Εγγραφο 185		Paper 185
Η ΔΙΚΗ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΠΙΛΑΤΟΥ		The Trial Before Pilate
185:0.1 (1987.1) Λίγο μετά τις έξι το πρωί της Παρασκευής, 7 Απριλίου 30 μ.Χ., ο Ιησούς μεταφέρθηκε ενώπιον του Πιλάτου, του Ρωμαίου έπαρχου που κυβερνούσε την Ιουδαία, τη Σαμάρεια και την Ιδουμαία κάτω από την άμεση επίβλεψη του Ρωμαίου κυβερνήτη της Συρίας. Ο Κύριος οδηγήθηκε ενώπιον του Ρωμαίου κυβερνήτη από τους φρουρούς του ναού, δεμένος και συνοδευόταν από πενήντα περίπου κατηγόρους, συμπεριλαμβανομένου του σώματος των Σανχεντρίν (κυρίως Σαδδουκαίους), τον Ιούδα τον Ισκαριώτη και τον αρχιερέα Καϊάφα, και από τον απόστολο Ιωάννη. Ο Άννας δεν παρουσιάστηκε ενώπιον του Πιλάτου.		185:0.1 (1987.1) SHORTLY after six o’clock on this Friday morning, April 7, a.d. 30, Jesus was brought before Pilate, the Roman procurator who governed Judea, Samaria, and Idumea under the immediate supervision of the legatus of Syria. The Master was taken into the presence of the Roman governor by the temple guards, bound, and was accompanied by about fifty of his accusers, including the Sanhedrist court (principally Sadduceans), Judas Iscariot, and the high priest, Caiaphas, and by the Apostle John. Annas did not appear before Pilate.
185:0.2 (1987.2) Ο Πιλάτος είχε σηκωθεί και ήταν έτοιμος να υποδεχτεί την ομάδα αυτή των πρωινών επισκεπτών, όντας ενημερωμένος από εκείνους που είχαν εξασφαλίσει τη συγκατάθεσή του το προηγούμενο βράδυ, για να χρησιμοποιήσουν τους Ρωμαίους στρατιώτες στη σύλληψη του Γιου του Ανθρώπου, ότι θα έφερναν τον Ιησού ενώπιόν του νωρίς το πρωί. Η δική είχε οριστεί να λάβει χώρα μπροστά από το πραιτώριο, μια προσθήκη στο φρούριο της Αντώνια, όπου ο Πιλάτος και η σύζυγός του είχαν κάνει αρχηγείο τους όταν σταμάτησαν στην Ιερουσαλήμ.		185:0.2 (1987.2) Pilate was up and ready to receive this group of early morning callers, having been informed by those who had secured his consent, the previous evening, to employ the Roman soldiers in arresting the Son of Man, that Jesus would be early brought before him. This trial was arranged to take place in front of the praetorium, an addition to the fortress of Antonia, where Pilate and his wife made their headquarters when stopping in Jerusalem.
185:0.3 (1987.3) Αν και ο Πιλάτος διεξήγαγε μεγάλο μέρος της ανάκρισης του Ιησού μέσα στις αίθουσες του πραιτωρίου, η δημόσια δίκη έγινε έξω στα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στην κύρια είσοδο. Αυτό ήταν μια παραχώρηση προς τους Ιουδαίους, που αρνιόντουσαν να εισέλθουν σε οποιοδήποτε κτίριο των εθνικών, όπου μπορεί να χρησιμοποιούσαν μαγιά την ημέρα αυτή της προετοιμασίας για το Πάσχα. Τέτοια συμπεριφορά θα τους καθιστούσε όχι μόνο ακάθαρτους και ως εκ τούτου θα τους εμπόδιζε να συμμετάσχουν στην απογευματινή γιορτή των ευχαριστιών, αλλά θα τους εξανάγκαζε να υποστούν τελετουργίες καθαρμού μετά τη δύση του ήλιου, προτού αποκτήσουν το δικαίωμα να συμμετάσχουν στο δείπνο του Πάσχα.		185:0.3 (1987.3) Though Pilate conducted much of Jesus’ examination within the praetorium halls, the public trial was held outside on the steps leading up to the main entrance. This was a concession to the Jews, who refused to enter any gentile building where leaven might be used on this day of preparation for the Passover. Such conduct would not only render them ceremonially unclean and thereby debar them from partaking of the afternoon feast of thanksgiving but would also necessitate their subjection to purification ceremonies after sundown, before they would be eligible to partake of the Passover supper.
185:0.4 (1987.4) Καίτοι αυτοί οι Ιουδαίοι δεν ενοχλούντο καθόλου από τη συνείδησή τους, καθώς μηχανορραφούσαν για να πετύχουν το δικαστικό φόνο του Ιησού, ήταν παρ’ όλα αυτά προσεκτικοί, αναφορικά με αυτά τα θέματα της τελετουργικής καθαρότητας και της παραδοσιακής ομαλότητας. Και οι Ιουδαίοι δεν ήταν οι μόνοι που απέτυχαν να αναγνωρίσουν τις ουράνιες και ιερές υποχρεώσεις μιας θεϊκής φύσης, ενώ έδιναν σχολαστική προσοχή σε πράγματα μηδαμινής σημασίας για την ανθρώπινη ευημερία μέσα στο χρόνο και την αιωνιότητα.		185:0.4 (1987.4) Although these Jews were not at all bothered in conscience as they intrigued to effect the judicial murder of Jesus, they were nonetheless scrupulous regarding all these matters of ceremonial cleanness and traditional regularity. And these Jews have not been the only ones to fail in the recognition of high and holy obligations of a divine nature while giving meticulous attention to things of trifling importance to human welfare in both time and eternity.
1. Ο ΠΟΝΤΙΟΣ ΠΙΛΑΤΟΣ ^top		1. Pontius Pilate ^top
185:1.1 (1987.5) Αν ο Πόντιος Πιλάτος δεν είχε υπάρξει ένας μετριοπαθής καλός κυβερνήτης των ελασσόνων επαρχιών, ο Τιβέριος μετά βίας θα τον άφηνε να παραμένει έπαρχος της Ιουδαίας επί δέκα χρόνια. Αν και ήταν ένας αρκετά καλός διοικητής, ήταν ηθικά δειλός. Δεν ήταν αρκετά μεγάλος άνδρας για να καταλάβει τη φύση του καθήκοντός του σαν κυβερνήτη των Ιουδαίων. Απέτυχε να αντιληφθεί το γεγονός ότι οι Εβραίοι είχαν μια αληθινή θρησκεία, μια πίστη για την οποία ήταν πρόθυμοι να πεθάνουν, και ότι εκατομμύρια εκατομμυρίων από αυτούς, σκορπισμένοι εδώ κι εκεί σε όλη την αυτοκρατορία, θεωρούσαν την Ιερουσαλήμ σαν τον ιερό τόπο της πίστης τους και εκτιμούσαν το Σανχεντρίν σαν το ανώτατο δικαστήριο στη γη.		185:1.1 (1987.5) If Pontius Pilate had not been a reasonably good governor of the minor provinces, Tiberius would hardly have suffered him to remain as procurator of Judea for ten years. Although he was a fairly good administrator, he was a moral coward. He was not a big enough man to comprehend the nature of his task as governor of the Jews. He failed to grasp the fact that these Hebrews had a real religion, a faith for which they were willing to die, and that millions upon millions of them, scattered here and there throughout the empire, looked to Jerusalem as the shrine of their faith and held the Sanhedrin in respect as the highest tribunal on earth.
185:1.2 (1988.1) Ο Πιλάτος δεν αγαπούσε τους Ιουδαίους, και αυτή η βαθιά εδραιωμένη έχθρα άρχισε να εκδηλώνεται από νωρίς. Από όλες τις Ρωμαϊκές επαρχίες, καμία δεν ήταν περισσότερο δύσκολη στη διακυβέρνηση από την Ιουδαία. Ο Πιλάτος δεν κατάλαβε ποτέ αληθινά τα προβλήματα που προέκυπταν από τη διαχείριση των Ιουδαίων και, επομένως, πολύ γρήγορα κατά τη διάρκεια που διετέλεσε κυβερνήτης, διέπραξε μια σειρά σχεδόν μοιραίων και παρ’ ολίγον φονικών γκαφών. Και ήταν οι γκάφες αυτές που έδωσαν τόση δύναμη στους Ιουδαίους επάνω του. Όταν ήθελαν να επηρεάσουν τις αποφάσεις του, το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν να απειλήσουν με μια εξέγερση και ο Πιλάτος αμέσως συνθηκολογούσε. Και αυτή η προφανής αναποφασιστικότητα ή έλλειψη ηθικού αναστήματος, του έπαρχου οφειλόταν κυρίως στην ανάμνηση ενός πλήθους αντιπαραθέσεων που είχε παλαιότερα με τους Ιουδαίους και επειδή κάθε φορά τον είχαν κατά τον χειρότερο τρόπο συντρίψει. Οι Ιουδαίοι γνώριζαν ότι ο Πιλάτος τους φοβόταν και φοβόταν για τη θέση του μπροστά στον Τιβέριο, και αυτοί χρησιμοποιούσαν αυτή τη γνώση, φέρνοντας σε πολύ μειονεκτική θέση τον κυβερνήτη, σε πολλές περιστάσεις.		185:1.2 (1988.1) Pilate did not love the Jews, and this deep-seated hatred early began to manifest itself. Of all the Roman provinces, none was more difficult to govern than Judea. Pilate never really understood the problems involved in the management of the Jews and, therefore, very early in his experience as governor, made a series of almost fatal and well-nigh suicidal blunders. And it was these blunders that gave the Jews such power over him. When they wanted to influence his decisions, all they had to do was to threaten an uprising, and Pilate would speedily capitulate. And this apparent vacillation, or lack of moral courage, of the procurator was chiefly due to the memory of a number of controversies he had had with the Jews and because in each instance they had worsted him. The Jews knew that Pilate was afraid of them, that he feared for his position before Tiberius, and they employed this knowledge to the great disadvantage of the governor on numerous occasions.
