Εγγραφο 181		Paper 181
ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ		Final Admonitions and Warnings
181:0.1 (1953.1) Μετά το πέρας της αποχαιρετιστήριας ομιλίας προς τους ένδεκα, ο Ιησούς φλυάρησε ανεπίσημα μαζί τους και αφηγήθηκε πολλές εμπειρίες οι οποίες τους ενδιέφεραν σαν ομάδα αλλά και σαν άτομα. Τελικά αυτοί οι Γαλιλαίοι άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι ο φίλος και δάσκαλός τους επρόκειτο να τους αφήσει, και η ελπίδα τους αρπάχτηκε από την υπόσχεση ότι, μετά από λίγο, θα βρισκόταν και πάλι μαζί τους, αλλά είχαν την προδιάθεση και ξέχασαν ότι αυτή η εκ νέου επίσκεψη θα διαρκούσε πάλι λίγο χρόνο. Πολλοί από τους αποστόλους και τους ηγετικούς μαθητές σκέφθηκαν αληθινά ότι αυτή η υπόσχεση να επιστρέψει για λίγο διάστημα (το μικρό διάλειμμα μεταξύ της ανάστασης και της ανάληψης) υποδήλωνε ότι ο Ιησούς θα αναχωρούσε για μια σύντομη επίσκεψη στον Πατέρα του, μετά από την οποία θα επέστρεφε για να εδραιώσει τη βασιλεία. Και μια τέτοια ερμηνεία της διδασκαλίας του συμμορφωνόταν με τα προδικασμένα πιστεύω τους και με τις διακαείς ελπίδες τους. Εφόσον λοιπόν τα πιστεύω όλης της ζωής τους και οι ελπίδες τους για την εκπλήρωση των επιθυμιών τους συμφωνήθηκαν με αυτό τον τρόπο, δεν ήταν δύσκολο γι αυτούς να βρουν μια ερμηνεία των λόγων τού Κυρίου που θα δικαιολογούσε τις σφοδρές λαχτάρες τους.		181:0.1 (1953.1) AFTER the conclusion of the farewell discourse to the eleven, Jesus visited informally with them and recounted many experiences which concerned them as a group and as individuals. At last it was beginning to dawn upon these Galileans that their friend and teacher was going to leave them, and their hope grasped at the promise that, after a little while, he would again be with them, but they were prone to forget that this return visit was also for a little while. Many of the apostles and the leading disciples really thought that this promise to return for a short season (the short interval between the resurrection and the ascension) indicated that Jesus was just going away for a brief visit with his Father, after which he would return to establish the kingdom. And such an interpretation of his teaching conformed both with their preconceived beliefs and with their ardent hopes. Since their lifelong beliefs and hopes of wish fulfillment were thus agreed, it was not difficult for them to find an interpretation of the Master’s words which would justify their intense longings.
181:0.2 (1953.2) Μετά την αποχαιρετιστήρια συζήτηση και αφού αυτή είχε αρχίσει να κατασταλάζει στο νου τους, ο Ιησούς φώναξε πάλι τους αποστόλους για να δώσει εντολές και άρχισε τη μετάδοση των τελευταίων παραινέσεων και προειδοποιήσεων.		181:0.2 (1953.2) After the farewell discourse had been discussed and had begun to settle down in their minds, Jesus again called the apostles to order and began the impartation of his final admonitions and warnings.
1. ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ^top		1. Last Words of Comfort ^top
181:1.1 (1953.3) Όταν οι ένδεκα πήραν τις θέσεις τους, ο Ιησούς στάθηκε όρθιος και αγόρευσε προς αυτούς: «Όσο διάστημα βρίσκομαι μαζί σας στον κόσμο, δεν είμαι παρά μόνο ένα άτομο μεταξύ σας ή μέσα σε όλο τον κόσμο. Όταν όμως θα έχω απελευθερωθεί από το ένδυμα αυτό της θνητής φύσης, θα μπορώ να επιστρέψω σαν πνεύμα που θα κατοικεί μέσα στον καθένα σας και μέσα σε όλους τους άλλους πιστούς του ευαγγελίου της βασιλείας. Με τον τρόπο αυτό ο Γιος του Ανθρώπου θα ενσωματωθεί πνευματικά στις ψυχές όλων των αληθινών πιστών.		181:1.1 (1953.3) When the eleven had taken their seats, Jesus stood and addressed them: “As long as I am with you in the flesh, I can be but one individual in your midst or in the entire world. But when I have been delivered from this investment of mortal nature, I will be able to return as a spirit indweller of each of you and of all other believers in this gospel of the kingdom. In this way the Son of Man will become a spiritual incarnation in the souls of all true believers.
181:1.2 (1953.4) Όταν επιστρέψω για να ζήσω μέσα σας και να εργαστώ μέσα από εσάς, θα μπορώ να σας οδηγώ με τον καλύτερο τρόπο μέσα σ’ αυτή τη ζωή και να σας οδηγήσω μέσα από τις πολλές κατοικίες στη μέλλουσα ζωή στον απέραντο ουρανό. Η ζωή στην ατελεύτητη δημιουργία του Πατέρα δεν είναι μια αιώνια τεμπελιά και εγωιστική ξεκούραση αλλά αντίθετα μια ασταμάτητη πρόοδος στη χάρη, την αλήθεια και τη δόξα. Καθένας από τους πάμπολλους σταθμούς του οίκου του Πατέρα μου αποτελεί μια στάση, μια ζωή που έχει σχεδιαστεί για να σας προετοιμάσει για την επόμενη που βρίσκεται μπροστά. Και έτσι τα παιδιά του φωτός θα προχωρούν από δόξα σε δόξα μέχρι να κερδίσουν τη θεϊκή θέση στην οποία θα τελειοποιηθούν πνευματικά, όπως είναι ο Πατέρας τέλειος σε όλα τα πράγματα.		181:1.2 (1953.4) “When I have returned to live in you and work through you, I can the better lead you on through this life and guide you through the many abodes in the future life in the heaven of heavens. Life in the Father’s eternal creation is not an endless rest of idleness and selfish ease but rather a ceaseless progression in grace, truth, and glory. Each of the many, many stations in my Father’s house is a stopping place, a life designed to prepare you for the next one ahead. And so will the children of light go on from glory to glory until they attain the divine estate wherein they are spiritually perfected even as the Father is perfect in all things.
181:1.3 (1953.5) Αν ακολουθήσετε μετά από μένα, όταν σας αφήσω, να καταβάλετε τις σοβαρότερες προσπάθειές σας ώστε να ζήσετε σύμφωνα με το πνεύμα των διδασκαλιών μου και με το ιδανικό της ζωής μου – την εκτέλεση του θελήματος του Πατέρα μου. Αυτό να κάνετε αντί να προσπαθήσετε να μιμηθείτε τη ζωή μου, που κατ’ ανάγκην χρειάστηκε να κάνω σαν θνητός, στον κόσμο αυτό.		181:1.3 (1953.5) “If you would follow after me when I leave you, put forth your earnest efforts to live in accordance with the spirit of my teachings and with the ideal of my life—the doing of my Father’s will. This do instead of trying to imitate my natural life in the flesh as I have, perforce, been required to live it on this world.
181:1.4 (1954.1) Ο Πατέρας με έστειλε στον κόσμο, αλλά μόνο λίγοι από εσάς επιλέξατε να με δεχτείτε. Θα εκχύσω το πνεύμα μου πάνω σε κάθε δημιούργημα, αλλά δεν θα διαλέξουν όλοι οι άνθρωποι να υποδεχτούν τον καινούργιο διδάσκαλο σαν οδηγό και σύμβουλο της ψυχής. Αλλά όσοι τον υποδεχτούν αληθινά, θα φωτιστούν, θα καθαρισθούν και θα παρηγορηθούν. Και το Πνεύμα της Αληθείας θα γίνει μέσα τους ένα πηγάδι ζωντανού νερού που θα αναβλύζει στην αιώνια ζωή.		181:1.4 (1954.1) “The Father sent me into this world, but only a few of you have chosen fully to receive me. I will pour out my spirit upon all flesh, but all men will not choose to receive this new teacher as the guide and counselor of the soul. But as many as do receive him shall be enlightened, cleansed, and comforted. And this Spirit of Truth will become in them a well of living water springing up into eternal life.
181:1.5 (1954.2) Και τώρα, καθώς πρόκειται να σας αφήσω, θα ήθελα να σας πω λίγα ενθαρρυντικά λόγια. Σας αφήνω ειρήνη, τη δική μου ειρήνη σας δίνω. Κάνω αυτά τα δώρα όχι όπως δίνει ο κόσμος – με υπολογισμό – δίνω στον καθένα σας όλα όσα θα λάβει. Ας μη ταράσσεται η καρδιά σας, ούτε να φοβάσθε. Έχω υπερνικήσει τον κόσμο και μέσα από μένα θα θριαμβεύσετε όλοι δια της πίστεως. Σας προειδοποίησα ότι ο Γιος του Ανθρώπου θα θανατωθεί, αλλά σας επιβεβαιώνω ότι θα επιστρέψω πριν φύγω για τον Πατέρα, αν και θα είναι μόνο για λίγο. Και αφού ανεβώ στον Πατέρα, θα σας στείλω βεβαίως τον καινούργιο διδάσκαλο να μείνει μαζί σας και να κατοικήσει στις καρδιές σας. Και όταν δείτε να συμβαίνουν όλα αυτά, μη δειλιάσετε, αλλά να πιστεύετε, αφού τα γνωρίζετε μάλιστα εκ των προτέρων. Σας αγάπησα με μεγάλη αγάπη και δεν θα σας άφηνα, αλλά είναι το θέλημα του Πατέρα αυτό. Η ώρα μου ήρθε.		181:1.5 (1954.2) “And now, as I am about to leave you, I would speak words of comfort. Peace I leave with you; my peace I give to you. I make these gifts not as the world gives—by measure—I give each of you all you will receive. Let not your heart be troubled, neither let it be fearful. I have overcome the world, and in me you shall all triumph through faith. I have warned you that the Son of Man will be killed, but I assure you I will come back before I go to the Father, even though it be for only a little while. And after I have ascended to the Father, I will surely send the new teacher to be with you and to abide in your very hearts. And when you see all this come to pass, be not dismayed, but rather believe, inasmuch as you knew it all beforehand. I have loved you with a great affection, and I would not leave you, but it is the Father’s will. My hour has come.
