Εγγραφο 154		Paper 154
ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ		Last Days at Capernaum
154:0.1 (1717.1) Την επεισοδιακή νύχτα της 30ης Απριλίου, ενώ ο Ιησούς μίλαγε με παρηγορητικά και ενθαρρυντικά λόγια στους αποκαρδιωμένους και μπερδεμένους μαθητές του, στην Τιβεριάδα είχε συγκληθεί ένα συμβούλιο μεταξύ του Ηρώδη Αντύπα και μιας ομάδας ειδικών επιτρόπων που εκπροσωπούσαν το Σανχεντρίν της Ιερουσαλήμ. Αυτοί οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι εξωθούσαν τον Ηρώδη να συλλάβει τον Ιησού. Έκαναν ότι μπορούσαν καλύτερο για να τον πείσουν ότι ο Ιησούς αφύπνιζε τη μάζα για έριδες ακόμη και για επανάσταση. Αλλά ο Ηρώδης αρνήθηκε να αναλάβει δράση εναντίον του σαν πολιτικού παραβάτη. Οι πληροφοριοδότες του Ηρώδη τού είχαν σωστά αναφέρει το επεισόδιο που είχε γίνει στην απέναντι όχθη της λίμνης, όταν ο λαός ζήτησε να ανακηρύξει τον Ιησού βασιλιά και πώς αυτός απέρριψε την πρόταση.		154:0.1 (1717.1) ON THE eventful Saturday night of April 30, as Jesus was speaking words of comfort and courage to his downcast and bewildered disciples, at Tiberias a council was being held between Herod Antipas and a group of special commissioners representing the Jerusalem Sanhedrin. These scribes and Pharisees urged Herod to arrest Jesus; they did their best to convince him that Jesus was stirring up the populace to dissension and even to rebellion. But Herod refused to take action against him as a political offender. Herod’s advisers had correctly reported the episode across the lake when the people sought to proclaim Jesus king and how he rejected the proposal.
154:0.2 (1717.2) Ένας από την επίσημη οικογένεια του Ηρώδη, ο Χούζα, του οποίου η γυναίκα ανήκε στη γυναικεία ομάδα, τον είχε πληροφορήσει ότι ο Ιησούς δεν προτίθετο να ανακατευθεί με τις υποθέσεις της γήινης εξουσίας. Ότι ενδιαφερόταν μόνο για την εγκαθίδρυση της πνευματικής αδελφότητας των πιστών του, την οποία αδελφότητα ονόμαζε βασιλεία των ουρανών. Ο Ηρώδης είχε εμπιστοσύνη στις αναφορές του Χούζα, τόσο πολύ μάλιστα που αρνήθηκε να ανακατευθεί με τις δραστηριότητες του Ιησού. Ο Ηρώδης εκείνο τον καιρό είχε επίσης επηρεαστεί, στη στάση του απέναντι στον Ιησού, από τον δεισιδαιμονικό φόβο του για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Ο Ηρώδης ήταν ένας από εκείνους τους αποστάτες Ιουδαίους που, ενώ δεν πίστευε πουθενά, φοβόταν τα πάντα. Είχε τύψεις που είχε θανατώσει τον Ιωάννη και δεν ήθελε να εμπλακεί σε αυτές τις ίντριγκες κατά του Ιησού. Γνώριζε πολλές περιπτώσεις ασθενειών που είχαν γιατρευτεί προφανώς από τον Ιησού, και τον θεωρούσε είτε σαν προφήτη είτε σαν κάποιο σχετικά αβλαβή φανατικό της θρησκείας.		154:0.2 (1717.2) One of Herod’s official family, Chuza, whose wife belonged to the women’s ministering corps, had informed him that Jesus did not propose to meddle with the affairs of earthly rule; that he was only concerned with the establishment of the spiritual brotherhood of his believers, which brotherhood he called the kingdom of heaven. Herod had confidence in Chuza’s reports, so much so that he refused to interfere with Jesus’ activities. Herod was also influenced at this time, in his attitude toward Jesus, by his superstitious fear of John the Baptist. Herod was one of those apostate Jews who, while he believed nothing, feared everything. He had a bad conscience for having put John to death, and he did not want to become entangled in these intrigues against Jesus. He knew of many cases of sickness which had been apparently healed by Jesus, and he regarded him as either a prophet or a relatively harmless religious fanatic.
154:0.3 (1717.3) Όταν οι Ιουδαίοι απείλησαν ότι θα αναφέρουν στον Καίσαρα πως προστάτευε ένα προδοτικό υποκείμενο, ο Ηρώδης τους διέταξε να εξέλθουν από την αίθουσα των συμβουλίων. Τα πράγματα παρέμειναν τοιουτοτρόπως για μια εβδομάδα, κατά την οποία ο Ιησούς ετοίμασε τους οπαδούς του για την επικείμενη διασπορά.		154:0.3 (1717.3) When the Jews threatened to report to Caesar that he was shielding a traitorous subject, Herod ordered them out of his council chamber. Thus matters rested for one week, during which time Jesus prepared his followers for the impending dispersion.
1. ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΥΣΚΕΨΗΣ ^top		1. A Week of Counsel ^top
154:1.1 (1717.4) Από την 1η μέχρι τις 7 Μαΐου ο Ιησούς συγκέλεσε ένα πολύ στενό συμβούλιο με τους οπαδούς του στο σπίτι του Ζεβεδαίου. Μόνο οι δοκιμασμένοι και έμπιστοι μαθητές επιτρεπόταν να παρευρεθούν σε αυτές τις συγκεντρώσεις. Εκείνο τον καιρό υπήρχαν μόνο περίπου εκατό μαθητές που είχαν το ψυχικό σθένος να αντιμετωπίσουν γενναία την αντίθεση των Φαρισαίων και να δηλώσουν ανοιχτά την πίστη τους στον Ιησού. Με αυτή την ομάδα έκανε συγκεντρώσεις το πρωί, το απόγευμα και το βράδυ. Μικρές συντροφιές από αναζητητές συγκεντρώνονταν κάθε απόγευμα στην ακροθαλασσιά, όπου μερικοί ευαγγελιστές ή απόστολοι τους μιλούσαν. Αυτές οι ομάδες σπάνια αριθμούσαν περισσότερο από πενήντα.		154:1.1 (1717.4) From May 1 to May 7 Jesus held intimate counsel with his followers at the Zebedee house. Only the tried and trusted disciples were admitted to these conferences. At this time there were only about one hundred disciples who had the moral courage to brave the opposition of the Pharisees and openly declare their adherence to Jesus. With this group he held sessions morning, afternoon, and evening. Small companies of inquirers assembled each afternoon by the seaside, where some of the evangelists or apostles discoursed to them. These groups seldom numbered more than fifty.
154:1.2 (1717.5) Την Παρασκευή αυτής της εβδομάδας οι άρχοντες της συναγωγής της Καπερναούμ έδρασαν επίσημα και έκλεισαν τον οίκο του Θεού στον Ιησού και σε όλους τους οπαδούς του. Αυτή η ενέργεια πάρθηκε μετά από πρόκληση των Φαρισαίων της Ιερουσαλήμ. Ο Ιάειρος παραιτήθηκε από αρχηγός και ανοιχτά ευθυγραμμίστηκε με τον Ιησού.		154:1.2 (1717.5) On Friday of this week official action was taken by the rulers of the Capernaum synagogue closing the house of God to Jesus and all his followers. This action was taken at the instigation of the Jerusalem Pharisees. Jairus resigned as chief ruler and openly aligned himself with Jesus.
