Εγγραφο 140		Paper 140
Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ		The Ordination of the Twelve
140:0.1 (1568.1) Λίγο πριν το μεσημέρι της Κυριακής, στις 12 Ιανουαρίου, το 27 μ.Χ., ο Ιησούς συγκέντρωσε τους αποστόλους για την χειροτονία τους σε δημόσιους κήρυκες του ευαγγελίου της βασιλείας των ουρανών. Οι δώδεκα περίμεναν ότι θα τους καλούσε από μέρα σε μέρα¨ έτσι εκείνο το πρωί δεν απομακρύνθηκαν από την ακτή όταν ψάρευαν. Αρκετοί από αυτούς βρισκόντουσαν κοντά στην ακτή και επισκεύαζαν τα δίχτυα τους και γενικά μαστόρευαν με τα αλιευτικά τους σύνεργα.		140:0.1 (1568.1) JUST before noon on Sunday, January 12, a.d. 27, Jesus called the apostles together for their ordination as public preachers of the gospel of the kingdom. The twelve were expecting to be called almost any day; so this morning they did not go out far from the shore to fish. Several of them were lingering near the shore repairing their nets and tinkering with their fishing paraphernalia.
140:0.2 (1568.2) Όταν ο Ιησούς ξεκίνησε να κατεβαίνει στην ακτή και να καλεί τους αποστόλους, πρώτα χαιρέτησε τον Ανδρέα και τον Πέτρο, που ψάρευαν κοντά στην ακτή¨ μετά έκανε νόημα στον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, που ήταν σε μια βάρκα εκεί κοντά, κουβεντιάζοντας με τον πατέρα τους τον Ζεβεδαίο, και μπάλωναν τα δίχτυα τους. Δύο- δύο μάζεψε και τους άλλους αποστόλους, και όταν είχε συγκεντρώσει και τους δώδεκα, τους πήρε και πήγαν στα ορεινά βόρεια της Καπερναούμ, όπου συνέχισε να τους δίνει οδηγίες για την επίσημή τους χειροτονία.		140:0.2 (1568.2) As Jesus started down the seashore calling the apostles, he first hailed Andrew and Peter, who were fishing near the shore; next he signaled to James and John, who were in a boat near by, visiting with their father, Zebedee, and mending their nets. Two by two he gathered up the other apostles, and when he had assembled all twelve, he journeyed with them to the highlands north of Capernaum, where he proceeded to instruct them in preparation for their formal ordination.
140:0.3 (1568.3) Για μια φορά όλοι οι δώδεκα απόστολοι ήταν σιωπηλοί¨ ακόμα και ο Πέτρος ήταν στοχαστικός. Επιτέλους η πολυπόθητη στιγμή είχε φτάσει! Θα έφευγαν με τον Κύριο για να συμμετέχουν σε κάποια επίσημη τελετή προσωπικής μύησης και συλλογικής αφιέρωσης στο ιερό έργο της αντιπροσώπευσης του Κυρίου τους στην διακήρυξη για τον ερχομό της βασιλείας του Πατέρα.		140:0.3 (1568.3) For once all twelve of the apostles were silent; even Peter was in a reflective mood. At last the long-waited-for hour had come! They were going apart with the Master to participate in some sort of solemn ceremony of personal consecration and collective dedication to the sacred work of representing their Master in the proclamation of the coming of his Father’s kingdom.
1. ΟΙ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ^top		1. Preliminary Instruction ^top
140:1.1 (1568.4) Πριν την λειτουργία της τυπικής χειροτονίας ο Ιησούς μίλησε στους δώδεκα, έτσι όπως ήταν καθισμένοι γύρω του: «Αδερφοί μου, αυτή η ώρα της βασιλείας έχει έρθει. Σας έφερα εδώ μαζί μου για να σας παρουσιάσω στον Πατέρα μου σαν πρέσβεις της βασιλείας. Μερικοί από εσάς με άκουσαν να μιλώ για αυτή την βασιλεία στην συναγωγή όταν καλέστηκαν οι πρώτοι από εσάς. Ο καθένας σας έχει μάθει περισσότερα για την βασιλεία του Πατέρα από τότε που βρίσκεστε μαζί μου και εργάζεστε στις πόλεις γύρω από την Θάλασσα της Γαλιλαίας. Αλλά αυτή την στιγμή έχω κάτι περισσότερο να σας πω για αυτήν την βασιλεία.		140:1.1 (1568.4) Before the formal ordination service Jesus spoke to the twelve as they were seated about him: “My brethren, this hour of the kingdom has come. I have brought you apart here with me to present you to the Father as ambassadors of the kingdom. Some of you heard me speak of this kingdom in the synagogue when you first were called. Each of you has learned more about the Father’s kingdom since you have been with me working in the cities around about the Sea of Galilee. But just now I have something more to tell you concerning this kingdom.
140:1.2 (1568.5) «Η νέα βασιλεία που πρόκειται να εδραιώσει ο Πατέρας μου στις καρδιές των παιδιών του στην γη θα είναι μια αιώνια βασιλεία. Δεν θα υπάρχει τέλος σε αυτή την κυριαρχία του Πατέρα μου στις καρδιές αυτών που επιθυμούν να πράττουν τον θείο θέλημά του. Σαν δηλώνω ότι ο Πατέρας μου δεν είναι ο Θεός των Ιουδαίων ή των αλλόθρησκων. Πολλοί θα έρθουν από την ανατολή και από την δύση να καθίσουν μαζί μας στο βασίλειο του Πατέρα, ενώ πολλά από τα παιδιά του Αβραάμ θα αρνηθούν να εισέλθουν σε αυτή την νέα αδελφότητα της κυριαρχίας του πνεύματος του Πατέρα στις καρδιές των ανθρώπων.		140:1.2 (1568.5) “The new kingdom which my Father is about to set up in the hearts of his earth children is to be an everlasting dominion. There shall be no end of this rule of my Father in the hearts of those who desire to do his divine will. I declare to you that my Father is not the God of Jew or gentile. Many shall come from the east and from the west to sit down with us in the Father’s kingdom, while many of the children of Abraham will refuse to enter this new brotherhood of the rule of the Father’s spirit in the hearts of the children of men.
140:1.3 (1568.6) «Η δύναμη αυτού του βασιλείου θα βρίσκεται, όχι στην στρατιωτική ισχύ ούτε στην δύναμη του πλούτου, αλλά περισσότερο στην δόξα του θεϊκού πνεύματος που θα έρθει να διδάξει τον νου και να κυβερνήσει τους αναγεννημένους πολίτες αυτού του ουράνιου βασιλείου, τους γιους του Θεού. Αυτή είναι η αδελφότητα της αγάπης όπου κυβερνά η δικαιοσύνη, και όπου το αγωνιστικό της σύνθημα θα είναι: Ειρήνη υμίν και εν ανθρώποις ευδοκία. Αυτή η βασιλεία, την οποία τόσο σύντομα θα ξεκινήσετε να διακηρύσσετε, είναι ο πόθος των καλών ανθρώπων όλων των εποχών, η ελπίδα όλης της γης, και η εκπλήρωση των σοφών υποσχέσεων όλων των προφητών.		140:1.3 (1568.6) “The power of this kingdom shall consist, not in the strength of armies nor in the might of riches, but rather in the glory of the divine spirit that shall come to teach the minds and rule the hearts of the reborn citizens of this heavenly kingdom, the sons of God. This is the brotherhood of love wherein righteousness reigns, and whose battle cry shall be: Peace on earth and good will to all men. This kingdom, which you are so soon to go forth proclaiming, is the desire of the good men of all ages, the hope of all the earth, and the fulfillment of the wise promises of all the prophets.
140:1.4 (1569.1) «Αλλά για σας παιδιά μου, και για όλους τους άλλους που θα θελήσουν να σας ακολουθήσουν σε αυτήν την βασιλεία , υπάρχει μια σκληρή δοκιμασία. Η πίστη από μόνη της θα σας περάσει από τις θύρες της, αλλά θα πρέπει να καρποφορήσετε τους καρπούς του πνεύματος του Πατέρα μου αν θέλετε να συνεχίσετε να ανέρχεστε στην προοδευτική ζωή της θεϊκής συναδέλφωσης. Αληθώς λέγω υμίν, ου πας λέγων μοι, Κύριε, Κύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών¨ αλλά ο ποιών το θέλημα του Πατρός μου εν τοις ουρανοίς.		140:1.4 (1569.1) “But for you, my children, and for all others who would follow you into this kingdom, there is set a severe test. Faith alone will pass you through its portals, but you must bring forth the fruits of my Father’s spirit if you would continue to ascend in the progressive life of the divine fellowship. Verily, verily, I say to you, not every one who says, ‘Lord, Lord,’ shall enter the kingdom of heaven; but rather he who does the will of my Father who is in heaven.
140:1.5 (1569.2) « Το μήνυμά σας στον κόσμο θα είναι: Αναζητείστε πρώτα το βασίλειο του Θεού και την δικαιοσύνη του, και αφού βρείτε αυτά, όλα τα άλλα τα βασικά πράγματα για την αιώνια ζωή θα έχουν κατοχυρωθεί. Και τώρα να σας ξεκαθαρίσω ότι το βασίλειο του Πατέρα μου δεν θα έρθει με μια εξωτερική επίδειξη δύναμης ή με κάποια άτοπη παρουσίαση. Δεν θα διακηρύξετε την βασιλεία των ουρανών, λέγοντας, «είναι εδώ» ή «είναι εκεί», γιατί αυτή η βασιλεία την οποία διακηρύσσετε είναι ο Θεός μέσα σας.		140:1.5 (1569.2) “Your message to the world shall be: Seek first the kingdom of God and his righteousness, and in finding these, all other things essential to eternal survival shall be secured therewith. And now would I make it plain to you that this kingdom of my Father will not come with an outward show of power or with unseemly demonstration. You are not to go hence in the proclamation of the kingdom, saying, ‘it is here’ or ‘it is there,’ for this kingdom of which you preach is God within you.
140:1.6 (1569.3) « Όποιος θέλει να γίνει σπουδαίος στο βασίλειο του Πατέρα μου θα είναι υπηρέτης όλων¨ και όποιος θέλει να είναι πρώτος ανάμεσά σας, ας γίνει ο υπηρέτης των αδερφών του. Αλλά όταν γίνετε πραγματικά δεκτοί σαν πολίτες του ουράνιου βασιλείου, δεν θα είστε πια υπηρέτες, αλλά γιοι, γιοι του ζώντος Θεού. Και έτσι θα προχωρήσει αυτό το βασίλειο στον κόσμο μέχρι να καταρρίψει κάθε εμπόδιο και φέρει όλους τους ανθρώπους κοντά στον Θεό, να τον γνωρίσουν και να πιστέψουν στην σωτήρια αλήθεια που έχω έρθει να φανερώσω. Ακόμα και τώρα η βασιλεία βρίσκεται πολύ κοντά, και μερικοί από εσάς δεν θα πεθάνετε μέχρι να δείτε την βασιλεία του Θεού να έχει αποκτήσει μεγάλη δύναμη.		140:1.6 (1569.3) “Whosoever would become great in my Father’s kingdom shall become a minister to all; and whosoever would be first among you, let him become the server of his brethren. But when you are once truly received as citizens in the heavenly kingdom, you are no longer servants but sons, sons of the living God. And so shall this kingdom progress in the world until it shall break down every barrier and bring all men to know my Father and believe in the saving truth which I have come to declare. Even now is the kingdom at hand, and some of you will not die until you have seen the reign of God come in great power.
140:1.7 (1569.4) «Και αυτό που βλέπουν τώρα τα μάτια σας, αυτό το μικρό ξεκίνημα με δώδεκα κοινούς ανθρώπους, θα πολλαπλασιαστεί και θα αναπτυχθεί μέχρι που τελικά όλη η γη θα γεμίσει με ύμνους προς τον Πατέρα μου. Και δεν θα είναι τόσο από τα λόγια που θα λετε, όσο με την ζωή που θα κάνετε, που οι άνθρωποι θα γνωρίζουν ότι ήσασταν μαζί μου και έχετε μάθει τις αλήθειες της βασιλείας. Και ενώ δεν θέλω να επιβαρύνω τον νου σας, θα θέσω όμως στις ψυχές σας την σοβαρή ευθύνη να με αντιπροσωπεύσετε στον κόσμο όταν σύντομα σας αφήσω όπως εγώ αντιπροσωπεύω τον Πατέρα μου σε αυτή την ζωή που ζω τώρα στην σάρκα.» Και όταν τελείωσε αυτά που είχε να πει, σηκώθηκε όρθιος.		140:1.7 (1569.4) “And this which your eyes now behold, this small beginning of twelve commonplace men, shall multiply and grow until eventually the whole earth shall be filled with the praise of my Father. And it will not be so much by the words you speak as by the lives you live that men will know you have been with me and have learned of the realities of the kingdom. And while I would lay no grievous burdens upon your minds, I am about to put upon your souls the solemn responsibility of representing me in the world when I shall presently leave you as I now represent my Father in this life which I am living in the flesh.” And when he had finished speaking, he stood up.
2. Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ^top		2. The Ordination ^top
140:2.1 (1569.5) Ο Ιησούς τώρα είπε στους δώδεκα θνητούς που μόλις είχαν ακούσει την διακήρυξή του για την βασιλεία, να γονατίσουν σε κύκλο γύρω του. Τότε ο Κύριος τοποθέτησε τα χέρια του στο κεφάλι του κάθε ενός αποστόλου, αρχίζοντας με τον Ιούδα τον Ισκαριώτη και τελειώνοντας με τον Ανδρέα. Όταν τους ευλόγησε, άπλωσε τα χέρια του και προσευχήθηκε:		140:2.1 (1569.5) Jesus now instructed the twelve mortals who had just listened to his declaration concerning the kingdom to kneel in a circle about him. Then the Master placed his hands upon the head of each apostle, beginning with Judas Iscariot and ending with Andrew. When he had blessed them, he extended his hands and prayed:
140:2.2 (1569.6) «Πατέρα μου, σου φέρνω τώρα αυτούς τους ανθρώπους, τους αγγελιαφόρους μου. Από τα παιδιά μας στην γη έχω διαλέξει αυτούς τους δώδεκα για να με εκπροσωπήσουν όπως εγώ εκπροσωπώ εσένα. Αγάπα τους και να είσαι μαζί τους όπως ήσουν και αγαπούσες και εμένα. Και τώρα, Πατέρα, δώσε σε αυτούς τους άνδρες σοφία αφού τοποθετώ όλες τις υποθέσεις του βασιλείου στα χέρια τους. Και θα ήθελα, αν είναι το θέλημά σου, να μείνω στην γη για ένα διάστημα να τους βοηθήσω με το έργο τους για την βασιλεία. Και πάλι, Πατέρα μου, σε ευχαριστώ για αυτούς τους ανθρώπους, και τους αναθέτω στην φύλαξή σου όσο θα συνεχίζω το έργο που μου έχεις αναθέσει.»		140:2.2 (1569.6) “My Father, I now bring to you these men, my messengers. From among our children on earth I have chosen these twelve to go forth to represent me as I came forth to represent you. Love them and be with them as you have loved and been with me. And now, my Father, give these men wisdom as I place all the affairs of the coming kingdom in their hands. And I would, if it is your will, tarry on earth a time to help them in their labors for the kingdom. And again, my Father, I thank you for these men, and I commit them to your keeping while I go on to finish the work you have given me to do.”
140:2.3 (1570.1) Όταν ο Ιησούς είχε τελειώσει την προσευχή του, οι απόστολοι όλοι έμειναν σκυμμένοι στην θέση τους. Και πέρασαν αρκετά λεπτά πριν τολμήσει ο Πέτρος να σηκώσει το βλέμμα του προς τον Κύριο. Ένας – ένας αγκάλιασαν τον Ιησού, αλλά κανένας τους δεν είπε τίποτα. Επικρατούσε μια μεγαλειώδης ησυχία σε εκείνο το μέρος ενώ ένα πλήθος ουράνιων υπάρξεων παρακολουθούσαν αυτή την σοβαρή και ιερή σκηνή—ο Δημιουργός ενός σύμπαντος ανέθετε τις υποθέσεις της θείας αδελφότητας του ανθρώπου στην διαχείριση ανθρώπινων διανοιών.		140:2.3 (1570.1) When Jesus had finished praying, the apostles remained each man bowed in his place. And it was many minutes before even Peter dared lift up his eyes to look upon the Master. One by one they embraced Jesus, but no man said aught. A great silence pervaded the place while a host of celestial beings looked down upon this solemn and sacred scene—the Creator of a universe placing the affairs of the divine brotherhood of man under the direction of human minds.
3. Η ΤΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ^top		3. The Ordination Sermon ^top
140:3.1 (1570.2) Έπειτα ο Ιησούς μίλησε, και είπε: « Τώρα που είστε οι πρεσβευτές του βασιλείου του Πατέρα μου, από αυτήν την στιγμή έχετε γίνει μια τάξη ανθρώπων ξεχωριστή και διαφορετική από τους άλλους ανθρώπους στην γη. Δεν είσαστε πια σαν άνθρωποι ανάμεσα στους άλλους αλλά σαν οι πεφωτισμένοι πολίτες μιας άλλης και ουράνιας χώρας ανάμεσα στα αδαή πλάσματα αυτού του σκοτεινού κόσμου. Δεν είναι πια αρκετό να ζείτε όπως ζούσατε πριν από αυτή την ώρα, αλλά από τώρα και στο εξής πρέπει να ζείτε σαν αυτοί που έχουν γευτεί την δόξα μιας καλύτερης ζωής και έχετε πάλι σταλεί πίσω στην γη σαν πρεσβευτές του Κυρίαρχου εκείνου του νέου και καλύτερου κόσμου. Από τον δάσκαλο απαιτούνται περισσότερα από τον μαθητή¨ από τον αφέντη απαιτούνται περισσότερα από τον υπηρέτη. Από τους πολίτες του ουράνιου βασιλείου απαιτούνται περισσότερα από τους πολίτες αυτού του γήινου κόσμου. Μερικά από τα πράγματα που πρόκειται να σας πω μπορούν να σας φανούν σκληρά, αλλά έχετε επιλέξει να με αντιπροσωπεύσετε στον κόσμο όπως εγώ τώρα αντιπροσωπεύω τον Πατέρα¨ και σαν εκπρόσωποί μου στην γη θα είσαστε υποχρεωμένοι να συμμορφωνόσαστε με εκείνες τις διδασκαλίες και συνήθειες που αντικατοπτρίζουν το ιδανικό μου για τον θνητό βίο στους κόσμους του διαστήματος, και που παραδειγματίζω με την γήινη ζωή μου της αποκάλυψης του Πατέρα που είναι στον ουρανό.		140:3.1 (1570.2) Then Jesus spoke, saying: “Now that you are ambassadors of my Father’s kingdom, you have thereby become a class of men separate and distinct from all other men on earth. You are not now as men among men but as the enlightened citizens of another and heavenly country among the ignorant creatures of this dark world. It is not enough that you live as you were before this hour, but henceforth must you live as those who have tasted the glories of a better life and have been sent back to earth as ambassadors of the Sovereign of that new and better world. Of the teacher more is expected than of the pupil; of the master more is exacted than of the servant. Of the citizens of the heavenly kingdom more is required than of the citizens of the earthly rule. Some of the things which I am about to say to you may seem hard, but you have elected to represent me in the world even as I now represent the Father; and as my agents on earth you will be obligated to abide by those teachings and practices which are reflective of my ideals of mortal living on the worlds of space, and which I exemplify in my earth life of revealing the Father who is in heaven.
