Εγγραφο 135		Paper 135
ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ		John the Baptist
135:0.1 (1496.1) Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου, το 7 π.Χ, σύμφωνα με την υπόσχεση που έδωσε στην Ελισάβετ ο Γαβριήλ, τον Ιούνιο του προηγούμενου χρόνου. Για πέντε μήνες η Ελισάβετ κράτησε μυστική την επίσκεψη του Γαβριήλ¨ και όταν το είπε στον σύζυγό της, ο Ζαχαρίας, ταράχτηκε πολύ και τελικά πίστεψε απόλυτα την διήγησή της μόνο μετά από ένα ασυνήθιστο όνειρο που είδε έξι βδομάδες περίπου πριν την γέννηση του Ιωάννη. Αν εξαιρέσουμε την επίσκεψη του Γαβριήλ στην Ελισάβετ και το όνειρο που είδε ο Ζαχαρίας, δεν υπήρχε τίποτα ασυνήθιστο ή υπερφυσικό όσον αφορά την γέννηση του Ιωάννη του Βαπτιστή.		135:0.1 (1496.1) JOHN the Baptist was born March 25, 7 b.c., in accordance with the promise that Gabriel made to Elizabeth in June of the previous year. For five months Elizabeth kept secret Gabriel’s visitation; and when she told her husband, Zacharias, he was greatly troubled and fully believed her narrative only after he had an unusual dream about six weeks before the birth of John. Excepting the visit of Gabriel to Elizabeth and the dream of Zacharias, there was nothing unusual or supernatural connected with the birth of John the Baptist.
135:0.2 (1496.2) Την όγδοη μέρα του έκαναν περιτομή σύμφωνα με το Ιουδαϊκό έθιμο. Μεγάλωσε σαν ένα συνηθισμένο παιδί, μέρα με την μέρα και χρόνο με τον χρόνο, στο μικρό χωριό που εκείνες τις ημέρες ήταν γνωστό σαν η Πόλη του Ιούδα, περίπου τέσσερα μίλια δυτικά της Ιερουσαλήμ.		135:0.2 (1496.2) On the eighth day John was circumcised according to the Jewish custom. He grew up as an ordinary child, day by day and year by year, in the small village known in those days as the City of Judah, about four miles west of Jerusalem.
135:0.3 (1496.3) Το πιο σοβαρό γεγονός στα πρώτα χρόνια της παιδικής του ηλικίας ήταν η επίσκεψη, μαζί με τους γονείς του, στον Ιησού και στην οικογένεια της Ναζαρέτ. Αυτή η επίσκεψη έγινε τον μήνα Ιούνιο, το 1 μ.Χ., όταν ήταν κάτι περισσότερο από έξι χρονών.		135:0.3 (1496.3) The most eventful occurrence in John’s early childhood was the visit, in company with his parents, to Jesus and the Nazareth family. This visit occurred in the month of June, 1 b.c., when he was a little over six years of age.
135:0.4 (1496.4) Μετά την επιστροφή τους από την Ναζαρέτ οι γονείς του Ιωάννη άρχισαν την συστηματική εκπαίδευση του νέου. Δεν υπήρχε σχολείο συναγωγής σε αυτό το μικρό χωριό¨ όμως, ο Ζαχαρίας, σαν ιερέας, ήταν αρκετά μορφωμένος, και η Ελισάβετ ήταν πολύ πιο μορφωμένη από την μεσαία Ιουδαία γυναίκα¨ καταγόταν επίσης από ιερείς, αφού ήταν απόγονος των «θυγατέρων του Ααρών». Αφού ο Ιωάννης ήταν μοναχοπαίδι, περνούσαν πολύ από τον χρόνο τους για την διανοητική και πνευματική του εκπαίδευση. Ο Ζαχαρίας λειτουργούσε μόνο για σύντομες περιόδους στον ναό στην Ιερουσαλήμ, έτσι αφιέρωνε πολύ από τον χρόνο του διδάσκοντας τον γιο του.		135:0.4 (1496.4) After their return from Nazareth John’s parents began the systematic education of the lad. There was no synagogue school in this little village; however, as he was a priest, Zacharias was fairly well educated, and Elizabeth was far better educated than the average Judean woman; she was also of the priesthood, being a descendant of the “daughters of Aaron.” Since John was an only child, they spent a great deal of time on his mental and spiritual training. Zacharias had only short periods of service at the temple in Jerusalem so that he devoted much of his time to teaching his son.
135:0.5 (1496.5) Ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ είχαν ένα μικρό αγρόκτημα στο οποίο είχαν πρόβατα. Δεν έβγαζαν τα προς το ζην σε αυτό το χωράφι, αλλά ο Ζαχαρίας ελάμβανε ένα τακτικό επίδομα από το ταμείο του ναού που ήταν αφιερωμένο στους ιερείς.		135:0.5 (1496.5) Zacharias and Elizabeth had a small farm on which they raised sheep. They hardly made a living on this land, but Zacharias received a regular allowance from the temple funds dedicated to the priesthood.
1. Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑΖΑΡΙΤΗΣ ^top		1. John Becomes a Nazarite ^top
135:1.1 (1496.6) Ο Ιωάννης δεν είχε σχολείο από το οποίο να αποφοιτήσει στην ηλικία των δεκατεσσάρων ετών, αλλά οι γονείς του είχαν επιλέξει αυτή την χρονιά σαν την πιο κατάλληλη για να δώσει τον τυπικό όρκο των Ναζαριτών. Έτσι, ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ πήγαν τον γιο τους στην Εγκεδη, κοντά στην Νεκρά Θάλασσα. Αυτή ήταν η νότια έδρα της αδελφότητας των Ναζαριτών, και εκεί ο νέος εισήχθη δεόντως και τυπικά σε αυτό το τάγμα για όλη του την ζωή. Μετά από αυτές τις τελετές και τον όρκο να απέχει από όλα τα τοξικά ποτά, να αφήσει τα μαλλιά του να μακρύνουν , και να απέχει από το να αγγίζει τους νεκρούς, η οικογένεια προχώρησε προς την Ιερουσαλήμ, όπου, ενώπιον του ναού, ο Ιωάννης ολοκλήρωσε τις απαιτούμενες προσφορές από εκείνους που έδιναν τον όρκο των Ναζαριτών.		135:1.1 (1496.6) John had no school from which to graduate at the age of fourteen, but his parents had selected this as the appropriate year for him to take the formal Nazarite vow. Accordingly, Zacharias and Elizabeth took their son to Engedi, down by the Dead Sea. This was the southern headquarters of the Nazarite brotherhood, and there the lad was duly and solemnly inducted into this order for life. After these ceremonies and the making of the vows to abstain from all intoxicating drinks, to let the hair grow, and to refrain from touching the dead, the family proceeded to Jerusalem, where, before the temple, John completed the making of the offerings which were required of those taking Nazarite vows.
135:1.2 (1496.7) Ο Ιωάννης έδωσε τους ίδιους όρκους ζωής, που είχαν δώσει οι λαμπροί του πρόγονοι, ο Σαμψών και ο προφήτης Σαμουήλ μια ζωή που έκανε τους Ναζαρίτες να θεωρούνται καθαγιασμένες και ιερές προσωπικότητες. Οι Ιουδαίοι έβλεπαν τους Ναζαρίτες με τον ίδιο σχεδόν σεβασμό που άρμοζε στους ανώτερους ιερείς, και αυτό δεν ήταν παράξενο αφού οι ισόβιοι χειροτονημένοι Ναζαρίτες ήταν οι μόνοι άνθρωποι, εκτός από τους υψηλούς ιερείς, που τους επιτρεπόταν να μπουν στα άγια των αγίων μέσα στον ναό.		135:1.2 (1496.7) John took the same life vows that had been administered to his illustrious predecessors, Samson and the prophet Samuel. A life Nazarite was looked upon as a sanctified and holy personality. The Jews regarded a Nazarite with almost the respect and veneration accorded the high priest, and this was not strange since Nazarites of lifelong consecration were the only persons, except high priests, who were ever permitted to enter the holy of holies in the temple.
135:1.3 (1497.1) Ο Ιωάννης γύρισε σπίτι του από την Ιερουσαλήμ για να φροντίζει τα πρόβατα του πατέρα του και μεγάλωσε και έγινε ένας δυνατός άντρας με ευγενικό χαρακτήρα.		135:1.3 (1497.1) John returned home from Jerusalem to tend his father’s sheep and grew up to be a strong man with a noble character.
135:1.4 (1497.2) Όταν ήταν δεκαέξι χρονών, ο Ιωάννης, εξαιτίας της μελέτης του για τον προφήτη Ηλία, είχε εντυπωσιαστεί με τον προφήτη του Όρους Κάρμελ και αποφάσισε να υιοθετήσει τον τρόπο ντυσίματός του. Από τότε και στο εξής ο Ιωάννης φορούσε πάντα ένα τριχωτό ένδυμα με μια δερμάτινη ζώνη. Στα δεκαέξι του ήταν πάνω από δεκαέξι πόδια ψηλός και σχεδόν απόλυτα ανεπτυγμένος. Με τα ανακατεμένα μαλλιά του και τον ιδιόμορφο τρόπο που ντυνόταν ήταν πραγματικά ένας γραφικός νέος. Και οι γονείς του είχαν μεγάλες προσδοκίες από αυτόν τον μονάκριβό τους γιο, τον προορισμένο για ψηλούς σκοπούς και ισόβιο Ναζαρίτη.		135:1.4 (1497.2) When sixteen years old, John, as a result of reading about Elijah, became greatly impressed with the prophet of Mount Carmel and decided to adopt his style of dress. From that day on John always wore a hairy garment with a leather girdle. At sixteen he was more than six feet tall and almost full grown. With his flowing hair and peculiar mode of dress he was indeed a picturesque youth. And his parents expected great things of this their only son, a child of promise and a Nazarite for life.
2. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑ ^top		2. The Death of Zacharias ^top
135:2.1 (1497.3) Μετά από ασθένεια πολλών μηνών, ο Ζαχαρίας πέθανε τον Ιούλιο του 12μ.Χ, όταν ο Ιωάννης είχε μόλις περάσει τα δεκαοκτώ. Τότε ο Ιωάννης ήρθε σε πολύ δύσκολη θέση εφόσον ο όρκος που είχε δώσει σαν Ναζαρίτης του απαγόρευε την επαφή με νεκρό, ακόμα και αν ήταν από την οικογένεια. Παρόλο που ο Ιωάννης προσπάθησε να συμμορφωθεί με τους περιορισμούς που του έθετε ο όρκος του όσον αφορά την μόλυνση από τους νεκρούς, είχε όμως αμφιβολίες ότι ήταν απόλυτα εντάξει στις απαιτήσεις του τάγματος των Ναζαριτών¨ έτσι, μετά την ταφή του πατέρα του πήγε στην Ιερουσαλήμ, όπου, στην γωνία των Ναζαριτών στην αυλή των γυναικών, πρόσφερε τις θυσίες που χρειαζόντουσαν για την κάθαρσή του.		135:2.1 (1497.3) After an illness of several months Zacharias died in July, a.d. 12, when John was just past eighteen years of age. This was a time of great embarrassment to John since the Nazarite vow forbade contact with the dead, even in one’s own family. Although John had endeavored to comply with the restrictions of his vow regarding contamination by the dead, he doubted that he had been wholly obedient to the requirements of the Nazarite order; therefore, after his father’s burial he went to Jerusalem, where, in the Nazarite corner of the women’s court, he offered the sacrifices required for his cleansing.
135:2.2 (1497.4) Τον Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς η Ελισάβετ και ο Ιωάννης ταξίδεψαν για την Ναζαρέτ για να επισκεφτούν την Μαρία κει τον Ιησού. Ο Ιωάννης είχε μόλις αποφασίσει να καταπιαστεί με το έργο της ζωής του, αλλά τον απέτρεψαν, όχι μόνο τα λόγια του Ιησού αλλά και το παράδειγμά του, να γυρίσει σπίτι του να φροντίσει την μητέρα του, και να περιμένει «να έρθει η ώρα του Πατέρα του». Αφού αποχαιρέτησε τον Ιησού και την Μαρία στο τέλος αυτής της ευχάριστης επίσκεψης, ο Ιωάννης δεν ξαναείδε τον Ιησού μέχρι το γεγονός της βάπτισής του στον Ιορδάνη.		135:2.2 (1497.4) In September of this year Elizabeth and John made a journey to Nazareth to visit Mary and Jesus. John had just about made up his mind to launch out in his lifework, but he was admonished, not only by Jesus’ words but also by his example, to return home, take care of his mother, and await the “coming of the Father’s hour.” After bidding Jesus and Mary good-bye at the end of this enjoyable visit, John did not again see Jesus until the event of his baptism in the Jordan.
135:2.3 (1497.5) Ο Ιωάννης και η Ελισάβετ γύρισαν στο σπίτι τους και άρχισαν να κάνουν σχέδια για το μέλλον. Αφού ο Ιωάννης αρνήθηκε να δεχτεί το ιερατικό επίδομα του πατέρα του που δικαιούταν από τα οικονομικά του ναού, μέχρι να περάσουν δύο χρόνια έχασαν όλη τους την περιουσία και το σπίτι τους¨ γι αυτό αποφάσισαν να πάνε νότια με το κοπάδι των προβάτων τους. Έτσι, το καλοκαίρι που ήταν είκοσι χρονών , μετακόμισαν στην Χεβρώνα. Στην αποκαλούμενη «άγρια φύση της Ιουδαίας» ο Ιωάννης φρόντιζε τα πρόβατά του δίπλα σε ένα ρυάκι που ήταν παραπόταμος σε ένα μεγαλύτερο ρέμα που χυνόταν στην Νεκρά Θάλασσα στην Εγκέδη. Η αποικία της Εγκέδης δεν είχε μόνο ισόβιους Ναζαρίτες , αλλά και πολυάριθμους άλλους ασκητικούς βοσκούς που μαζευόντουσαν σε αυτή την περιοχή με τα κοπάδια τους και είχαν φιλικές σχέσεις με την αδελφότητα των Ναζαριτών. Ζούσαν με την εκτροφή προβάτων και από δωρεές που έκαναν πλούσιοι Εβραίοι στο τάγμα.		135:2.3 (1497.5) John and Elizabeth returned to their home and began to lay plans for the future. Since John refused to accept the priest’s allowance due him from the temple funds, by the end of two years they had all but lost their home; so they decided to go south with the sheep herd. Accordingly, the summer that John was twenty years of age witnessed their removal to Hebron. In the so-called “wilderness of Judea” John tended his sheep along a brook that was tributary to a larger stream which entered the Dead Sea at Engedi. The Engedi colony included not only Nazarites of lifelong and time-period consecration but numerous other ascetic herdsmen who congregated in this region with their herds and fraternized with the Nazarite brotherhood. They supported themselves by sheep raising and from gifts which wealthy Jews made to the order.
