Εγγραφο 192		Paper 192
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ		Appearances in Galilee
192:0.1 (2045.1) Τον καιρό που οι απόστολοι άφηναν την Ιερουσαλήμ για τη Γαλιλαία, οι Ιουδαίοι αρχηγοί είχαν ησυχάσει αξιοσημείωτα. Εφόσον ο Ιησούς εμφανίστηκε μόνο στη δική του οικογένεια πιστών, και εφόσον οι απόστολοι κρυβόντουσαν και δεν έκαναν δημόσιο κήρυγμα, οι αρχηγοί των Ιουδαίων συμπέραναν ότι το κίνημα του ευαγγελίου τελικά συντρίφτηκε. Φυσικά, είχαν συγχυστεί από την αυξανόμενη έκταση των φημών ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί από τους νεκρούς, αλλά στηρίζονταν αποτελεσματικά στους δωροδοκημένους φρουρούς για να αντιμετωπίσουν όλες αυτές τις αναφορές επαναλαμβάνοντας την ιστορία ότι μια ομάδα οπαδών του είχε μετακινήσει το σώμα.		192:0.1 (2045.1) BY THE time the apostles left Jerusalem for Galilee, the Jewish leaders had quieted down considerably. Since Jesus appeared only to his family of kingdom believers, and since the apostles were in hiding and did no public preaching, the rulers of the Jews concluded that the gospel movement was, after all, effectually crushed. They were, of course, disconcerted by the increasing spread of rumors that Jesus had risen from the dead, but they depended upon the bribed guards effectively to counteract all such reports by their reiteration of the story that a band of his followers had removed the body.
192:0.2 (2045.2) Από την ώρα αυτή και μετά, μέχρι τη διάλυση των αποστόλων από το κύμα της καταδίωξης που σηκώθηκε, ο Πέτρος αναγνωρίστηκε γενικά σαν η κεφαλή του αποστολικού σώματος. Ο Ιησούς δεν του έδωσε ποτέ τέτοια εξουσιοδότηση, και οι σύντροφοί του απόστολοι δεν τον εξέλεξαν ποτέ επίσημα σε μια τέτοια υπεύθυνη θέση. Την ανέλαβε αυθόρμητα και τη διατήρησε με κοινή αποδοχή και επειδή ήταν επίσης ο αρχι-ιεροκήρυκάς τους. Από δω και πέρα το δημόσιο κήρυγμα απέβη η κύρια εργασία των αποστόλων. Μετά την επιστροφή τους από τη Γαλιλαία, ο Ματθίας, τον οποίο εξέλεξαν για τη θέση του Ιούδα, έγινε ο ταμίας τους.		192:0.2 (2045.2) From this time on, until the apostles were dispersed by the rising tide of persecution, Peter was the generally recognized head of the apostolic corps. Jesus never gave him any such authority, and his fellow apostles never formally elected him to such a position of responsibility; he naturally assumed it and held it by common consent and also because he was their chief preacher. From now on public preaching became the main business of the apostles. After their return from Galilee, Matthias, whom they chose to take the place of Judas, became their treasurer.
192:0.3 (2045.3) Κατά τη διάρκεια της βδομάδας που παρέμειναν στην Ιερουσαλήμ, η Μαρία η μητέρα του Ιησού πέρασε τον περισσότερο καιρό με τις γυναίκες πιστές που έμεναν στο σπίτι του Ιωσήφ από την Αριμαθαία.		192:0.3 (2045.3) During the week they tarried in Jerusalem, Mary the mother of Jesus spent much of the time with the women believers who were stopping at the home of Joseph of Arimathea.
192:0.4 (2045.4) Νωρίς τη Δευτέρα το πρωί, όταν οι απόστολοι αναχώρησαν για τη Γαλιλαία, ο Ιωάννης Μάρκος πήγε μαζί τους. Τους ακολούθησε έξω από την πόλη, και όταν αυτοί είχαν προχωρήσει αρκετά πέρα από τη Βηθανία, ήρθε με θράσος ανάμεσά τους, αισθανόμενος σίγουρος ότι δεν θα τον έστελναν πίσω.		192:0.4 (2045.4) Early this Monday morning when the apostles departed for Galilee, John Mark went along. He followed them out of the city, and when they had passed well beyond Bethany, he boldly came up among them, feeling confident they would not send him back.
192:0.5 (2045.5) Οι απόστολοι σταμάτησαν αρκετές φορές πηγαίνοντας για τη Γαλιλαία για να πουν την ιστορία του αναστημένου Κυρίου τους και έτσι δεν έφτασαν στη Βηθσαϊδά παρά πολύ αργά την Τετάρτη το βράδυ. Ήταν μεσημέρι της Πέμπτης, όταν όλοι ξύπνησαν και ετοιμάστηκαν να πάρουν πρωινό.		192:0.5 (2045.5) The apostles paused several times on the way to Galilee to tell the story of their risen Master and therefore did not arrive at Bethsaida until very late on Wednesday night. It was noontime on Thursday before they were all awake and ready to partake of breakfast.
1. Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ^top		1. Appearance by the Lake ^top
192:1.1 (2045.6) Κατά τις έξι το πρωί της Παρασκευής, 21 Απριλίου, ο μοροντιανός Κύριος έκανε τη δέκατη τρίτη εμφάνισή του, την πρώτη στη Γαλιλαία, στους δέκα αποστόλους, καθώς το πλοίο τους πλησίαζε στην ακτή κοντά στο συνηθισμένο αραξοβόλι στη Βηθσαϊδά.		192:1.1 (2045.6) About six o’clock Friday morning, April 21, the morontia Master made his thirteenth appearance, the first in Galilee, to the ten apostles as their boat drew near the shore close to the usual landing place at Bethsaida.
192:1.2 (2045.7) Αφού οι απόστολοι είχαν περάσει το απόγευμα και τις πρώτες βραδινές ώρες της Πέμπτης σε αναμονή, στο σπίτι του Ζεβεδαίου, ο Σίμων Πέτρος εισηγήθηκε να πάνε για ψάρεμα. Όταν ο Πέτρος πρότεινε τη βόλτα για ψάρεμα, όλοι οι απόστολοι αποφάσισαν να πάνε μαζί. Όλη νύχτα μοχθούσαν με τα δίχτυα αλλά δεν έπιασαν ψάρια. Δεν πήραν κατάκαρδα την αποτυχία τους για μια ψαριά, επειδή είχαν πολλές ενδιαφέρουσες εμπειρίες να συζητήσουν, πράγματα που τόσο πρόσφατα τους είχαν συμβεί στην Ιερουσαλήμ. Αλλά όταν ήρθε η αυγή, αποφάσισαν να επιστρέψουν στη Βηθσαϊδά. Καθώς πλησίαζαν την ακτή, είδαν κάποιον στην παραλία, κοντά στο αραξοβόλι του πλοίου, να στέκεται κοντά σε μια φωτιά. Στην αρχή σκέφτηκαν ότι ήταν ο Ιωάννης Μάρκος, που είχε κατέβει να τους καλωσορίσει πίσω με την ψαριά τους, αλλά καθώς ήρθαν πλησιέστερα στην ακτή, είδαν πως είχαν κάνει λάθος – ο άνδρας ήταν πολύ ψηλός για τον Ιωάννη. Κανένας δεν φαντάστηκε ότι το άτομο στην ακτή ήταν ο Κύριος. Δεν καταλάβαιναν καθόλου γιατί ο Ιησούς ήθελε να τους συναντήσει στις περιοχές της πρωτύτερης συνεργασίας τους και έξω στο ύπαιθρο σε επαφή με τη φύση, μακριά από το κλειστό περιβάλλον της Ιερουσαλήμ με τις τραγικές συνεργασίες του φόβου, της προδοσίας και του θανάτου. Τους είχε πει ότι, αν πήγαιναν στη Γαλιλαία, θα τους συναντούσε εκεί, και ήταν έτοιμος να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή του.		192:1.2 (2045.7) After the apostles had spent the afternoon and early evening of Thursday in waiting at the Zebedee home, Simon Peter suggested that they go fishing. When Peter proposed the fishing trip, all of the apostles decided to go along. All night they toiled with the nets but caught no fish. They did not much mind the failure to make a catch, for they had many interesting experiences to talk over, things which had so recently happened to them at Jerusalem. But when daylight came, they decided to return to Bethsaida. As they neared the shore, they saw someone on the beach, near the boat landing, standing by a fire. At first they thought it was John Mark, who had come down to welcome them back with their catch, but as they drew nearer the shore, they saw they were mistaken—the man was too tall for John. It had occurred to none of them that the person on the shore was the Master. They did not altogether understand why Jesus wanted to meet with them amidst the scenes of their earlier associations and out in the open in contact with nature, far away from the shut-in environment of Jerusalem with its tragic associations of fear, betrayal, and death. He had told them that, if they would go into Galilee, he would meet them there, and he was about to fulfill that promise.
