Εγγραφο 96		Paper 96
Ο ΙΕΧΩΒΑΣ—Ο ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ		Yahweh—God of the Hebrews
96:0.1 (1052.1) Όταν ο άνθρωπος συλλαμβάνει την ιδέα της Θεότητας, περιλαμβάνει όλους τους θεούς, μετά υποτάσσει όλους τους ξένους θεούς στην φυλετική του θεότητα, και τελικά καταλήγει να τους αποκλείσει όλους εκτός από τον ένα θεό τελικής και υπέρτατης αξίας. Οι Εβραίοι συνέθεσαν όλους τους θεούς στην πιο εξευγενισμένη αντίληψή τους για τον Κύριο και Θεό του Ισραήλ. Έτσι και οι Ινδουιστές συνδύασαν τις πολυποίκιλες θεότητες στην «μια πνευματικότητα των θεών» που απεικονίζεται στο Ριγκ- Βέδα, ενώ οι Μεσοποτάμιοι μείωσαν τους θεούς τους στις πιο συγκεντρωμένη έννοια του Μπελ- Μαρντούκ. Αυτές οι ιδέες του μονοθεϊσμού ωρίμασαν σε όλο τον κόσμο όχι πολύ αργότερα από την εμφάνιση του Μαχιβέντα Μελχισεδέκ στο Σάλεμ στην Παλαιστίνη. Αλλά η σύλληψη του Μελχισεδέκ για την θεότητα ήταν διαφορετική από την εξελικτική φιλοσοφία του συνυπολογισμού, της υποταγής, και της απαγόρευσης¨ ήταν βασισμένη αποκλειστικά στην δημιουργική δύναμη και πολύ γρήγορα επηρέασε τις αντιλήψεις για την υπέρτατη θεότητα στην Μεσοποταμία, την Ινδία, και την Αίγυπτο.		96:0.1 (1052.1) IN CONCEIVING of Deity, man first includes all gods, then subordinates all foreign gods to his tribal deity, and finally excludes all but the one God of final and supreme value. The Jews synthesized all gods into their more sublime concept of the Lord God of Israel. The Hindus likewise combined their multifarious deities into the “one spirituality of the gods” portrayed in the Rig-Veda, while the Mesopotamians reduced their gods to the more centralized concept of Bel-Marduk. These ideas of monotheism matured all over the world not long after the appearance of Machiventa Melchizedek at Salem in Palestine. But the Melchizedek concept of Deity was unlike that of the evolutionary philosophy of inclusion, subordination, and exclusion; it was based exclusively on creative power and very soon influenced the highest deity concepts of Mesopotamia, India, and Egypt.
96:0.2 (1052.2) Η θρησκεία του Σάλεμ τιμήθηκε σαν παράδοση των Κενιτών και πολλών άλλων φυλών της Χαναάν. Και αυτός ήταν ένας από τους σκοπούς της ενσάρκωσης του Μελχισεδέκ: Ότι η θρησκεία για ένα Θεό θα πρέπει καλλιεργηθεί για να προετοιμάσει το έδαφος για την προσφορά στην γη ενός Υιού αυτού του ενός Θεού. Ο Μιχαήλ δεν θα μπορούσε να έρθει στην Ουράντια μέχρι την στιγμή που θα υπήρχε ένας λαός που να πίστευε στον Συμπαντικό Πατέρα, ανάμεσα στους οποίους να μπορούσε να εμφανιστεί.		96:0.2 (1052.2) The Salem religion was revered as a tradition by the Kenites and several other Canaanite tribes. And this was one of the purposes of Melchizedek’s incarnation: That a religion of one God should be so fostered as to prepare the way for the earth bestowal of a Son of that one God. Michael could hardly come to Urantia until there existed a people believing in the Universal Father among whom he could appear.
96:0.3 (1052.3) Η θρησκεία του Σάλεμ διατηρήθηκε στους Κενίτες στην Παλαιστίνη σαν σύμβολο πίστης, και αυτή η θρησκεία όπως υιοθετήθηκε αργότερα από τους Εβραίους επηρεάστηκε, πρώτα, από τις ηθικές διδασκαλίες των Αιγυπτίων¨ αργότερα, από την Βαβυλωνιακή θεολογική σκέψη¨ και τέλος, από τις Ιρανικές έννοιες του καλού και του κακού. Στην πραγματικότητα η Εβραϊκή θρησκεία στηρίζεται στο συμβόλαιο ανάμεσα στον Αβραάμ και τον Μαχιβέντα Μελχισεδέκ, εξελικτικά είναι το αποτέλεσμα πολλών μοναδικών καταστάσεων, αλλά πολιτιστικά δανείστηκε ελεύθερα από την θρησκεία, την ηθική, και την φιλοσοφία όλης της Ανατολής. Μέσα από την Εβραϊκή θρησκεία τελικά μεταδόθηκε και στους Δυτικούς λαούς, πολλή από την ηθική και την θρησκευτική σκέψη της Αιγύπτου, της Μεσοποταμίας, και του Ιράν.		96:0.3 (1052.3) The Salem religion persisted among the Kenites in Palestine as their creed, and this religion as it was later adopted by the Hebrews was influenced, first, by Egyptian moral teachings; later, by Babylonian theologic thought; and lastly, by Iranian conceptions of good and evil. Factually the Hebrew religion is predicated upon the covenant between Abraham and Machiventa Melchizedek, evolutionally it is the outgrowth of many unique situational circumstances, but culturally it has borrowed freely from the religion, morality, and philosophy of the entire Levant. It is through the Hebrew religion that much of the morality and religious thought of Egypt, Mesopotamia, and Iran was transmitted to the Occidental peoples.
1. ΟΙ ΕΝΝΟΙΕΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟΥΣ ΣΗΜΙΤΕΣ ^top		1. Deity Concepts Among the Semites ^top
96:1.1 (1052.4) Οι πρώτοι Σημίτες πίστευαν ότι στα πάντα κατοικούσε ένα πνεύμα. Υπήρχαν πνεύματα του ζωικού και φυτικού κόσμου¨ ετήσια πνεύματα, ο κύριος των απογόνων¨ τα πνεύματα της φωτιάς, του νερού, και του αέρα¨ ένα πραγματικό πάνθεον πνευμάτων για να τα φοβούνται και να τα λατρεύουν. Και η διδασκαλία του Μελχισεδέκ για ένα Συμπαντικό Δημιουργό κατάστρεψε ολοσχερώς την πίστη σε αυτά τα δευτερεύοντα πνεύματα ή τους θεούς της φύσης.		96:1.1 (1052.4) The early Semites regarded everything as being indwelt by a spirit. There were spirits of the animal and vegetable worlds; annual spirits, the lord of progeny; spirits of fire, water, and air; a veritable pantheon of spirits to be feared and worshiped. And the teaching of Melchizedek regarding a Universal Creator never fully destroyed the belief in these subordinate spirits or nature gods.
96:1.2 (1052.5) Η πρόοδος των Εβραίων από τον πολυθεϊσμό μέσα από την λατρεία του ενός θεού χωρίς την άρνηση του άλλου, στον μονοθεϊσμό δεν ήταν μια αδιάσπαστη και συνεχής θεμελιώδης εξέλιξη. Πέρασαν από πολλές ανακατατάξεις στις ιδέες τους για την Θεότητα, ενώ σε κάθε εποχή υπήρχαν και διαφορετικές ιδέες για τον Θεό ανάμεσα στην διαφορετικές Σημιτικές ομάδες πιστών. Περιστασιακά χρησιμοποιήθηκαν διάφοροι όροι για τις ιδέες τους για τον Θεό, και για να αποφευχθεί η σύγχυση αυτοί οι διάφοροι τίτλοι της Θεότητας θα προσδιοριστούν έτσι όπως αναφέρονται στην εξέλιξη της Εβραϊκής θεολογίας:		96:1.2 (1052.5) The progress of the Hebrews from polytheism through henotheism to monotheism was not an unbroken and continuous conceptual development. They experienced many retrogressions in the evolution of their Deity concepts, while during any one epoch there existed varying ideas of God among different groups of Semite believers. From time to time numerous terms were applied to their concepts of God, and in order to prevent confusion these various Deity titles will be defined as they pertain to the evolution of Jewish theology:
96:1.3 (1053.1) 1. Ο Ιαχουέ ήταν ο θεός των νότιων Παλαιστινιακών φυλών, που συνέδεαν αυτή την σύλληψη της θεότητας με το Όρος Χορέμπ, το ηφαίστειο του Σινά. Ο Ιαχουέ ήταν απλά ένας από τις εκατοντάδες χιλιάδες θεούς της φύσης που κρατούσαν την προσοχή και διεκδικούσαν την λατρεία των Σημιτικών φυλών και λαών.		96:1.3 (1053.1) 1. Yahweh was the god of the southern Palestinian tribes, who associated this concept of deity with Mount Horeb, the Sinai volcano. Yahweh was merely one of the hundreds and thousands of nature gods which held the attention and claimed the worship of the Semitic tribes and peoples.
96:1.4 (1053.2) 2. Ο Ελ Ελυών. Για αιώνες μετά την παραμονή του Μελχισεδέκ στο Σάλεμ η διδασκαλία του για την Θεότητα διατηρήθηκε σε διάφορες εκδοχές αλλά γενικά συνδυάστηκε με τον όρο Ελ Ελυών, ο Ύψιστος Θεός του ουρανού. Πολλοί Σημίτες, συμπεριλαμβανομένων και των άμεσων απογόνων του Αβραάμ, σε διάφορες εποχές λάτρευαν και τον Ιαχουέ και τον Ελ Ελυών.		96:1.4 (1053.2) 2. El Elyon. For centuries after Melchizedek’s sojourn at Salem his doctrine of Deity persisted in various versions but was generally connoted by the term El Elyon, the Most High God of heaven. Many Semites, including the immediate descendants of Abraham, at various times worshiped both Yahweh and El Elyon.