181:1.6 (1954.3) Μην αμφιβάλετε για καμία από τις αλήθειες αυτές ακόμα και μετά, όταν θα είστε διασκορπισμένοι σε άλλα μέρη εξ αιτίας των διώξεων και αποθαρρυμένοι από τις θλίψεις. Όταν θα αισθάνεστε ότι είστε μόνοι στον κόσμο, θα γνωρίζω για την απομόνωσή σας όπως, όταν ο καθένας θα έχει σκορπίσει στο σπίτι του, αφήνοντας το Γιο του Ανθρώπου στα χέρια των εχθρών του, θα μαθαίνετε για τη δική μου. Αλλά ποτέ δεν είμαι μόνος. Πάντοτε είναι ο Πατέρας μαζί μου. Ακόμη και αυτές τις ώρες θα προσεύχομαι για σας. Και όλα αυτά σας τα είπα για να έχετε ειρήνη και να την έχετε άφθονη. Στον κόσμο αυτό θα αντιμετωπίσετε δοκιμασίες, αλλά να χαίρεστε. Έχω θριαμβεύσει στον κόσμο και σας έδειξα το δρόμο προς την αιώνια χαρά και παντοτινή υπηρεσία».		181:1.6 (1954.3) “Doubt not any of these truths even after you are scattered abroad by persecution and are downcast by many sorrows. When you feel that you are alone in the world, I will know of your isolation even as, when you are scattered every man to his own place, leaving the Son of Man in the hands of his enemies, you will know of mine. But I am never alone; always is the Father with me. Even at such a time I will pray for you. And all of these things have I told you that you might have peace and have it more abundantly. In this world you will have tribulation, but be of good cheer; I have triumphed in the world and shown you the way to eternal joy and everlasting service.”
181:1.7 (1954.4) Ο Ιησούς δίνει ειρήνη στους συνανθρώπους του που κάνουν το θέλημα του Θεού αλλά όχι με τη μορφή της χαράς και της ικανοποίησης του υλικού κόσμου. Οι άπιστοι υλιστές και οι μοιρολάτρες μπορούν να ελπίζουν ότι θα απολαύσουν δυο μόνο είδη ειρήνης και ψυχικής υποστήριξης. Είτε πρέπει να είναι στωικοί, με ακλόνητο κουράγιο αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουν το αναπόφευκτο και να υπομείνουν το χειρότερο, ή πρέπει να είναι αισιόδοξοι, πιστεύοντας πάντοτε ότι η ελπίδα αναβλύζει αιώνια στα ανθρώπινα στήθη, μάταια λαχταρώντας για μια ειρήνη που ποτέ δεν έρχεται πραγματικά.		181:1.7 (1954.4) Jesus gives peace to his fellow doers of the will of God but not on the order of the joys and satisfactions of this material world. Unbelieving materialists and fatalists can hope to enjoy only two kinds of peace and soul comfort: Either they must be stoics, with steadfast resolution determined to face the inevitable and to endure the worst; or they must be optimists, ever indulging that hope which springs eternal in the human breast, vainly longing for a peace which never really comes.
181:1.8 (1954.5) Ένα ποσό στωικότητας μαζί και αισιοδοξίας είναι χρήσιμα για να ζήσει κανείς μια ζωή στη γη, αλλά καμία από αυτές δεν έχει τίποτε να κάνει με εκείνη την ανυπέρβλητη ειρήνη την οποία ο Γιος του Θεού παρέχει στους θνητούς αδελφούς του. Η ειρήνη που δίνει ο Μιχαήλ στα παιδιά της γης είναι εκείνη η ίδια ειρήνη που γέμιζε την ψυχή του όταν ο ίδιος ζούσε τη θνητή ζωή του στο ίδιο αυτό κόσμο. Η ειρήνη του Ιησού είναι η χαρά και η ικανοποίηση του ατόμου που γνωρίζει το Θεό και που έχει πετύχει το θρίαμβο να γνωρίζει πλήρως πώς να κάνει το θέλημα του Θεού ενόσω ζει στο θνητό κόσμο. Η ειρήνη του νου του Ιησού είχε θεμελιωθεί σε μια απόλυτη ανθρώπινη πίστη για την πραγματικότητα της θεϊκής σοφίας του Πατέρα και για το συμπονετικό υπέρ το δέον ενδιαφέρον του. Ο Ιησούς είχε προβλήματα στη γη, τον καλούσαν λανθασμένα ακόμα και «άνθρωπο των θλίψεων», αλλά μέσα από όλες αυτές τις εμπειρίες απόλαυσε τη βοήθεια εκείνης της εμπιστοσύνης που πάντοτε τον ισχυροποιούσε για να προχωρήσει το σκοπό της ζωής του με την πλήρη διαβεβαίωση ότι επιτελούσε το θέλημα του Πατέρα.		181:1.8 (1954.5) A certain amount of both stoicism and optimism are serviceable in living a life on earth, but neither has aught to do with that superb peace which the Son of God bestows upon his brethren in the flesh. The peace which Michael gives his children on earth is that very peace which filled his own soul when he himself lived the mortal life in the flesh and on this very world. The peace of Jesus is the joy and satisfaction of a God-knowing individual who has achieved the triumph of learning fully how to do the will of God while living the mortal life in the flesh. The peace of Jesus’ mind was founded on an absolute human faith in the actuality of the divine Father’s wise and sympathetic overcare. Jesus had trouble on earth, he has even been falsely called the “man of sorrows,” but in and through all of these experiences he enjoyed the comfort of that confidence which ever empowered him to proceed with his life purpose in the full assurance that he was achieving the Father’s will.
181:1.9 (1954.6) Ο Ιησούς ήταν αποφασισμένος, επίμονος και ολοκληρωτικά αφοσιωμένος στην εκπλήρωση της αποστολής του, αλλά δεν ήταν ένας άκαρδος και αναίσθητος στωικός. Πάντοτε έψαχνε για τις χαρούμενες όψεις των εμπειριών της ζωής του, αλλά δεν ήταν ένας τυφλός και παρασυρμένος από αυταπάτες αισιόδοξος. Ο Κύριος γνώριζε όλα όσα ήταν πεπρωμένο να του συμβούν και ήταν άφοβος. Αφού παρέσχε την ειρήνη σε καθένα από τους οπαδούς του, τους είπε: «Ας μην ταράσσεται η καρδιά σας ούτε να φοβάται».		181:1.9 (1954.6) Jesus was determined, persistent, and thoroughly devoted to the accomplishment of his mission, but he was not an unfeeling and calloused stoic; he ever sought for the cheerful aspects of his life experiences, but he was not a blind and self-deceived optimist. The Master knew all that was to befall him, and he was unafraid. After he had bestowed this peace upon each of his followers, he could consistently say, “Let not your heart be troubled, neither let it be afraid.”
181:1.10 (1955.1) Η ειρήνη του Ιησού είναι, λοιπόν, η ειρήνη και η βεβαιότητα ενός γιου που πιστεύει ολοκληρωτικά ότι η σταδιοδρομία του μέσα στο χρόνο και την αιωνιότητα, βρίσκεται με ασφάλεια ολότελα στη φροντίδα και φύλαξη ενός πάνσοφου, πανίσχυρου και γεμάτου αγάπη πνεύματος-Πατέρα. Και αυτή, όντως, είναι μια ειρήνη που ξεπερνά την κατανόηση του θνητού μυαλού, αλλά που μπορεί να την απολαύσει ολότελα η πιστή ανθρώπινη καρδιά.		181:1.10 (1955.1) The peace of Jesus is, then, the peace and assurance of a son who fully believes that his career for time and eternity is safely and wholly in the care and keeping of an all-wise, all-loving, and all-powerful spirit Father. And this is, indeed, a peace which passes the understanding of mortal mind, but which can be enjoyed to the full by the believing human heart.
2. ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ^top		2. Farewell Personal Admonitions ^top
181:2.1 (1955.2) Ο Κύριος είχε τελειώσει με τις αποχαιρετιστήριες οδηγίες του και είχε δώσει τις τελευταίες παραινέσεις του προς τους αποστόλους σα σύνολο. Μετά αφοσιώθηκε στο να αποχαιρετίσει προσωπικά τον καθένα και να του δώσει μια προσωπική συμβουλή, μαζί με την ευλογία τού αποχωρισμού. Οι απόστολοι βρισκόντουσαν ακόμα καθισμένοι γύρω από το τραπέζι, όπως τότε που κάθισαν για να συμμετάσχουν στο Μυστικό Δείπνο, και καθώς ο Κύριος πήγαινε γύρω από το τραπέζι μιλώντας τους, κάθε άνδρας σηκωνόταν όρθιος όταν ο Ιησούς απευθυνόταν σ’ εκείνον.		181:2.1 (1955.2) The Master had finished giving his farewell instructions and imparting his final admonitions to the apostles as a group. He then addressed himself to saying good-bye individually and to giving each a word of personal advice, together with his parting blessing. The apostles were still seated about the table as when they first sat down to partake of the Last Supper, and as the Master went around the table talking to them, each man rose to his feet when Jesus addressed him.
181:2.2 (1955.3) Στον Ιωάννη, ο Ιησούς είπε: «Εσύ, Ιωάννη, είσαι ο νεώτερος από τους αδελφούς μου. Ήσουν πολύ κοντά μου, και ενώ σας αγαπώ όλους με την ίδια αγάπη που ένας πατέρας προσφέρει στα παιδιά του, έχεις οριστεί από τον Ανδρέα σαν ένας εκ των τριών που πάντοτε είναι κοντά μου. Εκτός αυτού, έπραξες για μένα και πρέπει να συνεχίσεις να πράττεις έτσι, σε θέματα που αφορούν τη γήινη οικογένειά μου. Και θα πάω στον Πατέρα, Ιωάννη, έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη ότι εσύ θα συνεχίσεις να φροντίζεις για εκείνους που είναι δικοί μου (συγγενείς) στη γη. Φρόντισε ώστε η παρούσα σύγχυσή τους, που αφορά την αποστολή μου, να μην εμποδίσει κατ’ ουδένα τρόπο την προς αυτούς δική σου συμπάθεια, συμβουλή και βοήθεια, όπως ξέρεις ότι θα έκανα εγώ αν παρέμενα στη γη. Και όταν όλοι συμβεί να δουν το φως και εισέλθουν στη βασιλεία πλήρως, ενώ όλοι εσείς θα τους υποδεχτείτε με χαρά, βασίζομαι σε σένα, Ιωάννη, να τους υποδεχτείς για μένα.		181:2.2 (1955.3) To John, Jesus said: “You, John, are the youngest of my brethren. You have been very near me, and while I love you all with the same love which a father bestows upon his sons, you were designated by Andrew as one of the three who should always be near me. Besides this, you have acted for me and must continue so to act in many matters concerning my earthly family. And I go to the Father, John, having full confidence that you will continue to watch over those who are mine in the flesh. See to it that their present confusion regarding my mission does not in any way prevent your extending to them all sympathy, counsel, and help even as you know I would if I were to remain in the flesh. And when they all come to see the light and enter fully into the kingdom, while you all will welcome them joyously, I depend upon you, John, to welcome them for me.
