Εγγραφο 124		Paper 124
ΤΑ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ		The Later Childhood of Jesus
124:0.1 (1366.1) Παρόλο που ο Ιησούς μπορεί να είχε περισσότερες ευκαιρίες για μόρφωση στην Αλεξάνδρεια από ότι στην Γαλιλαία, δεν θα μπορούσε όμως, αν είχε τέτοιο θαυμάσιο περιβάλλον για να επιλύσει τα δικά του προβλήματα με την ελάχιστη εκπαιδευτική καθοδήγηση, και συγχρόνως να απολαμβάνει το μεγάλο πλεονέκτημα της συνεχούς επαφής με ένα πολύ μεγάλο αριθμό ανδρών και γυναικών από όλες τις τάξεις από όλα τα μέρη του πολιτισμένου κόσμου. Αν είχε μείνει στην Αλεξάνδρεια, η μόρφωσή του θα κατευθυνόταν από Εβραίους και σε αποκλειστικά Εβραϊκές γραμμές. Στην Ναζαρέτ κατοχύρωσε μια εκπαίδευση και πήρε μια μόρφωση που τον προετοίμασε καλύτερα να καταλαβαίνει τους μη Εβραίους, και που του έδωσε μια καλύτερη και πιο ισορροπημένη ιδέα για τα προτερήματα των Ανατολικών, ή των Βαβυλωνιακών, και των Δυτικών, ή Ελληνικών, απόψεων της Εβραϊκής θεολογίας.		124:0.1 (1366.1) ALTHOUGH Jesus might have enjoyed a better opportunity for schooling at Alexandria than in Galilee, he could not have had such a splendid environment for working out his own life problems with a minimum of educational guidance, at the same time enjoying the great advantage of constantly contacting with such a large number of all classes of men and women hailing from every part of the civilized world. Had he remained at Alexandria, his education would have been directed by Jews and along exclusively Jewish lines. At Nazareth he secured an education and received a training which more acceptably prepared him to understand the gentiles, and which gave him a better and more balanced idea of the relative merits of the Eastern, or Babylonian, and the Western, or Hellenic, views of Hebrew theology.
1. Ο ΕΝΑΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ (3 Μ.Χ.) ^top		1. Jesus’ Ninth Year (A.D. 3) ^top
124:1.1 (1366.2) Παρόλο που δεν μπορούμε να πούμε ότι ο Ιησούς αρρώστησε ποτέ σοβαρά, πέρασε κάποιες ελαφρές παιδικές ασθένειες εκείνη την χρονιά, μαζί με τον αδερφό του και την μικρή του αδερφή.		124:1.1 (1366.2) Though it could hardly be said that Jesus was ever seriously ill, he did have some of the minor ailments of childhood this year, along with his brothers and baby sister.
124:1.2 (1366.3) Το σχολείο συνεχιζόταν και ήταν ακόμα ευνοημένο παιδί, και είχε μια εβδομάδα ελεύθερη κάθε μήνα, και συνέχισε να μοιράζει τον χρόνο του εξίσου ανάμεσα σε ταξιδάκια σε γειτονικές πόλεις με τον πατέρα του, σε επισκέψεις στο αγρόκτημα του θείου του νότια της Ναζαρέτ, και σε αλιευτικές εκδρομές στα Μάγδαλα.		124:1.2 (1366.3) School went on and he was still a favored pupil, having one week each month at liberty, and he continued to divide his time about equally between trips to neighboring cities with his father, sojourns on his uncle’s farm south of Nazareth, and fishing excursions out from Magdala.
124:1.3 (1366.4) Το πιο σοβαρό πρόβλημα που συνάντησε ποτέ στο σχολείο συνέβη κατά το τέλος του χειμώνα όταν ο Ιησούς τόλμησε να προκαλέσει τον σαζάνο για την διδασκαλία του ότι όλες οι απεικονίσεις, εικόνες, και ζωγραφιές ήταν στην φύση τους ειδωλολατρικά. Του Ιησού του άρεσε πάρα πολύ να ζωγραφίζει τοπία αλλά και να πλάθει με τα χέρια του πολλά πράγματα από πηλό του αγγειοπλάστη. Όλα αυτά απαγορευόντουσαν αυστηρά από τον Ιουδαϊκό νόμο, αλλά μέχρι εκείνη την στιγμή είχε κατορθώσει να αφοπλίσει τις αντιρρήσεις των γονιών του σε τέτοιο βαθμό, που αυτοί του επέτρεψαν τελικά να συνεχίζει τέτοιες δραστηριότητες.		124:1.3 (1366.4) The most serious trouble as yet to come up at school occurred in late winter when Jesus dared to challenge the chazan regarding the teaching that all images, pictures, and drawings were idolatrous in nature. Jesus delighted in drawing landscapes as well as in modeling a great variety of objects in potter’s clay. Everything of that sort was strictly forbidden by Jewish law, but up to this time he had managed to disarm his parents’ objection to such an extent that they had permitted him to continue in these activities.
124:1.4 (1366.5) Αλλά προκλήθηκε ξανά πρόβλημα όταν ένας από τους πιο οπισθοδρομικούς μαθητές ανακάλυψε τον Ιησού να σχεδιάζει με κάρβουνο ένα σκίτσο του δασκάλου στο πάτωμα της τάξης. Βρισκόταν εκεί, ολοκάθαρο, και πολλοί από τους μεγαλύτερους ήρθαν και το είδαν πριν η επιτροπή πήγε και κάλεσε τον Ιωσήφ και απαίτησε να γίνει κάτι σχετικά με την αναρχία του μεγαλύτερου γιού του. Και παρόλο που αυτό δεν ήταν το πρώτο παράπονο που είχε γίνει στον Ιωσήφ και στην Μαρία για τις πράξεις του πολυμήχανου και ζωηρού παιδιού τους, αυτή όμως ήταν η πιο σοβαρή κατηγορία που του είχε αποταθεί ποτέ. Ο Ιησούς άκουγε τις κατηγορίες για τις καλλιτεχνικές του προσπάθειες για κάμποση ώρα, καθισμένος σε μια μεγάλη πέτρα ακριβώς έξω από την πίσω πόρτα. Απεχθανόταν που κατηγορούσαν τον πατέρα του για τις υποτιθέμενες αταξίες του¨ γι αυτό μπήκε μέσα άφοβα και αντιμετώπισε τους κατηγόρους του. Οι μεγάλοι αισθάνθηκαν αμηχανία. Μερικοί άρχισαν να βλέπουν το επεισόδιο από την αστεία του πλευρά, ενώ ένας ή δύο φάνηκαν να θεωρούν το παιδί ιερόσυλο αν όχι βλάσφημο. Ο Ιωσήφ ήταν σαστισμένος, η Μαρία εξαγριωμένη, αλλά ο Ιησούς επέμενε να τον ακούσουν. Είπε αυτό που είχε να πει, με θάρρος υπερασπίστηκε την άποψή του, και με τέλειο αυτοέλεγχο τους ανακοίνωσε ότι θα ακολουθούσε την απόφαση του πατέρα του σε αυτό το ζήτημα όπως και σε όλα τα άλλα. Και η επιτροπή των μεγάλων έφυγε σιωπηλά.		124:1.4 (1366.5) But trouble was again stirred up at school when one of the more backward pupils discovered Jesus drawing a charcoal picture of the teacher on the floor of the schoolroom. There it was, plain as day, and many of the elders had viewed it before the committee went to call on Joseph to demand that something be done to suppress the lawlessness of his eldest son. And though this was not the first time complaints had come to Joseph and Mary about the doings of their versatile and aggressive child, this was the most serious of all the accusations which had thus far been lodged against him. Jesus listened to the indictment of his artistic efforts for some time, being seated on a large stone just outside the back door. He resented their blaming his father for his alleged misdeeds; so in he marched, fearlessly confronting his accusers. The elders were thrown into confusion. Some were inclined to view the episode humorously, while one or two seemed to think the boy was sacrilegious if not blasphemous. Joseph was nonplused, Mary indignant, but Jesus insisted on being heard. He had his say, courageously defended his viewpoint, and with consummate self-control announced that he would abide by the decision of his father in this as in all other matters controversial. And the committee of elders departed in silence.
124:1.5 (1367.1) Η Μαρία προσπάθησε να επηρεάσει τον Ιωσήφ να επιτρέψει στον Ιησού να ασχολείται με τον πηλό στο σπίτι, με τον όρο να μην συνεχίσει αυτές τις αμφισβητήσιμες δραστηριότητες στο σχολείο, αλλά ο Ιωσήφ αισθανόταν υποχρεωμένος να αποφασίσει ότι θα έπρεπε να επικρατήσει η ραβινική ερμηνεία της δεύτερης εντολής. Και έτσι ο Ιησούς δεν θα ζωγράφιζε πια ούτε θα έφτιαχνε τίποτα που να μοιάζει σε κάτι ή σε κάποιον από εκείνη την ημέρα και για όσο διάστημα θα ζούσε κάτω από την πατρική στέγη. Αλλά δεν πείσθηκε για το άδικο της πράξης του, και το ότι έπρεπε να παρατήσει αυτό που τόσο του άρεσε να κάνει στον ελεύθερο χρόνο του ήταν μια από τις μεγαλύτερες δοκιμασίες της νεαρής του ηλικίας.		124:1.5 (1367.1) Mary endeavored to influence Joseph to permit Jesus to model in clay at home, provided he promised not to carry on any of these questionable activities at school, but Joseph felt impelled to rule that the rabbinical interpretation of the second commandment should prevail. And so Jesus no more drew or modeled the likeness of anything from that day as long as he lived in his father’s house. But he was unconvinced of the wrong of what he had done, and to give up such a favorite pastime constituted one of the great trials of his young life.
124:1.6 (1367.2) Στο τέλος του Ιουνίου, ο Ιησούς, μαζί με τον πατέρα του, ανέβηκε για πρώτη φορά στην κορυφή του Όρους Ταβώρ. Είχε καθαρή ατμόσφαιρα και η θέα ήταν υπέροχη. Φάνηκε τότε σε αυτό το εννιάχρονο παιδί ότι είχε μπροστά του ολόκληρο τον κόσμο εκτός από την Ινδία, την Αφρική, και την Ρώμη.		124:1.6 (1367.2) In the latter part of June, Jesus, in company with his father, first climbed to the summit of Mount Tabor. It was a clear day and the view was superb. It seemed to this nine-year-old lad that he had really gazed upon the entire world excepting India, Africa, and Rome.
124:1.7 (1367.3) Η δεύτερη αδερφή του Ιησού, η Μάρθα, γεννήθηκε την νύχτα της Τρίτης, στις 13 Σεπτεμβρίου. Τρεις εβδομάδες μετά τον ερχομό της Μάρθας, ο Ιωσήφ, που βρισκόταν σπίτι για λίγο, άρχισε να χτίζει μια προσθήκη στο σπίτι τους, ένας συνδυασμός εργαστηρίου και υπνοδωματίου. Ένας μικρός πάγκος κτίστηκε για τον Ιησού, και για πρώτη φορά είχε στην κατοχή του εργαλεία δικά του. Για πολλά χρόνια, και σε περίεργες ώρες, δούλευε σε αυτόν τον πάγκο και ειδικεύτηκε στην κατασκευή υποζυγίων.		124:1.7 (1367.3) Jesus’ second sister, Martha, was born Thursday night, September 13. Three weeks after the coming of Martha, Joseph, who was home for awhile, started the building of an addition to their house, a combined workshop and bedroom. A small workbench was built for Jesus, and for the first time he possessed tools of his own. At odd times for many years he worked at this bench and became highly expert in the making of yokes.
