Εγγραφο 104		Paper 104
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΑΔΑ		Growth of the Trinity Concept
104:0.1 (1143.1) Η σκέψη γύρω από την Τριάδα της αποκαλυμμένης θρησκείας δεν πρέπει να μπερδεύεται με τα τριαδικά πιστεύω των εξελικτικών θρησκειών. Η έμπνευση για τις τριάδες αναφάνηκε από τις πολλές υποδηλούμενες σχέσεις αλλά κυρίως εξαιτίας των τριών κλειδώσεων των δακτύλων, επειδή τρία πόδια είναι το ελάχιστο για να μπορέσει να σταθεροποιηθεί ένα σκαμνί, επειδή τρία σημεία στήριξης κρατούν ανοιχτή μια τέντα. Επιπροσθέτως ο πρωτόγονος άνθρωπος, για μεγάλο διάστημα, δεν μπορούσε να μετρήσει πέρα από το τρία.		104:0.1 (1143.1) THE Trinity concept of revealed religion must not be confused with the triad beliefs of evolutionary religions. The ideas of triads arose from many suggestive relationships but chiefly because of the three joints of the fingers, because three legs were the fewest which could stabilize a stool, because three support points could keep up a tent; furthermore, primitive man, for a long time, could not count beyond three.
104:0.2 (1143.2) Εκτός από μερικά φυσικά ζεύγη, όπως παρελθόν και παρόν, ημέρα και νύχτα, ζεστό και κρύο και αρσενικό και θηλυκό, ο άνθρωπος γενικά τείνει να σκέφτεται τριαδικά: χθες, σήμερα και αύριο, ανατολή, μεσημέρι και δύση, πατέρας, μητέρα και παιδί. Τρεις φορές επευφημείται ο νικητής. Οι νεκροί θάβονται την τρίτη ημέρα και το στοιχειό (φάντασμα) εξευμενίζεται με τρεις αγιασμούς.		104:0.2 (1143.2) Aside from certain natural couplets, such as past and present, day and night, hot and cold, and male and female, man generally tends to think in triads: yesterday, today, and tomorrow; sunrise, noon, and sunset; father, mother, and child. Three cheers are given the victor. The dead are buried on the third day, and the ghost is placated by three ablutions of water.
104:0.3 (1143.3) Σαν συνέπεια αυτών των φυσικών συδέσμων στην ανθρώπινη εμπειρία, η τριάδα εμφανίστηκε στη θρησκεία, και αυτό, πολύ πριν η Παραδείσια Τριάδα των Θεοτήτων, ή και κάποιοι από τους αντιπροσώπους της αποκαλυφθούν στην ανθρωπότητα. Αργότερα, οι Πέρσες, οι Ινδουιστές, οι Έλληνες, οι Αιγύπτιοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Ρωμαίοι και οι Σκανδιναβοί, όλοι είχαν τριαδικούς θεούς, αλλά αυτοί δεν ήταν ακόμα αληθινές τριάδες. Οι τριαδικές θεότητες είχαν όλες φυσική προέλευση και εμφανίστηκαν τη μια ή την άλλη εποχή ανάμεσα στους περισσότερους των διανοούμενων λαών της Ουράντια. Μερικές φορές η σκέψη μιας εξελικτικής τριάδας ανακατεύτηκε με εκείνη μιας εξ αποκαλύψεως Τριάδας. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι συχνά αδύνατο να γίνει διάκριση της μιας από την άλλη.		104:0.3 (1143.3) As a consequence of these natural associations in human experience, the triad made its appearance in religion, and this long before the Paradise Trinity of Deities, or even any of their representatives, had been revealed to mankind. Later on, the Persians, Hindus, Greeks, Egyptians, Babylonians, Romans, and Scandinavians all had triad gods, but these were still not true trinities. Triad deities all had a natural origin and have appeared at one time or another among most of the intelligent peoples of Urantia. Sometimes the concept of an evolutionary triad has become mixed with that of a revealed Trinity; in these instances it is often impossible to distinguish one from the other.
1. ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΑΔΑ ^top		1. Urantian Trinity Concepts ^top
104:1.1 (1143.4) Η πρώτη αποκάλυψη στην Ουράντια, που οδηγεί στην κατανόηση της Τριάδας του Παραδείσου έγινε από το επιτελείο του Πρίγκιπα Καλιγάστια περίπου πεντακόσιες χιλιάδες χρόνια πριν. Αυτή η πρώιμη σκέψη για την Τριάδα χάθηκε στον κόσμο, κατά τους ταραγμένους καιρούς που ακολούθησαν την πλανητική επανάσταση.		104:1.1 (1143.4) The first Urantian revelation leading to the comprehension of the Paradise Trinity was made by the staff of Prince Caligastia about one-half million years ago. This earliest Trinity concept was lost to the world in the unsettled times following the planetary rebellion.
104:1.2 (1143.5) Η δεύτερη παρουσίαση της Τριάδας έγινε από τον Αδάμ και την Εύα στον πρώτο και το δεύτερο κήπο. Αυτές οι διδαχές δεν είχαν εξαλειφθεί εντελώς, ακόμα και τον καιρό του Μαχιβέντα Μελχισεδέκ, τριάντα πέντε χιλιάδες χρόνια αργότερα, γιατί η σκέψη των απογόνων του Σεθ περί της Τριάδας διατηρήθηκε στη Μεσοποταμία και την Αίγυπτο αλλά πιο ιδιαίτερα στην Ινδία, όπου συνεχίστηκε με τον Άγνι, το Βεδικό τρικέφαλο θεό της φωτιάς.		104:1.2 (1143.5) The second presentation of the Trinity was made by Adam and Eve in the first and second gardens. These teachings had not been wholly obliterated even in the times of Machiventa Melchizedek about thirty-five thousand years later, for the Trinity concept of the Sethites persisted in both Mesopotamia and Egypt but more especially in India, where it was long perpetuated in Agni, the Vedic three-headed fire god.
104:1.3 (1143.6) Η τρίτη παρουσίαση της Τριάδας έγινε από τον Μαχιβέντα Μελχισεδέκ, και αυτή η θεωρία συμβολίστηκε από τους τρεις ομόκεντρους κύκλους, τους οποίους ο σοφός του Σάλεμ φορούσε στη μεταλλική πλακέτα στο στήθος του. Αλλά ο Μαχιβέντα βρήκε πολλές δυσκολίες με το να διδάξει τους Παλαιστίνιους Βεδουίνους για το Συμπαντικό Πατέρα, τον Αιώνιο Υιό και το Άπειρο Πνεύμα. Οι περισσότεροι από τους μαθητές του πίστεψαν ότι η Τριάδα αποτελείτο από τους τρεις Ύψιστους του Νορλατιαντέκ. Λίγοι κατανόησαν ότι η Τριάδα ήταν: ο Κυβερνήτης του Συστήματος, ο Πατέρας του Αστερισμού και η Θεότητα-Δημιουργός του τοπικού συστήματος. Ακόμα λιγότεροι, ελάχιστοι, κατανόησαν την ιδέα του Παραδείσιου συνδέσμου του Πατέρα, του Υιού και του Πνεύματος.		104:1.3 (1143.6) The third presentation of the Trinity was made by Machiventa Melchizedek, and this doctrine was symbolized by the three concentric circles which the sage of Salem wore on his breast plate. But Machiventa found it very difficult to teach the Palestinian Bedouins about the Universal Father, the Eternal Son, and the Infinite Spirit. Most of his disciples thought that the Trinity consisted of the three Most Highs of Norlatiadek; a few conceived of the Trinity as the System Sovereign, the Constellation Father, and the local universe Creator Deity; still fewer even remotely grasped the idea of the Paradise association of the Father, Son, and Spirit.
104:1.4 (1144.1) Μέσα από τις δραστηριότητες των ιεραποστολών του Σάλεμ, οι διδαχές του Μελχισεδέκ για την Τριάδα διαδόθηκαν σταδιακά σε μεγάλο μέρος της Ευρασίας και της βόρειας Αφρικής. Είναι συχνά δύσκολο να γίνει διάκριση ανάμεσα στις τριάδες και τις τριαδικότητες της μεταγενέστερης Ανδιτικής και μετά-Μελχισεδέκ εποχής, όταν και οι δυο σκέψεις αναμείχτηκαν μέχρις ενός ορισμένου βαθμού και ενώθηκαν.		104:1.4 (1144.1) Through the activities of the Salem missionaries the Melchizedek teachings of the Trinity gradually spread throughout much of Eurasia and northern Africa. It is often difficult to distinguish between the triads and the trinities in the later Andite and the post-Melchizedek ages, when both concepts to a certain extent intermingled and coalesced.
104:1.5 (1144.2) Η τριαδική σκέψη ανάμεσα στους Ινδουιστές ρίζωσε σαν ο , η Διάνοια και η Χαρά. (Μια μεταγενέστερη Ινδική σκέψη έφτιαξε το Βράχμα, το Σίβα και το Βισνού). Ενώ οι πρώτες απεικονίσεις της Τριάδας μεταφέρθηκαν στην Ινδία από τους ιερείς της φυλής του Σεθ, οι μεταγενέστερες ιδέες για την Τριάδα εισήχθησαν από τους ιεραπόστολους του Σάλεμ και αναπτύχθηκαν από τις αυτόχθονες διάνοιες της Ινδίας δια μέσου μιας σύνθεσης των θεωριών αυτών με τις σκέψεις περί της εξελικτικής τριάδας.		104:1.5 (1144.2) Among the Hindus the trinitarian concept took root as Being, Intelligence, and Joy. (A later Indian conception was Brahma, Siva, and Vishnu.) While the earlier Trinity portrayals were brought to India by the Sethite priests, the later ideas of the Trinity were imported by the Salem missionaries and were developed by the native intellects of India through a compounding of these doctrines with the evolutionary triad conceptions.
