Εγγραφο 153		Paper 153
Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ		The Crisis at Capernaum
153:0.1 (1707.1) Την Παρασκευή το βράδυ, την ημέρα της άφιξής τους στη Βηθσαϊδά, και το Σάββατο το πρωί, οι απόστολοι παρατήρησαν ότι ο Ιησούς ήταν σοβαρά απασχολημένος με αρκετά σπουδαία προβλήματα. Ήταν ενήμεροι ότι ο Κύριος έδινε εξαιρετική σημασία σε μερικά σημαντικά θέματα. Δεν έτρωγε πρωινό και ελάχιστα το μεσημέρι. Όλο το πρωινό του Σαββάτου και το προηγούμενο βράδυ, οι δώδεκα και οι συνεργάτες τους είχαν μαζευτεί σε μικρές ομάδες γύρω από το σπίτι, στον κήπο και κατά μήκος της ακτής. Υπήρχε μια τάση αβεβαιότητας και μια αγωνία για τα μελλούμενα σε όλους τους. Ο Ιησούς τους είχε μιλήσει λίγο από τότε που έφυγαν από την Ιερουσαλήμ.		153:0.1 (1707.1) ON FRIDAY evening, the day of their arrival at Bethsaida, and on Sabbath morning, the apostles noticed that Jesus was seriously occupied with some momentous problem; they were cognizant that the Master was giving unusual thought to some important matter. He ate no breakfast and but little at noontide. All of Sabbath morning and the evening before, the twelve and their associates were gathered together in small groups about the house, in the garden, and along the seashore. There was a tension of uncertainty and a suspense of apprehension resting upon all of them. Jesus had said little to them since they left Jerusalem.
153:0.2 (1707.2) Για μήνες δεν είχαν δει τον Κύριο τόσο ανήσυχο και επιφυλακτικό. Ακόμα και ο Σίμωνας Πέτρος ήταν κατηφής, αν όχι καταπτοημένος. Ο Ανδρέας δεν ήξερε τι να κάνει με τους θλιμμένους συντρόφους του. Ο Ναθαναήλ είπε ότι ήταν στο μέσον της «γαλήνης πριν από την καταιγίδα». Ο Θωμάς εξέφρασε τη γνώμη ότι «κάτι έξω από τα συνηθισμένα επρόκειτο να συμβεί». Ο Φίλιππος συμβούλεψε το Δαυίδ Ζεβεδαίο να «ξεχάσει τα σχέδια για την τροφοδοσία και στέγαση του όχλου μέχρι να μάθουν τι σκεπτόταν ο Κύριος». Ο Ματθαίος είχε βαλθεί σε ανανεωμένες προσπάθειες για να ξαναγεμίσει το ταμείο. Ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης μιλούσαν για το προσεχές κήρυγμα στη συναγωγή και έκαναν πολλές υποθέσεις για την ουσία και το σκοπό του. Ο Σίμων ο Ζηλωτής εξέφρασε την πίστη, στην πραγματικότητα μια ελπίδα, ότι ο «Πατέρας στον ουρανό ίσως να παρέμβει κατά κάποιο ανέλπιστο τρόπο για την υπεράσπιση και στήριξη του Γιου του», ενώ ο Ιούδας ο Ισκαριώτης τόλμησε να παραδοθεί στη σκέψη ότι πιθανόν ο Ιησούς είχε συντριβεί επειδή είχε μετανιώσει που «δεν είχε το κουράγιο και την τόλμη να επιτρέψει στα πέντε χιλιάδες άτομα να τον ανακηρύξουν βασιλιά των Ιουδαίων».		153:0.2 (1707.2) Not in months had they seen the Master so preoccupied and uncommunicative. Even Simon Peter was depressed, if not downcast. Andrew was at a loss to know what to do for his dejected associates. Nathaniel said they were in the midst of the “lull before the storm.” Thomas expressed the opinion that “something out of the ordinary is about to happen.” Philip advised David Zebedee to “forget about plans for feeding and lodging the multitude until we know what the Master is thinking about.” Matthew was putting forth renewed efforts to replenish the treasury. James and John talked over the forthcoming sermon in the synagogue and speculated much as to its probable nature and scope. Simon Zelotes expressed the belief, in reality a hope, that “the Father in heaven may be about to intervene in some unexpected manner for the vindication and support of his Son,” while Judas Iscariot dared to indulge the thought that possibly Jesus was oppressed with regrets that “he did not have the courage and daring to permit the five thousand to proclaim him king of the Jews.”
153:0.3 (1707.3) Ήταν μέσα σε μια τέτοια ομάδα από συντετριμμένους και απαρηγόρητους οπαδούς που ο Ιησούς πήγε, αυτό το όμορφο απόγευμα του Σαββάτου, να κάνει το μνημειώδες κήρυγμά του στη συναγωγή της Καπερναούμ. Ο μόνος χαρούμενος χαιρετισμός ή ευχή για καλή επιτυχία, από κάποιον από τους άμεσους οπαδούς του, ήρθε από έναν από τους ανυποψίαστους διδύμους του Αλφαίου, ο οποίος, καθώς ο Ιησούς άφηνε το σπίτι καθ’ οδό προς τη συναγωγή, τον χαιρέτησε χαρούμενα και του είπε: «Προσευχόμαστε στον Πατέρα να σε βοηθήσει και να έχουμε περισσότερο κόσμο από ποτέ».		153:0.3 (1707.3) It was from among such a group of depressed and disconsolate followers that Jesus went forth on this beautiful Sabbath afternoon to preach his epoch-making sermon in the Capernaum synagogue. The only word of cheerful greeting or well-wishing from any of his immediate followers came from one of the unsuspecting Alpheus twins, who, as Jesus left the house on his way to the synagogue, saluted him cheerily and said: “We pray the Father will help you, and that we may have bigger multitudes than ever.”
1. ΤΟ ΣΤΗΣΙΜΟ ΤΟΥ ΒΑΘΡΟΥ ^top		1. The Setting of the Stage ^top
153:1.1 (1707.4) Ένα διακεκριμένο εκκλησίασμα χαιρέτησε τον Ιησού στις τρεις εκείνο το εξαιρετικό απόγευμα του Σαββάτου στην καινούργια συναγωγή της Καπερναούμ. Ο Ιάειρος προήδρευε και έδωσε στον Ιησού τις Γραφές για να διαβάσει. Την προηγούμενη ημέρα, πενήντα τρεις Φαρισαίοι και Σαδουκαίοι είχαν φτάσει από την Ιερουσαλήμ. Περισσότεροι από τριάντα αρχιερείς και υπεύθυνοι των γειτονικών συναγωγών ήταν επίσης παρόντες. Αυτοί οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί αρχηγοί ενεργούσαν άμεσα κάτω από τις διαταγές του Σαχεντρίν της Ιερουσαλήμ και συνέθεταν την ορθόδοξη εμπροσθοφυλακή η οποία είχε έρθει να εγκαινιάσει την ανοιχτή διαμάχη με τον Ιησού και τους αποστόλους του. Καθισμένος δίπλα σε αυτούς τους Ιουδαίους αρχιερείς, στα τιμητικά καθίσματα της συναγωγής, βρισκόντουσαν οι επίσημοι παρατηρητές του Ηρώδη Αντύπα, στον οποίο είχαν δώσει εντολή να επιβεβαιώσει την αλήθεια σχετικά με τις ενοχλητικές αναφορές, ότι είχε γίνει μια προσπάθεια από το λαό να ανακηρύξουν τον Ιησού βασιλιά των Ιουδαίων, στην επικράτεια του αδελφού του Φιλίππου.		153:1.1 (1707.4) A distinguished congregation greeted Jesus at three o’clock on this exquisite Sabbath afternoon in the new Capernaum synagogue. Jairus presided and handed Jesus the Scriptures to read. The day before, fifty-three Pharisees and Sadducees had arrived from Jerusalem; more than thirty of the leaders and rulers of the neighboring synagogues were also present. These Jewish religious leaders were acting directly under orders from the Sanhedrin at Jerusalem, and they constituted the orthodox vanguard which had come to inaugurate open warfare on Jesus and his disciples. Sitting by the side of these Jewish leaders, in the synagogue seats of honor, were the official observers of Herod Antipas, who had been directed to ascertain the truth concerning the disturbing reports that an attempt had been made by the populace to proclaim Jesus the king of the Jews, over in the domains of his brother Philip.
153:1.2 (1708.1) Ο Ιησούς κατάλαβε ότι ήταν αντιμέτωπος με την άμεση κήρυξη μιας ομολογημένης και ανοιχτής διαμάχης από τη μεριά των αυξανόμενων εχθρών του, και επέλεξε με τόλμη να αναλάβει την απόκρουση. Κατά την τροφοδοσία των πέντε χιλιάδων είχε προκαλέσει τις ιδέες τους για το Μεσσία της ύλης. Τώρα διάλεξε πάλι να επιτεθεί ανοιχτά κατά της σκέψης που είχαν για τον Ιουδαίο απελευθερωτή. Αυτή η κρίση, που άρχισε με την τροφοδοσία των πέντε χιλιάδων, και που έληξε με το κήρυγμα το απόγευμα του Σαββάτου, ήταν η προς τα έξω εκδήλωση της διογκούμενης λαϊκής φήμης και επιδοκιμασίας. Εις το εξής, το έργο της βασιλείας θα επικεντρωνόταν διαρκώς και περισσότερο στην πιο σημαντική προσπάθεια του να κερδίσουν πνευματική μεταστροφή διαρκείας για όλη την αληθινή θρησκευτική αδελφότητα της ανθρωπότητας. Αυτό το κήρυγμα σηματοδοτεί την κρίση στο πέρασμα από την περίοδο των συζητήσεων, των αμφισβητήσεων και των αποφάσεων σε εκείνη της ανοιχτής διαμάχης για την τελική αποδοχή ή την τελική απόρριψη.		153:1.2 (1708.1) Jesus comprehended that he faced the immediate declaration of avowed and open warfare by his increasing enemies, and he elected boldly to assume the offensive. At the feeding of the five thousand he had challenged their ideas of the material Messiah; now he chose again openly to attack their concept of the Jewish deliverer. This crisis, which began with the feeding of the five thousand, and which terminated with this Sabbath afternoon sermon, was the outward turning of the tide of popular fame and acclaim. Henceforth, the work of the kingdom was to be increasingly concerned with the more important task of winning lasting spiritual converts for the truly religious brotherhood of mankind. This sermon marks the crisis in the transition from the period of discussion, controversy, and decision to that of open warfare and final acceptance or final rejection.
