Εγγραφο 163		Paper 163
Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΣΤΗ ΜΑΓΑΔΑΝ		Ordination of the Seventy at Magadan
163:0.1 (1800.1) Λίγες μέρες μετά την επιστροφή του Ιησού και των δώδεκα στη Μαγαδάν από την Ιερουσαλήμ, ο Άμπνερ και μια ομάδα πενήντα περίπου μαθητών έφθασαν από τη Βηθλεέμ. Την εποχή αυτή, στον Καταυλισμό της Μαγαδάν βρισκότανε το σώμα των ευαγγελιστών, το σώμα των γυναικών και περίπου άλλοι εκατόν πενήντα πιστοί και δοκιμασμένοι μαθητές απ’ όλα τα μέρη της Παλαιστίνης. Αφού αφιέρωσαν λίγες ημέρες στην επίσκεψη και την ανασυγκρότηση της κατασκήνωσης, ο Ιησούς και οι δώδεκα ξεκίνησαν ένα τμήμα εντατικής εκπαίδευσης αυτής της ειδικής ομάδας πιστών και από αυτή την καλοεκπαιδευμένη και έμπειρη συγκέντρωση μαθητών, ο Κύριος διάλεξε στη συνέχεια τους εβδομήντα δασκάλους και τους έστειλε να διακηρύξουν το ευαγγέλιο της βασιλείας. Η τακτική εκπαίδευση άρχισε την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου και συνεχίστηκε μέχρι το Σάββατο 19 Νοεμβρίου.		163:0.1 (1800.1) A FEW days after the return of Jesus and the twelve to Magadan from Jerusalem, Abner and a group of some fifty disciples arrived from Bethlehem. At this time there were also assembled at Magadan Camp the evangelistic corps, the women’s corps, and about one hundred and fifty other true and tried disciples from all parts of Palestine. After devoting a few days to visiting and the reorganization of the camp, Jesus and the twelve began a course of intensive training for this special group of believers, and from this well-trained and experienced aggregation of disciples the Master subsequently chose the seventy teachers and sent them forth to proclaim the gospel of the kingdom. This regular instruction began on Friday, November 4, and continued until Sabbath, November 19.
163:0.2 (1800.2) Ο Ιησούς έκανε στην ομάδα αυτή μια ομιλία κάθε πρωί. Ο Πέτρος τους δίδασκε τη μέθοδο να κηρύττουν δημόσια, ο Ναθαναήλ τους μάθαινε την τέχνη να διδάσκουν. Ο Θωμάς τους εξηγούσε πώς να απαντούν σε ερωτήσεις, ενώ ο Ματθαίος έδινε οδηγίες για την οργάνωση των οικονομικών της ομάδας. Οι υπόλοιποι απόστολοι έλαβαν επίσης μέρος στην εκπαίδευση αυτή, ανάλογα με την ιδιαίτερη εμπειρία τους και τα φυσικά τους χαρίσματα.		163:0.2 (1800.2) Jesus gave a talk to this company each morning. Peter taught methods of public preaching; Nathaniel instructed them in the art of teaching; Thomas explained how to answer questions; while Matthew directed the organization of their group finances. The other apostles also participated in this training in accordance with their special experience and natural talents.
1. Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ^top		1. Ordination of the Seventy ^top
163:1.1 (1800.3) Οι εβδομήντα χειροτονήθηκαν από τον Ιησού το απόγευμα του Σαββάτου, 19 Νοεμβρίου στον Καταυλισμό της Μαγαδάν κι ο Άμπνερ τοποθετήθηκε αρχηγός αυτών των ιεροκηρύκων και διδασκάλων του ευαγγελίου. Το σώμα των εβδομήντα αποτελείτο από τον Άμπνερ και δέκα από τους πρώην αποστόλους του Ιωάννη, πενήντα έναν από τους τελευταίους ευαγγελιστές και άλλους οκτώ μαθητές που είχαν διακριθεί στην υπηρεσία της βασιλείας.		163:1.1 (1800.3) The seventy were ordained by Jesus on Sabbath afternoon, November 19, at the Magadan Camp, and Abner was placed at the head of these gospel preachers and teachers. This corps of seventy consisted of Abner and ten of the former apostles of John, fifty-one of the earlier evangelists, and eight other disciples who had distinguished themselves in the service of the kingdom.
163:1.2 (1800.4) Κατά τις δυο το Σάββατο το απόγευμα, μεταξύ διαστημάτων βροχής, μια ομάδα πιστών, προσαυξημένη από την άφιξη του Δαυίδ και της πλειονότητας του σώματος των αγγελιαφόρων του, που αριθμούσε πάνω από τετρακόσια άτομα, συγκεντρώθηκε στην παραλία της λίμνης της Γαλιλαίας για να παρασταθούν στη χειροτονία των εβδομήντα.		163:1.2 (1800.4) About two o’clock on this Sabbath afternoon, between showers of rain, a company of believers, augmented by the arrival of David and the majority of his messenger corps and numbering over four hundred, assembled on the shore of the lake of Galilee to witness the ordination of the seventy.
163:1.3 (1800.5) Πριν ο Ιησούς θέσει τα χέρια του πάνω στα κεφάλια των εβδομήντα για να τους χρήσει αγγελιαφόρους του ευαγγελίου, απευθυνόμενος προς αυτούς είπε: «Ο θερισμός είναι όντως άφθονος αλλά οι εργάτες είναι λίγοι, επομένως σας παροτρύνω όλους να παρακαλέσετε τον Κύριο του θερισμού να στείλει κι άλλους ακόμα εργάτες στο θερισμό του. Σε λίγο θα σας χρήσω αγγελιαφόρους της βασιλείας, σε λίγο θα σας στείλω στους Εβραίους και στους εθνικούς σαν πρόβατα μέσα σε λύκους. Καθώς θα αναχωρήσετε ανά δυο, σας πληροφορώ να μην πάρετε μαζί σας ούτε χρήματα ούτε επί πλέον ρούχα, γιατί στην πρώτη σας αυτή αποστολή θα απασχοληθείτε μόνο λίγο καιρό. Μη χαιρετήσετε στο δρόμο κανένα, φροντίστε μόνο τη δουλειά σας. Κάθε φορά που πηγαίνετε να μείνετε σε κάποιο σπίτι, πρώτα να λέτε: Ειρήνη στο σπίτι αυτό. Αν εκείνοι που αγαπούν την ειρήνη κατοικούν στο σπίτι αυτό, να μείνετε εκεί, αν όχι, να αναχωρήσετε. Και αφού διαλέξετε το σπίτι αυτό, να παραμείνετε εκεί για όσο διάστημα θα μείνετε στην πόλη, τρώγοντας και πίνοντας οτιδήποτε σας παραθέτουν. Και αυτό γιατί ο εργάτης αξίζει τη συντήρησή του. Μη πηγαίνετε από σπίτι σε σπίτι επειδή μπορεί να σας προσφερθεί καλύτερη διαμονή. Θυμηθείτε, καθώς πηγαίνετε κηρύσσοντας την ειρήνη στη γη και την καλή διάθεση ανάμεσα στους ανθρώπους, μπορεί να διαφωνήσετε με πικρόχολους και παραπλανημένους εχθρούς. Επομένως να είστε προσεκτικοί σαν τα φίδια, ενώ θα είστε επίσης, άκακοι σαν τα περιστέρια.		163:1.3 (1800.5) Before Jesus laid his hands upon the heads of the seventy to set them apart as gospel messengers, addressing them, he said: “The harvest is indeed plenteous, but the laborers are few; therefore I exhort all of you to pray that the Lord of the harvest will send still other laborers into his harvest. I am about to set you apart as messengers of the kingdom; I am about to send you to Jew and gentile as lambs among wolves. As you go your ways, two and two, I instruct you to carry neither purse nor extra clothing, for you go forth on this first mission for only a short season. Salute no man by the way, attend only to your work. Whenever you go to stay at a home, first say: Peace be to this household. If those who love peace live therein, you shall abide there; if not, then shall you depart. And having selected this home, remain there for your stay in that city, eating and drinking whatever is set before you. And you do this because the laborer is worthy of his sustenance. Move not from house to house because a better lodging may be offered. Remember, as you go forth proclaiming peace on earth and good will among men, you must contend with bitter and self-deceived enemies; therefore be as wise as serpents while you are also as harmless as doves.
163:1.4 (1801.1) Και οπουδήποτε πηγαίνετε, να κηρύσσετε, λέγοντες: ‘Η βασιλεία των ουρανών είναι πλησίον’, και να υπηρετείτε όλους που μπορεί να είναι άρρωστοι είτε στο μυαλό είτε στο σώμα. Δωρεάν λάβατε τα καλά πράγματα της βασιλείας, δωρεάν να τα δώσετε. Αν οι άνθρωποι μιας πόλης σας δεχτούν, θα βρουν μια πλούσια είσοδο στο βασίλειο του Πατέρα, αλλά αν οι άνθρωποι μιας πόλης αρνηθούν να δεχτούν το ευαγγέλιο, εσείς πάλι θα κηρύξετε το μήνυμά σας καθώς θα φεύγετε από εκείνη την άπιστη κοινότητα, λέγοντες, καθώς θα αναχωρείτε, σ’ εκείνους που απέρριψαν τη διδασκαλία σας: ‘Παρόλο που απαρνιέστε την αλήθεια, η βασιλεία του Θεού ήρθε κοντά σας’. Αυτός που ακούει εσάς, ακούει εμένα. Και αυτός που ακούει εμένα ακούει Αυτόν που με έστειλε. Αυτός που απαρνιέται το μήνυμά σας του ευαγγελίου απαρνιέται εμένα. Και αυτός που απαρνιέται εμένα απαρνιέται Αυτόν που με έστειλε».		163:1.4 (1801.1) “And everywhere you go, preach, saying, ‘The kingdom of heaven is at hand,’ and minister to all who may be sick in either mind or body. Freely you have received of the good things of the kingdom; freely give. If the people of any city receive you, they shall find an abundant entrance into the Father’s kingdom; but if the people of any city refuse to receive this gospel, still shall you proclaim your message as you depart from that unbelieving community, saying, even as you leave, to those who reject your teaching: ‘Notwithstanding you reject the truth, it remains that the kingdom of God has come near you.’ He who hears you hears me. And he who hears me hears Him who sent me. He who rejects your gospel message rejects me. And he who rejects me rejects Him who sent me.”
