Εγγραφο 141		Paper 141
ΑΡΧΙΖΟΝΤΑΣ ΤO ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΡΓΟ		Beginning the Public Work
141:0.1 (1587.1) Την πρώτη ημέρα της εβδομάδας, στις 19 Ιανουαρίου 27 μ.Χ., ο Ιησούς και οι δώδεκα απόστολοι ετοιμάστηκαν να αναχωρήσουν από το αρχηγείο τους στη Βηθσαΐδα. Οι δώδεκα δεν γνώριζαν τίποτε για τα σχέδια του Κυρίου τους εκτός ότι θα πήγαιναν στην Ιερουσαλήμ να παρευρεθούν τον Απρίλιο στη γιορτή του Πάσχα, και ότι είχαν πρόθεση να ταξιδέψουν δια μέσου της κοιλάδας του Ιορδάνη. Δεν απομακρύνθηκαν από το σπίτι του Ζεβεδαίου παρά κατά το μεσημέρι επειδή οι οικογένειες των αποστόλων και άλλοι μαθητές είχαν έρθει να τους αποχαιρετήσουν και να τους ευχηθούν το καλύτερο για το νέο έργο που επρόκειτο να αρχίσουν.		141:0.1 (1587.1) ON THE first day of the week, January 19, a.d. 27, Jesus and the twelve apostles made ready to depart from their headquarters in Bethsaida. The twelve knew nothing of their Master’s plans except that they were going up to Jerusalem to attend the Passover feast in April, and that it was the intention to journey by way of the Jordan valley. They did not get away from Zebedee’s house until near noon because the families of the apostles and others of the disciples had come to say good-bye and wish them well in the new work they were about to begin.
141:0.2 (1587.2) Λίγο πριν φύγουν, οι απόστολοι έχασαν τον Κύριο και ο Ανδρέας βγήκε να τον ψάξει. Μετά από λίγη έρευνα βρήκε τον Ιησού καθισμένο στο πλοιάριο κάτω στην παραλία, δακρυσμένο. Οι δώδεκα είχαν συχνά δει τον Κύριό τους στενοχωρημένο και είχαν προσέξει τα σύντομα διαστήματα της σοβαρής πνευματικής απορρόφησης, αλλά κανείς τους δεν τον είχε δει δακρυσμένο. Ο Ανδρέας αιφνιδιάσθηκε που είδε τον Κύριο τόσο επηρεασμένο, την παραμονή της αναχώρησής τους για την Ιερουσαλήμ, και αποτόλμησε να πλησιάσει τον Ιησού και να τον ρωτήσει: «Αυτή τη σημαντική ημέρα, Κύριε, που θα αναχωρήσουμε για την Ιερουσαλήμ φανερώνοντας τη Βασιλεία του Πατρός, εσύ δακρύζεις; Ποιος από μας σε πείραξε;» και ο Ιησούς, επιστρέφοντας με τον Ανδρέα για να συναντήσουν τους δώδεκα, του απάντησε: «Κανείς από σας δεν με στενοχώρησε. Λυπάμαι μόνο που κανείς από την οικογένεια του πατέρα μου Ιωσήφ δεν θυμήθηκε να έρθει να μας ευχηθεί καλή επιτυχία». Εκείνη την περίοδο η Ρουθ είχε πάει να επισκεφθεί τον αδελφό της Ιωσήφ στη Ναζαρέτ. Άλλα μέλη της οικογένειάς του είχαν κρατηθεί μακριά από περιφρόνηση, απογοήτευση, παρεξήγηση και στενόμυαλη προσβολή που δημιουργήθηκε εξαιτίας πληγωμένων αισθημάτων.		141:0.2 (1587.2) Just before leaving, the apostles missed the Master, and Andrew went out to find him. After a brief search he found Jesus sitting in a boat down the beach, and he was weeping. The twelve had often seen their Master when he seemed to grieve, and they had beheld his brief seasons of serious preoccupation of mind, but none of them had ever seen him weep. Andrew was somewhat startled to see the Master thus affected on the eve of their departure for Jerusalem, and he ventured to approach Jesus and ask: “On this great day, Master, when we are to depart for Jerusalem to proclaim the Father’s kingdom, why is it that you weep? Which of us has offended you?” And Jesus, going back with Andrew to join the twelve, answered him: “No one of you has grieved me. I am saddened only because none of my father Joseph’s family have remembered to come over to bid us Godspeed.” At this time Ruth was on a visit to her brother Joseph at Nazareth. Other members of his family were kept away by pride, disappointment, misunderstanding, and petty resentment indulged as a result of hurt feelings.
1. ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ ^top		1. Leaving Galilee ^top
141:1.1 (1587.3) Η Καπερναούμ δεν ήταν μακριά από την Τιβεριάδα και η φήμη του Ιησού είχε αρχίσει να εξαπλώνεται για τα καλά σε όλη τη Γαλιλαία και σε μέρη ακόμα μακρύτερα. Ο Ιησούς γνώριζε ότι ο Ηρώδης σύντομα θα έπαιρνε είδηση το έργο του, έτσι σκέφτηκε πως θα ήταν καλύτερα να ταξιδέψει με τους αποστόλους του νότια και μέσα από την Ιουδαία. Μια συνοδεία από περισσότερους από εκατό πιστούς επιθυμούσε να πάει μαζί του αλλά ο Ιησούς τους μίλησε και τους παρακάλεσε να μην συνοδεύσουν την αποστολική ομάδα καθώς θα κατέβαιναν στον Ιορδάνη. Αν και συγκατένευσαν να μείνουν πίσω, πολλοί από αυτούς μέσα σε λίγες μέρες ακολούθησαν τον Κύριο.		141:1.1 (1587.3) Capernaum was not far from Tiberias, and the fame of Jesus had begun to spread well over all of Galilee and even to parts beyond. Jesus knew that Herod would soon begin to take notice of his work; so he thought best to journey south and into Judea with his apostles. A company of over one hundred believers desired to go with them, but Jesus spoke to them and besought them not to accompany the apostolic group on their way down the Jordan. Though they consented to remain behind, many of them followed after the Master within a few days.
141:1.2 (1587.4) Την πρώτη ημέρα ο Ιησούς και οι απόστολοι μόλις που έφτασαν στην Ταριχέα, όπου έμειναν για τη νύχτα. Την άλλη μέρα ταξίδεψαν μέχρι ένα σημείο του Ιορδάνη κοντά στην Πέλλα όπου ο Ιωάννης είχε κηρύξει πριν από κανένα χρόνο και όπου ο Ιησούς είχε βαπτισθεί. Εδώ παρέμειναν για πάνω από δυο βδομάδες, διδάσκοντας και κηρύττοντας. Με το τέλος της πρώτης εβδομάδας αρκετές εκατοντάδες άνθρωποι είχαν στρατοπεδεύσει εκεί κοντά όπου έμειναν ο Ιησούς και οι δώδεκα και είχαν έρθει από τη Γαλιλαία, τη Φοινίκη, τη Συρία, τη Δεκάπολη, την Περαία και την Ιουδαία.		141:1.2 (1587.4) The first day Jesus and the apostles only journeyed as far as Tarichea, where they rested for the night. The next day they traveled to a point on the Jordan near Pella where John had preached about one year before, and where Jesus had received baptism. Here they tarried for more than two weeks, teaching and preaching. By the end of the first week several hundred people had assembled in a camp near where Jesus and the twelve dwelt, and they had come from Galilee, Phoenicia, Syria, the Decapolis, Perea, and Judea.
141:1.3 (1588.1) Ο Ιησούς δεν κήρυττε δημόσια. Ο Ανδρέας χώριζε το πλήθος και ανέθετε σε ιεροκήρυκες την πρωινή και απογευματινή συγκέντρωση. Μετά το βραδινό φαγητό ο Ιησούς συζητούσε με τους δώδεκα. Δεν τους δίδασκε τίποτε καινούργιο αλλά αναθεωρούσε την προηγούμενη διδασκαλία και απαντούσε στις πολλές ερωτήσεις τους. Σε κάποιο από αυτά τα απογεύματα είπε στους δώδεκα για τις σαράντα μέρες που είχε περάσει στους λόφους κοντά σ’ εκείνον τον τόπο.		141:1.3 (1588.1) Jesus did no public preaching. Andrew divided the multitude and assigned the preachers for the forenoon and afternoon assemblies; after the evening meal Jesus talked with the twelve. He taught them nothing new but reviewed his former teaching and answered their many questions. On one of these evenings he told the twelve something about the forty days which he spent in the hills near this place.
141:1.4 (1588.2) Πολλοί από εκείνους που ήρθαν από την Περαία και την Ιουδαία είχαν βαπτισθεί από τον Ιωάννη και ενδιαφερόντουσαν να μάθουν περισσότερα για τις διδασκαλίες του Ιησού. Οι απόστολοι έκαναν πολλή πρόοδο στο να διδάσκουν τους μαθητές του Ιωάννη καθόσον δεν απείχαν από το κήρυγμα του Ιωάννη και μια και δεν βάπτιζαν τότε ακόμα τους νέους μαθητές τους. Αλλά υπήρχε πάντα ένα πρόσκομμα στους οπαδούς του Ιωάννη για τον Ιησού. Ότι , αν ήταν όντως όπως τους είχε ανακοινώσει ο Ιωάννης, ο Ιησούς δεν είχε κάνει τίποτε για να τον βγάλει από τη φυλακή. Οι μαθητές του Ιωάννη ποτέ δεν κατάλαβαν γιατί ο Ιησούς δεν εμπόδισε το φρικτό θάνατο του αγαπημένου τους αρχηγού.		141:1.4 (1588.2) Many of those who came from Perea and Judea had been baptized by John and were interested in finding out more about Jesus’ teachings. The apostles made much progress in teaching the disciples of John inasmuch as they did not in any way detract from John’s preaching, and since they did not at this time even baptize their new disciples. But it was always a stumbling stone to John’s followers that Jesus, if he were all that John had announced, did nothing to get him out of prison. John’s disciples never could understand why Jesus did not prevent the cruel death of their beloved leader.
