Εγγραφο 138		Paper 138
ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ		Training the Kingdom’s Messengers
138:0.1 (1538.1) Μετά την ομιλία για «Το Βασίλειο», ο Ιησούς κάλεσε τους έξι αποστόλους εκείνο το απόγευμα και άρχισε να τους αποκαλύπτει τα σχέδιά του για την επίσκεψη στις γύρω πόλεις από την Θάλασσα της Γαλιλαίας. Οι αδερφοί του ο Ιάκωβος και ο Ιούδας πληγώθηκαν πολύ που δεν προσκαλέστηκαν σε αυτό το συμβούλιο. Μέχρι εκείνη την στιγμή θεωρούσαν ότι ανήκαν στον εσωτερικό κύκλο των συνεργατών του Ιησού. Αλλά ο Ιησούς σχεδίαζε να μην έχε κοντινούς του συγγενείς για μέλη αυτού του σώματος αποστολικών διευθυντών του βασιλείου. Αυτή η παράληψή του στο να συμπεριλάβει τον Ιάκωβο και τον Ιούδα ανάμεσα στους εκλεκτούς, καθώς και η φαινομενική του απομάκρυνση από την μητέρα του μετά από εκείνη την εμπειρία στην Κανά, ήταν η έναρξη ενός ολοένα και πιο μεγάλου χάσματος ανάμεσα στον Ιησού και στην οικογένειά του. Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε σε όλη τη λαϊκή του προσφορά—σχεδόν τον απόρριπταν—και αυτές οι διαφορές δεν εξαλείφθηκαν εντελώς έως μετά τον θάνατο και την ανάστασή του. Η μητέρα του διαρκώς κυμαινόταν ανάμεσα σε συναισθήματα πίστης και ελπίδας, αλλά και απογοήτευσης, ταπείνωσης, και απελπισίας. Μόνο η Ρουθ, η πιο μικρή, έμεινε σταθερά πιστή στον αδερφό-πατέρα της.		138:0.1 (1538.1) AFTER preaching the sermon on “The Kingdom,” Jesus called the six apostles together that afternoon and began to disclose his plans for visiting the cities around and about the Sea of Galilee. His brothers James and Jude were very much hurt because they were not called to this conference. Up to this time they had regarded themselves as belonging to Jesus’ inner circle of associates. But Jesus planned to have no close relatives as members of this corps of apostolic directors of the kingdom. This failure to include James and Jude among the chosen few, together with his apparent aloofness from his mother ever since the experience at Cana, was the starting point of an ever-widening gulf between Jesus and his family. This situation continued throughout his public ministry—they very nearly rejected him—and these differences were not fully removed until after his death and resurrection. His mother constantly wavered between attitudes of fluctuating faith and hope, and increasing emotions of disappointment, humiliation, and despair. Only Ruth, the youngest, remained unswervingly loyal to her father-brother.
138:0.2 (1538.2) Μέχρι και μετά την ανάστασή του, όλη η οικογένεια του Ιησού δεν είχε και πολύ σχέση με την προσφορά του. Αν ένας προφήτης δεν τιμάται από ίδια του την χώρα, δεν τον εκτιμά και η οκογένειά του.		138:0.2 (1538.2) Until after the resurrection, Jesus’ entire family had very little to do with his ministry. If a prophet is not without honor save in his own country, he is not without understanding appreciation save in his own family.
1. ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ^top		1. Final Instructions ^top
138:1.1 (1538.3) Την τελευταία μέρα, την Κυριακή, 23 Ιουνίου, το 26 μ.Χ., ο Ιησούς έδωσε τις τελευταίες του οδηγίες στους έξι. Τους κατεύθυνε να προχωρήσουν, δύο, δύο, και να διδάσκουν τα χαρμόσυνα νέα της βασιλείας. Τους απαγόρεψε να βαπτίζουν και τους συμβούλεψε να μην κάνουν δημόσιο κήρυγμα. Στη συνέχεια τους εξήγησε ότι θα τους άφηνε να κηρύσσουν δημόσια, αλλά ότι για ένα διάστημα, και για πολλούς λόγους, επιθυμούσε αυτοί να αποκτήσουν εμπειρία προσωπικής επαφής με τους συνανθρώπους τους. Αν και αυτή του η ανακοίνωση έφερε κάποια απογοήτευση στους αποστόλους, όμως κατάλαβαν, τουλάχιστον κατά ένα μέρος, τον λόγο του Ιησού να αρχίσει έτσι την διακήρυξη του βασιλείου, και ξεκίνησαν με καλή διάθεση, αυτοπεποίθηση και ενθουσιασμό. Τους έστειλε ανά δύο, τον Ι΄’ακωβο και τον Ιωάννη να πάνε στην Χερισά, τον Ανδρέα και τον Πέτρο στην Καπερναούμ, ενώ ο Φίλιππος και ο Ναθαναήλ θα πήγαιναν στην Ταριχαία.		138:1.1 (1538.3) The next day, Sunday, June 23, a.d. 26, Jesus imparted his final instructions to the six. He directed them to go forth, two and two, to teach the glad tidings of the kingdom. He forbade them to baptize and advised against public preaching. He went on to explain that later he would permit them to preach in public, but that for a season, and for many reasons, he desired them to acquire practical experience in dealing personally with their fellow men. Jesus purposed to make their first tour entirely one of personal work. Although this announcement was something of a disappointment to the apostles, still they saw, at least in part, Jesus’ reason for thus beginning the proclamation of the kingdom, and they started out in good heart and with confident enthusiasm. He sent them forth by twos, James and John going to Kheresa, Andrew and Peter to Capernaum, while Philip and Nathaniel went to Tarichea.
138:1.2 (1538.4) Πριν αρχίσουν αυτές τις δύο εβδομάδες υπηρεσίας, ο Ιησούς τους ανάγγειλε ότι επιθυμούσε να έχει δώδεκα αποστόλους να συνεχίσουν το έργο του μετά την δική του αποχώρηση και ανάθεσε στον καθένα τους να επιλέξει από έναν άνθρωπο ανάμεσα από τους πρώτους προσήλυτούς του για να γίνει μέλος στο σώμα των αποστόλων. Ο Ιωάννης τότε είπε: «Μα Κύριε, αυτοί οι έξι άνδρες θα έρθουν ανάμεσά μας και θα μοιραστούν όλα τα πράγματα ίσα με εμάς που είμαστε μαζί σου από τον Ιορδάνη και έχουμε ακούσει όλες τις διδασκαλίες σου και έχουμε προετοιμαστεί γι αυτό, το πρώτο μας έργο για το βασίλειο;» Και ο Ιησούς απάντησε: «Ναι, Ιωάννη, οι άνδρες που θα επιλέξετε θα γίνουν ένα με μας, και θα τους διδάξετε όλα όσα περιλαμβάνονται στην βασιλεία των ουρανών, όπως ακριβώς σας έχω διδάξει εγώ.» Αφού ο Ιησούς είπε αυτά τα λόγια, τους άφησε.		138:1.2 (1538.4) Before they began this first two weeks of service, Jesus announced to them that he desired to ordain twelve apostles to continue the work of the kingdom after his departure and authorized each of them to choose one man from among his early converts for membership in the projected corps of apostles. John spoke up, asking: “But, Master, will these six men come into our midst and share all things equally with us who have been with you since the Jordan and have heard all your teaching in preparation for this, our first labor for the kingdom?” And Jesus replied: “Yes, John, the men you choose shall become one with us, and you will teach them all that pertains to the kingdom, even as I have taught you.” After thus speaking, Jesus left them.
138:1.3 (1539.1) Οι έξι δεν έφυγαν παρά μόνο όταν είχαν ανταλλάξει πολλά λόγια σχετικά με την συζήτηση του Ιησού και τις οδηγίες που τους είχε δώσει , ότι ο καθένας τους θα πρέπει να διαλέξει άλλον ένα απόστολο. Τελικά επικράτησε η γνώμη του Ανδρέα, και επήγαν στις εργασίες τους. Η ουσία αυτών που είπε ο Ανδρέας ήταν: «Ο Κύριος έχει δίκιο¨ είμαστε πολύ λίγοι για να διεκπεραιώσουμε αυτό το έργο. Υπάρχει ανάγκη και για άλλους διδασκάλους, και ο Κύριος μας τίμησε με την εμπιστοσύνη του που μας ανέθεσε να επιλέξουμε εμείς τους άλλους έξι αποστόλους.» Εκείνο το πρωί, όταν έφυγαν για το νέο τους έργο, υπήρχε και μια καλυμμένη λύπη στην καρδιά του καθενός τους. Ήξεραν ότι θα τους έλειπε ο Ιησούς, και εκτός από τον φόβο τους και την διστακτικότητά τους, δεν ήταν αυτός ο τρόπος που είχαν ονειρευτεί ότι θα εγκαινιαζόταν η βασιλεία των ουρανών.		138:1.3 (1539.1) The six did not separate to go to their work until they had exchanged many words in discussion of Jesus’ instruction that each of them should choose a new apostle. Andrew’s counsel finally prevailed, and they went forth to their labors. In substance Andrew said: “The Master is right; we are too few to encompass this work. There is need for more teachers, and the Master has manifested great confidence in us inasmuch as he has intrusted us with the choosing of these six new apostles.” This morning, as they separated to go to their work, there was a bit of concealed depression in each heart. They knew they were going to miss Jesus, and besides their fear and timidity, this was not the way they had pictured the kingdom of heaven being inaugurated.
138:1.4 (1539.2) Είχε κανονιστεί οι έξι τους να δουλέψουν για δύο εβδομάδες, μετά από τις οποίες θα επέστρεφαν στο σπίτι του Ζεβεδαίου για ένα συμβούλιο. Εν τω μεταξύ ο Ιησούς πήγε στην Ναζαρέτ να μιλήσει με τον Ιωσήφ και τον Σίμωνα και τα άλλα μέλη της οικογένειάς του που ζούσαν εκεί κοντά. Ο Ιησούς έκανε ότι ανθρώπινο δυνατόν, όντας συνεπής στο θέλημα του Πατέρα, να ανακτήσει την εμπιστοσύνη και την στοργή της οικογένειάς του. Σε αυτό το θέμα έκανε το καθήκον του με το παραπάνω.		138:1.4 (1539.2) It had been arranged that the six were to labor for two weeks, after which they were to return to the home of Zebedee for a conference. Meantime Jesus went over to Nazareth to visit with Joseph and Simon and other members of his family living in that vicinity. Jesus did everything humanly possible, consistent with his dedication to the doing of his Father’s will, to retain the confidence and affection of his family. In this matter he did his full duty and more.
