Εγγραφο 142		Paper 142
ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ		The Passover at Jerusalem
142:0.1 (1596.1) Τον Απρίλιο ο Ιησούς και οι απόστολοι εργάστηκαν στην Ιερουσαλήμ, φεύγοντας κάθε απόγευμα από την πόλη για να περάσουν τη νύχτα στη Βηθανία. Ο ίδιος ο Ιησούς περνούσε μια ή δυο μέρες κάθε εβδομάδα στην Ιερουσαλήμ, στο σπίτι του Φλάβιου, ενός Ελληνοϊουδαίου, όπου πολλοί διακεκριμένοι Ιουδαίοι έρχονταν κρυφά για να το ρωτήσουν.		142:0.1 (1596.1) THE month of April Jesus and the apostles worked in Jerusalem, going out of the city each evening to spend the night at Bethany. Jesus himself spent one or two nights each week in Jerusalem at the home of Flavius, a Greek Jew, where many prominent Jews came in secret to interview him.
142:0.2 (1596.2) Την πρώτη μέρα στην Ιερουσαλήμ ο Ιησούς ζήτησε να δει το φίλο των προηγούμενων χρόνων, τον Άννα, που κάποτε ήταν ανώτερος ιερέας και συγγενής της Σαλώμης, της γυναίκας του Ζεβεδαίου. Ο Άννας άκουγε για τον Ιησού και τη διδασκαλία του και όταν ο Ιησούς πήγε στο σπίτι του ανώτερου ιερέα, έγινε δεκτός με μεγάλη επιφυλακτικότητα. Όταν ο Ιησούς αντιλήφθηκε την ψυχρότητα του Άννα, αναχώρησε αμέσως, λέγοντας καθώς έφευγε: «Ο φόβος είναι ο κύριος υποδουλωτής του ανθρώπου και η υπεροψία η μεγαλύτερη αδυναμία του. Θα εγκαταλείψεις τον εαυτό σου στην κατοχή αυτών των δυο καταστροφέων της χαράς και της ελευθερίας;». Αλλά ο Άννας δεν απάντησε. Ο Κύριος δεν ξανάδε τον Άννα μέχρι τη στιγμή που αυτός καθόταν με τον γαμπρό του στη θέση του δικαστή του Γιου του Ανθρώπου.		142:0.2 (1596.2) The first day in Jerusalem Jesus called upon his friend of former years, Annas, the onetime high priest and relative of Salome, Zebedee’s wife. Annas had been hearing about Jesus and his teachings, and when Jesus called at the high priest’s home, he was received with much reserve. When Jesus perceived Annas’s coldness, he took immediate leave, saying as he departed: “Fear is man’s chief enslaver and pride his great weakness; will you betray yourself into bondage to both of these destroyers of joy and liberty?” But Annas made no reply. The Master did not again see Annas until the time when he sat with his son-in-law in judgment on the Son of Man.
1. Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΤΟ ΝΑΟ ^top		1. Teaching in the Temple ^top
142:1.1 (1596.3) Καθ’ όλο αυτό το μήνα ο Ιησούς ή κάποιος από τους αποστόλους δίδασκε καθημερινά στο ναό. Όταν το πλήθος για το Πάσχα αυξήθηκε τόσο ώστε δεν μπορούσε να μπει στο ναό για τη διδασκαλία, οι απόστολοι διεξήγαγαν πολλές διδασκαλίες σε ομάδες έξω από τον ιερό περίβολο. Το κεντρικό θέμα του μηνύματός τους ήταν:		142:1.1 (1596.3) Throughout this month Jesus or one of the apostles taught daily in the temple. When the Passover crowds were too great to find entrance to the temple teaching, the apostles conducted many teaching groups outside the sacred precincts. The burden of their message was:
142:1.2 (1596.4) 1. Η Βασιλεία των Ουρανών είναι κοντά.		142:1.2 (1596.4) 1. The kingdom of heaven is at hand.
142:1.3 (1596.5) 2. Δια της πίστεως στην πατρότητα του Θεού μπορείτε να εισέλθετε στη Βασιλεία των Ουρανών, και έτσι να γίνετε τα παιδιά του Θεού.		142:1.3 (1596.5) 2. By faith in the fatherhood of God you may enter the kingdom of heaven, thus becoming the sons of God.
142:1.4 (1596.6) 3. Η αγάπη είναι ο κανόνας της ζωής μέσα στη βασιλεία – ύψιστη αφοσίωση προς το Θεό ενώ αγαπάτε τον πλησίον σας όπως τον εαυτόν σας.		142:1.4 (1596.6) 3. Love is the rule of living within the kingdom—supreme devotion to God while loving your neighbor as yourself.
142:1.5 (1596.7) 4. Υπακοή στο θέλημα του Πατέρα, παραχωρώντας την προσωπική του ζωή κάποιος στα προϊόντα του πνεύματος, είναι ο νόμος της Βασιλείας.		142:1.5 (1596.7) 4. Obedience to the will of the Father, yielding the fruits of the spirit in one’s personal life, is the law of the kingdom.
142:1.6 (1596.8) Τα πλήθη που είχαν έρθει να γιορτάσουν το Πάσχα, άκουγαν τη διδασκαλία του Ιησού, και εκατοντάδες από αυτούς ευφράνθηκαν με τα καλά νέα. Οι επικεφαλείς ιερείς και οι άρχοντες των Ιουδαίων άρχισαν να αγωνιούν για τον Ιησού και τους αποστόλους του και διαφωνούσαν δημόσια μεταξύ τους για το τι έπρεπε να γίνει με αυτούς.		142:1.6 (1596.8) The multitudes who came to celebrate the Passover heard this teaching of Jesus, and hundreds of them rejoiced in the good news. The chief priests and rulers of the Jews became much concerned about Jesus and his apostles and debated among themselves as to what should be done with them.
142:1.7 (1596.9) Εκτός από τη διδασκαλία μέσα και γύρω από το ναό, οι απόστολοι και άλλοι πιστοί είχαν επιφορτιστεί να προσφέρουν πολλή προσωπική εργασία ανάμεσα στον όχλο του Πάσχα. Αυτοί οι ενδιαφερόμενοι άνδρες και γυναίκες μετέδιδαν τα νέα του μηνύματος του Ιησού από αυτόν εδώ τον εορτασμό του Πάσχα μέχρι τα έσχατα μέρη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και επίσης στην Ανατολή. Αυτή ήταν η αρχή της διάδοσης του ευαγγελίου της βασιλείας στον έξω κόσμο. Το έργο του Ιησού δεν θα ήταν πια περιορισμένο στην Παλαιστίνη.		142:1.7 (1596.9) Besides teaching in and about the temple, the apostles and other believers were engaged in doing much personal work among the Passover throngs. These interested men and women carried the news of Jesus’ message from this Passover celebration to the uttermost parts of the Roman Empire and also to the East. This was the beginning of the spread of the gospel of the kingdom to the outside world. No longer was the work of Jesus to be confined to Palestine.
2. Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ^top		2. God’s Wrath ^top
142:2.1 (1597.1) Υπήρχε στην Ιερουσαλήμ και παρακολουθούσε τον εορτασμό του Πάσχα κάποιος Ιακώβ, ένας πλούσιος Ιουδαίος έμπορος από την Κρήτη που ήρθε στον Ανδρέα με την παράκληση να δει ιδιαιτέρως τον Ιησού. Ο Ανδρέας όρισε την μυστική συνάντηση με τον Ιησού στο σπίτι του Φλάβιου, το βραδάκι της επόμενης μέρας. Αυτός ο άνδρας δεν μπορούσε να κατανοήσει τη διδασκαλία του Κυρίου και ήρθε γιατί επιθυμούσε να τον ερωτήσει περισσότερα για τη βασιλεία του Θεού. Είπε ο Ιακώβ στον Ιησού: «Όμως, Διδάσκαλε, ο Μωυσής και οι αρχαίοι προφήτες μας λένε ότι ο Γιαχβέ είναι ένας ζηλότυπος Θεός, ένας Θεός μεγάλης οργής και άγριου θυμού. Οι προφήτες λένε ότι μισεί αυτούς που πράττουν το κακό και εκδικείται εκείνους που δεν υπακούουν στο νόμο του. Εσύ και οι μαθητές σου μας διδάσκετε ότι ο Θεός είναι ευγενικός και ευσπλαχνικός Πατέρας, που τόσο αγαπάει όλους τους ανθρώπους ώστε θα τους καλωσορίσει σ’ αυτή τη Βασιλεία των Ουρανών, την οποία αναγγέλλετε ότι είναι πλησίον».		142:2.1 (1597.1) There was in Jerusalem in attendance upon the Passover festivities one Jacob, a wealthy Jewish trader from Crete, and he came to Andrew making request to see Jesus privately. Andrew arranged this secret meeting with Jesus at Flavius’s home the evening of the next day. This man could not comprehend the Master’s teachings, and he came because he desired to inquire more fully about the kingdom of God. Said Jacob to Jesus: “But, Rabbi, Moses and the olden prophets tell us that Yahweh is a jealous God, a God of great wrath and fierce anger. The prophets say he hates evildoers and takes vengeance on those who obey not his law. You and your disciples teach us that God is a kind and compassionate Father who so loves all men that he would welcome them into this new kingdom of heaven, which you proclaim is so near at hand.”
142:2.2 (1597.2) Όταν ο Ιακώβ τελείωσε να μιλάει, ο Ιησούς απάντησε: «Ιακώβ, καλά εξέφρασες τις διδασκαλίες των αρχαίων προφητών που δίδασκαν τα παιδιά της γενιάς τους σύμφωνα με την αντίληψη της εποχής τους. Ο Πατέρας μας των Ουρανών δεν αλλάζει. Αλλά η αντίληψη της φύσης του έχει γίνει πιο ευρεία και πιο μεγάλη από την εποχή του Μωυσή και την εποχή του Αμώς ακόμα και από την εποχή του προφήτη Ησαΐα. Και τώρα εγώ ήρθα σαν άνθρωπος για να αποκαλύψω τον Πατέρα σε νέα δόξα και να προβάλω την αγάπη του και το έλεός του σε όλους τους ανθρώπους όλων των κόσμων. Καθώς το ευαγγέλιο αυτής της βασιλείας θα διαδοθεί σε όλο τον κόσμο με το μήνυμά της, της καλής διάθεσης και της καλής θέλησης προς όλους τους ανθρώπους, θα αναπτυχθούν βελτιωμένες και καλύτερες σχέσεις ανάμεσα στις οικογένειες όλων των εθνών. Καθώς περνάει ο καιρός, οι πατεράδες θα αγαπήσουν περισσότερο τα παιδιά τους και έτσι θα δημιουργηθεί ευρύτερη κατανόηση για την αγάπη του Ουράνιου Πατέρα προς τα γήινα παιδιά του. Θυμήσου, Ιακώβ, ότι ένας καλός και αληθινός πατέρας όχι μόνο αγαπάει την οικογένειά του σαν σύνολο – σαν οικογένεια – αλλά επίσης αγαπάει αληθινά και ενδιαφέρεται στοργικά για κάθε ανεξάρτητο μέλος».		142:2.2 (1597.2) When Jacob finished speaking, Jesus replied: “Jacob, you have well stated the teachings of the olden prophets who taught the children of their generation in accordance with the light of their day. Our Father in Paradise is changeless. But the concept of his nature has enlarged and grown from the days of Moses down through the times of Amos and even to the generation of the prophet Isaiah. And now have I come in the flesh to reveal the Father in new glory and to show forth his love and mercy to all men on all worlds. As the gospel of this kingdom shall spread over the world with its message of good cheer and good will to all men, there will grow up improved and better relations among the families of all nations. As time passes, fathers and their children will love each other more, and thus will be brought about a better understanding of the love of the Father in heaven for his children on earth. Remember, Jacob, that a good and true father not only loves his family as a whole—as a family—but he also truly loves and affectionately cares for each individual member.”
