Εγγραφο 155		Paper 155
ΞΕΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ		Fleeing Through Northern Galilee
155:0.1 (1725.1) Αμέσως μετά την αποβίβασή τους κοντά στην Κερίσα, αυτή τη γεμάτη συμβάντα Κυριακή, ο Ιησούς και οι εικοσιτέσσερις προχώρησαν λίγο προς τα βόρεια, όπου πέρασαν τη νύχτα σ’ ένα ωραίο κήπο στο νότιο μέρος της Βηθσαϊδά-Ιουλίας. Το γνώριζαν καλά αυτό το μέρος, επειδή είχαν σταθμεύσει εκεί σε κάποιες μέρες περασμένες. Πριν αποσυρθούν για τη νύχτα, ο Κύριος κάλεσε τους οπαδούς του γύρω του και συζήτησε μαζί τους τα πλάνα για την σχεδιασμένη περιήγησή τους μέσα από τη Βατάνεα και τη βόρεια Γαλιλαία στην ακτή της Φοινίκης.		155:0.1 (1725.1) SOON after landing near Kheresa on this eventful Sunday, Jesus and the twenty-four went a little way to the north, where they spent the night in a beautiful park south of Bethsaida-Julias. They were familiar with this camping place, having stopped there in days gone by. Before retiring for the night, the Master called his followers around him and discussed with them the plans for their projected tour through Batanea and northern Galilee to the Phoenician coast.
1. ΓΙΑΤΙ ΟΡΓΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ ^top		1. Why Do the Heathen Rage? ^top
155:1.1 (1725.2) Είπε ο Ιησούς: «Όλοι σας θα θυμάστε τι αναφέρουν οι Ψαλμοί για αυτούς τους καιρούς, όταν λένε, ‘Γιατί οι ειδωλολάτρες οργίζονται και οι λαοί συνωμοτούν άσκοπα; Οι βασιλείς της γης είναι αδιάλλακτοι και οι κυβερνήτες του λαού συσκέπτονται μεταξύ τους, κατά του Κυρίου και κατά των χρισμένων του, λέγοντας, Ας σπάσουμε τα δεσμά του ελέους σε κομμάτια και ας διώξουμε μακριά τα σκοινιά της αγάπης’.		155:1.1 (1725.2) Said Jesus: “You should all recall how the Psalmist spoke of these times, saying, ‘Why do the heathen rage and the peoples plot in vain? The kings of the earth set themselves, and the rulers of the people take counsel together, against the Lord and against his anointed, saying, Let us break the bonds of mercy asunder and let us cast away the cords of love.’
155:1.2 (1725.3) Σήμερα βλέπετε αυτό να εκπληρώνετε μπροστά στα μάτια σα. Αλλά δεν θα δείτε να εκπληρώνεται και η υπόλοιπη προφητεία των Ψαλμών, γιατί φιλοξενεί λανθασμένες ιδέες για το Γιο του Ανθρώπου και την αποστολή του στη γη. Η βασιλεία μου θεμελιώθηκε πάνω στην αγάπη, διακήρυξε το έλεος και εδραιώθηκε από την αλτρουιστική υπηρέτηση. Ο Πατέρας μου δεν κάθεται στον ουρανό περιγελώντας τους ειδωλολάτρες. Δεν είναι γεμάτος οργή και δυσαρέσκεια. Είναι αληθινή η υπόσχεση που έδωσε ο Γιος σ’ αυτούς τους αποκαλούμενους ειδωλολάτρες (στην πραγματικότητα τους αδαείς και ανεκπαίδευτους αδελφούς του), ότι θα είναι κληρονόμοι του. Και θα δεχτώ αυτούς τους εθνικούς με ανοιχτές τις αγκάλες του ελέους και της αγάπης. Όλη αυτή η τρυφερή καλοσύνη θα αποκαλυφθεί στους επονομαζόμενους ειδωλολάτρες, παρόλη την ατυχή δήλωση της αναφοράς η οποία γνωστοποιεί ότι ο θριαμβευτής Υιός ‘θα δαμάσει αυτούς με σιδερένια ράβδο και θα τους συντρίψει σε κομμάτια σαν δοχείο κεραμέα’. Ο Ψαλμωδός σας παρότρυνε να ‘υπηρετείτε τον Κύριο με φόβο’ – σας δίνω εντολή να εισέλθετε στα ανώτερα προνόμια της θεϊκής συγγένειας με πίστη. Αυτός σας διατάσσει να ευφρανθείτε με ρίγος. Εγώ σας δίνω εντολή να ευφρανθείτε με σιγουριά. Αυτός λέγει, ‘Ασπασθείτε τον Υιό, μήπως και θυμώσει και χαθείτε όταν εξαφθεί η οργή του’. Εσείς όμως που ζήσατε μαζί μου γνωρίζετε καλά ότι ο θυμός και η οργή δεν αποτελούν τμήμα στην εγκαθίδρυση της βασιλείας των ουρανών στις καρδιές των ανθρώπων. Αλλά ο Ψαλμωδός έριξε μια βιαστική ματιά στο φως της αλήθειας όταν, τελειώνοντας αυτή την προτροπή, είπε: ‘Ευλογημένοι είναι αυτοί που θέτουν την εμπιστοσύνη τους σ’ αυτόν τον Υιό’».		155:1.2 (1725.3) “Today you see this fulfilled before your eyes. But you shall not see the remainder of the Psalmist’s prophecy fulfilled, for he entertained erroneous ideas about the Son of Man and his mission on earth. My kingdom is founded on love, proclaimed in mercy, and established by unselfish service. My Father does not sit in heaven laughing in derision at the heathen. He is not wrathful in his great displeasure. True is the promise that the Son shall have these so-called heathen (in reality his ignorant and untaught brethren) for an inheritance. And I will receive these gentiles with open arms of mercy and affection. All this loving-kindness shall be shown the so-called heathen, notwithstanding the unfortunate declaration of the record which intimates that the triumphant Son ‘shall break them with a rod of iron and dash them to pieces like a potter’s vessel.’ The Psalmist exhorted you to ‘serve the Lord with fear’—I bid you enter into the exalted privileges of divine sonship by faith; he commands you to rejoice with trembling; I bid you rejoice with assurance. He says, ‘Kiss the Son, lest he be angry, and you perish when his wrath is kindled.’ But you who have lived with me well know that anger and wrath are not a part of the establishment of the kingdom of heaven in the hearts of men. But the Psalmist did glimpse the true light when, in finishing this exhortation, he said: ‘Blessed are they who put their trust in this Son.’”
155:1.3 (1725.4) Ο Ιησούς συνέχισε να διδάσκει τους εικοσιτέσσερις, λέγοντας: «Οι ειδωλολάτρες δεν είναι ασυγχώρητοι όταν οργίζονται εναντίον μας. Επειδή οι προσδοκίες τους είναι μικρές και περιορισμένες, είναι ικανοί να εστιάζουν τις δραστηριότητές τους με ενθουσιασμό. Οι στόχοι τους είναι κοντινοί και λίγο πολύ ορατοί. Γι αυτό αγωνίζονται θαρραλέα και αποτελεσματικά. Εσείς που έχετε επιβεβαιώσει την είσοδο στη βασιλεία των ουρανών είστε καθ’ ολοκληρία πολύ διστακτικοί και ασαφείς στη διδακτική σας συμπεριφορά. Οι ειδωλολάτρες επιτίθoνται κατ’ ευθείαν στους αντικειμενικούς στόχους τους. Εσείς είστε ένοχοι γιατί χρονοτριβείτε υπερβολικά πολύ. Αν επιθυμείτε να εισέλθετε στη βασιλεία, γιατί δεν την καταλαμβάνετε με πνευματική επίθεση όπως καταλαμβάνουν οι ειδωλολάτρες μια πόλη την οποία πολιορκούν; Δεν αξίζετε σχεδόν καθόλου τη βασιλεία όταν η υπηρεσία σας συνίσταται τόσο πολύ από μια θρηνητική στάση για το παρελθόν, μεμψίμοιρη για το παρόν και μάταια ελπιδοφόρα για το μέλλον. Γιατί εξοργίζονται οι ειδωλολάτρες; Επειδή δεν γνωρίζουν την αλήθεια. Γιατί εσείς αναλώνεστε σε μάταιους πόθους; Επειδή δεν εκτελείτε πιστά την αλήθεια. Σταματήστε τους ανώφελους πόθους σας και βαδίστε μπροστά με θάρρος πράττοντας ό,τι αφορά για την εγκαθίδρυση της βασιλείας.		155:1.3 (1725.4) Jesus continued to teach the twenty-four, saying: “The heathen are not without excuse when they rage at us. Because their outlook is small and narrow, they are able to concentrate their energies enthusiastically. Their goal is near and more or less visible; wherefore do they strive with valiant and effective execution. You who have professed entrance into the kingdom of heaven are altogether too vacillating and indefinite in your teaching conduct. The heathen strike directly for their objectives; you are guilty of too much chronic yearning. If you desire to enter the kingdom, why do you not take it by spiritual assault even as the heathen take a city they lay siege to? You are hardly worthy of the kingdom when your service consists so largely in an attitude of regretting the past, whining over the present, and vainly hoping for the future. Why do the heathen rage? Because they know not the truth. Why do you languish in futile yearning? Because you obey not the truth. Cease your useless yearning and go forth bravely doing that which concerns the establishment of the kingdom.