192:1.3 (2046.1) Καθώς έριξαν άγκυρα και ετοιμάστηκαν να μπούνε στο μικρό πλοιάριο για να βγούνε στην ακτή, ο άνδρας στην παραλία τους φώναξε, «Φίλοι, πιάσατε τίποτε;». Και όταν αυτοί αποκρίθηκαν, «Όχι», μίλησε πάλι. «Ρίξτε το δίχτυ στη δεξιά πλευρά του πλοίου και θα βρείτε ψάρια». Αν και δεν κατάλαβαν ότι ήταν ο Ιησούς που τους μίλησε, με συγκατάθεση έριξαν το δίχτυ όπως τους είχαν πληροφορήσει, και αυτό αμέσως γέμισε, τόσο πολύ μάλιστα που ήταν σχεδόν αδύνατο να το τραβήξουν πάνω. Όμως, ο Ιωάννης Ζεβεδαίος είχε μια γρήγορη διαίσθηση, και όταν είδε το βαρυφορτωμένο δίχτυ, κατάλαβε ότι ήταν ο Κύριος που τους είχε μιλήσει. Όταν πέρασε αυτή η σκέψη από το μυαλό του, έσκυψε και ψιθύρισε στον Πέτρο, «Είναι ο Κύριος». Ο Πέτρος ήταν πάντα άνθρωπος δράσης χωρίς σκέψη και παράφορης αφοσίωσης, έτσι όταν ο Ιωάννης ψιθύρισε αυτό στο αυτί του, σηκώθηκε γρήγορα και έπεσε στο νερό για να μπορέσει να φτάσει γρηγορότερα στο πλευρό του Κυρίου. Οι αδελφοί του πλησίασαν πολύ κοντά του, φτάνοντας στην ακτή με το μικρό πλοιάριο, σέρνοντας το δίχτυ με τα ψάρια πίσω τους.		192:1.3 (2046.1) As they dropped anchor and prepared to enter the small boat for going ashore, the man on the beach called to them, “Lads, have you caught anything?” And when they answered, “No,” he spoke again. “Cast the net on the right side of the boat, and you will find fish.” While they did not know it was Jesus who had directed them, with one accord they cast in the net as they had been instructed, and immediately it was filled, so much so that they were hardly able to draw it up. Now, John Zebedee was quick of perception, and when he saw the heavy-laden net, he perceived that it was the Master who had spoken to them. When this thought came into his mind, he leaned over and whispered to Peter, “It is the Master.” Peter was ever a man of thoughtless action and impetuous devotion; so when John whispered this in his ear, he quickly arose and cast himself into the water that he might the sooner reach the Master’s side. His brethren came up close behind him, having come ashore in the small boat, hauling the net of fishes after them.
192:1.4 (2046.2) O Ιωάννης Μάρκος μέχρι την ώρα αυτή είχε σηκωθεί και, βλέποντας τους αποστόλους να έρχονται στην ακτή με το βαρυφορτωμένο δίχτυ, έτρεξε κάτω στην παραλία για να τους υποδεχτεί. Και όταν είδε έντεκα άνδρες αντί για δέκα, μάντεψε ότι ο άγνωστος ήταν ο αναστημένος Ιησούς, και καθώς οι δέκα έκπληκτοι παραμέναν σιωπηλοί, ο νεαρός έτρεξε προς τον Κύριο και πέφτοντας στα πόδια του, είπε, «Κύριέ μου». Και τότε ο Ιησούς μίλησε, όχι όπως είχε κάνει στην Ιερουσαλήμ, όταν τους χαιρέτησε με το «Ειρήνη σε σας», αλλά με συνηθισμένο τόνο απευθύνθηκε στον Ιωάννη Μάρκο: «Λοιπόν, Ιωάννη, είμαι ευτυχής που σε ξαναβλέπω και στη ξέγνοιαστη Γαλιλαία, όπου θα κάνουμε μια καλή επίσκεψη. Μείνε μαζί μας Ιωάννη, και πάρε πρωινό».		192:1.4 (2046.2) By this time John Mark was up and, seeing the apostles coming ashore with the heavy-laden net, ran down the beach to greet them; and when he saw eleven men instead of ten, he surmised that the unrecognized one was the risen Jesus, and as the astonished ten stood by in silence, the youth rushed up to the Master and, kneeling at his feet, said, “My Lord and my Master.” And then Jesus spoke, not as he had in Jerusalem, when he greeted them with “Peace be upon you,” but in commonplace tones he addressed John Mark: “Well, John, I am glad to see you again and in carefree Galilee, where we can have a good visit. Stay with us, John, and have breakfast.”
192:1.5 (2046.3) Καθώς ο Ιησούς μιλούσε με το νέο άνδρα, οι δέκα είχαν εκπλαγεί και αιφνιδιαστεί τόσο ώστε ξέχασαν να σύρουν το δίχτυ με τα ψάρια στην παραλία. Τώρα μίλησε ο Ιησούς: «Φέρτε τα ψάρια σας και ετοιμάστε κάτι για πρωινό. Έχουμε ήδη τη φωτιά και πολύ ψωμί».		192:1.5 (2046.3) As Jesus talked with the young man, the ten were so astonished and surprised that they neglected to haul the net of fish in upon the beach. Now spoke Jesus: “Bring in your fish and prepare some for breakfast. Already we have the fire and much bread.”
192:1.6 (2046.4) Ενόσω ο Ιωάννης Μάρκος τιμούσε τον Κύριο, ο Πέτρος ξαφνιάστηκε από τη θέα των κάρβουνων που κοκκίνιζαν εκεί πάνω στην παραλία. Η σκηνή του υπενθύμισε πολύ ζωηρά τη φωτιά τα μεσάνυχτα στην αυλή του Άννα, όπου είχε αρνηθεί τον Κύριο, αλλά ταράχτηκε και, γονατίζοντας στα πόδια του Κυρίου, αναφώνησε, «Κύριέ μου!».		192:1.6 (2046.4) While John Mark had paid homage to the Master, Peter had for a moment been shocked at the sight of the coals of fire glowing there on the beach; the scene reminded him so vividly of the midnight fire of charcoal in the courtyard of Annas, where he had disowned the Master, but he shook himself and, kneeling at the Master’s feet, exclaimed, “My Lord and my Master!”