138:1.5 (1539.3) Ενώ οι απόστολοι έλειπαν για τις αποστολές τους, ο Ιησούς σκεφτόταν πολύ τον Ιωάννη, που τώρα βρισκόταν στην φυλακή. Ήταν μεγάλος πειρασμός να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του για να τον απελευθερώσει, αλλά για άλλη μια φορά υποτάχτηκε στο να «υπηρετεί το θέλημα του Πατέρα.»		138:1.5 (1539.3) While the apostles were out on this mission, Jesus thought much about John, now in prison. It was a great temptation to use his potential powers to release him, but once more he resigned himself to “wait upon the Father’s will.”
2. ΕΠΙΛΕΓΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΕΞΙ ^top		2. Choosing the Six ^top
138:2.1 (1539.4) Η πρώτη ιεραποστολική περιοδεία των έξι στέφτηκε με απόλυτη επιτυχία. Όλοι τους ανακάλυψαν την μεγάλη αξία της άμεσης και προσωπικής επαφής με τους ανθρώπους. Γύρισαν στον Ιησού έχοντας συνειδητοποιήσει καλύτερα ότι, εξάλλου, η θρησκεία είναι απόλυτα και ολοκληρωτικά θέμα προσωπικής εμπειρίας. Άρχισαν να διαισθάνονται πόσο λαχταρούσε ο απλός λαός να ακούσει λόγια θρησκευτικής ενθάρρυνσης και πνευματικής καλής διάθεσης. Όταν μαζεύτηκαν γύρω από τον Ιησού, όλοι ήθελαν να μιλήσουν συγχρόνως, αλλά ο Ανδρέας πήρε την ευθύνη και τον λόγο, και καθώς τους καλούσε έναν – έναν, έκαναν τις επίσημες αναφορές τους στον Κύριο και παρουσίασαν τις υποψηφιότητές τους για τους έξι νέους αποστόλους.		138:2.1 (1539.4) This first missionary tour of the six was eminently successful. They all discovered the great value of direct and personal contact with men. They returned to Jesus more fully realizing that, after all, religion is purely and wholly a matter of personal experience. They began to sense how hungry were the common people to hear words of religious comfort and spiritual good cheer. When they assembled about Jesus, they all wanted to talk at once, but Andrew assumed charge, and as he called upon them one by one, they made their formal reports to the Master and presented their nominations for the six new apostles.
138:2.2 (1539.5) Ο Ιησούς, αφού ο καθένας τους είχε παρουσιάσει την επιλογή για τους νέους αποστόλους, ζήτησε από όλους τους άλλους να ψηφίσουν τις υποψηφιότητες¨ έτσι όλοι οι έξι νέοι απόστολοι έγιναν δεκτοί και τυπικά από όλους τους παλαιότερους έξι. Τότε ο Ιησούς ανακοίνωσε ότι όλοι τους θα επισκεπτόντουσαν αυτούς τους υποψηφίους για να τους δώσουν το κάλεσμα για υπηρεσία.		138:2.2 (1539.5) Jesus, after each man had presented his selection for the new apostleships, asked all the others to vote upon the nomination; thus all six of the new apostles were formally accepted by all of the older six. Then Jesus announced that they would all visit these candidates and give them the call to service.
138:2.3 (1539.6) Οι νέο-επιλεγμένοι απόστολοι ήταν:		138:2.3 (1539.6) The newly selected apostles were:
138:2.4 (1539.7) 1. Ο Ματθαίος Λεβί, ο τελώνης από την Καπερναούμ, που είχε το γραφείο του στα ανατολικά της πόλης, κοντά στα σύνορα με την Βατανία. Επιλέχτηκε από τον Ανδρέα.		138:2.4 (1539.7) 1. Matthew Levi, the customs collector of Capernaum, who had his office just to the east of the city, near the borders of Batanea. He was selected by Andrew.
138:2.5 (1539.8) 2. Ο Θωμάς ο Δίδυμος, ένας ψαράς από την Ταριχαία και κάποτε ξυλουργός και λιθοξόος από τα Γάδαρα. Επιλέχτηκε από τον Φίλιππο.		138:2.5 (1539.8) 2. Thomas Didymus, a fisherman of Tarichea and onetime carpenter and stone mason of Gadara. He was selected by Philip.
138:2.6 (1539.9) 3. Ο Ιάκωβος ο Αλφαίος, ένας ψαράς και αγρότης από την Χερισά, επιλέχτηκε από τον Ιάκωβο του Ζεβεδαίου.		138:2.6 (1539.9) 3. James Alpheus, a fisherman and farmer of Kheresa, was selected by James Zebedee.
138:2.7 (1539.10) 4. Ο Ιούδας Αλφαίος, ο δίδυμος αδερφός του Ιάκωβου του Αλφαίου, επίσης ψαράς, επιλέχτηκε από τον Ιωάννη του Ζεβεδαίου.		138:2.7 (1539.10) 4. Judas Alpheus, the twin brother of James Alpheus, also a fisherman, was selected by John Zebedee.
138:2.8 (1540.1) 5. Ο Σίμωνας ο Ζηλωτής, ήταν ένας αξιωματούχος της πατριωτικής οργάνωσης των Ζηλωτών, μια θέση που άφησε για να πάει με τους αποστόλους του Ιησού. Πριν ενταχθεί στους Ζηλωτές ήταν έμπορος. Επιλέχτηκε από τον Ιωάννη.		138:2.8 (1540.1) 5. Simon Zelotes was a high officer in the patriotic organization of the Zealots, a position which he gave up to join Jesus’ apostles. Before joining the Zealots, Simon had been a merchant. He was selected by Peter.
138:2.9 (1540.2) 6. Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ήταν ένας μοναχογιός πλούσιων Ιουδαίων γονέων που ζούσαν στην Ιεριχώ. Είχε αφοσιωθεί στον Ιωάννη τον Βαπτιστή, και οι Σαδδουκαίοι γονείς του τον είχαν αποκηρύξει. Έψαχνε για δουλειά σε εκείνη την περιοχή όταν τον βρήκαν οι απόστολοι του Ιησού, και κυρίως εξαιτίας της εμειρίας που είχε στα οικονομικά, ο Ναθαναήλ τον προσκάλεσε να μπει στις τάξεις τους. Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ήταν ο μόνος Ιουδαίος ανάμεσα στους δώδεκα αποστόλους.		138:2.9 (1540.2) 6. Judas Iscariot was an only son of wealthy Jewish parents living in Jericho. He had become attached to John the Baptist, and his Sadducee parents had disowned him. He was looking for employment in these regions when Jesus’ apostles found him, and chiefly because of his experience with finances, Nathaniel invited him to join their ranks. Judas Iscariot was the only Judean among the twelve apostles.
138:2.10 (1540.3) Ο Ιησούς πέρασε μια ολόκληρη μέρα με τους έξι, απαντώντας στις ερωτήσεις τους και ακούγοντας τις λεπτομέρειες των αναφορών τους, γιατί είχαν πολλές ενδιαφέρουσες και ωφέλιμες εμπειρίες να συγκρίνουν. Τώρα καταλάβαιναν την σοφία του σχεδίου του Κυρίου να τους στείλει να εργαστούν με ήσυχο και προσωπικό τρόπο πριν αρχίσουν τις πιο επιτηδευμένες δημόσιες προσπάθειες.		138:2.10 (1540.3) Jesus spent a full day with the six, answering their questions and listening to the details of their reports, for they had many interesting and profitable experiences to relate. They now saw the wisdom of the Master’s plan of sending them out to labor in a quiet and personal manner before the launching of their more pretentious public efforts.
3. ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΙΜΩΝΑ ^top		3. The Call of Matthew and Simon ^top
138:3.1 (1540.4) Την επόμενη μέρα ο Ιησούς και οι έξι πήγαν να δώσουν το κάλεσμα στον Ματθαίο τον τελώνη. Ο Ματθαίος τους περίμενε, είχε κάνει τους ισολογισμούς των βιβλίων του και είχε ετοιμαστεί να παραδώσει τις υποθέσεις του γραφείου του στον αδερφό του. Όταν πλησίασαν στο σπίτι του, ο Ανδρέας προχώρησε μπροστά με τον Ιησού, ο οποίος, κοιτώντας τον στο πρόσωπο, είπε: «Ακολούθησέ με.» Και αυτός σηκώθηκε και μπήκε μέσα στο σπίτι του με τον Ιησού και τους αποστόλους.		138:3.1 (1540.4) The next day Jesus and the six went to call upon Matthew, the customs collector. Matthew was awaiting them, having balanced his books and made ready to turn the affairs of his office over to his brother. As they approached the toll house, Andrew stepped forward with Jesus, who, looking into Matthew’s face, said, “Follow me.” And he arose and went to his house with Jesus and the apostles.
138:3.2 (1540.5) Ο Ματθαίος είπε στον Ιησού για το συμπόσιο που είχε οργανώσει εκείνο το βράδυ, τουλάχιστον αυτό που επιθυμούσε να δώσει ένα τέτοιο γεύμα για την οικογένειά του και τους φίλους του αν ο Ιησούς το ενέκρινε και συμφωνούσε να είναι καλεσμένος τιμής. Και ο Ιησούς συμφώνησε. Ο Πέτρος πήρε τον Ματθαίο παράμερα και του εξήγησε ότι είχε καλέσει και κάποιον Σίμωνα να μπει και αυτός στο σώμα των αποστόλων και εξασφάλισε την συγκατάθεσή του να είναι και ο Σίμωνας καλεσμένος στην γιορτή.		138:3.2 (1540.5) Matthew told Jesus of the banquet he had arranged for that evening, at least that he wished to give such a dinner to his family and friends if Jesus would approve and consent to be the guest of honor. And Jesus nodded his consent. Peter then took Matthew aside and explained that he had invited one Simon to join the apostles and secured his consent that Simon be also bidden to this feast.
138:3.3 (1540.6) Μετά από ένα μεσημεριανό γεύμα στο σπίτι του Ματθαίου πήγαν όλοι με τον Πέτρο να καλέσουν τον Σίμωνα τον Ζηλωτή, τον οποίον βρήκαν στην παλιά του επιχείρηση, που τώρα είχε αναλάβει ο ανιψιός του. Όταν ο Πέτρος πήγε τον Ιησού στον Σίμωνα, ο Κύριος χαιρέτησε τον θερμό πατριώτη και είπε μόνο, «Ακολούθησέ με.»		138:3.3 (1540.6) After a noontide luncheon at Matthew’s house they all went with Peter to call upon Simon the Zealot, whom they found at his old place of business, which was now being conducted by his nephew. When Peter led Jesus up to Simon, the Master greeted the fiery patriot and only said, “Follow me.”
