Εγγραφο 112		Paper 112
Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ		Personality Survival
112:0.1 (1225.1) Οι εξελικτικοί πλανήτες είναι οι σφαίρες της ανθρώπινης καταγωγής, οι αρχικοί κόσμοι της ανελικτικής ανθρώπινης διαδρομής. Η Ουράντια είναι το σημείο εκκίνησής σας. Εδώ εσείς και ο θείος Προσαρμοστής της Σκέψης σας ενώνεστε σε μια προσωρινή ένωση. Σας έχει δοθεί το χάρισμα ενός τέλειου οδηγού. Γι’ αυτό, αν τρέξετε αληθινά την κούρσα του χρόνου και κερδίσετε τον τελικό στόχο της πίστης, το έπαθλο των αιώνων θα γίνει δικό σας. Θα ενωθείτε για πάντα με τον Προσαρμοστή που κατοικεί εντός σας. Τότε θα αρχίσει η πραγματική σας ζωή, η ανελισσόμενη ζωή, της οποίας η παρούσα, θνητή κατάστασή σας δεν είναι παρά ο προθάλαμος. Τότε θα αρχίσει η εξυψωμένη και προοδευτική αποστολή σας, ως τελικιστές, στην αιωνιότητα, που απλώνεται εμπρός σας. Και καθ’ όλη τη διάρκεια αυτών διαδοχικών αιώνων και επιπέδων της εξελικτικής ανάπτυξης, υπάρχει ένα μέρος σας που παραμένει απόλυτα αμετάβλητο και τούτο είναι η προσωπικότητα – η μονιμότητα μέσα στην αλλαγή.		112:0.1 (1225.1) THE evolutionary planets are the spheres of human origin, the initial worlds of the ascending mortal career. Urantia is your starting point; here you and your divine Thought Adjuster are joined in temporary union. You have been endowed with a perfect guide; therefore, if you will sincerely run the race of time and gain the final goal of faith, the reward of the ages shall be yours; you will be eternally united with your indwelling Adjuster. Then will begin your real life, the ascending life, to which your present mortal state is but the vestibule. Then will begin your exalted and progressive mission as finaliters in the eternity which stretches out before you. And throughout all of these successive ages and stages of evolutionary growth, there is one part of you that remains absolutely unaltered, and that is personality—permanence in the presence of change.
112:0.2 (1225.2) Ενώ θα ήταν υπεροπτικό το να επιχειρήσουμε τον προσδιορισμό της προσωπικότητας, μπορεί να φανεί χρήσιμο το να αναφέρουμε και πάλι ορισμένα από τα πράγματα που είναι γνωστά για την προσωπικότητα:		112:0.2 (1225.2) While it would be presumptuous to attempt the definition of personality, it may prove helpful to recount some of the things which are known about personality:
112:0.3 (1225.3) 1. Η προσωπικότητα είναι το χαρακτηριστικό εκείνο μέσα στην πραγματικότητα, το οποίο πληρούται από τον ίδιο τον Πατέρα του Σύμπαντος, ή τον Συνδεδεμένο Δρώντα, που λειτουργεί εκ μέρους του Πατέρα.		112:0.3 (1225.3) 1. Personality is that quality in reality which is bestowed by the Universal Father himself or by the Conjoint Actor, acting for the Father.
112:0.4 (1225.4) 2. Μπορεί να πληρωθεί σε οποιοδήποτε ζωντανό, ενεργειακό σύστημα, το οποίο περικλείει διάνοια, ή πνεύμα.		112:0.4 (1225.4) 2. It may be bestowed upon any living energy system which includes mind or spirit.
112:0.5 (1225.5) 3. Δεν είναι εντελώς υποκείμενη στους περιορισμούς της κληρονομικότητας. Είναι, σχετικά, δημιουργική, ή συνδημιουργική.		112:0.5 (1225.5) 3. It is not wholly subject to the fetters of antecedent causation. It is relatively creative or cocreative.
112:0.6 (1225.6) 4. Όταν πληρούται σε εξελικτικά, υλικά πλάσματα, κάνει το πνεύμα να προσπαθεί να κατακτήσει την ενέργεια-ύλη με τη μεσολάβηση της διάνοιας.		112:0.6 (1225.6) 4. When bestowed upon evolutionary material creatures, it causes spirit to strive for the mastery of energy-matter through the mediation of mind.
112:0.7 (1225.7) 5. Η προσωπικότητα, όταν στερείται ταυτότητας, μπορεί να ενωθεί με την ταυτότητα οποιουδήποτε ζώντος ενεργειακού συστήματος.		112:0.7 (1225.7) 5. Personality, while devoid of identity, can unify the identity of any living energy system.
112:0.8 (1225.8) 6. Παρουσιάζει μόνο ποιοτική ανταπόκριση στο κύκλωμα προσωπικότητας, σε αντιδιαστολή προς τις τρεις ενέργειες, οι οποίες εμφανίζουν τόσο ποιοτική, όσο και ποσοτική ανταπόκριση στη βαρύτητα.		112:0.8 (1225.8) 6. It discloses only qualitative response to the personality circuit in contradistinction to the three energies which show both qualitative and quantitative response to gravity.
112:0.9 (1225.9) 7. Η προσωπικότητα είναι αναλλοίωτη μέσα στις αλλαγές		112:0.9 (1225.9) 7. Personality is changeless in the presence of change.
112:0.10 (1225.10) 8. Μπορεί να γίνει δώρο προς το Θεό – η αφοσίωση της ελεύθερης βούλησης να πράττει το θέλημα του Θεού.		112:0.10 (1225.10) 8. It can make a gift to God—dedication of the free will to the doing of the will of God.
112:0.11 (1225.11) 9. Χαρακτηρίζεται από ηθικότητα – επίγνωση της σχετικότητας της συνάφειας με άλλα άτομα. Διακρίνει τα επίπεδα συμπεριφοράς και επιλεκτικά τα ξεχωρίζει.		112:0.11 (1225.11) 9. It is characterized by morality—awareness of relativity of relationship with other persons. It discerns conduct levels and choosingly discriminates between them.
112:0.12 (1225.12) 10. Η προσωπικότητα είναι μοναδική, απόλυτα μοναδική. Είναι μοναδική στο χρόνο και το διάστημα. Είναι μοναδική στην αιωνιότητα και στον Παράδεισο. Είναι μοναδική όταν χαρίζεται – δεν υπάρχουν αντίγραφα. Είναι μοναδική σε κάθε στιγμή της ύπαρξης. Είναι μοναδική σε σχέση με τον Θεό – εκείνος δεν τρέφει ιδιαίτερο σεβασμό προς τα άτομα, αλλά δεν τα συνενώνει, διότι δεν μπορούν να συνενωθούν - συνεργάζονται αλλά δεν συνενώνονται.		112:0.12 (1225.12) 10. Personality is unique, absolutely unique: It is unique in time and space; it is unique in eternity and on Paradise; it is unique when bestowed—there are no duplicates; it is unique during every moment of existence; it is unique in relation to God—he is no respecter of persons, but neither does he add them together, for they are nonaddable—they are associable but nontotalable.
112:0.13 (1226.1) 11. Η προσωπικότητα αντιδρά άμεσα στην παρουσία άλλων προσωπικοτήτων		112:0.13 (1226.1) 11. Personality responds directly to other-personality presence.
112:0.14 (1226.2) 12. Είναι μια ιδιότητα που μπορεί να προστεθεί στο πνεύμα, καταδεικνύοντας, έτσι, την πρωτοκαθεδρία του Πατέρα προς τον Υιό. (Η διάνοια δεν πρέπει να προστίθεται στο πνεύμα.)		112:0.14 (1226.2) 12. It is one thing which can be added to spirit, thus illustrating the primacy of the Father in relation to the Son. (Mind does not have to be added to spirit.)
112:0.15 (1226.3) 13. Η προσωπικότητα μπορεί να επιζήσει του υλικού θανάτου ταυτιζόμενη με την διασωζόμενη ψυχή. Ο Προσαρμοστής και η προσωπικότητα είναι αναλλοίωτοι. Η σχέση μεταξύ τους (στην ψυχή) δεν είναι άλλο παρά αλλαγή, συνεχής εξέλιξη. Και αν η αλλαγή αυτή (η εξέλιξη) παύσει να υπάρχει, τότε και η ψυχή θα παύσει να υπάρχει.		112:0.15 (1226.3) 13. Personality may survive mortal death with identity in the surviving soul. The Adjuster and the personality are changeless; the relationship between them (in the soul) is nothing but change, continuing evolution; and if this change (growth) ceased, the soul would cease.
112:0.16 (1226.4) 14. Η προσωπικότητα έχει, με τρόπο μοναδικό, συναίσθηση του χρόνου και τούτο είναι κάτι διαφορετικό από την αντίληψη του χρόνου που διαθέτει η διάνοια, ή το πνεύμα.		112:0.16 (1226.4) 14. Personality is uniquely conscious of time, and this is something other than the time perception of mind or spirit.
1. ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. ^top		1. Personality and Reality ^top
112:1.1 (1226.5) Η προσωπικότητα πληρούται από τον Πατέρα του Σύμπαντος επί των πλασμάτων του ως μία δυνητικά αιώνια ιδιότητα. Ένα τέτοιο θείο δώρο έχει προορισμό να λειτουργεί σε πολλά επίπεδα και σε διαδοχικές συμπαντικές καταστάσεις, που κυμαίνονται από το ταπεινό πεπερασμένο ως το ανώτατο απολυτοειδές, ακόμη και ως τα όρια του απόλυτου. Έτσι η προσωπικότητα εμφανίζεται σε τρία κοσμικά επίπεδα, ή τρεις συμπαντικές φάσεις:		112:1.1 (1226.5) Personality is bestowed by the Universal Father upon his creatures as a potentially eternal endowment. Such a divine gift is designed to function on numerous levels and in successive universe situations ranging from the lowly finite to the highest absonite, even to the borders of the absolute. Personality thus performs on three cosmic planes or in three universe phases:
112:1.2 (1226.6) 1. Την κατάσταση της θέσης της. Η προσωπικότητα λειτουργεί εξ ίσου αποτελεσματικά στο τοπικό σύμπαν, στα υπερσύμπαντα και στο αιώνιο σύμπαν		112:1.2 (1226.6) 1. Position status. Personality functions equally efficiently in the local universe, in the superuniverse, and in the central universe.
112:1.3 (1226.7) 2. Την κατάσταση των εννοιών. Η προσωπικότητα δρα αποτελεσματικά στα επίπεδα του πεπερασμένου, του απολυτοειδούς, αγγίζοντας, ακόμη και το απόλυτο.		112:1.3 (1226.7) 2. Meaning status. Personality performs effectively on the levels of the finite, the absonite, and even as impinging upon the absolute.
112:1.4 (1226.8) 3. Την κατάσταση των αξιών. Η προσωπικότητα μπορεί να πραγματωθεί εμπειρικά στους διαδοχικούς χώρους του υλικού, του μοροντιανού και του πνευματικού.		112:1.4 (1226.8) 3. Value status. Personality can be experientially realized in the progressive realms of the material, the morontial, and the spiritual.
112:1.5 (1226.9) Η προσωπικότητα διαθέτει μια τελειοποιημένη κλίμακα κοσμικής διαστατικής παρουσίασης. Οι διαστάσεις της πεπερασμένης προσωπικότητας είναι τρεις και λειτουργούν, περίπου, ως εξής:		112:1.5 (1226.9) Personality has a perfected range of cosmic dimensional performance. The dimensions of finite personality are three, and they are roughly functional as follows:
112:1.6 (1226.10) 1. Το μήκος αντιπροσωπεύει την κατεύθυνση και τη φύση της προόδου – την κίνηση μέσα στο διάστημα και σύμφωνα με το χρόνο – την εξέλιξη.		112:1.6 (1226.10) 1. Length represents direction and nature of progression—movement through space and according to time—evolution.
112:1.7 (1226.11) 2. Το κατακόρυφο βάθος περικλείει το δυναμικό και τις ιδιότητες του οργανισμού, τα ποικίλα επίπεδα αυτοπραγμάτωσης και το γενικό φαινόμενο της αντίδρασης στο περιβάλλον.		112:1.7 (1226.11) 2. Vertical depth embraces the organismal drives and attitudes, the varying levels of self-realization and the general phenomenon of reaction to environment.
112:1.8 (1226.12) 3. Το εύρος περιλαμβάνει το χώρο συντονισμού, συνεργασίας και ατομικής οργάνωσης.		112:1.8 (1226.12) 3. Breadth embraces the domain of co-ordination, association, and selfhood organization.
112:1.9 (1226.13) Ο τύπος της προσωπικότητας ο οποίος πληρούται επί των θνητών της Ουράντια έχει τη δυνατότητα των επτά διαστάσεων της αυτοέκφρασης, ή της ατομικής συναίσθησης. Τα διαστατικά αυτά φαινόμενα γίνονται αντιληπτά ως τρία στο πεπερασμένο επίπεδο, τρία στο απολυτοειδές επίπεδο και ένα στο επίπεδο του απόλυτου. Σε υπό-απόλυτα επίπεδα, η έβδομη αυτή διάσταση, ή διάσταση της ολικότητας μπορεί να βιωθεί ως το γεγονός της ύπαρξης της προσωπικότητας. Η υπέρτατη αυτή διάσταση αποτελεί ένα συνεργικό απόλυτο και, ενώ δεν είναι άπειρη, έχει από πλευράς διαστάσεων τη δυνατότητα να διεισδύει με τρόπο υπο-άπειρο στο απόλυτο.		112:1.9 (1226.13) The type of personality bestowed upon Urantia mortals has a potentiality of seven dimensions of self-expression or person-realization. These dimensional phenomena are realizable as three on the finite level, three on the absonite level, and one on the absolute level. On subabsolute levels this seventh or totality dimension is experiencible as the fact of personality. This supreme dimension is an associable absolute and, while not infinite, is dimensionally potential for subinfinite penetration of the absolute.
112:1.10 (1226.14) Οι πεπερασμένες διαστάσεις της προσωπικότητας έχουν να κάνουν με το κοσμικό μήκος, βάθος και εύρος. Το μήκος δηλώνει την ιδέα. Το βάθος εκφράζει την αξία. Το εύρος περιλαμβάνει την ενόραση – την ικανότητα να βιώσει την αδιαφιλονίκητη συνείδηση της κοσμικής πραγματικότητας.		112:1.10 (1226.14) The finite dimensions of personality have to do with cosmic length, depth, and breadth. Length denotes meaning; depth signifies value; breadth embraces insight—the capacity to experience unchallengeable consciousness of cosmic reality.
112:1.11 (1227.1) Στο μοροντιανό επίπεδο και οι τρεις αυτές πεπερασμένες διαστάσεις του υλικού επιπέδου επιτείνονται σε μεγάλο βαθμό, ενώ ορισμένες καινούργιες διαστατικές αξίες συνειδητοποιούνται. Όλες αυτές οι μεγεθυσμένες διαστατικές εμπειρίες του μοροντιανού επιπέδου ενώνονται, με τρόπο θαυμαστό, με την υπέρτατη διάσταση, ή διάσταση της προσωπικότητας, μέσω της επίδρασης της μοροντιανής σοφίας, καθώς, επίσης, δια της συνεισφοράς των μοροντιανών μαθηματικών.		112:1.11 (1227.1) On the morontia level all of these finite dimensions of the material level are greatly enhanced, and certain new dimensional values are realizable. All these enlarged dimensional experiences of the morontia level are marvelously articulated with the supreme or personality dimension through the influence of mota and also because of the contribution of morontia mathematics.
112:1.12 (1227.2) Μεγάλο μέρος των προβλημάτων που αντιμετωπίζονται από τους θνητούς κατά την μελέτη της ανθρώπινης προσωπικότητας θα μπορούσε να αποφευχθεί εάν το πεπερασμένο πλάσμα θυμόταν ότι τα διαστατικά επίπεδα και τα πνευματικά επίπεδα δεν είναι ισοδύναμα στην εμπειρική πραγμάτωση της προσωπικότητας.		112:1.12 (1227.2) Much trouble experienced by mortals in their study of human personality could be avoided if the finite creature would remember that dimensional levels and spiritual levels are not co-ordinated in experiential personality realization.