163:1.5 (1801.2) Όταν ο Ιησούς μίλησε έτσι στους εβδομήντα, άρχισε με τον Άμπνερ και, καθώς αυτοί γονάτισαν κυκλικά γύρω του, έθεταν τα χέρια τους πάνω στο κεφάλι κάθε άνδρα.		163:1.5 (1801.2) When Jesus had thus spoken to the seventy, he began with Abner and, as they knelt in a circle about him, laid his hands upon the head of every man.
163:1.6 (1801.3) Νωρίς το επόμενο πρωινό, ο Άμπνερ έστειλε τους εβδομήντα αγγελιαφόρους σε όλες τις πόλεις της Γαλιλαίας, τη Σαμάρεια και την Ιουδαία. Και αυτά τα τριάντα πέντε ζευγάρια πήγαν και κήρυτταν και δίδασκαν για περίπου έξι εβδομάδες, και επέστρεψαν όλοι στον καινούργιο καταυλισμό κοντά στην Πέλλα, στην περιοχή της Περαίας, την Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου.		163:1.6 (1801.3) Early the next morning Abner sent the seventy messengers into all the cities of Galilee, Samaria, and Judea. And these thirty-five couples went forth preaching and teaching for about six weeks, all of them returning to the new camp near Pella, in Perea, on Friday, December 30.
2. Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΝΕΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ^top		2. The Rich Young Man and Others ^top
163:2.1 (1801.4) Πάνω από πενήντα μαθητές που επεζήτησαν να χειροτονηθούν και να διοριστούν μέλη μεταξύ των εβδομήντα, απερρίφθησαν από την επιτροπή που είχε οριστεί από τον Ιησού, για να επιλέγει τους υποψήφιους. Η επιτροπή αποτελείτο από τον Ανδρέα, τον Άμπνερ και τον επικεφαλής του σώματος των ευαγγελιστών. Σε όλες τις περιπτώσεις κατά τις οποίες η απόφαση της επιτροπής των τριών δεν ήταν ομόφωνη, έφερναν τον υποψήφιο στον Ιησού και ενώ ο Κύριος δεν απέρριψε ποτέ κανένα άτομο που επιθυμούσε να χειροτονηθεί αγγελιαφόρος του ευαγγελίου, υπήρξαν πάνω από δώδεκα οι οποίοι, όταν συζήτησαν με τον Ιησού, δεν θέλησαν πλέον να γίνουν αγγελιαφόροι του ευαγγελίου.		163:2.1 (1801.4) Over fifty disciples who sought ordination and appointment to membership in the seventy were rejected by the committee appointed by Jesus to select these candidates. This committee consisted of Andrew, Abner, and the acting head of the evangelistic corps. In all cases where this committee of three were not unanimous in agreement, they brought the candidate to Jesus, and while the Master never rejected a single person who craved ordination as a gospel messenger, there were more than a dozen who, when they had talked with Jesus, no more desired to become gospel messengers.
163:2.2 (1801.5) Ένας ένθερμος μαθητής ήρθε στον Ιησού λέγοντας: «Κύριε, θα είμαι ένας από τους καινούργιους σου αποστόλους, αλλά ο πατέρας μου είναι πολύ γέρος και κοντεύει να πεθάνει. Θα μου επιτραπεί να επιστρέψω σπίτι και να τον θάψω;». Σ’ αυτόν είπε ο Ιησούς: «Γιε μου, οι αλεπούδες έχουν τρύπες και τα πουλιά του παραδείσου φωλιές, αλλά ο Γιος του Ανθρώπου δεν έχει πού να γείρει το κεφάλι του. Είσαι πιστός μαθητής, και μπορείς να παραμείνεις το ίδιο, ενώ θα επιστρέψεις σπίτι σου για να φροντίσεις τους αγαπημένους σου, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με τους αγγελιαφόρους του ευαγγελίου. Αυτοί παράτησαν τα πάντα για να με ακολουθήσουν και να αναγγείλουν την βασιλεία. Αν θέλεις να γίνεις χειροτονημένος διδάσκαλος, πρέπει να αφήσεις τους άλλους να θάψουν το νεκρό ενώ εσύ θα προχωράς για να διαδώσεις τα καλά νέα». Ο άνδρας αυτός έφυγε με μεγάλη απογοήτευση.		163:2.2 (1801.5) One earnest disciple came to Jesus, saying: “Master, I would be one of your new apostles, but my father is very old and near death; could I be permitted to return home to bury him?” To this man Jesus said: “My son, the foxes have holes, and the birds of heaven have nests, but the Son of Man has nowhere to lay his head. You are a faithful disciple, and you can remain such while you return home to minister to your loved ones, but not so with my gospel messengers. They have forsaken all to follow me and proclaim the kingdom. If you would be an ordained teacher, you must let others bury the dead while you go forth to publish the good news.” And this man went away in great disappointment.
163:2.3 (1801.6) Κάποιος άλλος μαθητής ήρθε στον Κύριο και είπε: «Θα γινόμουν ένας χειροτονημένος αγγελιαφόρος, αλλά επιθυμώ να πάω στο σπίτι μου για λίγο για να ανακουφίσω την οικογένειά μου». Και ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Αν χειροτονηθείς θα πρέπει να είσαι πρόθυμος να εγκαταλείψεις τα πάντα. Οι αγγελιαφόροι του ευαγγελίου δεν μπορεί να έχουν μοιρασμένες αγάπες. Κανένας, που έχει βάλει το χέρι του στο αλέτρι, αν κάνει πίσω, δεν αξίζει να γίνει αγγελιαφόρος της βασιλείας».		163:2.3 (1801.6) Another disciple came to the Master and said: “I would become an ordained messenger, but I would like to go to my home for a short while to comfort my family.” And Jesus replied: “If you would be ordained, you must be willing to forsake all. The gospel messengers cannot have divided affections. No man, having put his hand to the plough, if he turns back, is worthy to become a messenger of the kingdom.”
163:2.4 (1801.7) Τότε ο Ανδρέας έφερε στον Ιησού κάποιον πλούσιο νέο που ήταν ευλαβής πιστός και ο οποίος επιθυμούσε να χειροτονηθεί. Ο νέος αυτός, ο Ματαδόρμους, ήταν μέλος του Σανχεντρίν της Ιερουσαλήμ. Είχε ακούσει τον Ιησού να διδάσκει και στη συνέχεια είχε εκπαιδευτεί στο ευαγγέλιο της βασιλεία από τον Πέτρο και τους άλλους αποστόλους. Ο Ιησούς πληροφόρησε το Ματαδόρμους σχετικά με τις απαιτήσεις της χειροτονίας και τον παρακάλεσε να αναβάλει την απόφασή του μέχρι να σκεφτεί καλύτερα το θέμα. Νωρίς το άλλο πρωί, καθώς ο Ιησούς έκανε μια βόλτα, ο νέος τον πλησίασε και είπε: «Κύριε, θα ήθελα να πληροφορηθώ από σένα, τη βεβαιότητα της αιώνιας ζωής. Δεδομένου ότι από τη νεανική μου ηλικία φυλάττω όλες τις εντολές, θα ήθελα να μάθω, τι περισσότερο πρέπει να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή;». Απαντώντας στην ερώτηση αυτή ο Ιησούς είπε: «Αν κρατάς όλες τις εντολές – δηλαδή δεν μοιχεύεις, δεν φονεύεις, δεν κλέβεις, δεν ψευδομαρτυρείς, δεν εξαπατάς, τιμάς τους γονείς σου, - καλώς πράττεις, αλλά η σωτηρία είναι η ανταμοιβή της πίστης, όχι απλά των έργων. Πιστεύεις στο ευαγγέλιο της βασιλείας;». Και ο Ματαδόρμους αποκρίθηκε: «Ναι, Κύριε, πιστεύω όλα όσα εσύ και οι απόστολοί σου μου διδάξατε». Και ο Ιησούς είπε: «Τότε είσαι όντως μαθητής μου και παιδί της βασιλείας».		163:2.4 (1801.7) Then Andrew brought to Jesus a certain rich young man who was a devout believer, and who desired to receive ordination. This young man, Matadormus, was a member of the Jerusalem Sanhedrin; he had heard Jesus teach and had been subsequently instructed in the gospel of the kingdom by Peter and the other apostles. Jesus talked with Matadormus concerning the requirements of ordination and requested that he defer decision until after he had thought more fully about the matter. Early the next morning, as Jesus was going for a walk, this young man accosted him and said: “Master, I would know from you the assurances of eternal life. Seeing that I have observed all the commandments from my youth, I would like to know what more I must do to gain eternal life?” In answer to this question Jesus said: “If you keep all the commandments—do not commit adultery, do not kill, do not steal, do not bear false witness, do not defraud, honor your parents—you do well, but salvation is the reward of faith, not merely of works. Do you believe this gospel of the kingdom?” And Matadormus answered: “Yes, Master, I do believe everything you and your apostles have taught me.” And Jesus said, “Then are you indeed my disciple and a child of the kingdom.”