141:1.5 (1588.3) Από νύχτα σε νύχτα ο Ανδρέας καθοδηγούσε προσεκτικά τους συντρόφους του αποστόλους στο ευαίσθητο και δύσκολο έργο να καταφέρουν να εξομαλύνουν τις σχέσεις τους με τους οπαδούς του Ιωάννη του Βαπτιστή. Κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου του δημόσιου λειτουργήματος του Ιησού, περισσότεροι από τα τρία τέταρτα των οπαδών του είχαν υπάρξει οπαδοί του Ιωάννη και είχαν βαπτισθεί. Όλο το έτος του 27 μ.Χ. πέρασε ήσυχα με την ανάληψη του έργου του Ιωάννη στην περιοχή της Περαίας και της Ιουδαίας.		141:1.5 (1588.3) From night to night Andrew carefully instructed his fellow apostles in the delicate and difficult task of getting along smoothly with the followers of John the Baptist. During this first year of Jesus’ public ministry more than three fourths of his followers had previously followed John and had received his baptism. This entire year of a.d. 27 was spent in quietly taking over John’s work in Perea and Judea.
2. O ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ^top		2. God’s Law and the Father’s Will ^top
141:2.1 (1588.4) Τη νύχτα πριν αφήσουν την Πέλλα, ο Ιησούς έδωσε στους αποστόλους κάποιες περαιτέρω οδηγίες σε σχέση με την καινούργια βασιλεία. Είπε ο Κύριος: «Έχετε διδαχθεί να περιμένετε με ελπίδα για τον ερχομό της Βασιλείας του Θεού και έρχομαι να σας αναγγείλω ότι αυτή η από καιρού αναμενόμενη Βασιλεία είναι πλησίον, ακόμη ότι έφτασε ήδη και είναι ανάμεσά μας. Σε κάθε βασίλειο υπάρχει ένας βασιλιάς που κάθεται στο θρόνο του και θεσπίζει τους νόμους του βασιλείου. Έτσι και εσείς έχετε αναπτύξει ένα σχέδιο για την ουράνια βασιλεία, σαν την ένδοξη εξουσία του Ιουδαϊκού λαού πάνω σε όλους τους ανθρώπους της γης, με το Μεσσία να κάθεται στο θρόνο του Δαυίδ και από αυτή τη θέση της θαυμαστής δύναμης να θέτει σε ισχύ τους νόμους όλου του κόσμου. Αλλά, παιδιά μου, δεν βλέπετε με το μάτι της πίστης και δεν ακούτε με την κατανόηση του πνεύματος. Σας δηλώνω ότι η Βασιλεία των Ουρανών είναι η πραγματοποίηση και η αναγνώριση της εξουσίας του Θεού μέσα στις καρδιές των ανθρώπων. Αλήθεια, υπάρχει ένας βασιλιάς σ’ αυτό το βασίλειο, και αυτός ο βασιλιάς είναι ο Πατέρας μου και Πατέρας σας. Είμαστε οι πιστοί υπήκοοί του, εμβαθύνοντας, αυτό το γεγονός αποτελεί την άλλη πλευρά της αλήθειας, ότι δηλαδή είμαστε παιδιά του. Αυτή η αλήθεια κατά τη διάρκεια της ζωής μου θα γίνει φανερή σε όλους. Ο πατέρας μας κάθεται επίσης σ’ ένα θρόνο, αλλά δεν είναι φτιαγμένος από χέρια. Ο θρόνος του Απεριόριστου είναι η αιώνια κατοικία του Πατέρα όλων των ουρανών. Πληροί όλα τα πράγματα και φανερώνει τους νόμους του σε όλα τα σύμπαντα του στερεώματος. Ο Πατέρας δεσπόζει και στις καρδιές των παιδιών του στη γη με το πνεύμα που έχει στείλει να μείνει μέσα στις ψυχές των θνητών ανθρώπων.		141:2.1 (1588.4) The night before they left Pella, Jesus gave the apostles some further instruction with regard to the new kingdom. Said the Master: “You have been taught to look for the coming of the kingdom of God, and now I come announcing that this long-looked-for kingdom is near at hand, even that it is already here and in our midst. In every kingdom there must be a king seated upon his throne and decreeing the laws of the realm. And so have you developed a concept of the kingdom of heaven as a glorified rule of the Jewish people over all the peoples of the earth with Messiah sitting on David’s throne and from this place of miraculous power promulgating the laws of all the world. But, my children, you see not with the eye of faith, and you hear not with the understanding of the spirit. I declare that the kingdom of heaven is the realization and acknowledgment of God’s rule within the hearts of men. True, there is a King in this kingdom, and that King is my Father and your Father. We are indeed his loyal subjects, but far transcending that fact is the transforming truth that we are his sons. In my life this truth is to become manifest to all. Our Father also sits upon a throne, but not one made with hands. The throne of the Infinite is the eternal dwelling place of the Father in the heaven of heavens; he fills all things and proclaims his laws to universes upon universes. And the Father also rules within the hearts of his children on earth by the spirit which he has sent to live within the souls of mortal men.
141:2.2 (1588.5) Όταν είστε υπήκοοι αυτής της Βασιλείας, πράγματι έχετε φτιαχτεί για να ακούτε το νόμο του Κυβερνήτη του Σύμπαντος, αλλά όταν, ένεκα του ευαγγελίου της Βασιλείας αυτού, το οποίο έχω έρθει να κηρύξω, εσείς ανακαλύψετε δια της πίστεως ότι είστε παιδιά του, εις το εξής δεν θα αντιμετωπίζετε τον εαυτό σας σαν δημιουργήματα που θα υπόκεινται στο νόμο ενός πανίσχυρου βασιλιά αλλά σαν προνομιούχα παιδιά ενός αγαπητού και θεϊκού Πατέρα. Αληθώς, αληθώς σας λέω, όταν το θέλημα του Πατέρα γίνει νόμος σας, είστε σχεδόν μέσα στη Βασιλεία. Αλλά όταν η επιθυμία του πατέρα γίνει και δικής σας επιθυμία, τότε είστε αληθινά μέσα στη βασιλεία επειδή η βασιλεία έχει με αυτό τον τρόπο γίνει μια εγκαταστημένη εμπειρία μέσα σας. Όταν η επιθυμία του Θεού γίνει νόμος σας, θα είστε ευγενείς υπήκοοι, αλλά όταν πιστέψετε σε αυτό το νέο ευαγγέλιο της θεϊκής υικής σχέσης με το Θεό, η βούληση του Πατέρα μου θα γίνει και δική σας επιθυμία και θα ανυψωθείτε στην ανώτερη κατάσταση των ελεύθερων παιδιών του Θεού, απολυτρωμένοι γιοι της βασιλείας».		141:2.2 (1588.5) “When you are the subjects of this kingdom, you indeed are made to hear the law of the Universe Ruler; but when, because of the gospel of the kingdom which I have come to declare, you faith-discover yourselves as sons, you henceforth look not upon yourselves as law-subject creatures of an all-powerful king but as privileged sons of a loving and divine Father. Verily, verily, I say to you, when the Father’s will is your law, you are hardly in the kingdom. But when the Father’s will becomes truly your will, then are you in very truth in the kingdom because the kingdom has thereby become an established experience in you. When God’s will is your law, you are noble slave subjects; but when you believe in this new gospel of divine sonship, my Father’s will becomes your will, and you are elevated to the high position of the free children of God, liberated sons of the kingdom.”
141:2.3 (1589.1) Μερικοί από τους αποστόλους άρπαξαν κάποιες έννοιες από αυτή τη διδασκαλία αλλά κανείς τους δεν κατάλαβε την πλήρη σημασία αυτής της καταπληκτικής ανακοίνωσης, εκτός από τον Ιάκωβο Ζεβεδαίο. Αλλά αυτές οι λέξεις βυθίστηκαν μέσα στις καρδιές τους και βγήκαν στην επιφάνεια για να χαροποιήσουν το λειτούργημά τους στα μετέπειτα χρόνια του έργου τους.		141:2.3 (1589.1) Some of the apostles grasped something of this teaching, but none of them comprehended the full significance of this tremendous announcement, unless it was James Zebedee. But these words sank into their hearts and came forth to gladden their ministry during later years of service.
3. Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΑΜΑΘΟ ^top		3. The Sojourn at Amathus ^top
141:3.1 (1589.2) Ο Κύριος και οι απόστολοι παρέμειναν κοντά στην Άμαθο σχεδόν τρεις εβδομάδες. Οι απόστολοι συνέχισαν να κηρύττουν στο πλήθος δυο φορές την ημέρα και ο Ιησούς κήρυττε κάθε Σάββατο απόγευμα. Στάθηκε αδύνατο να συνεχίσουν με το πρόγραμμα της Τετάρτης, έτσι ο Ανδρέας όρισε να ξεκουράζονται δυο απόστολοι κάθε μέρα της εβδομάδας, ενώ όλοι είχαν υπηρεσία κατά το κήρυγμα του Σαββάτου.		141:3.1 (1589.2) The Master and his apostles remained near Amathus for almost three weeks. The apostles continued to preach twice daily to the multitude, and Jesus preached each Sabbath afternoon. It became impossible to continue the Wednesday playtime; so Andrew arranged that two apostles should rest each day of the six days in the week, while all were on duty during the Sabbath services.
