Εγγραφο 191		Paper 191
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ		Appearances to the Apostles and Other Leaders
191:0.1 (2037.1) Η αναστάσιμη Κυριακή ήταν μια φοβερή μέρα στη ζωή των αποστόλων. Δέκα από αυτούς πέρασαν το μεγαλύτερο τμήμα της μέρας στο υπερώο πίσω από φραγμένες πόρτες. Θα είχαν απομακρυνθεί από την Ιερουσαλήμ, αλλά φοβόντουσαν μήπως συλληφθούν από τους πράκτορες του Σανχεντρίν, αν τους έβρισκαν έξω. Ο Θωμάς διαλογιζόταν τα βάσανά του μόνος, στη Βηθφαγία. Θα τα είχε καταφέρει καλύτερα αν είχε μείνει με τους συντρόφους του αποστόλους, και τους είχε βοηθήσει να κατευθύνουν τις συνομιλίες τους σε πιο ωφέλιμα θέματα.		191:0.1 (2037.1) RESURRECTION Sunday was a terrible day in the lives of the apostles; ten of them spent the larger part of the day in the upper chamber behind barred doors. They might have fled from Jerusalem, but they were afraid of being arrested by the agents of the Sanhedrin if they were found abroad. Thomas was brooding over his troubles alone at Bethpage. He would have fared better had he remained with his fellow apostles, and he would have aided them to direct their discussions along more helpful lines.
191:0.2 (2037.2) Όλη την ημέρα ο Ιωάννης διατηρούσε την ιδέα ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί από τους νεκρούς. Αφηγήθηκε όχι λιγότερες από πέντε ξεχωριστές φορές που ο Κύριος είχε επιβεβαιώσει ότι θα ανασταινόταν πάλι και τουλάχιστον τρεις φορές που υπαινίχθηκε την τρίτη μέρα. Η στάση του Ιωάννη είχε σημαντική επίδραση πάνω τους, ιδιαίτερα στον αδελφό του Ιάκωβο και στο Ναθαναήλ. Ο Ιωάννης θα τους είχε επηρεάσει περισσότερο αν δεν ήταν το νεαρότερο μέλος της ομάδας.		191:0.2 (2037.2) All day long John upheld the idea that Jesus had risen from the dead. He recounted no less than five different times when the Master had affirmed he would rise again and at least three times when he alluded to the third day. John’s attitude had considerable influence on them, especially on his brother James and on Nathaniel. John would have influenced them more if he had not been the youngest member of the group.
191:0.3 (2037.3) Η απομόνωσή τους είχε πολύ να κάνει με τα βάσανά τους. Ο Ιωάννης Μάρκος τους κράτησε σε επαφή με εξελίξεις στο ναό και τους πληροφορούσε για τις πολλές φήμες που επικρατούσαν στην πόλη, αλλά δεν του έτυχε να συλλέξει ειδήσεις από τις διαφορετικές ομάδες πιστών στους οποίους είχε ήδη εμφανιστεί ο Ιησούς. Αυτό ήταν το είδος της υπηρεσίας που μέχρι τώρα επιτελούσαν οι αγγελιαφόροι του Δαυίδ, αλλά όλοι απουσίαζαν στην τελευταία αποστολή τους σαν προάγγελοι της ανάστασης στις ομάδες των πιστών που κατοικούσαν μακριά από την Ιερουσαλήμ. Για πρώτη φορά σε όλα αυτά τα χρόνια οι απόστολοι κατάλαβαν πόσο πολύ εξαρτιόνταν από τους αγγελιαφόρους του Δαυίδ για την καθημερινή τους πληροφόρηση σχετικά με τις υποθέσεις της βασιλείας.		191:0.3 (2037.3) Their isolation had much to do with their troubles. John Mark kept them in touch with developments about the temple and informed them as to the many rumors gaining headway in the city, but it did not occur to him to gather up news from the different groups of believers to whom Jesus had already appeared. That was the kind of service which had heretofore been rendered by the messengers of David, but they were all absent on their last assignment as heralds of the resurrection to those groups of believers who dwelt remote from Jerusalem. For the first time in all these years the apostles realized how much they had been dependent on David’s messengers for their daily information regarding the affairs of the kingdom.
191:0.4 (2037.4) Όλη την ημέρα αυτή ο Πέτρος χαρακτηριστικά ταλαντευόταν συναισθηματικώς, μεταξύ πίστης και αμφιβολίας, σχετικά με την ανάσταση του Κυρίου. Ο Πέτρος δεν μπορούσε να ξεφύγει από τη θέα των νεκρικών ρούχων που παρέμειναν εκεί στον τάφο, καθώς το σώμα του Ιησού είχε πριν λίγο εξαερωθεί από μέσα τους. «Αλλά», εξήγησε ο Πέτρος μέσα του, «αν έχει αναστηθεί και μπορεί να δείχνει τον εαυτό του στις γυναίκες, γιατί δεν δείχνεται και σε μας, τους αποστόλους του;». Ο Πέτρος θλίφτηκε όταν σκέφτηκε ότι ίσως ο Ιησούς δεν ήρθε σ’ αυτούς εξαιτίας της δικής του παρουσίας ανάμεσα στους αποστόλους, επειδή τον είχε αρνηθεί εκείνη τη νύχτα στον περίβολο του Άννα. Και μετά χάρηκε με την είδηση που έφεραν οι γυναίκες, «Πηγαίνετε και πείτε στους αποστόλους μου – και τον Πέτρο». Αλλά για να αντλήσει κουράγιο από το μήνυμα αυτό συνεπαγόταν ότι έπρεπε να πιστέψει ότι οι γυναίκες είχαν δει πραγματικά και ακούσει τον αναστημένο Κύριο. Έτσι ο Πέτρος εναλλασσόταν μεταξύ πίστης και αμφιβολίας όλη τη διάρκεια της μέρας, μέχρι λίγο μετά τις οκτώ το βράδυ, όταν ρισκάρισε να βγει στην αυλή. Ο Πέτρος σκέφτηκε να μετακινηθεί από τους αποστόλους ώστε να μην εμποδίζει τον Ιησού να έρθει σ’ αυτούς εξαιτίας της δικής του άρνησης του Κυρίου.		191:0.4 (2037.4) All this day Peter characteristically vacillated emotionally between faith and doubt concerning the Master’s resurrection. Peter could not get away from the sight of the grave cloths resting there in the tomb as if the body of Jesus had just evaporated from within. “But,” reasoned Peter, “if he has risen and can show himself to the women, why does he not show himself to us, his apostles?” Peter would grow sorrowful when he thought that maybe Jesus did not come to them on account of his presence among the apostles, because he had denied him that night in Annas’s courtyard. And then would he cheer himself with the word brought by the women, “Go tell my apostles—and Peter.” But to derive encouragement from this message implied that he must believe that the women had really seen and heard the risen Master. Thus Peter alternated between faith and doubt throughout the whole day, until a little after eight o’clock, when he ventured out into the courtyard. Peter thought to remove himself from among the apostles so that he might not prevent Jesus’ coming to them because of his denial of the Master.
191:0.5 (2037.5) Ο Ιάκωβος Ζεβεδαίος κατ’ αρχήν συνηγόρησε να πάνε όλοι στο μνήμα. Ήταν πολύ υπέρ του να κάνουν κάτι για να φτάσουν στο βάθος του μυστηρίου. Ήταν ο Ναθαναήλ που τους εμπόδισε να βγούνε έξω δημόσια, σε απάντηση του καλέσματος του Ιακώβου, και το έκανε αυτό υπενθυμίζοντάς τους την προειδοποίηση του Ιησού να μη διακινδυνεύσουν αδικαιολόγητα τις ζωές τους αυτό τον καιρό. Κατά το μεσημέρι ο Ιάκωβος είχε κατασταλάξει με τους άλλους αποστόλους να περιμένουν άγρυπνοι. Είπε λίγα. Ήταν τρομαχτικά απογοητευμένος επειδή ο Ιησούς δεν εμφανίστηκε σ’ αυτούς, και δεν γνώριζε για τις πολλές εμφανίσεις του Κυρίου σε άλλες ομάδες και άτομα.		191:0.5 (2037.5) James Zebedee at first advocated that they all go to the tomb; he was strongly in favor of doing something to get to the bottom of the mystery. It was Nathaniel who prevented them from going out in public in response to James’s urging, and he did this by reminding them of Jesus’ warning against unduly jeopardizing their lives at this time. By noontime James had settled down with the others to watchful waiting. He said little; he was tremendously disappointed because Jesus did not appear to them, and he did not know of the Master’s many appearances to other groups and individuals.