135:2.4 (1497.6) Όσο περνούσε ο καιρός, ο Ιωάννης γύριζε όλο και λιγότερο στην Χεβρόνα, ενώ έκανε όλο και περισσότερες επισκέψεις στην Εγκέδη. Ήταν τόσο ολοκληρωτικά διαφορετικός από την πλειοψηφία των Ναζαριτών που το έβρισκε πολύ δύσκολο να συναδελφώνεται με την αδερφότητα. Αλλά συμπαθούσε πολύ τον Άβνερ, τον αναγνωρισμένο ηγέτη της αποικίας της Εγκέδης.		135:2.4 (1497.6) As time passed, John returned less often to Hebron, while he made more frequent visits to Engedi. He was so entirely different from the majority of the Nazarites that he found it very difficult fully to fraternize with the brotherhood. But he was very fond of Abner, the acknowledged leader and head of the Engedi colony.
3. Η ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΒΟΣΚΟΥ ^top		3. The Life of a Shepherd ^top
135:3.1 (1497.7) Στην κοιλάδα που βρισκόταν δίπλα σε αυτό το μικρό ρυάκι ο Ιωάννης έκτισε πάνω από μια ντουζίνα πέτρινα καταφύγια και νυχτερινά μαντριά, που ήταν κατασκευασμένα από πέτρες η μία πάνω στην άλλη, μέσα από τα οποία μπορούσε να παρακολουθεί και να φυλά τα κοπάδια του από γιδοπρόβατα. Η ζωή του σαν βοσκός του έδινε πολλές ευκαιρίες και χρόνο για σκέψη. Μιλούσε πολύ με τον Έζδα, έναν ορφανό νέο από το Μπεθ-ζουρ, τον οποίο είχε κατά κάποιο τρόπο υιοθετήσει, και που φρόντιζε τα κοπα΄δια του όταν αυτός πήγαινε στην Χεβρώνα να δει την μητέρα του και να πουλήσει τα πρόβατά του, και όταν κατέβαινε στην Εγκέδη για την λειτουργία του Σαββάτου. Ο Ιωάννης και ο νέος ζούσαν πολύ απλά, και τρεφόντουσαν με αρνίσιο κρέας, πρόβειο γάλα, άγριο μέλι, και τα φαγώσιμα χαρούπια εκείνης της περιοχής. Αυτή η συνηθισμένη τους διατροφή, συμπληρωνόταν καμιά φορά από προμήθειες που έφερνε από την Χεβρώνα και από την Εγκέδη.		135:3.1 (1497.7) Along the valley of this little brook John built no less than a dozen stone shelters and night corrals, consisting of piled-up stones, wherein he could watch over and safeguard his herds of sheep and goats. John’s life as a shepherd afforded him a great deal of time for thought. He talked much with Ezda, an orphan lad of Beth-zur, whom he had in a way adopted, and who cared for the herds when he made trips to Hebron to see his mother and to sell sheep, as well as when he went down to Engedi for Sabbath services. John and the lad lived very simply, subsisting on mutton, goat’s milk, wild honey, and the edible locusts of that region. This, their regular diet, was supplemented by provisions brought from Hebron and Engedi from time to time.
135:3.2 (1498.1) Η Ελισάβετ τον κρατούσε ενήμερο για τις Παλαιστινιακές και παγκόσμιες υποθέσεις, και η πεποίθησή του ότι πλησίαζε γρήγορα η ώρα που θα ερχόταν το τέλος της παλαιάς τάξης, γινόταν όλο και βαθύτερη¨ ότι επρόκειτο να γίνει ο προάγγελος της προσέγγισης μιας νέας εποχής, «της βασιλείας των ουρανών». Αυτός ο κουρελής βοσκός αγαπούσε ιδιαίτερα τα γραπτά του προφήτη Δανιήλ. Διάβασε χιλιάδες φορές την περιγραφή της μεγάλης αναπαράστασης, που ο Ζαχαρίας του είχε πει ότι αντιπροσώπευε την ιστορία των μεγάλων βασιλείων του κόσμου, αρχίζοντας από την Βαβυλώνα, μετά την Περσία, την Ελλάδα, και τελικάτην Ρώμη. Ο Ιωάννης είχε καταλάβει ότι ήδη η Ρώμη αποτελείτο από τόσους πολύγλωσσους λαούς και φυλές που δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει μια ισχυρά δομημένη και σταθερή αυτοκρατορία. Πίστευε ότι η Ρώμη ήταν ακόμα και τότε διαιρεμένη, όπως η Συρία, η Αίγυπτος, η Παλαιστίνη, και άλλες επαρχίες¨ και έπειτα διάβαζε ακόμα «τις μέρες αυτών των βασιλέων θα στήσεο ο Θεός του ουρανού ένα βασίλειο που δεν θα καταστραφεί ποτέ. Και αυτό το βασίλειο δεν θα μείνει σε άλλους ανθρώπους αλλά θα γίνει κομμάτια και θα καταβροχθίσει όλα αυτά τα βασίλεια, και θα υπάρχει για πάντα.» «Και του δόθηκε κυριαρχία και δόξα και ένα βασίλειο που όλοι οι λαοί, και τα έθνη, και οι γλώσσες θα τον υπηρετούν. Η κυριαρχία του είναι μια αιώνια κυριαρχία, που δεν θα περάσει, και το βασίλειό του δεν θα καταστραφεί ποτέ.» «Και το βασίλειο και η κυριαρχία και το μεγαλείο του βασίλείου κάτω από όλο τα ουράνια, θα δοθεί στους ανθρώπους των αγίων του Ύψιστου, του οποίου το βασίλειο είναι ένα αιώνιο βασίλειο, και όλες οι εξουσίες θα τον υπηρετούν και θα τον υπακούουν.»		135:3.2 (1498.1) Elizabeth kept John posted about Palestinian and world affairs, and his conviction grew deeper and deeper that the time was fast approaching when the old order was to end; that he was to become the herald of the approach of a new age, “the kingdom of heaven.” This rugged shepherd was very partial to the writings of the Prophet Daniel. He read a thousand times Daniel’s description of the great image, which Zacharias had told him represented the history of the great kingdoms of the world, beginning with Babylon, then Persia, Greece, and finally Rome. John perceived that already was Rome composed of such polyglot peoples and races that it could never become a strongly cemented and firmly consolidated empire. He believed that Rome was even then divided, as Syria, Egypt, Palestine, and other provinces; and then he further read “in the days of these kings shall the God of heaven set up a kingdom which shall never be destroyed. And this kingdom shall not be left to other people but shall break in pieces and consume all these kingdoms, and it shall stand forever.” “And there was given him dominion and glory and a kingdom that all peoples, nations, and languages should serve him. His dominion is an everlasting dominion, which shall not pass away, and his kingdom never shall be destroyed.” “And the kingdom and dominion and the greatness of the kingdom under the whole heaven shall be given to the people of the saints of the Most High, whose kingdom is an everlasting kingdom, and all dominions shall serve and obey him.”
135:3.3 (1498.2) Ο Ιωάννης ποτέ δεν μπόρεσε να ξεπεράσει εντελώς την σύγχυση που του έφεραν αυτά που είχε ακούσει από τους γονείς του για τον Ιησού και από αυττά τα αποσπάσματα που διάβαζε στις Γραφές. Στον Δανιήλ διάβαζε: «Είδα στα νυχτερινά οράματα, έναν σαν τον Υιό του Ανθρώπου να έρχεται με τα σύννεφα του ουρανού, και του δόθηκε κυριαρχία και δόξα και ένα βασίλειο.» Αλλά αυτά τα λόγια του προφήτη δεν εναρμονιζόντουσαν με αυτά που του είχαν διδάξει οι γονείς του. Ούτε η κουβέντα που είχε με τον Ιησού, όταν τον είχε επισκεφτεί όταν ήταν δεκαοκτώ χρονών, δεν συμφωνούσε με αυτά που διάβαζε στις Γραφές. Παρά την σύγχυση, μέσα από όλο του το μπέρδεμα η μητέρα του τον διαβεβαίωσε ότι ο μακρινός του εξάδερφος, ο Ιησούς από την Ναζαρέτ, ήταν ο αληθινός Μεσσίας, ότι είχε έρθει να καθήσει στον θρόνο του Δαβίδ, και ότι αυτός (ο Ιωάννης) θα γινόταν ο προάγγελός του και ο κύριος υποστηρικτής του.		135:3.3 (1498.2) John was never able completely to rise above the confusion produced by what he had heard from his parents concerning Jesus and by these passages which he read in the Scriptures. In Daniel he read: “I saw in the night visions, and, behold, one like the Son of Man came with the clouds of heaven, and there was given him dominion and glory and a kingdom.” But these words of the prophet did not harmonize with what his parents had taught him. Neither did his talk with Jesus, at the time of his visit when he was eighteen years old, correspond with these statements of the Scriptures. Notwithstanding this confusion, throughout all of his perplexity his mother assured him that his distant cousin, Jesus of Nazareth, was the true Messiah, that he had come to sit on the throne of David, and that he (John) was to become his advance herald and chief support.
135:3.4 (1498.3) Από όλα όσα άκουσε ο Ιωάννης για τις ακολασίες και την διαφθορά της Ρώμης και την αποσύνθεση και την ηθική στειρότητα της αυτοκρατορίας, από όσα γνώριζε για τις κακές πράξεις του Ηρώδη Αντύπα και των κυβερνητών της Ιουδαίας, είχε αρχίσει να πιστεύει ότι το τέλος της εποχής αυτής πλησίαζε. Σε αυτό το κουρελή ευγενικό νέο της φύσης φαινόταν ότι ο κόσμος ήταν ώριμος για το τέλος της εποχής του ανθρώπου και το ξημέρωμα μιας νέας θεϊκής εποχής—την βασιλεία των ουρανών. Το συναίσθημα ότι αυτός θα ήταν ο τελευταίος από τους παλαιούς προφήτες και ο πρώτος από τους νέους, μεγάλωνε στην καρδιά του Ιωάννη. Και σχεδόν έτρεμε από την παρόρμηση να βγει και να φωνάξει σε όλους τους ανθρώπους: «Μετανοείτε! Να είστε έτοιμοι για τον Θεό! Να είστε έτοιμοι για το τέλος¨ προετοιμαστείτε για την εμφάνιση της νέας και αιώνιας τάξης γήινων υποθέσεων, την βασιλεία των ουρανών.»		135:3.4 (1498.3) From all John heard of the vice and wickedness of Rome and the dissoluteness and moral barrenness of the empire, from what he knew of the evil doings of Herod Antipas and the governors of Judea, he was minded to believe that the end of the age was impending. It seemed to this rugged and noble child of nature that the world was ripe for the end of the age of man and the dawn of the new and divine age—the kingdom of heaven. The feeling grew in John’s heart that he was to be the last of the old prophets and the first of the new. And he fairly vibrated with the mounting impulse to go forth and proclaim to all men: “Repent! Get right with God! Get ready for the end; prepare yourselves for the appearance of the new and eternal order of earth affairs, the kingdom of heaven.”
4. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΙΣΑΒΕΤ ^top		4. The Death of Elizabeth ^top
135:4.1 (1499.1) Στις 17 Σεπτεμβρίου, το 22 μ.Χ, όταν ο Ιωάννης ήταν εικοσιοκτώ χρονών, η μητέρα του πέθανε ξαφνικά. Η φίλοι της Ελισάβετ, γνωρίζοντας τους περιορισμούς των Ναζαριτών όσον αφορά την επαφή με τους νεκρούς, ακόμα και της οικογενείας, έκαναν όλες τις ετοιμασίες για την ταφή της Ελισάβετ πριν φωνάξουν τον Ιωάννη. Όταν αυτός ειδοποιήθηκε για τον θάνατο της μητέρας του, είπε στον Έζδα να οδηγήσει τα κοπάδια του στην Εγκέδη και ξεκίνησε για την Χεβρώνα.		135:4.1 (1499.1) On August 17, a.d. 22, when John was twenty-eight years of age, his mother suddenly passed away. Elizabeth’s friends, knowing of the Nazarite restrictions regarding contact with the dead, even in one’s own family, made all arrangements for the burial of Elizabeth before sending for John. When he received word of the death of his mother, he directed Ezda to drive his herds to Engedi and started for Hebron.
135:4.2 (1499.2) Γυρίζοντας από την Εγκέδη από την κηδεία της μητέρας του, δώρισε τα κοπάδια του στην αδελφότητα και για κάποιο διάστημα απομακρύνθηκε από τον έξω κόσμο με νηστεία και προσευχή. Ο Ιωάννης γνώριζε μόνο τις παλιές μεθόδους προσέγγισης στην θεότητα¨ ήξερε μόνο από τα γραπτά του Ηλία, του Σαμουήλ, και του Δανιήλ. Ο Ηλίας ήταν ο ιδανικός του προφήτης. Ο Ηλίας ήταν ο πρώτος από τους διδασκάλους του Ισραήλ που θεωρήθηκε προφήτης, και ο Ιωάννης πίστευε πραγματικά ότι θα ήταν ο τελευταίος από αυτή την μεγάλη και λαμπρή σειρά αγγελιαφόρων του ουρανού.		135:4.2 (1499.2) On returning to Engedi from his mother’s funeral, he presented his flocks to the brotherhood and for a season detached himself from the outside world while he fasted and prayed. John knew only of the old methods of approach to divinity; he knew only of the records of such as Elijah, Samuel, and Daniel. Elijah was his ideal of a prophet. Elijah was the first of the teachers of Israel to be regarded as a prophet, and John truly believed that he was to be the last of this long and illustrious line of the messengers of heaven.
