Εγγραφο 80		Paper 80
Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΔΙΤΩΝ ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ		Andite Expansion in the Occident
80:0.1 (889.1) Αν και ο Ευρωπαίος γαλάζιος άνθρωπος δεν επέτυχε ο ίδιος ένα μεγάλο ανθρωπιστικό πολιτισμό, εν τούτοις παρέσχε τη βάση η οποία, όταν οι Αδαμοποιημένοι γόνοι του αναμίχθηκαν με τους μεταγενέστερους Ανδίτες εισβολείς, δημιούργησε μία από τις ισχυρότερες γενιές για την επίτευξη του επιθετικότερου πολιτισμού που εμφανίσθηκε ποτέ στην Ουράντια, από την εποχή της ιώδους φυλής και των Ανδιτών διαδόχων τους.		80:0.1 (889.1) ALTHOUGH the European blue man did not of himself achieve a great cultural civilization, he did supply the biologic foundation which, when its Adamized strains were blended with the later Andite invaders, produced one of the most potent stocks for the attainment of aggressive civilization ever to appear on Urantia since the times of the violet race and their Andite successors.
80:0.2 (889.2) Οι σύγχρονοι λευκοί άνθρωποι ενσωματώνουν τους επιζήσαντες γόνους της Αδαμικής γενεάς οι οποίοι επιμείχθηκαν με τις φυλές Σαντζίκ, ορισμένους κόκκινους και κίτρινους, αλλά κυρίως τους με γαλάζιους. Υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό γνήσιας Αντονικής γενιάς σε όλες τις λευκές φυλές και ένα ακόμη μεγαλύτερο από τη γενιά των πρώτων Νοδιτών.		80:0.2 (889.2) The modern white peoples incorporate the surviving strains of the Adamic stock which became admixed with the Sangik races, some red and yellow but more especially the blue. There is a considerable percentage of the original Andonite stock in all the white races and still more of the early Nodite strains.
1. ΟΙ ΑΔΑΜΙΤΕΣ ΕΙΣΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ^top		1. The Adamites Enter Europe ^top
80:1.1 (889.3) Προτού οι τελευταίοι Ανδίτες εκδιωχθούν από την κοιλάδα του Ευφράτη, πολλοί από τους αδελφούς τους είχαν εισβάλλει στην Ευρώπη ως τυχοδιώκτες, δάσκαλοι, έμποροι και πολεμιστές. Κατά τις πρώιμες εποχές της ιώδους φυλής, η μεσογειακή λεκάνη προστατεύετο από τον ισθμό του Γιβραλτάρ και τη Σικελική γέφυρα ξηράς. Ένα μέρος του πρωταρχικού θαλάσσιου εμπορίου των ανθρώπων ιδρύθηκε σ΄ αυτές τις εσωτερικές λίμνες, όπου οι γαλάζιοι άνθρωποι από το βορρά και οι κάτοικοι της Σαχάρα από το νότο συνάντησαν τους Νοδίτες και τους Αδαμίτες από την ανατολή.		80:1.1 (889.3) Before the last Andites were driven out of the Euphrates valley, many of their brethren had entered Europe as adventurers, teachers, traders, and warriors. During the earlier days of the violet race the Mediterranean trough was protected by the Gibraltar isthmus and the Sicilian land bridge. Some of man’s very early maritime commerce was established on these inland lakes, where blue men from the north and the Saharans from the south met Nodites and Adamites from the east.
80:1.2 (889.4) Στην ανατολική τάφρο της Μεσογείου οι Νοδίτες είχαν ιδρύσει έναν από τους πλέον εκτεταμένους πολιτισμούς και από τα κέντρα αυτά είχαν εισχωρήσει λίγο στη νότια Ευρώπη, αλλά περισσότερο στη βόρεια Αφρική. Οι ευρυκέφαλοι Σύριοι που κατάγονταν από τους Νοδίτες και τους Αντονίτες από πολύ νωρίς ασχολήθηκαν με την κεραμική και τη γεωργία, συνδεόμενοι με τα χωριά τους στο αργά δημιουργούμενο δέλτα του Νείλου. Έφεραν, επίσης, πρόβατα, κατσίκες, βοοειδή και άλλα οικόσιτα ζώα και εισήγαγαν πολύ βελτιωμένες μεθόδους μεταλλουργίας, με τη Συρία να είναι, τότε, το κέντρο αυτής της δραστηριότητας.(*)		80:1.2 (889.4) In the eastern trough of the Mediterranean the Nodites had established one of their most extensive cultures and from these centers had penetrated somewhat into southern Europe but more especially into northern Africa. The broad-headed Nodite-Andonite Syrians very early introduced pottery and agriculture in connection with their settlements on the slowly rising Nile delta. They also imported sheep, goats, cattle, and other domesticated animals and brought in greatly improved methods of metalworking, Syria then being the center of that industry.
80:1.3 (889.5) Για περισσότερα από τριάντα χιλιάδες χρόνια η Αίγυπτος δεχόταν ένα σταθερό ρεύμα Μεσοποτάμιων, που έφεραν μαζί τους τις τέχνες και τον πολιτισμό τους για να εμπλουτίσουν τις τέχνες και τον πολιτισμό της κοιλάδας του Νείλου. Η είσοδος, όμως, μεγάλων αριθμών από τους πληθυσμούς της Σαχάρα εκφύλισε τον πρώιμο πολιτισμό κατά μήκος του Νείλου και έτσι η Αίγυπτος έφθασε στο χαμηλότερο πολιτισμικό της επίπεδο περίπου δέκα πέντε χιλιάδες χρόνια πριν.		80:1.3 (889.5) For more than thirty thousand years Egypt received a steady stream of Mesopotamians, who brought along their art and culture to enrich that of the Nile valley. But the ingress of large numbers of the Sahara peoples greatly deteriorated the early civilization along the Nile so that Egypt reached its lowest cultural level some fifteen thousand years ago.
80:1.4 (889.6) Κατά τους πρώτους, όμως, χρόνους, ελάχιστα μπορούσαν να καθυστερήσουν την προς δυσμάς μετανάστευση των Αδαμιτών. Η Σαχάρα ήταν ένας ανοικτός βοσκότοπος που είχε κατακλυσθεί από βοσκούς και γεωργούς. Οι κάτοικοι αυτοί της Σαχάρα ουδέποτε ασχολήθηκαν με τις κατασκευές, ούτε έκτισαν πόλεις. Ήταν μια μοβ-μαύρη φυλή η οποία έφερε πολύ μεγάλο ποσοστό γόνων από τις χαμένες πράσινες και πορτοκαλόχρωμες φυλές. Ωστόσο δέχθηκαν μια πολύ μικρή ποσότητα της ιώδους κληρονομιάς, προτού η ανύψωση της ξηράς και η αλλαγή της πορείας των φορτωμένων με νερό ανέμων διασκορπίσουν τα κατάλοιπα αυτού του ακμάζοντος και ειρηνικού πολιτισμού.		80:1.4 (889.6) But during earlier times there was little to hinder the westward migration of the Adamites. The Sahara was an open grazing land overspread by herders and agriculturists. These Saharans never engaged in manufacture, nor were they city builders. They were an indigo-black group which carried extensive strains of the extinct green and orange races. But they received a very limited amount of the violet inheritance before the upthrust of land and the shifting water-laden winds dispersed the remnants of this prosperous and peaceful civilization.
80:1.5 (890.1) Το αίμα του Αδάμ το μοιράσθηκαν οι περισσότερες ανθρώπινες φυλές, ορισμένες, όμως, εξασφάλισαν περισσότερο από άλλες. Οι μικτές φυλές της Ινδίας και οι περισσότερο σκούροι πληθυσμοί της Αφρικής δεν ήσαν ελκυστικοί για τους Αδαμίτες. Θα μπορούσαν, οι Αδαμίτες, να είχαν επιμειχθεί απεριόριστα με τον κόκκινο άνθρωπο, αν αυτός δεν είχε εκδιωχθεί μακριά, στην Αμερική, ενώ αντιμετώπιζαν ευνοϊκά τον κίτρινο άνθρωπο, ο οποίος, όμως, ήταν επίσης δυσπρόσιτος στη μακρινή Ασία. Έτσι λοιπόν, όταν υποκινούνταν είτε από τυχοδιωκτική διάθεση, είτε από αλτρουισμό, ή, όταν εκδιώχθηκαν από την κοιλάδα του Ευφράτη, πολύ φυσικά επέλεξαν την ένωση με τις γαλάζιες φυλές της Ευρώπης.		80:1.5 (890.1) Adam’s blood has been shared with most of the human races, but some secured more than others. The mixed races of India and the darker peoples of Africa were not attractive to the Adamites. They would have mixed freely with the red man had he not been far removed in the Americas, and they were kindly disposed toward the yellow man, but he was likewise difficult of access in faraway Asia. Therefore, when actuated by either adventure or altruism, or when driven out of the Euphrates valley, they very naturally chose union with the blue races of Europe.
80:1.6 (890.2) Οι γαλάζιοι άνθρωποι που κυριαρχούσαν τότε στην Ευρώπη, δεν είχαν θρησκευτικές πρακτικές δυσάρεστες(*) για τους πρώτους Αδαμίτες που μετανάστευσαν, ενώ υπήρξε μεγάλη σεξουαλική έλξη μεταξύ της ιώδους και της γαλάζιας φυλής. Οι καλύτεροι των γαλάζιων ανθρώπων θεωρούσαν μεγάλη τιμή το να τους επιτραπεί να δημιουργήσουν ερωτικές σχέσεις με τους Αδαμίτες. Ο κάθε γαλάζιος άνθρωπος απολάμβανε τη φιλοδοξία του να γίνει τόσο ικανός και πολιτισμένος,(*) ώστε να κερδίσει την αγάπη μιας Αδαμίτισσας, ενώ αποτελούσε τη μεγαλύτερη επιθυμία μιας ανώτερης γαλάζιας γυναίκας το να τραβήξει την προσοχή ενός Αδαμίτη.		80:1.6 (890.2) The blue men, then dominant in Europe, had no religious practices which were repulsive to the earlier migrating Adamites, and there was great sex attraction between the violet and the blue races. The best of the blue men deemed it a high honor to be permitted to mate with the Adamites. Every blue man entertained the ambition of becoming so skillful and artistic as to win the affection of some Adamite woman, and it was the highest aspiration of a superior blue woman to receive the attentions of an Adamite.
80:1.7 (890.3) Σιγά-σιγά, οι μεταναστεύοντες αυτοί υιοί της Εδέμ ενώθηκαν με τους ανώτερους τύπους της γαλάζιας φυλής, αναζωογονώντας τις πολιτισμικές τους πρακτικές, αφανίζοντας, ταυτόχρονα, τους καθυστερημένους γόνους της γενιάς του Νεάντερταλ. Η τεχνική αυτή της ανάμιξης των φυλών, συνδυασμένη με την εξαφάνιση κατώτερων γόνων, δημιούργησε μια δωδεκάδα ισχυρότερων και προοδευτικότερων ομάδων των ανώτερων γαλάζιων ανθρώπων, μια από τις οποίες έχετε ονομάσει Κρο-Μανιόν.		80:1.7 (890.3) Slowly these migrating sons of Eden united with the higher types of the blue race, invigorating their cultural practices while ruthlessly exterminating the lingering strains of Neanderthal stock. This technique of race blending, combined with the elimination of inferior strains, produced a dozen or more virile and progressive groups of superior blue men, one of which you have denominated the Cro-Magnons.