181:2.3 (1955.4) Και τώρα, καθώς εισέρχομαι στις τελευταίες ώρες της γήινης σταδιοδρομίας μου, μείνε κοντά μου ώστε να μπορώ να αφήνω σε σένα κάθε μήνυμα σχετικό με την οικογένειά μου. Όσον αφορά το έργο που ανέθεσε στα χέρια μου ο Πατέρας, τώρα έχει τελειώσει εκτός από το θάνατό μου, και είμαι έτοιμος να πιω το τελευταίο αυτό ποτήρι. Αλλά σχετικά με τις υποχρεώσεις που μου άφησε ο γήινος πατέρας μου, ο Ιωσήφ, αν και τις φρόντισα κατά τη διάρκεια της ζωής μου, τώρα πρέπει να βασιστώ σε σένα ότι θα αναλάβεις στη θέση μου όλα τα θέματα. Και διάλεξα εσένα γι αυτά, Ιωάννη, επειδή είσαι ο νεώτερος και επομένως πολύ πιθανόν να ζήσεις περισσότερο από τους άλλους αποστόλους.		181:2.3 (1955.4) “And now, as I enter upon the closing hours of my earthly career, remain near at hand that I may leave any message with you regarding my family. As concerns the work put in my hands by the Father, it is now finished except for my death in the flesh, and I am ready to drink this last cup. But as for the responsibilities left to me by my earthly father, Joseph, while I have attended to these during my life, I must now depend upon you to act in my stead in all these matters. And I have chosen you to do this for me, John, because you are the youngest and will therefore very likely outlive these other apostles.
181:2.4 (1955.5) Κάποτε σας αποκαλούσαμε, εσένα και τον αδελφό σου, γιους του κεραυνού. Ξεκίνησες μαζί μας με αποφασιστικότητα και αδιαλλαξία, αλλά έχεις πολύ αλλάξει καθόσον θέλησες να ζητήσω να πέσει φωτιά πάνω στα κεφάλια των αδαών και αστόχαστων απίστων. Και πρέπει να αλλάξεις ακόμα κι άλλο. Πρέπει να γίνεις ο απόστολος της νέας εντολής που σου έδωσα απόψε. Αφιέρωσε τη ζωή σου στο να διδάξεις τους αδελφούς σου πώς να αγαπά ο ένας τον άλλο, όπως εγώ σας αγάπησα».		181:2.4 (1955.5) “Once we called you and your brother sons of thunder. You started out with us strong-minded and intolerant, but you have changed much since you wanted me to call fire down upon the heads of ignorant and thoughtless unbelievers. And you must change yet more. You should become the apostle of the new commandment which I have this night given you. Dedicate your life to teaching your brethren how to love one another, even as I have loved you.”
181:2.5 (1955.6) Καθώς ο Ιωάννης Ζεβεδαίος στεκόταν εκεί, στο υπερώο, με τα δάκρια να κυλούν στα μάγουλά του, κοίταξε τον Κύριο στο πρόσωπο και είπε: «Έτσι θα κάνω, Κύριέ μου, πώς γίνεται όμως να μάθω να αγαπάω τ’ αδέλφια μου περισσότερο;». Και τότε αποκρίθηκε ο Ιησούς: «Θα μάθεις να αγαπάς τ’ αδέλφια σου περισσότερο όταν πρώτα μάθεις να αγαπάς τον ουράνιο Πατέρα τους περισσότερο, και αφού ενδιαφερθείς αληθινά περισσότερο για την ευημερία τους τώρα και παντοτινά. Και όλο αυτό το ανθρώπινο ενδιαφέρον καλλιεργείται από τη γεμάτη κατανόηση συμπάθεια, την ανιδιοτελή υπηρεσία και την πλουσιοπάροχη συγχώρεση. Κανένας δεν θα περιφρονήσει τη νεαρή ηλικία σου, αλλά σε παροτρύνω να λαμβάνεις πάντοτε υπ’ όψη σου το γεγονός ότι η ηλικία συχνά εκπροσωπεί την πείρα, και ότι τίποτε, στις ανθρώπινες υποθέσεις δεν μπορεί να πάρει τη θέση της πείρας. Πάλεψε να ζήσεις ειρηνικά με όλους τους ανθρώπους, ιδιαίτερα τους φίλους σου στην αδελφότητα της ουράνιας βασιλείας. Και, Ιωάννη, να θυμάσαι πάντα, μην αντιπαλεύεις με τις ψυχές που θα ήθελες να κερδίσεις για τη βασιλεία».		181:2.5 (1955.6) As John Zebedee stood there in the upper chamber, the tears rolling down his cheeks, he looked into the Master’s face and said: “And so I will, my Master, but how can I learn to love my brethren more?” And then answered Jesus: “You will learn to love your brethren more when you first learn to love their Father in heaven more, and after you have become truly more interested in their welfare in time and in eternity. And all such human interest is fostered by understanding sympathy, unselfish service, and unstinted forgiveness. No man should despise your youth, but I exhort you always to give due consideration to the fact that age oftentimes represents experience, and that nothing in human affairs can take the place of actual experience. Strive to live peaceably with all men, especially your friends in the brotherhood of the heavenly kingdom. And, John, always remember, strive not with the souls you would win for the kingdom.”
181:2.6 (1956.1) Και μετά ο Κύριος, περνώντας από το δικό του κάθισμα, σταμάτησε για ένα λεπτό δίπλα στη θέση του Ιούδα του Ισκαριώτη. Οι απόστολοι είχαν μάλλον εκπλαγεί που ο Ιούδας δεν είχε επιστρέψει πριν τη συγκέντρωση αυτή, και ήταν πολύ περίεργοι να μάθουν τη σημασία της θλιμμένης έκφρασης του Ιησού, καθώς στεκόταν πλάι στο άδειο κάθισμα του προδότη. Αλλά κανείς τους, εκτός πιθανόν από τον Ανδρέα, δεν σκέφτηκε ούτε στο ελάχιστο ότι ο ταμίας τους είχε πάει να προδώσει τον Κύριό του, όπως ο Ιησούς τους είχε φανερώσει νωρίτερα το βράδυ κατά τη διάρκεια του δείπνου. Τόσο πολύ είχαν απορροφηθεί από αυτό που γινόταν, ώστε προς ώρας είχαν ξεχάσει σχεδόν την ανακοίνωση του Κυρίου ότι κάποιος από αυτούς θα τον πρόδιδε.		181:2.6 (1956.1) And then the Master, passing around his own seat, paused a moment by the side of the place of Judas Iscariot. The apostles were rather surprised that Judas had not returned before this, and they were very curious to know the significance of Jesus’ sad countenance as he stood by the betrayer’s vacant seat. But none of them, except possibly Andrew, entertained even the slightest thought that their treasurer had gone out to betray his Master, as Jesus had intimated to them earlier in the evening and during the supper. So much had been going on that, for the time being, they had quite forgotten about the Master’s announcement that one of them would betray him.
181:2.7 (1956.2) Ο Ιησούς τώρα πήγε κοντά στο Σίμωνα το Ζηλωτή, που σηκώθηκε και άκουγε αυτή την παραίνεση: «Είσαι ένας αληθινός γιος του Αβραάμ, αλλά πόσο καιρό προσπάθησα για να σε κάνω γιο της ουράνιας βασιλείας. Σε αγαπώ και το ίδιο κάνουν όλοι οι αδελφοί σου. Γνωρίζω ότι με αγαπάς, Σίμωνα, και ότι αγαπάς και τη βασιλεία, αλλά ακόμα προσπαθείς να φέρεις τη βασιλεία να συμφωνεί με την αρεσκεία σου. Γνωρίζω πολύ καλά ότι τελικά θα αντιληφθείς την πνευματική φύση και τη σημασία του ευαγγελίου μου, και ότι θα κάνεις δυνατό έργο για τη διακήρυξή του, αλλά στενοχωριέμαι γι αυτό που μπορεί να σου συμβεί όταν θα φύγω. Θα χαιρόμουν να γνωρίζω ότι δεν θα διστάσεις. Θα ήμουν ευτυχής αν μπορούσα να γνωρίζω ότι, αφού πάω στον Πατέρα, εσύ δεν θα σταμάταγες να είσαι απόστολός μου, και ότι θα δεχόσουν να αποσταλείς σαν πρεσβευτής της ουράνιας βασιλείας».		181:2.7 (1956.2) Jesus now went over to Simon Zelotes, who stood up and listened to this admonition: “You are a true son of Abraham, but what a time I have had trying to make you a son of this heavenly kingdom. I love you and so do all of your brethren. I know that you love me, Simon, and that you also love the kingdom, but you are still set on making this kingdom come according to your liking. I know full well that you will eventually grasp the spiritual nature and meaning of my gospel, and that you will do valiant work in its proclamation, but I am distressed about what may happen to you when I depart. I would rejoice to know that you would not falter; I would be made happy if I could know that, after I go to the Father, you would not cease to be my apostle, and that you would acceptably deport yourself as an ambassador of the heavenly kingdom.”
181:2.8 (1956.3) Ο Ιησούς είχε μόλις παύσει να μιλάει στο Σίμωνα το Ζηλωτή όταν ο ευερέθιστος πατριώτης, σκουπίζοντας τα μάτια του, απάντησε: «Κύριε, μην έχεις φόβους για την πίστη μου. Έχω απαρνηθεί τα πάντα για να αφιερώσω τη ζωή μου στην εδραίωση της βασιλείας σου στη γη και δεν θα κάνω πίσω. Μέχρι τώρα έχω αντέξει κάθε απογοήτευση και δεν θα σε εγκαταλείψω».		181:2.8 (1956.3) Jesus had hardly ceased speaking to Simon Zelotes when the fiery patriot, drying his eyes, replied: “Master, have no fears for my loyalty. I have turned my back upon everything that I might dedicate my life to the establishment of your kingdom on earth, and I will not falter. I have survived every disappointment so far, and I will not forsake you.”
181:2.9 (1956.4) Και τότε, θέτοντας το χέρι του στον ώμο του Σίμωνα, ο Ιησούς είπε: «Είναι παρήγορο όντως να σε ακούω να μιλάς κατ’ αυτό τον τρόπο, ειδικά σε μια τέτοια στιγμή σαν και αυτή, όμως, καλέ μου φίλε, ακόμα δεν γνωρίζεις για τι πράγμα μιλάς. Ούτε για μια στιγμή δεν αμφέβαλα για την πίστη σου, την αφοσίωσή σου. Γνωρίζω ότι δεν θα δίσταζες να μπεις στη μάχη για μένα και να πεθάνεις, όπως θα έκαναν και όλοι οι άλλοι» (και όλοι έγνεψαν ζωηρή επιδοκιμασία), «αλλά αυτό δεν θα απαιτηθεί από σένα. Επανειλημμένα σου είπα ότι η βασιλεία μου δεν είναι του κόσμου αυτού και οι μαθητές μου δεν θα πολεμήσουν για να επιτύχουν την εδραίωσή της. Σου το είπα αυτό πολλές φορές, Σίμωνα, αλλά αρνείσαι να δεις την αλήθεια. Δεν με απασχολεί η πίστη σου σε μένα και τη βασιλεία, αλλά τι θα κάνεις όταν αναχωρήσω κι εσύ τελικά ξυπνήσεις στην πραγματικότητα ότι δεν κατάφερες να αντιληφθείς το νόημα της διδασκαλίας μου, και ότι πρέπει να προσαρμόσεις τις παρανοήσεις σου στην πραγματικότητα μιας άλλης πνευματικής τάξης υποθέσεων στη βασιλεία;».		181:2.9 (1956.4) And then, laying his hand on Simon’s shoulder, Jesus said: “It is indeed refreshing to hear you talk like that, especially at such a time as this, but, my good friend, you still do not know what you are talking about. Not for one moment would I doubt your loyalty, your devotion; I know you would not hesitate to go forth in battle and die for me, as all these others would” (and they all nodded a vigorous approval), “but that will not be required of you. I have repeatedly told you that my kingdom is not of this world, and that my disciples will not fight to effect its establishment. I have told you this many times, Simon, but you refuse to face the truth. I am not concerned with your loyalty to me and to the kingdom, but what will you do when I go away and you at last wake up to the realization that you have failed to grasp the meaning of my teaching, and that you must adjust your misconceptions to the reality of another and spiritual order of affairs in the kingdom?”