142:2.3 (1597.3) Μετά την ουσιώδη συζήτηση για τον χαρακτήρα του ουράνιου Πατέρα, ο Ιησούς έκλεισε λέγοντας: «Εσύ, Ιακώβ, που είσαι πατέρας πολλών παιδιών, γνωρίζεις καλά την αλήθεια των λόγων μου». Και ο Ιακώβ ρώτησε: «Αλλά, Κύριε, ποιος σου είπε ότι είμαι πατέρας έξι παιδιών; Πώς και ξέρεις αυτό για μένα;». Και ο Κύριος απάντησε: «Αρκεί να σου πω ότι ο Πατέρας και ο Γιος γνωρίζουν τα πάντα, γιατί πράγματι βλέπουν τα πάντα. Αγαπώντας τα παιδιά σου σαν γήινος πατέρας, πρέπει τώρα να δεχτείς σαν πραγματικότητα την αγάπη του ουράνιου Πατέρα για σένα – όχι γενικά για όλα τα παιδιά του Αβραάμ, αλλά για σένα, την ξεχωριστή ψυχή σου».		142:2.3 (1597.3) After considerable discussion of the heavenly Father’s character, Jesus paused to say: “You, Jacob, being a father of many, know well the truth of my words.” And Jacob said: “But, Master, who told you I was the father of six children? How did you know this about me?” And the Master replied: “Suffice it to say that the Father and the Son know all things, for indeed they see all. Loving your children as a father on earth, you must now accept as a reality the love of the heavenly Father for you—not just for all the children of Abraham, but for you, your individual soul.”
142:2.4 (1597.4) Μετά ο Ιησούς συνέχισε: «Όταν τα παιδιά σου είναι πολύ μικρά και ανώριμα, και εσύ πρέπει να τα τιμωρήσεις, μπορεί να νομίζουν ότι ο πατέρας τους είναι θυμωμένος και γεμάτος μνησίκακη οργή. Η ανωριμότητά τους δεν μπορεί να εισχωρήσει πέρα από την τιμωρία και να διακρίνουν τη σωστή κρίση και τη διορθωτική τρυφερότητα του πατέρα. Αλλά όταν αυτά τα ίδια παιδιά μεγαλώσουν και γίνουν άνδρες ή γυναίκες, δεν θα ήταν ανοησία εκ μέρους τους να προσκολληθούν σε αυτές τις προηγούμενες και παρανοημένες ιδέες σχετικά με τον πατέρα τους; Σαν μεγάλοι οφείλουν να διακρίνουν τώρα την αγάπη του πατέρα τους σε όλες αυτές τις προηγούμενες τιμωρίες. Δεν πρέπει λοιπόν και το ανθρώπινο είδος, με το πέρασμα των αιώνων, να καταλάβει πληρέστερα την πραγματική φύση και τον τρυφερό χαρακτήρα του Πατέρα στους ουρανούς; Τι όφελος θα έχεις από διαδοχικές γενιές πνευματικού διαφωτισμού, αν εσύ επιμένεις να βλέπεις το Θεό όπως τον είδαν ο Μωυσής και οι προφήτες; Σου λέω, Ιακώβ, υπό το λαμπερό φως αυτής της ώρας ότι θα πρέπει να δεις τον Πατέρα όπως δεν τον πρόσεξε κανένας ποτέ πριν. Και βλέποντάς τον με αυτόν τον τρόπο θα ευφρανθείς να μπεις στη βασιλεία όπου κυβερνάει ένας τόσο ελεήμων Πατέρας και θα έπρεπε να επιζητήσεις και να κάνεις το θέλημά της αγάπης του να κυριαρχήσει στη ζωή σου από δω και πέρα».		142:2.4 (1597.4) Then Jesus went on to say: “When your children are very young and immature, and when you must chastise them, they may reflect that their father is angry and filled with resentful wrath. Their immaturity cannot penetrate beyond the punishment to discern the father’s farseeing and corrective affection. But when these same children become grown-up men and women, would it not be folly for them to cling to these earlier and misconceived notions regarding their father? As men and women they should now discern their father’s love in all these early disciplines. And should not mankind, as the centuries pass, come the better to understand the true nature and loving character of the Father in heaven? What profit have you from successive generations of spiritual illumination if you persist in viewing God as Moses and the prophets saw him? I say to you, Jacob, under the bright light of this hour you should see the Father as none of those who have gone before ever beheld him. And thus seeing him, you should rejoice to enter the kingdom wherein such a merciful Father rules, and you should seek to have his will of love dominate your life henceforth.”
142:2.5 (1598.1) Και ο Ιακώβ απάντησε: «Διδάσκαλε, πιστεύω, επιθυμώ να με οδηγήσεις στη βασιλεία του Πατέρα».		142:2.5 (1598.1) And Jacob answered: “Rabbi, I believe; I desire that you lead me into the Father’s kingdom.”
3. ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ ^top		3. The Concept of God ^top
142:3.1 (1598.2) Οι δώδεκα απόστολοι, οι περισσότεροι των οποίων είχαν ακούσει αυτή τη συζήτηση για το χαρακτήρα του Θεού, εκείνη τη νύχτα έκαναν στον Ιησού πολλές ερωτήσεις για τον Πατέρα στους ουρανούς. Οι απαντήσεις του Κυρίου σ’ αυτές τις ερωτήσεις μπορούν να εκτεθούν καλύτερα με την ακόλουθη περίληψη σε σύγχρονη φρασεολογία:		142:3.1 (1598.2) The twelve apostles, most of whom had listened to this discussion of the character of God, that night asked Jesus many questions about the Father in heaven. The Master’s answers to these questions can best be presented by the following summary in modern phraseology:
142:3.2 (1598.3) Ο Ιησούς τους επέπληξε ήρεμα λέγοντας κατ’ ουσίαν: δεν γνωρίζετε τις παραδόσεις του Ισραήλ που σχετίζονται με της επέκταση της ιδέας του Γιαχβέ και αγνοείτε τη διδασκαλία των Γραφών που αφορούν τη θεωρία του Θεού; Ύστερα ο Κύριος προχώρησε στην εκπαίδευση των αποστόλων σχετικά με την εξέλιξη της σκέψης για τη θεότητα, καθ’ όλη την πορεία της ανάπτυξης του Ιουδαϊκού λαού. Επέστησε την προσοχή στις ακόλουθες φράσεις της εξέλιξης της ιδέας του Θεού:		142:3.2 (1598.3) Jesus mildly upbraided the twelve, in substance saying: Do you not know the traditions of Israel relating to the growth of the idea of Yahweh, and are you ignorant of the teaching of the Scriptures concerning the doctrine of God? And then did the Master proceed to instruct the apostles about the evolution of the concept of Deity throughout the course of the development of the Jewish people. He called attention to the following phases of the growth of the God idea:
142:3.3 (1598.4) 1. Γιαχβέ – ο θεός των φυλών του Σινά. Αυτή ήταν η πρωτόγονη σκέψη για τη θεότητα την οποία ο Μωυσής εξύψωσε στο ανώτερο επίπεδο του Κυρίου και Θεού του Ισραήλ. Ο Πατέρας στους ουρανούς δεν αρνείται να δεχτεί την ειλικρινή λατρεία των γήινων παιδιών του, άσχετα με το πόσο ακατέργαστη είναι η σκέψη τους για τη θεότητα ή με ποιο όνομα συμβολίζουν τη θεϊκή φύση.		142:3.3 (1598.4) 1. Yahweh—the god of the Sinai clans. This was the primitive concept of Deity which Moses exalted to the higher level of the Lord God of Israel. The Father in heaven never fails to accept the sincere worship of his children on earth, no matter how crude their concept of Deity or by what name they symbolize his divine nature.
142:3.4 (1598.5) 2. Ο Ύψιστος. Αυτή τη σκέψη του Πατέρα στον ουρανό φανέρωσε ο Μελχισεδέκ στον Αβραάμ και μεταφέρθηκε μακριά από το Σάλεμ από εκείνους που στη συνέχεια πίστεψαν σ’ αυτή την μεγεθυσμένη και εκτεταμένη ιδέα της θεότητας. Ο Αβραάμ και ο αδελφός του άφησαν την Ουρ εξαιτίας της εκεί εδραίωσης της λατρείας του Ήλιου, και έγιναν οπαδοί της διδασκαλίας του Μελχισεδέκ για τον Ελ Ελυόν – τον Ύψιστο Θεό. Η δική τους ιδέα για το Θεό ήταν σύνθετη, και αποτελείτο από ένα μείγμα της κληρονομιάς των παλαιότερων ιδεών της Μεσοποταμίας και της θεωρίας για τον Ύψιστο.		142:3.4 (1598.5) 2. The Most High. This concept of the Father in heaven was proclaimed by Melchizedek to Abraham and was carried far from Salem by those who subsequently believed in this enlarged and expanded idea of Deity. Abraham and his brother left Ur because of the establishment of sun worship, and they became believers in Melchizedek’s teaching of El Elyon—the Most High God. Theirs was a composite concept of God, consisting in a blending of their older Mesopotamian ideas and the Most High doctrine.
142:3.5 (1598.6) 3. Ελ Σαντάι. Κατ’ αυτές τις προηγούμενες εποχές πολλοί Εβραίοι λάτρευαν τον Ελ Σαντάι, την Αιγυπτιακή ιδέα του Θεού στον ουρανό, την οποία διδάχτηκαν κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους στη χώρα του Νείλου. Πολύ αργότερα από την εποχή του Μελχισεδέκ όλες αυτές οι τρεις ιδέες περί Θεού ενώθηκαν σε μια για να σχηματίσουν τη θεωρία της δημιουργού θεότητας, του Κυρίου και Θεού του Ισραήλ.		142:3.5 (1598.6) 3. El Shaddai. During these early days many of the Hebrews worshiped El Shaddai, the Egyptian concept of the God of heaven, which they learned about during their captivity in the land of the Nile. Long after the times of Melchizedek all three of these concepts of God became joined together to form the doctrine of the creator Deity, the Lord God of Israel.
142:3.6 (1598.7) 4. Ελοχίμ. Από τους χρόνους του Αδάμ, το δίδαγμα της Τριαδικής Θεότητας του παραδείσου παρέμενε σταθερό. Δεν θυμάστε ότι οι Γραφές αρχίζουν με τη διαβεβαίωση «Στην αρχή οι Θεοί δημιούργησαν τους ουρανούς και τη γη;». Αυτό δείχνει ότι, όταν έγινε αυτή η καταγραφή, η ιδέα της Τριάδας των τριών Θεών σε έναν, είχε ήδη βρει καταφύγιο στη θρησκεία των προγόνων μας.		142:3.6 (1598.7) 4. Elohim. From the times of Adam the teaching of the Paradise Trinity has persisted. Do you not recall how the Scriptures begin by asserting that “In the beginning the Gods created the heavens and the earth”? This indicates that when that record was made the Trinity concept of three Gods in one had found lodgment in the religion of our forebears.