153:1.3 (1708.2) Ο Κύριος ήξερε καλά ότι πολλοί από τους οπαδούς του αργά αλλά σταθερά προετοίμαζαν τη σκέψη τους για να τον απορρίψουν τελικά. Γνώριζε το ίδιο ότι πολλοί από τους αποστόλους του περνούσαν αργά αλλά σταθερά μέσα από εκείνη την εκπαίδευση του μυαλού και εκείνη την πειθαρχία της ψυχής που θα τους επέτρεπαν να θριαμβεύσουν πάνω στις αμφιβολίες και με θάρρος να βεβαιώσουν την μεγάλη τους πίστη στο ευαγγέλιο της βασιλείας. Ο Ιησούς καταλάβαινε τέλεια τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι προετοιμάζονταν για τις αποφάσεις μιας κρίσης και για την εκτέλεση αιφνιδιαστικών πράξεων για μια θαρραλέα επιλογή μέσα από την αργή διαδικασία επαναλαμβανόμενων επιλογών, των περιοδικών περιστάσεων του καλού και του κακού. Οι εκλεγμένοι αγγελιαφόροι του υπέκειντο σε επαναλαμβανόμενες πρακτικές μέσα στην απογοήτευση και τους παρείχε συχνές και απαιτητικές ευκαιρίες για να επιλέξουν ανάμεσα στον σωστό και στον λάθος τρόπο προσέγγισης των πνευματικών δοκιμασιών. Γνώριζε ότι μπορούσε να βασίζεται στους οπαδούς του, όταν θα ερχόντουσαν αντιμέτωποι με την τελική δοκιμασία, να πάρουν τις κρίσιμες αποφάσεις σύμφωνα με τις πρωτύτερες, συνηθισμένες νοητικές θέσεις και πνευματικές αντιδράσεις.		153:1.3 (1708.2) The Master well knew that many of his followers were slowly but surely preparing their minds finally to reject him. He likewise knew that many of his disciples were slowly but certainly passing through that training of mind and that discipline of soul which would enable them to triumph over doubt and courageously to assert their full-fledged faith in the gospel of the kingdom. Jesus fully understood how men prepare themselves for the decisions of a crisis and the performance of sudden deeds of courageous choosing by the slow process of the reiterated choosing between the recurring situations of good and evil. He subjected his chosen messengers to repeated rehearsals in disappointment and provided them with frequent and testing opportunities for choosing between the right and the wrong way of meeting spiritual trials. He knew he could depend on his followers, when they met the final test, to make their vital decisions in accordance with prior and habitual mental attitudes and spirit reactions.
153:1.4 (1708.3) Αυτή η κρίση στη ζωή του Ιησού στη γη άρχισε με το χορτασμό των πέντε χιλιάδων και έληξε με αυτό το κήρυγμα στη συναγωγή. Η κρίση στις ζωές των αποστόλων ξεκίνησε με αυτό το κήρυγμα στη συναγωγή και συνεχίστηκε για έναν ολόκληρο σχεδόν χρόνο, λήγοντας μόνο με τη δίκη και σταύρωση του Κυρίου.		153:1.4 (1708.3) This crisis in Jesus’ earth life began with the feeding of the five thousand and ended with this sermon in the synagogue; the crisis in the lives of the apostles began with this sermon in the synagogue and continued for a whole year, ending only with the Master’s trial and crucifixion.
153:1.5 (1708.4) Καθώς ήσαν καθισμένοι εκεί, στη συναγωγή, εκείνο το απόγευμα πριν αρχίσει ο Ιησούς να μιλάει, παρουσιάστηκε ένα μεγάλο μυστήριο, για την ακρίβεια μια ύψιστη ερώτηση, στις σκέψεις όλων. Και οι φίλοι του αλλά και οι εχθροί του σκεφτόντουσαν μόνο μια σκέψη, και αυτή ήταν: «Γιατί ο ίδιος τόσο σκόπιμα και αποτελεσματικά ανάστρεψε το κύμα του λαϊκού ενθουσιασμού;». Και ήταν ακριβώς πριν και αμέσως μετά αυτό το κήρυγμα που οι αμφιβολίες και η απογοήτευση των δυσαρεστημένων υποστηρικτών του κατέληξε σε ασυνείδητη αντίθεση και τελικά δημιούργησε αληθινή εχθρότητα. Ήταν μετά από αυτό το κήρυγμα στη συναγωγή που ο Ιούδας ο Ισκαριώτης έκανε την πρώτη του συνειδητή σκέψη να λιποτακτήσει. Αλλά, ο Ιησούς επί του παρόντος ήταν γνώστης όλων αυτών των προδιαθέσεων.		153:1.5 (1708.4) As they sat there in the synagogue that afternoon before Jesus began to speak, there was just one great mystery, just one supreme question, in the minds of all. Both his friends and his foes pondered just one thought, and that was: “Why did he himself so deliberately and effectively turn back the tide of popular enthusiasm?” And it was immediately before and immediately after this sermon that the doubts and disappointments of his disgruntled adherents grew into unconscious opposition and eventually turned into actual hatred. It was after this sermon in the synagogue that Judas Iscariot entertained his first conscious thought of deserting. But he did, for the time being, effectively master all such inclinations.
153:1.6 (1708.5) Καθένας βρισκόταν σε μια μπλεγμένη κατάσταση. Ο Ιησούς τους είχε αφήσει αποστομωμένους και συγχυσμένους. Πρόσφατα είχε αναμειχθεί στην μεγαλύτερη επίδειξη υπερφυσικής δύναμης που χαρακτήριζε όλη τη σταδιοδρομία του. Ο χορτασμός των πέντε χιλιάδων ήταν το μοναδικό γεγονός της γήινης ζωής του που ταίριαζε περισσότερο με το ιουδαϊκό σχέδιο του αναμενόμενου Μεσσία. Αλλά αυτό το ασυνήθιστο πλεονέκτημα αντισταθμίστηκε με άμεσο και ανεξήγητο τρόπο από την ταχύτατη και αναμφίβολη άρνησή του να γίνει βασιλιάς.		153:1.6 (1708.5) Everyone was in a state of perplexity. Jesus had left them dumfounded and confounded. He had recently engaged in the greatest demonstration of supernatural power to characterize his whole career. The feeding of the five thousand was the one event of his earth life which made the greatest appeal to the Jewish concept of the expected Messiah. But this extraordinary advantage was immediately and unexplainedly offset by his prompt and unequivocal refusal to be made king.
153:1.7 (1709.1) Την Παρασκευή το βράδυ και πάλι το Σάββατο το πρωί, οι αρχιερείς της Ιερουσαλήμ εργάστηκαν πολύ και σοβαρά με τον Ιάειρο για να εμποδίσουν την ομιλία του Ιησού στη συναγωγή, αλλά δεν στάθηκε χρήσιμο. Η μοναδική απάντηση του Ιάειρου προς όλη αυτή την παράκληση ήταν: «Έχω υποσχεθεί αυτό το αίτημα και δεν μπορώ να παραβώ το λόγο μου».		153:1.7 (1709.1) On Friday evening, and again on Sabbath morning, the Jerusalem leaders had labored long and earnestly with Jairus to prevent Jesus’ speaking in the synagogue, but it was of no avail. Jairus’s only reply to all this pleading was: “I have granted this request, and I will not violate my word.”
2. ΤΟ ΕΠΙΚΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ^top		2. The Epochal Sermon ^top
153:2.1 (1709.2) Ο Ιησούς προλόγισε αυτό το κήρυγμα διαβάζοντας από τους νόμους όπως βρίσκονται στο Δευτερονόμιο: «Αλλά θα συμβεί, αν αυτός ο λαός δεν δώσει προσοχή στη φωνή του Θεού, ώστε οι βλασφημίες της αμαρτίας να τους φτάσουν με βεβαιότητα. Ο Κύριος θα προξενήσει το χτύπημα από τους εχθρούς σας. Θα διασκορπιστείτε σε όλα τα βασίλεια της γης. Και ο Κύριος θα κάνει ώστε ο βασιλιάς που έχετε να πέσει στα χέρια ενός ξένου κράτους. Θα γίνετε μια απορία, μια παροιμία και ένα απόφθεγμα για όλα τα κράτη. Οι γιοι και οι κόρες σας θα συρθούν αιχμάλωτοι. Οι ξένοι ανάμεσά σας θα αποκτήσουν μεγάλη εξουσία ενώ εσείς θα πέσετε πολύ χαμηλά. Και όλα αυτά θα πέσουν πάνω σας και πάνω στους απογόνους σας για πάντα επειδή δεν ακούσατε το λόγο του Κυρίου. Κατά συνέπεια θα υπηρετήσετε τους εχθρούς σας, που θα έρθουν εναντίον σας. Θα υποφέρετε από την πείνα και τη δίψα και θα φοράτε σιδερένιες αλυσίδες. Ο Κύριος θα φέρει εναντίον σας ένα έθνος από μακριά, από το άκρο της γης, ένα έθνος του οποίου τη γλώσσα δεν θα καταλαβαίνετε, ένα έθνος που θα είναι άγριο στην όψη, ένα έθνος που θα τρέφει λίγη εκτίμηση για σας. Και θα πολιορκήσει όλες τις πόλεις σας μέχρις ότου τα ψηλά οχυρωμένα τείχη, στα οποία είχατε εμπιστοσύνη, πέσουν. Και όλη η χώρα θα πέσει στα χέρια τους. Και θα εξαναγκαστείτε να φάτε τους καρπούς των ίδιων σας των σωμάτων, τη σάρκα των παιδιών σας, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, εξαιτίας των κακουχιών στις οποίες θα σας εξαναγκάσουν οι εχθροί σας».		153:2.1 (1709.2) Jesus introduced this sermon by reading from the law as found in Deuteronomy: “But it shall come to pass, if this people will not hearken to the voice of God, that the curses of transgression shall surely overtake them. The Lord shall cause you to be smitten by your enemies; you shall be removed into all the kingdoms of the earth. And the Lord shall bring you and the king you have set up over you into the hands of a strange nation. You shall become an astonishment, a proverb, and a byword among all nations. Your sons and your daughters shall go into captivity. The strangers among you shall rise high in authority while you are brought very low. And these things shall be upon you and your seed forever because you would not hearken to the word of the Lord. Therefore shall you serve your enemies who shall come against you. You shall endure hunger and thirst and wear this alien yoke of iron. The Lord shall bring against you a nation from afar, from the end of the earth, a nation whose tongue you shall not understand, a nation of fierce countenance, a nation which will have little regard for you. And they shall besiege you in all your towns until the high fortified walls wherein you have trusted come down; and all the land shall fall into their hands. And it shall come to pass that you will be driven to eat the fruit of your own bodies, the flesh of your sons and daughters, during this time of siege, because of the straitness wherewith your enemies shall press you.”
