Εγγραφο 193		Paper 193
ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΗΨΗ		Final Appearances and Ascension
193:0.1 (2052.1) Η δέκατη έκτη μοροντιανή εμφάνιση του Ιησού συνέβη την Παρασκευή, 5 Μαΐου, στην αυλή του Νικόδημου, κατά τις εννέα το βράδυ. To βράδυ αυτό, οι πιστοί της Ιερουσαλήμ έκαναν την πρώτη προσπάθειά τους να μαζευτούν όλοι από την ανάσταση. Συγκεντρωμένοι εδώ, αυτή την ώρα, ήταν οι έντεκα απόστολοι, το γυναικείο σώμα και οι συνεργάτες τους, και περίπου πενήντα άλλοι ηγετικοί μαθητές του Κυρίου, συμπεριλαμβανομένου και ενός αριθμού Ελλήνων. Αυτή η συντροφιά πιστών συζήταγε ανεπίσημα για πάνω από μισή ώρα όταν, ξαφνικά, ο μοροντιανός Κύριος εμφανίστηκε πλήρως ορατός και άρχισε αμέσως να τους εκπαιδεύει. Είπε ο Ιησούς:		193:0.1 (2052.1) THE sixteenth morontia manifestation of Jesus occurred on Friday, May 5, in the courtyard of Nicodemus, about nine o’clock at night. On this evening the Jerusalem believers had made their first attempt to get together since the resurrection. Assembled here at this time were the eleven apostles, the women’s corps and their associates, and about fifty other leading disciples of the Master, including a number of the Greeks. This company of believers had been visiting informally for more than half an hour when, suddenly, the morontia Master appeared in full view and immediately began to instruct them. Said Jesus:
193:0.2 (2052.2) «Ειρήνη σε σας. Αυτό είναι το πιο αντιπροσωπευτικό σύνολο πιστών – απόστολοι και μαθητές, άνδρες και γυναίκες – στο οποίο εμφανίστηκα από την ώρα της ελευθέρωσής μου από τη σάρκα. Σας καλώ τώρα να μαρτυρήσετε ότι σας είπα εκ των προτέρων ότι η παραμονή μου ανάμεσά σας πρέπει να τελειώσει. Σας είπα ότι σύντομα θα επιστρέψω στον Πατέρα. Και μετά σας είπα καθαρά πώς οι αρχιερείς και οι αρχηγοί των Ιουδαίων θα με παρέδιδαν για να με θανατώσουν, και ότι θα ανασταινόμουν από το μνήμα. Γιατί, λοιπόν, επιτρέπετε στον εαυτό σας να συγχύζεται τόσο από όλα αυτά όταν πρέπει να συμβεί; Και γιατί εκπλαγήκατε τόσο όταν αναστήθηκα από το μνήμα την τρίτη ημέρα; Αποτύχατε να με πιστέψετε επειδή ακούσατε τα λόγια μου χωρίς να καταλαβαίνετε τη σημασία τους.		193:0.2 (2052.2) “Peace be upon you. This is the most representative group of believers—apostles and disciples, both men and women—to which I have appeared since the time of my deliverance from the flesh. I now call you to witness that I told you beforehand that my sojourn among you must come to an end; I told you that presently I must return to the Father. And then I plainly told you how the chief priests and the rulers of the Jews would deliver me up to be put to death, and that I would rise from the grave. Why, then, did you allow yourselves to become so disconcerted by all this when it came to pass? and why were you so surprised when I rose from the tomb on the third day? You failed to believe me because you heard my words without comprehending the meaning thereof.
193:0.3 (2052.3) Και τώρα πρέπει να προσέξετε τα λόγια μου μήπως και κάνετε πάλι το λάθος και ακούσετε τη διδασκαλία μου με το νου ενώ στις καρδιές σας δεν καταφέρνετε να αντιληφθείτε τη σημασία. Από την αρχή της παρεπιδημίας μου σαν ένας εξ υμών, σας δίδαξα ότι μοναδικός σκοπός μου ήταν να αποκαλύψω τον ουράνιο Πατέρα μου στα παιδιά του στη γη. Έζησα αποκαλύπτοντας τον Θεό για να μπορέσετε να βιώσετε τη γνώση του Θεού στη ζωή σας. Αποκάλυψα το Θεό σαν ουράνιο Πατέρα σας. Αποκάλυψα εσάς σαν παιδιά του στη γη. Είναι γεγονός ότι ο Θεός αγαπάει εσάς, τα παιδιά του. Με πίστη στα λόγια μου, αυτό το γεγονός γίνεται μια αιώνια και ζωντανή αλήθεια στις καρδιές σας. Όταν δια της ζωντανής πίστης, αποκτήσετε θεϊκή συνειδητότητα του Θεού, τότε θα είστε γεννημένοι από το πνεύμα σαν παιδιά φωτός και ζωής, επιπλέον η αιώνια ζωή μέσα σας θα ανέλθει στα σύμπαντα των συμπάντων και θα αποκτήσει την εμπειρία της εύρεσης του Θεού του Πατέρα στον Παράδεισο.		193:0.3 (2052.3) “And now you should give ear to my words lest you again make the mistake of hearing my teaching with the mind while in your hearts you fail to comprehend the meaning. From the beginning of my sojourn as one of you, I taught you that my one purpose was to reveal my Father in heaven to his children on earth. I have lived the God-revealing bestowal that you might experience the God-knowing career. I have revealed God as your Father in heaven; I have revealed you as the sons of God on earth. It is a fact that God loves you, his sons. By faith in my word this fact becomes an eternal and living truth in your hearts. When, by living faith, you become divinely God-conscious, you are then born of the spirit as children of light and life, even the eternal life wherewith you shall ascend the universe of universes and attain the experience of finding God the Father on Paradise.
193:0.4 (2052.4) Σας προτρέπω να θυμάστε πάντοτε ότι η αποστολή σας ανάμεσα στους ανθρώπους είναι η κήρυξη του ευαγγελίου της βασιλείας – την πραγματικότητα της πατρότητας του Θεού και την αλήθεια της συγγένειας του ανθρώπου. Να κηρύττετε όλη την αλήθεια των καλών νέων, όχι ένα μόνο μέρος του ευαγγελίου της σωτηρίας. Το μήνυμά σας δεν άλλαξε από την εμπειρία της ανάστασής μου. Η συγγένεια με το θεό, δια της πίστης, παραμένει ακόμα η σωτήρια αλήθεια του ευαγγελίου της βασιλείας. Να πηγαίνετε κηρύττοντας την αγάπη του Θεού και την υπηρεσία του ανθρώπου. Εκείνο που χρειάζεται να γνωρίζει ο κόσμος είναι: Οι άνθρωποι είναι παιδιά του Θεού, και δια της πίστης μπορούν να πραγματώσουν αληθινά και να βιώνουν καθημερινά αυτή την εξευγενιστική αλήθεια. Η εμφάνισή μου στη γη θα βοηθήσει όλους τους ανθρώπους να μάθουν ότι είναι τα παιδιά του Θεού, αλλά αυτή η γνώση δεν θα επαρκέσει, αν προσωπικά αποτύχουν να κατανοήσουν δια της πίστης τη σωτήρια αλήθεια ότι είναι τα παιδιά του ζωντανού πνεύματος του αιώνιου Πατέρα. Το ευαγγέλιο της βασιλείας αφορά την αγάπη του Πατρός και την υπηρεσία των παιδιών του στη γη.		193:0.4 (2052.4) “I admonish you ever to remember that your mission among men is to proclaim the gospel of the kingdom—the reality of the fatherhood of God and the truth of the sonship of man. Proclaim the whole truth of the good news, not just a part of the saving gospel. Your message is not changed by my resurrection experience. Sonship with God, by faith, is still the saving truth of the gospel of the kingdom. You are to go forth preaching the love of God and the service of man. That which the world needs most to know is: Men are the sons of God, and through faith they can actually realize, and daily experience, this ennobling truth. My bestowal should help all men to know that they are the children of God, but such knowledge will not suffice if they fail personally to faith-grasp the saving truth that they are the living spirit sons of the eternal Father. The gospel of the kingdom is concerned with the love of the Father and the service of his children on earth.
