Εγγραφο 94		Paper 94
ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ		The Melchizedek Teachings in the Orient
94:0.1 (1027.1) Οι πρώιμοι διδάσκαλοι της θρησκείας του Σάλεμ διείσδυσαν στις πλέον απομακρυσμένες φυλές της Αφρικής και της Ευρασίας, κηρύσσοντας, πάντα, το ευαγγέλιο του Ματσιβέντα ότι η πίστη και η εμπιστοσύνη του ανθρώπου στον μοναδικό Θεό του σύμπαντος, είναι το μοναδικό τίμημα για την απόκτηση της θείας χάρης. Η συνθήκη του Μελχισεδέκ με τον Αβραάμ υπήρξε το πρότυπο για το σύνολο της αρχικής προπαγάνδας που ξεκίνησε από το Σάλεμ και άλλα κέντρα. Ποτέ η Ουράντια δεν είχε περισσότερο ενθουσιώδεις και δυναμικούς ιεραπόστολους, οποιασδήποτε θρησκείας, από αυτούς τους ανώτερους άνδρες και τις γυναίκες που μετέφεραν τις διδαχές του Μελχισεδέκ σ’ ολόκληρο το Ανατολικό Ημισφαίριο. Οι ιεραπόστολοι αυτοί στρατολογήθηκαν από πολλούς λαούς και φυλές και διέδωσαν εν πολλοίς τις διδασκαλίες τους με τη μέθοδο του προσηλυτισμού των αυτοχθόνων. Ίδρυσαν κέντρα εκπαίδευσης σε διάφορα μέρη του κόσμου, όπου δίδαξαν στους αυτόχθονες τη θρησκεία του Σάλεμ και εν συνεχεία ανέθεσαν στους μαθητές αυτούς να εργασθούν ως διδάσκαλοι του ίδιου του λαού τους.		94:0.1 (1027.1) THE early teachers of the Salem religion penetrated to the remotest tribes of Africa and Eurasia, ever preaching Machiventa’s gospel of man’s faith and trust in the one universal God as the only price of obtaining divine favor. Melchizedek’s covenant with Abraham was the pattern for all the early propaganda that went out from Salem and other centers. Urantia has never had more enthusiastic and aggressive missionaries of any religion than these noble men and women who carried the teachings of Melchizedek over the entire Eastern Hemisphere. These missionaries were recruited from many peoples and races, and they largely spread their teachings through the medium of native converts. They established training centers in different parts of the world where they taught the natives the Salem religion and then commissioned these pupils to function as teachers among their own people.
1. ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΣΑΛΕΜ ΣΤΗ ΒΕΔΙΚΗ ΙΝΔΙΑ ^top		1. The Salem Teachings in Vedic India ^top
94:1.1 (1027.2) Την εποχή του Μελχισεδέκ η Ινδία ήταν μια κοσμοπολίτικη χώρα, που πρόσφατα είχε περιέλθει υπό την πολιτική και θρησκευτική κυριαρχία των Αριο-Ανδιτών, από βορρά και δύση, εισβολέων. Κατά την εποχή αυτή, μόνο το βόρειο και το δυτικό τμήμα της χερσονήσου είχαν σε μεγάλη έκταση διαπεραστεί από τους Αρίους. Αυτοί οι Βεδικοί αλλόφυλοι είχαν φέρει μαζί τους τις πολλές φατριακές τους θεότητες. Οι μορφές της θρησκευτικής τους λατρείας ακολουθούσαν στενά την τελετουργική πρακτική των προηγούμενων Ανδιτών προγόνων, κατά το ότι ο πατέρας λειτουργούσε ως ιερέας και η μητέρα ως ιέρεια, ενώ η οικογενειακή εστία χρησιμοποιείτο επίσης ως βωμός.		94:1.1 (1027.2) In the days of Melchizedek, India was a cosmopolitan country which had recently come under the political and religious dominance of the Aryan-Andite invaders from the north and west. At this time only the northern and western portions of the peninsula had been extensively permeated by the Aryans. These Vedic newcomers had brought along with them their many tribal deities. Their religious forms of worship followed closely the ceremonial practices of their earlier Andite forebears in that the father still functioned as a priest and the mother as a priestess, and the family hearth was still utilized as an altar.
94:1.2 (1027.3) Η Βεδική λατρεία ευρίσκετο, τότε, στη διαδικασία ανάπτυξης και μεταμόρφωσης υπό την καθοδήγηση της τάξης των Βραχμάνων διδασκάλων-ιερέων, οι οποίοι σταδιακά ανέλαβαν τον έλεγχο επί του διευρυνόμενου λατρευτικού τελετουργικού. Η ανάμιξη των προηγούμενων τριάντα τριών θεοτήτων των Αρίων είχε ήδη αρχίσει, όταν οι ιεραπόστολοι του Σάλεμ διείσδυσαν στα βόρεια της Ινδίας.		94:1.2 (1027.3) The Vedic cult was then in process of growth and metamorphosis under the direction of the Brahman caste of teacher-priests, who were gradually assuming control over the expanding ritual of worship. The amalgamation of the onetime thirty-three Aryan deities was well under way when the Salem missionaries penetrated the north of India.
94:1.3 (1027.4) Ο πολυθεϊσμός αυτών των Αρίων αντιπροσώπευε την εκφύλιση του παλαιότερου μονοθεϊσμού τους, εξ αιτίας του διαχωρισμού τους σε φατριακές μονάδες, με κάθε φατρία να διαθέτει δικό της τιμώμενο θεό. Ο εκφυλισμός αυτός του αρχικού μονοθεϊσμού και της αντίληψης της Τριάδας(*) των Ανδιτών της Μεσοποταμίας ευρίσκετο στη διαδικασία της ανασύνθεσης κατά τους πρώτους αιώνες της δεύτερης προ Χριστού χιλιετίας. Οι πολλοί θεοί ήσαν οργανωμένοι σ’ ένα πάνθεον υπό την τριαδική ηγεσία του Ντιάους Πιτάρ,(*) του κυρίου των ουρανών. Τον Ίντρα, τον θυελλώδη θεό της ατμόσφαιρας. Και τον Άγκνι, τον τρικέφαλο θεό της φωτιάς, κύριο της γης και υποτυπώδες σύμβολο μιας προηγούμενης τριαδικής αντίληψης.		94:1.3 (1027.4) The polytheism of these Aryans represented a degeneration of their earlier monotheism occasioned by their separation into tribal units, each tribe having its venerated god. This devolution of the original monotheism and trinitarianism of Andite Mesopotamia was in process of resynthesis in the early centuries of the second millennium before Christ. The many gods were organized into a pantheon under the triune leadership of Dyaus pitar, the lord of heaven; Indra, the tempestuous lord of the atmosphere; and Agni, the three-headed fire god, lord of the earth and the vestigial symbol of an earlier Trinity concept.
94:1.4 (1027.5) Οι θετικές εξελίξεις προς τη λατρεία ενός ακόμη θεού, χωρίς άρνηση των υπαρχόντων(*) προετοίμαζαν το δρόμο για ένα εξελιγμένο μονοθεϊσμό. Ο Άγκνι, η αρχαιότερη θεότητα, εξήρετο συχνά ως ο πατέρας-κεφαλή ολόκληρου του πανθέου. Η αρχή του θεού-πατέρα, που πότε αποκαλείτο Πρατζαπάτι, πότε ονομάζετο Βράχμα, αναδύθηκε στη θεολογική μάχη την οποία έδωσαν αργότερα οι Βραχμάνοι ιερείς με τους διδάσκαλους του Σάλεμ. Ο Βραχμανισμός έγινε αντιληπτός ως η ενεργειακή-θεία αρχή, η οποία δραστηριοποιεί ολόκληρο το Βεδικό πάνθεον.		94:1.4 (1027.5) Definite henotheistic developments were paving the way for an evolved monotheism. Agni, the most ancient deity, was often exalted as the father-head of the entire pantheon. The deity-father principle, sometimes called Prajapati, sometimes termed Brahma, was submerged in the theologic battle which the Brahman priests later fought with the Salem teachers. The Brahman was conceived as the energy-divinity principle activating the entire Vedic pantheon.
94:1.5 (1028.1) Οι ιεραπόστολοι του Σάλεμ δίδαξαν τον ένα Θεό του Μελχισεδέκ, τον Μέγιστο των ουρανών. Η παρουσίαση αυτή δεν ήταν εντελώς ασύμβατη(*) με την αναδυόμενη αντίληψη του Πατέρα-Βράχμα, ως απαρχή όλων των θεών, το δόγμα, όμως, του Σάλεμ ήταν μη τελετουργικό και γι’ αυτό εξελίχθηκε ευθέως αντίστροφα προς τα δόγματα, τις παραδόσεις και τις διδασκαλίες των Βραχμάνων ιερέων. Ποτέ δεν θα αποδέχονταν οι Βραχμάνοι ιερείς τη διδασκαλία του Σάλεμ, περί σωτηρίας δια της πίστης, για την εύνοια του Θεού χωρίς τελετουργική τήρηση κανόνων και εξιλαστήριες θυσίες.		94:1.5 (1028.1) The Salem missionaries preached the one God of Melchizedek, the Most High of heaven. This portrayal was not altogether disharmonious with the emerging concept of the Father-Brahma as the source of all gods, but the Salem doctrine was nonritualistic and hence ran directly counter to the dogmas, traditions, and teachings of the Brahman priesthood. Never would the Brahman priests accept the Salem teaching of salvation through faith, favor with God apart from ritualistic observances and sacrificial ceremonials.
94:1.6 (1028.2) Η απόρριψη του ευαγγελίου του Μελχισεδέκ για την εμπιστοσύνη προς το Θεό και την δια της πίστης σωτηρία σηματοδότησε μια αποφασιστική καμπή για την Ινδία. Οι ιεραπόστολοι του Σάλεμ είχαν συμβάλλει πολύ στην απώλεια της πίστης σε όλους τους αρχαίους βεδικούς θεούς, οι ηγέτες, όμως, οι ιερείς του Βεδισμού, αρνήθηκαν να αποδεχθούν τη διδασκαλία του Μελχισεδέκ περί ενός Θεού και μιας απλής πίστης.		94:1.6 (1028.2) The rejection of the Melchizedek gospel of trust in God and salvation through faith marked a vital turning point for India. The Salem missionaries had contributed much to the loss of faith in all the ancient Vedic gods, but the leaders, the priests of Vedism, refused to accept the Melchizedek teaching of one God and one simple faith.
94:1.7 (1028.3) Οι Βραχμάνοι επέλεξαν τα καλύτερα μέρη των ιερών κειμένων της εποχής τους σε μια προσπάθεια να πολεμήσουν τους διδασκάλους του Σάλεμ και η συρραφή αυτή των κειμένων τους, όπως διορθώθηκε στη συνέχεια, έφθασε μέχρι τη σύγχρονη εποχή ως η Ριγκ-Βέδα, ένα από τα αρχαιότερα ιερά βιβλία. Ακολούθησε η δεύτερη, η τρίτη και η τέταρτη Βέδα, καθώς οι Βραχμάνοι προσπαθούσαν να αποκρυσταλλώσουν, να διατυπώσουν και να καθορίσουν τις λατρευτικές και εξιλαστήριες τελετουργίες τους στους ανθρώπους εκείνου του καιρού. Στην καλύτερη περίπτωση, τα κείμενα αυτά είναι ισότιμα με οποιοδήποτε άλλο σύνολο παρόμοιου χαρακτήρα, όσον αφορά στην ομορφιά των εννοιών και την αλήθεια της κρίσης. Καθώς, όμως, η ανώτερη αυτή θρησκεία μολύνετο με τις χιλιάδες χιλιάδων προλήψεις, λατρείες και τελετουργίες της νότιας Ινδίας, μεταμορφώθηκε σταδιακά στο πλέον ποικιλόμορφο θεολογικό σύστημα που αναπτύχθηκε ποτέ από το θνητό άνθρωπο. Μια διερεύνηση των Βέδα θα αποκαλύψει μερικές από τις ανώτερες, αλλά και μερικές από τις πλέον υποβαθμισμένες απόψεις περί του Θείου, που συνέλαβε ποτέ ο άνθρωπος.		94:1.7 (1028.3) The Brahmans culled the sacred writings of their day in an effort to combat the Salem teachers, and this compilation, as later revised, has come on down to modern times as the Rig-Veda, one of the most ancient of sacred books. The second, third, and fourth Vedas followed as the Brahmans sought to crystallize, formalize, and fix their rituals of worship and sacrifice upon the peoples of those days. Taken at their best, these writings are the equal of any other body of similar character in beauty of concept and truth of discernment. But as this superior religion became contaminated with the thousands upon thousands of superstitions, cults, and rituals of southern India, it progressively metamorphosed into the most variegated system of theology ever developed by mortal man. An examination of the Vedas will disclose some of the highest and some of the most debased concepts of Deity ever to be conceived.
2. Ο ΒΡΑΧΜΑΝΙΣΜΟΣ ^top		2. Brahmanism ^top
94:2.1 (1028.4) Καθώς οι ιεραπόστολοι του Σάλεμ διείσδυαν από το νότο στη Δραβιδιανή Ντεκκάν, ήλθαν αντιμέτωποι με ένα διευρυνόμενο σύστημα κάστας, το σχέδιο των Αρίων για να αποτρέψουν την απώλεια της φυλετικής τους ταυτότητας, εν όψει μιας αυξανόμενης παλίρροιας δευτερευόντων λαών του Σαντζίκ. Εφ’ όσον η κάστα των Βραχμάνων ιερέων αποτελούσε την ίδια την ουσία αυτού του συστήματος, η κοινωνική αυτή τάξη καθυστέρησε σε μεγάλο βαθμό την πρόοδο των διδασκάλων του Σάλεμ. Το σύστημα αυτό της κάστας απέτυχε να σώσει την Άρια φυλή, επέτυχε, όμως στο να διαιωνίσει τους Βραχμάνους, που με τη σειρά τους διατήρησαν τη θρησκευτική τους ηγεμονία στην Ινδία, ως τη σύγχρονη εποχή.		94:2.1 (1028.4) As the Salem missionaries penetrated southward into the Dravidian Deccan, they encountered an increasing caste system, the scheme of the Aryans to prevent loss of racial identity in the face of a rising tide of the secondary Sangik peoples. Since the Brahman priest caste was the very essence of this system, this social order greatly retarded the progress of the Salem teachers. This caste system failed to save the Aryan race, but it did succeed in perpetuating the Brahmans, who, in turn, have maintained their religious hegemony in India to the present time.
94:2.2 (1028.5) Και τώρα, με την αποδυνάμωση του Βουδισμού εξ αιτίας της απόρριψης της ανώτερης αλήθειας, η λατρεία των Αρίων έγινε ευάλωτη στις αυξανόμενες εισβολές από την Ντεκκάν. Σε μια απελπισμένη προσπάθεια να αναχαιτίσει την παλίρροια της φυλετικής εξόντωσης και του θρησκευτικού εκμηδενισμού, η κάστα των Βραχμάνων επεχείρησε να εξάρει εαυτήν υπεράνω όλων. Δίδασκαν ότι η θυσία προς το θείο ήταν αφ’ εαυτής απολύτως δραστική, ότι η ισχύς της ήταν παντοδύναμη. Κήρυσσαν ότι, εκ των δύο βασικών, θείων αρχών του σύμπαντος, η μία ήταν ο Βράχμα η θεότητα και η άλλη οι Βραχμάνοι ιερείς. Σε κανένα άλλο λαό της Ουράντια δεν τόλμησαν ποτέ οι ιερείς να εξάρουν τόσο πολύ την τάξη τους, πάνω ακόμη κι’ από το θείο, να αποδώσουν στους εαυτούς τους τις τιμές που οφείλονται στους θεούς. Εκείνοι, όμως, προχώρησαν τόσο παράλογα μακριά με τους αλαζονικούς αυτούς ισχυρισμούς τους, ώστε ολόκληρο το επισφαλές σύστημα κατέρρευσε μπροστά στις υποβαθμισμένες λατρείες που εισέρευσαν από τους γειτονικούς και λιγότερο προηγμένους πολιτισμούς. Ο ίδιος ο τεράστιος Βεδικός κλήρος τρέκλισε και βυθίστηκε κάτω από τη μαύρη παλίρροια της αδράνειας και της απαισιοδοξίας, που το ίδιο το εγωιστικό και παράλογο θράσος τους είχε επιφέρει σ’ ολόκληρη την Ινδία.		94:2.2 (1028.5) And now, with the weakening of Vedism through the rejection of higher truth, the cult of the Aryans became subject to increasing inroads from the Deccan. In a desperate effort to stem the tide of racial extinction and religious obliteration, the Brahman caste sought to exalt themselves above all else. They taught that the sacrifice to deity in itself was all-efficacious, that it was all-compelling in its potency. They proclaimed that, of the two essential divine principles of the universe, one was Brahman the deity, and the other was the Brahman priesthood. Among no other Urantia peoples did the priests presume to exalt themselves above even their gods, to relegate to themselves the honors due their gods. But they went so absurdly far with these presumptuous claims that the whole precarious system collapsed before the debasing cults which poured in from the surrounding and less advanced civilizations. The vast Vedic priesthood itself floundered and sank beneath the black flood of inertia and pessimism which their own selfish and unwise presumption had brought upon all India.
