Εγγραφο 134		Paper 134
ΤΑ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ		The Transition Years
134:0.1 (1483.1) Στο ταξίδι του στην Μεσόγειο ο Ιησούς μελέτησε προσεκτικά τους ανθρώπους που γνώρισε και τις χώρες μέσα από τις οποίες πέρασε, και περίπου τότε έφτασε στην τελική του απόφαση για το υπόλοιπο της ζωής του πάνω στην γη. Είχε σκεφτεί διεξοδικά και τώρα τελικά ενέκρινε το σχέδιο που τον έκανε να γεννηθεί από Εβραίους γονείς την Παλαιστίνη, και γι αυτό σκόπιμα γύρισε στην Γαλιλαία για να περιμένει την αρχή του έργου της ζωής του σαν δημόσιος δάσκαλος στης αλήθειας¨ άρχισε να καταστρώνει σχέδια για μια δημόσια καριέρα στην χώρα του λαού του πατέρα του Ιωσήφ, και αυτό το έπραξε με την δική του ελεύθερη θέληση.		134:0.1 (1483.1) DURING the Mediterranean journey Jesus had carefully studied the people he met and the countries through which he passed, and at about this time he reached his final decision as to the remainder of his life on earth. He had fully considered and now finally approved the plan which provided that he be born of Jewish parents in Palestine, and he therefore deliberately returned to Galilee to await the beginning of his lifework as a public teacher of truth; he began to lay plans for a public career in the land of his father Joseph’s people, and he did this of his own free will.
134:0.2 (1483.2) Ο Ιησούς είχε πια μάθει μέσα από τις προσωπικές του ανθρώπινες εμπειρίες ότι η Παλαιστίνη ήταν το καλύτερο μέρος σε όλο τον Ρωμαϊκό κόσμο για να ξεκινήσει τα τελευταία κεφάλαια, και να παίξει τις τελευταίες πράξεις, της επίγειας ζωής του. Για πρώτη φορά ήταν απόλυτα ικανοποιημένος με το πρόγραμμα να κάνει φανερή την πραγματική του φύση και να αποκαλύψει την θεϊκή του ταυτότητα στους Εβραίους και τους αλλόθρησκους της γενέτειράς του Παλαιστίνης. Αποφάσισε στα σίγουρα να τελειώσει την ζωή του στην γη και να συμπληρώσει την θνητή του σταδιοδρομία στην ίδια χώρα στην οποία εισήλθε στην θνητή ύπαρξη σαν ένα αβοήθητο μωρό. Η καριέρα του στην Ουράντια άρχισε ανάμεσα στους Εβραίους στην Παλαιστίνη, και επέλεξε να τερματίσει την ζωή του στην Παλαιστίνη ανάμεσα στους Εβραίους.		134:0.2 (1483.2) Jesus had found out through personal and human experience that Palestine was the best place in all the Roman world wherein to set forth the closing chapters, and to enact the final scenes, of his life on earth. For the first time he became fully satisfied with the program of openly manifesting his true nature and of revealing his divine identity among the Jews and gentiles of his native Palestine. He definitely decided to finish his life on earth and to complete his career of mortal existence in the same land in which he entered the human experience as a helpless babe. His Urantia career began among the Jews in Palestine, and he chose to terminate his life in Palestine and among the Jews.
1. Ο ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ (24 Μ.Χ.) ^top		1. The Thirtieth Year (A.D. 24) ^top
134:1.1 (1483.3) Όταν αποχαιρέτισε τον Γκονόντ και τον Γκανίντ στο Χαράξ (το Δεκέμβριο του 23 μ.Χ), ο Ιησούς γύρισε στην Βαβυλώνα περνώντας μέσα από την Ουρ, όπου μπήκε σε ένα καραβάνι της ερήμου που πήγαινε για την Δαμασκό. Από την Δαμασκό πήγε στην Ναζαρέτ, αφού σταμάτησε μόνο για λίγες ώρες στην Καπερναούμ, για να επισκεφτεί την οικογένεια του Ζεβεδαίου. Εκεί συνάντησε τον αδερφό του τον Ιάκωβο, που είχε έρθει εκεί για να δουλέψει στην θέση του στο εργαστήριο του Ζεβεδαίου. Αφού μίλησε με τον Ιάκωβο και τον Ιούδα (που επίσης έτυχε να είναι στην Καπερναούμ) και αφού παράδωσε στον αδερφό του Ιάκωβο το μικρό σπίτι που είχε καταφέρει να αγοράσει ο Ιωάννης του Ζεβεδαίου, ο Ιησούς πήγε στην Ναζαρέτ.		134:1.1 (1483.3) After taking leave of Gonod and Ganid at Charax (in December of a.d. 23), Jesus returned by way of Ur to Babylon, where he joined a desert caravan that was on its way to Damascus. From Damascus he went to Nazareth, stopping only a few hours at Capernaum, where he paused to call on Zebedee’s family. There he met his brother James, who had sometime previously come over to work in his place in Zebedee’s boatshop. After talking with James and Jude (who also chanced to be in Capernaum) and after turning over to his brother James the little house which John Zebedee had managed to buy, Jesus went on to Nazareth.
134:1.2 (1483.4) Μέχρι το τέλος του ταξιδιού του στην Μεσόγειο, ο Ιησούς είχε μαζέψει αρκετά χρήματα για να αντιμετωπίσει τα έξοδά του σχεδόν μέχρι την αρχή της δημόσιας προσφοράς του. Αλλά εκτός από τον Ζεβεδαίο από την Καπερναούμ και τους ανθρώπους που γνώρισε σε αυτό το ασυνήθιστο ταξίδι, ο κόσμος ποτέ δεν ήξερε ότι έκανε αυτό το ταξίδι. Η οικογένειά του πάντα πίστευε ότι πέρασε αυτό το διάστημα μελετώντας στην Αλεξάνδρεια. Ο Ιησούς ποτέ δεν επιβεβαίωσε αυτές τις εικασίες, αλλά ούτε και αρνήθηκε ανοιχτά αυτές τις παρανοήσεις.		134:1.2 (1483.4) At the end of his Mediterranean journey Jesus had received sufficient money to meet his living expenses almost up to the time of the beginning of his public ministry. But aside from Zebedee of Capernaum and the people whom he met on this extraordinary trip, the world never knew that he made this journey. His family always believed that he spent this time in study at Alexandria. Jesus never confirmed these beliefs, neither did he make open denial of such misunderstandings.
134:1.3 (1483.5) Στις λίγες βδομάδες που παρέμεινε στην Ναζαρέτ, ο Ιησούς κουβέντιασε με την οικογένειά του και τους φίλους του, πέρασε και κάμποσο χρόνο στο εργαστήριο επισκευών με τον αδερφό του τον Ιωσήφ, αλλά την περισσότερη προσοχή του την αφιέρωσε στην Μαρία και στην Ρουθ. Η Ρουθ ήταν τότε περίπου δεκαπέντε χρονών, και αυτή ήταν η πρώτη ευκαιρία του Ιησού να κουβεντιάσει εκτενώς μαζί της εφόσον πια ήταν μια νέα γυναίκα.		134:1.3 (1483.5) During his stay of a few weeks at Nazareth, Jesus visited with his family and friends, spent some time at the repair shop with his brother Joseph, but devoted most of his attention to Mary and Ruth. Ruth was then nearly fifteen years old, and this was Jesus’ first opportunity to have long talks with her since she had become a young woman.
134:1.4 (1484.1) Και ο Σίμων και ο Ιούδας ήθελαν εδώ και κάμποσο καιρό να παντρευτούν, αλλά δεν ήθελαν να το κάνουν χωρίς την συγκατάθεση του Ιησού¨ γι αυτό ανέβαλαν τους γάμους τους, ελπίζοντας να γυρίσει ο μεγαλύτερος αδερφός τους. Παρόλο που στα περισσότερα θέματα θεωρούσαν τον Ιάκωβο κεφαλή της οικογένειας, όταν ήταν για θέματα γάμου, ήθελαν την ευλογία του Ιησού. Έτσι ο Σίμων και ο Ιούδας παντρεύτηκαν σε ένα διπλό γάμο στις αρχές του Μαρτίου εκείνη την χρονιά, το 24 μ.Χ. όλα τα μεγαλύτερα παιδιά τώρα ήταν παντρεμένα¨ μόνο η Ρουθ, η μικρότερη, έμεινε στο σπίτι με την μητέρα της την Μαρία.		134:1.4 (1484.1) Both Simon and Jude had for some time wanted to get married, but they had disliked to do this without Jesus’ consent; accordingly they had postponed these events, hoping for their eldest brother’s return. Though they all regarded James as the head of the family in most matters, when it came to getting married, they wanted the blessing of Jesus. So Simon and Jude were married at a double wedding in early March of this year, a.d. 24. All the older children were now married; only Ruth, the youngest, remained at home with Mary.
134:1.5 (1484.2) Ο Ιησούς μίλησε κανονικά και φυσιολογικά με όλα τα μέλη της οικογένειάς του ξεχωριστά, αλλά όταν ήταν όλοι μαζί, μιλούσε πολύ λίγο, πράγμα που παρατήρησαν και σχολίασαν όλοι μεταξύ τους. Ιδιαίτερα η Μαρία είχε ταραχτεί από την ασυνήθιστα ιδιόμορφη συμπεριφορά του πρωτότοκού της.		134:1.5 (1484.2) Jesus visited with the individual members of his family quite normally and naturally, but when they were all together, he had so little to say that they remarked about it among themselves. Mary especially was disconcerted by this unusually peculiar behavior of her first-born son.
134:1.6 (1484.3) Τον καιρό περίπου που ο Ιησούς ετοιμαζόταν να φύγει από την Ναζαρέτ, ο αρχηγός ενός καραβανιού που περνούσε από την πόλη αρρώστησε σοβαρά, και ο Ιησούς, που ήξερε πολλές γλώσσες, προσφέρθηκε να πάρει την θέση του. Εφόσον αυτό το ταξίδι θα τον υποχρέωνε να απουσιάσει για ένα χρόνο, και αφού όλα του τα αδέρφια ήταν παντρεμένα και η μητέρα του ζούσε σπίτι με την Ρουθ, ο Ιησούς κάλεσε ένα οικογενειακό συμβούλιο στο οποίο πρότεινε η μητέρα του και η Ρουθ να πάνε να ζήσουν στην Καπερναούμ στο σπίτι το οποίο μόλις πρόσφατα είχε δώσει στον Ιάκωβο. Έτσι, λίγες μέρες αργότερα ο Ιησούς έφυγε μα το καραβάνι, η Μαρία και η Ρουθ μετακόμισαν στην Καπερναούμ, όπου έμειναν για όλο το υπόλοιπο της ζωής της Μαρίας στο σπίτι που τους είχε παραχωρήσει ο Ιησούς. Ο Ιωσήφ και η οικογένειά του μετακόμισαν στο παλιό σπίτι στην Ναζαρέτ.		134:1.6 (1484.3) About the time Jesus was preparing to leave Nazareth, the conductor of a large caravan which was passing through the city was taken violently ill, and Jesus, being a linguist, volunteered to take his place. Since this trip would necessitate his absence for a year, and inasmuch as all his brothers were married and his mother was living at home with Ruth, Jesus called a family conference at which he proposed that his mother and Ruth go to Capernaum to live in the home which he had so recently given to James. Accordingly, a few days after Jesus left with the caravan, Mary and Ruth moved to Capernaum, where they lived for the rest of Mary’s life in the home that Jesus had provided. Joseph and his family moved into the old Nazareth home.
134:1.7 (1484.4) Αυτ6ή ήταν μια από τις πιο ασυνήθιστες χρονιές στην εσώτερη εμπειρία του Υιού του Ανθρώπου¨ είχε γίνει μεγάλη πρόοδος στην εργασιακή αρμονία του ανθρώπινου νου του και του εσωτερικά διαμένοντος Προσαρμοστή. Ο Προσαρμοστής ήταν δραστηριοποιημένος στην αναδιοργάνωση της σκέψης και στην προετοιμασία του νου για τα μεγάλα γεγονότα που δεν ήταν πια πολύ μακριά. Η προσωπικότητα του Ιησού προετοιμαζόταν για την μεγάλη του αλλαγή προς τον κόσμο. Αυτοί ήταν οι ενδιάμεσοι καιροί, το μεταβατικό στάδιο εκείνης της ύπαρξης που άρχισε την ζωή σαν Θεός που εμφανίστηκε σαν άνθρωπος, και που τώρα ήταν έτοιμος να συμπληρώσει την επίγεια σταδιοδρομία του σαν άνθρωπος που εμφανίζεται σαν Θεός.		134:1.7 (1484.4) This was one of the more unusual years in the inner experience of the Son of Man; great progress was made in effecting working harmony between his human mind and the indwelling Adjuster. The Adjuster had been actively engaged in reorganizing the thinking and in rehearsing the mind for the great events which were in the not then distant future. The personality of Jesus was preparing for his great change in attitude toward the world. These were the in-between times, the transition stage of that being who began life as God appearing as man, and who was now making ready to complete his earth career as man appearing as God.
2. ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΣΤΗΝ ΚΑΣΠΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ^top		2. The Caravan Trip to the Caspian ^top
134:2.1 (1484.5) Ήταν πρώτη του Απρίλη, του 24 μ.Χ., όταν ο Ιησούς έφυγε από την Ναζαρέτ για το ταξίδι με το καραβάνι στην περιοχή της Κασπίας Θάλασσας. Το καραβάνι στο οποίο είχε πάει ο Ιησούς σαν συντονιστής πήγαινε από την Ιερουσαλήμ από τον δρόμο της Δαμασκού και από την Λίμνη Ουρμία μέσα από την Ασσυρία, την Μεδία, και την Παρθία προς την νοτιοανατολική περιοχή της Κασπίας Θάλασσας. Πέρασε μια ολόκληρη χρονιά πριν επιστρέψει από αυτό το ταξίδι.		134:2.1 (1484.5) It was the first of April, a.d. 24, when Jesus left Nazareth on the caravan trip to the Caspian Sea region. The caravan which Jesus joined as its conductor was going from Jerusalem by way of Damascus and Lake Urmia through Assyria, Media, and Parthia to the southeastern Caspian Sea region. It was a full year before he returned from this journey.