153:2.2 (1709.3) Και όταν ο Ιησούς τελείωσε το διάβασμα από το εδάφιο αυτό, γύρισε στους Προφήτες και διάβασε από τον Ιερεμία: « ‘Αν δεν ακούσετε με προσοχή τα λόγια των υπηρετών μου, των προφητών, τους οποίους έστειλα σε σας, τότε θα κάνω αυτό το σπίτι σαν αυτό της Σηλώ, και θα κάνω αυτή την πόλη μια κατάρα για όλα τα έθνη της γης’. Και οι ιερείς και οι διδάσκαλοι άκουγαν τον Ιερεμία να λέγει αυτά τα λόγια στον οίκο του Κυρίου. Και όταν ο Ιερεμίας είπε όσα ο Κύριος τον είχε διατάξει να πει σε όλο το λαό, οι ιερείς και οι διδάσκαλοι του είπαν: ‘Θα πεθάνεις, σίγουρα’. Και όλος ο λαός μαζεύτηκε γύρω από τον Ιερεμία στον οίκο του Κυρίου. Και όταν οι πρίγκιπες του Ιούδα άκουσαν αυτά τα πράγματα, πέρασαν από κρίση τον Ιερεμία. Μετά μίλησαν οι ιερείς και οι διδάσκαλοι στους πρίγκιπες και σε όλο το λαό, λέγοντας: ‘Αυτός ο άνδρας αξίζει να πεθάνει, γιατί προφήτευσε κατά της χώρας σας και τον ακούσατε με τα αυτιά σας’. Μετά μίλησε ο Ιερεμίας σε όλους τους πρίγκιπες και σε όλο το λαό: ‘Ο Κύριος με έστειλε να προφητεύω κατά του οίκου αυτού και κατά της χώρας αυτής όλα τα λόγια που ακούσατε. Τώρα, επομένως, διορθώστε τους τρόπους σας και αναμορφώστε τις πράξεις σας και υπακούσατε στη φωνή του Κυρίου του Θεού σας ώστε να αποφύγετε τα κακά που έχουν απαγγελθεί εναντίον σας. Όσο για μένα είμαι στα χέρια σας. Κάντε ότι νομίζετε ότι είναι καλό για σας. Αλλά μάθετε με σιγουριά ότι, αν με θανατώσετε, θα βάλετε αθώο αίμα πάνω σας και πάνω στο λαό αυτό, γιατί ο Κύριος με έστειλε να σας μιλήσω την αλήθεια στα αυτιά σας’.		153:2.2 (1709.3) And when Jesus had finished this reading, he turned to the Prophets and read from Jeremiah: “‘If you will not hearken to the words of my servants the prophets whom I have sent you, then will I make this house like Shiloh, and I will make this city a curse to all the nations of the earth.’ And the priests and the teachers heard Jeremiah speak these words in the house of the Lord. And it came to pass that, when Jeremiah had made an end of speaking all that the Lord had commanded him to speak to all the people, the priests and teachers laid hold of him, saying, ‘You shall surely die.’ And all the people crowded around Jeremiah in the house of the Lord. And when the princes of Judah heard these things, they sat in judgment on Jeremiah. Then spoke the priests and the teachers to the princes and to all the people, saying: ‘This man is worthy to die, for he has prophesied against our city, and you have heard him with your own ears.’ Then spoke Jeremiah to all the princes and to all the people: ‘The Lord sent me to prophesy against this house and against this city all the words which you have heard. Now, therefore, amend your ways and reform your doings and obey the voice of the Lord your God that you may escape the evil which has been pronounced against you. As for me, behold I am in your hands. Do with me as seems good and right in your eyes. But know you for certain that, if you put me to death, you shall bring innocent blood upon yourselves and upon this people, for of a truth the Lord has sent me to speak all these words in your ears.’
153:2.3 (1710.1) Οι ιερείς και οι διδάσκαλοι ήθελαν να σκοτώσουν τον Ιερεμία εκείνη την ημέρα, αλλά οι δικαστές δεν μπορούσαν να συναινέσουν, μολονότι, εξαιτίας των προειδοποιητικών λόγων του, τον έδεσαν με σκοινιά και τον βούτηξαν σ’ ένα βρωμερό μπουντρούμι μέχρι που βούλιαξε στο βούρκο μέχρι τις μασχάλες. Αυτό έκανε ο λαός αυτός στον προφήτη Ιερεμία επειδή υπάκουσε στην εντολή του Κυρίου και προειδοποίησε τους αδελφούς του για την επικείμενη πτώση του κράτους τους. Σήμερα θέλω να σας ρωτήσω: Τι θα κάνουν οι αρχιερείς και οι άλλοι θρησκευτικοί αρχηγοί τούτου του λαού στον άνθρωπο που τολμάει να τους προειδοποιήσει για την ημέρα της πνευματικής κρίσης τους; Θα προσπαθήσετε το ίδιο να θανατώσετε το δάσκαλο που τολμάει να διακηρύξει το λόγο του Κυρίου και ο οποίος δεν φοβάται να επισημάνει ότι αρνείστε να βαδίσετε στο δρόμο του φωτός που οδηγεί στην είσοδο της βασιλείας των ουρανών;		153:2.3 (1710.1) “The priests and teachers of that day sought to kill Jeremiah, but the judges would not consent, albeit, for his words of warning, they did let him down by cords in a filthy dungeon until he sank in mire up to his armpits. That is what this people did to the Prophet Jeremiah when he obeyed the Lord’s command to warn his brethren of their impending political downfall. Today, I desire to ask you: What will the chief priests and religious leaders of this people do with the man who dares to warn them of the day of their spiritual doom? Will you also seek to put to death the teacher who dares to proclaim the word of the Lord, and who fears not to point out wherein you refuse to walk in the way of light which leads to the entrance to the kingdom of heaven?
153:2.4 (1710.2) Τι είναι αυτό που ψάχνετε σαν απόδειξη της αποστολής μου στη γη; Σας αφήσαμε ανενόχλητους στις θέσεις της επιρροής και της εξουσίας, ενώ εμείς κηρύτταμε τα ευχάριστα νέα στους φτωχούς και στους απόκληρους. Δεν επιτεθήκαμε εχθρικά στο σεβασμό που εσείς κατέχετε αλλά μάλλον διακηρύξαμε καινούργια ελευθερία για την κυριαρχούμενη από φόβο ψυχή του ανθρώπου. Ήρθα στον κόσμο αυτό για να αποκαλύψω τον Πατέρα μου και να ιδρύσω στη γη την πνευματική αδελφότητα των γιων του Θεού, τη βασιλεία των ουρανών. Και, μολονότι σας έχω θυμίσει τόσες πολλές φορές ότι η βασιλεία μου δεν είναι αυτού του κόσμου, όμως ο Πατέρας μου σας έχει παραχωρήσει πολλές εκδηλώσεις θαυμάτων μαζί με περισσότερες αποδεδειγμένες μεταμορφώσεις και αναγεννήσεις του πνεύματος.		153:2.4 (1710.2) “What is it you seek as evidence of my mission on earth? We have left you undisturbed in your positions of influence and power while we preached glad tidings to the poor and the outcast. We have made no hostile attack upon that which you hold in reverence but have rather proclaimed new liberty for man’s fear-ridden soul. I came into the world to reveal my Father and to establish on earth the spiritual brotherhood of the sons of God, the kingdom of heaven. And notwithstanding that I have so many times reminded you that my kingdom is not of this world, still has my Father granted you many manifestations of material wonders in addition to more evidential spiritual transformations and regenerations.
153:2.5 (1710.3) Τι άλλο σημείο αναζητάτε από τα χέρια μου; Σας δηλώνω ότι ήδη έχετε αρκετές αποδείξεις για να σας κάνουν να πάρετε την απόφασή σας. Αλήθεια, αλήθεια, λέγω σε πολλούς που κάθονται μπροστά μου σήμερα, είστε αντιμέτωποι με την αναγκαιότητα να επιλέξετε ποιο δρόμο θα τραβήξετε, και σας λέγω, όπως είπε ο Ιησούς του Ναυί στους προγόνους σας, ‘διαλέξτε σήμερα ποιον θα υπηρετείτε’. Σήμερα, πολλοί από εσάς βρίσκονται στο σημείο που χωρίζουν οι δρόμοι.		153:2.5 (1710.3) “What new sign is it that you seek at my hands? I declare that you already have sufficient evidence to enable you to make your decision. Verily, verily, I say to many who sit before me this day, you are confronted with the necessity of choosing which way you will go; and I say to you, as Joshua said to your forefathers, ‘choose you this day whom you will serve.’ Today, many of you stand at the parting of the ways.
