Εγγραφο 95		Paper 95
Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ		The Melchizedek Teachings in the Levant
95:0.1 (1042.1) Όπως στην Ινδία ανέτειλαν πολλές από τις θρησκείες και τις φιλοσοφίες της ανατολικής Ασίας, έτσι και η Ανατολική Μεσόγειος ήταν η πατρίδα της πίστης του Δυτικοευρωπαϊκού κόσμου. Οι απεσταλμένοι του Σάλεμ διασκορπίστηκαν σε όλη την νοτιοδυτική Ασία, μέσα από την Παλαιστίνη, την Μεσοποταμία, την Αίγυπτο, το Ιράν, και την Αραβία, διακηρύσσοντας παντού τα καλά νέα του ευαγγελίου του Μαχιβέντα Μελχισεδέκ. Σε μερικές από αυτές τις χώρες οι διδασκαλίες τους απέφεραν καρπούς¨ και σε άλλες πέτυχαν κάποια πράγματα, αλλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό. Μερικές φορές η αποτυχία τους οφειλόταν σε έλλειψη σοφίας, και μερικές φορές εξαιτίας περιστάσεων που δεν μπορούσαν να ελέγξουν.		95:0.1 (1042.1) AS INDIA gave rise to many of the religions and philosophies of eastern Asia, so the Levant was the homeland of the faiths of the Occidental world. The Salem missionaries spread out all over southwestern Asia, through Palestine, Mesopotamia, Egypt, Iran, and Arabia, everywhere proclaiming the good news of the gospel of Machiventa Melchizedek. In some of these lands their teachings bore fruit; in others they met with varying success. Sometimes their failures were due to lack of wisdom, sometimes to circumstances beyond their control.
1. Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΣΑΛΕΜ ΣΤΗΝ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ ^top		1. The Salem Religion in Mesopotamia ^top
95:1.1 (1042.2) Κατά το 2000 π.Χ οι θρησκείες της Μεσοποταμίας είχαν χάσει σχεδόν τις διδασκαλίες των Σεθιτών και βρισκόντουσαν κυρίως κάτω από την επίδραση των πρωτόγονων πίστεων δύο ομάδων εισβολέων, των Σημίτων Βεδουίνων που είχαν περάσει μέσα από την δυτική έρημο και των βαρβάρων καβαλάρηδων που είχαν έρθει από τον βορρά.		95:1.1 (1042.2) By 2000 b.c. the religions of Mesopotamia had just about lost the teachings of the Sethites and were largely under the influence of the primitive beliefs of two groups of invaders, the Bedouin Semites who had filtered in from the western desert and the barbarian horsemen who had come down from the north.
95:1.2 (1042.3) Αλλά το έθιμο των πρώτων Αδαμιτών λαών να τιμούν την έβδομη μέρα της εβδομάδας ποτέ δεν εξαλείφθηκε εντελώς στην Μεσοποταμία. Μόνο την περίοδο του Μελχισεδέκ, η έβδομη μέρα θεωρείτο σαν η πιο κακότυχη. Ήταν ταμπού¨ ήταν παράνομο να πας ταξίδι, να μαγειρεύεις, ή να ανάβεις φωτιά την κακιά αυτή ημέρα. Οι Εβραίοι έφεραν πίσω στην Παλαιστίνη πολλά από τα ταμπού της Μεσοποταμίας που είχαν βρει στην τήρηση της έβδομης μέρας από τους Βαβυλώνιους, το Σάββατο.		95:1.2 (1042.3) But the custom of the early Adamite peoples in honoring the seventh day of the week never completely disappeared in Mesopotamia. Only, during the Melchizedek era, the seventh day was regarded as the worst of bad luck. It was taboo-ridden; it was unlawful to go on a journey, cook food, or make a fire on the evil seventh day. The Jews carried back to Palestine many of the Mesopotamian taboos which they had found resting on the Babylonian observance of the seventh day, the Shabattum.
95:1.3 (1042.4) Παρόλο που οι δάσκαλοι του Σάλεμ έκαναν ότι μπορούσαν για να εξευγενίσουν και να εξυψώσουν τις θρησκείες της Μεσοποταμίας, δεν κατόρθωσαν να κάνουν τους διάφορους λαούς να αναγνωρίζουν μόνιμα ένα Θεό. Αυτές οι διδασκαλίες είχαν επίδραση για περισσότερο από 150 χρόνια και μετά σταδιακά υποχώρησαν μπροστά στην παλαιότερη πίστη σε πολλαπλές θεότητες.		95:1.3 (1042.4) Although the Salem teachers did much to refine and uplift the religions of Mesopotamia, they did not succeed in bringing the various peoples to the permanent recognition of one God. Such teaching gained the ascendancy for more than one hundred and fifty years and then gradually gave way to the older belief in a multiplicity of deities.
95:1.4 (1042.5) Οι δάσκαλοι του Σάλεμ μείωσαν κατά πολύ τον αριθμό των θεών της Μεσοποταμίας, και κατόρθωσαν να κατεβάσουν τον αριθμό των κύριων θεοτήτων σε επτά: Μπελ, Σαμάς, Ναμπού, Ανού, Έα, Μάρντουκ, και Σιν. Η νέα διδασκαλία εξύψωσε τρεις από αυτούς τους Θεούς έναντι όλων των άλλων, την Βαβυλωνιακή τριάδα: τον Μπελ, την Έα, και τον Ανού, τους Θεούς της γης της θάλασσας, και του ουρανού. Όμως και άλλες τριάδες αναπτύχθηκαν σε άλλες τοποθεσίες, και όλες θύμιζαν τις διδασκαλίες για την τριάδα των Ανδιτών και των Σουμερίων και βασιζόντουσαν στην πίστη των Σαλεμιτών στο έμβλημα του Μελχισεδέκ με τους τρεις κύκλους.		95:1.4 (1042.5) The Salem teachers greatly reduced the number of the gods of Mesopotamia, at one time bringing the chief deities down to seven: Bel, Shamash, Nabu, Anu, Ea, Marduk, and Sin. At the height of the new teaching they exalted three of these gods to supremacy over all others, the Babylonian triad: Bel, Ea, and Anu, the gods of earth, sea, and sky. Still other triads grew up in different localities, all reminiscent of the trinity teachings of the Andites and the Sumerians and based on the belief of the Salemites in Melchizedek’s insignia of the three circles.
95:1.5 (1042.6) Οι δάσκαλοι του Σάλεμ ποτέ δεν ξεπέρασαν απόλυτα την δημοτικότητα της Ιστάρ, της μητέρας όλων των θεών και το πνεύμα της σεξουαλικής γονιμότητας Έκαναν ότι μπορούσαν να για να εξευγενίσουν την λατρεία αυτής της θεάς, αλλά οι Βαβυλώνιοι και οι γείτονές τους ποτέ δεν απέβαλαν τις καλυμμένες μορφές σεξουαλικής λατρείας. Είχε γίνει ευρεία πρακτική σε όλη την Μεσοποταμία όλες οι γυναίκες να υποτάσσονται, τουλάχιστον μια φορά στα νεανικά τους χρόνια, στο αγκάλιασμα κάποιου ξένου¨ αυτό το θεωρούσαν ευλάβεια προς την Ιστάρ, και πίστευαν ότι η γονιμότητάς τους εξαρτιόταν κατά πολύ από αυτή την σεξουαλική θυσία.		95:1.5 (1042.6) Never did the Salem teachers fully overcome the popularity of Ishtar, the mother of gods and the spirit of sex fertility. They did much to refine the worship of this goddess, but the Babylonians and their neighbors had never completely outgrown their disguised forms of sex worship. It had become a universal practice throughout Mesopotamia for all women to submit, at least once in early life, to the embrace of strangers; this was thought to be a devotion required by Ishtar, and it was believed that fertility was largely dependent on this sex sacrifice.
95:1.6 (1043.1) Η αρχική πρόοδος της διδασκαλίας του Μελχισεδέκ ήταν πολύ ικανοποιητική μέχρι που ο Μαβοδάντ, ο ηγέτης της σχολής στο Κις, αποφάσισε να κάνει μια συνολική επίθεση ενάντια στις επικρατούσες συνήθειες της πορνείας του ναού. Αλλά οι ιεραπόστολοι του Σάλεμ απέτυχαν σε αυτή την προσπάθειά τους να επιφέρουν αυτή την κοινωνική μεταρρύθμιση, και με αυτή τους την αποτυχία παρασύρθηκαν σε κατάρρευση και οι πιο σημαντικές πνευματικές και φιλοσοφικές τους διδασκαλίες.		95:1.6 (1043.1) The early progress of the Melchizedek teaching was highly gratifying until Nabodad, the leader of the school at Kish, decided to make a concerted attack upon the prevalent practices of temple harlotry. But the Salem missionaries failed in their effort to bring about this social reform, and in the wreck of this failure all their more important spiritual and philosophic teachings went down in defeat.
95:1.7 (1043.2) Αυτή η ήττα του ευαγγελίου του Σάλεμ ακολουθήθηκε από μια μεγάλη αύξηση της λατρείας της Ιστάρ, ένα τελετουργικό που είχε ήδη εισβάλλει στην Παλαιστίνη σαν Αστορέθ, στην Αίγυπτο σαν Ίσιδα, στην Ελλάδα σαν Αφροδίτη, και στις βόρειες φυλές σαν Αστάρτη. Και ήταν σε σχέση με αυτή την αναβίωση της λατρείας της Ιστάρ που οι Βαβυλώνιοι ιερείς στράφηκαν πάλι προς την ερεύνα των άστρων¨ η αστρολογία είδε τότε την μεγάλη Μεσοποταμιακή της αναβίωση, η πρόβλεψη της μοίρας έγινε μόδα, και για πολλούς αιώνες οι ιερείς εκφυλιζόντουσαν όλο και περισσότερο.		95:1.7 (1043.2) This defeat of the Salem gospel was immediately followed by a great increase in the cult of Ishtar, a ritual which had already invaded Palestine as Ashtoreth, Egypt as Isis, Greece as Aphrodite, and the northern tribes as Astarte. And it was in connection with this revival of the worship of Ishtar that the Babylonian priests turned anew to stargazing; astrology experienced its last great Mesopotamian revival, fortunetelling became the vogue, and for centuries the priesthood increasingly deteriorated.