192:1.7 (2046.5) Ο Πέτρος μετά ενώθηκε με τους συντρόφους του που έσερναν το δίχτυ. Όταν εναπόθεσαν τη ψαριά τους, μέτρησαν τα ψάρια και υπήρχαν 153 μεγάλα. Και πάλι έγινε το λάθος λέγοντας ότι αυτή ήταν άλλη μια θαυματουργική ψαριά. Δεν υπήρξε θαύμα που να συνδέθηκε με το επεισόδιο αυτό. Ήταν απλά μια άσκηση της προγνωστικής ικανότητας του Κυρίου. Ήξερε ότι τα ψάρια ήταν εκεί και ανάλογα κατεύθυνε τους αποστόλους πού να ρίξουν το δίχτυ.		192:1.7 (2046.5) Peter then joined his comrades as they hauled in the net. When they had landed their catch, they counted the fish, and there were 153 large ones. And again was the mistake made of calling this another miraculous catch of fish. There was no miracle connected with this episode. It was merely an exercise of the Master’s preknowledge. He knew the fish were there and accordingly directed the apostles where to cast the net.
192:1.8 (2047.1) Ο Ιησούς τους μίλησε, λέγοντας: «Ελάτε τώρα, όλοι σας, να προγευματίσετε. Ακόμα και οι δίδυμοι να καθίσουν κάτω ενόσω μιλάω μαζί σας. Ο Ιωάννης Μάρκος θα φτιάξει τα ψάρια». Ο Ιωάννης Μάρκος έφερε επτά ευμεγέθη ψάρια, τα οποία ο Κύριος έβαλε στη φωτιά, και όταν ψήθηκαν, το αγόρι τα σερβίρισε στους δέκα. Ύστερα ο Ιησούς έκοψε το ψωμί και το έδωσε στον Ιωάννη, που με τη σειρά το σερβίρισε στους πεινασμένους αποστόλους. Όταν πήραν όλοι, ο Ιησούς είπε στον Ιωάννη Μάρκο να καθίσει κάτω ενώ ο ίδιος σέρβιρε ψάρι και ψωμί στο αγόρι. Καθώς έτρωγαν, ο Ιησούς φλυάρησε μαζί τους και διηγήθηκε τις πολλές εμπειρίες τους στη Γαλιλαία εκεί στην ίδια λίμνη.		192:1.8 (2047.1) Jesus spoke to them, saying: “Come now, all of you, to breakfast. Even the twins should sit down while I visit with you; John Mark will dress the fish.” John Mark brought seven good-sized fish, which the Master put on the fire, and when they were cooked, the lad served them to the ten. Then Jesus broke the bread and handed it to John, who in turn served it to the hungry apostles. When they had all been served, Jesus bade John Mark sit down while he himself served the fish and the bread to the lad. And as they ate, Jesus visited with them and recounted their many experiences in Galilee and by this very lake.
192:1.9 (2047.2) Αυτή ήταν η τρίτη φορά που ο Ιησούς παρουσιάστηκε στους αποστόλους σαν σύνολο. Όταν ο Ιησούς απευθύνθηκε την πρώτη φορά σ’ αυτούς, ρωτώντας τους αν είχαν πιάσει κανένα ψάρι, δεν υποπτεύθηκαν ποιος ήταν γιατί αυτή ήταν μια συνηθισμένη εμπειρία των ψαράδων της Θάλασσας της Γαλιλαίας, όταν έβγαιναν στην ακτή να τους πλευρίζουν με τον τρόπο αυτό οι έμποροι ψαριών της Ταρίχεας, που συνήθως ήταν διαθέσιμοι να αγοράσουν τα φρέσκα ψάρια για τα εργαστήρια αποξήρανσης.		192:1.9 (2047.2) This was the third time Jesus had manifested himself to the apostles as a group. When Jesus first addressed them, asking if they had any fish, they did not suspect who he was because it was a common experience for these fishermen on the Sea of Galilee, when they came ashore, to be thus accosted by the fish merchants of Tarichea, who were usually on hand to buy the fresh catches for the drying establishments.
192:1.10 (2047.3) Ο Ιησούς φλυάρησε με τους δέκα αποστόλους και τον Ιωάννη Μάρκο περισσότερο από μια ώρα, και μετά περπάτησε πάνω και κάτω στην παραλία, μιλώντας ανά δυο μαζί τους – όχι όμως τα ίδια ζευγάρια που είχε πρωτοστείλει να διδάξουν. Και οι έντεκα απόστολοι είχαν έρθει μαζί από την Ιερουσαλήμ, αλλά ο Σίμων ο Ζηλωτής απελπιζόταν όλο και πιο πολύ καθώς πλησίαζαν στη Γαλιλαία, και έτσι, όταν έφτασαν στη Βηθσαϊδά, εγκατέλειψε τους αδελφούς του και γύρισε σπίτι του.		192:1.10 (2047.3) Jesus visited with the ten apostles and John Mark for more than an hour, and then he walked up and down the beach, talking with them two and two—but not the same couples he had at first sent out together to teach. All eleven of the apostles had come down from Jerusalem together, but Simon Zelotes grew more and more despondent as they drew near Galilee, so that, when they reached Bethsaida, he forsook his brethren and returned to his home.
192:1.11 (2047.4) Πριν τους αποχαιρετήσει το πρωί, ο Ιησούς έδωσε οδηγία δυο απόστολοι να προσφερθούν να πάνε στο Σίμωνα το Ζηλωτή και να τον φέρουν πίσω εκείνη την ίδια μέρα. Και το έκαναν ο Πέτρος και ο Ανδρέας.		192:1.11 (2047.4) Before taking leave of them this morning, Jesus directed that two of the apostles should volunteer to go to Simon Zelotes and bring him back that very day. And Peter and Andrew did so.
2. ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ ΑΝΑ ΔΥΟ ^top		2. Visiting with the Apostles Two and Two ^top
192:2.1 (2047.5) Όταν αποτέλειωσαν το πρωινό, και ενόσω οι άλλοι καθόντουσαν γύρω από τη φωτιά, ο Ιησούς ένευσε στον Πέτρο και στον Ιωάννη να πάνε μαζί του μια βόλτα στην παραλία. Καθώς βάδιζαν μαζί, ο Ιησούς είπε στον Ιωάννη, «Ιωάννη, με αγαπάς;». Και όταν ο Ιωάννης απάντησε, «Ναι, Κύριε, με όλη μου την καρδιά», ο Κύριος είπε: «Τότε, Ιωάννη, άφησε την αδιαλλαξία σου και μάθε να αγαπάς τους ανθρώπους όπως σε αγάπησα εγώ. Αφιέρωσε τη ζωή σου στην απόδειξη ότι η αγάπη είναι το μεγαλύτερο πράγμα στον κόσμο. Είναι η αγάπη του Θεού που ωθεί τους ανθρώπους να αναζητούν τη σωτηρία. Η αγάπη είναι ο πρόγονος κάθε πνευματικής καλοσύνης, το άρωμα της αλήθειας και της ομορφιάς».		192:2.1 (2047.5) When they had finished breakfast, and while the others sat by the fire, Jesus beckoned to Peter and to John that they should come with him for a stroll on the beach. As they walked along, Jesus said to John, “John, do you love me?” And when John answered, “Yes, Master, with all my heart,” the Master said: “Then, John, give up your intolerance and learn to love men as I have loved you. Devote your life to proving that love is the greatest thing in the world. It is the love of God that impels men to seek salvation. Love is the ancestor of all spiritual goodness, the essence of the true and the beautiful.”