153:2.6 (1710.4) Μερικοί από εσάς, όταν δεν μπορούσανε να με βρούνε, μετά τον εορτασμό του πλήθους στην απέναντι όχθη, νοίκιασαν τον ψαράδικο στόλο της Τιβεριάδος, που μια βδομάδα πρωτύτερα είχε βρει καταφύγιο εκεί κοντά από μια καταιγίδα, για να έρθουν προς καταδίωξή μου, και για ποιο λόγο; Όχι από αγάπη και δικαιοσύνη ή για να μάθουν καλύτερα πώς να υπηρετούν και να φροντίζουν τους συνανθρώπους τους! Όχι, αλλά πιο πολύ για να έχουν περισσότερο ψωμί για το οποίο δεν μόχθησαν. Δεν ήταν για να γεμίσουν την ψυχή τους με το λόγο της ζωής, αλλά μάλλον για να γεμίσουν την κοιλιά τους με το εύκολο ψωμί. Και έχετε διδαχθεί από παλιά ότι όταν θα ερχόταν ο Μεσσίας, θα έκανε παρόμοια θαύματα για να κάνει τη ζωή ευχάριστη και εύκολη για όλους τους εκλεκτούς. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, ότι εσείς που διδαχτήκατε έτσι λαχταρήσατε τα καρβέλια και τα ψάρια. Αλλά σας δηλώνω ότι δεν είναι αυτή η αποστολή του Γιου του Ανθρώπου. Ήρθα για να διακηρύξω την πνευματική ελευθερία, να διδάξω την αιώνια αλήθεια και να καλλιεργήσω τη ζωντανή πίστη.		153:2.6 (1710.4) “Some of you, when you could not find me after the feasting of the multitude on the other side, hired the Tiberias fishing fleet, which a week before had taken shelter near by during a storm, to go in pursuit of me, and what for? Not for truth and righteousness or that you might the better know how to serve and minister to your fellow men! No, but rather that you might have more bread for which you had not labored. It was not to fill your souls with the word of life, but only that you might fill the belly with the bread of ease. And long have you been taught that the Messiah, when he should come, would work those wonders which would make life pleasant and easy for all the chosen people. It is not strange, then, that you who have been thus taught should long for the loaves and the fishes. But I declare to you that such is not the mission of the Son of Man. I have come to proclaim spiritual liberty, teach eternal truth, and foster living faith.
153:2.7 (1710.5) Αδελφοί μου, μην επιθυμείτε διακαώς το κρέας που καταστρέφεται αλλά καλύτερα αναζητάτε την πνευματική τροφή που τρέφει την αιώνια ζωή. Και αυτό είναι ο άρτος της ζωής τον οποίο ο Υιός δίνει σε όλους που θα τον πάρουν και θα τον φάνε, γιατί ο Πατέρας έδωσε στον Υιό τη ζωή αυτή χωρίς όρια. Και όταν με ρωτήσατε: ‘Τι πρέπει να κάνουμε για να εκτελέσουμε το έργο του Θεού;’, σας είπα καθαρά: ‘Αυτό είναι το έργο του Θεού, να πιστεύετε σ’ αυτόν τον οποίο απέστειλε’».		153:2.7 (1710.5) “My brethren, hanker not after the meat which perishes but rather seek for the spiritual food that nourishes even to eternal life; and this is the bread of life which the Son gives to all who will take it and eat, for the Father has given the Son this life without measure. And when you asked me, ‘What must we do to perform the works of God?’ I plainly told you: ‘This is the work of God, that you believe him whom he has sent.’”
153:2.8 (1710.6) Και μετά ο Ιησούς είπε, δείχνοντας προς το σχέδιο ενός δοχείου με μάννα που διακοσμούσε το υπέρθυρο της νέας συναγωγής, και το οποίο είχε στολιστεί με τσαμπιά από σταφύλια: «Νομίσατε ότι οι πρόγονοί σας έφαγαν μάννα μέσα στην έρημο – το ψωμί από τον ουρανό – αλλά σας λέγω ότι αυτό ήταν το ψωμί της γης. Αφού ο Μωυσής δεν έδωσε στους πατέρες σας ψωμί από τον ουρανό, ο Πατέρας μου τώρα είναι έτοιμος να σας δώσει το αληθινό ψωμί της ζωής. Το ουράνιο ψωμί είναι αυτό που προέρχεται από το Θεό και δίνει αιώνια ζωή στους ανθρώπους του κόσμου. Και όταν θα μου πείτε, Δώσε μας αυτό το ζωντανό ψωμί, θα σας απαντήσω: Εγώ είμαι αυτό το ψωμί της ζωής. Αυτός που έρχεται προς εμένα δεν θα πεινάσει ποτέ, ενώ αυτός που με πιστεύει δεν θα διψάσει ποτέ. Με είδατε, ζήσατε μαζί μου, προσέξατε το έργο μου, και ακόμα δεν πιστεύετε ότι ήρθα από τον Πατέρα μου. Αλλά εκείνοι που πιστεύουν – ας μην φοβούνται. Όλοι εκείνοι που καθοδηγούνται από τον Πατέρα θα έρθουν σε μένα, και όποιος έρχεται σε μένα δεν θα διωχτεί καθόλου.		153:2.8 (1710.6) And then said Jesus, pointing up to the device of a pot of manna which decorated the lintel of this new synagogue, and which was embellished with grape clusters: “You have thought that your forefathers in the wilderness ate manna—the bread of heaven—but I say to you that this was the bread of earth. While Moses did not give your fathers bread from heaven, my Father now stands ready to give you the true bread of life. The bread of heaven is that which comes down from God and gives eternal life to the men of the world. And when you say to me, Give us this living bread, I will answer: I am this bread of life. He who comes to me shall not hunger, while he who believes me shall never thirst. You have seen me, lived with me, and beheld my works, yet you believe not that I came forth from the Father. But to those who do believe—fear not. All those led of the Father shall come to me, and he who comes to me shall in nowise be cast out.
153:2.9 (1711.1) Και τώρα θα σας ανακοινώσω, μια για πάντα, ότι έχω έρθει στη γη, όχι για να κάνω το θέλημά μου, αλλά το θέλημα Εκείνου που με έστειλε. Και αυτό είναι το τελικό θέλημα Εκείνου που με έστειλε, ότι από όλους όσους μου έδωσε δεν θα χάσω κανέναν. Και αυτό είναι το θέλημα του Πατέρα: Καθένας που προσέχει τον Υιό και πιστεύει σε αυτόν θα έχει αιώνια ζωή. Εχθές μόνο σας έθρεψα με ψωμί για τα σώματά σας, σήμερα σας προσφέρω τον άρτο της ζωής για τις πεινασμένες ψυχές σας. Θα πάρετε σήμερα τον άρτο του πνεύματος όπως τόσο πρόθυμα φάγατε το ψωμί του κόσμου αυτού;».		153:2.9 (1711.1) “And now let me declare to you, once and for all time, that I have come down upon the earth, not to do my own will, but the will of Him who sent me. And this is the final will of Him who sent me, that of all those he has given me I should not lose one. And this is the will of the Father: That every one who beholds the Son and who believes him shall have eternal life. Only yesterday did I feed you with bread for your bodies; today I offer you the bread of life for your hungry souls. Will you now take the bread of the spirit as you then so willingly ate the bread of this world?”
153:2.10 (1711.2) Καθώς ο Ιησούς σταμάτησε για ένα λεπτό, να κοιτάξει το εκκλησίασμα, ένας από τους διδασκάλους από την Ιερουσαλήμ (ένα μέλος του Σανχεντρίν) σηκώθηκε και ρώτησε: «Κατάλαβα καλά, ότι λες πως είσαι το ψωμί που έρχεται από τον ουρανό, και ότι το μάννα που έδωσε ο Μωυσής στους πατέρες μας στην έρημο δεν ήταν;». Και ο Ιησούς απάντησε στον Φαρισαίο: «Κατάλαβες καλά». Τότε είπε ο Φαρισαίος: «Δεν είσαι λοιπόν ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, ο γιος του Ιωσήφ, του μαραγκού; Δεν είναι ο πατέρας σου και η μητέρα σου, όπως και τα αδέλφια σου, γνωστοί σε εμάς; Τότε πώς εμφανίζεσαι εδώ στον οίκο του Θεού και διακηρύσσεις πως έχεις κατέβει από τον ουρανό;».		153:2.10 (1711.2) As Jesus paused for a moment to look over the congregation, one of the teachers from Jerusalem (a member of the Sanhedrin) rose up and asked: “Do I understand you to say that you are the bread which comes down from heaven, and that the manna which Moses gave to our fathers in the wilderness did not?” And Jesus answered the Pharisee, “You understood aright.” Then said the Pharisee: “But are you not Jesus of Nazareth, the son of Joseph, the carpenter? Are not your father and mother, as well as your brothers and sisters, well known to many of us? How then is it that you appear here in God’s house and declare that you have come down from heaven?”
153:2.11 (1711.3) Εκείνη την ώρα δημιουργήθηκε μεγάλος ψίθυρος στη συναγωγή και προμηνυόταν τέτοιος αναβρασμός που ο Ιησούς σηκώθηκε και είπε: «Ας έχουμε υπομονή, η αλήθεια δεν φοβάται την έντιμη εξέταση. Είμαι όσα λέτε και ακόμα περισσότερα. Ο Πατέρας και Εγώ είμαστε ένα. Ο Υιός κάνει μόνον όσα τον διδάσκει ο Πατέρας, ενώ όλα εκείνα που έχουν δοθεί στον Υιό από τον Πατέρα, τα καλωσορίζει ο Υιός. Έχετε διαβάσει στους Προφήτες που είναι γραμμένο ότι: ‘Όλοι θα διδαχθείτε από το Θεό’ και ότι ‘Εκείνοι που διδάσκονται από τον Πατέρα θα ακούσουν και τον Υιό’. ‘Καθένας που παραδίνεται στη διδασκαλία τού εντός του ανθρώπου κατοικούντος πνεύματος του Πατέρα, θα έρθει τελικά σε μένα. Κανένας δεν είδε τον Πατέρα αλλά το πνεύμα του Πατέρα κατοικεί μέσα στον άνθρωπο. Και ο Υιός που έχει κατέβει από τον ουρανό, έχει δει βέβαια τον Πατέρα. Και εκείνοι που πιστεύουν αληθινά στον Υιό έχουν ήδη αιώνια ζωή.		153:2.11 (1711.3) By this time there was much murmuring in the synagogue, and such a tumult was threatened that Jesus stood up and said: “Let us be patient; the truth never suffers from honest examination. I am all that you say but more. The Father and I are one; the Son does only that which the Father teaches him, while all those who are given to the Son by the Father, the Son will receive to himself. You have read where it is written in the Prophets, ‘You shall all be taught by God,’ and that ‘Those whom the Father teaches will hear also his Son.’ Every one who yields to the teaching of the Father’s indwelling spirit will eventually come to me. Not that any man has seen the Father, but the Father’s spirit does live within man. And the Son who came down from heaven, he has surely seen the Father. And those who truly believe this Son already have eternal life.