155:1.4 (1726.1) Σε ό,τι κάνετε, να μην είστε μονόπλευροι και υπερεξειδικευμένοι. Οι Φαρισαίοι που αναζητούν την καταστροφή μας πιστεύουν αληθινά ότι εκτελούν έργο Θεού. Έχουν γίνει εκ παραδόσεως τόσο στενοκέφαλοι που έχουν τυφλωθεί από την προκατάληψη και έχουν σκληρύνει από το φόβο. Δείτε τους Έλληνες, που έχουν επιστήμη χωρίς θρησκεία, ενώ οι Ιουδαίοι έχουν θρησκεία χωρίς επιστήμη. Όταν οι άνθρωποι παραπλανούνται τοιουτοτρόπως και δέχονται μια στενή και θολή αποσύνθεση της αλήθειας, η μοναδική ελπίδα σωτηρίας τους είναι να συντονισθούν με την αλήθεια – να αλλάξουν πίστη.		155:1.4 (1726.1) “In all that you do, become not one-sided and overspecialized. The Pharisees who seek our destruction verily think they are doing God’s service. They have become so narrowed by tradition that they are blinded by prejudice and hardened by fear. Consider the Greeks, who have a science without religion, while the Jews have a religion without science. And when men become thus misled into accepting a narrow and confused disintegration of truth, their only hope of salvation is to become truth-co-ordinated—converted.
155:1.5 (1726.2) Θα σας αναφέρω με έμφαση αυτή την αιώνια αλήθεια: Αν εσείς, συντονιζόμενοι με την αλήθεια, μάθετε να εφαρμόζετε στις ζωές σας το όμορφο παράδειγμα της πλήρους δικαιοσύνης, οι συνάνθρωποί σας τότε θα τρέχουν ξοπίσω σας μήπως και κερδίσουν αυτό που έχετε έτσι αποκτήσει. Το κριτήριο με το οποίο οι αναζητητές της αλήθειας θα έλκονται από εσάς, θα αντιπροσωπεύει το κριτήριο του ταλέντου σας για την αλήθεια, για τη δικαιοσύνη. Το μέγεθος στο οποίο πρέπει να φθάσετε το μήνυμά σας στον κόσμο είναι, κατά κάποιο τρόπο, το κριτήριο της αποτυχίας σας να ζήσετε την πλήρη ζωή της δικαιοσύνης, τη συντονισμένη στην αλήθεια ζωή».		155:1.5 (1726.2) “Let me emphatically state this eternal truth: If you, by truth co-ordination, learn to exemplify in your lives this beautiful wholeness of righteousness, your fellow men will then seek after you that they may gain what you have so acquired. The measure wherewith truth seekers are drawn to you represents the measure of your truth endowment, your righteousness. The extent to which you have to go with your message to the people is, in a way, the measure of your failure to live the whole or righteous life, the truth-co-ordinated life.”
155:1.6 (1726.3) Και πολλά άλλα πράγματα δίδαξε ο Κύριος στους αποστόλους του και τους ευαγγελιστές πριν του πουν καληνύχτα και ζητήσουν ανάπαυση στα μαξιλάρια τους.		155:1.6 (1726.3) And many other things the Master taught his apostles and the evangelists before they bade him good night and sought rest upon their pillows.
2. ΟΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΕΣ ΣΤΗ ΧΟΡΑΖΙΝ ^top		2. The Evangelists in Chorazin ^top
155:2.1 (1726.4) Τη Δευτέρα το πρωί, 23 Μαΐου, ο Ιησούς έδωσε εντολή στον Πέτρο να πάει στη Χοραζίν με τους δώδεκα ευαγγελιστές ενώ αυτός, με τους έντεκα, αναχώρησε για την Καισάρεια του Φιλίππου, πηγαίνοντας από τον Ιορδάνη στο δρόμο της Δαμασκού-Καπερναούμ, και από εκεί βορειότερα στη διασταύρωση με το δρόμο για την Καισάρεια του Φιλίππου, και στη συνέχεια σ’ εκείνη την πόλη, όπου στάθηκαν και δίδαξαν για δυο βδομάδες. Έφτασαν κατά το απόγευμα της Τετάρτης, 24 Μαΐου.		155:2.1 (1726.4) On Monday morning, May 23, Jesus directed Peter to go over to Chorazin with the twelve evangelists while he, with the eleven, departed for Caesarea-Philippi, going by way of the Jordan to the Damascus-Capernaum road, thence northeast to the junction with the road to Caesarea-Philippi, and then on into that city, where they tarried and taught for two weeks. They arrived during the afternoon of Tuesday, May 24.
155:2.2 (1726.5) Ο Πέτρος και οι ευαγγελιστές παρέμειναν στη Χοραζίν δυο εβδομάδες, κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας σε μια μικρή αλλά ένθερμη παρέα πιστών. Αλλά δεν μπόρεσαν να κερδίσουν πολλούς νέους προσήλυτους. Καμία πόλη σε όλη τη Γαλιλαία δεν απέδωσε τόσο λίγες ψυχές στη βασιλεία όπως η Χοραζίν. Σύμφωνα με τις οδηγίες του Πέτρου οι δώδεκα ευαγγελιστές είχαν να πουν λιγότερα για τη θεραπεία – για φυσικά πράγματα – καίτοι κήρυτταν και δίδασκαν με αυξημένη ενεργητικότητα τις πνευματικές αλήθειες της ουράνιας βασιλείας. Αυτές οι δυο εβδομάδες στη Χοραζίν αποτέλεσαν ένα πραγματικό βάφτισμα μέσα στην εναντιότητα για τους δώδεκα ευαγγελιστές επειδή ήταν η πιο δύσκολη και αντιπαραγωγική περίοδος στην πορεία τους μέχρι εκείνη την ώρα. Όντας έτσι αποστερημένοι από την ικανοποίηση να κερδίσουν ψυχές για τη βασιλεία, καθένας από αυτούς έβαλε το πιο θερμό και έντιμο απόθεμα από τη δική του ψυχή και την πρόοδό του στα πνευματικά μονοπάτια της νέας ζωής.		155:2.2 (1726.5) Peter and the evangelists sojourned in Chorazin for two weeks, preaching the gospel of the kingdom to a small but earnest company of believers. But they were not able to win many new converts. No city of all Galilee yielded so few souls for the kingdom as Chorazin. In accordance with Peter’s instructions the twelve evangelists had less to say about healing—things physical—while they preached and taught with increased vigor the spiritual truths of the heavenly kingdom. These two weeks at Chorazin constituted a veritable baptism of adversity for the twelve evangelists in that it was the most difficult and unproductive period in their careers up to this time. Being thus deprived of the satisfaction of winning souls for the kingdom, each of them the more earnestly and honestly took stock of his own soul and its progress in the spiritual paths of the new life.
155:2.3 (1726.6) Όταν φάνηκε ότι δεν ενδιαφερόταν κανένας άλλος να αναζητήσει την είσοδο της βασιλείας, ο Πέτρος, την Τρίτη, 7 Ιουνίου κάλεσε τους συντρόφους του μαζί και αναχώρησαν για την Καισάρεια του Φιλίππου για να ενωθούν με τον Ιησού και τους αποστόλους. Έφτασαν το μεσημέρι της Τετάρτης και πέρασαν όλο το βράδυ εξιστορώντας τις εμπειρίες τους μεταξύ των άπιστων της Χοραζίν. Κατά τη συζήτηση αυτό το βράδυ ο Ιησούς αναφέρθηκε περαιτέρω στην παραβολή του σπορέως και τους δίδαξε πολύ για το νόημα της φαινομενικής αποτυχίας των εγχειρημάτων της ζωής.		155:2.3 (1726.6) When it appeared that no more people were minded to seek entrance into the kingdom, Peter, on Tuesday, June 7, called his associates together and departed for Caesarea-Philippi to join Jesus and the apostles. They arrived about noontime on Wednesday and spent the entire evening in rehearsing their experiences among the unbelievers of Chorazin. During the discussions of this evening Jesus made further reference to the parable of the sower and taught them much about the meaning of the apparent failure of life undertakings.
3. ΣΤΗΝ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ^top		3. At Caesarea-Philippi ^top
155:3.1 (1727.1) Αν και ο Ιησούς δεν έκανε δημόσιο έργο στη διάρκεια των δυο αυτών εβδομάδων στην Καισάρεια του Φιλίππου, οι απόστολοι συγκάλεσαν πολυάριθμες ήσυχες βραδινές συναντήσεις στην πόλη, και πολλοί πιστοί ήρθαν στην κατασκήνωση για να μιλήσουν με τον Κύριο. Πολύ λίγοι προστέθηκαν στην ομάδα των πιστών σαν αποτέλεσμα αυτής της επίσκεψης. Ο Ιησούς μιλούσε με τους αποστόλους κάθε μέρα, και αυτοί διέκριναν πιο καθαρά πλέον ότι μια καινούργια φάση του έργου του κηρύγματος για τη βασιλεία των ουρανών ξεκινούσε τώρα. Άρχιζαν να αντιλαμβάνονται ότι «η βασιλεία των ουρανών δεν είναι κρέας και ποτό αλλά η πραγματοποίηση της πνευματικής χαράς από την αποδοχή της θεϊκής συγγένειας».		155:3.1 (1727.1) Although Jesus did no public work during this two weeks’ sojourn near Caesarea-Philippi, the apostles held numerous quiet evening meetings in the city, and many of the believers came out to the camp to talk with the Master. Very few were added to the group of believers as a result of this visit. Jesus talked with the apostles each day, and they more clearly discerned that a new phase of the work of preaching the kingdom of heaven was now beginning. They were commencing to comprehend that the “kingdom of heaven is not meat and drink but the realization of the spiritual joy of the acceptance of divine sonship.”
