Εγγραφο 176		Paper 176
ΤΡΙΤΗ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΤΩΝ ΕΛΑΙΩΝ		Tuesday Evening on Mount Olivet
176:0.1 (1912.1) Εκείνη την Τρίτη το απόγευμα, όταν ο Ιησούς και οι απόστολοι έβγαιναν από τον ναό για να πάνε στο καταυλισμό της Γεσθημανή, ο Ματθαίος, τραβώντας την προσοχή στην κατασκευή του ναού, είπε: «Κύριε, κοίταξε με τι τρόπο είναι κτισμένο αυτό το κτίριο. Βλέπεις τις ογκώδεις πέτρες και τον ωραίο στολισμό¨ γίνεται ποτέ να καταστραφούν αυτά τα κτίρια;» Καθώς πήγαιναν προς το Όρος των Ελαιών, ο Ιησούς είπε: «Βλέπεις αυτές τις πέτρες και τον μεγαλοπρεπή ναό¨ αλήθεια σας λέγω: Στις μέρες που έρχονται σύντομα δεν θα μείνει ούτε μια πέτρα πάνω στην άλλη. Όλες θα γκρεμιστούν.» Αυτές οι παρατηρήσεις που περιέγραφαν την καταστροφή του ιερού ναού προξένησαν την περιέργεια των αποστόλων καθώς περπατούσαν πίσω από τον Κύριο¨ δεν μπορέσουν να συλλάβουν με τον νου τους κανένα γεγονός που θα προξενούσε την καταστροφή του ναού, εκτός από το τέλος του κόσμου.		176:0.1 (1912.1) THIS Tuesday afternoon, as Jesus and the apostles passed out of the temple on their way to the Gethsemane camp, Matthew, calling attention to the temple construction, said: “Master, observe what manner of buildings these are. See the massive stones and the beautiful adornment; can it be that these buildings are to be destroyed?” As they went on toward Olivet, Jesus said: “You see these stones and this massive temple; verily, verily, I say to you: In the days soon to come there shall not be left one stone upon another. They shall all be thrown down.” These remarks depicting the destruction of the sacred temple aroused the curiosity of the apostles as they walked along behind the Master; they could conceive of no event short of the end of the world which would occasion the destruction of the temple.
176:0.2 (1912.2) Για να αποφύγουν τα πλήθη που περνούσαν από την κοιλάδα της Κιδρώνας προς την Γεσθημανή, ο Ιησούς και οι συνεργάτες του προτίμησαν να ανέβουν από την δυτική πλαγιά του Όρους των Ελαιών, για κάποια σύντομη απόσταση και μετά να ακολουθήσουν ένα μονοπάτι που οδηγούσε προς τον ιδιωτικό τους καταυλισμό κοντά στην Γεσθημανή που βρισκόταν κοντά στον τόπο της δημόσιας κατασκήνωσης. Καθώς γύρισαν για να αφήσουν τον δρόμο που οδηγούσε στην Βηθανία , παρατήρησαν τον ναό, που ήταν πανέμορφος μέσα στις αχτίδες του ηλιοβασιλέματος¨ και ενώ βρισκόντουσαν στο βουνό, είδαν τα φώτα της πόλης να εμφανίζονται και να κοίταζαν την ομορφιά του φωτισμένου ναού¨ και εκεί, κάτω από το γλυκό φως της πανσέληνου, ο Ιησούς και οι δώδεκα κάθισαν. Ο Κύριος τους μιλούσε, και ο Ναθαναήλ έκανε την εξής ερώτηση: «Πες μας Κύριε, πως θα ξέρουμε πότε θα γίνουν αυτά τα γεγονότα;»		176:0.2 (1912.2) In order to avoid the crowds passing along the Kidron valley toward Gethsemane, Jesus and his associates were minded to climb up the western slope of Olivet for a short distance and then follow a trail over to their private camp near Gethsemane located a short distance above the public camping ground. As they turned to leave the road leading on to Bethany, they observed the temple, glorified by the rays of the setting sun; and while they tarried on the mount, they saw the lights of the city appear and beheld the beauty of the illuminated temple; and there, under the mellow light of the full moon, Jesus and the twelve sat down. The Master talked with them, and presently Nathaniel asked this question: “Tell us, Master, how shall we know when these events are about to come to pass?”
1. Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ^top		1. The Destruction of Jerusalem ^top
176:1.1 (1912.3) Απαντώντας στην ερώτηση του Ναθαναήλ, ο Ιησούς είπε: «Ναι, θα σας πω για τον καιρό που αυτός ο λαός θα έχει ξεχειλίσει αυτό το ποτήρι της ανομίας του¨ όταν η δικαιοσύνη κατέβει γοργά πάνω στην πόλη των πατέρων μας. Εγώ πρόκειται να σας αφήσω¨ θα πάω στον Πατέρα. Αφού θα έχω φύγει, προσέξτε να μην εξαπατηθείτε από κανέναν γιατί πολλοί θα ΄έρθουν σαν απελευθερωτές και θα αποπλανήσουν πολλούς. Όταν ακούσετε για πολέμους και φήμες πολέμου, μην ταραχτείτε, γιατί παρόλο που όλα αυτά θα γίνουν, το τέλος της Ιερουσαλήμ δεν θα είναι αυτό. Δεν θα έπρεπε να ταραχτείτε από λιμούς και σεισμούς¨ ούτε θα έπρεπε να ανησυχείτε μήπως συλληφθείτε από τις αστικές αρχές και διωχθείτε από για χάη του ευαγγελίου. Θα σας διώξουν από την συναγωγή και θα φυλακιστείτε για χάρη μου, και μερικοί από εσάς θα σκοτωθείτε. Όταν σας φέρουν ενώπιον των κυβερνητών και των ηγετών, θα είναι για να μαρτυρήσετε για την πίστη σας και να δείξετε την σταθερότητά σας στο ευαγγέλιο της βασιλείας. Και όταν σταθείτε ενώπιον των δικαστών, μην έχετε αγωνία από πριν για το τι θα πρέπει να πείτε, γιατί το πνεύμα θα σας διδάξει εκείνη ακριβώς την ώρα τι πρέπει να απαντήσετε στους αντιπάλους σας. Εκείνες τις μέρες του πόνου, ακόμα και οι ίδιοι οι συγγενείς σας, κάτω από την καθοδήγηση εκείνων που απέρριψαν τον Υιό του Ανθρώπου, θα σας παραδώσουν στην φυλακή και στον θάνατο. Για κάποιο διάστημα μπορεί να σας μισούν όλοι οι άνθρωποι εξαιτίας μου, αλλά ακόμα και σε αυτές τις διώξεις εγώ δεν θα σας αφήσω¨ το πνεύμα μου δεν θα σας εγκαταλείψει. Έχετε υπομονή! Να μην αμφιβάλλετε ότι η βασιλεία των ουρανών θα θριαμβεύσει πάνω σε όλους τους εχθρούς της και, στο τέλος θα διακηρυχθεί σε όλα τα έθνη.»		176:1.1 (1912.3) In answering Nathaniel’s question, Jesus said: “Yes, I will tell you about the times when this people shall have filled up the cup of their iniquity; when justice shall swiftly descend upon this city of our fathers. I am about to leave you; I go to the Father. After I leave you, take heed that no man deceive you, for many will come as deliverers and will lead many astray. When you hear of wars and rumors of wars, be not troubled, for though all these things will happen, the end of Jerusalem is not yet at hand. You should not be perturbed by famines or earthquakes; neither should you be concerned when you are delivered up to the civil authorities and are persecuted for the sake of the gospel. You will be thrown out of the synagogue and put in prison for my sake, and some of you will be killed. When you are brought up before governors and rulers, it shall be for a testimony of your faith and to show your steadfastness in the gospel of the kingdom. And when you stand before judges, be not anxious beforehand as to what you should say, for the spirit will teach you in that very hour what you should answer your adversaries. In these days of travail, even your own kinsfolk, under the leadership of those who have rejected the Son of Man, will deliver you up to prison and death. For a time you may be hated by all men for my sake, but even in these persecutions I will not forsake you; my spirit will not desert you. Be patient! doubt not that this gospel of the kingdom will triumph over all enemies and, eventually, be proclaimed to all nations.”