134:2.2 (1484.6) Για τον Ιησού αυτό το ταξίδι με το καραβάνι ήταν άλλη μια περιπέτεια εξερεύνησης και προσωπικής προσφοράς. Είχε ενδιαφέρουσα εμπειρία με την οικογένειά του στο καραβάνι—τους επιβάτες, τους φρουρούς, και τους οδηγούς των καμήλων. Πολλοί άνδρες, γυναίκες και παιδιά που κατοικούσαν στην πορεία που ακολουθούσε το καραβάνι έζησαν πλουσιότερη ζωή χάρη στην γνωριμία τους με τον Ιησού, που ήταν για αυτούς ο ασυνήθιστος συντονιστής ενός συνηθισμένου καραβανιού. Δεν βγήκαν όλοι όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν κερδισμένοι από την προσωπική του προσφορά προς αυτούς, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία εκείνων που τον γνώρισαν και κουβέντιασαν μαζί του βελτιώθηκαν για όλο το υπόλοιπο της ζωής τους.		134:2.2 (1484.6) For Jesus this caravan trip was another adventure of exploration and personal ministry. He had an interesting experience with his caravan family—passengers, guards, and camel drivers. Scores of men, women, and children residing along the route followed by the caravan lived richer lives as a result of their contact with Jesus, to them, the extraordinary conductor of a commonplace caravan. Not all who enjoyed these occasions of his personal ministry profited thereby, but the vast majority of those who met and talked with him were made better for the remainder of their natural lives.
134:2.3 (1484.7) Από όλα του τα ταξίδια ανά τον κόσμο αυτό το ταξίδι στην Κασπία Θάλασσα έφερε τον Ιησού πιο κοντά στην Ανατολή και τον έκανε να κατανοήσει καλύτερα τους λαούς της Άπω Ανατολής. Ήρθε σε προσωπική επαφή με όλες τις φυλές που υπήρχαν τότε στην Ουράντια, εκτός από την ερυθρά. Και εκεί απόλαυσε την προσωπική του προσφορά προς κάθε μία από αυτές τις διάφορες φυλές και τους ανάμικτους λαούς, και όλοι τους ήταν δεκτικοί στην ζώσα αλήθεια που τους έφερε. Οι Ευρωπαίοι από την μακρινή Δύση και οι Ασιάτες από την Άπω Ανατολή πρόσεξαν εξίσου τα ελπιδοφόρα λόγια του που μιλούσαν για την αιώνια ζωή και επηρεάστηκαν το ίδιο από την ζωή της υπηρεσίας του στην αγάπη και της πνευματικής του προσφοράς, που με τόση χάρη έζησε ανάμεσά τους.		134:2.3 (1484.7) Of all his world travels this Caspian Sea trip carried Jesus nearest to the Orient and enabled him to gain a better understanding of the Far-Eastern peoples. He made intimate and personal contact with every one of the surviving races of Urantia excepting the red. He equally enjoyed his personal ministry to each of these varied races and blended peoples, and all of them were receptive to the living truth which he brought them. The Europeans from the Far West and the Asiatics from the Far East alike gave attention to his words of hope and eternal life and were equally influenced by the life of loving service and spiritual ministry which he so graciously lived among them.
134:2.4 (1485.1) Το ταξίδι με το καραβάνι είχε επιτυχία από κάθε άποψη. Ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον επεισόδιο στην ανθρώπινη ζωή του Ιησού, γιατί αυτή την χρονιά λειτουργούσε με μεγάλη εκτελεστική ικανότητα, και ήταν υπεύθυνος για το υλικό που είχε υπ’ ευθύνη του και για την ασφάλεια των ταξιδιωτών που έκαναν αυτό το ταξίδι με το καραβάνι. Και με απόλυτη αφοσίωση, ικανότητα και σοφία εκτέλεσε τα πολλαπλά καθήκοντά του.		134:2.4 (1485.1) The caravan trip was successful in every way. This was a most interesting episode in the human life of Jesus, for he functioned during this year in an executive capacity, being responsible for the material intrusted to his charge and for the safe conduct of the travelers making up the caravan party. And he most faithfully, efficiently, and wisely discharged his multiple duties.
134:2.5 (1485.2) Επιστρέφοντας από την περιοχή της Κασπίας, ο Ιησούς άφησε το καραβάνι στην Λίμνη Ουρμία, όπου έμεινε για κάτι παραπάνω από δύο εβδομάδες. Επέστρεψε σαν επιβάτης με ένα άλλο καραβάνι προς την Δαμασκό, όπου οι ιδιοκτήτες των καμήλων του ζήτησαν να παραμείνει στην υπηρεσία τους. Αρνούμενος την προσφορά τους, ταξίδεψε με το καραβάνι για την Καπερναούμ, φτάνοντας εκεί την πρώτη του Απρίλη, του 25μ. Χ. δεν θεωρούσε πια την Ναζαρέτ σπίτι του. Η Καπερναούμ ήταν πια το σπίτι του Ιησού, του Ιάκωβου, της Μαρίας, και της Ρουθ. Αλλά ο Ιησούς ποτέ δεν ξανάζησε με την οικογένειά του¨ όταν ήταν στην Καπερναούμ έμενε με τους Ζεβεδαίους.		134:2.5 (1485.2) On the return from the Caspian region, Jesus gave up the direction of the caravan at Lake Urmia, where he tarried for slightly over two weeks. He returned as a passenger with a later caravan to Damascus, where the owners of the camels besought him to remain in their service. Declining this offer, he journeyed on with the caravan train to Capernaum, arriving the first of April, a.d. 25. No longer did he regard Nazareth as his home. Capernaum had become the home of Jesus, James, Mary, and Ruth. But Jesus never again lived with his family; when in Capernaum he made his home with the Zebedees.
3. ΟΙ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΟΥΡΜΙΑ ^top		3. The Urmia Lectures ^top
134:3.1 (1485.3) Πηγαίνοντας προς την Κασπία Θάλασσα, ο Ιησούς είχε σταματήσει για αρκετές μέρες για ανάπαυση στην παλιά Περσική πόλη της Ουρμίας στις δυτικές ακτές της Λίμνης Ουρμίας. Στο μεγαλύτερο από μια ομάδα νησιών που βρισκόντουσαν σε μικρή απόσταση από την Ουρμία, υπήρχε ένα μεγάλο κτίριο—ένα θέατρο για διαλέξεις—αφιερωμένο στο «πνεύμα της θρησκείας.» Αυτό το οικοδόμημα ήταν στην πραγματικότητα ένας ναός της φιλοσοφίας των θρησκειών.		134:3.1 (1485.3) On the way to the Caspian Sea, Jesus had stopped several days for rest and recuperation at the old Persian city of Urmia on the western shores of Lake Urmia. On the largest of a group of islands situated a short distance offshore near Urmia was located a large building—a lecture amphitheater—dedicated to the “spirit of religion.” This structure was really a temple of the philosophy of religions.
134:3.2 (1485.4) Αυτός ο ναός της θρησκείας είχε κτιστεί από έναν πλούσιο έμπορο πολίτη της Ουρμίας και των τριών γιων του. Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Κυμβούτων, και ανάμεσα στους απογόνους του συγκαταλέγονταν πολλοί διαφορετικοί λαοί.		134:3.2 (1485.4) This temple of religion had been built by a wealthy merchant citizen of Urmia and his three sons. This man was Cymboyton, and he numbered among his ancestors many diverse peoples.
134:3.3 (1485.5) Οι διαλέξεις και οι συζητήσεις σε αυτήν την σχολή της θρησκείας άρχιζαν στις 10.00 κάθε πρωί. Οι απογευματινές συνεδριάσεις άρχιζαν στις 3.00, και οι βραδινές συζητήσεις άνοιγαν στις 8.00. Ο Κυμβούτων ή κάποιος από τους τρεις γιους του πάντα προέδρευαν σε αυτές τις συνεδριάσεις διδασκαλίας, συζήτησης, και συνομιλιών. Ο ιδρυτής αυτής της μοναδικής σχολής θρησκειών έζησε και πέθανε χωρίς ποτέ να αποκαλύψει τις προσωπικές θρησκευτικές του πεποιθήσεις.		134:3.3 (1485.5) The lectures and discussions in this school of religion began at ten o’clock every morning in the week. The afternoon sessions started at three o’clock, and the evening debates opened at eight o’clock. Cymboyton or one of his three sons always presided at these sessions of teaching, discussion, and debate. The founder of this unique school of religions lived and died without ever revealing his personal religious beliefs.
134:3.4 (1485.6) Σε πολλές περιπτώσεις ο Ιησούς συμμετείχε σε αυτές τις συνομιλίες, και πριν φύγει από την Ουρμία, ο Κυμβούτων κανόνισε με τον Ιησού να μείνει μαζί τους στο ταξίδι της επιστροφής και να δώσει είκοσι-τέσσερις διαλέξεις για την «Αδερφοσύνη των Ανθρώπων,» και να κάνει δώδεκα βραδινές συνεδριάσεις με ερωτήσεις και απαντήσεις, και συζητήσεις ειδικά για τις διαλέξεις του και για την αδερφοσύνη των ανθρώπων γενικότερα.		134:3.4 (1485.6) On several occasions Jesus participated in these discussions, and before he left Urmia, Cymboyton arranged with Jesus to sojourn with them for two weeks on his return trip and give twenty-four lectures on “The Brotherhood of Men,” and to conduct twelve evening sessions of questions, discussions, and debates on his lectures in particular and on the brotherhood of men in general.
134:3.5 (1485.7) Σύμφωνα με αυτή την συμφωνία, ο Ιησούς σταμάτησε στο ταξίδι της επιστροφής και έδωσε αυτές τις διαλέξεις. Αυτή ήταν η πιο συστηματική και τυπική από όλες τις διδασκαλίες του Κυρίου στην Ουράντια. Ποτέ πριν ή μετά δεν είπε τόσα πολλά για ένα θέμα όσα περιλαμβανόντουσαν σε αυτές τις διαλέξεις και συζητήσεις για την αδερφοσύνη των ανθρώπων. Στην πραγματικότητα οι διαλέξεις αυτές ήταν για την «Βασιλεία του Θεού» και την «Βασιλεία των Ανθρώπων.		134:3.5 (1485.7) In accordance with this arrangement, Jesus stopped off on the return trip and delivered these lectures. This was the most systematic and formal of all the Master’s teaching on Urantia. Never before or after did he say so much on one subject as was contained in these lectures and discussions on the brotherhood of men. In reality these lectures were on the “Kingdom of God” and the “Kingdoms of Men.”
134:3.6 (1486.1) Πάνω από τριάντα θρησκείες και θρησκευτικές δοξασίες αντιπροσωπευόντουσαν στην σχολή αυτού του ναού της θρησκευτικής φιλοσοφίας. Αυτοί οι δάσκαλοι επιλεγόντουσαν, στηριζόντουσαν, και ήταν πλήρως αποδεκτοί από τις αντίστοιχες θρησκευτικές τους ομάδες. Εκείνο τον καιρό υπήρχαν περίπου είκοσι επτά δάσκαλοι στην σχολή, και έμεναν σε εξοχικά σπίτια που στέγαζαν περίπου δώδεκα άτομα. Κάθε νέα σελήνη αυτές οι ομάδες άλλαζαν με κλήρωση. Η αδιαλλαξία, τα εριστικά πνεύματα, ή οποιαδήποτε άλλη διάθεση για την παρενόχληση της ομαλής λειτουργίας της κοινότητας προκαλούσε την χωρίς πολλές διατυπώσεις εκδίωξη του παραβάτη δασκάλου. Θα απολυόταν χωρίς τυπικότητες, και ο επόμενος στην σειρά θα έπαιρνε αμέσως την θέση του.		134:3.6 (1486.1) More than thirty religions and religious cults were represented on the faculty of this temple of religious philosophy. These teachers were chosen, supported, and fully accredited by their respective religious groups. At this time there were about seventy-five teachers on the faculty, and they lived in cottages each accommodating about a dozen persons. Every new moon these groups were changed by the casting of lots. Intolerance, a contentious spirit, or any other disposition to interfere with the smooth running of the community would bring about the prompt and summary dismissal of the offending teacher. He would be unceremoniously dismissed, and his alternate in waiting would be immediately installed in his place.
134:3.7 (1486.2) Αυτοί οι δάσκαλοι των διαφόρων θρησκειών έκαναν μεγάλη προσπάθεια να δείξουν πόσο έμοιαζαν όλες οι θρησκείες στα βασικά πράγματα αυτής της ζωής και της επόμενης. Υπήρχε μια μόνο φιλοσοφία που έπρεπε να είναι αποδεκτή, σαν όρος για να αποκτηθεί μια θέση σε αυτήν την σχολή—κάθε δάσκαλος πρέπει να αντιπροσωπεύει μια θρησκεία που αναγνώριζε τον Θεό—κάποιο είδος υπέρτατης Θεότητας. Υπήρχαν πέντε ανεξάρτητοι δάσκαλοι σε αυτήν την σχολή που δεν αντιπροσώπευαν κάποια οργανωμένη θρησκεία, και ένας από αυτούς ήταν και ο Ιησούς.		134:3.7 (1486.2) These teachers of the various religions made a great effort to show how similar their religions were in regard to the fundamental things of this life and the next. There was but one doctrine which had to be accepted in order to gain a seat on this faculty—every teacher must represent a religion which recognized God—some sort of supreme Deity. There were five independent teachers on the faculty who did not represent any organized religion, and it was as such an independent teacher that Jesus appeared before them.