155:3.2 (1727.2) Η παραμονή στην Καισάρεια του Φιλίππου ήταν μια πραγματική δοκιμασία για τους έντεκα αποστόλους. Ήταν δυο δύσκολες εβδομάδες επιβίωσης γι αυτούς. Ήταν σχεδόν μελαγχολικοί και τους έλειπε η περιοδική παρακίνηση της ενθουσιώδους προσωπικότητας του Πέτρου. Αυτές τις ώρες ήταν αληθινά μια μεγάλη και απαιτητική περιπέτεια το να πιστεύουν στον Ιησού και να προχωρούν ακολουθώντας τον. Αν και προσηλύτισαν λίγους αυτές τις δυο εβδομάδες, έμαθαν πολλά που ήταν πολύ χρήσιμα, από τις καθημερινές τους συσκέψεις με τον Κύριο.		155:3.2 (1727.2) The sojourn at Caesarea-Philippi was a real test to the eleven apostles; it was a difficult two weeks for them to live through. They were well-nigh depressed, and they missed the periodic stimulation of Peter’s enthusiastic personality. In these times it was truly a great and testing adventure to believe in Jesus and go forth to follow after him. Though they made few converts during these two weeks, they did learn much that was highly profitable from their daily conferences with the Master.
155:3.3 (1727.3) Οι απόστολοι έμαθαν ότι οι Ιουδαίοι ήταν στάσιμοι και νεκροί πνευματικά επειδή είχαν αποκρυσταλλωμένες αλήθειες για το δόγμα. Ότι όταν η αλήθεια παίρνει τη μορφή μιας περιοριστικής γραμμής από την αποκλειστικότητα της αυτοδικαίωσης αντί να χρησιμοποιείται σαν κοντάρι σήμανσης της πνευματικής καθοδήγησης και προόδου, τέτοιου είδους διδασκαλίες χάνουν τη δημιουργική και ζωοποιό δύναμή τους και τελικά γίνονται εν μέρει διατηρητέες και απολιθωμένες.		155:3.3 (1727.3) The apostles learned that the Jews were spiritually stagnant and dying because they had crystallized truth into a creed; that when truth becomes formulated as a boundary line of self-righteous exclusiveness instead of serving as signposts of spiritual guidance and progress, such teachings lose their creative and life-giving power and ultimately become merely preservative and fossilizing.
155:3.4 (1727.4) Όλο και περισσότερο μάθαιναν από τον Ιησού να αναζητούν στοιχεία στις ανθρώπινες προσωπικότητες σε σχέση με τις δυνατότητές τους στο χρόνο και στην αιωνιότητα. Έμαθαν ότι πολλές ψυχές μπορούν καλύτερα να οδηγηθούν να αγαπήσουν τον αόρατο Θεό αφού πρώτα διδαχθούν να αγαπούν τους αδελφούς τους που μπορούν και βλέπουν. Και ήταν σε σχέση με αυτό που καινούργιες σημασίες συνδυάστηκαν με τη διατύπωση του Κυρίου που αφορούσε την ανιδιοτελή υπηρέτηση των συνανθρώπων: «Αφού ό,τι κάνετε στον ελάχιστο από τους αδελφούς σας, σε εμένα το κάνετε».		155:3.4 (1727.4) Increasingly they learned from Jesus to look upon human personalities in terms of their possibilities in time and in eternity. They learned that many souls can best be led to love the unseen God by being first taught to love their brethren whom they can see. And it was in this connection that new meaning became attached to the Master’s pronouncement concerning unselfish service for one’s fellows: “Inasmuch as you did it to one of the least of my brethren, you did it to me.”
155:3.5 (1727.5) Ένα από τα μεγάλα μαθήματα αυτής της παραμονής στην Καισάρεια είχε να κάνει με την προέλευση των θρησκευτικών παραδόσεων, με το σοβαρό κίνδυνο να επιτρέπουν μια δόση ιερότητας να προσκολλάται σε μη ιερά πράγματα, απλές ιδέες, ή καθημερινά γεγονότα. Από μια σύσκεψη οι απόστολοι βγήκαν με τη διδαχή ότι η αληθινή θρησκεία ήταν η εγκάρδια πίστη του ανθρώπου στις υψηλότερες και πιο αληθινές πεποιθήσεις του.		155:3.5 (1727.5) One of the great lessons of this sojourn at Caesarea had to do with the origin of religious traditions, with the grave danger of allowing a sense of sacredness to become attached to nonsacred things, common ideas, or everyday events. From one conference they emerged with the teaching that true religion was man’s heartfelt loyalty to his highest and truest convictions.
155:3.6 (1727.6) Ο Ιησούς προειδοποίησε τους πιστούς του ότι, αν οι θρησκευτικές επιθυμίες τους ήταν αποκλειστικά υλιστικές, η αυξανόμενη γνώση για τη φύση θα μπορούσε, με την προοδευτική εκτόπιση της υποθετικής υπερφυσικής προέλευσης των πραγμάτων, τελικά να τους αποστερήσει από την πίστη τους στο Θεό. Αλλά ότι, αν η θρησκεία τους ήταν πνευματική, δεν θα μπορούσε ποτέ η πρόοδος της φυσικής επιστήμης να διαταράξει την πίστη τους στις αιώνιες πραγματικότητες και στις θεϊκές αξίες.		155:3.6 (1727.6) Jesus warned his believers that, if their religious longings were only material, increasing knowledge of nature would, by progressive displacement of the supposed supernatural origin of things, ultimately deprive them of their faith in God. But that, if their religion were spiritual, never could the progress of physical science disturb their faith in eternal realities and divine values.
155:3.7 (1727.7) Έμαθαν ότι, όταν η θρησκεία έχει ολότελα πνευματικά κίνητρα, κάνει κάθε ζωή να αξίζει αφού, την γεμίζει με υψηλούς σκοπούς, της προσδίδει υπερβατικές αξίες, την εμπνέει με μεγαλοπρεπή κίνητρα, ενώ συγχρόνως δίνει παρηγοριά στην ανθρώπινη ψυχή με ανυπέρβλητη και ενδυναμωτική ελπίδα. Η αληθινή θρησκεία έχει σαν επιδίωξη να ελαττώνει το άγχος της ύπαρξης. Αποδεσμεύει πίστη και κουράγιο για τον καθημερινό τρόπο ζωής και την αλτρουιστική υπηρέτηση. Η πίστη προάγει την πνευματική ζωντάνια και την ενάρετη ζωή.		155:3.7 (1727.7) They learned that, when religion is wholly spiritual in motive, it makes all life more worth while, filling it with high purposes, dignifying it with transcendent values, inspiring it with superb motives, all the while comforting the human soul with a sublime and sustaining hope. True religion is designed to lessen the strain of existence; it releases faith and courage for daily living and unselfish serving. Faith promotes spiritual vitality and righteous fruitfulness.
155:3.8 (1727.8) Ο Ιησούς επανειλημμένα δίδαξε τους αποστόλους του ότι κανένας πολιτισμός δεν θα μπορούσε να επιβιώσει για πολύ μετά από το χάσιμο του καλύτερου τμήματος της θρησκείας του. Και ποτέ δεν κουράστηκε να τονίζει στους δώδεκα το μεγάλο κίνδυνο από την τοποθέτηση και αποδοχή θρησκευτικών συμβόλων και τελετουργιών στη θέση του θρησκευτικού βιώματος. Ολόκληρη η γήινη ζωή του ήταν αφιερωμένη με συνέπεια στην αποστολή τού να λιώσει τις παγωμένες μορφές της θρησκείας και να τις μετατρέψει στη ρέουσα ελευθερία της φωτισμένης συγγένειας με το Θεό.		155:3.8 (1727.8) Jesus repeatedly taught his apostles that no civilization could long survive the loss of the best in its religion. And he never grew weary of pointing out to the twelve the great danger of accepting religious symbols and ceremonies in the place of religious experience. His whole earth life was consistently devoted to the mission of thawing out the frozen forms of religion into the liquid liberties of enlightened sonship.
4. ΚΑΘ’ ΟΔΟ ΠΡΟΣ ΤΗ ΦΟΙΝΙΚΗ ^top		4. On the Way to Phoenicia ^top
155:4.1 (1728.1) Την Πέμπτη το πρωί 9 Ιουνίου, μετά την είδηση που έλαβε, σχετικά με την πρόοδο της βασιλείας, από τους αγγελιαφόρους του Δαυίδ από τη Βηθσαϊδά, η ομάδα των εικοσιτεσσάρων διδασκάλων της αλήθειας, άφησε την Καισάρεια του Φιλίππου και ξεκίνησε για το ταξίδι της προς τη Φοινικική ακτή. Πέρασαν γύρω από την ελώδη περιοχή, από το δρόμο της Λουζ, μέχρι το σημείο που ενωνόταν με το δρόμο που οδηγούσε από τα Μάγδαλα στο Όρος του Λιβάνου, και από εκεί μέχρι τη διασταύρωση με το δρόμο που οδηγούσε στη Σιδώνα, φτάνοντας εκεί την Παρασκευή το απόγευμα.		155:4.1 (1728.1) On Thursday morning, June 9, after receiving word regarding the progress of the kingdom brought by the messengers of David from Bethsaida, this group of twenty-five teachers of truth left Caesarea-Philippi to begin their journey to the Phoenician coast. They passed around the marsh country, by way of Luz, to the point of junction with the Magdala-Mount Lebanon trail road, thence to the crossing with the road leading to Sidon, arriving there Friday afternoon.