95:1.8 (1043.3) Ο Μελχισεδέκ είχε προειδοποιήσει τους οπαδούς του να διδάξουν για τον ένα Θεό, τον Πατέρα και Δημιουργό των πάντων, και να κηρύξουν μόνο το ευαγγέλιο της θείας χάρης μέσα από την πίστη μόνο. Αλλά συχνά οι διδάσκαλοι της νέας αλήθειας έπεσαν στο σφάλμα να προσπαθήσουν υπερβολικά, να επιχειρήσουν να υποσκελίσουν την αργή εξέλιξη με την αιφνίδια. Οι απεσταλμένοι του Μελχισεδέκ στην Μεσοποταμία έθεσαν ένα ηθικό κριτήριο πολύ ψηλό για τους ανθρώπους¨ προσπάθησαν να πετύχουν το ακατόρθωτο, και ο ευγενικός τους στόχος κατέρρευσε. Είχαν αναλάβει να κηρύξουν κάποιο ευαγγέλιο, να διακηρύξουν την αλήθεια του Συμπαντικού Πατέρα, αλλά καταπιάστηκαν με τον φαινομενικά αξιόλογη προσπάθεια να αναμορφώσουν τα ήθη, και έτσι η σπουδαία τους αποστολή παρέκκλινε από την πορεία της και στην ουσία καταδικάστηκε σε απογοήτευση και λησμονιά.		95:1.8 (1043.3) Melchizedek had warned his followers to teach about the one God, the Father and Maker of all, and to preach only the gospel of divine favor through faith alone. But it has often been the error of the teachers of new truth to attempt too much, to attempt to supplant slow evolution by sudden revolution. The Melchizedek missionaries in Mesopotamia raised a moral standard too high for the people; they attempted too much, and their noble cause went down in defeat. They had been commissioned to preach a definite gospel, to proclaim the truth of the reality of the Universal Father, but they became entangled in the apparently worthy cause of reforming the mores, and thus was their great mission sidetracked and virtually lost in frustration and oblivion.
95:1.9 (1043.4) Μέσα σε μια γενιά το αρχηγείο του Σάλεμ στο Κις έφτασε στο τέλος του, και η προπαγάνδα της πίστης σε ένα Θεό ουσιαστικά σταμάτησε σε όλη την Μεσοποταμία. Αλλά κάποια υπολείμματα των σχολών του Σάλεμ παρέμειναν. Μικρές ομάδες διασκορπισμένες εδώ και εκεί συνέχισαν την πίστη τους σε έναν Δημιουργό και μάχονταν ενάντια στην ειδωλολατρία και την ανηθικότητα των ιερέων της Μεσοποταμίας.		95:1.9 (1043.4) In one generation the Salem headquarters at Kish came to an end, and the propaganda of the belief in one God virtually ceased throughout Mesopotamia. But remnants of the Salem schools persisted. Small bands scattered here and there continued their belief in the one Creator and fought against the idolatry and immorality of the Mesopotamian priests.
95:1.10 (1043.5) Ήταν οι ιεραπόστολοι του Σάλεμ, μετά την απόρριψη της διδασκαλία τους, που έγραψαν πολλούς από τους Ψαλμούς της Παλαιάς Διαθήκης, χαράσσοντάς τους πάνω σε πέτρα, όπου αργότερα τους βρήκαν οι Εβραίοι ιερείς, κατά την διάρκεια της αιχμαλωσίας τους και έπειτα τους συμπεριέλαβαν στην συλλογή ύμνων και τους απέδωσαν σε Ιουδαίους συγγραφείς. Αυτοί οι όμορφοι ψαλμοί από την Βαβυλώνα δεν γράφτηκαν μέσα στους ναούς των Μπελ- Μαρντούκ¨ ήταν έργο των απογόνων των πρώτων απεσταλμένων του Σάλεμ, και είναι έρχονται σε μεγάλη αντίθεση με τους μαγικές συσσωρεύσεις των Βαβυλωνίων ιερέων. Το Βιβλίο του Ιώβ είναι μια αρκετά καλή αντανάκλαση των διδασκαλιών της σχολής του Σάλεμ στο Κις και σε όλη την Μεσοποταμία.		95:1.10 (1043.5) It was the Salem missionaries of the period following the rejection of their teaching who wrote many of the Old Testament Psalms, inscribing them on stone, where later-day Hebrew priests found them during the captivity and subsequently incorporated them among the collection of hymns ascribed to Jewish authorship. These beautiful psalms from Babylon were not written in the temples of Bel-Marduk; they were the work of the descendants of the earlier Salem missionaries, and they are a striking contrast to the magical conglomerations of the Babylonian priests. The Book of Job is a fairly good reflection of the teachings of the Salem school at Kish and throughout Mesopotamia.
95:1.11 (1043.6) Πολλή από την Μεσοποταμιακή θρησκευτική κουλτούρα διοχετεύτηκε στην Εβραϊκή λογοτεχνία και λειτουργία μέσα από την Αίγυπτο και το έργο του Αμενέμοπη και του Ιχνατόν. Οι Αιγύπτιοι διατήρησαν αξιοσημείωτα τις διδασκαλίες της κοινωνικής υποχρέωσης που προερχόντουσαν από τους πρώτους Ανδίτες Μεσοποτάμιους και χάθηκαν τόσο από τους μεταγενέστερους Βαβυλώνιους που κατέλαβαν την κοιλάδα του Ευφράτη.		95:1.11 (1043.6) Much of the Mesopotamian religious culture found its way into Hebrew literature and liturgy by way of Egypt through the work of Amenemope and Ikhnaton. The Egyptians remarkably preserved the teachings of social obligation derived from the earlier Andite Mesopotamians and so largely lost by the later Babylonians who occupied the Euphrates valley.
2. Η ΠΡΩΤΗ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ^top		2. Early Egyptian Religion ^top
95:2.1 (1043.7) Οι αρχικές διδασκαλίες του Μελχισεδέκ ρίζωσαν πραγματικά βαθιά στην Αίγυπτο, από όπου έπειτα διαδόθηκαν και στην Ευρώπη. Η εξελικτική θρησκεία της κοιλάδας του Νείλου περιοδικά ενισχυόταν από την άφιξη ανώτερων φυλών Νοδιτών, Αδαμιτών, και αργότερα του Ανδιτικού λαού από την κοιλάδα του Ευφράτη. Από καιρό σε καιρό, πολλοί από τους αστικούς κυβερνήτες ήταν Σουμέριοι, όπως η Ινδία εκείνο τον καιρό δημιούργησε το υψηλότερο μίγμα παγκόσμιων φυλών, έτσι και η Αίγυπτος καλλιέργησε τον πιο ολοκληρωμένο τύπο θρησκευτικής φιλοσοφίας που υπήρχε στην Ουράντια, και από την κοιλάδα του Νείλου διαδόθηκε σε πολλά μέρη του κόσμου. Η Εβραίοι πήραν πολλές ιδέες για την δημιουργία του κόσμου από τους Βαβυλώνιους, αλλά την έννοια την Θείας Πρόνοιας την πήραν από τους Αιγυπτίους.		95:2.1 (1043.7) The original Melchizedek teachings really took their deepest root in Egypt, from where they subsequently spread to Europe. The evolutionary religion of the Nile valley was periodically augmented by the arrival of superior strains of Nodite, Adamite, and later Andite peoples of the Euphrates valley. From time to time, many of the Egyptian civil administrators were Sumerians. As India in these days harbored the highest mixture of the world races, so Egypt fostered the most thoroughly blended type of religious philosophy to be found on Urantia, and from the Nile valley it spread to many parts of the world. The Jews received much of their idea of the creation of the world from the Babylonians, but they derived the concept of divine Providence from the Egyptians.
95:2.2 (1044.1) Ήταν οι πολιτικές και ηθικές τάσεις, και όχι τόσο οι φιλοσοφικές ή οι θρησκευτικές, που έκαναν την Αίγυπτο πιο ευνοϊκή προς τις διδασκαλίες του Σάλεμ από την Μεσοποταμία. Κάθε φυλετικός αρχηγός στην Αίγυπτο, αφού μαχόταν για την απόκτηση του θρόνου, έπειτα προσπαθούσε να διαιωνίσει την δυναστεία του ανακηρύσσοντας τον φυλετικό θεό του πρωταρχική θεότητα και δημιουργό όλων των άλλων θεών. Με αυτό τον τρόπο οι Αιγύπτιοι σταδιακά συνήθιζαν στην ιδέα ενός υπερθεού, ένα σκαλοπάτι για την μεταγενέστερη διδασκαλία ενός συμπαντικού δημιουργού Θεού. Η ιδέα του μονοθεϊσμού αμφιταλαντευόταν για πολλούς αιώνες στην Αίγυπτο, η πίστη σε έναν Θεό πάντα κέρδιζε έδαφος αλλά ποτέ δεν κυριαρχούσε εντελώς πάνω από τις αναπτυσσόμενες πολυθεϊστικές αντιλήψεις.		95:2.2 (1044.1) It was political and moral, rather than philosophic or religious, tendencies that rendered Egypt more favorable to the Salem teaching than Mesopotamia. Each tribal leader in Egypt, after fighting his way to the throne, sought to perpetuate his dynasty by proclaiming his tribal god the original deity and creator of all other gods. In this way the Egyptians gradually got used to the idea of a supergod, a steppingstone to the later doctrine of a universal creator Deity. The idea of monotheism wavered back and forth in Egypt for many centuries, the belief in one God always gaining ground but never quite dominating the evolving concepts of polytheism.
95:2.3 (1044.2) Για πολλούς αιώνες ο Αιγυπτιακός λαός επιδιδόταν στην λατρεία των θεών της φύσης¨ ιδιαίτερα η κάθε μία από τις ξεχωριστές φυλές είχε τον δικό της ομαδικό θεό, η μία λάτρευε τον ταύρο, η άλλη το λιοντάρι, η τρίτη το κριάρι, και ούτω καθεξής. Ακόμα πιο νωρίς ήταν φυλές τοτέμ, σαν τους Αμερίντες.		95:2.3 (1044.2) For ages the Egyptian peoples had been given to the worship of nature gods; more particularly did each of the two-score separate tribes have a special group god, one worshiping the bull, another the lion, a third the ram, and so on. Still earlier they had been totem tribes, very much like the Amerinds.