112:1.13 (1227.3) Η ζωή είναι, πράγματι, μία διαδικασία η οποία λαμβάνει χώρα μεταξύ του οργανισμού (του εαυτού) και του περιβάλλοντός του. Η προσωπικότητα προσδίδει την αξία της ταυτότητας και της ιδέας της συνέχισης σ’ αυτή την οργανική-περιβαλλοντική σχέση. Είναι, λοιπόν, αποδεκτό ότι το φαινόμενο της αντίδρασης στο ερέθισμα δεν είναι μία απλή μηχανική διαδικασία, εφ’ όσον η προσωπικότητα λειτουργεί ως σταθερός όρος σ’ ολόκληρο το θέμα.(*) Αληθεύει πάντα ότι οι μηχανισμοί είναι από τη φύση τους παθητικοί. Οι οργανισμοί είναι εγγενώς ενεργητικοί.		112:1.13 (1227.3) Life is really a process which takes place between the organism (selfhood) and its environment. The personality imparts value of identity and meanings of continuity to this organismal-environmental association. Thus it will be recognized that the phenomenon of stimulus-response is not a mere mechanical process since the personality functions as a factor in the total situation. It is ever true that mechanisms are innately passive; organisms, inherently active.
112:1.14 (1227.4) Η υλική ζωή είναι μία διαδικασία που λαμβάνει χώρα όχι τόσο πολύ εντός του οργανισμού, όσο μεταξύ του οργανισμού και του περιβάλλοντος. Και κάθε τέτοια διαδικασία τείνει να δημιουργεί και να σταθεροποιεί οργανικά πρότυπα αντίδρασης σ’ ένα σχετικό περιβάλλον. Και όλα αυτά τα κατευθυντήρια πρότυπα ασκούν πολύ μεγάλη επίδραση στην επιλογή των στόχων.		112:1.14 (1227.4) Physical life is a process taking place not so much within the organism as between the organism and the environment. And every such process tends to create and establish organismal patterns of reaction to such an environment. And all such directive patterns are highly influential in goal choosing.
112:1.15 (1227.5) Είναι δια της μεσολάβησης της διάνοιας που ο εαυτός και το περιβάλλον (η αντίδραση σ’ ένα ερέθισμα) εκφράζουν τη στάση ολόκληρης της προσωπικότητας.		112:1.15 (1227.5) It is through the mediation of mind that the self and the environment establish meaningful contact. The ability and willingness of the organism to make such significant contacts with environment (response to a drive) represents the attitude of the whole personality.
112:1.16 (1227.6) Η προσωπικότητα δεν μπορεί να λειτουργήσει πάρα πολύ καλά σε απομόνωση. Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του πλάσμα κοινωνικό. Κυριαρχείται από την έντονη επιθυμία να ανήκει κάπου. Είναι απολύτως αληθές ότι «Ου δύναται άνθρωπος ζήσεται μόνος.»		112:1.16 (1227.6) Personality cannot very well perform in isolation. Man is innately a social creature; he is dominated by the craving of belongingness. It is literally true, “No man lives unto himself.”
112:1.17 (1227.7) Η ιδέα, ωστόσο, της προσωπικότητας, ως της εννοίας του συνόλου των χαρακτηριστικών(*) του ζώντος και λειτουργούντος πλάσματος, σημαίνει πολλά περισσότερα από την συνένωση των σχέσεων. Δηλώνει την ενοποίηση όλων των συνιστωσών της πραγματικότητας, καθώς επίσης και το συντονισμό των σχέσεων. Οι σχέσεις υφίστανται μεταξύ δύο αντικειμένων, αλλά τρία, ή περισσότερα αντικείμενα σχηματίζουν ένα σύστημα και ένα τέτοιο σύστημα είναι πολύ περισσότερο από μια διευρυμένη, ή σύνθεση σχέση. Ο διαχωρισμός αυτός είναι ζωτικής σημασίας, διότι, σ’ ένα κοσμικό σύστημα, τα άτομα που το απαρτίζουν δεν συνδέονται μεταξύ τους ει μη μόνο δια της σχέσης τους προς το σύνολο, καθώς επίσης και δια της ατομικότητας του συνόλου.		112:1.17 (1227.7) But the concept of the personality as the meaning of the whole of the living and functioning creature means much more than the integration of relationships; it signifies the unification of all factors of reality as well as co-ordination of relationships. Relationships exist between two objects, but three or more objects eventuate a system, and such a system is much more than just an enlarged or complex relationship. This distinction is vital, for in a cosmic system the individual members are not connected with each other except in relation to the whole and through the individuality of the whole.
112:1.18 (1227.8) Στον ανθρώπινο οργανισμό το σύνολο των μερών του συνιστά τον εαυτό – την ατομικότητα – αλλά μία τέτοια διαδικασία δεν έχει τίποτε να κάνει με την προσωπικότητα, η οποία είναι ο ενοποιητής όλων αυτών των συνιστωσών, όπως συνδέονται με τις κοσμικές πραγματικότητες.		112:1.18 (1227.8) In the human organism the summation of its parts constitutes selfhood—individuality—but such a process has nothing whatever to do with personality, which is the unifier of all these factors as related to cosmic realities.
112:1.19 (1227.9) Στις αθροίσεις τα μέρη προστίθενται. Στα συστήματα τα μέρη τακτοποιούνται. Τα συστήματα είναι σημαντικά εξ αιτίας της οργάνωσής τους – των αξιών που καθορίζονται από τη θέση των μερών.(*) Σ’ ένα σωστό σύστημα, όλες οι συνιστώσες βρίσκονται σε κοσμική θέση. Σ’ ένα λανθασμένο σύστημα είτε κάτι λείπει, είτε βρίσκεται σε λάθος θέση – είναι διαταραγμένο. Στο ανθρώπινο σύστημα είναι η προσωπικότητα εκείνη που ενοποιεί όλες τις δραστηριότητες και με τη σειρά της προσδίδει τις ιδιότητες της ταυτότητας και της δημιουργικότητας.		112:1.19 (1227.9) In aggregations parts are added; in systems parts are arranged. Systems are significant because of organization—positional values. In a good system all factors are in cosmic position. In a bad system something is either missing or displaced—deranged. In the human system it is the personality which unifies all activities and in turn imparts the qualities of identity and creativity.
2. Ο ΕΑΥΤΟΣ ^top		2. The Self ^top
112:2.1 (1227.10) Θα ήταν χρήσιμο, στη μελέτη του εαυτού, να θυμόμαστε:		112:2.1 (1227.10) It would be helpful in the study of selfhood to remember:
112:2.2 (1227.11) 1. Ότι τα υλικά συστήματα είναι δευτερεύοντα.		112:2.2 (1227.11) 1. That physical systems are subordinate.
112:2.3 (1227.12) 2. Ότι τα διανοητικά συστήματα είναι ισόβαθμα.		112:2.3 (1227.12) 2. That intellectual systems are co-ordinate.
112:2.4 (1227.13) 3. Ότι η προσωπικότητα είναι ανώτερη.		112:2.4 (1227.13) 3. That personality is superordinate.
112:2.5 (1227.14) 4. Ότι η ενοικούσα πνευματική δύναμη είναι δυνητικά κατευθυντήρια.		112:2.5 (1227.14) 4. That the indwelling spiritual force is potentially directive.
112:2.6 (1228.1) Σε κάθε θεώρηση του εαυτού πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το γεγονός της ίδιας της ζωής έρχεται πρώτο, η αξιολόγηση, ή η ερμηνεία του, δεύτερες. Το ανθρώπινο βρέφος πρώτα ζει και έπειτα σκέπτεται πάνω στη ζωή του. Στην κοσμική οικονομία η διόραση προηγείται της πρόβλεψης.		112:2.6 (1228.1) In all concepts of selfhood it should be recognized that the fact of life comes first, its evaluation or interpretation later. The human child first lives and subsequently thinks about his living. In the cosmic economy insight precedes foresight.
112:2.7 (1228.2) Το συμπαντικό γεγονός, ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος, μετέβαλλε για πάντα όλες τις έννοιες και άλλαξε όλες τις αξίες της ανθρώπινης προσωπικότητας. Με την πραγματική σημασία της λέξης, η αγάπη συνεπάγεται αμοιβαία θεώρηση του συνόλου των προσωπικοτήτων, είναι αυτές είναι ανθρώπινες, είτε θείες, είτε θείες και ανθρώπινες. Μέρη του εαυτού μπορεί να λειτουργούν με πολλούς τρόπους – να σκέπτονται, να αισθάνονται, να επιθυμούν – αλλά μόνο οι σύντονες ιδιότητες της προσωπικότητας εστιάζονται σε ευφυή δραστηριότητα. Και όλες αυτές οι δυνάμεις συνδέονται με το πνευματικό χάρισμα του ανθρώπινου νου, όταν μια ανθρώπινη ύπαρξη με ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια αγαπά μιαν άλλη ύπαρξη, ανθρώπινη, ή θεία.		112:2.7 (1228.2) The universe fact of God’s becoming man has forever changed all meanings and altered all values of human personality. In the true meaning of the word, love connotes mutual regard of whole personalities, whether human or divine or human and divine. Parts of the self may function in numerous ways—thinking, feeling, wishing—but only the co-ordinated attributes of the whole personality are focused in intelligent action; and all of these powers are associated with the spiritual endowment of the mortal mind when a human being sincerely and unselfishly loves another being, human or divine.
112:2.8 (1228.3) Όλες οι απόψεις του ανθρώπου περί πραγματικότητας βασίζονται στην υπόθεση της ύπαρξης της ανθρώπινης προσωπικότητας. Όλες οι απόψεις περί των υπεράνω του ανθρώπινου πραγματικοτήτων βασίζονται στην εμπειρία της ανθρώπινης προσωπικότητας με, και εντός των κοσμικών πραγματικοτήτων ορισμένων συνεργικών πνευματικών οντοτήτων και θείων προσωπικοτήτων. Οτιδήποτε μη πνευματικό στην ανθρώπινη εμπειρία, εκτός της προσωπικότητας, έχει ένα τέλος. Κάθε πραγματική σχέση του θνητού ανθρώπου με άλλα άτομα – ανθρώπινα, ή θεία – εμπεριέχει το ίδιο το τέλος της. Και μια παρόμοια συνάφεια με την προσωπικότητα του Θείου είναι ο αιώνιος στόχος της συμπαντικής ανέλιξης.		112:2.8 (1228.3) All mortal concepts of reality are based on the assumption of the actuality of human personality; all concepts of superhuman realities are based on the experience of the human personality with and in the cosmic realities of certain associated spiritual entities and divine personalities. Everything nonspiritual in human experience, excepting personality, is a means to an end. Every true relationship of mortal man with other persons—human or divine—is an end in itself. And such fellowship with the personality of Deity is the eternal goal of universe ascension.
112:2.9 (1228.4) Η κατοχή της προσωπικότητας προσδιορίζει τον άνθρωπο ως πνευματική ύπαρξη, αφού η ενοποίηση του εαυτού και της αυτεπίγνωσης της προσωπικότητας είναι ιδιότητες του υπεράνω της ύλης κόσμου. Το ίδιο το γεγονός ότι ένας άνθρωπος υλιστής μπορεί να αρνηθεί την ύπαρξη των υπεράνω του ανθρώπινου πραγματικοτήτων, αυτό καθ’ εαυτό αποδεικνύει την παρουσία και υποδηλώνει τη δράση της πνευματικής σύνθεσης και της κοσμικής συνείδησης στον συγκεκριμένο ανθρώπινο νου.		112:2.9 (1228.4) The possession of personality identifies man as a spiritual being since the unity of selfhood and the self-consciousness of personality are endowments of the supermaterial world. The very fact that a mortal materialist can deny the existence of supermaterial realities in and of itself demonstrates the presence, and indicates the working, of spirit synthesis and cosmic consciousness in his human mind.
112:2.10 (1228.5) Υπάρχει μια μεγάλη κοσμική απόσταση μεταξύ της ύλης και της σκέψης και η απόσταση αυτή είναι ανυπολόγιστα μεγαλύτερη μεταξύ της υλικής διάνοιας και της πνευματικής αγάπης. Η συνείδηση, πολύ λιγότερο η αυτοσυνείδηση, δεν μπορεί να ερμηνευθεί από οποιαδήποτε θεωρία μηχανιστικής, ηλεκτρονικής σχέσης, ή υλιστικών, ενεργειακών φαινομένων.		112:2.10 (1228.5) There exists a great cosmic gulf between matter and thought, and this gulf is immeasurably greater between material mind and spiritual love. Consciousness, much less self-consciousness, cannot be explained by any theory of mechanistic electronic association or materialistic energy phenomena.
112:2.11 (1228.6) Καθώς η διάνοια επιζητεί την πραγματικότητα στην μέγιστη ανάλυσή της, η ύλη χάνεται για τις ανθρώπινες αισθήσεις, αλλά μπορεί να συνεχίσει να μένει πραγματική στο νου. Όταν η πνευματική διόραση επιζητεί την πραγματικότητα εκείνη, που παραμένει μετά την εξαφάνιση της ύλης και την επιδιώκει στη μέγιστη ανάλυσή της, χάνεται για το νου, αλλά η πνευματική ενόραση μπορεί, παρ’ όλ’ αυτά, να συλλαμβάνει τις κοσμικές πραγματικότητες και τις υπέρτατες, πνευματικής φύσης, αξίες. Συνεπώς, η επιστήμη πραγματικά ανοίγει το δρόμο στη φιλοσοφία, ενώ η φιλοσοφία πρέπει να υποχωρήσει στα συμπεράσματα που ενυπάρχουν στη γνήσια πνευματική εμπειρία. Η σκέψη υποχωρεί στη σοφία και η σοφία χάνεται στη φωτισμένη και στοχαστική λατρεία.		112:2.11 (1228.6) As mind pursues reality to its ultimate analysis, matter vanishes to the material senses but may still remain real to mind. When spiritual insight pursues that reality which remains after the disappearance of matter and pursues it to an ultimate analysis, it vanishes to mind, but the insight of spirit can still perceive cosmic realities and supreme values of a spiritual nature. Accordingly does science give way to philosophy, while philosophy must surrender to the conclusions inherent in genuine spiritual experience. Thinking surrenders to wisdom, and wisdom is lost in enlightened and reflective worship.
112:2.12 (1228.7) Στην επιστήμη ο εαυτός του ανθρώπου παρατηρεί τον υλικό κόσμο. Η φιλοσοφία είναι η παρατήρηση της παρατήρησης αυτής, του υλικού κόσμου. Η θρησκεία, η πραγματική πνευματική εμπειρία, είναι η εμπειρική συνειδητοποίηση της κοσμικής πραγματικότητας της παρατήρησης της παρατήρησης ολόκληρης αυτής της σχετικής σύνθεσης των υλικών ενεργειών του χρόνου και του διαστήματος. Το να κτιστεί μια συμπαντική φιλοσοφία αποκλειστικά πάνω στον υλισμό σημαίνει να αγνοήσει το γεγονός ότι όλα τα υλικά πράγματα συλλαμβάνονται, αρχικά, ως πραγματικά στην εμπειρία της ανθρώπινης συνείδησης. Ο παρατηρητής δεν μπορεί να γίνει το παρατηρούμενο. Η αξιολόγηση απαιτεί ένα βαθμό υπέρβασης εκείνου το οποίο αξιολογείται.		112:2.12 (1228.7) In science the human self observes the material world; philosophy is the observation of this observation of the material world; religion, true spiritual experience, is the experiential realization of the cosmic reality of the observation of the observation of all this relative synthesis of the energy materials of time and space. To build a philosophy of the universe on an exclusive materialism is to ignore the fact that all things material are initially conceived as real in the experience of human consciousness. The observer cannot be the thing observed; evaluation demands some degree of transcendence of the thing which is evaluated.
112:2.13 (1228.8) Με τον καιρό, η σκέψη οδηγεί στη σοφία και η σοφία οδηγεί στη λατρεία. Στην αιωνιότητα, η λατρεία οδηγεί στη σοφία και η σοφία επισυμβαίνει στην τελικότητα της σκέψης.		112:2.13 (1228.8) In time, thinking leads to wisdom and wisdom leads to worship; in eternity, worship leads to wisdom, and wisdom eventuates in the finality of thought.