155:4.2 (1728.2) Ενόσω έκαναν μιαν ανάπαυλα για φαγητό κάτω από τη σκιά της προεξοχής ενός βράχου που κρεμόταν από πάνω, κοντά στη Λουζ, ο Ιησούς έκανε μια από τις σημαντικότερες ομιλίες που άκουσαν ποτέ οι απόστολοι σε όλα τα χρόνια της συνεργασίας τους μαζί του. Δεν είχαν προλάβει να καθίσουν και να μοιράσουν το ψωμί όταν ο Σίμων Πέτρος ρώτησε τον Ιησού: «Κύριε, εφόσον ο Πατέρας στον ουρανό γνωρίζει τα πάντα, και εφόσον το πνεύμα του μας υποστηρίζει στην εγκαθίδρυση της βασιλείας των ουρανών στη γη, τότε γιατί τρέχουμε μακριά από τις απειλές των εχθρών μας; Γιατί αρνούμαστε να αντιμετωπίσουμε τους εχθρούς της αλήθειας;». Πριν όμως αρχίσει ο Ιησούς να εξηγεί την ερώτηση του Πέτρου, ο Θωμάς παρενέβη και ρώτησε: «Κύριε, θα ήθελα πραγματικά να ξέρω τι ακριβώς είναι λάθος στη θρησκεία των εχθρών μας στην Ιερουσαλήμ. Ποια είναι η πραγματική διαφορά μεταξύ της δικής τους θρησκείας και της δικής μας; Γιατί έχουμε τόσες διαφορές στα πιστεύω όταν όλοι επαγγελλόμαστε ότι υπηρετούμε τον ίδιο Θεό;». Και όταν ο Θωμάς τελείωσε, ο Ιησούς είπε: «Αν και δεν αγνοώ την ερώτηση του Πέτρου, γνωρίζοντας πολύ καλά πόσο εύκολα θα μπορούσατε να παρεξηγήσετε τους λόγους μου, γιατί αποφεύγω να έρθω σε ανοιχτή σύγκρουση με τους άρχοντες των Ιουδαίων αυτήν ακριβώς την ώρα, θα αποδεικνυόταν όμως πιο χρήσιμο για όλους σας αν καλύτερα επέλεγα να απαντήσω στην ερώτηση του Θωμά. Και αυτό προτίθεμαι να κάνω όταν τελειώσετε το φαγητό σας».		155:4.2 (1728.2) While pausing for lunch under the shadow of an overhanging ledge of rock, near Luz, Jesus delivered one of the most remarkable addresses which his apostles ever listened to throughout all their years of association with him. No sooner had they seated themselves to break bread than Simon Peter asked Jesus: “Master, since the Father in heaven knows all things, and since his spirit is our support in the establishment of the kingdom of heaven on earth, why is it that we flee from the threats of our enemies? Why do we refuse to confront the foes of truth?” But before Jesus had begun to answer Peter’s question, Thomas broke in, asking: “Master, I should really like to know just what is wrong with the religion of our enemies at Jerusalem. What is the real difference between their religion and ours? Why is it we are at such diversity of belief when we all profess to serve the same God?” And when Thomas had finished, Jesus said: “While I would not ignore Peter’s question, knowing full well how easy it would be to misunderstand my reasons for avoiding an open clash with the rulers of the Jews at just this time, still it will prove more helpful to all of you if I choose rather to answer Thomas’s question. And that I will proceed to do when you have finished your lunch.”
5. Η ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ^top		5. The Discourse on True Religion ^top
155:5.1 (1728.3) Αυτή η αξιομνημόνευτη ομιλία πάνω στη θρησκεία, σε περίληψη και διατυπωμένη ξανά σε σύγχρονη φρασεολογία, εξέφρασε τις ακόλουθες αλήθειες:		155:5.1 (1728.3) This memorable discourse on religion, summarized and restated in modern phraseology, gave expression to the following truths:
155:5.2 (1728.4) Αν και οι θρησκείες του κόσμου έχουν διττή προέλευση – φυσική και αποκαλυπτική – σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή και σε οποιοδήποτε λαό απαντώνται τρεις διαφορετικές μορφές θρησκευτικής αφοσίωσης. Και αυτές οι τρεις εκδηλώσεις θρησκευτικής τάσης είναι:		155:5.2 (1728.4) While the religions of the world have a double origin—natural and revelatory—at any one time and among any one people there are to be found three distinct forms of religious devotion. And these three manifestations of the religious urge are:
155:5.3 (1728.5) 1. Πρωτόγονη θρησκεία. Η μερικώς φυσική και ενστικτώδης τάση να φοβούνται τις μυστηριακές δραστηριότητες και να λατρεύουν τις ανώτερες δυνάμεις, κυρίως μια θρησκεία της φύσης, η θρησκεία του φόβου.		155:5.3 (1728.5) 1. Primitive religion. The seminatural and instinctive urge to fear mysterious energies and worship superior forces, chiefly a religion of the physical nature, the religion of fear.
155:5.4 (1728.6) 2. Η θρησκεία του πολιτισμού. Οι προχωρημένες θρησκευτικές σκέψεις και πρακτικές των πολιτισμένων φυλών – η θρησκεία του νου – η διανοητική θεολογία της εξουσίας της εγκατεστημένης θρησκευτικής παράδοσης.		155:5.4 (1728.6) 2. The religion of civilization. The advancing religious concepts and practices of the civilizing races—the religion of the mind—the intellectual theology of the authority of established religious tradition.
155:5.5 (1728.7) 3. Αληθινή θρησκεία – η θρησκεία της αποκάλυψης. Η αποκάλυψη των υπερφυσικών αξιών, μια εν μέρει ενόραση της αιώνιας πραγματικότητας, μια στιγμιαία ματιά της καλοσύνης και της ομορφιάς του ατελεύτητου χαρακτήρα του ουράνιου Πατέρα – η θρησκεία του πνεύματος όπως εμφανίζεται στο ανθρώπινο βίωμα.		155:5.5 (1728.7) 3. True religion—the religion of revelation. The revelation of supernatural values, a partial insight into eternal realities, a glimpse of the goodness and beauty of the infinite character of the Father in heaven—the religion of the spirit as demonstrated in human experience.
155:5.6 (1729.1) Ο Κύριος αρνήθηκε να υποτιμήσει τη θρησκεία των φυσικών αισθήσεων και των δεισιδαιμονικών φόβων του ανθρώπου, αν και θρήνησε για το γεγονός ότι πολλές μορφές της πρωτόγονης αυτής λατρείας θα παραμείνουν στις θρησκείες και των πιο εξελιγμένων διανοητικά φυλών της ανθρωπότητας. Ο Ιησούς ξεκαθάρισε ότι η μεγάλη διαφορά μεταξύ της θρησκείας του νου και της θρησκείας του πνεύματος είναι ότι, ενώ η πρώτη διέπεται από εκκλησιαστική εξουσία, η δεύτερη βασίζεται εξ ολοκλήρου στο ανθρώπινο βίωμα.		155:5.6 (1729.1) The religion of the physical senses and the superstitious fears of natural man, the Master refused to belittle, though he deplored the fact that so much of this primitive form of worship should persist in the religious forms of the more intelligent races of mankind. Jesus made it clear that the great difference between the religion of the mind and the religion of the spirit is that, while the former is upheld by ecclesiastical authority, the latter is wholly based on human experience.
155:5.7 (1729.2) Και μετά ο Κύριος, κατά την ώρα της διδασκαλίας, συνέχισε ξεκαθαρίζοντας αυτές τις αλήθειες:		155:5.7 (1729.2) And then the Master, in his hour of teaching, went on to make clear these truths:
155:5.8 (1729.3) Έως ότου οι φυλές αποκτήσουν υψηλή νοημοσύνη και εκπολιτιστούν πλήρως, θα παραμείνουν πολλές από εκείνες τις παιδαριώδεις και δεισιδαιμονικές τελετουργίες που είναι τόσο χαρακτηριστικές των εξελιγμένων θρησκευτικών πρακτικών πρωτόγονων και οπισθοδρομικών λαών. Έως ότου η ανθρώπινη φυλή προοδεύσει μέχρι το επίπεδο μιας ανώτερης και γενικότερης αναγνώρισης της πραγματικότητας του πνευματικού βιώματος, μεγάλος αριθμός ανδρών και γυναικών θα συνεχίσει να δείχνει μια προσωπική προτίμηση για εκείνες τις θρησκείες εξουσίας οι οποίες απαιτούν διανοητική μόνο προσέγγιση, σε αντίθεση με τη θρησκεία του πνεύματος, η οποία απαιτεί ενεργή συμμετοχή του νου και της ψυχής στην περιπέτεια της πίστης για τον αγώνα με τις αυστηρές πραγματικότητες του προοδευτικού ανθρώπινου βιώματος.		155:5.8 (1729.3) Until the races become highly intelligent and more fully civilized, there will persist many of those childlike and superstitious ceremonies which are so characteristic of the evolutionary religious practices of primitive and backward peoples. Until the human race progresses to the level of a higher and more general recognition of the realities of spiritual experience, large numbers of men and women will continue to show a personal preference for those religions of authority which require only intellectual assent, in contrast to the religion of the spirit, which entails active participation of mind and soul in the faith adventure of grappling with the rigorous realities of progressive human experience.
155:5.9 (1729.4) Η αποδοχή των παραδοσιακών θρησκειών εξουσίας, παρουσιάζει τον εύκολο δρόμο της τάσης του ανθρώπου που αναζητά να ικανοποιήσει τις επιθυμίες της πνευματικής του φύσης. Οι καθορισμένες, αποκρυσταλλωμένες και εδραιωμένες θρησκείες εξουσίας παρέχουν ένα έτοιμο καταφύγιο στο οποίο μπορεί καταφύγει η ταραγμένη και αλλόφρων ψυχή του ανθρώπου όταν κατατρέχεται από το φόβο και βασανίζεται από την αβεβαιότητα. Τέτοιου είδους θρησκεία απαιτεί από τους πιστούς της, σαν τίμημα που πρέπει να πληρωθεί για την ικανοποίηση και την ασφάλεια, μόνο παθητική και καθαρά διανοητική προσέγγιση.		155:5.9 (1729.4) The acceptance of the traditional religions of authority presents the easy way out for man’s urge to seek satisfaction for the longings of his spiritual nature. The settled, crystallized, and established religions of authority afford a ready refuge to which the distracted and distraught soul of man may flee when harassed by fear and tormented by uncertainty. Such a religion requires of its devotees, as the price to be paid for its satisfactions and assurances, only a passive and purely intellectual assent.