96:1.5 (1053.3) 3. Ο Ελ Σαντάι. Είναι δύσκολο να εξηγηθεί τι εκπροσωπούσε ο Ελ Σαντάι. Αυτή η αντίληψη του Θεού ήταν μια σύνθετη έννοια που προερχόταν από τις διδασκαλίες του Βιβλίου της Σοφίας του Αμενοπή τροποποιημένη από την διδασκαλία του Ιχνατόν για τον Άτον και επηρέασε περαιτέρω τις διδασκαλίες του Μελχισεδέκ που περιλαμβάνονταν στην ιδέα του Ελ Ελυών. Αλλά όσο η ιδέα του Ελ Σαντάι διαπότιζε τον Εβραϊκό νου, χρωματίστηκε ολοκληρωτικά με τις πεποιθήσεις της Αιγύπτου για τον Ιαχουέ.		96:1.5 (1053.3) 3. El Shaddai. It is difficult to explain what El Shaddai stood for. This idea of God was a composite derived from the teachings of Amenemope’s Book of Wisdom modified by Ikhnaton’s doctrine of Aton and further influenced by Melchizedek’s teachings embodied in the concept of El Elyon. But as the concept of El Shaddai permeated the Hebrew mind, it became thoroughly colored with the Yahweh beliefs of the desert.
96:1.6 (1053.4) Μια από τις κυρίαρχες ιδέες της θρησκείας εκείνης της εποχής ήταν η Αιγυπτιακή ιδέα για την θεία Πρόνοια, την διδασκαλία ότι η υλική ευημερία ήταν μια ανταμοιβή για τις υπηρεσίες προς τον Ελ Σαντάι.		96:1.6 (1053.4) One of the dominant ideas of the religion of this era was the Egyptian concept of divine Providence, the teaching that material prosperity was a reward for serving El Shaddai.
96:1.7 (1053.5) 4. Ο Ελ. Μέσα σε όλη αυτή την σύγχυση ορολογιών και ασαφών ιδεών, πολλοί ευσεβείς πιστοί προσπαθούσαν ειλικρινά να λατρέψουν όλες αυτές τις αναπτυσσόμενες ιδέες για την θεότητα, και έτσι αναπτύχθηκε η συνήθεια να αναφέρονται σε αυτή την σύνθετη Θεότητα σαν Ελ. Και αυτός ο όρος περιλάμβανε και άλλους ακόμα θεούς της φύσης των Βεδουίνων.		96:1.7 (1053.5) 4. El. Amid all this confusion of terminology and haziness of concept, many devout believers sincerely endeavored to worship all of these evolving ideas of divinity, and there grew up the practice of referring to this composite Deity as El. And this term included still other of the Bedouin nature gods.
96:1.8 (1053.6) 5. Οι Ελοχίμ. Στο Κις και το Ουρ διατηρήθηκαν για πολύ καιρό Σουμερικές- Χαλδαίες ομάδες που δίδασκαν ένα Θεό τρία-σε-ένα, μια ιδέα βασισμένη στις παραδόσεις των ημερών του Αδάμ και του Μελχισεδέκ. Αυτή η διδασκαλία μεταφέρθηκε στην Αίγυπτο, όπου αυτή η Τριάδα λατρευόταν με το όνομα Ελοχίμ, ή στον ενικό σαν Ελοάχ. Οι φιλοσοφικοί κύκλοι της Αιγύπτου και αργότερα Αλεξανδρινοί διδάσκαλοι Εβραϊκής καταγωγής δίδασκαν αυτή την ενοποίηση των πλουραλιστικών Θεών, και πολλοί σύμβουλοι του Μωυσή τον καιρό της εξόδου πίστευαν σε αυτή την Τριάδα. Αλλά η ιδέα του τριαδικού Ελοχίμ ποτέ δεν έγινε πραγματικό κομμάτι της Εβραϊκής θεολογίας μέχρι την στιγμή που μπήκαν κάτω από την πολιτική επιρροή των Βαβυλωνίων.		96:1.8 (1053.6) 5. Elohim. In Kish and Ur there long persisted Sumerian-Chaldean groups who taught a three-in-one God concept founded on the traditions of the days of Adam and Melchizedek. This doctrine was carried to Egypt, where this Trinity was worshiped under the name of Elohim, or in the singular as Eloah. The philosophic circles of Egypt and later Alexandrian teachers of Hebraic extraction taught this unity of pluralistic Gods, and many of Moses’ advisers at the time of the exodus believed in this Trinity. But the concept of the trinitarian Elohim never became a real part of Hebrew theology until after they had come under the political influence of the Babylonians.
96:1.9 (1053.7) 6. Ετερόκλητες ονομασίες. Στους Σημίτες δεν άρεσε να λένε το όνομα της Θεότητάς τους, γι αυτό εύρισκαν διάφορες ονομασίες από καιρό σε καιρό, όπως: Το Πνεύμα του Θεού, Ο Κύριος, Ο Άγγελος του Κυρίου, Ο Παντοδύναμος, Ο Άγιος Ένας, Ο Ύψιστος, ο Αντονάι, Οι Αρχαίοι των Ημερών, ο Κύριος και Θεός του Ισραήλ, Ο Δημιουργός του Ουρανού και της Γης, Κύριος, Ιάχ, Ο Κύριος Των Κυρίων, και Ο Πατέρας στον Ουρανό.		96:1.9 (1053.7) 6. Sundry names. The Semites disliked to speak the name of their Deity, and they therefore resorted to numerous appellations from time to time, such as: The Spirit of God, The Lord, The Angel of the Lord, The Almighty, The Holy One, The Most High, Adonai, The Ancient of Days, The Lord God of Israel, The Creator of Heaven and Earth, Kyrios, Jah, The Lord of Hosts, and The Father in Heaven.
96:1.10 (1053.8) Ο Ιεχωβάς είναι ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε πιο πρόσφατα για να προσδιορίσει πιο ολοκληρωμένα την ιδέα του Ιαχουέ που αναπτύχθηκε τελικά στην μακρά Εβραϊκή ιστορία. Αλλά η ονομασία Ιεχωβάς δεν χρησιμοποιήθηκε πριν περάσουν χίλια πεντακόσια χρόνια μετά τον Ιησού.		96:1.10 (1053.8) Jehovah is a term which in recent times has been employed to designate the completed concept of Yahweh which finally evolved in the long Hebrew experience. But the name Jehovah did not come into use until fifteen hundred years after the times of Jesus.
96:1.11 (1054.1) Μέχρι περίπου το 2000 π.Χ, το όρος Σινά ήταν ένα περιοδικά ενεργό ηφαίστειο, με κάποιες εκρήξεις και κατά το διάστημα της παραμονής των Ισραηλιτών σε αυτήν την περιοχή. Η φωτιά και ο καπνός, μαζί με τις θορυβώδεις εκτονώσεις του ηφαιστείου αυτού, όλα αυτά εντυπωσίαζαν και προκαλούσαν δέος στους Βεδουίνους των γύρω περιοχών και τους έκαναν να φοβούνται πολύ τον Ιαχουέ. Αυτό το πνεύμα του Όρους Χορέμπ αργότερα έγινε ο θεός των Εβραίων Σημίτων, και τελικά πίστεψαν ότι ήταν ανώτερος από όλους τους άλλους θεούς.		96:1.11 (1054.1) Up to about 2000 b.c., Mount Sinai was intermittently active as a volcano, occasional eruptions occurring as late as the time of the sojourn of the Israelites in this region. The fire and smoke, together with the thunderous detonations associated with the eruptions of this volcanic mountain, all impressed and awed the Bedouins of the surrounding regions and caused them greatly to fear Yahweh. This spirit of Mount Horeb later became the god of the Hebrew Semites, and they eventually believed him to be supreme over all other gods.
96:1.12 (1054.2) Οι κάτοικοι της Χαναάν σεβόντουσαν πολύ καιρό τον Ιαχουέ, και παρόλο που οι Κενίτες πίστευαν λίγο πολύ στον Ελ Ελυών, τον Υπερθεό της θρησκείας του Σάλεμ, μια πλειοψηφία των κατοίκων της Χαναάν επέμεναν στην λατρεία των παλαιών φυλετικών θεοτήτων. Δεν ήταν πρόθυμοι να εγκαταλείψουν τις εθνικές τους θεότητες για χάρη ενός διεθνικού , αν όχι διαπλανητικού Θεού. Δεν ήταν ανοιχτοί για να αποδεχτούν μια συμπαντική θεότητα, γι αυτό αυτές οι φυλές συνέχισαν να λατρεύουν τις φυλετικές τους θεότητες, συμπεριλαμβανομένου και του Ιαχουέ και των ασημένιων και χρυσών μοσχαριών που συμβόλιζαν την σύλληψη των Βεδουίνων βοσκών για το πνεύμα του ηφαιστείου του Σινά.		96:1.12 (1054.2) The Canaanites had long revered Yahweh, and although many of the Kenites believed more or less in El Elyon, the supergod of the Salem religion, a majority of the Canaanites held loosely to the worship of the old tribal deities. They were hardly willing to abandon their national deities in favor of an international, not to say an interplanetary, God. They were not universal-deity minded, and therefore these tribes continued to worship their tribal deities, including Yahweh and the silver and golden calves which symbolized the Bedouin herders’ concept of the spirit of the Sinai volcano.
96:1.13 (1054.3) Οι Σύριοι, ενώ λάτρευαν και τους δικούς τους θεούς, πίστευαν και στον Ιαχουέ των Εβραίων, γιατί οι προφήτες τους είπαν στον Σύριο βασιλέα: «Οι θεοί τους είναι θεοί των λόφων¨ γι αυτό ήταν ισχυρότεροι από εμάς¨ αλλά ας παλέψουμε εναντίον τους στην πεδιάδα, και σίγουρα θα γίνουμε δυνατότεροι από αυτούς.»		96:1.13 (1054.3) The Syrians, while worshiping their gods, also believed in Yahweh of the Hebrews, for their prophets said to the Syrian king: “Their gods are gods of the hills; therefore they were stronger than we; but let us fight against them on the plain, and surely we shall be stronger than they.”