154:1.3 (1718.1) Η τελευταία παραθαλάσσια συγκέντρωση έγινε το απόγευμα του Σαββάτου, 7 Μαΐου. Ο Ιησούς μίλησε σε λιγότερους από εκατόν πενήντα που είχαν μαζευτεί εκείνη την ώρα. Το βράδυ του Σαββάτου αυτού σημειώθηκε σαν ο χρόνος της χαμηλότερης υποχώρησης της εκτίμησης του λαϊκού αισθήματος για τον Ιησού και τη διδασκαλία του. Από τότε και μετά υπήρξε μια σταθερή, αργή αλλά πιο υγιής και αξιόπιστη αύξηση ευνοϊκού αισθήματος. Μια νέα συνέχεια χτίστηκε η οποία είχε πιο καλά θεμέλια σε πνευματική πίστη και αληθινή θρησκευτική εμπειρία. Το περισσότερο ή λιγότερο σύνθετο και συμβιβαστικό μεταβατικό στάδιο, μεταξύ των υλιστικών σκέψεων της βασιλείας που έγιναν από τους οπαδούς του Κυρίου και εκείνων των πιο ιδεαλιστικών και πνευματικών σκέψεων που διδάχτηκαν από τον Ιησού, είχε τελειώσει οριστικά. Από τώρα και στο εξής υπήρξε μια περισσότερο ανοιχτή διακήρυξη του ευαγγελίου της βασιλείας για τους ευρύτερους σκοπούς του και τις ευρέως διεσπαρμένες πνευματικές συνέπειές του.		154:1.3 (1718.1) The last of the seaside meetings was held on Sabbath afternoon, May 7. Jesus talked to less than one hundred and fifty who had assembled at that time. This Saturday night marked the time of the lowest ebb in the tide of popular regard for Jesus and his teachings. From then on there was a steady, slow, but more healthful and dependable growth in favorable sentiment; a new following was built up which was better grounded in spiritual faith and true religious experience. The more or less composite and compromising transition stage between the materialistic concepts of the kingdom held by the Master’s followers and those more idealistic and spiritual concepts taught by Jesus, had now definitely ended. From now on there was a more open proclamation of the gospel of the kingdom in its larger scope and in its far-flung spiritual implications.
2. ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΝΑΠΑΥΣΗΣ ^top		2. A Week of Rest ^top
154:2.1 (1718.2) Την Κυριακή 8 Μαΐου, 29 μ.Χ., στην Ιερουσαλήμ, το Σανχεντρίν έβγαλε ψήφισμα που έκλεινε όλες τις συναγωγές της Παλαιστίνης στον Ιησού και τους οπαδούς του. Αυτό ήταν πρωτάκουστος σφετερισμός της εξουσίας από το Σανχεντρίν της Ιερουσαλήμ. Μέχρι τότε κάθε συναγωγή υπήρχε και λειτουργούσε σαν ανεξάρτητη συνάθροιση πιστών και ήταν κάτω από την εξουσία και διεύθυνση της δικής της ομάδας διοικούντων. Μόνο οι συναγωγές της Ιερουσαλήμ ήταν κάτω από την εξουσία του Σανχεντρίν. Αυτή η συνοπτική διαδικασία του Σανχεντρίν ακολουθήθηκε από την παραίτηση πέντε μελών του. Εκατό απεσταλμένοι ορίστηκαν αμέσως για να μεταφέρουν και να επιβάλλουν αυτό το ψήφισμα. Μέσα στο μικρό διάστημα των δυο εβδομάδων κάθε συναγωγή στην Παλαιστίνη υπέκυψε στο μανιφέστο αυτό του Σανχεντρίν εκτός από τη συναγωγή της Χεβρώνας. Οι άρχοντες της συναγωγής της Χεβρώνας αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν το δικαίωμα του Σανχεντρίν να ασκεί τέτοια δικαιοδοσία πάνω στα μέλη της. Αυτή η άρνηση να αποδεχτεί το ψήφισμα της Ιερουσαλήμ βασιζότανε στη διαφορά που είχε για την εκκλησιαστική αυτονομία της παρά στη συμπάθεια για την περίπτωση του Ιησού. Σύντομα μετά από αυτό η συναγωγή της Χεβρώνας καταστράφηκε από φωτιά.		154:2.1 (1718.2) Sunday, May 8, a.d. 29, at Jerusalem, the Sanhedrin passed a decree closing all the synagogues of Palestine to Jesus and his followers. This was a new and unprecedented usurpation of authority by the Jerusalem Sanhedrin. Theretofore each synagogue had existed and functioned as an independent congregation of worshipers and was under the rule and direction of its own board of governors. Only the synagogues of Jerusalem had been subject to the authority of the Sanhedrin. This summary action of the Sanhedrin was followed by the resignation of five of its members. One hundred messengers were immediately dispatched to convey and enforce this decree. Within the short space of two weeks every synagogue in Palestine had bowed to this manifesto of the Sanhedrin except the synagogue at Hebron. The rulers of the Hebron synagogue refused to acknowledge the right of the Sanhedrin to exercise such jurisdiction over their assembly. This refusal to accede to the Jerusalem decree was based on their contention of congregational autonomy rather than on sympathy with Jesus’ cause. Shortly thereafter the Hebron synagogue was destroyed by fire.
154:2.2 (1718.3) Το ίδιο αυτό πρωινό της Κυριακής, ο Ιησούς ανακοίνωσε αργία μιας εβδομάδας, παρακινώντας όλους τους μαθητές του να επιστρέψουν στα σπίτια τους ή στους φίλους τους για να αναπαύσουν τις ταραγμένες ψυχές τους και να πουν λόγια ενθαρρυντικά στους αγαπημένους τους. Είπε: «Πηγαίνετε στα μέρη σας για να διασκεδάσετε ή να ψαρέψετε ενώ θα προσεύχεστε για την επέκταση της βασιλείας».		154:2.2 (1718.3) This same Sunday morning, Jesus declared a week’s holiday, urging all of his disciples to return to their homes or friends to rest their troubled souls and speak words of encouragement to their loved ones. He said: “Go to your several places to play or fish while you pray for the extension of the kingdom.”
154:2.3 (1718.4) Αυτή την εβδομάδα της ανάπαυσης ο Ιησούς μπόρεσε να επισκεφθεί πολλές οικογένειες και ομάδες ανθρώπων κοντά στην παραλία. Πήγε επίσης σε αρκετές ευκαιρίες για ψάρεμα με το Δαυίδ Ζεβεδαίο και όταν περιδιάβαζε μόνος του τον περισσότερο καιρό, παραφύλαγαν πάντα εκεί κοντά κρυμμένοι δυο ή τρεις από τους πιο πιστούς αγγελιαφόρους του Δαυίδ, που είχαν προκαθορισμένες εντολές από τον αρχηγό τους να προσέχουν τη φύλαξη του Ιησού. Δεν έγινε κανένα δημόσιο κήρυγμα κανενός είδους αυτή την εβδομάδα της ανάπαυσης.		154:2.3 (1718.4) This week of rest enabled Jesus to visit many families and groups about the seaside. He also went fishing with David Zebedee on several occasions, and while he went about alone much of the time, there always lurked near by two or three of David’s most trusted messengers, who had no uncertain orders from their chief respecting the safeguarding of Jesus. There was no public teaching of any sort during this week of rest.