95:2.4 (1044.3) Με τον καιρό οι Αιγύπτιοι παρατήρησαν ότι τα νεκρά σώματα που είχαν τοποθετηθεί σε τάφους χωρίς πλίνθους μπορούσαν να διατηρηθούν –βαλσαμωμένα- με άμμο που περιείχε σόδα, ενώ αυτά που έθαβαν σε πλινθόκτιστες κρύπτες αλλοιωνόντουσαν. Αυτές οι παρατηρήσεις οδήγησαν σε εκείνα τα πειράματα που κατάληξαν στην μεταγενέστερη βαλσάμωση των νεκρών. Οι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι η συντήρηση του σώματος διευκόλυνε το πέρασμα προς την επόμενη ζωή. Για να μπορεί το άτομο να αναγνωρίζεται καλά για πολλά χρόνια μετά την φθορά την αποσύνθεση του σώματος, τοποθετούσαν ένα άγαλμά στον τάφο με το πτώμα, και χάρασσαν ένα πορτραίτο του πάνω στο φέρετρο. Η κατασκευή αυτών των αγαλμάτων συνετέλεσε κατά πολύ στην βελτίωση της Αιγυπτιακής τέχνης.		95:2.4 (1044.3) In time the Egyptians observed that dead bodies placed in brickless graves were preserved—embalmed—by the action of the soda-impregnated sand, while those buried in brick vaults decayed. These observations led to those experiments which resulted in the later practice of embalming the dead. The Egyptians believed that preservation of the body facilitated one’s passage through the future life. That the individual might properly be identified in the distant future after the decay of the body, they placed a burial statue in the tomb along with the corpse, carving a likeness on the coffin. The making of these burial statues led to great improvement in Egyptian art.
95:2.5 (1044.4) Για πολλούς αιώνες οι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι η τάφοι ήταν οι προστάτες του σώματος και εξασφάλιζαν ευχάριστη ζωή μετά τον θάνατο. Η μεταγενέστερη ανάπτυξη των μαγικών πρακτικών, ενώ ήταν επιβαρυντική κατά την διάρκεια της ζωής από την αρχή μέχρι το τέλος, τελικά όμως τους απελευθέρωσε αποτελεσματικά από την θρησκεία των τάφων. Οι ιερείς θα χάρασσαν πάνω στα φέρετρα προστατευτικά μαγικά λόγια που πίστευαν ότι θα ήταν προστασία από «την αφαίρεση της καρδιάς κάποιου ανθρώπου στον κάτω κόσμο.» Αργότερα έγινε μια ταξινόμηση αυτών των μαγικών κειμένων που συλλέχθηκε και διατηρήθηκε σαν η Βίβλος των Νεκρών. Αλλά στην κοιλάδα του Νείλου οι μαγικές τελετουργίες από νωρίς αναμείχθηκαν με τις σφαίρες της συνείδησης και του χαρακτήρα σε ένα βαθμό ασυνήθιστο για τα τελετουργικά εκείνων των ημερών. Και συνεπώς αυτά τα ηθικά ιδανικά, περισσότερο από τους περίτεχνους τάφους, βασίστηκαν στην σωτηρία.		95:2.5 (1044.4) For centuries the Egyptians placed their faith in tombs as the safeguard of the body and of consequent pleasurable survival after death. The later evolution of magical practices, while burdensome to life from the cradle to the grave, most effectually delivered them from the religion of the tombs. The priests would inscribe the coffins with charm texts which were believed to be protection against a “man’s having his heart taken away from him in the nether world.” Presently a diverse assortment of these magical texts was collected and preserved as The Book of the Dead. But in the Nile valley magical ritual early became involved with the realms of conscience and character to a degree not often attained by the rituals of those days. And subsequently these ethical and moral ideals, rather than elaborate tombs, were depended upon for salvation.
95:2.6 (1044.5) Οι προκαταλήψεις εκείνων των καιρών απεικονίζονται καλά από την γενική πίστη στην δύναμη του σάλιου σε θεραπευτική αξία, μια ιδέα που είχε τις ρίζες της στην Αίγυπτο και διαδόθηκε από εκεί στην Αραβία και την Μεσοποταμία. Στην θρυλική μάχη του Χόρου με τον Σετ ο νεαρός θεός έχασε το μάτι του, αλλά αφού κατατροπώθηκε ο Σετ, αυτό το μάτι αποκαταστάθηκε από τον σοφό θεό Τροθ, που έφτυσε πάνω στην πληγή και την θεράπευσε.		95:2.6 (1044.5) The superstitions of these times are well illustrated by the general belief in the efficacy of spittle as a healing agent, an idea which had its origin in Egypt and spread therefrom to Arabia and Mesopotamia. In the legendary battle of Horus with Set the young god lost his eye, but after Set was vanquished, this eye was restored by the wise god Thoth, who spat upon the wound and healed it.
95:2.7 (1044.6) Οι Αιγύπτιοι για πολύ καιρό πίστευαν ότι τα αστέρια που αναβόσβηναν στον ουρανό την νύχτα αντιπροσώπευαν την επιβίωση των ψυχών των άξιων νεκρών¨ οι άλλοι που επιβίωσαν, πίστευαν ότι απορροφιόντουσαν στον ήλιο. Μάλιστα, κάποια περίοδο, η απονομή σεβασμού στον ήλιο έγινε ένα είδος λατρείας προς τους προγόνους. Το επικλινές πέρασμα της εισόδου της μεγάλης πυραμίδας έδειχνε κατευθείαν προς τον Πολικό Αστέρα έτσι ώστε η ψυχή του βασιλιά όταν έβγαινε από τον τάφο, να πήγαινε κατευθείαν προς τους στάσιμους και καθιερωμένους αστερισμούς των σταθερών αστέρων, την υποτιθέμενη κατοικία των βασιλέων.		95:2.7 (1044.6) The Egyptians long believed that the stars twinkling in the night sky represented the survival of the souls of the worthy dead; other survivors they thought were absorbed into the sun. During a certain period, solar veneration became a species of ancestor worship. The sloping entrance passage of the great pyramid pointed directly toward the Pole Star so that the soul of the king, when emerging from the tomb, could go straight to the stationary and established constellations of the fixed stars, the supposed abode of the kings.
95:2.8 (1045.1) Όταν παρατηρούσαν τις πλάγιες ακτίνες του ηλίου να διεισδύουν μέσα από ένα άνοιγμα μέσα από τα σύννεφα και να κατευθύνονται προς την γη, πίστευαν ότι προανάγγελλαν την κάθοδο μιας ουράνιας σκάλας από όπου ο βασιλιάς και άλλοι δίκαιες ψυχές θα μπορούσαν να ανέλθουν. «Ο βασιλέας Πέπι κατέβασε την ακτινοβολία του σαν σκάλα για τα πόδια του από όπου να μπορέσει να ανέλθει στην μητέρα του.»		95:2.8 (1045.1) When the oblique rays of the sun were observed penetrating earthward through an aperture in the clouds, it was believed that they betokened the letting down of a celestial stairway whereon the king and other righteous souls might ascend. “King Pepi has put down his radiance as a stairway under his feet whereon to ascend to his mother.”
95:2.9 (1045.2) Όταν ο Μελχισεδέκ εμφανίστηκε στην σάρκα, οι Αιγύπτιοι είχαν μια θρησκεία κατά πολύ ανώτερη από τους γειτονικούς τους λαούς. Πίστευαν ότι μια ψυχή αποχωρισμένη από το σώμα, αν ήταν σωστά εφοδιασμένη με μαγικές φόρμουλες, θα μπορούσε να αποφύγει τα κακά πνεύματα που βρίσκονταν ενδιάμεσα και να κατευθυνθεί προς την αίθουσα κρίσης του Όσιρις, όπου, αν κρινόταν αθώος από «φόνο, ληστεία, ψεύδος, μοιχεία, κλεψιά, και ιδιοτέλεια,» θα της επιτρεπόταν η είσοδος στις σφαίρες της ευδαιμονίας. Αν αυτή η ψυχή σταθμιζόταν στις πλάστιγγες και βρισκόταν ελλειμματική, θα παραδιδόταν στην κόλαση, στον Ντέβουρις. Και αυτό ήταν, σχετικά, μια προχωρημένη αντίληψη για την μέλλουσα ζωή σε σχέση με τις πεποιθήσεις πολλών γειτονικών λαών.		95:2.9 (1045.2) When Melchizedek appeared in the flesh, the Egyptians had a religion far above that of the surrounding peoples. They believed that a disembodied soul, if properly armed with magic formulas, could evade the intervening evil spirits and make its way to the judgment hall of Osiris, where, if innocent of “murder, robbery, falsehood, adultery, theft, and selfishness,” it would be admitted to the realms of bliss. If this soul were weighed in the balances and found wanting, it would be consigned to hell, to the Devouress. And this was, relatively, an advanced concept of a future life in comparison with the beliefs of many surrounding peoples.
95:2.10 (1045.3) Η έννοια της κρίσης στην μέλλουσα ζωή για τις αμαρτίες στην ζωή κάποιου στην σάρκα στην γη μεταφέρθηκε και στην Ιουδαϊκή θεολογία από την Αίγυπτο. Η λέξη κρίση εμφανίζεται μόνο μια φορά σε ολόκληρο το Βιβλίο των Εβραϊκών Ψαλμών, και αυτός ο συγκεκριμένος ψαλμός γράφτηκε από έναν Αιγύπτιο.		95:2.10 (1045.3) The concept of judgment in the hereafter for the sins of one’s life in the flesh on earth was carried over into Hebrew theology from Egypt. The word judgment appears only once in the entire Book of Hebrew Psalms, and that particular psalm was written by an Egyptian.
3.Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΗΘΙΚΩΝ ΑΝΤΙΛΗΨΕΩΝ ^top		3. Evolution of Moral Concepts ^top
95:3.1 (1045.4) Παρόλο που η κουλτούρα και η θρησκεία της Αιγύπτου προερχόταν κυρίως από τους Ανδίτες της Μεσοποταμίας και διαδόθηκε εκτενώς στους μετέπειτα πολιτισμούς δια μέσου των Εβραίων και των Ελλήνων, πάρα πολύς από τον κοινωνικό και ηθικό ιδεαλισμό των Αιγυπτίων ανήλθε στην κοιλάδα του Νείλου σαν μια απλή εξέλιξη. Παρά την εισαγωγή πολλής αλήθειας και κουλτούρας Ανδιτικής προέλευσης, στην Αίγυπτο αναπτύχθηκε περισσότερη ηθική κουλτούρα σαν μια απλά ανθρώπινη εξέλιξη από ότι εμφανίστηκε από παρόμοιες φυσικές τεχνικές σε οποιαδήποτε άλλη γειτονική περιοχή πριν από την προσφορά του Μιχαήλ.		95:3.1 (1045.4) Although the culture and religion of Egypt were chiefly derived from Andite Mesopotamia and largely transmitted to subsequent civilizations through the Hebrews and Greeks, much, very much, of the social and ethical idealism of the Egyptians arose in the valley of the Nile as a purely evolutionary development. Notwithstanding the importation of much truth and culture of Andite origin, there evolved in Egypt more of moral culture as a purely human development than appeared by similar natural techniques in any other circumscribed area prior to the bestowal of Michael.