104:1.6 (1144.3) Η Βουδιστική πίστη ανέπτυξε δυο θεωρίες για μια τριαδική φύση. Η πιο πρώιμη ήταν Διδάσκαλος, Νόμος και Αδελφοσύνη. Αυτή ήταν η παρουσίαση που έκανε ο Γκαουτάμα Σιντάρτα. Η μεταγενέστερη ιδέα, που ανεπτύχθη ανάμεσα στο βορειότερο παρακλάδι των οπαδών του Βούδα, περιέκλειε τον Υπέρτατο Κύριο, το Άγιο Πνεύμα και τον Ενσαρκωμένο Σωτήρα.		104:1.6 (1144.3) The Buddhist faith developed two doctrines of a trinitarian nature: The earlier was Teacher, Law, and Brotherhood; that was the presentation made by Gautama Siddhartha. The later idea, developing among the northern branch of the followers of Buddha, embraced Supreme Lord, Holy Spirit, and Incarnate Savior.
104:1.7 (1144.4) Και αυτές οι ιδέες των Ινδουιστών και των Βουδιστών ήταν πραγματικά τριαδικά αξιώματα, δηλαδή, η ιδέα μιας τριπλής εκδήλωσης ενός μονοθεϊστικού Θεού. Μια πραγματικά τριαδική σκέψη δεν είναι απλά η ομαδοποίηση τριών ξεχωριστών θεών.		104:1.7 (1144.4) And these ideas of the Hindus and Buddhists were real trinitarian postulates, that is, the idea of a threefold manifestation of a monotheistic God. A true trinity conception is not just a grouping together of three separate gods.
104:1.8 (1144.5) Οι Εβραίοι γνώριζαν για την τριάδα από τις παραδόσεις των Κενιτών επί των ημερών του Μελχισεδέκ, αλλά ο μονοθεϊστικός ζήλος τους για τον ένα Θεό, το Γιαχβέ, επισκίασε τόσο πολύ όλες τις άλλες διδαχές ώστε την εποχή της εμφάνισης του Ιησού, η θεωρία για τον Ελοχίμ είχε πρακτικά ξεριζωθεί από την Ιουδαϊκή θεολογία. Ο Εβραϊκός νους δεν μπορούσε να συμφιλιώσει την τριαδική σκέψη με τη μονοθεϊστική πίστη σε Έναν Κύριο, το Θεό του Ισραήλ.		104:1.8 (1144.5) The Hebrews knew about the Trinity from the Kenite traditions of the days of Melchizedek, but their monotheistic zeal for the one God, Yahweh, so eclipsed all such teachings that by the time of Jesus’ appearance the Elohim doctrine had been practically eradicated from Jewish theology. The Hebrew mind could not reconcile the trinitarian concept with the monotheistic belief in the One Lord, the God of Israel.
104:1.9 (1144.6) Οι οπαδοί της Ισλαμικής πίστης απέτυχαν παρόμοια να κατανοήσουν την ιδέα της Τριάδας. Είναι πάντα δύσκολο για έναν αναδυόμενο μονοθεϊσμό να ανεχθεί την τριαδικότητα όταν έχει να αντιμετωπίσει τον πολυθεϊσμό. Η ιδέα της τριαδικότητας κατακτά καλύτερα εκείνες τις θρησκείες που έχουν μια στέρεη μονοθεϊστική παράδοση σε συνδυασμό με ελαστικότητα προς τις θεωρίες. Οι μεγάλοι μονοθεϊστές, οι Εβραίοι και οι Μωαμεθανοί, βρήκαν δύσκολο να διακρίνουν τη διαφορά ανάμεσα στη λατρεία τριών θεών, του πολυθεϊσμού, και της τριαδικότητας, δηλαδή της λατρείας μιας Θεότητας που υφίσταται σε τριαδική εκδήλωση θεϊκότητας και προσωπικότητας.		104:1.9 (1144.6) The followers of the Islamic faith likewise failed to grasp the idea of the Trinity. It is always difficult for an emerging monotheism to tolerate trinitarianism when confronted by polytheism. The trinity idea takes best hold of those religions which have a firm monotheistic tradition coupled with doctrinal elasticity. The great monotheists, the Hebrews and Mohammedans, found it difficult to distinguish between worshiping three gods, polytheism, and trinitarianism, the worship of one Deity existing in a triune manifestation of divinity and personality.
104:1.10 (1144.7) Ο Ιησούς δίδαξε στους αποστόλους του την αλήθεια, σχετικά με τα πρόσωπα της Τριάδας του Παραδείσου, αλλά αυτοί νόμιζαν ότι μιλούσε μεταφορικά και συμβολικά. Επειδή είχαν ανατραφεί με τον Εβραϊκό μονοθεϊσμό, βρήκαν δύσκολο να δεχτούν οποιοδήποτε πιστεύω που έμοιαζε να αντιπαλεύει τη κυρίαρχη σκέψη τους για το Γιαχβέ. Και οι πρώτο-Χριστιανοί κληρονόμησαν την Εβραϊκή προκατάληψη εναντίον της Τριαδικής σκέψης.		104:1.10 (1144.7) Jesus taught his apostles the truth regarding the persons of the Paradise Trinity, but they thought he spoke figuratively and symbolically. Having been nurtured in Hebraic monotheism, they found it difficult to entertain any belief that seemed to conflict with their dominating concept of Yahweh. And the early Christians inherited the Hebraic prejudice against the Trinity concept.
104:1.11 (1144.8) Η πρώτη Τριάδα του Χριστιανισμού ανακηρύχτηκε στην Αντιόχεια και αποτελείτο από το Θεό, το Λόγο του και τη Σοφία του. Ο Παύλος ήξερε για την Τριάδα του Παραδείσου του Πατέρα, του Υιού και του Πνεύματος, αλλά σπάνια κήρυττε γι αυτή και αναφέρθηκε σε αυτή, μόνο σε λίγα γράμματά του προς τις νεοσχηματισμένες εκκλησίες. Ακόμα και τότε, όπως και οι σύντροφοί του απόστολοι, ο Παύλος μπέρδευε τον Ιησού, τον Υιό Δημιουργό του τοπικού σύμπαντος με το Δεύτερο Πρόσωπο της Θεότητας, τον Αιώνιο Υιό του Παραδείσου.		104:1.11 (1144.8) The first Trinity of Christianity was proclaimed at Antioch and consisted of God, his Word, and his Wisdom. Paul knew of the Paradise Trinity of Father, Son, and Spirit, but he seldom preached about it and made mention thereof in only a few of his letters to the newly forming churches. Even then, as did his fellow apostles, Paul confused Jesus, the Creator Son of the local universe, with the Second Person of Deity, the Eternal Son of Paradise.
104:1.12 (1144.9) Η Χριστιανική σκέψη για την Τριάδα, που άρχισε να κερδίζει την αναγνώριση κοντά στο τέλος του πρώτου μετά Χριστό αιώνα, περιελάμβανε το Συμπαντικό Πατέρα, το Δημιουργό Υιό του Νέβαδον και το Θεϊκό Υπουργό του Σάλβιγκτον – το Μητρικό Πνεύμα του τοπικού σύμπαντος και δημιουργικό συνεργάτη του Δημιουργού Υιού.		104:1.12 (1144.9) The Christian concept of the Trinity, which began to gain recognition near the close of the first century after Christ, was comprised of the Universal Father, the Creator Son of Nebadon, and the Divine Minister of Salvington—Mother Spirit of the local universe and creative consort of the Creator Son.
104:1.13 (1145.1) Από την εποχή του Ιησού, η πραγματική ταυτότητα της Τριάδας του Παραδείσου δεν ήταν γνωστή στην Ουράντια (παρά σε λίγα ξεχωριστά άτομα στα οποία είχε αποκαλυφθεί ειδικά) μέχρι την παρουσίασή της σε αυτές τις αποκαλύψεις. Αλλά παρόλο που η Χριστιανική σκέψη για την Τριάδα ήταν στην πραγματικότητα εσφαλμένη, στην πράξη ήταν αληθινή όσον αφορούσε τις πνευματικές σχέσεις. Μόνο στο φιλοσοφικό αντίκτυπο και στις κοσμολογικές της συνέπειες, αυτή η σκέψη δημιούργησε σύγχυση: Είναι δύσκολο για πολλούς που έχουν κοσμική σκέψη να πιστέψουν ότι το Δεύτερο Πρόσωπο της Θεότητας, το δεύτερο μέλος μιας άπειρης Τριάδας, κατοίκησε κάποτε στην Ουράντια. Και παρόλο που αυτό θεωρητικά είναι αλήθεια, στην πραγματικότητα δεν αποτελεί γεγονός. Οι Δημιουργοί Μιχαήλ ενσωματώνουν πλήρως τη θεϊκότητα του Αιώνιου Υιού, αλλά αυτοί δεν αποτελούν την απόλυτη προσωπικότητα.		104:1.13 (1145.1) Not since the times of Jesus has the factual identity of the Paradise Trinity been known on Urantia (except by a few individuals to whom it was especially revealed) until its presentation in these revelatory disclosures. But though the Christian concept of the Trinity erred in fact, it was practically true with respect to spiritual relationships. Only in its philosophic implications and cosmological consequences did this concept suffer embarrassment: It has been difficult for many who are cosmic minded to believe that the Second Person of Deity, the second member of an infinite Trinity, once dwelt on Urantia; and while in spirit this is true, in actuality it is not a fact. The Michael Creators fully embody the divinity of the Eternal Son, but they are not the absolute personality.
2. ΤΡΙΑΔΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΘΕΪΚΗ ΠΟΛΛΑΠΛΟΤΗΤΑ ^top		2. Trinity Unity and Deity Plurality ^top
104:2.1 (1145.2) Ο μονοθεϊσμός αναφάνηκε σαν φιλοσοφική διαμαρτυρία κατά της ανακολουθίας του πολυθεϊσμού. Πρώτα αναπτύχθηκε μέσα σε οργανισμούς πανθέου, με τμηματοποίηση των υπερφυσικών δραστηριοτήτων, κατόπιν μέσα στη λατρευτική εξύψωση ενός θεού πάνω από τους πολλούς και τελικά μέσα από την απαγόρευση όλων των άλλων θεών, παρέμεινε ο Ένας Θεός με την τελική αξία.		104:2.1 (1145.2) Monotheism arose as a philosophic protest against the inconsistency of polytheism. It developed first through pantheon organizations with the departmentalization of supernatural activities, then through the henotheistic exaltation of one god above the many, and finally through the exclusion of all but the One God of final value.
104:2.2 (1145.3) Η τριαδικότητα γεννιέται από την εμπειρική διαμαρτυρία κατά της αδυναμίας να κατανοήσει ο άνθρωπος την ενότητα μιας μη ανθρωπομορφικής, μοναχικής Θεότητας με απρόσιτη συμπαντική σπουδαιότητα. Μετά από αρκετό καιρό, η φιλοσοφία τείνει να αφαιρεί τις ιδιότητες περί προσώπου, από τη θεϊκή σκέψη ενός καθαρόαιμου μονοθεϊσμού, και με τον τρόπο αυτό περιορίζει την ιδέα αυτή για έναν απρόσιτο Θεό, στην κατάσταση του πανθεϊστικού Απόλυτου. Ήταν πάντα δύσκολο να κατανοηθεί η προσωπική φύση ενός Θεού που δεν έχει προσωπικές σχέσεις ίσες με άλλα συντονιζόμενα προσωπικά όντα. Η προσωπικότητα στη Θεότητα απαιτεί μια τέτοια Θεότητα να υπάρχει σε σχέση με άλλη και ισοδύναμη προσωπική Θεότητα.		104:2.2 (1145.3) Trinitarianism grows out of the experiential protest against the impossibility of conceiving the oneness of a deanthropomorphized solitary Deity of unrelated universe significance. Given a sufficient time, philosophy tends to abstract the personal qualities from the Deity concept of pure monotheism, thus reducing this idea of an unrelated God to the status of a pantheistic Absolute. It has always been difficult to understand the personal nature of a God who has no personal relationships in equality with other and co-ordinate personal beings. Personality in Deity demands that such Deity exist in relation to other and equal personal Deity.
104:2.3 (1145.4) Μέσα από την αναγνώριση της σκέψης για την Τριάδα, ο νους του ανθρώπου μπορεί να ελπίζει ότι θα κατανοήσει κάτι από τις σχέσεις αγάπης και δικαίου ανάμεσα στα πλάσματα του χρόνου και του χώρου. Μέσα από την πνευματική πίστη ο άνθρωπος κερδίζει την επίγνωση της αγάπης του Θεού αλλά σύντομα ανακαλύπτει ότι αυτή η πνευματική πίστη δεν έχει επίδραση στους θεσπισμένους νόμους του υλικού σύμπαντος. Άσχετα από τη σταθερότητα της πίστης του ανθρώπου στο Θεό, σαν τον Παραδεισένιο Πατέρα του, οι ευρείς κοσμικοί ορίζοντες απαιτούν από αυτόν να αναγνωρίζει και την πραγματικότητα της Θεότητας του Παραδείσου σαν συμπαντικό νόμο, να αναγνωρίζει ότι η κυριαρχία της Τριάδας εκτείνεται προς τα έξω, από τον Παράδεισο, και επισκιάζει ακόμα και τα εξελισσόμενα τοπικά σύμπαντα των Δημιουργών Υιών και Θυγατέρων των τριών αιωνίων προσώπων, των οποίων η ενότητα αποτελεί το γεγονός και την πραγματικότητα και την αιώνια αδιαιρετότητα της Τριάδας του Παραδείσου.		104:2.3 (1145.4) Through the recognition of the Trinity concept the mind of man can hope to grasp something of the interrelationship of love and law in the time-space creations. Through spiritual faith man gains insight into the love of God but soon discovers that this spiritual faith has no influence on the ordained laws of the material universe. Irrespective of the firmness of man’s belief in God as his Paradise Father, expanding cosmic horizons demand that he also give recognition to the reality of Paradise Deity as universal law, that he recognize the Trinity sovereignty extending outward from Paradise and overshadowing even the evolving local universes of the Creator Sons and Creative Daughters of the three eternal persons whose deity union is the fact and reality and eternal indivisibility of the Paradise Trinity.
104:2.4 (1145.5) Και αυτή η ίδια η Τριάδα του Παραδείσου είναι μια πραγματική οντότητα – όχι μια προσωπικότητα αλλά παρόλα αυτά μια αληθινή και απόλυτη πραγματικότητα, όχι μια προσωπικότητα αλλά παρόλα αυτά συμβατή με συνυπάρχουσες προσωπικότητες – τις προσωπικότητες του Πατέρα, του Υιού και του Πνεύματος. Η Τριάδα είναι μια υπεραθροιστική θεϊκή πραγματικότητα που προκύπτει από την συνένωση των τριών Θεοτήτων του Παραδείσου. Οι ιδιότητες, τα χαρακτηριστικά και οι λειτουργίες της Τριάδας δεν είναι απλό άθροισμα των χαρακτηριστικών των τριών Θεοτήτων του Παραδείσου. Οι λειτουργίες της Τριάδας είναι κάτι μοναδικό, πρωτότυπο και όχι εξολοκλήρου προβλέψιμο από μια ανάλυση των χαρακτηριστικών του Πατέρα, του Υιού και του Πνεύματος.		104:2.4 (1145.5) And this selfsame Paradise Trinity is a real entity—not a personality but nonetheless a true and absolute reality; not a personality but nonetheless compatible with coexistent personalities—the personalities of the Father, the Son, and the Spirit. The Trinity is a supersummative Deity reality eventuating out of the conjoining of the three Paradise Deities. The qualities, characteristics, and functions of the Trinity are not the simple sum of the attributes of the three Paradise Deities; Trinity functions are something unique, original, and not wholly predictable from an analysis of the attributes of Father, Son, and Spirit.
104:2.5 (1146.1) Επί παραδείγματι: Ο Κύριος, όταν ήταν στη γη, υποδείκνυε στους οπαδούς του ότι η δικαιοσύνη δεν είναι ποτέ προσωπική πράξη. Είναι πάντα ομαδική λειτουργία. Ούτε οι Θεοί, σαν πρόσωπα, παρέχουν δικαιοσύνη. Αλλά εκτελούν αυτή τη λειτουργία σαν ένα συλλογικό σύνολο, σαν Τριάδα του Παραδείσου.		104:2.5 (1146.1) For example: The Master, when on earth, admonished his followers that justice is never a personal act; it is always a group function. Neither do the Gods, as persons, administer justice. But they perform this very function as a collective whole, as the Paradise Trinity.
104:2.6 (1146.2) Η θεμελιώδης κατανόηση του Τριαδικού συνδέσμου του Πατέρα, του Υιού και του Πνεύματος προετοιμάζει τον ανθρώπινο νου για την περαιτέρω παρουσίαση ορισμένων άλλων τρίπτυχων σχέσεων. Η θεολογική λογική μπορεί να είναι εντελώς ικανοποιημένη από τη σκέψη της Τριάδας του Παραδείσου, αλλά η φιλοσοφική και η κοσμολογική λογική χρειάζονται την αναγνώριση των άλλων τριαδικών συνδέσμων της Πρώτης Πηγής και Κέντρου, εκείνων των τριαδικοτήτων με τις οποίες το Άπειρο λειτουργεί με ποικίλες μη-Πατερικές ικανότητες συμπαντικής εκδήλωσης – οι σχέσεις του Θεού με τη δύναμη, την ενέργεια, την ισχύ, την αιτία, την αντίδραση, το δυναμικό, την πραγματικότητα, τη βαρύτητα, την τάση, τη σχεδίαση, την αρχή και την ενότητα.		104:2.6 (1146.2) The conceptual grasp of the Trinity association of Father, Son, and Spirit prepares the human mind for the further presentation of certain other threefold relationships. Theological reason may be fully satisfied by the concept of the Paradise Trinity, but philosophical and cosmological reason demand the recognition of the other triune associations of the First Source and Center, those triunities in which the Infinite functions in various non-Father capacities of universal manifestation—the relationships of the God of force, energy, power, causation, reaction, potentiality, actuality, gravity, tension, pattern, principle, and unity.
