| Εγγραφο 148 | Paper 148 | |
| ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΕΣ ΣΤΗ ΒΗΘΣΑΪΔΑ | Training Evangelists at Bethsaida | |
| 148:0.1 (1657.1) Από τις 3 Μαΐου μέχρι τις 3 Οκτωβρίου 28 μ.Χ., ο Ιησούς και η ομάδα των αποστόλων διέμεναν στο σπίτι του Ζεβεδαίου στη Βηθσαϊδά. Όλη αυτή την περίοδο των πέντε μηνών της ξηρασίας, μια τεράστια κατασκήνωση συντηρούνταν στην παραλία κοντά στην κατοικία του Ζεβεδαίου, η οποία είχε διευρυνθεί πολύ για να στεγάσει τη μεγάλη οικογένεια του Ιησού. Αυτή η παράκτια κατασκήνωση, από ένα πλήθος που άλλαζε συνεχώς, περιλάμβανε αναζητητές της αλήθειας, υποψήφιους για θεραπεία, και θιασώτες της περιέργειας, αριθμούσε από πεντακόσια έως εξακόσια άτομα. Αυτή η πόλη κάτω από τις τέντες ήταν υπό την γενική επίβλεψη του Δαυίδ Ζεβεδαίου, βοηθούμενου από τους δίδυμους γιους του Αλφαίου. Η κατασκήνωση ήταν πρότυπο οργάνωσης και υγιεινής καθώς και γενικής διοίκησης. Οι άρρωστοι των διαφόρων τύπων είχαν χωριστεί και ήταν κάτω από την επίβλεψη ενός γιατρού-πιστού, ενός Σύριου ονόματι Ελμάν. | 148:0.1 (1657.1) FROM May 3 to October 3, a.d. 28, Jesus and the apostolic party were in residence at the Zebedee home at Bethsaida. Throughout this five months’ period of the dry season an enormous camp was maintained by the seaside near the Zebedee residence, which had been greatly enlarged to accommodate the growing family of Jesus. This seaside camp, occupied by an ever-changing population of truth seekers, healing candidates, and curiosity devotees, numbered from five hundred to fifteen hundred. This tented city was under the general supervision of David Zebedee, assisted by the Alpheus twins. The encampment was a model in order and sanitation as well as in its general administration. The sick of different types were segregated and were under the supervision of a believer physician, a Syrian named Elman. | |
| 148:0.2 (1657.2) Όλο αυτό το διάστημα οι απόστολοι πήγαιναν για ψάρεμα τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα, και πωλούσαν την ψαριά τους στον Δαυίδ για να καταναλωθεί μετά από τον παράκτιο καταυλισμό. Τα έσοδα που μαζεύονταν κατά αυτόν τον τρόπο επέστρεφαν στο ταμείο της ομάδας. Οι δώδεκα μπορούσαν να περνάνε μια εβδομάδα το μήνα με τις οικογένειες ή τους φίλους τους. | 148:0.2 (1657.2) Throughout this period the apostles would go fishing at least one day a week, selling their catch to David for consumption by the seaside encampment. The funds thus received were turned over to the group treasury. The twelve were permitted to spend one week out of each month with their families or friends. | |
| 148:0.3 (1657.3) Ενώ ο Ανδρέας συνέχιζε να έχει τη γενική ευθύνη των αποστολικών δραστηριοτήτων, ο Πέτρος ήταν επιφορτισμένος με το σχολείο των ευαγγελιστών. Οι απόστολοι μοιραζόντουσαν σε ομάδες διδασκαλίας για ευαγγελιστές κάθε πρωί και όλοι μετά, δάσκαλοι και μαθητές, δίδασκαν το πλήθος κατά τα απογεύματα. Μετά το βραδινό φαγητό, πέντε φορές την εβδομάδα, οι απόστολοι διεύθυναν τμήματα ερωτήσεων, προς όφελος των ευαγγελιστών. Μια φορά την εβδομάδα ο Ιησούς προήδρευε σε αυτή την ώρα των ερωτήσεων, απαντώντας σε αξιόλογες ερωτήσεις από προηγούμενες συνεδριάσεις. | 148:0.3 (1657.3) While Andrew continued in general charge of the apostolic activities, Peter was in full charge of the school of the evangelists. The apostles all did their share in teaching groups of evangelists each forenoon, and both teachers and pupils taught the people during the afternoons. After the evening meal, five nights a week, the apostles conducted question classes for the benefit of the evangelists. Once a week Jesus presided at this question hour, answering the holdover questions from previous sessions. | |
| 148:0.4 (1657.4) Μέσα σε πέντε μήνες αρκετές χιλιάδες ήρθαν και έφυγαν από τον καταυλισμό. Ενδιαφερόμενοι από κάθε τμήμα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και πολύ συχνά παρακολουθούσαν και άνθρωποι από τις χώρες ανατολικά του Ευφράτη. Ήταν η μακρύτερη και πιο καλά οργανωμένη περίοδος της διδασκαλίας του Κυρίου. Η άμεση οικογένεια του Ιησού περνούσε το χρόνο της είτε στη Ναζαρέτ είτε στην Κανά. | 148:0.4 (1657.4) In five months several thousand came and went at this encampment. Interested persons from every part of the Roman Empire and from the lands east of the Euphrates were in frequent attendance. This was the longest settled and well-organized period of the Master’s teaching. Jesus’ immediate family spent most of this time at either Nazareth or Cana. | |
| 148:0.5 (1657.5) Η κατασκήνωση δεν διευθυνόταν σαν μια κοινότητα με κοινά ενδιαφέροντα, όπως η ομάδα των αποστόλων. Ο Δαυίδ Ζεβεδαίος διαχειριζόταν αυτή τη μεγάλη πόλη από σκηνές έτσι ώστε να γίνει αυτάρκης επιχείρηση παρόλο που κανείς ποτέ δεν διώχθηκε. Αυτή η συνεχώς εναλλασσόμενη κατασκήνωση ήταν ένα απαραίτητο γνώρισμα της σχολής εκπαίδευσης ευαγγελιστών του Πέτρου. | 148:0.5 (1657.5) The encampment was not conducted as a community of common interests, as was the apostolic family. David Zebedee managed this large tent city so that it became a self-sustaining enterprise, notwithstanding that no one was ever turned away. This ever-changing camp was an indispensable feature of Peter’s evangelistic training school. | |
| 1. ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΧΟΛΗ ΓΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ^top | 1. A New School of the Prophets ^top | |
| 148:1.1 (1657.6) Ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ανδρέας ήταν η διορισμένη από τον Ιησού επιτροπή για να δέχεται αυτούς που έκαναν αίτηση για να εισαχθούν στη σχολή των ευαγγελιστών. Όλες οι φυλές και οι εθνικότητες του ρωμαϊκού κόσμου και της Ανατολής, μέχρι την Ινδία μακριά, παρουσιάστηκαν ανάμεσα στους μαθητές σε αυτή την καινούργια σχολή για προφήτες. Στο σχολείο αυτό είχαν σαν σχέδιο εκπαίδευσης τη θεωρία και την πράξη. Ό,τι μάθαιναν οι μαθητές το πρωινό, το δίδασκαν στους συγκεντρωμένους κοντά στην παραλία το απόγευμα. Μετά το δείπνο, συζητούσαν ανεπίσημα και το μάθημα του πρωινού και τη διδασκαλία του απογεύματος. | 148:1.1 (1657.6) Peter, James, and Andrew were the committee designated by Jesus to pass upon applicants for admission to the school of evangelists. All the races and nationalities of the Roman world and the East, as far as India, were represented among the students in this new school of the prophets. This school was conducted on the plan of learning and doing. What the students learned during the forenoon they taught to the assembly by the seaside during the afternoon. After supper they informally discussed both the learning of the forenoon and the teaching of the afternoon. | |
| 148:1.2 (1658.1) Κάθε απόστολος διδάσκαλος δίδασκε τη δική του άποψη περί του ευαγγελίου της βασιλείας. Δεν προσπαθούσαν να διδάσκουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Δεν υπήρχαν τυποποιημένες ή δογματικές διατυπώσεις θεολογικών θεωριών. Αν και όλοι δίδασκαν την ίδια αλήθεια, κάθε απόστολος εξέφραζε τη δική του προσωπική ερμηνεία της διδασκαλίας του Κυρίου. Και ο Ιησούς επικύρωνε αυτήν τη διαφοροποιημένη έκφραση της προσωπικής εμπειρίας πάνω στα θέματα της βασιλείας, εναρμονίζοντας και συντονίζοντας αδιάκοπα αυτές τις πολλές και αποκλίνουσες απόψεις για το ευαγγέλιο, κατά την εβδομαδιαία ώρα των ερωτήσεων. Παρόλη τη, σε μεγάλο βαθμό, προσωπική ελευθερία για τα θέματα της διδασκαλίας, ο Σίμων Πέτρος φρόντιζε να κατευθύνει τη θεολογία της σχολής των ευαγγελιστών. Αμέσως μετά τον Πέτρο, ο Ιάκωβος Ζεβεδαίος ασκούσε τη μεγαλύτερη προσωπική επιρροή. | 148:1.2 (1658.1) Each of the apostolic teachers taught his own view of the gospel of the kingdom. They made no effort to teach just alike; there was no standardized or dogmatic formulation of theologic doctrines. Though they all taught the same truth, each apostle presented his own personal interpretation of the Master’s teaching. And Jesus upheld this presentation of the diversity of personal experience in the things of the kingdom, unfailingly harmonizing and co-ordinating these many and divergent views of the gospel at his weekly question hours. Notwithstanding this great degree of personal liberty in matters of teaching, Simon Peter tended to dominate the theology of the school of evangelists. Next to Peter, James Zebedee exerted the greatest personal influence. | |
| 148:1.3 (1658.2) Οι εκατό και πλέον ευαγγελιστές εκπαιδευόντουσαν αυτούς τους πέντε μήνες κοντά στην ακτή και αντιπροσώπευσαν το έμψυχο υλικό από το οποίο (εξαιρουμένων του Άμπνερ και των αποστόλων του Ιωάννη), βγήκαν αργότερα οι εβδομήντα δάσκαλοι και κήρυκες του ευαγγελίου. Η σχολή των ευαγγελιστών δεν είχε τα πάντα από κοινού στον ίδιο βαθμό που τα είχαν οι απόστολοι. | 148:1.3 (1658.2) The one hundred and more evangelists trained during this five months by the seaside represented the material from which (excepting Abner and John’s apostles) the later seventy gospel teachers and preachers were drawn. The school of evangelists did not have everything in common to the same degree as did the twelve. | |
| 148:1.4 (1658.3) Αυτοί οι ευαγγελιστές, αν και δίδασκαν και κήρυτταν το ευαγγέλιο, δεν βάφτιζαν πιστούς μέχρι αργότερα που πήραν εντολή και εξουσιοδοτήθηκαν από τον Ιησού σαν οι εβδομήντα αγγελιαφόροι της βασιλείας. Μόνο επτά από το μεγάλο πλήθος που γιατρεύτηκε κατά το επεισόδιο της δύσης, βρισκόντουσαν ανάμεσα σ’ αυτούς τους ευαγγελικούς σπουδαστές. Ο γιος του ευγενή από την Καπερναούμ ήταν ένας από εκείνους που εκπαιδεύτηκαν στην υπηρεσία του ευαγγελίου στη σχολή του Πέτρου. | 148:1.4 (1658.3) These evangelists, though they taught and preached the gospel, did not baptize believers until after they were later ordained and commissioned by Jesus as the seventy messengers of the kingdom. Only seven of the large number healed at the sundown scene at this place were to be found among these evangelistic students. The nobleman’s son of Capernaum was one of those trained for gospel service in Peter’s school. | |