112:2.14 (1229.1) Η δυνατότητα της ενοποίησης του εξελισσόμενου εαυτού είναι συμφυής στις ιδιότητες των παραγόντων οι οποίοι τον συνιστούν: στις βασικές ενέργειες, στους κύριους ιστούς, στο θεμελιακό χημικό υπερέλεγχο, στις ανώτερες ιδέες, στα ανώτερα κίνητρα, στους ανώτερους στόχους και στο θείο πνεύμα της Παραδείσιας πλήρωσης – στο μυστικό της αυτεπίγνωσης της πνευματικής φύσης του ανθρώπου.		112:2.14 (1229.1) The possibility of the unification of the evolving self is inherent in the qualities of its constitutive factors: the basic energies, the master tissues, the fundamental chemical overcontrol, the supreme ideas, the supreme motives, the supreme goals, and the divine spirit of Paradise bestowal—the secret of the self-consciousness of man’s spiritual nature.
112:2.15 (1229.2) Ο σκοπός της κοσμικής εξέλιξης είναι να επιτύχει την ενοποίηση της προσωπικότητας δια της αυξανόμενης πνευματικής κυριαρχίας, της εκούσιας απόκρισης προς τη διδασκαλία και την καθοδήγηση του Προσαρμοστή της Σκέψης. Η προσωπικότητα, τόσο η ανθρώπινη, όσο και η υπεράνω του ανθρώπινου, χαρακτηρίζεται από μια εγγενή κοσμική ιδιότητα η οποία μπορεί να ονομασθεί «η εξέλιξη της κυριαρχίας», την επέκταση του ελέγχου του εαυτού αλλά και του περιβάλλοντος.		112:2.15 (1229.2) The purpose of cosmic evolution is to achieve unity of personality through increasing spirit dominance, volitional response to the teaching and leading of the Thought Adjuster. Personality, both human and superhuman, is characterized by an inherent cosmic quality which may be called “the evolution of dominance,” the expansion of the control of both itself and its environment.
112:2.16 (1229.3) Μια, κάποτε ανερχόμενη, ανθρώπινη προσωπικότητα περνά από δύο μεγάλες φάσεις αυξανόμενης βουλητικής κυριαρχίας πάνω στο εγώ, αλλά και στο σύμπαν:		112:2.16 (1229.3) An ascending onetime human personality passes through two great phases of increasing volitional dominance over the self and in the universe:
112:2.17 (1229.4) 1. Το στάδιο της προ-τελικιστικής, ή το Θεό επιζητούσας εμπειρίας, κατά την οποία αυξάνεται η αυτεκπλήρωση μέσω μιας τεχνικής επέκτασης και πραγμάτωσης της ταυτότητας, μαζί με την επίλυση των κοσμικών προβλημάτων και τη συνακόλουθη συμπαντική κυριαρχία.		112:2.17 (1229.4) 1. The prefinaliter or God-seeking experience of augmenting the self-realization through a technique of identity expansion and actualization together with cosmic problem solving and consequent universe mastery.
112:2.18 (1229.5) 2. Το στάδιο της μετα-τελικιστικής, ή τον Θεό αποκαλύπτουσας εμπειρίας, της δημιουργικής επέκτασης της αυτεκπλήρωσης, δια της αποκάλυψης του εμπειρικού Υπέρτατου Όντος στις διάνοιες που αναζητούν τον Θεό και οι οποίες δεν έχουν ακόμη φθάσει στα θεία επίπεδα του να μοιάσουν με το Θεό.		112:2.18 (1229.5) 2. The postfinaliter or God-revealing experience of the creative expansion of self-realization through revealing the Supreme Being of experience to the God-seeking intelligences who have not yet attained the divine levels of Godlikeness.
112:2.19 (1229.6) Οι κατερχόμενες προσωπικότητες αποκτούν ανάλογες εμπειρίες μέσω των διαφόρων συμπαντικών εγχειρημάτων τους, καθώς επιζητούν διευρυμένες ικανότητες για να διασφαλίσουν και να εκτελέσουν το θείο θέλημα του Υπέρτατου, του Απώτατου και του Απόλυτου Θείου.		112:2.19 (1229.6) Descending personalities attain analogous experiences through their various universe adventures as they seek for enlarged capacity for ascertaining and executing the divine wills of the Supreme, Ultimate, and Absolute Deities.
112:2.20 (1229.7) Ο υλικός εαυτός, η ουσία του εγώ της ανθρώπινης ταυτότητας, εξαρτάται, κατά την φυσική ζωή, από τη συνεχή λειτουργία του οχήματος της υλικής ζωής, από τη συνεχή ύπαρξη της ασύμμετρης ισορροπίας των ενεργειών και της διάνοιας, στην οποία, στην Ουράντια, έχει δοθεί το όνομα ζωή. Το εγώ, όμως, που αξίζει να σωθεί, το εγώ που μπορεί να υπερβεί την εμπειρία του θανάτου, εξελίσσεται μόνο δια της παγίωσης μιας εν δυνάμει μεταφοράς της θέσης της ταυτότητας της εξελισσόμενης προσωπικότητας από το όχημα της παροδικής ζωής – το υλικό σώμα – στο διαρκέστερο, αθάνατης φύσης όχημα της μοροντιανής ψυχής, αλλά και πέρα από αυτό, στα επίπεδα εκείνα όπου η ψυχή εμποτίζεται από, και τελικά φθάνει στην κατάσταση της, πνευματικής πραγματικότητας. Η πραγματική αυτή μεταφορά από τον σύνδεσμο με την ύλη στην μοροντιανή ταυτοποίηση επιτυγχάνεται δια της ειλικρίνειας, της επιμονής και της σταθερότητας των αποφάσεων των ανθρώπινων πλασμάτων που αναζητούν τον Θεό.		112:2.20 (1229.7) The material self, the ego-entity of human identity, is dependent during the physical life on the continuing function of the material life vehicle, on the continued existence of the unbalanced equilibrium of energies and intellect which, on Urantia, has been given the name life. But selfhood of survival value, selfhood that can transcend the experience of death, is only evolved by establishing a potential transfer of the seat of the identity of the evolving personality from the transient life vehicle—the material body—to the more enduring and immortal nature of the morontia soul and on beyond to those levels whereon the soul becomes infused with, and eventually attains the status of, spirit reality. This actual transfer from material association to morontia identification is effected by the sincerity, persistence, and steadfastness of the God-seeking decisions of the human creature.
3. ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ^top		3. The Phenomenon of Death ^top
112:3.1 (1229.8) Οι Ουραντιανοί, γενικά, αναγνωρίζουν μόνο ένα είδος θανάτου, την φυσική παύση των ζωτικών ενεργειών. Σχετικά, όμως, με την προσωπικότητα, υπάρχουν στην πραγματικότητα τρία είδη:		112:3.1 (1229.8) Urantians generally recognize only one kind of death, the physical cessation of life energies; but concerning personality survival there are really three kinds:
112:3.2 (1229.9) 1. Ο Πνευματικός θάνατος (ο θάνατος της ψυχής). Εάν και όταν ο θνητός άνθρωπος απορρίψει, τελικά, τη σωτηρία, όταν κηρυχθεί πνευματικά αφερέγγυος, όταν πτωχεύσει στο μοροντιανό επίπεδο, κατά την από κοινού άποψη του Προσαρμοστή και του σεραφείμ σωτηρίας, όταν μια τέτοια σύντονη εισήγηση καταγραφεί στην Ουβέρσα και αφού οι Ελεγκτές και οι ανακλαστικοί συνεργάτες τους πιστοποιήσουν τα στοιχεία αυτά, αμέσως μετά οι κυβερνήτες του Όρβοντον επιτάσσουν την άμεση απαλλαγή του ενοικούντος Προσαρμοστή. Αλλ’ αυτή η απαλλαγή του Προσαρμοστή κατ’ ουδένα τρόπο επηρεάζει τα καθήκοντα του ατομικού, ή ομαδικού σεραφείμ, που ασχολείται με το άτομο αυτό, το οποίο εγκαταλείφθηκε από τον Προσαρμοστή. Το είδος αυτό του θανάτου είναι τελεσίδικο στη σημασία του, ανεξάρτητα από την προσωρινή συνέχιση των ζωτικών ενεργειών του φυσικού και του διανοητικού μηχανισμού. Από την κοσμική άποψη, ο άνθρωπος είναι ήδη νεκρός. Η συνέχιση της ζωής δηλώνει, απλά, την διατήρηση της υλικής κεκτημένης ταχύτητας των κοσμικών ενεργειών.		112:3.2 (1229.9) 1. Spiritual (soul) death. If and when mortal man has finally rejected survival, when he has been pronounced spiritually insolvent, morontially bankrupt, in the conjoint opinion of the Adjuster and the surviving seraphim, when such co-ordinate advice has been recorded on Uversa, and after the Censors and their reflective associates have verified these findings, thereupon do the rulers of Orvonton order the immediate release of the indwelling Monitor. But this release of the Adjuster in no way affects the duties of the personal or group seraphim concerned with that Adjuster-abandoned individual. This kind of death is final in its significance irrespective of the temporary continuation of the living energies of the physical and mind mechanisms. From the cosmic standpoint the mortal is already dead; the continuing life merely indicates the persistence of the material momentum of cosmic energies.
112:3.3 (1230.1) 2. Ο διανοητικός θάνατος (ο θάνατος του νου.) Όταν τα ζωτικά κυκλώματα της ανώτερης συνοδού λειτουργίας διασπώνται, εξ αιτίας διανοητικών παρεκκλίσεων, ή εξ αιτίας μερικής καταστροφής των μηχανισμών του εγκεφάλου και, εάν αυτές οι συνθήκες περάσουν ένα κρίσιμο, μη αναστρέψιμο, σημείο, ο ενοικών Προσαρμοστής απαλλάσσεται άμεσα για να πάει στον Ντιβίνινγκτον. Στα αρχεία του σύμπαντος η θνητή προσωπικότητα θεωρείται ότι συναντήθηκε με το θάνατο οποτεδήποτε τα βασικά διανοητικά κυκλώματα της ανθρώπινης βούλησης-δράσης καταστραφούν. Και πάλι, αυτός είναι θάνατος, ανεξάρτητα από τη συνεχιζόμενη λειτουργία των ζωτικών μηχανισμών του υλικού σώματος. Το σώμα, χωρίς τον θεληματικό νου δεν είναι πλέον ανθρώπινο, ανάλογα, όμως, με τις πρότερες επιλογές της ανθρώπινης βούλησης, η ψυχή ενός τέτοιου ατόμου μπορεί να σωθεί.		112:3.3 (1230.1) 2. Intellectual (mind) death. When the vital circuits of higher adjutant ministry are disrupted through the aberrations of intellect or because of the partial destruction of the mechanism of the brain, and if these conditions pass a certain critical point of irreparability, the indwelling Adjuster is immediately released to depart for Divinington. On the universe records a mortal personality is considered to have met with death whenever the essential mind circuits of human will-action have been destroyed. And again, this is death, irrespective of the continuing function of the living mechanism of the physical body. The body minus the volitional mind is no longer human, but according to the prior choosing of the human will, the soul of such an individual may survive.
112:3.4 (1230.2) 3. Ο φυσικός θάνατος (ο θάνατος του σώματος και του νου.) Όταν ο θάνατος συναντήσει μια ανθρώπινη ύπαρξη, ο Προσαρμοστής παραμένει στο κάστρο του νου, έως ότου αυτός πάψει να λειτουργεί ως ευφυής μηχανισμός, την ώρα, περίπου, που οι μετρήσιμες εγκεφαλικές ενέργειες σταματήσουν τις ρυθμικές, ζωτικές τους διακυμάνσεις. Μετά τη διάλυση αυτή, ο Προσαρμοστής αποχαιρετά τη χαμένη διάνοια, αθόρυβα, όπως είχε εισέλθει σ’ αυτήν χρόνια πριν και προχωρεί προς τον Ντιβίνινγκτον μέσω της Ουβέρσα.		112:3.4 (1230.2) 3. Physical (body and mind) death. When death overtakes a human being, the Adjuster remains in the citadel of the mind until it ceases to function as an intelligent mechanism, about the time that the measurable brain energies cease their rhythmic vital pulsations. Following this dissolution the Adjuster takes leave of the vanishing mind, just as unceremoniously as entry was made years before, and proceeds to Divinington by way of Uversa.
112:3.5 (1230.3) Μετά το θάνατο το υλικό σώμα επιστρέφει στον κόσμο των στοιχείων από τα οποία προήλθε, διατηρούνται, ωστόσο, δύο μη υλικοί παράγοντες της σωζόμενης προσωπικότητας: ο προϋπάρχων Προσαρμοστής της Σκέψης, με τις καταγεγραμμένες μνήμες της θνητής διαδρομής πηγαίνει στον Ντιβίνινγκτον. Παραμένει, επίσης, υπό την επιτήρηση του φρουρού του πεπρωμένου, η αθάνατη μοροντιανή ψυχή του νεκρού ανθρώπου. Οι φάσεις και οι μορφές αυτές της ψυχής, αυτοί οι κάποτε κινητικοί, αλλά τώρα πλέον στατικοί, τύποι ταυτότητας είναι βασικές για την επαναπροσωποποίηση στους μοροντιανούς κόσμους. Και είναι η επανένωση του Προσαρμοστή και της ψυχής που ανασυγκροτεί τη διασωθείσα προσωπικότητα, αυτό που σας ξαναδίνει τη συνείδηση, τη στιγμή της μοροντιανής αφύπνισης.		112:3.5 (1230.3) After death the material body returns to the elemental world from which it was derived, but two nonmaterial factors of surviving personality persist: The pre-existent Thought Adjuster, with the memory transcription of the mortal career, proceeds to Divinington; and there also remains, in the custody of the destiny guardian, the immortal morontia soul of the deceased human. These phases and forms of soul, these once kinetic but now static formulas of identity, are essential to repersonalization on the morontia worlds; and it is the reunion of the Adjuster and the soul that reassembles the surviving personality, that reconsciousizes you at the time of the morontia awakening.
112:3.6 (1230.4) Για εκείνους που δεν διαθέτουν προσωπικούς σεραφικούς φρουρούς, οι ομαδικοί συνοδοί πιστά και αποτελεσματικά επιτελούν την ίδια υπηρεσία της φύλαξης της ταυτότητας και της ανάστασης της προσωπικότητας. Τα σεραφείμ είναι απαραίτητα στην ανασυγκρότηση της προσωπικότητας.		112:3.6 (1230.4) For those who do not have personal seraphic guardians, the group custodians faithfully and efficiently perform the same service of identity safekeeping and personality resurrection. The seraphim are indispensable to the reassembly of personality.
112:3.7 (1230.5) Τη στιγμή του θανάτου ο Προσαρμοστής της Σκέψης χάνει, προσωρινά την προσωπικότητα, αλλά όχι την ταυτότητα. Το ανθρώπινο υποκείμενο χάνει, προσωρινά, την ταυτότητα, αλλά όχι την προσωπικότητα. Στους κόσμους-δώματα και τα δύο επανενώνονται σε αιώνια παρουσία. Ποτέ ένας αναχωρήσας Προσαρμοστής της Σκέψης δεν επιστρέφει στη γη ως η ύπαρξη στην οποία ενοίκησε προηγούμενα. Ποτέ η προσωπικότητα δεν εκδηλώνεται χωρίς την ανθρώπινη βούληση. Και ποτέ ένας άνθρωπος που στερήθηκε τον Προσαρμοστή του δεν εκδηλώνει, μετά θάνατον, ενεργητική ταυτότητα και με κανένα τρόπο δεν εγκαθιστά επικοινωνία με τα ζωντανά πλάσματα της γης. Τέτοιες, στερημένες από τον Προσαρμοστή τους, ψυχές είναι ολοκληρωτικά και απόλυτα χωρίς συνείδηση, κατά τον μακρύ, ή σύντομο ύπνο του θανάτου. Δεν μπορεί να γίνει καμία εκδήλωση προσωπικότητας, ή ικανότητα επικοινωνίας με άλλες προσωπικότητες, μέχρις ότου ολοκληρωθεί η σωτηρία. Σ’ εκείνους που πηγαίνουν στους κόσμους-δώματα δεν επιτρέπεται να αποστέλλουν μηνύματα στους αγαπημένους τους. Αποτελεί τακτική σ’ όλα τα σύμπαντα να απαγορεύεται παρόμοια επικοινωνία κατά την περίοδο της τρέχουσας απονομής.		112:3.7 (1230.5) Upon death the Thought Adjuster temporarily loses personality, but not identity; the human subject temporarily loses identity, but not personality; on the mansion worlds both reunite in eternal manifestation. Never does a departed Thought Adjuster return to earth as the being of former indwelling; never is personality manifested without the human will; and never does a dis-Adjustered human being after death manifest active identity or in any manner establish communication with the living beings of earth. Such dis-Adjustered souls are wholly and absolutely unconscious during the long or short sleep of death. There can be no exhibition of any sort of personality or ability to engage in communications with other personalities until after completion of survival. Those who go to the mansion worlds are not permitted to send messages back to their loved ones. It is the policy throughout the universes to forbid such communication during the period of a current dispensation.
