| Εγγραφο 137 | Paper 137 | |
| ΣΤΗΝ ΓΑΛΙΛΑΙΑ | Tarrying Time in Galilee | |
| 137:0.1 (1524.1) Νωρίς το Σάββατο το πρωί στις 23 Φεβρουαρίου , το 26 μ.Χ. ο Ιησούς κατέβηκε από τους λόφους για να γυρίσει στην παρέα του Ιωάννη στην Πέλλα. Όλη εκείνη την ημέρα ο Ιησούς ανακατευόταν με το πλήθος. Βοήθησε έναν νέο που είχε τραυματιστεί σε μια πτώση και πήγε σε ένα κοντινό χωριό της Πέλλας για να παραδώσει το αγόρι ασφαλές στα χέρια των γονιών του. | 137:0.1 (1524.1) EARLY on Saturday morning, February 23, a.d. 26, Jesus came down from the hills to rejoin John’s company encamped at Pella. All that day Jesus mingled with the multitude. He ministered to a lad who had injured himself in a fall and journeyed to the near-by village of Pella to deliver the boy safely into the hands of his parents. | |
| 1. ΔΙΑΛΕΓΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ ^top | 1. Choosing the First Four Apostles ^top | |
| 137:1.1 (1524.2) Εκείνο το Σάββατο δύο από τους σπουδαιότερους μαθητές του Ιωάννη πέρασαν πολύ χρόνο με τον Ιησού. Από όλους τους οπαδούς του Ιωάννη κάποιος με το όνομα Ανδρέας εντυπωσιάστηκε περισσότερο με τον Ιησού¨ τον συνόδεψε στο ταξίδι του για την Πέλλα με το τραυματισμένο αγόρι. Γυρίζοντας πίσω στον Ιωάννη ρωτούσε τον Ιησού πολλές ερωτήσεις, και λίγο πριν φτάσουν στον προορισμό τους, οι δυο τους σταμάτησαν για μια σύντομη κουβέντα, κατά την διάρκεια της οποίας ο Ανδρέας είπε: «Σε παρατηρώ από τότε που ήρθες στην Καπερναούμ, και πιστεύω ότι είσαι ο νέος διδάσκαλος, και παρόλο που δεν καταλαβαίνω όλες τις διδασκαλίες σου, έχω αποφασίσει να σε ακολουθήσω¨ θα ήθελα να κάθομαι στα πόδια σου και να μάθω τα πάντα για το νέο βασίλειο.» Και ο Ιησούς, με εγκάρδια βεβαιότητα καλωσόρισε τον Ανδρέα σαν τον πρώτο από τους αποστόλους του, εκείνη την ομάδα των δώδεκα που θα εργαζόντουσαν μαζί του για το έργο της ίδρυσης της νέας βασιλείας του Θεού στις καρδιές των ανθρώπων. | 137:1.1 (1524.2) During this Sabbath two of John’s leading disciples spent much time with Jesus. Of all John’s followers one named Andrew was the most profoundly impressed with Jesus; he accompanied him on the trip to Pella with the injured boy. On the way back to John’s rendezvous he asked Jesus many questions, and just before reaching their destination, the two paused for a short talk, during which Andrew said: “I have observed you ever since you came to Capernaum, and I believe you are the new Teacher, and though I do not understand all your teaching, I have fully made up my mind to follow you; I would sit at your feet and learn the whole truth about the new kingdom.” And Jesus, with hearty assurance, welcomed Andrew as the first of his apostles, that group of twelve who were to labor with him in the work of establishing the new kingdom of God in the hearts of men. | |
| 137:1.2 (1524.3) Ο Ανδρέας ήταν ένας σιωπηλός θεατής, και ειλικρινής πιστός στο έργο του Ιωάννη, και είχε έναν πολύ ικανό και ενθουσιώδη αδερφό, τον Σίμωνα, που ήταν ένας από τους πρώτους μαθητές του Ιωάννη. Δεν θα ήταν εσφαλμένο να λέγαμε ότι ο Σίμων ήταν ένας από τους κύριους υποστηρικτές του Ιωάννη. | 137:1.2 (1524.3) Andrew was a silent observer of, and sincere believer in, John’s work, and he had a very able and enthusiastic brother, named Simon, who was one of John’s foremost disciples. It would not be amiss to say that Simon was one of John’s chief supporters. | |
| 137:1.3 (1524.4) Σύντομα μετά την επιστροφή του Ιησού και του Ανδρέα στον καταυλισμό, ο Ανδρέας αναζήτησε τον αδερφό του τον Σίμωνα, και παίρνοντάς τον παράμερα, τον πληροφόρησε ότι είχε κατασταλάξει ότι ο Ιησούς ήταν ο μεγάλος Διδάσκαλος, και ότι του ζήτησε να γίνει μαθητής του. Συνέχισε και του είπε ότι ο Ιησούς είχε δεχτεί την προσφορά των υπηρεσιών του και του πρότεινε να κάνει και αυτός (ο Σίμων) το ίδιο και να πάει στον Ιησού και να του προσφέρει τις υπηρεσίες του για την νέα βασιλεία. Και ο Σίμων είπε: «Από τότε που ήρθε αυτός ο άνθρωπος να εργαστεί στο εργαστήριο του Ζεβεδαίου, πίστεψα ότι αυτός ο άνθρωπος είναι σταλμένος από τον Θεό, αλλά τι θα κάνουμε με τον Ιωάννη; Να τον απαρνηθούμε; Είναι σωστό να κάνουμε κάτι τέτοιο;» Έτσι συμφώνησαν να πάνε αμέσως να συμβουλευτούν τον Ιωάννη. Ο Ιωάννης λυπήθηκε με την σκέψη ότι θα χάσει δύο από τους ικανούς συμβούλους του και από τους πιο υποσχόμενους μαθητές του, αλλά με θάρρος τους απάντησε, λέγοντας: «Αυτό δεν είναι παρά η αρχή¨ σύντομα το έργο μου θα τελειώσει, και θα γίνουμε όλοι μαθητές του.» Τότε ο Ανδρέας έγνεψε στον Ιησού να έρθει παράμερα ενώ την ίδια στιγμή ανακοίνωνε ότι ο αδερφός του επιθυμούσε να καταταγεί και αυτός στην υπηρεσία του νέου βασιλείου. Και καλωσορίζοντας τον Σίμωνα σαν δεύτερο απόστολό του, ο Ιησούς είπε: «Σίμωνα ο ενθουσιασμός είναι αξιέπαινος, αλλά είναι επικίνδυνος για το έργο της βασιλείας. Σε συμβουλεύω να γίνεις πιο συγκρατημένος στα λόγια σου. Θα ήθελα να αλλάξω το όνομά σου σε Πέτρο.» | 137:1.3 (1524.4) Soon after Jesus and Andrew returned to the camp, Andrew sought out his brother, Simon, and taking him aside, informed him that he had settled in his own mind that Jesus was the great Teacher, and that he had pledged himself as a disciple. He went on to say that Jesus had accepted his proffer of service and suggested that he (Simon) likewise go to Jesus and offer himself for fellowship in the service of the new kingdom. Said Simon: “Ever since this man came to work in Zebedee’s shop, I have believed he was sent by God, but what about John? Are we to forsake him? Is this the right thing to do?” Whereupon they agreed to go at once to consult John. John was saddened by the thought of losing two of his able advisers and most promising disciples, but he bravely answered their inquiries, saying: “This is but the beginning; presently will my work end, and we shall all become his disciples.” Then Andrew beckoned to Jesus to draw aside while he announced that his brother desired to join himself to the service of the new kingdom. And in welcoming Simon as his second apostle, Jesus said: “Simon, your enthusiasm is commendable, but it is dangerous to the work of the kingdom. I admonish you to become more thoughtful in your speech. I would change your name to Peter.” | |
| 137:1.4 (1525.1) Οι γονείς του τραυματισμένου παιδιού που ζούσαν στην Πέλλα είχαν παρακαλέσει τον Ιησού να περάσει την νύχτα μαζί τους, να κάνει το σπίτι τους σπίτι του, και αυτός τους το υποσχέθηκε. Πριν αφήσει τον Ανδρέα και τον αδερφό του, ο Ιησούς είπε: «Νωρίς το πρωί φεύγουμε για την Γαλιλαία.» | 137:1.4 (1525.1) The parents of the injured lad who lived at Pella had besought Jesus to spend the night with them, to make their house his home, and he had promised. Before leaving Andrew and his brother, Jesus said, “Early on the morrow we go into Galilee.” | |
| 137:1.5 (1525.2) Αφού ο Ιησούς είχε γυρίσει στην Πέλλα για να περάσει την νύχτα, και ενώ ο Ανδρέας και ο Σίμων συζητούσαν ακόμα για την φύση των υπηρεσιών τους για την ίδρυση του επερχόμενου βασιλείου, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης οι γιοι του Ζεβεδαίου έφτασαν εκεί, έχοντας μόλις επιστρέψει από την χρονοβόρα και μάταιη αναζήτησή τους στους λόφους για τον Ιησού. Όταν άκουσαν τον Σιμωνα να λέει πως αυτός και ο αδερφός του, ο Ανδρέας, είχαν γίνει δεκτοί σαν οι πρώτοι σύμβουλοι του νέου βασιλείου, και ότι θα έφευγαν με τον νέο τους Αφέντη το πρωί για την Γαλιλαία, και ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης λυπήθηκαν. Γνώριζαν τον Ιησού αρκετό καιρό, και τον αγαπούσαν. Τον αναζητούσαν πολλές μέρες στους λόφους, και τώρα που γύρισαν άκουσαν ότι άλλοι είχαν προτιμηθεί από αυτούς. Ρώτησαν που είχε πάει ο Ιησούς και έσπευσαν να τον βρουν. | 137:1.5 (1525.2) After Jesus had returned to Pella for the night, and while Andrew and Simon were yet discussing the nature of their service in the establishment of the forthcoming kingdom, James and John the sons of Zebedee arrived upon the scene, having just returned from their long and futile searching in the hills for Jesus. When they heard Simon Peter tell how he and his brother, Andrew, had become the first accepted counselors of the new kingdom, and that they were to leave with their new Master on the morrow for Galilee, both James and John were sad. They had known Jesus for some time, and they loved him. They had searched for him many days in the hills, and now they returned to learn that others had been preferred before them. They inquired where Jesus had gone and made haste to find him. | |
| 137:1.6 (1525.3) Ο Ιησούς κοιμόταν όταν έφτασαν στο μέρος που διέμενε, αλλά τον ξύπνησαν λέγοντας: «Πως γίνεται και, ενώ εμείς που έχουμε ζήσει μαζί σου τόσο καιρό σε ψάχνουμε στους λόφους, και εσύ να προτιμάς άλλους από εμάς και διαλέγεις τον Ανδρέα και τον Σίμωνα σαν τους πρώτους συνεργάτες σου για το νέο βασίλειο;» Και ο Ιησούς τους απάντησε, «Ας ηρεμήσουν οι καρδιές σας και αναρωτηθείτε: ποιος σας είπε να αναζητήσετε τον Υιό του Ανθρώπου όταν αυτός βρισκόταν σε δουλειά του Πατέρα του;» Αφού επανέλαβαν τις λεπτομέρειες της χρονοβόρας αναζήτησής τους στους λόφους, ο Ιησούς τους συμβούλεψε ακόμα: «Θα έπρεπε να μάθετε να αναζητάτε το μυστικό του νέου βασιλείου στις καρδιές σας και όχι στους λόφους. Αυτό που ψάχνατε βρισκόταν ήδη στις ψυχές σας. Εσείς είσαστε πραγματικά αδέρφια μου—δεν ήταν ανάγκη να σας δεχτώ—ήδη ήσασταν του βασιλείου, και θα έπρεπε να είσαστε χαρούμενοι, και να ετοιμαζόσαστε να έρθετε και εσείς μαζί μας αύριο στην Γαλιλαία.» Ο Ιωάννης τότε πήρε το θάρρος και ρώτησε, «Μα Κύριε, εγώ και ο Ιάκωβος θα είμαστε ίσοι συνεργάτες σου στην νέα βασιλεία με τον Ανδρέα και τον Σίμωνα;» Και ο Ιησούς, βάζοντας το χέρια του πάνω στους ώμους τους, είπε: «Αδέρφια μου, ήσασταν ήδη μαζί μου στο πνεύμα της βασιλείας, πριν ακόμα αυτοί οι άλλοι ζητήσουν να τους δεχτώ. Εσείς, αδερφοί μου, δεν χρειάζεται να ζητάτε να μπείτε στο βασίλειο¨ ήσασταν μαζί μου στο βασίλειο από την αρχή. Στους ανθρώπους, ίσως να φαίνεται ότι άλλοι έχουν προηγηθεί από σας, αλλά στην καρδιά μου σας είχα ήδη υπολογίσει στα συμβούλια του βασιλείου, πριν εσείς ακόμα σκεφτείτε να μου το ζητήσετε. Αλλά θα μπορούσατε να ήσαστε οι πρώτοι και για τους ανθρώπους αν δεν απουσιάζατε για ένα καλοπροαίρετο αλλά αυθαίρετο έργο αναζήτησης κάποιου που δεν είχε χαθεί. Στο επερχόμενο βασίλειο, να μην ασχολείστε με πράγματα που ενισχύουν το άγχος σας αλλά πάντα να νοιάζεστε να κάνετε το θέλημα του Πατέρα που είναι στον ουρανό.» | 137:1.6 (1525.3) Jesus was asleep when they reached his abode, but they awakened him, saying: “How is it that, while we who have so long lived with you are searching in the hills for you, you prefer others before us and choose Andrew and Simon as your first associates in the new kingdom?” Jesus answered them, “Be calm in your hearts and ask yourselves, ‘who directed that you should search for the Son of Man when he was about his Father’s business?’” After they had recited the details of their long search in the hills, Jesus further instructed them: “You should learn to search for the secret of the new kingdom in your hearts and not in the hills. That which you sought was already present in your souls. You are indeed my brethren—you needed not to be received by me—already were you of the kingdom, and you should be of good cheer, making ready also to go with us tomorrow into Galilee.” John then made bold to ask, “But, Master, will James and I be associates with you in the new kingdom, even as Andrew and Simon?” And Jesus, laying a hand on the shoulder of each of them, said: “My brethren, you were already with me in the spirit of the kingdom, even before these others made request to be received. You, my brethren, have no need to make request for entrance into the kingdom; you have been with me in the kingdom from the beginning. Before men, others may take precedence over you, but in my heart did I also number you in the councils of the kingdom, even before you thought to make this request of me. And even so might you have been first before men had you not been absent engaged in a well-intentioned but self-appointed task of seeking for one who was not lost. In the coming kingdom, be not mindful of those things which foster your anxiety but rather at all times concern yourselves only with doing the will of the Father who is in heaven.” | |