80:1.8 (890.4) Για αυτούς, αλλά και για άλλους λόγους, που ούτε ο ελάχιστος από αυτούς δεν αφορά σε καλύτερες μεταναστευτικές πορείες, τα πρώτα κύματα του πολιτισμού της Μεσοποταμίας πήγαν σχεδόν αποκλειστικά, στην Ευρώπη. Και ήταν οι συνθήκες αυτές που καθόρισαν τους προγόνους του σύγχρονου Ευρωπαϊκού πολιτισμού.		80:1.8 (890.4) For these and other reasons, not the least of which was more favorable paths of migration, the early waves of Mesopotamian culture made their way almost exclusively to Europe. And it was these circumstances that determined the antecedents of modern European civilization.
2. ΚΛΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΓΕΩΛΟΓΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ^top		2. Climatic and Geologic Changes ^top
80:2.1 (890.5) Η πρώιμη εξάπλωση της ιώδους φυλής στην Ευρώπη διακόπηκε από ορισμένες, μάλλον αιφνίδιες, κλιματολογικές και γεωλογικές αλλαγές. Με την υποχώρηση των παγετώνων του βορρά, οι φορτωμένοι με νερό άνεμοι από τη δύση μετακινήθηκαν προς τα βόρεια, μεταβάλλοντας σταδιακά τους απέραντους ανοικτούς βοσκότοπους της Σαχάρα σε άγονη έρημο. Αυτή η ξηρασία διασκόρπισε τους μικρόσωμους, σκουρόχρωμους, με μαύρα μάτια, δολιχοκέφαλους κατοίκους του μεγάλου υψίπεδου της Σαχάρα.		80:2.1 (890.5) The early expansion of the violet race into Europe was cut short by certain rather sudden climatic and geologic changes. With the retreat of the northern ice fields the water-laden winds from the west shifted to the north, gradually turning the great open pasture regions of Sahara into a barren desert. This drought dispersed the smaller-statured brunets, dark-eyed but long-headed dwellers of the great Sahara plateau.
80:2.2 (890.6) Τα καθαρότερα μοβ στοιχεία μετακινήθηκαν προς το νότο, στα δάση της κεντρικής Αφρικής, όπου παρέμειναν από τότε. Οι περισσότερο επιμεμειγμένες ομάδες διασκορπίσθηκαν προς τρεις κατευθύνσεις: Οι ανώτερες φυλές της δύσης μετανάστευσαν στην Ισπανία και από εκεί στις γειτονικές περιοχές της Ευρώπης, σχηματίζοντας τον πυρήνα των μεταγενέστερων Μεσογειακών δολιχοκέφαλων, μελαχρινών φυλών. Η λιγότερο προοδευτική ομάδα που βρισκόταν στα ανατολικά του υψίπεδου της Σαχάρα μετανάστευσε στην Αραβία και από εκεί, μέσω της βόρειας Μεσοποταμίας και της Ινδίας, στη μακρινή Κεϋλάνη. Η κεντρική ομάδα μετακινήθηκε βόρεια και ανατολικά στην κοιλάδα του Νείλου και στην Παλαιστίνη.		80:2.2 (890.6) The purer indigo elements moved southward to the forests of central Africa, where they have ever since remained. The more mixed groups spread out in three directions: The superior tribes to the west migrated to Spain and thence to adjacent parts of Europe, forming the nucleus of the later Mediterranean long-headed brunet races. The least progressive division to the east of the Sahara plateau migrated to Arabia and thence through northern Mesopotamia and India to faraway Ceylon. The central group moved north and east to the Nile valley and into Palestine.
80:2.3 (890.7) Είναι αυτό, το δευτερεύον υπόστρωμα των Σαντζίκ, που υποδηλοί ένα ορισμένο βαθμό συγγένειας μεταξύ των σύγχρονων πληθυσμών που είναι διασκορπισμένοι από το Ντεκκάν, ως το Ιράν, τη Μεσοποταμία και κατά μήκος και των δύο ακτών της Μεσογείου Θάλασσας.		80:2.3 (890.7) It is this secondary Sangik substratum that suggests a certain degree of kinship among the modern peoples scattered from the Deccan through Iran, Mesopotamia, and along both shores of the Mediterranean Sea.
80:2.4 (890.8) Την εποχή περίπου των κλιματολογικών αυτών αλλαγών στην Αφρική, η Αγγλία διαχωρίσθηκε από την ήπειρο και η Δανία αναδύθηκε από τη θάλασσα, ενώ ο ισθμός του Γιβραλτάρ, που προστάτευε τη δυτική τάφρο της Μεσογείου, υποχώρησε, ως αποτέλεσμα ενός σεισμού, ανυψώνοντας γοργά το επίπεδο της εσωτερικής αυτής λίμνης στο επίπεδο του Ατλαντικού Ωκεανού. Τώρα πλέον η Σικελική γέφυρα της ξηράς καταβυθίσθηκε, σχηματίζοντας μία Μεσόγειο Θάλασσα και ενώνοντάς την με τον Ατλαντικό Ωκεανό. Ο φυσικός αυτός κατακλυσμός πλημμύρισε εικοσάδες οικισμών και προκάλεσε τη μεγαλύτερη απώλεια ζωής εξ αιτίας πλημμυρών σ’ ολόκληρη την παγκόσμια ιστορία.		80:2.4 (890.8) About the time of these climatic changes in Africa, England separated from the continent, and Denmark arose from the sea, while the isthmus of Gibraltar, protecting the western basin of the Mediterranean, gave way as the result of an earthquake, quickly raising this inland lake to the level of the Atlantic Ocean. Presently the Sicilian land bridge submerged, creating one sea of the Mediterranean and connecting it with the Atlantic Ocean. This cataclysm of nature flooded scores of human settlements and occasioned the greatest loss of life by flood in all the world’s history.
80:2.5 (891.1) Η καταβύθιση αυτή της Μεσογειακής λεκάνης σταμάτησε αμέσως τις μετακινήσεις των Αδαμιτών, ενώ η μεγάλη εισροή κατοίκων της Σαχάρα τους έκανε να αναζητήσουν εξόδους για τους αυξανόμενους αριθμούς τους προς τα βόρεια και τα ανατολικά της Εδέμ. Καθώς οι απόγονοι του Αδάμ ταξίδευαν βόρεια από τις κοιλάδες του Τίγρη και του Ευφράτη, συνάντησαν τη φραγή των βουνών και την, τότε, εκτεταμένη Κασπία Θάλασσα. Και για πολλές γενιές, οι Αδαμίτες κυνηγούσαν, έβοσκαν και καλλιεργούσαν τη γη γύρω απ’ τα χωριά τους, που βρίσκονταν σκορπισμένα σ’ ολόκληρο το Τουρκεστάν. Σιγά-σιγά, ο θαυμάσιος αυτός λαός επεξέτεινε τα εδάφη του στην Ευρώπη. Τώρα, όμως, πλέον οι Αδαμίτες εισέρχονται στην Ευρώπη από τα ανατολικά και βρίσκουν τον πολιτισμό του γαλάζιου ανθρώπου χιλιάδες χρόνια πίσω από αυτόν της Ασίας, αφού η περιοχή αυτή δεν είχε σχεδόν καμία επαφή με την Μεσοποταμία.		80:2.5 (891.1) This engulfment of the Mediterranean basin immediately curtailed the westward movements of the Adamites, while the great influx of Saharans led them to seek outlets for their increasing numbers to the north and east of Eden. As the descendants of Adam journeyed northward from the valleys of the Tigris and Euphrates, they encountered mountainous barriers and the then expanded Caspian Sea. And for many generations the Adamites hunted, herded, and tilled the soil around their settlements scattered throughout Turkestan. Slowly this magnificent people extended their territory into Europe. But now the Adamites enter Europe from the east and find the culture of the blue man thousands of years behind that of Asia since this region has been almost entirely out of touch with Mesopotamia.
3. Ο ΓΑΛΑΖΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΚΡΟ-ΜΑΝΙΟΝ ^top		3. The Cro-Magnoid Blue Man ^top
80:3.1 (891.2) Τα αρχαία πολιτισμικά κέντρα του γαλάζιου ανθρώπου βρίσκονταν κατά μήκος των ποταμών της Ευρώπης, αλλά τώρα πλέον, μόνον ο Σομ κυλά στην ίδια κοίτη που ακολουθούσε κατά τις προ των παγετώνων εποχές.		80:3.1 (891.2) The ancient centers of the culture of the blue man were located along all the rivers of Europe, but only the Somme now flows in the same channel which it followed during preglacial times.
80:3.2 (891.3) Ενώ αναφερόμαστε στον γαλάζιο άνθρωπο ως εκείνον ο οποίος εξαπλώθηκε στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, υπήρχαν εικοσάδες φυλετικών τύπων. Ακόμη και πριν από τριάντα πέντε χιλιάδες χρόνια, οι Ευρωπαϊκές γαλάζιες φυλές αποτελούσαν ήδη έναν εξαιρετικά επιμεμειγμένο λαό, που έφερε γόνους κόκκινων αλλά και κίτρινων, ενώ στις ακτές του Ατλαντικού και τις περιοχές της σημερινής Ρωσίας είχε απορροφήσει μία σημαντική ποσότητα Αντονιτικού αίματος και από το νότο ευρίσκετο σε επαφή με τους λαούς της Σαχάρα. Θα ήταν, ωστόσο, αναποτελεσματικό το να προσπαθήσουμε να απαριθμήσουμε τις πολλές φυλετικές ομάδες.		80:3.2 (891.3) While we speak of the blue man as pervading the European continent, there were scores of racial types. Even thirty-five thousand years ago the European blue races were already a highly blended people carrying strains of both red and yellow, while on the Atlantic coastlands and in the regions of present-day Russia they had absorbed a considerable amount of Andonite blood and to the south were in contact with the Saharan peoples. But it would be fruitless to attempt to enumerate the many racial groups.
80:3.3 (891.4) Ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός αυτής της πρώιμης μετά-Αδαμικής περιόδου απετέλεσε μια μοναδική ανάμιξη της ενεργητικότητας και του πολιτισμού των γαλάζιων ανθρώπων με την δημιουργική φαντασία των Αδαμιτών. Οι γαλάζιοι άνθρωποι υπήρξαν μια φυλή με μεγάλη ενεργητικότητα, αλλά έφθειραν, σε μεγάλο βαθμό, την κουλτούρα και την πνευματική κατάσταση των Αδαμιτών. Υπήρξε πολύ δύσκολο για τους τελευταίους να περάσουν τη θρησκεία τους στους Κρο-Μανιόν εξ αιτίας της τάσης πάρα πολλών να εξαπατούν και να αποπλανούν τις παρθένες. Για δέκα χιλιάδες χρόνια η θρησκεία στην Ευρώπη βρισκόταν σε παρακμή, συγκρινόμενη με τις εξελίξεις στην Ινδία και την Αίγυπτο.		80:3.3 (891.4) The European civilization of this early post-Adamic period was a unique blend of the vigor and art of the blue men with the creative imagination of the Adamites. The blue men were a race of great vigor, but they greatly deteriorated the cultural and spiritual status of the Adamites. It was very difficult for the latter to impress their religion upon the Cro-Magnoids because of the tendency of so many to cheat and to debauch the maidens. For ten thousand years religion in Europe was at a low ebb as compared with the developments in India and Egypt.
80:3.4 (891.5) Οι γαλάζιοι άνθρωποι ήσαν απολύτως έντιμοι σε όλες τις συναλλαγές τους και εντελώς απαλλαγμένοι από τη σεξουαλική έκλυση των επιμεμειγμένων Αδαμιτών. Σέβονταν την παρθενία, εφαρμόζοντας την πολυγαμία μόνον όταν ο πόλεμος προκαλούσε έλλειψη ανδρών.		80:3.4 (891.5) The blue men were perfectly honest in all their dealings and were wholly free from the sexual vices of the mixed Adamites. They respected maidenhood, only practicing polygamy when war produced a shortage of males.
