Εγγραφο 116		Paper 116
Ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ		The Almighty Supreme
116:0.1 (1268.1) Αν ο άνθρωπος αναγνώριζε ότι οι Δημιουργοί του – οι άμεσοι προϊστάμενοί του – αν και θεϊκά όντα ήταν επίσης πεπερασμένα, και ότι ο Θεός του χρόνου και του χώρου ήταν μια εξελισσόμενη και μη απόλυτη Θεότητα, τότε οι ασυνέπειες των εγκόσμιων ανισοτήτων θα έπαυαν να είναι βαθιά θρησκευτικά παράδοξα. Δεν θα ξεφτιλιζόταν πλέον η θρησκευτική πίστη από την προώθηση της κοινωνικής αυταρέσκειας των τυχερών, ενώ θα ήταν χρήσιμη μόνο για να ενθαρρύνει τη στωική υποταγή των άτυχων θυμάτων της κοινωνικής απόρριψης.		116:0.1 (1268.1) IF MAN recognized that his Creators—his immediate supervisors—while being divine were also finite, and that the God of time and space was an evolving and nonabsolute Deity, then would the inconsistencies of temporal inequalities cease to be profound religious paradoxes. No longer would religious faith be prostituted to the promotion of social smugness in the fortunate while serving only to encourage stoical resignation in the unfortunate victims of social deprivation.
116:0.2 (1268.2) Όταν θωρεί κανείς τις εξαιρετικά τέλειες σφαίρες της Χαβόνα, είναι και δίκαιο και λογικό να πιστεύει ότι φτιάχτηκαν από έναν τέλειο, απεριόριστο και απόλυτο Δημιουργό. Αλλά εκείνη η ίδια αιτία και λογική θα ανάγκαζε κάθε ειλικρινές ον, όταν θα έβλεπε την αναταραχή, τις ατέλειες και τις αδικίες της Ουράντια, να συμπεράνει ότι ο κόσμος σας έγινε και διοικείται από Δημιουργούς που ήταν λιγότερο απόλυτοι, περιορισμένοι και κάθε άλλο παρά τέλειοι.		116:0.2 (1268.2) When viewing the exquisitely perfect spheres of Havona, it is both reasonable and logical to believe they were made by a perfect, infinite, and absolute Creator. But that same reason and logic would compel any honest being, when viewing the turmoil, imperfections, and inequities of Urantia, to conclude that your world had been made by, and was being managed by, Creators who were subabsolute, preinfinite, and other than perfect.
116:0.3 (1268.3) Η εμπειρική ανάπτυξη συνεπάγεται συνεταιρισμό δημιουργήματος-Δημιουργού – Θεό και άνθρωπο σε συνεργασία. Η ανάπτυξη είναι το γνώρισμα της εμπειρικής Θεότητας. Η Χαβόνα δεν αναπτύσσεται, η Χαβόνα υπάρχει και πάντα υπήρχε, είναι υπαρκτή όπως οι αιώνιοι Θεοί που είναι η πηγή της. Η ανάπτυξη όμως χαρακτηρίζει το μεγάλο σύμπαν.		116:0.3 (1268.3) Experiential growth implies creature-Creator partnership—God and man in association. Growth is the earmark of experiential Deity: Havona did not grow; Havona is and always has been; it is existential like the everlasting Gods who are its source. But growth characterizes the grand universe.
116:0.4 (1268.4) Ο Παντοδύναμος Υπέρτατος είναι μια ζωντανή και εξελισσόμενη Θεότητα δύναμης και προσωπικότητας. Το παρόν κράτος του, το μεγάλο σύμπαν, είναι επίσης μια εξελισσόμενη επικράτεια δύναμης και προσωπικότητας. Πεπρωμένο του είναι η τελειότητα αλλά η παρούσα εμπειρία του περικλείει τα στοιχεία της ανάπτυξης και της ημιτελούς κατάστασης.		116:0.4 (1268.4) The Almighty Supreme is a living and evolving Deity of power and personality. His present domain, the grand universe, is also a growing realm of power and personality. His destiny is perfection, but his present experience encompasses the elements of growth and incomplete status.
116:0.5 (1268.5) Το Υπέρτατο Ον λειτουργεί πρωταρχικά στο κεντρικό σύμπαν σαν πνευματική προσωπικότητα και δευτερευόντως στο μεγάλο σύμπαν σαν Θεός Παντοδύναμος, μια προσωπικότητα δύναμης. Η τριτογενής λειτουργία του Υπέρτατου στο κυρίαρχο σύμπαν είναι τώρα λανθάνουσα, και υφίσταται μόνο σαν άγνωστος δυνητικός νους. Κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς θα αποκαλύψει αυτή η τρίτη επέκταση του Υπέρτατου Όντος. Μερικοί πιστεύουν ότι όταν τα υπερσύμπαντα κατασταλάξουν σε φως και ζωή, ο Υπέρτατος θα αρχίσει να λειτουργεί από την Ουβέρσα σαν ο παντοδύναμος και εμπειρικός κυρίαρχος του μεγάλου σύμπαντος ενώ θα επεκτείνεται σε δύναμη όπως και η παντοδυναμία των εξωτερικών συμπάντων. Άλλοι υποθέτουν ότι το τρίτο στάδιο του Υπέρτατου θα περιλάβει το τρίτο επίπεδο εκδήλωσης της Θεότητας. Αλλά κανένας μας δεν γνωρίζει στ’ αλήθεια.		116:0.5 (1268.5) The Supreme Being functions primarily in the central universe as a spirit personality; secondarily in the grand universe as God the Almighty, a personality of power. The tertiary function of the Supreme in the master universe is now latent, existing only as an unknown mind potential. No one knows just what this third development of the Supreme Being will disclose. Some believe that, when the superuniverses are settled in light and life, the Supreme will become functional from Uversa as the almighty and experiential sovereign of the grand universe while expanding in power as the superalmighty of the outer universes. Others speculate that the third stage of Supremacy will involve the third level of Deity manifestation. But none of us really know.
1. Ο ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ ΝΟΥΣ ^top		1. The Supreme Mind ^top
116:1.1 (1268.6) Η εμπειρία κάθε εξελισσόμενης προσωπικότητας ενός δημιουργήματος, είναι μια φάση από την εμπειρία του Παντοδύναμου Υπέρτατου. Η νοητική υποταγή κάθε φυσικού τμήματος των υπερσυμπάντων είναι μέρος από τον αναπτυσσόμενο έλεγχο του Παντοδύναμου Υπέρτατου. Η δημιουργική σύνθεση δύναμης και προσωπικότητας είναι μέρος από την δημιουργική ώθηση του Υπέρτατου Νου και είναι η ίδια η ουσία της εξελισσόμενης ανάπτυξης της ενότητας του Υπέρτατου Όντος.		116:1.1 (1268.6) The experience of every evolving creature personality is a phase of the experience of the Almighty Supreme. The intelligent subjugation of every physical segment of the superuniverses is a part of the growing control of the Almighty Supreme. The creative synthesis of power and personality is a part of the creative urge of the Supreme Mind and is the very essence of the evolutionary growth of unity in the Supreme Being.
116:1.2 (1269.1) Η ενότητα των χαρακτηριστικών της δύναμης και της προσωπικότητας του Υπέρτατου είναι η λειτουργία του Υπέρτατου Νου, και η ολοκληρωμένη εξέλιξη του Παντοδύναμου Υπέρτατου θα έχει σαν αποτέλεσμα μία ενοποιημένη και προσωπική Θεότητα – όχι ένα χαλαρά συντονισμένο σύνδεσμο θεϊκών χαρακτηριστικών γνωρισμάτων. Με την ευρύτερη προοπτική, να μην υπάρχει Παντοδύναμος χώρια από τον Υπέρτατο, ούτε Υπέρτατος χώρια από τον Παντοδύναμο.		116:1.2 (1269.1) The union of the power and personality attributes of Supremacy is the function of Supreme Mind; and the completed evolution of the Almighty Supreme will result in one unified and personal Deity—not in any loosely co-ordinated association of divine attributes. From the broader perspective, there will be no Almighty apart from the Supreme, no Supreme apart from the Almighty.
116:1.3 (1269.2) Σε όλες τις εξελικτικές εποχές η φυσική εν δυνάμει ισχύς του Υπέρτατου περιβάλλεται από τους Επτά Διευθυντές Υπέρτατης Δύναμης, και ο εν δυνάμει νους αναπαύεται στα Επτά Κυρίαρχα Πνεύματα. Ο Άπειρος Νους είναι η λειτουργία του Άπειρου Πνεύματος, ο κοσμικός νους, η φροντίδα των Επτά Κυρίαρχων Πνευμάτων, ο Υπέρτατος Νους είναι στη διαδικασία της ανάπλασης για το συντονισμό του μεγάλου σύμπαντος και σε λειτουργική συνεργασία με την αποκάλυψη και επίτευξη του Θεού του Επτάπτυχου.		116:1.3 (1269.2) Throughout the evolutionary ages the physical power potential of the Supreme is vested in the Seven Supreme Power Directors, and the mind potential reposes in the Seven Master Spirits. The Infinite Mind is the function of the Infinite Spirit; the cosmic mind, the ministry of the Seven Master Spirits; the Supreme Mind is in process of actualizing in the co-ordination of the grand universe and in functional association with the revelation and attainment of God the Sevenfold.