193:0.5 (2053.1) Ανάμεσά σας, εδώ, μοιράζεστε τη γνώση ότι αναστήθηκα από τους νεκρούς, αλλά αυτό δεν είναι περίεργο. Έχω τη δύναμη να παραδίνω τη ζωή μου και να την παίρνω πάλι πίσω. Ο Πατέρας δίνει αυτή τη δύναμη στο Γιο του Παραδείσου. Θα πρέπει καλύτερα να αναδευτεί η καρδιά σας από τη γνώση ότι οι νεκροί μιας εποχής εισχώρησαν στην αιώνια ανάβαση αμέσως μετά που άφησα το μνήμα του Ιωσήφ. Έζησα τη ζωή μου σαν θνητός για να δείξω πως μπορείτε, μέσα από την με αγάπη υπηρεσία, να αποκαλύψετε το Θεό στους συνανθρώπους σας, όπως εγώ με το να σας αγαπώ και να σας υπηρετώ, αποκάλυψα το Θεό σε σας. Έζησα ανάμεσά σας σαν Γιος του Ανθρώπου ώστε εσείς και όλοι οι άλλοι άνθρωποι να μπορέσετε να μάθετε ότι είστε όλοι όντως τα παιδιά του Θεού. Επομένως, πηγαίνετε τώρα σε όλο τον κόσμο κηρύττοντας το ευαγγέλιο αυτό της βασιλείας του ουρανού σε όλους τους ανθρώπους. Αγαπάτε όλους τους ανθρώπους όπως εγώ σας αγάπησα. Υπηρετείτε τους θνητούς συνανθρώπους σας όπως εγώ σας υπηρέτησα. Δωρεάν λάβατε, δωρεάν δώστε. Παραμείνετε μόνο εδώ στην Ιερουσαλήμ ενώ εγώ θα πάω στον Πατέρα και έως ότου σας στείλω το Πνεύμα της Αλήθειας. Αυτό θα σας οδηγήσει στη διευρυμένη αλήθεια, και εγώ θα είμαι μαζί σας σε όλο τον κόσμο. Είμαι μαζί σας πάντα και σας αφήνω την ειρήνη μου».		193:0.5 (2053.1) “Among yourselves, here, you share the knowledge that I have risen from the dead, but that is not strange. I have the power to lay down my life and to take it up again; the Father gives such power to his Paradise Sons. You should the rather be stirred in your hearts by the knowledge that the dead of an age entered upon the eternal ascent soon after I left Joseph’s new tomb. I lived my life in the flesh to show how you can, through loving service, become God-revealing to your fellow men even as, by loving you and serving you, I have become God-revealing to you. I have lived among you as the Son of Man that you, and all other men, might know that you are all indeed the sons of God. Therefore, go you now into all the world preaching this gospel of the kingdom of heaven to all men. Love all men as I have loved you; serve your fellow mortals as I have served you. Freely you have received, freely give. Only tarry here in Jerusalem while I go to the Father, and until I send you the Spirit of Truth. He shall lead you into the enlarged truth, and I will go with you into all the world. I am with you always, and my peace I leave with you.”
193:0.6 (2053.2) Όταν ο Κύριος τους μίλησε έτσι, εξαφανίστηκε από τα μάτια τους. Ήταν σχεδόν χάραμα όταν διαλύθηκαν αυτοί οι πιστοί. Όλη νύχτα παρέμειναν μαζί, συζητώντας με ζήλο τις προτροπές του Κυρίου και διαλογιζόμενοι όλα όσα τους είχαν συμβεί. Ο Ιάκωβος Ζεβεδαίος και άλλοι απόστολοι τους είπαν τις εμπειρίες τους από τη μοροντιανή εμφάνιση του Κυρίου στη Γαλιλαία και αφηγήθηκαν πώς είχε εμφανιστεί τρεις φορές σ’ αυτούς.		193:0.6 (2053.2) When the Master had spoken to them, he vanished from their sight. It was near daybreak before these believers dispersed; all night they remained together, earnestly discussing the Master’s admonitions and contemplating all that had befallen them. James Zebedee and others of the apostles also told them of their experiences with the morontia Master in Galilee and recited how he had three times appeared to them.
1. Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗ ΣΥΧΑΡ ^top		1. The Appearance at Sychar ^top
193:1.1 (2053.3) Κατά τις τέσσερις το απόγευμα του Σαββάτου, 13 Μαΐου, ο Κύριος εμφανίστηκε στη Νάλντα και σε περίπου εβδομήντα πέντε Σαμαρείτες πιστούς κοντά στο πηγάδι του Ιακώβ, στη Συχάρ. Οι πιστοί είχαν τη συνήθεια να μαζεύονται σ’ αυτό το μέρος, εκεί κοντά που ο Ιησούς είχε μιλήσει με τη Νάλντα σχετικά με το ύδωρ της ζωής. Τη μέρα αυτή, μόλις είχαν τελειώσει τις συζητήσεις τους για την αναφερθείσα ανάσταση, ο Ιησούς εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά τους, λέγοντας:		193:1.1 (2053.3) About four o’clock on Sabbath afternoon, May 13, the Master appeared to Nalda and about seventy-five Samaritan believers near Jacob’s well, at Sychar. The believers were in the habit of meeting at this place, near where Jesus had spoken to Nalda concerning the water of life. On this day, just as they had finished their discussions of the reported resurrection, Jesus suddenly appeared before them, saying:
193:1.2 (2053.4) «Ειρήνη σε σας. Αγαλλιάστε που γνωρίζετε ότι είμαι η ανάσταση και η ζωή, αλλά αυτό δεν θα σας ωφελήσει σε τίποτα, αν πρώτα δεν γεννηθείτε από το αιώνιο πνεύμα, με αυτό τον τρόπο θα αποκτήσετε, δια της πίστης, το δώρο της αιώνιας ζωής. Αν είστε τα πιστά παιδιά του Πατέρα μου, δεν θα πεθάνετε ποτέ, δεν θα χαθείτε. Το ευαγγέλιο της βασιλείας σας δίδαξε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι τα παιδιά του Θεού. Και το χαρμόσυνο αυτό νέο που αφορά την αγάπη του ουράνιου Πατέρα για τα παιδιά του στη γη πρέπει να μεταφερθεί σ’ όλο τον κόσμο. Ήρθε ο καιρός που δεν θα λατρεύετε το Θεό ούτε στο όρος Γεριζίμ ούτε στην Ιερουσαλήμ, αλλά εκεί που είστε, όπως είστε, εν πνεύματι και αληθεία. Είναι η πίστη που σώζει τις ψυχές σας. Η σωτηρία είναι το άπλετο δώρο του Θεού προς όλους όσους πιστεύουν ότι είναι παιδιά του. Αλλά μην εξαπατάσθε. Ενώ η σωτηρία είναι το άπλετο δώρο του Θεού και δίνεται σε όλους που το δέχονται με την πίστη, ακολουθεί η εμπειρία της αποδοχής των καρπών της πνευματικής αυτής ζωής με τον τρόπο που αυτή βιώνεται στη σάρκα. Η παραδοχή της θεωρίας της πατρότητας του Θεού συνεπάγεται ότι δέχεστε επίσης δωρεάν τη συνυφασμένη αλήθεια της αδελφότητας του ανθρώπου. Κι αν ο άνθρωπος είναι αδελφός σας, είναι κάτι περισσότερο από πλησίον, τον οποίο ο Πατέρας απαιτεί να αγαπάτε σαν τον εαυτό σας. Τον αδελφό σας, που είναι από τη δική σας οικογένεια, θα τον αγαπάτε όχι μόνο με οικογενειακή αγάπη, αλλά θα τον υπηρετείτε όπως θα υπηρετούσατε τον εαυτό σας. Και με τον τρόπο αυτό θα αγαπάτε και θα υπηρετείτε τον αδελφό σας επειδή εσείς, όντες αδελφοί μου, αγαπηθήκατε και υπηρετηθήκατε από εμένα. Πηγαίνετε λοιπόν, σε όλο τον κόσμο να πείτε τα χαρμόσυνα νέα σε όλα τα πλάσματα κάθε ράτσας, φυλής και έθνους. Το πνεύμα θα βρίσκεται μπροστά σας, και εγώ θα είμαι πάντα μαζί σας».		