140:3.2 (1570.3) «Σας αποστέλλω να διακηρύξετε την ελευθερία στους πνευματικά αιχμαλώτους, την χαρά σε εκείνους που βρίσκονται κάτω από τον ζυγό του φόβου, και να θεραπεύσετε τους ασθενείς σύμφωνα με το θέλημα του Πατέρα μου στον ουρανό. Όταν βλέπετε τα παιδιά μου λυπημένα, να τους μιλάτε ενθαρρυντικά, και να τους λέτε:		140:3.2 (1570.3) “I send you forth to proclaim liberty to the spiritual captives, joy to those in the bondage of fear, and to heal the sick in accordance with the will of my Father in heaven. When you find my children in distress, speak encouragingly to them, saying:
140:3.3 (1570.4) «Μακάριοι οι φτωχοί τω πνεύματι, οι ταπεινοί, ότι αυτών εστί η βασιλεία των ουρανών.		140:3.3 (1570.4) “Happy are the poor in spirit, the humble, for theirs are the treasures of the kingdom of heaven.
140:3.4 (1570.5) «Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται.		140:3.4 (1570.5) “Happy are they who hunger and thirst for righteousness, for they shall be filled.
140:3.5 (1570.6) «Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.		140:3.5 (1570.6) “Happy are the meek, for they shall inherit the earth.
140:3.6 (1570.7) «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται.		140:3.6 (1570.7) “Happy are the pure in heart, for they shall see God.
140:3.7 (1570.8) «Και να πείτε στα παιδιά μου και τα ακόλουθα λόγια πνευματικής ενθάρρυνσης και υπόσχεσης:		140:3.7 (1570.8) “And even so speak to my children these further words of spiritual comfort and promise:
140:3.8 (1570.9) «Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται. Μακάριοι είναι αυτοί που θρηνούν διότι αυτοί θα δεχτούν το πνεύμα της χαράς.		140:3.8 (1570.9) “Happy are they who mourn, for they shall be comforted. Happy are they who weep, for they shall receive the spirit of rejoicing.
140:3.9 (1570.10) «Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.		140:3.9 (1570.10) “Happy are the merciful, for they shall obtain mercy.
140:3.10 (1570.11) «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί του Θεού κληθήσονται.		140:3.10 (1570.11) “Happy are the peacemakers, for they shall be called the sons of God.
140:3.11 (1570.12) «Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι εστέ όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι αν πονηρόν ρήμα υμών ψευδόμενοι. Ένεκεν εμού χαίρεσθε και αγαλλιάσθε ότι ο μισθός υμών πολύς αν τοις ουρανοίς.		140:3.11 (1570.12) “Happy are they who are persecuted for righteousness’ sake, for theirs is the kingdom of heaven. Happy are you when men shall revile you and persecute you and shall say all manner of evil against you falsely. Rejoice and be exceedingly glad, for great is your reward in heaven.
140:3.12 (1570.13) «Υμείς εστέ το άλας της γης, το άλας με την σωτήρια γεύση. Εάν Δε το άλας μωρανθή, εν τινί αλήσθηται; Εις ουδέν ισχύει έτι ει μη βληθήναι έξω και καταπατείσθαι υπό των ανθρώπων.		140:3.12 (1570.13) “My brethren, as I send you forth, you are the salt of the earth, salt with a saving savor. But if this salt has lost its savor, wherewith shall it be salted? It is henceforth good for nothing but to be cast out and trodden under foot of men.
140:3.13 (1570.14) «Υμείς εστέ το φως του κόσμου. Ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένης. Ουδέ καίουσι λύχνον και τίθέασιν υπό το μόδιον¨ αλλά επί την. λυχνίαν και λάμπει πάσι τοις εν τη οικία. Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσιντον Πατέρα τον εν τοις ουρανοίς.		140:3.13 (1570.14) “You are the light of the world. A city set upon a hill cannot be hid. Neither do men light a candle and put it under a bushel, but on a candlestick; and it gives light to all who are in the house. Let your light so shine before men that they may see your good works and be led to glorify your Father who is in heaven.
140:3.14 (1571.1) «Σας στέλνω στον κόσμο να με εκπροσωπήσετε και να ενεργήσετε σαν πρέσβεις του βασιλείου του Πατρός μου, και όπως διακηρύσσετε τα καλά νέα, να έχετε εμπιστοσύνη στον Πατέρα του οποίου είστε οι αγγελιαφόροι. Μην αντιστέκεστε βίαια στο κακό (μη αντιστήναι τω πονηρώ) ¨μην εμπιστεύεστε την δύναμη της σάρκας. Εάν ο γείτονάς σας ραπίσει στο δεξί μάγουλο, να του προσφέρετε και το άλλο. Να είστε πρόθυμοι να υπομένετε την αδικία παρά να πηγαίνετε στα δικαστήρια. Με καλοσύνη και έλεος να βοηθάτε όλους εκείνους που είναι δυστυχισμένοι και βρίσκονται σε ανάγκη «Εγώ λέγω υμίν: Αγαπάτε τους εχθρούς υμών, καλώς ποιείτε τους μισούντας υμάς, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων και διωκόντων υμάς. Ό, τι πιστεύετε ότι θα έπραττα εγώ προς τους ανθρώπους, το αυτό να πράττετε και υμείς προς αυτούς.		140:3.14 (1571.1) “I am sending you out into the world to represent me and to act as ambassadors of my Father’s kingdom, and as you go forth to proclaim the glad tidings, put your trust in the Father whose messengers you are. Do not forcibly resist injustice; put not your trust in the arm of the flesh. If your neighbor smites you on the right cheek, turn to him the other also. Be willing to suffer injustice rather than to go to law among yourselves. In kindness and with mercy minister to all who are in distress and in need.
140:3.15 (1571.2) «Ο Πατέρας εν τοις ουρανοίς τον ήλιον ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς¨ και βρέχει επί δικαίους και αδίκους. Εστέ οι υιοί του Θεού¨ και επί πλέον, είστε τώρα οι πρέσβεις του βασιλείου του Πατέρα μου. Να είστε ελεήμονες , όπως ελεήμων είναι και ο Θεός, και στο αιώνιο μέλλον του βασιλείου θα είστε τέλειοι, όπως τέλειος είναι και ο ουράνιος Πατέρας σας.		140:3.15 (1571.2) “I say to you: Love your enemies, do good to those who hate you, bless those who curse you, and pray for those who despitefully use you. And whatsoever you believe that I would do to men, do you also to them.
140:3.16 (1571.3) «Έργο σας είναι να σώζετε ανθρώπους, και όχι να τους κρίνετε. Στο τέλος της επίγειας ζωής σας όλοι περιμένετε έλεος¨ έτσι απαιτώ από εσάς σε όλη την θνητή ζωή σας να δείχνετε έλεος σε όλους τους αδερφούς σας στην σάρκα. Ή πως ερείς τω αδερφώ σου άφες εκβάλω το κάρφος από του οφθαλμού σου, και ιδού ο δοκός εν τω οφθαλμώ σου. Έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου και τότε διαβλέψεις εκβαλείν το κάρφος εκ του οφθαλμού του αδερφού σου.		140:3.16 (1571.3) “Your Father in heaven makes the sun to shine on the evil as well as upon the good; likewise he sends rain on the just and the unjust. You are the sons of God; even more, you are now the ambassadors of my Father’s kingdom. Be merciful, even as God is merciful, and in the eternal future of the kingdom you shall be perfect, even as your heavenly Father is perfect.
140:3.17 (1571.4) «Να διακρίνετε καθαρά την αλήθεια¨ διάγετε βίον ορθόν άνευ φόβου¨ και έτσι θα είστε οι απόστολοί μου και οι πρέσβεις του Πατρός μου. Έχετε ακούσει να λέγεται: «Αν οι τυφλοί οδηγούν τους τυφλούς, όλοι θα πέσουν στον λάκκο.» Αν θέλετε να οδηγείτε άλλους στην βασιλεία, πρέπει εσείς οι ίδιοι να βαδίζετε στο καθαρό φως της ζώσης αλήθειας. Σε όλο το έργο του βασιλείου σας προτρέπω να έχετε δίκαιη οξυδερκή κρίση και σοφία. Μη δώτε το άγιον τοις κυσί, μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατησάντων αυτούς τοις ποσί αυτών.		140:3.17 (1571.4) “You are commissioned to save men, not to judge them. At the end of your earth life you will all expect mercy; therefore do I require of you during your mortal life that you show mercy to all of your brethren in the flesh. Make not the mistake of trying to pluck a mote out of your brother’s eye when there is a beam in your own eye. Having first cast the beam out of your own eye, you can the better see to cast the mote out of your brother’s eye.
140:3.18 (1571.5) «Προσέχετε δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασι προβάτων, έσωθεν Δε εισί λύκοι άρπαγες. Από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς. Μήτι συλλέγουσιν από των ακάνθων σταφυλήν ή από τριβόλων σύκα; Ούτω παν δένδρον αγαθόν καρπούς αγαθούς ποιεί, το δε σαπρόν δένδρον καρπούς πονηρούς φέρει. Ου δύναται δένδρον αγαθόν καρπούς πονηρούς ποιείν, ουδέ δένδρονσαπρόν καρπούς καλούς ποιείν. Παν δένδρον μη ποιών καλόν καρπόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται. Για την απόκτηση της άδειας εισόδου στην βασιλεία των ουρανών, αυτό που μετρά είναι το κίνητρο. Ο Πατέρας μου κοιτάζει στις καρδιές των ανθρώπων και κρίνει από τους βαθύτερες επιθυμίες τους και τις ειλικρινείς προθέσεις τους.		140:3.18 (1571.5) “Discern the truth clearly; live the righteous life fearlessly; and so shall you be my apostles and my Father’s ambassadors. You have heard it said: ‘If the blind lead the blind, they both shall fall into the pit.’ If you would guide others into the kingdom, you must yourselves walk in the clear light of living truth. In all the business of the kingdom I exhort you to show just judgment and keen wisdom. Present not that which is holy to dogs, neither cast your pearls before swine, lest they trample your gems under foot and turn to rend you.
140:3.19 (1571.6) «Την μεγάλη μέρα της κρίσης του βασιλείου, πολλοί θα μου πουν, «Ου εν τω σω ονόματι προεφητεύσαμεν και τω σω ονόματι δυνάμεις πολλάς εποιήσαμεν;» Αλλά τότε ομολογώ αυτοίς, «Ουδέποτε έγνων υμίν¨ αποχωρείτε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν.»		140:3.19 (1571.6) “I warn you against false prophets who will come to you in sheep’s clothing, while on the inside they are as ravening wolves. By their fruits you shall know them. Do men gather grapes from thorns or figs from thistles? Even so, every good tree brings forth good fruit, but the corrupt tree bears evil fruit. A good tree cannot yield evil fruit, neither can a corrupt tree produce good fruit. Every tree that does not bring forth good fruit is presently hewn down and cast into the fire. In gaining an entrance into the kingdom of heaven, it is the motive that counts. My Father looks into the hearts of men and judges by their inner longings and their sincere intentions.
140:3.20 (1571.7) Αλλά κάθε ένας που ακούσει αυτά τα λόγια και εκτελέσει ειλικρινά την αποστολή του να με εκπροσωπεί ενώπιον των ανθρώπων όπως εγώ εκπροσωπώ τον Πατέρα μου σε σας, θα έχει άνετη είσοδο στην υπηρεσία μου και στο βασίλειο του ουράνιου Πατέρα.»		140:3.20 (1571.7) “In the great day of the kingdom judgment, many will say to me, ‘Did we not prophesy in your name and by your name do many wonderful works?’ But I will be compelled to say to them, ‘I never knew you; depart from me you who are false teachers.’ But every one who hears this charge and sincerely executes his commission to represent me before men even as I have represented my Father to you, shall find an abundant entrance into my service and into the kingdom of the heavenly Father.”
140:3.21 (1571.8) Ο Ιησούς ποτέ δεν είχε ξαναμιλήσει στους αποστόλους με αυτόν τον τρόπο, γιατί τους μίλησε σαν κάποιος που κατείχε ανώτατη εξουσία. Κατέβηκαν από το βουνό περίπου κατά το ηλιοβασίλεμα, αλλά κανένας τους δεν έκανε καμία ερώτηση στον Ιησού.		140:3.21 (1571.8) Never before had the apostles heard Jesus speak in this way, for he had talked to them as one having supreme authority. They came down from the mountain about sundown, but no man asked Jesus a question.
4. ΥΜΕΙΣ ΕΣΤΕ ΤΟ ΑΛΑΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ^top		4. You Are the Salt of the Earth ^top
140:4.1 (1572.1) Η αποκαλούμενη «Η επί του όρους ομιλία» δεν είναι το ευαγγέλιο του Ιησού. Μπορεί να περιέχει πολλές χρήσιμες διδασκαλίες, αλλά ήταν η ομιλία της χειροτονίας των δώδεκα αποστόλων. Ήταν η προσωπική ανάθεση του Κυρίου σε εκείνους που θα συνέχιζαν να κηρύσσουν το ευαγγέλιό του και θα τον εκπροσωπούσαν στον κόσμο των ανθρώπων όπως αυτός με τόση άνεση και τελειότητα εκπροσωπούσε τον Πατέρα του.		140:4.1 (1572.1) The so-called “Sermon on the Mount” is not the gospel of Jesus. It does contain much helpful instruction, but it was Jesus’ ordination charge to the twelve apostles. It was the Master’s personal commission to those who were to go on preaching the gospel and aspiring to represent him in the world of men even as he was so eloquently and perfectly representative of his Father.
140:4.2 (1572.2) «Υμείς εστέ το άλας της γης, το άλας με την σωτήρια γεύση. Εάν Δε το άλας μωρανθή, εν τινί αλήσθηται; Εις ουδέν ισχύει έτι ει μη βληθήναι έξω και καταπατείσθαι υπό των ανθρώπων».		140:4.2 (1572.2) “You are the salt of the earth, salt with a saving savor. But if this salt has lost its savor, wherewith shall it be salted? It is henceforth good for nothing but to be cast out and trodden under foot of men.”
140:4.3 (1572.3) Τον καιρό του Ιησού το αλάτι ήταν πολύτιμο. Το χρησιμοποιούσαν ακόμα αντί για χρήματα. Η σύγχρονη λέξη salary (=μισθός) προέρχεται από την λέξη salt (=αλάτι). Το αλάτι όχι μόνο νοστιμεύει το φαγητό, αλλά είναι και συντηρητικό. Κάνει τα άλλα πράγματα πιο γευστικά, και έτσι η χρήση του είναι ωφέλιμη.		140:4.3 (1572.3) In Jesus’ time salt was precious. It was even used for money. The modern word “salary” is derived from salt. Salt not only flavors food, but it is also a preservative. It makes other things more tasty, and thus it serves by being spent.
140:4.4 (1572.4) «Υμείς εστέ το φως του κόσμου. Ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένης. Ουδέ καίουσι λύχνον και τίθέασιν υπό το μόδιον¨ αλλά επί. λυχνίαν και λάμπει πάσι τοις εν τη οικία. Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσιντον Πατέρα τον εν τοις ουρανοίς.»		140:4.4 (1572.4) “You are the light of the world. A city set on a hill cannot be hid. Neither do men light a candle and put it under a bushel, but on a candlestick; and it gives light to all who are in the house. Let your light so shine before men that they may see your good works and be led to glorify your Father who is in heaven.”
140:4.5 (1572.5) Ενώ το φως διαλύει το σκοτάδι, μπορεί όμως και να είναι τόσο «εκτυφλωτικό» που να συγχύζει και να εξουδετερώνει. Πρέπει να αφήνουμε το φως μας να λάμπει τόσο που οι συνάνθρωποί μας να οδηγούνται σε νέα και θεϊκά μονοπάτια εξυψωμένης ζωής. Το φως μας θα πρέπει να λάμπει τόσο ώστε να μην τραβά την προσοχή στον εαυτό. Ακόμα και το επάγγελμα κάποιου μπορεί να αξιοποιηθεί σαν αποτελεσματικός «αντανακλαστήρας» για την διάδοση του φωτός της ζωής.		140:4.5 (1572.5) While light dispels darkness, it can also be so “blinding” as to confuse and frustrate. We are admonished to let our light so shine that our fellows will be guided into new and godly paths of enhanced living. Our light should so shine as not to attract attention to self. Even one’s vocation can be utilized as an effective “reflector” for the dissemination of this light of life.
140:4.6 (1572.6) Οι ισχυροί χαρακτήρες δεν γίνονται μην πράττοντας το άδικο αλλά πράττοντας πραγματικά το σωστό. Η αυταπάρνηση είναι το διακριτικό γνώρισμα του ανθρώπινου μεγαλείου. Τα ανώτερα της αυτό-συνειδητοποίησης κερδίζονται με την λατρεία και την υπηρεσία. Το ευτυχισμένο και ικανό άτομο έχει σαν κίνητρό του, όχι τον φόβο του να πράξεις το άδικο, αλλά την αγάπη για τις ορθές πράξεις.		140:4.6 (1572.6) Strong characters are not derived from not doing wrong but rather from actually doing right. Unselfishness is the badge of human greatness. The highest levels of self-realization are attained by worship and service. The happy and effective person is motivated, not by fear of wrongdoing, but by love of right doing.
140:4.7 (1572.7) «Από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς». Η προσωπικότητα είναι βασικά αμετάβλητη¨ αυτό που αλλάζει—αναπτύσσεται—είναι ο ηθικός χαρακτήρας. Το σημαντικότερο σφάλμα της σύγχρονης θρησκείας είναι ο αρνητισμός. Το δέντρο που δεν φέρει καρπούς«. Παν δένδρον μη ποιών καλόν καρπόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται.» Η ηθική αξία δεν προέρχεται από την απλή καταπίεση – την υπακοή στην εντολή « Ου ποιήσεις.» Ο φόβος και η αισχύνη είναι ανάξια κίνητρα για την θρησκευτική ζωή. Η θρησκεία έχει αξία μόνο όταν αποκαλύπτει την πατρότητα του Θεού και διευρύνει την αδελφοσύνη των ανθρώπων.		140:4.7 (1572.7) “By their fruits you shall know them.” Personality is basically changeless; that which changes—grows—is the moral character. The major error of modern religions is negativism. The tree which bears no fruit is “hewn down and cast into the fire.” Moral worth cannot be derived from mere repression—obeying the injunction “Thou shalt not.” Fear and shame are unworthy motivations for religious living. Religion is valid only when it reveals the fatherhood of God and enhances the brotherhood of men.
140:4.8 (1572.8) Μια αποτελεσματική φιλοσοφία δημιουργείται με τον συνδυασμό της κοσμικής διορατικότητας και του συνόλου των συναισθηματικών αντιδράσεων κάποιου στο κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον του. Να θυμάστε: Ενώ οι έμφυτες ορμές δεν μπορεί να τροποποιηθεί ουσιαστικά, οι συναισθηματικές ανταποκρίσεις σε αυτές τις ορμές μπορούν να αλλάξουν¨ έτσι η ηθική φύση μπορεί να τροποποιηθεί, ο χαρακτήρας μπορεί να βελτιωθεί. Στον ισχυρό χαρακτήρα οι συναισθηματικές αντιδράσεις αφομοιώνονται και συντονίζονται, και έτσι δημιουργείται μια ενοποιημένη προσωπικότητα. Η ελλιπής ενοποίηση εξασθενεί την ηθική φύση και προκαλεί δυστυχία.		140:4.8 (1572.8) An effective philosophy of living is formed by a combination of cosmic insight and the total of one’s emotional reactions to the social and economic environment. Remember: While inherited urges cannot be fundamentally modified, emotional responses to such urges can be changed; therefore the moral nature can be modified, character can be improved. In the strong character emotional responses are integrated and co-ordinated, and thus is produced a unified personality. Deficient unification weakens the moral nature and engenders unhappiness.