| 2. ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΤΗ ΒΗΘΣΑΪΔΑ ^top | 2. The Bethsaida Hospital ^top | |
| 148:2.1 (1658.4) Σε συνδυασμό με την παράκτια κατασκήνωση, ο Έλμαν ο Σύριος γιατρός, με τη βοήθεια ενός σώματος από εικοσιπέντε νεαρές γυναίκες και δώδεκα άνδρες, οργάνωσαν και διεύθυναν για τέσσερις μήνες αυτό που θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν το νοσοκομείο της βασιλείας. Σ’ αυτό το θεραπευτήριο, που βρισκόταν σε μικρή απόσταση, στα νότια από το κέντρο του καταυλισμού, περιποιόντουσαν τους άρρωστους σύμφωνα με όλες τις γνωστές μεθόδους καθώς και με πνευματικές πρακτικές προσευχής και ενδυνάμωσης της πίστης. Ο Ιησούς επισκεπτόταν τους άρρωστους αυτής της κατασκήνωσης όχι λιγότερο από τρεις φορές την εβδομάδα και είχε προσωπικές συναντήσεις με καθένα που υπέφερε. Καθ’ όσον γνωρίζουμε, δεν συνέβησαν τα λεγόμενα θαύματα ή υπερφυσικές θεραπείες μεταξύ των χιλίων δυστυχισμένων και πασχόντων ατόμων που όμως έφυγαν από αυτό το θεραπευτήριο με βελτιωμένη την υγεία τους ή θεραπευμένοι. Όμως η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των ευεργετημένων ατόμων δεν σταμάτησε να διακηρύσσει ότι ο Ιησούς τους είχε θεραπεύσει. | 148:2.1 (1658.4) In connection with the seaside encampment, Elman, the Syrian physician, with the assistance of a corps of twenty-five young women and twelve men, organized and conducted for four months what should be regarded as the kingdom’s first hospital. At this infirmary, located a short distance to the south of the main tented city, they treated the sick in accordance with all known material methods as well as by the spiritual practices of prayer and faith encouragement. Jesus visited the sick of this encampment not less than three times a week and made personal contact with each sufferer. As far as we know, no so-called miracles of supernatural healing occurred among the one thousand afflicted and ailing persons who went away from this infirmary improved or cured. However, the vast majority of these benefited individuals ceased not to proclaim that Jesus had healed them. | |
| 148:2.2 (1658.5) Πολλές από τις θεραπείες που επετεύχθησαν από τον Ιησού σε συνδυασμό με τη φροντίδα του για το συμφέρον των ασθενών του Έλμαν, πραγματικά έμοιαζαν με θαύματα, αλλά μας δίδαξαν ότι ήταν μόνο τέτοιες μετατροπές σκέψης και πνεύματος όπως αυτές που εμφανίζονται σε άτομα που προσμένουν και είναι γεμάτα πίστη και τα οποία βρίσκονται κάτω από την άμεση και γεμάτη έμπνευση επιρροή μιας ισχυρής, θετικής και αγαθοεργούς προσωπικότητας η οποία διασκορπίζει το φόβο και διώχνει το άγχος. | 148:2.2 (1658.5) Many of the cures effected by Jesus in connection with his ministry in behalf of Elman’s patients did, indeed, appear to resemble the working of miracles, but we were instructed that they were only just such transformations of mind and spirit as may occur in the experience of expectant and faith-dominated persons who are under the immediate and inspirational influence of a strong, positive, and beneficent personality whose ministry banishes fear and destroys anxiety. | |
| 148:2.3 (1658.6) Ο Έλμαν και οι βοηθοί του προσπαθούσαν να διδάξουν την αλήθεια σε αυτούς τους αρρώστους σχετικά με την «κατοχή από τα κακά πνεύματα», αλλά συνάντησαν πολύ λίγη επιτυχία. Η πίστη ότι η φυσική και πνευματική διαταραχή μπορούσε να προέρχεται από ένα λεγόμενο ακάθαρτο πνεύμα ευρισκόμενο μέσα στο μυαλό ή στο σώμα του άρρωστου ήταν σχεδόν παγκόσμια. | 148:2.3 (1658.6) Elman and his associates endeavored to teach the truth to these sick ones concerning the “possession of evil spirits,” but they met with little success. The belief that physical sickness and mental derangement could be caused by the dwelling of a so-called unclean spirit in the mind or body of the afflicted person was well-nigh universal. | |
| 148:2.4 (1659.1) Κατά την επαφή του με τους άρρωστους και δυστυχισμένους, όταν έφτανε στην τεχνική της θεραπείας ή στην αποκάλυψη των άγνωστων αιτιών της ασθένειας, ο Ιησούς δεν αμελούσε τις οδηγίες του Ουράνιου αδελφού του, του Εμμανουήλ, που του είχαν δοθεί από τότε που ξεκίνησε το εγχείρημα της ενσάρκωσης στην Ουράντια. Μολαταύτα, εκείνοι που περιποιόντουσαν τους ασθενείς έμαθαν χρήσιμα μαθήματα παρατηρώντας τον τρόπο με τον οποίο ο Ιησούς ενέπνεε την πίστη και την εμπιστοσύνη των αρρώστων και των πασχόντων. | 148:2.4 (1659.1) In all his contact with the sick and afflicted, when it came to the technique of treatment or the revelation of the unknown causes of disease, Jesus did not disregard the instructions of his Paradise brother, Immanuel, given ere he embarked upon the venture of the Urantia incarnation. Notwithstanding this, those who ministered to the sick learned many helpful lessons by observing the manner in which Jesus inspired the faith and confidence of the sick and suffering. | |
| 148:2.5 (1659.2) Η κατασκήνωση διαλύθηκε λίγο καιρό πριν πλησιάσει η εποχή που θα αυξανόντουσαν τα κρύα και ο πυρετός. | 148:2.5 (1659.2) The camp disbanded a short time before the season for the increase in chills and fever drew on. | |
| 3. ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ^top | 3. The Father’s Business ^top | |
| 148:3.1 (1659.3) Όλη αυτή την περίοδο ο Ιησούς εκτέλεσε δημόσιες υπηρεσίες στην κατασκήνωση πιο λίγες από δώδεκα φορές και μίλησε μόνο μια φορά στη συναγωγή της Καπερναούμ, το προτελευταίο Σάββατο πριν από την αναχώρησή τους με τους νεοεκπαιδευμένους ευαγγελιστές για το δεύτερο δημόσιο γύρο κηρύγματος στη Γαλιλαία. | 148:3.1 (1659.3) Throughout this period Jesus conducted public services at the encampment less than a dozen times and spoke only once in the Capernaum synagogue, the second Sabbath before their departure with the newly trained evangelists upon their second public preaching tour of Galilee. | |
| 148:3.2 (1659.4) Από την εποχή που βαφτίστηκε, ο Κύριος δεν είχε ξαναμείνει τόσο μόνος όσο αυτή την περίοδο της εκπαίδευσης ευαγγελιστών στην κατασκήνωση της Βηθσαϊδά. Όποτε κάποιος από τους αποστόλους επιχειρούσε να ρωτήσει τον Ιησού γιατί απουσίαζε από ανάμεσά τους, έπαιρνε απαράλλαχτα την απάντηση ότι ήταν «για το έργο του Πατέρα». | 148:3.2 (1659.4) Not since his baptism had the Master been so much alone as during this period of the evangelists’ training encampment at Bethsaida. Whenever any one of the apostles ventured to ask Jesus why he was absent so much from their midst, he would invariably answer that he was “about the Father’s business.” | |
| 148:3.3 (1659.5) Σ’ αυτές τις περιόδους απουσίας, ο Ιησούς συνοδευόταν μόνο από δυο αποστόλους. Είχε απαλλάξει τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη παροδικά από το έργο τους ως προσωπικούς συντρόφους του και έτσι μπορούσαν επίσης να συμμετέχουν στην εργασία της εκπαίδευσης των νέων υποψήφιων ευαγγελιστών, που αριθμούσαν πάνω από εκατό. Όταν ο Κύριος επιθυμούσε να ανέβει στους λόφους για το έργο του Πατέρα, προσκαλούσε να τον συνοδεύσουν όποιοι δυο από τους αποστόλους ήταν ελεύθεροι. Με αυτό τον τρόπο καθένας από τους δώδεκα είχε την ευκαιρία να απολαύσει μια πιο κοντινή επικοινωνία και ενδόμυχη επαφή με τον Ιησού. | 148:3.3 (1659.5) During these periods of absence, Jesus was accompanied by only two of the apostles. He had released Peter, James, and John temporarily from their assignment as his personal companions that they might also participate in the work of training the new evangelistic candidates, numbering more than one hundred. When the Master desired to go to the hills about the Father’s business, he would summon to accompany him any two of the apostles who might be at liberty. In this way each of the twelve enjoyed an opportunity for close association and intimate contact with Jesus. | |
| 148:3.4 (1659.6) Δεν έχει αποκαλυφθεί για το σκοπό αυτής της καταγραφής, αλλά έχουμε οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι ο Κύριος, κατά τη διάρκεια πολλών από αυτούς τους μοναχικούς περίπατους στους λόφους, ήταν σε απευθείας επικοινωνία υψηλού βαθμού με πολλούς από τους επικεφαλής αρχηγούς του, των συμπαντικών υποθέσεων. Ήδη από τη στιγμή της βάφτισής του, ο ενσαρκωμένος αυτός Ηγέτης του σύμπαντός μας γινόταν όλο και περισσότερο συνειδητά ενεργός στην διεύθυνση κάποιων φάσεων της συμπαντικής διοίκησης. Και είχαμε πάντα τη γνώμη ότι, κατά κάποιο τρόπο που δεν είχε αποκαλυφθεί στους άμεσους συνεργάτες του, αυτές τις εβδομάδες της μειωμένης συμμετοχής στις γήινες υποθέσεις, απασχολείτο με τη διεύθυνση εκείνων των ανώτερων πνευματικών διανοιών που είχαν αναλάβει τη διοίκηση ενός αχανούς σύμπαντος, και ότι ο ανθρώπινος Ιησούς διάλεξε να ονομάσει από τη μεριά του αυτές τις ενασχολήσεις σαν «το έργο του Πατέρα του». | 148:3.4 (1659.6) It has not been revealed for the purposes of this record, but we have been led to infer that the Master, during many of these solitary seasons in the hills, was in direct and executive association with many of his chief directors of universe affairs. Ever since about the time of his baptism this incarnated Sovereign of our universe had become increasingly and consciously active in the direction of certain phases of universe administration. And we have always held the opinion that, in some way not revealed to his immediate associates, during these weeks of decreased participation in the affairs of earth he was engaged in the direction of those high spirit intelligences who were charged with the running of a vast universe, and that the human Jesus chose to designate such activities on his part as being “about his Father’s business.” | |