192:2.2 (2047.6) Ο Ιησούς μετά στράφηκε προς τον Πέτρο και ρώτησε, «Πέτρο, με αγαπάς;». Ο Πέτρος απάντησε, «Κύριε, γνωρίζεις ότι σε αγαπώ με όλη τη ψυχή μου». Τότε είπε ο Ιησούς: «Αν με αγαπάς, Πέτρο, βόσκε τα αρνιά μου. Μην παραμελήσεις να υπηρετείς τους αδύνατους, τους φτωχούς και τους νέους. Κήρυξε το ευαγγέλιο χωρίς φόβο ή όφελος. Να θυμάσαι πάντα ότι ο Θεός δεν είναι λάτρης προσώπων. Υπηρέτησε τους συνανθρώπους σου όπως σε υπηρέτησα εγώ. Να συγχωρείς τους θνητούς συνανθρώπους σου όπως σε συγχώρησα εγώ. Άσε την εμπειρία να σε διδάσκει την αξία του διαλογισμού και τη δύναμη του λογικού στοχασμού».		192:2.2 (2047.6) Jesus then turned toward Peter and asked, “Peter, do you love me?” Peter answered, “Lord, you know I love you with all my soul.” Then said Jesus: “If you love me, Peter, feed my lambs. Do not neglect to minister to the weak, the poor, and the young. Preach the gospel without fear or favor; remember always that God is no respecter of persons. Serve your fellow men even as I have served you; forgive your fellow mortals even as I have forgiven you. Let experience teach you the value of meditation and the power of intelligent reflection.”
192:2.3 (2047.7) Αφού περπάτησαν μαζί λίγο παρά κάτω, ο Ιησούς γύρισε στον Πέτρο και ρώτησε, «Πέτρο, με αγαπάς αληθινά;». Και τότε είπε ο Σίμων, «Ναι, Κύριε, γνωρίζεις ότι σε αγαπώ». Και πάλι είπε ο Ιησούς: «Τότε ποίμαινε τα πρόβατά μου. Να είσαι ένας καλός και αληθινός βοσκός για το κοπάδι. Να μην προδώσεις την εμπιστοσύνη τους σε σένα. Να μη πέσεις εξ απήνης στα χέρια του εχθρού. Να είσαι επιφυλακή όλο τον καιρό – να προσέχεις και να προσεύχεσαι».		192:2.3 (2047.7) After they had walked along a little farther, the Master turned to Peter and asked, “Peter, do you really love me?” And then said Simon, “Yes, Lord, you know that I love you.” And again said Jesus: “Then take good care of my sheep. Be a good and a true shepherd to the flock. Betray not their confidence in you. Be not taken by surprise at the enemy’s hand. Be on guard at all times—watch and pray.”
192:2.4 (2047.8) Όταν περπάτησαν λίγα βήματα παραπέρα, ο Ιησούς γύρισε στον Πέτρο και, για τρίτη φορά, ρώτησε, «Πέτρο, μ’ αγαπάς πραγματικά;». Και τότε ο Πέτρος, θλιβόμενος ελαφρά από τη φαινόμενη έλλειψη εμπιστοσύνης του Κυρίου, είπε με αρκετή συγκίνηση, «Κύριε, γνωρίζεις όλα τα πράγματα, και επομένως γνωρίζεις ότι αληθινά και πραγματικά σ’ αγαπώ». Τότε είπε ο Ιησούς: «Βόσκε τα πρόβατά μου. Μην εγκαταλείψεις το κοπάδι. Γίνε παράδειγμα και έμπνευση για όλους τους συντρόφους σου βοσκούς. Αγάπησε το κοπάδι όπως σε αγάπησα εγώ και αφιέρωσε τον εαυτό σου για την ευημερία τους όπως αφιέρωσα τη ζωή μου για την ευημερία σου. Και ακολούθησέ με ακόμα και μέχρι το τέλος».		192:2.4 (2047.8) When they had gone a few steps farther, Jesus turned to Peter and, for the third time, asked, “Peter, do you truly love me?” And then Peter, being slightly grieved at the Master’s seeming distrust of him, said with considerable feeling, “Lord, you know all things, and therefore do you know that I really and truly love you.” Then said Jesus: “Feed my sheep. Do not forsake the flock. Be an example and an inspiration to all your fellow shepherds. Love the flock as I have loved you and devote yourself to their welfare even as I have devoted my life to your welfare. And follow after me even to the end.”
192:2.5 (2048.1) Ο Πέτρος εξέλαβε την τελευταία αναφορά κυριολεκτικά – ότι έπρεπε να συνεχίσει να τον ακολουθεί – και γυρίζοντας στον Ιησού, έδειξε τον Ιωάννη, ρωτώντας, «Αν σε ακολουθήσω, τι θα κάνει αυτός ο άνδρας;». Και τότε, καταλαβαίνοντας ότι ο Πέτρος είχε παρεξηγήσει τα λόγια του, ο Ιησούς είπε: «Πέτρο, μην ενδιαφέρεσαι για το τι θα κάνουν τ’ αδέλφια σου. Αν θέλω να παραμείνει ο Ιωάννης μετά τη δική σου αναχώρηση, ακόμα και έως ότου γυρίσω πάλι, τι σημαίνει αυτό για σένα; Μόνο να είσαι σίγουρος ότι με ακολουθείς».		192:2.5 (2048.1) Peter took this last statement literally—that he should continue to follow after him—and turning to Jesus, he pointed to John, asking, “If I follow on after you, what shall this man do?” And then, perceiving that Peter had misunderstood his words, Jesus said: “Peter, be not concerned about what your brethren shall do. If I will that John should tarry after you are gone, even until I come back, what is that to you? Only make sure that you follow me.”
192:2.6 (2048.2) Αυτή η παρατήρηση διαδόθηκε μέσα στους αδελφούς και το εξέλαβαν σαν μια δήλωση του Ιησού με την έννοια ότι ο Ιωάννης δεν θα πέθαινε πριν από την επιστροφή του Κυρίου, όπως πολλοί πίστευαν και ήλπιζαν ότι θα ίδρυε τη βασιλεία με δύναμη και δόξα. Ήταν αυτή η ερμηνεία των λόγων του Ιησού που συνετέλεσε πολύ στο γυρισμό του Σίμωνα του Ζηλωτή πίσω στην υπηρεσία, και τον κράτησε στο έργο.		192:2.6 (2048.2) This remark spread among the brethren and was received as a statement by Jesus to the effect that John would not die before the Master returned, as many thought and hoped, to establish the kingdom in power and glory. It was this interpretation of what Jesus said that had much to do with getting Simon Zelotes back into service, and keeping him at work.
