mind-spirit level of the universes. The eye of the material mind perceives a world of factual knowledge; the eye of the spiritualized intellect discerns a world of true values. These two views, synchronized and harmonized, reveal the world of reality, wherein wisdom interprets the phenomena of the universe in terms of progressive personal experience.
130:4.11 (1435.3) Το σφάλμα (το κακό) είναι η ποινή για την μη τελειότητα. Οι ιδιότητες της μη τελειότητας ή τα γεγονότα της κακής προσαρμογής αποκαλύπτονται στο υλικό επίπεδο με κριτική παρατήρηση και με επιστημονική ανάλυση¨ στο ηθικό επίπεδο, με την ανθρώπινη εμπειρία. Η παρουσία του κακού αποτελεί απόδειξη των ανακριβειών του νου και της ανωριμότητας του εξελισσόμενου εαυτού. Έτσι, το κακό είναι ακόμα ένα μέσο μέτρησης της μη τελειότητας στην συμπαντική ερμηνεία. Η πιθανότητα λαθών βρίσκεται έμφυτη στην κατάκτηση της σοφίας, στο σχήμα προόδου από το μερικό και προσωρινό στο πλήρες και αιώνιο, από το σχετικό και ατελές στο οριστικό και τελειοποιημένο. Το σφάλμα είναι η σκιά της σχετικής ατέλειας που πρέπει εξ ανάγκης να παρεμβληθεί στην ανοδική συμπαντική πορεία του ανθρώπου προς την Παραδείσια τελειότητα. Το σφάλμα (το κακό) δεν είναι συμπαντική ιδιότητα τεκμηριωμένη¨ είναι απλά η παρατήρηση μιας σχετικότητας της μη τελειότητας του ατελούς πεπερασμένου προς τα ανερχόμενα επίπεδα του Ύψιστου και Έσχατου.		130:4.11 (1435.3) Error (evil) is the penalty of imperfection. The qualities of imperfection or facts of misadaptation are disclosed on the material level by critical observation and by scientific analysis; on the moral level, by human experience. The presence of evil constitutes proof of the inaccuracies of mind and the immaturity of the evolving self. Evil is, therefore, also a measure of imperfection in universe interpretation. The possibility of making mistakes is inherent in the acquisition of wisdom, the scheme of progressing from the partial and temporal to the complete and eternal, from the relative and imperfect to the final and perfected. Error is the shadow of relative incompleteness which must of necessity fall across man’s ascending universe path to Paradise perfection. Error (evil) is not an actual universe quality; it is simply the observation of a relativity in the relatedness of the imperfection of the incomplete finite to the ascending levels of the Supreme and Ultimate.
130:4.12 (1435.4) Παρόλο που ο Ιησούς είπε όλα αυτά στον νέο στην πιο κατάλληλη γλώσσα για να τα καταλάβει, στο τέλος της συζήτησης, τα μάτια του Γκανίντ ήταν βαριά και σύντομα αποκοιμήθηκε. Το άλλο πρωί σηκώθηκαν νωρίς για να επιβιβαστούν στο πλοίο για την Λασία στο νησί Κρήτη. Αλλά πριν ξεκινήσουν, ο νέος είχε και άλλες ερωτήσεις για το κακό, στις οποίες ο Ιησούς απάντησε:		130:4.12 (1435.4) Although Jesus told all this to the lad in language best suited to his comprehension, at the end of the discussion Ganid was heavy of eye and was soon lost in slumber. They rose early the next morning to go aboard the boat bound for Lasea on the island of Crete. But before they embarked, the lad had still further questions to ask about evil, to which Jesus replied:
130:4.13 (1435.5) Το κακό είναι αντίληψη σχετικότητας. Ξεκινά από την παρατήρηση των ατελειών που εμφανίζονται στην σκιά που ρίχνει το πεπερασμένο σύμπαν πραγμάτων και όντων καθώς ένας τέτοιος κόσμος σκιάζει το ζωντανό φως της συμπαντικής έκφρασης των αιώνιων αληθειών του Άπειρου Ενός.		130:4.13 (1435.5) Evil is a relativity concept. It arises out of the observation of the imperfections which appear in the shadow cast by a finite universe of things and beings as such a cosmos obscures the living light of the universal expression of the eternal realities of the Infinite One.
130:4.14 (1435.6) Το εν δυνάμει κακό είναι έμφυτο στις αναγκαίες ατέλειες της αποκάλυψης του Θεού σαν έκφραση τελειότητας και αιωνιότητας που περιορίζεται στον χωροχρόνο. Το γεγονός του μερικού στην παρουσία του ολοκληρωμένου αποτελεί σχετικότητα της πραγματικότητας, δημιουργεί την ανάγκη για νοητική επιλογή, και καθιερώνει επίπεδα αξίας πνευματικής αναγνώρισης και ανταπόκρισης. Η ανολοκλήρωτη και πεπερασμένη αντίληψη του Άπειρου που συμβαίνει στον προσωρινό και περιορισμένο νου των πλασμάτων, είναι από μόνη της, το εν δυνάμει κακό. Αλλά το αυξανόμενο σφάλμα της αδικαιολόγητης ανικανότητας με κάποια πνευματική ανόρθωση αυτών των αρχικά νοητικών δυσαρμονιών και πνευματικών ελλείψεων, ισοδυναμεί με το πραγματικό κακό.		130:4.14 (1435.6) Potential evil is inherent in the necessary incompleteness of the revelation of God as a time-space-limited expression of infinity and eternity. The fact of the partial in the presence of the complete constitutes relativity of reality, creates necessity for intellectual choosing, and establishes value levels of spirit recognition and response. The incomplete and finite concept of the Infinite which is held by the temporal and limited creature mind is, in and of itself, potential evil. But the augmenting error of unjustified deficiency in reasonable spiritual rectification of these originally inherent intellectual disharmonies and spiritual insufficiencies, is equivalent to the realization of actual evil.
130:4.15 (1436.1) Όλα οι στατικές, νεκρές, αντιλήψεις είναι εν δυνάμει κακό. Η πεπερασμένη σκιά της σχετικής και ζωντανής αλήθειας συνεχώς κινείται. Οι στατικές αντιλήψεις καθυστερούν σταθερά την επιστήμη, την πολιτική, και την θρησκεία. Οι στατικές αντιλήψεις μπορεί να αντιπροσωπεύουν κάποια γνώση, αλλά είναι ελλιπείς σε σοφία και στερούνται αλήθειας. Αλλά μην επιτρέπεις στην αντίληψη της σχετικότητας να σε παραπλανήσει και δεν μπορέσεις να αναγνωρίσεις τον συντονισμό του σύμπαντος κάτω από την καθοδήγηση του κοσμικού νου, και τον σταθεροποιημένο έλεγχο της ενέργειας και του πνεύματος του Ύψιστου.		130:4.15 (1436.1) All static, dead, concepts are potentially evil. The finite shadow of relative and living truth is continually moving. Static concepts invariably retard science, politics, society, and religion. Static concepts may represent a certain knowledge, but they are deficient in wisdom and devoid of truth. But do not permit the concept of relativity so to mislead you that you fail to recognize the co-ordination of the universe under the guidance of the cosmic mind, and its stabilized control by the energy and spirit of the Supreme.
5. ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΚΡΗΤΗ ^top		5. On the Island of Crete ^top
130:5.1 (1436.2) Οι ταξιδιώτες είχαν μόνο ένα σκοπό όταν πήγαν στην Κρήτη, να παίζουν, να κάνουν περιπάτους στο νησί, και να κάνουν ορειβασία στα βουνά. Οι Κρητικοί εκείνο τον καιρό δεν είχαν και πολύ καλή φήμη ανάμεσα στους γειτονικούς τους λαούς. Παρόλα αυτά, ο Ιησούς και ο Γκανίντ κέρδισαν πολλές ψυχές για τα ανώτερα επίπεδα σκέψης και ζωής και έτσι έθεσαν τις βάσεις για την γρήγορη αποδοχή αργότερα των διδασκαλιών του ευαγγελίου όταν ήρθαν οι πρώτοι κήρυκες από την Ιερουσαλήμ. Ο Ιησούς αγαπούσε αυτούς τους Κρητικούς, παρά τα σκληρά λόγια με τα οποία μίλησε ο Παύλος αργότερα για αυτούς όταν έπειτα έστειλε τον Τίτο στο νησί για να οργανώσει πάλι τις εκκλησίες τους.		130:5.1 (1436.2) The travelers had but one purpose in going to Crete, and that was to play, to walk about over the island, and to climb the mountains. The Cretans of that time did not enjoy an enviable reputation among the surrounding peoples. Nevertheless, Jesus and Ganid won many souls to higher levels of thinking and living and thus laid the foundation for the quick reception of the later gospel teachings when the first preachers from Jerusalem arrived. Jesus loved these Cretans, notwithstanding the harsh words which Paul later spoke concerning them when he subsequently sent Titus to the island to reorganize their churches.
130:5.2 (1436.3) Στα βουνά της Κρήτης ο Ιησούς είχε την πρώτη του μακροσκελή συζήτηση για την θρησκεία με τον Γκονόντ. Και ο πατέρας εντυπωσιάστηκε πολύ, και είπε: «Δεν είναι περίεργο που ο γιος μου πιστεύει όλα όσα του λες, αλλά δεν ήξερα ότι υπήρχε τέτοια θρησκεία ούτε στην Ιερουσαλήμ, ακόμα λιγότερο στην Δαμασκό.» Ήταν τότε, κατά την διάρκεια της διαμονής τους στο νησί, που ο Γκονόντ πρότεινε στον Ιησού για πρώτη φορά να πάει μαζί τους στην Ινδία, και ο Γκανίντ ενθουσιάστηκε με την σκέψη ότι ο Ιησούς μπορεί να συμφωνούσε με αυτήν την πρόταση.		130:5.2 (1436.3) On the mountainside in Crete Jesus had his first long talk with Gonod regarding religion. And the father was much impressed, saying: “No wonder the boy believes everything you tell him, but I never knew they had such a religion even in Jerusalem, much less in Damascus.” It was during the island sojourn that Gonod first proposed to Jesus that he go back to India with them, and Ganid was delighted with the thought that Jesus might consent to such an arrangement.
130:5.3 (1436.4) Μια μέρα όταν ο Γκανίντ ρώτησε τον Ιησού γιατί δεν είχε αφιερωθεί στο έργο ενός κοινωνικού διδασκάλου, αυτός είπε: « Γιε μου, όλα πρέπει να περιμένουν να έρθει η ώρα τους. Εσύ είσαι γεννημένος στον κόσμο, αλλά το άγχος και η ανυπομονησία δεν θα σε βοηθήσουν να αναπτυχθείς. Πρέπει , σε όλα τα θέματα, να περιμένεις την σωστή στιγμή. Ο χρόνος μόνο, είναι αυτός που θα ωριμάσει τα πράσινα φρούτα στα δέντρα. Οι εποχές διαδέχονται η μια την άλλη και η δύση ακολουθεί την ανατολή μόνο με το πέρασμα του χρόνου. Τώρα πηγαίνω στην Ρώμη με σένα και τον πατέρα σου, και αυτό είναι αρκετό για το σήμερα. Το αύριό μου είναι εξ ολοκλήρου στα χέρια του Πατέρα μου στον ουρανό.» Και μετά είπε στον Γκανίντ την ιστορία του Μωυσή και τα σαράντα χρόνια επαγρύπνησης και συνεχούς προετοιμασίας.		130:5.3 (1436.4) One day when Ganid asked Jesus why he had not devoted himself to the work of a public teacher, he said: “My son, everything must await the coming of its time. You are born into the world, but no amount of anxiety and no manifestation of impatience will help you to grow up. You must, in all such matters, wait upon time. Time alone will ripen the green fruit upon the tree. Season follows season and sundown follows sunrise only with the passing of time. I am now on the way to Rome with you and your father, and that is sufficient for today. My tomorrow is wholly in the hands of my Father in heaven.” And then he told Ganid the story of Moses and the forty years of watchful waiting and continued preparation.