4. ΟΙ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΕΣ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ^top		4. Adjusters After Death ^top
112:4.1 (1231.1) Όταν επισυμβεί θάνατος υλικής, διανοητικής, ή πνευματικής φύσης, ο Προσαρμοστής αποχαιρετά το θνητό οικοδεσπότη του και φεύγει για τον Ντιβίνινγκτον. Από το αρχηγείο του τοπικού σύμπαντος και του υπερσύμπαντος, λαμβάνει χώρα μια ανακλαστική επικοινωνία με τους επόπτες και των δύο κυβερνήσεων και ο Ελεγκτής καταχωρείται με τον ίδιο αριθμό που κατεγράφη κατά την είσοδό του στο χώρο του χρόνου.		112:4.1 (1231.1) When death of a material, intellectual, or spiritual nature occurs, the Adjuster bids farewell to the mortal host and departs for Divinington. From the headquarters of the local universe and the superuniverse a reflective contact is made with the supervisors of both governments, and the Monitor is registered out by the same number that recorded entry into the domains of time.
112:4.2 (1231.2) Κατά κάποιο τρόπο, όχι απόλυτα κατανοητό, οι Συμπαντικοί Ελεγκτές μπορούν να αποκτήσουν μια επιτομή της ανθρώπινης ζωής, όπως αυτή ενσωματώνεται στο αντίγραφο των εγγραφών του Προσαρμοστή πάνω στις πνευματικές αξίες και τις μοροντιανές έννοιες του ενοικηθέντος νου. Οι Ελεγκτές μπορούν να κατανοήσουν την εκδοχή του Προσαρμοστή πάνω στον σωζόμενο χαρακτήρα και τις πνευματικές ιδιότητες του νεκρού ατόμου και όλα αυτά τα στοιχεία, μαζί με τα σεραφικά αρχεία είναι έτοιμα να παρουσιασθούν τη στιγμή της κρίσης του συγκεκριμένου ατόμου. Η πληροφορία αυτή χρησιμοποιείται, επίσης, για να επιβεβαιωθούν οι εντολές εκείνες του υπερσύμπαντος οι οποίες καθιστούν δυνατόν, για ορισμένους ανερχόμενους, το να αρχίσουν αμέσως τη μοροντιανή διαδρομή τους, να προχωρήσουν στους κόσμους-δώματα κατά τη στιγμή της θνητής διάλυσης, πριν από τον επίσημο τερματισμό μιας πλανητικής απονομής.		112:4.2 (1231.2) In some way not fully understood, the Universal Censors are able to gain possession of an epitome of the human life as it is embodied in the Adjuster’s duplicate transcription of the spiritual values and morontia meanings of the indwelt mind. The Censors are able to appropriate the Adjuster’s version of the deceased human’s survival character and spiritual qualities, and all this data, together with the seraphic records, is available for presentation at the time of the adjudication of the individual concerned. This information is also used to confirm those superuniverse mandates which make it possible for certain ascenders immediately to begin their morontia careers, upon mortal dissolution to proceed to the mansion worlds ahead of the formal termination of a planetary dispensation.
112:4.3 (1231.3) Μετά το φυσικό θάνατο, εκτός από την περίπτωση ατόμων τα οποία μεταφέρονται ενόσω ζουν ακόμη, ο απαλλαγείς Προσαρμοστής πηγαίνει αμέσως στον πλανήτη-πατρίδα του, τον Ντιβίνινγκτον. Οι λεπτομέρειες του τι συμβαίνει σ’ αυτό τον κόσμο κατά την περίοδο αναμονής της ουσιαστικής επανεμφάνισης του σωζόμενου θνητού εξαρτάται, κυρίως, από το εάν η ανθρώπινη ύπαρξη ανέρχεται στους κόσμους-δώματα συνεπεία των ατομικών της ιδιοτήτων, ή περιμένει την απονεμητική κλήτευση των κοιμώμενων διασωθέντων μιας πλανητικής εποχής.		112:4.3 (1231.3) Subsequent to physical death, except in individuals translated from among the living, the released Adjuster goes immediately to the home sphere of Divinington. The details of what transpires on that world during the time of awaiting the factual reappearance of the surviving mortal depend chiefly on whether the human being ascends to the mansion worlds in his own individual right or awaits a dispensational summoning of the sleeping survivors of a planetary age.
112:4.4 (1231.4) Αν ο θνητός σύντροφος ανήκει σε ομάδα που θα επαναπροσωποποιηθεί με το πέρας της απονομής, ο Προσαρμοστής δεν θα επιστρέψει αμέσως στον κόσμο-δώμα του συστήματος όπου υπηρέτησε προηγούμενα, αλλά αναλόγως της επιλογής του, θα λάβει μέρος σε μία από τις ακόλουθες προσωρινές αποστολές:		112:4.4 (1231.4) If the mortal associate belongs to a group that will be repersonalized at the end of a dispensation, the Adjuster will not immediately return to the mansion world of the former system of service but will, according to choice, enter upon one of the following temporary assignments:
112:4.5 (1231.5) 1. Θα ενταχθεί στις τάξεις των Χαμένων Ελεγκτών για μη αποκαλυφθείσες υπηρεσίες.		112:4.5 (1231.5) 1. Be mustered into the ranks of vanished Monitors for undisclosed service.
112:4.6 (1231.6) 2. Θα αναλάβει, για μία χρονική περίοδο, την επιτήρηση του καθεστώτος του Παραδείσου.		112:4.6 (1231.6) 2. Be assigned for a period to the observation of the Paradise regime.
112:4.7 (1231.7) 3. Θα εγγραφεί σε ένα από τα πολλά σχολεία εξάσκησης του Ντιβίνινγκτον.		112:4.7 (1231.7) 3. Be enrolled in one of the many training schools of Divinington.
112:4.8 (1231.8) 4. Θα παραμείνει για ένα χρονικό διάστημα ως σπουδαστής-παρατηρητής σε μία από τις έξι ιερές σφαίρες οι οποίες συνιστούν το κύκλωμα των παραδείσιων κόσμων του Πατέρα.		112:4.8 (1231.8) 4. Be stationed for a time as a student observer on one of the other six sacred spheres which constitute the Father’s circuit of Paradise worlds.
112:4.9 (1231.9) 5. Θα ενταχθεί στην υπηρεσία αποστολής μηνυμάτων των Προσωποποιημένων Προσαρμοστών.		112:4.9 (1231.9) 5. Be assigned to the messenger service of the Personalized Adjusters.
112:4.10 (1231.10) 6. Θα γίνει βοηθός καθοδηγητής στα σχολεία του Ντιβίνινγκτον, τα οποία είναι αφιερωμένα στην εκπαίδευση των Ελεγκτών που ανήκουν στην παρθενική ομάδα.		112:4.10 (1231.10) 6. Become an associate instructor in the Divinington schools devoted to the training of Monitors belonging to the virgin group.
112:4.11 (1231.11) 7. Θα του ανατεθεί να επιλέξει μια ομάδα πιθανών κόσμων στους οποίους θα υπηρετήσει στην περίπτωση που υπάρχει εύλογη αιτία να πιστεύεται ότι ο θνητός του σύντροφος μπορεί να έχει απορρίψει τη σωτηρία.		112:4.11 (1231.11) 7. Be assigned to select a group of possible worlds on which to serve in the event that there is reasonable cause for believing that the human partner may have rejected survival.
112:4.12 (1231.12) Αν, όταν σας προλάβει ο θάνατος, έχετε φθάσει στο τρίτο κύκλωμα, ή σ’ ένα χώρο ανώτερο και εξ αυτού σας έχει δοθεί ένας ατομικός φρουρός του πεπρωμένου, και αν η τελική καταγραφή της περίληψης πάνω στον σωζόμενο χαρακτήρα, που υποβάλλεται από τον Προσαρμοστή, πιστοποιηθεί ανεπιφύλακτα από τον φρουρό του πεπρωμένου – αν τόσο το σεραφείμ όσο και ο Προσαρμοστής συμφωνήσουν, βασικά, σε κάθε επί μέρους θέμα των αρχείων ζωής και των εισηγήσεων – αν οι Συμπαντικοί Ελεγκτές και οι ανακλαστικοί βοηθοί τους στην Ουβέρσα επιβεβαιώσουν αυτά τα στοιχεία και το πράξουν αυτό χωρίς αμφιλογία, ή επιφύλαξη, στην περίπτωση αυτή οι Αρχαίοι των Ημερών μεταδίδουν το μήνυμα της ανώτερης κατάστασης του ατόμου μέσω της κυκλωμάτων επικοινωνίας στον Σάλβινγκτον και, μόλις αυτό γνωστοποιηθεί, οι δικαστές του Κυριάρχου του Νέβαδον διατάσσουν την άμεση μετάβαση της σωθείσας ψυχής στις αίθουσες ανάστασης των κόσμων-δωμάτων.		112:4.12 (1231.12) If, when death overtakes you, you have attained the third circle or a higher realm and therefore have had assigned to you a personal guardian of destiny, and if the final transcript of the summary of survival character submitted by the Adjuster is unconditionally certified by the destiny guardian—if both seraphim and Adjuster essentially agree in every item of their life records and recommendations—if the Universal Censors and their reflective associates on Uversa confirm this data and do so without equivocation or reservation, in that event the Ancients of Days flash forth the mandate of advanced standing over the communication circuits to Salvington, and, thus released, the tribunals of the Sovereign of Nebadon will decree the immediate passage of the surviving soul to the resurrection halls of the mansion worlds.
112:4.13 (1232.1) Αν το εξ ανθρώπων άτομο σωθεί χωρίς καθυστέρηση, ο Προσαρμοστής, έτσι μου εμπιστεύθηκαν, καταχωρείται στον Ντιβίνινγκτον, πηγαίνει στον Παράδεισο για να συναντήσει τον Πατέρα του Σύμπαντος, επιστρέφει αμέσως και γίνεται δεκτός από τους Προσωποποιημένους Προσαρμοστές που υπηρετούν στο υπερσύμπαν και στο τοπικό σύμπαν, λαμβάνει την αναγνώριση του ανώτερου Προσωποποιημένου Ελεγκτή του Ντιβίνινγκτον και τότε, δια μιας, περνά στην «πραγμάτωση της μετάστασης της ταυτότητας,» κλητευόμενος από εκεί κατά την τρίτη περίοδο και στον κόσμο-δώμα, με την πραγματική μορφή της προσωπικότητας που είναι έτοιμη για την υποδοχή της διασωθείσας ψυχής του θνητού της γης, αφού αυτή η μορφή έχει προβληθεί από τον φρουρό του πεπρωμένου.		112:4.13 (1232.1) If the human individual survives without delay, the Adjuster, so I am instructed, registers at Divinington, proceeds to the Paradise presence of the Universal Father, returns immediately and is embraced by the Personalized Adjusters of the superuniverse and local universe of assignment, receives the recognition of the chief Personalized Monitor of Divinington, and then, at once, passes into the “realization of identity transition,” being summoned therefrom on the third period and on the mansion world in the actual personality form made ready for the reception of the surviving soul of the earth mortal as that form has been projected by the guardian of destiny.
5. Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΓΩ(*) ^top		5. Survival of the Human Self ^top
112:5.1 (1232.2) Το εγώ αποτελεί κοσμική πραγματικότητα, υλική, ή μοροντιανή, είτε πνευματική. Η ουσία του προσωπικού είναι η πλήρωση του Πατέρα του Σύμπαντος, που δρα εντός του και για λογαριασμό του, ή μέσω των πολύμορφων συμπαντικών του επιδράσεων. Το να πούμε ότι μια ύπαρξη είναι προσωπική, σημαίνει το να αναγνωρίσουμε τη σχετική εξατομίκευση μιας τέτοιας ύπαρξης μέσα στον κοσμικό οργανισμό. Η ζώσα δημιουργία δεν είναι παρά μία άπειρα ολοκληρωμένη συσσώρευση πραγματικών μονάδων, που όλες τους υπόκεινται, λίγο-πολύ, στο πεπρωμένο του συνόλου. Εκείνες, όμως, που είναι προσωπικές, έχουν δεχθεί το χάρισμα της ουσιαστικής επιλογής του να αποδεχθούν το πεπρωμένο, ή να το απορρίψουν.		112:5.1 (1232.2) Selfhood is a cosmic reality whether material, morontial, or spiritual. The actuality of the personal is the bestowal of the Universal Father acting in and of himself or through his manifold universe agencies. To say that a being is personal is to recognize the relative individuation of such a being within the cosmic organism. The living cosmos is an all but infinitely integrated aggregation of real units, all of which are relatively subject to the destiny of the whole. But those that are personal have been endowed with the actual choice of destiny acceptance or of destiny rejection.
112:5.2 (1232.3) Εκείνο που προέρχεται από τον Πατέρα είναι αιώνιο, όπως ο Πατέρας και τούτο αληθεύει, σαφώς, για την προσωπικότητα την οποία ο Θεός δίνει με την ελεύθερη βούλησή του, όπως είναι επίσης και για τον Προσαρμοστή της Σκέψης, ένα πραγματικό κλάσμα του Θεού. Η προσωπικότητα του ανθρώπου είναι αιώνια, αλλά ως προς την ταυτότητα, μια περιορισμένη αιώνια πραγματικότητα. Έχοντας εμφανισθεί ως απόκριση στο θέλημα του Πατέρα, η προσωπικότητα θα φθάσει το πεπρωμένο του Θείου, αλλά ο άνθρωπος πρέπει να διαλέξει αν θα είναι, ή όχι, παρών κατά την επίτευξη ενός τέτοιου πεπρωμένου. Αν αποτύχει αυτή η επιλογή, η προσωπικότητα φθάνει στην εμπειρική Θεότητα άμεσα και γίνεται μέρος του Υπέρτατου Όντος. Ο κύκλος είναι προδιαδεγραμμένος, αλλά η συμμετοχή του ανθρώπου σ’ αυτόν είναι προαιρετική, ατομική και εμπειρική.		112:5.2 (1232.3) That which comes from the Father is like the Father eternal, and this is just as true of personality, which God gives by his own freewill choice, as it is of the divine Thought Adjuster, an actual fragment of God. Man’s personality is eternal but with regard to identity a conditioned eternal reality. Having appeared in response to the Father’s will, personality will attain Deity destiny, but man must choose whether or not he will be present at the attainment of such destiny. In default of such choice, personality attains experiential Deity directly, becoming a part of the Supreme Being. The cycle is foreordained, but man’s participation therein is optional, personal, and experiential.
112:5.3 (1232.4) Η θνητή ταυτότητα αποτελεί μια παροδική, ισόβια συνθήκη στο σύμπαν. Είναι πραγματική μόνο μέχρι του σημείου στο οποίο η προσωπικότητα επιλέγει να γίνει ένα συνεχές συμπαντικό φαινόμενο. Αυτή είναι η ουσιώδης διαφορά μεταξύ του ανθρώπου και ενός ενεργειακού συστήματος: Το ενεργειακό σύστημα πρέπει να συνεχίσει, δεν έχει επιλογή. Ο άνθρωπος, όμως, μπορεί να κάνει τα πάντα για τον καθορισμό του ίδιου του πεπρωμένου του. Ο Προσαρμοστής είναι, πράγματι, ο δρόμος για τον Παράδεισο, αλλά ο άνθρωπος οφείλει ο ίδιος να επιδιώξει το δρόμο αυτό, με τις ίδιες τις αποφάσεις του, την ίδια την ελεύθερη βούλησή του.		112:5.3 (1232.4) Mortal identity is a transient time-life condition in the universe; it is real only in so far as the personality elects to become a continuing universe phenomenon. This is the essential difference between man and an energy system: The energy system must continue, it has no choice; but man has everything to do with determining his own destiny. The Adjuster is truly the path to Paradise, but man himself must pursue that path by his own deciding, his freewill choosing.