176:1.2 (1913.1) Ο Ιησούς σταμάτησε και κοίταξε την πόλη. Ο Κύριος ήξερε ότι η απόρριψη της πνευματικής ιδέας του Μεσσία, και η τυφλή εμμονή των Εβραίων στην υλική αποστολή του αναμενόμενου απελευθερωτή, σύντομα θα έφερνε τους Εβραίους σε άμεση σύγκρουση με τα ισχυρά Ρωμαϊκά στρατεύματα, και ότι μία τέτοια σύγκρουση θα κατέληγε στην πλήρη συντριβή του Ιουδαϊκού έθνους. Όταν ο λαός του αρνήθηκε την πνευματική του προσφορά και δεν θέλησε να δει το φως του ουρανού που με τόσο έλεος έλαμπε πάνω τους, τότε επισφράγισαν την καταδίκη τους σαν ανεξάρτητος λαός με μια ειδική πνευματική αποστολή στην γη. Ακόμα και οι Εβραίοι ηγέτες έπειτα αναγνώρισαν ότι ήταν αυτή η εγκόσμια ιδέα για τον Μεσσία που τους οδήγησε άμεσα στην αναταραχή που τελικά προξένησε την καταστροφή τους.		176:1.2 (1913.1) Jesus paused while he looked down upon the city. The Master realized that the rejection of the spiritual concept of the Messiah, the determination to cling persistently and blindly to the material mission of the expected deliverer, would presently bring the Jews in direct conflict with the powerful Roman armies, and that such a contest could only result in the final and complete overthrow of the Jewish nation. When his people rejected his spiritual bestowal and refused to receive the light of heaven as it so mercifully shone upon them, they thereby sealed their doom as an independent people with a special spiritual mission on earth. Even the Jewish leaders subsequently recognized that it was this secular idea of the Messiah which directly led to the turbulence which eventually brought about their destruction.
176:1.3 (1913.2) Εφόσον η Ιερουσαλήμ θα γινόταν το λίκνο του πρώτου κινήματος του ευαγγελίου, ο Ιησούς δεν ήθελε οι δάσκαλοι και κήρυκές του να χαθούν σε αυτή την τρομερή συντριβή του Ιουδαϊκού λαού στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ¨ γι αυτό έδωσε αυτές τις οδηγίες στους οπαδούς του. Ο Ιησούς ανησυχούσε πολύ μήπως κάποιοι από τους μαθητές του αναμιχθούν σε αυτές την εξέγερση που πλησίαζε και χαθούν με την πτώση της Ιερουσαλήμ.		176:1.3 (1913.2) Since Jerusalem was to become the cradle of the early gospel movement, Jesus did not want its teachers and preachers to perish in the terrible overthrow of the Jewish people in connection with the destruction of Jerusalem; wherefore did he give these instructions to his followers. Jesus was much concerned lest some of his disciples become involved in these soon-coming revolts and so perish in the downfall of Jerusalem.
176:1.4 (1913.3) Τότε ο Ανδρέας ρώτησε: «Μα Κύριε, αν η Ιερή Πόλη και ο ναός πρόκειται να καταστραφούν, και αν εσύ δεν θα είσαι εδώ να μας καθοδηγείς, πότε θα πρέπει να αφήσουμε την Ιερουσαλήμ;» Είπε ο Ιησούς: «Μπορείτε να παραμείνετε στην πόλη αφού φύγω, ακόμα και σε εκείνες τις μέρες του πόνου και των πικρών διωγμών, αλλά όταν τελικά δείτε την Ιερουσαλήμ να περικυκλώνεται από τα Ρωμαϊκά στρατεύματα μετά την εξέγερση των ψευδό προφητών, τότε θα ξέρετε ότι η ερήμωση πλησιάζει¨ τότε πρέπει να τρέξετε στα βουνά. Μην αφήσετε κανέναν γύρω σας στην πόλη να σας καθυστερήσει για να γλιτώστε, ούτε να αφήσετε κανέναν έξω από την πόλη να σας προκαλέσει να μπείτε μέσα. Θα υπάρξουν μεγάλες συμφορές, γιατί αυτές θα είναι οι μέρες της εκδίκησης των αλλοθρήσκων. Και αφού έχετε φύγει από την πόλη, αυτός ο ανυπάκουος λαός θα πέσει από τα ξένα σπαθιά και αιχμαλωτισθεί από όλα τα έθνη¨ και έτσι η Ιερουσαλήμ θα τσαλαπατηθεί από τους αλλόθρησκους. Εν τω μεταξύ, σας προειδοποιώ, μην εξαπατηθείτε. Αν κανένας έρθει και σας πει, «Κοιτάξτε, να ο Απελευθερωτής,» ή «Κοιτάξτε, εκεί είναι,» να μην το πιστέψετε, γιατί πολλοί ψευτοδιδάσκαλοι θα φανούν και πολλοί θα αποπλανηθούν¨ αλλά εσείς δεν πρέπει να εξαπατηθείτε, γιατί θα σας τα έχω πει όλα αυτά από πριν.»		176:1.4 (1913.3) Then Andrew inquired: “But, Master, if the Holy City and the temple are to be destroyed, and if you are not here to direct us, when should we forsake Jerusalem?” Said Jesus: “You may remain in the city after I have gone, even through these times of travail and bitter persecution, but when you finally see Jerusalem being encompassed by the Roman armies after the revolt of the false prophets, then will you know that her desolation is at hand; then must you flee to the mountains. Let none who are in the city and around about tarry to save aught, neither let those who are outside dare to enter therein. There will be great tribulation, for these will be the days of gentile vengeance. And after you have deserted the city, this disobedient people will fall by the edge of the sword and will be led captive into all nations; and so shall Jerusalem be trodden down by the gentiles. In the meantime, I warn you, be not deceived. If any man comes to you, saying, ‘Behold, here is the Deliverer,’ or ‘Behold, there is he,’ believe it not, for many false teachers will arise and many will be led astray; but you should not be deceived, for I have told you all this beforehand.”
176:1.5 (1913.4) Οι απόστολοι καθόντουσαν σιωπηλοί στο φεγγαρόφωτο για αρκετή ώρα όσο στριφογυρνούσαν στο μυαλό τους αυτές τις εκπληκτικές προβλέψεις του Κυρίου. Και ήταν σε συμμόρφωση με αυτές τις προειδοποιήσεις που όλη η ομάδα των πιστών και μαθητών έφυγαν από την Ιερουσαλήμ μόλις εμφανίστηκαν για πρώτη φορά οι Ρωμαίοι στρατιώτες, βρίσκοντας ασφαλές καταφύγιο στην Πέλλα προς τον βορρά.		176:1.5 (1913.4) The apostles sat in silence in the moonlight for a considerable time while these astounding predictions of the Master sank into their bewildered minds. And it was in conformity with this very warning that practically the entire group of believers and disciples fled from Jerusalem upon the first appearance of the Roman troops, finding a safe shelter in Pella to the north.
176:1.6 (1913.5) Ακόμα και μετά από αυτή την ξεκάθαρη προειδοποίηση, πολλοί οπαδοί του Ιησού ερμήνευαν αυτές τις προβλέψεις σαν να αναφερόντουσαν στις αλλαγές που θα συνέβαιναν στην Ιερουσαλήμ όταν η επανεμφάνιση του Μεσσία θα είχε σαν αποτέλεσμα την ίδρυση της Νέας Ιερουσαλήμ και την επέκταση της πόλης σε παγκόσμια πρωτεύουσα. Μέσα στο μυαλό τους αυτοί οι Εβραίοι ήταν αποφασισμένοι να συνδέσουν την καταστροφή του ναού με το «τέλος του κόσμου.» Πίστευαν ότι αυτή η Νέα Ιερουσαλήμ θα κάλυπτε όλη την Παλαιστίνη¨ ότι το τέλος του κόσμου θα το ακολουθούσε αμέσως η εμφάνιση των «νέων ουρανών και της νέας γης.» Γι αυτό δεν ήταν παράξενο που ο Πέτρος είπε: «Κύριε, ξέρουμε ότι όλα αυτά τα πράγματα θα περάσουν όταν οι νέοι ουρανοί και η νέα γη εμφανιστεί, αλλά πως θα ξέρουμε πότε θα επιστρέψεις για να τα φέρεις όλα αυτά;»		176:1.6 (1913.5) Even after this explicit warning, many of Jesus’ followers interpreted these predictions as referring to the changes which would obviously occur in Jerusalem when the reappearing of the Messiah would result in the establishment of the New Jerusalem and in the enlargement of the city to become the world’s capital. In their minds these Jews were determined to connect the destruction of the temple with the “end of the world.” They believed this New Jerusalem would fill all Palestine; that the end of the world would be followed by the immediate appearance of the “new heavens and the new earth.” And so it was not strange that Peter should say: “Master, we know that all things will pass away when the new heavens and the new earth appear, but how shall we know when you will return to bring all this about?”