153:2.12 (1711.4) Είμαι ο άρτος της ζωής. Οι πατέρες σας έφαγαν το μάννα στην έρημο και τώρα έχουν πεθάνει. Αλλά τον άρτο που κατέρχεται από το Θεό, αν ο άνθρωπος τον φάει, δεν θα πεθάνει ποτέ το πνεύμα του. Επαναλαμβάνω, είμαι αυτός ο ζωντανός άρτος και κάθε ψυχή που επιτυγχάνει την πραγματοποίηση της ενωμένης αυτής φύσης του Θεού και του ανθρώπου θα ζήσει για πάντα. Και αυτό τον άρτο της ζωής που δίνω σε όλους που θα τον δεχτούν, είναι η δική μου ζωντανή και συνδυασμένη φύση. Ο Πατέρας μέσα στον Υιό και ο Υιός μαζί με τον Πατέρα – αυτή είναι η αποκάλυψή μου που δίνει ζωή στον κόσμο και το δώρο μου της σωτηρίας για όλα τα έθνη».		153:2.12 (1711.4) “I am this bread of life. Your fathers ate manna in the wilderness and are dead. But this bread which comes down from God, if a man eats thereof, he shall never die in spirit. I repeat, I am this living bread, and every soul who attains the realization of this united nature of God and man shall live forever. And this bread of life which I give to all who will receive is my own living and combined nature. The Father in the Son and the Son one with the Father—that is my life-giving revelation to the world and my saving gift to all nations.”
153:2.13 (1711.5) Όταν ο Ιησούς τελείωσε την ομιλία του, ο υπεύθυνος της συναγωγής διέλυσε το εκκλησίασμα αλλά αυτοί δεν έφευγαν. Συνωστίστηκαν γύρω από τον Ιησού για να κάνουν περισσότερες ερωτήσεις, ενώ άλλοι ψιθύριζαν και φιλονικούσαν μεταξύ τους. Και αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε για περισσότερο από τρεις ώρες. Ήταν καλά περασμένες επτά πριν διαλυθεί τελικά το ακροατήριο.		153:2.13 (1711.5) When Jesus had finished speaking, the ruler of the synagogue dismissed the congregation, but they would not depart. They crowded up around Jesus to ask more questions while others murmured and disputed among themselves. And this state of affairs continued for more than three hours. It was well past seven o’clock before the audience finally dispersed.
3. ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ^top		3. The After Meeting ^top
153:3.1 (1712.1) Πολλές ήταν οι ερωτήσεις που έγιναν στον Ιησού μετά τη συγκέντρωση. Μερικές έγιναν από τους μπερδεμένους μαθητές του, αλλά οι περισσότερες έγιναν από αυτούς που δεν πίστευαν αλλά ανακατεύτηκαν με μικρολεπτομέρειες αναζητώντας μόνο και μόνο να του δημιουργήσουν ενόχληση και να τον παγιδεύσουν.		153:3.1 (1712.1) Many were the questions asked Jesus during this after meeting. Some were asked by his perplexed disciples, but more were asked by caviling unbelievers who sought only to embarrass and entrap him.
153:3.2 (1712.2) Ένας από τους Φαρισαίους που είχαν επισκεφθεί τη συναγωγή, ανέβηκε στο βάθρο μιας λάμπας και ξεφώνησε αυτή την ερώτηση: «Μας λες ότι είσαι ο άρτος της ζωής. Πώς μπορείς να μας δώσεις τη σάρκα σου για να την φάμε ή το αίμα σου για να το πιούμε; Πού χρησιμεύει η διδασκαλία σου αν δεν μπορεί να εφαρμοστεί;». Και ο Ιησούς απάντησε λέγοντας: «Δεν σας δίδαξα ότι η σάρκα μου είναι ο άρτος της ζωής ούτε ότι το αίμα μου είναι το νερό γι αυτό. Αλλά σας είπα ότι η ζωή μου στη γη είναι το κατάλυμα του άρτου της ζωής. Το γεγονός του Λόγου του Θεού που βρίσκει κατάλυμα στη σάρκα και το φαινόμενο του Υιού του Ανθρώπου που υπόκειται στο θέλημα του Θεού, αποτελούν μια πραγματικότητα που είναι ισοδύναμη της θεϊκής αξίας. Δεν μπορείς να φας τη σάρκα μου ούτε να πιεις το αίμα μου, αλλά μπορείς να γίνεις ένα με μένα στο πνεύμα όπως είμαι ένα στο πνεύμα Εγώ με τον Πατέρα. Μπορείς να τρέφεσαι από τον αιώνιο λόγο του Θεού, ο οποίος είναι πραγματικά ο άρτος της ζωής, και ο οποίος έχει βρει κατάλυμα στη θνητή σάρκα. Και μπορείς να δροσίζεις την ψυχή σου με το θεϊκό πνεύμα που είναι πραγματικά το ύδωρ της ζωής. Ο Πατέρας με έστειλε στον κόσμο για να δείξω τον τρόπο που επιθυμεί να ενοικεί και να κατευθύνει όλους τους ανθρώπους. Και έζησα με τέτοιον τρόπο τη ζωή μου ώστε να εμπνέω όλους τους ανθρώπους να αναζητούν παρόμοια και να μαθαίνουν να κάνουν το θέλημα τού εντός του ανθρώπου ενοικούντος ουράνιου Πατέρα».		153:3.2 (1712.2) One of the visiting Pharisees, mounting a lampstand, shouted out this question: “You tell us that you are the bread of life. How can you give us your flesh to eat or your blood to drink? What avail is your teaching if it cannot be carried out?” And Jesus answered this question, saying: “I did not teach you that my flesh is the bread of life nor that my blood is the water thereof. But I did say that my life in the flesh is a bestowal of the bread of heaven. The fact of the Word of God bestowed in the flesh and the phenomenon of the Son of Man subject to the will of God, constitute a reality of experience which is equivalent to the divine sustenance. You cannot eat my flesh nor can you drink my blood, but you can become one in spirit with me even as I am one in spirit with the Father. You can be nourished by the eternal word of God, which is indeed the bread of life, and which has been bestowed in the likeness of mortal flesh; and you can be watered in soul by the divine spirit, which is truly the water of life. The Father has sent me into the world to show how he desires to indwell and direct all men; and I have so lived this life in the flesh as to inspire all men likewise ever to seek to know and do the will of the indwelling heavenly Father.”
153:3.3 (1712.3) Τότε ένας από τους κατασκόπους της Ιερουσαλήμ ο οποίος παρατηρούσε τον Ιησού και τους αποστόλους του, είπε: «Παρατηρούμε ότι ούτε εσύ ούτε οι απόστολοί σου πλένετε τα χέρια σας σωστά πριν φάτε ψωμί. Πρέπει να γνωρίζετε καλά ότι τέτοια πρακτική, του να τρώτε με μιαρά και άπλυτα χέρια είναι παράβαση του νόμου των πρεσβυτέρων. Ούτε πλένετε σωστά τα ποτήρια που πίνετε και τα πιάτα που τρώτε. Γιατί δείχνετε τέτοια ασέβεια στις παραδόσεις των πατέρων και τους νόμους των πρεσβυτέρων;». Όταν ο Ιησούς τον άκουσε να μιλάει, αποκρίθηκε: «Γιατί παραβαίνεις τις εντολές του Θεού με τους νόμους της παράδοσής σας; Η εντολή λέγει, ‘Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου’, και σε διατάσσει να μοιραστείς μαζί τους την περιουσία σου αν χρειαστεί, αλλά θεσπίσατε ένα νόμο της παράδοσης που επιτρέπει στα απείθαρχα παιδιά να λένε ότι τα χρήματα, με τα οποία θα μπορούσαν να είχαν βοηθηθεί οι γονείς, έχουν ‘δοθεί στο Θεό’. Έτσι ο νόμος των πρεσβυτέρων απαλλάσσει τέτοια πανούργα παιδιά από τις ευθύνες τους, μολονότι τα παιδιά στη συνέχεια χρησιμοποιούν όλα αυτά τα χρήματα για τη δική τους άνεση. Γιατί εσείς λοιπόν με αυτόν τον τρόπο ακυρώνετε την εντολή με την ίδια σας την παράδοση; Καλά έπραξε ο Ησαΐας όταν προφήτευε για την υποκρισία σας λέγοντας: ‘Αυτός ο λαός με τιμά με τα χείλη αλλά η καρδιά τους είναι μακριά από μένα. Μάταια με λατρεύουν, διδάσκοντας με τις θεωρίες τους τις εντολές των ανθρώπων’.		153:3.3 (1712.3) Then one of the Jerusalem spies who had been observing Jesus and his apostles, said: “We notice that neither you nor your apostles wash your hands properly before you eat bread. You must well know that such a practice as eating with defiled and unwashed hands is a transgression of the law of the elders. Neither do you properly wash your drinking cups and eating vessels. Why is it that you show such disrespect for the traditions of the fathers and the laws of our elders?” And when Jesus heard him speak, he answered: “Why is it that you transgress the commandments of God by the laws of your tradition? The commandment says, ‘Honor your father and your mother,’ and directs that you share with them your substance if necessary; but you enact a law of tradition which permits undutiful children to say that the money wherewith the parents might have been assisted has been ‘given to God.’ The law of the elders thus relieves such crafty children of their responsibility, notwithstanding that the children subsequently use all such monies for their own comfort. Why is it that you in this way make void the commandment by your own tradition? Well did Isaiah prophesy of you hypocrites, saying: ‘This people honors me with their lips, but their heart is far from me. In vain do they worship me, teaching as their doctrines the precepts of men.’