| 137:1.7 (1525.4) Ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης δέχτηκαν την επίπληξη με ευγένεια¨ ποτέ ξανά δεν ζήλεψαν τον Ανδρέα και τον Σίμωνα. Και ετοιμάστηκαν, μαζί με τους άλλους δύο αποστόλους, να αναχωρήσουν για την Γαλιλαία το επόμενο πρωινό. Από εκείνη την ημέρα και στο εξής ο όρος απόστολος χρησιμοποιείτο για να διαχωρίζεται η επιλεγμένη οικογένεια των συμβούλων του Ιησού από το τεράστιο πλήθος πιστών μαθητών που τον άρχισαν να τον ακολουθούν στο εγγύς μέλλον. | 137:1.7 (1525.4) James and John received the rebuke in good grace; never more were they envious of Andrew and Simon. And they made ready, with their two associate apostles, to depart for Galilee the next morning. From this day on the term apostle was employed to distinguish the chosen family of Jesus’ advisers from the vast multitude of believing disciples who subsequently followed him. | |
| 137:1.8 (1525.5) Αργά εκείνο το βράδυ, ο Ιάκωβος, ο Ιωάννης, ο Ανδρέας, και ο Σίμων συνομίλησαν με τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, και με δακρυσμένα μάτια μα σταθερή φωνή ο ακλόνητος Ιουδαίος προφήτης παράδωσε δύο από τους ηγετικούς μαθητές του για να γίνουν απόστολοι του Γαλιλαίου Πρίγκιπα του επερχόμενου βασιλείου. | 137:1.8 (1525.5) Late that evening, James, John, Andrew, and Simon held converse with John the Baptist, and with tearful eye but steady voice the stalwart Judean prophet surrendered two of his leading disciples to become the apostles of the Galilean Prince of the coming kingdom. | |
| 3. ΔΙΑΛΕΓΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΦΙΛΙΠΠΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΑΘΑΝΑΗΛ ^top | 2. Choosing Philip and Nathaniel ^top | |
| 137:2.1 (1526.1) Την Κυριακή το πρωί, στις 24 Φεβρουαρίου, του 26 μ.Χ, ο Ιησούς άφησε τον Ιωάννη τον Βαπτιστή στον ποταμό κοντά στην Πέλλα, για να μην τον δει ποτέ πια στην σάρκα. | 137:2.1 (1526.1) Sunday morning, February 24, a.d. 26, Jesus took leave of John the Baptist by the river near Pella, never again to see him in the flesh. | |
| 137:2.2 (1526.2) Εκείνη την ημέρα, όταν ο Ιησούς και οι τέσσερίς του μαθητές έφευγαν για την Γαλιλαία, γινόταν μεγάλος σάλος στον καταυλισμό των οπαδών του Ιωάννη. Ο πρώτος μεγάλος διχασμός θα συνέβαινε πολύ σύντομα. Την προηγούμενη μέρα, ο Ιωάννης είχε κάνει την κατηγορηματική του ανακοίνωση στον Ανδρέα και τον Έζρα ότι ο Ιησούς ήταν ο Απελευθερωτής. Ο Ανδρέας αποφάσισε να ακολουθήσει τον Ιησού, αλλά οΈζρα απόρριπτε τον ήπιων τόνων ξυλουργό από την Ναζαρέτ, δηλώνοντας στους συνεργάτες του: «Ο Προφήτης Δανιήλ δηλώνει ότι ο Υιός του Ανθρώπου θα έρθει με τα σύννεφα του ουρανού, με δύναμη και μεγάλη δόξα. Αυτός ο Γαλιλαίος ξυλουργός, ο κατασκευαστής βαρκών από την Καπερναούμ, δεν μπορεί να είναι ο Απελευθερωτής. Μπορεί ποτέ ένα τέτοιο δώρο από τον Θεό να βγει από την Ναζαρέτ; Αυτός ο Ιησούς είναι ένας συγγενής του Ιωάννη, και από την πολλή καλοσύνη της καρδιάς του ο δάσκαλός μας έχει εξαπατηθεί. Ας μείνουμε μακριά από αυτόν τον ψεύτικο Μεσσία.» Όταν ο Ιωάννης επίπληξε τον Έζρα για αυτές του τις δηλώσεις, αυτός έφυγε με πολλούς μαθητές και έσπευσαν προς τα νότια. Και αυτή η ομάδα συνέχισε να βαπτίζει στο όνομα του Ιωάννη και τελικά ίδρυσε μια σχισματική ομάδα που πίστευε στον Ιωάννη αλλά αρνιόταν να δεχτεί τον Ιησού. Ένα υπόλειμμα αυτής της ομάδας επιμένει ακόμα στην Μεσοποταμία ακόμα και μέχρι σήμερα. | 137:2.2 (1526.2) That day, as Jesus and his four disciple-apostles departed for Galilee, there was a great tumult in the camp of John’s followers. The first great division was about to take place. The day before, John had made his positive pronouncement to Andrew and Ezra that Jesus was the Deliverer. Andrew decided to follow Jesus, but Ezra rejected the mild-mannered carpenter of Nazareth, proclaiming to his associates: “The Prophet Daniel declares that the Son of Man will come with the clouds of heaven, in power and great glory. This Galilean carpenter, this Capernaum boatbuilder, cannot be the Deliverer. Can such a gift of God come out of Nazareth? This Jesus is a relative of John, and through much kindness of heart has our teacher been deceived. Let us remain aloof from this false Messiah.” When John rebuked Ezra for these utterances, he drew away with many disciples and hastened south. And this group continued to baptize in John’s name and eventually founded a sect of those who believed in John but refused to accept Jesus. A remnant of this group persists in Mesopotamia even to this day. | |
| 137:2.3 (1526.3) Ενώ λοιπόν προμηνυόντουσαν φασαρίες ανάμεσα στους οπαδούς του Ιωάννη, ο Ιησούς και οι τέσσερις μαθητές- απόστολοί βρισκόντουσαν στον δρόμο τους για την Γαλιλαία. Πριν διασχίσουν τον Ιορδάνη, για να πάνε στην Ναζαρέτ μέσω Ναϊν, ο Ιησούς κοιτάζοντας μπροστά στον δρόμο, είδε κάποιον Φίλιππο από την Βηθσαϊδά με έναν φίλο του που ερχόντουσαν προς το μέρος τους. Ο Ιησούς γνώριζε τον Φίλιππο από παλιά, και ήταν επίσης γνωστός και σε όλους τους τέσσερις απόστολους. Είχαν ξεκινήσει με τον φίλο του τον Ναθαναήλ να επισκεφτούν τον Ιωάννη στην Πέλλα για να μάθουν περισσότερα για την επερχόμενη βασιλεία του Θεού, και ενθουσιάστηκαν που συνάντησαν τον Ιησού. Ο Φίλιππος ήταν θαυμαστής του Ιησού από τότε που αυτός είχε πάει στην Καπερναούμ για πρώτη φορά. Αλλά ο Ναθαναήλ, που ζούσε στην Κανά της Γαλιλαίας, δεν γνώριζε τον Ιησού. Ο Φίλιππος προχώρησε να χαιρετήσει τους φίλους του ενώ ο Ναθαναήλ αναπαυόταν κάτω από την σκιά ενός δέντρου δίπλα στον δρόμο. | 137:2.3 (1526.3) While this trouble was brewing among John’s followers, Jesus and his four disciple-apostles were well on their way toward Galilee. Before they crossed the Jordan, to go by way of Nain to Nazareth, Jesus, looking ahead and up the road, saw one Philip of Bethsaida with a friend coming toward them. Jesus had known Philip aforetime, and he was also well known to all four of the new apostles. He was on his way with his friend Nathaniel to visit John at Pella to learn more about the reported coming of the kingdom of God, and he was delighted to greet Jesus. Philip had been an admirer of Jesus ever since he first came to Capernaum. But Nathaniel, who lived at Cana of Galilee, did not know Jesus. Philip went forward to greet his friends while Nathaniel rested under the shade of a tree by the roadside. | |
| 137:2.4 (1526.4) Ο Πέτρος πήρε τον Φίλιππο παράμερα και του εξήγησε ότι αυτοί, αναφερόμενος στον εαυτό του , τον Ανδρέα, τον Ιάκωβο, και τον Ιωάννη, είχαν όλοι γίνει συνεργάτες του Ιησού στο νέο βασίλειο και προέτρεψε θερμά τον Φίλιππο να προσφερθεί και αυτός να υπηρετήσει το νέο βασίλειο. Ο Φίλιππος βρισκόταν σε δίλημμα. Τι να έκανε; Εδώ, χωρίς καμιά προειδοποίηση—δίπλα στον δρόμο κοντά στον Ιορδάνη—είχε βρεθεί μπροστά στην σοβαρότερη απόφαση της ζωής του. Εκείνη την στιγμή κουβέντιαζε έντονα με τον Πέτρο, τον Ανδρέα, και τον Ιωάννη ενώ ο Ιησούς περιέγραφε σε γενικές γραμμές στον Ιάκωβο το ταξίδι μέσα στην Γαλιλαία και έπειτα στην Καπερναούμ. Τελικά, ο Ανδρέας πρότεινε στον Φίλιππο, «Γιατί δεν ρωτάς τον Δάσκαλο;» | 137:2.4 (1526.4) Peter took Philip to one side and proceeded to explain that they, referring to himself, Andrew, James, and John, had all become associates of Jesus in the new kingdom and strongly urged Philip to volunteer for service. Philip was in a quandary. What should he do? Here, without a moment’s warning—on the roadside near the Jordan—there had come up for immediate decision the most momentous question of a lifetime. By this time he was in earnest converse with Peter, Andrew, and John while Jesus was outlining to James the trip through Galilee and on to Capernaum. Finally, Andrew suggested to Philip, “Why not ask the Teacher?” | |
| 137:2.5 (1526.5) Ξαφνικά ο Φίλιππος σκέφτηκε ότι ο Ιησούς ήταν πραγματικά ένας σπουδαίος άνθρωπος, πιθανόν ο Μεσσίας, και αποφάσισε να ακολουθήσει την απόφαση του Ιησού για αυτό το θέμα¨ και πήγε κατευθείαν σε αυτόν, και τον ρώτησε, «Δάσκαλε, να πάω στον Ιωάννη ή να έρθω και εγώ με τους φίλους μου που σε ακολουθούν;» Και ο Ιησούς απάντησε, «Ακολούθησέ με». Ο Φίλιππος ενθουσιάστηκε από την βεβαιότητα ότι είχε βρει τον Απελευθερωτή. | 137:2.5 (1526.5) It suddenly dawned on Philip that Jesus was a really great man, possibly the Messiah, and he decided to abide by Jesus’ decision in this matter; and he went straight to him, asking, “Teacher, shall I go down to John or shall I join my friends who follow you?” And Jesus answered, “Follow me.” Philip was thrilled with the assurance that he had found the Deliverer. | |
| 137:2.6 (1526.6) Ο Φίλιππος τώρα έγνεψε στην συντροφιά να μείνει εκεί που ήταν ενώ αυτός έσπευσε να πει τα νέα για την απόφασή του στον φίλο του τον Ναθαναήλ, που βρισκόταν ακόμα κάτω από την μουριά, σκεφτόμενος τα όσα είχε ακούσει για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, το επερχόμενο βασίλειο, και τον αναμενόμενο Μεσσία. Ο Φίλιππος τον διέκοψε από αυτές του τις σκέψεις, αναφωνώντας, « Βρήκα τον Απελευθερωτή, αυτόν για τον οποίον ο Μωυσής και οι προφήτες έγραψαν και τον οποίο ανάγγελλε ο Ιωάννης.» Και ο Ναθαναήλ, ρώτησε, «Από πού είναι αυτός ο δάσκαλος;» Και ο Φίλιππος απάντησε, «Είναι ο Ιησούς από την Ναζαρέτ, ο γιος του Ιωσήφ, του ξυλουργού, που τελευταία διέμενε στην Καπερναούμ.» Και τότε, κάπως σοκαρισμένος, ο Ναθαναήλ ρώτησε, «Μπορεί κάτι τόσο καλό να βγει από την Ναζαρέτ;» Αλλά ο Φίλιππος παίρνοντάς τον από το χέρι, είπε, « Έλα να δεις.» | 137:2.6 (1526.6) Philip now motioned to the group to remain where they were while he hurried back to break the news of his decision to his friend Nathaniel, who still tarried behind under the mulberry tree, turning over in his mind the many things which he had heard concerning John the Baptist, the coming kingdom, and the expected Messiah. Philip broke in upon these meditations, exclaiming, “I have found the Deliverer, him of whom Moses and the prophets wrote and whom John has proclaimed.” Nathaniel, looking up, inquired, “Whence comes this teacher?” And Philip replied, “He is Jesus of Nazareth, the son of Joseph, the carpenter, more recently residing at Capernaum.” And then, somewhat shocked, Nathaniel asked, “Can any such good thing come out of Nazareth?” But Philip, taking him by the arm, said, “Come and see.” | |
| 137:2.7 (1527.1) Ο Φίλιππος οδήγησε τον Ναθαναήλ στον Ιησού, που κοιτάζοντας με καλοσύνη το πρόσωπο ενός ειλικρινούς αμφισβητία, είπε: «Κοιτάξτε έναν γνήσιο Ισραηλίτη, στον οποίο δεν υπάρχει τίποτα απατηλό. Ακολούθησέ με.» Και ο Ναθαναήλ γυρίζοντας προς τον Φίλιππο, είπε: «Έχεις δίκιο. Αυτός είναι πραγματικά ένας κύριος των ανθρώπων. Θα τον ακολουθήσω και εγώ, αν είμαι άξιος.» Και ο Ιησούς έγνεψε στον Ναθαναήλ, λέγοντας πάλι, «Ακολούθησέ με.» | 137:2.7 (1527.1) Philip led Nathaniel to Jesus, who, looking benignly into the face of the sincere doubter, said: “Behold a genuine Israelite, in whom there is no deceit. Follow me.” And Nathaniel, turning to Philip, said: “You are right. He is indeed a master of men. I will also follow, if I am worthy.” And Jesus nodded to Nathaniel, again saying, “Follow me.” | |
| 137:2.8 (1527.2) Ο Ιησούς είχε τώρα μαζέψει το μισό από το μελλοντικό σώμα των κοντινών συνεργατών του, πέντε που τον γνώριζαν από παλιά και έναν ξένο, τον Ναθαναήλ. Χωρίς άλλη καθυστέρηση διέσχισαν τον Ιορδάνη και περνώντας από το χωριό Ναϊν, έφτασαν στην Ναζαρέτ αργά εκείνο το βράδυ. | 137:2.8 (1527.2) Jesus had now assembled one half of his future corps of intimate associates, five who had for some time known him and one stranger, Nathaniel. Without further delay they crossed the Jordan and, going by the village of Nain, reached Nazareth late that evening. | |
| 137:2.9 (1527.3) Όλοι πέρασαν την νύχτα με τον Ιωσήφ στο σπίτι της παιδικής ηλικίας του Ιησού. Οι συνεργάτες του Ιησού δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί ο νέος τους διδάσκαλος ήθελε τόσο πολύ να καταστρέψει κάθε ίχνος των γραπτών του που είχαν μείνει στο σπίτι με την μορφή των Δέκα Εντολών και άλλα γνωμικά και ρητά. Αλλά αυτή η διαδικασία, μαζί με το γεγονός ότι μετέπειτα δεν τον είδαν ποτέ να γράφει—παρά μόνο πάνω στο χώμα ή στην άμμο—έκανε βαθιά εντύπωση στο μυαλό τους. | 137:2.9 (1527.3) They all remained overnight with Joseph in Jesus’ boyhood home. The associates of Jesus little understood why their new-found teacher was so concerned with completely destroying every vestige of his writing which remained about the home in the form of the ten commandments and other mottoes and sayings. But this proceeding, together with the fact that they never saw him subsequently write—except upon the dust or in the sand—made a deep impression upon their minds. | |
| 3. Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ ^top | 3. The Visit to Capernaum ^top | |