181:2.10 (1956.5) Ο Σίμων θέλησε να πει κάτι αλλά ο Ιησούς σήκωσε το χέρι του και, σταματώντας τον, συνέχισε να μιλάει: «Κανένας από τους αποστόλους μου δεν είναι πιο τίμιος και ειλικρινής στην καρδιά από σένα, αλλά κανένας τους δεν θα αναστατωθεί και δεν θα αποκαρδιωθεί τόσο όσο εσύ, μετά την αναχώρησή μου. Το πνεύμα μου θα μείνει μαζί σου σε όλη την αποθάρρυνσή σου, και αυτοί, οι αδελφοί σου, δεν θα σε εγκαταλείψουν. Μην ξεχνάς ότι σε δίδαξα αναφορικά με τη σχέση των πολιτικών δικαιωμάτων στη γη και τη συγγένεια στην πνευματική βασιλεία του Πατέρα. Μελέτησε καλά όλα όσα σου έχω πει για να αποδίδεις στον Καίσαρα τα πράγματα που ανήκουν στον Καίσαρα και στο Θεό αυτά που ανήκουν στο Θεό. Αφιέρωσε τη ζωή σου, Σίμωνα, στο να δείξεις πόσο δεκτικά ο θνητός άνθρωπος μπορεί να εκπληρώσει την εντολή μου, που αφορά την αναγνώριση των εγκόσμιων καθηκόντων προς τις πολιτικές αρχές ταυτόχρονα με την πνευματική υπηρεσία στην αδελφότητα της βασιλείας. Αν διδαχθείς από το Πνεύμα της Αληθείας, ποτέ δεν θα υπάρξει διαμάχη μεταξύ των απαιτήσεων των πολιτικών δικαιωμάτων στη γη και της συγγένειας με τον ουρανό, εκτός και αν οι κυβερνήτες τολμήσουν να αξιώσουν από σένα το σεβασμό και τη λατρεία που ανήκουν μόνο στο Θεό.		181:2.10 (1956.5) Simon wanted to speak further, but Jesus raised his hand and, stopping him, went on to say: “None of my apostles are more sincere and honest at heart than you, but not one of them will be so upset and disheartened as you, after my departure. In all of your discouragement my spirit shall abide with you, and these, your brethren, will not forsake you. Do not forget what I have taught you regarding the relation of citizenship on earth to sonship in the Father’s spiritual kingdom. Ponder well all that I have said to you about rendering to Caesar the things which are Caesar’s and to God that which is God’s. Dedicate your life, Simon, to showing how acceptably mortal man may fulfill my injunction concerning the simultaneous recognition of temporal duty to civil powers and spiritual service in the brotherhood of the kingdom. If you will be taught by the Spirit of Truth, never will there be conflict between the requirements of citizenship on earth and sonship in heaven unless the temporal rulers presume to require of you the homage and worship which belong only to God.
181:2.11 (1957.1) Και τώρα, Σίμων, όταν τελικά καταλάβεις όλα αυτά, και αφού θα έχεις τινάξει από πάνω σου την κατήφεια και θα έχεις προχωρήσει κηρύσσοντας το ευαγγέλιο με μεγάλη δύναμη, ποτέ να μην ξεχάσεις ότι εγώ ήμουν μαζί σου όλη την περίοδο της αποθάρρυνσής σου, και ότι θα συνεχίσω να είμαι μαζί σου μέχρι το τέλος. Θα είσαι πάντα ο απόστολός μου, και μετά, όταν πια θα είσαι πρόθυμος να κοιτάξεις με το μάτι του πνεύματος και θα υποχωρήσεις το θέλημά σου για το θέλημα του ουράνιου Πατέρα, τότε θα εργαστείς σαν πρεσβευτής μου, και κανένας δεν θα πάρει από σένα την εξουσία που σου απένειμα, επειδή άργησες να κατανοήσεις τις αλήθειες που σου δίδαξα. Και έτσι, Σίμων, σε προειδοποιώ για μια ακόμα φορά ότι αυτοί που πολεμούν με το σπαθί πεθαίνουν από σπαθί, ενώ αυτοί που εργάζονται με το πνεύμα θα κερδίσουν με χαρά την αιώνια ζωή στη βασιλεία που θα έρθει, και ειρήνη στη βασιλεία που υπάρχει σήμερα. Και όταν το έργο που δόθηκε στα χέρια σου στη γη τελειώσει, εσύ, Σίμων, θα καθίσεις μαζί μου στη βασιλεία εκεί ψηλά. Θα δεις πραγματικά τη βασιλεία που λαχτάρησες, αλλά όχι σ’ αυτή τη ζωή. Συνέχισε να πιστεύεις σε μένα και σε αυτό που σου αποκάλυψα, και θα λάβεις το δώρο της αιώνιας ζωής».		181:2.11 (1957.1) “And now, Simon, when you do finally see all of this, and after you have shaken off your depression and have gone forth proclaiming this gospel in great power, never forget that I was with you even through all of your season of discouragement, and that I will go on with you to the very end. You shall always be my apostle, and after you become willing to see by the eye of the spirit and more fully to yield your will to the will of the Father in heaven, then will you return to labor as my ambassador, and no one shall take away from you the authority which I have conferred upon you, because of your slowness of comprehending the truths I have taught you. And so, Simon, once more I warn you that they who fight with the sword perish with the sword, while they who labor in the spirit achieve life everlasting in the kingdom to come with joy and peace in the kingdom which now is. And when the work given into your hands is finished on earth, you, Simon, shall sit down with me in my kingdom over there. You shall really see the kingdom you have longed for, but not in this life. Continue to believe in me and in that which I have revealed to you, and you shall receive the gift of eternal life.”
181:2.12 (1957.2) Όταν ο Ιησούς τελείωσε την ομιλία του στο Σίμωνα το Ζηλωτή, προχώρησε στο Ματθαίο Λεβή και είπε: «Δεν θα σου ανατεθεί πια το καθήκον να εφοδιάζεις το ταμείο της αποστολικής ομάδας. Σύντομα, πολύ σύντομα, όλοι θα διασκορπιστείτε. Δεν θα σου επιτρέπεται να χαρείς την ενθαρρυντική και παρηγορητική συντροφιά ούτε ενός από τους αδελφούς σου. Καθώς θα προχωράς κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας, θα πρέπει να βρεις καινούργιους συντρόφους. Σας απέστειλα ανά δυο κατά την περίοδο της εκπαίδευσής σας, αλλά τώρα που σας αφήνω, όταν θα συνέλθετε από το χτύπημα, θα πάτε μόνοι σας, και μέχρι τα πέρατα της γης, κηρύττοντας τα καλά νέα: Ότι οι αναζωογονημένοι από την πίστη θνητοί είναι τα παιδιά του Θεού».		181:2.12 (1957.2) When Jesus had finished speaking to Simon Zelotes, he stepped over to Matthew Levi and said: “No longer will it devolve upon you to provide for the treasury of the apostolic group. Soon, very soon, you will all be scattered; you will not be permitted to enjoy the comforting and sustaining association of even one of your brethren. As you go onward preaching this gospel of the kingdom, you will have to find for yourselves new associates. I have sent you forth two and two during the times of your training, but now that I am leaving you, after you have recovered from the shock, you will go out alone, and to the ends of the earth, proclaiming this good news: That faith-quickened mortals are the sons of God.”
181:2.13 (1957.3) Τότε μίλησε ο Ματθαίος: «Όμως, Κύριε, ποιος θα μας στείλει, και πώς θα ξέρουμε πού να πάμε; Θα μας δείξει ο Ανδρέας το δρόμο;». Και ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Όχι, Λεβή, ο Ανδρέας δεν θα σας κατευθύνει πια στη διακήρυξη του ευαγγελίου. Θα συνεχίσει, όντως, να είναι φίλος και σύμβουλός σας μέχρι την ημέρα εκείνη που θα έρθει ο καινούργιος διδάσκαλος, και τότε το Πνεύμα της Αληθείας θα οδηγήσει τον καθένα σας μακριά, για την επέκταση της βασιλείας. Πολλές αλλαγές έγιναν πάνω σου από την ημέρα εκείνη στο τελωνείο, όταν για πρώτη φορά ανέλαβες να με ακολουθήσεις. Αλλά πολλές ακόμη πρέπει να έρθουν πριν καταστείς ικανός να δεις το όραμα της αδελφότητας στην οποία οι εθνικοί θα κάθονται παρέα με τους Εβραίους σε αδελφική συνύπαρξη. Συνέχισε όμως με την ορμή που έχεις για να κερδίσεις τους Εβραίους αδελφούς σου μέχρις ότου ικανοποιηθείς εντελώς και μετά στρέψου με δύναμη προς τους εθνικούς. Για ένα πράγμα μπορείς να είσαι σίγουρος, Λεβή: Έχεις κερδίσει την εμπιστοσύνη και την αγάπη των αδελφών σου. Όλοι σε αγαπάνε». (Και οι δέκα δήλωσαν τη συγκατάθεσή τους στα λόγια του Κυρίου).		181:2.13 (1957.3) Then spoke Matthew: “But, Master, who will send us, and how shall we know where to go? Will Andrew show us the way?” And Jesus answered: “No, Levi, Andrew will no longer direct you in the proclamation of the gospel. He will, indeed, continue as your friend and counselor until that day whereon the new teacher comes, and then shall the Spirit of Truth lead each of you abroad to labor for the extension of the kingdom. Many changes have come over you since that day at the customhouse when you first set out to follow me; but many more must come before you will be able to see the vision of a brotherhood in which gentile sits alongside Jew in fraternal association. But go on with your urge to win your Jewish brethren until you are fully satisfied and then turn with power to the gentiles. One thing you may be certain of, Levi: You have won the confidence and affection of your brethren; they all love you.” (And all ten of them signified their acquiescence in the Master’s words.)