3. ΤΡΙΑΔΕΣ ΚΑΙ ΤΡΙΑΔΙΚΟΤΗΤΕΣ ^top		3. Trinities and Triunities ^top
104:3.1 (1146.3) Αν και η ανθρωπότητα έχει κατά καιρούς κατανοήσει την Τριάδα των τριών προσώπων της Θεότητας, η συνέπεια απαιτεί να μπορεί να διακρίνει η ανθρώπινη διάνοια ότι υπάρχουν προκαθορισμένες σχέσεις μεταξύ όλων των επτά Απόλυτων. Αλλά αυτό που είναι πραγματικό για την Τριάδα του Παραδείσου δεν είναι απαραίτητα πραγματικό για μια τριαδικότητα, γιατί η τριαδικότητα είναι κάτι άλλο από μια τριάδα. Από κάποιες λειτουργικές απόψεις μια τριαδικότητα μπορεί να είναι ανάλογη με μια τριάδα, αλλά δεν έχει ποτέ ομόλογη φύση με μια τριάδα.		104:3.1 (1146.3) While mankind has sometimes grasped at an understanding of the Trinity of the three persons of Deity, consistency demands that the human intellect perceive that there are certain relationships between all seven Absolutes. But all that which is true of the Paradise Trinity is not necessarily true of a triunity, for a triunity is something other than a trinity. In certain functional aspects a triunity may be analogous to a trinity, but it is never homologous in nature with a trinity.
104:3.2 (1146.4) Ο θνητός άνθρωπος διέρχεται από μια μεγάλη περίοδο διεύρυνσης των οριζόντων και μεγέθυνσης των σκέψεων στην Ουράντια, και αυτή η κοσμική φιλοσοφία πρέπει να επιταχύνει σε εξέλιξη για να συμβαδίσει με την επέκταση της διανοητικής αρένας της ανθρώπινης σκέψης. Καθώς επεκτείνεται η κοσμική συνείδηση του θνητού ανθρώπου, αυτός διακρίνει το συσχετισμό όλων όσων βρίσκει στην υλική επιστήμη, τη διανοητική φιλοσοφία και την πνευματική επίγνωσή του. Επί πλέον, με όλη αυτή την πίστη στην ενότητα του κόσμου, ο άνθρωπος διακρίνει την ποικιλία κάθε ύπαρξης. Εν αντιθέσει με όλες τις σκέψεις που έχουν σχέση με την αμεταβλητότητα της Θεότητας, ο άνθρωπος διακρίνει ότι ζει σ’ ένα σύμπαν σταθερής αλλαγής και εμπειρικής αύξησης. Άσχετα από την πραγματοποίηση της επιβίωσης των πνευματικών αξιών, ο άνθρωπος πρέπει πάντα να λογαριάζει με τα μαθηματικά και τα πριν από τα μαθηματικά, τη δύναμη, την ενέργεια και την ισχύ.		104:3.2 (1146.4) Mortal man is passing through a great age of expanding horizons and enlarging concepts on Urantia, and his cosmic philosophy must accelerate in evolution to keep pace with the expansion of the intellectual arena of human thought. As the cosmic consciousness of mortal man expands, he perceives the interrelatedness of all that he finds in his material science, intellectual philosophy, and spiritual insight. Still, with all this belief in the unity of the cosmos, man perceives the diversity of all existence. In spite of all concepts concerning the immutability of Deity, man perceives that he lives in a universe of constant change and experiential growth. Regardless of the realization of the survival of spiritual values, man has ever to reckon with the mathematics and premathematics of force, energy, and power.
104:3.3 (1146.5) Κατά κάποιο τρόπο, η αιώνια πληρότητα του απείρου πρέπει να εναρμονιστεί με τη χρονική αύξηση των εξελισσόμενων συμπάντων και με την ατέλεια των εμπειρικών κατοίκων τους. Κατά κάποιο τρόπο η κατανόηση της ολικής απεραντοσύνης πρέπει να κοπεί σε κομμάτια και να τροποποιηθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε η θνητή διάνοια και η μοροντιανή ψυχή να αντιληφθούν αυτή τη σκέψη τελικής σημασίας και πνευματικής σπουδαιότητας.		104:3.3 (1146.5) In some manner the eternal repleteness of infinity must be reconciled with the time-growth of the evolving universes and with the incompleteness of the experiential inhabitants thereof. In some way the conception of total infinitude must be so segmented and qualified that the mortal intellect and the morontia soul can grasp this concept of final value and spiritualizing significance.
104:3.4 (1146.6) Αν και η λογική χρειάζεται μια μονοθεϊστική ενότητα κοσμικής πραγματικότητας, η πεπερασμένη εμπειρία χρειάζεται το θεώρημα των πλουραλιστικών Απολύτων και το συντονισμό τους με τις κοσμικές σχέσεις. Χωρίς συντονισμένες υπάρξεις δεν υπάρχει δυνατότητα για την εμφάνιση ποικιλότητας στις απόλυτες σχέσεις, καμία περίπτωση για τη δράση διαφοροποιητών, μεταβλητών, μετατροπέων, υποβιβαστών, πιστοποιητών, ή σμικρυντών.		104:3.4 (1146.6) While reason demands a monotheistic unity of cosmic reality, finite experience requires the postulate of plural Absolutes and of their co-ordination in cosmic relationships. Without co-ordinate existences there is no possibility for the appearance of diversity of absolute relationships, no chance for the operation of differentials, variables, modifiers, attenuators, qualifiers, or diminishers.
104:3.5 (1146.7) Σ’ αυτά τα κείμενα η συνολική πραγματικότητα (το άπειρο) παρουσιάστηκε όπως αυτή υφίσταται στα επτά Απόλυτα:		104:3.5 (1146.7) In these papers total reality (infinity) has been presented as it exists in the seven Absolutes:
104:3.6 (1146.8) 1. Ο Συμπαντικός Πατέρας.		104:3.6 (1146.8) 1. The Universal Father.
104:3.7 (1146.9) 2. Ο Αιώνιος Υιός.		104:3.7 (1146.9) 2. The Eternal Son.
104:3.8 (1146.10) 3. Το Άπειρο Πνεύμα.		104:3.8 (1146.10) 3. The Infinite Spirit.
104:3.9 (1147.1) 4. Το Νησί του Παραδείσου.		104:3.9 (1147.1) 4. The Isle of Paradise.
104:3.10 (1147.2) 5. Το Θεϊκό Απόλυτο.		104:3.10 (1147.2) 5. The Deity Absolute.
104:3.11 (1147.3) 6. Το Συμπαντικό Απόλυτο.		104:3.11 (1147.3) 6. The Universal Absolute.
104:3.12 (1147.4) 7. Το Απροσδιόριστο Απόλυτο.		104:3.12 (1147.4) 7. The Unqualified Absolute.
104:3.13 (1147.5) Η Πρώτη Πηγή και Κέντρο, που είναι Πατέρας ως προς τον Αιώνιο Υιό, είναι επίσης Σχέδιο προς το Νησί του Παραδείσου. Είναι προσωπικότητα απροσδιόριστη μέσα στον Υιό αλλά προσωπικότητα με δυναμικό μέσα στο Θεϊκό Απόλυτο. Ο Πατέρας είναι ενέργεια αποκαλυμμένη στον Παράδεισο της Χαβόνα και συγχρόνως ενέργεια κρυμμένη στο Απροσδιόριστο Απόλυτο. Το Άπειρο αποκαλύπτεται πάντα στις ατέρμονες ενέργειες του Συνενωμένου Δράστη ενώ αυτός λειτουργεί αιώνια στις αντισταθμιστικές αλλά καλυμμένες δραστηριότητες του Συμπαντικού Απόλυτου. Έτσι ο Πατέρας συνδέεται με τα έξι συντονισμένα Απόλυτα, και με τον τρόπο αυτό και οι επτά περικλείουν τον κύκλο του απείρου σε όλους τους χωρίς τέλος κύκλους της αιωνιότητας.		104:3.13 (1147.5) The First Source and Center, who is Father to the Eternal Son, is also Pattern to the Paradise Isle. He is personality unqualified in the Son but personality potentialized in the Deity Absolute. The Father is energy revealed in Paradise-Havona and at the same time energy concealed in the Unqualified Absolute. The Infinite is ever disclosed in the ceaseless acts of the Conjoint Actor while he is eternally functioning in the compensating but enshrouded activities of the Universal Absolute. Thus is the Father related to the six co-ordinate Absolutes, and thus do all seven encompass the circle of infinity throughout the endless cycles of eternity.