141:3.2 (1589.3) Ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης έκαναν το περισσότερο δημόσιο κήρυγμα. Ο Φίλιππος, ο Ναθαναήλ, ο Θωμάς και ο Σίμων έκαναν πολλή ιδιαίτερη εργασία και δίδασκαν σε τμήματα από ειδικές ομάδες αναζητητών. Οι δίδυμοι συνέχισαν την γενική επόπτευση για τη διατήρηση της τάξης, ενώ ο Ανδρέας, ο Ματθαίος και ο Ιούδας σχημάτισαν μια γενική διοικητική επιτροπή τριών, αν και ο καθένας από τους τρεις επιτελούσε και σημαντική θρησκευτική εργασία.		141:3.2 (1589.3) Peter, James, and John did most of the public preaching. Philip, Nathaniel, Thomas, and Simon did much of the personal work and conducted classes for special groups of inquirers; the twins continued their general police supervision, while Andrew, Matthew, and Judas developed into a general managerial committee of three, although each of these three also did considerable religious work.
141:3.3 (1589.4) Ο Ανδρέας ήταν επιφορτισμένος με το έργο της διευθέτησης των συνεχώς παρουσιαζόμενων παρεξηγήσεων και διαφωνιών μεταξύ των μαθητών του Ιωάννη και των νεότερων μαθητών του Ιησού. Σοβαρές καταστάσεις εδημιουργούντο κάθε λίγες μέρες, αλλά ο Ανδρέας, με τη βοήθεια των αποστολικών βοηθών του κατάφερνε να πείθει τις αντιμαχόμενες ομάδες να έρθουν σε κάποιο είδος συμφωνίας, τουλάχιστον πρόσκαιρα. Ο Ιησούς αρνήθηκε να συμμετάσχει σε κάποια από αυτές τις διασκέψεις, ούτε έδωσε κάποια συμβουλή για τη σωστή τακτοποίηση αυτών των δυσκολιών. Δεν έδωσε ποτέ καμία υπόδειξη για το πώς οι απόστολοι έπρεπε να λύσουν αυτά τα μπερδεμένα προβλήματα. Όταν ο Ανδρέας ερχόταν στον Ιησού με τέτοια αιτήματα, αυτός έλεγε πάντα: «Δεν είναι φρόνιμο να ανακατεύεται ο οικοδεσπότης με τα οικογενειακά προβλήματα των φιλοξενούμενών του. Ένας γνωστικός πατέρας δεν παίρνει το μέρος κάποιου, στους ανόητους καυγάδες των δικών του παιδιών».		141:3.3 (1589.4) Andrew was much occupied with the task of adjusting the constantly recurring misunderstandings and disagreements between the disciples of John and the newer disciples of Jesus. Serious situations would arise every few days, but Andrew, with the assistance of his apostolic associates, managed to induce the contending parties to come to some sort of agreement, at least temporarily. Jesus refused to participate in any of these conferences; neither would he give any advice about the proper adjustment of these difficulties. He never once offered a suggestion as to how the apostles should solve these perplexing problems. When Andrew came to Jesus with these questions, he would always say: “It is not wise for the host to participate in the family troubles of his guests; a wise parent never takes sides in the petty quarrels of his own children.”
141:3.4 (1589.5) Ο Κύριος επεδείκνυε μεγάλη σοφία και φανέρωνε τέλεια δικαιοσύνη σε όλες τις συνδιαλλαγές με τους αποστόλους και με όλους τους μαθητές του. Ο Ιησούς ήταν ένας αληθινός καθοδηγητής ανθρώπων. Ασκούσε μεγάλη επιρροή στους οπαδούς του ένεκα του συνδυασμού της χάρης και της δύναμης της προσωπικότητάς του. Ενυπήρχε μια ραφιναρισμένη εξουσιαστική επιρροή στην τραχεία, νομαδική και άστεγη ζωή του. Ενυπήρχε μια διανοητική έλξη και πνευματική δύναμη στον εξουσιαστικό τρόπο της διδασκαλίας του, στη διαυγή λογική του, το στέρεο συλλογισμό του, τη μυαλωμένη επίγνωσή του, την οξυδέρκειά του, την απαράμιλλη νηφαλιότητά του και την εξαιρετική ανεκτικότητά του. Ήταν απλός, γενναίος, τίμιος και ατρόμητος. Μαζί με όλα αυτά τα φυσικά και διανοητικά προτερήματα της παρουσίας του Κυρίου, ενυπήρχε επίσης και όλη εκείνη η πνευματική χάρη ενός όντος που συμβαδίζει με την προσωπικότητά του – υπομονή, τρυφερότητα, πραότητα, ευγένεια και ταπεινότητα.		141:3.4 (1589.5) The Master displayed great wisdom and manifested perfect fairness in all of his dealings with his apostles and with all of his disciples. Jesus was truly a master of men; he exercised great influence over his fellow men because of the combined charm and force of his personality. There was a subtle commanding influence in his rugged, nomadic, and homeless life. There was intellectual attractiveness and spiritual drawing power in his authoritative manner of teaching, in his lucid logic, his strength of reasoning, his sagacious insight, his alertness of mind, his matchless poise, and his sublime tolerance. He was simple, manly, honest, and fearless. With all of this physical and intellectual influence manifest in the Master’s presence, there were also all those spiritual charms of being which have become associated with his personality—patience, tenderness, meekness, gentleness, and humility.
141:3.5 (1589.6) Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ήταν αληθινά μια έντονη και ισχυρή προσωπικότητα, ήταν μια διανοητική δύναμη και ένα πνευματικό οχυρό. Η προσωπικότητά του όχι μόνο προσήλκυε τις πνευματώδεις γυναίκες ανάμεσα στους οπαδούς του, αλλά επίσης και τον μορφωμένο και διανοητή Νικόδημο και τον σκληραγωγημένο Ρωμαίο στρατιώτη, τον εκατόνταρχο της φρουράς που ήταν γύρω από το σταυρό, ο οποίος όταν σταμάτησε να παρατηρεί τον Κύριο που πέθανε, είπε: «Αληθώς, αυτός ήταν Γιος του Θεού». Και οι ζωηροί, τραχείς ψαράδες της Γαλιλαίας τον αποκαλούσαν Κύριο.		141:3.5 (1589.6) Jesus of Nazareth was indeed a strong and forceful personality; he was an intellectual power and a spiritual stronghold. His personality not only appealed to the spiritually minded women among his followers, but also to the educated and intellectual Nicodemus and to the hardy Roman soldier, the captain stationed on guard at the cross, who, when he had finished watching the Master die, said, “Truly, this was a Son of God.” And red-blooded, rugged Galilean fishermen called him Master.
141:3.6 (1590.1) Οι απεικονίσεις του Ιησού υπήρξαν πολύ ανεπιτυχείς. Αυτές οι εικόνες του Χριστού έχουν ασκήσει μια δηλητηριώδη επιρροή στη νεολαία. Οι έμποροι του ναού με δυσκολία θα είχαν εξαφανιστεί από μπροστά από τον Ιησού εάν ήταν το είδος του άνδρα που οι καλλιτέχνες σας συνήθως ζωγραφίζουν. Ήταν ένας αξιοπρεπής άνδρας. Ήταν καλός αλλά φυσικός. Ο Ιησούς δεν πόζαρε σαν ήπιος, γλυκός, μαλακός και συμπαθητικά μυστηριώδης. Η διδασκαλία του ήταν δυναμική με ρίγη συγκινήσεων. Όταν μίλαγε δεν εννοούσε κάτι ικανοποιητικά αλλά αναλάμβανε να κάνει καθ’ ολοκληρίαν.		141:3.6 (1590.1) The pictures of Jesus have been most unfortunate. These paintings of the Christ have exerted a deleterious influence on youth; the temple merchants would hardly have fled before Jesus if he had been such a man as your artists usually have depicted. His was a dignified manhood; he was good, but natural. Jesus did not pose as a mild, sweet, gentle, and kindly mystic. His teaching was thrillingly dynamic. He not only meant well, but he went about actually doing good.
141:3.7 (1590.2) Ο Κύριος ποτέ δεν έλεγε: «Ελάτε κοντά μου όλοι όσοι είστε νωθροί και όλοι όσοι είστε ονειροπόλοι». Αλλά πολλές φορές είπε: «Ελάτε κοντά μου όλοι όσοι μοχθείτε και θα σας ξεκουράσω – θα σας δυναμώσω πνευματικά». Ο ζυγός του Κυρίου είναι πραγματικά άνετος αλλά ακόμη και έτσι δεν τον επιβάλλει ποτέ. Κάθε άτομο πρέπει να τον δεχθεί με την ελεύθερη θέλησή του.		141:3.7 (1590.2) The Master never said, “Come to me all you who are indolent and all who are dreamers.” But he did many times say, “Come to me all you who labor, and I will give you rest—spiritual strength.” The Master’s yoke is, indeed, easy, but even so, he never imposes it; every individual must take this yoke of his own free will.
141:3.8 (1590.3) Ο Ιησούς απεικονίζει την κατάκτηση με τη θυσία, τη θυσία της περηφάνιας και του εγωισμού. Δείχνοντας έλεος, έδειχνε την πνευματική απελευθέρωση από την κακεντρέχεια, το παράπονο, την οργή και την επιθυμία για εγωιστική δύναμη και εκδίκηση. Και όταν έλεγε: «Μην αντιστέκεστε στο κακό», εξηγούσε αργότερα ότι δεν εννοούσε ότι συγχωρούσε την αμαρτία ή ότι συμβούλευε την αδελφότητα με την ανομία. Ήθελε πιο πολύ να επισημάνει την συγγνώμη, «να μην αντιστέκεστε στην κακή μεταχείριση ενός ανθρώπου, το κακό ζημιώνει τα αισθήματα και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου».		141:3.8 (1590.3) Jesus portrayed conquest by sacrifice, the sacrifice of pride and selfishness. By showing mercy, he meant to portray spiritual deliverance from all grudges, grievances, anger, and the lust for selfish power and revenge. And when he said, “Resist not evil,” he later explained that he did not mean to condone sin or to counsel fraternity with iniquity. He intended the more to teach forgiveness, to “resist not evil treatment of one’s personality, evil injury to one’s feelings of personal dignity.”
4. ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ^top		4. Teaching About the Father ^top
141:4.1 (1590.4) Ενόσω χρόνο παρέμεναν στην Άμαθο, ο Ιησούς πέρναγε πολύ χρόνο με τους αποστόλους εξηγώντας τους το καινούργιο σχέδιο του Θεού. Τους τόνιζε ξανά και ξανά ότι ο Θεός είναι Πατέρας, και όχι ένας ανώτερος λογιστής που έχει σαν κύρια απασχόληση να καταχωρεί όλα τα σφάλματα των παιδιών του στη γη, να εγγράφει τις αμαρτίες και τις κακές πράξεις τους, ώστε να τις χρησιμοποιήσει εναντίον τους όταν στη συνέχεια θα τους κρίνει σαν δίκαιος Δικαστής όλης της πλάσης. Οι Ιουδαίοι είχαν τη γνώμη ότι ο Θεός ήταν ένας βασιλιάς πάνω από όλα, ακόμα και ότι ήταν ο Πατέρας του έθνους, αλλά ποτέ πριν ξανά δεν πίστευαν τα πλήθη των ανθρώπων ότι ο Θεός ήταν ένας φιλόστοργος πατέρας όλων των υπάρξεων.		141:4.1 (1590.4) While sojourning at Amathus, Jesus spent much time with the apostles instructing them in the new concept of God; again and again did he impress upon them that God is a Father, not a great and supreme bookkeeper who is chiefly engaged in making damaging entries against his erring children on earth, recordings of sin and evil to be used against them when he subsequently sits in judgment upon them as the just Judge of all creation. The Jews had long conceived of God as a king over all, even as a Father of the nation, but never before had large numbers of mortal men held the idea of God as a loving Father of the individual.
141:4.2 (1590.5) Σαν απάντηση στο ερώτημα του Θωμά, «Ποιος είναι αυτός ο Θεός της Βασιλείας;» ο Ιησούς είπε: «Ο Θεός είναι ο Πατέρας σου, και η θρησκεία – το ευαγγέλιό μου – δεν είναι τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από την πιστευτή αναγνώριση της αλήθειας ότι είσαι γιος του. Και βρίσκομαι εδώ ανάμεσά σας με σάρκα και οστά για να σας κάνω να διαπιστώσετε και τις δυο αυτές ιδέες στη ζωή και στη διδασκαλία μου».		141:4.2 (1590.5) In answer to Thomas’s question, “Who is this God of the kingdom?” Jesus replied: “God is your Father, and religion—my gospel—is nothing more nor less than the believing recognition of the truth that you are his son. And I am here among you in the flesh to make clear both of these ideas in my life and teachings.”
141:4.3 (1590.6) Ο Ιησούς προσπάθησε επίσης να ελευθερώσει το μυαλό των αποστόλων του από την ιδέα να προσφέρουν ζώα σαν θυσία από θρησκευτικό καθήκον. Αλλά αυτοί οι άνδρες, εκπαιδευμένοι από τη θρησκεία στην καθημερινή θυσία, άργησαν να καταλάβουν τι εννοούσε. Παρ’ όλα αυτά ο Κύριος δεν έχασε την υπομονή του και συνέχιζε να διδάσκει. Όταν αποτύγχανε να αγγίξει τα μυαλά όλων των αποστόλων με τη βοήθεια επεξηγήσεων, επαναλάμβανε το μήνυμα χρησιμοποιώντας διαφορετικό τύπο παραβολής για να διαφωτίσει την υπόθεση.		141:4.3 (1590.6) Jesus also sought to free the minds of his apostles from the idea of offering animal sacrifices as a religious duty. But these men, trained in the religion of the daily sacrifice, were slow to comprehend what he meant. Nevertheless, the Master did not grow weary in his teaching. When he failed to reach the minds of all of the apostles by means of one illustration, he would restate his message and employ another type of parable for purposes of illumination.
141:4.4 (1590.7) Αυτόν ακριβώς τον καιρό ο Ιησούς άρχισε να διδάσκει τους δώδεκα πιο εντατικά σχετικά με την αποστολή τους «να παρηγορούν τους λυπημένους και να εξυπηρετούν τους ασθενείς». Ο Κύριος τους έμαθε πολλά για τον πλήρη άνθρωπο – την ένωση σώματος, μυαλού και πνεύματος ώστε να σχηματισθεί η ατομικότητα ενός άνδρα ή γυναίκας. Ο Ιησούς είπε στους συντρόφους του για τις τρεις μορφές θλίψης που θα συναντούσαν και συνέχισε εξηγώντας πώς θα έπρεπε να εξυπηρετούν όλους αυτούς που υποφέρανε από τις στενοχώριες των ανθρώπινων ασθενειών. Τους δίδαξε πώς να αναγνωρίζουν:		141:4.4 (1590.7) At this same time Jesus began to teach the twelve more fully concerning their mission “to comfort the afflicted and minister to the sick.” The Master taught them much about the whole man—the union of body, mind, and spirit to form the individual man or woman. Jesus told his associates about the three forms of affliction they would meet and went on to explain how they should minister to all who suffer the sorrows of human sickness. He taught them to recognize:
141:4.5 (1591.1) 1. Αρρώστιες της σάρκας – εκείνες τις οδύνες που κοινά αντιμετωπίζονται σαν φυσικές ασθένειες.		141:4.5 (1591.1) 1. Diseases of the flesh—those afflictions commonly regarded as physical sickness.
141:4.6 (1591.2) 2. Ταραγμένα μυαλά – εκείνες τις μη φυσικές οδύνες που κατά συνέπεια θεωρούνταν συναισθηματικές και διανοητικές δυσκολίες και δυσπραγίες.		141:4.6 (1591.2) 2. Troubled minds—those nonphysical afflictions which were subsequently looked upon as emotional and mental difficulties and disturbances.
141:4.7 (1591.3) 3. Την κατοχή από κακά πνεύματα.		141:4.7 (1591.3) 3. The possession of evil spirits.
141:4.8 (1591.4) Ο Ιησούς εξήγησε στους αποστόλους, σε διάφορες ευκαιρίες, την ουσία, ό,τι δηλαδή αφορούσε την προέλευση αυτών των κακών πνευμάτων, που εκείνες τις ημέρες συχνά αποκαλούσαν ακάθαρτα πνεύματα. Ο Κύριος γνώριζε καλά τη διαφορά μεταξύ της κατοχής από κακά πνεύματα και της αρρώστιας, αλλά οι απόστολοι όχι. Ούτε ήταν δυνατόν, εν όψει της περιορισμένης γνώσης τους για την πρότερη ιστορία της Ουράντια, να αναλάβει ο Ιησούς την υποχρέωση να τους εξηγήσει πλήρως την υπόθεση. Αλλά πολλές φορές τους είπε σχετικά με αυτά τα κακά πνεύματα: «Δεν θα ενοχλήσουν τον άνθρωπο ξανά από τη στιγμή που θα ανέλθω στον Πατέρα μου στους ουρανούς και εκχύσω το πνεύμα μου σε όλες τις υπάρξεις, κατ’ εκείνον τον καιρό που η Βασιλεία θα έρθει με μεγάλη δύναμη και πνευματική δόξα».		141:4.8 (1591.4) Jesus explained to his apostles on several occasions the nature, and something concerning the origin, of these evil spirits, in that day often also called unclean spirits. The Master well knew the difference between the possession of evil spirits and insanity, but the apostles did not. Neither was it possible, in view of their limited knowledge of the early history of Urantia, for Jesus to undertake to make this matter fully understandable. But he many times said to them, alluding to these evil spirits: “They shall no more molest men when I shall have ascended to my Father in heaven, and after I shall have poured out my spirit upon all flesh in those times when the kingdom will come in great power and spiritual glory.”
141:4.9 (1591.5) Από βδομάδα σε βδομάδα και από μήνα σε μήνα, όλο το έτος, οι απόστολοι απασχολούνταν όλο και περισσότερο με τη θεραπευτική εξυπηρέτηση των αρρώστων.		141:4.9 (1591.5) From week to week and from month to month, throughout this entire year, the apostles paid more and more attention to the healing ministry of the sick.
5. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ^top		5. Spiritual Unity ^top
141:5.1 (1591.6) Μια από τις πλέον επεισοδιακές από τις απογευματινές συγκεντρώσεις στην Άμαθο ήταν η συνεδρίαση που είχε να κάνει με τη συζήτηση για την ενότητα του πνεύματος. Ο Ιάκωβος Ζεβεδαίος είχε ρωτήσει: «Κύριε, πώς είναι δυνατόν να βλέπουμε ομοιόμορφα και ως εκ τούτου να απολαμβάνουμε περισσότερη αρμονία μεταξύ μας;». Όταν ο Ιησούς άκουσε αυτή την ερώτηση κεντρίστηκε το πνεύμα του τόσο πολύ που ρώτησε: «Ιάκωβε, Ιάκωβε, πότε σας δίδαξα ότι πρέπει να βλέπετε όλοι ομοιόμορφα; Ήρθα στον κόσμο για να κηρύξω την πνευματική ελευθερία με το σκοπό οι θνητοί να ενδυναμωθούν και να ζήσουν εξατομικευμένες ζωές με πρωτοτυπία και ελευθερία ενώπιον του Θεού. Δεν επιθυμώ να εξαγορασθεί η κοινωνική αρμονία και η αδελφική ειρήνη θυσιάζοντας την ελεύθερη προσωπικότητα και την πνευματική αυθεντικότητα. Αυτό που θέλω από σας, απόστολοί μου, είναι πνευματική ενότητα – και μπορείτε να αποκτήσετε την εμπειρία αυτή μέσα από τη χαρά της, από κοινού, αφοσίωσής σας στο να πράττετε με όλη την καρδιά σας το θέλημα το Πατέρα μου στους ουρανούς. Δεν πρέπει να βλέπετε ομοιόμορφα ή να αισθάνεστε ομοιόμορφα ή ακόμα-ακόμα να σκέπτεστε ομοιόμορφα ώστε να είστε και πνευματικά ομοιόμορφοι. Η πνευματική ενότητα προέρχεται από τη συνειδητοποίηση ότι καθένας σας κατοικείται και βαθμιαία κυριεύεται από τη δωρεά του Πνεύματος του ουράνιου Πατέρα. Η αποστολική αρμονία πρέπει να είναι ανεξάρτητη από το γεγονός ότι η προσδοκία του πνεύματος στον καθένα σας θα είναι ίδια σε προέλευση, φύση και πεπρωμένο.		141:5.1 (1591.6) One of the most eventful of all the evening conferences at Amathus was the session having to do with the discussion of spiritual unity. James Zebedee had asked, “Master, how shall we learn to see alike and thereby enjoy more harmony among ourselves?” When Jesus heard this question, he was stirred within his spirit, so much so that he replied: “James, James, when did I teach you that you should all see alike? I have come into the world to proclaim spiritual liberty to the end that mortals may be empowered to live individual lives of originality and freedom before God. I do not desire that social harmony and fraternal peace shall be purchased by the sacrifice of free personality and spiritual originality. What I require of you, my apostles, is spirit unity—and that you can experience in the joy of your united dedication to the wholehearted doing of the will of my Father in heaven. You do not have to see alike or feel alike or even think alike in order spiritually to be alike. Spiritual unity is derived from the consciousness that each of you is indwelt, and increasingly dominated, by the spirit gift of the heavenly Father. Your apostolic harmony must grow out of the fact that the spirit hope of each of you is identical in origin, nature, and destiny.