94:2.3 (1029.1) Η υπερβολική συγκέντρωση στον εαυτό κατέληξε με βεβαιότητα στο φόβο της με εξελικτικής διαιώνισης του εαυτού, σ’ ένα ατέρμονα κύκλο διαδοχικών ενσαρκώσεων ως άνθρωπος, ζώο, ή φυτό. Και από όλες οι μολυσματικές δοξασίες που θα μπορούσαν να προσκολληθούν σ’ αυτό που θα μπορούσε να γίνει αναδυόμενος μονοθεϊσμός, καμία προκάλεσε τόση γελοιοποίηση, όσο η πίστη αυτή στην περιπλάνηση(*) - το δόγμα της μετενσάρκωσης των ψυχών – που προήλθε από την Δραβιδιανή Ντεκκάν. Η πίστη αυτή στον ανιαρό και μονότονο κύκλο των επαναλαμβανόμενων ενσαρκώσεων λήστευσε από τους αγωνιζόμενους ανθρώπους την μακρόχρονα καλλιεργούμενη ελπίδα να βρουν την λύτρωση εκείνη και την πνευματική πρόοδο στο θάνατο, η οποία είχε αποτελέσει μέρος της παλαιότερης Βεδικής πίστης.		94:2.3 (1029.1) The undue concentration on self led certainly to a fear of the nonevolutionary perpetuation of self in an endless round of successive incarnations as man, beast, or weeds. And of all the contaminating beliefs which could have become fastened upon what may have been an emerging monotheism, none was so stultifying as this belief in transmigration—the doctrine of the reincarnation of souls—which came from the Dravidian Deccan. This belief in the weary and monotonous round of repeated transmigrations robbed struggling mortals of their long-cherished hope of finding that deliverance and spiritual advancement in death which had been a part of the earlier Vedic faith.
94:2.4 (1029.2) Αυτή η από φιλοσοφική άποψη εξουθενωτική διδασκαλία ακολουθήθηκε γρήγορα από την ανακάλυψη του δόγματος της αιώνιας απόδρασης από τον εαυτό δια της βύθισης στη συμπαντική ανάπαυση και γαλήνη της απόλυτης ένωσης με τον Βράχμα, την υπερψυχή ολόκληρης της δημιουργίας. Οι υλικές επιθυμίες και οι ανθρώπινες φιλοδοξίες ληστεύθηκαν με επιτυχία και κυριολεκτικά καταστράφηκαν. Για περισσότερες από δύο χιλιάδες χρόνια, οι καλύτερες διάνοιες της Ινδίας προσπαθούσαν να αποδράσουν από κάθε επιθυμία και έτσι ορθάνοιξε η πόρτα για την είσοδο των μεταγενέστερων εκείνων λατρειών και διδαχών που κυριολεκτικά έδεσαν τις ψυχές πολλών Ινδουιστών λαών στις αλυσίδες της πνευματικής απελπισίας. Από όλους τους πολιτισμούς, Ο Βεδικο-Αριανός πλήρωσε το φρικτότερο τίμημα για την απόρριψη του ευαγγελίου του Σάλεμ.		94:2.4 (1029.2) This philosophically debilitating teaching was soon followed by the invention of the doctrine of the eternal escape from self by submergence in the universal rest and peace of absolute union with Brahman, the oversoul of all creation. Mortal desire and human ambition were effectually ravished and virtually destroyed. For more than two thousand years the better minds of India have sought to escape from all desire, and thus was opened wide the door for the entrance of those later cults and teachings which have virtually shackled the souls of many Hindu peoples in the chains of spiritual hopelessness. Of all civilizations, the Vedic-Aryan paid the most terrible price for its rejection of the Salem gospel.
94:2.5 (1029.3) Η κάστα από μόνη της δεν μπορούσε να διαιωνίσει το θρησκευτικό-πολιτισμικό σύστημα των Αρίων και, καθώς οι κατώτερες θρησκείες της Ντεκκάν διείσδυσαν στο βορρά, ήλθε μια εποχή απόγνωσης και απελπισίας. Ήταν κατά τη διάρκεια των ζοφερών αυτών ημερών που παρουσιάσθηκε η θρησκευτική άποψη(*) να μην αφαιρείται καμία ζωή, η οποία διατηρήθηκε έκτοτε. Πολλές από τις καινούργιες απόψεις υπήρξαν απολύτως αθεϊστικές, ισχυριζόμενες ότι σωτηρία σαν αυτή που μπορούσε να επιτευχθεί, θα ερχόταν μόνο από τις ίδιες τις προσπάθειες του ανθρώπου, χωρίς βοήθεια. Σε μεγάλο μέρος, ωστόσο, όλης αυτής της ατυχούς φιλοσοφίας, μπορούν να εντοπισθούν διαστρεβλωμένα κατάλοιπα των διδαχών του Μελχισεδέκ, ακόμη και του Αδάμ.		94:2.5 (1029.3) Caste alone could not perpetuate the Aryan religio-cultural system, and as the inferior religions of the Deccan permeated the north, there developed an age of despair and hopelessness. It was during these dark days that the cult of taking no life arose, and it has ever since persisted. Many of the new cults were frankly atheistic, claiming that such salvation as was attainable could come only by man’s own unaided efforts. But throughout a great deal of all this unfortunate philosophy, distorted remnants of the Melchizedek and even the Adamic teachings can be traced.
94:2.6 (1029.4) Αυτή ήταν η εποχή της συρραφής των μετέπειτα ιερών κειμένων της πίστης των Ινδουιστών, των Βραχμάνα και των Ουπανισάδ. Έχοντας απορρίψει τη διδασκαλία της ατομικής θρησκείας, δια της ατομικής εμπειρίας της πίστης προς τον ένα Θεό και έχοντας μολυνθεί από την πλημμύρα των υποβαθμισμένων και εξουθενωτικών πεποιθήσεων και θρησκειών από την Ντεκκάν, με τον ανθρωπομορφισμό και τις μετενσαρκώσεις τους, ο Βραχμανικός κλήρος παρουσίασε μια βίαιη αντίδραση εναντίον αυτών των ζημιογόνων πεποιθήσεων. Έκανε μια θετική προσπάθεια να αναζητήσει και να βρει την ουσιαστική πραγματικότητα. Οι Βραχμάνοι ετοιμάστηκαν για να απο-ανθρωπομορφοποιήσουν την Ινδική αντίληψη περί θείου, αλλά στην προσπάθειά τους αυτή περιέπεσαν στο θλιβερό λάθος της από-προσωποποίησης της έννοιας του Θεού, και κατέληξαν, όχι με μια ανώτερη, πνευματική άποψη για τον εν Παραδείσω Πατέρα, αλλά με μια απόμακρη και μεταφυσική ιδέα ενός τα πάντα περικλείοντος Απόλυτου.		94:2.6 (1029.4) These were the times of the compilation of the later scriptures of the Hindu faith, the Brahmanas and the Upanishads. Having rejected the teachings of personal religion through the personal faith experience with the one God, and having become contaminated with the flood of debasing and debilitating cults and creeds from the Deccan, with their anthropomorphisms and reincarnations, the Brahmanic priesthood experienced a violent reaction against these vitiating beliefs; there was a definite effort to seek and to find true reality. The Brahmans set out to deanthropomorphize the Indian concept of deity, but in so doing they stumbled into the grievous error of depersonalizing the concept of God, and they emerged, not with a lofty and spiritual ideal of the Paradise Father, but with a distant and metaphysical idea of an all-encompassing Absolute.
94:2.7 (1029.5) Στις προσπάθειές τους για αυτοδιατήρηση, οι Βραχμάνοι είχαν απορρίψει το μοναδικό Θεό του Μελχισεδέκ και τώρα βρίσκονταν με την υποθετική ύπαρξη του Βράχμα, του αόριστου εκείνου και φανταστικού εαυτού, του απρόσωπου εκείνου και ανίσχυρου αυτού, που άφησε την πνευματική ζωή της Ινδίας αδύναμη και εξασθενημένη, από την ατυχή εκείνη εποχή, ως τον εικοστό αιώνα.		94:2.7 (1029.5) In their efforts at self-preservation the Brahmans had rejected the one God of Melchizedek, and now they found themselves with the hypothesis of Brahman, that indefinite and illusive philosophic self, that impersonal and impotent it which has left the spiritual life of India helpless and prostrate from that unfortunate day to the twentieth century.
94:2.8 (1029.6) Ήταν κατά την εποχή που γράφονταν οι Ουπανισάδ, όταν αναδύθηκε ο Βουδισμός στην Ινδία. Παρά τη χιλιόχρονη, ωστόσο, επιτυχία του, δεν μπορούσε να συναγωνισθεί τον μεταγενέστερο Ινδουισμό. Παρά την ανώτερη ηθική του, η αρχική του παρουσίαση του Θεού ήταν ακόμη λιγότερο σαφής από εκείνη του Ινδουισμού, η οποία προέβλεπε ήσσονες, ατομικές θεότητες. Ο Βουδισμός, τελικά, παραχώρησε τη θέση του, στη βόρεια Ινδία, στην σφοδρή επίθεση ενός επιθετικού Ισλάμ, με τις σαφείς απόψεις του για τον Αλλάχ, ως υπέρτατο Θεό του σύμπαντος.		94:2.8 (1029.6) It was during the times of the writing of the Upanishads that Buddhism arose in India. But despite its successes of a thousand years, it could not compete with later Hinduism; despite a higher morality, its early portrayal of God was even less well-defined than was that of Hinduism, which provided for lesser and personal deities. Buddhism finally gave way in northern India before the onslaught of a militant Islam with its clear-cut concept of Allah as the supreme God of the universe.
3. Η ΒΡΑΧΜΑΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ^top		3. Brahmanic Philosophy ^top
94:3.1 (1030.1) Ενώ το ανώτερο επίπεδο του Βουδισμού δεν ήταν, σχεδόν, θρησκεία, υπήρξε πραγματικά μία από τις ευγενέστερες προσεγγίσεις του ανθρώπινου νου στους χώρους της φιλοσοφίας και της μεταφυσικής. Έχοντας αρχίσει να ανακαλύπτει την τελική πραγματικότητα, η Ινδική διάνοια δεν σταμάτησε, μέχρις ότου ερεύνησε κάθε, σχεδόν, φάση της θεολογίας, εκτός της βασικής διττής έννοιας της θρησκείας: την ύπαρξη του Συμπαντικού Πατέρα όλων των πλασμάτων του κόσμου και το γεγονός της ανελικτικής εμπειρίας μέσα στο σύμπαν, των ίδιων εκείνων πλασμάτων, καθώς προσπαθούν να φθάσουν τον αιώνιο Πατέρα, που τους έδωσε την εντολή να γίνουν τέλειοι, όπως εκείνος είναι τέλειος.		94:3.1 (1030.1) While the highest phase of Brahmanism was hardly a religion, it was truly one of the most noble reaches of the mortal mind into the domains of philosophy and metaphysics. Having started out to discover final reality, the Indian mind did not stop until it had speculated about almost every phase of theology excepting the essential dual concept of religion: the existence of the Universal Father of all universe creatures and the fact of the ascending experience in the universe of these very creatures as they seek to attain the eternal Father, who has commanded them to be perfect, even as he is perfect.
94:3.2 (1030.2) Στην έννοια του Βράχμα, οι διάνοιες εκείνων των ημερών συνέλαβαν, πράγματι, την ιδέα ενός Απόλυτου που διεισδύει στα πάντα, αφού η πρόταση αυτή αναγνωρίσθηκε ταυτόχρονα ως δημιουργική ενέργεια και κοσμική αντίδραση. Ο Βράχμα θεωρήθηκε ότι ευρίσκετο πέραν κάθε προσδιορισμού, ικανός να γίνεται αντιληπτός μόνο δια της διαδοχικής άρνησης όλων των πεπερασμένων ιδιοτήτων. Επρόκειτο, σαφώς, για την πίστη σε μία απόλυτη, ακόμη και άπειρη ύπαρξη, αλλά η άποψη αυτή εστερείτο, σε μεγάλο βαθμό, των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας και γι’ αυτό δεν μπορούσε να αποτελέσει βίωμα των θρησκευόμενων ατόμων.		94:3.2 (1030.2) In the concept of Brahman the minds of those days truly grasped at the idea of some all-pervading Absolute, for this postulate was at one and the same time identified as creative energy and cosmic reaction. Brahman was conceived to be beyond all definition, capable of being comprehended only by the successive negation of all finite qualities. It was definitely a belief in an absolute, even an infinite, being, but this concept was largely devoid of personality attributes and was therefore not experiencible by individual religionists.
94:3.3 (1030.3) Ο Βράχμα-Ναραγιάνα θεωρήθηκε το Απόλυτο, το άπειρο ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ, η πρωταρχική δημιουργική δύναμη του λανθάνοντος κόσμου, ο Συμπαντικός Εαυτός που υπάρχει ακίνητος και εν δυνάμει ευρισκόμενος στην αιωνιότητα. Αν οι φιλόσοφοι εκείνου του καιρού είχαν μπορέσει να κάνουν το επόμενο βήμα στην θεώρηση του Θείου, αν είχαν μπορέσει να φαντασθούν τον Βράχμα ως συνεργικό και δημιουργικό, ως προσωπικότητα που μπορεί να προσεγγισθεί από τις δημιουργημένες, εξελισσόμενες υπάρξεις, τότε, μια τέτοια διδασκαλία θα είχε αποτελέσει την πλέον προηγμένη παρουσίαση του Θείου στην Ουράντια, αφού θα περιελάμβανε τα πρώτα πέντε επίπεδα της συνολικής λειτουργίας του Θείου και θα μπορούσε ίσως να οραματισθεί τα υπόλοιπα δύο.		94:3.3 (1030.3) Brahman-Narayana was conceived as the Absolute, the infinite IT IS, the primordial creative potency of the potential cosmos, the Universal Self existing static and potential throughout all eternity. Had the philosophers of those days been able to make the next advance in deity conception, had they been able to conceive of the Brahman as associative and creative, as a personality approachable by created and evolving beings, then might such a teaching have become the most advanced portraiture of Deity on Urantia since it would have encompassed the first five levels of total deity function and might possibly have envisioned the remaining two.
94:3.4 (1030.4) Σε ορισμένες φάσεις, η έννοια της Μιας Συμπαντικής Υπερψυχής, ως του συνολικού αθροίσματος της ύπαρξης όλων των πλασμάτων οδήγησε τους Ινδούς φιλόσοφους πολύ κοντά στην αλήθεια του Υπέρτατου Όντος, η αλήθεια, όμως, αυτή δεν τους βοήθησε καθόλου, αφού απέτυχαν να αναπτύξουν οποιαδήποτε εύλογη, ή ορθολογιστική ατομική προσέγγιση προς την επίτευξη του θεωρητικού, μονοθεϊστικού τους στόχου, του Βράχμα-Ναραγιάνα.		94:3.4 (1030.4) In certain phases the concept of the One Universal Oversoul as the totality of the summation of all creature existence led the Indian philosophers very close to the truth of the Supreme Being, but this truth availed them naught because they failed to evolve any reasonable or rational personal approach to the attainment of their theoretic monotheistic goal of Brahman-Narayana.
94:3.5 (1030.5) Η αρχή του Κάρμα περί της συνέχισης της αιτιότητας βρίσκεται, πάλι, πολύ κοντά στην αλήθεια της σύνθεσης των επιπτώσεων όλων των χωροχρονικών ενεργειών στην εντός του Θείου παρουσία του Υπέρτατου. Η υπόθεση, όμως, αυτή ουδέποτε μερίμνησε για τη σύντονη, ατομική κατάκτηση του Θείου από το θρησκευόμενο άτομο, αλλά μόνο για την τελική καταβύθιση κάθε προσωπικότητας στην Συμπαντική Υπερψυχή.		94:3.5 (1030.5) The karma principle of causality continuity is, again, very close to the truth of the repercussional synthesis of all time-space actions in the Deity presence of the Supreme; but this postulate never provided for the co-ordinate personal attainment of Deity by the individual religionist, only for the ultimate engulfment of all personality by the Universal Oversoul.