| 137:3.1 (1527.4) Την επόμενη μέρα ο Ιησούς έστειλε τους αποστόλους του στην Κανά, εφόσον όλοι τους ήταν καλεσμένοι στον γάμο μιας επιφανούς νεαρής γυναίκας εκείνης της πόλης, ενώ αυτός ετοιμάστηκε να κάνει μια σύντομη επίσκεψη στην μητέρα του στην Καπερναούμ, σταματώντας στα Μάγδαλα να δει και τον αδερφό του τον Ιούδα. | 137:3.1 (1527.4) The next day Jesus sent his apostles on to Cana, since all of them were invited to the wedding of a prominent young woman of that town, while he prepared to pay a hurried visit to his mother at Capernaum, stopping at Magdala to see his brother Jude. | |
| 137:3.2 (1527.5) Πριν φύγει από την Ναζαρέτ, οι νέοι συνεργάτες του Ιησού είπαν στον Ιωσήφ και στα άλλα μέλη της οικογένειας του Ιησού για τα θαυμάσια γεγονότα του πρόσφατου παρελθόντος και εξέφρασαν ελεύθερα την πεποίθησή τους ότι ο Ιησούς ήταν ο από πολύ καρό αναμενόμενος απελευθερωτής. Και αυτά τα μέλη της οικογένειας του Ιησού μίλησαν για όλα αυτά, και ο Ιωσήφ είπε: «Ίσως, τελικά, η Μητέρα να είχε δίκιο—ίσως ο παράξενος αδερφός μας να είναι ο ερχόμενος βασιλέας.» | 137:3.2 (1527.5) Before leaving Nazareth, the new associates of Jesus told Joseph and other members of Jesus’ family about the wonderful events of the then recent past and gave free expression to their belief that Jesus was the long-expected deliverer. And these members of Jesus’ family talked all this over, and Joseph said: “Maybe, after all, Mother was right—maybe our strange brother is the coming king.” | |
| 137:3.3 (1527.6) Ο Ιούδας ήταν παρών στην βάπτιση του Ιησού και, με τον αδερφό του τον Ιάκωβο, πίστευαν απόλυτα για την αποστολή του Ιησού στην γη. Παρόλο που και ο Ιάκωβος και ο Ιούδας ήταν μπερδεμένοι σχετικά την φύση της αποστολής του αδερφού τους, είχαν αναπτερωθεί όλες οι παλιές ελπίδες της μητέρας τους για το ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, ο υιός του Δαβίδ, και ενθάρρυνε τους γιους της να έχουν πίστη ότι ο αδερφός τους είναι ο απελευθερωτής του Ισραήλ. | 137:3.3 (1527.6) Jude was present at Jesus’ baptism and, with his brother James, had become a firm believer in Jesus’ mission on earth. Although both James and Jude were much perplexed as to the nature of their brother’s mission, their mother had resurrected all her early hopes of Jesus as the Messiah, the son of David, and she encouraged her sons to have faith in their brother as the deliverer of Israel. | |
| 137:3.4 (1527.7) Ο Ιησούς έφτασε στην Καπερναούμ την Δευτέρα την νύχτα, αλλά δεν πήγε στο δικό του σπίτι, όπου ζούσαν ο Ιάκωβος και η μητέρα του¨ πήγε κατευθείαν στο σπίτι του Ζεβεδαίου. Όλοι του οι φίλοι στην Καπερναούμ είδαν μια μεγάλη κι ευχάριστη αλλαγή σε αυτόν. Για άλλη μια φορά έδειχνε σχετικά ευδιάθετος και ήταν πιο πολύ ο παλιός του εαυτός, τα πρώτα χρόνια στην Ναζαρέτ. Για χρόνια πριν την βάπτισή του και στις περιόδους της απομόνωσης ακριβώς πριν και μετά, γινόταν όλο και περισσότερο σοβαρός και κλειστός. Τώρα φαινόταν σε όλους φαινόταν πάλι σαν τον παλιό του εαυτό. Υπήρχε βέβαια σε αυτόν κάτι το μεγαλοπρεπές και εξυψωμένο, αλλά ήταν πάλι ανέμελος και ευδιάθετος. | 137:3.4 (1527.7) Jesus arrived in Capernaum Monday night, but he did not go to his own home, where lived James and his mother; he went directly to the home of Zebedee. All his friends at Capernaum saw a great and pleasant change in him. Once more he seemed to be comparatively cheerful and more like himself as he was during the earlier years at Nazareth. For years previous to his baptism and the isolation periods just before and just after, he had grown increasingly serious and self-contained. Now he seemed quite like his old self to all of them. There was about him something of majestic import and exalted aspect, but he was once again lighthearted and joyful. | |
| 137:3.5 (1528.1) Η Μαρία ήταν καιγόταν από προσδοκία. Προέβλεπε ότι η υπόσχεση του Γαβριήλ πολύ γρήγορα θα εκπληρωνόταν. Περίμενε ότι όλη η Παλαιστίνη σύντομα θα ξαφνιαζόταν και θα σοκαριζόταν από την θαυμαστή αποκάλυψη του γιου της σαν υπερφυσικός βασιλέας των Ιουδαίων. Αλλά σε όλες τις πολλές ερωτήσεις που του έκαναν η μητέρα του, ο Ιάκωβος, ο Ιούδας, και ο Ζεβεδαίος, ο Ιησούς χαμογελώντας απαντούσε μόνο: «Καλύτερα να καθίσω εδώ για ένα διάστημα¨ πρέπει να κάνω το θέλημα του Πατέρα μου που είναι στον ουρανό.» | 137:3.5 (1528.1) Mary was thrilled with expectation. She anticipated that the promise of Gabriel was nearing fulfillment. She expected all Palestine soon to be startled and stunned by the miraculous revelation of her son as the supernatural king of the Jews. But to all of the many questions which his mother, James, Jude, and Zebedee asked, Jesus only smilingly replied: “It is better that I tarry here for a while; I must do the will of my Father who is in heaven.” | |
| 137:3.6 (1528.2) Την επόμενη μέρα, Τρίτη, όλοι ταξίδεψαν για την Κανά για τον γάμο της Ναόμι, που θα γινόταν την επόμενη μέρα. Και παρά τις συνεχείς προειδοποιήσεις του Ιησού να μην πουν σε κανέναν γι αυτόν «μέχρι να έρθει η ώρα του Πατέρα,» αυτοί επέμειναν να διαδίδουν σιωπηλά τα νέα ότι είχαν βρει τον Απελευθερωτή. Όλοι τους ήταν πεπεισμένοι ότι ο Ιησούς θα εγκαινίαζε την ανάληψη της Μεσσιανικής εξουσίας του στον επικείμενο γάμο στην Κανά, και ότι θα το έκανε αυτό με μεγάλη δύναμη και ουράνιο μεγαλείο. Θυμόντουσαν για τα φαινόμενα που είχαν ακούσει για την βάπτισή του, και πιστευαν ότι η μελλοντική του πορεία στην γη θα σημαδευόταν από όλο και περισσότερες εκδηλώσεις υπερφυσικών θαυμάτων και θαυμαστών επιδείξεων. Έτσι, όλη η ύπαιθρος ετοιμαζόταν να συγκεντρωθεί στην Κανά για την γαμήλια εορτή της Ναόμι και του Ιοχάβ του γιου του Ναθαναήλ. | 137:3.6 (1528.2) On the next day, Tuesday, they all journeyed over to Cana for the wedding of Naomi, which was to take place on the following day. And in spite of Jesus’ repeated warnings that they tell no man about him “until the Father’s hour shall come,” they insisted on quietly spreading the news abroad that they had found the Deliverer. They each confidently expected that Jesus would inaugurate his assumption of Messianic authority at the forthcoming wedding at Cana, and that he would do so with great power and sublime grandeur. They remembered what had been told them about the phenomena attendant upon his baptism, and they believed that his future course on earth would be marked by increasing manifestations of supernatural wonders and miraculous demonstrations. Accordingly, the entire countryside was preparing to gather together at Cana for the wedding feast of Naomi and Johab the son of Nathan. | |
| 137:3.7 (1528.3) Η Μαρία είχε πολλά χρόνια να χαρεί τόσο πολύ. Ταξίδεψε για την Κανά με το πνεύμα της βασιλομήτορος που πηγαίνει να παρακολουθήσει την στέψη του γιου της. Η οικογένεια και οι φίλοι του Ιησού είχαν να τον δουν τόσο ανέμελο και χαρούμενο, και να νοιάζεται τόσο για τις επιθυμίες των συνεργατών του με τόση κατανόηση, από τότε που ήταν δεκατριών χρονών. Και έτσι όλοι ψιθύριζαν μεταξύ τους, σε μικρές ομάδες, και αναρωτιόντουσαν τι θα συνέβαινε. Τι θα έκανε αυτός ο παράξενος άνθρωπος; Πως θα εισήγαγε την δόξα του επερχόμενου βασιλείου; Και όλοι ήταν ενθουσιασμένοι με την σκέψη ότι θα παρευρισκόντουσαν για να δουν την αποκάλυψη της ισχύος και της δύναμης του Θεού του Ισραήλ. | 137:3.7 (1528.3) Mary had not been so joyous in years. She journeyed to Cana in the spirit of the queen mother on the way to witness the coronation of her son. Not since he was thirteen years old had Jesus’ family and friends seen him so carefree and happy, so thoughtful and understanding of the wishes and desires of his associates, so touchingly sympathetic. And so they all whispered among themselves, in small groups, wondering what was going to happen. What would this strange person do next? How would he usher in the glory of the coming kingdom? And they were all thrilled with the thought that they were to be present to see the revelation of the might and power of Israel’s God. | |
| 4. Ο ΓΑΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΝΑ ^top | 4. The Wedding at Cana ^top | |
| 137:4.1 (1528.4) Μέχρι το μεσημέρι της Τετάρτης σχεδόν χίλιοι καλεσμένοι είχαν φτάσει στην Κανά, τέσσερις φορές περισσότεροι από τον αριθμό που ήταν καλεσμένος για την γαμήλια εορτή. Ήταν Ιουδαϊκό έθιμο να γιορτάζουν τους γάμους την Τετάρτη, και οι προσκλήσεις είχαν σταλεί ένα μήνα πριν. Το πρωί και νωρίς το απόγευμα φαινόταν περισσότερο σαν μια λαϊκή υποδοχή του Ιησού παρά σαν γάμος. Όλοι ήθελαν να χαιρετήσουν αυτόν τον σχεδόν διάσημο Γαλιλαίο, και αυτός ήταν πολύ εγκάρδιος με όλους, νέους και γέρους, Εβραίους και μη. Και όλοι χάρηκαν όταν ο Ιησούς δέχτηκε να οδηγήσει την προκαταρκτική γαμήλια πομπή. | 137:4.1 (1528.4) By noon on Wednesday almost a thousand guests had arrived in Cana, more than four times the number bidden to the wedding feast. It was a Jewish custom to celebrate weddings on Wednesday, and the invitations had been sent abroad for the wedding one month previously. In the forenoon and early afternoon it appeared more like a public reception for Jesus than a wedding. Everybody wanted to greet this near-famous Galilean, and he was most cordial to all, young and old, Jew and gentile. And everybody rejoiced when Jesus consented to lead the preliminary wedding procession. | |
| 137:4.2 (1528.5) Ο Ιησούς τώρα γνώριζε πολύ καλά την ανθρώπινη ύπαρξή του, την θεϊκή του προ- ύπαρξη, και την κατάσταση των συνδυασμένων, ή συγχωνευμένων, φύσεών του, της ανθρώπινης και της θεϊκής. Με τέλεια αυτοκυριαρχία μπορούσε την μια στιγμή αναπαραστήσει των ανθρώπινο ρόλο του ή αμέσως να αναλάβει τα προσωπικά προνόμια της θεϊκής του φύσης. | 137:4.2 (1528.5) Jesus was now thoroughly self-conscious regarding his human existence, his divine pre-existence, and the status of his combined, or fused, human and divine natures. With perfect poise he could at one moment enact the human role or immediately assume the personality prerogatives of the divine nature. | |
| 137:4.3 (1528.6) Όσο περνούσε η μέρα, ο Ιησούς συνειδητοποιούσε όλο και περισσότερο ότι οι άνθρωποι περίμεναν από αυτόν να κάνει κάποιο θαύμα¨ ειδικότερα κατάλαβε ότι η οικογένειά του και τα έξι μάτια των αποστόλων – μαθητών του τον κοιτούσαν περιμένοντας να ανακοινώσει την επερχόμενη βασιλεία με πράττοντας κάτι εκπληκτικό και υπερφυσικό. | 137:4.3 (1528.6) As the day wore on, Jesus became increasingly conscious that the people were expecting him to perform some wonder; more especially he recognized that his family and his six disciple-apostles were looking for him appropriately to announce his forthcoming kingdom by some startling and supernatural manifestation. | |
| 137:4.4 (1529.1) Νωρίς το απόγευμα η Μαρία κάλεσε τον Ιάκωβο, και μαζί πήραν το θάρρος να πλησιάσουν τον Ιησού και να τον ρωτήσουν αν μπορούσε να τους εμπιστευτεί τι ώρα και σε ποια στιγμή της γαμήλιας τελετής σχεδίαζε να παρουσιαστεί σαν ο «υπερφυσικός.» Δεν πρόλαβαν να τελειώσουν τα λόγια τους και είδαν ότι είχαν προκαλέσει την χαρακτηριστική οργή του. Είπε μόνο: «Αν με αγαπάτε, τότε να είστε πρόθυμοι να μένετε μαζί του και να περιμένετε όσο εγώ υπηρετώ το θέλημα του Πατρός μου που είναι στον ουρανό.» Αλλά ο θυμός του καθρεφτιζόταν στην έκφραση του προσώπου του. | 137:4.4 (1529.1) Early in the afternoon Mary summoned James, and together they made bold to approach Jesus to inquire if he would admit them to his confidence to the extent of informing them at what hour and at what point in connection with the wedding ceremonies he had planned to manifest himself as the “supernatural one.” No sooner had they spoken of these matters to Jesus than they saw they had aroused his characteristic indignation. He said only: “If you love me, then be willing to tarry with me while I wait upon the will of my Father who is in heaven.” But the eloquence of his rebuke lay in the expression of his face. | |
| 137:4.5 (1529.2) Αυτή η κίνηση της μητέρας του ήταν μεγάλη απογοήτευση για τον άνθρωπο Ιησού, και συνήλθε πολύ με την αντίδρασή του στην πρόταση να αφήσει τον εαυτό του να επιδείξει την θεϊκότητά του. Αυτό ήταν ένα από τα πράγματα που είχε αποφασίσει να μην κάνει όταν ήταν απομονωμένος τόσο πρόσφατα στους λόφους. Για αρκετές ώρες η Μαρία ήταν πολύ λυπημένη. Έλεγε στον Ιάκωβο: «Δεν μπορώ να τον καταλάβω¨ τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά; Δεν θα υπάρξει τέλος πια στην παράξενη συμπεριφορά του;» Ο Ιάκωβος και ο Ιούδας προσπαθούσαν να παρηγορήσουν την μητέρα τους, ενώ ο Ιησούς αποσύρθηκε για μια ώρα μόνος. Αλλά γύρισε στην μάζωξη και ήταν πάλι χαρούμενος και ανέμελος. | 137:4.5 (1529.2) This move of his mother was a great disappointment to the human Jesus, and he was much sobered by his reaction to her suggestive proposal that he permit himself to indulge in some outward demonstration of his divinity. That was one of the very things he had decided not to do when so recently isolated in the hills. For several hours Mary was much depressed. She said to James: “I cannot understand him; what can it all mean? Is there no end to his strange conduct?” James and Jude tried to comfort their mother, while Jesus withdrew for an hour’s solitude. But he returned to the gathering and was once more lighthearted and joyous. | |