155:5.10 (1729.5) Και για πολύ καιρό θα επιζούν στη γη εκείνα τα δειλά, φοβισμένα και άτολμα άτομα που θα προτιμούν να εξασφαλίζουν με αυτό τον τρόπο τη θρησκευτική παρηγοριά τους, ακόμα και αν, θέτοντας έτσι την τύχη τους υπό τη θρησκεία της εξουσίας, παραχωρούν την αυτονομία της προσωπικότητάς τους, υποτιμούν την αξιοπρέπεια του αυτοσεβασμού και πέρα για πέρα παραδίδουν το δικαίωμα της συμμετοχής σε εκείνο το πιο συγκινητικό και εμπνευσμένο από όλα τα βιώματα που μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος: την προσωπική αναζήτηση της αλήθειας, την ευτυχία του να έρθει αντιμέτωπος με τους κινδύνους της νοητικής ανακάλυψης, την αποφασιστικότητα να εξερευνήσει τις αλήθειες του πραγματικού ανθρώπινου βιώματος, την ύψιστη ικανοποίηση από τη βίωση του προσωπικού θριάμβου της αληθινής πραγματικότητας της νίκης της πνευματικής πίστης πάνω στις αμφιβολίες της διανόησης, έτσι όπως έντιμα νικάει στην ύψιστη περιπέτεια όλης της ανθρώπινης ύπαρξης – ο άνθρωπος που αναζητά το Θεό, για τον εαυτό του και σαν τον εαυτό του, και βρίσκοντάς τον.		155:5.10 (1729.5) And for a long time there will live on earth those timid, fearful, and hesitant individuals who will prefer thus to secure their religious consolations, even though, in so casting their lot with the religions of authority, they compromise the sovereignty of personality, debase the dignity of self-respect, and utterly surrender the right to participate in that most thrilling and inspiring of all possible human experiences: the personal quest for truth, the exhilaration of facing the perils of intellectual discovery, the determination to explore the realities of personal religious experience, the supreme satisfaction of experiencing the personal triumph of the actual realization of the victory of spiritual faith over intellectual doubt as it is honestly won in the supreme adventure of all human existence—man seeking God, for himself and as himself, and finding him.
155:5.11 (1729.6) Η θρησκεία του πνεύματος σημαίνει προσπάθεια, αγώνα, διαμάχη, υπόσχεση, αποφασιστικότητα, αγάπη, πίστη και πρόοδο. Η θρησκεία του νου – η θεολογία της εξουσίας – απαιτεί λίγο ή καθόλου αγώνα από τους επίσημους οπαδούς της. Η παράδοση είναι ένα ασφαλές καταφύγιο και ένα εύκολο μονοπάτι για εκείνες τις έντρομες και χλιαρές ψυχές που ασυνείδητα αποφεύγουν τους πνευματικούς αγώνες και τις νοητικές αβεβαιότητες που συμβαδίζουν με εκείνα τα ταξίδια πίστης της τολμηρής περιπέτειας στις μεγάλες θάλασσες της ανεξερεύνητης αλήθειας, προς αναζήτηση των μακρινών ακτών της πνευματικής πραγματικότητας , όπως αυτή μπορεί να ανακαλυφθεί από το προοδευτικό ανθρώπινο μυαλό και να βιωθεί από την εξελιγμένη ανθρώπινη ψυχή.		155:5.11 (1729.6) The religion of the spirit means effort, struggle, conflict, faith, determination, love, loyalty, and progress. The religion of the mind—the theology of authority—requires little or none of these exertions from its formal believers. Tradition is a safe refuge and an easy path for those fearful and halfhearted souls who instinctively shun the spirit struggles and mental uncertainties associated with those faith voyages of daring adventure out upon the high seas of unexplored truth in search for the farther shores of spiritual realities as they may be discovered by the progressive human mind and experienced by the evolving human soul.
155:5.12 (1729.7) Και ο Ιησούς συνέχισε λέγοντας: «Στην Ιερουσαλήμ οι θρησκευτικοί αρχηγοί έχουν μετατρέψει τις ποικίλες θεωρίες των παραδοσιακών δασκάλων και των προφητών τους των αλλοτινών ημερών σε ένα εγκατεστημένο σύστημα διανοητικών πιστεύω, σε μια θρησκεία εξουσίας. Η έλξη του νου προς τέτοιες θρησκείες είναι μεγάλη. Τώρα λοιπόν, είναι ανάγκη να υπεισέλθουμε σε θανατηφόρα διαμάχη με αυτή τη θρησκεία αφού σύντομα θα αρχίσουμε την τολμηρή διακήρυξη μιας νέας θρησκείας – μιας θρησκείας που δεν έχει σήμερα το νόημα εκείνης της λέξης, μιας θρησκείας που επικαλείται κυρίως το θεϊκό πνεύμα του Πατέρα μου που κατοικεί στο νου του ανθρώπου. Μιας θρησκείας που η εξουσία της προέρχεται από τους καρπούς της αποδοχής της, που με βεβαιότητα θα εμφανιστούν στο προσωπικό βίωμα όλων αυτών που αληθινά και πραγματικά θα πιστέψουν στις αλήθειες της ανώτερης αυτής πνευματικής κοινωνίας».		155:5.12 (1729.7) And Jesus went on to say: “At Jerusalem the religious leaders have formulated the various doctrines of their traditional teachers and the prophets of other days into an established system of intellectual beliefs, a religion of authority. The appeal of all such religions is largely to the mind. And now are we about to enter upon a deadly conflict with such a religion since we will so shortly begin the bold proclamation of a new religion—a religion which is not a religion in the present-day meaning of that word, a religion that makes its chief appeal to the divine spirit of my Father which resides in the mind of man; a religion which shall derive its authority from the fruits of its acceptance that will so certainly appear in the personal experience of all who really and truly become believers in the truths of this higher spiritual communion.”
155:5.13 (1730.1) Δείχνοντας τον καθένα από τους εικοσιτέσσερις και καλώντας τους με το όνομά τους, ο Ιησούς είπε: «Και τώρα, ποιος από εσάς θα προτιμούσε να πάρει το εύκολο μονοπάτι της υπακοής σε μια εγκατεστημένη και απολιθωμένη θρησκεία, όπως υποστηρίζουν οι Φαρισαίοι της Ιερουσαλήμ, από το να υποφέρουν τις δυσκολίες και τις διώξεις που ακολουθούν την αποστολή της διακήρυξης ενός καλύτερου δρόμου σωτηρίας στους ανθρώπους, ενώ παίρνετε την ικανοποίηση από την ανακάλυψη για τους εαυτούς σας της ομορφιάς της ζωής και του βιώματος μέσα στις αιώνιες αλήθειες και στην μεγαλοπρέπεια της βασιλείας των ουρανών; Φοβάστε, είστε μαλθακοί και ζητάτε την καλοπέραση; Μήπως φοβάστε να εμπιστευθείτε το μέλλον σας στα χέρια του Θεού της αλήθειας, του οποίου είστε γιοι; Μήπως δυσπιστείτε για τον Πατέρα, του οποίου είστε παιδιά; Μήπως θα γυρίσετε πίσω στο εύκολο μονοπάτι της σιγουριάς και της διανοητικής σταθερότητας της θρησκείας της παραδοσιακής εξουσίας, ή θα προετοιμαστείτε να προχωρήσετε μαζί μου σ’ εκείνο το αβέβαιο και οδυνηρό μέλλον της διακήρυξης των νέων αληθειών της θρησκείας του πνεύματος, της βασιλείας των ουρανών στις καρδιές των ανθρώπων;».		155:5.13 (1730.1) Pointing out each of the twenty-four and calling them by name, Jesus said: “And now, which one of you would prefer to take this easy path of conformity to an established and fossilized religion, as defended by the Pharisees at Jerusalem, rather than to suffer the difficulties and persecutions attendant upon the mission of proclaiming a better way of salvation to men while you realize the satisfaction of discovering for yourselves the beauties of the realities of a living and personal experience in the eternal truths and supreme grandeurs of the kingdom of heaven? Are you fearful, soft, and ease-seeking? Are you afraid to trust your future in the hands of the God of truth, whose sons you are? Are you distrustful of the Father, whose children you are? Will you go back to the easy path of the certainty and intellectual settledness of the religion of traditional authority, or will you gird yourselves to go forward with me into that uncertain and troublous future of proclaiming the new truths of the religion of the spirit, the kingdom of heaven in the hearts of men?”
155:5.14 (1730.2) Και οι εικοσιτέσσερις ακροατές του ανασηκώθηκαν όρθιοι, σκοπεύοντας να εκφράσουν την ενωμένη και πιστή απάντησή τους σ’ αυτό, μια από τις λιγοστές συναισθηματικές εκκλήσεις που έκανε ποτέ ο Ιησούς σε αυτούς, αλλά σήκωσε το χέρι του και τους σταμάτησε λέγοντας: «Ας πάει καθένας χώρια, μόνος καθένας με τον Πατέρα και ας βρει εκεί την απάντηση στην ερώτησή μου χωρίς συναισθηματισμούς, και αφού βρείτε την αλήθεια και την ειλικρινή στάση της ψυχής σας, πείτε ελεύθερα και με τόλμη εκείνη την απάντηση στον Πατέρα μου και Πατέρα σας, του οποίου η αιώνια ζωή της αγάπης είναι το ίδιο το πνεύμα της θρησκείας που διακηρύσσουμε».		155:5.14 (1730.2) All twenty-four of his hearers rose to their feet, intending to signify their united and loyal response to this, one of the few emotional appeals which Jesus ever made to them, but he raised his hand and stopped them, saying: “Go now apart by yourselves, each man alone with the Father, and there find the unemotional answer to my question, and having found such a true and sincere attitude of soul, speak that answer freely and boldly to my Father and your Father, whose infinite life of love is the very spirit of the religion we proclaim.”