138:3.4 (1540.7) Όλοι τους γύρισαν στο σπίτι του Ματθαίου, όπου μίλησαν πολύ για θρησκεία και πολιτική μέχρι την ώρα του βραδινού γεύματος. Η οικογένεια Λεβί ασχολιόταν πολύ καιρό με επιχειρήσεις και συγκέντρωση φόρων¨ έτσι πολλοί από τους καλεσμένους στο συμπόσιο του Ματθαίου ήταν και αυτοί που οι Φαρισαίοι επονόμαζαν «εταίρες και αμαρτωλούς».		138:3.4 (1540.7) They all returned to Matthew’s home, where they talked much about politics and religion until the hour of the evening meal. The Levi family had long been engaged in business and tax gathering; therefore many of the guests bidden to this banquet by Matthew would have been denominated “publicans and sinners” by the Pharisees.
138:3.5 (1540.8) Εκείνες τις μέρες, όταν γινόταν ένα τέτοιου είδους συμπόσιο για ένα τιμώμενο σημαντικό πρόσωπο, ήταν συνήθεια να παρευρίσκονται στο δωμάτιο και όλοι οι άλλοι ενδαφερομενοι, και να παρατηρούν τους καλεσμένους στο τραπέζι και να ακούν τις συζητήσεις και τις ομιλίες των τιμώμενων καλεσμένων. Έτσι και τότε, οι πιο πολλοί από τους Φαρισαίους της Καπερναούμ ήταν παρόντες σε αυτό το συμβάν για να παρατηρήσουν την συμπεριφορά του Ιησού σε αυτή την ασυνήθιστη κοινωνική σύναξη.		138:3.5 (1540.8) In those days, when a reception-banquet of this sort was tendered a prominent individual, it was the custom for all interested persons to linger about the banquet room to observe the guests at meat and to listen to the conversation and speeches of the men of honor. Accordingly, most of the Capernaum Pharisees were present on this occasion to observe Jesus’ conduct at this unusual social gathering.
138:3.6 (1540.9) Όσο προχωρούσε το γεύμα, η ευθυμία των συνδαιτημόνων έφτανε σε ύψη ιλαρότητας, και όλοι περνούσαν τόσο ωραία που οι παρατηρητές Φαρισαίοι άρχισαν, μέσα στις καρδιές τους, να κριτικάρουν τον Ιησού για την συμμετοχή του σε μια τέτοια ανάλαφρη και ανέμελη υπόθεση. Αργότερα το βράδυ, όταν έβγαζαν λόγους, ένας από τους πιο κακοπροαίρετους Φαρισαίους έφτασε στο σημείο να κριτικάρει την συμπεριφορά του Ιησού στον Πέτρο, λέγοντας: «Πως τολμάτε να διδάσκετε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι δίκαιος όταν τρώγει μαζί με εταίρες και αμαρτωλούς και δανείζει έτσι την παρουσία του σε τέτοιες σκηνές ανέμελου γλεντιού.» Ο Πέτρος ψιθ΄’υρισε αυτή την κριτική στον Ιησού πριν αυτός δώσει την αποχαιρετιστήρια ευλογία του στους συνεστιάζοντες. Όταν ο Ιησούς άρχισε να μιλά, είπε: «Ερχόμενος εδώ σήμερα για να καλωσορίσω τον Ματθαίο και τον Σίμωνα στην συντροφιά μας, χάρηκα που ε΄’ιδα το ανάλαφρο πνεύμα σας και το μεγάλο κέφι σας, αλλά θα έπρεπε να χαίρεστε ακόμα περισσότερο επειδή πολλοί από σας θα εισέλθετε στην επερχόμενη βασιλεία του πνεύματος, όπου θα απολαύσετε απλόχερα τα καλά της βασιλείας των ουρανών. Και σε σας που με κριτικάρετε στις καρδιές σας επειδή έχω έρθει εδώ να γλεντήσω με τους φίλους μου, αφήστε με να σας πω ότι έχω έρθει να αναγγείλω την χαρά στους κοινωνικά καταπιεσμένους και την πνευματική ελευθερία στους ηθικά αιχμαλώτους. Χρειάζεται να σας υπενθυμίσω ότι αυτοί που είναι ολοκληρωμένοι δεν χρειάζονται θεραπευτή, αλλά εκείνοι που ασθενούν; Δεν έχω έρθει για να καλέσω μόνο τους δίκαιους, αλλά και τους αμαρτωλούς.»		138:3.6 (1540.9) As the dinner progressed, the joy of the diners mounted to heights of good cheer, and everybody was having such a splendid time that the onlooking Pharisees began, in their hearts, to criticize Jesus for his participation in such a lighthearted and carefree affair. Later in the evening, when they were making speeches, one of the more malignant of the Pharisees went so far as to criticize Jesus’ conduct to Peter, saying: “How dare you to teach that this man is righteous when he eats with publicans and sinners and thus lends his presence to such scenes of careless pleasure making.” Peter whispered this criticism to Jesus before he spoke the parting blessing upon those assembled. When Jesus began to speak, he said: “In coming here tonight to welcome Matthew and Simon to our fellowship, I am glad to witness your lightheartedness and social good cheer, but you should rejoice still more because many of you will find entrance into the coming kingdom of the spirit, wherein you shall more abundantly enjoy the good things of the kingdom of heaven. And to you who stand about criticizing me in your hearts because I have come here to make merry with these friends, let me say that I have come to proclaim joy to the socially downtrodden and spiritual liberty to the moral captives. Need I remind you that they who are whole need not a physician, but rather those who are sick? I have come, not to call the righteous, but sinners.”
138:3.7 (1541.1) Και πραγματικά αυτό ήταν παράξενο θέαμα για τους Ιουδαίους¨ να βλέπουν έναν άνθρωπο με ορθό χαρακτήρα και ευγενικά αισθήματα να αναμιγνύεται ελεύθερα και πρόσχαρα με τους κοινούς ανθρώπους, ακόμα και με ένα πλήθος άθρησκων και ηδονιστών εταίρων και άλλων γνωστών αμαρτωλών. Ο Σίμωνας ο Ζηλωτής επιθυμούσε να βγάλει ένα λόγο σε αυτή την μάζωξη στο σπίτι του Ματθαίου, αλλά ο Ανδρέας, γνωρίζοντας ότι ο Ιησούς δεν ήθελε η επερχόμενη βασιλεία να συγχυστεί με το κίνημα των Ζηλωτών, τον απότρεψε από το να βγάλει δημόσιο λόγο.		138:3.7 (1541.1) And truly this was a strange sight in all Jewry: to see a man of righteous character and noble sentiments mingling freely and joyously with the common people, even with an irreligious and pleasure-seeking throng of publicans and reputed sinners. Simon Zelotes desired to make a speech at this gathering in Matthew’s house, but Andrew, knowing that Jesus did not want the coming kingdom to become confused with the Zealots’ movement, prevailed upon him to refrain from making any public remarks.
138:3.8 (1541.2) Ο Ιησούς και οι απόστολοι έμειναν εκείνη την νύχτα στο σπίτι του Ματθαίου, και καθώς οι άνθρωποι πήγαιναν στα σπίτια τους, δεν μιλούσαν παρά για ένα πράγμα: την καλοσύνη και την φιλικότητα του Ιησού.		138:3.8 (1541.2) Jesus and the apostles remained that night in Matthew’s house, and as the people went to their homes, they spoke of but one thing: the goodness and friendliness of Jesus.
4. ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΔΙΔΥΜΩΝ ^top		4. The Call of the Twins ^top
138:4.1 (1541.3) Το πρωί και οι εννιά πήγαν με βάρκα στην Χερισά για να παραδώσουν το φυσικό κάλεσμα στους επόμενους δύο αποστόλους, τον Ιάκωβο και τον Ιούδα τους δίδυμους γιους του Αλφαίου, τους υποψηφίους του Ιάκωβου και του Ιωάννη του Ζεβεδαίου. Οι δίδυμοι ψαράδες περίμεναν τον Ιησού και τους αποστόλους του στην ακτή. Ο Ιάκωβος του Ζεβεδαίου παρουσίασε τον Κύριο στους ψαράδες της Χερισά, και ο Ιησούς κοιτάζοντάς τους, τους έγνεψε και είπε, «Ακολουθείστε με.»		138:4.1 (1541.3) On the morrow all nine of them went by boat over to Kheresa to execute the formal calling of the next two apostles, James and Judas the twin sons of Alpheus, the nominees of James and John Zebedee. The fisherman twins were expecting Jesus and his apostles and were therefore awaiting them on the shore. James Zebedee presented the Master to the Kheresa fishermen, and Jesus, gazing on them, nodded and said, “Follow me.”
138:4.2 (1541.4) Εκείνο το απόγευμα, που πέρασαν μαζί, ο Ιησούς τους έδωσε πλήρεις οδηγίες για την παρουσία τους σε εορταστικές μαζώξεις, και κατέληξε λέγοντας: «Όλοι οι άνθρωποι είναι αδερφοί μου. Ο Πατέρας μου στον ουρανό δεν απεχθάνεται κανένα δημιούργημά του. Η βασιλεία των ουρανών είναι ανοιχτή για όλους τους άνδρες και γυναίκες. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να κλείσει την πόρτα του ελέους σε οποιαδήποτε πεινασμένη ψυχή που μπορεί να αναζητήσει να μπει στο βασίλειο των ουρανών. Θα καθίσουμε στο τραπέζι με όλους όσους επιθυμούν να ακούσουν για το βασίλειο των ουρανών. Ο Πατέρας μας στον ουρανό βλέπει όλους τους ανθρώπους σαν ίδιους. Μην αρνηθείτε να μοιραστείτε το ψωμί με Φαρισαίους, αμαρτωλούς, Σαδδουκαίους ή εταίρες, Ρωμαίους ή Εβραίους, πλούσιους ή φτωχούς, ελεύθερους ή σκλαβωμένους. Η πόρτα του βασιλείου είναι ορθάνοιχτη για όλους όσους επιθυμούν να γνωρίσουν την αλήθεια και να βρουν τον Θεό.»		138:4.2 (1541.4) That afternoon, which they spent together, Jesus fully instructed them concerning attendance upon festive gatherings, concluding his remarks by saying: “All men are my brothers. My Father in heaven does not despise any creature of our making. The kingdom of heaven is open to all men and women. No man may close the door of mercy in the face of any hungry soul who may seek to gain an entrance thereto. We will sit at meat with all who desire to hear of the kingdom. As our Father in heaven looks down upon men, they are all alike. Refuse not therefore to break bread with Pharisee or sinner, Sadducee or publican, Roman or Jew, rich or poor, free or bond. The door of the kingdom is wide open for all who desire to know the truth and to find God.”