94:3.6 (1030.6) Η φιλοσοφία του Βραχμανισμού έφθασε, επίσης, πολύ κοντά στην συνειδητοποίηση της ενοίκησης των Προσαρμοστών της Σκέψης, μόνο και μόνο για να διαστραφεί εξ αιτίας της παρανόησης της αλήθειας. Η διδαχή ότι η ψυχή αποτελεί κατοικία του Βράχμα θα μπορούσε να προετοιμάσει το δρόμο για μια προηγμένη θρησκεία αν η άποψη αυτή δεν είχε διαστραφεί από την πεποίθηση ότι δεν υπάρχει ανθρώπινη ατομικότητα πέραν αυτής της ενοίκησης του Συμπαντικού Ενός.		94:3.6 (1030.6) The philosophy of Brahmanism also came very near to the realization of the indwelling of the Thought Adjusters, only to become perverted through the misconception of truth. The teaching that the soul is the indwelling of the Brahman would have paved the way for an advanced religion had not this concept been completely vitiated by the belief that there is no human individuality apart from this indwelling of the Universal One.
94:3.7 (1030.7) Σύμφωνα με το δόγμα της ένωσης του εαυτού-ψυχής με την Υπερψυχή, οι Ινδοί θεολόγοι απέτυχαν να κατοχυρώσουν τη σωτηρία για κάτι ανθρώπινο, κάτι νέο και μοναδικό, κάτι που θα γεννηθεί από την ένωση της ανθρώπινης βούλησης και της βούλησης του Θεού. Η διδασκαλία της επιστροφής της ψυχής στον Βράχμα είναι σαφώς παράλληλη προς την αλήθεια της επιστροφής του Προσαρμοστή στην αγκαλιά του Πατέρα του Σύμπαντος, υπάρχει όμως κάτι που ξεχωρίζει από τον Προσαρμοστή, κάτι που επίσης σώζεται, το μοροντιανό αντίστοιχο της θνητής προσωπικότητας. Και η ζωτική αυτή έννοια ήταν καταστροφικά απούσα από τη Βραχμανική φιλοσοφία.		94:3.7 (1030.7) In the doctrine of the merging of the self-soul with the Oversoul, the theologians of India failed to provide for the survival of something human, something new and unique, something born of the union of the will of man and the will of God. The teaching of the soul’s return to the Brahman is closely parallel to the truth of the Adjuster’s return to the bosom of the Universal Father, but there is something distinct from the Adjuster which also survives, the morontial counterpart of mortal personality. And this vital concept was fatally absent from Brahmanic philosophy.
94:3.8 (1031.1) Η Βραχμανική φιλοσοφία έχει προσεγγίσει πολλά από τα δεδομένα του σύμπαντος, έχει πλησιάσει πολυάριθμες κοσμικές αλήθειες, αλλά έχει, πολύ συχνά, πέσει θύμα του σφάλματος της αποτυχίας του διαχωρισμού των διαφόρων επιπέδων της πραγματικότητας, όπως είναι το απόλυτο, το υπερβατικό και το πεπερασμένο. Απέτυχε να υπολογίσει ότι αυτό που μπορεί να είναι πεπερασμένο-απατηλό στο απόλυτο επίπεδο, μπορεί να είναι απολύτως πραγματικό στο πεπερασμένο επίπεδο. Και δεν έχει, επίσης, αναγνωρίσει την ουσιώδη προσωπικότητα του πατέρα του Σύμπαντος, ο οποίος επικοινωνεί προσωπικά σε όλα τα επίπεδα, από την περιορισμένη εμπειρία του εξελικτικού πλάσματος με το Θεό, ως την απεριόριστη εμπειρία του Αιώνιου Υιού με τον εν Παραδείσω Πατέρα.		94:3.8 (1031.1) Brahmanic philosophy has approximated many of the facts of the universe and has approached numerous cosmic truths, but it has all too often fallen victim to the error of failing to differentiate between the several levels of reality, such as absolute, transcendental, and finite. It has failed to take into account that what may be finite-illusory on the absolute level may be absolutely real on the finite level. And it has also taken no cognizance of the essential personality of the Universal Father, who is personally contactable on all levels from the evolutionary creature’s limited experience with God on up to the limitless experience of the Eternal Son with the Paradise Father.
4. Η ΙΝΔΟΥΙΣΤΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ^top		4. The Hindu Religion ^top
94:4.1 (1031.2) Με το πέρασμα των αιώνων στην Ινδία, οι μάζες επέστρεψαν, ως ένα σημείο, στα αρχαία τελετουργικά των Βέδα, όπως αυτά είχαν τροποποιηθεί από τις διδασκαλίες των ιεραποστόλων του Μελχισεδέκ και αποκρυσταλλωθεί από τον μετέπειτα κλήρο των Βραχμάνων. Αυτή, η παλαιότερη και περισσότερο κοσμοπολίτικη από όλες τις θρησκείες του κόσμου, είχε υποστεί περαιτέρω αλλαγές ως αντίδραση έναντι του Βουδισμού και του Τζαϊνισμού, αλλά και των επιδράσεων του Μωαμεθανισμού και του Χριστιανισμού, που εμφανίσθηκαν αργότερα. Αλλά την εποχή που έφθασαν σ’ αυτούς, οι διδαχές του Ιησού είχαν τόσο πολύ δυτικοποιηθεί, ώστε να είναι «η θρησκεία ενός λευκού ανθρώπου,» και γι’ αυτό παράξενη και ξένη για τον Ινδουιστικό νου.		94:4.1 (1031.2) With the passing of the centuries in India, the populace returned in measure to the ancient rituals of the Vedas as they had been modified by the teachings of the Melchizedek missionaries and crystallized by the later Brahman priesthood. This, the oldest and most cosmopolitan of the world’s religions, has undergone further changes in response to Buddhism and Jainism and to the later appearing influences of Mohammedanism and Christianity. But by the time the teachings of Jesus arrived, they had already become so Occidentalized as to be a “white man’s religion,” hence strange and foreign to the Hindu mind.
94:4.2 (1031.3) Η Ινδουιστική θεολογία, πλέον, απεικονίζει τέσσερα καθοδικά επίπεδα του θεού και της θείας υπόστασης:		94:4.2 (1031.3) Hindu theology, at present, depicts four descending levels of deity and divinity:
94:4.3 (1031.4) 1. Τον Βράχμα, το Απόλυτο, το Άπειρο Ένα, το ΕΙΝΑΙ.		94:4.3 (1031.4) 1. The Brahman, the Absolute, the Infinite One, the IT IS.
94:4.4 (1031.5) 2. Την Τριμούρτι, την υπέρτατη τριάδα του Ινδουισμού. Στο συσχετισμό αυτό, ο Βράχμα, το πρώτο μέλος, θεωρείται ότι δημιουργήθηκε αφ’ εαυτού, από το Βραχμάν – το άπειρο. Αν δεν ταυτίζετο στενά με το πανθεϊστικό Άπειρο Ένα, ο Βράχμα θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για την έννοια του Πατέρα του Σύμπαντος. Ο Βράχμα ταυτίζεται, επίσης, με το πεπρωμένο.		94:4.4 (1031.5) 2. The Trimurti, the supreme trinity of Hinduism. In this association Brahma, the first member, is conceived as being self-created out of the Brahman—infinity. Were it not for close identification with the pantheistic Infinite One, Brahma could constitute the foundation for a concept of the Universal Father. Brahma is also identified with fate.
94:4.5 (1031.6) Η λατρεία του δεύτερου και του τρίτου μέλους, του Σίβα και του Βισνού, δημιουργήθηκε την πρώτη μετά Χριστόν χιλιετία. Ο Σίβα είναι ο κύριος της ζωής και του θανάτου, ο θεός της γονιμότητας και κύριος της καταστροφής. Ο Βισνού είναι εξαιρετικά δημοφιλής εξ αιτίας της πεποίθησης ότι κατά περιόδους ενσαρκώνεται με ανθρώπινη μορφή. Έτσι ο Βισνού γίνεται αληθινός και υπαρκτός στη φαντασία των Ινδών. Ο Σίβα και ο Βισνού θεωρούνται, ο καθένας από ορισμένους, ανώτεροι όλων.		94:4.5 (1031.6) The worship of the second and third members, Siva and Vishnu, arose in the first millennium after Christ. Siva is lord of life and death, god of fertility, and master of destruction. Vishnu is extremely popular due to the belief that he periodically incarnates in human form. In this way, Vishnu becomes real and living in the imaginations of the Indians. Siva and Vishnu are each regarded by some as supreme over all.
94:4.6 (1031.7) 3. Βεδικές και μετα-Βεδικές θεότητες. Πολλοί από τους αρχαίους θεούς των Αρίων, όπως είναι ο Άγκνι, ο Ίντρα, ο Σόμα, διατηρήθηκαν ως δευτερεύοντες προς τα τρία μέλη της Τριμούρτι. Πολυάριθμοι επιπλέον θεοί εμφανίσθηκαν από την εποχή της Βεδικής Ινδίας και επίσης ενσωματώθηκαν στο Ινδουιστικό πάνθεον.		94:4.6 (1031.7) 3. Vedic and post-Vedic deities. Many of the ancient gods of the Aryans, such as Agni, Indra, and Soma, have persisted as secondary to the three members of the Trimurti. Numerous additional gods have arisen since the early days of Vedic India, and these have also been incorporated into the Hindu pantheon.
94:4.7 (1031.8) 4. Οι Ημίθεοι: οι υπεράνθρωποι, οι εν μέρει θεοί, οι ήρωες, οι δαίμονες, τα φαντάσματα, τα κακοποιά πνεύματα, τα πνεύματα, τα τέρατα, τα ξωτικά και οι άγιοι των μεταγενέστερων λατρειών.		94:4.7 (1031.8) 4. The demigods: supermen, semigods, heroes, demons, ghosts, evil spirits, sprites, monsters, goblins, and saints of the later-day cults.
94:4.8 (1031.9) Ενώ ο Ινδουισμός είχε ήδη αποτύχει εμψυχώσει το λαό της Ινδίας, υπήρξε ταυτόχρονα ανεκτική θρησκεία. Η μεγάλη του δύναμη έγκειται στο γεγονός ότι έχει αποδείξει ότι είναι η πλέον προσαρμόσιμη, αμορφική(*) θρησκεία που εμφανίσθηκε στην Ουράντια. Μπορεί να υποστεί απεριόριστες αλλαγές και διαθέτει ένα ασυνήθιστο εύρος εύκαμπτων προσαρμογών, από την υψηλή και ημι-μονοθεϊστική θεώρηση του διανοητικού Βραχμάν, ως τον απόλυτο φετιχισμό και τις πρακτικές της πρωτόγονης λατρείας των υποβαθμισμένων και καταπιεσμένων τάξεων των αγράμματων πιστών.		94:4.8 (1031.9) While Hinduism has long failed to vivify the Indian people, at the same time it has usually been a tolerant religion. Its great strength lies in the fact that it has proved to be the most adaptive, amorphic religion to appear on Urantia. It is capable of almost unlimited change and possesses an unusual range of flexible adjustment from the high and semimonotheistic speculations of the intellectual Brahman to the arrant fetishism and primitive cult practices of the debased and depressed classes of ignorant believers.
94:4.9 (1032.1) Ο Ινδουισμός επέζησε επειδή αποτελεί, κατά βάσιν, αναπόσπαστο μέρος της βασικής κοινωνικής δομής της Ινδίας. Δεν έχει μεγάλη ιεραρχία, η οποία να μπορεί να διαταραχθεί, ή να καταστραφεί. Είναι συνυφασμένος με τα πρότυπα διαβίωσης του λαού. Διαθέτει προσαρμοστικότητα στις μεταβαλλόμενες συνθήκες, η οποία υπερβαίνει όλες τις άλλες λατρείες και επιδεικνύει πνεύμα ανοχής έναντι πολλών άλλων θρησκειών, με τον Γκαουτάμα, τον Βούδα, ακόμη και τον ίδιο το Χριστό, να θεωρούνται, κατ’ ισχυρισμόν, ενσαρκώσεις του Βισνού.		94:4.9 (1032.1) Hinduism has survived because it is essentially an integral part of the basic social fabric of India. It has no great hierarchy which can be disturbed or destroyed; it is interwoven into the life pattern of the people. It has an adaptability to changing conditions that excels all other cults, and it displays a tolerant attitude of adoption toward many other religions, Gautama Buddha and even Christ himself being claimed as incarnations of Vishnu.
94:4.10 (1032.2) Σήμερα στην Ινδία, η μεγαλύτερη ανάγκη είναι η παρουσίαση του ευαγγελίου του Ιησού – της πατρικής ιδιότητας του Θεού, της υϊκής προς αυτόν σχέσης των ανθρώπων και της συνακόλουθης αδελφικής σχέσης όλων των ανθρώπων μεταξύ τους, η οποία γίνεται αντιληπτή σε προσωπικό επίπεδο δια της στοργικής λειτουργίας και της κοινωνικής προσφοράς υπηρεσίας. Στην Ινδία το φιλοσοφικό πλαίσιο υπάρχει, η λατρευτική δομή είναι παρούσα. Το μόνο που χρειάζεται είναι ο αναζωογονητικός σπινθήρας της δυναμικής αγάπης που παρουσιάζεται στο αυθεντικό ευαγγέλιο του Υιού του Ανθρώπου, χωρίς τα δυτικά δόγματα και τις δοξασίες που παρ’ ολίγο να κάνουν την επιφοίτηση ζωής του Μιχαήλ θρησκεία του λευκού ανθρώπου.		94:4.10 (1032.2) Today, in India, the great need is for the portrayal of the Jesusonian gospel—the Fatherhood of God and the sonship and consequent brotherhood of all men, which is personally realized in loving ministry and social service. In India the philosophical framework is existent, the cult structure is present; all that is needed is the vitalizing spark of the dynamic love portrayed in the original gospel of the Son of Man, divested of the Occidental dogmas and doctrines which have tended to make Michael’s life bestowal a white man’s religion.
5. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ ^top		5. The Struggle for Truth in China ^top
94:5.1 (1032.3) Καθώς οι ιεραπόστολοι του Σάλεμ προχωρούσαν στην Ασία, διαδίδοντας το δόγμα του Μέγιστου Θεού και τη σωτηρία δια της πίστης, απορρόφησαν μεγάλο μέρος της φιλοσοφίας και της θρησκευτικής σκέψης των διαφόρων χωρών που διέσχιζαν. Οι διδάσκαλοι, όμως, που εξουσιοδοτήθηκαν από τον Μελχισεδέκ και τους απογόνους του δεν πρόδωσαν την εμπιστοσύνη τους. Πράγματι, διείσδυσαν σε όλους τους λαούς της Ευρασιατικής ηπείρου και ήταν στο μέσον της δεύτερης προ Χριστού χιλιετίας που έφθασαν στην Κίνα. Στο Ση Φου, για περισσότερα από εκατό χρόνια, οι Σαλεμίτες διατήρησαν την έδρα τους, εκπαιδεύοντας εκεί τους Κινέζους διδασκάλους, οι οποίοι δίδαξαν σε όλες τις περιοχές της κίτρινης φυλής.		94:5.1 (1032.3) As the Salem missionaries passed through Asia, spreading the doctrine of the Most High God and salvation through faith, they absorbed much of the philosophy and religious thought of the various countries traversed. But the teachers commissioned by Melchizedek and his successors did not default in their trust; they did penetrate to all peoples of the Eurasian continent, and it was in the middle of the second millennium before Christ that they arrived in China. At See Fuch, for more than one hundred years, the Salemites maintained their headquarters, there training Chinese teachers who taught throughout all the domains of the yellow race.
94:5.2 (1032.4) Ήταν σε άμεση συνάρτηση με τη διδασκαλία αυτή που εμφανίσθηκε στην Κίνα η αρχική μορφή του Ταοϊσμού, μια εντελώς διαφορετική θρησκεία από αυτήν που φέρει το όνομα αυτό σήμερα. Ο αρχικός, ή πρωτο-Ταοϊσμός υπήρξε ο συνδυασμός των εξής επί μέρους στοιχείων:(*)		94:5.2 (1032.4) It was in direct consequence of this teaching that the earliest form of Taoism arose in China, a vastly different religion than the one which bears that name today. Early or proto-Taoism was a compound of the following factors:
94:5.3 (1032.5) 1. Της διασωζόμενης διδασκαλίας του Σίνγκλανγκτον, η οποία διατηρήθηκε στην έννοια του Σανγκ-τι, του Θεού των Ουρανών. Την εποχή του Σίνγκλανγκτον ο Κινεζικός λαός έγινε ουσιαστικά μονοθεϊστικός. Εστίασαν τη λατρεία τους στην Μόνη Αλήθεια, αργότερα γνωστή ως Πνεύμα των Ουρανών, στον κυβερνήτη του σύμπαντος. Και η κίτρινη φυλή ουδέποτε έχασε εντελώς την αρχική αυτή αντίληψη του Θείου, παρά το ότι στους αιώνες που ακολούθησαν πολλοί κατώτεροι θεοί και πνεύματα εισχώρησαν ύπουλα στη θρησκεία τους.		94:5.3 (1032.5) 1. The lingering teachings of Singlangton, which persisted in the concept of Shang-ti, the God of Heaven. In the times of Singlangton the Chinese people became virtually monotheistic; they concentrated their worship on the One Truth, later known as the Spirit of Heaven, the universe ruler. And the yellow race never fully lost this early concept of Deity, although in subsequent centuries many subordinate gods and spirits insidiously crept into their religion.