185:1.3 (1988.2) Η δυσαρέσκεια του Πιλάτου για τους Ιουδαίους προερχόταν από έναν αριθμό άτυχων αντιπαραθέσεων. Πρώτον, απέτυχε να πάρει σοβαρά τη βαθιά εδραιωμένη προκατάληψή τους εναντίον όλων των εικόνων σαν συμβόλων ειδωλολατρικής λατρείας. Συνεπώς επέτρεψε στους στρατιώτες του να εισβάλλουν στην Ιερουσαλήμ χωρίς να αφαιρέσουν τις εικόνες του Καίσαρα από τα λάβαρά τους, όπως ήταν πρακτική των Ρωμαίων στρατιωτών από τους προκατόχους του. Μια μεγάλη αντιπροσωπεία Ιουδαίων περίμενε τον Πιλάτο επί πέντε μέρες, εκλιπαρώντας τον να αφαιρέσει τις εικόνες αυτές από τα στρατιωτικά λάβαρα. Αρνήθηκε απερίφραστα να υποχωρήσει στην παράκλησή τους και τους απείλησε με άμεσο θάνατο. Ο ίδιος ο Πιλάτος, όντας σκεπτικιστής, δεν κατάλαβε ότι οι άνθρωποι με βαθιά θρησκευτικά αισθήματα δεν δίσταζαν να πεθάνουν για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους. Και έτσι φοβήθηκε όταν οι Ιουδαίοι παρατάχθηκαν απείθαρχα μπροστά στο παλάτι του, έσκυψαν το κεφάλι τους στο έδαφος και προειδοποίησαν ότι ήταν έτοιμοι να πεθάνουν. Ο Πιλάτος κατάλαβε τότε ότι είχε κάνει μια απειλή την οποία δεν ήταν πρόθυμος να εκτελέσει. Υποχώρησε, διέταξε να αφαιρέσουν τις εικόνες από τα λάβαρα των στρατιωτών της Ιερουσαλήμ, και από εκείνη την ημέρα βρέθηκε σε μεγάλο βαθμό υποχείριο των παραξενιών των Ιουδαίων αρχηγών, που με αυτό τον τρόπο ανακάλυψαν την αδυναμία του να κάνει απειλές τις οποίες φοβόταν να εκτελέσει.		185:1.3 (1988.2) Pilate’s disfavor with the Jews came about as a result of a number of unfortunate encounters. First, he failed to take seriously their deep-seated prejudice against all images as symbols of idol worship. Therefore he permitted his soldiers to enter Jerusalem without removing the images of Caesar from their banners, as had been the practice of the Roman soldiers under his predecessor. A large deputation of Jews waited upon Pilate for five days, imploring him to have these images removed from the military standards. He flatly refused to grant their petition and threatened them with instant death. Pilate, himself being a skeptic, did not understand that men of strong religious feelings will not hesitate to die for their religious convictions; and therefore was he dismayed when these Jews drew themselves up defiantly before his palace, bowed their faces to the ground, and sent word that they were ready to die. Pilate then realized that he had made a threat which he was unwilling to carry out. He surrendered, ordered the images removed from the standards of his soldiers in Jerusalem, and found himself from that day on to a large extent subject to the whims of the Jewish leaders, who had in this way discovered his weakness in making threats which he feared to execute.
185:1.4 (1988.3) Ο Πιλάτος στη συνέχεια αποφάσισε να κερδίσει πάλι το χαμένο κύρος του και έτσι τοποθέτησε τους θυρεούς του αυτοκράτορα, όπως συνήθιζαν να χρησιμοποιούν στη λατρεία του Καίσαρα, στα τείχη του ανακτόρου του Ηρώδη στην Ιερουσαλήμ. Όταν οι Ιουδαίοι διαμαρτυρήθηκαν, ήταν ανένδοτος. Όταν αρνήθηκε να ακούσει τις διαμαρτυρίες τους, αυτοί έκαναν γρήγορα έκκληση στη Ρώμη και ο αυτοκράτορας διέταξε να αφαιρεθούν αμέσως οι θυρεοί. Και τότε είχαν τον Πιλάτο σε λιγότερη υπόληψη από πρωτύτερα.		185:1.4 (1988.3) Pilate subsequently determined to regain this lost prestige and accordingly had the shields of the emperor, such as were commonly used in Caesar worship, put up on the walls of Herod’s palace in Jerusalem. When the Jews protested, he was adamant. When he refused to listen to their protests, they promptly appealed to Rome, and the emperor as promptly ordered the offending shields removed. And then was Pilate held in even lower esteem than before.
185:1.5 (1988.4) Κάτι άλλο που τον έφερε σε μεγάλη δυσμένεια στους Ιουδαίους ήταν ότι τόλμησε να πάρει χρήματα από το ταμείο του ναού για να πληρώσει την κατασκευή ενός νέου υδραγωγείου ώστε να εφοδιάσει με περισσότερο νερό τα εκατομμύρια επισκεπτών της Ιερουσαλήμ την εποχή των μεγάλων θρησκευτικών εορτών. Οι Ιουδαίοι διατηρούσαν την πεποίθηση ότι μόνο το Σανχεντρίν μπορούσε να δαπανήσει τα έσοδα του ναού, και δεν έπαψαν ποτέ να καταφέρονται κατά του Πιλάτου για τη θρασύτατη διακυβέρνησή του. Καμιά εκατοστή βίαιες στάσεις και αιματοχυσίες προκλήθηκαν από αυτή την απόφαση. Το τελευταίο από αυτά τα σοβαρά ξεσπάσματα είχε να κάνει με τη σφαγή μιας μεγάλης ομάδας Γαλιλαίων καθώς αυτοί προσεύχονταν στο βωμό.		185:1.5 (1988.4) Another thing which brought him into great disfavor with the Jews was that he dared to take money from the temple treasury to pay for the construction of a new aqueduct to provide increased water supply for the millions of visitors to Jerusalem at the times of the great religious feasts. The Jews held that only the Sanhedrin could disburse the temple funds, and they never ceased to inveigh against Pilate for this presumptuous ruling. No less than a score of riots and much bloodshed resulted from this decision. The last of these serious outbreaks had to do with the slaughter of a large company of Galileans even as they worshiped at the altar.
185:1.6 (1988.5) Είναι σημαντικό ότι, ενώ αυτός ο αμφιταλαντευόμενος Ρωμαίος κυβερνήτης θυσίασε τον Ιησού από το φόβο του για τους Ιουδαίους και για να προστατεύσει τη θέση του, τελικά εκθρονίστηκε, εξ αιτίας της αχρείαστης σφαγής των Σαμαρειτών σε συνδυασμό με την πρόφαση του ψεύτικου Μεσσία, επειδή έστειλε στρατεύματα στο Όρος Γεριζίμ, όπου ισχυριζόταν ότι ήταν θαμμένη η Κιβωτός της Διαθήκης. Και ξέσπασαν άγριες διαδηλώσεις όταν απέτυχε να αποκαλύψει τη μυστική θέση της ιερής Κιβωτού, όπως είχε υποσχεθεί. Εξ αιτίας αυτού του επεισοδίου ο κυβερνήτης της Συρίας διέταξε την επιστροφή του Πιλάτου στη Ρώμη. Ο Τιβέριος πέθανε ενόσω ο Πιλάτος όδευε προς τη Ρώμη, και δεν ξανατοποθετήθηκε έπαρχος της Ιουδαίας. Ποτέ δεν συνήλθε από τη θλιβερή αποδοκιμασία ότι είχε συγκατανεύσει στη σταύρωση του Ιησού. Κι επειδή δεν είχε την εύνοια του νέου αυτοκράτορα, αποσύρθηκε στην επαρχία της Λωζάννης, όπου στη συνέχεια αυτοκτόνησε.		185:1.6 (1988.5) It is significant that, while this vacillating Roman ruler sacrificed Jesus to his fear of the Jews and to safeguard his personal position, he finally was deposed as a result of the needless slaughter of Samaritans in connection with the pretensions of a false Messiah who led troops to Mount Gerizim, where he claimed the temple vessels were buried; and fierce riots broke out when he failed to reveal the hiding place of the sacred vessels, as he had promised. As a result of this episode, the legatus of Syria ordered Pilate to Rome. Tiberius died while Pilate was on the way to Rome, and he was not reappointed as procurator of Judea. He never fully recovered from the regretful condemnation of having consented to the crucifixion of Jesus. Finding no favor in the eyes of the new emperor, he retired to the province of Lausanne, where he subsequently committed suicide.
185:1.7 (1989.1) Η Κλαυδία Πρόκουλα, η γυναίκα του Πιλάτου, είχε ακούσει πολλά για τον Ιησού από τις πληροφορίες της παρακοιμώμενης δούλας της, που ήταν Φοίνισσα πιστή του ευαγγελίου της βασιλείας. Μετά το θάνατο του Πιλάτου, η Κλαυδία καταφανώς ασχολήθηκε με τη διάδοση των καλών νέων.		185:1.7 (1989.1) Claudia Procula, Pilate’s wife, had heard much of Jesus through the word of her maid-in-waiting, who was a Phoenician believer in the gospel of the kingdom. After the death of Pilate, Claudia became prominently identified with the spread of the good news.
185:1.8 (1989.2) Και όλα αυτά εξηγούν πολύ αυτά που συνέβησαν αυτό το τραγικό απόγευμα της Παρασκευής. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί οι Ιουδαίοι τόλμησαν να διατάξουν τον Πιλάτο – να τον σηκώσουν από τις έξι για να δικάσει τον Ιησού – και γιατί επίσης δεν δίστασαν να τον απειλήσουν ότι θα τον κατηγορούσαν για προδοσία στον αυτοκράτορα αν τολμούσε να αρνηθεί την απαίτησή τους για το θάνατο του Ιησού.		185:1.8 (1989.2) And all this explains much that transpired on this tragic Friday forenoon. It is easy to understand why the Jews presumed to dictate to Pilate—to get him up at six o’clock to try Jesus—and also why they did not hesitate to threaten to charge him with treason before the emperor if he dared to refuse their demands for Jesus’ death.
185:1.9 (1989.3) Ένας αξιόλογος Ρωμαίος κυβερνήτης που δεν είχε ανακατευθεί με μειονεκτικό τρόπο με τους άρχοντες των Ιουδαίων δεν θα επέτρεπε ποτέ στους διψασμένους για αίμα φανατικούς της θρησκείας να φέρουν κοντά στο θάνατο έναν άνθρωπο, τον οποίο ο ίδιος είχε ανακοινώσει αθώο των ψευδών κατηγοριών τους και χωρίς παράπτωμα. Η Ρώμη έκανε μια μεγάλη γκάφα, ένα σφάλμα μεγάλης σημασίας για τις ανθρώπινες υποθέσεις, όταν απέστειλε το μετριοπαθή Πιλάτο να κυβερνήσει την Παλαιστίνη. Ο Τιβέριος θα έπρεπε να είχε στείλει στους Ιουδαίους τον καλύτερο επαρχιακό διοικητή της αυτοκρατορίας.		185:1.9 (1989.3) A worthy Roman governor who had not become disadvantageously involved with the rulers of the Jews would never have permitted these bloodthirsty religious fanatics to bring about the death of a man whom he himself had declared to be innocent of their false charges and without fault. Rome made a great blunder, a far-reaching error in earthly affairs, when she sent the second-rate Pilate to govern Palestine. Tiberius had better have sent to the Jews the best provincial administrator in the empire.
2. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΠΙΛΑΤΟΥ ^top		2. Jesus Appears Before Pilate ^top
185:2.1 (1989.4) Όταν ο Ιησούς και οι κατήγοροί του μαζεύτηκαν μπροστά στην ανακριτική αίθουσα του Πιλάτου, ο Ρωμαίος κυβερνήτης βγήκε έξω και απευθυνόμενος στην ομάδα που είχε συγκεντρωθεί, ρώτησε, «Ποια κατηγορία φέρετε εναντίον του ανθρώπου αυτού;». Οι Σαδδουκαίοι και οι σύνεδροι που είχαν αναλάβει να εξολοθρεύσουν τον Ιησού, αποφάσισαν να πάνε μπροστά στον Πιλάτο και να ζητήσουν την επιβεβαίωση της καταδικαστικής απόφασης που είχε απαγγελθεί στον Ιησού, χωρίς να παρουσιάσουν εθελοντικά καμία οριστική κατηγορία. Έτσι ο εκπρόσωπος του δικαστικού σώματος των Σανχεντρίν αποκρίθηκε στον Πιλάτο: «αν ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν κακοποιός, δεν θα τον παραδίδαμε σε σένα».		185:2.1 (1989.4) When Jesus and his accusers had gathered in front of Pilate’s judgment hall, the Roman governor came out and, addressing the company assembled, asked, “What accusation do you bring against this fellow?” The Sadducees and councilors who had taken it upon themselves to put Jesus out of the way had determined to go before Pilate and ask for confirmation of the death sentence pronounced upon Jesus, without volunteering any definite charge. Therefore did the spokesman for the Sanhedrist court answer Pilate: “If this man were not an evildoer, we should not have delivered him up to you.”
