Εγγραφο 150		Paper 150
Η ΤΡΙΤΗ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑ		The Third Preaching Tour
150:0.1 (1678.1) Το βράδυ της Κυριακής, 16 Ιανουαρίου 29μ.Χ., ο Άμπνερ μαζί με τους αποστόλους του Ιωάννη, έφτασαν στη Βηθσαϊδά και έκαναν σύσκεψη από κοινού με τον Ανδρέα και τους αποστόλους του Ιησού την επόμενη μέρα. Ο Άμπνερ και οι σύντροφοί του είχαν κάνει το αρχηγείο τους στη Χεβρώνα και είχαν τη συνήθεια να έρχονται περιοδικά στη Βηθσαϊδά για αυτές τις συσκέψεις.		150:0.1 (1678.1) ON SUNDAY evening, January 16, a.d. 29, Abner, with the apostles of John, reached Bethsaida and went into joint conference with Andrew and the apostles of Jesus the next day. Abner and his associates made their headquarters at Hebron and were in the habit of coming up to Bethsaida periodically for these conferences.
150:0.2 (1678.2) Μεταξύ των πολλών θεμάτων που συζήτησαν σε αυτή την κοινή σύσκεψη ήταν και η πρακτική του να αλείφουν τον άρρωστο με κάποια έλαια σε συνδυασμό με προσευχές για θεραπεία. Και πάλι ο Ιησούς αρνήθηκε να συμμετάσχει στις συζητήσεις τους ή να εκφράσει τη γνώμη του σχετικά με τα συμπεράσματά τους. Οι απόστολοι του Ιωάννη χρησιμοποιούσαν ανέκαθεν την επάλειψη με έλαιο στην περιποίηση των αρρώστων και των πληγωμένων και αναζητούσαν να εφαρμόσουν αυτή σαν ενιαία πρακτική και για τις δυο ομάδες, αλλά οι απόστολοι του Ιησού αρνήθηκαν να δεσμευτούν από ένα τέτοιο κανονισμό.		150:0.2 (1678.2) Among the many matters considered by this joint conference was the practice of anointing the sick with certain forms of oil in connection with prayers for healing. Again did Jesus decline to participate in their discussions or to express himself regarding their conclusions. The apostles of John had always used the anointing oil in their ministry to the sick and afflicted, and they sought to establish this as a uniform practice for both groups, but the apostles of Jesus refused to bind themselves by such a regulation.
150:0.3 (1678.3) Την Τρίτη, 18 Ιανουαρίου, οι εικοσιτέσσερις συναντήθηκαν με τους ευαγγελιστές που είχαν περάσει τη δοκιμασία, περίπου εβδομήντα-πέντε τον αριθμό, στο σπίτι του Ζεβεδαίου στη Βηθσαϊδά, προετοιμαζόμενοι να σταλούν πάλι σε τρίτη περιοδεία για κήρυγμα στη Γαλιλαία. Αυτή η αποστολή συνεχίστηκε για μια περίοδο επτά εβδομάδων.		150:0.3 (1678.3) On Tuesday, January 18, the twenty-four were joined by the tested evangelists, about seventy-five in number, at the Zebedee house in Bethsaida preparatory to being sent forth on the third preaching tour of Galilee. This third mission continued for a period of seven weeks.
150:0.4 (1678.4) Οι ευαγγελιστές στάλθηκαν σε ομάδες των πέντε, ενώ ο Ιησούς και οι δώδεκα ταξίδευαν μαζί τον περισσότερο καιρό, οι απόστολοι ανά δυο, για να βαφτίζουν πιστούς όταν το απαιτούσε η περίσταση. Για μια περίοδο σχεδόν τριών εβδομάδων ο Άμπνερ και οι σύντροφοί του εργάστηκαν και αυτοί με τις ομάδες των ευαγγελιστών, συμβουλεύοντάς τους και βαφτίζοντας πιστούς. Επισκέφθηκαν τα Μάγδαλα, την Τιβεριάδα, τη Ναζαρέτ και όλες τις σημαντικές πόλεις και χωριά της κεντρικής και νότιας Γαλιλαίας, όλα τα μέρη που είχαν προηγουμένως επισκεφθεί και πολλά άλλα. Αυτό ήταν και το τελευταίο τους μήνυμα στη Γαλιλαία, εκτός των βορείων τμημάτων.		150:0.4 (1678.4) The evangelists were sent out in groups of five, while Jesus and the twelve traveled together most of the time, the apostles going out two and two to baptize believers as occasion required. For a period of almost three weeks Abner and his associates also worked with the evangelistic groups, advising them and baptizing believers. They visited Magdala, Tiberias, Nazareth, and all the principal cities and villages of central and southern Galilee, all the places previously visited and many others. This was their last message to Galilee, except to the northern portions.
1. ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ-ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΩΝ ^top		1. The Women’s Evangelistic Corps ^top
150:1.1 (1678.5) Από όλα τα τολμηρά πράγματα που έκανε ο Ιησούς σε σχέση με τη σταδιοδρομία του στη γη, το πιο εκπληκτικό ήταν η ξαφνική ανακοίνωση το βράδυ της 16ης Ιανουαρίου: «Το πρωί θα ξεχωρίσουμε δέκα γυναίκες για να υπηρετήσουν το έργο της βασιλείας». Στην αρχή της περιόδου των δυο εβδομάδων κατά την οποία οι απόστολοι και οι ευαγγελιστές ήταν απόντες από τη Βηθσαϊδά με άδεια, ο Ιησούς ζήτησε από το Δαυίδ να προσκαλέσει τους γονείς του πίσω στο σπίτι τους και να στείλει αγγελιαφόρους που θα καλούσαν στη Βηθσαϊδά δέκα ευσεβείς γυναίκες που είχαν υπηρετήσει στη διοργάνωση του προηγούμενου καταυλισμού και του πρόχειρου νοσοκομείου κάτω από τις τέντες. Οι γυναίκες αυτές είχαν όλες παρακολουθήσει τις οδηγίες που είχαν δοθεί στους νέους ευαγγελιστές, αλλά δεν είχαν ποτέ φανταστεί αυτές ή οι δάσκαλοί τους, ότι ο Ιησούς θα τολμούσε να εξουσιοδοτήσει γυναίκες να διδάξουν το ευαγγέλιο της βασιλείας και να υπηρετήσουν τους αρρώστους. Αυτές οι δέκα γυναίκες που εξέλεξε και εξουσιοδότησε ο Ιησούς ήταν: η Σουζάννα, η κόρη του προηγούμενου επόπτη της συναγωγής στη Ναζαρέτ, η Ιωάννα, η γυναίκα του Κούζα, του οικονόμου του Ηρώδη Αντύπα, η κόρη ενός πλούσιου Ιουδαίου της Τιβεριάδας και της Σεφφώρας, η Μάρθα, η μεγαλύτερη αδελφή του Ανδρέα και του Πέτρου, η Ραχήλ, η κουνιάδα του Ιούδα, του αδελφού του Κυρίου, η Νασάντα, η κόρη του Έλμαν, του Σύριου γιατρού, η Μίλχα, μια ξαδέλφη του αποστόλου Θωμά, η Ρουθ, η μεγαλύτερη κόρη του Ματθαίου Λεβή, η Κέλτα, η κόρη ενός Ρωμαίου εκατόνταρχου και η Αγάμα, μια χήρα της Δαμασκού. Στη συνέχεια ο Ιησούς προσέθεσε άλλες δυο γυναίκες σε αυτή την ομάδα – τη Μαρία Μαγδαληνή και τη Ρεβέκκα, την κόρη του Ιωσήφ από την Αριμαθαία.		150:1.1 (1678.5) Of all the daring things which Jesus did in connection with his earth career, the most amazing was his sudden announcement on the evening of January 16: “On the morrow we will set apart ten women for the ministering work of the kingdom.” At the beginning of the two weeks’ period during which the apostles and the evangelists were to be absent from Bethsaida on their furlough, Jesus requested David to summon his parents back to their home and to dispatch messengers calling to Bethsaida ten devout women who had served in the administration of the former encampment and the tented infirmary. These women had all listened to the instruction given the young evangelists, but it had never occurred to either themselves or their teachers that Jesus would dare to commission women to teach the gospel of the kingdom and minister to the sick. These ten women selected and commissioned by Jesus were: Susanna, the daughter of the former chazan of the Nazareth synagogue; Joanna, the wife of Chuza, the steward of Herod Antipas; Elizabeth, the daughter of a wealthy Jew of Tiberias and Sepphoris; Martha, the elder sister of Andrew and Peter; Rachel, the sister-in-law of Jude, the Master’s brother in the flesh; Nasanta, the daughter of Elman, the Syrian physician; Milcha, a cousin of the Apostle Thomas; Ruth, the eldest daughter of Matthew Levi; Celta, the daughter of a Roman centurion; and Agaman, a widow of Damascus. Subsequently, Jesus added two other women to this group—Mary Magdalene and Rebecca, the daughter of Joseph of Arimathea.
150:1.2 (1679.1) Ο Ιησούς εξουσιοδότησε αυτές τις γυναίκες να δημιουργήσουν δική τους οργάνωση και έδωσε εντολή στον Ιούδα να παράσχει τους πόρους για τα εφόδια και τα υποζύγιά τους. Οι δέκα εξέλεξαν τη Σουζάννα για αρχηγό τους και την Ιωάννα για ταμία τους. Έκτοτε, έβρισκαν δικούς τους πόρους και ποτέ ξανά δεν χρησιμοποίησαν τον Ιούδα σαν πηγή τροφοδοσίας τους.		150:1.2 (1679.1) Jesus authorized these women to effect their own organization and directed Judas to provide funds for their equipment and for pack animals. The ten elected Susanna as their chief and Joanna as their treasurer. From this time on they furnished their own funds; never again did they draw upon Judas for support.