140:4.9 (1572.9) Χωρίς έναν άξιο στόχο, η ζωή είναι χωρίς νόημα και ανώφελη, και έχει σαν αποτέλεσμα πολλή δυστυχία. Η ομιλία του Ιησού στην χειροτονία των δώδεκα αποτελεί μια αυθεντική φιλοσοφία της ζωής ο Ιησούς προέτρεψε τους ακολούθους του να ασκούν εμπειρική φύση. Τους συμβούλεψε να μην βασίζονται στην απλή νοητική συναίνεση, την ευπιστία, και την καθιερωμένη εξουσία.		140:4.9 (1572.9) Without a worthy goal, life becomes aimless and unprofitable, and much unhappiness results. Jesus’ discourse at the ordination of the twelve constitutes a master philosophy of life. Jesus exhorted his followers to exercise experiential faith. He admonished them not to depend on mere intellectual assent, credulity, and established authority.
140:4.10 (1573.1) Η εκπαίδευση θα έπρεπε να είναι μια τεχνική εκμάθησης (ανακάλυψης) των καλύτερων μεθόδων ικανοποίησης των φυσικών και έμφυτων ορμών, και η ευτυχία είναι το συνολικό αποτέλεσμα αυτών των διευρυμένων τεχνικών συναισθηματικών ικανοποιήσεων. Η ευτυχία λίγο βασίζεται στο περιβάλλον, αν και το ευχάριστο περιβάλλον μπορεί πολύ να συνεισφέρει.		140:4.10 (1573.1) Education should be a technique of learning (discovering) the better methods of gratifying our natural and inherited urges, and happiness is the resulting total of these enhanced techniques of emotional satisfactions. Happiness is little dependent on environment, though pleasing surroundings may greatly contribute thereto.
140:4.11 (1573.2) Κάθε θνητός πραγματικά ποθεί να είναι ολοκληρωμένος άνθρωπος, να είναι τέλειος όπως τέλειος είναι και ο Πατέρας στον ουρανό, και αυτή η ικανοποίηση είναι εφικτή αφού σε τελευταία ανάλυση το «σύμπαν είναι πραγματικά πατρικό.»		140:4.11 (1573.2) Every mortal really craves to be a complete person, to be perfect even as the Father in heaven is perfect, and such attainment is possible because in the last analysis the “universe is truly fatherly.”
5. Η ΠΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ^top		5. Fatherly and Brotherly Love ^top
140:5.1 (1573.3) Από την Επί του όρους Ομιλία έως το Μυστικό Δείπνο, ο Ιησούς δίδασκε τους οπαδούς να εκδηλώνουν πατρική αγάπη παρά αδερφική αγάπη. Η αδερφική αγάπη σημαίνει να αγαπάς τον γείτονά σου σαν τον εαυτό σου, και αυτό θα ήταν επαρκής εκπλήρωση του «χρυσού κανόνα». Αλλά η πατρική στοργή σημαίνει να αγαπάς τους συνανθρώπους σου όπως σε αγαπά ο Ιησούς.		140:5.1 (1573.3) From the Sermon on the Mount to the discourse of the Last Supper, Jesus taught his followers to manifest fatherly love rather than brotherly love. Brotherly love would love your neighbor as you love yourself, and that would be adequate fulfillment of the “golden rule.” But fatherly affection would require that you should love your fellow mortals as Jesus loves you.
140:5.2 (1573.4) Ο Ιησούς αγαπά τους ανθρώπους με διπλή στοργή. Έζησε στην γη σαν διπλή προσωπικότητα—ανθρώπινη και θεϊκή--. Σαν Υιός του Θεού αγαπά τους ανθρώπους με πατρική αγάπη—είναι ο Δημιουργός των ανθρώπων, ο συμπαντικός τους Πατέρας. Σαν Υιός του Ανθρώπου, ο Ιησούς αγαπά τους θνητούς σαν αδερφός—ήταν πραγματικά ένας άνθρωπος ανάμεσα στους άλλους.		140:5.2 (1573.4) Jesus loves mankind with a dual affection. He lived on earth as a twofold personality—human and divine. As the Son of God he loves man with a fatherly love—he is man’s Creator, his universe Father. As the Son of Man, Jesus loves mortals as a brother—he was truly a man among men.
140:5.3 (1573.5) Ο Ιησούς δεν περίμενε ότι οι οπαδοί του θα πετύχαιναν μια αδύνατη εκδήλωση αδερφικής αγάπης, αλλά περίμενε από αυτούς να αγωνίζονται να μοιάσουν με τον Θεό—να είναι τέλειοι όπως τέλειος είναι ο Πατέρας στον ουρανό—και να μπορούν να αρχίσουν να βλέπουν τους ανθρώπους όπως βλέπει ο Θεός τα πλάσματά του και έτσι να μπορέσουν να αρχίσουν να αγαπούν τους ανθρώπους όπως τους αγαπά ο Θεός—να αρχίσουν να παράγουν την αρχή της πατρικής αγάπης. Στην πορεία αυτών των διδασκαλιών προς τους δώδεκα απόστολους, ο Ιησούς προσπαθούσε να αποκαλύψει αυτή την νέα έννοια της πατρικής αγάπης έτσι όπως σχετίζεται με κάποιες συναισθηματικές στάσεις που αφορούν την δημιουργία πολυάριθμων περιβαλλοντολογικών προσαρμογών.		140:5.3 (1573.5) Jesus did not expect his followers to achieve an impossible manifestation of brotherly love, but he did expect them to so strive to be like God—to be perfect even as the Father in heaven is perfect—that they could begin to look upon man as God looks upon his creatures and therefore could begin to love men as God loves them—to show forth the beginnings of a fatherly affection. In the course of these exhortations to the twelve apostles, Jesus sought to reveal this new concept of fatherly love as it is related to certain emotional attitudes concerned in making numerous environmental social adjustments.
140:5.4 (1573.6) Ο Κύριος ξεκίνησε αυτή την βαρυσήμαντη ομιλία καλώντας την προσοχή σε τέσσερις στάσεις πίστης σαν το προοίμιο στην μεταγενέστερη απεικόνιση των τεσσάρων υπερβατικών και υπέρτατων αντιδράσεων πατρικής αγάπης σε αντίθεση με τους περιορισμούς της απλής αδερφικής αγάπης.		140:5.4 (1573.6) The Master introduced this momentous discourse by calling attention to four faith attitudes as the prelude to the subsequent portrayal of his four transcendent and supreme reactions of fatherly love in contrast to the limitations of mere brotherly love.
140:5.5 (1573.7) Πρώτα επικαλέστηκε αυτούς που είναι φτωχούς στο πνεύμα, λαχταρούσαν για δικαιοσύνη, ήταν πράοι και αγνοί στην καρδιά. Τέτοιοι θνητοί που είχαν τέτοια πνευματική διορατικότητα είναι πιθανόν να πετύχουν τέτοια επίπεδα θείας αποστασιοποίησης από τον εαυτό ώστε να μπορέσουν να επιχειρήσουν την καταπληκτική εξάσκηση της πατρικής στοργής¨ ότι ακόμα και σαν πενθούντες θα ήταν προικισμένοι με την δύναμη να δείχνουν έλεος, να προωθούν την ειρήνη, να υπομένουν τους διωγμούς, και σε όλες αυτές τις δύσκολες καταστάσεις να αγαπούν ακόμα και τους κακούς ανθρώπους με πατρική αγάπη. Η στοργή ενός ανθρώπου μπορεί να έχει επίπεδα αφοσίωσης και να υπερβεί κατά πολύ την αδερφική στοργή.		140:5.5 (1573.7) He first talked about those who were poor in spirit, hungered after righteousness, endured meekness, and who were pure in heart. Such spirit-discerning mortals could be expected to attain such levels of divine selflessness as to be able to attempt the amazing exercise of fatherly affection; that even as mourners they would be empowered to show mercy, promote peace, and endure persecutions, and throughout all of these trying situations to love even unlovely mankind with a fatherly love. A father’s affection can attain levels of devotion that immeasurably transcend a brother’s affection.
140:5.6 (1573.8) Η πίστη και η αγάπη τέτοιας μακαριότητας δυναμώνουν τον ηθικό χαρακτήρα και δημιουργούν ευτυχία. Ο φόβος και ο θυμός εξασθενούν τον χαρακτήρα και καταστρέφουν την ευτυχία. Αυτή η μνημειώδης ομιλία ξεκίνησε με την επισήμανση της ευτυχίας.		140:5.6 (1573.8) The faith and the love of these beatitudes strengthen moral character and create happiness. Fear and anger weaken character and destroy happiness. This momentous sermon started out upon the note of happiness.
140:5.7 (1573.9) 1. «Μακάριοι οι φτωχοί τω πνεύματι—οι ταπεινοί.» Για ένα παιδί, η ευτυχία είναι η ικανοποίηση των άμεσων πόθων του για ηδονή. Ο ενήλικος είναι πρόθυμος να σπείρει σπόρους αυταπάρνησης για να θερίσει αργότερα τους καρπούς της επαυξημένης ευτυχίας. Από τον καιρό του Ιησού και έπεινα, η ευτυχία υπερβολικά συχνά έχει συνδεθεί με την ιδέα της απόκτησης πλούτου. Στην ιστορία του τελώνη και του Φαρισαίου που προσευχόντουσαν στον ναό, ο ένας αισθανόταν πλούσιος στο πνεύμα—εγωιστής¨ ο άλλος αισθανόταν «φτωχός τω πνεύματι» ταπεινός. Ο ένας ήταν αυτάρεσκος¨ ο άλλος ήταν ευκολοδίδακτος και αναζητούσε την αλήθεια. Οι φτωχοί στο πνεύμα αναζητούν στόχους πνευματικού πλούτου—τον Θεό. Και τέτοιοι αναζητητές της αλήθειας δεν χρειάζεται να περιμένουν ανταμοιβές στο μακρινό μέλλον¨ αμείβονται τώρα. Βρίσκουν την βασιλεία του Θεού μέσα στις ίδιες τις καρδιές τους, και ζουν αυτή την ευτυχία τώρα.		140:5.7 (1573.9) 1. “Happy are the poor in spirit—the humble.” To a child, happiness is the satisfaction of immediate pleasure craving. The adult is willing to sow seeds of self-denial in order to reap subsequent harvests of augmented happiness. In Jesus’ times and since, happiness has all too often been associated with the idea of the possession of wealth. In the story of the Pharisee and the publican praying in the temple, the one felt rich in spirit—egotistical; the other felt “poor in spirit”—humble. One was self-sufficient; the other was teachable and truth-seeking. The poor in spirit seek for goals of spiritual wealth—for God. And such seekers after truth do not have to wait for rewards in a distant future; they are rewarded now. They find the kingdom of heaven within their own hearts, and they experience such happiness now.
140:5.8 (1574.1) 2. «Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται». Μόνο εκείνοι που αισθάνονται φτωχοί στο πνεύμα θα «πεινάσουν» ποτέ για δικαιοσύνη. Μόνο οι ταπεινοί αναζητούν την θεία δύναμη και διψούν για πνευματική δύναμη. Αλλά είναι πάρα πολύ επικίνδυνο να καταφύγετε σε πνευματική νηστεία για να βελτιώσετε την όρεξη για πνευματικά χαρίσματα. Η σωματική νηστεία γίνεται επικίνδυνη μετά από τέσσερις ή πέντε μέρες¨ κάποιος χάνει όλη την όρεξή του για φαγητό. Η παρατεταμένη νηστεία, είτε σωματική είτε πνευματική, τείνει να καταστρέφει την πείνα.		140:5.8 (1574.1) 2. “Happy are they who hunger and thirst for righteousness, for they shall be filled.” Only those who feel poor in spirit will ever hunger for righteousness. Only the humble seek for divine strength and crave spiritual power. But it is most dangerous to knowingly engage in spiritual fasting in order to improve one’s appetite for spiritual endowments. Physical fasting becomes dangerous after four or five days; one is apt to lose all desire for food. Prolonged fasting, either physical or spiritual, tends to destroy hunger.
140:5.9 (1574.2) Η εμπειρική δικαιοσύνη είναι ευχαρίστηση, και όχι καθήκον. Η δικαιοσύνη του Ιησού είναι δυναμική αγάπη—πατρική – αδερφική στοργή. Δεν είναι ο αρνητικός ή ο «ου πράξεις» τύπος δικαιοσύνης. Πως θα μπορούσε κάποιος να λαχταρήσει για κάτι αρνητικό—για κάτι που να μην κάνει;		140:5.9 (1574.2) Experiential righteousness is a pleasure, not a duty. Jesus’ righteousness is a dynamic love—fatherly-brotherly affection. It is not the negative or thou-shalt-not type of righteousness. How could one ever hunger for something negative—something “not to do”?
140:5.10 (1574.3) Δεν είναι εύκολο να διδάξεις ένα παιδικό νου αυτούς τους δύο πρώτους μακαρισμούς, αλλά ο ώριμος νους θα έπρεπε να αντιλαμβάνεται την σημασία τους.		140:5.10 (1574.3) It is not so easy to teach a child mind these first two of the beatitudes, but the mature mind should grasp their significance.
140:5.11 (1574.4) 3. «Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.» Η γνήσια πραότητα δεν έχει καμιά σχέση με τον φόβο. Είναι μάλλον η διάθεση του ανθρώπου να συνεργάζεται με τον Θεό – «γεννηθήτω το θέλημά σου». Περιλαμβάνει υπομονή και ανεκτικότητα και κίνητρό της είναι η ακλόνητη πίστη σε ένα έννομο και φιλικό σύμπαν. Κυριεύει όλους τους πειρασμούς για αποστασία ενάντια στη θεία καθοδήγηση. Ο Ιησούς ήταν ο ιδανικός πράος άνθρωπος της Ουράντια, και κληρονόμησε ένα αχανές σύμπαν.		140:5.11 (1574.4) 3. “Happy are the meek, for they shall inherit the earth.” Genuine meekness has no relation to fear. It is rather an attitude of man co-operating with God—“Your will be done.” It embraces patience and forbearance and is motivated by an unshakable faith in a lawful and friendly universe. It masters all temptations to rebel against the divine leading. Jesus was the ideal meek man of Urantia, and he inherited a vast universe.
140:5.12 (1574.5) 4. «Μακάριοι οι αγνοί τη καρδία, ότι αυτοί τω Θεό όψονται.» Η πνευματική αγνότητα δεν είναι αρνητική ιδιότητα, εκτός από το ότι της λείπει καχυποψία και εκδίκηση. Συζητώντας για την αγνότητα, ο Ιησούς δεν σκόπευε να ασχοληθεί αποκλειστικά με τις διαθέσεις των φύλων. Περισσότερο αναφερόταν στην πίστη που θα έπρεπε να έχει ο άνθρωπος προς τους συνανθρώπους του¨ αυτή την πίστη που έχει ο γονέας προς το παιδί του, και που τον κάνει ικανό να αγαπά τους συνανθρώπους του όπως θα τους αγαπούσε ένας πατέρας. Μια πατρική αγάπη δεν χρειάζεται να παραχαϊδεύει, και δεν παραβλέπει το κακό, αλλά είναι πάντα αντικυνική. Η πατρική αγάπη έχει μοναδικότητα σκοπού, και πάντα ψάχνει το καλύτερο στους ανθρώπους¨ αυτή είναι η στάση ενός πραγματικού γονέα.		140:5.12 (1574.5) 4. “Happy are the pure in heart, for they shall see God.” Spiritual purity is not a negative quality, except that it does lack suspicion and revenge. In discussing purity, Jesus did not intend to deal exclusively with human sex attitudes. He referred more to that faith which man should have in his fellow man; that faith which a parent has in his child, and which enables him to love his fellows even as a father would love them. A father’s love need not pamper, and it does not condone evil, but it is always anticynical. Fatherly love has singleness of purpose, and it always looks for the best in man; that is the attitude of a true parent.
140:5.13 (1574.6) Το να βλέπει2ς τον Θεό—μέσα από την πίστη—σημαίνει να έχεις αποκτήσει αληθινή πνευματική διορατικότητα. Και η πνευματική διορατικότητα διευρύνει την καθοδήγηση του Προσαρμοστή, και όλα αυτά τελικά ενισχύουν την θεϊκή συνειδητοποίηση. Και όταν γνωρίζετε τον Θεό, επιβεβαιώνεστε για την θεϊκή ιδιότητα ότι είστε υιοί του Θεού, και μπορείτε έτσι περισσότερο να αγαπάτε τον κάθε ένα από τους αδερφούς σας, όχι μόνο σαν αδερφούς—με αδερφική αγάπη—αλλά και σαν πατέρας—με πατρική στοργή.		140:5.13 (1574.6) To see God—by faith—means to acquire true spiritual insight. And spiritual insight enhances Adjuster guidance, and these in the end augment God-consciousness. And when you know the Father, you are confirmed in the assurance of divine sonship, and you can increasingly love each of your brothers in the flesh, not only as a brother—with brotherly love—but also as a father—with fatherly affection.
140:5.14 (1574.7) Είναι εύκολο να διδάξεις αυτή την διδασκαλία σε ένα παιδί. Τα παιδιά είναι από φύση τους γεμάτα εμπιστοσύνη, και οι γονείς θα έπρεπε να φροντίζουν να μην χάνουν αυτή την απλή πίστη. Όταν ασχολείστε με παιδιά, να αποφεύγετε καεί εξαπάτηση και να μην τους καλλιεργείτε την καχυποψία. Με σύνεση να τα βοηθάτε να επιλέγουν τους ήρωές τους και να διαλέγουν το έργο της ζωής τους.		140:5.14 (1574.7) It is easy to teach this admonition even to a child. Children are naturally trustful, and parents should see to it that they do not lose that simple faith. In dealing with children, avoid all deception and refrain from suggesting suspicion. Wisely help them to choose their heroes and select their lifework.
140:5.15 (1574.8) Και έπειτα ο Ιησούς συνέχισε να διδάσκει τους οπαδούς του για την πραγματοποίηση του κύριου σκοπού όλων των ανθρώπινων αγώνων—την τελειότητα---ακόμα και την θεϊκή επίτευξη. Πάντα τους συμβούλευε: «Να είστε τέλειοι, όπως τέλειος είναι ο Πατέρας στον ουρανό.» Δεν προέτρεπε τους δώδεκα να αγαπούν τον πλησίον τους όπως αγαπούσαν τον εαυτό τους. Αυτό βέβαια θα ήταν ένα άξιο επίτευγμα¨ θα έδειχνε την επίτευξη της αδερφικής αγάπης. Περισσότερο συμβούλευε τους απόστολους του να αγαπούν τους ανθρώπους όπως τους είχε αγαπήσει αυτός—να αγαπούν με πατρική αγάπη εκτός από αδερφική. Και τους το εξήγησε αυτό επισημαίνοντάς τους τέσσερις υπέρτατες αντιδράσεις πατρικής αγάπης:		140:5.15 (1574.8) And then Jesus went on to instruct his followers in the realization of the chief purpose of all human struggling—perfection—even divine attainment. Always he admonished them: “Be you perfect, even as your Father in heaven is perfect.” He did not exhort the twelve to love their neighbors as they loved themselves. That would have been a worthy achievement; it would have indicated the achievement of brotherly love. He rather admonished his apostles to love men as he had loved them—to love with a fatherly as well as a brotherly affection. And he illustrated this by pointing out four supreme reactions of fatherly love:
140:5.16 (1575.1) 1. «Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται» Η αποκαλούμενη κοινή λογική ή η καλύτερη λογική ποτέ δεν θα έλεγε ότι η ευτυχία προέρχεται από το πένθος. Αλλά ο Ιησούς δεν αναφερόταν σε ένα εξωτερικό επιδεικτικό πένθος. Εννοούσε μια συναισθηματική στάση ευαισθησίας. Είναι μεγάλο σφάλμα να διδάσκετε τα αγόρια και τους νέους άνδρες ότι είναι άνανδρο να δείχνουν τρυφερότητα ή να δείχνουν στοιχεία συναισθηματισμού ή φυσικού πόνου. Η συμπόνια είναι μια άξια στάση του άνδρα όσο και της γυναίκας. Δεν είναι απαραίτητο να είσαι σκληρός για να είσαι αρρενωπός. Αυτός είναι λανθασμένος τρόπος να δημιουργείς γενναίους άνδρες. Οι γενναιότεροι άνδρες του κόσμου ποτέ δεν φοβήθηκαν να θρηνήσουν. Ο Μωυσής, ο πενθών, ήταν σπουδαιότερος άνδρας και από τον Σαμψών και από τον Γολιάθ. Ο Μωυσής ήταν υπέροχος ηγέτης, αλλά ήταν επίσης και πράος άνθρωπος. Το να είσαι ευαίσθητος και να δείχνεις ενδιαφέρον στις ανθρώπινες ανάγκες δημιουργεί γνήσια και διαρκή ευτυχία, ενώ αυτές οι ευγενικές στάσεις προφυλάσσουν την ψυχή από τις καταστροφικές επιδράσεις του θυμού, του μίσους, και της καχυποψίας.		140:5.16 (1575.1) 1. “Happy are they who mourn, for they shall be comforted.” So-called common sense or the best of logic would never suggest that happiness could be derived from mourning. But Jesus did not refer to outward or ostentatious mourning. He alluded to an emotional attitude of tenderheartedness. It is a great error to teach boys and young men that it is unmanly to show tenderness or otherwise to give evidence of emotional feeling or physical suffering. Sympathy is a worthy attribute of the male as well as the female. It is not necessary to be calloused in order to be manly. This is the wrong way to create courageous men. The world’s great men have not been afraid to mourn. Moses, the mourner, was a greater man than either Samson or Goliath. Moses was a superb leader, but he was also a man of meekness. Being sensitive and responsive to human need creates genuine and lasting happiness, while such kindly attitudes safeguard the soul from the destructive influences of anger, hate, and suspicion.