| 148:3.5 (1659.7) Πολλές φορές, όταν ο Ιησούς ήταν μόνος για ώρες, αλλά οι δυο απόστολοι ήταν πλησίον, παρατηρούσαν τα χαρακτηριστικά του να υφίστανται γρήγορες και πολλαπλές αλλαγές, αν και δεν τον άκουγαν να μιλάει. Ούτε παρατήρησαν τίποτα ορατές εκδηλώσεις ουρανίων όντων που μπορεί να ήταν σε επικοινωνία με τον Κύριό τους, σαν και αυτή που μερικοί από αυτούς επιβεβαίωσαν σε μια ακόλουθη περίπτωση. | 148:3.5 (1659.7) Many times, when Jesus was alone for hours, but when two of his apostles were near by, they observed his features undergo rapid and multitudinous changes, although they heard him speak no words. Neither did they observe any visible manifestation of celestial beings who might have been in communication with their Master, such as some of them did witness on a subsequent occasion. | |
| 4. ΤΟ ΚΑΚΟ, Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ Η ΑΔΙΚΙΑ ^top | 4. Evil, Sin, and Iniquity ^top | |
| 148:4.1 (1659.8) Ήταν συνήθεια του Ιησού δυο βράδια την εβδομάδα να συγκαλεί ειδικές ομιλίες με άτομα που επιθυμούσαν να μιλήσουν μαζί του, σε κάποια απομονωμένη και προστατευμένη γωνιά του κήπου του Ζεβεδαίου. Σε μια από αυτές τις βραδινές συζητήσεις κατ’ ιδίαν, ο Θωμάς ρώτησε τον Κύριο: «Γιατί πρέπει οι άνθρωποι να αναγεννιούνται στο πνεύμα για να εισέλθουν στη βασιλεία; Η αναγέννηση είναι απαραίτητη για να ξεφύγει κανείς από τον έλεγχο του κακού; Κύριε τι είναι κακό;». Όταν ο Ιησούς άκουσε αυτές τις ερωτήσεις, είπε στο Θωμά: | 148:4.1 (1659.8) It was the habit of Jesus two evenings each week to hold special converse with individuals who desired to talk with him, in a certain secluded and sheltered corner of the Zebedee garden. At one of these evening conversations in private Thomas asked the Master this question: “Why is it necessary for men to be born of the spirit in order to enter the kingdom? Is rebirth necessary to escape the control of the evil one? Master, what is evil?” When Jesus heard these questions, he said to Thomas: | |
| 148:4.2 (1660.1) «Μην κάνεις το λάθος και μπερδεύεις το κακό από τον κακό, πιο σωστά τον άδικο. Αυτόν που αποκαλείς κακό είναι ο γιος της εγωιστικής αγάπης, ο υψηλός διοικητής που εν γνώσει του επαναστάτησε σκόπιμα κατά της αρχής του Πατέρα μου και των πιστών Γιων του. Αλλά έχω ήδη νικήσει αυτούς τους αμαρτωλούς επαναστάτες. Ξεκαθάρισε στο μυαλό σου αυτές τις διαφορετικές στάσεις προς τον Πατέρα και το σύμπαν του. Ποτέ να μην ξεχάσεις αυτούς τους συναφείς κανόνες με τη θέληση του Πατέρα: | 148:4.2 (1660.1) “Do not make the mistake of confusing evil with the evil one, more correctly the iniquitous one. He whom you call the evil one is the son of self-love, the high administrator who knowingly went into deliberate rebellion against the rule of my Father and his loyal Sons. But I have already vanquished these sinful rebels. Make clear in your mind these different attitudes toward the Father and his universe. Never forget these laws of relation to the Father’s will: | |
| 148:4.3 (1660.2) Το κακό είναι η ασυνείδητη και ακούσια παράβαση του θεϊκού νόμου, του θελήματος του Πατέρα. Το κακό είναι επιπροσθέτως το μέτρο της ατέλειας της πειθαρχίας στο θέλημα του Πατέρα. | 148:4.3 (1660.2) “Evil is the unconscious or unintended transgression of the divine law, the Father’s will. Evil is likewise the measure of the imperfectness of obedience to the Father’s will. | |
| 148:4.4 (1660.3) Η αμαρτία είναι η συνειδητή, εν γνώσει και σκόπιμη παράβαση του θεϊκού νόμου, του θελήματος του Πατέρα. η αδικία είναι το μέτρο της συνεχούς απόρριψης του στοργικού σχεδίου του Πατέρα για την επιβίωση της προσωπικότητας και της σπλαχνικής φροντίδας του Υιού για τη σωτηρία. | 148:4.4 (1660.3) “Sin is the conscious, knowing, and deliberate transgression of the divine law, the Father’s will. Sin is the measure of unwillingness to be divinely led and spiritually directed. | |
| 148:4.5 (1660.4) MISSING PARAGRAPH | 148:4.5 (1660.4) “Iniquity is the willful, determined, and persistent transgression of the divine law, the Father’s will. Iniquity is the measure of the continued rejection of the Father’s loving plan of personality survival and the Sons’ merciful ministry of salvation. | |
| 148:4.6 (1660.5) Εκ φύσεως, πριν την αναγέννηση του πνεύματος, ο θνητός άνθρωπος είναι υποχείριο των έμφυτων τάσεων προς το κακό, αλλά αυτές οι φυσικές ατέλειες της συμπεριφοράς δεν είναι ούτε αμαρτία ούτε αδικία. Ο θνητός άνθρωπος μόλις ξεκινάει τη μακριά άνοδο προς την τελειότητα του Ουράνιου Πατέρα. Το να είναι ατελής ή εν μέρει ατελής στο φυσικό περιβάλλον δεν είναι αμαρτία. Ο άνθρωπος πραγματικά είναι υποχείριο του κακού, αλλά δεν είναι με καμία έννοια το παιδί του κακού, εκτός και έχει διαλέξει εν γνώσει του και σκόπιμα τα μονοπάτια της αμαρτίας και τη ζωή της αδικίας. Το κακό είναι έμφυτο στη φυσική τάξη αυτού του κόσμου, αλλά η αμαρτία είναι μια θέση συνειδητής επανάστασης η οποία ήρθε στον κόσμο από εκείνους που έπεσαν από το πνευματικό φως στο βαθύ σκοτάδι. | 148:4.6 (1660.5) “By nature, before the rebirth of the spirit, mortal man is subject to inherent evil tendencies, but such natural imperfections of behavior are neither sin nor iniquity. Mortal man is just beginning his long ascent to the perfection of the Father in Paradise. To be imperfect or partial in natural endowment is not sinful. Man is indeed subject to evil, but he is in no sense the child of the evil one unless he has knowingly and deliberately chosen the paths of sin and the life of iniquity. Evil is inherent in the natural order of this world, but sin is an attitude of conscious rebellion which was brought to this world by those who fell from spiritual light into gross darkness. | |
| 148:4.7 (1660.6) Έχεις μπερδευτεί Θωμά, από τις θεωρίες των Ελλήνων και τα σφάλματα των Περσών. Δεν κατανοείς τη σχέση του κακού και της αμαρτίας επειδή θεωρείς ότι το ανθρώπινο είδος ξεκινάει στη γη από τον τέλειο Αδάμ και γρήγορα εκφυλίζεται, μέσα από την αμαρτία στο σημερινό οικτρό ανθρώπινο καθεστώς. Αλλά γιατί αρνείσαι να κατανοήσεις το νόημα που έχει η αναφορά που αποκαλύπτει πώς ο Κάιν, ο γιος του Αδάμ, ταξίδεψε στη χώρα του Νωδ και εκεί πήρε γυναίκα; Και γιατί αρνείσαι να εξηγήσεις το νόημα της αναφοράς που περιγράφει τους γιους του Θεού να βρίσκουν γυναίκες μεταξύ των θυγατέρων του ανθρώπου; | 148:4.7 (1660.6) “You are confused, Thomas, by the doctrines of the Greeks and the errors of the Persians. You do not understand the relationships of evil and sin because you view mankind as beginning on earth with a perfect Adam and rapidly degenerating, through sin, to man’s present deplorable estate. But why do you refuse to comprehend the meaning of the record which discloses how Cain, the son of Adam, went over into the land of Nod and there got himself a wife? And why do you refuse to interpret the meaning of the record which portrays the sons of God finding wives for themselves among the daughters of men? | |
| 148:4.8 (1660.7) Οι άνθρωποι είναι, όντως, εκ φύσεως κακοί, αλλά όχι απαραίτητα αμαρτωλοί. Η νέα γέννηση – το βάφτισμα του πνεύματος – είναι σημαντική για την απελευθέρωση από το κακό και αναγκαία για την είσοδο στη βασιλεία των ουρανών, αλλά κανένα από αυτά δεν αφαιρεί από τον άνθρωπο το γεγονός ότι είναι γιος του Θεού. Ούτε αυτή η έμφυτη παρουσία του δυνητικού κακού σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι κατά ένα μυστήριο τρόπο αποξενωμένος από τον ουράνιο Πατέρα ούτως ώστε σαν ξένος, αλλοδαπός ή θετό παιδί, πρέπει να ψάχνει για νόμιμη υιοθεσία από τον Πατέρα. Όλες αυτές οι ιδέες γεννήθηκαν, πρώτα, από την παρεξηγημένη αντίληψή σας για τον Πατέρα και, δεύτερον, από την άγνοιά σας για την προέλευση, ουσία και πεπρωμένο του ανθρώπου. | 148:4.8 (1660.7) “Men are, indeed, by nature evil, but not necessarily sinful. The new birth—the baptism of the spirit—is essential to deliverance from evil and necessary for entrance into the kingdom of heaven, but none of this detracts from the fact that man is the son of God. Neither does this inherent presence of potential evil mean that man is in some mysterious way estranged from the Father in heaven so that, as an alien, foreigner, or stepchild, he must in some manner seek for legal adoption by the Father. All such notions are born, first, of your misunderstanding of the Father and, second, of your ignorance of the origin, nature, and destiny of man. | |
| 148:4.9 (1660.8) Οι Έλληνες και άλλοι σας έχουν διδάξει ότι ο άνθρωπος κατέρχεται από τη θεϊκή τελειότητα σταθερά προς τα κάτω, προς τη λήθη και την καταστροφή. Εγώ ήρθα για να δείξω ότι ο άνθρωπος, με την είσοδό του στη βασιλεία, ανέρχεται σίγουρα και βέβαια προς τον Θεό και τη θεϊκή τελειότητα. Κάθε πλάσμα που κατά οποιονδήποτε τρόπο πέφτει απότομα από τα θεϊκά και πνευματικά ιδεώδη του αιώνιου θελήματος του Πατέρα είναι εν δυνάμει κακό, αλλά τέτοια πλάσματα δεν είναι κατά καμία έννοια αμαρτωλά, πολύ λιγότερο άδικα. | 148:4.9 (1660.8) “The Greeks and others have taught you that man is descending from godly perfection steadily down toward oblivion or destruction; I have come to show that man, by entrance into the kingdom, is ascending certainly and surely up to God and divine perfection. Any being who in any manner falls short of the divine and spiritual ideals of the eternal Father’s will is potentially evil, but such beings are in no sense sinful, much less iniquitous. | |
| 148:4.10 (1661.1) Θωμά, δεν διάβασες περί αυτού στις Γραφές, όπου είναι γραμμένο: ‘Είστε τα παιδιά του Κυρίου του Θεού σας’. ‘Θα είμαι ο Πατέρας του και θα είναι ο γιος μου’. ‘Τον διάλεξα να είναι γιος μου – θα είμαι ο Πατέρας του’. ‘Φέρτε τους γιους μου από μακριά και τις κόρες μου από τα πέρατα της γης. Ακόμα και οποιονδήποτε με καλεί με το όνομά μου, γιατί τον δημιούργησα για τη δόξα μου’. ‘Είστε οι γιοι του ζωντανού Θεού’. ‘Αυτοί που έχουν το πνεύμα του Θεού είναι όντως οι γιοι του Θεού’. Όπως υπάρχει ένα υλικό κομμάτι του γήινου πατέρα στο φυσικό παιδί του, υπάρχει ένα πνευματικό κομμάτι του ουράνιου Πατέρα σε κάθε πιστό παιδί της βασιλείας». | 148:4.10 (1661.1) “Thomas, have you not read about this in the Scriptures, where it is written: ‘You are the children of the Lord your God.’ ‘I will be his Father and he shall be my son.’ ‘I have chosen him to be my son—I will be his Father.’ ‘Bring my sons from far and my daughters from the ends of the earth; even every one who is called by my name, for I have created them for my glory.’ ‘You are the sons of the living God.’ ‘They who have the spirit of God are indeed the sons of God.’ While there is a material part of the human father in the natural child, there is a spiritual part of the heavenly Father in every faith son of the kingdom.” | |