150:1.3 (1679.2) Εκείνη την εποχή το πιο εκπληκτικό ήταν, όταν οι γυναίκες δεν επιτρέπονταν ούτε στην κύρια αίθουσα της συναγωγής, (περιοριζόντουσαν στη στοά για τις γυναίκες), να τις βλέπουν να έχουν αναγνωριστεί σαν εξουσιοδοτημένες διδασκάλισσες του νέου ευαγγελίου της βασιλείας. Το καθήκον με το οποίο επιφόρτισε ο Ιησούς αυτές τις δέκα γυναίκες καθώς τις έφτιαξε ξεχωριστά για τη διδασκαλία και την υπηρέτηση του ευαγγελίου ήταν η διακήρυξη της απελευθέρωσης, η οποία ελευθέρωνε όλες τις γυναίκες όλων των εποχών. Δεν θα μπορούσε στο εξής ο άνδρας να θεωρεί τη γυναίκα σαν πνευματικά κατώτερή του. Αυτό ήταν ένα αποφασιστικό ξάφνιασμα ακόμα και για τους δώδεκα αποστόλους. Μολονότι είχαν ακούσει πολλές φορές τον Κύριο να λέγει ότι «στη βασιλεία των ουρανών δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, ελεύθεροι και σκλάβοι, άνδρες και γυναίκες, όλοι είναι εξίσου οι γιοι και οι θυγατέρες του Θεού», ζαλίστηκαν κυριολεκτικά όταν τους ανακοίνωσε επίσημα ότι θα εξουσιοδοτήσει αυτές τις δέκα γυναίκες σαν θρησκευτικούς δασκάλους και ακόμα ότι θα τις επιτρέψει να ταξιδέψουν μαζί τους. Ολόκληρη η χώρα αναταράχτηκε από αυτή τη διαδικασία, οι εχθροί του Ιησού επωφελήθηκαν πολύ από αυτή την κίνηση, αλλά παντού οι γυναίκες που πίστευαν στο ευαγγέλιο στάθηκαν κατευναστικά πίσω από τις εκλεγμένες αδελφές τους και εξέφρασαν την επιδοκιμασία τους γι αυτή την αργοπορημένη αναγνώριση της θέσης των γυναικών στη θρησκευτική εργασία. Και αυτή η απελευθέρωση των γυναικών, που τους έδωσε την οφειλόμενη αναγνώριση, ασκήθηκε από τους αποστόλους αμέσως μετά την αναχώρηση του Κυρίου, μολονότι στις επόμενες γενιές επέστρεψαν πάλι πίσω στα παλιά έθιμα. Κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων της χριστιανικής εκκλησίας οι γυναίκες δάσκαλοι και εξυπηρετητές ονομαζόντουσαν διακόνισσες και τους είχε παραχωρηθεί γενική αναγνώριση. Αλλά ο Παύλος, παρά το γεγονός ότι το αποδεχόταν όλο αυτό στη θεωρία, ποτέ δεν το συμπεριέλαβε στη δική του νοοτροπία και προσωπικά το έβρισκε δύσκολο να το βάλει σε πράξη.		150:1.3 (1679.2) It was most astounding in that day, when women were not even allowed on the main floor of the synagogue (being confined to the women’s gallery), to behold them being recognized as authorized teachers of the new gospel of the kingdom. The charge which Jesus gave these ten women as he set them apart for gospel teaching and ministry was the emancipation proclamation which set free all women and for all time; no more was man to look upon woman as his spiritual inferior. This was a decided shock to even the twelve apostles. Notwithstanding they had many times heard the Master say that “in the kingdom of heaven there is neither rich nor poor, free nor bond, male nor female, all are equally the sons and daughters of God,” they were literally stunned when he proposed formally to commission these ten women as religious teachers and even to permit their traveling about with them. The whole country was stirred up by this proceeding, the enemies of Jesus making great capital out of this move, but everywhere the women believers in the good news stood stanchly behind their chosen sisters and voiced no uncertain approval of this tardy acknowledgment of woman’s place in religious work. And this liberation of women, giving them due recognition, was practiced by the apostles immediately after the Master’s departure, albeit they fell back to the olden customs in subsequent generations. Throughout the early days of the Christian church women teachers and ministers were called deaconesses and were accorded general recognition. But Paul, despite the fact that he conceded all this in theory, never really incorporated it into his own attitude and personally found it difficult to carry out in practice.
2. Η ΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΜΑΓΔΑΛΑ ^top		2. The Stop at Magdala ^top
150:2.1 (1679.3) Καθώς η αποστολική ομάδα ξεκίνησε για το ταξίδι, από τη Βηθσαϊδά, οι γυναίκες βρισκόντουσαν στο πίσω μέρος της ομάδας. Την ώρα της σύσκεψης καθόντουσαν πάντα σε ομάδα μπροστά και στα δεξιά του ομιλητή. Σταδιακά οι γυναίκες πίστευαν στο ευαγγέλιο της βασιλείας και ήταν πηγή δυσκολιών και ενόχλησης χωρίς σταματημό καθώς είχαν εκφράσει την επιθυμία να έχουν προσωπική συνομιλία με τον Ιησού ή με κάποιον από τους αποστόλους. Τώρα όλα αυτά είχαν αλλάξει. Όταν κάποια από τις γυναίκες-πιστές επιθυμούσε να δει τον Κύριο ή να συνομιλήσει με τους αποστόλους, πήγαινε στη Σουζάννα και με τη συνοδεία μιας από τις δώδεκα γυναίκες ευαγγελίστριες, μπορούσαν να πάνε αμέσως και να παρουσιαστούν στον Κύριο ή σε έναν από τους αποστόλους του.		150:2.1 (1679.3) As the apostolic party journeyed from Bethsaida, the women traveled in the rear. During the conference time they always sat in a group in front and to the right of the speaker. Increasingly, women had become believers in the gospel of the kingdom, and it had been a source of much difficulty and no end of embarrassment when they had desired to hold personal converse with Jesus or one of the apostles. Now all this was changed. When any of the women believers desired to see the Master or confer with the apostles, they went to Susanna, and in company with one of the twelve women evangelists, they would go at once into the presence of the Master or one of his apostles.
150:2.2 (1680.1) Στα Μάγδαλα ήταν που οι γυναίκες για πρώτη φορά επέδειξαν τη χρησιμότητά τους και δικαίωσαν τη σοφή εκλογή τους. Ο Ανδρέας είχε θέσει μάλλον αυστηρούς κανόνες στους συνεργάτες του για την προσωπική εργασία που θα έκαναν με τις γυναίκες, ιδιαίτερα με εκείνες που διέθεταν αμφισβητούμενο χαρακτήρα. Όταν η ομάδα μπήκε στα Μάγδαλα, αυτές οι δέκα γυναίκες ευαγγελίστριες ήταν ελεύθερες να εισέλθουν στα κακόφημα μέρη και να κηρύξουν τα καλά νέα απευθείας στους ενοίκους τους. Και επισκεπτόμενες τους αρρώστους, αυτές οι γυναίκες μπόρεσαν να πλησιάσουν πολύ κοντά και να εξυπηρετήσουν τις πληγωμένες αδελφές τους. Σαν αποτέλεσμα της υπηρεσίας αυτών των δέκα γυναικών (μετέπειτα γνωστές σαν οι δώδεκα γυναίκες), σ’ εκείνο τον τόπο, η Μαρία η Μαγδαληνή κέρδισε τη βασιλεία. Μέσα από διαδοχικές ατυχίες και σαν συνέπεια της νοοτροπίας της ευυπόληπτης κοινωνίας προς τις γυναίκες που διέπρατταν τέτοια σφάλματα, αυτή η γυναίκα είχε βρεθεί σ’ ένα από τα αισχρά σπίτια των Μαγδάλων. Ήταν η Μάρθα και η Ραχήλ που έκαναν γνωστό στη Μαρία ότι η πόρτα της βασιλείας ήταν ανοιχτή ακόμα και σε γυναίκες σαν αυτή. Η Μαρία πίστεψε στα καλά νέα και βαφτίστηκε από τον Πέτρο την επόμενη μέρα.		150:2.2 (1680.1) It was at Magdala that the women first demonstrated their usefulness and vindicated the wisdom of their choosing. Andrew had imposed rather strict rules upon his associates about doing personal work with women, especially with those of questionable character. When the party entered Magdala, these ten women evangelists were free to enter the evil resorts and preach the glad tidings directly to all their inmates. And when visiting the sick, these women were able to draw very close in their ministry to their afflicted sisters. As the result of the ministry of these ten women (afterward known as the twelve women) at this place, Mary Magdalene was won for the kingdom. Through a succession of misfortunes and in consequence of the attitude of reputable society toward women who commit such errors of judgment, this woman had found herself in one of the nefarious resorts of Magdala. It was Martha and Rachel who made plain to Mary that the doors of the kingdom were open to even such as she. Mary believed the good news and was baptized by Peter the next day.
150:2.3 (1680.2) Η Μαρία η Μαγδαληνή έγινε η πιο αποτελεσματική δασκάλα του ευαγγελίου μέσα στην ομάδα αυτή των δώδεκα γυναικών ευαγγελιστριών. Τέθηκε στην υπηρεσία αυτή μαζί με τη Ρεβέκκα, στην Ιωταπάτα, περί τις τέσσερις εβδομάδες που ακολούθησαν τη μεταστροφή της. Η Μαρία και η Ρεβέκκα, μαζί με άλλες από την ομάδα, συνέχισαν κατά το υπόλοιπο διάστημα της γήινης ζωής του Ιησού, να εργάζονται πιστά και αποτελεσματικά για τη διαφώτιση και την ανόρθωση των καταπιεζομένων αδελφών τους. Και όταν το τελευταίο και τραγικό επεισόδιο στο δράμα της ζωής του Ιησού παίχτηκε, μολονότι οι απόστολοι όλοι εξαφανίστηκαν εκτός από έναν, αυτές οι γυναίκες ήταν όλες παρούσες και ούτε μια δεν τον αρνήθηκε ή τον πρόδωσε.		150:2.3 (1680.2) Mary Magdalene became the most effective teacher of the gospel among this group of twelve women evangelists. She was set apart for such service, together with Rebecca, at Jotapata about four weeks subsequent to her conversion. Mary and Rebecca, with the others of this group, went on through the remainder of Jesus’ life on earth, laboring faithfully and effectively for the enlightenment and uplifting of their downtrodden sisters; and when the last and tragic episode in the drama of Jesus’ life was being enacted, notwithstanding the apostles all fled but one, these women were all present, and not one either denied or betrayed him.
3. ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΗΝ ΤΙΒΕΡΙΑΔΑ ^top		3. Sabbath at Tiberias ^top
150:3.1 (1680.3) Οι υπηρεσίες του Σαββάτου για την αποστολική ομάδα είχαν ανατεθεί στα χέρια των γυναικών από τον Ανδρέα κατόπιν εντολών από τον Ιησού. Αυτό σήμαινε, βέβαια, ότι δεν μπορούσαν να εκτελούνται στη νέα συναγωγή. Οι γυναίκες επέλεξαν την Ιωάννα για να έχει την ευθύνη αυτής της υπόθεσης, και η σύσκεψη έλαβε χώρα στην αίθουσα συνεστιάσεων του καινούργιου ανακτόρου του Ηρώδη, ενώ ο Ηρώδης ήταν μακριά από την κατοικία του, στην Ιουλία της Περαίας. Η Ιωάννα διάβασε από τις Γραφές σχετικά με την εργασία των γυναικών στη θρησκευτική ζωή του Ισραήλ, με αναφορές στη Μύριαμ, τη Δεβώρα, την Εσθήρ και άλλες.		150:3.1 (1680.3) The Sabbath services of the apostolic party had been put in the hands of the women by Andrew, upon instructions from Jesus. This meant, of course, that they could not be held in the new synagogue. The women selected Joanna to have charge of this occasion, and the meeting was held in the banquet room of Herod’s new palace, Herod being away in residence at Julias in Perea. Joanna read from the Scriptures concerning woman’s work in the religious life of Israel, making reference to Miriam, Deborah, Esther, and others.
150:3.2 (1680.4) Αργότερα εκείνο το βράδυ ο Ιησούς έδωσε στη συγκεντρωμένη ομάδα μια αξιομνημόνευτη ομιλία πάνω στο «Μαγεία και Δεισιδαιμονίες». Εκείνη την εποχή η εμφάνιση ενός λαμπερού και υποτιθέμενου νέου αστέρα θεωρείτο σημάδι που δήλωνε ότι ένας μεγάλος άνδρας είχε γεννηθεί στη γη. Επειδή είχαν παρατηρήσει πρόσφατα ένα τέτοιο αστέρι, ο Ανδρέας ρώτησε τον Ιησού εάν αυτά τα πιστεύω ήταν καλώς θεμελιωμένα. Στη μακριά απάντηση για την ερώτηση του Ανδρέα, ο Κύριος έκανε μια ολοκληρωμένη συζήτηση για όλο το θέμα της ανθρώπινης δεισιδαιμονίας. Η παρουσίαση που ο Ιησούς έκανε τότε μπορεί να συνοψισθεί σε σύγχρονη φρασεολογία ως ακολούθως:		150:3.2 (1680.4) Late that evening Jesus gave the united group a memorable talk on “Magic and Superstition.” In those days the appearance of a bright and supposedly new star was regarded as a token indicating that a great man had been born on earth. Such a star having then recently been observed, Andrew asked Jesus if these beliefs were well founded. In the long answer to Andrew’s question the Master entered upon a thoroughgoing discussion of the whole subject of human superstition. The statement which Jesus made at this time may be summarized in modern phraseology as follows:
150:3.3 (1680.5) 1. Οι πορείες των άστρων στον ουρανό δεν έχουν καθόλου να κάνουν με τα γεγονότα της ανθρώπινης ζωής στη γη. Η αστρονομία είναι μια αξιοπρεπής επιδίωξη της επιστήμης, αλλά η αστρολογία είναι ένα σύνολο από λάθη δεισιδαιμονίας που δεν έχουν θέση στο ευαγγέλιο της βασιλείας.		150:3.3 (1680.5) 1. The courses of the stars in the heavens have nothing whatever to do with the events of human life on earth. Astronomy is a proper pursuit of science, but astrology is a mass of superstitious error which has no place in the gospel of the kingdom.
150:3.4 (1680.6) 2. Η παρατήρηση των εσωτερικών οργάνων ενός ζώου πρόσφατα σφαγμένου δεν μπορεί να φανερώσει τίποτε για τον καιρό, τα μελλούμενα ή την έκβαση των ανθρώπινων υποθέσεων.		150:3.4 (1680.6) 2. The examination of the internal organs of an animal recently killed can reveal nothing about weather, future events, or the outcome of human affairs.
150:3.5 (1680.7) 3. Τα πνεύματα των νεκρών δεν επιστρέφουν πίσω, για να επικοινωνήσουν με τις οικογένειές τους ή τους φίλους τού κάποτε, ανάμεσα στους ζωντανούς.		150:3.5 (1680.7) 3. The spirits of the dead do not come back to communicate with their families or their onetime friends among the living.
150:3.6 (1681.1) 4. Τα φυλαχτά και τα λείψανα δεν βοηθούν στη θεραπεία των ασθενειών, δεν προστατεύουν από καταστροφές και δεν επηρεάζουν τα κακά πνεύματα. Η πίστη σε όλα αυτά τα υλικά πράγματα που δήθεν επηρεάζουν τον πνευματικό κόσμο δεν είναι τίποτε άλλο παρά καταφανής δεισιδαιμονία.		150:3.6 (1681.1) 4. Charms and relics are impotent to heal disease, ward off disaster, or influence evil spirits; the belief in all such material means of influencing the spiritual world is nothing but gross superstition.
150:3.7 (1681.2) 5. Το να ρίχνει κανείς λαχνούς, ενώ μπορεί να είναι ένας κατάλληλος τρόπος για να διευθετήσει κανείς μικρότερες δυσκολίες, δεν είναι μια μέθοδος σχεδιασμένη για να αποκαλύπτει το θεϊκό θέλημα. Τέτοια αποτελέσματα είναι καθαρά θέματα τύχης. Ο μόνος τρόπος επικοινωνίας με τον πνευματικό κόσμο βρίσκεται στο πνεύμα που κατοικεί μέσα στον άνθρωπο, το εντός του ανθρώπου διαμένον πνεύμα του Πατέρα μαζί με το εκχυόμενο πνεύμα του Υιού και την πανταχού παρουσία του Αγίου Πνεύματος.		150:3.7 (1681.2) 5. Casting lots, while it may be a convenient way of settling many minor difficulties, is not a method designed to disclose the divine will. Such outcomes are purely matters of material chance. The only means of communion with the spiritual world is embraced in the spirit endowment of mankind, the indwelling spirit of the Father, together with the outpoured spirit of the Son and the omnipresent influence of the Infinite Spirit.
150:3.8 (1681.3) 6. Η μαντεία, η γοητεία (γητειά) και η μαγική τέχνη είναι δεισιδαιμονίες αμαθών μυαλών όπως είναι και οι πλάνες της μαγείας. Η πίστη σε μαγικούς αριθμούς, οιωνούς καλής τύχης και προάγγελους κακής τύχης είναι καθαρή και αστήρικτη δεισιδαιμονία.		150:3.8 (1681.3) 6. Divination, sorcery, and witchcraft are superstitions of ignorant minds, as also are the delusions of magic. The belief in magic numbers, omens of good luck, and harbingers of bad luck, is pure and unfounded superstition.
150:3.9 (1681.4) 7. Η εξήγηση των ονείρων είναι σε μεγάλο βαθμό δεισιδαιμονία και αποτελεί αβάσιμο σύστημα ενός άσχετου και φανταστικού συλλογισμού. Το ευαγγέλιο της βασιλείας δεν πρέπει να έχει τίποτε κοινό με τους μάντεις-ιερείς μιας πρωτόγονης θρησκείας.		150:3.9 (1681.4) 7. The interpretation of dreams is largely a superstitious and groundless system of ignorant and fantastic speculation. The gospel of the kingdom must have nothing in common with the soothsayer priests of primitive religion.
150:3.10 (1681.5) 8. Τα πνεύματα του καλού ή του κακού δεν μπορούν να κατοικήσουν μέσα στα σύμβολα από πηλό, ξύλο ή μέταλλο. Τα είδωλα δεν είναι τίποτε περισσότερο από την ύλη από την οποία φτιάχτηκαν.		150:3.10 (1681.5) 8. The spirits of good or evil cannot dwell within material symbols of clay, wood, or metal; idols are nothing more than the material of which they are made.
150:3.11 (1681.6) 9. Οι τεχνικές των γητευτών και των μάγων προέρχονται από τις δεισιδαιμονίες των Αιγυπτίων, των Ασσυρίων, των Βαβυλωνίων και των αρχαίων Χαναανιτών. Φυλαχτά και κάθε είδους ξόρκια είναι μάταια είτε για να κερδίσουν την προστασία των καλών πνευμάτων είτε για να αποτρέψουν υποθετικά κακά πνεύματα.		150:3.11 (1681.6) 9. The practices of the enchanters, the wizards, the magicians, and the sorcerers, were derived from the superstitions of the Egyptians, the Assyrians, the Babylonians, and the ancient Canaanites. Amulets and all sorts of incantations are futile either to win the protection of good spirits or to ward off supposed evil spirits.
150:3.12 (1681.7) 10. Ξεσκέπασε και κατάγγειλε την πίστη τους σε μαγείες, διάφορες δοκιμασίες, οιωνούς, μανδραγόρες, σχοινιά με κόμπους και όλα τα είδη μιας δεισιδαιμονίας που δημιουργεί αμόρφωτους και σκλάβους.		150:3.12 (1681.7) 10. He exposed and denounced their belief in spells, ordeals, bewitching, cursing, signs, mandrakes, knotted cords, and all other forms of ignorant and enslaving superstition.
4. ΣΤΕΛΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ ΑΝΑ ΔΥΟ ^top		4. Sending the Apostles Out Two and Two ^top
150:4.1 (1681.8) Το επόμενο βράδυ, όντας μαζεμένοι όλοι οι απόστολοι, οι δώδεκα, οι απόστολοι του Ιωάννη και η καινούργια γυναικεία ομάδα, είπε ο Ιησούς: «Βλέπετε και μόνοι σας ότι ο θερισμός είναι άφθονος αλλά οι εργάτες λίγοι. Ας προσευχηθούμε όλοι, λοιπόν, στον Κύριο του θερισμού να στείλει περισσότερους εργάτες στους αγρούς του. Ενόσω παραμένω εδώ για να ενθαρρύνω και να καθοδηγώ τους νεότερους δασκάλους, θα στείλω τους παλαιότερους ανά δυο για να διασχίσουν γρήγορα όλη τη Γαλιλαία κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας, όσο είναι ακόμα εύκολα και ειρηνικά». Μετά καθόρισε τα ζευγάρια των αποστόλων, όπως επιθυμούσε να τους στείλει, και αυτοί ήταν: Ο Ανδρέας και ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης Ζεβεδαίος, ο Φίλιππος και ο Ναθαναήλ, ο Θωμάς και ο Ματθαίος, ο Ιάκωβος και ο Ιούδας του Αλφαίου, ο Σίμων Ζηλωτής και ο Ιούδας ο Ισκαριώτης.		150:4.1 (1681.8) The next evening, having gathered together the twelve apostles, the apostles of John, and the newly commissioned women’s group, Jesus said: “You see for yourselves that the harvest is plenteous, but the laborers are few. Let us all, therefore, pray the Lord of the harvest that he send forth still more laborers into his fields. While I remain to comfort and instruct the younger teachers, I would send out the older ones two and two that they may pass quickly over all Galilee preaching the gospel of the kingdom while it is yet convenient and peaceful.” Then he designated the pairs of apostles as he desired them to go forth, and they were: Andrew and Peter, James and John Zebedee, Philip and Nathaniel, Thomas and Matthew, James and Judas Alpheus, Simon Zelotes and Judas Iscariot.