116:1.4 (1269.3) Ο νους στο χωρόχρονο, ο κοσμικός νους, λειτουργεί διαφορετικά στα επτά υπερσύμπαντα, αλλά είναι συντονισμένος, από κάποιες άγνωστες συσχετιζόμενες τεχνικές, με το Υπέρτατο Ον. Ο υπέρ-έλεγχος του μεγάλου σύμπαντος από τον Παντοδύναμο δεν είναι αποκλειστικά φυσικός και πνευματικός. Στα επτά υπερσύμπαντα είναι πρωταρχικά υλικός και πνευματικός, αλλά υπάρχουν επίσης σημερινά φαινόμενα του Υπέρτατου που είναι νοητικά και πνευματικά.		116:1.4 (1269.3) The time-space mind, the cosmic mind, is differently functioning in the seven superuniverses, but it is co-ordinated by some unknown associative technique in the Supreme Being. The Almighty overcontrol of the grand universe is not exclusively physical and spiritual. In the seven superuniverses it is primarily material and spiritual, but there are also present phenomena of the Supreme which are both intellectual and spiritual.
116:1.5 (1269.4) Πραγματικά γνωρίζουμε λιγότερα για το νου του Υπέρτατου παρά για κάθε άλλη όψη αυτής της εξελισσόμενης Θεότητας. Είναι αναμφισβήτητα ενεργός απ’ άκρη σ’ άκρη στο μεγάλο σύμπαν και πιστεύεται ότι έχει δυνητικό πεπρωμένο στη λειτουργία του κυρίαρχου σύμπαντος που έχει απέραντη έκταση. Αυτό όμως πραγματικά το γνωρίζουμε: Εκεί όπου η φυσική μπορεί να επιτύχει την πλήρη ανάπτυξη, και εκεί όπου το πνεύμα μπορεί να κατορθώσει την τελειότητα της ανάπτυξης, ο νους δεν σταματά ποτέ να προοδεύει – αυτή είναι η εμπειρική τεχνική της προόδου χωρίς τέλος. Ο Υπέρτατος είναι μια εμπειρική Θεότητα και επομένως ποτέ δεν κατορθώνει να ολοκληρώσει την επιτυχία του νου.		116:1.5 (1269.4) We really know less about the mind of Supremacy than about any other aspect of this evolving Deity. It is unquestionably active throughout the grand universe and is believed to have a potential destiny of master universe function which is of vast extent. But this we do know: Whereas physique may attain completed growth, and whereas spirit may achieve perfection of development, mind never ceases to progress—it is the experiential technique of endless progress. The Supreme is an experiential Deity and therefore never achieves completion of mind attainment.
2. Ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ Ο ΕΠΤΑΠΤΥΧΟΣ ^top		2. The Almighty and God the Sevenfold ^top
116:2.1 (1269.5) Η εμφάνιση της δυναμικής συμπαντικής παρουσίας του Παντοδύναμου είναι ακόλουθη, σε υποδεέστερο βαθμό, της εμφάνισης, σε επίπεδο κοσμικής δράσης, των υψηλών δημιουργών και των ελεγκτών των εξελικτικών υπερσυμπάντων.		116:2.1 (1269.5) The appearance of the universe power presence of the Almighty is concomitant with the appearance on the stage of cosmic action of the high creators and controllers of the evolutionary superuniverses.
116:2.2 (1269.6) Ο Θεός ο Υπέρτατος αποκομίζει τα γνωρίσματα του πνεύματος και της προσωπικότητάς του από την Τριάδα του Παραδείσου, αλλά η δύναμή του αναπλάθεται μέσα από τις πράξεις των Δημιουργών Υιών, των Αρχαίων των Ημερών και των Κυρίαρχων Πνευμάτων, των οποίων οι συλλογικές ενέργειες είναι η πηγή της αναπτυσσόμενης δύναμής του σαν παντοδύναμου κυρίαρχου προς τα επτά και εντός των επτά υπερσυμπαντων.		116:2.2 (1269.6) God the Supreme derives his spirit and personality attributes from the Paradise Trinity, but he is power-actualizing in the doings of the Creator Sons, the Ancients of Days, and the Master Spirits, whose collective acts are the source of his growing power as almighty sovereign to and in the seven superuniverses.
116:2.3 (1269.7) Η απροσδιόριστη Παραδείσια Θεότητα δεν είναι κατανοητή στις εξελισσόμενες δημιουργίες του χρόνου και του χώρου. Η αιωνιότητα και η απεραντοσύνη συνδυάζουν ένα επίπεδο θεϊκής πραγματικότητας το οποίο δεν μπορούν να κατανοήσουν τα δημιουργήματα του χρόνου και του χώρου. Η απεραντοσύνη της θεότητας και το απόλυτο της κυριαρχίας της είναι έμφυτα στην Τριάδα του Παραδείσου, και η Τριάδα είναι μια πραγματικότητα που βρίσκεται κάπου πέρα από την κατανόηση του θνητού ανθρώπου. Οι υπάρξεις του χρόνου και του χώρου πρέπει να έχουν προελεύσεις, συγγένειες και πεπρωμένα για να αντιληφθούν τις συμπαντικές σχέσεις και για να καταλάβουν τη σημασία των αξιών της θεότητας. Συνεπώς η Θεότητα του Παραδείσου λεπταίνει και μετριάζει διαφορετικά τις επιπλέον Παραδείσιες προσωποποιήσεις της θεότητας, και φέρνει έτσι σε ύπαρξη τους Υπέρτατους Δημιουργούς και τους συνεργάτες τους, οι οποίοι μεταφέρουν το φως της ζωής όλο και πιο μακριά από την πηγή του στον Παράδεισο, μέχρι να βρει τις πιο απομακρυσμένες και όμορφες εκφράσεις του στις γήινες ζωές των Υιών της ενσωμάτωσης, πάνω στους εξελικτικούς κόσμους.		116:2.3 (1269.7) Unqualified Paradise Deity is incomprehensible to the evolving creatures of time and space. Eternity and infinity connote a level of deity reality which time-space creatures cannot comprehend. Infinity of deity and absoluteness of sovereignty are inherent in the Paradise Trinity, and the Trinity is a reality which lies somewhat beyond the understanding of mortal man. Time-space creatures must have origins, relativities, and destinies in order to grasp universe relationships and to understand the meaning values of divinity. Therefore does Paradise Deity attenuate and otherwise qualify the extra-Paradise personalizations of divinity, thus bringing into existence the Supreme Creators and their associates, who ever carry the light of life farther and farther from its Paradise source until it finds its most distant and beautiful expression in the earth lives of the bestowal Sons on the evolutionary worlds.
116:2.4 (1270.1) Και αυτή είναι η προέλευση του Θεού του Επτάπτυχου, του οποίου τα διαδοχικά επίπεδα συναντά ο θνητός άνθρωπος με την ακόλουθη σειρά:		116:2.4 (1270.1) And this is the origin of God the Sevenfold, whose successive levels are encountered by mortal man in the following order:
116:2.5 (1270.2) 1. Οι Δημιουργοί Υιοί (και τα Δημιουργικά Πνεύματα).		116:2.5 (1270.2) 1. The Creator Sons (and Creative Spirits).
116:2.6 (1270.3) 2. Οι Αρχαίοι των Ημερών.		116:2.6 (1270.3) 2. The Ancients of Days.
116:2.7 (1270.4) 3. Τα Επτά Κυρίαρχα Πνεύματα.		116:2.7 (1270.4) 3. The Seven Master Spirits.
116:2.8 (1270.5) 4. Το Υπέρτατο Ον.		116:2.8 (1270.5) 4. The Supreme Being.
116:2.9 (1270.6) 5. Ο Συνενωμένος Δράστης.		116:2.9 (1270.6) 5. The Conjoint Actor.
116:2.10 (1270.7) 6. Ο Αιώνιος Υιός.		116:2.10 (1270.7) 6. The Eternal Son.
116:2.11 (1270.8) 7. Ο Συμπαντικός Πατέρας.		116:2.11 (1270.8) 7. The Universal Father.
116:2.12 (1270.9) Τα τρία πρώτα επίπεδα είναι οι Υπέρτατοι Δημιουργοί, τα τρία τελευταία επίπεδα είναι οι Θεότητες του Παραδείσου. Το Υπέρτατο Ον πάντα παρεμβαίνει σαν η εμπειρική πνευματική προσωποποίηση της Τριάδας του Παραδείσου και σαν η εμπειρική εστίαση της παντοδύναμης εξελικτικής δύναμης των δημιουργικών παιδιών των Θεοτήτων του Παραδείσου. Το Υπέρτατο Ον είναι η μέγιστη αποκάλυψη της Θεότητας για τα επτά υπερσύμπαντα και για την παρούσα συμπαντική εποχή.		116:2.12 (1270.9) The first three levels are the Supreme Creators; the last three levels are the Paradise Deities. The Supreme ever intervenes as the experiential spirit personalization of the Paradise Trinity and as the experiential focus of the evolutionary almighty power of the creator children of the Paradise Deities. The Supreme Being is the maximum revelation of Deity to the seven superuniverses and for the present universe age.
116:2.13 (1270.10) Δια της τεχνικής της θνητής λογικής μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι η εμπειρική επανένωση των συλλογικών ενεργειών των τριών πρώτων επιπέδων του Θεού του Επτάπτυχου είναι ισοδύναμη με το επίπεδο της Θεότητας του Παραδείσου, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Η Θεότητα του Παραδείσου είναι υπαρξιακή Θεότητα. Οι Υπέρτατοι Δημιουργοί, μέσα στη θεϊκή ενότητα δύναμης και προσωπικότητάς τους, είναι ουσιώδεις και εκφραστές μιας νέας δυνητικής ισχύος της εμπειρικής Θεότητας. Και αυτή η δυνητική ισχύς εμπειρικής προέλευσης βρίσκει αναπόφευκτη και αναπότρεπτη την ένωση με την εμπειρική Θεότητα Τριαδικής προέλευσης – το Υπέρτατο Ον.		116:2.13 (1270.10) By the technique of mortal logic it might be inferred that the experiential reunification of the collective acts of the first three levels of God the Sevenfold would equivalate to the level of Paradise Deity, but such is not the case. Paradise Deity is existential Deity. The Supreme Creators, in their divine unity of power and personality, are constitutive and expressive of a new power potential of experiential Deity. And this power potential of experiential origin finds inevitable and inescapable union with the experiential Deity of Trinity origin—the Supreme Being.