154:2.4 (1718.5) Αυτή την εβδομάδα ο Ναθαναήλ και ο Ιάκωβος Ζεβεδαίος υπέφεραν από μια σοβαρή ασθένεια. Επί τρεις ημέρες και νύχτες υπέφεραν από μια έντονη και επίπονη πεπτική διαταραχή. Την τρίτη νύχτα ο Ιησούς έστειλε τη Σαλώμη, τη μητέρα του Ιάκωβου να αναπαυθεί, ενώ αυτός περιποιόταν τους αποστόλους που υπέφεραν. Φυσικά ο Ιησούς θα μπορούσε να τους θεραπεύσει στιγμιαία αυτούς τους δυο άνδρες, αλλά δεν ήταν αυτή η μέθοδος ούτε του Υιού ούτε του Πατέρα σε σχέση με αυτές τις κοινότοπες δυσκολίες και ασθένειες των παιδιών των ανθρώπων στους εξελικτικούς κόσμους μέσα στο χρόνο και το χώρο. Ούτε μια φορά, σε όλη την επεισοδιακή ζωή του στη σάρκα, ο Ιησούς δεν ασχολήθηκε με κανενός είδους υπερφυσική φροντίδα για κανένα από τα μέλη της γήινης οικογένειάς του ή προς το συμφέρον κανενός από τους άμεσους οπαδούς του.		154:2.4 (1718.5) This was the week that Nathaniel and James Zebedee suffered from more than a slight illness. For three days and nights they were acutely afflicted with a painful digestive disturbance. On the third night Jesus sent Salome, James’s mother, to her rest, while he ministered to his suffering apostles. Of course Jesus could have instantly healed these two men, but that is not the method of either the Son or the Father in dealing with these commonplace difficulties and afflictions of the children of men on the evolutionary worlds of time and space. Never once, throughout all of his eventful life in the flesh, did Jesus engage in any sort of supernatural ministration to any member of his earth family or in behalf of any one of his immediate followers.
154:2.5 (1719.1) Συμπαντικές δυσκολίες πρέπει να απαντώνται και πλανητικά εμπόδια πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν μέρος της εμπειρίας της εκγύμνασης για την αύξηση και την ανάπτυξη, την προοδευτική τελειότητα των αναπτυσσόμενων ψυχών των θνητών υπάρξεων. Ο πνευματικός εξαγνισμός της ανθρώπινης ψυχής απαιτεί ενδόμυχη εμπειρία μέσα από την εκπαιδευτική επίλυση ενός ευρέως φάσματος αληθινών προβλημάτων του σύμπαντος. Η ζωώδης φύση και οι κατώτερες μορφές των δημιουργημάτων δεν προοδεύουν θετικά σε περιβαλλοντική ευκολία. Προβληματικές καταστάσεις, που συνδέονται με προσπάθεια σε δράση, συνωμοτούν και παράγουν εκείνες τις διεργασίες του μυαλού, της ψυχής και του πνεύματος που συμβάλλουν ισχυρά στην επίτευξη αξιέπαινων στόχων στην προοδευτική κίνηση των θνητών και στο κατόρθωμα υψηλότερων επιπέδων πνευματικού πεπρωμένου.		154:2.5 (1719.1) Universe difficulties must be met and planetary obstacles must be encountered as a part of the experience training provided for the growth and development, the progressive perfection, of the evolving souls of mortal creatures. The spiritualization of the human soul requires intimate experience with the educational solving of a wide range of real universe problems. The animal nature and the lower forms of will creatures do not progress favorably in environmental ease. Problematic situations, coupled with exertion stimuli, conspire to produce those activities of mind, soul, and spirit which contribute mightily to the achievement of worthy goals of mortal progression and to the attainment of higher levels of spirit destiny.
3. Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΤΙΒΕΡΙΑΔΑ ^top		3. The Second Tiberias Conference ^top
154:3.1 (1719.2) Στις 16 Μαΐου συνήλθε η δεύτερη συγκέντρωση στην Τιβεριάδα, μεταξύ των αρχών της Ιερουσαλήμ και του Ηρώδη Αντύπα. Στο ακροατήριο παρευρίσκονταν οι θρησκευτικοί και οι πολιτικοί αρχηγοί από την Ιερουσαλήμ. Οι Ιουδαίοι αρχηγοί ήταν σε θέση να αναφέρουν στον Ηρώδη ότι πρακτικά όλες οι συναγωγές της Γαλιλαίας και της Ιουδαίας ήταν κλειστές για τις διδασκαλίες του Ιησού. Έγινε μια νέα προσπάθεια για να κάνουν τον Ηρώδη να συλλάβει τον Ιησού, αλλά αυτός αρνήθηκε να εκτελέσει τις εντολές τους. Στις 18 Μαΐου, όμως, ο Ηρώδης συμφώνησε με το σχέδιο να επιτρέψει στις αρχές του Σανχεντρίν να συλλάβουν τον Ιησού και να τον μεταφέρουν στην Ιερουσαλήμ για να του επιβάλουν θρησκευτικές κατηγορίες αν ο Ρωμαίος κυβερνήτης της Ιουδαίας ενέκρινε τέτοια διευθέτηση. Εν τω μεταξύ, οι εχθροί του Ιησού διέδιδαν με επιμέλεια τη φήμη σε όλη τη Γαλιλαία ότι ο Ηρώδης είχε γίνει εχθρικός προς τον Ιησού και ότι σκόπευε να εξολοθρεύσει όλους που πίστευαν τις διδασκαλίες του.		154:3.1 (1719.2) On May 16 the second conference at Tiberias between the authorities at Jerusalem and Herod Antipas was convened. Both the religious and the political leaders from Jerusalem were in attendance. The Jewish leaders were able to report to Herod that practically all the synagogues in both Galilee and Judea were closed to Jesus’ teachings. A new effort was made to have Herod place Jesus under arrest, but he refused to do their bidding. On May 18, however, Herod did agree to the plan of permitting the Sanhedrin authorities to seize Jesus and carry him to Jerusalem to be tried on religious charges, provided the Roman ruler of Judea concurred in such an arrangement. Meanwhile, Jesus’ enemies were industriously spreading the rumor throughout Galilee that Herod had become hostile to Jesus, and that he meant to exterminate all who believed in his teachings.
154:3.2 (1719.3) Το Σάββατο το βράδυ, 21 Μαΐου, έφτασε η είδηση στην Τιβεριάδα ότι οι πολιτικές αρχές της Ιερουσαλήμ δεν είχαν αντίρρηση για τη συμφωνία μεταξύ του Ηρώδη και των Φαρισαίων να συλλάβουν τον Ιησού και να τον μεταφέρουν στην Ιερουσαλήμ για να δικαστεί ενώπιον του Σανχεντρίν με τις κατηγορίες ότι χλεύαζε τους ιερούς νόμους του Ιουδαϊκού έθνους. Στη συνέχεια, ακριβώς πριν από τα μεσάνυχτα αυτής της μέρας, ο Ηρώδης υπέγραψε το ψήφισμα που εξουσιοδοτούσε τους αξιωματούχους του Σανχεντρίν να συλλάβουν τον Ιησού μέσα στην επικράτεια του Ηρώδη και δια της βίας να τον φέρουν στην Ιερουσαλήμ για να δικαστεί. Ισχυρές πιέσεις ασκήθηκαν από πολλές πλευρές στον Ηρώδη πριν συναινέσει στο να δώσει την άδεια αυτή και γνώριζε καλά ότι ο Ιησούς δεν μπορούσε να ελπίζει σε μια δίκαιη δίκη ενώπιον των άσπονδων εχθρών του στην Ιερουσαλήμ.		154:3.2 (1719.3) On Saturday night, May 21, word reached Tiberias that the civil authorities at Jerusalem had no objection to the agreement between Herod and the Pharisees that Jesus be seized and carried to Jerusalem for trial before the Sanhedrin on charges of flouting the sacred laws of the Jewish nation. Accordingly, just before midnight of this day, Herod signed the decree which authorized the officers of the Sanhedrin to seize Jesus within Herod’s domains and forcibly to carry him to Jerusalem for trial. Strong pressure from many sides was brought to bear upon Herod before he consented to grant this permission, and he well knew that Jesus could not expect a fair trial before his bitter enemies at Jerusalem.
4. ΣΑΒΒΑΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΤΗΝ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ ^top		4. Saturday Night in Capernaum ^top
154:4.1 (1719.4) Αυτό το ίδιο βράδυ του Σαββάτου, στην Καπερναούμ μια ομάδα από πενήντα ηγετικούς πολίτες συναντήθηκαν στη συναγωγή για να συζητήσουν τη βαρυσήμαντη ερώτηση: «Τι θα κάνουμε με τον Ιησού;». Μιλούσαν και φιλονικούσαν μέχρι μετά τα μεσάνυχτα, αλλά δεν μπορούσαν να βρούνε κάποια κοινή γραμμή για να συμφωνήσουν. Εκτός από λίγα άτομα που έκλιναν προς το πιστεύω ότι ο Ιησούς μπορούσε να ήταν ο Μεσσίας, τουλάχιστον ένας άγιος, ή ίσως ένας προφήτης, η συγκέντρωση χωρίστηκε σε τέσσερις σχεδόν ισοδύναμες ομάδες που υποστήριζαν αντίστοιχα τις ακόλουθες απόψεις για τον Ιησού:		154:4.1 (1719.4) On this same Saturday night, in Capernaum a group of fifty leading citizens met at the synagogue to discuss the momentous question: “What shall we do with Jesus?” They talked and debated until after midnight, but they could not find any common ground for agreement. Aside from a few persons who inclined to the belief that Jesus might be the Messiah, at least a holy man, or perhaps a prophet, the meeting was divided into four nearly equal groups who held, respectively, the following views of Jesus:
154:4.2 (1719.5) 1. Ότι ήταν ένας παραπλανημένος αβλαβής φανατικός της θρησκείας.		154:4.2 (1719.5) 1. That he was a deluded and harmless religious fanatic.
154:4.3 (1719.6) 2. Ότι ήταν ένας επικίνδυνος και πανούργος υποκινητής που μπορούσε να δημιουργήσει επανάσταση.		154:4.3 (1719.6) 2. That he was a dangerous and designing agitator who might stir up rebellion.
154:4.4 (1720.1) 3. Ότι ήταν σε συμμαχία με διαβόλους, ότι ίσως να ήταν ακόμα και ο πρίγκιπας των διαβόλων.		154:4.4 (1720.1) 3. That he was in league with devils, that he might even be a prince of devils.
154:4.5 (1720.2) 4. Ότι ήταν εκτός εαυτού, ότι ήταν τρελός, διανοητικά ανισόρροπος.		154:4.5 (1720.2) 4. That he was beside himself, that he was mad, mentally unbalanced.
154:4.6 (1720.3) Έγινε πολλή συζήτηση για τις θεωρίες των κηρυγμάτων του Ιησού οι οποίες ήταν ανησυχητικές για τους απλούς ανθρώπους. Οι εχθροί του υποστήριζαν ότι οι διδασκαλίες του δεν ήταν πρακτικές, ότι το παν θα γκρεμιζόταν αν καθένας έκανε έντιμη προσπάθεια να ζήσει σύμφωνα με τις ιδέες του. Και οι άνθρωποι από πολλές διαδοχικές γενιές είπαν τα ίδια πράγματα. Πολλοί λογικοί και καλοπροαίρετοι άνθρωποι, ακόμα και στην πιο φωτισμένη εποχή αυτών των αποκαλύψεων, υποστήριξαν ότι ο σύγχρονος πολιτισμός δεν θα μπορούσε να χτιστεί πάνω στις διδασκαλίες του Ιησού – και εν μέρει έχουν δίκιο. Αλλά όλοι αυτοί οι αμφισβητίες ξεχνούν ότι ένας πολύ καλύτερος πολιτισμός θα μπορούσε να έχει χτιστεί πάνω στις διδασκαλίες του και κάποτε θα γίνει. Αυτός ο κόσμος ποτέ δεν προσπάθησε σοβαρά να εκτελέσει τις διδασκαλίες του Ιησού σε μεγάλη κλίμακα, παρόλο που συχνά έγιναν απρόθυμες προσπάθειες για να ακολουθήσουν τις θεωρίες του λεγόμενου Χριστιανισμού.		154:4.6 (1720.3) There was much talk about Jesus’ preaching doctrines which were upsetting for the common people; his enemies maintained that his teachings were impractical, that everything would go to pieces if everybody made an honest effort to live in accordance with his ideas. And the men of many subsequent generations have said the same things. Many intelligent and well-meaning men, even in the more enlightened age of these revelations, maintain that modern civilization could not have been built upon the teachings of Jesus—and they are partially right. But all such doubters forget that a much better civilization could have been built upon his teachings, and sometime will be. This world has never seriously tried to carry out the teachings of Jesus on a large scale, notwithstanding that halfhearted attempts have often been made to follow the doctrines of so-called Christianity.
5. ΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑΚΟ ΠΡΩΙΝΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ^top		5. The Eventful Sunday Morning ^top
154:5.1 (1720.4) Η 22η Μαΐου ήταν μια επεισοδιακή ημέρα στη ζωή του Ιησού. Αυτό το πρωινό της Κυριακής, πριν το ξημέρωμα, ένας από τους αγγελιαφόρους του Δαυίδ έφτασε με μεγάλη σπουδή από την Τιβεριάδα, φέρνοντας την είδηση ότι ο Ηρώδης είχε εξουσιοδοτήσει, ή επρόκειτο να εξουσιοδοτήσει, τη σύλληψη του Ιησού από τους αξιωματούχους του Σανχεντρίν. Η λήψη των ειδήσεων αυτού του επικείμενου κινδύνου έκανε το Δαυίδ να ξεσηκώσει τους αγγελιαφόρους του και να τους στείλει σε όλες τις τοπικές ομάδες μαθητών, προσκαλώντας τους σε ένα επείγον συμβούλιο στις επτά εκείνο το πρωί. Όταν η κουνιάδα του Ιούδα (αδελφού του Ιησού) άκουσε την τρομαχτική αναφορά, μετέφερε βιαστικά τις ειδήσεις σε όλη την οικογένεια του Ιησού που διέμενε εκεί κοντά, προσκαλώντας τους αμέσως να μαζευτούν στο σπίτι του Ζεβεδαίου. Και σαν απάντηση σε αυτό το βιαστικό κάλεσμα, μαζεύτηκαν εκεί χωρίς καθυστέρηση η Μαρία, ο Ιάκωβος, ο Ιωσήφ, ο Ιούδας και η Ρουθ.		154:5.1 (1720.4) May 22 was an eventful day in the life of Jesus. On this Sunday morning, before daybreak, one of David’s messengers arrived in great haste from Tiberias, bringing the word that Herod had authorized, or was about to authorize, the arrest of Jesus by the officers of the Sanhedrin. The receipt of the news of this impending danger caused David Zebedee to arouse his messengers and send them out to all the local groups of disciples, summoning them for an emergency council at seven o’clock that morning. When the sister-in-law of Jude (Jesus’ brother) heard this alarming report, she hastened word to all of Jesus’ family who dwelt near by, summoning them forthwith to assemble at Zebedee’s house. And in response to this hasty call, presently there were assembled Mary, James, Joseph, Jude, and Ruth.
154:5.2 (1720.5) Σε αυτή τη συγκέντρωση, νωρίς το πρωί, ο Ιησούς έδωσε τις τελικές οδηγίες του στους μαζεμένους μαθητές. Δηλαδή, τους αποχαιρέτησε για την ώρα, γνωρίζοντας καλά ότι σύντομα θα διασκορπιζόντουσαν από την Καπερναούμ. Τους κατεύθυνε ώστε να ζητήσουν όλοι από το Θεό καθοδήγηση και να συνεχίσουν παρά τις αντιξοότητες το έργο της βασιλείας εις πείσμα όλων των συνεπειών. Οι ευαγγελιστές έπρεπε να εργαστούν όπως γνώριζαν μέχρι την ώρα που θα λάβαιναν κλίση. Επέλεξε δώδεκα από τους ευαγγελιστές να τον συνοδεύουν. Οι δώδεκα απόστολοι διέταξε να παραμείνουν μαζί του άσχετα με το τι θα συνέβαινε. Για τις δώδεκα γυναίκες έδωσε οδηγίες να παραμείνουν στο σπίτι του Ζεβεδαίου και στο σπίτι του Πέτρου μέχρι να τις καλούσε.		154:5.2 (1720.5) At this early morning meeting Jesus imparted his farewell instructions to the assembled disciples; that is, he bade them farewell for the time being, knowing well that they would soon be dispersed from Capernaum. He directed them all to seek God for guidance and to carry on the work of the kingdom regardless of consequences. The evangelists were to labor as they saw fit until such time as they might be called. He selected twelve of the evangelists to accompany him; the twelve apostles he directed to remain with him no matter what happened. The twelve women he instructed to remain at the Zebedee house and at Peter’s house until he should send for them.