96:1.14 (1054.4) Όσο αναπτύσσεται η καλλιέργεια του ανθρώπου, οι κατώτεροι θεοί υποτάσσονται σε μια ανώτατη θεότητα¨ ο σπουδαίος Ζευς υπάρχει μόνο σαν αναφώνηση. Οι μονοθεϊστές κρατούν τους υποδεέστερους θεούς τους σαν πνεύματα, δαίμονες, μοίρες, Νηρηίδες, ξωτικά, νεράιδες, καλικάτζαρους, νάνους, αναθέματα, και το κακό μάτι. Οι Εβραίοι πέρασαν από μια φάση που αποδεχόντουσαν και την ύπαρξη θεών άλλων εκτός του Ιαχουέ, αλλά όλο και περισσότερο θεωρούσαν αυτές τις ξένες θεότητες υποδεέστερες του Ιαχουέ. Παραδεχόντουσαν την πραγματικότητα του Χεμός, του θεού των Αμοριτών, αλλά υποστήριζαν ότι ήταν κατώτερος από τον Ιαχουέ.		96:1.14 (1054.4) As man advances in culture, the lesser gods are subordinated to a supreme deity; the great Jove persists only as an exclamation. The monotheists keep their subordinate gods as spirits, demons, fates, Nereids, fairies, brownies, dwarfs, banshees, and the evil eye. The Hebrews passed through henotheism and long believed in the existence of gods other than Yahweh, but they increasingly held that these foreign deities were subordinate to Yahweh. They conceded the actuality of Chemosh, god of the Amorites, but maintained that he was subordinate to Yahweh.
96:1.15 (1054.5) Η ιδέα του Ιαχουέ έχει υποστεί την πιο ευρεία εξέλιξη από όλες τις θνητές θεωρίες για τον Θεό. Η προοδευτική του εξέλιξη μπορεί να συγκριθεί μόνο με την ιδέα της μεταμόρφωσης του Βούδα στην Ασία, η οποία στο τέλος οδήγησε στην σύλληψη για τον Συμπαντικό Πατέρα. Αλλά πρέπει να γίνει κατανοητό σαν ιστορικό γεγονός ότι, αν και οι Εβραίοι άλλαξαν κατ’ αυτόν τον τρόπο τις απόψεις τους για την Θεότητα από τον φυλετικό θεό του Όρους Χορέμπ στον μεταγενέστερο στοργικό και ελεήμονα Δημιουργό Πατέρα, δεν άλλαξαν το όνομά του¨ συνέχισαν να αποκαλούν αυτήν την εξελιγμένη σύλληψη της Θεότητα, Ιαχουέ.		96:1.15 (1054.5) The idea of Yahweh has undergone the most extensive development of all the mortal theories of God. Its progressive evolution can only be compared with the metamorphosis of the Buddha concept in Asia, which in the end led to the concept of the Universal Absolute even as the Yahweh concept finally led to the idea of the Universal Father. But as a matter of historic fact, it should be understood that, while the Jews thus changed their views of Deity from the tribal god of Mount Horeb to the loving and merciful Creator Father of later times, they did not change his name; they continued all the way along to call this evolving concept of Deity, Yahweh.
2. ΟΙ ΣΗΜΙΤΙΚΟΙ ΛΑΟΙ ^top		2. The Semitic Peoples ^top
96:2.1 (1054.6) Οι Σημίτες της Ανατολής ήταν καλά οργανωμένοι καβαλάρηδες που εισέβαλαν στις ανατολικές περιοχές της εύφορης ημισελήνου και ενώθηκαν με τους Βαβυλώνιους. Οι Χαλδαίοι κοντά στην Ουρ ήταν από τους πιο προχωρημένους των ανατολικών Σημίτων. Οι Φοίνικες ήταν μια ανώτερη και καλά οργανωμένη ομάδα ανάμικτων Σημίτων που είχαν το δυτικό τμήμα της Παλαιστίνης, κατά μήκος της ακτής της Μεσογείου. Φυλετικά οι Σημίτες ήταν από τους πιο ανάμικτους λαούς της Ουράντια, και περιείχαν κληρονομικούς παράγοντες από όλες σχεδόν τις παγκόσμιες φυλές.		96:2.1 (1054.6) The Semites of the East were well-organized and well-led horsemen who invaded the eastern regions of the fertile crescent and there united with the Babylonians. The Chaldeans near Ur were among the most advanced of the eastern Semites. The Phoenicians were a superior and well-organized group of mixed Semites who held the western section of Palestine, along the Mediterranean coast. Racially the Semites were among the most blended of Urantia peoples, containing hereditary factors from almost all of the nine world races.
96:2.2 (1054.7) Πολλές φορές οι Άραβες Σημίτες προσπαθούσαν να κερδίσουν έδαφος μέσα από μάχες στην βόρεια Γη της Επαγγελίας, στην γη που «έρεε μέλι και γάλα,»αλλά πάντα τους απωθούσαν οι πιο καλά οργανωμένοι και πολιτισμένοι Σημίτες και Χηττίτες. Αργότερα, κατά την διάρκεια ενός ισχυρότατου λιμού, ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς τους περιπλανώμενους Βεδουίνους εισήλθαν στην Αίγυπτο για να εργαστούν με σύμβαση στα Αιγυπτιακά δημόσια έργα, και τελικά βρέθηκαν υπέστησαν την πικρή εμπειρία της δουλείας στον καθημερινό σκληρό μόχθο των κοινών καταπιεσμένων εργατών στην κοιλάδα του Νείλου.		96:2.2 (1054.7) Again and again the Arabian Semites fought their way into the northern Promised Land, the land that “flowed with milk and honey,” but just as often were they ejected by the better-organized and more highly civilized northern Semites and Hittites. Later, during an unusually severe famine, these roving Bedouins entered Egypt in large numbers as contract laborers on the Egyptian public works, only to find themselves undergoing the bitter experience of enslavement at the hard daily toil of the common and downtrodden laborers of the Nile valley.
96:2.3 (1055.1) Μόνο μετά τις μέρες του Μαχιβέντα Μελχισεδέκ και του Αβραάμ κάποιες φυλές Σημίτων, εξαιτίας των ιδιόμορφων θρησκευτικών τους πεποιθήσεων, ονομάστηκαν τα παιδιά του Ισραήλ και αργότερα Εβραίοι, Ιουδαίοι, και ο «εκλεκτός λαός». Ο Αβραάμ δεν ήταν ο φυλετικός ηγέτης όλων των Εβραίων¨ δεν ούτε καν ο πρόγονος όλων των Βεδουίνων Σημίτων που ήταν αιχμάλωτοι στην Αίγυπτο, είναι αλήθεια, οι απόγονοί του, βγαίνοντας από την Αίγυπτο, πραγματικά σχημάτισαν τον πυρήνα του μεταγενέστερου Ιουδαϊκού λαού, αλλά η τεράστια πλειοψηφία των ανδρών και γυναικών που ενσωματώθηκαν στις φυλές του Ισραήλ ποτέ δεν είχε κατοικήσει στην Αίγυπτο. Ήταν απλά και αυτοί νομάδες που επέλεξαν να ακολουθήσουν την ηγεσία του Μωυσή όπως τα παιδιά του Αβραάμ και οι Σημίτες σύμμαχοί τους από την Αίγυπτο ταξίδεψαν μέσα από την βόρεια Αραβία.		96:2.3 (1055.1) It was only after the days of Machiventa Melchizedek and Abraham that certain tribes of Semites, because of their peculiar religious beliefs, were called the children of Israel and later on Hebrews, Jews, and the “chosen people.” Abraham was not the racial father of all the Hebrews; he was not even the progenitor of all the Bedouin Semites who were held captive in Egypt. True, his offspring, coming up out of Egypt, did form the nucleus of the later Jewish people, but the vast majority of the men and women who became incorporated into the clans of Israel had never sojourned in Egypt. They were merely fellow nomads who chose to follow the leadership of Moses as the children of Abraham and their Semite associates from Egypt journeyed through northern Arabia.
96:2.4 (1055.2) Οι διδασκαλίες του Μελχισεδέκ για τον Ελ Ελυών, τον Ύψιστο, και το συμβόλαιο της θείας χάρης μέσα από την πίστη, είχε ξεχαστεί σε μεγάλο βαθμό μέχρι την στιγμή της Αιγυπτιακής σκλαβιάς των Σημιτικών λαών, αυτών που σύντομα θα ίδρυαν το Εβραϊκό έθνος. Αλλά σε όλη αυτή την περίοδο της αιχμαλωσίας αυτές οι Αραβικές νομάδες κράτησαν μια μακροχρόνια παραδοσιακή πίστη στον Ιαχουέ σαν την δική τους φυλετική θεότητα.		96:2.4 (1055.2) The Melchizedek teaching concerning El Elyon, the Most High, and the covenant of divine favor through faith, had been largely forgotten by the time of the Egyptian enslavement of the Semite peoples who were shortly to form the Hebrew nation. But throughout this period of captivity these Arabian nomads maintained a lingering traditional belief in Yahweh as their racial deity.
96:2.5 (1055.3) Ο Ιαχουέ λατρευόταν από περισσότερο από χίλιες ξεχωριστές Αραβικές φυλές, και εκτός από την επιρροή της ιδέας του Μελχισεδέκ για τον Ελ Ελυών που διατηρήθηκε στις πιο μορφωμένες τάξεις της Αιγύπτου, συμπεριλαμβανόμενων και κάποιων ανάμικτων Εβραϊκών και Αιγυπτιακών ομάδων, η θρησκεία της κοινωνικής τάξης των Εβραίων σκλάβων ήταν μια τροποποιημένη εκδοχή των παλαιών τελετουργιών μαγείας και θυσίας του Ιαχουέ.		96:2.5 (1055.3) Yahweh was worshiped by more than one hundred separate Arabian tribes, and except for the tinge of the El Elyon concept of Melchizedek which persisted among the more educated classes of Egypt, including the mixed Hebrew and Egyptian stocks, the religion of the rank and file of the Hebrew captive slaves was a modified version of the old Yahweh ritual of magic and sacrifice.