155:5.15 (1730.3) Οι ευαγγελιστές και οι απόστολοι χωρίστηκαν για σύντομο διάστημα. Τα πνεύματά τους υψώθηκαν, ο νους τους εμπνεύστηκε και τα συναισθήματά τους δονήθηκαν δυνατά από αυτά που είχε πει ο Ιησούς. Όταν όμως ο Ανδρέας τους φώναξε να συγκεντρωθούν, ο Κύριος είπε μόνο: «Ας συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Πηγαίνουμε στη Φοινίκη να μείνουμε ένα διάστημα, και όλοι σας πρέπει να προσευχηθείτε στον Πατέρα να μεταμορφώσει τα συναισθήματα του νου και του σώματός σας για μεγαλύτερη πίστη του νου και περισσότερο ικανοποιητικές εμπειρίες για το πνεύμα».		155:5.15 (1730.3) The evangelists and apostles went apart by themselves for a short time. Their spirits were uplifted, their minds were inspired, and their emotions mightily stirred by what Jesus had said. But when Andrew called them together, the Master said only: “Let us resume our journey. We go into Phoenicia to tarry for a season, and all of you should pray the Father to transform your emotions of mind and body into the higher loyalties of mind and the more satisfying experiences of the spirit.”
155:5.16 (1730.4) Καθώς πορεύονταν, οι εικοσιτέσσερις ήταν σιωπηλοί στην αρχή, αλλά τώρα άρχισαν να μιλάνε μεταξύ τους, και κατά τις τρεις εκείνο το απόγευμα δεν μπορούσαν να συνεχίσουν, σταμάτησαν και ο Πέτρος, πηγαίνοντας στον Ιησού, είπε: «Κύριε, μας μίλησες με λόγια ζωής και αλήθειας. Θα θέλαμε να ακούσουμε περισσότερα. Σε ικετεύουμε να μας μιλήσεις περαιτέρω σχετικά με αυτά τα θέματα».		155:5.16 (1730.4) As they journeyed on down the road, the twenty-four were silent, but presently they began to talk one with another, and by three o’clock that afternoon they could not go farther; they came to a halt, and Peter, going up to Jesus, said: “Master, you have spoken to us the words of life and truth. We would hear more; we beseech you to speak to us further concerning these matters.”
6. Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ^top		6. The Second Discourse on Religion ^top
155:6.1 (1730.5) Και έτσι, ενώ έκαναν στάση στη σκιά του λόφου, ο Ιησούς συνέχισε να τους διδάσκει σχετικά με τη θρησκεία του πνεύματος, λέγοντας στην ουσία:		155:6.1 (1730.5) And so, while they paused in the shade of the hillside, Jesus continued to teach them regarding the religion of the spirit, in substance saying:
155:6.2 (1730.6) Προέρχεστε από εκείνους τους συνανθρώπους σας που διάλεξαν να παραμείνουν ικανοποιημένοι με μια θρησκεία του νου, που ήθελαν πολύ την ασφάλεια και προτίμησαν την υπακοή. Εσείς επιλέξατε να ανταλλάξετε τα αισθήματα της εξουσιαστικής σιγουριάς με τις εγγυήσεις του πνεύματος της περιπετειώδους και προοδευτικής πίστης. Τολμήσατε να διαμαρτυρηθείτε κατά των σκληρών δεσμών της καθιερωμένης θρησκείας και να απορρίψετε την εξουσία της παράδοσης των αρχείων τα οποία θεωρούνται σήμερα ότι είναι ο λόγος του Θεού. Ο Πατέρας μας μίλησε πράγματι μέσα από το Μωυσή, τον Ηλία, τον Ησαΐα, τον Αμώς και τον Ωσηέ, αλλά δεν σταμάτησε να παρέχει το λόγο του στον κόσμο όταν αυτοί οι προφήτες έβαλαν τέλος στις ομιλίες τους. Ο Πατέρας μου δεν εκτιμά κάποιες φυλές ή γενιές ξεχωριστά ώστε ο λόγος της αλήθειας να παραχωρείται σε μια εποχή και να αποσιωπείται σε μιαν άλλη. Μη διαπράξετε την ανοησία να το αποκαλέσετε θεϊκό αυτό που είναι εξ ολοκλήρου ανθρώπινο, και μην αποτύχετε να διακρίνετε τα λόγια της αλήθειας που δεν προέρχονται από τους παραδοσιακούς χρησμούς υποτιθέμενης έμπνευσης.		155:6.2 (1730.6) You have come out from among those of your fellows who choose to remain satisfied with a religion of mind, who crave security and prefer conformity. You have elected to exchange your feelings of authoritative certainty for the assurances of the spirit of adventurous and progressive faith. You have dared to protest against the grueling bondage of institutional religion and to reject the authority of the traditions of record which are now regarded as the word of God. Our Father did indeed speak through Moses, Elijah, Isaiah, Amos, and Hosea, but he did not cease to minister words of truth to the world when these prophets of old made an end of their utterances. My Father is no respecter of races or generations in that the word of truth is vouchsafed one age and withheld from another. Commit not the folly of calling that divine which is wholly human, and fail not to discern the words of truth which come not through the traditional oracles of supposed inspiration.
155:6.3 (1731.1) Απαίτησα από σας να αναγεννηθείτε, να αναγεννηθείτε από το πνεύμα. Σας κάλεσα από το σκοτάδι της εξουσίας και το λήθαργο της παράδοσης έξω στο υπερβατικό φως της αντίληψης της δυνατότητας να κάνετε για τους εαυτούς σας τη μεγαλύτερη ανακάλυψη που μπορεί να κάνει η ανθρώπινη ψυχή – την ουράνια εμπειρία της εύρεσης του Θεού για σας, μέσα σας και από σας, και κάνοντάς το αυτό να γίνει γεγονός για όλο το προσωπικό βίωμά σας. Και έτσι να μπορέσετε να περάσετε από το θάνατο στη ζωή, από την εξουσία της παράδοσης στο βίωμα της γνώσης του Θεού. Έτσι θα περάσετε από το σκοτάδι στο φως, από μια φυλετική κληρονομημένη πίστη σε μια προσωπική πίστη που επιτυγχάνεται με αληθινό βίωμα. Και με αυτό τον τρόπο θα προοδεύσετε από μια θεολογία του νου που σας παραδόθηκε από τους προγόνους σας σε μια αληθινή θρησκεία του πνεύματος που θα αναπτυχθεί σταδιακά στις ψυχές σας σε ένα αιώνιο χάρισμα.		155:6.3 (1731.1) I have called upon you to be born again, to be born of the spirit. I have called you out of the darkness of authority and the lethargy of tradition into the transcendent light of the realization of the possibility of making for yourselves the greatest discovery possible for the human soul to make—the supernal experience of finding God for yourself, in yourself, and of yourself, and of doing all this as a fact in your own personal experience. And so may you pass from death to life, from the authority of tradition to the experience of knowing God; thus will you pass from darkness to light, from a racial faith inherited to a personal faith achieved by actual experience; and thereby will you progress from a theology of mind handed down by your ancestors to a true religion of spirit which shall be built up in your souls as an eternal endowment.
155:6.4 (1731.2) Η θρησκεία σας θα αλλάξει από το απλό διανοητικό πιστεύω στην εξουσία της παράδοσης, στο σημερινό βίωμα εκείνης της ζωντανής πίστης που είναι ικανή να καταλάβει την πραγματικότητα του Θεού και όλα όσα σχετίζονται με το θεϊκό πνεύμα του Πατέρα. Η θρησκεία του νου σας δένει χωρίς ελπίδα με το παρελθόν, η θρησκεία του πνεύματος συνίσταται στην προοδευτική αποκάλυψη και σας έλκει πάντα προς τα υψηλότερα και ιερότερα επιτεύγματα των πνευματικών ιδεωδών και της αιώνιας πραγματικότητας.		155:6.4 (1731.2) Your religion shall change from the mere intellectual belief in traditional authority to the actual experience of that living faith which is able to grasp the reality of God and all that relates to the divine spirit of the Father. The religion of the mind ties you hopelessly to the past; the religion of the spirit consists in progressive revelation and ever beckons you on toward higher and holier achievements in spiritual ideals and eternal realities.
155:6.5 (1731.3) Ενόσω η θρησκεία της εξουσίας μπορεί να μεταδώσει ένα πρόσκαιρο αίσθημα σταθερής ασφάλειας, εσείς πληρώνετε για μια τέτοια φευγαλέα ικανοποίηση το τίμημα της απώλειας της πνευματικής και της θρησκευτικής ελευθερίας σας. Ο Πατέρας μου δεν απαιτεί από σας, σαν τιμή εισόδου στη βασιλεία των ουρανών, να υποστηρίξετε την πίστη σας σε πράγματα που είναι ασύμβατα με το πνεύμα, ανίερα και ψεύτικα. Δεν απαιτείται από σας να προσβάλλετε το δικό σας αίσθημα του ελέους, της δικαιοσύνης και της αλήθειας από την υποταγή σε ένα απαρχαιωμένο σύστημα θρησκευτικών μορφών και τελετουργιών. Η θρησκεία του πνεύματος σας αφήνει για πάντα ελεύθερους να ακολουθήσετε την αλήθεια οπουδήποτε σας πάει η καθοδήγηση του πνεύματος. Και ποιος μπορεί να κρίνει – ίσως αυτό το πνεύμα να έχει κάτι να μεταδώσει σε αυτή τη γενιά που άλλες γενιές αρνήθηκαν να ακούσουν;		155:6.5 (1731.3) While the religion of authority may impart a present feeling of settled security, you pay for such a transient satisfaction the price of the loss of your spiritual freedom and religious liberty. My Father does not require of you as the price of entering the kingdom of heaven that you should force yourself to subscribe to a belief in things which are spiritually repugnant, unholy, and untruthful. It is not required of you that your own sense of mercy, justice, and truth should be outraged by submission to an outworn system of religious forms and ceremonies. The religion of the spirit leaves you forever free to follow the truth wherever the leadings of the spirit may take you. And who can judge—perhaps this spirit may have something to impart to this generation which other generations have refused to hear?
