Εγγραφο 133		Paper 133
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΩΜΗ		The Return from Rome
133:0.1 (1468.1) Όταν ετοιμαζόντουσαν να φύγουν από την Ρώμη, ο Ιησούς δεν αποχαιρέτησε κανέναν από τους φίλους του. Ο γραμματέας από την Δαμασκό εμφανίστηκε στην Ρώμη χωρίς καμιά προαναγγελία και εξαφανίστηκε με παρόμοιο τρόπο. Πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος πριν σταματήσουν να ελπίζουν ότι θα τον ξανα-έβλεπαν εκείνοι που τον γνώριζαν και τον αγαπούσαν. Πριν περάσει και η δεύτερη χρονιά μικρές ομάδες από εκείνους που τον γνώριζαν άρχισαν να θέλουν να βρίσκονται μαζί εξαιτίας του κοινού τους ενδιαφέροντος για την διδασκαλία εκείνου και εξαιτίας των αμοιβαίων αναμνήσεων από τις ευχάριστες στιγμές μαζί του. Και αυτές οι μικρές ομάδες Στωικών, Κυνικών, και μυστηριακών διδασκάλων συνέχισαν να συναντώνται περιστασιακά και ανεπίσημα μέχρι την στιγμή που εμφανίστηκαν στην Ρώμη οι πρώτοι κήρυκες της Χριστιανικής θρησκείας.		133:0.1 (1468.1) WHEN preparing to leave Rome, Jesus said good-bye to none of his friends. The scribe of Damascus appeared in Rome without announcement and disappeared in like manner. It was a full year before those who knew and loved him gave up hope of seeing him again. Before the end of the second year small groups of those who had known him found themselves drawn together by their common interest in his teachings and through mutual memory of their good times with him. And these small groups of Stoics, Cynics, and mystery cultists continued to hold these irregular and informal meetings right up to the time of the appearance in Rome of the first preachers of the Christian religion.
133:0.2 (1468.2) Ο Γκονόντ και ο Γκανίντ είχαν αγοράσει τόσα πράγματα στην Αλεξάνδρεια και στην Ρώμη, που έστειλαν όλα τους τα υπάρχοντα μπροστά με κάποια αποστολή αποσκευών προς το Ταρέντο, ενώ οι τρεις ταξιδιώτες θα περπατούσαν με την ησυχία τους στην Ιταλία πάνω από τον μεγάλο δρόμο της Άππιας. Σε αυτό το ταξίδι συνάντησαν όλα τα είδη ανθρώπων. Πολλοί ευγενείς Ρωμαίοι πολίτες και Έλληνες άποικοι ζούσαν κατά μήκος αυτού του δρόμου, αλλά ήδη είχαν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους και οι απόγονοι πολλών κατωτέρων σκλάβων.		133:0.2 (1468.2) Gonod and Ganid had purchased so many things in Alexandria and Rome that they sent all their belongings on ahead by pack train to Tarentum, while the three travelers walked leisurely across Italy over the great Appian Way. On this journey they encountered all sorts of human beings. Many noble Roman citizens and Greek colonists lived along this road, but already the progeny of great numbers of inferior slaves were beginning to make their appearance.
133:0.3 (1468.3) Μια μέρα όταν ξεκουραζόντουσαν στο μεσημεριανό γεύμα, περίπου στα μισά του δρόμου για το Ταρέντο, ο Γκανίντ έκανε στον Ιησού μια άμεση ερώτηση για το τι πίστευε για το σύστημα των καστών της Ινδίας. Είπε ο Ιησούς: «Παρόλο που οι άνθρωποι διαφέρουν κατά πολλούς τρόπους, μπροστά στον Θεό και στον πνευματικό κόσμο όλοι οι θνητοί βρίσκονται στην ίδια μοίρα. Υπάρχουν μόνο δύο ομάδες θνητών στα μάτια του Θεού: εκείνοι που επιθυμούν να κάνουν το θέλημά του και εκείνοι που δεν το επιθυμούν. Όπως το σύμπαν βλέπει έναν κατοικημένο κόσμο, έτσι και αυτό βλέπει δύο μεγάλες κατηγορίες: εκείνους που γνωρίζουν τον Θεό και εκείνους που δεν τον γνωρίζουν. Αυτοί που δεν μπορούν να γνωρίσουν τον Θεό λογαριάζονται ανάμεσα στα ζώα οποιασδήποτε υλικής σφαίρας. Το ανθρώπινο είδος μπορεί να χωριστεί κατά προσέγγιση σε πολλές κατηγορίες σύμφωνα με τις διαφορετικές ιδιότητες, όπως φαίνονται σωματικά, νοητικά, κοινωνικά, επαγγελματικά, ή ηθικά, αλλά όταν αυτές οι θνητές κατηγορίες εμφανιστούν μπροστά στο εδώλιο της κρίσης του Θεού, βρίσκονται στην ίδια μοίρα¨ Ο Θεός πραγματικά δεν υπολογίζει κανένα. Παρόλο που δεν μπορείς να αποφύγεις την αναγνώριση κάποιων διαφοροποιημένων ανθρώπινων ικανοτήτων και χαρισμάτων σε θέματα νοητικά, κοινωνικά, και ηθικά, δεν θα έπρεπε όμως να κάνεις τέτοιες διακρίσεις στην πνευματική αδερφοσύνη των ανθρώπων που συγκεντρώθηκαν για λατρεία ενώπιον του Θεού.»		133:0.3 (1468.3) One day while resting at lunch, about halfway to Tarentum, Ganid asked Jesus a direct question as to what he thought of India’s caste system. Said Jesus: “Though human beings differ in many ways, the one from another, before God and in the spiritual world all mortals stand on an equal footing. There are only two groups of mortals in the eyes of God: those who desire to do his will and those who do not. As the universe looks upon an inhabited world, it likewise discerns two great classes: those who know God and those who do not. Those who cannot know God are reckoned among the animals of any given realm. Mankind can appropriately be divided into many classes in accordance with differing qualifications, as they may be viewed physically, mentally, socially, vocationally, or morally, but as these different classes of mortals appear before the judgment bar of God, they stand on an equal footing; God is truly no respecter of persons. Although you cannot escape the recognition of differential human abilities and endowments in matters intellectual, social, and moral, you should make no such distinctions in the spiritual brotherhood of men when assembled for worship in the presence of God.”
1. ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ^top		1. Mercy and Justice ^top
133:1.1 (1468.4) Ένα πολύ ενδιαφέρον περιστατικό συνέβη ένα απόγευμα στο δρόμο όταν πλησίαζαν το Ταρέντο. Είδαν έναν άξεστο και φωνακλά νεαρό να επιτίθεται βίαια σε ένα μικρότερο παιδί. Ο Ιησούς έσπευσε να βοηθήσει το θύμα της επίθεσης, και όταν τον έσωσε, κράτησε σφικτά τον επιδρομέα μέχρι να μπορέσει το μικρότερο παιδί να διαφύγει. Την στιγμή που ο Ιησούς άφησε τον μικρό βάρβαρο, ο Γκανίντ όρμησε στο αγόρι και άρχισε να του δίνει ένα γερό χέρι ξύλο, και προς μεγάλη έκπληξη του Γκανίντ ο Ιησούς επενέβη άμεσα. Αφού συγκράτησε τον Γκανίντ και επέτρεψε στο φοβισμένο αγόρι να φύγει, ο νέος άνδρας, μόλις ξαναβρήκε την αναπνοή του, αναφώνησε θυμωμένα: «Δεν σε καταλαβαίνω, Δάσκαλε. Αν το έλεος σε έκανε να διασώσεις το νεαρό αγόρι, η δικαιοσύνη δεν απαιτεί την τιμωρία του μεγαλύτερου αγοριού που έφταιγε; Ο Ιησούς του απάντησε:		133:1.1 (1468.4) A very interesting incident occurred one afternoon by the roadside as they neared Tarentum. They observed a rough and bullying youth brutally attacking a smaller lad. Jesus hastened to the assistance of the assaulted youth, and when he had rescued him, he tightly held on to the offender until the smaller lad had made his escape. The moment Jesus released the little bully, Ganid pounced upon the boy and began soundly to thrash him, and to Ganid’s astonishment Jesus promptly interfered. After he had restrained Ganid and permitted the frightened boy to escape, the young man, as soon as he got his breath, excitedly exclaimed: “I cannot understand you, Teacher. If mercy requires that you rescue the smaller lad, does not justice demand the punishment of the larger and offending youth?” In answering, Jesus said:
133:1.2 (1469.1) «Γκανίντ, αλήθεια, δεν καταλαβαίνεις. Η προσφορά του ελέους είναι πάντα έργο του ατόμου, αλλά η τιμωρία της δικαιοσύνης είναι λειτουργία των κοινωνικών, κυβερνητικών, ή συμπαντικών αρμοδίων. Σαν άτομο είμαι υποχρεωμένος να δείξω έλεος¨ πρέπει να διασώσω το θύμα της επίθεσης, και οπωσδήποτε μπορώ να ασκήσω αρκετή βία για να συγκρατήσω τον επιδρομέα. Και αυτό μόνο έκανα. Πέτυχα την απελευθέρωση του θύματος της επίθεσης¨ και έτσι τέλειωσε η προσφορά του ελέους. Μετά συγκράτησα βίαια τον επιδρομέα για αρκετό χρόνο ώστε να μπορέσει να διαφύγει ο πιο αδύναμος, και έπειτα αποτραβήχτηκα από την υπόθεση. Δεν συνέχισα να δικάσω τον επιδρομέα, να εξετάσω το κίνητρό του—να κρίνω όλα όσα έγιναν σε αυτή την επίθεσή του εναντίον του άλλου συνανθρώπου του—και μετά να αναλάβω να εκτελέσω την τιμωρία που ο νους μου μπορεί να μου υπαγόρευε σαν δίκαιη για την κακή του πράξη. Γκανίντ, το έλεος μπορεί να είναι άφθονο και πλεονάζον, αλλά η δικαιοσύνη πρέπει να είναι ακριβής. Δεν γνωρίζεις ότι δεν υπάρχουν δύο πρόσωπα που να συμφωνούν για μια τιμωρία που θα ικανοποιούσε τις απαιτήσεις της δικαιοσύνης; Ο ένας θα επέβαλε σαράντα μαστιγώσεις, ο άλλος είκοσι, άλλος θα συμβούλευε ότι η δίκαιη τιμωρία θα ήταν περιορισμός στην απομόνωση. Δεν βλέπεις ότι τέτοιες ευθύνες είναι καλύτερα να τις αναλαμβάνει η ομάδα ή να τις διαχειρίζονται εκλεγμένοι αντιπρόσωποι της ομάδας; Στο σύμπαν, η κρίση είναι αρμοδιότητα εκείνων που γνωρίζουν πλήρως τα προηγούμενα μιας κακής πράξης καθώς και τα κίνητρά της. Στην πολιτισμένη κοινωνία και σε ένα οργανωμένο σύμπαν η διαχείριση της δικαιοσύνης προϋποθέτει ότι η δίκαιη ποινή θα έπεται μιας ορθής κρίσης, και τέτοιες αρμοδιότητες ανήκουν στις δικαστικές ομάδες του κόσμου και στους παντογνώστες διαχειριστές των ανώτερων συμπάντων όλης της δημιουργίας.»		133:1.2 (1469.1) “Ganid, it is true, you do not understand. Mercy ministry is always the work of the individual, but justice punishment is the function of the social, governmental, or universe administrative groups. As an individual I am beholden to show mercy; I must go to the rescue of the assaulted lad, and in all consistency I may employ sufficient force to restrain the aggressor. And that is just what I did. I achieved the deliverance of the assaulted lad; that was the end of mercy ministry. Then I forcibly detained the aggressor a sufficient length of time to enable the weaker party to the dispute to make his escape, after which I withdrew from the affair. I did not proceed to sit in judgment on the aggressor, thus to pass upon his motive—to adjudicate all that entered into his attack upon his fellow—and then undertake to execute the punishment which my mind might dictate as just recompense for his wrongdoing. Ganid, mercy may be lavish, but justice is precise. Cannot you discern that no two persons are likely to agree as to the punishment which would satisfy the demands of justice? One would impose forty lashes, another twenty, while still another would advise solitary confinement as a just punishment. Can you not see that on this world such responsibilities had better rest upon the group or be administered by chosen representatives of the group? In the universe, judgment is vested in those who fully know the antecedents of all wrongdoing as well as its motivation. In civilized society and in an organized universe the administration of justice presupposes the passing of just sentence consequent upon fair judgment, and such prerogatives are vested in the juridical groups of the worlds and in the all-knowing administrators of the higher universes of all creation.”
133:1.3 (1469.2) Για μέρες κουβέντιαζαν γι αυτό το πρόβλημα της προσφοράς του ελέους και της απονομής της δικαιοσύνης. Και ο Γκανίντ, τουλάχιστον μέχρι ενός σημείου, κατάλαβε γιατί ο Ιησούς δεν ήθελε να συμμετάσχει σε προσωπικούς καυγάδες. Αλλά ο Γκανίντ έκανε μια τελευταία ερώτηση, στην οποία ποτέ δεν έλαβε μια εντελώς ικανοποιητική απάντηση¨ και αυτή η ερώτηση ήταν: «Μα Δάσκαλε, αν κάποιος δυνατότερος και με κακές προθέσεις σου επιτεθεί και απειλήσει να σε σκοτώσει, τι θα έκανες; Δεν θα προσπαθούσες να υπερασπιστείς τον εαυτό σου;» Παρόλο που ο Ιησούς δεν μπορούσε να απαντήσει ολοκληρωμένα και ικανοποιητικά στην ερώτηση του νέου, αφού δεν είχε την πρόθεση να του αποκαλύψει ότι αυτός (ο Ιησούς) ζούσε στην γη σαν παράδειγμα της αγάπης του Παραδείσιου Πατέρα προς το σύμπαν, του είπε τα εξής:		133:1.3 (1469.2) For days they talked about this problem of manifesting mercy and administering justice. And Ganid, at least to some extent, understood why Jesus would not engage in personal combat. But Ganid asked one last question, to which he never received a fully satisfactory answer; and that question was: “But, Teacher, if a stronger and ill-tempered creature should attack you and threaten to destroy you, what would you do? Would you make no effort to defend yourself?” Although Jesus could not fully and satisfactorily answer the lad’s question, inasmuch as he was not willing to disclose to him that he (Jesus) was living on earth as the exemplification of the Paradise Father’s love to an onlooking universe, he did say this much:
133:1.4 (1469.3) «Γκανίντ, καταλαβαίνω πως σε μπερδεύουν αυτά τα ζητήματα, και θα προσπαθήσω να απαντήσω στην ερώτησή σου. Πρώτα, σε όλες τις επιθέσεις που μπορεί να γίνουν εναντίον μου, θα αποφάσιζα αν ο εισβολέας ήταν ή όχι υιός του Θεού—αδερφός μου στην σάρκα—και αν πίστευα ότι αυτό το πλάσμα δεν είχε ηθική κρίση και πνευματική σκέψη, τότε χωρίς δισταγμό θα υπερασπιζόμουνα τον εαυτό μου με όλες μου τις δυνάμεις αντίστασης, άσχετα με τις συνέπειες στον εισβολέα. Αλλά δεν θα επιτεθώ με αυτόν τον τρόπο σε ένα συνάνθρωπό μου που είναι αδερφός μου—σαν υιός του Θεού--, ακόμα και σε αυτό- άμυνα. Δηλαδή, δεν θα τον τιμωρούσα προκαταβολικά και χωρίς να τον κρίνω, για την επίθεσή του εναντίον μου. Θα προσπαθούσα με κάθε τέχνασμα που ξέρω να τον εμποδίσω και να τον αποτρέψω από αυτήν την επίθεση και να την μετριάσω σε περίπτωση που αποτύχω να την αποτρέψω. Γκανίντ, έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην φροντίδα του ουράνιου Πατέρα μου¨ είμαι συγκεντρωμένος στο να κάνω το θέλημα του Πατέρα μου στον ουρανό. Δεν πιστεύω ότι μπορεί να μου συμβεί κάτι πραγματικά κακό¨ δεν πιστεύω ότι το έργο της ζωής μου μπορεί πραγματικά να μπει σε κίνδυνο από οτιδήποτε επιθυμούν να μου κάνουν οι εχθροί μου, και σίγουρα δεν φοβούμαστε τίποτα βίαιο από τους φίλους μας. Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι όλο το σύμπαν είναι φιλικό απέναντί μου—πιστεύω απόλυτα σε αυτή την παντοδύναμη αλήθεια με ειλικρινή πίστη, όσο και τα φαινόμενα να δείχνουν το αντίθετο.»		133:1.4 (1469.3) “Ganid, I can well understand how some of these problems perplex you, and I will endeavor to answer your question. First, in all attacks which might be made upon my person, I would determine whether or not the aggressor was a son of God—my brother in the flesh—and if I thought such a creature did not possess moral judgment and spiritual reason, I would unhesitatingly defend myself to the full capacity of my powers of resistance, regardless of consequences to the attacker. But I would not thus assault a fellow man of sonship status, even in self-defense. That is, I would not punish him in advance and without judgment for his assault upon me. I would by every possible artifice seek to prevent and dissuade him from making such an attack and to mitigate it in case of my failure to abort it. Ganid, I have absolute confidence in my heavenly Father’s overcare; I am consecrated to doing the will of my Father in heaven. I do not believe that real harm can befall me; I do not believe that my lifework can really be jeopardized by anything my enemies might wish to visit upon me, and surely we have no violence to fear from our friends. I am absolutely assured that the entire universe is friendly to me—this all-powerful truth I insist on believing with a wholehearted trust in spite of all appearances to the contrary.”