191:0.6 (2038.1) Ο Ανδρέας την ημέρα αυτή άκουσε πολύ. Ήταν υπερβολικά μπερδεμένος από την κατάσταση και είχε παραπάνω από ο δικό του μερίδιο αμφιβολιών, αλλά τουλάχιστον απολάμβανε κάποια αίσθηση ελευθερίας από την ευθύνη της καθοδήγησης των συντρόφων του αποστόλων. Ήταν όντως ευγνώμων που ο Κύριος τον είχε απαλλάξει από τα φορτία της αρχηγίας πριν πέσουν πάνω του αυτοί οι ζαλισμένοι καιροί.		191:0.6 (2038.1) Andrew did much listening this day. He was exceedingly perplexed by the situation and had more than his share of doubts, but he at least enjoyed a certain sense of freedom from responsibility for the guidance of his fellow apostles. He was indeed grateful that the Master had released him from the burdens of leadership before they fell upon these distracting times.
191:0.7 (2038.2) Περισσότερο από μια φορά κατά τη διάρκεια των πολλών και εξαντλητικών ωρών της τραγικής αυτής μέρας, η μόνη υποστήριξη της ομάδας ήταν η συχνή συμβολή της χαρακτηριστικής φιλοσοφικής δράσης του Ναθαναήλ. Ήταν πραγματικά η ελεγχόμενη επιρροή μέσα στους δέκα, ολόκληρη τη μέρα. Ούτε μια φορά δεν εκφράστηκε είτε με πίστη είτε με απιστία σχετικά με την ανάσταση του Κυρίου. Αλλά καθώς η μέρα περνούσε, έτεινε να πιστεύει όλο και περισσότερο ότι ο Ιησούς είχε κρατήσει την υπόσχεσή του να αναστηθεί.		191:0.7 (2038.2) More than once during the long and weary hours of this tragic day, the only sustaining influence of the group was the frequent contribution of Nathaniel’s characteristic philosophic counsel. He was really the controlling influence among the ten throughout the entire day. Never once did he express himself concerning either belief or disbelief in the Master’s resurrection. But as the day wore on, he became increasingly inclined toward believing that Jesus had fulfilled his promise to rise again.
191:0.8 (2038.3) Ο Σίμων ο Ζηλωτής ήταν πολύ συντριμμένος για να συμμετέχει στις συζητήσεις. Τον περισσότερο χρόνο ήταν καθισμένος σ’ ένα καναπέ στη γωνιά του δωματίου με το πρόσωπό του προς τον τοίχο. Δεν μίλησε έξι φορές σε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Το σχέδιό του για τη βασιλεία είχε συντριβεί, και δεν μπορούσε να αντιληφθεί ότι μπορούσε η ανάσταση του Κυρίου να αλλάξει υλικά την κατάσταση. Η απογοήτευσή του ήταν πολύ προσωπική και ολοκληρωτικά σφοδρή για να συνέλθει από τη μικρή αναφορά, ακόμα και ενός τόσο καταπληκτικού γεγονότος όπως η ανάσταση.		191:0.8 (2038.3) Simon Zelotes was too much crushed to participate in the discussions. Most of the time he reclined on a couch in a corner of the room with his face to the wall; he did not speak half a dozen times throughout the whole day. His concept of the kingdom had crashed, and he could not discern that the Master’s resurrection could materially change the situation. His disappointment was very personal and altogether too keen to be recovered from on short notice, even in the face of such a stupendous fact as the resurrection.
191:0.9 (2038.4) Περίεργο να αναφερθεί, ο συνήθως ανέκφραστος Φίλιππος έκανε πολλές συζητήσεις όλο το απόγευμα της ημέρας αυτής. Στη διάρκεια του πρωινού δεν είπε πολλά, αλλά το απόγευμα έκανε ερωτήσεις στους άλλους αποστόλους. Ο Πέτρος ενοχλήθηκε πολλές φορές από τις ερωτήσεις του Φιλίππου, αλλά οι άλλοι εξέλαβαν τις απορίες του καλοπροαίρετα. Ο Φίλιππος λαχταρούσε ιδιαίτερα να γνωρίζει, δεδομένου ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί από το μνήμα, αν το σώμα του έφερε τα φυσικά σημάδια της σταύρωσης.		191:0.9 (2038.4) Strange to record, the usually inexpressive Philip did much talking throughout the afternoon of this day. During the forenoon he had little to say, but all afternoon he asked questions of the other apostles. Peter was often annoyed by Philip’s questions, but the others took his inquiries good-naturedly. Philip was particularly desirous of knowing, provided Jesus had really risen from the grave, whether his body would bear the physical marks of the crucifixion.
191:0.10 (2038.5) Ο Ματθαίος ήταν πολύ μπερδεμένος. Πρόσεχε τις συζητήσεις των συντρόφων του αλλά περνούσε τον περισσότερο καιρό στριφογυρίζοντας στο μυαλό του το πρόβλημα των μελλοντικών οικονομικών τους. Άσχετα με την υποτιθέμενη ανάσταση του Ιησού, ο Ιούδας είχε φύγει, ο Δαυίδ είχε επιστρέψει τις οικονομίες ανεπίσημα σ’ αυτόν, και βρίσκονταν χωρίς ένα καθοδηγητή αρχηγό. Πριν προλάβει ο Ματθαίος να σκεφτεί σοβαρά τη συζήτησή τους για την ανάσταση, είχε ήδη δει πρόσωπο με πρόσωπο τον Κύριο.		191:0.10 (2038.5) Matthew was highly confused; he listened to the discussions of his fellows but spent most of the time turning over in his mind the problem of their future finances. Regardless of Jesus’ supposed resurrection, Judas was gone, David had unceremoniously turned the funds over to him, and they were without an authoritative leader. Before Matthew got around to giving serious consideration to their arguments about the resurrection, he had already seen the Master face to face.
191:0.11 (2038.6) Οι δίδυμοι του Αλφαίου, πήραν μικρό μέρος σ’ αυτές τις σοβαρές συζητήσεις. Ήταν αρκετά απασχολημένοι με τις συνηθισμένες φροντίδες τους. Ένας από αυτούς εξέφρασε τη στάση και των δυο τους όταν είπε, σαν απάντηση σε μια ερώτηση του Φίλιππου: «Δεν γνωρίζουμε για την ανάσταση, αλλά η μητέρα μας λέγει ότι μίλησε με τον Κύριο, και την πιστεύουμε».		191:0.11 (2038.6) The Alpheus twins took little part in these serious discussions; they were fairly busy with their customary ministrations. One of them expressed the attitude of both when he said, in reply to a question asked by Philip: “We do not understand about the resurrection, but our mother says she talked with the Master, and we believe her.”
191:0.12 (2038.7) Ο Θωμάς βρισκόταν στο μέσον μιας τυπικής περιόδου κατάθλιψης από απελπισία. Κοιμόταν ένα τμήμα της μέρας και περπάταγε στους λόφους τον υπόλοιπο καιρό. Αισθανόταν την παρόρμηση να συναντήσει τους συντρόφους του αποστόλους, αλλά η επιθυμία να μείνει μόνος του ήταν μεγαλύτερη.		191:0.12 (2038.7) Thomas was in the midst of one of his typical spells of despairing depression. He slept a portion of the day and walked over the hills the rest of the time. He felt the urge to rejoin his fellow apostles, but the desire to be by himself was the stronger.