142:3.7 (1598.8) 5. Ο υπέρτατος Γιαχβέ. Την εποχή του Ησαΐα αυτές οι δοξασίες για το Θεό είχαν διασταλεί στην ιδέα ενός Παγκόσμιου Δημιουργού που συγχρόνως ήταν πανίσχυρος και ελεήμων. Και αυτή η εξελιγμένη και διευρυμένη ιδέα περί Θεού ουσιαστικά αντικατέστησε όλες τις προηγούμενες ιδέες της θεότητας στη θρησκεία των πατέρων μας.		142:3.7 (1598.8) 5. The Supreme Yahweh. By the times of Isaiah these beliefs about God had expanded into the concept of a Universal Creator who was simultaneously all-powerful and all-merciful. And this evolving and enlarging concept of God virtually supplanted all previous ideas of Deity in our fathers’ religion.
142:3.8 (1598.9) 6. Ο Πατέρας των Ουρανών. Και σήμερα γνωρίζουμε το Θεό σαν Πατέρα μας στον Ουρανό. Η διδασκαλία μας προβλέπει μια θρησκεία όπου ένας πιστός είναι ο γιος του Θεού. Αυτά είναι τα καλά νέα του ευαγγελίου της Βασιλείας των Ουρανών. Μαζί με τον Πατέρα συνυπάρχουν ο Γιος και το Άγιο Πνεύμα, και η αποκάλυψη της φύσης και της λειτουργίας αυτών των Ουρανίων Θεοτήτων θα συνεχίσει να διευρύνεται και να φωτίζει παντού όλη την ατελεύτητη εποχή της πνευματικής αιώνιας προόδου των ανερχόμενων παιδιών του Θεού. Σε όλες τις χρονικές περιόδους και σε όλες τις εποχές η αληθινή λατρεία κάθε ανθρώπινου όντος – που αφορά την προσωπική πνευματική πρόοδο – αναγνωρίζεται, από το διαμένον εντός του ανθρώπου πνεύμα, σαν φόρος τιμής αποδιδόμενος στον Πατέρα των Ουρανών.		142:3.8 (1598.9) 6. The Father in heaven. And now do we know God as our Father in heaven. Our teaching provides a religion wherein the believer is a son of God. That is the good news of the gospel of the kingdom of heaven. Coexistent with the Father are the Son and the Spirit, and the revelation of the nature and ministry of these Paradise Deities will continue to enlarge and brighten throughout the endless ages of the eternal spiritual progression of the ascending sons of God. At all times and during all ages the true worship of any human being—as concerns individual spiritual progress—is recognized by the indwelling spirit as homage rendered to the Father in heaven.
142:3.9 (1599.1) Ποτέ πριν οι απόστολοι δεν είχαν εκπλαγεί τόσο πολύ, ακούγοντας την αφήγηση για το πώς διευρύνθηκε η ιδέα για το Θεό στην Ιουδαϊκή σκέψη των προηγούμενων γενεών. Είχαν ζαλιστεί τόσο που δεν έκαναν ερωτήσεις. Καθώς στεκόντουσαν σιωπηλοί μπροστά στον Ιησού, ο Κύριος συνέχισε: «Και θα έπρεπε να τις γνωρίζετε αυτές τις αλήθειες, γιατί έχετε διαβάσει τις Γραφές. Δεν διαβάσατε στο Σαμουήλ που λέει: ‘ Και ο θυμός του Κυρίου φούντωσε κατά του Ισραήλ τόσο ώστε κίνησε τον Δαυίδ εναντίον τους, λέγοντας, πήγαινε να μετρήσεις τον Ισραήλ και τον Ιούδα;’ και αυτό δεν ήταν περίεργο γιατί στις ημέρες του Σαμουήλ τα παιδιά του Αβραάμ πίστευαν πραγματικά ότι ο Γιαχβέ δημιούργησε και το καλό και το κακό. Αλλά όταν ένας συγγραφέας μετέπειτα αφηγείτο αυτά τα γεγονότα, μετά τη διεύρυνση της Ιουδαϊκής ιδέας για τη φύση του Θεού, δεν τόλμησε να αποδώσει κακό στον Γιαχβέ, γι αυτό είπε: ‘ Και ο Σατανάς ορθώθηκε κατά του Ισραήλ και προκάλεσε τον Δαυίδ να μετρήσει τον Ισραήλ’. Δεν μπορείτε να διακρίνετε πώς μια τέτοια αναφορά μέσα στις Γραφές, δείχνει καθαρά ότι η ιδέα για τη φύση του Θεού συνέχισε να μεγαλώνει από τη μια γενιά στην άλλη;		142:3.9 (1599.1) Never before had the apostles been so shocked as they were upon hearing this recounting of the growth of the concept of God in the Jewish minds of previous generations; they were too bewildered to ask questions. As they sat before Jesus in silence, the Master continued: “And you would have known these truths had you read the Scriptures. Have you not read in Samuel where it says: ‘And the anger of the Lord was kindled against Israel, so much so that he moved David against them, saying, go number Israel and Judah’? And this was not strange because in the days of Samuel the children of Abraham really believed that Yahweh created both good and evil. But when a later writer narrated these events, subsequent to the enlargement of the Jewish concept of the nature of God, he did not dare attribute evil to Yahweh; therefore he said: ‘And Satan stood up against Israel and provoked David to number Israel.’ Cannot you discern that such records in the Scriptures clearly show how the concept of the nature of God continued to grow from one generation to another?
142:3.10 (1599.2) Και πάλι θα έπρεπε να είχατε διακρίνει το μεγάλωμα της κατανόησης του θεϊκού νόμου αν είχατε διατηρήσει αυτήν την ευρύτερη ιδέα περί θεότητας. Όταν τα παιδιά του Ισραήλ εξήλθαν από την Αίγυπτο, τις ημέρες πριν από την διευρυμένη αποκάλυψη του Γιαχβέ , είχαν δέκα εντολές τις οποίες κρατούσαν σαν νόμο, ακριβώς την εποχή που είχαν κατασκηνώσει μπροστά στο Σινά. Και αυτές οι δέκα εντολές ήταν :		142:3.10 (1599.2) “Again should you have discerned the growth of the understanding of divine law in perfect keeping with these enlarging concepts of divinity. When the children of Israel came out of Egypt in the days before the enlarged revelation of Yahweh, they had ten commandments which served as their law right up to the times when they were encamped before Sinai. And these ten commandments were:
142:3.11 (1599.3) 1. Δεν θα λατρεύεις άλλο Θεό, γιατί ο Κύριος είναι ζηλότυπος Θεός.		142:3.11 (1599.3) “1. You shall worship no other god, for the Lord is a jealous God.
142:3.12 (1599.4) 2. Δεν θα κατασκευάζεις φτιαχτούς θεούς.		142:3.12 (1599.4) “2. You shall not make molten gods.
142:3.13 (1599.5) 3. Δεν θα αμελείς να τηρείς την εορτή των άζυμων ψωμιών.		142:3.13 (1599.5) “3. You shall not neglect to keep the feast of unleavened bread.
142:3.14 (1599.6) 4. Από όλα τα αρσενικά ανθρώπου ή ζώων, το πρωτότοκο είναι δικό μου, λέγει ο Κύριος.		142:3.14 (1599.6) “4. Of all the males of men or cattle, the first-born are mine, says the Lord.
142:3.15 (1599.7) 5. Έξι μέρες θα εργάζεσαι, αλλά την έβδομη μέρα θα αναπαύεσαι.		142:3.15 (1599.7) “5. Six days you may work, but on the seventh day you shall rest.
142:3.16 (1599.8) 6. Δεν θα ξεχνάς να τηρείς την εορτή των πρώτων καρπών και την εορτή της συγκομιδής στο τέλος του χρόνου.		142:3.16 (1599.8) “6. You shall not fail to observe the feast of the first fruits and the feast of the ingathering at the end of the year.
142:3.17 (1599.9) 7. Δεν θα προσφέρεις αίμα καμιάς θυσίας μαζί με άζυμο ψωμί.		142:3.17 (1599.9) “7. You shall not offer the blood of any sacrifice with leavened bread.
142:3.18 (1599.10) 8. Η θυσία από την εορτή του Πάσχα δεν θα φυλάγεται για την επομένη ημέρα.		142:3.18 (1599.10) “8. The sacrifice of the feast of the Passover shall not be left until morning.
142:3.19 (1599.11) 9. Τα πρώτα των πρώτων καρπών της γης θα τα προσφέρεις στον οίκο του Κυρίου και Θεού σου.		142:3.19 (1599.11) “9. The first of the first fruits of the ground you shall bring to the house of the Lord your God.
142:3.20 (1599.12) 10. Δεν θα πειράξεις μωρό που θηλάζει στην αγκαλιά της μητέρας του.		142:3.20 (1599.12) “10. You shall not seethe a kid in its mother’s milk.
142:3.21 (1599.13) Και τότε, ανάμεσα σε αστραπές και βροντές στο Σινά, ο Μωυσής τους έδωσε τις καινούργιες δέκα εντολές, οι οποίες , όλοι θα παραδεχθείτε ότι είναι πιο αξιόλογες εκφράσεις για να συνοδεύουν την διευρυμένη ιδέα του Γιαχβέ περί θεότητας. Και προσέξατε ποτέ, αν και αυτές οι εντολές αναφέρονται δυο φορές στις Γραφές, ότι την πρώτη φορά προσδιορίζεται η απελευθέρωση από την Αίγυπτο σαν η αιτία για την αργία του Σαββάτου, ενώ στην νεότερη καταγραφή, τα προχωρημένα θρησκευτικά πιστεύω των προγόνων μας απαιτούσαν να αλλάξει αυτό και ο λόγος της αργίας του Σαββάτου να είναι η ανάμνηση του γεγονότος της δημιουργίας του κόσμου;		142:3.21 (1599.13) “And then, amidst the thunders and lightnings of Sinai, Moses gave them the new ten commandments, which you will all allow are more worthy utterances to accompany the enlarging Yahweh concepts of Deity. And did you never take notice of these commandments as twice recorded in the Scriptures, that in the first case deliverance from Egypt is assigned as the reason for Sabbath keeping, while in a later record the advancing religious beliefs of our forefathers demanded that this be changed to the recognition of the fact of creation as the reason for Sabbath observance?
142:3.22 (1599.14) Και μετά θυμάστε ότι για μια ακόμη φορά – κατά τη μεγάλη πνευματική διαφώτιση των ημερών του Ησαΐα – αυτές οι δέκα αρνητικές εντολές άλλαξαν στον μεγάλο και θετικό νόμο της αγάπης, τη νουθεσία να αγαπάτε το Θεό πάνω από όλα και τον πλησίον σας σαν τον εαυτό σας. Και είναι αυτόν τον υπέρτατο νόμο της αγάπης για τον Θεό και τον άνθρωπο που εγώ επίσης κηρύττω σε σας, ότι αποτελεί το κύριο καθήκον του ανθρώπου».		142:3.22 (1599.14) “And then will you remember that once again—in the greater spiritual enlightenment of Isaiah’s day—these ten negative commandments were changed into the great and positive law of love, the injunction to love God supremely and your neighbor as yourself. And it is this supreme law of love for God and for man that I also declare to you as constituting the whole duty of man.”