80:3.5 (891.6) Αυτοί οι λαού του Κρο-Μανιόν ήσαν φυλή γενναία και με σωστή κρίση. Διατήρησαν ένα αποτελεσματικό σύστημα εκπαίδευσης των παιδιών. Στο έργο αυτό συμμετείχαν και οι δύο γονείς και οι υπηρεσίες των μεγαλύτερων παιδιών αξιοποιούνταν πλήρως. Κάθε παιδί εκπαιδεύετο προσεκτικά στη φροντίδα της σπηλιάς, στην τέχνη και την κατασκευή τσακμακόπετρας. Από πολύ μικρή ηλικία οι γυναίκες εξοικειώνονταν με το νοικοκυριό και την καλλιέργεια των πρώτων υλών, ενώ οι άνδρες ήσαν επιδέξιοι κυνηγοί και ατρόμητοι πολεμιστές.		80:3.5 (891.6) These Cro-Magnon peoples were a brave and farseeing race. They maintained an efficient system of child culture. Both parents participated in these labors, and the services of the older children were fully utilized. Each child was carefully trained in the care of the caves, in art, and in flint making. At an early age the women were well versed in the domestic arts and in crude agriculture, while the men were skilled hunters and courageous warriors.
80:3.6 (891.7) Οι γαλάζιοι άνθρωποι ήσαν κυνηγοί, ψαράδες και συλλέκτες τροφής. Ειδικεύονταν στην ναυπήγηση σκαφών. Έφτιαχναν πέτρινα τσεκούρια, έκοβαν δένδρα, οικοδομούσαν μεγάλες καλύβες, με ένα μέρος τους κάτω από το έδαφος και την σκεπή τους καλυμμένη με δέρματα. Και υπάρχουν λαοί που ακόμη κτίζουν παρόμοιες καλύβες στην Σιβηρία. Οι Κρο-Μανιόν του νότου ζούσαν σε σπηλιές και φυσικά κοιλώματα.		80:3.6 (891.7) The blue men were hunters, fishers, and food gatherers; they were expert boatbuilders. They made stone axes, cut down trees, erected log huts, partly below ground and roofed with hides. And there are peoples who still build similar huts in Siberia. The southern Cro-Magnons generally lived in caves and grottoes.
80:3.7 (892.1) Δεν ήταν ασύνηθες, μέσα στις παγωνιές του χειμώνα, οι φύλακές τους, που έστεκαν ξάγρυπνοι τη νύκτα μπροστά στην είσοδο της σπηλιάς, να πεθαίνουν από το κρύο. Είχαν θάρρος, αλλά πάνω απ’ όλα, ήσαν καλλιτέχνες. Η Αδαμική επιμειξία επετάχυνε ξαφνικά τη δημιουργική φαντασία. Η κορύφωση της τέχνης του γαλάζιου ανθρώπου συνέβη περίπου πριν δέκα πέντε χιλιάδες χρόνια, πριν από την εποχή κατά την οποία οι σκουρόχρωμες φυλές ήλθαν στο βορρά από την Αφρική μέσω της Ισπανίας.		80:3.7 (892.1) It was not uncommon during the rigors of winter for their sentinels standing on night guard at cave entrances to freeze to death. They had courage, but above all they were artists; the Adamic mixture suddenly accelerated creative imagination. The height of the blue man’s art was about fifteen thousand years ago, before the days when the darker-skinned races came north from Africa through Spain.
80:3.8 (892.2) Δέκα πέντε, περίπου, χιλιάδες χρόνια πριν, τα δάση των Άλπεων ήσαν πάρα πολύ εκτεταμένα. Οι Ευρωπαίοι κυνηγοί οδηγούνταν στις κοιλάδες των ποταμών και στις ακτές από τον ίδιο κλιματολογικό πειθαναγκασμό ο οποίος μετέτρεψε τους μακάριους κυνηγότοπους του κόσμου σε στεγνές και άγονες ερήμους. Καθώς οι άνεμοι της βροχής άλλαζαν πορεία προς το βορρά, οι μεγάλοι, ανοικτοί βοσκότοποι της Ευρώπης καλύφθηκαν με δάση. Αυτές οι σημαντικές και, σχετικά, αιφνίδιες αλλαγές του κλίματος έκαναν τις φυλές της Ευρώπης να μεταβληθούν από κυνηγούς της υπαίθρου σε βοσκούς και ως ένα σημείο σε ψαράδες και καλλιεργητές του εδάφους.		80:3.8 (892.2) About fifteen thousand years ago the Alpine forests were spreading extensively. The European hunters were being driven to the river valleys and to the seashores by the same climatic coercion that had turned the world’s happy hunting grounds into dry and barren deserts. As the rain winds shifted to the north, the great open grazing lands of Europe became covered by forests. These great and relatively sudden climatic modifications drove the races of Europe to change from open-space hunters to herders, and in some measure to fishers and tillers of the soil.
80:3.9 (892.3) Αυτές οι αλλαγές, ενώ είχαν ως αποτέλεσμα πολιτισμική πρόοδο, δημιούργησαν ορισμένες βιολογικές οπισθοδρομήσεις. Κατά τις προηγούμενες εποχές του κυνηγιού, οι ανώτερες φυλές είχαν επιμειχθεί με τους ανώτερους τύπους των αιχμαλώτων πολέμου και είχαν απαράλλακτα εξοντώσει εκείνους που θεωρούσαν κατώτερους. Καθώς, όμως, άρχιζαν να ιδρύουν καταυλισμούς και να ασχολούνται με τη γεωργία και το εμπόριο, άρχισαν να κρατούν πολλούς από τους συνήθεις αιχμαλώτους ως σκλάβους. Και ήσαν οι απόγονοι εκείνων των σκλάβων που στη συνέχεια εκφύλισαν το σύνολο των Κρο-Μανιόν. Η οπισθοδρόμηση αυτή του πολιτισμού συνεχίσθηκε μέχρις ότου δέχθηκε μια καινούργια ώθηση από την ανατολή, όταν η τελική, μαζική εισβολή των Μεσοποτάμιων κατέκλυσε την Ευρώπη, απορροφώντας γοργά τον τύπο και την κουλτούρα των Κρο-Μανιόν και εγκαινιάζοντας τον πολιτισμό των λευκών φυλών.		80:3.9 (892.3) These changes, while resulting in cultural advances, produced certain biologic retrogressions. During the previous hunting era the superior tribes had intermarried with the higher types of war captives and had unvaryingly destroyed those whom they deemed inferior. But as they commenced to establish settlements and engage in agriculture and commerce, they began to save many of the mediocre captives as slaves. And it was the progeny of these slaves that subsequently so greatly deteriorated the whole Cro-Magnon type. This retrogression of culture continued until it received a fresh impetus from the east when the final and en masse invasion of the Mesopotamians swept over Europe, quickly absorbing the Cro-Magnon type and culture and initiating the civilization of the white races.
4. ΟΙ ΕΠΙΔΡΟΜΕΣ ΤΩΝ ΑΝΔΙΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ^top		4. The Andite Invasions of Europe ^top
80:4.1 (892.4) Ενώ οι Ανδίτες ξεχύνονταν στην Ευρώπη σ’ ένα σταθερό ρεύμα, επτά μείζονες επιδρομές έλαβαν χώρα, με τις τελευταίες επελάσεις να γίνονται πάνω στις ράχες των αλόγων, σε τρία μεγάλα κύματα. Μερικοί μπήκαν στην Ευρώπη δια μέσου των νησιών του Αιγαίου και της κοιλάδας του Δούναβη, η πλειονότητα, όμως, των αρχικών και περισσότερο αμιγών γόνων, μετανάστευσε στη βορειοδυτική Ευρώπη από το δρόμο του βορρά, μέσα από τα βοσκοτόπια του Βόλγα και του Ντον.		80:4.1 (892.4) While the Andites poured into Europe in a steady stream, there were seven major invasions, the last arrivals coming on horseback in three great waves. Some entered Europe by way of the islands of the Aegean and up the Danube valley, but the majority of the earlier and purer strains migrated to northwestern Europe by the northern route across the grazing lands of the Volga and the Don.
80:4.2 (892.5) Μεταξύ της τρίτης και της τέταρτης επιδρομής, μια ορδή Αντονιτών εισέβαλε στην Ευρώπη από το βορρά, έχοντας έλθει από τη Σιβηρία μέσω των ποταμών της Ρωσίας και της Βαλτικής. Αφομοιώθηκαν αμέσως από τις φυλές των Ανδιτών του βορρά.		80:4.2 (892.5) Between the third and fourth invasions a horde of Andonites entered Europe from the north, having come from Siberia by way of the Russian rivers and the Baltic. They were immediately assimilated by the northern Andite tribes.
80:4.3 (892.6) Οι αρχικές προελάσεις της περισσότερο αμιγούς ιώδους φυλής ήταν μακράν ειρηνικότερες εκείνων των, μετέπειτα, ημι-στρατιωτικών και πολεμοχαρών απογόνων των Ανδιτών. Οι Αδαμίτες ήσαν φιλήσυχοι. Οι Νοδίτες ήσαν πολεμοχαρείς. Η ένωση των γενών αυτών, όπως επιμείχθησαν αργότερα με τις φυλές του Σαντζίκ, δημιούργησε τους επιδέξιους, επιθετικούς Ανδίτες που έκαναν πραγματικές, στρατιωτικές κατακτήσεις.		80:4.3 (892.6) The earlier expansions of the purer violet race were far more pacific than were those of their later semimilitary and conquest-loving Andite descendants. The Adamites were pacific; the Nodites were belligerent. The union of these stocks, as later mingled with the Sangik races, produced the able, aggressive Andites who made actual military conquests.
80:4.4 (892.7) Το άλογο, ωστόσο, υπήρξε ο εξελικτικός παράγων που καθόρισε την κυριαρχία των Ανδιτών στη Δύση. Τα άλογα έδωσαν στους προελαύνοντες Ανδίτες το, μέχρι τότε, ανύπαρκτο πλεονέκτημα της ευκινησίας, καθιστώντας τις τελευταίες ομάδες των Ανδιτών ιππέων ικανές να προχωρήσουν γοργά γύρω από την Κασπία Θάλασσα για να κυριεύσουν ολόκληρη την Ευρώπη. Όλα τα προηγούμενα κύματα των Ανδιτών είχαν κινηθεί τόσο αργά, ώστε έτειναν να χάνουν τη συνοχή τους όταν απομακρύνονταν πολύ από τη Μεσοποταμία. Αυτά. Όμως, τα μεταγενέστερα κύματα κινήθηκαν τόσο γρήγορα, ώστε έφθασαν στην Ευρώπη ως συμπαγείς ομάδες, εξακολουθώντας να διατηρούν κάποιο βαθμό ανώτερης κουλτούρας.		80:4.4 (892.7) But the horse was the evolutionary factor which determined the dominance of the Andites in the Occident. The horse gave the dispersing Andites the hitherto nonexistent advantage of mobility, enabling the last groups of Andite cavalrymen to progress quickly around the Caspian Sea to overrun all of Europe. All previous waves of Andites had moved so slowly that they tended to disintegrate at any great distance from Mesopotamia. But these later waves moved so rapidly that they reached Europe as coherent groups, still retaining some measure of higher culture.