155:6.6 (1731.4) Είναι ντροπή για εκείνους τους θρησκευτικούς ψευτοδιδάσκαλους που τραβούν πίσω στο σκοτεινό και μακρινό παρελθόν τις διψασμένες ψυχές και τις αφήνουν εκεί! Και αυτά τα δυστυχισμένα άτομα είναι καταδικασμένα να φοβούνται από κάθε νέα ανακάλυψη, αφού ζαλίζονται από κάθε νέα ανακάλυψη της αλήθειας. Ο προφήτης που είπε: «Θα έχει τέλεια ειρήνη ο νους εκείνου που είναι προσηλωμένος στο Θεό», δεν ήταν μόνο ένας διανοούμενος πιστός στην εξουσιαστική θεολογία. Αυτός ο άνθρωπος γνώστης της αλήθειας είχε ανακαλύψει το Θεό. Δεν μιλούσε εν μέρει μόνο για το Θεό.		155:6.6 (1731.4) Shame on those false religious teachers who would drag hungry souls back into the dim and distant past and there leave them! And so are these unfortunate persons doomed to become frightened by every new discovery, while they are discomfited by every new revelation of truth. The prophet who said, “He will be kept in perfect peace whose mind is stayed on God,” was not a mere intellectual believer in authoritative theology. This truth-knowing human had discovered God; he was not merely talking about God.
155:6.7 (1731.5) Σας υποδεικνύω να παρατήστε την πρακτική να αναφέρετε πάντα τους προφήτες της παλαιάς εποχής και να δοξάζετε τους ήρωες του Ισραήλ, και αντί γι αυτό να φιλοδοξείτε να γίνετε οι ζωντανοί προφήτες του Υψίστου και οι πνευματικοί ήρωες της ερχόμενης βασιλείας. Το να τιμάτε τους αρχηγούς του παρελθόντος που γνώριζαν το Θεό, μπορεί να αξίζει, αλλά γιατί πράττοντας αυτό, πρέπει να θυσιάσετε το ύψιστο βίωμα της ανθρώπινης ύπαρξης: να βρείτε το Θεό για σας και να γνωρίσετε αυτόν μέσα στη δική σας ψυχή;		155:6.7 (1731.5) I admonish you to give up the practice of always quoting the prophets of old and praising the heroes of Israel, and instead aspire to become living prophets of the Most High and spiritual heroes of the coming kingdom. To honor the God-knowing leaders of the past may indeed be worth while, but why, in so doing, should you sacrifice the supreme experience of human existence: finding God for yourselves and knowing him in your own souls?
155:6.8 (1732.1) Κάθε ανθρώπινη φυλή έχει τη δική της νοητική θεώρηση για την ανθρώπινη ύπαρξη. Επομένως η θρησκεία του νου πρέπει να αποδεικνύει αληθινές αυτές τις διαφορετικές φυλετικές απόψεις. Δεν μπορεί ποτέ η θρησκεία της εξουσίας να ενοποιηθεί. Η ενοποίηση της ανθρωπότητας και η αδελφοποίηση των θνητών μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την υπερικανότητα της θρησκείας του πνεύματος. Οι φυλετικές σκέψεις μπορεί να διαφέρουν, αλλά όλοι οι άνθρωποι ενοικούνται από το ίδιο θεϊκό και αιώνιο πνεύμα. Η ελπίδα της ανθρώπινης αδελφοποίησης μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο όταν, και εφόσον, οι αποκλίνουσες θρησκείες του νου και της εξουσίας πληρωθούν με, και επισκιαστούν από την ενοποιημένη και εξευγενισμένη θρησκεία του πνεύματος – τη θρησκεία του προσωπικού πνευματικού βιώματος.		155:6.8 (1732.1) Every race of mankind has its own mental outlook upon human existence; therefore must the religion of the mind ever run true to these various racial viewpoints. Never can the religions of authority come to unification. Human unity and mortal brotherhood can be achieved only by and through the superendowment of the religion of the spirit. Racial minds may differ, but all mankind is indwelt by the same divine and eternal spirit. The hope of human brotherhood can only be realized when, and as, the divergent mind religions of authority become impregnated with, and overshadowed by, the unifying and ennobling religion of the spirit—the religion of personal spiritual experience.
155:6.9 (1732.2) Οι θρησκείες της εξουσίας μόνο να διχάσουν τους ανθρώπους μπορούν και να τους βάλουν σε ενσυνείδητη αντιπαράταξη μεταξύ τους. Η θρησκεία του πνεύματος θα φέρει τους ανθρώπους προοδευτικά μαζί και θα τους κάνει να συμπονούν ο ένας τον άλλον με κατανόηση. Οι θρησκείες της εξουσίας απαιτούν από τους ανθρώπους ομοιομορφία στην πίστη, αλλά αυτό είναι αδύνατο με την παρούσα κατάσταση του κόσμου. Η θρησκεία του πνεύματος απαιτεί μόνο ενότητα στο βίωμα – ομοιομορφία πεπρωμένου – επιτρέποντας εντελώς τη διαφοροποιημένη πίστη. Η θρησκεία του πνεύματος απαιτεί μόνο ομοιομορφία στην ενόραση, όχι ομοιομορφία στην άποψη και τη θεώρηση. Η θρησκεία του πνεύματος δεν αξιώνει ομοιομορφία στις νοητικές απόψεις, ενότητα μόνο της αίσθησης του πνεύματος. Οι θρησκείες της εξουσίας αποκρυσταλλώνονται σε νεκρά δόγματα πίστεως. Η θρησκεία του πνεύματος αναπτύσσεται μέσα από την αυξανόμενη χαρά και την ελευθερία των εξευγενισμένων πράξεων ένεκα της γεμάτης αγάπη και ευσπλαχνία υπηρέτησης και φροντίδας των συνανθρώπων.		155:6.9 (1732.2) The religions of authority can only divide men and set them in conscientious array against each other; the religion of the spirit will progressively draw men together and cause them to become understandingly sympathetic with one another. The religions of authority require of men uniformity in belief, but this is impossible of realization in the present state of the world. The religion of the spirit requires only unity of experience—uniformity of destiny—making full allowance for diversity of belief. The religion of the spirit requires only uniformity of insight, not uniformity of viewpoint and outlook. The religion of the spirit does not demand uniformity of intellectual views, only unity of spirit feeling. The religions of authority crystallize into lifeless creeds; the religion of the spirit grows into the increasing joy and liberty of ennobling deeds of loving service and merciful ministration.
155:6.10 (1732.3) Αλλά προσέξτε, μήπως και κάποιος από σας αντιμετωπίσει με περιφρόνηση τα τέκνα του Αβραάμ επειδή απέτυχαν αυτές τις πονηρές ημέρες της στείρας παράδοσης. Οι πρόγονοί μας αφοσιώθηκαν στην επίμονη και παθιασμένη αναζήτηση για το Θεό, και τον ανακάλυψαν όπως δεν μπόρεσε να τον γνωρίσει καμία άλλη φυλή ανθρώπων από την εποχή του Αδάμ, ο οποίος γνώριζε πολλά περί αυτού μια και ήταν αυτός ένας Γιος του Θεού. Ο Πατέρας μου κατέγραψε τον μακρύ και ακούραστο αγώνα του Ισραήλ, από τις ημέρες του Μωυσή, να βρει και να γνωρίσει το Θεό. Για πολλές εξαντλημένες γενιές οι Ιουδαίοι δεν έπαψαν να μοχθούν, να αγωνιούν, να στενάζουν, να προσπαθούν και να υπομένουν τα βάσανα και να βιώνουν τις θλίψεις ενός παρανοημένου και περιφρονημένου λαού, και όλα αυτά για να μπορέσουν να έρθουν λίγο πιο κοντά στην ανακάλυψη της αλήθειας για το Θεό. Και, παρ’ όλες τις αποτυχίες και τα παραπατήματα του Ισραήλ, οι πατέρες μας προοδευτικά, από το Μωυσή μέχρι τον καιρό του Αμώς και του Ωσηέ, αποκάλυπταν όλο και περισσότερο σε όλο τον κόσμο, μια καθαρότερη και πιο αληθοφανή εικόνα του αιώνιου Θεού. Και έτσι ετοιμάστηκε ο δρόμος για την ακόμα μεγαλύτερη αποκάλυψη του Πατέρα την οποία εσείς έχετε κληθεί να μοιραστείτε.		155:6.10 (1732.3) But watch, lest any of you look with disdain upon the children of Abraham because they have fallen on these evil days of traditional barrenness. Our forefathers gave themselves up to the persistent and passionate search for God, and they found him as no other whole race of men have ever known him since the times of Adam, who knew much of this as he was himself a Son of God. My Father has not failed to mark the long and untiring struggle of Israel, ever since the days of Moses, to find God and to know God. For weary generations the Jews have not ceased to toil, sweat, groan, travail, and endure the sufferings and experience the sorrows of a misunderstood and despised people, all in order that they might come a little nearer the discovery of the truth about God. And, notwithstanding all the failures and falterings of Israel, our fathers progressively, from Moses to the times of Amos and Hosea, did reveal increasingly to the whole world an ever clearer and more truthful picture of the eternal God. And so was the way prepared for the still greater revelation of the Father which you have been called to share.