141:5.2 (1591.7) Κατ’ αυτόν τον τρόπο πρέπει να αποκτήσετε την εμπειρία για μια τέλεια ενότητα πνευματικής επιδίωξης και αντίληψης που δεν θα μπερδεύεται με την αμοιβαία συνειδητοποίηση ότι τα εντός σας διαμένοντα Ουράνια Πνεύματα είναι τα ίδια. Και μπορείτε να απολαύσετε όλη αυτήν την πνευματική ενότητα μέσα από την τέλεια έκφραση μιας υπέρτατης ποικιλίας διαφορετικής διανοητικής νοοτροπίας, συναισθημάτων χαρακτήρα και κοινωνικής συμπεριφοράς. Οι προσωπικότητές σας πρέπει να είναι αναζωογονητικά διαφορετικές και αξιοπρόσεκτα ποικίλες ενώ οι πνευματικές φύσεις σας και τα πνευματικά προϊόντα της θεϊκής λατρείας και της αδελφικής αγάπης μπορούν να αποβούν τόσο ενοποιημένες ώστε όσοι παρατηρούν τη σιγουριά των επιθυμιών της ζωής σας να αντιλαμβάνονται την ομοιομορφία και την ενότητα αυτού του πνεύματος. Θα αναγνωρίσουν ότι είστε μαζί μου και έχετε με αυτόν τον τρόπο μάθει και δεχτεί πώς να πράττετε το θέλημα του Πατέρα στον ουρανό. Μπορείτε να επιτύχετε την ενότητα στην υπηρεσία του Θεού ακόμα και όταν εκτελείτε τέτοια υπηρεσία σύμφωνα με την τεχνική του δικού σας αυθεντικού χαρίσματος του μυαλού, του σώματος και της ψυχής.		141:5.2 (1591.7) “In this way you may experience a perfected unity of spirit purpose and spirit understanding growing out of the mutual consciousness of the identity of each of your indwelling Paradise spirits; and you may enjoy all of this profound spiritual unity in the very face of the utmost diversity of your individual attitudes of intellectual thinking, temperamental feeling, and social conduct. Your personalities may be refreshingly diverse and markedly different, while your spiritual natures and spirit fruits of divine worship and brotherly love may be so unified that all who behold your lives will of a surety take cognizance of this spirit identity and soul unity; they will recognize that you have been with me and have thereby learned, and acceptably, how to do the will of the Father in heaven. You can achieve the unity of the service of God even while you render such service in accordance with the technique of your own original endowments of mind, body, and soul.
141:5.3 (1592.1) Η πνευματική σας ενότητα υπονοεί δυο πράγματα, τα οποία πάντα θα βρίσκονται σε αρμονία στη ζωή των πιστών: Πρώτον, κατέχεστε από το κοινό κίνητρο για να υπηρετείτε το συνάνθρωπό σας, όλοι επιθυμείτε πάνω από όλα να πράττετε το θέλημα του Πατέρα στον ουρανό. Δεύτερον, έχετε όλοι ένα κοινό τελικό σκοπό ύπαρξης: όλοι στοχεύετε να βρείτε τον Πατέρα στον ουρανό, και ως εκ τούτου να αποδείξετε στο σύμπαν ότι έχετε γίνει σαν και αυτόν».		141:5.3 (1592.1) “Your spirit unity implies two things, which always will be found to harmonize in the lives of individual believers: First, you are possessed with a common motive for life service; you all desire above everything to do the will of the Father in heaven. Second, you all have a common goal of existence; you all purpose to find the Father in heaven, thereby proving to the universe that you have become like him.”
141:5.4 (1592.2) Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης των δώδεκα ο Ιησούς επανήλθε σ’ αυτό το θέμα. Επανειλημμένα τους είπε ότι δεν ήταν επιθυμία του όσοι πιστέψουν σε αυτόν να γίνουν δογματικοί και τυποποιημένοι σύμφωνα με τις θρησκευτικές προκαταλήψεις ακόμα και των καλών ανθρώπων. Ξανά και ξανά προειδοποίησε τους αποστόλους του ότι ήταν κατά, της δημιουργίας δογμάτων και της ίδρυσης παραδόσεων σαν μέσο για την καθοδήγηση και τον έλεγχο των πιστών του ευαγγελίου της Βασιλείας των Ουρανών.		141:5.4 (1592.2) Many times during the training of the twelve Jesus reverted to this theme. Repeatedly he told them it was not his desire that those who believed in him should become dogmatized and standardized in accordance with the religious interpretations of even good men. Again and again he warned his apostles against the formulation of creeds and the establishment of traditions as a means of guiding and controlling believers in the gospel of the kingdom.
6. ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΜΑΘΟ ^top		6. Last Week at Amathus ^top
141:6.1 (1592.3) Κοντά στο τέλος της τρίτης και τελευταίας εβδομάδας στην Άμαθο, ο Σίμων ο Ζηλωτής έφερε στον Ιησού κάποιον Τεχέρμα, ένα Πέρση που είχε δουλειές στη Δαμασκό. Ο Τεχέρμα είχε ακούσει για τον Ιησού και είχε έρθει στην Καπερναούμ για να τον δει. Εκεί έμαθε ότι ο Ιησούς είχε πάει με τους αποστόλους κάτω στην κοιλάδα του Ιορδάνη, στο δρόμο για την Ιερουσαλήμ και ξεκίνησε να τον βρει. Ο Ανδρέας είχε παρουσιάσει τον Τεχέρμα στο Σίμωνα για οδηγίες. Ο Σίμων αντιμετώπισε τον Πέρση σαν ένα «λάτρη της φωτιάς», αν και ο Τεχέρμα κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για να του εξηγήσει ότι η φωτιά ήταν μόνο το ορατό σύμβολο του Αγαθού και Αγίου. Αφού μίλησε με τον Ιησού, ο Πέρσης εξέφρασε την πρόθεσή του να παραμείνει για μερικές ημέρες και να ακούσει τη διδασκαλία και να παρακολουθήσει το κήρυγμα.		141:6.1 (1592.3) Near the end of the last week at Amathus, Simon Zelotes brought to Jesus one Teherma, a Persian doing business at Damascus. Teherma had heard of Jesus and had come to Capernaum to see him, and there learning that Jesus had gone with his apostles down the Jordan on the way to Jerusalem, he set out to find him. Andrew had presented Teherma to Simon for instruction. Simon looked upon the Persian as a “fire worshiper,” although Teherma took great pains to explain that fire was only the visible symbol of the Pure and Holy One. After talking with Jesus, the Persian signified his intention of remaining for several days to hear the teaching and listen to the preaching.