154:5.3 (1720.6) Ο Ιησούς συγκατατέθηκε να συνεχίσει ο Δαυίδ Ζεβεδαίος την υπηρεσία των αγγελιαφόρων σε όλη τη χώρα, και ανταπαντώντας χωρίς καθυστέρηση στον αποχαιρετισμό του Κυρίου, ο Δαυίδ είπε: «Πήγαινε να κάνεις το έργο σου Κύριε. Μην αφήσεις τους φανατικούς να σε πιάσουν, και μην αμφιβάλεις για τους αγγελιαφόρους, θα σε ακολουθούν. Οι άνδρες μου δεν θα χάσουν ποτέ την επαφή μαζί σου και απ’ αυτούς θα μαθαίνεις τα νέα για τη βασιλεία σε άλλα μέρη, και απ’ αυτούς θα μαθαίνουμε τα πάντα για σένα. Οτιδήποτε και να μου συμβεί δεν θα με εμποδίσει να κάνω αυτή την υπηρεσία, γιατί έχω ορίσει πρώτο και δεύτερο αρχηγό, ακόμη και τρίτο. Δεν είμαι ούτε δάσκαλος ούτε ιεροκήρυκας, αλλά μέσα στην καρδιά μου είναι να κάνω αυτό και τίποτα δεν μπορεί να με σταματήσει».		154:5.3 (1720.6) Jesus consented to David Zebedee’s continuing his countrywide messenger service, and in bidding the Master farewell presently, David said: “Go forth to your work, Master. Don’t let the bigots catch you, and never doubt that the messengers will follow after you. My men will never lose contact with you, and through them you shall know of the kingdom in other parts, and by them we will all know about you. Nothing that might happen to me will interfere with this service, for I have appointed first and second leaders, even a third. I am neither a teacher nor a preacher, but it is in my heart to do this, and none can stop me.”
154:5.4 (1720.7) Στις 7.30 περίπου το πρωί ο Ιησούς άρχισε την ομιλία του αποχωρισμού σε περίπου εκατό πιστούς που συνωστίζονταν μέσα στο σπίτι για να τον ακούσουν. Για όλους τους παρόντες αυτή ήταν μια κατανυκτική περίπτωση, αλλά ο Ιησούς φαινόταν εξαιρετικά ευδιάθετος. Ήταν πάλι ο κανονικός εαυτός του. Η σοβαρότητα τόσων εβδομάδων είχε φύγει και επηρέασε όλους τους με τα λόγια πίστης, ελπίδας και κουράγιου.		154:5.4 (1720.7) About 7:30 this morning Jesus began his parting address to almost one hundred believers who had crowded indoors to hear him. This was a solemn occasion for all present, but Jesus seemed unusually cheerful; he was once more like his normal self. The seriousness of weeks had gone, and he inspired all of them with his words of faith, hope, and courage.
6. ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ^top		6. Jesus’ Family Arrives ^top
154:6.1 (1721.1) Κατά τις οκτώ το πρωί της Κυριακής πέντε μέλη από τη γήινη οικογένεια του Ιησού έφτασαν στην περιοχή σαν απάντηση στις επείγουσες εκκλήσεις της κουνιάδας του Ιούδα. Απ’ όλη του τη γήινη οικογένεια, μόνο μία, η Ρουθ, πίστευε με όλη της την καρδιά και συνεχώς στη θεϊκότητα της αποστολής του στη γη. Ο Ιούδας και ο Ιάκωβος, ακόμα και ο Ιωσήφ, διατηρούσαν την πίστη τους στον Ιησού, αλλά είχαν επιτρέψει στην περηφάνια να υπεισέλθει στη κρίση τους και στις πνευματικές πεποιθήσεις τους. Η Μαρία παρόμοια είχε σχιστεί στα δυο από την αγάπη και το φόβο, μεταξύ της αγάπης της μητέρας και της περηφάνιας της οικογένειας. Αν και ήταν εξαντλημένη από τις αμφιβολίες, δεν μπορούσε ποτέ να ξεχάσει τελείως την επίσκεψη του Γαβριήλ πριν γεννηθεί ο Ιησούς. Οι Φαρισαίοι είχαν αγωνιστεί να πείσουν τη Μαρία ότι ο Ιησούς ήταν εκτός εαυτού, τρελός. Την ώθησαν να πάει με τα αγόρια της και να ζητήσουν να τον μεταπείσουν από περαιτέρω προσπάθειες για δημόσια διδασκαλία. Διαβεβαίωναν τη Μαρία ότι η υγεία του Ιησού σύντομα θα καταστρεφόταν και ότι μόνο ατίμωση και δυσμένεια θα έπεφταν πάνω σε όλη την οικογένεια σαν αποτέλεσμα που του επέτρεπαν να συνεχίζει. Και έτσι, όταν έφτασε η είδηση από την κουνιάδα του Ιούδα, και οι πέντε ξεκίνησαν αμέσως για το σπίτι του Ζεβεδαίου, μια και βρίσκονταν μαζί στο σπίτι της Μαρίας, όπου είχαν συναντηθεί με τους Φαρισαίους το περασμένο βράδυ. Μίλησαν με τους αρχηγούς από την Ιερουσαλήμ επί μακρόν μέσα στη νύχτα, και όλοι είχαν λίγο πολύ πειστεί ότι ο Ιησούς ενεργούσε παράξενα, ότι για κάμποσο καιρό ενεργούσε παράξενα. Μια και η Ρουθ δεν μπορούσε να εξηγήσει όλη αυτή τη συμπεριφορά του, επέμεινε στο ότι αυτός είχε πάντα φερθεί στην οικογένειά του σωστά και αρνήθηκε να συμφωνήσει με το σχέδιο να προσπαθήσουν να τον μεταπείσουν από το παρακάτω έργο του.		154:6.1 (1721.1) It was about eight o’clock on this Sunday morning when five members of Jesus’ earth family arrived on the scene in response to the urgent summons of Jude’s sister-in-law. Of all his family in the flesh, only one, Ruth, believed wholeheartedly and continuously in the divinity of his mission on earth. Jude and James, and even Joseph, still retained much of their faith in Jesus, but they had permitted pride to interfere with their better judgment and real spiritual inclinations. Mary was likewise torn between love and fear, between mother love and family pride. Though she was harassed by doubts, she could never quite forget the visit of Gabriel ere Jesus was born. The Pharisees had been laboring to persuade Mary that Jesus was beside himself, demented. They urged her to go with her sons and seek to dissuade him from further efforts at public teaching. They assured Mary that soon Jesus’ health would break, and that only dishonor and disgrace could come upon the entire family as a result of allowing him to go on. And so, when the word came from Jude’s sister-in-law, all five of them started at once for Zebedee’s house, having been together at Mary’s home, where they had met with the Pharisees the evening before. They had talked with the Jerusalem leaders long into the night, and all were more or less convinced that Jesus was acting strangely, that he had acted strangely for some time. While Ruth could not explain all of his conduct, she insisted that he had always treated his family fairly and refused to agree to the program of trying to dissuade him from further work.