140:5.17 (1575.2) 2. «Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται». Το έλεος υποδηλώνει το ύψος και το βάθος και το πλάτος της πιο αληθινής φιλίας---της στοργικής καλοσύνης. Το έλεος μερικές φορές μπορεί να είναι παθητικό, αλλά εδώ είναι ενεργητικό και δυναμικό—η υπέρτατη πατρικότητα. Ένας στοργικός γονέας δεν δυσκολεύεται πολύ να συγχωρέσει το παιδί του, ακόμα και πολλές φορές. Και σε ένα παιδί που δεν είναι κακομαθημένο η ανάγκη να ανακουφίζει από τον πόνο είναι έμφυτη. Τα παιδιά κανονικά είναι καλόψυχα και συμπονετικά όταν μεγαλώσουν αρκετά για να εκτιμούν τις πραγματικές καταστάσεις.		140:5.17 (1575.2) 2. “Happy are the merciful, for they shall obtain mercy.” Mercy here denotes the height and depth and breadth of the truest friendship—loving-kindness. Mercy sometimes may be passive, but here it is active and dynamic—supreme fatherliness. A loving parent experiences little difficulty in forgiving his child, even many times. And in an unspoiled child the urge to relieve suffering is natural. Children are normally kind and sympathetic when old enough to appreciate actual conditions.
140:5.18 (1575.3) 3. «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί του Θεού κληθήσονται». Οι ακροατές του Ιησού ποθούσαν στρατιωτική απελευθέρωση, και όχι ειρηνοποιούς. Αλλά η ειρήνη του Ιησού δεν είναι παθητικού και αρνητικού τύπου. Μπροστά στις δοκιμασίες και στους διωγμούς είπε, «Την δική μου ειρήνη αφήνω σε εσάς.» «Ας μην ενοχλείται η καρδιά σας, ούτε να φοβάται.» Αυτή είναι η ειρήνη που εμποδίζει τις καταστροφικές συγκρούσεις. Η προσωπική ειρήνη εμποδίζει τους φυλετικούς ανταγωνισμούς, τις εθνικές καχυποψίες, και τον πόλεμο. Η ειρήνευση είναι η θεραπεία της δυσπιστίας και της καχυποψίας.		140:5.18 (1575.3) 3. “Happy are the peacemakers, for they shall be called the sons of God.” Jesus’ hearers were longing for military deliverance, not for peacemakers. But Jesus’ peace is not of the pacific and negative kind. In the face of trials and persecutions he said, “My peace I leave with you.” “Let not your heart be troubled, neither let it be afraid.” This is the peace that prevents ruinous conflicts. Personal peace integrates personality. Social peace prevents fear, greed, and anger. Political peace prevents race antagonisms, national suspicions, and war. Peacemaking is the cure of distrust and suspicion.
140:5.19 (1575.4) MISSING PARAGRAPH		140:5.19 (1575.4) Children can easily be taught to function as peacemakers. They enjoy team activities; they like to play together. Said the Master at another time: “Whosoever will save his life shall lose it, but whosoever will lose his life shall find it.”
140:5.20 (1575.5) 4. «Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι εστέ όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι αν πονηρόν ρήμα υμών ψευδόμενοι. Ένεκεν εμού χαίρεσθε και αγαλλιάσθε ότι ο μισθός υμών πολύς αν τοις ουρανοίς.». Πολύ συχνά οι διώξεις ακολουθούν την ειρήνη. Αλλά οι νέοι άνθρωποι και οι γενναίοι ενήλικες ποτέ δεν αποφεύγουν τις δυσκολίες ή τον κίνδυνο «Κανένας άνθρωπος δεν αγαπά περισσότερο από εκείνον που δίνει την ζωή του για τους φίλους του.» Και η πατρική αγάπη μπορεί ελεύθερα να πράξει όλα αυτά τα πράγματα—πράγματα που η αδερφική αγάπη μετά δυσκολίας να περιλάβει. Και η πρόοδος ήταν πάντα η τελική συγκομιδή των διώξεων.		140:5.20 (1575.5) 4. “Happy are they who are persecuted for righteousness’ sake, for theirs is the kingdom of heaven. Happy are you when men shall revile you and persecute you and shall say all manner of evil against you falsely. Rejoice and be exceedingly glad, for great is your reward in heaven.”
140:5.21 (1575.6) MISSING PARAGRAPH		140:5.21 (1575.6) So often persecution does follow peace. But young people and brave adults never shun difficulty or danger. “Greater love has no man than to lay down his life for his friends.” And a fatherly love can freely do all these things—things which brotherly love can hardly encompass. And progress has always been the final harvest of persecution.
140:5.22 (1575.7) Τα παιδιά πάντα ανταποκρίνονται σε προκλήσεις θάρρους. Η νεότητα είναι πάντα πρόθυμη να «παίρνει ρίσκα». Και κάθε παιδί θα έπρεπε από νωρίς να μαθαίνει να θυσιάζεται.		140:5.22 (1575.7) Children always respond to the challenge of courage. Youth is ever willing to “take a dare.” And every child should early learn to sacrifice.
140:5.23 (1575.8) Και έτσι αποκαλύπτεται ότι οι μακαρισμοί της Επί του Όρους Ομιλίας βασίζονται στην πίστη και στην αγάπη και όχι στον νόμο—τις παραδόσεις και το καθήκον.		140:5.23 (1575.8) And so it is revealed that the beatitudes of the Sermon on the Mount are based on faith and love and not on law—ethics and duty.
140:5.24 (1575.9) Η πατρική αγάπη δίνει ευτυχία επιστρέφοντας καλό στο κακό—κάνοντας το καλό σε αντίποινα για την αδικία.		140:5.24 (1575.9) Fatherly love delights in returning good for evil—doing good in retaliation for injustice.
6. ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ^top		6. The Evening of the Ordination ^top
140:6.1 (1576.1) Την Κυριακή το βράδυ, φτάνοντας στο σπίτι του Ζεβεδαίου από τα ορεινά της βόρειας Καπερναούμ, ο Ιησούς και οι δώδεκα συμμετείχαν σε ένα λιτό γεύμα. Έπειτα, όσο ο Ιησούς πήγε για έναν περίπατο στην ακτή, οι δώδεκα κουβέντιασαν μεταξύ τους. Μετά από ένα σύντομο συμβούλιο, όσο οι δίδυμοι άναβαν μια φωτιά για ζεστασιά και περισσότερο φως, ο Ανδρέας πήγε να βρει τον Ιησού, και όταν τον έφτασε, του είπε: «Κύριε, οι αδερφοί μου δεν μπορούν να καταλάβουν αυτά που τους έχεις πει για την βασιλεία των ουρανών. Δεν αισθανόμαστε ικανοί να αρχίσουμε αυτό το έργο μέχρι να μας δώσεις και άλλες οδηγίες. Έχω έρθει να σου ζητήσω να έρθεις μαζί μας στον κήπο και να μας βοηθήσεις να αντιληφθούμε την σημασία των λόγων σου.» Και ο Ιησούς πήγε με τον Ανδρέα να συναντηθεί με τους αποστόλους του.		140:6.1 (1576.1) Sunday evening, on reaching the home of Zebedee from the highlands north of Capernaum, Jesus and the twelve partook of a simple meal. Afterward, while Jesus went for a walk along the beach, the twelve talked among themselves. After a brief conference, while the twins built a small fire to give them warmth and more light, Andrew went out to find Jesus, and when he had overtaken him, he said: “Master, my brethren are unable to comprehend what you have said about the kingdom. We do not feel able to begin this work until you have given us further instruction. I have come to ask you to join us in the garden and help us to understand the meaning of your words.” And Jesus went with Andrew to meet with the apostles.
140:6.2 (1576.2) Όταν πήγε στον κήπο, μάζεψε τους αποστόλους γύρω του και τους δίδαξε, λέγοντας: «Δυσκολεύεστε να δεχτείτε το μήνυμά μου επειδή θέλετε να οικοδομήσετε την νέα διδασκαλία κατευθείαν πάνω στην παλιά, αλλά σας δηλώνω ότι πρέπει να αναγεννηθείτε. Πρέπει να αρχίσετε εκ νέου σαν μικρά παιδιά και να είστε πρόθυμοι να εμπιστευτείτε την διδασκαλία μου και να πιστέψετε στον Θεό. Το νέο ευαγγέλιο της βασιλείας δεν μπορεί να προσαρμοστεί στα παλαιά δεδομένα. Έχετε λανθασμένες ιδέες για τον Υιό του Ανθρώπου και την αποστολή του στην γη. Αλλά μην κάνετε το λάθος να νομίζετε ότι έχω έρθει για να καταργήσω τον νόμο και τους προφήτες¨ δεν έχω έρθει να καταστρέψω, μα για να εκπληρώσω, να μεγεθύνω και να διαφωτίσω. Δεν έρχομαι να παραβιάσω τον νόμο αλλά για να γράψω αυτές τις νέες εντολές στα σημειωματάρια της καρδιάς σας.		140:6.2 (1576.2) When he had entered the garden, he gathered the apostles around him and taught them further, saying: “You find it difficult to receive my message because you would build the new teaching directly upon the old, but I declare that you must be reborn. You must start out afresh as little children and be willing to trust my teaching and believe in God. The new gospel of the kingdom cannot be made to conform to that which is. You have wrong ideas of the Son of Man and his mission on earth. But do not make the mistake of thinking that I have come to set aside the law and the prophets; I have not come to destroy but to fulfill, to enlarge and illuminate. I come not to transgress the law but rather to write these new commandments on the tablets of your hearts.
140:6.3 (1576.3) «Ζητώ από εσάς δικαιοσύνη που θα υπερβαίνει την δικαιοσύνη εκείνων που προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοια του Πατέρα με ελεημοσύνες, προσευχές, και νηστείες. Αν θέλετε να εισέλθετε στο βασίλειο, πρέπει να έχετε μια δικαιοσύνη που να συνίσταται στην αγάπη, το έλεος, και την αλήθεια,--την ειλικρινή επιθυμία να πράττετε το θέλημα του Πατέρα στον ουρανό.»		140:6.3 (1576.3) “I demand of you a righteousness that shall exceed the righteousness of those who seek to obtain the Father’s favor by almsgiving, prayer, and fasting. If you would enter the kingdom, you must have a righteousness that consists in love, mercy, and truth—the sincere desire to do the will of my Father in heaven.”
140:6.4 (1576.4) Τότε είπε ο Σίμωνας Πέτρος : «Κύριε, αν έχεις μια νέα εντολή, θέλουμε να την ακούσουμε. Αποκάλυψέ μας τον νέο δρόμο.» Και ο Ιησούς απάντησε στον Πέτρο: «Έχεις ακούσει να την λένε εκείνοι που διδάσκουν τον νόμο: «Ου φονεύσεις, διότι θα δικαστείς.» Αλλά εγώ βλέπω πέρα από την πράξη για να βρω το κίνητρο. Σας δηλώνω ότι όποιος είναι θυμωμένος με τον αδερφό του κινδυνεύει να καταδικαστεί. Αυτός που κρύβει μίσος στην καρδιά του και σχεδιάζει εκδίκηση στο μυαλό του βρίσκεται σε κίνδυνο να κριθεί. Εσείς πρέπει να κρίνετε τους συνανθρώπους σας από τις πράξεις τους¨ ο Πατέρας στον ουρανό κρίνει από τις προθέσεις .		140:6.4 (1576.4) Then said Simon Peter: “Master, if you have a new commandment, we would hear it. Reveal the new way to us.” Jesus answered Peter: “You have heard it said by those who teach the law: ‘You shall not kill; that whosoever kills shall be subject to judgment.’ But I look beyond the act to uncover the motive. I declare to you that every one who is angry with his brother is in danger of condemnation. He who nurses hatred in his heart and plans vengeance in his mind stands in danger of judgment. You must judge your fellows by their deeds; the Father in heaven judges by the intent.
140:6.5 (1576.5) «Έχετε ακούσει τους δασκάλους του νόμου να λένε, «Ου μοιχεύσεις.» Αλλά σας λέγω ότι ο κάθε άνδρας που θα κοιτάξει μια γυναίκα με λάγνα πρόθεση έχει ήδη μοιχεύσει με αυτήν μέσα στην καρδιά του. Εσείς μπορείτε να κρίνετε τους ανθρώπους σύμφωνα με τις πράξεις τους, αλλά ο Πατέρας μου βλέπει στις καρδιές των παιδιών του και με έλεος κρίνει αυτά σύμφωνα με τις προθέσεις τους και τις πραγματικές επιθυμίες τους.»		140:6.5 (1576.5) “You have heard the teachers of the law say, ‘You shall not commit adultery.’ But I say to you that every man who looks upon a woman with intent to lust after her has already committed adultery with her in his heart. You can only judge men by their acts, but my Father looks into the hearts of his children and in mercy adjudges them in accordance with their intents and real desires.”
140:6.6 (1576.6) Ο Ιησούς ήταν πρόθυμος να συζητήσει και τις άλλες εντολές όταν ο Ιάκωβος του Ζεβεδαίου τον διέκοψε και τον ρώτησε: «Κύριε τι να διδάξουμε τους ανθρώπους για το διαζύγιο; Να επιτρέπουμε σε έναν άνδρα να χωρίζει με την γυναίκα του όπως είπε ο Μωυσής;» Και όταν ο Ιησούς άκουσε αυτήν την ερώτηση, είπε: «Δεν έχω έρθει για να νομοθετήσω, αλλά για να διαφωτίσω. Δεν έχω έρθει για να αναμορφώσω τα βασίλεια αυτού του κόσμου αλλά για να εδραιώσω την βασιλεία των ουρανών. Δεν είναι το θέλημα του Πατέρα να υποκύψω στον πειρασμό και να διδάξω κανονισμούς για την διακυβέρνηση, το εμπόριο, ή την κοινωνική συμπεριφορά, που ενώ μπορεί να είναι καλοί για σήμερα, θα ήταν πολύ ακατάλληλοι για την κοινωνία μιας άλλης εποχής. Βρίσκομαι στην γη αποκλειστικά και μόνο για να ενθαρρύνω τον νου των ανθρώπων, να ελευθερώσω το πνεύμα τους, και να σώσω τις ψυχές τους. Αλλά θα πω, για αυτό το ερώτημα σχετικά με το διαζύγιο, ότι, αν και ο Μωυσής έβλεπε θετικά αυτά τα πράγματα, δεν συνέβαινε το ίδιο στις μέρες του Αδάμ και στον Κήπο της Εδέμ.»		140:6.6 (1576.6) Jesus was minded to go on discussing the other commandments when James Zebedee interrupted him, asking: “Master, what shall we teach the people regarding divorcement? Shall we allow a man to divorce his wife as Moses has directed?” And when Jesus heard this question, he said: “I have not come to legislate but to enlighten. I have come not to reform the kingdoms of this world but rather to establish the kingdom of heaven. It is not the will of the Father that I should yield to the temptation to teach you rules of government, trade, or social behavior, which, while they might be good for today, would be far from suitable for the society of another age. I am on earth solely to comfort the minds, liberate the spirits, and save the souls of men. But I will say, concerning this question of divorcement, that, while Moses looked with favor upon such things, it was not so in the days of Adam and in the Garden.”
140:6.7 (1577.1) Αφού οι απόστολοι μίλησαν μεταξύ τους για λίγο, ο Ιησούς συνέχισε και είπε: «Πάντα πρέπει να αναγνωρίζετε τις δύο πλευρές της συμπεριφοράς όλων των θνητών—την ανθρώπινη και την θεϊκή¨ τον δρόμο της σάρκας και τον δρόμο του πνεύματος¨ την εκτίμηση του χρόνου την άποψη της αιωνιότητας.» Και παρόλο που οι δώδεκα δεν μπόρεσαν να καταλάβουν όλα όσα τους δίδαξε, όμως τους βοήθησε πραγματικά αυτή του η διδασκαλία.		140:6.7 (1577.1) After the apostles had talked among themselves for a short time, Jesus went on to say: “Always must you recognize the two viewpoints of all mortal conduct—the human and the divine; the ways of the flesh and the way of the spirit; the estimate of time and the viewpoint of eternity.” And though the twelve could not comprehend all that he taught them, they were truly helped by this instruction.
140:6.8 (1577.2) Και μετά είπε ο Ιησούς: «Αλλά θα δυσκολεύεστε με την διδασκαλία μου επειδή έχετε την τάση να ερμηνεύετε το μήνυμά μου κυριολεκτικά¨ είστε αργοί στο να διακρίνετε το πνεύμα της διδασκαλίας μου. Ξανά πρέπει να θυμηθείτε ότι είσαστε οι αγγελιαφόροι μου¨ πρέπει να ζήσετε τις ζωές σας όπως έχω ζήσει εγώ στο πνεύμα την δική μου. Είσαστε οι προσωπικοί μου αντιπρόσωποι¨ αλλά να μην κάνετε το λάθος και έχετε την απαίτηση από όλους τους ανθρώπους να ζουν ακριβώς όπως εσείς. Ακόμα, πρέπει να θυμάστε ότι έχω πρόβατα όχι μόνο από αυτό το ποίμνιο, και ότι είμαι υποχρεωμένος να διδάξω και σε αυτούς πώς να πράττουν το θέλημα του Θεού όσο ζουν την ζωή της σάρκας.»		140:6.8 (1577.2) And then said Jesus: “But you will stumble over my teaching because you are wont to interpret my message literally; you are slow to discern the spirit of my teaching. Again must you remember that you are my messengers; you are beholden to live your lives as I have in spirit lived mine. You are my personal representatives; but do not err in expecting all men to live as you do in every particular. Also must you remember that I have sheep not of this flock, and that I am beholden to them also, to the end that I must provide for them the pattern of doing the will of God while living the life of the mortal nature.”