181:2.14 (1958.1) Λεβή, γνωρίζω πολλά για τις αγωνίες σου, τις θυσίες σου, και τις προσπάθειές σου να κρατήσεις το ταμείο γεμάτο, τις οποίες δεν γνωρίζουν οι αδελφοί σου, και χαίρομαι που, αν και αυτός που κουβαλούσε το σάκο απουσιάζει, ο τελώνης αντιπρόσωπος είναι εδώ στην αποχαιρετιστήρια σύναξη με τους αγγελιαφόρους της βασιλείας. Προσεύχομαι να μπορέσεις να διακρίνεις το νόημα της διδασκαλίας μου με τα μάτια του πνεύματος. Και όταν ο καινούργιος διδάσκαλος έρθει στην καρδιά σου, ακολούθησε όπου θα σε οδηγήσει και άσε τους αδελφούς σου να δούνε – ακόμα και όλος ο κόσμος – τι μπορεί να κάνει ο Πατέρας για ένα μισητό φοροεισπράχτορα που τόλμησε να ακολουθήσει το Γιο του Ανθρώπου και να πιστέψει στο ευαγγέλιο της βασιλείας. Από την αρχή ακόμα, Λεβή, σε αγάπησα όπως και τους άλλους Γαλιλαίους. Γνωρίζοντας λοιπόν τόσο καλά ότι ούτε ο Πατέρας ούτε ο Γιος είναι προσωπολήπτες, φρόντισε να μην κάνεις τέτοιες διακρίσεις ανάμεσα σε εκείνους που θα γίνουν πιστοί του ευαγγελίου από την υπηρεσία σου. Και έτσι, Ματθαίε, αφιέρωσε όλη τη μέλλουσα υπηρεσία της ζωής σου για να δείξεις σε όλους τους ανθρώπους ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολάτρης. Ότι ενώπιον του Θεού και της συναδελφοσύνης της βασιλείας, όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, όλοι οι πιστοί είναι παιδιά του Θεού».		181:2.14 (1958.1) “Levi, I know much about your anxieties, sacrifices, and labors to keep the treasury replenished which your brethren do not know, and I am rejoiced that, though he who carried the bag is absent, the publican ambassador is here at my farewell gathering with the messengers of the kingdom. I pray that you may discern the meaning of my teaching with the eyes of the spirit. And when the new teacher comes into your heart, follow on as he will lead you and let your brethren see—even all the world—what the Father can do for a hated tax-gatherer who dared to follow the Son of Man and to believe the gospel of the kingdom. Even from the first, Levi, I loved you as I did these other Galileans. Knowing then so well that neither the Father nor the Son has respect of persons, see to it that you make no such distinctions among those who become believers in the gospel through your ministry. And so, Matthew, dedicate your whole future life service to showing all men that God is no respecter of persons; that, in the sight of God and in the fellowship of the kingdom, all men are equal, all believers are the sons of God.”
181:2.15 (1958.2) Ο Ιησούς μετά προχώρησε προς τον Ιάκωβο Ζεβεδαίο, που στεκόταν σιωπηλός καθώς ο Κύριος απευθυνόταν σ’ αυτόν, λέγοντας: «Ιάκωβε, όταν εσύ και ο μικρότερος αδελφός σου ήλθατε κάποτε σε μένα αναζητώντας πρωτεία στη βασιλεία, και σας είπα ότι τέτοια πρωτεία τα παρέχει ο Πατέρας, σας ρώτησα αν ήσασταν ικανοί να πιείτε το ποτήρι μου, και οι δυο μου απαντήσατε ότι ήσασταν. Ακόμα και αν τότε δεν ήσασταν ικανοί, και αν τώρα δεν είστε ικανοί, σύντομα θα προετοιμαστείτε για μια τέτοια υπηρεσία από τα βιώματα που πρόκειται να περάσετε. Με τέτοια συμπεριφορά εξοργίσατε τότε τους αδελφούς σας. Αν δεν σας έχουν ήδη συγχωρήσει τελείως, θα το κάνουν όταν θα σας δουν να πίνετε το ποτήρι μου. Είτε η υπηρεσία σου είναι μακριά ή σύντομη, να έχεις υπομονή στην ψυχή σου. Όταν έρθει ο καινούργιος διδάσκαλος, άφησέ τον να σε διδάξει τη νηφαλιότητα της ευσπλαχνίας και εκείνη τη συμπονετική ανοχή που γεννιέται από την απόλυτη εμπιστοσύνη σε μένα και από την τέλεια υποταγή στο θέλημα του Πατέρα. Αφιέρωσε τη ζωή σου στο να επιδεικνύεις το συνδυασμό της ανθρώπινης αγάπης και της θεϊκής αξιοπρέπειας του μαθητή που γνωρίζει το Θεό και πιστεύει στο Γιο. Και όσοι ζουν κατ’ αυτόν τον τρόπο θα αποκαλύψουν το ευαγγέλιο ακόμα και με τον τρόπο του θανάτου τους. Εσύ και ο αδελφός σου ο Ιωάννης θα πάρετε διαφορετικούς δρόμους, και ο ένας εκ των δυο σας θα καθίσει μαζί μου στο αιώνιο βασίλειο αρκετά νωρίτερα από τον άλλο. Θα σε βοηθούσε πολύ να μάθαινες ότι η αληθινή σοφία περιλαμβάνει σύνεση και κουράγιο. Θα πρέπει να μάθεις να συνδυάζεις τη σύνεση με την επιθετικότητα. Θα έρθουν μεγάλες ώρες όπου οι μαθητές μου δεν θα διστάσουν να δώσουν τις ζωές τους για το ευαγγέλιο, αλλά σε όλες τις συνηθισμένες περιστάσεις θα ήταν πολύ προτιμότερο να καταπραΰνεις την οργή των απίστων ώστε να ζήσεις και να συνεχίσεις να κηρύττεις τα καλά νέα. Όσον εναπόκειται στη δύναμή σου, ζήσε πολλά χρόνια στη γη ώστε η πολύχρονη ζωή σου να είναι καρποφόρα σε κερδισμένες ψυχές για την ουράνια βασιλεία».		181:2.15 (1958.2) Jesus then stepped over to James Zebedee, who stood in silence as the Master addressed him, saying: “James, when you and your younger brother once came to me seeking preferment in the honors of the kingdom, and I told you such honors were for the Father to bestow, I asked if you were able to drink my cup, and both of you answered that you were. Even if you were not then able, and if you are not now able, you will soon be prepared for such a service by the experience you are about to pass through. By such behavior you angered your brethren at that time. If they have not already fully forgiven you, they will when they see you drink my cup. Whether your ministry be long or short, possess your soul in patience. When the new teacher comes, let him teach you the poise of compassion and that sympathetic tolerance which is born of sublime confidence in me and of perfect submission to the Father’s will. Dedicate your life to the demonstration of that combined human affection and divine dignity of the God-knowing and Son-believing disciple. And all who thus live will reveal the gospel even in the manner of their death. You and your brother John will go different ways, and one of you may sit down with me in the eternal kingdom long before the other. It would help you much if you would learn that true wisdom embraces discretion as well as courage. You should learn sagacity to go along with your aggressiveness. There will come those supreme moments wherein my disciples will not hesitate to lay down their lives for this gospel, but in all ordinary circumstances it would be far better to placate the wrath of unbelievers that you might live and continue to preach the glad tidings. As far as lies in your power, live long on the earth that your life of many years may be fruitful in souls won for the heavenly kingdom.”
181:2.16 (1958.3) Όταν ο Κύριος τελείωσε την ομιλία του στον Ιάκωβο Ζεβεδαίο, προχώρησε προς το τέλος του τραπεζιού όπου καθόταν ο Ανδρέας και κοιτάζοντας τον πιστό βοηθό του στα μάτια, είπε: «Ανδρέα, με εκπροσώπησες πιστά ενεργώντας σαν αρχηγός των πρεσβευτών της ουράνιας βασιλείας. Αν και μερικές φορές αμφέβαλες και άλλες φορές έδειξες επικίνδυνη δειλία, όμως πάντα ήσουν δίκαιος και εξαιρετικά έντιμος στις σχέσεις σου με τους συντρόφους σου. Από την εποχή της χειροτονίας σου και των αδελφών σου σαν αγγελιαφόροι της βασιλείας, διηύθυνες μόνος σου τις διοικητικές αποθέσεις της ομάδας, εκτός που σε διόρισα εγώ να ενεργείς σαν αρχηγός αυτών των εκλεγμένων. Σε καμία άλλη εγκόσμια υπόθεση δεν ενήργησα έτσι ώστε να κατευθύνω ή να επηρεάσω τις αποφάσεις σας. Και αυτό το έκανα για να προνοήσω για την αρχηγία στη διεύθυνση όλων των επακόλουθων συσκέψεων της ομάδας. Στο δικό μου σύμπαν και στα σύμπαντα του Πατέρα μου, οι γιοι-αδελφοί διεκπεραιώνουν σαν ξεχωριστά άτομα, όλες τις πνευματικές σχέσεις τους, αλλά σε όλες τις ομαδικές σχέσεις αδιαλείπτως συμφωνούμε ρητώς σε μια ορισμένη αρχηγία. Η βασιλεία μας είναι κράτος τάξης και εκεί που δυο ή περισσότερες υπάρξεις δρουν σε συνεργασία, πάντοτε θεωρείται απαραίτητο το κύρος ενός αρχηγού.		181:2.16 (1958.3) When the Master had finished speaking to James Zebedee, he stepped around to the end of the table where Andrew sat and, looking his faithful helper in the eyes, said: “Andrew, you have faithfully represented me as acting head of the ambassadors of the heavenly kingdom. Although you have sometimes doubted and at other times manifested dangerous timidity, still, you have always been sincerely just and eminently fair in dealing with your associates. Ever since the ordination of you and your brethren as messengers of the kingdom, you have been self-governing in all group administrative affairs except that I designated you as the acting head of these chosen ones. In no other temporal matter have I acted to direct or to influence your decisions. And this I did in order to provide for leadership in the direction of all your subsequent group deliberations. In my universe and in my Father’s universe of universes, our brethren-sons are dealt with as individuals in all their spiritual relations, but in all group relationships we unfailingly provide for definite leadership. Our kingdom is a realm of order, and where two or more will creatures act in co-operation, there is always provided the authority of leadership.