130:5.4 (1436.5) Κάτι συνέβη σε μια επίσκεψή τους στο Ωραίο Καταφύγιο που ο Γκανίντ δεν ξέχασε ποτέ¨ η ανάμνηση αυτού του επεισοδίου πάντα τον έκανε να επιθυμεί να μπορούσε να κάνει κάτι για να αλλάξει το σύστημα των καστών στην πατρίδα του την Ινδία. Ένας μεθυσμένος έκφυλος επιτέθηκε σε μια δούλα στον δημόσιο δρόμο. Όταν ο Ιησούς είδε την θέση του κοριτσιού, έτρεξε και τράβηξε την κοπέλα από την επίθεση του τρελού. Ενώ το φοβισμένο κορίτσι είχε κρεμαστεί πάνω του, αυτός κρατούσε τον έξαλλό άνδρα σε ασφαλή απόσταση κρατώντας τον με το δυνατό του δεξί χέρι μέχρι που ο καημένος εξαντλήθηκε να χτυπά τον αέρα με τις θυμωμένες γροθιές του. Ο Γκανίντ αισθάνθηκε ένα μια ισχυρή παρόρμηση να βοηθήσει τον Ιησού σε αυτήν την κατάσταση, αλλά ο πατέρας του το απαγόρεψε. Παρόλο που δεν μιλούσαν την γλώσσα του κοριτσιού, αυτή κατάλαβε την πράξη βοήθειάς τους και τους εκδήλωσε την ειλικρινή ευγνωμοσύνη της όσο οι τρεις τους την πήγαιναν σπίτι της. Αυτή ήταν μια από τις πολλές φορές που ο Ιησούς ήρθε σε προσωπική αντίθεση με έναν συνάνθρωπό του, σαν αυτές που πάντα είχε ο Ιησούς σε όλη του την επίγεια ζωή. Αλλά εκείνο το βράδυ δυσκολεύτηκε πολύ να εξηγήσει στον Γκανίντ γιατί δεν χτύπησε τον μεθυσμένο. Ο Γκανίντ πίστευε ότι αυτός ο άνθρωπος έπρεπε να φάει τουλάχιστον όσες ξυλιές είχε δώσει στο κορίτσι.		130:5.4 (1436.5) One thing happened on a visit to Fair Havens which Ganid never forgot; the memory of this episode always caused him to wish he might do something to change the caste system of his native India. A drunken degenerate was attacking a slave girl on the public highway. When Jesus saw the plight of the girl, he rushed forward and drew the maiden away from the assault of the madman. While the frightened child clung to him, he held the infuriated man at a safe distance by his powerful extended right arm until the poor fellow had exhausted himself beating the air with his angry blows. Ganid felt a strong impulse to help Jesus handle the affair, but his father forbade him. Though they could not speak the girl’s language, she could understand their act of mercy and gave token of her heartfelt appreciation as they all three escorted her home. This was probably as near a personal encounter with his fellows as Jesus ever had throughout his entire life in the flesh. But he had a difficult task that evening trying to explain to Ganid why he did not smite the drunken man. Ganid thought this man should have been struck at least as many times as he had struck the girl.
6. Ο ΝΕΑΡΟΣ ΠΟΥ ΦΟΒΟΤΑΝ ^top		6. The Young Man Who Was Afraid ^top
130:6.1 (1437.1) Ενώ βρισκόντουσαν στα βουνά, ο Ιησούς είχε μια μακροσκελή συνομιλία με ένα νέο που ήταν φοβισμένος και αποθαρρυμένος. Μην μπορώντας να νοιώσει ασφάλεια και να πάρει θάρρος συναναστρεφόμενος με τους συνανθρώπους του, αυτός ο νέος αναζήτησε την μοναξιά των λόφων¨ είχε μεγαλώσει με ένα αίσθημα ανημποριάς και κατωτερότητας. Αυτές οι φυσικές τάσεις του είχαν ενισχυθεί από διάφορες δύσκολες καταστάσεις που είχε ζήσει όσο μεγάλωνε, κυρίως, η απώλεια του πατέρα του όταν ήταν δώδεκα χρονών. Όταν συναντήθηκαν ο Ιησούς είπε: «Γεια σου φίλε μου! Γιατί είσαι τόσο απογοητευμένος μια τέτοια όμορφη μέρα; Αν κάτι συνέβη που σε στεναχώρησε, ίσως μπορώ να σε βοηθήσω κάπως. Όπως και να έχει θα ήταν χαρά μου να σου προσφέρω τις υπηρεσίες μου.»		130:6.1 (1437.1) While they were up in the mountains, Jesus had a long talk with a young man who was fearful and downcast. Failing to derive comfort and courage from association with his fellows, this youth had sought the solitude of the hills; he had grown up with a feeling of helplessness and inferiority. These natural tendencies had been augmented by numerous difficult circumstances which the lad had encountered as he grew up, notably, the loss of his father when he was twelve years of age. As they met, Jesus said: “Greetings, my friend! why so downcast on such a beautiful day? If something has happened to distress you, perhaps I can in some manner assist you. At any rate it affords me real pleasure to proffer my services.”
130:6.2 (1437.2) Ο νέος δεν είχε διάθεση να μιλήσει, έτσι ο Ιησούς έκανε μια δεύτερη προσπάθεια να προσεγγίσει την ψυχή του, λέγοντας: « Καταλαβαίνω ότι ανέβηκες σε αυτούς τους λόφους για να ξεφύγεις από τους ανθρώπους¨ έτσι, φυσικά δεν θέλεις να μιλήσεις μαζί μου, αλλά θα ήθελα να ξέρω αν γνωρίζεις αυτούς τους λόφους¨ ξέρεις προς τα πού πάνε τα μονοπάτια; και, μήπως θα μπορούσες να μου υποδείξεις τον καλύτερο δρόμο για την Φοινίκη;» Τώρα αυτός ο νέος είχε εξοικειωθεί πολύ με τα βουνά, και πραγματικά έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον να πει στον Ιησού τον δρόμο για την Φοινίκη, τόσο που χάραξε όλα τα μονοπάτια στο έδαφος και να εξηγήσει πλήρως με κάθε λεπτομέρεια. Αλλά ξαφνιάστηκε και παραξενεύτηκε όταν ο Ιησούς αφού τον αποχαιρέτησε και ετοιμαζόταν να φύγει, ξαφνικά γύρισε προς το μέρος του, και του είπε: « Ξέρω πολύ καλά ότι επιθυμείς να μείνεις μόνος με την απελπισία σου¨ αλλά δεν θα ήταν σωστό ούτε ευγενικό εκ μέρους μου αφού έλαβα μια τόσο γενναιόδωρη βοήθεια από σένα για το πώς να πάω στη Φοινίκη, να φύγω έτσι μακριά σου, χωρίς να σκεφθώ και χωρίς να κάνω την ελάχιστη προσπάθεια να απαντήσω στις εκκλήσεις σου για βοήθεια και καθοδήγηση για την καλύτερη διαδρομή προς τον προορισμό σου που ψάχνεις στην καρδιά σου όσο μένεις εδώ στα βουνά. Όπως εσύ ξέρεις τόσο καλά τα μονοπάτια για την Φοινίκη, μιας και τα έχεις διαβεί τόσες φορές, έτσι και εγώ γνωρίζω τον δρόμο για την πόλη των απογοητευμένων ελπίδων σου και των εμποδισμένων φιλοδοξιών σου. Και εφόσον ζήτησες την βοήθειά μου, δεν θα σε απογοητεύσω.» Οι αντιστάσεις του νέου είχαν σχεδόν υπερνικηθεί, αλλά κατάφερε να ψελλίσει, «Μα—δεν σου ζήτησα τίποτα». Και ο Ιησούς ακουμπώντας το χέρι του απαλά στον ώμο του, είπε: «Όχι γιε μου, όχι με λόγια αλλά με παρακλητικές ματιές συγκίνησες την καρδιά μου. Αγόρι μου, για κάποιον που αγαπά τους συνανθρώπους του υπάρχει εύγλωττο κάλεσμα βοήθειας στην απελπισμένη και φοβισμένη σου έκφραση. Κάθισε μαζί μου να σου πω τον δρόμο και τα μονοπάτια της ευτυχίας που θα σε οδηγήσουν από τις πίκρες του εαυτού σου στις χαρές των όλο αγάπη δραστηριοτήτων στην αδερφοσύνη των ανθρώπων και στην υπηρεσία του Θεού στον ουρανό.»		