138:4.3 (1541.5) Εκείνη την νύχτα σε ένα απλό γεύμα στο σπίτι του Αλφαίου, οι δίδυμοι αδερφοί έγιναν δεκτοί στην αποστολική οικογένεια. Αργότερα το βράδυ ο Ιησούς έκανε στους αποστόλους του το πρώτο μάθημα για την προέλευση, την φύση, και τον προορισμό των ακάθαρτων πνευμάτων, αλλά δεν μπορούσαν να καταλάβουν την σημασία αυτών που τους είπε. Εύρισκαν πολύ εύκολο να αγαπούν και να θαυμάζουν τον Ιησού αλλά δυσκολευόντουσαν πολύ να καταλάβουν πολλές από τις διδασκαλίες του.		138:4.3 (1541.5) That night at a simple supper at the Alpheus home, the twin brothers were received into the apostolic family. Later in the evening Jesus gave his apostles their first lesson dealing with the origin, nature, and destiny of unclean spirits, but they could not comprehend the import of what he told them. They found it very easy to love and admire Jesus but very difficult to understand many of his teachings.
138:4.4 (1542.1) Μετά από μια νύχτα ανάπαυση όλη η συντροφιά, που τώρα απαριθμούσε έντεκα, πήγαν με βάρκα στην Ταριχαία.		138:4.4 (1542.1) After a night of rest the entire party, now numbering eleven, went by boat over to Tarichea.
5. ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΘΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ ^top		5. The Call of Thomas and Judas ^top
138:5.1 (1542.2) Ο Θωμάς ο ψαράς και ο Ιούδας ο ταξιδευτής συνάντησαν τον Ιησού και τους αποστόλους στην αλιευτική προκυμαία της Ταριχαίας, και ο Θωμάς οδήγησε την συντροφιά στο σπίτι του που βρισκόταν εκεί κοντά. Τώρα ο Φίλιππος παρουσίασε τον Θωμά σαν υποψήφιό του για την αποστολική ομάδα και ο Ναθαναήλ παρουσίασε τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, τον Ιουδαίο, για παρόμοια τιμή. Ο Ιησούς κοίταξε τον Θωμά και είπε: «Θωμά, σου λείπει η πίστη¨ όμως, θα σε δεχτώ. Ακολούθησέ με.» Στον Ιούδα τον Ισκαριώτη είπε ο Κύριος: «Ιούδα, είμαστε όλοι μία σάρκα, και αφού θα σε δεχτούμε ανάμεσά μας, προσεύχομαι να είσαι πάντα πιστός στους αδερφούς σου από την Γαλιλαία. Ακολούθησέ με.»		138:5.1 (1542.2) Thomas the fisherman and Judas the wanderer met Jesus and the apostles at the fisher-boat landing at Tarichea, and Thomas led the party to his near-by home. Philip now presented Thomas as his nominee for apostleship and Nathaniel presented Judas Iscariot, the Judean, for similar honors. Jesus looked upon Thomas and said: “Thomas, you lack faith; nevertheless, I receive you. Follow me.” To Judas Iscariot the Master said: “Judas, we are all of one flesh, and as I receive you into our midst, I pray that you will always be loyal to your Galilean brethren. Follow me.”
138:5.2 (1542.3) Όταν ξεκουράστηκαν και φρεσκαρίστηκαν, ο Ιησούς πήρε τους δώδεκα για κάποιο διάστημα για να προσευχηθούν μαζί του και να τους δώσει οδηγίες για την φύση και το έργο του Αγίου Πνεύματος, αλλά πάλι δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν κατά το μεγαλύτερο μέρος την σημασία των υπέροχων αληθειών που προσπαθούσε να τους διδάξει. Ο ένας θα καταλάβαινε το ένα σημείο και ο άλλος θα καταλάβαινε το άλλο, αλλά κανένας τους δεν μπορούσε να αντιληφθεί ολόκληρη την διδασκαλία του. Πάντα θα έκαναν το λάθος να προσπαθούν να προσαρμόσουν το νέο ευαγγέλιο στις παλιές φόρμες θρησκευτικής πίστης. Δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν ότι ο Ιησούς είχε έρθει να διακηρύξει ένα νέο ευαγγέλιο σωτηρίας και να εγκαταστήσει ένα νέο δρόμο να βρίσκουμε τον Θεό¨ δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι αυτός ήταν μια νέα αποκάλυψη του Πατέρα στον ουρανό.		138:5.2 (1542.3) When they had refreshed themselves, Jesus took the twelve apart for a season to pray with them and to instruct them in the nature and work of the Holy Spirit, but again did they largely fail to comprehend the meaning of those wonderful truths which he endeavored to teach them. One would grasp one point and one would comprehend another, but none of them could encompass the whole of his teaching. Always would they make the mistake of trying to fit Jesus’ new gospel into their old forms of religious belief. They could not grasp the idea that Jesus had come to proclaim a new gospel of salvation and to establish a new way of finding God; they did not perceive that he was a new revelation of the Father in heaven.
138:5.3 (1542.4) Την επόμενη μέρα ο Ιησούς άφησε τους δώδεκα αποστόλους του εντελώς μόνους τους¨ ήθελε να γνωριστούν μεταξύ τους και επιθυμούσε μα μείνουν μόνοι να κουβεντιάσουν αυτά που τους δίδαξε. Ο Κύριος επέστρεψε για το βραδινό γεύμα, και τις ώρες μετά το γεύμα τους μιλούσε για την υπηρεσία των σεραφείμ, και μερικοί από τους αποστόλους κατάλαβαν αυτή την διδασκαλία του. Ξεκουράστηκαν για μια νύχτα και την επόμενη μέρα αναχώρησαν για την Καπερναούμ με βάρκα.		138:5.3 (1542.4) The next day Jesus left his twelve apostles quite alone; he wanted them to become acquainted and desired that they be alone to talk over what he had taught them. The Master returned for the evening meal, and during the after-supper hours he talked to them about the ministry of seraphim, and some of the apostles comprehended his teaching. They rested for a night and the next day departed by boat for Capernaum.
138:5.4 (1542.5) Ο Ζεβεδαίος και η Σαλώμη είχαν φύγει και είχαν πάει να ζήσουν με τον γιο τους τον Δαβίδ έτσι το μεγάλο σπίτι θα έμενε θα έμενε στον Ιησού και στους δώδεκα αποστόλους του. Εδώ ο Ιησούς πέρασε ένα ήσυχο Σάββατο με τους επίλεκτους αγγελιαφόρους του¨ προσεκτικά τους ανάλυσε την ουσία των σχεδίων του για την διακήρυξη του βασιλείου και τους εξήγησε αναλυτικά πόσο σημαντικό ήταν να αποφεύγουν την σύγκρουση με την αστική εξουσία, λέγοντάς τους: «Αν είναι να επιπλήξουμε τους αστούς άρχοντες, αφήστε το σε μένα. Προσέξτε να μην κατηγορήσετε τον Καίσαρα ή αυτούς που τον υπηρετούν.» Ήταν ακριβώς εκείνο το βράδυ που ο Ιούδας ο Ισκαριώτης πήρε τον Ιησού παράμερα για να τον ρωτήσει γιατί δεν είχε γίνει τίποτα για να βγει ο Ιωάννης από την φυλακή. Και ο Ιούδας δεν ικανοποιήθηκε απόλυτα με την στάση του Ιησού.		138:5.4 (1542.5) Zebedee and Salome had gone to live with their son David so that their large home could be turned over to Jesus and his twelve apostles. Here Jesus spent a quiet Sabbath with his chosen messengers; he carefully outlined the plans for proclaiming the kingdom and fully explained the importance of avoiding any clash with the civil authorities, saying: “If the civil rulers are to be rebuked, leave that task to me. See that you make no denunciations of Caesar or his servants.” It was this same evening that Judas Iscariot took Jesus aside to inquire why nothing was done to get John out of prison. And Judas was not wholly satisfied with Jesus’ attitude.
6. Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ^top		6. The Week of Intensive Training ^top
138:6.1 (1542.6) Η επόμενη εβδομάδα ήταν αφιερωμένη σε ένα πρόγραμμα εντατικής εκπαίδευσης. Κάθε μέρα οι έξι νέοι απόστολοι αφηνόντουσαν στα χέρια των αντίστοιχων υπευθύνων για την υποψηφιότητά τους για μια διεξοδική ανασκόπηση όλων όσων είχαν μάθει και ζήσει στην προετοιμασία για το έργο της βασιλείας των ουρανών. Οι παλαιότεροι απόστολοι προσεκτικά έκαναν ανασκόπηση στις διδασκαλίες του Ιησού μέχρι εκείνη την στιγμή, προς όφελος των νεότερων έξι. Τα βράδια μαζευόντουσαν όλοι στον κήπο του Ιησού να δεχτούν την διδασκαλία του Ιησού.		138:6.1 (1542.6) The next week was devoted to a program of intense training. Each day the six new apostles were put in the hands of their respective nominators for a thoroughgoing review of all they had learned and experienced in preparation for the work of the kingdom. The older apostles carefully reviewed, for the benefit of the younger six, Jesus’ teachings up to that hour. Evenings they all assembled in Zebedee’s garden to receive Jesus’ instruction.
138:6.2 (1542.7) Ήταν εκείνη την περίοδο που ο Ιησούς καθιέρωσε την αργία στην μέση της εβδομάδας για ξεκούραση και ψυχαγωγία. Και ακολουθούσαν αυτό το σχέδιο ξεκούρασης για μια μέρα κάθε εβδομάδα σε όλο το υπόλοιπο της υλικής του ζωής. Σε γενικό κανόνα, ποτέ δεν ακολουθούσαν τις κανονικές τους δραστηριότητες την Τετάρτη. Σε αυτή την ημέρα αργίας ο Ιησούς συνήθως έφευγε από αυτούς, λέγοντας: «Παιδιά μου, αυτή την ημέρα διασκεδάστε. Ξεκουραστείτε από το κοπιαστικό έργο του βασιλείου και ανανεωθείτε ξαναγυρίζοντας στις προηγούμενες δουλειές σας ή βρίσκοντας νέα είδη ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων.» Αν και ο Ιησούς, εκείνη την περίοδο την γήινης ζωής του, δεν είχε ανάγκη πραγματικά από αυτή την ημέρα ξεκούρασης, προσαρμόστηκε σε αυτό το σχέδιο επειδή γνώριζε ότι ήταν το καλύτερο για τους ανθρώπινους συνεργάτες του. Ο Ιησούς ήταν ο δάσκαλος—ο Κύριος¨ οι συνεργάτες του ήταν οι μαθητές του.		138:6.2 (1542.7) It was at this time that Jesus established the mid-week holiday for rest and recreation. And they pursued this plan of relaxation for one day each week throughout the remainder of his material life. As a general rule, they never prosecuted their regular activities on Wednesday. On this weekly holiday Jesus would usually take himself away from them, saying: “My children, go for a day of play. Rest yourselves from the arduous labors of the kingdom and enjoy the refreshment that comes from reverting to your former vocations or from discovering new sorts of recreational activity.” While Jesus, at this period of his earth life, did not actually require this day of rest, he conformed to this plan because he knew it was best for his human associates. Jesus was the teacher—the Master; his associates were his pupils—disciples.