94:5.4 (1032.6) 2. Της θρησκείας του Σάλεμ, περί μιας Μέγιστης Δημιουργού Θεότητας, η οποία θα πλήρωνε με τη χάρη της την ανθρωπότητα, ως απόκριση στην πίστη του ανθρώπου. Είναι, ωστόσο, απολύτως αληθές ότι, ως την εποχή κατά την οποία οι ιεραπόστολοι του Μελχισεδέκ διείσδυσαν στα εδάφη της κίτρινης φυλής, το αρχικό τους μήνυμα είχε αλλάξει κατά πολύ από τα απλά δόγματα του Σάλεμ, της εποχής του Ματσιβέντα.		94:5.4 (1032.6) 2. The Salem religion of a Most High Creator Deity who would bestow his favor upon mankind in response to man’s faith. But it is all too true that, by the time the Melchizedek missionaries had penetrated to the lands of the yellow race, their original message had become considerably changed from the simple doctrines of Salem in the days of Machiventa.
94:5.5 (1032.7) 3. Της έννοιας του Βραχμάν-Απόλυτου των Ινδών φιλοσόφων, μαζί με την επιθυμία να σωθούν από κάθε κακό. Η μεγαλύτερη, ίσως, εξωτερική επίδραση στην προς ανατολάς εξάπλωση της θρησκείας του Σάλεμ ασκήθηκε από τους Ινδούς διδασκάλους της Βεδικής πίστης, οι οποίοι ενέβαλλαν την αρχή του Βραχμάν – του Απόλυτου – στην ευαγγελική θεώρηση των Σαλεμιτών.		94:5.5 (1032.7) 3. The Brahman-Absolute concept of the Indian philosophers, coupled with the desire to escape all evil. Perhaps the greatest extraneous influence in the eastward spread of the Salem religion was exerted by the Indian teachers of the Vedic faith, who injected their conception of the Brahman—the Absolute—into the salvationistic thought of the Salemites.
94:5.6 (1033.1) Αυτή η σύνθετη πίστη εξαπλώθηκε σε όλες τις περιοχές των κίτρινων και καφέ φυλών ως λανθάνουσα επίδραση στην θρησκευτική-φιλοσοφική τους θεώρηση. Στην Ιαπωνία, ο πρωτο-Ταοϊσμός αυτός είναι γνωστός ως Σίντο, ενώ στη χώρα αυτή, πολύ μακριά από το Σάλεμ της Παλαιστίνης, οι άνθρωποι διδάχθηκαν από την ενσάρκωση του Μελχισεδέκ Ματσιβέντα, που κατοίκησε στη γη, ότι το όνομα του Θεού δεν θα λησμονηθεί από την ανθρωπότητα.		94:5.6 (1033.1) This composite belief spread through the lands of the yellow and brown races as an underlying influence in religio-philosophic thought. In Japan this proto-Taoism was known as Shinto, and in this country, far-distant from Salem of Palestine, the peoples learned of the incarnation of Machiventa Melchizedek, who dwelt upon earth that the name of God might not be forgotten by mankind.
94:5.7 (1033.2) Στην Κίνα, όλες αυτές οι πεποιθήσεις μπερδεύτηκαν, αργότερα, και αναμίχθηκαν με την συνεχώς διευρυνόμενη άποψη(*) της προγονικής λατρείας. Ωστόσο ποτέ, από την εποχή του Σίνγκλανγκτον, δεν περιήλθαν οι Κινέζοι στην εξουθενωτική δουλεία του κλήρου. Η κίτρινη φυλή υπήρξε η πρώτη που αναδύθηκε από τα δεσμά της βαρβαρότητας στον οργανωμένο πολιτισμό, επειδή ήταν η πρώτη που απέκτησε κάποιο βαθμό ελευθερίας από τον δουλικό φόβο προς τους θεούς, ενώ δεν φοβήθηκε ούτε καν τα πνεύματα των νεκρών, όπως τα φοβούνταν άλλες φυλές. Η Κίνα ηττήθηκε επειδή απέτυχε να προοδεύσει πέραν της αρχικής απελευθέρωσής της από τον κλήρο. Περιέπεσε σ’ μία σχεδόν εξ ίσου καταστροφική πλάνη, τη λατρεία των προγόνων.		94:5.7 (1033.2) In China all of these beliefs were later confused and compounded with the ever-growing cult of ancestor worship. But never since the time of Singlangton have the Chinese fallen into helpless slavery to priestcraft. The yellow race was the first to emerge from barbaric bondage into orderly civilization because it was the first to achieve some measure of freedom from the abject fear of the gods, not even fearing the ghosts of the dead as other races feared them. China met her defeat because she failed to progress beyond her early emancipation from priests; she fell into an almost equally calamitous error, the worship of ancestors.
94:5.8 (1033.3) Οι Σαλεμίτες, ωστόσο, δεν μόχθησαν μάταια. Ήταν στη βάση του ευαγγελίου τους που οι Κινέζοι φιλόσοφοι του έκτου αιώνα στήριξαν τη διδασκαλία τους. Η ηθική ατμόσφαιρα και τα πνευματικά συναισθήματα της εποχής του Λάο Τσε και του Κομφούκιου αναπτύχθηκαν βάσει της διδασκαλίας των Σαλεμιτών ιεραποστόλων μιας προηγούμενης εποχής.		94:5.8 (1033.3) But the Salemites did not labor in vain. It was upon the foundations of their gospel that the great philosophers of sixth-century China built their teachings. The moral atmosphere and the spiritual sentiments of the times of Lao-tse and Confucius grew up out of the teachings of the Salem missionaries of an earlier age.
6. Ο ΛΑΟ ΤΣΕ ΚΑΙ Ο ΚΟΜΦΟΥΚΙΟΣ ^top		6. Lao-Tse and Confucius ^top
94:6.1 (1033.4) Εξακόσια, περίπου, χρόνια πριν την άφιξη του Μιχαήλ, φάνηκε στον Μελχισεδέκ, που είχε ήδη εγκαταλείψει τη σάρκα, ότι η καθαρότητα της διδασκαλίας του στη γη ευρίσκετο σε μεγάλο κίνδυνο εξ αιτίας της γενικευμένης απορρόφησής της από τις παλαιότερες δοξασίες της Ουράντια. Φάνηκε, σε κάποια εποχή, ότι η αποστολή του ως προδρόμου του Μιχαήλ θα μπορούσε να απειληθεί, ή να αποτύχει. Και τον έκτο προ Χριστού αιώνα, μέσω ενός ασυνήθιστου συντονισμού πνευματικών επενεργειών, που δεν είναι όλες κατανοητές, ακόμη και από τους επόπτες του πλανήτη, η Ουράντια έγινε μάρτυρας μιας εξαιρετικά ασυνήθιστης παρουσίασης της πολύμορφης θρησκευτικής αλήθειας. Δια της επίδρασης πολλών εξ ανθρώπων διδασκάλων το ευαγγέλιο του Σάλεμ επανατοποθετήθηκε και ανανεώθηκε και, όπως παρουσιάσθηκε τότε, έτσι διατηρήθηκε εν πολλοίς ως την εποχή της παρούσας καταγραφής.		94:6.1 (1033.4) About six hundred years before the arrival of Michael, it seemed to Melchizedek, long since departed from the flesh, that the purity of his teaching on earth was being unduly jeopardized by general absorption into the older Urantia beliefs. It appeared for a time that his mission as a forerunner of Michael might be in danger of failing. And in the sixth century before Christ, through an unusual co-ordination of spiritual agencies, not all of which are understood even by the planetary supervisors, Urantia witnessed a most unusual presentation of manifold religious truth. Through the agency of several human teachers the Salem gospel was restated and revitalized, and as it was then presented, much has persisted to the times of this writing.
94:6.2 (1033.5) Ο μοναδικός αυτός αιώνας της πνευματικής προόδου χαρακτηρίσθηκε από σπουδαίους θρησκευτικούς, ηθικούς και φιλοσοφικούς διδασκάλους, σ’ ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο. Στην Κίνα, οι δύο εξαίρετοι διδάσκαλοι υπήρξαν ο Λάο Τσε και ο Κομφούκιος.		94:6.2 (1033.5) This unique century of spiritual progress was characterized by great religious, moral, and philosophic teachers all over the civilized world. In China, the two outstanding teachers were Lao-tse and Confucius.
94:6.3 (1033.6) Ο Λάο Τσε έχτισε κατ’ ευθείαν πάνω στις ιδέες των παραδόσεων του Σάλεμ, όταν δήλωσε ότι το Ταό είναι η Μοναδική Γενεσιουργός Αιτία ολόκληρης της δημιουργίας. Ο Λάο υπήρξε άνθρωπος με μεγάλο πνευματικό όραμα. Δίδαξε ότι «το αιώνιο πεπρωμένο του ανθρώπου ήταν η παντοτινή ένωση με το Ταό, τον Υπέρτατο Θεό και Βασιλέα του Σύμπαντος.» Η αντίληψή του πάνω στην ύπατη αιτία ήταν πολύ ξεχωριστή, αφού έγραψε: «Η ενότητα δημιουργείται από το Απόλυτο Ταό και από την Ενότητα εμφανίζεται η κοσμική Δυαδικότητα και από την Δυαδικότητα αυτή προέρχεται η Τριαδικότητα και η Τριαδικότητα είναι η πρωταρχική αιτία ολόκληρης της πραγματικότητας.» «Όλη η αλήθεια(*) ισορροπεί μεταξύ των δυναμικών και των πραγματικοτήτων του σύμπαντος και εναρμονίζονται πάντα με το πνεύμα του θείου.»		94:6.3 (1033.6) Lao-tse built directly upon the concepts of the Salem traditions when he declared Tao to be the One First Cause of all creation. Lao was a man of great spiritual vision. He taught that man’s eternal destiny was “everlasting union with Tao, Supreme God and Universal King.” His comprehension of ultimate causation was most discerning, for he wrote: “Unity arises out of the Absolute Tao, and from Unity there appears cosmic Duality, and from such Duality, Trinity springs forth into existence, and Trinity is the primal source of all reality.” “All reality is ever in balance between the potentials and the actuals of the cosmos, and these are eternally harmonized by the spirit of divinity.”
94:6.4 (1033.7) Ο Λάο Τσε έκανε επίσης μια από τις πρώτες παρουσιάσεις του δόγματος της ανταπόδοσης καλού για το κακό. «Η καλοσύνη γεννά την καλοσύνη, αλλά γι’ αυτόν που είναι πραγματικά καλός, και το κακό επίσης γεννά καλοσύνη.»		94:6.4 (1033.7) Lao-tse also made one of the earliest presentations of the doctrine of returning good for evil: “Goodness begets goodness, but to the one who is truly good, evil also begets goodness.”
94:6.5 (1033.8) Δίδαξε την επιστροφή των πλασμάτων στον Δημιουργό και παρουσίασε τη ζωή ως την ανάδυση μιας προσωπικότητας από τις κοσμικές δυναμικές, ενώ ο θάνατος ήταν σαν την επιστροφή στο σπίτι, γι’ αυτήν την προσωπικότητα του πλάσματος. Η άποψή του για την αληθή πίστη υπήρξε ασυνήθιστη, ενώ και αυτός επίσης την παρομοίασε με «την στάση ενός μικρού παιδιού.»		94:6.5 (1033.8) He taught the return of the creature to the Creator and pictured life as the emergence of a personality from the cosmic potentials, while death was like the returning home of this creature personality. His concept of true faith was unusual, and he too likened it to the “attitude of a little child.”
94:6.6 (1034.1) Η αντίληψή του για τον αιώνιο σκοπό του Θεού υπήρξε σαφής, αφού είπε: «Το Απόλυτο Θείο δεν αγωνίζεται, αλλά είναι πάντα νικητής. Δεν εξαναγκάζει την ανθρωπότητα, αλλά είναι έτοιμο πάντα να ανταποκριθεί στις ειλικρινείς της επιθυμίες. Το θέλημα του Θεού έχει αιώνια υπομονή, είναι αιώνιο στο αναπόφευκτο της έκφρασής του.» Και για τον ειλικρινή θρησκευόμενο είπε, εκφράζοντας την αλήθεια ότι το να δίνεις είναι μεγαλύτερη ευλογία από το να λαμβάνεις: «Ο καλός άνθρωπος δεν επιζητεί να κρατήσει την αλήθεια για τον εαυτό του, αλλά μάλλον προσπαθεί να εναποθέσει τα πλούτη αυτά στους συνανθρώπους του, διότι αυτή είναι η πραγμάτωση της αλήθειας. Το θέλημα του Απόλυτου Θεού πάντα ευεργετεί, ποτέ δεν καταστρέφει. Ο στόχος του ειλικρινούς πιστού είναι πάντα να δρα, αλλά ποτέ να εξαναγκάζει.»		94:6.6 (1034.1) His understanding of the eternal purpose of God was clear, for he said: “The Absolute Deity does not strive but is always victorious; he does not coerce mankind but always stands ready to respond to their true desires; the will of God is eternal in patience and eternal in the inevitability of its expression.” And of the true religionist he said, in expressing the truth that it is more blessed to give than to receive: “The good man seeks not to retain truth for himself but rather attempts to bestow these riches upon his fellows, for that is the realization of truth. The will of the Absolute God always benefits, never destroys; the purpose of the true believer is always to act but never to coerce.”
94:6.7 (1034.2) Η διδασκαλία του Λάο περί μη αντίστασης και ο διαχωρισμός που έκανε μεταξύ δράσης και εξαναγκασμού διαστρεβλώθηκε, αργότερα, από τη δοξασία του «να μην βλέπεις, να μην κάνεις και να μην σκέφτεσαι τίποτα.» Ωστόσο, ο Λάο ουδέποτε δίδαξε παρόμοια πλάνη, αν και η θεωρία του περί μη αντίστασης υπήρξε σταθερός όρος στην περαιτέρω ανάπτυξη των ειρηνικών προτιμήσεων των Κινεζικών λαών.		94:6.7 (1034.2) Lao’s teaching of nonresistance and the distinction which he made between action and coercion became later perverted into the beliefs of “seeing, doing, and thinking nothing.” But Lao never taught such error, albeit his presentation of nonresistance has been a factor in the further development of the pacific predilections of the Chinese peoples.
94:6.8 (1034.3) Ο δημοφιλής, ωστόσο, Ταοϊσμός της Ουράντια του εικοστού αιώνα έχει ελάχιστα κοινά με τα ανώτερα συναισθήματα και τις κοσμικές αντιλήψεις του αρχαίου φιλόσοφου, που δίδαξε την αλήθεια όπως την αντιλαμβάνετο και που ήταν: Ότι η πίστη στον Απόλυτο Θεό είναι η γενεσιουργός αιτία της θείας αυτής ενέργειας που θα ξαναφτιάξει τον κόσμο και δια της οποίας ο άνθρωπος ανελίσσεται στην πνευματική ένωσή του με το Ταό, το Αιώνιο Θείο και Δημιουργικό Απόλυτο(*) των συμπάντων.»		94:6.8 (1034.3) But the popular Taoism of twentieth-century Urantia has very little in common with the lofty sentiments and the cosmic concepts of the old philosopher who taught the truth as he perceived it, which was: That faith in the Absolute God is the source of that divine energy which will remake the world, and by which man ascends to spiritual union with Tao, the Eternal Deity and Creator Absolute of the universes.