80:4.5 (893.1) Ολόκληρος ο κατοικημένος κόσμος, εκτός της Κίνας και της περιοχής του Ευφράτη, είχε κάνει πολύ περιορισμένη πολιτισμική πρόοδο για δέκα χιλιάδες χρόνια, όταν οι σκληροτράχηλοι Ανδίτες ιππείς έκαναν την εμφάνισή τους την έκτη και την έβδομη προ Χριστού χιλιετία. Καθώς κινούνταν προς τα δυτικά, μέσα από τις Ρωσικές πεδιάδες, απορροφώντας τους γαλάζιους ανθρώπους που είχαν απομείνει και εξοντώνοντας τους κατώτερους, αναμίχθηκαν σ’ ένα μοναδικό λαό. Αυτοί ήσαν οι πρόγονοι των αποκαλούμενων Νόρντικ,(*) οι προπάτορες των Σκανδιναβών, των Γερμανών και των Αγγλοσαξονικών πληθυσμών.		80:4.5 (893.1) The whole inhabited world, outside of China and the Euphrates region, had made very limited cultural progress for ten thousand years when the hard-riding Andite horsemen made their appearance in the sixth and seventh millenniums before Christ. As they moved westward across the Russian plains, absorbing the best of the blue man and exterminating the worst, they became blended into one people. These were the ancestors of the so-called Nordic races, the forefathers of the Scandinavian, German, and Anglo-Saxon peoples.
80:4.6 (893.2) Δεν πέρασε καιρός πριν οι ανώτεροι γαλάζιοι γόνοι απορροφηθούν εντελώς από τους Ανδίτες σ’ ολόκληρη τη βόρεια Ευρώπη. Μόνο στη Λαπωνία (και ως ένα σημείο στη Βρετανία) διατήρησαν οι προγενέστεροι Αντονίτες μια, φαινομενική έστω, ταυτότητα.		80:4.6 (893.2) It was not long before the superior blue strains had been fully absorbed by the Andites throughout all northern Europe. Only in Lapland (and to a certain extent in Brittany) did the older Andonites retain even a semblance of identity.
5. Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΔΙΤΕΣ ^top		5. The Andite Conquest of Northern Europe ^top
80:5.1 (893.3) Οι φυλές της Βόρειας Ευρώπης διαρκώς ενισχύονταν και αναβαθμίζονταν από το σταθερό ρεύμα των μεταναστών από την Μεσοποταμία, μέσω του Τουρκεστάν και των περιοχών της νότιας Ρωσίας και, όταν τα τελευταία κύματα των Ανδιτών ιππέων κατέκλυσαν την Ευρώπη, υπήρχαν ήδη περισσότεροι άνθρωποι που έφεραν πλέον την κληρονομιά των Ανδιτών σ’ αυτή την περιοχή, από όσο υπήρχαν στον υπόλοιπο τον κόσμο.		80:5.1 (893.3) The tribes of northern Europe were being continuously reinforced and upstepped by the steady stream of migrants from Mesopotamia through the Turkestan-south Russian regions, and when the last waves of Andite cavalry swept over Europe, there were already more men with Andite inheritance in that region than were to be found in all the rest of the world.
80:5.2 (893.4) Για τρεις χιλιάδες χρόνια, η στρατιωτική βάση των Ανδιτών του βορρά ήταν στη Δανία. Από το κεντρικό αυτό σημείο έφυγαν τα διαδοχικά κύματα των κατακτητών, που γίνονταν λιγότερο Ανδίτες και περισσότερο λευκοί, καθώς οι αιώνες που περνούσαν έγιναν μάρτυρες της τελικής ανάμιξης των Μεσοποτάμιων κατακτητών με τους κατακτημένους λαούς.		80:5.2 (893.4) For three thousand years the military headquarters of the northern Andites was in Denmark. From this central point there went forth the successive waves of conquest, which grew decreasingly Andite and increasingly white as the passing centuries witnessed the final blending of the Mesopotamian conquerors with the conquered peoples.
80:5.3 (893.5) Ενώ ο γαλάζιος άνθρωπος είχε απορροφηθεί στο βορρά και είχε τελικά υποκύψει στους λευκούς ιππείς επιδρομείς που εισέβαλαν από το νότο, οι προοδεύουσες φατρίες της μικτής λευκής φυλής συνάντησαν την πεισματική και παρατεταμένη αντίσταση από τους Κρο-Μανιόν, η ανώτερη, όμως, ευφυία και τα διαρκώς αυξανόμενα βιολογικά αποθέματα τους κατέστησαν ικανούς να εξοντώσουν την παλαιότερη φυλή.		80:5.3 (893.5) While the blue man had been absorbed in the north and eventually succumbed to the white cavalry raiders who penetrated the south, the advancing tribes of the mixed white race met with stubborn and protracted resistance from the Cro-Magnons, but superior intelligence and ever-augmenting biologic reserves enabled them to wipe the older race out of existence.
80:5.4 (893.6) Οι αποφασιστικοί πόλεμοι μεταξύ του λευκού ανθρώπου και του γαλάζιου ανθρώπου έγιναν στην κοιλάδα του Σομ. Εδώ, ο ανθός της γαλάζιας φυλής αναμετρήθηκε σκληρά με τους προς νότον προελαύνοντες Ανδίτες και για περισσότερα από πεντακόσια χρόνια, αυτοί οι Κρο-Μανιοειδείς υπερασπίσθηκαν με επιτυχία τα εδάφη τους, προτού υποκύψουν στην ανώτερη μιλιταριστική στρατηγική των λευκών επιδρομέων. Ο Θορ, ο θριαμβευτής διοικητής του στρατού του βορρά, στην τελική μάχη του Σομ, έγινε ο ήρωας των λευκών φυλών του βορρά και αργότερα ετιμάτο ως θεός από ορισμένες από αυτές.		80:5.4 (893.6) The decisive struggles between the white man and the blue man were fought out in the valley of the Somme. Here, the flower of the blue race bitterly contested the southward-moving Andites, and for over five hundred years these Cro-Magnoids successfully defended their territories before succumbing to the superior military strategy of the white invaders. Thor, the victorious commander of the armies of the north in the final battle of the Somme, became the hero of the northern white tribes and later on was revered as a god by some of them.
80:5.5 (893.7) Τα οχυρά του γαλάζιου ανθρώπου που διατηρήθηκαν περισσότερο βρίσκονταν στη νότια Γαλλία, αλλά η τελευταία μεγάλη στρατιωτική αντίσταση νικήθηκε στον Σομ. Η μετέπειτα κατάκτηση επεκτάθηκε με τη διείσδυση του εμπορίου, την πίεση των πληθυσμών κατά μήκος των ποταμών και την συνεχή επιμειξία με τους ανώτερους, μαζί με την ανελέητη εξόντωση των κατώτερων.		80:5.5 (893.7) The strongholds of the blue man which persisted longest were in southern France, but the last great military resistance was overcome along the Somme. The later conquest progressed by commercial penetration, population pressure along the rivers, and by continued intermarriage with the superiors, coupled with the ruthless extermination of the inferiors.
80:5.6 (893.8) Όταν ένας κατώτερος αιχμάλωτος εκρίνετο από το συμβούλιο της φυλής των πρεσβύτερων των Ανδιτών ως ακατάλληλος, μετεφέρετο, με περίτεχνη τελετουργία, στους σαμάνους ιερείς, που τον συνόδευαν στο ποτάμι και έκαναν τη λειτουργία της εισαγωγής στους «μακάριους κυνηγότοπους» - τη θανάσιμη βύθιση. Με τον τρόπο αυτό, οι λευκοί εισβολείς της Ευρώ[ης εξόντωσαν όλους τους λαούς που συναντούσαν και που δεν απορροφώντο αμέσως στις τάξεις τους – και έτσι ήλθε το τέλος του γαλάζιου ανθρώπου. Και γρήγορα.		80:5.6 (893.8) When the tribal council of the Andite elders had adjudged an inferior captive to be unfit, he was, by elaborate ceremony, committed to the shaman priests, who escorted him to the river and administered the rites of initiation to the “happy hunting grounds”—lethal submergence. In this way the white invaders of Europe exterminated all peoples encountered who were not quickly absorbed into their own ranks, and thus did the blue man come to an end—and quickly.
80:5.7 (893.9) Ο Κρο-Μανιοειδής γαλάζιος άνθρωπος απετέλεσε το βιολογικό θεμέλιο των σύγχρονων Ευρωπαϊκών φυλών, αλλά επέζησε μόνο όπως απορροφήθηκε από τους μεταγενέστερους και σκληρούς κατακτητές των πατρίδων τους. Ο γαλάζιος γόνος συνεισέφερε με πολλές ισχυρές ιδιότητες και μεγάλη φυσική ενεργητικότητα στις λευκές φυλές της Ευρώπης, αλλά το χιούμορ και η φαντασία των μικτών Ευρωπαϊκών πληθυσμών προήλθαν από τους Ανδίτες. Αυτή η ένωση γαλάζιων-Ανδιτών, που είχε ως αποτέλεσμα τις λευκές φυλές του βορρά, επέφερε μια άμεση υποχώρηση του πολιτισμού των Ανδιτών, μια καθυστέρηση παροδικής φύσης. Τελικά, η λανθάνουσα ανωτερότητα των βαρβάρων, αυτών, του βορρά εκδηλώθηκε και κορυφώθηκε στο σημερινό Ευρωπαϊκό πολιτισμό.		80:5.7 (893.9) The Cro-Magnoid blue man constituted the biologic foundation for the modern European races, but they have survived only as absorbed by the later and virile conquerors of their homelands. The blue strain contributed many sturdy traits and much physical vigor to the white races of Europe, but the humor and imagination of the blended European peoples were derived from the Andites. This Andite-blue union, resulting in the northern white races, produced an immediate lapse of Andite civilization, a retardation of a transient nature. Eventually, the latent superiority of these northern barbarians manifested itself and culminated in present-day European civilization.
80:5.8 (894.1) Ως το 5000 π.Χ. οι εξελισσόμενες λευκές φυλές είχαν κυριαρχήσει σ’ ολόκληρη τη βόρεια Ευρώπη, που περιελάμβανε τη βόρεια Γερμανία, τη βόρεια Γαλλία και τα Βρετανικά Νησιά. Η κεντρική Ευρώπη παρέμεινε για λίγο καιρό υπό τον έλεγχο του γαλάζιου ανθρώπου και των στρογγυλοκέφαλων Αντονιτών. Οι τελευταίοι βρίσκονταν κυρίως στην κοιλάδα του Δούναβη και ουδέποτε υποσκελίσθηκαν εντελώς από τους Ανδίτες.		80:5.8 (894.1) By 5000 b.c. the evolving white races were dominant throughout all of northern Europe, including northern Germany, northern France, and the British Isles. Central Europe was for some time controlled by the blue man and the round-headed Andonites. The latter were mainly situated in the Danube valley and were never entirely displaced by the Andites.
6. ΟΙ ΑΝΔΙΤΕΣ ΚΑΤΑ ΜΗΚΟΣ ΤΟΥ ΝΕΙΛΟΥ ^top		6. The Andites Along the Nile ^top
80:6.1 (894.2) Από την εποχή των τελευταίων μεταναστεύσεων των Ανδιτών, ο πολιτισμός στην κοιλάδα του Ευφράτη παρήκμασε και το άμεσο κέντρο του πολιτισμού μετατοπίσθηκε στην κοιλάδα του Νείλου. Η Αίγυπτος έγινε η διάδοχος της Μεσοποταμίας ως η κοιτίδα της πλέον προηγμένης φυλής του κόσμου.		80:6.1 (894.2) From the times of the terminal Andite migrations, culture declined in the Euphrates valley, and the immediate center of civilization shifted to the valley of the Nile. Egypt became the successor of Mesopotamia as the headquarters of the most advanced group on earth.