185:2.2 (1989.5) Όταν ο Πιλάτος παρατήρησε πως αυτοί ήταν απρόθυμοι να εκφράσουν κατηγορία κατά του Ιησού, αν και ήξερε ότι όλη τη νύχτα ήταν απασχολημένοι με συσκέψεις σχετικά με την ενοχή του, τους απάντησε: «Εφόσον δεν συμφωνήσατε σε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία, γιατί δεν παίρνετε τον άνθρωπο αυτό και να τον δικάσετε σύμφωνα με τους δικούς σας νόμους;».		185:2.2 (1989.5) When Pilate observed that they were reluctant to state their charges against Jesus, although he knew they had been all night engaged in deliberations regarding his guilt, he answered them: “Since you have not agreed on any definite charges, why do you not take this man and pass judgment on him in accordance with your own laws?”
185:2.3 (1989.6) Τότε μίλησε ο γραμματέας των Σανχεντρίν στον Πιλάτο: «Δεν είναι νόμιμο για μας να θανατώσουμε κανένα, και αυτός ο ταραχοποιός του έθνους μας αξίζει να πεθάνει για πράγματα που είπε και έκανε. Επομένως ήρθαμε μπροστά σε σένα για επιβεβαίωση αυτού του ψηφίσματος».		185:2.3 (1989.6) Then spoke the clerk of the Sanhedrin court to Pilate: “It is not lawful for us to put any man to death, and this disturber of our nation is worthy to die for the things which he has said and done. Therefore have we come before you for confirmation of this decree.”
185:2.4 (1989.7) Το να έρθουν ενώπιον του Ρωμαίου κυβερνήτη με το επιχείρημα αυτό σαν υπεκφυγή, αποκαλύπτει την κακή πρόθεση και την κακή διάθεση των μελών του Σανχεντρίν προς τον Ιησού καθώς επίσης και την έλλειψη σεβασμού προς τη δικαιοσύνη, την τιμή και την αξιοπρέπεια του Πιλάτου. Οποίο θράσος για τους υποτελείς αυτούς πολίτες να εμφανιστούν ενώπιον του επαρχιακού κυβερνήτη ζητώντας την εκτέλεση ψηφίσματος εναντίον ενός ανθρώπου, πριν να του παρέξουν μια τίμια δίκη και χωρίς καν να προτείνουν συγκεκριμένη κατηγορία εναντίον του!		185:2.4 (1989.7) To come before the Roman governor with this attempt at evasion discloses both the ill-will and the ill-humor of the Sanhedrists toward Jesus as well as their lack of respect for the fairness, honor, and dignity of Pilate. What effrontery for these subject citizens to appear before their provincial governor asking for a decree of execution against a man before affording him a fair trial and without even preferring definite criminal charges against him!
185:2.5 (1990.1) Ο Πιλάτος γνώριζε κάτι από το έργο του Ιησού ανάμεσα στους Ιουδαίους, και υπέθεσε ότι οι κατηγορίες που ίσως είχαν εναντίον του να είχαν να κάνουν με παραβάσεις των Ιουδαϊκών εκκλησιαστικών νόμων. Επομένως προσπάθησε να αναπέμψει την υπόθεση στο δικό τους δικαστήριο. Ξανά, ο Πιλάτος μπήκε στον κόπο να τους ομολογήσει δημόσια ότι δεν είχαν το δικαίωμα να απαγγείλουν και να εκτελέσουν τη θανατική καταδίκη ούτε σε κάποιον από τη δική τους φυλή, τον οποίο συνέβαινε να περιφρονούν και να εχθρεύονται ζηλότυπα.		185:2.5 (1990.1) Pilate knew something of Jesus’ work among the Jews, and he surmised that the charges which might be brought against him had to do with infringements of the Jewish ecclesiastical laws; therefore he sought to refer the case back to their own tribunal. Again, Pilate took delight in making them publicly confess that they were powerless to pronounce and execute the death sentence upon even one of their own race whom they had come to despise with a bitter and envious hatred.
185:2.6 (1990.2) Λίγες ώρες πρωτύτερα και λίγο πριν τα μεσάνυχτα, όταν τους έδωσε την άδεια να χρησιμοποιήσουν Ρωμαίους στρατιώτες για να επιτύχουν την κρυφή σύλληψη του Ιησού, ο Πιλάτος άκουσε περισσότερα για τον Ιησού και τη διδασκαλία του από τη γυναίκα του, Κλαυδία, που ήταν εν μέρει προσηλυτισμένη στον Ιουδαϊσμό, και η οποία αργότερα έγινε μια γεμάτη ζήλο πιστή του ευαγγελίου του Ιησού.		185:2.6 (1990.2) It was a few hours previously, shortly before midnight and after he had granted permission to use Roman soldiers in effecting the secret arrest of Jesus, that Pilate had heard further concerning Jesus and his teaching from his wife, Claudia, who was a partial convert to Judaism, and who later on became a full-fledged believer in Jesus’ gospel.
185:2.7 (1990.3) Ο Πιλάτος θα προτιμούσε να είχε αναβάλει την ακροαματική διαδικασία, αλλά είδε ότι οι Ιουδαίοι αρχηγοί ήταν αποφασισμένοι να προχωρήσουν με την υπόθεση. Ήξερε ότι όχι μόνο βρισκόντουσαν στο πρωινό της προετοιμασίας για το Πάσχα, αλλά και ότι εκείνη την ημέρα, την Παρασκευή, ήταν και η μέρα προετοιμασίας για το Ιουδαϊκό Σάββατο της ανάπαυσης και της λατρείας.		185:2.7 (1990.3) Pilate would have liked to postpone this hearing, but he saw the Jewish leaders were determined to proceed with the case. He knew that this was not only the forenoon of preparation for the Passover, but that this day, being Friday, was also the preparation day for the Jewish Sabbath of rest and worship.
185:2.8 (1990.4) Ο Πιλάτος, όντας έντονα ευαίσθητος με τον ασεβή τρόπο προσέγγισης των Ιουδαίων, δεν ήταν πρόθυμος να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις τους να καταδικάσουν τον Ιησού σε θάνατο χωρίς δίκη. Αφού λοιπόν περίμενε λίγα λεπτά για να παρουσιάσουν τις κατηγορίες τους εναντίον του φυλακισμένου, μετά στράφηκε σ’ αυτούς και είπε: «Δεν θα καταδικάσω τον άνθρωπο αυτό σε θάνατο χωρίς δίκη, ούτε θα δεχτώ να τον ανακρίνω μέχρις ότου παρουσιάσετε τις κατηγορίες εναντίον του γραπτώς».		185:2.8 (1990.4) Pilate, being keenly sensitive to the disrespectful manner of the approach of these Jews, was not willing to comply with their demands that Jesus be sentenced to death without a trial. When, therefore, he had waited a few moments for them to present their charges against the prisoner, he turned to them and said: “I will not sentence this man to death without a trial; neither will I consent to examine him until you have presented your charges against him in writing.”
185:2.9 (1990.5) Όταν ο αρχιερέας και οι άλλοι άκουσαν τον Πιλάτο να λέγει αυτό, έγνεψαν στον γραμματέα του σώματος, που έδωσε στον Πιλάτο τις γραπτές κατηγορίες κατά του Ιησού. Και αυτές οι κατηγορίες ήταν:		185:2.9 (1990.5) When the high priest and the others heard Pilate say this, they signaled to the clerk of the court, who then handed to Pilate the written charges against Jesus. And these charges were:
185:2.10 (1990.6) Εμείς, στο δικαστήριο του Σανχεντρίν, βρίσκουμε ότι ο άνθρωπος αυτός είναι κακοποιός και διαταράσσει το έθνος μας και είναι ένοχος επειδή:		185:2.10 (1990.6) “We find in the Sanhedrist tribunal that this man is an evildoer and a disturber of our nation in that he is guilty of:
185:2.11 (1990.7) 1. Διαφθείρει το έθνος και εξεγείρει το λαό σε επανάσταση.		185:2.11 (1990.7) “1. Perverting our nation and stirring up our people to rebellion.
185:2.12 (1990.8) 2. Απαγορεύει στο λαό να πληρώνει φόρους στον Καίσαρα.		185:2.12 (1990.8) “2. Forbidding the people to pay tribute to Caesar.
185:2.13 (1990.9) 3. Αποκαλεί τον εαυτό του βασιλιά των Ιουδαίων και διδάσκει την ίδρυση μιας καινούργιας βασιλείας.		185:2.13 (1990.9) “3. Calling himself the king of the Jews and teaching the founding of a new kingdom.”
185:2.14 (1990.10) Ο Ιησούς δεν είχε δικαστεί αξιόπιστα ούτε είχε καταδικαστεί νόμιμα για καμία από αυτές τις κατηγορίες. Ούτε είχε ακούσει τις κατηγορίες αυτές όταν εκφράστηκαν πρώτη φορά, αλλά ο Πιλάτος τον έφερε από το πραιτώριο, όπου τον φύλαγαν οι φρουροί και επέμεινε να επαναληφθούν οι κατηγορίες αυτές και να τις ακούσει ο Ιησούς.		185:2.14 (1990.10) Jesus had not been regularly tried nor legally convicted on any of these charges. He did not even hear these charges when first stated, but Pilate had him brought from the praetorium, where he was in the keeping of the guards, and he insisted that these charges be repeated in Jesus’ hearing.
185:2.15 (1990.11) Όταν ο Ιησούς άκουσε τις κατηγορίες, ήξερε καλά ότι δεν είχε ξανακούσει τα θέματα αυτά από το Ιουδαϊκό δικαστήριο, το ίδιο και ο Ιωάννης Ζεβεδαίος και οι κατήγοροί του, αλλά δεν απάντησε για τις ψεύτικες κατηγορίες τους. Ακόμα και όταν ο Πιλάτος του είπε να αντικρούσει τους κατηγόρους του, δεν άνοιξε το στόμα του. Ο Πιλάτος είχε τόσο εκπλαγεί από το ανάρμοστο της όλης διαδικασίας και τόσο εντυπωσιάστηκε από τη σιωπή του Ιησού και το επιβλητικό παρουσιαστικό του, που αποφάσισε να πάρει το φυλακισμένο μέσα στον προθάλαμο και να τον ανακρίνει ιδιαιτέρως.		185:2.15 (1990.11) When Jesus heard these accusations, he well knew that he had not been heard on these matters before the Jewish court, and so did John Zebedee and his accusers, but he made no reply to their false charges. Even when Pilate bade him answer his accusers, he opened not his mouth. Pilate was so astonished at the unfairness of the whole proceeding and so impressed by Jesus’ silent and masterly bearing that he decided to take the prisoner inside the hall and examine him privately.