94:6.9 (1034.4) Ο Κομφούκιος (Κουνγκ Φου-τσε) ήταν νεώτερος σε ηλικία, σύγχρονος του Λάο κατά τον έκτο αιώνα στην Κίνα. Ο Κομφούκιος στήριξε το δόγμα του στις καλύτερες ηθικές παραδόσεις της μακρόχρονης ιστορίας της κίτρινης φυλής, ενώ επηρεάσθηκε, επίσης, ως ένα σημείο από τις εμμένουσες παραδόσεις των ιεραποστόλων του Σάλεμ. Το κύριο έργο του συνίστατο στην συρραφή των σοφών ρήσεων των αρχαίων φιλοσόφων. Ως διδάσκαλος είχε απορριφθεί όταν ζούσε, αλλά τα κείμενά του και οι διδασκαλίες του άσκησαν έκτοτε μεγάλη επιρροή στην Κίνα και την Ιαπωνία. Ο Κομφούκιος άνοιξε ένα νέο δρόμο για τους σαμάνους, επειδή έβαλε την ηθική στη θέση της μαγείας. Έχτισε, όμως, καλύτερα από όσο χρειαζόταν. Δημιούργησε ένα καινούργιο φετίχ, άχρηστο και καθιέρωσε ένα σεβασμό προς την προγονική συμπεριφορά που ακόμη τιμάται από τους Κινέζους, τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές.		94:6.9 (1034.4) Confucius (Kung Fu-tze) was a younger contemporary of Lao in sixth-century China. Confucius based his doctrines upon the better moral traditions of the long history of the yellow race, and he was also somewhat influenced by the lingering traditions of the Salem missionaries. His chief work consisted in the compilation of the wise sayings of ancient philosophers. He was a rejected teacher during his lifetime, but his writings and teachings have ever since exerted a great influence in China and Japan. Confucius set a new pace for the shamans in that he put morality in the place of magic. But he built too well; he made a new fetish out of order and established a respect for ancestral conduct that is still venerated by the Chinese at the time of this writing.
94:6.10 (1034.5) Το κήρυγμα του Κομφούκιου περί ηθικής στηρίχθηκε στη θεωρία ότι η κατάσταση επί της γης είναι η παραμορφωμένη σκιά της κατάστασης στον ουρανό. Ότι το αληθές πρότυπο του εγκόσμιου πολιτισμού είναι σαν αντανάκλαση στον καθρέφτη της αιώνιας τάξης στον ουρανό. Η εν δυνάμει αντίληψη του Θεού στον Κομφουκιανισμό υποτάχθηκε, σχεδόν ολοκληρωτικά, στην έμφαση που δόθηκε στην Επουράνια Ζωή, το πρότυπο του σύμπαντος.		94:6.10 (1034.5) The Confucian preachment of morality was predicated on the theory that the earthly way is the distorted shadow of the heavenly way; that the true pattern of temporal civilization is the mirror reflection of the eternal order of heaven. The potential God concept in Confucianism was almost completely subordinated to the emphasis placed upon the Way of Heaven, the pattern of the cosmos.
94:6.11 (1034.6) Οι διδασκαλίες του Λάο χάθηκαν για ολόκληρο τον κόσμο εκτός ολίγων στην ανατολή, αλλά τα γραπτά του Κομφούκιου συνέστησαν έκτοτε τη βάση της ηθικής δομής της κουλτούρας για το ένα τρίτο, σχεδόν, των Ουραντιανών. Οι Κομφουκιανικές αυτές αρχές, ενώ διατηρούν στους αιώνες τις καλύτερες απόψεις του παρελθόντος, υπήρξαν εν μέρει επιζήμιες για το ίδιο το ερευνητικό Κινεζικό πνεύμα, που δημιούργησε τα επιτεύγματα εκείνα που τιμήθηκαν τόσο πολύ. Η επιρροή των δογμάτων αυτών πολεμήθηκε ανεπιτυχώς τόσο από τις αυτοκρατορικές προσπάθειες του Τα’ ιν Σι Χουάνγκ Τι, αλλά και από τις διδασκαλίες του Μο Τι, ο οποίος κήρυξε μια αδελφότητα των ανθρώπων στηριγμένη όχι στο ηθικό καθήκον, αλλά στην αγάπη του Θεού. Προσπάθησε να αναβιώσει την αρχαία αναζήτηση για μια καινούργια αλήθεια, αλλά η διδασκαλία του απέτυχε μπροστά στην σθεναρή αντίδραση των μαθητών του Κομφούκιου.		94:6.11 (1034.6) The teachings of Lao have been lost to all but a few in the Orient, but the writings of Confucius have ever since constituted the basis of the moral fabric of the culture of almost a third of Urantians. These Confucian precepts, while perpetuating the best of the past, were somewhat inimical to the very Chinese spirit of investigation that had produced those achievements which were so venerated. The influence of these doctrines was unsuccessfully combated both by the imperial efforts of Ch’in Shih Huang Ti and by the teachings of Mo Ti, who proclaimed a brotherhood founded not on ethical duty but on the love of God. He sought to rekindle the ancient quest for new truth, but his teachings failed before the vigorous opposition of the disciples of Confucius.
94:6.12 (1034.7) Όπως πολλοί άλλοι πνευματικοί και ηθικοί διδάσκαλοι, τόσο ο Κομφούκιος, όσο και ο Λάο Τσε θεοποιήθηκαν, στο τέλος, από τους οπαδούς τους, εκείνες τις από πνευματική άποψη ζοφερές εποχές στην Κίνα, που παρεμβλήθησαν μεταξύ της έκπτωσης και διάβρωσης της Ταοϊστικής πίστης και της έλευσης των Βουδιστών ιεραποστόλων από την Ινδία. Κατά τη διάρκεια των αιώνων αυτών της πνευματικής παρακμής η θρησκεία της κίτρινης φυλής εκφυλίσθηκε σε μια αξιοθρήνητη θεολογία, όπου εσμοί διαβόλων, δρακόντων και κακοποιών πνευμάτων εκδήλωναν τους φόβους του αδιαφώτιστου ανθρώπινου νου που επέστρεφαν. Και η Κίνα, που κάποτε ήταν στην κορυφή(*) της ανθρώπινης κοινωνίας λόγω της προηγμένης θρησκείας της, εξέπεσε, εξ αιτίας της πρόσκαιρης αδυναμίας της να προχωρήσει στο αληθινό μονοπάτι της εξέλιξης της συνειδητοποίησης εκείνης του Θεού, που είναι απαραίτητη για την αληθινή πρόοδο, όχι μόνο για το μεμονωμένο άτομο, αλλά επίσης και για τους πολύπλοκους και σύνθετους πολιτισμούς που χαρακτηρίζουν την πρόοδο της κουλτούρας και της κοινωνίας σ’ έναν εξελικτικά πλανήτη του χρόνου και του διαστήματος.		94:6.12 (1034.7) Like many other spiritual and moral teachers, both Confucius and Lao-tse were eventually deified by their followers in those spiritually dark ages of China which intervened between the decline and perversion of the Taoist faith and the coming of the Buddhist missionaries from India. During these spiritually decadent centuries the religion of the yellow race degenerated into a pitiful theology wherein swarmed devils, dragons, and evil spirits, all betokening the returning fears of the unenlightened mortal mind. And China, once at the head of human society because of an advanced religion, then fell behind because of temporary failure to progress in the true path of the development of that God-consciousness which is indispensable to the true progress, not only of the individual mortal, but also of the intricate and complex civilizations which characterize the advance of culture and society on an evolutionary planet of time and space.
7. Ο ΓΚΑΟΥΤΑΜΑ ΣΙΝΤΑΡΤΑ ^top		7. Gautama Siddhartha ^top
94:7.1 (1035.1) Συγχρόνως με τον Λάο Τσε και τον Κομφούκιο στην Κίνα, ένας άλλος, μεγάλος διδάσκαλος της αλήθειας γεννήθηκε στην Ινδία. Ο Γκαουτάμα Σιντάρτα γεννήθηκε τον έκτο προ Χριστού αιώνα στη επαρχία του Νεπάλ, στη βόρεια Ινδία. Οι οπαδοί του, αργότερα, τον παρουσίασαν ως το γιο ενός εκπληκτικά πλούσιου ανθρώπου, αλλά, στην πραγματικότητα, ήταν ο επίδοξος κληρονόμος του θρόνου ενός φύλαρχου, που κυβέρνησε με επιείκεια μια μικρή και απομονωμένη ορεινή κοιλάδα στα νότια Ιμαλάια.		94:7.1 (1035.1) Contemporary with Lao-tse and Confucius in China, another great teacher of truth arose in India. Gautama Siddhartha was born in the sixth century before Christ in the north Indian province of Nepal. His followers later made it appear that he was the son of a fabulously wealthy ruler, but, in truth, he was the heir apparent to the throne of a petty chieftain who ruled by sufferance over a small and secluded mountain valley in the southern Himalayas.
94:7.2 (1035.2) Ο Γκαουτάμα διατύπωσε τις θεωρίες εκείνες που εξελίχθηκαν στη φιλοσοφία του Βουδισμού, μετά από έξι χρόνια μάταιης άσκησης της γιόγκα. Ο Σιντάρτα έδωσε μια αποφασισμένη, αλλά άκαρπη μάχη κατά του αναπτυσσόμενου συστήματος της κάστας. Υπήρχε μια ανώτερη ειλικρίνεια και μια μοναδική ανιδιοτέλεια σ’ αυτόν τον νεαρό προφήτη πρίγκιπα, που άσκησε μεγάλη έλξη στους ανθρώπους εκείνων των καιρών. Απομακρύνθηκε από την πρακτική της αναζήτησης της ατομικής σωτηρίας δια της σωματικής οδύνης και του ατομικού πόνου. Και προέτρεψε τους οπαδούς του να μεταδώσουν το ευαγγέλιό του σ’ ολόκληρο τον κόσμο.		94:7.2 (1035.2) Gautama formulated those theories which grew into the philosophy of Buddhism after six years of the futile practice of Yoga. Siddhartha made a determined but unavailing fight against the growing caste system. There was a lofty sincerity and a unique unselfishness about this young prophet prince that greatly appealed to the men of those days. He detracted from the practice of seeking individual salvation through physical affliction and personal pain. And he exhorted his followers to carry his gospel to all the world.
94:7.3 (1035.3) Εν τω μέσω της σύγχυσης και των ακραίων πρακτικών λατρείας της Ινδίας, οι λογικότερες και μετριοπαθέστερες διδαχές του Γκαουτάμα ήλθαν σαν αναζωογονητική ανακούφιση. Αποκήρυξε τους θεούς, τον κλήρο και τις θυσίες τους, όμως κι’ εκείνος απέτυχε, επίσης, να συλλάβει την προσωπικότητα του Ενός Συμπαντικού. Μη πιστεύοντας στην ύπαρξη της ατομικής, ανθρώπινης ψυχής, ο Γκαουτάμα, όπως ανεμένετο, έδωσε μια γενναία κατά της, καθιερωμένης με τα χρόνια, δοξασίας της μετενσάρκωσης της ψυχής. Κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες να απαλλάξει τους ανθρώπους από το φόβο, να τους κάνει να νοιώσουν άνετα και οικεία μέσα στο μεγάλο σύμπαν, αλλά απέτυχε να τους δείξει το δρόμο προς το αληθινό, εκείνο και ουράνιο σπίτι των ανελισσόμενων θνητών – τον Παράδεισο – καθώς και προς την εξαπλούμενη λειτουργία της αιώνιας ύπαρξης.		94:7.3 (1035.3) Amid the confusion and extreme cult practices of India, the saner and more moderate teachings of Gautama came as a refreshing relief. He denounced gods, priests, and their sacrifices, but he too failed to perceive the personality of the One Universal. Not believing in the existence of individual human souls, Gautama, of course, made a valiant fight against the time-honored belief in transmigration of the soul. He made a noble effort to deliver men from fear, to make them feel at ease and at home in the great universe, but he failed to show them the pathway to that real and supernal home of ascending mortals—Paradise—and to the expanding service of eternal existence.
94:7.4 (1035.4) Ο Γκαουτάμα υπήρξε πραγματικός προφήτης και, αν είχε λάβει υπ’ όψιν του τη συμβουλή του ερημίτη Γκοντάντ, θα είχε, ίσως, ανυψώσει ολόκληρη την Ινδία, εμπνέοντας την αναβίωση του ευαγγελίου του Σάλεμ, για τη σωτηρία δια της πίστης. Ο Γκοντάντ προήρχετο από μία οικογένεια που ποτέ δεν απώλεσε τις παραδόσεις των ιεραποστόλων του Μελχισεδέκ.		94:7.4 (1035.4) Gautama was a real prophet, and had he heeded the instruction of the hermit Godad, he might have aroused all India by the inspiration of the revival of the Salem gospel of salvation by faith. Godad was descended through a family that had never lost the traditions of the Melchizedek missionaries.
94:7.5 (1035.5) Στη Μπενάρες ο Γκαουτάμα ίδρυσε το σχολείο του και ήταν κατά τη δεύτερη χρονιά της λειτουργίας του που ένας μαθητής, ο Μπαουτάν, μετέδωσε στο δάσκαλό του τις παραδόσεις των ιεραποστόλων του Σάλεμ για τη σύμβαση του Μελχισεδέκ με τον Αβραάμ. Και ενώ ο Σιντάρτα δεν είχε και πολύ σαφή αντίληψη του Πατέρα του Σύμπαντος, πήρε μια προχωρημένη θέση στο θέμα της σωτηρίας δια της πίστης – απλά πίστεψε. Αυτό δήλωσε για τον εαυτό του μπροστά στους οπαδούς του και άρχισε να αποστέλλει τους μαθητές του σε ομάδες των εξήντα να κηρύξουν στο λαό της Ινδίας «τα χαρούμενα μαντάτα για την χωρίς αντάλλαγμα σωτηρία. Ότι όλοι οι άνθρωποι, ανώτεροι και κατώτεροι, μπορούν να κατακτήσουν τον παράδεισο πιστεύοντας στην ορθότητα και τη δικαιοσύνη.»		94:7.5 (1035.5) At Benares Gautama founded his school, and it was during its second year that a pupil, Bautan, imparted to his teacher the traditions of the Salem missionaries about the Melchizedek covenant with Abraham; and while Siddhartha did not have a very clear concept of the Universal Father, he took an advanced stand on salvation through faith—simple belief. He so declared himself before his followers and began sending his students out in groups of sixty to proclaim to the people of India “the glad tidings of free salvation; that all men, high and low, can attain bliss by faith in righteousness and justice.”
94:7.6 (1035.6) Η σύζυγος του Γκαουτάμα πίστεψε στο ευαγγέλιο του ανδρός της και ίδρυσε ένα τάγμα μοναχών. Ο γιος του έγινε διάδοχός του και διέδωσε πολύ τη λατρεία. Είχε κατανοήσει την καινούργια άποψη της δια της πίστης σωτηρίας, αλλά αργότερα κλονίσθηκε σχετικά με ευαγγέλιο του Σάλεμ περί θείας χάρης δια της πίστης και μόνο και γέροντας, πια, τα τελευταία του λόγια ήταν, «Φροντίστε για τη σωτηρία σας.»		94:7.6 (1035.6) Gautama’s wife believed her husband’s gospel and was the founder of an order of nuns. His son became his successor and greatly extended the cult; he grasped the new idea of salvation through faith but in his later years wavered regarding the Salem gospel of divine favor through faith alone, and in his old age his dying words were, “Work out your own salvation.”
94:7.7 (1036.1) Αν εξετάσουμε τα καλύτερα σημεία του ευαγγελίου του Γκαουτάμα περί συμπαντικής σωτηρίας, χωρίς θυσίες, μαρτύρια, τελετές και κληρικούς, παρατηρούμε ότι τούτο υπήρξε ένα εξελικτικό και εκπληκτικό δόγμα για τον καιρό του. Και πλησίασε εκπληκτικά κοντά στο σημείο να αποτελέσει αναβίωση του ευαγγελίου του Σάλεμ. Προσέφερε ανακούφιση σε εκατομμύρια απελπισμένες ψυχές και παρά την αλλόκοτη διαστρέβλωση που υπέστη τους μετέπειτα αιώνες, διατηρείται ακόμη ως η ελπίδα για εκατομμύρια ανθρώπινες υπάρξεις.		94:7.7 (1036.1) When proclaimed at its best, Gautama’s gospel of universal salvation, free from sacrifice, torture, ritual, and priests, was a revolutionary and amazing doctrine for its time. And it came surprisingly near to being a revival of the Salem gospel. It brought succor to millions of despairing souls, and notwithstanding its grotesque perversion during later centuries, it still persists as the hope of millions of human beings.
94:7.8 (1036.2) Ο Σιντάρτα δίδαξε πολύ μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας, από όσο διασώθηκε στη σύγχρονη λατρεία που φέρει το όνομά του. Ο σύγχρονος Βουδισμός δεν έχει περισσότερη σχέση με τη διδασκαλία του Γκαουτάμα, από όση έχει ο Χριστιανισμός με τη διδασκαλία του Ιησού της Ναζαρέτ.		94:7.8 (1036.2) Siddhartha taught far more truth than has survived in the modern cults bearing his name. Modern Buddhism is no more the teachings of Gautama Siddhartha than is Christianity the teachings of Jesus of Nazareth.