104:3.14 (1147.6) Θα φαινόταν ότι η τριαδικότητα των απόλυτων σχέσεων είναι ανέφικτη. Η προσωπικότητα αναζητά άλλο σύνδεσμο προσωπικοτήτων στο απόλυτο καθώς και σε όλα τα άλλα επίπεδα. Και ο σύνδεσμος των τριών προσωπικοτήτων του Παραδείσου κάνει αιώνια την πρώτη τριαδικότητα, την ένωση των προσωπικοτήτων του Πατέρα, του Υιού και του Πνεύματος. Γιατί όταν αυτά τα τρία πρόσωπα, σαν πρόσωπα, συνδέονται για συνενωμένη λειτουργία, αποτελούν έτσι μια τριαδικότητα λειτουργικής ενότητας, όχι μια τριάδα – μια οργανική οντότητα – αλλά παρόλα αυτά μια τριαδικότητα, μια τριπλή λειτουργική αθροιστική ομοφωνία.		104:3.14 (1147.6) It would seem that triunity of absolute relationships is inevitable. Personality seeks other personality association on absolute as well as on all other levels. And the association of the three Paradise personalities eternalizes the first triunity, the personality union of the Father, the Son, and the Spirit. For when these three persons, as persons, conjoin for united function, they thereby constitute a triunity of functional unity, not a trinity—an organic entity—but nonetheless a triunity, a threefold functional aggregate unanimity.
104:3.15 (1147.7) Η Τριάδα του Παραδείσου δεν είναι μια τριαδικότητα. Δεν είναι μια λειτουργική ομοφωνία, αλλά είναι αχώριστη και αδιαίρετη Θεότητα. Ο Πατέρας, ο Υιός και το Πνεύμα (σαν πρόσωπα) μπορούν να διατηρήσουν μια σχέση με την Τριάδα του Παραδείσου, γιατί η Τριάδα είναι η αδιαίρετη Θεότητά τους. Ο Πατέρας, ο Υιός και το Πνεύμα δεν διατηρούν μια παρόμοια προσωπική σχέση με την πρώτη τριαδικότητα, γιατί εκείνη είναι η λειτουργική τους ένωση σαν τρία πρόσωπα. Μόνο σαν Τριάδα – σαν αδιαίρετη Θεότητα – διατηρούν συλλογικά μια εξωτερική σχέση με την τριαδικότητα του προσωπικού συνόλου τους.		104:3.15 (1147.7) The Paradise Trinity is not a triunity; it is not a functional unanimity; rather is it undivided and indivisible Deity. The Father, Son, and Spirit (as persons) can sustain a relationship to the Paradise Trinity, for the Trinity is their undivided Deity. The Father, Son, and Spirit sustain no such personal relationship to the first triunity, for that is their functional union as three persons. Only as the Trinity—as undivided Deity—do they collectively sustain an external relationship to the triunity of their personal aggregation.
104:3.16 (1147.8) Έτσι η Τριάδα του Παραδείσου στέκει μοναδική ανάμεσα σε απόλυτες σχέσεις. Υπάρχουν αρκετές υπαρξιακές τριαδικότητες αλλά μόνο μία υπαρξιακή Τριάδα. Μια τριαδικότητα δεν είναι μια οντότητα. Είναι λειτουργική παρά οργανική. Τα μέλη της είναι σύντροφοι παρά εταίροι. Τα συνθετικά των τριαδικοτήτων μπορεί να είναι οντότητες, αλλά η τριαδικότητα αυτή καθεαυτή είναι ένας σύνδεσμος.		104:3.16 (1147.8) Thus does the Paradise Trinity stand unique among absolute relationships; there are several existential triunities but only one existential Trinity. A triunity is not an entity. It is functional rather than organic. Its members are partners rather than corporative. The components of the triunities may be entities, but a triunity itself is an association.
104:3.17 (1147.9) Υπάρχει, όμως, ένα σημείο σύγκρισης ανάμεσα στην τριάδα και την τριαδικότητα. Και οι δυο συμβαίνει να λειτουργούν με τρόπο διαφορετικό από το διακριτό σύνολο των χαρακτηριστικών των μελών που τις αποτελούν. Αλλά αν και είναι συγκρίσιμες με τον τρόπο αυτό από λειτουργική άποψη, δεν εκδηλώνουν αλλιώτικα μια κατηγορηματική σχέση. Συσχετίζονται πρόχειρα όπως η σχέση της λειτουργίας προς τη δομή. Αλλά η λειτουργία του τριαδικού συνδέσμου δεν είναι η λειτουργία της δομής ή της οντότητας της τριάδας.		104:3.17 (1147.9) There is, however, one point of comparison between trinity and triunity: Both eventuate in functions that are something other than the discernible sum of the attributes of the component members. But while they are thus comparable from a functional standpoint, they otherwise exhibit no categorical relationship. They are roughly related as the relation of function to structure. But the function of the triunity association is not the function of the trinity structure or entity.
104:3.18 (1147.10) Οι τριαδικότητες είναι παρόλα αυτά αληθινές. Είναι πολύ αληθινές. Σ’ αυτές ή συνολική πραγματικότητα γίνεται λειτουργική, και μέσα από αυτές ασκεί άμεσο και προσωπικό έλεγχο ο Συμπαντικός Πατέρας πάνω στις κύριες λειτουργίες του απείρου.		104:3.18 (1147.10) The triunities are nonetheless real; they are very real. In them is total reality functionalized, and through them does the Universal Father exercise immediate and personal control over the master functions of infinity.
4. ΟΙ ΕΠΤΑ ΤΡΙΑΔΙΚΟΤΗΤΕΣ ^top		4. The Seven Triunities ^top
104:4.1 (1147.11) Στην προσπάθεια της περιγραφής των επτά τριαδικοτήτων, η προσοχή κατευθύνεται στο γεγονός ότι ο Συμπαντικός Πατέρας είναι το πρωταρχικό μέλος κάθε μιας. Είναι, ήταν και πάντα θα είναι: ο Πρώτος Συμπαντικός Πατέρας-Πηγή, Απόλυτο Κέντρο, Πρωταρχική Αιτία, Συμπαντικός Ελεγκτής, Απεριόριστος Ενεργοποιητής, Πρωτότυπη Ενότητα, Απροσδιόριστος Υποστηρικτής, Πρώτο Πρόσωπο της Θεότητας, Πρωταρχικό Κοσμικό Σχέδιο και Ουσία του Απείρου. Ο Συμπαντικός Πατέρας είναι η προσωπική αιτία των Απολύτων, είναι ο απόλυτος των Απολύτων.		104:4.1 (1147.11) In attempting the description of seven triunities, attention is directed to the fact that the Universal Father is the primal member of each. He is, was, and ever will be: the First Universal Father-Source, Absolute Center, Primal Cause, Universal Controller, Limitless Energizer, Original Unity, Unqualified Upholder, First Person of Deity, Primal Cosmic Pattern, and Essence of Infinity. The Universal Father is the personal cause of the Absolutes; he is the absolute of Absolutes.
104:4.2 (1148.1) Η φύση και η σημασία των επτά τριαδικοτήτων προτείνεται ως εξής:		104:4.2 (1148.1) The nature and meaning of the seven triunities may be suggested as:
104:4.3 (1148.2) Η Πρώτη Τριαδικότητα – η προσωπική-σκόπιμη τριαδικότητα. Αυτή είναι το σύνολο των τριών προσωπικοτήτων της Θεότητας:		104:4.3 (1148.2) The First Triunity—the personal-purposive triunity. This is the grouping of the three Deity personalities:
104:4.4 (1148.3) 1. Ο Συμπαντικός Πατέρας.		104:4.4 (1148.3) 1. The Universal Father.
104:4.5 (1148.4) 2. Ο Αιώνιος Υιός.		104:4.5 (1148.4) 2. The Eternal Son.
104:4.6 (1148.5) 3. Το Άπειρο Πνεύμα.		104:4.6 (1148.5) 3. The Infinite Spirit.
104:4.7 (1148.6) Αυτή είναι η τριπλή ένωση της αγάπης, του ελέους και της φροντίδας – ο σκόπιμος και προσωπικός σύνδεσμος των τριών αιώνιων προσωπικοτήτων του Παραδείσου. Είναι ο θεϊκά αδελφικός σύνδεσμος που αγαπάει τα πλάσματα, ενεργεί σαν πατέρας και προωθεί την άνοδο. Οι θεϊκές προσωπικότητες αυτής της πρώτης τριαδικότητας είναι Θεοί που κληροδοτούν την προσωπικότητα, ενσωματώνουν το πνεύμα και χαρίζουν το νου.		104:4.7 (1148.6) This is the threefold union of love, mercy, and ministry—the purposive and personal association of the three eternal Paradise personalities. This is the divinely fraternal, creature-loving, fatherly-acting, and ascension-promoting association. The divine personalities of this first triunity are personality-bequeathing, spirit-bestowing, and mind-endowing Gods.
104:4.8 (1148.7) Αυτή είναι η τριαδικότητα της άπειρης βούλησης. Δρα σε ολόκληρο το αιώνιο παρόν και σε όλη την παρελθούσα-παρούσα-μέλλουσα ροή του χρόνου. Αυτός ο σύνδεσμος αποδίδει το βουλητικό άπειρο και παρέχει τους μηχανισμούς με τους οποίους η προσωπική Θεότητα αυτό-αποκαλύπτεται στα πλάσματα του εξελισσόμενου κόσμου.		104:4.8 (1148.7) This is the triunity of infinite volition; it acts throughout the eternal present and in all of the past-present-future flow of time. This association yields volitional infinity and provides the mechanisms whereby personal Deity becomes self-revelatory to the creatures of the evolving cosmos.