3. Ο ΑΣΥΓΚΡΙΤΟΣ ΜΩΥΣΗΣ ^top		3. The Matchless Moses ^top
96:3.1 (1055.4) Η αρχή της εξέλιξης των Εβραϊκών αντιλήψεων και ιδανικών για ένα Υπέρτατο Δημιουργό χρονολογείται από την αναχώρηση των Σημίτων από την Αίγυπτο κάτω από την καθοδήγηση εκείνου του σπουδαίου ηγέτη, διδασκάλου, και οργανωτή, του Μωυσή. Η μητέρα του ήταν από την βασιλική οικογένεια της Αιγύπτου¨ ο πατέρας του ήταν ένας Σημίτης αξιωματικός σύνδεσμος ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους Βεδουίνους αιχμαλώτους. Ο Μωυσής λοιπόν είχε προσόντα που προερχόντουσαν από υψηλού επιπέδου φυλές¨ η γενεαλογία του ήταν τόσο ανάμικτη που είναι αδύνατον να τον κατατάξουμε σε οποιαδήποτε φυλή. Αν δεν ήταν τόσο ανάμικτος φυλετικά, δεν θα μπορούσε να έχει επιδείξει τόσο ασυνήθιστη ευστροφία και προσαρμοστικότητα που του έδωσαν την ικανότητα να διοικήσει αυτό τις τόσο πολυποίκιλες ορδές που τελικά συνδέθηκαν με εκείνους τους Βεδουίνους Σημίτες που διέφυγαν από την Αίγυπτο για την Αραβική Έρημο κάτω από την ηγεσία του.		96:3.1 (1055.4) The beginning of the evolution of the Hebraic concepts and ideals of a Supreme Creator dates from the departure of the Semites from Egypt under that great leader, teacher, and organizer, Moses. His mother was of the royal family of Egypt; his father was a Semitic liaison officer between the government and the Bedouin captives. Moses thus possessed qualities derived from superior racial sources; his ancestry was so highly blended that it is impossible to classify him in any one racial group. Had he not been of this mixed type, he would never have displayed that unusual versatility and adaptability which enabled him to manage the diversified horde which eventually became associated with those Bedouin Semites who fled from Egypt to the Arabian Desert under his leadership.
96:3.2 (1055.5) Παρά τα θέλγητρα του πολιτισμού του βασιλείου του Νείλου, ο Μωυσής επέλεξε να ριψοκινδυνέψει με τον λαό του πατέρα του. Εκείνο τον καιρό που αυτός ο σπουδαίος οργανωτής διαμόρφωνε τα σχέδιά του για την τελική απελευθέρωση του λαού του πατέρα του, οι Βεδουίνοι αιχμάλωτοι δεν είχαν καμιά θρησκεία αξιόλογη¨ ήταν ουσιαστικά χωρίς πραγματική αντίληψη για τον Θεό και χωρίς ελπίδα στον κόσμο.		96:3.2 (1055.5) Despite the enticements of the culture of the Nile kingdom, Moses elected to cast his lot with the people of his father. At the time this great organizer was formulating his plans for the eventual freeing of his father’s people, the Bedouin captives hardly had a religion worthy of the name; they were virtually without a true concept of God and without hope in the world.
96:3.3 (1055.6) Κανένας ηγέτης ποτέ δεν ανάλαβε να αναμορφώσει και να ανυψώσει πιο εγκαταλελειμμένους, καταπιεσμένους, μειωμένους, και αμόρφωτους ανθρώπους. Αλλά αυτοί οι σκλάβοι έφεραν λανθάνουσες δυνατότητες ανάπτυξης στα κληρονομικά τους κύτταρα, και υπήρχε επαρκής αριθμός μορφωμένων αρχηγών που είχαν εκπαιδευτεί από τον Μωυσή στην προετοιμασία για την ημέρα της εξέγερσης και τον αγώνα για την ελευθερία, για να αποτελέσουν ένα σώμα ικανών οργανωτών. Αυτοί οι ανώτεροι άνθρωποι είχαν διοριστεί τοπικοί επόπτες των ανθρώπων τους¨ είχαν πάρει και κάποια μόρφωση χάρη στην επιρροή του Μωυσή στους Αιγυπτίους κυβερνήτες.		96:3.3 (1055.6) No leader ever undertook to reform and uplift a more forlorn, downcast, dejected, and ignorant group of human beings. But these slaves carried latent possibilities of development in their hereditary strains, and there were a sufficient number of educated leaders who had been coached by Moses in preparation for the day of revolt and the strike for liberty to constitute a corps of efficient organizers. These superior men had been employed as native overseers of their people; they had received some education because of Moses’ influence with the Egyptian rulers.
96:3.4 (1056.1) Ο Μωυσής προσπάθησε να διαπραγματευτεί διπλωματικά την ελευθερία των συμπατριωτών του Σημίτων. Αυτός και ο αδερφός του έκαναν μια συμφωνία με τον βασιλιά της Αιγύπτου σύμφωνα με την οποία τους δόθηκε άδεια να φύγουν ειρηνικά από την κοιλάδα του Νείλου για την Αραβική Έρημο. Θα έπαιρναν μια ταπεινή χρηματική αμοιβή και κάποια αγαθά για αποζημίωση της μακροχρόνιας υπηρεσίας τους στην Αίγυπτο. Οι Εβραίοι από την πλευρά τους έκαναν μια συμφωνία να κρατήσουν φιλικές σχέσεις με τους Φαραώ και να μην μπουν σε καμμιά συμμαχία εναντίον της Αιγύπτου. Αλλά αργότερα ο βασιλιάς θεώρησε πρέπον να προδώσει αυτή την συνθήκη, με την δικαιολογία ότι οι κατάσκοποί του είχαν ανακαλύψει απείθεια από τους Βεδουίνους σκλάβους. Ισχυρίστηκε ότι ήθελαν την ελευθερία τους με τον σκοπό να πάνε στην έρημο να οργανωθούν σε νομάδες εναντίον της Αιγύπτου.		96:3.4 (1056.1) Moses endeavored to negotiate diplomatically for the freedom of his fellow Semites. He and his brother entered into a compact with the king of Egypt whereby they were granted permission peaceably to leave the valley of the Nile for the Arabian Desert. They were to receive a modest payment of money and goods in token of their long service in Egypt. The Hebrews for their part entered into an agreement to maintain friendly relations with the Pharaohs and not to join in any alliance against Egypt. But the king later saw fit to repudiate this treaty, giving as his reason the excuse that his spies had discovered disloyalty among the Bedouin slaves. He claimed they sought freedom for the purpose of going into the desert to organize the nomads against Egypt.
96:3.5 (1056.2) Αλλά ο Μωυσής δεν έχασε το θάρρος του¨ περίμενε να έρθει η κατάλληλη στιγμή, και σε λιγότερο από ένα χρόνο, όταν οι Αιγυπτιακές στρατιωτικές δυνάμεις ήταν πλήρως απασχολημένες στην αντίκρουση των παράλληλων σφοδρών επιθέσεων από τους Λίβυους στον νότο και μιας Ελληνικής ναυτικής εισβολής από τον βορρά, αυτός ο ατρόμητος οργανωτής οδήγησε τους συμπατριώτες του έξω από τον Αίγυπτο με μια εντυπωσιακή νυχτερινή έξοδο. Αυτή η έξοδος προς την ελευθερία σχεδιάστηκε προσεχτικά και εκτελέστηκε με επιδεξιότητα. Και είχαν μεγάλη επιτυχία , παρά το ότι καταδιώχτηκαν άγρια από τους Φαραώ και ένα μικρό σώμα Αιγυπτίων, που όλοι νικήθηκαν από την άμυνα των φυγάδων, παραδίνοντας πολλά λάφυρα, μαζί με όσα άλλα λάφυρα μάζεψαν οι φυγάδες σκλάβοι καθώς προχωρούσαν προς την προγονική τους γη στην έρημο.		96:3.5 (1056.2) But Moses was not discouraged; he bided his time, and in less than a year, when the Egyptian military forces were fully occupied in resisting the simultaneous onslaughts of a strong Libyan thrust from the south and a Greek naval invasion from the north, this intrepid organizer led his compatriots out of Egypt in a spectacular night flight. This dash for liberty was carefully planned and skillfully executed. And they were successful, notwithstanding that they were hotly pursued by Pharaoh and a small body of Egyptians, who all fell before the fugitives’ defense, yielding much booty, all of which was augmented by the loot of the advancing host of escaping slaves as they marched on toward their ancestral desert home.
4. Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΙΑΧΟΥΕ ^top		4. The Proclamation of Yahweh ^top
96:4.1 (1056.3) Η εξέλιξη και η προαγωγή της Μωσαϊκής διδασκαλίας έχει επηρεάσει σχεδόν το ένα ήμισυ όλου του κόσμου, και έχει επιρροή και τώρα στον εικοστό αιώνα. Αν και ο Μωυσής καταλάβαινε την πιο προχωρημένη Αιγυπτιακή θρησκευτική φιλοσοφία, οι Βεδουίνοι σκλάβοι πολύ λίγα γνώριζαν γι αυτές τις διδασκαλίες, αλλά ποτέ δεν είχαν ξεχάσει εντελώς τον θεό του Όρους Χορέμπ, τον οποίο οι πρόγονοί τους αποκαλούσαν Ιαχουέ.		96:4.1 (1056.3) The evolution and elevation of the Mosaic teaching has influenced almost one half of all the world, and still does even in the twentieth century. While Moses comprehended the more advanced Egyptian religious philosophy, the Bedouin slaves knew little about such teachings, but they had never entirely forgotten the god of Mount Horeb, whom their ancestors had called Yahweh.
96:4.2 (1056.4) Ο Μωυσής είχε ακούσει για τις διδασκαλίες του Μαχιβέντα Μελχισεδέκ και από τον πατέρα του και από την μητέρα του, αφού το κοινό της θρησκευτικής τους πίστης ήταν η μόνη εξήγηση για την ασυνήθιστη ένωση ανάμεσα σε μια γυναίκα με βασιλικό αίμα και σε ένα άνδρα από την φυλή των αιχμαλώτων. Ο πεθερός του Μωυσή ήταν ένας Κενίτης πιστός του Ελ Ελυών, αλλά οι γονείς του απελευθερωτή ήταν πιστοί του Ελ Σαντάι. Ο Μωυσής εκπαιδεύτηκε Ελ Σανταϊστής¨ επηρεασμένος από τον πεθερό του έγινε Ελ Ελυωνιστής¨ και μέχρι την στιγμή που στρατοπέδευσαν οι Εβραίοι στους πρόποδες του Όρους Σινά μετά την φυγή τους από την Αίγυπτο, είχε διαμορφώσει μια νέα διευρυμένη άποψη για την Θεότητα (που προερχόταν από όλες τις προηγούμενες πεποιθήσεις του), την οποία αποφάσισε να διακηρύξει με σοφό τρόπο στον λαό του σαν μια διευρυμένη αντίληψη του παλαιού φυλετικού τους θεού, του Ιαχουέ.		96:4.2 (1056.4) Moses had heard of the teachings of Machiventa Melchizedek from both his father and his mother, their commonness of religious belief being the explanation for the unusual union between a woman of royal blood and a man from a captive race. Moses’ father-in-law was a Kenite worshiper of El Elyon, but the emancipator’s parents were believers in El Shaddai. Moses thus was educated an El Shaddaist; through the influence of his father-in-law he became an El Elyonist; and by the time of the Hebrew encampment about Mount Sinai after the flight from Egypt, he had formulated a new and enlarged concept of Deity (derived from all his former beliefs), which he wisely decided to proclaim to his people as an expanded concept of their olden tribal god, Yahweh.