124:1.8 (1367.4) Αυτός ο χειμώνας και ο επόμενος ήταν πιο κρύοι της Ναζαρέτ για πολλές δεκαετίες. Ο Ιησούς είχε δει χιόνι στα βουνά, και πολλές φορές είχε χιονίσει στην Ναζαρέτ, αλλά το χιόνι έμενε στο έδαφος μόνο για λίγο¨ αλλά δεν είχε ξαναδεί πάγο μέχρι αυτόν τον χειμώνα. Το γεγονός ότι το νερό μπορούσε να υπάρχει σαν στερεό, υγρό, και αέριο—πολλές φορές είχε σταθεί πάνω από τον ατμό που έβγαινε από τις κατσαρόλες που έβραζαν—έδωσε στον νεαρό πολλά να σκεφτεί για τον φυσικό κόσμο και την δομή του¨ και όμως η προσωπικότητα που περιλαμβανόταν μέσα σε αυτόν το αναπτυσσόμενο παιδί ήταν όλα αυτά, και ακόμα ο πραγματικός δημιουργός και οργανωτής των πάντων σε ένα απέραντο σύμπαν.		124:1.8 (1367.4) This winter and the next were the coldest in Nazareth for many decades. Jesus had seen snow on the mountains, and several times it had fallen in Nazareth, remaining on the ground only a short time; but not until this winter had he seen ice. The fact that water could be had as a solid, a liquid, and a vapor—he had long pondered over the escaping steam from the boiling pots—caused the lad to think a great deal about the physical world and its constitution; and yet the personality embodied in this growing youth was all this while the actual creator and organizer of all these things throughout a far-flung universe.
124:1.9 (1367.5) Το κλίμα της Ναζαρέτ δεν ήταν άγριο. Ο Ιανουάριος ήταν ο πιο κρύος μήνας, με μέση θερμοκρασία γύρω στους 50 βαθμούς Φαρενάϊτ. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, στους θερμότερους μήνες, η θερμοκρασία κυμαινόταν από 75 έως 90 βαθμούς. Από τα βουνά μέχρι τον Ιορδάνη και την κοιλάδα της Νεκράς Θάλασσας το κλίμα της Παλαιστίνης κυμαινόταν από το παγωμένο μέχρι το πολύ θερμό. Έτσι, κατά κάποιο τρόπο, ο Ιησούς ήταν προετοιμασμένος να ζει σε οποιοδήποτε από τα διαφορετικά κλίματα του κόσμου.		124:1.9 (1367.5) The climate of Nazareth was not severe. January was the coldest month, the temperature averaging around 50° F. During July and August, the hottest months, the temperature would vary from 75° to 90° F. From the mountains to the Jordan and the Dead Sea valley the climate of Palestine ranged from the frigid to the torrid. And so, in a way, the Jews were prepared to live in about any and all of the world’s varying climates.
124:1.10 (1367.6) Ακόμα και στους πιο ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες έπνεε ένα δροσερό αεράκι από τα δυτικά από τις 10π.μ έως τις 10μ.μ . Αλλά που και που, σε όλη την Παλαιστίνη, φύσαγε ένας φοβερός καυτός άνεμος από την ανατολική έρημο. Αυτά τα καυτά ρεύματα συνήθως ερχόντουσαν τον Φεβρουάριο και Μάρτιο, κοντά στο τέλος της βροχερής περιόδου. Εκείνες τις ημέρες έριχνε κάτι ανανεωτικές βροχούλες από τον Νοέμβριο μέχρι τον Απρίλιο, αλλά όχι σταθερά. Υπήρχαν μόνο δύο εποχές στην Παλαιστίνη, καλοκαίρι και χειμώνας, η ξηρή και οι βροχερή εποχή. Τον Ιανουάριο τα λουλούδια άρχιζαν να ανθίζουν, και μέχρι το τέλος του Απρίλη όλη η γη ήταν ένας τεράστιος κήπος.		124:1.10 (1367.6) Even during the warmest summer months a cool sea breeze usually blew from the west from 10:00 A.M. until about 10:00 P.M. But every now and then terrific hot winds from the eastern desert would blow across all Palestine. These hot blasts usually came in February and March, near the end of the rainy season. In those days the rain fell in refreshing showers from November to April, but it did not rain steadily. There were only two seasons in Palestine, summer and winter, the dry and rainy seasons. In January the flowers began to bloom, and by the end of April the whole land was one vast flower garden.
124:1.11 (1367.7) Τον Μάη αυτής της χρονιάς, στο αγρόκτημα του θείου του, ο Ιησούς βοήθησε για πρώτη φορά για την συγκομιδή των δημητριακών. Πριν γίνει δεκατριών, είχε καταφέρει να μάθει κάτι σχεδόν για όλα όσα έκαναν οι άνδρες ή οι γυναίκες γύρω από την Ναζαρέτ εκτός από την μεταλλουργία, και πέρασε αρκετούς μήνες σε ένα σιδηρουργείο όταν ήταν μεγαλύτερος, μετά από τον θάνατο του πατέρα του.		124:1.11 (1367.7) In May of this year, on his uncle’s farm, Jesus for the first time helped with the harvest of the grain. Before he was thirteen, he had managed to find out something about practically everything that men and women worked at around Nazareth except metal working, and he spent several months in a smith’s shop when older, after the death of his father.
124:1.12 (1368.1) Όταν ελάφρωνε η δουλειά και τα ταξίδια των καραβανιών, ο Ιησούς έκανε κάποια ταξιδάκια αναψυχής ή επαγγελματικά με τον πατέρα του στην κοντινή Κανά, την Ενδώρ, και την Ναίν. Ακόμα και σε αυτήν την ηλικία επισκεπτόταν συχνά την Σέφορη, λίγα μίλια από την Ναζαρέτ προς τα βορειοδυτικά, που από το 4 π.Χ μέχρι περίπου το 25 μ.Χ ήταν η πρωτεύουσα της Γαλιλαίας και μία από τις κατοικίες του Ηρώδη Αντίπα.		124:1.12 (1368.1) When work and caravan travel were slack, Jesus made many trips with his father on pleasure or business to near-by Cana, Endor, and Nain. Even as a lad he frequently visited Sepphoris, only a little over three miles from Nazareth to the northwest, and from 4 b.c. to about a.d. 25 the capital of Galilee and one of the residences of Herod Antipas.
124:1.13 (1368.2) Ο Ιησούς συνέχισε να αναπτύσσεται σωματικά, νοητικά, κοινωνικά, και πνευματικά. Τα ταξιδάκια μακριά από το πατρικό του πρόσφεραν πολλά για να αποκτήσει μια καλύτερη και πλατύτερη κατανόηση της οικογένειάς του, και μέχρι τότε ακόμα και οι γονείς του είχαν αρχίσει να μαθαίνουν από αυτόν εκτός από το να τον διδάσκουν. Ο Ιησούς είχε πρωτότυπη σκέψη και ήταν ταλαντούχος δάσκαλος, ακόμα και στην νεανική του ηλικία. Βρισκόταν σε συνεχή σύγκρουση με τον ονομαζόμενο «προφορικό νόμο», αλλά πάντα επεδίωκε να προσαρμόζεται στις συνήθειες της οικογένειάς του. Τα πήγαινε αρκετά καλά με τα παιδιά της ηλικίας του, αλλά συχνά απογοητευόταν από το αργόστροφο μυαλό τους. Πριν γίνει δέκα χρονών, είχε γίνει αρχηγός μιας ομάδας επτά αγοριών που σχημάτισαν μια «κοινωνία για την προώθηση των επιτευγμάτων του ανδρισμού»—σωματικά, νοητικά, και θρησκευτικά. Ανάμεσα σε αυτά τα παιδιά ο Ιησούς πέτυχε να εισάγει πολλά νέα παιχνίδια και διάφορες βελτιωμένες μεθόδους σωματικής ψυχαγωγίας.		124:1.13 (1368.2) Jesus continued to grow physically, intellectually, socially, and spiritually. His trips away from home did much to give him a better and more generous understanding of his own family, and by this time even his parents were beginning to learn from him as well as to teach him. Jesus was an original thinker and a skillful teacher, even in his youth. He was in constant collision with the so-called “oral law,” but he always sought to adapt himself to the practices of his family. He got along fairly well with the children of his age, but he often grew discouraged with their slow-acting minds. Before he was ten years old, he had become the leader of a group of seven lads who formed themselves into a society for promoting the acquirements of manhood—physical, intellectual, and religious. Among these boys Jesus succeeded in introducing many new games and various improved methods of physical recreation.
2. Ο ΔΕΚΑΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ^top		2. The Tenth Year (A.D. 4) ^top
124:2.1 (1368.3) Ήταν πέντε Ιουλίου, το πρώτο Σάββατο του μήνα, όταν ο Ιησούς, ενώ περπατούσε με τον πατέρα του στην εξοχή, εξέφρασε για πρώτη φορά αισθήματα και ιδέες που φανέρωναν ότι είχε αρχίσει να συνειδητοποιεί την ασυνήθιστη φύση της αποστολής της ζωής του. Ο Ιωσήφ άκουσε προσεκτικά τις σοβαρές κουβέντες του παιδιού του αλλά έκανε πολύ λίγα σχόλια¨ δεν προθυμοποιήθηκε καμία πληροφορία. Την επομένη μέρα ο Ιησούς είχε μια μεγαλύτερη κουβέντα με την μητέρα του. Η Μαρία και αυτή άκουσε τα λόγια του παιδιού, αλλά ούτε και αυτή θέλησε να δώσει καμιά πληροφορία. Πέρασαν δύο χρόνια για να αναφέρει ξανά ο Ιησούς στους γονείς του κάτι σχετικά με την αυξανόμενη αποκάλυψη που συνέβαινε μέσα στην συνείδησή του για την φύση της προσωπικότητάς του και τον χαρακτήρα της αποστολής του στην γη.		124:2.1 (1368.3) It was the fifth of July, the first Sabbath of the month, when Jesus, while strolling through the countryside with his father, first gave expression to feelings and ideas which indicated that he was becoming self-conscious of the unusual nature of his life mission. Joseph listened attentively to the momentous words of his son but made few comments; he volunteered no information. The next day Jesus had a similar but longer talk with his mother. Mary likewise listened to the pronouncements of the lad, but neither did she volunteer any information. It was almost two years before Jesus again spoke to his parents concerning this increasing revelation within his own consciousness regarding the nature of his personality and the character of his mission on earth.
124:2.2 (1368.4) Μπήκε στο προχωρημένο σχολείο της συναγωγής τον Αύγουστο. Στο σχολείο δημιουργούσε συνεχώς προβλήματα με τις ερωτήσεις που ρωτούσε όλη την ώρα. Όλο και περισσότερο κρατούσε την Ναζαρέτ σε ένα συνεχή σαματά. Οι γονείς του απεχθανόντουσαν να του απαγορεύουν να ρωτά αυτές τις ανησυχητικές ερωτήσεις, και ο κύριος δάσκαλός του είχε παραξενευτεί πολύ από την περιέργεια του παιδιού, την διορατικότητά του, και την δίψα του για γνώση.		124:2.2 (1368.4) He entered the advanced school of the synagogue in August. At school he was constantly creating trouble by the questions he persisted in asking. Increasingly he kept all Nazareth in more or less of a hubbub. His parents were loath to forbid his asking these disquieting questions, and his chief teacher was greatly intrigued by the lad’s curiosity, insight, and hunger for knowledge.
124:2.3 (1368.5) Οι φίλοι του Ιησού δεν έβλεπαν τίποτα υπερφυσικό στην συμπεριφορά του¨ στα πιο πολλά ο Ιησούς ήταν σαν αυτούς. Το ενδιαφέρον του για την μελέτη ήταν κάπως μεγαλύτερο από τον μέσο όρο αλλά όχι εντελώς ασυνήθιστο. Έκανε πράγματι περισσότερες ερωτήσεις στο σχολείο από ότι οι άλλοι συμμαθητές του.		124:2.3 (1368.5) Jesus’ playmates saw nothing supernatural in his conduct; in most ways he was altogether like themselves. His interest in study was somewhat above the average but not wholly unusual. He did ask more questions at school than others in his class.