185:2.16 (1990.12) Ο Πιλάτος είχε μπερδευτεί, από τη μια φοβόταν τους Ιουδαίους και από την άλλη είχε ταραχτεί έντονα το πνεύμα του από το θέαμα του Ιησού, που στεκόταν εκεί με μεγαλοπρέπεια μπροστά στους αιμοδιψείς κατηγόρους του και κοιτάζοντάς τους, όχι περιφρονώντας τους σιωπηλά, αλλά με μια έκφραση αυθεντικής συμπόνιας και θλιμμένης αγάπης.		185:2.16 (1990.12) Pilate was confused in mind, fearful of the Jews in his heart, and mightily stirred in his spirit by the spectacle of Jesus’ standing there in majesty before his bloodthirsty accusers and gazing down on them, not in silent contempt, but with an expression of genuine pity and sorrowful affection.
3. Η ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΙΛΑΤΟ ^top		3. The Private Examination by Pilate ^top
185:3.1 (1991.1) Ο Πιλάτος πήρε τον Ιησού και τον Ιωάννη Ζεβεδαίο σε μια ιδιαίτερη αίθουσα, αφήνοντας τους φρουρούς έξω στον προθάλαμο, και ζητώντας από τον φυλακισμένο να καθίσει, κάθισε δίπλα του και έκανε αρκετές ερωτήσεις. Ο Πιλάτος άρχισε τη συζήτησή του με τον Ιησού, βεβαιώνοντάς τον ότι δεν πίστευε την πρώτη αποτίμηση εναντίον του: ότι ήταν διαφθορέας του έθνους και υποκινητής επανάστασης. Ύστερα ρώτησε, «Δίδαξες ποτέ να μην πληρώνουν φόρους στον Καίσαρα;». Ο Ιησούς, δείχνοντας τον Ιωάννη, είπε, «Ρώτησε αυτόν ή κάποιον άλλο άνθρωπο που άκουσε τη διδασκαλία μου». Τότε ο Πιλάτος εξέτασε τον Ιωάννη για το θέμα αυτό των φόρων, και ο Ιωάννης κατάθεσε σχετικά με τη διδασκαλία του Κυρίου του και εξήγησε ότι ο Ιησούς και οι απόστολοί του πλήρωναν φόρους και στον Καίσαρα και στο ναό. Αφού ο Πιλάτος εξέτασε τον Ιωάννη, είπε, «Πρόσεχε να μην πεις σε κανένα ότι μίλησα μαζί σου». Και ο Ιωάννης δεν αποκάλυψε ποτέ αυτό το θέμα.		185:3.1 (1991.1) Pilate took Jesus and John Zebedee into a private chamber, leaving the guards outside in the hall, and requesting the prisoner to sit down, he sat down by his side and asked several questions. Pilate began his talk with Jesus by assuring him that he did not believe the first count against him: that he was a perverter of the nation and an inciter to rebellion. Then he asked, “Did you ever teach that tribute should be refused Caesar?” Jesus, pointing to John, said, “Ask him or any other man who has heard my teaching.” Then Pilate questioned John about this matter of tribute, and John testified concerning his Master’s teaching and explained that Jesus and his apostles paid taxes both to Caesar and to the temple. When Pilate had questioned John, he said, “See that you tell no man that I talked with you.” And John never did reveal this matter.
185:3.2 (1991.2) Μετά ο Πιλάτος στράφηκε πίσω για να εξετάσει τον Ιησού περισσότερο, λέγοντας: «Και τώρα για την τρίτη κατηγορία εναντίον σου, είσαι ο βασιλιάς των Ιουδαίων;». Επειδή υπήρχε ένας τόνος πιθανής ειλικρινούς έρευνας στη φωνή του Πιλάτου, ο Ιησούς χαμογέλασε στον έπαρχο και είπε: «Πιλάτε, αυτό το ρωτάς για τον εαυτό σου, ή κάνεις την ερώτηση εκ μέρους των άλλων, των κατηγόρων μου;». Πάνω σε αυτό, με τόνο μερικής αγανάκτησης, ο κυβερνήτης απάντησε: «Είμαι Ιουδαίος; Ο λαός σου και οι αρχιερείς σε παρέδωσαν και μου ζήτησαν να σε καταδικάσω σε θάνατο. Ρωτάω για την αξιοπιστία των κατηγοριών τους και προσπαθώ μόνο να ανακαλύψω για τον εαυτό μου τι έκανες. Πες μου, έχεις πει ότι είσαι ο βασιλιάς των Ιουδαίων και προσπάθησες να ιδρύσεις ένα καινούργιο βασίλειο;».		185:3.2 (1991.2) Pilate then turned around to question Jesus further, saying: “And now about the third accusation against you, are you the king of the Jews?” Since there was a tone of possibly sincere inquiry in Pilate’s voice, Jesus smiled on the procurator and said: “Pilate, do you ask this for yourself, or do you take this question from these others, my accusers?” Whereupon, in a tone of partial indignation, the governor answered: “Am I a Jew? Your own people and the chief priests delivered you up and asked me to sentence you to death. I question the validity of their charges and am only trying to find out for myself what you have done. Tell me, have you said that you are the king of the Jews, and have you sought to found a new kingdom?”
185:3.3 (1991.3) Τότε είπε ο Ιησούς στον Πιλάτο: «Δεν διακρίνεις ότι η βασιλεία μου δεν είναι του κόσμου τούτου; Αν η βασιλεία μου ήταν του κόσμου τούτου, σίγουρα οι μαθητές μου θα πολεμούσαν για να μην παραδοθώ στα χέρια των Ιουδαίων. Η παρουσία μου εδώ μπροστά σου με τα δεσμά αυτά είναι αρκετή για να δείξει σε κάθε άνθρωπο ότι η βασιλεία μου είναι μια πνευματική κυριαρχία, δηλαδή η αδελφότητα των ανθρώπων που, με πίστη και αγάπη, έγιναν παιδιά του Θεού. Και αυτή η σωτηρία είναι και για τους εθνικούς αλλά και για τους Ιουδαίους».		185:3.3 (1991.3) Then said Jesus to Pilate: “Do you not perceive that my kingdom is not of this world? If my kingdom were of this world, surely would my disciples fight that I should not be delivered into the hands of the Jews. My presence here before you in these bonds is sufficient to show all men that my kingdom is a spiritual dominion, even the brotherhood of men who, through faith and by love, have become the sons of God. And this salvation is for the gentile as well as for the Jew.”
185:3.4 (1991.4) «Τότε τελικά είσαι βασιλιάς;», είπε ο Πιλάτος. Και ο Ιησούς απάντησε: «Ναι, είμαι ένας βασιλιάς και βασίλειό μου είναι η οικογένεια των πιστών παιδιών του Πατέρα μου που είναι στον ουρανό. Για το σκοπό αυτό γεννήθηκα στον κόσμο αυτό, για να δείξω τον Πατέρα μου σε όλο τον κόσμο και να μαρτυρήσω για την αλήθεια του Θεού. Ακόμα και τώρα δηλώνω σε σένα ότι όποιος αγαπάει την αλήθεια ακούει τη φωνή μου».		185:3.4 (1991.4) “Then you are a king after all?” said Pilate. And Jesus answered: “Yes, I am such a king, and my kingdom is the family of the faith sons of my Father who is in heaven. For this purpose was I born into this world, even that I should show my Father to all men and bear witness to the truth of God. And even now do I declare to you that every one who loves the truth hears my voice.”
185:3.5 (1991.5) Τότε είπε ο Πιλάτος, μισοαστεία μισοσοβαρά, «Αλήθεια, τι είναι αλήθεια – ποιος ξέρει;».		185:3.5 (1991.5) Then said Pilate, half in ridicule and half in sincerity, “Truth, what is truth—who knows?”
185:3.6 (1991.6) Ο Πιλάτος δεν στάθηκε ικανός να βυθομετρήσει τα λόγια του Ιησού, ούτε μπόρεσε να καταλάβει τη φύση της πνευματικής βασιλείας του, αλλά ήταν σίγουρος τώρα ότι ο φυλακισμένος δεν είχε κάνει τίποτε άξιο θανάτου. Ένα κοίταγμα στον Ιησού, πρόσωπο με πρόσωπο, ήταν αρκετό να πείσει ακόμα και τον Πιλάτο ότι αυτός ο ευγενής και κουρασμένος, αλλά μεγαλοπρεπής και ευθυτενής άνδρας δεν ήταν ούτε άγριος ούτε επικίνδυνος επαναστάτης που φιλοδοξούσε να εγκαταστήσει τον εαυτό του στο θρόνο του Ισραήλ. Ο Πιλάτος σκέφτηκε ότι κατάλαβε κάτι από αυτό που εννοούσε ο Ιησούς, όταν αποκαλούσε τον εαυτό του βασιλιά, επειδή ήταν εξοικειωμένος με τη διδασκαλία των Στωικών, που δήλωναν ότι «ο σοφός άνθρωπος είναι βασιλιάς». Ο Πιλάτος πείστηκε πλήρως ότι, αντί να είναι ένας επικίνδυνος στασιαστής, ο Ιησούς δεν ήταν τίποτε περισσότερο ή τίποτε λιγότερο από έναν άκακο οραματιστή, έναν αθώο φανατικό.		185:3.6 (1991.6) Pilate was not able to fathom Jesus’ words, nor was he able to understand the nature of his spiritual kingdom, but he was now certain that the prisoner had done nothing worthy of death. One look at Jesus, face to face, was enough to convince even Pilate that this gentle and weary, but majestic and upright, man was no wild and dangerous revolutionary who aspired to establish himself on the temporal throne of Israel. Pilate thought he understood something of what Jesus meant when he called himself a king, for he was familiar with the teachings of the Stoics, who declared that “the wise man is king.” Pilate was thoroughly convinced that, instead of being a dangerous seditionmonger, Jesus was nothing more or less than a harmless visionary, an innocent fanatic.
185:3.7 (1991.7) Αφού ανέκρινε τον Κύριο, ο Πιλάτος επέστρεψε στους αρχιερείς και τους κατηγόρους του Ιησού και είπε: «Εξέτασα τον άνδρα αυτό, και δεν του βρίσκω παράπτωμα. Δεν πιστεύω ότι είναι ένοχος των κατηγοριών που κάνατε εναντίον του. Πιστεύω ότι πρέπει να αφεθεί ελεύθερος». Όταν οι Ιουδαίοι άκουσαν αυτό το πράγμα, κινήθηκαν με μεγάλο θυμό, τόσο πολύ που κραύγαζαν ότι ο Ιησούς πρέπει να πεθάνει, και κάποιος από τους Σανχεντρίν ανέβηκε με θράσος δίπλα στον Πιλάτο, λέγοντας: «Αυτός ο άνδρας ξεσηκώνει το λαό, αρχίζοντας από τη Γαλιλαία και συνεχίζοντας σε όλη την Ιουδαία. Είναι πονηρός και κακοποιός. Θα μετανιώσεις πολύ αν αφήσεις τον αχρείο αυτό ελεύθερο».		185:3.7 (1991.7) After questioning the Master, Pilate went back to the chief priests and the accusers of Jesus and said: “I have examined this man, and I find no fault in him. I do not think he is guilty of the charges you have made against him; I think he ought to be set free.” And when the Jews heard this, they were moved with great anger, so much so that they wildly shouted that Jesus should die; and one of the Sanhedrists boldly stepped up by the side of Pilate, saying: “This man stirs up the people, beginning in Galilee and continuing throughout all Judea. He is a mischief-maker and an evildoer. You will long regret it if you let this wicked man go free.”