163:2.5 (1802.1) Μετά είπε ο νέος: «Όμως, Κύριε, δεν είμαι ευχαριστημένος να είμαι μόνο μαθητής σου. Θα ήθελα να γίνω ένας από τους νέους αγγελιαφόρους σου». Όταν ο Ιησούς το άκουσε αυτό, τον κοίταξε καλά με μεγάλη αγάπη και είπε: «Θα σε κάνω έναν από τους αγγελιαφόρους μου αν είσαι πρόθυμος να πληρώσεις το αντίτιμο, αν εφοδιαστείς με το μοναδικό πράγμα που σου λείπει». Ο Ματαδόρμους απάντησε: «Κύριε, θα κάνω τα πάντα αν μου επιτραπεί να σε ακολουθήσω». Ο Ιησούς φιλώντας το μέτωπο του γονατισμένου νέου, είπε: «Αν γίνεις αγγελιαφόρος μου, πήγαινε και πούλησε τα υπάρχοντά σου και αφού θα έχεις μοιράσει όσα έχεις στους φτωχούς και στ’ αδέλφια σου, έλα και ακολούθησέ με, και θα έχεις θησαυρό στη βασιλεία των ουρανών».		163:2.5 (1802.1) Then said the young man: “But, Master, I am not content to be your disciple; I would be one of your new messengers.” When Jesus heard this, he looked down upon him with a great love and said: “I will have you to be one of my messengers if you are willing to pay the price, if you will supply the one thing which you lack.” Matadormus replied: “Master, I will do anything if I may be allowed to follow you.” Jesus, kissing the kneeling young man on the forehead, said: “If you would be my messenger, go and sell all that you have and, when you have bestowed the proceeds upon the poor or upon your brethren, come and follow me, and you shall have treasure in the kingdom of heaven.”
163:2.6 (1802.2) Όταν ο Ματαδόρμους το άκουσε, έπεσε η αυτοκυριαρχία του. Σηκώθηκε και έφυγε λυπημένος, επειδή είχε μεγάλη περιουσία. Ο πλούσιος αυτός νέος Φαρισαίος είχε ανατραφεί με την πίστη ότι ο πλούτος ήταν ένδειξη της εύνοιας του Θεού. Ο Ιησούς γνώριζε ότι δεν είχε ελευθερωθεί από την αγάπη του εαυτού του και των αγαθών του. Ο Κύριος επιθυμούσε να τον απαλλάξει από την αγάπη του πλούτου, όχι απαραίτητα από τον ίδιο τον πλούτο. Αν και οι μαθητές του Ιησού δεν είχαν απαρνηθεί τα επίγεια αγαθά τους, οι απόστολοι και οι εβδομήντα αγγελιαφόροι το έκαναν. Ο Ματαδόρμους επιθυμούσε να είναι ένας από τους εβδομήντα νέους αγγελιαφόρους, και αυτός ήταν ο λόγος που ο Ιησούς απαίτησε από αυτόν να αποχωριστεί όλη την εγκόσμια περιουσία του.		163:2.6 (1802.2) When Matadormus heard this, his countenance fell. He arose and went away sorrowful, for he had great possessions. This wealthy young Pharisee had been raised to believe that wealth was the token of God’s favor. Jesus knew that he was not free from the love of himself and his riches. The Master wanted to deliver him from the love of wealth, not necessarily from the wealth. While the disciples of Jesus did not part with all their worldly goods, the apostles and the seventy did. Matadormus desired to be one of the seventy new messengers, and that was the reason for Jesus’ requiring him to part with all of his temporal possessions.
163:2.7 (1802.3) Σχεδόν κάθε ανθρώπινο πλάσμα έχει κάποιο πράγμα σαν αγαπημένο κακό, με το οποίο βρίσκεται δεμένος, και το οποίο, η είσοδος στη βασιλεία του ουρανού απαιτεί, σαν αντίτιμο εισόδου. Αν ο Ματαδόρμους είχε αποχωριστεί τον πλούτο του, πιθανότατα να του είχε επιστραφεί πάλι πίσω στα χέρια του για να τον διαχειρίζεται σαν ταμίας των εβδομήντα. Επειδή αργότερα, μετά την ίδρυση εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ, υπάκουσε στην εντολή του Κυρίου, αν και τότε ήταν πολύ αργά για να χαρεί σαν μέλος των εβδομήντα, και έγινε ο ταμίας της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ, της οποίας ο Ιάκωβος ο θνητός αδελφός του Κυρίου ήταν η κεφαλή.		163:2.7 (1802.3) Almost every human being has some one thing which is held on to as a pet evil, and which the entrance into the kingdom of heaven requires as a part of the price of admission. If Matadormus had parted with his wealth, it probably would have been put right back into his hands for administration as treasurer of the seventy. For later on, after the establishment of the church at Jerusalem, he did obey the Master’s injunction, although it was then too late to enjoy membership in the seventy, and he became the treasurer of the Jerusalem church, of which James the Lord’s brother in the flesh was the head.
163:2.8 (1802.4) Έτσι ήταν πάντα και έτσι θα είναι πάντα: Οι άνθρωποι οφείλουν να πάρουν τις αποφάσεις τους. Υπάρχει μια συγκεκριμένη κλίμακα ελευθερίας και επιλογής την οποία οι θνητοί μπορούν να ασκήσουν. Οι δυνάμεις του πνευματικού κόσμου δεν εξαναγκάζουν τον άνθρωπο, του επιτρέπουν να πάρει το δρόμο της δικής του επιλογής.		163:2.8 (1802.4) Thus always it was and forever will be: Men must arrive at their own decisions. There is a certain range of the freedom of choice which mortals may exercise. The forces of the spiritual world will not coerce man; they allow him to go the way of his own choosing.
163:2.9 (1802.5) Ο Ιησούς προείδε ότι ο Ματαδόρμους, με τα πλούτη του, δεν θα μπορούσε να γίνει ένας χειροτονημένος συνεργάτης ανθρώπων που είχαν απαρνηθεί τα πάντα για το ευαγγέλιο. Συγχρόνως είδε ότι, χωρίς τα πλούτη του, θα γινόταν ο βασικός αρχηγός όλων τους. Όμως, όπως τα ίδια τα αδέλφια του Ιησού, δεν έγινε ποτέ μεγάλος στη βασιλεία, επειδή αποστέρησε τον εαυτό του από εκείνη τη στενή και προσωπική συνεργασία με τον Κύριο την οποία μπορούσε να είχε βιώσει, αν ήταν πρόθυμος να κάνει τότε το πράγμα που ο Ιησούς είχε ζητήσει και το οποίο, στη συνέχεια μερικά χρόνια αργότερα, το έκανε πραγματικά.		163:2.9 (1802.5) Jesus foresaw that Matadormus, with his riches, could not possibly become an ordained associate of men who had forsaken all for the gospel; at the same time, he saw that, without his riches, he would become the ultimate leader of all of them. But, like Jesus’ own brethren, he never became great in the kingdom because he deprived himself of that intimate and personal association with the Master which might have been his experience had he been willing to do at this time the very thing which Jesus asked, and which, several years subsequently, he actually did.
163:2.10 (1803.1) Τα πλούτη δεν έχουν άμεση σχέση με την είσοδο στη βασιλεία των ουρανών, αλλά η αγάπη για τον πλούτο έχει. Η πνευματική πίστη στη βασιλεία είναι ασύμβατη με την υποδούλωση στον υλιστικό μαμωνά. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να μοιράζεται την ύψιστη πίστη σε μια πνευματική ιδέα με την αφοσίωση στην ύλη.		163:2.10 (1803.1) Riches have nothing directly to do with entrance into the kingdom of heaven, but the love of wealth does. The spiritual loyalties of the kingdom are incompatible with servility to materialistic mammon. Man may not share his supreme loyalty to a spiritual ideal with a material devotion.
163:2.11 (1803.2) Ο Ιησούς ποτέ δεν δίδαξε ότι ήταν κακό να έχει κανείς πλούτη. Απαίτησε μόνο οι απόστολοι και οι εβδομήντα να αφιερώσουν όλα τα εγκόσμια αγαθά τους στο κοινό ζήτημα. Ακόμα και τότε, εξασφάλισε τη συμφέρουσα ρευστοποίηση των περιουσιών τους, όπως στην περίπτωση του αποστόλου Ματθαίου. Ο Ιησούς πολλές φορές συμβούλευε τους ευκατάστατους μαθητές του όπως δίδαξε τον πλούσιο από τη Ρώμη. Ο Κύριος θεωρούσε τη σωστή επένδυση των υπερβολικών κερδών σαν μια νόμιμη μορφή ασφάλειας για το μέλλον και τις αναπόφευκτες δυστυχίες. Όταν το αποστολικό ταμείο ήταν ξέχειλο, ο Ιούδας κατέθεσε χρήματα για να χρησιμοποιηθούν στη συνέχεια όταν ίσως θα υπέφεραν πολύ από έλλειψη εσόδων. Αυτό ο Ιούδας το έκανε μετά από σύσκεψη με τον Ανδρέα. Ο Ιησούς δεν είχε ποτέ σχέση με τα αποστολικά οικονομικά εκτός από τα έξοδα για ελεημοσύνες. Υπήρχε όμως μια οικονομική κατάχρηση, την οποία πολλές φορές καταδίκασε, και αυτή ήταν η άδικη εκμετάλλευση των αδύναμων, αμόρφωτων και λιγότερο πλούσιων ανθρώπων από τους ισχυρούς, πανούργους και πιο έξυπνους συντρόφους τους. Ο Ιησούς δήλωσε ότι τέτοια απάνθρωπη μεταχείριση ανδρών, γυναικών και παιδιών ήταν ασύμβατη με τα ιδανικά της αδελφότητας στη βασιλεία των ουρανών.		163:2.11 (1803.2) Jesus never taught that it was wrong to have wealth. He required only the twelve and the seventy to dedicate all of their worldly possessions to the common cause. Even then, he provided for the profitable liquidation of their property, as in the case of the Apostle Matthew. Jesus many times advised his well-to-do disciples as he taught the rich man of Rome. The Master regarded the wise investment of excess earnings as a legitimate form of insurance against future and unavoidable adversity. When the apostolic treasury was overflowing, Judas put funds on deposit to be used subsequently when they might suffer greatly from a diminution of income. This Judas did after consultation with Andrew. Jesus never personally had anything to do with the apostolic finances except in the disbursement of alms. But there was one economic abuse which he many times condemned, and that was the unfair exploitation of the weak, unlearned, and less fortunate of men by their strong, keen, and more intelligent fellows. Jesus declared that such inhuman treatment of men, women, and children was incompatible with the ideals of the brotherhood of the kingdom of heaven.