150:4.2 (1681.9) Ο Ιησούς όρισε την ημερομηνία της συνάντησης των δώδεκα στη Ναζαρέτ, και στην αναχώρηση είπε: «Σε αυτή την αποστολή μην πάτε σε καμία πόλη των ειδωλολατρών, ούτε στη Σαμάρεια, αλλά πηγαίνετε στο χαμένο πρόβατο του οίκου του Ισραήλ. Κηρύξτε το ευαγγέλιο της βασιλείας και διακηρύξτε τη σωτήρια αλήθεια ότι ο άνθρωπος είναι γιος του Θεού. Θυμηθείτε ότι ο μαθητής δεν βρίσκεται πάνω από το δάσκαλό του ούτε ο υπηρέτης είναι μεγαλύτερος από τον κύριό του. Αρκεί στο μαθητή να είναι ίσος προς τον αφέντη του και στον υπηρέτη να γίνει όπως ο κύριός του. Αν μερικοί τόλμησαν να ονομάσουν τον κύριο του σπιτιού συνεργάτη του Βεελζεβούλ, πόσο περισσότερο δεν θα θεωρήσουν εκείνους του δικού του σπιτικού! Αλλά να μην φοβάστε αυτούς τους άπιστους εχθρούς. Σας δηλώνω ότι δεν υπάρχει τίποτε καλυμμένο που να μην ξεσκεπαστεί. Δεν υπάρχει τίποτε κρυμμένο που δεν θα μαθευτεί. Ό,τι σας δίδαξα ιδιαιτέρως, αυτό κηρύξτε με σοφία δημόσια. Ό,τι σας αποκάλυψα στο εσώτερο δωμάτιο, αυτό καλείστε να κηρύξετε την κατάλληλη εποχή από τις σκεπές των σπιτιών. Σας λέγω, φίλοι μου και μαθητές, μη φοβάστε αυτούς που μπορούν να σκοτώσουν το σώμα, αλλά δεν είναι ικανοί να καταστρέψουν την ψυχή. Έχετε εμπιστοσύνη σε Αυτόν που είναι ικανός να συντηρήσει το σώμα και να σώσει την ψυχή.		150:4.2 (1681.9) Jesus arranged the date for meeting the twelve at Nazareth, and in parting, he said: “On this mission go not to any city of the gentiles, neither go into Samaria, but go instead to the lost sheep of the house of Israel. Preach the gospel of the kingdom and proclaim the saving truth that man is a son of God. Remember that the disciple is hardly above his master nor a servant greater than his lord. It is enough for the disciple to be equal with his master and the servant to become like his lord. If some people have dared to call the master of the house an associate of Beelzebub, how much more shall they so regard those of his household! But you should not fear these unbelieving enemies. I declare to you that there is nothing covered up that is not going to be revealed; there is nothing hidden that shall not be known. What I have taught you privately, that preach with wisdom in the open. What I have revealed to you in the inner chamber, that you are to proclaim in due season from the housetops. And I say to you, my friends and disciples, be not afraid of those who can kill the body, but who are not able to destroy the soul; rather put your trust in Him who is able to sustain the body and save the soul.
150:4.3 (1682.1) Δυο σπουργίτια δεν πωλούνται μια δεκάρα; Και όμως σας δηλώνω ότι ούτε ένα από αυτά δεν είναι ξεχασμένο από το Θεό. Δεν γνωρίζετε ότι και οι τρίχες της κεφαλής σας είναι όλες μετρημένες; Μη φοβάστε, λοιπόν. Αξίζετε περισσότερο από πολλά σπουργίτια. Μη ντρέπεστε τη διδασκαλία μου. Πηγαίνετε κηρύσσοντας την ειρήνη και την καλή θέληση, αλλά μην απατάσθε – η ειρήνη δεν θα συνοδεύει πάντα το κήρυγμά σας. Ήρθα για να φέρω την ειρήνη στη γη, αλλά όταν οι άνθρωποι αρνούνται το δώρο μου, χωρισμός και αναταραχή θα προκύψουν. Όταν μια ολόκληρη οικογένεια δέχεται το ευαγγέλιο της βασιλείας, αληθινή ειρήνη μένει σ’ εκείνο το σπίτι, αλλά όταν κάποιοι από την οικογένεια εισέρχονται στη βασιλεία και οι άλλοι απορρίπτουν το ευαγγέλιο, μια τέτοια διαίρεση μόνο πίκρα και θλίψη μπορεί να προκαλέσει. Εργαστείτε θερμά για να σώσετε όλη την οικογένεια από φόβο μήπως εχθροί ενός ανθρώπου γίνουν εκείνοι από τη δική του οικογένεια. Αλλά όταν θα έχετε κάνει το καλύτερο για όλους κάθε οικογένειας, σας δηλώνω ότι αυτός που αγαπάει τον πατέρα ή τη μητέρα του περισσότερο από το ευαγγέλιο δεν είναι άξιος της βασιλείας».		150:4.3 (1682.1) “Are not two sparrows sold for a penny? And yet I declare that not one of them is forgotten in God’s sight. Know you not that the very hairs of your head are all numbered? Fear not, therefore; you are of more value than a great many sparrows. Be not ashamed of my teaching; go forth proclaiming peace and good will, but be not deceived—peace will not always attend your preaching. I came to bring peace on earth, but when men reject my gift, division and turmoil result. When all of a family receive the gospel of the kingdom, truly peace abides in that house; but when some of the family enter the kingdom and others reject the gospel, such division can produce only sorrow and sadness. Labor earnestly to save the whole family lest a man’s foes become those of his own household. But, when you have done your utmost for all of every family, I declare to you that he who loves father or mother more than this gospel is not worthy of the kingdom.”
150:4.4 (1682.2) Όταν οι δώδεκα άκουσαν αυτά τα λόγια, ετοιμάστηκαν να αναχωρήσουν. Και δεν ξαναβρέθηκαν μαζί παρά τον καιρό της συγκέντρωσής τους στη Ναζαρέτ για να συναντήσουν τον Ιησού και τους άλλους μαθητές όπως είχε ορίσει ο Κύριος.		150:4.4 (1682.2) When the twelve had heard these words, they made ready to depart. And they did not again come together until the time of their assembling at Nazareth to meet with Jesus and the other disciples as the Master had arranged.
5. ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΩ; ^top		5. What Must I Do to Be Saved? ^top
150:5.1 (1682.3) Ένα βράδυ στο Σάνεμ, μετά την επιστροφή των αποστόλων του Ιωάννη στη Χεβρώνα, και μετά την αποστολή των μαθητών του Ιησού ανά δυο, όταν ο Κύριος είχε αναλάβει να διδάξει μια ομάδα δώδεκα από τους νεότερους ευαγγελιστές, που εργαζόντουσαν κάτω από τη διεύθυνση του Ιακώβ, μαζί με τις δώδεκα γυναίκες, η Ραχήλ ρώτησε τον Ιησού: «Κύριε, τι θα απαντάμε όταν οι γυναίκες μας ρωτούν Τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;». Όταν ο Ιησούς άκουσε αυτή την ερώτηση, απάντησε:		150:5.1 (1682.3) One evening at Shunem, after John’s apostles had returned to Hebron, and after Jesus’ apostles had been sent out two and two, when the Master was engaged in teaching a group of twelve of the younger evangelists who were laboring under the direction of Jacob, together with the twelve women, Rachel asked Jesus this question: “Master, what shall we answer when women ask us, What shall I do to be saved?” When Jesus heard this question, he answered:
150:5.2 (1682.4) «Όταν άνδρες και γυναίκες ρωτούν τι πρέπει να κάνουμε για να σωθούμε, θα απαντάτε, Πιστέψτε αυτό το ευαγγέλιο της βασιλείας, δεχθείτε θεϊκή συγχώρεση. Με την πίστη αναγνωρίζετε το πνεύμα του Θεού μέσα σας, του οποίου η αποδοχή σάς κάνει γιους του Θεού. Δεν διαβάσατε στις Γραφές, εκεί που αναφέρει: ‘Η δικαιοσύνη μου είναι πλησίον, η σωτηρία μου έχει έρθει και τα χέρια μου θα αγκαλιάσουν το λαό μου’. ‘Η ψυχή μου θα χαίρεται στην αγάπη του Θεού μου, γιατί με ένδυσε με τα ρούχα της σωτηρίας και με σκέπασε με το φόρεμα της δικαιοσύνης του’. Δεν διαβάσατε ακόμη για τον Πατέρα ότι το όνομά του ‘θα λέγεται ο Κύριος της δικαιοσύνης’. Βγάλτε τα κουρέλια της αυτοδικαίωσης και ντύστε το γιο μου με το φόρεμα της θεϊκής δικαιοσύνης και της αιώνιας σωτηρίας’. Είναι παντοτινή αλήθεια, ‘ο δίκαιος θα ζήσει δια της πίστεως’. Η είσοδος στο βασίλειο του Πατέρα μου είναι τελείως ελεύθερη, αλλά η πρόοδος – η αύξηση της χάρης – είναι ουσιαστική για να συνεχίσει κανείς εκεί μέσα.		150:5.2 (1682.4) “When men and women ask what shall we do to be saved, you shall answer, Believe this gospel of the kingdom; accept divine forgiveness. By faith recognize the indwelling spirit of God, whose acceptance makes you a son of God. Have you not read in the Scriptures where it says, ‘In the Lord have I righteousness and strength.’ Also where the Father says, ‘My righteousness is near; my salvation has gone forth, and my arms shall enfold my people.’ ‘My soul shall be joyful in the love of my God, for he has clothed me with the garments of salvation and has covered me with the robe of his righteousness.’ Have you not also read of the Father that his name ‘shall be called the Lord our righteousness.’ ‘Take away the filthy rags of self-righteousness and clothe my son with the robe of divine righteousness and eternal salvation.’ It is forever true, ‘the just shall live by faith.’ Entrance into the Father’s kingdom is wholly free, but progress—growth in grace—is essential to continuance therein.