| 137:4.6 (1529.3) Ο γάμος προχώρησε με μια όλο προσδοκία σιωπή, αλλά όλη η τελετή τελείωσε και ούτε μια κίνηση, ούτε μια λέξη από τον τιμώμενο καλεσμένο. Τότε άρχισε να ψιθυρίζεται ότι ο ξυλουργός και κατασκευαστής βαρκών, που ο Ιωάννης τον είχε αναγγείλει σαν «τον Απελευθερωτή», θα φανερωνόταν στις βραδινές εορταστικές εκδηλώσεις, ίσως και στο γαμήλιο δείπνο. Αλλά αυτή η ελπίδα τελικά έφυγε από το μυαλό των έξι αποστόλων του όταν τους κάλεσε λίγο πριν το γαμήλιο γεύμα, και με μεγάλη σοβαρότητα τους είπε: «Να μην νομίζετε ότι έχω έρθει σε αυτό το μέρος για να κάνω κάποιο θαύμα προς ικανοποίηση των περίεργων ή για να πειστούν εκείνοι που αμφιβάλλουν. Είμαστε εδώ για να υπηρετήσουμε το θέλημα του Πατέρα μας που είναι στον ουρανό.» Αλλά όταν η Μαρία και οι άλλοι τον είδαν να συσκέπτεται με τους συνεργάτες του, πείστηκαν εντελώς ότι κάτι ασυνήθιστο θα συνέβαινε. Και όλοι κάθισαν να απολαύσουν το γαμήλιο δείπνο και την βραδιά με κέφι και εορταστική συντροφικότητα. | 137:4.6 (1529.3) The wedding proceeded with a hush of expectancy, but the entire ceremony was finished and not a move, not a word, from the honored guest. Then it was whispered about that the carpenter and boatbuilder, announced by John as “the Deliverer,” would show his hand during the evening festivities, perhaps at the wedding supper. But all expectance of such a demonstration was effectually removed from the minds of his six disciple-apostles when he called them together just before the wedding supper and, in great earnestness, said: “Think not that I have come to this place to work some wonder for the gratification of the curious or for the conviction of those who doubt. Rather are we here to wait upon the will of our Father who is in heaven.” But when Mary and the others saw him in consultation with his associates, they were fully persuaded in their own minds that something extraordinary was about to happen. And they all sat down to enjoy the wedding supper and the evening of festive good fellowship. | |
| 137:4.7 (1529.4) Ο πατέρας του γαμπρού είχε προμηθευτεί άφθονο κρασί για όλους τους καλεσμένους της γαμήλιας γιορτής, αλλά πώς να ήξερε ότι ο γάμος του γιου του θα γινόταν ένα γεγονός τόσο συνδεδεμένο με την αναμενόμενη εκδήλωση του Ιησού σαν Μεσσιανικό Απελευθερωτή; Ήταν πολύ χαρούμενος που είχε την τιμή να έχει τον φημισμένο Γαλιλαίο ανάμεσα στους καλεσμένους του, αλλά πριν τελειώσει το γαμήλιο δείπνο, οι υπηρέτες του έφεραν τα ενοχλητικά νέα ότι το κρασί τελείωνε. Την στιγμή περίπου που τελείωσε το επίσημο γεύμα και οι καλεσμένοι έκαναν βόλτα στον κήπο, η μητέρα του γαμπρού εμπιστεύτηκε στην Μαρία ότι η προμήθειες του κρασιού είχαν εξαντληθεί. Και η Μαρία εμπιστευτικά είπε: «Μην ανησυχείς—θα μιλήσω στον γιο μου. Θα μας βοηθήσει.» Και έτσι αποτόλμησε να του μιλήσει, παρά την επίπληξη που είχε δεχτεί πριν από λίγες ώρες. | 137:4.7 (1529.4) The father of the bridegroom had provided plenty of wine for all the guests bidden to the marriage feast, but how was he to know that the marriage of his son was to become an event so closely associated with the expected manifestation of Jesus as the Messianic deliverer? He was delighted to have the honor of numbering the celebrated Galilean among his guests, but before the wedding supper was over, the servants brought him the disconcerting news that the wine was running short. By the time the formal supper had ended and the guests were strolling about in the garden, the mother of the bridegroom confided to Mary that the supply of wine was exhausted. And Mary confidently said: “Have no worry—I will speak to my son. He will help us.” And thus did she presume to speak, notwithstanding the rebuke of but a few hours before. | |
| 137:4.8 (1529.5) Για μια περίοδο πολλών ετών, η Μαρία πάντα στρεφόταν στον Ιησού για βοήθεια σε κάθε κρίση στην οικογενειακή τους ζωή στην Ναζαρέτ και γι αυτό ήταν πολύ φυσικό γι αυτήν να τον σκεφτεί εκείνη την στιγμή. Αλλά αυτή η φιλόδοξη μητέρα είχε και άλλα κίνητρα που πήγε στον γιο της σε αυτήν την περίπτωση. Όταν ο Ιησούς στεκόταν μόνος σε μια γωνία του κήπου, η μητέρα του τον πλησίασε λέγοντας, «Γιε μου, δεν έχουν κρασί.» Και ο Ιησούς απάντησε, «Καλή μου γυναίκα, και εγώ τι να κάνω;» Η Μαρία ειπε, «Μα πιστεύω ότι η ώρα σου έχει έρθει¨ δεν μπορείς να μας βοηθήσεις;» Ο Ιησούς απάντησε: «Ξανά σου δηλώνω ότι δεν έχω έρθει για να κάνω τέτοια πράγματα. Γιατί με ενοχλείς συνέχεια για τέτοια θέματα;»Και τότε ξεσπώντας σε κλάματα, η Μαρία τον ικέτευσε, «Μα γιε μου τους υποσχέθηκα ότι θα μας βοηθήσεις¨ δεν μπορείς σε παρακαλώ να κάνεις κάτι για μένα;» Και τότε ο Ιησούς είπε: «Γυναίκα, τι δουλειά έχεις εσύ να δίνεις τέτοιες υποσχέσεις; Πρόσεξε να μην επαναλάβεις κάτι τέτοιο. Σε όλα τα πράγματα πρέπει να υπηρετούμε το θέλημα του Πατέρα στον ουρανό.» | 137:4.8 (1529.5) Throughout a period of many years, Mary had always turned to Jesus for help in every crisis of their home life at Nazareth so that it was only natural for her to think of him at this time. But this ambitious mother had still other motives for appealing to her eldest son on this occasion. As Jesus was standing alone in a corner of the garden, his mother approached him, saying, “My son, they have no wine.” And Jesus answered, “My good woman, what have I to do with that?” Said Mary, “But I believe your hour has come; cannot you help us?” Jesus replied: “Again I declare that I have not come to do things in this wise. Why do you trouble me again with these matters?” And then, breaking down in tears, Mary entreated him, “But, my son, I promised them that you would help us; won’t you please do something for me?” And then spoke Jesus: “Woman, what have you to do with making such promises? See that you do it not again. We must in all things wait upon the will of the Father in heaven.” | |
| 137:4.9 (1530.1) Η Μαρία η μητέρα του Ιησού ήταν συντετριμμένη¨ τα είχε χαμένα! Έτσι όπως στεκόταν μπροστά του ακίνητη, με τα δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια της στο πρόσωπό της, η ανθρώπινη καρδιά του Ιησού κατακλύστηκε από συμπόνια για την γυναίκα που τον είχε γεννήσει στην σάρκα¨ και σκύβοντας προς το μέρος της, έβαλε το χέρι του τρυφερά πάνω στο κεφάλι της, λέγοντας: «Έλα τώρα, Μητέρα Μαρία, μην λυπάσαι για τα φαινομενικά σκληρά λόγια μου, αφού δεν σου έχω πει τόσες φορές ότι έχω έρθει εδώ μόνο για να πράξω το θέλημα του ουράνιου Πατέρα μου; Με μεγάλη μου χαρά θα έκανα αυτό που μου ζήτησες αν ήταν μέρος του θελήματος του Πατέρα»—και εκεί ο Ιησούς σταμάτησε και δίστασε. Η Μαρία σαν να κατάλαβε ότι κάτι συνέβαινε. Και αναπηδώντας, αγκάλιασε τον Ιησού, τον φίλησε, και έτρεξε προς τα διαμερίσματα των υπηρετών, λέγοντας, «Ότι πει ο γιος μου, αυτό θα γίνει.» Αλλά ο Ιησούς δεν είπε τίποτα. Τώρα συνειδητοποιούσε ότι ήδη είχε πει – ή μάλλον είχε σκεφτεί με επιθυμία-- πάρα πολλά. | 137:4.9 (1530.1) Mary the mother of Jesus was crushed; she was stunned! As she stood there before him motionless, with the tears streaming down her face, the human heart of Jesus was overcome with compassion for the woman who had borne him in the flesh; and bending forward, he laid his hand tenderly upon her head, saying: “Now, now, Mother Mary, grieve not over my apparently hard sayings, for have I not many times told you that I have come only to do the will of my heavenly Father? Most gladly would I do what you ask of me if it were a part of the Father’s will—” and Jesus stopped short, he hesitated. Mary seemed to sense that something was happening. Leaping up, she threw her arms around Jesus’ neck, kissed him, and rushed off to the servants’ quarters, saying, “Whatever my son says, that do.” But Jesus said nothing. He now realized that he had already said—or rather desirefully thought—too much. | |
| 137:4.10 (1530.2) Η Μαρία χόρευε με χαρά. Δεν ήξερε πως θα γινόταν το κρασί, αλλά ήταν πεπεισμένη ότι είχε τελικά πείσει τον πρωτότοκό της να επιβάλει την εξουσία του, να τολμήσει να φανερωθεί, να διεκδικήσει την θέση του και να επιδείξει την Μεσσιανική του δύναμη. Και, χάρη στην παρουσία και την συνεργασία κάποιων συμπαντικών δυνάμεων και προσωπικοτήτων, για τις οποίες όλοι οι παρευρισκόμενοι δεν είχαν την παραμικρή ιδέα, δεν θα απογοητευόταν. Το κρασί που επιθυμούσε η Μαρία και το οποίο ο Ιησούς, ο Θεάνθρωπος, ανθρώπινα και συμπονετικά ευχήθηκε, θα ερχόταν. | 137:4.10 (1530.2) Mary was dancing with glee. She did not know how the wine would be produced, but she confidently believed that she had finally persuaded her first-born son to assert his authority, to dare to step forth and claim his position and exhibit his Messianic power. And, because of the presence and association of certain universe powers and personalities, of which all those present were wholly ignorant, she was not to be disappointed. The wine Mary desired and which Jesus, the God-man, humanly and sympathetically wished for, was forthcoming. | |
| 137:4.11 (1530.3) Εκεί κοντά βρισκόντουσαν έξι πέτρινα αγγεία νερού, περιεκτικότητας περίπου είκοσι γαλλόνια το κάθε ένα. Αυτό το νερό προοριζόταν για μετέπειτα χρήση στις τελικές τελετές εξαγνισμού της γαμήλιας εορτής. Η αναστάτωση των υπηρετών γύρω από αυτά τα τεράστια πέτρινα αγγεία, κάτω από την πολυάσχολη επίβλεψη της μητέρας του, τράβηξε την προσοχή του Ιησού, και πηγαίνοντας εκεί, παρατήρησε ότι έβγαζαν κρασί μέσα από αυτά με μία στάμνα. | 137:4.11 (1530.3) Near at hand stood six waterpots of stone, filled with water, holding about twenty gallons apiece. This water was intended for subsequent use in the final purification ceremonies of the wedding celebration. The commotion of the servants about these huge stone vessels, under the busy direction of his mother, attracted Jesus’ attention, and going over, he observed that they were drawing wine out of them by the pitcherful. | |
| 137:4.12 (1530.4) Ο Ιησούς σταδιακά συνειδητοποιούσε τι είχε συμβεί. Από όλους τους παρευρισκόμενους στην γαμήλια γιορτή στην Κανά, ο Ιησούς ήταν αυτός που είχε εκπλαγεί περισσότερο. Οι άλλοι περίμεναν από αυτόν να κάνει ένα θαύμα, αλλά αυτό ακριβώς ήταν που δεν σκόπευε να κάνει ο Ιησούς. Και τότε ο Υιός του Ανθρώπου θυμήθηκε τις νουθεσίες του Προσωποποιημένου Προσαρμοστή Σκέψης του στους λόφους. Θυμήθηκε πως ο Προσαρμοστής τον είχε προειδοποιήσει για την ανικανότητα οποιασδήποτε δύναμης ή προσωπικότητας να του στερήσει τα προνόμια που έχει σαν Δημιουργός της ανεξαρτησίας από τον χρόνο. Σε αυτή την περίπτωση μετασχηματιστές δύναμης, μεσόδρομοι, και άλλες προσωπικότητες ήταν συγκεντρωμένες κοντά στο νερό και σε άλλα αναγκαία στοιχεία, και μπροστά στην εκφρασμένη επιθυμία του Συμπαντικού Δημιουργού και Κυρίαρχου, δεν γινόταν να μην εμφανιστεί αμέσως το κρασί. Και αυτό το συμβάν ήταν σίγουρο εφόσον ο Προσωποποιημένος Προσαρμοστής είχε ξεκαθαρίσει ότι η εκτέλεση της επιθυμίας του Υιού δεν ήταν καθόλου ενάντια στο θέλημα του Πατέρα. | 137:4.12 (1530.4) It was gradually dawning upon Jesus what had happened. Of all persons present at the marriage feast of Cana, Jesus was the most surprised. Others had expected him to work a wonder, but that was just what he had purposed not to do. And then the Son of Man recalled the admonition of his Personalized Thought Adjuster in the hills. He recounted how the Adjuster had warned him about the inability of any power or personality to deprive him of the creator prerogative of independence of time. On this occasion power transformers, midwayers, and all other required personalities were assembled near the water and other necessary elements, and in the face of the expressed wish of the Universe Creator Sovereign, there was no escaping the instantaneous appearance of wine. And this occurrence was made doubly certain since the Personalized Adjuster had signified that the execution of the Son’s desire was in no way a contravention of the Father’s will. | |