135:4.3 (1499.3) Για δυόμισι χρόνια ο Ιωάννης ζούσε στην Εγκέδη, και έπεισε τους περισσότερους από την αδελφότητα ότι «το τέλος της εποχής πλησίαζε», και ότι «η βασιλεία των ουρανών ερχόταν.» Και όλες οι πρώτες διδασκαλίες του βασιζόντουσαν στην τρέχουσα Ιουδαϊκή αντίληψη για τον Μεσσία , σαν τον απελευθερωτή του Ιουδαϊκού έθνους που περίμεναν ότι θα ελευθέρωνε τους Ιουδαίους από την κυριαρχία των αλλόθρησκων κυβερνητών τους.		135:4.3 (1499.3) For two and a half years John lived at Engedi, and he persuaded most of the brotherhood that “the end of the age was at hand”; that “the kingdom of heaven was about to appear.” And all his early teaching was based upon the current Jewish idea and concept of the Messiah as the promised deliverer of the Jewish nation from the domination of their gentile rulers.
135:4.4 (1499.4) Όλη αυτή την περίοδο ο Ιωάννης διάβαζε πολύ τα ιερά γραπτά που βρήκε στο σπίτι των Ναζαριτών στην Εγκέδη. Είχε εντυπωσιαστεί ιδιαίτερα από τον Ησαία και από τον Μαλαχία, τον τελευταίο από τους προφήτες μέχρι εκείνη την στιγμή. Διάβασε και ξαναδιάβασε τα τελευταία πέντε κεφάλαια του Ησαία, και πίστεψε σε εκείνες τις προφητείες. Μετά διάβαζε στον Μαλαχία: «Προσέξτε, θα σας στείλω τον προφήτη Ηλία πριν έρθει η σπουδαία και τρομερή μέρα του Κυρίου¨ και θα στρέψει τις καρδιές των πατέρων προς τα παιδιά τους και τις καρδιές των παιδιών προς τους πατέρες τους, από φόβο μήπως έρθω και πλήξω την γη με μια κατάρα.» Και ήταν μόνο αυτή η υπόσχεση του Μαλαχία ότι θα επέστρεφε ο Ηλίας που απέτρεπε τον Ιωάννη από το να βγει να κηρύξει για την επερχόμενη βασιλεία και να παροτρύνει τους άλλους Εβραίους να ξεφύγουν από την επερχόμενη οργή του Θεού. Ο Ιωάννης ήταν ώριμος για την διακήρυξη αυτού του μηνύματος της επερχόμενης βασιλείας, αλλά αυτή η προσδοκία του ερχομού του Ηλία τον καθυστέρησε για πάνω από δυο χρόνια. Γνώριζε ότι δεν ήταν ο Ηλίας. Τι εννοούσε ο Μαλαχίας; Ήταν η προφητεία κυριολεκτική ή αλληγορική; Πως μπορούσε να ξέρει την αλήθεια; Τελικά τόλμησε να πιστέψει ότι, εφόσον ο πρώτος από τους προφήτες ονομαζόταν Ηλίας, έτσι και ο τελευταίος θα έπρεπε να γίνει γνωστός με το ίδιο όνομα. Όμως, είχε αμφιβολίες, αμφιβολίες αρκετές να τον εμποδίσουν να αποκαλέσει τον εαυτό του Ηλία.		135:4.4 (1499.4) Throughout this period John read much in the sacred writings which he found at the Engedi home of the Nazarites. He was especially impressed by Isaiah and by Malachi, the last of the prophets up to that time. He read and reread the last five chapters of Isaiah, and he believed these prophecies. Then he would read in Malachi: “Behold, I will send you Elijah the prophet before the coming of the great and dreadful day of the Lord; and he shall turn the hearts of the fathers toward the children and the hearts of the children toward their fathers, lest I come and smite the earth with a curse.” And it was only this promise of Malachi that Elijah would return that deterred John from going forth to preach about the coming kingdom and to exhort his fellow Jews to flee from the wrath to come. John was ripe for the proclamation of the message of the coming kingdom, but this expectation of the coming of Elijah held him back for more than two years. He knew he was not Elijah. What did Malachi mean? Was the prophecy literal or figurative? How could he know the truth? He finally dared to think that, since the first of the prophets was called Elijah, so the last should be known, eventually, by the same name. Nevertheless, he had doubts, doubts sufficient to prevent his ever calling himself Elijah.
135:4.5 (1499.5) Ήταν η επίδραση του Ηλία που έκαναν τον Ιωάννη να υιοθετήσει τις μεθόδους της άμεσης και ευθείας επίθεσης ενάντια στις αμαρτίες και την διαφθορά των ανθρώπων της εποχής του. Προσπαθούσε να ντύνεται σαν τον Ηλία και να μιλάει σαν αυτόν¨ από κάθε εξωτερική άποψη ήταν σαν τον παλαιό προφήτη. Ήταν ένας τόσο εύρωστος και γραφικός άνθρωπος της φύσης, ένας τόσο ατρόμητος και τολμηρός κήρυκας της ορθότητας. Ο Ιωάννης δεν ήταν αγράμματος, ήξερε πολύ καλά τα Ιουδαϊκά ιερά γραπτά, αλλά δεν ήταν καλλιεργημένος. Είχε καθαρή σκέψη, ήταν δυνατός ομιλητής, και πύρινος κατήγορος. Δεν ήταν σίγουρα παράδειγμα για τους συνομήλικούς του, αλλά ήταν εύγλωττος και πειστικός.		135:4.5 (1499.5) It was the influence of Elijah that caused John to adopt his methods of direct and blunt assault upon the sins and vices of his contemporaries. He sought to dress like Elijah, and he endeavored to talk like Elijah; in every outward aspect he was like the olden prophet. He was just such a stalwart and picturesque child of nature, just such a fearless and daring preacher of righteousness. John was not illiterate, he did well know the Jewish sacred writings, but he was hardly cultured. He was a clear thinker, a powerful speaker, and a fiery denunciator. He was hardly an example to his age, but he was an eloquent rebuke.
135:4.6 (1499.6) Τελικά βρήκε την μέθοδο να διακηρύξει την νέα εποχή, την βασιλεία του Θεού¨ σιγουρεύτηκε ότι θα ήταν ο προάγγελος του Μεσσία¨ έδιωξε όλες τις αμφιβολίες του και αναχώρησε από την Εγκέδη μια μέρα του Μαρτίου το 25 μ.Χ για να αρχίσει την σύντομη μα λαμπρή σταδιοδρομία του σαν λαϊκός κήρυκας.		135:4.6 (1499.6) At last he thought out the method of proclaiming the new age, the kingdom of God; he settled that he was to become the herald of the Messiah; he swept aside all doubts and departed from Engedi one day in March of a.d. 25 to begin his short but brilliant career as a public preacher.
5. Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ^top		5. The Kingdom of God ^top
135:5.1 (1500.1) Για να καταλάβουμε το μήνυμα του Ιωάννη, θα έπρεπε να λάβουμε υπόψη την κατάσταση των Ιουδαίων την στιγμή που αυτός εμφανίστηκε στο προσκήνιο. Για σχεδόν εκατό χρόνια όλο το Ισραήλ βρισκόταν σε αβεβαιότητα¨ δεν μπορούσαν να εξηγήσουν την συνεχή τους υποδούλωση σε αλλόθρησκους ηγεμόνες. Δεν είχε διδάξει ο Μωυσής ότι η δικαιοσύνη πάντα ανταμειβόταν με ευημερία και δύναμη; Δεν ήταν ο εκλεκτός λαός του Θεού; Γιατί ο θρόνος του Δαβίδ ήταν έρημος και κενός; Κάτω από το φως των Μωσαϊκών διδασκαλιών και των αντιλήψεων των προφητών, οι Ιουδαίοι δυσκολευόντουσαν να εξηγήσουν την μακρόχρονη εθνική τους απελπισία.		135:5.1 (1500.1) In order to understand John’s message, account should be taken of the status of the Jewish people at the time he appeared upon the stage of action. For almost one hundred years all Israel had been in a quandary; they were at a loss to explain their continuous subjugation to gentile overlords. Had not Moses taught that righteousness was always rewarded with prosperity and power? Were they not God’s chosen people? Why was the throne of David desolate and vacant? In the light of the Mosaic doctrines and the precepts of the prophets the Jews found it difficult to explain their long-continued national desolation.
135:5.2 (1500.2) Περίπου εκατό χρόνια πριν τις μέρες του Ιησού και του Ιωάννη μια νέα σχολή θρησκευτικών διδασκάλων αναπτύχθηκε στην Παλαιστίνη, οι αποκαλυπτικοί. Αυτοί οι νέοι δάσκαλοι ανάπτυξαν ένα σύστημα πίστης που εξηγούσε τα μαρτύρια και τις ταπεινώσεις των Εβραίων, στην βάση του ότι πλήρωναν την ποινή για τις αμαρτίες του έθνους. Κατέφυγαν στους παλιούς γνωστούς λόγους που εξηγούσαν την Βαβυλωνιακή και τις άλλες υποδουλώσεις των προηγούμενων χρόνων. Αλλά έτσι δίδασκαν οι αποκαλυπτικοί, το Ισραήλ θα έπρεπε να έχει υπομονή και θάρρος¨ οι μέρες της θλίψης τους έχουν σχεδόν τελειώσει¨ η τιμωρία του εκλεκτού λαού του Θεού είναι έτοιμη να έρθει στο τέλος της¨ η υπομονή του Θεού με τους αλλόθρησκους έχει σχεδόν τελειώσει. Η λήξη της Ρωμαϊκής κυριαρχίας ήταν συνώνυμη με το τέλος της εποχής και, κατά κάποιο τρόπο με το τέλος του κόσμου. Αυτοί οι νέοι διδάσκαλοι βασιζόντουσαν πολύ στις προβλέψεις του Δανιήλ, και γι αυτό δίδασκαν ότι η δημιουργία θα περνούσε σύντομα στο τελικό της στάδιο¨ τα βασίλεια αυτού του κόσμου ήταν έτοιμα να γίνουν βασίλειο του Θεού. Στο Ιουδαϊκό μυαλό εκείνων των ημερών αυτή ήταν η σημασία αυτής της φράσης—η βασιλεία των ουρανών—που βρισκόταν και στις διδασκαλίες και του Ιησού και του Ιωάννη. Στους Ιουδαίους της Παλαιστίνης η φράση «βασιλεία των ουρανών» δεν είχε παρά μόνο μια σημασία: μια απόλυτα ενάρετη κατάσταση στην οποία ο Θεός (ο Μεσσίας) θα κυβερνούσε τα έθνη της γης με τελειότητα δύναμης ακριβώς όπως κυβερνούσε στον ουρανό—«Γεννηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης.»		135:5.2 (1500.2) About one hundred years before the days of Jesus and John a new school of religious teachers arose in Palestine, the apocalyptists. These new teachers evolved a system of belief that accounted for the sufferings and humiliation of the Jews on the ground that they were paying the penalty for the nation’s sins. They fell back onto the well-known reasons assigned to explain the Babylonian and other captivities of former times. But, so taught the apocalyptists, Israel should take heart; the days of their affliction were almost over; the discipline of God’s chosen people was about finished; God’s patience with the gentile foreigners was about exhausted. The end of Roman rule was synonymous with the end of the age and, in a certain sense, with the end of the world. These new teachers leaned heavily on the predictions of Daniel, and they consistently taught that creation was about to pass into its final stage; the kingdoms of this world were about to become the kingdom of God. To the Jewish mind of that day this was the meaning of that phrase—the kingdom of heaven—which runs throughout the teachings of both John and Jesus. To the Jews of Palestine the phrase “kingdom of heaven” had but one meaning: an absolutely righteous state in which God (the Messiah) would rule the nations of earth in perfection of power just as he ruled in heaven—“Your will be done on earth as in heaven.”
135:5.3 (1500.3) Τις μέρες του Ιωάννη όλοι οι Εβραίοι ρωτούσαν με προσδοκία, «Πόσο γρήγορα θα έρθει η βασιλεία;» Υπήρχε ένα γενικό αίσθημα ότι το τέλος της ηγεσίας των αλλόθρησκων πλησίαζε. Σε όλο τον Εβραϊκό κόσμο υπήρχε διάχυτη η ελπίδα και μια έντονη προσδοκία ότι θα συνέβαινε σε εκείνη την γενιά η εκπλήρωση της παντοτινής τους επιθυμίας.		135:5.3 (1500.3) In the days of John all Jews were expectantly asking, “How soon will the kingdom come?” There was a general feeling that the end of the rule of the gentile nations was drawing near. There was present throughout all Jewry a lively hope and a keen expectation that the consummation of the desire of the ages would occur during the lifetime of that generation.
135:5.4 (1500.4) Οι Εβραίοι, ενώ διέφεραν πολύ στις εκτιμήσεις τους για την φύση του επερχόμενου βασιλείου, έμοιαζαν πολύ στην πεποίθησή τους ότι το γεγονός πλησίαζε, ήταν σχεδόν έξω από την πόρτα τους. Πολλοί που διάβαζαν την Παλαιά Διαθήκη κυριολεκτικά περίμεναν με ανυπομονησία έναν νέο βασιλέα στην Παλαιστίνη, ένα αναγεννημένο Εβραϊκό έθνος απελευθερωμένο από τους εχθρούς του και να κυβερνάται από τον διάδοχο του Βασιλιά Δαβίδ, τον Μεσσία που γρήγορα θα αναγνωριζόταν σαν ο δικαιωματικός και δίκαιος ηγέτης όλου του κόσμου. Μια άλλη, αν και μικρότερη ομάδα Εβραίων ευσεβών, είχε πολύ διαφορετική άποψη για το βασίλειο του Θεού. Δίδασκαν ότι ο ερχομός του βασιλείου δεν σε αυτόν τον κόσμο, ότι ο κόσμος πλησίαζε στο τέλος του, και ότι «ένας νέος ουρανός και μια νέα γη» θα εισήγαγαν την ίδρυση του βασιλείου του Θεού¨ ότι αυτό το βασίλειο θα ήταν μια αιώνια κυριαρχία, ότι η αμαρτία θα τελείωνε, και ότι οι πολίτες του νέου βασιλείου θα γινόντουσαν αθάνατοι απολαμβάνοντας αιώνια ευδαιμονία.		135:5.4 (1500.4) While the Jews differed greatly in their estimates of the nature of the coming kingdom, they were alike in their belief that the event was impending, near at hand, even at the door. Many who read the Old Testament literally looked expectantly for a new king in Palestine, for a regenerated Jewish nation delivered from its enemies and presided over by the successor of King David, the Messiah who would quickly be acknowledged as the rightful and righteous ruler of all the world. Another, though smaller, group of devout Jews held a vastly different view of this kingdom of God. They taught that the coming kingdom was not of this world, that the world was approaching its certain end, and that “a new heaven and a new earth” were to usher in the establishment of the kingdom of God; that this kingdom was to be an everlasting dominion, that sin was to be ended, and that the citizens of the new kingdom were to become immortal in their enjoyment of this endless bliss.