140:6.9 (1577.3) Τότε ρώτησε ο Ναθαναήλ: «Κύριε, να μην αφήσουμε καθόλου χώρο για την δικαιοσύνη; Ο Νόμος του Μωυσή λεει , «Οφθαλμός αντί οφθαλμού, και οδόντα αντί οδόντος.» Εμείς τι θα πούμε;» Και ο Ιησούς απάντησε: «Θα ανταποδίδετε το κακό με καλό. Οι αγγελιαφόροι μου δεν θα πρέπει να μαλώνουν με τους ανθρώπους, αλλά να είναι καλοί και ευγενικοί με όλους. Το «μία σου, μία μου» να μην είναι ο κανόνας σας. Οι κυβερνήτες των ανθρώπων μπορεί να έχουν τέτοιους νόμους, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο στην βασιλεία των ουρανών¨ το έλεος πάντα θα καθορίζει τις κρίσεις σας και η αγάπη την συμπεριφορά σας. Και αν αυτά σας φαίνονται δύσκολα, ακόμα και τώρα μπορείτε να κάνετε πίσω. Αν βρίσκετε τις απαιτήσεις της αποστολικής ιδιότητας πολύ δύσκολες, μπορείτε να επιστρέψετε στο λιγότερο δύσκολο μονοπάτι της μαθητείας.»		140:6.9 (1577.3) Then asked Nathaniel: “Master, shall we give no place to justice? The law of Moses says, ‘An eye for an eye, and a tooth for a tooth.’ What shall we say?” And Jesus answered: “You shall return good for evil. My messengers must not strive with men, but be gentle toward all. Measure for measure shall not be your rule. The rulers of men may have such laws, but not so in the kingdom; mercy always shall determine your judgments and love your conduct. And if these are hard sayings, you can even now turn back. If you find the requirements of apostleship too hard, you may return to the less rigorous pathway of discipleship.”
140:6.10 (1577.4) Ακούγοντας αυτά τα εκπληκτικά λόγια, οι απόστολοι αποτραβήχτηκαν για λίγο, αλλά σύντομα επέστρεψαν, και ο Πέτρος είπε: «Κύριε, επιθυμούμε να συνεχίσουμε μαζί σου¨ κανένας μας δεν θέλει να γυρίσει πίσω. Είμαστε πλήρως προετοιμασμένοι να πληρώσουμε το έξτρα τίμημα¨ θα πιούμε από αυτό το ποτήρι. Επιθυμούμε να είμαστε απόστολοι, και όχι απλά μαθητές.»		140:6.10 (1577.4) On hearing these startling words, the apostles drew apart by themselves for a while, but they soon returned, and Peter said: “Master, we would go on with you; not one of us would turn back. We are fully prepared to pay the extra price; we will drink the cup. We would be apostles, not merely disciples.”
140:6.11 (1577.5) Όταν ο Ιησούς το άκουσε αυτό, είπε: «Τότε να είσαστε πρόθυμοι να αναλάβετε τις ευθύνες σας και ακολουθείστε με. Να κάνετε τις καλές πράξεις σας με μυστικότητα¨ όταν δίνετε ελεημοσύνη, το αριστερό σας χέρι να μην γνωρίζει τι έχει κάνει το δεξί. Και όταν προσεύχεστε, να το κάνετε μόνοι σας και να μην χρησιμοποιείτε μάταιες επαναλήψεις και φράσεις χωρίς νόημα. Πάντα να θυμάστε ότι ο Πατέρας γνωρίζει τι χρειάζεστε ακόμα και πριν του το ζητήσετε. Και να μην νηστεύετε και το διαφημίζετε με την θλιβερή σας όψη στους για να το δουν οι άλλοι άνθρωποι. Και τώρα, ξεκινήστε για το έργο της βασιλείας, σαν οι επίλεκτοι μου απόστολοι , και μην μαζεύετε για σας τους θησαυρούς της γης, αλλά με την ανιδιοτελή σας υπηρεσία θα έχετε τους θησαυρούς του ουρανού, διότι εκεί που βρίσκονται οι θησαυροί σας, εκεί θα βρίσκονται και οι καρδιές σας.		140:6.11 (1577.5) When Jesus heard this, he said: “Be willing, then, to take up your responsibilities and follow me. Do your good deeds in secret; when you give alms, let not the left hand know what the right hand does. And when you pray, go apart by yourselves and use not vain repetitions and meaningless phrases. Always remember that the Father knows what you need even before you ask him. And be not given to fasting with a sad countenance to be seen by men. As my chosen apostles, now set apart for the service of the kingdom, lay not up for yourselves treasures on earth, but by your unselfish service lay up for yourselves treasures in heaven, for where your treasures are, there will your hearts be also.
140:6.12 (1577.6) «Η λυχνία του σώματος είναι ο οφθαλμός¨ αν, λοιπόν, ο οφθαλμό σας είναι γενναιόδωρος, όλο σας το σώμα θα είναι γεμάτο φως. Αλλά αν ο οφθαλμός σας είναι εγωιστής, όλο το σώμα σας θα γεμίσει σκοτάδι. Και αν το φως που βρίσκεται μέσα σας μετατραπεί σε σκοτάδι, πόσο μεγάλο θα είναι αυτό το σκοτάδι!»		140:6.12 (1577.6) “The lamp of the body is the eye; if, therefore, your eye is generous, your whole body will be full of light. But if your eye is selfish, the whole body will be filled with darkness. If the very light which is in you is turned to darkness, how great is that darkness!”
140:6.13 (1577.7) Και τότε ο Θωμάς ρώτησε αν «θα συνέχιζαν να είχαν τα πάντα κοινά». Και είπε ο Κύριος: «Ναι, αδερφοί μου, θα ήθελα να ζήσουμε μαζί σαν μια μονιασμένη οικογένεια. Έχουμε αναλάβει ένα σπουδαίο έργο, και χρειάζομαι την αδιαίρετη προσφορά σας. Γνωρίζετε ότι είναι πολύ σωστό το ρητό: «Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να υπηρετεί δύο αφέντες.» Δεν μπορείτε να λατρεύετε ειλικρινά τον Θεό και συγχρόνως ολόψυχα να υπηρετείτε τον μαμμωνά. Αφού τώρα έχετε καταταγεί ανεπιφύλακτα στο έργο της βασιλείας, μην ανησυχείτε για την ζωή σας¨ και ακόμα λιγότερο να μην ανησυχείτε για το τι θα φάτε και θα πιείτε¨ ούτε για το τι ενδύματα θα φορέσει το σώμα σας. Από παλιά έχετε μάθει ότι τα πρόθυμα χέρια και οι ευσυνείδητες καρδιές ποτέ δεν πεινούν. Και τώρα, όταν ετοιμαστείτε να αφιερώσετε όλη σας την ενέργεια στο έργο της βασιλείας, να είστε βέβαιοι ότι και ο Πατέρας δεν θα αδιαφορήσει για τις ανάγκες σας. Αναζητείστε πρώτα την βασιλεία του Θεού , και όταν έχετε βρει την είσοδο για εκεί, ό,τι σας χρειάζεται θα σας δοθεί. Γι αυτό λοιπόν, να μην ανησυχείτε για το αύριο. Αρκετά θα είναι τα προβλήματα της ημέρας.»		140:6.13 (1577.7) And then Thomas asked Jesus if they should “continue having everything in common.” Said the Master: “Yes, my brethren, I would that we should live together as one understanding family. You are intrusted with a great work, and I crave your undivided service. You know that it has been well said: ‘No man can serve two masters.’ You cannot sincerely worship God and at the same time wholeheartedly serve mammon. Having now enlisted unreservedly in the work of the kingdom, be not anxious for your lives; much less be concerned with what you shall eat or what you shall drink; nor yet for your bodies, what clothing you shall wear. Already have you learned that willing hands and earnest hearts shall not go hungry. And now, when you prepare to devote all of your energies to the work of the kingdom, be assured that the Father will not be unmindful of your needs. Seek first the kingdom of God, and when you have found entrance thereto, all things needful shall be added to you. Be not, therefore, unduly anxious for the morrow. Sufficient for the day is the trouble thereof.”
140:6.14 (1578.1) Όταν ο Ιησούς είδε ότι είχαν πρόθεση να μείνουν όλη την νύχτα να κάνουν ερωτήσεις, τους είπε: «Αδερφοί μου, η ψυχή σας βρίσκεται ακόμα στο γήινο όχημά της¨ είναι καλύτερα λοιπόν να πάτε να ξεκουραστείτε για να είστε έτοιμοι για το αυριανό έργο». Αλλά είχαν χάσει πια τον ύπνο τους. Ο Πέτρος είπε στον Κύριο ότι «θα ήθελα να κουβεντιάσω λίγο ιδιαιτέρως μαζί σου. Όχι ότι έχω μυστικά από τους αδερφούς μου, αλλά το πνεύμα μου είναι ταραγμένο, και αν, τυχόν αξίζω κάποια επίπληξη από τον κύριό μου, θα προτιμούσα να την υπομείνω μόνος μου μαζί σου». Και ο Ιησούς είπε, «Έλα μαζί μου Πέτρο»-- και πήγε προς το σπίτι. Όταν ο Πέτρος γύρισε από τον Κύριό του πολύ πιο χαρούμενος και με περισσότερο θάρρος, ο Ιάκωβος αποφάσισε να μιλήσει και αυτός ιδιαιτέρως με τον Ιησού. Και έτσι μέχρι το χάραμα όλοι οι άλλοι απόστολοι είχαν μιλήσει ένας ένας με τον Κύριο. Όταν όλοι είχαν μιλήσει προσωπικά μαζί του εκτός από τους διδύμους, που τους είχε πάρει ο ύπνος, ο Ανδρέας πήγε στον Ιησού και είπε: «Κύριε, οι δίδυμοι έχουν αποκοιμηθεί στον κήπο δίπλα στην φωτιά¨ να τους ξυπνήσω να τους ρωτήσω αν θέλουν να κουβεντιάσουν και αυτοί μαζί σου;» Και ο Ιησούς χαμογελώντας είπε στον Ανδρέα, «Άφησέ τους, καλά είναι εκεί.» Και τώρα η νύχτα περνούσε και ξημέρωνε μια άλλη μέρα.		140:6.14 (1578.1) When Jesus saw they were disposed to stay up all night to ask questions, he said to them: “My brethren, you are earthen vessels; it is best for you to go to your rest so as to be ready for the morrow’s work.” But sleep had departed from their eyes. Peter ventured to request of his Master that “I have just a little private talk with you. Not that I would have secrets from my brethren, but I have a troubled spirit, and if, perchance, I should deserve a rebuke from my Master, I could the better endure it alone with you.” And Jesus said, “Come with me, Peter”—leading the way into the house. When Peter returned from the presence of his Master much cheered and greatly encouraged, James decided to go in to talk with Jesus. And so on through the early hours of the morning, the other apostles went in one by one to talk with the Master. When they had all held personal conferences with him save the twins, who had fallen asleep, Andrew went in to Jesus and said: “Master, the twins have fallen asleep in the garden by the fire; shall I arouse them to inquire if they would also talk with you?” And Jesus smilingly said to Andrew, “They do well—trouble them not.” And now the night was passing; the light of another day was dawning.
7. Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ^top		7. The Week Following the Ordination ^top
140:7.1 (1578.2) Μετά από μερικές ώρες ύπνο, όταν οι δώδεκα μαζεύτηκαν για ένα κάπως καθυστερημένο πρόγευμα με τον Ιησού, αυτός είπε: «Τώρα πρέπει να αρχίσετε το έργο σας, να κηρύσσετε τα χαρμόσυνα νέα και να διδάσκετε πιστούς. Ετοιμαστείτε να πάτε στην Ιερουσαλήμ».Αφού μίλησε ο Ιησούς, ο Θωμάς συγκέντρωσε το θάρρος του για να πει: «Γνωρίζω Κύριε, ότι θα έπρεπε να είμαστε έτοιμοι τώρα να ξεκινήσουμε το έργο, αλλά φοβούμαι πως δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να αναλάβουμε ένα τόσο σπουδαίο έργο. Θα δώσεις την συγκατάθεσή σου να μείνουμε εδώ μερικές ακόμα μέρες πριν αρχίσουμε το έργο του Βασιλείου;» Και όταν ο Ιησούς είδε ότι όλοι οι απόστολοί του διακατέχονταν από τον ίδιο φόβο, αυτός είπε: «Θα γίνει όπως ζητήσατε¨ θα παραμείνουμε εδώ και μετά την ημέρα του Σαββάτου.		140:7.1 (1578.2) After a few hours’ sleep, when the twelve were assembled for a late breakfast with Jesus, he said: “Now must you begin your work of preaching the glad tidings and instructing believers. Make ready to go to Jerusalem.” After Jesus had spoken, Thomas mustered up courage to say: “I know, Master, that we should now be ready to enter upon the work, but I fear we are not yet able to accomplish this great undertaking. Would you consent for us to stay hereabouts for just a few days more before we begin the work of the kingdom?” And when Jesus saw that all of his apostles were possessed by this same fear, he said: “It shall be as you have requested; we will remain here over the Sabbath day.”
140:7.2 (1578.3) Για πολλές εβδομάδες μικρές ομάδες ένθερμων αναζητητών της αλήθειας, μαζί με περίεργους θεατές, ερχόντουσαν στην Βηθσαΐδα να δουν τον Ιησού. Ήδη φήμες γι αυτόν είχαν εξαπλωθεί σε όλη την επαρχία¨ ομάδες που ήθελαν να τον δουν είχαν έρθει από πόλεις όπως η Σιδών, η Τύρος, η Δαμασκός, η Καισαρεία, και η Ιερουσαλήμ. Μέχρι εκείνη την στιγμή ο Ιησούς χαιρετούσε αυτούς τους ανθρώπους και τους δίδασκε για την βασιλεία, αλλά ο Κύριος τώρα ανάθεσε αυτό το έργο στους δώδεκα. Ο Ανδρέας θα διάλεγε έναν από τους αποστόλους και θα του ανέθετε μια ομάδα επισκεπτών, και μερικές φορές και οι δώδεκα θα ήταν απασχολημένοι κατ’ αυτόν τον τρόπο.		140:7.2 (1578.3) For weeks and weeks small groups of earnest truth seekers, together with curious spectators, had been coming to Bethsaida to see Jesus. Already word about him had spread over the countryside; inquiring groups had come from cities as far away as Tyre, Sidon, Damascus, Caesarea, and Jerusalem. Heretofore, Jesus had greeted these people and taught them concerning the kingdom, but the Master now turned this work over to the twelve. Andrew would select one of the apostles and assign him to a group of visitors, and sometimes all twelve of them were so engaged.
140:7.3 (1578.4) Για δυο μέρες δούλευαν, διδάσκοντας την ημέρα και κάνοντας ιδιωτικά συμβούλια την νύχτα. Την τρίτη ημέρα ο Ιησούς κουβέντιασε με τον Ζεβεδαίο και την Σαλώμη και έστειλε τους αποστόλους του να «πάνε για ψάρεμα, να ξεσκάσουν, και αν θέλουν να επισκεφτούν τις οικογένειές τους.» Την Πέμπτη επέστρεψαν για άλλες τρεις ημέρες διδασκαλίας.		140:7.3 (1578.4) For two days they worked, teaching by day and holding private conferences late into the night. On the third day Jesus visited with Zebedee and Salome while he sent his apostles off to “go fishing, seek carefree change, or perchance visit your families.” On Thursday they returned for three more days of teaching.
140:7.4 (1578.5) Αυτή την βδομάδα της προετοιμασίας, ο Ιησούς πολλές φορές επανέλαβε στους αποστόλους του τα δύο μεγάλα κίνητρα της μετά-βαπτιστικής αποστολής του στην γη:		140:7.4 (1578.5) During this week of rehearsing, Jesus many times repeated to his apostles the two great motives of his postbaptismal mission on earth:
140:7.5 (1578.6) 1. Να αποκαλύψει τον Πατέρα στους ανθρώπους.		140:7.5 (1578.6) 1. To reveal the Father to man.
140:7.6 (1578.7) 2. Να καθοδηγήσει τους ανθρώπους ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι είναι υιοί του Θεού—να συνειδητοποιήσουν μέσα από την πίστη ότι είναι οι παιδιά του Ύψιστου.		140:7.6 (1578.7) 2. To lead men to become son-conscious—to faith-realize that they are the children of the Most High.
140:7.7 (1579.1) Μια εβδομάδα με αυτές τις ποικίλες εμπειρίες πρόσφερε πολλά στους δώδεκα¨ μερικοί μάλιστα παρασιγουρεύτηκαν για τον εαυτό τους. Στο τελευταίο τους συμβούλιο, την νύχτα μετά το Σάββατο, ο Πέτρος και ο Ιάκωβος ήρθαν στον Ιησού, και είπαν: «Είμαστε έτοιμοι—ας ξεκινήσουμε τώρα να πάρουμε την βασιλεία.» Στους οποίους ο Ιησούς απάντησε, «Είθε η σοφία σας να είναι ίση με τον ζήλο και το θάρρος σας και να επανορθώνει την άγνοιά σας.»		140:7.7 (1579.1) One week of this varied experience did much for the twelve; some even became over self-confident. At the last conference, the night after the Sabbath, Peter and James came to Jesus, saying, “We are ready—let us now go forth to take the kingdom.” To which Jesus replied, “May your wisdom equal your zeal and your courage atone for your ignorance.”
140:7.8 (1579.2) Παρόλο που οι απόστολοι δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν πολλές από τις διδασκαλίες του, μπόρεσαν όμως να καταλάβουν την σημασία της όμορφης ζωής που ζούσε αυτός μαζί τους.		140:7.8 (1579.2) Though the apostles failed to comprehend much of his teaching, they did not fail to grasp the significance of the charmingly beautiful life he lived with them.
8. ΠΕΜΠΤΗ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ^top		8. Thursday Afternoon on the Lake ^top
140:8.1 (1579.3) Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά ότι οι απόστολοι του δεν αφομοίωναν απόλυτα την διδασκαλία του. Αποφάσισε να δώσει κάποιες ακόμα οδηγίες στον Πέτρο, τον Ιάκωβο, και τον Ιωάννη, ελπίζοντας ότι αυτοί θα μπορούσαν να ξεκαθαρίσουν τις ιδέες στους συντρόφους τους. Έβλεπε ότι, ενώ κάποια στοιχεία από την ιδέα της πνευματικής βασιλείας ήταν κατανοητά από τους δώδεκα, όμως επέμεναν να προσαρμόζουν αυτές τις νέες πνευματικές διδασκαλίες άμεσα στις παλιές και καθιερωμένες τυποποιημένες αντιλήψεις για την βασιλεία των ουρανών σαν μια επαναστήλωση του θρόνου του Δαβίδ και επανα-εδραίωση του Ισραήλ σαν μια προσωρινή δύναμη στην γη. Έτσι, την Πέμπτη το απόγευμα ο Ιησούς απομακρύνθηκε από την ακτή με μια βάρκα με τον Πέτρο, τον Ιάκωβο, και τον Ιωάννη για να συζητήσει για τις υποθέσεις της βασιλείας. Ήταν μια διδασκαλία τεσσάρων ωρών, που περιλάμβανε πλήθος ερωτήσεων και απαντήσεων, και μπορεί να μπει σε αυτό το αρχείο αναδιοργανώνοντας την περίληψη αυτού του μνημειώδους απογεύματος όπως την έδωσε ο Σίμωνας Πέτρος στον αδερφό του, τον Ανδρέα, το επόμενο πρωί:		140:8.1 (1579.3) Jesus well knew that his apostles were not fully assimilating his teachings. He decided to give some special instruction to Peter, James, and John, hoping they would be able to clarify the ideas of their associates. He saw that, while some features of the idea of a spiritual kingdom were being grasped by the twelve, they steadfastly persisted in attaching these new spiritual teachings directly onto their old and entrenched literal concepts of the kingdom of heaven as a restoration of David’s throne and the re-establishment of Israel as a temporal power on earth. Accordingly, on Thursday afternoon Jesus went out from the shore in a boat with Peter, James, and John to talk over the affairs of the kingdom. This was a four hours’ teaching conference, embracing scores of questions and answers, and may most profitably be put in this record by reorganizing the summary of this momentous afternoon as it was given by Simon Peter to his brother, Andrew, the following morning:
140:8.2 (1579.4) 1. Εφαρμογή του θελήματος του Πατέρα. Η διδασκαλία το Ιησού για την εμπιστοσύνη στην φροντίδα του ουράνιου Πατέρα δεν ήταν μια τυφλή και παθητική μοιρολατρία. Τους έφερε για παράδειγμα, εκείνο το απόγευμα, ένα παλιό Εβραϊκό ρητό: «Αυτός που δεν δουλεύει, δεν τρώγει». Και υποδείκνυε την δική του εμπειρία σαν αρκετά ερμηνευτικά στοιχεία για τις διδασκαλίες του. Οι παραινέσεις του για την εμπιστοσύνη στον Πατέρα δεν πρέπει να κρίνονται από τις κοινωνικές ή οικονομικές συνθήκες της σύγχρονης εποχής ή κάποιας άλλης. Η διδασκαλία του περιλαμβάνει τα ιδανικά πρότυπα της ζωής κοντά στον Θεό για όλες τις εποχές και για όλους τους κόσμους.		140:8.2 (1579.4) 1. Doing the Father’s will. Jesus’ teaching to trust in the overcare of the heavenly Father was not a blind and passive fatalism. He quoted with approval, on this afternoon, an old Hebrew saying: “He who will not work shall not eat.” He pointed to his own experience as sufficient commentary on his teachings. His precepts about trusting the Father must not be adjudged by the social or economic conditions of modern times or any other age. His instruction embraces the ideal principles of living near God in all ages and on all worlds.