141:6.2 (1592.4) Όταν ο Σίμων ο Ζηλωτής και ο Ιησούς έμειναν μόνοι, ο Σίμων ρώτησε τον Κύριο: «Γιατί εγώ δεν μπόρεσα να τον πείσω; Γιατί αντιστάθηκε τόσο σε μένα ενώ ήταν τόσο πρόθυμος να ακούσει εσένα;». Ο Ιησούς απάντησε: «Σίμων, Σίμων, πόσες φορές δεν σου έχω δώσει οδηγίες να σταματήσεις όλες τις προσπάθειες να βγάλεις κάτι έξω από τις καρδιές αυτών που γυρεύουν τη σωτηρία; Πόσο συχνά δεν σου έλεγα να εργάζεσαι μόνο για να βάλεις κάτι μέσα στις πεινασμένες ψυχές; οδήγησε τους ανθρώπους στη Βασιλεία και οι μεγάλες και ζωντανές αλήθειες της Βασιλείας θα οδηγήσουν έξω πάραυτα όλα τα σοβαρά λάθη. Όταν παρουσιάσεις στους θνητούς τα καλά νέα ότι ο Θεός είναι Πατέρας τους, θα μπορέσεις ευκολότερα να τους πείσεις ότι είναι στην πραγματικότητα γιοι του Θεού. Και ενεργώντας έτσι, θα φέρεις το φως της σωτηρίας σε όσους βρίσκονται στο σκοτάδι. Σίμων, όταν ο Γιος του Ανθρώπου ήρθε για πρώτη φορά σε σένα, ήρθε αρνούμενος τον Μωυσή και τους προφήτες και κηρύσσοντας ένα νέο και καλύτερο τρόπο ζωής; Όχι. Δεν ήρθα για να σου αφαιρέσω ό,τι έχεις από τους προπάτορές σου αλλά να σου δείξω την τελειοποιημένη άποψη εκείνου που οι πατέρες σου γνώριζαν μόνο εν μέρει. Πήγαινε, λοιπόν, Σίμων, διδάσκοντας και κηρύττοντας για τη Βασιλεία και όταν θα έχεις βάλει κάποιον μέσα στη Βασιλεία με ασφάλεια και σιγουριά, τότε θα είναι η ώρα, όταν αυτός ο κάποιος θα έρθει σε σένα αναζητώντας να του δοθούν οδηγίες σχετικά με την προοδευτική βελτίωση της ψυχής μέσα στο θεϊκό Βασίλειο».		141:6.2 (1592.4) When Simon Zelotes and Jesus were alone, Simon asked the Master: “Why is it that I could not persuade him? Why did he so resist me and so readily lend an ear to you?” Jesus answered: “Simon, Simon, how many times have I instructed you to refrain from all efforts to take something out of the hearts of those who seek salvation? How often have I told you to labor only to put something into these hungry souls? Lead men into the kingdom, and the great and living truths of the kingdom will presently drive out all serious error. When you have presented to mortal man the good news that God is his Father, you can the easier persuade him that he is in reality a son of God. And having done that, you have brought the light of salvation to the one who sits in darkness. Simon, when the Son of Man came first to you, did he come denouncing Moses and the prophets and proclaiming a new and better way of life? No. I came not to take away that which you had from your forefathers but to show you the perfected vision of that which your fathers saw only in part. Go then, Simon, teaching and preaching the kingdom, and when you have a man safely and securely within the kingdom, then is the time, when such a one shall come to you with inquiries, to impart instruction having to do with the progressive advancement of the soul within the divine kingdom.”
141:6.3 (1592.5) Ο Σίμων έμεινε κατάπληκτος με αυτές τις κουβέντες, αλλά έκανε όπως τον είχε διδάξει ο Ιησούς και ο Τεχέρμα, ο Πέρσης, μετρήθηκε μεταξύ εκείνων που εισήλθαν στη Βασιλεία.		141:6.3 (1592.5) Simon was astonished at these words, but he did as Jesus had instructed him, and Teherma, the Persian, was numbered among those who entered the kingdom.
141:6.4 (1592.6) Εκείνη τη νύχτα ο Ιησούς μίλησε στους αποστόλους για τη νέα ζωή της Βασιλείας. Είπε εν μέρει: «Όταν εισέρχεστε στη Βασιλεία, αναγεννιέστε. Δεν μπορείτε να διδάσκετε τα βαθυστόχαστα πράγματα του πνεύματος σ’ εκείνους που έχουν γεννηθεί μόνο από τη σάρκα. Πρώτα να βλέπετε αν οι άνθρωποι έχουν αναγεννηθεί από το πνεύμα πριν τους διδάξετε για τις προωθημένες καταστάσεις του πνεύματος. Μην επιχειρήσετε να δείξετε στους ανθρώπους τις ομορφιές του ναού πριν τους βάλετε μέσα στο ναό. Παρουσιάστε τους ανθρώπους στο Θεό και σαν παιδιά του Θεού συζητείστε πλέον για τις θεωρίες της πατρότητας του Θεού και την υική σχέση των ανθρώπων. Μην αντιμάχεστε τους ανθρώπους – να είστε πάντοτε υπομονετικοί. Δεν είναι δική σας η Βασιλεία, εσείς είστε μόνο πρεσβευτές. Απλώς να κηρύττετε: Αυτή είναι η Βασιλεία των Ουρανών – ο Θεός είναι ο Πατέρας σας και εσείς τα παιδιά του, και αυτά τα καλά νέα, αν τα πιστεύετε με όλη την καρδιά σας είναι η αιώνια σωτηρία σας».		141:6.4 (1592.6) That night Jesus discoursed to the apostles on the new life in the kingdom. He said in part: “When you enter the kingdom, you are reborn. You cannot teach the deep things of the spirit to those who have been born only of the flesh; first see that men are born of the spirit before you seek to instruct them in the advanced ways of the spirit. Do not undertake to show men the beauties of the temple until you have first taken them into the temple. Introduce men to God and as the sons of God before you discourse on the doctrines of the fatherhood of God and the sonship of men. Do not strive with men—always be patient. It is not your kingdom; you are only ambassadors. Simply go forth proclaiming: This is the kingdom of heaven—God is your Father and you are his sons, and this good news, if you wholeheartedly believe it, is your eternal salvation.”
141:6.5 (1593.1) Οι απόστολοι έκαναν μεγάλες προόδους κατά την παραμονή τους στην Άμαθο. Αλλά ήταν πολύ απογοητευμένοι που ο Ιησούς δεν τους έκανε καμία υπόδειξη για το πώς να συμπεριφέρονται στους μαθητές του Ιωάννη. Ακόμα και στο σημαντικό θέμα του βαπτίσματος, το μόνο που είπε ο Ιησούς ήταν: «Ο Ιωάννης σας βάφτιζε με νερό, αλλά όταν εισέλθετε στη Βασιλεία των Ουρανών, θα βαπτισθείτε με το Πνεύμα».		141:6.5 (1593.1) The apostles made great progress during the sojourn at Amathus. But they were very much disappointed that Jesus would give them no suggestions about dealing with John’s disciples. Even in the important matter of baptism, all that Jesus said was: “John did indeed baptize with water, but when you enter the kingdom of heaven, you shall be baptized with the Spirit.”
7. ΣΤΗ ΒΗΘΑΝΙΑ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΙΟΡΔΑΝΗ ^top		7. At Bethany Beyond Jordan ^top
141:7.1 (1593.2) Στις 26 Φεβρουαρίου, ο Ιησούς, οι απόστολοι και μια μεγάλη ομάδα οπαδών ταξίδεψαν πέραν του Ιορδάνη αφού διέσχισαν το ποτάμι και έφτασαν κοντά στη Βηθανία της Περαίας, εκεί που ο Ιωάννης έκανε το πρώτο του κήρυγμα για την ερχόμενη Βασιλεία. Ο Ιησούς με τους αποστόλους παρέμεινε εδώ, διδάσκοντας και κηρύττοντας για τέσσερις εβδομάδες πριν ανεβούν στην Ιερουσαλήμ.		141:7.1 (1593.2) On February 26, Jesus, his apostles, and a large group of followers journeyed down the Jordan to the ford near Bethany in Perea, the place where John first made proclamation of the coming kingdom. Jesus with his apostles remained here, teaching and preaching, for four weeks before they went on up to Jerusalem.
141:7.2 (1593.3) Τη δεύτερη εβδομάδα της παραμονής τους στη Βηθανία πέραν του Ιορδάνη, ο Ιησούς πήρε τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη στους λόφους αφού πέρασαν πάλι το ποτάμι και έφτασαν νότια της Ιεριχούς για μια ανάπαυλα τριών ημερών. Ο Κύριος δίδαξε τους τρεις εκείνους πολλές νέες και βαθύτερες αλήθειες για τη Βασιλεία των Ουρανών. Για το σκοπό αυτής της καταγραφής θα αναδιοργανώσουμε και ταξινομήσουμε αυτές τις διδασκαλίες ως ακολούθως:		141:7.2 (1593.3) The second week of the sojourn at Bethany beyond Jordan, Jesus took Peter, James, and John into the hills across the river and south of Jericho for a three days’ rest. The Master taught these three many new and advanced truths about the kingdom of heaven. For the purpose of this record we will reorganize and classify these teachings as follows:
141:7.3 (1593.4) Ο Ιησούς προσπάθησε πολύ να ξεκαθαρίσει ότι επιθυμούσε οι απόστολοί του, έχοντας δοκιμάσει την πραγματικότητα του Αγίου Πνεύματος της Βασιλείας, να ζουν στον κόσμο κατά τέτοιο τρόπο ώστε οι άνθρωποι, βλέποντας τη ζωή τους, να συνειδητοποιούν την ύπαρξη της Βασιλείας και γι αυτό το λόγο να αρχίζουν να ερωτούν τους πιστεύοντες σχετικά με τις οδούς της Βασιλείας. Όλοι οι παρόμοιοι αναζητητές της αλήθειας χαίρονται πάντοτε όταν ακούνε τα καλά νέα του δώρου της πίστεως, το οποίο εξασφαλίζει την είσοδο στη Βασιλεία με τις αιώνιες και θεϊκές αλήθειες του πνεύματος.		141:7.3 (1593.4) Jesus endeavored to make clear that he desired his disciples, having tasted of the good spirit realities of the kingdom, so to live in the world that men, by seeing their lives, would become kingdom conscious and hence be led to inquire of believers concerning the ways of the kingdom. All such sincere seekers for the truth are always glad to hear the glad tidings of the faith gift which insures admission to the kingdom with its eternal and divine spirit realities.
141:7.4 (1593.5) Ο Κύριος ήθελε να εντυπώσει σε όλους τους κήρυκες του ευαγγελίου της Βασιλείας, ότι μόνη τους απασχόληση ήταν να αποκαλύπτουν στον ξεχωριστό άνθρωπο ότι ο Θεός ήταν Πατέρας του (του ανθρώπου) – να καθοδηγούν αυτόν τον ξεχωριστό άνθρωπο ώστε να γίνει συνειδητός γιος και μετά να παρουσιάζουν αυτόν τον ίδιο άνθρωπο στο Θεό σαν το πιστό παιδί του. Και οι δυο αυτές ουσιώδεις αποκαλύψεις είχαν πραγματοποιηθεί από τον Ιησού. Έγινε, πράγματι, «η οδός, η αλήθεια και η ζωή». Η θρησκεία του Ιησού βασιζόταν ολοκληρωτικά στον τρόπο ζωής της ενσαρκωμένης ύπαρξής του στη γη. Όταν ο Ιησούς έφυγε από τον κόσμο, δεν άφησε πίσω του βιβλία, νόμους ή άλλου είδους ανθρώπινες οργανώσεις που να επηρεάζουν την πνευματική ζωή των ατόμων.		141:7.4 (1593.5) The Master sought to impress upon all teachers of the gospel of the kingdom that their only business was to reveal God to the individual man as his Father—to lead this individual man to become son-conscious; then to present this same man to God as his faith son. Both of these essential revelations are accomplished in Jesus. He became, indeed, “the way, the truth, and the life.” The religion of Jesus was wholly based on the living of his bestowal life on earth. When Jesus departed from this world, he left behind no books, laws, or other forms of human organization affecting the religious life of the individual.