134:3.8 (1486.3) [Όταν εμείς, οι μεσόδρομοι, ετοιμάσαμε την περίληψη της διδασκαλίας του Ιησού στην Ούρμια, προέκυψε μια διαφωνία ανάμεσα στα σεραφείμ των εκκλησιών και στα σεραφείμ της προόδου για το αν ήταν σοφό να περιλάβουμε αυτές τις διδασκαλίες στην Αποκάλυψη της Ουράντια. Οι συνθήκες του εικοστού αιώνα, που επικρατούν και στην θρησκεία και στις ανθρώπινες κυβερνήσεις, είναι τόσο διαφορετικές από εκείνες που επικρατούσαν στις μέρες του Ιησού που ήταν πραγματικά δύσκολο να προσαρμόσουμε τις διδασκαλίες του Κυρίου στην Ουρμία, στα προβλήματα της βασιλείας του Θεού και στα βασίλεια των ανθρώπων όπως υπάρχουν σύμφωνα με τις λειτουργίες αυτού του κόσμου στον εικοστό αιώνα. Ποτέ δεν μπορέσαμε να σχηματίσουμε έστω μια δήλωση από την διδασκαλία του Κυρίου που να είναι αποδεκτή και στις δύο ομάδες αυτών των σεραφείμ της πλανητικής κυβέρνησης. Τελικά, ο πρόεδρος Μελχισεδέκ της αποκαλυπτικής επιτροπής διόρισε μια τριμελή επιτροπή της τάξης μας για να προετοιμάσουμε την άποψή μας για την διδασκαλία του Κυρίου στην Ουρμία, όπως θα ήταν προσαρμοσμένη στις θρησκευτικές και πολιτικές συνθήκες του εικοστού αιώνα στην Ουράντια. Έτσι, εμείς οι τρεις δευτεροβάθμιοι μεσόδρομοι ολοκληρώσαμε μια τέτοια προσαρμογή των διδασκαλιών του Ιησού, επαναδιατυπώνοντας τις διακηρύξεις του όπως θα τις εφαρμόζαμε στις παρούσες συνθήκες, και τώρα παρουσιάζουμε αυτές τις δηλώσεις όπως είναι μετά την έκδοσή τους από τον Μελχισεδέκ πρόεδρο της αποκαλυπτικής επιτροπής.]		134:3.8 (1486.3) [When we, the midwayers, first prepared the summary of Jesus’ teachings at Urmia, there arose a disagreement between the seraphim of the churches and the seraphim of progress as to the wisdom of including these teachings in the Urantia Revelation. Conditions of the twentieth century, prevailing in both religion and human governments, are so different from those prevailing in Jesus’ day that it was indeed difficult to adapt the Master’s teachings at Urmia to the problems of the kingdom of God and the kingdoms of men as these world functions are existent in the twentieth century. We were never able to formulate a statement of the Master’s teachings which was acceptable to both groups of these seraphim of planetary government. Finally, the Melchizedek chairman of the revelatory commission appointed a commission of three of our number to prepare our view of the Master’s Urmia teachings as adapted to twentieth-century religious and political conditions on Urantia. Accordingly, we three secondary midwayers completed such an adaptation of Jesus’ teachings, restating his pronouncements as we would apply them to present-day world conditions, and we now present these statements as they stand after having been edited by the Melchizedek chairman of the revelatory commission.]
4. ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ—ΘΕΪΚΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ^top		4. Sovereignty—Divine and Human ^top
134:4.1 (1486.4) Η αδερφοσύνη των ανθρώπων βασίζεται στην πατρότητα του Θεού. Η οικογένεια του Θεού προέρχεται από την αγάπη του Θεού—ο Θεός είναι αγάπη. Ο Θεός ο Πατέρας αγαπά θεϊκά όλα τα παιδιά του.		134:4.1 (1486.4) The brotherhood of men is founded on the fatherhood of God. The family of God is derived from the love of God—God is love. God the Father divinely loves his children, all of them.
134:4.2 (1486.5) Το βασίλειο του ουρανού, η θεϊκή κυβέρνηση, βασίζεται στο γεγονός της θεϊκής κυριαρχίας—ο Θεός είναι πνεύμα. Εφόσον ο Θεός είναι πνεύμα, αυτό το βασίλειο είναι πνευματικό. Η βασιλεία των ουρανών δεν είναι ούτε υλική ούτε απλά διανοητική¨ είναι μια πνευματική σχέση ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο.		134:4.2 (1486.5) The kingdom of heaven, the divine government, is founded on the fact of divine sovereignty—God is spirit. Since God is spirit, this kingdom is spiritual. The kingdom of heaven is neither material nor merely intellectual; it is a spiritual relationship between God and man.
134:4.3 (1486.6) Αν οι διαφορετικές θρησκείες αναγνωρίζουν τον θεϊκή κυριαρχία του Θεού του Πατέρα, τότε όλες αυτές οι θρησκείες θα παραμείνουν σε ειρηνική κατάσταση. Μόνο όταν μια θρησκεία θεωρήσει ότι είναι κατά κάποιο τρόπο ανώτερη από τις άλλες, και ότι κατ΄χει αποκλειστική εξουσία πάνω στις άλλες, τότε αυτή η θρησκεία θα πάψει να είναι ανεκτική προς τις άλλες και θα τολμήσει να καταδιώξει τους πιστούς άλλων θρησκειών.		134:4.3 (1486.6) If different religions recognize the spirit sovereignty of God the Father, then will all such religions remain at peace. Only when one religion assumes that it is in some way superior to all others, and that it possesses exclusive authority over other religions, will such a religion presume to be intolerant of other religions or dare to persecute other religious believers.
134:4.4 (1487.1) Η θρησκευτική ειρήνη—η αδερφοσύνη—δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει εκτός και αν όλες οι θρησκείες είναι πρόθυμες να απαλλαχτούν εντελώς από όλη την εκκλησιαστική εξουσία και να παραδώσουν εντελώς όλες τις αντιλήψεις πνευματικής κυριαρχίας. Μόνο ο Θεός είναι πνευματικός κυρίαρχος.		134:4.4 (1487.1) Religious peace—brotherhood—can never exist unless all religions are willing to completely divest themselves of all ecclesiastical authority and fully surrender all concept of spiritual sovereignty. God alone is spirit sovereign.
134:4.5 (1487.2) Δεν μπορείτε να έχετε ισότητα ανάμεσα στις θρησκείες (θρησκευτική ελευθερία) χωρίς να υπάρχουν θρησκευτικού πόλεμοι εκτός και αν όλες οι θρησκείες συναινέσουν να μεταφέρουν όλη την θρησκευτική κυριαρχία σε κάποιο υπεράνθρωπο επίπεδο, στον ίδιο τον Θεό.		134:4.5 (1487.2) You cannot have equality among religions (religious liberty) without having religious wars unless all religions consent to the transfer of all religious sovereignty to some superhuman level, to God himself.
134:4.6 (1487.3) Η βασιλεία των ουρανών στις καρδιές των ανθρώπων θα δημιουργήσει θρησκευτική ενότητα (όχι απαραίτητα ομοιομορφία) επειδή όλες οι θρησκευτικές ομάδες που αποτελούνται από τέτοιους πιστούς θα είναι ελεύθερες από όλες τις αντιλήψεις εκκλησιαστικής εξουσίας—θρησκευτικής κυριαρχίας.		134:4.6 (1487.3) The kingdom of heaven in the hearts of men will create religious unity (not necessarily uniformity) because any and all religious groups composed of such religious believers will be free from all notions of ecclesiastical authority—religious sovereignty.
134:4.7 (1487.4) Ο Θεός είναι πνεύμα, και ο Θεός δίνει ένα κομμάτι από του πνευματικού του εαυτού να κατοικήσει στην καρδιά του ανθρώπου. Πνευματικά, όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι. Η βασιλεία των ουρανών είναι ελεύθερη από κάστες, τάξεις, κοινωνικά επίπεδα, και οικονομικές ομάδες. Είσαστε όλοι αδέρφια.		134:4.7 (1487.4) God is spirit, and God gives a fragment of his spirit self to dwell in the heart of man. Spiritually, all men are equal. The kingdom of heaven is free from castes, classes, social levels, and economic groups. You are all brethren.
134:4.8 (1487.5) Αλλά από την στιγμή που δεν θα βλέπετε πια την πνευματική κυριαρχία του Θεού του Πατέρα, κάποια θρησκεία θα αρχίσει να επιβάλλεται πάνω στις άλλες¨ και τότε αντί για την ειρήνη στην γη και το καλό των ανθρώπων, θα αρχίσουν διχόνοιες, αλληλοκατηγορίες, ακόμα και θρησκευτικοί πόλεμοι, τουλάχιστον πόλεμοι ανάμεσα στους θρησκευόμενους.		134:4.8 (1487.5) But the moment you lose sight of the spirit sovereignty of God the Father, some one religion will begin to assert its superiority over other religions; and then, instead of peace on earth and good will among men, there will start dissensions, recriminations, even religious wars, at least wars among religionists.
134:4.9 (1487.6) Οι υπάρξεις που έχουν ελεύθερη βούληση και αντιμετωπίζουν τους άλλους σαν ίσους, εκτός και αν αμοιβαία αναγνωρίσουν ότι υπόκεινται σε κάποια ανώτερη κυριαρχία, κάποια εξουσία πέρα και πάνω από αυτούς, αργά ή γρήγορα μπαίνουν στον πειρασμό να δοκιμάσουν την ικανότητά τους να αποκτήσουν δύναμη και εξουσία πάνω σε άλλα πρόσωπα και ομάδες. Η έννοια της ισότητας ποτέ δεν φέρνει ειρήνη εκτός και αν υπάρξει αμοιβαία αναγνώριση κάποιας υπερελεγκτικής επιρροής κάποιας υπερκυριαρχίας.		134:4.9 (1487.6) Freewill beings who regard themselves as equals, unless they mutually acknowledge themselves as subject to some supersovereignty, some authority over and above themselves, sooner or later are tempted to try out their ability to gain power and authority over other persons and groups. The concept of equality never brings peace except in the mutual recognition of some overcontrolling influence of supersovereignty.
134:4.10 (1487.7) Οι πιστοί στην Ουρμία ζούσαν μαζί σχετικά ειρηνικά και γαλήνια επειδή είχαν παραδώσει εντελώς όλες τους τις αντιλήψεις για θρησκευτική κυριαρχία. Πνευματικά, όλοι πίστευαν σε ένα κυρίαρχο Θεό¨ κοινωνικά, όλη η εξουσία αδιαμφισβήτητα βρισκόταν στον πρόεδρό τους—τον Κυμβούτονα. Γνώριζαν καλά τι θα συνέβαινε σε όποιο δάσκαλο τολμούσε και να κάνει τον αφέντη στους συναδέλφους του. Δεν μπορεί να υπάρξει θρησκευτική ειρήνη με διάρκεια στην Ουράντια εκτός και αν όλες οι θρησκευτικές ομάδες παραδώσουν ελεύθερα όλες τους τις αντιλήψεις για θεϊκή εύνοια, εκλεκτό λαό, και θρησκευτική κυριαρχία. Μόνο όταν ο Θεός ο Πατέρας γίνει υπέρτατος τότε οι άνθρωποι θα γίνουν αδέρφια στην θρησκεία και θα ζήσουν στην γη μαζί ειρηνικά.		134:4.10 (1487.7) The Urmia religionists lived together in comparative peace and tranquillity because they had fully surrendered all their notions of religious sovereignty. Spiritually, they all believed in a sovereign God; socially, full and unchallengeable authority rested in their presiding head—Cymboyton. They well knew what would happen to any teacher who assumed to lord it over his fellow teachers. There can be no lasting religious peace on Urantia until all religious groups freely surrender all their notions of divine favor, chosen people, and religious sovereignty. Only when God the Father becomes supreme will men become religious brothers and live together in religious peace on earth.
5. ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ^top		5. Political Sovereignty ^top
134:5.1 (1487.8) [Ενώ οι διδασκαλίες του Κυρίου για την κυριαρχία του Θεού είναι αλήθεια—με κάποιες περιπλοκές μόνο εξαιτίας της μεταγενέστερης εμφάνισης της θρησκείας για αυτόν ανάμεσα στις άλλες θρησκείες του κόσμου—οι παρουσιάσεις του για την πολιτική κυριαρχία έχουν μπερδευτεί πολύ από την πολιτική εξέλιξη της εθνικής ζωής κατά την διάρκεια των τελευταίων χιλίων εννιακοσίων χρόνων και περισσότερο. Τον καιρό του Ιησού υπήρχαν μόνο δύο μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις—την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στην Δύση και την Αυτοκρατορία των Χαν στην Ανατολή—και αυτές είχαν μεγάλη απόσταση μεταξύ τους αφού χωριζόντουσαν από το βασίλειο της Παρθίας και άλλες ενδιάμεσες χώρες της περιοχής της Κασπίας και του Τουρκεστάν. Γι αυτό, στην ακόλουθη παρουσίαση έχουμε απομακρυνθεί πολύ από την ουσία των διδασκαλιών του Κυρίου στην Ουρμία για την πολιτική κυριαρχία, προσπαθώντας παράλληλα να απεικονίσουμε την σημασία αυτών των διδασκαλιών όπως εφαρμόζονται στο ιδιαίτερα κρίσιμο στάδιο της εξέλιξης της πολιτικής κυριαρχίας στον εικοστό αιώνα μετά Χριστό.]		134:5.1 (1487.8) [While the Master’s teaching concerning the sovereignty of God is a truth—only complicated by the subsequent appearance of the religion about him among the world’s religions—his presentations concerning political sovereignty are vastly complicated by the political evolution of nation life during the last nineteen hundred years and more. In the times of Jesus there were only two great world powers—the Roman Empire in the West and the Han Empire in the East—and these were widely separated by the Parthian kingdom and other intervening lands of the Caspian and Turkestan regions. We have, therefore, in the following presentation departed more widely from the substance of the Master’s teachings at Urmia concerning political sovereignty, at the same time attempting to depict the import of such teachings as they are applicable to the peculiarly critical stage of the evolution of political sovereignty in the twentieth century after Christ.]
134:5.2 (1487.9) Οι πόλεμοι στην Ουράντια δεν θα τελειώσουν ποτέ όσο τα έθνη είναι προσκολλημένα σε παραπλανητικές ιδέες απεριόριστης εθνικής κυριαρχίας. Υπάρχουν μόνο δύο επίπεδα σχετικής κυριαρχίας σε ένα κατοικημένο κόσμο: η πνευματική ελεύθερη βούληση του κάθε θνητού και η συλλογική κυριαρχία του ανθρώπινου είδους συνολικά. Ανάμεσα στο ατομικό επίπεδο της ανθρώπινης ύπαρξης και στο επίπεδο του συνόλου του ανθρωπίνου είδους, όλες οι κατηγορίες και οι προσεταιρισμοί είναι σχετικοί, μεταβατικοί, και έχουν αξία μόνο στον βαθμό που διευρύνουν την ευημερία, και την πρόοδο του ατόμου και του πλανητικού συνόλου—του ανθρώπου και του ανθρωπίνου είδους.		134:5.2 (1487.9) War on Urantia will never end so long as nations cling to the illusive notions of unlimited national sovereignty. There are only two levels of relative sovereignty on an inhabited world: the spiritual free will of the individual mortal and the collective sovereignty of mankind as a whole. Between the level of the individual human being and the level of the total of mankind, all groupings and associations are relative, transitory, and of value only in so far as they enhance the welfare, well-being, and progress of the individual and the planetary grand total—man and mankind.