133:1.5 (1470.1) Αλλά ο Γκανίντ δεν ικανοποιήθηκε απόλυτα. Πολλές φορές κουβέντιασαν πάλι αυτά τα θέματα, και ο Ιησούς του ανάφερε κάποιες από τις παιδικές του εμπειρίες, καθώς και για τον Ιακώβ, τον γιο του τεχνίτη πέτρας. Ακούγοντας πως ο Ιακώβ είχε αυτό- διοριστεί υπερασπιστής του Ιησού, ο Γκανίντ είπε: «Α τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω! Βέβαια εξ αρχής πολύ σπάνια θα ήθελε κάποιος φυσιολογικός άνθρωπος να επιτεθεί σε ένα τόσο καλό και ευγενικό άνθρωπο σαν εσένα, και ακόμα και αν κάποιος ήταν τόσο απερίσκεπτος ώστε να κάνει κάτι τέτοιο, είναι πολύ σίγουρο ότι θα βρίσκεται εκεί κοντά κάποιος άλλος άνθρωπος που θα τρέξει να σε βοηθήσει, όπως και εσύ πάντα πηγαίνεις να σώσεις όποιον βλέπεις στεναχωρημένο. Μέσα στην καρδιά μου, Δάσκαλε, συμφωνώ μαζί σου, αλλά με το μυαλό μου ακόμα πιστεύω ότι αν ήμουν ο Ιακώβ, θα απολάμβανα να τιμωρώ εκείνους τους αγροίκους που τόλμησαν να σου επιτεθούν μόνο και μόνο επειδή νόμισαν ότι δεν θα υπερασπιζόσουν τον εαυτό σου. Υποθέτω ότι στο ταξίδι της ζωής σου θα είσαι αρκετά ασφαλής εφόσον περνάς τον περισσότερο χρόνο σου βοηθώντας τους άλλους και προσφέροντας τις υπηρεσίες σου σε αυτούς που είναι δυστυχισμένοι—και πολύ πιθανόν, θα υπάρχει πάντα κοντά κάποιος που θα σε υπερασπίζεται.» Και ο Ιησούς απάντησε: «Αυτή η δοκιμασία δεν έχει έρθει ακόμα, Γκανίντ, και όταν έρθει, θα πρέπει να τηρήσουμε το θέλημα του Πατρός.» Και αυτά μόνο μπόρεσε ο νέος να αποσπάσει από τον δάσκαλό του για αυτό το δύσκολο θέμα της αυτό- άμυνας και της μη αντίστασης. Κάποια άλλη στιγμή κατάφερε να αποσπάσει από τον Ιησού την γνώμη ότι η οργανωμένη κοινωνία έχει κάθε δικαίωμα να ασκεί βία για την εκτέλεση κάποιων ποινών.		133:1.5 (1470.1) But Ganid was not fully satisfied. Many times they talked over these matters, and Jesus told him some of his boyhood experiences and also about Jacob the stone mason’s son. On learning how Jacob appointed himself to defend Jesus, Ganid said: “Oh, I begin to see! In the first place very seldom would any normal human being want to attack such a kindly person as you, and even if anyone should be so unthinking as to do such a thing, there is pretty sure to be near at hand some other mortal who will fly to your assistance, even as you always go to the rescue of any person you observe to be in distress. In my heart, Teacher, I agree with you, but in my head I still think that if I had been Jacob, I would have enjoyed punishing those rude fellows who presumed to attack you just because they thought you would not defend yourself. I presume you are fairly safe in your journey through life since you spend much of your time helping others and ministering to your fellows in distress—well, most likely there’ll always be someone on hand to defend you.” And Jesus replied: “That test has not yet come, Ganid, and when it does, we will have to abide by the Father’s will.” And that was about all the lad could get his teacher to say on this difficult subject of self-defense and nonresistance. On another occasion he did draw from Jesus the opinion that organized society had every right to employ force in the execution of its just mandates.
2. Η ΕΠΙΒΙΒΑΣΗ ΣΤΟ ΤΑΡΕΝΤΟ ^top		2. Embarking at Tarentum ^top
133:2.1 (1470.2) Ενώ στεκόντουσαν στην αποβάθρα, περιμένοντας να ξεφορτώσει το πλοίο το φορτίο του, οι ταξιδιώτες είδαν έναν άνδρα να κακομεταχειρίζεται την γυναίκα του. Όπως ήταν η συνήθειά του, ο Ιησούς παρενέβη για λογαριασμό του προσώπου που είχε υποστεί την επίθεση. Πήγε πίσω από τον εκνευρισμένο σύζυγο και, κτυπώντας τον ελαφρά στον ώμο, είπε: «Φίλε μου, μπορώ να σου μιλήσω λίγο μόνο σου για ένα λεπτό;» Ο θυμωμένος άνθρωπος παραξενεύτηκε από αυτή την προσέγγιση και, μετά από ένα λεπτό αμήχανου δισταγμού, ψέλλισε—«ε,--γιατί—ναι, τι θέλεις από μένα;» Όταν ο Ιησούς τον οδήγησε παράμερα, του είπε: « Φίλε μου, καταλαβαίνω ότι κάτι φοβερό πρέπει να σου συνέβη¨ πολύ θα ήθελα να μου έλεγες τι θα μπορούσε να έχει συμβεί σε ένα τέτοιο δυνατό άνδρα που να τον οδηγήσει να επιτεθεί στην σύζυγό του, την μητέρα των παιδιών του, και αυτό μπροστά στα μάτια όλων. Είμαι σίγουρος ότι πρέπει να αισθάνεσαι ότι έχεις σοβαρό λόγο για αυτή την επίθεση. Τι έκανε η γυναίκα για να αξίζει μια τέτοια μεταχείριση από τον άνδρα της; Όταν σε κοιτάζω, νομίζω ότι διακρίνω στο πρόσωπό σου την αγάπη για την δικαιοσύνη αν όχι την επιθυμία να δείχνεις έλεος. Θα έλεγα μάλιστα ότι, αν με έβλεπες στο δρόμο, θύμα επίθεσης ληστών, χωρίς δισταγμό θα έτρεχες να με σώσεις. Μάλιστα τολμώ να πω ότι πρέπει να έχεις κάνει πολλά τέτοια γενναία πράγματα στην ζωή σου μέχρι τώρα. Τώρα φίλε μου, πες μου τι συμβαίνει; Έκανε η γυναίκα κάτι κακό, ή εσύ απλά χωρίς λόγο έχασες την ψυχραιμία σου και της επιτέθηκες;» Δεν ήταν τόσο πολύ αυτά που του είπε που συγκίνησαν την καρδιά αυτού του ανθρώπου, όσο η όλο καλοσύνη ματιά του και το όλο κατανόηση χαμόγελο του Ιησού στο τέλος των λόγων του. Είπε ο άνθρωπος: «Καταλαβαίνω ότι είσαι ιερέας των Κυνικών, και είμαι ευγνώμων που με σταμάτησες Η σύζυγός μου δεν έκανε και κανένα σπουδαίο σφάλμα¨ είναι καλή γυναίκα, αλλά με εκνευρίζει ο τρόπος που με ειρωνεύεται μπροστά στον κόσμο, και χάνω την ψυχραιμία μου. Λυπάμαι για την έλλειψη αυτό-έλεγχού μου, και υπόσχομαι να προσπαθήσω να ζήσω σύμφωνα με την υπόσχεση που έδωσα κάποτε σε έναν από τους αδερφούς σου που μου δίδαξε τον σωστό δρόμο πολλά χρόνια πριν. Στο υπόσχομαι.»		133:2.1 (1470.2) While tarrying at the ship landing, waiting for the boat to unload cargo, the travelers observed a man mistreating his wife. As was his custom, Jesus intervened in behalf of the person subjected to attack. He stepped up behind the irate husband and, tapping him gently on the shoulder, said: “My friend, may I speak with you in private for a moment?” The angry man was nonplused by such an approach and, after a moment of embarrassing hesitation, stammered out—“er—why—yes, what do you want with me?” When Jesus had led him to one side, he said: “My friend, I perceive that something terrible must have happened to you; I very much desire that you tell me what could happen to such a strong man to lead him to attack his wife, the mother of his children, and that right out here before all eyes. I am sure you must feel that you have some good reason for this assault. What did the woman do to deserve such treatment from her husband? As I look upon you, I think I discern in your face the love of justice if not the desire to show mercy. I venture to say that, if you found me out by the wayside, attacked by robbers, you would unhesitatingly rush to my rescue. I dare say you have done many such brave things in the course of your life. Now, my friend, tell me what is the matter? Did the woman do something wrong, or did you foolishly lose your head and thoughtlessly assault her?” It was not so much what he said that touched this man’s heart as the kindly look and the sympathetic smile which Jesus bestowed upon him at the conclusion of his remarks. Said the man: “I perceive you are a priest of the Cynics, and I am thankful you restrained me. My wife has done no great wrong; she is a good woman, but she irritates me by the manner in which she picks on me in public, and I lose my temper. I am sorry for my lack of self-control, and I promise to try to live up to my former pledge to one of your brothers who taught me the better way many years ago. I promise you.”
133:2.2 (1471.1) Και τότε, αποχαιρετώντας τον, ο Ιησούς του είπε: «Αδερφέ μου, πάντα να θυμάσαι ότι ο άνδρας δεν έχει καμία δικαιωματική εξουσία πάνω στην γυναίκα εκτός και αν η γυναίκα του έχει δώσει πρόθυμα με την θέλησή στης μια τέτοια εξουσία. Η γυναίκα σου έχει δεσμευτεί να πορευτεί μαζί σου στην ζωή, να σε βοηθήσει στις μάχες που θα δώσεις, και να αναλάβει το κατά πολύ σπουδαιότερο μερίδιο του φορτίου της γέννησης και ανατροφής των παιδιών σου¨ και σε ανταπόδοση για αυτή την σπουδαία υπηρεσία το σωστό είναι να έχει από σένα αυτή την ιδιαίτερη προστασία που ο άνδρας μπορεί να προσφέρει στην γυναίκα σαν σύντροφο που πρέπει να κρατήσει τα παιδιά του στο σώμα της, να τα γεννήσει, και να τα θηλάσει. Η στοργική φροντίδα και το ενδιαφέρον που ένας άνδρας είναι πρόθυμος να χαρίσει την γυναίκα του και στα παιδιά τους είναι το μέτρο επίτευξης αυτού του άνδρα των υψηλότερων επιπέδων δημιουργικής και πνευματικής αυτό-συνείδησης. Δεν γνωρίζεις ότι οι άνδρες και οι γυναίκες είναι συνέταιροι με τον Θεό στο ότι συνεργάζονται για να δημιουργούν υπάρξεις που αναπτύσσονται και αποκτούν την δυνατότητα να κερδίσουν την αθανασία των ψυχών τους; Ο Πατέρας στον ουρανό μεταχειρίζεται την Μητέρα Πνεύμα των παιδιών του σύμπαντος σαν ίση με αυτόν. Είναι Θεόπνευστο να μοιράζεσαι την ζωή σου και όλα τα σχετικά με ίσους όρους με την μητέρα σύντροφο που τόσο ολοκληρωτικά μοιράζεται μαζί σου αυτή την θεϊκή εμπειρία της αναπαραγωγής των εαυτών σας μέσα από τις ζωές των παιδιών σας. Αν μπορείς να αγαπάς τα παιδιά σου όσο σε αγαπά ο Θεός, θα αγαπάς και θα τιμάς την γυναίκα σου όπως ο Πατέρας στον ουρανό τιμά και εξυψώνει το Άπειρο Πνεύμα, την μητέρα όλων των πνευματικών παιδιών ενός τεράστιου σύμπαντος.»		133:2.2 (1471.1) And then, in bidding him farewell, Jesus said: “My brother, always remember that man has no rightful authority over woman unless the woman has willingly and voluntarily given him such authority. Your wife has engaged to go through life with you, to help you fight its battles, and to assume the far greater share of the burden of bearing and rearing your children; and in return for this special service it is only fair that she receive from you that special protection which man can give to woman as the partner who must carry, bear, and nurture the children. The loving care and consideration which a man is willing to bestow upon his wife and their children are the measure of that man’s attainment of the higher levels of creative and spiritual self-consciousness. Do you not know that men and women are partners with God in that they co-operate to create beings who grow up to possess themselves of the potential of immortal souls? The Father in heaven treats the Spirit Mother of the children of the universe as one equal to himself. It is Godlike to share your life and all that relates thereto on equal terms with the mother partner who so fully shares with you that divine experience of reproducing yourselves in the lives of your children. If you can only love your children as God loves you, you will love and cherish your wife as the Father in heaven honors and exalts the Infinite Spirit, the mother of all the spirit children of a vast universe.”
133:2.3 (1471.2) Καθώς επιβιβαζόντουσαν στο πλοίο, κοίταξαν πίσω τους και είδαν το δακρυσμένο ζευγάρι να στέκεται αγκαλιασμένο σιωπηλά. Έχοντας ακούσει τα τελευταία λόγια του μηνύματος του Ιησού προς τον άνθρωπο, ο Γκονόντ πέρασε όλη την ημέρα με σκέψεις πάνω σε αυτό το ζήτημα, και αποφάσισε να αναδιοργανώσει το σπίτι του όταν επέστρεφε στην Ινδία.		133:2.3 (1471.2) As they went on board the boat, they looked back upon the scene of the teary-eyed couple standing in silent embrace. Having heard the latter half of Jesus’ message to the man, Gonod was all day occupied with meditations thereon, and he resolved to reorganize his home when he returned to India.