80:6.2 (894.3) Η κοιλάδα του Νείλου άρχισε να υποφέρει από πλημμύρες αμέσως πριν τις κοιλάδες της Μεσοποταμίας, αλλά τα κατάφερε πολύ καλύτερα. Το πρώιμο αυτό εμπόδιο στην πρόοδο εξισορροπίσθηκε με το παραπάνω εξ αιτίας του συνεχούς ρεύματος των Ανδιτών μεταναστών, έτσι που ο πολιτισμός της Αιγύπτου, αν και στην πραγματικότητα προήρχετο από την περιοχή του Ευφράτη, φαινόταν να προχωρεί αφ’ εαυτού. Το 5,000, όμως, π.Χ., κατά τη διάρκεια των πλημμυρών στη Μεσοποταμία, υπήρχαν επτά ξεχωριστές φυλές ανθρώπων στην Αίγυπτο. Όλες τους, εκτός από μία, προέρχονταν από την Μεσοποταμία.		80:6.2 (894.3) The Nile valley began to suffer from floods shortly before the Mesopotamian valleys but fared much better. This early setback was more than compensated by the continuing stream of Andite immigrants, so that the culture of Egypt, though really derived from the Euphrates region, seemed to forge ahead. But in 5000 b.c., during the flood period in Mesopotamia, there were seven distinct groups of human beings in Egypt; all of them, save one, came from Mesopotamia.
80:6.3 (894.4) Όταν έλαβε χώρα η τελευταία έξοδος από την κοιλάδα του Ευφράτη, η Αίγυπτος ευτύχησε να κερδίσει πάρα πολλούς από τους πλέον επιδέξιους καλλιτέχνες και τεχνουργούς. Αυτοί οι Ανδίτες τεχνουργοί ένοιωσαν σαν στο σπίτι τους, διότι ήσαν εξοικειωμένοι με την παραποτάμια ζωή, τις πλημμύρες της, τις αρδεύσεις και τις ξηρασίες. Απολάμβαναν την προφυλαγμένη τοποθεσία της κοιλάδας του Νείλου. Εκεί ήσαν πολύ λιγότερο υποκείμενοι στις εχθρικές επιδρομές και τις επιθέσεις από όσο στον Ευφράτη. Και πρόσθεσαν πολλά στην επιδεξιότητα των Αιγύπτιων στη μεταλλουργία. Εδώ επεξεργάζονταν τα σιδηρομεταλλεύματα που έρχονταν από το Όρος Σινά, αντί εκείνων των περιοχών της Μαύρης Θάλασσας.		80:6.3 (894.4) When the last exodus from the Euphrates valley occurred, Egypt was fortunate in gaining so many of the most skillful artists and artisans. These Andite artisans found themselves quite at home in that they were thoroughly familiar with river life, its floods, irrigations, and dry seasons. They enjoyed the sheltered position of the Nile valley; they were there much less subject to hostile raids and attacks than along the Euphrates. And they added greatly to the metalworking skill of the Egyptians. Here they worked iron ores coming from Mount Sinai instead of from the Black Sea regions.
80:6.4 (894.5) Οι Αιγύπτιοι από πολύ νωρίς συγκρότησαν τις τοπικές(*) τους θεότητες σ’ ένα περίτεχνοι εθνικό σύστημα θεών. Ανέπτυξαν μια εκτεταμένη θεολογία και διέθεταν ένα εξ ίσου εκτεταμένο, αλλά δύσκολο ιερατείο. Πολλοί διαφορετικοί ηγέτες προσπαθούσαν να αναβιώσουν τα υπολείμματα των πρώιμων θρησκευτικών διδαχών των Σεθιτών, οι προσπάθειές, όμως, αυτές διήρκεσαν λίγο. Οι Ανδίτες έφτιαξαν τις πρώτες πέτρινες κατασκευές στην Αίγυπτο. Η πρώτη και πλέον εξαίρετη από τις πέτρινες πυραμίδες ανεγέρθηκε από τον Ιμχοτέπ, έναν Ανδίτη μεγαλοφυή στην αρχιτεκτονική, κατά την εποχή που υπηρετούσε ως πρωθυπουργός. Τα προηγούμενα οικοδομήματα είχαν φτιαχτεί από τούβλα και ενώ πολλές πέτρινες οικοδομές είχαν ανεγερθεί σε διαφορετικά μέρη του κόσμου, αυτή ήταν η πρώτη στην Αίγυπτο. Η τέχνη όμως της οικοδόμησης εξασθένησε σταθερά από τις μέρες του σπουδαίου αυτού αρχιτέκτονα.		80:6.4 (894.5) The Egyptians very early assembled their municipal deities into an elaborate national system of gods. They developed an extensive theology and had an equally extensive but burdensome priesthood. Several different leaders sought to revive the remnants of the early religious teachings of the Sethites, but these endeavors were short-lived. The Andites built the first stone structures in Egypt. The first and most exquisite of the stone pyramids was erected by Imhotep, an Andite architectural genius, while serving as prime minister. Previous buildings had been constructed of brick, and while many stone structures had been erected in different parts of the world, this was the first in Egypt. But the art of building steadily declined from the days of this great architect.
80:6.5 (894.6) Η λαμπρή αυτή εποχή της κουλτούρας διεκόπη εξ αιτίας εσωτερικών πολέμων κατά μήκος του Νείλου και η χώρα γρήγορα κυριεύθηκε, όπως είχε κυριευθεί η Μεσοποταμία, από κατώτερες φυλές που έρχονταν από την αφιλόξενη Αραβία, αλλά και από τους μαύρους του νότου. Ως αποτέλεσμα αυτού, η κοινωνική πρόοδος έφθινε σταθερά για περισσότερα από πεντακόσια χρόνια.		80:6.5 (894.6) This brilliant epoch of culture was cut short by internal warfare along the Nile, and the country was soon overrun, as Mesopotamia had been, by the inferior tribes from inhospitable Arabia and by the blacks from the south. As a result, social progress steadily declined for more than five hundred years.
7. ΟΙ ΑΝΔΙΤΕΣ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ^top		7. Andites of the Mediterranean Isles ^top
80:7.1 (895.1) Κατά την έκπτωση της κουλτούρας στη Μεσοποταμία, διατηρήθηκε, για αρκετό καιρό, ένας ανώτερος πολιτισμός στα νησιά της ανατολικής Μεσογείου.		80:7.1 (895.1) During the decline of culture in Mesopotamia there persisted for some time a superior civilization on the islands of the eastern Mediterranean.
80:7.2 (895.2) Γύρω στο 12,000 π.Χ., μια λαμπρή ομάδα Ανδιτών μετανάστευσε στην Κρήτη. Αυτό ήταν το μοναδικό νησί που κατοικήθηκε τόσο νωρίς από μια τόσο ανώτερη ομάδα και πέρασαν, σχεδόν, δύο χιλιάδες χρόνια πριν οι απόγονοι αυτών των θαλασσοπόρων διασκορπισθούν στα γειτονικά νησιά. Η ομάδα αυτή ήταν οι δολιχοκέφαλοι, μικρόσωμοι Ανδίτες που επιμείχθησαν με την ομάδα(*) των Βανιτών που ανήκαν στους Νοδίτες του βορρά. Είχαν όλοι ύψος μικρότερο από 1.80 μέτρα και είχαν κυριολεκτικά εκδιωχθεί από την ενδοχώρα από τους πιο μεγαλόσωμους και κατώτερους συντρόφους τους. Αυτοί οι μετανάστες στην Κρήτη ήσαν πάρα πολύ επιδέξιοι στην υφαντουργία, τη μεταλλουργία, την κεραμική, την τέχνη του υδραυλικού και τη χρήση της πέτρας ως οικοδομικού υλικού. Ασχολούνταν με το γράψιμο και ζούσαν σαν βοσκοί και καλλιεργητές.		80:7.2 (895.2) About 12,000 b.c. a brilliant tribe of Andites migrated to Crete. This was the only island settled so early by such a superior group, and it was almost two thousand years before the descendants of these mariners spread to the neighboring isles. This group were the narrow-headed, smaller-statured Andites who had intermarried with the Vanite division of the northern Nodites. They were all under six feet in height and had been literally driven off the mainland by their larger and inferior fellows. These emigrants to Crete were highly skilled in textiles, metals, pottery, plumbing, and the use of stone for building material. They engaged in writing and carried on as herders and agriculturists.
80:7.3 (895.3) Σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια μετά τον εποικισμό της Κρήτης, μια ομάδα των ψηλόσωμων απογόνων του Άνταμσαν προχώρησαν από τα νησιά του βορρά στην Ελλάδα, ερχόμενοι σχεδόν κατ’ ευθείαν από την ορεινή πατρίδα τους βόρεια της Μεσοποταμίας. Αυτοί οι προπάτορες των Ελλήνων οδηγήθηκαν δυτικά από τον Σάτο, ένα κατ’ ευθείαν απόγονο του Άνταμσαν και της Ράττα.		80:7.3 (895.3) Almost two thousand years after the settlement of Crete a group of the tall descendants of Adamson made their way over the northern islands to Greece, coming almost directly from their highland home north of Mesopotamia. These progenitors of the Greeks were led westward by Sato, a direct descendant of Adamson and Ratta.
80:7.4 (895.4) Η ομάδα που τελικά εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα αποτελείτο από τριακόσια εβδομήντα πέντε άτομα του επίλεκτου και ανώτερου λαού οι οποίοι συνέστησαν το τέλος του δεύτερου πολιτισμού των Ανταμσονιτών. Αυτοί οι μετέπειτα υιοί του Άνταμσαν έφεραν τους, τότε, πλέον πολύτιμους γόνους των αναδυόμενων λευκών φυλών. Ανήκαν σε υψηλή διανοητική κατηγορία και, από σωματικής πλευράς, ήσαν οι πιο όμορφοι απ’ όλους τους ανθρώπους, από τις μέρες της πρώτης Εδέμ.		80:7.4 (895.4) The group which finally settled in Greece consisted of three hundred and seventy-five of the selected and superior people comprising the end of the second civilization of the Adamsonites. These later sons of Adamson carried the then most valuable strains of the emerging white races. They were of a high intellectual order and, physically regarded, the most beautiful of men since the days of the first Eden.
80:7.5 (895.5) Τώρα, πλέον, η Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου διαδέχονταν τη Μεσοποταμία και την Αίγυπτο ως κέντρα εμπορίου, τέχνης και πολιτισμού του Δυτικού κόσμου. Όπως, όμως, έγινε και στην Αίγυπτο, έτσι και πάλι, πρακτικά, το σύνολο των τεχνών και των επιστημών του κόσμου του Αιγαίου προέρχονταν από τη Μεσοποταμία, εκτός της κουλτούρας των Ανταμσονιτών προπατόρων των Ελλήνων. Το σύνολο της καλλιτεχνίας(*) και της ιδιοφυΐας του μεταγενέστερου αυτού λαού αποτελεί άμεση κληρονομία των απογόνων του Άνταμσαν, του πρώτου γιου του Αδάμ και της Εύας και της εξαίρετης δεύτερης συζύγου του, μιας θυγατέρας που προήρχετο από την αδιάσπαστη σειρά του αμιγώς Νοδιτικού επιτελείου του Πρίγκιπα Καλιγκάστια. Δεν είναι να απορεί κανείς που οι Έλληνες είχαν μυθολογικές παραδόσεις που προήρχοντο κατ’ ευθείαν από τους θεούς και τις υπερανθρώπινες υπάρξεις.		80:7.5 (895.5) Presently Greece and the Aegean Islands region succeeded Mesopotamia and Egypt as the Occidental center of trade, art, and culture. But as it was in Egypt, so again practically all of the art and science of the Aegean world was derived from Mesopotamia except for the culture of the Adamsonite forerunners of the Greeks. All the art and genius of these latter people is a direct legacy of the posterity of Adamson, the first son of Adam and Eve, and his extraordinary second wife, a daughter descended in an unbroken line from the pure Nodite staff of Prince Caligastia. No wonder the Greeks had mythological traditions that they were directly descended from gods and superhuman beings.