181:2.17 (1959.1) Και τώρα, Ανδρέα, μια και είσαι ο αρχηγός των αδελφών σου επειδή εγώ καθόρισα έτσι, και μια και υπηρέτησες έτσι, σαν προσωπικός μου εκπρόσωπος, και εφόσον πρόκειται να αναχωρήσω και να πάω στον Πατέρα μου, σε απαλλάσσω από όλες τις ευθύνες σου, όσον αφορά τις εγκόσμιες διοικητικές υποθέσεις. Από δω και στο εξής μπορείς να μην ασκείς δικαιοδοσία πάνω στους αδελφούς σου εκτός από εκείνη που κέρδισες με την ικανότητά σου σαν πνευματικός αρχηγός, και την οποία αναγνωρίζουν ελεύθερα οι αδελφοί σου. Από αυτή την ώρα δεν θα ασκείς εξουσία πάνω στ’ αδέλφια σου εκτός και αν αυτοί επαναφέρουν αυτή τη δικαιοδοσία σε σένα με καθορισμένη νομοθετική πράξη, μετά που θα έχω πάει στον Πατέρα. Αυτή όμως η απαλλαγή από κάθε ευθύνη σαν διοικητική κεφαλή της ομάδας, δεν υποβαθμίζει κατ’ ουδένα τρόπο την ηθική σου ευθύνη να κάνεις το παν με τις δυνάμεις σου για να κρατήσεις ενωμένους τους αδελφούς σου, μ’ ένα γερό και τρυφερό χέρι, κατά τις δύσκολες ώρες που βρίσκονται ακριβώς μπροστά, εκείνες τις μέρες που θα μεσολαβήσουν από την αναχώρησή μου από το θνητό κόσμο μέχρι την αποστολή του καινούργιου δασκάλου που θα ζήσει στις καρδιές σας, και ο οποίος τελικά θα σας οδηγήσει σε όλη την αλήθεια. Καθώς ετοιμάζομαι να σε αφήσω, θα σε απαλλάξω από κάθε διοικητική ευθύνη που έχει την αρχή και την εξουσία της σε μένα, σαν ένας μεταξύ υμών. Από δω και πέρα θα ασκώ μόνο πνευματική εξουσία πάνω σας και μεταξύ σας.		181:2.17 (1959.1) “And now, Andrew, since you are the chief of your brethren by authority of my appointment, and since you have thus served as my personal representative, and as I am about to leave you and go to my Father, I release you from all responsibility as regards these temporal and administrative affairs. From now on you may exercise no jurisdiction over your brethren except that which you have earned in your capacity as spiritual leader, and which your brethren therefore freely recognize. From this hour you may exercise no authority over your brethren unless they restore such jurisdiction to you by their definite legislative action after I shall have gone to the Father. But this release from responsibility as the administrative head of this group does not in any manner lessen your moral responsibility to do everything in your power to hold your brethren together with a firm and loving hand during the trying time just ahead, those days which must intervene between my departure in the flesh and the sending of the new teacher who will live in your hearts, and who ultimately will lead you into all truth. As I prepare to leave you, I would liberate you from all administrative responsibility which had its inception and authority in my presence as one among you. Henceforth I shall exercise only spiritual authority over you and among you.
181:2.18 (1959.2) Αν τα αδέλφια σου επιθυμούν να σε κρατήσουν σα σύμβουλό τους, σου δίνω την εντολή ότι θα πρέπει, σε κάθε θέμα εγκόσμιο ή πνευματικό, να κάνεις το υπέρτατο ώστε να προάγεις την ειρήνη και την αρμονία μεταξύ των διαφόρων ομάδων των ειλικρινών πιστών του ευαγγελίου. Αφιέρωσε το υπόλοιπο της ζωής σου για να προωθήσεις τις πρακτικές πλευρές της αδελφικής αγάπης μεταξύ των αδελφών σου. Να είσαι ευγενικός με τους γήινους αδελφούς μου όταν θα πιστέψουν ολοκληρωτικά στο ευαγγέλιο. Να εκφράσεις τρυφερή και αμέριστη αγάπη προς τους Έλληνες στη δύση και προς τον Άμπνερ στην ανατολή. Αν και αυτοί, οι απόστολοί μου, σύντομα θα διασκορπιστούν στις τέσσερις γωνιές της γης, για να διακηρύξουν τα καλά νέα της σωτηρίας και της συγγένειας με το Θεό, πρέπει να τους κρατήσεις ενωμένους κατά τον καιρό της δοκιμασίας που είναι μπροστά, την περίοδο των έντονων απαιτήσεων, κατά τη διάρκεια των οποίων πρέπει να μάθετε να πιστεύετε το ευαγγέλιο χωρίς τη δική μου παρουσία, ενώ θα περιμένετε υπομονετικά την άφιξη του νέου διδασκάλου, του Πνεύματος της Αληθείας. Και έτσι, Ανδρέα, αν και δεν θα είσαι εσύ που θα κάνεις τα πιο δύσκολα έργα, ιδωμένα από τη μεριά των ανθρώπων, να είσαι ευτυχής που θα είσαι ο δάσκαλος και ο σύμβουλος εκείνων που θα κάνουν τα έργα αυτά. Συνέχισε μέχρι τέλους το έργο σου στη γη, και μετά θα συνεχίσεις την υπηρεσία αυτή στο αιώνιο βασίλειο, γιατί δεν σου είπα πολλές φορές ότι έχω κι άλλα πρόβατα αλλά όχι από αυτό το κοπάδι;».		181:2.18 (1959.2) “If your brethren desire to retain you as their counselor, I direct that you should, in all matters temporal and spiritual, do your utmost to promote peace and harmony among the various groups of sincere gospel believers. Dedicate the remainder of your life to promoting the practical aspects of brotherly love among your brethren. Be kind to my brothers in the flesh when they come fully to believe this gospel; manifest loving and impartial devotion to the Greeks in the West and to Abner in the East. Although these, my apostles, are soon going to be scattered to the four corners of the earth, there to proclaim the good news of the salvation of sonship with God, you are to hold them together during the trying time just ahead, that season of intense testing during which you must learn to believe this gospel without my personal presence while you patiently await the arrival of the new teacher, the Spirit of Truth. And so, Andrew, though it may not fall to you to do the great works as seen by men, be content to be the teacher and counselor of those who do such things. Go on with your work on earth to the end, and then shall you continue this ministry in the eternal kingdom, for have I not many times told you that I have other sheep not of this flock?”
181:2.19 (1959.3) Ο Ιησούς μετά κατευθύνθηκε προς τους διδύμους γιους του Αλφαίου, και αφού στάθηκε στο μέσον τους, είπε: «Μικρά μου παιδιά, είστε μια από τις τρεις ομάδες αδελφών που διάλεξαν να με ακολουθήσουν. Και οι έξι κάνατε καλά και εργαστήκατε ειρηνικά με τους εξ αίματος αδελφούς σας, αλλά κανείς δεν έπραξε καλύτερα από σας. Δύσκολες ώρες βρίσκονται ακριβώς μπροστά μας. Μπορεί να μην καταλάβετε όλα όσα θα συμβούν σε σας και στ’ αδέλφια σας, αλλά ποτέ να μην αμφιβάλετε ότι κάποτε κληθήκατε για να επιτελέσετε το έργο της βασιλείας. Για κάμποσο διάστημα δεν θα υπάρχουν πλήθη να ασχοληθείτε μαζί τους, αλλά να μην απογοητευθείτε. Όταν το έργο σας στη γη τελειώσει, θα σας υποδεχτώ εκεί ψηλά, όπου με δόξα θα πείτε για τη σωτηρία σας στα Σεραφείμ και στα πλήθη των υψηλών Γιων του Θεού. Αφιερώστε τη ζωή σας στον εμπλουτισμό του καθημερινού μόχθου. Δείξτε σε όλους τους ανθρώπους της γης και τους αγγέλους του ουρανού με πόση χαρά και πόσο κουράγιο ο θνητός άνθρωπος, αφού κληθεί να εργασθεί για κάποιο διάστημα στην ειδική υπηρεσία του Θεού, επιστρέφει μετά στις δουλειές της κάθε μέρας. Αν, για την ώρα, η εργασία σας στις εξωτερικές υποθέσεις της βασιλείας ολοκληρωθεί, να γυρίσετε πίσω στις προηγούμενες δουλειές σας μαζί με το νέο φωτισμό από την εμπειρία της συγγένειας με τον Θεό και με τη γνώση ότι, για εκείνον που γνώρισε το Θεό, δεν υπάρχει συνηθισμένη δουλειά ή επίγειος μόχθος. Για σας που εργαστήκατε μαζί μου, όλα τα πράγματα είναι ιερά πλέον, και κάθε επίγεια εργασία έχει γίνει υπηρεσία προς τον Θεό και Πατέρα. Και όταν θα ακούτε τις ειδήσεις των πεπραγμένων των πρώην συντρόφων σας αποστόλων, χαρείτε μαζί τους και συνεχίστε την καθημερινή εργασία σας όπως εκείνοι που περιμένουν το Θεό και υπηρετούν ενόσω περιμένουν. Είστε οι απόστολοί μου, και θα είστε για πάντα, και θα σας θυμηθώ στην βασιλεία που θα έρθει».		181:2.19 (1959.3) Jesus then went over to the Alpheus twins and, standing between them, said: “My little children, you are one of the three groups of brothers who chose to follow after me. All six of you have done well to work in peace with your own flesh and blood, but none have done better than you. Hard times are just ahead of us. You may not understand all that will befall you and your brethren, but never doubt that you were once called to the work of the kingdom. For some time there will be no multitudes to manage, but do not become discouraged; when your lifework is finished, I will receive you on high, where in glory you shall tell of your salvation to seraphic hosts and to multitudes of the high Sons of God. Dedicate your lives to the enhancement of commonplace toil. Show all men on earth and the angels of heaven how cheerfully and courageously mortal man can, after having been called to work for a season in the special service of God, return to the labors of former days. If, for the time being, your work in the outward affairs of the kingdom should be completed, you should go back to your former labors with the new enlightenment of the experience of sonship with God and with the exalted realization that, to him who is God-knowing, there is no such thing as common labor or secular toil. To you who have worked with me, all things have become sacred, and all earthly labor has become a service even to God the Father. And when you hear the news of the doings of your former apostolic associates, rejoice with them and continue your daily work as those who wait upon God and serve while they wait. You have been my apostles, and you always shall be, and I will remember you in the kingdom to come.”