3. Η ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ^top		3. The Discussion About Wealth ^top
163:3.1 (1803.3) Όταν ο Ιησούς σταμάτησε να μιλάει με τον Ματαδόρμους, ο Πέτρος και ένας αριθμός αποστόλων μαζεύτηκε γύρω του, και καθώς ο νέος αναχωρούσε, ο Ιησούς γύρισε για να αντιμετωπίσει τους αποστόλους και είπε: «Βλέπετε πόσο δύσκολο είναι για εκείνους που έχουν πλούτη να εισέλθουν τελείως στη βασιλεία του Θεού! Η πνευματική λατρεία δεν μπορεί να μοιράζεται με υλιστικές αγάπες. Κανένας δεν μπορεί να υπηρετεί δυο κυρίους. Έχετε μια παροιμία που λέγει ‘είναι ευκολότερο για μια καμήλα να περάσει από την τρύπα μιας βελόνας παρά για τον ειδωλολάτρη να κληρονομήσει την αιώνια ζωή’. Και σας δηλώνω ότι όσο εύκολο είναι για την καμήλα να περάσει από την τρύπα της βελόνας, το ίδιο είναι και για τους ικανοποιημένους από τον πλούτο ανθρώπους να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών».		163:3.1 (1803.3) By the time Jesus had finished talking with Matadormus, Peter and a number of the apostles had gathered about him, and as the rich young man was departing, Jesus turned around to face the apostles and said: “You see how difficult it is for those who have riches to enter fully into the kingdom of God! Spiritual worship cannot be shared with material devotions; no man can serve two masters. You have a saying that it is ‘easier for a camel to go through the eye of a needle than for the heathen to inherit eternal life.’ And I declare that it is as easy for this camel to go through the needle’s eye as for these self-satisfied rich ones to enter the kingdom of heaven.”
163:3.2 (1803.4) Όταν ο Πέτρος και οι απόστολοι άκουσαν αυτά τα λόγια, εξεπλάγησαν υπερβολικά, τόσο μάλιστα που ο Πέτρος είπε: «Ποιος τότε, Κύριε, μπορεί να σωθεί; Όλοι όσοι έχουν πλούτη θα μείνουν έξω από τη βασιλεία;». Και ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Όχι, Πέτρο, αλλά όλοι όσοι θέτουν την εμπιστοσύνη τους στα πλούτη με δυσκολία θα εισέλθουν στην πνευματική ζωή που οδηγεί στην αιώνια πρόοδο. Ακόμα και τότε όμως, πολλά που είναι αδύνατα για τον άνθρωπο δεν είναι αδύνατα για τον ουράνιο Πατέρα, αντίθετα αναγνωρίζουμε ότι με το Θεό όλα τα πράγματα είναι δυνατά».		163:3.2 (1803.4) When Peter and the apostles heard these words, they were astonished exceedingly, so much so that Peter said: “Who then, Lord, can be saved? Shall all who have riches be kept out of the kingdom?” And Jesus replied: “No, Peter, but all who put their trust in riches shall hardly enter into the spiritual life that leads to eternal progress. But even then, much which is impossible to man is not beyond the reach of the Father in heaven; rather should we recognize that with God all things are possible.”
163:3.3 (1803.5) Καθώς αποχωρούσαν, ο Ιησούς ήταν πολύ θλιμμένος που ο Ματαδόρμους δεν έμεινε κοντά τους, επειδή τον αγαπούσε πολύ. Και όταν περπάτησαν μέχρι κάτω τη λίμνη, κάθισαν εκεί πλάι στο νερό και ο Πέτρος, μιλώντας εξ ονόματος των δώδεκα (που ήταν όλοι παρόντες τότε), είπε: «Έχουμε μπερδευτεί από τα λόγια σου στον νέο. Μήπως θα απαιτήσουμε από εκείνους που θα μας ακολουθήσουν να παρατήσουν όλα τα επίγεια αγαθά τους;». Και ο Ιησούς είπε: «Όχι, Πέτρο, μόνο εκείνοι που θέλουν να γίνουν απόστολοι και που επιθυμούν να ζουν μαζί μου όπως εσείς και σαν μια οικογένεια. Ο Πατέρας όμως απαιτεί η αγάπη των παιδιών του να είναι καθαρή και αμέριστη. Οτιδήποτε ή οποιοσδήποτε βρεθεί ανάμεσα σε σας και στην αγάπη για τις αλήθειες της βασιλείας πρέπει να παραδοθεί. Αν ο πλούτος κάποιου δεν εισβάλλει στη ψυχή, είναι χωρίς συνέπειες για την πνευματική ζωή εκείνων που θα εισέλθουν στη βασιλεία».		163:3.3 (1803.5) As they went off by themselves, Jesus was grieved that Matadormus did not remain with them, for he greatly loved him. And when they had walked down by the lake, they sat there beside the water, and Peter, speaking for the twelve (who were all present by this time), said: “We are troubled by your words to the rich young man. Shall we require those who would follow you to give up all their worldly goods?” And Jesus said: “No, Peter, only those who would become apostles, and who desire to live with me as you do and as one family. But the Father requires that the affections of his children be pure and undivided. Whatever thing or person comes between you and the love of the truths of the kingdom, must be surrendered. If one’s wealth does not invade the precincts of the soul, it is of no consequence in the spiritual life of those who would enter the kingdom.”
163:3.4 (1804.1) Και τότε είπε ο Πέτρος: «Όμως, Κύριε, εγκαταλείψαμε τα πάντα για να σε ακολουθήσουμε, τότε τι θα έχουμε;». Και ο Ιησούς μίλησε και στους δώδεκα: «Αλήθεια, αλήθεια, σας λέγω πως δεν υπάρχει κανένας που άφησε πλούτη, σπίτι, γυναίκα, αδέλφια, γονείς ή παιδιά για χάρη της βασιλείας των ουρανών που δεν θα λάβει πολλαπλάσια σ’ αυτό τον κόσμο, ίσως με κάποιες διώξεις, και στον κόσμο που έρχεται την αιώνια ζωή. Πολλοί όμως που είναι πρώτοι θα γίνουν τελευταίοι, ενώ οι τελευταίοι συχνά θα γίνουν πρώτοι. Ο Πατέρας συναναστρέφεται με τα πλάσματά του ανάλογα με τις ανάγκες τους και υπακούοντας στους δίκαιους νόμους του, τους γεμάτους ευσπλαχνία και στοργική σκέψη για την ευημερία του σύμπαντος.		163:3.4 (1804.1) And then said Peter, “But, Master, we have left everything to follow you, what then shall we have?” And Jesus spoke to all of the twelve: “Verily, verily, I say to you, there is no man who has left wealth, home, wife, brethren, parents, or children for my sake and for the sake of the kingdom of heaven who shall not receive manifold more in this world, perhaps with some persecutions, and in the world to come eternal life. But many who are first shall be last, while the last shall often be first. The Father deals with his creatures in accordance with their needs and in obedience to his just laws of merciful and loving consideration for the welfare of a universe.
163:3.5 (1804.2) Η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με ένα νοικοκύρη που έχει πολλούς εργάτες στη δούλεψή του και ο οποίος νωρίς το πρωί πήγε να προσλάβει εργάτες για να δουλέψουν στον αμπελώνα του. Όταν συμφώνησε με τους εργάτες να τους πληρώνει ένα δηνάριο την ημέρα, τους έστειλε στον αμπελώνα. Μετά κατά τις εννέα βγήκε πάλι και βλέποντας άλλους εργάτες να βρίσκονται άνεργοι στην αγορά, τους είπε: ‘Πηγαίνετε να δουλέψετε στον αμπελώνα μου και θα σας πληρώσω με ό,τι είναι το σωστό’. Και πήγαν και αυτοί αμέσως να δουλέψουν. Πάλι κατά τις δώδεκα και κατά τις τρεις βγήκε να βρει εργάτες. Και πηγαίνοντας στην αγορά κατά τις πέντε το απόγευμα, βρήκε κι άλλους να είναι χωρίς δουλειά και τους ρώτησε, ‘Γιατί στέκεστε χωρίς να κάνετε κάτι, όλη την ημέρα;’, και οι άνδρες απάντησαν, ‘Επειδή κανένας δεν μας προσέλαβε’. Τότε είπε ο νοικοκύρης: ‘Πηγαίνετε κι εσείς να εργαστείτε στον αμπελώνα μου και θα σας πληρώσω με ό,τι είναι το σωστό’.		163:3.5 (1804.2) “The kingdom of heaven is like a householder who was a large employer of men, and who went out early in the morning to hire laborers to work in his vineyard. When he had agreed with the laborers to pay them a denarius a day, he sent them into the vineyard. Then he went out about nine o’clock, and seeing others standing in the market place idle, he said to them: ‘Go you also to work in my vineyard, and whatsoever is right I will pay you.’ And they went at once to work. Again he went out about twelve and about three and did likewise. And going to the market place about five in the afternoon, he found still others standing idle, and he inquired of them, ‘Why do you stand here idle all the day?’ And the men answered, ‘Because nobody has hired us.’ Then said the householder: ‘Go you also to work in my vineyard, and whatever is right I will pay you.’