134:5.3 (1488.1) Οι θρησκευτικοί διδάσκαλοι πρέπει πάντα να θυμούνται ότι η πνευματική κυριαρχία του Θεού υπερβαίνει όλες τις ενδιάμεσες πνευματικές νομιμότητες. Κάποια μέρα οι αστικοί κυβερνήτες θα μάθουν ότι οι Ανώτατοι κυβερνούν στα βασίλεια των ανθρώπων.		134:5.3 (1488.1) Religious teachers must always remember that the spiritual sovereignty of God overrides all intervening and intermediate spiritual loyalties. Someday civil rulers will learn that the Most Highs rule in the kingdoms of men.
134:5.4 (1488.2) Αυτή η κυβέρνηση των Ανώτατων στα βασίλεια των ανθρώπων δεν είναι το αποκλειστικό προνόμιο κάποιας ιδιαίτερα ευνοημένης ομάδας θνητών. Δεν υπάρχει «εκλεκτός λαός». Η εξουσία των Ανώτατων, των υπερελεγκτών της πολιτικής εξέλιξης, είναι μια εξουσία σχεδιασμένη για να προωθεί το μεγαλύτερο καλό για τον μεγαλύτερο αριθμό όλων των ανθρώπων και για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.		134:5.4 (1488.2) This rule of the Most Highs in the kingdoms of men is not for the especial benefit of any especially favored group of mortals. There is no such thing as a “chosen people.” The rule of the Most Highs, the overcontrollers of political evolution, is a rule designed to foster the greatest good to the greatest number of all men and for the greatest length of time.
134:5.5 (1488.3) Η κυριαρχία είναι δύναμη και αναπτύσσεται με την οργάνωση. Αυτή η ανάπτυξη της οργάνωσης της πολιτικής δύναμης είναι καλή και πρέπουσα, γιατί τείνει να περιλαμβάνει ολοένα αυξανόμενα τμήματα του συνόλου του ανθρώπινου είδους. Αλλά αυτή ακριβώς η ανάπτυξη των πολιτικών οργανώσεων δημιουργεί ένα πρόβλημα σε κάθε παρεμβαλλόμενο στάδιο ανάμεσα στην αρχική και φυσική οργάνωση της πολιτικής δύναμης—την οικογένεια—και στην τελική ολοκλήρωση της πολιτικής ανάπτυξης—την κυβέρνηση όλου του ανθρωπίνου είδους, από όλο το ανθρώπινο είδος, και για όλο το ανθρώπινο είδος.		134:5.5 (1488.3) Sovereignty is power and it grows by organization. This growth of the organization of political power is good and proper, for it tends to encompass ever-widening segments of the total of mankind. But this same growth of political organizations creates a problem at every intervening stage between the initial and natural organization of political power—the family—and the final consummation of political growth—the government of all mankind, by all mankind, and for all mankind.
134:5.6 (1488.4) Ξεκινώντας από την γονική εξουσία στην οικογενειακή ομάδα, η πολιτική κυριαρχία εξελίσσεται από την οργάνωση όπως και οι οικογένειες συμπίπτουν σε συγγενείς φυλές, που ενώνονται για διαφόρους λόγους, σε φυλετικές μονάδες—υπερσυγγενείς πολιτικές κατηγορίες. Και έπειτα με το εμπόριο ή τις κατακτήσεις, οι φυλές ενοποιούνται σε ένα έθνος, και τα έθνη μερικές φορές ενοποιούνται σε αυτοκρατορίες.		134:5.6 (1488.4) Starting out with parental power in the family group, political sovereignty evolves by organization as families overlap into consanguineous clans which become united, for various reasons, into tribal units—superconsanguineous political groupings. And then, by trade, commerce, and conquest, tribes become unified as a nation, while nations themselves sometimes become unified by empire.
134:5.7 (1488.5) Καθώς η κυριαρχία περνά από τις μικρότερες ομάδες στις μεγαλύτερες, οι πόλεμοι ελαττώνονται. Δηλαδή, οι μικροί πόλεμοι ανάμεσα στα μικρότερα κράτη λιγοστεύουν, αλλά αυξάνεται το δυναμικό για μεγαλύτερους πολέμους καθώς τα κράτη που κρατούν την εξουσία γίνονται όλο και μεγαλύτερα. Σύντομα, όταν όλος ο κόσμος θα έχει εξερευνηθεί και θα έχει κατακτηθεί, όταν τα έθνη θα είναι λίγα, δυνατά και ισχυρά, όταν αυτά τα σπουδαία και υποτιθέμενα κυρίαρχα έθνη αποκτήσουν κοινά σύνορα, όταν μόνο ωκεανοί τα χωρίζουν, τότε θα έχει στηθεί το σκηνικό για μεγαλύτερους πολέμους, παγκόσμιες συρράξεις. Τέτοια κυρίαρχα έθνη δεν μπορούν να συνυπάρξουν χωρίς να γενικέψουν συγκρούσεις και τελικά πολέμους.		134:5.7 (1488.5) As sovereignty passes from smaller groups to larger groups, wars are lessened. That is, minor wars between smaller nations are lessened, but the potential for greater wars is increased as the nations wielding sovereignty become larger and larger. Presently, when all the world has been explored and occupied, when nations are few, strong, and powerful, when these great and supposedly sovereign nations come to touch borders, when only oceans separate them, then will the stage be set for major wars, world-wide conflicts. So-called sovereign nations cannot rub elbows without generating conflicts and eventuating wars.
134:5.8 (1488.6) Η δυσκολία στην εξέλιξη της πολιτικής εξουσίας από την οικογένεια σε όλο το ανθρώπινο είδος, βρίσκεται στην αδράνεια- αντίσταση που παρουσιάζεται σε όλα τα ενδιάμεσα επίπεδα. Οι οικογένειες έχουν, περιστασιακά, αψηφήσει τους συγγενείς τους, ενώ οικογένειες και φυλές ήταν ανατρεπτικοί στην κυριαρχία του τοπικού κράτους. Κάθε νέα και πρώιμη εξέλιξη της πολιτικής κυριαρχίας έχει έρθει σε δύσκολη θέση (και πάντα έτσι ήταν), και παρεμποδιζόταν από «το κατεστημένο» των προηγούμενων εξελίξεων στην πολιτική οργάνωση. Και αυτό είναι αλήθεια επειδή οι ανθρώπινες πίστεις, μόλις μπουν στην πράξη είναι δύσκολο να αλλάξουν. Η ίδια πίστη που κάνει δυνατή την εξέλιξη της φυλής, δυσκολεύει την εξέλιξη της υπερ-φυλής—του τοπικού κράτους. Και η ίδια πίστη (ο πατριωτισμός) που κάνει δυνατή την εξέλιξη του τοπικού κράτους, περιπλέκει φοβερά την εξελικτική ανάπτυξη της κυβέρνησης όλου των ανθρώπων.		134:5.8 (1488.6) The difficulty in the evolution of political sovereignty from the family to all mankind, lies in the inertia-resistance exhibited on all intervening levels. Families have, on occasion, defied their clan, while clans and tribes have often been subversive of the sovereignty of the territorial state. Each new and forward evolution of political sovereignty is (and has always been) embarrassed and hampered by the “scaffolding stages” of the previous developments in political organization. And this is true because human loyalties, once mobilized, are hard to change. The same loyalty which makes possible the evolution of the tribe, makes difficult the evolution of the supertribe—the territorial state. And the same loyalty (patriotism) which makes possible the evolution of the territorial state, vastly complicates the evolutionary development of the government of all mankind.
134:5.9 (1488.7) Η πολιτική κυριαρχία δημιουργείται από την παράδοση του αυτό-καθορισμού, πρώτα από το άτομο μέσα στην οικογένεια και έπειτα από τις οικογένειες και τα συγγενολόγια σε σχέση με την φυλή και άλλες μεγαλύτερες κατηγορίες. Αυτή η προοδευτική μεταφορά του αυτό-καθορισμού από τους μικρότερους οργανισμούς στους μεγαλύτερους έχει γενικά προχωρήσει αμείωτα στην Ανατολή από τότε που καθιερώθηκαν οι δυναστείες των Μιγκ και των Μογκουλ. Στην Δύση αυτή η τάση κράτησε για πάνω από χίλια χρόνια μέχρι το τέλος του Παγκόσμιου Πολέμου, όταν μια ατυχής αντίστροφη κίνηση προσωρινά αντέστρεψε αυτήν την φυσιολογική τάση επαναφέροντας την παλιά πολιτική κυριαρχία πολυάριθμων μικρών ομάδων στην Ευρώπη.		134:5.9 (1488.7) Political sovereignty is created out of the surrender of self-determinism, first by the individual within the family and then by the families and clans in relation to the tribe and larger groupings. This progressive transfer of self-determination from the smaller to ever larger political organizations has generally proceeded unabated in the East since the establishment of the Ming and the Mogul dynasties. In the West it obtained for more than a thousand years right on down to the end of the World War, when an unfortunate retrograde movement temporarily reversed this normal trend by re-establishing the submerged political sovereignty of numerous small groups in Europe.
134:5.10 (1489.1) Η Ουράντια δεν θα χαρεί ειρήνη που διαρκεί μέχρι αυτά τα αποκαλούμενα κυρίαρχα έθνη παραδώσουν ολοκληρωτικά και συνειδητά τις κυριαρχικές τους δυνάμεις, στα χέρια της αδερφοσύνης των ανθρώπων—της κυβέρνησης της ανθρωπότητας. Ο Διεθνισμός—οι Συνασπισμοί των Εθνών—ποτέ δεν θα μπορέσουν να φέρουν μόνιμη ειρήνη στην ανθρωπότητα. Οι παγκόσμιες συνομοσπονδίες των εθνών θα εμποδίσουν αποτελεσματικά τους μικρότερους πολέμους και θα ελέγχουν αποδεκτά τα μικρότερα έθνη, αλλά δεν θα εμποδίσουν τους παγκόσμιους πολέμους ούτε θα μπορέσουν να ελέγχουν τις τρεις, τέσσερις, ή πέντε ισχυρές κυβερνήσεις. Μπροστά στις αληθινές συγκρούσεις, μία από αυτές τις παγκόσμιες δυνάμεις θα αποσυρθεί από τον Συνασπισμό και θα κηρύξει πόλεμο. Δεν μπορείς να αποτρέψεις τα έθνη από τον πόλεμο όσο μένουν προσβλημένα με τον παραπλανητικό ιό της εθνικής κυριαρχίας. Ο Διεθνισμός είναι ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση. Μια διεθνής αστυνομική δύναμη θα εμποδίζει τους μικρούς πολέμους, αλλά δεν θα έχει αποτέλεσμα στο να εμποδίζει τους μεγάλους πολέμους, τις συγκρούσεις ανάμεσα στις μεγάλες στρατιωτικές κυβερνήσεις στην γη.		134:5.10 (1489.1) Urantia will not enjoy lasting peace until the so-called sovereign nations intelligently and fully surrender their sovereign powers into the hands of the brotherhood of men—mankind government. Internationalism—Leagues of Nations—can never bring permanent peace to mankind. World-wide confederations of nations will effectively prevent minor wars and acceptably control the smaller nations, but they will not prevent world wars nor control the three, four, or five most powerful governments. In the face of real conflicts, one of these world powers will withdraw from the League and declare war. You cannot prevent nations going to war as long as they remain infected with the delusional virus of national sovereignty. Internationalism is a step in the right direction. An international police force will prevent many minor wars, but it will not be effective in preventing major wars, conflicts between the great military governments of earth.
134:5.11 (1489.2) Όσο ο αριθμός των αληθινά κυρίαρχων κρατών (οι μεγάλες δυνάμεις) μειώνεται, τόσο αυξάνεται η δυνατότητα και η ανάγκη για πανανθρώπινη κυβέρνηση. Όταν υπάρχουν μόνο λίγες πραγματικά κυρίαρχες (μεγάλες) δυνάμεις, είτε πρέπει να αρχίσουν έναν αγώνα ζωής και θανάτου για εθνική (ιμπεριαλιστική) επικράτηση, ειδάλλως, παραδίδοντας εθελοντικά κάποια κυριαρχικά τους προνόμια, πρέπει να δημιουργήσουν τον βασικό πυρήνα της υπερεθνικής δύναμης, που θα λειτουργήσει σαν η αρχή της πραγματικής κυριαρχίας όλης της ανθρωπότητας.		134:5.11 (1489.2) As the number of truly sovereign nations (great powers) decreases, so do both opportunity and need for mankind government increase. When there are only a few really sovereign (great) powers, either they must embark on the life and death struggle for national (imperial) supremacy, or else, by voluntary surrender of certain prerogatives of sovereignty, they must create the essential nucleus of supernational power which will serve as the beginning of the real sovereignty of all mankind.
134:5.12 (1489.3) Η είρήνη δεν θα έρθει στην Ουράντια μέχρι κάθε αποκαλούμενο κυρίαρχο κράτος παραδώσει την δύναμή του να κάνει πόλεμο στα χέρια μιας αντιπροσωπευτικής κυβέρνησης όλων των ανθρώπων. Η πολιτική κυριαρχία είναι έμφυτη στους λαούς του κόσμου. Όταν όλοι οι λαοί της Ουράντια δημιουργήσουν μια παγκόσμια κυβέρνηση, θα έχουν το δικαίωμα και την δύναμη να κάνουν μια τέτοια κυβέρνηση ΚΥΡΙΑΡΧΗ¨ και όταν μια τέτοια αντιπροσωπευτική ή δημοκρατική παγκόσμια δύναμη ελέγχει την ξηρά, τον εναέριο χώρο, και τις ναυτικές δυνάμεις όλου του κόσμου, τότε μπορεί να επικρατήσει η ειρήνη στην γη και το καλό στους ανθρώπους—αλλά μέχρι τότε όχι.		134:5.12 (1489.3) Peace will not come to Urantia until every so-called sovereign nation surrenders its power to make war into the hands of a representative government of all mankind. Political sovereignty is innate with the peoples of the world. When all the peoples of Urantia create a world government, they have the right and the power to make such a government SOVEREIGN; and when such a representative or democratic world power controls the world’s land, air, and naval forces, peace on earth and good will among men can prevail—but not until then.