| 148:4.11 (1661.2) Αυτά και άλλα πολλά είπε ο Ιησούς στο Θωμά, και πολλά από αυτά κατανόησε ο απόστολος, αν και ο Ιησούς τον διέταξε «μη μιλήσεις στους άλλους γι αυτά τα θέματα μέχρι μετά την επιστροφή μου στον Πατέρα». Και ο Θωμάς δεν ανέφερε αυτή τη συζήτηση μέχρι μετά την αναχώρηση του Κυρίου από αυτόν τον κόσμο. | 148:4.11 (1661.2) All this and much more Jesus said to Thomas, and much of it the apostle comprehended, although Jesus admonished him to “speak not to the others concerning these matters until after I shall have returned to the Father.” And Thomas did not mention this interview until after the Master had departed from this world. | |
| 5. Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ ^top | 5. The Purpose of Affliction ^top | |
| 148:5.1 (1661.3) Σε κάποια άλλη από αυτές τις κατ’ ιδίαν συζητήσεις στον κήπο, ο Ναθαναήλ ρώτησε τον Ιησού: «Κύριε, αν και έχω αρχίσει να καταλαβαίνω γιατί αρνείσαι να εφαρμόζεις θεραπείες ανεξέλεγκτα, δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω γιατί ο αγαπημένος ουράνιος Πατέρας επιτρέπει τόσα πολλά παιδιά του στη γη να υποφέρουν από τόσες παθήσεις». Ο Κύριος απάντησε στο Ναθαναήλ λέγοντας: | 148:5.1 (1661.3) At another of these private interviews in the garden Nathaniel asked Jesus: “Master, though I am beginning to understand why you refuse to practice healing indiscriminately, I am still at a loss to understand why the loving Father in heaven permits so many of his children on earth to suffer so many afflictions.” The Master answered Nathaniel, saying: | |
| 148:5.2 (1661.4) «Ναθαναήλ, εσύ και πολλοί άλλοι είστε τόσο μπερδεμένοι επειδή δεν καταλαβαίνετε πως η φυσική τάξη αυτού του κόσμου έχει διαταραχτεί τόσες πολλές φορές από τις αμαρτωλές περιπέτειες μερικών αντιδραστικών προδοτών του θελήματος του Πατέρα, και ήρθα για να κάνω μια αρχή στην τακτοποίηση αυτών των πραγμάτων. Αλλά θα χρειαστούν πολλές γενεές για να αποκατασταθεί αυτό το μέρος του σύμπαντος στα προηγούμενα μονοπάτια και έτσι να απελευθερωθούν τα παιδιά του ανθρώπου από τα έξτρα φορτία της αμαρτίας και της αντίδρασης. Η παρουσία του κακού από μόνου του είναι αρκετή δοκιμασία για τον ανερχόμενο άνθρωπο – η αμαρτία δεν είναι απαραίτητη για την επιβίωση. | 148:5.2 (1661.4) “Nathaniel, you and many others are thus perplexed because you do not comprehend how the natural order of this world has been so many times upset by the sinful adventures of certain rebellious traitors to the Father’s will. And I have come to make a beginning of setting these things in order. But many ages will be required to restore this part of the universe to former paths and thus release the children of men from the extra burdens of sin and rebellion. The presence of evil alone is sufficient test for the ascension of man—sin is not essential to survival. | |
| 148:5.3 (1661.5) Όμως, παιδί μου, θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι ο Πατέρας δεν κάνει επί τούτου τα παιδιά του να πάσχουν. Ο άνθρωπος κουβαλάει μαζί του άχρηστες παθήσεις σαν αποτέλεσμα της επίμονης άρνησής του να βαδίσει στις καλύτερες οδούς του θεϊκού θελήματος. Η ασθένεια είναι εν δυνάμει κακό, αλλά πολύ από αυτό έχει παραχθεί από την αμαρτία και την αδικία. Πολλά ασυνήθιστα γεγονότα έχουν συμβεί σε αυτόν τον κόσμο, και δεν είναι περίεργο που όλοι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι αναρωτιούνται από τις σκηνές του πόνου και της αρρώστιας στις οποίες καθίστανται μάρτυρες. Αλλά για ένα πράγμα πρέπει να είσαι σίγουρος: Ο Πατέρας δεν στέλνει την αρρώστια σαν αυθαίρετη τιμωρία για τα αδικήματα. Οι ατέλειες και τα ελαττώματα του κακού είναι έμφυτα. Οι κυρώσεις για την αμαρτία είναι αναπόφευκτες. Οι καταστρεπτικές συνέπειες της αδικίας είναι αμείλικτες. Ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να κατηγορεί το Θεό γι αυτές τις ασθένειες που είναι το φυσικό επακόλουθο της ζωής που διαλέγει να ζει. Ούτε θα πρέπει ο άνθρωπος να παραπονιέται γι αυτές τις εμπειρίες που είναι μέρος της ζωής που ζείτε σ’ αυτόν τον κόσμο. Είναι το θέλημα του Πατέρα ο θνητός άνθρωπος να εργάζεται επίμονα και με συνέπεια για τη βελτίωση της θέσης του στη γη. Έξυπνες εφαρμογές θα καταστήσουν τον άνθρωπο ικανό να αντιπαρέλθει πολλή από τη γήινη μιζέρια. | 148:5.3 (1661.5) “But, my son, you should know that the Father does not purposely afflict his children. Man brings down upon himself unnecessary affliction as a result of his persistent refusal to walk in the better ways of the divine will. Affliction is potential in evil, but much of it has been produced by sin and iniquity. Many unusual events have transpired on this world, and it is not strange that all thinking men should be perplexed by the scenes of suffering and affliction which they witness. But of one thing you may be sure: The Father does not send affliction as an arbitrary punishment for wrongdoing. The imperfections and handicaps of evil are inherent; the penalties of sin are inevitable; the destroying consequences of iniquity are inexorable. Man should not blame God for those afflictions which are the natural result of the life which he chooses to live; neither should man complain of those experiences which are a part of life as it is lived on this world. It is the Father’s will that mortal man should work persistently and consistently toward the betterment of his estate on earth. Intelligent application would enable man to overcome much of his earthly misery. | |
| 148:5.4 (1662.1) Ναθαναήλ, είναι αποστολή μας να βοηθάμε τους ανθρώπους να λύνουν τα πνευματικά τους προβλήματα και κατ’ αυτόν τον τρόπο να επιταχύνουμε τη σκέψη τους ώστε να μπορέσουν να προετοιμαστούν καλύτερα και να εμπνευστούν να προχωρήσουν στη λύση των πολλαπλών υλικών προβλημάτων τους. Γνωρίζω για τις απορίες σου καθώς διάβασες τις Γραφές. Πολύ συχνά επικρατεί η τάση σε όλους να αποδίδουν στο Θεό την ευθύνη για οτιδήποτε ο αδαής άνθρωπος αποτυγχάνει να καταλάβει. Ο Πατέρας δεν ευθύνεται προσωπικά για όλα όσα δεν μπορείτε να καταλάβετε. Μην αμφιβάλετε για την αγάπη του Πατέρα ακριβώς επειδή μερικοί δίκαιοι και σοφοί νόμοι των εντολών του τυγχάνει να σας αρρωσταίνουν επειδή έχετε αθώα ή σκόπιμα παραβεί μια τέτοια θεϊκή εντολή. | 148:5.4 (1662.1) “Nathaniel, it is our mission to help men solve their spiritual problems and in this way to quicken their minds so that they may be the better prepared and inspired to go about solving their manifold material problems. I know of your confusion as you have read the Scriptures. All too often there has prevailed a tendency to ascribe to God the responsibility for everything which ignorant man fails to understand. The Father is not personally responsible for all you may fail to comprehend. Do not doubt the love of the Father just because some just and wise law of his ordaining chances to afflict you because you have innocently or deliberately transgressed such a divine ordinance. | |
| 148:5.5 (1662.2) Αλλά, Ναθαναήλ, υπάρχουν πολλά στις Γραφές που θα έπρεπε να σας έχουν διδάξει αν τις είχατε διαβάσει με οξυδέρκεια. Δεν θυμάσαι που έχει γραφτεί: ‘Γιε μου, μην περιφρονείς την τιμωρία του Κυρίου. Ούτε να εκνευρίζεσαι από τις διορθώσεις του, γιατί αυτόν που αγαπά ο Κύριος τον διορθώνει, όπως ο πατέρας διορθώνει το γιο από τον οποίο λαμβάνει χαρά’. ‘Ο Κύριος δεν δίνει πρόθυμα ασθένειες ’. ‘Πριν ασθενήσω ήμουν στο λάθος δρόμο, αλλά τώρα φυλάω το νόμο. Η ασθένεια ήταν καλή για μένα γιατί έκτοτε έμαθα τα θεϊκά θεσπίσματα’. ‘Γνωρίζω τις θλίψεις σου. Ο αιώνιος Θεός είναι η καταφυγή σου, ενώ από κάτω βρίσκονται τα αιώνια όπλα’. ‘Ο Κύριος είναι επίσης καταφυγή για τον καταπιεσμένο, ένα λιμάνι ανάπαυσης σε καιρούς δύσκολους’. ‘Ο Κύριος θα τον ενδυναμώσει στο κρεβάτι του πόνου. Ο Κύριος δεν θα λησμονήσει τον άρρωστο’. ‘Όπως ένας πατέρας συμπονά τα παιδιά του, έτσι και ο Κύριος είναι συμπονετικός με αυτούς που τον φοβούνται. Γνωρίζει το σώμα σας. Ενθυμείται ότι είστε από χώμα’. ‘Αυτός θεραπεύει τους απελπισμένους και επιδένει τα τραύματά τους’. ‘Αυτός είναι η ελπίδα του φτωχού, η δύναμη του άπορου μέσα στην απελπισία του, το καταφύγιο από την καταιγίδα και η σκιά από τη ζέστη που ερημώνει’. ‘Αυτός δίνει τη δύναμη στον ανίσχυρο και σε αυτούς που δεν έχουν σθένος τους αυξάνει την ισχύ’. ‘Ένα τσακισμένο καλάμι, αυτός δεν θα το σπάσει και δεν θα καταβρέξει ένα λινάρι που καπνίζει’. ‘Όταν διαβαίνεις τα νερά της ασθένειας, θα είμαι μαζί σου, και όταν τα ποτάμια της δυστυχίας σε καλύπτουν Εγώ δεν θα σε εγκαταλείψω’. ‘Αυτός με απέστειλε για να προστατέψω τον απελπισμένο, για να διακηρύξω την ελευθερία των αιχμαλώτων και για να παρηγορήσω κάθε πενθούντα’. ‘Υπάρχει διόρθωση στη δυστυχία. Η ασθένεια δεν προέρχεται από το χώμα’. (Σ.τ.Μ. εννοεί εσάς). | 148:5.5 (1662.2) “But, Nathaniel, there is much in the Scriptures which would have instructed you if you had only read with discernment. Do you not remember that it is written: ‘My son, despise not the chastening of the Lord; neither be weary of his correction, for whom the Lord loves he corrects, even as the father corrects the son in whom he takes delight.’ ‘The Lord does not afflict willingly.’ ‘Before I was afflicted, I went astray, but now do I keep the law. Affliction was good for me that I might thereby learn the divine statutes.’ ‘I know your sorrows. The eternal God is your refuge, while underneath are the everlasting arms.’ ‘The Lord also is a refuge for the oppressed, a haven of rest in times of trouble.’ ‘The Lord will strengthen him upon the bed of affliction; the Lord will not forget the sick.’ ‘As a father shows compassion for his children, so is the Lord compassionate to those who fear him. He knows your body; he remembers that you are dust.’ ‘He heals the brokenhearted and binds up their wounds.’ ‘He is the hope of the poor, the strength of the needy in his distress, a refuge from the storm, and a shadow from the devastating heat.’ ‘He gives power to the faint, and to them who have no might he increases strength.’ ‘A bruised reed shall he not break, and the smoking flax he will not quench.’ ‘When you pass through the waters of affliction, I will be with you, and when the rivers of adversity overflow you, I will not forsake you.’ ‘He has sent me to bind up the brokenhearted, to proclaim liberty to the captives, and to comfort all who mourn.’ ‘There is correction in suffering; affliction does not spring forth from the dust.’” | |