140:8.3 (1579.5) Ο Ιησούς ξεκαθάρισε στους τρεις την διαφορά ανάμεσα στις απαιτήσεις της ιδιότητας του αποστόλου και στην ιδιότητα του μαθητή. Και ακόμα και τότε δεν απαγόρεψε την άσκηση της φρονιμάδας και της προνοητικότητας από τους δώδεκα. Αυτό που εναντιωνόταν δεν ήταν η προνοητικότητα, αλλά το άγχος και η ανησυχία. Δίδασκε την ενεργητική και άγρυπνη υποταγή στο θέλημα του Θεού. Απαντώντας στις πολλές από τις ερωτήσεις τους σχετικά με την οικονομία και την αποταμίευση, τους επισήμανε την προσοχή στην δική του ζωή σαν ξυλουργός, κατασκευαστής βαρκών, και ψαράς, και στην προσεχτική οργάνωση των δώδεκα. Προσπάθησε να ξεκαθαρίσει ότι δεν πρέπει να θεωρούν τον κόσμο εχθρό τους¨ ότι οι περιστάσεις της ζωής αποτελούν μια θεία απονομή που λειτουργεί μαζί με τα παιδιά του Θεού.		140:8.3 (1579.5) Jesus made clear to the three the difference between the requirements of apostleship and discipleship. And even then he did not forbid the exercise of prudence and foresight by the twelve. What he preached against was not forethought but anxiety, worry. He taught the active and alert submission to God’s will. In answer to many of their questions regarding frugality and thriftiness, he simply called attention to his life as carpenter, boatmaker, and fisherman, and to his careful organization of the twelve. He sought to make it clear that the world is not to be regarded as an enemy; that the circumstances of life constitute a divine dispensation working along with the children of God.
140:8.4 (1579.6) Ο Ιησούς συναντούσε μεγάλη δυσκολία να τους κάνει να καταλάβουν την προσωπική του πραχτική της μη αντίστασης. Αρνιόταν κατηγορηματικά να υπερασπιστεί τον εαυτό του, και οι απόστολοι πίστευαν ότι θα τον ευχαριστούσε αν ακολουθούσαν και αυτοί την ίδια ταχτική. Τους δίδασκε να μην αντιστέκονται στο κακό, να μην πολεμούν την αδικία ή τον τραυματισμό, αλλά δεν τους δίδασκε την παθητική ανοχή στην αδικία. Και εκείνο το απόγευμα τους ξεκαθάρισε ότι ενέκρινε την τιμωρία της κοινωνίας προς τους κακοποιούς και τους εγκληματίες, και ότι η αστική κυβέρνηση μπορεί μερικές φορές να χρησιμοποιεί ακόμα και βία για την τήρηση της κοινωνικής τάξης και την εκτέλεση της δικαιοσύνης.		140:8.4 (1579.6) Jesus had great difficulty in getting them to understand his personal practice of nonresistance. He absolutely refused to defend himself, and it appeared to the apostles that he would be pleased if they would pursue the same policy. He taught them not to resist evil, not to combat injustice or injury, but he did not teach passive tolerance of wrongdoing. And he made it plain on this afternoon that he approved of the social punishment of evildoers and criminals, and that the civil government must sometimes employ force for the maintenance of social order and in the execution of justice.
140:8.5 (1579.7) Ποτέ δεν σταμάτησε να προειδοποιεί τους μαθητές του ενάντια στην κακή συνήθεια των αντίποινων¨ δεν δικαιολογούσε την εκδίκηση, την ιδέα της ανταπόδοσης των ίσων. Καταδίκαζε απόλυτα την μνησικακία.		140:8.5 (1579.7) He never ceased to warn his disciples against the evil practice of retaliation; he made no allowance for revenge, the idea of getting even. He deplored the holding of grudges. He disallowed the idea of an eye for an eye and a tooth for a tooth. He discountenanced the whole concept of private and personal revenge, assigning these matters to civil government, on the one hand, and to the judgment of God, on the other. He made it clear to the three that his teachings applied to the individual, not the state. He summarized his instructions up to that time regarding these matters, as:
140:8.6 (1580.1) Απόρριπτε την ιδέα «του οφθαλμού αντί οφθαλμόν και οδόντα αντί οδόντος». Αποδοκίμαζε κάθε έννοια ιδιωτικής ή προσωπικής εκδίκησης, και άφηνε αυτά τα θέματα να τα διαχειρίζεται η αστική κυβέρνηση, από την μία, και η κρίση του Θεού, από την άλλη. Ξεκαθάρισε στους τρεις ότι οι διδασκαλίες του απευθυνόντουσαν στο άτομο, και όχι στο κράτος. Και συνόψισε την διδασκαλία του μέχρι εκείνη την στιγμή για τέτοια θέματα, όπως:		140:8.6 (1580.1) Love your enemies—remember the moral claims of human brotherhood.
140:8.7 (1580.2) Αγαπάτε τους εχθρούς σας—να θυμάστε τις αξιώσεις της ανθρώπινης αδελφότητας.		140:8.7 (1580.2) The futility of evil: A wrong is not righted by vengeance. Do not make the mistake of fighting evil with its own weapons.
140:8.8 (1580.3) Την ματαιότητα του κακού: Μια αδικία δεν δικαιώνεται με εκδίκηση. Μην κάνετε το σφάλμα να πολεμάτε το κακό με τα δικά του όπλα.		140:8.8 (1580.3) Have faith—confidence in the eventual triumph of divine justice and eternal goodness.
140:8.9 (1580.4) Να έχετε πίστη—εμπιστοσύνη στην τελική νίκη της θείας δικαιοσύνης και της αιώνιας καλοσύνης.		140:8.9 (1580.4) 2. Political attitude. He cautioned his apostles to be discreet in their remarks concerning the strained relations then existing between the Jewish people and the Roman government; he forbade them to become in any way embroiled in these difficulties. He was always careful to avoid the political snares of his enemies, ever making reply, “Render to Caesar the things which are Caesar’s and to God the things which are God’s.” He refused to have his attention diverted from his mission of establishing a new way of salvation; he would not permit himself to be concerned about anything else. In his personal life he was always duly observant of all civil laws and regulations; in all his public teachings he ignored the civic, social, and economic realms. He told the three apostles that he was concerned only with the principles of man’s inner and personal spiritual life.
140:8.10 (1580.5) 2. Στάση προς την πολιτική. Επέστησε την προσοχή στους αποστόλους του να είναι διακριτικοί στις παρατηρήσεις τους για τις τεταμένες σχέσεις που υπήρχαν τότε ανάμεσα στον Ιουδαϊκό λαό και στην Ρωμαϊκή κυβέρνηση¨ τους απαγόρεψε να εμπλακούν με οποιοδήποτε τρόπο σε αυτές τις δυσκολίες.		140:8.10 (1580.5) Jesus was not, therefore, a political reformer. He did not come to reorganize the world; even if he had done this, it would have been applicable only to that day and generation. Nevertheless, he did show man the best way of living, and no generation is exempt from the labor of discovering how best to adapt Jesus’ life to its own problems. But never make the mistake of identifying Jesus’ teachings with any political or economic theory, with any social or industrial system.
140:8.11 (1580.6) Πάντα πρόσεχε πολύ να αποφεύγει τις πολιτικές παγίδες των εχθρών του, απαντώντας πάντα, «Να δίδετε τα του Καίσαρος στον Καίσαρα, και τα του Θεού στον Θεό». Δεν δεχόταν να αποσπαστεί η προσοχή του από την αποστολή του για την εδραίωση ενός νέου δρόμου για την σωτηρία¨ δεν επέτρεπε στον εαυτό του να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο. Στην προσωπική του ζωή υπάκουε πάντα δεόντως σε όλους τους αστικούς νόμους και κανονισμούς¨ σε όλη του την δημόσια διδασκαλία αγνόησε τα αστικά, κοινωνικά και οικονομικά βασίλεια. Είπε στους τρεις αποστόλους του ότι τον αφορούσαν μόνο οι αρχές της εσώτερης προσωπικής πνευματικής ζωής των ανθρώπων.		140:8.11 (1580.6) 3. Social attitude. The Jewish rabbis had long debated the question: Who is my neighbor? Jesus came presenting the idea of active and spontaneous kindness, a love of one’s fellow men so genuine that it expanded the neighborhood to include the whole world, thereby making all men one’s neighbors. But with all this, Jesus was interested only in the individual, not the mass. Jesus was not a sociologist, but he did labor to break down all forms of selfish isolation. He taught pure sympathy, compassion. Michael of Nebadon is a mercy-dominated Son; compassion is his very nature.
140:8.12 (1580.7) 3. Κοινωνική στάση. Οι Ιουδαίοι ραβίνοι συζητούσαν από καιρό για το ερώτημα: Ποιος είναι ο γείτονάς μου; Ο Ιησούς ήρθε και παρουσίασε την ιδέα της ενεργητικής και αυθόρμητης καλοσύνης, μια αγάπη προς τον συνάνθρωπο τόσο γνήσια που ξεπερνούσε την γειτονιά για να περιλάβει ολόκληρο τον κόσμο, κάνοντας έτσι όλους τους ανθρώπους γείτονες. Αλλά με όλα αυτά ο Ιησούς ενδιαφερόταν μόνο για το άτομο, και όχι για την μάζα. Ο Ιησούς δεν ήταν κοινωνιολόγος, αλλά μοχθούσε για να καταργήσει όλες τις μορφές εγωιστικής απομόνωσης. Δίδασκε την αγνή συμπόνια και συμπάθεια. Ο Μιχαήλ του Νέβαδον είναι ένας Υιός με άφθονο έλεος για τα πλάσματά του¨ η συμπόνια είναι η ίδια η φύση του.		140:8.12 (1580.7) The Master did not say that men should never entertain their friends at meat, but he did say that his followers should make feasts for the poor and the unfortunate. Jesus had a firm sense of justice, but it was always tempered with mercy. He did not teach his apostles that they were to be imposed upon by social parasites or professional alms-seekers. The nearest he came to making sociological pronouncements was to say, “Judge not, that you be not judged.”
140:8.13 (1580.8) Ο Κύριος δεν είπε οι άνθρωποι να μην διασκεδάζουν με τους φίλους τους και να μην τρων μαζί τους, αλλά είπε ότι οι οπαδοί του θα έπρεπε να κάνουν και γιορτές για τους φτωχούς και τους δυστυχισμένους. Ο Ιησούς είχε μια πολλή σταθερή αίσθηση της δικαιοσύνης, αλλά πάντα μετριαζόταν από το έλεος. Δεν δίδασκε τους αποστόλους του να αφήνουν να τους επιβάλλονται τα κοινωνικά παράσιτα ή οι επαγγελματίες ζητιάνοι. Το πλησιέστερο που έφτασε ποτέ στο να κάνει κοινωνιολογικές προτάσεις ήταν όταν έλεγε, «Μην κρίνετε ίνα μη κριθείτε».		140:8.13 (1580.8) He made it clear that indiscriminate kindness may be blamed for many social evils. The following day Jesus definitely instructed Judas that no apostolic funds were to be given out as alms except upon his request or upon the joint petition of two of the apostles. In all these matters it was the practice of Jesus always to say, “Be as wise as serpents but as harmless as doves.” It seemed to be his purpose in all social situations to teach patience, tolerance, and forgiveness.
140:8.14 (1581.1) Ξεκαθάρισε ότι η χωρίς διάκριση καλοσύνη μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά κοινωνικά κακά. Την επόμενη μέρα ο Ιησούς έδωσε ρητή εντολή στον Ιούδα, κανένας απόστολος να μην κάνει ελεημοσύνες από το ταμείο τους εκτός και αν το ζητούσε ο ίδιος ή δύο άστολοι μαζί. Σε όλα τα θέματα συνήθιζε να λεει, «Να είστε έξυπνοι σαν φίδια αλλά αθώοι σαν περιστέρια.»Σε όλες τις κοινωνικές καταστάσεις σκοπός του ήταν να διδάσκει υπομονή, ανεκτικότητα, και συγχώρεση.		140:8.14 (1581.1) The family occupied the very center of Jesus’ philosophy of life—here and hereafter. He based his teachings about God on the family, while he sought to correct the Jewish tendency to overhonor ancestors. He exalted family life as the highest human duty but made it plain that family relationships must not interfere with religious obligations. He called attention to the fact that the family is a temporal institution; that it does not survive death. Jesus did not hesitate to give up his family when the family ran counter to the Father’s will. He taught the new and larger brotherhood of man—the sons of God. In Jesus’ time divorce practices were lax in Palestine and throughout the Roman Empire. He repeatedly refused to lay down laws regarding marriage and divorce, but many of Jesus’ early followers had strong opinions on divorce and did not hesitate to attribute them to him. All of the New Testament writers held to these more stringent and advanced ideas about divorce except John Mark.
140:8.15 (1581.2) Η οικογένεια κατείχε το επίκεντρο της φιλοσοφίας του Ιησού για την ζωή---από τότε και στο εξής. Βάσιζε τις διδασκαλίες για τον Θεό στην οικογένεια, ενώ επεδίωκε να διορθώσει την Ιουδαϊκή τάση να υπερτιμούν τους προγόνους τους. Εξύψωνε την οικογενειακή ζωή σαν το ανώτατο ανθρώπινο καθήκον αλλά ξεκαθάρισε ότι οι οικογενειακές σχέσεις δεν θα πρέπει να παρεμβαίνουν στις θρησκευτικές υποχρεώσεις. Επέστησε την προσοχή στο γεγονός ότι η οικογένεια είναι ένας προσωρινός θεσμός¨ δεν επιβιώνει μετά τον θάνατο. Ο Ιησούς δεν δίστασε να αφήσει την οικογένειά του όταν αυτή η οικογένεια εναντιώθηκε στο θέλημα του Πατέρα. Δίδασκε την νέα και μεγαλύτερη αδελφότητα των ανθρώπων—των υιών του Θεού. Στον καιρό του Ιησού η συνήθειες για το διαζύγιο ήταν χαλαρές στην Παλαιστίνη και σε όλη την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Επανειλημμένα αρνιόταν να φτιάξει νόμους για τον γάμο και το διαζύγιο, αλλά πολλοί από τους πρώτους οπαδούς του Ιησού είχαν ισχυρές απόψεις για το διαζύγιο και δεν δίστασαν να τις αποδώσουν σε αυτόν. Όλοι οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης κράτησαν αυτές τις αυστηρές και προωθημένες ιδέες για το διαζύγιο, εκτός από τον Ιωάννη Μάρκο.		140:8.15 (1581.2) 4. Economic attitude. Jesus worked, lived, and traded in the world as he found it. He was not an economic reformer, although he did frequently call attention to the injustice of the unequal distribution of wealth. But he did not offer any suggestions by way of remedy. He made it plain to the three that, while his apostles were not to hold property, he was not preaching against wealth and property, merely its unequal and unfair distribution. He recognized the need for social justice and industrial fairness, but he offered no rules for their attainment.
140:8.16 (1581.3) 4. Η οικονομική στάση. Ο Ιησούς δούλεψε και έζησε στον κόσμο όπως τον βρήκε. Δεν ήταν οικονομικός μεταρρυθμιστής, αν και πολλές φορές επέστησε την προσοχή στην αδικία της άνισης κατανομής του πλούτου. Αλλά δεν πρότεινε λύσεις. Ξεκαθάρισε στους τρεις ότι, οι απόστολοί του δεν θα είχαν ιδιοκτησία, αλλά δεν κήρυσσε ενάντια στα πλούτη και την ιδιοκτησία, μόνο στην άνιση και άδικη κατανομή τους. Αναγνώριζε την ανάγκη για κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά δεν πρότεινε κανονισμούς γι αυτό τον σκοπό.		140:8.16 (1581.3) He never taught his followers to avoid earthly possessions, only his twelve apostles. Luke, the physician, was a strong believer in social equality, and he did much to interpret Jesus’ sayings in harmony with his personal beliefs. Jesus never personally directed his followers to adopt a communal mode of life; he made no pronouncement of any sort regarding such matters.
140:8.17 (1581.4) Ποτέ δεν δίδαξε τους οπαδούς του να αποφεύγουν τα γήινα αποκτήματα, μόνο τους δώδεκα αποστόλους του. Ο Λουκάς, ο φυσικός, πίστευε ένθερμα στην κοινωνική ισότητα, και έκανε πολλά για να ερμηνεύσει τα λόγια του Ιησού σύμφωνα με τα προσωπικά του πιστεύω. Ο Ιησούς ο ίδιος ποτέ δεν οδήγησε τους οπαδούς του να υιοθετήσουν ένα κοινοβιακό τρόπο ζωής, ποτέ δεν πρότεινε κάτι τέτοιο γι αυτά τα θέματα.		140:8.17 (1581.4) Jesus frequently warned his listeners against covetousness, declaring that “a man’s happiness consists not in the abundance of his material possessions.” He constantly reiterated, “What shall it profit a man if he gain the whole world and lose his own soul?” He made no direct attack on the possession of property, but he did insist that it is eternally essential that spiritual values come first. In his later teachings he sought to correct many erroneous Urantia views of life by narrating numerous parables which he presented in the course of his public ministry. Jesus never intended to formulate economic theories; he well knew that each age must evolve its own remedies for existing troubles. And if Jesus were on earth today, living his life in the flesh, he would be a great disappointment to the majority of good men and women for the simple reason that he would not take sides in present-day political, social, or economic disputes. He would remain grandly aloof while teaching you how to perfect your inner spiritual life so as to render you manyfold more competent to attack the solution of your purely human problems.
140:8.18 (1581.5) Ο Ιησούς συχνά προειδοποιούσε τους ακροατές του ενάντια στην απληστία, δηλώνοντας ότι «η ευτυχία ενός ανθρώπου δεν συνίσταται στην αφθονία των υλικών αγαθών.» Και συχνά επαναλάμβανε, «Τι κέρδος θα έχει ένας άνθρωπος αν κερδίσει όλο τον κόσμο και χάσει την ψυχή του;» Δεν επιτέθηκε απευθείας στην κατοχή περιουσίας, αλλά επέμεινε ότι είναι πολύ σημαντικότερες οι πνευματικές αξίες. Στις μεταγενέστερες διδασκαλίες του προσπάθησε να διορθώσει πολλές εσφαλμένες Ουραντιανές απόψεις για την ζωή λέγοντας πολλές παραβολές που παρουσίασε στην διάρκεια της δημόσιας προσφοράς του. Ο Ιησούς ποτέ δεν σκόπευε να διαμορφώσει οικονομικές θεωρίες¨ γνώριζε καλά ότι κάθε εποχή πρέπει να αναπτύσσει τις δικές της λύσεις για τα υπάρχοντα προβλήματα. Και αν ο Ιησούς ήταν στην γη σήμερα, ζώντας την ζωή του στην σάρκα, θα απογοήτευε τους περισσότερους καλούς ανθρώπους για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θα έπαιρνε το μέρος κανενός στις παρούσες πολιτικές, κοινωνικές, ή οικονομικές διενέξεις . θα έμενε μεγαλόπρεπα αποστασιοποιημένος ενώ θα δίδασκε πώς να τελειοποιήσετε την εσώτερη πνευματική ζωή σας για να σας κάνει πιο δυνατούς και ικανούς να βρείτε μόνοι σας τις λύσεις για τα ανθρώπινα προβλήματα.		140:8.18 (1581.5) Jesus would make all men Godlike and then stand by sympathetically while these sons of God solve their own political, social, and economic problems. It was not wealth that he denounced, but what wealth does to the majority of its devotees. On this Thursday afternoon Jesus first told his associates that “it is more blessed to give than to receive.”