141:7.5 (1593.6) Ο Ιησούς έκανε ολοφάνερο ότι είχε έρθει να εγκαθιδρύσει προσωπικές και αιώνιες σχέσεις με τους ανθρώπους τις οποίες θα έπρεπε πάντα να έχουν σε προτεραιότητα έναντι όλων των άλλων ανθρώπινων σχέσεων. Και έδωσε έμφαση στο ότι αυτή η ενδόμυχη πνευματική σχέση θα επεκτεινόταν σε όλους τους ανθρώπους όλων των ηλικιών και όλων των κοινωνικών θέσεων σε όλους τους λαούς. Τη μόνη ανταμοιβή την οποία θα έπαιρναν τα παιδιά του ήταν: σ’ αυτόν τον κόσμο – πνευματική χαρά και θεϊκό μοίρασμα. Στον άλλο κόσμο – αιώνια ζωή με τη βοήθεια της πραγματικότητας του Αγίου Πνεύματος του Ουράνιου Πατέρα.		141:7.5 (1593.6) Jesus made it plain that he had come to establish personal and eternal relations with men which should forever take precedence over all other human relationships. And he emphasized that this intimate spiritual fellowship was to be extended to all men of all ages and of all social conditions among all peoples. The only reward which he held out for his children was: in this world—spiritual joy and divine communion; in the next world—eternal life in the progress of the divine spirit realities of the Paradise Father.
141:7.6 (1593.7) Ο Ιησούς απέδιδε μεγάλη σημασία σε αυτό που αποκαλούσε οι δυο αλήθειες πρώτης δήλωσης της διδασκαλίας για τη Βασιλεία και αυτές είναι: η επίτευξη της σωτηρίας δια της πίστεως, και πίστη μόνη, συνδυασμένη με την επαναστατική διδασκαλία της επίτευξης ανθρώπινης ελευθερίας μέσα από την ειλικρινή αναγνώριση της αλήθειας, «Θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει». Ο Ιησούς ήταν η ζωντανή απόδειξη της αλήθειας και υποσχέθηκε να στείλει το Πνεύμα της Αληθείας στις καρδιές όλων των παιδιών του μετά την επιστροφή του στον Πατέρα του στον ουρανό.		141:7.6 (1593.7) Jesus laid great emphasis upon what he called the two truths of first import in the teachings of the kingdom, and they are: the attainment of salvation by faith, and faith alone, associated with the revolutionary teaching of the attainment of human liberty through the sincere recognition of truth, “You shall know the truth, and the truth shall make you free.” Jesus was the truth made manifest in the flesh, and he promised to send his Spirit of Truth into the hearts of all his children after his return to the Father in heaven.
141:7.7 (1594.1) Ο Κύριος δίδασκε σε αυτούς τους αποστόλους τις πιο θεμελιώδεις αλήθειες για μια ολόκληρη εποχή στη γη. Συχνά άκουγαν αυτές τις διδασκαλίες όταν στην πραγματικότητα αυτά που έλεγε προορίζονταν για την έμπνευση και την διαπαιδαγώγηση άλλων κόσμων. Έδινε το παράδειγμα ενός νέου και αυθεντικού σχεδίου ζωής. Από ανθρώπινη προσωπική άποψη ήταν αλήθεια ένας Ιουδαίος, αλλά ζούσε τη ζωή για όλο τον κόσμο σαν ένας θνητός όλης της πλάσης.		141:7.7 (1594.1) The Master was teaching these apostles the essentials of truth for an entire age on earth. They often listened to his teachings when in reality what he said was intended for the inspiration and edification of other worlds. He exemplified a new and original plan of life. From the human standpoint he was indeed a Jew, but he lived his life for all the world as a mortal of the realm.
141:7.8 (1594.2) Για να εξασφαλίσει την αναγνώριση του Πατέρα του στο ξετύλιγμα του σχεδίου της Βασιλείας, ο Ιησούς εξηγούσε ότι είχε σκόπιμα παραλείψει τους «μεγάλους άνδρες της γης». Ξεκίνησε το έργο του με τους φτωχούς, την τάξη που είχε τόσο παραμεληθεί από τις περισσότερες θρησκείες των προηγούμενων εποχών. Δεν περιφρονούσε κανέναν, το σχέδιό του ήταν για όλο τον κόσμο, ακόμα συμπαντικό. Ήταν τόσο τολμηρός και εμφατικός σ’ αυτές τις εξαγγελίες που ακόμα και ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης είχαν μπει στον πειρασμό να πιστέψουν ότι ίσως να ήταν εκτός εαυτού.		141:7.8 (1594.2) To insure the recognition of his Father in the unfolding of the plan of the kingdom, Jesus explained that he had purposely ignored the “great men of earth.” He began his work with the poor, the very class which had been so neglected by most of the evolutionary religions of preceding times. He despised no man; his plan was world-wide, even universal. He was so bold and emphatic in these announcements that even Peter, James, and John were tempted to think he might possibly be beside himself.
141:7.9 (1594.3) Προσπαθούσε με μαλακό τρόπο να μεταδώσει σ’ αυτούς τους αποστόλους την αλήθεια ότι είχε έρθει στη γη με την αποστολή να μην δώσει ένα παράδειγμα για λίγες ανθρώπινες υπάρξεις, αλλά να εγκαθιδρύσει και υποδείξει ένα επίπεδο ανθρώπινης ζωής για όλους τους ανθρώπους σε όλους τους κόσμους από άκρη σε άκρη όλου του σύμπαντός του. Και αυτό το επίπεδο πλησίαζε την υπέρτατη τελειότητα, ακόμα την τέλεια καλοσύνη του Παγκόσμιου Πατέρα. αλλά οι απόστολοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν τη σημασία των λόγων του.		141:7.9 (1594.3) He sought mildly to impart to these apostles the truth that he had come on this bestowal mission, not to set an example for a few earth creatures, but to establish and demonstrate a standard of human life for all peoples upon all worlds throughout his entire universe. And this standard approached the highest perfection, even the final goodness of the Universal Father. But the apostles could not grasp the meaning of his words.
141:7.10 (1594.4) Ανήγγειλε ότι είχε έρθει σαν δάσκαλος, σαν δάσκαλος σταλμένος από τον Ουρανό για να παρουσιάσει την πνευματική αλήθεια στην υλική σκέψη. Και αυτό ακριβώς έκανε. Ήταν ένας δάσκαλος, όχι ένα ιεροκήρυκας. Από ανθρώπινη άποψη ο Πέτρος ήταν πολύ πιο αποτελεσματικός κήρυκας από τον Ιησού. Τα κηρύγματα του Ιησού ήταν τόσο αποτελεσματικά ένεκα της μοναδικής προσωπικότητάς του και όχι γιατί υποχρέωνε την προσευχή ή τη συναισθηματική έλξη. Ο Ιησούς μιλούσε κατ’ ευθείαν στην ανθρώπινη ψυχή. Ήταν δάσκαλος του ανθρώπινου πνεύματος αλλά διαμέσου του μυαλού. Ζούσε με τους ανθρώπους.		141:7.10 (1594.4) He announced that he had come to function as a teacher, a teacher sent from heaven to present spiritual truth to the material mind. And this is exactly what he did; he was a teacher, not a preacher. From the human viewpoint Peter was a much more effective preacher than Jesus. Jesus’ preaching was so effective because of his unique personality, not so much because of compelling oratory or emotional appeal. Jesus spoke directly to men’s souls. He was a teacher of man’s spirit, but through the mind. He lived with men.
141:7.11 (1594.5) Ήταν με αυτήν την ευκαιρία που ο Ιησούς εκμυστηρεύτηκε στον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη ότι το έργο του στη γη ήταν κατά κάποιο τρόπο περιορισμένο από την «Επιτροπή από ψηλά», αναφερόμενος στις πριν την ενσάρκωση οδηγίες του Ουράνιου αδελφού του Εμμανουήλ. Τους είπε ότι είχε έρθει να κάνει το θέλημα του Πατέρα του και μόνο το θέλημα του Πατέρα του. Παρακινούμενος έτσι από την ολόψυχη μοναδικότητα του σκοπού του, δεν έδειχνε ενοχλημένος από την παρουσία του κακού στον κόσμο.		141:7.11 (1594.5) It was on this occasion that Jesus intimated to Peter, James, and John that his work on earth was in some respects to be limited by the commission of his “associate on high,” referring to the prebestowal instructions of his Paradise brother, Immanuel. He told them that he had come to do his Father’s will and only his Father’s will. Being thus motivated by a wholehearted singleness of purpose, he was not anxiously bothered by the evil in the world.