192:2.7 (2048.3) Όταν επέστρεψαν στους άλλους, ο Ιησούς πήγε για μια βόλτα και συζήτηση με τον Ανδρέα και τον Ιάκωβο. Όταν απομακρύνθηκαν λιγάκι, ο Ιησούς είπε στον Ανδρέα, «Ανδρέα, με εμπιστεύεσαι;». Και όταν ο πρώην αρχηγός των αποστόλων άκουσε τον Ιησού να κάνει αυτή την ερώτηση, στάθηκε ακίνητος και αποκρίθηκε, «Ναι, Κύριε, βέβαια σε εμπιστεύομαι, και το ξέρεις». Τότε είπε ο Ιησούς: «Ανδρέα, αν με εμπιστεύεσαι, εμπιστέψου περισσότερο τ’ αδέλφια σου – ακόμα και τον Πέτρο. Κάποτε σου εμπιστεύτηκα την αρχηγία των αδελφών σου. Τώρα πρέπει να εμπιστεύεσαι άλλους καθώς θα σε αφήσω και θα πάω στον Πατέρα. Όταν τ’ αδέλφια σου αρχίσουν να διασκορπίζονται εξαιτίας σφοδρών διωγμών, να είσαι συνετός και γνωστικός σύμβουλος για τον Ιάκωβο, τον εξ αίματος αδελφό μου, όταν θα βάλουν βαριά φορτία πάνω του, τα οποία δεν θα είναι προετοιμασμένος από την πείρα, να κουβαλήσει. Και ύστερα συνέχισε να εμπιστεύεσαι, γιατί δεν θα σε απογοητεύσω. Όταν τελειώσεις με τη γη, θα έρθεις σε μένα».		192:2.7 (2048.3) When they returned to the others, Jesus went for a walk and talk with Andrew and James. When they had gone a short distance, Jesus said to Andrew, “Andrew, do you trust me?” And when the former chief of the apostles heard Jesus ask such a question, he stood still and answered, “Yes, Master, of a certainty I trust you, and you know that I do.” Then said Jesus: “Andrew, if you trust me, trust your brethren more—even Peter. I once trusted you with the leadership of your brethren. Now must you trust others as I leave you to go to the Father. When your brethren begin to scatter abroad because of bitter persecutions, be a considerate and wise counselor to James my brother in the flesh when they put heavy burdens upon him which he is not qualified by experience to bear. And then go on trusting, for I will not fail you. When you are through on earth, you shall come to me.”
192:2.8 (2048.4) Ύστερα ο Ιησούς γύρισε στον Ιάκωβο, ρωτώντας, «Ιάκωβε, με εμπιστεύεσαι;». Και βέβαια ο Ιάκωβος απάντησε, «Ναι, Κύριε, σε εμπιστεύομαι με όλη μου την καρδιά». Τότε είπε ο Ιησούς: «Ιάκωβε, αν με εμπιστευθείς περισσότερο, θα είσαι λιγότερο ανυπόμονος με τους αδελφούς σου. Αν με εμπιστευθείς, θα σε βοηθήσει να γίνεις πιο ευγενής με την αδελφότητα των πιστών. Μάθε να υπολογίζεις τις συνέπειες των λόγων και των πράξεών σου. Να θυμάσαι ότι ο θερισμός είναι ανάλογος με τη σπορά. Να προσεύχεσαι για ηρεμία του πνεύματος και να καλλιεργείς την υπομονή. Αυτές οι χάρες, μαζί με τη ζωντανή πίστη, θα σε υποστηρίξουν όταν θα έρθει η ώρα να πιεις το ποτήρι της θυσίας. Αλλά μη δειλιάσεις ποτέ, όταν θα τελειώσεις με τη γη, θα έρθεις κι εσύ για να είσαι μαζί μου».		192:2.8 (2048.4) Then Jesus turned to James, asking, “James, do you trust me?” And of course James replied, “Yes, Master, I trust you with all my heart.” Then said Jesus: “James, if you trust me more, you will be less impatient with your brethren. If you will trust me, it will help you to be kind to the brotherhood of believers. Learn to weigh the consequences of your sayings and your doings. Remember that the reaping is in accordance with the sowing. Pray for tranquillity of spirit and cultivate patience. These graces, with living faith, shall sustain you when the hour comes to drink the cup of sacrifice. But never be dismayed; when you are through on earth, you shall also come to be with me.”
192:2.9 (2048.5) Ο Ιησούς μετά μίλησε με το Θωμά και το Ναθαναήλ. Είπε στο Θωμά, «Θωμά, με υπηρετείς;». Ο Θωμάς απάντησε, «Ναι, Κύριε, σε υπηρετώ τώρα και πάντα». Τότε είπε ο Ιησούς: «Αν με υπηρετείς, υπηρέτησε τους θνητούς αδελφούς μου όπως σε υπηρέτησα. Και μη βαρεθείς να κάνεις αυτές τις καλές πράξεις αλλά να επιμένεις σαν ένας που έχει χειροτονηθεί από το Θεό στην υπηρεσία της αγάπης. Όταν τελειώσεις την υπηρεσία σου σχετικά με μένα στη γη, θα υπηρετείς μαζί μου με δόξα. Θωμά πρέπει να σταματήσεις να αμφιβάλεις. Πρέπει να αυξήσεις την πίστη σου και τη γνώση της αλήθειας. Πίστευε στο Θεό όπως ένα παιδί αλλά σταμάτησε να αντιδράς τόσο παιδαριώδη. Να έχεις θάρρος, να είσαι δυνατός στην πίστη και ισχυρός στη βασιλεία του Θεού».		192:2.9 (2048.5) Jesus next talked with Thomas and Nathaniel. Said he to Thomas, “Thomas, do you serve me?” Thomas replied, “Yes, Lord, I serve you now and always.” Then said Jesus: “If you would serve me, serve my brethren in the flesh even as I have served you. And be not weary in this well-doing but persevere as one who has been ordained by God for this service of love. When you have finished your service with me on earth, you shall serve with me in glory. Thomas, you must cease doubting; you must grow in faith and the knowledge of truth. Believe in God like a child but cease to act so childishly. Have courage; be strong in faith and mighty in the kingdom of God.”
192:2.10 (2049.1) Μετά είπε ο Κύριος στο Ναθαναήλ, «Ναθαναήλ, με υπηρετείς;». Και ο απόστολος απάντησε, «Ναι, Κύριε, και με αμέριστη αγάπη». Τότε είπε ο Ιησούς: «Αν, λοιπόν, με υπηρετείς με όλη σου την καρδιά, βεβαιώσου ότι θα αφιερωθείς στην ευημερία των αδελφών μου στη γη με ακούραστη αγάπη. Ανακάτεψε φιλικότητα στις συμβουλές σου και πρόσθεσε αγάπη στη φιλοσοφία σου. Υπηρέτησε τους συνανθρώπους σου όπως σε υπηρέτησα εγώ. Να είσαι πιστός στους ανθρώπους όπως σας φύλαγα κι εγώ. Να είσαι λιγότερο επικριτικός. Να περιμένεις λιγότερα από κάποιους ανθρώπους και έτσι να ελαττώνεις το μέγεθος της απογοήτευσής σου. Και όταν το έργο εδώ κάτω τελειώσει, θα υπηρετείς μαζί μου στα ύψη».		192:2.10 (2049.1) Then said the Master to Nathaniel, “Nathaniel, do you serve me?” And the apostle answered, “Yes, Master, and with an undivided affection.” Then said Jesus: “If, therefore, you serve me with a whole heart, make sure that you are devoted to the welfare of my brethren on earth with tireless affection. Admix friendship with your counsel and add love to your philosophy. Serve your fellow men even as I have served you. Be faithful to men as I have watched over you. Be less critical; expect less of some men and thereby lessen the extent of your disappointment. And when the work down here is over, you shall serve with me on high.”