95:3.2 (1045.5) Η ηθική εξέλιξη δεν εξαρτάται απόλυτα από την αποκάλυψη. Υψηλές ηθικές έννοιες μπορούν να προέλθουν από τις ίδιες τις εμπειρίες του ανθρώπου. Ο άνθρωπος μπορεί ακόμα και να αναπτύξει πνευματικές αξίες και να αντλήσει κοσμική ενόραση από τις ίδιες τις εμπειρίες της ζωής του επειδή κατοικεί μέσα του ένα θεϊκό πνεύμα. Τέτοιες φυσικές εξελίξεις της συνείδησης και του χαρακτήρα ενισχύθηκαν επίσης και από τις περιοδικές επισκέψεις διδασκάλων της αλήθειας, στα αρχαία χρόνια από την δεύτερη Εδέμ, και αργότερα από την έδρα του Μελχισεδέκ στον Σάλεμ.		95:3.2 (1045.5) Moral evolution is not wholly dependent on revelation. High moral concepts can be derived from man’s own experience. Man can even evolve spiritual values and derive cosmic insight from his personal experiential living because a divine spirit indwells him. Such natural evolutions of conscience and character were also augmented by the periodic arrival of teachers of truth, in ancient times from the second Eden, later on from Melchizedek’s headquarters at Salem.
95:3.3 (1045.6) Χιλιάδες χρόνια πριν το ευαγγέλιο του Σάλεμ διεισδύσει στην Αίγυπτο, η ηθικοί ηγέτες δίδασκαν δικαιοσύνη, καλοσύνη, και την αποφυγή της φιλαργυρίας και πλεονεξίας. Τρεις χιλιάδες χρόνια πριν να γραφούν οι Εβραϊκές γραφές, το ρητό των Αιγυπτίων ήταν: «Καθιερωμένος είναι ο άνθρωπος του οποίου η αρχή είναι η δικαιοσύνη¨ αυτός που βαδίζει στον δρόμο της.». Δίδασκαν ηπιότητα και ευγένεια, μετριοπάθεια, και διακριτικότητα. Το μήνυμα ενός σπουδαίου διδασκάλου εκείνης της εποχής ήταν: «Πράττε το σωστό και να είσαι δίκαιος με όλους.» Η Αιγυπτιακή τριάδα εκείνης της εποχής ήταν Αλήθεια- Δικαιοσύνη- Ορθότητα. Από όλες της απλά ανθρώπινες θρησκείες της Ουράντια καμιά ποτέ δεν ξεπέρασε τα κοινωνικά ιδεώδη και το ηθικό μεγαλείο αυτού του κάποτε ουμανισμού της κοιλάδας του Νείλου.		95:3.3 (1045.6) Thousands of years before the Salem gospel penetrated to Egypt, its moral leaders taught justice, fairness, and the avoidance of avarice. Three thousand years before the Hebrew scriptures were written, the motto of the Egyptians was: “Established is the man whose standard is righteousness; who walks according to its way.” They taught gentleness, moderation, and discretion. The message of one of the great teachers of this epoch was: “Do right and deal justly with all.” The Egyptian triad of this age was Truth-Justice-Righteousness. Of all the purely human religions of Urantia none ever surpassed the social ideals and the moral grandeur of this onetime humanism of the Nile valley.
95:3.4 (1045.7) Στο χώμα αυτών των αναπτυσσόμενων ηθικών ιδεών και ηθικών ιδανικών οι επιζήσαντες θεωρίες της θρησκείας του Σάλεμ ευδοκίμησαν. Οι έννοιες του καλού και του κακού βρήκαν πρόθυμη ανταπόκριση στις καρδιές των ανθρώπων που πίστευαν ότι «Η ζωή δίνεται στους γαλήνιους και ο θάνατος στους ενόχους.» «Γαλήνιος είναι εκείνος που πράττει το αγαπητό¨ ένοχος είναι εκείνος που πράττει το μισητό.» Για αιώνες οι κάτοικοι της κοιλάδας του Νείλου ζούσαν με αυτές τις ανερχόμενες ηθικές και κοινωνικές αρχές πριν αποκτήσουν τις μεταγενέστερες αντιλήψεις του σωστού και του άδικου—το υ καλού και του κακού.		95:3.4 (1045.7) In the soil of these evolving ethical ideas and moral ideals the surviving doctrines of the Salem religion flourished. The concepts of good and evil found ready response in the hearts of a people who believed that “Life is given to the peaceful and death to the guilty.” “The peaceful is he who does what is loved; the guilty is he who does what is hated.” For centuries the inhabitants of the Nile valley had lived by these emerging ethical and social standards before they ever entertained the later concepts of right and wrong—good and bad.
95:3.5 (1046.1) Η Αίγυπτος ήταν διανοητική και ηθική αλλά όχι πνευματική σε μεγάλο βαθμό. Μέσα σε έξι χιλιάδες χρόνια μόνο τέσσερις μεγάλοι προφήτες αναδείχθηκαν από τους Αιγυπτίους. Τον Αμενέμοπη τον ακολούθησαν για κάποιο διάστημα¨ τον Οχμπάν τον δολοφόνησαν¨ τον Ιχνατόν τον αποδέχτηκαν αλλά με μισή καρδιά και για μικρό διάστημα¨ τον Μωυσή τον απέρριψαν. Πάλι ήταν οι πολιτικές και όχι τόσο οι θρησκευτικές περιστάσεις που διευκόλυναν τον Αβραάμ και, αργότερα, τον Ιωσήφ να ασκήσουν μεγάλη επιρροή στην Αίγυπτο για τις διδασκαλίες του Σάλεμ για τον ένα Θεό. Αλλά όταν οι απεσταλμένοι του Σάλεμ μπήκαν για πρώτη φορά στην Αίγυπτο, συνάντησαν αυτή την υψηλή ηθική κουλτούρα ανάπτυξης αναμιγμένη με τις τροποποιημένες αρχές των Μεσοποτάμιων μεταναστών. Αυτοί οι πρώτοι δάσκαλοι της κοιλάδας του Νείλου ήταν οι πρώτοι που κήρυξαν ότι η συνείδηση είναι εντολή του Θεού, η φωνή της Θεότητας.		95:3.5 (1046.1) Egypt was intellectual and moral but not overly spiritual. In six thousand years only four great prophets arose among the Egyptians. Amenemope they followed for a season; Okhban they murdered; Ikhnaton they accepted but halfheartedly for one short generation; Moses they rejected. Again was it political rather than religious circumstances that made it easy for Abraham and, later on, for Joseph to exert great influence throughout Egypt in behalf of the Salem teachings of one God. But when the Salem missionaries first entered Egypt, they encountered this highly ethical culture of evolution blended with the modified moral standards of Mesopotamian immigrants. These early Nile valley teachers were the first to proclaim conscience as the mandate of God, the voice of Deity.
4. ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΑΜΕΝΕΜΟΠΗ ^top		4. The Teachings of Amenemope ^top
95:4.1 (1046.2) Ύστερα από κάποιο διάστημα γεννήθηκε στην Αίγυπτο ένα δάσκαλος που ονομάστηκε από πολλούς ο «υιός του ανθρώπου» και από άλλους Αμενέμοπης. Αυτή η προφητική εξυψωμένη συνείδηση στο αποκορύφωμα της διαιτησίας ανάμεσα στο σωστό και το ΄΄άδικο, δίδασκε την τιμωρία για την αμαρτία, και διακήρυσσε ότι η σωτηρία βρισκόταν στην ηλιακή θεότητα.		95:4.1 (1046.2) In due time there grew up in Egypt a teacher called by many the “son of man” and by others Amenemope. This seer exalted conscience to its highest pinnacle of arbitrament between right and wrong, taught punishment for sin, and proclaimed salvation through calling upon the solar deity.
95:4.2 (1046.3) Ο Αμενέμοπης δίδασκε ότι τα πλούτη και η τύχη ήταν δώρα από τον Θεό, και αυτή η αντίληψη χρωμάτισε την μεταγενέστερη Εβραϊκή φιλοσοφία. Αυτός ο ευγενικός διδάσκαλος πίστευε ότι η συνείδηση του Θεού ήταν ο καθοριστικός παράγοντας σε όλη την συμπεριφορά¨ ότι κάθε στιγμή θα έπρεπε να την ζει ο άνθρωπος με την συνειδητοποίηση της παρουσίας του Θεού, και της ευθύνης προς αυτόν. Οι διδασκαλίες αυτού του σοφού μεταφράστηκαν μεταγενέστερα στα Εβραϊκά και έγιναν το ιερό βιβλίο εκείνου του λαού πολύ πριν καταγραφεί η Παλαιά Διαθήκη. Η κύρια διδασκαλία αυτού του καλού ανθρώπου είχε να κάνει με την εκπαίδευση του γιου του στην αμεροληψία και εντιμότητα σε κυβερνητικές εμπιστευτικές θέσεις, και αυτά τα ευγενικά αισθήματα τα τόσο παλαιά θα τιμούσαν οποιοδήποτε σύγχρονο πολιτικό.		95:4.2 (1046.3) Amenemope taught that riches and fortune were the gift of God, and this concept thoroughly colored the later appearing Hebrew philosophy. This noble teacher believed that God-consciousness was the determining factor in all conduct; that every moment should be lived in the realization of the presence of, and responsibility to, God. The teachings of this sage were subsequently translated into Hebrew and became the sacred book of that people long before the Old Testament was reduced to writing. The chief preachment of this good man had to do with instructing his son in uprightness and honesty in governmental positions of trust, and these noble sentiments of long ago would do honor to any modern statesman.
95:4.3 (1046.4) Αυτός ο σοφός άνθρωπος του Νείλου δίδασκε ότι «τα πλούτη μπορούν να βγάλουν φτερά και να φύγουν»-- ότι όλα τα γήινα πράγματα είναι παροδικά. Η σπουδαιότερη προσευχή του ήταν για να «σωθεί από τον φόβο». Τους παρότρυνε όλους να στραφούν από τα «λόγια των ανθρώπων» προς «τις πράξεις του Θεού». Στην ουσία δίδαξε: Ο άνθρωπος προτείνει αλλά ο Θεός διαθέτει. Οι διδασκαλίες του μεταφρασμένες στα Εβραϊκά, καθόρισαν την φιλοσοφία του Βιβλίου των Παροιμιών της Παλαιάς Διαθήκης. Μεταφρασμένη στα ελληνικά, χρωμάτισε όλη τη μεταγενέστερη Ελληνική θρησκευτική φιλοσοφία. Ο μεταγενέστερος Αλεξανδρινός φιλόσοφος, ο Φίλων, είχε ένα αντίγραφο του Βιβλίου της Σοφίας.		95:4.3 (1046.4) This wise man of the Nile taught that “riches take themselves wings and fly away”—that all things earthly are evanescent. His great prayer was to be “saved from fear.” He exhorted all to turn away from “the words of men” to “the acts of God.” In substance he taught: Man proposes but God disposes. His teachings, translated into Hebrew, determined the philosophy of the Old Testament Book of Proverbs. Translated into Greek, they gave color to all subsequent Hellenic religious philosophy. The later Alexandrian philosopher, Philo, possessed a copy of the Book of Wisdom.