191:0.13 (2038.8) Ο Κύριος ανέβαλλε τη πρώτη μοροντιανή εμφάνισή του στους αποστόλους για ένα σωρό λόγους. Πρώτα, ήθελε να έχουν χρόνο, μετά που άκουσαν για την ανάστασή του, για να ξανασκεφθούν καλά όσα τους είχε πει για το θάνατο και την ανάστασή του όταν ήταν ακόμα μαζί τους ζωντανός. Ο Κύριος ήθελε ο Πέτρος να παλέψει με μερικές από τις παράξενες δυσκολίες του προτού παρουσιαστεί ενώπιον όλων. Δεύτερον, επιθυμούσε να βρίσκεται ο Θωμάς μαζί τους την ώρα της πρώτης εμφάνισής του. Ο Ιωάννης Μάρκος εντόπισε το Θωμά στο σπίτι του Σίμωνα στη Βηθφαγία, νωρίς το πρωί της Κυριακής, μεταφέροντας την είδηση αυτή στους αποστόλους κατά τις έντεκα. Οποιαδήποτε στιγμή εκείνη την ημέρα ο Θωμάς θα είχε γυρίσει σ’ αυτούς αν ο Ναθαναήλ ή δυο από τους λοιπούς αποστόλους είχαν πάει να τον βρουν. Ήθελε πραγματικά να επιστρέψει, αλλά έχοντας αναχωρήσει, όπως έκανε το προηγούμενο βράδυ, ήταν πολύ περήφανος να γυρίσει με δικό του συμβιβασμό τόσο γρήγορα. Την επόμενη μέρα ήταν τόσο συντετριμμένος που χρειάστηκε σχεδόν μια βδομάδα ο ίδιος για να αποφασίσει να γυρίσει. Οι απόστολοι τον περίμεναν, και αυτός περίμενε τ’ αδέλφια του να τον ψάξουν και να του ζητήσουν να γυρίσει σ’ αυτούς. Έτσι ο Θωμάς παρέμενε μακριά από τους συνεργάτες του μέχρι το επόμενο Σάββατο βράδυ, όταν, αφού έπεσε το σκοτάδι, ο Πέτρος και ο Ιωάννης πήγαν στη Βηθφαγία και τον έφεραν πίσω μαζί τους. Και αυτός είναι επίσης ο λόγος που δεν πήγαν κατ’ ευθείαν στη Γαλιλαία, μετά την εμφάνιση του Ιησού σ’ αυτούς. Δεν θα πήγαιναν χωρίς το Θωμά.		191:0.13 (2038.8) The Master put off the first morontia appearance to the apostles for a number of reasons. First, he wanted them to have time, after they heard of his resurrection, to think well over what he had told them about his death and resurrection when he was still with them in the flesh. The Master wanted Peter to wrestle through with some of his peculiar difficulties before he manifested himself to them all. In the second place, he desired that Thomas should be with them at the time of his first appearance. John Mark located Thomas at the home of Simon in Bethpage early this Sunday morning, bringing word to that effect to the apostles about eleven o’clock. Any time during this day Thomas would have gone back to them if Nathaniel or any two of the other apostles had gone for him. He really wanted to return, but having left as he did the evening before, he was too proud to go back of his own accord so soon. By the next day he was so depressed that it required almost a week for him to make up his mind to return. The apostles waited for him, and he waited for his brethren to seek him out and ask him to come back to them. Thomas thus remained away from his associates until the next Saturday evening, when, after darkness had come on, Peter and John went over to Bethpage and brought him back with them. And this is also the reason why they did not go at once to Galilee after Jesus first appeared to them; they would not go without Thomas.
1. Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΟΝ ΠΕΤΡΟ ^top		1. The Appearance to Peter ^top
191:1.1 (2039.1) Κόντευε οκτώ και μισή το βράδυ της Κυριακής όταν ο Ιησούς εμφανίστηκε στο Σίμωνα Πέτρο στον κήπο της οικίας του Μάρκου. Αυτή ήταν η όγδοη μοροντιανή του εμφάνιση. Ο Πέτρος ζούσε με ένα βαρύ φορτίο αμφιβολίας και ενοχής από τότε που αρνήθηκε τον Κύριο. Όλη τη μέρα του Σαββάτου και την Κυριακή αυτή πάλευε με το φόβο ότι, ίσως, δεν ήταν πια ένας απόστολος. Ανατρίχιαζε από το τέλος του Ιούδα και σκεπτόταν ακόμα ότι, κι αυτός, είχε προδώσει τον Κύριό του. Όλο το απόγευμα σκεφτόταν ότι μπορεί να ήταν η παρουσία του με τους αποστόλους που εμπόδιζε τον Ιησού να εμφανιστεί σ’ αυτούς, δεδομένου, φυσικά, ότι είχε αναστηθεί από τους νεκρούς. Και ήταν στον Πέτρο, με τέτοιο σχέδιο μυαλού και με τέτοια ψυχική κατάσταση, που παρουσιάστηκε ο Ιησούς καθώς ο θλιμμένος απόστολος περιφερότανε ανάμεσα στα λουλούδια και τους θάμνους.		191:1.1 (2039.1) It was near half past eight o’clock this Sunday evening when Jesus appeared to Simon Peter in the garden of the Mark home. This was his eighth morontia manifestation. Peter had lived under a heavy burden of doubt and guilt ever since his denial of the Master. All day Saturday and this Sunday he had fought the fear that, perhaps, he was no longer an apostle. He had shuddered at the fate of Judas and even thought that he, too, had betrayed his Master. All this afternoon he thought that it might be his presence with the apostles that prevented Jesus’ appearing to them, provided, of course, he had really risen from the dead. And it was to Peter, in such a frame of mind and in such a state of soul, that Jesus appeared as the dejected apostle strolled among the flowers and shrubs.
191:1.2 (2039.2) Όταν ο Πέτρος σκέφτηκε το αγαπημένο βλέμμα του Κυρίου καθώς πέρναγε από το διάδρομο του Άννα, και καθώς στριφογύριζε στο μυαλό του εκείνο το υπέροχο μήνυμα που έφεραν νωρίς εκείνο το πρωί οι γυναίκες που επέστρεψαν από το κενό μνήμα, «Πηγαίνετε να πείτε στους αποστόλους μου – και στον Πέτρο» – καθώς μελετούσε αυτές τις ενδείξεις του ελέους, η πίστη του άρχισε να υπερνικά τις αμφιβολίες του και στάθηκε ακίνητος, σφίγγοντας τις παλάμες του, καθώς μίλησε δυνατά: «Πιστεύω ότι αναστήθηκε από τους νεκρούς, θα πάω και θα το πω στους αδελφούς μου». Και μόλις το είπε αυτό, εμφανίστηκε εκεί μπροστά του η μορφή ενός άνδρα, που μίλησε μαζί του με οικείο τρόπο, λέγοντας: «Πέτρο, ο εχθρός επιθυμούσε να σε πάρει, αλλά εγώ δεν σε παρέδωσα. Ήξερα ότι δεν ήταν από την καρδιά σου που με απαρνήθηκες, κι έτσι σε συγχώρησα πριν ακόμα μου το ζητήσεις. Αλλά τώρα πρέπει να σταματήσεις να σκέφτεσαι για τον εαυτό σου και τα βάσανα της ώρας, αφού ετοιμάζεσαι να μεταφέρεις τα καλά νέα του ευαγγελίου σ’ εκείνους που βρίσκονται στο σκοτάδι. Ούτε πρέπει να ενδιαφέρεσαι πια για το τι μπορείς να πάρεις από τη βασιλεία αλλά αντίθετα να εξασκηθείς για αυτά που μπορείς να δώσεις σε εκείνους που ζουν σε φρικτή πνευματική ένδεια. Ζώσου, Σίμωνα, για τη μάχη μιας νέας μέρας, τον αγώνα με το πνευματικό σκοτάδι, και τις πονηρές αμφιβολίες του φυσικού μυαλού των ανθρώπων».		191:1.2 (2039.2) When Peter thought of the loving look of the Master as he passed by on Annas’s porch, and as he turned over in his mind that wonderful message brought him early that morning by the women who came from the empty tomb, “Go tell my apostles—and Peter”—as he contemplated these tokens of mercy, his faith began to surmount his doubts, and he stood still, clenching his fists, while he spoke aloud: “I believe he has risen from the dead; I will go and tell my brethren.” And as he said this, there suddenly appeared in front of him the form of a man, who spoke to him in familiar tones, saying: “Peter, the enemy desired to have you, but I would not give you up. I knew it was not from the heart that you disowned me; therefore I forgave you even before you asked; but now must you cease to think about yourself and the troubles of the hour while you prepare to carry the good news of the gospel to those who sit in darkness. No longer should you be concerned with what you may obtain from the kingdom but rather be exercised about what you can give to those who live in dire spiritual poverty. Gird yourself, Simon, for the battle of a new day, the struggle with spiritual darkness and the evil doubtings of the natural minds of men.”
191:1.3 (2039.3) Ο Πέτρος και ο μοροντιανός Ιησούς βάδισαν μέσα στον κήπο και μίλησαν για πράγματα του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος για σχεδόν πέντε λεπτά. Μετά ο Κύριος χάθηκε από το βλέμμα του, λέγοντας, «Έχε γεια, Πέτρο, μέχρι να σε ξαναδώ με τους αδελφούς σου».		191:1.3 (2039.3) Peter and the morontia Jesus walked through the garden and talked of things past, present, and future for almost five minutes. Then the Master vanished from his gaze, saying, “Farewell, Peter, until I see you with your brethren.”
191:1.4 (2039.4) Για μια στιγμή, στον Πέτρο υπερίσχυσε η αντίληψη ότι είχε μιλήσει με τον αναστημένο Κύριο, και ότι μπορούσε να είναι βέβαιος ότι ακόμα ήταν πρεσβευτής της βασιλείας. Είχε μόλις ακούσει το δοξασμένο Κύριο να τον προτρέπει να συνεχίσει το κήρυγμα του ευαγγελίου. Και με όλα αυτά να ξεχειλίζουν μέσα στην καρδιά του, έτρεξε στο υπερώο και μπροστά στους συντρόφους του αποστόλους, αναφώνησε με ξέπνοη έξαψη: «Είδα τον Κύριο, ήταν στον κήπο. Μίλησα μαζί του και με συγχώρησε».		191:1.4 (2039.4) For a moment, Peter was overcome by the realization that he had talked with the risen Master, and that he could be sure he was still an ambassador of the kingdom. He had just heard the glorified Master exhort him to go on preaching the gospel. And with all this welling up within his heart, he rushed to the upper chamber and into the presence of his fellow apostles, exclaiming in breathless excitement: “I have seen the Master; he was in the garden. I talked with him, and he has forgiven me.”