116:2.14 (1270.11) Ο Θεός ο Υπέρτατος δεν είναι η Τριάδα του Παραδείσου, ούτε είναι κάποιος άλλος ή όλοι εκείνοι οι υπερσυμπαντικοί Δημιουργοί των οποίων οι λειτουργικές πράξεις συνθέτουν στην πράξη την εξελισσόμενη παντοδυναμία του. Ο Θεός ο Υπέρτατος, ενώ κατάγεται από την Τριάδα, εκδηλώνεται στα εξελικτικά δημιουργήματα σαν μια προσωπικότητα δύναμης μόνο μέσα από τις συντονισμένες λειτουργίες των τριών πρώτων επιπέδων του Θεού του Επτάπτυχου. Ο Παντοδύναμος Υπέρτατος πραγματώνεται μέσα στο χρόνο και το χώρο μέσα από τις πράξεις των Υπέρτατων Δημιουργικών Προσωπικοτήτων, όπως μέσα στην αιωνιότητα ο Συνενωμένος Δράστης έγινε αστραπιαία ύπαρξη από το θέλημα του Συμπαντικού Πατέρα και του Αιώνιου Υιού. Αυτές οι υπάρξεις των τριών πρώτων επιπέδων του Θεού του Επτάπτυχου είναι η ίδια η φύση και η πηγή της δύναμης του Παντοδύναμου Υπέρτατου, συνεπώς συνοδεύουν πάντα και στηρίζουν τις διοικητικές πράξεις του.		116:2.14 (1270.11) God the Supreme is not the Paradise Trinity, neither is he any one or all of those superuniverse Creators whose functional activities actually synthesize his evolving almighty power. God the Supreme, while of origin in the Trinity, becomes manifest to evolutionary creatures as a personality of power only through the co-ordinated functions of the first three levels of God the Sevenfold. The Almighty Supreme is now factualizing in time and space through the activities of the Supreme Creator Personalities, even as in eternity the Conjoint Actor flashed into being by the will of the Universal Father and the Eternal Son. These beings of the first three levels of God the Sevenfold are the very nature and source of the power of the Almighty Supreme; therefore must they ever accompany and sustain his administrative acts.
3. Ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΚΑΙ Η ΘΕΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ^top		3. The Almighty and Paradise Deity ^top
116:3.1 (1270.12) Οι Θεότητες του Παραδείσου όχι μόνο ενεργούν άμεσα στα κυκλώματα της βαρύτητάς τους μέσα σε ολόκληρο το μεγάλο σύμπαν, αλλά λειτουργούν επίσης μέσα από τους ποικίλους αντιπροσώπους τους και τις άλλες εκδηλώσεις τους, όπως:		116:3.1 (1270.12) The Paradise Deities not only act directly in their gravity circuits throughout the grand universe, but they also function through their various agencies and other manifestations, such as:
116:3.2 (1270.13) 1. Οι επικεντρώσεις του νου της Τρίτης Πηγής και Κέντρου. Τα πεπερασμένα πεδία ενέργειας και πνεύματος κυριολεκτικά συγκρατούνται από τις παρουσίες του νου του Συνενωμένου Δράστη. Αυτό αληθεύει από το Δημιουργικό Πνεύμα σ’ ένα τοπικό σύμπαν, και δια μέσου των Ανακλαστικών Πνευμάτων ενός υπερσύμπαντος μέχρι τα Κυρίαρχα Πνεύματα στο μεγάλο σύμπαν. Τα κυκλώματα του νου που πηγάζουν από αυτές τις ποικίλες νοητικές εστίες αντιπροσωπεύουν την κοσμική αρένα των επιλογών των δημιουργημάτων. Ο νους είναι η εύκαμπτη πραγματικότητα την οποία μπορούν τόσο εύκολα να διαχειριστούν τα δημιουργήματα και οι Δημιουργοί. Αποτελεί το ζωτικό σύνδεσμο που ενώνει την ύλη και το πνεύμα. Η νοητική ενσωμάτωση της Τρίτης Πηγής και Κέντρου ενοποιεί το πνευματικό πρόσωπο του Θεού του Υπέρτατου με την εμπειρική δύναμη του εξελισσόμενου Παντοδύναμου.		116:3.2 (1270.13) 1. The mind focalizations of the Third Source and Center. The finite domains of energy and spirit are literally held together by the mind presences of the Conjoint Actor. This is true from the Creative Spirit in a local universe through the Reflective Spirits of a superuniverse to the Master Spirits in the grand universe. The mind circuits emanating from these varied intelligence focuses represent the cosmic arena of creature choice. Mind is the flexible reality which creatures and Creators can so readily manipulate; it is the vital link connecting matter and spirit. The mind bestowal of the Third Source and Center unifies the spirit person of God the Supreme with the experiential power of the evolutionary Almighty.
116:3.3 (1271.1) 2. Οι αποκαλύψεις της προσωπικότητας της Δεύτερης Πηγής και Κέντρου. Οι νοητικές παρουσίες του Συνενωμένου Δράστη ενοποιούν το πνεύμα της θεότητας με τη μορφή ενέργειας. Οι ενσαρκώσεις του Αιώνιου Υιού και των Υιών του Παραδείσου ενοποιούν, στην πράξη, συγχωνεύουν τη θεϊκή φύση ενός Δημιουργού με την εξελισσόμενη φύση ενός δημιουργήματος. Ο Υπέρτατος είναι συγχρόνως δημιούργημα και δημιουργός, η δυνατότητα του να είναι τέτοιος, αποκαλύπτεται στις πράξεις ενσωμάτωσης του Αιώνιου Υιού και των συντονισμένων και υποδεέστερων Υιών του. Οι συγγενικές τάξεις ενσωμάτωσης, οι Μιχαήλ και οι Αβονάλ, αυξάνουν στην πράξη τις θεϊκές φύσεις τους με φύσεις δημιουργημάτων καλής πίστης οι οποίες έγιναν δικές τους με το να ζουν την αληθινή ζωή του δημιουργήματος πάνω στους εξελισσόμενους κόσμους. Όταν η θεϊκή φύση γίνει σαν την ανθρώπινη φύση, είναι έμφυτη μέσα στη σχέση αυτή η δυνατότητα ότι και η ανθρώπινη φύση μπορεί να γίνει θεϊκή.		116:3.3 (1271.1) 2. The personality revelations of the Second Source and Center. The mind presences of the Conjoint Actor unify the spirit of divinity with the pattern of energy. The bestowal incarnations of the Eternal Son and his Paradise Sons unify, actually fuse, the divine nature of a Creator with the evolving nature of a creature. The Supreme is both creature and creator; the possibility of his being such is revealed in the bestowal actions of the Eternal Son and his co-ordinate and subordinate Sons. The bestowal orders of sonship, the Michaels and the Avonals, actually augment their divine natures with bona fide creature natures which have become theirs by the living of the actual creature life on the evolutionary worlds. When divinity becomes like humanity, inherent in this relationship is the possibility that humanity can become divine.
116:3.4 (1271.2) 3. Οι ενσωματωμένες παρουσίες της Πρώτης Πηγής και Κέντρου. Ο νους ενοποιεί τις αιτιάσεις του πνεύματος με ενεργητικές αντιδράσεις. Η λειτουργία της ενσωμάτωσης ενοποιεί τις καθόδους της θεότητας με τις ανόδους του δημιουργήματος. Και τα κομμάτια του Συμπαντικού Πατέρα στην πράξη ενοποιούν τα εξελισσόμενα δημιουργήματα με το Θεό του Παραδείσου. Υπάρχουν πολλές τέτοιες παρουσίες του Πατέρα που κατοικούν μέσα σε πολυάριθμες τάξεις οντοτήτων, και στο θνητό άνθρωπο αυτά τα θεϊκά κομμάτια του Θεού είναι οι Προσαρμοστές Σκέψης. Οι Μυστηριώδεις Μονωτές είναι για τα ανθρώπινα όντα ό,τι είναι η Τριάδα του Παραδείσου για το Υπέρτατο Ον. Οι Προσαρμοστές είναι απόλυτες φύσεις και πάνω σε απόλυτες φύσεις η επιλογή της ελεύθερης βούλησης μπορεί να προκαλέσει την εξέλιξη της θεϊκής πραγματικότητας μιας φύσης που τείνει προς την αιωνιότητα, στην περίπτωση του ανθρώπου τη φύση του τελειωτή, τη Θεϊκή φύση στην περίπτωση του Θεού του Υπέρτατου.		116:3.4 (1271.2) 3. The indwelling presences of the First Source and Center. Mind unifies spirit causations with energy reactions; bestowal ministry unifies divinity descensions with creature ascensions; and the indwelling fragments of the Universal Father actually unify the evolving creatures with God on Paradise. There are many such presences of the Father which indwell numerous orders of personalities, and in mortal man these divine fragments of God are the Thought Adjusters. The Mystery Monitors are to human beings what the Paradise Trinity is to the Supreme Being. The Adjusters are absolute foundations, and upon absolute foundations freewill choice can cause to be evolved the divine reality of an eternaliter nature, finaliter nature in the case of man, Deity nature in God the Supreme.