153:3.4 (1712.4) Μπορείτε να καταλάβετε πώς καταστρατηγείτε την εντολή ενώ κρατάτε στέρεα την ανθρώπινη παράδοση. Είστε εντελώς πρόθυμοι να απαρνηθείτε το λόγο του Θεού ενώ διατηρείτε τις δικές σας παραδόσεις. Και με πολλούς άλλους τρόπους τολμάτε να προβάλετε τις δικές σας διδασκαλίες πάνω από το νόμο των προφητών».		153:3.4 (1712.4) “You can see how it is that you desert the commandment while you hold fast to the tradition of men. Altogether willing are you to reject the word of God while you maintain your own traditions. And in many other ways do you dare to set up your own teachings above the law and the prophets.”
153:3.5 (1712.5) Ο Ιησούς τότε απεύθυνε τις παρατηρήσεις του σε όλους τους παρόντες. Είπε: «Δώστε μεγάλη προσοχή όλοι σας. Δεν είναι εκείνο που εισέρχεται στο στόμα, που λερώνει πνευματικά τον άνθρωπο, αλλά μάλλον εκείνο που απορρέει από το στόμα και από την καρδιά». Αλλά ακόμα και οι απόστολοι απέτυχαν να πιάσουν ολοκληρωτικά το νόημα των λέξεων, γιατί ο Σίμων Πέτρος ρώτησε επίσης: «Από το φόβο μήπως μερικοί από τους ακροατές σου προσβληθούν άσκοπα, θα μας εξηγήσεις το νόημα αυτών των λέξεων;». Και ο Ιησούς είπε τότε στον Πέτρο: «Και εσύ επίσης δυσκολεύεσαι να καταλάβεις; Δεν γνωρίζεις ότι κάθε φυτό που δεν έχει φυτέψει ο Πατέρας μου θα ξεριζωθεί; Στρέψε τώρα την προσοχή σου σ’ εκείνους που υποτίθεται ότι γνωρίζουν την αλήθεια. Δεν μπορείς να εξαναγκάσεις τους ανθρώπους να αγαπήσουν την αλήθεια. Πολλοί από αυτούς τους διδασκάλους είναι τυφλοί οδηγοί. Και ξέρεις ότι, εάν ο τυφλός οδηγεί άλλο τυφλό, και οι δυο θα πέσουν στο λάκκο. Αλλά πρόσεχε πολύ καλά όταν σου λέγω την αλήθεια που αφορά εκείνα τα πράγματα τα οποία κηλιδώνουν ηθικά και μολύνουν πνευματικά τους ανθρώπους. Δηλώνω πως δεν είναι εκείνο που εισέρχεται στο σώμα από το στόμα ή κατορθώνει να περάσει στη σκέψη μέσα από τα μάτια και τα αυτιά, που λερώνουν τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος μιαίνεται μόνο από εκείνο το κακό που προέρχεται από την καρδιά και που εκφράζεται με τα λόγια και τα έργα αυτών των ασεβών ατόμων. Δεν γνωρίζεις ότι είναι από την καρδιά, που προέρχονται οι κακές σκέψεις, τα αμαρτωλά σχέδια φόνου, κλεψιάς και μοιχείας, μαζί με τη ζήλια, την υπεροψία, το θυμό, την εκδίκηση, τις βρισιές και την ψευδορκία; Και αυτά τα πράγματα είναι που λερώνουν τους ανθρώπους και όχι το ότι τρώγει κανείς ψωμί με τυπικά ακάθαρτα χέρια».		153:3.5 (1712.5) Jesus then directed his remarks to all present. He said: “But hearken to me, all of you. It is not that which enters into the mouth that spiritually defiles the man, but rather that which proceeds out of the mouth and from the heart.” But even the apostles failed fully to grasp the meaning of his words, for Simon Peter also asked him: “Lest some of your hearers be unnecessarily offended, would you explain to us the meaning of these words?” And then said Jesus to Peter: “Are you also hard of understanding? Know you not that every plant which my heavenly Father has not planted shall be rooted up? Turn now your attention to those who would know the truth. You cannot compel men to love the truth. Many of these teachers are blind guides. And you know that, if the blind lead the blind, both shall fall into the pit. But hearken while I tell you the truth concerning those things which morally defile and spiritually contaminate men. I declare it is not that which enters the body by the mouth or gains access to the mind through the eyes and ears, that defiles the man. Man is only defiled by that evil which may originate within the heart, and which finds expression in the words and deeds of such unholy persons. Do you not know it is from the heart that there come forth evil thoughts, wicked projects of murder, theft, and adulteries, together with jealousy, pride, anger, revenge, railings, and false witness? And it is just such things that defile men, and not that they eat bread with ceremonially unclean hands.”
153:3.6 (1713.1) Οι Φαρισαίοι επίτροποι του Σανχεντρίν της Ιερουσαλήμ ήταν τώρα σχεδόν πεπεισμένοι ότι ο Ιησούς έπρεπε να συλληφθεί με την κατηγορία της βλασφημίας ή του εμπαιγμού των ιερών νόμων των Ιουδαίων, γι αυτό και οι προσπάθειές τους να τον εμπλέξουν στη συζήτηση, και σε πιθανή επίθεση, για κάποιες από τις παραδόσεις των πρεσβυτέρων, ή των καλούμενων προφορικών νόμων του έθνους. Άσχετα με το πόσο σπάνιο μπορεί να είναι το νερό, αυτοί οι σκλαβωμένοι με την παράδοση Ιουδαίοι δεν θα αμελούσαν τον απαραίτητο τελετουργικό καθαρμό των χεριών τους πριν από κάθε γεύμα. Ήταν πιστεύω τους «καλύτερα να πεθάνει κανείς παρά να παραβιάσει τις εντολές των πρεσβυτέρων». Οι κατάσκοποι έκαναν αυτή την ερώτηση επειδή είχε αναφερθεί ότι ο Ιησούς είχε πει, «Η σωτηρία είναι θέμα καθαρής καρδιάς παρά καθαρών χεριών». Αλλά τέτοια πιστεύω, όταν γίνουν κάποτε μέρος της θρησκείας κάποιου, είναι δύσκολο μετά να φύγουν. Για πολλά ακόμα χρόνια μετά από αυτή την ημέρα, ο απόστολος Πέτρος ήταν δεσμώτης του φόβου από τις πολλές παραδόσεις για πράγματα καθαρά και ακάθαρτα, και ελευθερώθηκε ολοκληρωτικά μόνο μετά από την εμπειρία ενός ασυνήθιστου και ζωντανού ονείρου. Όλα αυτά μπορεί να γίνουν καλύτερα κατανοητά όταν θυμίσουμε ότι αυτοί οι Ιουδαίοι θεωρούσαν το να φάει κανείς με άπλυτα χέρια το ίδιο άσχημο με το να έχει συναλλαγές με μια πόρνη, και τα δυο το ίδιο τιμωρητέα με αφορισμό.		153:3.6 (1713.1) The Pharisaic commissioners of the Jerusalem Sanhedrin were now almost convinced that Jesus must be apprehended on a charge of blasphemy or on one of flouting the sacred law of the Jews; wherefore their efforts to involve him in the discussion of, and possible attack upon, some of the traditions of the elders, or so-called oral laws of the nation. No matter how scarce water might be, these traditionally enslaved Jews would never fail to go through with the required ceremonial washing of the hands before every meal. It was their belief that “it is better to die than to transgress the commandments of the elders.” The spies asked this question because it had been reported that Jesus had said, “Salvation is a matter of clean hearts rather than of clean hands.” But such beliefs, when they once become a part of one’s religion, are hard to get away from. Even many years after this day the Apostle Peter was still held in the bondage of fear to many of these traditions about things clean and unclean, only being finally delivered by experiencing an extraordinary and vivid dream. All of this can the better be understood when it is recalled that these Jews looked upon eating with unwashed hands in the same light as commerce with a harlot, and both were equally punishable by excommunication.
153:3.7 (1713.2) Με αυτό τον τρόπο επέλεξε ο Κύριος να συζητήσει και να εκθέσει την ανοησία όλου του ραβινικού συστήματος των κανόνων και των ρυθμίσεων τα οποία αντιπροσωπευόντουσαν από τον άγραφο νόμο – τις παραδόσεις των πρεσβυτέρων, οι οποίες θεωρούνταν πιο ιερές και πιο δεσμευτικές για τους Ιουδαίους ακόμα και από τις διδασκαλίες των Γραφών. Και ο Ιησούς μίλησε ανοιχτά με λιγότερη επιφύλαξη επειδή γνώριζε ότι είχε έρθει η ώρα που δεν μπορούσε να κάνει τίποτε περισσότερο για να εμποδίσει μια ανοιχτή ρήξη με αυτούς τους ιερατικούς αρχηγούς.		153:3.7 (1713.2) Thus did the Master elect to discuss and expose the folly of the whole rabbinic system of rules and regulations which was represented by the oral law—the traditions of the elders, all of which were regarded as more sacred and more binding upon the Jews than even the teachings of the Scriptures. And Jesus spoke out with less reserve because he knew the hour had come when he could do nothing more to prevent an open rupture of relations with these religious leaders.
4. ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΟΓΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΑΓΩΓΗ ^top		4. Last Words in the Synagogue ^top
153:4.1 (1713.3) Στη μέση της συζήτησης αυτής μετά τη συγκέντρωση, ένας από τους Φαρισαίους από την Ιερουσαλήμ έφερε στον Ιησού ένα τρελό νέο που εξουσιαζόταν από ένα ανυπάκουο και επαναστατικό πνεύμα. Οδηγώντας αυτόν τον τρελό νεαρό στον Ιησού, είπε: «Τι μπορείς να κάνεις για μια ασθένεια σαν κι αυτή; Μπορείς να βγάλεις έξω δαιμόνια;». Και όταν ο Κύριος κοίταξε το νεαρό, συγκινήθηκε και νεύοντας στο νέο να πάει σ’ αυτόν, τον έπιασε από το χέρι και είπε: «Γνωρίζεις ποιος είμαι. Βγες έξω από αυτόν και θα επιφορτίσω έναν από τους πιστούς συντρόφους σου να προσέχει ώστε να μην επιστρέψεις». Και αμέσως ο νεαρός έγινε καλά και βρήκε το μυαλό του. Και αυτή είναι η πρώτη φορά που ο Ιησούς πραγματικά έβγαλε ένα «κακό πνεύμα» έξω από ένα ανθρώπινο ον. Όλες οι προηγούμενες περιπτώσεις ήταν μόνο υποτιθέμενες κατοχές από το διάβολο. Αλλά αυτή ήταν μια αυθεντική περίπτωση δαιμονικής κατοχής, όπως αυτές που συνέβαιναν καμιά φορά εκείνη την εποχή, και μέχρι την ημέρα της Πεντηκοστής, όταν το πνεύμα του Κυρίου εκχύθηκε σε όλους τους ανθρώπους, κάνοντας για πάντα αδύνατο σε αυτούς τους ουράνιους επαναστάτες να έχουν αυτό το πλεονέκτημα εις βάρος μερικών ασταθών τύπων ανθρώπινων υπάρξεων.		153:4.1 (1713.3) In the midst of the discussions of this after meeting, one of the Pharisees from Jerusalem brought to Jesus a distraught youth who was possessed of an unruly and rebellious spirit. Leading this demented lad up to Jesus, he said: “What can you do for such affliction as this? Can you cast out devils?” And when the Master looked upon the youth, he was moved with compassion and, beckoning for the lad to come to him, took him by the hand and said: “You know who I am; come out of him; and I charge one of your loyal fellows to see that you do not return.” And immediately the lad was normal and in his right mind. And this is the first case where Jesus really cast an “evil spirit” out of a human being. All of the previous cases were only supposed possession of the devil; but this was a genuine case of demoniac possession, even such as sometimes occurred in those days and right up to the day of Pentecost, when the Master’s spirit was poured out upon all flesh, making it forever impossible for these few celestial rebels to take such advantage of certain unstable types of human beings.
153:4.2 (1714.1) Όταν ο λαός θαύμασε, ένας από τους Φαρισαίους σηκώθηκε και κατηγόρησε ότι ο Ιησούς έκανε αυτά τα πράγματα επειδή είχε συμμαχήσει διαβόλους, ότι με τη γλώσσα που χρησιμοποίησε για να διώξει το διάβολο, παραδέχτηκε ότι γνώριζαν ο ένας τον άλλον και συνέχισε αναφέροντας ότι οι θρησκευτικοί διδάσκαλοι και οι αρχηγοί στην Ιερουσαλήμ είχαν αποφασίσει ότι ο Ιησούς έκανε τα λεγόμενα θαύματά του με τη δύναμη του Βελζεβούλ, του πρίγκιπα των διαβόλων. Είπε ο Φαρισαίος: «Μην έχετε σχέσεις με αυτόν τον άνθρωπο. Είναι συνεργάτης του Σατανά».		153:4.2 (1714.1) When the people marveled, one of the Pharisees stood up and charged that Jesus could do these things because he was in league with devils; that he admitted in the language which he employed in casting out this devil that they were known to each other; and he went on to state that the religious teachers and leaders at Jerusalem had decided that Jesus did all his so-called miracles by the power of Beelzebub, the prince of devils. Said the Pharisee: “Have nothing to do with this man; he is in partnership with Satan.”
153:4.3 (1714.2) Τότε είπε ο Ιησούς: «Πώς μπορεί ο Σατανάς να εκδιώξει το Σατανά; Ένα βασίλειο διχασμένο με τον εαυτό του δεν μπορεί να σταθεί. Αν ένα σπίτι έχει χωριστεί από τον εαυτό του, γρήγορα θα επέλθει ερήμωση. Μπορεί μια πόλη να αντέξει σε μια πολιορκία αν δεν είναι ενωμένη; Αν ο Σατανάς εκδιώκει το Σατανά, έχει χωριστεί από τον εαυτό του, τότε πώς μπορεί να υφίσταται το βασίλειό του; Θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι κανείς δεν μπορεί να εισέλθει στο σπίτι ενός ισχυρού άνδρα και να ληστέψει τα αγαθά του, αν πρώτα δεν υπερισχύσει και δέσει εκείνο τον ισχυρό άνδρα. Και έτσι, αν εγώ με τη δύναμη του Βελζεβούλ εκδιώκω δαιμόνια, με ποιανού τη δύναμη οι γιοι σας τα εκδιώκουν; Αυτοί λοιπόν ας είναι οι κριτές σας. Αλλά αν εγώ, με το πνεύμα του Θεού, εκδιώκω δαιμόνια, τότε η βασιλεία του Θεού βρίσκεται πράγματι μέσα μου. Αν δεν είχατε τυφλωθεί από την προκατάληψη και δεν είχατε παραπλανηθεί από το φόβο και την υπεροψία, θα διακρίνατε εύκολα ότι κάποιος που είναι ανώτερος από τα δαιμόνια βρίσκεται ανάμεσά σας. Με αναγκάζετε να δηλώσω ότι όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου, ενώ εκείνος που δεν συσσωρεύει μαζί μου, διασκορπίζει. Θα εκστομίσω μια σοβαρή προειδοποίηση σε σας που τολμήσατε, με τα μάτια σας ανοιχτά και με προμελετημένη μοχθηρία, με πονηριά να αποδώσετε τα έργα του Θεού σε πράξεις των διαβόλων! Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όλες οι αμαρτίες σας θα συγχωρεθούν, ακόμα και όλες οι βλασφημίες σας, αλλά οποιοσδήποτε βλασφημήσει κατά του Θεού επισταμένα και με πρόστυχη πρόθεση δεν θα λάβει συγχώρεση. Τέτοιοι επίμονοι εργάτες της αμαρτίας δεν θα ζητήσουν ποτέ ούτε και θα λάβουν συγχώρεση, θα είναι ένοχοι της αμαρτίας για αιώνια απόρριψη της θεϊκής συγχώρεσης.		153:4.3 (1714.2) Then said Jesus: “How can Satan cast out Satan? A kingdom divided against itself cannot stand; if a house be divided against itself, it is soon brought to desolation. Can a city withstand a siege if it is not united? If Satan casts out Satan, he is divided against himself; how then shall his kingdom stand? But you should know that no one can enter into the house of a strong man and despoil his goods except he first overpower and bind that strong man. And so, if I by the power of Beelzebub cast out devils, by whom do your sons cast them out? Therefore shall they be your judges. But if I, by the spirit of God, cast out devils, then has the kingdom of God truly come upon you. If you were not blinded by prejudice and misled by fear and pride, you would easily perceive that one who is greater than devils stands in your midst. You compel me to declare that he who is not with me is against me, while he who gathers not with me scatters abroad. Let me utter a solemn warning to you who would presume, with your eyes open and with premeditated malice, knowingly to ascribe the works of God to the doings of devils! Verily, verily, I say to you, all your sins shall be forgiven, even all of your blasphemies, but whosoever shall blaspheme against God with deliberation and wicked intention shall never obtain forgiveness. Since such persistent workers of iniquity will never seek nor receive forgiveness, they are guilty of the sin of eternally rejecting divine forgiveness.
153:4.4 (1714.3) Πολλοί από σας σήμερα έχετε φτάσει στο χώρισμα των δρόμων. Έχετε φτάσει στο ξεκίνημα για να κάνετε την αναπόφευκτη επιλογή μεταξύ του θελήματος του Πατέρα και των δρόμων του σκότους που από μόνοι σας θα διαλέξετε. Και όπως επιλέγετε σήμερα, αυτό τελικά θα γίνετε. Είτε θα γίνετε το καλό δέντρο με τους καλούς καρπούς, ή διαφορετικά το δέντρο θα γίνει διεφθαρμένο και οι καρποί του διεφθαρμένοι επίσης. Δηλώνω ότι στο αιώνιο βασίλειο του Πατέρα μου το δέντρο αναγνωρίζεται από τους καρπούς του. Μερικοί από εσάς όμως που είστε σαν οχιές, πώς μπορείτε, έχοντας ήδη επιλέξει το κακό, να παράγετε καλούς καρπούς; Μετά από όλα αυτά, από την αφθονία της κακίας στις καρδιές σας μιλάνε οι κουβέντες σας».		153:4.4 (1714.3) “Many of you have this day come to the parting of the ways; you have come to a beginning of the making of the inevitable choice between the will of the Father and the self-chosen ways of darkness. And as you now choose, so shall you eventually be. You must either make the tree good and its fruit good, or else will the tree become corrupt and its fruit corrupt. I declare that in my Father’s eternal kingdom the tree is known by its fruits. But some of you who are as vipers, how can you, having already chosen evil, bring forth good fruits? After all, out of the abundance of the evil in your hearts your mouths speak.”
153:4.5 (1714.4) Μετά ένας άλλος Φαρισαίος σηκώθηκε, ο οποίος είπε: «Διδάσκαλε, θα θέλαμε να μας δώσεις ένα προκαθορισμένο σημάδι με το οποίο θα συμφωνούσαμε, σαν επαλήθευση της εξουσίας σου και του δικαιώματος να διδάσκεις. Συμφωνείς με μια τέτοια διευθέτηση;». Και όταν ο Ιησούς το άκουσε αυτό, είπε: «Αυτή η άπιστη γενιά που αναζητά σημάδια γυρεύει τεκμήριο, αλλά κανένα σημάδι δεν θα σας δοθεί άλλο από εκείνο που ήδη έχετε, και το οποίο θα καταλάβετε όταν ο Γιος του Ανθρώπου αναχωρήσει από ανάμεσά σας».		153:4.5 (1714.4) Then stood up another Pharisee, who said: “Teacher, we would have you give us a predetermined sign which we will agree upon as establishing your authority and right to teach. Will you agree to such an arrangement?” And when Jesus heard this, he said: “This faithless and sign-seeking generation seeks a token, but no sign shall be given you other than that which you already have, and that which you shall see when the Son of Man departs from among you.”