191:1.5 (2040.1) Η δήλωση του Πέτρου ότι είχε δει τον Ιησού στον κήπο έκανε βαθύτατη εντύπωση στους συντρόφους του αποστόλους και ήταν έτοιμοι να αφήσουν τις αμφιβολίες τους, όταν ο Ανδρέας σηκώθηκε και τους προειδοποίησε να μην επηρεάζονται τόσο πολύ από την αναφορά του αδελφού του. Ο Ανδρέας υπαινίχθηκε ότι ο Πέτρος είχε δει πράγματα πρωτύτερα που δεν ήταν αληθινά. Αν και ο Ανδρέας δεν αναφέρθηκε άμεσα στο όραμα της νύχτας στη Θάλασσα της Γαλιλαίας, όπου ο Πέτρος είχε ισχυριστεί πως είχε δει τον Κύριο να έρχεται προς αυτούς περπατώντας πάνω στο νερό, είπε αρκετά για να υποδηλώσει ότι είχε αυτό το περιστατικό στο μυαλό. Ο Σίμων Πέτρος πληγώθηκε πολύ από τους υπαινιγμούς του αδελφού του και αμέσως υποχώρησε ντροπιασμένος με σιωπή. Οι δίδυμοι λυπήθηκαν πολύ για τον Πέτρο, και αμφότεροι πήγαν να του εκφράσουν τη συμπάθειά τους και να πουν ότι τον πίστευαν και να τον βεβαιώσουν ότι η ίδια τους η μάνα είχε δει επίσης τον Κύριο.		191:1.5 (2040.1) Peter’s declaration that he had seen Jesus in the garden made a profound impression upon his fellow apostles, and they were about ready to surrender their doubts when Andrew got up and warned them not to be too much influenced by his brother’s report. Andrew intimated that Peter had seen things which were not real before. Although Andrew did not directly allude to the vision of the night on the Sea of Galilee wherein Peter claimed to have seen the Master coming to them walking on the water, he said enough to betray to all present that he had this incident in mind. Simon Peter was very much hurt by his brother’s insinuations and immediately lapsed into crestfallen silence. The twins felt very sorry for Peter, and they both went over to express their sympathy and to say that they believed him and to reassert that their own mother had also seen the Master.
2. ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ ^top		2. First Appearance to the Apostles ^top
191:2.1 (2040.2) Λίγο μετά τις εννέα εκείνο το βράδυ, μετά την αναχώρηση του Κλεώπα και του Ιακώβ, ενόσω οι δίδυμοι Αλφαίοι παρηγορούσαν τον Πέτρο, και ενόσω ο Ναθαναήλ διαμαρτυρόταν στον Ανδρέα, και καθώς οι δέκα απόστολοι ήταν μαζεμένοι στο υπερώο με όλες τις πόρτες μανταλωμένες από το φόβο της σύλληψης, ο Κύριος, με μοροντιανή μορφή, εμφανίστηκε ξαφνικά στο μέσον τους, λέγοντας: «Ειρήνη σε σας. Γιατί φοβόσαστε τόσο όταν εμφανίζομαι, σαν να βλέπετε φάντασμα; Δεν σας μίλησα γι’ αυτά τα πράγματα όταν βρισκόμουν μαζί σας; Δεν σας είπα ότι οι αρχιερείς και οι αρχηγοί θα με παρέδιδαν για να με θανατώσουν, ότι ένας από σας θα με πρόδιδε και ότι την τρίτη μέρα θα ανασταινόμουν; Προς τι λοιπόν όλες οι αμφιβολίες σας και όλη αυτή η συζήτηση για τις αναφορές των γυναικών, του Κλεώπα και του Ιακώβ, ακόμα και του Πέτρου; Πόσο ακόμα θα αμφιβάλετε τα λόγια μου και θα αρνείστε να πιστέψετε τις υποσχέσεις μου; Και τώρα που με βλέπετε κανονικά, θα πιστέψετε; Ακόμα και τώρα ένας από εσάς είναι απών. Όταν θα μαζευτείτε όλοι μαζί πάλι, και όταν όλοι σας θα γνωρίζετε με βεβαιότητα ότι ο Γιος του Ανθρώπου αναστήθηκε από τον τάφο, πηγαίνετε από εδώ στη Γαλιλαία. Πιστεύετε στο Θεό. Πιστεύετε ο ένας τον άλλο, και με τον τρόπο αυτό θα εισέλθετε στη νέα υπηρεσία της βασιλείας των ουρανών. Θα μείνω μαζί σας στην Ιερουσαλήμ, μέχρις ότου είστε έτοιμοι να πάτε στη Γαλιλαία. Σας αφήνω την ειρήνη μου».		191:2.1 (2040.2) Shortly after nine o’clock that evening, after the departure of Cleopas and Jacob, while the Alpheus twins comforted Peter, and while Nathaniel remonstrated with Andrew, and as the ten apostles were there assembled in the upper chamber with all the doors bolted for fear of arrest, the Master, in morontia form, suddenly appeared in the midst of them, saying: “Peace be upon you. Why are you so frightened when I appear, as though you had seen a spirit? Did I not tell you about these things when I was present with you in the flesh? Did I not say to you that the chief priests and the rulers would deliver me up to be killed, that one of your own number would betray me, and that on the third day I would rise? Wherefore all your doubtings and all this discussion about the reports of the women, Cleopas and Jacob, and even Peter? How long will you doubt my words and refuse to believe my promises? And now that you actually see me, will you believe? Even now one of you is absent. When you are gathered together once more, and after all of you know of a certainty that the Son of Man has risen from the grave, go hence into Galilee. Have faith in God; have faith in one another; and so shall you enter into the new service of the kingdom of heaven. I will tarry in Jerusalem with you until you are ready to go into Galilee. My peace I leave with you.”
191:2.2 (2040.3) Όταν ο μοροντιανός Ιησούς τους μίλησε , εξαφανίστηκε στη στιγμή από τα μάτια τους. Και όλοι έπεσαν με το πρόσωπο κάτω, προσευχόμενοι στο Θεό και λατρεύοντας τον εξαφανισμένο Κύριο. Αυτή ήταν η ένατη μοροντιανή εμφάνιση του Κυρίου.		191:2.2 (2040.3) When the morontia Jesus had spoken to them, he vanished in an instant from their sight. And they all fell on their faces, praising God and venerating their vanished Master. This was the Master’s ninth morontia appearance.
3. ΜΕ ΜΟΡΟΝΤΙΑΝΕΣ ΥΠΑΡΞΕΙΣ ^top		3. With the Morontia Creatures ^top
191:3.1 (2040.4) Την επομένη, τη Δευτέρα, την πέρασε εξ ολοκλήρου με τις μοροντιανές υπάρξεις που ήταν παρούσες τότε στην Ουράντια. Σαν συμμετέχοντες στην εμπειρία της μετάβασης του Κυρίου στη μορόντια, είχαν έρθει στην Ουράντια περισσότεροι από ένα εκατομμύριο διευθυντές και συνεργάτες, μαζί με μεταβατικούς θνητούς από ποικίλες τάξεις των επτά μανσονικών κόσμων της Σατάνια. Ο μοροντιανός Ιησούς παρέμεινε με αυτές τις υπέροχες οντότητες σαράντα μέρες. Τους έδωσε οδηγίες και έμαθε από τους διευθυντές τους τη ζωή της μοροντιανής μετάβασης όπως την διέρχονται οι θνητοί των κατοικημένων κόσμων της Σατάνια, καθώς αυτοί περνούν μέσα από το μοροντιανό σύστημα των σφαιρών.		191:3.1 (2040.4) The next day, Monday, was spent wholly with the morontia creatures then present on Urantia. As participants in the Master’s morontia-transition experience, there had come to Urantia more than one million morontia directors and associates, together with transition mortals of various orders from the seven mansion worlds of Satania. The morontia Jesus sojourned with these splendid intelligences for forty days. He instructed them and learned from their directors the life of morontia transition as it is traversed by the mortals of the inhabited worlds of Satania as they pass through the system morontia spheres.