138:6.3 (1543.1) Ο Ιησούς προσπάθησε να ξεκαθαρίσει στους αποστόλους του ανάμεσα στις διδασκαλίες του και ζωή του ανάμεσά τους και τις διδασκαλίες που μπορεί να ξεφύτρωναν αργότερα για αυτόν. Είπε ο Ιησούς: «Το βασίλειό μου και το ευαγγέλιό του πρέπει να είναι η ουσία του μηνύματός σας. Μην ξεστρατίσετε κηρύσσοντας για μένα και για τις διδασκαλίες μου. Διακηρύξτε το ευαγγέλιο του βασιλείου και απεικονίστε την αποκάλυψή μου για τον Πατέρα στον ουρανό αλλά μην παραπλανηθείτε σε παράδρομους και δημιουργήσετε θρύλους και δημιουργήσετε αιρέσεις που έχουν να κάνουν με πίστεις και διδασκαλίες για τις πίστεις και διδασκαλίες μου.» Αλλά πάλι δεν κατάλαβαν γιατί αυτός τα έλεγε έτσι, και κανένας τους δεν τόλμησε να ρωτήσει γιατί τους τα δίδασκε αυτά.		138:6.3 (1543.1) Jesus endeavored to make clear to his apostles the difference between his teachings and his life among them and the teachings which might subsequently spring up about him. Said Jesus: “My kingdom and the gospel related thereto shall be the burden of your message. Be not sidetracked into preaching about me and about my teachings. Proclaim the gospel of the kingdom and portray my revelation of the Father in heaven but do not be misled into the bypaths of creating legends and building up a cult having to do with beliefs and teachings about my beliefs and teachings.” But again they did not understand why he thus spoke, and no man dared to ask why he so taught them.
138:6.4 (1543.2) Σε αυτές τις πρώτες διδασκαλίες ο Ιησούς προσπαθούσε να αποφύγει να εμπλακεί σε μακρές συζητήσεις με τους αποστόλους του, όσο το δυνατόν περισσότερο εκτός από τις λανθασμένες τους αντιλήψεις για τον Πατέρα του στον ουρανό. Σε όλα αυτά τα θέματα ποτέ δεν δίστασε να διορθώνει στις λανθασμένες πίστεις. Υπήρχε μόνο ένα κίνητρο στην ζωή του Ιησού στην Ουράντια μετά την βάπτισή του, και αυτό ήταν μια καλύτερη και αληθινότερη αποκάλυψη του Παραδείσιου Πατέρα του¨ ήταν ο πρωτοπόρος του νέου και καλύτερου δρόμου ανακάλυψης του Θεού, ο δρόμος της πίστης και της αγάπης. Πάντα η προτροπή του προς τους αποστόλους ήταν: «Πηγαίνετε να ψάξετε για αμαρτωλούς¨ βρείτε τους καταπιεσμένους και ενθαρρύνετε τους αγωνιούντες.»		138:6.4 (1543.2) In these early teachings Jesus sought to avoid controversies with his apostles as far as possible excepting those involving wrong concepts of his Father in heaven. In all such matters he never hesitated to correct erroneous beliefs. There was just one motive in Jesus’ postbaptismal life on Urantia, and that was a better and truer revelation of his Paradise Father; he was the pioneer of the new and better way to God, the way of faith and love. Ever his exhortation to the apostles was: “Go seek for the sinners; find the downhearted and comfort the anxious.”
138:6.5 (1543.3) Ο Ιησούς κατανοούσε πλήρως την κατάσταση¨ κατείχε απεριόριστη δύναμη, που θα μπορούσε να αξιοποιήσει στην περαιτέρω αποστολή του, αλλά ήταν απόλυτα ικανοποιημένος με μέσα και προσωπικότητες που οι περισσότεροι άνθρωποι θα θεωρούσαν ανεπαρκείς και ασήμαντες. Ήταν απασχολημένος με μια αποστολή πελώριων δραματικών δυνατοτήτων, αλλά επέμεινε να συνεχίσει το έργο του Πατέρα του με το πιο ήσυχο και μη δραματικό τρόπο¨ επιμελώς απέφυγε κάθε επίδειξη δύναμης. Και τώρα σχεδίαζε να εργαστεί ήσυχα, τουλάχιστον για αρκετούς μήνες, μαζί με τους δώδεκα αποστόλους του γύρω από την Θάλασσα της Γαλιλαίας.		138:6.5 (1543.3) Jesus had a perfect grasp of the situation; he possessed unlimited power, which might have been utilized in the furtherance of his mission, but he was wholly content with means and personalities which most people would have regarded as inadequate and would have looked upon as insignificant. He was engaged in a mission of enormous dramatic possibilities, but he insisted on going about his Father’s business in the most quiet and undramatic manner; he studiously avoided all display of power. And he now planned to work quietly, at least for several months, with his twelve apostles around about the Sea of Galilee.
7. ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ^top		7. Another Disappointment ^top
138:7.1 (1543.4) Ο Ιησούς είχε προγραμματίσει μια ήσυχη καμπάνια πέντε μηνών προσωπικού έργου. Δεν είπε στους αποστόλους του πόσο θα κρατούσε αυτό¨ εργαζόντουσαν από εβδομάδα σε εβδομάδα. Και νωρίς αυτή την πρώτη μέρα της εβδομάδας, ότι ετοιμαζόταν να αναγγείλει αυτό στους δώδεκα αποστόλους του, ο Σίμωνας Πέτρος, ο Ιάκωβος του Ζεβεδαίου, και ο Ιούδας ο Ισκαριώτης πήγαν να συζητήσουν ιδιαιτέρως μαζί του. Παίρνοντας τον Ιησού παράμερα, ο Πέτρος πηρε το θάρρος και είπε: «Κύριε, έχουμε έρθει και εκ μέρους των συντρόφων μας να ρωτήσουμε αν η ώρα τώρα είναι κατάλληλη ή όχι να εισέλθουμε στο βασίλειο. Και θα αναγγείλεις το βασίλειο στην Καπερναούμ, ή θα μεταβούμε στην Ιερουσαλήμ; Και πότε θα μάθουμε, ο κάθε ένας μας, τις θέσεις που θα πάρουμε μαζί σου στην ίδρυση του βασιλείου»—και ο Πέτρος θα έκανε και άλλες ερωτήσεις, αλλά ο Ιησούς σήκωσε το χέρι του αποτρεπτικά και τον σταμάτησε. Και καλώντας τους άλλους που στεκόντουσαν κοντά να πάνε εκεί, ο Ιησούς είπε: «Μικρά μου παιδιά, για πόσο ακόμα θα κάνω υπομονή μαζί σας! Δεν σας έχω εξηγήσει ότι το βασίλειό μου δεν είναι σε αυτόν τον κόσμο; Δεν σας έχω πει τόσες φορές ότι δεν έχω έρθει για να καθίσω στον θρόνο του Δαβίδ και τώρα εσείς έρχεστε και ρωτάτε πια θέση θα καταλάβετε στο βασίλειο του Πατέρα; Δεν μπορείτε να καταλάβετε ότι σας έχω καλέσει για πρεσβευτές σε ένα πνευματικό βασίλειο; Δεν καταλαβαίνετε ότι σύντομα, πολύ σύντομα, θα με αντιπροσωπεύσετε στον κόσμο και στην ανακήρυξη του βασιλείου, όπως εγώ τώρα αντιπροσωπεύω τον Πατέρα μου που βρίσκεται στον ουρανό; Πως γίνεται ενώ σας έχω διαλέξει και σας έχω καθοδηγήσει σαν αγγελιαφόρους του βασιλείου, να μην καταλαβαίνετε την φύση και την σημασία του επερχόμενου βασιλείου της θεϊκής υπεροχής στις καρδιές των ανθρώπων; Φίλοι μου, ακούστε με για άλλη μια φορά. Βγάλτε από το νου σας αυτή την ιδέα ότι το βασίλειό μου είναι μια ηγεμονία δύναμης ή ένα βασίλειο δόξας. Πραγματικά, όλη η δύναμη του ουρανού και της γης σύντομα θα παραδοθεί στα χέρια μου, αλλά δεν είναι το θέλημα του Πατρός να χρησιμοποιήσουμε αυτό το θεϊκό χάρισμα, αλλά πρέπει να υποκύψουμε στο θέλημα του Πατέρα και να συνεχίσουμε με ταπεινοφροσύνη και υπακοή να εκτελούμε το θείο θέλημά του.»		138:7.1 (1543.4) Jesus had planned for a quiet missionary campaign of five months’ personal work. He did not tell the apostles how long this was to last; they worked from week to week. And early on this first day of the week, just as he was about to announce this to his twelve apostles, Simon Peter, James Zebedee, and Judas Iscariot came to have private converse with him. Taking Jesus aside, Peter made bold to say: “Master, we come at the behest of our associates to inquire whether the time is not now ripe to enter into the kingdom. And will you proclaim the kingdom at Capernaum, or are we to move on to Jerusalem? And when shall we learn, each of us, the positions we are to occupy with you in the establishment of the kingdom—” and Peter would have gone on asking further questions, but Jesus raised an admonitory hand and stopped him. And beckoning the other apostles standing near by to join them, Jesus said: “My little children, how long shall I bear with you! Have I not made it plain to you that my kingdom is not of this world? I have told you many times that I have not come to sit on David’s throne, and now how is it that you are inquiring which place each of you will occupy in the Father’s kingdom? Can you not perceive that I have called you as ambassadors of a spiritual kingdom? Do you not understand that soon, very soon, you are to represent me in the world and in the proclamation of the kingdom, even as I now represent my Father who is in heaven? Can it be that I have chosen you and instructed you as messengers of the kingdom, and yet you do not comprehend the nature and significance of this coming kingdom of divine pre-eminence in the hearts of men? My friends, hear me once more. Banish from your minds this idea that my kingdom is a rule of power or a reign of glory. Indeed, all power in heaven and on earth will presently be given into my hands, but it is not the Father’s will that we use this divine endowment to glorify ourselves during this age. In another age you shall indeed sit with me in power and glory, but it behooves us now to submit to the will of the Father and to go forth in humble obedience to execute his bidding on earth.”