193:1.2 (2053.4) “Peace be upon you. You rejoice to know that I am the resurrection and the life, but this will avail you nothing unless you are first born of the eternal spirit, thereby coming to possess, by faith, the gift of eternal life. If you are the faith sons of my Father, you shall never die; you shall not perish. The gospel of the kingdom has taught you that all men are the sons of God. And this good news concerning the love of the heavenly Father for his children on earth must be carried to all the world. The time has come when you worship God neither on Gerizim nor at Jerusalem, but where you are, as you are, in spirit and in truth. It is your faith that saves your souls. Salvation is the gift of God to all who believe they are his sons. But be not deceived; while salvation is the free gift of God and is bestowed upon all who accept it by faith, there follows the experience of bearing the fruits of this spirit life as it is lived in the flesh. The acceptance of the doctrine of the fatherhood of God implies that you also freely accept the associated truth of the brotherhood of man. And if man is your brother, he is even more than your neighbor, whom the Father requires you to love as yourself. Your brother, being of your own family, you will not only love with a family affection, but you will also serve as you would serve yourself. And you will thus love and serve your brother because you, being my brethren, have been thus loved and served by me. Go, then, into all the world telling this good news to all creatures of every race, tribe, and nation. My spirit shall go before you, and I will be with you always.”
193:1.3 (2054.1) Οι Σαμαρείτες αυτοί εξεπλάγησαν πολύ με την εμφάνιση του Κυρίου και έσπευσαν στις κοντινές πόλεις και χωριά, όπου διέδωσαν τα νέα ότι είχαν δει τον Ιησού και ότι τους είχε μιλήσει. Και αυτή ήταν η δέκατη έβδομη μοροντιανή εμφάνιση του Κυρίου.		193:1.3 (2054.1) These Samaritans were greatly astonished at this appearance of the Master, and they hastened off to the near-by towns and villages, where they published abroad the news that they had seen Jesus, and that he had talked to them. And this was the seventeenth morontia appearance of the Master.
2. Η ΦΟΙΝΙΚΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ^top		2. The Phoenician Appearance ^top
193:2.1 (2054.2) Η δέκατη όγδοη μοροντιανή εμφάνιση του Κυρίου έγινε στην Τύρο, την Τρίτη 16 Μαΐου, λίγο πριν τις εννιά το βράδυ. Εμφανίστηκε και πάλι στο τέλος μιας συγκέντρωσης πιστών, καθώς ήταν έτοιμοι να διαλυθούν, λέγοντας:		193:2.1 (2054.2) The Master’s eighteenth morontia appearance was at Tyre, on Tuesday, May 16, at a little before nine o’clock in the evening. Again he appeared at the close of a meeting of believers, as they were about to disperse, saying:
193:2.2 (2054.3) «Ειρήνη σε σας. Αγαλλιάσθε που γνωρίζετε ότι ο Γιος του Ανθρώπου αναστήθηκε από τους νεκρούς, επειδή εκ τούτου γνωρίζετε ότι εσείς και οι αδελφοί σας επίσης θα επιβιώσουν από το θνητό θάνατο. Αλλά μια τέτοια επιβίωση βασίζεται στηνδική σας πρότερη αναγέννηση από το πνεύμα της αλήθειας που αναζητά και βρίσκει το Θεό. Ο άρτος της ζωής και το ύδωρ τούτης δίνονται μόνο σ’ εκείνους που πεινάνε για την αλήθεια και διψάνε για τη δικαιοσύνη – για το Θεό. Το γεγονός ότι ο νεκρός ανασταίνεται δεν είναι το ευαγγέλιο της βασιλείας. Οι μεγάλες αυτές αλήθειες και τα συμπαντικά αυτά γεγονότα συνδέονται όλα με αυτό το ευαγγέλιο, επειδή αποτελούν τμήμα αυτού που απορρέει από την πίστη στα χαρμόσυνα νέα και εμπεριέχονται στην επακόλουθη εμπειρία εκείνων που, δια της πίστης, γίνονται, στην πράξη και αληθινά, τα αιώνια παιδιά του αιώνιου Θεού. Ο Πατέρας μου με έστειλε στον κόσμο για να αναγγείλω τη σωτηρία της συγγένειας αυτής σε όλους τους ανθρώπους. Με τον ίδιο τρόπο σας αποστέλλω στον κόσμο για να κηρύξετε τη σωτηρία αυτή της θεϊκής συγγένειας. Η σωτηρία είναι το δώρο του Θεού, αλλά εκείνοι που γεννιόνται εκ πνεύματος θα αρχίσουν αμέσως να δείχνουν προς τα έξω τους καρπούς του πνεύματος υπηρετώντας με αγάπη τις συντροφικές υπάρξεις τους. Και οι καρποί του θεϊκού πνεύματος που παράγονται στις ζωές των αναγεννημένων από το πνεύμα θνητών που γνωρίζουν το Θεό, είναι: η υπηρεσία με αγάπη, η ανιδιοτελής αφοσίωση, η θαρραλέα πίστη, η ειλικρινής εντιμότητα, η φωτισμένη τιμιότητα, η αθάνατη ελπίδα, η σίγουρη εμπιστοσύνη, η σπλαχνική φροντίδα, η αστείρευτη καλοσύνη, η συγχωρητική ανεκτικότητα και η διαρκής ειρήνη. Αν όσοι, που επαγγέλλονται ότι είναι πιστοί, δεν φέρουν αυτούς τους καρπούς του θεϊκού πνεύματος στις ζωές τους, είναι νεκροί. Το Πνεύμα της Αληθείας δεν είναι μέσα τους, είναι άχρηστοι κλάδοι της ζωντανής αμπέλου, και πολύ σύντομα θα αφαιρεθούν. Ο Πατέρας μου απαιτεί από τα παιδιά της πίστης να φέρουν πολύ πνευματικό καρπό. Αν, λοιπόν, δεν παράγετε καρπό, θα σκάψει τις ρίζες σας και θα κόψει τους άκαρπους κλάδους σας. Πρέπει διαρκώς όλο και περισσότερο να αποφέρετε καρπούς πνευματικούς καθώς προοδεύετε προς τον ουρανό στη βασιλεία του Θεού. Μπορείτε να εισέλθετε στη βασιλεία σαν παιδί, αλλά ο Πατέρας απαιτεί να αυξάνεστε με τη χάρη, μέχρι το πλήρες ανάστημα της πνευματικής ενηλικίωσης. Και όταν θα βγείτε στον κόσμο για να πείτε σε όλα τα έθνη τα χαρμόσυνα νέα του ευαγγελίου, θα είμαι μπροστά σας, και το Πνεύμα της Αληθείας θα κατοικεί στις καρδιές σας. Αφήνω την ειρήνη μου μαζί σας».		193:2.2 (2054.3) “Peace be upon you. You rejoice to know that the Son of Man has risen from the dead because you thereby know that you and your brethren shall also survive mortal death. But such survival is dependent on your having been previously born of the spirit of truth-seeking and God-finding. The bread of life and the water thereof are given only to those who hunger for truth and thirst for righteousness—for God. The fact that the dead rise is not the gospel of the kingdom. These great truths and these universe facts are all related to this gospel in that they are a part of the result of believing the good news and are embraced in the subsequent experience of those who, by faith, become, in deed and in truth, the everlasting sons of the eternal God. My Father sent me into the world to proclaim this salvation of sonship to all men. And so send I you abroad to preach this salvation of sonship. Salvation is the free gift of God, but those who are born of the spirit will immediately begin to show forth the fruits of the