181:2.20 (1960.1) Μετά ο Ιησούς κατευθύνθηκε προς το Φίλιππο, ο οποίος, όρθιος, άκουσε αυτό το μήνυμα από τον Κύριό του: «Φίλιππε, μου έκανες πολλές παιδαριώδεις ερωτήσεις, αλλά έκανα το καλύτερο που μπορούσα για να σου απαντήσω σε κάθε μία, και τώρα θα απαντήσω στην τελευταία από αυτές τις ερωτήσεις που ανέκυψαν στο πολύ τίμιο αλλά μη πνευματικό μυαλό σου. Όλη την ώρα που βρισκόμουν τριγύρω σου, δεν αναρωτιόσουν ‘Τι θα κάνω αν ο Κύριος φύγει και μας αφήσει μόνους στον κόσμο;’. Ω, εσύ, μικρόψυχε! Αν και έχεις σχεδόν την ίδια πίστη με πολλούς από τους αδελφούς σου. Ήσουν καλός διαχειριστής Φίλιππε. Απέτυχες μόνο λίγες φορές, και μια από αυτές τις αποτυχίες την χρησιμοποιήσαμε για να δείξουμε τη δόξα του Πατέρα. Το διαχειριστικό έργο σου έφτασε στο τέλος. Σύντομα πρέπει να κάνεις πιο ολοκληρωμένα το έργο που κλήθηκες να κάνεις – δηλαδή να κηρύξεις το ευαγγέλιο της βασιλείας. Φίλιππε, ήθελες πάντα να επιδεικνύεσαι, και πολύ σύντομα θα δεις μεγάλα πράγματα. Καλύτερα θα ήταν να είχες δει όλα αυτά δια της πίστεως, αλλά αφού είσαι τουλάχιστον ειλικρινής με το βλέμμα της ύλης, θα ζήσεις για να δεις τα λόγια μου να εκπληρώνονται. Και ύστερα, όταν θα έχεις ευλογηθεί με πνευματική όραση, προχώρησε για να επιτελέσεις το έργο σου, αφιερώνοντας τη ζωή σου στο σκοπό να οδηγήσεις το ανθρώπινο είδος να αναζητήσει το Θεό και να ψάξει αιώνιες αλήθειες με το μάτι της πνευματικής πίστης και όχι με τα μάτια του υλικού νου. Θυμήσου, Φίλιππε, έχεις μια μεγάλη αποστολή στη γη, γιατί ο κόσμος είναι γεμάτος από εκείνους που κοιτάζουν τη ζωή με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που είχες την τάση κι εσύ. Έχεις μεγάλο έργο να επιτελέσεις, και όταν ολοκληρωθεί με πίστη, θα έρθεις σε μένα στη βασιλεία, και θα χαρώ πολύ να σου δείξω εκείνο, που το μάτι δεν είδε, το αυτί δεν άκουσε ούτε ο θνητός νους κατάλαβε. Εν τω μεταξύ, να γίνεις σαν μικρό παιδί στη βασιλεία του πνεύματος και επίτρεψέ μου, όπως το πνεύμα του νέου δασκάλου, να σε οδηγήσω εμπρός στο πνευματικό βασίλειο. Και με τον τρόπο αυτό θα μπορώ να κάνω πολλά για σένα τα οποία δεν μπορούσα να εκπληρώσω ενόσω παρέμενα μαζί σας σαν θνητός. Και να θυμάσαι πάντα, Φίλιππε, αυτός που είδε εμένα έχει δει τον Πατέρα».		181:2.20 (1960.1) And then Jesus went over to Philip, who, standing up, heard this message from his Master: “Philip, you have asked me many foolish questions, but I have done my utmost to answer every one, and now would I answer the last of such questionings which have arisen in your most honest but unspiritual mind. All the time I have been coming around toward you, have you been saying to yourself, ‘What shall I ever do if the Master goes away and leaves us alone in the world?’ O, you of little faith! And yet you have almost as much as many of your brethren. You have been a good steward, Philip. You failed us only a few times, and one of those failures we utilized to manifest the Father’s glory. Your office of stewardship is about over. You must soon more fully do the work you were called to do—the preaching of this gospel of the kingdom. Philip, you have always wanted to be shown, and very soon shall you see great things. Far better that you should have seen all this by faith, but since you were sincere even in your material sightedness, you will live to see my words fulfilled. And then, when you are blessed with spiritual vision, go forth to your work, dedicating your life to the cause of leading mankind to search for God and to seek eternal realities with the eye of spiritual faith and not with the eyes of the material mind. Remember, Philip, you have a great mission on earth, for the world is filled with those who look at life just as you have tended to. You have a great work to do, and when it is finished in faith, you shall come to me in my kingdom, and I will take great pleasure in showing you that which eye has not seen, ear heard, nor the mortal mind conceived. In the meantime, become as a little child in the kingdom of the spirit and permit me, as the spirit of the new teacher, to lead you forward in the spiritual kingdom. And in this way will I be able to do much for you which I was not able to accomplish when I sojourned with you as a mortal of the realm. And always remember, Philip, he who has seen me has seen the Father.”
181:2.21 (1960.2) Μετά ο Κύριος κατευθύνθηκε προς το μέρος του Ναθαναήλ. Καθώς ο Ναθαναήλ σηκώθηκε, ο Ιησούς του είπε να καθίσει και καθισμένος και αυτός πλάι του, είπε: «Ναθαναήλ, έμαθες να ζεις υπεράνω της προκατάληψης και να φέρεσαι με αρκετή επιείκεια αφότου έγινες απόστολός μου. Αλλά υπάρχει πολύ περισσότερο για σένα να μάθεις. Ήσουν ευλογία για τους συνανθρώπους σου επειδή πάντοτε νουθετήθηκαν από την συνεπή εντιμότητά σου. Όταν φύγω, ίσως η ειλικρίνειά σου να δημιουργήσει προβλήματα και να μην τα πας καλά με τους αδελφούς σου, παλιούς και νέους. Πρέπει να μάθεις ότι η έκφραση ακόμα και μιας καλής σκέψης πρέπει να προσαρμοστεί σύμφωνα με το διανοητικό επίπεδο και την πνευματική ανάπτυξη του ακροατή. Η ειλικρίνεια χρησιμεύει περισσότερο στο έργο της βασιλείας όταν συνδυάζεται με τη διακριτικότητα.		181:2.21 (1960.2) Then went the Master over to Nathaniel. As Nathaniel stood up, Jesus bade him be seated and, sitting down by his side, said: “Nathaniel, you have learned to live above prejudice and to practice increased tolerance since you became my apostle. But there is much more for you to learn. You have been a blessing to your fellows in that they have always been admonished by your consistent sincerity. When I have gone, it may be that your frankness will interfere with your getting along well with your brethren, both old and new. You should learn that the expression of even a good thought must be modulated in accordance with the intellectual status and spiritual development of the hearer. Sincerity is most serviceable in the work of the kingdom when it is wedded to discretion.
181:2.22 (1961.1) Αν μάθεις να συνεργάζεσαι με τους αδελφούς σου, θα καταφέρεις πράγματα πιο μόνιμα, αλλά αν βρεθείς να υποχωρείς αναζητώντας εκείνους που σκέφτονται όπως εσύ, στην περίπτωση αυτή αφιέρωσε τη ζωή σου για ν’ αποδείξεις ότι ο μαθητής που έχει γνωρίσει το Θεό μπορεί να γίνει οικοδόμος της βασιλείας ακόμη και όταν είναι μόνος στον κόσμο και εντελώς απομονωμένος από τους συντρόφους του πιστούς. Γνωρίζω ότι θα είσαι πιστός μέχρι τέλους, και μια μέρα θα σε καλωσορίσω στη μεγάλη υπηρεσία της βασιλείας στον ουρανό».		181:2.22 (1961.1) “If you would learn to work with your brethren, you might accomplish more permanent things, but if you find yourself going off in quest of those who think as you do, in that event dedicate your life to proving that the God-knowing disciple can become a kingdom builder even when alone in the world and wholly isolated from his fellow believers. I know you will be faithful to the end, and I will some day welcome you to the enlarged service of my kingdom on high.”
181:2.23 (1961.2) Μετά μίλησε ο Ναθαναήλ, ρωτώντας τον Ιησού: «Παρακολούθησα τη διδασκαλία σου από τότε που με κάλεσες για πρώτη φορά στην υπηρεσία της βασιλείας, αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω όλο το νόημα αυτών που μας λες. Δεν ξέρω τι να περιμένω στη συνέχεια, και νομίζω ότι οι περισσότεροι αδελφοί μου είναι το ίδιο μπλεγμένοι, αλλά διστάζουν να ομολογήσουν τη σύγχυσή τους. Μπορείς να με βοηθήσεις;». Ο Ιησούς, βάζοντας το χέρι του στον ώμο του Ναθαναήλ, είπε: «Φίλε μου, δεν είναι περίεργο που συναντάς σύγχυση στην προσπάθειά σου να καταλάβεις το νόημα των πνευματικών διδασκαλιών μου, αφού έχεις τόσες ελλείψεις εξαιτίας των προκαταλήψεων της ιουδαϊκής παράδοσης και είσαι τόσο μπερδεμένος από την επίμονη κλίση σου να ερμηνεύεις το ευαγγέλιό μου σύμφωνα με τις διδασκαλίες των γραμματέων και των Φαρισαίων.		181:2.23 (1961.2) Then Nathaniel spoke, asking Jesus this question: “I have listened to your teaching ever since you first called me to the service of this kingdom, but I honestly cannot understand the full meaning of all you tell us. I do not know what to expect next, and I think most of my brethren are likewise perplexed, but they hesitate to confess their confusion. Can you help me?” Jesus, putting his hand on Nathaniel’s shoulder, said: “My friend, it is not strange that you should encounter perplexity in your attempt to grasp the meaning of my spiritual teachings since you are so handicapped by your preconceptions of Jewish tradition and so confused by your persistent tendency to interpret my gospel in accordance with the teachings of the scribes and Pharisees.
181:2.24 (1961.3) Σου έχω διδάξει πολλά με λόγια του στόματος, και έζησα ανάμεσά σας. Έχω κάνει όσα μπορούσα να κάνω για να διαφωτίσω τα μυαλά σας και να ελευθερώσω τις ψυχές σας, και ό,τι δεν μπορέσατε να πάρετε από τις διδασκαλίες μου και τη ζωή μου, πρέπει τώρα να προετοιμαστείτε να αποκτήσετε από το χέρι του δασκάλου όλων των δασκάλων – της αληθινής εμπειρίας. Και σε όλη αυτή την καινούργια εμπειρία που τώρα σας αναμένει, θα βρίσκομαι εμπρός σας και το Πνεύμα της Αληθείας θα είναι μαζί σας. Μη φοβάσαι, αυτό που τώρα δεν καταφέρνεις να καταλάβεις, ο νέος δάσκαλος, όταν έρθει, θα το αποκαλύψει σε σένα στην υπόλοιπη ζωή σου στη γη και στην εκπαίδευσή σου στην αιωνιότητα».		181:2.24 (1961.3) “I have taught you much by word of mouth, and I have lived my life among you. I have done all that can be done to enlighten your minds and liberate your souls, and what you have not been able to get from my teachings and my life, you must now prepare to acquire at the hand of that master of all teachers—actual experience. And in all of this new experience which now awaits you, I will go before you and the Spirit of Truth shall be with you. Fear not; that which you now fail to comprehend, the new teacher, when he has come, will reveal to you throughout the remainder of your life on earth and on through your training in the eternal ages.”