134:5.13 (1489.4) Για να χρησιμοποιήσουμε τώρα ένα σημαντικό παράδειγμα από τον δέκατο- ένατο και τον εικοστό αιώνα: Οι σαράντα-οκτώ πολιτείες της Αμερικάνικης Ομοσπονδιακής Ένωσης έχουν απολαύσει ειρήνη εδώ και αρκετό καιρό. Δεν πολεμούν πια μεταξύ τους. Έχουν παραδώσει την κυριαρχία τους στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση, και μέσα από την διαιτησία του πολέμου, έχουν εγκαταλείψει όλες τις διεκδικήσεις για τις πλάνες της αυτό-διαχείρισης. Ενώ κάθε πολιτεία ρυθμίζει τις εσωτερικές της υποθέσεις, δεν ασχολείται με τις εξωτερικές σχέσεις, τα τιμολόγια, την μετανάστευση, τις στρατιωτικές υποθέσεις, ή το διαπολιτειακό εμπόριο. Ούτε οι πολιτείες ασχολούνται ατομικά με ζητήματα υπηκοότητας. Οι σαραντα-οκτώ πολιτείες υποφέρουν από τις φθορές του πολέμου μόνο όταν βάλουν σε κίνδυνο την κυριαρχία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.		134:5.13 (1489.4) To use an important nineteenth- and twentieth-century illustration: The forty-eight states of the American Federal Union have long enjoyed peace. They have no more wars among themselves. They have surrendered their sovereignty to the federal government, and through the arbitrament of war, they have abandoned all claims to the delusions of self-determination. While each state regulates its internal affairs, it is not concerned with foreign relations, tariffs, immigration, military affairs, or interstate commerce. Neither do the individual states concern themselves with matters of citizenship. The forty-eight states suffer the ravages of war only when the federal government’s sovereignty is in some way jeopardized.
134:5.14 (1489.5) Αυτές οι σαράντα-οκτώ πολιτείες, έχοντας παραιτηθεί από την διπλή σοφιστεία της κυριαρχίας και της αυτό-διαχείρισης, απολαμβάνουν εσωτερική ειρήνη και ηρεμία. Έτσι και τα έθνη της Ουράντια θα αρχίσουν να απολαμβάνουν την ειρήνη όταν παραδώσουν ελεύθερα τις εξουσίες τους στα χέρια μιας παγκόσμιας κυβέρνησης—στην κυριαρχία της αδερφοσύνης των ανθρώπων. Σε αυτό το παγκόσμιο κράτος τα μικρά έθνη θα είναι το ίδιο ισχυρά με τα μεγάλα, όπως το μικρό κράτος Νήσος του Ρόδου(πολιτεία της Αμερικής) έχει δύο γερουσιαστές στο Αμερικάνικο Κογκρέσσο ακριβώς σαν την πολυπληθή πολιτεία της Νέας Υόρκης ή σαν την μεγάλη πολιτεία του Τέξας.		134:5.14 (1489.5) These forty-eight states, having abandoned the twin sophistries of sovereignty and self-determination, enjoy interstate peace and tranquillity. So will the nations of Urantia begin to enjoy peace when they freely surrender their respective sovereignties into the hands of a global government—the sovereignty of the brotherhood of men. In this world state the small nations will be as powerful as the great, even as the small state of Rhode Island has its two senators in the American Congress just the same as the populous state of New York or the large state of Texas.
134:5.15 (1490.1) Η περιορισμένη (κρατική) κυριαρχία αυτών των σαράντα-οκτώ πολιτειών δημιουργήθηκε από τους ανθρώπους για τους ανθρώπους. Η υπερπολιτειακή (εθνική) κυριαρχία της Αμερικάνικης Ομοσπονδιακής Ένωσης δημιουργήθηκε από τις αρχικές δεκατρείς πολιτείες για το δικό τους όφελος και για το όφελος των ανθρώπων. Κάποια στιγμή η υπερεθνική κυριαρχία της πλανητικής κυβέρνησης της ανθρωπότητας θα δημιουργηθεί με παρόμοιο τρόπο από τα έθνη για το δικό τους όφελος και για το όφελος όλων των ανθρώπων.		134:5.15 (1490.1) The limited (state) sovereignty of these forty-eight states was created by men and for men. The superstate (national) sovereignty of the American Federal Union was created by the original thirteen of these states for their own benefit and for the benefit of men. Sometime the supernational sovereignty of the planetary government of mankind will be similarly created by nations for their own benefit and for the benefit of all men.
134:5.16 (1490.2) Οι πολίτες δεν γεννιούνται για το καλό των κυβερνήσεων¨ οι κυβερνήσεις και οι οργανισμοί δημιουργούνται και γεννιούνται για το καλό των ανθρώπων. Δεν θα μπορέσει να υπάρξει τέλος στην ανάπτυξη της πολιτικής κυριαρχίας εκτός από την στιγμή της εμφάνισης της κυριαρχίας όλων των ανθρώπων. Όλες οι άλλες κυριαρχίες είναι σχετικές σε αξία, μέσης σημασίας, και υποδεέστερης θέσης.		134:5.16 (1490.2) Citizens are not born for the benefit of governments; governments are organizations created and devised for the benefit of men. There can be no end to the evolution of political sovereignty short of the appearance of the government of the sovereignty of all men. All other sovereignties are relative in value, intermediate in meaning, and subordinate in status.
134:5.17 (1490.3) Με την επιστημονική πρόοδο, οι πόλεμοι θα γίνονται όλο και πιο καταστροφικοί μέχρι να γίνουν σχεδόν φυλετικά αφανιστικοί. Πόσοι πόλεμοι πρέπει να γίνουν και πόσες συμμαχίες κρατών θα αποτύχουν πριν οι άνθρωποι θελήσουν να ιδρύσουν την κυβέρνησης της ανθρωπότητας και να αρχίσουν να απολαμβάνουν τις ευλογίες της μόνιμης ειρήνης και να ευημερήσουν με την ηρεμία που προσφέρει η καλή θέληση—η παγκόσμιας εμβέλειας καλή θέληση—ανάμεσα στους ανθρώπους;		134:5.17 (1490.3) With scientific progress, wars are going to become more and more devastating until they become almost racially suicidal. How many world wars must be fought and how many leagues of nations must fail before men will be willing to establish the government of mankind and begin to enjoy the blessings of permanent peace and thrive on the tranquillity of good will—world-wide good will—among men?
6. ΝΟΜΟΙ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ^top		6. Law, Liberty, and Sovereignty ^top
134:6.1 (1490.4) Αν κάποιος άνθρωπος διψά για ελευθερία, πρέπει να θυμάται ότι και όλοι οι άλλοι άνθρωποι ποθούν την ίδια ελευθερία. Ομάδες τέτοιων ανθρώπων που ποθούν την ελευθερία δεν μπορούν να ζήσουν μαζί ειρηνικά χωρίς να υπακούν σε νόμους, κανόνες, και ρυθμίσεις που θα δίνουν σε κάθε άτομο τον ίδιο βαθμό ελευθερίας και την ίδια στιγμή θα διαφυλάσσουν τον ίδιο βαθμό ελευθερίας για όλους τους συνανθρώπους τους. Αν κάποιος άνθρωπος είναι απόλυτα ελεύθερος, τότε κάποιος άλλος θα είναι απόλυτος σκλάβος. Και η σχετική φύση της ελευθερίας είναι αληθινή κοινωνικά, οικονομικά, και πολιτικά. Η ελευθερία είναι το δώρο του πολιτισμού που έγινε δυνατό με την επιβολή του ΝΟΜΟΥ.		134:6.1 (1490.4) If one man craves freedom—liberty—he must remember that all other men long for the same freedom. Groups of such liberty-loving mortals cannot live together in peace without becoming subservient to such laws, rules, and regulations as will grant each person the same degree of freedom while at the same time safeguarding an equal degree of freedom for all of his fellow mortals. If one man is to be absolutely free, then another must become an absolute slave. And the relative nature of freedom is true socially, economically, and politically. Freedom is the gift of civilization made possible by the enforcement of LAW.
134:6.2 (1490.5) Η θρησκεία κάνει πνευματικά υλοποιήσιμη την αδερφοσύνη των ανθρώπων, αλλά χρειάζεται πανανθρώπινη κυβέρνηση για να ρυθμίσει τα κοινωνικά, οικονομικά, και πολιτικά προβλήματα που έχουν σχέση με έναν τέτοιο στόχο ανθρώπινης ευτυχίας και αποδοτικότητας.		134:6.2 (1490.5) Religion makes it spiritually possible to realize the brotherhood of men, but it will require mankind government to regulate the social, economic, and political problems associated with such a goal of human happiness and efficiency.
134:6.3 (1490.6) Θα υπάρξουν πόλεμοι και πολεμικές φημολογίες—τα κράτη θα ξεσηκώνονται το ένα εναντίον του άλλου—όσο η πολιτική εξουσία είναι διαμοιρασμένη και ανήκει άδικα σε μια ομάδα εθνών-κρατών. Η Αγγλία, η Σκοτία, και η Ουαλία πάντα πολεμούσαν μεταξύ τους μέχρι που παράδωσαν οι κάθε μια τις εξουσίες της, και τις ανάθεσαν στο Ηνωμένο Βασίλειο.		134:6.3 (1490.6) There shall be wars and rumors of wars—nation will rise against nation—just as long as the world’s political sovereignty is divided up and unjustly held by a group of nation-states. England, Scotland, and Wales were always fighting each other until they gave up their respective sovereignties, reposing them in the United Kingdom.
134:6.4 (1490.7) Άλλος ένας παγκόσμιος πόλεμος θα διδάξει τα αποκαλούμενα κυρίαρχα κράτη να σχηματίσουν κάποιο είδος ομοσπονδίας, δημιουργώντας έτσι τον εξοπλισμό που χρειάζεται για να αποφευχθούν οι μικροί πόλεμοι, οι πόλεμοι ανάμεσα στα μικρότερα έθνη. Αλλά οι παγκόσμιοι πόλεμοι θα συνεχίζονται μέχρι να δημιουργηθεί η πανανθρώπινη κυβέρνηση. Η πανανθρώπινη εξουσία θα εμποδίσει τους παγκόσμιους πολέμους—τίποτα άλλο δεν μπορεί πετύχει κάτι τέτοιο.		134:6.4 (1490.7) Another world war will teach the so-called sovereign nations to form some sort of federation, thus creating the machinery for preventing small wars, wars between the lesser nations. But global wars will go on until the government of mankind is created. Global sovereignty will prevent global wars—nothing else can.
134:6.5 (1490.8) Οι σαράντα-οκτώ Αμερικάνικες πολιτείες ζουν μαζί ειρηνικά. Ανάμεσα στους πολίτες αυτών των σαράντα-οκτώ πολιτειών υπάρχουν όλων των ειδών οι εθνικότητες και οι φυλές που ζουν στα διαρκώς εμπόλεμα κράτη της Ευρώπης. Αυτοί οι Αμερικάνοι αντιπροσωπεύουν σχεδόν όλες τις θρησκευτικές αιρέσεις και δοξασίες όλου του κόσμου, και όμως εδώ στην Βόρεια Αμερική ζουν μαζί ειρηνικά. Και όλα αυτά έγινα δυνατά επειδή αυτές οι σαράντα- οκτώ πολιτείες παράδωσαν την εξουσία τους και έχουν εγκαταλείψει όλες τις ιδέες για τα υποτιθέμενα δικαιώματα αυτοδιαχείρισης.		134:6.5 (1490.8) The forty-eight American free states live together in peace. There are among the citizens of these forty-eight states all of the various nationalities and races that live in the ever-warring nations of Europe. These Americans represent almost all the religions and religious sects and cults of the whole wide world, and yet here in North America they live together in peace. And all this is made possible because these forty-eight states have surrendered their sovereignty and have abandoned all notions of the supposed rights of self-determination.
134:6.6 (1490.9) Δεν είναι ζήτημα οπλισμών ή αφοπλισμών. Ούτε το ζήτημα της επίταξης ή της εθελοντικής στρατιωτικής θητείας έχει να κάνει με τα προβλήματα τηςδιατήρησης της παγκόσμιας ειρήνης. Αν αφαιρέσουμε κάθε μορφής μηχανικό εξοπλισμό και όλα τα είδη των εκρηκτικών από τα ισχυρά κράτη, θα πολεμούν με γροθιές, πέτρες και ρόπαλα όσο μένουν προσκολλημένα στις πλάνες τους για το θείο δικαίωμα της εθνικής τους κυριαρχίας.		134:6.6 (1490.9) It is not a question of armaments or disarmament. Neither does the question of conscription or voluntary military service enter into these problems of maintaining world-wide peace. If you take every form of modern mechanical armaments and all types of explosives away from strong nations, they will fight with fists, stones, and clubs as long as they cling to their delusions of the divine right of national sovereignty.
134:6.7 (1491.1) Ο πόλεμος δεν είναι η μεγάλη και φοβερή ασθένεια¨ ο πόλεμος είναι ένα σύμπτωμα, ένα αποτέλεσμα. Η πραγματική ασθένεια είναι ο ιός της εθνικής κυριαρχίας.		134:6.7 (1491.1) War is not man’s great and terrible disease; war is a symptom, a result. The real disease is the virus of national sovereignty.