142:3.23 (1600.1) Και όταν τελείωσε να μιλάει, κανένας δεν τον ρώτησε τίποτε. Πήγαν όλοι να κοιμηθούν.		142:3.23 (1600.1) And when he had finished speaking, no man asked him a question. They went, each one to his sleep.
4. Ο ΦΛΑΒΙΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ^top		4. Flavius and Greek Culture ^top
142:4.1 (1600.2) Ο Φλάβιος, ο Ελληνοϊουδαίος, ήταν ένας προσήλυτος που δεν είχε περιτμηθεί ούτε βαπτισθεί. Επειδή ήταν μεγάλος λάτρης του ωραίου στην τέχνη και τη γλυπτική, το σπίτι που κατείχε κατά την παραμονή του στην Ιερουσαλήμ ήταν ένα όμορφο κτίριο. Αυτό το σπίτι ήταν εξεζητημένα στολισμένο με ανεκτίμητους θησαυρούς που είχε μαζέψει από εδώ κι από εκεί στα ταξίδια του ανά τον κόσμο. Όταν πρωτοσκέφτηκε να καλέσει τον Ιησού στο σπίτι του, φοβήθηκε ότι ο Κύριος θα προσβαλλόταν στη θέα αυτών των αναφερομένων εικόνων. Αλλά ο Φλάβιος εξεπλάγη ευχάριστα όταν ο Ιησούς μπήκε στο σπίτι και αντί να τον επιπλήξει, που είχε αυτά τα υποτιθέμενα ειδωλολατρικά αντικείμενα διασκορπισμένα σε όλο το σπίτι, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για όλη τη συλλογή και έκανε επαινετικές ερωτήσεις για κάθε αντικείμενο, καθώς ο Φλάβιος τον συνόδευε από δωμάτιο σε δωμάτιο, δείχνοντάς του όλα τα αγαπημένα του αγάλματα.		142:4.1 (1600.2) Flavius, the Greek Jew, was a proselyte of the gate, having been neither circumcised nor baptized; and since he was a great lover of the beautiful in art and sculpture, the house which he occupied when sojourning in Jerusalem was a beautiful edifice. This home was exquisitely adorned with priceless treasures which he had gathered up here and there on his world travels. When he first thought of inviting Jesus to his home, he feared that the Master might take offense at the sight of these so-called images. But Flavius was agreeably surprised when Jesus entered the home that, instead of rebuking him for having these supposedly idolatrous objects scattered about the house, he manifested great interest in the entire collection and asked many appreciative questions about each object as Flavius escorted him from room to room, showing him all of his favorite statues.
142:4.2 (1600.3) Ο Κύριος είδε ότι ο οικοδεσπότης του είχε μπερδευτεί με τη φιλική του στάση απέναντι στην τέχνη. Έτσι όταν τελείωσαν την επιθεώρηση ολόκληρης της συλλογής, ο Ιησούς είπε: «Επειδή εκτιμάς την ομορφιά των πραγμάτων που δημιούργησε ο Πατέρας μου και πήραν μορφή από τα καλλιτεχνικά χέρια του ανθρώπου, γιατί θα έπρεπε να σε επιπλήξω; Επειδή κάποτε ο Μωυσής προσπάθησε να καταπολεμήσει την ειδωλολατρία και τη λατρεία ψεύτικων θεών, γιατί θα πρέπει όλοι οι άνθρωποι να θυμώνουν με την αναπαραγωγή της χάρης και της ομορφιάς; Σου λέγω, Φλάβιε, τα παιδιά του Μωυσή τον παρεξήγησαν, και σήμερα κατασκευάζουν ψεύτικους θεούς παρά τις απαγορεύσεις του για εικόνες και ομοιώματα πραγμάτων στον ουρανό και στη γη. Αλλά ακόμα και αν ο Μωυσής δίδαξε τέτοιους περιορισμούς στα σκοτεινιασμένα μυαλά εκείνων των ημερών, τι σχέση έχει αυτό με τη σημερινή ημέρα που ο Ουράνιος Πατέρας αποκαλύπτεται σαν το Παγκόσμιο Πνεύμα που κυβερνάει τα πάντα; Και, Φλάβιε, σου δηλώνω ότι στην προσεχή βασιλεία δεν θα διδάσκουν πια ‘Μη λατρεύεις αυτό και μη λατρεύεις εκείνο’, δεν θα ενδιαφέρονται πλέον για εντολές όπως το να αποφεύγουν αυτό και να προσέχουν να μην κάνουν εκείνο, αλλά όλοι θα ενδιαφέρονται για ένα ύψιστο καθήκον. Και αυτό το καθήκον του ανθρώπου εκφράζεται μέσα από δυο μεγάλα προνόμια: ειλικρινή λατρεία για τον αιώνιο Δημιουργό, τον Ουράνιο Πατέρα, και στοργική βοήθεια για τον συνάνθρωπο. Αν αγαπάς το γείτονά σου όσο αγαπάς και τον εαυτό σου, γνωρίζεις πράγματι ότι είσαι παιδί του Θεού.		142:4.2 (1600.3) The Master saw that his host was bewildered at his friendly attitude toward art; therefore, when they had finished the survey of the entire collection, Jesus said: “Because you appreciate the beauty of things created by my Father and fashioned by the artistic hands of man, why should you expect to be rebuked? Because Moses onetime sought to combat idolatry and the worship of false gods, why should all men frown upon the reproduction of grace and beauty? I say to you, Flavius, Moses’ children have misunderstood him, and now do they make false gods of even his prohibitions of images and the likeness of things in heaven and on earth. But even if Moses taught such restrictions to the darkened minds of those days, what has that to do with this day when the Father in heaven is revealed as the universal Spirit Ruler over all? And, Flavius, I declare that in the coming kingdom they shall no longer teach, ‘Do not worship this and do not worship that’; no longer shall they concern themselves with commands to refrain from this and take care not to do that, but rather shall all be concerned with one supreme duty. And this duty of man is expressed in two great privileges: sincere worship of the infinite Creator, the Paradise Father, and loving service bestowed upon one’s fellow men. If you love your neighbor as you love yourself, you really know that you are a son of God.
142:4.3 (1600.4) Σε μια εποχή που ο Πατέρας μου δεν ήταν καλά κατανοητός, ο Μωυσής ήταν δικαιολογημένος για τις προσπάθειές του να αντισταθεί στην ειδωλολατρία, αλλά στην εποχή που έρχεται ο Πατέρας θα έχει αποκαλυφθεί στη ζωή του Γιου του. Και αυτή η νέα αποκάλυψη του Θεού θα κάνει για πάντα ανώφελη τη σύγχυση του Δημιουργού Πατέρα με τα είδωλα από πέτρα ή τις εικόνες από χρυσό και ασήμι. Από δω και πέρα θα μπορούν οι άνθρωποι να απολαμβάνουν τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς χωρίς να μπερδεύουν την εκτίμηση τέτοιας υλικής ομορφιάς με τη λατρεία και το έργο του Ουράνιου Πατέρα, του Θεού όλων των πραγμάτων και όλων των όντων».		142:4.3 (1600.4) “In an age when my Father was not well understood, Moses was justified in his attempts to withstand idolatry, but in the coming age the Father will have been revealed in the life of the Son; and this new revelation of God will make it forever unnecessary to confuse the Creator Father with idols of stone or images of gold and silver. Henceforth, intelligent men may enjoy the treasures of art without confusing such material appreciation of beauty with the worship and service of the Father in Paradise, the God of all things and all beings.”
142:4.4 (1600.5) Ο Φλάβιος πίστεψε όλα όσα του δίδαξε ο Ιησούς. Την επομένη πήγαν στη Βηθανία πέρα από τον Ιορδάνη και βαπτίστηκε από τους μαθητές του Ιωάννη. Και αυτό το έκανε επειδή οι απόστολοι του Ιησού δεν βάπτιζαν ακόμα τους πιστούς. Όταν ο Φλάβιος επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ, έκανε μεγάλη γιορτή προς τιμήν του Ιησού και προσκάλεσε εξήντα από τους φίλους του. Και πολλοί από αυτούς τους καλεσμένους έγιναν επίσης πιστοί του μηνύματος της ερχόμενης βασιλείας.		142:4.4 (1600.5) Flavius believed all that Jesus taught him. The next day he went to Bethany beyond the Jordan and was baptized by the disciples of John. And this he did because the apostles of Jesus did not yet baptize believers. When Flavius returned to Jerusalem, he made a great feast for Jesus and invited sixty of his friends. And many of these guests also became believers in the message of the coming kingdom.
5. Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ^top		5. The Discourse on Assurance ^top
142:5.1 (1601.1) Ένα από τα μεγαλύτερα κηρύγματα που έκανε ο Ιησούς στο ναό αυτήν την εβδομάδα του Πάσχα ήταν η απάντηση για μια ερώτηση που έγινε από έναν ακροατή, ένα άνδρα από τη Δαμασκό. Αυτός ο άνδρας ρώτησε τον Ιησού: «Διδάσκαλε, πώς θα γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι σε έστειλε ο Θεός και ότι αληθινά θα εισέλθουμε σε αυτή τη βασιλεία που εσύ και οι απόστολοί σου ανακοινώνετε ότι έφτασε;». Και ο Ιησούς απάντησε:		142:5.1 (1601.1) One of the great sermons which Jesus preached in the temple this Passover week was in answer to a question asked by one of his hearers, a man from Damascus. This man asked Jesus: “But, Rabbi, how shall we know of a certainty that you are sent by God, and that we may truly enter into this kingdom which you and your disciples declare is near at hand?” And Jesus answered:
142:5.2 (1601.2) «Σύμφωνα με το μήνυμά μου και τη διδασκαλία των μαθητών μου, θα πρέπει να τους κρίνετε από τους καρπούς τους. Αν σας κηρύττουμε τις αλήθειες του πνεύματος, το πνεύμα θα μαρτυρήσει στις καρδιές σας ότι το μήνυμά μας είναι αυθεντικό. Όσον αφορά τη βασιλεία και την επιβεβαίωσή της αποδοχής σας από τον Πατέρα στον ουρανό, επιτρέψατέ μου να σας ρωτήσω ποιος πατέρας από εσάς, που είναι αξιέπαινος και καλοκάγαθος πατέρας, θα άφηνε το παιδί του στην αγωνία ή την αβεβαιότητα σχετικά με τη θέση του στην οικογένεια ή τη σίγουρη θέση στην αγάπη της καρδιάς του πατέρα του; Εσείς οι γήινοι πατεράδες ευχαριστιέστε βασανίζοντας τα παιδιά σας με την ανασφάλεια για τη θέση τους στη διαρκή αγάπη της καρδιάς σας; Ούτε ο Πατέρας σας στους ουρανούς αφήνει τα πιστά παιδιά του μέσα στο πνεύμα της αμφιβολίας και της αβεβαιότητας σχετικά με τη θέση τους στη βασιλεία. Αν δεχτείτε το Θεό σαν Πατέρα σας, τότε όντως, αληθινά είστε τα παιδιά του Θεού. Και αν είστε παιδιά, είστε βέβαια και για τη θέση που βρίσκεστε σχετικά με την αιώνια και θεϊκή υική σχέση. Αν πιστεύετε τα λόγια μου, τότε πιστεύετε σε Εκείνον που με έστειλε και με αυτή την πίστη στον Πατέρα έχετε εξασφαλίσει τη θέση σας στην ουράνια πολιτεία. Αν πράττετε το θέλημα του Πατέρα στους ουρανούς, δεν θα αποτύχετε στην επίτευξη της αιώνιας ζωής και προόδου στο θεϊκό βασίλειο.		142:5.2 (1601.2) “As to my message and the teaching of my disciples, you should judge them by their fruits. If we proclaim to you the truths of the spirit, the spirit will witness in your hearts that our message is genuine. Concerning the kingdom and your assurance of acceptance by the heavenly Father, let me ask what father among you who is a worthy and kindhearted father would keep his son in anxiety or suspense regarding his status in the family or his place of security in the affections of his father’s heart? Do you earth fathers take pleasure in torturing your children with uncertainty about their place of abiding love in your human hearts? Neither does your Father in heaven leave his faith children of the spirit in doubtful uncertainty as to their position in the kingdom. If you receive God as your Father, then indeed and in truth are you the sons of God. And if you are sons, then are you secure in the position and standing of all that concerns eternal and divine sonship. If you believe my words, you thereby believe in Him who sent me, and by thus believing in the Father, you have made your status in heavenly citizenship sure. If you do the will of the Father in heaven, you shall never fail in the attainment of the eternal life of progress in the divine kingdom.