96:4.3 (1056.5) Ο Μωυσής προσπάθησε να διδάξει σε αυτούς τους Βεδουίνους την ιδέα του Ελ Ελυών, αλλά πριν να φύγει από τον Αίγυπτο, είχε πεισθεί ότι ποτέ δεν μπορούσαν να καταλάβουν απόλυτα την διδασκαλία του. Γι αυτό σκόπιμα αποφάσισε κάποια συμβιβαστική λύση: να παρουσιάσει τον δικό τους φυλετικό θεό της ερήμου, τον Ιαχουέ, σαν τον ένα και μοναδικό θεό των οπαδών του. Ο Μωυσής δεν δίδαξε ότι οι άλλοι λαοί δεν θα μπορούσαν να έχουν άλλους θεούς, αλλά υποστήριξε ότι ο Ιαχουέ ήταν υπεράνω όλων, ειδικά στους Εβραίους. Αλλά πάντα τον βασάνιζε η δυσάρεστη παράδοξη κατάσταση να προσπαθεί να παρουσιάσει αυτή την νέα και ανώτερη ιδέα της Θεότητας σε αυτούς τους αμαθείς σκλάβους κάτω από την μεταμφίεση του αρχαίου όρου Ιαχουέ, που πάντα συμβολιζόταν από το χρυσό μοσχάρι των φυλών των Βεδουίνων.		96:4.3 (1056.5) Moses had endeavored to teach these Bedouins the idea of El Elyon, but before leaving Egypt, he had become convinced they would never fully comprehend this doctrine. Therefore he deliberately determined upon the compromise adoption of their tribal god of the desert as the one and only god of his followers. Moses did not specifically teach that other peoples and nations might not have other gods, but he did resolutely maintain that Yahweh was over and above all, especially to the Hebrews. But always was he plagued by the awkward predicament of trying to present his new and higher idea of Deity to these ignorant slaves under the guise of the ancient term Yahweh, which had always been symbolized by the golden calf of the Bedouin tribes.
96:4.4 (1056.6) Το γεγονός ότι ο Ιαχουέ ήταν ο θεός των φυγάδων Εβραίων εξηγεί το λόγο που έμειναν τόσο πολύ κάτω από το ιερό βουνό του Σινά, και το γιατί εκεί έλαβαν τις Δέκα Εντολές τις οποίες διακήρυξε στο όνομα του Ιαχουέ, του θεού του Χορέμπ. Κατά την διάρκεια αυτής της παρατεταμένης παραμονής κάτω από το Σινά τελειοποιήθηκαν και τα θρησκευτικά τελετουργικά της νέας εξελισσόμενης Εβραϊκής λατρείας.		96:4.4 (1056.6) The fact that Yahweh was the god of the fleeing Hebrews explains why they tarried so long before the holy mountain of Sinai, and why they there received the ten commandments which Moses promulgated in the name of Yahweh, the god of Horeb. During this lengthy sojourn before Sinai the religious ceremonials of the newly evolving Hebrew worship were further perfected.
96:4.5 (1057.1) Είναι πολύ πιθανόν ο Μωυσής να μην μπορούσε ποτέ να επιτύχει την καθιέρωση αυτής της κάπως προηγμένης τελετουργικές λατρείας και να κρατήσει τους οπαδούς του ανέπαφους για ένα τέταρτο του αιώνα αν δεν συνέβαινε μια βίαιη έκρηξη του Όρους Χορέμπ την Τρίτη εβδομάδα της λατρευτικής τους παραμονής στους πρόποδές του. «Το Όρος Ιαχουέ χάθηκε μέσα στην φωτιά, και ο καπνός κατέβαινε σαν καπνός από καμίνι, και όλο το βουνό έτρεμε σφοδρά.» Μπροστά σε αυτόν τον κατακλυσμό δεν είναι περίεργο που ο Μωυσής κατάφερε να εντυπώσει στο νου των αδερφών του ότι ο Θεός τους ήταν «ισχυρός, τρομερός, μια φωτιά που κατατρώγει τα πάντα, φοβερός, και πανίσχυρος.»		96:4.5 (1057.1) It does not appear that Moses would ever have succeeded in the establishment of his somewhat advanced ceremonial worship and in keeping his followers intact for a quarter of a century had it not been for the violent eruption of Horeb during the third week of their worshipful sojourn at its base. “The mountain of Yahweh was consumed in fire, and the smoke ascended like the smoke of a furnace, and the whole mountain quaked greatly.” In view of this cataclysm it is not surprising that Moses could impress upon his brethren the teaching that their God was “mighty, terrible, a devouring fire, fearful, and all-powerful.”
96:4.6 (1057.2) Ο Μωυσής διακήρυξε ότι ο Ιαχουέ ήταν ο Κύριος και Θεός του Ισραήλ, που ξεχώρισε τους Εβραίους σαν εκλεκτό του λαό¨ έκτιζε ένα καινούριο έθνος, και γι αυτό πολύ σοφά εθνικοποίησε τις θρησκευτικές του διδασκαλίες, λέγοντας στους οπαδούς του ότι ο Ιαχουέ ήταν ένας σκληρός αφέντης, ένας «ζηλιάρης Θεός.».Παρόλα αυτά προσπάθησε να διευρύνει την αντίληψή τους για την θεϊκότητα όταν τους δίδαξε ότι ο Ιαχουέ ήταν ο «Θεός των πνευμάτων όλης της σάρκας,» και όταν τους έλεγε, «Ο αιώνιος Θεός είναι το καταφύγιό σας, και εκεί βρίσκεται η αιώνια αγκαλιά του.» Ο Μωυσής δίδαξε ότι ο Ιαχουέ ήταν ένας Θεός που κρατούσε τις συμφωνίες του¨ «δεν θα σας απαρνηθεί, ούτε θα σας καταστρέψει, ούτε θα ξεχάσει την συμφωνία που έκανε με τους πατέρες σας επειδή ο Κύριος σας αγαπά και δεν θα ξεχάσει το όρκο που έδωσε στους πατέρες σας.»		96:4.6 (1057.2) Moses proclaimed that Yahweh was the Lord God of Israel, who had singled out the Hebrews as his chosen people; he was building a new nation, and he wisely nationalized his religious teachings, telling his followers that Yahweh was a hard taskmaster, a “jealous God.” But nonetheless he sought to enlarge their concept of divinity when he taught them that Yahweh was the “God of the spirits of all flesh,” and when he said, “The eternal God is your refuge, and underneath are the everlasting arms.” Moses taught that Yahweh was a covenant-keeping God; that he “will not forsake you, neither destroy you, nor forget the covenant of your fathers because the Lord loves you and will not forget the oath by which he swore to your fathers.”
96:4.7 (1057.3) Ο Μωυσής έκανε μια ηρωική προσπάθεια να εξυψώσει τον Ιαχουέ και να του δώσει την αξιοπρέπεια μιας ανώτατης Θεότητας όταν τον παρουσίασε σαν τον «Θεό της αλήθειας, αναμάρτητο, δίκαιο και σωστό σε όλα του.» Και όμως, παρά αυτή την εξυψωμένη διδασκαλία, η περιορισμένη κατανόηση των οπαδών του έκανε απαραίτητο να μιλά για τον Θεό σαν είναι κατ’ εικόνα του ανθρώπου, που να παθαίνει κρίσεις θυμού, οργής, και αυστηρότητας, ακόμα και ότι ήταν εκδικητικός που επηρεάζεται εύκολα από την συμπεριφορά του ανθρώπου.		96:4.7 (1057.3) Moses made a heroic effort to uplift Yahweh to the dignity of a supreme Deity when he presented him as the “God of truth and without iniquity, just and right in all his ways.” And yet, despite this exalted teaching, the limited understanding of his followers made it necessary to speak of God as being in man’s image, as being subject to fits of anger, wrath, and severity, even that he was vengeful and easily influenced by man’s conduct.
96:4.8 (1057.4) Με την διδασκαλία του Μωυσή αυτός φυλετικός θεός της φύσης, ο Ιαχουέ, έγινε ο Κύριος και Θεός του Ισραήλ, που τους ακολούθησε και στην ερημιά και ακόμα και στην εξορία, όπου σύντομα θεωρήθηκε Θεός όλων των λαών. Η τελευταία αιχμαλωσία που κράτησε τους Εβραίους υπόδουλους στην Βαβυλώνα τελικά απελευθέρωσε την εξελισσόμενη αντίληψη για τον Ιαχουέ για να είναι έτοιμος πια να αναλάβει τον μονοθείστικό ρόλο του Θεού όλων των εθνών.		96:4.8 (1057.4) Under the teachings of Moses this tribal nature god, Yahweh, became the Lord God of Israel, who followed them through the wilderness and even into exile, where he presently was conceived of as the God of all peoples. The later captivity that enslaved the Jews in Babylon finally liberated the evolving concept of Yahweh to assume the monotheistic role of the God of all nations.
96:4.9 (1057.5) Το μοναδικό και καταπληκτικό χαρακτηριστικό της θρησκευτικής ιστορίας των Εβραίων είναι αυτή η συνεχής εξέλιξη της αντίληψης για την Θεότητα από τον πρωτόγονο θεό του Όρους Χορέμπ, στις διδασκαλίες των επόμενων πνευματικών τους ηγετών μέχρι το ψηλό επίπεδο ανάπτυξης που απεικονίζεται στις διδασκαλίες του Ησαία για την Θεότητα, που διακήρυσσε αυτή την σπουδαία σύλληψη του στοργικού και ελεήμονα Δημιουργού Πατέρα.		96:4.9 (1057.5) The most unique and amazing feature of the religious history of the Hebrews concerns this continuous evolution of the concept of Deity from the primitive god of Mount Horeb up through the teachings of their successive spiritual leaders to the high level of development depicted in the Deity doctrines of the Isaiahs, who proclaimed that magnificent concept of the loving and merciful Creator Father.
5. ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΜΩΥΣΗ ^top		5. The Teachings of Moses ^top
96:5.1 (1057.6) Ο Μωυσής ήταν ένας ασυνήθιστος συνδυασμός στρατιωτικού ηγέτη, κοινωνικού οργανωτή, και θρησκευτικού διδασκάλου. Ήταν ο σημαντικότερος ατομικός παγκόσμιος διδάσκαλος και ηγέτης ανάμεσα στον Μαχιβέντα και τον Ιησού. Ο Μωυσής προσπάθησε να εισάγει πολλές μεταρρυθμίσεις στο Ισραήλ για τις οποίες δεν υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες. Μέσα στο χρονικό διάστημα μιας ανθρώπινης ζωής έβγαλε τις πολύγλωσσες ορδές των αποκαλούμενων Εβραίων από την δουλεία και την πρωτόγονη απολίτιστη περιπλάνηση ενώ έθεσε και τα θεμέλια για την επόμενη γέννηση ενός έθνους και για την διαιώνιση μιας φυλής.		96:5.1 (1057.6) Moses was an extraordinary combination of military leader, social organizer, and religious teacher. He was the most important individual world teacher and leader between the times of Machiventa and Jesus. Moses attempted to introduce many reforms in Israel of which there is no record. In the space of one man’s life he led the polyglot horde of so-called Hebrews out of slavery and uncivilized roaming while he laid the foundation for the subsequent birth of a nation and the perpetuation of a race.
96:5.2 (1057.7) Υπάρχουν τόσο λίγες γραπτές μαρτυρίες για το σπουδαίο έργο του Μωυσή επειδή οι Εβραίοι δεν είχαν γραπτή γλώσσα τον καιρό της εξόδου. Οι γραπτές μαρτυρίες των καιρών και πράξεων του Μωυσή προήλθε από τις παραδόσεις που σώθηκαν περισσότερο από χίλια χρόνια μετά τον θάνατο του σπουδαίου ηγέτη.		96:5.2 (1057.7) There is so little on record of the great work of Moses because the Hebrews had no written language at the time of the exodus. The record of the times and doings of Moses was derived from the traditions extant more than one thousand years after the death of the great leader.
96:5.3 (1058.1) Πολλά από τα βήματα που έκανε ο Μωυσής μπροστά από την θρησκεία των Αιγυπτίων και των γειτονικών Ανατολικών φυλών οφείλονταν στις παραδόσεις των Κενιτών για τον καιρό του Μελχισεδέκ. Χωρίς την διδασκαλία του Μελχισεδέκ στον Αβραάμ και τους συγχρόνους του, οι Εβραίοι θα είχαν βγει από την Αίγυπτο μέσα σε σκοτάδι χωρίς ελπίδα. Ο Μωυσής και ο πεθερός του, ο Ιέθρος, συνέλεξαν τις υπόλοιπες παραδόσεις των ημερών του Μελχισεδέκ, και αυτές οι διδασκαλίες μαζί με όσα έμαθε από τους Αιγυπτίους, οδήγησαν τον Μωυσή στην δημιουργία της βελτιωμένης θρησκείας και τελετουργίας των Ισραηλιτών. Ο Μωυσής ήταν οργανωτής¨ διάλεξε τα καλύτερα στοιχεία από την θρησκεία και τα ήθη της Αιγύπτου και της Παλαιστίνης και, συνδέοντας αυτές τις συνήθειες με τις παραδόσεις για την διδασκαλία του Μελχισεδέκ, οργάνωσε το τελετουργικό Εβραϊκό σύστημα λατρείας.		96:5.3 (1058.1) Many of the advances which Moses made over and above the religion of the Egyptians and the surrounding Levantine tribes were due to the Kenite traditions of the time of Melchizedek. Without the teaching of Machiventa to Abraham and his contemporaries, the Hebrews would have come out of Egypt in hopeless darkness. Moses and his father-in-law, Jethro, gathered up the residue of the traditions of the days of Melchizedek, and these teachings, joined to the learning of the Egyptians, guided Moses in the creation of the improved religion and ritual of the Israelites. Moses was an organizer; he selected the best in the religion and mores of Egypt and Palestine and, associating these practices with the traditions of the Melchizedek teachings, organized the Hebrew ceremonial system of worship.
96:5.4 (1058.2) Ο Μωυσής πίστευε στην Πρόνοια¨ είχε εμποτιστεί με τις Αιγυπτιακές θεωρίες για τον υπερφυσικό έλεγχο του Νείλου και των άλλων στοιχείων της φύσης. Είχε υψηλά οράματα για τον Θεό, αλλά ήταν απόλυτα ειλικρινής όταν δίδαξε τους Εβραίους ότι, αν υπάκουαν τον Θεό, «Αυτός θα σας αγαπά, θα σας ευλογεί, και θα σας πολλαπλασιάζει. Θα πολλαπλασιάζει τους καρπούς στις μήτρες των γυναικών σας και τους καρπούς της γης σας—το καλαμπόκι, το κρασί, το λάδι, και τα κοπάδια σας. Θα ευημερείτε περισσότερο από όλους τους ανθρώπους, και ο Κύριος και Θεός σας θα σας απαλλάξει από κάθε ασθένεια και δεν θα αφήσει καμιά από τις κακές αρρώστιες της Αιγύπτου να σας προσβάλλει.» Ακόμα τους είπε: «Να θυμάστε τον Κύριο και Θεό σας, γιατί αυτός είναι που σας δίνει την δύναμη να αποκτάτε πλούτη.» «Θα δανείζετε σε πολλά έθνη, αλλά εσείς δεν θα χρειαστεί να δανείζεστε. Θα βασιλέψετε σε πολλά έθνη, αλλά κανένα έθνος δεν θα βασιλέψει σε εσάς.»		96:5.4 (1058.2) Moses was a believer in Providence; he had become thoroughly tainted with the doctrines of Egypt concerning the supernatural control of the Nile and the other elements of nature. He had a great vision of God, but he was thoroughly sincere when he taught the Hebrews that, if they would obey God, “He will love you, bless you, and multiply you. He will multiply the fruit of your womb and the fruit of your land—the corn, wine, oil, and your flocks. You shall be prospered above all people, and the Lord your God will take away from you all sickness and will put none of the evil diseases of Egypt upon you.” He even said: “Remember the Lord your God, for it is he who gives you the power to get wealth.” “You shall lend to many nations, but you shall not borrow. You shall reign over many nations, but they shall not reign over you.”
96:5.5 (1058.3) Αλλά ήταν αληθινά λυπηρό να βλέπεις αυτό τον σπουδαίο νου του Μωυσή να προσπαθεί να προσαρμόσει την ουράνια σύλληψη του Ελ Ελυών, του Ύψιστου, στην αντίληψη των αμαθών και αγράμματων Εβραίων. Στους συγκεντρωμένους αρχηγούς του βροντοφώναζε, «Ο Κύριος και Θεός σας είναι ένας Θεός¨ δεν υπάρχει κανένας εκτός από αυτόν»¨ ενώ στο μικτό πλήθος δήλωνε, «Ποιος από όλους τους θεούς είναι σαν τον Θεό σας;» Ο Μωυσής έδωσε ένα γενναίο και σχεδόν πετυχημένο χτύπημα ενάντια στην ειδωλολατρία και τα φετίχ, δηλώνοντας, «Δεν είδατε ποτέ κάτι παρόμοιο με την μέρα που ο Θεός σας μίλησε στο Χορέμπ μέσα στην φωτιά.» Επίσης τους απαγόρεψε να φτιάχνουν εικόνες κανενός είδους.		96:5.5 (1058.3) But it was truly pitiful to watch this great mind of Moses trying to adapt his sublime concept of El Elyon, the Most High, to the comprehension of the ignorant and illiterate Hebrews. To his assembled leaders he thundered, “The Lord your God is one God; there is none beside him”; while to the mixed multitude he declared, “Who is like your God among all the gods?” Moses made a brave and partly successful stand against fetishes and idolatry, declaring, “You saw no similitude on the day that your God spoke to you at Horeb out of the midst of the fire.” He also forbade the making of images of any sort.
96:5.6 (1058.4) Ο Μωυσής φοβήθηκε να διακηρύξει το έλεος του Ιαχουέ, και προτίμησε να προκαλεί δέος στους ανθρώπους του με τον φόβο της δικαιοσύνης του Θεού, λέγοντας: «Ο Κύριος και Θεός σας είναι ο Θεός των Θεών, και Κύριος των Κυρίων, ένας σπουδαίος Θεός, ένας ισχυρός και τρομερός Θεός, που δεν λογαριάζει κανέναν άνθρωπο.» Και προσπαθούσε να ελέγξει τις ταραχοποιές ομάδες όταν δήλωνε ότι «ο Θεός σας σκοτώνει όταν δεν τον υπακούτε¨ θεραπεύει και δίνει ζωή όταν τον υπακούτε.» Αλλά ο Μωυσής δίδασκε αυτές τις φυλές ότι θα γινόντουσαν ο εκλεκτός λαός του Θεού μόνο υπό τον όρο ότι θα τηρούσαν όλες τις εντολές του και υπάκουαν όλα τα θεσπίσματά του.»		96:5.6 (1058.4) Moses feared to proclaim the mercy of Yahweh, preferring to awe his people with the fear of the justice of God, saying: “The Lord your God is God of Gods, and Lord of Lords, a great God, a mighty and terrible God, who regards not man.” Again he sought to control the turbulent clans when he declared that “your God kills when you disobey him; he heals and gives life when you obey him.” But Moses taught these tribes that they would become the chosen people of God only on condition that they “kept all his commandments and obeyed all his statutes.”
96:5.7 (1058.5) Πολύ λίγα διδάχτηκαν οι Εβραίοι εκείνα τα χρόνια για το έλεος του Θεού. Έμαθαν τον Θεό σαν «Παντοδύναμο¨ ο Κύριος είναι πολεμικός, ο Θεός των μαχών, ένδοξος και δυνατός, που συντρίβει τους εχθρούς του.» «Ο Κύριος και Θεός σας περπατά στην μέση του στρατοπέδου για να σας απελευθερώσει.» Οι Ισραηλίτες θεωρούσαν τον Θεό τους σαν κάποιο που τους αγαπά, αλλά και κάποιον που «σκλήρυνε την καρδιά του Φαραώ» και «καταράστηκε τους εχθρούς τους.»		96:5.7 (1058.5) Little of the mercy of God was taught the Hebrews during these early times. They learned of God as “the Almighty; the Lord is a man of war, God of battles, glorious in power, who dashes in pieces his enemies.” “The Lord your God walks in the midst of the camp to deliver you.” The Israelites thought of their God as one who loved them, but who also “hardened Pharaoh’s heart” and “cursed their enemies.”