130:6.2 (1437.2) The young man was disinclined to talk, and so Jesus made a second approach to his soul, saying: “I understand you come up in these hills to get away from folks; so, of course, you do not want to talk with me, but I would like to know whether you are familiar with these hills; do you know the direction of the trails? and, perchance, could you inform me as to the best route to Phenix?” Now this youth was very familiar with these mountains, and he really became much interested in telling Jesus the way to Phenix, so much so that he marked out all the trails on the ground and fully explained every detail. But he was startled and made curious when Jesus, after saying good-bye and making as if he were taking leave, suddenly turned to him, saying: “I well know you wish to be left alone with your disconsolation; but it would be neither kind nor fair for me to receive such generous help from you as to how best to find my way to Phenix and then unthinkingly to go away from you without making the least effort to answer your appealing request for help and guidance regarding the best route to the goal of destiny which you seek in your heart while you tarry here on the mountainside. As you so well know the trails to Phenix, having traversed them many times, so do I well know the way to the city of your disappointed hopes and thwarted ambitions. And since you have asked me for help, I will not disappoint you.” The youth was almost overcome, but he managed to stammer out, “But—I did not ask you for anything—” And Jesus, laying a gentle hand on his shoulder, said: “No, son, not with words but with longing looks did you appeal to my heart. My boy, to one who loves his fellows there is an eloquent appeal for help in your countenance of discouragement and despair. Sit down with me while I tell you of the service trails and happiness highways which lead from the sorrows of self to the joys of loving activities in the brotherhood of men and in the service of the God of heaven.”
130:6.3 (1437.3) Μέχρι εκείνη την στιγμή πια, ο νέος είχε έντονη επιθυμία να μιλήσει με τον Ιησού, και γονάτισε και ικέτευσε τον Ιησού να τον βοηθήσει, να του δείξει τον δρόμο να ξεφύγει από τον κόσμο του των προσωπικών θλίψεων και απογοήτευσης. Είπε ο Ιησούς τότε: «Σήκω φίλε μου! Στάσου σαν άντρας! Μπορεί να είσαι περικυκλωμένος από μικρούς εχθρούς και να σε καθυστερούν πολλά εμπόδια, αλλά τα μεγάλα και αληθινά πράγματα και του σύμπαντος είναι στο πλευρό σου. Ο ήλιος ανατέλλει κάθε πρωί για να σε χαιρετήσει σαν να ήσουν ο δυνατότερος και πλουσιότερος άνθρωπος στη γη. Κοίτα—έχεις δυνατό σώμα και δυνατούς μυς—η σωματική σου κατάσταση είναι καλύτερη από την συνηθισμένη. Φυσικά, είναι σχεδόν άχρηστη όσο κάθεσαι εδώ στα βουνά και να κλαις για τις ατυχίες σου, πραγματικές και φανταστικές. Αλλά θα μπορούσες να κάνεις σπουδαία πράγματα με το σώμα σου αν πήγαινες προς τα εκεί που βρίσκονται τα σπουδαία πράγματα και περιμένουν να γίνουν. Προσπαθείς να ξεφύγεις από τον δυστυχισμένο σου εαυτό, αλλά αυτό δεν γίνεται. Εσύ και τα προβλήματα της ζωής σου είσαστε αληθινοί¨ δεν μπορείς να τους ξεφύγεις όσο ζεις. Αλλά κοίταξε πάλι, το μυαλό σου είναι καθαρό και ικανό. Το δυνατό σώμα σου έχει ένα ευφυές μυαλό να το κατευθύνει. Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει να επιλύσει τα προβλήματά του¨ μάθε τον νου σου να δουλεύει για σένα¨ μη δέχεσαι πια να σε κυριαρχεί ο φόβος σαν κάποιο άμυαλο ζώο. Το μυαλό σου θα έπρεπε να είναι ο θαρραλέος σου σύμμαχος στην λύση των προβλημάτων της ζωής σου, και όχι να είσαι, όπως ήσουν μέχρι τώρα, ο άθλιος φοβισμένος δούλος και ο δέσμιος σκλάβος της απελπισίας και της ηττοπάθειας. Αλλά το πιο πολύτιμο από όλα, το δυναμικό των πραγματικών επιτευγμάτων είναι το πνεύμα που ζει μέσα σου, και θα δώσει τα κίνητρα και θα εμπνεύσει το νου σου να ελέγχει τον εαυτό του και θα ενεργοποιήσει το σώμα αν το απελευθερώσεις από τα δεσμά του φόβου κι έτσι επιτρέψεις στην πνευματική φύση σου να ξεκινήσει την απελευθέρωσή σου από τα κακά της αδράνειας με την δυναμική παρουσία της ζωντανής πίστης. Και έπειτα, από τότε και στο εξής, αυτή η πίστη θα κατατροπώσει τον φόβο για τους ανθρώπους με την επιβλητική παρουσία εκείνης της νέας και κυριαρχικής αγάπης για τον συνάνθρωπο που τόσο γρήγορα θα γεμίσει και θα ξεχυλίσει την ψυχή σου, χάρη στην γνώση που θα έχει γεννηθεί στην καρδιά σου ότι είσαι παιδί του Θεού.		130:6.3 (1437.3) By this time the young man very much desired to talk with Jesus, and he knelt at his feet imploring Jesus to help him, to show him the way of escape from his world of personal sorrow and defeat. Said Jesus: “My friend, arise! Stand up like a man! You may be surrounded with small enemies and be retarded by many obstacles, but the big things and the real things of this world and the universe are on your side. The sun rises every morning to salute you just as it does the most powerful and prosperous man on earth. Look—you have a strong body and powerful muscles—your physical equipment is better than the average. Of course, it is just about useless while you sit out here on the mountainside and grieve over your misfortunes, real and fancied. But you could do great things with your body if you would hasten off to where great things are waiting to be done. You are trying to run away from your unhappy self, but it cannot be done. You and your problems of living are real; you cannot escape them as long as you live. But look again, your mind is clear and capable. Your strong body has an intelligent mind to direct it. Set your mind at work to solve its problems; teach your intellect to work for you; refuse longer to be dominated by fear like an unthinking animal. Your mind should be your courageous ally in the solution of your life problems rather than your being, as you have been, its abject fear-slave and the bond servant of depression and defeat. But most valuable of all, your potential of real achievement is the spirit which lives within you, and which will stimulate and inspire your mind to control itself and activate the body if you will release it from the fetters of fear and thus enable your spiritual nature to begin your deliverance from the evils of inaction by the power-presence of living faith. And then, forthwith, will this faith vanquish fear of men by the compelling presence of that new and all-dominating love of your fellows which will so soon fill your soul to overflowing because of the consciousness which has been born in your heart that you are a child of God.