142:5.3 (1601.3) Το Ύψιστο Πνεύμα θα φέρει τη μαρτυρία στο πνεύμα σας ότι είστε πράγματι τα παιδιά του Θεού. Και αν είστε τα παιδιά του Θεού, τότε έχετε γεννηθεί από το πνεύμα του Θεού, και οιοσδήποτε έχει γεννηθεί από το πνεύμα έχει μέσα του τη δύναμη να υπερνικήσει κάθε αμφιβολία, και αυτή είναι η νίκη που ξεπερνάει κάθε αβεβαιότητα, όπως το πιστεύω σας.		142:5.3 (1601.3) “The Supreme Spirit shall bear witness with your spirits that you are truly the children of God. And if you are the sons of God, then have you been born of the spirit of God; and whosoever has been born of the spirit has in himself the power to overcome all doubt, and this is the victory that overcomes all uncertainty, even your faith.
142:5.4 (1601.4) Ο προφήτης Ησαΐας είχε πει μιλώντας εκείνη την εποχή: ‘ Όταν το πνεύμα εκχύεται πάνω μας από ψηλά, τότε το έργο της δικαιοσύνης θα γίνει ειρήνη, ηρεμία και βεβαιότητα για πάντα’. Και σε όλους όσους πιστεύουν πραγματικά αυτό το ευαγγέλιο, θα γίνω εγγυητής για την υποδοχή τους στην αιώνια ευσπλαχνία και την αιώνια ζωή του βασιλείου του Πατέρα μου. Εσείς, λοιπόν, που ακούτε αυτό το μήνυμα και πιστεύετε αυτό το ευαγγέλιο της βασιλείας είστε παιδιά του Θεού και έχετε αιώνια ζωή. Και η απόδειξη σε όλο τον κόσμο ότι έχετε γεννηθεί από το πνεύμα είναι ότι ειλικρινά αγαπάτε ο ένας τον άλλο».		142:5.4 (1601.4) “Said the Prophet Isaiah, speaking of these times: ‘When the spirit is poured upon us from on high, then shall the work of righteousness become peace, quietness, and assurance forever.’ And for all who truly believe this gospel, I will become surety for their reception into the eternal mercies and the everlasting life of my Father’s kingdom. You, then, who hear this message and believe this gospel of the kingdom are the sons of God, and you have life everlasting; and the evidence to all the world that you have been born of the spirit is that you sincerely love one another.”
142:5.5 (1601.5) Το πλήθος των ακροατών παρέμεινε πολλές ώρες με τον Ιησού, κάνοντας πολλές ερωτήσεις και ακούγοντας προσεκτικά τις ενθαρρυντικές απαντήσεις του. Ακόμα και οι απόστολοι είχαν ενθαρρυνθεί από τη διδασκαλία του Ιησού ώστε να κηρύττουν το ευαγγέλιο της βασιλείας με περισσότερη δύναμη και βεβαιότητα. Αυτή η εμπειρία στην Ιερουσαλήμ αποτέλεσε μεγάλη έμπνευση για τους δώδεκα. Ήταν η πρώτη τους επαφή με τόσο τεράστια πλήθη και πήραν πολύτιμα μαθήματα τα οποία, αποδείχτηκε ότι, έδωσαν μεγάλη βοήθεια στο μετέπειτα έργο τους.		142:5.5 (1601.5) The throng of listeners remained many hours with Jesus, asking him questions and listening attentively to his comforting answers. Even the apostles were emboldened by Jesus’ teaching to preach the gospel of the kingdom with more power and assurance. This experience at Jerusalem was a great inspiration to the twelve. It was their first contact with such enormous crowds, and they learned many valuable lessons which proved of great assistance in their later work.
6. Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ^top		6. The Visit with Nicodemus ^top
142:6.1 (1601.6) Ένα απόγευμα, στο σπίτι του Φλάβιου, ήρθε να δει τον Ιησού κάποιος Νικόδημος, ένας πλούσιος και ηλικιωμένος, μέλος του Ιουδαϊκού Σανχεντρίν. Είχε ακούσει πολλά για τη διδασκαλία του Γαλιλαίου και έτσι ένα απόγευμα πήγε να τον ακούσει, καθώς δίδασκε στην αυλή του ναού. Θα πήγαινε και άλλες φορές ν’ ακούσει τον Ιησού να κηρύττει, αλλά φοβόταν μην τον δουν οι άνθρωποι που παρακολουθούσαν τη διδασκαλία, γιατί οι Ιουδαίοι άρχοντες είχαν ήδη έρθει σε τόση διαφωνία με τον Ιησού που κανένα μέλος του Σανχεντρίν δεν θα ήθελε να φανεί ότι ταυτιζόταν μαζί του. Έτσι ο Νικόδημος κανόνισε με τον Ανδρέα να δει τον Ιησού ιδιαιτέρως μετά το πέσιμο της νύχτας αυτό το ιδιαίτερο βράδυ. Ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης βρίσκονταν στον κήπο του Φλάβιου όταν ξεκίνησε η συνέντευξη, αλλά αργότερα μπήκαν όλοι στο σπίτι όπου συνεχιζόταν η συζήτηση.		142:6.1 (1601.6) One evening at the home of Flavius there came to see Jesus one Nicodemus, a wealthy and elderly member of the Jewish Sanhedrin. He had heard much about the teachings of this Galilean, and so he went one afternoon to hear him as he taught in the temple courts. He would have gone often to hear Jesus teach, but he feared to be seen by the people in attendance upon his teaching, for already were the rulers of the Jews so at variance with Jesus that no member of the Sanhedrin would want to be identified in any open manner with him. Accordingly, Nicodemus had arranged with Andrew to see Jesus privately and after nightfall on this particular evening. Peter, James, and John were in Flavius’s garden when the interview began, but later they all went into the house where the discourse continued.
142:6.2 (1602.1) Καλωσορίζοντας το Νικόδημο, ο Ιησούς δεν έδειξε κάποια ιδιαίτερη υπακοή, μιλώντας μαζί του δεν υπήρξε καμία δέσμευση ή ανάρμοστη πειστικότητα. Ο Κύριος δεν προσπάθησε να αποκρούσει τον εχέμυθο επισκέπτη, ούτε χρησιμοποίησε σαρκασμούς. Καθ’ όλη τη συνδιαλλαγή με τον εξέχοντα επισκέπτη, ο Ιησούς ήταν ήρεμος, σοβαρός και αξιοπρεπής. Ο Νικόδημος δεν ήταν επίσημος εκπρόσωπος του Σανχεντρίν. Είχε έρθει να δει τον Ιησού επειδή έδειχνε εξ ολοκλήρου προσωπικό και ειλικρινές ενδιαφέρον για τα κηρύγματα του Κυρίου.		142:6.2 (1602.1) In receiving Nicodemus, Jesus showed no particular deference; in talking with him, there was no compromise or undue persuasiveness. The Master made no attempt to repulse his secretive caller, nor did he employ sarcasm. In all his dealings with the distinguished visitor, Jesus was calm, earnest, and dignified. Nicodemus was not an official delegate of the Sanhedrin; he came to see Jesus wholly because of his personal and sincere interest in the Master’s teachings.
142:6.3 (1602.2) Αφού τον σύστησε ο Φλάβιος, ο Νικόδημος είπε: «Διδάσκαλε, γνωρίζουμε ότι είσαι δάσκαλος σταλμένος από τον Θεό, γιατί ένας απλός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να διδάσκει τοιουτοτρόπως, εκτός και αν ο Θεός ήταν μαζί του. Και επιθυμώ να μάθω περισσότερα για τη διδασκαλία σου σχετικά με την ερχόμενη βασιλεία».		142:6.3 (1602.2) Upon being presented by Flavius, Nicodemus said: “Rabbi, we know that you are a teacher sent by God, for no mere man could so teach unless God were with him. And I am desirous of knowing more about your teachings regarding the coming kingdom.”
142:6.4 (1602.3) Ο Ιησούς απάντησε στο Νικόδημο: «Αληθώς, αληθώς, σου λέγω Νικόδημε, εάν δεν γεννηθεί κανείς άνωθεν, δεν μπορεί να δει τη βασιλεία του Θεού». Τότε απάντησε ο Νικόδημος: «Πώς μπορεί να γεννηθεί ξανά ένας άνθρωπος όταν είναι γέρος; Δεν μπορεί να εισέλθει για δεύτερη φορά στην κοιλιά της μητέρας του και να γεννηθεί».		142:6.4 (1602.3) Jesus answered Nicodemus: “Verily, verily, I say to you, Nicodemus, except a man be born from above, he cannot see the kingdom of God.” Then replied Nicodemus: “But how can a man be born again when he is old? He cannot enter a second time into his mother’s womb to be born.”
142:6.5 (1602.4) Αποκρίθηκε ο Ιησούς: «Ωστόσο, σου δηλώνω, αν δεν γεννηθεί κανείς από το πνεύμα, δεν μπορεί να μπει στη βασιλεία του Θεού. Εκείνο που έχει γεννηθεί από τη σάρκα είναι σάρκα, και εκείνο που έχει γεννηθεί από το Πνεύμα είναι πνεύμα. Αλλά μη σου φαίνεται περίεργο που σου είπα ότι πρέπει να γεννηθείς από επάνω. Όταν φυσάει ο άνεμος, ακούς το θρόισμα των φύλλων, αλλά δεν βλέπεις τον άνεμο – από πού έρχεται ή προς τα πού πηγαίνει – έτσι είναι καθένας που είναι γεννημένος από το Πνεύμα. Με τα μάτια της σάρκας μπορείς να παρατηρήσεις τις εκδηλώσεις του πνεύματος, αλλά δεν μπορείς στην πράξη να διακρίνεις το Πνεύμα».		142:6.5 (1602.4) Jesus said: “Nevertheless, I declare to you, except a man be born of the spirit, he cannot enter into the kingdom of God. That which is born of the flesh is flesh, and that which is born of the spirit is spirit. But you should not marvel that I said you must be born from above. When the wind blows, you hear the rustle of the leaves, but you do not see the wind—whence it comes or whither it goes—and so it is with everyone born of the spirit. With the eyes of the flesh you can behold the manifestations of the spirit, but you cannot actually discern the spirit.”