138:7.2 (1544.1) Για άλλη μια φορά η σύντροφοί του σοκαρίστηκαν και έμειναν άναυδοι. Ο Ιησούς τους έστειλε ανά δύο να πάνε να προσευχηθούν, και τους ζήτησε να επιστρέψουν κατά το μεσημέρι. Εκείνο το κρίσιμο απόγευμα ο καθένας τους προσπάθησε να βρει τον Θεό, και να δυναμώσει και να δώσει θάρρος στον άλλο, και όλοι γύρισαν στον Ιησού όπως τους είχε προστάξει.		138:7.2 (1544.1) Once more were his associates shocked, stunned. Jesus sent them away two and two to pray, asking them to return to him at noontime. On this crucial forenoon they each sought to find God, and each endeavored to cheer and strengthen the other, and they returned to Jesus as he had bidden them.
138:7.3 (1544.2) Ο Ιησούς τώρα έκανε μια αναδρομή για τον ερχομό του Ιωάννη, την βάπτιση στον Ιορδάνη, την γαμήλια γιορτή στην Κανά, την πρόσφατη επιλογή των έξι, και την απομάκρυνση από τους αδερφούς του στην σάρκα, και τους προειδοποίησε ότι ο εχθρός του βασιλείου θα προσπαθούσε να τους χωρίσει από αυτόν. Μετά από αυτή την σύντομη αλλά σοβαρή κουβέντα οι απόστολοι όλοι σηκώθηκαν, κάτω από την καθοδήγηση του Πέτρου, για να δηλώσουν την αμείωτη αφοσίωσή τους στον Κύριό τους και να υποσχεθούν την απαρέγκλιτη πίστη τους στο βασίλειο, όπως το εξέφρασε και ο Θωμάς, «Σε αυτό το επερχόμενο βασίλειο, ότι και να είναι, ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνω απόλυτα.» Όλοι πραγματικά πίστευαν στον Ιησού, αν και δεν καταλάβαιναν απόλυτα την διδασκαλία του.		138:7.3 (1544.2) Jesus now recounted for them the coming of John, the baptism in the Jordan, the marriage feast at Cana, the recent choosing of the six, and the withdrawal from them of his own brothers in the flesh, and warned them that the enemy of the kingdom would seek also to draw them away. After this short but earnest talk the apostles all arose, under Peter’s leadership, to declare their undying devotion to their Master and to pledge their unswerving loyalty to the kingdom, as Thomas expressed it, “To this coming kingdom, no matter what it is and even if I do not fully understand it.” They all truly believed in Jesus, even though they did not fully comprehend his teaching.
138:7.4 (1544.3) Ο Ιησούς τώρα τους ρώτησε πόσα χρήματα είχαν αναμεταξύ τους¨ επίσης ζήτησε να μάθει αν είχαν φροντίσει για τις οικογένειές τους. Όταν αποδείχτηκε ότι ούτε καν είχαν τα επαρκή μέσα για να συντηρηθούν οι ίδιοι για δύο εβδομάδες, είπε: «Δεν είναι το θέλημα του Πατέρα μου να ξεκινήσουμε το έργο μας κατά αυτό τον τρόπο. Θα παραμείνουμε εδώ κοντά στην θάλασσα για δύο εβδομάδες και θα ψαρεύουμε ή θα κάνουμε ότι μπορούν τα χέρια μας¨ και εν τω μεταξύ, κάτω από την καθοδήγηση του Ανδρέα του πρώτου επιλεγμένου αποστόλου, θα οργανωθείτε έτσι ώστε να μπορέσετε να βγάλετε τα απαραίτητα για το μελλοντικό σας έργο, και για την παρούσα σας προσφορά και υπηρεσία αλλά και για όταν σας αναθέσω να κηρύξετε το ευαγγέλιο και να καθοδηγήσετε τους πιστούς.» Όλοι χάρηκαν πολύ από αυτά τα λ΄’ογια του¨ αυτή ήταν η πρώτη ξεκάθαρη και κατηγορηματική νύξη ότι ο Ιησούς είχε προγραμματίσει αργότερα να χρησιμοποιήσουν πιο δυναμικούς και εντυπωσιακούς τρόπους για τις δημόσιες προσπάθειές τους.		138:7.4 (1544.3) Jesus now asked them how much money they had among them; he also inquired as to what provision had been made for their families. When it developed that they had hardly sufficient funds to maintain themselves for two weeks, he said: “It is not the will of my Father that we begin our work in this way. We will remain here by the sea two weeks and fish or do whatever our hands find to do; and in the meantime, under the guidance of Andrew, the first chosen apostle, you shall so organize yourselves as to provide for everything needful in your future work, both for the present personal ministry and also when I shall subsequently ordain you to preach the gospel and instruct believers.” They were all greatly cheered by these words; this was their first clear-cut and positive intimation that Jesus designed later on to enter upon more aggressive and pretentious public efforts.
138:7.5 (1544.4) Οι απόστολοι πέρασαν την υπόλοιπη μέρα τελειοποιώντας την οργάνωσή τους και ολοκληρώνοντας τις ετοιμασίες για βάρκες και δίχτυα για το αυριανό πρωινό ψάρεμα αφού όλοι τους είχαν αποφασίσει να αφοσιωθούν στην αλιεία¨ οι πιο πολλοί από αυτούς ήταν αλιείς, ακόμα και ο Ιησούς ήταν έμπειρος βαρκάρης και ψαράς. Πολλές από τις βάρκες που χρησιμοποίησαν τα επόμενα χρόνια είχαν κατασκευαστεί από τα χέρια του Ιησού. Και ήταν καλές και ασφαλείς βάρκες.		138:7.5 (1544.4) The apostles spent the remainder of the day perfecting their organization and completing arrangements for boats and nets for embarking on the morrow’s fishing as they had all decided to devote themselves to fishing; most of them had been fishermen, even Jesus was an experienced boatman and fisherman. Many of the boats which they used the next few years had been built by Jesus’ own hands. And they were good and trustworthy boats.
138:7.6 (1544.5) Ο Ιησούς τους συνέστησε να αφοσιωθούν στην αλιεία για δυο εβδομάδες, προσθέτοντας, «Και έπειτα θα γίνετε αλιείς ανθρώπων.» Ψάρευαν σε τρεις ομάδες, και ο Ιησούς πηγαινε σε διαφορετική ομάδα κάθε νύχτα. Και όλοι τους χαιρόντουσαν τόσο πολύ την συντροφιά του Ιησού! Ήταν καλός ψαράς, ευχάριστος σύντροφος, και ένας φίλος που τους ενέπνεε¨ όσο περισσότερο δούλευαν μαζί του, τόσο περισσότερο τον αγαπούσαν. Είπε ο Ματθαίος μια μέρα: «¨Όσο περισσότερο καταλαβαίνεις κάποιους ανθρώπους, τόσο λιγότερο τους θαυμάζεις, αλλά αυτόν τον άνθρωπο, ακόμα και όσο λιγότερο τον καταλαβαίνω, τόσο περισσότερο τον αγαπώ.»		138:7.6 (1544.5) Jesus enjoined them to devote themselves to fishing for two weeks, adding, “And then will you go forth to become fishers of men.” They fished in three groups, Jesus going out with a different group each night. And they all so much enjoyed Jesus! He was a good fisherman, a cheerful companion, and an inspiring friend; the more they worked with him, the more they loved him. Said Matthew one day: “The more you understand some people, the less you admire them, but of this man, even the less I comprehend him, the more I love him.”
138:7.7 (1545.1) Αυτό το σχέδιο για ψάρεμα για δύο εβδομάδες και να βγουν να κάνουν προσωπικό έργο για λογαριασμό του βασιλείου για άλλες δύο εβδομάδες, το ακολούθησαν για περισσότερο από πέντε μήνες, ακόμα και μέχρι το τέλος εκείνου του έτους το 26 μ.Χ., μέχρι και μετά την παύση εκείνων των διώξεων εναντίον των μαθητών του Ιωάννη μετά την φυλάκισή του.		138:7.7 (1545.1) This plan of fishing two weeks and going out to do personal work in behalf of the kingdom for two weeks was followed for more than five months, even to the end of this year of a.d. 26, until after the cessation of those special persecutions which had been directed against John’s disciples subsequent to his imprisonment.
8. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ ^top		8. First Work of the Twelve ^top
138:8.1 (1545.2) Αφού διέθεσαν τα ψάρια που ψάρεψαν τις δύο αυτές εβδομάδες στην αγορά, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, εκείνος που είχε επιλεγεί να ενεργεί σαν ταμίας των δώδεκα, μοίρασε τα αποστολικά έσοδα σε έξι ίσα μερίδια, αφού ήδη είχαν δοθεί χρήματα από το ταμείο για την συντήρηση των οικογενειών τους. Και τότε κοντά στα μέσα του Αυγούστου, το έτος 26 μ.Χ., πήγαν δύο- δύο στον τομέα εργασίας που τους όρισε ο Ανδρέας. Τις πρώτες δύο εβδομάδες ο Ιησούς βγήκε με τον Ανδρέα και τον Πέτρο, τις δεύτερες δύο εβδομάδες με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, και ούτω το καθεξής με τα άλλα ζευγάρια με την σειρά που επιλέχτηκαν. Με αυτό τον τρόπο μπόρεσε να βγει τουλάχιστον για μια φορά με κάθε ζευγάρι πριν τους καλέσει όλους μαζί για την αρχή της δημόσιας προσφοράς τους.		138:8.1 (1545.2) After disposing of the fish catches of two weeks, Judas Iscariot, the one chosen to act as treasurer of the twelve, divided the apostolic funds into six equal portions, funds for the care of dependent families having been already provided. And then near the middle of August, in the year a.d. 26, they went forth two and two to the fields of work assigned by Andrew. The first two weeks Jesus went out with Andrew and Peter, the second two weeks with James and John, and so on with the other couples in the order of their choosing. In this way he was able to go out at least once with each couple before he called them together for the beginning of their public ministry.
138:8.2 (1545.3) Ο Ιησούς τους δίδαξε να κηρύσσουν την άφεση αμαρτιών μέσα από την πίστη στον Θεό χωρίς τιμωρίες ή θυσίες, και ότι ο Πατέρας στον ουρανό αγαπά όλα του τα παιδιά με την ίδια αιώνια αγάπη. τους συμβούλεψε να μην συζητούν τα ακόλουθα:		138:8.2 (1545.3) Jesus taught them to preach the forgiveness of sin through faith in God without penance or sacrifice, and that the Father in heaven loves all his children with the same eternal love. He enjoined his apostles to refrain from discussing:
138:8.3 (1545.4) 1. Το έργο και την φυλάκιση του Ιωάννη του Βαπτιστή.		138:8.3 (1545.4) 1. The work and imprisonment of John the Baptist.
138:8.4 (1545.5) 2. Την φωνή που ακούστηκε στην βάπτισή του. Είπε ο Ιησούς: «Μόνο εκείνοι που άκουσαν την φωνή μπορούσαν να αναφέρονται σε αυτήν. Να μιλάτε μόνο για ότι έχετε ακούσει από μένα¨ μην μιλάτε για διαδόσεις.»		138:8.4 (1545.5) 2. The voice at the baptism. Said Jesus: “Only those who heard the voice may refer to it. Speak only that which you have heard from me; speak not hearsay.”