112:5.4 (1232.5) Οι ανθρώπινες υπάρξεις διαθέτουν ταυτότητα μόνο κατά την υλική έννοια. Παρόμοιες ιδιότητες του εαυτού εκφράζονται μέσω του υλικού νου, όπως αυτός λειτουργεί στο ενεργειακό σύστημα της διάνοιας. Όταν λέμε ότι ο άνθρωπος έχει ταυτότητα, αναγνωρίζουμε ότι διαθέτει ένα διανοητικό κύκλωμα το οποίο έχει τεθεί σε δευτερεύουσα θέση έναντι των πράξεων και των επιλογών της βούλησης της ανθρώπινης προσωπικότητας. Αλλά αυτή είναι μία υλική και εντελώς προσωρινή εκδήλωση, όπως ακριβώς το ανθρώπινο έμβρυο είναι ένα μεταβατικό, παρασιτικό στάδιο της ανθρώπινης ζωής. Οι ανθρώπινες υπάρξεις, από κοσμική προοπτική, γεννώνται, ζουν και πεθαίνουν σε μία σχετική χρονική στιγμή. Η θνητή προσωπικότητα, όμως, δια των ιδίων των επιλογών της, διαθέτει τη δύναμη να μεταφέρει το κέντρο της ταυτότητάς της από το παροδικό υλικό-διανοητικό σύστημα, στο ανώτερο ψυχικό-μοροντιανό σύστημα το οποίο, σε συνεργασία με τον Προσαρμοστή της Σκέψης, είναι φτιαγμένο ως νέο όχημα για την εκδήλωση της προσωπικότητας.		112:5.4 (1232.5) Human beings possess identity only in the material sense. Such qualities of the self are expressed by the material mind as it functions in the energy system of the intellect. When it is said that man has identity, it is recognized that he is in possession of a mind circuit which has been placed in subordination to the acts and choosing of the will of the human personality. But this is a material and purely temporary manifestation, just as the human embryo is a transient parasitic stage of human life. Human beings, from a cosmic perspective, are born, live, and die in a relative instant of time; they are not enduring. But mortal personality, through its own choosing, possesses the power of transferring its seat of identity from the passing material-intellect system to the higher morontia-soul system which, in association with the Thought Adjuster, is created as a new vehicle for personality manifestation.
112:5.5 (1233.1) Και τούτη είναι η ίδια η δύναμη της επιλογής, το συμπαντικό έμβλημα των πλασμάτων ελεύθερης βούλησης, που συνιστά τη μεγαλύτερη ευκαιρία του ανθρώπου και την υπέρτατη κοσμική του ευθύνη. Από την ακεραιότητα της ανθρώπινης βούλησης εξαρτάται το αιώνιο πεπρωμένο του μελλοντικού τελικιστή. Από την ειλικρίνεια της ανθρώπινης ελεύθερης βούλησης εξαρτάται ο θείος Προσαρμοστής για αιώνια προσωπικότητα. Από την πιστότητα της ανθρώπινης επιλογής εξαρτάται ο Πατέρας του Σύμπαντος για την πραγμάτωση ενός νέου, ανελισσόμενου υιού. Από τη σταθερότητα και τη σύνεση της απόφασης-δράσης εξαρτάται το Υπέρτατο Ον για την πραγμάτωση της δια της εμπειρίας εξέλιξης.		112:5.5 (1233.1) And it is this very power of choice, the universe insignia of freewill creaturehood, that constitutes man’s greatest opportunity and his supreme cosmic responsibility. Upon the integrity of the human volition depends the eternal destiny of the future finaliter; upon the sincerity of the mortal free will the divine Adjuster depends for eternal personality; upon the faithfulness of mortal choice the Universal Father depends for the realization of a new ascending son; upon the steadfastness and wisdom of decision-actions the Supreme Being depends for the actuality of experiential evolution.
112:5.6 (1233.2) Παρά το ότι οι κοσμικοί κύκλοι της ανάπτυξης της προσωπικότητας πρέπει, τελικά, να κατακτώνται, αν, χωρίς τούτο να οφείλεται σε λάθος σας, τα ατυχήματα του χρόνου και τα μειονεκτήματα της υλικής ύπαρξης, σας εμποδίζουν να κατακτήσετε αυτά τα επίπεδα στον πλανήτη όπου γεννηθήκατε, αν οι προθέσεις και οι επιθυμίες σας αξίζουν να σωθούν, υπάρχουν οι αποφάσεις της παράτασης της επιτήρησης. Θα σας παραχωρηθεί επιπλέον χρόνος, για να αποκαλύψετε, στο πλαίσιό του, τον εαυτό σας.		112:5.6 (1233.2) Though the cosmic circles of personality growth must eventually be attained, if, through no fault of your own, the accidents of time and the handicaps of material existence prevent your mastering these levels on your native planet, if your intentions and desires are of survival value, there are issued the decrees of probation extension. You will be afforded additional time in which to prove yourself.
112:5.7 (1233.3) Αν υπάρξει αμφιβολία ως προς την σκοπιμότητα της προώθησης μιας ανθρώπινης ταυτότητας στους κόσμους-δώματα, οι κυβερνήσεις του σύμπαντος πάντοτε κυριαρχούν στα ατομικά συμφέροντα του συγκεκριμένου ατόμου. Προωθούν, χωρίς δισταγμό, μια τέτοια ψυχή στο επίπεδο της μεταβατικής ύπαρξης, ενώ εξακολουθούν τις παρατηρήσεις τους πάνω στην αναδυόμενη μοροντιανή πρόθεση και τον πνευματικό στόχο. Έτσι, η θεία δικαιοσύνη επιτυγχάνει σίγουρα και το θείο έλεος έχει άλλη μία ευκαιρία να εφαρμόσει τη λειτουργία του.		112:5.7 (1233.3) If ever there is doubt as to the advisability of advancing a human identity to the mansion worlds, the universe governments invariably rule in the personal interests of that individual; they unhesitatingly advance such a soul to the status of a transitional being, while they continue their observations of the emerging morontia intent and spiritual purpose. Thus divine justice is certain of achievement, and divine mercy is accorded further opportunity for extending its ministry.
112:5.8 (1233.4) Οι κυβερνήσεις του Όρβοντον και του Νέβαδον δεν επικαλούνται απόλυτη τελειότητα για τη λεπτομερή διεξαγωγή του συμπαντικού σχεδίου της επαναπροσωποποίησης των θνητών, αλλά βεβαίως επικαλούνται και πράγματι επιδεικνύουν υπομονή, ανοχή, κατανόηση και ελεήμονα ευμένεια. Προτιμούμε να αναλάβουμε τον κίνδυνο μιας εξέγερσης ενός συστήματος από το να διακινδυνεύσουμε να αποστερηθεί ένας αγωνιζόμενος θνητός, οποιουδήποτε εξελικτικού κόσμου, την αιώνια ευδαιμονία της επιδίωξης της ανελικτικής πορείας.		112:5.8 (1233.4) The governments of Orvonton and Nebadon do not claim absolute perfection for the detail working of the universal plan of mortal repersonalization, but they do claim to, and actually do, manifest patience, tolerance, understanding, and merciful sympathy. We had rather assume the risk of a system rebellion than to court the hazard of depriving one struggling mortal from any evolutionary world of the eternal joy of pursuing the ascending career.
112:5.9 (1233.5) Τούτο δεν σημαίνει ότι οι ανθρώπινες υπάρξεις πρόκειται να απολαύσουν μία δεύτερη ευκαιρία εν όψει της απόρριψης μιας πρώτης, καθόλου μάλιστα. Σημαίνει, όμως, σίγουρα, ότι όλα τα αυτόβουλα πλάσματα πρόκειται να βιώσουν μία πραγματική ευκαιρία να κάνουν μία βέβαιη, συνειδητή και τελική επιλογή. Οι κυρίαρχοι Δικαστές των συμπάντων δεν θα απορρίψουν(*) οποιαδήποτε ύπαρξη που διαθέτει προσωπικότητα και που δεν έχει κάνει τελικά και ολοκληρωτικά την αιώνια επιλογή. Η ψυχή του ανθρώπου πρέπει να λάβει και θα της δοθεί πλήρης και επαρκής ευκαιρία για να αποκαλύψει τις αληθείς προθέσεις της και τους πραγματικούς στόχους της.		112:5.9 (1233.5) This does not mean that human beings are to enjoy a second opportunity in the face of the rejection of a first, not at all. But it does signify that all will creatures are to experience one true opportunity to make one undoubted, self-conscious, and final choice. The sovereign Judges of the universes will not deprive any being of personality status who has not finally and fully made the eternal choice; the soul of man must and will be given full and ample opportunity to reveal its true intent and real purpose.
112:5.10 (1233.6) Όταν πεθαίνουν οι πλέον προηγμένοι πνευματικά και κοσμικά θνητοί, πηγαίνουν αμέσως στους κόσμους-δώματα. Γενικά, η πρόβλεψη αυτή λειτουργεί για εκείνους που τους έχουν δοθεί ατομικοί σεραφικοί φρουροί. Άλλοι θνητοί μπορεί να κρατηθούν ως την εποχή κατά την οποία θα ολοκληρωθεί η κρίση των υποθέσεών τους, μετά την οποία μπορούν να προχωρήσουν στους κόσμους-δώματα, ή να ενταχθούν στις τάξεις των κοιμώμενων διασωθέντων, οι οποίοι θα επαναπροσωποποιηθούν μαζικά με το πέρας της παρούσας πλανητικής απονομής.		112:5.10 (1233.6) When the more spiritually and cosmically advanced mortals die, they proceed immediately to the mansion worlds; in general, this provision operates with those who have had assigned to them personal seraphic guardians. Other mortals may be detained until such time as the adjudication of their affairs has been completed, after which they may proceed to the mansion worlds, or they may be assigned to the ranks of the sleeping survivors who will be repersonalized en masse at the end of the current planetary dispensation.
112:5.11 (1233.7) Υπάρχουν δύο δυσκολίες που εμποδίζουν τις προσπάθειές μου να εξηγήσω τι ακριβώς συμβαίνει σ’ εσάς όταν πεθαίνετε, τον επιζώντα εαυτό σας που είναι ξεχωριστός από τον αναχωρούντα Προσαρμοστή. Η μία από τις δυσκολίες αυτές είναι η αδυναμία μου να μεταβιβάσω στο δικό σας επίπεδο αντίληψης μια επαρκή περιγραφή των διεργασιών στο όριο του φυσικού και του μοροντιανού χώρου. Η άλλη δημιουργείται από τους περιορισμούς που έχουν επιβληθεί στην αποστολή μου, ως αποκαλυπτή της αλήθειας από τις ουράνιες κυβερνώσες αρχές της Ουράντια. Υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να παρουσιασθούν, αλλά τις αποκρύπτω σύμφωνα με την εισήγηση των άμεσων επιτηρητών του πλανήτη σας. Εντός, όμως, των ορίων που μου επιτρέπονται, τόσα μόνο μπορώ να σας πω:		112:5.11 (1233.7) There are two difficulties that hamper my efforts to explain just what happens to you in death, the surviving you which is distinct from the departing Adjuster. One of these consists in the impossibility of conveying to your level of comprehension an adequate description of a transaction on the borderland of the physical and morontia realms. The other is brought about by the restrictions placed upon my commission as a revelator of truth by the celestial governing authorities of Urantia. There are many interesting details which might be presented, but I withhold them upon the advice of your immediate planetary supervisors. But within the limits of my permission I can say this much:
112:5.12 (1234.1) Υπάρχει κάτι πραγματικό, κάτι που σχετίζεται με την ανθρώπινη εξέλιξη, κάτι πέραν του Ελεγκτή των μυστηρίων που ζει μετά το θάνατο. Αυτή η νεοεμφανιζόμενη οντότητα είναι η ψυχή και ζει μετά το θάνατο τόσο του φυσικού σας σώματος όσο και του υλικού νου σας. Η οντότητα αυτή είναι το από κοινού παιδί της συνδυασμένης ζωής και των προσπαθειών του ανθρώπινου εγώ σας, μαζί με το θείο εγώ σας, τον Προσαρμοστή. Το παιδί αυτό, με τον ανθρώπινο και με τον θείο γονέα, συνιστά το επιζών στοιχείο γήινης προέλευσης. Είναι ο μοροντιανός εαυτός, η αθάνατη ψυχή.		112:5.12 (1234.1) There is something real, something of human evolution, something additional to the Mystery Monitor, which survives death. This newly appearing entity is the soul, and it survives the death of both your physical body and your material mind. This entity is the conjoint child of the combined life and efforts of the human you in liaison with the divine you, the Adjuster. This child of human and divine parentage constitutes the surviving element of terrestrial origin; it is the morontia self, the immortal soul.
112:5.13 (1234.2) Το παιδί αυτό, το διαρκώς σημαντικό, που αξίζει να σωθεί, είναι εντελώς αναίσθητο κατά την περίοδο από το θάνατο ως την επαναπροσωποποίηση και βρίσκεται στη φροντίδα του σεραφικού φρουρού του πεπρωμένου καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου αναμονής. Δεν θα λειτουργήσετε ως ενσυνείδητη ύπαρξη μετά θάνατον, έως ότου αποκτήσετε την καινούργια συνείδηση της μορόντια στους κόσμους-δώματα της Σατάνια.		112:5.13 (1234.2) This child of persisting meaning and surviving value is wholly unconscious during the period from death to repersonalization and is in the keeping of the seraphic destiny guardian throughout this season of waiting. You will not function as a conscious being, following death, until you attain the new consciousness of morontia on the mansion worlds of Satania.
112:5.14 (1234.3) Κατά το θάνατο, η λειτουργική ταυτότητα που συνδέεται με την ανθρώπινη προσωπικότητα διασπάται δια του τερματισμού του ζωτικού μηχανισμού. Η ανθρώπινη προσωπικότητα, ενώ υπερβαίνει τα συνιστώντα μέρη της, εξαρτάται από αυτά για τη λειτουργική της ταυτότητα. Η παύση της ζωής καταστρέφει τα φυσικά εγκεφαλικά πρότυπα που δέχονται το χάρισμα της διάνοιας και η διάσπαση της διάνοιας τερματίζει τη συνείδηση του ανθρώπου. Η συνείδηση του πλάσματος αυτού δεν μπορεί να επανεμφανισθεί στη συνέχεια, μέχρις ότου διευθετηθεί μία κοσμική κατάσταση, η οποία θα επιτρέψει στην ίδια ανθρώπινη προσωπικότητα, πάλι, να λειτουργήσει συνδεδεμένη με τη ζώσα ενέργεια.		112:5.14 (1234.3) At death the functional identity associated with the human personality is disrupted through the cessation of vital motion. Human personality, while transcending its constituent parts, is dependent on them for functional identity. The stoppage of life destroys the physical brain patterns for mind endowment, and the disruption of mind terminates mortal consciousness. The consciousness of that creature cannot subsequently reappear until a cosmic situation has been arranged which will permit the same human personality again to function in relationship with living energy.
112:5.15 (1234.4) Κατά τη μετάβαση των διασωθέντων θνητών από τον κόσμο προέλευσής τους στους κόσμους-δώματα, είτε αυτοί βιώνουν ανασυγκρότηση της προσωπικότητας στον τρίτο κύκλο,(*) είτε ανέρχονται κατά τη στιγμή μιας ομαδικής ανάστασης, το αρχείο της σύστασης της προσωπικότητας φυλάσσεται πιστά από τους αρχαγγέλους ειδικών δραστηριοτήτων των κόσμων τους. Οι υπάρξεις αυτές δεν είναι συνοδοί της προσωπικότητας (όπως είναι οι φύλακες-σεραφείμ για την ψυχή), αλλά είναι, παρ’ όλα ταύτα, αληθές ότι κάθε αναγνωρίσιμη συνιστώσα της προσωπικότητας φυλάσσεται επιτυχώς υπό την επιτήρηση αυτών των αξιόπιστων διαχειριστών της ανθρώπινης σωτηρίας. Ως προς το πού ακριβώς βρίσκεται η ανθρώπινη προσωπικότητα κατά την περίοδο που μεσολαβεί μεταξύ του θανάτου και της σωτηρίας, δεν το γνωρίζουμε.		112:5.15 (1234.4) During the transit of surviving mortals from the world of origin to the mansion worlds, whether they experience personality reassembly on the third period or ascend at the time of a group resurrection, the record of personality constitution is faithfully preserved by the archangels on their worlds of special activities. These beings are not the custodians of personality (as the guardian seraphim are of the soul), but it is nonetheless true that every identifiable factor of personality is effectually safeguarded in the custody of these dependable trustees of mortal survival. As to the exact whereabouts of mortal personality during the time intervening between death and survival, we do not know.