| 6. Η ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ – ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ^top |
6. The Misunderstanding of Suffering— Discourse on Job ^top |
|
| 148:6.1 (1662.3) Ήταν το ίδιο αυτό βράδυ στη Βηθσαϊδά, που και ο Ιωάννης ρώτησε τον Ιησού γιατί τόσοι πολλοί προφανώς αθώοι άνθρωποι υπέφεραν από τόσες πολλές ασθένειες και αντιμετώπιζαν τόσες παθήσεις. Απαντώντας στον Ιωάννη, μεταξύ πολλών άλλων, ο Κύριος είπε: | 148:6.1 (1662.3) It was this same evening at Bethsaida that John also asked Jesus why so many apparently innocent people suffered from so many diseases and experienced so many afflictions. In answering John’s questions, among many other things, the Master said: | |
| 148:6.2 (1662.4) «Παιδί μου, δεν κατανοείς τη σημασία της δυστυχίας ή την αποστολή που έχει ο πόνος. Δεν έχεις διαβάσει εκείνο το αριστούργημα της σημιτικής φιλολογίας – την ιστορία των Γραφών για τα δεινά του Ιώβ; Δεν ανακαλείς στη μνήμη σου πως αυτή η θαυμάσια παραβολή αρχίζει με την εξιστόρηση των υλικών αγαθών που είχε ο δούλος του Κυρίου; Θυμάσαι καλά ότι ο Ιώβ είχε ευλογηθεί και είχε παιδιά, πλούτο, αξιοπρέπεια, καλή θέση, υγεία, και όλα τα υπόλοιπα που έχουν αξία για τον άνθρωπο σε αυτή τη γήινη ζωή. Σύμφωνα με την αξιόπιστη διδασκαλία των παιδιών του Αβραάμ, τέτοια υλική ευδαιμονία ήταν μια καθ’ ολοκληρίαν απόδειξη της θεϊκής εύνοιας. Όμως τόσα υλικά αγαθά και τόση γήινη ευδαιμονία δεν δεικνύουν την εύνοια του Θεού. Ο ουράνιος Πατέρας μου αγαπά το φτωχό το ίδιο ακριβώς όπως και τον πλούσιο. Δεν τον ενδιαφέρουν τα πρόσωπα. | 148:6.2 (1662.4) “My son, you do not comprehend the meaning of adversity or the mission of suffering. Have you not read that masterpiece of Semitic literature—the Scripture story of the afflictions of Job? Do you not recall how this wonderful parable begins with the recital of the material prosperity of the Lord’s servant? You well remember that Job was blessed with children, wealth, dignity, position, health, and everything else which men value in this temporal life. According to the time-honored teachings of the children of Abraham such material prosperity was all-sufficient evidence of divine favor. But such material possessions and such temporal prosperity do not indicate God’s favor. My Father in heaven loves the poor just as much as the rich; he is no respecter of persons. | |
| 148:6.3 (1663.1) Αν και η παράβαση του θεϊκού νόμου ακολουθείται νωρίτερα ή αργότερα από τη συγκομιδή της τιμωρίας, καθώς ο άνθρωπος με βεβαιότητα θερίζει ό,τι έσπειρε, θα πρέπει να ξέρετε ότι η ανθρώπινη δυστυχία δεν αποτελεί πάντοτε τιμωρία για προηγούμενη αμαρτία. Και ο Ιώβ αλλά και οι φίλοι του απέτυχαν να βρουν απάντηση για τα προβλήματά τους. Και με τη φώτιση την οποία τώρα κατέχεις με δυσκολία θα απέδιδες είτε στο Σατανά είτε στο Θεό τα τμήματα για τα οποία είναι υπεύθυνοι σε αυτή τη μοναδική παραβολή. Ενώ ο Ιώβ δεν μπορούσε να αναλύσει, αν και υπέφερε, την ύπαρξη των διανοητικών προβλημάτων του ή να λύσει τις φιλοσοφικές δυσκολίες του, όμως κατόρθωσε μεγάλες επιτυχίες. Αν και στο χείλος της ολοκληρωτικής κατάρρευσης της πίστης του προς το Θεό, ανέβηκε σε τέτοια πνευματικά ύψη ώστε μπορούσε να λέει, ‘αποστρέφομαι τον εαυτό μου’. Τότε του δωρίθηκε η σωτηρία ενός οράματος του Θεού. Έτσι ακόμα και μέσα από παρεξηγημένη δυστυχία, ο Ιώβ ανέβηκε στο υπερανθρώπινο επίπεδο της σωστής κατανόησης και της πνευματικής επίγνωσης. Όταν ο δούλος που υποφέρει αποκτά ενόραση του Θεού, επακολουθεί η ψυχική ηρεμία η οποία ξεπερνά κάθε ανθρώπινη κατανόηση. | 148:6.3 (1663.1) “Although transgression of divine law is sooner or later followed by the harvest of punishment, while men certainly eventually do reap what they sow, still you should know that human suffering is not always a punishment for antecedent sin. Both Job and his friends failed to find the true answer for their perplexities. And with the light you now enjoy you would hardly assign to either Satan or God the parts they play in this unique parable. While Job did not, through suffering, find the resolution of his intellectual troubles or the solution of his philosophical difficulties, he did achieve great victories; even in the very face of the breakdown of his theological defenses he ascended to those spiritual heights where he could sincerely say, ‘I abhor myself’; then was there granted him the salvation of a vision of God. So even through misunderstood suffering, Job ascended to the superhuman plane of moral understanding and spiritual insight. When the suffering servant obtains a vision of God, there follows a soul peace which passes all human understanding. | |
| 148:6.4 (1663.2) Ο πρώτος από τους φίλους του Ιώβ, ο Ελιφάς, προέτρεψε τον πάσχοντα να επιδείξει στα δεινά του την ίδια καρτερία που είχε επιδείξει σε άλλα πράγματα κατά τις ημέρες της ευδαιμονίας του. Είπε αυτός ο λανθασμένος παρηγορητής: ‘Έχε εμπιστοσύνη στη θρησκεία σου, Ιώβ, θυμήσου ότι ο διεφθαρμένος υποφέρει και όχι ο δίκαιος. Πρέπει να αξίζεις αυτή την τιμωρία, διαφορετικά δεν θα υπέφερες. Γνωρίζεις καλά ότι κανένας δεν μπορεί να είναι δίκαιος στα μάτια του Θεού. Γνωρίζεις ότι ο διεφθαρμένος δεν ευδαιμονεί πραγματικά ποτέ. Πάντως, ο άνθρωπος φαίνεται να είναι προορισμένος για να βασανίζεται και ίσως ο Κύριος σε τιμωρεί για το δικό σου καλό’. Δεν είναι περίεργο που ο φτωχός Ιώβ δεν παρηγορήθηκε πολύ από μια τέτοια εξήγηση για το πρόβλημα της ανθρώπινης δυστυχίας. | 148:6.4 (1663.2) “The first of Job’s friends, Eliphaz, exhorted the sufferer to exhibit in his afflictions the same fortitude he had prescribed for others during the days of his prosperity. Said this false comforter: ‘Trust in your religion, Job; remember that it is the wicked and not the righteous who suffer. You must deserve this punishment, else you would not be afflicted. You well know that no man can be righteous in God’s sight. You know that the wicked never really prosper. Anyway, man seems predestined to trouble, and perhaps the Lord is only chastising you for your own good.’ No wonder poor Job failed to get much comfort from such an interpretation of the problem of human suffering. | |
| 148:6.5 (1663.3) Όμως η συμβουλή του δεύτερου φίλου του, του Βιλδάδ, ήταν ακόμη πιο καταθλιπτική, παρόλο που ήταν ορθή από την άποψη της τότε αποδεκτής θεολογίας. Είπε ο Βιλδάδ: ‘Ο Θεός δεν μπορεί να είναι άδικος. Τα παιδιά σου πρέπει να ήταν αμαρτωλά αφού χάθηκαν. Πρέπει να κάνεις λάθος, διαφορετικά δεν θα υπέφερες τόσα βάσανα. Και αν είσαι πραγματικά δίκαιος, ο Θεός θα σε ελευθερώσει σίγουρα από τα βάσανά σου. Πρέπει να γνώριζες από την ιστορία των σχέσεων του Θεού με τον άνθρωπο ότι ο Παντοδύναμος καταστρέφει μόνο τον διεφθαρμένο’. | 148:6.5 (1663.3) “But the counsel of his second friend, Bildad, was even more depressing, notwithstanding its soundness from the standpoint of the then accepted theology. Said Bildad: ‘God cannot be unjust. Your children must have been sinners since they perished; you must be in error, else you would not be so afflicted. And if you are really righteous, God will certainly deliver you from your afflictions. You should learn from the history of God’s dealings with man that the Almighty destroys only the wicked.’ | |
| 148:6.6 (1663.4) Και μετά θυμήσου πώς απάντησε ο Ιώβ στους φίλους του λέγοντας: ‘Γνωρίζω καλά ότι ο Θεός δεν με ακούει που φωνάζω βοήθεια. Πώς μπορεί ο Θεός να είναι δίκαιος και συγχρόνως να παραβλέπει εντελώς την αθωότητά μου; Μαθαίνω πως δεν πρέπει να περιμένω απάντηση στην αίτησή μου προς τον Παντοδύναμο. Δεν διαβλέπετε ότι ο Θεός ανέχεται την καταδίωξη του καλού από τον άδικο; Και αφού ο άνθρωπος είναι τόσο αδύναμος, τι ελπίδες έχει για ανταμοιβή από τα χέρια ενός πανίσχυρου Θεού; Ο Θεός με έκανε όπως είμαι και όπως τώρα με αποστρέφεται, είμαι ανυπεράσπιστος. Και γιατί με δημιούργησε ο Θεός μόνο για να υποφέρω με αυτό τον εξαθλιωμένο τρόπο;’. | 148:6.6 (1663.4) “And then you remember how Job replied to his friends, saying: ‘I well know that God does not hear my cry for help. How can God be just and at the same time so utterly disregard my innocence? I am learning that I can get no satisfaction from appealing to the Almighty. Cannot you discern that God tolerates the persecution of the good by the wicked? And since man is so weak, what chance has he for consideration at the hands of an omnipotent God? God has made me as I am, and when he thus turns upon me, I am defenseless. And why did God ever create me just to suffer in this miserable fashion?’ | |