176:1.7 (1914.1) Όταν ο Ιησούς το άκουσε αυτό, έμεινε σκεφτικός για λίγη ώρα και έπειτα είπε: «Πάντα σφάλλετε αφού πάντα προσπαθείτε να προσαρμόσετε την νέα διδασκαλία στην παλιά¨ είσαστε αποφασισμένοι να παρερμηνεύετε όλη την διδασκαλία μου¨ επιμένετε να ερμηνεύετε το ευαγγέλιο ανάλογα με τις καθιερωμένες πεποιθήσεις σας. Παρόλα αυτά, θα προσπαθήσω να σας διαφωτίσω.»		176:1.7 (1914.1) When Jesus heard this, he was thoughtful for some time and then said: “You ever err since you always try to attach the new teaching to the old; you are determined to misunderstand all my teaching; you insist on interpreting the gospel in accordance with your established beliefs. Nevertheless, I will try to enlighten you.”
2. Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ^top		2. The Master’s Second Coming ^top
176:2.1 (1914.2) Σε πολλές περιπτώσεις ο Ιησούς είχε κάνει κάποιες δηλώσεις που έκαναν τους ακροατές του να συμπεράνουν ότι, ενώ τώρα σκόπευε να αφήσει σύντομα αυτό τον κόσμο, σίγουρα θα επέστρεφε να ολοκληρώσει το έργο της ουράνιας βασιλείας. Όσο μεγάλωνε η βεβαιότητά τους ότι θα τους άφηνε, και αφού θα είχε πλέον φύγει από αυτόν τον κόσμο, ήταν πολύ φυσικό οι οπαδοί του να πιαστούν από τις υποσχέσεις που τους είχε δώσει ότι θα γύριζε. Η θεωρία του δευτέρου ερχομού του Χριστού ενσωματώθηκε έτσι πολύ γρήγορα στις διδασκαλίες των Χριστιανών, και σχεδόν κάθε γενιά μαθητών πίστευε με ευλαβικά σε αυτή την αλήθεια και προσδοκούσε σε αυτό το δεύτερο ερχομό.		176:2.1 (1914.2) On several occasions Jesus had made statements which led his hearers to infer that, while he intended presently to leave this world, he would most certainly return to consummate the work of the heavenly kingdom. As the conviction grew on his followers that he was going to leave them, and after he had departed from this world, it was only natural for all believers to lay fast hold upon these promises to return. The doctrine of the second coming of Christ thus became early incorporated into the teachings of the Christians, and almost every subsequent generation of disciples has devoutly believed this truth and has confidently looked forward to his sometime coming.
176:2.2 (1914.3) Αν ήταν να αποχωριστούν τον Κύριό και Διδάσκαλό τους, πόσο περισσότερο αυτοί οι πρώτοι μαθητές και απόστολοι πιάστηκαν από αυτή του την υπόσχεση ότι θα γυρίσει, και δεν έχασαν καιρό και συνέδεσαν αυτή την καταστροφή της Ιερουσαλήμ που είχε προφητέψει ο Κύριος με την υπόσχεσή του για την επιστροφή του. Και συνέχισαν να ερμηνεύουν έτσι τα λόγια του παρά το ότι, όλο το βράδυ της διδασκαλίας στο Όρος των Ελαιών, ο Κύριος κατέβαλε μεγάλες φροντίδες να εμποδίσει ένα τέτοιο σφάλμα.		176:2.2 (1914.3) If they were to part with their Master and Teacher, how much more did these first disciples and the apostles grasp at this promise to return, and they lost no time in associating the predicted destruction of Jerusalem with this promised second coming. And they continued thus to interpret his words notwithstanding that, throughout this evening of instruction on Mount Olivet, the Master took particular pains to prevent just such a mistake.
176:2.3 (1914.4) Συμπληρώνοντας ακόμα την απάντηση στον Πέτρο, ο Ιησούς είπε: «Γιατί ψάχνετε ακόμα για τον Υιό του Ανθρώπου να καθίσει στον θρόνο του Δαβίδ και περιμένετε ότι θα εκπληρωθούν τα υλικά όνειρα των Εβραίων; Δεν σας έχω πει όλα αυτά τα χρόνια ότι τι βασίλειό μου δεν είναι σε αυτόν τον κόσμο; Τα πράγματα που κοιτάτε τώρα πλησιάζουν στο τέλος τους, αλλά αυτή θα είναι μια νέα αρχή από την οποία το ευαγγέλιο της βασιλείας θα πάει σε όλο τον κόσμο και θα απλωθεί σε όλους τους λαούς. Και όταν η βασιλεία έχει φτάσει στην πλήρη εκπλήρωσή της, να είστε βέβαιοι ότι ο Πατέρας στον ουρανό θα σας επισκεφθεί με μια ολοκληρωμένη αποκάλυψη της αλήθειας και μια διευρυμένη επίδειξη δικαιοσύνης, σαν αυτή που ήδη προσέφερε στον κόσμο, αυτόν δηλαδή που έγινε μετά ο πρίγκιπας του σκότους, και έπειτα τον Αδάμ, και αργότερα τον Μελχισεδέκ, και αυτές τις μέρες, τον Υιό του Ανθρώπου. Και έτσι ο Πατέρας μου θα συνεχίσει να εκδηλώνει το έλεός του και να φανερώνει την αγάπη του, ακόμα και σε αυτόν τον σκοτεινό και μοχθηρό κόσμο. Έτσι και εγώ, αφού ο Πατέρας μου θα με έχει περιβάλει με όλη την δύναμη και εξουσία, θα συνεχίσω να παρακολουθώ την τύχη σας και να σας καθοδηγώ στις υποθέσεις της βασιλείας των ουρανών δια της παρουσίας του πνεύματος μου, το οποίο σύντομα θα επιφοιτήσω σε όλη την σάρκα. Παρόλο που θα είμαι παρών μαζί σας με το πνεύμα μου, επίσης σας υπόσχομαι ότι κάποτε θα επιστρέψω σε αυτόν τον κόσμο, όπου έζησα αυτή την ζωή στην σάρκα και πέτυχα την εμπειρία της ταυτόχρονης αποκάλυψης του Θεού στον άνθρωπο και της οδήγησης του ανθρώπου στον Θεό. Πολύ σύντομα πρέπει να σας αφήσω και να αναλάβω το έργο που μου έχει ο αναθέσει ο Πατέρα μου, αλλά να έχετε θάρρος, γιατί κάποια στιγμή θα επιστρέψω. Εν τω μεταξύ, το Πνεύμα μου της Αλήθειας ενός σύμπαντος θα σας εμψυχώνει και θα σας καθοδηγεί.		176:2.3 (1914.4) In further answer to Peter’s question, Jesus said: “Why do you still look for the Son of Man to sit upon the throne of David and expect that the material dreams of the Jews will be fulfilled? Have I not told you all these years that my kingdom is not of this world? The things which you now look down upon are coming to an end, but this will be a new beginning out of which the gospel of the kingdom will go to all the world and this salvation will spread to all peoples. And when the kingdom shall have come to its full fruition, be assured that the Father in heaven will not fail to visit you with an enlarged revelation of truth and an enhanced demonstration of righteousness, even as he has already bestowed upon this world him who became the prince of darkness, and then Adam, who was followed by Melchizedek, and in these days, the Son of Man. And so will my Father continue to manifest his mercy and show forth his love, even to this dark and evil world. So also will I, after my Father has invested me with all power and authority, continue to follow your fortunes and to guide in the affairs of the kingdom by the presence of my spirit, who shall shortly be poured out upon all flesh. Even though I shall thus be present with you in spirit, I also promise that I will sometime return to this world, where I have lived this life in the flesh and achieved the experience of simultaneously revealing God to man and leading man to God. Very soon must I leave you and take up the work the Father has intrusted to my hands, but be of good courage, for I will sometime return. In the meantime, my Spirit of the Truth of a universe shall comfort and guide you.
176:2.4 (1915.1) «Τώρα με βλέπετε σε αδυναμία και στην σάρκα, αλλά όταν επιστρέψω, θα είναι με δύναμη και στο πνεύμα, αλλά μόνο τα μάτια του πνεύματος θα δουν τον Υιό του Ανθρώπου δοξασμένο από τον Πατέρα και εμφανιζόμενο στην γη εν ονόματί του.		176:2.4 (1915.1) “You behold me now in weakness and in the flesh, but when I return, it shall be with power and in the spirit. The eye of flesh beholds the Son of Man in the flesh, but only the eye of the spirit will behold the Son of Man glorified by the Father and appearing on earth in his own name.