96:5.8 (1058.6) Παρόλο που ο Μωυσής παρουσίασε στα παιδιά του Ισραήλ και κάποιες φευγαλέες εικόνες μιας συμπαντικής και αγαθοεργής Θεότητας, συνολικά, η καθημερινή τους ιδέα για τον Ιαχουέ ήταν για ένα Θεό κάπως καλύτερο από τους φυλετικούς θεούς των γειτονικών τους λαών. Η ιδέα τους για τον Θεό ήταν πρωτόγονη, ωμή, και ανθρωπομορφική¨ όταν πέθανε ο Μωυσής, αυτές οι φυλές των Βεδουίνων γρήγορα γύρισαν στις ημιβάρβαρες ιδέες για τους παλαιούς θεούς του Χορέμπ και της ερήμου. Η διευρυμένη και πιο ουράνια ιδέα του Θεού που παρουσίαζε που και που ο Μωυσής στους αξιωματούχους του σύντομα χάθηκε, ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι γύρισαν στην λατρεία των φετίχ τους χρυσών μόσχων, το Παλαιστινιακό σύμβολο των ποιμένων για τον Ιαχουέ.		96:5.8 (1058.6) While Moses presented fleeting glimpses of a universal and beneficent Deity to the children of Israel, on the whole, their day-by-day concept of Yahweh was that of a God but little better than the tribal gods of the surrounding peoples. Their concept of God was primitive, crude, and anthropomorphic; when Moses passed on, these Bedouin tribes quickly reverted to the semibarbaric ideas of their olden gods of Horeb and the desert. The enlarged and more sublime vision of God which Moses every now and then presented to his leaders was soon lost to view, while most of the people turned to the worship of their fetish golden calves, the Palestinian herdsman’s symbol of Yahweh.
96:5.9 (1059.1) Όταν ο Μωυσής παράδωσε την διακυβέρνηση των Εβραίων στον Ιησού, είχε ήδη συγκεντρώσει χιλιάδες ομογενών απογόνων του Αβραάμ, του Ναχώρ, και Λωτ, και άλλων από συγγενείς φυλές και τους μάζεψε σε ένα αύταρκες και μερικά αυτοδιοικούμενο έθνος ποιμένων και πολεμιστών.		96:5.9 (1059.1) When Moses turned over the command of the Hebrews to Joshua, he had already gathered up thousands of the collateral descendants of Abraham, Nahor, Lot, and other of the related tribes and had whipped them into a self-sustaining and partially self-regulating nation of pastoral warriors.
6. Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΜΩΥΣΗ ^top		6. The God Concept After Moses’ Death ^top
96:6.1 (1059.2) Με τον θάνατο του Μωυσή η υψηλή αντίληψή του για τον Θεό πολύ γρήγορα άρχισε να φθείρεται. Ο Ιησούς και οι ηγέτες του Ισραήλ συνέχισαν να κρατούν τις Μωσαϊκές παραδόσεις του πάνσοφου, αγαθοεργού, και παντοδύναμου Θεού, αλλά οι κοινοί άνθρωποι γρήγορα επανήλθαν στην παλιά ιδέα της ερήμου για τον Ιαχουέ. Και αυτό το πισωγύρισμα της αντίληψης για την Θεότητα συνέχισε να αυξάνεται όλο και περισσότερο κάτω από την ηγεσία διαφόρων διαδοχικών φυλετικών σείχηδων, των αποκαλούμενων Κριτών.		96:6.1 (1059.2) Upon the death of Moses his lofty concept of Yahweh rapidly deteriorated. Joshua and the leaders of Israel continued to harbor the Mosaic traditions of the all-wise, beneficent, and almighty God, but the common people rapidly reverted to the older desert idea of Yahweh. And this backward drift of the concept of Deity continued increasingly under the successive rule of the various tribal sheiks, the so-called Judges.
96:6.2 (1059.3) Η μαγεία της ασυνήθιστης προσωπικότητας του Μωυσή κρατούσε ζωντανή μέσα στις καρδιές των οπαδών του την έμπνευση μιας ολοένα διευρυνόμενης ιδέας για τον Θεό¨ αλλά όταν έφτασαν στην εύφορη γη της Παλαιστίνης, σύντομα από νομαδικοί ποιμένες μετατράπηκαν σε τακτοποιημένους και κάπως νηφάλιους αγρότες. Και αυτή η εξέλιξη της ζωής τους και η αλλαγή στην θρησκεία τους απαιτούσε μια λίγο πολύ ολοκληρωτική αλλαγή στον χαρακτήρα της άποψής τους για την φύση του Θεού, του Ιαχουέ. Κατά τον καιρό της αρχής της μεταστοιχείωσης του αυστηρού, άξεστου, απαιτητικού, και τρομερού θεού του Σινά στην μεταγενέστερη ιδέα για ένα Θεό αγάπης, δικαιοσύνης, και ελέους, οι Εβραίοι έχασαν την επαφή τους με τις ανώτερες διδασκαλίες του Μωυσή. Παραλίγο να χάσουν όλη την αντίληψη του μονοθεϊσμού¨ σχεδόν έχασαν την ευκαιρία να γίνουν ο λαός που θα υπηρετούσε σαν σύνδεσμος στην πνευματική ανάπτυξη της Ουράντια, η φυλή που θα διατηρούσε την διδασκαλία του Μελχισεδέκ για τον ένα Θεό μέχρι την στιγμή της ενσάρκωσης μιας προσφοράς ενός Υιού του Πατέρα όλων.		96:6.2 (1059.3) The spell of the extraordinary personality of Moses had kept alive in the hearts of his followers the inspiration of an increasingly enlarged concept of God; but when they once reached the fertile lands of Palestine, they quickly evolved from nomadic herders into settled and somewhat sedate farmers. And this evolution of life practices and change of religious viewpoint demanded a more or less complete change in the character of their conception of the nature of their God, Yahweh. During the times of the beginning of the transmutation of the austere, crude, exacting, and thunderous desert god of Sinai into the later appearing concept of a God of love, justice, and mercy, the Hebrews almost lost sight of Moses’ lofty teachings. They came near losing all concept of monotheism; they nearly lost their opportunity of becoming the people who would serve as a vital link in the spiritual evolution of Urantia, the group who would conserve the Melchizedek teaching of one God until the times of the incarnation of a bestowal Son of that Father of all.
96:6.3 (1059.4) Ο Ιησούς προσπαθούσε απεγνωσμένα να κρατήσει την ιδέα του υπέρτατου Ιαχουέ στο νου των συμπατριωτών του, λέγοντας: «Όπως ήμουν με τον Μωυσή, θα είμαι και με εσάς¨ δεν θα σας απογοητεύσω και δεν θα σας απαρνηθώ.» Ο Ιησούς θεώρησε απαραίτητο να κηρύξει ένα αυστηρό ευαγγέλιο στον δύσπιστο λαό του, τον λαό τον τόσο πρόθυμο να πιστέψει στην παλιά εθνική του θρησκεία αλλά απρόθυμο να προοδεύσει στην θρησκεία της πίστης και της δικαιοσύνης. Το καθήκον που έθετε η διδασκαλία του Ιησού ήταν: «Ο Ιαχουέ είναι ένας ιερός Θεός¨ είναι ζηλιάρης Θεός¨ δεν συγχωρά τις παραβάσεις σας ούτε τις αμαρτίες σας.» Η υψηλότερη αντίληψη για τον Ιαχουέ εκείνη την εποχή απεικόνιζε τον Ιαχουέ σαν ένα «Θεό δύναμης, κρίσης, και δικαιοσύνης.»		96:6.3 (1059.4) Desperately Joshua sought to hold the concept of a supreme Yahweh in the minds of the tribesmen, causing it to be proclaimed: “As I was with Moses, so will I be with you; I will not fail you nor forsake you.” Joshua found it necessary to preach a stern gospel to his disbelieving people, people all too willing to believe their old and native religion but unwilling to go forward in the religion of faith and righteousness. The burden of Joshua’s teaching became: “Yahweh is a holy God; he is a jealous God; he will not forgive your transgressions nor your sins.” The highest concept of this age pictured Yahweh as a “God of power, judgment, and justice.”
96:6.4 (1059.5) Αλλά ακόμα και εκείνα τα σκοτεινά χρόνια, θα παρουσιαζόταν περιστασιακά κάποιος μεμονωμένος διδάσκαλος που θα διακήρυσσε την αντίληψη του Μωυσή για το θείο: «Εσείς παιδιά του κακού δεν μπορείτε να υπηρετήσετε τον Κύριο, γιατί είναι ένας ιερός Θεός.» «Μπορεί ο θνητός άνθρωπος να είναι πιο δίκαιος από τον Θεό; Μπορεί ένας άνθρωπος να είναι αγνότερος από Δημιουργός του; «Μπορείτε, αν ψάξετε, να βρείτε τον Θεό; Μπορείτε να βρείτε τον Παντοδύναμο ολοκληρωτικά; Προσέξτε, ο Θεός είναι σπουδαίος και δεν τον γνωρίζουμε. Τον αγγίζουμε, αλλά δεν τον βρίσκουμε.»		96:6.4 (1059.5) But even in this dark age, every now and then a solitary teacher would arise proclaiming the Mosaic concept of divinity: “You children of wickedness cannot serve the Lord, for he is a holy God.” “Shall mortal man be more just than God? shall a man be more pure than his Maker?” “Can you by searching find out God? Can you find out the Almighty to perfection? Behold, God is great and we know him not. Touching the Almighty, we cannot find him out.”