154:6.2 (1721.2) Καθ’ οδόν προς το σπίτι του Ζεβεδαίου μιλούσαν γι αυτά τα πράγματα και συμφώνησαν μεταξύ τους να προσπαθήσουν να πείσουν τον Ιησού να πάει σπίτι μαζί τους, γιατί, είπε η Μαρία: «Ξέρω ότι θα μπορούσα να επηρεάσω το γιο μου μόνο αν ερχόταν σπίτι και με άκουγε». Ο Ιάκωβος και ο Ιούδας είχαν ακούσει τις διαδόσεις σχετικά με τα σχέδια για τη σύλληψη του Ιησού και για την οδήγησή του στην Ιερουσαλήμ για να δικαστεί. Φοβόντουσαν επίσης και για τη δική τους ασφάλεια. Για όσο διάστημα ο Ιησούς ήταν δημοφιλής στο κοινό, η οικογένειά του επέτρεπε στα γεγονότα να εξελίσσονται, αλλά τώρα που ο λαός της Καπερναούμ και οι αρχηγοί της Ιερουσαλήμ είχαν στραφεί ξαφνικά εναντίον του, άρχισαν να αισθάνονται έντονα την πίεση της ισχυριζόμενης δυσμένειας της στενάχωρης θέσης τους.		154:6.2 (1721.2) On the way to Zebedee’s house they talked these things over and agreed among themselves to try to persuade Jesus to come home with them, for, said Mary: “I know I could influence my son if he would only come home and listen to me.” James and Jude had heard rumors concerning the plans to arrest Jesus and take him to Jerusalem for trial. They also feared for their own safety. As long as Jesus was a popular figure in the public eye, his family allowed matters to drift along, but now that the people of Capernaum and the leaders at Jerusalem had suddenly turned against him, they began keenly to feel the pressure of the supposed disgrace of their embarrassing position.
154:6.3 (1721.3) Περίμεναν να συναντήσουν τον Ιησού, να τον πάρουν κατά μέρος και να τον παρακινήσουν να πάει σπίτι μαζί τους. Σκέφτηκαν να τον διαβεβαιώσουν ότι θα λησμονούσαν πως τους είχε παραμελήσει – θα συγχωρούσαν και θα ξεχνούσαν – αν παρατούσε μόνο την ανοησία του να προσπαθεί να κηρύξει μια νέα θρησκεία που μόνο φασαρία θα του έφερνε και ατίμωση στην οικογένειά του. Σε όλα αυτά η Ρουθ είπε μόνο: «Θα πω στον αδελφό μου ότι πιστεύω πως είναι άνθρωπος του Θεού και πως ελπίζω να είναι πρόθυμος να πεθάνει πριν επιτρέψει σε αυτούς τους αχρείους Φαρισαίους να σταματήσουν το κήρυγμά του». Ο Ιωσήφ υποσχέθηκε να κρατήσει τη Ρουθ σιωπηλή όσο οι άλλοι θα αγωνιζόντουσαν να τα καταφέρουν με τον Ιησού.		154:6.3 (1721.3) They had expected to meet Jesus, take him aside, and urge him to go home with them. They had thought to assure him that they would forget his neglect of them—they would forgive and forget—if he would only give up the foolishness of trying to preach a new religion which could bring only trouble to himself and dishonor upon his family. To all of this Ruth would say only: “I will tell my brother that I think he is a man of God, and that I hope he would be willing to die before he would allow these wicked Pharisees to stop his preaching.” Joseph promised to keep Ruth quiet while the others labored with Jesus.
154:6.4 (1721.4) Όταν έφτασαν στο σπίτι του Ζεβεδαίου, ο Ιησούς ήταν στη μέση της ομιλίας του αποχωρισμού του προς τους μαθητές. Προσπάθησαν να εισέλθουν στο σπίτι αλλά είχε πλημμυρίσει από το συνωστισμό. Στο τέλος εγκαταστάθηκαν στην πίσω βεράντα και από στόμα σε στόμα έφτασε η είδηση μέχρι τον Ιησού, ώστε τελικά του το ψιθύρισε ο Σίμων Πέτρος, ο οποίος διέκοψε την ομιλία επί τούτοις και είπε: «Πρόσεξε, η μητέρα σου και τα αδέλφια σου είναι έξω, και ανησυχούν πολύ να μιλήσουν μαζί σου». Η μητέρα του δεν γνώριζε πόσο σημαντικό ήταν το μήνυμα του αποχωρισμού που έλεγε στους οπαδούς του, ούτε γνώριζε ότι η ομιλία του μπορούσε από στιγμή σε στιγμή να διακοπεί από την άφιξη αυτών που θα τον συλλάμβαναν. Σκέφτηκε πραγματικά, πως ύστερα από τόσο προφανή αποξένωση, εν όψει του γεγονότος ότι αυτή και τα αδέλφια του είχαν δείξει την προθυμία τους εμπράκτως και είχαν έλθει σ’ αυτόν, ο Ιησούς θα σταματούσε να μιλάει και θα ’ρχόταν σ’ αυτούς μόλις μάθαινε την είδηση ότι τον περίμεναν.		154:6.4 (1721.4) When they reached the Zebedee house, Jesus was in the very midst of delivering his parting address to the disciples. They sought to gain entrance to the house, but it was crowded to overflowing. Finally they established themselves on the back porch and had word passed in to Jesus, from person to person, so that it finally was whispered to him by Simon Peter, who interrupted his talking for the purpose, and who said: “Behold, your mother and your brothers are outside, and they are very anxious to speak with you.” Now it did not occur to his mother how important was the giving of this parting message to his followers, neither did she know that his address was likely to be terminated any moment by the arrival of his apprehenders. She really thought, after so long an apparent estrangement, in view of the fact that she and his brothers had shown the grace actually to come to him, that Jesus would cease speaking and come to them the moment he received word they were waiting.
154:6.5 (1722.1) Ήταν ένα ακόμη από εκείνα τα περιστατικά τα οποία δεν μπορούσε να κατανοήσει η γήινη οικογένειά του, ότι έπρεπε να κάνει το έργο του Πατέρα του. Και έτσι η Μαρία και τ’ αδέλφια του πληγώθηκαν βαθιά όταν, μολονότι σταμάτησε την ομιλία του για να πάρει το μήνυμα, αντί να τρέξει έξω να τους υποδεχτεί, άκουσαν τη μουσική φωνή του να λέγει με μεγαλύτερη ένταση: «Πείτε στη μητέρα μου και στ’ αδέλφια μου να μη φοβούνται για μένα. Ο Πατέρας που με έστειλε σ’ αυτόν τον κόσμο δεν θα με εγκαταλείψει. Ούτε θα συμβεί κανένα κακό στην οικογένειά μου. Πείτε τους να έχουν δύναμη και να έχουν εμπιστοσύνη στον Πατέρα της βασιλείας. Όμως, τελικά, ποιος είναι η μητέρα μου και ποια τα αδέλφια μου;». Και τείνοντας μπροστά τα χέρια του προς όλους τους συγκεντρωμένους στο δωμάτιο μαθητές του, είπε: «Δεν έχω μητέρα, δεν έχω αδέλφια. Πρόσεξε μητέρα μου και προσέξτε αδέλφια μου! Οποιοσδήποτε κάνει το θέλημα του Πατέρα μου που είναι στον ουρανό, είναι το ίδιο μητέρα μου, αδελφός μου και αδελφή μου».		154:6.5 (1722.1) It was just another of those instances in which his earth family could not comprehend that he must be about his Father’s business. And so Mary and his brothers were deeply hurt when, notwithstanding that he paused in his speaking to receive the message, instead of his rushing out to greet them, they heard his musical voice speak with increased volume: “Say to my mother and my brothers that they should have no fear for me. The Father who sent me into the world will not forsake me; neither shall any harm come upon my family. Bid them be of good courage and put their trust in the Father of the kingdom. But, after all, who is my mother and who are my brothers?” And stretching forth his hands toward all of his disciples assembled in the room, he said: “I have no mother; I have no brothers. Behold my mother and behold my brethren! For whosoever does the will of my Father who is in heaven, the same is my mother, my brother, and my sister.”