155:6.11 (1732.4) Μην ξεχάσετε ποτέ ότι υπάρχει μόνο μια περιπέτεια η οποία είναι πιο ικανοποιητική και συνταρακτική από την προσπάθεια να ανακαλύψετε το θέλημα του ζωντανού Θεού, και αυτή είναι να βιώσετε την ύψιστη και ειλικρινή προσπάθεια του να κάνετε αυτό το θεϊκό θέλημα. Και μην παραλείψετε ποτέ να θυμάστε ότι το θέλημα του Θεού μπορεί να εφαρμοστεί σε οποιαδήποτε γήινη απασχόληση. Μερικά επαγγέλματα δεν είναι ιερά και άλλα είναι εγκόσμια. Όλα τα πράγματα είναι αγιασμένα στις ζωές εκείνων που καθοδηγούνται από το πνεύμα. Δηλαδή σ’ αυτούς που βρίσκονται κάτω από την αλήθεια, εξευγενισμένοι από την αγάπη, κυβερνώνται από το έλεος και περιορίζονται από την τιμιότητα-δικαιοσύνη. Το πνεύμα που ο Πατέρας μου και Εγώ θα στείλουμε στον κόσμο δεν είναι μόνο το Πνεύμα της Αληθείας αλλά επίσης το πνεύμα της ιδεαλιστικής ομορφιάς.		155:6.11 (1732.4) Never forget there is only one adventure which is more satisfying and thrilling than the attempt to discover the will of the living God, and that is the supreme experience of honestly trying to do that divine will. And fail not to remember that the will of God can be done in any earthly occupation. Some callings are not holy and others secular. All things are sacred in the lives of those who are spirit led; that is, subordinated to truth, ennobled by love, dominated by mercy, and restrained by fairness—justice. The spirit which my Father and I shall send into the world is not only the Spirit of Truth but also the spirit of idealistic beauty.
155:6.12 (1732.5) Πρέπει να σταματήσετε να αναζητάτε το λόγο του Θεού μόνο στις σελίδες των παλαιών αρχείων της θεολογικής εξουσίας. Εκείνοι που έχουν γεννηθεί από το πνεύμα του Θεού θα διακρίνουν εις το εξής το λόγο του Θεού ανεξάρτητα από πού φαίνεται ότι προέρχεται. Η θεϊκή αλήθεια δεν πρέπει να εκπίπτει επειδή το κανάλι στο οποίο εμφανίζεται είναι φαινομενικά ανθρώπινο. Πολλοί από τους αδελφούς σας έχουν μυαλά που δέχονται τη θεωρία περί Θεού αλλά που πνευματικά αποτυγχάνουν να αντιληφθούν την παρουσία του Θεού. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σας δίδαξα τόσο συχνά ότι η βασιλεία των ουρανών μπορεί να γίνει καλύτερα αντιληπτή αν αποκτήσετε την πνευματική νοοτροπία ενός ειλικρινούς παιδιού. Δεν είναι η πνευματική ανωριμότητα του παιδιού που σας συνιστώ αλλά η πνευματική απλότητα ενός μικρού που πιστεύει εύκολα και εμπιστεύεται απόλυτα. Δεν είναι τόσο σημαντικό να γνωρίζετε την πραγματικότητα του Θεού όσο το να μεγαλώνει μέσα σας όλο και περισσότερο η ικανότητα να αισθάνεσθε την παρουσία του Θεού.		155:6.12 (1732.5) You must cease to seek for the word of God only on the pages of the olden records of theologic authority. Those who are born of the spirit of God shall henceforth discern the word of God regardless of whence it appears to take origin. Divine truth must not be discounted because the channel of its bestowal is apparently human. Many of your brethren have minds which accept the theory of God while they spiritually fail to realize the presence of God. And that is just the reason why I have so often taught you that the kingdom of heaven can best be realized by acquiring the spiritual attitude of a sincere child. It is not the mental immaturity of the child that I commend to you but rather the spiritual simplicity of such an easy-believing and fully-trusting little one. It is not so important that you should know about the fact of God as that you should increasingly grow in the ability to feel the presence of God.
155:6.13 (1733.1) Όταν κάποτε αρχίσετε να βρίσκετε το Θεό στην ψυχή σας, χωρίς καθυστέρηση θα αρχίσετε να τον ανακαλύπτετε και στις ψυχές άλλων ανθρώπων και τελικά σε όλα τα πλάσματα και τις δημιουργίες ενός πανίσχυρου σύμπαντος. Αλλά ποιες ευκαιρίες έχει ο Πατέρας να εμφανιστεί σαν Θεός ανώτερης πίστης και θεϊκών ιδεωδών στις ψυχές των ανθρώπων που δίνουν λίγο ή καθόλου από το χρόνο τους για μια γεμάτη σκέψεις προσήλωση από τέτοιου είδους αιώνια πραγματικότητα; Αν και ο νους δεν είναι η έδρα της πνευματικότητας, είναι όμως η πύλη σε τούτη.		155:6.13 (1733.1) When you once begin to find God in your soul, presently you will begin to discover him in other men’s souls and eventually in all the creatures and creations of a mighty universe. But what chance does the Father have to appear as a God of supreme loyalties and divine ideals in the souls of men who give little or no time to the thoughtful contemplation of such eternal realities? While the mind is not the seat of the spiritual nature, it is indeed the gateway thereto.
155:6.14 (1733.2) Μην κάνετε όμως το λάθος να προσπαθήσετε να αποδείξετε στους άλλους ανθρώπους ότι εσείς βρήκατε το Θεό. Δεν μπορείτε να συνειδητά φτιάξετε μια τέτοια έγκυρη απόδειξη, αν και υπάρχουν δυο θετικές και ισχυρές αποδείξεις του γεγονότος ότι γνωρίζετε το Θεό, και αυτές είναι:		155:6.14 (1733.2) But do not make the mistake of trying to prove to other men that you have found God; you cannot consciously produce such valid proof, albeit there are two positive and powerful demonstrations of the fact that you are God-knowing, and they are:
155:6.15 (1733.3) 1. Οι καρποί του πνεύματος του Θεού που παρουσιάζονται μπροστά στην καθημερινή συνηθισμένη ζωή σας.		155:6.15 (1733.3) 1. The fruits of the spirit of God showing forth in your daily routine life.
155:6.16 (1733.4) 2. Το γεγονός ότι όλο το σχέδιο της ζωής σας παρέχει θετικές αποδείξεις ότι έχετε ανεπιφύλακτα διακινδυνεύσει όλα όσα είστε και έχετε για την περιπέτεια της επιβίωσης μετά το θάνατο, επιδιώκοντας την ελπίδα να βρείτε το Θεό της αιωνιότητας, του οποίου την παρουσία έχετε έγκαιρα προγευθεί.		155:6.16 (1733.4) 2. The fact that your entire life plan furnishes positive proof that you have unreservedly risked everything you are and have on the adventure of survival after death in the pursuit of the hope of finding the God of eternity, whose presence you have foretasted in time.
155:6.17 (1733.5) Τώρα, μην κάνετε το λάθος και νομίσετε ότι ο Πατέρας μου δεν θα απαντήσει στο πιο αμυδρό τρεμόπαιγμα πίστης. Προσέχει τα φυσικά και προληπτικά συναισθήματα του πρωτόγονου ανθρώπου. Και με εκείνες τις ειλικρινείς αλλά έντρομες ψυχές των οποίων η πίστη είναι τόσο αδύνατη, αρκεί μια ελάχιστη ποσότητα περισσότερο από τη διανοητική υπακοή που απαιτεί μια παθητική στάση συγκατάθεσης στη θρησκεία της εξουσίας, και ο Πατέρας είναι πάντα έτοιμος να τιμήσει και να περιθάλψει όλες αυτές, ακόμα και τις πιο αδύνατες προσπάθειες για να τον πλησιάσουν. Εσείς όμως που κληθήκατε έξω από το σκοτάδι στο φως, προσδοκά κανείς ότι θα πιστεύετε με όλη σας την καρδιά. Η πίστη σας θα κυβερνάει και θα συνεργάζεται με τις στάσεις του σώματος, του νου και του πνεύματος.		155:6.17 (1733.5) Now, mistake not, my Father will ever respond to the faintest flicker of faith. He takes note of the physical and superstitious emotions of the primitive man. And with those honest but fearful souls whose faith is so weak that it amounts to little more than an intellectual conformity to a passive attitude of assent to religions of authority, the Father is ever alert to honor and foster even all such feeble attempts to reach out for him. But you who have been called out of darkness into the light are expected to believe with a whole heart; your faith shall dominate the combined attitudes of body, mind, and spirit.
155:6.18 (1733.6) Είστε οι απόστολοί μου, και για σας η θρησκεία δεν θα γίνει ένα θεολογικό καταφύγιο στο οποίο να καταφεύγετε από το φόβο να αντιμετωπίσετε τις καταιγιστικές πραγματικότητες της πνευματικής προόδου και της ιδεαλιστικής περιπέτειας. Αλλά η θρησκεία σας θα αποτελέσει μάλλον το γεγονός πραγματικού βιώματος η οποία θα μαρτυρεί ότι ο Θεός σας βρήκε, σας εξιδανίκευσε, σας εξευγένισε και σας εξάγνισε και ότι σας έχει στρατολογήσει στην αιώνια περιπέτεια της εύρεσης του Θεού, ο οποίος με αυτό τον τρόπο σας βρήκε και σας έκανε παιδιά του.		155:6.18 (1733.6) You are my apostles, and to you religion shall not become a theologic shelter to which you may flee in fear of facing the rugged realities of spiritual progress and idealistic adventure; but rather shall your religion become the fact of real experience which testifies that God has found you, idealized, ennobled, and spiritualized you, and that you have enlisted in the eternal adventure of finding the God who has thus found and sonshipped you.
155:6.19 (1733.7) Και όταν ο Ιησούς τελείωσε την ομιλία, έκανε νεύμα στον Ανδρέα και δείχνοντας στη δύση προς τη Φοινίκη, είπε: «Ας πηγαίνουμε».		155:6.19 (1733.7) And when Jesus had finished speaking, he beckoned to Andrew and, pointing to the west toward Phoenicia, said: “Let us be on our way.”