142:6.6 (1602.5) Ο Νικόδημος απάντησε: «Δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί να συμβεί αυτό;». Ο Ιησούς απάντησε: «Πώς γίνεται εσύ, διδάσκαλος του Ισραήλ και δεν τα γνωρίζεις όλα αυτά; Είναι λοιπόν καθήκον όσων γνωρίζουν την ύπαρξη του πνεύματος να αποκαλύψουν αυτά τα πράγματα σε εκείνους που διακρίνουν μόνο τις εκδηλώσεις του υλικού κόσμου. Αλλά θα μας πιστέψεις αν σου μιλήσουμε για τις αλήθειες του ουρανού; Έχεις το θάρρος, Νικόδημε, να πιστέψεις σ’ έναν που κατέβηκε από τον ουρανό, ακόμα και στο Γιο του Ανθρώπου;		142:6.6 (1602.5) Nicodemus replied: “But I do not understand—how can that be?” Said Jesus: “Can it be that you are a teacher in Israel and yet ignorant of all this? It becomes, then, the duty of those who know about the realities of the spirit to reveal these things to those who discern only the manifestations of the material world. But will you believe us if we tell you of the heavenly truths? Do you have the courage, Nicodemus, to believe in one who has descended from heaven, even the Son of Man?”
142:6.7 (1602.6) Τότε ρώτησε ο Νικόδημος: «Πώς μπορώ να αρχίσω να στηρίζομαι πάνω σ’ αυτό το πνεύμα που θα προετοιμάσει την είσοδό μου στη βασιλεία;». Ο Ιησούς απάντησε: «Ήδη κατοικεί μέσα σου το πνεύμα του Πατέρα μου. Αν αφήσεις να σε οδηγήσει το πνεύμα από ψηλά, πολύ σύντομα θα αρχίσεις να βλέπεις με τα μάτια του πνεύματος και μετά έχοντας επιλέξει ολόψυχα την καθοδήγηση του πνεύματος, θα αναγεννηθείς από το πνεύμα μέχρις ότου μόνος σκοπός της ζωής σου γίνει το να κάνεις το θέλημα του Πατέρα σου που είναι στον ουρανό. Αφού δε, αναγεννηθείς από το πνεύμα και είσαι ευτυχισμένα μέσα στη βασιλεία του Θεού, θα αρχίσεις να δέχεσαι στη ζωή σου τους καρπούς του πνεύματος».		142:6.7 (1602.6) And Nicodemus said: “But how can I begin to lay hold upon this spirit which is to remake me in preparation for entering into the kingdom?” Jesus answered: “Already does the spirit of the Father in heaven indwell you. If you would be led by this spirit from above, very soon would you begin to see with the eyes of the spirit, and then by the wholehearted choice of spirit guidance would you be born of the spirit since your only purpose in living would be to do the will of your Father who is in heaven. And so finding yourself born of the spirit and happily in the kingdom of God, you would begin to bear in your daily life the abundant fruits of the spirit.”
142:6.8 (1602.7) Ο Νικόδημος ήταν τελείως ειλικρινής. Εντυπωσιάστηκε βαθύτατα αλλά έφυγε μπερδεμένος. Ο Νικόδημος είχε πετύχει να ολοκληρωθεί σαν άτομο με αυτοδύναμη πνευματική ανάπτυξη, αυτοσυγκράτηση και ακόμα υψηλές ηθικές αξίες. Ήταν καλλιεργημένος, εγωιστικός και αλτρουιστικός, αλλά δεν ήξερε πώς να υποτάξει τη δική του θέληση στη θέληση του θεϊκού Πατέρα, σαν ένα μικρό παιδί, που είναι πρόθυμο να υποταχθεί στην καθοδήγηση ενός σοφού και στοργικού γήινου πατέρα, και ως εκ τούτου να γίνει αληθινός γιος του Θεού, ένας προοδευτικός διάδοχος του αιώνιου βασιλείου.		142:6.8 (1602.7) Nicodemus was thoroughly sincere. He was deeply impressed but went away bewildered. Nicodemus was accomplished in self-development, in self-restraint, and even in high moral qualities. He was refined, egoistic, and altruistic; but he did not know how to submit his will to the will of the divine Father as a little child is willing to submit to the guidance and leading of a wise and loving earthly father, thereby becoming in reality a son of God, a progressive heir of the eternal kingdom.
142:6.9 (1603.1) Αλλά ο Νικόδημος πράγματι είχε αρκετή πίστη ικανή για να γαντζωθεί στη βασιλεία. Διαμαρτυρήθηκε άτολμα, όταν οι συνάδελφοί του στο Σανχεντρίν ζήτησαν να καταδικάσουν τον Ιησού χωρίς να τον εξετάσουν. Μαζί όμως με τον Ιωσήφ από την Αριμαθαία, αργότερα παραδέχτηκε τολμηρά την πίστη του και ζήτησε το σώμα του Ιησού, όταν οι περισσότεροι από τους μαθητές του Ιησού είχαν εξαφανιστεί από το φόβο εξαιτίας των σκηνών του μαρτυρίου και του τελικού θανάτου του Κυρίου τους.		142:6.9 (1603.1) But Nicodemus did summon faith enough to lay hold of the kingdom. He faintly protested when his colleagues of the Sanhedrin sought to condemn Jesus without a hearing; and with Joseph of Arimathea, he later boldly acknowledged his faith and claimed the body of Jesus, even when most of the disciples had fled in fear from the scenes of their Master’s final suffering and death.
7. ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ^top		7. The Lesson on the Family ^top
142:7.1 (1603.2) Μετά τη γεμάτη δραστηριότητα περίοδο της διδασκαλίας και της προσωπικής εργασίας κατά την εβδομάδα του Πάσχα στην Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς πέρασε την επόμενη Τετάρτη στη Βηθανία, μαζί με τους αποστόλους, αναπαυόμενος. Εκείνο το μεσημέρι, ο Θωμάς ρώτησε κάτι που απαιτούσε μεγάλη και διδακτική απάντηση. Είπε ο Θωμάς: «Κύριε, την ημέρα που μας είχες στείλει σαν πρεσβευτές της βασιλείας, μας είπες πολλά πράγματα , μας δίδαξες σχετικά με τον τρόπο ζωής μας, αλλά τι θα διδάσκουμε τα πλήθη; Πώς θα ζουν αυτοί οι άνθρωποι μετά τον ολοκληρωτικό ερχομό της βασιλείας; Οι μαθητές σου θα έχουν σκλάβους; Οι πιστοί σου θα αποζητούν την φτώχεια και θα αποφεύγουν την περιουσία; Μήπως θα επικρατήσει το έλεος και δεν θα χρειάζεται πια ο νόμος και η δικαιοσύνη;». Ο Ιησούς και οι δώδεκα πέρασαν όλο το απόγευμα και το βράδυ, μετά το δείπνο, συζητώντας τις ερωτήσεις του Θωμά. Για τους σκοπούς αυτής της καταγραφής παρουσιάζουμε την παρακάτω περίληψη των οδηγιών του Κυρίου:		142:7.1 (1603.2) After the busy period of teaching and personal work of Passover week in Jerusalem, Jesus spent the next Wednesday at Bethany with his apostles, resting. That afternoon, Thomas asked a question which elicited a long and instructive answer. Said Thomas: “Master, on the day we were set apart as ambassadors of the kingdom, you told us many things, instructed us regarding our personal mode of life, but what shall we teach the multitude? How are these people to live after the kingdom more fully comes? Shall your disciples own slaves? Shall your believers court poverty and shun property? Shall mercy alone prevail so that we shall have no more law and justice?” Jesus and the twelve spent all afternoon and all that evening, after supper, discussing Thomas’s questions. For the purposes of this record we present the following summary of the Master’s instruction:
142:7.2 (1603.3) Ο Ιησούς προσπάθησε κατ’ αρχάς να κάνει σαφές στους αποστόλους του ότι και ο ίδιος βρισκόταν στη γη ζώντας μια μοναδική ζωή με σάρκα, και ότι αυτοί, οι δώδεκα καλέστηκαν να συμμετάσχουν στην εμπειρία αυτής της ενσάρκωσης του Γιου του Ανθρώπου, και αυτοί σαν συνεργάτες του έπρεπε να μοιραστούν τους πολλούς ιδιαίτερους περιορισμούς και υποχρεώσεις ολόκληρης της εμπειρίας στη γη. Υπήρχε ένας θολός υπαινιγμός ότι ο Γιος του Ανθρώπου ήταν το μόνο άτομο που έζησε ποτέ στη γη, που μπορούσε συγχρόνως να δει μέσα στην ίδια την καρδιά του Θεού και μέσα στα βάθη της ψυχής του ανθρώπου.		142:7.2 (1603.3) Jesus sought first to make plain to his apostles that he himself was on earth living a unique life in the flesh, and that they, the twelve, had been called to participate in this bestowal experience of the Son of Man; and as such coworkers, they, too, must share in many of the special restrictions and obligations of the entire bestowal experience. There was a veiled intimation that the Son of Man was the only person who had ever lived on earth who could simultaneously see into the very heart of God and into the very depths of man’s soul.
142:7.3 (1603.4) Με απόλυτη σαφήνεια ο Ιησούς εξήγησε ότι η Βασιλεία των Ουρανών ήταν μια εξελικτική εμπειρία, που άρχιζε εδώ στη γη και προοδευτικά δια μέσου διαδοχικών επιπέδων ζωής έφτανε στον Παράδεισο. Στην πορεία της νύχτας δήλωσε οριστικά ότι ο «όρος βασιλεία» δεν ήταν ο καλύτερος για να επεξηγήσει τη σχέση του ανθρώπου με το Θεό.		142:7.3 (1603.4) Very plainly Jesus explained that the kingdom of heaven was an evolutionary experience, beginning here on earth and progressing up through successive life stations to Paradise. In the course of the evening he definitely stated that at some future stage of kingdom development he would revisit this world in spiritual power and divine glory.
142:7.4 (1603.5) Χρησιμοποιούσε τέτοια σχήματα λόγου γιατί ο Ιουδαϊκός λαός περίμενε τη βασιλεία, και γιατί ο Ιωάννης είχε κηρύξει χρησιμοποιώντας τους όρους της ερχόμενης βασιλείας. Είπε πάλι ο Ιησούς: «Ο κόσμος μιας άλλης εποχής θα καταλάβει καλύτερα το ευαγγέλιο της βασιλείας όταν θα παρουσιαστεί με όρους που εκφράζουν τις οικογενειακές σχέσεις – όταν ο άνθρωπος κατανοήσει τη θρησκεία σαν τη διδασκαλία της πατρότητας του Θεού και της αδελφότητας του ανθρώπου, σε υική σχέση με το Θεό». Μετά ο Κύριος μίλησε κάμποσο για τη γήινη οικογένεια σαν αντικατοπτρισμό της ουράνιας οικογένειας, επανατοποθετώντας τους δυο βασικούς νόμους της ζωής: Την πρώτη εντολή της αγάπης προς τον πατέρα, την κεφαλή της οικογένειας, και τη δεύτερη εντολή της αμοιβαίας αγάπης ανάμεσα στα παιδιά, να αγαπάς τον αδελφό σου σαν τον εαυτό σου. Και μετά εξήγησε ότι μια τέτοια ποιότητα αδελφικής αγάπης θα φανερωθεί σταθερά μέσα στην ανιδιοτελή και στοργική κοινωνική υπηρεσία.		142:7.4 (1603.5) He next explained that the “kingdom idea” was not the best way to illustrate man’s relation to God; that he employed such figures of speech because the Jewish people were expecting the kingdom, and because John had preached in terms of the coming kingdom. Jesus said: “The people of another age will better understand the gospel of the kingdom when it is presented in terms expressive of the family relationship—when man understands religion as the teaching of the fatherhood of God and the brotherhood of man, sonship with God.” Then the Master discoursed at some length on the earthly family as an illustration of the heavenly family, restating the two fundamental laws of living: the first commandment of love for the father, the head of the family, and the second commandment of mutual love among the children, to love your brother as yourself. And then he explained that such a quality of brotherly affection would invariably manifest itself in unselfish and loving social service.