104:4.9 (1148.8) Η Δεύτερη Τριαδικότητα – η τριαδικότητα του σχεδίου-δύναμης. Οπουδήποτε υπάρχει ένα μικροσκοπικό στοιχειώδες, ένας κομήτης ή ένα περιστρεφόμενο νεφέλωμα, ακόμα και το κεντρικό ή τα υπερσύμπαντα, από το μικρότερο στο μεγαλύτερο οργανισμό, είναι πάντα το φυσικό σχέδιο – ο κοσμικός σχηματισμός – που προκύπτει από τη λειτουργία αυτής της τριαδικότητας. Αυτός ο σύνδεσμος αποτελείται από:		104:4.9 (1148.8) The Second Triunity—the power-pattern triunity. Whether it be a tiny ultimaton, a blazing star, or a whirling nebula, even the central or superuniverses, from the smallest to the largest material organizations, always is the physical pattern—the cosmic configuration—derived from the function of this triunity. This association consists of:
104:4.10 (1148.9) 1. Τον Πατέρα-Υιό.		104:4.10 (1148.9) 1. The Father-Son.
104:4.11 (1148.10) 2. Το Νησί του Παραδείσου.		104:4.11 (1148.10) 2. The Paradise Isle.
104:4.12 (1148.11) 3. Τον Συνενωμένο Δράστη.		104:4.12 (1148.11) 3. The Conjoint Actor.
104:4.13 (1148.12) Η ενέργεια διοργανώνεται από τους κοσμικούς εκπροσώπους της Τρίτης Πηγής και Κέντρου, η ενέργεια διαμορφώνεται σύμφωνα με το σχέδιο του Παραδείσου, (που είναι) η απόλυτη υλοποίηση. Αλλά πίσω από όλη αυτή την ασταμάτητη διαχείρηση βρίσκεται η παρουσία του Πατέρα-Υιού, των οποίων η ένωση ενεργοποίησε πρώτα το σχέδιο του Παραδείσου με τη μορφή της Χαβόνα και ακολούθησε η γέννηση του Αιώνιου Πνεύματος, του Συνενωμένου Δράστη.		104:4.13 (1148.12) Energy is organized by the cosmic agents of the Third Source and Center; energy is fashioned after the pattern of Paradise, the absolute materialization; but behind all of this ceaseless manipulation is the presence of the Father-Son, whose union first activated the Paradise pattern in the appearance of Havona concomitant with the birth of the Infinite Spirit, the Conjoint Actor.
104:4.14 (1148.13) Στη θρησκευτική εμπειρία, τα πλάσματα συναντούν το Θεό που είναι αγάπη, αλλά μια τέτοια πνευματική επίγνωση δεν πρέπει ποτέ να επισκιάζει τη νοήμονα αναγνώριση του συμπαντικού γεγονότος του σχεδίου που είναι ο Παράδεισος. Οι προσωπικότητες του Παραδείσου στρατολογούν την με ελεύθερη βούληση λατρεία όλων των πλασμάτων με την υποχρεωτική δύναμη της θεϊκής αγάπης και οδηγούν όλες τις προσωπικότητες που γεννήθηκαν με τον τρόπο αυτό από το πνεύμα στις ουράνιες ηδονές της ατέρμονης υπηρεσίας των τελειωτών παιδιών του Θεού. Η δεύτερη τριαδικότητα είναι ο αρχιτέκτονας του επιπέδου του χώρου όπου ξεδιπλώνονται αυτές οι διαδικασίες. Προκαθορίζει τα σχέδια του κοσμικού σχηματισμού.		104:4.14 (1148.13) In religious experience, creatures make contact with the God who is love, but such spiritual insight must never eclipse the intelligent recognition of the universe fact of the pattern which is Paradise. The Paradise personalities enlist the freewill adoration of all creatures by the compelling power of divine love and lead all such spirit-born personalities into the supernal delights of the unending service of the finaliter sons of God. The second triunity is the architect of the space stage whereon these transactions unfold; it determines the patterns of cosmic configuration.
104:4.15 (1148.14) Η αγάπη μπορεί να χαρακτηρίζει τη θεϊκότητα της πρώτης τριαδικότητας, αλλά το σχέδιο είναι η γαλαξιακή εκδήλωση της δεύτερης τριαδικότητας. Αυτό που είναι η πρώτη τριαδικότητα για τις εξελισσόμενες προσωπικότητες, είναι η δεύτερη τριαδικότητα για τα εξελισσόμενα σύμπαντα. Το σχέδιο και η προσωπικότητα είναι οι δυο μεγάλες εκδηλώσεις των πράξεων της Πρώτης Πηγής και Κέντρου, και άσχετα με το πόσο δύσκολο είναι για να κατανοηθεί, είναι παρόλα αυτά αληθινό ότι το σχέδιο-δύναμη και το γεμάτο αγάπη πρόσωπο είναι η μία και η αυτή συμπαντική πραγματικότητα. Το Νησί του Παραδείσου και ο Αιώνιος Υιός είναι ισοδύναμες αλλά αντίθετες αποκαλύψεις της ανεξιχνίαστης φύσης του Συμπαντικού Πατέρα-Ισχύος.		104:4.15 (1148.14) Love may characterize the divinity of the first triunity, but pattern is the galactic manifestation of the second triunity. What the first triunity is to evolving personalities, the second triunity is to the evolving universes. Pattern and personality are two of the great manifestations of the acts of the First Source and Center; and no matter how difficult it may be to comprehend, it is nonetheless true that the power-pattern and the loving person are one and the same universal reality; the Paradise Isle and the Eternal Son are co-ordinate but antipodal revelations of the unfathomable nature of the Universal Father-Force.
104:4.16 (1149.1) Η Τρίτη Τριαδικότητα – η πνευματικά εξελισσόμενη τριαδικότητα. Η πληρότητα της πνευματικής εκδήλωσης έχει την αρχή και το τέλος της σε αυτό το σύνδεσμο που αποτελείται από:		104:4.16 (1149.1) The Third Triunity—the spirit-evolutional triunity. The entirety of spiritual manifestation has its beginning and end in this association, consisting of:
104:4.17 (1149.2) 1. Το Συμπαντικό Πατέρα.		104:4.17 (1149.2) 1. The Universal Father.
104:4.18 (1149.3) 2. Τον Υιό-Πνεύμα.		104:4.18 (1149.3) 2. The Son-Spirit.
104:4.19 (1149.4) 3. Την Απόλυτη Θεότητα.		104:4.19 (1149.4) 3. The Deity Absolute.
104:4.20 (1149.5) Από το εν δυνάμει πνεύμα μέχρι το πνεύμα του Παραδείσου, το πνεύμα βρίσκει πραγματικότητα έκφρασης σε αυτό τον τριαδικό σύνδεσμο από την καθαρά πνευματική ουσία του Πατέρα, τις ενεργητικές πνευματικές αξίες του Υιού-Πνεύματος και τα απεριόριστα πνευματικά δυναμικά της Απόλυτης Θεότητας. Οι υπαρξιακές αξίες του πνεύματος έχουν την αρχέγονη γένεσή τους, την ολοκληρωμένη εκδήλωση και το τελικό πεπρωμένο τους σε αυτή την τριαδικότητα.		104:4.20 (1149.5) From spirit potency to Paradise spirit, all spirit finds reality expression in this triune association of the pure spirit essence of the Father, the active spirit values of the Son-Spirit, and the unlimited spirit potentials of the Deity Absolute. The existential values of spirit have their primordial genesis, complete manifestation, and final destiny in this triunity.
104:4.21 (1149.6) Ο Πατέρας προϋπήρχε του Πνεύματος. Ο Υιός-Πνεύμα λειτουργεί σαν ενεργό δημιουργικό πνεύμα. Η Απόλυτη Θεότητα υπάρχει σαν πνεύμα που περικλείει τα πάντα, ακόμα και πέρα από το πνεύμα.		104:4.21 (1149.6) The Father exists before spirit; the Son-Spirit functions as active creative spirit; the Deity Absolute exists as all-encompassing spirit, even beyond spirit.
104:4.22 (1149.7) Η Τέταρτη Τριαδικότητα – η τριαδικότητα της άπειρης ενέργειας. Μέσα σε αυτή την τριαδικότητα αιωνιοποιούνται οι απαρχές και οι καταλήξεις όλης της ενεργειακής πραγματικότητας, από τον εν δυνάμει χώρο μέχρι τη μονότα. Αυτή η ομάδα περικλείει τα ακόλουθα:		104:4.22 (1149.7) The Fourth Triunity—the triunity of energy infinity. Within this triunity there eternalizes the beginnings and the endings of all energy reality, from space potency to monota. This grouping embraces the following:
104:4.23 (1149.8) 1. Τον Πατέρα-Πνεύμα.		104:4.23 (1149.8) 1. The Father-Spirit.
104:4.24 (1149.9) 2. Το Νησί του Παραδείσου.		104:4.24 (1149.9) 2. The Paradise Isle.
104:4.25 (1149.10) 3. Το Απροσδιόριστο Απόλυτο.		104:4.25 (1149.10) 3. The Unqualified Absolute.