163:3.6 (1804.3) Όταν ήρθε το βράδυ, ο ιδιοκτήτης του αμπελώνα είπε στον οικονόμο του: ‘Φώναξε τους εργάτες και πλήρωσε τους μισθούς τους, αρχίζοντας με τους τελευταίους και τελειώνοντας με τους πρώτους’. Όταν ήρθαν εκείνοι που είχαν προσληφθεί στις πέντε, έλαβαν ένα δηνάριο ο καθένας, και έτσι έγινε και με καθένα από τους άλλους εργάτες. Όταν οι άνδρες που προσλήφθηκαν στην αρχή της ημέρας είδαν πόσο είχαν πληρωθεί οι τελευταίοι, περίμεναν να λάβουν περισσότερα από το ποσό που είχαν συμφωνήσει. Όμως έλαβαν μόνο ένα δηνάριο, παρόμοια με τους λοιπούς άνδρες. Και όταν ο καθένας από αυτούς πληρώθηκε, παραπονέθηκαν στον ιδιοκτήτη, λέγοντας: ‘Αυτοί οι άνδρες που προσλήφθηκαν τελευταίοι, δούλεψαν μόνο μια ώρα, και όμως πληρώθηκαν το ίδιο με μας που φέραμε το φορτίο όλης της ημέρας μέσα στον καυτό ήλιο’.		163:3.6 (1804.3) “When evening came, this owner of the vineyard said to his steward: ‘Call the laborers and pay them their wages, beginning with the last hired and ending with the first.’ When those who were hired about five o’clock came, they received a denarius each, and so it was with each of the other laborers. When the men who were hired at the beginning of the day saw how the later comers were paid, they expected to receive more than the amount agreed upon. But like the others every man received only a denarius. And when each had received his pay, they complained to the householder, saying: ‘These men who were hired last worked only one hour, and yet you have paid them the same as us who have borne the burden of the day in the scorching sun.’
163:3.7 (1804.4) Τότε απάντησε ο ιδιοκτήτης: ‘Φίλοι μου, δεν σας αδικώ. Δεν συμφώνησε ο καθένας σας να εργαστεί για ένα δηνάριο την ημέρα; Πάρτε τώρα αυτό που σας ανήκει και φύγετε, γιατί είναι επιθυμία μου να δώσω σ’ εκείνους που ήρθαν τελευταίοι όσα έδωσα και σε σας. Μήπως δεν μπορώ να κάνω αυτό που θέλω; Ή μήπως ενοχλείστε από τη γενναιοδωρία μου επειδή θέλω να φανώ καλός και να δείξω έλεος;».		163:3.7 (1804.4) “Then answered the householder: ‘My friends, I do you no wrong. Did not each of you agree to work for a denarius a day? Take now that which is yours and go your way, for it is my desire to give to those who came last as much as I have given to you. Is it not lawful for me to do what I will with my own? or do you begrudge my generosity because I desire to be good and to show mercy?’”
4. ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ^top		4. Farewell to the Seventy ^top
163:4.1 (1804.5) Ήταν μια συναρπαστική ώρα στον Καταυλισμό της Μαγαδάν, την ημέρα που οι εβδομήντα ξεκίνησαν για την πρώτη τους αποστολή. Νωρίς εκείνο το πρωί, στην τελευταία του ομιλία με τους εβδομήντα, ο Ιησούς έδωσε έμφαση στα παρακάτω:		163:4.1 (1804.5) It was a stirring time about the Magadan Camp the day the seventy went forth on their first mission. Early that morning, in his last talk with the seventy, Jesus placed emphasis on the following:
163:4.2 (1804.6) 1. Το ευαγγέλιο της βασιλείας πρέπει να κηρυχθεί σε όλο τον κόσμο, σε ειδωλολάτρες καθώς και σε Ιουδαίους.		163:4.2 (1804.6) 1. The gospel of the kingdom must be proclaimed to all the world, to gentile as well as to Jew.
163:4.3 (1804.7) 2. Ενώ θα φροντίζετε τους αρρώστους, αποφύγετε να διδάξετε την προσδοκία θαυμάτων.		163:4.3 (1804.7) 2. While ministering to the sick, refrain from teaching the expectation of miracles.
163:4.4 (1805.1) 3. Κηρύξτε μια πνευματική αδελφότητα για τα παιδιά του Θεού, όχι ένα βασίλειο με εξωτερικά στοιχεία εγκόσμιας δύναμης και υλιστικής δόξας.		163:4.4 (1805.1) 3. Proclaim a spiritual brotherhood of the sons of God, not an outward kingdom of worldly power and material glory.
163:4.5 (1805.2) 4. Αποφύγετε να χάνετε το χρόνο σε πολλές κοινωνικές επισκέψεις και άλλα ασήμαντα πράγματα τα οποία μπορεί να σας αποσπάσουν από την εγκάρδια αφοσίωση στο κήρυγμα του ευαγγελίου.		163:4.5 (1805.2) 4. Avoid loss of time through overmuch social visiting and other trivialities which might detract from wholehearted devotion to preaching the gospel.
163:4.6 (1805.3) 5. Αν το πρώτο σπίτι που θα διαλέξετε για βάση αποδειχτεί ότι είναι άξιο σπίτι, παραμείνετε εκεί όλη την περίοδο της διαμονής σας σ’ εκείνη την πόλη.		163:4.6 (1805.3) 5. If the first house to be selected for a headquarters proves to be a worthy home, abide there throughout the sojourn in that city.
163:4.7 (1805.4) 6. Ξεκαθαρίστε σε όλους τους πιστούς ότι ήρθε ο καιρός για μια ανοιχτή αντιπαράθεση με τους θρησκευτικούς αρχηγούς των Ιουδαίων της Ιερουσαλήμ.		163:4.7 (1805.4) 6. Make clear to all faithful believers that the time for an open break with the religious leaders of the Jews at Jerusalem has now come.
163:4.8 (1805.5) 7. Διδάξτε ότι όλο το καθήκον ενός ανθρώπου συνοψίζεται σε αυτή τη μοναδική εντολή: Αγάπα τον Κύριο και Θεό σου με όλη τη διάνοια και την ψυχή σου και τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου. (Αυτό θα το δίδασκαν σαν τη μόνη υποχρέωση του ανθρώπου, αντί των 613 κανόνων της ζωής που ανέπτυσσαν οι Φαρισαίοι).		163:4.8 (1805.5) 7. Teach that man’s whole duty is summed up in this one commandment: Love the Lord your God with all your mind and soul and your neighbor as yourself. (This they were to teach as man’s whole duty in place of the 613 rules of living expounded by the Pharisees.)
163:4.9 (1805.6) Όταν ο Ιησούς μίλησε έτσι στους εβδομήντα ενώπιον όλων των αποστόλων και των μαθητών, ο Σίμων Πέτρος τους πήρε χώρια και τους κήρυξε το λόγο της χειροτονίας τους, που ήταν μια επεξεργασία του λόγου που είχε εκφωνήσει ο Κύριος, την ώρα που είχε θέσει τα χέρια του επάνω τους και τους έχρησε αγγελιαφόρους της βασιλείας. Ο Πέτρος παρότρυνε τους εβδομήντα να συμπεριλάβουν στη ζωή τους τις ακόλουθες αρετές:		163:4.9 (1805.6) When Jesus had talked thus to the seventy in the presence of all the apostles and disciples, Simon Peter took them off by themselves and preached to them their ordination sermon, which was an elaboration of the Master’s charge given at the time he laid his hands upon them and set them apart as messengers of the kingdom. Peter exhorted the seventy to cherish in their experience the following virtues:
163:4.10 (1805.7) 1. Εξαγιασμένη αφοσίωση. Να προσεύχονται πάντα για να σταλούν περισσότεροι εργάτες στο θερισμό του ευαγγελίου. Εξήγησε ότι, όταν κάποιος προσεύχεται γι αυτό, να λέγει περίπου κάτι σαν, «Εδώ είμαι, στείλε με». Τους παρακίνησε να μην παραμελούν την καθημερινή λατρεία τους.		163:4.10 (1805.7) 1. Consecrated devotion. To pray always for more laborers to be sent forth into the gospel harvest. He explained that, when one so prays, he will the more likely say, “Here am I; send me.” He admonished them to neglect not their daily worship.
163:4.11 (1805.8) 2. Αληθινό κουράγιο. Τους προειδοποίησε ότι θα αντιμετωπίσουν την έχθρα και να είναι βέβαιοι ότι θα συναντήσουν καταδίωξη. Ο Πέτρος τους είπε ότι η αποστολή τους δεν ήταν για δειλούς και συμβούλεψε εκείνους που φοβόντουσαν να βγουν έξω πριν ξεκινήσουν. Κανένας όμως δεν έκανε πίσω.		163:4.11 (1805.8) 2. True courage. He warned them that they would encounter hostility and be certain to meet with persecution. Peter told them their mission was no undertaking for cowards and advised those who were afraid to step out before they started. But none withdrew.
163:4.12 (1805.9) 3. Πίστη και εμπιστοσύνη. Πρέπει να πάνε στη σύντομη αυτή αποστολή τους παντελώς χωρίς εφόδια, πρέπει να εμπιστευθούν τον Πατέρα για τροφή και κατάλυμα και όλα τα άλλα αναγκαία.		163:4.12 (1805.9) 3. Faith and trust. They must go forth on this short mission wholly unprovided for; they must trust the Father for food and shelter and all other things needful.