154:6.6 (1722.2) Και όταν η Μαρία άκουσε αυτά τα λόγια, κατέρρευσε στα χέρια του Ιούδα. Τη μετέφεραν έξω στον κήπο για να την ξαναζωντανέψουν, ενώ ο Ιησούς έλεγε τα τελευταία λόγια από το μήνυμα του αποχαιρετισμού του. Μετά θα έβγαινε έξω για να συζητήσει με τη μητέρα του και με τ’ αδέλφια του, αλλά ένας αγγελιαφόρος έφτασε βιαστικά από την Τιβεριάδα φέρνοντας την είδηση ότι οι αξιωματούχοι του Σανχεντρίν ήταν στο δρόμο με την εξουσιοδότηση να τον συλλάβουν και να τον μεταφέρουν στην Ιερουσαλήμ. Ο Ανδρέας πήρε το μήνυμα αυτό και, διακόπτοντας τον Ιησού, του το είπε.		154:6.6 (1722.2) And when Mary heard these words, she collapsed in Jude’s arms. They carried her out in the garden to revive her while Jesus spoke the concluding words of his parting message. He would then have gone out to confer with his mother and his brothers, but a messenger arrived in haste from Tiberias bringing word that the officers of the Sanhedrin were on their way with authority to arrest Jesus and carry him to Jerusalem. Andrew received this message and, interrupting Jesus, told it to him.
154:6.7 (1722.3) Ο Ανδρέας δεν θυμόταν ότι ο Δαυίδ είχε τοποθετήσει καμιά εικοσιπενταριά φρουρούς γύρω από το σπίτι του Ζεβεδαίου και ότι κανείς δεν μπορούσε να τους καταλάβει αιφνιδιαστικά, έτσι ρώτησε τον Ιησού τι έπρεπε να γίνει. Ο Κύριος στεκόταν εκεί, σιωπηλός, ενώ η μητέρα του που είχε ακούσει τα λόγια, «Δεν έχω μητέρα», συνερχόταν στον κήπο από το σοκ. Τότε ακριβώς ήταν που μια γυναίκα στο δωμάτιο σηκώθηκε και αναφώνησε, «Ευλογημένη η κοιλιά που σε γέννησε και ευλογημένα τα στήθη που σε θρέψανε». Ο Ιησούς στράφηκε, στο πλάι ένα λεπτό, από τη συνομιλία που είχε με τον Ανδρέα, για να απαντήσει στη γυναίκα λέγοντάς της, «Όχι, ευλογημένος καλύτερα είναι αυτός που ακούει το λόγο του Κυρίου και τολμάει να τον εκτελεί».		154:6.7 (1722.3) Andrew did not recall that David had posted some twenty-five sentinels about the Zebedee house, and that no one could take them by surprise; so he asked Jesus what should be done. The Master stood there in silence while his mother, having heard the words, “I have no mother,” was recovering from the shock in the garden. It was at just this time that a woman in the room stood up and exclaimed, “Blessed is the womb that bore you and blessed are the breasts that nursed you.” Jesus turned aside a moment from his conversation with Andrew to answer this woman by saying, “No, rather is the one blessed who hears the word of God and dares to obey it.”
154:6.8 (1722.4) Η Μαρία και τα αδέλφια του Ιησού σκέφτηκαν ότι ο Ιησούς δεν τους καταλάβαινε, ότι είχε χάσει το ενδιαφέρον του γι αυτούς, αντιλαμβανόμενοι ελάχιστα ότι αυτοί ήταν που δεν κατάφεραν να καταλάβουν τον Ιησού. Ο Ιησούς ήξερε καλά πόσο δύσκολο είναι για τους ανθρώπους να διαχωριστούν από το παρελθόν τους. Γνώριζε πόσο οι ανθρώπινες υπάρξεις κατευθύνονται από την ευγλωττία του κήρυκα και πόσο η συνείδηση ανταποκρίνεται στη συναισθηματική έλξη όπως το μυαλό στη λογική και την αιτία, αλλά γνώριζε επίσης πόσο πιο δύσκολο είναι να πείσεις τους ανθρώπους να απαρνηθούν το παρελθόν.		154:6.8 (1722.4) Mary and Jesus’ brothers thought that Jesus did not understand them, that he had lost interest in them, little realizing that it was they who failed to understand Jesus. Jesus fully understood how difficult it is for men to break with their past. He knew how human beings are swayed by the preacher’s eloquence, and how the conscience responds to emotional appeal as the mind does to logic and reason, but he also knew how far more difficult it is to persuade men to disown the past.
154:6.9 (1722.5) Είναι αλήθεια παντοτινή, πως όλοι, όσοι νομίζουν ότι είναι παρεξηγημένοι ή ότι δεν τους εκτιμούν, βρίσκουν στον Ιησού ένα συμπονετικό φίλο και ένα σύμβουλο με κατανόηση. Είχε προειδοποιήσει τους αποστόλους του ότι οι εχθροί ενός ανθρώπου μπορεί να προέρχονται από τη δική του οικογένεια, αλλά δεν είχε αντιληφθεί πόσο κοντά στη δική του εμπειρία αυτή η πρόρρηση θα έβρισκε εφαρμογή. Ο Ιησούς δεν εγκατέλειψε τη γήινη οικογένειά του για να επιτελέσει το έργο του Πατέρα του – αυτοί τον εγκατέλειψαν. Αργότερα, μετά το θάνατο και την ανάσταση του Κυρίου, όταν ο Ιάκωβος συνδέθηκε με το κίνημα του Χριστιανισμού των πρώτων ετών, υπέφερε αμέτρητα σαν αποτέλεσμα της αποτυχίας του να απολαύσει την πρώτη αυτή σχέση με τον Ιησού και τους μαθητές του.		154:6.9 (1722.5) It is forever true that all who may think they are misunderstood or not appreciated have in Jesus a sympathizing friend and an understanding counselor. He had warned his apostles that a man’s foes may be they of his own household, but he had hardly realized how near this prediction would come to apply to his own experience. Jesus did not forsake his earth family to do his Father’s work—they forsook him. Later on, after the Master’s death and resurrection, when James became connected with the early Christian movement, he suffered immeasurably as a result of his failure to enjoy this earlier association with Jesus and his disciples.
154:6.10 (1723.1) Διερχόμενος από αυτά τα γεγονότα, ο Ιησούς επέλεξε να καθοδηγείται από την περιορισμένη γνώση του ανθρώπινου μυαλού του. Επιθυμούσε να υπομείνει την εμπειρία με τους συντρόφους του σαν απλός άνθρωπος. Και ήταν μέσα στο ανθρώπινο μυαλό του Ιησού να δει την οικογένειά του πριν αναχωρήσει. Δεν επιθυμούσε να σταματήσει στη μέση της ομιλίας του και να καταστήσει με αυτό τον τρόπο, την πρώτη τους συνάντηση μετά από χωρισμό τόσου καιρού, μια δημόσια υπόθεση. Είχε σκοπό να τελειώσει την ομιλία του και μετά να τους επισκεφθεί πριν φύγει, αλλά αυτό το σχέδιο εμποδίστηκε από τη συγκυρία των γεγονότων τα οποία γρήγορα επακολούθησαν.		154:6.10 (1723.1) In passing through these events, Jesus chose to be guided by the limited knowledge of his human mind. He desired to undergo the experience with his associates as a mere man. And it was in the human mind of Jesus to see his family before he left. He did not wish to stop in the midst of his discourse and thus render their first meeting after so long a separation such a public affair. He had intended to finish his address and then have a visit with them before leaving, but this plan was thwarted by the conspiracy of events which immediately followed.