95:4.4 (1046.5) Ο Αμένοπης λειτούργησε για να συντηρήσει την ηθική της εξέλιξης και τα ήθη της αποκάλυψης και στα γραφτά του τα πέρασε και στους Εβραίους και στους Έλληνες. Δεν ήταν ο σπουδαιότερος από τους θρησκευτικούς διδασκάλους της εποχής του, αλλά ήταν αυτός που είχε την μεγαλύτερη επίδραση αφού μπόρεσε να επηρεάσει την μεταγενέστερη σκέψη δύο ζωτικών συνδέσμων του Δυτικού πολιτισμού—των Εβραίων, ανάμεσα στους οποίους άκμασε η Δυτική θρησκευτική πίστη, και των Ελλήνων, που ανάπτυξαν καθαρή φιλοσοφική σκέψη, την σπουδαιότερη στην Ευρώπη.		95:4.4 (1046.5) Amenemope functioned to conserve the ethics of evolution and the morals of revelation and in his writings passed them on both to the Hebrews and to the Greeks. He was not the greatest of the religious teachers of this age, but he was the most influential in that he colored the subsequent thought of two vital links in the growth of Occidental civilization—the Hebrews, among whom evolved the acme of Occidental religious faith, and the Greeks, who developed pure philosophic thought to its greatest European heights.
95:4.5 (1046.6) Στο Βιβλίο των Εβραίικών Παροιμιών, τα κεφάλαια δεκαπέντε, δεκαεπτά, είκοσι, και στο κεφάλαιο είκοσι δύο, εδάφιο δεκαεπτά, μέχρι το κεφάλαιο είκοσι τέσσερα, εδάφιο είκοσι δύο, είναι παρμένα σχεδόν επί λέξει από το Βιβλίο της Σοφίας του Αμενέμοπη. Ο πρώτος Ψαλμός του Εβραϊκού Βιβλίου των Ψαλμών γράφτηκε από τον Αμενέμοπη και είναι η καρδιά της διδασκαλίας του Ιχνατόν.		95:4.5 (1046.6) In the Book of Hebrew Proverbs, chapters fifteen, seventeen, twenty, and chapter twenty-two, verse seventeen, to chapter twenty-four, verse twenty-two, are taken almost verbatim from Amenemope’s Book of Wisdom. The first psalm of the Hebrew Book of Psalms was written by Amenemope and is the heart of the teachings of Ikhnaton.
5. Ο ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΙΧΝΑΤΟΝ ^top		5. The Remarkable Ikhnaton ^top
95:5.1 (1047.1) Οι διδασκαλίες του Αμενέμοπη άρχιζαν σιγά- σιγά να χάνει έδαφος στον νου των Αιγυπτίων όταν, χάρη στην επιρροή ενός Αιγυπτίου Σαλεμίτη γιατρού, μια γυναίκα από την βασιλική οικογένεια υιοθέτησε την διδασκαλία του Μελχισεδέκ. Αυτή η γυναίκα έπεισε τον γιο της, τον Ιχνατόν, τον Φαραώ της Αιγύπτου, να ασπαστεί τον Ένα Θεό.		95:5.1 (1047.1) The teachings of Amenemope were slowly losing their hold on the Egyptian mind when, through the influence of an Egyptian Salemite physician, a woman of the royal family espoused the Melchizedek teachings. This woman prevailed upon her son, Ikhnaton, Pharaoh of Egypt, to accept these doctrines of One God.
95:5.2 (1047.2) Μετά την εξαφάνιση του Μελχισεδέκ από την σάρκα, κανένας άνθρωπος μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχε μια τόσο εκπληκτικά καθαρή αντίληψη της θρησκείας εξ αποκαλύψεως του Σάλεμ, όσο ο Ιχνατόν. Από κάποια άποψη αυτός ο νεαρός Αιγύπτιος βασιλέας υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους της ανθρώπινης ιστορίας. Όλη εκείνη την περίοδο της αυξανόμενης πνευματικής κρίσης στην Μεσοποταμία, κράτησε ζωντανή την διδασκαλία του Ελ Ελιών, του Ενός Θεού, στην Αίγυπτο, συντηρώντας έτσι το φιλοσοφικό μονοθεϊστικό κανάλι που ήταν ζωτικής σημασίας για το θρησκευτικό υπόβαθρο την μελλοντική προσφορά του Μιχαήλ. Και ήταν προς αναγνώριση αυτού του έργου, μαζί με κάποιους άλλους λόγους, που ο Ιησούς όταν ήταν παιδί πήγε στην Αίγυπτο, όπου κάποιοι πνευματικοί διάδοχοι του Ιχνατόν τον είδαν και κατάλαβαν σε κάποιο βαθμό κάποιες φάσεις της θεϊκής αποστολής του στην Ουράντια.		95:5.2 (1047.2) Since the disappearance of Melchizedek in the flesh, no human being up to that time had possessed such an amazingly clear concept of the revealed religion of Salem as Ikhnaton. In some respects this young Egyptian king is one of the most remarkable persons in human history. During this time of increasing spiritual depression in Mesopotamia, he kept alive the doctrine of El Elyon, the One God, in Egypt, thus maintaining the philosophic monotheistic channel which was vital to the religious background of the then future bestowal of Michael. And it was in recognition of this exploit, among other reasons, that the child Jesus was taken to Egypt, where some of the spiritual successors of Ikhnaton saw him and to some extent understood certain phases of his divine mission to Urantia.
95:5.3 (1047.3) Ο Μωυσής, ο σπουδαιότερος χαρακτήρας ανάμεσα στον Μελχισεδέκ και στον Ιησού, ήταν το ενωτικό δώρο στον κόσμο των Εβραίων και στην Αιγυπτιακή βασιλική οικογένεια¨ και αν ο Ιχνατόν είχε την ευστροφία και την ικανότητα του Μωυσή, αν είχε τέτοια πολιτική ευφυία ανάλογη με την εκπληκτική του θρησκευτική του ηγετική ικανότητα, τότε η Αίγυπτος θα γινόταν το σπουδαιότερο μονοθεϊστικό έθνος εκείνης της εποχής¨ και αν είχε συμβεί αυτό, θα ήταν πολύ πιθανόν ο Ιησούς να είχε ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της θνητής ζωής του στην Αίγυπτο.		95:5.3 (1047.3) Moses, the greatest character between Melchizedek and Jesus, was the joint gift to the world of the Hebrew race and the Egyptian royal family; and had Ikhnaton possessed the versatility and ability of Moses, had he manifested a political genius to match his surprising religious leadership, then would Egypt have become the great monotheistic nation of that age; and if this had happened, it is barely possible that Jesus might have lived the greater portion of his mortal life in Egypt.
95:5.4 (1047.4) MISSING PARAGRPAH		95:5.4 (1047.4) Never in all history did any king so methodically proceed to swing a whole nation from polytheism to monotheism as did this extraordinary Ikhnaton. With the most amazing determination this young ruler broke with the past, changed his name, abandoned his capital, built an entirely new city, and created a new art and literature for a whole people. But he went too fast; he built too much, more than could stand when he had gone. Again, he failed to provide for the material stability and prosperity of his people, all of which reacted unfavorably against his religious teachings when the subsequent floods of adversity and oppression swept over the Egyptians.
95:5.5 (1047.5) Αν είχε αυτός ο άνθρωπος με την εκπληκτική διορατικότητα και την ασυνήθιστη μοναδικότητα σκοπού την πολιτική σοφία του Μωυσή, θα είχε αλλάξει ολόκληρη την ιστορία της εξέλιξης της θρησκείας και της αποκάλυψης της αλήθειας στον Δυτικό κόσμο. Σε όλη του την ζωή ήταν ικανός να χαλιναγωγεί τις δραστηριότητες των ιερέων, τους οποίους γενικά δυσφήμησε, αλλά εκείνοι κράτησαν τις θρησκευτικές τους συνήθειες μυστικά και πέρασαν στην δράση μόλις ο νεαρός βασιλιάς τους έχασε την δύναμή του¨ και δεν άργησαν να συνδέσουν όλα τα μεταγενέστερα προβλήματα της Αιγύπτου με την καθιέρωση του μονοθεϊσμού κατά την διάρκεια της βασιλείας του Ιχνατόν.		95:5.5 (1047.5) Had this man of amazingly clear vision and extraordinary singleness of purpose had the political sagacity of Moses, he would have changed the whole history of the evolution of religion and the revelation of truth in the Occidental world. During his lifetime he was able to curb the activities of the priests, whom he generally discredited, but they maintained their cults in secret and sprang into action as soon as the young king passed from power; and they were not slow to connect all of Egypt’s subsequent troubles with the establishment of monotheism during his reign.
95:5.6 (1047.6) Πολύ σοφά ο Ιχνατόν προσπάθησε να καθιερώσει τον μονοθεϊσμό κάτω από το πρόσχημα του ήλιου – θεού. Αυτή η απόφασή του να προσεγγίσει την λατρεία του Συμπαντικού Πατέρα απορροφώντας όλους τους θεούς στην λατρεία του ηλίου οφειλόταν στην συμβουλή του Σαλεμίτη γιατρού. Ο Ιχνατόν πήρε τις γενικευμένες θεωρίες της τότε υπάρχουσας πίστης προς τον Άτονα για την πατρότητα και την μητρότητα της Θεότητας και δημιούργησε μια θρησκεία που αναγνώριζε μια προσωπική λατρευτική σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό.		95:5.6 (1047.6) Very wisely Ikhnaton sought to establish monotheism under the guise of the sun-god. This decision to approach the worship of the Universal Father by absorbing all gods into the worship of the sun was due to the counsel of the Salemite physician. Ikhnaton took the generalized doctrines of the then existent Aton faith regarding the fatherhood and motherhood of Deity and created a religion which recognized an intimate worshipful relation between man and God.