130:6.4 (1438.1) «Αυτή την μέρα, γιε μου, θα ξαναγεννηθείς, καθιερωμένος πάλι σαν άνθρωπος της πίστης, του θάρρους, και της αφοσιωμένης υπηρεσίας στον άνθρωπο, για χάρη του Θεού. Και όταν μέσα σου ξαναπροσαρμοστείς στην ζωή, το ίδιο θα ξαναπροσαρμοστείς και προς το σύμπαν¨ θα έχεις γεννηθεί ξανά—από το πνεύμα—και από τότε και στο εξής όλη σου η ζωή θα γίνει ένα θριαμβευτικό επίτευγμα. Τα προβλήματα θα σε αναζωογονούν¨ η απογοήτευση θα σε δίνει πνοή¨ οι δυσκολίες θα είναι πρόκληση¨ και τα εμπόδια θα σου δίνουν κίνητρα. Σήκω, νεαρέ! Αποχαιρέτησε την ζωή του δουλοπρεπή φόβου και της δειλίας. Πήγαινε γρήγορα προς το καθήκον σου και ζήσε την ζωή σου στην σάρκα σαν ένα γιος του Θεού, σαν θνητός αφοσιωμένος στην ευγενική υπηρεσία του ανθρώπου στην γη και προορισμένος για το υπέροχη και αιώνια υπηρεσία προς τον Θεό στην αιωνιότητα.»		130:6.4 (1438.1) “This day, my son, you are to be reborn, re-established as a man of faith, courage, and devoted service to man, for God’s sake. And when you become so readjusted to life within yourself, you become likewise readjusted to the universe; you have been born again—born of the spirit—and henceforth will your whole life become one of victorious accomplishment. Trouble will invigorate you; disappointment will spur you on; difficulties will challenge you; and obstacles will stimulate you. Arise, young man! Say farewell to the life of cringing fear and fleeing cowardice. Hasten back to duty and live your life in the flesh as a son of God, a mortal dedicated to the ennobling service of man on earth and destined to the superb and eternal service of God in eternity.”
130:6.5 (1438.2) Και αυτός ο νέος, ο Ευτύχιος, έπειτα έγινε ο ηγέτης των Χριστιανών στην Κρήτη και στενός συνεργάτης του Τίτου στις προσπάθειές του για την εμψύχωση των Κρητικών πιστών.		130:6.5 (1438.2) And this youth, Fortune, subsequently became the leader of the Christians in Crete and the close associate of Titus in his labors for the uplift of the Cretan believers.
130:6.6 (1438.3) Οι ταξιδιώτες είχαν πραγματικά ξεκουραστεί και ανανεωθεί όταν το μεσημέρι μιας μέρας ετοιμάστηκαν να ξεκινήσουν για την Καρχηδόνα στην βόρεια Αφρική, αφού σταματούσαν για δυο μέρες στην Κυρήνη. Εδώ ήταν που ο Ιησούς και ο Γκανίντ έδωσαν τις πρώτες βοήθειες σε ένα νέο που ονομαζόταν Ρούφος, που είχε τραυματιστεί από την κατάρρευση μιας φορτωμένης βοϊδάμαξας. Τον μετέφεραν σπίτι του στην μητέρα του, και ο πατέρας του, ο Σίμων, τότε ούτε που μπορούσε να φανταστεί ότι ο άνδρας του οποίου μετέφερε τον σταυρό μετά από εντολή ενός Ρωμαίου στρατιώτη, ήταν ο ξένος που κάποτε είχε γίνει φίλος με τον γιο του.		130:6.6 (1438.3) The travelers were truly rested and refreshed when they made ready about noon one day to sail for Carthage in northern Africa, stopping for two days at Cyrene. It was here that Jesus and Ganid gave first aid to a lad named Rufus, who had been injured by the breakdown of a loaded oxcart. They carried him home to his mother, and his father, Simon, little dreamed that the man whose cross he subsequently bore by orders of a Roman soldier was the stranger who once befriended his son.
7. ΣΤΗΝ ΚΑΡΧΗΔΟΝΑ—ΔΙΑΛΕΞΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΧΩΡΟ ^top		7. At Carthage—Discourse on Time and Space ^top
130:7.1 (1438.4) Τον περισσότερο χρόνο του ταξιδιού για την Καρχηδόνα ο Ιησούς κουβέντιαζε με τους συνταξιδιώτες του για θέματα κοινωνικά, πολιτικά, και εμπορικά¨ δεν είπε σχεδόν τίποτα για την θρησκεία. Για πρώτη φορά ο Γκονόντ και ο Γκανίντ ανακάλυψαν ότι ο Ιησούς ήταν πολύ καλός στην διήγηση ιστοριών, και τον κράτησαν απασχολημένο να τους διηγείται ιστορίες για τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην Γαλιλαία. Έμαθαν έτσι ότι μεγάλωσε στην Γαλιλαία και όχι στην Ιερουσαλήμ ούτε στην Δαμασκό.		130:7.1 (1438.4) Most of the time en route to Carthage Jesus talked with his fellow travelers about things social, political, and commercial; hardly a word was said about religion. For the first time Gonod and Ganid discovered that Jesus was a good storyteller, and they kept him busy telling tales about his early life in Galilee. They also learned that he was reared in Galilee and not in either Jerusalem or Damascus.
130:7.2 (1438.5) Όταν ο Γκανίντ θέλησε να μάθει τι μπορεί να κάνει κάποιος για να αποκτήσει φίλους, έχοντας παρατηρήσει ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων που τύχαινε να συναντήσουν ελκυόταν από τον Ιησού, ο δάσκαλός του είπε: «Να ενδιαφέρεσαι για τους συνανθρώπους σου¨ μάθε να τους αγαπάς και να περιμένεις την ευκαιρία να κάνεις κάτι γι αυτούς που είσαι σίγουρος ότι θέλουν να γίνει,» και μετά είπε την παλιά Εβραϊκή παροιμία—« Ο άνθρωπος που θέλει να έχει φίλους πρέπει να φέρεται φιλικά.»		130:7.2 (1438.5) When Ganid inquired what one could do to make friends, having noticed that the majority of persons whom they chanced to meet were attracted to Jesus, his teacher said: “Become interested in your fellows; learn how to love them and watch for the opportunity to do something for them which you are sure they want done,” and then he quoted the olden Jewish proverb—“A man who would have friends must show himself friendly.”