150:5.3 (1682.5) Η σωτηρία είναι το δώρο του Πατέρα και αποκαλύπτεται από τους Γιους του. Η αποδοχή δια της πίστεως εκ μέρους σας, σας κάνει μέρος της θεϊκής φύσης, ένα γιο ή μια κόρη του Θεού. Δια της πίστεως δικαιώνεστε. Δια της πίστεως σώζεστε και δια της ίδιας πίστεως προχωράτε αιωνίως στην οδό της προόδου και της θεϊκής τελειότητας. Δια της πίστεως δικαιώθηκε ο Αβραάμ και γνώρισε τη σωτηρία από τη διδασκαλία του Μελχισεδέκ. Δια μέσου των αιώνων αυτή η ίδια πίστη έσωσε τους γιους τού ανθρώπου, αλλά τώρα ένας Γιος έχει έρθει από τον Πατέρα για να κάνει τη σωτηρία πιο πραγματική και αποδεκτή».		150:5.3 (1682.5) “Salvation is the gift of the Father and is revealed by his Sons. Acceptance by faith on your part makes you a partaker of the divine nature, a son or a daughter of God. By faith you are justified; by faith are you saved; and by this same faith are you eternally advanced in the way of progressive and divine perfection. By faith was Abraham justified and made aware of salvation by the teachings of Melchizedek. All down through the ages has this same faith saved the sons of men, but now has a Son come forth from the Father to make salvation more real and acceptable.”
150:5.4 (1683.1) Όταν ο Ιησούς σταμάτησε να μιλάει, υπήρξε μεγάλη ευχαρίστηση ανάμεσα σε εκείνους που άκουσαν αυτά τα γενναιόδωρα λόγια και όλοι συνέχισαν τις επόμενες μέρες να κηρύττουν το ευαγγέλιο της βασιλείας με καινούργια δύναμη και με ανανεωμένη ενέργεια και ενθουσιασμό. Και οι γυναίκες χάρηκαν όλες περισσότερο που έμαθαν ότι συμπεριλαμβάνονταν σε αυτά τα σχέδια για την εγκαθίδρυση της βασιλείας στη γη.		150:5.4 (1683.1) When Jesus had left off speaking, there was great rejoicing among those who had heard these gracious words, and they all went on in the days that followed proclaiming the gospel of the kingdom with new power and with renewed energy and enthusiasm. And the women rejoiced all the more to know they were included in these plans for the establishment of the kingdom on earth.
150:5.5 (1683.2) Ανακεφαλαιώνοντας την τελευταία του αναφορά, ο Ιησούς είπε: «Δεν μπορείτε να αγοράσετε τη σωτηρία, δεν μπορείτε να κερδίσετε τη δικαιοσύνη. Η σωτηρία είναι δώρο του Θεού και η δικαιοσύνη είναι το φυσικό δώρο της αναγεννημένης από το πνεύμα ζωής που συγγενεύει με το Θεό στη βασιλεία του. Δεν θα σωθείτε επειδή ζείτε μια δίκαιη ζωή αλλά ζείτε μια δίκαιη ζωή επειδή έχετε ήδη σωθεί, έχετε αναγνωρίσει τη συγγένειά σας με το Θεό σαν δώρο του Θεού και την υπηρεσία στη βασιλεία σαν την ύψιστη απόλαυση της ζωής στη γη. Όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στο ευαγγέλιο, που αποτελεί αποκάλυψη της καλοσύνης του Θεού, θα οδηγηθούν εθελοντικά στη μετάνοια κάθε γνωστής αμαρτίας. Η αναγνώριση της συγγένειας με το Θεό είναι ασυμβίβαστη με την επιθυμία για αμαρτία. Οι πιστεύοντες στη βασιλεία πεινάνε για δικαιοσύνη και διψάνε για θεϊκή τελειότητα».		150:5.5 (1683.2) In summing up his final statement, Jesus said: “You cannot buy salvation; you cannot earn righteousness. Salvation is the gift of God, and righteousness is the natural fruit of the spirit-born life of sonship in the kingdom. You are not to be saved because you live a righteous life; rather is it that you live a righteous life because you have already been saved, have recognized sonship as the gift of God and service in the kingdom as the supreme delight of life on earth. When men believe this gospel, which is a revelation of the goodness of God, they will be led to voluntary repentance of all known sin. Realization of sonship is incompatible with the desire to sin. Kingdom believers hunger for righteousness and thirst for divine perfection.”
6. ΤΑ ΒΡΑΔΙΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ^top		6. The Evening Lessons ^top
150:6.1 (1683.3) Στις βραδινές συζητήσεις ο Ιησούς μίλησε για πολλά θέματα. Το υπόλοιπο διάστημα αυτής της περιοδείας – πριν ενωθούν όλοι μαζί στη Ναζαρέτ – μίλησε για: «Η αγάπη του Θεού», «Όνειρα και Οράματα», «Κακία», «Ταπεινότητα και Πραότητα», «Θάρρος και Πίστη», «Μουσική και Λατρεία», «Υπηρεσία και Υπακοή», «Υπερηφάνεια και Θράσος», «Συγχώρεση σε σχέση με Μετάνοια», «Ειρήνη και Τελειότητα», «Κακία και Φθόνος», «Το Κακό, η Αμαρτία και ο Πειρασμός», «Αμφιβολίες και Απιστία», «Σοφία και Λατρεία». Με τους παλαιότερους αποστόλους να βρίσκονται μακριά, αυτές οι νεότερες ομάδες ανδρών και γυναικών εισχώρησαν πιο ελεύθερα στις συζητήσεις αυτές με τον Κύριο.		150:6.1 (1683.3) At the evening discussions Jesus talked upon many subjects. During the remainder of this tour—before they all reunited at Nazareth—he discussed “The Love of God,” “Dreams and Visions,” “Malice,” “Humility and Meekness,” “Courage and Loyalty,” “Music and Worship,” “Service and Obedience,” “Pride and Presumption,” “Forgiveness in Relation to Repentance,” “Peace and Perfection,” “Evil Speaking and Envy,” “Evil, Sin, and Temptation,” “Doubts and Unbelief,” “Wisdom and Worship.” With the older apostles away, these younger groups of both men and women more freely entered into these discussions with the Master.
150:6.2 (1683.4) Αφού περνούσε δυο ή τρεις μέρες με τη μία ομάδα των δώδεκα ευαγγελιστών, ο Ιησούς στη συνέχεια προχωρούσε για να συναντηθεί με άλλη ομάδα, αφού είχε ενημερωθεί για το πού βρισκόντουσαν και για τη δράση όλων αυτών των εργατών, από τους αγγελιαφόρους του Δαυίδ. Επειδή για τις γυναίκες ήταν η πρώτη περιοδεία τους, παρέμεναν πολύ χρόνο με τον Ιησού. Με την εξυπηρέτηση των αγγελιαφόρων κάθε ομάδα από αυτές ενημερωνόταν πλήρως σχετικά με την πρόοδο της περιοδείας και η λήψη ειδήσεων από άλλες ομάδες αποτελούσε πάντοτε μια πηγή ενθάρρυνσης γι αυτούς τους διασκορπισμένους και ξεχωριστούς εργάτες.		150:6.2 (1683.4) After spending two or three days with one group of twelve evangelists, Jesus would move on to join another group, being informed as to the whereabouts and movements of all these workers by David’s messengers. This being their first tour, the women remained much of the time with Jesus. Through the messenger service each of these groups was kept fully informed concerning the progress of the tour, and the receipt of news from other groups was always a source of encouragement to these scattered and separated workers.
150:6.3 (1683.5) Πριν το χωρισμό τους είχε καθορισθεί ώστε οι δώδεκα απόστολοι, μαζί με τους ευαγγελιστές και τη γυναικεία ομάδα να συγκεντρωθούν στη Ναζαρέτ για να συναντηθούν με τον Κύριο την Παρασκευή 4 Μαρτίου. Έτσι, εκείνη την ώρα, από όλα τα μέρη της κεντρικής και νότιας Γαλιλαίας αυτές οι διαφορετικές ομάδες αποστόλων και ευαγγελιστών άρχισαν να κινούνται προς τη Ναζαρέτ. Κατά το απόγευμα, ο Ανδρέας και ο Πέτρος, που έφτασαν τελευταίοι, πήγαν στην κατασκήνωση που προετοιμάστηκε από εκείνους που είχαν φτάσει νωρίτερα και που βρισκόταν στα υψώματα βόρεια της πόλης. Και αυτή ήταν η πρώτη φορά που ο Ιησούς επισκέφτηκε τη Ναζαρέτ από την αρχή του δημόσιου έργου του.		150:6.3 (1683.5) Before their separation it had been arranged that the twelve apostles, together with the evangelists and the women’s corps, should assemble at Nazareth to meet the Master on Friday, March 4. Accordingly, about this time, from all parts of central and southern Galilee these various groups of apostles and evangelists began moving toward Nazareth. By midafternoon, Andrew and Peter, the last to arrive, had reached the encampment prepared by the early arrivals and situated on the highlands to the north of the city. And this was the first time Jesus had visited Nazareth since the beginning of his public ministry.
7. Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΣΤΗ ΝΑΖΑΡΕΤ ^top		7. The Sojourn at Nazareth ^top
150:7.1 (1683.6) Αυτό το απόγευμα της Παρασκευής ο Ιησούς περπάτησε στη Ναζαρέτ σχεδόν απαρατήρητος και τελείως άγνωστος. Πέρασε από το σπίτι των παιδικών του χρόνων και το μαραγκούδικο και αφιέρωσε μισή ώρα στο λόφο που αγαπούσε τόσο σα νεαρός. Από την ημέρα της βάφτισής του από τον Ιωάννη στον Ιορδάνη, είχε ο Γιος του Ανθρώπου να νιώσει τόσο ξεχείλισμα ανθρώπινων συναισθημάτων που ανατάρασσαν την ψυχή του. Ενώ κατέβαινε από το βουνό, άκουσε τους οικείους ήχους της τρομπέτας που ανάγγελλαν τη δύση του ήλιου, όπως ακριβώς την είχε τόσες μα τόσες πολλές φορές ακούσει, σαν παιδί που μεγάλωνε στη Ναζαρέτ. Πριν επιστρέψει στον καταυλισμό, περπάτησε μέχρι τη συναγωγή όπου πήγαινε σχολείο και παρέδωσε τις σκέψεις του σε πολλές θύμησες των ημερών της παιδικής ηλικίας του. Νωρίτερα εκείνη τη μέρα ο Ιησούς είχε στείλει το Θωμά να τακτοποιήσει με τον υπεύθυνο της συναγωγής το κήρυγμα κατά τη λειτουργία του πρωινού του Σαββάτου.		150:7.1 (1683.6) This Friday afternoon Jesus walked about Nazareth quite unobserved and wholly unrecognized. He passed by the home of his childhood and the carpenter shop and spent a half hour on the hill which he so much enjoyed when a lad. Not since the day of his baptism by John in the Jordan had the Son of Man had such a flood of human emotion stirred up within his soul. While coming down from the mount, he heard the familiar sounds of the trumpet blast announcing the going down of the sun, just as he had so many, many times heard it when a boy growing up in Nazareth. Before returning to the encampment, he walked down by the synagogue where he had gone to school and indulged his mind in many reminiscences of his childhood days. Earlier in the day Jesus had sent Thomas to arrange with the ruler of the synagogue for his preaching at the Sabbath morning service.
150:7.2 (1684.1) Ο κόσμος της Ναζαρέτ δεν φημίστηκε ποτέ για ευσέβεια και έντιμη ζωή. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, το χωριό αυτό σιγά-σιγά μολυνόταν από το χαμηλό ηθικό επίπεδο της γειτονικής Σεφφώρας. Κατά τη νεότητα και τα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης του Ιησού υπήρχε ένας διχασμός γνώμης στη Ναζαρέτ σχετικά με αυτόν. Προσβλήθηκαν πολύ όταν μετακόμισε στην Καπερναούμ. Οι κάτοικοι της Ναζαρέτ είχαν ακούσει πολλά για τη δράση του πρώην μαραγκού και είχαν προσβληθεί που αυτός δεν συμπεριέλαβε ποτέ το χωριό που γεννήθηκε σε καμία από τις προηγούμενες περιοδείες του. Είχαν ακούσει πράγματι τη φήμη του Ιησού αλλά η πλειοψηφία των κατοίκων είχε θυμώσει επειδή δεν είχε επιτελέσει καμία από τις μεγάλες εργασίες του στην πόλη της νιότης του. Για μήνες ο κόσμος της Ναζαρέτ συζητούσε πολύ για τον Ιησού, αλλά οι γνώμες τους ήταν στο σύνολό τους δυσμενείς γι αυτόν.		150:7.2 (1684.1) The people of Nazareth were never reputed for piety and righteous living. As the years passed, this village became increasingly contaminated by the low moral standards of near-by Sepphoris. Throughout Jesus’ youth and young manhood there had been a division of opinion in Nazareth regarding him; there was much resentment when he moved to Capernaum. While the inhabitants of Nazareth had heard much about the doings of their former carpenter, they were offended that he had never included his native village in any of his earlier preaching tours. They had indeed heard of Jesus’ fame, but the majority of the citizens were angry because he had done none of his great works in the city of his youth. For months the people of Nazareth had discussed Jesus much, but their opinions were, on the whole, unfavorable to him.
150:7.3 (1684.2) Έτσι ο Κύριος βρέθηκε στο μέσον μιας όχι φιλικής υποδοχής, αλλά μιας αποφασισμένης εχθρικής και επικριτικής ατμόσφαιρας. Και αυτό δεν ήταν όλο. Οι εχθροί του, γνωρίζοντας ότι θα περνούσε το Σάββατο στη Ναζαρέτ και υποθέτοντας ότι θα μιλούσε στη συναγωγή, είχαν πληρώσει πολυάριθμους βάναυσους και αγροίκους άνδρες για να τον ενοχλήσουν και με κάθε δυνατό τρόπο να του δημιουργήσουν προβλήματα.		150:7.3 (1684.2) Thus did the Master find himself in the midst of, not a welcome homecoming, but a decidedly hostile and hypercritical atmosphere. But this was not all. His enemies, knowing that he was to spend this Sabbath day in Nazareth and supposing that he would speak in the synagogue, had hired numerous rough and uncouth men to harass him and in every way possible make trouble.
150:7.4 (1684.3) Οι περισσότεροι από τους μεγαλύτερους φίλους του Ιησού, συμπεριλαμβανομένου και του προικισμένου αρχιραβίνου δασκάλου της νιότης του, είχαν πεθάνει ή είχαν φύγει από τη Ναζαρέτ και οι νεότερες γενιές δυσανασχετούσαν με τη φήμη του και έδειχναν πολύ μεγάλη ζήλια. Δεν θυμόντουσαν την αφοσίωσή του στην οικογένεια του πατέρα του και ήταν πικρόχολοι στην κριτική τους που αμέλησε να επισκεφθεί τον αδελφό του και τις παντρεμένες αδελφές του που ζούσαν στη Ναζαρέτ. Η στάση της οικογένειας του Ιησού προς αυτόν, έτεινε να αυξάνει ακόμα περισσότερο αυτό το σκληρό αίσθημα των κατοίκων. Οι ορθόδοξοι μεταξύ των Ιουδαίων μάλιστα τόλμησαν να επικρίνουν τον Ιησού επειδή περπατούσε πολύ γρήγορα στο δρόμο προς τη συναγωγή αυτό το πρωινό του Σαββάτου.		150:7.4 (1684.3) Most of the older of Jesus’ friends, including the doting chazan teacher of his youth, were dead or had left Nazareth, and the younger generation was prone to resent his fame with strong jealousy. They failed to remember his early devotion to his father’s family, and they were bitter in their criticism of his neglect to visit his brother and his married sisters living in Nazareth. The attitude of Jesus’ family toward him had also tended to increase this unkind feeling of the citizenry. The orthodox among the Jews even presumed to criticize Jesus because he walked too fast on the way to the synagogue this Sabbath morning.
8. Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ^top		8. The Sabbath Service ^top
150:8.1 (1684.4) Το Σάββατο αυτό ήταν μια όμορφη μέρα και όλη η Ναζαρέτ, φίλοι και εχθροί, προσήλθαν ν’ ακούσουν τον πρώην κάτοικο της πόλης τους να μιλάει στη συναγωγή. Πολλοί από την ακολουθία των αποστόλων έπρεπε να μείνουν έξω. Δεν υπήρχε χώρος για όλους όσους είχαν έρθει να τον ακούσουν. Σαν νεαρός ο Ιησούς είχε συχνά μιλήσει σε αυτό το χώρο λατρείας, και το σημερινό πρωινό, όταν ο υπεύθυνος της συναγωγής του έδωσε τον κύλινδρο με τα ιερά κείμενα, απ’ όπου θα διάβαζε το μάθημα των Γραφών, κανένας από τους παρόντες δεν φαινόταν να θυμάται ότι αυτό ήταν το ίδιο χειρόγραφο που είχε διαβάσει και παλιότερα στη συναγωγή.		150:8.1 (1684.4) This Sabbath was a beautiful day, and all Nazareth, friends and foes, turned out to hear this former citizen of their town discourse in the synagogue. Many of the apostolic retinue had to remain without the synagogue; there was not room for all who had come to hear him. As a young man Jesus had often spoken in this place of worship, and this morning, when the ruler of the synagogue handed him the roll of sacred writings from which to read the Scripture lesson, none present seemed to recall that this was the very manuscript which he had presented to this synagogue.
150:8.2 (1684.5) Η λειτουργία εκείνη την ημέρα κύλησε όπως ακριβώς και όταν ο Ιησούς την είχε παρακολουθήσει σαν παιδί. Ανέβηκε στο βάθρο του ομιλητή μαζί με τον υπεύθυνο της συναγωγής και η λειτουργία άρχισε με την απαγγελία δυο προσευχών: «Ευλογημένος είναι ο Κύριος, ο Βασιλιάς του κόσμου, που μορφοποιεί το φως και δημιουργεί το σκοτάδι, που κάνει την ειρήνη και δημιουργεί τα πάντα. Που δίνει με το έλεός του το φως στη γη και σε εκείνους που μένουν πάνω της και με καλοσύνη, μέρα με τη μέρα και κάθε μέρα ανανεώνει το έργο της δημιουργίας. Ευλογημένος είναι ο Κύριος ο Θεός μας για τη δόξα των έργων των χειρών του και για το φως που δίνει το φως που έκανε για τη δόξα του. Ευλογημένος είναι ο Κύριος ο Θεός μας, που μορφοποίησε το φως».		150:8.2 (1684.5) The services on this day were conducted just as when Jesus had attended them as a boy. He ascended the speaking platform with the ruler of the synagogue, and the service was begun by the recital of two prayers: “Blessed is the Lord, King of the world, who forms the light and creates the darkness, who makes peace and creates everything; who, in mercy, gives light to the earth and to those who dwell upon it and in goodness, day by day and every day, renews the works of creation. Blessed is the Lord our God for the glory of his handiworks and for the light-giving lights which he has made for his praise. Selah. Blessed is the Lord our God, who has formed the lights.”
150:8.3 (1685.1) Μετά από ανάπαυση ενός λεπτού προσευχήθηκαν ξανά: «Με μεγάλη αγάπη μας αγάπησε ο Θεός μας, και με έλεος που ξεχειλίζει μας σπλαχνίστηκε, ο Πατέρας μας και Βασιλιάς μας, προς χάρη των πατέρων μας που τον εμπιστεύθηκαν. Τους δίδαξες τους νόμους της ζωής, δείξε έλεος σε μας και δίδαξέ μας. Φώτισε τα μάτια μας στο νόμο, κάνε τις καρδιές μας να δεχτούν τις εντολές σου, ένωσε τις καρδιές μας για να αγαπούν και να φοβούνται το όνομά σου και δεν θα ατιμασθούμε σ’ ένα κόσμο χωρίς τέλος. Γιατί είσαι Θεός που ετοιμάζει σωτηρία και εμάς έχει διαλέξει από όλα τα έθνη και τις γλώσσες και εν αληθεία μας έφερες δίπλα στο όνομά σου ώστε να δοξάσουμε με λατρεία τη μοναδικότητά σου. Ευλογημένος είναι ο Κύριος, που διάλεξε με αγάπη το λαό του Ισραήλ».		150:8.3 (1685.1) After a moment’s pause they again prayed: “With great love has the Lord our God loved us, and with much overflowing pity has he pitied us, our Father and our King, for the sake of our fathers who trusted in him. You taught them the statutes of life; have mercy upon us and teach us. Enlighten our eyes in the law; cause our hearts to cleave to your commandments; unite our hearts to love and fear your name, and we shall not be put to shame, world without end. For you are a God who prepares salvation, and us have you chosen from among all nations and tongues, and in truth have you brought us near your great name—selah—that we may lovingly praise your unity. Blessed is the Lord, who in love chose his people Israel.”