| 137:4.13 (1530.5) Αλλά αυτό δεν ήταν καθόλου θαύμα. Δεν τροποποιήθηκε κανένας νόμος της φύσης, ούτε καταργήθηκε, ούτε καν δεν την υπερέβησαν. Τίποτα δεν έγινε παρά μόνο η κατάργηση του χρόνου σε συνεργασία με την ουράνια συγκέντρωση των χημικών στοιχείων που χρειάζονται για την παραγωγή του κρασιού. Στην Κανά τότε οι αντιπρόσωποι του Δημιουργού κατασκεύασαν κρασί ακριβώς όπως φτιάχνεται με την συνηθισμένη φυσική διαδικασία εκτός του γεγονός ότι το έφτιαξαν ανεξάρτητα από τον χρόνο και με την παρέμβαση υπεράνθρωπων αντιπροσώπων στο θέμα της συγκέντρωσης στον χώρο των απαραίτητων χημικών συστατικών. | 137:4.13 (1530.5) But this was in no sense a miracle. No law of nature was modified, abrogated, or even transcended. Nothing happened but the abrogation of time in association with the celestial assembly of the chemical elements requisite for the elaboration of the wine. At Cana on this occasion the agents of the Creator made wine just as they do by the ordinary natural processes except that they did it independently of time and with the intervention of superhuman agencies in the matter of the space assembly of the necessary chemical ingredients. | |
| 137:4.14 (1531.1) Ακόμα ήταν προφανές ότι η αναπαράσταση αυτού του αποκαλούμενου θαύματος δεν ήταν ενάντια στο θέλημα του Παραδείσιου Πατέρα. | 137:4.14 (1531.1) Furthermore it was evident that the enactment of this so-called miracle was not contrary to the will of the Paradise Father, else it would not have transpired, since Jesus had already subjected himself in all things to the Father’s will. | |
| 137:4.15 (1531.2) Όταν οι υπηρέτες έφεραν αυτό το νέο κρασί στον κουμπάρο, τον «αρχηγό της γιορτής», και όταν αυτός το δοκίμασε, κάλεσε τον γαμπρό, και είπε: «Συνηθίζεται να παρουσιάζουν το καλό κρασί πρώτα, και όταν οι καλεσμένοι έχουν πιει καλά, τότε φέρνουν το κατώτερο¨ αλλά εσείς κρατήσατε το καλύτερο κρασί για το τέλος της γιορτής.» | 137:4.15 (1531.2) When the servants drew this new wine and carried it to the best man, the “ruler of the feast,” and when he had tasted it, he called to the bridegroom, saying: “It is the custom to set out first the good wine and, when the guests have well drunk, to bring forth the inferior fruit of the vine; but you have kept the best of the wine until the last of the feast.” | |
| 137:4.16 (1531.3) Η Μαρία και οι μαθητές του Ιησού χάρηκαν πολύ με το υποτιθέμενο θαύμα που νόμισαν ότι ο Ιησούς είχε κάνει σκόπιμα, αλλά ο Ιησούς αποτραβήχτηκε σε μια άκρη του κήπου και σκεφτόταν πολύ σοβαρά για λίγα λεπτά. Τελικά αποφάσισε ότι το επεισόδιο ήταν πέρα από τον προσωπικό του έλεγχο κάτω από τις περιστάσεις και, αφού δεν ήταν αντίθετο με το θέλημα του Πατέρα, ήταν αναπόφευκτο. Όταν γύρισε στους ανθρώπους , τον κοίταζαν με δέος¨ όλοι πίστευαν ότι αυτός ήταν ο Μεσσίας. Αλλά ο Ιησούς ήταν πολύ μπερδεμένος, γνωρίζοντας ότι πίστευαν σε αυτόν μόνο εξαιτίας του ασυνήθιστου συμβάντος που όλοι είχαν δει τόσο επιφανειακά. Πάλι ο Ιησούς αποσύρθηκε για ένα διάστημα στην σοφίτα του σπιτιού για να σκεφτεί όλα αυτά. | 137:4.16 (1531.3) Mary and the disciples of Jesus were greatly rejoiced at the supposed miracle which they thought Jesus had intentionally performed, but Jesus withdrew to a sheltered nook of the garden and engaged in serious thought for a few brief moments. He finally decided that the episode was beyond his personal control under the circumstances and, not being adverse to his Father’s will, was inevitable. When he returned to the people, they regarded him with awe; they all believed in him as the Messiah. But Jesus was sorely perplexed, knowing that they believed in him only because of the unusual occurrence which they had just inadvertently beheld. Again Jesus retired for a season to the housetop that he might think it all over. | |
| 137:4.17 (1531.4) Ο Ιησούς τώρα συνειδητοποιούσε πλήρως ότι πρέπει συνεχώς να προσέχει μήπως η συμπόνια του και ο οίκτος του γίνουν υπεύθυνοι για παρόμοια περιστατικά. Παρόλα αυτά, πολλά παρόμοια γεγονότα συνέβησαν πριν ο Υιός του Ανθρώπου αφήσει οριστικά την ζωή του στην σάρκα. | 137:4.17 (1531.4) Jesus now fully comprehended that he must constantly be on guard lest his indulgence of sympathy and pity become responsible for repeated episodes of this sort. Nevertheless, many similar events occurred before the Son of Man took final leave of his mortal life in the flesh. | |
| 5. ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ ^top | 5. Back in Capernaum ^top | |
| 137:5.1 (1531.5) Αν και πολλοί από τους καλεσμένους παρέμειναν για όλη την εβδομάδα των γαμήλιων εορτών, ο Ιησούς με τους πρόσφατα διαλεγμένους μαθητές-αποστόλους του –τον Ιάκωβο, τον Ιωάννη, τον Ανδρέα, τον Πέτρο, τον Φίλιππο, και τον Ναθαναήλ—αναχώρησαν πολύ νωρίς το επόμενο πρωί για την Καπερναούμ, φεύγοντας χωρίς να ειδοποιήσουν κανέναν. Η οικογένεια του Ιησού και όλοι του οι φίλοι στην Κανά στεναχωρήθηκαν πολύ που έφυγε τόσο ξαφνικά, και ο Ιούδας ο μικρότερος αδερφός του, ξεκίνησε να τον βρει. Ο Ιησούς και οι απόστολοί του πήγαν κατευθείαν στο σπιτι του Ζεβεδαίου στην Βηθσαϊδά. Σε αυτό το ταξίδι ο Ιησούς μίλησε για πολλά σημαντικά πράγματα σχετικά με την επερχόμενη βασιλεία με τους νέους του συνεργάτες και ιδιαίτερα τους προειδοποίησε να μην μιλήσουν σε κανένα για την μετατροπή του νερού σε κρασί. Επίσης τους συμβούλεψε να αποφεύγουν τις πόλεις της Σέφορης και της Τιβεριάδας στο μελλοντικό τους έργο. | 137:5.1 (1531.5) Though many of the guests remained for the full week of wedding festivities, Jesus, with his newly chosen disciple-apostles—James, John, Andrew, Peter, Philip, and Nathaniel—departed very early the next morning for Capernaum, going away without taking leave of anyone. Jesus’ family and all his friends in Cana were much distressed because he so suddenly left them, and Jude, Jesus’ youngest brother, set out in search of him. Jesus and his apostles went directly to the home of Zebedee at Bethsaida. On this journey Jesus talked over many things of importance to the coming kingdom with his newly chosen associates and especially warned them to make no mention of the turning of the water into wine. He also advised them to avoid the cities of Sepphoris and Tiberias in their future work. | |
| 137:5.2 (1531.6) Μετά το δείπνο εκείνο το βράδυ, σε αυτό το σπίτι του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης, έλαβε χώρα μια από τις σημαντικότερες διαλέξεις όλης της επίγειας ζωής του Ιησού. Μόνο οι έξι απόστολοι παρευρισκόντουσαν σε αυτή την συνάντηση¨ ο Ιούδας έφτασε μόλις ήταν έτοιμοι να αποχωριστούν. Αυτοί οι έξι επίλεκτοι άνδρες είχαν κάνει την διαδρομή από την Κανά για την Βηθσαϊδά με τον Ιησού, περπατώντας, σαν να πετούσαν. Αισθανόντουσαν όλο ζωή από προσδοκία και ενθουσιασμένοι με την σκέψη ότι είχαν επιλεγεί για στενοί συνεργάτες του Υιού του Ανθρώπου. Αλλά όταν ο Ιησούς ξεκίνησε να τους ξεκαθαρίζει ποιος ήταν και ποια θα ήταν η αποστολή του στην γη και πως πιθανόν θα τελείωνε, έμειναν άναυδοι. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι τους έλεγε. Ήταν άφωνοι¨ ακόμα και ο Πέτρος είχε μείνει χωρίς φωνή. Μόνο ο Ανδρέας με την βαθιά σκέψη τόλμησε να δώσει κάποια απάντηση στις νουθεσίες του Ιησού. Όταν ο Ιησούς κατάλαβε ότι δεν καταλαβαίνανε το μήνυμά του, όταν είδε ότι οι ιδέες τους για τον Ιουδαϊκό Μεσσία ήταν τόσο απόλυτα αποκρυσταλωμένες, τους έστειλε να ξεκουραστούν ενώ αυτός έμεινε να περπατήσει και να μιλήσει με τον αδερφό του τον Ιούδα. Και πριν φύγει ο Ιούδας, είπε στον Ιησού με πολύ αίσθημα: «Αδερφέ-πατέρα μου, ποτέ δεν σε κατάλαβα απόλυτα. Δεν ξέρω στα σίγουρα να είσαι αυτό που μας έχει πει η μητέρα μας, και δεν καταλαβαίνω απόλυτα την επερχόμενη βασιλεία, αλλά ξέρω όμως ότι είσαι ένας ισχυρός άνθρωπος του Θεού. Άκουσα την φωνή στον Ιορδάνη, και πιστεύω σε σένα, όποιος και να είσαι.» Και όταν είπε αυτά, έφυγε, και πήγε στο δικό του σπίτι στα Μάγδαλα. | 137:5.2 (1531.6) After supper that evening, in this home of Zebedee and Salome, there was held one of the most important conferences of all Jesus’ earthly career. Only the six apostles were present at this meeting; Jude arrived as they were about to separate. These six chosen men had journeyed from Cana to Bethsaida with Jesus, walking, as it were, on air. They were alive with expectancy and thrilled with the thought of having been selected as close associates of the Son of Man. But when Jesus set out to make clear to them who he was and what was to be his mission on earth and how it might possibly end, they were stunned. They could not grasp what he was telling them. They were speechless; even Peter was crushed beyond expression. Only the deep-thinking Andrew dared to make reply to Jesus’ words of counsel. When Jesus perceived that they did not comprehend his message, when he saw that their ideas of the Jewish Messiah were so completely crystallized, he sent them to their rest while he walked and talked with his brother Jude. And before Jude took leave of Jesus, he said with much feeling: “My father-brother, I never have understood you. I do not know of a certainty whether you are what my mother has taught us, and I do not fully comprehend the coming kingdom, but I do know you are a mighty man of God. I heard the voice at the Jordan, and I am a believer in you, no matter who you are.” And when he had spoken, he departed, going to his own home at Magdala. | |
| 137:5.3 (1532.1) Εκείνη την νύχτα ο Ιησούς δεν κοιμήθηκε. Ντυμένος με την νυχτερινή του ενδυμασία, κάθισε στην ακτή της λίμνης σκεπτόμενος, μέχρι το χάραμα της επόμενης μέρας. Όλες εκείνες τις ώρες του νυχτερινού διαλογισμού του ο Ιησούς κατάλαβε καθαρά ότι ποτέ δεν θα έκανε τους οπαδούς να τον δουν σαν κάποιον άλλον εκτός από τον από πολύ καιρό αναμενόμενο Μεσσία. Τελικά αναγνώρισε ότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος να λανσάρει το μήνυμά του για την βασιλεία εκτός από την εκπλήρωση της πρόβλεψης του Ιωάννη και σαν αυτός που περίμεναν οι Εβραίοι. Εξάλλου, αν και δεν ήταν ο Δαβιδικός τύπος Μεσσία, ήταν πραγματικά η εκπλήρωση των προφητειών των πνευματικότερων από τους παλαιούς προφήτες. Ποτέ ξανά δεν αρνήθηκε εξ ολοκλήρου ότι ήταν ο Μεσσίας. Αποφάσισε να αφήσει την τελική επίλυση αυτής της περίπλοκης κατάστασης στην λειτουργία του θελήματος του Πατέρα. | 137:5.3 (1532.1) That night Jesus did not sleep. Donning his evening wraps, he sat out on the lake shore thinking, thinking until the dawn of the next day. In the long hours of that night of meditation Jesus came clearly to comprehend that he never would be able to make his followers see him in any other light than as the long-expected Messiah. At last he recognized that there was no way to launch his message of the kingdom except as the fulfillment of John’s prediction and as the one for whom the Jews were looking. After all, though he was not the Davidic type of Messiah, he was truly the fulfillment of the prophetic utterances of the more spiritually minded of the olden seers. Never again did he wholly deny that he was the Messiah. He decided to leave the final untangling of this complicated situation to the outworking of the Father’s will. | |
| 137:5.4 (1532.2) Το επόμενο πρωί ο Ιησούς πήγε να πάρει το πρωινό με τους φίλους του, αλλά η διάθεσή τους δεν ήταν ιδιαίτερα καλή. Συζήτησε μαζί τους και στο τέλος του γεύματος τους μάζεψε γύρω του λέγοντας: «Είναι το θέλημα του Πατέρα μου να μείνουμε εδώ για ένα διάστημα. Έχετε ακούσει τον Ιωάννη να λέει ότι ήρθε για να προετοιμάσει τον δρόμο για την βασιλεία¨ γι αυτό το σωστό είναι να περιμένουμε να ολοκληρώσει ο Ιωάννης το κήρυγμά του. Όταν ο πρόδρομος του Υιού του Ανθρώπου θα έχει τελειώσει το έργο του, θα αρχίσουμε να διακηρύσσουμε τα καλά νέα της βασιλείας.» Προέτρεψε τους αποστόλους του να γυρίσουν στα δίχτυα τους ενώ αυτός ετοιμάστηκε να πάει με τον Ζεβεδαίο στο εργαστήριο κατασκευής βαρκών, δίνοντάς τους την υπόσχεση ότι θα τους έβλεπε την άλλη μέρα στην συναγωγή, όπου θα μιλούσε, και όρισε μια σύσκεψη μαζί τους το Σάββατο το απόγευμα. | 137:5.4 (1532.2) The next morning Jesus joined his friends at breakfast, but they were a cheerless group. He visited with them and at the end of the meal gathered them about him, saying: “It is my Father’s will that we tarry hereabouts for a season. You have heard John say that he came to prepare the way for the kingdom; therefore it behooves us to await the completion of John’s preaching. When the forerunner of the Son of Man shall have finished his work, we will begin the proclamation of the good tidings of the kingdom.” He directed his apostles to return to their nets while he made ready to go with Zebedee to the boatshop, promising to see them the next day at the synagogue, where he was to speak, and appointing a conference with them that Sabbath afternoon. | |
| 6. ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΕΝΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ^top | 6. The Events of a Sabbath Day ^top | |