163:4.13 (1805.10) 4. Ζήλος και πρωτοβουλία. Πρέπει να διακατέχονται από ζήλο και σώφρονα ενθουσιασμό. Πρέπει να υπηρετήσουν αυστηρά το έργο του Κυρίου τους. Ο χαιρετισμός ανατολικού τύπου ήταν μια εκτενής και περίτεχνη ιεροτελεστία, συνεπώς τους είχε δοθεί εντολή να «μην χαιρετήσουν κανένα στο δρόμο», και αυτή ήταν ένας συνηθισμένος τρόπος του λέγειν, για να προτρέψουν κάποιον να ασχοληθεί με τη δουλειά του χωρίς χάσιμο χρόνου. Δεν είχε να κάνει με την περίπτωση του φιλικού χαιρετισμού.		163:4.13 (1805.10) 4. Zeal and initiative. They must be possessed with zeal and intelligent enthusiasm; they must attend strictly to their Master’s business. Oriental salutation was a lengthy and elaborate ceremony; therefore had they been instructed to “salute no man by the way,” which was a common method of exhorting one to go about his business without the waste of time. It had nothing to do with the matter of friendly greeting.
163:4.14 (1805.11) 5. Ευγένεια και αβροφροσύνη. Ο Κύριος τους είχε δώσει εντολή να αποφύγουν περιττό χάσιμο χρόνου σε κοινωνικές τελετουργίες, αλλά τους επέβαλλε την αβροφροσύνη προς όλους εκείνους με τους οποίους θα έρχονταν σε επαφή. Έπρεπε να δείξουν κάθε ευγένεια σ’ εκείνους που θα τους φιλοξενούσαν στα σπίτια τους. Τους είχε προειδοποιήσει αυστηρά να μην αφήσουν ένα ταπεινό σπιτικό για να φιλοξενηθούν από ένα πιο άνετο ή πιο σημαντικό.		163:4.14 (1805.11) 5. Kindness and courtesy. The Master had instructed them to avoid unnecessary waste of time in social ceremonies, but he enjoined courtesy toward all with whom they should come in contact. They were to show every kindness to those who might entertain them in their homes. They were strictly warned against leaving a modest home to be entertained in a more comfortable or influential one.
163:4.15 (1805.12) 6. Φροντίδα για τους άρρωστους. Οι εβδομήντα είχαν επιφορτισθεί από τον Πέτρο να ψάξουν για άρρωστους στο μυαλό και το σώμα και να κάνουν παν το δυνατό ώστε να επιφέρουν την ανακούφιση ή τη θεραπεία από τις ασθένειές τους.		163:4.15 (1805.12) 6. Ministry to the sick. The seventy were charged by Peter to search out the sick in mind and body and to do everything in their power to bring about the alleviation or cure of their maladies.
163:4.16 (1805.13) Και αφού τους δόθηκαν αυτές οι εντολές και τα καθήκοντα, αναχώρησαν ανά δυο, για την αποστολή τους στη Γαλιλαία, τη Σαμάρεια και την Ιουδαία.		163:4.16 (1805.13) And when they had been thus charged and instructed, they started out, two and two, on their mission in Galilee, Samaria, and Judea.
163:4.17 (1806.1) Αν και οι Ιουδαίοι είχαν μια παράξενη άποψη για τον αριθμό εβδομήντα, μερικές φορές σκεπτόμενοι ότι τα ειδωλολατρικά έθνη ήταν εβδομήντα στον αριθμό, και αν και αυτοί οι εβδομήντα αγγελιαφόροι θα πήγαιναν να διαδώσουν το ευαγγέλιο σε όλους τους λαούς, όσο μακριά μπορούμε να αντιληφθούμε, ήταν τελείως συμπτωματικό που αυτή η ομάδα αριθμούσε ακριβώς εβδομήντα. Είναι βέβαιο ότι ο Ιησούς θα είχε δεχτεί μισή ντουζίνα άλλους ακόμα, αλλά δεν ήταν πρόθυμοι να πληρώσουν το τίμημα της εγκατάλειψης πλούτου και οικογενειών.		163:4.17 (1806.1) Although the Jews had a peculiar regard for the number seventy, sometimes considering the nations of heathendom as being seventy in number, and although these seventy messengers were to go with the gospel to all peoples, still as far as we can discern, it was only coincidental that this group happened to number just seventy. Certain it was that Jesus would have accepted no less than half a dozen others, but they were unwilling to pay the price of forsaking wealth and families.
5. ΜΕΤΑΦΕΡΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΠΕΛΛΑ ^top		5. Moving the Camp to Pella ^top
163:5.1 (1806.2) Ο Ιησούς και οι δώδεκα προετοιμάζονταν τώρα να εγκαταστήσουν το τελευταίο αρχηγείο τους στην Περαία, κοντά στην Πέλλα, όπου ο Κύριος είχε βαφτιστεί στον Ιορδάνη. Οι τελευταίες ημέρες του Νοεμβρίου είχαν ξοδευτεί σε σύσκεψη στη Μαγαδάν, και την Τρίτη 6 Δεκεμβρίου, όλη η ομάδα των τριακοσίων ξεκίνησε το χάραμα, με όλα τους τα υπάρχοντα για να περάσουν τη νύχτα κοντά στην Πέλλα δίπλα στο ποτάμι. Αυτό ήταν το ίδιο μέρος, κοντά στην πηγή, που ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε παραμείνει με την κατασκήνωσή του αρκετά χρόνια πρωτύτερα.		163:5.1 (1806.2) Jesus and the twelve now prepared to establish their last headquarters in Perea, near Pella, where the Master was baptized in the Jordan. The last ten days of November were spent in council at Magadan, and on Tuesday, December 6, the entire company of almost three hundred started out at daybreak with all their effects to lodge that night near Pella by the river. This was the same site, by the spring, that John the Baptist had occupied with his camp several years before.
163:5.2 (1806.3) Μετά τη διάλυση της κατασκήνωσης στη Μαγαδάν, ο Δαυίδ Ζεβεδαίος επέστρεψε στη Βηθσαϊδά και άρχισε αμέσως να περικόπτει την υπηρεσία των αγγελιαφόρων. Η βασιλεία έπαιρνε μια νέα τροπή. Καθημερινά, προσκυνητές έφταναν από όλα τα μέρη της Παλαιστίνης ακόμα και από απομακρυσμένες περιοχές της ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ενίοτε πιστοί ήρθαν από τη Μεσοποταμία και από τις χώρες ανατολικά του Τίγρη. Συνεπώς, την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου, ο Δαυίδ με τη βοήθεια του σώματος των αγγελιαφόρων, φόρτωσε σε υποζύγια τα υλικά της κατασκήνωσης, φυλαγμένα τότε στο σπίτι του πατέρα του, με τα οποία είχε άλλοτε οργανώσει την κατασκήνωση της Βηθσαϊδά, δίπλα στη λίμνη. Αποχαιρετώντας τη Βηθσαϊδά για την ώρα, προχώρησε προς την παραλία της λίμνης και κατά μήκος του Ιορδάνη μέχρις ενός σημείου, περίπου μισό μίλι βορειότερα της αποστολικής κατασκήνωσης. Και σε λιγότερο από μια εβδομάδα ετοιμάστηκε να προσφέρει φιλοξενία σε περίπου χίλιους πεντακόσιους προσκυνητές επισκέπτες. Η αποστολική κατασκήνωση μπορούσε να κοιμίσει περίπου πεντακόσιους. Ήταν η εποχή των βροχών στην Παλαιστίνη, και αυτές οι φροντίδες ήταν απαραίτητες για να εξυπηρετήσουν τον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό των αναζητητών, ενθέρμων κατά το πλείστον, που ερχόντουσαν στην Περαία για να δουν τον Ιησού και να ακούσουν την διδασκαλία του.		163:5.2 (1806.3) After the breaking up of the Magadan Camp, David Zebedee returned to Bethsaida and began immediately to curtail the messenger service. The kingdom was taking on a new phase. Daily, pilgrims arrived from all parts of Palestine and even from remote regions of the Roman Empire. Believers occasionally came from Mesopotamia and from the lands east of the Tigris. Accordingly, on Sunday, December 18, David, with the help of his messenger corps, loaded on to the pack animals the camp equipage, then stored in his father’s house, with which he had formerly conducted the camp of Bethsaida by the lake. Bidding farewell to Bethsaida for the time being, he proceeded down the lake shore and along the Jordan to a point about one-half mile north of the apostolic camp; and in less than a week he was prepared to offer hospitality to almost fifteen hundred pilgrim visitors. The apostolic camp could accommodate about five hundred. This was the rainy season in Palestine, and these accommodations were required to take care of the ever-increasing number of inquirers, mostly earnest, who came into Perea to see Jesus and to hear his teaching.
163:5.3 (1806.4) Ο Δαυίδ τα έκανε όλα αυτά με δική του πρωτοβουλία, αν και είχε συζητήσει με τον Φίλιππο και τον Ματθαίο στη Μαγαδάν. Χρησιμοποίησε το μεγαλύτερο μέρος από το προηγούμενο σώμα των αγγελιαφόρων σαν βοηθούς του για να οργανώσει αυτή την κατασκήνωση. Τώρα χρησιμοποιούσε λιγότερους από είκοσι άνδρες στην υπηρεσία των κανονικών αγγελιαφόρων. Κοντά στα τέλη Δεκεμβρίου και πριν από την επιστροφή των εβδομήντα, οκτακόσιοι επισκέπτες περίπου είχαν συγκεντρωθεί γύρω από τον Κύριο, και είχαν βρει κατάλυμα στην κατασκήνωση του Δαυίδ.		163:5.3 (1806.4) David did all this on his own initiative, though he had taken counsel with Philip and Matthew at Magadan. He employed the larger part of his former messenger corps as his helpers in conducting this camp; he now used less than twenty men on regular messenger duty. Near the end of December and before the return of the seventy, almost eight hundred visitors were gathered about the Master, and they found lodging in David’s camp.
6. Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ^top		6. The Return of the Seventy ^top
163:6.1 (1806.5) Την Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου, ενώ ο Ιησούς βρισκόταν στους κοντινούς λόφους με τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, οι εβδομήντα αγγελιαφόροι έφταναν κατά ζεύγη, συνοδευόμενοι από πολλούς πιστούς, στο αρχηγείο της Πέλλας. Οι εβδομήντα συγκεντρώθηκαν στο μέρος της διδασκαλίας κατά τις πέντε, όταν ο Ιησούς γύρισε στην κατασκήνωση. Το βραδινό φαγητό καθυστέρησε περισσότερο από μια ώρα, ενόσω οι ενθουσιώδεις του ευαγγελίου της βασιλείας, αφηγούνταν τις εμπειρίες τους. Οι αγγελιαφόροι του Δαυίδ είχαν μεταφέρει πολλές από τις ειδήσεις αυτές στους αποστόλους τις προηγούμενες εβδομάδες, αλλά ήταν πράγματι γοητευτικό να ακούει κανείς τους νεοχειροτονημένους δασκάλους του ευαγγελίου να αφηγούνται προσωπικά πώς οι ‘πεινασμένοι’ Ιουδαίοι και ειδωλολάτρες είχαν δεχτεί το μήνυμά τους. Τελικά ο Ιησούς μπορούσε να βλέπει άνδρες να διαδίδουν τα καλά νέα χωρίς την προσωπική παρουσία του. Ο Κύριος γνώριζε τώρα ότι μπορούσε να αφήσει τον κόσμο αυτό χωρίς να εμποδίζεται σοβαρά η πρόοδος της βασιλείας.		163:6.1 (1806.5) On Friday, December 30, while Jesus was away in the near-by hills with Peter, James, and John, the seventy messengers were arriving by couples, accompanied by numerous believers, at the Pella headquarters. All seventy were assembled at the teaching site about five o’clock when Jesus returned to the camp. The evening meal was delayed for more than an hour while these enthusiasts for the gospel of the kingdom related their experiences. David’s messengers had brought much of this news to the apostles during previous weeks, but it was truly inspiring to hear these newly ordained teachers of the gospel personally tell how their message had been received by hungry Jews and gentiles. At last Jesus was able to see men going out to spread the good news without his personal presence. The Master now knew that he could leave this world without seriously hindering the progress of the kingdom.
163:6.2 (1807.1) Όταν οι εβδομήντα διηγήθηκαν πως «ακόμα και οι διάβολοι υποτάσσοντο» σ’ αυτούς, αναφερόντουσαν στις θαυματουργικές θεραπείες που είχαν ενεργήσει στις περιπτώσεις θυμάτων νευρικών διαταραχών. Παρόλ’ αυτά, λίγες περιπτώσεις υπήρξαν πραγματικής πνευματικής κατοχής που ανακουφίστηκαν από τους υπηρέτες αυτούς, και αναφερόμενος σε αυτούς ο Ιησούς είπε: «Δεν είναι παράξενο που αυτά τα ανυπάκουα κατώτερα πνεύματα υποτάχθηκαν σε σας, δεδομένου ότι πρόσεξα το Σατανά να πέφτει σαν αστραπή από τον ουρανό. Αλλά μη χαίρεστε υπερβολικά γι αυτό, επειδή σας δηλώνω ότι, μόλις επιστρέψω στον Πατέρα μου, θα στείλουμε το πνεύμα μας στις διάνοιες των ανθρώπων, έτσι ώστε δεν θα μπορούν πλέον αυτά τα παραπλανημένα πνεύματα να μπαίνουν στη σκέψη των άτυχων θνητών. Χαίρομαι μαζί σας που έχετε δύναμη με τους ανθρώπους, αλλά μην το παίρνετε επάνω σας, εξαιτίας αυτής της εμπειρίας, αλλά αντίθετα να χαίρεστε επειδή τα ονόματά σας είναι γραμμένα στους καταλόγους του ουρανού, και επειδή έτσι θα συνεχίσετε μια σταδιοδρομία πνευματικής κατάκτησης χωρίς τέλος.		163:6.2 (1807.1) When the seventy related how “even the devils were subject” to them, they referred to the wonderful cures they had wrought in the cases of victims of nervous disorders. Nevertheless, there had been a few cases of real spirit possession relieved by these ministers, and referring to these, Jesus said: “It is not strange that these disobedient minor spirits should be subject to you, seeing that I beheld Satan falling as lightning from heaven. But rejoice not so much over this, for I declare to you that, as soon as I return to my Father, we will send forth our spirits into the very minds of men so that no more can these few lost spirits enter the minds of unfortunate mortals. I rejoice with you that you have power with men, but be not lifted up because of this experience but the rather rejoice that your names are written on the rolls of heaven, and that you are thus to go forward in an endless career of spiritual conquest.”
163:6.3 (1807.2) Εκείνο το χρονικό διάστημα, ακριβώς πριν μοιραστούν το βραδινό φαγητό τους, ο Ιησούς βίωσε μια από εκείνες τις σπάνιες στιγμές συναισθηματικής έκστασης στην οποία οι οπαδοί του σποραδικά είχαν υπάρξει μάρτυρες. Είπε ο Ιησούς: «Σ’ ευχαριστώ, Πατέρα μου, Κύριε του ουρανού και της γης, που ενώ το θαυμαστό αυτό ευαγγέλιο ήταν κρυμμένο από τους σοφούς και τους αυτοδικαιωμένους, το πνεύμα αποκάλυψε όλη την πνευματική δόξα σ’ αυτά τα παιδιά της βασιλείας. Ναι, Πατέρα μου, θα σου ήταν ευάρεστο να το κάνεις αυτό, και χαίρομαι που γνωρίζω ότι τα καλά νέα θα εξαπλωθούν σε όλο τον κόσμο ακόμα και μετά την επιστροφή μου σε σένα και στο έργο το οποίο μου έχεις δώσει να εκτελέσω. Είμαι βαθιά συγκινημένος καθώς αντιλαμβάνομαι ότι θα παραδώσεις όλη την εξουσία στα χέρια μου, που μόνο εσύ γνωρίζεις ποιος είμαι, και που μόνο εγώ σε γνωρίζω πραγματικά, και εκείνοι στους οποίους σε αποκάλυψα. Και όταν θα έχω τελειώσει την αποκάλυψη αυτή στους θνητούς αδελφούς μου, θα συνεχίσω την αποκάλυψη στα δημιουργήματά σου στους ουρανούς».		163:6.3 (1807.2) And it was at this time, just before partaking of the evening meal, that Jesus experienced one of those rare moments of emotional ecstasy which his followers had occasionally witnessed. He said: “I thank you, my Father, Lord of heaven and earth, that, while this wonderful gospel was hidden from the wise and self-righteous, the spirit has revealed these spiritual glories to these children of the kingdom. Yes, my Father, it must have been pleasing in your sight to do this, and I rejoice to know that the good news will spread to all the world even after I shall have returned to you and the work which you have given me to perform. I am mightily moved as I realize you are about to deliver all authority into my hands, that only you really know who I am, and that only I really know you, and those to whom I have revealed you. And when I have finished this revelation to my brethren in the flesh, I will continue the revelation to your creatures on high.”
163:6.4 (1807.3) Όταν ο Ιησούς μίλησε με αυτό τον τρόπο στον Πατέρα του, στράφηκε κατά μέρος για να μιλήσει στους αποστόλους του και στους εξυπηρετητές. «Ευλογημένα είναι τα μάτια που βλέπουν και τα αυτιά που ακούνε αυτά τα πράγματα. Θα σας πω ότι πολλοί προφήτες και πολλοί μεγάλοι άνδρες της παλιάς εποχής είχαν επιθυμήσει να παρατηρήσουν όσα εσείς σήμερα βλέπετε, αλλά δεν τους δωρίθηκε. Και πολλές γενιές παιδιών του φωτός που πρόκειται να έρθουν, όταν ακούσουν γι αυτά τα πράγματα, θα σας ζηλέψουν που εσείς ακούσατε και είδατε αυτά».		163:6.4 (1807.3) When Jesus had thus spoken to the Father, he turned aside to speak to his apostles and ministers: “Blessed are the eyes which see and the ears which hear these things. Let me say to you that many prophets and many of the great men of the past ages have desired to behold what you now see, but it was not granted them. And many generations of the children of light yet to come will, when they hear of these things, envy you who have heard and seen them.”
163:6.5 (1807.4) Μετά, απευθυνόμενος σε όλους τους μαθητές, είπε: «Ακούσατε πόσες πόλεις και χωριά δέχτηκαν τα καλά νέα της βασιλείας, και με ποιο τρόπο έγιναν δεκτοί οι εξυπηρετητές και οι διδάσκαλοί μου από τους Ιουδαίους και τους ειδωλολάτρες. Και είναι πραγματικά ευλογημένες οι κοινότητες αυτές που επέλεξαν να πιστέψουν στο ευαγγέλιο της βασιλείας. Συμφορά όμως θα πέσει πάνω στους κατοίκους της Χοραζίν, της Βηθσαϊδά-Ιουλίας και της Καπερναούμ, τις πόλεις που δεν δέχτηκαν τους αγγελιαφόρους αυτούς. Σας δηλώνω πως αν αυτά τα θαύματα που έγιναν σ’ αυτές τις πόλεις είχαν γίνει στην Τύρο και τη Σιδώνα, ο λαός αυτών, των αποκαλούμενων ειδωλολατρικών πόλεων, θα είχε προ πολλού μετανοήσει με σάκους και στάχτες. Αλήθεια, θα υποφέρουν λιγότερο η Τύρος και η Σιδώνα κατά την ημέρα της κρίσεως».		163:6.5 (1807.4) Then, speaking to all the disciples, he said: “You have heard how many cities and villages have received the good news of the kingdom, and how my ministers and teachers have been received by both the Jew and the gentile. And blessed indeed are these communities which have elected to believe the gospel of the kingdom. But woe upon the light-rejecting inhabitants of Chorazin, Bethsaida-Julias, and Capernaum, the cities which did not well receive these messengers. I declare that, if the mighty works done in these places had been done in Tyre and Sidon, the people of these so-called heathen cities would have long since repented in sackcloth and ashes. It shall indeed be more tolerable for Tyre and Sidon in the day of judgment.”