124:2.4 (1368.6) Ίσως το πιο ασυνήθιστο και ξεχωριστό χαρακτηριστικό του ήταν η απροθυμία του να μάχεται για τα δικαιώματά του. Μιας και ήταν τόσο καλά αναπτυγμένος για την ηλικία του, φαινόταν παράξενο στους φίλους του ότι είχε την τάση να μην υπερασπίζεται τον εαυτό του ακόμα και όταν τον αδικούσαν ή τον χτυπούσαν. Όμως, δεν υπέφερε και πολύ από αυτό του το χαρακτηριστικό χάρη στη φιλία του με τον Ιακώβ, ένα γειτονόπουλό του, που ήταν μεγαλύτερο κατά ένα χρόνο. Αυτός ήταν γιός του κατασκευαστή πέτρας, ενός συνεταίρου του Ιωσήφ. Ο Ιακώβ ήταν μεγάλος θαυμαστής του Ιησού και ανέλαβε προσωπικά να φροντίζει ότι κανένας δεν θα πείραζε τον Ιησού εκμεταλλευόμενος την αποστροφή του στον σωματικό ανταγωνισμό. Αρκετές φορές, μεγαλύτερα και άξεστα παιδιά επιτιθόντουσαν στον Ιησού, βασιζόμενοι στην υποτιθέμενη πραότητά του, αλλά πάντα θα χρειαζόταν να υποστούν άμεση και σίγουρη ανταπόδοση από τα χέρια του αυτό-διορισμένου υπερασπιστή και προστάτη του, του Ιακώβ του γιου του κατασκευαστή πέτρας.		124:2.4 (1368.6) Perhaps his most unusual and outstanding trait was his unwillingness to fight for his rights. Since he was such a well-developed lad for his age, it seemed strange to his playfellows that he was disinclined to defend himself even from injustice or when subjected to personal abuse. As it happened, he did not suffer much on account of this trait because of the friendship of Jacob, a neighbor boy, who was one year older. He was the son of the stone mason, a business associate of Joseph. Jacob was a great admirer of Jesus and made it his business to see that no one was permitted to impose upon Jesus because of his aversion to physical combat. Several times older and uncouth youths attacked Jesus, relying upon his reputed docility, but they always suffered swift and certain retribution at the hands of his self-appointed champion and ever-ready defender, Jacob the stone mason’s son.
124:2.5 (1369.1) Ο Ιησούς ήταν γενικά αποδεκτός ηγέτης των παιδιών της Ναζαρέτ που αναζητούσαν τα υψηλότερα ιδανικά των ημερών τους και της γενιάς τους. Ήταν στα αλήθεια αγαπητός από τους νεαρούς φίλους του, όχι μόνο επειδή ήταν δίκαιος, αλλά και επειδή είχε μια σπάνια κατανόηση και έδειχνε πραγματική αγάπη προς τους συντρόφους του, αλλά και διακριτικότητα.		124:2.5 (1369.1) Jesus was the generally accepted leader of the Nazareth lads who stood for the higher ideals of their day and generation. He was really loved by his youthful associates, not only because he was fair, but also because he possessed a rare and understanding sympathy that betokened love and bordered on discreet compassion.
124:2.6 (1369.2) Εκείνη την χρονιά άρχισε να δείχνει μια αξιοσημείωτη προτίμηση στην συντροφιά μεγαλύτερων ανθρώπων. Του άρεσε πολύ να κουβεντιάζει θέματα πολιτιστικά, εκπαιδευτικά, κοινωνικά, πολιτικά, και θρησκευτικά με ωριμότερα μυαλά, και το βάθος της σκέψης του και η οξύτητα της αντίληψής του γοήτευαν τόσο τους ενήλικους συνομιλητές του που πάντα ήταν ιδιαίτερα πρόθυμοι να τον επισκέπτονται. Μέχρι που έγινε υπεύθυνος για την φροντίδα του σπιτιού, οι γονείς του προσπαθούσαν διαρκώς να τον πείσουν να κάνει παρέα με παιδιά συνομήλικά του ή τουλάχιστον κοντά στην ηλικία του, παρά με άτομα μεγαλύτερα και με πολλές γνώσεις για τα οποία έδειχνε τέτοια προτίμηση.		124:2.6 (1369.2) This year he began to show a marked preference for the company of older persons. He delighted in talking over things cultural, educational, social, economic, political, and religious with older minds, and his depth of reasoning and keenness of observation so charmed his adult associates that they were always more than willing to visit with him. Until he became responsible for the support of the home, his parents were constantly seeking to influence him to associate with those of his own age, or more nearly his age, rather than with older and better-informed individuals for whom he evinced such a preference.
124:2.7 (1369.3) Αργότερα εκείνη την χρονιά πήγε για ψάρεμα με τον θείο του για δυο μήνες στην Θάλασσα της Γαλιλαίας, και είχε πολύ επιτυχία. Πριν γίνει άνδρας είχε γίνει δεινός ψαράς.		124:2.7 (1369.3) Late this year he had a fishing experience of two months with his uncle on the Sea of Galilee, and he was very successful. Before attaining manhood, he had become an expert fisherman.
124:2.8 (1369.4) Η σωματική του ανάπτυξη συνεχιζόταν¨ ήταν ένας προχωρημένος και προνομιούχος μαθητής στο σχολείο¨ τα πήγαινε αρκετά καλά στο σπίτι με τα μικρότερα αδέρφια του και τις αδερφές του, έχοντας το προτέρημα να είναι μεγαλύτερος κατά τριάμιση χρόνια από το μεγαλύτερο από τα αδέρφια του. Στην Ναζαρέτ οι περισσότεροι είχαν καλοί γνώμη γι αυτόν εκτός από τους γονείς κάποιων ανιαρών παιδιών, που συχνά έλεγαν ότι ο Ιησούς ήταν πολύ αναιδής, ότι του έλειπε η απαραίτητη ταπεινοφροσύνη και η νεανική επιφυλακτικότητα. Είχε μια τάση , που γινόταν όλο και μεγαλύτερη, να κατευθύνει τα παιχνίδια των νεαρών φίλων του σε πιο σοβαρά και στοχαστικά κανάλια. Ήταν γεννημένος δάσκαλος και δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, ούτε ακόμα και όταν υποτίθεται ότι έπαιζε.		124:2.8 (1369.4) His physical development continued; he was an advanced and privileged pupil at school; he got along fairly well at home with his younger brothers and sisters, having the advantage of being three and one-half years older than the oldest of the other children. He was well thought of in Nazareth except by the parents of some of the duller children, who often spoke of Jesus as being too pert, as lacking in proper humility and youthful reserve. He manifested a growing tendency to direct the play activities of his youthful associates into more serious and thoughtful channels. He was a born teacher and simply could not refrain from so functioning, even when supposedly engaged in play.
124:2.9 (1369.5) Ο Ιωσήφ από νωρίς άρχισε να συζητά με τον Ιησού για τις αντίξοες συνθήκες για το πως βγαίνουν τα προς το ζην, και του εξηγούσε τα προτερήματα της γεωργίας σε σχέση με την βιομηχανία και το εμπόριο. Η Γαλιλαία ήταν πιο όμορφη και πλούσια περιοχή από την Ιουδαία, και το κόστος ζωής ήταν κατά ένα τέταρτο χαμηλότερο από της Ιερουσαλήμ και της Ιουδαίας. Ήταν μια επαρχία αγροτικών χωριών και ευημερούντων βιομηχανικών πόλεων, που περιλάμβανε περισσότερες από διακόσιες πόλεις με πληθυσμό άνω των πέντε χιλιάδων και τριάντα με άνω των δεκαπέντε χιλιάδων.		124:2.9 (1369.5) Joseph early began to instruct Jesus in the diverse means of gaining a livelihood, explaining the advantages of agriculture over industry and trade. Galilee was a more beautiful and prosperous district than Judea, and it cost only about one fourth as much to live there as in Jerusalem and Judea. It was a province of agricultural villages and thriving industrial cities, containing more than two hundred towns of over five thousand population and thirty of over fifteen thousand.
124:2.10 (1369.6) Όταν πήγε το πρώτο του ταξίδι με τον πατέρα του να δει την αλιευτική βιομηχανία της Γαλιλαίας, ο Ιησούς είχε ήδη αποφασίσει να γίνει ψαράς¨ αλλά η στενή συναναστροφή με το επάγγελμα του πατέρα του αργότερα τον επηρέασε να γίνει ξυλουργός, ενώ ακόμα αργότερα ένας συνδυασμός επιδράσεων τον έκανε να πάρει την τελική απόφαση να γίνει ο θρησκευτικός διδάσκαλος μιας νέας τάξης.		124:2.10 (1369.6) When on his first trip with his father to observe the fishing industry on the lake of Galilee, Jesus had just about made up his mind to become a fisherman; but close association with his father’s vocation later on influenced him to become a carpenter, while still later a combination of influences led him to the final choice of becoming a religious teacher of a new order.
3. Ο ΕΝΔΕΚΑΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ (5 Μ.Χ.) ^top		3. The Eleventh Year (A.D. 5) ^top
124:3.1 (1369.7) Όλη αυτή την χρονιά το παιδί συνέχισε να φεύγει από το σπίτι για ταξιδάκια με τον πατέρα του, αλλά επισκεπτόταν συχνά και το αγρόκτημα του θείου του και που και που πήγαινε στα Μάγδαλα για ψάρεμα με τον θείο του που έμενε κοντά σε εκείνη την πόλη.		124:3.1 (1369.7) Throughout this year the lad continued to make trips away from home with his father, but he also frequently visited his uncle’s farm and occasionally went over to Magdala to engage in fishing with the uncle who made his headquarters near that city.
124:3.2 (1369.8) Ο Ιωσήφ και η Μαρία συχνά έμπαιναν στον πειρασμό να δείξουν ιδιαίτερη εύνοια στον Ιησού ή να προδώσουν ότι γνώριζαν ότι ήταν το παιδί των ελπίδων, ένας «προορισμένος» υιός. Αλλά και οι δυο γονείς του ήταν πολύ προσεκτικοί και μυαλωμένοι σε όλα αυτά τα θέματα. Τις λίγες φορές που μπορεί με οποιοδήποτε τρόπο να τους ξέφευγε και να έδειχναν κάποια προτίμηση σε αυτόν, ακόμα και ελάχιστη, το παιδί γρήγορα αρνιόταν οποιαδήποτε ευνοϊκή μεταχείριση.		124:3.2 (1369.8) Joseph and Mary were often tempted to show some special favoritism for Jesus or otherwise to betray their knowledge that he was a child of promise, a son of destiny. But both of his parents were extraordinarily wise and sagacious in all these matters. The few times they did in any manner exhibit any preference for him, even in the slightest degree, the lad was quick to refuse all such special consideration.
124:3.3 (1370.1) Ο Ιησούς περνούσε πολύ χρόνο στο κατάστημα προμηθειών των καραβανιών, και κουβεντιάζοντας με τους ταξιδιώτες από όλα τα μέρη του κόσμου, απόκτησε τόσες πολλές πληροφορίες για τις διεθνείς υποθέσεις, που ήταν πολύ περίεργο για την ηλικία του. Αυτή ήταν η τελευταία χρονιά που απολάμβανε το ελεύθερο παιχνίδι και την παιδική ανεμελιά. Από εκείνο τον καιρό άρχισαν να πολλαπλασιάζονται οι δυσκολίες και οι ευθύνες στην ζωή αυτού του νεαρού.		124:3.3 (1370.1) Jesus spent considerable time at the caravan supply shop, and by conversing with the travelers from all parts of the world, he acquired a store of information about international affairs that was amazing, considering his age. This was the last year in which he enjoyed much free play and youthful joyousness. From this time on difficulties and responsibilities rapidly multiplied in the life of this youth.