153:4.6 (1714.5) Και όταν τελείωσε την ομιλία, οι απόστολοι τον περιτριγύρισαν και τον οδήγησαν μακριά από τη συναγωγή. Σιωπηλά έκαναν το δρόμο μαζί του μέχρι το σπίτι στη Βηθσαϊδά. Ήταν όλοι κατάπληκτοι και κάπως φοβισμένοι από την ξαφνική αλλαγή στην τακτική της διδασκαλίας του Κυρίου. Ήταν τελείως ασυνήθιστοι να τον βλέπουν να δρα με τόσο επιθετικό τρόπο.		153:4.6 (1714.5) And when he had finished speaking, his apostles surrounded him and led him from the synagogue. In silence they journeyed home with him to Bethsaida. They were all amazed and somewhat terror-stricken by the sudden change in the Master’s teaching tactics. They were wholly unaccustomed to seeing him perform in such a militant manner.
5. ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ^top		5. The Saturday Evening ^top
153:5.1 (1715.1) Επανειλημμένα ο Ιησούς είχε εκτινάξει σε κομμάτια τις ελπίδες των αποστόλων του, επανειλημμένα είχε συντρίψει τις πιο αγαπητές προσδοκίες τους, αλλά καμία άλλη απογοήτευση ή θλίψη δεν έμοιαζε με εκείνη που τους έπιασε τώρα. Και επίσης, είχε ανακατευτεί μαζί με την κατάθλιψή τους ένας αληθινός φόβος για την ασφάλειά τους. Είχαν όλοι εκπληκτικά τρομάξει από την αιφνιδιαστική και πλήρη εγκατάλειψη της μάζας. Επίσης ήταν φοβισμένοι σε μεγάλο βαθμό και συγχυσμένοι από το απροσδόκητο θράσος και τη βέβαιη αποφασιστικότητα που έδειχναν οι Φαρισαίοι που είχαν φθάσει από την Ιερουσαλήμ. Αλλά περισσότερο από όλα είχαν ζαλιστεί από την ξαφνική αλλαγή τακτικής του Ιησού. Κάτω από κανονικές συνθήκες θα είχαν καλοδεχτεί την εμφάνιση αυτής της πιο επιθετικής στάσης, αλλά τώρα που έγινε, μαζί με τόσα που ήταν απροσδόκητα, τους ξάφνιαζε.		153:5.1 (1715.1) Time and again had Jesus dashed to pieces the hopes of his apostles, repeatedly had he crushed their fondest expectations, but no time of disappointment or season of sorrow had ever equaled that which now overtook them. And, too, there was now admixed with their depression a real fear for their safety. They were all surprisingly startled by the suddenness and completeness of the desertion of the populace. They were also somewhat frightened and disconcerted by the unexpected boldness and assertive determination exhibited by the Pharisees who had come down from Jerusalem. But most of all they were bewildered by Jesus’ sudden change of tactics. Under ordinary circumstances they would have welcomed the appearance of this more militant attitude, but coming as it did, along with so much that was unexpected, it startled them.
153:5.2 (1715.2) Και τώρα, πάνω από όλες αυτές τις ανησυχίες, όταν έφθασαν σπίτι, ο Ιησούς αρνήθηκε να φάει. Για ώρες απομονώθηκε σε ένα από τα επάνω δωμάτια. Ήταν σχεδόν μεσάνυχτα όταν ο Ιωάβ, ο αρχηγός των ευαγγελιστών, γύρισε και ανέφερε ότι περίπου ένα τρίτο των συνεργατών του είχαν λιποτακτήσει από την υπόθεση. Όλο το βράδυ πιστοί μαθητές ερχόντουσαν και έφευγαν, αναφέροντας ότι η μεταστροφή των αισθημάτων προς τον Κύριο ήταν γενική στην Καπερναούμ. Οι αρχηγοί από την Ιερουσαλήμ δεν άργησαν να θρέψουν αυτό το αίσθημα της δυσαρέσκειας και έψαχναν με κάθε δυνατό τρόπο να συμβάλλουν στην κίνηση απομάκρυνσης από τον Ιησού και τη διδασκαλία του. Όλες αυτές τις δύσκολες ώρες οι δώδεκα γυναίκες βρισκόντουσαν σε συνεδρίαση στο σπίτι του Πέτρου. Είχαν ταραχτεί φοβερά αλλά καμία από αυτές δεν λιποτάκτησε.		153:5.2 (1715.2) And now, on top of all of these worries, when they reached home, Jesus refused to eat. For hours he isolated himself in one of the upper rooms. It was almost midnight when Joab, the leader of the evangelists, returned and reported that about one third of his associates had deserted the cause. All through the evening loyal disciples had come and gone, reporting that the revulsion of feeling toward the Master was general in Capernaum. The leaders from Jerusalem were not slow to feed this feeling of disaffection and in every way possible to seek to promote the movement away from Jesus and his teachings. During these trying hours the twelve women were in session over at Peter’s house. They were tremendously upset, but none of them deserted.
153:5.3 (1715.3) Ήταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα όταν ο Ιησούς κατέβηκε από το υπερώο και στάθηκε ανάμεσα στους δώδεκα και στους συντρόφους τους, συνολικά τριάντα περίπου όλοι. Είπε: «Αναγνωρίζω ότι αυτό το ξεδιάλεγμα της βασιλείας σάς καταπονεί, αλλά είναι αναπόφευκτο. Ακόμη, μετά από όλη την εκπαίδευση που έχετε, υπάρχει κανένας καλός λόγος για τον οποίο δυσκολεύεστε να πιστέψετε στα λόγια μου; Γιατί είστε γεμάτοι φόβο και κατάπληξη ενώ βλέπετε τη βασιλεία να χάνει αυτά τα χλιαρά πλήθη και αυτούς τους απρόθυμους μαθητές; Γιατί στενοχωριέστε όταν η καινούργια μέρα ξημερώνει για τη λαμπερή καινούργια δόξα της πνευματικής διδασκαλίας της βασιλείας των ουρανών; Αν βρίσκετε δύσκολο να υπομένετε αυτή τη δοκιμασία, τι τότε, θα κάνετε όταν ο Γιος του Ανθρώπου πρέπει να επιστρέψει στον Πατέρα; Πώς θα προετοιμαστείτε για την ώρα που θα ανέλθω στο μέρος από το οποίο ήρθα σε αυτόν τον κόσμο;		153:5.3 (1715.3) It was a little after midnight when Jesus came down from the upper chamber and stood among the twelve and their associates, numbering about thirty in all. He said: “I recognize that this sifting of the kingdom distresses you, but it is unavoidable. Still, after all the training you have had, was there any good reason why you should stumble at my words? Why is it that you are filled with fear and consternation when you see the kingdom being divested of these lukewarm multitudes and these halfhearted disciples? Why do you grieve when the new day is dawning for the shining forth in new glory of the spiritual teachings of the kingdom of heaven? If you find it difficult to endure this test, what, then, will you do when the Son of Man must return to the Father? When and how will you prepare yourselves for the time when I ascend to the place whence I came to this world?
153:5.4 (1715.4) Αγαπημένοι μου, πρέπει να θυμάστε ότι είναι το πνεύμα που επιταχύνει. Η σάρκα και όλο εκείνο που την χαρακτηρίζει έχει μικρό όφελος. Τα λόγια που σας έχω πει είναι το πνεύμα της ζωής. Να έχετε καλή διάθεση! Δεν σας εγκατέλειψα. Πολλοί μπορεί να ενοχληθούν από τα καθαρά λόγια αυτών των ημερών. Ακούσατε ήδη ότι πολλοί από τους μαθητές μου έκαναν πίσω. Δεν βαδίζουν μαζί μου πλέον. Από την αρχή γνώριζα ότι αυτοί οι απρόθυμοι πιστοί θα αποτύγχαναν στο δρόμο τους. Εγώ δεν διάλεξα εσάς, δώδεκα άνδρες και σας ξεχώρισα σαν πρεσβευτές της βασιλείας; Και τώρα σε μια τέτοια ώρα όπως αυτή θα λιποτακτούσατε επίσης; Ας κοιτάξει ο καθένας σας τη δική του πίστη, γιατί ένας από εσάς βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο». Και όταν ο Ιησούς σταμάτησε να μιλάει, ο Σίμων Πέτρος είπε: «Ναι, Κύριε, είμαστε λυπημένοι και μπερδεμένοι, αλλά ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψουμε. Μας έχεις διδάξει τα λόγια της αιώνιας ζωής. Πιστέψαμε σε σένα και σε ακολουθήσαμε όλο αυτό τον καιρό. Δεν θα γυρίσουμε πίσω, γιατί γνωρίζουμε ότι σε έχει στείλει ο Θεός». Και όταν ο Πέτρος σταμάτησε να μιλάει, όλοι με ένα γνέψιμο συμφώνησαν για την υπόσχεση αυτή της πίστης τους.		153:5.4 (1715.4) “My beloved, you must remember that it is the spirit that quickens; the flesh and all that pertains thereto is of little profit. The words which I have spoken to you are spirit and life. Be of good cheer! I have not deserted you. Many shall be offended by the plain speaking of these days. Already you have heard that many of my disciples have turned back; they walk no more with me. From the beginning I knew that these halfhearted believers would fall out by the way. Did I not choose you twelve men and set you apart as ambassadors of the kingdom? And now at such a time as this would you also desert? Let each of you look to his own faith, for one of you stands in grave danger.” And when Jesus had finished speaking, Simon Peter said: “Yes, Lord, we are sad and perplexed, but we will never forsake you. You have taught us the words of eternal life. We have believed in you and followed with you all this time. We will not turn back, for we know that you are sent by God.” And as Peter ceased speaking, they all with one accord nodded their approval of his pledge of loyalty.
153:5.5 (1716.1) Τότε είπε ο Ιησούς: «Πηγαίνετε να αναπαυθείτε, γιατί έρχονται καιροί γεμάτοι δραστηριότητα, μέρες δράσης είναι ακριβώς μπροστά».		153:5.5 (1716.1) Then said Jesus: “Go to your rest, for busy times are upon us; active days are just ahead.”