140:8.19 (1581.6) Ο Ιησούς ήθελε να κάνει όλους τους ανθρώπους σαν τον Θεό και έπειτα να σταθεί παράμερα με συμπάθεια ενώ αυτοί οι υιοί του Θεού θα έλυναν τα δικά τους πολιτικά, κοινωνικά, και οικονομικά προβλήματα. Δεν αποκήρυσσε τα πλούτη, αλλά αυτό που κάνουν τα πλούτη στους περισσότερους οπαδούς τους. Εκείνο το απόγευμα της Πέμπτης ο Ιησούς είπε για πρώτη φορά στους συνεργάτες του ότι «είναι πιο ευλογημένο να δίνεις παρά να παίρνεις.»		140:8.19 (1581.6) 5. Personal religion. You, as did his apostles, should the better understand Jesus’ teachings by his life. He lived a perfected life on Urantia, and his unique teachings can only be understood when that life is visualized in its immediate background. It is his life, and not his lessons to the twelve or his sermons to the multitudes, that will assist most in revealing the Father’s divine character and loving personality.
140:8.20 (1582.1) 5. Η προσωπική θρησκεία. Εσείς, όπως και οι απόστολοι του, θα έπρεπε να κατανοήσετε καλύτερα την διδασκαλία του Ιησού μέσα από την ζωής του. Έζησε μια τελειοποιημένη ζωή στην Ουράντια, και οι μοναδικές του διδασκαλίες μπορεί να γίνουν κατανοητές μόνο οραματιστούμε την ζωή του στο άμεσο περιβάλλον του. Είναι η ζωή του, και όχι τα μαθήματα προς τους δώδεκα, ή οι ομιλίες του προς τα πλήθη, που θα βοηθήσουν περισσότερο στην αποκάλυψη του Θείου χαρακτήρα και της στοργικής προσωπικότητας του Πατέρα.		140:8.20 (1582.1) Jesus did not attack the teachings of the Hebrew prophets or the Greek moralists. The Master recognized the many good things which these great teachers stood for, but he had come down to earth to teach something additional, “the voluntary conformity of man’s will to God’s will.” Jesus did not want simply to produce a religious man, a mortal wholly occupied with religious feelings and actuated only by spiritual impulses. Could you have had but one look at him, you would have known that Jesus was a real man of great experience in the things of this world. The teachings of Jesus in this respect have been grossly perverted and much misrepresented all down through the centuries of the Christian era; you have also held perverted ideas about the Master’s meekness and humility. What he aimed at in his life appears to have been a superb self-respect. He only advised man to humble himself that he might become truly exalted; what he really aimed at was true humility toward God. He placed great value upon sincerity—a pure heart. Fidelity was a cardinal virtue in his estimate of character, while courage was the very heart of his teachings. “Fear not” was his watchword, and patient endurance his ideal of strength of character. The teachings of Jesus constitute a religion of valor, courage, and heroism. And this is just why he chose as his personal representatives twelve commonplace men, the majority of whom were rugged, virile, and manly fishermen.
140:8.21 (1582.2) Ο Ιησούς δεν επιτέθηκε στις διδασκαλίες των Εβραίων προφητών ή των Ελλήνων ηθικολόγων. Ο Κύριος αναγνώρισε τα πολλά καλά στοιχεία τα οποία αντιπροσώπευαν αυτοί οι σπουδαίοι διδάσκαλοι, αλλά ήρθε στην γη για να διδάξει κάτι συμπληρωματικό, «την εκούσια συμμόρφωση του θελήματος του ανθρώπου στο θέλημα του Θεού». Ο Ιησούς δεν ήθελε μόνο να παράγει έναν θρησκευόμενο άνθρωπο, έναν θνητό που να ασχολείται εξ ολοκλήρου με τα θρησκευτικά συναισθήματα και να ενεργεί μόνο από πνευματικές παρορμήσεις. Αν μπορούσατε να του ρίξετε μια ματιά μόνο, θα ξέρατε ότι ο Ιησούς ήταν ένας πραγματικός άνδρας με μεγάλη εμπειρία στα πράγματα αυτού του κόσμου. Οι διδασκαλίες του Ιησού γι αυτά τα θέματα έχουν χονδροειδώς παραποιηθεί και διαστρεβλωθεί πολύ μέσα σε όλους τους αιώνες της Χριστιανικής περιόδου¨ επίσης έχετε διαστρεβλωμένες απόψεις για την πραότητα και την ταπεινοφροσύνη του Κυρίου. Αυτό που ήταν ο σκοπός στην ζωή του φαίνεται να ήταν ένας υπέροχος αυτοσεβασμός. Συμβούλευε τους ανθρώπους να είναι ταπεινώνονται μόνο για να μπορέσουν να εξυψωθούν πραγματικά¨ αυτό που πραγματικά εννοούσε ήταν αληθινή ταπεινοφροσύνη προς τον Θεό. Έδινε μεγάλη αξία στην ειλικρίνεια—μια αγνή καρδιά. Η πίστη ήταν μια από τις κύριες αρετές στην εκτίμηση του χαρακτήρα, ενώ το θάρρος ήταν το επίκεντρο των διδασκαλιών του. «Μη φοβάστε» ήταν το σύνθημα του, και η υπομονετική καρτερικότητα το ιδανικό του για την δύναμη του χαρακτήρα. οι διδασκαλίες του Ιησού αποτελούν μια θρησκεία γενναιότητας, θάρρους και ηρωισμού. Και αυτός είναι ο λόγος που διάλεξε για προσωπικούς του εκπροσώπους δώδεκα κοινούς ανθρώπους, η πλειοψηφία από τους οποίους ήταν κουρελήδες, εύρωστοι και αρρενωποί ψαράδες. Ο Ιησούς πολύ λίγα είχε να πει για τα κοινωνικά κακά των ημερών του¨ σπάνια αναφερόταν σε ηθικά παραπτώματα. Ήταν ένας θετικός διδάσκαλος της αληθινής αρετής. Επιμελώς απέφευγε την αρνητική μέθοδο διδασκαλίας¨ αρνιόταν να διαφημίσει το κακό. Δεν ούτε ηθικός μεταρρυθμιστής. Γνώριζε καλά, και το δίδαξε και στους αποστόλους του, ότι τα αισθησιακά ένστικτα των ανθρώπων δεν μπορούν να καταπνιγούν ούτε με θρησκευτικές επιπλήξεις ή νομικές απαγορεύσεις. Οι λίγες αποκηρύξεις του απευθυνόντουσαν κυρίως εναντίον της υπερηφάνειας, της σκληρότητας, της καταπίεσης, και της υποκρισίας.		140:8.21 (1582.2) Jesus had little to say about the social vices of his day; seldom did he make reference to moral delinquency. He was a positive teacher of true virtue. He studiously avoided the negative method of imparting instruction; he refused to advertise evil. He was not even a moral reformer. He well knew, and so taught his apostles, that the sensual urges of mankind are not suppressed by either religious rebuke or legal prohibitions. His few denunciations were largely directed against pride, cruelty, oppression, and hypocrisy.
140:8.22 (1582.3) Ο Ιησούς δεν αποκήρυσσε φλογερά ούτε τους Φαρισαίους, όπως έκανε ο Ιωάννης. Γνώριζε πολλούς από τους γραμματείς και τους Φαρισαίους που ήταν έντιμοι μέσα στην καρδιά τους¨ καταλάβαινε αυτή την υποδούλωσή τους από τις θρησκευτικές παραδόσεις. Ο Ιησούς έδινε μεγαλύτερη έμφαση στο «να κάνει πρώτα το δέντρο καλό». Και επισήμανε στους τρεις ότι έδινε αξία σε ολόκληρη την ζωή, και όχι μόνο σε κάποιες ειδικές αρετές.		140:8.22 (1582.3) Jesus did not vehemently denounce even the Pharisees, as did John. He knew many of the scribes and Pharisees were honest of heart; he understood their enslaving bondage to religious traditions. Jesus laid great emphasis on “first making the tree good.” He impressed the three that he valued the whole life, not just a certain few special virtues.
140:8.23 (1582.4) Το μόνο πράγμα που κατάλαβε ο Ιωάννης από την διδασκαλία εκείνης της ημέρας ήταν ότι η καρδιά της θρησκείας του Ιησού βρισκόταν στην απόκτηση ενός συμπονετικού χαρακτήρα μαζί με μια προσωπικότητα προσανατολισμένη στην εκτέλεση του θελήματος του Πατέρα στον ουρανό.		140:8.23 (1582.4) The one thing which John gained from this day’s teaching was that the heart of Jesus’ religion consisted in the acquirement of a compassionate character coupled with a personality motivated to do the will of the Father in heaven.
140:8.24 (1582.5) Ο Πέτρος κατανόησε την ιδέα ότι το ευαγγέλιο που ετοιμαζόντουσαν να κηρύξουν ήταν πραγματικά μια νέα αρχή για όλη την ανθρωπότητα. Μετέφερε αυτή την ιδέα αργότερα στον Παύλο, που διαμόρφωσε από τότε την θεωρία του Χριστού σαν «δεύτερος Αδάμ».		140:8.24 (1582.5) Peter grasped the idea that the gospel they were about to proclaim was really a fresh beginning for the whole human race. He conveyed this impression subsequently to Paul, who formulated therefrom his doctrine of Christ as “the second Adam.”
140:8.25 (1582.6) Ο Ιάκωβος κατάλαβε την καταπληκτική αλήθεια ότι ο Ιησούς ήθελε τα παιδιά του στην γη να ζουν σαν να ήταν ήδη πολίτες του ολοκληρωμένου ουράνιου βασιλείου.		140:8.25 (1582.6) James grasped the thrilling truth that Jesus wanted his children on earth to live as though they were already citizens of the completed heavenly kingdom.
140:8.26 (1582.7) Ο Ιησούς γνώριζε ότι οι άνθρωποι ήταν διαφορετικοί, και το δίδαξε και στους αποστόλους του. Διαρκώς τους προέτρεπε να μην προσπαθούν να διαπλάθουν τους μαθητές και τους πιστούς σύμφωνα με κάποια στερεότυπα πρότυπα. Επεδίωξε να αφήνει κάθε ψυχή να αναπτύσσεται με τον δικό της τρόπο , ένα τελειοποιούμενο και ξεχωριστό άτομο ενώπιον του Θεού. Απαντώντας σε μια από τις πολλές ερωτήσεις του Παύλου ο Κύριος είπε: «Θέλω να ελευθερώσω τους ανθρώπους για να μπορέσουν να αρχίσουν από την αρχή σαν μικρά παιδιά μπροστά σε μια νέα και καλύτερη ζωή.» Ο Ιησούς πάντα επέμενε ότι η πραγματική καλοσύνη πρέπει να είναι ασυνείδητη, και κάνοντας ευεργεσίες, να μην γνωρίζει το αριστερό μας χέρι τι κάνει το δεξί.		140:8.26 (1582.7) Jesus knew men were different, and he so taught his apostles. He constantly exhorted them to refrain from trying to mold the disciples and believers according to some set pattern. He sought to allow each soul to develop in its own way, a perfecting and separate individual before God. In answer to one of Peter’s many questions, the Master said: “I want to set men free so that they can start out afresh as little children upon the new and better life.” Jesus always insisted that true goodness must be unconscious, in bestowing charity not allowing the left hand to know what the right hand does.
140:8.27 (1583.1) Οι τρεις απόστολοι εκείνο το απόγευμα σοκαρίστηκαν όταν συνειδητοποίησαν ότι η θρησκεία του Κυρίου τους δεν προέβλεπε για την πνευματική αυτό-εξέταση. Όλες οι θρησκείες πριν και μετά τον καιρό του Ιησού, ακόμα και ο Χριστιανισμός, φροντίζουν με επιμέλεια για την ευσυνείδητη αυτό- εξέταση. Αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με την θρησκεία του Ιησού από την Ναζαρέτ. Η φιλοσοφία της ζωής του Ιησού είναι χωρίς θρησκευτική ενδοσκόπηση. Ο γιος του ξυλουργού ποτέ δεν δίδαξε το κτίσιμο του χαρακτήρα¨ αυτός δίδαξε την ανάπτυξη του χαρακτήρα, δηλώνοντας ότι η Βασιλεία των ουρανών είναι σαν το σπόρο του σιναπιού. Αλλά ο Ιησούς δεν είπε τίποτα που να προγράφει την αυτοανάλυση σαν εμπόδιο της αλαζονικής έπαρσης.		140:8.27 (1583.1) The three apostles were shocked this afternoon when they realized that their Master’s religion made no provision for spiritual self-examination. All religions before and after the times of Jesus, even Christianity, carefully provide for conscientious self-examination. But not so with the religion of Jesus of Nazareth. Jesus’ philosophy of life is without religious introspection. The carpenter’s son never taught character building; he taught character growth, declaring that the kingdom of heaven is like a mustard seed. But Jesus said nothing which would proscribe self-analysis as a prevention of conceited egotism.
140:8.28 (1583.2) Το δικαίωμα να εισέλθουν στο βασίλειο καθορίζεται από την πίστη, την προσωπική πίστη. Το κόστος της παραμονής στην προοδευτική ανοδική πορεία του βασιλείου είναι το πετράδι της μεγάλης αξίας, που για να το αποκτήσει ο άνθρωπος πρέπει να πουλήσει όλα όσα έχει.		140:8.28 (1583.2) The right to enter the kingdom is conditioned by faith, personal belief. The cost of remaining in the progressive ascent of the kingdom is the pearl of great price, in order to possess which a man sells all that he has.
140:8.29 (1583.3) Η διδασκαλία του Ιησού είναι μια θρησκεία για όλους, όχι μόνο για τους αδυνάτους και τους δούλους. Η θρησκεία του ποτέ δεν αποκρυσταλλώθηκε (τουλάχιστον στις μέρες του) σε δογματικά πιστεύω και θεολογικούς νόμους¨ δεν άφησε ούτε μια γραμμή γραπτού λόγου πίσω του. Η ζωή του και η διδασκαλία του κληροδοτήθηκαν στο σύμπαν σαν μια εμπνευσμένη και ιδεαλιστική κληρονομιά για την πνευματική και την ηθική καθοδήγηση όλων των εποχών σε όλους τους κόσμους. Και ακόμα και σήμερα, η διδασκαλία του Ιησού ξεχωρίζει από όλες τις θρησκείες, γι αυτούς ακριβώς τους λόγους, και είναι η ζώσα ελπίδα της κάθε μιας από αυτές.		140:8.29 (1583.3) The teaching of Jesus is a religion for everybody, not alone for weaklings and slaves. His religion never became crystallized (during his day) into creeds and theological laws; he left not a line of writing behind him. His life and teachings were bequeathed the universe as an inspirational and idealistic inheritance suitable for the spiritual guidance and moral instruction of all ages on all worlds. And even today, Jesus’ teaching stands apart from all religions, as such, albeit it is the living hope of every one of them.
140:8.30 (1583.4) Ο Ιησούς δεν δίδαξε τους αποστόλους του ότι η θρησκεία είναι ο μόνος γήινος στόχος του ανθρώπου¨ αυτή ήταν η Εβραϊκή ιδέα της υπηρεσίας προς τον Θεό. Αλλά επέμεινε ότι η θρησκεία ήταν η αποκλειστική δουλειά των δώδεκα. Ο Ιησούς δεν δίδαξε τίποτα που να αποτρέπει τους πιστούς του από την αναζήτηση της γνήσιας καλλιέργειας¨ αυτός απέτρεπε μόνο από τις δεμένες από τις παραδόσεις θρησκευτικές σχολές της Ιερουσαλήμ. Ήταν φιλελεύθερος, μεγαλόκαρδος, μορφωμένος, και ανεκτικός. Η βεβιασμένη ευσέβεια δεν είχε καμιά θέση στην φιλοσοφία του για την δίκαιη ζωή.		140:8.30 (1583.4) Jesus did not teach his apostles that religion is man’s only earthly pursuit; that was the Jewish idea of serving God. But he did insist that religion was the exclusive business of the twelve. Jesus taught nothing to deter his believers from the pursuit of genuine culture; he only detracted from the tradition-bound religious schools of Jerusalem. He was liberal, big-hearted, learned, and tolerant. Self-conscious piety had no place in his philosophy of righteous living.
140:8.31 (1583.5) Ο Κύριος δεν προσέφερε λύσεις για τα μη θρησκευτικά προβλήματα της εποχής του ούτε και των επόμενων. Ο Ιησούς επιθυμούσε να αναπτύξει την πνευματική διορατικότητα προς αιώνιες αλήθειες και να ενεργοποιήσει την πρωτοβουλία για την αυθεντικότητα της ζωής¨ ασχολήθηκε αποκλειστικά με τις βαθύτερες μόνιμες πνευματικές ανάγκες της ανθρωπότητας. Αποκάλυψε μια καλοσύνη ισοδύναμη με του Θεού. Εξύψωσε την αγάπη—την αλήθεια, την ομορφιά, και την καλοσύνη—σαν θείο ιδανικό και αιώνια αλήθεια.		140:8.31 (1583.5) The Master offered no solutions for the nonreligious problems of his own age nor for any subsequent age. Jesus wished to develop spiritual insight into eternal realities and to stimulate initiative in the originality of living; he concerned himself exclusively with the underlying and permanent spiritual needs of the human race. He revealed a goodness equal to God. He exalted love—truth, beauty, and goodness—as the divine ideal and the eternal reality.
140:8.32 (1583.6) Ο Κύριος ήρθε για να δημιουργήσει στον άνθρωπο ένα νέο πνεύμα, μια νέα θέληση—να τους χαρίσει μια νέα ικανότητα να γνωρίζουν την αλήθεια, να αισθάνονται συμπόνια, και να επιλέγουν την καλοσύνη—την θέληση να είναι σε αρμονία με το θέλημα του Θεού, μαζί με την αιώνια παρόρμηση να γίνουν τέλειοι, όπως τέλειος είναι και ο Πατέρας στον ουρανό.		140:8.32 (1583.6) The Master came to create in man a new spirit, a new will—to impart a new capacity for knowing the truth, experiencing compassion, and choosing goodness—the will to be in harmony with God’s will, coupled with the eternal urge to become perfect, even as the Father in heaven is perfect.
9. Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΜΑΤΟΣ ^top		9. The Day of Consecration ^top
140:9.1 (1583.7) Την επόμενη ημέρα του Σαββάτου ο Ιησούς την αφιέρωσε στους αποστόλους του, και ταξίδεψαν πάλι για τα ορεινά εκεί όπου τους είχε χειροτονήσει¨ και εκεί, μετά από ένα μακροσκελές, όμορφο και συγκινητικό μήνυμα ενθάρρυνσης, ασχολήθηκε με την επίσημη πράξη του χρίσματος των δώδεκα. Εκείνο το Σάββατο το απόγευμα ο Ιησούς συγκέντρωσε γύρω του τους αποστόλους πάνω στον λόφο και τους παράδωσε στα χέρια του ουράνιου Πατέρα του για να τους προετοιμάσει για την ημέρα που αυτός θα ήταν αναγκασμένος να τους αφήσει μόνους στον κόσμο. Δεν τους δίδαξε καθόλου εκείνη την ημέρα, μόνο συζήτησαν και επικοινωνούσαν.		140:9.1 (1583.7) The next Sabbath day Jesus devoted to his apostles, journeying back to the highland where he had ordained them; and there, after a long and beautifully touching personal message of encouragement, he engaged in the solemn act of the consecration of the twelve. This Sabbath afternoon Jesus assembled the apostles around him on the hillside and gave them into the hands of his heavenly Father in preparation for the day when he would be compelled to leave them alone in the world. There was no new teaching on this occasion, just visiting and communion.