134:6.8 (1491.2) Τα έθνη της Ουράντια δεν έχουν πραγματική κυριαρχία¨ ποτέ δεν είχαν μια κυριαρχία που να μπορούσε να τους προστατέψει από τα δεινά και τις καταστροφές των παγκοσμίων πολέμων. Στην δημιουργία της πανανθρώπινης κυβέρνησης, τα έθνη δεν αφήνουν την κυριαρχία τους αφού στην πραγματικότητα δημιουργούν μια παγκόσμια κυριαρχία καλής πίστης, που θα διαρκέσει για πολύ και που θα μπορεί από τότε και στο εξής να τους προφυλάσσει από όλους τους πολέμους. Τις τοπικές υποθέσεις θα τις χειρίζονται οι τοπικές κυβερνήσεις¨ τις εθνικές υποθέσεις, οι εθνικές κυβερνήσεις¨ τις διεθνείς υποθέσεις θα τις διαχειρίζεται η πανανθρώπινη κυβέρνηση.		134:6.8 (1491.2) Urantia nations have not possessed real sovereignty; they never have had a sovereignty which could protect them from the ravages and devastations of world wars. In the creation of the global government of mankind, the nations are not giving up sovereignty so much as they are actually creating a real, bona fide, and lasting world sovereignty which will henceforth be fully able to protect them from all war. Local affairs will be handled by local governments; national affairs, by national governments; international affairs will be administered by global government.
134:6.9 (1491.3) Η παγκόσμια ειρήνη δεν μπορεί να επιτευχθεί με συνθήκες, διπλωματία, εξωτερικές πολιτικές, συμμαχίες, ισορροπίες δυνάμεων, ή οποιουδήποτε άλλου είδους προσωρινές λύσεις. Ο παγκόσμιος νόμος πρέπει να γίνει πράξη και πρέπει να επιβληθεί από την παγκόσμια κυβέρνηση—την πανανθρώπινη κυριαρχία.		134:6.9 (1491.3) World peace cannot be maintained by treaties, diplomacy, foreign policies, alliances, balances of power, or any other type of makeshift juggling with the sovereignties of nationalism. World law must come into being and must be enforced by world government—the sovereignty of all mankind.
134:6.10 (1491.4) Το άτομο θα απολαύσει πολύ περισσότερη ελευθερία κάτω από την παγκόσμια κυβέρνηση. Σήμερα, οι πολίτες των μεγάλων δυνάμεων φορολογούνται, υπακούν σε νόμους, και ελέγχονται σχεδόν καταπιεστικά, αλλά πολλές από αυτές από τις παρούσες παρεμβάσεις θα εξαφανιστούν όταν οι εθνικές κυβερνήσεις είναι πρόθυμες να εμπιστευτούν την εξουσία τους όσον αφορά τις διεθνείς τους υποθέσεις στα χέρια της παγκόσμιας κυβέρνησης.		134:6.10 (1491.4) The individual will enjoy far more liberty under world government. Today, the citizens of the great powers are taxed, regulated, and controlled almost oppressively, and much of this present interference with individual liberties will vanish when the national governments are willing to trustee their sovereignty as regards international affairs into the hands of global government.
134:6.11 (1491.5) Κάτω από την παγκόσμια κυβέρνηση οι εθνικές ομάδες θα απολαμβάνουν μια πραγματική δυνατότητα να υλοποιούν και να χαίρονται της προσωπικές ελευθερίες της γνήσιας δημοκρατίας. Η πλάνη της αυτοδιαχείρισης θα τελειώσει. Με την παγκόσμια διαχείριση των χρημάτων και του εμπορίου θα έρθει μια νέα εποχή παγκόσμιας ειρήνης. Σύντομα θα αναπτυχθεί και μια παγκόσμια γλώσσα, και τουλάχιστον θα αρχίσει να υπάρχει ελπίδα ότι κάποτε θα υπάρξει μια παγκόσμια θρησκεία—ή θρησκείες με κοινή παγκόσμια άποψη.		134:6.11 (1491.5) Under global government the national groups will be afforded a real opportunity to realize and enjoy the personal liberties of genuine democracy. The fallacy of self-determination will be ended. With global regulation of money and trade will come the new era of world-wide peace. Soon may a global language evolve, and there will be at least some hope of sometime having a global religion—or religions with a global viewpoint.
134:6.12 (1491.6) Η συλλογική ασφάλεια ποτέ δεν θα βρει την ειρήνη μέχρι η συλλογικότητα να συμπεριλάβει όλη την ανθρωπότητα.		134:6.12 (1491.6) Collective security will never afford peace until the collectivity includes all mankind.
134:6.13 (1491.7) Η πολιτική εξουσία της αντιπροσωπευτικής κυβέρνησης της ανθρωπότητας θα φέρει την διαρκή ειρήνη στην γη, και η πνευματική αδερφοσύνη των ανθρώπων θα κατοχυρώσει για πάντα το καλό ανάμεσα στους ανθρώπους. Και δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος να πραγματοποιηθούν η επίγεια ειρήνη και το καλό ανάμεσα στους ανθρώπους.		134:6.13 (1491.7) The political sovereignty of representative mankind government will bring lasting peace on earth, and the spiritual brotherhood of man will forever insure good will among all men. And there is no other way whereby peace on earth and good will among men can be realized.
* * *		* * *
134:6.15 (1491.8) Μετά τον θάνατο του Κυμβούτωνα, οι γιοι του συνάντησαν μεγάλες δυσκολίες στο να διατηρήσουν την σχολή ειρηνική. Οι επιδράσεις της διδασκαλίας του Ιησού θα ήταν πολύ ισχυρότερες αν οι μεταγενέστεροι Χριστιανοί διδάσκαλοι που πήγαν στην σχολή της Ουρμίας είχαν επιδείξει περισσότερη σύνεση και ανοχή.		134:6.15 (1491.8) After the death of Cymboyton, his sons encountered great difficulties in maintaining a peaceful faculty. The repercussions of Jesus’ teachings would have been much greater if the later Christian teachers who joined the Urmia faculty had exhibited more wisdom and exercised more tolerance.
134:6.16 (1491.9) Ο μεγαλύτερος γιος του Κυμβούτωνα έκανε έκκληση για βοήθεια στον Άβνερ στην Φιλαδέλφεια, αλλά η επιλογή του Άβνερ για τους δασκάλους ήταν ιδιαίτερα ατυχής αφού αποδείχτηκαν ανυποχώρητοι και αδιάλλακτοι. Αυτοί οι δάσκαλοι προσπάθησαν να αναδείξουν την θρησκεία τους επικρατέστερη απέναντι στις άλλες θρησκείες. Ποτέ δεν υποπτευόντουσαν ότι εκείνες τις διαλέξεις για τις οποίες άκουγαν πολύ συχνά να γίνεται λόγος, που έδωσε εκείνος ο αρχηγός του καραβανιού, τις είχε κάνει ο ίδιος ο Ιησούς.		134:6.16 (1491.9) Cymboyton’s eldest son had appealed to Abner at Philadelphia for help, but Abner’s choice of teachers was most unfortunate in that they turned out to be unyielding and uncompromising. These teachers sought to make their religion dominant over the other beliefs. They never suspected that the oft-referred-to lectures of the caravan conductor had been delivered by Jesus himself.
134:6.17 (1491.10) Όταν αυξήθηκε η σύγχυση στην σχολή, οι τρεις αδερφοί απέσυραν την οικονομική τους υποστήριξη, και μετά από πέντε χρόνια η σχολή έκλεισε. Αργότερα άνοιξε σαν Μιθραϊκός ναός και τελικά καταστράφηκε από φωτιά σε κάποια οργιαστική τελετή.		134:6.17 (1491.10) As confusion increased in the faculty, the three brothers withdrew their financial support, and after five years the school closed. Later it was reopened as a Mithraic temple and eventually burned down in connection with one of their orgiastic celebrations.
7. Ο ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ (25 Μ.Χ.) ^top		7. The Thirty-First Year (A.D. 25) ^top
134:7.1 (1492.1) Όταν ο Ιησούς γύρισε από το ταξίδι του στην Κασπία Θάλασσα, ήξερε ότι τα ταξίδια του στον κόσμο είχαν σχεδόν τελειώσει. Έκανε μόνο ένα ακόμα ταξίδι έξω από την Παλαιστίνη, και αυτό ήταν στην Συρία. Μετά από μια σύντομη επίσκεψη στην Καπερναούμ, πήγε στην Ναζαρέτ, και έμεινα εκεί για μερικές μέρες. Στα μέσα του Απρίλη έφυγε από την Ναζαρέτ και πήγε στην Τύρο. Από εκεί ταξίδεψε προς τα βόρεια, έμεινε μερικές μέρες στην Σιδώνα, αλλά ο προορισμός του ήταν η Αντιόχεια.		134:7.1 (1492.1) When Jesus returned from the journey to the Caspian Sea, he knew that his world travels were about finished. He made only one more trip outside of Palestine, and that was into Syria. After a brief visit to Capernaum, he went to Nazareth, stopping over a few days to visit. In the middle of April he left Nazareth for Tyre. From there he journeyed on north, tarrying for a few days at Sidon, but his destination was Antioch.
134:7.2 (1492.2) Αυτή είναι η χρονιά των μοναχικών περιπλανήσεων του Ιησού στην Παλαιστίνη και στην Συρία. Όλη αυτή την χρονιά των ταξιδιών του τον ήξεραν με διάφορα ονόματα σε διαφορετικά μέρη της χώρας: ο ξυλουργός από την Ναζαρέτ, ο κατασκευαστής βαρκών από την Καπερναούμ, ο γραμματέας από την Δαμασκό, και ο δάσκαλος από την Αλεξάνδρεια.		134:7.2 (1492.2) This is the year of Jesus’ solitary wanderings through Palestine and Syria. Throughout this year of travel he was known by various names in different parts of the country: the carpenter of Nazareth, the boatbuilder of Capernaum, the scribe of Damascus, and the teacher of Alexandria.
134:7.3 (1492.3) Στην Αντιόχεια ο Υιός του Ανθρώπου έμεινα για περισσότερο από δύο μήνες, δούλεψε, παρατήρησε, επισκέφτηκε, πρόσφερε, και όλο αυτό το διάστημα μάθαινε πως ζουν οι άνθρωποι, πως σκέφτονται, αισθάνονται, και αντιδρούν στο περιβάλλον τους. Για τρεις εβδομάδες αυτής της περιόδου εργαζόταν σαν κατασκευαστής σκηνών. Πιο πολύ από όλα τα μέρη αυτού του ταξιδιού έμεινε στην Αντιόχεια. Δέκα χρόνια αργότερα, όταν ο Απόστολος Παύλος κήρυσσε στην Αντιόχεια και άκουγε τους οπαδούς του να μιλούν για τις διδασκαλίες του γραμματέα από την Δαμασκό, δεν ήξερε ότι οι μαθητές του είχαν ακούσει την φωνή και τις διδασκαλίες του ίδιου του Κυρίου.		134:7.3 (1492.3) At Antioch the Son of Man lived for over two months, working, observing, studying, visiting, ministering, and all the while learning how man lives, how he thinks, feels, and reacts to the environment of human existence. For three weeks of this period he worked as a tentmaker. He remained longer in Antioch than at any other place he visited on this trip. Ten years later, when the Apostle Paul was preaching in Antioch and heard his followers speak of the doctrines of the Damascus scribe, he little knew that his pupils had heard the voice, and listened to the teachings, of the Master himself.
134:7.4 (1492.4) Από την Αντιόχεια ο Ιησούς ταξίδεψε νότια κατά μήκος της ακτής προς την Καισαρεία, όπου έμεινε για μερικές εβδομάδες, συνεχίζοντας προς τα κάτω για την Ιόππη. Από την Ιόππη ταξίδεψε στο εσωτερικό της χώρας προς την Ιαμνία, την Ασδόδη, και την Γάζα. Από την Γάζα πήγε προς την Βερσίβα, όπου έμεινε για μια εβδομάδα.		134:7.4 (1492.4) From Antioch Jesus journeyed south along the coast to Caesarea, where he tarried for a few weeks, continuing down the coast to Joppa. From Joppa he traveled inland to Jamnia, Ashdod, and Gaza. From Gaza he took the inland trail to Beersheba, where he remained for a week.
134:7.5 (1492.5) Ο Ιησούς τότε ξεκίνησε για το τελευταίο του ατομικό ταξίδι, μέσα από την καρδιά της Παλαιστίνης, πηγαίνοντας από την Βερσίβα στα νότια μέχρι τον Νταν στα βόρεια. Σε αυτό το ταξίδι προς τον βορρά σταμάτησε στην Χεβρώνα, στην Βηθλεέμ (όπου είδε το μέρος που γεννήθηκε), στην Ιερουσαλήμ (δεν πήγε στην Βηθανή), στην Βιρόθ, στην Λιβόνα, στην Σικάρ, στην Σιχέμ, την Σαμαρεία, στην Γίβα, στο Εν-Γκανίμ, στην Ενδώρ, στην Μαντόν¨ περνώντας μέσα από τα Μάγδαλα και την Καπερνούμ, κατευθύνθηκε προς τα βόρεια¨ και περνώντας από τα ανατολικά των Νερών του Μερόμ, πήγε μέσα από την Καραχτά προς το Νταν, ή την Καισαρεία Φιλίππου.		134:7.5 (1492.5) Jesus then started on his final tour, as a private individual, through the heart of Palestine, going from Beersheba in the south to Dan in the north. On this journey northward he stopped at Hebron, Bethlehem (where he saw his birthplace), Jerusalem (he did not visit Bethany), Beeroth, Lebonah, Sychar, Shechem, Samaria, Geba, En-Gannim, Endor, Madon; passing through Magdala and Capernaum, he journeyed on north; and passing east of the Waters of Merom, he went by Karahta to Dan, or Caesarea-Philippi.
134:7.6 (1492.6) Ο εσωτερικά διαμένων Προσαρμοστής Σκέψης τώρα καθοδήγησε τον Ιησού να αφήσει τα κατοικημένα μέρη και να ανέβει στο Όρος Ερμών όπου θα τελείωνε το έργο του ελέγχου του πάνω στον ανθρώπινο νου του και θα ολοκλήρωνε το καθήκον του να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στο επίγειο έργο του.		134:7.6 (1492.6) The indwelling Thought Adjuster now led Jesus to forsake the dwelling places of men and betake himself up to Mount Hermon that he might finish his work of mastering his human mind and complete the task of effecting his full consecration to the remainder of his lifework on earth.