spirit in loving service to their fellow creatures. And the fruits of the divine spirit which are yielded in the lives of spirit-born and God-knowing mortals are: loving service, unselfish devotion, courageous loyalty, sincere fairness, enlightened honesty, undying hope, confiding trust, merciful ministry, unfailing goodness, forgiving tolerance, and enduring peace. If professed believers bear not these fruits of the divine spirit in their lives, they are dead; the Spirit of Truth is not in them; they are useless branches on the living vine, and they soon will be taken away. My Father requires of the children of faith that they bear much spirit fruit. If, therefore, you are not fruitful, he will dig about your roots and cut away your unfruitful branches. Increasingly, must you yield the fruits of the spirit as you progress heavenward in the kingdom of God. You may enter the kingdom as a child, but the Father requires that you grow up, by grace, to the full stature of spiritual adulthood. And when you go abroad to tell all nations the good news of this gospel, I will go before you, and my Spirit of Truth shall abide in your hearts. My peace I leave with you.”
193:2.3 (2054.4) Και τότε ο Κύριος χάθηκε από τα μάτια τους. Την άλλη μέρα έφυγαν από την Τύρο εκείνοι που μετέφεραν την ιστορία αυτή στη Σιδώνα και ακόμα στην Αντιόχεια και τη Δαμασκό. Ο Ιησούς είχε βρεθεί με αυτούς τους πιστούς όταν ήταν στη ζωή της σάρκας, και αυτοί τον αναγνώρισαν γρήγορα όταν άρχισε να τους διδάσκει. Ενώ οι φίλοι του δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν εύκολα τη μοροντιανή μορφή του όταν γινόταν ορατή, ποτέ δεν αργούσαν να αναγνωρίσουν την προσωπικότητά του όταν τους μίλαγε.		193:2.3 (2054.4) And then the Master disappeared from their sight. The next day there went out from Tyre those who carried this story to Sidon and even to Antioch and Damascus. Jesus had been with these believers when he was in the flesh, and they were quick to recognize him when he began to teach them. While his friends could not readily recognize his morontia form when made visible, they were never slow to identify his personality when he spoke to them.
3. ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ^top		3. Last Appearance in Jerusalem ^top
193:3.1 (2055.1) Νωρίς την Πέμπτη το πρωί, 18 Μαΐου, ο Ιησούς έκανε την τελευταία του εμφάνιση στη γη σαν μοροντιανή οντότητα. Καθώς οι έντεκα απόστολοι καθόντουσαν και έπαιρναν πρωινό στο υπερώο της οικίας της Μαρίας Μάρκου, ο Ιησούς εμφανίστηκε σ’ αυτούς και είπε:		193:3.1 (2055.1) Early Thursday morning, May 18, Jesus made his last appearance on earth as a morontia personality. As the eleven apostles were about to sit down to breakfast in the upper chamber of Mary Mark’s home, Jesus appeared to them and said:
193:3.2 (2055.2) «Ειρήνη σε σας. Σας ζήτησα να παραμείνετε εδώ στην Ιερουσαλήμ μέχρι να ανέλθω στον Πατέρα, και μέχρι να σας στείλω το Πνεύμα της Αληθείας, που γρήγορα θα εκχυθεί σε όλα τα πλάσματα, και που θα σας προικίσει με δύναμη από ψηλά». Ο Σίμων ο Ζηλωτής διέκοψε τον Ιησού, ρωτώντας, «Τότε, Κύριε, θα αποκαταστήσεις τη βασιλεία και θα δούμε τη δόξα του Θεού να εκδηλώνεται στη γη;». Όταν ο Ιησούς άκουσε την ερώτηση του Σίμωνα, απάντησε: «Είσαι ακόμα προσκολλημένος στις παλιές σου ιδέες για τον Ιουδαίο Μεσσία και την υλιστική βασιλεία. Αλλά θα λάβεις πνευματική βοήθεια όταν το πνεύμα θα κατέβει επάνω σου, και αμέσως θα πας σε όλο τον κόσμο κηρύττοντας το ευαγγέλιο αυτό της βασιλείας. Όπως με έστειλε ο Πατέρας στον κόσμο, έτσι σε στέλνω κι εγώ. Και εύχομαι να αγαπάτε και να εμπιστεύεσθε ο ένας τον άλλο. Ο Ιούδας δεν είναι πια ανάμεσά σας επειδή η αγάπη του κρύωσε και επειδή αρνήθηκε να εμπιστευθεί εσάς, τους πιστούς αδελφούς του. Δεν διαβάσατε στις Γραφές όπου είναι γραμμένο: ‘Δεν είναι καλό για τον άνθρωπο να είναι μόνος. Κανένας δεν ζει για τον εαυτό του;’. Και επίσης εκεί που λέει: ‘Αυτός που έχει φίλους πρέπει να δείχνεται φιλικός;’. Και δεν σας έστειλα στον κόσμο να διδάξετε, ανά δυο, ότι δεν πρέπει να γίνεστε μοναχικοί και να πέφτετε στη μιζέρια της απομόνωσης; Ξέρετε επίσης καλά ότι , όταν βρισκόμουν στη σάρκα, δεν επέτρεπα στον εαυτό μου να είναι μόνος για μεγάλες περιόδους. Από την πρώτη στιγμή της συνεργασίας μας είχα πάντα δυο ή τρεις σας συνεχώς στο πλάι μου ή πολύ κοντά μου διαθέσιμους, όταν επικοινωνούσα με τον Πατέρα. Εμπιστευθείτε λοιπόν και βασιστείτε ο ένας στον άλλο. Και αυτό είναι το πιο απαραίτητο εφόσον πρόκειται σήμερα να σας αφήσω μόνους στον κόσμο. Ήρθε η ώρα. Είμαι έτοιμος να πάω στον Πατέρα».		193:3.2 (2055.2) “Peace be upon you. I have asked you to tarry here in Jerusalem until I ascend to the Father, even until I send you the Spirit of Truth, who shall soon be poured out upon all flesh, and who shall endow you with power from on high.” Simon Zelotes interrupted Jesus, asking, “Then, Master, will you restore the kingdom, and will we see the glory of God manifested on earth?” When Jesus had listened to Simon’s question, he answered: “Simon, you still cling to your old ideas about the Jewish Messiah and the material kingdom. But you will receive spiritual power after the spirit has descended upon you, and you will presently go into all the world preaching this gospel of the kingdom. As the Father sent me into the world, so do I send you. And I wish that you would love and trust one another. Judas is no more with you because his love grew cold, and because he refused to trust you, his loyal brethren. Have you not read in the Scripture where it is written: ‘It is not good for man to be alone. No man lives to himself’? And also where it says: ‘He who would have friends must show himself friendly’? And did I not even send you out to teach, two and two, that you might not become lonely and fall into the mischief and miseries of isolation? You also well know that, when I was in the flesh, I did not permit myself to be alone for long periods. From the very beginning of our associations I always had two or three of you constantly by my side or else very near at hand even when I communed with the Father. Trust, therefore, and confide in one another. And this is all the more needful since I am this day going to leave you alone in the world. The hour has come; I am about to go to the Father.”