116:3.5 (1271.3) Οι ενσωματώσεις των τάξεων που είναι συγγενικές με τον Παράδεισο σε δημιουργήματα, δίνουν τη δυνατότητα σε αυτούς του θεϊκούς Υιούς να εμπλουτίσουν τις προσωπικότητές τους με την απόκτηση της πραγματικής φύσης των δημιουργημάτων του σύμπαντος, ενώ τέτοιες ενσωματώσεις αποκαλύπτουν σταθερά στα ίδια τα δημιουργήματα το μονοπάτι προς τον Παράδεισο που οδηγεί στην επίτευξη της θεϊκότητας. Οι ενσωματώσεις του Συμπαντικού Πατέρα σαν Προσαρμοστή του δίνουν τη δυνατότητα να τραβήξει τις προσωπικότητες, των δημιουργημάτων με ελεύθερη βούληση, προς αυτόν. Και μέσα σε όλες αυτές τις σχέσεις των πεπερασμένων συμπάντων του Συνενωμένου Δράστη βρίσκεται η πάντοτε-παρούσα πηγή της λειτουργίας του νου, με την αποτελεσματικότητα της οποίας λαμβάνουν χώρα αυτές οι δραστηριότητες.		116:3.5 (1271.3) The creature bestowals of the Paradise orders of sonship enable these divine Sons to enrich their personalities by the acquisition of the actual nature of universe creatures, while such bestowals unfailingly reveal to the creatures themselves the Paradise path of divinity attainment. The Adjuster bestowals of the Universal Father enable him to draw the personalities of the volitional will creatures to himself. And throughout all these relationships in the finite universes the Conjoint Actor is the ever-present source of the mind ministry by virtue of which these activities take place.
116:3.6 (1271.4) Με αυτούς και πολλούς άλλους τρόπους συμμετέχουν οι Θεότητες του Παραδείσου στις εξελίξεις του χρόνου καθώς ξετυλίγονται στους περιστρεφόμενους πλανήτες του διαστήματος και καθώς μεσουρανούν μέσα στην εμφάνιση της προσωπικότητας του Υπέρτατου, την αιτία κάθε εξέλιξης.		116:3.6 (1271.4) In these and many other ways do the Paradise Deities participate in the evolutions of time as they unfold on the circling planets of space, and as they culminate in the emergence of the Supreme personality consequence of all evolution.
4. Ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΕΡΤΑΤΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ^top		4. The Almighty and the Supreme Creators ^top
116:4.1 (1271.5) Η ενότητα του Υπέρτατου Όλου εξαρτάται από την προοδευτική ενοποίηση των πεπερασμένων μερών. Η πραγμάτωση του Υπέρτατου είναι αποτέλεσμα και παράγωγο αυτών των ενοποιήσεων των παραγόντων του Υπέρτατου – των δημιουργών, των δημιουργημάτων, των οντοτήτων και των ενεργειών των συμπάντων.		116:4.1 (1271.5) The unity of the Supreme Whole is dependent on the progressive unification of the finite parts; the actualization of the Supreme is resultant from, and productive of, these very unifications of the factors of supremacy—the creators, creatures, intelligences, and energies of the universes.
116:4.2 (1272.1) Κατά τη διάρκεια εκείνων των εποχών, κατά τις οποίες η κυριαρχία του Υπέρτατου υπομένει τη χρονική της ανάπτυξη, η παντοδυναμία του Υπέρτατου εξαρτάται από τις πράξεις θεϊκότητας του Θεού του Επτάπτυχου, ενώ φαίνεται να υπάρχει μια ιδιαίτερα στενή σχέση μεταξύ του Υπέρτατου Όντος και του Συνενωμένου Δράστη μαζί με τις πρωταρχικές προσωπικότητές του, τα Επτά Κυρίαρχα Πνεύματα. Το Άπειρο Πνεύμα, όπως και ο Συνενωμένος Δράστης, λειτουργεί κατά πολλούς τρόπους, οι οποίοι εξισορροπούν την ατέλεια της εξελισσόμενης Θεότητας και διατηρεί πολύ στενές σχέσεις με τον Υπέρτατο. Αυτή τη στενή σχέση τη μοιράζονται σε κανονικά μερίδια όλα τα Κυρίαρχα Πνεύματα αλλά ιδιαίτερα το Έβδομο Κυρίαρχο Πνεύμα, που μιλάει για τον Υπέρτατο. Αυτό το Κυρίαρχο Πνεύμα γνωρίζει – είναι σε προσωπική επαφή με – τον Υπέρτατο.		116:4.2 (1272.1) During those ages in which the sovereignty of Supremacy is undergoing its time development, the almighty power of the Supreme is dependent on the divinity acts of God the Sevenfold, while there seems to be a particularly close relationship between the Supreme Being and the Conjoint Actor together with his primary personalities, the Seven Master Spirits. The Infinite Spirit as the Conjoint Actor functions in many ways which compensate the incompletion of evolutionary Deity and sustains very close relations to the Supreme. This closeness of relationship is shared in measure by all of the Master Spirits but especially by Master Spirit Number Seven, who speaks for the Supreme. This Master Spirit knows—is in personal contact with—the Supreme.
116:4.3 (1272.2) Στην αρχή, κατά την προβολή του συμπαντικού σχεδίου της δημιουργίας, τα Κυρίαρχα Πνεύματα συμμετείχαν με την προγονική Τριάδα στη συνδημιουργία των σαράντα εννέα Αντανακλαστικών Πνευμάτων και ακολούθως το Υπέρτατο Όν δρούσε δημιουργικά σαν ο κύριος οργανωτής των συνενωμένων ενεργειών της Τριάδας του Παραδείσου και των παιδιών-δημιουργών της Θεότητας του Παραδείσου. Ο Μεγαλοπρεπής εμφανίστηκε και από τότε επικεντρώνει την κοσμική παρουσία του Υπέρτατου Νου, ενώ τα Κυρίαρχα Πνεύματα συνεχίζουν σαν πηγαία κέντρα την ευρύτατα διασκορπισμένη υπηρεσία του κοσμικού νου.		116:4.3 (1272.2) Early in the projection of the superuniverse scheme of creation, the Master Spirits joined with the ancestral Trinity in the cocreation of the forty-nine Reflective Spirits, and concomitantly the Supreme Being functioned creatively as the culminator of the conjoined acts of the Paradise Trinity and the creative children of Paradise Deity. Majeston appeared and ever since has focalized the cosmic presence of the Supreme Mind, while the Master Spirits continue as source-centers for the far-flung ministry of the cosmic mind.
116:4.4 (1272.3) Τα Κυρίαρχα Πνεύματα όμως συνεχίζουν να επιβλέπουν τα Αντανακλαστικά Πνεύματα. Το Έβδομο Κυρίαρχο Πνεύμα βρίσκεται (στη γενική επίβλεψή του από το Όρβοντον του κεντρικού σύμπαντος) σε προσωπική επαφή (έχοντας το γενικό έλεγχο) με τα επτά Αντανακλαστικά Πνεύματα που βρίσκονται στην Ουβέρσα. Στους ελέγχους του και στη διοίκηση μεταξύ και εντός των υπερσυμπάντων βρίσκεται σε αντανακλαστική επαφή με τα Αντανακλαστικά Πνεύματα του ιδίου τύπου που σταθμεύουν στην πρωτεύουσα κάθε υπερσύμπαντος.		116:4.4 (1272.3) But the Master Spirits continue in supervision of the Reflective Spirits. The Seventh Master Spirit is (in his overall supervision of Orvonton from the central universe) in personal contact with (and has overcontrol of) the seven Reflective Spirits located on Uversa. In his inter- and intrasuperuniverse controls and administrations he is in reflective contact with the Reflective Spirits of his own type located on each superuniverse capital.
116:4.5 (1272.4) Αυτά τα Κυρίαρχα Πνεύματα δεν είναι μόνο οι υποστηρικτές και οι πολλαπλασιαστές της κυριαρχίας του Υπέρτατου αλλά με τη σειρά τους επηρεάζονται από τους δημιουργικούς σκοπούς του Υπέρτατου. Κανονικά, οι συλλογικές δημιουργίες των Κυρίαρχων Πνευμάτων είναι ημι-υλικού βαθμού (διευθυντές δύναμης, κ.λπ), ενώ οι εξατομικευμένες δημιουργίες τους είναι πνευματικού βαθμού (σουπερναφείμ, κ.λπ.). Όταν όμως τα Κυρίαρχα Πνεύματα παράγουν συλλογικά τα Επτά Περιφερειακά Πνεύματα σε απάντηση του θελήματος και της πρόθεσης του Υπέρτατου Όντος, να σημειωθεί ότι το προϊόν αυτής της δημιουργικής πράξης είναι πνευματικό, όχι υλικό ή ημι-υλικό.		116:4.5 (1272.4) These Master Spirits are not only the supporters and augmenters of the sovereignty of Supremacy, but they are in turn affected by the creative purposes of the Supreme. Ordinarily, the collective creations of the Master Spirits are of the quasi-material order (power directors, etc.), while their individual creations are of the spiritual order (supernaphim, etc.). But when the Master Spirits collectively produced the Seven Circuit Spirits in response to the will and purpose of the Supreme Being, it is to be noted that the offspring of this creative act are spiritual, not material or quasi-material.