185:3.8 (1992.1) Ο Πιλάτος πιέστηκε πολύ για να δει τι θα κάνει με τον Ιησού, κι έτσι, όταν τους άκουσε να λένε ότι άρχισε το έργο του από τη Γαλιλαία, σκέφτηκε να αποφύγει την ευθύνη της απόφασης για την υπόθεση, τουλάχιστον να κερδίσει χρόνο για σκέψη, στέλνοντας τον Ιησού να παρουσιαστεί μπροστά στον Ηρώδη, που βρισκόταν τότε στην πόλη για να παραστεί στο Πάσχα. Ο Πιλάτος σκέφτηκε επίσης ότι αυτή η κίνηση θα τον βοηθούσε να εξομαλύνει μερικά πικρά αισθήματα που υπήρχαν για αρκετό διάστημα ανάμεσα σ’ αυτόν και στον Ηρώδη, και που οφείλονταν σε πολυάριθμες παρεξηγήσεις για θέματα δικαιοδοσίας.		185:3.8 (1992.1) Pilate was hard pressed to know what to do with Jesus; therefore, when he heard them say that he began his work in Galilee, he thought to avoid the responsibility of deciding the case, at least to gain time for thought, by sending Jesus to appear before Herod, who was then in the city attending the Passover. Pilate also thought that this gesture would help to antidote some of the bitter feeling which had existed for some time between himself and Herod, due to numerous misunderstandings over matters of jurisdiction.
185:3.9 (1992.2) Ο Πιλάτος καλώντας τους φρουρούς, είπε: «Αυτός ο άνθρωπος είναι Γαλιλαίος. Πάρτε τον στον Ηρώδη και όταν τον εξετάσει, αναφέρατέ μου τα ευρήματά του». Και πήραν τον Ιησού στον Ηρώδη.		185:3.9 (1992.2) Pilate, calling the guards, said: “This man is a Galilean. Take him forthwith to Herod, and when he has examined him, report his findings to me.” And they took Jesus to Herod.
4. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΗΡΩΔΗ ^top		4. Jesus Before Herod ^top
185:4.1 (1992.3) Όταν ο Ηρώδης Αντύπας σταμάτησε στην Ιερουσαλήμ, διέμεινε στο αρχαίο παλάτι των Μακκαβαίων του Ηρώδη του Μεγάλου, και ήταν στην οικία αυτή του πρώην βασιλιά, που μεταφέρθηκε ο Ιησούς από τους φρουρούς του ναού και ακολουθήθηκε από τους κατηγόρους του και ένα αυξανόμενο πλήθος. Ο Ηρώδης είχε από παλιά ακούσει για τον Ιησού και είχε μεγάλη περιέργεια γι αυτόν. Όταν ο Γιος του Ανθρώπου στάθηκε μπροστά του, το πρωί της Παρασκευής αυτής, ο διεφθαρμένος Ιδουμαίος ούτε για ένα λεπτό δεν έφερε στη μνήμη του το αγόρι των προηγούμενων χρόνων που είχε εμφανιστεί μπροστά του στη Σεφφώρα, παρακαλώντας για μια δίκαιη απόφαση σχετικά με τα χρήματα που αυτός όφειλε στον πατέρα του, που είχε σκοτωθεί από ατύχημα ενώ εργαζόταν σε ένα από τα δημόσια κτίρια. Απ’ όσο γνώριζε ο Ηρώδης, δεν είχε δει ποτέ τον Ιησού, αν και είχε ανησυχήσει πολύ γι αυτόν όταν το έργο του είχε σαν επίκεντρο τη Γαλιλαία. Τώρα που ήταν στην επιτήρηση του Πιλάτου και των Ιουδαίων, ο Ηρώδης επιθυμούσε να τον δει, αισθανόμενος ασφαλής από κάθε μελλοντική ενόχληση εκ μέρους του Ιησού. Ο Ηρώδης είχε ακούσει πολλά για τα θαύματα που έκανε ο Ιησούς και έλπιζε πραγματικά να τον δει κάποτε να κάνει κάποιο θαύμα.		185:4.1 (1992.3) When Herod Antipas stopped in Jerusalem, he dwelt in the old Maccabean palace of Herod the Great, and it was to this home of the former king that Jesus was now taken by the temple guards, and he was followed by his accusers and an increasing multitude. Herod had long heard of Jesus, and he was very curious about him. When the Son of Man stood before him, on this Friday morning, the wicked Idumean never for one moment recalled the lad of former years who had appeared before him in Sepphoris pleading for a just decision regarding the money due his father, who had been accidentally killed while at work on one of the public buildings. As far as Herod knew, he had never seen Jesus, although he had worried a great deal about him when his work had been centered in Galilee. Now that he was in custody of Pilate and the Judeans, Herod was desirous of seeing him, feeling secure against any trouble from him in the future. Herod had heard much about the miracles wrought by Jesus, and he really hoped to see him do some wonder.
185:4.2 (1992.4) Όταν έφεραν τον Ιησού μπροστά στον Ηρώδη, ο τετράρχης ξαφνιάστηκε από την επιβλητική παρουσία του και την ήρεμη αυτοκυριαρχία της όψης του. Για κάποια δεκαπέντε λεπτά ο Ηρώδης ρώταγε τον Ιησού, άλλά ο Κύριος δεν απαντούσε. Ο Ηρώδης τον σάρκαζε και τον προκαλούσε να εκτελέσει ένα θαύμα, αλλά ο Ιησούς δεν απάντησε στις πολλές ερωτήσεις του ούτε αντέδρασε στους σαρκασμούς του.		185:4.2 (1992.4) When they brought Jesus before Herod, the tetrarch was startled by his stately appearance and the calm composure of his countenance. For some fifteen minutes Herod asked Jesus questions, but the Master would not answer. Herod taunted and dared him to perform a miracle, but Jesus would not reply to his many inquiries or respond to his taunts.
185:4.3 (1992.5) Μετά ο Ηρώδης στράφηκε στον αρχιερέα και τους Σαδδουκαίους και, δίνοντας προσοχή στις κατηγορίες τους, έμαθε όλα και ακόμα περισσότερα από όσα είχε ακούσει ο Πιλάτος σχετικά με τις υποτιθέμενες κακές πράξεις του Γιου του Ανθρώπου. Τελικά, έχοντας πεισθεί ότι ο Ιησούς ούτε θα μιλούσε ούτε θα εκτελούσε ένα θαύμα γι αυτόν, ο Ηρώδης, αφού τον γελοιοποίησε για κάμποσο διάστημα, του φόρεσε ένα παλιό πορφυρό βασιλικό ένδυμα και τον έστειλε πίσω στον Πιλάτο. Ο Ηρώδης ήξερε ότι δεν είχε δικαιοδοσία στην Ιουδαία για τον Ιησού. Αν και ήταν χαρούμενος που πίστευε ότι τελικά είχε απαλλαγεί από τον Ιησού στη Γαλιλαία, ήταν ευγνώμονας που ήταν ο Πιλάτος που είχε την ευθύνη για τη θανάτωσή του. Ο Ηρώδης δεν είχε συνέλθει ποτέ τελείως από το φόβο που τον στοίχειωνε εξ αιτίας της δολοφονίας του Ιωάννη του Βαπτιστή. Ο Ηρώδης μερικές φορές φοβήθηκε ότι ο Ιησούς ήταν ο Ιωάννης που είχε αναστηθεί από τους νεκρούς. Τώρα απαλλάχτηκε από εκείνο το φόβο αφού πρόσεξε ότι ο Ιησούς ήταν ένα πολύ διαφορετικό είδος ανθρώπου από τον ειλικρινή και ευερέθιστο προφήτη που τολμούσε να ξεσκεπάζει και να καταγγέλλει την ιδιωτική του ζωή.		185:4.3 (1992.5) Then Herod turned to the chief priests and the Sadducees and, giving ear to their accusations, heard all and more than Pilate had listened to regarding the alleged evil doings of the Son of Man. Finally, being convinced that Jesus would neither talk nor perform a wonder for him, Herod, after making fun of him for a time, arrayed him in an old purple royal robe and sent him back to Pilate. Herod knew he had no jurisdiction over Jesus in Judea. Though he was glad to believe that he was finally to be rid of Jesus in Galilee, he was thankful that it was Pilate who had the responsibility of putting him to death. Herod never had fully recovered from the fear that cursed him as a result of killing John the Baptist. Herod had at certain times even feared that Jesus was John risen from the dead. Now he was relieved of that fear since he observed that Jesus was a very different sort of person from the outspoken and fiery prophet who dared to expose and denounce his private life.
5. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΟΝ ΠΙΛΑΤΟ ^top		5. Jesus Returns to Pilate ^top
185:5.1 (1993.1) Όταν οι φρουροί έφεραν τον Ιησού πίσω στον Πιλάτο, αυτός βγήκε στο κεφαλόσκαλο του πραιτώριου, όπου είχε τοποθετηθεί η ανακριτική πολυθρόνα του και φωνάζοντας τους αρχιερείς και τα μέλη του Σανχεντρίν, τους είπε: «Φέρατε τον άνδρα αυτό ενώπιόν μου με κατηγορίες ότι διαφθείρει το λαό, απαγορεύει την πληρωμή φόρων και ισχυρίζεται ότι είναι βασιλιάς των Ιουδαίων. Τον εξέτασα και δεν κατόρθωσα να τον βρω ένοχο αυτών των κατηγοριών. Γεγονός είναι ότι δεν βρίσκω ενοχή πάνω του. Μετά τον έστειλα στον Ηρώδη, και ο τετράρχης πρέπει να έχει βγάλει το ίδιο συμπέρασμα αφού τον έστειλε πίσω σε μας. Βεβαίως, τίποτε άξιο θανάτου δεν έχει διαπραχθεί από τον άνθρωπο αυτό. Αν εσείς πιστεύετε ακόμα ότι πρέπει να τιμωρηθεί, είμαι πρόθυμος να τον τιμωρήσω πριν τον αφήσω ελεύθερο».		185:5.1 (1993.1) When the guards had brought Jesus back to Pilate, he went out on the front steps of the praetorium, where his judgment seat had been placed, and calling together the chief priests and Sanhedrists, said to them: “You brought this man before me with charges that he perverts the people, forbids the payment of taxes, and claims to be king of the Jews. I have examined him and fail to find him guilty of these charges. In fact, I find no fault in him. Then I sent him to Herod, and the tetrarch must have reached the same conclusion since he has sent him back to us. Certainly, nothing worthy of death has been done by this man. If you still think he needs to be disciplined, I am willing to chastise him before I release him.”