133:2.4 (1471.3) Το ταξίδι για την Νικόπολη ήταν ευχάριστο αλλά αργό μιας και ο άνεμος δεν ήταν ευνοϊκός. Οι τρεις τους πέρασαν πολλές ώρες συζητώντας για τις εμπειρίες τους στην Ρώμη και με τις αναμνήσεις όλων αυτών που τους είχαν συμβεί από τότε που συναντήθηκαν για πρώτη φορά στην Ιερουσαλήμ. Ο Γκανίντ είχε αρχίσει να διαποτίζεται από το πνεύμα της προσωπικής προσφοράς. Άρχισε δουλειά με τον καμαρότο του πλοίου, αλλά την δεύτερη μέρα, όταν έφτασαν σε βαθιά θρησκευτικά θέματα, κάλεσε τον Ιησού να τον βοηθήσει.		133:2.4 (1471.3) The journey to Nicopolis was pleasant but slow as the wind was not favorable. The three spent many hours recounting their experiences in Rome and reminiscing about all that had happened to them since they first met in Jerusalem. Ganid was becoming imbued with the spirit of personal ministry. He began work on the steward of the ship, but on the second day, when he got into deep religious water, he called on Joshua to help him out.
133:2.5 (1471.4) Πέρασαν πολλές μέρες στην Νικόπολη, την πόλη την οποία είχε ιδρύσει ο Αύγουστος περίπου πριν από πενήντα χρόνια σαν την «πόλη της νίκης» για να τιμήσει την μνήμη της μάχης στο Άκτιο, μιας και αυτός ήταν ο τόπος που είχε στρατοπεδεύσει πριν την μάχη. Έμειναν στο σπίτι κάποιου Ιεραμή, ενός Έλληνα προσήλυτου στην Ιουδαϊκή πίστη, που είχαν γνωρίσει στο πλοίο. Ο Απόστολος Παύλος πέρασε όλο το χειμώνα με τον γιο του Ιεραμή στο ίδιο σπίτι όταν βρισκόταν εκεί για το τρίο ιεραποστολικό του ταξίδι. Από την Νικόπολη έφυγαν με το ίδιο πλοίο για την Κόρινθο, την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής επαρχίας της Αχαίας.		133:2.5 (1471.4) They spent several days at Nicopolis, the city which Augustus had founded some fifty years before as the “city of victory” in commemoration of the battle of Actium, this site being the land whereon he camped with his army before the battle. They lodged in the home of one Jeramy, a Greek proselyte of the Jewish faith, whom they had met on shipboard. The Apostle Paul spent all winter with the son of Jeramy in the same house in the course of his third missionary journey. From Nicopolis they sailed on the same boat for Corinth, the capital of the Roman province of Achaia.
3. ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ ^top		3. At Corinth ^top
133:3.1 (1471.5) Μέχρι να φτάσουν στην Κόρινθο, ο Γκανίντ είχε αρχίσει να ενδιαφέρεται πολύ για την Εβραϊκή θρησκεία, και γι αυτό δεν ήταν παράξενο που, κάποια μέρα όταν περνούσαν από την συναγωγή και είδε ανθρώπους να μπαίνουν μέσα, ζήτησε από τον Ιησού να τον πάει στην λειτουργία. Εκείνη την ημέρα άκουσαν έναν μορφωμένο ραβίνο να βγάζει λόγο για τον «Προορισμό του Ισραήλ,» και μετά την λειτουργία γνώρισαν κάποιον Κρίσπο, τον κύριο ηγέτη της συναγωγής. Πολλές φορές πήγαν πίσω στις λειτουργίες της συναγωγής, αλλά κυρίως για να συναντήσουν τον Κρίσπο. Ο Γκανίντ είχε αρχίσει να συμπαθεί πολύ τον Κρίσπο, την γυναίκα του, και την οικογένειά τους με τα πέντε τους παιδιά. Του άρεσε πολύ να παρατηρεί πως ένας Εβραίος περνούσε την οικογενειακή του ζωή.		133:3.1 (1471.5) By the time they reached Corinth, Ganid was becoming very much interested in the Jewish religion, and so it was not strange that, one day as they passed the synagogue and saw the people going in, he requested Jesus to take him to the service. That day they heard a learned rabbi discourse on the “Destiny of Israel,” and after the service they met one Crispus, the chief ruler of this synagogue. Many times they went back to the synagogue services, but chiefly to meet Crispus. Ganid grew to be very fond of Crispus, his wife, and their family of five children. He much enjoyed observing how a Jew conducted his family life.
133:3.2 (1472.1) Ενώ ο Γκανίντ μελετούσε την οικογενειακή ζωή, ο Ιησούς δίδασκε τον Κρίσπο τους καλύτερους τρόπους της θρησκευτικής ζωής. Ο Ιησούς συζήτησε πάνω από είκοσι φορές με αυτόν τον προοδευτικό Εβραίο¨ δεν είναι περίεργο που, κάποια χρόνια αργότερα, όταν ο Παύλος κήρυσσε σε αυτήν ακριβώς την συναγωγή, και όταν οι Εβραίοι είχαν απορρίψει το μήνυμά του και είχαν ψηφίσει να απαγορευτεί η διδασκαλία του στην συναγωγή, και όταν τότε αυτός πήγε στους μη Ιουδαίους, ο Κρίσπος με όλη του την οικογένεια αγκάλιασαν την νέα θρησκεία, και έγινε ένας από τους κύριους υποστηρικτές της Χριστιανικής εκκλησίας που οργάνωσε έπειτα ο Παύλος στην Κόρινθο.		133:3.2 (1472.1) While Ganid studied family life, Jesus was teaching Crispus the better ways of religious living. Jesus held more than twenty sessions with this forward-looking Jew; and it is not surprising, years afterward, when Paul was preaching in this very synagogue, and when the Jews had rejected his message and had voted to forbid his further preaching in the synagogue, and when he then went to the gentiles, that Crispus with his entire family embraced the new religion, and that he became one of the chief supports of the Christian church which Paul subsequently organized at Corinth.
133:3.3 (1472.2) Τους δεκαοκτώ μήνες που ο Παύλος κήρυσσε στην Κόρινθο, με την βοήθεια αργότερα του Σίλα και του Τιμόθεου, συνάντησε πολλούς άλλους που είχαν διδαχθεί από τον «Εβραίο δάσκαλο του γιου ενός Ινδού εμπόρου.»		133:3.3 (1472.2) During the eighteen months Paul preached in Corinth, being later joined by Silas and Timothy, he met many others who had been taught by the “Jewish tutor of the son of an Indian merchant.”
133:3.4 (1472.3) Στην Κόρινθο συνάντησαν ανθρώπους κάθε φυλής και από τις πέντε ηπείρους. Μετά από την Αλεξάνδρεια και την Ρώμη, ήταν η πιο κοσμοπολίτικη πόλη της αυτοκρατορίας της Μεσογείου. Υπήρχαν πολλά για να προσελκύσουν την προσοχή κάποιου σε αυτήν την πόλη, και ο Γκανίντ ποτέ δεν βαρέθηκε να επισκέπτεται την ακρόπολη που βρισκόταν σε ύψος περίπου δύο χιλιάδων ποδιών πάνω από την θάλασσα. Επίσης περνούσε πολύ από τον ελεύθερο χρόνο του στην συναγωγή και στο σπίτι του Κρίσπου. Στην αρχή σοκαρίστηκε, αλλά μετά γοητεύτηκε, από την θέση της γυναίκας στην Εβραϊκή οικογένεια¨ ήταν μια αποκάλυψη για αυτόν τον νεαρό Ινδό.		133:3.4 (1472.3) At Corinth they met people of every race hailing from three continents. Next to Alexandria and Rome, it was the most cosmopolitan city of the Mediterranean empire. There was much to attract one’s attention in this city, and Ganid never grew weary of visiting the citadel which stood almost two thousand feet above the sea. He also spent a great deal of his spare time about the synagogue and in the home of Crispus. He was at first shocked, and later on charmed, by the status of woman in the Jewish home; it was a revelation to this young Indian.
133:3.5 (1472.4) Ο Ιησούς και ο Γκανίντ ήταν συχνά καλεσμένοι και σε ένα άλλο Εβραϊκό σπίτι, του Ιούστου, ενός ευσεβούς εμπόρου, που έμενε δίπλα στην συναγωγή. Και πολλές φορές, αργότερα, όταν ο Απόστολος Παύλος διέμεινε σε αυτό το σπίτι, άκουσε την εξιστόρηση εκείνων των συζητήσεων με τον νεαρό Ινδό και τον Εβραίο δάσκαλό του, ενώ και ο Παύλος και ο Ιούστος αναρωτιόντουσαν τι απέγινε ένας τόσο σοφός και λαμπρός Εβραίος δάσκαλος.		133:3.5 (1472.4) Jesus and Ganid were often guests in another Jewish home, that of Justus, a devout merchant, who lived alongside the synagogue. And many times, subsequently, when the Apostle Paul sojourned in this home, did he listen to the recounting of these visits with the Indian lad and his Jewish tutor, while both Paul and Justus wondered whatever became of such a wise and brilliant Hebrew teacher.
133:3.6 (1472.5) Όταν ήταν στην Ρώμη, ο Γκανίντ παρατήρησε ότι ο Ιησούς αρνιόταν να πάει μαζί τους στα δημόσια λουτρά. Πολλές φορές αργότερα ο νέος επιδίωξε να κάνει τον Ιησού να εκφράσει την γνώμη του για τις σχέσεις των φύλων. Παρόλο που απαντούσε στις ερωτήσεις του νέου, ποτέ δεν φάνηκε διατεθειμένος να συζητήσει αυτά τα θέματα πολύ αναλυτικά. Ένα βράδυ καθώς περπατούσαν στην Κόρινθο εκεί που το τείχος της ακρόπολης έφτανε κάτω στην θάλασσα, τους πλησίασαν δύο κοινές γυναίκες. Ο Γκανίντ πίστευε, πολύ σωστά, ότι ο Ιησούς ήταν άνθρωπος με υψηλές αρχές, και ότι απεχθανόταν κάθε τι που ήταν ακάθαρτο ή είχε την χροιά του κακού¨ γι αυτό μίλησε σκληρά σε αυτές τις γυναίκες και τις έδιωξε με άσχημο τρόπο. Όταν ο Ιησούς το είδε αυτό, είπε στον Γκανίντ: «Μπορεί να έχεις καλό σκοπό, αλλά δεν πρέπει να μιλάς έτσι στα παιδιά του Θεού, ακόμα και αν έτυχε να βρίσκονται σε πλάνη. Ποιοι είμαστε εμείς που θα κρίνουμε αυτές τις γυναίκες; Μήπως γνωρίζεις τις περιστάσεις που τις οδήγησαν να καταφύγουν σε αυτήν την μέθοδο για να κερδίσουν τα προς το ζην; Ας σταματήσουμε εδώ να κουβεντιάσουμε για αυτά τα θέματα.» Οι εταίρες εξεπλάγησαν με αυτά που είπε περισσότερο από τον Γκανίντ.		133:3.6 (1472.5) When in Rome, Ganid observed that Jesus refused to accompany them to the public baths. Several times afterward the young man sought to induce Jesus further to express himself in regard to the relations of the sexes. Though he would answer the lad’s questions, he never seemed disposed to discuss these subjects at great length. One evening as they strolled about Corinth out near where the wall of the citadel ran down to the sea, they were accosted by two public women. Ganid had imbibed the idea, and rightly, that Jesus was a man of high ideals, and that he abhorred everything which partook of uncleanness or savored of evil; accordingly he spoke sharply to these women and rudely motioned them away. When Jesus saw this, he said to Ganid: “You mean well, but you should not presume thus to speak to the children of God, even though they chance to be his erring children. Who are we that we should sit in judgment on these women? Do you happen to know all of the circumstances which led them to resort to such methods of obtaining a livelihood? Stop here with me while we talk about these matters.” The courtesans were astonished at what he said even more than was Ganid.
133:3.7 (1472.6) Καθώς στεκόντουσαν εκεί κάτω από το φως του φεγγαριού, ο Ιησούς έλεγε: « Μέσα σε κάθε ανθρώπινο νου ζει ένα θεϊκό πνεύμα, το δώρο του Πατέρα στον ουρανό. Αυτό το καλό πνεύμα πάντα αγωνίζεται να μας οδηγήσει στον Θεό, να μας βοηθήσει να βρούμε τον Θεό και να γνωρίσουμε τον Θεό¨ αλλά μέσα στους θνητούς βρίσκονται και άλλες σωματικές τάσεις που ο Δημιουργός έβαλε εκεί για το καλό των ανθρώπων και της φυλής. Τώρα, πολλές φορές, οι άνδρες και οι γυναίκες μπερδεύονται στις προσπάθειές τους να καταλάβουν τους εαυτούς τους και να καταπιαστούν με τις πολλαπλές δυσκολίες να ζήσουν σε ένα κόσμο που κυριαρχείται από τον εγωισμό και την αμαρτία. Νομίζω, Γκανίντ, ότι καμία από αυτές τις γυναίκες δεν είναι εκούσια διεφθαρμένη. Καταλαβαίνω από τα πρόσωπά τους ότι έχουν νοιώσει πολύ πίκρα¨ υπόφεραν πολλά στα χέρια μιας πολύ σκληρής μοίρας¨ δεν είχαν σκοπό τους να επιλέξουν αυτόν τον τρόπο ζωής¨ από αποθάρρυνση και απελπισία, παραδόθηκαν στις πιέσεις της στιγμής και δέχτηκαν αυτό τον αποκρουστικό τρόπο για να βγάζουν τα προς το ζην, μην μπορώντας να βρουν καλύτερο τρόπο για να βγουν από μια απελπιστική κατάσταση. Γκανίντ, μερικοί άνθρωποι είναι πραγματικά κακοί μέσα στην καρδιά τους¨ σκόπιμα επιλέγουν να κάνουν κακά πράγματα, μα πες μου, όταν κοιτάς αυτά τα δακρυσμένα πρόσωπα, βλέπεις τίποτα κακό ή διεστραμμένο;» Και όταν ο Ιησούς σταμάτησε περιμένοντας την απάντησή του, η φωνή του Γκανίντ κόμπιαζε καθώς ψέλλιζε την απάντησή του: «Όχι, Δάσκαλε, δεν βλέπω. Και ζητώ συγνώμη για την αγένειά μου προς αυτές—λαχταρώ για την συγχώρεσή τους.» Τότε είπε ο Ιησούς: «Και εγώ σου λέγω εκ μέρους τους πως σε έχουν συγχωρέσει όπως μιλώ και εκ μέρους του Πατέρα μου στον ουρανό πως τις έχει συγχωρέσει. Τώρα όλοι σας ελάτε μαζί μου στο σπίτι ενός φίλου όπου θα πιούμε κάτι δροσιστικό και θα σχεδιάσουμε κάποια νέα και καλύτερη ζωή από δω και πέρα.» Μέχρι εκείνη την στιγμή οι παραξενεμένες γυναίκες δεν είχαν προφέρει ούτε λέξη¨ κοίταξαν η μια την άλλη και σιωπηλά ακολούθησαν τους άνδρες.		133:3.7 (1472.6) As they stood there in the moonlight, Jesus went on to say: “There lives within every human mind a divine spirit, the gift of the Father in heaven. This good spirit ever strives to lead us to God, to help us to find God and to know God; but also within mortals there are many natural physical tendencies which the Creator put there to serve the well-being of the individual and the race. Now, oftentimes, men and women become confused in their efforts to understand themselves and to grapple with the manifold difficulties of making a living in a world so largely dominated by selfishness and sin. I perceive, Ganid, that neither of these women is willfully wicked. I can tell by their faces that they have experienced much sorrow; they have suffered much at the hands of an apparently cruel fate; they have not intentionally chosen this sort of life; they have, in discouragement bordering on despair, surrendered to the pressure of the hour and accepted this distasteful means of obtaining a livelihood as the best way out of a situation that to them appeared hopeless. Ganid, some people are really wicked at heart; they deliberately choose to do mean things, but, tell me, as you look into these now tear-stained faces, do you see anything bad or wicked?” And as Jesus paused for his reply, Ganid’s voice choked up as he stammered out his answer: “No, Teacher, I do not. And I apologize for my rudeness to them—I crave their forgiveness.” Then said Jesus: “And I bespeak for them that they have forgiven you as I speak for my Father in heaven that he has forgiven them. Now all of you come with me to a friend’s house where we will seek refreshment and plan for the new and better life ahead.” Up to this time the amazed women had not uttered a word; they looked at each other and silently followed as the men led the way.