116:4.6 (1272.5) Και όπως συμβαίνει με τα Κυρίαρχα Πνεύματα των υπερσυμπάντων, έτσι και με τους τριαδικούς κυβερνήτες αυτών των υπερσυμπάντων – τους Αρχαίους των Ημερών. Αυτές οι προσωποποιήσεις της Τριαδικής δικαιοσύνης-κρίσης μέσα στο χρόνο και στο χώρο είναι οι μοχλοί για την επιστράτευση της παντοδυναμίας του Υπέρτατου, και λειτουργούν σαν τα επτάπτυχα εστιακά σημεία για την εξέλιξη της τριαδικής κυριαρχίας στις περιοχές του χρόνου και του χώρου. Από το πλεονεκτικό τους σημείο μεσοδρομίς, μεταξύ του Παραδείσου και των εξελικτικών κόσμων, αυτοί οι Τριαδικής προέλευσης κυρίαρχοι βλέπουν και τους δυο δρόμους, γνωρίζουν και τους δυο δρόμους, και συντονίζουν και τους δυο δρόμους.		116:4.6 (1272.5) And as it is with the Master Spirits of the superuniverses, so is it with the triune rulers of these supercreations—the Ancients of Days. These personifications of Trinity justice-judgment in time and space are the field fulcrums for the mobilizing almighty power of the Supreme, serving as the sevenfold focal points for the evolution of trinitarian sovereignty in the domains of time and space. From their vantage point midway between Paradise and the evolving worlds, these Trinity-origin sovereigns see both ways, know both ways, and co-ordinate both ways.
116:4.7 (1272.6) Όμως τα τοπικά σύμπαντα είναι τα πραγματικά εργαστήρια στα οποία εκπονούνται τα πειράματα του νου, οι γαλαξιακές περιπέτειες, οι θεϊκές αποκαλύψεις, και οι πρόοδοι της προσωπικότητας οι οποίες, όταν αθροιστούν κοσμικά, αποτελούν το πραγματικό κατασκεύασμα πάνω στο οποίο ο Υπέρτατος επιτελεί την εξέλιξη της θεότητας μέσα από την εμπειρία.		116:4.7 (1272.6) But the local universes are the real laboratories in which are worked out the mind experiments, galactic adventures, divinity unfoldings, and personality progressions which, when cosmically totaled, constitute the actual foundation upon which the Supreme is achieving deity evolution in and by experience.
116:4.8 (1272.7) Στα τοπικά σύμπαντα ακόμα και οι Δημιουργοί εξελίσσονται: Η Παρουσία του Συνενωμένου Δράστη εξελίσσεται από μια ζωντανή επικεντρωμένη δύναμη στην κατάσταση της θεϊκής προσωπικότητας ενός Μητρικού Συμπαντικού Πνεύματος, και ο Δημιουργός Υιός εξελίσσεται από τη φύση της υπαρκτής θεότητας του Παραδείσου στην εμπειρική φύση του υπέρτατου κυρίαρχου. Τα τοπικά σύμπαντα είναι τα σημεία εκκίνησης της αληθινής εξέλιξης, τα παραγωγικά εδάφη των ατελών προσωπικοτήτων καλής πίστης που είναι προικισμένες με επιλογή ελεύθερης βούλησης να γίνουν συνδημιουργοί των εαυτών τους, όπως πρόκειται να γίνουν.		116:4.8 (1272.7) In the local universes even the Creators evolve: The presence of the Conjoint Actor evolves from a living power focus to the status of the divine personality of a Universe Mother Spirit; the Creator Son evolves from the nature of existential Paradise divinity to the experiential nature of supreme sovereignty. The local universes are the starting points of true evolution, the spawning grounds of bona fide imperfect personalities endowed with the freewill choice of becoming cocreators of themselves as they are to be.
116:4.9 (1273.1) Οι Επιβλητικοί Υιοί στις ενσωματώσεις τους πάνω στους εξελικτικούς κόσμους αποκτούν τελικά φύσεις που εκφράζουν τη θεϊκότητα του Παραδείσου σε εμπειρική ενοποίηση με τις ύψιστες πνευματικές αξίες της υλικής ανθρώπινης φύσης. Και μέσα από αυτές και άλλες ενσωματώσεις οι Δημιουργοί τύπου Μιχαήλ αποκτούν παρόμοια τις φύσεις και τις κοσμικές απόψεις των παιδιών του παρόντος τοπικού σύμπαντός τους. Τέτοιοι Κυρίαρχοι Δημιουργοί Υιοί προσεγγίζουν την ολοκλήρωση της υπο-υπέρτατης εμπειρίας. Και όταν η κυριαρχία του τοπικού τους σύμπαντος διευρύνεται για να περιβάλει τα συνεργαζόμενα Δημιουργικά Πνεύματα, μπορεί να λεχθεί ότι προσεγγίζουν τα όρια της κυριαρχίας εντός του παρόντος δυναμικού του εξελισσόμενου μεγάλου σύμπαντος.		116:4.9 (1273.1) The Magisterial Sons in their bestowals upon the evolutionary worlds eventually acquire natures expressive of Paradise divinity in experiential unification with the highest spiritual values of material human nature. And through these and other bestowals the Michael Creators likewise acquire the natures and cosmic viewpoints of their actual local universe children. Such Master Creator Sons approximate the completion of subsupreme experience; and when their local universe sovereignty is enlarged to embrace the associated Creative Spirits, it may be said to approximate the limits of supremacy within the present potentials of the evolutionary grand universe.
116:4.10 (1273.2) Όταν οι Υιοί που ενσωματώνονται αποκαλύπτουν στον άνθρωπο νέους τρόπους για να βρει το Θεό, δεν δημιουργούν αυτά τα μονοπάτια της θεϊκής επίτευξης, αλλά αντίθετα φωτίζουν τις αιώνιες λεωφόρους της προόδου που οδηγούν μέσα από την παρουσία του Υπέρτατου στο πρόσωπο του Πατέρα του Παραδείσου.		116:4.10 (1273.2) When the bestowal Sons reveal new ways for man to find God, they are not creating these paths of divinity attainment; rather are they illuminating the everlasting highways of progression which lead through the presence of the Supreme to the person of the Paradise Father.
116:4.11 (1273.3) Το τοπικό σύμπαν είναι η αφετηρία για εκείνες τις προσωπικότητες που βρίσκονται πολύ μακριά από το Θεό, και που μπορούν συνεπώς να βιώσουν το μέγιστο βαθμό της πνευματικής ανόδου στο σύμπαν, μπορούν να επιτελέσουν το μέγιστο της εμπειρικής συμμετοχής στη συνδημιουργία του εαυτού τους. Αυτά τα ίδια τοπικά σύμπαντα παρέχουν παρόμοια το μέγιστο δυνατό βάθος εμπειρίας στις καθοδικές προσωπικότητες, που με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνουν κάτι που έχει γι αυτές την ίδια σημασία που έχει η άνοδος προς τον Παράδεισο ενός εξελισσόμενου δημιουργήματος.		116:4.11 (1273.3) The local universe is the starting place for those personalities who are farthest from God, and who can therefore experience the greatest degree of spiritual ascent in the universe, can achieve the maximum of experiential participation in the cocreation of themselves. These same local universes likewise provide the greatest possible depth of experience for the descending personalities, who thereby achieve something which is to them just as meaningful as the Paradise ascent is to an evolving creature.
116:4.12 (1273.4) Ο θνητός άνθρωπος φαίνεται να είναι απαραίτητος για την πλήρη λειτουργία του Θεού του Επτάπτυχου καθώς αυτό το θεϊκό σύνολο μεσουρανεί στην πραγμάτωση του Υπέρτατου. Υπάρχουν πολλές άλλες τάξεις προσωπικοτήτων του σύμπαντος που είναι το ίδιο απαραίτητες για την εξέλιξη της πανίσχυρης δύναμης του Υπέρτατου, αλλά αυτή εδώ η απεικόνιση παρουσιάζεται για την εκπαίδευση των ανθρώπινων όντων, για το λόγο αυτό περιορίζεται κατά μέγα μέρος στους παράγοντες εκείνους που ενεργούν για την εξέλιξη του Θεού του Επτάπτυχου και οι οποίοι συνδέονται με τον θνητό άνθρωπο.		116:4.12 (1273.4) Mortal man appears to be necessary to the full function of God the Sevenfold as this divinity grouping culminates in the actualizing Supreme. There are many other orders of universe personalities who are equally necessary to the evolution of the almighty power of the Supreme, but this portrayal is presented for the edification of human beings, hence is largely limited to those factors operating in the evolution of God the Sevenfold which are related to mortal man.
5. Ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΤΑΠΤΥΧΟΙ ΕΛΕΓΚΤΕΣ ^top		5. The Almighty and the Sevenfold Controllers ^top
116:5.1 (1273.5) Έχετε διδαχθεί για τη συνάφεια του Θεού του Επτάπτυχου με το Υπέρτατο Όν, και τώρα θα αναγνωρίζετε ότι ο Επτάπτυχος περικλείει τους ελεγκτές καθώς επίσης και τους δημιουργούς του μεγάλου σύμπαντος. Αυτοί οι επτάπτυχοι ελεγκτές του μεγάλου σύμπαντος περικλείουν τα ακόλουθα:		116:5.1 (1273.5) You have been instructed in the relationship of God the Sevenfold to the Supreme Being, and you should now recognize that the Sevenfold encompasses the controllers as well as the creators of the grand universe. These sevenfold controllers of the grand universe embrace the following:
116:5.2 (1273.6) 1. Τους Κυρίαρχους Φυσικούς Ελεγκτές.		116:5.2 (1273.6) 1. The Master Physical Controllers.