193:3.3 (2055.3) Όταν μίλησε, τους έγνεψε να πάνε μαζί του και τους οδήγησε έξω στο Όρος των Ελαιών, όπου τους αποχαιρέτησε προετοιμαζόμενος να αναχωρήσει από την Ουράντια. Ήταν ένα κατανυκτικό ταξίδι μέχρι τον Ελαιώνα. Ούτε λέξη δεν ειπώθηκε από κανένα τους από τη στιγμή που άφησαν το υπερώο, έως ότου ο Ιησούς σταμάτησε μαζί τους στο Όρος των Ελαιών.		193:3.3 (2055.3) When he had spoken, he beckoned for them to come with him, and he led them out on the Mount of Olives, where he bade them farewell preparatory to departing from Urantia. This was a solemn journey to Olivet. Not a word was spoken by any of them from the time they left the upper chamber until Jesus paused with them on the Mount of Olives.
4. ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ ^top		4. Causes of Judas’s Downfall ^top
193:4.1 (2055.4) Ήταν στο πρώτο τμήμα του αποχαιρετιστήριου μηνύματος του Κυρίου προς τους αποστόλους, που υπαινίχθηκε το χάσιμο του Ιούδα και παρουσίασε την τραγική μοίρα του προδότη συντρόφου τους σαν επίσημη προειδοποίηση κατά των κινδύνων της κοινωνικής και αδελφικής απομόνωσης. Ίσως να βοηθήσει τους πιστούς αυτής αλλά και των μελλοντικών εποχών, να επαναλάβουμε εν συντομία τους λόγους της πτώσης του Ιούδα υπό το φως των παρατηρήσεων του Κυρίου και λαμβανομένης υπόψη της συσσωρευμένης διαφώτισης των διαδοχικών αιώνων.		193:4.1 (2055.4) It was in the first part of the Master’s farewell message to his apostles that he alluded to the loss of Judas and held up the tragic fate of their traitorous fellow worker as a solemn warning against the dangers of social and fraternal isolation. It may be helpful to believers, in this and in future ages, briefly to review the causes of Judas’s downfall in the light of the Master’s remarks and in view of the accumulated enlightenment of succeeding centuries.
193:4.2 (2055.5) Καθώς κοιτάζουμε πίσω σ’ αυτή την τραγωδία, καταλαβαίνουμε ότι ο Ιούδας έσφαλε, πρώτιστα επειδή ήταν αξιοπρόσεκτα μια απομονωμένη προσωπικότητα, μια προσωπικότητα κλειστή και μακριά από συνηθισμένες κοινωνικές επαφές. Αρνιόταν επίμονα να εμπιστεύεται ή να αισθάνεται άπλετη αδελφικότητα με τους συντρόφους του αποστόλους. Αλλά το να είναι μοναχικός τύπος προσωπικότητας, αυτό από μόνο του, δεν θα προξενούσε τόση βλάβη στον Ιούδα, αν δεν αποτύγχανε επίσης να αυξήσει την αγάπη και να μεγαλώσει την πνευματική χάρη. Και ύστερα, για να κάνει ένα κακό χειρότερο, έβρισκε καταφύγιο στην κακεντρέχεια και υπέθαλπε τόσους ψυχολογικούς εχθρούς, όπως εκδίκηση και τη γενικευμένη επιθυμία να «ανταποδώσει τα ίσα» σε κάποιον για όλες τις απογοητεύσεις του.		193:4.2 (2055.5) As we look back upon this tragedy, we conceive that Judas went wrong, primarily, because he was very markedly an isolated personality, a personality shut in and away from ordinary social contacts. He persistently refused to confide in, or freely fraternize with, his fellow apostles. But his being an isolated type of personality would not, in and of itself, have wrought such mischief for Judas had it not been that he also failed to increase in love and grow in spiritual grace. And then, as if to make a bad matter worse, he persistently harbored grudges and fostered such psychologic enemies as revenge and the generalized craving to “get even” with somebody for all his disappointments.