181:2.25 (1961.4) Και μετά ο Κύριος, στράφηκε σε όλους τους και είπε: «Μη φοβάσθε ότι δεν θα κατορθώσετε να αντιληφθείτε το πλήρες μήνυμα το ευαγγελίου. Δεν είστε παρά πεπερασμένοι, θνητοί άνθρωποι, και αυτό που σας δίδαξα είναι άπειρο, θεϊκό και αιώνιο. Να είστε υπομονετικοί και με κουράγιο καθόσον έχετε μια αιωνιότητα μπροστά σας στην οποία θα συνεχίσετε το προοδευτικό επίτευγμα της εμπειρίας να γίνετε τέλειοι, όπως τέλειος είναι ο Πατέρας σας στον Παράδεισο».		181:2.25 (1961.4) And then the Master, turning to all of them, said: “Be not dismayed that you fail to grasp the full meaning of the gospel. You are but finite, mortal men, and that which I have taught you is infinite, divine, and eternal. Be patient and of good courage since you have the eternal ages before you in which to continue your progressive attainment of the experience of becoming perfect, even as your Father in Paradise is perfect.”
181:2.26 (1961.5) Και μετά ο Ιησούς προχώρησε προς το Θωμά, που όρθιος τον άκουσε να λέγει: «Θωμά, πολλές φορές σου έλειψε η πίστη, όμως, όταν περνούσες περιόδους αμφιβολίας, δεν σου έλειψε ποτέ το κουράγιο. Γνωρίζω καλά ότι οι ψεύτικοι προφήτες και οι κίβδηλοι δάσκαλοι δεν θα σε εξαπατήσουν. Όταν φύγω, οι αδελφοί σου θα εκτιμήσουν περισσότερο τον κριτικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεις τις καινούργιες διδασκαλίες. Και όταν όλοι θα έχετε διασκορπισθεί στα πέρατα της γης στα χρόνια που θα έρθουν, να θυμάσαι ότι ακόμα θα είσαι ο πρεσβευτής μου. Αφιέρωσε τη ζωή σου στο μεγάλο έργο του να δείξεις πώς ο κριτικός υλικός νους του ανθρώπου μπορεί να θριαμβεύσει πάνω στην αδράνεια της διανοητικής αμφιβολίας, όταν αντιμετωπίζει τη φανέρωση της ζωντανής αλήθειας, όπως αυτή ενεργεί στη ζωή των ανδρών και των γυναικών που έχουν αναγεννηθεί από το πνεύμα και αποφέρουν τους καρπούς του πνεύματος στις ζωές τους, και αγαπούν ο ένας τον άλλον, όπως σας αγάπησα εγώ. Θωμά, είμαι ευτυχής που είσαι μαζί μας, και γνωρίζω ότι μετά από μια σύντομη περίοδο σύγχυσης, θα συνεχίσεις στην υπηρεσία της βασιλείας. Οι αμφιβολίες σου μπέρδεψαν τους αδελφούς σου, αλλά ποτέ δεν δημιούργησαν πρόβλημα σε μένα. Σου έχω εμπιστοσύνη, και θα βρίσκομαι εμπρός σου ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα μέρη της γης».		181:2.26 (1961.5) And then Jesus went over to Thomas, who, standing up, heard him say: “Thomas, you have often lacked faith; however, when you have had your seasons with doubt, you have never lacked courage. I know well that the false prophets and spurious teachers will not deceive you. After I have gone, your brethren will the more appreciate your critical way of viewing new teachings. And when you all are scattered to the ends of the earth in the times to come, remember that you are still my ambassador. Dedicate your life to the great work of showing how the critical material mind of man can triumph over the inertia of intellectual doubting when faced by the demonstration of the manifestation of living truth as it operates in the experience of spirit-born men and women who yield the fruits of the spirit in their lives, and who love one another, even as I have loved you. Thomas, I am glad you joined us, and I know, after a short period of perplexity, you will go on in the service of the kingdom. Your doubts have perplexed your brethren, but they have never troubled me. I have confidence in you, and I will go before you even to the uttermost parts of the earth.”
181:2.27 (1962.1) Μετά ο Κύριος κατευθύνθηκε προς το Σίμωνα Πέτρο, που σηκώθηκε καθώς ο Ιησούς απευθύνθηκε σ’ αυτόν: «Πέτρο, γνωρίζω πως με αγαπάς, και πως θα αφιερώσεις τη ζωή σου στη δημόσια διακήρυξη του ευαγγελίου της βασιλείας στους Ιουδαίους και τους εθνικούς, αλλά στενοχωριέμαι που τα χρόνια μιας τόσο στενής συνεργασίας μαζί μου δεν πρόσθεσαν κάτι ώστε να σε βοηθήσουν να σκέπτεσαι πριν μιλήσεις. Από ποια εξάσκηση πρέπει να περάσεις πριν μάθεις να βάζεις φύλακα μπροστά στα χείλη σου; Πόσα βάσανα δεν μας δημιούργησε η απερίσκεπτη ομιλία σου, από την αλαζονική αυτοπεποίθησή σου! Και είσαι προορισμένος να κάνεις περισσότερο κακό στον εαυτό σου αν δεν καταπολεμήσεις αυτή την αδυναμία. Γνωρίζεις ότι οι αδελφοί σου σε αγαπάνε παρόλο το ελάττωμα αυτό, και θα πρέπει να καταλαβαίνεις επίσης ότι αυτή η ατέλεια δεν μειώνει καθόλου την αγάπη μου για σένα, αλλά υποβαθμίζει τη χρησιμότητά σου και ποτέ δεν θα σταματήσει να σου δημιουργεί μπελάδες. Αλλά αναμφίβολα θα ωφεληθείς πολύ από την εμπειρία που θα περάσεις την ίδια αυτή νύχτα. Και τώρα αυτό που θα πω σε σένα, Σίμωνα Πέτρο, παρόμοια το λέγω σε όλους τους αδελφούς σου που είναι εδώ μαζεμένοι: Αυτή τη νύχτα όλοι θα βρεθείτε σε μεγάλο κίνδυνο να αμαρτήσετε για μένα. Γνωρίζετε πως είναι γραμμένο, ‘Ο βοσκός θα σκοτωθεί και τα πρόβατα θα διασκορπισθούν’. Όταν θα είμαι απών, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος, μερικοί από σας να παραδοθούν σε αμφιβολίες και να σφάλλουν γι αυτό που θα μου συμβεί. Αλλά σας υπόσχομαι τώρα ότι θα γυρίσω σε σας για λίγο χρόνο και θα μεταβώ πριν από σας στη Γαλιλαία».		181:2.27 (1962.1) Then the Master went over to Simon Peter, who stood up as Jesus addressed him: “Peter, I know you love me, and that you will dedicate your life to the public proclamation of this gospel of the kingdom to Jew and gentile, but I am distressed that your years of such close association with me have not done more to help you think before you speak. What experience must you pass through before you will learn to set a guard upon your lips? How much trouble have you made for us by your thoughtless speaking, by your presumptuous self-confidence! And you are destined to make much more trouble for yourself if you do not master this frailty. You know that your brethren love you in spite of this weakness, and you should also understand that this shortcoming in no way impairs my affection for you, but it lessens your usefulness and never ceases to make trouble for you. But you will undoubtedly receive great help from the experience you will pass through this very night. And what I now say to you, Simon Peter, I likewise say to all your brethren here assembled: This night you will all be in great danger of stumbling over me. You know it is written, ‘The shepherd will be smitten and the sheep will be scattered abroad.’ When I am absent, there is great danger that some of you will succumb to doubts and stumble because of what befalls me. But I promise you now that I will come back to you for a little while, and that I will then go before you into Galilee.”
181:2.28 (1962.2) Τότε είπε ο Πέτρος, βάζοντας το χέρι του στον ώμο του Ιησού: «Ακόμα και αν όλοι οι αδελφοί μου περιπέσουν σε αμφιβολίες για σένα, υπόσχομαι ότι δεν θα κλονισθώ από ό,τι και αν κάνεις. Θα έρθω μαζί σου και, αν χρειαστεί, θα πεθάνω για σένα».		181:2.28 (1962.2) Then said Peter, placing his hand on Jesus’ shoulder: “No matter if all my brethren should succumb to doubts because of you, I promise that I will not stumble over anything you may do. I will go with you and, if need be, die for you.”
181:2.29 (1962.3) Καθώς ο Πέτρος στεκόταν εκεί εμπρός από τον Κύριό του, όλοι να τρέμουν από το έντονο συναίσθημα και πλημμυρισμένοι από γνήσια αγάπη γι αυτόν, ο Ιησούς κοίταξε μέσα στα υγρά του μάτια καθώς είπε: «Πέτρο, αλήθεια, αλήθεια σου λέγω, αυτή τη νύχτα πριν ο πετεινός λαλήσει θα με έχεις αρνηθεί τρεις ή τέσσερις φορές. Και έτσι αυτό που απέτυχες να μάθεις από την ειρηνική συνεργασία σου μαζί μου, θα το μάθεις μέσα από πολλά βάσανα και θλίψεις. Και αφού θα έχεις μάθει αυτό το χρήσιμο μάθημα, θα στηρίξεις τους αδελφούς σου και θα συνεχίσεις να ζεις μια ζωή αφιερωμένη στο κήρυγμα του ευαγγελίου, αν και θα φυλακιστείς και, ίσως, με ακολουθήσεις πληρώνοντας την υψίστη τιμή της πολύτιμης υπηρεσίας για την οικοδόμηση της βασιλείας του Πατέρα.		181:2.29 (1962.3) As Peter stood there before his Master, all atremble with intense emotion and overflowing with genuine love for him, Jesus looked straight into his moistened eyes as he said: “Peter, verily, verily, I say to you, this night the cock will not crow until you have denied me three or four times. And thus what you have failed to learn from peaceful association with me, you will learn through much trouble and many sorrows. And after you have really learned this needful lesson, you should strengthen your brethren and go on living a life dedicated to preaching this gospel, though you may fall into prison and, perhaps, follow me in paying the supreme price of loving service in the building of the Father’s kingdom.
181:2.30 (1962.4) Να θυμάσαι όμως την υπόσχεσή μου: Όταν αναστηθώ, θα παραμείνω κοντά σας για ένα διάστημα πριν πάω στον Πατέρα. Ακόμα και αυτή τη νύχτα θα εκλιπαρήσω τον Πατέρα να στηρίξει τον καθένα εξ υμών, σε αυτό που πρέπει τώρα, τόσο σύντομα να περάσετε. Σας αγαπώ όλους με την αγάπη που με αγαπάει ο Πατέρας και συνεπώς στο εξής θα πρέπει να αγαπάτε ο ένας τον άλλο, όπως εγώ σας αγάπησα».		181:2.30 (1962.4) “But remember my promise: When I am raised up, I will tarry with you for a season before I go to the Father. And even this night will I make supplication to the Father that he strengthen each of you for that which you must now so soon pass through. I love you all with the love wherewith the Father loves me, and therefore should you henceforth love one another, even as I have loved you.”
181:2.31 (1962.5) Και ύστερα, όταν έψαλλαν έναν ύμνο, αναχώρησαν για την κατασκήνωση στο Όρος των Ελαιών.		181:2.31 (1962.5) And then, when they had sung a hymn, they departed for the camp on the Mount of Olives.