192:2.11 (2049.2) Μετά από αυτό ο Κύριος μίλησε με το Ματθαίο και το Φίλιππο. Στο Φίλιππο είπε, «Φίλιππε, με υπακούς;». Ο Φίλιππος αποκρίθηκε, «Ναι, Κύριε, θα σε υπακούω και με τη ζωή μου ακόμα». Τότε είπε ο Ιησούς: «Αν με υπακούς, πήγαινε τότε στις χώρες των εθνικών και κήρυξε το ευαγγέλιο. Οι προφήτες σάς είπαν ότι η υπακοή είναι καλύτερη από τη θυσία. Με πίστη έχεις γίνει ένα παιδί της βασιλείας που γνωρίζει το Θεό. Δεν υπάρχει παρά μόνο ένας νόμος που πρέπει να υπακούσεις – κι αυτός είναι η εντολή να πας και να κηρύξεις το ευαγγέλιο της βασιλείας. Πάψε να φοβάσαι τους ανθρώπους. Γίνε ατρόμητος στο κήρυγμα των καλών νέων της αιώνιας ζωής για τους συνανθρώπους σου που μαραζώνουν στο σκοτάδι και πεινάνε για το φως της αλήθειας. Μην απασχοληθείς περισσότερο, Φίλιππε, με χρήματα και αγαθά. Είσαι τώρα ελεύθερος να κηρύξεις τις καλές ειδήσεις όπως είναι και τ’ αδέλφια σου. Και θα πηγαίνω μπροστά σου και θα είμαι μαζί σου μέχρι το τέλος».		192:2.11 (2049.2) After this the Master talked with Matthew and Philip. To Philip he said, “Philip, do you obey me?” Philip answered, “Yes, Lord, I will obey you even with my life.” Then said Jesus: “If you would obey me, go then into the lands of the gentiles and proclaim this gospel. The prophets have told you that to obey is better than to sacrifice. By faith have you become a God-knowing kingdom son. There is but one law to obey—that is the command to go forth proclaiming the gospel of the kingdom. Cease to fear men; be unafraid to preach the good news of eternal life to your fellows who languish in darkness and hunger for the light of truth. No more, Philip, shall you busy yourself with money and goods. You now are free to preach the glad tidings just as are your brethren. And I will go before you and be with you even to the end.”
192:2.12 (2049.3) Και μετά, μιλώντας στο Ματθαίο, ο Κύριος ρώτησε, «Ματθαίε, το έχεις μέσα σου να με υπακούς;». Ο Ματθαίος απάντησε, «Ναι, Κύριε, έχω αφιερωθεί τελείως στο να κάνω το θέλημά σου». Τότε είπε ο Κύριος: «Ματθαίε, αν με υπακούς, πήγαινε να διδάξεις σε όλους τους λαούς το ευαγγέλιο της βασιλείας. Δεν θα προσφέρεις άλλο στους αδελφούς σου τα υλικά πράγματα της ζωής. Από δω και πέρα θα κηρύττεις τα καλά νέα της πνευματικής σωτηρίας. Από τώρα και μετά να έχεις μάτια για να εκτελείς μόνο την εντολή να κηρύττεις το ευαγγέλιο της βασιλείας του Πατέρα. Όπως εγώ έκανα το θέλημα του Πατέρα στη γη, έτσι να εκπληρώσεις τη θεϊκή εντολή. Να θυμάσαι, και οι Ιουδαίοι αλλά και οι εθνικοί είναι αδέλφια σου. Μη φοβάσαι κανένα όταν κηρύττεις τις σωτήριες αλήθειες του ευαγγελίου της βασιλείας των ουρανών. Και εκεί που πηγαίνω, θα έρθεις γρήγορα’.		192:2.12 (2049.3) And then, speaking to Matthew, the Master asked, “Matthew, do you have it in your heart to obey me?” Matthew answered, “Yes, Lord, I am fully dedicated to doing your will.” Then said the Master: “Matthew, if you would obey me, go forth to teach all peoples this gospel of the kingdom. No longer will you serve your brethren the material things of life; henceforth you are also to proclaim the good news of spiritual salvation. From now on have an eye single only to obeying your commission to preach this gospel of the Father’s kingdom. As I have done the Father’s will on earth, so shall you fulfill the divine commission. Remember, both Jew and gentile are your brethren. Fear no man when you proclaim the saving truths of the gospel of the kingdom of heaven. And where I go, you shall presently come.”
192:2.13 (2049.4) Μετά περπάτησε και μίλησε με τους δίδυμους Αλφαίους, τον Ιάκωβο και τον Ιούδα, και μιλώντας και στους δυο, ρώτησε, «Ιάκωβε και Ιούδα, πιστεύετε σε μένα;». Και όταν και οι δυο απάντησαν, «Ναι, Κύριε, πιστεύουμε», αυτός είπε: «Γρήγορα θα σας αφήσω. Βλέπετε ότι ήδη σας έχω αφήσει με τη θνητή μορφή. Θα μείνω για λίγο διάστημα με τη μορφή αυτή πριν πάω στον Πατέρα μου. Πιστεύετε σε μένα – είστε οι απόστολοί μου, και πάντα θα είστε. Συνεχίστε να πιστεύετε και να θυμάστε τη συνεργασία σας μαζί μου, όταν θα έχω φύγει, και όταν ίσως, επιστρέψετε στην εργασία που κάνατε, πριν έρθετε να ζήσετε μαζί μου. Μην επιτρέψετε ποτέ μια αλλαγή της εργασίας σας να επηρεάσει την πίστη σας. Πιστεύετε στο Θεό μέχρι το τέλος των ημερών σας στη γη. Ποτέ μην ξεχνάτε ότι, όταν είστε πιστά παιδιά του Θεού, κάθε έντιμη εργασία του κόσμου είναι ιερή. Τίποτε δεν μπορεί να είναι κοινό όταν το κάνει ένα παιδί του Θεού. Κάντε, λοιπόν, τη δουλειά σας από την ώρα αυτή, σαν να είναι για το Θεό. Και όταν θα έχετε τελειώσει με τον κόσμο αυτό, έχω άλλους και καλύτερους κόσμους όπου παρόμοια θα εργάζεστε για μένα. Και σε όλη αυτή την εργασία, σ’ αυτό τον κόσμο ή σε άλλους, θα εργάζομαι μαζί σας, και το πνεύμα μου θα κατοικεί μέσα σας».		192:2.13 (2049.4) Then he walked and talked with the Alpheus twins, James and Judas, and speaking to both of them, he asked, “James and Judas, do you believe in me?” And when they both answered, “Yes, Master, we do believe,” he said: “I will soon leave you. You see that I have already left you in the flesh. I tarry only a short time in this form before I go to my Father. You believe in me—you are my apostles, and you always will be. Go on believing and remembering your association with me, when I am gone, and after you have, perchance, returned to the work you used to do before you came to live with me. Never allow a change in your outward work to influence your allegiance. Have faith in God to the end of your days on earth. Never forget that, when you are a faith son of God, all upright work of the realm is sacred. Nothing which a son of God does can be common. Do your work, therefore, from this time on, as for God. And when you are through on this world, I have other and better worlds where you shall likewise work for me. And in all of this work, on this world and on other worlds, I will work with you, and my spirit shall dwell within you.”