95:5.7 (1048.1) Ο Ιχνατόν είχε την εξυπνάδα να κρατήσει εξωτερικά την λατρεία του Άτονα, του θεού – ήλιου, ενώ παράλληλα οδηγούσε τοπυς συνεργάτες του στην συγκαλυμμένη λατρεία του Ενός Θεού, του δημιουργού του Άτονα και υπέρτατου Πατέρα των πάντων. Αυτός ο νέος δάσκαλος- βασιλέας ήταν παραγωγικός συγγραφέας, και ήταν αυτός που συνέγραψε το δοκίμιο με τίτλο «Ο Ένας Θεός», ένα βιβλίο με τριάντα ένα κεφάλαια, το οποίο οι ιερείς, μόλις επέστρεψαν στην εξουσία, κατέστρεψαν ολοσχερώς.		95:5.7 (1048.1) Ikhnaton was wise enough to maintain the outward worship of Aton, the sun-god, while he led his associates in the disguised worship of the One God, creator of Aton and supreme Father of all. This young teacher-king was a prolific writer, being author of the exposition entitled “The One God,” a book of thirty-one chapters, which the priests, when returned to power, utterly destroyed. Ikhnaton also wrote one hundred and thirty-seven hymns, twelve of which are now preserved in the Old Testament Book of Psalms, credited to Hebrew authorship.
95:5.8 (1048.2) Ο Ιχνατόν ακόμα έγραψε εκατόν τριανταεπτά ύμνους, δώδεκα από τους οποίους διατηρούνται στην Παλαιά Διαθήκη στο Βιβλίο των Ψαλμών, που αποδόθηκαν σε Εβραίους συγγραφείς. Η κυριότερη λέξη της θρησκείας του Ιχνατόν στην καθημερινή ζωή ήταν «δικαιοσύνη», και γρήγορα επέκτεινε την αντίληψη του να πράττεις το σωστό, για να συμπεριλάβει και την διεθνή ηθική, όπως και την εθνική ηθική. Αυτή ήταν μια γενιά καταπληκτικής προσωπικής ευσέβειας και χαρακτηριζόταν από μια γνήσια λαχτάρα των εξυπνότερων ανδρών και γυναικών να βρουν τον Θεό και να τον γνωρίσουν. Εκείνες τις μέρες η κοινωνική θέση ή ο πλούτος δεν έδιναν σε κανένα Εβραίο κανένα προνόμια στα μάτια του νόμου. Η οικογενειακή ζωή της Αιγύπτου προσέφερε πολλά για να διατηρήσει και να ενισχύσει την ηθική καλλιέργεια και ήταν η έμπνευση της μεταγενέστερης θαυμάσιας οικογενειακής ζωής των Εβραίων στην Παλαιστίνη.		95:5.8 (1048.2) The supreme word of Ikhnaton’s religion in daily life was “righteousness,” and he rapidly expanded the concept of right doing to embrace international as well as national ethics. This was a generation of amazing personal piety and was characterized by a genuine aspiration among the more intelligent men and women to find God and to know him. In those days social position or wealth gave no Egyptian any advantage in the eyes of the law. The family life of Egypt did much to preserve and augment moral culture and was the inspiration of the later superb family life of the Jews in Palestine.
95:5.9 (1048.3) Η μοιραία αδυναμία του ευαγγελίου του Ιχνατόν ήταν η σπουδαιότερή του αλήθεια, η διδασκαλία ότι ο Ατόν δεν ήταν μόνο ο δημιουργός της Αιγύπτου αλλά και «ολόκληρου του κόσμου, των ανθρώπων και των κτηνών, και όλων των ξένων χωρών, ακόμα και της Συρίας και του Κους, εκτός από αυτή την χώρα της Αιγύπτου. Βάζει τα πάντα στην θέση τους και παρέχει σε όλους όσα χρειάζονται.» Αυτές οι αντιλήψεις για την Θεότητα ήταν υψηλές και προχωρημένες, αλλά δεν ήταν εθνικιστικές. Τέτοια αισθήματα διεθνισμού στην θρησκεία δεν βοηθούσαν να ενισχυθεί το ηθικό του Αιγυπτιακού στρατού στο πεδίο της μάχης, ενώ παράλληλα έδιναν τα κατάλληλα όπλα στους ιερείς για να τα χρησιμοποιήσουν εναντίον του νεαρού βασιλέα και της νέας θρησκείας του. Είχε μια άποψη για την Θεότητα κατά πολύ πιο προχωρημένη και από τους μεταγενέστερους Εβραίους, αλλά ήταν υπερβολικά προχωρημένη για να μπορέσει να υπηρετήσει τους σκοπούς ενός ιδρυτή έθνους.		95:5.9 (1048.3) The fatal weakness of Ikhnaton’s gospel was its greatest truth, the teaching that Aton was not only the creator of Egypt but also of the “whole world, man and beasts, and all the foreign lands, even Syria and Kush, besides this land of Egypt. He sets all in their place and provides all with their needs.” These concepts of Deity were high and exalted, but they were not nationalistic. Such sentiments of internationality in religion failed to augment the morale of the Egyptian army on the battlefield, while they provided effective weapons for the priests to use against the young king and his new religion. He had a Deity concept far above that of the later Hebrews, but it was too advanced to serve the purposes of a nation builder.
95:5.10 (1048.4) Παρόλο που το μονοθεϊστικό ιδεώδες υπέφερε μετά τον Ιχνατόν, η ιδέα του ενός Θεού διατηρήθηκε στον νου πολλών ανθρώπων και ομάδων. Ο γαμπρός του Ιχνατόν πήγε με το μέρος των ιερέων, πίσω στην θρησκεία των παλιών θεών, και άλλαξε το όνομά του σε Τουταγχαμών. Η πρωτεύουσα γύρισε πάλι στις Θήβες, και οι ιερείς άλειψαν με λίπος το έδαφος, και τελικά κατέλαβαν το ένα έβδομο όλης της Αιγύπτου¨ και σύντομα ένας από αυτό το τάγμα των ιερέων τόλμησε και άρπαξε το στέμμα.		95:5.10 (1048.4) Though the monotheistic ideal suffered with the passing of Ikhnaton, the idea of one God persisted in the minds of many groups. The son-in-law of Ikhnaton went along with the priests, back to the worship of the old gods, changing his name to Tutankhamen. The capital returned to Thebes, and the priests waxed fat upon the land, eventually gaining possession of one seventh of all Egypt; and presently one of this same order of priests made bold to seize the crown.
95:5.11 (1048.5) Αλλά οι ιερείς δεν μπόρεσαν να κατανικήσουν εντελώς το κύμα του μονοθεϊσμού. Όλο και περισσότερο αναγκαζόντουσαν να προσαρμόζουν τους θεούς τους¨ όλο και πιο πολύ μίκραινε η οικογένεια των θεών τους. Ο Ιχνατόν είχε συνδέσει τον φλεγόμενο δίσκο στον ουρανό με τον δημιουργό Θεό, και αυτή η ιδέα συνέχισε να καιει μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, ακόμα και των ιερέων, για πολύ μετά τον θάνατο του νεαρού μεταρρυθμιστή. Ποτέ δεν ξεριζώθηκε η έννοια του μονοθεϊσμού από τις καρδιές των ανθρώπων στην Αίγυπτο και στον άλλο κόσμο. Διατηρήθηκε ακόμα και μέχρι την άφιξη του Δημιουργού Υιού εκείνου του θεϊκού Πατέρα, του ενός Θεού, τον οποίο με τόσο ζήλο διακήρυξε ο Ιχνατόν για την λατρεία όλης την Αιγύπτου.		95:5.11 (1048.5) But the priests could not fully overcome the monotheistic wave. Increasingly they were compelled to combine and hyphenate their gods; more and more the family of gods contracted. Ikhnaton had associated the flaming disc of the heavens with the creator God, and this idea continued to flame up in the hearts of men, even of the priests, long after the young reformer had passed on. Never did the concept of monotheism die out of the hearts of men in Egypt and in the world. It persisted even to the arrival of the Creator Son of that same divine Father, the one God whom Ikhnaton had so zealously proclaimed for the worship of all Egypt.
95:5.12 (1048.6) Η αδυναμία της διδασκαλίας του Ιχνατόν βρισκόταν στο γεγονός ότι πρότεινε μια τόσο προωθημένη θρησκεία που μόνο οι μορφωμένοι Αιγύπτιοι μπορούσαν να καταλάβουν απόλυτα. Η κοινωνική τάξη των αγροτών ποτέ δεν κατάλαβε πραγματικά το ευαγγέλιό του και γι αυτό, ήταν έτοιμοι να επιστρέψουν στην παλαιά λατρεία της Ίσιδος και του συζύγου της του Όσιρις, που υποτίθεται ότι αναστήθηκε με θαυμαστό τρόπο από ένα σκληρό θάνατο από τα χέρια του Σετ, του θεού του κακού και του σκότους.		95:5.12 (1048.6) The weakness of Ikhnaton’s doctrine lay in the fact that he proposed such an advanced religion that only the educated Egyptians could fully comprehend his teachings. The rank and file of the agricultural laborers never really grasped his gospel and were, therefore, ready to return with the priests to the old-time worship of Isis and her consort Osiris, who was supposed to have been miraculously resurrected from a cruel death at the hands of Set, the god of darkness and evil.
95:5.13 (1049.1) Η διδασκαλία της αθανασίας για όλους τους ανθρώπους ήταν υπερβολικά προχωρημένη για τους Αιγυπτίους. Μόνο οι βασιλείς και οι πλούσιοι είχαν κάποια υπόσχεση για ανάσταση¨ γι αυτό βαλσάμωναν τόσο προσεχτικά και διατηρούσαν τα σώματά τους σε τάφου για την ημέρα της κρίσης. Αλλά η δημοκρατία της σωτηρίας και της ανάστασης όπως την δίδαξε ο Ιχνατόν τελικά επικράτησε, μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που οι Αιγύπτιοι αργότερα πίστευαν ακόμα και στην επιβίωση των κουτών ζώων.		95:5.13 (1049.1) The teaching of immortality for all men was too advanced for the Egyptians. Only kings and the rich were promised a resurrection; therefore did they so carefully embalm and preserve their bodies in tombs against the day of judgment. But the democracy of salvation and resurrection as taught by Ikhnaton eventually prevailed, even to the extent that the Egyptians later believed in the survival of dumb animals.
95:5.14 (1049.2) Αν και η προσπάθεια αυτού του Αιγυπτίου ηγέτη να επιβάλλει την λατρεία του ενός Θεού στον λαό του φαινομενικά απέτυχε, θα έπρεπε να αναγνωρίσουμε και γραπτά ότι οι επιπτώσεις του έργου του κράτησαν για αιώνες και στην Παλαιστίνη και στην Ελλάδα, και έτσι η Αίγυπτος έγινε ο μεσάζων για την μετάδοση της συνδυασμένης κουλτούρας του Νείλου και της εξ αποκάλυψης θρησκείας του Ευφράτη σε όλους τους μεταγενέστερους λαούς της Δύσης.		95:5.14 (1049.2) Although the effort of this Egyptian ruler to impose the worship of one God upon his people appeared to fail, it should be recorded that the repercussions of his work persisted for centuries both in Palestine and Greece, and that Egypt thus became the agent for transmitting the combined evolutionary culture of the Nile and the revelatory religion of the Euphrates to all of the subsequent peoples of the Occident.