116:5.3 (1273.7) 2. Τα Υπέρτατα Κέντρα Δύναμης.		116:5.3 (1273.7) 2. The Supreme Power Centers.
116:5.4 (1273.8) 3. Τους Υπέρτατους Διευθυντές Δύναμης.		116:5.4 (1273.8) 3. The Supreme Power Directors.
116:5.5 (1273.9) 4. Τον Υπέρτατο Παντοδύναμο.		116:5.5 (1273.9) 4. The Almighty Supreme.
116:5.6 (1273.10) 5. Το Θεό της Δράσης – το Άπειρο Πνεύμα.		116:5.6 (1273.10) 5. The God of Action—the Infinite Spirit.
116:5.7 (1273.11) 6. Το Νησί του Παραδείσου.		116:5.7 (1273.11) 6. The Isle of Paradise.
116:5.8 (1273.12) 7. Την Πηγή του Παραδείσου – το Συμπαντικό Πατέρα.		116:5.8 (1273.12) 7. The Source of Paradise—the Universal Father.
116:5.9 (1273.13) Αυτές οι επτά ομάδες είναι λειτουργικά αξεχώριστες από το Θεό τον Επτάπτυχο και αποτελούν το επίπεδο φυσικού ελέγχου αυτού του συνδέσμου Θεοτήτων.		116:5.9 (1273.13) These seven groups are functionally inseparable from God the Sevenfold and constitute the physical-control level of this Deity association.
116:5.10 (1273.14) Η διακλάδωση της ενέργειας και του πνεύματος που συγκρατείται από τη συνδυασμένη παρουσία του Αιώνιου Υιού και του Νησιού του Παραδείσου) συμβολιζόταν με την υπερσυμπαντική έννοια, όταν τα Επτά Κυρίαρχα Πνεύματα ενωμένα ασχολήθηκαν με την πρώτη τους πράξη συλλογικής δημιουργίας. Αυτό το επεισόδιο επιβεβαίωσε την εμφάνιση των Επτά Υπέρτατων Διευθυντών Δύναμης. Μετά από αυτό τα πνευματικά κυκλώματα των Κυρίαρχων Πνευμάτων διαφοροποιήθηκαν από τις φυσικές δραστηριότητες της επίβλεψης των Διευθυντών Δύναμης και αμέσως ο κοσμικός νους εμφανίστηκε σαν ένας καινούργιος παράγοντας που συντόνιζε την ύλη και το πνεύμα.		116:5.10 (1273.14) The bifurcation of energy and spirit (stemming from the conjoint presence of the Eternal Son and the Paradise Isle) was symbolized in the superuniverse sense when the Seven Master Spirits unitedly engaged in their first act of collective creation. This episode witnessed the appearance of the Seven Supreme Power Directors. Concomitant therewith the spiritual circuits of the Master Spirits contrastively differentiated from the physical activities of power director supervision, and immediately did the cosmic mind appear as a new factor co-ordinating matter and spirit.
116:5.11 (1274.1) Ο Παντοδύναμος Υπέρτατος εξελίσσεται σαν γενικός ελεγκτής της φυσικής δύναμης του μεγάλου σύμπαντος. Στην παρούσα συμπαντική εποχή αυτή η δυναμική της φυσικής δύναμης φαίνεται να συγκεντρώνεται στους Επτά Υπέρτατους Διευθυντές Δύναμης, που ενεργούν μέσα από τις πάγιες θέσεις των κέντρων δύναμης και μέσα από τις ευκίνητες παρουσίες των φυσικών ελεγκτών.		116:5.11 (1274.1) The Almighty Supreme is evolving as the overcontroller of the physical power of the grand universe. In the present universe age this potential of physical power appears to be centered in the Seven Supreme Power Directors, who operate through the fixed locations of the power centers and through the mobile presences of the physical controllers.
116:5.12 (1274.2) Τα σύμπαντα του χρόνου δεν είναι τέλεια. Αυτό είναι το πεπρωμένο τους. Ο αγώνας για την τελειότητα χαρακτηρίζει όχι μόνο τα διανοητικά και πνευματικά επίπεδα αλλά επίσης και το φυσικό επίπεδο της ενέργειας και της μάζας. Η διευθέτηση των επτά υπερσυμπάντων σε φως και ζωή προϋποθέτει την επίτευξη φυσικής σταθερότητας. Εικάζεται ότι η τελική επίτευξη υλικής ισορροπίας θα σημάνει την ολοκληρωμένη εξέλιξη του φυσικού ελέγχου του Παντοδύναμου.		116:5.12 (1274.2) The time universes are not perfect; that is their destiny. The struggle for perfection pertains not only to the intellectual and the spiritual levels but also to the physical level of energy and mass. The settlement of the seven superuniverses in light and life presupposes their attainment of physical stability. And it is conjectured that the final attainment of material equilibrium will signify the completed evolution of the physical control of the Almighty.
116:5.13 (1274.3) Κατά τις πρώτες εποχές της δημιουργίας του σύμπαντος ακόμα και οι Δημιουργοί του Παραδείσου ενδιαφέρονταν πρωταρχικά για την υλική ισορροπία. Το καλούπι ενός τοπικού σύμπαντος παίρνει σχήμα όχι μόνο σαν αποτέλεσμα των δραστηριοτήτων των κέντρων δύναμης αλλά επίσης εξαιτίας της παρουσίας στο διάστημα του Δημιουργικού Πνεύματος. Και σε όλες αυτές τις πρώιμες εποχές του χτισίματος των τοπικών συμπάντων, ο Δημιουργός Γιος επιδεικνύει ένα λίγο-κατανοητό γνώρισμα υλικού ελέγχου και δεν αφήνει τον πλανήτη-έδρα του μέχρι να εδραιωθεί η καταφανής ισορροπία τού τοπικού συστήματος.		116:5.13 (1274.3) In the early days of universe building even the Paradise Creators are primarily concerned with material equilibrium. The pattern of a local universe takes shape not only as a result of the activities of the power centers but also because of the space presence of the Creative Spirit. And throughout these early epochs of local universe building the Creator Son exhibits a little-understood attribute of material control, and he does not leave his capital planet until the gross equilibrium of the local universe has been established.
116:5.14 (1274.4) Σε τελική ανάλυση, όλη η ενέργεια ανταποκρίνεται στο νου, και οι φυσικοί ελεγκτές είναι τα παιδιά του Θεού-νου, που είναι ο ενεργοποιητής του προτύπου του Παραδείσου. Η διάνοια των Διευθυντών Δύναμης είναι αφοσιωμένη ακατάπαυστα στην προσπάθεια να παράγει υλικό έλεγχο. Ο αγώνας τους για φυσική επικράτηση πάνω στις σχέσεις της ενέργειας με τις κινήσεις της μάζας δεν σταματά ποτέ μέχρι να πετύχουν την τελική νίκη πάνω στις ενέργειες και τις μάζες οι οποίες αποτελούν τα αέναα πεδία δράσης τους.		116:5.14 (1274.4) In the final analysis, all energy responds to mind, and the physical controllers are the children of the mind God, who is the activator of Paradise pattern. The intelligence of the power directors is unremittingly devoted to the task of bringing about material control. Their struggle for physical dominance over the relationships of energy and the motions of mass never ceases until they achieve finite victory over the energies and masses which constitute their perpetual domains of activity.
116:5.15 (1274.5) Οι προσπάθειες του πνεύματος μέσα στο χωροχρόνο έχουν να κάνουν με την εξέλιξη της επικράτησης του πνεύματος επί της ύλης με τη μεσολάβηση του (προσωπικού) νου. Η φυσική (μη προσωπική) εξέλιξη των συμπάντων έχει να κάνει με το να φέρει την κοσμική ενέργεια σε αρμονία με τα σχέδια ισορροπίας του νου που υπόκειται στο γενικό έλεγχο του πνεύματος. Η συνολική εξέλιξη ολοκλήρου του μεγάλου σύμπαντος είναι ζήτημα της προσωπικής ενοποίησης του νου που ελέγχει την ενέργεια με τη διανόηση που συντονίζεται από το πνεύμα και θα αποκαλυφθεί στην πλήρη εμφάνιση της πανίσχυρης δύναμης του Υπέρτατου.		116:5.15 (1274.5) The spirit struggles of time and space have to do with the evolution of spirit dominance over matter by the mediation of (personal) mind; the physical (nonpersonal) evolution of the universes has to do with bringing cosmic energy into harmony with the equilibrium concepts of mind subject to the overcontrol of spirit. The total evolution of the entire grand universe is a matter of the personality unification of the energy-controlling mind with the spirit-co-ordinated intellect and will be revealed in the full appearance of the almighty power of the Supreme.
116:5.16 (1274.6) Η δυσκολία να φτάσει στην κατάσταση δυναμικής ισορροπίας είναι έμφυτη στην πραγματικότητα του αναπτυσσόμενου κόσμου. Τα θεμελιωμένα κυκλώματα της φυσικής δημιουργίας συνεχώς διακινδυνεύουν από την εμφάνιση νέας ενέργειας και νέας μάζας. Ένα αναπτυσσόμενο σύμπαν είναι ένα μη τακτοποιημένο σύμπαν. Για το λόγο αυτό κανένα μέρος ολοκλήρου του σύμπαντος κόσμου δεν μπορεί να βρει πραγματική σταθερότητα έως ότου το πλήρωμα του χρόνου επιβεβαιώσει την υλική ολοκλήρωση των επτά υπερσυμπάντων.		116:5.16 (1274.6) The difficulty in arriving at a state of dynamic equilibrium is inherent in the fact of the growing cosmos. The established circuits of physical creation are being continually jeopardized by the appearance of new energy and new mass. A growing universe is an unsettled universe; hence no part of the cosmic whole can find real stability until the fullness of time witnesses the material completion of the seven superuniverses.