192:2.14 (2049.5) Ήταν σχεδόν δέκα όταν ο Ιησούς γύρισε από τη συνομιλία του με τους διδύμους Αλφαίους, και καθώς άφηνε τους αποστόλους, είπε: «Έχετε γεια, μέχρι να σας συναντήσω όλους στο βουνό της χειροτονίας σας αύριο το μεσημέρι». Όταν μίλησε έτσι, χάθηκε από τα μάτια τους.		192:2.14 (2049.5) It was almost ten o’clock when Jesus returned from his visit with the Alpheus twins, and as he left the apostles, he said: “Farewell, until I meet you all on the mount of your ordination tomorrow at noontime.” When he had thus spoken, he vanished from their sight.
3. ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ^top		3. On the Mount of Ordination ^top
192:3.1 (2050.1) Το μεσημέρι του Σαββάτου, 22 Απριλίου, οι έντεκα απόστολοι μαζεύτηκαν στην καθορισμένη συνάντηση στο λόφο κοντά στην Καπερναούμ, και ο Ιησούς εμφανίστηκε ανάμεσά τους. Η συνάντηση αυτή έγινε στο ίδιο βουνό όπου ο Κύριος τους είχε χρίσει αποστόλους του και πρεσβευτές της βασιλείας του Πατέρα στη γη. Και αυτή ήταν η δέκατη τέταρτη μοροντιανή εμφάνιση του Κυρίου.		192:3.1 (2050.1) At noon on Saturday, April 22, the eleven apostles assembled by appointment on the hill near Capernaum, and Jesus appeared among them. This meeting occurred on the very mount where the Master had set them apart as his apostles and as ambassadors of the Father’s kingdom on earth. And this was the Master’s fourteenth morontia manifestation.
192:3.2 (2050.2) Την ώρα εκείνη οι έντεκα απόστολοι γονάτισαν σε κύκλο γύρω από τον Κύριο και τον άκουσαν να επαναλαμβάνει τις ευθύνες και τον είδαν να ξαναθεσπίζει τη σκηνή της χειροτονίας όπως τότε που πρωτοχρίστηκαν για το ειδικό έργο της βασιλείας. Και όλα αυτά ήταν σαν μια ανάμνηση της πρώτης αφιέρωσής τους στην υπηρεσία του Πατέρα, εκτός από την προσευχή του Κυρίου. Όταν ο Κύριος – ο μοροντιανός Ιησούς – προσευχήθηκε τώρα, έγινε με μεγαλοπρεπή τρόπο και με λέξεις δύναμης τέτοιες που οι απόστολοι δεν είχαν ακούσει ξανά. Ο Κύριός τους μίλησε τώρα με τους αρχηγούς του σύμπαντος σαν ένας που, στο δικό του σύμπαν, είχε όλη τη δύναμη και την εξουσία επιφορτισμένη στα χέρια του. Και αυτοί οι έντεκα άνδρες δεν ξέχασαν ποτέ την εμπειρία αυτή της μοροντιανής επαναφιέρωσης, από τις προηγούμενες δεσμεύσεις σαν πρεσβευτές. Ο Κύριος πέρασε μια ώρα σε αυτό το βουνό με τους πρεσβευτές του, και αφού τους αποχαιρέτησε τρυφερά χάθηκε από το βλέμμα τους.		192:3.2 (2050.2) At this time the eleven apostles knelt in a circle about the Master and heard him repeat the charges and saw him re-enact the ordination scene even as when they were first set apart for the special work of the kingdom. And all of this was to them as a memory of their former consecration to the Father’s service, except the Master’s prayer. When the Master—the morontia Jesus—now prayed, it was in tones of majesty and with words of power such as the apostles had never before heard. Their Master now spoke with the rulers of the universes as one who, in his own universe, had had all power and authority committed to his hand. And these eleven men never forgot this experience of the morontia rededication to the former pledges of ambassadorship. The Master spent just one hour on this mount with his ambassadors, and when he had taken an affectionate farewell of them, he vanished from their sight.
192:3.3 (2050.3) Και κανείς δεν είδε τον Ιησού για μια ολόκληρη βδομάδα. Οι απόστολοι δεν είχαν πραγματικά ιδέα τι να πράξουν, ούτε γνώριζαν αν ο Κύριος είχε πάει στον Πατέρα του. Σ’ αυτή την κατάσταση της αβεβαιότητας έμειναν στη Βηθσαϊδά. Φοβόντουσαν να πάνε για ψάρεμα μήπως κι ερχόταν να τους μιλήσει και παρέλειπαν να τον δουν. Κατά τη διάρκεια όλης της βδομάδας ο Ιησούς ήταν απασχολημένος με τις μοροντιανές υπάρξεις στη γη και με τις υποθέσεις της μοροντιανής μετάβασης την οποία βίωνε στον κόσμο.		192:3.3 (2050.3) And no one saw Jesus for a full week. The apostles really had no idea what to do, not knowing whether the Master had gone to the Father. In this state of uncertainty they tarried at Bethsaida. They were afraid to go fishing lest he come to visit them and they miss seeing him. During this entire week Jesus was occupied with the morontia creatures on earth and with the affairs of the morontia transition which he was experiencing on this world.
4. Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ ^top		4. The Lakeside Gathering ^top
192:4.1 (2050.4) Η είδηση των εμφανίσεων του Ιησού εξαπλώθηκε σε όλη τη Γαλιλαία, και κάθε μέρα μεγαλύτεροι αριθμοί πιστών έφταναν στην οικία του Ζεβεδαίου για να ρωτήσουν για την ανάσταση του Κυρίου και να ανακαλύψουν την αλήθεια γύρω από αυτές τις φημισμένες εμφανίσεις. Ο Πέτρος, στην αρχή της βδομάδας, ειδοποίησε ότι θα συγκαλούσε δημόσια συγκέντρωση στην άκρη της λίμνης το επόμενο Σάββατο στις τρεις το απόγευμα.		192:4.1 (2050.4) Word of the appearances of Jesus was spreading throughout Galilee, and every day increasing numbers of believers arrived at the Zebedee home to inquire about the Master’s resurrection and to find out the truth about these reputed appearances. Peter, early in the week, sent out word that a public meeting would be held by the seaside the next Sabbath at three o’clock in the afternoon.
192:4.2 (2050.5) Συνεπώς, το Σάββατο 29 Απριλίου, στις τρεις, περισσότεροι από πεντακόσιοι πιστοί από τα περίχωρα της Καπερναούμ μαζεύτηκαν στη Βηθσαϊδά για να ακούσουν τον Πέτρο να βγάζει τον πρώτο δημόσιο λόγο του μετά την ανάσταση. Ο απόστολος ήταν στην καλύτερη φόρμα του, και αφού τελείωσε την ευχάριστη ομιλία του, λίγοι από τους ακροατές του αμφισβήτησαν ότι ο Κύριος είχε αναστηθεί από τους νεκρούς.		192:4.2 (2050.5) Accordingly, on Saturday, April 29, at three o’clock, more than five hundred believers from the environs of Capernaum assembled at Bethsaida to hear Peter preach his first public sermon since the resurrection. The apostle was at his best, and after he had finished his appealing discourse, few of his hearers doubted that the Master had risen from the dead.