185:5.2 (1993.2) Τη στιγμή που οι Ιουδαίοι άρχισαν να κραυγάζουν την αντίθεσή τους για την απελευθέρωση του Ιησού, ένα μεγάλο πλήθος ήρθε βαδίζοντας προς το πραιτώριο με σκοπό να ζητήσουν από τον Πιλάτο την απελευθέρωση ενός φυλακισμένου προς τιμήν της γιορτής του Πάσχα. Για κάποιο χρόνο ήταν συνήθεια των Ρωμαίων κυβερνητών να επιτρέπουν στον όχλο να διαλέγει ένα φυλακισμένο ή καταδικασμένο και να του δίνουν χάρη την περίοδο του Πάσχα. Και τώρα που το πλήθος είχε έρθει μπροστά του για να του ζητήσουν να ελευθερώσει ένα φυλακισμένο, και εφόσον ο Ιησούς είχε μέχρι πολύ πρόσφατα την εύνοια του πλήθους, σκέφτηκε ο Πιλάτος ότι ίσως πιθανόν να ξέμπλεκε από τη δυσάρεστη θέση του προτείνοντας στην ομάδα, αφού ο Ιησούς ήταν φυλακισμένος και καθόταν στο εδώλιο, να τους ελευθερώσει τον άνθρωπο από τη Γαλιλαία σαν το σύμβολο της Πασχαλινής καλής θέλησης.		185:5.2 (1993.2) Just as the Jews were about to engage in shouting their protests against the release of Jesus, a vast crowd came marching up to the praetorium for the purpose of asking Pilate for the release of a prisoner in honor of the Passover feast. For some time it had been the custom of the Roman governors to allow the populace to choose some imprisoned or condemned man for pardon at the time of the Passover. And now that this crowd had come before him to ask for the release of a prisoner, and since Jesus had so recently been in great favor with the multitudes, it occurred to Pilate that he might possibly extricate himself from his predicament by proposing to this group that, since Jesus was now a prisoner before his judgment seat, he release to them this man of Galilee as the token of Passover good will.
185:5.3 (1993.3) Καθώς το πλήθος ορμούσε πάνω στα σκαλοπάτια του κτιρίου, ο Πιλάτος τους άκουσε να ξεφωνίζουν το όνομα κάποιου Βαραββά. Ο Βαραββάς ήταν ένας διάσημος πολιτικός υποκινητής και φονιάς ληστής, παιδί ιερέα, ο οποίος είχε πρόσφατα συλληφθεί διαπράττοντας ληστεία και φόνο στο δρόμο της Ιεριχούς. Ο άνδρας αυτός είχε καταδικαστεί σε θάνατο μόλις τελείωναν οι εορτές του Πάσχα.		185:5.3 (1993.3) As the crowd surged up on the steps of the building, Pilate heard them calling out the name of one Barabbas. Barabbas was a noted political agitator and murderous robber, the son of a priest, who had recently been apprehended in the act of robbery and murder on the Jericho road. This man was under sentence to die as soon as the Passover festivities were over.
185:5.4 (1993.4) Ο Πιλάτος σηκώθηκε και εξήγησε στο πλήθος ότι ο Ιησούς είχε μεταφερθεί από τους αρχιερείς σ’ αυτόν, οι οποίοι προσπαθούσαν να τον θανατώσουν με κάποιες κατηγορίες και ότι πίστευε ότι ο άνδρας δεν άξιζε το θάνατο. Είπε ο Πιλάτος: «Ποιον λοιπόν προτιμάτε να ελευθερώσω, το Βαραββά, το φονιά ή τον Ιησού το Γαλιλαίο;». Και όταν ο Πιλάτος σταμάτησε να μιλάει, ο αρχιερέας και οι σύνεδροι του Σανχεντρίν φώναξαν με όλη τη δύναμη της φωνής τους, «Βαραββάν, Βαραββάν!». Όταν το πλήθος είδε ότι οι αρχιερείς θέλανε να θανατωθεί ο Ιησούς, γρήγορα ενώθηκε με τις κραυγές τους κατά της ζωής του ενώ φώναζε δυνατά για την απελευθέρωση του Βαραββά.		185:5.4 (1993.4) Pilate stood up and explained to the crowd that Jesus had been brought to him by the chief priests, who sought to have him put to death on certain charges, and that he did not think the man was worthy of death. Said Pilate: “Which, therefore, would you prefer that I release to you, this Barabbas, the murderer, or this Jesus of Galilee?” And when Pilate had thus spoken, the chief priests and the Sanhedrin councilors all shouted at the top of their voices, “Barabbas, Barabbas!” And when the people saw that the chief priests were minded to have Jesus put to death, they quickly joined in the clamor for his life while they loudly shouted for the release of Barabbas.
185:5.5 (1993.5) Λίγες μέρες πριν από αυτό, το πλήθος σεβόταν τον Ιησού, αλλά ο όχλος δεν ενδιαφερόταν για κάποιον που, έχοντας ισχυριστεί ότι είναι Γιος του Θεού, βρισκόταν τώρα δέσμιος των αρχιερέων και των αρχηγών και δικαζόταν ενώπιον του Πιλάτου για τη ζωή του. Ο Ιησούς μπορεί να ήταν ήρωας στα μάτια του όχλου όταν έδιωχνε τους αργυραμοιβούς και τους εμπόρους από το ναό, αλλά όχι όταν ήταν ένας μη ανθιστάμενος φυλακισμένος στα χέρια των εχθρών του και δικαζόμενος για τη ζωή του.		185:5.5 (1993.5) A few days before this the multitude had stood in awe of Jesus, but the mob did not look up to one who, having claimed to be the Son of God, now found himself in the custody of the chief priests and the rulers and on trial before Pilate for his life. Jesus could be a hero in the eyes of the populace when he was driving the money-changers and the traders out of the temple, but not when he was a nonresisting prisoner in the hands of his enemies and on trial for his life.
185:5.6 (1993.6) Ο Πιλάτος θύμωσε με το θέαμα των αρχιερέων που κραύγαζαν να δοθεί χάρη στον περιβόητο φονιά ενώ φώναζαν να πάρουν το αίμα του Ιησού. Είδε την κακία και την έχθρα τους και διέκρινε την προκατάληψη και το φθόνο τους. Έτσι τους είπε: «Πώς μπορέσατε και διαλέξατε τη ζωή ενός φονιά από του ανδρός αυτού, του οποίου το χειρότερο έγκλημα είναι ότι αποκαλεί μεταφορικά τον εαυτό του βασιλιά των Ιουδαίων;». Αυτή όμως δεν ήταν γνωστική κουβέντα για τον Πιλάτο. Οι Ιουδαίοι ήταν περήφανος λαός, υπόδουλοι στο Ρωμαϊκό ζυγό αλλά προσδοκούσαν τον ερχομό του Μεσσία που θα τους ελευθέρωνε από την ειδωλολατρική αιχμαλωσία με εντυπωσιακή επίδειξη δύναμης και δόξας. Προσβλήθηκαν, περισσότερο από όσο μπορούσε να γνωρίζει ο Πιλάτος, με τον υπαινιγμό ότι αυτός ο δάσκαλος παράξενων θεωριών με τους μειλίχιους τρόπους, συλληφθείς και κατηγορούμενος με εγκλήματα που άξιζαν την ποινή του θανάτου, αναφέρθηκε σαν «ο βασιλιάς των Ιουδαίων». Τον κοίταξαν με τέτοια έκφραση που έδειχνε ότι προσβλήθηκε ό,τι θεωρούσαν πιο ιερό και τιμημένο για την ύπαρξή τους σαν έθνος και έτσι άφησαν ελεύθερες τις δυνατές κραυγές τους υπέρ της απελευθέρωσης του Βαραββά και του θανάτου του Ιησού.		185:5.6 (1993.6) Pilate was angered at the sight of the chief priests clamoring for the pardon of a notorious murderer while they shouted for the blood of Jesus. He saw their malice and hatred and perceived their prejudice and envy. Therefore he said to them: “How could you choose the life of a murderer in preference to this man’s whose worst crime is that he figuratively calls himself the king of the Jews?” But this was not a wise statement for Pilate to make. The Jews were a proud people, now subject to the Roman political yoke but hoping for the coming of a Messiah who would deliver them from gentile bondage with a great show of power and glory. They resented, more than Pilate could know, the intimation that this meek-mannered teacher of strange doctrines, now under arrest and charged with crimes worthy of death, should be referred to as “the king of the Jews.” They looked upon such a remark as an insult to everything which they held sacred and honorable in their national existence, and therefore did they all let loose their mighty shouts for Barabbas’s release and Jesus’ death.
185:5.7 (1994.1) Ο Πιλάτος ήξερε ότι ο Ιησούς ήταν αθώος των κατηγοριών που του είχαν προσάψει, και αν ήταν δίκαιος και θαρραλέος δικαστής, θα τον είχε απαλλάξει και θα τον είχε αφήσει ελεύθερο. Αλλά φοβόταν να αψηφήσει τους θυμωμένους Ιουδαίους, και ενώ δίσταζε να κάνει το καθήκον του, ένας αγγελιαφόρος ήρθε και του παρουσίασε ένα σφραγισμένο μήνυμα από τη γυναίκα του την Κλαυδία.		185:5.7 (1994.1) Pilate knew Jesus was innocent of the charges brought against him, and had he been a just and courageous judge, he would have acquitted him and turned him loose. But he was afraid to defy these angry Jews, and while he hesitated to do his duty, a messenger came up and presented him with a sealed message from his wife, Claudia.
185:5.8 (1994.2) Ο Πιλάτος δήλωσε στους συγκεντρωμένους μπροστά του, ότι επιθυμούσε να διαβάσει το σημείωμα που είχε λάβει πριν από λίγο, πριν προχωρήσει παρακάτω με την υπόθεση που είχε μπροστά του. Όταν ο Πιλάτος άνοιξε το γράμμα από τη γυναίκα του, διάβασε: «Σε παρακαλώ να μην ανακατευτείς με αυτό τον αθώο και δίκαιο άνθρωπο που αποκαλούν Ιησού. Υπέφερα πολύ από ένα όνειρο απόψε εξ αιτίας του». Αυτό το σημείωμα από την Κλαυδία όχι μόνο τάραξε πολύ τον Πιλάτο και έτσι καθυστέρησε τη δικαστική επικύρωση του ζητήματος, αλλά δυστυχώς παρείχε σημαντικό χρόνο κατά τον οποίο οι Ιουδαίοι αρχηγοί κυκλοφόρησαν άνετα μέσα στο πλήθος και εξώθησαν το λαό να απαιτεί την ελευθέρωση του Βαραββά και να κραυγάζει για τη σταύρωση του Ιησού.		185:5.8 (1994.2) Pilate indicated to those assembled before him that he wished to read the communication which he had just received before he proceeded further with the matter before him. When Pilate opened this letter from his wife, he read: “I pray you have nothing to do with this innocent and just man whom they call Jesus. I have suffered many things in a dream this night because of him.” This note from Claudia not only greatly upset Pilate and thereby delayed the adjudication of this matter, but it unfortunately also provided considerable time in which the Jewish rulers freely circulated among the crowd and urged the people to call for the release of Barabbas and to clamor for the crucifixion of Jesus.
185:5.9 (1994.3) Τελικά, ο Πιλάτος επιδόθηκε για μια ακόμα φορά στην επίλυση του προβλήματος που αντιμετώπιζε, ρωτώντας την ανάμεικτη συγκέντρωση των Ιουδαίων αρχηγών και του πλήθους, «Τι θα κάνω με αυτόν που αποκαλείται βασιλιάς των Ιουδαίων;». Και όλοι φώναξαν με μια φωνή, «Σταύρωσέ τον! Σταύρωσέ τον!». Η ομοφωνία της απαίτησης από το ανάμεικτο πλήθος ξάφνιασε και θορύβησε τον Πιλάτο, τον άδικο και βασανιζόμενο από φόβο δικαστή.		185:5.9 (1994.3) Finally, Pilate addressed himself once more to the solution of the problem which confronted him, by asking the mixed assembly of Jewish rulers and the pardon-seeking crowd, “What shall I do with him who is called the king of the Jews?” And they all shouted with one accord, “Crucify him! Crucify him!” The unanimity of this demand from the mixed multitude startled and alarmed Pilate, the unjust and fear-ridden judge.