134:7.7 (1492.7) Αυτή ήταν μια από τις πιο ασυνήθιστες και παράξενες περιόδους της επίγειας ζωής του Κυρίου στην Ουράντια. Μια άλλη πολύ παρόμοια ήταν η εμπειρία που πέρασε όταν ήταν μόνος στους λόφους κοντά στην Πέλλα ακριβώς μετά την βάπτισή του. Αυτή η περίοδος της απομόνωσής του στο Όρος Ερμών καθόρισε το τέλος της απλά ανθρώπινης καριέρας του, δηλαδή, την τεχνική λήξη της θνητής του Προσφοράς, ενώ η μεταγενέστερη απομόνωσή του καθόρισε την αρχή της πιο θεϊκής φάσης της Προσφοράς του. Και έτσι ο Ιησούς έμεινε μόνος με τον Θεό για έξι εβδομάδες στις πλαγιές του Όρους Ερμώνα.		134:7.7 (1492.7) This was one of those unusual and extraordinary epochs in the Master’s earth life on Urantia. Another and very similar one was the experience he passed through when alone in the hills near Pella just subsequent to his baptism. This period of isolation on Mount Hermon marked the termination of his purely human career, that is, the technical termination of the mortal bestowal, while the later isolation marked the beginning of the more divine phase of the bestowal. And Jesus lived alone with God for six weeks on the slopes of Mount Hermon.
8. Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΧΕΡΜΩΝ ^top		8. The Sojourn on Mount Hermon ^top
134:8.1 (1492.8) Αφού πέρασε λίγο καιρό κοντά στην Καισαρεία Φιλίππου, ο Ιησούς έκανε τον ανεφοδιασμό του, πήρε ένα υποζύγιο και ένα νέο που ονομαζόταν Τιγκλάθ, προχώρησε από τον δρόμο της Δαμασκού προς ένα χωριό κάποτε γνωστό σαν Βέϊτ Ιεν στους πρόποδες του Όρους Χερμών. Εδώ, περίπου στα μέσα του Αυγούστου του 25 μ.Χ, εγκατέστησε την βάση του, και αφήνοντας τα εφόδιά του στην φύλαξη του Τιγκλάθ, ανέβηκε τις έρημες πλαγιές του βουνού. Ο Τιγκλάθ ανέβηκε μαζί με τον Ιησού μέχρι κάποιο καθορισμένο σημείο περίπου 6.000 πόδια πάνω από την θάλασσα, όπου έκτισε μια πέτρινη αποθήκη όπου ο Τιγκλάθ θα άφηνε τροφή δύο φορές την εβδομάδα.		134:8.1 (1492.8) After spending some time in the vicinity of Caesarea-Philippi, Jesus made ready his supplies, and securing a beast of burden and a lad named Tiglath, he proceeded along the Damascus road to a village sometime known as Beit Jenn in the foothills of Mount Hermon. Here, near the middle of August, a.d. 25, he established his headquarters, and leaving his supplies in the custody of Tiglath, he ascended the lonely slopes of the mountain. Tiglath accompanied Jesus this first day up the mountain to a designated point about 6,000 feet above sea level, where they built a stone container in which Tiglath was to deposit food twice a week.
134:8.2 (1493.1) Την πρώτη μέρα, αφού άφησε τον Τιγκλάθ, ο Ιησούς ανέβηκε στο βουνό μόνο μια μικρή απόσταση όπου σταμάτησε για να προσευχηθεί. Εκτός από τα άλλα πράγματα, ζήτησε από τον Πατέρα του να στείλει πίσω τον φύλακα σεραφείμ για «να είναι μαζί με τον Τιγκλάθ». Ζήτησε να του επιτραπεί να αντιμετωπίσει τον τελευταίο του αγώνα με τις πραγματικότητες της θνητής ύπαρξης μόνος του. Και το αίτημά του εισακούστηκε. Αντιμετώπισε αυτή την μεγάλη δοκιμασία μόνο με τον εσωτερικά διαμένοντα Προσαρμοστή για να τον καθοδηγεί και να τον στηρίζει.		134:8.2 (1493.1) The first day, after he had left Tiglath, Jesus had ascended the mountain only a short way when he paused to pray. Among other things he asked his Father to send back the guardian seraphim to “be with Tiglath.” He requested that he be permitted to go up to his last struggle with the realities of mortal existence alone. And his request was granted. He went into the great test with only his indwelling Adjuster to guide and sustain him.
134:8.3 (1493.2) Ο Ιησούς έτρωγε πολύ λιτά όσο ήταν στο βουνό¨ απείχε από όλες τις τροφές μόνο μια ή δύο μέρες κάθε φορά. Οι υπεράνθρωπες υπάρξεις τις οποίες αντιμετώπισε σε αυτό το βουνό, και με τις οποίες πολέμησε πνευματικά, και τις οποίες νίκησε σε δύναμη, ήταν πραγματικές¨ ήταν οι αρχέγονοι εχθροί του στο σύστημα της Σατάνια¨ δεν ήταν κατασκευάσματα της φαντασίας, ούτε προϊόντα της φαντασιοπληξίας ενός εξασθενισμένου και πεινασμένου θνητού που δεν μπορούσε να ξεχωρίσει την πραγματικότητα από τα φαντάσματα ενός διαταραγμένου νου.		134:8.3 (1493.2) Jesus ate frugally while on the mountain; he abstained from all food only a day or two at a time. The superhuman beings who confronted him on this mountain, and with whom he wrestled in spirit, and whom he defeated in power, were real; they were his archenemies in the system of Satania; they were not phantasms of the imagination evolved out of the intellectual vagaries of a weakened and starving mortal who could not distinguish reality from the visions of a disordered mind.
134:8.4 (1493.3) Ο Ιησούς πέρασε τις τελευταίες τρεις εβδομάδες του Αυγούστου και τις τρεις πρώτες εβδομάδες του Σεπτεμβρίου στο Όρος Ερμών. Αυτές τις εβδομάδες τελείωσε το θνητό του καθήκον της επίτευξης των κύκλων της κατανόησης του νου και του ελέγχου της προσωπικότητας. Αυτή την περίοδο της επικοινωνίας με τον ουράνιο Πατέρα του ο εσωτερικά διαμένων Προσαρμοστής επίσης ολοκλήρωσε τις καθορισμένες υπηρεσίες του. Ο θνητός στόχος αυτού του γήινου πλάσματος εκπληρώθηκε εκεί. Μόνο η τελική φάση του συντονισμού του νου και του Προσαρμοστή απέμεινε να ολοκληρωθεί.		134:8.4 (1493.3) Jesus spent the last three weeks of August and the first three weeks of September on Mount Hermon. During these weeks he finished the mortal task of achieving the circles of mind-understanding and personality-control. Throughout this period of communion with his heavenly Father the indwelling Adjuster also completed the assigned services. The mortal goal of this earth creature was there attained. Only the final phase of mind and Adjuster attunement remained to be consummated.
134:8.5 (1493.4) Μετά από περισσότερο από πέντε εβδομάδες απερίσπαστης επικοινωνίας με τον Παραδείσιο Πατέρα του, ο Ιησούς βεβαιώθηκε απόλυτα για την φύση του και για την σιγουριά του θριάμβου του πάνω στα υλικά επίπεδα της εκδήλωσης της χωρο-χρονικής προσωπικότητας. Πίστευε απόλυτα, και δεν δίστασε να το διακηρύξει, στην υπεροχή της θεϊκής του φύσης πάνω στην ανθρώπινη φύση του.		134:8.5 (1493.4) After more than five weeks of unbroken communion with his Paradise Father, Jesus became absolutely assured of his nature and of the certainty of his triumph over the material levels of time-space personality manifestation. He fully believed in, and did not hesitate to assert, the ascendancy of his divine nature over his human nature.
134:8.6 (1493.5) Κοντά στο τέλος της παραμονής του στο βουνό ο Ιησούς ζήτησε από τον Πατέρα του αν γινόταν να του επιτραπεί να κάνει μια σύσκεψη με τους εχθρούς του από την Σατάνια, σαν Υιός του Ανθρώπου, σαν ο Ιωσουά του Ιωσήφ. Το αίτημά του εισακούστηκε. Την τελευταία εβδομάδα στο Όρος Ερμών συνέβη ο μεγάλος πειρασμός, η συμπαντική δοκιμασία. Ο Σατανάς (που αντιπροσώπευε τον Λούσιφερ) και ο αποστάτης Πλανητικός Πρίγκιπας, ο Καλιγάστια, ήταν παρόντες μαζί με τον Ιησού και έγιναν πλήρως ορατοί σε αυτόν. Και αυτός ο «πειρασμός», αυτή η τελική δοκιμασία της ανθρώπινης πίστης μπροστά στις διαστρεβλώσεις των επαναστατικών προσωπικοτήτων, δεν είχαν να κάνουν με τροφές, ή αλαζονικές πράξεις. Δεν είχαν να κάνουν με τα βασίλεια αυτού του κόσμου, αλλά με την κυριαρχία ενός ισχυρού και ένδοξου σύμπαντος. Ο συμβολισμός των αρχείων σας προοριζόταν για τις προηγούμενες εποχές της παγκόσμιας παιδιάστικης σκέψης. Και οι επόμενες γενιές θα έπρεπε να καταλάβουν πόσο σπουδαίο αγώνα έδωσε ο Υιός του Ανθρώπου εκείνη την επεισοδιακή μέρα πάνω στο Όρος Ερμών.		134:8.6 (1493.5) Near the end of the mountain sojourn Jesus asked his Father if he might be permitted to hold conference with his Satania enemies as the Son of Man, as Joshua ben Joseph. This request was granted. During the last week on Mount Hermon the great temptation, the universe trial, occurred. Satan (representing Lucifer) and the rebellious Planetary Prince, Caligastia, were present with Jesus and were made fully visible to him. And this “temptation,” this final trial of human loyalty in the face of the misrepresentations of rebel personalities, had not to do with food, temple pinnacles, or presumptuous acts. It had not to do with the kingdoms of this world but with the sovereignty of a mighty and glorious universe. The symbolism of your records was intended for the backward ages of the world’s childlike thought. And subsequent generations should understand what a great struggle the Son of Man passed through that eventful day on Mount Hermon.
134:8.7 (1493.6) Στις πολυάριθμες προτάσεις και αντιπροτάσεις των απεσταλμένων του Λούσιφερ, ο Ιησούς απαντούσε μόνο: «Είθε το θέλημα του Παραδείσιου Πατέρα μου να επικρατήσει, και εσύ επαναστάτη γιε μου, είθε οι Αρχαίοι των Ημερών να σε κρίνουν θεϊκά. Εγώ είμαι ο Δημιουργός-Πατέρας σου. Εγώ δεν μπορώ να σε κρίνω αντικειμενικά, και το έλεός μου το έχεις ήδη περιφρονήσει. Αναθέτω την επιδίκασή σου στους Δικαστές ενός μεγαλύτερου σύμπαντος.»		134:8.7 (1493.6) To the many proposals and counterproposals of the emissaries of Lucifer, Jesus only made reply: “May the will of my Paradise Father prevail, and you, my rebellious son, may the Ancients of Days judge you divinely. I am your Creator-father; I can hardly judge you justly, and my mercy you have already spurned. I commit you to the adjudication of the Judges of a greater universe.”
134:8.8 (1494.1) Σε όλους τους συμβιβασμούς και πρόχειρες λύσεις που πρότεινε ο Λούσιφερ, σε όλες τις απατηλές προτάσεις για την ενσάρκωση Προσφορά του, ο Ιησούς απαντούσε μόνο, «Ας γίνει το θέλημα του Πατέρα μου στον Παράδεισο.» Και όταν τελείωσε η δοκιμασία, ο αποσπασμένος φύλακάς άγγελος επέστρεψε στο πλευρό του Ιησού για να τον υπηρετεί.		134:8.8 (1494.1) To all the Lucifer-suggested compromises and makeshifts, to all such specious proposals about the incarnation bestowal, Jesus only made reply, “The will of my Father in Paradise be done.” And when the trying ordeal was finished, the detached guardian seraphim returned to Jesus’ side and ministered to him.
134:8.9 (1494.2) Ένα απόγευμα στο τέλος του καλοκαιριού, ανάμεσα στα δέντρα και στην ησυχία της φύσης, ο Μιχαήλ του Νέβαδον κέρδισε την αδιαμφισβήτητη κυριαρχία του σύμπαντός του. Εκείνη την ημέρα εκπλήρωσε το καθήκον των Δημιουργών Υιών να ζήσουν ολοκληρωτικά την ενσαρκωμένη ζωή με την μορφή θνητού στους εξελικτικούς κόσμους του χρόνου και του χώρου. Η συμπαντική αναγγελία αυτού του μνημειώδους επιτεύγματος δεν έγινε μέχρι την ημέρα της βάπτισής του, μετά από μήνες, αλλά συνέβη πραγματικά εκείνη την ημέρα στο βουνό. Και όταν ο Ιησούς κατέβηκε από το Όρος Ερμών, η αποστασία του Λούσιφερ στην Σατάνια και η απόσχιση του Καλιγάστια στην Ουράντια είχαν ουσιαστικά διευθετηθεί. Ο Ιησούς είχε πληρώσει πια το τελευταίο τίμημα που έπρεπε να πληρώσει για να αποκτήσει την κυριαρχία του σύμπαντός του, που από μόνη της ρυθμίζει την κατάσταση όλων των αποστατών και καθορίζει ότι όλες οι παρόμοιες μελλοντικές αναστατώσεις (αν συμβούν ποτέ), μπορούν να διευθετηθούν συνοπτικά και αποτελεσματικά. Έτσι , μπορούμε να πούμε ότι ο ονομαζόμενος «μεγάλος πειρασμός» του Ιησού συνέβη λίγο καιρό πριν την βάπτιση και όχι αμέσως μετά από αυτήν.		134:8.9 (1494.2) On an afternoon in late summer, amid the trees and in the silence of nature, Michael of Nebadon won the unquestioned sovereignty of his universe. On that day he completed the task set for Creator Sons to live to the full the incarnated life in the likeness of mortal flesh on the evolutionary worlds of time and space. The universe announcement of this momentous achievement was not made until the day of his baptism, months afterward, but it all really took place that day on the mountain. And when Jesus came down from his sojourn on Mount Hermon, the Lucifer rebellion in Satania and the Caligastia secession on Urantia were virtually settled. Jesus had paid the last price required of him to attain the sovereignty of his universe, which in itself regulates the status of all rebels and determines that all such future upheavals (if they ever occur) may be dealt with summarily and effectively. Accordingly, it may be seen that the so-called “great temptation” of Jesus took place sometime before his baptism and not just after that event.