| 148:6.7 (1663.5) Και ποιος μπορεί να αντικρούσει τη στάση του Ιώβ σε σχέση με τις συμβουλές των φίλων του και τις λανθασμένες ιδέες για το Θεό που είχε στο μυαλό του; Δεν καταλαβαίνεις ότι ο Ιώβ επιθυμούσε έναν ανθρώπινο Θεό, ότι πεινούσε να επικοινωνήσει με ένα θεϊκό Ον που γνωρίζει τη θνητότητα του ανθρώπου και καταλαβαίνει ότι ο δίκαιος πρέπει συχνά να υποφέρει αν και αθώος, σαν μέρος της πρώτης αυτής ζωής προς τη μεγάλη άνοδο προς τον Παράδεισο; Γι αυτό το λόγο ήρθε ο Γιος του Ανθρώπου από τον Πατέρα να ζήσει μια τέτοια θνητή ζωή ώστε να μπορεί να παρηγορεί και να ανακουφίζει όλους εκείνους που στο εξής θα υποχρεώνονται να υπομένουν τα βάσανα του Ιώβ. | 148:6.7 (1663.5) “And who can challenge the attitude of Job in view of the counsel of his friends and the erroneous ideas of God which occupied his own mind? Do you not see that Job longed for a human God, that he hungered to commune with a divine Being who knows man’s mortal estate and understands that the just must often suffer in innocence as a part of this first life of the long Paradise ascent? Wherefore has the Son of Man come forth from the Father to live such a life in the flesh that he will be able to comfort and succor all those who must henceforth be called upon to endure the afflictions of Job. | |
| 148:6.8 (1663.6) Ο τρίτος φίλος του Ιώβ, ο Ζοφάρ, μίλησε τότε ακόμα λιγότερο παρηγορητικά όταν είπε: ‘Είσαι ανόητος να ισχυρίζεσαι ότι είσαι δίκαιος, βλέποντας να υποφέρεις τόσο. Παραδέχομαι όμως ότι είναι αδύνατο να κατανοήσω τους τρόπους του Θεού. Ίσως υπάρχει κάτι κρυφό σε όλες σου τις δυστυχίες’. Και όταν ο Ιώβ άκουσε και τους τρεις φίλους του, ζήτησε κατ’ ευθείαν από το Θεό να τον βοηθήσει, χρησιμοποιώντας σαν στοιχείο υπεράσπισης το γεγονός ότι ‘σαν άνθρωπος γεννημένος από γυναίκα έχει λίγες μέρες να ζήσει και είναι γεμάτος βάσανα’. | 148:6.8 (1663.6) “Job’s third friend, Zophar, then spoke still less comforting words when he said: ‘You are foolish to claim to be righteous, seeing that you are thus afflicted. But I admit that it is impossible to comprehend God’s ways. Perhaps there is some hidden purpose in all your miseries.’ And when Job had listened to all three of his friends, he appealed directly to God for help, pleading the fact that ‘man, born of woman, is few of days and full of trouble.’ | |
| 148:6.9 (1664.1) Μετά άρχισε η δεύτερη συνεδρίαση με τους φίλους του. Ο Ελιφάς έγινε πιο άτεγκτος, κατηγορητητικός και σαρκαστικός. Ο Βιλδάδ αγανάκτησε από την περιφρόνηση του Ιώβ για τους φίλους του. Ο Ζοφάρ επανέλαβε τις μελαγχολικές συμβουλές του. Ο Ιώβ τώρα αηδίασε με τους φίλους του και ζήτησε πάλι βοήθεια από το Θεό, τώρα όμως ζήτησε από ένα δίκαιο Θεό κατά του Θεού της αδικίας που βρισκόταν ενσωματωμένος στη φιλοσοφία των φίλων του και συντηρούσε και η δική του θρησκευτική νοοτροπία. Στη συνέχεια ο Ιώβ βρήκε καταφύγιο στην παρηγοριά μιας μέλλουσας ζωής στην οποία οι αδικίες της θνητής ύπαρξης μπορεί να διορθωνόντουσαν με πιο δίκαιο τρόπο. Η αποτυχία του να βρει βοήθεια από τον άνθρωπο οδηγεί τον Ιώβ στο Θεό. Μετά ακολουθεί η μεγάλη πάλη μέσα στην καρδιά του, μεταξύ πίστης και αμφιβολίας. Τελικά, ο πάσχων άνθρωπος αρχίζει να διακρίνει το φως της ζωής. Η βασανισμένη του ψυχή ανέρχεται σε νέα ύψη ελπίδας και θάρρους. Μπορεί να υποφέρει, ακόμη και να πεθάνει, αλλά η διαφωτισμένη ψυχή τώρα βγάζει εκείνη την κραυγή του θριάμβου, ‘Ο Σωτήρ μου ζει!’. Ο Ιώβ είχε εντελώς δίκιο όταν αμυνόταν υπέρ της θεωρίας ότι ο Θεός βασανίζει τα παιδιά για να τιμωρήσει τους γονείς τους. Ο Ιώβ ήταν πάντα έτοιμος να παραδεχτεί ότι ο Θεός είναι δίκαιος, αλλά επιθυμούσε μιαν αποκάλυψη του προσωπικού χαρακτήρα του Αιώνιου που θα ικανοποιούσε την ψυχή. Και αυτή είναι η αποστολή μας στη γη. Οι θνητοί που υποφέρουν δεν θα αρνούνται πλέον την παρηγοριά τού να γνωρίσουν την αγάπη του Θεού και να κατανοήσουν το έλεος του ουράνιου Πατέρα. Ενώ ο λόγος του Θεού, που μίλησε μέσα από την ανεμοζάλη, ήταν ένα μεγαλειώδες σχέδιο για τη μέρα | 148:6.9 (1664.1) “Then began the second session with his friends. Eliphaz grew more stern, accusing, and sarcastic. Bildad became indignant at Job’s contempt for his friends. Zophar reiterated his melancholy advice. Job by this time had become disgusted with his friends and appealed again to God, and now he appealed to a just God against the God of injustice embodied in the philosophy of his friends and enshrined even in his own religious attitude. Next Job took refuge in the consolation of a future life in which the inequities of mortal existence may be more justly rectified. Failure to receive help from man drives Job to God. Then ensues the great struggle in his heart between faith and doubt. Finally, the human sufferer begins to see the light of life; his tortured soul ascends to new heights of hope and courage; he may suffer on and even die, but his enlightened soul now utters that cry of triumph, ‘My Vindicator lives!’ | |
| 148:6.10 (1664.2) εκείνη, εσύ έχεις ήδη μάθει ότι ο Πατέρας δεν αποκαλύπτεται με αυτό τον τρόπο, αλλά μιλάει μέσα από την ανθρώπινη καρδιά σαν μια αθόρυβη, μικρή φωνή που λέει, ‘Αυτός είναι ο δρόμος, περπάτησε εκεί μέσα’. Δεν κατανοείς ότι ο Θεός κατοικεί μέσα σου, ότι σε έφτιαξε ό,τι είσαι, ότι θα σε κάνει ό,τι είναι!». | 148:6.10 (1664.2) “Job was altogether right when he challenged the doctrine that God afflicts children in order to punish their parents. Job was ever ready to admit that God is righteous, but he longed for some soul-satisfying revelation of the personal character of the Eternal. And that is our mission on earth. No more shall suffering mortals be denied the comfort of knowing the love of God and understanding the mercy of the Father in heaven. While the speech of God spoken from the whirlwind was a majestic concept for the day of its utterance, you have already learned that the Father does not thus reveal himself, but rather that he speaks within the human heart as a still, small voice, saying, ‘This is the way; walk therein.’ Do you not comprehend that God dwells within you, that he has become what you are that he may make you what he is!” | |
| 148:6.11 (1664.3) Μετά ο Ιησούς έκανε την τελευταία δήλωση: «Ο Πατέρας στον ουρανό δεν βασανίζει πρόθυμα τα παιδιά τού ανθρώπου. Ο άνθρωπος υποφέρει, πρώτα, από τα γεγονότα του χρόνου και τις ατέλειες μιας ανώριμης φυσικής ύπαρξης. Έπειτα, υποφέρει από τις αμείλικτες συνέπειες της αμαρτίας – την παράβαση των νόμων της ζωής και του φωτός. Και τελικά, ο άνθρωπος δρέπει τη συγκομιδή της δικής του άδικης επιμονής στην εξέγερση κατά του δίκαιου κανόνα του ουρανού στη γη. Αλλά οι δυστυχίες του ανθρώπου δεν είναι η προσωπική επίσκεψη της θεϊκής κρίσης. Ο άνθρωπος μπορεί και θα μειώσει τις γήινες δυστυχίες του. Αλλά μια για πάντα απελευθερωθείτε από τη δεισιδαιμονία ότι ο Θεός βασανίζει τον άνθρωπο κατά διαταγή του κακού. Μελετήστε το Βιβλίο του Ιώβ μόνο και μόνο για να ανακαλύψετε πόσες πολλές εσφαλμένες ιδέες για το Θεό μπορούν αληθινά να πιστεύουν ακόμα και καλοί άνθρωποι. Και σημειώστε κατόπιν πως ακόμα και ο βασανισμένος Ιώβ βρήκε το Θεό της παρηγοριάς και της σωτηρίας παρά τις τόσες λανθασμένες διδασκαλίες. Στο τέλος η πίστη του διαπέρασε τα σύννεφα της δυστυχίας για να διακρίνει το φως της ζωής να ξεχύνεται από τον Πατέρα σαν θεραπευτική ευεργεσία και αιώνια δικαιοσύνη». | 148:6.11 (1664.3) Then Jesus made this final statement: “The Father in heaven does not willingly afflict the children of men. Man suffers, first, from the accidents of time and the imperfections of the evil of an immature physical existence. Next, he suffers the inexorable consequences of sin—the transgression of the laws of life and light. And finally, man reaps the harvest of his own iniquitous persistence in rebellion against the righteous rule of heaven on earth. But man’s miseries are not a personal visitation of divine judgment. Man can, and will, do much to lessen his temporal sufferings. But once and for all be delivered from the superstition that God afflicts man at the behest of the evil one. Study the Book of Job just to discover how many wrong ideas of God even good men may honestly entertain; and then note how even the painfully afflicted Job found the God of comfort and salvation in spite of such erroneous teachings. At last his faith pierced the clouds of suffering to discern the light of life pouring forth from the Father as healing mercy and everlasting righteousness.” | |
| 148:6.12 (1664.4) Ο Ιωάννης έθαψε βαθιά μέσα στην καρδιά του αυτά τα λόγια για πολλές μέρες. Η όλη μετέπειτα ζωή του άλλαξε σημαντικά σαν αποτέλεσμα αυτής της συνομιλίας με τον Κύριο, στον κήπο, και αργότερα έπραξε πολλά για να προξενήσει και στους άλλους αποστόλους αλλαγή των απόψεών τους σχετικά με την πηγή, την ουσία και το σκοπό των κοινών ανθρώπινων ασθενειών. Αλλά δεν μίλησε ποτέ ο Ιωάννης γι αυτή τη συνομιλία παρά μετά, αφού ο Κύριος είχε αναχωρήσει. | 148:6.12 (1664.4) John pondered these sayings in his heart for many days. His entire afterlife was markedly changed as a result of this conversation with the Master in the garden, and he did much, in later times, to cause the other apostles to change their viewpoints regarding the source, nature, and purpose of commonplace human afflictions. But John never spoke of this conference until after the Master had departed. | |
| 7. Ο ΑΝΔΡΑΣ ΜΕ ΤΟ ΞΕΡΑΜΕΝΟ ΧΕΡΙ ^top | 7. The Man with the Withered Hand ^top | |