133:3.8 (1473.1) Φανταστείτε την έκπληξη της γυναίκας του Ιούστου όταν, τόσο προχωρημένη ώρα εμφανίστηκε ο Ιησούς με τον Γκανίντ και αυτές τις δύο ξένες, λέγοντας: «Θα μας συγχωρήσετε που ήρθαμε τόσο αργά, αλλά ο Γκανίντ και εγώ επιθυμήσαμε να βάλουμε κάτι στο στόμα μας, και θα θέλαμε να το μοιραστούμε με αυτές τις νέες φίλες μας, που επίσης έχουν ανάγκη τροφής¨ και εκτός από όλα αυτά, ερχόμαστε σε σας με την σκέψη ότι θα ενδιαφερόσαστε να δώσετε και εσείς να συζητήσουμε για να βρούμε τον καλύτερο τρόπο για να κάνουν μια νέα αρχή στην ζωή τους. Μπορούν να σας πουν την ιστορία τους, αλλά εγώ συμπεραίνω ότι έχουν περάσει πολλά, και η παρουσία τους εδώ από μόνη της είναι απόδειξη πόσο λαχταρούν να γνωρίσουν καλούς ανθρώπους, και πόσο πρόθυμα θα αγκαλιάσουν την ευκαιρία να δείξουν σε όλο τον κόσμο—και ακόμα και στους αγγέλους του ουρανού—πόσο γενναίες και ευγενείς μπορούν να γίνουν.»		133:3.8 (1473.1) Imagine the surprise of Justus’ wife when, at this late hour, Jesus appeared with Ganid and these two strangers, saying: “You will forgive us for coming at this hour, but Ganid and I desire a bite to eat, and we would share it with these our new-found friends, who are also in need of nourishment; and besides all this, we come to you with the thought that you will be interested in counseling with us as to the best way to help these women get a new start in life. They can tell you their story, but I surmise they have had much trouble, and their very presence here in your house testifies how earnestly they crave to know good people, and how willingly they will embrace the opportunity to show all the world—and even the angels of heaven—what brave and noble women they can become.”
133:3.9 (1473.2) Όταν η Μάρθα, η γυναίκα του Ιούστου είχε σερβίρει το φαγητό στο τραπέζι, ο Ιησούς, φεύγοντας ξαφνικά, είπε: «Καθώς είναι αργά, και ο πατέρας του νέου θα μας περιμένει, σας παρακαλούμε να μας συγχωρέσετε ενώ αφήνουμε εσάς εδώ—τρεις γυναίκες—τα αγαπημένα παιδιά του Ύψιστου. Και θα προσευχηθώ για την πνευματική σας καθοδήγηση όσο κάνετε σχέδια για μια νέα καλύτερη ζωή στην γη και την αιώνια ζωή πέρα από εδώ.»		133:3.9 (1473.2) When Martha, Justus’ wife, had spread the food on the table, Jesus, taking unexpected leave of them, said: “As it is getting late, and since the young man’s father will be awaiting us, we pray to be excused while we leave you here together—three women—the beloved children of the Most High. And I will pray for your spiritual guidance while you make plans for a new and better life on earth and eternal life in the great beyond.”
133:3.10 (1473.3) Έτσι ο Ιησούς και ο Γκανίντ άφησαν τις γυναίκες. Μέχρι εκείνη την στιγμή οι δύο εταίρες δεν είχαν πει κουβέντα¨ έτσι και ο Γκανίντ ήταν άφωνος. Και για λίγα λεπτά το ίδιο και η Μάρθα, αλλά μετά σηκώθηκε και έκανε ότι μπορούσε για τις δύο ξένες όπως έλπιζε ο Ιησούς. Η μεγαλύτερη από αυτές τις δύο γυναίκες πέθανε λίγο καιρό αργότερα, με λαμπρές ελπίδες για αιώνια ζωή, και η νεότερη γυναίκα δούλευε στο κατάστημα του Ιούστου και αργότερα έγινε ισόβιο μέλος της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας στην Κόρινθο.		133:3.10 (1473.3) Thus did Jesus and Ganid take leave of the women. So far the two courtesans had said nothing; likewise was Ganid speechless. And for a few moments so was Martha, but presently she rose to the occasion and did everything for these strangers that Jesus had hoped for. The elder of these two women died a short time thereafter, with bright hopes of eternal survival, and the younger woman worked at Justus’ place of business and later became a lifelong member of the first Christian church in Corinth.
133:3.11 (1473.4) Αρκετές φορές στο σπίτι του Κρίσπου, ο Ιησούς και ο Γκανίντ συνάντησαν κάποιον Γάϊο, που αργότερα έγινε πιστός υποστηρικτής του Παύλου. Όλους αυτούς τους δύο μήνες στην Κόρινθο συζήτησαν προσωπικά με πλήθος αξιόλογων ανθρώπων, και το αποτέλεσμα όλων αυτών των φαινομενικά τυχαίων συναντήσεων ήταν πιο πολλοί από τους μισούς να γίνουν αργότερα μέλη της Χριστιανικής κοινότητας.		133:3.11 (1473.4) Several times in the home of Crispus, Jesus and Ganid met one Gaius, who subsequently became a loyal supporter of Paul. During these two months in Corinth they held intimate conversations with scores of worth-while individuals, and as a result of all these apparently casual contacts more than half of the individuals so affected became members of the subsequent Christian community.
133:3.12 (1473.5) Όταν ο Παύλος πήγε για πρώτη φορά στην Κόρινθο, δεν σκόπευε να μείνει για πολύ. Αλλά δεν γνώριζε πόσο καλά ο Εβραίος δάσκαλος είχε προετοιμάσει το έδαφος για το έργο του. Και ακόμα, ανακάλυψε ότι ήδη είχε ξεσηκωθεί μεγάλο ενδιαφέρον από τον Ακίλα και την Πρισίλλα, ο Ακίλας ήταν ένας από τους Κυνικούς με τους οποίους ο Ιησούς είχε έρθει σε επαφή στην Ρώμη. Αυτό το ζευγάρι ήταν Ιουδαίοι πρόσφυγες από την Ρώμη, και πολύ σύντομα αγκάλιασαν τις διδασκαλίες του Παύλου. Έζησε μαζί τους και εργάστηκε μαζί τους, γιατί ήταν και αυτοί κατασκευαστές σκηνών. Εξαιτίας αυτών των περιστάσεων ο Παύλος παράτεινε την παραμονή του στην Κόρινθο.		133:3.12 (1473.5) When Paul first went to Corinth, he had not intended to make a prolonged visit. But he did not know how well the Jewish tutor had prepared the way for his labors. And further, he discovered that great interest had already been aroused by Aquila and Priscilla, Aquila being one of the Cynics with whom Jesus had come in contact when in Rome. This couple were Jewish refugees from Rome, and they quickly embraced Paul’s teachings. He lived with them and worked with them, for they were also tentmakers. It was because of these circumstances that Paul prolonged his stay in Corinth.
4. ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ ^top		4. Personal Work in Corinth ^top
133:4.1 (1474.1) Ο Ιησούς και ο Γκανίντ είχαν και άλλες ενδιαφέρουσες εμπειρίες στην Κόρινθο. Κουβέντιασαν από κοντά με μεγάλο αριθμό προσώπων που κέρδισαν πολλά από την διδασκαλία του Ιησού.		133:4.1 (1474.1) Jesus and Ganid had many more interesting experiences in Corinth. They had close converse with a great number of persons who greatly profited by the instruction received from Jesus.
133:4.2 (1474.2) Στον μυλωνά δίδαξε να αλέθει τους σπόρους της αλήθειας στον μύλο της ζωντανής εμπειρίας για να μπορεί έτσι να παραδίδει τα δύσκολα πράγματα της θεϊκής ζωής έτοιμα και αποδεκτά ακόμα και από τους αδύναμους και τους διστακτικούς συνανθρώπους του. Είπε ο Ιησούς: «Δώσε το γάλα της αλήθειας σε εκείνους που είναι μωρά στην ικανότητα πνευματικής αντίληψης. Στην ζωντανή και στοργική σου προσφορά να σερβίρεις πνευματική τροφή σε ωραία μορφή και ανάλογη με την ικανότητα δεκτικότητας του καθενός που την ζητά.»		133:4.2 (1474.2) The miller he taught about grinding up the grains of truth in the mill of living experience so as to render the difficult things of divine life readily receivable by even the weak and feeble among one’s fellow mortals. Said Jesus: “Give the milk of truth to those who are babes in spiritual perception. In your living and loving ministry serve spiritual food in attractive form and suited to the capacity of receptivity of each of your inquirers.”
133:4.3 (1474.3) Στον Ρωμαίο εκατόνταρχο είπε: «Να δίνεις στον Καίσαρα τα πράγματα που είναι του Καίσαρα και στον Θεό τα πράγματα που είναι του Θεού. Η αληθινή υπηρεσία προς τον Θεό και η πιστή υπηρεσία προς τον Καίσαρα δεν συγκρούονται εκτός και αν ο Καίσαρ τολμήσει να διεκδικήσει για τον εαυτό του πράγματα που ανήκουν στην Θεότητα. Η πίστη προς τον Θεό, αν κάποια στιγμή τον γνωρίσεις, θα σε κάνει ακόμα περισσότερο πιστό και νομοταγή στην αφοσίωσή σου προς έναν άξιο αυτοκράτορα.»		133:4.3 (1474.3) To the Roman centurion he said: “Render unto Caesar the things which are Caesar’s and unto God the things which are God’s. The sincere service of God and the loyal service of Caesar do not conflict unless Caesar should presume to arrogate to himself that homage which alone can be claimed by Deity. Loyalty to God, if you should come to know him, would render you all the more loyal and faithful in your devotion to a worthy emperor.”
133:4.4 (1474.4) Στον πρόθυμο ηγέτη της Μιθραϊκής δοξασίας είπε: «Καλά κάνεις που ψάχνεις για μια θρησκεία αιώνιας σωτηρίας, αλλά σφάλλεις που αναζητάς μια τέτοια λαμπρή αλήθεια σε μυστήρια φτιαγμένα από τους ανθρώπους και στις ανθρώπινες φιλοσοφίες. Δεν γνωρίζεις ότι το μυστήριο της αιώνιας σωτηρίας κατοικεί μέσα στην δική σου ψυχή; Δεν γνωρίζεις ότι ο Θεός του ουρανού έχει στείλει το πνεύμα του να ζήσει μέσα σου, και ότι αυτό το πνεύμα θα οδηγήσει όλους τους θνητούς θεοσεβούμενους και λάτρεις της αλήθειας σε αυτή την ζωή και μέσα από την θύρα του θανάτου προς τα αιώνια ύψη του φωτός όπου ο θεός περιμένει να υποδεχτεί τα παιδιά του; Και ποτέ μην ξεχνάς: Εσείς που γνωρίζετε τον Θεό είσαστε οι υιοί του Θεού αν ειλικρινά επιθυμείτε να γίνετε σαν αυτόν.»		133:4.4 (1474.4) To the earnest leader of the Mithraic cult he said: “You do well to seek for a religion of eternal salvation, but you err to go in quest of such a glorious truth among man-made mysteries and human philosophies. Know you not that the mystery of eternal salvation dwells within your own soul? Do you not know that the God of heaven has sent his spirit to live within you, and that this spirit will lead all truth-loving and God-serving mortals out of this life and through the portals of death up to the eternal heights of light where God waits to receive his children? And never forget: You who know God are the sons of God if you truly yearn to be like him.”
133:4.5 (1474.5) Στον δάσκαλο της Επικουρικής φιλοσοφίας είπε: «καλά κάνεις που διαλέγεις το καλύτερο και εκτιμάς το καλό, αλλά είσαι σοφός όταν αποτυγχάνεις να διακρίνεις τα σπουδαιότερα πράγματα της θνητής ζωής που περιλαμβάνονται στις πνευματικές σφαίρες που προέρχονται από την συνειδητοποίηση της παρουσίας του Θεού στην ανθρώπινη καρδιά; Το πιο σπουδαίο πράγμα σε όλη την ανθρώπινη ζωή είναι η συνειδητοποίηση της γνώσης του Θεού του οποίου το πνεύμα ζει μέσα σου και επιζητά να σε οδηγήσει μπροστά σε εκείνο το μακρινό και σχεδόν ατελείωτο ταξίδι της επίτευξης της προσωπικής παρουσίας του κοινού μας Πατέρα, τον Θεό όλης της δημιουργίας, τον Κύριο των συμπάντων.»		133:4.5 (1474.5) To the Epicurean teacher he said: “You do well to choose the best and esteem the good, but are you wise when you fail to discern the greater things of mortal life which are embodied in the spirit realms derived from the realization of the presence of God in the human heart? The great thing in all human experience is the realization of knowing the God whose spirit lives within you and seeks to lead you forth on that long and almost endless journey of attaining the personal presence of our common Father, the God of all creation, the Lord of universes.”
133:4.6 (1474.6) Στον Έλληνα εργολάβο και οικοδόμο είπε: «Φίλε μου, όπως κτίζεις τις υλικές κατασκευές των ανθρώπων, καλλιέργησε και έναν πνευματικό χαρακτήρα παρόμοιο με το θείο πνεύμα μέσα στην ψυχή σου. Μην αφήνεις την επιτυχία σου σαν προσωρινός κτίστης να ξεπεράσει την επίτευξή σου σαν πνευματικός γιος της βασιλείας των ουρανών. Ενώ κτίζεις τα μέγαρα του χρόνου για κάποιον άλλο, μην παραμελείς να κατοχυρώνεις τον τίτλο σου στα κτίρια της αιωνιότητας για τον εαυτό σου. Πάντα να θυμάσαι, ότι υπάρχει μια πόλη της οποίας τα θεμέλια είναι η δικαιοσύνη και η αλήθεια, και της οποίας ο κατασκευαστής και κτίστης είναι ο Θεός.»		133:4.6 (1474.6) To the Greek contractor and builder he said: “My friend, as you build the material structures of men, grow a spiritual character in the similitude of the divine spirit within your soul. Do not let your achievement as a temporal builder outrun your attainment as a spiritual son of the kingdom of heaven. While you build the mansions of time for another, neglect not to secure your title to the mansions of eternity for yourself. Ever remember, there is a city whose foundations are righteousness and truth, and whose builder and maker is God.”
133:4.7 (1474.7) Στον Ρωμαίο δικαστή είπε: «Όπως κρίνεις τους ανθρώπους, να θυμάσαι ότι και για σένα θα έρθει κάποια μέρα που θα κριθείς στο εδώλιο των Κυβερνητών ενός σύμπαντος.		133:4.7 (1474.7) To the Roman judge he said: “As you judge men, remember that you yourself will also some day come to judgment before the bar of the Rulers of a universe. Judge justly, even mercifully, even as you shall some day thus crave merciful consideration at the hands of the Supreme Arbiter. Judge as you would be judged under similar circumstances, thus being guided by the spirit of the law as well as by its letter. And even as you accord justice dominated by fairness in the light of the need of those who are brought before you, so shall you have the right to expect justice tempered by mercy when you sometime stand before the Judge of all the earth.”