| 137:6.1 (1532.3) Η πρώτη δημόσια εμφάνιση του Ιησού μετά την βάπτισή του ήταν στην συναγωγή της Καπερναούμ το Σάββατο, στις 2 Μαρτίου, το 26 μ.Χ. Η συναγωγή ήταν γεμάτη. Η ιστορία της βάπτισης στον Ιορδάνη είχε τώρα ενισχυθεί από τα καινούρια νέα από την Κανά για το νερό και το κρασί. ο Ιησούς έδωσε τις θέσεις τιμής στους έξι αποστόλους του, και μαζί τους κάθισαν τα αδέρφια του στην σάρκα ο Ιάκωβος και ο Ιούδας. Η μητέρα του, που είχε επιστρέψει στην Καπερναούμ με τον Ιάκωβο το προηγούμενο βράδυ, ήταν επίσης παρούσα, και καθόταν στο τμήμα των γυναικών στην συναγωγή. Όλο το ακροατήριο ήταν σε έξαψη¨ περίμεναν να δουν κάποια ασυνήθιστη επίδειξη υπερφυσικής δύναμης που θα ήταν η αρμόζουσα μαρτυρία για την φύση και την εξουσία εκείνου που θα τους μιλούσε εκείνη την ημέρα. Αλλά ήταν γραφτό να απογοητευτούν. | 137:6.1 (1532.3) Jesus’ first public appearance following his baptism was in the Capernaum synagogue on Sabbath, March 2, a.d. 26. The synagogue was crowded to overflowing. The story of the baptism in the Jordan was now augmented by the fresh news from Cana about the water and the wine. Jesus gave seats of honor to his six apostles, and seated with them were his brothers in the flesh James and Jude. His mother, having returned to Capernaum with James the evening before, was also present, being seated in the women’s section of the synagogue. The entire audience was on edge; they expected to behold some extraordinary manifestation of supernatural power which would be a fitting testimony to the nature and authority of him who was that day to speak to them. But they were destined to disappointment. | |
| 137:6.2 (1532.4) Όταν ο Ιησούς σηκώθηκε, ο αρχηγός της συναγωγής του παράδωσε τις Γραφές, και διάβασε από τον προφήτη Ησαϊα: «Αυτά είπε ο Κύριος: ‘Ο ουρανός είναι ο θρόνος μου, και η γη το υποπόδιό μου. Που είναι ο οίκος που κτίσατε για μένα; Και που είναι ο τόπος κατοικίας μου; Όλα αυτά τα πράγματα τα έχουν φτιάξει τα χέρια μου’, είπε ο Κύριος. ‘Αλλά θα κοιτάξω αυτόν τον άνθρωπο, ακόμα και αν είναι φτωχός και μεταμελημένος, και τρέμει τα λόγια μου.’ Ακούστε τον λόγο του Κυρίου, εσείς που τρέμετε και φοβάστε: ‘Οι αδερφοί σας σας μίσησαν και σας εξεδίωξαν για χάρη του ονόματός μου.’ Αλλά ας δοξαστεί ο Κύριος. Θα εμφανιστεί μπροστά σας με χαρά, και όλοι οι άλλοι θα ντροπιαστούν. Μια φωνή από την πόλη, μια φωνή από τον ναό, μια φωνή από τον Κύριο λέει: «Πριν αρχίσουν οι ωδίνες, αυτή γέννησε¨ πριν έρθουν οι πόνοι της, γέννησε ένα αγόρι.» Ποιος έχει ακούσει κάτι τέτοιο; Μπορεί η γη να παράγει σε μια μέρα; Ή μπορεί ένα έθνος να γεννηθεί σε μια στιγμή; Αλλά έτσι είπε ο Κύριος: «Κοιτάξτε πως θα φέρω ειρήνη σαν ποτάμι, και η δόξα ακόμα και των αλλόθρησκων θα είναι σαν ξέχειλος χείμαρρος. Όπως σου δίνει θάρρος η μητέρα σου έτσι θα σε ενθαρρύνω και εγώ. Και θα πάρετε θάρρος ακόμα και στην Ιερουσαλήμ. Και όταν δείτε αυτά τα πράγματα, τότε η καρδιά σας θα χαρεί.» | 137:6.2 (1532.4) When Jesus stood up, the ruler of the synagogue handed him the Scripture roll, and he read from the Prophet Isaiah: “Thus says the Lord: ‘The heaven is my throne, and the earth is my footstool. Where is the house that you built for me? And where is the place of my dwelling? All these things have my hands made,’ says the Lord. ‘But to this man will I look, even to him who is poor and of a contrite spirit, and who trembles at my word.’ Hear the word of the Lord, you who tremble and fear: ‘Your brethren hated you and cast you out for my name’s sake.’ But let the Lord be glorified. He shall appear to you in joy, and all others shall be ashamed. A voice from the city, a voice from the temple, a voice from the Lord says: ‘Before she travailed, she brought forth; before her pain came, she was delivered of a man child.’ Who has heard such a thing? Shall the earth be made to bring forth in one day? Or can a nation be born at once? But thus says the Lord: ‘Behold I will extend peace like a river, and the glory of even the gentiles shall be like a flowing stream. As one whom his mother comforts, so will I comfort you. And you shall be comforted even in Jerusalem. And when you see these things, your heart shall rejoice.’” | |
| 137:6.3 (1533.1) Όταν τέλειωσε αυτή την ανάγνωση, ο Ιησούς παράδωσε το γραπτό πίσω στον αρχηγό της συναγωγής. Πριν καθίσει κάτω, απλά είπε: «Έχετε υπομονή και θα δείτε την δόξα του Θεού¨ έτσι θα γίνει και με αυτούς που περιμένουν μαζί μου και έτσι μαθαίνουν να πράττουν το θέλημα του Πατέρα μου που είναι στον ουρανό.» Και οι άνθρωποι πήγαν στα σπίτια τους ενώ αναρωτιόντουσαν ποια ήταν η σημασία όλων αυτών. | 137:6.3 (1533.1) When he had finished this reading, Jesus handed the roll back to its keeper. Before sitting down, he simply said: “Be patient and you shall see the glory of God; even so shall it be with all those who tarry with me and thus learn to do the will of my Father who is in heaven.” And the people went to their homes, wondering what was the meaning of all this. | |
| 137:6.4 (1533.2) Εκείνο το απόγευμα ο Ιησούς και οι απόστολοί του, μαζί με τον Ιάκωβο και τον Ιούδα, μπήκαν σε μια βάρκα και απομακρύνθηκαν από την ακτή λίγο, όπου αγκυροβόλησαν ενώ αυτός τους μιλούσε για το επερχόμενο βασίλειο. Και κατάλαβαν περισσότερα από ότι είχαν καταλάβει την Πέμπτη το βράδυ. | 137:6.4 (1533.2) That afternoon Jesus and his apostles, with James and Jude, entered a boat and pulled down the shore a little way, where they anchored while he talked to them about the coming kingdom. And they understood more than they had on Thursday night. | |
| 137:6.5 (1533.3) Ο Ιησούς τους προέτρεψε να αναλάβουν τις συνηθισμένες τους δουλειές μέχρι να «έρθει η ώρα του βασιλείου». Και για να τους ενθαρρύνει, έδωσε ο ίδιος το παράδειγμα πηγαίνοντας πίσω να δουλέψει κανονικά στο εργαστήριο κατασκευής βαρκών. Και εξηγώντας τους ότι θα έπρεπε να μελετούν τρεις ώρες την ημέρα και να προετοιμάζονται για το μελλοντικό τους έργο, ο Ιησούς τους είπε ακόμα: «Όλοι θα μείνουμε εδώ μέχρι ο Θεός να με προστάξει να σας καλέσω. Ο καθένας σας τώρα πρέπει να επιστρέψει στην συνηθισμένη του εργασία σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Μην πείτε σε κανέναν για μένα και να θυμόσαστε ότι το βασίλειό μου δεν θα έρθει με θόρυβο και αίγλη, αλλά θα έρθει μάλλον μέσα από την μεγάλη αλλαγή που έχει φέρει ο Πατέρας μου στις καρδιές σας και στις καρδιές εκείνων που θα έρθουν μαζί σας στα συμβούλια της βασιλείας. Εσείς τώρα είστε φίλοι μου¨ σας εμπιστεύομαι και σας αγαπώ¨ σύντομα θα γίνετε οι προσωπικοί μου συνεργάτες. Να είσαστε υπομονετικοί, να είσαστε ευγενικοί. Πάντα να υπακούετε στο θέλημα του Πατέρα. Ετοιμαστείτε για το κάλεσμα της βασιλείας. Ενώ θα ζήσετε μεγάλη χαρά υπηρετώντας τον Πατέρα μου, πρέπει επίσης να είστε προετοιμασμένοι για προβλήματα, γιατί σας προειδοποιώ ότι στην βασιλεία των ουρανών θα μπείτε μόνο μέσα από πολλές δοκιμασίες. Αλλά εκείνοι που θα βρουν το βασίλειο, η ευτυχία τους θα είναι απόλυτη, και θα είναι οι ευλογημένοι της γης. Αλλά μην τρέφετε ψεύτικες ελπίδες¨ ο κόσμος θα αντισταθεί στα λόγια μου. Ακόμα και εσείς, φίλοι μου, δεν αντιλαμβάνεστε απόλυτα τι αποκαλύπτω στο συγχυσμένο μυαλό σας. Μην κάνετε λάθος¨ θα εργαστούμε με μια γενιά ανθρώπων που ψάχνουν για σημάδια. Θα απαιτήσουν θαύματα και μαγικά για απόδειξη ότι είμαι σταλμένος από τον Πατέρα μου, και θα αργήσουν να αναγνωρίσουν στην αποκάλυψη της αγάπης του Πατέρα μου τα διαπιστευτήρια της αποστολής μου.» | 137:6.5 (1533.3) Jesus instructed them to take up their regular duties until “the hour of the kingdom comes.” And to encourage them, he set an example by going back regularly to work in the boatshop. In explaining that they should spend three hours every evening in study and preparation for their future work, Jesus further said: “We will all remain hereabout until the Father bids me call you. Each of you must now return to his accustomed work just as if nothing had happened. Tell no man about me and remember that my kingdom is not to come with noise and glamor, but rather must it come through the great change which my Father will have wrought in your hearts and in the hearts of those who shall be called to join you in the councils of the kingdom. You are now my friends; I trust you and I love you; you are soon to become my personal associates. Be patient, be gentle. Be ever obedient to the Father’s will. Make yourselves ready for the call of the kingdom. While you will experience great joy in the service of my Father, you should also be prepared for trouble, for I warn you that it will be only through much tribulation that many will enter the kingdom. But those who have found the kingdom, their joy will be full, and they shall be called the blest of all the earth. But do not entertain false hope; the world will stumble at my words. Even you, my friends, do not fully perceive what I am unfolding to your confused minds. Make no mistake; we go forth to labor for a generation of sign seekers. They will demand wonder-working as the proof that I am sent by my Father, and they will be slow to recognize in the revelation of my Father’s love the credentials of my mission.” | |
| 137:6.6 (1533.4) Εκείνο το βράδυ, όταν επέστρεψαν στην ξηρά, πριν φύγουν, ο Ιησούς, όρθιος στην άκρη της λίμνης, προσευχήθηκε: «Πατέρα μου, σε ευχαριστώ αυτούς τους μικρούληδες που, παρά τις αμφιβολίες τους, ακόμα και τώρα πιστεύουν. Και για χάρη τους έχω αφιερωθεί στο θέλημά σου. Και τώρα μπορούν μάθουν να είναι ένα, ακόμα και όπως εμείς είμαστε ένα.» | 137:6.6 (1533.4) That evening, when they had returned to the land, before they went their way, Jesus, standing by the water’s edge, prayed: “My Father, I thank you for these little ones who, in spite of their doubts, even now believe. And for their sakes have I set myself apart to do your will. And now may they learn to be one, even as we are one.” | |
| 7. ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΗΝΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ^top | 7. Four Months of Training ^top | |
| 137:7.1 (1533.5) Για τέσσερις ατέλειωτους μήνες—Μάρτιο, Απρίλιο, Μάη, και Ιούνιο—συνεχιζόταν αυτή η αναμονή¨ ο Ιησούς έκανε εκατό μακροσκελείς και σοβαρές, αν και χαρούμενες, συνεδριάσεις με τους έξι συνεργάτες του και τον αδερφό του τον Ιάκωβο. Εξαιτίας κάποιας ασθένειας στην οικογένειά του, ο Ιούδας σπάνια μπορούσε να παρακολουθήσει αυτά τα μαθήματα. Ο Ιάκωβος ο αδερφός του Ιησού, δεν έχασε την πίστη του σε αυτόν, αλλά όλους αυτούς τους μήνες καθυστέρησης και αδράνειας η Μαρία σχεδόν είχε απελπιστεί με τον γιο της. Η πίστη της που είχε φτάσει στα ύψη στην Κανά, τώρα έπεσε πάλι σε χαμηλά επίπεδα. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να γυρίσει πάλι στην παλιά της τόσο συχνά επαναλαμβανόμενη αναφώνηση: «Δεν μπορώ να τον καταλάβω. Δεν μπορώ να καταλάβω τι σημαίνουν όλα αυτά.»Αλλά η σύζυγος του Ιάκωβου έκανε ότι μπορούσε για να της δίνει θάρρος. | 137:7.1 (1533.5) For four long months—March, April, May, and June—this tarrying time continued; Jesus held over one hundred long and earnest, though cheerful and joyous, sessions with these six associates and his own brother James. Owing to sickness in his family, Jude seldom was able to attend these classes. James, Jesus’ brother, did not lose faith in him, but during these months of delay and inaction Mary nearly despaired of her son. Her faith, raised to such heights at Cana, now sank to new low levels. She could only fall back on her so oft-repeated exclamation: “I cannot understand him. I cannot figure out what it all means.” But James’s wife did much to bolster Mary’s courage. | |
| 137:7.2 (1534.1) Όλους αυτούς τους τέσσερις μήνες αυτοί οι επτά πιστοί, ένας από αυτούς ο αδερφός του στην σάρκα, εξοικειωνόντουσαν με τον Ιησού¨ άρχισαν να συνηθίζουν στην ιδέα του να ζουν με αυτόν τον θεάνθρωπο. Αν και τον αποκαλούσαν Ραβί μάθαιναν να μην τον φοβούνται. Ο Ιησούς κατείχε αυτή την ανυπέρβλητη χάρη στην προσωπικότητά του που τον έκανε να μπορεί να ζει ανάμεσά τους χωρίς αυτοί να τρομάζουν από την θεϊκότητά του. Το εύρισκαν αλήθεια εύκολο να «είναι φίλοι με τον Θεό», τον Θεό που ενσαρκώθηκε στην θνητή σάρκα. Δεν συνέβη κανένα, μα απολύτως κανένα θαύμα. Μέρα με την ημέρα πήγαιναν στην συνηθισμένη τους δουλειά, ενώ όλες τις νύχτες καθόντουσαν στα πόδια του Ιησού. Και τους κρατούσε όλους μαζί του με αυτή την ασυναγώνιστη προσωπικότητά του και με τα ευγενικά λόγια που τους έλεγε τα βράδια. | 137:7.2 (1534.1) Throughout these four months these seven believers, one his own brother in the flesh, were getting acquainted with Jesus; they were getting used to the idea of living with this God-man. Though they called him Rabbi, they were learning not to be afraid of him. Jesus possessed that matchless grace of personality which enabled him so to live among them that they were not dismayed by his divinity. They found it really easy to be “friends with God,” God incarnate in the likeness of mortal flesh. This time of waiting severely tested the entire group of believers. Nothing, absolutely nothing, miraculous happened. Day by day they went about their ordinary work, while night after night they sat at Jesus’ feet. And they were held together by his matchless personality and by the gracious words which he spoke to them evening upon evening. | |