8. Η ΒΟΥΔΙΣΤΙΚΗ ΠΙΣΤΗ ^top		8. The Buddhist Faith ^top
94:8.1 (1036.3) Για να γίνει κάποιος Βουδιστής, απλώς έκανε μια δημόσια ομολογία της πίστης του, απαγγέλλοντας την Καταφυγή:(*) «Βρίσκω την καταφυγή μου στον Βούδα. Βρίσκω την καταφυγή μου στο Δόγμα. Βρίσκω την καταφυγή μου στην αδελφότητα.»		94:8.1 (1036.3) To become a Buddhist, one merely made public profession of the faith by reciting the Refuge: “I take my refuge in the Buddha; I take my refuge in the Doctrine; I take my refuge in the Brotherhood.”
94:8.2 (1036.4) Ο Βουδισμός δημιουργήθηκε από ένα ιστορικό πρόσωπο, όχι από ένα μύθο. Οι οπαδοί του Γκαουτάμα τον αποκαλούσαν Σάστα, που σημαίνει κύριος, ή δάσκαλος. Ενώ δεν έκανε υπεράνθρωπους ισχυρισμούς είτε για τον εαυτό του, είτε για τη διδασκαλία του, οι μαθητές του από νωρίς άρχισαν να τον αποκαλούν ο φωτισμένος, ο Βούδας. Αργότερα, Σακυαμούνι Βούδα.		94:8.2 (1036.4) Buddhism took origin in a historic person, not in a myth. Gautama’s followers called him Sasta, meaning master or teacher. While he made no superhuman claims for either himself or his teachings, his disciples early began to call him the enlightened one, the Buddha; later on, Sakyamuni Buddha.
94:8.3 (1036.5) Το αρχικό ευαγγέλιο του Γκαουτάμα βασίσθηκε σε τέσσερις ανώτερες αλήθειες:		94:8.3 (1036.5) The original gospel of Gautama was based on the four noble truths:
94:8.4 (1036.6) 1. Την ανώτερη αλήθεια του πόνου		94:8.4 (1036.6) 1. The noble truths of suffering.
94:8.5 (1036.7) 2. Την προέλευση του πόνου		94:8.5 (1036.7) 2. The origins of suffering.
94:8.6 (1036.8) 3. Την καταστροφή του πόνου		94:8.6 (1036.8) 3. The destruction of suffering.
94:8.7 (1036.9) 4. Τον τρόπο για την καταστροφή του πόνου.		94:8.7 (1036.9) 4. The way to the destruction of suffering.
94:8.8 (1036.10) Στενά συνδεδεμένη με το δόγμα του πόνου και την απόδραση από αυτόν υπήρξε η φιλοσοφία του Οκτάπτυχου Δρόμου: σωστές απόψεις, ιδανικά, επικοινωνία, συμπεριφορά, συντήρηση, προσπάθεια, περίσκεψη και αναγνώριση του θείου. Δεν ήταν πρόθεση του Γκαουτάμα να επιχειρήσει να καταστρέψει κάθε προσπάθεια, επιθυμία και συναίσθημα για την απόδραση από τον πόνο. Η διδασκαλία του επεδίωκε, μάλλον, να δείξει στο θνητό άνθρωπο το μάταιο του να βασίζει όλες τις προσδοκίες και τις επιθυμίες του αποκλειστικά σε εγκόσμιους στόχους και υλικές επιδιώξεις. Δεν ήταν τόσο ότι έπρεπε ο άνθρωπος να αποφεύγει ηθελημένα την αγάπη προς το συνάνθρωπο, όσο το ότι ο αληθινός πιστός έπρεπε, επίσης, να προσβλέπει πέραν των σχέσεων του υλικού τούτου κόσμου, στις πραγματικότητες του αιώνιου μέλλοντος.		94:8.8 (1036.10) Closely linked to the doctrine of suffering and the escape therefrom was the philosophy of the Eightfold Path: right views, aspirations, speech, conduct, livelihood, effort, mindfulness, and contemplation. It was not Gautama’s intention to attempt to destroy all effort, desire, and affection in the escape from suffering; rather was his teaching designed to picture to mortal man the futility of pinning all hope and aspirations entirely on temporal goals and material objectives. It was not so much that love of one’s fellows should be shunned as that the true believer should also look beyond the associations of this material world to the realities of the eternal future.
94:8.9 (1036.11) Οι ηθικές επιταγές του κηρύγματος του Γκαουτάμα ήσαν πέντε:		94:8.9 (1036.11) The moral commandments of Gautama’s preachment were five in number:
94:8.10 (1036.12) 1. Μην σκοτώσεις		94:8.10 (1036.12) 1. You shall not kill.
94:8.11 (1036.13) 2. Μην κλέψεις		94:8.11 (1036.13) 2. You shall not steal.
94:8.12 (1036.14) 3. Μην ασελγήσεις		94:8.12 (1036.14) 3. You shall not be unchaste.
94:8.13 (1036.15) 4. Μην πεις ψέματα		94:8.13 (1036.15) 4. You shall not lie.
94:8.14 (1036.16) 5. Μην πιεις μεθυστικά ποτά		94:8.14 (1036.16) 5. You shall not drink intoxicating liquors.
94:8.15 (1036.17) Υπήρχαν αρκετές επιπλέον, ή δευτερεύουσες εντολές, η τήρηση των οποίων ήταν προαιρετική για τους πιστούς.		94:8.15 (1036.17) There were several additional or secondary commandments, whose observance was optional with believers.
94:8.16 (1036.18) Ο Σιντάρτα δεν πίστευε στην αθανασία της ανθρώπινης ψυχής. Η φιλοσοφία του προέβλεπε μόνο ένα είδος λειτουργικής συνέχισης. Ουδέποτε προσδιόρισε με σαφήνεια τι σκόπευε να περιλάβει στο δόγμα της Νιρβάνα. Το γεγονός ότι τούτο μπορούσε, θεωρητικά, να βιωθεί κατά τη διάρκεια της θνητής υπόστασης, θα μπορούσε να σημαίνει ότι δεν θεωρείτο κατάσταση απόλυτης εκμηδένισης. Υποδήλωνε μια κατάσταση υπέρτατου διαφωτισμού και ουράνιας ευδαιμονίας, όπου όλα τα εμπόδια που κρατούσαν τον άνθρωπο δέσμιο στον υλικό κόσμο είχαν φύγει. Ήταν η απελευθέρωση από τις επιθυμίες της θνητής ζωής και η απαλλαγή από κάθε κίνδυνο μελλοντικής ενσάρκωσης.		94:8.16 (1036.18) Siddhartha hardly believed in the immortality of the human personality; his philosophy only provided for a sort of functional continuity. He never clearly defined what he meant to include in the doctrine of Nirvana. The fact that it could theoretically be experienced during mortal existence would indicate that it was not viewed as a state of complete annihilation. It implied a condition of supreme enlightenment and supernal bliss wherein all fetters binding man to the material world had been broken; there was freedom from the desires of mortal life and deliverance from all danger of ever again experiencing incarnation.
94:8.17 (1037.1) Σύμφωνα με την αυθεντική διδασκαλία του Γκαουτάμα, η σωτηρία επιτυγχάνεται με την προσπάθεια του ανθρώπου, πέραν της θείας αρωγής. Δεν υπάρχει χώρος για την πίστη που σώζει, ή για προσευχή σε υπερανθρώπινες δυνάμεις. Ο Γκαουτάμα, στην προσπάθειά του να ελαχιστοποιήσει τις προλήψεις στην Ινδία, επεχείρησε να στρέψει τον άνθρωπο μακριά από τους προσβλητικούς ισχυρισμούς περί της δια μαγείας σωτηρίας. Και κάνοντας την προσπάθεια αυτή, άφησε την πόρτα ορθάνοιχτη στους διαδόχους του να παρερμηνεύσουν τη διδασκαλία του και να κηρύξουν ότι όλες οι προσπάθειες του ανθρώπου για ανέλιξη(*) είναι αηδιαστικές και οδυνηρές. Οι οπαδοί του παρέβλεψαν το γεγονός ότι η υπέρτατη ευτυχία είναι συνδεδεμένη με την ευφυή και γεμάτη ενθουσιασμό επιδίωξη υψηλών στόχων και ότι παρόμοια επιτεύγματα συνιστούν αληθινή πρόοδο στην κοσμική αυτοπραγμάτωση.		94:8.17 (1037.1) According to the original teachings of Gautama, salvation is achieved by human effort, apart from divine help; there is no place for saving faith or prayers to superhuman powers. Gautama, in his attempt to minimize the superstitions of India, endeavored to turn men away from the blatant claims of magical salvation. And in making this effort, he left the door wide open for his successors to misinterpret his teaching and to proclaim that all human striving for attainment is distasteful and painful. His followers overlooked the fact that the highest happiness is linked with the intelligent and enthusiastic pursuit of worthy goals, and that such achievements constitute true progress in cosmic self-realization.
94:8.18 (1037.2) Η μεγάλη αλήθεια της διδασκαλίας του Σιντάρτα ήταν η επαγγελία ενός σύμπαντος απόλυτης δικαιοσύνης. Δίδαξε την καλύτερη αθεϊστική φιλοσοφία που συνέλαβε ποτέ ο θνητός άνθρωπος. Υπήρξε ο ιδανικός ανθρωποκεντρισμός και απομάκρυνε δραστικά κάθε έρεισμα για προλήψεις, μαγικές τελετές και φόβο απέναντι στα φαντάσματα, ή τους δαίμονες.		94:8.18 (1037.2) The great truth of Siddhartha’s teaching was his proclamation of a universe of absolute justice. He taught the best godless philosophy ever invented by mortal man; it was the ideal humanism and most effectively removed all grounds for superstition, magical rituals, and fear of ghosts or demons.
94:8.19 (1037.3) Η μεγάλη αδυναμία στο αυθεντικό ευαγγέλιο του Βουδισμού ήταν το ότι δεν δημιούργησε μια θρησκεία ανιδιοτελούς κοινωνικής υπηρεσίας. Η βουδιστική αδελφότητα υπήρξε, για μεγάλο χρονικό διάστημα, όχι μια αδελφότητα πιστών, αλλά μάλλον μια κοινότητα μαθητών διδασκάλων. Ο Γκαουτάμα τους απαγόρευσε να παίρνουν χρήματα και με τον τρόπο αυτό προσπάθησε να αποτρέψει την ανάπτυξη ιεραρχικών τάσεων. Ο ίδιος ο Γκαουτάμα υπήρξε εξαιρετικά κοινωνικός. Πράγματι, η ζωή του ήταν πολύ καλύτερη από το κήρυγμά του.		94:8.19 (1037.3) The great weakness in the original gospel of Buddhism was that it did not produce a religion of unselfish social service. The Buddhistic brotherhood was, for a long time, not a fraternity of believers but rather a community of student teachers. Gautama forbade their receiving money and thereby sought to prevent the growth of hierarchal tendencies. Gautama himself was highly social; indeed, his life was much greater than his preachment.
9. Η ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΟΥ ΒΟΥΔΙΣΜΟΥ ^top		9. The Spread of Buddhism ^top
94:9.1 (1037.4) Ο Βουδισμός ήκμασε επειδή προσέφερε σωτηρία δια της πίστης στον Βούδα, τον φωτισμένο. Αντιπροσώπευε τις αλήθειες του Μελχισεδέκ περισσότερο από κάθε άλλο θρησκευτικό σύστημα που θα μπορούσε να βρεθεί σ’ ολόκληρη την ανατολική Ασία. Ο Βουδισμός, ωστόσο, δεν εξαπλώθηκε ευρέως ως θρησκεία παρά μόνο όταν υιοθετήθηκε και υποστηρίχθηκε από τον Ασόκα, μονάρχη κατώτερης κάστας, ο οποίος, μαζί με τον Ίκνατον στην Αίγυπτο, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς κυβερνήτες μεταξύ του Μελχισεδέκ και του Μιχαήλ. Ο Ασόκα έκτισε μια μεγάλη Ινδική αυτοκρατορία μέσω της προπαγάνδας των Βουδιστών ιεραποστόλων του. Σε μια περίοδο είκοσι πέντε χρόνων εκπαίδευσε και απέστειλε περισσότερους από δέκα επτά χιλιάδες ιεραποστόλους στα πιο απομακρυσμένα σύνορα ολόκληρου του γνωστού κόσμου. Σε μία γενεά έκανε το Βουδισμό κυρίαρχη θρησκεία του μισού κόσμου. Ο Βουδισμός γρήγορα εγκαταστάθηκε στο Θιβέτ, το Κασμίρ, την Κεϋλάνη, την Μπούρμα, την Ιάβα, το Σιάμ, την Κορέα, την Κίνα και την Ιαπωνία. Και, γενικά μιλώντας, ήταν μια θρησκεία άπειρα ανώτερη εκείνων τις οποίες εκτόπισε, ή αναβάθμισε.		94:9.1 (1037.4) Buddhism prospered because it offered salvation through belief in the Buddha, the enlightened one. It was more representative of the Melchizedek truths than any other religious system to be found throughout eastern Asia. But Buddhism did not become widespread as a religion until it was espoused in self-protection by the low-caste monarch Asoka, who, next to Ikhnaton in Egypt, was one of the most remarkable civil rulers between Melchizedek and Michael. Asoka built a great Indian empire through the propaganda of his Buddhist missionaries. During a period of twenty-five years he trained and sent forth more than seventeen thousand missionaries to the farthest frontiers of all the known world. In one generation he made Buddhism the dominant religion of one half the world. It soon became established in Tibet, Kashmir, Ceylon, Burma, Java, Siam, Korea, China, and Japan. And generally speaking, it was a religion vastly superior to those which it supplanted or upstepped.
94:9.2 (1037.5) Η εξάπλωση του Βουδισμού από την εστία του στην Ινδία σε ολόκληρη την Ασία είναι μια συναρπαστική ιστορία πνευματικής αφοσίωσης και ιεραποστολικής επιμονής των ειλικρινών πιτών. Οι διδάσκαλοι του ευαγγελίου του Γκαουτάμα όχι μόνο αντιμετώπισαν γενναία τους κινδύνους των δια ξηράς δρόμων των καραβανιών, αλλά και τους κινδύνους στη Θάλασσα της Κίνας, καθώς ακολουθούσαν την αποστολή τους πέρα από την Ασιατική ήπειρο, μεταφέροντας σ’ όλο τον κόσμο το μήνυμα της πίστης τους. Ο βουδισμός όμως, αυτός, δεν ήταν πλέον το απλό δόγμα του Γκαουτάμα. Ήταν το υπερφυσικοποιημένο(*) ευαγγέλιο που τον θεοποιούσε. Και όσο περισσότερο εξαπλώνετο ο Βουδισμός από την ορεινή πατρίδα του στην Ινδία, τόσο λιγότερο έμοιαζε με τη διδασκαλία του Γκαουτάμα, ενώ όλο και περισσότερο έμοιαζε με τις θρησκείες που εκτόπιζε.		94:9.2 (1037.5) The spread of Buddhism from its homeland in India to all of Asia is one of the thrilling stories of the spiritual devotion and missionary persistence of sincere religionists. The teachers of Gautama’s gospel not only braved the perils of the overland caravan routes but faced the dangers of the China Seas as they pursued their mission over the Asiatic continent, bringing to all peoples the message of their faith. But this Buddhism was no longer the simple doctrine of Gautama; it was the miraculized gospel which made him a god. And the farther Buddhism spread from its highland home in India, the more unlike the teachings of Gautama it became, and the more like the religions it supplanted, it grew to be.
94:9.3 (1038.1) Ο Βουδισμός, αργότερα, επηρεάσθηκε πολύ από τον Ταοϊσμό στην Κίνα, το Σίντο στην Ιαπωνία και το Χριστιανισμό στο Θιβέτ. Μετά από χίλια χρόνια, ο Βουδισμός στην Ινδία απλά εξέπεσε και χάθηκε. Βραχμανοποιήθηκε και αργότερα με τρόπο ταπεινωτικό παραδόθηκε στο Ισλάμ, ενώ στο μεγαλύτερο μέρος της Ανατολής εκφυλίσθηκε σ’ ένα τελετουργικό που ο Γκαουτάμα Σιντάρτα ποτέ δεν θα αναγνώριζε.		94:9.3 (1038.1) Buddhism, later on, was much affected by Taoism in China, Shinto in Japan, and Christianity in Tibet. After a thousand years, in India Buddhism simply withered and expired. It became Brahmanized and later abjectly surrendered to Islam, while throughout much of the rest of the Orient it degenerated into a ritual which Gautama Siddhartha would never have recognized.