133:4.8 (1475.1) Να κρίνεις δίκαια, ακόμα και με έλεος, ακόμα όπως και εσύ θα παρακαλάς για έλεος στα χέρια του Ανώτατου Ρυθμιστή. Να κρίνεις όπως θα ήθελες να σε κρίνουν κάτω από παρόμοιες περιστάσεις, και να καθοδηγείσαι έτσι από το πνεύμα του νόμου όσο και από το γράμμα του. Και όπως εσύ θα απονέμεις την δικαιοσύνη με καλοσύνη κάτω από το φως της ανάγκης εκείνων που έρχονται ενώπιόν σου, έτσι και εσύ θα έχεις το δικαίωμα να περιμένεις κρίση μετριασμένη από το έλεος όταν κάποια στιγμή σταθείς ενώπιον του Δικαστή όλης της γης.»		133:4.8 (1475.1) To the mistress of the Greek inn he said: “Minister your hospitality as one who entertains the children of the Most High. Elevate the drudgery of your daily toil to the high levels of a fine art through the increasing realization that you minister to God in the persons whom he indwells by his spirit which has descended to live within the hearts of men, thereby seeking to transform their minds and lead their souls to the knowledge of the Paradise Father of all these bestowed gifts of the divine spirit.”
133:4.9 (1475.2) Στην οικοδέσποινα του Ελληνικού πανδοχείου είπε: «Να προσφέρεις την φιλοξενία σου σαν να έχεις να κάνεις με τα παιδιά του Ύψιστου. Εξύψωσε τον καθημερινό σου μόχθο στα υψηλά επίπεδα μιας ωραίας τέχνης μέσα από την αυξανόμενη συνειδητοποίηση ότι προσφέρεις στον Θεό μέσα από τα πρόσωπα στα οποία κατοικεί το πνεύμα του το οποίο έχει κατέλθει να ζήσει μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, αναζητώντας έτσι να αναμορφώσει τον νου τους και να οδηγήσει τις ψυχές τους προς την γνώση του Παραδείσιου Πατέρα όλων αυτών των χαρισμάτων του θεϊκού πνεύματος.»		133:4.9 (1475.2) Jesus had many visits with a Chinese merchant. In saying good-bye, he admonished him: “Worship only God, who is your true spirit ancestor. Remember that the Father’s spirit ever lives within you and always points your soul-direction heavenward. If you follow the unconscious leadings of this immortal spirit, you are certain to continue on in the uplifted way of finding God. And when you do attain the Father in heaven, it will be because by seeking him you have become more and more like him. And so farewell, Chang, but only for a season, for we shall meet again in the worlds of light where the Father of spirit souls has provided many delightful stopping-places for those who are Paradise-bound.”
133:4.10 (1475.3) Ο Ιησούς είχε πολλές συνομιλίες με έναν Κινέζο έμπορο. Αποχαιρετώντας τον, τον συμβούλεψε: «Να λατρεύεις μόνο τον Θεό, που είναι ο αληθινός πνευματικός σου πρόγονος. Να θυμάσαι ότι το πνεύμα του Πατέρα ζει πάντα μέσα σου και πάντα δείχνει την κατεύθυνση της ψυχής προς τα ουράνια. Αν ακολουθήσεις τις υποσυνείδητες καθοδηγήσεις αυτού του αθάνατου πνεύματος, είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσεις στον εξυψωμένο δρόμο της εύρεσης του Θεού. Και όταν πραγματοποιήσεις την επίτευξη του Πατέρα στον ουρανό, θα είναι επειδή αναζητώντας τον γινόσουνα όλο και περισσότερο σαν αυτόν. Γι αυτό στο αντίο Τσαγκ, και αυτό μόνο για μια περίοδο, γιατί θα ξανασυναντηθούμε στους κόσμους του φωτός όπου ο Πατέρας των πνευματικών ψυχών έχει παραχωρήσει πολλές υπέροχες στάσεις για εκείνους που πηγαίνουν προς τον Παράδεισο.»		133:4.10 (1475.3) To the traveler from Britain he said: “My brother, I perceive you are seeking for truth, and I suggest that the spirit of the Father of all truth may chance to dwell within you. Did you ever sincerely endeavor to talk with the spirit of your own soul? Such a thing is indeed difficult and seldom yields consciousness of success; but every honest attempt of the material mind to communicate with its indwelling spirit meets with certain success, notwithstanding that the majority of all such magnificent human experiences must long remain as superconscious registrations in the souls of such God-knowing mortals.”
133:4.11 (1475.4) Στον ταξιδιώτη από την Βρετανία είπε: «Αδερφέ μου, καταλαβαίνω ότι αναζητάς την αλήθεια, και σου θυμίζω ότι το πνεύμα του Πατέρα όλης της αλήθειας μπορεί να κατοικεί μέσα σου. Προσπάθησες ποτέ ειλικρινά να κουβεντιάσεις με το πνεύμα που κατοικεί μέσα στην ψυχή σου; Κάτι τέτοιο είναι πραγματικά δύσκολο και σπάνια συνειδητοποιείς ότι το πέτυχες¨ αλλά κάθε ειλικρινής προσπάθεια του υλικού νου να επικοινωνήσει με αυτό το εσωτερικά διαμένον πνεύμα έχει και κάποια επιτυχία, μολονότι η πλειοψηφία όλων των παρόμοιων μεγαλειωδών ανθρώπινων εμπειριών πρέπει να παραμείνει για πολύ σαν υπερσυνειδητή καταγραφή στις ψυχές αυτών των θνητών που γνωρίζουν τον Θεό.»		133:4.11 (1475.4) To the runaway lad Jesus said: “Remember, there are two things you cannot run away from—God and yourself. Wherever you may go, you take with you yourself and the spirit of the heavenly Father which lives within your heart. My son, stop trying to deceive yourself; settle down to the courageous practice of facing the facts of life; lay firm hold on the assurances of sonship with God and the certainty of eternal life, as I have instructed you. From this day on purpose to be a real man, a man determined to face life bravely and intelligently.”
133:4.12 (1475.5) Στον δραπέτη νεαρό ο Ιησούς είπε: «Να θυμάσαι ότι υπάρχουν δύο πράγματα από τα οποία δεν μπορείς να ξεφύγεις—ο Θεός και ο εαυτός σου. Όπου και να πας, παίρνεις μαζί σου τον εαυτό σου και το πνεύμα του ουράνιου Πατέρα που διαμένει μέσα στην καρδιά σου. Γιε μου σταμάτα να αυταπατάσαι¨ κάθισε να αντιμετωπίσεις με θάρρος τα γεγονότα της ζωής¨ βασίσου στην ασφάλεια που σου δίνει το γεγονός ότι είσαι γιο τους Θεού και στην βεβαιότητα της αιώνιας ζωής, όπως σου έχω πει. Από σήμερα να βάλεις σκοπό σου να γίνεις πραγματικός άνδρας, ένας άνδρας αποφασισμένος να αντιμετωπίσει την ζωή γενναία και έξυπνα.»		133:4.12 (1475.5) To the condemned criminal he said at the last hour: “My brother, you have fallen on evil times. You lost your way; you became entangled in the meshes of crime. From talking to you, I well know you did not plan to do the thing which is about to cost you your temporal life. But you did do this evil, and your fellows have adjudged you guilty; they have determined that you shall die. You or I may not deny the state this right of self-defense in the manner of its own choosing. There seems to be no way of humanly escaping the penalty of your wrongdoing. Your fellows must judge you by what you did, but there is a Judge to whom you may appeal for forgiveness, and who will judge you by your real motives and better intentions. You need not fear to meet the judgment of God if your repentance is genuine and your faith sincere. The fact that your error carries with it the death penalty imposed by man does not prejudice the chance of your soul to obtain justice and enjoy mercy before the heavenly courts.”
133:4.13 (1476.1) Στον καταδικασμένο κακοποιό είπε στην τελευταία του ώρα: «Αδερφέ μου, έπεσες σε κακούς καιρούς. Έχασες τον δρόμο σου¨ εμπλάκηκες στα γρανάζια του εγκλήματος. Μιλώντας μαζί σου καταλαβαίνω ότι δεν εννοούσες να κάνεις αυτό το πράγμα που θα σου κοστίσει την προσωρινή σου ζωή. Αλλά όμως έκανες αυτό το κακό, και οι συνάνθρωποί σου σε έκριναν ένοχο¨ σε καταδίκασαν σε θάνατο. Εσύ ή εγώ μπορεί να μην αρνηθούμε το δικαίωμα της αυτό- άμυνας κατ’ επιλογήν. Δεν φαίνεται να υπάρχει τρόπος να αποφύγεις ανθρώπινα την ποινή της πράξης σου. Οι συνάνθρωποί σου σε έκριναν από αυτό που έκανες, αλλά υπάρχει ένας Δικαστής στον οποίο μπορείς να προσφύγεις για συγχώρεση, και ο οποίος θα σε κρίνει από από τα αληθινά σου κίνητρα και τις καλύτερές σου προθέσεις. Δεν χρειάζεται να φοβάσαι να συναντήσεις την κρίση του Θεού αν η μετάνοιά σου είναι γνήσια και η πίστη σου ειλικρινής. Το γεγονός ότι το σφάλμα σου προκάλεσε την καταδίκη σου σε θάνατο από τους ανθρώπους δεν προκαταλαμβάνει την ευκαιρία που θα έχει η ψυχή σου να κριθεί δίκαια και να απολαύσει το έλεος στα ουράνια δικαστήρια.» Ο Ιησούς απόλαυσε πολλές προσωπικές συνομιλίες με έναν μεγάλο αριθμό πεινασμένων ψυχών, πάρα πολλές για να μπορέσουμε να βρούμε χώρο να τις καταγράψουμε όλες εδώ. Οι τρεις ταξιδιώτες απόλαυσαν την παραμονή τους στην Κόρινθο. Εκτός από την Αθήνα, που ήταν πιο γνωστή σαν μορφωτικό κέντρο, η Κόρινθος ήταν η πιο σημαντική πόλη στην Ελλάδα εκείνους τους Ρωμαϊκούς καιρούς, και η δίμηνη παραμονή τους σε αυτό το ακμάζον εμπορικό κέντρο τους χάρισε πολλές ευκαιρίες και για τους τρεις τους για να αποκτήσουν πολλές πολύτιμες εμπειρίες. Η παραμονή τους σε αυτήν την πόλη ήταν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες από όλες τις στάσεις τους στον δρόμο της επιστροφής από την Ρώμη.		133:4.13 (1476.1) Jesus enjoyed many intimate talks with a large number of hungry souls, too many to find a place in this record. The three travelers enjoyed their sojourn in Corinth. Excepting Athens, which was more renowned as an educational center, Corinth was the most important city in Greece during these Roman times, and their two months’ stay in this thriving commercial center afforded opportunity for all three of them to gain much valuable experience. Their sojourn in this city was one of the most interesting of all their stops on the way back from Rome.
133:4.14 (1476.2) Ο Γκονόντ είχε πολλές δουλειές στην Κόρινθο, αλλά τελικά οι δουλειές του τελείωσαν, και ετοιμάστηκαν να πάνε στην Αθήνα. Ταξίδεψαν με ένα μικρό πλοίο που μπορούσε να μεταφερθεί στην ξηρά πάνω σε μια άμαξα από το ένα από τα λιμάνια της Κορίνθου μέχρι το άλλο, μια απόσταση δέκα μιλίων.		133:4.14 (1476.2) Gonod had many interests in Corinth, but finally his business was finished, and they prepared to sail for Athens. They traveled on a small boat which could be carried overland on a land track from one of Corinth’s harbors to the other, a distance of ten miles.
5. ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ—ΔΙΑΛΕΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ^top		5. At Athens—Discourse on Science ^top
133:5.1 (1476.3) Σύντομα έφτασαν στο παλαιό κέντρο της Ελληνικής επιστήμης και μάθησης, και ο Γκανίντ ήταν ενθουσιασμένος με την σκέψη ότι θα πήγαινε στην Αθήνα, που ήταν στην Ελλάδα γενικότερα, το πολιτιστικό κέντρο της κάποτε Αλεχανδρινής αυτοκρατορίας, που είχε επεκτείνει τα σύνορά της ακόμα και μέχρι την δική του χώρα την Ινδία. Ο Γκονόντ είχε δουλειές εκεί, έτσι πέρασε τον περισσότερο χρόνο του με τον Ιησού και τον Γκανίντ, πηγαίνοντας να δουν πολλά ενδιαφέροντα μέρη και ακούγοντας ενδιαφέρουσες συζητήσεις του νεαρού με τον πολύξερο δάσκαλό του.		133:5.1 (1476.3) They shortly arrived at the olden center of Greek science and learning, and Ganid was thrilled with the thought of being in Athens, of being in Greece, the cultural center of the onetime Alexandrian empire, which had extended its borders even to his own land of India. There was little business to transact; so Gonod spent most of his time with Jesus and Ganid, visiting the many points of interest and listening to the interesting discussions of the lad and his versatile teacher.
133:5.2 (1476.4) Ένα μεγάλο πανεπιστήμιο βρισκόταν ακόμα σε άνθηση στην Αθήνα, και οι τρεις τους έκαναν συχνές επισκέψεις στις αίθουσες των μαθημάτων του. Ο Ιησούς και ο Γκανίντ είχαν συζητήσει διεξοδικά τις διδασκαλίες του Πλάτωνα όταν παρακολουθούσαν τις διαλέξεις στο μουσείο της Αλεξάνδρειας. Όλοι απόλαθσαν την Ελληνική τέχνη, παραδείγματα της οποίας βρισκόντουσαν ακόμα διασκορπισμένα στην πόλη.		133:5.2 (1476.4) A great university still thrived in Athens, and the trio made frequent visits to its halls of learning. Jesus and Ganid had thoroughly discussed the teachings of Plato when they attended the lectures in the museum at Alexandria. They all enjoyed the art of Greece, examples of which were still to be found here and there about the city.
133:5.3 (1476.5) Και ο πατέρας και ο γιος απόλαυσαν ιδιαίτερα την συζήτηση για την επιστήμη που είχε ο Ιησούς στο πανδοχείο τους ένα βράδυ με έναν Έλληνα φιλόσοφο. Αφού αυτός ο σχολαστικός είχε μιλήσει για σχεδόν τρεις ώρες, και όταν τελείωσε την διάλεξή του, ο Ιησούς, σε μοντέρνα φρασεολογία, είπε:		133:5.3 (1476.5) Both the father and the son greatly enjoyed the discussion on science which Jesus had at their inn one evening with a Greek philosopher. After this pedant had talked for almost three hours, and when he had finished his discourse, Jesus, in terms of modern thought, said:
133:5.4 (1476.6) Οι επιστήμονες μπορεί κάποια μέρα να μετρήσουν την ενέργεια, τις εκδηλώσεις της ισχύος, της βαρύτητας του φωτός, και του ηλεκτρισμού, αλλά αυτοί οι ίδιοι επιστήμονες ποτέ δεν θα μπορέσουν (επιστημονικά) να σου πουν τι είναι αυτά τα συμπαντικά φαινόμενα. Η επιστήμη ασχολείται με τις δραστηριότητες της φυσικής ενέργειας¨ η θρησκεία ασχολείται με αιώνιες αξίες. Η αληθινή φιλοσοφία αναπτύσσεται από την σοφία που βάζει τα δυνατά της να συσχετίσει αυτές τις ποσοτικές και ποιοτικές παρατηρήσεις. Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος ο απλά φυσικός επιστήμονας να προσβληθεί με την μαθηματική υπερηφάνεια και τον στατιστικό εγωισμό, χωρίς να αναφέρουμε βέβαια την πνευματική τύφλωση.		133:5.4 (1476.6) Scientists may some day measure the energy, or force manifestations, of gravitation, light, and electricity, but these same scientists can never (scientifically) tell you what these universe phenomena are. Science deals with physical-energy activities; religion deals with eternal values. True philosophy grows out of the wisdom which does its best to correlate these quantitative and qualitative observations. There always exists the danger that the purely physical scientist may become afflicted with mathematical pride and statistical egotism, not to mention spiritual blindness.