95:5.15 (1049.3) Η δόξα αυτής της σπουδαίας περιόδου ηθικής ανάπτυξης και πνευματικής εξέλιξης στην κοιλάδα του Νείλου περνούσε γρήγορα περίπου την περίοδο που άρχιζε η εθνική ζωή των Εβραίων, έτσι εξαιτίας της παραμονής τους στην Αίγυπτο αυτοί οι Βεδουίνοι πήραν μαζί τους πολλές από αυτές τις διδασκαλίες και συνέχισαν πολλές από τις θεωρίες του Ιχνατόν και στην δική τους φυλετική θρησκεία.		95:5.15 (1049.3) The glory of this great era of moral development and spiritual growth in the Nile valley was rapidly passing at about the time the national life of the Hebrews was beginning, and consequent upon their sojourn in Egypt these Bedouins carried away much of these teachings and perpetuated many of Ikhnaton’s doctrines in their racial religion.
6. ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΣΑΛΕΜ ΣΤΟ ΙΡΑΝ ^top		6. The Salem Doctrines in Iran ^top
95:6.1 (1049.4) Από την Μεσοποταμία μερικοί από τους απεσταλμένους του Μελχισεδέκ πέρασαν μέσα από την Μεσοποταμία προς το μεγάλο Ιρανικό οροπέδιο. Για περισσότερο από πέντε χιλιάδες χρόνια οι διδάσκαλοι του Σάλεμ έκαναν προόδους στο Ιράν, και όλο το έθνος αμφιταλαντευόταν προς την θρησκεία του Μελχισεδέκ όταν μια αλλαγή ηγετών προκάλεσε σκληρούς διωγμούς που έφεραν πρακτικά το τέλος στις μονοθεϊστικές διδασκαλίες της σχολής του Σάλεμ. Η διδασκαλία του συμβολαίου του Αβραάμ είχε ουσιαστικά εξαλειφθεί στην Περσία όταν, εκείνο τον αιώνα της ηθικής αναγέννησης, τον έκτο προ Χριστού, εμφανίστηκε ο Ζωροάστρης για να αναζωογονήσει τις κρυφοκαίουσες ιδέες του ευαγγελίου του Σάλεμ.		95:6.1 (1049.4) From Palestine some of the Melchizedek missionaries passed on through Mesopotamia and to the great Iranian plateau. For more than five hundred years the Salem teachers made headway in Iran, and the whole nation was swinging to the Melchizedek religion when a change of rulers precipitated a bitter persecution which practically ended the monotheistic teachings of the Salem cult. The doctrine of the Abrahamic covenant was virtually extinct in Persia when, in that great century of moral renaissance, the sixth before Christ, Zoroaster appeared to revive the smouldering embers of the Salem gospel.
95:6.2 (1049.5) Αυτός ο ιδρυτής μιας νέας θρησκείας ήταν ένας αρρενωπός και περιπετειώδης νέος, ο οποίος, στο πρώτο του προσκύνημα στο Ουρ στην Μεσοποταμία, έμαθε τις παραδόσεις για την εξέγερση του Καλιγάστια και του Λούσιφερ—αυτή και πολλές άλλες παραδόσεις—που είχαν βαθιά επίδραση στην θρησκευτική του φύση. Έτσι, με αφορμή ένα όνειρο που είδε όσο ήταν στην Ουρ, αποφάσισε γυρίζοντας στην πατρίδα του στον βορρά να αναλάβει να αναδομήσει την θρησκεία του λαού του. Είχε απορροφήσει την Εβραϊκή ιδέα ενός Θεού δικαιοσύνης, την Μωσαϊκή αντίληψη της θεϊκότητας. Η ιδέα ενός υπέρτατου Θεού ήταν ξεκάθαρη στο μυαλό του, και θεώρησε όλους τους άλλους θεούς διαβόλους, τους κατέταξε στις τάξεις των δαιμόνων για τους οποίους είχε μάθει στην Μεσοποταμία. Άκουσε για την ιστορία των Επτά Κύριων Πνευμάτων σαν μια παράδοση που ακουγόταν στην Ουρ, έτσι, δημιούργησε ένα γαλαξία με επτά υπέρτατους θεούς με τον Αχούρα-Μάζντα επί κεφαλής τους. Αυτούς τους υφιστάμενους θεούς τους συνέδεσε με την εξιδανίκευση του Σωστού Νόμου, της Καλής Σκέψης, της Ευγενικής Κυβέρνησης, του Ιερού Χαρακτήρα, της Υγείας, και της Αθανασίας.		95:6.2 (1049.5) This founder of a new religion was a virile and adventurous youth, who, on his first pilgrimage to Ur in Mesopotamia, had learned of the traditions of the Caligastia and the Lucifer rebellion—along with many other traditions—all of which had made a strong appeal to his religious nature. Accordingly, as the result of a dream while in Ur, he settled upon a program of returning to his northern home to undertake the remodeling of the religion of his people. He had imbibed the Hebraic idea of a God of justice, the Mosaic concept of divinity. The idea of a supreme God was clear in his mind, and he set down all other gods as devils, consigned them to the ranks of the demons of which he had heard in Mesopotamia. He had learned of the story of the Seven Master Spirits as the tradition lingered in Ur, and, accordingly, he created a galaxy of seven supreme gods with Ahura-Mazda at its head. These subordinate gods he associated with the idealization of Right Law, Good Thought, Noble Government, Holy Character, Health, and Immortality.
95:6.3 (1049.6) Και αυτή η νέα θρησκεία ήταν θρησκεία δράσης—δουλειάς—όχι προσευχές και τελετουργίες. Ο Θεός της ήταν ένα ον υπέρτατης σοφίας και ο προστάτης του πολιτισμού¨ ήταν μια μαχητική θρησκευτική φιλοσοφία που τολμούσε να μάχεται με το κακό, την αδράνεια, και την οπισθοδρόμηση.		95:6.3 (1049.6) And this new religion was one of action—work—not prayers and rituals. Its God was a being of supreme wisdom and the patron of civilization; it was a militant religious philosophy which dared to battle with evil, inaction, and backwardness.
95:6.4 (1049.7) Ο Ζωροάστρης δεν δίδασκε την λατρεία της φωτιάς αλλά προσπάθησε να αξιοποιήσει την φλόγα σαν σύμβολο ενός αγνού και σοφού Πνεύματος συμπαντικής και υπέρτατης κυριαρχίας. (Και είναι εντελώς αληθινό, ότι οι μεταγενέστεροι οπαδοί του και σεβόντουσαν και λάτρεψαν αυτή την συμβολική φωτιά) Τελικά, μετά την αλλαγή θρησκεύματος ενός Ιρανού πρίγκιπα, αυτή η νέα θρησκεία διαδόθηκε δια του ξίφους. Και ο Ζωροάστρης πέθανε ηρωικά στην μάχη γι αυτό που πίστευε ότι ήταν η «αλήθεια του Κυρίου του Φωτός.»		95:6.4 (1049.7) Zoroaster did not teach the worship of fire but sought to utilize the flame as a symbol of the pure and wise Spirit of universal and supreme dominance. (All too true, his later followers did both reverence and worship this symbolic fire.) Finally, upon the conversion of an Iranian prince, this new religion was spread by the sword. And Zoroaster heroically died in battle for that which he believed was the “truth of the Lord of light.”
95:6.5 (1050.1) Ο Ζωροαστρισμός είναι το μόνο δόγμα της Ουράντιας που διαιωνίζει τις Δαλαματικές και Εδενικές διδασκαλίες για τα Επτά Κύρια Πνεύματα. Αν και δεν μπόρεσε να αναπτύξει την ιδέα της Τριάδας, όμως κατά κάποιο τρόπο πλησίασε την ιδέα του Επτάπτυχου Θεού. Ο γνήσιος Ζωροαστρισμός δεν ήταν απλός δυαδισμός¨ αν και οι πρώτες διδασκαλίες του πραγματικά απεικόνιζαν το κακό σαν συνυπάρχον με το καλό, ήταν όμως απόλυτα βυθισμένο στην αιωνιότητα της απόλυτης πραγματικότητας του καλού. Μόνο αργότερα κέρδισε έδαφος η πίστη ότι το καλό και το κακό συναγωνιζόντουσαν με ίσους όρους.		95:6.5 (1050.1) Zoroastrianism is the only Urantian creed that perpetuates the Dalamatian and Edenic teachings about the Seven Master Spirits. While failing to evolve the Trinity concept, it did in a certain way approach that of God the Sevenfold. Original Zoroastrianism was not a pure dualism; though the early teachings did picture evil as a time co-ordinate of goodness, it was definitely eternity-submerged in the ultimate reality of the good. Only in later times did the belief gain credence that good and evil contended on equal terms.
95:6.6 (1050.2) Οι Εβραϊκές παραδόσεις του παράδεισου και της κόλασης και η θεωρία των διαβόλων όπως καταγράφεται από τις Εβραϊκές Γραφές, ενώ βασιζόντουσαν στις υπάρχουσες παραδόσεις του Λούσιφερ και του Καλιγάστια, προερχόντουσαν κυρίως από τους Ζωροάστρες από τον καιρό που οι Εβραίοι βρισκόντουσαν κάτω από την πολιτική και πολιτιστική κυριαρχία των Περσών. Ο Ζωροάστρης, σαν τους Αιγυπτίους, δίδασκε την «ημέρα της κρίσης», αλλά συνέδεε αυτό το γεγονός με το τέλος του κόσμου.		95:6.6 (1050.2) The Jewish traditions of heaven and hell and the doctrine of devils as recorded in the Hebrew scriptures, while founded on the lingering traditions of Lucifer and Caligastia, were principally derived from the Zoroastrians during the times when the Jews were under the political and cultural dominance of the Persians. Zoroaster, like the Egyptians, taught the “day of judgment,” but he connected this event with the end of the world.
95:6.7 (1050.3) Ακόμα και η θρησκεία που διαδέχτηκε τον Ζωροαστρισμό στην Περσία ήταν έντονα επηρεασμένη από αυτόν. Όταν οι Ιρανοί ιερείς προσπάθησαν να καταργήσουν τις διδασκαλίες του Ζωροάστρη, ανάστησαν την αρχαία λατρεία του Μίθρα. Και ο Μιθραϊσμός διαδόθηκε σε όλη την Ανατολή και την Μεσόγειο, και κάποια στιγμή ήταν σύγχρονος και με τον Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό. Οι διδασκαλίες του Ζωροάστρη κατέληξαν να επηρεάζουν τρεις μεγάλες θρησκείες: τον Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό και, μέσα από αυτές, και τον Μωαμεθανισμό.		95:6.7 (1050.3) Even the religion which succeeded Zoroastrianism in Persia was markedly influenced by it. When the Iranian priests sought to overthrow the teachings of Zoroaster, they resurrected the ancient worship of Mithra. And Mithraism spread throughout the Levant and Mediterranean regions, being for some time a contemporary of both Judaism and Christianity. The teachings of Zoroaster thus came successively to impress three great religions: Judaism and Christianity and, through them, Mohammedanism.