124:3.4 (1370.2) Την Τετάρτη το βράδυ, στις 24 Ιουνίου, το 5 μ.Χ., γεννήθηκε ο Ιούδας. Σε αυτήν την γέννα , στο έβδομο παιδί, υπήρξαν επιπλοκές. Η Μαρία αρρώστησε τόσο σοβαρά για πολλές εβδομάδες που ο Ιωσήφ χρειάστηκε να μείνει στο σπίτι. Ο Ιησούς ήταν πολύ απασχολημένος με δουλειές του πατέρα του και με άλλα καθήκοντα που προέκυψαν από την σοβαρή ασθένεια της μητέρας του. Ποτέ ξανά δεν μπόρεσε να επιστρέψει στην παιδιάστικη διάθεση των προηγούμενων χρόνων. Από τότε που αρρώστησε η μητέρα του—λίγο πριν γίνει έντεκα χρονών—υποχρεώθηκε να αναλάβει τις ευθύνες του πρωτότοκου και όλα αυτά να γίνουν ένα ή δύο χρόνια πριν από το κανονικό.		124:3.4 (1370.2) On Wednesday evening, June 24, a.d. 5, Jude was born. Complications attended the birth of this, the seventh child. Mary was so very ill for several weeks that Joseph remained at home. Jesus was very much occupied with errands for his father and with many duties occasioned by his mother’s serious illness. Never again did this youth find it possible to return to the childlike attitude of his earlier years. From the time of his mother’s illness—just before he was eleven years old—he was compelled to assume the responsibilities of the first-born son and to do all this one or two full years before these burdens should normally have fallen on his shoulders.
124:3.5 (1370.3) Ο σαζάνος περνούσε ένα βράδυ κάθε βδομάδα με τον Ιησού, βοηθώντας τον να μάθει τις Εβραϊκές γραφές. Έδειχνε έντονο ενδιαφέρον για την πρόοδο του υποσχόμενου μαθητή του¨ έτσι ήταν πρόθυμος να τον βοηθήσει με πολλούς τρόπους. Αυτός ο Ιουδαίος παιδαγωγός ασκούσε μεγάλη επιρροή σε αυτόν τον αναπτυσσόμενο νου, αλλά ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει γιατί ο Ιησούς έδειχνε τέτοια αδιαφορία για όλες αυτές τις προτάσεις όσον αφορά για τις προοπτικές της συνέχισης των σπουδών στην Ιερουσαλήμ με τους πολυμαθείς ραβίνους.		124:3.5 (1370.3) The chazan spent one evening each week with Jesus, helping him to master the Hebrew scriptures. He was greatly interested in the progress of his promising pupil; therefore was he willing to assist him in many ways. This Jewish pedagogue exerted a great influence upon this growing mind, but he was never able to comprehend why Jesus was so indifferent to all his suggestions regarding the prospects of going to Jerusalem to continue his education under the learned rabbis.
124:3.6 (1370.4) Περίπου στα μέσα του Μάη πήγε μαζί με τον πατέρα του για ένα επαγγελματικό ταξίδι στην Σκυθόπολη, την κύρια Ελληνική πόλη της Δεκάπολης, της αρχαίας Εβραϊκής πόλης του Μπεθ-σιν. Στον δρόμο ο Ιωσήφ εξιστορούσε πολλή από την αρχαία ιστορία του Βασιλιά Σαούλ, τους Φιλισταίους, και τα επόμενα γεγονότα της ταραχώδους ιστορίας του Ισραήλ. Ο Ιησούς εντυπωσιάστηκε πάρα πολύ από την καθαρή εμφάνιση και την καλή οργάνωση αυτής της υποτιθέμενης ειδωλολατρικής πόλης. Θαύμασε το ανοιχτό θέατρο και τον όμορφο μαρμάρινο ναό που ήταν αφιερωμένος στην λατρεία των «ειδωλολατρικών» θεών. Ο Ιωσήφ ενοχλήθηκε πολύ από τον ενθουσιασμό του γιού του και προσπάθησε να αντισταθμίσει αυτές τις ευνοϊκές εντυπώσεις εκθειάζοντας την ομορφιά και το μεγαλείο του Ιουδαϊκού ναού στην Ιερουσαλήμ. Ο Ιησούς συχνά κοίταζε με περιέργεια αυτή την μεγαλοπρεπή Ελληνική πόλη, από τον λόφο της Ναζαρέτ και πολλές φορές είχε ρωτήσει για τα εκτεταμένα δημόσια έργα της και τα περίκομψα κτίρια, αλλά ο πατέρας του πάντα προσπαθούσε να αποφεύγει να απαντά αυτές τις ερωτήσεις. Τώρα όμως που ήταν μπροστά σε αυτές τις ομορφιές αυτής της ξένης πόλης, ο Ιωσήφ δεν μπορούσε πια να αγνοεί ευγενικά τις ερωτήσεις του Ιησού.		124:3.6 (1370.4) About the middle of May the lad accompanied his father on a business trip to Scythopolis, the chief Greek city of the Decapolis, the ancient Hebrew city of Beth-shean. On the way Joseph recounted much of the olden history of King Saul, the Philistines, and the subsequent events of Israel’s turbulent history. Jesus was tremendously impressed with the clean appearance and well-ordered arrangement of this so-called heathen city. He marveled at the open-air theater and admired the beautiful marble temple dedicated to the worship of the “heathen” gods. Joseph was much perturbed by the lad’s enthusiasm and sought to counteract these favorable impressions by extolling the beauty and grandeur of the Jewish temple at Jerusalem. Jesus had often gazed curiously upon this magnificent Greek city from the hill of Nazareth and had many times inquired about its extensive public works and ornate buildings, but his father had always sought to avoid answering these questions. Now they were face to face with the beauties of this gentile city, and Joseph could not gracefully ignore Jesus’ inquiries.
124:3.7 (1370.5) Έτυχε μάλιστα εκείνον τον καιρό να γίνονται οι ετήσιοι αγώνες και δημόσιες εκδηλώσεις σωματικής ανδρείας ανάμεσα στις Ελληνικές πόλεις της Δεκάπολης στο αμφιθέατρο της Σκυθόπολης, και ο Ιησούς επέμενε να τον πάει ο πατέρας του να παρακολουθήσει αυτούς τους αγώνες, και επέμενε τόσο πολύ που ο Ιωσήφ δεν μπόρεσε να αρνηθεί. Το παιδί ενθουσιάστηκε με αυτά τα παιχνίδια και μπήκε με την καρδιά του στο πνεύμα των εκδηλώσεων σωματικής ανάπτυξης και αθλητικής επιδεξιότητας. Ο Ιωσήφ σοκαρίστηκε απερίγραπτα όταν είδε τον ενθουσιασμό του γιου όταν παρακολουθούσε αυτές τις εκδηλώσεις «ειδωλολατρικής» ματαιοδοξίας. Αφού τελείωσαν οι αγώνες, ο Ιωσήφ είχε την μεγαλύτερη έκπληξη της ζωής του όταν άκουσε τον Ιησού να εκφράζει την έγκρισή του για όλα αυτά και να προτείνει ότι θα ήταν καλό για τους νέους της Ναζαρέτ αν μπορούσαν και αυτοί να ωφελούνται από τις ολοκληρωμένες υπαίθριες σωματικές δραστηριότητες. Ο Ιωσήφ του εξήγησε με ζήλο και για πολύ ώρα πόσο κακή ήταν η φύση αυτή των δραστηριοτήτων. Αλλά ήξερε καλά πως το παιδί δεν είχε πειστεί.		124:3.7 (1370.5) It so happened that just at this time the annual competitive games and public demonstrations of physical prowess between the Greek cities of the Decapolis were in progress at the Scythopolis amphitheater, and Jesus was insistent that his father take him to see the games, and he was so insistent that Joseph hesitated to deny him. The boy was thrilled with the games and entered most heartily into the spirit of the demonstrations of physical development and athletic skill. Joseph was inexpressibly shocked to observe his son’s enthusiasm as he beheld these exhibitions of “heathen” vaingloriousness. After the games were finished, Joseph received the surprise of his life when he heard Jesus express his approval of them and suggest that it would be good for the young men of Nazareth if they could be thus benefited by wholesome outdoor physical activities. Joseph talked earnestly and long with Jesus concerning the evil nature of such practices, but he well knew that the lad was unconvinced.
124:3.8 (1371.1) Η μόνη φορά ου ο Ιησούς είδε τον πατέρα του πραγματικά θυμωμένο μαζί του ήταν εκείνη την νύχτα στο δωμάτιό τους στο πανδοχείο όταν, καθώς συζητούσαν, το αγόρι λησμόνησε τις τάσεις της Εβραϊκής σκέψης, και πρότεινε όταν επέστρεφαν να εργαστούν για την κατασκευή ενός αμφιθεάτρου στην Ναζαρέτ. ¨Όταν ο Ιωσήφ άκουσε τον πρωτότοκό του να εκφράζει τέτοια μη Ιουδαϊκά συναισθήματα, ξέχασε την συνηθισμένη ήρεμη ιδιοσυγκρασία του και, αρπάζοντας τον Ιησού από τους ώμους, του είπε θυμωμένα, «Υιέ μου, ποτέ να μην σε ξανακούσω να προφέρεις τέτοιες κακές σκέψεις όσο ζεις». Ο Ιησούς στην αρχή ξαφνιάστηκε από το συναισθηματικό ξέσπασμα του πατέρα του¨ ποτέ ξανά δεν είχε αισθανθεί πάνω του την οργή του πατέρα του και εξεπλάγην και σοκαρίστηκε απερίγραπτα. Απάντησε μόνο, «Πολύ καλά, πατέρα μου, έτσι θα γίνει». Και ποτέ ξανά δεν ανάφερε ούτε στο ελάχιστο τους αγώνες και τις άλλες αθλητικές δραστηριότητες των Ελλήνων όσο ζούσε ο πατέρας του.		124:3.8 (1371.1) The only time Jesus ever saw his father angry with him was that night in their room at the inn when, in the course of their discussions, the boy so far forgot the trends of Jewish thought as to suggest that they go back home and work for the building of an amphitheater at Nazareth. When Joseph heard his first-born son express such un-Jewish sentiments, he forgot his usual calm demeanor and, seizing Jesus by the shoulder, angrily exclaimed, “My son, never again let me hear you give utterance to such an evil thought as long as you live.” Jesus was startled by his father’s display of emotion; he had never before been made to feel the personal sting of his father’s indignation and was astonished and shocked beyond expression. He only replied, “Very well, my father, it shall be so.” And never again did the boy even in the slightest manner allude to the games and other athletic activities of the Greeks as long as his father lived.
124:3.9 (1371.2) Αργότερα, ο Ιησούς είδε το Ελληνικό αμφιθέατρο στην Ιερουσαλήμ και έμαθε πόσο μισητά ήταν αυτά τα πράγματα για τους Ιουδαίους. Και όμως, σε όλη του την ζωή προσπαθούσε να εισάγει την ιδέα της ολοκληρωμένης ψυχαγωγίας στα προσωπικά του σχέδια και, όσο ήταν δυνατόν να επιτραπεί από τις Ιουδαϊκές συνήθειες, στο μεταγενέστερο πρόγραμμα κανονικών δραστηριοτήτων για τους δώδεκα αποστόλους του.		124:3.9 (1371.2) Later on, Jesus saw the Greek amphitheater at Jerusalem and learned how hateful such things were from the Jewish point of view. Nevertheless, throughout his life he endeavored to introduce the idea of wholesome recreation into his personal plans and, as far as Jewish practice would permit, into the later program of regular activities for his twelve apostles.