141:7.12 (1594.6) Οι απόστολοι είχαν αρχίσει να αναγνωρίζουν την ανεπιτήδευτη φιλικότητα του Ιησού. Αν και ο Κύριος ήταν εύκολος στην προσέγγιση, ζούσε πάντα ανεξάρτητα και πάνω από όλα τα ανθρώπινα όντα. Ούτε για μια φορά δεν κυριεύτηκε από κάποια αμιγώς ανθρώπινη επιρροή και δεν εκτέθηκε στην αδύναμη ανθρώπινη κρίση. Δεν έδινε προσοχή στην γνώμη του κοινού και δεν επηρεαζόταν από τη λατρεία του κόσμου. Σπάνια σταματούσε για να διορθώσει παρανοήσεις ή μνησικακούσε για κακή εκπροσώπηση. Ποτέ δεν ζητούσε συμβουλή από ανθρώπους, ποτέ δεν έκανε εκκλήσεις για προσευχή.		141:7.12 (1594.6) The apostles were beginning to recognize the unaffected friendliness of Jesus. Though the Master was easy of approach, he always lived independent of, and above, all human beings. Not for one moment was he ever dominated by any purely mortal influence or subject to frail human judgment. He paid no attention to public opinion, and he was uninfluenced by praise. He seldom paused to correct misunderstandings or to resent misrepresentation. He never asked any man for advice; he never made requests for prayers.
141:7.13 (1594.7) Ο Ιάκωβος είχε εκπλαγεί πώς ο Ιησούς φαινόταν να καταλαβαίνει αμέσως το τέλος από την αρχή. Ο Κύριος σπάνια εμφανιζόταν έκπληκτος. Δεν ήταν ποτέ εξημμένος, θυμωμένος ή συγχυσμένος. Ποτέ δεν δικαιολογήθηκε σε κανένα. Ήταν κατά διαστήματα λυπημένος, αλλά ποτέ απογοητευμένος.		141:7.13 (1594.7) James was astonished at how Jesus seemed to see the end from the beginning. The Master rarely appeared to be surprised. He was never excited, vexed, or disconcerted. He never apologized to any man. He was at times saddened, but never discouraged.
141:7.14 (1594.8) Ο Ιωάννης αντιλήφτηκε πιο καθαρά ότι παρόλα τα θεϊκά του χαρίσματα, πάνω από όλα ήταν άνθρωπος. Ο Ιησούς έζησε σαν άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους και κατανόησε, αγάπησε και έμαθε πώς να κουμαντάρει του ανθρώπους. Στην προσωπική ζωή του ήταν τόσο ανθρώπινος και όμως τόσο αλάνθαστος. Και πάντα ήταν αλτρουιστής.		141:7.14 (1594.8) More clearly John recognized that, notwithstanding all of his divine endowments, after all, he was human. Jesus lived as a man among men and understood, loved, and knew how to manage men. In his personal life he was so human, and yet so faultless. And he was always unselfish.
141:7.15 (1595.1) Αν και ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης δεν μπορούσαν να καταλάβουν πολύ καλά όλα όσα τους έλεγε ο Ιησούς με εκείνη την ευκαιρία, οι ευγενικές κουβέντες του έμειναν ζωντανές στην καρδιά τους και μετά τη σταύρωση και την ανάσταση βγήκαν στην επιφάνεια για να πλουτίσουν και χαροποιήσουν το έργο που συνέχισαν. Δεν ήταν περίεργο που οι απόστολοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν τελείως τις λέξεις του Κυρίου, γιατί τους προέβαλλε το σχέδιο ζωής μιας νέας εποχής.		141:7.15 (1595.1) Although Peter, James, and John could not understand very much of what Jesus said on this occasion, his gracious words lingered in their hearts, and after the crucifixion and resurrection they came forth greatly to enrich and gladden their subsequent ministry. No wonder these apostles did not fully comprehend the Master’s words, for he was projecting to them the plan of a new age.
8. ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΙΕΡΙΧΩ ^top		8. Working in Jericho ^top
141:8.1 (1595.2) Καθ’ όλη την παραμονή των τεσσάρων εβδομάδων στη Βηθανία πέραν του Ιορδάνη, αρκετές φορές την εβδομάδα ο Ανδρέας έστελνε, ανά δυο, τους αποστόλους να πάνε μέχρι την Ιεριχώ για μια ή δυο μέρες. Ο Ιωάννης είχε πολλούς οπαδούς στην Ιεριχώ και η πλειονότητά τους δεχόταν ευχάριστα τις πιο προχωρημένες διδασκαλίες του Ιησού και των αποστόλων. Σ’ αυτές τις επισκέψεις στην Ιεριχώ οι απόστολοι άρχισαν να εκτελούν πιο εξειδικευμένα τις εντολές του Ιησού και να θεραπεύουν τους αρρώστους. Επισκέφτηκαν κάθε σπίτι στην πόλη και προσπάθησαν να ελαφρώσουν κάθε πονεμένο άνθρωπο.		141:8.1 (1595.2) Throughout the four weeks’ sojourn at Bethany beyond Jordan, several times each week Andrew would assign apostolic couples to go up to Jericho for a day or two. John had many believers in Jericho, and the majority of them welcomed the more advanced teachings of Jesus and his apostles. On these Jericho visits the apostles began more specifically to carry out Jesus’ instructions to minister to the sick; they visited every house in the city and sought to comfort every afflicted person.
141:8.2 (1595.3) Οι απόστολοι εργάστηκαν δημόσια στην Ιεριχώ για κάποιο διάστημα αλλά οι προσπάθειές τους ήταν κυρίως πιο χαμηλών τόνων και προσωπικής φύσης. Ανακάλυψαν τώρα ότι τα καλά νέα της Βασιλείας επιδρούσαν πολύ ευεργετικά στους αρρώστους. Το μήνυμά τους επέφερε τη γιατρειά στους πονεμένους. Και ήταν στην Ιεριχώ που η εξουσιοδότηση του Ιησού στους δώδεκα, να κηρύξουν τα χαρούμενα νέα της Βασιλείας και να εξυπηρετούν τους πονεμένους, είχε για πρώτη φορά τέλεια αποτελέσματα.		141:8.2 (1595.3) The apostles did some public work in Jericho, but their efforts were chiefly of a more quiet and personal nature. They now made the discovery that the good news of the kingdom was very comforting to the sick; that their message carried healing for the afflicted. And it was in Jericho that Jesus’ commission to the twelve to preach the glad tidings of the kingdom and minister to the afflicted was first fully carried into effect.
141:8.3 (1595.4) Σταμάτησαν στην Ιεριχώ καθ’ οδόν προς την Ιερουσαλήμ και τους πρόφτασε μια αντιπροσωπία από τη Μεσοποταμία που είχε έρθει να συνομιλήσει με τον Ιησού. Οι απόστολοι σχεδίαζαν να μείνουν μόνο μια μέρα εδώ, αλλά όταν αυτοί οι αναζητητές της αλήθειας από την Ανατολή έφτασαν, ο Ιησούς παρέμεινε κοντά τους τρεις μέρες και αυτοί επέστρεψαν στα σπίτια τους κατά μήκος του Ευφράτη ευτυχισμένοι με τη γνώση της καινούργιας αλήθειας για την Βασιλεία των Ουρανών.		141:8.3 (1595.4) They stopped in Jericho on the way up to Jerusalem and were overtaken by a delegation from Mesopotamia that had come to confer with Jesus. The apostles had planned to spend but a day here, but when these truth seekers from the East arrived, Jesus spent three days with them, and they returned to their various homes along the Euphrates happy in the knowledge of the new truths of the kingdom of heaven.
9. ΑΝΑΧΩΡΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ^top		9. Departing for Jerusalem ^top
141:9.1 (1595.5) Τη Δευτέρα, τελευταία μέρα του Μαρτίου, ο Ιησούς και οι απόστολοι άρχισαν το ταξίδι τους από τους λόφους προς την Ιερουσαλήμ. Ο Λάζαρος από τη Βηθανία(*) είχε κατέβει δυο φορές στον Ιορδάνη για να δει τον Ιησού και είχε κάνει κάθε προετοιμασία για τον Κύριο και τους αποστόλους ώστε να κάνουν το αρχηγείο τους στο σπίτι του Λάζαρου και των αδελφών του, στη Βηθανία, για όσο διάστημα θα έμεναν στην Ιερουσαλήμ.		141:9.1 (1595.5) On Monday, the last day of March, Jesus and the apostles began their journey up the hills toward Jerusalem. Lazarus of Bethany had been down to the Jordan twice to see Jesus, and every arrangement had been made for the Master and his apostles to make their headquarters with Lazarus and his sisters at Bethany as long as they might desire to stay in Jerusalem.
141:9.2 (1595.6) Οι μαθητές του Ιωάννη παρέμειναν στη Βηθανία, πέρα από τον Ιορδάνη, διδάσκοντας και κηρύττοντας στα πλήθη, έτσι ο Ιησούς συνοδευόταν μόνο από τους δώδεκα όταν έφτασε στο σπίτι του Λάζαρου. Εδώ ο Ιησούς και οι απόστολοι παρέμειναν πέντε μέρες, αναπαυόμενοι και παίρνοντας δυνάμεις πριν πάνε για το Πάσχα στην Ιερουσαλήμ. Ήταν σημαντικό γεγονός για τη ζωή της Μάρθας και της Μαρίας να έχουν τον Κύριο και τους αποστόλους στο σπίτι του αδελφού τους, όπου μπορούσαν να εξυπηρετούν τις ανάγκες τους.		141:9.2 (1595.6) The disciples of John remained at Bethany beyond the Jordan, teaching and baptizing the multitudes, so that Jesus was accompanied only by the twelve when he arrived at Lazarus’s home. Here Jesus and the apostles tarried for five days, resting and refreshing themselves before going on to Jerusalem for the Passover. It was a great event in the lives of Martha and Mary to have the Master and his apostles in the home of their brother, where they could minister to their needs.
141:9.3 (1595.7) Την Κυριακή το πρωί, 6 Απριλίου, ο Ιησούς και οι απόστολοι κατέβηκαν στην Ιερουσαλήμ, και ήταν η πρώτη φορά που ο Κύριος και όλοι οι δώδεκα βρίσκονταν εκεί μαζί.		141:9.3 (1595.7) On Sunday morning, April 6, Jesus and the apostles went down to Jerusalem; and this was the first time the Master and all of the twelve had been there together.