94:9.4 (1038.2) Στο νότο, το αυστηρά τηρούμενο στερεότυπο της διδασκαλίας του Σιντάρτα διατηρήθηκε στην Κεϋλάνη, την Μπούρμα και τη χερσόνησο της Ινδοκίνας. Πρόκειται για την υποδιαίρεση του Βουδισμού Χιναγιάνα, η οποία ακολουθεί το αρχικό, ή αντικοινωνικό δόγμα.		94:9.4 (1038.2) In the south the fundamentalist stereotype of the teachings of Siddhartha persisted in Ceylon, Burma, and the Indo-China peninsula. This is the Hinayana division of Buddhism which clings to the early or asocial doctrine.
94:9.5 (1038.3) Ακόμη, όμως, και πριν την κατάρρευση στην Ινδία, οι ομάδες των Κινέζων και Ινδών του βορρά οπαδών του Γκαουτάμα είχαν αρχίσει την ανάπτυξη της διδασκαλίας της Μαχαγιάνα, του Μεγάλου Δρόμου προς τη σωτηρία, σε αντιδιαστολή προς τους ορθόδοξους(*) του νότου που εξακολούθησαν να πιστεύουν στη Χιναγιάνα, ή «Κατώτερο Δρόμο». Και οι πιστοί αυτοί της Μαχαγιάνα απελευθερώθηκαν από τους, εγγενείς στο Βουδιστικό δόγμα, κοινωνικούς περιορισμούς, ενώ από τότε η υποδιαίρεση αυτή του Βουδισμού του βορρά εξακολουθεί να αναπτύσσεται στην Κίνα και την Ιαπωνία.		94:9.5 (1038.3) But even before the collapse in India, the Chinese and north Indian groups of Gautama’s followers had begun the development of the Mahayana teaching of the “Great Road” to salvation in contrast with the purists of the south who held to the Hinayana, or “Lesser Road.” And these Mahayanists cast loose from the social limitations inherent in the Buddhist doctrine, and ever since has this northern division of Buddhism continued to evolve in China and Japan.
94:9.6 (1038.4) Ο Βουδισμός είναι μία ζώσα, αναπτυσσόμενη θρησκεία σήμερα, διότι επιτυγχάνει να διατηρήσει πολλές από τις ανώτερες ηθικές αξίες των υποστηρικτών της. Προάγει την ηρεμία και τον αυτοέλεγχο, αυξάνει τη γαλήνη και την ευτυχία, ενώ βοηθά πολύ στην αποφυγή της λύπης και του πένθους. Εκείνοι που πιστεύουν τη φιλοσοφία αυτή ζουν καλύτερα από πολλούς που δεν την πιστεύουν.		94:9.6 (1038.4) Buddhism is a living, growing religion today because it succeeds in conserving many of the highest moral values of its adherents. It promotes calmness and self-control, augments serenity and happiness, and does much to prevent sorrow and mourning. Those who believe this philosophy live better lives than many who do not.
10. Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΟ ΘΙΒΕΤ ^top		10. Religion in Tibet ^top
94:10.1 (1038.5) Στο Θιβέτ μπορεί να βρεθεί ο πιο παράξενος συσχετισμός της διδασκαλίας του Μελχισεδέκ συνδυασμένης με τον Βουδισμό, τον Ινδουισμό, τον Ταοϊσμό και το Χριστιανισμό. Όταν οι Βουδιστές ιεραπόστολοι εισήλθαν στο Θιβέτ, συνάντησαν μία κατάσταση πρωτόγονης αγριότητας εν πολλοίς παρόμοια με εκείνη την οποία οι πρώιμοι Χριστιανοί ιεραπόστολοι βρήκαν μεταξύ των βόρειων φυλών της Ευρώπης.		94:10.1 (1038.5) In Tibet may be found the strangest association of the Melchizedek teachings combined with Buddhism, Hinduism, Taoism, and Christianity. When the Buddhist missionaries entered Tibet, they encountered a state of primitive savagery very similar to that which the early Christian missionaries found among the northern tribes of Europe.
94:10.2 (1038.6) Οι απλοϊκοί αυτοί Θιβετιανοί δεν εγκατέλειψαν εντελώς την αρχαία μαγεία και τα φυλακτά τους. Η εξέταση των θρησκευτικών τελετουργιών της σύγχρονης Θιβετιανής λατρείας αποκαλύπτει μια υπερανεπτυγμένη αδελφότητα ιερέων με ξυρισμένα κεφάλια, οι οποίοι εξασκούν μια περίτεχνη λατρεία, που περιλαμβάνει καμπάνες, ψαλμούς, θυμιάματα, λιτανείες, ροζάρια, είδωλα, φυλακτά, εικόνες, αγιασμένο νερό, μεγαλοπρεπή άμφια, και περίπλοκες χορωδίες. Έχουν αυστηρό δόγμα και αποκρυσταλλωμένη πίστη, μυστικιστικές τελετουργίες και ειδικές νηστείες. Η ιεραρχία τους περιλαμβάνει μοναχούς, μοναχές, ηγούμενους και τον μεγάλο Λάμα. Προσεύχονται στους αγγέλους, τους αγίους, μια Αγία Μητέρα και τους θεούς. Εξομολογούνται και πιστεύουν στο καθαρτήριο. Τα μοναστήρια τους είναι απέραντα και οι καθεδρικοί τους ναοί μεγαλοπρεπείς. Διατηρούν μια ατέλειωτη επανάληψη ιερών τελετών και πιστεύουν ότι οι τελετουργίες αυτές τους φέρνουν τη σωτηρία. Οι προσευχόμενοι δένονται σ’ έναν τροχό και καθώς αυτός περιστρέφεται, πιστεύουν ότι οι ικεσίες τους έχουν αποτέλεσμα. Σε κανένα σύγχρονο λαό δεν μπορεί να βρεθεί η τήρηση τόσο πολλών κανόνων από τόσες πολλές θρησκείες. Και είναι αναπόφευκτο το ότι μια τέτοια αθροιστική θεία λειτουργία θα γίνει υπερβολικά δυσκίνητη και ανυπόφορα κουραστική.		94:10.2 (1038.6) These simple-minded Tibetans would not wholly give up their ancient magic and charms. Examination of the religious ceremonials of present-day Tibetan rituals reveals an overgrown brotherhood of priests with shaven heads who practice an elaborate ritual embracing bells, chants, incense, processionals, rosaries, images, charms, pictures, holy water, gorgeous vestments, and elaborate choirs. They have rigid dogmas and crystallized creeds, mystic rites and special fasts. Their hierarchy embraces monks, nuns, abbots, and the Grand Lama. They pray to angels, saints, a Holy Mother, and the gods. They practice confessions and believe in purgatory. Their monasteries are extensive and their cathedrals magnificent. They keep up an endless repetition of sacred rituals and believe that such ceremonials bestow salvation. Prayers are fastened to a wheel, and with its turning they believe the petitions become efficacious. Among no other people of modern times can be found the observance of so much from so many religions; and it is inevitable that such a cumulative liturgy would become inordinately cumbersome and intolerably burdensome.
94:10.3 (1038.7) Οι Θιβετιανοί έχουν κάτι από όλες τις μεγάλες θρησκείες του κόσμου, εκτός της απλής διδασκαλίας του ευαγγελίου ου Ιησού. Την υϊκή σχέση προς τον Θεό, τη συναδέλφωση με τον άνθρωπο και την αεί ανελισσόμενη ιθαγένεια στο αιώνιο σύμπαν.		94:10.3 (1038.7) The Tibetans have something of all the leading world religions except the simple teachings of the Jesusonian gospel: sonship with God, brotherhood with man, and ever-ascending citizenship in the eternal universe.
11. Η ΒΟΥΔΙΣΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ^top		11. Buddhist Philosophy ^top
94:11.1 (1038.8) Ο Βουδισμός εισήλθε στην Κίνα κατά την πρώτη μετά Χριστό χιλιετία και εναρμονίσθηκε καλά στα θρησκευτικά έθιμα της κίτρινης φυλής. Σύμφωνα με τη λατρεία των προγόνων για αιώνες προσεύχονταν στους νεκρούς. Τώρα θα μπορούσαν να προσεύχονται, επίσης, γι’ αυτούς. Ο Βουδισμός γοργά συγκεράσθηκε με τις διατηρούμενες τελετουργικές πρακτικές του αποσαθρούμενου Ταοϊσμού. Αυτή η νέα, συνθετική θρησκεία με τους ναούς της λατρείας και το σαφές θρησκευτικό τελετουργικό έγινε σύντομα η γενικά αποδεκτή λατρεία του λαού της Κίνας, της Κορέας και της Ιαπωνίας.		94:11.1 (1038.8) Buddhism entered China in the first millennium after Christ, and it fitted well into the religious customs of the yellow race. In ancestor worship they had long prayed to the dead; now they could also pray for them. Buddhism soon amalgamated with the lingering ritualistic practices of disintegrating Taoism. This new synthetic religion with its temples of worship and definite religious ceremonial soon became the generally accepted cult of the peoples of China, Korea, and Japan.
94:11.2 (1039.1) Ενώ από ορισμένες απόψεις είναι ατυχές το ότι ο Βουδισμός δεν μεταδόθηκε στον κόσμο, ει μη μόνο αφού οι οπαδοί του Γκαουτάμα διαστρέβλωσαν τις παραδόσεις και τη διδασκαλία της λατρείας, για να κάνουν τον Γκαουτάμα θεία ύπαρξη, παρά ταύτα ο μύθος αυτός της ανθρώπινης ζωής, ποικιλμένος, όπως ήταν, με πλήθος θαυμάτων, απεδείχθη πολύ ελκυστικός στους ακροατές του Βουδιστικού ευαγγελίου του βορρά, ή Μαχαγιάνα.		94:11.2 (1039.1) While in some respects it is unfortunate that Buddhism was not carried to the world until after Gautama’s followers had so perverted the traditions and teachings of the cult as to make of him a divine being, nonetheless this myth of his human life, embellished as it was with a multitude of miracles, proved very appealing to the auditors of the northern or Mahayana gospel of Buddhism.
94:11.3 (1039.2) Ορισμένοι από τους μεταγενέστερους οπαδούς του, δίδαξαν ότι το πνεύμα του Σακυαμούνι Βούδα επέστρεφε κατά διαστήματα στη γη ως ζωντανός Βούδας, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για μια ατέλειωτη διαιώνιση των ειδώλων του Βούδα, των ναών του, των τελετουργικών και των απατεώνων που παρίσταναν τον «ζωντανό Βούδα.» Έτσι, λοιπόν, η θρησκεία του μεγάλου Ινδού διαμαρτυρόμενου βρέθηκε αλυσοδεμένη με τις ίδιες εκείνες τελετουργικές πρακτικές και τα τυπολατρικά ξόρκια, τα οποία εκείνος τόσο ατρόμητα πολέμησε και τόσο σθεναρά απεκήρυξε.		94:11.3 (1039.2) Some of his later followers taught that Sakyamuni Buddha’s spirit returned periodically to earth as a living Buddha, thus opening the way for an indefinite perpetuation of Buddha images, temples, rituals, and impostor “living Buddhas.” Thus did the religion of the great Indian protestant eventually find itself shackled with those very ceremonial practices and ritualistic incantations against which he had so fearlessly fought, and which he had so valiantly denounced.
94:11.4 (1039.3) Η μεγάλη πρόοδος που έγινε στη Βουδιστική φιλοσοφία συνίστατο στην κατανόηση από αυτήν της σχετικότητας όλης της αλήθειας. Δια του μηχανισμού της υπόθεσης αυτής, οι Βουδιστές στάθηκαν ικανοί να συμφιλιώσουν και να συσχετίσουν τις αποκλίσεις μέσα στα ίδια τους τα θρησκευτικά κείμενα, όπως επίσης και τις διαφορές μεταξύ της θρησκείας τους και πολλών άλλων. Δίδασκαν ότι η μικρή αλήθεια ήταν για μικρές διάνοιες και η μεγάλη αλήθεια για σπουδαίες διάνοιες.		94:11.4 (1039.3) The great advance made in Buddhist philosophy consisted in its comprehension of the relativity of all truth. Through the mechanism of this hypothesis Buddhists have been able to reconcile and correlate the divergencies within their own religious scriptures as well as the differences between their own and many others. It was taught that the small truth was for little minds, the large truth for great minds.
94:11.5 (1039.4) Η φιλοσοφία αυτή υποστήριξε, επίσης, ότι η Βουδιστική (θεία) φύση κατοικεί εντός όλων των ανθρώπων. Ότι ο άνθρωπος, δια των ιδίων των προσπαθειών του, μπορεί να φθάσει στην πραγμάτωση της εσώτερης θείας του υπόστασης. Και η διδασκαλία αυτή αποτελεί μία από τις σαφέστερες παρουσιάσεις της αλήθειας των ενοικούντων Προσαρμοστών που έγιναν ποτέ από μία Ουραντιανή θρησκεία.		94:11.5 (1039.4) This philosophy also held that the Buddha (divine) nature resided in all men; that man, through his own endeavors, could attain to the realization of this inner divinity. And this teaching is one of the clearest presentations of the truth of the indwelling Adjusters ever to be made by a Urantian religion.
94:11.6 (1039.5) Ένας μεγάλος, ωστόσο, περιορισμός στο αρχικό ευαγγέλιο του Σιντάρτα, όπως αυτό ερμηνεύθηκε από τους οπαδούς του, ήταν ότι επεχειρήθηκε η απόλυτη απελευθέρωση του ανθρώπινου εγώ από όλους τους περιορισμούς της θνητής φύσης, δια της τεχνικής της απομόνωσης του εαυτού από την αντικειμενική πραγματικότητα. Η αληθινή, κοσμική αυτοπραγμάτωση προκύπτει από την ταυτοποίηση με την κοσμική πραγματικότητα και το πεπερασμένο σύμπαν της ενέργειας, της διάνοιας και του πνεύματος, που δεσμεύεται από το διάστημα και περιορίζεται από το χρόνο.		94:11.6 (1039.5) But a great limitation in the original gospel of Siddhartha, as it was interpreted by his followers, was that it attempted the complete liberation of the human self from all the limitations of the mortal nature by the technique of isolating the self from objective reality. True cosmic self-realization results from identification with cosmic reality and with the finite cosmos of energy, mind, and spirit, bounded by space and conditioned by time.
94:11.7 (1039.6) Ωστόσο, παρά το ότι οι τελετουργίες και οι κανόνες του Βουδισμού μολύνθηκαν χυδαία από τις τελετές και τους κανόνες των περιοχών όπου ταξίδεψε, δεν εκφυλίσθηκε απόλυτα η φιλοσοφική ζωή των μεγάλων στοχαστών, που από καιρό σε καιρό αγκάλιαζαν το σύστημα αυτό της σκέψης και της πίστης. Για περισσότερα από δύο χιλιάδες χρόνια, πολλές από τις καλύτερες διάνοιες της Ασίας εστιάσθηκαν στο πρόβλημα της διασφάλισης της απόλυτης αλήθειας και της αλήθειας του Απόλυτου.		94:11.7 (1039.6) But though the ceremonies and outward observances of Buddhism became grossly contaminated with those of the lands to which it traveled, this degeneration was not altogether the case in the philosophical life of the great thinkers who, from time to time, embraced this system of thought and belief. Through more than two thousand years, many of the best minds of Asia have concentrated upon the problem of ascertaining absolute truth and the truth of the Absolute.