135:5.5 (1500.5) Όλοι συμφωνούσαν ότι απαραίτητα θα συνέβαινε κάποια δραστική κάθαρση ή εξαγνιστική τιμωρία πριν την ίδρυση του νέου βασιλείου στην γη. Οι κυριολεκτικοί δίδασκαν ότι ένας παγκόσμιος πόλεμος θα επακολουθούσε που θα κατέστρεφε όλους τους άπιστους, ενώ οι πιστοί θα ανυψωνόντουσαν σε συμπαντική και αιώνια νίκη. Οι πνευματικοί δίδασκαν ότι το βασίλειο θα εισαγόταν με την μεγάλη κρίση του Θεού που θα παρέπεμπε τους άδικους στην τιμωρία που τους άξιζε και στην τελική τους καταστροφή, ενώ παράλληλα θα ανύψωνε τους πιστούς αγίους του εκλεκτού λαού σε υψηλές θέσεις τιμής και εξουσίας με τον Υιό του Ανθρώπου, που θα κυβερνούσε όλα τα λυτρωμένα έθνη , στο όνομα του Θεού. Και αυτή η τελευταία ομάδα πίστευε ακόμα ότι μπορεί να επιτρεπόταν και σε πολλούς ευσεβείς αλλόθρησκους να συμμετέχουν σε αυτό το νέο βασίλειο.		135:5.5 (1500.5) All were agreed that some drastic purging or purifying discipline would of necessity precede the establishment of the new kingdom on earth. The literalists taught that a world-wide war would ensue which would destroy all unbelievers, while the faithful would sweep on to universal and eternal victory. The spiritists taught that the kingdom would be ushered in by the great judgment of God which would relegate the unrighteous to their well-deserved judgment of punishment and final destruction, at the same time elevating the believing saints of the chosen people to high seats of honor and authority with the Son of Man, who would rule over the redeemed nations in God’s name. And this latter group even believed that many devout gentiles might be admitted to the fellowship of the new kingdom.
135:5.6 (1501.1) Μερικοί από τους Εβραίους είχαν την γνώμη ότι ο Θεός πιθανόν να ίδρυε αυτό το νέο βασίλειο με άμεση και θεϊκή παρέμβαση, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία πίστευε ότι θα παρουσιαζόταν κάποιος αντιπροσωπευτικός ενδιάμεσος, ο Μεσσίας. Και αυτή ήταν η μόνη δυνατή ερμηνεία του όρου Μεσσίας που θα μπορούσε να υπάρχει στο μυαλό των Εβραίων της γενιάς του Ιησού και του Ιωάννη. Ο Μεσσίας δεν θα μπορούσε να αναφέρεται σε κάποιον που απλά δίδασκε το θέλημα του Θεού ή διακήρυσσε την αναγκαιότητα για ενάρετο βίο. Σε όλα αυτά τα άγια πρόσωπα οι Εβραίοι έδιναν τον τίτλο του προφήτη. Ο Μεσσίας θα έπρεπε να είναι ανώτερος από προφήτη¨ ο Μεσσίας θα έφερνε την ίδρυση του νέου βασιλείου, του βασιλείου του Θεού. Κάποιος που δεν μπορούσε να το πετύχει αυτό δεν μπορούσε να είναι ο Μεσσίας με την παραδοσιακή Ιουδαϊκή έννοια.		135:5.6 (1501.1) Some of the Jews held to the opinion that God might possibly establish this new kingdom by direct and divine intervention, but the vast majority believed that he would interpose some representative intermediary, the Messiah. And that was the only possible meaning the term Messiah could have had in the minds of the Jews of the generation of John and Jesus. Messiah could not possibly refer to one who merely taught God’s will or proclaimed the necessity for righteous living. To all such holy persons the Jews gave the title of prophet. The Messiah was to be more than a prophet; the Messiah was to bring in the establishment of the new kingdom, the kingdom of God. No one who failed to do this could be the Messiah in the traditional Jewish sense.
135:5.7 (1501.2) Ποιος θα ήταν αυτός ο Μεσσίας; Πάλι οι Εβραίοι δάσκαλοι διαφωνούσαν. Οι παλαιοί ήταν προσκολλημένοι στην διδασκαλία για τον γιο του Δαβίδ. Οι νεότεροι δίδασκαν ότι, εφόσον το νέο βασίλειο θα ήταν ένα ουράνιο βασίλειο, ο νέος ηγέτης θα μπορούσε επίσης να είναι μια θεϊκή προσωπικότητα, κάποιος που είχε καθίσει για πολύ στα δεξιά του Πατέρα στον ουρανό. Και παρόλο που μπορεί να φανεί παράξενο, εκείνοι που αντιλαμβανόντουσαν έτσι τον ηγέτη του νέου βασιλείου δεν τον έβλεπαν σαν ανθρώπινο Μεσσία, όχι σαν απλό άνθρωπο, αλλά σαν τον «Υιό του Ανθρώπου»—έναν Υιό του Θεού—έναν ουράνιο πρίγκιπα, που περίμενε πολύ για να αναλάβει την ηγεσία της αναγεννημένης γης. Αυτό ήταν το θρησκευτικό υπόβαθρο του Ιουδαϊκού κόσμου όταν ο Ιωάννης ξεκίνησε να διακηρύσσει: «Μετανοείτε, γιατί η βασιλεία των ουρανών πλησιάζει!»		135:5.7 (1501.2) Who would this Messiah be? Again the Jewish teachers differed. The older ones clung to the doctrine of the son of David. The newer taught that, since the new kingdom was a heavenly kingdom, the new ruler might also be a divine personality, one who had long sat at God’s right hand in heaven. And strange as it may appear, those who thus conceived of the ruler of the new kingdom looked upon him not as a human Messiah, not as a mere man, but as “the Son of Man”—a Son of God—a heavenly Prince, long held in waiting thus to assume the rulership of the earth made new. Such was the religious background of the Jewish world when John went forth proclaiming: “Repent, for the kingdom of heaven is at hand!”
135:5.8 (1501.3) Είναι λοιπόν ολοφάνερο, ότι η αναγγελία του επερχόμενου βασιλείου είχε πολλές διαφορετικές σημασίες στο μυαλό εκείνων που άκουγαν το παθιασμένο κήρυγμά του. Αλλά όπως και να ερμήνευαν τις φράσεις που χρησιμοποιούσε ο Ιωάννης, η κάθε μία από αυτές τις διάφορες ομάδες που περίμεναν το Ιουδαϊκό βασίλειο έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για τις διακηρύξεις αυτού του ειλικρινούς, ενθουσιώδους, και τσαπατσούλη κήρυκα της ορθότητας και της μετάνοιας , που τόσο σοβαρά προέτρεπε τους ακροατές του να «σωθούν από την οργή που έρχεται.»		135:5.8 (1501.3) It becomes apparent, therefore, that John’s announcement of the coming kingdom had not less than half a dozen different meanings in the minds of those who listened to his impassioned preaching. But no matter what significance they attached to the phrases which John employed, each of these various groups of Jewish-kingdom expectants was intrigued by the proclamations of this sincere, enthusiastic, rough-and-ready preacher of righteousness and repentance, who so solemnly exhorted his hearers to “flee from the wrath to come.”
6. Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΚΗΡΥΣΣΕΙ ^top		6. John Begins to Preach ^top
135:6.1 (1501.4) Στις αρχές Μαρτίου του 25 μ.Χ, ο Ιωάννης ταξίδεψε προς τα δυτικά παράλια της Νεκράς Θάλασσας και ανέβηκε τον ποταμό Ιορδάνη μέχρι απέναντι στην Ιεριχώ, στο αρχαίο πέρασμα πάνω από το οποίο πέρασαν ο Ιωσουά και τα παιδιά του Ισραήλ όταν μπήκαν για πρώτη φορά στην γη της επαγγελίας¨ και διασχίζοντας το ποτάμι, εγκαταστάθηκε κοντά στην είσοδο του περάσματος και άρχισε το κήρυγμα στους ανθρώπους που περνούσαν από το ποτάμι. Αυτό ήταν το πιο πολυσύχναστο πέρασμα του Ιορδάνη.		135:6.1 (1501.4) Early in the month of March, a.d. 25, John journeyed around the western coast of the Dead Sea and up the river Jordan to opposite Jericho, the ancient ford over which Joshua and the children of Israel passed when they first entered the promised land; and crossing over to the other side of the river, he established himself near the entrance to the ford and began to preach to the people who passed by on their way back and forth across the river. This was the most frequented of all the Jordan crossings.
135:6.2 (1501.5) Ήταν φανερό σε όλους ότι ο Ιωάννης ήταν κάτι περισσότερο από κήρυκας. Η μεγάλη πλειοψηφία εκείνων που άκουγαν αυτόν τον παράξενο άνθρωπο που ερχόταν από τους αγριότοπους της Ιουδαίας, έφευγαν πιστεύοντας ότι είχαν ακούσει την φωνή ενός προφήτη. Δεν είναι περίεργο που οι ψυχές αυτών των κουρασμένων και όλο προσδοκία Εβραίων συγκινήθηκαν βαθιά από αυτό το φαινόμενο. Ποτέ στην ιστορία του Ισραήλ, τα ευσεβή παιδιά του Αβραάμ δεν είχαν ποθήσει τόσο πολύ την «παρηγοριά του Ισραήλ» ή ακόμα περισσότερο προσδοκούσαν «την αναστήλωση του βασιλείου». Ποτέ ξανά μέσα στην Ιουδαϊκή ιστορία δεν θα μπορούσε το μήνυμα του Ιωάννη « η βασιλεία των ουρανών πλησιάζει», να έχει τόσο βαθιά και πλατιά απήχηση, όσο εκείνη ακριβώς την στιγμή που τόσο με τόσο μυστηριώδη τρόπο εμφανίστηκε σε αυτό το νότιο πέρασμα του Ιορδάνη.		135:6.2 (1501.5) It was apparent to all who heard John that he was more than a preacher. The great majority of those who listened to this strange man who had come up from the Judean wilderness went away believing that they had heard the voice of a prophet. No wonder the souls of these weary and expectant Jews were deeply stirred by such a phenomenon. Never in all Jewish history had the devout children of Abraham so longed for the “consolation of Israel” or more ardently anticipated “the restoration of the kingdom.” Never in all Jewish history could John’s message, “the kingdom of heaven is at hand,” have made such a deep and universal appeal as at the very time he so mysteriously appeared on the bank of this southern crossing of the Jordan.
135:6.3 (1502.1) Ήρθε από τους ποιμένες, σαν τον Άμος. Ήταν ντυμένος σαν τον παλαιό Ηλία, και εκτόξευε τις νουθεσίες του και προειδοποιήσεις του σαν κεραυνούς με το «πνεύμα και την δύναμη του Ηλία». Δεν είναι περίεργο που αυτός ο παράξενος κήρυκας δημιούργησε μια ισχυρή αναστάτωση σε όλη την Παλαιστίνη αφού οι ταξιδιώτες μετέφεραν τα νέα για το κήρυγμά του σε όλη την χώρα.		135:6.3 (1502.1) He came from the herdsmen, like Amos. He was dressed like Elijah of old, and he thundered his admonitions and poured forth his warnings in the “spirit and power of Elijah.” It is not surprising that this strange preacher created a mighty stir throughout all Palestine as the travelers carried abroad the news of his preaching along the Jordan.
135:6.4 (1502.2) Υπήρχε και ένα άλλο νέο χαρακτηριστικό για το έργο αυτού του Ναζαρίτη κήρυκα: Βάπτιζε όλους τους πιστούς του στον Ιορδάνη «για την εξάλειψη των αμαρτιών». Παρόλο που η βάπτιση δεν ήταν νέα τελετή για τους Εβραίους, ποτέ δεν την είχαν δει να γίνεται όπως την έκανε ο Ιωάννης. Από παλιά συνηθιζόταν να βαπτίζονται οι αλλόθρησκοι προσήλυτοι στην εξωτερική αυλή του ναού, αλλά ποτέ πριν δεν είχε ζητηθεί από τους Εβραίους τους ίδιους να υποβληθούν στην βάπτιση της μετάνοιας. Μόνο δεκαπέντε μήνες μεσολάβησαν ανάμεσα στην στιγμή που ο Ιωάννης άρχισε να κηρύσσει και να βαπτίζει, και στην στιγμή που συνελήφθη και φυλακίστηκε με διαταγή του Ηρώδη Αντύπα, αλλά αυτό το σύντομο διάστημα είχε προλάβει να βαπτίσει αρκετά περισσότερους από εκατό χιλιάδες μετανοούντες.		135:6.4 (1502.2) There was still another and a new feature about the work of this Nazarite preacher: He baptized every one of his believers in the Jordan “for the remission of sins.” Although baptism was not a new ceremony among the Jews, they had never seen it employed as John now made use of it. It had long been the practice thus to baptize the gentile proselytes into the fellowship of the outer court of the temple, but never had the Jews themselves been asked to submit to the baptism of repentance. Only fifteen months intervened between the time John began to preach and baptize and his arrest and imprisonment at the instigation of Herod Antipas, but in this short time he baptized considerably over one hundred thousand penitents.
135:6.5 (1502.3) Ο Ιωάννης κήρυσσε τέσσερις μήνες στο πέρασμα της Βηθανίας πριν ξεκινήσει βόρεια για τον Ιορδάνη. Δεκάδες χιλιάδες ακροατές, μερικοί από περιέργεια αλλά και πολλοί ειλικρινείς και σοβαροί, ήρθαν να τον ακούσουν από όλα τα μέρη της Ιουδαίας, της Περέας, και της Σαμάρειας. Ήρθαν μερικοί ακόμα και από την Γαλιλαία.		135:6.5 (1502.3) John preached four months at Bethany ford before starting north up the Jordan. Tens of thousands of listeners, some curious but many earnest and serious, came to hear him from all parts of Judea, Perea, and Samaria. Even a few came from Galilee.