163:6.6 (1807.5) Την επόμενη ημέρα, το Σάββατο, ο Ιησούς πήρε χώρια τους εβδομήντα και τους είπε: «Πραγματικά ευχαριστήθηκα μαζί σας όταν γυρίσατε, φέρνοντας τα καλά νέα από την υποδοχή του ευαγγελίου της βασιλείας από τόσο πολύ κόσμο σκορπισμένο σε όλη τη Γαλιλαία, τη Σαμάρεια και την Ιουδαία. Γιατί όμως είσαστε τόσο εκπληκτικά καλόκεφοι; Δεν περιμένατε ότι το μήνυμά σας θα εκδήλωνε δυναμισμό στην παραδοχή του; Με τόση λίγη πίστη πήγατε να κηρύξετε το ευαγγέλιο, ώστε επιστρέψατε τόσο έκπληκτοι από την αποτελεσματικότητά του; Και τώρα, αν και δεν θέλω να καταστείλω το πνεύμα χαράς που έχετε, σας προειδοποιώ αυστηρά για τα ψήγματα υπεροψίας, πνευματικής υπεροψίας . Αν μπορούσατε να κατανοήσετε την πτώση του Λούσιφερ, αυτού του άδικου, θα αποφεύγατε σοβαρά όλες τις μορφές πνευματικής υπεροψίας.		163:6.6 (1807.5) The next day being the Sabbath, Jesus went apart with the seventy and said to them: “I did indeed rejoice with you when you came back bearing the good tidings of the reception of the gospel of the kingdom by so many people scattered throughout Galilee, Samaria, and Judea. But why were you so surprisingly elated? Did you not expect that your message would manifest power in its delivery? Did you go forth with so little faith in this gospel that you come back in surprise at its effectiveness? And now, while I would not quench your spirit of rejoicing, I would sternly warn you against the subtleties of pride, spiritual pride. If you could understand the downfall of Lucifer, the iniquitous one, you would solemnly shun all forms of spiritual pride.
163:6.7 (1808.1) Έχετε εισχωρήσει στο μεγάλο αυτό έργο της διδασκαλίας του θνητού ανθρώπου ότι είναι παιδί του Θεού. Σας έδειξα τον τρόπο, πηγαίνετε και πράξετε το καθήκον σας και μην αποκάμετε στο να κάνετε το καλό. Σε όλους εσάς και σε όλους που θα ακολουθήσουν τα βήματά σας δια μέσου των αιώνων, λέγω: Στέκομαι πάντα δίπλα, και η πρόσκληση-κλήση μου είναι, και πάντα θα είναι, Ελάτε σε μένα όλοι όσοι μοχθείτε και είστε βαριά φορτωμένοι και θα σας ξεκουράσω. Βάλτε το ζυγό μου επάνω σας και μάθετε για μένα, γιατί είμαι αληθινός και πιστός και θα βρείτε πνευματική ανάπαυση για τις ψυχές σας».		163:6.7 (1808.1) “You have entered upon this great work of teaching mortal man that he is a son of God. I have shown you the way; go forth to do your duty and be not weary in well doing. To you and to all who shall follow in your steps down through the ages, let me say: I always stand near, and my invitation-call is, and ever shall be, Come to me all you who labor and are heavy laden, and I will give you rest. Take my yoke upon you and learn of me, for I am true and loyal, and you shall find spiritual rest for your souls.”
163:6.8 (1808.2) Και αυτοί βρήκαν ότι τα λόγια του Κυρίου ήταν αληθινά όταν υπέβαλαν σε δοκιμασία τις υποσχέσεις του. Και από εκείνη την ημέρα αμέτρητες χιλιάδες δοκίμασαν επίσης και απέδειξαν τη βεβαιότητα αυτών των ίδιων υποσχέσεων.		163:6.8 (1808.2) And they found the Master’s words to be true when they put his promises to the test. And since that day countless thousands also have tested and proved the surety of these same promises.
7. ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ^top		7. Preparation for the Last Mission ^top
163:7.1 (1808.3) Οι επόμενες λίγες ημέρες ήταν πολυάσχολες στην κατασκήνωση της Πέλλας. Οι προετοιμασίες για την αποστολή στην Περαία είχαν ολοκληρωθεί. Ο Ιησούς και οι συνεργάτες του θα αναλάμβαναν την τελευταία τους αποστολή, τρεις μήνες περιοδεία σε όλη την Περαία, η οποία έληξε μόνο με την είσοδο του Κυρίου στην Ιερουσαλήμ για το τελικό έργο του στη γη. Όλη αυτή την περίοδο το αρχηγείο του Ιησού και οι δώδεκα απόστολοι παρέμειναν εδώ στην κατασκήνωση της Πέλλας.		163:7.1 (1808.3) The next few days were busy times in the Pella camp; preparations for the Perean mission were being completed. Jesus and his associates were about to enter upon their last mission, the three months’ tour of all Perea, which terminated only upon the Master’s entering Jerusalem for his final labors on earth. Throughout this period the headquarters of Jesus and the twelve apostles was maintained here at the Pella camp.
163:7.2 (1808.4) Δεν ήταν πια απαραίτητο για τον Ιησού να πηγαίνει και να διδάσκει τον κόσμο. Τώρα ερχόντουσαν σ’ αυτόν σε αριθμούς που αύξαναν κάθε εβδομάδα και από όλα τα μέρη, όχι μόνο από την Παλαιστίνη αλλά από όλο το ρωμαϊκό κόσμο και από την Εγγύς Ανατολή. Αν και ο Κύριος συμμετείχε στην περιοδεία των εβδομήντα στην Περαία, περνούσε πολύ χρόνο στην κατασκήνωση της Πέλλας, διδάσκοντας τα πλήθη και εκπαιδεύοντας τους δώδεκα. Όλη αυτή την περίοδο των τριών μηνών, τουλάχιστον δέκα απόστολοι παρέμειναν με τον Ιησού. Το σώμα των γυναικών ετοιμάστηκε επίσης να αναχωρήσει, ανά δυο, μαζί με τους εβδομήντα για να εργαστούν στις μεγαλύτερες πόλεις της Περαίας.		163:7.2 (1808.4) It was no longer necessary for Jesus to go abroad to teach the people. They now came to him in increasing numbers each week and from all parts, not only from Palestine but from the whole Roman world and from the Near East. Although the Master participated with the seventy in the tour of Perea, he spent much of his time at the Pella camp, teaching the multitude and instructing the twelve. Throughout this three months’ period at least ten of the apostles remained with Jesus.
163:7.3 (1808.5) Το αρχικό σώμα των δώδεκα γυναικών είχε πρόσφατα εκπαιδεύσει ένα μεγαλύτερο σώμα από πενήντα γυναίκες στο έργο της κατ’ οίκον επίσκεψης και στην τέχνη να φροντίζουν τους αρρώστους και τους πάσχοντες. Η Περπέτουα, η γυναίκα του Σίμωνα Πέτρου, έγινε μέλος αυτού του νέου τμήματος του γυναικείου σώματος και της είχαν εμπιστευθεί την αρχηγεία για το ευρύτερο γυναικείο έργο υπό τον Άμπνερ. Μετά την Πεντηκοστή παρέμεινε με τον επιφανή άνδρα της, συνοδεύοντάς τον σε όλες τις ιεραποστολικές περιοδείες του. Και την ημέρα που ο Πέτρος σταυρώθηκε στη Ρώμη, αυτή δόθηκε σαν τροφή στα άγρια θηρία στην αρένα. Το καινούργιο γυναικείο σώμα είχε επίσης σαν μέλη και τις γυναίκες του Φίλιππου και του Ματθαίου και τη μητέρα του Ιακώβου και του Ιωάννη.		163:7.3 (1808.5) The women’s corps also prepared to go out, two and two, with the seventy to labor in the larger cities of Perea. This original group of twelve women had recently trained a larger corps of fifty women in the work of home visitation and in the art of ministering to the sick and the afflicted. Perpetua, Simon Peter’s wife, became a member of this new division of the women’s corps and was intrusted with the leadership of the enlarged women’s work under Abner. After Pentecost she remained with her illustrious husband, accompanying him on all of his missionary tours; and on the day Peter was crucified in Rome, she was fed to the wild beasts in the arena. This new women’s corps also had as members the wives of Philip and Matthew and the mother of James and John.
163:7.4 (1808.6) Το έργο της βασιλείας ετοιμαζόταν τώρα να εισέλθει στην τελική του φάση κάτω από την προσωπική αρχηγεία του Ιησού. Και αυτή η παρούσα φάση είχε πνευματικό βάθος σε αντίθεση με την εποχή των προηγούμενων ημερών της δημοτικότητας στη Γαλιλαία, που τα πλήθη που ακολουθούσαν τον Κύριο αναζητούσαν να δουν θαύματα. Όμως, υπήρχε ακόμα ένας αριθμός οπαδών που είχαν μόνο υλιστικό ενδιαφέρον και που απέτυχαν να κατανοήσουν την αλήθεια ότι η βασιλεία των ουρανών είναι η πνευματική αδελφότητα του ανθρώπου θεμελιωμένη πάνω στο αιώνιο γεγονός της παγκόσμιας πατρότητας του Θεού.		163:7.4 (1808.6) The work of the kingdom now prepared to enter upon its terminal phase under the personal leadership of Jesus. And this present phase was one of spiritual depth in contrast with the miracle-minded and wonder-seeking multitudes who followed after the Master during the former days of popularity in Galilee. However, there were still any number of his followers who were material-minded, and who failed to grasp the truth that the kingdom of heaven is the spiritual brotherhood of man founded on the eternal fact of the universal fatherhood of God.