94:11.8 (1039.7) Η εξέλιξη μιας ανώτερης αντίληψης του Απόλυτου επετεύχθη μέσω των πολλών διαύλων της σκέψης και των απατηλών ατραπών της λογικής. Η ανέλιξη κατά το δόγμα αυτό του απείρου δεν ήταν σαφώς προσδιορισμένη, όπως ήταν η εξέλιξη της έννοιας του Θεού στην Εβραϊκή θεολογία. Παρά ταύτα, υπήρξαν ορισμένα ευρέα επίπεδα στα οποία έφθασαν οι διάνοιες των Βουδιστών, στάθηκαν εκεί και προχώρησαν στο δρόμο του οραματισμού της Πρωταρχικής Γενεσιουργού Αιτίας των συμπάντων.		94:11.8 (1039.7) The evolution of a high concept of the Absolute was achieved through many channels of thought and by devious paths of reasoning. The upward ascent of this doctrine of infinity was not so clearly defined as was the evolution of the God concept in Hebrew theology. Nevertheless, there were certain broad levels which the minds of the Buddhists reached, tarried upon, and passed through on their way to the envisioning of the Primal Source of universes:
94:11.9 (1039.8) 1. Ο θρύλος του Γκαουτάμα. Στη βάση της ιδέας ευρίσκετο το ιστορικό γεγονός της ζωής και της διδασκαλίας του Σιντάρτα, του προφήτη πρίγκιπα της Ινδίας. Ο θρύλος αυτός εξελίχθηκε σε μύθο, καθώς ταξίδευε μέσα στους αιώνες και απ’ άκρη σ’ άκρη στις απέραντες περιοχές της Ασίας, έως ότου υπερέβη το επίπεδο της θεώρησης του Γκαουτάμα ως του πεφωτισμένου και άρχισε να του προσθέτει επιπλέον ιδιότητες.		94:11.9 (1039.8) 1. The Gautama legend. At the base of the concept was the historic fact of the life and teachings of Siddhartha, the prophet prince of India. This legend grew in myth as it traveled through the centuries and across the broad lands of Asia until it surpassed the status of the idea of Gautama as the enlightened one and began to take on additional attributes.
94:11.10 (1040.1) 2. Οι πολλοί Βούδες. Ήταν λογικό το ότι, αν ο Γκαουτάμα είχε έλθει στους λαούς της Ινδίας, τότε, στο μακρινό παρελθόν, ή στο απώτερο μέλλον, οι φυλές της ανθρωπότητας είχαν ευλογηθεί και αναμφίβολα θα ευλογούνταν από άλλους δασκάλους της αλήθειας. Τούτο δημιούργησε τη διδασκαλία ότι υπήρχαν πολλοί Βούδες, ένας απεριόριστος και άπειρος αριθμός, ακόμη και ότι οποιοσδήποτε άνθρωπος μπορούσε να επιδιώξει να γίνει ένας – να κατακτήσει τη θεία υπόσταση ενός Βούδα.		94:11.10 (1040.1) 2. The many Buddhas. It was reasoned that, if Gautama had come to the peoples of India, then, in the remote past and in the remote future, the races of mankind must have been, and undoubtedly would be, blessed with other teachers of truth. This gave rise to the teaching that there were many Buddhas, an unlimited and infinite number, even that anyone could aspire to become one—to attain the divinity of a Buddha.
94:11.11 (1040.2) 3. Ο Απόλυτος Βούδας. Ως τον καιρό που ο αριθμός των Βούδα πλησίασε το άπειρο, κατέστη αναγκαίο για τις διάνοιες εκείνων των ημερών να επανενώσουν αυτή την δύσχρηστη άποψη. Έτσι άρχισε να διδάσκεται ότι όλοι οι Βούδες δεν ήταν παρά η εκδήλωση μιας ανώτερης ουσίας, ενός Αιώνιου Ενός άπειρης και απεριόριστης υπόστασης, μιας Απόλυτης Γενεσιουργού Αιτίας όλης της πραγματικότητας. Από το σημείο αυτό και μετά, η έννοια του Θείου από τον Βουδισμό, στην ανώτερη μορφή του, διαχωρίζεται από το άτομο του Γκαουτάμα Σιντάρτα και απαλλάσσεται από τους ανθρωπομορφικούς περιορισμούς που την κρατούσαν δεμένη. Η τελική αυτή αντίληψη του Βουδιστικού Αιώνιου μπορεί ορθά να αναγνωρισθεί ως το Απόλυτο, ορισμένες δε φορές ακόμη και ως το άπειρο ΕΙΜΑΙ.		94:11.11 (1040.2) 3. The Absolute Buddha. By the time the number of Buddhas was approaching infinity, it became necessary for the minds of those days to reunify this unwieldy concept. Accordingly it began to be taught that all Buddhas were but the manifestation of some higher essence, some Eternal One of infinite and unqualified existence, some Absolute Source of all reality. From here on, the Deity concept of Buddhism, in its highest form, becomes divorced from the human person of Gautama Siddhartha and casts off from the anthropomorphic limitations which have held it in leash. This final conception of the Buddha Eternal can well be identified as the Absolute, sometimes even as the infinite I AM.
94:11.12 (1040.3) Ενώ η έννοια αυτή του Απόλυτου Θείου δεν έγινε ποτέ ιδιαίτερα δημοφιλής στους λαούς της Ασίας, κατέστησε, πράγματι, ικανούς τους διανοούμενους των περιοχών αυτών να ενοποιήσουν τη φιλοσοφία τους και να εναρμονίσουν την κοσμολογία τους. Η έννοια του Βουδιστικού Απόλυτου είναι κατά καιρούς σχεδόν ατομική και κατά καιρούς εντελώς απρόσωπη – μόνο μία άπειρη δημιουργική δύναμη. Τέτοιες έννοιες, αν και χρήσιμες στη φιλοσοφία, δεν είναι ζωτικές για τη θρησκευτική εξέλιξη. Ακόμη και ένας ανθρωπόμορφος Γιαχβέ είναι μεγαλύτερης θρησκευτικής αξίας από ένα άπειρο, μακρινό Απόλυτο του Βουδισμού, ή του Βραχμανισμού.		94:11.12 (1040.3) While this idea of Absolute Deity never found great popular favor with the peoples of Asia, it did enable the intellectuals of these lands to unify their philosophy and to harmonize their cosmology. The concept of the Buddha Absolute is at times quasi-personal, at times wholly impersonal—even an infinite creative force. Such concepts, though helpful to philosophy, are not vital to religious development. Even an anthropomorphic Yahweh is of greater religious value than an infinitely remote Absolute of Buddhism or Brahmanism.
94:11.13 (1040.4) Κατά καιρούς το Απόλυτο εθεωρείτο, επίσης, ότι εμπεριείχετο εντός του απείρου ΕΙΜΑΙ. Αυτοί, όμως, οι συλλογισμοί ήσαν αποθαρρυντική ανακούφιση για τα πεινασμένα πλήθη που διψούσαν να ακούσουν λόγια επαγγελίας, να ακούσουν το απλό ευαγγέλιο του Σάλεμ, ότι η πίστη στο Θεό εξασφαλίζει τη θεία χάρη και την αιώνια σωτηρία.		94:11.13 (1040.4) At times the Absolute was even thought of as contained within the infinite I AM. But these speculations were chill comfort to the hungry multitudes who craved to hear words of promise, to hear the simple gospel of Salem, that faith in God would assure divine favor and eternal survival.
12. Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΒΟΥΔΙΣΜΟ ^top		12. The God Concept of Buddhism ^top
94:12.1 (1040.5) Η μεγάλη αδυναμία στην κοσμολογία του Βουδισμού είχε δύο πλευρές: την μόλυνσή της με πολλές από τις προλήψεις της Ινδίας και της Κίνας και την εξιδανίκευση του Γκαουτάμα, αρχικά ως του πεφωτισμένου και αργότερα ως του Αιώνιου Βούδα. Όπως ακριβώς ο Χριστιανισμός δοκιμάσθηκε από την απορρόφηση μεγάλου μέρους εσφαλμένης ανθρώπινης φιλοσοφίας, έτσι και ο Βουδισμός φέρει το ανθρώπινο σημάδι του. Η διδασκαλία, όμως, του Γκαουτάμα συνέχισε να εξελίσσεται κατά τις τελευταίες δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Η έννοια του Βούδα, για έναν φωτισμένο Βουδιστή, δεν είναι πλέον η ανθρώπινη προσωπικότητα του Γκαουτάμα, από όσο η έννοια του Ιεχωβά ταυτίζεται με το δαιμονικό πνεύμα του Χορέμπ, για έναν φωτισμένο Χριστιανό. Η ελαχιστότητα της ορολογίας, μαζί με τη συναισθηματική εμμονή της παλιάς ονοματολογίας, προκαλεί συχνά την αδυναμία της κατανόησης της αληθούς σημασίας της εξέλιξης των θρησκευτικών εννοιών.		94:12.1 (1040.5) The great weakness in the cosmology of Buddhism was twofold: its contamination with many of the superstitions of India and China and its sublimation of Gautama, first as the enlightened one, and then as the Eternal Buddha. Just as Christianity has suffered from the absorption of much erroneous human philosophy, so does Buddhism bear its human birthmark. But the teachings of Gautama have continued to evolve during the past two and one-half millenniums. The concept of Buddha, to an enlightened Buddhist, is no more the human personality of Gautama than the concept of Jehovah is identical with the spirit demon of Horeb to an enlightened Christian. Paucity of terminology, together with the sentimental retention of olden nomenclature, is often provocative of the failure to understand the true significance of the evolution of religious concepts.
94:12.2 (1040.6) Σταδιακά, η έννοια του Θεού, αντιπαραβαλλόμενη με το Απόλυτο, άρχισε να εμφανίζεται στο Βουδισμό. Η απαρχή της βρίσκεται πίσω στις πρώτες μέρες της διαφοροποίησης αυτής των οπαδών του Κατώτερου Δρόμου και του Μεγάλου Δρόμου. Ήταν στην δεύτερη αυτή υποδιαίρεση του Βουδισμού, όπου η διττή αντίληψη του Θεού και του Απόλυτου ωρίμασε, τελικά. Βήμα με βήμα, από τον ένα αιώνα στον άλλο, η αντίληψη του Θεού εξελίχθηκε, έως ότου, με τη διδασκαλία του Ρυονίν, του Χονέν Σονίν και του Σινράν, στην Ιαπωνία, η αντίληψη αυτή, τελικά, καρποφόρησε στην πίστη προς τον Αμίντα Βούδα.		94:12.2 (1040.6) Gradually the concept of God, as contrasted with the Absolute, began to appear in Buddhism. Its sources are back in the early days of this differentiation of the followers of the Lesser Road and the Greater Road. It was among the latter division of Buddhism that the dual conception of God and the Absolute finally matured. Step by step, century by century, the God concept has evolved until, with the teachings of Ryonin, Honen Shonin, and Shinran in Japan, this concept finally came to fruit in the belief in Amida Buddha.
94:12.3 (1041.1) Μεταξύ των πιστών αυτών διδάσκεται ότι η ψυχή, μόλις βιώσει τον θάνατο, μπορεί να επιλέξει να απολαύσει ένα σύντομο ταξίδι στον Παράδεισο πριν μπει στη Νιρβάνα, το απώτατο της ύπαρξης. Κηρύσσεται ότι η καινούργια αυτή σωτηρία επιτυγχάνεται δια της πίστης στο θείο έλεος και την τρυφερή στοργή του Αμίντα, του Θεού του Παραδείσου στη δύση. Στη φιλοσοφία τους, οι Αμιδιστές πιστεύουν σε μία Άπειρη Πραγματικότητα η οποία βρίσκεται πέραν πάσης πεπερασμένης ανθρώπινης αντίληψης. Κατά τη φιλοσοφία τους, εμμένουν στην πίστη προς τον παντελεήμονα Αμίντα, που αγαπά τον κόσμο τόσο πολύ, ώστε δεν θα ανεχθεί, ένας πιστός που καλεί το όνομά του με αληθή πίστη και καθαρή καρδιά, να αποτύχει στην επίτευξη της ουράνιας ευδαιμονίας του Παραδείσου.		94:12.3 (1041.1) Among these believers it is taught that the soul, upon experiencing death, may elect to enjoy a sojourn in Paradise prior to entering Nirvana, the ultimate of existence. It is proclaimed that this new salvation is attained by faith in the divine mercies and loving care of Amida, God of the Paradise in the west. In their philosophy, the Amidists hold to an Infinite Reality which is beyond all finite mortal comprehension; in their religion, they cling to faith in the all-merciful Amida, who so loves the world that he will not suffer one mortal who calls on his name in true faith and with a pure heart to fail in the attainment of the supernal happiness of Paradise.
94:12.4 (1041.2) Η μεγάλη δύναμη του Βουδισμού έγκειται στο ότι οι πιστοί του είναι ελεύθεροι να επιλέξουν την αλήθεια από όλες τις θρησκείες. Τέτοια ελευθερία επιλογής σπάνια χαρακτήρισε μια Ουραντιανή πίστη. Από την άποψη αυτή, η αίρεση των Σιν, στην Ιαπωνία έγινε μία από τις προοδευτικότερες θρησκευτικές ομάδες στον κόσμο. Αναβίωσε το αρχαίο ιεραποστολικό πνεύμα των οπαδών του Γκαουτάμα και άρχισε να αποστέλλει δασκάλους σε άλλους λαούς. Η προθυμία αυτή, να οικειοποιηθεί την αλήθεια από όποια και όλες τις πηγές αποτελεί, πράγματι, μια αξιέπαινη τάση που εμφανίζεται μεταξύ των θρησκευόμενων πιστών κατά το πρώτο ήμισυ του εικοστού μετά Χριστόν αιώνα.		94:12.4 (1041.2) The great strength of Buddhism is that its adherents are free to choose truth from all religions; such freedom of choice has seldom characterized a Urantian faith. In this respect the Shin sect of Japan has become one of the most progressive religious groups in the world; it has revived the ancient missionary spirit of Gautama’s followers and has begun to send teachers to other peoples. This willingness to appropriate truth from any and all sources is indeed a commendable tendency to appear among religious believers during the first half of the twentieth century after Christ.
94:12.5 (1041.3) Ο ίδιος ο Βουδισμός υφίσταται μια αναγέννηση κατά τον εικοστό αιώνα. Μέσω της επαφής του με το Χριστιανισμό, οι κοινωνικές αρχές του Βουδισμού έχουν εμπλουτισθεί πολύ. Η επιθυμία να μάθουν, έχει αναζωπυρωθεί στις καρδιές των μοναχών ιερέων της αδελφότητας και η εξάπλωση της εκπαίδευσης σ΄ ολόκληρο αυτό το θρήσκευμα είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει νέες προόδους στη θρησκευτική εξέλιξη.		94:12.5 (1041.3) Buddhism itself is undergoing a twentieth-century renaissance. Through contact with Christianity the social aspects of Buddhism have been greatly enhanced. The desire to learn has been rekindled in the hearts of the monk priests of the brotherhood, and the spread of education throughout this faith will be certainly provocative of new advances in religious evolution.
94:12.6 (1041.4) Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, μεγάλο μέρος της Ασίας εναποθέτει τις ελπίδες του στους Βουδιστές. Θα μπορέσει η ανώτερη αυτή θρησκεία, που τόσο σθεναρά διατηρήθηκε σ’ όλους τους σκοτεινούς αιώνες του παρελθόντος, να δεχθεί και πάλι την αλήθεια των διευρυμένων κοσμικών πραγματικοτήτων, έτσι όπως οι μαθητές του μεγάλου διδάσκαλου στην Ινδία, κάποτε, άκουσαν το κήρυγμά του για τη νέα αλήθεια; Θα ανταποκριθεί, η αρχαία αυτή θρησκεία, για άλλη μια φορά στο αναζωογονητικό ερέθισμα της παρουσίασης των νέων απόψεων για το Θεό και το Απόλυτο, πού τόσο καιρό αναζητούσε;		94:12.6 (1041.4) At the time of this writing, much of Asia rests its hope in Buddhism. Will this noble faith, that has so valiantly carried on through the dark ages of the past, once again receive the truth of expanded cosmic realities even as the disciples of the great teacher in India once listened to his proclamation of new truth? Will this ancient faith respond once more to the invigorating stimulus of the presentation of new concepts of God and the Absolute for which it has so long searched?
94:12.7 (1041.5) Ολόκληρη η Ουράντια περιμένει την αναγγελία του εξευγενιστικού μηνύματος του Μιχαήλ, χωρίς να τη βαραίνουν τα συσσωρευμένα δόγματα και οι πεποιθήσεις δέκα εννέα αιώνων επαφής με τις εξελικτικής προέλευσης θρησκείες. Η ώρα φθάνει για να παρουσιασθεί στο Βουδισμό, στο Χριστιανισμό, στον Ινδουισμό, ακόμη και στους λαούς όλων των θρησκευμάτων, όχι το ευαγγέλιο περί του Ιησού, αλλά η ζώσα, πνευματική πραγματικότητα του ευαγγελίου του Ιησού.		94:12.7 (1041.5) All Urantia is waiting for the proclamation of the ennobling message of Michael, unencumbered by the accumulated doctrines and dogmas of nineteen centuries of contact with the religions of evolutionary origin. The hour is striking for presenting to Buddhism, to Christianity, to Hinduism, even to the peoples of all faiths, not the gospel about Jesus, but the living, spiritual reality of the gospel of Jesus.
94:12.8 (1041.6) [Παρουσιάσθηκε από έναν Μελχισεδέκ του Νέβαδον.]		94:12.8 (1041.6) [Presented by a Melchizedek of Nebadon.]