| 137:7.3 (1534.2) Αυτή η περίοδος της αναμονής και της διδασκαλίας ήταν ιδιαίτερα δύσκολη για τον Σίμωνα Πέτρο. Συνέχεια προσπαθούσε να πείσει τον Ιησού να ξεκινήσει το κήρυγμά του για την βασιλεία των ουρανών στην Γαλιλαία όσο ο Ιωάννης κήρυσσε στην Ιουδαία. Αλλά η απάντηση του Ιησού στον Πέτρο ήταν πάντα: «Κάνε υπομονή, Σίμωνα. Κάνε πρόοδο. Θα είμαστε έτοιμοι μόνο όταν μας καλέσει ο Πατέρας.» Και ο Ανδρέας τον ηρεμούσε πότε- πότε με τις πιο ήπιες και φιλοσοφικές συμβουλές του. Ο Ανδρέας είχε πολύ εντυπωσιαστεί από την ανθρώπινη φυσικότητα του Ιησού. Ποτέ δεν κουραζόταν να σκέφτεται πως κάποιος που μπορούσε να ζει τόσο κοντά στον Θεό μπορούσε και να είναι τόσο φιλικός και ευγενικός. | 137:7.3 (1534.2) This period of waiting and teaching was especially hard on Simon Peter. He repeatedly sought to persuade Jesus to launch forth with the preaching of the kingdom in Galilee while John continued to preach in Judea. But Jesus’ reply to Peter ever was: “Be patient, Simon. Make progress. We shall be none too ready when the Father calls.” And Andrew would calm Peter now and then with his more seasoned and philosophic counsel. Andrew was tremendously impressed with the human naturalness of Jesus. He never grew weary of contemplating how one who could live so near God could be so friendly and considerate of men. | |
| 137:7.4 (1534.3) Όλη αυτή την περίοδο ο Ιησούς μίλησε μόνο δύο φορές στην συναγωγή. Μέχρι να τελειώσει αυτή η περίοδος της αναμονής οι φήμες για την βάπτισή του και το κρασί στην Κανά είχαν αρχίσει να εξασθενούν. Και ο Ιησούς φρόντισε να μην υπάρξουν άλλα θαύματα εκείνη την περίοδο. Αλλά αν και ζούσαν τόσο ήσυχα στην Βηθσαϊδά, φήμες για τις παράξενες πράξεις του Ιησού έφτασαν στα αυτιά του Ηρώδη Αντύπα, που με την σειρά του έστειλε κατασκόπους να εξακριβώσουν τι συνέβαινε. Αλλά ο Ηρώδης ενδιαφερόταν για το κήρυγμα του Ιωάννη. Αποφάσισε να μην πειράξει τον Ιησού, του οποίου το έργο συνεχιζόταν τόσο ήσυχα στην Καπερναούμ. | 137:7.4 (1534.3) Throughout this entire period Jesus spoke in the synagogue but twice. By the end of these many weeks of waiting the reports about his baptism and the wine of Cana had begun to quiet down. And Jesus saw to it that no more apparent miracles happened during this time. But even though they lived so quietly at Bethsaida, reports of the strange doings of Jesus had been carried to Herod Antipas, who in turn sent spies to ascertain what he was about. But Herod was more concerned about the preaching of John. He decided not to molest Jesus, whose work continued along so quietly at Capernaum. | |
| 137:7.5 (1534.4) Εκείνη την περίοδο της αναμονής ο Ιησούς προσπαθούσε να διδάξει τους συνεργάτες του ποια να είναι η στάση τους προς τις διάφορες θρησκευτικές ομάδες και τα πολιτικά κόμματα της Παλαιστίνης. Τα λόγια του Ιησού πάντα ήταν: « Θέλουμε να κερδίσουμε όλους αυτούς, αλλά δεν είμαστε από αυτούς.» | 137:7.5 (1534.4) In this time of waiting Jesus endeavored to teach his associates what their attitude should be toward the various religious groups and the political parties of Palestine. Jesus’ words always were, “We are seeking to win all of them, but we are not of any of them.” | |
| 137:7.6 (1534.5) Οι γραμματείς και οι ραββίνοι, όλοι μαζί, ονομαζόντουσαν Φαρισαίοι. Μεταξύ τους αποκαλούνταν «συνεταίροι». Κατά πολλούς τρόπους ήταν οι προοδευτικοί ανάμεσα στους Εβραίους, αφού είχαν υιοθετήσει πολλές διδασκαλίες που δεν βρισκόντουσαν απόλυτα μέσα στις Εβραϊκές γραφές, όπως η πίστη στην ανάσταση των νεκρών, μια θεωρία που αναφέρεται μόνο από ένα σχετικά μεταγενέστερο προφήτη, τον Δανιήλ. | 137:7.6 (1534.5) The scribes and rabbis, taken together, were called Pharisees. They referred to themselves as the “associates.” In many ways they were the progressive group among the Jews, having adopted many teachings not clearly found in the Hebrew scriptures, such as belief in the resurrection of the dead, a doctrine only mentioned by a later prophet, Daniel. | |
| 137:7.7 (1534.6) Στους Σαδδουκαίους ήταν οι ιερείς και ορισμένοι πλούσιοι Ιουδαίοι. Δεν ήταν τόσο αυστηροί για τις λεπτομέρειες της τήρησης του νόμου. Οι Φαρισαίοι και Σαδδουκαίοι ήταν περισσότερο θρησκευτικές ομάδες, παρά σχισματικές αιρέσεις. | 137:7.7 (1534.6) The Sadducees consisted of the priesthood and certain wealthy Jews. They were not such sticklers for the details of law enforcement. The Pharisees and Sadducees were really religious parties, rather than sects. | |
| 137:7.8 (1534.7) Οι Εσσένοι ήταν μια πραγματικά σχισματική αίρεση, που ξεκίνησε κατά την διάρκεια της εξέγερσης των Μακκαβαίων, και ήταν σε πολλές απόψεις πιο αυστηροί από τους Φαρισαίους. Είχαν υιοθετήσει πολλές Περσικές πίστεις και συνήθειες, ζούσαν σαν αδελφότητα σε μοναστήρια, απείχαν από τον γάμο, και είχαν όλα τα πράγματα από κοινού. Ειδικευόντουσαν σε διδασκαλίες για τους αγγέλους. | 137:7.8 (1534.7) The Essenes were a true religious sect, originating during the Maccabean revolt, whose requirements were in some respects more exacting than those of the Pharisees. They had adopted many Persian beliefs and practices, lived as a brotherhood in monasteries, refrained from marriage, and had all things in common. They specialized in teachings about angels. | |
| 137:7.9 (1535.1) Οι Ζηλωτές ήταν μια ομάδα φανατικών Εβραίων πατριωτών. Υποστήριζαν ότι όποιες μεθόδους και να χρησιμοποιούσαν, δικαιωνόντουσαν για χάρη του αγώνα να απελευθερωθούν από τον Ρωμαϊκό ζυγό. | 137:7.9 (1535.1) The Zealots were a group of intense Jewish patriots. They advocated that any and all methods were justified in the struggle to escape the bondage of the Roman yoke. | |
| 137:7.10 (1535.2) Οι Ηρωδιανοί ήταν ένα απλά πολιτικό κόμμα που υποστήριζαν την απελευθέρωση από την άμεση Ρωμαϊκή κυριαρχία, αναστηλώνοντας την Ηρωδιανή δυναστεία. | 137:7.10 (1535.2) The Herodians were a purely political party that advocated emancipation from the direct Roman rule by a restoration of the Herodian dynasty. | |
| 137:7.11 (1535.3) Και καταμεσής της Παλαιστίνης ζούσαν οι Σαμαρείτες, με τους οποίους «οι Εβραίοι δεν ήθελαν να έχουν καμία επαφή», παρόλο που είχαν πολλές παρόμοιες αντιλήψεις με τις διδασκαλίες των Ιουδαίων. | 137:7.11 (1535.3) In the very midst of Palestine there lived the Samaritans, with whom “the Jews had no dealings,” notwithstanding that they held many views similar to the Jewish teachings. | |
| 137:7.12 (1535.4) Όλα αυτά τα κόμματα και οι αιρέσεις, συμπεριλαμβανόμενης και της μικρής Ναζαριτικής αδελφότητας, πίστευαν ότι κάποτε θα ερχόταν ο Μεσσίας. Όλοι έψαχναν για έναν εθνικό απελευθερωτή. Αλλά ο Ιησούς ήταν κατηγορηματικός και ξεκαθάρισε ότι αυτός και οι μαθητές του δεν θα συμμαχούσαν με καμία από αυτές τις σχολές σκέψης και πρακτικής. Ο Υιός του Ανθρώπου δεν θα ήταν ούτε Ναζαρίτης ούτε Εσσένος. | 137:7.12 (1535.4) All of these parties and sects, including the smaller Nazarite brotherhood, believed in the sometime coming of the Messiah. They all looked for a national deliverer. But Jesus was very positive in making it clear that he and his disciples would not become allied to any of these schools of thought or practice. The Son of Man was to be neither a Nazarite nor an Essene. | |
| 137:7.13 (1535.5) Ενώ ο Ιησούς αργότερα κατεύθυνε τους αποστόλους του να προχωρήσουν, όπως ειχε πει ο Ιωάννης, να διδάσκουν το ευαγγέλιο και να καθοδηγούν τους πιστούς, έδωσε έμφαση στην διακήρυξη των «καλών νέων της βασιλείας των ουρανών». Πάντα τόνιζε στους συνεργάτες του ότι πρέπει να «δείχνουν αγάπη, συμπόνια και κατανόηση.» Από νωρίς δίδαξε στους οπαδούς του ότι η βασιλεία των ουρανών ήταν πνευματική εμπειρία σχετική με τον ενθρόνιση του Θεού στις καρδιές των ανθρώπων. | 137:7.13 (1535.5) While Jesus later directed that the apostles should go forth, as John had, preaching the gospel and instructing believers, he laid emphasis on the proclamation of the “good tidings of the kingdom of heaven.” He unfailingly impressed upon his associates that they must “show forth love, compassion, and sympathy.” He early taught his followers that the kingdom of heaven was a spiritual experience having to do with the enthronement of God in the hearts of men. | |
| 137:7.14 (1535.6) Και όσο περίμεναν πριν ξεκινήσουν την ενεργή δημόσια διδασκαλία τους, ο Ιησούς και οι επτά περνούσαν δύο βράδια κάθε βδομάδα στην συναγωγή μελετώντας τις Εβραϊκές γραφές. Τα μεταγενέστερα χρόνια μετά από περιόδους έντονου δημόσιου έργου, οι απόστολοι αναπολούσαν εκείνους τους τέσσερις μήνες σαν τους πολυτιμότερους και ωφελιμότερους μήνες σε όλη τους την σχέση με τον Κύριο. Ο Ιησούς δίδασκε αυτούς τους ανθρώπους όσα μπορούσαν να αφομοιώσουν. Δεν έκανε το λάθος να τους φορτώσει. Δεν θα τους μπέρδευε με την παρουσίαση μιας αλήθειας που ήταν πέρα από την ικανότητα κατανόησής τους. | 137:7.14 (1535.6) As they thus tarried before embarking on their active public preaching, Jesus and the seven spent two evenings each week at the synagogue in the study of the Hebrew scriptures. In later years after seasons of intense public work, the apostles looked back upon these four months as the most precious and profitable of all their association with the Master. Jesus taught these men all they could assimilate. He did not make the mistake of overteaching them. He did not precipitate confusion by the presentation of truth too far beyond their capacity to comprehend. | |
| 8. ΚΗΡΥΓΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ^top | 8. Sermon on the Kingdom ^top | |
| 137:8.1 (1535.7) Το Σάββατο, στις 22 Ιουνίου, λίγο πριν ξεκινήσουν την πρώτη τους δημόσια περιοδεία και περίπου δέκα μέρες πριν την φυλάκιση του Ιωάννη, ο Ιησούς ανέβηκε στον άμβωνα της συναγωγής για δεύτερη φορά από τότε που ήρθε με τους αποστόλους του στην Καπερναούμ. | 137:8.1 (1535.7) On Sabbath, June 22, shortly before they went out on their first preaching tour and about ten days after John’s imprisonment, Jesus occupied the synagogue pulpit for the second time since bringing his apostles to Capernaum. | |
| 137:8.2 (1535.8) Μερικές ημέρες πριν την ομιλία του για «την βασιλεία των ουρανών», ενώ ο Ιησούς βρισκόταν στο εργαστήριο κατασκευής βαρκών, ο Πέτρος του έφερε τα νέα για την σύλληψη του Ιωάννη. Τότε ο Ιησούς άφησε κάτω τα εργαλεία του, έβγαλε την ποδιά του, και είπε στον Πέτρο: «Η ώρα του Πατέρα έχει έρθει. Ας ετοιμαστούμε να κηρύξουμε το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών.» | 137:8.2 (1535.8) A few days before the preaching of this sermon on “The Kingdom,” as Jesus was at work in the boatshop, Peter brought him the news of John’s arrest. Jesus laid down his tools once more, removed his apron, and said to Peter: “The Father’s hour has come. Let us make ready to proclaim the gospel of the kingdom.” | |
| 137:8.3 (1535.9) Ο Ιησούς έκανε την τελευταία του εργασία στον πάγκο του ξυλουργείου εκείνη την Τρίτη , στις 18 Ιουνίου, το 26 μ.Χ. Ο Πέτρος έφυγε τρέχοντας από το μαγαζί και μέχρι το απόγευμα είχε μαζέψει όλους τους συντρόφους του, αφήνοντάς τους σε ένα άλσος κοντά στην ακτή, πήγε να βρει τον Ιησού. Αλλά δεν μπορούσε να τον βρει, γιατί ο Κύριος πάει σε ένα άλλο άλσος να προσευχηθεί. Και δεν τον είδαν μέχρι αργά εκείνο το βράδυ όταν γύρισε στο σπίτι του Ζεβεδαίου και ζήτησε φαγητό. Την επόμενη μέρα έστειλε τον αδερφό του τον Ιάκωβο να ζητήσει την τιμή να μιλήσει στην συναγωγή το επόμενο Σάββατο. Και ο αρχηγός της συναγωγής χάρηκε πολύ που ο Ιησούς ήταν πάλι πρόθυμος να κάνει ξανά την λειτουργεία. | 137:8.3 (1535.9) Jesus did his last work at the carpenter bench on this Tuesday, June 18, a.d. 26. Peter rushed out of the shop and by midafternoon had rounded up all of his associates, and leaving them in a grove by the shore, he went in quest of Jesus. But he could not find him, for the Master had gone to a different grove to pray. And they did not see him until late that evening when he returned to Zebedee’s house and asked for food. The next day he sent his brother James to ask for the privilege of speaking in the synagogue the coming Sabbath day. And the ruler of the synagogue was much pleased that Jesus was again willing to conduct the service. | |