130:7.3 (1439.1) Στην Καρχηδόνα ο Ιησούς είχε μια μακροσκελή και βαρυσήμαντη συνομιλία με ένα Μιθραϊστή ιερέα για την αθανασία, για τον χρόνο και την αιωνιότητα. Αυτός ο Πέρσης είχε σπουδάσει στην Αλεξάνδρεια, και επιθυμούσε πραγματικά να μάθει από τον Ιησού. Προσαρμοσμένο στις λέξεις του σήμερα, ουσιαστικά αυτή ήταν η απάντηση του Ιησού:		130:7.3 (1439.1) At Carthage Jesus had a long and memorable talk with a Mithraic priest about immortality, about time and eternity. This Persian had been educated at Alexandria, and he really desired to learn from Jesus. Put into the words of today, in substance Jesus said in answer to his many questions:
130:7.4 (1439.2) Ο χρόνος είναι η ροή των προσωρινών γεγονότων όπως την αντιλαμβάνονται τα συνειδητά πλάσματα. Ο χρόνος είναι μια ονομασία που έχει δοθεί στην διευθέτηση της διαδοχικότητας με την οποία τα γεγονότα αναγνωρίζονται και διαχωρίζονται. Το σύμπαν του χώρου είναι ένα χωρο-σχετικό φαινόμενο όπως φαίνεται από οποιαδήποτε εσωτερική θέση έξω από το σταθερό δώμα του Παραδείσου. Η κίνηση του χρόνου αποκαλύπτεται μόνο σε σχέση με κάτι που δεν κινείται στον χώρο σαν χρονικό φαινόμενο. Στο σύμπαν των συμπάντων ο Παράδεισος και οι θεότητές του υπερβαίνουν και τον χρόνο και τον χώρο. Στους κατοικημένους κόσμους, η ανθρώπινη προσωπικότητα (η οποία κατοικείται και προσανατολίζεται από το πνεύμα του Παραδείσιου Πατέρα) είναι η μόνη φυσικά σχετική πραγματικότητα που μπορεί να υπερβεί την υλική διαδοχικότητα των προσωρινών γεγονότων.		130:7.4 (1439.2) Time is the stream of flowing temporal events perceived by creature consciousness. Time is a name given to the succession-arrangement whereby events are recognized and segregated. The universe of space is a time-related phenomenon as it is viewed from any interior position outside of the fixed abode of Paradise. The motion of time is only revealed in relation to something which does not move in space as a time phenomenon. In the universe of universes Paradise and its Deities transcend both time and space. On the inhabited worlds, human personality (indwelt and oriented by the Paradise Father’s spirit) is the only physically related reality which can transcend the material sequence of temporal events.
130:7.5 (1439.3) Τα ζώα δεν αισθάνονται τον χρόνο όπως ο άνθρωπος, και ακόμα και σε αυτόν, (τον άνθρωπο) εξαιτίας της μερικής και περιορισμένης άποψής του, ο χρόνος φαίνεται σαν διαδοχικότητα γεγονότων¨ αλλά όσο ο άνθρωπος ανέρχεται, καθώς προχωρά προς τα μέσα, η επαυξημένη άποψη αυτής της πορείας των γεγονότων είναι τέτοια που θα ξεχωρίζεται όλο και περισσότερο στην ολότητά της. Αυτό που προηγουμένως φαινόταν σαν διαδοχή γεγονότων τότε θα φαίνεται σαν ένας ολοκληρωμένος και πλήρως σχετικός κύκλος¨ με αυτόν τον τρόπο η κυκλική συγχρονικότητα θα αντικαταστήσει όλο και περισσότερο την κάποτε συνειδητοποίηση της γραμμικής ακολουθίας των γεγονότων.		130:7.5 (1439.3) Animals do not sense time as does man, and even to man, because of his sectional and circumscribed view, time appears as a succession of events; but as man ascends, as he progresses inward, the enlarging view of this event procession is such that it is discerned more and more in its wholeness. That which formerly appeared as a succession of events then will be viewed as a whole and perfectly related cycle; in this way will circular simultaneity increasingly displace the onetime consciousness of the linear sequence of events.
130:7.6 (1439.4) Υπάρχουν επτά διαφορετικές έννοιες του χώρου όπως καθορίζεται από τον χρόνο. Ο χώρος μετριέται τον χρόνο, όχι ο χρόνος με τον χώρο. Η σύγχυση των επιστημόνων προέρχεται από την αποτυχία τους να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα του χώρου. Ο χώρος δεν είναι απλά μια νοητική αντίληψη της απόκλισης στην σχετικότητα των συμπαντικών αντικειμένων. Ο χώρος δεν είναι κενός, και το μόνο πράγμα που γνωρίζει ο άνθρωπος που μπορεί ακόμα και μερικά να υπερβεί τον χώρο, είναι ο νους. Ο νους μπορεί να λειτουργεί ανεξάρτητα από την αντίληψη της σχετικότητας του χώρου των υλικών αντικειμένων. Ο χώρος είναι σχετικά και συγκριτικά πεπερασμένος για όλες τις υπάρξεις πλασματικής κατάστασης. Όσο περισσότερο προσεγγίζει η συνείδηση την γνώση των επτά κοσμικών διαστάσεων, τόσο και η αντίληψη του εν δυνάμει χώρου πλησιάζει στην τελική αιτία. Αλλά ο εν δυνάμει χώρος είναι πραγματικά τελικός μόνο στο απόλυτο επίπεδο.		130:7.6 (1439.4) There are seven different conceptions of space as it is conditioned by time. Space is measured by time, not time by space. The confusion of the scientist grows out of failure to recognize the reality of space. Space is not merely an intellectual concept of the variation in relatedness of universe objects. Space is not empty, and the only thing man knows which can even partially transcend space is mind. Mind can function independently of the concept of the space-relatedness of material objects. Space is relatively and comparatively finite to all beings of creature status. The nearer consciousness approaches the awareness of seven cosmic dimensions, the more does the concept of potential space approach ultimacy. But the space potential is truly ultimate only on the absolute level.
130:7.7 (1439.5) Πρέπει να είναι φανερό ότι η συμπαντική πραγματικότητα έχει επεκτατική και πάντα σχετική σημασία στα ανοδικά και τελειοποιούμενα του κόσμου. Τελικά, οι επιβιώσαντες θνητοί κατορθώνουν να αποκτήσουν ταυτότητα σε ένα επτά –διάστατο σύμπαν.		130:7.7 (1439.5) It must be apparent that universal reality has an expanding and always relative meaning on the ascending and perfecting levels of the cosmos. Ultimately, surviving mortals achieve identity in a seven-dimensional universe.