135:6.6 (1502.4) Τον Μάη αυτής της χρονιάς, ενώ ακόμα ήταν στο πέρασμα της Βηθανίας, οι ιερείς και οι Λεβίτες έστειλαν μια αντιπροσωπεία για να ρωτήσει τον Ιωάννη αν ισχυριζόταν ότι ήταν ο Μεσσίας, και κάτω από με ποιου την εξουσιοδότηση κήρυσσε. Ο Ιωάννης απάντησε αυτές τις ερωτήσεις λέγοντας: «Πηγαίνετε να πείτε στους κυρίους σας ότι ακούσατε «την φωνή κάπου που φωνάζει στην έρημο», όπως είπε ο προφήτης, «ετοιμάστε τον δρόμο του Κυρίου, φτιάξτε έναν μεγάλο ίσιο δρόμο για τον Θεό μας. Κάθε κοιλάδα θα γεμίσει, και κάθε βουνό και λόφος θα χαμηλώσουν¨ το ανώμαλο έδαφος θα γίνει πεδιάδα, ενώ τα απότομα μέρη θα γίνουν μια ομαλή κοιλάδα¨ και όλοι οι θνητοί θα δουν την σωτηρία του Θεού.»		135:6.6 (1502.4) In May of this year, while he still lingered at Bethany ford, the priests and Levites sent a delegation out to inquire of John whether he claimed to be the Messiah, and by whose authority he preached. John answered these questioners by saying: “Go tell your masters that you have heard ‘the voice of one crying in the wilderness,’ as spoken by the prophet, saying, ‘make ready the way of the Lord, make straight a highway for our God. Every valley shall be filled, and every mountain and hill shall be brought low; the uneven ground shall become a plain, while the rough places shall become a smooth valley; and all flesh shall see the salvation of God.’”
135:6.7 (1502.5) Ο Ιωάννης ήταν ένας ηρωικός αλλά αγενής κήρυκας. Μια μέρα όταν κήρυσσε και βάπτιζε στην δυτική ακτή του Ιορδάνη, μια ομάδα Φαρισαίων και Σαδδουκαίων ήρθαν και παρουσιάστηκαν μπροστά του για να βαπτιστούν. Πριν τους οδηγήσει στο νερό, ο Ιωάννης απευθυνόμενος σε αυτούς σαν ομάδα, είπε: «Ποιος σας ειδοποίησε να ξεφύγετε, όπως οι οχιές από την φωτιά, από την οργή που έρχεται; Θα σας βοηθήσω, αλλά σας προειδοποιώ να παρουσιάσετε έργα άξια να δείξουν την ειλικρινή σας μεταμέλεια αν θέλετε να λάβετε άφεση αμαρτιών. Μην μου πείτε ότι ο Αβραάμ είναι ο πατέρας σας. Σας δηλώνω ότι ο Θεός είναι ικανός από αυτές εδώ τις δώδεκα πέτρες να βγάλει άξια τέκνα του Αβραάμ. Ακόμα και τώρα το τσεκούρι βρίσκεται στην ρίζα των δέντρων. Κάθε δέντρο που δεν φέρνει καρπούς καλούς είναι καταδικασμένο να κοπεί και να ριχτεί στην φωτιά.» (Οι δώδεκα πέτρες στις οποίες αναφερόταν ήταν οι φημισμένες αναμνηστικές πέτρες που στήθηκαν από τον Ιωσουά για να τιμήσουν την μνήμη του περάσματος των «δώδεκα φυλών» ακριβώς σε εκείνο το σημείο όταν μπήκαν για πρώτη φορά στην γη της επαγγελίας.)		135:6.7 (1502.5) John was a heroic but tactless preacher. One day when he was preaching and baptizing on the west bank of the Jordan, a group of Pharisees and a number of Sadducees came forward and presented themselves for baptism. Before leading them down into the water, John, addressing them as a group said: “Who warned you to flee, as vipers before the fire, from the wrath to come? I will baptize you, but I warn you to bring forth fruit worthy of sincere repentance if you would receive the remission of your sins. Tell me not that Abraham is your father. I declare that God is able of these twelve stones here before you to raise up worthy children for Abraham. And even now is the ax laid to the very roots of the trees. Every tree that brings not forth good fruit is destined to be cut down and cast into the fire.” (The twelve stones to which he referred were the reputed memorial stones set up by Joshua to commemorate the crossing of the “twelve tribes” at this very point when they first entered the promised land.)
135:6.8 (1502.6) Ο Ιωάννης έκανε μαθήματα στους μαθητές του, στα οποία τους έδινε οδηγίες για τις λεπτομέρειες της νέας τους ζωής και προσπαθούσε να απαντήσει στις πολλές ερωτήσεις τους. Συμβούλευε τους δασκάλους να διδάσκουν το πνεύμα εκτός από το γράμμα του νόμου. Συμβούλευε τους πλούσιους να τρέφουν τους φτωχούς¨ στους φοροεισπράκτορες είπε: «Μην παίρνετε περισσότερα από το καθορισμένο.» Στους στρατιώτες έλεγε: «Μην ασκείτε βία και μην παίρνετε τίποτα με άδικο τρόπο—να είσαστε ικανοποιημένοι με τον μισθό σας.» Ενώ όλους τους συμβούλευε: «Ετοιμαστείτε για το τέλος της εποχής—η βασιλεία των ουρανών πλησιάζει.»		135:6.8 (1502.6) John conducted classes for his disciples, in the course of which he instructed them in the details of their new life and endeavored to answer their many questions. He counseled the teachers to instruct in the spirit as well as the letter of the law. He instructed the rich to feed the poor; to the tax gatherers he said: “Extort no more than that which is assigned you.” To the soldiers he said: “Do no violence and exact nothing wrongfully—be content with your wages.” While he counseled all: “Make ready for the end of the age—the kingdom of heaven is at hand.”
7. Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΒΟΡΕΙΑ ^top		7. John Journeys North ^top
135:7.1 (1503.1) Ο Ιωάννης είχε ακόμα συγκεχυμένες ιδέες για την επερχόμενη βασιλεία και τον βασιλέα της. Όσο περισσότερο κήρυσσε τόσο περισσότερο μπερδευόταν, αλλά αυτή η διανοητική του αβεβαιότητα για την φύση του επερχόμενου βασιλείου δεν μείωνε ούτε στο ελάχιστο την βεβαιότητά του για την άμεση εμφάνιση του βασιλείου. Στο μυαλό του ο Ιωάννης μπορεί να ήταν μπερδεμένος, αλλά στο πνεύμα του ποτέ. Δεν αμφέβαλλε για το επερχόμενο βασίλειο, αλλά δεν ήταν καθόλου βέβαιος για το εάν ο Ιησούς θα ήταν ο ηγέτης αυτού του βασιλείου, ή όχι. Όσο έμενε στην ιδέα για την αποκατάσταση του θρόνου του Δαβίδ, η διδασκαλίες των γονέων του ότι ο Ιησούς, ο γεννημένος την πόλη του Δαβίδ, θα ήταν ο πολύ αναμενόμενος απελευθερωτής, του φαινόντουσαν συνεπείς¨ αλλά εκείνες τις φορές που έκλινε προς την θεωρία ενός πνευματικού βασιλείου και το τέλος της προσωρινής εποχής στην γη, τότε είχε οδυνηρές αμφιβολίες για τον ρόλο που θα έπαιζε ο Ιησούς σε αυτά τα γεγονότα. Μερικές φορές αμφέβαλλε για τα πάντα, αλλά όχι για πολύ. Πραγματικά ευχόταν να μπορούσε να μιλήσει με τον ξάδερφό του, αλλά αυτό ήταν αντίθετο με την συμφωνία τους.		135:7.1 (1503.1) John still had confused ideas about the coming kingdom and its king. The longer he preached the more confused he became, but never did this intellectual uncertainty concerning the nature of the coming kingdom in the least lessen his conviction of the certainty of the kingdom’s immediate appearance. In mind John might be confused, but in spirit never. He was in no doubt about the coming kingdom, but he was far from certain as to whether or not Jesus was to be the ruler of that kingdom. As long as John held to the idea of the restoration of the throne of David, the teachings of his parents that Jesus, born in the City of David, was to be the long-expected deliverer, seemed consistent; but at those times when he leaned more toward the doctrine of a spiritual kingdom and the end of the temporal age on earth, he was sorely in doubt as to the part Jesus would play in such events. Sometimes he questioned everything, but not for long. He really wished he might talk it all over with his cousin, but that was contrary to their expressed agreement.
135:7.2 (1503.2) Όσο ο Ιωάννης ταξίδευε βόρεια, σκεφτόταν πολύ τον Ιησού. Σταμάτησε σε περισσότερα από δώδεκα μέρη όσο ανέβαινε τον Ιορδάνη. Ήταν στο Αδάμ που έκανε αναφορά για πρώτη φορά για «κάποιον άλλο που θα έρθει μετά από μένα» απαντώντας στην άμεση ερώτηση που του έκαναν οι μαθητές του, «Εσύ είσαι ο Μεσσίας;» Και μετά είπε: «Θα έρθει μετά από μένα κάποιος που θα είναι σπουδαιότερος από μένα, του οποίου τα σανδάλια δεν είμαι άξιος να σκύψω για να λύσω. Εγώ σας βαπτίζω με νερό, αλλά αυτός θα σας βαπτίσει με το Άγιο Πνεύμα. Και το φτυάρι βρίσκεται στο χέρι του για να καθαρίσει το αλώνι του¨ θα συλλέξει το σιτάρι στην σιταποθήκη του, αλλά τα φλούδια θα τα κάψει με την πυρά της κρίσης.»		135:7.2 (1503.2) As John journeyed north, he thought much about Jesus. He paused at more than a dozen places as he traveled up the Jordan. It was at Adam that he first made reference to “another one who is to come after me” in answer to the direct question which his disciples asked him, “Are you the Messiah?” And he went on to say: “There will come after me one who is greater than I, whose sandal straps I am not worthy to stoop down and unloose. I baptize you with water, but he will baptize you with the Holy Spirit. And his shovel is in his hand thoroughly to cleanse his threshing floor; he will gather the wheat into his garner, but the chaff will he burn up with the judgment fire.”
135:7.3 (1503.3) Απαντώντας στις ερωτήσεις των μαθητών του ο Ιωάννης συνέχισε να επεκτείνει την διδασκαλία του, από μέρα σε μέρα, προσθέτοντας όλο και περισσότερα που θα τους βοηθούσαν και θα τους ενθάρρυναν σε σχέση με το δικό του πρώτο αινιγματικό μήνυμα: «Μετανοείτε και βαπτιστείτε.» Μέχρι τότε πλήθη έφταναν από την Γαλιλαία και την Δεκάπολη. Πλήθη ειλικρινών πιστών έμεναν με τον λατρεμένο τους δάσκαλο μέρα με την ημέρα.		135:7.3 (1503.3) In response to the questions of his disciples John continued to expand his teachings, from day to day adding more that was helpful and comforting compared with his early and cryptic message: “Repent and be baptized.” By this time throngs were arriving from Galilee and the Decapolis. Scores of earnest believers lingered with their adored teacher day after day.
8. Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ^top		8. Meeting of Jesus and John ^top
135:8.1 (1503.4) Κατά τον Δεκέμβριο του 25 μ.Χ, όταν ο Ιωάννης έφτασε στα γειτονικά της Πέλλας ταξιδεύοντας προς τα επάνω στον Ιορδάνη, η φήμη του είχε επεκταθεί σε όλη την Παλαιστίνη, και το έργο του είχε γίνει το κύριο θέμα των συζητήσεων σε όλες τις πόλεις γύρω από την λίμνη της Γαλιλαίας. Ο Ιησούς είχε μιλήσει ευνοϊκά για το μήνυμα του Ιωάννη, και αυτό έκανε πολλούς από την Καπερναούμ να μπουν στο κίνημα μετάνοιας και βάπτισης του Ιωάννη. Ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης οι ψαράδες γιοι του Ζεβεδαίου είχαν κατέβει τον Δεκέμβριο, σχεδόν αμέσως μόλις άρχισε ο Ιωάννης το κήρυγμά του κοντά στην Πέλλα, και προσέφεραν τους εαυτούς τους για βάπτιση. Πήγαιναν να βλέπουν τον Ιωάννη μια φορά την εβδομάδα και έφερναν στον Ιησού νέα από πρώτο χέρι σχετικά με το έργο του ευαγγελιστή.		135:8.1 (1503.4) By December of a.d. 25, when John reached the neighborhood of Pella in his journey up the Jordan, his fame had extended throughout all Palestine, and his work had become the chief topic of conversation in all the towns about the lake of Galilee. Jesus had spoken favorably of John’s message, and this had caused many from Capernaum to join John’s cult of repentance and baptism. James and John the fishermen sons of Zebedee had gone down in December, soon after John took up his preaching position near Pella, and had offered themselves for baptism. They went to see John once a week and brought back to Jesus fresh, firsthand reports of the evangelist’s work.
135:8.2 (1503.5) Ο Ιάκωβος και ο Ιούδας, οι αδερφοί του Ιησού, είχαν συζητήσει για το να κατέβαιναν στον Ιωάννη για βάπτιση¨ και τώρα που ο Ιούδας είχε κατέβει στην Καπερναούμ για τις λειτουργίες του Σαββάτου, και αυτός και ο Ιάκωβος, αφού άκουσαν την διάλεξη του Ιησού στην συναγωγή, αποφάσισαν να τον συμβουλευτούν για τα σχέδιά τους. Αυτό ήταν το Σάββατο το βράδυ, στις 12 Ιανουαρίου, το 26 μ.Χ. Ο Ιησούς τους ζήτησε να αναβάλουν την συζήτηση για την επόμενη μέρα, που θα μπορούσε να τους δώσει την απάντησή του. Εκείνη την νύχτα κοιμήθηκε πολύ λίγο, επικοινωνώντας στενά με τον Πατέρα του στον ουρανό. Είχε κανονίσει να γευματίσει το μεσημέρι με τους αδερφούς του και να τους συμβουλεύσει για την βάπτισή τους από τον Ιωάννη. Εκείνο το Κυριακάτικο πρωινό ο Ιησούς δούλευε όπως συνήθως στο εργαστήριο της κατασκευής βαρκών. Ο Ιάκωβος και ο Ιούδας έφτασαν με το γέύμα και τον περίμεναν στην αποθήκη, αφού δεν ήταν ακόμα ώρα για το γεύμα, και γνώριζαν ότι ο Ιησούς ήταν πολύ τυπικός με αυτά τα θέματα.		135:8.2 (1503.5) Jesus’ brothers James and Jude had talked about going down to John for baptism; and now that Jude had come over to Capernaum for the Sabbath services, both he and James, after listening to Jesus’ discourse in the synagogue, decided to take counsel with him concerning their plans. This was on Saturday night, January 12, a.d. 26. Jesus requested that they postpone the discussion until the following day, when he would give them his answer. He slept very little that night, being in close communion with the Father in heaven. He had arranged to have noontime lunch with his brothers and to advise them concerning baptism by John. That Sunday morning Jesus was working as usual in the boatshop. James and Jude had arrived with the lunch and were waiting in the lumber room for him, as it was not yet time for the midday recess, and they knew that Jesus was very regular about such matters.