134:8.10 (1494.3) Στο τέλος της παραμονής του στο βουνό, καθώς ο Ιησούς κατέβαινε, συνάντησε τον Τιγκλάθ που ερχόταν στο ραντεβού τους με φαγητό. Στέλνοντάς τον πίσω, του είπε μόνο: « Η περίοδος της ανάπαυσης τελείωσε¨ πρέπει να επιστρέψω στο έργο του Πατέρα μου.»ήταν ένας σιωπηλός και πολύ αλλαγμένος άνθρωπος όσο ταξίδευαν προς το Νταν, όπου άφησε τον νεαρό, δίνοντάς του το γαϊδούρι. Προχώρησε τότε νότια από τον ίδιο δρόμο που είχε έρθει, προς την Καπερναούμ.		134:8.10 (1494.3) At the end of this sojourn on the mountain, as Jesus was making his descent, he met Tiglath coming up to the rendezvous with food. Turning him back, he said only: “The period of rest is over; I must return to my Father’s business.” He was a silent and much changed man as they journeyed back to Dan, where he took leave of the lad, giving him the donkey. He then proceeded south by the same way he had come, to Capernaum.
9. Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΜΟΝΗΣ ^top		9. The Time of Waiting ^top
134:9.1 (1494.4) Πλησίαζε το τέλος του καλοκαιριού, περίπου οι μέρες της γιορτής της εξιλέωσης και των σκηνωμάτων. Ο Ιησούς έκανε ένα οικογενειακό συμβούλιο το Σάββατο και την επόμενη μέρα ξεκίνησε για την Ιερουσαλήμ με τον Ιωάννη τον γιο του Ζεβεδαίου, πηγαίνοντας ανατολικά της λίμνης και από την Γέρασα και κατεβαίνοντας την κοιλάδα του Ιορδάνη. Αν και στον δρόμο συζητούσε με τον σύντροφό του, ο Ιωάννης παρατήρησε μια μεγάλη αλλαγή στον Ιησού.		134:9.1 (1494.4) It was now near the end of the summer, about the time of the day of atonement and the feast of tabernacles. Jesus had a family meeting in Capernaum over the Sabbath and the next day started for Jerusalem with John the son of Zebedee, going to the east of the lake and by Gerasa and on down the Jordan valley. While he visited some with his companion on the way, John noted a great change in Jesus.
134:9.2 (1494.5) Ο Ιησούς και ο Ιωάννης σταμάτησαν και διανυκτέρευσαν στην Βηθανία με τον Λάζαρο και τις αδερφές του, και πήγαν νωρίς το πρωί στην Ιερουσαλήμ. Πέρασαν σχεδόν τρεις εβδομάδες γυρίζοντας μέσα στην πόλη, τουλάχιστον ο Ιωάννης. Πολλές φορές ο Ιωάννης πήγε στην Ιερουσαλήμ μόνος ενώ ο Ιησούς περπατούσε τους κοντινούς λόφους και επικοινωνούσε πνευματικά με τον Πατέρα του στον ουρανό.		134:9.2 (1494.5) Jesus and John stopped overnight at Bethany with Lazarus and his sisters, going early the next morning to Jerusalem. They spent almost three weeks in and around the city, at least John did. Many days John went into Jerusalem alone while Jesus walked about over the near-by hills and engaged in many seasons of spiritual communion with his Father in heaven.
134:9.3 (1494.6) Και οι δύο ήταν παρόντες στις επίσημες λειτουργίες της μέρας της εξιλέωσης. Ο Ιωάννης εντυπωσιάστηκε πολύ από τις τελετές εκείνης της ημέρας πιο πολύ από όλες τις ημέρες των Ιουδαϊκών θρησκευτικών τελετών, αλλά ο Ιησούς παρέμενε σκεφτικός και σιωπηλός θεατής. Για τον Υιό του Ανθρώπου αυτή η παράσταση ήταν αξιολύπητη και θλιβερή. Την θεωρούσε όλη μια παραμόρφωση του χαρακτήρα και των ιδιοτήτων του Πατέρα του στον ουρανό. Έβλεπε τα έργα εκείνης της ημέρας σαν μια παρωδία των γεγονότων της θείας δικαιοσύνης και της αλήθειας του άπειρου ελέους. Καιγόταν να αφήσει διέξοδο στην διακήρυξη της πραγματικής αλήθειας για τον στοργικό χαρακτήρα του Πατέρα και την ελεήμονα συμπεριφορά του στο σύμπαν, αλλά ο πιστός του Σύμβουλος τον συμβούλεψε ότι η ώρα του δεν είχε έρθει ακόμα. Αλλά εκείνη την νύχτα, στην. Βηθανία, ο Ιησούς πέταξε πολλά σχόλια που έφεραν σε δύσκολη θέση τον Ιωάννη¨ και ο Ιωάννης ποτέ δεν κατάλαβε πλήρως την πραγματική σημασία αυτών που είπε ο Ιησούς στην ακρόασή τους εκείνο το βράδυ.		134:9.3 (1494.6) Both of them were present at the solemn services of the day of atonement. John was much impressed by the ceremonies of this day of all days in the Jewish religious ritual, but Jesus remained a thoughtful and silent spectator. To the Son of Man this performance was pitiful and pathetic. He viewed it all as misrepresentative of the character and attributes of his Father in heaven. He looked upon the doings of this day as a travesty upon the facts of divine justice and the truths of infinite mercy. He burned to give vent to the declaration of the real truth about his Father’s loving character and merciful conduct in the universe, but his faithful Monitor admonished him that his hour had not yet come. But that night, at Bethany, Jesus did drop numerous remarks which greatly disturbed John; and John never fully understood the real significance of what Jesus said in their hearing that evening.
134:9.4 (1495.1) Ο Ιησούς σχεδίαζε να μείνει με τον Ιωάννη όλη την εβδομάδα της εορτής των σκηνωμάτων. Αυτή η εορτή ήταν η ετήσια αργία όλης της Παλαιστίνης¨ ήταν οι Ιουδαϊκές διακοπές. Παρόλο που ο Ιησούς δεν συμμετείχε στην γενική ευθυμία της περίστασης, ήταν φανερό ότι τον ευχαριστούσε πολύ και τον ικανοποιούσε να παρακολουθεί την ανάλαφρη και χαρούμενη ανεμελιά των νέων και γέρων.		134:9.4 (1495.1) Jesus planned to remain throughout the week of the feast of tabernacles with John. This feast was the annual holiday of all Palestine; it was the Jewish vacation time. Although Jesus did not participate in the merriment of the occasion, it was evident that he derived pleasure and experienced satisfaction as he beheld the lighthearted and joyous abandon of the young and the old.
134:9.5 (1495.2) Στην μέση της εορταστικής εβδομάδας και πριν να τελειώσουν οι εορταστικές εκδηλώσεις, ο Ιησούς άφησε τον Ιωάννη, λέγοντας ότι επιθυμούσε να αποτραβηχτεί στους λόφους όπου μπορούσε καλύτερα να επικοινωνεί με τον Παραδείσιο Πατέρα του. Ο Ιωάννης θα πήγαινε μαζί του, αλλά ο Ιησούς επέμεινε να έμενε στις γιορτές, λέγοντας: «Δεν χρειάζεται να υπομείνεις το φορτίο του Υιού του Ανθρώπου¨ μόνο το μέλος της περιπόλου πρέπει να μένει ξύπνιο όταν η πόλη κοιμάται γαλήνια.»Ο Ιησούς δεν γύρισε στην Ιερουσαλήμ. Αφού πέρασε σχεδόν μια εβδομάδα μόνος πάντα στους λόφους κοντά στην Βηθανία, έφυγε για την Καπερναούμ. Στον δρόμο του γυρισμού πέρασε μια μέρα και μια νύχτα μόνος στις πλαγιές του ΄Γκιλμπόα, κοντά στο μέρος που ο βασιλιάς Σαούλ έδωσε τέλος στην ζωή του¨ και όταν έφτασε στην Καπερναούμ, έδειχνε πιο εύθυμος από όταν είχε αφήσει τον Ιωάννη στην Ιερουσαλήμ.		134:9.5 (1495.2) In the midst of the week of celebration and ere the festivities were finished, Jesus took leave of John, saying that he desired to retire to the hills where he might the better commune with his Paradise Father. John would have gone with him, but Jesus insisted that he stay through the festivities, saying: “It is not required of you to bear the burden of the Son of Man; only the watchman must keep vigil while the city sleeps in peace.” Jesus did not return to Jerusalem. After almost a week alone in the hills near Bethany, he departed for Capernaum. On the way home he spent a day and a night alone on the slopes of Gilboa, near where King Saul had taken his life; and when he arrived at Capernaum, he seemed more cheerful than when he had left John in Jerusalem.
134:9.6 (1495.3) Το επόμενο πρωινό πήγε στο σεντούκι που περιείχε τα προσωπικά του είδη, που είχαν μείνει στο εργαστήριο του Ζεβεδαίου, έβαλε την ποδιά του, και παρουσιάστηκε για δουλειά, λέγοντας, «Με ηρεμεί να είμαι απασχολημένος όσο περιμένω να έρθει η ώρα μου.» Και δούλεψε αρκετούς μήνες, μέχρι τον Ιανουάριο του επόμενου χρόνου, στο εργαστήριο κατασκευής βαρκών, δίπλα στον αδερφό του τον Ιάκωβο. Μετά από εκείνη την περίοδο που δούλευε μαζί με τον Ιησού, παρά τις όποιες αμφιβολίες που ερχόντουσαν να σκιάσουν την κατανόηση του Ιακώβου για το έργο της ζωής του Υιού του Ανθρώπου, ποτέ ξανά δεν άφησε την πίστη του για την αποστολή του Ιησού.		134:9.6 (1495.3) The next morning Jesus went to the chest containing his personal effects, which had remained in Zebedee’s workshop, put on his apron, and presented himself for work, saying, “It behooves me to keep busy while I wait for my hour to come.” And he worked several months, until January of the following year, in the boatshop, by the side of his brother James. After this period of working with Jesus, no matter what doubts came up to becloud James’s understanding of the lifework of the Son of Man, he never again really and wholly gave up his faith in the mission of Jesus.
134:9.7 (1495.4) Αυτή την τελική περίοδο της εργασίας του Ιησού στο εργαστήριο κατασκευής βαρκών, περνούσε τον περισσότερο χρόνο του στο εσωτερικό τελειώνοντας κάποιες μεγαλύτερες κατασκευές. Δούλευε πολύ φιλότιμα σε όλες αυτές τις χειρωνακτικές εργασίες και έδειχνε να τον ικανοποιούν τα ανθρώπινα επιτεύγματά του όταν ολοκλήρωνε ένα αξιέπαινο έργο. Αν και δεν αφιέρωνε πολύ χρόνο για ασήμαντα πράγματα, ήταν ένας φιλόπονος εργάτης όταν έφτανε στην ουσία οπουδήποτε εργασίας που αναλάμβανε.		134:9.7 (1495.4) During this final period of Jesus’ work at the boatshop, he spent most of his time on the interior finishing of some of the larger craft. He took great pains with all his handiwork and seemed to experience the satisfaction of human achievement when he had completed a commendable piece of work. Though he wasted little time upon trifles, he was a painstaking workman when it came to the essentials of any given undertaking.
134:9.8 (1495.5) Όσο περνούσε ο καιρός, έφτασαν κάποιες φήμες στην Καπερναούμ για κάποιον Ιωάννη που κήρυσσε ενώ βάπτιζε τους μετανοούντες στον Ιορδάνη, και ο Ιωάννης κήρυττε: «Η βασιλεία των ουρανών πλησιάζει¨ μετανοείτε και βαπτιστείτε.» Ο Ιησούς άκουγε αυτές τις φήμες όσο ο Ιωάννης ερχόταν αργά από τον δρόμο της κοιλάδας του Ιωάννη περνώντας από το πέρασμα του ποταμού πιο κοντά στην Ιερουσαλήμ. Αλλά ο Ιησούς συνέχισε να εργάζεται και να φτιάχνει βάρκες, μέχρι που ο Ιωάννης είχε φτάσει μέχρι ένα σημείο του ποταμού κοντά στην Πέλλα τον Ιανουάριο του επόμενου χρόνου, το 26 μ.Χ, οπότε άφησε τα εργαλεία του, και είπε: «Η ώρα μου έφτασε», και σύντομα παρουσιάστηκε στον Ιωάννη για να βαπτιστεί.		134:9.8 (1495.5) As time passed, rumors came to Capernaum of one John who was preaching while baptizing penitents in the Jordan, and John preached: “The kingdom of heaven is at hand; repent and be baptized.” Jesus listened to these reports as John slowly worked his way up the Jordan valley from the ford of the river nearest to Jerusalem. But Jesus worked on, making boats, until John had journeyed up the river to a point near Pella in the month of January of the next year, a.d. 26, when he laid down his tools, declaring, “My hour has come,” and presently presented himself to John for baptism.
134:9.9 (1495.6) Αλλά μια μεγάλη αλλαγή συνέβαινε στον Ιησού. Λίγοι από τους ανθρώπους που είχαν απολαύσει τις συζητήσεις και τις υπηρεσίες του όταν γύριζε σε όλη την χώρα, μπόρεσαν έπειτα να καταλάβουν ότι ο δημόσιος δάσκαλος και ο άνθρωπος που είχαν γνωρίσει και αγαπήσει τα προηγούμενα χρόνια σαν άτομο, ήταν το ίδιο πρόσωπο. Και υπήρχε λόγος για την αποτυχία των ευεργετηθέντων να τον αναγνωρίσουν στον μετέπειτα ρόλο του, του δημόσιου και επιτακτικού διδασκάλου. Για πολλά χρόνια βρισκόταν σε εξέλιξη αυτή η μεταμόρφωσή του στον ου και στο πνεύμα, και ολοκληρώθηκε σε εκείνη την επεισοδιακή παραμονή του στο Όρος Ερμών.		134:9.9 (1495.6) But a great change had been coming over Jesus. Few of the people who had enjoyed his visits and ministrations as he had gone up and down in the land ever subsequently recognized in the public teacher the same person they had known and loved as a private individual in former years. And there was a reason for this failure of his early beneficiaries to recognize him in his later role of public and authoritative teacher. For long years this transformation of mind and spirit had been in progress, and it was finished during the eventful sojourn on Mount Hermon.