80:7.6 (895.6) Η περιοχή του Αιγαίου διήλθε από πέντε ξεχωριστά πολιτισμικά στάδια, καθένα των οποίων ήταν λιγότερο πνευματικό από το προηγούμενο και σύντομα η τελευταία μεγαλειώδης εποχή χάθηκε κάτω από το βάρος των ραγδαία πολλαπλασιαζόμενων, μέτριων απογόνων των σκλάβων που είχαν φέρει από το Δούναβη οι μετέπειτα γενιές των Ελλήνων.		80:7.6 (895.6) The Aegean region passed through five distinct cultural stages, each less spiritual than the preceding, and erelong the last glorious era of art perished beneath the weight of the rapidly multiplying mediocre descendants of the Danubian slaves who had been imported by the later generations of Greeks.
80:7.7 (895.7) Ήταν κατά την εποχή αυτή στη Κρήτη που η θρησκεία της μητέρας των απογόνων του Κάιν απέκτησε τη μεγαλύτερη δημοτικότητά της. Η θρησκεία αυτή εξυμνούσε την Εύα στη λατρεία της «μεγάλης μητέρας.» Εικόνες της Εύας βρίσκονταν παντού. Χιλιάδες δημόσιων βωμών ανεγείρονταν σ’ ολόκληρη την Κρήτη και τη Μικρά Ασία. Και η μητρική αυτή θρησκεία διατηρήθηκε ως την εποχή του Χριστού, για να ενσωματωθεί αργότερα στην αρχική Χριστιανική θρησκεία υπό την μορφή της εξύμνησης και της λατρείας της Μαρίας, της γήινης μητέρας του Ιησού.		80:7.7 (895.7) It was during this age in Crete that the mother cult of the descendants of Cain attained its greatest vogue. This cult glorified Eve in the worship of the “great mother.” Images of Eve were everywhere. Thousands of public shrines were erected throughout Crete and Asia Minor. And this mother cult persisted on down to the times of Christ, becoming later incorporated in the early Christian religion under the guise of the glorification and worship of Mary the earth mother of Jesus.
80:7.8 (895.8) Γύρω στο 6,500 π.Χ. επήλθε μια σοβαρή έκπτωση στην πνευματική κληρονομιά των Ανδιτών. Οι απόγονοι του Αδάμ είχαν διασκορπισθεί πολύ μακριά και είχαν κυριολεκτικά καταβροχθιστεί από τις παλαιότερες και πολυπληθέστερες ανθρώπινες φυλές. Και η έκπτωση αυτή του πολιτισμού των Ανδιτών, μαζί με την εξαφάνιση των θρησκευτικών προτύπων τους, άφησε τις πνευματικά αποδυναμωμένες φυλές του κόσμου σε αξιοθρήνητη κατάσταση.		80:7.8 (895.8) By about 6500 b.c. there had occurred a great decline in the spiritual heritage of the Andites. The descendants of Adam were widespreadly dispersed and had been virtually swallowed up in the older and more numerous human races. And this decadence of Andite civilization, together with the disappearance of their religious standards, left the spiritually impoverished races of the world in a deplorable condition.
80:7.9 (896.1) Ως το 5,000 π.Χ. οι τρεις περισσότερο αμιγείς γόνοι των απογόνων του Αδάμ βρίσκονταν στη Σουμερία, τη βόρεια Ευρώπη και την Ελλάδα. Το σύνολο της Μεσοποταμίας εκφυλίζετο αργά-αργά εξ αιτίας του ρεύματος των μικτών και σκουρότερων φυλών που παρεισέφρυαν από την Αραβία. Και η έλευση των κατώτερων αυτών λαών συνέβαλε ακόμη περισσότερο στο να διασκορπισθούν τα βιολογικά και πολιτισμικά κατάλοιπα των Ανδιτών. Από όλη τη γόνιμη αύξηση οι περισσότερο τυχοδιωκτικοί λαοί ξεχύθηκαν δυτικά, προς τα νησιά. Οι μετανάστες αυτοί καλλιεργούσαν δημητριακά αλλά και λαχανικά, ενώ έφεραν μαζί τους οικόσιτα ζώα.		80:7.9 (896.1) By 5000 b.c. the three purest strains of Adam’s descendants were in Sumeria, northern Europe, and Greece. The whole of Mesopotamia was being slowly deteriorated by the stream of mixed and darker races which filtered in from Arabia. And the coming of these inferior peoples contributed further to the scattering abroad of the biologic and cultural residue of the Andites. From all over the fertile crescent the more adventurous peoples poured westward to the islands. These migrants cultivated both grain and vegetables, and they brought domesticated animals with them.
80:7.10 (896.2) Γύρω στο 5,000 π.Χ. μια κραταιά στρατιά προοδευτικών Μεσοποτάμιων έφυγε από την κοιλάδα του Ευφράτη και εγκαταστάθηκε στο νησί της Κύπρου. Ο πολιτισμός αυτός αφανίσθηκε δύο, περίπου, χιλιάδες χρόνια αργότερα από τις βαρβαρικές ορδές του βορρά.		80:7.10 (896.2) About 5000 b.c. a mighty host of progressive Mesopotamians moved out of the Euphrates valley and settled upon the island of Cyprus; this civilization was wiped out about two thousand years subsequently by the barbarian hordes from the north.
80:7.11 (896.3) Μια άλλη μεγάλη αποικία εγκαταστάθηκε στη Μεσόγειο, κοντά στην μετέπειτα πόλη της Καρθαγένης. Και από τη βόρεια Αφρική μεγάλοι αριθμοί Ανδιτών εισέβαλαν στην Ισπανία και αργότερα αναμίχθηκαν στην Ελβετία με τους αδελφούς τους που είχαν έλθει νωρίτερα στην Ιταλία από τα νησιά του Αιγαίου.		80:7.11 (896.3) Another great colony settled on the Mediterranean near the later site of Carthage. And from north Africa large numbers of Andites entered Spain and later mingled in Switzerland with their brethren who had earlier come to Italy from the Aegean Islands.
80:7.12 (896.4) Όταν η Αίγυπτος ακολούθησε τη Μεσοποταμία στην πολιτισμική έκπτωση, πολλές από τις περισσότερο ικανές και προοδευτικές οικογένειες πήγαν στην Κρήτη, αυξάνοντας, έτσι, σε μεγάλο βαθμό αυτόν τον ήδη προηγμένο πολιτισμό. Και όταν η έλευση κατώτερων ομάδων από την Αίγυπτο απείλησε αργότερα τον πολιτισμό της Κρήτης, οι περισσότερο καλλιεργημένες οικογένειες μετακινήθηκαν δυτικά, στην Ελλάδα.		80:7.12 (896.4) When Egypt followed Mesopotamia in cultural decline, many of the more able and advanced families fled to Crete, thus greatly augmenting this already advanced civilization. And when the arrival of inferior groups from Egypt later threatened the civilization of Crete, the more cultured families moved on west to Greece.
80:7.13 (896.5) Οι Έλληνες δεν υπήρξαν μόνο μεγάλοι δάσκαλοι και καλλιτέχνες, υπήρξαν επίσης οι μεγαλύτεροι έμποροι και εποικιστές του κόσμου. Πριν υποκύψουν στην πλημμυρίδα της κατωτερότητας που τελικά καταπόντισε την τέχνη και το εμπόριό τους, επέτυχαν να εγκαταστήσουν τόσες πολλές πολιτισμικές βάσεις στη δύση, ώστε πάρα πολύ μεγάλο μέρος της προόδου του πρώιμου Ελληνικού πολιτισμού διατηρήθηκε στους μεταγενέστερους λαούς της νότιας Ευρώπης και πολλοί από τους επιμεμειγμένους απογόνους των Ανταμσονιτών αυτών ενσωματώθηκαν στις φατρίες των γειτονικών περιοχών.		80:7.13 (896.5) The Greeks were not only great teachers and artists, they were also the world’s greatest traders and colonizers. Before succumbing to the flood of inferiority which eventually engulfed their art and commerce, they succeeded in planting so many outposts of culture to the west that a great many of the advances in early Greek civilization persisted in the later peoples of southern Europe, and many of the mixed descendants of these Adamsonites became incorporated in the tribes of the adjacent mainlands.
8. ΟΙ ΑΝΤΟΝΙΤΕΣ ΤΟΥ ΔΟΥΝΑΒΗ ^top		8. The Danubian Andonites ^top
80:8.1 (896.6) Οι πληθυσμοί των Ανδιτών της κοιλάδας του Ευφράτη μετανάστευσαν βόρεια, προς την Ευρώπη για να επιμειχθούν με τους γαλάζιους ανθρώπους και δυτικά, στις περιοχές της Μεσογείου, για να αναμιχθούν με τα κατάλοιπα των μικτών κατοίκων της Σαχάρα και των γαλάζιων ανθρώπων του νότου. Και οι δύο αυτοί κλάδοι της λευκής φυλής υπήρξαν, και είναι ακόμη, εξαιρετικά διαχωρισμένοι από τους πλατυκέφαλους, ορεσίβιους επιζώντες των αρχικών Αντονιτικών φυλών, που είχαν από αιώνες κατοικήσει αυτές τις κεντρικές περιοχές.		80:8.1 (896.6) The Andite peoples of the Euphrates valley migrated north to Europe to mingle with the blue men and west into the Mediterranean regions to mix with the remnants of the commingled Saharans and the southern blue men. And these two branches of the white race were, and now are, widely separated by the broad-headed mountain survivors of the earlier Andonite tribes which had long inhabited these central regions.
80:8.2 (896.7) Οι απόγονοι αυτοί του Άντον διασκορπίσθηκαν στο μεγαλύτερο μέρος των ορεινών περιοχών της κεντρικής και της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Συχνά ενισχύονταν από τις αφίξεις από τη Μικρά Ασία, περιοχή την οποία κατείχαν με αξιοσημείωτη σταθερότητα. Οι αρχαίοι Χετίτες κατάγονταν απ’ ευθείας από το γένος των Αντονιτών. Το ανοικτόχρωμο δέρμα τους και τα μεγάλα κεφάλια τους ήταν τυπικά της φυλής αυτής. Ο γόνος αυτός μεταφέρθηκε στους προγόνους του Αβραάμ και συνέβαλε πολύ στη χαρακτηριστική εμφάνιση του προσώπου των μεταγενέστερων Εβραίων απογόνων του, οι οποίοι, ενώ διέθεταν πολιτισμό και θρησκεία προερχόμενη από τους Ανδίτες, μιλούσαν μια πολύ διαφορετική γλώσσα. Η γλώσσα τους ήταν σαφώς Αντονιτική.		80:8.2 (896.7) These descendants of Andon were dispersed through most of the mountainous regions of central and southeastern Europe. They were often reinforced by arrivals from Asia Minor, which region they occupied in considerable strength. The ancient Hittites stemmed directly from the Andonite stock; their pale skins and broad heads were typical of that race. This strain was carried in Abraham’s ancestry and contributed much to the characteristic facial appearance of his later Jewish descendants who, while having a culture and religion derived from the Andites, spoke a very different language. Their tongue was distinctly Andonite.