124:3.10 (1371.3) Στο τέλος αυτού του ενδέκατου χρόνου ο Ιησούς ήταν ένα ζωηρό, καλά αναπτυγμένο, με αρκετό χιούμορ, με αρκετή νεανική ανεμελιά, αλλά μετά από εκείνη την χρονιά άρχισε να έχει όλο και πιο πολύ, περίεργες περιόδους βαθιάς περισυλλογής και σοβαρού διαλογισμού. Σκεφτόταν πολύ το πώς θα διεκπεραίωνε τις υποχρεώσεις του προς την οικογένειά του και την ίδια στιγμή να υπακούει στο κάλεσμα της αποστολής του στον κόσμο¨ είχε ήδη διαισθανθεί ότι η προσφορά του δεν θα έπρεπε να περιοριστεί στην βελτίωση μόνο του Ιουδαϊκού λαού.		124:3.10 (1371.3) At the end of this eleventh year Jesus was a vigorous, well-developed, moderately humorous, and fairly lighthearted youth, but from this year on he was more and more given to peculiar seasons of profound meditation and serious contemplation. He was much given to thinking about how he was to carry out his obligations to his family and at the same time be obedient to the call of his mission to the world; already he had conceived that his ministry was not to be limited to the betterment of the Jewish people.
4. Ο ΔΩΔΕΚΑΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ (6 Μ.Χ.) ^top		4. The Twelfth Year (A.D. 6) ^top
124:4.1 (1371.4) Αυτός ο χρόνος της ζωής του Ιησού, ήταν γεμάτος γεγονότα. Συνέχισε να προοδεύει στο σχολείο και ήταν ακούραστος στην μελέτη της φύσης, ενώ όλο και περισσότερο επεδίωκε να μελετά και τις μεθόδους με τις οποίες οι άνθρωποι βγάζουν το ψωμί τους. Άρχισε να εργάζεται κανονικά στο ξυλουργείο του σπιτιού και του είχε επιτραπεί να διαχειρίζεται τα κέρδη του, διακανονισμός πολύ ασυνήθιστος για μια Ιουδαϊκή οικογένεια. Αυτή την χρονιά έμαθε επίσης πόσο συνετό ήταν αυτά τα θέματα να μένουν μυστικά μέσα στην οικογένεια. Είχε αρχίσει να συνειδητοποιεί τον τρόπο με τον οποίο είχε δημιουργήσει πρόβλημα στο χωριό, και από δω και στο εξής έγινε διακριτικός και κάλυπτε όλα όσα μπορεί να τον έκαναν να θεωρηθεί διαφορετικός από τους συνανθρώπους του.		124:4.1 (1371.4) This was an eventful year in Jesus’ life. He continued to make progress at school and was indefatigable in his study of nature, while increasingly he prosecuted his study of the methods whereby men make a living. He began doing regular work in the home carpenter shop and was permitted to manage his own earnings, a very unusual arrangement to obtain in a Jewish family. This year he also learned the wisdom of keeping such matters a secret in the family. He was becoming conscious of the way in which he had caused trouble in the village, and henceforth he became increasingly discreet in concealing everything which might cause him to be regarded as different from his fellows.
124:4.2 (1371.5) Όλη αυτήν την χρονιά πέρασε περιόδους αβεβαιότητας, αν όχι πραγματικής αμφιβολίας, όσον αφορά την φύση της αποστολής του. Ο φυσιολογικά αναπτυσσόμενος ανθρώπινος νους του δεν είχε ακόμα συλλάβει πλήρως την πραγματικότητα της δυαδικής φύσης του. Το γεγονός ότι είχε μια και μόνο προσωπικότητα έκανε πολύ δύσκολο να αναγνωρίσει η συνείδησή του την διπλή προέλευση εκείνων των παραγόντων που συνέθεταν την φύση την συνδεδεμένη με εκείνη την ταυτόσημη προσωπικότητα.		124:4.2 (1371.5) Throughout this year he experienced many seasons of uncertainty, if not actual doubt, regarding the nature of his mission. His naturally developing human mind did not yet fully grasp the reality of his dual nature. The fact that he had a single personality rendered it difficult for his consciousness to recognize the double origin of those factors which composed the nature associated with that selfsame personality.
124:4.3 (1371.6) Από εκείνη την στιγμή άρχισε να τα πηγαίνει ακόμα καλύτερα με τους αδερφούς του και με τις αδερφές του. Ήταν όλο και πιο ευγενικός, πάντα συμπονετικός και νοιαζόταν για την υγεία και την ευτυχία τους, και είχε πολύ καλές σχέσεις μαζί τους μέχρι την έναρξη της δημόσιας προσφοράς του. Πιο συγκεκριμένα: Τα πήγαινε υπέροχα με τον Ιάκωβο, την Μίριαμ, και τα δύο μικρότερα (ακόμα αγέννητα) παιδιά, τον Άμος και την Ρουθ. Πάντα τα πήγαινε αρκετά καλά με την Μάρθα. Ότι προβλήματα είχε στο σπίτι τα προκαλούσαν κατά μεγάλο μέρος οι εντάσεις με τον Ιωσήφ και την Ιουδίθ, ιδιαίτερα με αυτήν.		124:4.3 (1371.6) From this time on he became more successful in getting along with his brothers and sisters. He was increasingly tactful, always compassionate and considerate of their welfare and happiness, and enjoyed good relations with them up to the beginning of his public ministry. To be more explicit: He got along with James, Miriam, and the two younger (as yet unborn) children, Amos and Ruth, most excellently. He always got along with Martha fairly well. What trouble he had at home largely arose out of friction with Joseph and Jude, particularly the latter.
124:4.4 (1372.1) Ήταν δοκιμασία για τον Ιωσήφ και την Μαρία που ανέλαβαν να αναστήσουν αυτόν τον ανεπανάληπτο συνδυασμό θεϊκότητας και ανθρωπότητας, και τους αξίζει μεγάλος έπαινος για την πιστή και επιτυχή εκπλήρωση των γονικών τους καθηκόντων. Οι γονείς του Ιησού, όλο και πιο πολύ συνειδητοποιούσαν ότι κάτι υπεράνθρωπο κατοικούσε μέσα στον μεγαλύτερο υιό τους, αλλά ποτέ δεν διανοήθηκαν ότι ο το παιδί των υποσχέσεων ήταν αληθινά ο πραγματικός δημιουργός αυτού του τοπικού σύμπαντος των έμψυχων όντων και των άψυχων πραγμάτων. Ο Ιωσήφ και η Μαρία έζησαν και πέθαναν χωρίς ποτέ να μάθουν ότι ο υιός τους ο Ιησούς ήταν στα αλήθεια ο Συμπαντικός Δημιουργός ενσαρκωμένος σε θνητή σάρκα.		124:4.4 (1372.1) It was a trying experience for Joseph and Mary to undertake the rearing of this unprecedented combination of divinity and humanity, and they deserve great credit for so faithfully and successfully discharging their parental responsibilities. Increasingly Jesus’ parents realized that there was something superhuman resident within this eldest son, but they never even faintly dreamed that this son of promise was indeed and in truth the actual creator of this local universe of things and beings. Joseph and Mary lived and died without ever learning that their son Jesus really was the Universe Creator incarnate in mortal flesh.
124:4.5 (1372.2) Εκείνο το χρόνο ο Ιησούς πρόσεξε περισσότερο από ποτέ την μουσική, και συνέχισε να διδάσκει στο σχολείο της οικογένειας για τους αδερφούς του και τις αδερφές του. Περίπου τότε συνειδητοποίησε έντονα την διαφορά απόψεων ανάμεσα στην Μαρία και τον Ιωσήφ, για την φύση της αποστολής του. Σκεφτόταν πολύ τις διαφορετικές γνώμες των γονιών του, ακούγοντας συχνά τις συζητήσεις τους όταν αυτοί νόμιζαν ότι κοιμόταν βαθιά. Όλο και περισσότερο έκλινε προς την άποψη του πατέρα του, έτσι η μητέρα του θα ήταν γραπτό να πληγωνόταν όταν αντιλαμβανόταν ότι το παιδί της σταδιακά απέρριπτε την καθοδήγησή της σε ζητήματα που αφορούσαν την σταδιοδρομία του στην ζωή. Και όσο περνούσαν τα χρόνια, το ρήγμα κατανόησης ανάμεσά τους πλάταινε. Όλο και λιγότερο η Μαρία καταλάβαινε την σημασία της αποστολής του Ιησού, και όλο και περισσότερο αυτή η καλή μητέρα πληγωνόταν από την αποτυχία του αγαπημένου της υιού να εκπληρώσει τις κρυφές της προσδοκίες.		124:4.5 (1372.2) This year Jesus paid more attention than ever to music, and he continued to teach the home school for his brothers and sisters. It was at about this time that the lad became keenly conscious of the difference between the viewpoints of Joseph and Mary regarding the nature of his mission. He pondered much over his parents’ differing opinions, often hearing their discussions when they thought he was sound asleep. More and more he inclined to the view of his father, so that his mother was destined to be hurt by the realization that her son was gradually rejecting her guidance in matters having to do with his life career. And, as the years passed, this breach of understanding widened. Less and less did Mary comprehend the significance of Jesus’ mission, and increasingly was this good mother hurt by the failure of her favorite son to fulfill her fond expectations.
124:4.6 (1372.3) Ο Ιωσήφ πίστευε όλο και περισσότερο στην πνευματική φύση της αποστολής του Ιησού. Αλλά για άλλους και σημαντικότερους λόγους φαίνεται ατυχές ότι δεν μπόρεσε να ζήσει και να δει την δικαίωση της άποψής του για την επίγεια Παρουσία του Ιησού.		124:4.6 (1372.3) Joseph entertained a growing belief in the spiritual nature of Jesus’ mission. And but for other and more important reasons it does seem unfortunate that he could not have lived to see the fulfillment of his concept of Jesus’ bestowal on earth.
124:4.7 (1372.4) Εκείνη την τελευταία σχολική χρονιά, όταν έγινε δώδεκα χρονών, ο Ιησούς διαμαρτυρήθηκε στον πατέρα του για το Ιουδαϊκό έθιμο να αγγίζουν την άκρη της περγαμηνής που ήταν καρφωμένη στην κολόνα της πόρτας κάθε φορά που έμπαιναν, ή έβγαιναν, από το σπίτι και μετά φιλούσαν το δάχτυλο που άγγιξε την περγαμηνή και σύμφωνα με το έθιμο έλεγαν, «Ο Κύριος θα προστατεύει την έξοδό μας και την είσοδό μας, από τώρα και στο εξής και για πάντα». Ο Ιωσήφ και η Μαρία πολλές φορές είχαν εξηγήσει στον Ιησού τους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να φτιάχνει εικόνες ή να ζωγραφίζει, λέγοντάς του ότι τέτοια δημιουργήματα μπορεί να έχουν ειδωλολατρικούς σκοπούς. Παρόλο που ο Ιησούς δεν κατάλαβε ποτέ αυτήν την απαγόρευση ενάντια στις εικόνες και τις απεικονίσεις, είχε έντονο το συναίσθημα της συνέπειας και γι αυτό υπόδειξε στον πατέρα του την ουσιαστική ειδωλολατρική φύση αυτής της εθιμοτυπικού προσκυνήματος στην περγαμηνή της κολόνας της πόρτας. Μετά από αυτήν την υπόδειξη του Ιησού, ο Ιωσήφ έβγαλε αυτήν την περγαμηνή.		124:4.7 (1372.4) During his last year at school, when he was twelve years old, Jesus remonstrated with his father about the Jewish custom of touching the bit of parchment nailed upon the doorpost each time on going into, or coming out of, the house and then kissing the finger that touched the parchment. As a part of this ritual it was customary to say, “The Lord shall preserve our going out and our coming in, from this time forth and even forevermore.” Joseph and Mary had repeatedly instructed Jesus as to the reasons for not making images or drawing pictures, explaining that such creations might be used for idolatrous purposes. Though Jesus failed fully to grasp their proscriptions against images and pictures, he possessed a high concept of consistency and therefore pointed out to his father the essentially idolatrous nature of this habitual obeisance to the doorpost parchment. And Joseph removed the parchment after Jesus had thus remonstrated with him.