191:3.2 (2041.1) Κατά τα μεσάνυχτα, αυτής της Δευτέρας, η μοροντιανή μορφή του Κυρίου προσαρμόστηκε για τη μετάβαση στο δεύτερο επίπεδο της μοροντιανής προόδου. Όταν μετά εμφανίστηκε στα θνητά παιδιά του στη γη, ήταν σαν ένα μοροντιανό ον δευτέρου επιπέδου. Καθώς ο Κύριος προόδευε στη μοροντιανή σταδιοδρομία του, γινόταν, τεχνικά, όλο και πιο δύσκολο για τις μοροντιανές οντότητες και τους μετατροπείς βοηθούς τους να κάνουν ορατό τον Κύριο στα θνητά και υλικά μάτια.		191:3.2 (2041.1) About midnight of this Monday the Master’s morontia form was adjusted for transition to the second stage of morontia progression. When he next appeared to his mortal children on earth, it was as a second-stage morontia being. As the Master progressed in the morontia career, it became, technically, more and more difficult for the morontia intelligences and their transforming associates to visualize the Master to mortal and material eyes.
191:3.3 (2041.2) Ο Ιησούς έκανε τη μετάβασή του στο τρίτο επίπεδο της μορόντια την Παρασκευή, 14 Απριλίου. Στο τέταρτο επίπεδο τη Δευτέρα, 17η, στο πέμπτο επίπεδο το Σάββατο, 22η, στο έκτο επίπεδο την Πέμπτη, 27η, στο έβδομο επίπεδο την Τρίτη, 2 Μαΐου, στους πολίτες της Τζερουζέμ την Κυριακή, στις 7, και εισήλθε στην αγκαλιά των Υψίστων της Εντέντια την Κυριακή στις 14.		191:3.3 (2041.2) Jesus made the transit to the third stage of morontia on Friday, April 14; to the fourth stage on Monday, the 17th; to the fifth stage on Saturday, the 22nd; to the sixth stage on Thursday, the 27th; to the seventh stage on Tuesday, May 2; to Jerusem citizenship on Sunday, the 7th; and he entered the embrace of the Most Highs of Edentia on Sunday, the 14th.
191:3.4 (2041.3) Με τον τρόπο αυτό ο Μιχαήλ του Νέβαδον συμπλήρωσε την υπηρεσία του στη συμπαντική εμπειρία εφόσον είχε ήδη, σε συνδυασμό με τις προηγούμενες ενσαρκώσεις του, βιώσει ολοκληρωτικά τη ζωή των ανερχόμενων θνητών του χρόνου και του χώρου, από την παραμονή στο αρχηγείο του αστερισμού μέχρι και μέσα από την υπηρεσία στο αρχηγείο του υπερσύμπαντος. Και ήταν με αυτές τις μοροντιανές εμπειρίες που ο Δημιουργός Γιος του Νέβαδον τελείωσε πραγματικά και τερμάτισε αποδεκτά την έβδομη και τελική συμπαντική του φανέρωση.		191:3.4 (2041.3) In this manner did Michael of Nebadon complete his service of universe experience since he had already, in connection with his previous bestowals, experienced to the full the life of the ascendant mortals of time and space from the sojourn on the headquarters of the constellation even on to, and through, the service of the headquarters of the superuniverse. And it was by these very morontia experiences that the Creator Son of Nebadon really finished and acceptably terminated his seventh and final universe bestowal.
4. Η ΔΕΚΑΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ (ΣΤΗ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ) ^top		4. The Tenth Appearance (At Philadelphia) ^top
191:4.1 (2041.4) Η δέκατη μοροντιανή εμφάνιση του Ιησού σε θνητή αναγνώριση συνέβη λίγο χρόνο μετά τις οκτώ, την Τρίτη, 11 Απριλίου, στη Φιλαδέλφεια, όπου εμφανίστηκε στον Άμπνερ και στο Λάζαρο και σε εκατόν πενήντα περίπου συνεργάτες τους, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων των πενήντα από το σώμα των εβδομήντα ευαγγελιστών. Η εμφάνιση αυτή συνέβη ακριβώς μετά το ξεκίνημα μιας συνεδρίασης της συναγωγής την οποία είχε συγκαλέσει ο Άμπνερ για να συζητήσει τη σταύρωση του Ιησού και την τελευταία αναφορά της ανάστασης που μεταφέρθηκε από τον αγγελιαφόρο του Δαυίδ. Εφόσον ο αναστημένος Λάζαρος ήταν τώρα μέλος της ομάδας αυτής των πιστών, δεν ήταν δύσκολο γι αυτούς να πιστέψουν την αναφορά ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί από τους νεκρούς.		191:4.1 (2041.4) The tenth morontia manifestation of Jesus to mortal recognition occurred a short time after eight o’clock on Tuesday, April 11, at Philadelphia, where he showed himself to Abner and Lazarus and some one hundred and fifty of their associates, including more than fifty of the evangelistic corps of the seventy. This appearance occurred just after the opening of a special meeting in the synagogue which had been called by Abner to discuss the crucifixion of Jesus and the more recent report of the resurrection which had been brought by David’s messenger. Inasmuch as the resurrected Lazarus was now a member of this group of believers, it was not difficult for them to believe the report that Jesus had risen from the dead.
191:4.2 (2041.5) Η συνεδρίαση στη συναγωγή είχε μόλις αρχίσει από τον Άμπνερ και το Λάζαρο, που στεκόντουσαν μαζί στον άμβωνα, όταν ολόκληρο το ακροατήριο των πιστών είδε τη μορφή του Κυρίου να εμφανίζεται ξαφνικά. Προχώρησε μπροστά, από εκεί που εμφανίστηκε, ανάμεσα στον Άμπνερ και το Λάζαρο, κανένας των οποίων δεν τον είχε παρατηρήσει, και χαιρετώντας τη συντροφιά, είπε:		191:4.2 (2041.5) The meeting in the synagogue was just being opened by Abner and Lazarus, who were standing together in the pulpit, when the entire audience of believers saw the form of the Master appear suddenly. He stepped forward from where he had appeared between Abner and Lazarus, neither of whom had observed him, and saluting the company, said:
191:4.3 (2041.6) «Ειρήνη σε σας. Όλοι σας γνωρίζετε ότι έχουμε ένα Πατέρα στον ουρανό, και ότι δεν υπάρχει παρά μόνο ένα ευαγγέλιο της βασιλείας – τα καλά νέα του δώρου της αιώνιας ζωής το οποίο οι άνθρωποι λαμβάνουν με την πίστη. Καθώς αγαλλιάζετε με τη πίστη σας στο ευαγγέλιο, παρακαλέστε τον Πατέρα της αλήθειας να εκχύσει στις καρδιές σας μια νέα και μεγαλύτερη αγάπη για τους αδελφούς σας. Να αγαπήσετε όλους τους ανθρώπους όπως εγώ σας αγάπησα. Να υπηρετήσετε όλους τους ανθρώπους όπως σας υπηρέτησα. Με κατανόηση, συμπάθεια και αδελφική αγάπη, κάνετε αδελφούς σας όλους τους αδελφούς σας που έχουν αφιερωθεί στη διακήρυξη των καλών νέων, είτε είναι Ιουδαίοι είτε εθνικοί, Έλληνες ή Ρωμαίοι, Πέρσες ή Αιθίοπες. Ο Ιωάννης διακήρυξε τη βασιλεία προκαταβολικά. Εσείς κηρύξατε το ευαγγέλιο με δύναμη. Οι Έλληνες διδάσκουν ήδη τα καλά νέα, και εγώ σύντομα θα στείλω το Πνεύμα της Αληθείας μέσα στις ψυχές όλων αυτών, αδελφοί μου, που έχουν τόσο αλτρουιστικά αφιερώσει τις ζωές τους για τη διαφώτιση των συντρόφων τους που βρίσκονται σε πνευματικό σκοτάδι. Είστε όλοι παιδιά του φωτός. Επομένως μη σκοντάφτετε μέσα στα μπλεξίματα των παρεξηγήσεων της θνητής υποψίας και της ανθρώπινης μισαλλοδοξίας. Αν έχετε εξευγενιστεί από τη χάρη της πίστης, και αγαπάτε του άπιστους, δεν πρέπει επίσης παρόμοια να αγαπάτε εκείνους που είναι πιστοί συνάνθρωποί σας μέσα στην ευρύτατη οικογένεια της πίστης; Θυμηθείτε, καθώς θα αγαπάτε ο ένας τον άλλο, όλοι οι άνθρωποι θα μάθουν ότι είστε μαθητές μου.		191:4.3 (2041.6) “Peace be upon you. You all know that we have one Father in heaven, and that there is but one gospel of the kingdom—the good news of the gift of eternal life which men receive by faith. As you rejoice in your loyalty to the gospel, pray the Father of truth to shed abroad in your hearts a new and greater love for your brethren. You are to love all men as I have loved you; you are to serve all men as I have served you. With understanding sympathy and brotherly affection, fellowship all your brethren who are dedicated to the proclamation of the good news, whether they be Jew or gentile, Greek or Roman, Persian or Ethiopian. John proclaimed the kingdom in advance; you have preached the gospel in power; the Greeks already teach the good news; and I am soon to send forth the Spirit of Truth into the souls of all these, my brethren, who have so unselfishly dedicated their lives to the enlightenment of their fellows who sit in spiritual darkness. You are all the children of light; therefore stumble not into the misunderstanding entanglements of mortal suspicion and human intolerance. If you are ennobled, by the grace of faith, to love unbelievers, should you not also equally love those who are your fellow believers in the far-spreading household of faith? Remember, as you love one another, all men will know that you are my disciples.