112:5.16 (1234.5) Η κατάσταση η οποία καθιστά την επαναπροσωποποίηση δυνατή, δημιουργείται στις αίθουσες ανάστασης των μοροντιανών πλανητών υποδοχής ενός τοπικού σύμπαντος. Εδώ, σ’ αυτές τις αίθουσες όπου συγκροτείται η ζωή, οι εποπτεύουσες αρχές παρέχουν τη σχέση εκείνη της συμπαντικής ενέργειας – μοροντιανής, διανοητικής και πνευματικής – η οποία καθιστά δυνατή την επανάκτηση της συνείδησης του κοιμώμενου διασωθέντος. Η ανασυγκρότηση των συνιστώντων μερών μιας, κάποτε, υλικής προσωπικότητας περιλαμβάνει:		112:5.16 (1234.5) The situation which makes repersonalization possible is brought about in the resurrection halls of the morontia receiving planets of a local universe. Here in these life-assembly chambers the supervising authorities provide that relationship of universe energy—morontial, mindal, and spiritual—which makes possible the reconsciousizing of the sleeping survivor. The reassembly of the constituent parts of a onetime material personality involves:
112:5.17 (1234.6) 1. Τη δημιουργία μιας κατάλληλης μορφής, ενός μοροντιανού ενεργειακού προτύπου, στο οποίο ο νέος διασωθείς μπορεί να επικοινωνήσει με την μη-πνευματική πραγματικότητα και εντός του οποίου η μοροντιανή μεταβλητή της κοσμικής διάνοιας μπορεί να κυκλωματοποιηθεί.		112:5.17 (1234.6) 1. The fabrication of a suitable form, a morontia energy pattern, in which the new survivor can make contact with nonspiritual reality, and within which the morontia variant of the cosmic mind can be encircuited.
112:5.18 (1234.7) 2. Την επιστροφή του Προσαρμοστή στο εν αναμονή μοροντιανό πλάσμα. Ο Προσαρμοστής είναι ο αιώνιος συνοδός της ανελισσόμενης ταυτότητάς σας. Ο Ελεγκτής σας αποτελεί την απόλυτη διασφάλιση ότι εσείς ο ίδιος και όχι κάποιος άλλος θα καταλάβει τη μοροντιανή μορφή που δημιουργήθηκε για την αφύπνιση της προσωπικότητάς σας. Και ο Προσαρμοστής θα είναι παρών κατά την ανασυγκρότηση της προσωπικότητάς σας, για να παίξει, άλλη μία φορά, το ρόλο του προς τον Παράδεισο οδηγού του διασωθέντος εαυτού σας.		112:5.18 (1234.7) 2. The return of the Adjuster to the waiting morontia creature. The Adjuster is the eternal custodian of your ascending identity; your Monitor is the absolute assurance that you yourself and not another will occupy the morontia form created for your personality awakening. And the Adjuster will be present at your personality reassembly to take up once more the role of Paradise guide to your surviving self.
112:5.19 (1235.1) 3. Όταν αυτές οι προϋποθέσεις για την επαναπροσωποποίηση εξασφαλισθούν,(*) ο σεραφικός φρουρός των λανθανουσών δυνατοτήτων της κοιμώμενης, αθάνατης ψυχής με τη βοήθεια πολυάριθμων κοσμικών προσωπικοτήτων, εναποθέτει αυτή τη μοροντιανή οντότητα επί και εντός της εν αναμονή ευρισκόμενης μορφής της διανοίας-σώματος, ενώ δεσμεύει το εξελικτικό αυτό παιδί του Υπέρτατου σε αιώνια συνεργασία με τον αναμένοντα Προσαρμοστή. Και τούτο ολοκληρώνει την επαναπροσωποποίηση, την ανασυγκρότηση της μνήμης, της ενόρασης και της συνείδησης – την ταυτότητα.		112:5.19 (1235.1) 3. When these prerequisites of repersonalization have been assembled, the seraphic custodian of the potentialities of the slumbering immortal soul, with the assistance of numerous cosmic personalities, bestows this morontia entity upon and in the awaiting morontia mind-body form while committing this evolutionary child of the Supreme to eternal association with the waiting Adjuster. And this completes the repersonalization, reassembly of memory, insight, and consciousness—identity.
112:5.20 (1235.2) Το γεγονός της επαναπροσωποποίησης συνίσταται στην οικειοποίηση της κυκλωματοποιημένης μοροντιανής φάσης της πρόσφατα διαχωρισμένης κοσμικής διάνοιας από το ανθρώπινο εγώ που αφυπνίζεται. Το φαινόμενο της προσωπικότητας εξαρτάται από τη διατήρηση της ταυτότητας των αντιδράσεων του εγώ προς το συμπαντικό περιβάλλον. Και τούτο μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της διανοίας. Το εγώ διατηρείται παρά τη συνεχή μεταβολή όλων των επί μέρους στοιχείων του εαυτού. Στη φυσική ζωή, η αλλαγή είναι σταδιακή. Στο θάνατο και κατά την επαναπροσωποποίηση η αλλαγή είναι αιφνίδια. Η αληθής υπόσταση κάθε εγώ (προσωπικότητας) είναι ικανή να λειτουργήσει ανταποκρινόμενη στις συμπαντικές συνθήκες εξ αιτίας της ακατάπαυστης αλλαγής των συνιστώντων μερών της. Η στασιμότητα τερματίζεται με τον αναπόφευκτο θάνατο. Η ανθρώπινη ζωή είναι μια ατέλειωτη αλλαγή των παραγόντων της ζωής, ενοποιημένων από τη σταθερότητα της αμετάβλητης προσωπικότητας.		112:5.20 (1235.2) The fact of repersonalization consists in the seizure of the encircuited morontia phase of the newly segregated cosmic mind by the awakening human self. The phenomenon of personality is dependent on the persistence of the identity of selfhood reaction to universe environment; and this can only be effected through the medium of mind. Selfhood persists in spite of a continuous change in all the factor components of self; in the physical life the change is gradual; at death and upon repersonalization the change is sudden. The true reality of all selfhood (personality) is able to function responsively to universe conditions by virtue of the unceasing changing of its constituent parts; stagnation terminates in inevitable death. Human life is an endless change of the factors of life unified by the stability of the unchanging personality.
112:5.21 (1235.3) Και όταν, λοιπόν, ξυπνήσετε στους κόσμους-δώματα της Τζερουζέμ, θα είστε τόσο αλλαγμένοι, ο πνευματικός μετασχηματισμός θα είναι τόσο μεγάλος που, αν δεν υπήρχαν ο Προσαρμοστής σας της Σκέψης και ο φρουρός του πεπρωμένου, που τόσο καλά συνδέουν την καινούργια σας ζωή στους καινούργιους κόσμους με την παλιά σας ζωή στον πρώτο κόσμο, θα είχατε, αρχικά, δυσκολία στο να συνδέσετε τη νέα μοροντιανή σας συνείδηση με την αναγεννώμενη ανάμνηση της προηγούμενης ταυτότητάς σας. Παρά τη συνέχιση του ατομικού εγώ, μεγάλο μέρος της θνητής ζωής θα σας φανεί, αρχικά, σαν ένα ασαφές και θολό όνειρο. Ο χρόνος, όμως, θα αποσαφηνίσει πολλές ανθρώπινες σχέσεις.		112:5.21 (1235.3) And when you thus awaken on the mansion worlds of Jerusem, you will be so changed, the spiritual transformation will be so great that, were it not for your Thought Adjuster and the destiny guardian, who so fully connect up your new life in the new worlds with your old life in the first world, you would at first have difficulty in connecting the new morontia consciousness with the reviving memory of your previous identity. Notwithstanding the continuity of personal selfhood, much of the mortal life would at first seem to be a vague and hazy dream. But time will clarify many mortal associations.
112:5.22 (1235.4) Ο Προσαρμοστής της Σκέψης θα ανακαλέσει και θα σας επαναλάβει μόνον εκείνες τις μνήμες και τις εμπειρίες που αποτελούν μέρος και είναι βασικές για την πορεία σας στο σύμπαν. Αν ο Προσαρμοστής υπήρξε σύντροφος κατά την εξέλιξη οποιασδήποτε κατάστασης στην ανθρώπινη διάνοια, τότε αυτές οι άξιες λόγου εμπειρίες σώζονται στην αιώνια συνείδηση του Προσαρμοστή. Μεγάλο, ωστόσο, μέρος της περασμένης σας ζωής και των αναμνήσεών της, μη έχοντας ούτε πνευματική σημασία, ούτε μοροντιανή αξία, θα σβήσει μαζί με τον υλικό εγκέφαλο. Μεγάλο μέρος της υλικής εμπειρίας θα χαθεί σαν παλιά σκαλωσιά που, αφού σας γεφύρωσε με το μοροντιανό επίπεδο, δεν εξυπηρετεί κανένα, πλέον, σκοπό στο σύμπαν. Η προσωπικότητα, όμως και οι σχέσεις μεταξύ των προσωπικοτήτων ποτέ δεν γίνονται σκαλωσιές. Η ανθρώπινη μνήμη των σχέσεων της προσωπικότητας έχει κοσμική αξία και θα διατηρηθεί. Στους κόσμους-δώματα θα γνωρίσετε και θα γνωρισθείτε, αλλά το κυριότερο, θα θυμηθείτε και θα σας θυμηθούν οι, κάποτε, σύντροφοί σας κατά τη σύντομη, αλλά συναρπαστική ζωή σας στην Ουράντια.		112:5.22 (1235.4) The Thought Adjuster will recall and rehearse for you only those memories and experiences which are a part of, and essential to, your universe career. If the Adjuster has been a partner in the evolution of aught in the human mind, then will these worth-while experiences survive in the eternal consciousness of the Adjuster. But much of your past life and its memories, having neither spiritual meaning nor morontia value, will perish with the material brain; much of material experience will pass away as onetime scaffolding which, having bridged you over to the morontia level, no longer serves a purpose in the universe. But personality and the relationships between personalities are never scaffolding; mortal memory of personality relationships has cosmic value and will persist. On the mansion worlds you will know and be known, and more, you will remember, and be remembered by, your onetime associates in the short but intriguing life on Urantia.
6. Ο ΜΟΡΟΝΤΙΑΝΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ^top		6. The Morontia Self ^top
112:6.1 (1235.5) Όπως ακριβώς μια πεταλούδα βγαίνει από την κατάσταση της προνύμφης, έτσι και οι πραγματικές προσωπικότητες των ανθρώπινων πλασμάτων αναδύονται στους κόσμους-δώματα, αποκαλυπτόμενες για πρώτη φορά, χωρίς το παλιό τους σάβανο από φθαρτή σάρκα. Η μοροντιανή πορεία στο τοπικό σύμπαν έχει να κάνει με τη συνεχιζόμενη ανέλιξη του μηχανισμού της προσωπικότητας από το αρχικό μοροντιανό επίπεδο της ύπαρξης της ψυχής, προς το τελικό μοροντιανό επίπεδο της προοδευτικής πνευματικότητας.		112:6.1 (1235.5) Just as a butterfly emerges from the caterpillar stage, so will the true personalities of human beings emerge on the mansion worlds, for the first time revealed apart from their onetime enshroudment in the material flesh. The morontia career in the local universe has to do with the continued elevation of the personality mechanism from the beginning morontia level of soul existence up to the final morontia level of progressive spirituality.
112:6.2 (1235.6) Είναι δύσκολο να σας πληροφορήσω πάνω στις μορφές της μοροντιανής σας προσωπικότητας για την πορεία στο τοπικό σύμπαν. Θα σας δοθούν τα μοροντιανά πρότυπα πάνω στα οποία είναι δυνατόν να εκδηλωθεί η προσωπικότητα. Και πρόκειται για καταστάσεις που, σε τελευταία ανάλυση, βρίσκονται πέρα από την αντίληψή σας. Παρόμοιες μορφές, ενώ είναι απόλυτα πραγματικές, δεν είναι ενεργειακά πρότυπα της υλικής κατάστασης την οποία τώρα κατανοείτε. Εξυπηρετούν, πάντως, τον ίδιο σκοπό στους κόσμους του τοπικού σύμπαντος τον οποίο εξυπηρετούν τα υλικά σας σώματα στους πλανήτες που γεννώνται οι άνθρωποι.		112:6.2 (1235.6) It is difficult to instruct you regarding your morontia personality forms for the local universe career. You will be endowed with morontia patterns of personality manifestability, and these are investments which, in the last analysis, are beyond your comprehension. Such forms, while entirely real, are not energy patterns of the material order which you now understand. They do, however, serve the same purpose on the local universe worlds as do your material bodies on the planets of human nativity.
112:6.3 (1236.1) Ως ένα σημείο, η εμφάνιση της μορφής του υλικού σώματος ανταποκρίνεται στο χαρακτήρα της ταυτότητας της προσωπικότητας. Το φυσικό σώμα, πράγματι, ως ένα περιορισμένο βαθμό, αντανακλά κάτι από την εγγενή φύση της προσωπικότητας. Ακόμη μεγαλύτερο μέρος της αντανακλάται στην μοροντιανή μορφή. Στην υλική ζωή, οι άνθρωποι μπορεί εξωτερικά να είναι όμορφοι αν και εσωτερικά να είναι άσχημοι. Στη μοροντιανή ζωή και σε αυξανόμενο βαθμό στα ανώτερα επίπεδα, η μορφή της προσωπικότητας θα ποικίλει ευθέως ανάλογα προς τη φύση του εσώτερου ατόμου. Στο πνευματικό επίπεδο η εξωτερική μορφή και η εσωτερική φύση αρχίζουν να πλησιάζουν την απόλυτη ταυτοποίηση η οποία γίνεται ολοένα τελειότερη στα ανώτερα πνευματικά επίπεδα.		112:6.3 (1236.1) To a certain extent, the appearance of the material body-form is responsive to the character of the personality identity; the physical body does, to a limited degree, reflect something of the inherent nature of the personality. Still more so does the morontia form. In the physical life, mortals may be outwardly beautiful though inwardly unlovely; in the morontia life, and increasingly on its higher levels, the personality form will vary directly in accordance with the nature of the inner person. On the spiritual level, outward form and inner nature begin to approximate complete identification, which grows more and more perfect on higher and higher spirit levels.
112:6.4 (1236.2) Στη μοροντιανή κατάσταση ο ανερχόμενος θνητός προικίζεται με την τροποποίηση του Νέβαδον που αφορά στο δώρο της κοσμικής διάνοιας του Κυρίαρχου Πνεύματος του Όρβοντον. Η ανθρώπινη διάνοια, αυτή καθ’ εαυτή, έχει χαθεί, έχει πάψει να υπάρχει ως εστιασμένη συμπαντική οντότητα, εκτός των αδιαφοροποίητων διανοητικών κυκλωμάτων του Δημιουργικού πνεύματος. Οι έννοιες, όμως και οι αξίες της θνητής διάνοιας δεν έχουν χαθεί. Ορισμένες φάσεις της διάνοιας συνεχίζονται στη σωζόμενη ψυχή. Ορισμένες εμπειρικές αξίες της πρότερης ανθρώπινης διάνοιας φυλάσσονται από τον Προσαρμοστή. Και παραμένουν στο τοπικό σύμπαν τα αρχεία της ανθρώπινης ζωής, όπως αυτή βιώθηκε στη σάρκα, μαζί με ορισμένες ζώσες καταχωρήσεις στις πολυάριθμες υπάρξεις που ασχολούνται με την τελική αξιολόγηση του ανερχόμενου θνητού, υπάρξεις που εκτείνονται σε κλίμακα από τα σεραφείμ ως τους Συμπαντικούς Ελεγκτές και, πιθανόν, πέραν αυτών, ως το Υπέρτατο.		112:6.4 (1236.2) In the morontia estate the ascending mortal is endowed with the Nebadon modification of the cosmic-mind endowment of the Master Spirit of Orvonton. The mortal intellect, as such, has perished, has ceased to exist as a focalized universe entity apart from the undifferentiated mind circuits of the Creative Spirit. But the meanings and values of the mortal mind have not perished. Certain phases of mind are continued in the surviving soul; certain experiential values of the former human mind are held by the Adjuster; and there persist in the local universe the records of the human life as it was lived in the flesh, together with certain living registrations in the numerous beings who are concerned with the final evaluation of the ascending mortal, beings extending in range from seraphim to Universal Censors and probably on beyond to the Supreme.