135:8.3 (1504.1) Λίγο πριν την ώρα της μεσημεριανής ανάπαυσης, ο Ιησούς άφησε τα εργαλεία του, έβγαλε την ποδιά του, και ανακοίνωσε ξεκάθαρα στους τρεις εργάτες που ήταν στο δωμάτιο μαζί του, «Η ώρα μου έφτασε.» Πήγε στους αδερφούς του τον Ιάκωβο και τον Ιούδα, και επανέλαβε, «Η ώρα μου έφτασε—ας πάμε στον Ιωάννη.» Και ξεκίνησαν αμέσως για την Πέλλα, τρώγοντας το γεύμα τους στον δρόμο. Αυτό έγινε την Κυριακή, στις 13 Ιανουαρίου. Πέρασαν την νύχτα στην κοιλάδα του Ιορδάνη και έφτασαν στην τοποθεσία που βάπτιζε ο Ιωάννης περίπου το μεσημέρι της επόμενης μέρας.		135:8.3 (1504.1) Just before the noon rest, Jesus laid down his tools, removed his work apron, and merely announced to the three workmen in the room with him, “My hour has come.” He went out to his brothers James and Jude, repeating, “My hour has come—let us go to John.” And they started immediately for Pella, eating their lunch as they journeyed. This was on Sunday, January 13. They tarried for the night in the Jordan valley and arrived on the scene of John’s baptizing about noon of the next day.
135:8.4 (1504.2) Ο Ιωάννης μόλις είχε αρχίσει να βαπτίζει τους υποψηφίους εκείνης της μέρας. Πλήθη μετανοούντων στεκόντουσαν στην ουρά περιμένοντας την σειρά τους όταν ο Ιησούς και οι δύο αδερφοί του πήραν την θέση τους στην σειρά των πιστών ανδρών και γυναικών που πίστεψαν στο κήρυγμα του Ιωάννη για το επερχόμενο βασίλειο. Ο Ιωάννης ρωτούσε για τον Ιησού, τους γιους του Ζεβεδαίου. Είχε ακούσει για τα σχόλια του Ιησού για το κήρυγμά του, και περίμενε να τον δει μέρα με την ημέρα να έρχεται, αλλά δεν περίμενε πως θα τον χαιρέταγε στην ουρά των υποψηφίων για βάπτιση.		135:8.4 (1504.2) John had just begun baptizing the candidates for the day. Scores of repentants were standing in line awaiting their turn when Jesus and his two brothers took up their positions in this line of earnest men and women who had become believers in John’s preaching of the coming kingdom. John had been inquiring about Jesus of Zebedee’s sons. He had heard of Jesus’ remarks concerning his preaching, and he was day by day expecting to see him arrive on the scene, but he had not expected to greet him in the line of baptismal candidates.
135:8.5 (1504.3) Ο Ιωάννης ήταν πολύ απασχολημένος με το πώς θα βάπτιζε όσο το δυνατόν γρηγορότερα όλους αυτούς τους προσήλυτους, και δεν είδε τον Ιησού μέχρι που ο Υιός του Ανθρώπου στάθηκε μπροστά του. Όταν ο Ιωάννης αναγνώρισε τον Ιησού, σταμάτησε τις τελετές για μια στιγμή όσο χαιρετούσε τον ξάδερφό του στην σάρκα και ρώτησε, «Μα γιατί έρχεσαι μέχρι εδώ για να με χαιρετήσεις;» Και ο Ιησούς απάντησε, «Για να με βαπτίσεις.» Και ο Ιωάννης είπε: «Μα εγώ πρέπει να βαπτιστώ από εσένα. Γιατί έρχεσαι σε μένα;» Και ο Ιησούς ψιθύρισε στον Ιωάννη: «Κάνε αυτό τώρα, γιατί πρέπει να δώσουμε αυτό το παράδειγμα στους αδερφούς μου που είναι μαζί μου, και γιατί οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ότι η ώρα μου ήρθε.»		135:8.5 (1504.3) Being engrossed with the details of rapidly baptizing such a large number of converts, John did not look up to see Jesus until the Son of Man stood in his immediate presence. When John recognized Jesus, the ceremonies were halted for a moment while he greeted his cousin in the flesh and asked, “But why do you come down into the water to greet me?” And Jesus answered, “To be subject to your baptism.” John replied: “But I have need to be baptized by you. Why do you come to me?” And Jesus whispered to John: “Bear with me now, for it becomes us to set this example for my brothers standing here with me, and that the people may know that my hour has come.”
135:8.6 (1504.4) Υπήρχε ένας τόνος απόλυτος και ηγετικός στην φωνή του Ιησού. Ο Ιωάννης έτρεμε από συγκίνηση όσο ετοιμαζόταν να βαπτίσει τον Ιησού από την Ναζαρέτ στον Ιορδάνη, στις 14 Ιανουαρίου, το 26 μ.Χ. Έτσι ο Ιωάννης βάπτισε τον Ιησού και τους δύο αδερφούς του τον Ιάκωβο και τον Ιούδα. Και όταν ο Ιωάννης βάπτισε αυτούς τους τρεις, έδιωξε τους υπόλοιπους για την ημέρα εκείνη, ανακοινώνοντας ότι θα άρχιζε πάλι τις βαπτίσεις την επόμενη μέρα το μεσημέρι. Καθώς έφευγαν οι άνθρωποι, οι τέσσερις άνδρες στεκόντουσαν ακόμα στο νερό, τότε άκουσαν έναν παράξενο ήχο, και τότε, πάνω από το κεφάλι του Ιησού εμφανίστηκε για μια στιγμή μία οπτασία, και άκουσαν μια φωνή που έλεγε, «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, με τον οποίο είμαι πολύ ευχαριστημένος.» Μια μεγάλη αλλαγή συνέβη τότε στην όψη του Ιησού, και βγαίνοντας από το νερό σιωπηλά έφυγε, πηγαίνοντας προς τους λόφους ανατολικά. Και κανένας άνθρωπος δεν ξαναείδε τον Ιησού για σαράντα μέρες.		135:8.6 (1504.4) There was a tone of finality and authority in Jesus’ voice. John was atremble with emotion as he made ready to baptize Jesus of Nazareth in the Jordan at noon on Monday, January 14, a.d. 26. Thus did John baptize Jesus and his two brothers James and Jude. And when John had baptized these three, he dismissed the others for the day, announcing that he would resume baptisms at noon the next day. As the people were departing, the four men still standing in the water heard a strange sound, and presently there appeared for a moment an apparition immediately over the head of Jesus, and they heard a voice saying, “This is my beloved Son in whom I am well pleased.” A great change came over the countenance of Jesus, and coming up out of the water in silence he took leave of them, going toward the hills to the east. And no man saw Jesus again for forty days.
135:8.7 (1504.5) Ο Ιωάννης τον ακολούθησε για να του πει την ιστορία της επίσκεψης του Γαβριήλ στην μητέρα του πριν να γεννηθούν και οι δυο τους, όπως την είχε ακούσει τόσες φορές από τα χείλη της μητέρας του. Και άφησε τον Ιησού να συνεχίσει μόνος του αφού του είπε: «Τώρα ξέρω ότι σίγουρα εσύ είσαι ο Απελευθερωτής.» Αλλά ο Ιησούς δεν του έδωσε καμία απάντηση.		135:8.7 (1504.5) John followed Jesus a sufficient distance to tell him the story of Gabriel’s visit to his mother ere either had been born, as he had heard it so many times from his mother’s lips. He allowed Jesus to continue on his way after he had said, “Now I know of a certainty that you are the Deliverer.” But Jesus made no reply.
9. ΣΑΡΑΝΤΑ ΜΕΡΕΣ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ ^top		9. Forty Days of Preaching ^top
135:9.1 (1505.1) Όταν ο Ιωάννης γύρισε στους μαθητές του (ήταν τώρα είκοσι πέντε με τριάντα που έμεναν μαζί του διαρκώς), τους βρήκε να συζητούν πολύ σοβαρά, για το τι είχε γίνει με την βάπτιση του Ιησού. Έδειξαν μεγάλη έκπληξη όταν ο Ιωάννης τους γνωστοποίησε την ιστορία της επίσκεψης του Γαβριήλ στην Μαρία πριν γεννηθεί ο Ιησούς, καθώς και το ότι ο Ιησούς δεν του είχε πει λέξη ούτε ακόμα και όταν του είπε για αυτό. Δεν έβρεχε εκείνο το βράδυ, και η ομάδα αυτή των τριάντα ή περισσοτέρων μιλούσε για πολλή ώρα στην αστροφώτιστη νύχτα. Αναρωτιόντουσαν για το που είχε πάει ο Ιησούς, και πότε θα τον ξανα-έβλεπαν.		135:9.1 (1505.1) When John returned to his disciples (he now had some twenty-five or thirty who abode with him constantly), he found them in earnest conference, discussing what had just happened in connection with Jesus’ baptism. They were all the more astonished when John now made known to them the story of the Gabriel visitation to Mary before Jesus was born, and also that Jesus spoke no word to him even after he had told him about this. There was no rain that evening, and this group of thirty or more talked long into the starlit night. They wondered where Jesus had gone, and when they would see him again.
135:9.2 (1505.2) Μετά τις εμπειρίες εκείνης της ημέρας το κήρυγμα του Ιωάννη πήρε νέα μορφή και κάποια νέα στοιχεία για το επερχόμενο βασίλειο και τον αναμενόμενο Μεσσία. Ήταν έντονες στιγμές, αυτές οι σαράντα μέρες που περίμενε την επιστροφή του Ιησού. Αλλά ο Ιωάννης συνέχισε να κηρύσσει με μεγάλη δύναμη, και οι μαθητές του άρχισαν και αυτοί τότε να κηρύσσουν στα μεγάλα πλήθη που μαζευόντουσαν γύρω από τον Ιωάννη στον Ιορδάνη.		135:9.2 (1505.2) After the experience of this day the preaching of John took on new and certain notes of proclamation concerning the coming kingdom and the expected Messiah. It was a tense time, these forty days of tarrying, waiting for the return of Jesus. But John continued to preach with great power, and his disciples began at about this time to preach to the overflowing throngs which gathered around John at the Jordan.
135:9.3 (1505.3) Στην πορεία αυτών των σαράντα ημερών αναμονής, πολλές φήμες εξαπλωνόντουσαν στην επαρχία, ακόμα και στην Τιβεριάδα και στην Ιερουσαλήμ. Χιλιάδες ήρθαν να δουν το νέο θέαμα στην κατασκήνωση του Ιωάννη, τον φημισμένο Μεσσία, αλλά ο Ιησούς δεν βρισκόταν πουθενά. Όταν οι μαθητές του Ιωάννη τους επιβεβαίωναν ότι ο παράξενος άνθρωπος είχε πάει στους λόφους, πολλοί ήταν αυτοί που είχαν αμφιβολίες για την όλη ιστορία.		135:9.3 (1505.3) In the course of these forty days of waiting, many rumors spread about the countryside and even to Tiberias and Jerusalem. Thousands came over to see the new attraction in John’s camp, the reputed Messiah, but Jesus was not to be seen. When the disciples of John asserted that the strange man of God had gone to the hills, many doubted the entire story.
135:9.4 (1505.4) Περίπου μετά από τρεις εβδομάδες μετά την αναχώρηση του Ιησού, έφτασε σε εκείνο το μέρος στην Πέλλα μια νέα αντιπροσωπεία ιερέων και Φαρισαίων από την Ιερουσαλήμ. Ρώτησαν άμεσα τον Ιωάννη αν ήταν ο Ηλίας ή ο προφήτης που υποσχέθηκε ο Μωυσής¨ και όταν ο Ιωάννης είπε, «Δεν είμαι,» τόλμησαν να ρωτήσουν, «Είσαι ο Μεσσίας;» και ο Ιωάννης απάντησε, «Δεν είμαι». Τότε εκείνοι οι άνθρωποι από την Ιερουσαλήμ είπαν: «Αφού δεν είσαι ο Ηλίας, ούτε ο προφήτης, ούτε ο Μεσσίας, γιατί βαπτίζεις τους ανθρώπους και δημιουργείς όλη αυτή την αναστάτωση;» Και ο Ιωάννης απάντησε: «Σε εκείνους που βάπτισα και με ακούσανε θα έπρεπε να πω ποιος είμαι, αλλά σας δηλώνω ότι, ενώ εγώ βαπτίζω με νερό, ήταν ανάμεσά μας κάποιος που θα επιστρέψει για να σας βαπτίσει με το Άγιο Πνεύμα.»		135:9.4 (1505.4) About three weeks after Jesus had left them, there arrived on the scene at Pella a new deputation from the priests and Pharisees at Jerusalem. They asked John directly if he was Elijah or the prophet that Moses promised; and when John said, “I am not,” they made bold to ask, “Are you the Messiah?” and John answered, “I am not.” Then said these men from Jerusalem: “If you are not Elijah, nor the prophet, nor the Messiah, then why do you baptize the people and create all this stir?” And John replied: “It should be for those who have heard me and received my baptism to say who I am, but I declare to you that, while I baptize with water, there has been among us one who will return to baptize you with the Holy Spirit.”