185:5.10 (1994.4) Ύστερα πάλι ο Πιλάτος είπε: «Γιατί σταυρώνετε αυτόν τον άνδρα; Τι κακό έχει κάνει; Ποιος θα έρθει εδώ να καταθέσει εναντίον του;». Όταν όμως αυτοί άκουσαν τον Πιλάτο να μιλάει υπερασπιζόμενος τον Ιησού, φώναζαν όλο και πιο πολύ, «Σταύρωσέ τον! Σταύρωσέ τον!».		185:5.10 (1994.4) Then once more Pilate said: “Why would you crucify this man? What evil has he done? Who will come forward to testify against him?” But when they heard Pilate speak in defense of Jesus, they only cried out all the more, “Crucify him! Crucify him!”
185:5.11 (1994.5) Μετά πάλι ο Πιλάτος έκανε έκκληση σ’ αυτούς σχετικά με την απελευθέρωση του φυλακισμένου για το Πάσχα, λέγοντας: «Σας ερωτώ μια φορά ακόμα, ποιον από τους φυλακισμένους να ελευθερώσω για το Πάσχα;». Και πάλι ο όχλος φώναξε, «Δώσε μας το Βαραββά!».		185:5.11 (1994.5) Then again Pilate appealed to them regarding the release of the Passover prisoner, saying: “Once more I ask you, which of these prisoners shall I release to you at this, your Passover time?” And again the crowd shouted, “Give us Barabbas!”
185:5.12 (1994.6) Τότε είπε ο Πιλάτος: «Αν ελευθερώσω το φονιά, το Βαραββά, τι να κάνω τον Ιησού;». Και μια φορά πάλι ο όχλος φώναξε ομόφωνα, «Σταύρωσέ τον! Σταύρωσέ τον!».		185:5.12 (1994.6) Then said Pilate: “If I release the murderer, Barabbas, what shall I do with Jesus?” And once more the multitude shouted in unison, “Crucify him! Crucify him!”
185:5.13 (1994.7) Ο Πιλάτος είχε τρομοκρατηθεί από την επίμονη φωνή του όχλου, που ενεργούσε κάτω από την άμεση καθοδήγηση των αρχιερέων και των συνέδρων του Σανχεντρίν. Παρ’ όλα αυτά αποφάσισε τουλάχιστον μια ακόμα προσπάθεια για να κατευνάσει τον όχλο και να σώσει τον Ιησού.		185:5.13 (1994.7) Pilate was terrorized by the insistent clamor of the mob, acting under the direct leadership of the chief priests and the councilors of the Sanhedrin; nevertheless, he decided upon at least one more attempt to appease the crowd and save Jesus.
6. Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΚΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΠΙΛΑΤΟΥ ^top		6. Pilate’s Last Appeal ^top
185:6.1 (1994.8) Σε όλα αυτά που συμβαίνουν νωρίς το πρωί της Παρασκευής ενώπιον του Πιλάτου, παίρνουν μέρος μόνο οι εχθροί του Ιησού. Οι πολλοί φίλοι του είτε δεν γνωρίζουν ακόμα τη νυχτερινή σύλληψή του και την πρωινή δίκη του ή κρύβονται από φόβο μήπως συλληφθούν και αυτοί και τους κρίνουν άξιους θανάτου επειδή πιστεύουν στη διδασκαλία του Ιησού. Μέσα στο πλήθος που φωνάζει τώρα για το θάνατο του Κυρίου βρίσκονται μόνο οι ορκισμένοι εχθροί του και ο εύκολα καθοδηγούμενος και απερίσκεπτος όχλος.		185:6.1 (1994.8) In all that is transpiring early this Friday morning before Pilate, only the enemies of Jesus are participating. His many friends either do not yet know of his night arrest and early morning trial or are in hiding lest they also be apprehended and adjudged worthy of death because they believe Jesus’ teachings. In the multitude which now clamors for the Master’s death are to be found only his sworn enemies and the easily led and unthinking populace.
185:6.2 (1995.1) Ο Πιλάτος θα έκανε μια τελευταία έκκληση της συμπόνιας τους. Φοβούμενος να αψηφήσει τις φωνές αυτού του παρασυρμένου όχλου που κραύγαζε για το αίμα του Ιησού, διέταξε τους Ιουδαίους φρουρούς και τους Ρωμαίους στρατιώτες να πάρουν τον Ιησού και να τον μαστιγώσουν. Αυτή ήταν αφ’ εαυτού μια άδικη και παράνομη διαδικασία, εφόσον ο ρωμαϊκός νόμος προέβλεπε ότι μόνο εκείνοι που είχαν καταδικαστεί σε σταύρωση υπεβάλλοντο σε μαστίγωση. Οι φρουροί πήραν τον Ιησού για τη δοκιμασία αυτή στο ανοιχτό προαύλιο του πραιτωρίου. Αν και οι εχθροί του δεν παρευρίσκοντο στη μαστίγωση, ο Πιλάτος διέταξε τους μαστιγωτές, πριν τελειώσουν το απαίσιο αυτό έργο, να σταματήσουν και απαίτησε να φέρουν τον Ιησού μπροστά του. Πριν οι μαστιγωτές σηκώσουν τα ροζιασμένα μαστίγιά τους από τον Ιησού, καθώς ήταν δεμένος στο μέρος του μαστιγώματος, του έβαλαν πάλι το πορφυρό ρούχο, και πλέκοντας ένα αγκάθινο στεφάνι, το τοποθέτησαν στο μέτωπό του. Και αφού έβαλαν ένα καλάμι στο χέρι του σαν περιπαιχτικό σκήπτρο, γονάτισαν μπροστά του και τον ενέπαιζαν λέγοντας, «Χαίρε, βασιλιά των Ιουδαίων!». Και τον έφτυναν και τον κτυπούσαν στο πρόσωπο με τα χέρια τους. Και κάποιος, πριν τον φέρουν πίσω στον Πιλάτο, πήρε το καλάμι από το χέρι του και τον κτύπησε στο κεφάλι.		185:6.2 (1995.1) Pilate would make one last appeal to their pity. Being afraid to defy the clamor of this misled mob who cried for the blood of Jesus, he ordered the Jewish guards and the Roman soldiers to take Jesus and scourge him. This was in itself an unjust and illegal procedure since the Roman law provided that only those condemned to die by crucifixion should be thus subjected to scourging. The guards took Jesus into the open courtyard of the praetorium for this ordeal. Though his enemies did not witness this scourging, Pilate did, and before they had finished this wicked abuse, he directed the scourgers to desist and indicated that Jesus should be brought to him. Before the scourgers laid their knotted whips upon Jesus as he was bound to the whipping post, they again put upon him the purple robe, and plaiting a crown of thorns, they placed it upon his brow. And when they had put a reed in his hand as a mock scepter, they knelt before him and mocked him, saying, “Hail, king of the Jews!” And they spit upon him and struck him in the face with their hands. And one of them, before they returned him to Pilate, took the reed from his hand and struck him upon the head.
185:6.3 (1995.2) Ύστερα ο Πιλάτος οδήγησε μπροστά τον αιμορραγούντα και καταταλαιπωρημένο κατάδικο και παρουσιάζοντάς τον στο ανάμεικτο πλήθος, είπε: «Προσέξτε τον άνθρωπο: Σας δηλώνω πάλι ότι δεν βρίσκω κανένα έγκλημα πάνω του και αφού τον μαστίγωσα θα τον ελευθερώσω».		185:6.3 (1995.2) Then Pilate led forth this bleeding and lacerated prisoner and, presenting him before the mixed multitude, said: “Behold the man! Again I declare to you that I find no crime in him, and having scourged him, I would release him.”
185:6.4 (1995.3) Εκεί πάνω, στεκόταν ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, ντυμένος με ένα παλιό πορφυρό βασιλικό ρούχο, με ένα στέμμα από αγκάθια που τρύπαγε το ευγενικό του μέτωπο. Το πρόσωπό του ήταν κηλιδωμένο με αίμα και η μορφή του γερμένη με πόνο και θλίψη. Αλλά τίποτε δεν μπορεί να συγκινήσει τις αναίσθητες καρδιές εκείνων που είναι θύματα σφοδρού συναισθηματικού μίσους και δούλοι της θρησκευτικής προκατάληψης. Το θέαμα αυτό έστειλε ένα τρεμούλιασμα φρίκης σε όλο το χώρο ενός ευρύτατου σύμπαντος, αλλά δεν άγγιξε τις καρδιές εκείνων που είχαν βάλει στο μυαλό τους να πετύχουν την καταστροφή του Ιησού.		185:6.4 (1995.3) There stood Jesus of Nazareth, clothed in an old purple royal robe with a crown of thorns piercing his kindly brow. His face was bloodstained and his form bowed down with suffering and grief. But nothing can appeal to the unfeeling hearts of those who are victims of intense emotional hatred and slaves to religious prejudice. This sight sent a mighty shudder through the realms of a vast universe, but it did not touch the hearts of those who had set their minds to effect the destruction of Jesus.
185:6.5 (1995.4) Όταν συνήλθαν από το πρώτο σοκ βλέποντας την κακή κατάσταση του Κυρίου, ξεφώνιζαν πάλι δυνατότερα και για περισσότερο χρόνο, «Σταύρωσέ τον! Σταύρωσέ τον! Σταύρωσέ τον!».		185:6.5 (1995.4) When they had recovered from the first shock of seeing the Master’s plight, they only shouted the louder and the longer, “Crucify him! Crucify him! Crucify him!”
185:6.6 (1995.5) Τώρα ο Πιλάτος αντελήφθη ότι ήταν μάταιο να κάνει έκκληση στα υποτιθέμενα αισθήματα οίκτου τους. Προχώρησε μπροστά και είπε: «Βλέπω ότι είστε αποφασισμένοι να θανατώσετε αυτό τον άνδρα, αλλά τι έκανε για να αξίζει το θάνατο; Ποιος θα αναγγείλει το έγκλημά του;».		185:6.6 (1995.5) And now did Pilate comprehend that it was futile to appeal to their supposed feelings of pity. He stepped forward and said: “I perceive that you are determined this man shall die, but what has he done to deserve death? Who will declare his crime?”