112:6.5 (1236.3) Η βούληση ενός πλάσματος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη διάνοια, αλλά σίγουρα διατηρείται παρά την απώλεια του υλικού νου. Κατά το χρόνο αμέσως μετά τη σωτηρία, η ανελισσόμενη προσωπικότητα καθοδηγείται, σε μεγάλο βαθμό, από τα πρότυπα του χαρακτήρα που κληρονομήθηκαν από την ανθρώπινη ζωή, καθώς και από την νεοεμφανιζόμενη δραστηριότητα της μοροντιανής σοφίας. Και οι οδηγοί αυτοί προς την μανσονιανή(*) συμπεριφορά λειτουργεί αποδεκτά στα πρώιμα στάδια της μοροντιανής ζωής και πριν από την ανάδυση της μοροντιανής βούλησης, ως πλήρως ανεπτυγμένης έκφρασης της βούλησης της ανερχόμενης προσωπικότητας.		112:6.5 (1236.3) Creature volition cannot exist without mind, but it does persist in spite of the loss of the material intellect. During the times immediately following survival, the ascending personality is in great measure guided by the character patterns inherited from the human life and by the newly appearing action of morontia mota. And these guides to mansonia conduct function acceptably in the early stages of the morontia life and prior to the emergence of morontia will as a full-fledged volitional expression of the ascending personality.
112:6.6 (1236.4) Δεν υπάρχουν επενέργειες στην πορεία μέσα στο τοπικό σύμπαν που να συγκρίνονται με τα επτά συνοδά διανοητικά πνεύματα της ανθρώπινης υπόστασης. Η μοροντιανή διάνοια πρέπει να εξελιχθεί δια της άμεσης επαφής με την κοσμική διάνοια, όπως ακριβώς αυτή η κοσμική διάνοια έχει τροποποιηθεί και μεταβληθεί από τη δημιουργική πηγή της διάνοιας του τοπικού σύμπαντος – τον Θείο Λειτουργό.		112:6.6 (1236.4) There are no influences in the local universe career comparable to the seven adjutant mind-spirits of human existence. The morontia mind must evolve by direct contact with cosmic mind, as this cosmic mind has been modified and translated by the creative source of local universe intellect—the Divine Minister.
112:6.7 (1236.5) Η ανθρώπινη διάνοια, πριν το θάνατο είναι συνειδητά ανεξάρτητη από την παρουσία του Προσαρμοστή. Η συνοδός διάνοια χρειάζεται μόνο το σχετικό υλικό-διανοητικό πρότυπο για να μπορέσει να λειτουργήσει. Αλλά η μοροντιανή ψυχή, όντας υπεράνω της συνοδού, δεν διατηρεί αυτοσυνείδηση χωρίς τον Προσαρμοστή, όταν αποστερηθεί τον υλικό-διανοητικό μηχανισμό. Αυτή η εξελισσόμενη ψυχή διαθέτει, πάντως, ένα συνεχή χαρακτήρα, ο οποίος προέρχεται από τις αποφάσεις της προηγούμενα συνδεδεμένης μ’ αυτήν συνοδού διάνοιας και ο χαρακτήρας αυτός δραστηριοποιείται ως μνήμη όταν τα πρότυπα εξ αυτού ενεργοποιηθούν από τον Προσαρμοστή που επιστρέφει.		112:6.7 (1236.5) Mortal mind, prior to death, is self-consciously independent of the Adjuster presence; adjutant mind needs only the associated material-energy pattern to enable it to operate. But the morontia soul, being superadjutant, does not retain self-consciousness without the Adjuster when deprived of the material-mind mechanism. This evolving soul does, however, possess a continuing character derived from the decisions of its former associated adjutant mind, and this character becomes active memory when the patterns thereof are energized by the returning Adjuster.
112:6.8 (1236.6) Η διατήρηση της μνήμης αποτελεί απόδειξη της συνέχισης της ταυτότητας του αρχικού εγώ. Είναι βασική για να ολοκληρωθεί η αυτεπίγνωση της συνέχισης και της εξάπλωσης της προσωπικότητας. Οι θνητοί εκείνοι οι οποίοι ανελίσσονται χωρίς Προσαρμοστές εξαρτώνται από τις οδηγίες των σεραφικών βοηθών για την αναδόμηση της ανθρώπινης μνήμης. Κατά τα λοιπά, οι μοροντιανές ψυχές των δια του Πνεύματος συγχωνευθέντων θνητών δεν έχουν περιορισμό. Το πρότυπο της μνήμης διατηρείται στην ψυχή, αλλά το πρότυπο αυτό απαιτεί την παρουσία του πρότερου Προσαρμοστή για να αποκτήσει άμεσα αυτεπίγνωση ως συνεχής μνήμη. Χωρίς τον Προσαρμοστή, ο διασωθείς θνητός χρειάζεται πολύ χρόνο για να ξαναβρεί και να ξαναμάθει, να ξανακερδίσει τη συνειδητή μνήμη των εννοιών και των αξιών μιας πρότερης ύπαρξης.		112:6.8 (1236.6) The persistence of memory is proof of the retention of the identity of original selfhood; it is essential to complete self-consciousness of personality continuity and expansion. Those mortals who ascend without Adjusters are dependent on the instruction of seraphic associates for the reconstruction of human memory; otherwise the morontia souls of the Spirit-fused mortals are not limited. The pattern of memory persists in the soul, but this pattern requires the presence of the former Adjuster to become immediately self-realizable as continuing memory. Without the Adjuster, it requires considerable time for the mortal survivor to re-explore and relearn, to recapture, the memory consciousness of the meanings and values of a former existence.
112:6.9 (1237.1) Η ψυχή που αξίζει να σωθεί αντανακλά πιστά τις ποιοτικές αλλά και τις ποσοτικές δραστηριότητες και τα κίνητρα της υλικής διάνοιας, το προηγούμενο όχημα της ταυτότητας του εγώ. Επιλέγοντας την αλήθεια, την ομορφιά και την καλοσύνη, η ανθρώπινη διάνοια αρχίζει την προ-μοροντιανή της πορεία υπό την εποπτεία των επτά συνοδών διανοητικών πνευμάτων, ενωμένων υπό την καθοδήγηση του πνεύματος της σοφίας. Εν συνεχεία, με την ολοκλήρωση των επτά κύκλων του προ-μοροντιανού επιτεύγματος, η υπέρθεση του δώρου της μοροντιανής διάνοιας επί της συνοδού διάνοιας εγκαινιάζει την προ-πνευματική, ή μοροντιανή πορεία της προόδου μέσα στο τοπικό σύμπαν.		112:6.9 (1237.1) The soul of survival value faithfully reflects both the qualitative and the quantitative actions and motivations of the material intellect, the former seat of the identity of selfhood. In the choosing of truth, beauty, and goodness, the mortal mind enters upon its premorontia universe career under the tutelage of the seven adjutant mind-spirits unified under the direction of the spirit of wisdom. Subsequently, upon the completion of the seven circles of premorontia attainment, the superimposition of the endowment of morontia mind upon adjutant mind initiates the prespiritual or morontia career of local universe progression.
112:6.10 (1237.2) Όταν ένα πλάσμα φεύγει από τον πλανήτη όπου γεννήθηκε, αφήνει πίσω τη συνοδό λειτουργία και εξαρτάται μόνο από τη μοροντιανή διάνοια. Όταν ένας ανερχόμενος αφήνει το τοπικό σύμπαν, έχει φθάσει στο πνευματικό επίπεδο ύπαρξης, έχοντας περάσει πέρα από το μοροντιανό επίπεδο. Αυτή η νεοεμφανιζόμενη πνευματική οντότητα εναρμονίζεται, τότε, προς την άμεση λειτουργία της κοσμικής διάνοιας του Όρβοντον.		112:6.10 (1237.2) When a creature leaves his native planet, he leaves the adjutant ministry behind and becomes solely dependent on morontia intellect. When an ascender leaves the local universe, he has attained the spiritual level of existence, having passed beyond the morontia level. This newly appearing spirit entity then becomes attuned to the direct ministry of the cosmic mind of Orvonton.
7. Η ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΗ ^top		7. Adjuster Fusion ^top
112:7.1 (1237.3) Η συγχώνευση με τον Προσαρμοστή της Σκέψης μεταδίδει αιώνιες αλήθειες στην προσωπικότητα, οι οποίες προηγουμένως ήσαν μόνο δυνητικές. Μεταξύ αυτών των νέων ιδιοτήτων μπορούν να αναφερθούν: η σταθεροποίηση της θείας ιδιότητας, η πέραν της αιωνιότητας εμπειρία και μνήμη, η αθανασία, καθώς και ένα είδος περιορισμένου, εν δυνάμει, απόλυτου.		112:7.1 (1237.3) Thought Adjuster fusion imparts eternal actualities to personality which were previously only potential. Among these new endowments may be mentioned: fixation of divinity quality, past-eternity experience and memory, immortality, and a phase of qualified potential absoluteness.
112:7.2 (1237.4) Όταν η γήινη πορεία σας στην προσωρινή σας μορφή τελειώσει, θα ξυπνήσετε στις ακτές ενός καλύτερου κόσμου και στο τέλος θα ενωθείτε με τον πιστό σας Προσαρμοστή σε έναν αιώνιο εναγκαλισμό. Και η ένωση αυτή συνιστά το μυστήριο όπου ο Θεός και ο άνθρωπος γίνονται ένα, το μυστήριο της εξέλιξης του πεπερασμένου πλάσματος, ωστόσο είναι αιώνια αληθινό. Η συγχώνευση αποτελεί το μυστικό της ιερής σφαίρας του Ασέντινγκτον και κανένα πλάσμα, εκτός εκείνων που βίωσαν τη συγχώνευση με το πνεύμα του θείου, δεν μπορεί να αντιληφθεί την αληθινή σημασία των πραγματικών αξιών που συνενώνονται, όταν η ταυτότητα ενός πλάσματος του χρόνου γίνεται αιώνια ένα με το πνεύμα της εν Παραδείσω Θεότητας.		112:7.2 (1237.4) When your earthly course in temporary form has been run, you are to awaken on the shores of a better world, and eventually you will be united with your faithful Adjuster in an eternal embrace. And this fusion constitutes the mystery of making God and man one, the mystery of finite creature evolution, but it is eternally true. Fusion is the secret of the sacred sphere of Ascendington, and no creature, save those who have experienced fusion with the spirit of Deity, can comprehend the true meaning of the actual values which are conjoined when the identity of a creature of time becomes eternally one with the spirit of Paradise Deity.
112:7.3 (1237.5) Η συγχώνευση με τον Προσαρμοστή πραγματοποιείται, συνήθως, ενόσω ο ανερχόμενος βρίσκεται μέσα στο τοπικό του σύστημα. Μπορεί να συμβεί στον πλανήτη όπου γεννήθηκε, ως υπέρβαση του φυσικού θανάτου. Μπορεί να λάβει χώρα σε οποιονδήποτε από τους κόσμους-δώματα, ή στο αρχηγείο του συστήματος. Μπορεί, ακόμη, να καθυστερήσει ως την ώρα της παραμονής στον αστερισμό. Ή, σε ειδικές περιπτώσεις, μπορεί να μην ολοκληρωθεί, μέχρις ότου ο ανερχόμενος βρεθεί στην πρωτεύουσα του τοπικού σύμπαντος.		112:7.3 (1237.5) Fusion with the Adjuster is usually effected while the ascender is resident within his local system. It may occur on the planet of nativity as a transcendence of natural death; it may take place on any one of the mansion worlds or on the headquarters of the system; it may even be delayed until the time of the constellation sojourn; or, in special instances, it may not be consummated until the ascender is on the local universe capital.
112:7.4 (1237.6) Όταν πραγματοποιηθεί η συγχώνευση με τον Προσαρμοστή, δεν υπάρχει πλέον μελλοντικός κίνδυνος για την αιώνια πορεία της συγκεκριμένης προσωπικότητας. Οι ουράνιες υπάρξεις δοκιμάζονται καθ’ όλη τη διάρκεια μιας μακρόχρονης εμπειρίας, οι θνητοί, ωστόσο περνούν από μία σχετικά σύντομη και εντατική δοκιμασία στους εξελικτικούς και μοροντιανούς κόσμους.		112:7.4 (1237.6) When fusion with the Adjuster has been effected, there can be no future danger to the eternal career of such a personality. Celestial beings are tested throughout a long experience, but mortals pass through a relatively short and intensive testing on the evolutionary and morontia worlds.
112:7.5 (1237.7) Η συγχώνευση με τον Προσαρμοστή δεν πραγματοποιείται ποτέ, έως ότου οι εντολές του υπερσύμπαντος αναγγείλουν ότι η ανθρώπινη φύση έκανε την τελική και μη αναστρέψιμη επιλογή για την αιώνια πορεία. Πρόκειται για την άμεση εξουσιοδότηση, η οποία, μόλις εκδοθεί, συνιστά την επίσημη άδεια προς τη συγχωνευθείσα προσωπικότητα να αφήσει, τελικά, την περιοχή του τοπικού σύμπαντος, για να προχωρήσει, κάποια στιγμή, προς το αρχηγείο του υπερσύμπαντος, σημείο από το οποίο ο οδοιπόρος του χρόνου, στο μακρινό μέλλον, θα μεταβληθεί σε σεκοναφείμ για τη μακρά του πτήση προς το κεντρικό σύμπαν της Χαβόνα και το Θείο εγχείρημα.		112:7.5 (1237.7) Fusion with the Adjuster never occurs until the mandates of the superuniverse have pronounced that the human nature has made a final and irrevocable choice for the eternal career. This is the at-onement authorization, which, when issued, constitutes the clearance authority for the fused personality eventually to leave the confines of the local universe to proceed sometime to the headquarters of the superuniverse, from which point the pilgrim of time will, in the distant future, enseconaphim for the long flight to the central universe of Havona and the Deity adventure.
112:7.6 (1238.1) Στους εξελικτικούς κόσμους, το εγώ είναι υλικό. Είναι μία οντότητα στο σύμπαν και ως τέτοια υπόκειται στους νόμους της υλικής υπόστασης. Αποτελεί γεγονός μέσα στο χρόνο και εξ αυτού αντιδρά στις μεταβολές του. Οι αποφάσεις σωτηρίας πρέπει να διατυπωθούν εδώ. Στη μοροντιανή κατάσταση, το εγώ έχει γίνει μια καινούργια και διαρκέστερη συμπαντική πραγματικότητα και η συνεχής ανάπτυξή της βασίζεται στην αυξανόμενη εναρμόνιση προς τα διανοητικά και πνευματικά κυκλώματα των συμπάντων. Οι αποφάσεις σωτηρίας, πλέον, επιβεβαιώνονται. Όταν το εγώ κατακτήσει το πνευματικό επίπεδο, έχει, πλέον, γίνει μια βέβαιη αξία στο σύμπαν και η νέα αυτή αξία βασίζεται στο γεγονός ότι οι αποφάσεις σωτηρίας έχουν ληφθεί, γεγονός το οποίο μαρτυρείται από την αιώνια συγχώνευση με τον Προσαρμοστή της Σκέψης. Και έχοντας φθάσει στην κατάσταση μιας αληθούς συμπαντικής αξίας, το δυναμικό του πλάσματος απελευθερώνεται για να αναζητήσει την ύψιστη συμπαντική αξία – τον Θεό.		112:7.6 (1238.1) On the evolutionary worlds, selfhood is material; it is a thing in the universe and as such is subject to the laws of material existence. It is a fact in time and is responsive to the vicissitudes thereof. Survival decisions must here be formulated. In the morontia state the self has become a new and more enduring universe reality, and its continuing growth is predicated on its increasing attunement to the mind and spirit circuits of the universes. Survival decisions are now being confirmed. When the self attains the spiritual level, it has become a secure value in the universe, and this new value is predicated upon the fact that survival decisions have been made, which fact has been witnessed by eternal fusion with the Thought Adjuster. And having achieved the status of a true universe value, the creature becomes liberated in potential for the seeking of the highest universe value—God.
112:7.7 (1238.2) Τέτοιες συγχωνευθείσες υπάρξεις είναι διττές, ως προς τις συμπαντικές αντιδράσεις τους: Είναι ευκρινώς μοροντιανά άτομα, όχι εντελώς ανόμοια από τα σεραφείμ, ενώ είναι επίσης πλάσματα που ανήκουν, δυνητικά, στην τάξη των τελικιστών του Παραδείσου.		112:7.7 (1238.2) Such fused beings are twofold in their universe reactions: They are discrete morontia individuals not altogether unlike seraphim, and they are also beings in potential on the order of the Paradise finaliters.