138:8.5 (1545.6) 3. Την μετατροπή του νερού σε κρασί στην Κανά. Ο Ιησούς πολύ σοβαρά τους ανάθεσε το χρέος, «Μην πείτε σε κανέναν για το νερό και το κρασί.»		138:8.5 (1545.6) 3. The turning of the water into wine at Cana. Jesus seriously charged them, saying, “Tell no man about the water and the wine.”
138:8.6 (1545.7) Πέρασαν πραγματικά υπέροχα όλους αυτούς τους πέντε ή έξι μήνες κατά την διάρκεια των οποίων δούλευαν σαν αλιείς κάθε δυο εβδομάδες, και έτσι κέρδισαν αρκετά χρήματα για να συντηρηθούν στον τον χρόνο που προσέφεραν ιεραποστολικό έργο για την βασιλεία των ουρανών κάθε δύο εβδομάδες.		138:8.6 (1545.7) They had wonderful times throughout these five or six months during which they worked as fishermen every alternate two weeks, thereby earning enough money to support themselves in the field for each succeeding two weeks of missionary work for the kingdom.
138:8.7 (1545.8) Οι κοινοί άνθρωποι θαύμαζαν και απορούσαν με την διδασκαλία και την προσφορά του Ιησού και των αποστόλων του. Οι ραββίνοι από πολύ παλιά δίδασκαν τους Ιουδαίους ότι οι αδαείς δεν ήταν δυνατόν να είναι ούτε ευσεβείς ούτε δίκαιοι. Αλλά οι απόστολοι του Ιησού ήταν και ευσεβείς και δίκαιοι¨ και όμως δεν είχαν ιδέα για πολλές από τις διδασκαλίες των ραββίνων και την σοφίας του κόσμου.		138:8.7 (1545.8) The common people marveled at the teaching and ministry of Jesus and his apostles. The rabbis had long taught the Jews that the ignorant could not be pious or righteous. But Jesus’ apostles were both pious and righteous; yet they were cheerfully ignorant of much of the learning of the rabbis and the wisdom of the world.
138:8.8 (1545.9) Ο Ιησούς ξεκαθάρισε στους αποστόλους του την διαφορά ανάμεσα στην μετάνοια μέσα από τις αποκαλούμενες καλές πράξεις που δίδασκαν οι Εβραίοι και την αλλαγή του νου μέσα από την πίστη—την νέα γέννηση—που ζητούσε αυτός σαν το τίμημα για την είσοδο στην βασιλεία των ουρανών. Δίδασκε τους αποστόλους του ότι η πίστη ήταν το μόνο αναγκαίο τίμημα για να εισέλθουν στην βασιλεία του Πατέρα. Ο Ιωάννης τους είχε διδάξει «μετάνοια – για να ξεφύγουν από την επερχόμενη οργή.» Ο Ιησούς δίδαξε, «Η πίστη είναι η ανοιχτή πόρτα για να εισέλθετε στην παρούσα, τέλεια, και αιώνια αγάπη του Θεού.» Ο Ιησούς δεν μιλούσε σαν προφήτης, σαν κάποιος που ήρθε να δηλώσει τον λόγο του Θεού. Φαινόταν να μιλά για τον εαυτό του σαν κάποιος που είχε εξουσία. Ο Ιησούς προσπαθούσε να τους αποτρέψει το μυαλό από την αναζήτηση θαυμάτων για να νοιώσουν την πραγματική και προσωπική εμπειρία την ικανοποίησης και της βεβαιότητας του εσωτερικά διαμένοντος Θεϊκού πνεύματος αγάπης και σωτήριας χάρης.		138:8.8 (1545.9) Jesus made plain to his apostles the difference between the repentance of so-called good works as taught by the Jews and the change of mind by faith—the new birth—which he required as the price of admission to the kingdom. He taught his apostles that faith was the only requisite to entering the Father’s kingdom. John had taught them “repentance—to flee from the wrath to come.” Jesus taught, “Faith is the open door for entering into the present, perfect, and eternal love of God.” Jesus did not speak like a prophet, one who comes to declare the word of God. He seemed to speak of himself as one having authority. Jesus sought to divert their minds from miracle seeking to the finding of a real and personal experience in the satisfaction and assurance of the indwelling of God’s spirit of love and saving grace.
138:8.9 (1545.10) Οι μαθητές από νωρίς έμαθαν ότι ο Κύριος έτρεφε μεγάλο σεβασμό και συμπόνια για κάθε άνθρωπο που συναντούσε, και είχαν εντυπωσιαστεί πάρα πολύ από τον ομοιόμορφο και απαρέγκλιτο σεβασμό που με τόση συνέπεια έδειχνε σε όλων των ειδών τους άνδρες, γυναίκες, και παιδιά. Μπορούσε να σταματήσει στην μέση μιας σοβαρής διάλεξης για να βγει στον δρόμο να πει ενθαρρυντικά λόγια σε μια περαστική γυναίκα φορτωμένη με το φορτίο του κορμιού και την ψυχής. Μπορούσε να διακόψει μια σοβαρή συνδιάσκεψη με τους αποστόλους του για να παίξει με ένα παιδί που έτυχε να μπαίνει εκεί. Τίποτα ποτέ δεν φαινόταν τόσο σημαντικό στον Ιησού όσο ο άνθρωπος που τύχαινε να βρίσκεται κοντά του. Ήταν αφέντης και διδάσκαλος, αλλά ήταν και κάτι περισσότερο—ήταν επίσης και φίλος και γείτονας, ένας σύντροφος όλο κατανόηση.		138:8.9 (1545.10) The disciples early learned that the Master had a profound respect and sympathetic regard for every human being he met, and they were tremendously impressed by this uniform and unvarying consideration which he so consistently gave to all sorts of men, women, and children. He would pause in the midst of a profound discourse that he might go out in the road to speak good cheer to a passing woman laden with her burden of body and soul. He would interrupt a serious conference with his apostles to fraternize with an intruding child. Nothing ever seemed so important to Jesus as the individual human who chanced to be in his immediate presence. He was master and teacher, but he was more—he was also a friend and neighbor, an understanding comrade.
138:8.10 (1546.1) Παρόλο που η δημόσια διδασκαλία του Ιησού αποτελείτο κυρίως από παραβολές και σύντομες διαλέξεις, πάντα δίδασκε τους αποστόλους του με ερωτήσεις και απαντήσεις. Πάντα θα σταματούσε για να απαντήσει σε ειλικρινείς ερωτήσεις στις μεταγενέστερες δημόσιες διαλέξεις του.		138:8.10 (1546.1) Though Jesus’ public teaching mainly consisted in parables and short discourses, he invariably taught his apostles by questions and answers. He would always pause to answer sincere questions during his later public discourses.
138:8.11 (1546.2) Οι απόστολοι στην αρχή σοκαρίστηκαν, αλλά γρήγορα συνήθισαν, από την στάση του Ιησού προς τις γυναίκες¨ τους ξεκαθάρισε ότι οι γυναίκες θα είχαν ίσα δικαιώματα με τους άνδρες στην βασιλεία των ουρανών.		138:8.11 (1546.2) The apostles were at first shocked by, but early became accustomed to, Jesus’ treatment of women; he made it very clear to them that women were to be accorded equal rights with men in the kingdom.
9. ΠΕΝΤΕ ΜΗΝΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑΣ ^top		9. Five Months of Testing ^top
138:9.1 (1546.3) Αυτή η κάπως μονότονη περίοδος της εναλλαγής του ψαρέματος με το προσωπικό έργο αποδείχτηκε σε εξαντλητική εμπειρία για τους δώδεκα αποστόλους, αλλά άντεξαν και σε αυτή την δοκιμασία. Παρά παράπονά τους, τις αμφιβολίες τους τα, και τις παροδικές απογοητεύσεις τους παρέμειναν συνεπείς στους όρκους αφοσίωσης και πίστης προς τον Κύριό τους . Ήταν η προσωπική τους σχέση με τον Ιησού αυτούς τους τρεις μήνες της δοκιμασίας που τον έκαναν τόσο προσφιλή σε αυτούς ώστε όλοι τους (εκτός από τον Ιούδα τον Ισκαριώτη) του έμειναν πιστοί ακόμα και τις μαύρες ώρες των παθών και της σταύρωσης. Οι πραγματικοί άνδρες δεν μπορούσαν να εγκαταλείψουν έναν σεβαστό διδάσκαλο που είχε ζήσει τόσο κοντά τους και τους ήταν τόσο αφοσιωμένους όσο ο Ιησούς. Εκείνες τις μαύρες ώρες του θανάτου του Κυρίου, στις καρδιές των αποστόλων όλη η λογική, η κρίση, και η σύνεση είχαν παραμεριστεί εκτός από μόνο ένα ασυνήθιστο ανθρώπινο συναίσθημα—το υπέρτατο συναίσθημα της πίστης και της φιλίας. Αυτοί οι πέντε μήνες έργου με τον Ιησού έκαναν αυτούς τους αποστόλους, τον κάθε ένα ξεχωριστά, να τον βλέπει σαν τον καλύτερο φίλο που είχε ποτέ στον κόσμο. Και ήταν αυτό το ανθρώπινο συναίσθημα, και όχι οι υπέρτατες διδασκαλίες του ή τα θαυμαστά του έργα, που τους κράτησαν μαζί μέχρι μετά την ανάσταση και την ανανέωση της διακήρυξης του ευαγγελίου της βασιλείας των ουρανών.		138:9.1 (1546.3) This somewhat monotonous period of alternate fishing and personal work proved to be a grueling experience for the twelve apostles, but they endured the test. With all of their grumblings, doubts, and transient dissatisfactions they remained true to their vows of devotion and loyalty to the Master. It was their personal association with Jesus during these months of testing that so endeared him to them that they all (save Judas Iscariot) remained loyal and true to him even in the dark hours of the trial and crucifixion. Real men simply could not actually desert a revered teacher who had lived so close to them and had been so devoted to them as had Jesus. Through the dark hours of the Master’s death, in the hearts of these apostles all reason, judgment, and logic were set aside in deference to just one extraordinary human emotion—the supreme sentiment of friendship-loyalty. These five months of work with Jesus led these apostles, each one of them, to regard him as the best friend he had in all the world. And it was this human sentiment, and not his superb teachings or marvelous doings, that held them together until after the resurrection and the renewal of the proclamation of the gospel of the kingdom.