185:6.7 (1995.6) Κατόπιν ο αρχιερέας ο ίδιος προχώρησε εμπρός και, πηγαίνοντας προς τον Πιλάτο, δήλωσε θυμωμένα: «Έχουμε ένα ιερό νόμο και σύμφωνα με το νόμο αυτός ο άνδρας οφείλει να πεθάνει επειδή έκανε τον εαυτό του Γιο του Θεού». Όταν ο Πιλάτος το άκουσε αυτό, φοβήθηκε ακόμα περισσότερο, όχι μόνο τους Ιουδαίους, αλλά θυμήθηκε το σημείωμα της γυναίκας του και την ελληνική μυθολογία των θεών που ερχόντουσαν στη γη, τώρα έτρεμε στη σκέψη ότι ο Ιησούς μπορεί να ήταν ένα θεϊκό πρόσωπο. Έγνεψε στον όχλο να ηρεμήσει ενώ πήρε τον Ιησού από το χέρι και τον οδήγησε ξανά μέσα στο κτίριο για να μπορέσει να τον εξετάσει περισσότερο. Ο Πιλάτος είχε τώρα συγχυστεί από το φόβο, ζαλιστεί από την προκατάληψη και εξαντληθεί από την ισχυρογνώμονα στάση του όχλου.		185:6.7 (1995.6) Then the high priest himself stepped forward and, going up to Pilate, angrily declared: “We have a sacred law, and by that law this man ought to die because he made himself out to be the Son of God.” When Pilate heard this, he was all the more afraid, not only of the Jews, but recalling his wife’s note and the Greek mythology of the gods coming down on earth, he now trembled at the thought of Jesus possibly being a divine personage. He waved to the crowd to hold its peace while he took Jesus by the arm and again led him inside the building that he might further examine him. Pilate was now confused by fear, bewildered by superstition, and harassed by the stubborn attitude of the mob.
7. Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΙΛΑΤΟΥ ^top		7. Pilate’s Last Interview ^top
185:7.1 (1995.7) Καθώς ο Πιλάτος, τρέμοντας από τα συναισθήματα φόβου, κάθισε δίπλα στον Ιησού, ρώτησε: «Από πού έρχεσαι; Ποιος είσαι πραγματικά; Τι είναι αυτό που λένε, ότι είσαι ο Γιος του Θεού;».		185:7.1 (1995.7) As Pilate, trembling with fearful emotion, sat down by the side of Jesus, he inquired: “Where do you come from? Really, who are you? What is this they say, that you are the Son of God?”
185:7.2 (1996.1) Αλλά ο Ιησούς μετά βίας μπορούσε να απαντήσει σε τέτοιες ερωτήσεις, που έκανε ένας αδύναμος, διστακτικός και φοβούμενος τους ανθρώπους δικαστής που ήταν τόσο άδικος ώστε να τον υποβάλει σε μαστίγωση ακόμα και μετά τη δήλωσή του ότι τον έβρισκε αθώο από κάθε έγκλημα, και προτού καταδικαστεί δεόντως σε θάνατο. Ο Ιησούς κοίταξε τον Πιλάτο κατ’ ευθείαν στο πρόσωπο αλλά δεν του απάντησε. Τότε είπε ο Πιλάτος: «Αρνείσαι να μου μιλήσεις; Δεν αντιλαμβάνεσαι ότι έχω ακόμα τη δύναμη να σε ελευθερώσω ή να σε σταυρώσω;». Τότε μίλησε ο Ιησούς: «Δεν μπορείς να έχεις δύναμη πάνω μου εκτός και αν επιτρέπεται άνωθεν. Δεν μπορείς να ασκήσεις εξουσία πάνω στο Γιο του Ανθρώπου εκτός και το επιτρέψει ο ουράνιος Πατέρας. Αλλά δεν είσαι τόσο ένοχος εφόσον δεν γνωρίζεις το ευαγγέλιο. Αυτός που με πρόδωσε και αυτός που με παρέδωσε σε σένα, αυτοί έχουν μεγαλύτερη αμαρτία».		185:7.2 (1996.1) But Jesus could hardly answer such questions when asked by a man-fearing, weak, and vacillating judge who was so unjust as to subject him to flogging even when he had declared him innocent of all crime, and before he had been duly sentenced to die. Jesus looked Pilate straight in the face, but he did not answer him. Then said Pilate: “Do you refuse to speak to me? Do you not realize that I still have power to release you or to crucify you?” Then said Jesus: “You could have no power over me except it were permitted from above. You could exercise no authority over the Son of Man unless the Father in heaven allowed it. But you are not so guilty since you are ignorant of the gospel. He who betrayed me and he who delivered me to you, they have the greater sin.”
185:7.3 (1996.2) Η τελευταία συζήτηση με τον Ιησού τρομοκράτησε εντελώς τον Πιλάτο. Αυτός ο ηθικά δειλός και από δικαστική άποψη ανθρωπάκι, κοπίαζε τώρα κάτω από το διπλό βάρος του δεισιδαιμονικού φόβου του, αφενός για τον Ιησού και αφ’ ετέρου για τον φοβερό τρόμο των Ιουδαίων αρχηγών.		185:7.3 (1996.2) This last talk with Jesus thoroughly frightened Pilate. This moral coward and judicial weakling now labored under the double weight of the superstitious fear of Jesus and mortal dread of the Jewish leaders.
185:7.4 (1996.3) Πάλι εμφανίστηκε ο Πιλάτος μπροστά στο πλήθος, λέγοντας: «Είμαι βέβαιος ότι αυτός ο άνδρας είναι μόνο παραβάτης της θρησκείας. Πρέπει να τον πάρετε και να τον κρίνετε σύμφωνα με το νόμο σας. Γιατί ελπίζετε ότι θα συγκατανεύσω στο θάνατό του επειδή συγκρούστηκε με τις παραδόσεις σας;».		185:7.4 (1996.3) Again Pilate appeared before the crowd, saying: “I am certain this man is only a religious offender. You should take him and judge him by your law. Why should you expect that I would consent to his death because he has clashed with your traditions?”
185:7.5 (1996.4) Ο Πιλάτος ήταν σχεδόν έτοιμος να ελευθερώσει τον Ιησού όταν ο Καϊάφας, ο αρχιερέας, πλησίασε το δειλό Ρωμαίο δικαστή και σείοντας απειλητικά το δάχτυλο στο πρόσωπο του Πιλάτου, είπε με οργισμένα λόγια που μπόρεσε να ακούσει όλο το πλήθος: «Αν ελευθερώσεις τον άνδρα, δεν είσαι φίλος του Καίσαρα και θα κοιτάξω να τα μάθει όλα ο αυτοκράτορας». Αυτή η δημόσια απειλή ήταν πολύ για τον Πιλάτο. Ο φόβος για την προσωπική περιουσία του επισκίασε όλες τις άλλες σκέψεις και ο δειλός κυβερνήτης διέταξε να φέρουν τον Ιησού μπροστά στη θέση του. Καθώς ο Κύριος στάθηκε εκεί, ενώπιόν τους, έδειξε προς αυτόν και σαρκαστικά είπε, «Να ο βασιλιάς σας». Και οι Ιουδαίοι απάντησαν, «Άρον, σταύρωσέ τον!». Και τότε ο Πιλάτος είπε, με πολύ ειρωνεία και σαρκασμό, «Να σταυρώσω το βασιλιά σας;». Και οι Ιουδαίοι αποκρίθηκαν, «Ναι, σταύρωσέ τον! Δεν έχουμε βασιλιά παρά μόνο τον Καίσαρα». Και τότε ο Πιλάτος κατάλαβε ότι δεν υπήρχε ελπίδα να σώσει τον Ιησού καθόσον ήταν απρόθυμος να αψηφήσει τους Ιουδαίους.		185:7.5 (1996.4) Pilate was just about ready to release Jesus when Caiaphas, the high priest, approached the cowardly Roman judge and, shaking an avenging finger in Pilate’s face, said with angry words which the entire multitude could hear: “If you release this man, you are not Caesar’s friend, and I will see that the emperor knows all.” This public threat was too much for Pilate. Fear for his personal fortunes now eclipsed all other considerations, and the cowardly governor ordered Jesus brought out before the judgment seat. As the Master stood there before them, he pointed to him and tauntingly said, “Behold your king.” And the Jews answered, “Away with him. Crucify him!” And then Pilate said, with much irony and sarcasm, “Shall I crucify your king?” And the Jews answered, “Yes, crucify him! We have no king but Caesar.” And then did Pilate realize that there was no hope of saving Jesus since he was unwilling to defy the Jews.
8. Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΙΛΑΤΟΥ ^top		8. Pilate’s Tragic Surrender ^top
185:8.1 (1996.5) Εδώ στάθηκε ο Γιος του Θεού ενσαρκωμένος σαν Γιος του Ανθρώπου. Συνελήφθη χωρίς κατηγορία. Κατηγορήθηκε χωρίς αποδείξεις. Κρίθηκε χωρίς μάρτυρες. Τιμωρήθηκε χωρίς ετυμηγορία. Και σύντομα καταδικάστηκε να πεθάνει από έναν άδικο δικαστή που ομολόγησε ότι δεν εύρισκε σφάλμα σε αυτόν. Αν ο Πιλάτος σκέφτηκε να κάνει έκκληση στον πατριωτισμό τους αναφερόμενος στον Ιησού σαν «βασιλιάς των Ιουδαίων», απέτυχε πλήρως. Οι Ιουδαίοι δεν περίμεναν κανένα παρόμοιο βασιλιά. Η δήλωση των αρχιερέων και των Σαδδουκαίων, «Δεν έχουμε βασιλιά παρά μόνο τον Καίσαρα», ήταν ξαφνική ακόμα και για τον απερίσκεπτο όχλο, αλλά ήταν πολύ αργά τώρα για να σώσει τον Ιησού ακόμα και αν ο όχλος είχε τολμήσει να πάρει το μέρος του Κυρίου.		185:8.1 (1996.5) Here stood the Son of God incarnate as the Son of Man. He was arrested without indictment; accused without evidence; adjudged without witnesses; punished without a verdict; and now was soon to be condemned to die by an unjust judge who confessed that he could find no fault in him. If Pilate had thought to appeal to their patriotism by referring to Jesus as the “king of the Jews,” he utterly failed. The Jews were not expecting any such a king. The declaration of the chief priests and the Sadducees, “We have no king but Caesar,” was a shock even to the unthinking populace, but it was too late now to save Jesus even had the mob dared to espouse the Master’s cause.
185:8.2 (1996.6) Ο Πιλάτος φοβόταν κάποια αναταραχή ή στάση. Δεν τόλμησε να διακινδυνεύσει μια ταραχή κατά τη διάρκεια του Πάσχα στην Ιερουσαλήμ. Είχε ήδη λάβει μια επίπληξη από τον Καίσαρα και δεν ρισκάριζε άλλη. Ο όχλος ζητωκραύγασε όταν διέταξε να ελευθερωθεί ο Βαραββάς. Μετά διέταξε να φέρουν μια λεκάνη και λίγο νερό και εκεί, μπροστά στο πλήθος έπλυνε τα χέρια του, λέγοντας: «Είμαι αθώος από το αίμα του ανθρώπου. Εσείς αποφασίσατε να τον θανατώσετε αλλά εγώ δεν βρίσκω ενοχή πάνω του. Φροντίστε εσείς γι αυτό. Οι στρατιώτες θα τον οδηγήσουν». Και τότε ο όχλος επευφήμησε και απάντησε, «Το αίμα του ας είναι πάνω σε μας και στα παιδιά μας».		185:8.2 (1996.6) Pilate was afraid of a tumult or a riot. He dared not risk having such a disturbance during Passover time in Jerusalem. He had recently received a reprimand from Caesar, and he would not risk another. The mob cheered when he ordered the release of Barabbas. Then he ordered a basin and some water, and there before the multitude he washed his hands, saying: “I am innocent of the blood of this man. You are determined that he shall die, but I have found no guilt in him. See you to it. The soldiers will lead him forth.” And then the mob cheered and replied, “His blood be on us and on our children.”