150:8.4 (1685.2) Η συνάθροιση μετά απήγγειλε τη Σεμά, το ιουδαϊκό σύμβολο της πίστεως. Αυτό το τελετουργικό αποτελείτο από επαναλαμβανόμενα πολυάριθμα εδάφια από τους νόμους και έδειχνε ότι το εκκλησίασμα είχε δεθεί με τη βασιλεία των ουρανών και επίσης είχε δεχθεί τις εντολές όπως εφαρμόζονταν τη μέρα και τη νύχτα.		150:8.4 (1685.2) The congregation then recited the Shema, the Jewish creed of faith. This ritual consisted in repeating numerous passages from the law and indicated that the worshipers took upon themselves the yoke of the kingdom of heaven, also the yoke of the commandments as applied to the day and the night.
150:8.5 (1685.3) Και μετά ακολούθησε η τρίτη προσευχή: «Αλήθεια είναι ότι είσαι ο Γιαχβέ, ο Θεός μας και ο Θεός των πατέρων μας, ο Βασιλιάς μας και ο Βασιλιάς των πατέρων μας, ο Σωτήρας μας και Σωτήρας των πατέρων μας, ο Δημιουργός μας και ο βράχος της σωτηρίας μας, η βοήθεια και ο λυτρωτής μας. Το όνομά σου θα διαρκέσει στους αιώνες, και δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός από σένα. Ένα νέο ύμνο έψαλλαν, αυτοί που λυτρώθηκαν, για το όνομά σου κοντά στην ακτή. Όλοι μαζί δόξασαν και σε ομολόγησαν Βασιλιά και λένε, ο Γιαχβέ θα βασιλέψει σε κόσμο χωρίς τέλος. Ευλογημένος είναι ο Κύριος που σώζει τον Ισραήλ».		150:8.5 (1685.3) And then followed the third prayer: “True it is that you are Yahweh, our God and the God of our fathers; our King and the King of our fathers; our Savior and the Savior of our fathers; our Creator and the rock of our salvation; our help and our deliverer. Your name is from everlasting, and there is no God beside you. A new song did they that were delivered sing to your name by the seashore; together did all praise and own you King and say, Yahweh shall reign, world without end. Blessed is the Lord who saves Israel.”
150:8.6 (1685.4) Ο υπεύθυνος της συναγωγής μετά πήρε τη θέση του μπροστά από την κιβωτό ή θησαυροφυλάκιο που περιείχε τα ιερά κείμενα και άρχισε την ανάγνωση των δεκαεννέα προσευχών-ευλογιών. Αλλά για την περίπτωση εκείνη ήταν επιθυμητό να συντομευτεί τη λειτουργία ώστε να δοθεί περισσότερος χρόνος στον εκλεκτό καλεσμένο για την ομιλία του. Έτσι, διαβάστηκαν μόνο η πρώτη και η τελευταία ευλογία. Η πρώτη ήταν: «Ευλογημένος είναι ο Κύριος ο Θεός μας και ο Θεός των πατέρων μας, ο Θεός του Αβραάμ και ο Θεός του Ισαάκ κι ο Θεός του Ιακώβ. Ο μεγάλος, ο ισχυρός και τρομερός Θεός που δείχνει έλεος και καλοσύνη, που δημιουργεί όλα τα πράγματα, που θυμάται τις ευλογημένες υποσχέσεις του στους πατέρες και φέρνει ένα σωτήρα στα παιδιά των παιδιών του προς χάρη του ονόματός του, με αγάπη. Ω Βασιλιά, βοηθέ, σωτήρα και προστασία! Είσαι ευλογημένος, Ω Γιαχβέ, η προστασία του Αβραάμ».		150:8.6 (1685.4) The ruler of the synagogue then took his place before the ark, or chest, containing the sacred writings and began the recitation of the nineteen prayer eulogies, or benedictions. But on this occasion it was desirable to shorten the service in order that the distinguished guest might have more time for his discourse; accordingly, only the first and last of the benedictions were recited. The first was: “Blessed is the Lord our God, and the God of our fathers, the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob; the great, the mighty, and the terrible God, who shows mercy and kindness, who creates all things, who remembers the gracious promises to the fathers and brings a savior to their children’s children for his own name’s sake, in love. O King, helper, savior, and shield! Blessed are you, O Yahweh, the shield of Abraham.”
150:8.7 (1685.5) Μετά ακολούθησε η τελευταία ευλογία: «Ω κάνε να εγκατασταθεί στο λαό σου Ισραήλ μεγάλη ειρήνη για πάντα, γιατί είσαι ο Βασιλιάς και ο Κύριος όλης της ειρήνης. Και είναι καλό να ευλογήσεις τον Ισραήλ για πάντα και για κάθε ώρα με ειρήνη. Ευλογημένος εσύ, Γιαχβέ, που ευλογείς το λαό σου με ειρήνη». Η συνάθροιση δεν κοίταζε τον υπεύθυνο καθώς απήγγειλλε τις ευλογίες. Παρακολουθώντας τις ευλογίες προσέφερε μιαν ανεπίσημη προσευχή κατάλληλη για την περίπτωση και όταν αυτό ολοκληρώθηκε, όλη η συνάθροιση είπε μαζί αμήν.		150:8.7 (1685.5) Then followed the last benediction: “O bestow on your people Israel great peace forever, for you are King and the Lord of all peace. And it is good in your eyes to bless Israel at all times and at every hour with peace. Blessed are you, Yahweh, who blesses his people Israel with peace.” The congregation looked not at the ruler as he recited the benedictions. Following the benedictions he offered an informal prayer suitable for the occasion, and when this was concluded, all the congregation joined in saying amen.
150:8.8 (1685.6) Μετά ο αρχιραβίνος πήγε πίσω στην κιβωτό και έβγαλε έναν κύλινδρο, που τον παρουσίασε στον Ιησού για να διαβάσει το μάθημα των Γραφών. Ήταν συνήθεια να καλούν επτά άτομα να διαβάζουν όχι λιγότερες από τρεις στροφές από τους νόμους, αλλά αυτή η τακτική παραμερίστηκε σ’ εκείνη την περίπτωση που ο επισκέπτης θα διάβαζε το μάθημα της δικής του επιλογής. Ο Ιησούς, παίρνοντας τον κύλινδρο, σηκώθηκε και άρχισε να διαβάζει από το Δευτερονόμιο: «Γι αυτό αυτή η εντολή που σας δίνω σήμερα δεν είναι κρυφή από εσάς, ούτε είναι μακριά. Δεν είναι στον ουρανό που θα πείτε, ποιος θα πάει από εμάς στον ουρανό και θα μας τη φέρει κάτω ώστε να την ακούσουμε και να πράξουμε; Ούτε είναι πέρα από τη θάλασσα που θα πείτε ποιος θα παει πέρα από τη θάλασσα για μας, να φέρει την εντολή ώστε να την ακούσουμε και να πράξουμε; Όχι, ο λόγος της ζωής είναι πολύ κοντά σας, μπροστά σας και μέσα στην καρδιά σας και πρέπει να τον γνωρίζετε και να τον υπακούετε».		150:8.8 (1685.6) Then the chazan went over to the ark and brought out a roll, which he presented to Jesus that he might read the Scripture lesson. It was customary to call upon seven persons to read not less than three verses of the law, but this practice was waived on this occasion that the visitor might read the lesson of his own selection. Jesus, taking the roll, stood up and began to read from Deuteronomy: “For this commandment which I give you this day is not hidden from you, neither is it far off. It is not in heaven, that you should say, who shall go up for us to heaven and bring it down to us that we may hear and do it? Neither is it beyond the sea, that you should say, who will go over the sea for us to bring the commandment to us that we may hear and do it? No, the word of life is very near to you, even in your presence and in your heart, that you may know and obey it.”
150:8.9 (1686.1) Και όταν σταμάτησε να διαβάζει από τους νόμους, γύρισε στον Ησαΐα και άρχισε να διαβάζει: «Το πνεύμα του Κυρίου είναι πάνω μου γιατί με έχει εξουσιοδοτήσει να κηρύττω καλά νέα στους φτωχούς. Με έστειλε να κηρύξω τη λύτρωση στους αιχμαλώτους και την ανάβλεψη των τυφλών, να ελευθερώσω τους συντριμμένους και να διακηρύξω το έτος της αποδοχής του Κυρίου».		150:8.9 (1686.1) And when he had ceased reading from the law, he turned to Isaiah and began to read: “The spirit of the Lord is upon me because he has anointed me to preach good tidings to the poor. He has sent me to proclaim release to the captives and the recovering of sight to the blind, to set at liberty those who are bruised and to proclaim the acceptable year of the Lord.”
150:8.10 (1686.2) Ο Ιησούς έκλεισε το βιβλίο και αφού το επέστρεψε στον επόπτη της συναγωγής, κάθισε και άρχισε τη συνομιλία με τον κόσμο. Ξεκίνησε λέγοντας: «Σήμερα αυτές οι Γραφές εκπληρώθηκαν». Και μετά ο Ιησούς μίλησε για δεκαπέντε λεπτά περίπου για «Τους Γιους και τις Κόρες του Θεού». Πολλοί από τον κόσμο ευχαριστήθηκαν με την ομιλία και θαύμασαν με την ευγένεια και τη σοφία του.		150:8.10 (1686.2) Jesus closed the book and, after handing it back to the ruler of the synagogue, sat down and began to discourse to the people. He began by saying: “Today are these Scriptures fulfilled.” And then Jesus spoke for almost fifteen minutes on “The Sons and Daughters of God.” Many of the people were pleased with the discourse, and they marveled at his graciousness and wisdom.