124:4.8 (1372.5) Όσο περνούσε ο καιρός ο Ιησούς έκανε πολλές προσπάθειες να τροποποιήσει την θρησκευτική πρακτική όσον αφορά τα τυπικά, τις προσευχές και άλλα έθιμα. Στην Ναζαρέτ ήταν δυνατόν να γίνουν τέτοια πράγματα, γιατί η συναγωγή της βρισκόταν κάτω από την επιρροή μιας φιλελεύθερης σχολής ραβίνων, όπως για παράδειγμα, ο ξακουστός δάσκαλος της Ναζαρέτ, ο Ιωσής.		124:4.8 (1372.5) As time passed, Jesus did much to modify their practice of religious forms, such as the family prayers and other customs. And it was possible to do many such things at Nazareth, for its synagogue was under the influence of a liberal school of rabbis, exemplified by the renowned Nazareth teacher, Jose.
124:4.9 (1372.6) Όλη αυτή την χρονιά και τα επόμενα δύο χρόνια ο Ιησούς βασανιζόταν πολύ εξαιτίας της συνεχούς προσπάθειάς του να προσαρμόσει τις προσωπικές του απόψεις για τις θρησκευτικές συνήθειες και τις κοινωνικές χαρές στις εδραιωμένες πεποιθήσεις των γονέων του. Ήταν πολύ ταραγμένος εξαιτίας της σύγκρουσης που συνέβαινε ανάμεσα στην παρόρμησή του να είναι πιστός στις δικές του πεποιθήσεις και στις ενσυνείδητες νουθεσίες για υπακοή στους γονείς του¨ η μεγαλύτερή του σύγκρουση συνέβαινε ανάμεσα στις δύο σπουδαίες εντολές που κυριαρχούσαν στον νεαρό νου του. Η μια ήταν: « Να είσαι πιστός στις υπαγορεύσεις των υψηλότερων πεποιθήσεών σου για την αλήθεια και την δικαιοσύνη.» Η άλλη ήταν: «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου γιατί σου έχουν δώσει την ζωή και σε έχουν μεγαλώσει με φροντίδες.» ¨Όμως, ποτέ δεν απέφυγε την ευθύνη να κάνει τις απαραίτητες καθημερινές προσαρμογές ανάμεσα στον τομέα της πίστης στις δικές του προσωπικές πεποιθήσεις και στο καθήκον προς την οικογένειά του, και είχε την ικανοποίηση να πετυχαίνει ένα όλο και αρμονικότερο συνδυασμό από προσωπικές πεποιθήσεις και οικογενειακές υποχρεώσεις σε μια δεσπόζουσα αντίληψη ομαδικής αλληλεγγύης που να βασίζεται στην νομιμοφροσύνη, την δικαιοσύνη, την ανεκτικότητα, και την αγάπη.		124:4.9 (1372.6) Throughout this and the two following years Jesus suffered great mental distress as the result of his constant effort to adjust his personal views of religious practices and social amenities to the established beliefs of his parents. He was distraught by the conflict between the urge to be loyal to his own convictions and the conscientious admonition of dutiful submission to his parents; his supreme conflict was between two great commands which were uppermost in his youthful mind. The one was: “Be loyal to the dictates of your highest convictions of truth and righteousness.” The other was: “Honor your father and mother, for they have given you life and the nurture thereof.” However, he never shirked the responsibility of making the necessary daily adjustments between these realms of loyalty to one’s personal convictions and duty toward one’s family, and he achieved the satisfaction of effecting an increasingly harmonious blending of personal convictions and family obligations into a masterful concept of group solidarity based upon loyalty, fairness, tolerance, and love.
5. Ο ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ (7 Μ.Χ.) ^top		5. His Thirteenth Year (A.D. 7) ^top
124:5.1 (1373.1) Αυτή την χρονιά το νεαρό παιδί από την Ναζαρέτ άφησε την παιδική του ηλικία για να μπει στην αρχή της ανδρικής ηλικίας¨ η φωνή του άρχισε να αλλάζει, και άλλα χαρακτηριστικά του μυαλού και του σώματος φανέρωναν την επερχόμενη αρρενωπότητα.		124:5.1 (1373.1) In this year the lad of Nazareth passed from boyhood to the beginning of young manhood; his voice began to change, and other features of mind and body gave evidence of the oncoming status of manhood.
124:5.2 (1373.2) Την Κυριακή το βράδυ, στις 9 Ιανουαρίου, το 7 μ.Χ., γεννήθηκε ο μικρός αδερφός του ο Άμος. Η Ιουδίθ δεν ήταν καλά- καλά δύο χρονών, και η μικρή του αδερφή η Ρουθ δεν είχε γεννηθεί ακόμα¨ έτσι βλέπουμε ότι ο Ιησούς είχε μεγάλη οικογένεια και πολλά μικρότερα αδέρφια που έπρεπε να φροντίζει όταν ο πατέρας του είχε ένα θανατηφόρο ατύχημα την επόμενη χρονιά.		124:5.2 (1373.2) On Sunday night, January 9, a.d. 7, his baby brother, Amos, was born. Jude was not yet two years of age, and the baby sister, Ruth, was yet to come; so it may be seen that Jesus had a sizable family of small children left to his watchcare when his father met his accidental death the following year.
124:5.3 (1373.3) Περίπου ήταν στα μέσα του Φεβρουαρίου όταν ο Ιησούς επιβεβαιώθηκε και από ανθρώπινη άποψη ότι ήταν προορισμένος να επιτελέσει μια αποστολή στην γη, που ο σκοπός της θα ήταν ο διαφωτισμός των ανθρώπων και η θεία αποκάλυψη. Σοβαρές αποφάσεις, μαζί με μακροπρόθεσμα σχέδια, άρχισαν να σχηματίζονται στο μυαλού αυτού του νεαρού αγοριού, που ήταν, κατά την φαινόμενα ένα κοινός νεαρός Ιουδαίος από την Ναζαρέτ. Τα νοήμονα έμβια όντα ολόκληρου του Νέβαδον παρατηρούσαν με μεγάλο ενδιαφέρον και έκπληξη όλα όσα γινόντουσαν, τότε που όλα αυτά άρχισαν να ξετυλίγονται στην σκέψη και στην δράση αυτού του έφηβου γιου του ξυλουργού.		124:5.3 (1373.3) It was about the middle of February that Jesus became humanly assured that he was destined to perform a mission on earth for the enlightenment of man and the revelation of God. Momentous decisions, coupled with far-reaching plans, were formulating in the mind of this youth, who was, to outward appearances, an average Jewish lad of Nazareth. The intelligent life of all Nebadon looked on with fascination and amazement as all this began to unfold in the thinking and acting of the now adolescent carpenter’s son.
124:5.4 (1373.4) Την πρώτη μέρα της εβδομάδας, στις 20 Μαρτίου, το 7 μ.Χ., ο Ιησούς αποφοίτησε από το τοπικό σχολείο της συναγωγής της Ναζαρέτ. Αυτή ήταν σπουδαία μέρα στην ζωή όλων των φιλόδοξων Ιουδαϊκών οικογενειών, η μέρα που πρωτότοκος υιός έπαιρνε τον τίτλο του «υιού των εντολών» και του επάξιου πρωτότοκου του Κυρίου και Θεού του Ισραήλ, ένα «παιδί του Ύψιστου» και υπηρέτης του Κυρίου όλης της γης.		124:5.4 (1373.4) On the first day of the week, March 20, a.d. 7, Jesus graduated from the course of training in the local school connected with the Nazareth synagogue. This was a great day in the life of any ambitious Jewish family, the day when the first-born son was pronounced a “son of the commandment” and the ransomed first-born of the Lord God of Israel, a “child of the Most High” and servant of the Lord of all the earth.
124:5.5 (1373.5) Την Παρασκευή της προηγούμενης εβδομάδας, ο Ιωσήφ γύρισε από την Σέφορη, όπου ήταν υπεύθυνος των έργων σε ένα δημόσιο κτίριο, για να είναι παρών σε αυτήν την χαρμόσυνη περίσταση. Ο δάσκαλος του Ιησού πίστευε με βεβαιότητα ότι αυτός ο έξυπνος και επιμελής μαθητής του ήταν προορισμένος για σπουδαία καριέρα, κάποια σημαντική αποστολή. Οι πρεσβύτεροι, παρά όλα τα προβλήματα που είχαν δημιουργήσει οι αντικομφορμιστικές τάσεις του Ιησού, ήταν πολύ περήφανοι για τον νέο και είχαν ήδη αρχίσει να καταστρώνουν σχέδια που θα του έδιναν τα εφόδια να πάει στην Ιερουσαλήμ να συνεχίσει τις σπουδές του στις ξακουστές Εβραϊκές ακαδημίες.		124:5.5 (1373.5) Friday of the week before, Joseph had come over from Sepphoris, where he was in charge of the work on a new public building, to be present on this glad occasion. Jesus’ teacher confidently believed that his alert and diligent pupil was destined to some outstanding career, some distinguished mission. The elders, notwithstanding all their trouble with Jesus’ nonconformist tendencies, were very proud of the lad and had already begun laying plans which would enable him to go to Jerusalem to continue his education in the renowned Hebrew academies.
124:5.6 (1373.6) Όταν ο Ιησούς άκουγε καμιά φορά να συζητιούνται αυτά τα σχέδια, γινόταν όλο και πιο σίγουρος ότι ποτέ δεν θα πήγαινε στην Ιερουσαλήμ να σπουδάσει με τους ραβίνους. Αλλά δεν του περνούσε από το μυαλό η τραγωδία, που θα συνέβαινε τόσο γρήγορα, που ούτως ή άλλως θα σιγούρευε την εγκατάλειψη όλων αυτών των σχεδίων για να αναλάβει την ευθύνη και την καθοδήγηση μιας μεγάλης οικογένειας, που αποτελείτο τότε από πέντε αδερφούς και τρεις αδερφές, εκτός από την μητέρα του και τον εαυτό του. Ο Ιησούς είχε μεγαλύτερη και περισσότερη εμπειρία στην ανατροφή της οικογένειας αυτής από τον πατέρα του τον Ιωσήφ¨ και πράγματι στάθηκε στο επίπεδο που όρισε ο ίδιος για τον εαυτό του: Να γίνει, δηλαδή, ένας σωστός, υπομονετικός, και αποτελεσματικός δάσκαλος με κατανόηση και μεγάλος αδερφός για αυτήν την οικογένεια—την οικογένειά του—που χτυπήθηκε από την δυστυχία και το πένθος τόσο ξαφνικά και απροσδόκητα.		124:5.6 (1373.6) As Jesus heard these plans discussed from time to time, he became increasingly sure that he would never go to Jerusalem to study with the rabbis. But he little dreamed of the tragedy, so soon to occur, which would insure the abandonment of all such plans by causing him to assume the responsibility for the support and direction of a large family, presently to consist of five brothers and three sisters as well as his mother and himself. Jesus had a larger and longer experience rearing this family than was accorded to Joseph, his father; and he did measure up to the standard which he subsequently set for himself: to become a wise, patient, understanding, and effective teacher and eldest brother to this family—his family—so suddenly sorrow-stricken and so unexpectedly bereaved.
6. ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ^top		6. The Journey to Jerusalem ^top
124:6.1 (1374.1) Ο Ιησούς, έχοντας τώρα μπει στο κατώφλι της πρώτης ανδρικής ηλικίας και έχοντας αποφοιτήσει και τυπικά από τα σχολεία της συναγωγής, είχε τα προσόντα να πάει με τους γονείς του στην Ιερουσαλήμ για να συμμετέχει μαζί τους στον εορτασμό του πρώτου του Πάσχα. Η γιορτή του Πάσχα εκείνη την χρονιά, έπεφτε το Σάββατο, 9 Απριλίου, το 7 μ.Χ. Μια μεγάλη συντροφιά (103) ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν από την Ναζαρέτ νωρίς την Δευτέρα το πρωί, στις 4 Απριλίου, για την Ιερουσαλήμ. Ταξίδευαν νότια προς την Σαμάρια, αλλά μόλις έφτασαν στο Σεζρίλ, στράφηκαν προς τα ανατολικά, περνώντας γύρω από το Όρος Γκιλμπόα στην κοιλάδα του Ιορδάνη για να αποφύγουν να περάσουν μέσα από την Σαμάρια. Στον Ιωσήφ και στην Μαρία θα άρεσε να περνούσαν από την Σαμάρια από τον δρόμο του πηγαδιού του Ιακώβ και της Βέθελ, αλλά αφού στους Εβραίους δεν άρεσε να έρχονται σε επαφή με Σαμαρίτες, αποφάσισαν να πάνε μαζί με τους γείτονές τους μέσα από την κοιλάδα του Ιορδάνη.		124:6.1 (1374.1) Jesus, having now reached the threshold of young manhood and having been formally graduated from the synagogue schools, was qualified to proceed to Jerusalem with his parents to participate with them in the celebration of his first Passover. The Passover feast of this year fell on Saturday, April 9, a.d. 7. A considerable company (103) made ready to depart from Nazareth early Monday morning, April 4, for Jerusalem. They journeyed south toward Samaria, but on reaching Jezreel, they turned east, going around Mount Gilboa into the Jordan valley in order to avoid passing through Samaria. Joseph and his family would have enjoyed going down through Samaria by way of Jacob’s well and Bethel, but since the Jews disliked to deal with the Samaritans, they decided to go with their neighbors by way of the Jordan valley.
124:6.2 (1374.2) Ο φοβερός Αρχέλαος είχε εκθρονιστεί, και δεν είχαν να φοβηθούν τίποτα με το να πάρουν τον Ιησού στην Ιερουσαλήμ. Δώδεκα χρόνια είχαν περάσει από τότε που ο πρώτος Ηρώδης προσπάθησε να εξοντώσει το μωρό της Βηθλεέμ, και κανένας τώρα δεν θα σκεπτόταν να συνδέσει αυτήν την υπόθεση με τον άσημο νεαρό από την Ναζαρέτ.		124:6.2 (1374.2) The much-dreaded Archelaus had been deposed, and they had little to fear in taking Jesus to Jerusalem. Twelve years had passed since the first Herod had sought to destroy the babe of Bethlehem, and no one would now think of associating that affair with this obscure lad of Nazareth.
124:6.3 (1374.3) Πριν φτάσουν στην διασταύρωση της Σεζρίλ, και καθώς το ταξίδι τους συνεχιζόταν, πολύ σύντομα, στα αριστερά, πέρασαν από το αρχαίο χωριό του Σουνέμ, και ο Ιησούς άκουσε πάλι για την πιο όμορφη κοπέλα όλου του Ισραήλ που ζούσε κάποτε εκεί και για τα περίφημα έργα που είχε κάνει εκεί ο Ελισαίος. Περνώντας από το Σεζρίλ, οι γονείς του Ιησού του διηγήθηκαν τις πράξεις του Αχάμπ και της Ιεζάβελ και τα ανδραγαθήματα του Γιεχού. Περνώντας από το Όρος Γκιλμπόα, κουβέντιασαν πολύ για τον Σαούλ, που έδωσε τέλος στην ζωή του στις πλαγιές αυτού του βουνού, για τον βασιλιά Δαβίδ, και για ότι ήταν σχετικό με αυτό το ηρωικό σημείο.		124:6.3 (1374.3) Before reaching the Jezreel junction, and as they journeyed on, very soon, on the left, they passed the ancient village of Shunem, and Jesus heard again about the most beautiful maiden of all Israel who once lived there and also about the wonderful works Elisha performed there. In passing by Jezreel, Jesus’ parents recounted the doings of Ahab and Jezebel and the exploits of Jehu. In passing around Mount Gilboa, they talked much about Saul, who took his life on the slopes of this mountain, King David, and the associations of this historic spot.
124:6.4 (1374.4) Όταν έκαναν τον κύκλο από τους πρόποδες του Γκιλμπόα, οι προσκυνητές μπορούσαν να δουν την Ελληνική πόλη της Σκυθόπολης στα δεξιά τους. Είδαν από μακριά τα μαρμάρινα κτίρια αλλά δεν πήγαν κοντά στην μη Ιουδαϊκή αυτή πόλη μήπως και μολυνθούν και δεν μπορέσουν να συμμετέχουν στις ιερές τελετές του Πάσχα στην Ιερουσαλήμ. Η Μαρία δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ούτε ο Ιωσήφ ούτε ο Ιησούς δεν μιλούσαν για την Σκυθόπολη. Δεν γνώριζε για την διαμάχη τους τον προηγούμενο χρόνο αφού ποτέ δεν της αποκάλυψαν το επεισόδιο αυτό.		124:6.4 (1374.4) As they rounded the base of Gilboa, the pilgrims could see the Greek city of Scythopolis on the right. They gazed upon the marble structures from a distance but went not near the gentile city lest they so defile themselves that they could not participate in the forthcoming solemn and sacred ceremonies of the Passover at Jerusalem. Mary could not understand why neither Joseph nor Jesus would speak of Scythopolis. She did not know about their controversy of the previous year as they had never revealed this episode to her.
124:6.5 (1374.5) Ο δρόμος τώρα οδηγούσε κατευθείαν στην τροπική κοιλάδα του Ιορδάνη, και ο Ιησούς σύντομα θα αντίκρυζε με θαυμασμό μπροστά του τον όλο στροφές ελικοειδή Ιορδάνη με τα αστραφτερά και κελαρυστά νερά του καθώς έρεε με κατεύθυνση προς την Νεκρά Θάλασσα. Έβγαλαν τα εξωτερικά τους ενδύματα όσο ταξίδευαν προς τα νότια σε αυτήν την τροπική κοιλάδα, και απολάμβαναν τα πλούσια χωράφια από δημητριακά καθώς και τις πανέμορφες ροδοδάφνες τις φορτωμένες με τους ροζ ανθούς τους, ενώ το ογκώδες Όρος Ερμών με την χιονισμένη κορυφή του έστεκε μακριά στον βορά κοιτώντας με μεγαλοπρέπεια την ιστορική κοιλάδα. Σε κάτι παραπάνω από τρεις ώρες αντίθετα της Σκυθόπολης συνάντησαν μια κελαρυστή πηγή, και εκεί κατασκήνωσαν για την νύχτα, κάτω από τον έναστρο ουρανό.		124:6.5 (1374.5) The road now led immediately down into the tropical Jordan valley, and soon Jesus was to have exposed to his wondering gaze the crooked and ever-winding Jordan with its glistening and rippling waters as it flowed down toward the Dead Sea. They laid aside their outer garments as they journeyed south in this tropical valley, enjoying the luxurious fields of grain and the beautiful oleanders laden with their pink blossoms, while massive snow-capped Mount Hermon stood far to the north, in majesty looking down on the historic valley. A little over three hours’ travel from opposite Scythopolis they came upon a bubbling spring, and here they camped for the night, out under the starlit heavens.
124:6.6 (1374.6) Την δεύτερη μέρα του ταξιδιού τους πέρασαν από εκεί που ο Ιαμπόκ, από την ανατολή χύνεται μέσα στον Ιορδάνη, και κοιτάζοντας ανατολικά προς τα επάνω σε αυτήν την ποταμίσια κοιλάδα, αφηγήθηκαν τις μέρες του Γεδεών, όταν οι Μιδιανίτες ξεχύθηκαν σε αυτήν την περιοχή για να καταλάβουν την χώρα. Προς το τέλος της δεύτερης μέρας του ταξιδιού κατασκήνωσαν κοντά στους πρόποδες του ψηλότερου βουνού που βλέπει στην κοιλάδα του Ιορδάνη, το Όρος Σάρταμπα, του οποίου η κορυφή βρισκόταν κάτω από την κατοχή του Αλεξανδρινού φρουρίου όπου ο Ηρώδης είχε φυλακίσει μια από τις συζύγους του και είχε θάψει τους δύο στραγγαλισμένους του γιους.		124:6.6 (1374.6) On their second day’s journey they passed by where the Jabbok, from the east, flows into the Jordan, and looking east up this river valley, they recounted the days of Gideon, when the Midianites poured into this region to overrun the land. Toward the end of the second day’s journey they camped near the base of the highest mountain overlooking the Jordan valley, Mount Sartaba, whose summit was occupied by the Alexandrian fortress where Herod had imprisoned one of his wives and buried his two strangled sons.
124:6.7 (1375.1) Την Τρίτη μέρα πέρασαν από δύο χωριά που είχαν πρόσφατα κτιστεί από τον Ηρώδη και παρατήρησαν την ανώτερη αρχιτεκτονική τους και τους όμορφους φοινικόκηπους. Μέχρι το βράδυ έφτασαν στην Ιεριχώ, όπου ο Ιωσουά, από τον οποίο πήρε το όνομά του ο Ιησούς, είχε κάνει τα ξακουστά του ανδραγαθήματα, σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση.		124:6.7 (1375.1) The third day they passed by two villages which had been recently built by Herod and noted their superior architecture and their beautiful palm gardens. By nightfall they reached Jericho, where they remained until the morrow. That evening Joseph, Mary, and Jesus walked a mile and a half to the site of the ancient Jericho, where Joshua, for whom Jesus was named, had performed his renowned exploits, according to Jewish tradition.
124:6.8 (1375.2) Μέχρι την τέταρτη και τελευταία μέρα του ταξιδιού ο δρόμος ήταν μια ατέλειωτη πορεία προσκυνητών. Τώρα άρχισαν να ανεβαίνουν στους λόφους που οδηγούσαν προς την Ιερουσαλήμ. Όσο πλησίαζαν την κορυφή, μπορούσαν να βλέπουν από τον Ιορδάνη μέχρι βουνά πέρα από τον νότο πάνω από τα νωθρά νερά της Νεκράς Θάλασσας. Περίπου στα μισά του δρόμου για την Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς είδε για πρώτη φορά το Όρος των Ελαιών (ο τόπος που θα γινόταν τόσο μεγάλο μέρος της μετέπειτα ζωής του), και ο Ιωσήφ του υπόδειξε ότι η Αγία Πόλη βρισκόταν ακριβώς κάτω από εκείνα τα βουνά, και η καρδιά του παιδιού άρχισε να χτυπά δυνατά από προσμονή και χαρά που θα έβλεπε την πόλη και τον οίκο του ουράνιου Πατέρα του.		124:6.8 (1375.2) By the fourth and last day’s journey the road was a continuous procession of pilgrims. They now began to climb the hills leading up to Jerusalem. As they neared the top, they could look across the Jordan to the mountains beyond and south over the sluggish waters of the Dead Sea. About halfway up to Jerusalem, Jesus gained his first view of the Mount of Olives (the region to be so much a part of his subsequent life), and Joseph pointed out to him that the Holy City lay just beyond this ridge, and the lad’s heart beat fast with joyous anticipation of soon beholding the city and house of his heavenly Father.