80:8.3 (897.1) Οι φυλές που κατοικούσαν σε σπίτια κτισμένα σε κολώνες, ή σε ξύλινους πασσάλους πάνω στις λίμνες της Ιταλίας, της Ελβετίας και της νότιας Ευρώπης αποτελούσαν τις εξαπλούμενες οριακές μεταναστεύσεις των λαών της Αφρικής, του Αιγαίου και, ειδικότερα, του Δούναβη.		80:8.3 (897.1) The tribes that dwelt in houses erected on piles or log piers over the lakes of Italy, Switzerland, and southern Europe were the expanding fringes of the African, Aegean, and, more especially, the Danubian migrations.
80:8.4 (897.2) Οι Δανουβιανοί(*) ήσαν Αντονίτες, γεωργοί και βοσκοί που είχαν εισέλθει στην Ευρώπη μέσω της Βαλκανικής χερσονήσου και κινούνταν αργά προς τα βόρεια, μέσω της κοιλάδας του Δούναβη. Έφτιαχναν κεραμικά και καλλιεργούσαν τη γη, προτιμώντας να ζουν στις κοιλάδες. Η βορειότερη αποικία των Δανουβιανών βρισκόταν στη Λιέγη, στο Βέλγιο. Οι φυλές αυτές εξέπεσαν ραγδαία καθώς μετακινούνταν μακριά από το κέντρο και την πηγή της κουλτούρας τους. Τα καλύτερα κεραμικά είναι προϊόντα των αρχικών αποικιών τους.		80:8.4 (897.2) The Danubians were Andonites, farmers and herders who had entered Europe through the Balkan peninsula and were moving slowly northward by way of the Danube valley. They made pottery and tilled the land, preferring to live in the valleys. The most northerly settlement of the Danubians was at Liege in Belgium. These tribes deteriorated rapidly as they moved away from the center and source of their culture. The best pottery is the product of the earlier settlements.
80:8.5 (897.3) Οι Δανουβιανοί προσχώρησαν στη λατρεία της μητέρας, ως αποτέλεσμα του έργου των ιεραποστόλων από την Κρήτη. Οι φυλές αυτές αναμίχθησαν αργότερα με ομάδες Αντονιτών θαλασσοπόρων που έρχονταν με σκάφη από την ακτή της Μικράς Ασίας, οι οποίοι, επίσης, λάτρευαν τη μητέρα. Μεγάλο μέρος της κεντρικής Ευρώπης εποικήθηκε, με τον τρόπο αυτό, από νωρίς από τους μικτούς αυτούς τύπους των πλατυκέφαλων λευκών φυλών οι οποίες λάτρευαν τη μητέρα και έκαιγαν τελετουργικά τους νεκρούς, επειδή ήταν έθιμο εκείνων που λάτρευαν τη μητέρα να καίνε τους νεκρούς τους σε πέτρινες καλύβες.		80:8.5 (897.3) The Danubians became mother worshipers as the result of the work of the missionaries from Crete. These tribes later amalgamated with groups of Andonite sailors who came by boats from the coast of Asia Minor, and who were also mother worshipers. Much of central Europe was thus early settled by these mixed types of the broad-headed white races which practiced mother worship and the religious rite of cremating the dead, for it was the custom of the mother cultists to burn their dead in stone huts.
9. ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΛΕΥΚΕΣ ΦΥΛΕΣ ^top		9. The Three White Races ^top
80:9.1 (897.4) Οι φυλετικές αναμίξεις στην Ευρώπη προς το τέλος των μεταναστεύσεων των Ανδιτών γενικεύθηκαν σε τρεις λευκές φυλές, ως εξής:		80:9.1 (897.4) The racial blends in Europe toward the close of the Andite migrations became generalized into the three white races as follows:
80:9.2 (897.5) 1. Η λευκή φυλή του βορρά. Αυτή η φυλή, η επονομαζόμενη Νόρντικ αποτελείτο, κυρίως, από τους γαλάζιους ανθρώπους και τους Ανδίτες, αλλά περιείχε, επίσης, μια σημαντική ποσότητα Αντονιτικού αίματος, μαζί με μικρότερες ποσότητες κόκκινου και κίτρινου Σαντζίκ. Οι βόρεια λευκή φυλή περιελάμβανε, λοιπόν, αυτά τους τέσσερις περισσότερο εκλεκτούς ανθρώπινους γόνους. Η μεγαλύτερη, όμως, κληρονομιά ήταν από τον γαλάζιο άνθρωπο. Ο τυπικός πρώιμος Νόρντικ ήταν δολιχοκέφαλος, ψηλός και ξανθός. Ωστόσο, από πολύ παλιά η φυλή αυτή επιμείχθηκε σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό με όλους τους κλάδους των λευκών λαών.		80:9.2 (897.5) 1. The northern white race. This so-called Nordic race consisted primarily of the blue man plus the Andite but also contained a considerable amount of Andonite blood, together with smaller amounts of the red and yellow Sangik. The northern white race thus encompassed these four most desirable human stocks. But the largest inheritance was from the blue man. The typical early Nordic was long-headed, tall, and blond. But long ago this race became thoroughly mixed with all of the branches of the white peoples.
80:9.3 (897.6) Η πρωτόγονη κουλτούρα της Ευρώπης, η οποία αντιμετώπισε τους επελαύνοντες Νόρντικ, ήταν η κουλτούρα των οπισθοδρομούντων Δανουβιανών που είχαν επιμειχθεί με τους γαλάζιους ανθρώπους. Οι πολιτισμοί των Νόρντικ της Δανίας και των Δανουβιανών-Αντονιτών συναντήθηκαν και αναμίχθηκαν στο Ρήνο, όπως αποδεικνύεται από την ύπαρξη δύο φυλετικών ομάδων στη Γερμανία σήμερα.		80:9.3 (897.6) The primitive culture of Europe, which was encountered by the invading Nordics, was that of the retrograding Danubians blended with the blue man. The Nordic-Danish and the Danubian-Andonite cultures met and mingled on the Rhine as is witnessed by the existence of two racial groups in Germany today.
80:9.4 (897.7) Οι Νόρντικ συνέχισαν το εμπόριο του ήλεκτρου από τις ακτές της Βαλτικής, οικοδομώντας ένα σπουδαίο εμπόριο με τους πλατυκέφαλους της κοιλάδας του Δούναβη, μέσω του Περάσματος του Μπρέννερ. Η εκτεταμένη αυτή επικοινωνία με τους Δανουβιανούς οδήγησε αυτούς τους κατοίκους του βορρά στη λατρεία της μητέρας και για αρκετές χιλιάδες χρόνια η καύση των νεκρών ήταν σχεδόν γενικευμένη σ’ ολόκληρη τη Σκανδιναβία. Τούτο εξηγεί το γιατί δεν βρίσκονται λείψανα των πρώτων λευκών φυλών, αν και θάβονταν σ’ ολόκληρη την Ευρώπη – μόνον οι τέφρα τους σε πέτρινες και πήλινες υδρίες. Αυτοί οι λευκοί έφτιαχναν, επίσης, κατοικίες. Ποτέ δεν έζησαν σε σπηλιές. Και πάλι, τούτο εξηγεί το γιατί υπάρχουν τόσο λίγα στοιχεία της πρώιμης κουλτούρας του λευκού ανθρώπου, αν και ο προηγηθείς Κρο-Μανιόν τύπος έχει διατηρηθεί καλά εκεί που είχε με ασφάλεια κλειστεί, σε σπηλιές και κοιλότητες. Όπως ήταν τα πράγματα, τη μία μέρα υπήρχε στην Ευρώπη μια πρωτόγονη κουλτούρα των οπισθοδρομούντων Δανουβιανών και των γαλάζιων ανθρώπων και την επόμενη εκείνη του αιφνίδια εμφανιζόμενου και απέραντα ανώτερου λευκού ανθρώπου.		80:9.4 (897.7) The Nordics continued the trade in amber from the Baltic coast, building up a great commerce with the broadheads of the Danube valley via the Brenner Pass. This extended contact with the Danubians led these northerners into mother worship, and for several thousands of years cremation of the dead was almost universal throughout Scandinavia. This explains why remains of the earlier white races, although buried all over Europe, are not to be found—only their ashes in stone and clay urns. These white men also built dwellings; they never lived in caves. And again this explains why there are so few evidences of the white man’s early culture, although the preceding Cro-Magnon type is well preserved where it has been securely sealed up in caves and grottoes. As it were, one day in northern Europe there is a primitive culture of the retrogressing Danubians and the blue man and the next that of a suddenly appearing and vastly superior white man.
80:9.5 (897.8) 2. Η κεντρική λευκή φυλή. Ενώ η ομάδα αυτή περιλαμβάνει γόνους γαλάζιων, κίτρινων και Ανδιτών, είναι κυρίως Αντονιτική. Οι λαοί αυτοί είναι πλατυκέφαλοι, μελαψοί και γεροδεμένοι. Κινούνται σαν έμβολο μεταξύ των Νόρντικ και των φυλών της Μεσογείου, με το μεγαλύτερο μέρος τους να βρίσκεται στην Ασία και την κορυφή τους να εισχωρεί στην ανατολική Γαλλία.		80:9.5 (897.8) 2. The central white race. While this group includes strains of blue, yellow, and Andite, it is predominantly Andonite. These people are broad-headed, swarthy, and stocky. They are driven like a wedge between the Nordic and Mediterranean races, with the broad base resting in Asia and the apex penetrating eastern France.
80:9.6 (898.1) Για σχεδόν είκοσι χιλιάδες χρόνια οι Αντονίτες ωθούνταν ολοένα και μακρύτερα στα βόρεια της κεντρικής Ασίας από τους Ανδίτες. Ως το 3,000 π.Χ. η αυξανόμενη ξηρασία οδήγησε τους Αντονίτες αυτούς πίσω, στο Τουρκεστάν. Η κίνηση αυτή των Αντονιτών προς το νότο διήρκεσε περισσότερα από χίλια χρόνια και, διασκορπιζόμενοι γύρω από την Κασπία και τη Μαύρη Θάλασσα, εισέβαλαν στην Ευρώπη μέσω των Βαλκανίων και της Ουκρανίας. Η εισβολή αυτή περιελάμβανε τις υπόλοιπες ομάδες των απογόνων του Άνταμσαν και, κατά το τελευταίο ήμισυ της περιόδου της εισβολής, έφερε μαζί της σημαντικούς αριθμούς Ιρανών Ανδιτών, καθώς επίσης και πολλούς από τους απογόνους των Σεθιτών ιερέων.		80:9.6 (898.1) For almost twenty thousand years the Andonites had been pushed farther and farther to the north of central Asia by the Andites. By 3000 b.c. increasing aridity was driving these Andonites back into Turkestan. This Andonite push southward continued for over a thousand years and, splitting around the Caspian and Black seas, penetrated Europe by way of both the Balkans and the Ukraine. This invasion included the remaining groups of Adamson’s descendants and, during the latter half of the invasion period, carried with it considerable numbers of the Iranian Andites as well as many of the descendants of the Sethite priests.