191:4.4 (2042.1) Πηγαίνετε, λοιπόν, σε όλο τον κόσμο διακηρύσσοντας το ευαγγέλιο αυτό της πατρότητας του Θεού και της αδελφότητας του ανθρώπου σε όλα τα έθνη και ράτσες και να είστε πάντα γνωστικοί στην επιλογή των μεθόδων για την παρουσίαση των καλών νέων στις διαφορετικές ράτσες και φυλές της ανθρωπότητας. Δωρεάν λάβατε το ευαγγέλιο της βασιλείας, και δωρεάν θα δώσετε τα καλά νέα σε όλα τα έθνη. Μην φοβηθείτε την αντίσταση του πονηρού γιατί θα είμαι μαζί σας πάντα, και μέχρι το τέλος των εποχών. Και την ειρήνη μου αφήνω μαζί σας».		191:4.4 (2042.1) “Go, then, into all the world proclaiming this gospel of the fatherhood of God and the brotherhood of men to all nations and races and ever be wise in your choice of methods for presenting the good news to the different races and tribes of mankind. Freely you have received this gospel of the kingdom, and you will freely give the good news to all nations. Fear not the resistance of evil, for I am with you always, even to the end of the ages. And my peace I leave with you.”
191:4.5 (2042.2) Όταν είπε, «Την ειρήνη μου αφήνω μαζί σας», χάθηκε από τα μάτια τους. Με την εξαίρεση μιας εμφάνισής του στη Γαλιλαία, όπου πάνω από πεντακόσια άτομα τον είδαν συγχρόνως, αυτή η ομάδα στη Φιλαδέλφεια περιέκλειε το μεγαλύτερο αριθμό θνητών που τον είδαν σε μια μόνη περίπτωση.		191:4.5 (2042.2) When he had said, “My peace I leave with you,” he vanished from their sight. With the exception of one of his appearances in Galilee, where upward of five hundred believers saw him at one time, this group in Philadelphia embraced the largest number of mortals who saw him on any single occasion.
191:4.6 (2042.3) Νωρίς το επόμενο πρωί, ενώ οι απόστολοι έμεναν ακόμα στην Ιερουσαλήμ, περιμένοντας τη συναισθηματική ανάκαμψη του Θωμά, οι πιστοί αυτοί στη Φιλαδέλφεια βγήκαν να διακηρύξουν ότι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ είχε αναστηθεί από τους νεκρούς.		191:4.6 (2042.3) Early the next morning, even while the apostles tarried in Jerusalem awaiting the emotional recovery of Thomas, these believers at Philadelphia went forth proclaiming that Jesus of Nazareth had risen from the dead.
191:4.7 (2042.4) Την επομένη, τη Τετάρτη, ο Ιησούς την πέρασε χωρίς διακοπή με την παρέα των μοροντιανών συνεργατών, και κατά τη διάρκεια των απογευματινών ωρών δέχτηκε την επίσκεψη μοροντιανών απεσταλμένων από τους μανσονικούς κόσμους κάθε τοπικού συστήματος κατοικημένων σφαιρών σε όλο τον αστερισμό του Νορλατιαντέκ. Και όλοι αγαλλίασαν μαθαίνοντας ότι ο Δημιουργός τους ήταν σαν μια, από τη δική τους τάξη, συμπαντική οντότητα.		191:4.7 (2042.4) The next day, Wednesday, Jesus spent without interruption in the society of his morontia associates, and during the midafternoon hours he received visiting morontia delegates from the mansion worlds of every local system of inhabited spheres throughout the constellation of Norlatiadek. And they all rejoiced to know their Creator as one of their own order of universe intelligence.
5. ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ ^top		5. Second Appearance to the Apostles ^top
191:5.1 (2042.5) Ο Θωμάς πέρασε μια μοναχική εβδομάδα ολομόναχος στους λόφους γύρω από τον Ελαιώνα. Όλο αυτό το διάστημα είδε μονάχα τους οικείους του σπιτιού του Σίμωνα και τον Ιωάννη Μάρκο. Ήταν περίπου εννιά το Σάββατο 15 Απριλίου, όταν οι δυο απόστολοι τον βρήκαν και τον πήραν μαζί τους πίσω στον τόπο της συνάντησής τους στο σπίτι του Μάρκου. Την επομένη ο Θωμάς άκουσε να του λένε τις ιστορίες των ποικίλων εμφανίσεων του Κυρίου, αλλά αυτός αρνιόταν πεισματικά να πιστέψει. Υποστήριζε ότι ο Πέτρος τους είχε ενθουσιάσει και πίστευαν ότι είδαν τον Κύριο. Ο Ναθαναήλ του εξήγησε, αλλά δεν έβγαλε αποτέλεσμα. Υπήρχε μια συναισθηματική επιμονή σε συνδυασμό με τη συνηθισμένη του αμφιβολία, και αυτή η στάση του μυαλού του, ενωμένη με τη θλίψη του, που είχε φύγει μακριά τους, συνωμότησαν για να δημιουργήσουν μια κατάσταση απομόνωσης την οποία ακόμα και ο ίδιος ο Θωμάς δεν κατάλαβε τελείως. Είχε απομακρυνθεί από τους συντρόφους του, είχε πάρει το δικό του δρόμο, και τώρα, που επέστρεψε ανάμεσά τους, είχε ακόμα την τάση να παίρνει ασυνείδητα μια θέση διαφωνίας. Αργούσε να υποκύψει, αποστρεφόταν να ενδώσει. Χωρίς να έχει την πρόθεση, απολάμβανε την προσοχή που του έδιναν. Αποκόμιζε ασυνείδητη ικανοποίηση από τις προσπάθειες όλων των συντρόφων του να τον πείσουν και να του αλλάξουν γνώμη. Τους είχε χάσει για μια ολόκληρη βδομάδα, και απολάμβανε σημαντική ευχαρίστηση από τη συνεχή προσοχή τους.		191:5.1 (2042.5) Thomas spent a lonesome week alone with himself in the hills around about Olivet. During this time he saw only those at Simon’s house and John Mark. It was about nine o’clock on Saturday, April 15, when the two apostles found him and took him back with them to their rendezvous at the Mark home. The next day Thomas listened to the telling of the stories of the Master’s various appearances, but he steadfastly refused to believe. He maintained that Peter had enthused them into thinking they had seen the Master. Nathaniel reasoned with him, but it did no good. There was an emotional stubbornness associated with his customary doubtfulness, and this state of mind, coupled with his chagrin at having run away from them, conspired to create a situation of isolation which even Thomas himself did not fully understand. He had withdrawn from his fellows, he had gone his own way, and now, even when he was back among them, he unconsciously tended to assume an attitude of disagreement. He was slow to surrender; he disliked to give in. Without intending it, he really enjoyed the attention paid him; he derived unconscious satisfaction from the efforts of all his fellows to convince and convert him. He had missed them for a full week, and he obtained considerable pleasure from their persistent attentions.