116:5.17 (1274.7) Στα τακτοποιημένα σύμπαντα του φωτός και της ζωής δεν υπάρχουν απροσδόκητα φυσικά γεγονότα μεγάλης σημασίας. Έχει επιτευχθεί σχετικά ολοκληρωτικός έλεγχος πάνω στην υλική δημιουργία. Εν τούτοις τα προβλήματα των σχέσεων των τακτοποιημένων συμπάντων προς τα εξελισσόμενα σύμπαντα συνεχίζουν να προκαλούν την επιδεξιότητα των Συμπαντικών Διευθυντών Δύναμης. Όμως αυτά τα προβλήματα θα εξαφανιστούν σταδιακά με την υποβάθμιση της νέας δημιουργικής δραστηριότητας καθώς το μεγάλο σύμπαν πλησιάζει στο μεσουράνημα της εξελικτικής έκφρασης.		116:5.17 (1274.7) In the settled universes of light and life there are no unexpected physical events of major importance. Relatively complete control over the material creation has been achieved; still the problems of the relationship of the settled universes to the evolving universes continue to challenge the skill of the Universe Power Directors. But these problems will gradually vanish with the diminution of new creative activity as the grand universe approaches culmination of evolutionary expression.
6. Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ^top		6. Spirit Dominance ^top
116:6.1 (1275.1) Στα εξελισσόμενα υπερσύμπαντα η ενέργεια-ύλη επικρατεί εκτός από την προσωπικότητα, όπου το πνεύμα με τη μεσολάβηση του νου αγωνίζεται για την κυριαρχία. Ο σκοπός των εξελισσόμενων συμπάντων είναι η καθυπόταξη της ενέργειας-ύλης στο νου, ο συντονισμός του νου με το πνεύμα και όλα αυτά σαν αποτέλεσμα της δημιουργικής και ενοποιητικής παρουσίας της προσωπικότητας. Έτσι, σε συνδυασμό με την προσωπικότητα, τα φυσικά συστήματα υποτάσσονται, τα νοητικά συστήματα συντονίζονται και τα πνευματικά συστήματα κατευθύνουν.		116:6.1 (1275.1) In the evolutionary superuniverses energy-matter is dominant except in personality, where spirit through the mediation of mind is struggling for the mastery. The goal of the evolutionary universes is the subjugation of energy-matter by mind, the co-ordination of mind with spirit, and all of this by virtue of the creative and unifying presence of personality. Thus, in relation to personality, do physical systems become subordinate; mind systems, co-ordinate; and spirit systems, directive.
116:6.2 (1275.2) Αυτή η ενότητα της δύναμης και της προσωπικότητας εκφράζεται σε θεϊκά επίπεδα μέσα στον και σαν τον Υπέρτατο. Αλλά η αληθινή εξέλιξη της πνευματικής επικράτησης είναι μια αύξηση που στηρίζεται στις πράξεις ελεύθερης βούλησης των Δημιουργών και των δημιουργημάτων του μεγάλου σύμπαντος.		116:6.2 (1275.2) This union of power and personality is expressive on deity levels in and as the Supreme. But the actual evolution of spirit dominance is a growth which is predicated on the freewill acts of the Creators and creatures of the grand universe.
116:6.3 (1275.3) Στα απεριόριστα (ολοκληρωμένα) επίπεδα η ενέργεια και το πνεύμα είναι ένα. Αλλά από τη στιγμή της αναχώρησης από αυτά τα ολοκληρωμένα επίπεδα, εμφανίζεται η διαφορά και καθώς η ενέργεια και το πνεύμα απομακρύνονται από τον Παράδεισο προς το διάστημα, το χάσμα μεταξύ τους διευρύνεται έως ότου στα τοπικά σύμπαντα αποκλίνουν τελείως. Δεν είναι πια ταυτόσημα, ούτε μοιάζουν, και ο νους πρέπει να παρεμβαίνει για να τα συμπλέκει.		116:6.3 (1275.3) On absolute levels, energy and spirit are one. But the moment departure is made from such absolute levels, difference appears, and as energy and spirit move spaceward from Paradise, the gulf between them widens until in the local universes they have become quite divergent. They are no longer identical, neither are they alike, and mind must intervene to interrelate them.
116:6.4 (1275.4) Εκείνη η ενέργεια που μπορεί να κατευθυνθεί από τη δράση των προσωπικοτήτων ελέγχου, αποκαλύπτει την ανταπόκριση της ενέργειας στις λειτουργίες του νου. Εκείνη η μάζα που μπορεί να σταθεροποιηθεί με τη δράση αυτών των ίδιων ελεγκτικών οντοτήτων δεικνύει την ανταπόκριση της μάζας στην παρουσία του νου που δίνει τις εντολές. Και εκείνο το ίδιο το πνεύμα που διαθέτει βουλητική προσωπικότητα και που μπορεί να αγωνιστεί μέσα από το νου για την κυριότητα της ενέργειας-ύλης αποκαλύπτει την εν δυνάμει ενότητα όλης της πεπερασμένης δημιουργίας.		116:6.4 (1275.4) That energy can be directionized by the action of controller personalities discloses the responsiveness of energy to mind action. That mass can be stabilized through the action of these same controlling entities indicates the responsiveness of mass to the order-producing presence of mind. And that spirit itself in volitional personality can strive through mind for the mastery of energy-matter discloses the potential unity of all finite creation.
116:6.5 (1275.5) Υπάρχει μια αλληλεξάρτηση όλων των δυνάμεων και των προσωπικοτήτων από τη μια άκρη έως την άλλη σε όλα τα σύμπαντα. Οι Δημιουργοί Υιοί και τα Δημιουργικά Πνεύματα εξαρτώνται από τη λειτουργία συνεργασίας των κέντρων δύναμης και των φυσικών ελεγκτών στην οργάνωση των συμπάντων. Οι Διευθυντές Υπέρτατης Δύναμης είναι ατελείς χωρίς το γενικό έλεγχο των Κυρίαρχων Πνευμάτων. Σε ένα ανθρώπινο ον ο μηχανισμός της φυσικής ζωής ανταποκρίνεται, εν μέρει, στις διαταγές του (προσωπικού) νου. Αυτός ο ίδιος νους, με τη σειρά, μπορεί να κυβερνηθεί από την καθοδήγηση σκόπιμου πνεύματος, και το αποτέλεσμα τέτοιας εξελικτικής ανάπτυξης είναι η δημιουργία ενός νέου παιδιού του Υπέρτατου, μια νέα προσωπική ενοποίηση αρκετών ειδών κοσμικής πραγματικότητας.		116:6.5 (1275.5) There is an interdependence of all forces and personalities throughout the universe of universes. Creator Sons and Creative Spirits depend on the co-operative function of the power centers and physical controllers in the organization of universes; the Supreme Power Directors are incomplete without the overcontrol of the Master Spirits. In a human being the mechanism of physical life is responsive, in part, to the dictates of (personal) mind. This very mind may, in turn, become dominated by the leadings of purposive spirit, and the result of such evolutionary development is the production of a new child of the Supreme, a new personal unification of the several kinds of cosmic reality.
116:6.6 (1275.6) Και όπως γίνεται με τα επί μέρους, έτσι συμβαίνει και με το όλον. Το πνευματικό πρόσωπο του Υπέρτατου απαιτεί, η εξελικτική δύναμη του Παντοδύναμου να επιτύχει την ολοκλήρωση της Θεότητας και να επιτελέσει το πεπρωμένο του συνδέσμου της Τριάδας. Η προσπάθεια γίνεται από τις προσωπικότητες του χωροχρόνου, αλλά το μεσουράνημα και η ολοκλήρωση αυτής της προσπάθειας είναι η ενέργεια του Παντοδύναμου Υπέρτατου. Και ενώ η ανάπτυξη του όλου συνοψίζεται από τη συλλογική ανάπτυξη των επί μέρους, συνεπάγεται ότι η εξέλιξη των επί μέρους είναι μια τμηματική αντανάκλαση της σκόπιμης ανάπτυξης του όλου.		116:6.6 (1275.6) And as it is with the parts, so it is with the whole; the spirit person of Supremacy requires the evolutionary power of the Almighty to achieve completion of Deity and to attain destiny of Trinity association. The effort is made by the personalities of time and space, but the culmination and consummation of this effort is the act of the Almighty Supreme. And while the growth of the whole is thus a totalizing of the collective growth of the parts, it equally follows that the evolution of the parts is a segmented reflection of the purposive growth of the whole.