176:2.5 (1915.2) «Αλλά ο καιρός της επανεμφάνισης του Υιού του Ανθρώπου είναι γνωστός μόνο στα συμβούλια του Παραδείσου¨ ούτε οι άγγελοι του ουρανού δεν γνωρίζουν πότε θα συμβεί αυτό. Όμως, θα πρέπει να καταλάβετε ότι, όταν αυτό το ευαγγέλιο της βασιλείας θα έχει διακηρυχθεί σε όλο τον κόσμο για την σωτηρία όλων των λαών, και όταν η πληρότητα μιας εποχής έχει πια ολοκληρωθεί, ο Πατέρας θα σας στείλει μια άλλη απονομή προσφοράς, ειδάλλως ο Υιός του Ανθρώπου θα επιστρέψει να κρίνει την εποχή.		176:2.5 (1915.2) “But the times of the reappearing of the Son of Man are known only in the councils of Paradise; not even the angels of heaven know when this will occur. However, you should understand that, when this gospel of the kingdom shall have been proclaimed to all the world for the salvation of all peoples, and when the fullness of the age has come to pass, the Father will send you another dispensational bestowal, or else the Son of Man will return to adjudge the age.
176:2.6 (1915.3) «Και τώρα όσον αφορά τα μαρτύρια της Ιερουσαλήμ, για τα οποία σας έχω μιλήσει, ακόμα και αυτή η γενιά δεν θα έχει περάσει μέχρι να εκπληρωθούν τα λόγια μου¨ αλλά όσον αφορά τον καιρό της επανεμφάνισης του Υιού του Ανθρώπου, κανένας στον ουρανό ή στην γη δεν τολμά να μιλήσει. Αλλά θα πρέπει να είσαστε συνετοί όσον αφορά την ωρίμανση μιας εποχής¨ θα πρέπει να έχετε το νου σας για να διακρίνετε τα σημάδια των καιρών. Ξέρετε ότι η συκιά δείχνει τα τρυφερά της βλαστάρια και παράγει τα φύλλα της όταν πλησιάζει το καλοκαίρι. Έτσι, όταν ο κόσμος θα έχει περάσει μέσα από ένα μακροχρόνια χειμώνα υλιστικού τρόπου σκέψης και διακρίνετε τον ερχομό της πνευματικής άνοιξης μιας νέας απονομής, τότε θα πρέπει να καταλάβετε ότι πλησιάζει το καλοκαίρι μιας νέας επίσκεψης.		176:2.6 (1915.3) “And now concerning the travail of Jerusalem, about which I have spoken to you, even this generation will not pass away until my words are fulfilled; but concerning the times of the coming again of the Son of Man, no one in heaven or on earth may presume to speak. But you should be wise regarding the ripening of an age; you should be alert to discern the signs of the times. You know when the fig tree shows its tender branches and puts forth its leaves that summer is near. Likewise, when the world has passed through the long winter of material-mindedness and you discern the coming of the spiritual springtime of a new dispensation, should you know that the summertime of a new visitation draws near.
176:2.7 (1915.4) «Αλλά τι σχέση η σημασία αυτής της διδασκαλίας με τον ερχομό των Υιών του Θεού; Δεν αντιλαμβάνεστε ότι, όταν ο καθένας κληθεί να καταθέσει τον αγώνα της ζωής του και να περάσει μέσα από τις θύρες του θανάτου, στέκεστε τότε στην άμεση παρουσία της κρίσης, και ότι θα βρίσκεστε πρόσωπο με πρόσωπο με τα γεγονότα μιας νέας απονομής υπηρεσίας στο αιώνιο σχέδιο του άπειρου Πατέρα; Αυτό που όλος ο κόσμος πρέπει να αντιμετωπίσει σας κυριολεκτικό γεγονός στο τέλος μιας εποχής, εσείς, σαν άτομα, θα πρέπει με σιγουρότατα να αντιμετωπίστε σαν προσωπική εμπειρία όταν φτάσετε στο τέλος της φυσικής ζωής σας και έπειτα συνεχίσετε ώστε να έρθετε αντιμέτωποι με τις συνθήκες και απαιτήσεις στην επόμενη αποκάλυψη της αιώνιας προόδου της βασιλείας του Πατέρα.»		176:2.7 (1915.4) “But what is the significance of this teaching having to do with the coming of the Sons of God? Do you not perceive that, when each of you is called to lay down his life struggle and pass through the portal of death, you stand in the immediate presence of judgment, and that you are face to face with the facts of a new dispensation of service in the eternal plan of the infinite Father? What the whole world must face as a literal fact at the end of an age, you, as individuals, must each most certainly face as a personal experience when you reach the end of your natural life and thereby pass on to be confronted with the conditions and demands inherent in the next revelation of the eternal progression of the Father’s kingdom.”
176:2.8 (1915.5) Από όλες τις διδασκαλίες που έκανε ο Κύριος στους αποστόλους του, καμία δεν μπερδεύτηκε τόσο μέσα στο μυαλό τους όσο αυτή, που δόθηκε εκείνη την Τρίτη το βράδυ στο όρος των Ελαιών, και αφορούσε το διπλό θέμα της καταστροφής της Ιερουσαλήμ και του δικού του δεύτερου ερχομού. Έτσι, πολύ λίγο συμφωνούσαν τα μεταγενέστερα γραπτά τα βασισμένα στις μνήμες όσων είπε ο Κύριος σε εκείνη την ασυνήθιστη περίσταση. Συνεπώς, όταν τα αρχεία για όσα ελέχθησαν εκείνη την Τρίτη το βράδυ έμειναν κενά, καλλιεργήθηκαν πολλές παραδόσεις¨ και πολύ νωρίς τον δεύτερο αιώνα ένα Ιουδαϊκό αποκαλυπτικό έργο για τον Μεσσία που γράφτηκε από κάποιον Σέλτα, που ανήκε στην αυλή του Αυτοκράτορα Καλιγούλα, ενσωματώθηκε ολόκληρο στο ευαγγέλιο του Ματθαίου και έπειτα προστέθηκε (μερικώς) στα αρχεία του Μάρκου και του Λουκά. Ήταν σε αυτά τα γραπτά του Σέλτα που εμφανίστηκε η παραβολή των δέκα παρθένων. Κανένα τμήμα του ευαγγελίου δεν υπέστη ποτέ τέτοια παρερμηνεία όσο η διδασκαλία εκείνης της νύχτας. Αλλά ο απόστολος Ιωάννης ποτέ δεν συγχύστηκε έτσι.		176:2.8 (1915.5) Of all the discourses which the Master gave his apostles, none ever became so confused in their minds as this one, given this Tuesday evening on the Mount of Olives, regarding the twofold subject of the destruction of Jerusalem and his own second coming. There was, therefore, little agreement between the subsequent written accounts based on the memories of what the Master said on this extraordinary occasion. Consequently, when the records were left blank concerning much that was said that Tuesday evening, there grew up many traditions; and very early in the second century a Jewish apocalyptic about the Messiah written by one Selta, who was attached to the court of the Emperor Caligula, was bodily copied into the Matthew Gospel and subsequently added (in part) to the Mark and Luke records. It was in these writings of Selta that the parable of the ten virgins appeared. No part of the gospel record ever suffered such confusing misconstruction as this evening’s teaching. But the Apostle John never became thus confused.
176:2.9 (1915.6) Την ώρα που αυτοί οι δεκατρείς άνδρες έκαναν το ταξίδι της επιστροφής στην κατασκήνωση, ήταν σιωπηλοί και σε μεγάλη υπερένταση. Ο Ιούδας τελικά ισχυροποίησε την απόφαση του να εγκαταλείψει τους συντρόφους του. Ήταν περασμένη ώρα όταν ο Δαβίδ του Ζεβεδαίου, ο Ιωάννης Μάρκος, και ένας αριθμός ηγετικών μαθητών καλωσόρισαν τον Ιησού και τους δώδεκα στην νέα κατασκήνωση, αλλά οι απόστολοι δεν ήθελαν να κοιμηθούν¨ ήθελαν να μάθουν περισσότερα για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, την αναχώρηση του Κυρίου, και το τέλος του κόσμου.		176:2.9 (1915.6) As these thirteen men resumed their journey toward the camp, they were speechless and under great emotional tension. Judas had finally confirmed his decision to abandon his associates. It was a late hour when David Zebedee, John Mark, and a number of the leading disciples welcomed Jesus and the twelve to the new camp, but the apostles did not want to sleep; they wanted to know more about the destruction of Jerusalem, the Master’s departure, and the end of the world.
3. Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟ ^top		3. Later Discussion at the Camp ^top
176:3.1 (1916.1) Όταν καμιά εικοσαριά από αυτούς μαζεύτηκαν γύρω από την φωτιά, ο Θωμάς ρώτησε: «Εφόσον θα γυρίσεις να ολοκληρώσεις το έργο της βασιλείας, ποια θα πρέπει να είναι η στάση μας όσο εσύ λείπεις για το έργο του Πατέρα;» Και ο Ιησούς κοιτάζοντάς τους πάνω από το φως της φωτιάς, απάντησε:		176:3.1 (1916.1) As they gathered about the campfire, some twenty of them, Thomas asked: “Since you are to return to finish the work of the kingdom, what should be our attitude while you are away on the Father’s business?” As Jesus looked them over by the firelight, he answered:
176:3.2 (1916.2) «Ακόμα και εσύ, Θωμά, δεν μπόρεσες να καταλάβεις αυτά που έλεγα. Δεν σας έχω διδάξει όλο αυτό τον καιρό ότι η σχέση σας με την βασιλεία είναι πνευματική και ατομική, θέμα εξ ολοκλήρου προσωπικής εμπειρίας με το πνεύμα μέσα από την συνειδητοποίηση της πίστης ότι είσαστε υιοί του Θεού; Τι άλλο να πω; Η πτώση εθνών, η συντριβή αυτοκρατοριών, η καταστροφή των απίστων Εβραίων, το τέλος μια εποχής, ακόμα και το τέλος του κόσμου, τι σχέση έχουν όλα αυτά τα πράγματα με κάποιον που πιστεύει σε αυτό το ευαγγέλιο, και που έχει κρύψει την ζωή του μέσα στην ασφάλεια του αιώνιου βασιλείου; Εσείς που γνωρίζετε τον Θεό και πιστεύετε στο ευαγγέλιο έχετε ήδη λάβει την βεβαιότητα της αιώνιας ζωής. Εφόσον έχετε ζήσει τις ζωές σας στο πνεύμα και για τον Πατέρα, τίποτα δεν μπορεί να σας απασχολεί σοβαρά. Οι ιδρυτές της βασιλείας, οι διαπιστευμένοι πολίτες της ουράνιας βασιλείας, δεν πρέπει να ενοχλούνται από προσωρινές ταραχές ή επίγειους κατακλυσμούς. Τι σημασία έχει για σας που πιστεύετε σε αυτό το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών αν αναποδογυρίσουν τα έθνη, τελειώσει η εποχή, ή αν όλα τα υλικά πράγματα συντριβούν, εφόσον γνωρίζετε ότι η ζωή σας είναι το δώρο του Υιού, και ότι είναι αιώνια ασφαλισμένο από τον Πατέρα; Έχοντας ζήσει την προσωρινή σας ζωή μέσα από την πίστη και έχοντας παραχωρήσει τους καρπούς του πνεύματος όπως την ορθότητα της υπηρεσίας αγάπης προς τους συνανθρώπους σας, μπορείτε με σιγουριά να προσδοκείτε το επόμενο βήμα στην αιώνια σταδιοδρομία με την ίδια πίστη επιβίωσης που σας βοήθησε να διεκπεραιώσετε την πρώτη σας γήινη περιπέτεια με την ιδιότητα του υιού του Θεού.		176:3.2 (1916.2) “And even you, Thomas, fail to comprehend what I have been saying. Have I not all this time taught you that your connection with the kingdom is spiritual and individual, wholly a matter of personal experience in the spirit by the faith-realization that you are a son of God? What more shall I say? The downfall of nations, the crash of empires, the destruction of the unbelieving Jews, the end of an age, even the end of the world, what have these things to do with one who believes this gospel, and who has hid his life in the surety of the eternal kingdom? You who are God-knowing and gospel-believing have already received the assurances of eternal life. Since your lives have been lived in the spirit and for the Father, nothing can be of serious concern to you. Kingdom builders, the accredited citizens of the heavenly worlds, are not to be disturbed by temporal upheavals or perturbed by terrestrial cataclysms. What does it matter to you who believe this gospel of the kingdom if nations overturn, the age ends, or all things visible crash, since you know that your life is the gift of the Son, and that it is eternally secure in the Father? Having lived the temporal life by faith and having yielded the fruits of the spirit as the righteousness of loving service for your fellows, you can confidently look forward to the next step in the eternal career with the same survival faith that has carried you through your first and earthly adventure in sonship with God.
176:3.3 (1916.3) «Κάθε γενιά πιστών θα έπρεπε να συνεχίζει το έργο της , σαν πρόκειται να επιστρέψει ο Υιός του Ανθρώπου από στιγμή σε στιγμή, ακριβώς όπως κάθε πιστός ατομικά συνεχίζει το έργο της ζωής του μπροστά στον αναπόφευκτο και αναμενόμενο φυσικό θάνατο. Όταν έχεις μέσα από την πίστη σου καθιερώσει τον εαυτό σου σαν υιό του Θεού, τίποτα άλλο δεν έχει σημασία μπροστά στην βεβαιότητα της επιβίωσης. Αλλά μην κάνετε κανένα λάθος! Αυτή η πίστη της επιβίωσης είναι μια ζωντανή πίστη, και όλο και περισσότερο παράγει τους καρπούς εκείνου του θείου πνεύματος που την ενέπνευσε αρχικά στην ανθρώπινη καρδιά. Το ότι μια φορά αποδεχτήκατε την ιδιότητα του υιού στην ουράνια βασιλεία δεν θα σας σώσει μπροστά στην γνώση και συνεχή απόρριψη εκείνων των αληθειών που έχουν να κάνουν με την πνευματική καρποφορία των υιών του Θεού στην σάρκα. Εσείς που ήσασταν μαζί μου στο έργο του Πατέρα στην γη μπορείτε ακόμα και τώρα να εγκαταλείψετε την βασιλεία αν ανακαλύψετε ότι δεν αγαπάτε τον δρόμο της υπηρεσίας του Πατέρα προς την ανθρωπότητα.		176:3.3 (1916.3) “Each generation of believers should carry on their work, in view of the possible return of the Son of Man, exactly as each individual believer carries forward his lifework in view of inevitable and ever-impending natural death. When you have by faith once established yourself as a son of God, nothing else matters as regards the surety of survival. But make no mistake! this survival faith is a living faith, and it increasingly manifests the fruits of that divine spirit which first inspired it in the human heart. That you have once accepted sonship in the heavenly kingdom will not save you in the face of the knowing and persistent rejection of those truths which have to do with the progressive spiritual fruit-bearing of the sons of God in the flesh. You who have been with me in the Father’s business on earth can even now desert the kingdom if you find that you love not the way of the Father’s service for mankind.