135:9.5 (1505.5) Αυτές οι σαράντα μέρες ήταν δύσκολη περίοδος για τον Ιωάννη και τους μαθητές του. Ποια θα ήταν η σχέση του Ιωάννη με τον Ιησού; Εκατό ερωτήσεις ζητούσαν απάντηση. Πολιτικά και εγωιστικά συμφέροντα άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους. Έντονες συζητήσεις γινόντουσαν για διάφορες ιδέες και αντιλήψεις σχετικά με τον Μεσσία. Θα γινόταν στρατιωτικός ηγέτης και βασιλέας σαν τον Δαβίδ; Θα συνέτριβε τις Ρωμαϊκές στρατιές όπως είχε συντρίψει ο Ιωσουά τους Καναανίτες; Ή θα ερχόταν να ιδρύσει μια πνευματική βασιλεία; Ο Ιωάννης με την μειοψηφία έκλιναν προς την άποψη, ότι ο Ιησούς είχε έρθει να ιδρύσει την βασιλεία των ουρανών, αν και δεν ήταν απόλυτα ξεκάθαρο στο μυαλό του για το τι θα περιλάμβανε σε αυτή του την αποστολή της ίδρυσης της βασιλείας των ουρανών.		135:9.5 (1505.5) These forty days were a difficult period for John and his disciples. What was to be the relation of John to Jesus? A hundred questions came up for discussion. Politics and selfish preferment began to make their appearance. Intense discussions grew up around the various ideas and concepts of the Messiah. Would he become a military leader and a Davidic king? Would he smite the Roman armies as Joshua had the Canaanites? Or would he come to establish a spiritual kingdom? John rather decided, with the minority, that Jesus had come to establish the kingdom of heaven, although he was not altogether clear in his own mind as to just what was to be embraced within this mission of the establishment of the kingdom of heaven.
135:9.6 (1505.6) Εκείνες οι μέρες του Ιωάννη ήταν ιδιαίτερα επίπονες, και προσευχόταν για την επιστροφή του Ιησού. Μερικοί από τους μαθητές του Ιωάννη οργάνωσαν ανιχνευτικές ομάδες για την αναζήτηση του Ιησού, αλλά ο Ιωάννης τους το απαγόρεψε, λέγοντας: «Οι μέρες μας είναι στα χέρια του Θεού στον ουρανό¨ αυτός θα κατευθύνει τον Υιό του τον εκλεκτό.»		135:9.6 (1505.6) These were strenuous days in John’s experience, and he prayed for the return of Jesus. Some of John’s disciples organized scouting parties to go in search of Jesus, but John forbade, saying: “Our times are in the hands of the God of heaven; he will direct his chosen Son.”
135:9.7 (1505.7) Ήταν νωρίς το πρωί του Σαββάτου, στις 23 Φεβρουαρίου, και η συντροφιά του Ιωάννη έτρωγαν το πρωινό τους, κοιτάζοντας προς τον βορρά και είδαν τον Ιησού να έρχεται προς αυτούς. Καθώς τους πλησίαζε, ο Ιωάννης στάθηκε σε ένα μεγάλο. βράχο και, υψώνοντας την πλούσια φωνή του, είπε: «Δείτε τον Υιό του Θεού, τον απελευθερωτή του κόσμου! Για αυτόν είναι που έλεγα, «Μετά από μένα θα έρθει κάποιος που προηγείται από μένα επειδή ήταν πριν από μένα.» Γι αυτό το σκοπό βγήκα από την ερημιά για να κηρύξω την μετάνοια και για να βαπτίσω με νερό, αναγγέλλοντας ότι η βασιλεία των ουρανών πλησιάζει. Και τώρα έρχεται κάποιος που θα σας βαπτίζει με το Άγιο Πνεύμα. Και είδα το θείο πνεύμα να κατεβαίνει πάνω σε αυτόν τον άνθρωπο, και άκουσα την φωνή του Θεού να δηλώνει, «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός από τον οποίο είμαι πολύ ευχαριστημένος.»		135:9.7 (1505.7) It was early on the morning of Sabbath, February 23, that the company of John, engaged in eating their morning meal, looked up toward the north and beheld Jesus coming to them. As he approached them, John stood upon a large rock and, lifting up his sonorous voice, said: “Behold the Son of God, the deliverer of the world! This is he of whom I have said, ‘After me there will come one who is preferred before me because he was before me.’ For this cause came I out of the wilderness to preach repentance and to baptize with water, proclaiming that the kingdom of heaven is at hand. And now comes one who shall baptize you with the Holy Spirit. And I beheld the divine spirit descending upon this man, and I heard the voice of God declare, ‘This is my beloved Son in whom I am well pleased.’”
135:9.8 (1506.1) Ο Ιησούς τους προέτρεψε να συνεχίσουν το φαγητό τους ενώ και αυτός κάθισε να φάει με τον Ιωάννη, αφού οι αδερφοί του ο Ιάκωβος και ο Ιούδας είχαν γυρίσει στην Καπερναούμ.		135:9.8 (1506.1) Jesus bade them return to their food while he sat down to eat with John, his brothers James and Jude having returned to Capernaum.
135:9.9 (1506.2) Νωρίς το πρωί της επόμενης μέρας άφησε τον Ιωάννη και τους μαθητές του, και επέστρεψε στην Γαλιλαία. Δεν τους είπε τίποτα για το πότε θα τον έβλεπαν ξανά. Στις ερωτήσεις του Ιωάννη για το δικό του κήρυγμα και την αποστολή ο Ιησούς είπε μόνο, «Ο Πατέρας μου θα σε οδηγεί τώρα και στο μέλλον όπως σε οδηγούσε και στο παρελθόν.» Και αυτοί οι δύο σπουδαίοι άνθρωποι αποχωρίστηκαν εκείνο το πρωί στις όχθες του Ιωάννη, για να μην ξαναδούν ο ένας τον άλλο σε αυτή τη ζωή.		135:9.9 (1506.2) Early in the morning of the next day he took leave of John and his disciples, going back to Galilee. He gave them no word as to when they would again see him. To John’s inquiries about his own preaching and mission Jesus only said, “My Father will guide you now and in the future as he has in the past.” And these two great men separated that morning on the banks of the Jordan, never again to greet each other in the flesh.
10. Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΝΟΤΙΑ ^top		10. John Journeys South ^top
135:10.1 (1506.3) Αφού ο Ιησούς είχε πάει βόρεια στην Γαλιλαία, ο Ιωάννης αισθάνθηκε ότι έπρεπε να ακολουθήσει τα παλιά του βήματα προς τα νότια. Έτσι, την Κυριακή το πρωί, στις 3 Μαρτίου, ο Ιωάννης και οι υπόλοιποι μαθητές του άρχισαν το ταξίδι τους νότια. Περίπου ένα τέταρτο από τους άμεσους οπαδούς του είχε στο μεταξύ αναχωρήσει για την Γαλιλαία σε αναζήτηση του Ιησού. Υπήρχε μια λύπη και μια σύγχυση στον Ιωάννη. Ποτέ ξανά δεν κήρυξε όπως πριν βαπτίσει τον Ιησού. Αισθανόταν κατά κάποιο τρόπο ότι η ευθύνη της επερχόμενης βασιλείας δεν βρισκόταν πια στους δικούς του ώμους. Αισθανόταν ότι το έργο του είχε σχεδόν τελειώσει¨ αισθανόταν απελπισία και μοναξιά. Αλλά κήρυσσε, βάπτιζε, και ταξίδευε προς τα νότια.		135:10.1 (1506.3) Since Jesus had gone north into Galilee, John felt led to retrace his steps southward. Accordingly, on Sunday morning, March 3, John and the remainder of his disciples began their journey south. About one quarter of John’s immediate followers had meantime departed for Galilee in quest of Jesus. There was a sadness of confusion about John. He never again preached as he had before baptizing Jesus. He somehow felt that the responsibility of the coming kingdom was no longer on his shoulders. He felt that his work was almost finished; he was disconsolate and lonely. But he preached, baptized, and journeyed on southward.
135:10.2 (1506.4) Κοντά στο χωριό του Αδάμ, ο Ιωάννης έμεινε αρκετές εβδομάδες, και εδώ ήταν που έκανε την περίφημη επίθεσή του στον Ηρώδη Αντύπα για το ότι είχε πάρει παράνομα την γυναίκα κάποιου άλλου άνδρα. Τον Ιούνιο εκείνου του έτους (26 μ.Χ) ο Ιωάννης είχε γυρίσει πίσω στο πέρασμα του Ιορδάνη στην Βηθανία , όπου είχε αρχίσει το κήρυγμα για την βασιλεία των ουρανών πριν από ένα περίπου χρόνο. Τις εβδομάδες που ακολούθησαν την βάπτιση του Ιησού, ο χαρακτήρας του κηρύγματος του Ιωάννη άλλαζε σταδιακά σε μια διακήρυξη ελέους για τους κοινούς ανθρώπους, ενώ αποκήρυσσε με ανανεωμένη ορμή τους διεφθαρμένους πολιτικούς και τους θρησκευτικούς ηγέτες.		135:10.2 (1506.4) Near the village of Adam, John tarried for several weeks, and it was here that he made the memorable attack upon Herod Antipas for unlawfully taking the wife of another man. By June of this year (a.d. 26) John was back at the Bethany ford of the Jordan, where he had begun his preaching of the coming kingdom more than a year previously. In the weeks following the baptism of Jesus the character of John’s preaching gradually changed into a proclamation of mercy for the common people, while he denounced with renewed vehemence the corrupt political and religious rulers.
135:10.3 (1506.5) Ο Ηρώδης Αντύπας, στου οποίου την περιοχή κήρυσσε ο Ιωάννης, άρχισε να ανησυχεί μήπως αυτός και οι μαθητές του ξεκινήσουν κάποια εξέγερση. Ο Ηρώδης επίσης απεχθανόταν την δημόσια κριτική του Ιωάννη για τις οικογενειακές του υποθέσεις. Μπροστά σε όλα αυτά, ο Ηρώδης αποφάσισε να φυλακίσει τον Ιωάννη. Έτσι, πολύ νωρίς το πρωί της 12 Ιουνίου, πριν φτάσει το πλήθος να ακούσει το κήρυγμα και να βαπτιστεί, οι απεσταλμένοι του Ηρώδη συνέλαβαν τον Ιωάννη. Καθώς περνούσαν οι εβδομάδες και δεν απελευθερωνόταν, οι μαθητές του διασκορπίστηκαν σε όλη την Παλαιστίνη, πολλοί από αυτούς πήγαν προς την Γαλιλαία για να ενωθούν με τους οπαδούς του Ιησού.		135:10.3 (1506.5) Herod Antipas, in whose territory John had been preaching, became alarmed lest he and his disciples should start a rebellion. Herod also resented John’s public criticisms of his domestic affairs. In view of all this, Herod decided to put John in prison. Accordingly, very early in the morning of June 12, before the multitude arrived to hear the preaching and witness the baptizing, the agents of Herod placed John under arrest. As weeks passed and he was not released, his disciples scattered over all Palestine, many of them going into Galilee to join the followers of Jesus.
11. Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ^top		11. John in Prison ^top
135:11.1 (1506.6) Ο Ιωάννης αισθανόταν μοναξιά και πίκρα στην φυλακή. Σε λίγους από τους οπαδούς του επιτρεπόταν να τον επισκεφτούν. Ποθούσε να δει τον Ιησού μα έπρεπε να μείνει ικανοποιημένος με αυτά που μάθαινε για τα έργα του από τους οπαδούς του που είχαν πιστέψει στον Υιό του Ανθρώπου. Συχνά έμπαινε στον πειρασμό να αμφιβάλει για τον Ιησού και την θεία αποστολή του. Αν ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, γιατί δεν έκανε κάτι για να τον απελευθερώσει α0πό αυτή την ανυπόφορη αιχμαλωσία; Για περισσότερο από ενάμιση χρόνο αυτός ο βασανισμένος άνθρωπος έλιωνε σε αυτή την απαίσια φυλακή. Και αυτή η εμπειρία ήταν μεγάλη δοκιμασία για την πίστη του, και την αφοσίωσή του στον Ιησού. Στην πραγματικότητα, όλη αυτή η εμπειρία ήταν μεγάλη δοκιμασία ακόμα και για την πίστη του Ιωάννη στον Θεό. Πολλές φορές μπήκε στον πειρασμό να αμφιβάλει ακόμα και για την γνησιότητα της δικής του αποστολής και εμπειρίας.		135:11.1 (1506.6) John had a lonely and somewhat bitter experience in prison. Few of his followers were permitted to see him. He longed to see Jesus but had to be content with hearing of his work through those of his followers who had become believers in the Son of Man. He was often tempted to doubt Jesus and his divine mission. If Jesus were the Messiah, why did he do nothing to deliver him from this unbearable imprisonment? For more than a year and a half this rugged man of God’s outdoors languished in that despicable prison. And this experience was a great test of his faith in, and loyalty to, Jesus. Indeed, this whole experience was a great test of John’s faith even in God. Many times was he tempted to doubt even the genuineness of his own mission and experience.
135:11.2 (1507.1) Αφού ήταν στην φυλακή για αρκετούς μήνες, μια ομάδα μαθητών του ήρθε σε αυτόν και, αφού του ανάφεραν τις δημόσιες δραστηριότητες του Ιησού, του είπαν: «Βλέπεις λοιπόν Δάσκαλε, ότι αυτός που ήταν μαζί στον άνω Ιορδάνη ευημερεί και δέχεται όλους όσους πηγαίνουν σε αυτόν. Γλεντάει ακόμα και με εταίρες και με αμαρτωλούς. Εσύ του έδειξες ότι είσαι γενναίος μάρτυρας, όμως αυτός δεν κάνει τίποτα για να πετύχει την απελευθέρωσή σου.» Αλλά ο Ιωάννης απάντησε στους φίλους του: «Αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τίποτα εκτός και αν του το αναθέσει ο Πατέρας του στον ουρανό. Να θυμάστε καλά ότι σας είπα, «Δεν είμαι ο Μεσσίας, αλλά είμαι κάποιος που έχει σταλεί να προετοιμάσει τον δρόμο για αυτόν.» Και αυτό έκανα. Και αυτός που έχει την νύφη είναι ο γαμπρός, αλλά ο φίλος του γαμπρού που στέκεται κοντά χαίρεται πολύ από την φωνή του γαμπρού. Αυτή η χαρά μου, λοιπόν, έχει ικανοποιηθεί. Αυτός πρέπει να αυξάνεται αλλά εγώ πρέπει να μειώνομαι. Εγώ είμαι από αυτή την γη και έχω δηλώσει το μήνυμά μου. Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ έχει κατέβει στην γη από τον ουρανό και είναι υπεράνω όλων μας. Ο Υιός του Ανθρώπου έχει έρθει από τον Θεό, και θα σας δηλώσει τους λόγους του Θεού. Γιατί ο Πατέρας από τον ουρανό δεν δίνει με φειδωλά το πνεύμα στον ίδιο του τον Υιό. Ο Πατέρας αγαπά τον Υιό του και σύντομα θα θέσει τα πάντα στα χέρια αυτού του Υιού. Αυτός που πιστεύει στον Υιό έχει αιώνια ζωή. Και αυτά τα λόγια μου είναι αληθινά και αμετάκλητα.»		135:11.2 (1507.1) After he had been in prison several months, a group of his disciples came to him and, after reporting concerning the public activities of Jesus, said: “So you see, Teacher, that he who was with you at the upper Jordan prospers and receives all who come to him. He even feasts with publicans and sinners. You bore courageous witness to him, and yet he does nothing to effect your deliverance.” But John answered his friends: “This man can do nothing unless it has been given him by his Father in heaven. You well remember that I said, ‘I am not the Messiah, but I am one sent on before to prepare the way for him.’ And that I did. He who has the bride is the bridegroom, but the friend of the bridegroom who stands near by and hears him rejoices greatly because of the bridegroom’s voice. This, my joy, therefore is fulfilled. He must increase but I must decrease. I am of this earth and have declared my message. Jesus of Nazareth comes down to the earth from heaven and is above us all. The Son of Man has descended from God, and the words of God he will declare to you. For the Father in heaven gives not the spirit by measure to his own Son. The Father loves his Son and will presently put all things in the hands of this Son. He who believes in the Son has eternal life. And these words which I speak are true and abiding.”