| 137:8.4 (1536.1) Πριν ο Ιησούς κάνει αυτή την βαρυσήμαντη ομιλία για την βασιλεία των ουρανών, την πρώτη σπουδαία προσπάθεια του λαϊκού του έργου, διάβασε από τις Γραφές αυτά τα αποσπάσματα: «Θα είστε για μένα ένα βασίλειο ιερέων, ένας ιερός λαός. Ο Ιεχωβάς είναι ο κριτής μας, ο Ιεχωβάς είναι ο νομοθέτης μας, ο Ιεχωβάς είναι ο βασιλέας μας¨ αυτός θα μας σώσει. Ο Ιεχωβάς είναι ο βασιλέας μου και ο Θεός μου. Είναι ο μεγάλος βασιλιάς όλης της γης. Αγάπη και καλοσύνη είναι πάνω στο Ισραήλ σε αυτό το βασίλειο. Ευλογημένη η δόξα του Κυρίου γιατί είναι ο Βασιλέας μας.» | 137:8.4 (1536.1) Before Jesus preached this memorable sermon on the kingdom of God, the first pretentious effort of his public career, he read from the Scriptures these passages: “You shall be to me a kingdom of priests, a holy people. Yahweh is our judge, Yahweh is our lawgiver, Yahweh is our king; he will save us. Yahweh is my king and my God. He is a great king over all the earth. Loving-kindness is upon Israel in this kingdom. Blessed be the glory of the Lord for he is our King.” | |
| 137:8.5 (1536.2) Όταν τελείωσε το διάβασμα, ο Ιησούς είπε: | 137:8.5 (1536.2) When he had finished reading, Jesus said: | |
| 137:8.6 (1536.3) «Έχω έρθει να διακηρύξω την ίδρυση της βασιλείας του Πατρός. Και αυτή η βασιλεία θα περιλαμβάνει τις ευσεβείς ψυχές των Εβραίων και των αλλόθρησκων, των πλούσιων και των φτωχών, των ελεύθερων και των σκλαβωμένων, γιατί ο Πατέρας μου δεν λογαριάζει πρόσωπα¨ η αγάπη του και το έλεός του είναι για όλους. | 137:8.6 (1536.3) “I have come to proclaim the establishment of the Father’s kingdom. And this kingdom shall include the worshiping souls of Jew and gentile, rich and poor, free and bond, for my Father is no respecter of persons; his love and his mercy are over all. | |
| 137:8.7 (1536.4) «Ο Πατέρας στον ουρανό στέλνει το πνεύμα του να κατοικήσει στο νου των ανθρώπων, και όταν θα έχω τελειώσει το έργο μου στην γη, τότε και το Πνεύμα της Αλήθειας θα απλωθεί πάνω σε όλους. Και το πνεύμα του Πατρός μου και το Πνεύμα της Αλήθειας θα σας εδραιώσουν στην επερχόμενη βασιλεία της πνευματικής κατανόησης και θεϊκής δικαιοσύνης. Το βασίλειό μου δεν είναι σε αυτόν τον κόσμο. Ο Υιός του Ανθρώπου δεν θα οδηγήσει στρατιές να πολεμήσουν για την ίδρυση ενός θρόνου δύναμης ή ενός βασιλείου εγκόσμιας δόξας. Όταν θα έχει έρθει το βασίλειό μου, θα ξέρετε τον Υιό του Ανθρώπου σαν Πρίγκιπα Ειρήνης, την αποκάλυψη του αιώνιου Πατέρα. Τα παιδιά αυτού του κόσμου πολεμούν για την ίδρυση και την μεγέθυνση των βασιλείων αυτού του κόσμου, αλλά οι δικοί μου μαθητές θα μπουν στην βασιλεία των ουρανών με τις ηθικές τους αποφάσεις και τον πνευματικό τους θρίαμβο¨ και όταν τελικά μπουν εκεί, θα βρουν χαρά, δικαιοσύνη, και αιώνια ζωή. | 137:8.7 (1536.4) “The Father in heaven sends his spirit to indwell the minds of men, and when I shall have finished my work on earth, likewise shall the Spirit of Truth be poured out upon all flesh. And the spirit of my Father and the Spirit of Truth shall establish you in the coming kingdom of spiritual understanding and divine righteousness. My kingdom is not of this world. The Son of Man will not lead forth armies in battle for the establishment of a throne of power or a kingdom of worldly glory. When my kingdom shall have come, you shall know the Son of Man as the Prince of Peace, the revelation of the everlasting Father. The children of this world fight for the establishment and enlargement of the kingdoms of this world, but my disciples shall enter the kingdom of heaven by their moral decisions and by their spirit victories; and when they once enter therein, they shall find joy, righteousness, and eternal life. | |
| 137:8.8 (1536.5) «Αυτοί που θα αναζητήσουν πρώτοι να μπουν στην βασιλεία, και αρχίσουν έτσι να αγωνίζονται για ευγένεια του χαρακτήρα σαν αυτόν του Πατέρα μου, σύντομα θα αποκτήσει και όλα τα άλλα αναγκαία. Αλλά σας λέω ειλικρινά: Εκτός κι αν ζητήσετε να εισέλθετε στην βασιλεία με την πίστη σας και με την εμπιστοσύνη που δείχνει ένα μικρό και εύπιστο παιδί, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να αποκτήσετε άδεια εισόδου. | 137:8.8 (1536.5) “Those who first seek to enter the kingdom, thus beginning to strive for a nobility of character like that of my Father, shall presently possess all else that is needful. But I say to you in all sincerity: Unless you seek entrance into the kingdom with the faith and trusting dependence of a little child, you shall in no wise gain admission. | |
| 137:8.9 (1536.6) «Μην εξαπατάστε από εκείνους που λένε ότι εδώ είναι η βασιλεία ή εκεί είναι η βασιλεία, γιατί το βασίλειο του Πατέρα μου δεν αφορά πράγματα ορατά και υλικά. Και αυτό το βασίλειο βρίσκεται ακόμα και τώρα ανάμεσά σας, γιατί εκεί που το πνεύμα του Θεού διδάσκει και οδηγεί την ψυχή του ανθρώπου, εκεί βρίσκεται στην πραγματικότητα η βασιλεία των ουρανών. Και αυτό το βασίλειο του Θεού είναι η δικαιοσύνη, η γαλήνη, και η χαρά του Αγίου Πνεύματος. | 137:8.9 (1536.6) “Be not deceived by those who come saying here is the kingdom or there is the kingdom, for my Father’s kingdom concerns not things visible and material. And this kingdom is even now among you, for where the spirit of God teaches and leads the soul of man, there in reality is the kingdom of heaven. And this kingdom of God is righteousness, peace, and joy in the Holy Spirit. | |
| 137:8.10 (1536.7) «Ο Ιωάννης πραγματικά σας βάπτισε σε ένδειξη μετάνοιας και άφεσης αμαρτιών, αλλά όταν εισέλθετε στο ουράνιο βασίλειο, θα βαπτιστείτε με το Άγιο Πνεύμα. | 137:8.10 (1536.7) “John did indeed baptize you in token of repentance and for the remission of your sins, but when you enter the heavenly kingdom, you will be baptized with the Holy Spirit. | |
| 137:8.11 (1536.8) «Στο βασίλειο του Πατρός μου δεν θα υπάρχουν ούτε Εβραίοι ούτε αλλόθρησκοι μόνο εκείνοι που αναζητούν την τελειότητα μέσα από την υπηρεσία, γιατί σας δηλώνω ότι αυτός που θα γίνει σπουδαίος στο βασίλειο του Πατρός μου πρώτα πρέπει να γίνει υπηρέτης όλων. Αν είσαστε πρόθυμοι να υπηρετήσετε τους συνανθρώπους σας, θα καθίσετε μαζί μου στο βασίλειό μου, όπως εγώ, που με την μορφή θνητού υπηρετώ, σύντομα θα καθίσω με τον Πατέρα μου στο βασίλειό του. | 137:8.11 (1536.8) “In my Father’s kingdom there shall be neither Jew nor gentile, only those who seek perfection through service, for I declare that he who would be great in my Father’s kingdom must first become server of all. If you are willing to serve your fellows, you shall sit down with me in my kingdom, even as, by serving in the similitude of the creature, I shall presently sit down with my Father in his kingdom. | |
| 137:8.12 (1536.9) «Αυτό το νέο βασίλειο είναι σας ένας σπόρος που ευδοκιμεί στο καλό χώμα ενός χωραφιού. Δεν φέρνει πλήρεις καρπούς γρήγορα. Υπάρχει ένα χρονικό διάλειμμα ανάμεσα στην εγκατάσταση του βασιλείου στην ψυχή του ανθρώπου και σε εκείνη την ώρα που το βασίλειο θα ωριμάσει στους ολοκληρωμένους καρπούς της αιώνιας ορθότητας και σωτηρίας. | 137:8.12 (1536.9) “This new kingdom is like a seed growing in the good soil of a field. It does not attain full fruit quickly. There is an interval of time between the establishment of the kingdom in the soul of man and that hour when the kingdom ripens into the full fruit of everlasting righteousness and eternal salvation. | |
| 137:8.13 (1536.10) «Και αυτό το νέο βασίλειο που σας ανακηρύσσω δεν είναι βασίλειο δύναμης και αφθονίας. Η βασιλεία των ουρανών δεν είναι θέμα φαγητού και ποτού αλλά μάλλον μια ζωή προοδευτικής ορθότητας και αυξανόμενης χαράς στην τελειοποιούμενη υπηρεσία του Πατέρα που είναι στον ουρανό. Γιατί έχει πει ο Πατέρας στα παιδιά του σε αυτόν τον κόσμο, «Είναι το θέλημά μου να γίνουν τελικά τέλειοι, όπως εγώ είμαι τέλειος.» | 137:8.13 (1536.10) “And this kingdom which I declare to you is not a reign of power and plenty. The kingdom of heaven is not a matter of meat and drink but rather a life of progressive righteousness and increasing joy in the perfecting service of my Father who is in heaven. For has not the Father said of his children of the world, ‘It is my will that they should eventually be perfect, even as I am perfect.’ | |
| 137:8.14 (1537.1) «Έχω έρθει να σας φέρω τα καλά νέα της βασιλείας. Δεν έχω έρθει να προσθέσω στα βάρη εκείνων που θέλουν να μπουν σε αυτό το βασίλειο. Διακηρύσσω τον νέο και καλύτερο τρόπο, και εκείνοι που είναι ικανοί να εισέλθουν στην ερχόμενη βασιλεία, θα απολαύσουν την θεϊκή γαλήνη. Και ότι και να σας κοστίσει στα πράγματα αυτού του κόσμου, ότι τίμημα και να πληρώσετε για να μπείτε στην βασιλεία των ουρανών, θα απολαύσετε πολλαπλάσια ευτυχία και πνευματική πρόοδο σε αυτόν τον κόσμο, και στο μέλλον στην αιώνια ζωή. | 137:8.14 (1537.1) “I have come to preach the glad tidings of the kingdom. I have not come to add to the heavy burdens of those who would enter this kingdom. I proclaim the new and better way, and those who are able to enter the coming kingdom shall enjoy the divine rest. And whatever it shall cost you in the things of the world, no matter what price you may pay to enter the kingdom of heaven, you shall receive manyfold more of joy and spiritual progress in this world, and in the age to come eternal life. | |
| 137:8.15 (1537.2) «Η είσοδος στην βασιλεία του Πατρός δεν βρίσκεται σε παρελαύνοντες στρατούς, ούτε σε ανατρεπόμενα βασίλεια αυτού του κόσμου, ούτε στην απόταξη ζυγών δουλείας. Η βασιλεία των ουρανών πλησιάζει, και όλοι όσοι θα μπουν εκεί θα βρουν άφθονη ελευθερία και χαρμόσυνη σωτηρία. | 137:8.15 (1537.2) “Entrance into the Father’s kingdom waits not upon marching armies, upon overturned kingdoms of this world, nor upon the breaking of captive yokes. The kingdom of heaven is at hand, and all who enter therein shall find abundant liberty and joyous salvation. | |
| 137:8.16 (1537.3) «Αυτό το βασίλειο είναι μια αιώνια κυριαρχία. Εκείνοι που εισέρχονται στο βασίλειο θα ανέλθουν στον Πατέρα μου¨ σίγουρα θα καθίσουν στο δεξί χέρι της δόξας του στον Παράδεισο. Και όλοι όσοι θα εισέλθουν στην βασιλεία των ουρανών θα γίνουν οι γιοι του Θεού, και στην εποχή που θα έρθει θα ανέλθουν στον Πατέρα μου. Και δεν έχω έρθει να καλέσω τους δίκαιους μόνο αλλά και τους αμαρτωλούς και όλους όσους λαχταρούν για την ορθότητα της θεϊκής τελειότητας. | 137:8.16 (1537.3) “This kingdom is an everlasting dominion. Those who enter the kingdom shall ascend to my Father; they will certainly attain the right hand of his glory in Paradise. And all who enter the kingdom of heaven shall become the sons of God, and in the age to come so shall they ascend to the Father. And I have not come to call the would-be righteous but sinners and all who hunger and thirst for the righteousness of divine perfection. | |
| 137:8.17 (1537.4) «Ο Ιωάννης ήρθε να κηρύξει την μετάνοια για να σας προετοιμάσει για την βασιλεία¨ τώρα ήρθα εγώ να σας διακηρύξω την πίστη, το δώρο του Θεού, σαν το τίμημα για την είσοδο στην βασιλεία των ουρανών. Αν μόνο πιστέψετε ότι ο Πατέρας μου σας αγαπά με μια άπειρη αγάπη, τότε είστε στην βασιλεία του Θεού.» | 137:8.17 (1537.4) “John came preaching repentance to prepare you for the kingdom; now have I come proclaiming faith, the gift of God, as the price of entrance into the kingdom of heaven. If you would but believe that my Father loves you with an infinite love, then you are in the kingdom of God.” | |
| 137:8.18 (1537.5) Όταν είπε αυτά, κάθισε. Όλοι όσοι τον άκουσαν παραξενεύτηκαν από τα λόγια του. Οι μαθητές του θαύμασαν. Αλλά οι άνθρωποι δεν ήταν έτοιμοι να δεχτούν τα καλά νέα από τα χείλη αυτού του Θεανθρώπου. Περίπου το ένα τρίτο από όσους τον άκουσαν πίστεψαν στο μήνυμα παρόλο που δεν το καταλάβαιναν απόλυτα¨ περίπου το ένα τρίτο προετοιμάστηκε στην καρδιά του να απορρίψει μια τέτοια μόνο πνευματική αντίληψη της αναμενόμενης βασιλείας, ενώ το υπόλοιπο ένα τρίτο δεν μπορούσε να καταλάβει την σημασία της διδασκαλίας του, και πολλοί πίστεψαν στα αλήθεια ότι «ήταν εκτός εαυτού.» | 137:8.18 (1537.5) When he had thus spoken, he sat down. All who heard him were astonished at his words. His disciples marveled. But the people were not prepared to receive the good news from the lips of this God-man. About one third who heard him believed the message even though they could not fully comprehend it; about one third prepared in their hearts to reject such a purely spiritual concept of the expected kingdom, while the remaining one third could not grasp his teaching, many truly believing that he “was beside himself.” |