176:3.4 (1916.4) «Σαν άτομα, και σαν γενιά πιστών, ακούστε με καθώς θα σας διηγηθώ μια παραβολή: Ήταν κάποιος σπουδαίος άνθρωπος που, πριν ξεκινήσει για ένα μακρινό ταξίδι σε μια άλλη χώρα, κάλεσε ενώπιόν του όλους τους έμπιστους υπηρέτες του και παρέδωσε στα χέρια τους όλα του τα αγαθά. Στον ένα έδωσε πέντε τάλαντα, στον άλλο δύο, και στον άλλου ένα. Και ούτω κάθε εξής σε όλους τους τιμώμενους βοηθούς του, στον καθένας τους εμπιστεύτηκε τα αγαθά του ανάλογα με τις ικανότητές τους¨ και έπειτα ξεκίνησε για το ταξίδι του. Όταν ο αφέντης τους είχε αναχωρήσει, οι υπηρέτες του ανασκουμπώθηκαν στην δουλειά για να βγάλουν κέρδη από τον πλούτο που τους είχαν εμπιστευτεί. Αμέσως εκείνος που είχε λάβει τα πέντε τάλαντα άρχισε να τα αξιοποιεί και πολύ γρήγορα είχε κέρδος άλλων πέντε ταλάντων. Κατά παρόμοιο τρόπο αυτός που είχε λάβει τα δύο, κέρδισε ‘άλλα δύο. Έτσι και όλοι οι άλλοι υπηρέτες έβγαλαν κέρδη για τον κύριό τους κτός από εκείνον που είχε λάβει το ένα τάλαντο. Αυτός έφυγε μόνος του και έσκαψε μια τρύπα στην γη όπου έκρυψε τα χρήματα του αφέντη του. Σύντομα ο αφέντης εκείνων των υπηρετών επέστρεψε απρόσμενα και κάλεσε τους υπηρέτες του για έναν απολογισμό. Και όταν όλοι παρουσιάστηκαν μπροστά στον αφέντη τους, αυτός που είχε λάβει τα πέντε τάλαντα παρουσίασε τα χρήματα που του είχε εμπιστευτεί ο αφέντης του και τα άλλα πέντε τάλαντα που είχε κερδίσει, λέγοντας, «Κύριε, μου έδωσες πέντε τάλαντα να επενδύσω, και με χαρά μου σου παραδίδω άλλα πέντε τάλαντα κέρδος.» Και τότε ο κύριός του, του είπε: «Μπράβο, καλέ και πιστέ μου υπηρέτη, ήσουν πιστός σε πολλά πράγματα¨ τώρα θα σε διορίσω υπεύθυνο σε πολλά¨ λάβε και εσύ μέρος από την χαρά του κυρίου σου.» Και έπειτα εκείνος που είχε λάβει τα δύο τάλαντα παρουσιάστηκε, λέγοντας: «Κύριε, που παράδωσες δύο τάλαντα, και ορίστε, κέρδισα άλλα δύο τάλαντα.» Και ο κύριός του τότε του είπε: «Μπράβο καλέ και πιστέ μου υπηρέτη¨ και εσύ ήσουν πιστός σε μερικά πράγματα, και τώρα θα σε ορίσω υπεύθυνο σε πολλά¨ λάβε και εσύ μέρος στην χαρά του κυρίου σου.» Και μετά ήρθε η σειρά εκείνου που είχε λάβει το ένα τάλαντο, να δώσει λογαριασμό. Αυτός ο υπηρέτης παρουσιάστηκε και είπε, «Κύριε, σε ήξερα και κατάλαβα ότι ήσουν έξυπνος αφού περίμενες κέρδη από κάτι που δεν κόπιασες προσωπικά¨ έτσι φοβήθηκα να ριψοκινδυνεύσω τίποτα από ότι μου εμπιστεύτηκες. Έκρυψα με ασφάλεια το τάλαντό σου στην γη¨ ορίστε, νάτο¨ τώρα πάρε αυτό που σου ανήκει.» Αλλά ο κύριός του απάντησε: Είσαι νωθρός και οκνηρός υπηρέτης. Με τα ίδια σου τα λόγια ομολογείς ότι ήξερες ότι θα σας απαιτούσα ένα λογικό κέρδος, σαν αυτό που οι φιλότιμοι συνάδελφοί σου υπηρέτες παρέδωσαν σήμερα. Γνωρίζοντας αυτό, όφειλες, λοιπόν, τουλάχιστον να καταθέσεις τα χρήματά μου στην τράπεζα ώστε στην επιστροφή μου να μπορώ να λάβω και τον ανάλογο τόκο.» Και έπειτα στον αρχι-υπηρέτη είπε ο κύριος: «Πάρε αυτό το ένα τάλαντο από αυτόν τον ασύμφορο υπηρέτη και δώσε το σε αυτόν που έχει τα δέκα τάλαντα.»		176:3.4 (1916.4) “As individuals, and as a generation of believers, hear me while I speak a parable: There was a certain great man who, before starting out on a long journey to another country, called all his trusted servants before him and delivered into their hands all his goods. To one he gave five talents, to another two, and to another one. And so on down through the entire group of honored stewards, to each he intrusted his goods according to their several abilities; and then he set out on his journey. When their lord had departed, his servants set themselves at work to gain profits from the wealth intrusted to them. Immediately he who had received five talents began to trade with them and very soon had made a profit of another five talents. In like manner he who had received two talents soon had gained two more. And so did all of these servants make gains for their master except him who received but one talent. He went away by himself and dug a hole in the earth where he hid his lord’s money. Presently the lord of those servants unexpectedly returned and called upon his stewards for a reckoning. And when they had all been called before their master, he who had received the five talents came forward with the money which had been intrusted to him and brought five additional talents, saying, ‘Lord, you gave me five talents to invest, and I am glad to present five other talents as my gain.’ And then his lord said to him: ‘Well done, good and faithful servant, you have been faithful over a few things; I will now set you as steward over many; enter forthwith into the joy of your lord.’ And then he who had received the two talents came forward, saying: ‘Lord, you delivered into my hands two talents; behold, I have gained these other two talents.’ And his lord then said to him: ‘Well done, good and faithful steward; you also have been faithful over a few things, and I will now set you over many; enter you into the joy of your lord.’ And then there came to the accounting he who had received the one talent. This servant came forward, saying, ‘Lord, I knew you and realized that you were a shrewd man in that you expected gains where you had not personally labored; therefore was I afraid to risk aught of that which was intrusted to me. I safely hid your talent in the earth; here it is; you now have what belongs to you.’ But his lord answered: ‘You are an indolent and slothful steward. By your own words you confess that you knew I would require of you an accounting with reasonable profit, such as your diligent fellow servants have this day rendered. Knowing this, you ought, therefore, to have at least put my money into the hands of the bankers that on my return I might have received my own with interest.’ And then to the chief steward this lord said: ‘Take away this one talent from this unprofitable servant and give it to him who has the ten talents.’
176:3.5 (1917.1) «Σε όποιον έχει, θα δοθούν περισσότερα, και θα έχει αφθονία¨ αλλά από αυτόν που δεν έχει, ακόμα και αυτό που έχει θα του αφαιρεθεί. Δεν μπορείτε να στέκεστε ακίνητοι στις υποθέσεις του αιώνιου βασιλείου. Ο Πατέρας μου χρειάζεται όλα του τα παιδιά να αναπτυχθούν με την χάρη και με την γνώση της αλήθειας. Εσείς που γνωρίζετε αυτές τις αλήθειες πρέπει να αυξήσετε τους καρπούς του πνεύματος και να εκδηλώσετε μια αναπτυσσόμενη αφοσίωση στην ανιδιοτελή υπηρεσία των συνανθρώπων σας. Και να θυμόσαστε ότι, εφόσον προσφέρετε σε έναν από τους ταπεινότερους εκ των αδερφών μου, είναι σαν να προσφέρετε αυ5τη την υπηρεσία σε μένα.		176:3.5 (1917.1) “To every one who has, more shall be given, and he shall have abundance; but from him who has not, even that which he has shall be taken away. You cannot stand still in the affairs of the eternal kingdom. My Father requires all his children to grow in grace and in a knowledge of the truth. You who know these truths must yield the increase of the fruits of the spirit and manifest a growing devotion to the unselfish service of your fellow servants. And remember that, inasmuch as you minister to one of the least of my brethren, you have done this service to me.
176:3.6 (1917.2) «Και έτσι θα έπρεπε να πράξετε και στην εργασία του Πατέρα, από τώρα και στο εξής, και για πάντα. Να συνεχίσετε μέχρι να έρθω. Με πίστη να κάνετε αυτό που σας έχει ανατεθεί, και έτσι θα είστε έτοιμοι για το λογαριασμό που θα δώσετε με το κάλεσμα του θανάτου. Και έχοντας ζήσει έτσι για την δόξα του Πατέρα και την ικανοποίηση του Υιού, θα εισέλθετε με χαρά και υπέρμετρη ευχαρίστηση στην αιώνια υπηρεσία του αιώνιου βασιλείου.»		176:3.6 (1917.2) “And so should you go about the work of the Father’s business, now and henceforth, even forevermore. Carry on until I come. In faithfulness do that which is intrusted to you, and thereby shall you be ready for the reckoning call of death. And having thus lived for the glory of the Father and the satisfaction of the Son, you shall enter with joy and exceedingly great pleasure into the eternal service of the everlasting kingdom.”