193:4.3 (2056.1) Αυτός ο ατυχής συνδυασμός, των ατομικών ιδιορρυθμιών και των νοητικών ροπών, συνωμότησε για να καταστρέψει έναν καλοπροαίρετο άνθρωπο που απέτυχε να χαλιναγωγήσει αυτά τα κακά με την αγάπη, την πίστη και την εμπιστοσύνη. Το ότι ο Ιούδας δεν χρειαζόταν να έχει σφάλλει, αποδεικνύεται καλά από τις περιπτώσεις του Θωμά και του Ναθαναήλ, που και οι δυο είχαν την κατάρα της ίδιας μορφής καχυποψία και υπερανάπτυξη της ατομιστικής ροπής. Ακόμα ο Ανδρέας και ο Ματθαίος είχαν μεγάλη κλίση προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά όλοι αυτοί οι άνδρες αύξαιναν την αγάπη τους προς τον Ιησού και τους συντρόφους τους αποστόλους περισσότερο και όχι λιγότερο, καθώς περνούσε ο καιρός. Μεγάλωναν στη χάρη και στη γνώση της αλήθειας. Εμπιστευόντουσαν όλο και περισσότερο τους αδελφούς τους και αργά ανάπτυξαν την ικανότητα να βασίζονται στους συντρόφους τους. Ο Ιούδας αρνιόταν με επιμονή να βασιστεί στ’ αδέλφια του. Όταν η συσσώρευση των συναισθηματικών του συγκρούσεων τον ωθούσε να ψάξει για ανακούφιση εκφράζοντας τα συναισθήματά του, ζητούσε σταθερά τη συμβουλή και λάμβανε την απερίσκεπτη παρηγοριά των μη πνευματικών συγγενών του ή εκείνων των τυχαίων γνωστών που είτε ήσαν αδιάφοροι, είτε πραγματικά εχθρικοί, για την ευημερία και ανάπτυξη των πνευματικών αληθειών της ουράνιας βασιλείας, της οποίας ήταν ένας από τους δώδεκα αφιερωμένους πρεσβευτές στη γη.		193:4.3 (2056.1) This unfortunate combination of individual peculiarities and mental tendencies conspired to destroy a well-intentioned man who failed to subdue these evils by love, faith, and trust. That Judas need not have gone wrong is well proved by the cases of Thomas and Nathaniel, both of whom were cursed with this same sort of suspicion and overdevelopment of the individualistic tendency. Even Andrew and Matthew had many leanings in this direction; but all these men grew to love Jesus and their fellow apostles more, and not less, as time passed. They grew in grace and in a knowledge of the truth. They became increasingly more trustful of their brethren and slowly developed the ability to confide in their fellows. Judas persistently refused to confide in his brethren. When he was impelled, by the accumulation of his emotional conflicts, to seek relief in self-expression, he invariably sought the advice and received the unwise consolation of his unspiritual relatives or those chance acquaintances who were either indifferent, or actually hostile, to the welfare and progress of the spiritual realities of the heavenly kingdom, of which he was one of the twelve consecrated ambassadors on earth.
193:4.4 (2056.2) Ο Ιούδας συνάντησε την ήττα στις μάχες των γήινων αγώνων του εξαιτίας των ακόλουθων παραγόντων προσωπικών τάσεων και αδυναμίας χαρακτήρα:		193:4.4 (2056.2) Judas met defeat in his battles of the earth struggle because of the following factors of personal tendencies and character weakness:
193:4.5 (2056.3) 1. Ήταν μοναχικός τύπος ανθρώπινης ύπαρξης. Ήταν υπερβολικά ατομικιστής και προτίμησε να μεγαλώνει σαν ένα επιβεβαιωμένο «κλειστό» και ακοινώνητο είδος ατόμου.		193:4.5 (2056.3) 1. He was an isolated type of human being. He was highly individualistic and chose to grow into a confirmed “shut-in” and unsociable sort of person.
193:4.6 (2056.4) 2. Σαν παιδί, η ζωή του ήταν πολύ εύκολη γι αυτόν. Δυσανασχετούσε άσχημα όταν κατέπνιγε φιλοδοξίες. Πάντα προσδοκούσε να κερδίζει. Ήταν πολύ κακός σαν χαμένος.		193:4.6 (2056.4) 2. As a child, life had been made too easy for him. He bitterly resented thwarting. He always expected to win; he was a very poor loser.
193:4.7 (2056.5) 3. Δεν απέκτησε ποτέ μια φιλοσοφική τεχνική για να αντιμετωπίζει την απογοήτευση. Αντί να αποδέχεται τις απογοητεύσεις σαν κανονικό και συνηθισμένο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ύπαρξης, σταθερά κατέφευγε στην πρακτική να ρίχνει το φταίξιμο σε κάποιον συγκεκριμένο, ή στους συντρόφους του σαν σύνολο, για όλες τις προσωπικές δυσκολίες και απογοητεύσεις.		193:4.7 (2056.5) 3. He never acquired a philosophic technique for meeting disappointment. Instead of accepting disappointments as a regular and commonplace feature of human existence, he unfailingly resorted to the practice of blaming someone in particular, or his associates as a group, for all his personal difficulties and disappointments.
193:4.8 (2056.6) 4. Γαντζωνόταν από κακεντρέχεια, πάντα φιλοξενούσε την ιδέα της εκδίκησης.		193:4.8 (2056.6) 4. He was given to holding grudges; he was always entertaining the idea of revenge.
193:4.9 (2056.7) 5. Δεν του άρεσε να αντιμετωπίζει ειλικρινά τα γεγονότα. Ήταν ανέντιμος στη στάση του προς τις καταστάσεις της ζωής.		193:4.9 (2056.7) 5. He did not like to face facts frankly; he was dishonest in his attitude toward life situations.
193:4.10 (2056.8) 6. Αντιπαθούσε να συζητάει τα προσωπικά του προβλήματα με τους άμεσους συνεργάτες του, αρνιόταν να μιλάει για τις δυσκολίες του με τους αληθινούς φίλους του και εκείνους που πραγματικά αγαπούσε. Όλα τα χρόνια της συνεργασίας τους δεν πήγε ποτέ στον Κύριο με ένα καθαρά προσωπικό πρόβλημα.		193:4.10 (2056.8) 6. He disliked to discuss his personal problems with his immediate associates; he refused to talk over his difficulties with his real friends and those who truly loved him. In all the years of their association he never once went to the Master with a purely personal problem.
193:4.11 (2056.9) 7. Δεν έμαθε ποτέ ότι η αληθινή ανταμοιβή για μια ευγενική ζωή είναι, τελικά, τα πνευματικά βραβεία, τα οποία δεν απονέμονται πάντα στη διάρκεια αυτής της μοναδικής σύντομης ζωής στη σάρκα.		193:4.11 (2056.9) 7. He never learned that the real rewards for noble living are, after all, spiritual prizes, which are not always distributed during this one short life in the flesh.
193:4.12 (2056.10) Σαν αποτέλεσμα της επίμονης απομόνωσης της προσωπικότητάς του, οι δυστυχίες του πολλαπλασιάστηκαν, οι θλίψεις του αυξήθηκαν, οι ανησυχίες του μεγάλωσαν και η απελπισία του βάθυνε σχεδόν πέρα από κάθε αντοχή.		193:4.12 (2056.10) As a result of his persistent isolation of personality, his griefs multiplied, his sorrows increased, his anxieties augmented, and his despair deepened almost beyond endurance.
193:4.13 (2057.1) Ενώ ο εγωκεντρικός και υπερατομικιστής απόστολος είχε πολλά ψυχικά, συναισθηματικά και πνευματικά βάσανα, οι κύριες δυσκολίες του ήταν: Στην προσωπικότητα, ήταν απομονωμένος. Στο μυαλό, ήταν καχύποπτος και εκδικητικός. Στο χαρακτήρα, ήταν δύστροπος και μνησίκακος. Συναισθηματικά, δεν έδινε αγάπη και δεν συγχωρούσε. Κοινωνικά, δεν έδειχνε εμπιστοσύνη και ήταν επιφυλακτικός. Πνευματικά, έγινε αλαζών και εγωιστικά φιλόδοξος. Στη ζωή, αγνοούσε εκείνους που τον αγαπούσαν και στο θάνατο, ήταν άφιλος.		193:4.13 (2057.1) While this self-centered and ultraindividualistic apostle had many psychic, emotional, and spiritual troubles, his main difficulties were: In personality, he was isolated. In mind, he was suspicious and vengeful. In temperament, he was surly and vindictive. Emotionally, he was loveless and unforgiving. Socially, he was unconfiding and almost wholly self-contained. In spirit, he became arrogant and selfishly ambitious. In life, he ignored those who loved him, and in death, he was friendless.