142:7.5 (1603.6) Μετά ακολούθησε η αξιομνημόνευτη συζήτηση των βασικών χαρακτηριστικών της οικογενειακής ζωής και την εφαρμογή τους στη σχέση μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Ο Ιησούς δήλωσε ότι μια αληθινή οικογένεια βασίζεται στους επτά επόμενους παράγοντες:		142:7.5 (1603.6) Following that, came the memorable discussion of the fundamental characteristics of family life and their application to the relationship existing between God and man. Jesus stated that a true family is founded on the following seven facts:
142:7.6 (1604.1) 1. Ο παράγων της ύπαρξης. Η συγγένεια με τη φύση και τα φαινόμενα που προέρχονται από την ομοιότητα της θνητότητας συνυπάρχουν μέσα στην οικογένεια. Τα παιδιά κληρονομούν μερικά γονικά γνωρίσματα. Τα παιδιά κατάγονται από τους γονείς. Η προσωπικότητα εξαρτάται από τις ενέργειες των γονέων. Η συγγένεια πατέρα και παιδιού είναι έμφυτη σε όλη τη φύση και διαπερνά όλες τις ζωντανές υπάρξεις.		142:7.6 (1604.1) 1. The fact of existence. The relationships of nature and the phenomena of mortal likenesses are bound up in the family: Children inherit certain parental traits. The children take origin in the parents; personality existence depends on the act of the parent. The relationship of father and child is inherent in all nature and pervades all living existences.
142:7.7 (1604.2) 2. Ασφάλεια και ευχαρίστηση. Οι αληθινοί πατεράδες ευχαριστούνται πολύ να παρέχουν τα αναγκαία στα παιδιά τους. Πολλοί πατεράδες δεν ευχαριστούνται να παρέχουν μόνο τα απολύτως αναγκαία στα παιδιά τους αλλά χαίρονται να τους παρέχουν επίσης και εφόδια για ευχαρίστηση.		142:7.7 (1604.2) 2. Security and pleasure. True fathers take great pleasure in providing for the needs of their children. Many fathers are not content with supplying the mere wants of their children but enjoy making provision for their pleasures also.
142:7.8 (1604.3) 3. Εκπαίδευση και εκγύμναση. Οι σοφοί πατεράδες σχεδιάζουν προσεκτικά την εκπαίδευση και την ικανοποιητική εκγύμναση των αγοριών και των κοριτσιών τους. Σαν νέοι προετοιμάζονται για τις μεγαλύτερες ευθύνες της μετέπειτα ζωής.		142:7.8 (1604.3) 3. Education and training. Wise fathers carefully plan for the education and adequate training of their sons and daughters. When young they are prepared for the greater responsibilities of later life.
142:7.9 (1604.4) 4. Πειθαρχία και περιορισμός. Πατεράδες με σωστή κρίση ενεργούν κατάλληλα για την απαραίτητη πειθαρχία, καθοδήγηση, διόρθωση και μερικές φορές περιορισμό των νεαρών και ανώριμων βλαστών τους.		142:7.9 (1604.4) 4. Discipline and restraint. Farseeing fathers also make provision for the necessary discipline, guidance, correction, and sometimes restraint of their young and immature offspring.
142:7.10 (1604.5) 5. Συντροφικότητα και πίστη. Ο στοργικός πατέρας κρατάει εχέμυθη και τρυφερή επαφή με τα παιδιά του. Έχει πάντα το αυτί πρόθυμο να ακούσει τις αιτήσεις τους. Είναι πάντα έτοιμος να μοιραστεί τις κακουχίες τους και τα βοηθάει στις δυσκολίες τους. Ο πατέρας ενδιαφέρεται πάνω από όλα για την προοδευτική ευημερία του απογόνου του.		142:7.10 (1604.5) 5. Companionship and loyalty. The affectionate father holds intimate and loving intercourse with his children. Always is his ear open to their petitions; he is ever ready to share their hardships and assist them over their difficulties. The father is supremely interested in the progressive welfare of his progeny.
142:7.11 (1604.6) 6. Αγάπη και έλεος. Ένας συμπονετικός πατέρας συγχωρεί απλόχερα. Οι πατεράδες δεν μνησικακούν προς τα παιδιά τους. Οι πατεράδες δεν είναι σαν τους δικαστές, τους εχθρούς ή τους πιστωτές. Οι πραγματικές οικογένειες έχουν χτιστεί πάνω στην επιείκεια, την υπομονή και τη συγχώρεση.		142:7.11 (1604.6) 6. Love and mercy. A compassionate father is freely forgiving; fathers do not hold vengeful memories against their children. Fathers are not like judges, enemies, or creditors. Real families are built upon tolerance, patience, and forgiveness.
142:7.12 (1604.7) 7. Προμήθεια για το μέλλον. Οι εγκόσμιοι πατεράδες αγαπούν να αφήνουν κληρονομιά στα παιδιά τους. Η οικογένεια συνεχίζει από τη μια γενιά στην άλλη. Ο θάνατος σταματάει μόνο μια γενιά και σηματοδοτεί την αρχή μιας άλλης. Ο θάνατος βάζει τέλος σε μια ατομική ζωή αλλά όχι απαραίτητα στην οικογένεια.		142:7.12 (1604.7) 7. Provision for the future. Temporal fathers like to leave an inheritance for their sons. The family continues from one generation to another. Death only ends one generation to mark the beginning of another. Death terminates an individual life but not necessarily the family.
142:7.13 (1604.8) Επί ώρες ο Κύριος κουβέντιαζε τις εφαρμογές αυτών των χαρακτηριστικών της οικογενειακής ζωής στις σχέσεις του ανθρώπου, του γήινου παιδιού με το Θεό, τον Ουράνιο Πατέρα. και αυτό ήταν το συμπέρασμά του: «Αυτήν τη ολοκληρωμένη σχέση ενός γιου προς τον Πατέρα, τον οποίο γνωρίζω στην τελειότητα, και που πρέπει όλοι σας να επιτύχετε στο αιώνιο μέλλον, εγώ έχω ήδη επιτύχει. Ο Γιος του Ανθρώπου προετοιμάζεται να ανέλθει στα δεξιά του Πατρός, έτσι ώστε μέσα από εμένα να ανοίξει φαρδύς ο δρόμος για όλους σας να δείτε το Θεό και πριν το τέλος της ένδοξης πορείας να γίνετε τέλειοι, όπως ο Πατέρας σας στον Ουρανό είναι τέλειος».		142:7.13 (1604.8) For hours the Master discussed the application of these features of family life to the relations of man, the earth child, to God, the Paradise Father. And this was his conclusion: “This entire relationship of a son to the Father, I know in perfection, for all that you must attain of sonship in the eternal future I have now already attained. The Son of Man is prepared to ascend to the right hand of the Father, so that in me is the way now open still wider for all of you to see God and, ere you have finished the glorious progression, to become perfect, even as your Father in heaven is perfect.”
142:7.14 (1604.9) Όταν οι απόστολοι άκουσαν αυτές τις αιφνιδιαστικές κουβέντες, ξαναθυμήθηκαν τις αναγγελίες που έκανε ο Ιωάννης την εποχή της βάφτισης του Ιησού και ξαναθυμήθηκαν ζωηρά αυτήν την εμπειρία, όταν μετά το θάνατο και την ανάσταση του Κυρίου συνέχισαν το κήρυγμα και τη διδασκαλία τους.		142:7.14 (1604.9) When the apostles heard these startling words, they recalled the pronouncements which John made at the time of Jesus’ baptism, and they also vividly recalled this experience in connection with their preaching and teaching subsequent to the Master’s death and resurrection.
142:7.15 (1604.10) Ο Ιησούς είναι θεϊκός Γιος, που έχει την απόλυτη εμπιστοσύνη του Συμπαντικού Πατέρα. Βρισκόταν μαζί με τον Πατέρα και τον καταλάβαινε πλήρως. Έζησε τώρα αυτή τη γήινη ζωή προς πλήρη ικανοποίηση του Πατέρα, και αυτή η ενσάρκωση τον έκανε δυνατό να καταλάβει τον άνθρωπο. Ο Ιησούς ήταν η τελειοποίηση του ανθρώπου. Κατόρθωσε να φτάσει σε τέτοια τελειότητα την οποία είναι προορισμένοι να φτάσουν όλοι οι αληθινοί πιστοί δια μέσου αυτού. Ο Ιησούς αποκάλυψε ένα Θεό τελειότητας στον άνθρωπο και παρουσίασε με τον εαυτό του τον τελειοποιημένο γιο της κυριαρχίας στο Θεό.		142:7.15 (1604.10) Jesus is a divine Son, one in the Universal Father’s full confidence. He had been with the Father and comprehended him fully. He had now lived his earth life to the full satisfaction of the Father, and this incarnation in the flesh had enabled him fully to comprehend man. Jesus was the perfection of man; he had attained just such perfection as all true believers are destined to attain in him and through him. Jesus revealed a God of perfection to man and presented in himself the perfected son of the realms to God.
142:7.16 (1605.1) Αν και ο Ιησούς συζητούσε για αρκετές ώρες, ο Θωμάς δεν είχε ικανοποιηθεί ακόμα γιατί είπε: «Κύριε, βρίσκουμε ότι ο ουράνιος Πατέρας δεν έχει φερθεί πάντα ευγενικά και ευσπλαχνικά σε μας. Πολλές φορές υποφέρουμε με θλίψη στη γη και οι προσευχές μας δεν εισακούονται πάντα. Σε ποιο σημείο έχουμε παραλείψει να πιάσουμε το νόημα της διδασκαλίας σου;».		142:7.16 (1605.1) Although Jesus discoursed for several hours, Thomas was not yet satisfied, for he said: “But, Master, we do not find that the Father in heaven always deals kindly and mercifully with us. Many times we grievously suffer on earth, and not always are our prayers answered. Where do we fail to grasp the meaning of your teaching?”