176:3.7 (1917.3) Η αλήθεια είναι ζώσα» το Πνεύμα της Αλήθειας οδηγεί πάντα τα παιδιά του φωτός στις νέες σφαίρες της πνευματικής πραγματικότητας και της θείας υπηρεσίας. Δεν σας δίδεται η αλήθεια για να την κρυσταλλώσετε σε καθιερωμένες, ασφαλείς, και τιμημένες μορφές. Η αποκάλυψη της αλήθειας σας πρέπει να διευρυνθεί τόσο μέσα από την προσωπική σας εμπειρία ότι νέα ομορφιά και πραγματικά πνευματικά οφέλη θα αποκαλυφθούν σε όλους όσους βλέπουν τους πνευματικούς καρπούς σας και έτσι να οδηγηθούν και αυτοί να δοξάσουν τον Πατέρα που είναι στον ουρανό. Μόνο εκείνοι οι πιστοί υπηρέτες που αναπτύσσονται έτσι στην γνώση της αλήθειας, και που αναπτύσσονται έτσι την ικανότητα της θεϊκής εκτίμησης των πνευματικών αληθειών, μπορούν να ελπίζουν πάντα να «εισέλθουν ολοκληρωτικά στην χαρά του Κυρίου τους.» Τι λυπηρό θέαμα, οι επόμενες γενεές των δήθεν οπαδών του Ιησού που λένε, για την υπηρεσία τους στην θεϊκή αλήθεια: «Ορίστε, Κύριε, εδώ είναι η αλήθεια που μας παρέδωσες εκατό ή χίλια χρόνια πριν. Δεν χάσαμε τίποτα¨ διατηρήσαμε πιστά όλα όσα μας έδωσες¨ δεν αφήσαμε να γίνουν αλλαγές σε αυτά που μας δίδαξες¨ ορίστε η αλήθεια που μας έδωσες.» Αλλά ένας τέτοιος ισχυρισμός δεν θα δικαιώσει τον στείρο υπηρέτη της αλήθειας μπροστά στον Κύριο. Ανάλογα με την αλήθεια που έχετε παραλάβει ο Κύριος της αλήθειας θα απαιτήσει απολογισμό.		176:3.7 (1917.3) Truth is living; the Spirit of Truth is ever leading the children of light into new realms of spiritual reality and divine service. You are not given truth to crystallize into settled, safe, and honored forms. Your revelation of truth must be so enhanced by passing through your personal experience that new beauty and actual spiritual gains will be disclosed to all who behold your spiritual fruits and in consequence thereof are led to glorify the Father who is in heaven. Only those faithful servants who thus grow in the knowledge of the truth, and who thereby develop the capacity for divine appreciation of spiritual realities, can ever hope to “enter fully into the joy of their Lord.” What a sorry sight for successive generations of the professed followers of Jesus to say, regarding their stewardship of divine truth: “Here, Master, is the truth you committed to us a hundred or a thousand years ago. We have lost nothing; we have faithfully preserved all you gave us; we have allowed no changes to be made in that which you taught us; here is the truth you gave us.” But such a plea concerning spiritual indolence will not justify the barren steward of truth in the presence of the Master. In accordance with the truth committed to your hands will the Master of truth require a reckoning.
176:3.8 (1918.1) Στον επόμενο κόσμο θα σας ζητηθεί να δώσετε λογαριασμό για τα χαρίσματα και τις προσφορές αυτού του κόσμου. Είτε τα έμφυτα ταλέντα είναι λίγα ή πολλά, θα πρέπει να γίνει ένας δίκαιος και ελεήμων απολογισμός. Αν τα χαρίσματα χρησιμοποιούνται μόνο για ιδιοτελείς επιδιώξεις και δεν προσφέρεται καμιά φροντίδα για το υψηλότερο καθήκον της απόκτησης των καρπών του πνεύματος, με τον τρόπο που εκδηλώνονται στην διευρυμένη υπηρεσία των ανθρώπων και στην λατρεία του Θεού, τέτοιοι ιδιοτελείς υπηρέτες πρέπει να δεχτούν τις συνέπειες της συνειδητής επιλογής τους.		176:3.8 (1918.1) In the next world you will be asked to give an account of the endowments and stewardships of this world. Whether inherent talents are few or many, a just and merciful reckoning must be faced. If endowments are used only in selfish pursuits and no thought is bestowed upon the higher duty of obtaining increased yield of the fruits of the spirit, as they are manifested in the ever-expanding service of men and the worship of God, such selfish stewards must accept the consequences of their deliberate choosing.
176:3.9 (1918.2) Και πόσο έμοιαζε εκείνος ο άπιστος υπηρέτης με το ένα τάλαντο, με τους εγωιστές θνητούς, στο ότι έριξε την οκνηρία του άμεσα στον κύριό του. Πόσο επιρρεπής είναι ο άνθρωπος, όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με τις αποτυχίες για τ6ις οποίες είναι υπεύθυνος, να ρίχνει το φταίξιμο στους άλλους, και πολύ συχνά σε αυτούς που το αξίζουν πιο λίγο!		176:3.9 (1918.2) And how much like all selfish mortals was this unfaithful servant with the one talent in that he blamed his slothfulness directly upon his lord. How prone is man, when he is confronted with the failures of his own making, to put the blame upon others, oftentimes upon those who least deserve it!
176:3.10 (1918.3) Είπε ο Ιησούς εκείνη την νύχτα όταν αποσύρθηκαν για να αναπαυτούν: «Ελεύθερα λάβατε¨ γι αυτό ελεύθερα να μοιράσετε την αλήθεια των ουρανών, και δίνοντάς την αυτή η αλήθεια θα πολλαπλασιαστεί και θα παρουσιάσει το φως της σωτήριας χάρης, ακόμα και καθώς θα την αποδίδετε.»		176:3.10 (1918.3) Said Jesus that night as they went to their rest: “Freely have you received; therefore freely should you give of the truth of heaven, and in the giving will this truth multiply and show forth the increasing light of saving grace, even as you minister it.”
4. Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ^top		4. The Return of Michael ^top
176:4.1 (1918.4) Από όλες τις διδασκαλίες του Κυρίου καμία δεν έχει παρεξηγηθεί τόσο όσο η υπόσχεσή του να επανέλθει κάποτε προσωπικά στον κόσμο αυτό. Δεν είναι παράξενο που ο Μιχαήλ ενδιαφέρεται να ξαναγυρίσει κάποτε στο πλανήτη όπου έζησε την έβδομη και τελευταία προσφορά του σαν θνητός της υλικής σφαίρας. Είναι πολύ φυσικό να πιστεύετε ότι ο Ιησούς της Ναζαρέτ, τώρα κυρίαρχος ηγέτης ενός αχανούς σύμπαντος, θα ενδιαφερόταν να επανέλθει, όχι μόνο μια φορά αλλά ακόμα και πολλές φορές, στον κόσμο που έζησε μια τέτοια μοναδική ζωή και Τελικά κέρδισε για τον εαυτό του την απεριόριστη προσφορά συμπαντικής και εξουσίας δύναμης από τον Πατέρα του. Η Ουράντια θα είναι μια από τις επτά σφαίρες γέννησης του Μιχαήλ στην απόκτηση της συμπαντικής εξουσίας.		176:4.1 (1918.4) Of all the Master’s teachings no one phase has been so misunderstood as his promise sometime to come back in person to this world. It is not strange that Michael should be interested in sometime returning to the planet whereon he experienced his seventh and last bestowal, as a mortal of the realm. It is only natural to believe that Jesus of Nazareth, now sovereign ruler of a vast universe, would be interested in coming back, not only once but even many times, to the world whereon he lived such a unique life and finally won for himself the Father’s unlimited bestowal of universe power and authority. Urantia will eternally be one of the seven nativity spheres of Michael in the winning of universe sovereignty.
176:4.2 (1918.5) Ο Ιησούς, σε πολλές περιπτώσεις και σε πολλά άτομα, δήλωσε την πρόθεσή του να επιστρέψει σε αυτόν τον κόσμο. Καθώς οι οπαδοί του συνειδητοποίησαν το γεγονός ότι ο Κύριός τους δεν επρόκειτο να λειτουργήσει σαν εγκόσμιος απελευθερωτής, και καθώς άκουγαν τις προβλέψεις του για την πτώση της Ιερουσαλήμ και του Ιουδαϊκού έθνους, ήταν πολύ φυσικό να αρχίσουν να συνδέουν την επιστροφή που τους είχε υποσχεθεί με αυτά τα καταστροφικά γεγονότα. Αλλά όταν τα Ρωμαϊκά στρατεύματα ισοπέδωσαν τα τείχη της Ιερουσαλήμ, κατάστρεψαν τα ναό, και διασκόρπισαν τους Ιουδαίους Εβραίους, και ούτε τότε ο Κύριος δεν αποκαλύφθηκε με δύναμη και δόξα, οι οπαδοί του άρχισαν να διαμορφώνουν την πίστη που τελικά συνέδεε την Δευτέρα παρουσία του με το τέλος μιας εποχής, ακόμα και με το τέλος του κόσμου.		176:4.2 (1918.5) Jesus did, on numerous occasions and to many individuals, declare his intention of returning to this world. As his followers awakened to the fact that their Master was not going to function as a temporal deliverer, and as they listened to his predictions of the overthrow of Jerusalem and the downfall of the Jewish nation, they most naturally began to associate his promised return with these catastrophic events. But when the Roman armies leveled the walls of Jerusalem, destroyed the temple, and dispersed the Judean Jews, and still the Master did not reveal himself in power and glory, his followers began the formulation of that belief which eventually associated the second coming of Christ with the end of the age, even with the end of the world.