| 148:7.1 (1664.5) Το προτελευταίο Σάββατο πριν την αναχώρηση των αποστόλων και των νέων ομάδων των ευαγγελιστών για το δεύτερο γύρο κηρυγμάτων στη Γαλιλαία, ο Ιησούς μίλησε στη συναγωγή της Καπερναούμ πάνω στην «Χαρά της Δίκαιης Ζωής». Όταν τελείωσε την ομιλία του, μια μεγάλη ομάδα από σακάτηδες, κουτσούς, άρρωστους και άλλους πάσχοντες, συγκεντρώθηκε γύρω του, γυρεύοντας γιατρειά. Σε αυτή την ομάδα ήταν και οι απόστολοι, πολλοί από τους νέους ευαγγελιστές και οι Φαρισαίοι κατάσκοποι από την Ιερουσαλήμ. Παντού όπου πήγαινε ο Ιησούς (εκτός από τους λόφους όταν βρισκόταν εκεί για το έργο του Πατέρα του) οι έξι κατάσκοποι από την Ιερουσαλήμ τον ακολουθούσαν σταθερά. | 148:7.1 (1664.5) The second Sabbath before the departure of the apostles and the new corps of evangelists on the second preaching tour of Galilee, Jesus spoke in the Capernaum synagogue on the “Joys of Righteous Living.” When Jesus had finished speaking, a large group of those who were maimed, halt, sick, and afflicted crowded up around him, seeking healing. Also in this group were the apostles, many of the new evangelists, and the Pharisaic spies from Jerusalem. Everywhere that Jesus went (except when in the hills about the Father’s business) the six Jerusalem spies were sure to follow. | |
| 148:7.2 (1665.1) Ο αρχηγός των Φαρισαίων κατασκόπων, καθώς ο Ιησούς μιλούσε όρθιος στο λαό, προέτρεψε έναν άνδρα με χέρι ξερό να τον πλησιάσει και να τον ρωτήσει αν ήταν νόμιμο να γιατρευτεί την ημέρα του Σαββάτου ή θα έπρεπε να περιμένει βοήθεια μιαν άλλη μέρα. Όταν ο Ιησούς είδε τον άνδρα, άκουσε τις κουβέντες του και κατάλαβε ότι είχε σταλθεί από τους Φαρισαίους, είπε: «Έλα εμπρός να σε ρωτήσω κάτι. Αν είχες ένα πρόβατο και έπεφτε σ ένα λάκκο το Σάββατο, θα κατέβαινες να το πιάσεις και να το βγάλεις έξω; Είναι νόμιμο να κάνεις τέτοια πράγματα το Σάββατο;». Και ο άνδρας απάντησε: «Ναι, Κύριε, θα ήταν νόμιμο να κάνω καλό το Σάββατο». Τότε είπε ο Ιησούς, μιλώντας σε όλους τους: «Γνωρίζω για ποιο λόγο στείλατε μπροστά μου αυτόν τον άνδρα. Θα βρίσκατε αιτία για να μου επιτεθείτε, αν μπορούσατε να με δελεάσετε να δείξω έλεος το Σάββατο. Σιωπηλά συμφωνείτε όλοι ότι ήταν νόμιμο να βγάλει το άτυχο πρόβατο από το λάκκο, ακόμα και το Σάββατο, και σας καλώ να μαρτυρήσετε ότι είναι νόμιμο να επιδεικνύει κανείς τρυφερή καλοσύνη το Σάββατο όχι μόνο στα ζώα αλλά και στους ανθρώπους. Πόση περισσότερη αξία έχει ένας άνθρωπος από ένα πρόβατο! Σας αναγγέλλω ότι είναι νόμιμο να κάνετε το καλό στους ανθρώπους το Σάββατο». Και καθώς όλοι ήταν σιωπηλοί μπροστά του, ο Ιησούς απευθυνόμενος στον άνδρα με το ξερό χέρι, είπε: «Στάσου εδώ δίπλα μου για να μπορούν να σε βλέπουν όλοι. Και τώρα που ίσως έμαθες ότι είναι επιθυμία του Πατέρα μου να κάνεις το καλό την ημέρα του Σαββάτου, αν πιστεύεις ότι θα θεραπευτείς, σε διατάσσω να τεντώσεις το χέρι σου». | 148:7.2 (1665.1) The leader of the spying Pharisees, as Jesus stood talking to the people, induced a man with a withered hand to approach him and ask if it would be lawful to be healed on the Sabbath day or should he seek help on another day. When Jesus saw the man, heard his words, and perceived that he had been sent by the Pharisees, he said: “Come forward while I ask you a question. If you had a sheep and it should fall into a pit on the Sabbath day, would you reach down, lay hold on it, and lift it out? Is it lawful to do such things on the Sabbath day?” And the man answered: “Yes, Master, it would be lawful thus to do well on the Sabbath day.” Then said Jesus, speaking to all of them: “I know wherefore you have sent this man into my presence. You would find cause for offense in me if you could tempt me to show mercy on the Sabbath day. In silence you all agreed that it was lawful to lift the unfortunate sheep out of the pit, even on the Sabbath, and I call you to witness that it is lawful to exhibit loving-kindness on the Sabbath day not only to animals but also to men. How much more valuable is a man than a sheep! I proclaim that it is lawful to do good to men on the Sabbath day.” And as they all stood before him in silence, Jesus, addressing the man with the withered hand, said: “Stand up here by my side that all may see you. And now that you may know that it is my Father’s will that you do good on the Sabbath day, if you have the faith to be healed, I bid you stretch out your hand.” | |
| 148:7.3 (1665.2) Και καθώς ο άνδρας τέντωνε μπροστά το χέρι του, έγινε καλά. Ο κόσμος σκέφτηκε να στραφεί κατά των Φαρισαίων, αλλά ο Ιησούς τους διέταξε να ησυχάσουν, λέγοντας: «Σας είπα μόλις τώρα ότι είναι νόμιμο να κάνετε το καλό το Σάββατο, να σώζετε ζωές, αλλά δεν σας έδωσα εντολή να κάνετε κακό και να εκτονώνετε την επιθυμία σας για φόνο». Οι θυμωμένοι Φαρισαίοι έφυγαν και παρόλο που ήταν Σάββατο πήγαν στην Τιβεριάδα και έκαναν συμβούλιο με τον Ηρώδη, κάνοντας τα πάντα με την εξουσία που είχαν, για να αφυπνίσουν την κρίση του ώστε να εξασφαλίσουν τους Ηρωδιανούς σαν συμμάχους κατά του Ιησού. Αλλά ο Ηρώδης αρνήθηκε να ενεργήσει κατά του Ιησού, συμβουλεύοντάς τους να μεταφέρουν τα παράπονά τους στην Ιερουσαλήμ. | 148:7.3 (1665.2) And as this man stretched forth his withered hand, it was made whole. The people were minded to turn upon the Pharisees, but Jesus bade them be calm, saying: “I have just told you that it is lawful to do good on the Sabbath, to save life, but I did not instruct you to do harm and give way to the desire to kill.” The angered Pharisees went away, and notwithstanding it was the Sabbath day, they hastened forthwith to Tiberias and took counsel with Herod, doing everything in their power to arouse his prejudice in order to secure the Herodians as allies against Jesus. But Herod refused to take action against Jesus, advising that they carry their complaints to Jerusalem. | |
| 148:7.4 (1665.3) Αυτή είναι η πρώτη περίπτωση ενός θαύματος που έγινε από τον Ιησού σαν απάντηση στην προκλητικότητα των εχθρών του. Και ο Κύριος ενήργησε αυτό το θαύμα όχι σαν επίδειξη της θεραπευτικής του δύναμης, αλλά σαν δραστική διαμαρτυρία κατά της μετατροπής της θρησκευτικής αργίας του Σαββάτου σε γνήσια δουλεία περιορισμών άνευ σημασίας για όλους τους ανθρώπους. Ο άνθρωπος αυτός γύρισε στη δουλειά του σαν λιθοξόος, και αποδείχτηκε σαν ένας από εκείνους στους οποίους η θεραπεία ακολουθήθηκε από μια ζωή ευχαριστίας και δικαιοσύνης. | 148:7.4 (1665.3) This is the first case of a miracle to be wrought by Jesus in response to the challenge of his enemies. And the Master performed this so-called miracle, not as a demonstration of his healing power, but as an effective protest against making the Sabbath rest of religion a veritable bondage of meaningless restrictions upon all mankind. This man returned to his work as a stone mason, proving to be one of those whose healing was followed by a life of thanksgiving and righteousness. | |
| 8. ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΗ ΒΗΘΣΑΪΔΑ ^top | 8. Last Week at Bethsaida ^top | |
| 148:8.1 (1665.4) Την τελευταία εβδομάδα της παραμονής στη Βηθσαϊδά, οι κατάσκοποι από την Ιερουσαλήμ διαιρέθηκαν περισσότερο ως προς τη στάση τους απέναντι στον Ιησού και τη διδασκαλία του. Τρεις από τους Φαρισαίους αυτούς εντυπωσιάστηκαν βαθύτατα από ό,τι είδαν και άκουσαν. Εν τω μεταξύ στην Ιερουσαλήμ, ο Αβραάμ, ένα νέο και με επιρροή μέλος του Σανχεντρίν, υιοθέτησε δημόσια τη διδασκαλία του Ιησού και βαφτίστηκε στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ από τον Άμπνερ. Όλη η Ιερουσαλήμ ξεσηκώθηκε από αυτό το γεγονός και αγγελιαφόροι στάλθηκαν αμέσως στη Βηθσαϊδά για να ανακαλέσουν τους έξι Φαρισαίους κατασκόπους. | 148:8.1 (1665.4) The last week of the sojourn at Bethsaida the Jerusalem spies became much divided in their attitude toward Jesus and his teachings. Three of these Pharisees were tremendously impressed by what they had seen and heard. Meanwhile, at Jerusalem, Abraham, a young and influential member of the Sanhedrin, publicly espoused the teachings of Jesus and was baptized in the pool of Siloam by Abner. All Jerusalem was agog over this event, and messengers were immediately dispatched to Bethsaida recalling the six spying Pharisees. | |
| 148:8.2 (1666.1) Ο Έλληνας φιλόσοφος που είχε εισέλθει στη βασιλεία κατά την προηγούμενη περιοδεία στη Γαλιλαία, επέστρεψε με μερικούς πλούσιους Ιουδαίους της Αλεξάνδρειας και για μια φορά ακόμα προσκάλεσαν τον Ιησού να επισκεφθεί την πόλη τους για τους σκοπούς της ίδρυσης μιας σχολής από κοινού φιλοσοφικής και θρησκευτικής καθώς και ενός θεραπευτηρίου για τους αρρώστους. Αλλά ο Ιησούς αρνήθηκε με ευγένεια την πρόσκληση. | 148:8.2 (1666.1) The Greek philosopher who had been won for the kingdom on the previous tour of Galilee returned with certain wealthy Jews of Alexandria, and once more they invited Jesus to come to their city for the purpose of establishing a joint school of philosophy and religion as well as an infirmary for the sick. But Jesus courteously declined the invitation. | |
| 148:8.3 (1666.2) Εκείνο τον καιρό έφτασε στον καταυλισμό της Βηθσαϊδά ένας προφήτης που έπεφτε σε καταληψία, από τη Βαγδάτη, κάποιος Κιρμέθ. Αυτός ο υποτιθέμενος προφήτης είχε περίεργα οράματα όταν έπεφτε σε κατάληψη και όταν ξυπνούσε έβλεπε αλλόκοτα όνειρα. Δημιούργησε μεγάλη αναστάτωση στον καταυλισμό και ο Σίμων ο Ζηλωτής ήταν της γνώμης να μεταχειριστεί μάλλον βίαια τον αυτό-εξαπατημένο διεκδικητή, αλλά ο Ιησούς παρενέβη και του επιτράπηκε πλήρης ελευθερία στη δράση του για λίγες μέρες. Όλοι όσοι άκουσαν το κήρυγμά του αναγνώρισαν γρήγορα ότι η διδασκαλία του δεν ήταν απόηχος του ευαγγελίου της βασιλείας. Γρήγορα αυτός επέστρεψε στη Βαγδάτη, παίρνοντας μαζί του μόνο μισή ντουζίνα ασταθών και αιρετικών ψυχών. Όμως πριν την παρέμβαση του Ιησού για τον προφήτη από τη Βαγδάτη, ο Δαυίδ Ζεβεδαίος, με τη βοήθεια μιας αυτοδιορισμένης επιτροπής, είχε πάρει τον Κιρμέθ μακριά στη λίμνη και αφού τον βούτηξαν επανειλημμένα μέσα στο νερό, τον συμβούλεψαν να φύγει από εκεί – να οργανώσει και να φτιάξει ένα δικό του καταυλισμό. | 148:8.3 (1666.2) About this time there arrived at the Bethsaida encampment a trance prophet from Bagdad, one Kirmeth. This supposed prophet had peculiar visions when in trance and dreamed fantastic dreams when his sleep was disturbed. He created a considerable disturbance at the camp, and Simon Zelotes was in favor of dealing rather roughly with the self-deceived pretender, but Jesus intervened and allowed him entire freedom of action for a few days. All who heard his preaching soon recognized that his teaching was not sound as judged by the gospel of the kingdom. He shortly returned to Bagdad, taking with him only a half dozen unstable and erratic souls. But before Jesus interceded for the Bagdad prophet, David Zebedee, with the assistance of a self-appointed committee, had taken Kirmeth out into the lake and, after repeatedly plunging him into the water, had advised him to depart hence—to organize and build a camp of his own. | |