133:5.5 (1476.7) Η λογική έχει αξία στον υλικό κόσμο, και τα μαθηματικά είναι αξιόπιστα όταν περιορίζονται στην εφαρμογή τους στα φυσικά πράγματα¨ αλλά δεν πρέπει να θεωρούνται εντελώς αξιόπιστα ή αλάνθαστα όταν εφαρμόζονται στα προβλήματα της ζωής. Η ζωή περιλαμβάνει φαινόμενα που δεν εξ ολοκλήρου υλικά. Η αριθμητική λέει ότι, αν ένας άνθρωπος μπορεί να κουρέψει ένα πρόβατο σε δέκα λεπτά, δέκα άνθρωποι θα μπορούσαν να το κουρέψουν σε ένα λεπτό. Αυτό είναι σωστά μαθηματικά, αλλά δεν είναι αλήθεια, γιατί οι δέκα άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να το κάνουν¨ θα έμπαιναν ο ένας στα πόδια του άλλου τόσο άσχημα που η δουλειά θα καθυστερούσε πολύ.		133:5.5 (1476.7) Logic is valid in the material world, and mathematics is reliable when limited in its application to physical things; but neither is to be regarded as wholly dependable or infallible when applied to life problems. Life embraces phenomena which are not wholly material. Arithmetic says that, if one man could shear a sheep in ten minutes, ten men could shear it in one minute. That is sound mathematics, but it is not true, for the ten men could not so do it; they would get in one another’s way so badly that the work would be greatly delayed.
133:5.6 (1477.1) Τα μαθηματικά ισχυρίζονται ότι, αν ένα πρόσωπο αντιπροσωπεύει κάποια συγκεκριμένη μονάδα νοητικής και ηθικής αξίας, τότε δέκα πρόσωπα θα πρέπει να αντιπροσωπεύουν δέκα φορές αυτήν την αξία. Αλλά αφού μιλάμε για την ανθρώπινη προσωπικότητα, θα ήταν πιο κοντά στην αλήθεια να λέγαμε ότι ένας τέτοιος συσχετισμός προσωπικοτήτων είναι ένα ποσό που ισούται με το τετράγωνο του αριθμού των προσωπικοτήτων που παίρνουν μέρος στην εξίσωση, παρά το απλό αριθμητικό σύνολο. Μια κοινωνική ομάδα ανθρώπινων υπάρξεων σε συντονισμένη εργασιακή αρμονία αντιπροσωπεύει μια δύναμη κατά πολύ μεγαλύτερη από το απλό σύνολο των τμημάτων του.		133:5.6 (1477.1) Mathematics asserts that, if one person stands for a certain unit of intellectual and moral value, ten persons would stand for ten times this value. But in dealing with human personality it would be nearer the truth to say that such a personality association is a sum equal to the square of the number of personalities concerned in the equation rather than the simple arithmetical sum. A social group of human beings in co-ordinated working harmony stands for a force far greater than the simple sum of its parts.
133:5.7 (1477.2) Η ποσότητα μπορεί να αναγνωριστεί σαν γεγονός, γινόμενη έτσι μια επιστημονική ομοιομορφία. Η ποιότητα, αφού είναι θέμα νοητικής επεξεργασίας, αντιπροσωπεύει μια εκτίμηση αξιών, και πρέπει, γι αυτό να παραμείνει ένα βίωμα του ατόμου. Όταν η επιστήμη και η θρησκεία γίνουν λιγότερο δογματικές και πιο ανεκτικές στην κριτική, η φιλοσοφία τότε θα αρχίσει να επιτυγχάνει την ενότητα στην νοητική κατανόηση του σύμπαντος.		133:5.7 (1477.2) Quantity may be identified as a fact, thus becoming a scientific uniformity. Quality, being a matter of mind interpretation, represents an estimate of values, and must, therefore, remain an experience of the individual. When both science and religion become less dogmatic and more tolerant of criticism, philosophy will then begin to achieve unity in the intelligent comprehension of the universe.
133:5.8 (1477.3) Υπάρχει ενότητα στο κοσμικό σύμπαν αν μόνο μπορέσεις να διακρίνεις πως δουλεύει στην πραγματικότητα. Το πραγματικό σύμπαν είναι φιλικό σε κάθε παιδί του αιώνιου Θεού. Το πραγματικό πρόβλημα είναι: Πως μπορεί ο πεπερασμένος νους του ανθρώπου να πετύχει μια λογική, αληθινή, και αντίστοιχη ενότητα σκέψης; Αυτή η κατάσταση του νου που γνωρίζει το σύμπαν μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν γίνει αντιληπτό ότι το ποσοτικό γεγονός και η ποιοτική αξία έχουν κοινή αιτία στον Παραδείσιο Πατέρα. Μια τέτοια αντίληψη της πραγματικότητας αποδίδει μια ευρύτερη εμβάθυνση στην σκόπιμη ενότητα των συμπαντικών φαινομένων¨ αποκαλύπτει ακόμα ένα πνευματικό στόχο προοδευτικής προσωπικής επίτευξης. Και αυτή είναι μια έννοια ενότητας που μπορεί να διαισθανθεί τον αμετάβλητο φόντο ενός ζώντος σύμπαντος απρόσωπων σχέσεων που αλλάζουν διαρκώς και των εξελισσόμενων προσωπικών σχέσεων.		133:5.8 (1477.3) There is unity in the cosmic universe if you could only discern its workings in actuality. The real universe is friendly to every child of the eternal God. The real problem is: How can the finite mind of man achieve a logical, true, and corresponding unity of thought? This universe-knowing state of mind can be had only by conceiving that the quantitative fact and the qualitative value have a common causation in the Paradise Father. Such a conception of reality yields a broader insight into the purposeful unity of universe phenomena; it even reveals a spiritual goal of progressive personality achievement. And this is a concept of unity which can sense the unchanging background of a living universe of continually changing impersonal relations and evolving personal relationships.
133:5.9 (1477.4) Η ύλη και το πνεύμα και η κατάσταση που βρίσκεται ενδιάμεσά τους είναι τρία αλληλένδετα και αλληλοσυνδεδεμένα επίπεδα της αληθινής ενότητας του πραγματικού σύμπαντος. Άσχετα με το πόσο αποκλίνοντα μπορεί να δείχνουν τα συμπαντικά φαινόμενα γεγονότων και αξιών, είναι, παρόλα αυτά, ενοποιημένα στο Υπέρτατο.		133:5.9 (1477.4) Matter and spirit and the state intervening between them are three interrelated and interassociated levels of the true unity of the real universe. Regardless of how divergent the universe phenomena of fact and value may appear to be, they are, after all, unified in the Supreme.
133:5.10 (1477.5) Η πραγματικότητα της υλικής ύπαρξης αποδίδεται στην μη αναγνωρισμένη ενέργεια καθώς και στην ορατή ύλη. Όταν οι ενέργειες του σύμπαντος επιβραδύνονται τόσο ώστε απαιτείται ο αναγκαίος βαθμός κίνησης, τότε, κάτω από ευνοϊκές συνθήκες, αυτές ακριβώς οι ενέργειες γίνονται μάζα. Και ας μην ξεχνάμε, ότι ο νους που μπορεί από μόνος του να αντιληφθεί την παρουσία των προφανών αληθειών είναι επίσης και ο ίδιος πραγματικός. Και η βασική αιτία αυτού του σύμπαντος ενεργειακής μάζας, νου, και πνεύματος, είναι αιώνια—υπάρχει και συνίσταται στην φύση και στις αντιδράσεις του Συμπαντικού Πατέρα και των απόλυτων ομότιμών του.		133:5.10 (1477.5) Reality of material existence attaches to unrecognized energy as well as to visible matter. When the energies of the universe are so slowed down that they acquire the requisite degree of motion, then, under favorable conditions, these same energies become mass. And forget not, the mind which can alone perceive the presence of apparent realities is itself also real. And the fundamental cause of this universe of energy-mass, mind, and spirit, is eternal—it exists and consists in the nature and reactions of the Universal Father and his absolute co-ordinates.
133:5.11 (1477.6) Όλοι έμειναν άναυδοι με τα λόγια του Ιησού, και όταν ο Έλληνας ετοιμάστηκε να φύγει, είπε: «Επιτέλους τα μάτια μου είδαν έναν Εβραίο που σκέφτεται κάτι πέρα από την φυλετική υπεροχή και μιλά και για κάτι άλλο από την θρησκεία.» Και αποσύρθηκαν για την νύχτα.		133:5.11 (1477.6) They were all more than astounded at the words of Jesus, and when the Greek took leave of them, he said: “At last my eyes have beheld a Jew who thinks something besides racial superiority and talks something besides religion.” And they retired for the night.
133:5.12 (1477.7) Η παραμονή τους στην Αθήνα ήταν ευχάριστη και ωφέλιμη, αλλά δεν ήταν ιδιαίτερα καρποφόρα από ανθρώπινες επαφές. Πάρα πολλοί Αθηναίοι εκείνων των ημερών ήταν είτε πνευματικά περήφανοι για την φήμη που είχαν παλιά ή ήταν νοητικά ανόητοι και αδαείς, σαν απόγονοι των κατώτερων σκλάβων εκείνων των παλαιότερων περιόδων όταν υπήρχε δόξα στην Ελλάδα και σοφία στο μυαλό των ανθρώπων της. Ακόμα και τότε, υπήρχαν ακόμα πολλά πρόθυμα πνεύματα ανάμεσα στους πολίτες της Αθήνας.		133:5.12 (1477.7) The sojourn in Athens was pleasant and profitable, but it was not particularly fruitful in its human contacts. Too many of the Athenians of that day were either intellectually proud of their reputation of another day or mentally stupid and ignorant, being the offspring of the inferior slaves of those earlier periods when there was glory in Greece and wisdom in the minds of its people. Even then, there were still many keen minds to be found among the citizens of Athens.
6. ΣΤΗΝ ΕΦΕΣΟ—ΔΙΑΛΕΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ^top		6. At Ephesus—Discourse on the Soul ^top
133:6.1 (1477.8) Φεύγοντας από την Αθήνα, οι ταξιδιώτες πήγαν από τον δρόμο της Τρωάδας στην Έφεσο, την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής επαρχίας της Ασίας. Πήγαν πολλές φορές στον φημισμένο ναό της Αρτέμιδος των Εφεσίων, περίπου δύο μίλια από την πόλη. Η Άρτεμις ήταν η πιο ημισμένη θεά όλης της Μικράς Ασίας και μια συνέχιση της παλαιότερης μητέρας θεάς των αρχαίων Ανατολικών καιρών. Το φανταχτερό είδωλο που στόλιζε τον τεράστιο ναό τον αφιερωμένο στην λατρεία της λεγόταν ότι είχε πέσει από τον ουρανό. Ο Γκανίντ είχε κάποιες παλιές αντιλήψεις εξαιτίας της πρώτης παιδείας του, να σέβεται τις απεικονίσεις σαν σύμβολα θεότητας, που δεν είχαν εξαλειφθεί ακόμα, γι αυτό θεώρησε καλό να αγοράσει μια μικρή ασημένια λειψανοθήκη προς τιμή της θεάς της γονιμότητας της Μικράς Ασίας. Εκείνη την νύχτα κουβέντιασαν εκτενώς για την λατρεία των πραγμάτων των κατασκευασμένων από τα ανθρώπινα χέρια.		133:6.1 (1477.8) On leaving Athens, the travelers went by way of Troas to Ephesus, the capital of the Roman province of Asia. They made many trips out to the famous temple of Artemis of the Ephesians, about two miles from the city. Artemis was the most famous goddess of all Asia Minor and a perpetuation of the still earlier mother goddess of ancient Anatolian times. The crude idol exhibited in the enormous temple dedicated to her worship was reputed to have fallen from heaven. Not all of Ganid’s early training to respect images as symbols of divinity had been eradicated, and he thought it best to purchase a little silver shrine in honor of this fertility goddess of Asia Minor. That night they talked at great length about the worship of things made with human hands.
133:6.2 (1478.1) Την τρίτη μέρα της παραμονής τους περπατούσαν δίπλα στο ποτάμι για να παρατηρήσουν το καθάρισμα του στόμιου του λιμανιού. Το μεσημέρι μίλησαν με έναν νεαρό Φοίνικα που είχε πεθυμήσει την πατρίδα του και ήταν πολύ αποθαρρυμένος¨ αλλά κυρίως ζήλευε κάποιον άνθρωπο που είχε πάρει προαγωγή αντί για αυτόν. Ο Ιησούς του μίλησε ενθαρρυντικά και του ανάφερε την παλιά Εβραϊκή παροιμία: «Το χάρισμα κάθε ανθρώπου του κάνει χώρο και τον φέρνει μπροστά σε σπουδαίους ανθρώπους.»		133:6.2 (1478.1) On the third day of their stay they walked down by the river to observe the dredging of the harbor’s mouth. At noon they talked with a young Phoenician who was homesick and much discouraged; but most of all he was envious of a certain young man who had received promotion over his head. Jesus spoke comforting words to him and quoted the olden Hebrew proverb: “A man’s gift makes room for him and brings him before great men.”
133:6.3 (1478.2) Από όλες τις μεγάλες πόλεις που επισκέφτηκαν σε αυτή τους την περιοδεία στην Μεσόγειο, εδώ εκπλήρωσαν σε αξία σχετικά ελάχιστα για το επόμενο έργο των Χριστιανών ιεραποστόλων. Ο Χριστιανισμός εξασφάλισε την αρχή του στην Έφεσο κυρίως με τις προσπάθειες του Παύλου, που έμεινε εκεί για πάνω από δύο χρόνια, φτιάχνοντας σκηνές για να βγάζει το ψωμί του και δίνοντας διαλέξεις για την θρησκεία και την φιλοσοφία κάθε νύχτα στην αίθουσα ακροάσεων της σχολής του Τυράννου.		133:6.3 (1478.2) Of all the large cities they visited on this tour of the Mediterranean, they here accomplished the least of value to the subsequent work of the Christian missionaries. Christianity secured its start in Ephesus largely through the efforts of Paul, who resided here more than two years, making tents for a living and conducting lectures on religion and philosophy each night in the main audience chamber of the school of Tyrannus.
133:6.4 (1478.3) Υπήρχε κάποιος προοδευτικός στοχαστής συνδεδεμένος με αυτήν την τοπική φιλοσοφική σχολή, και ο Ιησούς είχε αρκετές καρποφόρες συναντήσεις μαζί του. Σε αυτές τις συνομιλίες ο Ιησούς συχνά χρησιμοποίησε την λέξη «ψυχή». Αυτός ο μορφωμένος Έλληνας τελικά τον ρώτησε τι εννοούσε με την λέξη «ψυχή», και αυτός του απάντησε:		133:6.4 (1478.3) There was a progressive thinker connected with this local school of philosophy, and Jesus had several profitable sessions with him. In the course of these talks Jesus had repeatedly used the word “soul.” This learned Greek finally asked him what he meant by “soul,” and he replied:
133:6.5 (1478.4) «Η ψυχή είναι το τμήμα του ανθρώπου που αυτό-αντανακλάται, διακρίνει την αλήθεια, και αντιλαμβάνεται το πνεύμα και πάντα εξυψώνει την ανθρώπινη ύπαρξη πάνω από το επίπεδο του ζωικού κόσμου. Η αυτογνωσία (αυτοσυνειδησία), από μόνη της, δεν είναι η ψυχή. Η ηθική αυτοσυνειδησία είναι πραγματική ανθρώπινη συνειδητοποίηση του εαυτού και αποτελεί το θεμέλιο της ανθρώπινης ψυχής, και η ψυχή είναι εκείνο το κομμάτι του ανθρώπου που αντιπροσωπεύει το δυναμικό της αξίας της επιβίωσης της ανθρώπινης εμπειρίας. Η ηθική επιλογή και η πνευματική επίτευξη, η ικανότητα να γνωρίσεις τον Θεό και η ώθηση να εξομοιωθείς με αυτόν, είναι τα χαρακτηριστικά της ψυχής. Η ψυχή του ανθρώπου δεν μπορεί να υπάρξει ξέχωρα από την ηθική σκέψη και την πνευματική δραστηριότητα. Μια στάσιμη ψυχή είναι ψυχή που πεθαίνει. Αλλά η ψυχή του ανθρώπου είναι ευδιάκριτη από το θεϊκό πνεύμα που κατοικεί μέσα στον νου. Το θεϊκό πνεύμα φτάνει την ίδια στιγμή με την πρώτη ηθική δραστηριότητα του ανθρώπινου νου, και αυτή είναι και η στιγμή της γέννησης της ψυχής.		133:6.5 (1478.4) “The soul is the self-reflective, truth-discerning, and spirit-perceiving part of man which forever elevates the human being above the level of the animal world. Self-consciousness, in and of itself, is not the soul. Moral self-consciousness is true human self-realization and constitutes the foundation of the human soul, and the soul is that part of man which represents the potential survival value of human experience. Moral choice and spiritual attainment, the ability to know God and the urge to be like him, are the characteristics of the soul. The soul of man cannot exist apart from moral thinking and spiritual activity. A stagnant soul is a dying soul. But the soul of man is distinct from the divine spirit which dwells within the mind. The divine spirit arrives simultaneously with the first moral activity of the human mind, and that is the occasion of the birth of the soul.