140:9.2 (1584.1) Ο Ιησούς ανακεφαλαίωσε πολλά στοιχεία της τελετής χειροτονίας, που είχε γίνει ακριβώς σε εκείνο το σημείο, και έπειτα, καλώντας τους έναν- έναν, τους ανάθεσε να προχωρήσουν στον κόσμο σαν εκπρόσωποί του. Το καθήκον που τους ανέθεσε ο Κύριος ήταν: «Πηγαίνετε στον κόσμο και κηρύξτε τα χαρμόσυνα νέα της βασιλείας. Ελευθερώστε τους πνευματικά υπόδουλους, εμψυχώστε τους καταπιεσμένους, και φροντίστε τους ασθενείς. Ελεύθερα λάβατε, ελεύθερα να δίδετε.»		140:9.2 (1584.1) Jesus reviewed many features of the ordination sermon, delivered on this same spot, and then, calling them before him one by one, he commissioned them to go forth in the world as his representatives. The Master’s consecration charge was: “Go into all the world and preach the glad tidings of the kingdom. Liberate spiritual captives, comfort the oppressed, and minister to the afflicted. Freely you have received, freely give.”
140:9.3 (1584.2) Ο Ιησούς τους συμβούλεψε να μην παίρνουν χρήματα ούτε παραπάνω ρουχισμό, λέγοντάς τους, «Ο εργάτης είναι αντάξιος της μίσθωσής του.» Και τελικά είπε: «Προσέξτε σαν στέλνω πρόβατα ανάμεσα στους λύκους¨ να είστε σοφοί σαν φίδια και αθώοι όπως τα περιστέρια. Αλλά, προσοχή, γιατί οι εχθροί σας θα σας φέρουν ενώπιον των δικαστηρίων τους, ενώ στις συναγωγές τους θα σας επικρίνουν. Θα σας σύρουν ενώπιον κυβερνητών και ηγετών επειδή πιστεύετε σε αυτό το ευαγγέλιο, και η κατάθεση σας θα είναι μαρτυρία για μένα προς αυτούς. Και όταν σας οδηγήσουν σε δίκη, μην ανησυχείτε για το τι θα πείτε, γιατί το πνεύμα του Πατέρα μου διαμένει μέσα σας και εκείνη την στιγμή θα μιλήσει μέσα από σας. Μερικοί από σας θα θανατωθείτε, και πριν εδραιωθεί η βασιλεία των ουρανών στην γη, θα σας μισήσουν πολλοί εξαιτίας αυτού του ευαγγελίου¨ αλλά μην φοβάστε¨ εγώ θα είμαι μαζί σας, και το πνεύμα μου θα πηγαίνει μπροστά σας σε όλο τον κόσμο. Και η παρουσία του Πατέρα μου θα βρίσκεται μαζί σας όταν πάτε πρώτα στους Εβραίους, και έπειτα στους αλλόθρησκους.»		140:9.3 (1584.2) Jesus advised them to take neither money nor extra clothing, saying, “The laborer is worthy of his hire.” And finally he said: “Behold I send you forth as sheep in the midst of wolves; be you therefore as wise as serpents and as harmless as doves. But take heed, for your enemies will bring you up before their councils, while in their synagogues they will castigate you. Before governors and rulers you will be brought because you believe this gospel, and your very testimony shall be a witness for me to them. And when they lead you to judgment, be not anxious about what you shall say, for the spirit of my Father indwells you and will at such a time speak through you. Some of you will be put to death, and before you establish the kingdom on earth, you will be hated by many peoples because of this gospel; but fear not; I will be with you, and my spirit shall go before you into all the world. And my Father’s presence will abide with you while you go first to the Jews, then to the gentiles.”
140:9.4 (1584.3) Και όταν κατέβηκαν από το βουνό, ταξίδεψαν πίσω για την πατρίδα τους στο σπίτι του Ζεβεδαίου.		140:9.4 (1584.3) And when they came down from the mountain, they journeyed back to their home in Zebedee’s house.
10. ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΕΤΑ ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ ^top		10. The Evening After the Consecration ^top
140:10.1 (1584.4) Εκείνο το βράδυ ενώ τους δίδασκε στο σπίτι γιατί είχε αρχίσει να βρέχει, ο Ιησούς μίλησε για πολλή ώρα, προσπαθώντας να δείξει στους δώδεκα τι πρέπει να είναι, όχι τι πρέπει να κάνουν. Γν ώριζαν μόνο μια θρησκεία που επέβαλε την πράξη κάποιων συγκεκριμένων πραγμάτων σαν μέσο για την επίτευξη της δικαιοσύνης και της ορθότητας—της σωτηρίας. Αλλά ο Ιησούς επαναλάμβανε, «Στη βασιλεία πρέπει να είστε δίκαιοι για να κάνετε το έργο.» Πολλές φορές επαναλάμβανε, «Γι αυτό να είστε τέλειοι, όπως τέλειος είναι ο Πατέρας στον ουρανό». Και όλο αυτό το διάστημα ο Κύριος εξηγούσε στους απορημένους αποστόλους του ότι η σωτηρία την οποία είχε έρθει να φέρει στον κόσμο θα αποκτιόταν μόνο μέσα από την πίστη, την απλή και ειλικρινή πίστη. Είπε ο Ιησούς: Ο Ιωάννης κήρυσσε μια βάπτιση μετάνοιας, την λύπη για τον παλιό τρόπο ζωής. Εσείς θα διακηρύξετε την βάπτιση στην ένωση με τον Θεό. Να κηρύσσετε την μετάνοια σε αυτούς που έχουν την ανάγκη μιας τέτοιας διδασκαλίας, αλλά σε εκείνους που ήδη αναζητούν την ειλικρινή είσοδο στην βασιλεία, ανοίξτε διάπλατα τις πόρτες και αφήστε τους να εισέλθουν στην χαρούμενη αδελφότητα των υιών του Θεού.» Αλλά ήταν δύσκολο έργο να πειστούν αυτοί οι Γαλιλαίοι ψαράδες ότι, το να είσαι δίκαιος, μέσα από την πίστη, πρέπει να προηγηθεί από το να πράττεις το δίκαιο στην καθημερινή ζωή των θνητών στην γη.		140:10.1 (1584.4) That evening while teaching in the house, for it had begun to rain, Jesus talked at great length, trying to show the twelve what they must be, not what they must do. They knew only a religion that imposed the doing of certain things as the means of attaining righteousness—salvation. But Jesus would reiterate, “In the kingdom you must be righteous in order to do the work.” Many times did he repeat, “Be you therefore perfect, even as your Father in heaven is perfect.” All the while was the Master explaining to his bewildered apostles that the salvation which he had come to bring to the world was to be had only by believing, by simple and sincere faith. Said Jesus: “John preached a baptism of repentance, sorrow for the old way of living. You are to proclaim the baptism of fellowship with God. Preach repentance to those who stand in need of such teaching, but to those already seeking sincere entrance to the kingdom, open the doors wide and bid them enter into the joyous fellowship of the sons of God.” But it was a difficult task to persuade these Galilean fishermen that, in the kingdom, being righteous, by faith, must precede doing righteousness in the daily life of the mortals of earth.
140:10.2 (1584.5) Μια άλλη μεγάλη δυσκολία σε αυτό το έργο της διδασκαλίας των δώδεκα ήταν η τάση τους να παίρνουν τις υψηλές ιδεαλιστικές αρχές της θρησκευτικής αλήθειας και να τις αναδιαμορφώνουν σε συγκεκριμένους κανόνες προσωπικής συμπεριφοράς. Ο Ιησούς τους παρουσίαζε το ωραίο πνεύμα της στάσης της ψυχής, αλλά αυτοί επέμεναν να μεταφράζουν αυτές τις διδασκαλίες σε κανόνες προσωπικής συμπεριφοράς. Πολλές φορές, όταν σιγουρευόντουσαν ότι θυμόντουσαν τι είχε πει ο Κύριος, σχεδόν σίγουρα ξεχνούσαν τι δεν είχε πει. Αλλά σιγά- σιγά αφομοίωναν την διδασκαλία του γιατί ο Ιησούς ήταν όλα αυτά που δίδασκε. Ότι δεν μπορούσαν να κατανοήσουν από την λεκτική του διδασκαλία, σταδιακά το ένοιωσαν ζώντας μαζί του.		140:10.2 (1584.5) Another great handicap in this work of teaching the twelve was their tendency to take highly idealistic and spiritual principles of religious truth and remake them into concrete rules of personal conduct. Jesus would present to them the beautiful spirit of the soul’s attitude, but they insisted on translating such teachings into rules of personal behavior. Many times, when they did make sure to remember what the Master said, they were almost certain to forget what he did not say. But they slowly assimilated his teaching because Jesus was all that he taught. What they could not gain from his verbal instruction, they gradually acquired by living with him.
140:10.3 (1585.1) Δεν ήταν προφανές στους αποστόλους ότι ο Κύριος ζούσε μια ζωή που θα ενέπνεε πνευματικά κάθε άτομο κάθε εποχής σε κάθε κόσμο του απέραντου σύμπαντος. Παρά το όσα τους έλεγε ο Ιησούς από καιρό σε καιρό, οι απόστολοι δεν κατανοούσαν την ιδέα ότι έκανε ένα έργο σε αυτόν τον κόσμο για όλους τους άλλους κόσμους της αχανούς δημιουργίας του. Ο Ιησούς έζησε την επίγεια ζωή του στην Ουράντια, όχι για να θέσει ένα προσωπικό παράδειγμα θνητής ζωής στους άνδρες και τις γυναίκες αυτού του κόσμου, αλλά για να δημιουργήσει ένα υψηλό πνευματικό ιδανικό που να εμπνέει όλες τις υπάρξεις σε όλους τους κόσμους.		140:10.3 (1585.1) It was not apparent to the apostles that their Master was engaged in living a life of spiritual inspiration for every person of every age on every world of a far-flung universe. Notwithstanding what Jesus told them from time to time, the apostles did not grasp the idea that he was doing a work on this world but for all other worlds in his vast creation. Jesus lived his earth life on Urantia, not to set a personal example of mortal living for the men and women of this world, but rather to create a high spiritual and inspirational ideal for all mortal beings on all worlds.
140:10.4 (1585.2) Εκείνο ακριβώς το βράδυ ο Θωμάς ρώτησε τον Ιησού: «Κύριε, λες ότι πρέπει να γίνουμε σαν τα μικρά παιδιά πριν μπορέσουμε να κερδίσουμε την άδεια εισόδου στην βασιλεία του Πατέρα, αλλά όμως μας προειδοποίησες να μην πιστεύουμε τους ψεύτικους προφήτες, ούτε να μην κάνουμε το λάθος να ρίξουμε τα μαργαριτάρια στους χοίρους. Τώρα, στα αλήθεια έχω μπερδευτεί. Δεν καταλαβαίνω την διδασκαλία σου.» Και ο Ιησούς απάντησε στον Θωμά: «Για πόσο ακόμα θα πρέπει να κάνω υπομονή μαζί σας! Πάντα επιμένετε να παίρνετε κυριολεκτικά όλα όσα σας διδάσκω. Όταν σας ζήτησα να γίνετε σαν τα μικρά παιδιά σαν τίμημα για να εισέλθετε στην βασιλεία, δεν εννοούσα να είστε εύκολοι στην εξαπάτηση, ούτε ευκολόπιστοι, ούτε να πιστεύετε αμέσως τους ευχάριστους ξένους. Αυτό που επιθυμούσα να αποκομίσετε από την εικόνα αυτή, ήταν η σχέση του πατέρα με το παιδί του. Εσείς είστε το παιδί, και είναι του Πατέρα σας το βασίλειο στο οποίο προσπαθείτε να εισέλθετε. Είναι παρούσα αυτή η φυσική στοργή που υπάρχει ανάμεσα σε κάθε φυσιολογικό παιδί και τον πατέρα του που κάνει βέβαιη την κατανόηση και την αγάπη στην σχέση, και που μια για πάντα αποκλείει κάθε πρόθεση για διαπραγμάτευση της αγάπης και του ελέους του Πατέρα. Και το ευαγγέλιο που πρόκειται να κηρύξετε είναι για μια σωτηρία που αναπτύσσεται από την συνειδητοποίηση της πίστης σε αυτή ακριβώς την αιώνια σχέση του πατέρα με το παιδί του.»		140:10.4 (1585.2) This same evening Thomas asked Jesus: “Master, you say that we must become as little children before we can gain entrance to the Father’s kingdom, and yet you have warned us not to be deceived by false prophets nor to become guilty of casting our pearls before swine. Now, I am honestly puzzled. I cannot understand your teaching.” Jesus replied to Thomas: “How long shall I bear with you! Ever you insist on making literal all that I teach. When I asked you to become as little children as the price of entering the kingdom, I referred not to ease of deception, mere willingness to believe, nor to quickness to trust pleasing strangers. What I did desire that you should gather from the illustration was the child-father relationship. You are the child, and it is your Father’s kingdom you seek to enter. There is present that natural affection between every normal child and its father which insures an understanding and loving relationship, and which forever precludes all disposition to bargain for the Father’s love and mercy. And the gospel you are going forth to preach has to do with a salvation growing out of the faith-realization of this very and eternal child-father relationship.”
140:10.5 (1585.3) Ένα χαρακτηριστικό της διδασκαλίας του Ιησού ήταν ότι η ηθικότητα της φιλοσοφίας του προερχόταν από την προσωπική σχέση του ατόμου με τον Θεό—αυτή η σχέση πατέρα παιδιού. Ο Ιησούς έδινε έμφαση στο άτομο, και όχι στην φυλή ή το έθνος. Ενώ έτρωγαν για βράδυ, ο Ιησούς συζήτησε με τον Ματθαίο και του εξήγησε ότι η ηθικότητα οποιασδήποτε πράξης καθορίζεται από τα κίνητρα του ατόμου. Η ηθικότητα του Ιησού ήταν πάντα θετική. Ο χρυσός κανόνας όπως τον διαμόρφωσε ο Ιησούς απαιτεί ενεργή κοινωνική επαφή¨ ο παλαιός αρνητικός κανόνας μπορούσε να τηρηθεί μόνο σε απομόνωση. Ο Ιησούς απογύμνωσε την ηθικότητα από όλους τους κανόνες και τελετουργίες και την εξύψωσε στα μεγαλειώδη επίπεδα της πνευματικής σκέψης και της πραγματικά ενάρετης και δίκαιης ζωής.		140:10.5 (1585.3) The one characteristic of Jesus’ teaching was that the morality of his philosophy originated in the personal relation of the individual to God—this very child-father relationship. Jesus placed emphasis on the individual, not on the race or nation. While eating supper, Jesus had the talk with Matthew in which he explained that the morality of any act is determined by the individual’s motive. Jesus’ morality was always positive. The golden rule as restated by Jesus demands active social contact; the older negative rule could be obeyed in isolation. Jesus stripped morality of all rules and ceremonies and elevated it to majestic levels of spiritual thinking and truly righteous living.
140:10.6 (1585.4) Αυτή η νέα θρησκεία του Ιησού δεν ήταν χωρίς πρακτικές εφαρμογές, αλλά οτιδήποτε πρακτικής πολιτικής, κοινωνικής, ή οικονομικής αξίας βρίσκεται στην διδασκαλία του είναι το φυσικό αποτέλεσμα της εσώτερης εμπειρίας της ψυχής όπως εκδηλώνει τους καρπούς του πνεύματος στην αυθόρμητη καθημερινή προσφορά της γνήσιας προσωπικής θρησκευτικής εμπειρίας.		140:10.6 (1585.4) This new religion of Jesus was not without its practical implications, but whatever of practical political, social, or economic value there is to be found in his teaching is the natural outworking of this inner experience of the soul as it manifests the fruits of the spirit in the spontaneous daily ministry of genuine personal religious experience.
140:10.7 (1585.5) Αφού τελείωσαν την συνομιλία τους, ο Ιησούς και ο Ματθαίος, ο Σίμων ο Ζηλωτής ρώτησε, «Μα Κύριε, είναι όλοι οι άνθρωποι υιοί του Θεού» Και ο Ιησούς απάντησε: «Ναι, Σίμωνα, όλοι οι άνθρωποι είναι υιοί του Θεού, και αυτά είναι τα καλά νέα που θα διακηρύξετε.» Αλλά οι απόστολοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν αυτή τη διδασκαλία¨ ήταν μια νέα, παράξενη, και πρωτόγνωρη εξαγγελία. Και ήταν εξαιτίας αυτής του της επιθυμίας να τους μεταδώσει αυτή την αλήθεια, που ο Ιησούς δίδαξε τους οπαδούς του να μεταχειρίζονται όλους τους ανθρώπους σαν αδερφούς τους.		140:10.7 (1585.5) After Jesus and Matthew had finished talking, Simon Zelotes asked, “But, Master, are all men the sons of God?” And Jesus answered: “Yes, Simon, all men are the sons of God, and that is the good news you are going to proclaim.” But the apostles could not grasp such a doctrine; it was a new, strange, and startling announcement. And it was because of his desire to impress this truth upon them that Jesus taught his followers to treat all men as their brothers.
140:10.8 (1585.6) Απαντώντας σε μια ερώτηση του Ανδρέα, ο Κύριος ξεκαθάρισε ότι η ηθική της διδασκαλίας του ήταν αδιαχώριστη από την θρησκεία της ζωή του. Δίδαξε την ηθική, όχι από την φύση του ανθρώπου, αλλά από την σχέση του ανθρώπου με τον Θεό.		140:10.8 (1585.6) In response to a question asked by Andrew, the Master made it clear that the morality of his teaching was inseparable from the religion of his living. He taught morality, not from the nature of man, but from the relation of man to God.
140:10.9 (1585.7) Ο Ιωάννης ρώτησε τον Ιησού, «Κύριε, τι είναι η βασιλεία των ουρανών;» Και ο Ιησούς απάντησε: «Η βασιλεία των ουρανών συνίσταται στα αυτά τα τρία βασικά: πρώτα, στην αναγνώριση του γεγονότος της κυριαρχίας του Θεού¨ δεύτερον, στην πίστη στην αλήθεια της σχέσης πατέρα παιδιού, με τον Θεό¨ και τρίτον, στην πίστη στην αποτελεσματικότητα της υπέρτατης ανθρώπινης επιθυμίας να πράττει το θέλημα του Θεού—να γίνει σαν τον Θεό. Και αυτά είναι, λοιπόν, τα καλά νέα του ευαγγελίου: ότι με την πίστη κάθε θνητός μπορεί να αποκτήσει όλα αυτά τα βασικά της σωτηρίας.»		140:10.9 (1585.7) John asked Jesus, “Master, what is the kingdom of heaven?” And Jesus answered: “The kingdom of heaven consists in these three essentials: first, recognition of the fact of the sovereignty of God; second, belief in the truth of sonship with God; and third, faith in the effectiveness of the supreme human desire to do the will of God—to be like God. And this is the good news of the gospel: that by faith every mortal may have all these essentials of salvation.”
140:10.10 (1586.1) Και τώρα πλέον έληξε η εβδομάδα της αναμονής, και ετοιμάστηκαν να αναχωρήσουν το πρωί για την Ιερουσαλήμ.		140:10.10 (1586.1) And now the week of waiting was over, and they prepared to depart on the morrow for Jerusalem.