191:5.2 (2042.6) Έπαιρναν το βραδινό φαγητό τους λίγο μετά τις έξι, με τον Πέτρο καθισμένο στο ένα πλευρό του Θωμά και το Ναθαναήλ στο άλλο, όταν ο άπιστος απόστολος είπε: «Δεν θα πιστέψω εκτός και δω τον Κύριο με τα ίδια μου τα μάτια και βάλω το δάχτυλό μου στο σημάδι των καρφιών». Καθώς ήταν καθισμένοι έτσι στο δείπνο, και ενόσω οι πόρτες ήταν κλεισμένες με ασφάλεια και μανταλωμένες, ο μοροντιανός Κύριος ξαφνικά παρουσιάστηκε μέσα στην καμπύλη του τραπεζιού και στεκόμενος ακριβώς μπροστά από το Θωμά, είπε:		191:5.2 (2042.6) They were having their evening meal a little after six o’clock, with Peter sitting on one side of Thomas and Nathaniel on the other, when the doubting apostle said: “I will not believe unless I see the Master with my own eyes and put my finger in the mark of the nails.” As they thus sat at supper, and while the doors were securely shut and barred, the morontia Master suddenly appeared inside the curvature of the table and, standing directly in front of Thomas, said:
191:5.3 (2043.1) «Ειρήνη σε σας. Μια ολόκληρη εβδομάδα περίμενα να εμφανιστώ πάλι όταν θα ήσασταν όλοι παρόντες για να ακούσετε την εντολή να πάτε σε όλο τον κόσμο και να κηρύξετε το ευαγγέλιο αυτό της βασιλείας. Σας λέγω και πάλι: Όπως με έστειλε ο Πατέρας στον κόσμο, έτσι σας στέλνω κι εγώ. Όπως εγώ αποκάλυψα τον Πατέρα, έτσι εσείς θα αποκαλύψετε τη θεϊκή αγάπη, όχι απλά με λόγια, αλλά με την καθημερινή ζωή σας. Σας στέλνω όχι για να αγαπήσετε τις ψυχές των ανθρώπων αλλά αντίθετα να αγαπήσετε τους ανθρώπους. Δεν θα διακηρύξετε απλά τις χαρές του ουρανού αλλά θα δείξετε επίσης με την καθημερινή εμπειρία σας τις πνευματικές αλήθειες της θεϊκής ζωής εφόσον έχετε ήδη αιώνια ζωή, σαν δώρο Θεού, δια της πίστης. Όταν πιστεύετε, όταν η δύναμη από ψηλά, το Πνεύμα της Αληθείας, έρθει πάνω σας, δεν θα κρύβετε το φως σας εδώ, πίσω από κλειστές πόρτες. Θα κάνετε γνωστή την αγάπη και το έλεος του Θεού σε όλη την ανθρωπότητα. Μέσα από το φόβο τώρα αποφεύγετε τα γεγονότα δυσάρεστων εμπειριών, αλλά όταν θα βαφτισθείτε με το Πνεύμα της Αλήθειας, θα προχωρήσετε με θάρρος και χαρά για να συναντήσετε τις καινούργιες εμπειρίες από τη διακήρυξη των καλών νέων της αιώνιας ζωής στη βασιλεία του Θεού. Μπορείτε να παραμείνετε εδώ και στη Γαλιλαία για ένα σύντομο διάστημα, καθόσον θα συνέρχεστε από το σοκ της μετάβασης από τη ψεύτικη βεβαιότητα της εξουσίας της παράδοσης στη νέα τάξη της εξουσίας των γεγονότων, της αλήθειας και της πίστης μέσα στις ύψιστες αλήθειες της ζωντανής εμπειρίας. Η αποστολή σας στη γη στηρίζεται στο γεγονός ότι έζησα μια ζωή που αποκάλυψα το Θεό σε σας, πάνω στην αλήθεια ότι εσείς και οι άλλοι άνθρωποι είστε τα παιδιά του Θεού. Και θα συνίσταται στη ζωή που θα ζήσετε ανάμεσα στους ανθρώπους – την καθημερινή και ζωντανή εμπειρία να αγαπάτε τους ανθρώπους και να τους υπηρετείτε, όπως σας αγάπησα και σας υπηρέτησα εγώ. Αφήστε την πίστη σας να αποκαλύψει στον κόσμο το φως σας. Αφήστε την αποκάλυψη της αλήθειας να ανοίξει τα μάτια που είναι τυφλά από την παράδοση. Αφήστε την αγαπημένη υπηρεσία σας να καταστρέψει με επιτυχία την προκατάληψη που γεννά η άγνοια. Με το να έρθετε έτσι κοντά στους συνανθρώπους σας με συμπάθεια και κατανόηση και με ανιδιοτελή αφοσίωση, θα τους οδηγήσετε στη σωτήρια γνώση της αγάπης του Θεού. Οι Ιουδαίοι εκθειάζουν την καλοσύνη, οι Έλληνες εξυμνούν την ομορφιά, οι Χίντι κηρύττουν την αφοσίωση, οι μακρινοί ασκητές διδάσκουν την ευλάβεια, οι Ρωμαίοι απαιτούν νομιμοφροσύνη, αλλά εγώ απαιτώ από τη ζωή των μαθητών μου, μια ζωή γεμάτη από υπηρεσία με αγάπη για τους θνητούς αδελφούς σας».		191:5.3 (2043.1) “Peace be upon you. For a full week have I tarried that I might appear again when you were all present to hear once more the commission to go into all the world and preach this gospel of the kingdom. Again I tell you: As the Father sent me into the world, so send I you. As I have revealed the Father, so shall you reveal the divine love, not merely with words, but in your daily living. I send you forth, not to love the souls of men, but rather to love men. You are not merely to proclaim the joys of heaven but also to exhibit in your daily experience these spirit realities of the divine life since you already have eternal life, as the gift of God, through faith. When you have faith, when power from on high, the Spirit of Truth, has come upon you, you will not hide your light here behind closed doors; you will make known the love and the mercy of God to all mankind. Through fear you now flee from the facts of a disagreeable experience, but when you shall have been baptized with the Spirit of Truth, you will bravely and joyously go forth to meet the new experiences of proclaiming the good news of eternal life in the kingdom of God. You may tarry here and in Galilee for a short season while you recover from the shock of the transition from the false security of the authority of traditionalism to the new order of the authority of facts, truth, and faith in the supreme realities of living experience. Your mission to the world is founded on the fact that I lived a God-revealing life among you; on the truth that you and all other men are the sons of God; and it shall consist in the life which you will live among men—the actual and living experience of loving men and serving them, even as I have loved and served you. Let faith reveal your light to the world; let the revelation of truth open the eyes blinded by tradition; let your loving service effectually destroy the prejudice engendered by ignorance. By so drawing close to your fellow men in understanding sympathy and with unselfish devotion, you will lead them into a saving knowledge of the Father’s love. The Jews have extolled goodness; the Greeks have exalted beauty; the Hindus preach devotion; the faraway ascetics teach reverence; the Romans demand loyalty; but I require of my disciples life, even a life of loving service for your brothers in the flesh.”
191:5.4 (2043.2) Όταν ο Κύριος μίλησε έτσι, κοίταξε μέσα στα μάτια το Θωμά και είπε: «Κι εσύ, Θωμά, που είπες ότι δεν θα πιστέψεις αν δεν με δεις και βάλεις το δάχτυλό σου στο σημάδι των καρφιών του χεριού μου, παρατήρησέ με τώρα και άκου τα λόγια μου, και εφόσον δεν βλέπεις σημάδια καρφιών στα χέρια μου, αφού αναστήθηκα με τη μορφή που θα έχετε κι εσείς επίσης όταν αναχωρήσετε από αυτό τον κόσμο, τι θα πεις στους αδελφούς σου; Θα ομολογήσεις την αλήθεια, γιατί ήδη μέσα στην καρδιά σου έχεις αρχίσει να πιστεύεις ακόμα και όταν με τόσο πείσμα διεκδικείς την απιστία σου. Οι αμφιβολίες σου, Θωμά, πάντα διεκδικούν το μερίδιό τους με περισσότερο πείσμα ακριβώς την ώρα που αρχίζουν να συντρίβονται. Θωμά, σε προσκαλώ να είσαι πιστός και όχι άπιστος – και ξέρω ότι θα πιστέψεις και μάλιστα με όλη σου την καρδιά».		191:5.4 (2043.2) When the Master had so spoken, he looked down into the face of Thomas and said: “And you, Thomas, who said you would not believe unless you could see me and put your finger in the nail marks of my hands, have now beheld me and heard my words; and though you see no nail marks on my hands, since I am raised in the form that you also shall have when you depart from this world, what will you say to your brethren? You will acknowledge the truth, for already in your heart you had begun to believe even when you so stoutly asserted your unbelief. Your doubts, Thomas, always most stubbornly assert themselves just as they are about to crumble. Thomas, I bid you be not faithless but believing—and I know you will believe, even with a whole heart.”
191:5.5 (2043.3) Όταν ο Θωμάς άκουσε αυτά τα λόγια, έπεσε στα γόνατά του μπροστά στο μοροντιανό Κύριο και αναφώνησε, «Πιστεύω! Κύριέ μου!». Κατόπιν είπε ο Ιησούς στο Θωμά: «Πίστεψες Θωμά, επειδή με είδες και με άκουσες. Ευλογημένοι είναι εκείνοι στα χρόνια που θα έλθουν που θα πιστεύουν παρόλο που δεν θα βλέπουν με τα μάτια της σάρκας ούτε θα ακούνε με τα θνητά αυτιά».		191:5.5 (2043.3) When Thomas heard these words, he fell on his knees before the morontia Master and exclaimed, “I believe! My Lord and my Master!” Then said Jesus to Thomas: “You have believed, Thomas, because you have really seen and heard me. Blessed are those in the ages to come who will believe even though they have not seen with the eye of flesh nor heard with the mortal ear.”