130:7.8 (1439.6) Η αντίληψη του χώρου και του χρόνου ενός νου υλικής προέλευσης προορίζεται να υποστεί διαδοχικές μεγεθύνσεις όσο η συνειδητή και διανοητική προσωπικότητα ανέρχεται στα επίπεδα των συμπάντων. Όταν ο άνθρωπος αποκτήσει τον νου που βρίσκεται ανάμεσα στα υλικά και πνευματικά πεδία ύπαρξης, οι ιδέες του για τον χωροχρόνο θα επεκταθούν πάρα πολύ ως προς την ποιότητα σύλληψης και την ποσότητα της εμπειρίας. Οι μεγεθυμένες κοσμικές συλλήψεις μιας προσωπικότητας προοδεύοντος πνεύματος οφείλονται σε προσαυξήσεις και βάθους διορατικότητας και ορίων συνείδησης. Και καθώς η προσωπικότητα προχωρά, προς τα επάνω και προς τα μέσα, προς τα υπερβατικά επίπεδα της εξομοίωσης με την Θεότητα, η αντίληψη του χρόνου και του χώρου θα προσεγγίσει σταδιακά τις άχωρες και άχρονες έννοιες των Απόλυτων. Σε σχέση, και σε συμφωνία με την υπερβατική επίτευξη, αυτές οι έννοιες απόλυτου επιπέδου θα γίνουν εφικτές στα παιδιά του τελικού προορισμού.		130:7.8 (1439.6) The time-space concept of a mind of material origin is destined to undergo successive enlargements as the conscious and conceiving personality ascends the levels of the universes. When man attains the mind intervening between the material and the spiritual planes of existence, his ideas of time-space will be enormously expanded both as to quality of perception and quantity of experience. The enlarging cosmic conceptions of an advancing spirit personality are due to augmentations of both depth of insight and scope of consciousness. And as personality passes on, upward and inward, to the transcendental levels of Deity-likeness, the time-space concept will increasingly approximate the timeless and spaceless concepts of the Absolutes. Relatively, and in accordance with transcendental attainment, these concepts of the absolute level are to be envisioned by the children of ultimate destiny.
8. ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΑΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΡΩΜΗ ^top		8. On the Way to Naples and Rome ^top
130:8.1 (1440.1) Η πρώτη τους στάση όταν πήγαιναν για την Ιταλία ήταν στο νησί της Μάλτας. Εδώ ο Ιησούς είχε μια μεγάλη συνομιλία με ένα αποκαρδιωμένο και αποθαρρυμένο νέο που ονομαζόταν Κλαύδιος. Αυτός ο νεαρός άνδρας είχε σκεφθεί να δώσει τέλος στην ζωή του, αλλά όταν τελείωσε την κουβέντα με τον γραμματέα από την Δαμασκό, είπε: « Θα αντιμετωπίσω την ζωή σαν άνδρας¨ δεν θα ξαναπαίξω τον ρόλο του δειλού. Θα επιστρέψω στους ανθρώπους μου και θα αρχίσω πάλι από την αρχή.» Πολύ σύντομα έγινε ενθουσιώδης κήρυκας του Κυνισμού, και αργότερα ένωσε τα χέρια του με τον Πέτρο στην διάδοση του Χριστιανισμού στην Ρώμη και την Νεάπολη, και μετά τον θάνατο του Πέτρου πήγε στην Ισπανία να διακηρύξει το ευαγγέλιο. Αλλά ποτέ δεν ήξερε ότι ο άνδρας που τον ενέπνευσε στην Μάλτα ήταν ο Ιησούς τον οποίο αργότερα ο ίδιος τον διακήρυξε σαν Απελευθερωτή του κόσμου.		130:8.1 (1440.1) The first stop on the way to Italy was at the island of Malta. Here Jesus had a long talk with a downhearted and discouraged young man named Claudus. This fellow had contemplated taking his life, but when he had finished talking with the scribe of Damascus, he said: “I will face life like a man; I am through playing the coward. I will go back to my people and begin all over again.” Shortly he became an enthusiastic preacher of the Cynics, and still later on he joined hands with Peter in proclaiming Christianity in Rome and Naples, and after the death of Peter he went on to Spain preaching the gospel. But he never knew that the man who inspired him in Malta was the Jesus whom he subsequently proclaimed the world’s Deliverer.
130:8.2 (1440.2) Στις Συρακούσες πέρασαν μια ολόκληρη εβδομάδα. Το αξιοσημείωτο γεγονός της στάσης τους εκεί ήταν η αποκατάσταση του Έζρα, ενός Εβραίου που είχε ολισθήσει, και είχε την ταβέρνα στην οποία σταμάτησαν ο Ιησούς και η συντροφιά του. Ο Έζρα γοητεύτηκε από τον τρόπο που τον πλησίασε ο Ιησούς και του ζήτησε να τον βοηθήσει να επιστρέψει στην πίστη του Ισραήλ. Του εξέφρασε την απελπισία του λέγοντας, «Θέλω να γίνω πραγματικός υιός του Αβραάμ, αλλά δεν βρίσκω τον Θεό.» Και ο Ιησούς είπε: «Αν στα αλήθεια θέλεις να βρεις τον Θεό, αυτή η επιθυμία είναι από μόνη της απόδειξη ότι τον έχεις ήδη βρει. Το πρόβλημά σου δεν είναι ότι δεν μπορείς να βρεις τον Θεό, γιατί ο Πατέρας ήδη σε έχει βρει¨ το πρόβλημά σου είναι ότι απλά δεν γνωρίζεις τον Θεό. Δεν έχεις διαβάσει στον Προφήτη Ιερεμία, «Θα με αναζητήσετε και θα με βρείτε όταν ψάξετε για μένα με όλη σας την καρδιά»; Και ξανά, δεν λέει αυτός ο ίδιος προφήτης: «Και θα σας δώσω μια καρδιά για να με γνωρίσετε, ότι θα είμαι ο Κύριός σας, και ότι θα ανήκετε στους ανθρώπους μου, και εγώ θα είμαι ο Θεός σας»;Και δεν έχεις διαβάσει πάλι στις Γραφές που λέει: «Κοιτάζει τα παιδιά του, και αν κάποιο πει: Έχω αμαρτήσει και έχω φύγει από τον σωστό δρόμο, και δεν είχα κανένα όφελος από αυτό, τότε ο Θεός θα απελευθερώσει την ψυχή αυτού του ανθρώπου από το σκοτάδι, και θα δει το φως;» Και ο Έζρα βρήκε τον Θεό και η ψυχή του ικανοποιήθηκε. Αργότερα αυτός ο Εβραίος, σε συνεργασία με έναν πλούσιο Έλληνα προσήλυτο, έκτισαν την πρώτη Χριστιανική εκκλησία στις Συρακούσες.		130:8.2 (1440.2) At Syracuse they spent a full week. The notable event of their stop here was the rehabilitation of Ezra, the backslidden Jew, who kept the tavern where Jesus and his companions stopped. Ezra was charmed by Jesus’ approach and asked him to help him come back to the faith of Israel. He expressed his hopelessness by saying, “I want to be a true son of Abraham, but I cannot find God.” Said Jesus: “If you truly want to find God, that desire is in itself evidence that you have already found him. Your trouble is not that you cannot find God, for the Father has already found you; your trouble is simply that you do not know God. Have you not read in the Prophet Jeremiah, ‘You shall seek me and find me when you shall search for me with all your heart’? And again, does not this same prophet say: ‘And I will give you a heart to know me, that I am the Lord, and you shall belong to my people, and I will be your God’? And have you not also read in the Scriptures where it says: ‘He looks down upon men, and if any will say: I have sinned and perverted that which was right, and it profited me not, then will God deliver that man’s soul from darkness, and he shall see the light’?” And Ezra found God and to the satisfaction of his soul. Later, this Jew, in association with a well-to-do Greek proselyte, built the first Christian church in Syracuse.