193:4.14 (2057.2) Αυτοί, λοιπόν, είναι οι παράγοντες του μυαλού και οι επιδράσεις του κακού οι οποίοι, όλοι μαζί, εξηγούν γιατί ένας καλοπροαίρετος και κατά τ’ άλλα ειλικρινής κάποτε, πιστός του Ιησού, μετά από αρκετά χρόνια πολύ στενής συνεργασίας με τη μεταβλητή προσωπικότητά του, εγκατέλειψε τους συντρόφους του, αποκήρυξε μια ιερή υπόθεση, απαρνήθηκε το ιερό κάλεσμά του και πρόδωσε το θεϊκό Κύριό του.		193:4.14 (2057.2) These, then, are the factors of mind and influences of evil which, taken altogether, explain why a well-meaning and otherwise onetime sincere believer in Jesus, even after several years of intimate association with his transforming personality, forsook his fellows, repudiated a sacred cause, renounced his holy calling, and betrayed his divine Master.
5. Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ^top		5. The Master’s Ascension ^top
193:5.1 (2057.3) Ήταν σχεδόν επτάμισι το πρωί της Πέμπτης, 18 Μαΐου, όταν ο Ιησούς έφτασε στη δυτική πλευρά του Όρους των Ελαιών μαζί με τους έντεκα αμίλητους και κάπως ζαλισμένους αποστόλους του. Από αυτό το μέρος, στα δυο τρίτα της απόστασης μέχρι το βουνό πάνω, μπορούσαν να κοιτάζουν γύρω την Ιερουσαλήμ και προς τα κάτω τη Γεθσημανή. Ο Ιησούς ετοιμάστηκε να πει τον τελευταίο χαιρετισμό του στους αποστόλους πριν αναχωρήσει από την Ουράντια. Καθώς στεκόταν εκεί μπροστά τους, χωρίς να τους έχει δώσει καμία εντολή, γονάτισαν γύρω του σε κύκλο, και ο Κύριος είπε:		193:5.1 (2057.3) It was almost half past seven o’clock this Thursday morning, May 18, when Jesus arrived on the western slope of Mount Olivet with his eleven silent and somewhat bewildered apostles. From this location, about two thirds the way up the mountain, they could look out over Jerusalem and down upon Gethsemane. Jesus now prepared to say his last farewell to the apostles before he took leave of Urantia. As he stood there before them, without being directed they knelt about him in a circle, and the Master said:
193:5.2 (2057.4) «Σας παρακαλώ να παραμείνετε στην Ιερουσαλήμ μέχρις ότου προικιστείτε με δύναμη από ψηλά. Είμαι έτοιμος να σας αφήσω. Είμαι έτοιμος να ανεβώ στον Πατέρα μου, και σύντομα, πολύ σύντομα, θα στείλουμε στον κόσμο αυτό της διαμονής μου, το Πνεύμα της Αληθείας, και όταν έρθει πάνω σας, θα αρχίσετε τη νέα διακήρυξη του ευαγγελίου της βασιλείας, πρώτα στην Ιερουσαλήμ και μετά στα πιο απομακρυσμένα μέρη του κόσμου. Αγαπάτε τους ανθρώπους με την αγάπη που σας αγάπησα και υπηρετείτε τους θνητούς συνανθρώπους σας όπως σας υπηρέτησα εγώ. Με τους καρπούς του πνεύματος των ζωών σας παρακινείστε ψυχές να πιστέψουν στην αλήθεια ότι ο άνθρωπος είναι παιδί του Θεού και ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια. Θυμηθείτε όλα όσα σας δίδαξα και τη ζωή που έζησα ανάμεσά σας. Η αγάπη μου σας επισκιάζει, το πνεύμα μου θα κατοικήσει μέσα σας και η ειρήνη μου θα μείνει σε σας. Σας χαιρετώ».		193:5.2 (2057.4) “I bade you tarry in Jerusalem until you were endowed with power from on high. I am now about to take leave of you; I am about to ascend to my Father, and soon, very soon, will we send into this world of my sojourn the Spirit of Truth; and when he has come, you shall begin the new proclamation of the gospel of the kingdom, first in Jerusalem and then to the uttermost parts of the world. Love men with the love wherewith I have loved you and serve your fellow mortals even as I have served you. By the spirit fruits of your lives impel souls to believe the truth that man is a son of God, and that all men are brethren. Remember all I have taught you and the life I have lived among you. My love overshadows you, my spirit will dwell with you, and my peace shall abide upon you. Farewell.”
193:5.3 (2057.5) Όταν ο μοροντιανός Κύριος μίλησε έτσι, χάθηκε από τα μάτια τους. Αυτή η επονομαζόμενη ανάληψη του Ιησού δεν ήταν κατ’ ουδένα τρόπο διαφορετική από τις άλλες του εξαφανίσεις από τη θνητή όραση κατά τη διάρκεια των σαράντα ημερών της μοροντιανής του σταδιοδρομίας στην Ουράντια.		193:5.3 (2057.5) When the morontia Master had thus spoken, he vanished from their sight. This so-called ascension of Jesus was in no way different from his other disappearances from mortal vision during the forty days of his morontia career on Urantia.
193:5.4 (2057.6) Ο Κύριος πήγε στην Εντέντια μέσω της Τζερουζέμ, όπου οι Ύψιστοι, υπό την εποπτεία του Γιου του Παραδείσου, ελευθέρωσαν τον Ιησού της Ναζαρέτ από τη μοροντιανή κατάσταση και, δια μέσου των πνευματικών διαύλων της ανάληψης, επέστρεψε στην ιδιότητα της συγγένειας του Παραδείσου και της ύψιστης κυριαρχίας στο Σάλβινγκτον.		193:5.4 (2057.6) The Master went to Edentia by way of Jerusem, where the Most Highs, under the observation of the Paradise Son, released Jesus of Nazareth from the morontia state and, through the spirit channels of ascension, returned him to the status of Paradise sonship and supreme sovereignty on Salvington.
193:5.5 (2057.7) Ήταν γύρω στις οκτώ παρά τέταρτο το πρωί όταν ο μοροντιανός Ιησούς εξαφανίστηκε από την παρατήρηση των έντεκα αποστόλων για να αρχίσει την άνοδο στο δεξί χέρι του Πατέρα του, για να λάβει επίσημη επιβεβαίωση της ολοκληρωμένης κυριαρχίας του στο σύμπαν του Νέβαδον.		193:5.5 (2057.7) It was about seven forty-five this morning when the morontia Jesus disappeared from the observation of his eleven apostles to begin the ascent to the right hand of his Father, there to receive formal confirmation of his completed sovereignty of the universe of Nebadon.