104:4.26 (1149.11) Ο Παράδεισος είναι το κέντρο της με δύναμη και ενέργεια δραστηριοποίησης του κόσμου – η συμπαντική τοποθεσία της Πρώτης Πηγής και Κέντρου, το κοσμικό εστιακό σημείο του Απροσδιόριστου Απόλυτου και η πηγή κάθε ενέργειας. Υπαρξιακά παρούσα μέσα σε αυτή την τριαδικότητα βρίσκεται η εν δυνάμει ενέργεια του άπειρου κόσμου, του οποίου το μεγάλο σύμπαν και το κύριο σύμπαν είναι μόνο τμηματικές εκδηλώσεις.		104:4.26 (1149.11) Paradise is the center of the force-energy activation of the cosmos—the universe position of the First Source and Center, the cosmic focal point of the Unqualified Absolute, and the source of all energy. Existentially present within this triunity is the energy potential of the cosmos-infinite, of which the grand universe and the master universe are only partial manifestations.
104:4.27 (1149.12) Η τέταρτη τριαδικότητα ελέγχει κατ’ απόλυτο τρόπο τις θεμελιώδεις μονάδες της κοσμικής ενέργειας και τις απελευθερώνει από την αγκάλη του Απροσδιόριστου Απόλυτου σε άμεση αναλογία προς την εμφάνιση, μέσα στις εμπειρικές Θεότητες, της υπό-απόλυτης ικανότητας να ελέγχουν και να σταθεροποιούν τον μεταμορφωνόμενο κόσμο.		104:4.27 (1149.12) The fourth triunity absolutely controls the fundamental units of cosmic energy and releases them from the grasp of the Unqualified Absolute in direct proportion to the appearance in the experiential Deities of subabsolute capacity to control and stabilize the metamorphosing cosmos.
104:4.28 (1149.13) Αυτή η τριαδικότητα είναι δύναμη και ενέργεια. Οι χωρίς τέλος δυνατότητες του Απροσδιόριστου Απόλυτου επικεντρώνονται γύρω από την απολυτότητα του Νησιού του Παραδείσου, απ’ όπου πηγάζουν οι αφάνταστες αναταράξεις της, αλλιώς, στατικής απραξίας του Απροσδιόριστου. Και ο χωρίς τέλος παλμός της υλικής καρδιάς του Παραδείσου του άπειρου κόσμου κτυπάει σε αρμονία με το ανεξιχνίαστο σχέδιο και το ανεξερεύνητο πλάνο του Άπειρου Ενεργοποιητή, της Πρώτης Πηγής και Κέντρου.		104:4.28 (1149.13) This triunity is force and energy. The endless possibilities of the Unqualified Absolute are centered around the absolutum of the Isle of Paradise, whence emanate the unimaginable agitations of the otherwise static quiescence of the Unqualified. And the endless throbbing of the material Paradise heart of the infinite cosmos beats in harmony with the unfathomable pattern and the unsearchable plan of the Infinite Energizer, the First Source and Center.
104:4.29 (1149.14) Η Πέμπτη Τριαδικότητα – η τριαδικότητα του αντιδρώντος απείρου. Αυτός ο σύνδεσμος αποτελείται από:		104:4.29 (1149.14) The Fifth Triunity—the triunity of reactive infinity. This association consists of:
104:4.30 (1149.15) 1. Το Συμπαντικό Πατέρα.		104:4.30 (1149.15) 1. The Universal Father.
104:4.31 (1149.16) 2. Το Συμπαντικό Απόλυτο.		104:4.31 (1149.16) 2. The Universal Absolute.
104:4.32 (1149.17) 3. Το Απροσδιόριστο Απόλυτο.		104:4.32 (1149.17) 3. The Unqualified Absolute.
104:4.33 (1149.18) Αυτή η ομάδα αποφέρει την αιωνιοποίηση της λειτουργικής άπειρης πραγματικότητας όλου εκείνου που δραστηριοποιείται εντός των πεδίων της μη θεϊκής πραγματικότητας. Αυτή η τριαδικότητα εκδηλώνει απεριόριστη αντιδρώσα ικανότητα στις βουλητικές, αιτιατές, εντατικές και υποδειγματικές πράξεις και παρουσίες των άλλων τριαδικοτήτων.		104:4.33 (1149.18) This grouping yields the eternalization of the functional infinity realization of all that is actualizable within the domains of nondeity reality. This triunity manifests unlimited reactive capacity to the volitional, causative, tensional, and patternal actions and presences of the other triunities.
104:4.34 (1150.1) Η Έκτη Τριαδικότητα – η τριαδικότητα της κοσμικά συνδεδεμένης Θεότητας. Αυτή η ομάδα συνίσταται από:		104:4.34 (1150.1) The Sixth Triunity—the triunity of cosmic-associated Deity. This grouping consists of:
104:4.35 (1150.2) 1. Το Συμπαντικό Πατέρα.		104:4.35 (1150.2) 1. The Universal Father.
104:4.36 (1150.3) 2. Την Απόλυτη Θεότητα.		104:4.36 (1150.3) 2. The Deity Absolute.
104:4.37 (1150.4) 3. Το Συμπαντικό Απόλυτο.		104:4.37 (1150.4) 3. The Universal Absolute.
104:4.38 (1150.5) Αυτός είναι ο σύνδεσμος της Θεότητας-στον κόσμο, το έμφυτο της Θεότητας σε συνδυασμό με το υπερβατικό της Θεότητας. Αυτό είναι το τελευταίο φτάσιμο της θεότητας στα επίπεδα του απείρου προς εκείνες τις πραγματικότητες που βρίσκονται έξω από τα πεδία της θεοποιημένης πραγματικότητας.		104:4.38 (1150.5) This is the association of Deity-in-the-cosmos, the immanence of Deity in conjunction with the transcendence of Deity. This is the last outreach of divinity on the levels of infinity toward those realities which lie outside the domain of deified reality.
104:4.39 (1150.6) Η Έβδομη Τριαδικότητα – η τριαδικότητα της άπειρης ενότητας. Αυτή είναι η ενότητα του απείρου που εκδηλώνεται λειτουργικά στο χρόνο και την αιωνιότητα, η συντονισμένη ενοποίηση των ενεργοποιημένων και των εν δυνάμει. Αυτή η ομάδα συνίσταται από:		104:4.39 (1150.6) The Seventh Triunity—the triunity of infinite unity. This is the unity of infinity functionally manifest in time and eternity, the co-ordinate unification of actuals and potentials. This group consists of:
104:4.40 (1150.7) 1. Το Συμπαντικό Πατέρα.		104:4.40 (1150.7) 1. The Universal Father.
104:4.41 (1150.8) 2. Το Συνενωμένο Δράστη.		104:4.41 (1150.8) 2. The Conjoint Actor.
104:4.42 (1150.9) 3. Το Συμπαντικό Απόλυτο.		104:4.42 (1150.9) 3. The Universal Absolute.
104:4.43 (1150.10) Ο Συνενωμένος Δράστης ενοποιεί συμπαντικά τις ποικίλες λειτουργικές όψεις όλης της ενεργοποιημένης πραγματικότητας σε όλα τα επίπεδα της εκδήλωσης, από τα πεπερασμένα, μέσα από τα υπερβατικά και μέχρι τα απόλυτα. Ο Συμπαντικός Απόλυτος αντισταθμίζει τέλεια τα διαφορικά που συνυπάρχουν στις ποικίλες όψεις κάθε ατελούς πραγματικότητας, από τα απεριόριστα δυναμικά της ενεργό-βουλητικής και αιτιατής Θεϊκής πραγματικότητας μέχρι τις απεριόριστες δυνατότητες της στατικής, αντιδρώσας, μη θεϊκής πραγματικότητας στα ακατανόητα πεδία του Απεριόριστου Απόλυτου.		104:4.43 (1150.10) The Conjoint Actor universally integrates the varying functional aspects of all actualized reality on all levels of manifestation, from finites through transcendentals and on to absolutes. The Universal Absolute perfectly compensates the differentials inherent in the varying aspects of all incomplete reality, from the limitless potentialities of active-volitional and causative Deity reality to the boundless possibilities of static, reactive, nondeity reality in the incomprehensible domains of the Unqualified Absolute.
104:4.44 (1150.11) Καθώς λειτουργούν μέσα σε αυτή την τριαδικότητα, ο Συνενωμένος Δράστης και ο Συμπαντικός Απόλυτος ανταποκρίνονται παρόμοια στις παρουσίες της Θεότητας και της μη-θεότητας, όπως και η Πρώτη Πηγή και Κέντρο, που σε αυτή τη σχέση θεμελιακά δεν μπορεί να ξεχωρίσει με όλες τις προθέσεις και σκοπούς από το ΕΙΜΑΙ.		104:4.44 (1150.11) As they function in this triunity, the Conjoint Actor and the Universal Absolute are alike responsive to Deity and to nondeity presences, as also is the First Source and Center, who in this relationship is to all intents and purposes conceptually indistinguishable from the I AM.