124:6.9 (1375.3) Στις ανατολικές πλαγιές του Όρους των Ελαιών σταμάτησαν για ανάπαυση στα όρια ενός μικρού χωριού που ονομαζόταν Βηθανία. Οι φιλόξενοι χωρικοί έσπευσαν να βοηθήσουν τους προσκυνητές, και έτυχε ο Ιωσήφ και η οικογένειά του να σταματήσουν στο σπίτι κάποιου Σίμωνα, που είχε τρία παιδιά περίπου της ίδιας ηλικίας με τον Ιησού—την Μαρία, την Μάρθα, και τον Λάζαρο. Προσκάλεσαν την οικογένεια από την Ναζαρέτ να περάσουν μέσα να δροσιστούν, και έτσι ξεκίνησε μια μακροχρόνια ισόβια φιλία ζωής ανάμεσα στις δύο οικογένειες.		124:6.9 (1375.3) On the eastern slopes of Olivet they paused for rest in the borders of a little village called Bethany. The hospitable villagers poured forth to minister to the pilgrims, and it happened that Joseph and his family had stopped near the house of one Simon, who had three children about the same age as Jesus—Mary, Martha, and Lazarus. They invited the Nazareth family in for refreshment, and a lifelong friendship sprang up between the two families. Many times afterward, in his eventful life, Jesus stopped in this home.
124:6.10 (1375.4) Πολλές φορές αργότερα, στον πολυτάραχο βίο του, ο Ιησούς σταμάτησε σε αυτήν την οικογένεια. Συνέχισαν βιαστικά το ταξίδι τους, και σύντομα στεκόντουσαν στο χείλος του βουνού, και ο Ιησούς είδε για πρώτη φορά (στην μνήμη του) την Αγία Πόλη, τα εξεζητημένα παλάτια, και τον εμπνευσμένο ναό του Πατέρα του. Ποτέ στην ζωή του ο Ιησούς δεν είχε αισθανθεί τέτοιο αγνό ανθρώπινο ρίγος, όσο τότε που στεκόταν εντελώς γοητευμένος, εκείνο το Απριλιάτικο απόγευμα στο Όρος των Ελαιών, ρουφώντας κυριολεκτικά την πρώτη του αυτή θέα της Ιερουσαλήμ. Και στα επόμενα χρόνια, σε αυτό το ίδιο σημείο στεκόταν και θρηνούσε πάνω από την πόλη που επρόκειτο να απορρίψει άλλον ένα προφήτη τον τελευταίο και σπουδαιότερο των ουράνιων δασκάλων της.		124:6.10 (1375.4) They pressed on, soon standing on the brink of Olivet, and Jesus saw for the first time (in his memory) the Holy City, the pretentious palaces, and the inspiring temple of his Father. At no time in his life did Jesus ever experience such a purely human thrill as that which at this time so completely enthralled him as he stood there on this April afternoon on the Mount of Olives, drinking in his first view of Jerusalem. And in after years, on this same spot he stood and wept over the city which was about to reject another prophet, the last and the greatest of her heavenly teachers.
124:6.11 (1375.5) Αλλά συνέχισαν βιαστικά για την Ιερουσαλήμ. Τώρα ήταν Πέμπτη απόγευμα. Μόλις έφτασαν στην πόλη, πέρασαν από τον ναό, και ο Ιησούς δεν είχε ποτέ του ξαναδεί τέτοια κοσμοσυρροή. Διαλογίστηκε βαθιά για το πώς όλοι αυτοί οι Εβραίοι είχαν μαζευτεί εκεί από τα πέρατα του κόσμου.		124:6.11 (1375.5) But they hurried on to Jerusalem. It was now Thursday afternoon. On reaching the city, they journeyed past the temple, and never had Jesus beheld such throngs of human beings. He meditated deeply on how these Jews had assembled here from the uttermost parts of the known world.
124:6.12 (1375.6) Σύντομα έφτασαν στο μέρος που είχαν προγραμματίσει να μείνουν την εβδομάδα του Πάσχα, το μεγάλο σπίτι ενός εύπορου συγγενή της Μαρίας, κάποιου που γνώριζε κάτι για την πρώτη ιστορία του Ιωάννη και του Ιησού, από τον Ζαχαρία. Την επόμενη μέρα, την μέρα της προετοιμασίας, ετοιμαζόντουσαν για τον σωστό εορτασμό του Σαββάτου του Πάσχα.		124:6.12 (1375.6) Soon they reached the place prearranged for their accommodation during the Passover week, the large home of a well-to-do relative of Mary’s, one who knew something of the early history of both John and Jesus, through Zacharias. The following day, the day of preparation, they made ready for the appropriate celebration of the Passover Sabbath.
124:6.13 (1375.7) Ενώ όλη η Ιερουσαλήμ ήταν ανάστατη για τις προετοιμασίες του Πάσχα, ο Ιωσήφ βρήκε χρόνο να πάρει τον γιό του για μια επίσκεψη στην ακαδημία όπου είχε κανονιστεί να συνεχίσει τις σπουδές του μετά από δυο χρόνια, μόλις έφτανε στην απαιτούμενη ηλικία των δεκαπέντε. Ο Ιωσήφ παραξενεύτηκε πολύ όταν παρατήρησε την αδιαφορία του Ιησού για όλα αυτά τα τόσο καλο-οργανωμένα σχέδια.		124:6.13 (1375.7) While all Jerusalem was astir in preparation for the Passover, Joseph found time to take his son around to visit the academy where it had been arranged for him to resume his education two years later, as soon as he reached the required age of fifteen. Joseph was truly puzzled when he observed how little interest Jesus evinced in all these carefully laid plans.
124:6.14 (1375.8) Ο Ιησούς εντυπωσιάστηκε πάρα πολύ από τον ναό και όλες τις υπηρεσίες του και τις άλλες δραστηριότητες. Για πρώτη φορά από τότε που ήταν τεσσάρων χρονών, ήταν τόσο απασχολημένος με τις δικές του σκέψεις, ώστε δεν έκανε πολλές ερωτήσεις. Έκανε όμως, κάποιες ενοχλητικές ερωτήσεις στον πατέρα του, (όπως είχε κάνει και σε προηγούμενες περιπτώσεις) όπως γιατί ο ουράνιος Πατέρας απαιτούσε την σφαγή τόσων πολλών αθώων και αβοήθητων ζώων. Και ο πατέρας του κατάλαβε καλά από την έκφραση του προσώπου του παιδιού ότι οι απαντήσεις του και οι εξηγήσεις του δεν ικανοποίησαν καθόλου την βαθιά σκέψη του παιδιού του.		124:6.14 (1375.8) Jesus was profoundly impressed by the temple and all the associated services and other activities. For the first time since he was four years old, he was too much preoccupied with his own meditations to ask many questions. He did, however, ask his father several embarrassing questions (as he had on previous occasions) as to why the heavenly Father required the slaughter of so many innocent and helpless animals. And his father well knew from the expression on the lad’s face that his answers and attempts at explanation were unsatisfactory to his deep-thinking and keen-reasoning son.
124:6.15 (1376.1) Την μέρα πριν το Σάββατο του Πάσχα, από τον θνητό νου του Ιησού πλημμύρισαν κύματα πνευματικών οραμάτων και γέμισαν η ανθρώπινη καρδιά του ξεχείλισε από πραγματική λύπη και τρυφερότητα για τους πνευματικά τυφλούς και ηθικά αδαείς ανθρώπους που είχαν συγκεντρωθεί για τον εορτασμό της αρχαίας εορτής του Πάσχα. Αυτή ήταν μια από τις πιο παράξενες μέρες που πέρασε ενσαρκωμένος ο Υιός του θεού¨ και την νύχτα, για πρώτη φορά στην επίγεια ζωή του, του παρουσιάστηκε ένας εντεταλμένος αγγελιαφόρος από το Σάλβινκτον, σταλμένος από τον Εμμανουήλ, ο οποίος του είπε: «Η ώρα έφτασε. Είναι ώρα να ξεκινήσεις το έργο του Πατέρα σου».		124:6.15 (1376.1) On the day before the Passover Sabbath, flood tides of spiritual illumination swept through the mortal mind of Jesus and filled his human heart to overflowing with affectionate pity for the spiritually blind and morally ignorant multitudes assembled for the celebration of the ancient Passover commemoration. This was one of the most extraordinary days that the Son of God spent in the flesh; and during the night, for the first time in his earth career, there appeared to him an assigned messenger from Salvington, commissioned by Immanuel, who said: “The hour has come. It is time that you began to be about your Father’s business.”
124:6.16 (1376.2) Και έτσι, πριν ακόμα κατέβουν οι βαριές οικογενειακές ευθύνες στους νεανικούς ώμους του, τώρα έφτασε και ο ουράνιος αγγελιαφόρος για να υπενθυμίσει σε αυτό το παιδί, που δεν ήταν καλά- καλά δεκατριών ετών, ότι έφτασε η ώρα να αρχίσει να αναλαμβάνει τις ευθύνες ενός σύμπαντος. Αυτή ήταν η πρώτη πράξη μιας μεγάλης σειράς γεγονότων που έφτασε στο αποκορύφωμά της με την συμπλήρωση της παρουσίας του Υιού στην Ουράντια και την επιστροφή «της διακυβέρνησης ενός σύμπαντος στους ανθρώπινους – θεϊκούς ώμους του.»		124:6.16 (1376.2) And so, even ere the heavy responsibilities of the Nazareth family descended upon his youthful shoulders, there now arrived the celestial messenger to remind this lad, not quite thirteen years of age, that the hour had come to begin the resumption of the responsibilities of a universe. This was the first act of a long succession of events which finally culminated in the completion of the Son’s bestowal on Urantia and the replacing of “the government of a universe on his human-divine shoulders.”
124:6.17 (1376.3) Όσο περνούσε ο καιρός, το μυστήριο της ενσάρκωσης γινόταν, για όλους εμάς, όλο και πιο ανεξιχνίαστο. Μετά δυσκολίας αντιλαμβανόμαστε ότι αυτός ο νεαρός από την Ναζαρέτ ήτα ο δημιουργός όλου του Νέβαδον. Ούτε τώρα μπορούμε να καταλάβουμε πως το πνεύμα αυτού του Δημιουργού Υιού και το πνεύμα του Παραδείσιου Πατέρα του συνδέονται με τις ψυχές του ανθρώπινου είδους. Με το πέρασμα του χρόνου, βλέπαμε ότι το ανθρώπινο μυαλό του όλο και περισσότερο διέκρινε ότι, ενώ ζούσε την ζωή της σάρκας, πνευματικά στους ώμους του βρισκόταν η ευθύνη ενός σύμπαντος.		124:6.17 (1376.3) As time passed, the mystery of the incarnation became, to all of us, more and more unfathomable. We could hardly comprehend that this lad of Nazareth was the creator of all Nebadon. Neither do we nowadays understand how the spirit of this same Creator Son and the spirit of his Paradise Father are associated with the souls of mankind. With the passing of time, we could see that his human mind was increasingly discerning that, while he lived his life in the flesh, in spirit on his shoulders rested the responsibility of a universe.
124:6.18 (1376.4) Έτσι λήγει η σταδιοδρομία του νεαρού παιδιού από την Ναζαρέτ, και αρχίζει η ιστορία εκείνου του εφήβου—που όλο και περισσότερο αναγνώριζε την θεανθρώπινη ταυτότητά του—που τώρα αρχίζει την ενατένιση της εγκόσμιας ζωής του καθώς αγωνίζεται να ενσωματώσει τους διευρυμένους σκοπούς της ζωής του με τις επιθυμίες των γονέων του και τις υποχρεώσεις του προς την οικογένειά του και την κοινωνία των ημερών και της εποχής του.		124:6.18 (1376.4) Thus ends the career of the Nazareth lad, and begins the narrative of that adolescent youth—the increasingly self-conscious divine human—who now begins the contemplation of his world career as he strives to integrate his expanding life purpose with the desires of his parents and his obligations to his family and the society of his day and age.