142:7.17 (1605.2) Αποκρίθηκε ο Ιησούς: «Θωμά, Θωμά, πότε πια θα αποκτήσεις την ικανότητα να ακούς με το αυτί του πνεύματος; Πότε τελικά θα διακρίνεις ότι αυτή η βασιλεία είναι πνευματική βασιλεία και ότι ο Πατέρας μου είναι επίσης ένα πνευματικό ον; Δεν αντιλαμβάνεσαι ότι σας διδάσκω σαν πνευματικά παιδιά της πνευματικής οικογένειας του ουρανού, της οποίας η κεφαλή είναι ένα ατελεύτητο και αιώνιο πνεύμα; Δεν θα μου επιτρέψεις να χρησιμοποιώ τη γήινη οικογένεια σαν παράδειγμα της θεϊκής συγγένειας χωρίς να εφαρμόζεις κατά γράμμα τη διδασκαλία μου στις υλικές υποθέσεις; Δεν μπορεί το μυαλό σας να ξεχωρίσει την πνευματική πραγματικότητα της βασιλείας από τα υλικά, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα της εποχής; Όταν μιλάω τη γλώσσα του πνεύματος, γιατί επιμένετε να μεταφράζετε το νόημα στη γλώσσα της σάρκας μόνο και μόνο επειδή τολμώ να χρησιμοποιώ κοινοτοπίες και κυριολεκτικές συγγένειες για τους σκοπούς της επεξήγησης; Παιδιά μου, σας ικετεύω να σταματήσετε να εφαρμόζετε τη διδασκαλία της βασιλείας του πνεύματος στις ιδιοτελείς υποθέσεις που έχουν να κάνουν με δουλεία, φτώχεια, σπίτια και κτήματα, και τα υλικά προβλήματα της ανθρώπινης αμεροληψίας και δικαιοσύνης. Αυτά τα εγκόσμια θέματα ενδιαφέρουν τους ανθρώπους του κόσμου τούτου, και ενώ κατά ένα τρόπο επηρεάζουν όλους, εσείς έχετε κληθεί να με παρουσιάσετε στον κόσμο όπως παρουσιάζω εγώ τον Πατέρα μου. Είστε πνευματικοί πρεσβευτές ενός πνευματικού βασιλείου, ειδικοί αντιπρόσωποι του πνευματικού Πατέρα. Αλλά τώρα θα έπρεπε πια να είναι δυνατό να σας διδάσκω σαν να είστε τέλειοι ενήλικες του πνευματικού βασιλείου. Μήπως πρέπει να σας μιλάω σαν σε παιδιά; Δεν θα μεγαλώσετε ποτέ σε πνευματική αντίληψη; Όπως και νάναι, σας αγαπώ και θα σας συνοδεύσω μέχρι το τέλος της σάρκινης συνεργασίας μας. Και ακόμα το πνεύμα μου θα σας προστατεύει σε όλο τον κόσμο».		142:7.17 (1605.2) Jesus replied: “Thomas, Thomas, how long before you will acquire the ability to listen with the ear of the spirit? How long will it be before you discern that this kingdom is a spiritual kingdom, and that my Father is also a spiritual being? Do you not understand that I am teaching you as spiritual children in the spirit family of heaven, of which the fatherhead is an infinite and eternal spirit? Will you not allow me to use the earth family as an illustration of divine relationships without so literally applying my teaching to material affairs? In your minds cannot you separate the spiritual realities of the kingdom from the material, social, economic, and political problems of the age? When I speak the language of the spirit, why do you insist on translating my meaning into the language of the flesh just because I presume to employ commonplace and literal relationships for purposes of illustration? My children, I implore that you cease to apply the teaching of the kingdom of the spirit to the sordid affairs of slavery, poverty, houses, and lands, and to the material problems of human equity and justice. These temporal matters are the concern of the men of this world, and while in a way they affect all men, you have been called to represent me in the world, even as I represent my Father. You are spiritual ambassadors of a spiritual kingdom, special representatives of the spirit Father. By this time it should be possible for me to instruct you as full-grown men of the spirit kingdom. Must I ever address you only as children? Will you never grow up in spirit perception? Nevertheless, I love you and will bear with you, even to the very end of our association in the flesh. And even then shall my spirit go before you into all the world.”
8. ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΙΟΥΔΑΙΑ ^top		8. In Southern Judea ^top
142:8.1 (1605.3) Με το τέλος του Απριλίου η αντίθεση του Ιησού με τους Φαρισαίους και τους Σαδδουκαίους είχε γίνει τόσο αποφασιστική ώστε ο Κύριος και οι απόστολοι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Ιερουσαλήμ για λίγο, πηγαίνοντας να εργασθούν νότια, στη Βηθανία και τη Χεβρώνα. Όλο το Μάιο τον πέρασαν εργαζόμενοι προσωπικά σε αυτές τις πόλεις και ανάμεσα σε κόσμο από τα γύρω χωριά. Δεν έγινε κανένα δημόσιο κήρυγμα σ’ αυτό το ταξίδι, μόνο επισκέψεις από σπίτι σε σπίτι. Ένα μέρος του καιρού εκείνου, ενώ οι απόστολοι δίδασκαν το ευαγγέλιο και εξυπηρετούσαν τους άρρωστους, ο Ιησούς και ο Άμπνερ το πέρασαν στο Ενγκέδι, επισκεπτόμενοι την εκεί αποικία των Ναζαριτών. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε περάσει από αυτό το μέρος όταν ο Άμπνερ ήταν αρχηγός της ομάδας. Πολλοί από την αδελφότητα των Ναζαριτών πίστεψαν στον Ιησού, αλλά η πλειονότης αυτών των ασκητικών και εκκεντρικών ανδρών αρνήθηκε να τον δεχτεί σαν δάσκαλο σταλμένο από τον ουρανό γιατί δεν δίδασκε νηστεία και άλλες μορφές αυταπάρνησης.		142:8.1 (1605.3) By the end of April the opposition to Jesus among the Pharisees and Sadducees had become so pronounced that the Master and his apostles decided to leave Jerusalem for a while, going south to work in Bethlehem and Hebron. The entire month of May was spent in doing personal work in these cities and among the people of the surrounding villages. No public preaching was done on this trip, only house-to-house visitation. A part of this time, while the apostles taught the gospel and ministered to the sick, Jesus and Abner spent at Engedi, visiting the Nazarite colony. John the Baptist had gone forth from this place, and Abner had been head of this group. Many of the Nazarite brotherhood became believers in Jesus, but the majority of these ascetic and eccentric men refused to accept him as a teacher sent from heaven because he did not teach fasting and other forms of self-denial.
142:8.2 (1605.4) Ο κόσμος σ’ εκείνη την περιοχή δεν γνώριζε ότι ο Ιησούς είχε γεννηθεί στην Βηθλεέμ. Υπέθεταν πάντα ότι ο Κύριος είχε γεννηθεί στη Ναζαρέτ, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία των μαθητών του, αλλά οι δώδεκα γνώριζαν την υπόθεση.		142:8.2 (1605.4) The people living in this region did not know that Jesus had been born in Bethlehem. They always supposed the Master had been born at Nazareth, as did the vast majority of his disciples, but the twelve knew the facts.
142:8.3 (1605.5) Αυτή η παραμονή στο νότιο μέρος της Ιουδαίας ήταν μια ξεκούραστη αλλά και γόνιμη περίοδος εργασίας, πολλές ψυχές προστέθηκαν στη Βασιλεία. Τις πρώτες μέρες του Ιουνίου η κινητοποίηση κατά του Ιησού είχε τόσο κατευναστεί στην Ιερουσαλήμ ώστε ο Κύριος και οι απόστολοι επέστρεψαν για να διδάξουν και ανακουφίσουν πιστούς.		142:8.3 (1605.5) This sojourn in the south of Judea was a restful and fruitful season of labor; many souls were added to the kingdom. By the first days of June the agitation against Jesus had so quieted down in Jerusalem that the Master and the apostles returned to instruct and comfort believers.
142:8.4 (1606.1) Αν και ο Ιησούς και οι απόστολοι πέρασαν όλο τον Ιούνιο μέσα ή κοντά στην Ιερουσαλήμ, δεν έκαναν δημόσια κηρύγματα κατ’ αυτήν την περίοδο. Ζούσαν τον περισσότερο καιρό σε σκηνές, τις οποίες έστησαν σε ένα σκιερό κήπο ή αγρό, γνωστό εκείνη την εποχή σαν Γεθσημανή. Αυτός ο κήπος είχε χτιστεί στη δυτική κλιτύ του όρους των Ελαιών όχι μακριά από το ρυάκι Κιδρών. Τα Σάββατα τα πέρναγαν συνήθως στο σπίτι του Λάζαρου και των αδελφών του, στη Βηθανία. Ο Ιησούς μπήκε εντός των τειχών της Ιερουσαλήμ μόνο λίγες φορές, αλλά ένα μεγάλο πλήθος ενδιαφερομένων αναζητητών ήρθαν έξω μέχρι τη Γεθσημανή να τον επισκεφθούν. Μια Παρασκευή βράδυ ο Νικόδημος και κάποιος Ιωσήφ από την Αριμαθαία ριψοκινδύνεψαν να πάνε να δουν τον Ιησού αλλά γύρισαν πίσω από φόβο, αν και είχαν φτάσει έξω από την είσοδο της σκηνής του Κυρίου. Και φυσικά, δεν αντιλήφθηκαν ότι ο Ιησούς ήξερε όλα αυτά τα γεγονότα.		142:8.4 (1606.1) Although Jesus and the apostles spent the entire month of June in or near Jerusalem, they did no public teaching during this period. They lived for the most part in tents, which they pitched in a shaded park, or garden, known in that day as Gethsemane. This park was situated on the western slope of the Mount of Olives not far from the brook Kidron. The Sabbath weekends they usually spent with Lazarus and his sisters at Bethany. Jesus entered within the walls of Jerusalem only a few times, but a large number of interested inquirers came out to Gethsemane to visit with him. One Friday evening Nicodemus and one Joseph of Arimathea ventured out to see Jesus but turned back through fear even after they were standing before the entrance to the Master’s tent. And, of course, they did not perceive that Jesus knew all about their doings.
142:8.5 (1606.2) Όταν οι άρχοντες των Ιουδαίων έμαθαν ότι ο Ιησούς επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ, ετοιμάστηκαν να τον συλλάβουν αλλά όταν παρατήρησαν ότι δεν έκανε δημόσιο κήρυγμα, συμπέραναν ότι είχε φοβηθεί από την προηγούμενη κινητοποίηση και αποφάσισαν να του επιτρέψουν να συνεχίσει τη διδασκαλία του με αυτόν τον ιδιωτικό τρόπο χωρίς να τον ενοχλήσουν περισσότερο. Και έτσι τα πράγματα κύλησαν ήρεμα μέχρι τις τελευταίες μέρες του Ιουνίου, όταν ο Σίμων, ένα μέλος του Σανχεντρίν, ενστερνίστηκε δημόσια τη διδασκαλία του Ιησού, δηλώνοντάς το ο ίδιος μπροστά στους άρχοντες των Ιουδαίων. Αμέσως μια καινούργια κινητοποίηση για τη σύλληψη του Ιησού ξεπετάχτηκε και φούντωσε τόσο πολύ που ο Κύριος αποφάσισε να αποσυρθεί στις πόλεις της Σαμάρειας και της Δεκάπολης.		142:8.5 (1606.2) When the rulers of the Jews learned that Jesus had returned to Jerusalem, they prepared to arrest him; but when they observed that he did no public preaching, they concluded that he had become frightened by their previous agitation and decided to allow him to carry on his teaching in this private manner without further molestation. And thus affairs moved along quietly until the last days of June, when one Simon, a member of the Sanhedrin, publicly espoused the teachings of Jesus, after so declaring himself before the rulers of the Jews. Immediately a new agitation for Jesus’ apprehension sprang up and grew so strong that the Master decided to retire into the cities of Samaria and the Decapolis.