104:4.45 (1150.12) Αυτές οι διαδικασίες προσέγγισης είναι επαρκείς για να διαφωτίσουν το σχέδιο των τριαδικοτήτων. Μη γνωρίζοντας το έσχατο επίπεδο των τριαδικοτήτων, δεν μπορείτε να κατανοήσετε στην εντέλεια τις πρώτες επτά. Ενώ δεν θεωρούμε ότι είναι γνωστικό να επιχειρήσουμε κάποια περαιτέρω επεξεργασία, μπορούμε να εκφράσουμε ότι υπάρχουν δεκαπέντε σύνδεσμοι τριαδικοτήτων της Πρώτης Πηγής και Κέντρου, οκτώ από τις οποίες δεν αποκαλύπτονται σε αυτά τα κείμενα. Αυτοί οι μη αποκαλυμμένοι σύνδεσμοι έχουν σχέση με τις πραγματικότητες και τα δυναμικά που είναι πέραν των εμπειρικών επιπέδων του υπέρτατου.		104:4.45 (1150.12) These approximations are sufficient to elucidate the concept of the triunities. Not knowing the ultimate level of the triunities, you cannot fully comprehend the first seven. While we do not deem it wise to attempt any further elaboration, we may state that there are fifteen triune associations of the First Source and Center, eight of which are unrevealed in these papers. These unrevealed associations are concerned with realities, actualities, and potentialities which are beyond the experiential level of supremacy.
104:4.46 (1150.13) Οι τριαδικότητες είναι ο λειτουργικός εξισορροπιστικός τροχός του απείρου, η ενοποίηση της μοναδικότητας των Επτά Άπειρων Απόλυτων. Είναι η υπαρξιακή παρουσία των τριαδικοτήτων που επιτρέπει στον Πατέρα-ΕΙΜΑΙ να μάθει εκ πείρας τη λειτουργική άπειρη ενότητα παρόλη τη διαποίκιλση του απείρου μέσα στα επτά Απόλυτα. Η Πρώτη Πηγή και Κέντρο είναι το ενοποιητικό μέλος όλων των τριαδικοτήτων. Μέσα σε αυτόν όλα τα πράγματα έχουν τις απροσδιόριστες αρχές τους, τις αιώνιες υπάρξεις τους και τα άπειρα πεπρωμένα τους – «μέσα του υπάρχουν όλα τα πράγματα».		104:4.46 (1150.13) The triunities are the functional balance wheel of infinity, the unification of the uniqueness of the Seven Infinity Absolutes. It is the existential presence of the triunities that enables the Father-I AM to experience functional infinity unity despite the diversification of infinity into seven Absolutes. The First Source and Center is the unifying member of all triunities; in him all things have their unqualified beginnings, eternal existences, and infinite destinies—“in him all things consist.”
104:4.47 (1150.14) Αν και αυτοί οι σύνδεσμοι δεν μπορούν να αυξήσουν το άπειρο του Πατέρα-ΕΙΜΑΙ, φαίνεται όμως ότι καθιστούν δυνατές τις υπό-πεπερασμένες και υπό-απόλυτες εκδηλώσεις της πραγματικότητάς του. Οι επτά τριαδικότητες πολλαπλασιάζουν τη μεταβλητότητα, κάνουν αιώνια νέα βάθη, θεοποιούν νέες αξίες, αποκαλύπτουν νέες δυνατότητες, νέες έννοιες. Και όλες αυτές οι διαφοροποιημένες εκδηλώσεις στο χωρόχρονο και στον αιώνιο κόσμο ενυπάρχουν στην υποθετική στασιμότητα του πρωταρχικού απείρου του ΕΙΜΑΙ.		104:4.47 (1150.14) Although these associations cannot augment the infinity of the Father-I AM, they do appear to make possible the subinfinite and subabsolute manifestations of his reality. The seven triunities multiply versatility, eternalize new depths, deitize new values, disclose new potentialities, reveal new meanings; and all these diversified manifestations in time and space and in the eternal cosmos are existent in the hypothetical stasis of the original infinity of the I AM.
5. ΤΡΙΟΔΙΕΣ ^top		5. Triodities ^top
104:5.1 (1151.1) Υπάρχουν ορισμένες άλλες τριαδικές σχέσεις που είναι μη-Πατερικές σε σύσταση, αλλά δεν είναι πραγματικές τριαδικότητες και πάντα ξεχωρίζουν από τις τριαδικότητες του Πατέρα. Αποκαλούνται ποικιλοτρόπως, συνεργαζόμενες τριαδικότητες και τριοδίες. Συνεπάγονται της ύπαρξης των τριαδικοτήτων. Δυο από αυτούς τους συνδέσμους αποτελούνται από τα ακόλουθα:		104:5.1 (1151.1) There are certain other triune relationships which are non-Father in constitution, but they are not real triunities, and they are always distinguished from the Father triunities. They are called variously, associate triunities, co-ordinate triunities, and triodities. They are consequential to the existence of the triunities. Two of these associations are constituted as follows:
104:5.2 (1151.2) Η Τριοδία της Πραγματικότητας. Αυτή η τριοδία αποτελείται από τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στις τρεις απόλυτες πραγματικότητες:		104:5.2 (1151.2) The Triodity of Actuality. This triodity consists in the interrelationship of the three absolute actuals:
104:5.3 (1151.3) 1. Του Αιώνιου Υιού.		104:5.3 (1151.3) 1. The Eternal Son.
104:5.4 (1151.4) 2. Του Νησιού του Παραδείσου.		104:5.4 (1151.4) 2. The Paradise Isle.
104:5.5 (1151.5) 3. Του Συνενωμένου Δράστη.		104:5.5 (1151.5) 3. The Conjoint Actor.
104:5.6 (1151.6) Ο Αιώνιος Υιός είναι το απόλυτο της πνευματικής πραγματικότητας, η απόλυτη προσωπικότητα. Το Νησί του Παραδείσου είναι το απόλυτο της κοσμικής πραγματικότητας, το απόλυτο σχέδιο. Ο Συνενωμένος Δράστης είναι το απόλυτο της νοητικής πραγματικότητας, η συντονισμένη σύνθεση προσωπικότητας και δύναμης της απόλυτης πνευματικής πραγματικότητας και της υπαρξιακής Θεότητας. Αυτός ο τριαδικός σύνδεσμος προκαλεί το συντονισμό του συνολικού αθροίσματος της ενεργοποιημένης πραγματικότητας – πνευματικής, κοσμικής ή νοητικής. Είναι απροσδιόριστος σε πραγμάτωση.		104:5.6 (1151.6) The Eternal Son is the absolute of spirit reality, the absolute personality. The Paradise Isle is the absolute of cosmic reality, the absolute pattern. The Conjoint Actor is the absolute of mind reality, the co-ordinate of absolute spirit reality, and the existential Deity synthesis of personality and power. This triune association eventuates the co-ordination of the sum total of actualized reality—spirit, cosmic, or mindal. It is unqualified in actuality.
104:5.7 (1151.7) Η Τριοδία της Δυναμικότητας. Αυτή η τριοδία αποτελείται από τη συνεργασία των τριών Απόλυτων δυναμικών:		104:5.7 (1151.7) The Triodity of Potentiality. This triodity consists in the association of the three Absolutes of potentiality:
104:5.8 (1151.8) 1. Της Απόλυτης Θεότητας.		104:5.8 (1151.8) 1. The Deity Absolute.
104:5.9 (1151.9) 2. Του Συμπαντικού Απόλυτου.		104:5.9 (1151.9) 2. The Universal Absolute.
104:5.10 (1151.10) 3. Του Απροσδιόριστου Απόλυτου.		104:5.10 (1151.10) 3. The Unqualified Absolute.
104:5.11 (1151.11) Με τον τρόπο αυτό συνεργάζονται μεταξύ τους τα άπειρα αποθέματα όλης της υπολανθάνουσας ενεργειακής πραγματικότητας – πνευματική, νοητική ή κοσμική. Αυτός ο σύνδεσμος αποφέρει την ολοκλήρωση όλης της υπολανθάνουσας ενεργειακής πραγματικότητας. Είναι άπειρος σε δυναμικότητα.		104:5.11 (1151.11) Thus are interassociated the infinity reservoirs of all latent energy reality—spirit, mindal, or cosmic. This association yields the integration of all latent energy reality. It is infinite in potential.
104:5.12 (1151.12) Καθώς οι τριαδικότητες αφορούν τη λειτουργική ενοποίηση του απείρου, έτσι και οι τριοδίες εμπλέκονται στην κοσμική εμφάνιση των εμπειρικών Θεοτήτων. Οι τριαδικότητες αφορούν έμμεσα, αλλά οι τριοδίες αφορούν άμεσα τις εμπειρικές Θεότητες – τον Υπέρτατο, τον Έσχατο και τον Απόλυτο. Εμφανίζονται στη σύνθεση της αναδυόμενης δύναμης-προσωπικότητας του Υπέρτατου Όντος. Και για τα πλάσματα του χρόνου του διαστήματος το Υπέρτατο Ον είναι μια αποκάλυψη της ενότητας του ΕΙΜΑΙ.		104:5.12 (1151.12) As the triunities are primarily concerned with the functional unification of infinity, so are triodities involved in the cosmic appearance of experiential Deities. The triunities are indirectly concerned, but the triodities are directly concerned, in the experiential Deities—Supreme, Ultimate, and Absolute. They appear in the emerging power-personality synthesis of the Supreme Being. And to the time creatures of space the Supreme Being is a revelation of the unity of the I AM.
104:5.13 (1151.13) [Παρουσιάστηκε από ένα Μελχισεδέκ του Νέβαδον.]		104:5.13 (1151.13) [Presented by a Melchizedek of Nebadon.]