6. Ο ΠΕΤΡΟΣ ΣΥΓΚΑΛΕΙ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ^top		6. Peter Calls a Meeting ^top
193:6.1 (2057.8) Ενεργώντας κατά διαταγή του Πέτρου, ο Ιωάννης Μάρκος και άλλοι αναχώρησαν για να καλέσουν τους ηγετικούς μαθητές στο σπίτι της Μαρίας Μάρκου. Κατά τις δέκα και μισή, εκατόν είκοσι από τους σημαντικότερους μαθητές του Ιησού που ζούσαν στην Ιερουσαλήμ συναθροίστηκαν για να ακούσουν την αναφορά τού αποχαιρετιστήριου μηνύματος του Κυρίου και να μάθουν για την ανάληψή του. Ανάμεσα σε αυτή τη συντροφιά βρισκόταν η Μαρία η μητέρα του Ιησού. Είχε επιστρέψει στην Ιερουσαλήμ με τον Ιωάννη Ζεβεδαίο, όταν οι απόστολοι επέστρεψαν από την πρόσφατη παραμονή τους στη Γαλιλαία. Αμέσως μετά την Πεντηκοστή γύρισε στο σπίτι της Σαλώμης στη Βηθσαϊδά. Ο Ιάκωβος ο αδελφός του Ιησού ήταν κι αυτός παρών στο συμβούλιο αυτό, την πρώτη σύσκεψη των μαθητών του Κυρίου, που συνεκλήθη μετά την ολοκλήρωση της πλανητικής του σταδιοδρομίας του.		193:6.1 (2057.8) Acting upon the instruction of Peter, John Mark and others went forth to call the leading disciples together at the home of Mary Mark. By ten thirty, one hundred and twenty of the foremost disciples of Jesus living in Jerusalem had forgathered to hear the report of the farewell message of the Master and to learn of his ascension. Among this company was Mary the mother of Jesus. She had returned to Jerusalem with John Zebedee when the apostles came back from their recent sojourn in Galilee. Soon after Pentecost she returned to the home of Salome at Bethsaida. James the brother of Jesus was also present at this meeting, the first conference of the Master’s disciples to be called after the termination of his planetary career.
193:6.2 (2058.1) Ο Σίμων Πέτρος ανέλαβε ο ίδιος να μιλήσει στους συντρόφους του αποστόλους και έκανε μια συγκλονιστική αναφορά της τελευταίας συνάντησης των έντεκα με τον Κύριό τους, και με συγκινητικότατο τρόπο απέδωσε τον τελευταίο χαιρετισμό του Κυρίου και την εξαφάνιση με την ανάληψή του. Ήταν ένα συμβούλιο που όμοιό του δεν είχε συμβεί ποτέ πριν στον κόσμο. Αυτό το μέρος της σύσκεψης κράτησε λιγότερο από μια ώρα. Ο Πέτρος τότε εξήγησε ότι είχαν αποφασίσει να διαλέξουν ένα διάδοχο του Ιούδα του Ισκαριώτη, και θα δινόταν στους αποστόλους ένα διάλειμμα για να μπορέσουν να αποφασίσουν μεταξύ των δυο ανθρώπων που προτάθηκαν γι αυτή τη θέση, το Ματθία και τον Ιούστο.		193:6.2 (2058.1) Simon Peter took it upon himself to speak for his fellow apostles and made a thrilling report of the last meeting of the eleven with their Master and most touchingly portrayed the Master’s final farewell and his ascension disappearance. It was a meeting the like of which had never before occurred on this world. This part of the meeting lasted not quite one hour. Peter then explained that they had decided to choose a successor to Judas Iscariot, and that a recess would be granted to enable the apostles to decide between the two men who had been suggested for this position, Matthias and Justus.
193:6.3 (2058.2) Οι έντεκα μαθητές ύστερα κατέβηκαν κάτω, όπου συμφώνησαν να ρίξουν κλήρο για να οριστεί ποιος από αυτούς τους άνδρες θα γινόταν απόστολος για να καλύψει τη θέση του Ιούδα. Ο κλήρος έπεσε στο Ματθία, και αυτός ανακοινώθηκε ότι ήταν ο νέος απόστολος. Αυτός οδηγήθηκε δεόντως στο γραφείο του και μετά διορίστηκε ταμίας. Αλλά ο Ματθίας έλαβε λίγο μέρος στις επακόλουθες δραστηριότητες των αποστόλων.		193:6.3 (2058.2) The eleven apostles then went downstairs, where they agreed to cast lots in order to determine which of these men should become an apostle to serve in Judas’s place. The lot fell on Matthias, and he was declared to be the new apostle. He was duly inducted into his office and then appointed treasurer. But Matthias had little part in the subsequent activities of the apostles.
193:6.4 (2058.3) Αμέσως μετά την Πεντηκοστή οι δίδυμοι επέστρεψαν στα σπίτια τους στη Γαλιλαία. Ο Σίμων ο Ζηλωτής είχε αποσυρθεί αρκετό χρόνο πριν αναχωρήσει για την κήρυξη του ευαγγελίου. Ο Θωμάς βασανίστηκε λιγότερο διάστημα και μετά επανέλαβε τη διδασκαλία του. Ο Ναθαναήλ ήρθε σε μεγάλη αντιπαράθεση με τον Πέτρο, που αφορούσε το κήρυγμα γύρω από τον Ιησού αντί για το κήρυγμα του προτέρου ευαγγελίου της βασιλείας. Αυτή η κόντρα έγινε τόσο έντονη μέχρι τα μέσα του επόμενου μήνα που ο Ναθαναήλ αποχώρησε, πηγαίνοντας στη Φιλαδέλφεια για να επισκεφθεί τον Άμπνερ και το Λάζαρο. Και αφού παρέμεινε εκεί περισσότερο από ένα χρόνο, συνέχισε πηγαίνοντας στις χώρες πέρα από τη Μεσοποταμία κηρύττοντας το ευαγγέλιο όπως το είχε εννοήσει αυτός.		193:6.4 (2058.3) Soon after Pentecost the twins returned to their homes in Galilee. Simon Zelotes was in retirement for some time before he went forth preaching the gospel. Thomas worried for a shorter period and then resumed his teaching. Nathaniel differed increasingly with Peter regarding preaching about Jesus in the place of proclaiming the former gospel of the kingdom. This disagreement became so acute by the middle of the following month that Nathaniel withdrew, going to Philadelphia to visit Abner and Lazarus; and after tarrying there for more than a year, he went on into the lands beyond Mesopotamia preaching the gospel as he understood it.
193:6.5 (2058.4) Με αυτό, έμειναν έξι από τους αρχικούς δώδεκα αποστόλους για να γίνουν οι πρωταγωνιστές στη σκηνή της πρώτης διακήρυξης του ευαγγελίου στην Ιερουσαλήμ: ο Πέτρος, ο Ανδρέας, ο Ιάκωβος, ο Ιωάννης, ο Φίλιππος και ο Ματθαίος.		193:6.5 (2058.4) This left but six of the original twelve apostles to become actors on the stage of the early proclamation of the gospel in Jerusalem: Peter, Andrew, James, John, Philip, and Matthew.
193:6.6 (2058.5) Γύρω στο μεσημέρι οι απόστολοι επέστρεψαν στους αδελφούς τους στο υπερώο και ανήγγειλαν ότι ο Ματθίας είχε εκλεγεί σαν νέος απόστολος. Και τότε ο Πέτρος κάλεσε όλους τους πιστούς να εντρυφήσουν στην προσευχή, την προσευχή που θα τους προετοίμαζε να λάβουν το δώρο του πνεύματος το οποίο ο Κύριος είχε υποσχεθεί να στείλει.		193:6.6 (2058.5) Just about noon the apostles returned to their brethren in the upper chamber and announced that Matthias had been chosen as the new apostle. And then Peter called all of the believers to engage in prayer, prayer that they might be prepared to receive the gift of the spirit which the Master had promised to send.