80:9.7 (898.2) Ως το 2,500 π.Χ. η προς δυσμάς προέλαση των Αντονιτών έφθασε στην Ευρώπη. Και η κατακυρίευση αυτή ολόκληρης της Μεσοποταμίας, της Μικράς Ασίας και της κοιλάδας του Δούναβη από τους βαρβάρους των υψωμάτων του Τουρκεστάν συνέστησε τη σοβαρότερη και πλέον μακρόχρονη πολιτισμική οπισθοδρόμηση ως εκείνη την εποχή. Οι εισβολείς αυτοί, σαφώς Αντονοποίησαν το χαρακτήρα των φυλών της κεντρικής Ευρώπης, οι οποίες από τότε παρέμειναν χαρακτηριστικά Αλπικές.		80:9.7 (898.2) By 2500 b.c. the westward thrust of the Andonites reached Europe. And this overrunning of all Mesopotamia, Asia Minor, and the Danube basin by the barbarians of the hills of Turkestan constituted the most serious and lasting of all cultural setbacks up to that time. These invaders definitely Andonized the character of the central European races, which have ever since remained characteristically Alpine.
80:9.8 (898.3) 3. Η λευκή φυλή του νότου. Η μελαχρινή αυτή Μεσογειακή φυλή αποτελείτο από ένα μίγμα Ανδιτών και γαλάζιων ανθρώπων, με λιγότερους Αντονιτικούς γόνους από όσο οι του βορρά. Η ομάδα αυτή, επιπλέον, απορρόφησε μια σημαντική ποσότητα αίματος των δευτερευόντων Σαντζίκ, μέσω των κατοίκων της Σαχάρα. Σε μεταγενέστερους χρόνους, το νότιο αυτό παρακλάδι της λευκής φυλής δέχθηκε ισχυρά Ανδιτικά στοιχεία από την ανατολική Μεσόγειο.		80:9.8 (898.3) 3. The southern white race. This brunet Mediterranean race consisted of a blend of the Andite and the blue man, with a smaller Andonite strain than in the north. This group also absorbed a considerable amount of secondary Sangik blood through the Saharans. In later times this southern division of the white race was infused by strong Andite elements from the eastern Mediterranean.
80:9.9 (898.4) Οι Μεσογειακές ακτές, πάντως, δεν κατελήφθησαν από τους Ανδίτες, ως την εποχή των μεγάλων νομαδικών εισβολών του 2500 π.Χ. Η δια ξηράς κίνηση και το εμπόριο είχαν, σχεδόν, διακοπεί κατά τη διάρκεια αυτών των αιώνων, όταν οι νομάδες εισέβαλαν στις περιοχές της ανατολικής Μεσογείου. Αυτή η παρεμβολή στα δια ξηράς ταξίδια προκάλεσε τη μεγάλη εξάπλωση των θαλάσσιων ταξιδιών και του εμπορίου. Το δια θαλάσσης εμπόριο στην περιοχή της Μεσογείου έφθασε σε πλήρη ακμή τεσσερισήμισι, περίπου, χιλιάδες χρόνια πριν. Και η ανάπτυξη αυτή της θαλάσσιας κίνησης είχε ως αποτέλεσμα την αιφνίδια εξάπλωση των απογόνων των Ανδιτών σε όλα τα παράκτια εδάφη της Μεσογειακής λεκάνης.		80:9.9 (898.4) The Mediterranean coastlands did not, however, become permeated by the Andites until the times of the great nomadic invasions of 2500 b.c. Land traffic and trade were nearly suspended during these centuries when the nomads invaded the eastern Mediterranean districts. This interference with land travel brought about the great expansion of sea traffic and trade; Mediterranean sea-borne commerce was in full swing about forty-five hundred years ago. And this development of marine traffic resulted in the sudden expansion of the descendants of the Andites throughout the entire coastal territory of the Mediterranean basin.
80:9.10 (898.5) Οι φυλετικές αυτές αναμίξεις έθεσαν τα θεμέλια της νοτιοευρωπαϊκής φυλής, της ανώτερα επιμεμειγμένης από όλες. Και από τις μέρες αυτές, η συγκεκριμένη φυλή υπέστη ακόμη μεγαλύτερη ανάμιξη, κυρίως με τους γαλάζιους-κίτρινους πληθυσμούς των Ανδιτών της Αραβίας. Η Μεσογειακή αυτή φυλή είναι, στην πραγματικότητα, τόσο πολύ επιμεμειγμένη με τους γειτονικούς πληθυσμούς, ώστε να μην μπορεί να προσδιορισθεί ως ξεχωριστός τύπος, γενικά, ωστόσο, τα μέλη της είναι βραχύσωμοι, δολιχοκέφαλοι και μελαχρινοί.		80:9.10 (898.5) These racial mixtures laid the foundations for the southern European race, the most highly mixed of all. And since these days this race has undergone still further admixture, notably with the blue-yellow-Andite peoples of Arabia. This Mediterranean race is, in fact, so freely admixed with the surrounding peoples as to be virtually indiscernible as a separate type, but in general its members are short, long-headed, and brunet.
80:9.11 (898.6) Στο βορρά οι Ανδίτες, με τον πόλεμο και την επιμειξία, εξαφάνισαν τους γαλάζιους ανθρώπους, αλλά στο νότο αυτοί επέζησαν σε μεγαλύτερους αριθμούς. Οι Βάσκοι και οι Βέρβεροι αντιπροσωπεύουν την επιβίωση των δύο κλάδων της φυλής αυτής, ωστόσο ακόμη και αυτοί οι λαοί έχουν σε βάθος επιμειχθεί με τους κατοίκους της Σαχάρα.		80:9.11 (898.6) In the north the Andites, through warfare and marriage, obliterated the blue men, but in the south they survived in greater numbers. The Basques and the Berbers represent the survival of two branches of this race, but even these peoples have been thoroughly admixed with the Saharans.
80:9.12 (898.7) Αυτή ήταν η εικόνα της ανάμιξης των φυλών που παρουσιάζετο στην κεντρική Ευρώπη γύρω στο 3000 π.Χ. Παρά την μερική Αδαμική παράβαση, οι ανώτεροι τύποι πράγματι αναμίχθηκαν.		80:9.12 (898.7) This was the picture of race mixture presented in central Europe about 3000 b.c. In spite of the partial Adamic default, the higher types did blend.
80:9.13 (898.8) Αυτοί ήταν οι καιροί της Νεολιθικής Εποχής που κάλυψε την επερχόμενη Εποχή του Χαλκού. Στη Σκανδιναβία η Εποχή του Χαλκού συνδέθηκε με τη λατρεία της μητέρας. Στη νότια Γαλλία και την Ισπανία η Νεολιθική Εποχή συνδέθηκε με τη λατρεία του ήλιου. Αυτή ήταν η εποχή της ανέγερσης των κυκλικών, χωρίς στέγη ναών του ήλιου. Οι Ευρωπαϊκές λευκές φυλές ήσαν δυναμικοί οικοδόμοι, που απολάμβαναν να τοποθετούν μεγάλες πέτρες τη μία πάνω στην άλλη σαν ηλιακό σύμβολο, όπως ακριβώς έκαναν οι μεταγενέστεροι απόγονοί τους στο Στόνχεντζ. Η εξάπλωση της λατρείας του ήλιου υποδηλώνει ότι υπήρξε μια μακρά περίοδος γεωργίας στη νότια Ευρώπη.		80:9.13 (898.8) These were the times of the New Stone Age overlapping the oncoming Bronze Age. In Scandinavia it was the Bronze Age associated with mother worship. In southern France and Spain it was the New Stone Age associated with sun worship. This was the time of the building of the circular and roofless sun temples. The European white races were energetic builders, delighting to set up great stones as tokens to the sun, much as did their later-day descendants at Stonehenge. The vogue of sun worship indicates that this was a great period of agriculture in southern Europe.
80:9.14 (899.1) Οι προλήψεις αυτής της, σχετικά, πρόσφατης λατρείας του ήλιου διατηρούνται ακόμη και σήμερα στια λαϊκές δοξασίες της Βρετάνης. Αν και εκχριστιανίσθηκαν εδώ και περισσότερα από χίλια πεντακόσια χρόνια, αυτοί οι Βρετόνοι χρησιμοποιούν ακόμη τα ξόρκια της Νεολιθικής Εποχής για να φυλάγονται από το κακό μάτι. Κρατούν ακόμη μετεωρίτες στις καμινάδες τους ως προστασία από τους κεραυνούς. Οι Βρετόνοι ουδέποτε αναμίχθηκαν με τους Σκανδιναβούς Νόρντικ. Είναι οι επιζώντες των αυθεντικών Αντονιτών κατοίκων της δυτικής Ευρώπης, επιμεμειγμένων με τους γόνους της Μεσογείου.		80:9.14 (899.1) The superstitions of this comparatively recent sun-worshiping era even now persist in the folkways of Brittany. Although Christianized for over fifteen hundred years, these Bretons still retain charms of the New Stone Age for warding off the evil eye. They still keep thunderstones in the chimney as protection against lightning. The Bretons never mingled with the Scandinavian Nordics. They are survivors of the original Andonite inhabitants of western Europe, mixed with the Mediterranean stock.
80:9.15 (899.2) Είναι, ωστόσο, σφάλμα το να αποτολμήσουμε να ταξινομήσουμε τους λευκούς πληθυσμούς ως Νόρντικ, Αλπίνους και Μεσογειακούς. Έχει γίνει πάρα πολύ μεγάλη επιμειξία, συνολικά, για να επιτραπεί μια τέτοια ομαδοποίηση. Κάποτε ήταν δυνατός ένας αρκετά σαφής διαχωρισμός των λευκών φυλών σε τέτοιες κατηγορίες, αλλά έκτοτε έλαβε χώρα εκτεταμένη επιμειξία και δεν είναι πλέον δυνατό να αναγνωρίσθούν οι διαφορές αυτές με όποια σαφήνεια. Ακόμη και κατά το 3000 π.Χ. οι αρχαίες κοινωνικές ομάδες δεν αποτελούνταν, πλέον, από μία φυλή περισσότερο από όσο οι σημερινοί κάτοικοι της Βόρειας Αμερικής.		80:9.15 (899.2) But it is a fallacy to presume to classify the white peoples as Nordic, Alpine, and Mediterranean. There has been altogether too much blending to permit such a grouping. At one time there was a fairly well-defined division of the white race into such classes, but widespread intermingling has since occurred, and it is no longer possible to identify these distinctions with any clarity. Even in 3000 b.c. the ancient social groups were no more of one race than are the present inhabitants of North America.
80:9.16 (899.3) Αυτός ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός εξακολούθησε να αναπτύσσεται για περισσότερα από πέντε χιλιάδες χρόνια και ως ένα σημείο να αναμειγνύεται. Οι γλωσσικοί περιορισμοί, ωστόσο, εμπόδισαν την πλήρη αμφίδρομη επαφή των διάφορων εθνών της Δύσης. Κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα ο πολιτισμός αυτός είχε την καλύτερη ευκαιρία του να αναμιχθεί με τον κοσμοπολίτικο πληθυσμό της Βόρειας Αμερικής. Και το μέλλον αυτής της ηπείρου θα καθορισθεί από την ποιότητα των φυλετικών παραγόντων οι οποίοι είναι δυνατόν να υπεισέλθουν στους σημερινούς και μελλοντικούς πληθυσμούς της, καθώς επίσης και από το επίπεδο της κοινωνικής κουλτούρας που υπάρχει.		80:9.16 (899.3) This European culture for five thousand years continued to grow and to some extent intermingle. But the barrier of language prevented the full reciprocation of the various Occidental nations. During the past century this culture has been experiencing its best opportunity for blending in the cosmopolitan population of North America; and the future of that continent will be determined by the quality of the racial factors which are permitted to enter into its present and future populations, as well as by the level of the social culture which is maintained.
80:9.17 (899.4) [Παρουσιάσθηκε από έναν Αρχάγγελο του Νέβαδον.]		80:9.17 (899.4) [Presented by an Archangel of Nebadon.]