135:11.3 (1507.2) Αυτοί οι μαθητές του εξεπλάγησαν από τις ανακοινώσεις αυτές του Ιωάννη, τόσο που έφυγαν σιωπηλά, χωρίς να πουν ούτε λέξη. Ο Ιωάννης ήταν επίσης πολύ ταραγμένος, γιατί κατάλαβε ότι μόλις είχε προφέρει μια προφητεία. Ποτέ ξανά δεν αμφέβαλλε πραγματικά για την αποστολή και την θεϊκότητα του Ιησού. Αλλά ήταν πικρή απογοήτευση για τον Ιωάννη το ότι ο Ιησούς δεν του έστειλε ούτε λέξη, το ότι δεν ήρθε να τον δει, και το ότι δεν χρησιμοποίησε καθόλου την μεγάλη του δύναμη για να τον απελευθερώσει από την φυλακή. Αλλά ο Ιησούς γνώριζε για όλα αυτά. Αγαπούσε πολύ τον Ιωάννη, αλλά τώρα που ήταν γνώστης της θεϊκής του φύσης και γνωρίζοντας πλήρως τα σπουδαία πράγματα που περίμεναν τον Ιωάννη όταν έφευγε από αυτόν τον κόσμο και γνωρίζοντας επίσης ότι το έργο του Ιωάννη στην γη είχε τελειώσει, συγκρατιόταν να μην ανακατευτεί στην φυσική εξέλιξη της σταδιοδρομίας του μεγάλου κήρυκα.		135:11.3 (1507.2) These disciples were amazed at John’s pronouncement, so much so that they departed in silence. John was also much agitated, for he perceived that he had uttered a prophecy. Never again did he wholly doubt the mission and divinity of Jesus. But it was a sore disappointment to John that Jesus sent him no word, that he came not to see him, and that he exercised none of his great power to deliver him from prison. But Jesus knew all about this. He had great love for John, but being now cognizant of his divine nature and knowing fully the great things in preparation for John when he departed from this world and also knowing that John’s work on earth was finished, he constrained himself not to interfere in the natural outworking of the great preacher-prophet’s career.
135:11.4 (1507.3) Αυτή η μεγάλη αγωνία στην φυλακή ήταν ανθρώπινα ανυπόφορη. Μόλις λίγες μέρες πριν τον θάνατό του ο Ιωάννης έστειλε πάλι αγγελιαφόρους στον Ιησού, ρωτώντας: «Έγινε το έργο μου; Γιατί σαπίζω στην φυλακή; Είσαι στα αλήθεια ο Μεσσίας, ή να ψάξω για άλλον;» Και όταν αυτοί οι δύο απεσταλμένοι έδωσαν αυτό το μήνυμα στον Ιησού, ο Υιός του Ανθρώπου απάντησε: «Πηγαίνετε στον Ιωάννη και πείτε του ότι δεν έχω ξεχάσει αλλά να το ανεχτεί και αυτό για χάρη μου, γιατί πρέπει εμείς να τα κάνουμε όλα όπως πρέπει. Πείτε στον Ιωάννη αυτά που είδατε και ακούσατε—ότι οι φτωχοί έχουν καλά νέα να ακούσουν—και τελικά, πείτε στον αγαπημένο μου προάγγελο της γήινης αποστολής μου ότι θα είναι αιώνια ευλογημένος αν δεν αμφιβάλλει για μένα.» Και αυτά ήταν τα τελευταία λόγια που έλαβε ο Ιωάννης από τον Ιησού. Αυτό το μήνυμα του έδωσε μεγάλο θάρρος και τον βοήθησε πολύ να σταθεροποιήσει την πίστη του και να προετοιμαστεί για το τραγικό τέλος της επίγειας ζωής του που θα ακολουθούσε τόσο σύντομα αυτά τα αξέχαστα γεγονότα.		135:11.4 (1507.3) This long suspense in prison was humanly unbearable. Just a few days before his death John again sent trusted messengers to Jesus, inquiring: “Is my work done? Why do I languish in prison? Are you truly the Messiah, or shall we look for another?” And when these two disciples gave this message to Jesus, the Son of Man replied: “Go back to John and tell him that I have not forgotten but to suffer me also this, for it becomes us to fulfill all righteousness. Tell John what you have seen and heard—that the poor have good tidings preached to them—and, finally, tell the beloved herald of my earth mission that he shall be abundantly blessed in the age to come if he finds no occasion to doubt and stumble over me.” And this was the last word John received from Jesus. This message greatly comforted him and did much to stabilize his faith and prepare him for the tragic end of his life in the flesh which followed so soon upon the heels of this memorable occasion.
12. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΤΗ ^top		12. Death of John the Baptist ^top
135:12.1 (1508.1) Καθώς ο Ιωάννης εργαζόταν στην νότια Περέα όταν συνελήφθη, οδηγήθηκε αμέσως στην φυλακή του φρουρίου της Μαχαιρούντας, όπου έμεινε φυλακισμένος μέχρι την εκτέλεσή του. Ο Ηρώδης εκτός από την Γαλιλαία, κυβερνούσε και την Περέα, και εκείνο τον καιρό κατοικούσε και στην Ιουλιάδα και στην Μαχαιρούντα της Περέας. Στην Γαλιλαία η επίσημη κατοικία του είχε μεταφερθεί από την Σέφορη στην νέα πρωτεύουσα στην Τιβεριάδα.		135:12.1 (1508.1) As John was working in southern Perea when arrested, he was taken immediately to the prison of the fortress of Machaerus, where he was incarcerated until his execution. Herod ruled over Perea as well as Galilee, and he maintained residence at this time at both Julias and Machaerus in Perea. In Galilee the official residence had been moved from Sepphoris to the new capital at Tiberias.
135:12.2 (1508.2) Ο Ηρώδης φοβόταν να απελευθερώσει τον Ιωάννη μήπως και υποκινούσε κάποια εξέγερση. Φοβόταν να τον θανατώσει μήπως ο λαός στην πρωτεύουσα προκαλέσει ταραχές, γιατί χιλιάδες κάτοικοι της Περέας πίστευαν ότι ο Ιωάννης ήταν ένας άγιος άνθρωπος, ένας προφήτης. Έτσι ο Ηρώδης κρατούσε τον Ναζαρίτη κήρυκα στην φυλακή, μην ξέροντας τι άλλο να κάνει με αυτόν. Πολλές φορές κάλεσαν τον Ιωάννη ενώπιον του Ηρώδη, αλλά ποτέ δεν συμφώνησε να αφήσει την επικράτεια του Ηρώδη ή να παρατήσει όλες τις δημόσιες δραστηριότητές του αν απελευθερωνόταν. Και αυτή η νέα ταραχή για τον Ιησού από την Ναζαρέτ, που ολοένα μεγάλωνε, τον έκανε να μην θεωρεί την στιγμή κατάλληλη για να απελευθερώσει τον Ιωάννη. Εκτός από όλα αυτά, ο Ιωάννης ήταν θύμα του δυνατού και πικρού μίσους της Ηρωδιάδος, της παράνομης συζύγου του Ηρώδη.		135:12.2 (1508.2) Herod feared to release John lest he instigate rebellion. He feared to put him to death lest the multitude riot in the capital, for thousands of Pereans believed that John was a holy man, a prophet. Therefore Herod kept the Nazarite preacher in prison, not knowing what else to do with him. Several times John had been before Herod, but never would he agree either to leave the domains of Herod or to refrain from all public activities if he were released. And this new agitation concerning Jesus of Nazareth, which was steadily increasing, admonished Herod that it was no time to turn John loose. Besides, John was also a victim of the intense and bitter hatred of Herodias, Herod’s unlawful wife.
135:12.3 (1508.3) Πολλές φορές ο Ηρώδης μίλησε με τον Ιωάννη για την βασιλεία των ουρανών, και ενώ εντυπωσιαζόταν με το μήνυμά του, φοβόταν να τον ελευθερώσει από την φυλακή.		135:12.3 (1508.3) On numerous occasions Herod talked with John about the kingdom of heaven, and while sometimes seriously impressed with his message, he was afraid to release him from prison.
135:12.4 (1508.4) Εφόσον ακόμα γινόταν πολύ ανοικοδόμηση στην Τιβεριάδα, ο Ηρώδης περνούσε πολύ χρόνο στην κατοικία του στην Περέα, και του άρεσε ιδιαίτερα το φρούριο της Μαχαιρούντας. Θα περνούσαν πολλά χρόνια πριν τελειώσουν όλα τα δημόσια κτίρια και η επίσημη κατοικία του στην Τιβεριάδα.		135:12.4 (1508.4) Since much building was still going on at Tiberias, Herod spent considerable time at his Perean residences, and he was partial to the fortress of Machaerus. It was a matter of several years before all the public buildings and the official residence at Tiberias were fully completed.
135:12.5 (1508.5) Ο Ηρώδης έκανε μια μεγάλη γιορτή στο παλάτι της Μαχαιρούντας , για να γιορτάσει τα γενέθλιά του, με τους κύριους αξιωματικούς του και άλλους υψηλά ιστάμενους στα συμβούλια της κυβέρνησης στην Γαλιλαία και στην Περέα. Η Ηρωδιάς, αφού δεν είχε καταφέρει τον Ηρώδη να θανατώσει τον Ιωάννη, τώρα έβαλε σκοπό της να πετύχει την θανάτωση του Ιωάννη, με δόλια σχέδια.		135:12.5 (1508.5) In celebration of his birthday Herod made a great feast in the Machaerian palace for his chief officers and other men high in the councils of the government of Galilee and Perea. Since Herodias had failed to bring about John’s death by direct appeal to Herod, she now set herself to the task of having John put to death by cunning planning.
135:12.6 (1508.6) Στην πορεία των εορταστικών εκδηλώσεων και του γλεντιού, η Ηρωδιάδα παρουσίασε την κόρη της για να χορέψει μπροστά στους συνδετημόνες. Ο Ηρώδης ευχαριστήθηκε πολύ από τον χορό της κοπέλας και, καλώντας την μπροστά του, είπε: «Είσαι χαριτωμένη. Είμαι πολύ ευχαριστημένος μαζί σου. Σε αυτά τα γενέθλιά μου ζήτησέ μου ότι επιθυμείς, και θα σου το δώσω, ακόμα και το μισό βασίλειό μου.» Ο Ηρώδης τα έκανε όλα αυτά κάτω από την ισχυρή επίδραση του ποτού. Η νεαρή γυναίκα πήγε παράμερα και ρώτησε την μητέρα της τι να ζητήσει από τον Ηρώδη. Και η Ηρωδιάς είπε: «Πήγαινε στον Ηρώδη και ζήτησέ του το κεφάλι του Ιωάννη του Βαπτιστή.» Και η νέα γυναίκα, αφού γύρισε στο τραπέζι του συμποσίου, είπε στον Ηρώδη, «Ζητώ να μου φέρεις το κεφάλι του Ιωάννη του Βαπτιστή σε ένα δίσκο.»		135:12.6 (1508.6) In the course of the evening’s festivities and entertainment, Herodias presented her daughter to dance before the banqueters. Herod was very much pleased with the damsel’s performance and, calling her before him, said: “You are charming. I am much pleased with you. Ask me on this my birthday for whatever you desire, and I will give it to you, even to the half of my kingdom.” And Herod did all this while well under the influence of his many wines. The young lady drew aside and inquired of her mother what she should ask of Herod. Herodias said, “Go to Herod and ask for the head of John the Baptist.” And the young woman, returning to the banquet table, said to Herod, “I request that you forthwith give me the head of John the Baptist on a platter.”
135:12.7 (1508.7) Ο Ηρώδης γέμισε λύπη και φόβο, αλλά αφού είχε ορκιστεί μπροστά σε όλους που έτρωγαν μαζί του, δεν μπορούσε να αρνηθεί το αίτημά της. Και ο Ηρώδης Αντύπας έστειλε έναν στρατιώτη, διατάσσοντάς τον να φέρει το κεφάλι του Ιωάννη. Έτσι, εκείνο το βράδυ αποκεφαλίστηκε ο Ιωάννης στην φυλακή, και ο στρατιώτης έφερε το κεφάλι του προφήτη σε ένα δίσκο και το παρουσίασε στην νεαρή γυναίκα στο πίσω μέρος της αίθουσας συμποσίων. Και η κοπέλα έδωσε το δίσκο στην μητέρα της. Όταν οι μαθητές του Ιωάννη το έμαθαν, ήρθαν στην φυλακή για το σώμα του Ιωάννη, και αφού το τοποθέτησαν σε ένα τάφο, πήγαν και το είπαν στον Ιησού.		135:12.7 (1508.7) Herod was filled with fear and sorrow, but because of his oath and because of all those who sat at meat with him, he would not deny the request. And Herod Antipas sent a soldier, commanding him to bring the head of John. So was John that night beheaded in the prison, the soldier bringing the head of the prophet on a platter and presenting it to the young woman at the rear of the banquet hall. And the damsel gave the platter to her mother. When John’s disciples heard of this, they came to the prison for the body of John, and after laying it in a tomb, they went and told Jesus.