7. ΟΙ ΨΑΛΜΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΒ ^top		7. Psalms and the Book of Job ^top
96:7.1 (1060.1) Κάτω από την ηγεσία των σεΐχηδων και των ιερέων οι Εβραίοι εγκαταστάθηκαν στην Παλαιστίνη. Αλλά σύντομα πισωγύρισαν στις απλοϊκές πεποιθήσεις της ερήμου και μολύνθηκαν με τις λιγότερο προχωρημένες θρησκευτικές συνήθειες των Χαναανιτών. Έγιναν ειδωλολατρικοί και ακόλαστοι, και η άποψή τους για την θεότητα έπεσε κατά πολύ χαμηλότερα από τις Αιγυπτιακές και Μεσοποταμιακές ιδέες για τον Θεό που είχαν διατηρηθεί από κάποιες επιζώντες ομάδες του Σάλεμ, και που καταγράφονται σε μερικούς από τους Ψαλμούς και στο αποκαλούμενο Βιβλίο του Ιώβ.		96:7.1 (1060.1) Under the leadership of their sheiks and priests the Hebrews became loosely established in Palestine. But they soon drifted back into the benighted beliefs of the desert and became contaminated with the less advanced Canaanite religious practices. They became idolatrous and licentious, and their idea of Deity fell far below the Egyptian and Mesopotamian concepts of God that were maintained by certain surviving Salem groups, and which are recorded in some of the Psalms and in the so-called Book of Job.
96:7.2 (1060.2) Οι Ψαλμοί είναι έργο πολλών συγγραφέων¨ πολλοί γράφτηκαν από Αιγυπτίους και Μεσοποτάμιους διδασκάλους. Εκείνο τον καιρό που η Ανατολή λάτρευε θεούς της φύσης, υπήρχαν ακόμα αρκετοί που πίστευαν στην υπεροχή του Ελ Ελυών, του Ύψιστου.		96:7.2 (1060.2) The Psalms are the work of a score or more of authors; many were written by Egyptian and Mesopotamian teachers. During these times when the Levant worshiped nature gods, there were still a goodly number who believed in the supremacy of El Elyon, the Most High.
96:7.3 (1060.3) Καμιά άλλη συλλογή θρησκευτικών συγγραμμάτων δεν δίνει έκφραση σε τόσο πλούτο αφοσίωσης και εμπνευσμένων ιδεών για τον Θεό όσο το Βιβλίο των Ψαλμών. Και θα ήταν πολύ χρήσιμο αν, μελετώντας αυτή την υπέροχη συλλογή λατρευτικής λογοτεχνίας, δίνατε προσοχή στην πηγή και χρονολογία κάθε ξεχωριστού ύμνου λατρείας και θαυμασμού, και είχατε στο μυαλό σας ότι καμιά άλλη συλλογή δεν καλύπτει τόσο μεγάλο χρονικό φάσμα. Αυτό το Βιβλίο των Ψαλμών είναι η καταγραφή των ποικίλων αντιλήψεων για τον Θεό των πιστών της θρησκείας του Σάλεμ σε όλη την Ανατολή και περιλαμβάνει ολόκληρη την περίοδο από τον Αμενοπή έως τον Ησαία. Στους ψαλμούς ο Θεός απεικονίζεται σε όλες τις φάσεις που τον συνέλαβε ο ανθρώπινος νους, από την άξεστη ιδέα μια φυλετικής θεότητας μέχρι το απέραντα διευρυμένο ιδανικό των μεταγενέστερων Εβραίων, όπου ο Ιαχουέ απεικονίζεται σαν ένας στοργικός ηγέτης και ελεήμων Πατέρας.		96:7.3 (1060.3) No collection of religious writings gives expression to such a wealth of devotion and inspirational ideas of God as the Book of Psalms. And it would be very helpful if, in the perusal of this wonderful collection of worshipful literature, consideration could be given to the source and chronology of each separate hymn of praise and adoration, bearing in mind that no other single collection covers such a great range of time. This Book of Psalms is the record of the varying concepts of God entertained by the believers of the Salem religion throughout the Levant and embraces the entire period from Amenemope to Isaiah. In the Psalms God is depicted in all phases of conception, from the crude idea of a tribal deity to the vastly expanded ideal of the later Hebrews, wherein Yahweh is pictured as a loving ruler and merciful Father.
96:7.4 (1060.4) Και όταν το εξετάσετε με αυτό τον τρόπο, αυτοί οι Ψαλμοί αποτελούν την πιο πολύτιμη και χρήσιμη απάνθισμα αισθημάτων αφοσίωσης που συγκέντρωσε ποτέ ο άνθρωπος μέχρι τον εικοστό αιώνα. Το λατρευτικό πνεύμα αυτής της ανθολογίας ύμνων υπερβαίνει όλα τα άλλα ιερά βιβλία του κόσμου.		96:7.4 (1060.4) And when thus regarded, this group of Psalms constitutes the most valuable and helpful assortment of devotional sentiments ever assembled by man up to the times of the twentieth century. The worshipful spirit of this collection of hymns transcends that of all other sacred books of the world.
96:7.5 (1060.5) Αυτή η ποικιλόμορφη εικόνα της Θεότητας που παρουσιάζεται στο Βιβλίο του Ιώβ ήταν το προϊόν πολλών Μεσοποτάμιων θρησκευτικών διδασκάλων που έζησαν σε μια περίοδο σχεδόν τριακοσίων χρόνων. Και όταν διαβάζετε την υψηλή ιδέα για το θείο που βρίσκεται σε αυτή την συλλογή Μεσοποτάμιων πεποιθήσεων, θα αναγνωρίσετε ότι στην περιοχή της Ουρ της Χαλδαίας διατηρήθηκε καλύτερα η ιδέα ενός αληθινού Θεού εκείνες τις σκοτεινές μέρες στην Παλαιστίνη.		96:7.5 (1060.5) The variegated picture of Deity presented in the Book of Job was the product of more than a score of Mesopotamian religious teachers extending over a period of almost three hundred years. And when you read the lofty concept of divinity found in this compilation of Mesopotamian beliefs, you will recognize that it was in the neighborhood of Ur of Chaldea that the idea of a real God was best preserved during the dark days in Palestine.
96:7.6 (1060.6) Στην Παλαιστίνη η σοφία και η διεισδυτικότητα στα πάντα του Θεού συχνά έγινε αντιληπτή αλλά σπάνια με αγάπη και έλεος. Ο Ιαχουέ εκείνων των ημερών «στέλνει τα κακά πνεύματα να κυριεύσουν τις ψυχές των εχθρών του», δίνει ευημερία στα δικά του υπάκουα παιδιά, ενώ καταριέται και δικάζει πολύ αυστηρά όλους τους άλλους. «Ματαιώνει τα σχέδια των πονηρών¨ έχει τον τρόπο και τους ξεσκεπάζει την απάτη τους.»		96:7.6 (1060.6) In Palestine the wisdom and all-pervasiveness of God was often grasped but seldom his love and mercy. The Yahweh of these times “sends evil spirits to dominate the souls of his enemies”; he prospers his own and obedient children, while he curses and visits dire judgments upon all others. “He disappoints the devices of the crafty; he takes the wise in their own deceit.”
96:7.7 (1060.7) Μόνο στην Ουρ υψώθηκε μια φωνή για να διαλαλήσει το έλεος του Θεού, λέγοντας: «Θα προσευχηθεί στον Θεό και θα του δώσει χάρη και θα δει το πρόσωπο του με χαρά, γιατί ο Θεός θα δώσει στον άνθρωπο θεϊκή δικαιοσύνη.» Έτσι από την Ουρ διακηρύσσεται η σωτηρία, η θεία χάρη, μέσα από την πίστη: «Είναι φιλεύσπλαχνος προς τους μετανοούντες και λέγει, «Σώστε τον από την πτώση, γιατί έχω βρει τα λύτρα της σωτηρίας.» Αν κάποιος πει, «Έχω αμαρτήσει και διαστρεβλώσει το σωστό, και δεν ωφελήθηκα,¨ ο Θεός θα απελευθερώσει την ψυχή του από την καταστροφή, και θα δει το φως.» Από τον καιρό του Μελχισεδέκ είχε ο Ανατολικός κόσμος να ακούσει ένα τέτοιο χαρμόσυνο μήνυμα ανθρώπινης σωτηρίας όσο αυτή η θαυμάσια διδασκαλία του Ελιχού, του προφήτη της Ουρ και ιερέα των πιστών του Σάλεμ, δηλαδή, των υπολειμμάτων της κάποτε αποικίας του Μελχισεδέκ στην Μεσοποταμία.		96:7.7 (1060.7) Only at Ur did a voice arise to cry out the mercy of God, saying: “He shall pray to God and shall find favor with him and shall see his face with joy, for God will give to man divine righteousness.” Thus from Ur there is preached salvation, divine favor, by faith: “He is gracious to the repentant and says, ‘Deliver him from going down in the pit, for I have found a ransom.’ If any say, ‘I have sinned and perverted that which was right, and it profited me not,’ God will deliver his soul from going into the pit, and he shall see the light.” Not since the times of Melchizedek had the Levantine world heard such a ringing and cheering message of human salvation as this extraordinary teaching of Elihu, the prophet of Ur and priest of the Salem believers, that is, the remnant of the onetime Melchizedek colony in Mesopotamia.
96:7.8 (1061.1) Και με αυτό τον τρόπο οι εναπομείναντες ιεραπόστολοι του Σάλεμ στην Μεσοποταμία κράτησαν το φως της αλήθειας όλη αυτή την περίοδο της αποδιοργάνωσης των Εβραίων μέχρι την εμφάνιση του πρώτου από εκείνη την μακροσκελή σειρά διδασκάλων του Ισραήλ που ποτέ δεν σταμάτησε ποτέ να οικοδομεί, λιθαράκι, λιθαράκι, ιδέα, ιδέα, μέχρι που πέτυχαν την συνειδητοποίηση του ιδανικού του Συμπαντικού και Δημιουργού Πατέρα τον πάντων, το αποκορύφωμα της εξέλιξης της ιδέα του Ιαχουέ.		96:7.8 (1061.1) And thus did the remnants of the Salem missionaries in Mesopotamia maintain the light of truth during the period of the disorganization of the Hebrew peoples until the appearance of the first of that long line of the teachers of Israel who never stopped as they built, concept upon concept, until they had achieved the realization of the ideal of the Universal and Creator Father of all, the acme of the evolution of the Yahweh concept.
96:7.9 (1061.2) [Παραδόθηκε από ένα Μελχισεδέκ του Νέβαδον].		96:7.9 (1061.2) [Presented by a Melchizedek of Nebadon.]