133:6.6 (1478.5) «Η σωτηρία ή η απώλεια μιας ψυχής έχει να κάνει με το αν η ηθική συνείδηση πετύχει την κατάσταση της αιώνιας ζωής ή όχι, μέσα από την αιώνια συμμαχία με το συνδεδεμένο αθάνατο εσωτερικά εγκατεστημένο πνεύμα. Η σωτηρία είναι η πνευματικοποίηση της αυτό- συνειδητοποίησης της ηθικής συνείδησης, που αρχίζει και αποκτά έτσι αξία επιβίωσης (αιώνιας ζωής). Όλες οι μορφές της ψυχικής σύγκρουσης συντελούν στην έλλειψη της αρμονίας ανάμεσα στην ηθική, ή την πνευματική, αυτό-συνείδησης και της απλά νοητικής αυτό- συνείδησης.		133:6.6 (1478.5) “The saving or losing of a soul has to do with whether or not the moral consciousness attains survival status through eternal alliance with its associated immortal spirit endowment. Salvation is the spiritualization of the self-realization of the moral consciousness, which thereby becomes possessed of survival value. All forms of soul conflict consist in the lack of harmony between the moral, or spiritual, self-consciousness and the purely intellectual self-consciousness.
133:6.7 (1478.6) «Η ανθρώπινη ψυχή, όταν ωριμάσει, εξευγενιστεί, και πνευματικοποιηθεί, πλησιάζει στην ουράνια κατάσταση στο ότι έρχεται κοντά στο να γίνει μια οντότητα ανάμεσα στο υλικό και το πνευματικό, τον υλικό εαυτό και το θεϊκό πνεύμα. Η εξελισσόμενη ψυχή μιας ανθρώπινης ύπαρξης είναι δύσκολο να περιγραφεί και πιο δύσκολο να αποδειχτεί επειδή δεν μπορεί να βρεθεί με τις μεθόδους της υλικής έρευνας, ή με την απλό πνευματικό έλεγχο. Παρά την αποτυχία και της υλικής επιστήμης και των πνευματικών μέτρων να ανακαλύψουν την ύπαρξη της ανθρώπινης ψυχής, κάθε άνθρωπος που διαθέτει ηθική συνείδηση γνωρίζει την ύπαρξη της δικής του ψυχής σαν μια πραγματική και αληθινή εμπειρία.»		133:6.7 (1478.6) “The human soul, when matured, ennobled, and spiritualized, approaches the heavenly status in that it comes near to being an entity intervening between the material and the spiritual, the material self and the divine spirit. The evolving soul of a human being is difficult of description and more difficult of demonstration because it is not discoverable by the methods of either material investigation or spiritual proving. Material science cannot demonstrate the existence of a soul, neither can pure spirit-testing. Notwithstanding the failure of both material science and spiritual standards to discover the existence of the human soul, every morally conscious mortal knows of the existence of his soul as a real and actual personal experience.”
7. Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ—ΔΙΑΛΕΞΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΟΥ ^top		7. The Sojourn at Cyprus—Discourse on Mind ^top
133:7.1 (1479.1) Σε λίγο καιρό οι ταξιδιώτες ξεκίνησαν για την Κύπρο, κάνοντας και μια στάση στην Ρόδο. Απόλαυσαν το μεγάλο ταξίδι στην θάλασσα και έφτασαν στο νησί του προορισμού τους πολύ ξεκούραστοι στο σώμα και ανανεωμένοι στο πνεύμα.		133:7.1 (1479.1) Shortly the travelers set sail for Cyprus, stopping at Rhodes. They enjoyed the long water voyage and arrived at their island destination much rested in body and refreshed in spirit.
133:7.2 (1479.2) Το σχέδιό τους ήταν να χαρούν μια μεγάλη περίοδο ξεκούρασης και διασκέδασης σε αυτήν τους την επίσκεψη στην Κύπρο, μιας και η περιοδεία τους στην Μεσόγειο πλησίαζε στο τέλος της. Ξεμπαρκάρισαν στην Πάφο και αμέσως άρχισαν να εφοδιάζονται με τα απαραίτητα για την παραμονή τους για αρκετές βδομάδες στα κοντινά βουνά. Την Τρίτη μέρα μετά την άφιξή τους ξεκίνησαν για τους λόφους με τα ζώα τα φορτωμένα με τις αποσκευές τους.		133:7.2 (1479.2) It was their plan to enjoy a period of real rest and play on this visit to Cyprus as their tour of the Mediterranean was drawing to a close. They landed at Paphos and at once began the assembly of supplies for their sojourn of several weeks in the near-by mountains. On the third day after their arrival they started for the hills with their well-loaded pack animals.
133:7.3 (1479.3) Για δυο βδομάδες οι τρεις τους πέρασαν πολύ όμορφα, και τότε, εντελώς ξαφνικά, ο νεαρός Γκανίντ αρρώστησε σοβαρά. Για δυο βδομάδες υπόφερε από υψηλό πυρετό, πέφτοντας συχνά σε παραλήρημα¨ και ο Ιησούς και ο Γκονόντ είχαν πολύ δουλειά να περιποιούνται τον άρρωστο νέο. Ο Ιησούς φρόντιζε τον νέο με επιδεξιότητα και στοργή, και ο πατέρας τα είχε χάσει με την ευγένεια και την επιδεξιότητα με την οποία εκδήλωνε την βοήθειά του στον άρρωστο νέο. Βρισκόντουσαν μακριά από ανθρώπινες κατοικίες, και ο νέος ήταν πολύ άρρωστος για να μετακινηθεί¨ έτσι ετοιμάστηκαν να τον φροντίσουν όσο μπορούσαν καλύτερα μέχρι να αναρρώσει, εκεί που βρισκόντουσαν στα βουνά.		133:7.3 (1479.3) For two weeks the trio greatly enjoyed themselves, and then, without warning, young Ganid was suddenly taken grievously ill. For two weeks he suffered from a raging fever, oftentimes becoming delirious; both Jesus and Gonod were kept busy attending the sick boy. Jesus skillfully and tenderly cared for the lad, and the father was amazed by both the gentleness and adeptness manifested in all his ministry to the afflicted youth. They were far from human habitations, and the boy was too ill to be moved; so they prepared as best they could to nurse him back to health right there in the mountains.
133:7.4 (1479.4) Κατά την διάρκεια της ανάρρωσης του Γκανίντ που κράτησε τρεις βδομάδες ο Ιησούς του είπε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα για την φύση και τις διάφορες διαθέσεις της. Και πόσο ωραία περνούσαν όταν περιπλανιόντουσαν στα βουνά, το αγόρι να κάνει ερωτήσεις, και ο Ιησούς να τις απαντά, και ο πατέρας να θαυμάζει την όλη διαδικασία.		133:7.4 (1479.4) During Ganid’s convalescence of three weeks Jesus told him many interesting things about nature and her various moods. And what fun they had as they wandered over the mountains, the boy asking questions, Jesus answering them, and the father marveling at the whole performance.
133:7.5 (1479.5) Την τελευταία βδομάδα της παραμονής τους στα βουνά ο Ιησούς και ο Γκανίντ είχαν μια μακροσκελή συνομιλία για τις λειτουργίες του ανθρώπινου νου. Μετά από πολλές ώρες συνομιλίας ο νέος έκανε την εξής ερώτηση: «Μα Δάσκαλε, τι εννοείς όταν λες ότι ο άνθρωπος βιώνει μια υψηλότερη μορφή αυτοσυνειδησίας από τα ζώα ακόμα και από τα εξυπνότερα;» Προσαρμοσμένα στην σύγχρονη φρασεολογία, ο Ιησούς απάντησε τα εξής:		133:7.5 (1479.5) The last week of their sojourn in the mountains Jesus and Ganid had a long talk on the functions of the human mind. After several hours of discussion the lad asked this question: “But, Teacher, what do you mean when you say that man experiences a higher form of self-consciousness than do the higher animals?” And as restated in modern phraseology, Jesus answered:
133:7.6 (1479.6) Γιε μου, ήδη σου έχω πει πολλά για τον νου του ανθρώπου και το θεϊκό πνεύμα που κατοικεί μέσα του, αλλά τώρα θα σου τονίσω ότι η αυτοσυνειδησία είναι μια πραγματικότητα. Όταν ένα ζώο γίνεται ενσυνείδητο, τότε γίνεται ένας πρωτόγονος άνθρωπος. Μια τέτοια επίτευξη είναι αποτέλεσμα ενός συντονισμού της λειτουργίας ανάμεσα στην απρόσωπη ενέργεια και τον νου που έχει συλλάβει το πνεύμα, και είναι αυτό το φαινόμενο που εγγυάται την προσφορά ενός απόλυτου εστιακού σημείου για την ανθρώπινη προσωπικότητα, το πνεύμα του Πατέρα στον ουρανό.		133:7.6 (1479.6) My son, I have already told you much about the mind of man and the divine spirit that lives therein, but now let me emphasize that self-consciousness is a reality. When any animal becomes self-conscious, it becomes a primitive man. Such an attainment results from a co-ordination of function between impersonal energy and spirit-conceiving mind, and it is this phenomenon which warrants the bestowal of an absolute focal point for the human personality, the spirit of the Father in heaven.
133:7.7 (1479.7) Οι ιδέες δεν είναι απλά μια καταγραφή των εντυπώσεων¨ οι ιδέες είναι εντυπώσεις μαζί με τις στοχαστικές ερμηνείες του προσωπικού εαυτού¨ και ο εαυτός είναι κάτι περισσότερο από το σύνολο των εντυπώσεων κάποιου. Σε αυτό το σημείο αρχίζει να υπάρχει μια προσέγγιση στην ενότητα σε μια εξελισσόμενη προσωπικότητα, και αυτή η ενότητα προέρχεται από την εσωτερικά διαμένουσα παρουσία ενός τμήματος της απόλυτης ενότητας που ενεργοποιεί πνευματικά έναν τέτοιο ενσυνείδητο νου ζώωδους καταγωγής.		133:7.7 (1479.7) Ideas are not simply a record of sensations; ideas are sensations plus the reflective interpretations of the personal self; and the self is more than the sum of one’s sensations. There begins to be something of an approach to unity in an evolving selfhood, and that unity is derived from the indwelling presence of a part of absolute unity which spiritually activates such a self-conscious animal-origin mind.
133:7.8 (1479.8) Κανένα απλό ζώο δεν θα μπορούσε να κατέχει μια χρονική αυτοσυνειδησία. Τα ζώα κατέχουν έναν φυσιολογικό συντονισμό συνδεδεμένης εντύπωσης-αναγνώρισης και μνήμη από τότε και στο εξής, αλλά κανένα ζώο δεν βιώνει μια αναγνώριση εντύπωσης με σημασία ή δεν παρουσιάζει μια σκόπιμη σύνδεση αυτών των συνδυασμένων σωματικών βιωμάτων όπως εκδηλώνεται στα συμπεράσματα των νοητικών και στοχαστικών ανθρώπινων επεξεργασιών. Και αυτό το γεγονός ενσυνείδητης ύπαρξης, συνδεδεμένο με την πραγματικότητα της επακόλουθης πνευματικής εμπειρίας, κάνει τον άνθρωπο εν δυνάμει γιο του σύμπαντος και προδιαγράφει την τελική του επίτευξη της Υπέρτατης Ενότητας του σύμπαντος.		133:7.8 (1479.8) No mere animal could possess a time self-consciousness. Animals possess a physiological co-ordination of associated sensation-recognition and memory thereof, but none experience a meaningful recognition of sensation or exhibit a purposeful association of these combined physical experiences such as is manifested in the conclusions of intelligent and reflective human interpretations. And this fact of self-conscious existence, associated with the reality of his subsequent spiritual experience, constitutes man a potential son of the universe and foreshadows his eventual attainment of the Supreme Unity of the universe.
133:7.9 (1480.1) Ούτε ο ανθρώπινος εαυτός είναι μόνο το σύνολο των διαδοχικών καταστάσεων συνείδησης. Χωρίς την αποτελεσματική λειτουργία πιο ταξινομημένη και συνδεδεμένη δεν θα υπήρχε επαρκής ενότητα για να εγγυηθεί τον προσδιορισμό του εαυτού. Ένας τέτοιος με ενοποιημένος νους δεν θα μπορούσε να αποκτήσει τα συνειδητά επίπεδα της ανθρώπινης κατάστασης. Αν οι σχέσεις της συνείδησης ήταν απλά τυχαίες, ο νους όλων των ανθρώπων τότε θα παρουσίαζε τις ανεξέλεγκτες και τυχαίες σχέσεις κάποιων φάσεων διανοητικής παράνοιας.		133:7.9 (1480.1) Neither is the human self merely the sum of the successive states of consciousness. Without the effective functioning of a consciousness sorter and associator there would not exist sufficient unity to warrant the designation of a selfhood. Such an ununified mind could hardly attain conscious levels of human status. If the associations of consciousness were just an accident, the minds of all men would then exhibit the uncontrolled and random associations of certain phases of mental madness.
133:7.10 (1480.2) Ένας ανθρώπινος νους, φτιαγμένος αποκλειστικά από την συνείδηση σωματικών εντυπώσεων, ποτέ δεν θα μπορούσε να φτάσει σε πνευματικά επίπεδα¨ αυτό το είδος υλικού νου δεν θα είχε καθόλου αίσθηση ηθικών αξιών και θα ήταν χωρίς κάποια καθοδηγητική αίσθηση πνευματικής κυριαρχίας που είναι τόσο βασική για να επιτευχθεί αρμονική προσωπική ενότητα στον χρόνο, και που είναι αχώριστη από την επιβίωση της προσωπικότητας στην αιωνιότητα.		133:7.10 (1480.2) A human mind, built up solely out of the consciousness of physical sensations, could never attain spiritual levels; this kind of material mind would be utterly lacking in a sense of moral values and would be without a guiding sense of spiritual dominance which is so essential to achieving harmonious personality unity in time, and which is inseparable from personality survival in eternity.