150:8.11 (1686.3) Ήταν συνήθεια στη συναγωγή, μετά το πέρας της τυπικής λειτουργίας, να παραμένει ο ομιλητής ώστε να μπορούν να κάνουν ερωτήσεις όσοι ενδιαφερόντουσαν. Έτσι, αυτό το Σάββατο ο Ιησούς κατέβηκε μέσα στο πλήθος που πίεζε για να κάνει ερωτήσεις. Σ’ εκείνο το πλήθος υπήρχαν πολλά βίαια άτομα των οποίων τα μυαλά ήταν αποφασισμένα να προκαλέσουν αναταραχή, ενώ στο περιθώριο του πλήθους κυκλοφορούσαν εκείνοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι που είχαν πληρωθεί για να δημιουργήσουν φασαρία στον Ιησού. Πολλοί από τους μαθητές και τους ευαγγελιστές που είχαν μείνει έξω πίεζαν τώρα να μπουν μέσα στη συναγωγή και δεν άργησαν να αντιληφθούν ότι υποκινείτο κάποια φασαρία. Ζήτησαν να απομακρύνουν τον Κύριο αλλά αυτός δεν πήγε μαζί τους.		150:8.11 (1686.3) It was customary in the synagogue, after the conclusion of the formal service, for the speaker to remain so that those who might be interested could ask him questions. Accordingly, on this Sabbath morning Jesus stepped down into the crowd which pressed forward to ask questions. In this group were many turbulent individuals whose minds were bent on mischief, while about the fringe of this crowd there circulated those debased men who had been hired to make trouble for Jesus. Many of the disciples and evangelists who had remained without now pressed into the synagogue and were not slow to recognize that trouble was brewing. They sought to lead the Master away, but he would not go with them.
9. Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΣΤΗ ΝΑΖΑΡΕΤ ^top		9. The Nazareth Rejection ^top
150:9.1 (1686.4) Ο Ιησούς βρέθηκε περιτριγυρισμένος στη συναγωγή από ένα μεγάλο πλήθος εχθρών του και μια μηδαμινή ομάδα οπαδών του, και σαν απάντηση στις αγενείς ερωτήσεις τους και στα μοχθηρά πειράγματά τους παρατήρησε με ύφος μισοαστείο: «Ναι, είμαι ο γιος του Ιωσήφ. Είμαι ο μαραγκός και δεν με εκπλήσσει που μου θυμίζετε την παροιμία ‘Γιατρέ γιάτρεψε τον εαυτό σου’, και που με προκαλείτε να κάνω στη Ναζαρέτ αυτό που ακούσατε ότι έκανα στην Καπερναούμ. Αλλά σας καλώ να μαρτυρήσετε ότι ακόμα και οι Γραφές αναφέρουν πως ‘ένας προφήτης δεν τιμάται στην πατρίδα του και στους δικούς του ανθρώπους’».		150:9.1 (1686.4) Jesus found himself surrounded in the synagogue by a great throng of his enemies and a sprinkling of his own followers, and in reply to their rude questions and sinister banterings he half humorously remarked: “Yes, I am Joseph’s son; I am the carpenter, and I am not surprised that you remind me of the proverb, ‘Physician heal yourself,’ and that you challenge me to do in Nazareth what you have heard I did at Capernaum; but I call you to witness that even the Scriptures declare that ‘a prophet is not without honor save in his own country and among his own people.’”
150:9.2 (1686.5) Αλλά τον έσπρωχναν και δείχνοντας απειλητικά δάχτυλα εναντίον του είπαν: «Νομίζεις ότι είσαι καλύτερος από το λαό της Ναζαρέτ. Έφυγες μακριά μας αλλά ο αδελφός σου είναι ένας απλός εργάτης και οι αδελφές σου ζουν ακόμα ανάμεσά μας. Γνωρίζουμε τη μητέρα σου, Μαρία. Πού βρίσκονται σήμερα; Ακούμε πολλά για σένα αλλά παρατηρούμε ότι δεν κάνεις θαύματα τώρα που επέστρεψες». Ο Ιησούς τους αποκρίθηκε: «Αγαπώ το λαό που μένει στην πόλη που μεγάλωσα και θα χαιρόμουνα να σας δω όλους να εισέρχεσθε στη βασιλεία των ουρανών, αλλά τα έργα του Θεού δεν μπορώ να τα αποφασίσω εγώ. Οι μεταμορφώσεις από τη χάρη του Θεού δίνονται σαν απάντηση της ζωντανής πίστης εκείνων που είναι οι ευεργετούμενοι».		150:9.2 (1686.5) But they jostled him and, pointing accusing fingers at him, said: “You think you are better than the people of Nazareth; you moved away from us, but your brother is a common workman, and your sisters still live among us. We know your mother, Mary. Where are they today? We hear big things about you, but we notice that you do no wonders when you come back.” Jesus answered them: “I love the people who dwell in the city where I grew up, and I would rejoice to see you all enter the kingdom of heaven, but the doing of the works of God is not for me to determine. The transformations of grace are wrought in response to the living faith of those who are the beneficiaries.”
150:9.3 (1686.6) Ο Ιησούς θα είχε με καλό τρόπο ελέγξει το πλήθος και αποτελεσματικά αφοπλίσει ακόμα και τους βίαιους εχθρούς του αν δεν έκανε μια γκάφα ένας από τους αποστόλους του, ο Σίμωνας ο Ζηλωτής, ο οποίος, με τη βοήθεια του Ναχώρ, ενός από τους νεότερους ευαγγελιστές, συγκέντρωσε μια ομάδα φίλων του Ιησού από το πλήθος και παίρνοντας εχθρική στάση, στράφηκε κατά των εχθρών του Ιησού που προχωρούσαν. Ο Ιησούς είχε επί μακρόν διδάξει τους αποστόλους ότι μια γλυκιά απάντηση απομακρύνει το θυμό, αλλά οι οπαδοί του δεν ήταν συνηθισμένοι να βλέπουν τον αγαπημένο τους δάσκαλο, τον οποίο τόσο πρόθυμα αποκαλούσαν Κύριο, να του συμπεριφέρονται με τόση αγένεια και περιφρόνηση. Ήταν πάρα πολύ γι αυτούς και βρέθηκαν να εκφράζουν την παθιασμένη και φλογερή προσβολή, όλων εκείνων που καλλιεργούσαν τη νοοτροπία του όχλου σε αυτή την ασεβή και άξεστη συγκέντρωση. Και έτσι, υπό την αρχηγία των μισθοφόρων, αυτοί οι θρασύδειλοι άρπαξαν τον Ιησού και τον πέταξαν έξω από τη συναγωγή μέχρις έναν απόκρημνο λόφο, από την άκρη του οποίου σκεφτόντουσαν να τον σπρώξουν για να σκοτωθεί πέφτοντας. Αλλά καθώς ήταν έτοιμοι να τον σπρώξουν από την απότομη άκρη του βράχου, ο Ιησούς στράφηκε ξαφνικά σ’ αυτούς που τον είχαν συλλάβει και, αντικρίζοντάς τους, ήρεμα δίπλωσε τα χέρια του. Δεν είπε τίποτε, αλλά οι φίλοι του έμειναν περισσότερο από έκπληκτοι όταν, καθώς άρχισε να προχωράει ο όχλος άνοιξε και του επέτρεψαν να περάσει ανεμπόδιστος.		150:9.3 (1686.6) Jesus would have good-naturedly managed the crowd and effectively disarmed even his violent enemies had it not been for the tactical blunder of one of his own apostles, Simon Zelotes, who, with the help of Nahor, one of the younger evangelists, had meanwhile gathered together a group of Jesus’ friends from among the crowd and, assuming a belligerent attitude, had served notice on the enemies of the Master to go hence. Jesus had long taught the apostles that a soft answer turns away wrath, but his followers were not accustomed to seeing their beloved teacher, whom they so willingly called Master, treated with such discourtesy and disdain. It was too much for them, and they found themselves giving expression to passionate and vehement resentment, all of which only tended to arouse the mob spirit in this ungodly and uncouth assembly. And so, under the leadership of hirelings, these ruffians laid hold upon Jesus and rushed him out of the synagogue to the brow of a near-by precipitous hill, where they were minded to shove him over the edge to his death below. But just as they were about to push him over the edge of the cliff, Jesus turned suddenly upon his captors and, facing them, quietly folded his arms. He said nothing, but his friends were more than astonished when, as he started to walk forward, the mob parted and permitted him to pass on unmolested.
150:9.4 (1687.1) Ο Ιησούς ακολουθούμενος από τους μαθητές του, συνέχισε μέχρι την κατασκήνωσή τους, όπου όλα αυτά είχαν εξιστορηθεί. Και ετοιμάστηκαν εκείνο το βράδυ να επιστρέψουν στην Καπερναούμ νωρίς την άλλη μέρα, όπως τους έδωσε εντολή ο Ιησούς. Αυτό το ταραχώδες τέλος της τρίτης δημόσιας περιοδείας για κήρυγμα είχε ένα ρεαλιστικό αποτέλεσμα για τους οπαδούς του Ιησού. Άρχιζαν να καταλαβαίνουν τη σημασία ορισμένων από τις διδασκαλίες του Κυρίου. Αφυπνίστηκαν στο γεγονός ότι η βασιλεία μπορούσε να έρθει μόνο μέσα από πολύ θλίψη και πικρή απογοήτευση.		150:9.4 (1687.1) Jesus, followed by his disciples, proceeded to their encampment, where all this was recounted. And they made ready that evening to go back to Capernaum early the next day, as Jesus had directed. This turbulent ending of the third public preaching tour had a sobering effect upon all of Jesus’ followers. They were beginning to realize the meaning of some of the Master’s teachings; they were awaking to the fact that the kingdom would come only through much sorrow and bitter disappointment.
150:9.5 (1687.2) Άφησαν τη Ναζαρέτ αυτό το πρωί της Κυριακής και ταξιδεύοντας από διαφορετικούς δρόμους, συγκεντρώθηκαν όλοι τελικά στη Βηθσαϊδά το μεσημέρι της Πέμπτης, 10 Μαρτίου. Συγκεντρώθηκαν όλοι συγκρατημένοι και σοβαροί σαν μια ομάδα κηρύκων του ευαγγελίου της αλήθειας, που βγήκε από την πλάνη της και όχι σαν μια ενθουσιώδης και νικηφόρα ομάδα θριαμβευτών σταυροφόρων.		150:9.5 (1687.2) They left Nazareth this Sunday morning, and traveling by different routes, they all finally assembled at Bethsaida by noon on Thursday, March 10. They came together as a sober and serious group of disillusioned preachers of the gospel of truth and not as an enthusiastic and all-conquering band of triumphant crusaders.