138:9.2 (1546.4) Και αυτοί οι μήνες του ήσυχου έργου δεν ήταν μόνο δοκιμασία για τους αποστόλους, μια δοκιμασία από την οποία επιβίωσαν, αλλά αυτή η περίοδος δημόσιας αδράνειας ήταν μια μεγάλη δοκιμασία για την οικογένεια του Ιησού. Μέχρι την στιγμή που ο Ιησούς ήταν έτοιμος να ξεκινήσει το δημόσιο έργο του, όλη του η οικογένεια (εκτός από την Ρουθ) τον είχε ουσιαστικά εγκαταλείψει . Μόνο λίγες φορές προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή μαζί του, και μόνο για να τον πείσουν να γυρίσει σπίτι με αυτούς, γιατί πίστευαν σχεδόν ότι ήταν εκτός εαυτού. Απλά δεν μπορούσαν να κατανοήσουν την φιλοσοφία του ούτε να καταλάβουν την διδασκαλία του¨ όλα αυτά ήταν υπερβολικά για εκείνους που είχαν την ίδια σάρκα και αίμα με αυτόν.		138:9.2 (1546.4) Not only were these months of quiet work a great test to the apostles, a test which they survived, but this season of public inactivity was a great trial to Jesus’ family. By the time Jesus was prepared to launch forth on his public work, his entire family (except Ruth) had practically deserted him. On only a few occasions did they attempt to make subsequent contact with him, and then it was to persuade him to return home with them, for they came near to believing that he was beside himself. They simply could not fathom his philosophy nor grasp his teaching; it was all too much for those of his own flesh and blood.
138:9.3 (1546.5) Οι απόστολοι συνέχισαν το προσωπικό τους έργο στην Καπερναούμ, στην Βηθσαϊδά – Ιουλιάδα, στην Χοραζίν, την Γέρασα, τους Ίππους, τα Μάγδαλα, την Κανά, την Βηθλεέμ της Γαλιλαίας, την Γιωταπάτα, την Ραμάχ, την Σαφέντ, την Γκισάλα, και τα Άβηλα. Εκτός από αυτές τις πόλεις εργάστηκαν και σε πολλά χωριά καθώς και στην επαρχία. Μέχρι το τέλος αυτής της περιόδου οι δώδεκα είχαν σκεφτεί αρκετά ικανοποιητικά σχέδια για την φροντίδα των οικογενειών τους. Οι πιο πολλοί από τους αποστόλους ήταν παντρεμένοι, κάποιοι είχαν αρκετά παιδιά, αλλά είχαν φροντίσει έτσι για την στήριξη των οικογενειών τους, ώστε με κάποια μικρή βοήθεια από το αποστολικό ταμείο, θα μπορούσαν τώρα να αφιερώσουν όλη τους την ενέργεια για το έργο του Κυρίου χωρίς να χρειάζεται να ανησυχούν για την οικονομική κατάσταση των οικογενειών τους.		138:9.3 (1546.5) The apostles carried on their personal work in Capernaum, Bethsaida-Julias, Chorazin, Gerasa, Hippos, Magdala, Cana, Bethlehem of Galilee, Jotapata, Ramah, Safed, Gischala, Gadara, and Abila. Besides these towns they labored in many villages as well as in the countryside. By the end of this period the twelve had worked out fairly satisfactory plans for the care of their respective families. Most of the apostles were married, some had several children, but they had made such arrangements for the support of their home folks that, with some little assistance from the apostolic funds, they could devote their entire energies to the Master’s work without having to worry about the financial welfare of their families.
10. Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ ^top		10. Organization of the Twelve ^top
138:10.1 (1547.1) Οι απόστολοι από νωρίς οργανώθηκαν κατά τον ακόλουθο τρόπο:		138:10.1 (1547.1) The apostles early organized themselves in the following manner:
138:10.2 (1547.2) 1. Ο Ανδρέας. Ο πρωτόκλητος απόστολος, ορίστηκε πρόεδρος και γενικός διευθυντής των δώδεκα.		138:10.2 (1547.2) 1. Andrew, the first chosen apostle, was designated chairman and director general of the twelve.
138:10.3 (1547.3) 2. Ο Πέτρος, ο Ιάκωβος, και ο Ιωάννης ορίστηκαν προσωπικοί σύντροφοι του Ιησού. Ήταν δουλειά τους να τον προσέχουν μέρα και νύχτα, να φροντίζουν για τις σωματικές και διάφορες ανάγκες του, και να τον συντροφεύουν σε εκείνες τις νύχτες της αγρύπνιας και προσευχής και της μυστηριώδους επικοινωνίας του με τον Πατέρα στον ουρανό.		138:10.3 (1547.3) 2. Peter, James, and John were appointed personal companions of Jesus. They were to attend him day and night, to minister to his physical and sundry needs, and to accompany him on those night vigils of prayer and mysterious communion with the Father in heaven.
138:10.4 (1547.4) 3. Ο Φίλιππος ορίστηκε οικονόμος της ομάδας. Η δουλειά του ήταν να τους προμηθεύει με τροφή και να φροντίζει ώστε οι επισκέπτες, ακόμα και τα πλήθη των ακροατών κάποιες φορές, να έχουν κάτι να φάνε.		138:10.4 (1547.4) 3. Philip was made steward of the group. It was his duty to provide food and to see that visitors, and even the multitude of listeners at times, had something to eat.
138:10.5 (1547.5) 4. Ο Ναθαναήλ φρόντιζε για τις ανάγκες των οικογενειών των δώδεκα. Έπαιρνε τακτικές αναφορές για τις ανάγκες της οικογένειας του κάθε ενός και, όταν υπήρχε ανάγκη έπαιρνε μια εντολή πληρωμής από τον Ιούδα, τον ταμία, και τους έστελνε χρήματα κάθε εβδομάδα.		138:10.5 (1547.5) 4. Nathaniel watched over the needs of the families of the twelve. He received regular reports as to the requirements of each apostle’s family and, making requisition on Judas, the treasurer, would send funds each week to those in need.
138:10.6 (1547.6) 5. Ο Ματθαίος ήταν ο οικονομικός αντιπρόσωπος του αποστολικού σώματος. Ήταν δουλειά του να φροντίζει για την ισορροπία του προϋπολογισμού, και την συμπλήρωση του ταμείου. Αν δεν υπήρχαν έσοδα για την συντήρησή τους, αν δεν υπήρχαν δωρεές αρκετές για να συντηρηθούν, ο Ματθαίος είχε την δικαιοδοσία να προστάξει τους δώδεκα να γυρίσουν πίσω στα δίχτυα τους για μια περίοδο. Αλλά αυτό ποτέ δεν χρειάστηκε από την στιγμή που ξεκίνησαν το δημόσιο έργο τους¨ πάντα είχε επαρκή έσοδα στα χέρια του ταμία τους για να χρηματοδοτεί τις δραστηριότητές τους.		138:10.6 (1547.6) 5. Matthew was the fiscal agent of the apostolic corps. It was his duty to see that the budget was balanced, the treasury replenished. If the funds for mutual support were not forthcoming, if donations sufficient to maintain the party were not received, Matthew was empowered to order the twelve back to their nets for a season. But this was never necessary after they began their public work; he always had sufficient funds in the treasurer’s hands to finance their activities.
138:10.7 (1547.7) 6. Ο Θωμάς ήταν ο διευθυντής της πορείας τους. Ήταν δουλειά του να κανονίζει τα καταλύματα και γενικά να επιλέγει τα μέρη όπου θα δίδασκαν και θα κήρυσσαν, και τους εξασφάλιζε ένα ομαλό και σβέλτο πρόγραμμα.		138:10.7 (1547.7) 6. Thomas was manager of the itinerary. It devolved upon him to arrange lodgings and in a general way select places for teaching and preaching, thereby insuring a smooth and expeditious travel schedule.
138:10.8 (1547.8) 7. Ο Ιάκωβος και ο Ιούδας οι δίδυμοι γιοι του Αλφαίου ανέλαβαν την διαχείριση του πλήθους. Ήταν δουλειά τους να εξουσιοδοτούν κάποιους επαρκείς βοηθούς ταξιθέτες να τους βοηθούν να κρατούν την τάξη ανάμεσα στο πλήθος κατά την διάρκεια του κηρύγματος.		138:10.8 (1547.8) 7. James and Judas the twin sons of Alpheus were assigned to the management of the multitudes. It was their task to deputize a sufficient number of assistant ushers to enable them to maintain order among the crowds during the preaching.
138:10.9 (1547.9) 8. Ο Σίμωνας ο Ζηλωτής ανέλαβε την ψυχαγωγία και την διασκέδαση. Κανόνιζε τα προγράμματα της Τετάρτης και φρόντιζε να τους βρίσκει λίγες ώρες χαλάρωσης και αλλαγής κάθε μέρα.		138:10.9 (1547.9) 8. Simon Zelotes was given charge of recreation and play. He managed the Wednesday programs and also sought to provide for a few hours of relaxation and diversion each day.
138:10.10 (1547.10) 9. Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ορίστηκε ταμίας. Αυτός είχε το ταμείο. Πλήρωνε όλα τα έξοδα και κρατούσε τα βιβλία. Έκανε εκτιμήσεις προϋπολογισμού για τον Ματθαίο από εβδομάδα σε εβδομάδα και έκαμε επίσης εβδομαδιαίες αναφορές στον Ανδρέα. Ο Ιούδας πλήρωνε με την εξουσιοδότηση του Ανδρέα.		138:10.10 (1547.10) 9. Judas Iscariot was appointed treasurer. He carried the bag. He paid all expenses and kept the books. He made budget estimates for Matthew from week to week and also made weekly reports to Andrew. Judas paid out funds on Andrew’s authorization.
138:10.11 (1547.11) Με αυτό τον τρόπο οι δώδεκα λειτουργούσαν από την πρώτη τους οργάνωση μέχρι την στιγμή της αναδιοργάνωσης που χρειάστηκε εξαιτίας της εγκατάλειψης του Ιούδα, του προδότη. Ο Κύριος και οι μαθητές του συνέχισαν με αυτόν τον απλό τρόπο μέχρι την Κυριακή , στις 12 Ιανουαρίου, το 27 μ.Χ, όταν τους κάλεσε όλους και τους όρισε και τυπικά πρέσβεις του βασιλείου και κήρυκες των χαρμόσυνων νέων του. Και σύντομα προετοιμάστηκαν να ξεκινήσουν για την Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία για την πρώτη τους δημόσια περιοδεία για να κηρύξουν την βασιλεία των ουρανών.		138:10.11 (1547.11) In this way the twelve functioned from their early organization up to the time of the reorganization made necessary by the desertion of Judas, the betrayer. The Master and his disciple-apostles went on in this simple manner until Sunday, January 12, a.d. 27, when he called them together and formally ordained them as ambassadors of the kingdom and preachers of its glad tidings. And soon thereafter they prepared to start for Jerusalem and Judea on their first public preaching tour.