133:7.11 (1480.3) Το ανθρώπινο μυαλό νωρίς αρχίζει να παρουσιάζει ιδιότητες που είναι υπερ-υλικές¨ η αληθινά στοχαστική ανθρώπινη διάνοια δεν είναι εντελώς περιορισμένη από τα δεσμά του χρόνου. Το ότι τα άτομα διαφέρουν τόσο στην εκδήλωση της ζωής τους φανερώνει, όχι μόνο τα διαφορετικά γνωρίσματα της κληρονομικότητας και τις διάφορες επιδράσεις του περιβάλλοντος, αλλά επίσης και τον βαθμό ενοποίησης με το εσωτερικά διαμένων πνεύμα του Πατέρα που έχει επιτευχθεί από τον εαυτό, το μέτρο της ταύτισης του ενός με το άλλο.		133:7.11 (1480.3) The human mind early begins to manifest qualities which are supermaterial; the truly reflective human intellect is not altogether bound by the limits of time. That individuals so differ in their life performances indicates, not only the varying endowments of heredity and the different influences of the environment, but also the degree of unification with the indwelling spirit of the Father which has been achieved by the self, the measure of the identification of the one with the other.
133:7.12 (1480.4) Το ανθρώπινο μυαλό δεν υπομένει καλά την σύγκρουση της διπλής υπακοής. Είναι σοβαρή δοκιμασία για την ψυχή να υπόκειται την εμπειρία μιας προσπάθειας να υπηρετήσει και το καλό και το κακό. Ο υπέρτατα ευτυχισμένος και αποτελεσματικά ενοποιημένος νους είναι αυτός που είναι αποκλειστικά αφοσιωμένος στην εκπλήρωση του θελήματος του Πατέρα στον ουρανό. Οι ανεπίλυτες συγκρούσεις καταστρέφουν την ενότητα και μπορούν να καταλήξουν σε αποσύνθεση του νου. Αλλά ο χαρακτήρας της ψυχής που επιβιώνει στην αιωνιότητα δεν καλλιεργείται προσπαθώντας να ασφαλίσει την ειρήνη του νου με οποιοδήποτε τίμημα, με την παράδοση των ευγενικών φιλοδοξιών, και από τον συμβιβασμό των πνευματικών ιδανικών¨ μια τέτοια ειρήνη επιτυγχάνεται περισσότερο από την γενναία διεκδίκηση του θριάμβου εκείνου που είναι αληθινό, και αυτή η νίκη πετυχαίνεται ξεπερνώντας το κακό με την δυνητική ισχύ του καλού.		133:7.12 (1480.4) The human mind does not well stand the conflict of double allegiance. It is a severe strain on the soul to undergo the experience of an effort to serve both good and evil. The supremely happy and efficiently unified mind is the one wholly dedicated to the doing of the will of the Father in heaven. Unresolved conflicts destroy unity and may terminate in mind disruption. But the survival character of a soul is not fostered by attempting to secure peace of mind at any price, by the surrender of noble aspirations, and by the compromise of spiritual ideals; rather is such peace attained by the stalwart assertion of the triumph of that which is true, and this victory is achieved in the overcoming of evil with the potent force of good.
133:7.13 (1480.5) Την επόμενη μέρα αναχώρησαν για την Σαλαμίνα, όπου ξεκίνησαν για την Αντιόχεια στην ακτή της Συρίας.		133:7.13 (1480.5) The next day they departed for Salamis, where they embarked for Antioch on the Syrian coast.
8. ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ ^top		8. At Antioch ^top
133:8.1 (1480.6) Η Αντιόχεια ήταν η πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής επαρχίας της Συρίας, και εδώ είχε την κατοικία του ο αυτοκρατορικός κυβερνήτης. Η Αντιόχεια είχε μισό εκατομμύριο κατοίκους¨ ήταν η τρίτη πόλη της αυτοκρατορίας σε μέγεθος και η πρώτη σε διαφθορά και σκανδαλώδη ανηθικότητα. Ο Γκονόντ είχε πολλές δουλειές εκεί¨ έτσι ο Ιησούς και ο Γκανίντ έμεναν για πολύ μόνοι τους. Πήγαν παντού σε αυτήν την πολύγλωσση πόλη εκτός από το άλσος της Δάφνης. Ο Γκονόντ και ο Γκανίντ επισκέφτηκαν το περίφημο ναό της ντροπής, αλλά ο Ιησούς αρνήθηκε να πάει μαζί τους. Τέτοιες σκηνές δεν σοκάριζαν και πολύ τους Ινδούς, αλλά ήταν απωθητικές για έναν ιδεαλιστή Εβραίο.		133:8.1 (1480.6) Antioch was the capital of the Roman province of Syria, and here the imperial governor had his residence. Antioch had half a million inhabitants; it was the third city of the empire in size and the first in wickedness and flagrant immorality. Gonod had considerable business to transact; so Jesus and Ganid were much by themselves. They visited everything about this polyglot city except the grove of Daphne. Gonod and Ganid visited this notorious shrine of shame, but Jesus declined to accompany them. Such scenes were not so shocking to Indians, but they were repellent to an idealistic Hebrew.
133:8.2 (1480.7) Ο Ιησούς είχε γίνει σιωπηλός και σκεφτικός όσο πλησίαζαν στην Παλαιστίνη και στο τέλος του ταξιδιού τους. Μίλησε με λίγους ανθρώπους στην Αντιόχεια¨ σπάνια γύριζε στην πόλη. Αφού ρώτησε τον δάσκαλό του πολλές φορές γιατί έδειχνε τόσο λίγο ενδιαφέρον για την Αντιόχεια, τελικά ο Γκανίντ κατάφερε τον Ιησού να του πει: «Αυτή η πόλη δεν είναι μακριά από την Παλαιστίνη¨ ίσως κάποια μέρα γυρίσω πάλι εδώ.»		133:8.2 (1480.7) Jesus became sober and reflective as he drew nearer Palestine and the end of their journey. He visited with few people in Antioch; he seldom went about in the city. After much questioning as to why his teacher manifested so little interest in Antioch, Ganid finally induced Jesus to say: “This city is not far from Palestine; maybe I shall come back here sometime.”
133:8.3 (1481.1) Ο Γκανίντ είχε μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία στην Αντιόχεια. Αυτός ο νέος είχε αποδειχτεί πολύ ικανός μαθητής και ήδη είχε αρχίσει να κάνει πρακτική χρήση μερικών από τις διδασκαλίες του Ιησού. Υπήρχε κάποιος Ινδός που είχε σχέση με τις δουλειές του πατέρα του στην Αντιόχεια, και είχε γίνει τόσο δυσάρεστος και θυμωμένος που σκεφτόντουσαν να τον απολύσουν. Όταν ο Γκανίντ το άκουσε αυτό, πήρε την θέση του πατέρα του στην δουλειά και είχε μια μακροσκελή συνομιλία με αυτόν τον συμπατριώτη του. Αυτός ο άνθρωπος αισθανόταν ότι τον είχαν τοποθετήσει σε λάθος δουλειά. Ο Γκανίντ του είπε για τον Πατέρα στον ουρανό και με πολλούς τρόπους του ανέπτυξε τις θρησκευτικές του απόψεις. Αλλά από όσα είπε ο Γκανίντ, μια Εβραϊκή παροιμία έκανε το περισσότερο καλό, και αυτά τα σοφά λόγια ήταν: «Ότι κι αν τύχει να κάνεις, κάνε το όσο μπορείς καλύτερα.»		133:8.3 (1481.1) Ganid had a very interesting experience in Antioch. This young man had proved himself an apt pupil and already had begun to make practical use of some of Jesus’ teachings. There was a certain Indian connected with his father’s business in Antioch who had become so unpleasant and disgruntled that his dismissal had been considered. When Ganid heard this, he betook himself to his father’s place of business and held a long conference with his fellow countryman. This man felt he had been put at the wrong job. Ganid told him about the Father in heaven and in many ways expanded his views of religion. But of all that Ganid said, the quotation of a Hebrew proverb did the most good, and that word of wisdom was: “Whatsoever your hand finds to do, do that with all your might.”
133:8.4 (1481.2) Αφού ετοίμασαν τις αποσκευές τους για το καραβάνι με τις καμήλες, πήγαν στην Σιδώνα και από εκεί στην Δαμασκό, και μετά από τρεις μέρες ετοιμάστηκαν για την μεγάλη τους πορεία στην έρημο.		133:8.4 (1481.2) After preparing their luggage for the camel caravan, they passed on down to Sidon and thence over to Damascus, and after three days they made ready for the long trek across the desert sands.
9. ΣΤΗΝ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ ^top		9. In Mesopotamia ^top
133:9.1 (1481.3) Το ταξίδι με καραβάνι στην έρημο δεν ήταν καινούρια εμπειρία για αυτούς τους πολυταξιδεμένους ανθρώπους. Αφού ο Γκανίντ είδε τον δάσκαλό του να βοηθά στο φόρτωμα των είκοσι καμήλων τους και τον παρατήρησε να προσφέρεται να οδηγήσει το δικό τους ζώο, αναφώνησε, «Δάσκαλε, υπάρχει τίποτα που να μην μπορείς να κάνεις;» Ο Ιησούς μόνο χαμογέλασε, και είπε: «Σίγουρα τα μάτια του εργατικού μαθητή τιμούν τον δάσκαλό του.» Και έτσι ξεκίνησαν για την αρχαία πόλη Ουρ.		133:9.1 (1481.3) The caravan trip across the desert was not a new experience for these much-traveled men. After Ganid had watched his teacher help with the loading of their twenty camels and observed him volunteer to drive their own animal, he exclaimed, “Teacher, is there anything that you cannot do?” Jesus only smiled, saying, “The teacher surely is not without honor in the eyes of a diligent pupil.” And so they set forth for the ancient city of Ur.
133:9.2 (1481.4) Ο Ιησούς ενδιαφερόταν πολύ για την παλιά ιστορία της Ουρ, το μέρος που γεννήθηκε ο Αβραάμ, και ενθουσιάστηκε και με τα ερείπια και τις παραδόσεις της πόλης Σούσα, τόσο που ο Γκονόντ και ο Γκανίντ παρέτειναν την παραμονή τους σε αυτά τα μέρη τρεις εβδομάδες για να μπορέσει ο Ιησούς να αφιερώσει περισσότερο χρόνο για τις έρευνές του και να έχουν έτσι περισσότερες ευκαιρίες να τον πείσουν να πάει μαζί τους στην Ινδία.		133:9.2 (1481.4) Jesus was much interested in the early history of Ur, the birthplace of Abraham, and he was equally fascinated with the ruins and traditions of Susa, so much so that Gonod and Ganid extended their stay in these parts three weeks in order to afford Jesus more time to conduct his investigations and also to provide the better opportunity to persuade him to go back to India with them.
133:9.3 (1481.5) Στην Ουρ ο Γκανίντ και ο Ιησούς είχαν μια μεγάλη συνομιλία για την διαφορά ανάμεσα στην γνώση, την σοφία και την αλήθεια. Γοητεύτηκε πολύ από αυτά που του είπε ο σοφός Εβραίος: «Η σοφία είναι το κυριότερο πράγμα¨ γι αυτό να αποκτήσεις σοφία. Με όλη σου την αναζήτηση για την γνώση, να αποκτήσεις κατανόηση. Να εξυψώνεις την σοφία και αυτή θα σε προωθήσει. Θα σε τιμήσει αν την αγκαλιάσεις.»		133:9.3 (1481.5) It was at Ur that Ganid had a long talk with Jesus regarding the difference between knowledge, wisdom, and truth. And he was greatly charmed with the saying of the Hebrew wise man: “Wisdom is the principal thing; therefore get wisdom. With all your quest for knowledge, get understanding. Exalt wisdom and she will promote you. She will bring you to honor if you will but embrace her.”
133:9.4 (1481.6) Τελικά ήρθε και η ημέρα του αποχωρισμού. Όλοι φάνηκαν γενναίοι, ειδικά ο νέος, αλλά ήταν δοκιμασία. Τα μάτια τους είχαν δακρύσει, αλλά οι καρδιές τους ήταν θαρραλέες. Αποχαιρετώντας τον δάσκαλό του, ο Γκανίντ είπε: «Αντίο, Δάσκαλε, αλλά όχι για πάντα .Όταν έρθω ξανά στην Δαμασκό θα σε αναζητήσω. Σε αγαπώ, γιατί νομίζω ότι ο Πατέρας στον ουρανό πρέπει να είναι κάπως σαν εσένα¨ τουλάχιστον ξέρω ότι είσαι κατά πολύ σαν αυτά που μου έχεις πει για αυτόν. Θα θυμάμαι την διδασκαλία σου, αλλά κυρίως , ποτέ δεν θα ξεχάσω εσένα.» Ο πατέρας είπε: «Αντίο στον σπουδαίο δάσκαλο, αυτόν που μας έκανε καλύτερους και μας βοήθησε να γνωρίσουμε τον Θεό.» Και ο Ιησούς απάντησε, «Ειρήνη σε σας, και είθε οι ευλογίες του Πατέρα στον ουρανό να είναι πάντα μαζί σας.»και ο Ιησούς στάθηκε στην ακτή και παρακολουθούσε την μικρή βάρκα που τους μετέφερε στο αγκυροβολημένο τους πλοίο. Έτσι ο Κύριος άφησε τους φίλους του από την Ινδία στο Χαράξ, και δεν τους ξαναείδε σε αυτόν τον κόσμο¨ ούτε και αυτοί, σε αυτόν τον κόσμο, θα μάθαιναν ποτέ ότι ο άνδρας που αργο΄τερα έγινε γνωστός σαν ο Ιησούς από την Ναζαρέτ δεν ήταν άλλος από τον φίλο τους που μόλις είχαν αποχωριστεί—τον Ιωσουά τον δάσκαλο.		133:9.4 (1481.6) At last the day came for the separation. They were all brave, especially the lad, but it was a trying ordeal. They were tearful of eye but courageous of heart. In bidding his teacher farewell, Ganid said: “Farewell, Teacher, but not forever. When I come again to Damascus, I will look for you. I love you, for I think the Father in heaven must be something like you; at least I know you are much like what you have told me about him. I will remember your teaching, but most of all, I will never forget you.” Said the father, “Farewell to a great teacher, one who has made us better and helped us to know God.” And Jesus replied, “Peace be upon you, and may the blessing of the Father in heaven ever abide with you.” And Jesus stood on the shore and watched as the small boat carried them out to their anchored ship. Thus the Master left his friends from India at Charax, never to see them again in this world; nor were they, in this world, ever to know that the man who later appeared as Jesus of Nazareth was this same friend they had just taken leave of—Joshua their teacher.
133:9.5 (1481.7) Στην Ινδία, ο Γκανίντ μεγάλωσε και έγινε άνθρωπος με επιρροή, ένας άξιος διάδοχος του επιφανούς πατέρα του, και διέδωσε εκεί στα ξένα πολλές από τις ευγενικές αλήθειες που είχε μάθει από τον Ιησού, τον αγαπημένο του δάσκαλο. Αργότερα στην ζωή του, όταν κάποια στιγμή άκουσε για τον παράξενο δάσκαλο στην Παλαιστίνη που τελείωσε στην ζωή του πάνω στον σταυρό, αν και αναγνώρισε την ομοιότητα ανάμεσα στο ευαγγέλιο αυτού του Υιού του Ανθρώπου και στις διδασκαλίες του Εβραίου δασκάλου του, ποτέ δεν του πέρασε από το μυαλό ότι αυτοί οι δύο ήταν στην πραγματικότητα ο ίδιος άνθρωπος.		133:9.5 (1481.7) In India, Ganid grew up to become an influential man, a worthy successor of his eminent father, and he spread abroad many of the noble truths which he had learned from Jesus, his beloved teacher. Later on in life, when Ganid heard of the strange teacher in Palestine who terminated his career on a cross, though he recognized the similarity between the gospel of this Son of Man and the teachings of his Jewish tutor, it never occurred to him that these two were actually the same person.
133:9.6 (1482.1) Έτσι τελείωσε αυτό το κεφάλαιο της ζωής του Υιού του Ανθρώπου που θα μπορούσε να ονομαστεί: Η αποστολή του Ιωσουά του διδασκάλου.		133:9.6 (1482.1) Thus ended that chapter in the life of the Son of Man which might be termed: The mission of Joshua the teacher.