176:4.3 (1918.6) Ο Ιησούς υποσχέθηκε να κάνει δύο πράγματα αφού θα είχε ανέλθει στον Πατέρα, και αφού όλη η δύναμη του ουρανού και της γης θα είχε αποδοθεί στην διάθεσή του. Υποσχέθηκε πρώτα, να στείλει στον κόσμο, και στην θέση του, έναν άλλο διδάσκαλο, το Πνεύμα της Αληθείας¨ και το έπραξε την μέρα της Πεντηκοστής. Δεύτερον, υποσχέθηκε ξεκάθαρα στους οπαδούς του ότι κάποια στιγμή θα επέστρεφε προσωπικά σε αυτόν τον κόσμο. Αλλά δεν είπε πως, που, ή πότε θα επισκεφθεί ξανά αυτόν τον πλανήτη της Προσφοράς του στην σάρκα. Μια φορά υπαινίχθηκε ότι, ενώ τα μάτια της σάρκας τον έβλεπαν όταν ζούσε στην σάρκα, στην επιστροφή του (τουλάχιστον σε μια από τις πιθανές επισκέψεις του) μόνο τα μάτια της πνευματικής πίστης θα μπορούσαν να τον διακρίνουν.		176:4.3 (1918.6) Jesus promised to do two things after he had ascended to the Father, and after all power in heaven and on earth had been placed in his hands. He promised, first, to send into the world, and in his stead, another teacher, the Spirit of Truth; and this he did on the day of Pentecost. Second, he most certainly promised his followers that he would sometime personally return to this world. But he did not say how, where, or when he would revisit this planet of his bestowal experience in the flesh. On one occasion he intimated that, whereas the eye of flesh had beheld him when he lived here in the flesh, on his return (at least on one of his possible visits) he would be discerned only by the eye of spiritual faith.
176:4.4 (1919.1) Πολλοί από εμάς έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι ο Ιησούς θα επιστρέψει στην Ουράντια πολλές φορές στις εποχές που έρχονται. Δεν έχουμε συγκεκριμένη υπόσχεση ότι θα γίνουν αυτές οι πολλαπλές επισκέψεις, αλλά φαίνεται πολύ πιθανό ότι αυτός που φέρει ανάμεσα στους τόσους τίτλους του και τον τίτλο του Πλανητικού Πρίγκιπα της Ουράντια, θα επισκεφθεί πολλές φορές τον κόσμο , που η κατάκτησή του του απέφερε έναν τέτοιο μοναδικό τίτλο.		176:4.4 (1919.1) Many of us are inclined to believe that Jesus will return to Urantia many times during the ages to come. We do not have his specific promise to make these plural visits, but it seems most probable that he who carries among his universe titles that of Planetary Prince of Urantia will many times visit the world whose conquest conferred such a unique title upon him.
176:4.5 (1919.2) Με βεβαιότητα πιστεύουμε ότι ο Μιχαήλ θα επανέλθει προσωπικά στην Ουράντια, αλλά δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα για το πότε ή για το με ποιο τρόπο θα επιλέξει να έρθει. Θα είναι αυτή η δεύτερη άφιξη συγχρονισμένη να συμβεί παράλληλα με την τελική κρίση αυτής της παρούσης εποχής, είτε με ή χωρίς την παράλληλη εμφάνιση ενός Δικαστικού Υιού; Θα έρθει παράλληλα με τον τερματισμό μιας μελλοντικής εποχής της Ουράντια; Θα έρθει χωρίς να απροειδοποίητα, σαν απομονωμένο γεγονός; Δεν ξέρουμε. Μόνο για ένα πράγμα είμαστε σίγουροι, και αυτό είναι, ότι όταν επιστρέψει όλος ο κόσμος θα το γνωρίζει, γιατί θα έρθει σαν ο ανώτατος άρχοντας ενός σύμπαντος και όχι σαν ένα άγνωστο μωρό από την Βηθλεέμ. Αλλά αν όλα τα μάτια θα τον δούνε, και αν μόνο τα πνευματικά μάτια θα μπορούν να διακρίνουν την παρουσία του, τότε αυτή η άφιξή του πρέπει να καθυστερήσει πολύ.		176:4.5 (1919.2) We most positively believe that Michael will again come in person to Urantia, but we have not the slightest idea as to when or in what manner he may choose to come. Will his second advent on earth be timed to occur in connection with the terminal judgment of this present age, either with or without the associated appearance of a Magisterial Son? Will he come in connection with the termination of some subsequent Urantian age? Will he come unannounced and as an isolated event? We do not know. Only one thing we are certain of, that is, when he does return, all the world will likely know about it, for he must come as the supreme ruler of a universe and not as the obscure babe of Bethlehem. But if every eye is to behold him, and if only spiritual eyes are to discern his presence, then must his advent be long deferred.
176:4.6 (1919.3) Καλά θα κάνατε, λοιπόν, να αποσυνδέσετε την προσωπική επιστροφή του Κυρίου στην γη με οποιαδήποτε σειρά γεγονότων ή καθιερωμένες εποχές. Είμαστε σίγουροι μόνο για ένα πράγμα: Υποσχέθηκε να επανέλθει. Δεν έχουμε ιδέα για το πότε θα εκπληρώσει αυτή την υπόσχεση ή πως θα την συνδέσει. Από όσο γνωρίζουμε, μπορεί να εμφανιστεί στην γη μια μέρα, και μπορεί να μην έρθει μέχρι να έχουν περάσει πολλές γενεές γενεών και έχει θα έχει αποφανθεί το σώμα των συναδέλφων του Υιών του Παραδείσου.		176:4.6 (1919.3) You would do well, therefore, to disassociate the Master’s personal return to earth from any and all set events or settled epochs. We are sure of only one thing: He has promised to come back. We have no idea as to when he will fulfill this promise or in what connection. As far as we know, he may appear on earth any day, and he may not come until age after age has passed and been duly adjudicated by his associated Sons of the Paradise corps.
176:4.7 (1919.4) Η δεύτερη άφιξη του Μιχαήλ στην γη είναι ένα γεγονός τεράστιας συναισθηματικής αξίας και για τους μεσόδρομους και τους ανθρώπους¨ αλλά κατά τα άλλα δεν άμεσης ανάγκης για τους μεσόδρομους και ούτε πρακτικής σημασίας για τις ανθρώπινες υπάρξεις ότι το κοινό γεγονός του φυσικού θανάτου, που τόσο αιφνιδιάζει τους θνητούς και τους οδηγεί στην άμεση αντίληψη της σειράς των συμπαντικών γεγονότων που οδηγεί άμεσα σε αυτό τον ίσιο τον Ιησού, τον κυρίαρχο άρχοντα του σύμπαντος μας. Τα παιδιά του φωτός είναι όλα προορισμένα να τον δουν, και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία το αν εμείς πάμε σε αυτόν ή τύχει να έρθει αυτός πρώτος σε εμάς. Γι αυτό να είσαστε πάντα έτοιμοι να τον καλωσορίσετε στην γη όπως είναι και αυτός έτοιμος να σας καλωσορίσει στον ουρανό. Με πεποίθηση προσδοκούμε την ένδοξη εμφάνισή του, ακόμα και τις επανειλημμένες επισκέψεις του, αλλά δεν έχουμε ιδέα για το πώς, ή το πότε, η σε σχέση με τι πρόκειται να εμφανιστεί.		176:4.7 (1919.4) The second advent of Michael on earth is an event of tremendous sentimental value to both midwayers and humans; but otherwise it is of no immediate moment to midwayers and of no more practical importance to human beings than the common event of natural death, which so suddenly precipitates mortal man into the immediate grasp of that succession of universe events which leads directly to the presence of this same Jesus, the sovereign ruler of our universe. The children of light are all destined to see him, and it is of no serious concern whether we go to him or whether he should chance first to come to us. Be you therefore ever ready to welcome him on earth as he stands ready to welcome you in heaven. We confidently look for his glorious appearing, even for repeated comings, but we are wholly ignorant as to how, when, or in what connection he is destined to appear.