| 148:8.4 (1666.3) Την ίδια μέρα, η Μπεθ-Μάριον, μια γυναίκα από τη Φοινίκη, έγινε τόσο φανατική που παραφέρθηκε και αφού κόντεψε σχεδόν να πνιγεί, προσπαθώντας να βαδίσει πάνω στο νερό, απομακρύνθηκε από τις φιλενάδες της. | 148:8.4 (1666.3) On this same day, Beth-Marion, a Phoenician woman, became so fanatical that she went out of her head and, after almost drowning from trying to walk on the water, was sent away by her friends. | |
| 148:8.5 (1666.4) Ο νέος προσήλυτος από την Ιερουσαλήμ, ο Αβραάμ ο Φαρισαίος, έδωσε όλα τα πολύτιμα αγαθά του στο ταμείο των αποστόλων και αυτή η συνεισφορά βοήθησε πολύ στο να μπορέσουν αμέσως να στείλουν σε αποστολή καμιά εκατοστή νέο-εκπαιδευμένους ευαγγελιστές. Ο Ανδρέας είχε ήδη αναγγείλει το κλείσιμο του καταυλισμού και καθένας ετοιμαζόταν είτε να πάει σπίτι ή διαφορετικά να ακολουθήσει τους ευαγγελιστές στη Γαλιλαία. | 148:8.5 (1666.4) The new Jerusalem convert, Abraham the Pharisee, gave all of his worldly goods to the apostolic treasury, and this contribution did much to make possible the immediate sending forth of the one hundred newly trained evangelists. Andrew had already announced the closing of the encampment, and everybody prepared either to go home or else to follow the evangelists into Galilee. | |
| 9. ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΟ ^top | 9. Healing the Paralytic ^top | |
| 148:9.1 (1666.5) Την Παρασκευή το απόγευμα, 1η Οκτωβρίου, όταν ο Ιησούς είχε την τελευταία συνάντηση με τους αποστόλους, ευαγγελιστές και λοιπούς αρχηγούς του απολυμένου καταυλισμού, και με τους έξι Φαρισαίους από την Ιερουσαλήμ καθισμένους στην πρώτη γραμμή της συγκέντρωσης, στο ευρύχωρο και μεγαλωμένο μπροστινό δωμάτιο του σπιτιού του Ζεβεδαίου, συνέβη ένα από τα πιο παράξενα και μοναδικά επεισόδια της γήινης ζωής του Ιησού. Ο Κύριος, εκείνη την ώρα, μιλούσε στεκόμενος στο μεγάλο δωμάτιο που είχε χτιστεί για να στεγάσει εκείνες τις συνεστιάσεις κατά την περίοδο των βροχών. Το σπίτι ήταν περιτριγυρισμένο από τεράστια συνάθροιση ανθρώπων που τέντωναν τα αυτιά τους για να αρπάξουν κανένα τμήμα από την ομιλία του Ιησού. | 148:9.1 (1666.5) On Friday afternoon, October 1, when Jesus was holding his last meeting with the apostles, evangelists, and other leaders of the disbanding encampment, and with the six Pharisees from Jerusalem seated in the front row of this assembly in the spacious and enlarged front room of the Zebedee home, there occurred one of the strangest and most unique episodes of all Jesus’ earth life. The Master was, at this time, speaking as he stood in this large room, which had been built to accommodate these gatherings during the rainy season. The house was entirely surrounded by a vast concourse of people who were straining their ears to catch some part of Jesus’ discourse. | |
| 148:9.2 (1666.6) Ενώ το σπίτι ήταν κατ’ αυτό τον τρόπο στριμωγμένο από κόσμο και εξ ολοκλήρου περικυκλωμένο από θερμούς ακροατές, ένας άνδρας που έπασχε πολύ καιρό από παράλυση, μεταφερόταν εκεί από την Καπερναούμ, σ’ ένα μικρό κρεβάτι, από τους φίλους του. Ο παραλυτικός αυτός είχε ακούσει ότι ο Ιησούς θα έφευγε από τη Βηθσαϊδά και έχοντας μιλήσει με τον Ααρών το λιθοξόο, που πρόσφατα είχε γιατρευτεί, αποφάσισε να μεταφερθεί μπροστά στον Ιησού απ’ όπου θα μπορούσε να ζητήσει θεραπεία. Οι φίλοι του προσπάθησαν να μπουν στο σπίτι του Ζεβεδαίου από τη μπροστινή και την πίσω πόρτα, αλλά ο πολύς κόσμος είχε δημιουργήσει συνωστισμό. Όμως ο παραλυτικός αρνήθηκε να δεχτεί την ήττα. Διέταξε τους φίλους του να προμηθευτούν σκάλες με τις οποίες ανέβηκαν στη σκεπή του δωματίου στο οποίο ο Ιησούς μιλούσε και αφού έβγαλαν τα κεραμίδια, με τόλμη κατέβασαν τον άρρωστο άνδρα και το κρεβάτι του με σκοινιά, μέχρι που ο πάσχοντας βρέθηκε στο πάτωμα ακριβώς μπροστά από τον Κύριο. Όταν ο Κύριος είδε τι είχαν κάνει, σταμάτησε να μιλάει, ενώ όσοι βρισκόντουσαν στο δωμάτιο μαζί του θαύμασαν με την επιμονή του ασθενή και των φίλων του. Είπε ο παραλυτικός: «Κύριε, δεν θα διέκοπτα τη διδασκαλία σου, αλλά είμαι αποφασισμένος να γίνω καλά. Δεν είμαι σαν εκείνους που δέχτηκαν τη θεραπεία και αμέσως ξέχασαν τη διδασκαλία σου. Θα γίνω καλά και θα υπηρετώ τη βασιλεία των ουρανών». Τώρα, παρόλο που η αρρώστια είχε έρθει στον άνδρα από τη σπάταλη ζωή του, ο Ιησούς, βλέποντας την πίστη του, είπε στον παραλυτικό: «Γιε μου, μη φοβάσαι. Οι αμαρτίες σου συγχωρέθηκαν. Η πίστη σου θα σε σώσει». | 148:9.2 (1666.6) While the house was thus thronged with people and entirely surrounded by eager listeners, a man long afflicted with paralysis was carried down from Capernaum on a small couch by his friends. This paralytic had heard that Jesus was about to leave Bethsaida, and having talked with Aaron the stone mason, who had been so recently made whole, he resolved to be carried into Jesus’ presence, where he could seek healing. His friends tried to gain entrance to Zebedee’s house by both the front and back doors, but too many people were crowded together. But the paralytic refused to accept defeat; he directed his friends to procure ladders by which they ascended to the roof of the room in which Jesus was speaking, and after loosening the tiles, they boldly lowered the sick man on his couch by ropes until the afflicted one rested on the floor immediately in front of the Master. When Jesus saw what they had done, he ceased speaking, while those who were with him in the room marveled at the perseverance of the sick man and his friends. Said the paralytic: “Master, I would not disturb your teaching, but I am determined to be made whole. I am not like those who received healing and immediately forgot your teaching. I would be made whole that I might serve in the kingdom of heaven.” Now, notwithstanding that this man’s affliction had been brought upon him by his own misspent life, Jesus, seeing his faith, said to the paralytic: “Son, fear not; your sins are forgiven. Your faith shall save you.” | |
| 148:9.3 (1667.1) Όταν οι Φαρισαίοι από την Ιερουσαλήμ, μαζί με άλλους γραμματείς και νομομαθείς που καθόντουσαν μαζί τους, άκουσαν αυτή την αναγγελία του Ιησού, άρχισαν να λένε μέσα τους: «Πώς τολμάει αυτός ο άνθρωπος να μιλάει έτσι; Δεν καταλαβαίνει ότι τέτοια λόγια είναι βλασφημία; Ποιος μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες εκτός από τον Θεό;». Ο Ιησούς, καταλαβαίνοντας τις σκέψεις τους και όσα λέγανε μεταξύ τους, τους μίλησε, λέγοντας: «Γιατί σκέπτεσθε έτσι μέσα σας; Ποιοι είστε εσείς που με κρίνετε; Ποια η διαφορά μεταξύ του να πω στον παραλυτικό, οι αμαρτίες σου συγχωρέθηκαν, και του σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτησε; Αλλά εσείς που είστε μάρτυρες όλων αυτών, για να μάθετε τελικά ότι ο Γιος του Ανθρώπου έχει εξουσία και δύναμη πάνω στη γη να συγχωρεί αμαρτίες, θα πω σ’ αυτόν τον άρρωστο άνθρωπο ‘Σήκω, λάβε το κρεβάτι σου και πήγαινε σπίτι σου’. Και μόλις μίλησε έτσι ο Ιησούς, ο παραλυτικός σηκώθηκε και καθώς έκαναν δρόμο γι αυτόν, περπάτησε μπροστά από όλους τους. Και εκείνοι που είδαν αυτά τα πράγματα θαύμασαν. Ο Πέτρος απόλυσε τη συγκέντρωση, ενώ πολλοί προσευχόντουσαν και δόξαζαν το Θεό, ομολογώντας ότι ποτέ πριν δεν είχαν δει τέτοια παράξενα συμβάντα. | 148:9.3 (1667.1) When the Pharisees from Jerusalem, together with other scribes and lawyers who sat with them, heard this pronouncement by Jesus, they began to say to themselves: “How dare this man thus speak? Does he not understand that such words are blasphemy? Who can forgive sin but God?” Jesus, perceiving in his spirit that they thus reasoned within their own minds and among themselves, spoke to them, saying: “Why do you so reason in your hearts? Who are you that you sit in judgment over me? What is the difference whether I say to this paralytic, your sins are forgiven, or arise, take up your bed, and walk? But that you who witness all this may finally know that the Son of Man has authority and power on earth to forgive sins, I will say to this afflicted man, Arise, take up your bed, and go to your own house.” And when Jesus had thus spoken, the paralytic arose, and as they made way for him, he walked out before them all. And those who saw these things were amazed. Peter dismissed the assemblage, while many prayed and glorified God, confessing that they had never before seen such strange happenings. | |
| 148:9.4 (1667.2) Ήταν περίπου τότε που οι αγγελιαφόροι του Σανχεντρίν έφτασαν για να διατάξουν τους έξι κατασκόπους να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ. Όταν άκουσαν το μήνυμα, διαφώνησαν με ζήλο μεταξύ τους. Και αφού τελείωσαν τις συζητήσεις τους, ο αρχηγός και δυο σύντροφοί του επέστρεψαν με τους αγγελιαφόρους στην Ιερουσαλήμ, ενώ τρεις κατάσκοποι ομολόγησαν την πίστη τους στον Ιησού και πηγαίνοντας αμέσως στη λίμνη, βαφτίστηκαν από τον Πέτρο και ακολούθησαν τους αποστόλους σαν παιδιά της βασιλείας. | 148:9.4 (1667.2) And it was about this time that the messengers of the Sanhedrin arrived to bid the six spies return to Jerusalem. When they heard this message, they fell to earnest debate among themselves; and after they had finished their discussions, the leader and two of his associates returned with the messengers to Jerusalem, while three of the spying Pharisees confessed faith in Jesus and, going immediately to the lake, were baptized by Peter and fellowshipped by the apostles as children of the kingdom. |