112:7.8 (1238.3) Το συγχωνευθέν, ωστόσο, άτομο είναι, πράγματι, μία προσωπικότητα, μία ύπαρξη, η ενότητα της οποίας αψηφά κάθε προσπάθεια ανάλυσης, από οποιαδήποτε διάνοια των συμπάντων. Και έτσι, έχοντας περάσει τα δικαστήρια του τοπικού σύμπαντος, από το μικρότερο ως το ανώτερο, από τα οποία κανένα δεν μπόρεσε να αναγνωρίσει τον άνθρωπο, ή τον Προσαρμοστή, χωριστά τον ένα από τον άλλο, θα μεταφερθείτε, στο τέλος, μπροστά στον Κυρίαρχο του Νέβαδον, τον Πατέρα του τοπικού σας σύμπαντος. Και εκεί, από τα χέρια της ίδιας της ύπαρξης της οποίας η δημιουργική πατρική ιδιότητα σ’ αυτό το σύμπαν του χρόνου κατέστησε δυνατό το γεγονός της ζωής σας, θα λάβετε τα διαπιστευτήρια εκείνα που θα σας επιτρέψουν, τελικά, να προχωρήσετε στην πορεία σας στο υπερσύμπαν, σε αναζήτηση του Πατέρα του Σύμπαντος.		112:7.8 (1238.3) But the fused individual is really one personality, one being, whose unity defies all attempts at analysis by any intelligence of the universes. And so, having passed the tribunals of the local universe from the lowest to the highest, none of which have been able to identify man or Adjuster, the one apart from the other, you shall finally be taken before the Sovereign of Nebadon, your local universe Father. And there, at the hand of the very being whose creative fatherhood in this universe of time has made possible the fact of your life, you will be granted those credentials which entitle you eventually to proceed upon your superuniverse career in quest of the Universal Father.
112:7.9 (1238.4) Κέρδισε ο θριαμβευτής Προσαρμοστής προσωπικότητα δια της μεγαλειώδους υπηρεσίας του στην ανθρωπότητα, ή απέκτησε ο θαρραλέος άνθρωπος την αθανασία δια των ειλικρινών προσπαθειών του να μοιάζει προς τον Προσαρμοστή; Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Μαζί επέτυχαν την εξέλιξη σ’ ένα μέλος μιας από τις μοναδικές τάξεις των ανελισσομένων προσωπικοτήτων του Υπέρτατου, ένα μέλος που για πάντα θα είναι χρήσιμο, πιστό και αποτελεσματικό, ένα υποψήφιο για περαιτέρω ανάπτυξη και εξέλιξη, που πάντα θα προχωρεί ανοδικά και δεν θα σταματήσει ποτέ την ουράνια ανέλιξη, έως ότου διασχίσει τα επτά κυκλώματα της Χαβόνα και η πάλαι ποτέ ψυχή με την γήινη προέλευση σταθεί αναγνωρίζοντας με λατρεία την αληθινή προσωπικότητα του Πατέρα στον παράδεισο.		112:7.9 (1238.4) Has the triumphant Adjuster won personality by the magnificent service to humanity, or has the valiant human acquired immortality through sincere efforts to achieve Adjusterlikeness? It is neither; but they together have achieved the evolution of a member of one of the unique orders of the ascending personalities of the Supreme, one who will ever be found serviceable, faithful, and efficient, a candidate for further growth and development, ever ranging upward and never ceasing the supernal ascent until the seven circuits of Havona have been traversed and the onetime soul of earthly origin stands in worshipful recognition of the actual personality of the Father on Paradise.
112:7.10 (1238.5) Καθ’ όλη τη διάρκεια της μεγαλειώδους αυτής ανέλιξης, ο Προσαρμοστής της Σκέψης είναι η θεία εγγύηση για τη μελλοντική και πλήρη πνευματική σταθεροποίηση του ανερχομένου θνητού. Εν τω μεταξύ, η παρουσία της ανθρώπινης ελεύθερης βούλησης παρέχει στον Προσαρμοστή ένα αιώνιο δίαυλο για την απελευθέρωση της θείας και αιώνιας φύσης του. Τώρα, οι δύο αυτές ταυτότητες έχουν γίνει μία. Τίποτα στον χρόνο, ή την αιωνιότητα δεν μπορεί ποτέ να χωρίσει τον άνθρωπο από τον Προσαρμοστή. Είναι αχώριστοι, συγχωνευμένοι για πάντα.		112:7.10 (1238.5) Throughout all this magnificent ascent the Thought Adjuster is the divine pledge of the future and full spiritual stabilization of the ascending mortal. Meanwhile the presence of the mortal free will affords the Adjuster an eternal channel for the liberation of the divine and infinite nature. Now have these two identities become one; no event of time or of eternity can ever separate man and Adjuster; they are inseparable, eternally fused.
112:7.11 (1238.6) Στους κόσμους συγχώνευσης με τους Προσαρμοστές, το πεπρωμένο του Ελεγκτή των Μυστηρίων ταυτίζεται με εκείνο του ανερχόμενου θνητού – το εν Παραδείσω Σώμα της Τελικότητας. Και ούτε ο Προσαρμοστής, ούτε ο άνθρωπος μπορούν να πραγματοποιήσουν το μοναδικό αυτό στόχο χωρίς την πλήρη συνεργασία και την πιστή βοήθεια του άλλου. Η ασυνήθιστη αυτή συνεργασία είναι ένα από τα πλέον συναρπαστικά και εκπληκτικά κοσμικά φαινόμενα αυτής της συμπαντικής εποχής.		112:7.11 (1238.6) On the Adjuster-fusion worlds the destiny of the Mystery Monitor is identical with that of the ascending mortal—the Paradise Corps of the Finality. And neither Adjuster nor mortal can attain that unique goal without the full co-operation and faithful help of the other. This extraordinary partnership is one of the most engrossing and amazing of all the cosmic phenomena of this universe age.
112:7.12 (1239.1) Από τη στιγμή της συγχώνευσης με τον Προσαρμοστή, η κατάσταση του ανερχομένου είναι αυτή του εξελικτικού πλάσματος. Το εξ ανθρώπων μέλος είναι ανώτερο του Προσαρμοστή σε όλα τα θέματα που αφορούν στην αναγνώριση της προσωπικότητας. Το εν Παραδείσω αρχηγείο αυτού του συγχωνευθέντος πλάσματος βρίσκεται στον Ασέντινγκτον, όχι τον Ντιβίνινγκτον, και ο μοναδικός αυτός συνδυασμός Θεού και ανθρώπου κατατάσσεται ως ένας άνθρωπος ανερχόμενος όλη τη διαδρομή ως το Σώμα της Τελικότητας.		112:7.12 (1239.1) From the time of Adjuster fusion the status of the ascender is that of the evolutionary creature. The human member was the first to enjoy personality and, therefore, outranks the Adjuster in all matters concerned with the recognition of personality. The Paradise headquarters of this fused being is Ascendington, not Divinington, and this unique combination of God and man ranks as an ascending mortal all the way up to the Corps of the Finality.
112:7.13 (1239.2) Όταν, κάποια στιγμή, ένας Προσαρμοστής συγχωνευθεί με έναν ανερχόμενο θνητό, ο αριθμός του Προσαρμοστή αυτού διαγράφεται από τα αρχεία του υπερσύμπαντος. Τι συμβαίνει στα αρχεία του Ντιβίνινγκτον δεν το γνωρίζω, εικάζω, όμως, ότι το μητρώο αυτού του Προσαρμοστή μεταφέρεται στα μυστικά κυκλώματα των εσώτερων δικαστηρίων του Γκραντφάντα, του εν ενεργεία επικεφαλής του Σώματος της Τελικότητας.		112:7.13 (1239.2) When once an Adjuster fuses with an ascending mortal, the number of that Adjuster is stricken from the records of the superuniverse. What happens on the records of Divinington, I do not know, but I surmise that the registry of that Adjuster is removed to the secret circles of the inner courts of Grandfanda, the acting head of the Corps of the Finality.
112:7.14 (1239.3) Με την δια του Προσαρμοστή συγχώνευση, ο Πατέρας του Σύμπαντος ολοκληρώνει την υπόσχεσή του να χαρίσει ένα μέρος του στα υλικά του πλάσματα. Έχει τηρήσει την υπόσχεση και έχει ολοκληρώσει το σχέδιο της αιώνιας πλήρωσης της θείας ουσίας επί της ανθρωπότητας. Τώρα αρχίζει η ανθρώπινη προσπάθεια της κατανόησης και της πραγμάτωσης των απεριόριστων δυνατοτήτων οι οποίες είναι εγγενείς στην ουράνια συνεργασία με το Θεό, που έτσι γίνεται πραγματικότητα.		112:7.14 (1239.3) With Adjuster fusion the Universal Father has completed his promise of the gift of himself to his material creatures; he has fulfilled the promise, and consummated the plan, of the eternal bestowal of divinity upon humanity. Now begins the human attempt to realize and to actualize the limitless possibilities that are inherent in the supernal partnership with God which has thus factualized.
112:7.15 (1239.4) Το επί του παρόντος γνωστό πεπρωμένο των διασωθέντων θνητών είναι το εν Παραδείσω Σώμα της Τελικότητας. Αυτός είναι, επίσης, ο στόχος του πεπρωμένου όλων των Προσαρμοστών της Σκέψης, οι οποίοι ενώθηκαν αιώνια με τους θνητούς συντρόφους τους. Προς το παρόν, οι εν Παραδείσω τελικιστές δραστηριοποιούνται σε ολόκληρη την έκταση του μεγάλου σύμπαντος, σε πολλά έργα, αλλά όλοι υποθέτουμε ότι θα έχουν άλλα και ακόμη μεγαλύτερα ουράνια έργα να πραγματοποιήσουν στο απώτερο μέλλον, όταν και τα επτά υπερσύμπαντα εγκατασταθούν στο φως και στη ζωή και όταν ο πεπερασμένος Θεός αναδυθεί, τελικά, από το μυστήριο που τώρα περιβάλλει αυτή την Υπέρτατη Θεότητα.		112:7.15 (1239.4) The present known destiny of surviving mortals is the Paradise Corps of the Finality; this is also the goal of destiny for all Thought Adjusters who become joined in eternal union with their mortal companions. At present the Paradise finaliters are working throughout the grand universe in many undertakings, but we all conjecture that they will have other and even more supernal tasks to perform in the distant future after the seven superuniverses have become settled in light and life, and when the finite God has finally emerged from the mystery which now surrounds this Supreme Deity.
112:7.16 (1239.5) Μάθατε, ως ένα σημείο, για την οργάνωση και το προσωπικό του κεντρικού σύμπαντος, των υπερσυμπάντων και των τοπικών συμπάντων. Σας είπαμε κάτι για τη φύση και την προέλευση ορισμένων από τις διάφορες προσωπικότητες που τώρα κυβερνούν αυτές τις απέραντες δημιουργίες. Μάθατε, επίσης, ότι απέραντοι γαλαξίες συμπάντων, εκτός της περιφέρειας του μεγάλου σύμπαντος, στο πρώτο εξωτερικό διαστημικό επίπεδο, βρίσκονται στη διαδικασία της συγκρότησης. Σας έχει γνωστοποιηθεί, επίσης, στην πορεία αυτών των αφηγήσεων, ότι το Υπέρτατο Ον πρόκειται να αποκαλύψει την άγνωστη, τριτεύουσα λειτουργία του σ’ αυτές τις αχαρτογράφητες, ακόμη, περιοχές του εξώτερου διαστήματος. Επιπλέον ειπώθηκε σ’ εσάς ότι οι τελικιστές του εν Παραδείσω σώματος είναι τα εμπειρικά παιδιά του Υπέρτατου.		112:7.16 (1239.5) You have been instructed to a certain extent about the organization and personnel of the central universe, the superuniverses, and the local universes; you have been told something about the character and origin of some of the various personalities who now rule these far-flung creations. You have also been informed that there are in process of organization vast galaxies of universes far out beyond the periphery of the grand universe, in the first outer space level. It has also been intimated in the course of these narratives that the Supreme Being is to disclose his unrevealed tertiary function in these now uncharted regions of outer space; and you have also been told that the finaliters of the Paradise corps are the experiential children of the Supreme.
112:7.17 (1239.6) Πιστεύουμε ότι οι θνητοί που συγχωνεύονται με τον Προσαρμοστή, μαζί με τους τελικιστές συντρόφους τους, προορίζονται για να λειτουργήσουν, με κάποιο τρόπο, στην διοίκηση των συμπάντων του πρώτου εξωτερικού, διαστημικού επιπέδου. Δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι σε εύθετο χρόνο οι πελώριοι αυτοί γαλαξίες θα γίνουν κατοικημένα σύμπαντα. Και είμαστε εξ ίσου πεπεισμένοι ότι μεταξύ των διοικητών τους, θα βρεθούν οι Παραδείσιοι τελικιστές, η φύση των οποίων αποτελεί την κοσμική συνέπεια της ανάμιξης πλάσματος και Δημιουργού.		112:7.17 (1239.6) We believe that the mortals of Adjuster fusion, together with their finaliter associates, are destined to function in some manner in the administration of the universes of the first outer space level. We have not the slightest doubt that in due time these enormous galaxies will become inhabited universes. And we are equally convinced that among the administrators thereof will be found the Paradise finaliters whose natures are the cosmic consequence of the blending of creature and Creator.
112:7.18 (1239.7) Τι εγχείρημα! Τι εποποιία! Μια γιγάντια δημιουργία να διοικείται από τα παιδιά του Υπέρτατου, αυτούς τους προσωποποιημένους και εξανθρωπισμένους Προσαρμοστές, αυτούς τους μεταβληθέντες σε Προσαρμοστές και αιωνιοποιημένους θνητούς, αυτούς τους μυστηριώδεις συνδυασμούς και αιώνιες συσχετίσεις της ύψιστης γνωστής εκδήλωσης της ουσίας της Πρώτης γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου και της κατώτερης μορφής της ευφυούς ζωής, της ικανής να αντιληφθεί και να κατακτήσει τον Πατέρα του Σύμπαντος. Πιστεύουμε ότι αυτές οι μικτές υπάρξεις, αυτοί οι συνεταιρισμοί του Δημιουργού και του δημιουργήματος θα γίνουν υπέροχοι κυβερνήτες, μοναδικοί διοικητές, γεμάτοι κατανόηση και συμπάθεια διευθυντές κάθε μιας, αλλά και όλων των μορφών της ευφυούς ζωής, οι οποίες μπορεί να δημιουργηθούν σ’ όλη την έκταση αυτών των μελλοντικών συμπάντων του πρώτου εξώτερου διαστημικού επιπέδου.		112:7.18 (1239.7) What an adventure! What a romance! A gigantic creation to be administered by the children of the Supreme, these personalized and humanized Adjusters, these Adjusterized and eternalized mortals, these mysterious combinations and eternal associations of the highest known manifestation of the essence of the First Source and Center and the lowest form of intelligent life capable of comprehending and attaining the Universal Father. We conceive that such amalgamated beings, such partnerships of Creator and creature, will become superb rulers, matchless administrators, and understanding and sympathetic directors of any and all forms of intelligent life which may come into existence throughout these future universes of the first outer space level.
112:7.19 (1240.1) Αλήθεια είναι, ότι εσείς οι άνθρωποι έχετε γήινη, ζωώδη προέλευση. Το κορμί σας είναι πράγματι σκόνη. Αλλά αν, πραγματικά, το θέλετε, αν στ’ αλήθεια το επιθυμείτε, σίγουρα η κληρονομιά των αιώνων είναι δική σας και μια μέρα θα υπηρετήσετε παντού στα σύμπαντα με τον πραγματικό σας χαρακτήρα – παιδιά του Υπέρτατου Θεού της εμπειρίας και θείοι υιοί του εν Παραδείσω Πατέρα όλων των προσωπικοτήτων.		112:7.19 (1240.1) True it is, you mortals are of earthly, animal origin; your frame is indeed dust. But if you actually will, if you really desire, surely the heritage of the ages is yours, and you shall someday serve throughout the universes in your true characters—children of the Supreme God of experience and divine sons of the Paradise Father of all personalities.
112:7.20 (1240.2) [Παρουσιάσθηκε από ένα Μοναχικό Αγγελιαφόρο του Όρβοντον.]		112:7.20 (1240.2) [Presented by a Solitary Messenger of Orvonton.]