95:6.8 (1050.4) Αλλά υπάρχει μεγάλο χάσμα ανάμεσα στις ανώτερες διδασκαλίες και τους ευγενικούς ψαλμούς του Ζωροάστρη και στις σύγχρονες παραμορφώσεις του ευαγγελίου του από τους Πέρσες με τον μεγάλο τους φόβο για τους νεκρούς, μαζί με τις διάφορες πίστεις τους σε σοφιστείες στις οποίες ο Ζωροάστρης ποτέ δεν είχε ξεπέσει.		95:6.8 (1050.4) But it is a far cry from the exalted teachings and noble psalms of Zoroaster to the modern perversions of his gospel by the Parsees with their great fear of the dead, coupled with the entertainment of beliefs in sophistries which Zoroaster never stooped to countenance.
95:6.9 (1050.5) Αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος ήταν ένας από εκείνη την μοναδική ομάδα που ξεπήδησε τον έκτο αιώνα προ Χριστού που κράτησε το φως του Σάλεμ από το να μην σβήσει ολοκληρωτικά, έτσι αμυδρά που έκαιγε για να δείχνει στον άνθρωπο μέσα στον σκοτεινό κόσμο του το μονοπάτι του φωτός που οδηγούσε στην αιώνια ζωή.		95:6.9 (1050.5) This great man was one of that unique group that sprang up in the sixth century before Christ to keep the light of Salem from being fully and finally extinguished as it so dimly burned to show man in his darkened world the path of light leading to everlasting life.
7. ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΣΑΛΕΜ ΣΤΗΝ ΑΡΑΒΙΑ ^top		7. The Salem Teachings in Arabia ^top
95:7.1 (1050.6) Οι διδασκαλίες του Μελχισεδέκ για τον ένα Θεό στην έρημο της Αραβίας καθιερώθηκαν σχετικά αργά. Όπως και στην Ελλάδα, έτσι και στην Αραβία οι απεσταλμένοι του Σάλεμ απέτυχαν εξαιτίας της παρανόησης προς τις οδηγίες του Μαχιβέντα όσον αφορά την αναδιοργάνωση. Αλλά δεν εμποδίστηκαν από την ερμηνεία που έδωσαν στην νουθεσία του να αποφεύγονται όλες οι προσπάθειες διάδοσης του ευαγγελίου με στρατιωτική βία ή πολιτικές πιέσεις.		95:7.1 (1050.6) The Melchizedek teachings of the one God became established in the Arabian Desert at a comparatively recent date. As in Greece, so in Arabia the Salem missionaries failed because of their misunderstanding of Machiventa’s instructions regarding overorganization. But they were not thus hindered by their interpretation of his admonition against all efforts to extend the gospel through military force or civil compulsion.
95:7.2 (1050.7) Ούτε καν στην Κίνα ή στην Ρώμη δεν απέτυχαν τόσο ολοκληρωτικά οι διδασκαλίες του Μελχισεδέκ, όσο σε αυτή την έρημο που ήταν τόσο κοντά με το ίδιο το Σάλεμ. Για πολύ καιρό αφού η πλειοψηφία των λαών της Ανατολής και της Δύσης είχαν γίνει είτε Βουδιστές ή Χριστιανοί, η έρημο της Αραβίας συνέχισε στην κατάσταση που βρισκόταν εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η κάθε φυλή λάτρευε το αρχαίο της είδωλο, και πολλές οικογένειες είχαν ξεχωριστά τους οικογενειακούς τους θεούς. Για πολύ καιρό συνεχιζόταν ο αγώνας ανάμεσα στην Βαβυλωνιακή Ιστάρ, τον Εβραίο Ιεχωβά, τον Ιρανό Αχούρα, και τον Χριστιανό Πατέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ποτέ καμιά από αυτές τις αντιλήψεις δεν μπόρεσε να εκτοπίσει απόλυτα τις άλλες.		95:7.2 (1050.7) Not even in China or Rome did the Melchizedek teachings fail more completely than in this desert region so very near Salem itself. Long after the majority of the peoples of the Orient and Occident had become respectively Buddhist and Christian, the desert of Arabia continued as it had for thousands of years. Each tribe worshiped its olden fetish, and many individual families had their own household gods. Long the struggle continued between Babylonian Ishtar, Hebrew Yahweh, Iranian Ahura, and Christian Father of the Lord Jesus Christ. Never was one concept able fully to displace the others.
95:7.3 (1051.1) Εδώ και εκεί σε όλη την Αραβία υπήρχαν οικογένειες και ομάδες που εξακολουθούσαν να κατέχουν κάποια συγκεχυμένη ιδέα για τον ένα Θεό. Αυτές οι ομάδες φυλούσαν σαν κόρη οφθαλμού τις παραδόσεις του Μελχισεδέκ, του Αβραάμ, του Μωυσή, και του Ζωροάστρη. Υπήρχαν πολλά κέντρα που θα μπορούσαν να έχουν ανταποκριθεί στο ευαγγέλιο του Ιησού, αλλά οι Χριστιανοί ιεραπόστολοι στην έρημο ήταν μια ομάδα πολύ αυστηρή και άκαμπτη σε σχέση με τους συμβιβαστές και ανανεωτές που λειτούργησαν σαν ιεραπόστολοι στις Μεσογειακές χώρες. Αν οι οπαδοί του Ιησού είχαν πάρει περισσότερο σοβαρά την προτροπή του να «πάνε σε όλο τον κόσμο και να κηρύξουν το ευαγγέλιο», και αν ήταν πιο λεπτοί στον τρόπο που κήρυτταν, λιγότερο αυστηροί στις κοινωνικές απαιτήσεις που έθεταν οι ίδιοι, τότε πολλές χώρες θα είχαν δεχτεί με χαρά το απλό ευαγγέλιο του γιου του ξυλουργού, και η Αραβία θα ήταν μια από αυτές.		95:7.3 (1051.1) Here and there throughout Arabia were families and clans that held on to the hazy idea of the one God. Such groups treasured the traditions of Melchizedek, Abraham, Moses, and Zoroaster. There were numerous centers that might have responded to the Jesusonian gospel, but the Christian missionaries of the desert lands were an austere and unyielding group in contrast with the compromisers and innovators who functioned as missionaries in the Mediterranean countries. Had the followers of Jesus taken more seriously his injunction to “go into all the world and preach the gospel,” and had they been more gracious in that preaching, less stringent in collateral social requirements of their own devising, then many lands would gladly have received the simple gospel of the carpenter’s son, Arabia among them.
95:7.4 (1051.2) Παρά το γεγονός ότι οι σπουδαίοι Ανατολικοί μονοθεϊσμοί δεν μπόρεσαν να ριζώσουν στην Αραβία, αυτή η έρημος ήταν ικανή να παράγει μια πίστη, που αν και λιγότερο απαιτητική σε κοινωνικές απαιτήσεις, ήταν παρόλα αυτά μονοθεϊστική.		95:7.4 (1051.2) Despite the fact that the great Levantine monotheisms failed to take root in Arabia, this desert land was capable of producing a faith which, though less demanding in its social requirements, was nonetheless monotheistic.
95:7.5 (1051.3) Υπήρχε μόνο ένας παράγοντας φυλετικής, ή εθνικής φύσης για τις πρωτόγονες και ανοργάνωτες πεποιθήσεις της ερήμου, και αυτός ήταν ο ιδιόμορφος και γενικός σεβασμός που όλες οι Αραβικές φυλές ήταν πρόθυμες να υποβάλλουν προς κάποιο μαύρο πέτρινο φετίχ σε κάποιο ναό στην Μέκκα. Αυτό το σημείο κοινής επαφής και σεβασμού μετά οδήγησε στην ίδρυση της Ισλαμικής θρησκείας. Ότι ήταν ο Ιεχωβάς, το ηφαιστειακό πνεύμα, για τους Ιουδαίους Σημίτες, έγινε και η πέτρα του Καάμπα για τους Άραβες συγγενείς τους.		95:7.5 (1051.3) There was only one factor of a tribal, racial, or national nature about the primitive and unorganized beliefs of the desert, and that was the peculiar and general respect which almost all Arabian tribes were willing to pay to a certain black stone fetish in a certain temple at Mecca. This point of common contact and reverence subsequently led to the establishment of the Islamic religion. What Yahweh, the volcano spirit, was to the Jewish Semites, the Kaaba stone became to their Arabic cousins.
95:7.6 (1051.4) Η δύναμη του Ισλάμ βρίσκεται στην ξεκάθαρη και σαφή παρουσίαση του Αλλάχ σαν την μία και μοναδική Θεότητα¨ η αδυναμία της, είναι η σύνδεση της στρατιωτικής βίας με την διακήρυξή της, καθώς και ο υποβιβασμός της γυναίκας. Αλλά έχει σταθερά επιμείνει στην παρουσίαση της Μιας Συμπαντικής Θεότητας των πάντων, «που γνωρίζει τα ορατά και τα αόρατα. Είναι ελεήμων και φιλεύσπλαχνη.» «Ο Θεός είναι έχει αληθινά άφθονη καλοσύνη για όλους τους ανθρώπους.» «Και όταν είναι άρρωστος, αυτός είναι που με θεραπεύει.» «Γιατί όπου μιλάνε τρεις μαζί, ο Θεός είναι ο τέταρτος,» γιατί δεν είναι μήπως «ο πρώτος και ο τελευταίος, ότι είναι φανερό ή κρυμμένο»;		95:7.6 (1051.4) The strength of Islam has been its clear-cut and well-defined presentation of Allah as the one and only Deity; its weakness, the association of military force with its promulgation, together with its degradation of woman. But it has steadfastly held to its presentation of the One Universal Deity of all, “who knows the invisible and the visible. He is the merciful and the compassionate.” “Truly God is plenteous in goodness to all men.” “And when I am sick, it is he who heals me.” “For whenever as many as three speak together, God is present as a fourth,” for is he not “the first and the last, also the seen and the hidden”?
95:7.7 (1051.5) [Παραδόθηκε από έναν Μελχισεδέκ του Νέβαδον.]		95:7.7 (1051.5) [Presented by a Melchizedek of Nebadon.]