116:6.7 (1275.7) Στον Παράδεισο, η μονότα και το πνεύμα είναι ένα – δεν ξεχωρίζουν παρά από το όνομα. Στη Χαβόνα, η ύλη και το πνεύμα, ενώ είναι διαφορετικά με ευδιάκριτο τρόπο, συγχρόνως βρίσκονται σε έμφυτη αρμονία. Στα επτά υπερσύμπαντα, όμως, υπάρχει μεγάλη απόκλιση. Υπάρχει μεγάλο χάσμα μεταξύ της κοσμικής ενέργειας και του θεϊκού πνεύματος. Συνεπώς υπάρχει μια μεγαλύτερη δυναμική για εμπειρίες στη δράση του νου ώστε να εναρμονίσει και να ενοποιήσει τελικά το φυσικό σχέδιο με τους σκοπούς του πνεύματος. Στα σύμπαντα του διαστήματος που εξελίσσονται με το χρόνο υπάρχει μεγαλύτερη θεϊκή εξασθένηση, πιο δύσκολα προβλήματα να λυθούν, και περισσότερες ευκαιρίες να αποκτηθεί εμπειρία με τη λύση τους. Και αυτή όλη η συμπαντική κατάσταση γεννά μια μεγαλύτερη αρένα εξελικτικής ύπαρξης στην οποία η δυνατότητα της κοσμικής εμπειρίας γίνεται διαθέσιμη παρόμοια και στο δημιούργημα και στο Δημιουργό – ακόμα και στην Υπέρτατη Θεότητα.		116:6.7 (1275.7) On Paradise, monota and spirit are as one—indistinguishable except by name. In Havona, matter and spirit, while distinguishably different, are at the same time innately harmonious. In the seven superuniverses, however, there is great divergence; there is a wide gulf between cosmic energy and divine spirit; therefore is there a greater experiential potential for mind action in harmonizing and eventually unifying physical pattern with spiritual purposes. In the time-evolving universes of space there is greater divinity attenuation, more difficult problems to be solved, and larger opportunity to acquire experience in their solution. And this entire superuniverse situation brings into being a larger arena of evolutionary existence in which the possibility of cosmic experience is made available alike to creature and Creator—even to Supreme Deity.
116:6.8 (1276.1) Η κυριαρχία του πνεύματος, η οποία είναι υπαρκτή στα απόλυτα επίπεδα, γίνεται μια εξελικτική εμπειρία στα πεπερασμένα επίπεδα και στα επτά υπερσύμπαντα. Και αυτή η εμπειρία μοιράζεται σε όλους εξίσου, από τον θνητό άνθρωπο μέχρι το Υπέρτατο Ον. Όλοι αγωνίζονται, προσωπικά αγωνίζονται, για την επίτευξη, όλοι συμμετέχουν, προσωπικά συμμετέχουν στο πεπρωμένο.		116:6.8 (1276.1) The dominance of spirit, which is existential on absolute levels, becomes an evolutionary experience on finite levels and in the seven superuniverses. And this experience is shared alike by all, from mortal man to the Supreme Being. All strive, personally strive, in the achievement; all participate, personally participate, in the destiny.
7. Ο ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ^top		7. The Living Organism of the Grand Universe ^top
116:7.1 (1276.2) Το μεγάλο σύμπαν δεν είναι μόνο υλική δημιουργία φυσικού μεγαλείου, πνευματικής ανωτερότητας και νοητικής σπουδαιότητας, είναι επίσης ένας υπέροχος και ανταποκρινόμενος ζωντανός οργανισμός. Υπάρχει πραγματική ζωή που πάλλεται απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλο το μηχανισμό της απέραντης δημιουργίας του σφύζοντος από ζωή κόσμου. Η φυσική πραγματικότητα των συμπάντων συμβολίζει την αντιληπτή πραγματικότητα του Παντοδύναμου Υπέρτατου και αυτός ο υλικός και ζων οργανισμός διαπερνάται από τα κυκλώματα νόησης, όπως το ανθρώπινο σώμα διασχίζεται από ένα δίκτυο διαδρομών νευρικών αισθητηρίων. Αυτό το φυσικό σύμπαν διαποτίζεται από ενεργειακές γραμμές οι οποίες δραστηριοποιούν αποτελεσματικά την υλική δημιουργία, όπως το ανθρώπινο σώμα τρέφεται και ενεργοποιείται από την κυκλοφοριακή διανομή των αφομοιώσιμων ενεργειακών προϊόντων της θρέψης. Το απέραντο σύμπαν δεν είναι χωρίς εκείνα τα συντονιστικά κέντρα ενός υπέροχου γενικού ελέγχου που θα μπορούσαν να συγκριθούν με τα εκλεπτυσμένα συστήματα χημικού ελέγχου του ανθρώπινου μηχανισμού. Αν όμως απλά γνωρίζατε κάτι γύρω από την κατασκευή ενός κέντρου δύναμης, εμείς, κατ’ αναλογία, θα μπορούσαμε να σας πούμε πολλά περισσότερα γύρω από το φυσικό σύμπαν.		116:7.1 (1276.2) The grand universe is not only a material creation of physical grandeur, spirit sublimity, and intellectual magnitude, it is also a magnificent and responsive living organism. There is actual life pulsating throughout the mechanism of the vast creation of the vibrant cosmos. The physical reality of the universes is symbolic of the perceivable reality of the Almighty Supreme; and this material and living organism is penetrated by intelligence circuits, even as the human body is traversed by a network of neural sensation paths. This physical universe is permeated by energy lanes which effectively activate material creation, even as the human body is nourished and energized by the circulatory distribution of the assimilable energy products of nourishment. The vast universe is not without those co-ordinating centers of magnificent overcontrol which might be compared to the delicate chemical-control system of the human mechanism. But if you only knew something about the physique of a power center, we could, by analogy, tell you so much more about the physical universe.
116:7.2 (1276.3) Όπως οι θνητοί υπολογίζουν πολύ στην ηλιακή ενέργεια για τη διατήρηση της ζωής, έτσι και το μεγάλο σύμπαν βασίζεται στις ανεξάντλητες ενέργειες που πηγάζουν από τον κατώτερο Παράδεισο για να διατηρήσουν τις υλικές δραστηριότητες και τις κοσμικές κινήσεις του διαστήματος.		116:7.2 (1276.3) Much as mortals look to solar energy for life maintenance, so does the grand universe depend upon the unfailing energies emanating from nether Paradise to sustain the material activities and cosmic motions of space.
116:7.3 (1276.4) Ο νους δόθηκε στους θνητούς για να αποκτήσουν με αυτόν συνείδηση της ταυτότητας και της προσωπικότητας, και ο νους – ακόμα και ένας Υπέρτατος Νους – έχει δοθεί στην ολότητα της πεπερασμένης πλάσης δια του οποίου το πνεύμα αυτής της αναδυόμενης προσωπικότητας του σύμπαντος αγωνίζεται πάντοτε για την κυριαρχία της ενέργειας-ύλης.		116:7.3 (1276.4) Mind has been given to mortals wherewith they may become self-conscious of identity and personality; and mind—even a Supreme Mind—has been bestowed upon the totality of the finite whereby the spirit of this emerging personality of the cosmos ever strives for the mastery of energy-matter.
116:7.4 (1276.5) Ο θνητός άνθρωπος ανταποκρίνεται στην καθοδήγηση του πνεύματος, όπως το μεγάλο σύμπαν ανταποκρίνεται στο ευρύτατα διασκορπισμένο πνευματο-βαρυτικό αγκάλιασμα του Αιώνιου Υιού, της συμπαντικής υπερ-υλικής συνοχής των αιώνιων πνευματικών αξιών όλης της δημιουργίας του πεπερασμένου σύμπαντος μέσα στο χωρόχρονο.		116:7.4 (1276.5) Mortal man is responsive to spirit guidance, even as the grand universe responds to the far-flung spirit-gravity grasp of the Eternal Son, the universal supermaterial cohesion of the eternal spiritual values of all the creations of the finite cosmos of time and space.
116:7.5 (1276.6) Τα ανθρώπινα όντα είναι ικανά να ταυτιστούν σε αιώνια διάρκεια με την συνολική και ακατάλυτη συμπαντική πραγματικότητα – να συγχωνευτούν με τον εντός τους Προσαρμοστή Σκέψης. Παρόμοια ο Υπέρτατος βασίζεται αιώνια στην απόλυτη σταθερότητα της Αρχικής Θεότητας, της Τριάδας του Παραδείσου.		116:7.5 (1276.6) Human beings are capable of making an everlasting self-identification with total and indestructible universe reality—fusion with the indwelling Thought Adjuster. Likewise does the Supreme everlastingly depend on the absolute stability of Original Deity, the Paradise Trinity.
116:7.6 (1276.7) Η παρόρμηση του ανθρώπου για την τελειότητα του Παραδείσου, η προσπάθειά του για το επίτευγμα του Θεού, δημιουργεί μια γνήσια θεϊκή τάση στο ζωντανό κόσμο η οποία μπορεί να διαλυθεί μόνο με την εξέλιξη μιας αθάνατης ψυχής. Αυτό είναι που συμβαίνει στην εμπειρία ενός μόνου θνητού δημιουργήματος. Όταν όμως όλα τα δημιουργήματα στο μεγάλο σύμπαν αγωνίζονται παρόμοια για το επίτευγμα του Θεού και τη θεϊκή τελειότητα, χτίζεται μια βαθιά κοσμική τάση η οποία μπορεί να διαλυθεί μόνο μέσα στην ανυπέρβλητη σύνθεση μιας πανίσχυρης δύναμης μαζί με το πνευματικό πρόσωπο του εξελισσόμενου Θεού όλων των δημιουργημάτων, το Υπέρτατο Ον.		116:7.6 (1276.7) Man’s urge for Paradise perfection, his striving for God-attainment, creates a genuine divinity tension in the living cosmos which can only be resolved by the evolution of an immortal soul; this is what happens in the experience of a single mortal creature. But when all creatures and all Creators in the grand universe likewise strive for God-attainment and divine perfection, there is built up a profound cosmic tension which can only find resolution in the sublime synthesis of almighty power with the spirit person of the evolving God of all creatures, the Supreme Being.
116:7.7 (1277.1) [Υποστηρίχτηκε από έναν Ισχυρό Αγγελιαφόρο, που διαμένει προσωρινά στην Ουράντια.]		116:7.7 (1277.1) [Sponsored by a Mighty Messenger temporarily sojourning on Urantia.]