130:8.3 (1440.3) Στην Μεσσήνα σταμάτησαν μόνο για μια μέρα, αλλά αυτή ήταν αρκετή για να αλλάξει την ζωή ενός μικρού αγοριού, πωλητή φρούτων, από τον οποίο ο Ιησούς αγόρασε φρούτα και σε αντάλλαγμα του χάρισε την τροφή της ζωής. Ο νέος ποτέ δεν ξέχασε τα λόγια του Ιησού και εκείνο το ευγενικό βλέμμα του , όταν έβαλε το χέρι του στον ώμο του, και είπε: «Στο καλό, παιδί μου, να έχεις θάρρος όσο μεγαλώνεις και γίνεσαι άντρας και αφού θρέψεις το σώμα σου μάθε και πώς να θρέφεις την ψυχή σου. Και ο Πατέρας μου στον ουρανό θα είναι μαζί σου και θα σε οδηγεί.» Ο νέος ασπάστηκε τον Μιθραϊσμό και αργότερα στράφηκε την Χριστιανική πίστη.		130:8.3 (1440.3) At Messina they stopped for only one day, but that was long enough to change the life of a small boy, a fruit vendor, of whom Jesus bought fruit and in turn fed with the bread of life. The lad never forgot the words of Jesus and the kindly look which went with them when, placing his hand on the boy’s shoulder, he said: “Farewell, my lad, be of good courage as you grow up to manhood and after you have fed the body learn how also to feed the soul. And my Father in heaven will be with you and go before you.” The lad became a devotee of the Mithraic religion and later on turned to the Christian faith.
130:8.4 (1440.4) Τελικά έφτασαν στην Νεάπολη και ένοιωσαν ότι δεν ήταν πια μακριά από τον προορισμό του, την Ρώμη. Ο Γκονόντ είχε πολλές δουλειές στην Νεάπολη, και εκτός από τον χρόνο που χρειαζόταν ο Ιησούς για να του κάνει τον διερμηνέα, αυτός και ο Γκανίντ περνούσαν τον υπόλοιπο χρόνο τους εξερευνώντας την πόλη και τα αξιοθέατά της. Ο Γκανίντ είχε πια γίνει ειδικός στο να βλέπει ποιοι φαινόντουσαν ότι είχαν ανάγκη. Βρήκαν μεγάλη φτώχεια σε αυτήν την πόλη και έκαναν πολλές ελεημοσύνες. Αλλά ο Γκανίντ ποτέ δεν κατάλαβε την σημασία των λόγων του Ιησού όταν, αφού είχε δώσει ένα νόμισμα σε έναν ζητιάνο του δρόμου, αρνήθηκε να σταματήσει και να μιλήσει ενθαρρυντικά στον άνθρωπο αυτό. Είπε ο Ιησούς: «Γιατί να χάσω τα λόγια μου με κάποιον που δεν μπορεί να καταλάβει την σημασία όσων θα πω; Το πνεύμα του Πατέρα δεν μπορεί να διδάξει και να σώσει κάποιον που δεν έχει ικανότητα να γίνει υιός του.» Αυτό που εννοούσε ο Ιησούς ήταν ότι εκείνος ο άνθρωπος δεν είχε φυσιολογικό μυαλό¨ ότι δεν του έλειπε η ικανότητα να ανταποκριθεί σε πνευματική καθοδήγηση.		130:8.4 (1440.4) At last they reached Naples and felt they were not far from their destination, Rome. Gonod had much business to transact in Naples, and aside from the time Jesus was required as interpreter, he and Ganid spent their leisure visiting and exploring the city. Ganid was becoming adept at sighting those who appeared to be in need. They found much poverty in this city and distributed many alms. But Ganid never understood the meaning of Jesus’ words when, after he had given a coin to a street beggar, he refused to pause and speak comfortingly to the man. Said Jesus: “Why waste words upon one who cannot perceive the meaning of what you say? The spirit of the Father cannot teach and save one who has no capacity for sonship.” What Jesus meant was that the man was not of normal mind; that he lacked the ability to respond to spirit leading.
130:8.5 (1441.1) Στην Νεάπολη δεν έγινε τίποτα ιδιαίτερα σημαντικό¨ ο Ιησούς και ο νέος γύρισαν όλη την πόλη και μοίρασαν καλή διάθεση και πολλά χαμόγελα στους εκατοντάδες άνδρες, γυναίκες, και παιδιά.		130:8.5 (1441.1) There was no outstanding experience in Naples; Jesus and the young man thoroughly canvassed the city and spread good cheer with many smiles upon hundreds of men, women, and children.
130:8.6 (1441.2) Από εκεί πήγαν στην Ρώμη μέσω Κάπουας, σταματώντας τρεις μέρες στην Κάπουα. Συνέχισαν το ταξίδι τους από τον δρόμο της Άππιας με τα ζώα που μετέφεραν τις αποσκευές τους προς την Ρώμη, και οι τρεις έχοντας μεγάλη αγωνία να δουν αυτήν την κυρά της αυτοκρατορίας και την σπουδαιότερη πόλη όλου του κόσμου.		130:8.6 (1441.2) From here they went by way of Capua to Rome, making a stop of three days at Capua. By the Appian Way they journeyed on beside their pack animals toward Rome, all three being anxious to see this mistress of empire and the greatest city in all the world.