192:4.3 (2050.6) Ο Πέτρος τελείωσε το λόγο του, λέγοντας: «Επιβεβαιώνουμε ότι ο Ιησούς ο Ναζωραίος δεν είναι νεκρός. Δηλώνουμε ότι αναστήθηκε από το μνήμα. Διακηρύσσουμε ότι τον είδαμε και μιλήσαμε μαζί του». Μόλις έκανε τη διακήρυξη αυτή της πίστης, εκεί στο πλευρό του, τελείως ορατός από όλους τους ανθρώπους, ο Κύριος εμφανίστηκε με μοροντιανή μορφή και, μιλώντας τους με οικεία προφορά, είπε, «Ειρήνη σε σας, και σας αφήνω την ειρήνη μου». Αφού εμφανίστηκε μ’ αυτό τον τρόπο και τους μίλησε έτσι, χάθηκε από μπροστά τους. Αυτή ήταν η δέκατη πέμπτη μοροντιανή εμφάνιση του αναστημένου Ιησού.		192:4.3 (2050.6) Peter ended his sermon, saying: “We affirm that Jesus of Nazareth is not dead; we declare that he has risen from the tomb; we proclaim that we have seen him and talked with him.” Just as he finished making this declaration of faith, there by his side, in full view of all these people, the Master appeared in morontia form and, speaking to them in familiar accents, said, “Peace be upon you, and my peace I leave with you.” When he had thus appeared and had so spoken to them, he vanished from their sight. This was the fifteenth morontia manifestation of the risen Jesus.
192:4.4 (2051.1) Εξαιτίας ορισμένων πραγμάτων που ελέχθησαν στους έντεκα καθόσο διάστημα βρίσκονταν σε σύσκεψη με τον Κύριο, στο βουνό της χειροτονίας, οι απόστολοι είχαν την εντύπωση ότι ο Κύριός τους θα έκανε σύντομα μια δημόσια εμφάνιση μπροστά σε μια ομάδα Γαλιλαίων πιστών, και ότι, αφού θα το έκανε, θα επέστρεφε στην Ιερουσαλήμ. Συνεπώς, νωρίς την άλλη μέρα, την Κυριακή 30 Απριλίου, οι έντεκα άφησαν τη Βηθσαϊδά και γύρισαν στην Ιερουσαλήμ. Έκαναν αξιοσημείωτη διδασκαλία και κήρυγμα στο δρόμο κάτω για τον Ιορδάνη, έτσι δεν έφτασαν στην οικία του Μάρκου στην Ιερουσαλήμ παρά αργά την Τετάρτη 3 Μαΐου.		192:4.4 (2051.1) Because of certain things said to the eleven while they were in conference with the Master on the mount of ordination, the apostles received the impression that their Master would presently make a public appearance before a group of the Galilean believers, and that, after he had done so, they were to return to Jerusalem. Accordingly, early the next day, Sunday, April 30, the eleven left Bethsaida for Jerusalem. They did considerable teaching and preaching on the way down the Jordan, so that they did not arrive at the home of the Marks in Jerusalem until late on Wednesday, May 3.
192:4.5 (2051.2) Ήταν μια θλιβερή επιστροφή για τον Ιωάννη Μάρκο. Λίγες ώρες πριν φτάσει σπίτι, ο πατέρας του, Ηλίας Μάρκος, πέθανε ξαφνικά από αιμορραγία στο κεφάλι. Αν και η σκέψη της βεβαιότητας της ανάστασης των νεκρών συνετέλεσε πολύ για να παρηγορήσει τους αποστόλους στη θλίψη τους, συγχρόνως θρηνούσαν αληθινά για το χαμό του καλού τους φίλου, που υπήρξε ακλόνητος υποστηρικτής ακόμα και στις ώρες των μεγάλων βασάνων και της απογοήτευσης. Ο Ιωάννης Μάρκος έκανε ό,τι μπορούσε για να παρηγορήσει τη μητέρα του και, μιλώντας αντί για κείνη, κάλεσε τους αποστόλους να συνεχίσουν να θεωρούν σπιτικό τους το σπίτι της. Και οι έντεκα έκαναν το υπερώο αρχηγείο τους μέχρι την ημέρα της Πεντηκοστής.		192:4.5 (2051.2) This was a sad home-coming for John Mark. Just a few hours before he reached home, his father, Elijah Mark, suddenly died from a hemorrhage in the brain. Although the thought of the certainty of the resurrection of the dead did much to comfort the apostles in their grief, at the same time they truly mourned the loss of their good friend, who had been their stanch supporter even in the times of great trouble and disappointment. John Mark did all he could to comfort his mother and, speaking for her, invited the apostles to continue to make their home at her house. And the eleven made this upper chamber their headquarters until after the day of Pentecost.
192:4.6 (2051.3) Οι απόστολοι είχαν σκόπιμα εισέλθει στην Ιερουσαλήμ μετά που έπεσε η νύχτα, ώστε να μη γίνουν ορατοί από τις Ιουδαϊκές αρχές. Ούτε εμφανίστηκαν δημόσια σε συνδυασμό με την κηδεία του Ηλία Μάρκου. Όλη την επόμενη ημέρα παρέμειναν ήσυχα σε απομόνωση στο επεισοδιακό υπερώο.		192:4.6 (2051.3) The apostles had purposely entered Jerusalem after nightfall that they might not be seen by the Jewish authorities. Neither did they publicly appear in connection with the funeral of Elijah Mark. All the next day they remained in quiet seclusion in this eventful upper chamber.
192:4.7 (2051.4) Την Πέμπτη το βράδυ οι απόστολοι είχαν μια υπέροχη συνάντηση στο υπερώο και όλοι δεσμεύτηκαν να κηρύξουν δημόσια το νέο ευαγγέλιο του αναστημένου Κυρίου εκτός από το Θωμά, το Σίμωνα το Ζηλωτή και τους δίδυμους Αλφαίους. Είχαν ήδη αρχίσει τα πρώτα βήματα της αλλαγής του ευαγγελίου της βασιλείας – της συγγένειας με το Θεό και την αδελφότητα των ανθρώπων – με τη διακήρυξη της ανάστασης του Ιησού. Ο Ναθαναήλ είχε αντίρρηση για την αλλαγή αυτή του κυρίου θέματος του δημόσιου μηνύματός τους, αλλά δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην ευγλωττία του Πέτρου, ούτε μπόρεσε να υπερνικήσει τον ενθουσιασμό των μαθητών, ιδιαίτερα των γυναικών πιστών.		192:4.7 (2051.4) On Thursday night the apostles had a wonderful meeting in this upper chamber and all pledged themselves to go forth in the public preaching of the new gospel of the risen Lord except Thomas, Simon Zelotes, and the Alpheus twins. Already had begun the first steps of changing the gospel of the kingdom—sonship with God and brotherhood with man—into the proclamation of the resurrection of Jesus. Nathaniel opposed this shift in the burden of their public message, but he could not withstand Peter’s eloquence, neither could he overcome the enthusiasm of the disciples, especially the women believers.
192:4.8 (2051.5) Και έτσι, κάτω από τη δυναμική αρχηγεία του Πέτρου και πριν ο Κύριος ανεβεί στον πατέρα του, οι καλοπροαίρετοι αντιπρόσωποί του άρχισαν την επιδέξια διαδικασία της σταδιακής και σίγουρης αλλαγής της θρησκείας του Ιησού σε μια νέα και μεταλλαγμένη μορφή θρησκείας περί τον Ιησού.		192:4.8 (2051.5) And so, under the vigorous leadership of Peter and ere the Master ascended to the Father, his well-meaning representatives began that subtle process of gradually and certainly changing the religion of Jesus into a new and modified form of religion about Jesus.