191:5.6 (2043.4) Και τότε, καθώς η μορφή του Κυρίου κινήθηκε προς την άκρη του τραπεζιού, απευθύνθηκε σε όλους λέγοντας: «Και τώρα πηγαίνετε όλοι σας στη Γαλιλαία, όπου σύντομα θα εμφανιστώ σε σας». Όταν είπε αυτό, εξαφανίστηκε από τα μάτια τους.		191:5.6 (2043.4) And then, as the Master’s form moved over near the head of the table, he addressed them all, saying: “And now go all of you to Galilee, where I will presently appear to you.” After he said this, he vanished from their sight.
191:5.7 (2044.1) Οι ένδεκα απόστολοι ήταν τώρα τελείως πεπεισμένοι ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί από τους νεκρούς, και πολύ νωρίς το επόμενο πρωί, πριν από το χάραμα, ξεκίνησαν για τη Γαλιλαία.		191:5.7 (2044.1) The eleven apostles were now fully convinced that Jesus had risen from the dead, and very early the next morning, before the break of day, they started out for Galilee.
6. Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ^top		6. The Alexandrian Appearance ^top
191:6.1 (2044.2) Ενόσω οι ένδεκα απόστολοι ήταν καθοδόν προς τη Γαλιλαία, φτάνοντας στο τέλος του ταξιδιού τους, την Τρίτη το βράδυ, 18 Απριλίου, κατά τις οκτώ και μισή, ο Ιησούς εμφανίστηκε στο Ροδάν και σε άλλους ογδόντα περίπου πιστούς, στην Αλεξάνδρεια. Αυτή ήταν η δωδέκατη εμφάνιση του Κυρίου σε μοροντιανή μορφή. Ο Ιησούς εμφανίστηκε ενώπιον αυτών των Ελλήνων και Ιουδαίων στο τέλος της αναφοράς του αγγελιαφόρου του Δαυίδ σχετικά με τη σταύρωση. Ο αγγελιαφόρος αυτός, όντας ο πέμπτος στη σειρά των δρομέων Ιερουσαλήμ-Αλεξάνδρειας, είχε φτάσει στην Αλεξάνδρεια αργά το απόγευμα, και όταν παρέδωσε το μήνυμά του στο Ροδάν, αποφασίστηκε να καλέσουν τους πιστούς όλους για να πάρουν το τραγικό νέο από τον ίδιο τον αγγελιαφόρο. Περίπου στις οκτώ, ο αγγελιαφόρος, ο Νάθαν από τη Βούσιρη, ήρθε ενώπιον της ομάδας αυτής και τους είπε με λεπτομέρειες όλα όσα του είχε πει ο προηγούμενος δρομέας. Ο Νάθαν τελείωσε τη συγκινητική αφήγησή του με αυτά τα λόγια: «Αλλά ο Δαυίδ, που μας έστειλε αυτό το νέο, αναφέρει ότι ο Κύριος, προλέγοντας το θάνατό του, δήλωσε ότι θα ανασταινόταν πάλι». Όταν ο Νάθαν μίλησε, ο μοροντιανός Κύριος εμφανίστηκε εκεί τελείως ορατός απ’ όλους. Και όταν ο Νάθαν κάθισε, ο Ιησούς είπε:		191:6.1 (2044.2) While the eleven apostles were on the way to Galilee, drawing near their journey’s end, on Tuesday evening, April 18, at about half past eight o’clock, Jesus appeared to Rodan and some eighty other believers, in Alexandria. This was the Master’s twelfth appearance in morontia form. Jesus appeared before these Greeks and Jews at the conclusion of the report of David’s messenger regarding the crucifixion. This messenger, being the fifth in the Jerusalem-Alexandria relay of runners, had arrived in Alexandria late that afternoon, and when he had delivered his message to Rodan, it was decided to call the believers together to receive this tragic word from the messenger himself. At about eight o’clock, the messenger, Nathan of Busiris, came before this group and told them in detail all that had been told him by the preceding runner. Nathan ended his touching recital with these words: “But David, who sends us this word, reports that the Master, in foretelling his death, declared that he would rise again.” Even as Nathan spoke, the morontia Master appeared there in full view of all. And when Nathan sat down, Jesus said:
191:6.2 (2044.3) «Ειρήνη σε σας. Εκείνο που ο Πατέρας μου με έστειλε να ιδρύσω στον κόσμο δεν ανήκει σε μια ράτσα, ένα έθνος, ούτε μια ειδική ομάδα δασκάλων ή ιεροκηρύκων. Το ευαγγέλιο της βασιλείας ανήκει και σε Ιουδαίους και εθνικούς, πλούσιους και φτωχούς, ελεύθερους και δούλους, άνδρες και γυναίκες, ακόμα και στα μικρά παιδιά. Και όλοι σας θα κηρύξετε το ευαγγέλιο αυτό της αγάπης και της αλήθειας με τη ζωή που ζείτε σαν θνητοί. Να αγαπήσετε ο ένας τον άλλο με μια νέα και αιφνιδιαστική αγάπη, όπως σας αγάπησα εγώ. Να υπηρετήσετε την ανθρωπότητα με μια νέα και εκπληκτική αφοσίωση, όπως σας υπηρέτησα εγώ. Και όταν οι άνθρωποι δούνε να τους αγαπάτε τόσο, και όταν παρατηρήσουν πόσο θερμά τους υπηρετείτε, θα καταλάβουν ότι γίνατε πιστοί οπαδοί της βασιλείας των ουρανών και θα ακολουθήσουν το Πνεύμα της Αλήθειας που θα βλέπουν στις ζωές σας, για να βρούνε την αιώνια σωτηρία.		191:6.2 (2044.3) “Peace be upon you. That which my Father sent me into the world to establish belongs not to a race, a nation, nor to a special group of teachers or preachers. This gospel of the kingdom belongs to both Jew and gentile, to rich and poor, to free and bond, to male and female, even to the little children. And you are all to proclaim this gospel of love and truth by the lives which you live in the flesh. You shall love one another with a new and startling affection, even as I have loved you. You will serve mankind with a new and amazing devotion, even as I have served you. And when men see you so love them, and when they behold how fervently you serve them, they will perceive that you have become faith-fellows of the kingdom of heaven, and they will follow after the Spirit of Truth which they see in your lives, to the finding of eternal salvation.
191:6.3 (2044.4) Όπως με έστειλε ο Πατέρας στον κόσμο, έτσι σας στέλνω τώρα εγώ. Καλείστε όλοι σας να μεταφέρετε τα καλά νέα σε εκείνους που βρίσκονται στο σκοτάδι. Το ευαγγέλιο της βασιλείας ανήκει σε όλους που το πιστεύουν, δεν θα δοθεί στη φύλαξη απλών ιερέων. Σύντομα το Πνεύμα της Αληθείας θα έρθει πάνω σας και θα σας οδηγήσει στην αλήθεια. Πηγαίνετε, λοιπόν, σε όλο τον κόσμο κηρύττοντας το ευαγγέλιο και ω! θα είμαι μαζί σας για πάντα, μέχρι το τέλος των εποχών».		191:6.3 (2044.4) “As the Father sent me into this world, even so now send I you. You are all called to carry the good news to those who sit in darkness. This gospel of the kingdom belongs to all who believe it; it shall not be committed to the custody of mere priests. Soon will the Spirit of Truth come upon you, and he shall lead you into all truth. Go you, therefore, into all the world preaching this gospel, and lo, I am with you always, even to the end of the ages.”
191:6.4 (2044.5) Όταν ο Κύριος μίλησε έτσι, χάθηκε από τα μάτια τους. Όλη εκείνη τη νύχτα οι πιστοί παρέμειναν εκεί μαζί, αφηγούμενοι τις εμπειρίες τους σαν πιστοί της βασιλείας και προσέχοντας στα λόγια του Ροδάν και των συνεργατών του. Και όλοι πίστεψαν ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί από τους νεκρούς. Φανταστείτε την έκπληξη του προάγγελου της ανάστασης του Δαυίδ, που έφτασε τη δεύτερη μέρα μετά από αυτό το γεγονός, όταν απάντησαν στην αναγγελία του, λέγοντας: «Ναι, γνωρίζουμε, γιατί τον είδαμε. Εμφανίστηκε σε μας προχθές».		191:6.4 (2044.5) When the Master had so spoken, he vanished from their sight. All that night these believers remained there together recounting their experiences as kingdom believers and listening to the many words of Rodan and his associates. And they all believed that Jesus had risen from the dead. Imagine the surprise of David’s herald of the resurrection, who arrived the second day after this, when they replied to his announcement, saying: “Yes, we know, for we have seen him. He appeared to us day before yesterday.”