154:6.11 (1723.2) Η βιασύνη της φυγής τους μεγάλωσε από την άφιξη μιας ομάδας αγγελιαφόρων του Δαυίδ στην πίσω είσοδο του σπιτιού του Ζεβεδαίου. Η οχλαγωγία που προκλήθηκε από αυτούς τους ανθρώπους φόβισε τους αποστόλους σκεπτόμενοι ότι αυτοί οι νεοφερμένοι μπορεί να ήσαν αυτοί που θα τους συλλάμβαναν, και με το φόβο της άμεσης σύλληψης, έφυγαν βιαστικά από την μπροστινή είσοδο προς το πλοίο που περίμενε. Και όλο αυτό εξηγεί γιατί ο Ιησούς δεν είδε την οικογένειά του που περίμενε στην πίσω βεράντα.		154:6.11 (1723.2) The haste of their flight was augmented by the arrival of a party of David’s messengers at the rear entrance of the Zebedee home. The commotion produced by these men frightened the apostles into thinking that these new arrivals might be their apprehenders, and in fear of immediate arrest, they hastened through the front entrance to the waiting boat. And all of this explains why Jesus did not see his family waiting on the back porch.
154:6.12 (1723.3) Είπε όμως στο Δαυίδ Ζεβεδαίο καθώς έμπαινε στο πλοίο βιαστικά: «Πες στη μητέρα μου και στ’ αδέλφια μου ότι εκτιμώ τον ερχομό τους, και πως σκόπευα να τους δω. Παραίνεσέ τους να μην μου καταλογίσουν λάθος αλλά καλύτερα να ζητήσουν να μάθουν το θέλημα του Θεού και να ζητήσουν τη χάρη και τη δύναμη να κάνουν το θέλημά του».		154:6.12 (1723.3) But he did say to David Zebedee as he entered the boat in hasty flight: “Tell my mother and my brothers that I appreciate their coming, and that I intended to see them. Admonish them to find no offense in me but rather to seek for a knowledge of the will of God and for grace and courage to do that will.”
7. Η ΒΙΑΣΤΙΚΗ ΦΥΓΗ ^top		7. The Hasty Flight ^top
154:7.1 (1723.4) Έτσι είχαν τα πράγματα την Κυριακή το πρωί, την 22α Μαΐου, του έτους 29 μ.Χ., που ο Ιησούς, μαζί με τους δώδεκα αποστόλους του και τους δώδεκα ευαγγελιστές, εξαναγκάστηκαν σε αυτή τη βιαστική φυγή από τους αξιωματούχους του Σανχεντρίν που βρισκόντουσαν καθ’ οδό προς τη Βηθσαϊδά με την εξουσιοδότηση του Ηρώδη Αντύπα για να τον συλλάβουν και να τον πάρουν στην Ιερουσαλήμ για να δικαστεί με την κατηγορία της βλασφημίας και άλλων παραβάσεων των ιερών νόμων των Ιουδαίων. Ήταν σχεδόν οκτώμισι αυτό το όμορφο πρωινό όταν η παρέα των εικοσιπέντε κάθισε στα κουπιά και κωπηλατούσε για την ανατολική ακτή της Θάλασσας της Γαλιλαίας.		154:7.1 (1723.4) And so it was on this Sunday morning, the twenty-second of May, in the year a.d. 29, that Jesus, with his twelve apostles and the twelve evangelists, engaged in this hasty flight from the Sanhedrin officers who were on their way to Bethsaida with authority from Herod Antipas to arrest him and take him to Jerusalem for trial on charges of blasphemy and other violations of the sacred laws of the Jews. It was almost half past eight this beautiful morning when this company of twenty-five manned the oars and pulled for the eastern shore of the Sea of Galilee.
154:7.2 (1723.5) Ακολουθώντας το πλοίο του Κυρίου, ένα άλλο μικρότερο πλοιάριο περιείχε έξι από τους αγγελιαφόρους του Δαυίδ, που είχαν εντολές να διατηρούν επαφή με τον Ιησού και τους συντρόφους του και να βλέπουνε αν οι πληροφορίες για το που βρισκότανε και για το αν ήταν ασφαλής, μεταδίδονται κανονικά στο σπίτι του Ζεβεδαίου στη Βηθσαϊδά, που είχε χρησιμεύσει σαν αρχηγείο για το έργο της βασιλείας για κάμποσο καιρό. Αλλά ο Ιησούς δεν θα έμενε ξανά στο σπίτι του Ζεβεδαίου. Από δω και πέρα, όλο το υπόλοιπο της γήινης ζωής του, ο Κύριος αληθινά «δεν είχε που την κεφαλήν κλίνει». Δεν θα είχε πια κάτι που να έμοιαζε με σταθερή διαμονή.		154:7.2 (1723.5) Following the Master’s boat was another and smaller craft, containing six of David’s messengers, who had instructions to maintain contact with Jesus and his associates and to see that information of their whereabouts and safety was regularly transmitted to the home of Zebedee in Bethsaida, which had served as headquarters for the work of the kingdom for some time. But Jesus was never again to make his home at the house of Zebedee. From now on, throughout the remainder of his earth life, the Master truly “had not where to lay his head.” No more did he have even the semblance of a settled abode.
154:7.3 (1723.6) Κωπηλάτησαν μέχρι το κοντινό χωριό της Κερίσα, έβαλαν το πλοίο τους στη φύλαξη φίλων, και ξεκίνησαν τις περιπλανήσεις του τελευταίου αυτού επεισοδιακού χρόνου της ζωής του Κυρίου στη γη. Για κάποιο χρόνο παρέμειναν στην επικράτεια του Φιλίππου, πηγαίνοντας από την Κερίσα πάνω στην Καισάρεια του Φιλίππου, και από εκεί πηγαίνοντας στην ακτή της Φοινίκης.		154:7.3 (1723.6) They rowed over to near the village of Kheresa, put their boat in the custody of friends, and began the wanderings of this eventful last year of the Master’s life on earth. For a time they remained in the domains of Philip, going from Kheresa up to Caesarea-Philippi, thence making their way over to the coast of Phoenicia.
154:7.4 (1723.7) Το πλήθος χρονοτριβούσε γύρω από το σπίτι του Ζεβεδαίου παρατηρώντας τα δυο αυτά πλοία να προχωράνε στη λίμνη προς την ανατολική ακτή, και είχαν φύγει για τα καλά όταν οι αξιωματούχοι από την Ιερουσαλήμ ήρθαν βιαστικοί και άρχισαν να ψάχνουν για τον Ιησού. Αρνήθηκαν να πιστέψουν ότι τους είχε ξεφύγει, και ενώ ο Ιησούς και η ομάδα του ταξίδευαν βόρεια μέσα από τη Βατάνεια, οι Φαρισαίοι και οι βοηθοί τους ξόδεψαν σχεδόν μια ολόκληρη εβδομάδα άσκοπα ψάχνοντάς τον στις γειτονιές της Καπερναούμ.		154:7.4 (1723.7) The crowd lingered about the home of Zebedee watching these two boats make their way over the lake toward the eastern shore, and they were well started when the Jerusalem officers hurried up and began their search for Jesus. They refused to believe he had escaped them, and while Jesus and his party were journeying northward through Batanea, the Pharisees and their assistants spent almost a full week vainly searching for him in the neighborhood of Capernaum.
154:7.5 (1724.1) Η οικογένεια του Ιησού γύρισε στο σπίτι τους στην Καπερναούμ και ξόδεψαν σχεδόν μια εβδομάδα μιλώντας, φιλονικώντας και προσευχόμενοι. Ήταν ολότελα θολωμένοι και κατάπληκτοι. Δεν ηρέμησαν παρά την Πέμπτη το απόγευμα, όταν η Ρουθ γύρισε από μια επίσκεψη στο σπίτι του Ζεβεδαίου, όπου έμαθε από τον Δαυίδ ότι ο αδελφός/πατέρας της ήταν ασφαλής και υγιής και προχωρούσε προς την ακτή της Φοινίκης.		154:7.5 (1724.1) Jesus’ family returned to their home in Capernaum and spent almost a week in talking, debating, and praying. They were filled with confusion and consternation. They enjoyed no peace of mind until Thursday afternoon, when Ruth returned from a visit to the Zebedee house, where she learned from David that her father-brother was safe and in good health and making his way toward the Phoenician coast.